Ο καθένας σας θα πρέπει να εξετάζει εκ νέου πώς έχει πιστέψει στον Θεό κατά τη διάρκεια της ζωής του ώστε να μπορέσει να δει αν, ενόσω ακολουθούσε τον Θεό, έχει καταλάβει πραγματικά, κατανοήσει πραγματικά και καταφέρει να γνωρίσει πραγματικά τον Θεό, αν γνωρίζει πραγματικά τι συμπεριφορά έχει ο Θεός προς τα διάφορα είδη ανθρώπινων όντων κι αν καταλαβαίνει πραγματικά το έργο που εκτελεί ο Θεός πάνω του και τον τρόπο με τον οποίο καθορίζει ο Θεός την κάθε του πράξη. Σε ποιον βαθμό κατανοείς, σε τελική ανάλυση, αυτόν τον Θεό που βρίσκεται στο πλευρό σου, καθοδηγώντας την κατεύθυνση της προόδου σου, ορίζοντας τη μοίρα σου και καλύπτοντας τις ανάγκες σου. Πόσα γνωρίζεις πραγματικά γι’ αυτόν τον Θεό; Γνωρίζεις ποιο έργο εκτελεί πάνω σου κάθε μέρα; Γνωρίζεις τις αρχές και τους σκοπούς επί των οποίων βασίζει την κάθε Του πράξη; Γνωρίζεις πώς σε καθοδηγεί; Γνωρίζεις τα μέσα με τα οποία προνοεί για σένα; Γνωρίζεις τις μεθόδους με τις οποίες σε καθοδηγεί; Γνωρίζεις τι επιθυμεί να λάβει από σένα και τι επιθυμεί να επιτύχει μέσα σου; Γνωρίζεις τη στάση που διατηρεί προς τους διάφορους τρόπους με τους οποίους συμπεριφέρεσαι; Γνωρίζεις αν είσαι άνθρωπος αγαπητός σε Αυτόν; Γνωρίζεις την προέλευση της χαράς, του θυμού, της λύπης και της ευχαρίστησής Του, τις σκέψεις και τις ιδέες πίσω από αυτά, και την ουσία Του; Γνωρίζεις, εν τέλει, τι είδους Θεός είναι αυτός ο Θεός στον οποίο πιστεύεις; Μήπως αυτές και άλλες παρόμοιες ερωτήσεις είναι κάτι που δεν έχεις ποτέ καταλάβει ή σκεφτεί; Κατά την επιδίωξη της πίστης σου στον Θεό, έχεις εξαλείψει, μέσω πραγματικής εκτίμησης και βίωσης του λόγου του Θεού, τις παρανοήσεις σου σχετικά με Αυτόν; Αφότου έλαβες την πειθαρχία και τη συμμόρφωση του Θεού, έχεις επιτύχει αληθινή υποταγή και στοργή; Εν μέσω της παίδευσης και της κρίσης του Θεού, έχεις καταφέρει να γνωρίσεις την ανυπακοή και τη σατανική φύση του ανθρώπου, και έχεις αποκτήσει στοιχειώδη κατανόηση της αγιοσύνης του Θεού; Υπό την καθοδήγηση και διαφώτιση των λόγων του Θεού, έχεις αρχίσει να διατηρείς μια νέα άποψη για τη ζωή; Εν μέσω των δοκιμασιών που έστειλε ο Θεός, έχεις νιώσει την έλλειψη ανεκτικότητάς Του απέναντι στις προσβολές του ανθρώπου, καθώς και τι απαιτεί Εκείνος από εσένα και πώς σε σώζει; Εάν δεν γνωρίζεις τι είναι να παρανοείς τον Θεό ή πώς να εξαλείψεις αυτήν την παρανόηση, τότε μπορεί να ειπωθεί ότι δεν έχεις εισέλθει ποτέ σε πραγματική επικοινωνία με τον Θεό και δεν έχεις κατανοήσει ποτέ τον Θεό, ή μπορεί τουλάχιστον να ειπωθεί ότι δεν επιθύμησες ποτέ να Τον καταλάβεις. Εάν δεν γνωρίζεις τι είναι η πειθαρχία και η συμμόρφωση του Θεού, τότε σίγουρα δεν γνωρίζεις τι είναι η υποταγή και η στοργή, ή τουλάχιστον δεν έχεις υποταχθεί ποτέ στον Θεό και δεν έχεις νοιαστεί ποτέ γι’ Αυτόν. Εάν δεν έχεις βιώσει ποτέ την παίδευση και την κρίση του Θεού, τότε σίγουρα δεν θα γνωρίζεις την αγιοσύνη Του και θα γνωρίζεις ακόμα λιγότερο ποιος είναι ο στασιασμός του ανθρώπου. Εάν στ’ αλήθεια δεν είχες ποτέ σου σωστή άποψη για τη ζωή ή σωστό στόχο στη ζωή, αλλά παραμένεις σε κατάσταση σύγχυσης και αναποφασιστικότητας όσον αφορά το μελλοντικό σου μονοπάτι στη ζωή, ακόμα και σε σημείο να διστάζεις να προχωρήσεις προς τα εμπρός, τότε είναι σίγουρο πως δεν έχεις δεχτεί ποτέ τη διαφώτιση και την καθοδήγηση του Θεού· μπορεί, μάλιστα, να πει κανείς πως ποτέ σου δεν έχεις εφοδιαστεί ή τροφοδοτηθεί αληθινά από τα λόγια του Θεού. Εάν δεν έχεις υποβληθεί ακόμα στις δοκιμασίες του Θεού, τότε είναι αυτονόητο και σίγουρο ότι δεν θα γνωρίζεις ποια είναι η έλλειψη ανεκτικότητας του Θεού για τις προσβολές του ανθρώπου, ούτε θα καταλάβαινες τι απαιτεί, εν τέλει, από εσένα ο Θεός, πόσο μάλλον δε, ποιο είναι, εν τέλει, το έργο της διαχείρισης και σωτηρίας του ανθρώπου που κάνει Εκείνος. Όσα χρόνια κι αν πιστεύει κανείς στον Θεό, αν δεν έχει ποτέ βιώσει ή αντιληφθεί τίποτα μέσα από τα λόγια του Θεού, τότε σίγουρα δεν βαδίζει στο μονοπάτι προς τη σωτηρία, είναι βέβαιο πως η πίστη του στον Θεό στερείται ουσιαστικού περιεχομένου, είναι βέβαιο πως η γνώση του για τον Θεό είναι κι αυτή μηδενική και είναι αυτονόητο ότι δεν έχει καμία απολύτως ιδέα τι σημαίνει να σέβεται κανείς τον Θεό.

