Όσον αφορά την πίστη σας στον Θεό, εκτός από το να εκτελείτε σωστά το καθήκον σας, το βασικό είναι να κατανοήσετε την αλήθεια, να εισέλθετε στην αλήθεια-πραγματικότητα και να καταβάλετε περισσότερη προσπάθεια για τη ζωή-είσοδο. Ό,τι κι αν συμβαίνει, υπάρχουν διδάγματα που μπορείτε να αντλήσετε, οπότε μην το αφήνετε ελαφρά τη καρδία να σας προσπερνά. Θα πρέπει να συναναστρέφεστε μεταξύ σας ως προς αυτό, και τότε θα σας διαφωτίσει και θα σας φωτίσει το Άγιο Πνεύμα και θα μπορέσετε να κατανοήσετε την αλήθεια. Μέσω της συναναστροφής, θα έχεις ένα μονοπάτι άσκησης και θα γνωρίζεις πώς να βιώσεις το έργο του Θεού και, χωρίς να το συνειδητοποιήσεις, κάποια από τα προβλήματά σου θα επιλυθούν, θα υπάρχουν όλο και λιγότερα πράγματα που δεν θα μπορείς να δεις καθαρά και θα κατανοείς όλο και μεγαλύτερο μέρος της αλήθειας. Με αυτόν τον τρόπο, θα μεγαλώσει το ανάστημά σου χωρίς να το συνειδητοποιήσεις. Πρέπει να αναλάβεις την πρωτοβουλία να πασχίσεις για την αλήθεια και να το κάνεις με την καρδιά σου. Μερικοί άνθρωποι λένε: «Πιστεύω στον Θεό αρκετά χρόνια και κατανοώ πολλά δόγματα. Έχω πλέον τα θεμέλια. Η ζωή τώρα στην εκκλησία μας εδώ στο εξωτερικό είναι καλή, οι αδελφοί κι οι αδελφές συναθροίζονται όλη την ημέρα για να συναναστραφούν θέματα πίστης στον Θεό, κι έτσι επηρεάζομαι από ό,τι βλέπω και ακούω, και τρέφομαι απ’ αυτά —κι αυτό είναι αρκετό. Δεν χρειάζεται να καταβάλω προσπάθεια για να επιλύσω τα προβλήματα της ζωής-εισόδου μου ή της επαναστατικότητάς μου. Αν κάθε μέρα τηρώ το πρόγραμμά μου να προσεύχομαι, να τρώω και να πίνω τα λόγια του Θεού, να ψάλλω ύμνους, να εκτελώ το καθήκον μου και να εκπληρώνω το καθήκον που υποτίθεται ότι πρέπει να κάνω, θα αναπτυχθώ στη ζωή κατά τρόπο φυσικό». Αυτό νομίζουν ετούτοι οι μπερδεμένοι πιστοί. Οι άνθρωποι αυτοί δεν αποδέχονται καθόλου την αλήθεια. Απλώς συμμετέχουν σε θρησκευτικές τελετουργίες, μιλούν εύγλωττα, φωνάζουν κενά περιεχομένου συνθήματα, προφέρουν λόγια και δόγματα κι αισθάνονται ότι τα κατάφεραν καλά. Ως αποτέλεσμα αυτού, ενώ άλλοι μπορούν να κάνουν πράξη κάποια αλήθεια και να επιτύχουν κάποια αλλαγή, αυτοί οι μπερδεμένοι πιστοί δεν έχουν καμία βιωματική μαρτυρία. Δεν μπορούν καν να μιλήσουν για αυτογνωσία. Καταλήγουν με άδεια χέρια και δεν κερδίζουν τίποτα. Δεν είναι φτωχοί κι αξιολύπητοι; Κανένας δρόμος για την επίτευξη της σωτηρίας δεν είναι πιο αληθινός ή πρακτικός από την αποδοχή και την επιδίωξη της αλήθειας. Εάν δεν μπορείτε να κερδίσετε την αλήθεια, η πίστη σας στον Θεό είναι κενή. Όσοι μιλούν με κενά λόγια και δόγματα, και παπαγαλίζουν διαρκώς συνθήματα, λένε βαρύγδουπα πράγματα, ακολουθούν κανονισμούς και δεν επικεντρώνονται ποτέ στην άσκηση της αλήθειας, δεν κερδίζουν τίποτα, όσα χρόνια κι αν πιστεύουν. Ποιοι είναι αυτοί που κερδίζουν κάτι; Όσοι εκτελούν το καθήκον τους με ειλικρίνεια και είναι πρόθυμοι να κάνουν πράξη την αλήθεια, όσοι αντιμετωπίζουν αυτό που τους έχει εμπιστευτεί ο Θεός ως αποστολή τους, όσοι περνούν με χαρά όλη τους τη ζωή δαπανώντας για τον Θεό και δεν μηχανορραφούν για χάρη τους, όσων τα πόδια είναι γερά στο έδαφος και υπακούουν στις ενορχηστρώσεις του Θεού. Αυτοί είναι σε θέση να κατανοήσουν τις αλήθεια-αρχές ενώ εκτελούν το καθήκον τους και προσπαθούν σκληρά να κάνουν τα πάντα σωστά, κάτι που τους δίνει την ευκαιρία να επιτύχουν μαρτυρία για τον Θεό και να ικανοποιήσουν τις προθέσεις Του. Όταν αντιμετωπίζουν δυσκολίες κατά την εκτέλεση του καθήκοντός τους, προσεύχονται στον Θεό και προσπαθούν να κατανοήσουν τις προθέσεις Του, είναι σε θέση να υπακούουν στις ενορχηστρώσεις και τις ρυθμίσεις που προέρχονται από τον Θεό και, σε ό,τι κάνουν, αναζητούν και κάνουν πράξη την αλήθεια. Δεν παπαγαλίζουν συνθήματα ούτε λένε πράγματα βαρύγδουπα, αλλά επικεντρώνονται μόνο στο να κάνουν πράγματα χωρίς να αιθεροβατούν και στο να ακολουθούν σχολαστικά τις αρχές. Ό,τι κάνουν το κάνουν με την καρδιά τους, και μαθαίνουν να εκτιμούν τα πάντα με όλη την καρδιά τους και, σε πολλά ζητήματα, είναι σε θέση να κάνουν πράξη την αλήθεια και στη συνέχεια αποκτούν γνώση και κατανόηση και μπορούν να αντλήσουν διδάγματα και να κερδίσουν πραγματικά κάτι. Και όταν έχουν εσφαλμένες σκέψεις ή λανθασμένες καταστάσεις, προσεύχονται στον Θεό και αναζητούν την αλήθεια για να τις διορθώσουν. Μέσα στην καρδιά τους κατανοούν τις όποιες αλήθειες έχουν μάθει και είναι σε θέση να μιλήσουν για τη βιωματική μαρτυρία τους. Οι άνθρωποι αυτοί κερδίζουν τελικά την αλήθεια. Όσοι είναι απρόσεκτοι και ρηχοί δεν σκέφτονται ποτέ πώς να κάνουν πράξη την αλήθεια. Επικεντρώνονται μόνο στο να καταβάλλουν προσπάθεια και να κάνουν πράγματα, να επιδεικνύονται και να προβάλλονται, ποτέ όμως δεν αναζητούν πώς να κάνουν πράξη την αλήθεια, κάτι που τους δυσκολεύει να την αποκτήσουν. Σκεφτείτε το, τι είδους άνθρωποι μπορούν να εισέλθουν στις αλήθεια-πραγματικότητες; (Όσοι δεν είναι αιθεροβάμονες, όσοι είναι πραγματιστές και κάνουν πράγματα με την καρδιά τους.) Άνθρωποι που δεν είναι αιθεροβάμονες, που κάνουν πράγματα με την καρδιά τους και έχουν καρδιά: αυτοί οι άνθρωποι δίνουν περισσότερη προσοχή στην πραγματικότητα και στη χρήση των αλήθεια-αρχών όταν ενεργούν. Επίσης, σε όλα τα ζητήματα δίνουν προσοχή στις πρακτικές πτυχές, είναι πραγματιστές και τους αρέσουν τα θετικά, η αλήθεια και τα πρακτικά. Τέτοιου είδους άνθρωποι κατανοούν τελικά και κερδίζουν την αλήθεια. Τι άνθρωποι είστε; (Δεν είμαστε πρακτικοί, θέλουμε συνέχεια να ενεργούμε για το φαίνεσθαι και βασιζόμαστε στην πονηριά.) Μπορεί να κερδίσει τίποτα όποιος το κάνει αυτό; (Όχι.) Έχεις βρει τρόπο να λύσεις τα προβλήματά σου; Αν το συνειδητοποιήσεις και αρχίσεις να αλλάζεις τα πράγματα, θα καταλάβεις τότε αν έχουν αλλάξει οι αντιλήψεις, οι φαντασιοκοπίες και η οπτική σου; (Νομίζω ότι έχουν αλλάξει λιγάκι.) Εφόσον υπάρχουν αποτελέσματα και έχει γίνει κάποια πρόοδος, να συναναστραφείς πάνω σ’ αυτό για να διαπαιδαγωγηθούν κι οι άλλοι. Η εμπειρία σου, αν και περιορισμένη, δεν παύει να είναι μια εμπειρία ανάπτυξης στη ζωή. Η διαδικασία της ανάπτυξης στη ζωή είναι η εμπειρία σου στην πίστη στον Θεό· η ζωή σου αναπτύσσεται καθώς βιώνεις τον λόγο του Θεού. Αυτές οι εμπειρίες είναι οι πιο πολύτιμες.

