Οι περισσότεροι ανάμεσά σας έχουν αποδράσει από τη θρησκεία και έχουν αποδεχτεί το έργο του Θεού τις έσχατες ημέρες. Τρώτε και πίνετε καθημερινά από τα τωρινά λόγια του Θεού, παρευρίσκεστε στο γαμήλιο δείπνο του Αρνίου και έχετε θέσει τα θεμέλια στην αληθινή οδό. Δαπανάτε ειλικρινά τον εαυτό σας για τον Θεό και έχετε λάβει την έγκρισή Του. Ποια γνώση και εκτίμηση έχετε, λοιπόν, σχετικά με την έννοια της πίστης στον Θεό; Πώς διαφέρουν από την κατανόηση της πίστης στον Θεό που είχατε στο πλαίσιο της θρησκείας; Από τώρα και στο εξής, καταλαβαίνετε πραγματικά τι είναι στ’ αλήθεια η πίστη στη θρησκεία και η πίστη στον Θεό; Υπάρχει διαφορά μεταξύ της πίστης στη θρησκεία και της πίστης στον Θεό; Πού έγκειται η διαφορά; Έχετε βρει τη λύση σ’ αυτά τα ερωτήματα; Τι είδους άνθρωπος είναι ο συνήθης πιστός στη θρησκεία; Σε τι επικεντρώνεται; Πώς θα πρέπει να οριστεί η πίστη στη θρησκεία; Η πίστη στη θρησκεία αποτελεί αναγνώριση ότι υπάρχει Θεός, και οι πιστοί στη θρησκεία προβαίνουν σε ορισμένες αλλαγές στη συμπεριφορά τους: Δεν χτυπούν ούτε βρίζουν τους ανθρώπους, δεν κάνουν κακά πράγματα που βλάπτουν τους ανθρώπους και δεν διαπράττουν διάφορα εγκλήματα ούτε παραβιάζουν τον νόμο. Τις Κυριακές πηγαίνουν στην εκκλησία. Αυτοί είναι οι πιστοί στη θρησκεία. Αυτό σημαίνει ότι η καλή συμπεριφορά και η συχνή παρουσία στην εκκλησία είναι απόδειξη ότι κάποιος πιστεύει στη θρησκεία. Όταν κάποιος πιστεύει στη θρησκεία, αναγνωρίζει ότι υπάρχει Θεός και θεωρεί ότι το να πιστεύει κανείς στον Θεό σημαίνει ότι είναι καλός άνθρωπος· εφόσον δεν αμαρτάνει ή δεν κάνει κακά πράγματα, θα μπορέσει να πάει στον παράδεισο όταν πεθάνει και θα έχει καλό τέλος. Η πίστη του του δίνει τροφή στο πνευματικό επίπεδο. Ως εκ τούτου, η πίστη στη θρησκεία μπορεί επίσης να οριστεί ως εξής: Το να πιστεύει κανείς στη θρησκεία σημαίνει να αναγνωρίζει, μέσα στην καρδιά του, ότι υπάρχει Θεός· να πιστεύει ότι θα πάει στον παράδεισο όταν πεθάνει· να έχει στην καρδιά του έναν συναισθηματικό πυλώνα· να αλλάζει λίγο στη συμπεριφοράς· και να είναι καλό άτομο. Αυτό είναι όλο. Όσο για το αν υπάρχει ο Θεός στον οποίο πιστεύει, το αν Αυτός μπορεί να εκφράσει την αλήθεια, το τι ζητάει από τον ίδιο —δεν έχει την παραμικρή ιδέα. Τα συμπεραίνει και τα φαντάζεται όλα αυτά με βάση τις διδασκαλίες της Βίβλου. Αυτό είναι η πίστη στη θρησκεία. Η πίστη στη θρησκεία είναι πρωτίστως η επιδίωξη αλλαγών συμπεριφοράς και πνευματικής τροφής. Αλλά το μονοπάτι στο οποίο βαδίζουν τέτοιοι άνθρωποι —το μονοπάτι της επιδίωξης ευλογιών— δεν έχει αλλάξει. Οι εσφαλμένες απόψεις, αντιλήψεις και φαντασιοκοπίες τους σχετικά με την πίστη στον Θεό δεν έχουν αλλάξει. Το θεμέλιο της ύπαρξής τους, καθώς και οι στόχοι και η κατεύθυνση που ακολουθούν στη ζωή τους, βασίζονται στις ιδέες και τις απόψεις του παραδοσιακού πολιτισμού, και δεν έχουν αλλάξει καθόλου. Τέτοια είναι η κατάσταση όλων όσοι πιστεύουν στη θρησκεία. Τι είναι, λοιπόν, η πίστη στον Θεό; Ποιος είναι ο ορισμός του Θεού για την πίστη στον Θεό; (Πίστη στην κυριαρχία του Θεού.) Είναι η πίστη στην ύπαρξη του Θεού και στην κυριαρχία Του —αυτά είναι τα πιο θεμελιώδη. Το να πιστεύει κανείς στον Θεό σημαίνει να προσέχει τα λόγια του Θεού, να υπάρχει, να ζει, να εκτελεί το καθήκον του και να συμμετέχει σε όλες τις δραστηριότητες της κανονικής ανθρώπινης φύσης, όπως απαιτούν τα λόγια του Θεού. Το συμπέρασμα είναι ότι το να πιστεύει κανείς στον Θεό σημαίνει να ακολουθεί τον Θεό, να κάνει αυτό που ζητάει ο Θεός, να ζει όπως ζητάει Εκείνος· το να πιστεύει κανείς στον Θεό σημαίνει να ακολουθεί την οδό του Θεού. Μήπως δεν διαφέρουν εντελώς oι στόχοι και η κατεύθυνση της ζωής των ανθρώπων που πιστεύουν στον Θεό από εκείνα των ανθρώπων που πιστεύουν στη θρησκεία; Τι περιλαμβάνει η πίστη στον Θεό; Περιλαμβάνει το αν οι άνθρωποι είναι σε θέση να ακούσουν τα λόγια του Θεού, να αποδεχθούν την αλήθεια, να απαλλαγούν από τις διεφθαρμένες διαθέσεις, να εγκαταλείψουν τα πάντα για να ακολουθήσουν τον Θεό και να είναι πιστοί στα καθήκοντά τους. Αυτά τα πράγματα έχουν άμεση συσχέτιση με το αν μπορούν να σωθούν ή όχι. Γνωρίζετε τώρα τον ορισμό της πίστης στον Θεό· πώς, λοιπόν, θα πρέπει να ασκείται η πίστη στον Θεό; Τι απαιτεί ο Θεός από τους πιστούς σ’ Αυτόν; (Να είναι ειλικρινείς άνθρωποι και να επιδιώκουν την αλήθεια, τη μεταμόρφωση της διάθεσης και τη γνώση για τον Θεό.) Τι απαιτήσεις έχει ο Θεός για την εξωτερική συμπεριφορά των ανθρώπων; (Απαιτεί οι άνθρωποι να είναι ευσεβείς, όχι ακόλαστοι, και να βιώνουν μια κανονική ανθρώπινη φύση.) Οι άνθρωποι θα πρέπει να έχουν τη βασική ευπρέπεια ενός αγίου και να βιώνουν μια κανονική ανθρώπινη φύση. Τι πρέπει, λοιπόν, να κατέχει κάποιος για να έχει κανονική ανθρώπινη φύση; Αυτό σχετίζεται με πολλές αλήθειες που πρέπει να κάνει κανείς πράξη ως πιστός. Μόνο όταν διαθέτει κανείς όλες αυτές τις πραγματικότητες της αλήθειας έχει κανονική ανθρώπινη φύση. Πιστεύει κάποιος στον Θεό αν δεν κάνει πράξη την αλήθεια; Ποιες είναι οι συνέπειες της μη άσκησης της αλήθειας; Πώς ακριβώς θα πρέπει οι άνθρωποι να πιστεύουν στον Θεό προκειμένου να επιτύχουν τη σωτηρία, να υποταχθούν