Τα υπάρχοντα και το Είναι του Θεού, η ουσία του Θεού, η διάθεση του Θεού —έχουν γίνει όλα γνωστά στην ανθρωπότητα μέσα από τα λόγια Του. Όταν ο άνθρωπος βιώνει τα λόγια του Θεού, ενόσω προσπαθεί να τα κάνει πράξη θα καταφέρει να κατανοήσει τον σκοπό πίσω από τα λόγια που εκφέρει ο Θεός, να κατανοήσει την πηγή και το υπόβαθρο των λόγων του Θεού και να κατανοήσει και να εκτιμήσει το επιδιωκόμενο αποτέλεσμα των λόγων του Θεού. Για την ανθρωπότητα, όλα αυτά είναι πράγματα που πρέπει να βιώσει, να κατανοήσει και να επιτύχει ο άνθρωπος προκειμένου να αποκτήσει την αλήθεια και τη ζωή, να κατανοήσει τις προθέσεις του Θεού, να μεταμορφώσει τη διάθεσή του και να μπορέσει να υποταχθεί στην κυριαρχία και στις διευθετήσεις του Θεού. Την ίδια στιγμή που ο άνθρωπος βιώνει, κατανοεί και επιτυγχάνει αυτά τα πράγματα, θα έχει αποκτήσει σταδιακά κάποια κατανόηση του Θεού, και τότε θα έχει αποκτήσει, επίσης, διαφορετικούς βαθμούς γνώσης σχετικά με Αυτόν. Αυτή η κατανόηση και γνώση δεν προέρχεται από κάτι που έχει φανταστεί ή συνθέσει ο άνθρωπος, αλλά από αυτά που εκτιμά, βιώνει, νιώθει και επιβεβαιώνει μέσα του. Μόνο αφότου ο άνθρωπος έχει εκτιμήσει, βιώσει, νιώσει και επιβεβαιώσει αυτά τα πράγματα, αποκτά περιεχόμενο η γνώση του για τον Θεό· μόνο η γνώση που αποκτά εκείνη τη στιγμή ο άνθρωπος είναι πραγματική, αληθινή και ακριβής, και αυτή η διαδικασία —της απόκτησης πραγματικής κατανόησης και γνώσης για τον Θεό καθώς εκτιμά, βιώνει, νιώθει και επιβεβαιώνει τα λόγια Του— δεν είναι άλλη από την αληθινή επικοινωνία μεταξύ ανθρώπου και Θεού. Εν μέσω αυτού του είδους επικοινωνίας, ο άνθρωπος φτάνει στο σημείο να καταλάβει και να κατανοήσει πραγματικά τις προθέσεις του Θεού, φτάνει στο σημείο να καταλάβει και να γνωρίσει πραγματικά τα υπάρχοντα και το Είναι του Θεού, φτάνει στο σημείο να καταλάβει και να γνωρίσει πραγματικά την ουσία του Θεού, φτάνει στο σημείο να κατανοήσει και να γνωρίσει σταδιακά τη διάθεση του Θεού, καταφέρνει να είναι πραγματικά βέβαιος και να έχει έναν σωστό ορισμό για την κυριαρχία του Θεού σε όλη την πλάση, και κερδίζει ουσιαστικό προσανατολισμό και γνώση της ταυτότητας και θέσης του Θεού. Εν μέσω αυτού του είδους επικοινωνίας, ο άνθρωπος αλλάζει, βήμα-βήμα, τις ιδέες του για τον Θεό, δεν Τον πλάθει πλέον στο μυαλό του, δεν αφήνει τις υποψίες του γι’ Αυτόν να τον κατακλύζουν, δεν Τον παρανοεί, δεν Τον καταδικάζει, δεν Του ασκεί κριτική και δεν Τον αμφισβητεί. Κατά συνέπεια, ο άνθρωπος θα έχει λιγότερες διαφωνίες με τον Θεό, θα έχει λιγότερες συγκρούσεις με τον Θεό, και θα είναι λιγότερες οι περιπτώσεις στις οποίες ο άνθρωπος επαναστατεί κατά του Θεού. Αντιστρόφως, η στοργή του ανθρώπου για τον Θεό και η υποταγή του σ’ Αυτόν θα μεγαλώνουν, και ο φόβος Θεού που νιώθει θα γίνεται πιο αληθινός και πιο βαθύς. Εν μέσω μιας τέτοιας επικοινωνίας, ο άνθρωπος όχι μόνο θα αποκτήσει την παροχή της αλήθειας και το βάπτισμα της ζωής, αλλά, ταυτόχρονα, θα αποκτήσει και πραγματική γνώση για τον Θεό. Εν μέσω μιας τέτοιας επικοινωνίας, όχι μόνο