Όπως και οι εκατοντάδες εκατομμύρια άλλοι που ακολουθούν τον Κυρίο Ιησού Χριστό, τηρούμε τους νόμους και τις εντολές της Βίβλου, απολαμβάνουμε την άφθονη χάρη του Κυρίου Ιησού Χριστού και συναθροιζόμαστε, προσευχόμαστε, εξυμνούμε και υπηρετούμε στο όνομα του Κυρίου Ιησού Χριστού —κι όλα αυτά τα πράττουμε υπό την φροντίδα και την προστασία του Κυρίου. Πότε είμαστε αδύναμοι, πότε είμαστε δυνατοί. Πιστεύουμε ότι όλες οι πράξεις μας συνάδουν με τις διδαχές του Κυρίου. Αυτονόητα, λοιπόν, πιστεύουμε ότι διαβαίνουμε το μονοπάτι όπου ακολουθούμε το θέλημα του επουράνιου Πατρός. Λαχταρούμε την επιστροφή του Κυρίου Ιησού, την ένδοξη κάθοδό Του, το τέλος της ζωής μας επί της γης, την έλευση της βασιλείας και όλα όπως τα προέβλεψε το Βιβλίο της Αποκάλυψης: Ο Κύριος καταφτάνει, φέρνει όλεθρο, επιβραβεύει τους ενάρετους και τιμωρεί τους κακούς, και ανυψώνει όλους εκείνους που Τον ακολουθούν και χαίρονται με την επιστροφή Του για να Τον συναντήσουν στα ουράνια. Όποτε μας έρχεται η σκέψη αυτή, δεν μπορούμε παρά να πλημμυρίσουμε από συγκίνηση, χαρούμενοι που γεννηθήκαμε στις έσχατες μέρες και που έχουμε την καλοτυχία να μαρτυρήσουμε την έλευση του Κυρίου. Παρότι έχουμε υποστεί διωγμούς, έχουμε λάβει σε αντάλλαγμα «καθ’ υπερβολήν εις υπερβολήν αιώνιον βάρος δόξης». Αυτή κι αν είναι ευλογία! Όλη αυτή η λαχτάρα και η χάρη που δόθηκε από τον Κύριο μας κάνει συνεχώς να ξυπνάμε και να προσευχόμαστε και μας κάνει πιο δραστήριους στο να συγκεντρωνόμαστε. Ίσως το επόμενο έτος, ίσως αύριο και ίσως και σε χρονικό διάστημα πιο μικρό από ό,τι αντιλαμβάνεται ο άνθρωπος, ο Κύριος να κατέλθει ξαφνικά, εμφανιζόμενος σε μια ομάδα ανθρώπων που Τον περίμεναν ανυπόμονα. Σπεύδουμε να προσπεράσουμε ο ένας τον άλλον, κανείς δεν θέλει να μείνει πίσω, όλα για να βρεθούμε στην πρώτη ομάδα που θα δει την έλευση του Κυρίου, για να είμαστε ανάμεσα σ’ εκείνους που θα αρπαχτούν. Έχουμε δώσει τα πάντα, χωρίς να υπολογίζουμε το κόστος, για τον ερχομό αυτής της ημέρας· κάποιοι εγκαταλείποντας τη δουλειά τους, κάποιοι εγκαταλείποντας τις οικογένειές τους, κάποιοι αποκηρύσσοντας τον γάμο, ενώ κάποιοι δωρίζοντας ακόμα και τις οικονομίες τους. Τι ανιδιοτελείς πράξεις αφοσίωσης! Αυτή η ειλικρίνεια και η πίστη σίγουρα ξεπερνάει ακόμα κι αυτή των αγίων παλαιότερων εποχών! Καθώς ο Κύριος δίνει χάρη σε όποιον επιθυμεί και δείχνει έλεος σε όποιον επιθυμεί, οι πράξεις αφοσίωσής μας και το πώς δαπανάμε εαυτόν έχουν ιδωθεί προ πολλού από τα μάτια Του. Ομοίως, οι ειλικρινείς προσευχές μας έχουν φτάσει στα αυτιά Του και πιστεύουμε ότι ο Κύριος θα μας ανταμείψει για την αφοσίωσή μας. Επιπλέον, ο Θεός είχε υπάρξει φιλεύσπλαχνος απέναντί μας πριν δημιουργήσει τον κόσμο, και τις ευλογίες και τις υποσχέσεις που μας έχει δώσει δεν θα τις ματαιώσει κανείς. Όλοι κάνουμε σχέδια για το μέλλον και αυτονόητα έχουμε την αφοσίωσή μας και τη δαπάνη μας ως «μάρκες» ή κεφάλαιο για να ανταλλαχτούν με την αρπαγή μας για να συναντήσουμε τον Κύριο στα ουράνια. Επιπλέον, χωρίς τον παραμικρό δισταγμό, έχουμε τοποθετήσει τον εαυτό μας στον θρόνο του μέλλοντος, για να διοικήσουμε όλα τα έθνη και όλους τους λαούς ή να κυβερνήσουμε ως βασιλιάδες. Όλα αυτά τα θεωρούμε ως δεδομένα, ως αναμενόμενα.