στον Θεό και να Τον λατρεύουν; Όλα αυτά σχετίζονται με την άσκηση των λόγων του Θεού και την άσκηση πολλών αληθειών. Άρα, πρέπει κανείς να πιστεύει στον Θεό σύμφωνα με τα λόγια του Θεού και τις απαιτήσεις Του, και πρέπει να ασκείται σύμφωνα με τις απαιτήσεις του Θεού· μόνο αυτό συνιστά αληθινή πίστη στον Θεό. Αυτό οδηγεί στη ρίζα του ζητήματος. Η άσκηση της αλήθειας, η τήρηση των λόγων του Θεού και η ζωή σύμφωνα με τα λόγια του Θεού: αυτή είναι η σωστή οδός της ανθρώπινης ζωής· η πίστη στον Θεό σχετίζεται με το μονοπάτι της ανθρώπινης ζωής. Η πίστη στον Θεό σχετίζεται με τόσο πολλές αλήθειες, και οι ακόλουθοι του Θεού πρέπει να κατανοούν αυτές τις αλήθειες. Πώς θα μπορούσαν να ακολουθήσουν τον Θεό αν δεν κατανοούσαν και δεν αποδέχονταν την αλήθεια; Οι άνθρωποι που πιστεύουν στη θρησκεία δεν κάνουν τίποτε παρά να αναγνωρίζουν ότι υπάρχει Θεός και να είναι βέβαιοι ότι υπάρχει Θεός —αλλά δεν κατανοούν αυτές τις αλήθειες ούτε τις αποδέχονται, έτσι οι άνθρωποι που πιστεύουν στη θρησκεία δεν είναι ακόλουθοι του Θεού. Για να πιστεύει κανείς στη θρησκεία, αρκεί απλώς να συμπεριφέρεται καλά εξωτερικά, να είναι συγκρατημένος και να τηρεί τους κανόνες, και να έχει πνευματική τροφή. Αν συμπεριφέρεται κάποιος σωστά και έχει κάποιον πυλώνα και τροφή για το πνεύμα του, αλλάζει το μονοπάτι του στη ζωή; (Όχι.) Ορισμένοι λένε ότι η πίστη στη θρησκεία και η πίστη στον Θεό είναι το ίδιο πράγμα. Ακολουθούν, λοιπόν, αυτοί οι άνθρωποι τον Θεό; Πιστεύουν στον Θεό σύμφωνα με τις απαιτήσεις Του; Έχουν αποδεχθεί την αλήθεια; Αν κάποιος δεν κάνει κανένα από αυτά τα πράγματα, τότε δεν είναι πιστός στον Θεό ούτε ακόλουθός Του. Ο πιο προφανής τρόπος με τον οποίο εκδηλώνεται η πίστη στη θρησκεία σε κάποιον είναι η έλλειψη αποδοχής του σημερινού έργου του Θεού και της αλήθειας που Εκείνος εκφράζει. Αυτό είναι το χαρακτηριστικό γνώρισμα των πιστών στη θρησκεία· δεν είναι καθόλου ακόλουθοι του Θεού. Η πίστη στη θρησκεία είναι μόνο μια επιδίωξη αλλαγής συμπεριφοράς και πνευματικής θρέψης· δεν περιλαμβάνει καμία αλήθεια. Ως εκ τούτου, οι πιστοί στη θρησκεία δεν θα αλλάξουν τη διάθεση ζωής τους, ούτε θα κάνουν πράξη την αλήθεια ούτε θα είναι σε θέση να ακούσουν τα λόγια του Θεού και να υποταχθούν σ’ Αυτόν. Αυτό καθορίζει το γεγονός ότι δεν θα έχουν ούτε αληθινή γνώση για τον Θεό. Όταν ένα άτομο πιστεύει στη θρησκεία, όσο καλή και αν είναι η συμπεριφορά του, όσο σταθερά κι αν αναγνωρίζει τον Θεό και όσο υψηλή κι αν είναι η θεωρία της πίστης του σ’ Αυτόν, δεν είναι ακόλουθος του Θεού. Ποιον ακολουθεί, λοιπόν; Δεν παύει να είναι ο Σατανάς αυτός που ακολουθεί. Ποια είναι η βάση για ό,τι βιώνει, επιδιώκει, ποθεί και κάνει πράξη; Από τι εξαρτάται η ύπαρξή του; Σίγουρα όχι από τα λόγια του Θεού, την αλήθεια. Συνεχίζει να ζει με τη διεφθαρμένη διάθεση του Σατανά, συμπεριφερόμενος σύμφωνα με τη λογική και τη φιλοσοφία του Σατανά. Ό,τι λέει είναι ψέματα, χωρίς ίχνος αλήθειας. Η σατανική του διάθεση δεν έχει υποστεί καμία αλλαγή, και ακολουθεί ακόμα τον Σατανά. Οι απόψεις του για τη ζωή, οι αξίες, ο τρόπος με τον οποίο αντιμετωπίζει τον κόσμο και οι αρχές συμπεριφοράς του είναι όλα εκφάνσεις της φύσης του Σατανά. Μόνο η εξωτερική του συμπεριφορά έχει αλλάξει ελαφρώς, αλλά η πορεία της ζωής του, ο τρόπος ύπαρξής του και η οπτική του για τα πράγματα δεν έχουν αλλάξει καθόλου. Αν κάποιος είναι αληθινός πιστός στον Θεό, τι μπορεί να αλλάξει μέσα του σε μερικά χρόνια; (Θα αλλάξουν οι απόψεις του για τη ζωή και οι αξίες του.) Θα αλλάξουν τα ίδια τα θεμέλια της ύπαρξης αυτού του ατόμου. Αν αλλάξουν τα θεμέλια της ύπαρξής του, ποια θα είναι η βάση της ζωής του; (Η ζωή του θα βασίζεται στα λόγια του Θεού και στην αλήθεια.) Άρα, ζείτε τώρα κάθε μέρα σύμφωνα με τα λόγια του Θεού στην ομιλία και τις πράξεις σας; Δεν λες πια ψέματα, για παράδειγμα: Γιατί συμβαίνει αυτό; Πού στηρίζεται αυτό το γεγονός; (Στην απαίτηση του Θεού να είναι κανείς ειλικρινής.) Όταν σταματάς να λες ψέματα και να προβαίνεις σε εξαπάτηση, αυτό βασίζεται στα λόγια του Θεού, στην απαίτηση να είσαι ειλικρινής και στην αλήθεια. Άρα δεν βαδίζεις σε διαφορετικό μονοπάτι τότε στη ζωή σου;

Λοιπόν, για να συνοψίσω: Τι είναι η πίστη στη θρησκεία; Τι είναι η πίστη στον Θεό; Ποιες είναι οι κύριες διαφορές μεταξύ των δύο; Το να πιστεύει κανείς στη θρησκεία σημαίνει να έχει βεβαιότητα για μια θρησκεία, να ακολουθεί τους κανόνες της, να ακολουθεί άλλους ανθρώπους και τον Σατανά, και να ζει υπό το κράτος του Σατανά. Το να έχει κανείς πίστη στον Θεό σημαίνει να αποδέχεται τα λόγια Του, να αποδέχεται την αλήθεια, να υποτάσσεται στο έργο Του και να εκπληρώνει το καθήκον του σύμφωνα με τις αρχές της αλήθειας. Αυτό σημαίνει να ακολουθεί κανείς τον Θεό. Αυτές είναι οι κύριες διαφορές μεταξύ της πίστης στη θρησκεία και της πίστης στον Θεό. Καθώς εκτελείτε τα καθήκοντά σας στον οίκο του Θεού, κάποιοι από σας αποδέχονται την αλήθεια και αλλάζουν λίγο, ενώ άλλοι δεν αποδέχονται την αλήθεια και δεν αλλάζουν. Μπορείτε, λοιπόν, να κάνετε διάκριση μεταξύ αυτών των δύο ειδών ανθρώπων, εκείνων που πιστεύουν στη θρησκεία και εκείνων που έχουν πίστη στον Θεό; Το