Για ποιον λόγο οι άνθρωποι, παρόλο που όλοι πιστεύουν στον Θεό, διαβάζουν τα λόγια Του και κάνουν τα καθήκοντά τους, μετά από μερικά χρόνια αρχίζουν να διαφοροποιούνται μεταξύ τους, διακρίνονται σε υψηλούς και χαμηλούς, και αποκαλύπτεται το αληθινό τους πρόσωπο; Στ’ αλήθεια, ο καθένας διακρίνεται ανάλογα με το είδος του. Κάποιοι μπορούν να μιλήσουν για τη βιωματική μαρτυρία τους, ενώ άλλοι δεν έχουν καθόλου βιωματική μαρτυρία. Κάποιοι καταλαβαίνουν πολλές αλήθειες και μπορούν να εισέλθουν στην πραγματικότητα, ενώ άλλοι δεν έχουν αποκτήσει καμία αλήθεια ούτε έχουν αλλάξει στο παραμικρό τη διάθεσή τους. Ορισμένοι φέρνουν αποτελέσματα στα καθήκοντά τους, μπορούν να λύσουν προβλήματα αναζητώντας την αλήθεια και σιγά σιγά εκτελούν τα καθήκοντά τους επαρκώς. Άλλοι εκτελούν τα καθήκοντά τους πονηρά και χαλαρά, τα κάνουν όλα καθαρά μηχανικά και δεν κάνουν πράξη την αλήθεια, ακόμη κι αν την καταλαβαίνουν. Γιατί φέρνουν διαφορετικά αποτελέσματα αφού όλοι τους συμμετέχουν σε συναθροίσεις, διαβάζουν τα λόγια του Θεού και κάνουν τα καθήκοντά τους; Για ποιον λόγο κάποιοι μπορούν να εισέλθουν στο μονοπάτι της επιδίωξης της αλήθειας, ενώ άλλοι ακολουθούν τον δικό τους δρόμο; Γιατί κάποιοι μπορούν να αποδεχτούν την αλήθεια, ενώ άλλοι όχι; Πώς γίνεται αυτό; Γιατί κάποιοι μπορούν να είναι δεκτικοί και υπάκουοι όταν κλαδεύονται, ενώ άλλοι αντιστέκονται, διαφωνούν, επαναστατούν και κάνουν μέχρι και σκηνές; Όλοι στις συναθροίσεις τρώνε και πίνουν τα λόγια του Θεού, ακούνε κηρύγματα και συναναστροφές, ζουν την εκκλησιαστική ζωή και εκτελούν τα καθήκοντά τους· τότε, για ποιον λόγο έχουν τόσο μεγάλη διαφορά μεταξύ τους; Μπορείς να το διακρίνεις αυτό το πρόβλημα; Πρόκειται για τη διαφορά μεταξύ καλής και κακής ανθρώπινης φύσης, και έχει άμεση σχέση με το αν αγαπούν ή δεν αγαπούν την αλήθεια. Στην πραγματικότητα, όσο υψηλό επίπεδο κι αν έχει κάποιος, αν μπορεί να αποδεχτεί την αλήθεια, να κάνει επιμελώς το καθήκον του, να κάνει αυτοκριτική και να φτάσει στην αυτογνωσία, θα αποκτήσει ζωή-είσοδο, θα βιώσει αληθινή αλλαγή και θα μπορέσει να εκτελέσει επαρκώς το καθήκον του. Αν δεν διαβάζεις επιμελώς τα λόγια του Θεού και δεν καταλαβαίνεις την αλήθεια, τότε δεν μπορείς να κάνεις αυτοκριτική· θα είσαι απλώς ικανοποιημένος με το να κάνεις μια συμβολική προσπάθεια και να μη διαπράττεις κακά ή παραβάσεις, και θα το χρησιμοποιείς αυτό ως κεφάλαιο. Θα περνάς κάθε μέρα μπερδεμένος, θα ζεις σε κατάσταση σύγχυσης, θα κάνεις απλώς τα πράγματα σύμφωνα με το πρόγραμμα, δεν θα χρησιμοποιείς ποτέ την καρδιά σου για να εξετάσεις τον εαυτό σου ούτε θα καταβάλλεις προσπάθεια για να φτάσεις στην αυτογνωσία· θα είσαι πάντα επιπόλαιος. Με αυτόν τον τρόπο, δεν θα εκτελέσεις ποτέ το καθήκον σου σε αποδεκτό επίπεδο. Για να καταβάλεις όλη σου την προσπάθεια σε κάτι, πρέπει πρώτα να το κάνεις με όλη σου την καρδιά· μόνο όταν κάνεις πρώτα κάτι με όλη σου την καρδιά μπορείς να καταβάλεις όλη σου την προσπάθεια και να κάνεις το καλύτερο δυνατό. Σήμερα, υπάρχουν εκείνοι που έχουν αρχίσει να είναι επιμελείς στην εκτέλεση του καθήκοντός τους, έχουν αρχίσει να σκέφτονται πώς να εκτελούν σωστά το καθήκον ενός δημιουργημένου όντος, προκειμένου να ικανοποιήσουν την καρδιά του Θεού. Δεν είναι αρνητικοί και οκνηροί, δεν περιμένουν παθητικά να τους δώσει εντολές ο Άνωθεν, αλλά αναλαμβάνουν κάποια πρωτοβουλία. Κρίνοντας από την εκτέλεση του καθήκοντός σας, είστε λίγο πιο αποτελεσματικοί από ό,τι πριν, και παρόλο που δεν πληρούνται ακόμα οι προδιαγραφές, έχει υπάρξει μια μικρή ανάπτυξη —αυτό είναι καλό. Αλλά δεν πρέπει να ικανοποιείστε με την υφιστάμενη κατάσταση, πρέπει να συνεχίσετε να αναζητάτε, να συνεχίσετε να αναπτύσσεστε —μόνο τότε θα εκτελέσετε το καθήκον σας καλύτερα και θα φτάσετε σε αποδεκτό επίπεδο. Ωστόσο, όταν κάποιοι άνθρωποι εκτελούν το καθήκον τους, ποτέ δεν επιστρατεύουν όλες τις δυνάμεις τους και δεν τα δίνουν όλα, καταβάλλουν μόνο το 50 με 60 τοις εκατό της προσπάθειάς τους, και απλώς τα καταφέρνουν μέχρι να τελειώσει αυτό που κάνουν. Ποτέ δεν μπορούν να διατηρήσουν μια κατάσταση κανονικότητας: Όταν δεν υπάρχει κανείς να τους παρακολουθεί ή να τους προσφέρει υποστήριξη, χαλαρώνουν και αποθαρρύνονται· όταν υπάρχει κάποιος να συναναστραφεί την αλήθεια μαζί τους, ζωηρεύουν, αλλά αν για κάποιο διάστημα δεν τους συναναστραφεί κάποιος σχετικά με την αλήθεια, γίνονται αδιάφοροι. Ποιο είναι το πρόβλημα όταν εναλλάσσονται συνεχώς έτσι; Έτσι είναι οι άνθρωποι όταν δεν έχουν κερδίσει την αλήθεια, όλοι ζουν με το πάθος —ένα πάθος που είναι απίστευτα δύσκολο να διατηρηθεί: Πρέπει να έχουν κάποιον να τους κηρύττει και να συναναστρέφεται μαζί τους κάθε μέρα· μόλις δεν υπάρχει κανείς να τους ποτίσει και να τους παράσχει, και κανείς να τους στηρίξει, η καρδιά τους παγώνει ξανά, χαλαρώνουν και πάλι. Και όταν η καρδιά τους χαλαρώνει, γίνονται λιγότερο αποτελεσματικοί στο καθήκον τους· αν εργαστούν πιο σκληρά, η αποτελεσματικότητα αυξάνεται, τα αποτελέσματά τους κατά την εκτέλεση του καθήκοντός τους είναι καλύτερα και κερδίζουν περισσότερα. Αυτή είναι η εμπειρία σου; Μπορεί να πείτε: «Γιατί έχουμε πάντα πρόβλημα με την εκτέλεση του καθήκοντός μας; Όταν επιλύονται αυτά τα προβλήματα, τονωνόμαστε· όταν δεν επιλύονται, γινόμαστε αδιάφοροι. Όταν υπάρχει κάποιο αποτέλεσμα όταν εκτελούμε το καθήκον μας, όταν ο Θεός μάς εγκρίνει για την ανάπτυξή μας, χαιρόμαστε και νιώθουμε ότι επιτέλους αναπτυχθήκαμε, αλλά σύντομα, όταν συναντάμε μια δυσκολία, γινόμαστε πάλι αρνητικοί —γιατί είναι πάντα ασυνεπής η κατάστασή μας;» Στην πραγματικότητα, οι κυριότεροι λόγοι είναι ότι κατανοείτε πολύ λίγες αλήθειες, δεν έχετε βάθος στις εμπειρίες ούτε στην είσοδο, δεν κατανοείτε ακόμη πολλές αλήθειες, σας λείπει η βούληση και είστε ικανοποιημένοι με το να είστε απλώς σε θέση να εκτελέσετε το καθήκον σας. Εάν δεν κατανοήσετε την αλήθεια, πώς μπορείτε να εκτελέσετε επαρκώς το καθήκον σας; Στην πραγματικότητα, όλα όσα ζητά ο Θεός από τους ανθρώπους είναι εφικτά· εφόσον ενεργοποιήσετε τη συνείδησή σας και είστε σε θέση να ακολουθήσετε τη συνείδησή σας κατά την εκτέλεση του καθήκοντός σας, τότε θα είναι εύκολο να αποδεχτείτε την αλήθεια —και αν μπορέσετε να αποδεχτείτε την αλήθεια, μπορείτε να εκτελέσετε επαρκώς το καθήκον σας. Πρέπει να σκέφτεστε έτσι: «Πιστεύοντας στον Θεό όλα αυτά τα χρόνια, τρώγοντας και πίνοντας τα λόγια του Θεού όλα αυτά τα χρόνια, κέρδισα πάρα πολλά και ο Θεός μού έδωσε μεγάλες χάρες και ευλογίες. Ζω στα χέρια του Θεού, ζω υπό το κράτος και την κυριαρχία του Θεού, και Εκείνος μου έδωσε αυτή την ανάσα, οπότε πρέπει να βάλω το μυαλό μου να δουλέψει και να προσπαθώ να εκπληρώσω το καθήκον μου με όλη μου τη δύναμη —αυτό είναι το κλειδί». Οι άνθρωποι πρέπει να έχουν θέληση· μόνο όσοι έχουν θέληση μπορούν πραγματικά να πασχίσουν για την αλήθεια, και μόνο όταν κατανοήσουν την αλήθεια μπορούν να εκτελέσουν σωστά το καθήκον τους, να ικανοποιήσουν τον Θεό και να ντροπιάσουν τον Σατανά. Εάν έχεις αυτό το είδος ειλικρίνειας και δεν σχεδιάζεις για το δικό σου καλό, αλλά μόνο για να κερδίσεις την αλήθεια και να εκτελέσεις σωστά το καθήκον σου, τότε η εκτέλεση του καθήκοντός σου θα γίνει κανονική και θα παραμείνει σταθερή καθ’ όλη τη διάρκεια· όποιες και αν είναι οι περιστάσεις που αντιμετωπίζεις, θα είσαι σε θέση να επιμείνεις στην εκτέλεση του καθήκοντός σου. Όποιος κι αν έρθει να σε παραπλανήσει ή να σε αναστατώσει, και είτε η ψυχοσύνθεσή σου είναι καλή είτε κακή, θα εξακολουθήσεις να είσαι σε θέση να εκτελείς κανονικά το καθήκον σου. Με αυτόν τον τρόπο, ο Θεός θα μείνει ήσυχος για σένα, και το Άγιο Πνεύμα θα είναι σε θέση να σε διαφωτίσει στην κατανόηση των αλήθεια-αρχών και να σε καθοδηγήσει στην είσοδο στην αλήθεια-πραγματικότητα, και ως αποτέλεσμα, η εκτέλεση του καθήκοντός σου θα είναι βέβαιο ότι θα ανταποκρίνεται στα πρότυπα. Εφόσον δαπανάς ειλικρινά για τον Θεό, κάνεις το καθήκον σου με προσγειωμένο τρόπο και δεν ενεργείς πονηρά ούτε παίζεις κόλπα, θα περάσεις την επιθεώρηση του Θεού. Ο Θεός εξετάζει εξονυχιστικά το μυαλό, τις σκέψεις και τα κίνητρα των ανθρώπων. Αν η καρδιά σου λαχταράει την αλήθεια και αν μπορείς να αναζητήσεις την αλήθεια, ο Θεός θα σε διαφωτίσει και θα σε φωτίσει. Σε οποιοδήποτε ζήτημα, ο Θεός θα σε διαφωτίσει όσο εσύ αναζητάς την αλήθεια. Θα κάνει την καρδιά σου ν’ ανοίξει στο φως και θα σου επιτρέψει ένα μονοπάτι άσκησης και τότε η εκτέλεση του καθήκοντός σου θα αποφέρει καρπούς. Η διαφώτιση του Θεού είναι η χάρη και η ευλογία Του. Ακόμη και για τα πιο ασήμαντα θέματα, χωρίς τη διαφώτιση του Θεού, οι άνθρωποι δεν πρόκειται να έχουν ποτέ έμπνευση από μόνοι τους. Χωρίς έμπνευση, πολύ δύσκολα θα λύσουν τα προβλήματά τους και δεν πρόκειται να φέρουν αποτελέσματα στο καθήκον τους. Είναι πολλά αυτά που δεν μπορούν να ξεπεράσουν οι άνθρωποι μόνο με το μυαλό, με τη σοφία και το επίπεδό τους, ακόμη κι αν τα μελετήσουν για πολλά χρόνια. Και γιατί δεν μπορούν; Επειδή δεν έχει έρθει ακόμη ο καιρός που έχει ορίσει ο Θεός. Όσο ικανός κι αν είναι ένας άνθρωπος, αυτό δεν ωφελεί σε τίποτα αν δεν ενεργήσει ο Θεός. Αυτό πρέπει να το καταλάβεις ξεκάθαρα. Πρέπει να πιστέψεις ότι όλα βρίσκονται στα χέρια του Θεού και ότι οι άνθρωποι απλώς συνεργάζονται. Αν είσαι ειλικρινής, τότε ο Θεός θα το δει, και σε κάθε κατάσταση θα σου ανοίγει μια διέξοδο. Καμία δυσκολία δεν είναι ανυπέρβλητη· αυτήν την πίστη πρέπει να έχεις. Όταν, λοιπόν, εκτελείτε τα καθήκοντά σας, δεν υπάρχει λόγος να έχετε αμφιβολίες. Εφόσον τα δίνεις όλα, εφόσον δίνεις όλη σου την καρδιά, ο Θεός ούτε θα σου προκαλέσει δυσκολίες ούτε θα σου δώσει περισσότερα απ’ όσα μπορείς να αντέξεις. Λόγος ανησυχίας υπάρχει μόνο αν λες