Περιφρονούμε όλους εκείνους που τάσσονται κατά του Κυρίου Ιησού· το τέλος όλων αυτών θα είναι ο αφανισμός. Ποιος τους είπε να μην πιστεύουν ότι ο Κύριος Ιησούς είναι ο Σωτήρας; Φυσικά, έρχονται στιγμές που μιμούμαστε τον Κύριο Ιησού στο να είμαστε φιλεύσπλαχνοι προς τους ανθρώπους του κόσμου, γιατί δεν καταλαβαίνουν, και είναι σωστό το ότι θα πρέπει να τους αντιμετωπίζουμε δείχνοντας ανοχή και συγχώρεση. Όλα όσα κάνουμε συνάδουν με τον λόγο της Βίβλου, διότι όλα όσα δεν ακολουθούν τη Βίβλο συνιστούν ετεροδοξία και αίρεση. Το να είμαστε τέτοιοι άνθρωποι είναι βαθιά ριζωμένο στο μυαλό του καθένα μας. Ο Κύριός μας βρίσκεται στη Βίβλο και αν δεν απομακρυνθούμε από τη Βίβλο, δεν θα απομακρυνθούμε από τον Κύριο. Αν τηρήσουμε αυτή την αρχή, τότε θα κερδίσουμε τη σωτηρία. Ενθαρρύνουμε ο ένας τον άλλον υποστηρίζοντας ο ένας τον άλλον και κάθε φορά που συναθροιζόμαστε, ελπίζουμε ότι όλα όσα λέμε και πράττουμε ακολουθούν το θέλημα του Κυρίου και ότι θα γίνουν αποδεκτά από τον Κύριο. Παρά το γεγονός ότι το περιβάλλον μας είναι εχθρικό, οι καρδιές μας αγάλλονται. Όταν σκεφτόμαστε τις ευλογίες που είναι δίπλα μας και μπορούμε να τις αδράξουμε εύκολα, υπάρχει κάτι που να μην μπορούμε να παραμερίσουμε; Υπάρχει κάτι που να διστάζουμε να αποχωριστούμε; Όλα αυτά εννοούνται και όλα αυτά βρίσκονται κάτω από το άγρυπνο βλέμμα του Θεού. Εμείς, αυτή η χούφτα πενήτων που έχουν ανυψωθεί από την κοπριά, είμαστε ακριβώς σαν όλους τους συνηθισμένους ακόλουθους του Κυρίου Ιησού, καθώς ονειρευόμαστε την αρπαγή, την ευλογία και την εξουσία επί όλων των εθνών. Η διαφθορά μας έχει αποκαλυφθεί στα μάτια του Θεού, ενώ οι επιθυμίες και η απληστία μας έχουν καταδικαστεί στα μάτια του Θεού. Ωστόσο, όλα αυτά συμβαίνουν τόσο κανονικά και τόσο αυτονόητα, που κανείς μας δεν αναρωτιέται αν η λαχτάρα μας είναι ορθή, πολύ λιγότερο δε, αμφιβάλλει κανείς μας για την ορθότητα όλων όσα διατηρούμε. Ποιος μπορεί να γνωρίζει το θέλημα του Θεού; Ακριβώς τι είδους μονοπάτι είναι αυτό που διαβαίνει ο άνθρωπος, δεν ξέρουμε να το αναζητήσουμε ή να το εξερευνήσουμε, πολύ λιγότερο δε μας ενδιαφέρει να το ερευνήσουμε. Γιατί το μόνο που μας ενδιαφέρει είναι το αν μπορούμε να αρπαχτούμε, εάν μπορούμε να λάβουμε την ευλογία, αν υπάρχει θέση για εμάς στη βασιλεία των ουρανών κι αν θα λάβουμε μερίδιο από το νερό του ποταμού της ζωής και από τον καρπό του δέντρου της ζωής. Προκειμένου να τα κερδίσουμε όλα αυτά δεν είναι που πιστεύουμε στον Κύριο και γινόμαστε ακόλουθοί Του; Έχουμε λάβει άφεση αμαρτιών, έχουμε μετανοήσει, έχουμε πιει το πικρό ποτήρι κρασί κι έχουμε πάρει τον σταυρό στην πλάτη μας. Ποιος μπορεί να πει ότι ο Κύριος δεν θα αποδεχτεί το τίμημα που έχουμε πληρώσει; Ποιος μπορεί να πει ότι δεν έχουμε ετοιμάσει αρκετό λάδι; Δεν επιθυμούμε να είμαστε σαν εκείνες τις μωρές παρθένες ή σαν αυτούς που δεν έχουν ελπίδα. Επιπλέον, προσευχόμαστε συνεχώς ζητώντας από τον Κύριο να μας προφυλάξει, ώστε να μην παραπλανηθούμε από τους ψευδόχριστους, γιατί η Βίβλος αναφέρει ότι «Τότε εάν τις είπη προς υμάς· Ιδού εδώ είναι ο Χριστός ή εδώ, μη πιστεύσητε· διότι θέλουσιν εγερθή ψευδόχριστοι και ψευδοπροφήται και θέλουσι δείξει σημεία μεγάλα και τέρατα, ώστε να πλανήσωσιν, ει δυνατόν, και τους εκλεκτούς» (Κατά Ματθαίον 24:23-24). Έχουμε απομνημονεύσει όλους αυτούς τους στίχους της Βίβλου· τους ξέρουμε απ’ έξω και τους φυλάσσουμε ως πολύτιμο θησαυρό, ως ζωή και ως διαπιστευτήριο που αποφασίζει αν μπορούμε να σωθούμε ή να αρπαχθούμε…

