Συναναστρέφεστε εδώ και αρκετό καιρό πάνω στην ενότητα των λόγων του Θεού με τίτλο: «Η επιτυχία ή η αποτυχία εξαρτάται από το μονοπάτι που βαδίζει ο άνθρωπος». Ποια ζητήματα πραγματεύεται και ποιες αλήθειες αφορά; (Αφορά το μονοπάτι στο οποίο βαδίζει ο άνθρωπος ως πιστός.) Το θέμα επικεντρώνεται κυρίως στα μονοπάτια που πήραν ο Πέτρος και ο Παύλος, σωστά; Αφού έχουμε συναναστραφεί σχετικά τόσο πολύ καιρό, είμαι σίγουρος πως έχετε αποκομίσει κάτι από αυτό —μάλλον πολλά πράγματα. Πρέπει να συνοψίσετε την ουσία των κηρυγμάτων που ακούσατε αυτό το διάστημα, να εντοπίσετε τις κύριες ιδέες τους και να βασίσετε τα βιώματά σας σε αυτόν τον τρόπο σκέψης και στα σημαντικά πράγματα και τις ιδέες που συνοψίσατε. Αυτό θα σας βοηθήσει στο πώς να βιώνετε το έργο του Θεού και πώς να εκτελείτε σωστά το καθήκον σας και να καταθέτετε καλά μαρτυρία στην πραγματική ζωή. Ελπίζω πως μόλις τελειώσετε τη σύνοψή σας, η ζωή-είσοδός σας και το πνευματικό σας ανάστημα να έχουν βελτιωθεί κατά πολύ. Όταν συνοψίσετε, λοιπόν, τις αλήθεια-πραγματικότητες που έπρεπε να κατανοήσετε από αυτό το κεφάλαιο, θα ξεκινήσετε από την εμπειρία του Παύλου ή του Πέτρου; (Του Παύλου.) Γιατί; (Αν κάνουμε αυτοκριτική με βάση τους λόγους για τους οποίους απέτυχε ο Παύλος, θα ξέρουμε αν βρισκόμαστε στο μονοπάτι που ακολουθούσε. Τότε, θα εξετάσουμε σε τι είδους μονοπάτι βάδιζε ο Πέτρος, έτσι ώστε η επιδίωξή μας να έχει στόχο και κατεύθυνση.) Αυτό είναι το σωστό. Αντλήστε διδάγματα και συνοψίστε εμπειρίες από όλα όσα πέρασε ο Παύλος και από τον δρόμο που ακολουθούσε. Κατανοήστε ποιον δρόμο ακολουθούσε εκείνος, ποιο είναι το σωστό μονοπάτι και γιατί ο Θεός απαιτεί να το ακολουθούν οι πιστοί. Αν ακολουθείς το μονοπάτι της επιδίωξης της αλήθειας, δεν θα ξεστρατίζεις σε καταστάσεις που αντιμετωπίζεις στην πραγματική σου ζωή, ούτε καθώς βιώνεις το έργο του Θεού κατά την εκτέλεση του καθήκοντός σου. Εκτός αυτού, δεν θα διαταράξεις το έργο του Θεού, δεν θα βρεθείς από σφάλμα σε λάθος μονοπάτι ούτε θα καταλήξεις να επιφέρεις τελικά την τιμωρία σου, όπως έκανε ο Παύλος.

Λαμβάνοντας υπόψη τις εμπειρίες του Παύλου, ας συνοψίσουμε τα χαρακτηριστικά του δρόμου που πήρε, τον τρόπο με τον οποίο πίστευε στον Θεό και τους στόχους και την κατεύθυνση που επιδίωκε. Θα αρχίσουμε εξετάζοντας την ποιότητα της ανθρώπινης φύσης του Παύλου και τη διάθεσή του απ’ αυτές τις σκοπιές. Κρίνοντας από τη ζωή του και τις ιστορίες για το τι του συνέβη, βλέπουμε πως η διάθεσή του διακρινόταν από τις εξής πτυχές: αλαζονεία, αυταρέσκεια, δολιότητα, μίσος για την αλήθεια, μοχθηρία και αγριότητα. Όσες κύριες πτυχές της διάθεσης του Παύλου κι αν μπορούν να δουν ή να συνοψίσουν οι άνθρωποι, αν κάνεις λόγο μόνο γι’ αυτές τις πτυχές της διάθεσής του, θα θεωρείς μάλλον ότι το αποτέλεσμα θα είναι πολύ ρηχό, έτσι δεν είναι; Συνδέονται αυτές οι πτυχές της διάθεσής του που αναφέρεις με τις επιδιώξεις του, την κατεύθυνσή του στη ζωή και το μονοπάτι που ακολουθούσε ως πιστός; Όταν μιλάς για την αλαζονεία του, μπορείς να την υποστηρίξεις με γεγονότα; Τι σε κάνει να τον θεωρείς αλαζόνα; Τι σε κάνει να τον θεωρείς δόλιο; Τι σε κάνει να θεωρείς πως μισούσε την αλήθεια; Αν συνοψίζεις μόνο την ουσία αυτών των πτυχών της διάθεσής του, χωρίς να μιλάς για τις επιδιώξεις του, την κατεύθυνσή του στη ζωή και το μονοπάτι που ακολουθούσε ως πιστός, τότε τα λόγια σου θα είναι κενά και δεν θα έχουν θετική και ευεργετική χρήση για τους ανθρώπους τώρα. Είναι καλύτερο να μιλήσουμε από τη σκοπιά των επιδιώξεων του Παύλου και από το μονοπάτι του. Δεν είναι απλή υπόθεση να κατανοήσει κανείς την ουσία ενός ανθρώπου. Δεν μπορεί να βγει συμπέρασμα για τη φύση-ουσία κάποιου όταν δεν κάνει τίποτα ή κάνει μόνο κάποια ασήμαντα πράγματα. Πρέπει να εξετάσεις πώς αποκαλύπτει συνήθως τον εαυτό του και την πρόθεση και το κίνητρο που υποκινούν τις πράξεις του. Με άλλα λόγια, πρέπει να εξετάσεις τις επιδιώξεις του, τις επιθυμίες του και το μονοπάτι που ακολουθεί. Μια ακόμη σημαντικότερη πτυχή είναι να εξετάσεις πώς χειρίζεται ένας άνθρωπος μια κατάσταση που έχει σχεδιάσει για εκείνον ο Θεός ή πώς το αντιμετωπίζει όταν του κάνει κάτι ο Θεός προσωπικά, όπως να τον υποβάλει σε δοκιμασία, εξευγενισμό και κλάδεμα, ή όταν ο Θεός τον φωτίζει και τον καθοδηγεί προσωπικά. Αυτές τις πτυχές εξετάζει κυρίως ο Θεός. Τι αφορούν αυτές οι πτυχές; Τις αρχές σύμφωνα με τις οποίες ενεργεί, ζει, συμπεριφέρεται και αλληλεπιδρά ένας άνθρωπος με τον κόσμο, καθώς και τους στόχους και την κατεύθυνση που επιδιώκει, το μονοπάτι που ακολουθεί, πώς ζει, σύμφωνα με τι ζει, καθώς και το θεμέλιο της ύπαρξής του. Αφορούν αυτά τα πράγματα. Γι’ αυτό λέω πως αν τα αποφύγουμε όλα αυτά και μιλήσουμε μόνο για τη φύση-ουσία του Παύλου, τότε, όσα κι αν πούμε ή όσο περιεκτικοί κι αν είμαστε, θα λέμε μόνο κενά λόγια. Αν θέλουμε να εξετάσουμε την ουσία του Παύλου από κάθε πτυχή του ατόμου που ήταν και να βοηθήσουμε τους ανθρώπους σήμερα ή να τους δώσουμε έναν καθρέφτη ώστε να δουν τον εαυτό τους, τότε πρέπει πρώτα να συνοψίσουμε το μονοπάτι που ακολούθησε ο Παύλος, τους στόχους που επιδίωξε, το θεμέλιο της ύπαρξής τους και τη στάση του απέναντι στον Θεό. Δεν θα αποκτήσουμε μια βάση αν αναλύσουμε κάθε πτυχή της διάθεσής του προσεγγίζοντάς την απ’ αυτές τις σκοπιές; Από τη μία, ο λόγος που συναναστρεφόμαστε και συνοψίζουμε έτσι τα πράγματα είναι εν μέρει για να καταλάβετε καλύτερα τον Παύλο· ο κύριος λόγος, όμως, είναι ώστε να ξέρουν οι άνθρωποι σήμερα πώς να προσεγγίσουν τη σωτηρία και την κυριαρχία του Θεού όταν τις αντιμετωπίσουν και να γνωρίζουν πώς θα πρέπει να επιδιώξουν την αλήθεια, έτσι ώστε να μην ακολουθήσουν τα βήματα του Παύλου και καταλήξουν να τιμωρούνται όπως αυτός. Αυτή είναι η αποτελεσματικότερη μέθοδος.

Όταν εξετάσετε όλους τους τρόπους με τους οποίους παρουσιαζόταν ο Παύλος, θα πρέπει να μπορείτε να δείτε τη φύση-ουσία του και να είστε απόλυτα ικανοί να συμπεράνετε πως η κατεύθυνση, οι στόχοι, η πηγή και το κίνητρο των επιδιώξεών του ήταν όλα τους λανθασμένα, έδειχναν επαναστατικότητα και αντίσταση προς τον Θεό και προκαλούσαν τη δυσαρέσκεια και την απέχθειά Του. Πώς παρουσιαζόταν κυρίως ο Παύλος; (Μοχθούσε και εργαζόταν για να πάρει ως αντάλλαγμα έναν στέφανο.) Πού τον είδατε να παρουσιάζεται έτσι ή να βρίσκεται σε αυτήν την κατάσταση; (Στα λόγια του.) Το είδατε στα διάσημα ρητά του. Τα διάσημα ρητά είναι συνήθως θετικά και βοηθούν και ωφελούν όσους έχουν αποφασιστικότητα, ελπίδες και προσδοκίες, αφού μπορούν να τους ενθαρρύνουν και να τους δώσουν κίνητρο. Σε τι χρησίμευαν, όμως, τα διάσημα ρητά του Παύλου; Είχε πει πολλά. Μπορείτε να απαγγείλετε ένα από τα πιο διάσημα; [«Τον αγώνα τον καλόν ηγωνίσθην, τον δρόμον ετελείωσα, την πίστιν διετήρησα· του λοιπού μένει εις εμέ ο της δικαιοσύνης στέφανος» (Προς Τιμόθεον Β΄ 4:7-8).] Ποια πτυχή της φύσης-ουσίας του αντιπροσωπεύουν αυτά τα λόγια; Πώς θα πρέπει να την ορίσουμε σύμφωνα με την αλήθεια; (Έδειχνε αλαζονεία, αυταρέσκεια και έκανε συμφωνία με τον Θεό.) Η αλαζονική του φύση ήταν αυτή που τον παρακίνησε να πει τα λόγια αυτά. Δεν θα έκανε τον αγώνα, δεν θα εργαζόταν και ούτε καν θα πίστευε στον Θεό αν δεν τον περίμενε ένας στέφανος στο τέλος. Μετά τα τόσα κηρύγματα που έχουν ακούσει οι άνθρωποι, θα πρέπει πλέον να αναγνωρίζουν αυτήν την εκδήλωση και κατάσταση που αποκάλυπτε ο Παύλος, αλλά εσείς μπορείτε να την ορίσετε; Όταν λέμε να «συνοψίσουμε» κάτι, εννοούμε να το ορίσουμε. Τα λόγια που χρησιμοποιείτε για να το κάνετε αυτό δείχνει αν το κατανοείτε αληθινά. Όταν μπορείς να ορίσεις κάτι με ακρίβεια, αυτό αποδεικνύει πως βλέπεις ξεκάθαρα το ζήτημα. Από την άλλη, όταν δεν μπορείς να ορίσεις κάτι και απλώς αντιγράφεις τους ορισμούς των άλλων, αυτό αποδεικνύει πως δεν το κατανοείς πραγματικά. Ποια νοοτροπία ή κατάσταση υποκίνησε τον Παύλο να πει εκείνη τη στιγμή αυτά τα λόγια; Ποια πρόθεση τον ώθησε; Σύμφωνα με αυτά τα λόγια, ποια ήταν η ουσία των επιδιώξεών του; (Να κερδίσει ευλογίες.) Μόχθησε πολύ, δαπάνησε τον εαυτό του και δόθηκε τόσο πολύ σ’ αυτό επειδή πρόθεσή του ήταν να λάβει ευλογίες. Αυτή ήταν η φύση-ουσία του και αυτό υπήρχε στα βάθη της καρδιάς του. Τώρα μόλις, όταν αναλύατε το ζήτημα, είπατε πως ο Παύλος έκανε συμφωνία με τον Θεό. Ποια στάση του Παύλου το αντιπροσωπεύει αυτό; Αυτήν τη στιγμή, προσπαθούμε να συνοψίσουμε την πιο αληθινή στάση του Παύλου ως προς τον στέφανο, την απόκτηση ευλογιών και την πίστη στον Θεό. Δεν προσπαθούμε να συνοψίσουμε αν έκανε συμφωνία με τον Θεό και αν ήταν αληθινός πιστός. Πείτε Μου ξανά. (Δεν αγαπούσε την αλήθεια και ήταν υπερόπτης.) Αυτό δεν είναι στάση, αλλά μέρος της διάθεσής του. Τώρα μιλάμε για τη στάση του. (Ήταν άπληστος.) Αυτό αποτελεί πτυχή της φύσης-ουσίας του, όπως είναι και η πρόθεσή του να λάβει ευλογίες και η επιθυμία του. Τι πάει να πει «στάση»; Αν πω, για παράδειγμα, πως κάνει κακό στο στομάχι να τρώει κανείς συνεχώς πικάντικα φαγητά και κάποιος απαντήσει: «Ξέρω πως τα πικάντικα φαγητά κάνουν κακό, αλλά μου αρέσουν! Τι θα τρώω αν τα κόψω;» Εγώ του λέω: «Για το καλό της υγείας σου, θα σου δίνω πέντε δολάρια σε κάθε γεύμα, για να αγοράζεις κάτι άλλο για φαγητό, αρκεί να μην είναι πικάντικο». Τότε χαίρεται πολύ και λέει: «Εντάξει! Δεν θα τρώω πικάντικα φαγητά!» Έκανε μια συμφωνία και την τηρεί. Γιατί μπορεί, όμως, να αποφεύγει να τρώει πικάντικα φαγητά; Ο πραγματικός λόγος είναι τα χρήματα. Αν δεν του έδινα χρήματα, δεν θα μπορούσε να ελέγξει τον εαυτό του και θα συνέχιζε να τρώει πικάντικα φαγητά όπως πριν. Τα έκοψε μόνο και μόνο επειδή έχει κάτι να κερδίσει: χρήματα. Αυτή είναι η στάση του και αυτό κρύβεται βαθιά μέσα στην καρδιά του. Μήπως τα έκοψε επειδή κάνει πράξη την αλήθεια, κάνει αυτό που του λένε ή θέλει να ευχαριστήσει τον Θεό; (Όχι.) Δεν το κάνει για κανέναν από αυτούς τους λόγους. Δεν συγκρατείται να μη φάει πικάντικα φαγητά επειδή κάνει πράξη την αλήθεια ή επειδή προσέχει την υγεία του. Η στάση του είναι δόλια και επιπόλαια, το βλέπει σαν συναλλαγή και το κάνει για να κερδίσει εύνοια. Αν δεν πετύχει τον στόχο του και δεν λάβει τα χρήματα, θα ξαναρχίσει να τρώει ό,τι θέλει, ίσως, μάλιστα, και σε μεγαλύτερες ποσότητες. Μπορεί να μην είναι το πιο ταιριαστό παράδειγμα, αλλά ποιες ομοιότητες έχει με την περίπτωση του Παύλου; (Μοιάζει στο ότι ο Παύλος έκανε συμφωνία με τον Θεό με κίνητρο να λάβει ευλογίες.) Έβλεπε το να αγωνίζεται τον καλό αγώνα, να κάνει δρόμο, να εργάζεται, να δαπανά τον εαυτό του και ακόμη και να ποτίζει την εκκλησία ως μάρκες που μπορούσε να ανταλλάξει με τον στέφανο της δικαιοσύνης και ως μονοπάτια προς αυτόν τον σκοπό. Όσο κι αν υπέφερε, λοιπόν, και άσχετα με το αν ταλαιπωρήθηκε, δαπάνησε τον εαυτό του και έκανε αγώνα, ο μόνος στόχος που είχε κατά νου ήταν να λάβει τον στέφανο της δικαιοσύνης. Αντιμετώπιζε την επιδίωξη του στεφάνου της δικαιοσύνης και την επιδίωξη ευλογιών ως τον σωστό στόχο της πίστης στον Θεό, και το να υποφέρει, να δαπανά τον εαυτό του, να εργάζεται και να κάνει αγώνα ως τα μονοπάτια που θα τον οδηγούσαν σ’ αυτόν. Όλη η εξωτερική καλή συμπεριφορά του ήταν για το θεαθήναι. Τα έκανε όλα ώστε, στο τέλος, να λάβει σε αντάλλαγμα ευλογίες. Αυτή είναι η πρώτη από τις σοβαρές αμαρτίες του Παύλου.

Πείτε Μου, υπάρχει κάτι που συμφωνούσε με την αλήθεια σε όλα όσα έλεγε, έκανε και αποκάλυπτε, στην πρόθεση και τον στόχο τόσο του έργου όσο και του αγώνα του, καθώς και στη στάση του απέναντι και στα δύο αυτά; (Όχι.) Αν και τίποτα μέσα του δεν συμφωνούσε με την αλήθεια και καμία πράξη του δεν συμβάδιζε με αυτά που δίδαξε ο Κύριος Ιησούς τους ανθρώπους να κάνουν, έκανε αυτοκριτική πάνω σε αυτό; (Όχι, δεν έκανε.) Δεν έκανε ποτέ αυτοκριτική πάνω σ’ αυτό ούτε αναζήτησε, οπότε σε τι βασιζόταν όταν θεωρούσε πως ο τρόπος σκέψης του ήταν σωστός; (Στις αντιλήψεις και τις φαντασιοκοπίες του.) Εδώ υπάρχει πρόβλημα. Πώς γίνεται να μετέτρεψε κάτι που φαντάστηκε στον στόχο που θα επιδίωκε ολόκληρη τη ζωή του; Το σκέφτηκε ποτέ καλά; Αναρωτήθηκε ποτέ του: «Είναι σωστό αυτό που σκέφτομαι; Οι άλλοι δεν σκέφτονται έτσι· μόνο εγώ. Μήπως είναι πρόβλημα αυτό;» Όχι μόνο δεν είχε αμφιβολίες, αλλά κατέγραψε, μάλιστα, τις σκέψεις του σε επιστολές και τις έστειλε σε όλες τις εκκλησίες για να τις διαβάσουν όλοι. Ποια είναι η φύση αυτής της συμπεριφοράς; Εδώ υπάρχει πρόβλημα. Γιατί δεν αναζήτησε την αλήθεια, δεν αναρωτήθηκε ποτέ αν ο τρόπος σκέψης του συμφωνούσε με την αλήθεια και δεν τον συνέκρινε με τα λόγια του Κυρίου Ιησού; Αντ’ αυτού, εκλάμβανε τα όσα φανταζόταν και θεωρούσε σωστά κατά τις αντιλήψεις του ως τους στόχους που θα έπρεπε να επιδιώκει. Ποιο είναι το πρόβλημα εδώ; Εκλάμβανε τα όσα φανταζόταν και πίστευε πως ήταν σωστά ως την αλήθεια και τον στόχο που έπρεπε να επιδιώκει. Αυτό δεν είναι άκρως αλαζονικό και αυτάρεσκο; Εξακολουθούσε να έχει ο Θεός θέση μέσα στην καρδιά του; Μπορούσε ακόμα να αντιμετωπίσει τα λόγια του Θεού ως την αλήθεια; Αν όχι, τότε ποια στάση είχε απέναντι στον Θεό; Μήπως ήθελε να γίνει και ο ίδιος Θεός; Αν όχι, δεν θα εκλάμβανε τα όσα φανταζόταν στις σκέψεις και τις αντιλήψεις του ως τους στόχους που θα έπρεπε να επιδιώκει ούτε θα επιδίωκε τις αντιλήψεις του ή αυτά που φανταζόταν σαν να ήταν η αλήθεια. Πίστευε πως τα όσα σκεφτόταν ήταν η αλήθεια και πως συμφωνούσαν με την αλήθεια και τις προθέσεις του Θεού. Εκτός αυτού, μοιραζόταν τα όσα θεωρούσε σωστά με τους αδελφούς και τις αδελφές του στις εκκλησίες, τους τα ενστάλαζε και τους έκανε όλους να τηρούν τα εξωφρενικά πράγματα που έλεγε. Αντικατέστησε τα λόγια του Κυρίου Ιησού με τα δικά του και χρησιμοποίησε τα εξωφρενικά λόγια του για να καταθέσει μαρτυρία πως, γι’ αυτόν, το να ζει είναι ο Χριστός. Δεν είναι αυτή η δεύτερη σοβαρή αμαρτία του Παύλου; Το πρόβλημα αυτό είναι σοβαρότατο!

Πολλοί άνθρωποι ανά τους αιώνες μοιάζουν με τον Παύλο, οπότε γιατί τον χρησιμοποιούμε ως χαρακτηριστικό παράδειγμα; Επειδή τον καταγράφει η Βίβλος, και επειδή τα αιρετικά και παράλογα πράγματα που είπε, καθώς και ο ίδιος ο Παύλος, έχουν τεράστιο αντίκτυπο σε όλους τους χριστιανούς. Θα μπορούσαμε να πούμε πως το κακό που προξένησε είναι τεράστιο. Παραπλάνησε και δηλητηρίασε πάρα πολλούς ανθρώπους. Δεν δηλητηρίασε απλώς γενιές και γενιές ανθρώπων, αλλά το δηλητήριό του έκανε μεγάλη ζημιά. Πόσο μεγάλη; (Όλοι οι χριστιανοί τον βλέπουν ως πρότυπο προς μίμηση και κάνουν πράξη τα λόγια του λες και είναι λόγια του Θεού.) Αν συναναστραφείς πάνω στα λόγια του Χριστού και του Θεού, κανείς δεν το κάνει μεγάλο θέμα. Όταν, όμως, συναναστραφείς πάνω στα λόγια του Παύλου, όλοι σε ακούνε με τεντωμένα τα αυτιά. Τι σημαίνει αυτό; (Πως αντιμετωπίζουν τον Παύλο σαν τον Χριστό.) Αυτό σημαίνει πως ο Παύλος έχει πάρει τη θέση του Κυρίου Ιησού Χριστού μέσα στην καρδιά τους. Αυτό δεν αποτελεί αμαρτία τεραστίων διαστάσεων; (Ναι.) Ο Παύλος είναι ο μεγαλύτερος αντίχριστος στην ιστορία! Η πρόθεση πίσω από τα λόγια του είναι ολοφάνερη, οι στόχοι και η πονηριά του φως φανάρι και η ουσία του άκρως πονηρή και δηλητηριώδης. Η φύση αυτού είναι εξαιρετικά προβληματική! Γι’ αυτό και έπρεπε να αναφέρω και να αναλύσω το θέμα, διαφορετικά, οι άνθρωποι θα συνέχιζαν να παραπλανιούνται απ’ αυτόν. Παρόλα αυτά, εφόσον θα ανέλυα τα προβλήματα του Παύλου, έπρεπε να φροντίσω να εξυπηρετεί κάποιον καλύτερο σκοπό για τους ανθρώπους σήμερα —να αποτελεί, δηλαδή, ένα παράδειγμα προς αποφυγή. Μόλις συνοψίσαμε δύο από τις αμαρτίες του Παύλου. Ποια ήταν η πρώτη; (Ο Παύλος εκλάμβανε το έργο και το να αγωνίζεται ως μάρκες που μπορούσε να ανταλλάξει με έναν στέφανο. Έβλεπε την απόκτηση ευλογιών και ενός στεφάνου ως σωστό στόχο προς επιδίωξη.) Σωστά. Το μεγαλύτερο πρόβλημα του Παύλου ήταν πως έβλεπε αυτά τα πράγματα ως στόχους που θα έπρεπε να επιδιώκει. Εξαρχής, ήταν μια συναλλαγή που διακρινόταν από επαναστατικότητα και μοχθηρή φύση, αλλά ο Παύλος θεωρούσε ότι επιδίωκε τον σωστό στόχο. Αυτό είναι το σοβαρότερο πρόβλημα. Ποια ήταν η δεύτερη; (Ο Παύλος εκλάμβανε τα πράγματα που φανταζόταν και θεωρούσε σωστά κατά τις αντιλήψεις του ως την αλήθεια. Δεν έκανε ποτέ αυτοκριτική πάνω σ’ αυτό ούτε αναζήτησε τίποτα σχετικά μ’ αυτό. Αντίθετα, παραπλανούσε τους ανθρώπους και έκανε τους αδελφούς και τις αδελφές του να τηρούν τα λόγια και τις παράλογες θεωρίες του, κάνοντας τους άλλους να τον αντιμετωπίζουν σαν τον Χριστό.) Αυτό είναι σοβαρότατο ζήτημα. Δώστε μεγάλη προσοχή σε αυτά τα ζητήματα. Μόλις ολοκληρώσουμε τη σύνοψή τους, θα πρέπει να τα συγκρίνετε με τον εαυτό σας. Όταν συζητάμε για ένα θέμα, πρέπει πρώτα να μιλάμε για τη συγκεκριμένη πτυχή της αλήθειας και έπειτα να κάνουμε συγκρίσεις. Η ανάλυση του τρόπου που παρουσίαζε τον εαυτό του ο Παύλος χρησιμεύει ως προειδοποίηση για όλους και λέει στους ανθρώπους πως θα πρέπει να επιλέξουν το σωστό μονοπάτι, έπειτα να βρουν ένα ακριβές μονοπάτι άσκησης και να μην ακολουθήσουν τα χνάρια του Παύλου. Έτσι, θα είστε απόλυτα αποτελεσματικοί.

Ο Παύλος διέπραξε και άλλη μία σοβαρή αμαρτία: Επιτέλεσε το έργο του εξολοκλήρου με βάση το ψυχικό του επίπεδο, την ακαδημαϊκή του γνώση και τη θεολογική του γνώση και θεωρία. Αυτό είναι κάτι που σχετίζεται με τη φύση-ουσία του. Θα πρέπει να το συνοψίσετε και έπειτα να εξετάσετε ποια είναι η στάση του απέναντι σ’ αυτά τα πράγματα. Πρόκειται για πολύ μεγάλη και σοβαρή αμαρτία, την οποία οι άνθρωποι πρέπει να καταλάβουν. Σκεφτείτε για μια στιγμή ποιες εκδηλώσεις του Παύλου περιλαμβάνει αυτή η αμαρτία. Εξετάστε ποια είναι η φύση-ουσία του μέσα από αυτές τις εκδηλώσεις και δείτε καθαρά σε τι έδινε βάση βαθιά μέσα του και ποιοι ήταν οι στόχοι του. Η πρόθεση και οι στόχοι του είναι η αιτία που πήρε το λάθος μονοπάτι. Αυτά είναι τα σημαντικότερα πράγματα που πρέπει να καταλάβετε ξεκάθαρα. Ποια χαρίσματα διέθετε ο Παύλος; (Κατανοούσε καλά πολλές βιβλικές γνώσεις της Εποχής του Νόμου.) Εκείνον τον καιρό, υπήρχε μόνο η Παλαιά Διαθήκη. Ο Παύλος ήταν εξοικειωμένος με αυτές τις γραφές και είχε πολλές γνώσεις γι’ αυτές, όπως έχουν οι σημερινοί θεολόγοι, πάστορες, κήρυκες και πατέρες. Μπορεί, μάλιστα, να είχε πιο ευρείες θεολογικές γνώσεις από αυτούς, αλλά τις απέκτησε αφού ήρθε σ’ αυτόν τον κόσμο. Τι διέθετε εκ γενετής; (Τις έμφυτες ικανότητές του.) Ο Παύλος ήταν από τη φύση του έξυπνος, καλός ομιλητής, εκφραζόταν καλά και δεν τον άγχωνε να μιλάει μπροστά σε πλήθος. Ας εστιάσουμε τώρα στις έμφυτες ικανότητές του, στα χαρίσματα, την ευφυΐα, τις δυνατότητές του και στις γνώσεις που απέκτησε κατά τη διάρκεια της ζωής του. Τι σημαίνει το γεγονός πως ήταν καλός ομιλητής; Πώς αποκαλυπτόταν και παρουσιαζόταν ο Παύλος; Του άρεσε να φλυαρεί για μεγαλόπνοες θεωρίες και μιλούσε διαρκώς για βαθυστόχαστα πνευματικά δόγματα, θεωρίες και γνώσεις, και για τα διάσημα κείμενα και ρητά του που αναφέρουν συχνά οι άνθρωποι. Ποια λέξη συνοψίζει τα λόγια του Παύλου; (Κενά.) Είναι εποικοδομητικά για τους ανθρώπους τα κενά λόγια; Εμψυχώνονται όταν τα ακούνε, αλλά μετά από λίγο ξεθωριάζει ο ενθουσιασμός τους. Ο Παύλος μιλούσε για πράγματα ασαφή και απατηλά, τα οποία δεν μπορείς να εξηγήσεις πραγματικά με συγκεκριμένους όρους. Δεν μπορείς να βρεις κάποιο μονοπάτι ή κατεύθυνση άσκησης στις θεωρίες για τις οποίες μιλούσε. Είτε μιλάμε για θεωρίες είτε για βάσεις, δεν υπάρχει τίποτα που μπορεί να εφαρμοστεί με ακρίβεια στην πραγματική ζωή. Γι’ αυτό λέω πως οι θρησκευτικές θεωρίες και τα πνευματικά δόγματα για τα οποία μιλούσε ήταν κενά και μη πρακτικά λόγια. Ποιος ήταν ο στόχος του Παύλου όταν μιλούσε γι’ αυτά τα πράγματα; Κάποιοι λένε το εξής: «Μιλούσε συνεχώς γι’ αυτά τα πράγματα επειδή ήθελε να τραβήξει κι άλλους ανθρώπους και να τους κάνει να τον σέβονται και να τον θαυμάζουν. Ήθελε να πάρει τη θέση του Κυρίου Ιησού και να κερδίσει περισσότερο κόσμο, έτσι ώστε να λάβει ευλογίες». Γι’ αυτό το θέμα θέλουμε να μιλήσουμε σήμερα; (Όχι.) Δεν θα εμβαθύνουμε σε αυτό το θέμα, αφού είναι πολύ φυσιολογικό να κάνει έτσι φιγούρα και να εκδηλώνει μια τέτοια συμπεριφορά ένας άνθρωπος με χαρίσματα σαν του Παύλου και τη φύση-ουσία ενός αντίχριστου, ο οποίος δεν έχει δεχτεί κλάδεμα, κρίση και παίδευση, και δεν έχει υποβληθεί σε δοκιμασίες ή εξευγενισμό. Σε τι θα εμβαθύνουμε; Στην ουσία του προβλήματός του, στη βασική αιτία και το κίνητρο πίσω από τις πράξεις του και στον λόγο που τον ώθησε να ενεργήσει έτσι. Από γενική άποψη, ανεξάρτητα από το αν οι άνθρωποι σήμερα βλέπουν όλα τα πράγματα για τα οποία μιλούσε ως δόγματα, θεωρίες, θεολογικές γνώσεις, έμφυτα χαρίσματα ή τη δική του ερμηνεία για τα πράγματα, το μεγαλύτερο πρόβλημα του Παύλου ήταν πως αντιμετώπιζε τα πράγματα που προέρχονταν από τη βούληση του ανθρώπου ως την αλήθεια. Γι’ αυτό και τόλμησε να χρησιμοποιήσει αποφασιστικά, άφοβα και φανερά θεολογικές θεωρίες για να τραβήξει και να διδάξει ανθρώπους. Αυτή είναι η ουσία του προβλήματος. Είναι σοβαρό αυτό το πρόβλημα; (Ναι, είναι.) Ποια πράγματα αντιμετώπιζε ως την αλήθεια; Τα χαρίσματα που είχε εκ γενετής και τις γνώσεις και θεολογικές θεωρίες που απέκτησε κατά τη διάρκεια της ζωής του. Τις θεολογικές του θεωρίες τις έμαθε από διδασκάλους και μέσα από την ανάγνωση των γραφών, και τις σχημάτισε από όσα καταλάβαινε και φανταζόταν. Αν και αντιμετώπιζε τις αντιλήψεις και τις φαντασιοκοπίες της ανθρώπινης κατανόησής του ως την αλήθεια, αυτό δεν ήταν το σοβαρότερο πρόβλημα· υπήρχε ένα ακόμη μεγαλύτερο: Αντιμετώπιζε αυτά τα πράγματα ως την αλήθεια, αλλά θεωρούσε εκείνη τη στιγμή πως ήταν η αλήθεια; Αντιλαμβανόταν τι είναι η αλήθεια; (Όχι.) Ως τι αντιμετώπιζε, άρα, αυτά τα πράγματα; (Ως τη ζωή.) Τα αντιμετώπιζε όλα ως τη ζωή. Θεωρούσε πως όσο περισσότερα κηρύγματα έκανε ή όσο πιο μεγαλόπνοοα ήταν αυτά, τόσο πιο σπουδαία θα ήταν η ζωή του. Τα αντιμετώπιζε ως τη ζωή. Είναι σοβαρό αυτό το ζήτημα; (Ναι, είναι σοβαρό.) Τι αντίκτυπο είχε; (Επηρέασε το μονοπάτι που ακολουθούσε.) Αυτή είναι μια πλευρά του ζητήματος. Τι άλλο; (Θεωρούσε πως αν κέρδιζε αυτά τα πράγματα, θα σωζόταν και θα κατάφερνε να εισέλθει στη βασιλεία των ουρανών.) Το θέμα είναι πάλι η απόκτηση ευλογιών. Θεωρούσε πως όσο πιο σπουδαία ήταν η ζωή του, τόσο μεγαλύτερες θα ήταν οι πιθανότητές του να εισέλθει στη βασιλεία των ουρανών και να ανέλθει στον ουρανό. Πώς μπορούμε να πούμε διαφορετικά το «να ανέλθει στον ουρανό»; (Να βασιλεύει και να ασκεί εξουσία δίπλα στον Θεό.) Σκοπός της εισόδου του στη βασιλεία ήταν να βασιλεύει και να ασκεί εξουσία δίπλα στον Θεό, αλλά αυτός δεν ήταν ο τελικός του στόχος. Είχε ακόμη έναν και μίλησε γι’ αυτόν. Πώς το έθεσε; [«Διότι εις εμέ το ζην είναι ο Χριστός και το αποθανείν κέρδος» (Φιλιππησίους 1:21).] Είπε πως, γι’ αυτόν, η ζωή είναι ο Χριστός και το να πεθάνει είναι κέρδος. Τι σημαίνει αυτό; Πως θα γίνει Θεός αφού πεθάνει; Η φιλοδοξία του δεν είχε όρια! Το πρόβλημά του ήταν άκρως σοβαρό! Είναι, επομένως, λάθος να αναλύσουμε την περίπτωση του Παύλου; Καθόλου. Δεν έπρεπε ποτέ να αντιμετωπίσει τα χαρίσματά του και τις γνώσεις που απέκτησε ως τη ζωή. Αυτή είναι η τρίτη σοβαρή αμαρτία του. Η φύση-ουσία του Παύλου διαφαίνεται και στις τρεις αυτές αμαρτίες. Τα χαρακτηριστικά της φύσης-ουσίας του φανερώνονται σε καθεμία από τις αμαρτίες του και καμία δεν μένει κρυφή ούτε παραλείπεται. Η φύση-ουσία του απεικονίζεται σε όλες τους.