βασικό είναι να εξετάσει κανείς αν ένα άτομο επιδιώκει την αλήθεια και σε ποιο μονοπάτι επιλέγει να βαδίσει. Αν επιδιώκεις την καλή συμπεριφορά, την πνευματική θρέψη και την τήρηση των κανόνων, και αν αποσκοπείς στο προσωπικό κέρδος κατά την επιδίωξή σου, χωρίς να επιδιώκεις καθόλου την αλήθεια, αλλά μόνο τα εξωτερικά χαρακτηριστικά ενός καλού ανθρώπου, ενός ανθρώπου που διακατέχεται από κάποια καλή συμπεριφορά, αλλά όχι την πραγματικότητα της αλήθειας —πόσο καλός μπορεί να είναι στην πραγματικότητα κάποιος σαν εσένα; Η διεφθαρμένη διάθεση ενός τέτοιου ατόμου και η ουσία της φύσης του δεν έχουν αλλάξει καθόλου. Μπορεί να μιλάει όμορφα, αλλά όταν έρχεται αντιμέτωπος με δοκιμασίες, δεν μπορεί να παραμείνει σταθερός. Μπορεί ακόμη και να παραπονεθεί για τον Θεό και να Τον προδώσει. Αυτοί είναι πιστοί στη θρησκεία. Εκείνοι που έχουν πίστη στον Θεό μπορούν να αποδεχτούν όλες τις αλήθειες που Εκείνος εκφράζει. Μπορούν να κάνουν αυτοκριτική και να γνωρίσουν τον εαυτό τους σύμφωνα με την αλήθεια, να μετανοήσουν ειλικρινά και τελικά να κάνουν πράξη την αλήθεια, να υποταχθούν στον Θεό και να ζήσουν σύμφωνα με τα λόγια του Θεού. Όταν έρχονται αντιμέτωποι με δοκιμασίες και δεινά, μπορούν να παραμείνουν σταθεροί, να καταθέσουν θαυμάσια μαρτυρία και να ακολουθήσουν πιστά τον Θεό μέχρι τέλους. Αυτοί είναι οι αληθινοί πιστοί στον Θεό. Αυτή είναι η διαφορά μεταξύ εκείνων που πιστεύουν στη θρησκεία και εκείνων που έχουν πίστη στον Θεό.

Υπάρχει κάποιος ανάμεσά σας που πιστεύει κατά βάθος μόνο σε έναν αόριστο Θεό στον Ουρανό, αλλά έχει πάντα αντιλήψεις για τον ενσαρκωμένο Θεό; Αν υπάρχουν όντως τέτοιοι άνθρωποι, τότε είναι πιστοί στη θρησκεία. Οι πιστοί στη θρησκεία κατά βάθος δεν αναγνωρίζουν τον ενσαρκωμένο Θεό, και ακόμη κι αν το κάνουν, έχουν πάντα αντιλήψεις γι’ Αυτόν και δεν είναι ποτέ σε θέση να υποταχθούν. Έτσι δεν είναι; Υπό την αυστηρή έννοια, οι άνθρωποι αυτοί δεν είναι πιστοί στον Θεό. Αν και μπορεί να ισχυρίζονται ότι πιστεύουν στον Θεό, στην πραγματικότητα δεν διαφέρουν πολύ από τους πιστούς στη θρησκεία. Κατά βάθος, πιστεύουν μόνο σε έναν αόριστο Θεό· τηρούν τις θρησκευτικές αντιλήψεις και τους θρησκευτικούς κανόνες. Έτσι, όποιος δεν επιδιώκει την αλήθεια, εστιάζει μόνο στην καλή συμπεριφορά και στην τήρηση των κανόνων, δεν κάνει πράξη την αλήθεια, και η διάθεσή του δεν αλλάζει στο παραμικρό, αυτό που κάνει αυτό το άτομο είναι να πιστεύει στη θρησκεία. Ποιο χαρακτηριστικό διακρίνει αυτούς που πιστεύουν στη θρησκεία; (Επικεντρώνονται μόνο στις εξωτερικές πρακτικές και στην εμφάνιση καλής συμπεριφοράς.) Ποιες είναι οι αρχές και η βάση των πράξεών τους; (Σατανικές φιλοσοφίες για τη ζωή.) Ποιες σατανικές φιλοσοφίες για τη ζωή και σατανικές, διεφθαρμένες διαθέσεις υπάρχουν; Η πονηριά και η πανουργία, το να ενεργεί κανείς ως νόμος, η αλαζονεία και η έπαρση, το να έχει τον τελευταίο λόγο στα πάντα, το να μην ψάχνει ποτέ για την αλήθεια ή να μη συναναστρέφεται με τους αδελφούς και τις αδελφές, και όταν αναλαμβάνει δράση, να σκέφτεται πάντα τα δικά του συμφέροντα, τη δική του υπερηφάνεια και τη δική του θέση —όλα αυτά αποτελούν ενέργειες βασισμένες σε μια σατανική διάθεση. Έτσι κάποιος ακολουθεί τον Σατανά. Αν κάποιος πιστεύει στον Θεό, αλλά δεν δίνει προσοχή στα λόγια Του, δεν αποδέχεται την αλήθεια ούτε υποτάσσεται στις διευθετήσεις και τις ενορχηστρώσεις Του· εάν επιδεικνύει μόνο ορισμένες καλές συμπεριφορές, αλλά δεν είναι σε θέση να απαρνηθεί τη σάρκα και δεν εγκαταλείπει τίποτα από την υπερηφάνεια ή τα συμφέροντά του· αν, παρόλο που κατά τα φαινόμενα εκτελεί το καθήκον του, εξακολουθεί να ζει σύμφωνα με τις σατανικές του διαθέσεις και δεν έχει εγκαταλείψει στο ελάχιστο ούτε έχει αλλάξει τις σατανικές φιλοσοφίες και τρόπους ύπαρξης —πώς είναι, τότε, δυνατόν να πιστεύει στον Θεό; Αυτό αποτελεί πίστη στη θρησκεία. Τέτοιοι άνθρωποι απαρνούνται κάποια πράγματα και δαπανούν τον εαυτό τους επιφανειακά, αλλά κοιτάζοντας το μονοπάτι στο οποίο βαδίζουν και την πηγή και το αρχικό σημείο όλων αυτών που κάνουν, δεν βασίζουν αυτά τα πράγματα στα λόγια του Θεού ή στην αλήθεια· αντιθέτως, εξακολουθούν να ενεργούν σύμφωνα με τις δικές τους αντιλήψεις, φαντασιοκοπίες, τις υποκειμενικές τους εικασίες, και τις φιλοδοξίες και τις επιθυμίες τους. Οι φιλοσοφίες και οι διαθέσεις του Σατανά εξακολουθούν να λειτουργούν ως η βάση της ύπαρξης και των πράξεών τους. Στα ζητήματα όπου δεν κατανοούν την αλήθεια, δεν την αναζητούν· σε ζητήματα όπου δεν κατανοούν την αλήθεια, δεν την κάνουν πράξη, δεν εξυμνούν τον Θεό ως σπουδαίο ούτε λατρεύουν την αλήθεια. Παρόλο που τυπικά και λεκτικά πιστεύουν στον Θεό και Τον αναγνωρίζουν, και παρόλο που μπορεί να φαίνονται ικανοί να εκτελέσουν ένα καθήκον και να ακολουθήσουν τον Θεό, ζουν σύμφωνα με τη σατανική τους διάθεση σε ό,τι λένε και κάνουν. Όλα όσα λένε και κάνουν αποτελούν εκφάνσεις μιας διεφθαρμένης διάθεσης. Δεν θα τους δεις να κάνουν πράξη ή να βιώνουν τα λόγια του Θεού, πόσο μάλλον την εκδήλωση της αναζήτησης και της υπακοής τους στην αλήθεια σε όλα τα πράγματα. Στις πράξεις τους, σκέφτονται πρώτα τα δικά τους συμφέροντα, και εκπληρώνουν