Εδώ και χιλιάδες χρόνια, οι ζωντανοί πεθαίνουν, παίρνοντας μαζί τους τις επιθυμίες και τα όνειρά τους, μα όσον αφορά το αν έχουν μπει πραγματικά στη βασιλεία των ουρανών, κανείς δεν ξέρει. Οι νεκροί επιστρέφουν, έχοντας ξεχάσει όλες τις ιστορίες που συνέβησαν κάποτε, και συνεχίζουν να ακολουθούν τις διδαχές και τα μονοπάτια των προγόνων. Κι έτσι, καθώς παρέρχονται τα χρόνια και παρέρχονται οι ημέρες, κανείς δεν γνωρίζει αν ο Κύριός μας ο Ιησούς, ο Θεός μας, όντως αποδέχεται όλα όσα πράττουμε. Το μόνο που μπορούμε να κάνουμε είναι να προσβλέπουμε στο να έχουμε μια έκβαση και να κάνουμε εικασίες για όλα όσα πρόκειται να συμβούν. Ωστόσο, ο Θεός σιωπά όλο αυτό το διάστημα χωρίς ποτέ να φανερωθεί ενώπιόν μας, χωρίς ποτέ να μας μιλήσει. Οπότε, ακολουθώντας τη Βίβλο και τα σημεία, εμείς συνειδητά προβαίνουμε σε κρίσεις για το θέλημα και τη διάθεση του Θεού. Έχουμε συνηθίσει τη σιωπή του Θεού· έχουμε συνηθίσει να αξιολογούμε τα σωστά και τα λάθη της συμπεριφοράς μας, χρησιμοποιώντας τον δικό μας τρόπο σκέψης· έχουμε συνηθίσει να βασιζόμαστε στις γνώσεις μας, στις αντιλήψεις και στην ηθική μας στην θέση των απαιτήσεων που έχει ο Θεός από εμάς· έχουμε συνηθίσει να απολαμβάνουμε τη χάρη του Θεού· έχουμε συνηθίσει να είναι ο Θεός αρωγός μας όποτε Τον χρειαζόμαστε· έχουμε συνηθίσει να υψώνουμε τα χέρια μας στον Θεό για το κάθε τι και να δίνουμε εντολές στον Θεό· επίσης, έχουμε συνηθίσει να συμμορφωνόμαστε με κανονισμούς και χωρίς να δίνουμε σημασία στο πώς μας οδηγεί το Άγιο Πνεύμα· επιπλέον, έχουμε συνηθίσει σε μέρες κατά τις οποίες είμαστε αφέντες του εαυτού μας. Πιστεύουμε σε έναν Θεό, τον οποίο δεν συναντήσαμε ποτέ πρόσωπο με πρόσωπο. Ερωτήματα, όπως ποια είναι η διάθεσή Του, τι έχει και τι είναι, πώς είναι η εικόνα Του, αν θα Τον γνωρίσουμε ή όχι όταν θα έρθει, και ούτω καθεξής, δεν είναι σημαντικά. Το σημαντικό είναι ότι βρίσκεται στην καρδιά και ότι όλοι Τον προσδοκούμε, και αρκεί ότι μπορούμε να φανταστούμε πως είναι έτσι ή αλλιώς. Επικροτούμε την πίστη μας και θεωρούμε πολύτιμη την πνευματικότητά μας. Βλέπουμε τα πάντα ως κοπριά, πάνω στην οποία βαδίζουν τα πόδια μας. Επειδή είμαστε πιστοί του στον ένδοξο Κύριο, ανεξάρτητα από το πόσο μακρύ και κοπιαστικό είναι το ταξίδι, ανεξάρτητα από τις κακουχίες και τους κινδύνους που μας βρίσκουν, τίποτα δεν μπορεί να σταματήσει τα βήματά μας καθώς ακολουθούμε τον Κύριο. «Καθαρόν ποταμόν ύδατος της ζωής λαμπρόν ως κρύσταλλον, εξερχόμενον εκ του θρόνου του Θεού και του Αρνίου. Εντεύθεν του ποταμού ήτο το δένδρον της ζωής, φέρον καρπούς δώδεκα, καθ’ έκαστον μήνα κάμνον τον καρπόν αυτού, και τα φύλλα του δένδρου είναι εις θεραπείαν των εθνών. Και ουδέν ανάθεμα θέλει είσθαι πλέον· και ο θρόνος του Θεού και του Αρνίου θέλει είσθαι εν αυτή, και οι δούλοι αυτού θέλουσι λατρεύσει αυτόν και θέλουσιν ιδεί το πρόσωπον αυτού, και το όνομα αυτού θέλει είσθαι επί των μετώπων αυτών. Και νυξ δεν θέλει είσθαι εκεί, και δεν έχουσι χρείαν λύχνου και φωτός ηλίου, διότι Κύριος ο Θεός φωτίζει αυτούς, και θέλουσι βασιλεύσει εις τους αιώνας των αιώνων» (Αποκάλυψη 22:1-5). Κάθε φορά που ψάλλουμε αυτούς τους στίχους, οι καρδιές μας γεμίζουν με απεριόριστη αγαλλίαση και ικανοποίηση, και δάκρυα κυλούν από τα μάτια μας. Ευχαριστούμε τον Κύριο που μας επέλεξε, ευχαριστούμε τον Κύριο για τη χάρη Του. Μας πρόσφερε τα εκατονταπλάσια σ’ αυτήν τη ζωή και μας πρόσφερε αιώνια ζωή στον κόσμο του μέλλοντος. Αν μας ζητούσε να πεθάνουμε τώρα, θα το κάναμε αδιαμαρτύρητα. Κύριε! Σε εκλιπαρούμε να έρθεις σύντομα! Δεδομένου ότι Σε λαχταρούμε απεγνωσμένα και έχουμε εγκαταλείψει τα πάντα για Εσένα, μην καθυστερείς ούτε λεπτό, ούτε δευτερόλεπτο.