πράγματα και δεν τα εννοείς, αν είσαι όλο λόγια και καθόλου πράξεις, κι αν λες πράγματα που ακούγονται ωραία, αλλά δεν εκτελείς σωστά τα καθήκοντά σου· σ’ αυτήν την περίπτωση, όλα έχουν τελειώσει. Αν έχεις τέτοια στάση απέναντι στα καθήκοντά σου και στον Θεό, υπάρχει περίπτωση να λάβεις τις ευλογίες του Θεού; Καμία απολύτως. Αν ενεργείς μηχανικά και εξαπατάς τον Θεό, τότε Εκείνος δεν θα σου δώσει καμία σημασία και θα σε αποκλείσει· αυτό θα είναι το αποτέλεσμα. Αν εξαπατάς τον Θεό, εξαπατάς τον εαυτό σου. Εκείνος θα πει: «Αυτός ο άνθρωπος έχει πολύ δόλια καρδιά και δεν έχει ίχνος ειλικρίνειας. Κανείς δεν μπορεί να τον εμπιστευτεί ούτε να του αναθέσει τίποτα. Ας τεθεί στο περιθώριο». Τι σημαίνει αυτό; Σημαίνει ότι θα μείνεις μόνος και θα σε αγνοούν όλοι. Αν δεν μετανοήσεις, θα εγκαταλειφθείς πέρα για πέρα. Θα παραδοθείς στον Σατανά, στα κακά πνεύματα και στα ακάθαρτα πνεύματα για να τιμωρηθείς. Σε τι κατάσταση βρίσκεται κάποιος όταν μένει μόνος και όλοι τον αγνοούν; Κάτι τέτοιο σημαίνει ότι το Άγιο Πνεύμα δεν εργάζεται πλέον μέσα σου. Δεν θα μπορείς να διακρίνεις τίποτα καθαρά, και ενώ οι άλλοι θα διαφωτίζονται και θα φωτίζονται συνεχώς, σ’ εσένα δεν θα συμβαίνει κάτι τέτοιο· θα παραμένεις μουδιασμένος. Όταν κάποιος συναναστρέφεται πάνω στην αλήθεια και στη ζωή-είσοδο, συνέχεια θα νυστάζεις και θα σε παίρνει ο ύπνος. Τι φαινόμενο είναι αυτό; Σ’ αυτήν την περίπτωση, δεν εργάζεται ο Θεός. Κι αν δεν εργάζεται ο Θεός, δεν θα γίνει ο άνθρωπος ζωντανός νεκρός; Είναι πολύ τρομακτικό να πιστεύεις στον Θεό, αλλά να μην αισθάνεσαι την παρουσία Του. Ένας τέτοιος άνθρωπος χάνει την πίστη του για ζωή, χάνει το κίνητρό του. Χάνει όλο του το κεφάλαιο για ζωή. Τι αξία έχει, λοιπόν, μια τέτοια ζωή; Δεν βρίσκεσαι σε χειρότερη κατάσταση απ’ τα γουρούνια και τα σκυλιά; Οι πράξεις σου και η συμπεριφορά σου δείχνουν στον Θεό ότι είσαι αφερέγγυος και αναξιόπιστος. Σε απεχθάνεται απ’ τα βάθη της καρδιάς Του, κι έτσι σε εγκαταλείπει ή σε βάζει προσωρινά στο περιθώριο. Αναρωτιέμαι, γιατί δεν γνωρίζει ένας τέτοιος άνθρωπος τον πόνο και τη δυσφορία που έχει στην καρδιά του; Τι πρόβλημα υπάρχει με την καρδιά του; Έχει κάποιο αίσθημα συνείδησης; Όσα χρόνια κι αν πιστεύεις στον Θεό και ασχέτως αν η πίστη σου είναι ειλικρινής ή ψεύτικη, έχεις ήδη καταλάβει κάποια δόγματα για τη διαγωγή, και είσαι ικανός να ζήσεις και να επιβιώσεις χωρίς να στηρίζεσαι σε κανέναν· μπορείς, όμως, να συνεχίσεις να ζεις αν γνωρίζεις ότι έχεις αποκαλυφθεί, ότι ο Θεός σε έχει ήδη εγκαταλείψει; Έχει ακόμα νόημα η ζωή σου; Τη στιγμή αυτή, θα κλάψεις και θα τρίξεις τα δόντια σου μες στο σκοτάδι. Στην εκκλησία, βλέπουμε συχνά ανθρώπους που, ενώ έχουν αποκαλυφθεί και αποκλειστεί, και ενώ η εκκλησία είναι έτοιμη να τους διώξει, κλαίνε με μαύρο δάκρυ· σκέφτονται μάλιστα να πεθάνουν και δεν έχουν τη θέληση να συνεχίσουν να ζουν. Κλαίνε και ορκίζονται ότι θα μετανοήσουν, αλλά είναι πια πολύ αργά. Όπως λέει το ρητό, δεν έχουν χύσει ούτε ένα δάκρυ μέχρι να δουν το φέρετρο. Αν, λοιπόν, θες να μετανοήσεις, πρέπει να μετανοήσεις τώρα. Σκέψου γρήγορα ποια προβλήματα εξακολουθούν να υπάρχουν όταν εκτελείς το καθήκον σου, αν είσαι επιπόλαιος, αν είσαι ανεύθυνος σε κάποιον τομέα. Σκέψου αν, εκτελώντας το καθήκον σου, έχεις όντως φέρει αποτελέσματα. Αν έχεις αποτελέσματα, σκέψου γιατί τα πέτυχες, και αν δεν έχεις, τότε σκέψου γιατί δεν τα πέτυχες. Αναλογίσου αυτά τα πράγματα για να τα καταλάβεις ξεκάθαρα, και αν συνεχίσουν να υπάρχουν προβλήματα, να τα λύσεις μέσω της αναζήτησης της αλήθειας. Αν το κάνεις αυτό, δεν θα έχεις δυσκολίες στην εκτέλεση του καθήκοντός σου. Όσοι μπορούν, όταν έχουν προβλήματα, να τα λύνουν μέσω της αναζήτησης της αλήθειας, όχι μόνο θα συναντούν όλο και λιγότερες δυσκολίες όταν εκτελούν τα καθήκοντά τους, αλλά θα τα εκτελούν και πιο αποτελεσματικά, και ταυτόχρονα θα κερδίζουν ζωή-είσοδο. Ενδεικτικά, κάποιοι αρχίζουν να καταλαβαίνουν την αλήθεια όταν έχουν κλαδευτεί πολλές φορές. Μπορούν να κάνουν συχνά αυτοκριτική, και όποτε διαπιστώνουν ότι έχουν κάνει κάποιο λάθος, ξέρουν ότι έχουν παραβιάσει τις αλήθεια-αρχές, προσεύχονται στον Θεό και νιώθουν πολλές τύψεις. Κατά καιρούς, φτάνουν σε σημείο να μισούν τον εαυτό τους και αυτοχαστουκίζονται. Λένε: «Πώς μπόρεσα πάλι να κάνω τέτοιο λάθος και να προκαλέσω πόνο στον Θεό; Είμαι τόσο άκαρδος! Τόσα πράγματα έχει πει ο Θεός. Γιατί τα ξεχνάω τόσο γρήγορα; Γιατί δεν μπορώ να Του υποταχθώ και να Τον ικανοποιήσω; Η διαφθορά μου απ’ τον Σατανά είναι πραγματικά πολύ βαθιά. Δεν έχω χώρο για τον Θεό στην καρδιά μου και ούτε εκτιμώ την αλήθεια. Ζω μονίμως σύμφωνα με σατανικές φιλοσοφίες και δεν λαμβάνω υπόψη μου τις προθέσεις του Θεού. Στ’ αλήθεια, δεν έχω συνείδηση ούτε λογική. Είμαι πάρα πολύ επαναστατικός ενάντια στον Θεό!» Έτσι, παίρνουν την απόφαση να μετανοήσουν, να κάνουν πράξη την αλήθεια, να εκτελέσουν καλά το καθήκον τους και να ικανοποιήσουν τον Θεό. Η καρδιά τους έχει πράγματι μετανοήσει, αλλά δεν είναι εύκολο να απαλλαγεί κανείς από μια διεφθαρμένη διάθεση· για να αλλάξει κανείς έστω και λίγο, πρέπει να υποβληθεί σε κάποιες δοκιμασίες και εξευγενισμό. Αυτήν τη στιγμή, πολλοί άνθρωποι έχουν αρχίσει να εστιάζουν την προσοχή τους στην αλήθεια· αυτοί οι άνθρωποι είναι πρόθυμοι να εισέλθουν στην αλήθεια-πραγματικότητα και να υποταχθούν στον Θεό. Και πώς πρέπει να ασκείται κανείς όταν έχει πραγματικά μετανοημένη καρδιά; Αφενός, πρέπει να προσεύχεται στον Θεό και να αναζητά περισσότερο την αλήθεια, λύνοντας τα προβλήματά του και βρίσκοντας ένα μονοπάτι άσκησης καθώς εκτελεί το καθήκον του. Αφετέρου, πρέπει να βρίσκει ανθρώπους που κατανοούν την αλήθεια και να συναναστρέφεται μαζί τους, αναλύοντας την επαναστατικότητά του, τη φύση-ουσία του, αλλά και τους τομείς στους οποίους αντιστέκεται στον Θεό. Πρέπει να μάθει πολύ καλά αυτά τα προβλήματα, κι έπειτα να εξετάσει πολύ προσεκτικά τα λόγια του Θεού για να δει πώς εφαρμόζονται στον ίδιο· πρέπει ξανά και ξανά να εξετάζει εκείνα τα καίριας σημασίας λόγια του Θεού, και να κάνει αυτοκριτική για τα προβλήµατά του και τη φύση-ουσία του, μέχρι να αποκτήσει αληθινή γνώση. Αν το κάνει αυτό, μπορεί να δείξει πραγματική μεταμέλεια και να μισήσει τον εαυτό του. Στη συνέχεια, πρέπει να αποκαλύψει τις δυσκολίες που αντιμετωπίζει όταν εκτελεί το καθήκον του και να τις λύσει χρησιμοποιώντας την αλήθεια. Με τον τρόπο αυτόν, μειώνονται οι δυσκολίες του όταν εκτελεί το καθήκον του και έχει επιτευχθεί κάποιο αποτέλεσμα. Αν κάποιος θέλει να μετανοήσει αληθινά, έτσι πρέπει να ασκείται. Αυτό είναι το μοναδικό μονοπάτι για την αληθινή μετάνοια.

Τι αποτέλεσμα θα φέρει η επιδίωξη της αλήθειας; Εν μέρει, ο στόχος που έχει κανείς όταν επιδιώκει την αλήθεια είναι να απαλλαγεί από τη διεφθαρμένη του διάθεση· αφετέρου, την επιδιώκει με στόχο να μπορέσει να την κάνει πράξη όταν εκτελεί το καθήκον του και να υποταχθεί πραγματικά στον Θεό. Αυτή είναι η μαρτυρία της αληθινής μετάνοιας. Για να μετανοήσει κανείς αληθινά, πρέπει να κατανοήσει και να κάνει πράξη την αλήθεια προτού φτάσει σε κάποιο αποτέλεσμα. Αν δεν λύσεις το πρόβλημα αναζητώντας την αλήθεια και η μετάνοιά σου μείνει μόνο στα λόγια, τότε δεν μπορεί να φέρει αποτέλεσμα. Έτσι δεν πρόκειται να νιώσεις γαλήνιος ούτε προσγειωμένος. Αν το μόνο που κάνεις είναι να λες στην προσευχή ότι θέλεις να μετανοήσεις αληθινά, αλλά όταν εκτελείς το καθήκον σου δεν αναζητάς την αλήθεια για να λύσεις τα προβλήματά σου και να εκτελέσεις ικανοποιητικά το καθήκον σου, τότε προσπαθείς να εξαπατήσεις τον Θεό. Η αληθινή μετάνοια εκδηλώνεται κυρίως όταν κάποιος εκτελεί το καθήκον του πιστά, ενεργώντας σύμφωνα με τις αρχές, κάνοντας πράξη την αλήθεια και καταθέτοντας αληθινή μαρτυρία. Αυτά είναι τα σημάδια της αληθινής μετάνοιας, αλλά και η μαρτυρία της αληθινής μετάνοιας. Άραγε δεν προσπαθεί κάποιος να εξαπατήσει τον Θεό αν το μόνο που κάνει είναι να Του μιλάει για μετάνοια στην προσευχή, χωρίς να κάνει καλά το καθήκον του; Αν κάτι δεν μπορεί να περάσει έστω τα όρια της συνείδησής του, πώς είναι δυνατόν να περάσει τον Θεό; Σε όποιες συνθήκες κι αν βρίσκεσαι, εφόσον δεν μπορείς να εκτελέσεις ειλικρινά το καθήκον σου για τον Θεό, και συνεχίζεις να το εκτελείς με πολλά προβλήματα, χωρίς να αναζητάς την αλήθεια για να τα λύσεις, τότε έχεις μεγάλο πρόβλημα· πρέπει να προσευχηθείς σοβαρά γι’ αυτό και να κάνεις αυτοκριτική. Αν δεν μπορείς να μετανοήσεις αληθινά και εκτελείς συνέχεια ανεπαρκώς το καθήκον σου, τότε σίγουρα κινδυνεύεις να αποκλειστείς. Δεν έχει σημασία πόσα χρόνια πιστεύεις στον Θεό· αν εκτελείς συνέχεια επιπόλαια το καθήκον σου, αν κυνηγάς πάντα το προσωπικό σου όφελος, αν εκμεταλλεύεσαι συνέχεια τον οίκο του Θεού, χωρίς να αποδέχεσαι ούτε να κάνεις πράξη την αλήθεια έστω και λίγο, τότε δεν είσαι αληθινός πιστός στον Θεό. Είσαι κάποιος που αποστρέφεται την αλήθεια, ένας δύσπιστος που έχει σκοπό μόνο να χορτάσει με άρτο. Μπορεί να ζεις ακόμη στον οίκο του Θεού και να λες ακόμη ότι είσαι πιστός σ’ Αυτόν, αλλά η αλήθεια είναι ότι δεν έχεις πλέον σχέση μαζί Του. Σε έχει παραμερίσει από καιρό, και έχεις γίνει ένα άψυχο κέλυφος, ένας ζωντανός νεκρός. Και τότε ποιο είναι το νόημα να ζεις; Όποιος έχει φτάσει σ’ αυτό το στάδιο ήδη δεν έχει κανέναν αξιόλογο προορισμό. Η μόνη του διέξοδος είναι να προσέλθει γρήγορα ενώπιον του Θεού για εξομολόγηση. Αν είσαι όντως ειλικρινής και μετανοήσεις ειλικρινά, τότε ο Θεός θα ξεχάσει τις παραβάσεις σου. Πρέπει, όμως, να θυμάσαι κάτι: Ποτέ μα ποτέ, και άσχετα απ’ το αν γνωρίζεις τον Θεό ή αν έχεις αντιλήψεις και παρανοήσεις γι’ Αυτόν, δεν πρέπει να Τον πολεμάς ή να Τον αψηφάς. Αν το κάνεις, είναι βέβαιο πως θα τιμωρηθείς. Αν