Στη συνέχεια, θα εξετάσουμε τα μεγαλύτερα, σοβαρότερα και πλέον αντιπροσωπευτικά προβλήματα του Παύλου. Ποια λόγια χρησιμοποιούσε συχνά στις επιστολές του; Διαβάστε το πρωτότυπο κείμενο στη Βίβλο και στη συνέχεια θα το αναλύσουμε και θα το εξετάσουμε, θα δούμε τι είχε πραγματικά στο μυαλό του ο Παύλος και γιατί τον απεχθανόταν και τον μισούσε ο Θεός. Γιατί κατέληξε να τιμωρείται ένας τόσο διάσημος άνθρωπος όπως ο Παύλος, ο οποίος συνέβαλε τόσο σημαντικά στο έργο των πρώτων εκκλησιών; Πώς αξιολόγησε ο Θεός τον Παύλο στον νου Του και πώς τον έβλεπε; Γιατί τον αξιολόγησε έτσι και έβγαλε την ετυμηγορία που έβγαλε; Σε τι βασίστηκε τελικά ο Θεός για να ορίσει τον Παύλο και να αποφασίσει την έκβασή του; Απαριθμήστε όλα αυτά τα στοιχεία, ώστε να δουν οι άνθρωποι τα γεγονότα που δείχνουν πως αντιστάθηκε στον Θεό και να μη νομίζουν πως καταδικάστηκε άδικα. Όταν οι άνθρωποι δεν κατανοούν την αλήθεια, τείνουν περισσότερο να ορίζουν τους άλλους με βάση το τι παρουσιάζουν προς τα έξω. Πού βασίζονται όταν ορίζουν έτσι τους άλλους; Αφενός, βασίζονται στην παραδοσιακή κουλτούρα και τις κοινωνικές διδασκαλίες. Αφετέρου, βασίζονται στην εκπαίδευση που λαμβάνουν από το σπίτι και σε ιδέες και έννοιες άσπρου-μαύρου και σωστού-λάθους. Ρόλο παίζει, επίσης, και η εκπαίδευση στα σχολεία. Όλα αυτά μαζί απαρτίζουν ένα απόλυτα σατανικό εκπαιδευτικό σύστημα. Αυτά τα πράγματα που έχουν ενσταλαχτεί στους ανθρώπους από τον Σατανά έχουν ως αποτέλεσμα να ορίζουν κάτι ως καλό, κακό, σωστό ή λάθος σύμφωνα με τις δικές τους αντιλήψεις και προτιμήσεις. Σε τι βασίζονται όλοι αυτοί οι ορισμοί των ανθρώπων; Στην πραγματικότητα, βασίζονται σε σατανικές θεωρίες και φιλοσοφίες που σε καμία περίπτωση δεν προέρχονται από τον Θεό ή την αλήθεια. Γι’ αυτό και οι διεφθαρμένοι άνθρωποι κάνουν λάθος όπως κι αν ορίσουν ένα άτομο ή γεγονός, αφού δεν σχετίζεται καθόλου με την αλήθεια, δεν συμφωνεί με τις προθέσεις του Θεού ούτε έχει καμία σχέση με τον Θεό ή τα λόγια Του. Ο Θεός βγάζει ετυμηγορίες για τους ανθρώπους και τα γεγονότα σύμφωνα με τη διάθεση και την ουσία Του. Ποια είναι η διάθεση και η ουσία του Θεού; Είναι η αλήθεια. Η αλήθεια είναι η έκφραση και η πραγματικότητα όλων των θετικών πραγμάτων. Ο Θεός βασίζεται στην αλήθεια για να βγάλει ετυμηγορίες για όλα όσα υπάρχουν —για όλους τους ανθρώπους, τα γεγονότα και τα πράγματα με τα οποία έρχονται σε επαφή οι άνθρωποι. Βασίζει τις ετυμηγορίες Του για τους ανθρώπους στη φύση-ουσία τους, στα κίνητρα πίσω από τις πράξεις τους, στο μονοπάτι που ακολουθούν και στη στάση που έχουν απέναντι στα θετικά πράγματα και την αλήθεια. Σε αυτά βασίζει ο Θεός τα συμπεράσματά Του. Οι ετυμηγορίες Του για όλα τα πράγματα συμφωνούν με την αλήθεια. Σε τι βασίζεται ο Σατανάς για να ορίσει το καθετί; (Στη δική του λογική.) Στη σατανική φιλοσοφία και λογική, που είναι το άκρως αντίθετο της αλήθειας. Ολόκληρη η ανθρωπότητα έχει διαφθαρεί από τον Σατανά. Οι άνθρωποι δεν κατέχουν την αλήθεια και αντιπροσωπεύουν και ενσαρκώνουν τον Σατανά. Ορίζουν τα πάντα σύμφωνα με σατανικές φιλοσοφίες και λογική. Σε ποια συμπεράσματα καταλήγουν, λοιπόν, όταν ορίζουν τα πράγματα; Σε συμπεράσματα που είναι το άκρως αντίθετο της αλήθειας και εναντιώνονται σ’ αυτή. Βρήκατε τα λόγια που χρησιμοποιούσε συχνά ο Παύλος στις επιστολές του; Διαβάστε τα δυνατά. [«Παύλος, προσκεκλημένος απόστολος Ιησού Χριστού διά θελήματος Θεού» (Προς Κορινθίους A΄ 1:1).] Βλέπετε; Έτσι κατατάσσει ο Παύλος τον Θεό και τον Χριστό: «Παύλος, προσκεκλημένος απόστολος Ιησού Χριστού διά θελήματος Θεού». Σε ποια θέση βρίσκεται ο Παύλος σε αυτήν την κατάταξη; (Στην τρίτη.) Ποιος βρισκόταν στην πρώτη, κατά τη δική του άποψη; (Ο Θεός.) Και στη δεύτερη; (Ο Κύριος Ιησούς.) Ο Ιησούς Χριστός. Στην τρίτη; (Ο ίδιος ο Παύλος.) Σωστά. Ο Παύλος χρησιμοποιούσε συχνά τη φράση: «Παύλος, προσκεκλημένος απόστολος Ιησού Χριστού διά θελήματος Θεού», η οποία είναι γεμάτη νόημα. Καταρχάς, γνωρίζουμε πως ο Παύλος είναι απόστολος του Κυρίου Ιησού Χριστού. Ποιος είναι, λοιπόν, ο Κύριος Ιησούς Χριστός κατά την άποψη του Παύλου; Είναι ο Υιός του ανθρώπου και δεύτερος στην κατάταξη μετά τον Θεό στον ουρανό. Είτε αποκαλούσε τον Κύριο Ιησού Χριστό «Διδάσκαλο» είτε «Κύριο», κατά την άποψη του Παύλου ο Χριστός στη γη δεν ήταν ο Θεός, αλλά ένας άνθρωπος που μπορούσε να διδάξει τους ανθρώπους και να τους κάνει να Τον ακολουθήσουν. Ποιος ήταν ο ρόλος του Παύλου ως απόστολος ενός τέτοιου ανθρώπου; Να διαδίδει το ευαγγέλιο, να επισκέπτεται εκκλησίες, να κάνει κηρύγματα και να γράφει επιστολές. Πίστευε πως τα έκανε όλα αυτά εκ μέρους του Κυρίου Ιησού Χριστού. Μέσα του, σκεφτόταν το εξής: «Θα Σε βοηθήσω πηγαίνοντας όπου δεν μπορείς να πας και θα εξετάσω εκ μέρους Σου τα μέρη που δεν θέλεις να επισκεφτείς». Αυτή ήταν η έννοια του αποστόλου κατά την άποψη του Παύλου. Στη σειρά κατάταξης που είχε στο μυαλό του, τόσο ο ίδιος όσο και ο Κύριος Ιησούς ήταν συνηθισμένοι άνθρωποι. Θεωρούσε πως ήταν ίσοι, πως ήταν και οι δύο ανθρώπινα όντα. Κατά την άποψή του, δεν διέφεραν καθόλου οι θέσεις και οι ταυτότητές τους, πόσο μάλλον οι διακονίες τους. Είχαν απλώς διαφορετικό όνομα, ηλικία, οικογενειακή κατάσταση και υπόβαθρο και διέθεταν διαφορετικά εξωτερικά χαρίσματα και γνώσεις. Ο Παύλος θεωρούσε πως σε όλα τα υπόλοιπα ήταν ίδιος με τον Κύριο Ιησού Χριστό και πως μπορούσε και ο ίδιος να αποκαλείται «ο Υιός του ανθρώπου». Ο μόνος λόγος που ερχόταν μετά τον Κύριο Ιησού Χριστό στην κατάταξη ήταν επειδή ήταν απόστολός Του. Ασκούσε την εξουσία του Κυρίου Ιησού Χριστού, ο οποίος τον έστελνε να επισκεφτεί εκκλησίες και να κάνει εκκλησιαστικό έργο. Έτσι εκλάμβανε και ερμήνευε ο Παύλος τη θέση και την ταυτότητά του ως απόστολος. Εκτός αυτού, η δεύτερη λέξη στην αρχή της φράσης «Παύλος, προσκεκλημένος απόστολος Ιησού Χριστού» είναι η λέξη «προσκεκλημένος». Αυτή η λέξη φανερώνει τη νοοτροπία του Παύλου. Γιατί χρησιμοποίησε τις τέσσερις λέξεις: «προσκεκλημένος […] διά θελήματος Θεού»; Δεν θεωρούσε πως τον προσκάλεσε ο Κύριος Ιησούς Χριστός να γίνει απόστολός Του, αφού είχε την εξής αντίληψη: «Ο Κύριος Ιησούς Χριστός δεν έχει τη δύναμη να με διατάξει να κάνω τίποτα. Δεν κάνω αυτό που διέταξε Εκείνος και δεν κάνω τίποτα για Εκείνον. Τα κάνω όλα αυτά διά του θελήματος του Θεού στον ουρανό. Είμαι ίδιος με τον Κύριο Ιησού Χριστό». Αυτό υποδηλώνει κάτι ακόμα: Ο Παύλος θεωρούσε πως ήταν Υιός του ανθρώπου, όπως ακριβώς και ο Κύριος Ιησούς Χριστός. Οι τέσσερις λέξεις: «προσκεκλημένος […] διά θελήματος Θεού» αποκαλύπτουν πως, στα βάθη της καρδιάς του, ο Παύλος αρνιόταν και αμφισβητούσε την ταυτότητα του Κυρίου Ιησού Χριστού. Είπε πως ήταν απόστολος του Κυρίου Ιησού Χριστού διά θελήματος Θεού, πως ο Θεός τού το είπε, τον όρισε και τον καθόρισε, και πως έγινε απόστολος του Κυρίου Ιησού Χριστού επειδή τον προσκάλεσε ο Θεός και ήταν θέλημά Του. Κατά την άποψή του, αυτή ήταν η σχέση μεταξύ του ίδιου και του Κυρίου Ιησού Χριστού. Αυτό, ωστόσο, δεν είναι καν το χειρότερο. Ποιο είναι το χειρότερο; Πως ο Παύλος θεωρούσε ότι ήταν απόστολος του Κυρίου Ιησού Χριστού διά θελήματος του Θεού, όχι του Κυρίου Ιησού Χριστού. Με άλλα λόγια, δεν θεωρούσε πως τον προσκάλεσε ο Κύριος Ιησούς, αλλά πως τον όρισε απόστολο ο Θεός στον ουρανό. Πίστευε πως κανείς άλλος πέρα από τον Θεό στον ουρανό δεν είχε τη δύναμη ή τα προσόντα να τον ορίσει απόστολο του Κυρίου Ιησού Χριστού και πως τον καθοδηγούσε απευθείας ο Θεός στον ουρανό. Τι υποδηλώνει αυτό, λοιπόν; Πως, βαθιά μέσα στην καρδιά του, πίστευε πως πρώτος στην κατάταξη ήταν ο Θεός στον ουρανό και δεύτερος ο ίδιος. Σε ποια θέση κατέτασσε, επομένως, τον Κύριο Ιησού; (Στην ίδια θέση με τον ίδιο.) Αυτό είναι το πρόβλημα. Στα λόγια διακήρυσσε πως ο Κύριος Ιησούς ήταν ο Χριστός, αλλά δεν αναγνώριζε πως ο Χριστός είχε την ουσία του Θεού και δεν καταλάβαινε τη σχέση μεταξύ Χριστού και Θεού. Η έλλειψη κατανόησής του ήταν αυτή που οδήγησε σε ένα τόσο σοβαρό πρόβλημα. Από ποια άποψη ήταν σοβαρό; (Δεν παραδεχόταν πως ο Κύριος Ιησούς ήταν ο ενσαρκωμένος Θεός. Αρνιόταν τον Κύριο Ιησού.) Ναι, αυτό είναι όντως σοβαρό. Αρνιόταν πως ο Κύριος Ιησούς Χριστός ήταν ο ενσαρκωμένος Θεός και πως ήταν η σάρκα του Θεού που κατέβηκε από τον ουρανό στη γη, όπως και αρνιόταν πως ο Κύριος Ιησούς ήταν η ενσάρκωση του Θεού. Αυτό δεν υποδηλώνει πως αρνιόταν την ύπαρξη του Θεού στη γη; (Ναι.) Αν αρνιόταν την ύπαρξη του Θεού στη γη, μπορούσε να αναγνωρίσει τα λόγια του Κυρίου Ιησού; (Όχι.) Αν δεν τα αναγνώριζε, μπορούσε να τα αποδεχθεί; (Όχι.) Εφόσον δεν αποδεχόταν τα λόγια, τις διδασκαλίες ή την ταυτότητα του Κυρίου Ιησού Χριστού, μπορούσε να αποδεχθεί το έργο Του; (Όχι.) Παρόλο που δεν αποδεχόταν το έργο που επιτέλεσε ο Κύριος Ιησούς Χριστός ούτε το γεγονός πως ήταν ο Θεός, αυτό δεν ήταν το χειρότερο. Ποιο ήταν το χειρότερο; Πριν από δύο χιλιάδες χρόνια, ο Κύριος Ιησούς ήρθε στη γη για να επιτελέσει το σπουδαιότερο έργο απ’ όλα: Το έργο της λύτρωσης την Εποχή της Χάριτος. Ενσαρκώθηκε, έγινε η ομοιότητα της αμαρτωλής σάρκας και σταυρώθηκε ως προσφορά περί αμαρτίας για όλη την ανθρωπότητα. Ήταν μεγάλο αυτό το έργο; (Ναι.) Αν και ήταν το έργο της λύτρωσης ολόκληρης της ανθρωπότητας και επιτελέστηκε από τον ίδιο τον Θεό, ο Παύλος το αρνιόταν πεισματικά. Αρνιόταν πως το έργο της λύτρωσης που επιτελούσε ο Κύριος Ιησούς γινόταν από τον ίδιο τον Θεό, πράγμα που σήμαινε πως αρνιόταν το γεγονός πως ο Θεός είχε ήδη πραγματοποιήσει το έργο της λύτρωσης. Είναι σοβαρό αυτό το πρόβλημα; Σοβαρότατο! Όχι μόνο δεν προσπάθησε να κατανοήσει το γεγονός της σταύρωσης του Κυρίου Ιησού Χριστού, αλλά δεν το παραδεχόταν, πράγμα που σημαίνει πως το αρνιόταν. Δεν παραδεχόταν πως ο Θεός ήταν Αυτός που σταυρώθηκε και λύτρωσε όλη την ανθρωπότητα ούτε πως ο Θεός έγινε προσφορά περί αμαρτίας για όλη την ανθρωπότητα. Αυτό υποδηλώνει ότι δεν παραδεχόταν πως όλοι οι άνθρωποι λυτρώθηκαν όταν έκανε ο Θεός το έργο Του ούτε πως συγχωρέθηκαν οι αμαρτίες τους. Ταυτόχρονα, θεωρούσε πως δεν είχαν συγχωρεθεί οι δικές του αμαρτίες. Δεν παραδεχόταν το γεγονός πως ο Κύριος Ιησούς λύτρωσε την ανθρωπότητα. Κατά τη δική του άποψη, όλα αυτά είχαν διαγραφεί. Αυτό είναι το πιο σοβαρό ζήτημα. Μόλις ανέφερα πως ο Παύλος ήταν ο μεγαλύτερος αντίχριστος των τελευταίων δύο χιλιάδων χρόνων. Αυτό το γεγονός έχει ήδη αποκαλυφθεί. Αν αυτά τα γεγονότα δεν είχαν καταγραφεί στη Βίβλο, και ο Θεός έλεγε πως ο Παύλος Τον αψήφησε και ήταν αντίχριστος, θα το πίστευαν οι άνθρωποι; Σε καμία περίπτωση. Ευτυχώς, οι επιστολές του Παύλου είναι καταγεγραμμένες στη Βίβλο και περιέχουν πραγματικές αποδείξεις. Διαφορετικά, δεν θα υπήρχαν αποδείξεις για τα λεγόμενά Μου και μπορεί να μην τα δεχόσασταν. Τώρα που διαβάζουμε τα λόγια του Παύλου, πώς έβλεπε όλα τα πράγματα που είπε ο Κύριος Ιησούς; Θεωρούσε πως τα λόγια του Κυρίου Ιησού δεν ήταν ισάξια ούτε με ένα από τα δικά του θρησκευτικά δόγματα. Όταν έφυγε, λοιπόν, ο Κύριος Ιησούς από αυτόν τον κόσμο, αν και ο Παύλος διέδιδε το ευαγγέλιο, εργαζόταν, κήρυττε και ποίμαινε τις εκκλησίες, δεν κήρυξε ποτέ τα λόγια του Κυρίου Ιησού ούτε, φυσικά, τα έκανε πράξη και τα βίωσε. Αντίθετα, κήρυττε όσα κατανοούσε ο ίδιος από την Παλαιά Διαθήκη, δηλαδή, ξεπερασμένα και κενά λόγια. Τα τελευταία δύο χιλιάδες χρόνια, όσοι πιστεύουν στον Κύριο βασίζουν την πίστη τους στη Βίβλο και όλα όσα αποδέχονται είναι οι κενές θεωρίες του Παύλου, με αποτέλεσμα οι άνθρωποι να βρίσκονται στο σκοτάδι εδώ και δύο χιλιάδες χρόνια. Αν πεις σε μια ομάδα θρησκευόμενων σήμερα πως ο Παύλος έκανε λάθος, δεν θα το δεχθούν και θα διαμαρτυρηθούν, επειδή όλοι τον θαυμάζουν. Ο Παύλος είναι το είδωλο και ο προπάτοράς τους και εκείνοι οι αγαπητοί υιοί και απόγονοί του. Σε τι βαθμό έχουν παραπλανηθεί; Έχουν ήδη ταχθεί με το μέρος του Παύλου και εναντιώνονται στον Θεό. Συμμερίζονται τις απόψεις του Παύλου και έχουν την ίδια φύση-ουσία και μέθοδο επιδίωξης με αυτόν. Ο Παύλος τούς έχει εξομοιώσει τελείως. Αυτή είναι η τέταρτη σοβαρή αμαρτία του. Ο Παύλος αρνήθηκε την ταυτότητα του Κυρίου Ιησού Χριστού και το έργο που έκανε ο Θεός την Εποχή της Χάριτος μετά την Εποχή του Νόμου. Αυτό είναι το σοβαρότερο πρόβλημα. Κάτι άλλο εξίσου σοβαρό είναι πως έβαζε τον εαυτό του στην ίδια κατηγορία με τον Κύριο Ιησού Χριστό. Ο Παύλος γνώρισε τον Κύριο Ιησού Χριστό την εποχή στην οποία έζησε, αλλά δεν Τον έβλεπε ως Θεό. Τον αντιμετώπιζε ως κανονικό άνθρωπο, σαν να ήταν άλλο ένα μέλος της ανθρώπινης φυλής ή ένας άνθρωπος που είχε την ίδια φύση-ουσία με τους διεφθαρμένους ανθρώπους. Σε καμία περίπτωση δεν αντιμετώπιζε τον Κύριο Ιησού ως τον Χριστό, πόσο μάλλον ως τον Θεό. Αυτό είναι σοβαρότατο πρόβλημα. Γιατί το έκανε, λοιπόν, αυτό; (Δεν αναγνώριζε πως ο ενσαρκωμένος Θεός διέθετε την ουσία του Θεού, οπότε δεν αντιμετώπιζε τον Κύριο Ιησού Χριστό ως τον Θεό.) (Δεν εκλάμβανε τα λόγια του Κυρίου Ιησού ως την αλήθεια ούτε έβλεπε πως ο Κύριος Ιησούς Χριστός ήταν η ενσάρκωση της αλήθειας.) (Επιφανειακά, ο Παύλος ισχυριζόταν πως πίστευε στον Κύριο Ιησού, αλλά στην ουσία πίστευε σε έναν ασαφή Θεό στον ουρανό.) (Δεν αναζητούσε την αλήθεια, οπότε δεν ήταν ικανός να συνειδητοποιήσει πως ο Χριστός ήταν η αλήθεια και η ζωή.) Συνεχίστε. (Ο Παύλος είπε πως, για εκείνον, το να ζει ήταν ο Χριστός. Ήθελε να γίνει ο Θεός και να αντικαταστήσει τον Κύριο Ιησού.) Όλα όσα είπατε συνάδουν με τα γεγονότα. Κάθε ένας από τους τρόπους με τους οποίους εκδηλωνόταν ο Παύλος και καθεμία από τις αμαρτίες του ξεπερνούσε σε σοβαρότητα την προηγούμενη.