θα μεταμορφωθεί η διάθεση του ανθρώπου και θα λάβει εκείνος τη σωτηρία, αλλά, ταυτόχρονα, θα αποκτήσει τον πραγματικό φόβο Θεού και την πραγματική λατρεία ενός δημιουργημένου όντος προς τον Θεό. Έχοντας αυτού του είδους την επικοινωνία, η πίστη του ανθρώπου στον Θεό δεν θα είναι πλέον μία λευκή κόλλα χαρτί, ούτε μια υπόσχεση που προσφέρεται μόνο στα λόγια, ούτε μια μορφή τυφλής επιδίωξης και ειδωλοποίησης. Μόνο με αυτού του είδους την επικοινωνία θα ωριμάζει η ζωή του ανθρώπου μέρα με τη μέρα, μόνο τότε θα μεταμορφωθεί σταδιακά η διάθεσή του, και η πίστη του στον Θεό θα μετατραπεί, βήμα-βήμα, από μια ασαφής και αβέβαιη πίστη σε πραγματική υποταγή και στοργή, σε πραγματικό φόβο Θεού, και ο άνθρωπος, ενόσω ακολουθεί τον Θεό, θα μετατρέψει κι αυτός σταδιακά τη στάση του από παθητική σε ενεργητική, από αρνητική σε θετική. Μόνο με αυτού του είδους την επικοινωνία θα φτάσει ο άνθρωπος σε πραγματική κατανόηση και αντίληψη του Θεού, σε πραγματική γνώση του Θεού. Επειδή η συντριπτική πλειονότητα των ανθρώπων δεν έχουν εισέλθει ποτέ σε πραγματική επικοινωνία με τον Θεό, η γνώση τους για τον Θεό σταματά στο θεωρητικό επίπεδο, στο επίπεδο των λόγων και των δογμάτων. Αυτό σημαίνει ότι η συντριπτική πλειονότητα των ανθρώπων, όσα χρόνια κι αν πιστεύουν στον Θεό, βρίσκονται, από την άποψη της γνώσης του Θεού, στο σημείο από το οποίο ξεκίνησαν, κολλημένοι στο θεμέλιο των παραδοσιακών μορφών απόδοσης φόρου τιμής, με τις φεουδαρχικές δεισιδαιμονίες τους και τις ρομαντικές χροιές τους. Το γεγονός ότι η γνώση του ανθρώπου για τον Θεό είναι κολλημένη στις απαρχές της σημαίνει ότι είναι ουσιαστικά ανύπαρκτη. Εκτός από την επιβεβαίωση της θέσης και της ταυτότητας του Θεού από τον άνθρωπο, η πίστη του ανθρώπου στον Θεό παραμένει σε μια κατάσταση ασαφούς αβεβαιότητας. Ως εκ τούτου, πόσο αληθινό φόβο Θεού μπορεί να νιώθει ο άνθρωπος;

Όσο ακράδαντα κι αν πιστεύεις στην ύπαρξη του Θεού, αυτό δεν μπορεί να αντικαταστήσει τη γνώση σου για τον Θεό, ούτε τον φόβο Θεού που νιώθεις. Σε όποιο βαθμό κι αν έχεις απολαύσει τις ευλογίες Του και τη χάρη Του, αυτό δεν μπορεί να αντικαταστήσει τη γνώση σου για τον Θεό. Όσο πρόθυμος κι αν είσαι να αφιερώσεις τα πάντα και να δαπανήσεις τα πάντα για χάρη Του, αυτό δεν μπορεί να αντικαταστήσει τη γνώση σου για τον Θεό. Ίσως να έχεις αποκτήσει πολύ μεγάλη οικειότητα με τα λόγια που έχει εκφέρει ο Θεός ή ακόμη και να τα γνωρίζεις απέξω και ανακατωτά, αλλά αυτό δεν μπορεί να αντικαταστήσει τη γνώση σου για τον Θεό. Όσο προσηλωμένος κι αν είναι ο άνθρωπος στο να ακολουθεί τον Θεό, αν δεν είχε ποτέ πραγματική επικοινωνία με τον Θεό ή πραγματική εμπειρία των λόγων του Θεού, τότε η γνώση του για τον Θεό δεν θα είναι παρά ένα κενό ή μια ατελείωτη ονειροπόληση. Παρόλο που ενδέχεται να έχεις «βρεθεί» με τον Θεό περνώντας δίπλα Του ή να Τον έχεις συναντήσει πρόσωπο με πρόσωπο, η γνώση σου για τον Θεό θα είναι ακόμα μηδενική και ο φόβος Θεού που νιώθεις δεν θα είναι τίποτα περισσότερο από ένα κενό σύνθημα ή μια εξιδανικευμένη έννοια.