Παρά το γεγονός ότι ο Θεός είναι σιωπηλός και δεν έχει φανερωθεί ποτέ ενώπιόν μας, το έργο Του δεν έχει σταματήσει ποτέ. Ερευνά ολόκληρη τη γη και εξουσιάζει τα πάντα, ενώ παρακολουθεί τα λόγια και τις πράξεις των ανθρώπων. Εφαρμόζει τη διαχείρισή Του σε υπολογισμένα στάδια και κατά το σχέδιό Του, αθόρυβα, χωρίς δραματικές εντυπώσεις, εντούτοις τα βήματά Του πλησιάζουν ένα-ένα όλο και πιο πολύ προς την ανθρωπότητα και η θέση της κρίσης Του διαμορφώνεται στο σύμπαν με την ταχύτητα της αστραπής, ενώ μετά από αυτό ο θρόνος Του κατέρχεται άμεσα ανάμεσά μας. Τι μεγαλοπρεπής σκηνή είναι αυτή, τι επιβλητική και βλοσυρή εικόνα! Σαν περιστέρι και σαν βρυχώμενος λέοντας, το Άγιο Πνεύμα έρχεται ανάμεσα σε όλους μας. Είναι η σοφία, είναι η δικαιοσύνη και η μεγαλοπρέπεια, και έρχεται κρυφά ανάμεσά μας, έχοντας εξουσία, γεμάτος αγάπη και έλεος. Κανείς δεν συνειδητοποιεί την έλευσή Του, κανείς δεν χαιρετίζει την άφιξή Του, και πολύ περισσότερο, κανείς δεν γνωρίζει όλα όσα θα πράξει. Η ζωή του ανθρώπου συνεχίζει όπως πριν, η καρδιά του δεν αλλάζει και οι μέρες κυλούν όπως συνήθως. Ο Θεός ζει ανάμεσά μας, ένας άνθρωπος σαν όλους τους άλλους, ως ο πιο ασήμαντος από τους ακόλουθους και ως συνηθισμένος πιστός. Επιδιώκει τους δικούς Του σκοπούς, τους δικούς Του στόχους· και, επιπλέον, έχει θεϊκή φύση που δεν κατέχουν οι απλοί άνθρωποι. Κανείς δεν έχει παρατηρήσει την ύπαρξη της θεϊκής φύσης Του και κανείς δεν έχει αντιληφθεί τη διαφορά μεταξύ της ουσίας Του και της ουσίας του ανθρώπου. Ζούμε μαζί Του, χωρίς περιορισμό και φόβο, γιατί στα μάτια μας δεν είναι παρά ένας ασήμαντος πιστός. Παρακολουθεί την κάθε μας κίνηση και όλες οι σκέψεις και οι ιδέες μας αποκαλύπτονται ενώπιόν Του. Κανείς δεν ενδιαφέρεται για την ύπαρξή Του, κανείς δεν φαντάζεται τίποτε για τον ρόλο Του και πολύ περισσότερο, κανείς δεν έχει την παραμικρή υποψία για την ταυτότητά Του. Εμείς απλώς συνεχίζουμε να επιδιώκουμε τους στόχους μας, σαν να μην έχει καμία σχέση μαζί μας…

Κατά σύμπτωση, το Άγιο Πνεύμα εκφράζει μία δίοδο λέξεων «διαμέσου» Αυτού και ενώ συμβαίνει πολύ απροσδόκητα, αναγνωρίζουμε ότι πρόκειται για ομιλία που προέρχεται από τον Θεό και την αποδεχόμαστε με προθυμία από τον Θεό. Αυτό συμβαίνει επειδή, ανεξάρτητα από το ποιος εκφράζει αυτά τα λόγια, εφόσον προέρχονται από το Άγιο Πνεύμα, πρέπει να τα αποδεχτούμε και δεν μπορούμε να τα απαρνηθούμε. Η επόμενη ομιλία θα μπορούσε να έλθει διαμέσου εμένα, διαμέσου εσένα ή διαμέσου κάποιου άλλου. Όποιος κι αν μιλάει, μιλάει η χάρη του Θεού. Ωστόσο, όποιος κι αν είναι, δεν πρέπει να τον λατρεύουμε, επειδή, ό,τι και να γίνει, δεν μπορεί ποτέ να είναι ο Θεός ούτε θα επιλέγαμε σε καμία περίπτωση έναν συνηθισμένο άνθρωπο ως Θεό μας. Ο Θεός μας είναι τόσο μεγάλος και σεβάσμιος. Πώς θα μπορούσε ένα τόσο ασήμαντο άτομο να σταθεί στη θέση Του; Επιπλέον, περιμένουμε να έλθει ο Θεός και να μας οδηγήσει πίσω στη βασιλεία των ουρανών, άρα πώς μπορεί κάποιος τόσο ασήμαντος να είναι κατάλληλος για ένα τόσο σημαντικό και επίπονο έργο; Αν ο Κύριος επιστρέψει, θα εμφανιστεί πάνω σε ένα λευκό σύννεφο, ώστε να μπορούν όλα τα πλήθη να Τον δουν. Τι ύψιστη δόξα! Πώς είναι δυνατόν να μπορεί να κρυφτεί αθόρυβα μέσα σε μια ομάδα συνηθισμένων ανθρώπων;