Ας αναλύσουμε την εξής φράση που είπε ο Παύλος: «Μένει εις εμέ ο της δικαιοσύνης στέφανος». Εντυπωσιακά λόγια. Κοιτάξτε τις λέξεις που επέλεξε: «ο της δικαιοσύνης στέφανος». Είναι από μόνο του τολμηρό να χρησιμοποιήσει κανείς τη λέξη «στέφανος», αλλά ποιος θα τολμούσε να χρησιμοποιήσει τον προσδιοριστικό χαρακτηρισμό «δικαιοσύνη» για να ορίσει έναν στέφανο; Μόνο ο Παύλος θα τολμούσε να χρησιμοποιήσει αυτήν τη λέξη. Γιατί τη χρησιμοποίησε; Αυτή η λέξη έχει προέλευση και επιλέχθηκε προσεκτικά. Τα λόγια του κρύβουν βαθιές συνδηλώσεις! Ποιες είναι αυτές; (Με αυτήν τη λέξη, προσπαθούσε να εκβιάσει τον Θεό.) Αυτό είναι μια πτυχή. Πρόθεσή του ήταν σίγουρα να κάνει μια συναλλαγή και δείχνει, επίσης, ότι προσπαθούσε να καθορίσει τους όρους με τον Θεό. Πέρα από αυτό, ποιος ήταν ο σκοπός του όταν κήρυττε συνεχώς γι’ αυτόν τον στέφανο της δικαιοσύνης; (Ήθελε να παραπλανήσει τους ανθρώπους και να τους κάνει να πιστέψουν πως αν δεν έπαιρνε τον στέφανο, ο Θεός δεν ήταν δίκαιος.) Υπάρχει ένα στοιχείο υποκίνησης και παραπλάνησης στο γεγονός πως κήρυττε γι’ αυτό, κι αυτό σχετίζεται με τις επιθυμίες και τις φιλοδοξίες του Παύλου. Προκειμένου να πραγματοποιήσει και να εκπληρώσει τελικά την επιθυμία του να λάβει τον στέφανο της δικαιοσύνης, χρησιμοποίησε ως τακτική του να κηρύττει παντού γι’ αυτό. Από τη μία, στόχος του όταν κήρυττε αυτά τα λόγια ήταν να υποκινήσει και να παραπλανήσει τους άλλους και να ενσταλάξει την εξής σκέψη σε όσους τον άκουγαν: «Ένας άνθρωπος όπως εγώ, που δαπανάει τόσο πολύ τον εαυτό του, πηγαίνει παντού και επιδιώκει όπως εγώ, θα καταφέρει να κερδίσει τον στέφανο της δικαιοσύνης». Όπως είναι φυσικό, όταν το άκουγαν αυτό οι άλλοι θεωρούσαν πως ο Θεός θα ήταν δίκαιος μόνο αν κέρδιζε κάποιος σαν τον Παύλο έναν στέφανο. Θεωρούσαν πως έπρεπε να επιδιώκουν, να πηγαίνουν παντού και να δαπανούν τον εαυτό τους όπως ο Παύλος, πως δεν έπρεπε να ακούνε τον Κύριο Ιησού και πως ο Παύλος ήταν το σημείο αναφοράς τους, ο Κύριος και η κατεύθυνση και ο στόχος που έπρεπε να ακολουθούν οι άνθρωποι. Θεωρούσαν, επίσης, πως αν ενεργούσαν όπως ο Παύλος, θα κέρδιζαν κι αυτοί τον ίδιο στέφανο, έκβαση και προορισμό με εκείνον. Από μία άποψη, ο Παύλος υποκινούσε και παραπλανούσε τους ανθρώπους. Από μία άλλη, είχε έναν πολύ μοχθηρό στόχο. Βαθιά μέσα στην καρδιά του, σκεφτόταν το εξής: «Στην απίθανη περίπτωση που δεν κερδίσω τον στέφανο και αποδειχθεί πως ήταν απλώς φαντασιοκοπία και ευσεβής μου πόθος, αυτό θα σημαίνει πως όλοι όσοι πιστεύουν στον Χριστό, μαζί κι εγώ, παραπλανηθήκαμε στην πίστη μας. Θα σημαίνει πως δεν υπάρχει Θεός πάνω στη γη. Θεέ μου, θα αρνηθώ και την ύπαρξή Σου στον ουρανό και δεν θα μπορείς να κάνεις τίποτα γι’ αυτό!» Υπονοούσε το εξής: «Αν δεν κερδίσω αυτόν τον στέφανο, όχι μόνο θα Σε αρνηθούν οι αδελφοί και οι αδελφές, αλλά θα Σε εμποδίσω να αποκτήσεις και όλους τους ανθρώπους που υποκίνησα και γνωρίζουν αυτά τα λόγια. Θα τους εμποδίσω κι εκείνους να Σε αποκτήσουν και, ταυτόχρονα, θα αρνηθώ την ύπαρξή Σου ως Θεό στον ουρανό. Δεν είσαι δίκαιος. Αν δεν μπορώ να κερδίσω εγώ, ο Παύλος, τον στέφανο, τότε κανείς δεν θα πρέπει να τον κερδίσει!» Αυτή ήταν η μοχθηρή πλευρά του Παύλου. Δεν πρόκειται για συμπεριφορά αντίχριστου; Είναι η συμπεριφορά ενός δαίμονα αντίχριστου: υποκινεί, παραπλανεί και δελεάζει τους ανθρώπους και διαμαρτύρεται ανοιχτά στον Θεό και Του εναντιώνεται. Βαθιά μέσα του, ο Παύλος σκεφτόταν το εξής: «Αν δεν κερδίσω τον στέφανο, ο Θεός δεν είναι δίκαιος. Αν κερδίσω τον στέφανο, τότε μόνο θα είναι ένας στέφανος δικαιοσύνης και τότε μόνο θα είναι πραγματικά δίκαιη η δικαιοσύνη του Θεού». Αυτή είναι η προέλευση του «στεφάνου της δικαιοσύνης» του. Τι κατάφερε μ’ αυτό; Υποκινούσε και παραπλανούσε ανοιχτά όσους ακολουθούσαν τον Θεό. Ταυτόχρονα, χρησιμοποιούσε αυτές τις μεθόδους για να διαμαρτυρηθεί ανοιχτά στον Θεό και να Του εναντιωθεί. Με άλλα λόγια, η συμπεριφορά του ήταν επαναστατική. Ποια ήταν η φύση της; Επιφανειακά, τα λόγια του Παύλου φαίνονται ευγενικά και σωστά και δεν φαίνεται να υπάρχει κάποιο πρόβλημα σ’ αυτά. Ποιος δεν θα πίστευε στον Θεό προκειμένου να κερδίσει τον στέφανο της δικαιοσύνης και να λάβει ευλογίες; Ακόμη και άνθρωποι χωρίς επίπεδο πιστεύουν στον Θεό, αν μη τι άλλο, για να εισέλθουν στον ουρανό. Θα ήταν ευτυχισμένοι ακόμη κι αν τους ζητούνταν να καθαρίζουν τους δρόμους ή να φυλάνε εκεί μια πύλη. Μπορεί να θεωρηθεί σωστό και είναι κατανοητό να πιστεύει κανείς στον Θεό έχοντας αυτήν την πρόθεση και αυτόν τον στόχο. Αυτός δεν ήταν, όμως, ο μόνος στόχος του Παύλου. Κατέβαλλε μεγάλη προσπάθεια, αφιέρωνε πολλή ενέργεια και έκανε ντόρο όταν κήρυττε για τον στέφανο της δικαιοσύνης του. Τα λόγια του εξέθεσαν την κακόβουλη φύση του και τα κρυφά και σκοτεινά πράγματα που είχε βαθιά μέσα του. Ο Παύλος είχε φτιάξει μεγάλο όνομα εκείνον τον καιρό και πολλοί άνθρωποι τον ειδωλοποιούσαν. Πήγαινε παντού και κήρυττε αυτές τις θεωρίες και τις βαρύγδουπες ιδέες, τις αντιλήψεις και φαντασιοκοπίες του, όσα είχε μάθει κατά τις σπουδές του και τα πράγματα που είχε συμπεράνει με το μυαλό του. Αυτά που κήρυττε παντού πρέπει να είχαν τεράστιο αντίκτυπο στους ανθρώπους της εποχής, να τους είχαν προξενήσει πολύ μεγάλο κακό και να τους είχαν δηλητηριάσει βαθιά μέσα στην καρδιά τους. Τεράστιος πρέπει να είναι και ο αντίκτυπος στους ανθρώπους μετέπειτα γενεών που έμαθαν αυτά τα πράγματα από τις επιστολές του. Όσο κι αν προσπαθήσουν, οι άνθρωποι που έχουν διαβάσει τα λόγια του δεν μπορούν να απαλλαγούν απ’ αυτά τα πράγματα· έχουν δηλητηριαστεί πολύ βαθιά! Πόσο βαθιά; Έχει κάνει την εμφάνισή του το λεγόμενο «Φαινόμενο του Παύλου». Τι είναι αυτό; Είναι ένα φαινόμενο στον θρησκευτικό κόσμο, κατά το οποίο οι άνθρωποι επηρεάζονται από τις σκέψεις, τις απόψεις και τα επιχειρήματα του Παύλου και τις διεφθαρμένες διαθέσεις που αποκάλυψε. Επηρεάζει ιδίως τους ανθρώπους που προέρχονται από οικογένειες που πιστεύουν στον Θεό εδώ και πολλές γενιές ή οικογένειες που ακολουθούν τον Χριστό εδώ και πολλές δεκαετίες. Λένε: «Η οικογένειά μας πιστεύει στον Κύριο επί γενιές ολόκληρες και δεν ακολουθεί τις κοσμικές τάσεις. Έχουμε αποστασιοποιηθεί από τα εγκόσμια και έχουμε αφήσει οικογένεια και καριέρα για να δαπανήσουμε τον εαυτό μας για τον Θεό. Κάνουμε όλα όσα έκανε ο Παύλος. Αν δεν λάβουμε στέφανο ή δεν εισέλθουμε στον ουρανό, θα τα πούμε ένα χεράκι στον Θεό όταν έρθει». Δεν χρησιμοποιούν αυτό το επιχείρημα οι άνθρωποι; (Ναι.) Είναι αρκετά μεγάλη τάση. Από πού προέρχεται; (Από τα κηρύγματα του Παύλου.) Είναι το κακοήθες αποτέλεσμα του όγκου που «φύτεψε» ο Παύλος. Αν δεν είχε υποκινήσει έτσι τους ανθρώπους και δεν έλεγε πάντα: «Μένει εις εμέ ο της δικαιοσύνης στέφανος» και «Εις εμέ το ζην είναι ο Χριστός»— χωρίς, δηλαδή, το υπόβαθρο αυτής της περιόδου της ιστορίας— οι άνθρωποι δεν θα γνώριζαν τώρα αυτά τα πράγματα. Ακόμη κι αν διέθεταν αυτόν τον τρόπο σκέψης, δεν θα είχαν το θράσος του Παύλου. Όλα οφείλονταν στην ενθάρρυνση και την υποκίνηση του Παύλου. Αν μια μέρα δεν λάβουν ευλογίες, αυτοί οι άνθρωποι θα έχουν το θράσος να προκαλέσουν ανοιχτά τον Κύριο Ιησού και θα θέλουν ακόμη και να μπουκάρουν στον τρίτο ουρανό και να λύσουν τις διαφορές τους επί του θέματος με τον Κύριο. Έτσι δεν εξεγείρεται ο θρησκευτικός κόσμος ενάντια στον Κύριο Ιησού; Είναι εμφανές πως ο θρησκευτικός κόσμος έχει επηρεαστεί σοβαρά από τον Παύλο! Τώρα που μίλησα για όλα αυτά, μπορείτε να συμπεράνετε ποια ήταν η πέμπτη αμαρτία του Παύλου, σωστά; Όταν συνοψίζουμε από πού προήλθε ο «στέφανος της δικαιοσύνης» για τον οποίο μιλούσε ο Παύλος, η έμφαση δίνεται στη λέξη «δικαιοσύνη». Γιατί ανέφερε τη δικαιοσύνη; Στη γη, το έκανε επειδή ήθελε να υποκινήσει και να παραπλανήσει τους εκλεκτούς του Θεού ώστε να σκέφτονται όπως εκείνος. Στον ουρανό, ήθελε να εκβιάσει τον Θεό με τα λόγια του και να διαμαρτυρηθεί σ’ Αυτόν. Αυτός ήταν ο στόχος του Παύλου. Αν και δεν το είπε ποτέ δυνατά, η λέξη «δικαιοσύνη» πρόδιδε ήδη τον στόχο του και την πρόθεσή του να διαμαρτυρηθεί στον Θεό. Αυτά ήταν ήδη φανερά και όλα αυτά είναι γεγονότα. Με βάση τα γεγονότα αυτά, μπορούμε άραγε να συνοψίσουμε τη φύση-ουσία του Παύλου απλώς ως αλαζονική, αυτάρεσκη, δόλια και χωρίς αγάπη για την αλήθεια; (Όχι.) Δεν μπορεί να συνοψιστεί με αυτούς τους όρους. Εφόσον αναφέρω αυτά τα γεγονότα και τα εξετάζω, τα αναλύω και τα ορίζω, θα πρέπει να μπορείτε να δείτε πιο καθαρά και σε βάθος τη φύση-ουσία του Παύλου. Αυτό το αποτέλεσμα επιτυγχάνεται από την ανάλυση της ουσίας κάποιου με βάση τα γεγονότα. Όταν ο Παύλος διαμαρτυρήθηκε στον Θεό, δεν βίωνε, κατ’ ιδίαν, μια κάπως συναισθηματικά φορτισμένη στιγμή, μια κάποια επαναστατική διάθεση ούτε την αδυναμία να υποταχθεί. Δεν επρόκειτο για το κοινό πρόβλημα της αποκάλυψης μιας διεφθαρμένης διάθεσης. Αντίθετα, ο Παύλος είχε φτάσει στο σημείο να χρησιμοποιεί ανοιχτά κάθε λογής μεθόδους για να υποκινεί και να παραπλανά τους ανθρώπους μέσω επιστολών και σε δημόσια περιβάλλοντα, ώστε όλοι να θυμώσουν, να ξεσηκωθούν, να εναντιωθούν στον Θεό και να διαμαρτυρηθούν σ’ Αυτόν. Ο Παύλος όχι μόνο διαμαρτυρήθηκε στον Θεό, αλλά υποκίνησε και όλους τους άλλους να κάνουν το ίδιο, πράγμα που τον καθιστά όχι μόνο αλαζόνα, αλλά και διάβολο! Αυτή η αμαρτία είναι σοβαρότερη από την προηγούμενη. Είναι καλό ή κακό να μιλάμε για όλο και σοβαρότερες αμαρτίες; (Καλό.) Γιατί είναι καλό; (Επειδή διακρίνουμε όλο και καλύτερα τον Παύλο.) Όταν αποκτήσεις καλύτερη διάκριση, θα καταφέρεις να ξεσκεπάσεις τελείως και να δεις καθαρά τις διάφορες εκδηλώσεις, τις αποκαλύψεις διαφθοράς και το αληθινό πρόσωπο του Παύλου. Θα έχεις πετύχει τότε τον στόχο μας; (Όχι.) Θα πρέπει να πάρεις όλες τις εκδηλώσεις του Παύλου που έχουμε συνοψίσει, καθώς και το κύριο περιεχόμενό τους, το θέμα και την ουσία τους, και να τα συνδέσεις με τον εαυτό σου και τα άτομα γύρω σου. Όταν δεις καθαρά πόσο πολύ διαφέρει το μονοπάτι που ακολουθείς και η ουσία σου από αυτά του Παύλου, θα έχεις πετύχει πέρα για πέρα αποτελέσματα, καθώς και τον στόχο μας: την ανάλυση του Παύλου. Κάποιοι λένε το εξής: «Μέσα μου δεν έχω καμία εκδήλωση της επιδίωξης του Παύλου για τον στέφανο της δικαιοσύνης». Μπορεί οι εκδηλώσεις και η ουσία σου να μην είναι τόσο σοβαρές όσο αυτές του Παύλου, αλλά υπάρχουν κάποια κοινά σημεία μεταξύ της δικής σου και της δικής του ουσίας. Εκείνος διέθετε τέτοιες εκδηλώσεις και εσύ διαθέτεις τέτοιες καταστάσεις. Σε κλίμακα από το 1 έως το 10 μπορούμε να πούμε πως οι εκδηλώσεις του Παύλου έπιαναν 10 ή 12. Πόσο πιάνουν οι δικές σου; (7 ή 8.) Ο Παύλος αποκάλυπτε συνεχώς αυτά τα πράγματα και τα είχε διαρκώς μέσα του. Εσύ μπορεί να μην τα αποκαλύπτεις συνεχώς, αλλά και πάλι τα αποκαλύπτεις συχνά. Πολύ πιθανόν να περνάς τη μισή σου ζωή κάνοντας αυτά τα πράγματα και ζώντας σε αυτές τις καταστάσεις. Τέτοιες καταστάσεις δημιουργούνται μέσα σου ιδίως όταν ο Θεός σε υποβάλλει σε δοκιμασίες, όταν κάνει έργο που δεν συμφωνεί με τις αντιλήψεις σου, όταν σε κλαδεύει και όταν τα περιβάλλοντα που ενορχηστρώνει για σένα δεν ανταποκρίνονται στις προσδοκίες σου. Τότε μπορεί να διαμαρτυρηθείς στον Θεό και να Του εναντιωθείς. Σε τέτοιες στιγμές, μπορεί να σου φανεί χρήσιμη η ανάλυσή μας σχετικά με τον τρόπο που υποκινούσε και παραπλανούσε τους ανθρώπους ο Παύλος. Γιατί; Επειδή πλέον γνωρίζεις πόσο σοβαρή ήταν η φύση των εκδηλώσεων του Παύλου. Δεν ήταν απλές αποκαλύψεις διεφθαρμένων διαθέσεων, αλλά μια διαβολική φύση-ουσία που εναντιώνεται στον Θεό. Όταν δημιουργούνται μέσα σου τέτοιες καταστάσεις, θα ξέρεις ακριβώς πόσο σοβαρό είναι το πρόβλημα. Τότε θα πρέπει να κάνεις μεταστροφή, να μετανοήσεις και να εγκαταλείψεις τη λανθασμένη κατάστασή σου. Θα πρέπει να την αφήσεις πίσω σου, να αναζητήσεις την αλήθεια και το μονοπάτι της υποταγής στον Θεό. Αυτό είναι το αληθινό μονοπάτι που οφείλουν να ακολουθούν οι άνθρωποι και ο νόμος που οφείλουν να τηρούν τα δημιουργημένα όντα. Αυτή η συναναστροφή βοηθά τους ανθρώπους.

Ο Παύλος έχει πει άλλη μια διάσημη φράση. Ποια είναι αυτή; [«Διότι εις εμέ το ζην είναι ο Χριστός και το αποθανείν κέρδος» (Φιλιππησίους 1:21).] Δεν αναγνώριζε την ταυτότητα του Κυρίου Ιησού Χριστού ούτε το γεγονός πως ο Κύριος Ιησούς Χριστός ήταν η ενσάρκωση του Θεού και ο ενσαρκωμένος Θεός που ζούσε στη γη. Αντίθετα, έβλεπε τον εαυτό του ως τον Χριστό. Δεν είναι αηδιαστικό; (Ναι.) Είναι όντως αηδιαστικό και η ουσία του προβλήματος είναι σοβαρότατη. Ποιος ακριβώς ήταν ο Χριστός κατά την άποψη του Παύλου; Ποια ήταν η ταυτότητά Του; Πώς γίνεται να είχε ο Παύλος τέτοια εμμονή με το να είναι ο Χριστός; Θα εξακολουθούσε να θέλει να είναι ο Χριστός αν Τον θεωρούσε έναν συνηθισμένο άνθρωπο με διεφθαρμένες διαθέσεις ή έναν ασήμαντο άνθρωπο που έπαιζε κάποιον ασήμαντο ρόλο και δεν είχε εξουσία, τίτλο ευγενείας ούτε μεγαλύτερες ικανότητες και δεξιότητες από τους συνηθισμένους ανθρώπους; (Όχι.) Σίγουρα όχι. Θεωρούσε τον εαυτό του μορφωμένο άνθρωπο και δεν ήθελε να είναι συνηθισμένος, αλλά κάποιος υπεράνθρωπος, σπουδαίος άνθρωπος που θα ξεπερνούσε τους άλλους. Πώς γίνεται, λοιπόν, να ήθελε να είναι ο Χριστός που οι άλλοι θεωρούσαν ταπεινό και ασήμαντο; Λαμβάνοντας υπόψη αυτό, ποια θέση και ποιον ρόλο είχε ο Χριστός στην καρδιά του Παύλου; Ποια ταυτότητα και θέση πρέπει να έχει κανείς και τι είδους εξουσία, δύναμη και συμπεριφορά πρέπει να εκδηλώνει ώστε να είναι ο Χριστός; Αυτό αποκαλύπτει πώς φανταζόταν ο Παύλος τον Χριστό και τι γνώριζε γι’ Αυτόν ή, με άλλα λόγια, πώς Τον όριζε. Γι’ αυτό είχε τη φιλοδοξία και την επιθυμία να είναι ο Χριστός. Υπάρχει συγκεκριμένος λόγος που το ήθελε αυτό και αποκαλύπτεται εν μέρει στις επιστολές του. Ας αναλύσουμε διάφορα ζητήματα. Όταν ο Κύριος Ιησούς εκτελούσε το έργο Του, έκανε ορισμένα πράγματα που αντιπροσώπευαν την ταυτότητά Του ως Χριστός. Αυτά τα πράγματα είναι σύμβολα και έννοιες που ο Παύλος θεωρούσε πως διέθετε η ταυτότητα του Χριστού. Ποια ήταν αυτά; (Το ότι έκανε σημεία και τέρατα.) Ακριβώς. Ήταν τα περιστατικά όπου ο Χριστός θεράπευε αρρώστους, εξέβαλλε δαιμόνια και έκανε σημεία, τέρατα και θαύματα. Ο μόνος λόγος για τον οποίο ο Παύλος παραδεχόταν πως ο Κύριος Ιησούς ήταν ο Χριστός ήταν επειδή έκανε σημεία και τέρατα. Όταν, λοιπόν, διέδιδε το ευαγγέλιο του Κυρίου Ιησού, δεν μιλούσε ποτέ για τα λόγια του Κυρίου Ιησού ούτε γι’ αυτά που κήρυττε. Κατά την άποψη του Παύλου —ενός δύσπιστου— το γεγονός πως ο Χριστός μπορούσε να πει τόσα πράγματα, να κάνει τόσα κηρύγματα, να επιτελέσει τόσο έργο και να κάνει τόσους ανθρώπους να Τον ακολουθήσουν προσέδιδε κάποια τιμή στην ταυτότητα και τη θέση του Κυρίου Ιησού. Η απεριόριστη δόξα και μεγαλοπρέπειά Του καθιστούσαν ιδιαίτερα μεγάλη και εξέχουσα τη θέση του Κυρίου Ιησού ανάμεσα στους ανθρώπους. Αυτό έβλεπε ο Παύλος. Δεν έβλεπε την ουσία, την αλήθεια, την οδό ή τη ζωή του Θεού ούτε το κάλλος και τη σοφία Του στην ταυτότητα και την ουσία του Χριστού ή σε αυτά που εκδήλωνε και αποκάλυπτε καθώς εκτελούσε το έργο Του. Τι έβλεπε; Για να χρησιμοποιήσω μια σύγχρονη έκφραση, έβλεπε τη λάμψη της δόξας και ήθελε να είναι οπαδός του Κυρίου Ιησού. Όταν μιλούσε ή εκτελούσε έργο ο Κύριος Ιησούς, Τον άκουγε πλήθος κόσμου. Αυτό πρέπει να ήταν πολύ ένδοξο! Ο Παύλος περίμενε κάτι τέτοιο πολύ καιρό και λαχταρούσε να φτάσει αυτή η στιγμή. Ανυπομονούσε να έρθει η ημέρα που θα μπορούσε να κηρύττει ακατάπαυστα σαν τον Κύριο Ιησού, Τον οποίο παρακολουθούσαν τόσοι άνθρωποι με αμέριστη προσοχή, θαυμασμό και λαχτάρα στα μάτια, θέλοντας να Τον ακολουθήσουν. Η εντυπωσιακή συμπεριφορά του Κυρίου Ιησού είχε καταπλήξει τον Παύλο. Στην πραγματικότητα, δεν τον είχε καταπλήξει, αλλά ήθελε κι αυτός μια ταυτότητα και συμπεριφορά που οι άλλοι θα θαύμαζαν, θα πρόσεχαν, θα ειδωλοποιούσαν και θα είχαν σε μεγάλη εκτίμηση. Αυτά τα πράγματα ζήλευε. Πώς μπορούσε, λοιπόν, να τα αποκτήσει; Δεν πίστευε πως ο Κύριος Ιησούς Χριστός τα απέκτησε όλα αυτά μέσω της ουσίας και της ταυτότητάς Του, αλλά λόγω του τίτλου Του. Επομένως, ο Παύλος λαχταρούσε να γίνει μια σημαντική μορφή και να έχει έναν ρόλο που θα του επέτρεπε να φέρει το όνομα του Χριστού. Κατέβαλε μεγάλη προσπάθεια για να αποκτήσει έναν τέτοιο ρόλο, έτσι δεν είναι; (Ναι.) Τι έκανε ακριβώς; Κήρυττε παντού και έκανε ακόμη και θαύματα. Τελικά, χρησιμοποίησε μια φράση για να ορίσει τον εαυτό του, η οποία ικανοποίησε τις επιθυμίες και φιλοδοξίες που είχε μέσα του. Ποια ήταν αυτή; («Διότι εις εμέ το ζην είναι ο Χριστός και το αποθανείν κέρδος».) Το ζην είναι ο Χριστός. Αυτός ήταν ο κύριος στόχος του· η μεγαλύτερη επιθυμία του ήταν να γίνει ο Χριστός. Πώς συνδέεται αυτή η επιθυμία με τις προσωπικές του επιδιώξεις και το μονοπάτι που ακολουθούσε; (Λάτρευε την εξουσία και επιζητούσε να τον θαυμάζουν οι άλλοι.) Αυτό είναι μια θεωρία. Θα πρέπει να μιλήσετε βάσει γεγονότων. Ο Παύλος εκδήλωσε την επιθυμία του να γίνει ο Χριστός με πρακτικούς τρόπους. Ο ορισμός που του αποδίδω δεν βασίζεται σε μία μόνο φράση που είπε. Από το ύφος, τις μεθόδους και τις αρχές των ενεργειών του βλέπουμε πως όλα όσα έκανε περιστρέφονταν γύρω από τον στόχο του να γίνει ο Χριστός. Αυτή είναι η αιτία και η ουσία του λόγου που έλεγε και έκανε τόσα πράγματα. Το γεγονός πως ήθελε να γίνει ο Χριστός επηρέασε τις επιδιώξεις του, το μονοπάτι του στη ζωή και τα πιστεύω του. Με ποιους τρόπους εκδηλώθηκε αυτή η επιρροή; (Ο Παύλος έκανε φιγούρα και κατέθετε μαρτυρία για τον εαυτό του σε όλο το έργο και τα κηρύγματά του.) Ναι, αυτός είναι ένας από τους τρόπους· ο Παύλος έκανε μονίμως φιγούρα. Έδειχνε φανερά στους άλλους πόσο είχε υποφέρει, πώς ενεργούσε και ποιες ήταν οι προθέσεις του, ώστε όταν τα άκουγαν αυτά εκείνοι να θεωρούν πως έμοιαζε στα πάντα με τον Χριστό και να θέλουν να τον αποκαλούν «Χριστό». Αυτός ήταν ο στόχος του. Αν οι άνθρωποι τον αποκαλούσαν όντως «Χριστό», θα το αρνιόταν; Θα το απέρριπτε; (Όχι.) Σε καμία περίπτωση. Θα ήταν σίγουρα πανευτυχής. Αυτός ήταν ένας από τους τρόπους που εκδηλωνόταν η επιρροή που είχε στις επιδιώξεις του. Ποιοι ήταν οι υπόλοιποι; (Έγραψε επιστολές.) Ναι, έγραψε κάποιες επιστολές ώστε να περάσουν από γενιά σε γενιά δια μέσου των αιώνων. Στις επιστολές και στο έργο του ή όταν ποίμαινε τις εκκλησίες, δεν ανέφερε ούτε μία φορά το όνομα του Κυρίου Ιησού Χριστού, δεν έκανε πράγματα στο όνομα του Κυρίου Ιησού Χριστού ούτε εξύψωνε το όνομά Του. Ποια αρνητική επίπτωση είχε το να εργάζεται και να μιλάει διαρκώς με αυτόν τον τρόπο; Πώς επηρέασε όσους ακολουθούσαν τον Κύριο Ιησού; Τους έκανε να αρνηθούν τον Κύριο Ιησού Χριστό και ο Παύλος πήρε τη θέση Του. Λαχταρούσε να τον ρωτήσουν: «Ποιος είναι ο Κύριος Ιησούς Χριστός; Δεν Τον έχω ακουστά. Εμείς πιστεύουμε στον Παύλο, τον Χριστό». Τότε θα ήταν ευτυχισμένος. Αυτός ήταν ο στόχος του και ένα από τα πράγματα που επιζητούσε. Ένας από τους τρόπους με τους οποίους εκδηλωνόταν αυτή η επιρροή ήταν στον τρόπο που εργαζόταν. Φλυαρούσε για κενές ιδέες και μιλούσε ακατάπαυστα για κενές θεωρίες, ώστε να δουν οι άλλοι πόσο ικανός και αποτελεσματικός ήταν στο έργο του, πόσο βοηθούσε τους άλλους και πως είχε μια συγκεκριμένη συμπεριφορά, λες και είχε επανεμφανιστεί ο Κύριος Ιησούς Χριστός. Ένας άλλος τρόπος με τον οποίο εκδηλωνόταν αυτή η επιρροή ήταν πως ποτέ δεν εξύψωνε τον Κύριο Ιησού Χριστό ούτε, βέβαια, το όνομά Του, και δεν κατέθετε μαρτυρία για τα λόγια και το έργο του Κυρίου Ιησού Χριστού ούτε για τους τρόπους με τους οποίους επωφελούνταν από αυτά οι άνθρωποι. Έκανε ο Παύλος κηρύγματα για το πώς έπρεπε να μετανοήσουν οι άνθρωποι; Ασφαλώς όχι. Ο Παύλος δεν κήρυξε ποτέ για το έργο που εκτέλεσε ο Κύριος Ιησούς Χριστός, για τα λόγια Του ή τις αλήθειες που δίδαξε στους ανθρώπους. Τα αρνιόταν όλα αυτά μέσα του. Δεν αρνιόταν απλώς τα λόγια του Κυρίου Ιησού Χριστού και τις αλήθειες που δίδαξε στους ανθρώπους, αλλά αντιμετώπιζε τα δικά του λόγια, το έργο και τις διδασκαλίες του ως την αλήθεια. Χρησιμοποίησε αυτά τα πράγματα για να αντικαταστήσει τα λόγια του Κυρίου Ιησού και έκανε τους ανθρώπους να κάνουν πράξη και να τηρούν τα λόγια του σαν να ήταν η αλήθεια. Τι προκάλεσε αυτές τις εκδηλώσεις και αποκαλύψεις; (Η επιθυμία του να γίνει ο Χριστός.) Τις προκάλεσε η πρόθεση, η επιθυμία και η φιλοδοξία του να γίνει ο Χριστός. Αυτό συνδεόταν στενά με την άσκηση και τις επιδιώξεις του. Αυτή είναι η έκτη αμαρτία του Παύλου. Είναι σοβαρή; (Ναι, είναι.) Για την ακρίβεια, όλες οι αμαρτίες του είναι σοβαρές. Όλες σημαίνουν θάνατο.