Πολλοί άνθρωποι κρατούν τα λόγια του Θεού για να τα διαβάζουν καθημερινά, ακόμα και σε σημείο να αποστηθίζουν προσεκτικά όλα τα κλασικά χωρία τους ως το πιο πολύτιμο απόκτημά τους και, επιπλέον, κηρύττουν τον λόγο του Θεού παντού, εφοδιάζοντας και βοηθώντας τους άλλους μέσω των λόγων Του. Πιστεύουν ότι ενεργώντας έτσι, γίνονται μάρτυρες για τον Θεό, γίνονται μάρτυρες των λόγων Του, και ότι ενεργώντας έτσι, ακολουθούν την οδό του Θεού· πιστεύουν ότι ενεργώντας έτσι, ζουν σύμφωνα με τα λόγια του Θεού, ότι ενεργώντας έτσι, φέρνουν τα λόγια Του στην πραγματική ζωή τους, ότι ενεργώντας έτσι, θα μπορέσουν να λάβουν τον έπαινο του Θεού, να σωθούν και να οδηγηθούν στην τελείωση. Αλλά, ακόμα και καθώς κηρύσσουν τα λόγια του Θεού, δεν συμμορφώνονται ποτέ με τα λόγια του Θεού στην πράξη, ούτε προσπαθούν να συγκρίνουν τον εαυτό τους με αυτά που αποκαλύπτονται στα λόγια του Θεού. Αντίθετα, χρησιμοποιούν τα λόγια του Θεού για να κερδίσουν τη λατρεία και την εμπιστοσύνη των άλλων με δόλο, να εισέλθουν στη διαχείριση μόνοι τους και να καταχραστούν και να κλέψουν τη δόξα του Θεού. Ελπίζουν, μάταια, να εκμεταλλευτούν την ευκαιρία που παρέχει η διάδοση του λόγου του Θεού για να τους απονεμηθεί η εργασία και ο έπαινος του Θεού. Έχουν περάσει τόσα χρόνια, αλλά αυτοί οι άνθρωποι όχι μόνο δεν έχουν καταφέρει να κερδίσουν τον έπαινο του Θεού ενώ κηρύττουν τον λόγο του Θεού, όχι μόνο δεν έχουν καταφέρει να ανακαλύψουν την οδό που θα πρέπει να ακολουθούν ενώ γίνονται μάρτυρες του λόγου του Θεού, όχι μόνο δεν έχουν βοηθήσει ή εφοδιάσει τον εαυτό τους ενώ βοηθούν και εφοδιάζουν τους άλλους με τον λόγο του Θεού και όχι μόνο δεν έχουν καταφέρει να γνωρίσουν τον Θεό ή να αφυπνίσουν μέσα τους πραγματικό φόβο Θεού ενώ κάνουν όλα αυτά τα πράγματα, αλλά, αντίθετα, οι παρανοήσεις τους σχετικά με τον Θεό γίνονται όλο και βαθύτερες, η έλλειψη εμπιστοσύνης τους προς τον Θεό όλο και σοβαρότερη και οι φαντασιοκοπίες τους σχετικά με Αυτόν όλο και πιο υπερβολικές. Εφοδιασμένοι και καθοδηγούμενοι από τις θεωρίες τους για τα λόγια του Θεού, δίνουν την εντύπωση ότι είναι τελείως στο στοιχείο τους, ότι χρησιμοποιούν τις ικανότητές τους χωρίς μεγάλη προσπάθεια, ότι έχουν βρει τον σκοπό τους στη ζωή, την αποστολή τους, και ότι έχουν κερδίσει νέα ζωή και έχουν σωθεί, ότι, με τα λόγια του Θεού να βγαίνουν με τόση ευκολία από το στόμα τους, έχουν κερδίσει την αλήθεια, έχουν καταλάβει τις προθέσεις του Θεού και έχουν ανακαλύψει το μονοπάτι προς τη γνώση του Θεού, ότι, ενώ κηρύττουν τον λόγο του Θεού, έρχονται συχνά πρόσωπο με πρόσωπο με τον Θεό. Επίσης, συχνά «συγκινούνται» σε σημείο που ξεσπούν σε λυγμούς και, καθοδηγούμενοι συχνά από τον «Θεό» στα λόγια του Θεού, δίνουν την εντύπωση ότι αρπάζονται αδιάκοπα από την ειλικρινή φροντίδα και την καλή Του πρόθεση και, ταυτόχρονα, ότι έχουν κατανοήσει τη σωτηρία του ανθρώπου από τον Θεό και τη διαχείρισή Του, ότι έχουν γνωρίσει την ουσία Του και ότι έχουν καταλάβει τη δίκαιη διάθεσή Του. Πάνω σε αυτήν τη βάση, φαίνεται να πιστεύουν ακόμα πιο ακράδαντα στην ύπαρξη του Θεού, να έχουν μεγαλύτερη επίγνωση της εξυψωμένης κατάστασής Του και να νιώθουν ακόμα πιο βαθιά το μεγαλείο και την υπεροχή Του. Βυθισμένοι στην επιφανειακή γνώση του λόγου του Θεού, φαίνεται