Κι όμως αυτό το συνηθισμένο άτομο που κρύβεται ανάμεσα στους ανθρώπους είναι που επιτελεί το νέο έργο της σωτηρίας μας. Δεν μας προσφέρει εξηγήσεις ούτε μας λέει γιατί έχει έρθει, μα απλώς επιτελεί το έργο που προτίθεται να διατελέσει σε υπολογισμένα στάδια και σύμφωνα με το σχέδιό Του. Τα λόγια και οι ομιλίες Του ακούγονται όλο και συχνότερα. Από την παρηγοριά, την ενθάρρυνση, την υπενθύμιση και την προειδοποίηση, στη μομφή και την πειθαρχία· από έναν τόνο πράο κι ήπιο, σε λέξεις έντονες και μεγαλοπρεπείς —όλα δίνουν έλεος στον άνθρωπο και του εμφυσούν δέος. Ό,τι λέει πετυχαίνει διάνα τα μυστικά που κρύβονται βαθιά μέσα μας· τα λόγια Του πληγώνουν τις καρδιές μας, πληγώνουν το πνεύμα μας και μας αφήνουν με αφόρητο όνειδος, χωρίς να ξέρουμε πού να κρυφτούμε. Αρχίζουμε να αναρωτιόμαστε αν ο Θεός στην καρδιά αυτού του ατόμου μάς αγαπάει πραγματικά και τι ακριβώς σκοπεύει. Ίσως άραγε να μπορέσουμε να αρπαχτούμε μόνο εφόσον υπομείνουμε τέτοια βάσανα; Στο μυαλό μας αναλογιζόμαστε… τον επερχόμενο προορισμό μας και τη μελλοντική μας μοίρα. Εντούτοις, όπως και πριν, κανείς μας δεν πιστεύει ότι ο Θεός έχει ήδη λάβει σάρκα και οστά για να εργαστεί ανάμεσά μας. Παρόλο που μας συνοδεύει εδώ και πολύ καιρό, παρόλο που έχει ήδη πει τόσο πολλά λόγια πρόσωπο με πρόσωπο ενώπιόν μας, παραμένουμε απρόθυμοι να δεχθούμε έναν τόσο συνηθισμένο άνθρωπο ως τον Θεό του μέλλοντός μας, πολύ λιγότερο δε, είμαστε πρόθυμοι να εναποθέσουμε τον έλεγχο του μέλλοντος και της μοίρας μας σε αυτό το ασήμαντο άτομο. Από Αυτόν απολαμβάνουμε μια αέναη προσφορά ζωοφόρου ύδατος και μέσω Αυτού ζούμε πρόσωπο με πρόσωπο με τον Θεό. Όμως, είμαστε ευγνώμονες μόνο για τη χάρη του Κυρίου Ιησού στα ουράνια και ποτέ δεν δώσαμε καμία προσοχή στα συναισθήματα αυτού του συνηθισμένου ανθρώπου που κατέχει τη θεϊκή φύση. Όπως και πριν, συνεχίζει το έργο Του ταπεινά κρυμμένος εντός της σάρκας, δίνοντας έκφραση στη μύχια καρδιά Του, θαρρείς αδιαφορώντας απέναντι στην απόρριψή Του από την ανθρωπότητα, θαρρείς συγχωρώντας αιωνίως την παιδαριώδη συμπεριφορά και την άγνοια του ανθρώπου και επιδεικνύοντας πάντοτε ανοχή στην ασεβή στάση του ανθρώπου απέναντί Του.

Εν αγνοία μας, αυτός ο ασήμαντος άνθρωπος μας έχει οδηγήσει βήμα-βήμα στο έργο του Θεού. Υποβαλλόμαστε σε αναρίθμητες δοκιμασίες, υποκείμεθα σε αμέτρητες συμμορφώσεις και δοκιμαζόμαστε με τον θάνατο. Μαθαίνουμε για τη δίκαιη και μεγαλοπρεπή διάθεση του Θεού, απολαμβάνουμε επίσης την αγάπη και το έλεός Του, αρχίζουμε να εκτιμάμε τη μεγάλη δύναμη και τη σοφία του Θεού, μαρτυρούμε το κάλλος του Θεού και βλέπουμε τη μεγάλη επιθυμία του Θεού να σώσει τον άνθρωπο. Μέσα από τα λόγια αυτού του συνηθισμένου ανθρώπου, αρχίζουμε να γνωρίζουμε τη διάθεση και την ουσία του Θεού, αρχίζουμε να κατανοούμε το θέλημα του Θεού, αρχίζουμε να γνωρίζουμε τη φύση-ουσία του ανθρώπου και να βλέπουμε την οδό προς τη σωτηρία και την τελειότητα. Τα λόγια Του μας οδηγούν στον «θάνατο» και μετά στην «αναγέννηση»· τα λόγια Του μας προσφέρουν παρηγοριά, αλλά παράλληλα μας αφήνουν συντετριμμένους με ενοχές και αίσθημα χρέους· τα λόγια Του μας φέρνουν χαρά και γαλήνη, αλλά και άπειρο πόνο. Πότε είμαστε σαν αμνοί πριν τη σφαγή στα χέρια Του· πότε είμαστε σαν την κόρη του οφθαλμού Του και απολαμβάνουμε την τρυφερή αγάπη Του· πότε είμαστε σαν τον εχθρό Του, και κάτω από το βλέμμα Του γινόμαστε στάχτη από την οργή Του. Είμαστε το ανθρώπινο είδος που σώθηκε από Αυτόν, είμαστε σκουλήκια στα μάτια Του και είμαστε τα απολωλότα πρόβατα που μέρα-νύχτα είναι αποφασισμένος