Τώρα θα συναναστραφώ σχετικά με την έβδομη αμαρτία του, η οποία είναι ακόμα σοβαρότερη. Προτού τον καλέσει ο Κύριος, ο Παύλος ήταν πιστός στον ιουδαϊσμό —την πίστη, δηλαδή, στον Ιεχωβά Θεό. Ποια αντίληψη έχουν για τον Θεό όσοι πιστεύουν στον Ιεχωβά Θεό; Εκείνη των πραγμάτων που βίωσαν οι προπάτορές τους όταν ο Ιεχωβά Θεός τούς οδήγησε έξω από την Αίγυπτο στην καλή γη της Χαναάν: το γεγονός, δηλαδή, πως ο Ιεχωβά Θεός εμφανίστηκε στον Μωυσή, έστειλε δέκα πληγές στην Αίγυπτο, χρησιμοποίησε στήλες φωτιάς και νεφέλης για να καθοδηγήσει τους Ισραηλίτες, τους έδωσε τους νόμους Του και ούτω καθεξής. Όσοι πίστευαν τότε στον ιουδαϊσμό θεωρούσαν πως όλα αυτά τα πράγματα ήταν απλώς φαντασιοκοπίες, αντιλήψεις και θρύλοι ή τα θεωρούσαν γεγονότα; Ο εκλεκτός λαός του Θεού και οι αληθινοί πιστοί εκείνης της εποχής πίστευαν και αναγνώριζαν πως υπήρχε ο Θεός στον ουρανό και πως ήταν αληθινός. Είχαν την εξής αντίληψη: «Το γεγονός πως ο Θεός δημιούργησε την ανθρωπότητα είναι αλήθεια. Δεν έχει σημασία πριν από πόσο καιρό έγινε. Είναι γεγονός και παραμένει η αλήθεια. Δεν πρέπει μόνο να το πιστεύουμε, αλλά να είμαστε βέβαιοι γι’ αυτό το γεγονός και να το διαδίδουμε. Είναι ευθύνη και υποχρέωσή μας». Μια άλλη ομάδα ανθρώπων, ωστόσο, οι οποίοι ήταν δύσπιστοι, θεωρούσαν πως τα πράγματα αυτά ήταν πιθανότατα μόνο θρύλοι. Κανείς δεν προσπάθησε να επαληθεύσει τις ιστορίες ή να διερευνήσει αν ήταν αληθινές ή πλασματικές. Απλώς τις πίστευαν στο περίπου. Όταν χρειάζονταν τον Θεό, ήλπιζαν πως ήταν αληθινός και πως μπορούσε να τους δώσει αυτά που επιδίωκαν, λαχταρούσαν και για τα οποία προσεύχονταν. Όταν προσεύχονταν στον Θεό με την ελπίδα να πάρουν κάτι, ήλπιζαν πως υπήρχε αυτός ο Θεός. Έτσι, αντιμετώπιζαν τον Θεό σαν κάποιο ψυχολογικό δεκανίκι. Δεν έβλεπαν το γεγονός πως ο Θεός σώζει τον άνθρωπο ούτε αποδέχονταν τις αλήθειες που εξέφραζε. Δεν είχαν αληθινή πίστη στον Θεό και ήταν ήδη δύσπιστοι. Πώς εκδηλωνόταν ο κατώτατος τύπος ανθρώπου; Το μόνο που έκανε ήταν να υπηρετεί τον Θεό στην εκκλησία, να Του κάνει προσφορές, να ακολουθεί τα τελετουργικά και να πιστεύει, μάλιστα, σε κάθε λογής θρύλους. Δεν είχε, όμως, τον Θεό μέσα στην καρδιά του και ο Θεός που υπήρχε στις αντιλήψεις και τις φαντασιοκοπίες του ήταν ασαφής και κενός. Σε τι πίστευε ένας τέτοιος άνθρωπος; Στον υλισμό. Πίστευε μόνο σε όσα μπορούσε να δει. Κατά την άποψή του, δεν υπήρχαν οι θρύλοι, τα ασαφή πράγματα και οτιδήποτε στο πνευματικό βασίλειο που δεν μπορούσε να αγγίξει με τα χέρια του, να δει με τα μάτια του ή να ακούσει με τα αυτιά του. Κάποιοι άνθρωποι ρωτάνε το εξής: «Πιστεύει, τότε, ότι υπάρχουν πράγματα που δεν μπορεί να δει, όπως οι μικροοργανισμοί;» Πιστεύει ακράδαντα σε αυτά τα πράγματα. Πιστεύει ακράδαντα στην επιστήμη, τα ηλεκτρόνια, τη μικροβιολογία και τη χημεία. Οι δύσπιστοι πιστεύουν πως αυτά τα πράγματα είναι πιο αληθινά από οτιδήποτε άλλο. Είναι πραγματικοί υλιστές. Το συζητάμε αυτό προκειμένου να αναλύσουμε τους εξής τρεις τύπους ανθρώπων: τους αληθινούς πιστούς, εκείνους που πιστεύουν στο περίπου και τους υλιστές που δεν πιστεύουν καθόλου στην ύπαρξη του Θεού. Κάποιοι ρωτάνε το εξής: «Υπάρχει όντως Θεός; Πού είναι; Πώς μοιάζει; Άκουσα πως ο Θεός βρίσκεται στον τρίτο ουρανό. Πόσο ψηλά βρίσκεται, λοιπόν, ο τρίτος ουρανός; Πόσο μακριά και πόσο μεγάλος είναι; Οι άνθρωποι λένε πως υπάρχει και ουρανός που έχει χρυσούς τοίχους και είναι στρωμένος με χρυσά τούβλα και πλακίδια από νεφρίτη. Γίνεται να υπάρχει ένας τόσο υπέροχος τόπος; Ανοησίες! Άκουσα πως την Εποχή του Νόμου, ο Θεός έδωσε τους νόμους Του στον εκλεκτό Του λαό και πως οι πλάκες με τους νόμους σώζονται μέχρι και σήμερα. Μάλλον πρόκειται για θρύλο και κάτι που χρησιμοποιεί η άρχουσα τάξη για να ελέγξει τις μάζες». Έχουν αυτοί οι άνθρωποι αληθινή πίστη στον Θεό; (Όχι, δεν έχουν.) Δεν πιστεύουν πως ο Θεός υπάρχει αληθινά ούτε το γεγονός πως δημιούργησε τους ανθρώπους και οδήγησε την ανθρωπότητα στο σήμερα. Γιατί εξακολουθούν, λοιπόν, να υπηρετούν στην εκκλησία; (Επειδή αντιμετωπίζουν την υπηρεσία στον Θεό ως δουλειά και ως μέσο να βγάζουν τα προς το ζην τους.) Σωστά. Το βλέπουν ως δουλειά και ως μέσο να βγάζουν τα προς το ζην τους. Ποιος τύπος ανθρώπου ήταν, λοιπόν, ο Παύλος; (Ο τρίτος.) Αυτό σχετίζεται με τη φύση-ουσία του. Στον Παύλο άρεσε να φλυαρεί για κενές θεωρίες. Του άρεσαν τα κενά και ασαφή πράγματα, τα οποία αποτελούν προϊόντα φαντασίας. Του άρεσαν τα βαθυστόχαστα και δυσκολονόητα πράγματα που δεν μπορούν να εξηγηθούν με σαφείς όρους. Του άρεσε να υπεραναλύει τα πράγματα, ήταν προκατειλημμένος και πεισματάρης και είχε στρεβλή κατανόηση. Τέτοια άτομα δεν είναι άνθρωποι. Τέτοιου είδους άτομο ήταν ο Παύλος. Εξετάζοντας τη διάθεση και τη φύση-ουσία του, καθώς και τις προτιμήσεις, τις ελπίδες, τις επιδιώξεις και τις φιλοδοξίες του, αν και υπηρετούσε στην εκκλησία και ήταν μαθητής διάσημου διδασκάλου, οι γνώσεις που απέκτησε δεν ήταν παρά ένα εργαλείο για να ικανοποιήσει τις επιθυμίες, τις φιλοδοξίες και τη ματαιοδοξία του, και να εξασφαλίσει τα προς το ζην του, μια θέση και υπόληψη στην κοινωνία. Εξετάζοντας τη φύση-ουσία και τις επιδιώξεις του Παύλου, πόση πίστη είχε στον Ιεχωβά; Η πίστη του δεν ήταν υπόσχεση, αλλά κενά λόγια. Ήταν δύσπιστος, άθεος και υλιστής. Κάποιοι άνθρωποι ρωτούν το εξής: «Αν ο Παύλος ήταν δύσπιστος, γιατί έγινε απόστολος του Κυρίου Ιησού Χριστού και διέδωσε το ευαγγέλιο της Εποχής της Χάριτος;» Για πείτε Μου, πώς κατάφερε, να βαδίσει σε αυτό το μονοπάτι; Τι τον ώθησε να το κάνει; Ποιο ήταν το σημείο καμπής που τον έκανε να αναλάβει αυτόν τον ρόλο, με αποτέλεσμα να καταφέρει ένας δύσπιστος όπως ο ίδιος να βαδίσει σ’ αυτό το μονοπάτι και να κάνει μεταστροφή; Σε τι αναφέρομαι όταν λέω «μεταστροφή»; Στο περιστατικό όπου ο Παύλος χτυπήθηκε στον δρόμο για τη Δαμασκό. Αυτή ήταν η μεταστροφή της ζωής του. Βίωσε δύο ειδών μεταστροφές: Η μία ήταν πως, από εκεί που δεν πίστευε στον Θεό, άρχισε να πιστεύει πως υπάρχει σίγουρα, επειδή στον δρόμο για τη Δαμασκό τού εμφανίστηκε ο Κύριος Ιησούς Τον οποίο αρχικά δίωκε. Ο Παύλος αναφώνησε: «Ποιος είσαι, Κύριε;» Στην πραγματικότητα, βαθιά μέσα του ο Παύλος δεν πίστευε πως υπήρχε στ’ αλήθεια αυτός ο Κύριος και ο Θεός, αλλά δεν μπορούσε παρά να φωνάξει: «Ποιος είσαι, Κύριε;» Τι είπε ο Κύριος Ιησούς; [«Εγώ είμαι ο Ιησούς, τον οποίον συ διώκεις» (Πράξεις Αποστόλων 9:5).] Τη στιγμή που το είπε αυτό ο Κύριος Ιησούς, ο Παύλος πείστηκε για το εξής: Είχε εμφανιστεί ένας Κύριος τον οποίο δεν είχε ξαναδεί ποτέ του, αδυνατούσε να φανταστεί και ήταν πιο ισχυρός απ’ όσο μπορούσε να φανταστεί. Πώς πείστηκε πως ο Κύριος ήταν πιο ισχυρός απ’ όσο μπορούσε να φανταστεί; Επειδή, εκεί που δεν το περίμενε, εμφανίστηκε μπροστά του ο Ιησούς, τον οποίο σε καμία περίπτωση δεν πίστευε πως ήταν ο Θεός. Πόσο ισχυρός είναι ο Κύριος Ιησούς; Ο Παύλος πείστηκε για το μέγεθος της δύναμής Του όταν τυφλώθηκε από το φως Του. Πείστηκε, λοιπόν, πως ο Κύριος Ιησούς είναι ο Θεός; (Όχι.) Γιατί όχι; (Επειδή ο Παύλος δεν πίστευε καν στην ύπαρξη του Θεού.) Σωστά, ο λόγος ήταν πως δεν πίστευε καθόλου στην ύπαρξη του Θεού. Τώρα έχετε όλοι πίστη και ένα θεμέλιο στην καρδιά σας, οπότε αν σου εμφανιζόταν ο Θεός, ακόμη κι αν ήταν μόνο η φωνή Του ή η πλάτη Του και σου μιλούσε ή φώναζε το όνομά σου, θα πειθόσουν για το εξής γεγονός: «Αυτός είναι ο Θεός στον οποίο πιστεύω. Τον έχω δει και Τον έχω ακούσει. Ο Θεός με προσέγγισε». Θα πειθόσουν επειδή έχεις πίστη μέσα στην καρδιά σου, έχεις ονειρευτεί αυτήν τη στιγμή και δεν φοβάσαι. Αυτό σκέφτηκε, όμως, και ο Παύλος; (Όχι.) Δεν είχε ποτέ πίστη μέσα στην καρδιά του. Ποια ήταν η πρώτη του αντίδραση; (Ο φόβος.) Φοβήθηκε επειδή αυτή η οντότητα ήταν ικανή να τον πλήξει και να τον σκοτώσει! Αυτό τον τρόμαζε και τον τρομοκρατούσε περισσότερο κι απ’ την κόλαση, την οποία δεν μπορούσε να δει. Είχε παραλύσει από τον φόβο. Δεν είχε καθόλου πίστη στον Θεό μέσα στην καρδιά του και θα μπορούσαμε να πούμε πως δεν είχε καμία αντίληψη για τον Θεό. Όταν επιτελούσε, λοιπόν, το έργο Του ο Κύριος Ιησούς, είτε έκανε σημεία και τέρατα είτε κηρύγματα, ανεξάρτητα από το πόσοι άνθρωποι Τον ακολουθούσαν, πόσο εντυπωσιακός ήταν ή πόσο μεγάλο πλήθος μαζευόταν για να Τον δει, κατά την άποψη του Παύλου ο Κύριος Ιησούς δεν ήταν τίποτα παραπάνω από ένας συνηθισμένος άνθρωπος. Περιφρονούσε τον Κύριο Ιησού και δεν Τον είχε σε καμία εκτίμηση. Τώρα, όμως, ο συνηθισμένος Υιός του ανθρώπου που περιφρονούσε στεκόταν ακριβώς μπροστά του, δεν βρισκόταν πια στο σώμα ενός συνηθισμένου ανθρώπου και δεν ήταν μόνο μια φωνή, αλλά μια στήλη φωτός! Ήταν μια στιγμή που δεν θα ξεχνούσε ούτε σε ένα εκατομμύριο χρόνια. Το φως ήταν εκτυφλωτικό! Πώς χτύπησε ο Θεός τον Παύλο; Όταν τον προσέγγισε ο Θεός, εκείνος τυφλώθηκε στη στιγμή και έπεσε στο έδαφος. Τι συνέβη; Έπεσε πρόθυμα και με τη θέλησή του ή ήταν ήδη προετοιμασμένος γι’ αυτό; (Όχι, απλώς δεν μπορούσε να το αντέξει.) Το σώμα του ανθρώπου είναι μόνο σάρκα και δεν μπορεί να το αντέξει. Όταν σε προσεγγίσει στ’ αλήθεια ο Θεός, δεν θα βρίσκεται στο συνηθισμένο υλικό σώμα στο οποίο είδες τον Κύριο Ιησού. Δεν θα είναι τόσο ευχάριστος και προσιτός, τόσο ταπεινός και συνηθισμένος, δεν θα είναι φτιαγμένος από σάρκα και αίμα ούτε θα είναι κάποιος που βρίσκεις αναξιοσημείωτο και στον οποίο δεν δίνεις σημασία. Όταν σε προσεγγίσει στ’ αλήθεια ο Θεός, ακόμη κι αν δεν σε πλήξει, δεν θα μπορέσεις να τ’ αντέξεις! Βαθιά μες στην καρδιά του, το πρώτο πράγμα που ένιωσε ο Παύλος ήταν το εξής: «Με προσέγγισε ο Κύριος Ιησούς που παλιά δίωκα και περιφρονούσα. Αυτό το φως είναι πολύ ισχυρό!» Του είπε ο Θεός να προσκυνήσει; Μήπως είπε: «Πρέπει να προσκυνήσεις»; (Όχι, δεν το έκανε.) Τότε, γιατί ήταν ο Παύλος με το πρόσωπο στο έδαφος; (Φοβόταν.) Όχι. Οι άνθρωποι δημιουργήθηκαν από τον Θεό και είναι τόσο μικροί και αδύναμοι, που όταν το φως του Θεού αγγίξει τη σάρκα τους, δεν μπορούν παρά να πέσουν στο έδαφος. Ο Θεός είναι πολύ μεγάλος και δυνατός. Υπερβαίνει τα όσα έχουν τη δυνατότητα και το κουράγιο να χειριστούν. Ο Παύλος δεν αναγνώριζε τον Κύριο Ιησού ως τον Θεό ούτε ως τον Κύριο. Γιατί, λοιπόν, προσκύνησε από μόνος του; Είχε πέσει με το πρόσωπο στο έδαφος, το σώμα του είχε παραλύσει και ήταν τελείως ανήμπορος. Εκείνη τη στιγμή, εξαφανίστηκε η υπερηφάνεια, η αλαζονεία, η ξιπασιά, η αυταρέσκεια και η υπεροψία που είχε στην αρχή. Ο Θεός δεν εμφανίστηκε καν στον Παύλο με την αληθινή Του υπόσταση. Μόνο το φως Του έλαμψε πάνω του και όταν το είδε ο Παύλος αυτό ήταν το αποτέλεσμα. Τόσο μεγάλη ήταν η επίδραση που είχε πάνω του. Αυτή ήταν η μεταστροφή του Παύλου. Αν δεν υπήρχε μοναδικό υπόβαθρο πίσω από αυτήν τη μεταστροφή ή δεν ήταν κάποια ειδική περίπτωση, τότε θα θεωρούνταν καλό πράγμα για έναν συνηθισμένο άνθρωπο με ανθρώπινη φύση και συνείδηση, που επιδιώκει τα θετικά πράγματα και την αλήθεια, γιατί όταν ένας άνθρωπος βλέπει τον Θεό, επηρεάζεται η επιδίωξη ολόκληρης της ζωής του. Κρίνοντας από όσα καταγράφονται στη Βίβλο, ήταν σπάνιο ανά τους αιώνες να ακούσει κάποιος άνθρωπος τον Θεό να μιλάει. Ο Ιώβ άκουσε τον Θεό να του μιλάει μέσα από έναν ανεμοστρόβιλο μετά τη δοκιμασία στην οποία τον υπέβαλε. Πέρασε ολόκληρη τη ζωή του επιζητώντας να υποταχθεί στις διευθετήσεις του Θεού και να κατανοήσει την κυριαρχία Του, αλλά δεν είδε τον Θεό παρά μόνο όταν ήταν εβδομήντα ετών. Παρόλο που ο Ιώβ βίωσε μόνο την κυριαρχία Του, είχε την πίστη που είχε. Δεν ήταν τεράστια μεταστροφή στην πίστη του όταν άκουσε με τα ίδια του τα αυτιά να του μιλάει ο Θεός; (Ναι.) Αυτή η μεταστροφή ήταν εξύψωση, ήταν το σημείο όπου η πίστη του αυξήθηκε ακόμη περισσότερο. Επιβεβαίωσε ακόμη περισσότερο πως όλο το έργο που έκανε στους ανθρώπους ο Θεός στον οποίο πίστευε και Στον οποίο υποτασσόταν ήταν καλό και σωστό και οι άνθρωποι θα έπρεπε να Του υποτάσσονται. Δεν ήταν κάποια μικρή μεταστροφή όπως αυτή που βιώνει ο μέσος άνθρωπος και, από εκεί που έχει αμφιβολίες στην πίστη του, σταδιακά τις αποβάλει και αποκτά αληθινή πίστη. Αντίθετα, ήταν εξύψωση, μέσω της οποίας η πίστη του έφτασε σε υψηλότερο επίπεδο. Ποια μεταστροφή θα έπρεπε να είχε προκαλέσει στον Παύλο το γεγονός πως του εμφανίστηκε και τον έπληξε ο Θεός; Σίγουρα όχι εξύψωση, επειδή δεν πίστευε ποτέ στον Θεό πριν από αυτό. Δεν μπορούσε, επομένως, να θεωρηθεί εξύψωση. Ποια επίδραση είχε, λοιπόν, πάνω του; Και αυτό σχετίζεται με τις επιδιώξεις του. Πείτε Μου. (Προκειμένου να προστατεύσει τη ζωή του, ο Παύλος ήθελε να δουλέψει απλώς διαδίδοντας το ευαγγέλιο για να εξιλεωθεί για τις αμαρτίες του.) Έτσι ακριβώς είναι. Επιπλέον, φοβόταν τον θάνατο και ήταν πολύ ύπουλος. Όταν έμαθε πως ο Ιησούς Τον οποίο δίωκε ήταν στην πραγματικότητα ο Θεός, κατατρόμαξε και σκέφτηκε: «Τι να κάνω; Το μόνο που μπορώ να κάνω είναι να υπακούσω στις εντολές του Κυρίου, αλλιώς θα πεθάνω!» Από εκείνη τη στιγμή, αποδέχθηκε την ανάθεση από τον Θεό και άρχισε να δουλεύει απλώς διαδίδοντας το ευαγγέλιο προκειμένου να εξιλεωθεί για τις αμαρτίες του. Σκέφτηκε το εξής: «Αν διαδώσω με επιτυχία το ευαγγέλιο και ικανοποιηθεί ο Κύριος Ιησούς, μπορεί να κερδίσω ακόμη και στέφανο και ανταμοιβή!» Αυτούς τους υπολογισμούς έκανε βαθιά μέσα στην καρδιά του. Θεωρούσε πως είχε βρει επιτέλους μια καλύτερη ευκαιρία να λάβει ευλογίες. Ο Παύλος δέχτηκε την ανάθεση από τον Θεό προκειμένου να εξιλεωθεί για τις αμαρτίες του και να σώσει τη ζωή του. Αυτή ήταν η πρόθεση και ο στόχος πίσω από το γεγονός πως πίστεψε στον Κύριο και Τον αποδέχθηκε. Από τότε που συνάντησε τον Κύριο Ιησού και χτυπήθηκε στον δρόμο για τη Δαμασκό, έκανε μεταστροφή η οποία σηματοδότησε μια νέα αρχή για τις επιδιώξεις και τη ζωή της πίστης του στον Θεό. Ήταν θετική ή αρνητική αυτή η νέα αρχή; (Αρνητική.) Δεν αναγνώριζε τη δικαιοσύνη του Θεού και αποδέχθηκε την ανάθεση από τον Κύριο Ιησού χρησιμοποιώντας μια ακόμη πιο ύπουλη, αποτρόπαια και δόλια μέθοδο συναλλαγής, απλώς και μόνο επειδή φοβόταν τη μεγαλοπρέπεια του Θεού και μην τυχόν πληγεί. Αν και αυτό είναι ακόμη πιο αηδιαστικό, δεν είναι το κύριο θέμα της σημερινής Μου συναναστροφής. Η μεταστροφή του Παύλου αφού ήρθε σε επαφή με το μέγα φως του Θεού και οι διάφοροι τρόποι με τους οποίους εκδηλωνόταν μάς δείχνουν ξεκάθαρα το μονοπάτι στο οποίο βρισκόταν, και η φύση-ουσία του μας δείχνει τι είδους άνθρωπος ήταν. Αυτά τα πράγματα είναι ξεκάθαρα.

Από τότε που πατάχθηκε ο Παύλος, άρχισε να πιστεύει πως ο Κύριος Ιησούς Χριστός υπήρχε και πως ήταν ο Θεός. Από εκεί που πίστευε στον Θεό στον ουρανό, άρχισε αμέσως να πιστεύει στον Κύριο Ιησού Χριστό —στον Θεό στη γη. Από τη στιγμή εκείνη, δεν μπορούσε να αρνηθεί την ανάθεση από τον Κύριο Ιησού και άρχισε να δουλεύει σταθερά για τον ενσαρκωμένο Θεό, τον Κύριο Ιησού. Φυσικά, στόχος της απλής αυτής δουλειάς που έκανε ήταν εν μέρει να λάβει άφεση αμαρτιών, αλλά και εν μέρει να ικανοποιήσει την επιθυμία του να λάβει ευλογίες και να αποκτήσει τον προορισμό που ήθελε. Όταν ο Παύλος είπε «διά θελήματος Θεού» αναφερόταν στον Ιεχωβά ή στον Ιησού; Είχε μπερδευτεί λιγάκι και σκέφτηκε: «Αφού πιστεύω στον Ιεχωβά, γιατί πατάχθηκα από τον Ιησού; Γιατί δεν σταμάτησε ο Ιεχωβά τον Ιησού όταν με πάταξε; Ποιος ακριβώς από τους δυο Τους είναι ο Θεός;» Δεν μπορούσε να το καταλάβει. Όπως και να ’χει, δεν θα έβλεπε ποτέ τον Κύριο Ιησού ως τον Θεό του. Ακόμη κι αν Τον αναγνώριζε στα λόγια, μέσα στην καρδιά του εξακολουθούσε να έχει αμφιβολίες. Καθώς περνούσε ο καιρός, ξανάρχισε σταδιακά να πιστεύει πως «Θεός είναι μόνο ο Ιεχωβά», κι έτσι, σε όλες τις μετέπειτα επιστολές του, όταν έγραφε «διά θελήματος Θεού», το πιθανότερο είναι πως αναφερόταν κυρίως στον Ιεχωβά Θεό. Ο Παύλος δεν δήλωσε ποτέ ξεκάθαρα πως ο Κύριος Ιησούς είναι ο Ιεχωβά, πάντα Τον έβλεπε ως τον Υιό του Θεού, αναφερόταν σ’ Αυτόν ως «ο Υιός» και δεν είπε ποτέ πως «ο Υιός και ο Πατέρας είναι ένα» ή κάτι παραπλήσιο. Όλα αυτά αποδεικνύουν πως δεν αναγνώρισε ποτέ τον Κύριο Ιησού ως τον έναν αληθινό Θεό, αλλά είχε τις αμφιβολίες του και δεν το πίστευε ολόκαρδα. Από την άποψή του για τον Θεό και τη μέθοδο της επιδίωξής του, βλέπουμε πως ο Παύλος δεν ήταν άνθρωπος που επιδίωκε την αλήθεια. Δεν κατάλαβε ποτέ το μυστήριο της ενσάρκωσης ούτε αναγνώρισε ποτέ τον Κύριο Ιησού ως τον έναν αληθινό Θεό. Από αυτό, καταλαβαίνουμε εύκολα πως ο Παύλος ήταν ένας ύπουλος και πανούργος άνθρωπος που λάτρευε την εξουσία. Τι μας δείχνει για την πίστη του το γεγονός πως λάτρευε τη μοχθηρία, την εξουσία και τη θέση; Είχε αληθινή πίστη; (Όχι.) Εφόσον δεν πίστευε αληθινά, υπήρχε στ’ αλήθεια ο Θεός που όριζε μέσα στην καρδιά του; (Όχι.) Τότε, γιατί συνέχισε να πηγαίνει παντού, να δαπανά τον εαυτό του και να εργάζεται για τον Κύριο Ιησού Χριστό; (Τον έλεγχε η πρόθεσή του να λάβει ευλογίες.) (Φοβόταν μην τιμωρηθεί.) Ξαναγυρίσαμε σε αυτό το σημείο. Επειδή φοβόταν μην τιμωρηθεί και επειδή είχε ένα αγκάθι στη σάρκα του που δεν μπορούσε να αφαιρέσει, έπρεπε μονίμως να πηγαίνει παντού και να επιτελεί έργο, αλλιώς ο πόνος που του προκαλούσε το αγκάθι θα γινόταν αφόρητος. Οι εκδηλώσεις και τα λόγια του, η αντίδρασή του στο γεγονός πως πατάχθηκε στον δρόμο για τη Δαμασκό και η επίδραση που είχε αυτό πάνω του στη συνέχεια, μας δείχνουν πως δεν είχε πίστη μέσα στην καρδιά του και μπορούμε να είμαστε σχεδόν βέβαιοι πως ήταν δύσπιστος και άθεος. Είχε την εξής άποψη: «Θα πιστεύω σε όποιον έχει εξουσία. Θα κάνω θελήματα και θα καταβάλλω κάθε προσπάθεια για όποιον έχει εξουσία και μπορεί να με καθυποτάξει. Θα ακολουθώ όποιον μπορεί να μου προσφέρει έναν προορισμό και έναν στέφανο, και να ικανοποιήσει την επιθυμία μου να λάβω ευλογίες. Αυτόν θα ακολουθώ μέχρι τέλους». Ποιος ήταν ο Θεός μέσα στην καρδιά του; Ο καθένας μπορούσε να γίνει ο Θεός του, αρκεί να ήταν ισχυρότερος από τον ίδιο και να μπορούσε να τον καθυποτάξει. Αυτή δεν ήταν η φύση-ουσία του Παύλου; (Ναι.) Ποια ήταν, λοιπόν, η οντότητα στην οποία πίστεψε τελικά και η οποία ήταν ικανή να τον πατάξει στον δρόμο για τη Δαμασκό; (Ο Κύριος Ιησούς Χριστός.) «Ο Κύριος Ιησούς Χριστός» ήταν το όνομα που χρησιμοποιούσε, αλλά η οντότητα στην οποία πίστευε πραγματικά ήταν ο Θεός μέσα στην καρδιά του. Πού είναι ο Θεός του; Αν τον ρωτούσες «Πού είναι ο Θεός σου; Βρίσκεται στους ουρανούς; Βρίσκεται ανάμεσα σε όλα τα δημιουργήματα; Είναι Αυτός που κυριαρχεί πάνω σε ολόκληρη την ανθρωπότητα;» εκείνος θα σου απαντούσε το εξής: «Όχι, ο Θεός μου είναι στον δρόμο για τη Δαμασκό». Αυτός ήταν πραγματικά ο Θεός του. Μήπως ο λόγος που κατάφερε ο Παύλος να κάνει μια τόσο μεγάλη μεταστροφή και, από εκεί που δίωκε τον Κύριο Ιησού Χριστό, άρχισε να εργάζεται, να δαπανά τον εαυτό του και θυσίασε, μάλιστα, τη ζωή του για τον Κύριο Ιησού Χριστό, ήταν επειδή άλλαξε η πεποίθησή του; Ήταν επειδή αφυπνίστηκε η συνείδησή του; (Όχι.) Τι την προκάλεσε τότε; Τι άλλαξε; Το ψυχολογικό του δεκανίκι. Παλιά, το ψυχολογικό του δεκανίκι ήταν στους ουρανούς και ήταν κάτι το κενό και ασαφές. Αν τη θέση του έπαιρνε ο Κύριος Ιησούς, ο Παύλος θα Τον θεωρούσε υπερβολικά ασήμαντο, αφού ο Ιησούς δεν ήταν παρά ένας απλός άνθρωπος και, άρα, δεν θα μπορούσε να είναι το ψυχολογικό του δεκανίκι. Εκτός αυτού, ο Παύλος είχε σε ακόμη μικρότερη εκτίμηση τις διάσημες θρησκευτικές προσωπικότητες. Ο Παύλος ήθελε απλώς να βρει κάποιον στον οποίο μπορούσε να στηρίζεται, κάποιον ικανό να τον καθυποτάξει και να του δώσει ευλογίες. Θεωρούσε πως η οντότητα που συνάντησε στον δρόμο για τη Δαμασκό ήταν η ισχυρότερη και πως σε αυτή θα έπρεπε να πιστεύει. Το ψυχολογικό του δεκανίκι άλλαξε την ίδια στιγμή που άλλαξε και η πεποίθησή του. Με βάση αυτό το στοιχείο, πίστευε αληθινά ο Παύλος στον Θεό ή όχι; (Όχι.) Ας συνοψίσουμε τώρα σε μία πρόταση τι επηρέασε τις επιδιώξεις του Παύλου και τον δρόμο που ακολουθούσε. (Το ψυχολογικό του δεκανίκι.) Πώς θα πρέπει, λοιπόν, να ορίσουμε την έβδομη αμαρτία του Παύλου; Από κάθε άποψη, η πίστη του Παύλου ήταν ψυχολογικό δεκανίκι και κάτι το κενό και ασαφές, και εκείνος ήταν πέρα για πέρα δύσπιστος και άθεος. Γιατί, ένας άθεος και δύσπιστος σαν του λόγου του, δεν άφησε πίσω του τον θρησκευτικό κόσμο; Πρώτα απ’ όλα, στην ασαφή του φαντασία υπήρχε το ζήτημα του προορισμού. Έπειτα υπήρχε και το ζήτημα πως ήθελε να έχει ένα μέσο να βγάζει τα προς το ζην του στη ζωή. Η φήμη, το κέρδος, η θέση και το μέσο να βγάζει τα προς το ζην του αποτελούσαν τις επιδιώξεις του σε αυτήν τη ζωή, ενώ η ιδέα πως θα είχε έναν προορισμό στον επόμενο κόσμο τού πρόσφερε παρηγοριά. Αυτά τα πράγματα αποτελούν κάθε πυρήνα και δεκανίκι πίσω από αυτό που επιδιώκουν και αποκαλύπτουν τέτοιοι άνθρωποι, καθώς και το μονοπάτι στο οποίο βαδίζουν. Τι ήταν ο Παύλος, από αυτήν την άποψη; (Δύσπιστος. Πίστευε σε έναν ασαφή Θεό.) (Άθεος.) Είναι ακριβές να πούμε πως ήταν ένας άθεος, δύσπιστος και καιροσκόπος που παραμόνευε στον χριστιανισμό. Δεν είναι επιεικής χαρακτηρισμός να τον αποκαλέσεις απλώς Φαρισαίο; Αν κοιτάξεις τις επιστολές που έγραψε ο Παύλος και δεις πως επιφανειακά λένε «διά θελήματος Θεού», μπορεί να υποθέσεις πως θεωρούσε τον Θεό στον ουρανό ύψιστο και πως ο μόνος λόγος που διαίρεσαν οι άνθρωποι τον Θεό στα τρία επίπεδα του Πατρός, του Υιού και του Αγίου Πνεύματος ήταν εξαιτίας των αντιλήψεών τους ή επειδή ήταν αδαείς και δεν καταλάβαιναν τον Θεό, πως ευθύνεται απλώς η ανοησία του ανθρώπου και πως το πρόβλημα δεν είναι και τόσο σοβαρό, αφού και ολόκληρος ο θρησκευτικός κόσμος έχει την ίδια άποψη. Τώρα που το αναλύσαμε, όμως, έτσι έχουν τα πράγματα; (Όχι.) Ο Παύλος δεν αναγνώριζε καν την ύπαρξη του Θεού. Πρόκειται για άθεο και δύσπιστο και θα έπρεπε να εξισώνεται με τους άθεους και τους απίστους.

Ολοκλήρωσα τη σύνοψη των εφτά αμαρτιών του Παύλου. Συνοψίστε Μου εν συντομία ποιες είναι αυτές. (Η πρώτη αμαρτία του Παύλου είναι πως εκλάμβανε την επιδίωξη του στεφάνου της δικαιοσύνης και την επιδίωξη ευλογιών ως σωστούς στόχους. Η δεύτερη είναι πως εκλάμβανε τις φαντασιοκοπίες του και τα πράγματα που πίστευε πως ήταν σωστά κατά τις αντιλήψεις του ως την αλήθεια, τα κήρυττε παντού και παραπλανούσε τους ανθρώπους. Η τρίτη είναι πως ο Παύλος εκλάμβανε τα χαρίσματα και τις γνώσεις του ως τη ζωή. Η τέταρτη είναι πως αρνιόταν την ταυτότητα, την ουσία και το λυτρωτικό έργο του Κυρίου Ιησού Χριστού. Η πέμπτη είναι πως ο Παύλος κήρυττε «Μένει εις εμέ ο της δικαιοσύνης στέφανος» και υποκινούσε και παραπλανούσε ανοιχτά τους ανθρώπους, με αποτέλεσμα εκείνοι να προσπαθούν να εκβιάσουν τον Θεό, να διαμαρτύρονται σ’ Αυτόν και να Του εναντιώνονται. Η έκτη είναι πως, γι’ αυτόν, το ζην ήταν ο Χριστός. Αρνιόταν τις αλήθειες που εξέφρασε ο Κύριος Ιησούς, αντικατέστησε τα λόγια του Κυρίου Ιησού με τα δικά του και έκανε τους ανθρώπους να τα κάνουν πράξη και να τα τηρούν. Η έβδομη αμαρτία του Παύλου ήταν πως εκλάμβανε την πίστη στον Θεό ως ψυχολογικό δεκανίκι και ήταν πέρα για πέρα άθεος και δύσπιστος.) Η ανάλυσή μας πάνω σ’ αυτά τα προβλήματα του Παύλου είναι τόσο λεπτομερής που μπορεί να κάνει κάθε άνθρωπο που λατρεύει τον Παύλο να έρθει στα λογικά του. Αυτό έχει νόημα. Ποιες από τις διαθέσεις και τις ουσίες που αποκάλυπτε και εκδήλωνε ο Παύλος, καθώς και τις προσωπικές μεθόδους της επιδίωξής του, συσχετίζονται φανερά με εσάς; (Όλες.) Η πρώτη αμαρτία είναι πως εκλάμβανε την επιδίωξη του στεφάνου της δικαιοσύνης και την επιδίωξη ευλογιών ως σωστούς στόχους. Γιατί λέω πως αυτό είναι λάθος και πως οι άνθρωποι θα πρέπει να το αναλογιστούν και να το αλλάξουν; Όταν ο Παύλος επιδίωκε τον στέφανο της δικαιοσύνης και ευλογίες, και επιζητούσε να εισέλθει στη βασιλεία των ουρανών, θεωρούσε σωστή την επιδίωξη αυτών των οφελών. Τι αποκαλύπτετε και τι εκδηλώνετε εσείς στην πραγματική σας ζωή που ταιριάζει σε αυτήν την κατάσταση; (Μερικές φορές, επιζητώ να κάνω σημαντικό έργο και να συνεισφέρω στον οίκο του Θεού. Πιστεύω πως, αν επιδιώκω αυτά τα πράγματα, ο Θεός θα με οδηγήσει τελικά στην τελείωση. Εκλαμβάνω το έργο που κάνω και τα καθήκοντα που εκτελώ ως κατάλογο επιτευγμάτων.) Αυτή είναι η μία πλευρά του ζητήματος. Το να εκλαμβάνεις τα καθήκοντα που εκτελείς ως κατάλογο επιτευγμάτων είναι το ίδιο με το να επιδιώκεις τον στέφανο της δικαιοσύνης. Είναι ένα και το αυτό και πρόκειται για την ίδια κατάσταση. Γι’ αυτό εργάζεσαι και ταλαιπωρείσαι. Αυτό κατευθύνει την πηγή της ταλαιπωρίας σου και αυτό σου δίνει το κίνητρο να ταλαιπωρείσαι. Αν δεν είχες αυτά τα πράγματα να σε κατευθύνουν, δεν θα είχες καθόλου ενέργεια και θα ήσουν τελείως εξουθενωμένος. Έχει να πει κανείς κάτι άλλο; (Εκλάμβανα τα παλιότερα περιστατικά κατά τα οποία εγκατέλειψα πράγματα, δαπάνησα τον εαυτό μου, ταλαιπωρήθηκα, αντιμετώπισα συλλήψεις και φυλάκιση ή βίωσα άλλες παρόμοιες καταστάσεις, ως προσωπικό κεφάλαιο και ως βάση και λόγο για να λάβω ευλογίες.) Αυτό είναι μια απλή περιγραφή. Ποια είναι η υποκείμενη κατάσταση εδώ; Τι σε κάνει να περιέρχεσαι σε αυτήν την κατάσταση; Δεν θα σκεφτόσουν έτσι χωρίς λόγο. Δεν υπάρχει περίπτωση να το σκέφτεσαι αυτό μονίμως όταν τρως, κοιμάσαι ή κάνεις πράγματα στην καθημερινότητά σου. Πρέπει να ξέρεις ποια υπόβαθρα και ποιες περιστάσεις σε ωθούν σε αυτήν την κατάσταση. Πες Μου. (Όταν είμαι λιγάκι αποτελεσματικός στα καθήκοντά μου, νομίζω πως έχω πάει παντού για τον Θεό, έχω δαπανήσει τον εαυτό μου, έχω μοχθήσει και έχω κάνει πολλά γι’ Αυτόν. Όπως ο Παύλος, πιστεύω πως έχω αγωνιστεί τον καλό αγώνα για τον Θεό και έχω συνεισφέρει κάτι. Τότε είναι που ξεπροβάλλουν οι φιλοδοξίες και οι επιθυμίες μου.) Στην πραγματικότητα, είχες ανέκαθεν φιλοδοξίες και επιθυμίες· κρύβονταν μέσα στην καρδιά σου εξαρχής, και τώρα βγαίνουν στην επιφάνεια και αποκαλύπτονται. Όταν συμβαίνει αυτό, δεν είσαι πια ταπεινός, δεν μιλάς έμμεσα και γίνεσαι υπερόπτης. Οι εσφαλμένες απόψεις του Παύλου βρίσκονταν στον πυρήνα κάθε πράξης του. Το γεγονός πως ήταν λανθασμένες οι απόψεις στις οποίες βάσιζε την πίστη του στον Θεό διασφάλιζε πως λανθασμένος θα ήταν και ο πυρήνας των ενεργειών του. Παρόλα αυτά, δεν το καταλάβαινε αυτό και το θεωρούσε μάλιστα σωστό, με αποτέλεσμα η επιδίωξή του να έχει λανθασμένη κατεύθυνση. Κατά συνέπεια, το αποτέλεσμα των επιδιώξεών του ήταν αντίθετο από αυτό που επιθυμούσε. Οι επιδιώξεις του δεν απέφεραν καλό αποτέλεσμα και εκείνος δεν κέρδισε την αλήθεια. Έτσι είναι και οι άνθρωποι σήμερα. Τι θα κερδίσεις τελικά αν οι απόψεις και η κατεύθυνση που καθοδηγούν την επιδίωξή σου είναι πάντα λάθος, όμως εσύ τις θεωρείς σωστές μεθόδους επιδίωξης; Το πιθανότερο είναι να απογοητευτείς ή να διογκωθεί η φύση σου. Αν, για παράδειγμα, ο Θεός σε ευλογήσει με ειδικό τρόπο ή απονέμει κάτι μόνο σ’ εσένα, θα σκεφτείς: «Κοίτα, ο Θεός είναι γενναιόδωρος μαζί μου. Αυτό αποδεικνύει πως εγκρίνει όλα όσα έχω κάνει και τα έχει αποδεχθεί. Οι θυσίες και οι προσπάθειές μου δεν ήταν μάταιες. Ο Θεός δεν φέρεται άδικα στους ανθρώπους». Έτσι κατανοείς το ότι ο Θεός δεν φέρεται άδικα στους ανθρώπους, καθώς και τις ευλογίες και την αποδοχή Του, αλλά αυτή η κατανόηση είναι λανθασμένη και στρεβλή. Το βασικό, τώρα, είναι να μετατραπούν αυτές οι εσφαλμένες και στρεβλές προθέσεις, απόψεις και επιδιώξεις σε σωστές και αγνές σκέψεις και απόψεις. Μόνο αν ενεργείς σύμφωνα με σωστές σκέψεις και απόψεις θα κάνεις πράξη την αλήθεια και μόνο έτσι θα καταφέρεις να την κερδίσεις. Αυτό είναι το βασικό.