ότι η πίστη τους έχει αυξηθεί, η αποφασιστικότητά τους να υπομείνουν δεινά έχει ενισχυθεί και η γνώση τους για τον Θεό έχει γίνει βαθύτερη. Αγνοούν πως, μέχρι να βιώσουν αληθινά τον λόγο του Θεού, όλη τους η γνώση για τον Θεό και οι ιδέες τους σχετικά με Αυτόν προέρχονται από την ίδια τη διάπυρη φαντασία και τις εικασίες τους. Η πίστη τους δεν θα άντεχε σε καμία δοκιμασία από τον Θεό, η υποτιθέμενη πνευματικότητα και το υποτιθέμενο ανάστημά τους απλώς δεν θα άντεχαν στη δοκιμασία ή την επιθεώρηση του Θεού, η αποφασιστικότητά τους δεν είναι παρά ένα κάστρο χτισμένο στην άμμο και η υποτιθέμενη γνώση τους για τον Θεό δεν είναι παρά αποκύημα της φαντασίας τους. Στην πραγματικότητα, αυτοί οι άνθρωποι, οι οποίοι έχουν καταβάλει, τρόπον τινά, πολλή προσπάθεια στον λόγο του Θεού, δεν έχουν καταλάβει ποτέ μα ποτέ τι εστί πραγματική πίστη, τι εστί πραγματική υποταγή, τι εστί πραγματική φροντίδα ή τι εστί πραγματική γνώση του Θεού. Παίρνουν τη θεωρία, τη φαντασία, τη γνώση, το χάρισμα, την παράδοση, τη δεισιδαιμονία, ακόμα και τις ηθικές αξίες της ανθρωπότητας, και τα μετατρέπουν σε «κεφάλαιο» και «οπλισμό» για την πίστη στον Θεό και την επιδίωξή Του, τα μετατρέπουν, μάλιστα, στα θεμέλια της πίστης τους στον Θεό και της επιδίωξής Του. Ταυτόχρονα, παίρνουν επίσης αυτό το κεφάλαιο και τον οπλισμό, και τα μετατρέπουν σε μαγικά φυλαχτά μέσω των οποίων γνωρίζουν τον Θεό, για να αντιμετωπίσουν και να χειριστούν τις επιθεωρήσεις, τις δοκιμασίες, την παίδευση και την κρίση του Θεού. Στο τέλος, αυτό που αποκομίζουν εξακολουθεί να μην αποτελείται από τίποτε άλλο παρά συμπεράσματα σχετικά με τον Θεό βουτηγμένα σε θρησκευτική χροιά, σε φεουδαρχική δεισιδαιμονία και σε καθετί ρομαντικό, αλλόκοτο και αινιγματικό. Ο τρόπος με τον οποίο γνωρίζουν και ορίζουν τον Θεό είναι φτιαγμένος από το ίδιο καλούπι με αυτόν των ανθρώπων που πιστεύουν μόνο σε μια ανώτερη δύναμη ή στον Γέροντα στον ουρανό, ενώ η πρακτικότητα του Θεού, η ουσία, η διάθεση, τα υπάρχοντα, το Είναι Του και ούτω καθεξής —όλα αυτά που έχουν σχέση με τον ίδιο τον αληθινό Θεό— είναι πράγματα που η αντίληψή τους δεν έχει καταφέρει να κατανοήσει, από τα οποία η αντίληψή τους είναι τελείως αποκομμένη, ακόμη και εκ διαμέτρου αντίθετη. Με αυτόν τον τρόπο, παρόλο που οι άνθρωποι αυτοί ζουν υπό την παροχή και τη θρέψη του λόγου του Θεού, είναι ανίκανοι να πορευτούν αληθινά στο μονοπάτι του φόβου Θεού και της αποφυγής του κακού. Ο αληθινός λόγος γι’ αυτό είναι ότι δεν έχουν εξοικειωθεί ποτέ με τον Θεό, ούτε είχαν ποτέ πραγματική επαφή ή επικοινωνία με Αυτόν, κι έτσι είναι αδύνατο να επιτύχουν αμοιβαία κατανόηση με τον Θεό ή να αφυπνίσουν μέσα τους πραγματική πίστη στον Θεό, επιδίωξή Του ή λατρεία γι’ Αυτόν. Το γεγονός ότι βλέπουν έτσι τον λόγο του Θεού, το γεγονός ότι βλέπουν έτσι τον Θεό —αυτή η οπτική και στάση τούς έχει καταδικάσει να γυρνούν με άδεια χέρια από τα εγχειρήματά τους, τους έχει καταδικάσει να μην μπορούν, σε όλη την αιωνιότητα, να πορευτούν στο μονοπάτι του φόβου Θεού και της αποφυγής του κακού. Ο στόχος στον οποίον αποβλέπουν και η κατεύθυνση προς την οποία πηγαίνουν δηλώνουν πως είναι εχθροί του Θεού στην αιωνιότητα και πως σ’ όλη την αιωνιότητα δεν θα είναι ποτέ σε θέση να λάβουν τη σωτηρία.