να βρει. Είναι φιλεύσπλαχνος προς εμάς, μας περιφρονεί, μας αναθρέφει, μας παρηγορεί και μας ενθαρρύνει, μας καθοδηγεί, μας διαφωτίζει, μας συμμορφώνει και μας πειθαρχεί, αλλά και μας καταριέται. Μέρα-νύχτα, ποτέ δεν παύει να ανησυχεί για μας, και μας προστατεύει και μας νοιάζεται, μέρα-νύχτα, χωρίς να αφήνει ποτέ το πλευρό μας, μα χύνει το αίμα της καρδιάς Του για μας και πληρώνει οποιοδήποτε τίμημα για χάρη μας. Μέσα στις ομιλίες αυτής της ασήμαντης και συνηθισμένης σάρκας απολαύσαμε την ολότητα του Θεού και είδαμε τον προορισμό που μας επιφυλάσσει ο Θεός. Ωστόσο, παρά το γεγονός αυτό, η ματαιοδοξία εξακολουθεί να δημιουργεί προβλήματα μέσα στην καρδιά μας και δεν είμαστε ακόμα έτοιμοι να δεχτούμε έναν τέτοιον άνθρωπο ως τον Θεό μας. Αν και μας έχει δώσει τόσο πολύ μάννα, τόσο πολλά να απολαύσουμε, τίποτα από αυτά δεν μπορεί να πάρει τη θέση του Κυρίου στην καρδιά μας. Τιμούμε την ιδιαίτερη ταυτότητα και το κύρος αυτού του ανθρώπου, αλλά με μεγάλη απροθυμία. Αν δεν ανοίξει το στόμα του για να μας ζητήσει να παραδεχτούμε ότι είναι ο Θεός, δεν θα καταφέρουμε ποτέ οι ίδιοι να παραδεχτούμε ότι είναι ο Θεός που σύντομα θα καταφτάσει, κι όμως εργαζόταν ανάμεσά μας για τόσον καιρό.

Ο Θεός συνεχίζει τις ομιλίες Του, χρησιμοποιώντας διάφορες μεθόδους και οπτικές για να μας προειδοποιεί για το τι να πράξουμε, δίνοντας ταυτόχρονα φωνή στην καρδιά Του. Τα λόγια Του φέρουν ζωοδόχο δύναμη, μας δείχνουν πώς πρέπει να βαδίσουμε και μας βοηθούν να καταλάβουμε ποια είναι η αλήθεια. Τα λόγια Του αρχίζουν να μας έλκουν, αρχίζουμε να εστιάζουμε στον τόνο και τον τρόπο της ομιλίας Του και υποσυνείδητα αρχίζουμε να ενδιαφερόμαστε για τα ενδόμυχα συναισθήματα αυτού του συνηθισμένου ανθρώπου. Φτύνει το αίμα της καρδιάς του για να εργαστεί για εμάς, χάνει τον ύπνο και την όρεξή Του για λογαριασμό μας, κλαίει για εμάς, αναστενάζει για εμάς, υποφέρει στη νόσο για εμάς, ταπεινώνεται για χάρη του προορισμού και της σωτηρίας μας, και η αναισθησία και η επαναστατικότητά μας κάνουν την καρδιά Του να δακρύζει και να αιμορραγεί. Αυτού του είδους το είναι και αυτά που έχει ανήκουν σε έναν καθόλου συνηθισμένο άνθρωπο και δεν μπορούν να αποκτηθούν ούτε να επιτευχθούν από οποιονδήποτε διεφθαρμένο άνθρωπο. Επιδεικνύει ανοχή και υπομονή που δεν κατέχει κανείς συνηθισμένος άνθρωπος και η αγάπη Του είναι κάτι με το οποίο δεν είναι προικισμένο κανένα ον σε όλη την πλάση. Κανείς άλλος εκτός από Αυτόν δεν μπορεί να ξέρει όλες τις σκέψεις μας ή να έχει τέτοια ξεκάθαρη και ολοκληρωμένη κατανόηση για τη φύση και την ουσία μας ή να κρίνει την επαναστατικότητα και τη διαφθορά της ανθρωπότητας ή να μας μιλάει και να εργάζεται σ’ εμάς για λογαριασμό του επουράνιου Θεού. Κανείς, εκτός από Αυτόν, δεν είναι προικισμένος με την εξουσία, τη σοφία και το μεγαλείο του Θεού. Φανερώνονται εξ ολοκλήρου μέσα Του η διάθεση του Θεού και αυτό που έχει και είναι ο Θεός. Κανείς εκτός από Αυτόν δεν μπορεί να μας δείξει την οδό και να μας φέρει το φως. Κανείς εκτός από Αυτόν δεν μπορεί να αποκαλύψει τα μυστήρια που ο Θεός δεν έχει φανερώσει από τη δημιουργία μέχρι σήμερα. Κανείς εκτός από Αυτόν δεν μπορεί να μας σώσει από τα δεσμά του Σατανά και τη δική μας διεφθαρμένη διάθεση. Εκπροσωπεί τον Θεό και εκφράζει την ενδότερη καρδιά του Θεού, την ενθάρρυνση του Θεού και τα έργα της κρίσης του Θεού προς όλη την ανθρωπότητα. Αυτός έχει ξεκινήσει μια