Επειδή ακούν συχνά κηρύγματα, οι άνθρωποι αρχίζουν πλέον να κάνουν αυτοκριτική και να συγκρίνουν τον εαυτό τους με τα λόγια του Θεού. Αρχίζουν να αναγνωρίζουν τα προβλήματα που αντιμετωπίζουν καθώς εκτελούν τα καθήκοντά τους και μπορούν να εντοπίσουν τις μη κανονικές καταστάσεις, τις εξωφρενικές επιθυμίες και τη διαφθορά που αποκαλύπτουν μέσα τους. Δεν είναι τελείως κοντόφθαλμοι. Το μόνο πρόβλημα είναι πως, όταν διαπιστώνουν πως βρίσκονται σε λάθος κατάσταση ή πως αποκαλύπτουν διαφθορά, δεν έχουν την ικανότητα να την περιορίσουν ούτε αναζητούν την αλήθεια για να τη διορθώσουν. Κάποιες φορές, ζουν σύμφωνα με σατανικές φιλοσοφίες, χωρίς να προσβάλλουν κανέναν, και νομίζουν πως είναι πολύ καλοί. Παρόλα αυτά, όμως, δεν έχουν αλλάξει πραγματικά· πορεύονταν όπως όπως και σπαταλούσαν τις μέρες τους, με αποτέλεσμα, ακόμη και μετά από μια δεκαετία πίστης στον Θεό, να μην έχουν αληθινή βιωματική εμπειρία και να νιώθουν ντροπή. Το κύριο πρόβλημα που πρέπει να επιλυθεί τώρα είναι το πώς θα αλλάξει η εσφαλμένη κατεύθυνση των επιδιώξεών σου. Αν και γνωρίζεις ξεκάθαρα πως το μονοπάτι της επιδίωξης της αλήθειας είναι σωστό, επιμένεις να επιδιώκεις τη φήμη, το κέρδος και τη θέση. Πώς μπορεί να επιλυθεί αυτό το πρόβλημα ώστε να αρχίσεις να βαδίζεις στο μονοπάτι της επιδίωξης της αλήθειας; Αυτό είναι ένα αληθινό πρόβλημα που πρέπει να επιλύσουν οι πιστοί. Θα πρέπει να συναναστρέφεστε συχνά σχετικά με το πώς βιώνετε το έργο του Θεού και να βλέπετε ποιος έχει βιωματική εμπειρία και ποιος έχει καλή βιωματική εμπειρία πάνω στην επιδίωξη της αλήθειας. Στη συνέχεια, πρέπει να την αποδεχθείς και να ακολουθήσεις κι εσύ το ίδιο παράδειγμα, έτσι ώστε να επωφεληθείς από αυτήν και να απαλλαγείς από τους περιορισμούς της διεφθαρμένης διάθεσής σου. Δεν είναι εύκολο να βαδίζεις στο μονοπάτι της επιδίωξης της αλήθειας —πρέπει να κατανοήσεις τον εαυτό σου, όχι μόνο τις παραβάσεις σου· το σημαντικότερο είναι να κατανοήσεις τη διεφθαρμένη διάθεσή σου, τον λόγο που είναι λανθασμένες οι προτιμήσεις και οι επιδιώξεις σου, και ποιες συνέπειες μπορεί να προκύψουν. Αυτό είναι το σημαντικότερο. Οι περισσότεροι άνθρωποι επιδιώκουν φήμη, κέρδος και θέση. Σκέφτονται καθημερινά πώς θα γίνουν επικεφαλής, πώς θα κάνουν τους άλλους να τους θαυμάζουν, πώς θα κάνουν επίδειξη και πώς θα ζήσουν μια αξιοπρεπή ζωή. Αν οι άνθρωποι είναι ανίκανοι να αναλογιστούν αυτά τα πράγματα, δεν μπορούν να δουν ξεκάθαρα την ουσία τού να ζουν έτσι και συνεχίσουν να πορεύονται όπως όπως μέχρι να φτάσουν —ποιος ξέρει πόσα χρόνια αργότερα— σε αδιέξοδο, σκοντάψουν και έρθουν τελικά στα λογικά τους, δεν θα καθυστερήσει το σημαντικό ζήτημα της ανάπτυξης της ζωής τους; Οι άνθρωποι θα αρχίσουν να βαδίζουν στο μονοπάτι της επιδίωξης της αλήθειας μόνο αν εξετάσουν προσεκτικά τη διεφθαρμένη διάθεσή τους και το μονοπάτι που έχουν επιλέξει. Αν αυτό είναι το αποτέλεσμα που θέλουν να επιτύχουν, δεν είναι καίριας σημασίας να κατανοήσουν τον εαυτό τους; Κάποιοι άνθρωποι δεν κατανοούν ούτε στο ελάχιστο τον εαυτό τους, κι όμως βλέπουν ξεκάθαρα μέχρι και την παραμικρή λεπτομέρεια των ζητημάτων των άλλων και έχουν ιδιαίτερη ικανότητα διάκρισης. Όταν, λοιπόν, διακρίνουν τους άλλους, γιατί δεν το χρησιμοποιούν ως καθρέφτη για να εξετάσουν τον εαυτό τους; Αν λες συνεχώς πως οι άλλοι είναι αλαζόνες, αυτάρεσκοι, δόλιοι και δεν υποτάσσονται στην αλήθεια, αλλά δεν βλέπεις πως και κι εσύ ο ίδιος είσαι έτσι, τότε έχεις πρόβλημα. Αν δεν αντιλαμβάνεσαι ποτέ τα προβλήματά σου και, όσα κηρύγματα κι αν ακούς για την αλήθεια —παρόλο που καταλαβαίνεις το νόημά τους— δεν συγκρίνεις τον εαυτό σου με αυτά, δεν είσαι διατεθειμένος να εξετάσεις την κατάστασή σου και είσαι ανίκανος να χειριστείς και να διορθώσεις με σοβαρότητα τα προβλήματά σου, τότε δεν θα έχεις ζωή-είσοδο. Αν οι άνθρωποι είναι διαρκώς ανίκανοι να εισέλθουν στις αλήθεια-πραγματικότητες, δεν θα νιώθουν ένα κενό μες στην καρδιά τους; Δεν θα διαισθάνονται το έργο που έχει κάνει μέσα τους ο Θεός, σαν να μην έχουν ικανότητα αντίληψης. Θα βρίσκονται μονίμως σε μια μπερδεμένη κατάσταση και οι επιδιώξεις τους δεν θα προσανατολίζονται προς τον σωστό στόχο ή τη σωστή κατεύθυνση. Θα βασίζουν την επιδίωξή τους μόνο στις δικές τους προτιμήσεις και θα βαδίζουν στο δικό τους μονοπάτι. Αυτό ακριβώς έκανε και ο Παύλος —έδινε σημασία μόνο στο να επιδιώκει ανταμοιβές και έναν στέφανο, χωρίς να αποδέχεται ούτε να κάνει καθόλου πράξη την αλήθεια. Αν η σκέψη σου είναι διαρκώς συγκεχυμένη και δεν έχεις σωστό μονοπάτι επιδίωξης, τότε δεν έχεις καταφέρει τίποτα μετά από τα τόσα κηρύγματα που έχεις ακούσει όλα αυτά τα χρόνια και η αληθινή οδός δεν έχει ριζώσει ποτέ μέσα στην καρδιά σου. Ενδεχομένως να ξέρεις πώς να μιλάς για πολλά δόγματα, αλλά αυτό δεν μπορεί να διορθώσει καθόλου την αρνητική σου κατάσταση ή τη διεφθαρμένη διάθεσή σου. Όταν αντιμετωπίζεις οποιουδήποτε είδους δυσκολία, τα δόγματα που κατανοείς δεν θα σε βοηθήσουν να την υπερνικήσεις ούτε να την ξεπεράσεις ομαλά· δεν θα σε βοηθήσουν να αλλάξεις ή να διορθώσεις την κατάστασή σου, δεν θα σου επιτρέψουν να ζεις με αίσθημα συνείδησης, δεν θα σου προσφέρουν ελευθερία και απελευθέρωση ούτε θα σε εμποδίσουν να περιορίζεσαι από οτιδήποτε. Δεν έχεις ξαναβρεθεί σε τέτοια κατάσταση, κι αυτό αποδεικνύει πως δεν έχεις εισέλθει ουσιαστικά στις αλήθεια-πραγματικότητες. Αν θέλεις να εισέλθεις σε αυτές, να κατανοήσεις τα λόγια του Θεού, να αποκτήσεις αληθινή πίστη σ’ Αυτόν, να Τον γνωρίσεις και να είσαι βέβαιος για την ύπαρξή Του, τότε πρέπει να συγκρίνεις την κατάστασή σου με τα λόγια του Θεού και έπειτα να βρεις ένα μονοπάτι για να τα κάνεις πράξη και να εισέλθεις σε αυτά. Κάποιοι άνθρωποι διαβάζουν τα λόγια του Θεού και θέλουν να συγκρίνουν τον εαυτό τους με αυτά, αλλά, όσο σκληρά κι αν προσπαθούν, δεν τα καταφέρνουν. Όταν, για παράδειγμα, ο Θεός εκθέτει πως η διάθεση του ανθρώπου είναι υπερβολική αλαζονική, εκείνοι σκέφτονται: «Εγώ είμαι πολύ ταπεινός και μένω στα παρασκήνια. Δεν είμαι αλαζόνας». Για ποια αλαζονεία μιλάει ο Θεός; Πρόκειται για ένα είδος διάθεσης, όχι για εκδήλωση υπεροπτικής προσωπικότητας ή το να μιλάς μεγαλόφωνα ή πολύ υπεροπτικά. Αντίθετα, αναφέρεται σε κάτι στη διάθεσή σου· είναι μια διάθεση κατά την οποία δεν υποκύπτεις μπροστά σε τίποτα, αντιμετωπίζεις τα πάντα περιφρονητικά και υποτιμητικά και δεν δίνεις δεκάρα για τίποτα. Είσαι αλαζόνας, επηρμένος και αυτάρεσκος, πάντα νομίζεις πως είσαι ικανός και δεν ακούς κανέναν. Ακόμη κι αν ακούσεις λόγια της αλήθειας, δεν σε ενδιαφέρουν καθόλου και θεωρείς την αλήθεια ως κάτι το ασήμαντο. Όταν αποκαλύπτεις μια διεφθαρμένη διάθεση, δεν το βλέπεις σαν πρόβλημα, και μάλιστα θεωρείς πως κανείς δεν μπορεί να σε συναγωνιστεί, σκέφτεσαι μονίμως πως είσαι καλύτερος από όλους τους άλλους και απαιτείς οι άλλοι να σε ακούνε. Αυτό υποδεικνύει έναν αλαζόνα και αυτάρεσκο άνθρωπο. Τέτοιοι άνθρωποι δεν έχουν ζωή-είσοδο ούτε αλήθεια-πραγματικότητες.

Πώς θα πρέπει να αξιολογεί κανείς αν ένας άνθρωπος έχει αλήθεια-πραγματικότητες; Πρέπει να γίνει, φυσικά, μια ακριβής αξιολόγηση σύμφωνα με τα λόγια του Θεού. Κοίτα πρώτα αν κατανοείς πραγματικά τον εαυτό σου και τη διεφθαρμένη διάθεσή σου. Για παράδειγμα, είναι αλαζονική η διάθεσή σου; Μήπως αποκαλύπτεις αλαζονική διάθεση όταν κάνεις κάτι; Αν δεν ξέρεις, τότε είσαι άνθρωπος που δεν κατανοεί τον εαυτό του. Αν ένας άνθρωπος δεν μπορεί να διακρίνει καθαρά την κατάστασή του, δεν κατανοεί ούτε στο ελάχιστο τη διαφθορά που αποκαλύπτει, δεν βασίζει τα λόγια και τις πράξεις του στην αλήθεια, δεν έχει ικανότητα διάκρισης στις καταστάσεις που αντιμετωπίζει και εφαρμόζει τυφλά τους κανονισμούς όταν εξετάζει κάθε ζήτημα, χωρίς, όμως, να ξέρει αν αυτό που κάνει είναι σωστό ή λάθος, τότε είναι άνθρωπος που δεν κατανοεί καθόλου την αλήθεια. Αν κατανοείς την αλήθεια, θα καταφέρεις να κατανοήσεις τον εαυτό σου, θα γνωρίζεις ότι έχεις αλαζονική διάθεση, θα διακρίνεις την πραγματική σου κατάσταση, θα μετανοήσεις και θα αλλάξεις αληθινά, και θα ξέρεις πώς να κάνεις πράξη την αλήθεια. Αν, όμως, δεν επιδιώκεις την αλήθεια, δεν κατανοείς καθόλου την πρακτική πλευρά της αλήθειας των λόγων του Θεού και δεν αναλογίζεσαι τις διεφθαρμένες ουσίες των ανθρώπων που εκθέτει ο Θεός ούτε συγκρίνεις τον εαυτό σου με αυτές, τότε θα είσαι για πάντα ένας μπερδεμένος άνθρωπος. Μόνο η αλήθεια μπορεί να σου δώσει ικανότητα διάκρισης και τη δυνατότητα να ξεχωρίζεις το σωστό από το λάθος και το άσπρο από το μαύρο· μόνο η αλήθεια μπορεί να σε κάνει έξυπνο, λογικό και σοφό, και να σου δώσει την ικανότητα να ξεχωρίζεις ποια είναι τα θετικά και ποια τα αρνητικά πράγματα. Αν δεν μπορείς να κάνεις σαφή διάκριση μεταξύ αυτών των πραγμάτων, θα είσαι για πάντα μπερδεμένος και θα βρίσκεσαι διαρκώς σε μια μπερδεμένη, ανίδεη και συγχυσμένη κατάσταση. Αυτοί οι άνθρωποι δεν έχουν τον τρόπο να κατανοήσουν την αλήθεια και, όσα χρόνια κι αν πιστεύουν στον Θεό, εξακολουθούν να μην μπορούν να εισέλθουν στις αλήθεια-πραγματικότητες. Αν η απλή δουλειά που κάνουν δεν βρίσκεται σε αποδεκτό επίπεδο, τότε το μόνο που τους απομένει είναι να αποκλειστούν. Έστω, για παράδειγμα, πως κάνει κάτι κάποιος ξακουστός άνθρωπος και οι περισσότεροι άνθρωποι το θεωρούν καλή πράξη. Όταν το βλέπει, όμως, κάποιος που κατανοεί την αλήθεια, με τη διάκριση που έχει θα διαπιστώσει πως πίσω από τις πράξεις του κρύβονται κακές προθέσεις και πως πρόκειται για ψευδή καλοσύνη, κόλπο και απάτη, και πως μόνο ένας κακός άνθρωπος ή ένας διάβολος βασιλιάς θα έκανε κάτι τέτοιο. Πού βασίζομαι όταν το λέω αυτό; Η ουσία αυτής της «καλής πράξης» καθορίστηκε σύμφωνα με την αλήθεια. Ό,τι κι αν λένε οι άλλοι, θα δεις καθαρά την ουσία της μόνο αν την αξιολογήσεις σύμφωνα με την αλήθεια: Αν είναι καλή, είναι καλή, και αν είναι κακή, είναι κακή. Αν την αξιολογήσεις σύμφωνα με τα λόγια του Θεού θα είναι απόλυτα ακριβής. Αν, όμως, δεν κατανοείς την αλήθεια, θα γεννηθούν μέσα σου αντιλήψεις και θα πεις: «Γιατί εκτίθεται και καταδικάζεται για μια καλή πράξη; Δεν του φέρονται δίκαια!» Έτσι θα αξιολογήσεις το ζήτημα. Δεν το αξιολογείς με βάση την αλήθεια, αλλά με βάση τα όσα έχεις φανταστεί στο μυαλό σου. Αν πάντα βλέπεις τα πράγματα σύμφωνα με ανθρώπινες αντιλήψεις και φαντασιοκοπίες, δεν θα καταφέρεις να διακρίνεις ποτέ καθαρά την ουσία των προβλημάτων και απλώς θα παραπλανάσαι από την εξωτερική όψη των πραγμάτων. Όταν δεν έχεις την αλήθεια, τότε, όποιο ζήτημα κι αν εξετάζεις, η άποψή σου θα είναι πάντα μπερδεμένη, θολή, συγκεχυμένη και ασαφής, κι όμως εσύ θα νομίζεις πως έχεις διορατικότητα και βάθος σκέψης. Αυτό είναι έλλειψη αυτογνωσίας. Αν, για παράδειγμα, ο Θεός πει πως ένας άνθρωπος είναι κακός και θα πρέπει να τιμωρηθεί, αλλά εσύ πεις πως είναι καλός άνθρωπος κι έχει κάνει καλές πράξεις, τότε τα λόγια σου δεν εναντιώνονται στα λόγια του Θεού και δεν είναι ακριβώς αντίθετα με αυτά; Αυτό συμβαίνει όταν οι άνθρωποι δεν κατανοούν την αλήθεια και δεν έχουν ικανότητα διάκρισης. Κάποιοι άνθρωποι πιστεύουν στον Θεό για πολλά χρόνια, αλλά δεν κατανοούν την αλήθεια. Δεν είναι σχολαστικοί σε κανένα ζήτημα και υπάρχουν πολλά ζητήματα που δεν μπορούν να διακρίνουν ξεκάθαρα. Τους παραπλανούν εύκολα ψευδοεπικεφαλής και αντίχριστοι. Όποτε προκύπτει μια κατάσταση στην οποία κάποιος κακός άνθρωπος προκαλεί αναστάτωση, εκείνοι μπερδεύονται και, χωρίς να το καταλάβουν, μιλάνε όπως θα μιλούσε κι εκείνος. Έρχονται στα λογικά τους μόνο όταν εκτίθεται και αποκαλύπτεται αυτός ο κακός άνθρωπος. Τέτοιοι άνθρωποι βρίσκονται συχνά σε μια ανίδεη διανοητική κατάσταση και έχουν την ουσία ενός μπερδεμένου ανθρώπου. Δεν έχουν το παραμικρό επίπεδο και, όχι μόνο δεν κατανοούν την αλήθεια, αλλά μπορεί να παραπλανηθούν οποιαδήποτε στιγμή· άρα, λοιπόν, δεν έχουν τον τρόπο να εισέλθουν στις αλήθεια-πραγματικότητες. Τέτοιοι άνθρωποι υπάρχουν σε κάθε εκκλησία. Όταν επιτελεί έργο κάποιος ψευδοεπικεφαλής ή παραπλανά ανθρώπους κάποιος αντίχριστος, εκείνοι τον ακολουθούν. Με λίγα λόγια, ακολουθούν τον επικεφαλής όποιος κι αν είναι αυτός, και είναι σαν γυναίκες που ακολουθούν τον άντρα τους σε οτιδήποτε κάνει εκείνος. Αν ο επικεφαλής είναι καλός άνθρωπος, τότε ακολουθούν έναν καλό άνθρωπο· αν είναι κακός, τότε ακολουθούν έναν κακό άνθρωπο. Δεν έχουν δική τους γνώμη ή άποψη. Μην περιμένεις, λοιπόν, να καταφέρει ένας τέτοιος άνθρωπος να κατανοήσει την αλήθεια ή να εισέλθει στην πραγματικότητα. Είναι ήδη καλό αν μπορεί να δουλέψει απλώς λιγάκι. Το Άγιο Πνεύμα εργάζεται σε ανθρώπους που αγαπούν την αλήθεια. Οι άνθρωποι που αγαπούν την αλήθεια έχουν όλοι τους επίπεδο και μπορούν, αν μη τι άλλο, να κατανοήσουν τα λόγια του Θεού, καθώς και τα κηρύγματα και τη συναναστροφή του οίκου του Θεού. Όσες αιρέσεις και πλάνες κι αν διασπείρει και διαδίδει ο θρησκευτικός κόσμος και όσο κι αν δυσφημεί, καταδικάζει και διώκει την εκκλησία η μοχθηρή δύναμη των αντίχριστων, οι άνθρωποι που αγαπούν την αλήθεια παραμένουν πεπεισμένοι πως τα λόγια του Θεού είναι η αλήθεια και πιστεύουν πως τα κηρύγματα, η συναναστροφή και η βιωματική εμπειρία του οίκου του Θεού συνάδουν με την αλήθεια και αποτελούν αληθινές μαρτυρίες. Αυτό σημαίνει να έχει κανείς ικανότητα κατανόησης. Αν συνειδητοποιείς πως όλα τα λόγια που λέει ο Θεός είναι η αλήθεια και οι ζωή-πραγματικότητες που οφείλουν να κατέχουν οι άνθρωποι, αυτό αποδεικνύει πως ήδη κατανοείς μέρος της αλήθειας. Αν κατανοείς πως όλες οι αλήθειες που εκφράζει ο Θεός είναι θετικά πράγματα και αλήθεια-πραγματικότητες, αν είσαι βέβαιος γι’ αυτό και το αναγνωρίζεις χωρίς καμία αμφιβολία, τότε κατανοείς το έργο του Θεού. Δεν είναι εύκολο να κατανοήσει κανείς την αλήθεια· είναι κάτι που καταφέρνουν μόνο όσοι έχουν διαφωτιστεί από το Άγιο Πνεύμα. Όσοι κατανοούν πραγματικά την αλήθεια αναγνωρίζουν ήδη βαθιά μέσα στην καρδιά τους πως όλα όσα έχει κάνει ο Θεός είναι θετικά, είναι όλα τους η αλήθεια και κάτι εξαιρετικά πολύτιμο για το ανθρώπινο είδος. Οι άνθρωποι που κατανοούν πραγματικά την αλήθεια βλέπουν καθαρά πως τα πάντα στον κόσμο των απίστων είναι αρνητικά και αντιβαίνουν στην αλήθεια. Όσο καλές κι αν ακούγονται οι θεωρίες τους, παραπλανούν και βλάπτουν τους ανθρώπους. Όλα όσα κάνει ο Θεός είναι θετικά, είναι η αλήθεια και είναι σωτηρία για τους ανθρώπους. Όλα όσα κάνουν ο Σατανάς και οι διάβολοι είναι αρνητικά, λανθασμένα και παράλογα, και παραπλανούν και βλάπτουν τους ανθρώπους· είναι ακριβώς τα αντίθετα από όσα κάνει ο Θεός. Αν το γνωρίζεις αυτό ξεκάθαρα, τότε έχεις ικανότητα διάκρισης. Αν μπορείς, επιπλέον, να επιδιώξεις την αλήθεια, να δεχθείς την κρίση και την παίδευση των λόγων του Θεού, να κατανοήσεις τον εαυτό σου μέσα από τα λόγια Του και να συγκρίνεις τον εαυτό σου με αυτά, να δεις την πραγματική σου διαφθορά, να διορθώσεις τις διεφθαρμένες διαθέσεις που αποκαλύπτεις σε κάθε περίσταση που δημιουργεί για σένα ο Θεός και να καταφέρεις τελικά, όχι μόνο να κατανοήσεις τον εαυτό σου, αλλά να διακρίνεις και τους άλλους, να ξεχωρίζεις τους αληθινούς πιστούς του Θεού από τους δύσπιστους και να διακρίνεις ποιος είναι ψευδοεπικεφαλής, ποιος είναι αντίχριστος και ποιος παραπλανά τους άλλους —αν μπορείς να αξιολογήσεις και να διακρίνεις με ακρίβεια αυτά τα πράγματα— αυτό σημαίνει πως κατανοείς την αλήθεια και κατέχεις κάποια πραγματικότητα. Ας υποθέσουμε, για παράδειγμα, ότι οι συγγενείς ή οι γονείς σου πιστεύουν στον Θεό, αλλά αποπέμπονται επειδή κάνουν κακό, δημιουργούν αναστάτωση ή δεν αποδέχονται την αλήθεια. Εσύ, όμως, δεν τους διακρίνεις, δεν ξέρεις γιατί αποπέμφθηκαν, νιώθεις πολύ αναστατωμένος και παραπονιέσαι συνεχώς ότι ο οίκος του Θεού δεν έχει αγάπη και δεν είναι δίκαιος με τους ανθρώπους. Θα πρέπει να προσευχηθείς στον Θεό και να αναζητήσεις την αλήθεια, κι έπειτα να αξιολογήσεις τι είδους άτομα είναι οι συγγενείς αυτοί με βάση τα λόγια του Θεού. Εάν κατανοείς πραγματικά την αλήθεια, θα είσαι σε θέση να τους ορίσεις με ακρίβεια, και θα δεις πως όλα όσα κάνει ο Θεός είναι σωστά και πως είναι δίκαιος Θεός. Τότε δεν θα έχεις παράπονα, θα είσαι σε θέση να υποτάσσεσαι στις διευθετήσεις του Θεού και δεν θα προσπαθείς να υπερασπίζεσαι τους συγγενείς ή τους γονείς σου. Σκοπός δεν είναι να αποκοπείτε από τους συγγενείς σας, αλλά να ορίσουμε απλώς τι είδους άνθρωποι είναι και να φροντίσουμε να μπορείς να τους διακρίνεις και να γνωρίζεις γιατί αποκλείστηκαν. Αν τα πράγματα αυτά σου είναι ξεκάθαρα μέσα στην καρδιά σου και οι απόψεις σου είναι σωστές και σύμφωνες με την αλήθεια, τότε θα καταφέρεις να ταχθείς με τον Θεό και οι απόψεις σου για το ζήτημα θα είναι απόλυτα συμβατές με τα λόγια Του. Αν δεν μπορείς να αποδεχθείς την αλήθεια ούτε να βλέπεις τους ανθρώπους σύμφωνα με τα λόγια του Θεού, και εξακολουθείς να βλέπεις τους ανθρώπους από την άποψη σαρκικών σχέσεων και οπτικών, τότε δεν θα καταφέρεις να αποβάλεις ποτέ αυτήν τη σαρκική σχέση και θα εξακολουθείς να αντιμετωπίζεις αυτούς τους ανθρώπους σαν συγγενείς σου και ακόμη πιο στενά από τους αδελφούς και τις αδελφές σου στην εκκλησία. Τότε θα υπάρχει αντίφαση, ή ακόμα και σύγκρουση, μεταξύ των λόγων του Θεού και των απόψεών σου απέναντι στην οικογένειά σου σε αυτό το θέμα. Σε τέτοιες περιπτώσεις, θα σου είναι αδύνατο να ταχθείς με τον Θεό και θα έχεις αντιλήψεις και παρανοήσεις γι’ Αυτόν. Έτσι, για να μπορέσουν οι άνθρωποι να αποκτήσουν σύμπνοια με τον Θεό, πρώτα απ’ όλα οι απόψεις τους για τα θέματα πρέπει να συνάδουν με τα λόγια του Θεού: πρέπει να μπορούν να βλέπουν τους ανθρώπους και τα πράγματα με βάση τα λόγια Του, να αποδέχονται ότι αυτά είναι η αλήθεια και να μπορούν να παραμερίζουν τις παραδοσιακές αντιλήψεις του ανθρώπου. Όποιον άνθρωπο ή όποιο θέμα κι αν αντιμετωπίζεις, πρέπει να είσαι σε θέση να διατηρείς τις ίδιες οπτικές και απόψεις με τον Θεό, και οι οπτικές και οι απόψεις σου πρέπει να είναι σε αρμονία με την αλήθεια. Με αυτόν τον τρόπο, οι απόψεις σου και ο τρόπος με τον οποίο προσεγγίζεις τους ανθρώπους δεν θα είναι εχθρικά προς Εκείνον, και θα είσαι ικανός να υποταχθείς σε Αυτόν και να είσαι σε σύμπνοια μαζί Του. Οι άνθρωποι αυτοί δεν θα μπορούσαν ποτέ ξανά να αντισταθούν στον Θεό· είναι ακριβώς αυτοί που θέλει ο Θεός να κερδίσει.