Εάν, στην περίπτωση ενός ανθρώπου που έχει ακολουθήσει τον Θεό για πολλά χρόνια και έχει απολαύσει την παροχή των λόγων Του για πολλά χρόνια, ο ορισμός του για τον Θεό είναι στην ουσία ίδιος με εκείνον κάποιου που προσπέφτει ενώπιον ειδώλων για τους αποδώσει τιμή, τότε τούτο θα σήμαινε πως αυτός ο άνθρωπος δεν έχει αποκτήσει την πραγματικότητα του λόγου του Θεού. Αυτό συμβαίνει γιατί απλώς δεν έχει εισέλθει στην πραγματικότητα του λόγου του Θεού και, γι’ αυτόν τον λόγο, η πραγματικότητα, η αλήθεια, οι προθέσεις και οι απαιτήσεις προς την ανθρωπότητα, το σύνολο των οποίων ενυπάρχει στον λόγο του Θεού, δεν έχουν καμία απολύτως σχέση με αυτόν τον άνθρωπο. Με άλλα λόγια, όσο σκληρά κι αν ενδέχεται να εργάζεται ένας τέτοιος άνθρωπος στην επιφανειακή σημασία του λόγου του Θεού, όλα είναι μάταια: Επειδή αυτό που επιδιώκει είναι μόνο λόγια, αυτό που παίρνει θα είναι κι αυτό, αναπόφευκτα, μόνο λόγια. Ανεξάρτητα από το αν ο λόγος που εκφέρει ο Θεός είναι εξωτερικά απλός ή βαθυστόχαστος, αποτελεί, στο σύνολό του, αλήθειες απαραίτητες για τη ζωή-είσοδο του ανθρώπου· αποτελεί την πηγή των ζώντων υδάτων που δίνει στον άνθρωπο τη δυνατότητα να επιβιώσει τόσο πνευματικά όσο και σωματικά. Παρέχει ό,τι χρειάζεται ο άνθρωπος για να παραμείνει ζωντανός, τις αρχές και τα πιστεύω για να διάγει την καθημερινή ζωή του· το μονοπάτι που πρέπει να πάρει για τη σωτηρία, όπως και τον στόχο και την κατεύθυνσή του· κάθε αλήθεια που θα πρέπει να κατέχει ως δημιουργημένο ον ενώπιον του Θεού και κάθε αλήθεια σχετικά με το πώς ο άνθρωπος υποτάσσεται στον Θεό και Τον λατρεύει. Είναι η εγγύηση που διασφαλίζει την επιβίωση του ανθρώπου, είναι ο καθημερινός άρτος του ανθρώπου και είναι, επίσης, η στιβαρή υποστήριξη που επιτρέπει στον άνθρωπο να είναι δυνατός και να στέκεται όρθιος. Είναι πλούσιος στην αλήθεια-πραγματικότητα με την οποία το δημιουργημένο ανθρώπινο είδος βιώνει μια κανονική ανθρώπινη φύση, πλούσιος στην αλήθεια δια της οποίας το ανθρώπινο είδος απελευθερώνεται από τη διαφθορά και αποφεύγει τις παγίδες του Σατανά, πλούσιος στην αδιάκοπη διδαχή, προτροπή, ενθάρρυνση και παρηγοριά που δίνει ο Δημιουργός στη δημιουργημένη ανθρωπότητα. Είναι ο φάρος που καθοδηγεί και διαφωτίζει τους ανθρώπους να καταλάβουν καθετί θετικό, η εγγύηση που διασφαλίζει ότι οι άνθρωποι θα βιώσουν και θα αποκτήσουν καθετί δίκαιο και καλό, το κριτήριο με το οποίο μετρούνται όλοι οι άνθρωποι, τα γεγονότα και τα πράγματα, καθώς επίσης και ο δείκτης πλοήγησης που οδηγεί τους ανθρώπους προς τη σωτηρία και το μονοπάτι του φωτός. Μόνο με την πρακτική εμπειρία του λόγου του Θεού μπορεί ο άνθρωπος να εφοδιαστεί με την αλήθεια και τη ζωή. Μόνο έτσι μπορεί να κατανοήσει ο άνθρωπος τι εστί κανονική ανθρώπινη φύση, τι εστί ζωή με νόημα, τι εστί αληθινό δημιουργημένο ον, τι εστί πραγματική υποταγή στον Θεό. Μόνο έτσι μπορεί να κατανοήσει ο άνθρωπος πώς θα πρέπει να νοιάζεται για τον Θεό, πώς να εκπληρώσει το καθήκον ενός δημιουργημένου όντος και πώς να κατέχει την ομοιότητα ενός πραγματικού ανθρώπου. Μόνο έτσι μπορεί να κατανοήσει ο άνθρωπος τι σημαίνει πραγματική πίστη και πραγματική λατρεία. Μόνο έτσι μπορεί να κατανοήσει ο άνθρωπος ποιος είναι ο Κυρίαρχος των ουρανών και της γης και όλων των πραγμάτων. Μόνο έτσι μπορεί να κατανοήσει ο άνθρωπος τα μέσα με τα οποία Εκείνος που είναι ο Κυρίαρχος όλης της πλάσης κυβερνά την πλάση, την καθοδηγεί και προνοεί γι’ αυτήν. Και μόνο έτσι μπορεί ο άνθρωπος να κατανοήσει και να συλλάβει τα μέσα με τα οποία υπάρχει, φανερώνεται και εργάζεται Εκείνος που είναι ο Κυρίαρχος όλης της πλάσης. Αποκομμένος από την πραγματική εμπειρία του λόγου του Θεού, ο άνθρωπος δεν έχει πραγματική γνώση ή επίγνωση του λόγου του Θεού και της αλήθειας. Ένας τέτοιος άνθρωπος είναι πέρα για πέρα ζωντανός νεκρός, ένα απόλυτο κέλυφος, και όλη η γνώση σχετικά με τον Δημιουργό δεν έχει καμία απολύτως σχέση με αυτόν. Στα μάτια του Θεού, ένας τέτοιος άνθρωπος δεν έχει πιστέψει ποτέ σε Αυτόν, ούτε Τον έχει ακολουθήσει ποτέ, κι έτσι ο Θεός δεν τον αναγνωρίζει ούτε ως πιστό Του, ούτε ως ακόλουθό Του, πόσο μάλλον δε, ως γνήσιο δημιουργημένο ον.