νέα εποχή, μια νέα περίοδο, και έχει οδηγήσει νέο ουρανό και γη, και νέο έργο, και μας έχει φέρει ελπίδα, τερματίζοντας τον μάταιο βίο που διήγαμε και επιτρέποντας σε όλο μας το είναι να αντικρίσει, με απόλυτη διαύγεια, την οδό προς τη σωτηρία. Έχει κατακτήσει ολόκληρη την ύπαρξή μας και έχει κερδίσει την καρδιά μας. Από εκείνη τη στιγμή και εφεξής, το μυαλό μας έχει αποκτήσει συνείδηση και το πνεύμα μας φαίνεται να αναζωογονείται: Αυτός ο συνηθισμένος, ασήμαντος άνθρωπος, που ζει ανάμεσα μας και έχει εδώ και καιρό βιώσει την απόρριψή μας —δεν είναι άραγε ο Κύριος Ιησούς, ο οποίος είναι πάντα στις σκέψεις μας, είτε είμαστε ξύπνιοι είτε ονειρευόμαστε, και τον οποίον λαχταρούμε νύχτα-μέρα; Αυτός είναι! Είναι όντως Αυτός! Είναι ο Θεός μας! Είναι η αλήθεια, η οδός και η ζωή! Μας επέτρεψε να ζήσουμε και πάλι και να δούμε το φως, και δεν σταμάτησε τις καρδιές μας από το να περιπλανιούνται. Έχουμε επιστρέψει στον οίκο του Θεού, έχουμε επιστρέψει ενώπιον του θρόνου Του, ερχόμαστε πρόσωπο με πρόσωπο με Αυτόν, έχουμε δει την όψη Του και έχουμε δει την οδό που απλώνεται μπροστά μας. Αυτή τη στιγμή, έχει κατακτήσει ολοκληρωτικά τις καρδιές μας· δεν αμφιβάλλουμε πλέον ποιος είναι και δεν αντιτασσόμαστε πλέον στο έργο και τον λόγο Του και πέφτουμε, γονυπετείς, ενώπιόν Του. Δεν θέλουμε τίποτα άλλο παρά να ακολουθήσουμε τα χνάρια του Θεού για το υπόλοιπο της ζωής μας και να οδηγηθούμε στην τελείωση από Αυτόν και να ανταποδώσουμε τη χάρη Του και την αγάπη Του προς εμάς, να υπακούμε στις ενορχηστρώσεις και τον σχεδιασμό Του και να είμαστε συνεργάτες στο έργο Του, και να κάνουμε ό,τι μπορούμε για να ολοκληρώσουμε το έργο που μας εμπιστεύεται.

Η κατάκτηση από τον Θεό είναι σαν ένας διαγωνισμός πολεμικών τεχνών.

Καθένα από τα λόγια του Θεού χτυπάει ένα από τα θανάσιμα σημεία μας και μας αφήνει πληγωμένους και έντρομους. Ο Θεός φανερώνει τις αντιλήψεις μας, τις φαντασίες μας και τη διεφθαρμένη διάθεσή μας. Από όλα όσα λέμε και πράττουμε μέχρι κάθε μία από τις σκέψεις και τις ιδέες μας, η φύση-ουσία μας αποκαλύπτεται στα λόγια Του, οδηγώντας μας σε μια κατάσταση φόβου και τρεμάμενους, μην ξέροντας πού να κρυφτούμε από τη ντροπή. Μας μιλάει για όλες τις πράξεις μας, τους στόχους και τις προθέσεις μας, ακόμα και για τη διεφθαρμένη διάθεση που δεν είχαμε ποτέ ανακαλύψει, κάνοντάς μας να αισθανόμαστε εντελώς εκτεθειμένοι μες στην άθλια ατέλειά μας και, ακόμη περισσότερο, τελείως μεταπεισμένοι. Μας κρίνει που αντιστεκόμαστε σε Αυτόν, μας παιδεύει για τη βλασφημία μας απέναντί Του και την καταδίκη Του και μας κάνει να αισθανόμαστε ότι στα μάτια Του δεν έχουμε ούτε ένα χαρακτηριστικό που να αξίζει τη λύτρωση, ότι είμαστε ο ζων Σατανάς. Οι ελπίδες μας κατακρημνίζονται· δεν τολμούμε πλέον να θέσουμε οποιεσδήποτε παράλογες απαιτήσεις προς Αυτόν ή να υποθάλψουμε σχέδια γι’ Αυτόν, και ακόμη και τα όνειρά μας εξαφανίζονται από τη μια μέρα στην άλλη. Αυτό είναι ένα γεγονός που κανείς μας δεν μπορεί να φανταστεί και κανείς μας δεν μπορεί να αποδεχτεί. Προς στιγμή, χάνουμε την εσωτερική ισορροπία μας και δεν ξέρουμε πώς να συνεχίσουμε στον δρόμο που ανοίγεται μπροστά μας ή πώς να συνεχίσουμε με τις πεποιθήσεις μας. Φαίνεται λες και η πίστη μας έχει επιστρέψει στο μηδέν και λες και δεν έχουμε συναντήσει ποτέ τον Κύριο Ιησού ούτε Τον έχουμε γνωρίσει. Ό,τι βλέπουμε μπροστά στα μάτια μας μας προκαλεί σύγχυση και μας