Το πρώτο βήμα για να εισέλθεις στις αλήθεια-πραγματικότητες είναι να κάνεις αυτοκριτική σύμφωνα με τα λόγια του Θεού και να συγκρίνεις με αυτά κάθε διαφορετική σου κατάσταση. Αν θέλεις να αποκτήσεις βαθύτερη είσοδο, πρέπει να αναλύσεις και να κατανοήσεις πιο βαθιά τη διεφθαρμένη διάθεσή σου. Τι θα πρέπει να κάνεις όταν την κατανοήσεις; Να βρεις ένα μονοπάτι άσκησης και εισόδου και να σκεφτείς πώς θα κάνεις πράξη την αλήθεια και πώς θα αποβάλεις τη διεφθαρμένη διάθεσή σου. Αυτό είναι το σωστό μονοπάτι. Κάποιοι άνθρωποι γίνονται αρνητικοί όταν αποκτήσουν αυτογνωσία· κλαίνε και οδύρονται επειδή αποκλείστηκαν και επειδή είναι πάροχοι υπηρεσιών και αντιθετικά στοιχεία, και δεν θέλουν ούτε καν να κάνουν τα καθήκοντά τους. Τι είδους άνθρωποι είναι αυτοί; Είναι παράλογοι και μελοδραματικοί. Ποιος είναι, λοιπόν, ο καλύτερος τρόπος για να διορθωθεί αυτό; Αν μη τι άλλο, δεν θα πρέπει να κλαίνε, να κάνουν σαματά, κι ούτε να τα παρατήσουν ή να παραπονεθούν για τον Θεό. Το σημαντικότερο είναι να αναζητήσουν την αλήθεια και να καταλάβουν ποιες είναι πραγματικά οι προθέσεις του Θεού, ποιος τρόπος δράσης είναι ο πιο λογικός και ποιο μονοπάτι θα πρέπει να επιλέξουν. Αυτά είναι τα πιο σημαντικά πράγματα. Είναι πολύ εύκολο να χάσουν οι άνθρωποι τη λογική τους όταν ελέγχονται διαρκώς από την πρόθεση να λάβουν ευλογίες. Οι άνθρωποι χωρίς λογική είναι οι πιο αξιοθρήνητοι· εκείνοι, όμως, που σε κάθε περίσταση επιλέγουν να υποτάσσονται στον Θεό και επιζητούν μόνο να Τον ικανοποιήσουν είναι οι άνθρωποι με τη μεγαλύτερη λογική και συνείδηση. Πώς θα πρέπει να χειριστεί κανείς την τυχόν έκθεσή του από τον Θεό και ποια επιλογή θα πρέπει να κάνει; Πρέπει να αναζητήσει την αλήθεια και σε καμία περίπτωση να μην καταλήξει μπερδεμένος. Εφόσον είναι καλό να βιώνεις την κρίση και την παίδευση του Θεού και να βλέπεις την πραγματική διαφθορά σου, γιατί είσαι αρνητικός; Ο Θεός σε εκθέτει για να σε σώσει και για να αποκτήσεις αυτογνωσία. Στην πραγματικότητα, η διεφθαρμένη διάθεση που φανερώνεις προέρχεται από τη φύση σου. Δεν είναι πως ο Θεός θέλει να σε εκθέσει. Αν, όμως, δεν σε εκθέσει, δεν θα συνεχίσεις να τη φανερώνεις; Ο Θεός δεν σε είχε εκθέσει ακόμα προτού πιστέψεις σ’ Αυτόν, άρα δεν βίωνες μόνο μια σατανική διεφθαρμένη διάθεση; Είσαι άνθρωπος που ζει σύμφωνα με μια σατανική διάθεση. Δεν θα έπρεπε να σε σοκάρουν τόσο πολύ αυτά τα πράγματα. Όταν φανερώνεις λίγη διαφθορά, σου κόβεται το αίμα, θεωρείς πως όλα τελείωσαν για σένα, πως ο Θεός δεν σε θέλει και πως όλα όσα έχεις κάνει είναι μάταια. Μην αντιδράς υπερβολικά. Ο Θεός σώζει διεφθαρμένους ανθρώπους, όχι ρομπότ. Τι εννοώ λέγοντας «διεφθαρμένους ανθρώπους»; Εννοώ τους ανθρώπους που φανερώνουν μια σατανική διεφθαρμένη διάθεση και είναι αλαζόνες και αυτάρεσκοι, δεν αποδέχονται την αλήθεια, είναι ικανοί να αντισταθούν στον Θεό, να επαναστατήσουν εναντίον Του, να Τον ανταγωνιστούν και να ακολουθήσουν τα βήματα του Παύλου. Αυτοί είναι οι άνθρωποι που σώζει ο Θεός. Αν θέλεις να αποδεχθείς τη σωτηρία του Θεού και να σωθείς, πρέπει να αντιμετωπίσεις τη διεφθαρμένη διάθεση που υπάρχει μέσα στην καρδιά σου και την οποία φανερώνεις καθημερινά και, σε καθημερινή βάση, να αναζητάς την αλήθεια, να κάνεις αυτοκριτική, να συγκρίνεις τον εαυτό σου με τα λόγια του Θεού, να διακρίνεις και να αναλύεις τη διεφθαρμένη διάθεση που φανερώνεις και να την πολεμάς. Κάποιοι άνθρωποι την πολεμούν πολλές φορές, αλλά ηττούνται και λένε: «Γιατί εγώ φανερώνω διαρκώς αλαζονεία, ενώ οι άλλοι όχι;» Στην πραγματικότητα, όλοι φανερώνουν αλαζονεία. Εσύ δεν το γνωρίζεις όταν τη φανερώνουν οι άλλοι, αλλά εκείνοι το γνωρίζουν. Μπορεί, από την άλλη, να μην το ξέρουν και οι ίδιοι όταν φανερώνουν αλαζονεία, αλλά το ξέρει ο Θεός. Υπάρχει κι άλλο ένα ζήτημα που πρέπει να θυμούνται οι άνθρωποι: Ο Θεός διορθώνει τις διεφθαρμένες διαθέσεις των ανθρώπων, όχι τον τρόπο με τον οποίο ενεργούν. Ο Θεός δεν μισεί τη στιγμιαία πρόθεση που έχεις όταν κάνεις κάτι ούτε έναν συγκεκριμένο τρόπο με τον οποίο ενεργείς ούτε αν είσαι πού και πού τεμπέλης και δεν πληρώνεις το τίμημα. Δεν είναι αυτά τα πράγματα που μισεί ο Θεός. Αυτό που μισεί ο Θεός είναι η διεφθαρμένη διάθεσή σου. Όποτε νιώθεις πως φανερώνεις μια διεφθαρμένη διάθεση, θα πρέπει να την αντιλαμβάνεσαι μόνος σου, προτού σε πειθαρχήσει ο Θεός. Δεν θα πρέπει να μαντεύεις αν σε μισεί ο Θεός ή αν σε έχει αποκλείσει, αλλά να έχεις επίγνωση του προβλήματός σου, έπειτα να αναζητάς πώς να μετανοήσεις και ποιος τρόπος άσκησης της αλήθειας θα φέρει αλλαγή. Έτσι θα εκδηλώνεις κανονική λογική. Θα πρέπει πρώτα να αντιληφθείς το εξής: «Τα λόγια μου δεν είναι λογικά και φανερώνουν αλαζονεία. Αν και δεν είμαι ικανός να κάνω αυτήν την εργασία, κομπάζω και λέω πως μπορώ να την κάνω· δεν λέω, λοιπόν, απλώς μεγάλες κουβέντες; Το ότι λέω μεγάλες κουβέντες και κομπάζω δείχνει πως έχω αλαζονική διάθεση». Αν και ο Θεός δεν σε καταδικάζει επειδή λες μεγάλες κουβέντες, αυτό σημαίνει πως μπορείς απλώς να το αφήσεις να περάσει; Όχι, δεν μπορείς να το αφήσεις να περάσει. Πρέπει να το αναλύσεις και να πεις: «Γιατί είμαι τόσο καλός στο να λέω μεγάλες κουβέντες και να κομπάζω; Γιατί καυχιέμαι για πράγματα που δεν μπορώ να κάνω ή για πράγματα που ούτε καν ξέρω αν μπορώ να κάνω; Γιατί έχω αυτό το κουσούρι;» Δεν πρόκειται για κουσούρι. Το κουσούρι είναι μια επιφανειακή κακή συνήθεια. Οι μεγάλες κουβέντες είναι ένας από τους τρόπους με τους οποίους αποκαλύπτεται η αλαζονική διάθεση· η σατανική σου διάθεση είναι αυτή που σε κατευθύνει να ζεις σε μια τέτοια κατάσταση —κατευθύνεσαι απόλυτα από τη διάθεσή σου. Αν μπορείς να την καταστείλεις και να μην φανερώνεις αλαζονική διάθεση, αυτό σημαίνει πως δεν έχεις πια αλαζονική διάθεση; Σημαίνει πως έχει διορθωθεί; Το θέμα δεν είναι σε καμία περίπτωση τόσο απλό. Για να μην είσαι αλαζόνας, δεν αρκεί να αλλάξεις μόνο τον τρόπο με τον οποίο κάνεις κάτι, να φαίνεσαι ότι τηρείς τους κανόνες κι ότι έχεις καλή συμπεριφορά, να μην είσαι υπερόπτης και να φέρεσαι πολιτισμένα. Αυτά είναι μόνο μάσκες· αν προσθέσεις και νέα προβλήματα πέρα από το ότι είσαι αλαζόνας, το αποτέλεσμα είναι ακόμη πιο προβληματικό. Αν θέλεις να διορθώσεις την αλαζονεία σου και κάθε είδους διεφθαρμένη διάθεση, πρέπει να το κάνεις αναζητώντας την αλήθεια όταν εκτελείς τα καθήκοντά σου. Αυτός είναι ο σωστός τρόπος. Έστω, για παράδειγμα, πως ο επικεφαλής κανονίζει να εκτελέσεις ένα συγκεκριμένο καθήκον. Εσύ, αφού τον ακούσεις, λες αλαζονικά: «Έχω εκτελέσει τέτοιου είδους καθήκοντα στο παρελθόν. Θα είναι παιχνιδάκι!» Αμέσως μετά, όμως, συνειδητοποιείς πως φανέρωσες αλαζονεία και πως ο τρόπος σκέψης σου ήταν εσφαλμένος, κι έτσι προσεύχεσαι γρήγορα, προσαρμόζεις τον τρόπο σκέψης σου και λες: «Αχ, Θεέ μου! Φανέρωσα αλαζονεία για άλλη μια φορά. Σε παρακαλώ, κλάδεψέ με. Είμαι διατεθειμένος να εκτελέσω καλά το καθήκον μου». Αυτό είναι το πρώτο πράγμα που θα πρέπει να κάνεις. Πώς θα πρέπει να αντιμετωπίσεις στη συνέχεια το καθήκον σου; Σκέφτεσαι: «Το κάνω για τον Θεό και το κάνω παρουσία Του, οπότε πρέπει να το χειριστώ με προσοχή. Δεν γίνεται να τα θαλασσώσω. Αυτό θα ήταν πολύ ντροπιαστικό!» Έπειτα, το συλλογίζεσαι και σκέφτεσαι: «Όχι, δεν είναι σωστό. Γιατί να φοβάμαι μην ντροπιαστώ;» Ούτε αυτή η κατάσταση είναι σωστή. Έχεις αρχίσει να ξεστρατίζεις από το μονοπάτι. Πώς θα πρέπει να το διορθώσεις; Ποια είναι η σωστή κατεύθυνση να ακολουθήσεις; Και αυτό έχει σχέση με την άσκηση της αλήθειας για την επίλυση προβλημάτων. Θα πρέπει να σκεφτείς το εξής: «Δεν φοβάμαι μήπως ντροπιαστώ. Το βασικό είναι να μη βλάπτω το έργο της εκκλησίας». Τότε θα έχει μεταστραφεί η κατάστασή σου. Αν τότε, όμως, σκεφτείς το εξής: «Κι αν βλάψω το έργο της εκκλησίας και με κλαδέψουν; Πάει η περηφάνια μου», τότε η κατάστασή σου θα είναι πάλι εσφαλμένη. Πώς μπορεί να διορθωθεί αυτό; Πρέπει μέσα σου να σκεφτείς το εξής: «Δεν δίνω ποτέ σημασία στο καθήκον μου, τεμπελιάζω όταν είναι να το κάνω και είμαι πολύ αλαζόνας. Μου αξίζει να κλαδευτώ. Πρέπει να προσευχηθώ στον Θεό και να Τον αφήσω να εργαστεί. Είμαι σκληρό καρύδι, αλλά ο Θεός είναι παντοδύναμος και τίποτα δεν είναι αδύνατο γι’ Αυτόν, οπότε θα στηριχθώ πάνω Του». Αυτό είναι το σωστό και αυτός είναι ο σωστός τρόπος άσκησης. Ο Θεός σού έχει δώσει ορισμένα ταλέντα και σου επέτρεψε να αποκτήσεις κάποιες γνώσεις· αυτές οι γνώσεις που απέκτησες, όμως, δεν σημαίνουν απαραίτητα πως μπορείς να εκτελέσεις καλά το καθήκον σου. Δεν είναι γεγονός αυτό; (Ναι.) Πώς φτάνει κανείς σε αυτό το συμπέρασμα; (Μέσω εμπειρίας.) Αυτή η εμπειρία σού δίδαξε ένα μάθημα και σε έκανε διορατικό. Πιο συγκεκριμένα, σου δίδαξε πως αυτά που δίνει ο Θεός στους ανθρώπους δεν είναι πράγματα που κατέχουν έμφυτα ούτε είναι κεφάλαιό τους· ο Θεός μπορεί να πάρει πίσω ό,τι τους έχει δώσει όποια στιγμή το θελήσει. Όσο ταλαντούχος κι αν είσαι σε κάτι, όταν ο Θεός θέλει να σε εκθέσει θα το ξεχάσεις και δεν θα μπορείς να το χρησιμοποιήσεις —θα είσαι ένα τίποτα. Αν εκείνη την ώρα προσευχηθείς και πεις: «Θεέ μου, είμαι ένα τίποτα. Έχω αυτήν την ικανότητα μόνο και μόνο επειδή μου την έδωσες Εσύ. Σε εκλιπαρώ να μου δώσεις δύναμη! Σε παρακαλώ, ευλόγησε και καθοδήγησέ με, ώστε να μη βλάψω το έργο Σου», θα είναι σωστός ο τρόπος προσευχής σου; (Όχι.) Τι θα πρέπει να αλλάξεις σ’ αυτό το σημείο; Λες: «Αχ, Θεέ μου! Είμαι διατεθειμένος να υποταχθώ στις διευθετήσεις Σου. Δεν γίνεται να σκέφτομαι συνεχώς πως έχω δίκιο. Αν και γνωρίζω κάποια πράγματα σ’ αυτόν τον τομέα εργασίας και έχω κάποιες ικανότητες σ’ αυτόν, αυτό δεν σημαίνει απαραίτητα πως μπορώ να κάνω καλά την εργασία. Επειδή η διεφθαρμένη διάθεσή μου προκαλεί αναστάτωση, έχω την τάση να ενεργώ επιπόλαια και τσαπατσούλικα, και δεν παίρνω σοβαρά το καθήκον μου. Είμαι ανίκανος να ελέγξω ή να συγκρατήσω τον εαυτό μου. Σε ικετεύω να με προστατέψεις και να με καθοδηγήσεις. Είμαι διατεθειμένος να υποταχθώ σ’ Εσένα, να κάνω ό,τι καλύτερο μπορώ και να Σε δοξάσω». Αν κάνεις καλά το καθήκον σου και δώσεις το ογδόντα τοις εκατό των ευσήμων στον Θεό και το είκοσι σ’ εσένα, είναι σωστό; (Όχι, δεν είναι.) Δεν είναι λογικό να κατανέμεις έτσι τα πράγματα. Αν δεν εργαζόταν ο Θεός, θα μπορούσες να κάνεις καλά το καθήκον σου; Σε καμία περίπτωση· κι αυτό επειδή όχι μόνο δεν κατέχεις την αλήθεια, αλλά έχεις και διεφθαρμένη διάθεση. Όποια διεφθαρμένη κατάσταση κι αν υπάρχει μέσα στην καρδιά των ανθρώπων, εκείνοι πρέπει πάντα να κάνουν αυτοκριτική και να αναζητούν την αλήθεια για να τη διορθώσουν. Μόλις καθαρθεί η διεφθαρμένη διάθεσή τους, η κατάστασή τους θα είναι κανονική.

Κάποιες φορές, προκύπτει μια εσφαλμένη σκέψη ή ιδέα μέσα στην καρδιά ενός ανθρώπου και την αναστατώνει. Ο άνθρωπος αυτός εγκλωβίζεται σε αυτήν την κατάσταση και αδυνατεί να ξεφύγει απ’ αυτήν για μια-δυο μέρες. Τι θα πρέπει να κάνει τότε; Θα πρέπει να αναζητήσεις την αλήθεια για να διορθώσεις την κατάσταση. Θα πρέπει πρώτα να ξεκαθαρίσεις πώς προέκυψε η εσφαλμένη σκέψη ή ιδέα, πώς σε κυρίευσε, πώς σε έριξε στην αρνητικότητα και την κατάθλιψη και πώς σε οδήγησε να φανερώσεις κάθε λογής επαναστατικότητα και απεχθείς τρόπους. Έπειτα, όταν καταλάβεις πως τα πράγματα αυτά τα υπαγόρευσε η διεφθαρμένη διάθεσή σου και πως ο Θεός το αποστρέφεται αυτό, θα πρέπει να γαληνέψεις ενώπιόν Του και να προσευχηθείς ως εξής: «Θεέ μου, πειθάρχησέ με και άσε με να πάρω τα μαθήματα που πρέπει. Δεν φοβάμαι να αποκαλυφθώ ούτε φοβάμαι μήπως ντροπιαστώ ή χάσω την υπόληψή μου. Το μόνο που φοβάμαι είναι μήπως οι πράξεις μου παραβιάσουν τα διοικητικά διατάγματά Σου και Σε δυσαρεστήσουν». Αυτό είναι το σωστό μονοπάτι, αλλά έχεις το ανάστημα για να βαδίσεις σε αυτό; (Όχι.) Αν δεν έχεις το ανάστημα, αυτό σημαίνει πως δεν μπορείς να προσευχηθείς σε αυτήν την κατεύθυνση; Εφόσον είναι το σωστό μονοπάτι, θα πρέπει να προσευχηθείς σε αυτήν την κατεύθυνση. Τώρα, οι άνθρωποι έχουν μικρό ανάστημα και πρέπει να προσέρχονται συχνά ενώπιον του Θεού, να στηρίζονται πάνω Του και να Τον αφήνουν να τους προστατεύει και να τους πειθαρχεί περισσότερο. Όταν θα έχει μεγαλώσει το ανάστημά τους και θα μπορούν να επωμιστούν ένα φορτίο και να κάνουν περισσότερες εργασίες, ο Θεός δεν θα χρειάζεται να ανησυχεί τόσο πολύ ούτε να τους προστατεύει, να τους πειθαρχεί, να τους υποβάλλει σε δοκιμασίες ή να τους παρακολουθεί διαρκώς. Πρόκειται για ζήτημα της καρδιάς και ο Θεός εξετάζει τις καρδιές των ανθρώπων. Δεν Τον νοιάζει πόσο καλή είναι η συμπεριφορά σου ή πόσο υπάκουος είσαι εξωτερικά. Εξετάζει τη στάση σου. Μπορεί να μη λες τίποτα όλη μέρα, αλλά ποια στάση διατηρείς μες στην καρδιά σου; «Μου έχει δοθεί αυτό το καθήκον, οπότε είναι ευθύνη μου να το κάνω καλά· έχω, όμως, το συνήθειο να είμαι αχαλίνωτος και να κάνω πάντα ό,τι μου καπνίσει. Ξέρω πως έχω αυτό το πρόβλημα, αλλά δεν μπορώ να ελέγξω τον εαυτό μου. Είμαι ανοιχτός στο να μου ενορχηστρώσει ο Θεός το περιβάλλον μου και να απομακρύνει τους ανθρώπους, τα γεγονότα και τα πράγματα που με περιβάλλουν και τα οποία μπορεί να με αναστατώσουν και να με επηρεάσουν καθώς εκτελώ το καθήκον μου ή κάνω πράξη την αλήθεια, έτσι ώστε να μην πέσω στον πειρασμό και να αποδεχθώ τις δοκιμασίες και την πειθαρχεία του Θεού». Πρέπει μες στην καρδιά σου να είσαι διατεθειμένος να υποταχθείς. Όταν υπάρχουν αυτές οι σκέψεις μες στην καρδιά σου, γίνεται ο Θεός να μην τις δει; Γίνεται να μην τους δώσει προσοχή; Έτσι, λοιπόν, ο Θεός ενεργεί. Μερικές φορές, όταν προσεύχεσαι έτσι μια-δυο φορές, ο Θεός δεν σου δίνει σημασία. Όταν ο Θεός υποβάλλει σε δοκιμασία το έργο και την ειλικρίνεια ενός ανθρώπου, δεν λέει τίποτα· αυτό, όμως, δεν σημαίνει πως ήταν λάθος αυτό που έκανες. Δεν θα πρέπει σε καμία περίπτωση να δοκιμάσεις τον Θεό. Αν διαρκώς δοκιμάζεις τον Θεό και λες: «Έχω δίκιο που το κάνω αυτό; Το είδες, Θεέ μου;» τότε θα έχεις πρόβλημα. Αυτή η κατάσταση είναι εσφαλμένη. Να επικεντρώνεσαι μόνο στο να αναλαμβάνεις δράση. Είτε ο Θεός σε πειθαρχεί, σε κατευθύνει, σε υποβάλλει σε δοκιμασίες ή σε καθοδηγεί, μη δίνεις σημασία. Να επικεντρώνεσαι μόνο στο να καταβάλλεις προσπάθεια για την αλήθεια που κατανοείς και στο να ενεργείς σύμφωνα με τις προθέσεις του Θεού. Αυτό αρκεί. Όσο για το ποιο θα είναι το αποτέλεσμα, πολλές φορές αυτό δεν είναι δική σου ευθύνη. Για τι πράγμα θα πρέπει να αναλαμβάνεις την ευθύνη; Για το καθήκον που οφείλεις να εκτελείς, τον χρόνο που οφείλεις να αφιερώνεις και το τίμημα που οφείλεις να πληρώνεις. Αυτό αρκεί. Πρέπει κανείς να εξετάζει οτιδήποτε αφορά την αλήθεια και να καταβάλλει προσπάθεια ώστε να το κατανοήσει. Το σημαντικό είναι οι άνθρωποι να βαδίζουν στο μονοπάτι που οφείλουν. Αυτό αρκεί. Αυτό θα πρέπει να κάνουν οι άνθρωποι. Δεν χρειάζεται να δίνεις σημασία στο μέγεθος του αναστήματός σου, στις δοκιμασίες που θα πρέπει να περάσεις, στην πειθαρχία και τις καταστάσεις που θα πρέπει να βιώσεις και στο πώς κυριαρχεί ο Θεός. Αυτό θα το κάνει ο Θεός. Λες: «Έχω μικρό ανάστημα. Θεέ μου, μη με αναγκάσεις να υποβληθώ σε δοκιμασίες, γιατί φοβάμαι!» Θα έκανε κάτι τέτοιο ο Θεός; (Όχι.) Δεν υπάρχει λόγος να ανησυχείς. Λες: «Έχω πολύ μεγάλο ανάστημα και άφθονη πίστη. Θεέ μου, γιατί δεν με υποβάλλεις σε κάποιες δοκιμασίες; Δοκίμασέ με όπως τον Ιώβ και πάρε όλα όσα έχω!» Ο Θεός δεν θα έκανε κάτι τέτοιο. Εσύ δεν γνωρίζεις το ανάστημά σου, αλλά ο Θεός το γνωρίζει και το ξέρει πολύ καλά. Βλέπει μέσα στην καρδιά κάθε ανθρώπου. Μπορούν να δουν οι άνθρωποι την καρδιά του Θεού; (Όχι, δεν μπορούν.) Εφόσον οι άνθρωποι δεν μπορούν να δουν την καρδιά του Θεού, πώς κατανοούν τον Θεό και συνεργάζονται μαζί Του; (Μέσω των λόγων Του.) Κατανοώντας τα λόγια Του, εκτελώντας καλά το καθήκον τους και μένοντας ακλόνητοι στη θέση τους ως άνθρωποι. Ποιο είναι το καθήκον των ανθρώπων; Το έργο που οφείλουν και είναι ικανοί να κάνουν. Αυτές είναι οι εργασίες που σου έχει δώσει ο Θεός. Τι περιλαμβάνουν αυτές; Από τη μία, τον τομέα εργασίας με τον οποίο είσαι εξοικειωμένος, τις εργασίες που σου δίνει η εκκλησία, τις εργασίες που οφείλεις να κάνεις και τις εργασίες που είσαι ικανός να κάνεις. Από την άλλη, έχει να κάνει με το ζήτημα της ζωής-εισόδου. Πρέπει να μπορείς να κάνεις πράξη την αλήθεια και να υποταχθείς στον Θεό. Να επικεντρώνεσαι απλώς στο να κάνεις πράξη την αλήθεια και να εισέρχεσαι σε αυτή. Μη δίνεις σημασία στο πώς σε αξιολογούν οι άλλοι ή στο πώς σε βλέπει ο Θεός. Δεν χρειάζεται ούτε είναι απαραίτητο να δίνεις σημασία σε αυτά τα πράγματα. Δεν πρέπει να ασχολείσαι με τέτοια πράγματα. Οι άνθρωποι δεν έχουν λόγο στην καλοτυχία ή την κακοτυχία τους, στη μακροζωία τους, σε όλα τα πράγματα που βιώνουν κατά τη διάρκεια της ζωής τους, στην τύχη ή στη ζωή τους. Κανείς δεν μπορεί να τα αλλάξει αυτά. Αυτό πρέπει να το γνωρίζεις ξεκάθαρα. Ο Θεός κυριαρχεί πάνω σε αυτά τα πράγματα. Είναι πολύ βασικό οι άνθρωποι να το αναγνωρίζουν και να το κατανοούν αυτό ξεκάθαρα μες στην καρδιά τους. Μη σε απασχολεί τίποτα για λογαριασμό του Θεού και μην προσπαθείς να αποφασίσεις τι θέλει να κάνει ο Θεός. Να επικεντρώνεσαι μόνο στο να χειρίζεσαι αποτελεσματικά αυτά που οφείλεις να κάνεις, αυτά στα οποία οφείλεις να εισέλθεις και το μονοπάτι που οφείλεις να ακολουθείς. Αυτό αρκεί. Σου πέφτει λόγος για το ποιος θα είναι ο μελλοντικός σου προορισμός; (Όχι.) Τότε, πώς μπορείς να επιλύσεις αυτό το πρόβλημα; Εν μέρει, με το να κάνεις καλά όλα όσα οφείλεις να κάνεις σε καθημερινή βάση και με το να εκπληρώνεις το καθήκον που έχεις ως άνθρωπος. Αυτή είναι η ανάθεση που δίνει σε όλους ο Θεός. Ήρθες σε αυτόν τον κόσμο και ο Θεός σε καθοδηγεί όλο αυτό το διάστημα —είτε σου έχει δώσει διάφορα χαρίσματα είτε σε έχει διαπαιδαγωγήσει και σου έχει δώσει κάποιο ταλέντο ή κάποια ικανότητα, αυτό δείχνει πως ο Θεός σού έχει αναθέσει κάτι. Είναι ξεκάθαρο ποια ανάθεση σου έχει δώσει ο Θεός και δεν υπάρχει λόγος να σου την πει ευθέως. Αν, για παράδειγμα, ξέρεις αγγλικά, τότε ο Θεός έχει σίγουρα απαιτήσεις από σένα σε αυτόν τον τομέα. Αυτό είναι το καθήκον σου. Δεν υπάρχει λόγος να φωνάξει ο Θεός από τον ουρανό και να σου πει ευθέως: «Το καθήκον σου είναι η μετάφραση. Αν δεν το κάνεις, θα σε τιμωρήσω». Δεν υπάρχει λόγος να πει κάτι τέτοιο. Το γνωρίζεις ήδη ξεκάθαρα επειδή ο Θεός σού έχει δώσει κανονικό ορθολογισμό, διαδικασίες σκέψης και σκεπτικό, καθώς και την ικανότητα να κατανοείς αυτήν τη γλώσσα. Αυτό αρκεί. Αυτό που σου έχει δώσει ο Θεός είναι αυτό που σου λέει να κάνεις, και αυτό το γνωρίζεις ξεκάθαρα μες στην καρδιά σου. Κατά τη διαδικασία εκτέλεσης των καθηκόντων σου και κατά τη διαδικασία αποδοχής της ανάθεσης από τον Θεό, πρέπει να αποδέχεσαι όλα όσα σου έχει κάνει ο Θεός, μαζί και τη θετική καθοδήγηση, το πότισμα και την παροχή που σου έχει προσφέρει. Αυτό γίνεται, για παράδειγμα, με το να τρως και να πίνεις συχνά τα λόγια του Θεού, να ακούς κηρύγματα, να ζεις την εκκλησιαστική ζωή, να συναναστρέφεσαι πάνω στην αλήθεια και να συνεργάζεσαι αρμονικά με τους άλλους καθώς εκτελείς το καθήκον σου. Γίνεται, εν μέρει, και μέσω της ατομικής ζωής-εισόδου σου· αυτό είναι το βασικότερο. Κάποιοι άνθρωποι θέλουν πάντα να ξέρουν αν έχουν ζωή και αν είναι αποτελεσματικοί. Δεν είναι κακό να αναλογίζεσαι στιγμιαία αυτά τα πράγματα, αλλά μην επικεντρώνεσαι σε αυτά. Είναι σαν την ετήσια σπορά καλλιεργειών —κανένας αγρότης δεν λέει πόση πρέπει να είναι η σοδειά εκείνη τη χρονιά ούτε πως θα πεθάνει αν δεν επιτευχθεί αυτό το αποτέλεσμα. Δεν είναι τόσο ανόητος. Όλοι φυτεύουν τους σπόρους την κατάλληλη εποχή, έπειτα τους ποτίζουν, τους ρίχνουν λίπασμα και τους φροντίζουν κανονικά. Όταν έρθει η κατάλληλη εποχή, εξασφαλίζουν τη συγκομιδή. Πρέπει να έχεις τέτοια πίστη· αυτή είναι αληθινή πίστη στον Θεό. Μην είσαι τόσο συμφεροντολόγος με τον Θεό και λες: «Έχω κάνει κάποια προσπάθεια τώρα τελευταία. Θα με ανταμείψει ο Θεός;» Δεν είναι αποδεκτό να ζητάς συνεχώς ανταμοιβές, σαν κάποιος υπάλληλος γραφείου που ζητάει τον μισθό του στο τέλος του μήνα. Δεν είναι αποδεκτό να ζητάς μονίμως μισθό. Η πίστη των ανθρώπων είναι υπερβολικά αδύναμη· δεν έχουν αληθινή πίστη στον Θεό. Μόλις δεις καθαρά πως το να ακολουθείς τον Θεό είναι το μονοπάτι προς τη σωτηρία, είναι η αληθινή ζωή, το σωστό μονοπάτι που οφείλουν να ακολουθούν οι άνθρωποι και η ζωή που οφείλουν να έχουν τα δημιουργήματα, να επικεντρώνεσαι μόνο στο να επιδιώκεις την αλήθεια και να επιζητάς να εισέλθεις στην πραγματικότητα, να ακούς τα λόγια του Θεού και να βαδίζεις και να ενεργείς στην κατεύθυνση που σου υποδεικνύει ο Θεός. Αυτό είναι το σωστό. Μη ρωτάς συνεχώς τον Θεό: «Θεέ μου, πόσο ακόμα μου μένει μέχρι να Σε ακολουθήσω έως το τέλος του δρόμου; Πότε θα σωθώ; Πότε θα ανταμειφθώ και θα αποκτήσω έναν στέφανο; Πότε θα έρθει η ημέρα του Θεού;» Όλα αυτά αποτελούν καταστάσεις στις οποίες βρίσκονται οι άνθρωποι. Σημαίνει, όμως, αυτό πως είναι και σωστό; (Όχι.) Κάποιοι λένε το εξής: «Ο νόμος δεν μπορεί να εφαρμοστεί όταν όλοι είναι παραβάτες». Αυτό το ρητό, όμως, είναι μια πλάνη, δεν ευσταθεί ούτε συνάδει με την αλήθεια. Το γεγονός πως όλοι βρίσκονται σε αυτές τις καταστάσεις αποδεικνύει πως όλοι έχουν διεφθαρμένη διάθεση· πρέπει όλοι, λοιπόν, να διορθώσουν αυτό το πρόβλημα και να ξεπεράσουν αυτό το εμπόδιο. Πρέπει διαρκώς να εξετάζεις τον εαυτό σου μέσα στην καρδιά σου, όχι να βλέπεις συνεχώς τι κάνουν οι άλλοι. Επιπλέον, καθώς εξετάζεις τον εαυτό σου, πρέπει να διορθώνεις όποιες διεφθαρμένες καταστάσεις έχεις. Οι άνθρωποι έχουν δυναμικό μυαλό και κάνουν διαρκώς σκέψεις —τη μια στιγμή κλίνουν προς τα αριστερά, την άλλη προς τα δεξιά. Ο τρόπος σκέψης τους είναι πάντα λίγο λανθασμένος. Δεν βαδίζουν στο σωστό μονοπάτι. Επιμένουν να ακολουθούν τους άλλους, να ακολουθούν τις μοχθηρές τάσεις του κόσμου και να βαδίζουν στο λάθος μονοπάτι. Αυτή είναι η φύση-ουσία των ανθρώπων και οι άνθρωποι δεν μπορούν με τίποτα να την ελέγξουν. Αν δεν μπορείς να την ελέγξεις, τότε μην την ελέγξεις. Όταν εμφανίζεται κάποια εσφαλμένη πρόθεση ή άποψη, διόρθωσέ την. Έτσι, η διαφθορά που φανερώνεις θα μειώνεται σταδιακά. Πώς μπορείς, λοιπόν, να τη διορθώσεις; Με προσευχή και συνεχή κατανόηση και αλλαγή των πραγμάτων. Μερικές φορές, αυτά τα πράγματα προκύπτουν, όσο κι αν προσπαθείς να τα αλλάξεις. Μην τους δίνεις, λοιπόν, σημασία και κάνε μόνο αυτό που πρέπει. Αυτή είναι η πιο εύκολη μέθοδος. Τι πρέπει να κάνουν, λοιπόν, οι άνθρωποι; Να εκτελούν καλά το καθήκον τους και να εμμένουν σε αυτό. Δεν μπορείς να απορρίψεις την ανάθεση που σου έχει δώσει ο Θεός· πρέπει να τη φέρεις καλά εις πέρας. Πέρα από αυτό, όσον αφορά την ατομική σου ζωή-είσοδο, πρέπει να κάνεις το καλύτερο που μπορείς για να αγωνίζεσαι για την αλήθεια καθώς κάνεις το καθήκον σου και να εργάζεσαι σκληρά για να επιτύχεις όποιο επίπεδο εισόδου μπορείς. Το κατά πόσο ανταποκρίνεσαι τελικά στις απαιτήσεις θα το αποφασίσει ο Θεός. Τα αισθήματα και οι ετυμηγορίες των ανθρώπων είναι ανώφελα. Οι άνθρωποι δεν μπορούν ούτε να αποφασίσουν τη μοίρα τους, ούτε να αξιολογήσουν τη συμπεριφορά τους, ούτε να καθορίσουν ποια θα είναι η τελική έκβασή τους. Μόνο ο Θεός μπορεί να αξιολογήσει και να καθορίσει αυτά τα πράγματα. Πρέπει να πιστεύεις πως ο Θεός είναι δίκαιος. Για να δανειστώ τα λόγια των απίστων, πρέπει να τολμάς να ενεργείς, να τολμάς να λογοδοτείς για τις πράξεις σου, να τολμάς να αντιμετωπίζεις τα γεγονότα και να μπορείς να αναλαμβάνεις την ευθύνη. Οι άνθρωποι με συνείδηση και λογική θα πρέπει να εκτελούν καλά το καθήκον τους και να αναλαμβάνουν την ευθύνη.