Ένα πραγματικό δημιουργημένο ον πρέπει να γνωρίζει ποιος είναι ο Δημιουργός, πού αποσκοπεί η δημιουργία του ανθρώπου, πώς να εκτελέσει τα καθήκοντα ενός δημιουργημένου όντος και πώς να λατρεύει τον Κύριο όλης της πλάσης· πρέπει να κατανοεί, να αντιλαμβάνεται, να γνωρίζει και να νοιάζεται για τις προθέσεις, τις επιθυμίες και τις απαιτήσεις του Δημιουργού, και πρέπει να ακολουθεί την οδό του Δημιουργού —να έχει φόβο Θεού και να αποφεύγει το κακό.

Τι σημαίνει να έχει κανείς φόβο Θεού; Και πώς μπορεί κανείς να αποφεύγει το κακό;

«Φόβος Θεού» δεν είναι κάποιος απερίγραπτος φόβος και τρόμος, ούτε αποφυγή, ούτε τήρηση απόστασης, ούτε ειδωλοποίηση ή δεισιδαιμονία. Αντίθετα, είναι θαυμασμός, εκτίμηση, εμπιστοσύνη, κατανόηση, φροντίδα, υποταγή, αφιέρωση, αγάπη, καθώς επίσης και άνευ όρων και παραπόνων λατρεία, ανταπόδοση και παράδοση. Χωρίς πραγματική γνώση για τον Θεό, η ανθρωπότητα δεν θα έχει πραγματικό θαυμασμό, πραγματική εμπιστοσύνη, πραγματική κατανόηση, πραγματικό ενδιαφέρον ή υποταγή, αλλά μόνο τρόμο και ανησυχία, μόνο αμφιβολία, παρανόηση, υπεκφυγή και αποφυγή. Χωρίς πραγματική γνώση για τον Θεό, η ανθρωπότητα δεν θα έχει πραγματική αφιέρωση και ανταπόδοση. Χωρίς πραγματική γνώση για τον Θεό, η ανθρωπότητα δεν θα έχει πραγματική λατρεία, δεν θα παραδιδόταν πραγματικά· θα είχε μόνο τυφλή ειδωλοποίηση και δεισιδαιμονία. Χωρίς πραγματική γνώση για τον Θεό, η ανθρωπότητα δεν μπορεί να ακολουθήσει την οδό του Θεού, ούτε να έχει φόβο Θεού, ούτε να αποφεύγει το κακό. Αντιστρόφως, κάθε δραστηριότητα και συμπεριφορά στην οποία επιδίδεται ο άνθρωπος θα είναι γεμάτη παρακοή και περιφρόνηση, γεμάτη συκοφαντικές κατηγορίες και κακοήθεις κρίσεις γι’ Αυτόν, και κακή διαγωγή αντίθετη με την αλήθεια και την αληθινή σημασία του λόγου του Θεού.

Μόλις η ανθρωπότητα αποκτήσει πραγματική εμπιστοσύνη στον Θεό, θα είναι ειλικρινής ως προς το να Τον ακολουθεί και να βασίζεται σ’ Αυτόν. Μόνο αν έχει πραγματική εμπιστοσύνη στον Θεό και βασίζεται σ’ Αυτόν μπορεί η ανθρωπότητα να έχει πραγματική κατανόηση και αντίληψη. Μαζί με την αληθινή αντίληψη για τον Θεό, έρχεται και το αληθινό ενδιαφέρον γι’ Αυτόν. Μόνο με πραγματικό ενδιαφέρον για τον Θεό μπορεί η ανθρωπότητα να έχει πραγματική υποταγή. Μόνο με πραγματική υποταγή στον Θεό μπορεί η ανθρωπότητα να έχει πραγματική αφιέρωση. Μόνο με πραγματική αφιέρωση στον Θεό μπορεί η ανθρωπότητα να έχει άνευ όρων και παραπόνων ανταπόδοση. Μόνο με πραγματική εμπιστοσύνη και εξάρτηση, πραγματική κατανόηση και ενδιαφέρον, πραγματική υποταγή, πραγματική αφιέρωση και ανταπόδοση, μπορεί η ανθρωπότητα να γνωρίσει πραγματικά τη διάθεση και την ουσία του Θεού, καθώς και να γνωρίσει την ταυτότητα του Δημιουργού. Μόνο όταν οι άνθρωποι έχουν καταφέρει πραγματικά να γνωρίσουν τον Δημιουργό μπορούν να αφυπνίσουν μέσα τους πραγματική λατρεία και παράδοση. Μόνο όταν έχει πραγματική λατρεία για τον Δημιουργό και παραδοθεί πραγματικά σ’ Αυτόν θα μπορέσει η ανθρωπότητα να παραμερίσει πραγματικά τους πονηρούς τρόπους της, δηλαδή, να αποφύγει το κακό.