διαπιστώσεις ότι η καρδιά σου έχει σκληρύνει και βρίσκεσαι σε μια κατάσταση όπου λες: «Έτσι θα το κάνω· για να δούμε τι θα μου κάνει ο Θεός. Δεν φοβάμαι κανέναν. Έτσι το έκανα πάντα παλιά», τότε έχεις πρόβλημα. Όλο αυτό είναι έκρηξη σατανικής φύσης· πρόκειται για αδιαλλαξία. Γνωρίζεις ήδη πολύ καλά ότι κάνεις λάθος, και αυτό είναι ήδη επικίνδυνο, αλλά εσύ δεν το παίρνεις στα σοβαρά. Δεν νιώθεις φόβο στην καρδιά σου, δεν αναγνωρίζεις καμία κατηγορία και καμία μομφή, δεν ανησυχείς ούτε νιώθεις θλίψη· δεν ξέρεις καν πώς να μετανοήσεις. Πρόκειται για μια κατάσταση αδιαλλαξίας, η οποία θα σου προκαλέσει προβλήματα. Έτσι γίνεται εύκολο να σε βάλει στο περιθώριο ο Θεός. Αν κάποιος φτάσει σ’ αυτό το σημείο και παραμένει τόσο μουδιασμένος, αγνοώντας ότι πρέπει να γυρίσει πίσω, τότε γίνεται να αποκατασταθεί η σχέση του με τον Θεό; Δεν πρόκειται να αποκατασταθεί εύκολα. Και τότε πώς γίνεται να αποκαταστήσεις μια κανονική σχέση με τον Θεό που να σε κάνει να θεωρείς απολύτως φυσικό και δικαιολογημένο το να Τον προσεγγίσεις; Μια σχέση κατά την οποία μπορείς να υποταχθείς και να υποκλιθείς σ’ Αυτόν, να Του προσφέρεις ό,τι έχεις, να έχεις τον φόβο Του και να αποδέχεσαι τα λόγια Του ως την αλήθεια, είτε τα καταλαβαίνεις είτε όχι, και στη συνέχεια να αναζητάς την αλήθεια και να κάνεις πράξη την υποταγή; Πότε μπορείς να επανέλθεις σε μια τέτοια κατάσταση; Μέχρι πού πρέπει να φτάσεις για να αποκαταστήσεις αυτήν την κατάσταση; Φοβάμαι ότι σίγουρα θα είναι δύσκολο, γιατί δεν έχουν σχέση ο χρόνος, η διάρκεια του ταξιδιού ή η απόσταση που διανύεις. Είναι ζήτημα της κατάστασης της ζωής σου και του κατά πόσο έχεις όντως εισέλθει στην αλήθεια-πραγματικότητα. Αν πιστεύεις εδώ και πολλά χρόνια στον Θεό, αλλά δεν μπορείς με τίποτα να λύσεις τα προβλήματα που έχεις μέσα σου χρησιμοποιώντας την αλήθεια, και δεν καταλαβαίνεις πόσο σοβαρά είναι αυτά τα προβλήματα, κι αν ζεις συχνά χαρωπά σε μια επαναστατική κατάσταση χωρίς την παραμικρή επίγνωση, αν κάνεις συνέχεια τα λάθος πράγματα, αν λες τα λάθος λόγια, αν αντιτίθεσαι, αντιστέκεσαι και επαναστατείς ενάντια στον Θεό με σκληρή καρδιά, και αν εμμένεις πεισματικά στις αντιλήψεις, στις φαντασιοκοπίες, στις σκέψεις και στις απόψεις σου, χωρίς καν να το αντιλαμβάνεσαι, τότε δεν διαθέτεις καμία αλήθεια-πραγματικότητα, δεν είσαι κάποιος που υποτάσσεται στον Θεό και απέχεις πολύ απ’ το να εκπληρώσεις τις απαιτήσεις του Θεού. Όλα αυτά πρέπει να είναι ξεκάθαρα μέσα σου. Εάν δεν μπορείς να διακρίνεις καθαρά την αληθινή σου κατάσταση και θεωρείς ότι πιστεύεις με μια χαρά τρόπο, ότι μπορείς να δαπανήσεις τον εαυτό σου για τον Θεό, ότι έχεις υποφέρει και έχεις πληρώσει τίμημα, και πως έχεις εγγυημένη είσοδο στη βασιλεία των ουρανών, τότε δεν έχεις την παραμικρή λογική. Δεν διαθέτεις καμία αλήθεια-πραγματικότητα, αλλά ούτε καν το γνωρίζεις. Όλο αυτό δείχνει ότι δεν έχεις καθαρό μυαλό, ότι είσαι σε σύγχυση, ότι είσαι μπερδεμένος και ότι το επίπεδό σου δεν φτάνει για να κατανοήσεις την αλήθεια ή να φτάσεις στην αυτογνωσία· οπότε, δεν γίνεται να σε σώσει ο Θεός.

Ξέρετε ποιους ανθρώπους εγκαταλείπει τελικά ο Θεός; (Εκείνους που παραμένουν συνέχεια αδιάλλακτοι και δεν μετανοούν ενώπιόν Του.) Ποια είναι η συγκεκριμένη κατάσταση ανθρώπων σαν κι αυτούς; (Όταν εκτελούν τα καθήκοντά τους, είναι πάντα επιπόλαιοι· όταν πάλι αντιμετωπίζουν προβλήματα, δεν αναζητούν την αλήθεια για να τα λύσουν. Δεν αντιμετωπίζουν σοβαρά την άσκηση της αλήθειας και κάνουν τα πάντα με προχειρότητα. Αρκούνται απλώς στο να μην κάνουν κακά και άσχημα πράγματα, αλλά δεν πασχίζουν προς την κατεύθυνση της αλήθειας.) Η επιπόλαιη συμπεριφορά εξαρτάται απ’ την περίσταση. Κάποιοι άνθρωποι την έχουν επειδή δεν καταλαβαίνουν την αλήθεια και μάλιστα πιστεύουν ότι η επιπολαιότητα είναι κάτι το φυσιολογικό. Κάποιοι είναι επίτηδες επιπόλαιοι, δηλαδή επιλέγουν συνειδητά να ενεργούν με τέτοιον τρόπο. Το κάνουν όταν δεν καταλαβαίνουν την αλήθεια, και ακόμα κι όταν την καταλάβουν, δεν βελτιώνουν τη συμπεριφορά τους. Δεν κάνουν πράξη την αλήθεια κι ενεργούν σταθερά με αυτόν τον τρόπο, χωρίς να έχουν την παραμικρή αλλαγή. Όταν κάποιος τους επικρίνει, ούτε ακούνε ούτε αποδέχονται το κλάδεμα. Κάθε άλλο, εμμένουν πεισματικά στις θέσεις τους μέχρι τέλους. Πώς λέγεται αυτό; Λέγεται αδιαλλαξία. Όλοι γνωρίζουν ότι η «αδιαλλαξία» είναι ένας όρος αρνητικός και υποτιμητικός. Δεν είναι καλή λέξη. Ποια έκβαση νομίζετε, λοιπόν, πως θα είχε κανείς αν ίσχυε γι’ αυτόν ο όρος «αδιάλλακτος», αν ταίριαζε σ’ αυτήν την περιγραφή; (Ο Θεός τον αποστρέφεται, τον απορρίπτει και τον παραμερίζει.) Να σας πω κάτι: Ο Θεός απεχθάνεται περισσότερο και θέλει περισσότερο απ’ όλους να εγκαταλείψει τους αδιάλλακτους ανθρώπους αυτού του είδους. Ξέρουν καλά τα παραπτώματά τους, αλλά δεν μετανοούν, δεν παραδέχονται ποτέ τα λάθη τους· βρίσκουν συνέχεια δικαιολογίες κι επιχειρήματα για να δικαιολογήσουν τον εαυτό τους και να αποποιηθούν την ευθύνη, ενώ ψάχνουν βολικούς και πλάγιους τρόπους να αποφύγουν το θέμα. Κρύβουν τις πράξεις τους για να μην τις δουν οι άλλοι και κάνουν συνέχεια λάθη χωρίς μέσα τους να έχουν το παραμικρό ίχνος μετάνοιας ή εξομολόγησης. Ένας τέτοιος άνθρωπος προκαλεί πολλά προβλήματα, και δεν είναι εύκολο να φτάσει στη σωτηρία. Αυτούς τους ανθρώπους θέλει να εγκαταλείψει ο Θεός. Γιατί να τους εγκαταλείψει; (Επειδή δεν αποδέχονται καθόλου την αλήθεια και η συνείδησή τους είναι πλέον μουδιασμένη.) Τέτοιοι άνθρωποι δεν σώζονται με τίποτα. Ο Θεός δεν σώζει αυτούς τους ανθρώπους· δεν κάνει τέτοιο άχρηστο έργο. Εξωτερικά φαίνεται ότι ο Θεός δεν τους σώζει και δεν τους θέλει, αλλά στην πραγματικότητα υπάρχει ένας πρακτικός λόγος, ότι, δηλαδή, αυτοί οι άνθρωποι δεν αποδέχονται τη σωτηρία Του· απορρίπτουν τη σωτηρία του Θεού και αντιστέκονται σ’ αυτήν. Σκέφτονται: «Τι κερδίζω αν υποταχθώ σ’ Εσένα, αν αποδεχτώ και κάνω πράξη την αλήθεια; Ποιο είναι το όφελος; Θα το κάνω μόνο αν έχω να αποκομίσω κάποιο όφελος. Αν δεν έχω να κερδίσω κάτι, τότε δεν πρόκειται το κάνω». Τι άνθρωποι είναι αυτοί; Είναι άνθρωποι που τους καθοδηγεί η ιδιοτέλεια, και η ιδιοτέλεια καθοδηγεί όλους όσοι δεν αγαπούν την αλήθεια. Όσοι καθοδηγούνται από την ιδιοτέλεια δεν μπορούν να αποδεχτούν την αλήθεια. Πώς θα αντιδράσει κάποιος τον οποίο τον καθοδηγεί η ιδιοτέλεια αν προσπαθήσεις να συναναστραφείς μαζί του πάνω στην αλήθεια και του ζητήσεις να αποκτήσει αυτογνωσία και να παραδεχτεί τα λάθη του; «Τι έχω να κερδίσω αν παραδεχτώ τα λάθη μου; Τι ευλογίες θα λάβω αν με κάνεις να παραδεχτώ ότι έσφαλα και με βάλεις να εξομολογηθώ τις αμαρτίες μου και να μετανοήσω; Θα ζημιωθεί η φήμη μου και τα συμφέροντά μου. Θα υποστώ απώλειες. Ποιος θα με αποζημιώσει;» Τέτοια νοοτροπία έχουν αυτοί οι άνθρωποι. Επιδιώκουν μόνο το προσωπικό τους κέρδος και θεωρούν πολύ ασαφές το να ενεργούν με έναν συγκεκριμένο τρόπο προκειμένου να λάβουν τις ευλογίες του Θεού. Πολύ απλά, το θεωρούν αδύνατον· πιστεύουν μόνο ό,τι βλέπουν με τα ίδια τους τα μάτια. Ανθρώπους σαν κι αυτούς τους καθοδηγεί η ιδιοτέλεια· ζουν σύμφωνα με τη σατανική φιλοσοφία «Ο σώζων εαυτόν σωθήτω». Αυτή είναι η φύση-ουσία τους. Πιστεύουν κατά βάθος πως το να αναγνωρίζουν τον Θεό και την αλήθεια σημαίνει ότι πιστεύουν στον Θεό. Θεωρούν αποδεκτό το να μην κάνουν κακό, με την προϋπόθεση, όμως, να κερδίζουν οφέλη και να μην έχουν καθόλου απώλειες. Μόνο όταν δεν θίγονται τα συμφέροντά τους μιλάνε για την άσκηση της αλήθειας και την υποταγή στον Θεό. Αν πληγούν τα συμφέροντά τους, τότε δεν μπορούν ούτε να κάνουν πράξη την αλήθεια ούτε να υποταχθούν στον Θεό. Ακόμα πιο αδύνατο είναι να δαπανήσουν τον εαυτό τους, να υποφέρουν ή να πληρώσουν τίμημα για τον Θεό. Τέτοιοι άνθρωποι δεν είναι αληθινοί πιστοί. Ζουν για τα συμφέροντά τους, επιδιώκουν μόνο ευλογίες και οφέλη, και δεν θέλουν να ταλαιπωρηθούν ούτε να πληρώσουν τίμημα, μα απ’ την άλλη δεν παύουν να θέλουν μια θέση στον οίκο του Θεού για να αποφύγουν την έκβαση του θανάτου. Τέτοιοι άνθρωποι δεν αποδέχονται το παραμικρό μέρος της αλήθειας και δεν γίνεται να σωθούν από τον Θεό. Ο Θεός μπορεί παρ’ όλα αυτά να τους σώσει; Σίγουρα θα τους αποστρέφεται, θα τους απορρίψει και θα τους αποκλείσει. Αυτό σημαίνει ότι δεν τους σώζει ο Θεός; Οι ίδιοι έχουν εγκαταλείψει τον εαυτό τους. Δεν πασχίζουν προς την κατεύθυνση της αλήθειας, δεν προσεύχονται ούτε βασίζονται στον Θεό. Άρα, πώς γίνεται να τους σώσει ο Θεός; Ο μόνος δρόμος είναι να τους εγκαταλείψει, να τους παραμερίσει και να τους αφήσει να κάνουν αυτοκριτική. Αν θέλουν να σωθούν, τότε ο μόνος τρόπος είναι να αποδεχτούν την αλήθεια, να φτάσουν στην αυτογνωσία, να κάνουν πράξη τη μετάνοια και να βιώσουν την αλήθεια-πραγματικότητα. Αν τα κάνουν όλα αυτά, μπορούν να λάβουν την έγκριση του Θεού. Πρέπει να κάνουν πράξη την αλήθεια, ώστε μπορέσουν να υποταχθούν στον Θεό και να έχουν τον φόβο Του· αυτός είναι και ο απώτερος στόχος της σωτηρίας. Οι άνθρωποι πρέπει να ενσαρκώνουν και να βιώνουν την υποταγή στον Θεό και τον φόβο Θεού. Αν δεν βαδίζεις στο μονοπάτι της επιδίωξης της αλήθειας, τότε δεν υπάρχει άλλο μονοπάτι να επιλέξεις. Αν κάποιος δεν βαδίζει σ’ αυτό το μονοπάτι, το μόνο που μπορεί να πει κανείς είναι ότι δεν πιστεύει πως η αλήθεια μπορεί να τον σώσει. Δεν πιστεύει ότι όλα τα λόγια που είπε ο Θεός μπορούν να τον αλλάξουν και να τον κάνουν αληθινό άνθρωπο. Επιπλέον, ουσιαστικά δεν πιστεύει ότι ο Θεός είναι η αλήθεια ούτε πιστεύει ότι η αλήθεια μπορεί να αλλάξει και να σώσει τους ανθρώπους. Επομένως, όπως κι αν το αναλύσεις, η καρδιά ενός τέτοιου ανθρώπου είναι γεμάτη αδιαλλαξία. Ό,τι κι αν γίνει, αυτός ο άνθρωπος αρνείται να αποδεχτεί την αλήθεια, και είναι αδύνατον να σωθεί.