πρώτα τις δικές τους επιθυμίες και προθέσεις. Πρόκειται για ανθρώπους που ακολουθούν τον Θεό; (Όχι.) Και μπορούν οι άνθρωποι που δεν ακολουθούν τον Θεό να επιτύχουν αλλαγή στη διάθεσή τους; (Όχι.) Κι αν δεν μπορούν να επιτύχουν αλλαγή της διάθεσής τους, δεν είναι αξιολύπητοι; Έχουν ακούσει και κατανοήσει τα λόγια του Θεού, αλλά όταν ενεργούν, οι προσωπικές τους επιθυμίες είναι πολύ ισχυρές· είναι ανίκανοι να ασκηθούν σύμφωνα με τα λόγια του Θεού ή σύμφωνα με την αλήθεια, πόσο μάλλον σύμφωνα με τις αρχές. Μετά από αρκετά χρόνια πίστης στον Θεό, φαίνονται πολύ πιο διαλλακτικοί και πολύ πιο καλότροποι. Έχουν πολλές καλές συμπεριφορές και η πνευματική τους ζωή φαίνεται αρκετά κανονική. Δεν υπάρχει κάποιο μεγάλο πρόβλημα στον τρόπο με τον οποίο αλληλεπιδρούν με τους άλλους, και εκτελούν κάποια καθήκοντα, με κάποιο αποτέλεσμα —αλλά έχουν ένα πρόβλημα, και είναι το πιο σοβαρό από όλα. Πού έγκειται αυτό το πρόβλημα; Στο μυαλό τους. Όσα χρόνια κι αν πιστεύουν, δεν έχουν δημιουργήσει μια κανονική σχέση με τον Θεό· ό,τι κι αν κάνουν ή ό,τι κι αν τους συμβαίνει, το πρώτο πράγμα που σκέφτονται είναι το εξής: «Τι θέλω εγώ να κάνω· τι θα ήταν προς το συμφέρον μου και τι όχι· τι θα μπορούσε να συμβεί αν έκανα το τάδε» —αυτά σκέφτονται πρώτα. Δεν εξετάζουν καθόλου τι είδους άσκηση θα δοξάσει τον Θεό και θα δώσει μαρτυρία γι’ Αυτόν ή τι θα ικανοποιήσει το θέλημα του Θεού ούτε προσεύχονται για να αναζητήσουν ποιες είναι οι απαιτήσεις του Θεού και τι λένε τα λόγια Του. Ποτέ δεν δίνουν προσοχή στο ποιο είναι το θέλημα ή οι απαιτήσεις του Θεού και πώς πρέπει να ασκούνται οι άνθρωποι για να ικανοποιήσουν τον Θεό. Αν και μπορεί μερικές φορές να προσεύχονται ενώπιον του Θεού και να επικοινωνούν μαζί Του, απλώς μιλούν στον εαυτό τους, χωρίς να αναζητούν ειλικρινά την αλήθεια. Όταν προσεύχονται στον Θεό και διαβάζουν τα λόγια Του, δεν τα συσχετίζουν με τα ζητήματα που αντιμετωπίζουν στην πραγματική ζωή. Έτσι, στο περιβάλλον που έχει διαμορφωθεί από τον Θεό, πώς αντιμετωπίζουν την κυριαρχία, τις ρυθμίσεις και τις ενορχηστρώσεις Του; Όταν έρχονται αντιμέτωποι με πράγματα που δεν ικανοποιούν τις δικές τους επιθυμίες, τα αποφεύγουν και μέσα τους τους αντιστέκονται. Όταν έρχονται αντιμέτωποι με πράγματα που ζημιώνουν τα συμφέροντά τους ή εμποδίζουν την ικανοποίηση των συμφερόντων τους, προσπαθούν με κάθε μέσο να βρουν διέξοδο, προσπαθώντας να μεγιστοποιήσουν τα δικά τους οφέλη και αγωνίζονται να αποφύγουν τυχόν απώλειες. Δεν επιδιώκουν να ικανοποιήσουν το θέλημα του Θεού, αλλά μόνο τις δικές τους επιθυμίες. Είναι αυτό πίστη στον Θεό; Αυτοί οι άνθρωποι έχουν σχέση με τον Θεό; Όχι, δεν έχουν. Ζουν με ποταπό, κατάπτυστο, αδιάλλακτο και άσχημο τρόπο. Όχι μόνο δεν έχουν καμία σχέση με τον Θεό, αλλά επίσης εναντιώνονται σε κάθε βήμα στην κυριαρχία και τις ρυθμίσεις του Θεού. Συχνά λένε: «Είθε ο Θεός να βασιλεύει και να κυβερνά τα πάντα στη ζωή μου. Είμαι πρόθυμος να αφήσω τον Θεό να πάρει τον θρόνο και να βασιλεύσει και να κυβερνήσει στην καρδιά μου. Είμαι πρόθυμος να υποταχθώ στις ρυθμίσεις και τις ενορχηστρώσεις του Θεού». Ωστόσο, όταν αυτά με τα οποία έρχονται αντιμέτωποι βλάπτουν τα δικά τους συμφέροντα, δεν μπορούν να υποταχθούν. Αντί να αναζητούν την αλήθεια σε ένα περιβάλλον που έχει οργανώσει ο Θεός, προσπαθούν να αλλάξουν πορεία και να ξεφύγουν από αυτό το περιβάλλον. Δεν θέλουν να υποταχθούν στις διευθετήσεις και τις ενορχηστρώσεις του Θεού, αλλά να ενεργήσουν σύμφωνα με τη δική τους βούληση, μόνο στον βαθμό που δεν βλάπτονται τα συμφέροντά τους. Αγνοούν παντελώς το θέλημα του Θεού, νοιάζονται μόνο για τα δικά τους συμφέροντα, τις δικές τους περιστάσεις, και τις δικές τους ορέξεις και συναισθήματα. Είναι αυτό πίστη στον Θεό; (Όχι.) Τι είναι γι’ αυτούς ο Θεός, μέσα στην καρδιά τους; Δεν είναι ένα είδος θρύλου; Δεν είναι ένα είδος πνευματικής θρέψης; Ο Θεός είναι άγνωστος και ξένος γι’ αυτούς. Όταν όλα είναι καλά, ο Θεός είναι ο Κύριός τους, τα πάντα για αυτούς. Αλλά αν αυτά που κάνει ο Θεός δεν τους ωφελούν, ή προκαλούν ζημιά στα συμφέροντά τους ή στην αξιοπρέπειά τους, προκαλώντας την αντιμετώπισή τους ή δοκιμασίες και βάσανα, πώς θα αντιδράσουν; Θα αποδράσουν, θα αντισταθούν, θα αρνηθούν, ακόμη και θα παραπονεθούν. Μερικοί μπορεί να μην το λένε φωναχτά, αλλά μέσα τους νιώθουν πόνο, δυσφορία και αρνητικότητα. Τι σημαίνει να είναι κανείς αρνητικός; Σημαίνει ότι δεν αποδέχεται την αλήθεια μέσα του, και ότι προβάλλει αντίσταση και είναι επαναστατικός απέναντι στον Θεό. Μερικοί άνθρωποι δεν αποδέχονται τις δοκιμασίες και τον εξευγενισμό, νομίζοντας ότι δεν είναι σωστό εκ μέρους του Θεού να κάνει τέτοια πράγματα. Όταν έρχονται αντιμέτωποι με κάποια από τις δυσκολίες της σύλληψης και των διώξεων από τον μεγάλο κόκκινο δράκοντα, κάποιοι άνθρωποι παραπονιούνται μέσα τους ότι ο Θεός είναι άδικος απέναντί τους. Ποια είναι η γνώμη σας για αυτήν τη νοοτροπία; Αν μπορούν να εκφράζουν τόσο ανοιχτά τα παράπονά τους κατά του Θεού, όταν με τις πράξεις του τους κάνει να υποφέρουν, είναι δυνατόν να πιστεύουν ακόμα σ’ αυτόν τον Θεό; Αν δεν είναι σε θέση να υποταχθούν, τότε Αυτός δεν είναι