Αυτό αποτελεί όλη τη διαδικασία του «φόβου του Θεού και της αποφυγής του κακού» και είναι επίσης, στο σύνολό του, το περιεχόμενο του φόβου Θεού και της αποφυγής του κακού. Αυτό είναι το μονοπάτι που πρέπει να διαβεί κανείς για να φτάσει στον φόβο Θεού και την αποφυγή του κακού.

«Ο φόβος Θεού και η αποφυγή του κακού» και η γνώση του Θεού είναι αδιάρρηκτα συνδεδεμένα με μυριάδες νήματα, και η σύνδεση μεταξύ τους είναι αυτονόητη. Εάν κάποιος επιθυμεί να επιτύχει να αποφύγει το κακό, πρέπει πρώτα να έχει πραγματικό φόβο Θεού. Εάν κάποιος επιθυμεί να επιτύχει πραγματικό φόβο Θεού, πρέπει πρώτα να έχει πραγματική γνώση για τον Θεό. Εάν κάποιος επιθυμεί να αποκτήσει γνώση για τον Θεό, πρέπει πρώτα να βιώσει τον λόγο του Θεού, να εισέλθει στην πραγματικότητα του λόγου του Θεού, να βιώσει τη συμμόρφωση και την πειθαρχία του Θεού, καθώς και το παίδεμα και την κρίση Του. Εάν κάποιος επιθυμεί να βιώσει τον λόγο του Θεού, πρέπει πρώτα να έρθει πρόσωπο με πρόσωπο με τον λόγο του Θεού, να έρθει πρόσωπο με πρόσωπο με τον Θεό και να ζητήσει από τον Θεό να του δώσει ευκαιρίες να βιώσει τα λόγια του Θεού υπό τη μορφή πολλών διαφορετικών περιβαλλόντων που περιλαμβάνουν ανθρώπους, γεγονότα και αντικείμενα. Εάν κάποιος επιθυμεί να έρθει πρόσωπο με πρόσωπο με τον Θεό και με τον λόγο του Θεού, πρέπει πρώτα να έχει μία απλή και ειλικρινή καρδιά, ετοιμότητα να αποδεχτεί την αλήθεια, τη θέληση να υπομείνει δεινά, την αποφασιστικότητα και το κουράγιο να αποφύγει το κακό και τη φιλοδοξία να γίνει πραγματικό δημιουργημένο ον… Με αυτόν τον τρόπο, προχωρώντας βήμα-βήμα, θα πλησιάζεις όλο και περισσότερο τον Θεό, η καρδιά σου θα γίνεται όλο και πιο αγνή, και η ζωή σου και η αξία του να είσαι ζωντανός, στον απόηχο της γνώσης που απέκτησες για τον Θεό, θα αποκτούν όλο και περισσότερη σημασία και θα γίνονται όλο και πιο λαμπερά. Μέχρι που, μία μέρα, θα νιώσεις ότι ο Δημιουργός δεν είναι πλέον ένα αίνιγμα, ότι ο Δημιουργός δεν σου κρυβόταν ποτέ, ότι ο Δημιουργός δεν έκρυψε ποτέ το πρόσωπό Του από σένα, ότι ο Δημιουργός δεν είναι καθόλου μακριά σου, ότι ο Δημιουργός δεν είναι πλέον Εκείνος που επιθυμείς διαρκώς στις σκέψεις σου αλλά δεν μπορείς να φτάσεις με τα συναισθήματά σου, ότι είναι πραγματικά και αληθινά φύλακας που κάθεται στα δεξιά σου και τα αριστερά σου, εφοδιάζοντας τη ζωή σου και ελέγχοντας τη μοίρα σου. Δεν βρίσκεται στον μακρινό ορίζοντα, ούτε έχει κρυφτεί ψηλά στα σύννεφα. Είναι στο πλευρό σου, προΐσταται του είναι σου, είναι όλα όσα έχεις και το μόνο πράγμα που έχεις. Αυτός ο Θεός σού επιτρέπει να Τον αγαπάς με την καρδιά σου, να προσκολλάσαι σ’ Αυτόν, να Τον κρατάς κοντά σου, να Τον θαυμάζεις, να φοβάσαι μην Τον χάσεις, να μη θέλεις άλλο πια να Τον απαρνιέσαι, να επαναστατείς εναντίον Του ή να Τον αποφεύγεις και να Τον κρατάς σε απόσταση. Το μόνο που θέλεις είναι να Τον νοιάζεσαι, να υποτάσσεσαι σ’ Αυτόν, να ανταποδίδεις ό,τι σου δίνει και να παραδίνεσαι στο κράτος Του. Δεν αρνείσαι πλέον να σε καθοδηγεί, να προνοεί για σένα, να σε προσέχει και να σε διαφυλάσσει, δεν αρνείσαι πλέον να κάνεις αυτό που σου υπαγορεύει και σου επιτάσσει. Το μόνο που θέλεις είναι να Τον ακολουθείς, να είσαι γύρω Του, συντροφιά Του· το μόνο που θέλεις είναι να Τον αποδεχθείς ως τη μία και μοναδική ζωή σου, να Τον αποδεχθείς ως τον ένα και μοναδικό σου Κύριο, τον ένα και μοναδικό σου Θεό.

18 Αυγούστου 2014