Έχουν κάποιοι από σας αδιάλλακτη κατάσταση; (Ναι.) Είστε, λοιπόν, όλοι σας αδιάλλακτοι; Τι διαφορά έχει το να έχεις αδιάλλακτη κατάσταση και το να είσαι αδιάλλακτος; Θα πρέπει να γίνει διάκριση μεταξύ των δύο, αφού πρόκειται για διαφορετικά ζητήματα. Το να έχεις αδιάλλακτη κατάσταση σημαίνει να έχεις μια τέτοιου είδους διεφθαρμένη διάθεση. Αν καταφέρεις να αποδεχτείς την αλήθεια, τότε μπορείς να φτάσεις στη σωτηρία· αν, όμως, είσαι αδιάλλακτος ως άνθρωπος, τότε θα έχεις πρόβλημα. Οι αδιάλλακτοι άνθρωποι δεν αποδέχονται καθόλου την αλήθεια· δεν θα μπορέσουν να φτάσουν στη σωτηρία. Αυτή είναι η διαφορά ανάμεσα σ’ αυτά τα δύο είδη ανθρώπων. Όσοι έχουν μια αδιάλλακτη κατάσταση επιδεικνύουν κάποια επαναστατική συμπεριφορά και αποκαλύπτουν μέσα τους κάποια διαφθορά. Όσο, όμως, αποκαλύπτουν αυτήν τη διαφθορά, εξομολογούνται συνέχεια τις αμαρτίες τους, μετανοούν ενώπιον του Θεού και αποδέχονται συνεχώς την κρίση, την παίδευση και τη συμμόρφωσή Του. Όσες φορές κι αν αποτύχουν ή σκοντάψουν, μπορούν να κάνουν αυτοκριτική, να λύσουν τα προβλήματα, να ξανασηκωθούν και να συνεχίσουν να ακολουθούν τον Θεό. Μέσα απ’ αυτό το ταξίδι, κατανοούν στ’ αλήθεια τη διεφθαρμένη τους διάθεση και συνειδητοποιούν ότι το γεγονός πως βιώνουν την κρίση και την παίδευση του Θεού είναι πράγματι μια μορφή σωτηρίας, και ότι δεν μπορούν χωρίς αυτά. Καθώς μετανοούν συνέχεια, εξομολογούνται όλη την ώρα και αποδέχονται συνέχεια την κρίση και την παίδευση του Θεού, η ζωή τους αναπτύσσεται βήμα βήμα και η πνευματική τους κατάσταση αλλάζει συνεχώς. Κατά τη διαδικασία αυτή, μπορεί κανείς να αποβάλει σιγά σιγά τη διεφθαρμένη διάθεσή του, και τότε αναπτύσσεται και μεταμορφώνεται. Αν κρίνει κανείς από την επαναστατική συμπεριφορά αυτών των ανθρώπων, μπορεί να μοιάζουν κι αυτοί αρκετά αδιάλλακτοι, ενώ κάποιες φορές έχουν πράγματι αδιάλλακτη κατάσταση· δεν είναι, όμως, τέτοιου είδους άνθρωποι. Εφόσον δεν είναι τέτοιου είδους άνθρωποι, τότε σίγουρα έχουν να παρουσιάσουν θετικές συμπεριφορές και πρόοδο. Άνθρωποι σαν κι αυτούς μπορούν να σωθούν. Τι άνθρωποι είστε εσείς; (Αναγνωρίζουμε πότε έχουμε σφάλει, και είμαστε πρόθυμοι να μετανοήσουμε ενώπιον του Θεού και να διορθώσουμε τα λάθη μας.) Εάν καταλαβαίνεις τα λάθη σου, την επαναστατικότητά σου και τις διεφθαρμένες διαθέσεις που αποκαλύπτεις, κι αν μέσα σου νιώθεις τύψεις και μεταμέλεια, τότε αυτό είναι καλό και υπάρχει ελπίδα για σωτηρία. Αν, όμως, υποκειμενικά δεν καταλαβαίνεις καθόλου την επαναστατικότητά σου ή τη διαφθορά σου, και αν, όταν κάποιος την επισημαίνει, εσύ πεισμώνεις και δεν το αποδέχεσαι, ενώ καταφεύγεις μάλιστα ακόμα και σε σοφιστείες και δικαιολογίες, τότε θα έχεις πρόβλημα· δεν θα είναι εύκολο να σωθείς. Αν πιστεύεις στον Θεό για λίγο καιρό, ας πούμε για τρία με πέντε χρόνια, και ακόμα δεν καταλαβαίνεις πολλά πράγματα για την πίστη, γι’ αυτό φταίει το πολύ μικρό σου ανάστημα. Αν, όμως, πιστεύεις για πάνω από δέκα χρόνια και συνεχίζεις να μην έχεις αυτογνωσία και να μην αποδέχεσαι το κλάδεμα, τότε έχεις μεγάλο πρόβλημα. Ένας τέτοιος άνθρωπος έχει αδιάλλακτη διάθεση και αρνείται να αποδεχτεί την αλήθεια. Όσο γι’ αυτούς που δεν καταλαβαίνουν την αλήθεια και δεν διαθέτουν πραγματικότητα, πρέπει να εξετάσουμε σε ποιο χρονικό σημείο βρίσκονται. Κάποιοι έχουν καλό επίπεδο, εισέρχονται γρήγορα στην αλήθεια και μετά από μόλις ένα ή δύο χρόνια πίστης, καταλαβαίνουν ήδη τι σημαίνει ζωή-είσοδος. Πιθανό, επίσης, να έχουν επαφή με ανθρώπους που τα έχουν πάει καλά στη ζωή-είσοδο, που διαθέτουν την αλήθεια-πραγματικότητα και καταλαβαίνουν πολλές αλήθειες. Αυτά τα πράγματα τα λαχταρούν κι οι νέοι πιστοί, και γι’ αυτό ακούνε πολύ και λαμβάνουν πολλά, με αποτέλεσμα να έχουν γρήγορη ζωή-είσοδο. Κάποιοι άνθρωποι έχουν κακό επίπεδο, και ακόμα κι αν έρθουν σε επαφή με ανθρώπους καλού επιπέδου, η πρόοδός τους είναι αργή. Άλλοι έχουν μια έμφυτη αντιπάθεια για την αλήθεια, και όσα χρόνια κι αν πιστεύουν, δεν πρόκειται να την κάνουν πράξη ούτε να σημειώσουν πρόοδο στη ζωή τους. Σε κάποιους αρέσει απλώς να κάνουν πράγματα και είναι πολύ ενθουσιώδεις, αλλά δεν είναι πρόθυμοι να πασχίσουν προς την κατεύθυνση της αλήθειας. Είναι απασχολημένοι κάθε μέρα, αλλά δεν σημειώνουν πρόοδο στη ζωή τους. Οι άνθρωποι που πιστεύουν στον Θεό μπορούν να βρεθούν σε ένα σωρό καταστάσεις. Παρ’ όλα αυτά, μόνο εκείνοι που αγαπούν την αλήθεια μπορούν να την κάνουν πράξη, να την αποκτήσουν και να φτάσουν στη σωτηρία. Δεν υπάρχει τίποτα πιο ανησυχητικό για έναν πιστό απ’ το να έχει αδιάλλακτη διάθεση και να μην αποδέχεται την αλήθεια. Τέτοιοι άνθρωποι προκαλούν τα μεγαλύτερα προβλήματα και αυτό είναι πρόβλημα της φύσης τους. Μπορεί να αποδέχονται το δόγμα, αλλά αρνούνται να αποδεχτούν την αλήθεια. Αυτοί είναι οι άνθρωποι που έχουν τις λιγότερες πιθανότητες να σωθούν. Το μόνο που μπορεί να γίνει μ’ αυτούς που δεν αγαπούν την αλήθεια και την αποστρέφονται είναι να εγκαταλειφθούν.