ο Θεός τους, και επομένως τολμούν να Του αντισταθούν. Εύχονται να υπήρχε ένας άλλος Θεός εκτός από τον Θεό, σκεπτόμενοι: «Μόνο αν κάνει πραγματικότητα ό,τι σκέφτομαι και κάνω, ακριβώς σύμφωνα με τις προτιμήσεις μου —μόνο τότε θα ήταν Θεός— μόνο αυτό θα ήταν δική Του ρύθμιση και ενορχήστρωση. Αν ο Θεός δεν συμβαδίζει με τη θέλησή μου, ενεργεί πάντα αντίθετα με τις προτιμήσεις και τις φαντασιοκοπίες μου, τότε δεν μπορώ να υποταχθώ σ’ Αυτόν, και δεν είναι ο Θεός μου. Αν είναι Θεός, θα πρέπει να ικανοποιεί τους ανθρώπους. Επειδή οι άνθρωποι είναι οι λατρεμένοι του Θεού, ο Θεός θα πρέπει να κάνει τα πάντα για να τους προστατεύσει και να τους φροντίσει. Πώς θα μπορούσε να τους αφήσει να περάσουν δυσκολίες, δοκιμασίες και αναποδιές;» Δεν είναι αυτή η στάση που έχουν κατά βάθος οι περισσότεροι άνθρωποι απέναντι στον Θεό; Πράγματι, έτσι έχουν τα πράγματα. Για τους περισσότερους ανθρώπους, όταν δεν έχουν προβλήματα, όταν όλα κυλούν ομαλά γι’ αυτούς, αυτοί πιστεύουν ότι ο Θεός είναι δυνατός, δίκαιος και αξιαγάπητος. Όταν ο Θεός τούς δοκιμάζει, τους αντιμετωπίζει, τους συμμορφώνει και τους πειθαρχεί, όταν τους ζητά να βάλουν στην άκρη τα δικά τους συμφέρονται, να γυρίσουν την πλάτη στη σάρκα και να κάνουν πράξη την αλήθεια, όταν ο Θεός κάνει έργο σ’ αυτούς και ενορχηστρώνει τη μοίρα και τη ζωή τους και κυριαρχεί σ’ αυτές, αναδύεται η παρακοή τους και υπάρχει διχασμός μεταξύ των ίδιων και του Θεού, πράγμα που προκαλεί αντιπαράθεση και χάσμα μεταξύ των ίδιων και του Θεού. Σε τέτοιες στιγμές, στην καρδιά τους, ο Θεός δεν είναι καθόλου αξιαγάπητος· δεν είναι καθόλου δυνατός, καθώς αυτό που κάνει δεν εκπληρώνει τις επιθυμίες τους. Ο Θεός τούς στεναχωρεί· τους αναστατώνει· τους προκαλεί πόνο και βάσανα· τους φέρνει σε αμηχανία. Επομένως, δεν υποτάσσονται καθόλου στον Θεό, μα αντίθετα επαναστατούν εναντίον Του και Τον αποφεύγουν. Κάνοντας αυτό, κάνουν πράξη την αλήθεια; Ακολουθούν την οδό του Θεού; Ακολουθούν τον Θεό; Όχι. Όσες αντιλήψεις και φαντασιοκοπίες κι αν έχεις για το έργο του Θεού, και όσο κι αν ενεργούσες στο παρελθόν σύμφωνα με τη δική σου βούληση και επαναστατούσες ενάντια στον Θεό, αν επιδιώκεις πραγματικά την αλήθεια, και αποδέχεσαι την κρίση και την παίδευση των λόγων του Θεού, και το κλάδεμα και την αντιμετώπιση των λόγων του Θεού· αν σε όλα όσα ενορχηστρώνει, είσαι σε θέση να ακολουθείς την οδό του Θεού, να προσέχεις τα λόγια Του, να μάθεις να ακούς το θέλημά Του, να ασκείσαι σύμφωνα με τα λόγια και την πρόθεσή Του, και είσαι σε θέση να επιζητάς να υποταχθείς, μέσω της αναζήτησης· και αν μπορείς να εγκαταλείψεις όλη σου τη βούληση, τις επιθυμίες, τις σκέψεις και τις προθέσεις σου, και να μην είσαι σε αντιπαράθεση με τον Θεό, τότε ακολουθείς τον Θεό. Μπορεί να λες πως ακολουθείς τον Θεό, μα αν κάνεις τα πάντα σύμφωνα με τη δική σου βούληση, τους δικούς σου στόχους και τα δικά σου σχέδια, χωρίς να αφήνεις τον Θεό να αποφασίσει, τότε εξακολουθεί ο Θεός να είναι Θεός σου; Όχι, δεν είναι. Αν ο Θεός δεν είναι ο δικός σου Θεός, τότε όταν λες πως ακολουθείς τον Θεό, δεν είναι αυτά κενά λόγια; Δεν αποτελούν τα λόγια αυτά μια προσπάθεια να κοροϊδέψεις τους ανθρώπους; Μπορεί να λες πως ακολουθείς τον Θεό, αλλά αν όλες σου οι πράξεις και τα έργα, η άποψή σου για τη ζωή και οι αξίες σου, καθώς και η στάση και οι αρχές με τις οποίες προσεγγίζεις και διαχειρίζεσαι τυχόν ζητήματα, προέρχονται όλα από τον Σατανά —αν τα διαχειρίζεσαι όλα αυτά αποκλειστικά σύμφωνα με τους νόμους και τη λογική του Σατανά, τότε ακολουθείς τον Θεό; (Όχι.) Βλέπεις, όταν ο Κύριος Ιησούς ενημέρωσε τους μαθητές Του ότι θα υποστεί πολλές κακουχίες, θα θανατωθεί και θα αναστηθεί την τρίτη ημέρα, ο Πέτρος είπε στον Κύριο Ιησού: «Γενού ίλεως εις σεαυτόν, Κύριε· δεν θέλει γείνει τούτο εις σε» (Κατά Ματθαίον 16:22). Πώς απάντησε ο Κύριος Ιησούς στον Πέτρο; [«Ύπαγε οπίσω μου, Σατανά» (Κατά Ματθαίον 16:23).] Πώς όρισε ο Κύριος Ιησούς αυτό που έκανε ο Πέτρος εκείνη τη στιγμή; (Έργο του Σατανά.) Γιατί είπε ότι αυτό ήταν έργο του Σατανά; Είναι ο Πέτρος Σατανάς; Ο Πέτρος δεν καταλάβαινε τη σημασία των πράξεων του Κυρίου Ιησού ούτε αναγνώριζε την ταυτότητά Του. Ως εκ τούτου, έγινε φερέφωνο του Σατανά, μιλώντας εκ μέρους του, προσπαθώντας να εμποδίσει τον Κύριο Ιησού να πραγματοποιήσει το θέλημα του Θεού. Από την οπτική του Θεού, ο Πέτρος έγινε φερέφωνο του Σατανά. Αν κάποιος φαίνεται μόνο εξωτερικά να έχει απαρνηθεί τα πάντα και να έχει αναλάβει το καθήκον του, μοιάζει να ακολουθεί τον Θεό, αλλά όλες οι σκέψεις του και όλες οι πράξεις του είναι σύμφωνες με τη λογική και τη φιλοσοφία του Σατανά, είναι πραγματικά ακόλουθος του Θεού; (Όχι.) Δεν είναι, επειδή επαναστατεί συνεχώς εναντίον του Θεού, δεν κάνει πράξη την αλήθεια και δεν υποτάσσεται στον Θεό. Τότε, γιατί πιστεύει στον Θεό; Τι είναι αυτό που επιθυμεί πραγματικά να κερδίσει; Αυτό είναι ασύλληπτο. Είναι αληθινός πιστός στον Θεό; Όχι· για να το θέσω λίγο πιο ωραία, είναι πιστός στη θρησκεία. Μπορεί να ισχυρίζεται ότι πιστεύει στον Θεό, αλλά ο Θεός δεν τον αναγνωρίζει. Ο Θεός θα τον θεωρήσει κακούργο και δεν πρόκειται να σώσει τέτοιους ανθρώπους.