Είναι πολύ σημαντικό να εξετάζουν οι άνθρωποι συχνά τον εαυτό τους, καθώς και να αποδέχονται την εξονυχιστική εξέταση του Θεού. Είναι επίσης σημαντικό, όταν οι άνθρωποι εξετάζουν τον εαυτό τους και διαπιστώνουν πως έχουν εσφαλμένες καταστάσεις ή απόψεις, να αναζητούν την αλήθεια, να αντιστρέφουν τις καταστάσεις και τις απόψεις τους και να τις αφήνουν πίσω τους. Έτσι, χωρίς να το καταλάβεις, θα βιώνεις όλο και λιγότερες εσφαλμένες καταστάσεις και θα μπορείς να τις διακρίνεις όλο και καλύτερα. Μόλις αντιστρέψεις τις εσφαλμένες καταστάσεις σου, τα θετικά πράγματα μέσα σου θα αυξηθούν και θα εκτελείς το καθήκον σου με όλο και μεγαλύτερη αγνότητα. Αν και, εξωτερικά, ο τρόπος ομιλίας σου και η προσωπικότητά σου θα είναι όπως παλιά, η ζωή-διάθεσή σου θα έχει αλλάξει. Πώς θα εκδηλωθεί αυτό; Θα μπορείς να ακολουθείς τις αλήθεια-αρχές όταν κάνεις πράγματα και εκτελείς το καθήκον σου, και θα μπορείς να αναλαμβάνεις την ευθύνη γι’ αυτά τα πράγματα. Θα θυμώνεις όταν βλέπεις άλλους να ενεργούν επιπόλαια, και όταν βλέπεις μοχθηρά φαινόμενα, καθώς και παθητικούς, αρνητικούς, ανάρμοστους και μοχθηρούς τρόπους άσκησης που φανερώνουν διεφθαρμένες διαθέσεις, θα τα απεχθάνεσαι. Όσο περισσότερο θα βλέπεις αυτά τα πράγματα, τόσο μεγαλύτερη απέχθεια θα νιώθεις και θα μπορείς να τα διακρίνεις όλο και καλύτερα. Όταν θα βλέπεις ανθρώπους που ναι μεν πιστεύουν στον Θεό για πολύ καιρό και μιλάνε πολύ ξεκάθαρα για λόγια και δόγματα, αλλά δεν κάνουν πραγματικό έργο και δεν έχουν αρχές, θα θυμώνεις και θα το σιχαίνεσαι. Πιο συγκεκριμένα, όταν θα βλέπεις επικεφαλής και εργάτες που δεν κάνουν αληθινό έργο, που πάντα μιλάνε για λόγια και δόγματα και που, αν και πιστεύουν στον Θεό επί χρόνια, δεν έχουν αλλάξει, θα μπορείς να τους διακρίνεις, να τους εκθέσεις και να τους αναφέρεις, και θα διακατέχεσαι από ένα αίσθημα δικαιοσύνης. Όχι μόνο θα μισείς τον εαυτό σου, αλλά όταν συμβαίνουν αυτά τα μοχθηρά και άδικα πράγματα, θα το μισείς κιόλας. Αυτό θα αποδείξει πως υπήρξε αλλαγή μέσα σου. Θα μπορείς να εξετάζεις τα ζητήματα και να αντιμετωπίζεις τους ανθρώπους, τα γεγονότα και τα πράγματα γύρω σου από τη σκοπιά της αλήθειας, από την πλευρά του Θεού και από την άποψη των θετικών πραγμάτων· αυτό θα αποδείξει πως υπήρξε αλλαγή μέσα σου. Θα υπάρχει, λοιπόν, ακόμα η ανάγκη να σε αξιολογήσει ο Θεός; Όχι, θα μπορείς να το διαισθανθείς μόνος σου. Παλιά, για παράδειγμα, αν έβλεπες κάποιον να ενεργεί επιπόλαια, σκεφτόσουν: «Είναι φυσιολογικό. Κι εγώ έτσι είμαι. Αν δεν ενεργούσε έτσι εκείνος, θα φαινόταν πως ενεργώ εγώ επιπόλαια». Επειδή όλοι ενεργούσαν επιπόλαια, θεωρούσες πως εσύ τα πήγαινες μια χαρά. Εκείνη τη στιγμή, δεν θα σκέφτεσαι πια έτσι, αλλά θα σκέφτεσαι το εξής: «Δεν είναι αποδεκτό να ενεργεί κανείς επιπόλαια. Το έργο του οίκου του Θεού είναι σημαντικό. Το ότι ενεργούσα εγώ επιπόλαια ήταν πολύ επαναστατικό· γιατί κάνετε το ίδιο μ’ εμένα και ενεργείτε έτσι κι εσείς;» Θα σκεφτείς πως παλιά ήσουν πολύ αδαής και ανώριμος, πως ο τρόπος με τον οποίο έβλεπες τα πράγματα ήταν πολύ ποταπός και αναίσχυντος, πως δεν υπάρχει περίπτωση να κάνεις απολογισμό στον Θεό, και η συνείδησή σου δεν θα μπορέσει να το ξεπεράσει. Το γεγονός πως θα μπορείς να έχεις τέτοιες σκέψεις και τέτοια αισθήματα θα αποδείξει πως η αλήθεια και τα λόγια του Θεού έχουν ήδη ριζώσει και βλαστήσει μέσα σου. Η οπτική από την οποία βλέπεις τα πράγματα και τα πρότυπα σύμφωνα με τα οποία τα αξιολογείς θα έχουν αλλάξει. Θα είσαι ήδη τελείως διαφορετικός άνθρωπος σε σχέση με το παρελθόν, όταν ζούσες με τις διεφθαρμένες διαθέσεις σου. Θα έχεις ήδη αλλάξει πραγματικά. Τώρα έχετε αλλάξει λιγάκι; (Ναι, λιγάκι.) Τώρα έχεις αλλάξει λιγάκι και, πού και πού, όταν βλέπεις ανθρώπους να ενεργούν επιπόλαια, να μη θέλουν να κάνουν πράξη την αλήθεια και να ενδίδουν διαρκώς σε σωματικές ανέσεις, δεν το θεωρείς καλό πράγμα. Αν, όμως, σου ζητούσαν να τους βοηθήσεις και να τους στηρίξεις, θα εξακολουθούσαν να σε περιορίζουν σατανικές φιλοσοφίες. Αν και διαπιστώνεις αυτό το πρόβλημα στους ανθρώπους, δεν τολμάς να πεις τίποτα από φόβο μην τους προσβάλεις και, μάλιστα, σκέφτεσαι το εξής: «Κανείς δεν με εξέλεξε ως επικεφαλής ομάδας, οπότε δεν υπάρχει ανάγκη να χώνω τη μύτη μου στις υποθέσεις των άλλων». Όταν συναντάς αυτά τα άδικα και αρνητικά πράγματα, δεν μπορείς να πάρεις το μέρος της αλήθειας στα λόγια και στις πράξεις σου ούτε να αναλάβεις την ευθύνη· κάνεις απλώς τα στραβά μάτια και σκέφτεσαι πως αυτός ο τρόπος συμπεριφοράς είναι πολύ καλός, αφού αποστασιοποιείσαι από τις διαμάχες. Σκέφτεσαι το εξής: «Αν κάτι πάει στραβά, δεν θα έχει καμία σχέση μ’ εμένα. Φτηνά τη γλίτωσα». Θα καταφέρεις να κάνεις πράξη την αλήθεια αν εξακολουθείς να έχεις τέτοιες απόψεις; Θα έχεις ζωή-είσοδο; Με τέτοιες απόψεις μες στην καρδιά σου, είσαι δύσπιστος και δεν μπορείς να αποδεχθείς την αλήθεια. Γι’ αυτό και πρέπει να διορθώνονται τέτοιες απόψεις. Αν θέλεις να έχεις ζωή-είσοδο, τότε πρέπει, από τη μία, να μπορείς να επιβλέπεις τον εαυτό σου. Από την άλλη, πρέπει κυρίως να αποδέχεσαι την εξονυχιστική εξέταση του Θεού. Αν διαπιστώσεις πως υπάρχει αποδοκιμασία μες στην καρδιά σου, θα πρέπει να κάνεις αυτοκριτική και να καταλάβεις από πού προέρχεται αυτή η αποδοκιμασία. Αν νιώθεις και πιστεύεις πως ο Θεός σε εξετάζει εξονυχιστικά, τότε θα πρέπει και να δεχθείς την εξονυχιστική εξέτασή Του. Θα έχεις το κίνητρο να κάνεις πράξη την αλήθεια και να εισέλθεις σε αυτή μόνο αν νιώθεις συχνά μεταμέλεια, ανησυχία μες στην καρδιά σου και το αίσθημα πως χρωστάς στον Θεό εξαιτίας των καταστάσεων στις οποίες βρίσκεσαι. Η είσοδος στις αλήθεια-πραγματικότητες έχει ορισμένα πρότυπα και πρακτικές εκδηλώσεις. Σε τι βαθμό έχετε εισέλθει τώρα σε αυτές; (Όταν προκύπτει κάποια κατάσταση, βλέπω πως έχω πολλά ελαττώματα, αλλά περνώ πολύ καιρό κολλημένος σ’ αυτήν την κατάσταση. Δεν ξέρω πώς να υιοθετήσω την οπτική της αλήθειας για να αναλύσω ή να κατανοήσω τα προβλήματα που έχω. Δεν διακρίνω ούτε βλέπω καθαρά τον εαυτό μου και συχνά δεν μπορώ να δω καθαρά ούτε τις καταστάσεις των άλλων.) Αν δεν μπορείς να δεις καθαρά τον εαυτό σου, τότε δεν μπορείς να δεις καθαρά ούτε τους άλλους. Αυτή η δήλωση είναι σωστή. Όταν οι άλλοι έχουν κάποιο πρόβλημα, θεωρείς πως αυτό δεν έχει καμία σχέση μ’ εσένα· στην πραγματικότητα, όμως, οι καταστάσεις συνάδουν και είναι ίδιες. Αν δεν μπορείς να δεις καθαρά την κατάστασή σου, δεν θα μπορείς να επιλύσεις τα προβλήματά σου, πόσο μάλλον τα προβλήματα των άλλων. Μόλις επιλύσεις τα προβλήματά σου, θα μπορείς να δεις πολύ καθαρά τα προβλήματα των άλλων και να τα διορθώσεις κατευθείαν. Αν θέλεις να έχεις ζωή-είσοδο, πρέπει να τηρείς τα εξής δύο πράγματα: Πρώτον, πρέπει να εκτελείς καλά το καθήκον σου και, δεύτερον, καθώς εκτελείς το καθήκον σου, πρέπει να εξετάζεις συχνά τον εαυτό σου, να αναζητάς την αλήθεια για να αντιστρέψεις τις διάφορες εσφαλμένες απόψεις, σκέψεις, στάσεις, προθέσεις και καταστάσεις σου, και να ξεφύγεις από κάθε είδους λανθασμένη κατάσταση. Αν έχεις τη δύναμη να ξεφύγεις από αυτές, θα υπερνικήσεις τον Σατανά και θα αποτινάξεις τις διεφθαρμένες διαθέσεις σου. Τότε θα έχεις κάνει μεταστροφή. Θα έχεις ξεφύγει από τις παθητικές και αρνητικές καταστάσεις σου και δεν θα περιορίζεσαι ούτε θα ελέγχεσαι από αυτές. Αυτό από μόνο του είναι πρόοδος. Πρέπει πρώτα να επιλύσετε αυτό το πρόβλημα. Ποιες αρνητικές ή παθητικές καταστάσεις έχετε; Κάποιοι άνθρωποι σκέφτονται το εξής: «Έτσι είμαι. Δεν μπορώ να κάνω κάτι για να διορθώσω την αλαζονική διάθεσή μου. Σε κάθε περίπτωση, ο Θεός το γνωρίζει και υποθέτω πως με έχει ήδη ταξινομήσει. Έχω προσπαθήσει να αλλάξω πάρα πολλές φορές, αλλά παραμένω ίδιος. Αυτός είμαι». Έχεις κακή άποψη για τον εαυτό σου, αλλά πρόκειται για αρνητική κατάσταση. Είναι μια νοοτροπία κατά την οποία παραδίνεσαι στην απόγνωση. Εφόσον δεν έχεις αναζητήσει την αλήθεια για να επιλύσεις το πρόβλημα, γιατί πιστεύεις πως δεν υπάρχει ελπίδα για σένα; Οι άνθρωποι ζουν συχνά σε τέτοιες καταστάσεις· μια στιγμιαία αποκάλυψη διαφθοράς αρκεί για να πιστέψουν πως έχουν ταξινομηθεί και πως είναι αυτός ο τύπος ανθρώπου. Πρόκειται για αρνητική κατάσταση· θα πρέπει να αντιστραφεί και εσύ θα πρέπει να βγεις από αυτήν. Ποιες άλλες αρνητικές ή παθητικές καταστάσεις έχετε; (Ζω συχνά σε μια κατάσταση όπου ενεργώ βάσει των χαρισμάτων και του επιπέδου μου, και δεν έχω ζωή-είσοδο. Αυτή η κατάσταση είναι πολύ σοβαρή.) Οι άνθρωποι που ενεργούν βάσει των χαρισμάτων και του επιπέδου τους θέλουν διαρκώς να ανταγωνίζονται τους άλλους και σκέφτονται: «Πώς γίνεται εσύ να μπορείς να ολοκληρώσεις αυτήν την εργασία, ενώ εγώ όχι; Πρέπει να κάνω πολύ κόπο και να καταβάλω προσπάθεια γι’ αυτήν την εργασία, μήπως την κάνω καλύτερα από εσένα!» Τότε έχει εμφανιστεί η διαβολική σου φύση. Τι θα πρέπει να γίνει γι’ αυτό; Αν, όταν κάνεις κάτι, έχεις αυτό το κίνητρο ή αυτήν την αφετηρία, αγνόησέ το. Είναι μια στιγμιαία αποκάλυψη ή μια στιγμιαία σκέψη που δείχνει άγνοια. Αν δεν ενεργήσεις σύμφωνα με αυτήν, δεν θα έχεις πρόβλημα. Πρέπει να ενεργείς με προσγειωμένο τρόπο και όπως πρέπει. Αν αντιμετωπίσεις κάποια δυσκολία, πάρε την πρωτοβουλία να εξετάσεις πώς την έχουν χειριστεί οι άλλοι. Αν την έχουν χειριστεί καλά, μίλα μαζί τους και μάθε από εκείνους. Έτσι, θα αντιστρέψεις τις εσφαλμένες καταστάσεις σου. Αν ναι μεν έχεις τέτοιες σκέψεις και αποκαλύπτεις μέσα σου διαφθορά, αλλά δεν ενεργείς έτσι, τότε θα μπει φρένο στις διεφθαρμένες σου διαθέσεις. Αν, όμως, έχεις αυτές τις σκέψεις, ενεργείς κατ’ αυτόν τον τρόπο και οι πράξεις σου είναι ακόμα πιο σοβαρές από τις σκέψεις σου, τότε αυτό προμηνύει μπελάδες και θα προκαλέσει μεγάλη αναστάτωση. Αυτό που μισεί περισσότερο ο Θεός είναι οι διεφθαρμένες διαθέσεις των ανθρώπων.

Η προσέγγιση του Θεού στις διεφθαρμένες σου διαθέσεις δεν αποσκοπεί να σε κάνει τις κρύψεις, να τις συγκαλύψεις ή να τις μεταμφιέσεις. Αντίθετα, ο Θεός σε εκθέτει και σε κάνει να αποκτήσεις γνώση τους, επιτρέποντάς σου να τις αποκαλύψεις. Μόλις αποκτήσεις γνώση τους, πάει και τελείωσε; Όχι. Μόλις αποκτήσεις γνώση τους και γνωρίζεις πια πως είναι λάθος να ενεργείς σύμφωνα με τις διεφθαρμένες σου διαθέσεις και πως οδηγεί σε αδιέξοδο, πρέπει να προσέλθεις ενώπιον του Θεού, να προσευχηθείς σ’ Αυτόν και να αναζητήσεις την αλήθεια για να τις διορθώσεις. Ο Θεός θα σε διαφωτίσει και θα σου δώσει ένα σωστό μονοπάτι άσκησης. Τα λόγια του Θεού μιλούν γι’ αυτό που θα πρέπει να κάνουν οι άνθρωποι. Οι άνθρωποι, όμως, έχουν διεφθαρμένες διαθέσεις και, μερικές φορές, δεν θέλουν να κάνουν αυτό που λέει ο Θεός, αλλά να ενεργούν σύμφωνα με τον δικό τους τρόπο. Τι κάνει, λοιπόν, ο Θεός; Σου δίνει ελευθερία και σου επιτρέπει να ενεργείς έτσι προς το παρόν. Καθώς θα ενεργείς έτσι, θα βρεθείς σε αδιέξοδο και θα νιώσεις πως τα έχεις θαλασσώσει. Τότε, θα επιστρέψεις στον Θεό και θα αναζητήσεις τι θα πρέπει να κάνεις. Ο Θεός θα πει: «Μέσα στην καρδιά σου, καταλαβαίνεις τις απαιτήσεις Μου. Γιατί, λοιπόν, δεν ακούς;» Και εσύ θα πεις: «Πειθάρχησέ με, τότε, Θεέ μου». Ο Θεός θα σε πειθαρχήσει, θα πονέσεις και θα σκεφτείς: «Ο Θεός δεν με αγαπάει. Πώς μπορεί να είναι τόσο σκληρός μαζί μου; Είναι πολύ άσπλαχνος». Ο Θεός θα πει: «Εντάξει, τότε θα σταματήσω να το κάνω αυτό. Συνέχισε να ενεργείς όπως θέλεις». Τότε θα ξαναβρεθείς στο μονοπάτι που ήσουν πριν. Θα κάνεις πράγματα, θα βρίσκεσαι σε αδιέξοδο και θα συλλογίζεσαι: «Κάτι δεν πάει καλά με αυτά που κάνω. Πρέπει να γυρίσω πίσω και να εξομολογηθώ τις αμαρτίες μου. Είμαι υπόχρεος στον Θεό». Θα ξαναγυρίσεις στον Θεό, θα προσευχηθείς και θα αναζητήσεις, θα καταλάβεις πως αυτά που λέει ο Θεός είναι σωστά και, τότε, θα κάνεις αυτό που λέει. Τη στιγμή που θα το κάνεις, όμως, θα σκεφτείς: «Αυτή η πράξη θα πληγώσει την υπερηφάνεια μου. Ίσως φροντίσω πρώτα την υπερηφάνεια μου». Τότε θα έχεις και πάλι πρόβλημα και θα έχεις φανεί ξανά κατώτερος των περιστάσεων. Καθώς θα περνάει ο καιρός, θα αμφιταλαντεύεσαι έτσι ξανά και ξανά. Αν οι άνθρωποι μπορούν να κάνουν αυτοκριτική, να αναγνωρίζουν πάντα τις αποκλίσεις που έχουν μέσα τους, να αναλογίζονται και να κατανοούν τις διεφθαρμένες τους διαθέσεις και, έπειτα, να αναζητούν την αλήθεια για να τις διορθώσουν, τότε το ανάστημά τους θα αυξάνεται κι αυτό συνεχώς κατά τη διάρκεια αυτής της εμπειρίας. Οι άνθρωποι που έχουν καρδιά, που είναι διατεθειμένοι να κάνουν πράξη την αλήθεια και να αγαπούν τα θετικά πράγματα θα βιώνουν σταδιακά λιγότερες αναποδιές και αποτυχίες, και θα υποτάσσονται στον Θεό και θα αγαπούν την αλήθεια όλο και περισσότερο. Γι’ αυτό σου επιτρέπει ο Θεός να αποτυγχάνεις και να επαναστατείς καθώς βιώνεις και κάνεις πράξη την αλήθεια. Δεν εξετάζει αυτά τα πράγματα. Δεν ισχύει πως ο Θεός δεν θα σε θέλει πια, πως θα σε στείλει στην κόλαση ή θα σε καταδικάσει σε θάνατο επειδή δεν Τον άκουσες σε μία περίπτωση. Ο Θεός δεν το κάνει αυτό. Γιατί λέγεται πως η αγάπη του Θεού είναι εξαιρετικά απέραντη όταν σώζει τους ανθρώπους; Εκεί εκδηλώνεται η αγάπη Του. Εκδηλώνεται στην ανοχή και την υπομονή Του απέναντι στους ανθρώπους. Σε ανέχεται συνεχώς, αλλά δεν σε καλομαθαίνει. Η ανοχή του Θεού φαίνεται στο ότι γνωρίζει το ανάστημα των ανθρώπων και την έμφυτη ικανότητά τους, γνωρίζει τι αποκαλύπτουν οι άνθρωποι σε συγκεκριμένες περιπτώσεις και τι μπορούν να επιτύχουν βάσει του αναστήματός τους, και σου επιτρέπει να αποκαλύψεις αυτά τα πράγματα, σου δίνει λίγο χώρο και σε δέχεται όταν επιστρέφεις σε Αυτόν και μετανοείς ειλικρινά, αναγνωρίζοντας, παράλληλα, την ειλικρίνεια της μετάνοιάς σου. Άρα, λοιπόν, όταν επιστρέψεις και ρωτήσεις τον Θεό αν είναι σωστό να ενεργείς έτσι, ο Θεός θα συνεχίσει να σου λέει και να σου δίνει μια απάντηση. Ο Θεός θα σου πει υπομονετικά πως είναι σωστό να ενεργείς έτσι και θα σου το επιβεβαιώσει. Όταν, όμως, αλλάξεις πάλι γνώμη και πεις: «Θεέ μου, δεν θέλω να το κάνω αυτό. Δεν με ωφελεί, με στενοχωρεί και με κάνει να νιώθω άβολα. Εξακολουθώ να πιστεύω πως θα πρέπει να ενεργώ με τον δικό μου τρόπο· έτσι, δεν θα χάσω την υπόληψή μου, θα είμαι επιδέξιος και διακριτικός και θα μπορώ να ικανοποιήσω τον εαυτό μου από κάθε άποψη —θα ικανοποιήσω πρώτα τις προσωπικές μου επιθυμίες», ο Θεός θα πει: «Μπορείς να μη σταθείς στο ύψος των περιστάσεων. Αν το κάνεις, όμως, εσύ θα βγεις τελικά ζημιωμένος, όχι Εγώ». Όταν σε σώζει ο Θεός, μερικές φορές σου επιτρέπει να είσαι έτσι πεισματάρης· πρόκειται για την ανοχή και το έλεος που δείχνει στους ανθρώπους. Οι άνθρωποι, όμως, δεν μπορούν να καλοπερνούν όταν βλέπουν το έλεός Του, ούτε να εκλαμβάνουν την υπομονή και την ανοχή Του ως αδυναμία, ούτε να το βλέπουν ως δικαιολογία για να επαναστατήσουν εναντίον Του και να μη δίνουν σημασία στα λόγια Του. Αυτό είναι επαναστατικότητα και μοχθηρία από πλευράς των ανθρώπων. Οι άνθρωποι πρέπει να το δουν αυτό καθαρά. Η ανοχή και η υπομονή που σου δείχνει ο Θεός δεν έχουν όρια. Είναι καλό να μπορείς να διαισθανθείς τις ειλικρινείς προθέσεις του Θεού. Δεν ισχύει πως ο Θεός δεν μπορεί να χρησιμοποιήσει ακραία μέτρα για να σε σώσει· πρέπει να καταλάβεις πως υπάρχουν αρχές πίσω από τις πράξεις Του. Ο Θεός ενεργεί με πολλούς τρόπους, αλλά δεν χρησιμοποιεί ακραία μέτρα. Γιατί συμβαίνει αυτό; Ο Θεός σού επιτρέπει να βιώσεις κάθε είδους κακουχίες, απογοητεύσεις και δεινά, καθώς και πολλές αποτυχίες και αναποδιές. Στο τέλος, μέσω της διαδικασίας κατά την οποία σου επιτρέπει να βιώσεις αυτά τα πράγματα, ο Θεός σε κάνει να συνειδητοποιήσεις ότι όλα όσα έχει πει είναι σωστά και είναι η αλήθεια. Ταυτόχρονα, σε κάνει να συνειδητοποιήσεις πως ό,τι σκέφτεσαι και φαντάζεσαι, καθώς και οι αντιλήψεις, οι γνώσεις, οι φιλοσοφικές θεωρίες, οι φιλοσοφίες σου και τα πράγματα που έμαθες στον κόσμο και τα οποία διδάχτηκες από τους γονείς σου είναι όλα λανθασμένα και ότι αυτά τα πράγματα δεν μπορούν να σε καθοδηγήσουν στο ορθό μονοπάτι της ζωής ούτε να σε οδηγήσουν στο να κατανοήσεις την αλήθεια ή να προσέλθεις ενώπιον του Θεού. Αν εξακολουθείς να ζεις βάσει αυτών των πραγμάτων, τότε βαδίζεις στο μονοπάτι της αποτυχίας, καθώς και στο μονοπάτι της αντίστασης και της προδοσίας του Θεού. Στο τέλος, ο Θεός θα σε κάνει να το δεις αυτό καθαρά. Αυτή η διαδικασία είναι κάτι που πρέπει να βιώσεις, και μόνο με αυτόν τον τρόπο μπορούν να επιτευχθούν αποτελέσματα, αλλά είναι, επίσης, κάτι που πονά τον Θεό όταν το βλέπει. Οι άνθρωποι είναι επαναστατικοί και έχουν διεφθαρμένες διαθέσεις, οπότε πρέπει να υποφέρουν λιγάκι και να βιώσουν αυτές τις αναποδιές. Αν δεν υπέφεραν, δεν θα είχαν τον τρόπο να εξαγνιστούν. Εάν κάποιος έχει πραγματικά μια καρδιά που αγαπάει την αλήθεια και είναι πραγματικά πρόθυμος να αποδεχτεί τις διάφορες μεθόδους σωτηρίας του Θεού και να πληρώσει το τίμημα, τότε δεν υπάρχει λόγος να υποφέρει τόσο πολύ. Στην πραγματικότητα, ο Θεός δεν θέλει να κάνει τους ανθρώπους να υποφέρουν τόσο πολύ ούτε να τους κάνει να βιώσουν τόσο πολλές αναποδιές και αποτυχίες. Οι άνθρωποι, όμως, είναι υπερβολικά επαναστατικοί· δεν είναι διατεθειμένοι να κάνουν ό,τι τους λένε, δεν είναι διατεθειμένοι να υποταχθούν ούτε να βαδίσουν στο ορθό μονοπάτι ή να κάνουν παρακάμψεις· ακολουθούν μόνο τον δικό τους δρόμο, επαναστατούν ενάντια στον Θεό και να Του αντιστέκονται. Οι άνθρωποι είναι διεφθαρμένα πράγματα. Το μόνο που μπορεί να κάνει ο Θεός είναι να τους παραδώσει στον Σατανά και να τους βάζει σε διάφορες καταστάσεις για να τους σκληραγωγεί συνεχώς, επιτρέποντάς τους, έτσι, να αποκτήσουν κάθε είδους εμπειρίες, να μάθουν κάθε είδους μαθήματα και να καταφέρουν να κατανοήσουν την ουσία κάθε είδους μοχθηρών πραγμάτων. Μετά από αυτό, όταν οι άνθρωποι γυρίσουν και ρίξουν άλλη μία ματιά, θα συνειδητοποιήσουν ότι τα λόγια του Θεού είναι η αλήθεια, θα παραδεχθούν ότι τα λόγια του Θεού είναι η αλήθεια και θα παραδεχθούν ότι ο Θεός είναι η πραγματικότητα όλων των θετικών πραγμάτων και Αυτός που πραγματικά αγαπάει τους ανθρώπους, ανησυχεί γι’ αυτούς και μπορεί να τους σώσει. Ο Θεός δεν θέλει να υποφέρουν οι άνθρωποι τόσο πολύ, μα οι άνθρωποι είναι πολύ επαναστατικοί, θέλουν να πάρουν το λάθος μονοπάτι και να περάσουν από αυτήν την ταλαιπωρία. Ο Θεός δεν έχει άλλη επιλογή από το να βάζει τους ανθρώπους σε διάφορες καταστάσεις για να τους σκληραγωγεί συνεχώς. Σε τι βαθμό σκληραγωγούνται, τελικά, οι άνθρωποι; Σε βαθμό που λες: «Έχω βιώσει κάθε είδους κατάσταση και τώρα επιτέλους καταλαβαίνω πως, εκτός από τον Θεό, δεν υπάρχει κανένας άνθρωπος, γεγονός ή πράγμα που να μπορεί να με κάνει να κατανοήσω την αλήθεια, που να μπορεί να με κάνει να απολαύσω την αλήθεια ή που να μπορεί να με κάνει να εισέλθω στις αλήθεια-πραγματικότητες. Μόνο αν ασκούμαι υπάκουα σύμφωνα με τα λόγια του Θεού, παραμένω υπάκουα στη θέση του ανθρώπου, διατηρώ τη θέση και το καθήκον που έχω ως δημιούργημα, αποδέχομαι υπάκουα την κυριαρχία και τις διευθετήσεις του Θεού, χωρίς να έχω επιπλέον παράπονα και χωρίς να επιθυμώ εξωφρενικά πράγματα από τον Θεό, και μπορώ να υποταχθώ αληθινά ενώπιον του Δημιουργού, θα είμαι κάποιος που υποτάσσεται πραγματικά στον Θεό». Όταν οι άνθρωποι φτάσουν σ’ αυτό το επίπεδο, υποκλίνονται αληθινά ενώπιον του Θεού και ο Θεός δεν χρειάζεται να κανονίσει άλλες καταστάσεις για να βιώσουν. Ποιο μονοπάτι επιθυμείτε να πάρετε, λοιπόν; Κανείς, κατά τις υποκειμενικές του επιθυμίες, δεν θέλει να υποφέρει και κανείς δεν θέλει να βιώσει αναποδιές, αποτυχίες, δυσκολίες, απογοητεύσεις ή κακουχίες, αλλά δεν υπάρχει άλλος τρόπος. Οι άνθρωποι έχουν σατανική φύση· είναι πολύ επαναστατικοί, και οι σκέψεις και οι απόψεις τους είναι υπερβολικά περίπλοκες. Κάθε μέρα, η καρδιά σου βρίσκεται σε συνεχή αντίφαση, διαμάχη και αναστάτωση. Καταλαβαίνεις λιγοστές αλήθειες, η ζωή-είσοδός σου είναι ρηχή και δεν έχεις τη δύναμη να ξεπεράσεις τις αντιλήψεις, τις φαντασιοκοπίες και τις διεφθαρμένες διαθέσεις της σάρκας. Το μόνο που μπορείς να κάνεις είναι να υιοθετήσεις τη συνηθισμένη προσέγγιση του ανθρώπου: να βιώνεις συνεχώς αποτυχία και απογοήτευση, να πέφτεις συνεχώς, να σφυροκοπείσαι από τις δυσχέρειες και να κυλιέσαι στη λάσπη, μέχρι να φτάσει η μέρα που θα πεις: «Κουράστηκα, βαρέθηκα, δεν θέλω να ζω έτσι. Δεν θέλω να βιώνω αυτές τις αποτυχίες. Είμαι διατεθειμένος να προσέλθω ενώπιον του Δημιουργού με υπακοή. Θα ακούσω αυτά που λέει ο Θεός και θα κάνω ό,τι λέει. Μόνο αυτό είναι το ορθό μονοπάτι στη ζωή». Θα καταφέρεις να προσέλθεις ενώπιον του Θεού μόνο την ημέρα που πειστείς πλήρως για την ήττα σου και την παραδεχτείς. Κατάλαβες από αυτό κάτι για τη διάθεση του Θεού; Ποια είναι η στάση του Θεού απέναντι στους ανθρώπους; Ό,τι κι αν κάνει ο Θεός, θέλει το καλύτερο για τους ανθρώπους. Όποιες καταστάσεις κι αν κανονίζει ή ό,τι κι αν σου ζητά να κάνεις, πάντα επιθυμεί να δει το καλύτερο αποτέλεσμα. Πες ότι περνάς κάτι και αντιμετωπίζεις αναποδιές και αποτυχίες. Ο Θεός δεν επιθυμεί να σε δει να αποθαρρύνεσαι όταν αποτυγχάνεις, να σκέφτεσαι ότι είσαι τελειωμένος και ότι σε έχει αρπάξει ο Σατανάς, και έπειτα να ξεγράψεις τον εαυτό σου, να μην ξανασταθείς ποτέ στα πόδια σου και να βυθιστείς στην απογοήτευση —ο Θεός δεν επιθυμεί να δει αυτό το αποτέλεσμα. Τι επιθυμεί να δει ο Θεός; Πως παρόλο που έχεις αποτύχει σ’ αυτό το θέμα, είσαι σε θέση να αναζητήσεις την αλήθεια και να κάνεις αυτοκριτική, να βρεις τον λόγο της αποτυχίας σου, να αποδεχθείς το μάθημα που σου έχει διδάξει αυτή η αποτυχία, να το θυμάσαι στο μέλλον, να γνωρίζεις πως είναι λάθος να ενεργείς έτσι πως μόνο το να ασκείται κανείς σύμφωνα με τα λόγια του Θεού είναι σωστό και να συνειδητοποιείς το εξής: «Είμαι κακός άνθρωπος. Έχω διεφθαρμένη διάθεση. Υπάρχει επαναστατικότητα μέσα μου. Απέχω παρασάγγας από τους δίκαιους ανθρώπους για τους οποίους μιλά ο Θεός και δεν έχω θεοφοβούμενη καρδιά». Έχεις δει ξεκάθαρα αυτό το γεγονός· έχεις αναγνωρίσει την αλήθεια του ζητήματος και, μέσα από αυτήν την αναποδιά και αυτήν την αποτυχία, έχεις αποκτήσει λίγη σύνεση και έχεις ωριμάσει. Αυτό θέλει να δει ο Θεός. Τι σημαίνει η ωρίμανση; Σημαίνει ότι ο Θεός μπορεί να σε κερδίσει, ότι μπορείς να σωθείς, ότι μπορείς να εισέλθεις στις αλήθεια-πραγματικότητες και ότι έχεις αναχωρήσει για το μονοπάτι του σεβασμού προς τον Θεό και της αποφυγής του κακού. Ο Θεός ελπίζει να δει τους ανθρώπους να παίρνουν το ορθό μονοπάτι. Ο Θεός ενεργεί με ειλικρινείς προθέσεις, και όλα αυτά είναι η κρυφή Του αγάπη, αλλά οι άνθρωποι συχνά δεν μπορούν να το διαισθανθούν αυτό. Οι άνθρωποι είναι στενόμυαλοι και υπερβολικά μικροπρεπείς. Τη στιγμή που δεν μπορούν να απολαύσουν τη χάρη και τις ευλογίες του Θεού, παραπονιούνται για τον Θεό, γίνονται αρνητικοί και ξεσπάνε από θυμό, αλλά ο Θεός δεν τους κρατάει κακία. Τους αντιμετωπίζει απλώς σαν ανίδεα παιδιά και δεν τους ψειρίζει. Σχεδιάζει συνθήκες για τους ανθρώπους που τους επιτρέπουν να γνωρίσουν πώς αποκτιούνται η χάρη και οι ευλογίες, τους επιτρέπουν να καταλάβουν τι σημαίνει χάρη για τον άνθρωπο και τι μπορεί να πάρει ο άνθρωπος από αυτήν. Πες πως θέλεις να φας κάτι που ο Θεός λέει ότι είναι κακό για την υγεία σου όταν φας πάρα πολύ. Εσύ δεν ακούς και επιμένεις να το τρως και ο Θεός σού επιτρέπει να κάνεις ελεύθερα αυτήν την επιλογή. Ως αποτέλεσμα αυτού, αρρωσταίνεις. Αφότου το βιώσεις αυτό κάποιες φορές, συνειδητοποιείς ότι τα λόγια που λέει ο Θεός είναι, στην πραγματικότητα, σωστά, ότι αυτά που λέει είναι αλήθεια, ότι πρέπει να ασκείσαι σύμφωνα τα λόγια Του και ότι αυτό είναι το ορθό μονοπάτι. Τι προκύπτει, λοιπόν, από τις αναποδιές, τις αποτυχίες και την ταλαιπωρία που βιώνεις; Αφενός, μπορείς να διαισθανθείς τις ειλικρινείς προθέσεις του Θεού. Αφετέρου, σε κάνει να πιστεύεις και να είσαι σίγουρος ότι τα λόγια του Θεού είναι σωστά και ότι είναι όλα τους πρακτικά, και η πίστη σου στον Θεό μεγαλώνει. Πέρα από αυτό, βιώνοντας αυτήν την περίοδο αποτυχίας, φτάνεις στο σημείο να αναγνωρίσεις την εγκυρότητα και την ακρίβεια των λόγων του Θεού, βλέπεις ότι τα λόγια του Θεού είναι η αλήθεια και κατανοείς την αρχή της άσκησης της αλήθειας. Έτσι, αν και η αποτυχία σε κάνει να υποφέρεις και σε σκληραγωγεί, είναι καλό να τη βιώνεις. Μα αν το να σκληραγωγηθείς έτσι τελικά σε κάνει να επιστρέψεις ενώπιον του Θεού, σε κάνει να κατανοήσεις τα λόγια Του και να τα αποδεχτείς μέσα στην καρδιά σου ως την αλήθεια, και σε κάνει να γνωρίσεις τελικά τον Θεό, τότε η σκληραγώγηση, οι αναποδιές και οι αποτυχίες που βίωσες δεν θα είναι μάταιες. Αυτό είναι το αποτέλεσμα που επιθυμεί να δει ο Θεός. Κάποιοι άνθρωποι, όμως, λένε: «Εφόσον ο Θεός είναι τόσο ανεκτικός με τους ανθρώπους, θα αφήσω τον εαυτό μου ελεύθερο, θα ενεργώ όπως μου αρέσει και θα ζω όπως θέλω». Είναι εντάξει αυτό; (Όχι, δεν είναι.) Αυτό που θα πρέπει να κάνουν τα δημιουργήματα είναι να ασκούνται σύμφωνα με το σωστό μονοπάτι που τους έχει υποδείξει ο Θεός και να μην παρεκκλίνουν από αυτό. Αν δεν μπορούν να συμβαδίσουν απόλυτα με τις προθέσεις του Θεού, αλλά δεν αντιβαίνουν στην αλήθεια και μπορούν να αποδεχθούν την εξονυχιστική εξέταση του Θεού, τότε δεν υπάρχει πρόβλημα. Αυτό είναι το ελάχιστο πρότυπο. Αν παρεκκλίνεις από την αλήθεια, δεν προσεύχεσαι και δεν αναζητάς, τότε έχεις ξεστρατίσει πολύ μακριά από τον Θεό και έχεις ήδη μπει σε επικίνδυνο έδαφος. Όταν είσαι πολύ μακριά από τον Θεό, δεν εκτελείς το καθήκον σου στην εκκλησία και έχεις ήδη φύγει από το μέρος όπου ο Θεός εργάζεται για να σώσει ανθρώπους, το Άγιο Πνεύμα θα πάψει να εργάζεται πάνω σου και εσύ θα χάσεις την ευκαιρία και τη σωτηρία σου. Για σένα, η αγάπη του Θεού είναι μόνο κενά λόγια.