Θα σας πω δύο παραδείγματα από ψέματα. Υπάρχουν δύο είδη ανθρώπων που είναι ικανοί να πουν ψέματα. Εσείς πρέπει να διακρίνετε ποιοι άνθρωποι είναι αδιάλλακτοι και αμετανόητοι. Πρέπει, επίσης, να διακρίνετε ποιοι μπορούν να σωθούν. Αυτοί που μπορούν να σωθούν, παρόλο που αποκαλύπτουν συχνά διαφθορά, εφόσον μπορούν να αποδεχθούν την αλήθεια, να κάνουν αυτοκριτική και να φτάσουν στην αυτογνωσία, έχουν ακόμα ελπίδες. Στο πρώτο παράδειγμα, έχουμε έναν άνθρωπο που έλεγε συχνά ψέματα. Από τη στιγμή, όμως, που κατανόησε την αλήθεια, την επόμενη φορά που είπε κάποιο ψέμα αντέδρασε διαφορετικά. Ένιωσε βαθύ πόνο και οδύνη, και αναλογίστηκε: «Πάλι είπα ψέματα. Γιατί δεν μπορώ να αλλάξω; Αυτήν τη φορά, ό,τι κι αν γίνει, πρέπει να φανερώσω το ζήτημα, να εκφραστώ ανοιχτά για να αποκαλύψω και να αναλύσω τον αληθινό μου εαυτό. Πρέπει να ξεκαθαρίσω το γεγονός ότι έλεγα ψέματα για να διαφυλάξω την υπόληψή μου». Μόλις εκφράστηκε ανοιχτά και μετά τη συναναστροφή, ηρέμησε και συνειδητοποίησε το εξής: «Τελικά το ψέμα είναι πολύ επώδυνο, ενώ η ειλικρίνεια είναι κάτι τόσο βολικό και υπέροχο! Ο Θεός απαιτεί απ’ τους ανθρώπους να είναι ειλικρινείς· αυτήν την ομοιότητα πρέπει να έχουν οι άνθρωποι». Αφότου βίωσε αυτήν τη λίγη ευφορία, από τότε κι έπειτα, είχε τον νου του να λέει λιγότερα ψέματα, να τα αποφεύγει όσο το δυνατόν περισσότερο, να μιλάει όταν έχει κάτι να πει, και να είναι ειλικρινής στα λόγια και στις πράξεις, να είναι ειλικρινής άνθρωπος. Όταν, όμως, του τύχαινε μια κατάσταση που είχε σχέση την υπερηφάνεια του, φυσικό και επόμενο ήταν να πει ψέματα, κάτι που αργότερα το μετάνιωνε. Αργότερα, βρέθηκε σε μια κατάσταση κατά την οποία μπορούσε να φανεί καλός, και είπε πάλι ψέματα. Μίσησε τον εαυτό του μέσα του. Σκέφτηκε: «Γιατί δεν μπορώ να ελέγξω το στόμα μου; Μήπως έχει κάποιο πρόβλημα η φύση μου; Μήπως είμαι πολύ δόλιος;» Συνειδητοποίησε ότι έπρεπε να λύσει αυτό το πρόβλημα· αν δεν το έλυνε, ο Θεός θα τον αποστρεφόταν, θα τον απέρριπτε και θα τον απέκλειε. Προσευχήθηκε στον Θεό, ζητώντας να πειθαρχηθεί αν έλεγε ξανά ψέματα, και ήταν πρόθυμος να αποδεχτεί την τιμωρία. Βρήκε το θάρρος να αναλύσει τον εαυτό του στις συναθροίσεις και είπε: «Όταν έλεγα ψέματα σε αυτές τις καταστάσεις, το έκανα επειδή είχα εγωιστικά κίνητρα και με κυβερνούσαν οι σκοποί μου. Με την αυτοκριτική, συνειδητοποίησα ότι κάθε φορά που λέω ψέματα, το κάνω για λόγους ματαιοδοξίας ή για το προσωπικό μου κέρδος. Τώρα το βλέπω καθαρά: Ζω για την περηφάνια και για τα συμφέροντά μου, κι αυτό με έκανε να λέω συνέχεια ψέματα για το καθετί». Καθώς ανέλυε τα ψέματά του, φανέρωσε και τους σκοπούς του και ανακάλυψε το πρόβλημα της διεφθαρμένης διάθεσής του. Βγαίνει έτσι διπλά κερδισμένος· μπορεί να κάνει πράξη το να είναι ειλικρινής και την ίδια στιγμή να αποκτήσει διαφώτιση και να αναγνωρίσει τη διεφθαρμένη του διάθεση. Έπειτα, συλλογίστηκε: «Πρέπει να αλλάξω! Μόλις ανακάλυψα ότι έχω αυτό το πρόβλημα. Πρόκειται για αληθινή διαφώτιση απ’ τον Θεό. Όσοι κάνουν πράξη την αλήθεια έχουν τις ευλογίες Του!» Πήρε, επίσης, μια μικρή γεύση από το πόσο γλυκιά είναι η άσκηση της αλήθειας. Μια μέρα, όμως, άθελά του είπε άλλο ένα ψέμα. Προσευχήθηκε και πάλι στον Θεό, ζητώντας να τον πειθαρχήσει. Επίσης, αναλογίστηκε γιατί όποτε μιλάει, έχει πάντα κρυφούς σκοπούς, και γιατί σκέφτεται πάντα τη ματαιοδοξία και την περηφάνια του, και όχι τις προθέσεις του Θεού. Μετά την αυτοκριτική, κατάλαβε κάπως τη διεφθαρμένη διάθεσή του και άρχισε να απεχθάνεται τον εαυτό του. Συνέχισε με αυτόν τον τρόπο να αναζητά την αλήθεια και να πασχίζει προς την κατεύθυνσή της. Μετά από τρία με πέντε χρόνια, τα ψέματά του μειώνονταν όλο και περισσότερο, ενώ σε όλο και περισσότερες περιπτώσεις έλεγε αυτό που σκεφτόταν και φερόταν ειλικρινά. Η καρδιά του έγινε σιγά σιγά πιο αγνή και είχε μέσα της όλο και περισσότερη γαλήνη και χαρά. Ζούσε περνώντας όλο και πιο πολύ χρόνο υπό την παρουσία του Θεού και η κατάστασή του γινόταν όλο και πιο κανονική. Αυτή είναι η πραγματική κατάσταση ενός ανθρώπου που έλεγε συχνά ψέματα, όταν βιώνει την εμπειρία της ειλικρίνειας. Συνεχίζει, λοιπόν, άραγε να λέει ψέματα και τώρα αυτός ο άνθρωπος; Είναι ακόμη ικανός να πει ψέματα; Είναι στ’ αλήθεια ειλικρινής; Δεν μπορούμε να πούμε ότι είναι ειλικρινής. Το μόνο που μπορούμε να πούμε είναι ότι μπορεί να κάνει πράξη την αλήθεια του να είναι ειλικρινής, και ότι βρίσκεται στη διαδικασία να κάνει πράξη το να είναι ειλικρινής, αλλά δεν έχει ακόμη μεταμορφωθεί πλήρως σε ειλικρινή άνθρωπο. Με άλλα λόγια, είναι ένας άνθρωπος πρόθυμος να κάνει πράξη την αλήθεια. Μπορεί να ειπωθεί ότι κάποιος που είναι πρόθυμος να κάνει πράξη την αλήθεια είναι άνθρωπος που την αγαπάει; Εφόσον έχει κάνει πράξη την αλήθεια και τα γεγονότα έχουν αποκαλυφθεί, δεν είναι άρα φυσικό να οριστεί ως κάποιος που αγαπά την αλήθεια; Φυσικά, παρόλο που έκανε πράξη το να είναι ειλικρινής, δεν μπόρεσε αμέσως να κάνει πράξη την αγνή και ανοιχτή συναναστροφή ούτε να φανερώσει χωρίς επιφυλάξεις όλα όσα έκρυβε μέσα του. Συνέχισε να αποκρύπτει κάποια πράγματα και προσπαθούσε με προσοχή να προχωρήσει προς τα εμπρός. Μέσα, όμως, απ’ τις προσπάθειες και τις εμπειρίες του, συνειδητοποίησε ότι όσο περισσότερο ζει με ειλικρίνεια, τόσο καλύτερα νιώθει, τόσο περισσότερη ψυχική ηρεμία αισθάνεται, τόσο πιο εύκολο γίνεται να κάνει πράξη την αλήθεια, χωρίς μεγάλες δυσκολίες. Μόνο τότε γεύτηκε πόσο γλυκό είναι το να είναι κανείς ειλικρινής, και μεγάλωσε η πίστη του στον Θεό. Εφόσον βίωσε τι σημαίνει να είναι ειλικρινής, όχι μόνο μπορεί να κάνει πράξη την αλήθεια, αλλά βιώνει, επίσης, στην καρδιά του γαλήνη και χαρά. Την ίδια στιγμή, καταλαβαίνει λίγο πιο ξεκάθαρα το μονοπάτι της άσκησης της ειλικρίνειας. Καταλαβαίνει ότι δεν είναι πολύ δύσκολο να είσαι ειλικρινής. Βλέπει ότι ο Θεός έχει λογικές και εφικτές απαιτήσεις απ’ τους ανθρώπους, και καταλαβαίνει κάπως το έργο του Θεού. Όλα αυτά δεν είναι ένα πρόσθετο όφελος· κάθε άλλο, είναι αυτά που θα πρέπει να αποκτήσει κάποιος στο ταξίδι του προς τη ζωή-είσοδο, και κάτι που μπορεί να κερδίσει.

Το δεύτερο παράδειγμα έχει να κάνει με κάποιον που λατρεύει να λέει ψέματα, που το έχει στη φύση του. Όταν δεν μιλάει, είναι μια χαρά· μόλις, όμως, ανοίξει το στόμα του, τα λόγια του είναι τελείως νοθευμένα. Είτε το κάνει σκόπιμα είτε όχι, με λίγα λόγια, τα περισσότερα απ’ αυτά που λέει δεν είναι αξιόπιστα. Μια μέρα, μόλις είπε ένα ψέμα, σκέφτηκε: «Είναι λάθος να λέμε ψέματα και ο Θεός δυσαρεστείται έτσι. Αν μαθευόταν ότι είπα ψέματα, τότε θα ντροπιαζόμουν! Φαίνεται, όμως, ότι κάποιος πρόσεξε ότι είπα ψέματα. Εντάξει, εύκολο είναι να το διαχειριστώ. Θα βρω ένα άλλο θέμα και θα το πω με άλλα λόγια για να πάψει να είναι τόσο επιφυλακτικός, να τον παραπλανήσω και να μην μπορέσει να διακρίνει τα ψέματά μου. Δεν είναι ακόμα πιο έξυπνο αυτό;» Μετά απ’ αυτό, είπε ένα ακόμα μεγαλύτερο ψέμα για να καλύψει το προηγούμενο και να τα μπαλώσει, κι έτσι κατάφερε να παραπλανήσει τους ανθρώπους. Ένιωσε περήφανος και ικανοποιημένος με τον εαυτό του, και σκέφτηκε: «Τι έξυπνος που είμαι! Είπα ένα ψέμα που δεν μπάζει από πουθενά, και ακόμη κι αν μπάζει από κάπου, μπορώ πολύ απλά να το καλύψω με καινούργια ψέματα. Οι περισσότεροι άνθρωποι δεν μπορούν να με διακρίνουν. Τα ψέματα θέλουν μαεστρία!» Κάποιοι λένε: «Θέλει σκληρή δουλειά το να λες ψέματα. Μόλις πεις ένα ψέμα, πρέπει να πεις κι άλλα πολλά για να το καλύψεις. Πρέπει να αφιερώσεις πολλή σκέψη και προσπάθεια». Εκείνος, όμως, που ήταν ειδικός στα ψέματα δεν το πίστευε αυτό. Στη συγκεκριμένη περίπτωση, τα ψέματά του δεν φανερώθηκαν. Είπε ένα πετυχημένο ψέμα για να εξαπατήσει τους άλλους, και στη συνέχεια, όταν φοβήθηκε ότι θα εκτεθεί, είπε νέα ψέματα για να καλύψει το προηγούμενο. Αισθάνθηκε περηφάνια, και μέσα του δεν ένιωσε καθόλου ενοχές ούτε αυτομομφή. Η συνείδησή του δεν επηρεάστηκε καθόλου. Πώς είναι δυνατόν; Δεν καταλαβαίνει πόσο κακό τού κάνει να λέει ψέματα. Πιστεύει πως το ότι κάλυψε τα προηγούμενα ψέματα που είπε με νέα τον βοήθησε να βελτιώσει την εικόνα του και να αποκομίσει οφέλη. Παρά την ταλαιπωρία και την κούραση, πιστεύει ότι όλο αυτό αξίζει τον κόπο. Το θεωρεί πιο πολύτιμο απ’ το να καταλάβει την αλήθεια και να την κάνει πράξη. Γιατί αυτός ο άνθρωπος λέει συχνά ψέματα χωρίς να νιώθει ενοχές; Επειδή δεν έχει στην καρδιά του αγάπη για την αλήθεια. Εκτιμά τη ματαιοδοξία του, τη φήμη του και τη θέση του. Ποτέ δεν ανοίγει την