Ανάμεσα σε αυτήν την κακή και διεφθαρμένη ανθρωπότητα, οι πιστοί στη θρησκεία είναι άνθρωποι που αναγνωρίζουν την ύπαρξη του Θεού, που επιθυμούν να είναι καλοί άνθρωποι, να έχουν καλή συμπεριφορά και να αποφεύγουν να κάνουν κακά πράγματα. Φοβούνται την τιμωρία σε περίπτωση που εμπλακούν σε υπερβολικά πολλά σφάλματα, και ότι θα πάνε στην κόλαση και θα τιμωρηθούν και θα καταδικαστούν για πάντα. Νομίζουν ότι το να είσαι καλός άνθρωπος φέρνει γαλήνη, όπως λέει η παροιμία μεταξύ των άπιστων: «Οι καλοί έχουν μια ήσυχη ζωή». Επηρεασμένοι από τέτοιες σκέψεις και μολυσμένοι από τέτοια ρεύματα σκέψης, θεωρούν καλή την πίστη τους στη θρησκεία· θεωρούν τον εαυτό τους καλύτερο από εκείνους που δεν πιστεύουν, οι οποίοι δεν έχουν καν πνευματική θρέψη, πόσο μάλλον περιορισμούς. Αυτοί που δεν πιστεύουν κάνουν ό,τι θέλουν και είναι ικανοί να διαπράξουν κάθε κακή πράξη προκειμένου να επιτύχουν τους δικούς τους στόχους. Αυτοί οι άνθρωποι δεν έχουν κανέναν αξιόλογο προορισμό, και η κατάληξή τους μετά τον θάνατο θα είναι η κόλαση. Όσοι πιστεύουν στη θρησκεία πιστεύουν επίσης το εξής: «Οι άπιστοι δεν πιστεύουν στον κύκλο της ζωής και του θανάτου ή ότι υπάρχει τιμωρία για τις κακές πράξεις, ότι όσοι τις κάνουν θα πάνε στην κόλαση και θα τιμωρηθούν. Δεν πιστεύουν ότι ο Θεός είναι κυρίαρχος επί των πάντων. Αλλά εμείς που πιστεύουμε στη θρησκεία είμαστε ευλογημένοι από τον Θεό και θα επιτύχουμε την αιώνια ζωή μετά τον θάνατο». Θεωρούν τους εαυτούς τους ευγενείς ανθρώπους, που ξεχωρίζουν από την υπόλοιπη ανθρωπότητα ως άγιοι άνθρωποι. Παρόλο που οι συμπεριφορές και τα πρότυπα σκέψης τους μπορεί να υποστούν κάποιες αλλαγές, απλώς δεν αποδέχονται την αλήθεια. Αυτό σημαίνει να πιστεύεις στη θρησκεία. Πώς μπορεί κανείς να μεταβεί από την πίστη στη θρησκεία στην πίστη στον Θεό; Αυτό δεν είναι ένα απλό ζήτημα. Εκείνοι που μόλις έχουν πιστέψει στον Θεό δεν κατανοούν καμία αλήθεια. Ξέρουν μόνο ότι το να πιστεύεις στη θρησκεία είναι καλό, ότι σημαίνει ότι είσαι καλός άνθρωπος. Δεν είναι καθόλου σε θέση να διακρίνουν μεταξύ της πίστης στη θρησκεία και της πίστης στον Θεό. Επομένως, η μετάβαση από την πίστη στη θρησκεία στην πίστη στον Θεό απαιτεί να περάσει κανείς από μια φάση μέχρι να κατανοήσει κάποιες αλήθειες, οι οποίες επιτρέπουν κάποια διάκριση. Αν μετά από πέντε ή έξι χρόνια πίστης στον Θεό, ή ακόμη και επτά ή οκτώ χρόνια, εξακολουθείς να ζεις σύμφωνα με τη σατανική σου διάθεση, ακολουθώντας ακόμη τον Σατανά, χωρίς να αποδέχεσαι καθόλου την αλήθεια, αποτυγχάνοντας να κάνεις πράξη ακόμη και την αλήθεια που καταλαβαίνεις, απορρίπτοντας το έργο του Θεού και αρνούμενος να αποδεχτείς το κλάδεμα και την αντιμετώπισή Του, την κρίση και την παίδευσή Του, καθώς και την κυριαρχία και τις ρυθμίσεις Του, τότε η πίστη σου στον Θεό έχει χάσει το νόημα και την αξία της. Ο απλούστερος τρόπος να περιγράψουμε την πίστη στον Θεό είναι να πιστεύει κανείς ότι υπάρχει Θεός, και, πάνω σε αυτό το θεμέλιο, να Τον ακολουθεί, να υπακούει σ’ Αυτόν, να αποδέχεται την κυριαρχία Του, τις ενορχηστρώσεις και τις διευθετήσεις Του, να προσέχει τα λόγια Του, να ζει σύμφωνα με τα λόγια Του, να κάνει τα πάντα σύμφωνα με τα λόγια Του, να είναι αληθινό δημιουργημένο ον και να Τον σέβεται και να αποφεύγει το κακό· μόνο αυτή είναι πραγματική πίστη στον Θεό. Αυτό σημαίνει να ακολουθεί κανείς τον Θεό. Αν λες ότι ακολουθείς τον Θεό, αλλά, στην καρδιά σου, δεν αποδέχεσαι τα λόγια του Θεού και διατηρείς στάση αμφιβολιών απέναντί τους, και δεν αποδέχεσαι την κυριαρχία, τις ενορχηστρώσεις και τις διευθετήσεις Του, και έχεις πάντα αντιλήψεις και παρανοήσεις για το τι κάνει, και διαμαρτύρεσαι γι’ αυτά, χωρίς να είσαι ποτέ ευχαριστημένος· και εάν πάντα υπολογίζεις και προσεγγίζεις όσα κάνει με τις δικές σου αντιλήψεις και φαντασιοκοπίες· και αν έχεις πάντα τις δικές σου σκέψεις και τη δική σου κατανόηση—αυτό θα προκαλέσει προβλήματα. Με αυτό δεν βιώνεις το έργο του Θεού και σε καμία περίπτωση δεν Τον ακολουθείς αληθινά. Αυτό δεν είναι πίστη στον Θεό.