Όταν πιστεύεις στον Θεό, πρέπει πρώτα να κατανοήσεις τόσο Αυτόν, όσο και τις προθέσεις Του και τη στάση Του απέναντι στον άνθρωπο. Έτσι, θα ξέρεις ποια είναι η αλήθεια την οποία θέλει τελικά να κατανοήσεις ο Θεός και στην οποία θέλει να εισέλθεις, και θα καταλάβεις ποιο μονοπάτι θα πρέπει να ακολουθήσεις. Μόλις μάθεις αυτά τα πράγματα, πρέπει να κάνεις ό,τι καλύτερο μπορείς για να συνεργαστείς με τον Θεό σε όσα θέλει να κάνει και σε όσα θέλει να επιτύχει μέσα σου. Αν πραγματικά δεν μπορείς να συνεργαστείς και η ενέργεια και η δύναμή σου έχουν εξαντληθεί, τότε έτσι έχουν τα πράγματα· ο Θεός δεν θα εξαναγκάσει τους ανθρώπους. Παρόλα αυτά, οι άνθρωποι τώρα δεν αφιερώνουν όλη τη δύναμή τους σε αυτά τα πράγματα. Αν δεν αφιερώνεις όλη σου τη δύναμη στο να κάνεις πράξη την αλήθεια και, αντίθετα, την αφιερώνεις στο να λάβεις ευλογίες και στέφανο δικαιοσύνης, τότε έχεις ξεστρατίσει από το σωστό μονοπάτι. Πρέπει να καταβάλλεις προσπάθεια στο να κάνεις πράξη την αλήθεια και στο να συνεργάζεσαι στις αποστολές και τα καθήκοντα που σου δίνει ο Θεός. Πρέπει να δίνεσαι και να δαπανάς τον εαυτό σου γι’ αυτά τα πράγματα με όλη σου την καρδιά. Τότε, θα συμβαδίσεις με τις προθέσεις του Θεού. Ο Θεός δεν δίνει σημασία στους ανθρώπους που δεν φροντίζουν σωστά τα καθήκοντά τους· το γεγονός, όμως, πως δεν τους δίνει σημασία δεν σημαίνει πως οι πράξεις Του δεν στηρίζονται σε αρχές. Όταν ο Θεός δεν τους δίνει σημασία, αυτό δείχνει πως είναι ανεκτικός, δεκτικός και υπομονετικός. Ξέρει ποια πράγματα πρέπει να βιώσουν οι άνθρωποι στη ζωή τους, τι είναι ικανά να επιτύχουν αυτά τα δημιουργήματα και τι όχι, καθώς και τι μπορούν να επιτύχουν ορισμένοι τύποι ανθρώπων σε ορισμένες ηλικίες και τι όχι. Ο Θεός έχει τεράστια διαύγεια γι’ αυτά τα πράγματα —πολύ περισσότερη από ό,τι έχουν οι ίδιοι οι άνθρωποι. Παρόλα αυτά, το γεγονός πως ο Θεός γνωρίζει ξεκάθαρα αυτά τα πράγματα δεν σημαίνει πως μπορείς να πεις: «Εντάξει, τότε, Θεέ μου, κάνε αυτό που θέλεις. Εγώ δεν χρειάζεται να σκεφτώ τίποτα. Μπορώ όλη μέρα να κάθομαι και να περιμένω να πέσει το μάννα εξ ουρανού. Ας χειρίζεται ο Θεός τα πάντα· δεν υπάρχει πρόβλημα». Οι άνθρωποι πρέπει να κάνουν ό,τι καλύτερο μπορούν για να συνεργάζονται όταν φέρνουν εις πέρας τις ευθύνες τους, τα πράγματα που οφείλουν να κάνουν, τα πράγματα στα οποία οφείλουν να εισέλθουν, τα πράγματα που οφείλουν να κάνουν πράξη και τα πράγματα που μπορούν να επιτύχουν βάσει της έμφυτης ικανότητάς τους. Τι σημαίνει να κάνει κανείς ό,τι καλύτερο μπορεί για να συνεργαστεί; Σημαίνει πως πρέπει να αφιερώνεις χρόνο και ενέργεια στο καθήκον σου, να υποφέρεις και να πληρώνεις ένα τίμημα γι’ αυτό. Κάποιες φορές, η υπερηφάνεια, η ματαιοδοξία και η ιδιοτέλειά σου πρέπει να ζημιωθούν και εσύ πρέπει να εγκαταλείψεις τελείως τη λαχτάρα σου για έναν προορισμό και την επιθυμία σου να λάβεις ευλογίες. Εφόσον είναι πράγματα που οφείλεις να εγκαταλείψεις, πρέπει να τα εγκαταλείψεις. Για παράδειγμα, ο Θεός λέει: «Μη λαχταράς τις σαρκικές ανέσεις, γιατί αυτό δεν είναι ωφέλιμο για την ανάπτυξη της ζωής σου». Εσύ δεν μπορείς να υποταχθείς σ’ Αυτόν και, αφού βιώσεις πολλές αποτυχίες, σκέφτεσαι: «Ο Θεός έχει δίκιο. Γιατί δεν μπορώ να το κάνω πράξη και να επαναστατήσω ενάντια στη σάρκα; Είμαι ανίκανος να αλλάξω; Έτσι με βλέπει και ο Θεός; Δεν θα με σώσει; Είμαι χαμένη υπόθεση, οπότε θα είμαι ένας απλός δουλευτής που θα δουλεύει μέχρι τέλους». Είναι αποδεκτό αυτό; (Όχι, δεν είναι.) Οι άνθρωποι βρίσκονται συχνά σε αυτήν την κατάσταση. Είτε επιδιώκουν μόνο ευλογίες και στέφανο είτε, αφού βιώσουν μερικές αποτυχίες, σκέφτονται πως δεν μπορούν να σταθούν στο ύψος των περιστάσεων και πως ο Θεός έχει βγάλει ετυμηγορία γι’ αυτούς. Αυτό είναι λάθος. Εάν μπορείς να αλλάξεις τα πράγματα εγκαίρως, να αλλάξεις την καρδιά και το μυαλό σου, να εγκαταλείψεις το κακό που διαπράχθηκε από τα χέρια σου, να επιστρέψεις ενώπιον του Θεού, να εξομολογηθείς και να μετανοήσεις στον Θεό, να αναγνωρίσεις ότι οι πράξεις σου και το μονοπάτι το οποίο ακολουθείς είναι λανθασμένα, να παραδεχθείς τις αποτυχίες σου και, έπειτα, να ασκηθείς σύμφωνα με το μονοπάτι που σου έχει υποδείξει ο Θεός, χωρίς να παρατήσεις την επιδίωξη της αλήθειας ανεξάρτητα από το πόσο νοθευμένος είσαι, τότε κάνεις το σωστό. Όσο διάστημα βιώνουν οι άνθρωποι αλλαγές στη διάθεσή τους και σώζονται, θα συναντούν αναγκαστικά πολλές δυσκολίες. Για παράδειγμα, η αδυναμία υποταγής στις καταστάσεις που κανονίζει ο Θεός, οι διάφορες σκέψεις, απόψεις, φαντασιοκοπίες, διεφθαρμένες διαθέσεις, γνώσεις και τα διάφορα χαρίσματά τους, ή αλλιώς τα διάφορα προβλήματα και ελαττώματά τους. Πρέπει να καταπολεμήσεις κάθε λογής δυσκολίες. Μόλις ξεπεράσεις αυτές τις μυριάδες δυσκολίες και καταστάσεις, και έχει τελειώσει η μάχη μέσα στην καρδιά σου, θα διαθέτεις τις αλήθεια-πραγματικότητες, δεν θα δεσμεύεσαι πια από αυτά τα πράγματα και θα είσαι ελεύθερος και απελευθερωμένος. Ένα πρόβλημα που αντιμετωπίζουν συχνά οι άνθρωποι κατά τη διάρκεια αυτής της διαδικασίας είναι ότι, προτού εντοπίσουν τα προβλήματα στον εαυτό τους, πιστεύουν ότι είναι καλύτεροι από όλους τους άλλους και ότι θα λάβουν ευλογίες ακόμη κι αν δεν λάβει κανείς άλλος, όπως ακριβώς και ο Παύλος. Όταν ανακαλύπτουν τις δυσκολίες τους, αισθάνονται πως είναι ένα τίποτα και πως όλα έχουν τελειώσει γι’ αυτούς. Υπάρχουν πάντα δύο άκρα. Πρέπει να ξεπεράσεις και τα δύο αυτά άκρα, ώστε να μην παρεκκλίνεις ούτε προς τη μία ούτε προς την άλλη κατεύθυνση. Όταν αντιμετωπίζεις μια δυσκολία, ακόμα κι αν ήδη γνωρίζεις ότι το πρόβλημα είναι εντελώς δυσεπίλυτο και θα είναι δύσκολο να επιλυθεί, θα πρέπει να το αντιμετωπίσεις σωστά —να προσέλθεις ενώπιον του Θεού, να ζητήσεις τη βοήθειά Του για να το επιλύσεις και, αναζητώντας την αλήθεια, να το ροκανίσεις λίγο-λίγο, σαν μυρμήγκια που ροκανίζουν ένα κόκαλο, και να αντιστρέψεις αυτήν την κατάσταση. Πρέπει να μετανοήσεις στον Θεό. Η μετάνοια είναι απόδειξη πως η καρδιά σου αποδέχεται την αλήθεια και πως έχεις στάση υποταγής, πράγμα που σημαίνει ότι υπάρχει ελπίδα να αποκτήσεις την αλήθεια. Και αν, εν μέσω αυτού, προκύψουν άλλες δυσκολίες, μη φοβηθείς. Προσευχήσου γρήγορα στον Θεό και στηρίξου πάνω Του· ο Θεός σε παρακολουθεί κρυφά και σε περιμένει, και όσο εσύ δεν απομακρύνεσαι από το περιβάλλον, το ρεύμα και το πεδίο του έργου διαχείρισής Του, υπάρχει ελπίδα για σένα και δεν πρέπει με τίποτα να τα παρατήσεις. Αν το μόνο που φανερώνεις είναι μια κανονική διεφθαρμένη διάθεση, τότε εφόσον μπορείς να την κατανοήσεις και να αποδεχθείς και να κάνεις πράξη την αλήθεια, θα έρθει η μέρα που θα λυθούν αυτά τα προβλήματα. Πρέπει να το πιστεύεις αυτό. Ο Θεός είναι η αλήθεια —γιατί χρειάζεται να φοβάσαι πως αυτό το προβληματάκι σου δεν μπορεί να λυθεί; Όλα αυτά μπορούν να λυθούν, γιατί, λοιπόν, να είσαι αρνητικός; Εφόσον ο Θεός δεν σε έχει εγκαταλείψει, εσύ γιατί να εγκαταλείψεις τον εαυτό σου; Δεν θα πρέπει να τα παρατήσεις και δεν θα πρέπει να είσαι αρνητικός. Θα πρέπει να αντιμετωπίσεις σωστά το πρόβλημα. Πρέπει να γνωρίζεις τους κανονικούς νόμους για τη ζωή-είσοδο και να είσαι σε θέση να βλέπεις την αποκάλυψη και εκδήλωση μιας διεφθαρμένης διάθεσης, καθώς και την περιστασιακή αρνητικότητα, αδυναμία και σύγχυση, ως κανονικά πράγματα. Η διαδικασία της αλλαγής διάθεσης είναι μακρόχρονη και επαναλαμβανόμενη. Όταν γνωρίζεις ξεκάθαρα αυτό το σημείο, θα μπορείς να αντιμετωπίσεις σωστά τα προβλήματα. Κάποιες φορές, η διεφθαρμένη διάθεσή σου φανερώνεται σε μεγάλο βαθμό και προκαλεί αηδία σε οποιονδήποτε τη βλέπει, και μισείς τον εαυτό σου. Ή, μερικές φορές, είσαι υπερβολικά χαλαρός και ο Θεός σε πειθαρχεί. Αυτό δεν είναι λόγος για να φοβάσαι. Εφόσον ο Θεός σε πειθαρχεί, εφόσον νοιάζεται ακόμα για σένα και σε προστατεύει, εργάζεται ακόμα μέσα σου και είναι πάντα μαζί σου, αυτό αποδεικνύει πως ο Θεός δεν σε έχει εγκαταλείψει. Ακόμα και όταν υπάρχουν στιγμές που αισθάνεσαι ότι ο Θεός σε έχει εγκαταλείψει και έχεις βυθιστεί στο σκοτάδι, μη φοβάσαι: Εφόσον είσαι ακόμα ζωντανός και δεν βρίσκεσαι στην κόλαση, έχεις ακόμα μια ευκαιρία. Αν είσαι, ωστόσο, σαν τον Παύλο, ο οποίος βάδιζε πεισματικά στο μονοπάτι ενός αντίχριστου και τελικά μαρτύρησε ότι εις αυτόν το ζην είναι ο Χριστός, τότε όλα έχουν τελειώσει για σένα. Αν μπορείς να έρθεις στα λογικά σου, έχεις ακόμη μια ευκαιρία. Ποια είναι η ευκαιρία που έχεις; Πως μπορείς να προσέλθεις ενώπιον του Θεού και μπορείς ακόμα να προσευχηθείς σ’ Αυτόν και να αναζητήσεις, λέγοντας: «Θεέ μου! Σε παρακαλώ, διαφώτισέ με ώστε να κατανοήσω αυτήν την πτυχή της αλήθειας και αυτήν την πτυχή του μονοπατιού άσκησης». Εφόσον είσαι ένας από τους ακόλουθους του Θεού, έχεις ελπίδα σωτηρίας και μπορείς να τα καταφέρεις μέχρι τέλους. Είναι αρκετά σαφή αυτά τα λόγια; Υπάρχει περίπτωση να είστε ακόμα αρνητικοί; (Όχι.) Όταν οι άνθρωποι κατανοούν τις προθέσεις του Θεού, το μονοπάτι τους είναι ευρύ. Αν δεν κατανοούν τις προθέσεις Του, είναι στενό, υπάρχει σκοτάδι στην καρδιά τους και δεν έχουν μονοπάτι να βαδίσουν. Αυτοί που δεν κατανοούν την αλήθεια είναι ως εξής: Είναι στενόμυαλοι, διυλίζουν μονίμως τον κώνωπα και διαρκώς παραπονιούνται για τον Θεό και Τον παρανοούν. Ως αποτέλεσμα, όσο περισσότερο περπατούν, τόσο περισσότερο να εξαφανίζεται το μονοπάτι τους. Στην πραγματικότητα, οι άνθρωποι δεν κατανοούν τον Θεό. Αν ο Θεός φερόταν στους ανθρώπους όπως φαντάζονταν εκείνοι, η ανθρώπινη φυλή θα είχε καταστραφεί προ πολλού.

Οι εφτά αμαρτίες του Παύλου αντιπροσωπεύουν αποκαλύψεις που είναι χαρακτηριστικές της διεφθαρμένης ανθρωπότητας, αλλά ο Παύλος ήταν απλώς η πιο σοβαρή περίπτωση. Η φύση-ουσία του είχε ήδη καθοριστεί· τέτοιος άνθρωπος ήταν. Αυτές οι διεφθαρμένες διαθέσεις, όμως, είναι κοινές για όλους τους διεφθαρμένους ανθρώπους και τις έχει, λίγο-πολύ, κάθε άνθρωπος. Όλες αυτές οι καταστάσεις πηγάζουν από μια διεφθαρμένη διάθεση. Αν και δεν είσαι το ίδιο είδος ανθρώπου με τον Παύλο, διαθέτεις κι εσύ αυτές τις διεφθαρμένες διαθέσεις· απλώς δεν τις εκδηλώνεις σε τόσο μεγάλο βαθμό όσο εκείνος. Επί του παρόντος, ο Θεός εκλαμβάνει αυτές τις καταστάσεις που έχετε οι περισσότεροι από εσάς ως αποκαλύψεις διεφθαρμένων διαθέσεων. Ο Παύλος, παρόλα αυτά, δεν φανέρωνε μόνο μια διεφθαρμένη διάθεση· βρισκόταν στο μονοπάτι της αντίστασης στον Θεό και αρνιόταν πεισματικά να μετανοήσει. Του επιβλήθηκε ποινή και καταδικάστηκε. Είχε δαιμονική φύση, και αυτή η δαιμονική του φύση που μισούσε την αλήθεια δεν μπορούσε να διορθωθεί. Μετά από αυτό, θα πρέπει να συναναστραφείτε σχετικά με αυτήν τη συνομιλία και να συγκρίνετε με αυτήν τον εαυτό σας. Στόχος αυτού είναι να αναγνωρίσετε τη σοβαρότητα αυτών των λαθών που έκανε ο Παύλος, έπειτα να ξεσκεπάσετε όλες τις διεφθαρμένες σας καταστάσεις που είναι ίδιες με του Παύλου και, βήμα προς βήμα, να τις διορθώσετε. Σκοπός της διόρθωσης αυτών των διεφθαρμένων διαθέσεων είναι να μπορέσουν οι άνθρωποι να ζουν με όλο και μεγαλύτερη ανθρώπινη ομοιότητα και να είναι όλο και πιο συμβατοί με τον Θεό. Μόνο αν διορθωθούν αυτές οι διεφθαρμένες διαθέσεις μπορούν οι άνθρωποι να προσέλθουν πραγματικά ενώπιον του Θεού, να είναι συμβατοί μαζί Του, να είναι αληθινά δημιουργήματα και να κάνουν τον Θεό να νιώθει ικανοποίηση όταν τους βλέπει. Κάνετε συγκρίσεις με τον εαυτό σας; (Υστερούμε κάπως σε αυτόν τον τομέα.) Το πράγμα στο οποίο υστερείτε περισσότερο είναι η αλήθεια. Η αλήθεια είναι αυτό στο οποίο θα πρέπει να εισέλθετε. Έχετε αρκετά πράγματα μέσα σας τώρα, αλλά τα περισσότερο από αυτά είναι διεφθαρμένα και κακά. Έχετε κάποιες παράλογες γνώσεις, είστε υπερβολικά μικροπρεπείς, έχετε πάντα στο μυαλό σας να κάνετε συναλλαγές και ανταλλαγές, ξεχειλίζετε από αρνητικά πράγματα και γίνεστε αρνητικοί όταν δεν κάνετε καλά μια εργασία ή όταν αντιλαμβάνεστε κάποια δυσκολία. Όταν βλέπεις πως το έργο του Θεού δεν συμφωνεί με τις επιθυμίες σου, γεννώνται μέσα σου αρνητικά συναισθήματα, εναντιώνεσαι στο έργο Του και το πολεμάς. Όταν πετυχαίνεις κάποιο μικρό αποτέλεσμα στο έργο σου, παίρνουν τα μυαλά σου αέρα και ξεχνάς τον εαυτό σου. Γίνεσαι αλαζόνας και δεν ξέρεις τη θέση σου στο σύμπαν, νομίζεις πως είσαι ανώτερος όλων των άλλων και θέλεις ο Θεός να σου δώσει ως αντάλλαγμα στέφανο και ανταμοιβή· τολμάς, μάλιστα, να είσαι αχαλίνωτος δημοσίως. Με λίγα λόγια, αυτές οι καταστάσεις συνάδουν με εκείνες του Παύλου· είναι ίδιες και ο Θεός τις αποστρέφεται.

Έχουμε συνοψίσει και ορίσει τις εφτά μεγάλες αμαρτίες του Παύλου. Ο Παύλος έγινε τελικά αντικείμενο τιμωρίας. Όταν ο Θεός αποφάσισε την έκβαση του Παύλου, βασίστηκε σε μία μόνο από τις αμαρτίες του; (Όχι.) Αν τις δούμε ως σύνολο, αυτό το τέλος έπρεπε να έχει και έτσι έπρεπε να καταλήξει. Τα γεγονότα βρίσκονται μπροστά στα μάτια σου και δεν μπορείς να τα αρνηθείς. Αν κάποιοι ανάμεσά σας βαδίζουν, από την αρχή έως το τέλος, σε έναν δρόμο σαν του Παύλου, εκδηλώνουν και τις εφτά αμαρτίες του και δεν μπορούν να αναζητήσουν την αλήθεια για να τις διορθώσουν, ποια θα είναι η έκβασή τους; (Η ίδια με του Παύλου.) Θα γίνεις αντίχριστος δαίμονας σαν τον Παύλο και θα πρέπει να τιμωρηθείς. Όταν τιμωρηθείς, μην κατηγορήσεις τον Θεό και πεις πως είναι άδικος. Αντίθετα, θα πρέπει να δοξάσεις τη δικαιοσύνη Του και να πεις: «Ο Θεός είναι δίκαιος! Ο Θεός έκθεσε τις εφτά αμαρτίες του Παύλου και τις εξήγησε με τα λόγια Του. Εγώ ήμουν αυτός που δεν εισήλθε στα λόγια Του!» Τώρα τα πράγματα είναι διαφορετικά από ό,τι ήταν πριν από δύο χιλιάδες χρόνια. Ο Θεός μιλάει καθαρά και ανοιχτά στους ανθρώπους για κάθε αλήθεια, τα πάντα έχουν καταγραφεί ώστε να τα ακούς και να τα καταλαβαίνεις, και βλέπεις πώς εργάζεται ο Θεός και πώς επιτυγχάνει πράγματα και στην πραγματική ζωή. Αν εξακολουθείς να μην μπορείς να εισέλθεις στην αλήθεια και δεν μπορείς να διορθώσεις τη διεφθαρμένη διάθεσή σου σύμφωνα με τα λόγια του Θεού, μην κατηγορείς τον Θεό επειδή σε τιμώρησε σύμφωνα με τη δίκαιη διάθεσή Του. Στο Βιβλίο της Αποκάλυψης, ο Θεός είπε: «Ο μισθός μου είναι μετ’ εμού, διά να αποδώσω εις έκαστον ως θέλει είσθαι το έργον αυτού» (Αποκάλυψη 22:12). Ο Θεός ανταμείβει τους ανθρώπους σύμφωνα με αυτά που κάνουν. Αυτή είναι η δίκαιη διάθεσή Του. Όσοι πιστεύουν στον Θεό θα πρέπει να κάνουν αυτοκριτική, να κατανοήσουν τον εαυτό τους υπό το φως των λόγων του Θεού και των επτά αμαρτιών του Παύλου που εξέθεσε ο Θεός, και να καταφέρουν να μετανοήσουν αληθινά. Αυτό επιδοκιμάζει ο Θεός.

14 Ιουνίου 2018