καρδιά του για να συναναστραφεί με τους άλλους· αντίθετα, προσπαθεί να κρύψει τα ψέματά του με ψεύτικες προσποιήσεις και προσωπεία. Τέτοιου είδους επικοινωνία και επαφή έχει με τους ανθρώπους. Όσα ψέματα κι αν πει, όσα ψέματα κι αν καλύψει, όσες εγωιστικές και ποταπές προθέσεις κι αν κρύψει, μέσα του δεν νιώθει ούτε ενοχές ούτε δυσφορία. Σε γενικές γραμμές, όσοι έχουν λίγη συνείδηση και λίγη ανθρώπινη φύση θα αισθάνονταν άβολα μόλις έλεγαν ένα ψέμα και θα δυσκολεύονταν να συμφιλιωθούν μ’ αυτό. Θα είχαν ένα αίσθημα ντροπής· αυτός ο άνθρωπος, όμως, δεν σκέφτεται με τον ίδιο τρόπο. Μόλις πει ένα ψέμα, νιώθει ικανοποιημένος με τον εαυτό του και λέει: «Σήμερα είπα ακόμα ένα ψέμα και έπιασα κορόιδο αυτόν τον ηλίθιο. Με είχε λούσει κρύος ιδρώτας, αλλά εκείνος για κάποιον λόγο ούτε καν που το πρόσεξε!» Δεν τον έχει κουράσει μια τέτοια ζωή όπου συνέχεια λέει ψέματα και τα καλύπτει; Τι φύση είναι αυτή; Είναι η φύση ενός διαβόλου. Οι διάβολοι λένε ψέματα κάθε μέρα. Ζουν μια ζωή γεμάτη ψέματα και ούτε δυσφορία νιώθουν ούτε πόνο. Αν ένιωθαν δυσφορία ή πόνο, θα άλλαζαν· επειδή, όμως, το ψέμα είναι η ζωή τους, επειδή είναι στη φύση τους, δεν μπορούν να νιώσουν πόνο. Όταν εκφράζονται με φυσικό τρόπο, ούτε αυτοσυγκράτηση δείχνουν ούτε αυτοκριτική κάνουν. Όσα ψέματα κι αν πουν και όσες απάτες κι αν διαπράξουν, ούτε ενοχές νιώθουν μέσα τους ούτε τους βασανίζει η συνείδησή τους. Δεν γνωρίζουν ότι ο Θεός εξετάζει εξονυχιστικά τα βάθη της καρδιάς των ανθρώπων· δεν συνειδητοποιούν την ευθύνη που φέρουν και την τιμωρία που θα λάβουν λόγω των ψεμάτων που λένε και του δόλου με τον οποίο ενεργούν. Αυτό που φοβούνται περισσότερο είναι μήπως κάποιος εκθέσει τις δόλιες απάτες τους, οπότε αναγκάζονται να πουν ακόμα περισσότερα ψέματα για να καλύψουν τις δολοπλοκίες τους· την ίδια στιγμή, τους εξαντλεί η προσπάθεια να βρουν κάποιον τρόπο, κάποιο μέσο για να κρύψουν τα ψέματά τους και την αλήθεια σχετικά με το ποιο είναι το αληθινό τους πρόσωπο. Έχει άραγε μετανοήσει καθόλου ένας τέτοιος άνθρωπος σε όλη αυτήν τη διαδικασία; Νιώθει άραγε καθόλου ενοχές; Στενοχωριέται καθόλου; Θέλει μήπως καθόλου να αλλάξει; Όχι. Δεν θεωρεί αμαρτία το να λέει κανείς ψέματα ή να τα συγκαλύπτει, πιστεύει πως οι περισσότεροι άνθρωποι έτσι ζουν, και δεν σκοπεύει καθόλου να αλλάξει. Και σχετικά με το να είναι ειλικρινής, σκέφτεται μέσα του το εξής: «Για ποιον λόγο να είμαι ειλικρινής, να μιλάω από καρδιάς και να λέω την αλήθεια; Δεν το κάνω εγώ αυτό. Αυτό είναι για τους ανόητους· εγώ δεν είμαι και τόσο ανόητος. Αν φοβάμαι μη φανερωθώ για κάποιο ψέμα που έχω πει, θα το καλύψω με άλλους λόγους και δικαιολογίες. Δεν είμαι απ’ αυτούς που μπορούν να μιλήσουν με ειλικρίνεια. Αν το έκανα, θα ήμουν τελείως ηλίθιος!» Ούτε αποδέχεται ούτε αναγνωρίζει την αλήθεια, και όσοι δεν αναγνωρίζουν την αλήθεια δεν μπορούν να την αγαπήσουν. Ποια είναι απ’ την αρχή ως το τέλος η κατάσταση ενός τέτοιου ανθρώπου; (Είναι απρόθυμος να αλλάξει.) Η απροθυμία του να αλλάξει είναι αντικειμενικά εμφανής· ποια είναι, όμως, η πραγματική του κατάσταση; Κατά βάση αρνείται ότι η ειλικρίνεια είναι το ορθό μονοπάτι στη ζωή. Αρνείται, επίσης, την ύπαρξη της αλήθειας, την κρίση της ανθρωπότητας από τον Θεό τις έσχατες ημέρες, καθώς και το ότι Εκείνος καθορίζει την τελική έκβαση του ανθρώπου και την ατομική τιμωρία που θα λάβει ο καθένας για τις πράξεις του. Αυτό δείχνει ότι δεν έχει ικανότητα διάκρισης, ότι είναι ανόητος και ξεροκέφαλος. Ένα τέτοιο σκεπτικό προκαλεί την αδιάλλακτη κατάσταση, τις αδιάλλακτες πράξεις και συμπεριφορές του. Αυτά τα πράγματα τα προκαλεί η φύση-ουσία του ανθρώπου. Τέτοιος άνθρωπος είναι, δηλαδή ένας πραγματικά δόλιος άνθρωπος, που δεν είναι ικανός να αλλάξει. Όταν κάποιοι βλέπουν ανθρώπους σαν κι αυτούς να μην αποδέχονται την αλήθεια και να μην μπορούν να την καταλάβουν, μπορεί και να το θεωρήσουν αδιανόητο. Τέτοιοι άνθρωποι, στην πραγματικότητα, δεν έχουν κανονική ανθρώπινη φύση, ενώ δεν λειτουργεί η συνείδησή τους. Επιπλέον, δεν έχουν τη λογική της κανονικής ανθρώπινης φύσης. Κάποιος που έχει κανονική ανθρώπινη φύση και λογική, στο άκουσμα της αλήθειας και των λόγων της κρίσης, θα έκανε τουλάχιστον αυτοκριτική και θα μετανοούσε ειλικρινά· εκείνος, όμως, ο άνθρωπος, από τότε που άκουσε την αληθινή οδό, δεν αντιδρά καθόλου. Επιμένει ακόμα να ζει σύμφωνα με τη φιλοσοφία του Σατανά, και παρά τα χρόνια που περνάνε, δεν αλλάζει καθόλου η πίστη του στον Θεό. Ένας τέτοιος άνθρωπος δεν έχει τη λογική της κανονικής ανθρώπινης φύση, και είναι δύσκολο να σωθεί.

Ποιο απ’ αυτά τα δύο είδη ανθρώπων νομίζετε ότι σώζει ο Θεός; (Το πρώτο, γιατί αυτοί οι άνθρωποι, παρόλο που λένε ψέματα, μπορούν να αποδεχτούν την αλήθεια και να γίνουν ειλικρινείς.) Μπορεί κάποιοι να το δουν αυτό και να ρωτήσουν: «Πώς γίνεται αυτοί τους οποίους σώζει ο Θεός να λένε, παρ’ όλα αυτά, συνέχεια ψέματα και να κάνουν λάθη; Δεν παραμένουν διεφθαρμένοι; Δεν είναι τέλειοι άνθρωποι!» Εδώ χρησιμοποίησαν τη λέξη «τέλειοι». Τι λέτε γι’ αυτό; Αυτά τα λόγια τα λέει κάποιος που δεν καταλαβαίνει την κανονική διαδικασία της ανάπτυξης της ζωής. Ο Θεός σώζει ανθρώπους τους οποίους έχει διαφθείρει ο Σατανάς και οι οποίοι έχουν διεφθαρμένες διαθέσεις· δεν σώζει τέλειους ανθρώπους που δεν έχουν ελαττώματα ή ανθρώπους που ζουν απομονωμένοι απ’ το περιβάλλον τους. Κάποιοι, όταν αποκαλύπτουν λίγη διαφθορά, σκέφτονται: «Αντιστάθηκα ξανά στον Θεό. Πιστεύω σ’ Αυτόν τόσα χρόνια, και ακόμα δεν έχω αλλάξει. Σίγουρα ο Θεός δεν με θέλει πια!» Τότε βυθίζονται στην απόγνωση και χάνουν την προθυμία τους να επιδιώξουν την αλήθεια. Πώς σας φαίνεται αυτή η στάση; Οι ίδιοι έχουν παραιτηθεί απ’ την αλήθεια και πιστεύουν ότι ο Θεός δεν τους θέλει πλέον. Δεν παρανοούν, άρα, τον Θεό με αυτόν τον τρόπο; Μια τέτοια αρνητικότητα είναι ο πιο εύκολος τρόπος να τους εκμεταλλευτεί ο Σατανάς. Ο Σατανάς τούς κοροϊδεύει, λέγοντας: «Ανόητε! Ο Θεός θέλει να σε σώσει, μα εσύ παρ’ όλα αυτά υποφέρεις με τέτοιον τρόπο! Άντε, παραιτήσου! Αν παραιτηθείς, ο Θεός θα σε αποκλείσει, κι έτσι θα είναι σαν να σε παραδίδει σ’ εμένα. Εγώ θα σε βασανίσω μέχρι θανάτου!» Μόλις τα καταφέρει ο Σατανάς, οι συνέπειες θα είναι αδιανόητες. Ένας άνθρωπος, λοιπόν, όποιες δυσκολίες και όση αρνητικότητα κι αν έχει απέναντί του, δεν πρέπει να το βάζει κάτω. Πρέπει να αναζητάει την αλήθεια για να βρει λύσεις και όχι να περιμένει με παθητική στάση. Καθώς αναπτύσσεται η ζωή τους και οδεύουν προς τη σωτηρία τους, οι άνθρωποι μπορεί καμιά φορά να βαδίσουν στο λάθος μονοπάτι, να παρεκκλίνουν ή να τύχουν στη ζωή τους στιγμές κατά τις οποίες επιδεικνύουν καταστάσεις και συμπεριφορές ανωριμότητας. Μπορεί να έχουν στιγμές αδυναμίας και αρνητικότητας, στιγμές κατά τις οποίες λένε τα λάθος πράγματα, σκοντάφτουν ή αποτυγχάνουν. Όλα αυτά ο Θεός τα θεωρεί φυσιολογικά. Δεν τα καταλογίζει σε βάρος τους. Κάποιοι πιστεύουν ότι έχουν εξαιρετικά βαθιά διαφθορά και ότι δεν μπορούν ποτέ να ικανοποιήσουν τον Θεό· αυτό τους κάνει να στενοχωριούνται και να σιχαίνονται τον εαυτό τους. Ο Θεός σώζει αυτούς ακριβώς που έχουν μια τέτοια μετανοημένη καρδιά. Από την άλλη πλευρά, εκείνοι που πιστεύουν ότι δεν χρειάζονται τη σωτηρία Του και θεωρούν ότι είναι καλοί άνθρωποι και ότι δεν έχουν τίποτα κακό, συνήθως δεν συγκαταλέγονται στους ανθρώπους που σώζει ο Θεός. Ποιο νόημα κρύβεται πίσω απ’ αυτά που σας λέω; Όποιος καταλαβαίνει, ας μιλήσει. (Για να αντιμετωπίσεις σωστά τη διαφθορά που αποκαλύπτεις, επικεντρώσου στην άσκηση της αλήθειας· έτσι, θα λάβεις τη σωτηρία του Θεού. Αν παρανοείς συστηματικά τον Θεό, τότε θα παραδοθείς εύκολα στην απόγνωση.) Πρέπει να έχεις πίστη και να πεις: «Τώρα είμαι αδύναμος, και έχω σκοντάψει και αποτύχει. Όμως, θα αναπτυχθώ και μια μέρα θα καταλάβω την αλήθεια, θα ικανοποιήσω τον Θεό και θα σωθώ». Πρέπει να έχεις μια τέτοια αποφασιστικότητα. Όσες αναποδιές, δυσκολίες, αποτυχίες ή τρικλοποδιές κι αν σου τύχουν, δεν πρέπει να βυθιστείς στην αρνητικότητα. Πρέπει να γνωρίζεις τι ανθρώπους σώζει ο Θεός. Επίσης, αν νομίζεις ότι δεν πληροίς ακόμα τις προϋποθέσεις για να σε σώσει ο Θεός ή αν σε κάποιες περιπτώσεις βρίσκεσαι σε καταστάσεις που ο Θεός αποστρέφεται ή με τις οποίες δυσαρεστείται, ή αν κάποιες φορές συμπεριφέρεσαι άσχημα και ο Θεός δεν σε αποδέχεται, ή σε αποστρέφεται και σε απορρίπτει, όλα αυτά δεν έχουν σημασία. Τώρα πια ξέρεις, και δεν είναι πολύ αργά. Αν μετανοήσεις, ο Θεός θα σου δώσει μια ευκαιρία.