Τι ακριβώς είναι η πίστη στον Θεό; Είναι η πίστη στη θρησκεία ισοδύναμη με την πίστη στον Θεό; Το να πιστεύεις στη θρησκεία σημαίνει ότι ακολουθείς τον Σατανά· το να πιστεύεις στον Θεό σημαίνει ότι ακολουθείς τον Θεό —και μόνο όσοι ακολουθούν τον Χριστό είναι εκείνοι που πιστεύουν πραγματικά στον Θεό. Κάποιος που δεν αποδέχεται τα λόγια του Θεού ως τη ζωή του ούτε στο ελάχιστο δεν είναι πραγματικός πιστός στον Θεό. Είναι μη πιστός, και όσα χρόνια κι αν πιστεύει στον Θεό, είναι μάταιο. Αν κάποιος πιστός στον Θεό επιδίδεται πάντα σε θρησκευτική τελετουργία κατά την πίστη του, αλλά δεν κάνει πράξη την αλήθεια, τότε δεν είναι πιστός στον Θεό και ο Θεός δεν τον αναγνωρίζει. Τι πρέπει να διαθέτεις, για να σε αναγνωρίσει ο Θεός ως ακόλουθό Του; Γνωρίζεις τα κριτήρια με τα οποία ο Θεός αξιολογεί έναν άνθρωπο; Ο Θεός αξιολογεί αν κάνεις τα πάντα σύμφωνα με τις απαιτήσεις Του και αν κάνεις πράξη την αλήθεια και υποτάσσεσαι σ’ αυτήν με βάση τα λόγια Του. Αυτό είναι το πρότυπο με το οποίο αξιολογεί ο Θεός έναν άνθρωπο. Η αξιολόγηση του Θεού δεν βασίζεται στο πόσα χρόνια πιστεύεις σ’ Αυτόν, πόσο μακριά έχεις ταξιδέψει, πόσες καλές συμπεριφορές έχεις ή πόσα λόγια δόγματος καταλαβαίνεις. Σε αξιολογεί με βάση το αν επιδιώκεις την αλήθεια και με βάση το μονοπάτι που επιλέγεις. Πολλοί άνθρωποι στα λόγια πιστεύουν στον Θεό και Τον δοξάζουν, αλλά κατά βάθος δεν αγαπούν τα λόγια που λέει ο Θεός. Δεν ενδιαφέρονται για την αλήθεια. Πιστεύουν πάντα ότι το να ζει κανείς σύμφωνα με τις φιλοσοφίες του Σατανά ή διάφορες κοσμικές θεωρίες είναι αυτό που κάνουν οι κανονικοί άνθρωποι, ότι έτσι μπορεί κανείς να προστατεύσει τον εαυτό του και ότι έτσι μπορεί να ζει με αξία στον κόσμο. Πρόκειται για ανθρώπους που πιστεύουν στον Θεό και Τον ακολουθούν; Όχι. Τα λόγια των μεγάλων και διάσημων ανθρώπων ακούγονται ιδιαίτερα σοφά και μπορούν εύκολα να εξαπατήσουν τους άλλους. Μπορεί να θεωρείς τα λόγια τους ως αλήθειες ή συνθήματα που πρέπει να ακολουθήσεις. Αλλά αν, όταν πρόκειται για τα λόγια του Θεού, για μια συνηθισμένη απαίτηση που Εκείνος έχει για τους ανθρώπους, όπως το να είναι κάποιος ειλικρινής ή να διατηρεί με προθυμία και σχολαστικότητα τη θέση του, να εκτελεί το καθήκον του ως δημιουργημένο ον και να έχει συνεπή και ειλικρινή συμπεριφορά, δεν μπορείς να κάνεις αυτά τα λόγια πράξη και δεν τα θεωρείς ως αλήθειες, τότε δεν είσαι ακόλουθος του Θεού. Ισχυρίζεσαι ότι κάνεις πράξη την αλήθεια, αλλά αν ο Θεός σε ρωτήσει: «Είναι οι “αλήθειες” που κάνεις πράξη τα λόγια του Θεού; Είναι οι αρχές που υποστηρίζεις βασισμένες στα λόγια του Θεού;» —πώς θα λογοδοτήσεις για τον εαυτό σου; Αν η βάση σου δεν είναι τα λόγια του Θεού, τότε είναι τα λόγια του Σατανά. Βιώνεις τα λόγια του Σατανά και παρ’ όλα αυτά ισχυρίζεσαι ότι κάνεις πράξη την αλήθεια και ικανοποιείς τον Θεό. Αυτό δεν είναι βλασφημία κατά του Θεού; Ο Θεός υποδεικνύει στους ανθρώπους να είναι ειλικρινείς, για παράδειγμα, όμως μερικοί άνθρωποι δεν αναλογίζονται τι πραγματικά συνεπάγεται το να είσαι ειλικρινής, πώς να κάνουν πράξη το να είναι ειλικρινείς, ποια πράγματα βιώνουν και αποκαλύπτουν ότι είναι ανειλικρινείς, ούτε ποια πράγματα βιώνουν και αποκαλύπτουν ότι είναι ειλικρινείς. Αντί να αναλογιστούν την ουσία της αλήθειας που βρίσκεται στα λόγια του Θεού, στρέφονται στα βιβλία των άπιστων. Πιστεύουν το εξής: «Τα λόγια των άπιστων είναι κι αυτά μια χαρά —διδάσκουν κι αυτά τους ανθρώπους να είναι καλοί! Για παράδειγμα, “Οι καλοί έχουν μια ήσυχη ζωή”, “Οι άδολοι πάντα επικρατούν”, “Το να συγχωρείς τους άλλους δεν είναι ανόητο, φέρνει οφέλη μετά”. Κι αυτές οι δηλώσεις είναι σωστές και ευθυγραμμίζονται με την αλήθεια!» Έτσι, τηρούν αυτά τα λόγια. Ως τι είδους άνθρωποι μπορούν να ζήσουν με το να τηρούν αυτά τα γνωμικά των άπιστων; Μπορούν να βιώσουν την πραγματικότητα της αλήθειας; (Όχι, δεν μπορούν.) Δεν υπάρχουν πολλοί τέτοιοι άνθρωποι; Αποκτούν κάποιες γνώσεις· έχουν διαβάσει μερικά βιβλία και μερικά διάσημα έργα· έχουν αποκτήσει κάποια οπτική και έχουν ακούσει κάποια διάσημα ρητά και λαϊκές παροιμίες, και στη συνέχεια τα θεωρούν αυτά ως αλήθεια, ενεργώντας και εκπληρώνοντας το καθήκον τους σύμφωνα με αυτά τα λόγια, εφαρμόζοντάς τα στη ζωή τους ως πιστοί στον Θεό και νομίζοντας ότι ικανοποιούν το θέλημα του Θεού. Αυτό δεν είναι υποκατάσταση της αλήθειας με το ψέμα; Δεν είναι εμπόριο πλάνης; Για τον Θεό, αυτό είναι βλασφημία! Αυτά τα πράγματα εκδηλώνονται σε κάθε άνθρωπο, σε διόλου ευκαταφρόνητο αριθμό. Κάποιος που αντιμετωπίζει τα ευχάριστα λόγια και τα σωστά δόγματα από τους ανθρώπους ως αλήθειες που πρέπει να διατηρήσει, ενώ παραμερίζει και αγνοεί τα λόγια του Θεού, αδυνατώντας να τα εσωτερικεύσει όσες φορές κι αν τα διαβάσει ή να θεωρήσει τα λόγια του Θεού ως αλήθεια, είναι πιστός στον Θεό; Είναι ακόλουθος του Θεού; (Όχι.) Τέτοιοι άνθρωποι πιστεύουν στη θρησκεία· ακολουθούν ακόμα τον Σατανά! Πιστεύουν ότι τα λόγια που λέει ο Σατανάς είναι φιλοσοφικά, ότι είναι πολύ βαθιά και κλασικά. Θεωρούν ότι είναι διάσημες ρήσεις ύψιστης