κάνει να αμφιταλαντευόμαστε αναποφάσιστοι. Έχουμε αποθαρρυνθεί, έχουμε απογοητευθεί, και βαθιά στην καρδιά μας υπάρχει αχαλίνωτη οργή και όνειδος. Προσπαθούμε να εκτονωθούμε, να βρούμε μια διέξοδο και, επιπλέον, να συνεχίσουμε να προσδοκούμε τον Σωτήρα μας τον Ιησού ώστε να ανοίξουμε την καρδιά μας σε Αυτόν. Αν και υπάρχουν φορές που εξωτερικά φαινόμαστε ήρεμοι, ούτε υπερόπτες ούτε ταπεινοί, η καρδιά μας νιώθει μια καινοφανή αίσθηση απώλειας. Αν και μερικές φορές μπορεί να φαινόμαστε ασυνήθιστα ήρεμοι εξωτερικά, στο μυαλό μας υπομένουμε την τρικυμία του μαρτυρίου. Η κρίση και το παίδεμά Του μας έχουν αφαιρέσει όλες τις ελπίδες και τα όνειρά μας, δίνοντας τέλος στις παράλογες επιθυμίες μας και καθιστώντας μας απρόθυμους να πιστέψουμε ότι είναι ο Σωτήρας μας κι ότι είναι ικανός να μας σώσει. Η κρίση και το παίδεμά Του έχουν ανοίξει ένα χάσμα ανάμεσα σε εμάς και σε Αυτόν, τόσο βαθύ που κανείς δεν θέλει καν να το διασχίσει. Η κρίση και το παίδεμά Του είναι ότι η πρώτη φορά που ερχόμαστε αντιμέτωποι με τόσο μεγάλα εμπόδια και τόσο μεγάλη ταπείνωση στη ζωή μας. Η κρίση και το παίδεμά Του μας οδήγησαν πραγματικά στο να εκτιμήσουμε την εντιμότητα του Θεού και την έλλειψη ανοχής για τις προσβολές του ανθρώπου, σε σύγκριση με την οποία είμαστε υπέρμετρα βασικοί, υπέρμετρα ακάθαρτοι. Η κρίση και το παίδεμά Του μας έχουν κάνει να συνειδητοποιήσουμε για πρώτη φορά πόσο αλαζόνες και ξιπασμένοι είμαστε και ότι ο άνθρωπος δεν θα είναι ποτέ ισάξιος με τον Θεό ή ίσος με τον Θεό. Η κρίση και το παίδεμά Του μας έχουν κάνει να μη θέλουμε να ζούμε πλέον σε μια τέτοια διεφθαρμένη διάθεση, να θέλουμε να απαλλαγούμε από μια τέτοια φύση-ουσία όσο το δυνατόν συντομότερα και να πάψουμε να είμαστε αχρείοι και απεχθείς γι’ Αυτόν. Η κρίση και το παίδεμά Του μας έχουν κάνει να υποτασσόμαστε στα λόγια Του και να τα υπακούμε με προθυμία και να μην επαναστατούμε πλέον εναντίον των ενορχηστρώσεων και του σχεδιασμού Του. Η κρίση και το παίδεμά Του μας δημιούργησαν για ακόμα μια φορά την επιθυμία να επιβιώσουμε και μας γέμισαν χαρά που Τον δεχόμαστε ως Σωτήρα μας… Έχουμε αφήσει πίσω μας το έργο της κατάκτησης, βγήκαμε από την κόλαση, εξήλθαμε της κοιλάδας της σκιάς του θανάτου… Ο Παντοδύναμος Θεός μάς έχει κερδίσει, εμάς που ανήκουμε σε αυτήν την ομάδα ανθρώπων! Έχει θριαμβεύσει πάνω στον Σατανά και κατατροπώσει τα πλήθη των εχθρών Του!

Είμαστε απλώς μια συνηθισμένη ομάδα ανθρώπων με διεφθαρμένη σατανική διάθεση, αυτοί που έχουν προεπιλεχθεί από τον Θεό στις απαρχές του χρόνου και οι πένητες που ο Θεός έχει ανυψώσει από την κοπριά. Κάποτε απορρίψαμε και καταδικάσαμε τον Θεό, αλλά τώρα έχουμε κατακτηθεί από Αυτόν. Από τον Θεό έχουμε λάβει ζωή, την οδό της αιώνιας ζωής. Ανεξάρτητα από το πού βρισκόμαστε στη γη, όσες διώξεις και δεινά κι αν υπομένουμε, δεν μπορούμε να υπάρξουμε χωρίς τη σωτηρία του Παντοδύναμου Θεού. Γιατί Αυτός είναι ο Δημιουργός μας και η μοναδική μας λύτρωση!

Η αγάπη του Θεού ρέει όπως το νερό της πηγής και προσφέρεται σ’ εσένα και σ’ εμένα και σ’ αυτόν και σε όλους όσοι αναζητούν πραγματικά την αλήθεια και προσδοκούν την εμφάνιση του Θεού.

Ακριβώς όπως ο ήλιος και η σελήνη υψώνονται με τη σειρά, το έργο του Θεού δεν σταματάει ποτέ και επιτελείται πάνω σ’ εσένα, πάνω σ’ εμένα, πάνω σ’ αυτόν και σε όλους όσοι ακολουθούν τα χνάρια του Θεού και δέχονται την κρίση και το παίδεμά Του.

23 Μαρτίου 2010