Ποιο είναι το πιο σημαντικό κατά την πίστη στον Θεό; (Η κατανόηση της αλήθειας και η ζωή-είσοδος.) Σωστά, η ζωή-είσοδος είναι το πιο σημαντικό πράγμα, είναι πάνω απ’ όλα. Ό,τι καθήκοντα κι αν κάνεις, όποια κι αν είναι η ηλικία σου, όσο καιρό κι αν πιστεύεις στον Θεό και όση κι αν είναι η αλήθεια που καταλαβαίνεις, πάνω απ’ όλα έρχεται η ζωή-είσοδος. Μη σκέφτεσαι ως εξής: «Κάποιοι πιστεύουν στον Θεό εδώ και είκοσι χρόνια, αλλά εγώ μόνο πέντε. Είμαι τόσο πίσω σε σχέση μ’ αυτούς. Έχω καμιά ελπίδα να σωθώ; Μήπως έχω μείνει πολύ πίσω;» Αν έχεις πιστέψει με λίγα χρόνια καθυστέρηση, αυτό δεν είναι μεγάλο πρόβλημα. Αν επιδιώκεις την αλήθεια, μπορείς ακόμη να προλάβεις εκείνους που πίστεψαν νωρίτερα στον Θεό. Η Βίβλος δεν λέει: «Πολλοί όμως πρώτοι θέλουσιν είσθαι έσχατοι και έσχατοι πρώτοι» (Κατά Ματθαίον 19:30); Αν κάποιος βρίσκει συνέχεια λόγους και δικαιολογίες για να μην επιδιώξει την αλήθεια, τότε ακόμη και αν πιστεύει όλη του τη ζωή, αυτό θα είναι μάταιο και δεν πρόκειται να κερδίσει τίποτα. Υπάρχουν στον οίκο του Θεού πολλοί άνθρωποι που πίστευαν σ’ Αυτόν για είκοσι ή τριάντα χρόνια, αλλά δεν έκαναν τα καθήκοντά τους σύμφωνα με τα πρότυπα και αποκλείστηκαν. Πολλοί είναι αυτοί που επιδιώκουν συνέχεια τη φήμη, το κέρδος και τη θέση, γίνονται ψευδοεπικεφαλής και αντίχριστοι, και αποκλείονται. Υπάρχουν και πολλοί δύσπιστοι που αρνούνται πεισματικά να αποδεχτούν την αλήθεια· όλοι τους έχουν αποκλειστεί. Είναι γεγονός αυτό; (Ναι.) Επιπλέον, είναι και κάποιοι που μπορούν να μιλήσουν για τις βιωματικές τους μαρτυρίες αφού περάσουν μόλις τρία με πέντε χρόνια από τότε που άρχισαν να πιστεύουν. Οι μαρτυρίες και η πίστη αυτών των ανθρώπων ξεπερνούν κατά πολύ εκείνους που πιστεύουν πολλά χρόνια στον Θεό. Οι συγκεκριμένοι άνθρωποι έχουν λάβει τις ευλογίες του Θεού. Είναι και πολλοί που πίστευαν στον Θεό για πολλά χρόνια, αλλά δεν επιδίωκαν καθόλου την αλήθεια και έχουν αποκλειστεί. Όλα αυτά ξεκαθαρίζουν στους ανθρώπους ένα πράγμα: ότι ο Θεός είναι δίκαιος και αμερόληπτος απέναντι σε όλους. Δεν ασχολείται με το πώς ήσουν πριν ούτε κοιτάει το σημερινό σου ανάστημα· κοιτάει αν επιδιώκεις την αλήθεια και αν βαδίζεις στο μονοπάτι της επιδίωξης της αλήθειας. Μην παρανοήσεις ποτέ τον Θεό και πεις: «Γιατί αυτοί που μπορούν να σωθούν απ’ τον Θεό συνεχίζουν να λένε ψέματα και να αποκαλύπτουν διαφθορά; Ο Θεός θα πρέπει να σώσει όσους δεν λένε ψέματα». Δεν είναι πλάνη αυτό; Υπάρχει κάποιος μέσα στη διεφθαρμένη ανθρωπότητα που να μη λέει ψέματα; Χρειάζονται μήπως τη σωτηρία του Θεού εκείνοι που δεν λένε ψέματα; Η ανθρωπότητα, την οποία έχει διαφθείρει ο Σατανάς, είναι αυτή που σώζει ο Θεός. Αν ούτε αυτό το γεγονός δεν μπορείς να καταλάβεις ξεκάθαρα, τότε είσαι αδαής και ανόητος. Ακριβώς όπως είπε ο Θεός: «Δεν υπάρχει δίκαιος σ’ αυτήν τη γη, οι δίκαιοι δεν είναι σ’ αυτόν τον κόσμο». Ακριβώς επειδή ο Σατανάς έχει διαφθείρει την ανθρωπότητα, ο Θεός ενσαρκώθηκε στη γη για να σώσει αυτούς τους διεφθαρμένους ανθρώπους. Γιατί δεν λέει τίποτα ο Θεός για τη σωτηρία των αγγέλων; Επειδή οι άγγελοι βρίσκονται στον ουρανό και δεν τους έχει διαφθείρει ο Σατανάς. Ο Θεός πάντα έλεγε απ’ την αρχή το εξής: «Η ανθρωπότητα που σώζω είναι η ανθρωπότητα που έχει διαφθείρει ο Σατανάς, η ανθρωπότητα που ο Σατανάς έχει αποσπάσει με τα χέρια του, η ανθρωπότητα που έχει τη διεφθαρμένη διάθεση του Σατανά, η ανθρωπότητα που Μου εναντιώνεται, που Μου αντιστέκεται και που επαναστατεί εναντίον Μου». Τότε οι άνθρωποι γιατί δεν το δέχονται αυτό το γεγονός; Δεν παρανοούν τον Θεό; Αν κάποιος παρανοεί τον Θεό, μπορεί πανεύκολα να βαδίσει στο μονοπάτι της αντίστασης ενάντια στον Θεό και πρέπει να λύσει αμέσως το συγκεκριμένο ζήτημα. Είναι πολύ επικίνδυνο να μην το λύσει, γιατί τότε είναι πολύ εύκολο να τον παραμερίσει ο Θεός. Οι παρανοήσεις των ανθρώπων προέρχονται απ’ τις αντιλήψεις και τις φαντασιοκοπίες τους. Αν είναι συνέχεια κολλημένοι στις αντιλήψεις και στις φαντασιοκοπίες τους, τότε είναι πολύ πιθανό να αρνηθούν να αποδεχτούν την αλήθεια. Αν, όταν παρανοείς τον Θεό, δεν ψάχνεις λύση αναζητώντας την αλήθεια, τότε ξέρετε τις συνέπειες. Ο Θεός σού επιτρέπει να σκοντάφτεις, να αποτυγχάνεις και να κάνεις λάθη. Θα σου δώσει ευκαιρίες και χρόνο για να καταλάβεις την αλήθεια, να την κάνεις πράξη, να καταλάβεις σιγά σιγά τις προθέσεις Του και να κάνεις τα πάντα σύμφωνα μ’ αυτές, να υποταχθείς σ’ Εκείνον πραγματικά και να αποκτήσεις την αλήθεια-πραγματικότητα που απαιτεί να έχουν οι άνθρωποι. Ποιος είναι, όμως, εκείνος τον οποίο αποστρέφεται περισσότερο ο Θεός; Είναι εκείνος που, παρόλο που μέσα του γνωρίζει την αλήθεια, αρνείται να την αποδεχτεί, πόσο μάλλον να την κάνει πράξη. Αντίθετα, συνεχίζει να ζει σύμφωνα με τις φιλοσοφίες του Σατανά, και παρ’ όλα αυτά θεωρεί πως είναι μια χαρά και πως υποτάσσεται στον Θεό, ενώ παράλληλα προσπαθεί να παραπλανήσει τους άλλους και να κερδίσει μια θέση στον οίκο του Θεού. Ο Θεός σιχαίνεται ανθρώπους σαν κι αυτούς περισσότερο από οποιονδήποτε· είναι αντίχριστοι. Παρόλο που όλοι έχουν διεφθαρμένη διάθεση, αυτές οι πράξεις έχουν διαφορετική φύση. Δεν είναι μια συνηθισμένη διεφθαρμένη διάθεση ούτε μια κανονική αποκάλυψη διαφθοράς· αντιθέτως, αντιστέκεσαι μέχρι τέλους στον Θεό, συνειδητά και πεισματικά. Γνωρίζεις ότι υπάρχει, πιστεύεις σ’ Αυτόν, κι όμως επιλέγεις συνειδητά να Του αντιστέκεσαι. Αυτό δεν σημαίνει ότι έχεις αντιλήψεις για τον Θεό και ότι υπάρχει πρόβλημα παρανόησης· κάθε άλλο, Του αντιστέκεσαι συνειδητά μέχρι τέλους. Μπορεί ο Θεός να σώσει έναν τέτοιον άνθρωπο; Ο Θεός δεν θα σε σώσει. Είσαι εχθρός Του, επομένως είσαι διάβολος. Μπορεί ο Θεός να σώσει ανθρώπους που είναι διάβολοι;

Πώς σας φάνηκε η σημερινή Μου συναναστροφή; Την καταλάβατε; (Καταλάβαμε, ναι.) Αν καταλάβετε κάτι, θα κερδίσετε κάτι, και θα αποκτήσετε κάποια είσοδο στην αλήθεια. Αν εισέλθεις στην αλήθεια, θα αναπτυχθεί η ζωή σου· αν, όμως, αν δεν εισέλθεις στην αλήθεια, τότε η ζωή σου δεν πρόκειται να αναπτυχθεί. Είναι σαν ένας σπόρος που βλαστάνει και πρέπει να ποτιστεί, να λιπανθεί και να δει το φως του ήλιου. Αν δεν τον καλλιεργήσεις προσεκτικά, τότε δεν θα αναπτυχθεί, και τελικά θα μαραθεί και θα πεθάνει. Τι εννοώ μ’ αυτό; Ότι για να γνωρίσεις τον Θεό και να ανταποκριθείς στις προϋποθέσεις για την είσοδο στη βασιλεία Του δεν αρκεί να ομολογείς προφορικά και να πιστεύεις μέσα σου στην ενσάρκωσή Του. Δεν εξασφαλίζεται έτσι· αυτό δεν είναι παρά το πρώτο μόλις βήμα. Δεν έχεις φτάσει ακόμα στη σωτηρία, δεν έχεις αλλάξει· έχεις ακόμη πολύ δρόμο να διανύσεις. Στις έσχατες ημέρες, ο Θεός διακηρύσσει την αλήθεια για να σώσει πλήρως την ανθρωπότητα. Όταν εισέρχεσαι στο μονοπάτι της πίστης στον Θεό, έχεις ήδη απ’ την αρχή την ευκαιρία να λάβεις τη σωτηρία Του. Αυτό αποτελεί τεράστια ευλογία! Δεν γίνεται να παραιτηθείς από αυτό. Η σωτηρία της ανθρωπότητας και η τελείωσή της απ’ τον Θεό κατά τις έσχατες ημέρες είναι μια εξαιρετικά σπάνια ευκαιρία. Η ανθρωπότητα ζει εδώ και χιλιάδες γενιές, αλλά μέχρι τώρα κανείς δεν είχε τέτοια ευκαιρία. Είναι τεράστιο πράγμα η σωτηρία· δεν πρέπει να χάσεις αυτήν την ευκαιρία. Η γενιά σας έχει συναντήσει τον ενσαρκωμένο Θεό· τι ευλογία! Αυτή η ευλογία δεν είναι φανερή στα εγκόσμια, αλλά εσείς την έχετε δει και την έχετε απολαύσει· είναι η ευλογία του Θεού. Κάποιοι μπορεί να μην έχουν ακόμα ξεκάθαρη εικόνα για τα οράματα· καταλαβαίνουν μόνο κάποια δόγματα, αλλά δεν έχουν αληθινή πίστη. Απλώς θεωρούν καλή την πίστη στον Θεό, και διαβάζοντας τα λόγια Του, φωτίζεται η καρδιά τους· γι’ αυτό, λοιπόν, πιστεύουν ότι το συγκεκριμένο είναι το ορθό μονοπάτι στη ζωή και η καρδιά τους έχει δύναμη. Είναι αποφασισμένοι να μην ακολουθήσουν το μονοπάτι της καταστροφής των απίστων ούτε εκείνο των θρησκευόμενων που αντιστέκονται στον Θεό. Είναι αποφασισμένοι να ακολουθήσουν μόνο τον Θεό, να επιδιώξουν την αλήθεια, να είναι αγνοί, να φτάσουν στη σωτηρία και να βαδίσουν μόνο στο μονοπάτι κατά το οποίο θα ακολουθούν τον Θεό. Όταν οι άνθρωποι έχουν τέτοια αποφασιστικότητα, αυτό είναι καλό και σημαίνει ότι υπάρχει ελπίδα. Όσοι ακολουθούν τον Θεό έχουν την προστασία Του. Τουλάχιστον τώρα, σ’ αυτήν τη ζωή, θα είναι ευτυχισμένοι. Ο Σατανάς, η κοινωνία και η ανθρωπότητα δεν πρόκειται να τους βλάψουν πια· θα ζουν ολοκληρωτικά και αληθινά υπό το κράτος του Θεού. Είναι πολύ τιμητικό αυτό και είναι μια ευτυχία που μπορεί να νιώσει κανείς σ’ αυτήν τη ζωή. Και στον ερχόμενο κόσμο; Ο Θεός έχει δώσει μια υπόσχεση. Εκτός από το ότι σε σώζει και σου χαρίζει την αλήθεια και ζωή, υπόσχεται επίσης να λάβεις εκατονταπλάσια σ' αυτήν τη ζωή και αιώνια ζωή στον ερχόμενο κόσμο. Άρα, αυτό το ζήτημα μην το υποτιμάς. Το τίμημα που πληρώνεις και τα βάσανα που υπομένεις για να αποκτήσεις την αλήθεια και να σωθείς είναι προσωρινά. Στο μέλλον που οι άνθρωποι θα καταλάβουν και θα αποκτήσουν την αλήθεια, μπορεί να βιώσουν απερίγραπτη ευτυχία, χαρά και ευλογίες. Δηλαδή, μόνο όταν καταλάβεις και αποκτήσεις την αλήθεια θα ανταποκρίνεσαι στα πρότυπα για να λάβεις την υπόσχεση του Θεού. Ο Θεός σού χαρίζει απλόχερα όλη την αλήθεια και τις παροχές της ζωής. Είναι αλήθεια ότι μπορεί να σε σώσει, αλλά το αν τελικά θα αποκτήσεις τη ζωή και αλήθεια εξαρτάται απ’ το αν θα επιλέξεις το μονοπάτι της επιδίωξης της αλήθειας. Είναι στο χέρι σου η απόφαση να κάνεις αυτήν την επιλογή; (Ναι.) Με άλλα λόγια, το κατά πόσο μπορείς να αποκτήσεις τη ζωή και αλήθεια, το κατά πόσο ανταποκρίνεσαι στα πρότυπα για να λάβεις την υπόσχεση του Θεού και το κατά πόσο μπορείς να λάβεις την ευλογία, αυτήν την ευλογία των «εκατονταπλάσιων σ’ αυτήν τη ζωή και της αιώνιας ζωής στον ερχόμενο κόσμο», είναι μια ευκαιρία που κρίνεται από σένα. Κανένας άλλος δεν μπορεί να σε επηρεάσει, να σε βοηθήσει ή να σε περιορίσει. Έχεις αυτό το δικαίωμα· σου το έχει ήδη παραχωρήσει ο Θεός. Εξαρτάται απ’ το αν τελικά θα επιλέξεις να βαδίσεις στο μονοπάτι της επιδίωξης της αλήθειας. Αυτό είναι το πιο σημαντικό.

9 Νοεμβρίου 2016