αλήθειας. Ό,τι άλλο κι αν εγκαταλείψουν, δεν μπορούν να αφήσουν αυτά τα λόγια. Το να εγκαταλείψουν αυτά τα λόγια θα ήταν σαν να χάνουν τα θεμέλια της ζωής τους, σαν να αδειάζουν την καρδιά τους. Τι είδους άνθρωποι είναι αυτοί; Είναι ακόλουθοι του Σατανά, και γι’ αυτό αποδέχονται τα διάσημα λόγια του Σατανά ως την αλήθεια. Μπορείτε να αναλύσετε και να αναγνωρίσετε τις διάφορες καταστάσεις στις οποίες βρίσκεστε μέσα σε διαφορετικά πλαίσια; Για παράδειγμα, κάποιοι άνθρωποι πιστεύουν στον Θεό και διαβάζουν συχνά τα λόγια Του, αλλά όταν τους συμβαίνουν πράγματα, λένε πάντα: «Η μητέρα μου είπε», «Ο παππούς μου είπε», «Ο τάδε διάσημος άνθρωπος είπε κάποτε» ή «Το τάδε βιβλίο λέει». Ποτέ δεν λένε: «Ο λόγος του Θεού λέει αυτό», «Οι απαιτήσεις του Θεού για εμάς είναι αυτές», «Ο Θεός λέει αυτό». Ποτέ δεν λένε αυτά τα λόγια. Ακολουθούν τον Θεό; (Όχι, δεν Τον ακολουθούν.) Είναι εύκολο να ανακαλύψουν οι άνθρωποι αυτές τις καταστάσεις; Όχι, δεν είναι, αλλά η ύπαρξή τους στους ανθρώπους είναι προς μεγάλη τους ζημία. Μπορεί να πιστεύεις στον Θεό για τρία, πέντε, οκτώ ή δέκα χρόνια, αλλά ακόμα να μην ξέρεις πώς να υπακούς τον Θεό ή να κάνεις πράξη τα λόγια του Θεού. Ό,τι κι αν σου συμβαίνει, εξακολουθείς να λαμβάνεις ως βάση σου σατανικά λόγια· εξακολουθείς να αναζητάς βάση στην παραδοσιακή κουλτούρα. Είναι αυτό πίστη στον Θεό; Δεν ακολουθείς τον Σατανά; Ζεις με σατανικά λόγια και ζεις με σατανικές διαθέσεις, οπότε δεν αντιστέκεσαι στον Θεό; Εφόσον δεν κάνεις πράξη τον λόγο του Θεού ή δεν ζεις σύμφωνα με αυτόν, δεν ακολουθείς τα βήματα του Θεού, δεν μπορείς να προσέξεις ό,τι λέει ο Θεός και δεν μπορείς να υπακούσεις ό,τι κι αν ενορχηστρώσει ή απαιτεί ο Θεός, τότε δεν ακολουθείς τον Θεό. Συνεχίζεις να ακολουθείς τον Σατανά. Πού είναι ο Σατανάς; Ο Σατανάς βρίσκεται στην καρδιά των ανθρώπων. Οι φιλοσοφίες, η λογική και οι κανόνες, και τα διάφορα διαβολικά λόγια του Σατανά έχουν ριζώσει προ πολλού στην καρδιά των ανθρώπων. Αυτό είναι το πιο σοβαρό πρόβλημα. Αν δεν μπορείς να επιλύσεις αυτό το πρόβλημα στην πίστη σου στον Θεό, τότε δεν θα μπορέσεις να σωθείς από τον Θεό. Επομένως, πρέπει να συγκρίνετε συχνά όλα όσα κάνετε, τις σκέψεις και τις απόψεις σας και τη βάση για να κάνετε πράγματα με τα λόγια του Θεού για σύγκριση και να αναλύετε αυτά που σκέφτεστε. Πρέπει να γνωρίζετε ποια από τα πράγματα μέσα σας είναι φιλοσοφίες για τη ζωή, λαϊκά γνωμικά, παραδοσιακή κουλτούρα, καθώς και ποια έχουν προέλθει από διανοητική γνώση. Πρέπει να ξέρετε ποια από αυτά θεωρείτε πάντοτε ότι είναι σωστά και σύμφωνα με την αλήθεια, στα οποία εμμένετε σαν να ήταν η αλήθεια και στα οποία επιτρέπετε να παίρνουν τη θέση της αλήθειας. Πρέπει να αναλύσετε αυτά τα πράγματα. Ειδικότερα, αν μεταχειρίζεστε αυτά που πιστεύετε ότι είναι σωστά και πολύτιμα ως την αλήθεια, δεν είναι εύκολο να τα διακρίνετε —αλλά αν τα διακρίνετε, θα έχετε ξεπεράσει ένα σημαντικό εμπόδιο. Αυτά τα πράγματα αποτελούν εμπόδια για την κατανόηση των λόγων του Θεού από τους ανθρώπους, την άσκηση της αλήθειας και την υπακοή στον Θεό. Αν περνάς όλη τη μέρα σου μπερδεμένος και σε αδιέξοδο, και δεν εξετάζεις αυτά τα πράγματα ούτε επικεντρώνεσαι στην επίλυση αυτών των προβλημάτων, τότε αυτά είναι η αιτία της κακοδαιμονίας σου, δηλητήριο στην καρδιά σου. Αν δεν απομακρυνθούν, θα είσαι ανίκανος να ακολουθήσεις πραγματικά τον Θεό, και ανίκανος να κάνεις πράξη την αλήθεια ή να υπακούσεις στον Θεό, και δεν θα έχεις τρόπο να επιτύχεις τη σωτηρία.

Τώρα που έχουμε συναναστραφεί σχετικά μ’ αυτά τα πράγματα, έχετε σκεφτεί τις καταστάσεις, τις ιδέες ή τις προκατειλημμένες οπτικές που υπάρχουν μέσα σας και οι οποίες έρχονται σε αντίθεση με τις προθέσεις του Θεού, τις απαιτήσεις του Θεού και την αλήθεια, τις οποίες όμως έχετε θεωρήσει ως αλήθεια, και τις έχετε κάνει πράξη και υποστηρίξει ως τέτοιες; (Είχα την άποψη ότι ως άτομο, πρέπει να προσπαθεί κανείς να είναι καλός, να είναι κάποιος που όλοι συμπαθούν και θέλουν να συνδέονται μαζί του. Όταν δεν καταλάβαινα την αλήθεια, πίστευα ότι αυτή η επιδίωξη φαινόταν δικαιολογημένη και σωστή. Αλλά τώρα, αξιολογώντας το με γνώμονα την αλήθεια, συνειδητοποιώ ότι ένα τέτοιο άτομο είναι ένας άνθρωπος που θέλει να ευχαριστεί τους πάντες. Ειδικά μετά την ανάγνωση των αποκαλύψεων του Θεού για τους δόλιους ανθρώπους, διέκρινα ότι είχα δόλιες προθέσεις κάνοντας κάτι τέτοιο, προσπαθώντας στα πάντα να διατηρήσω τη δική μου φήμη και θέση, ικανοποιώντας τους άλλους, δίνοντάς τους ψευδείς εντυπώσεις και εξαπατώντας τους. Μερικές φορές, θυσίαζα ακόμη και τα συμφέροντα του οίκου του Θεού για να ευχαριστήσω τους άλλους. Δεν ήμουν καθόλου καλός άνθρωπος ούτε διέθετα την ομοιότητα ενός αληθινού ανθρώπου. Όταν ανακάλυψα αυτά τα πράγματα, επιθυμούσα να αναζητήσω την αλήθεια, να γίνω ένας ειλικρινής άνθρωπος σύμφωνα με τις απαιτήσεις του Θεού, αντί να είμαι ένας άνθρωπος που θέλει να ευχαριστεί τους πάντες. Ήθελα να γίνω κάποιος που μιλάει τεκμηριωμένα και αληθινά, που είναι ευθύς σε όλα, γιατί αυτό συμβαδίζει με το θέλημα του Θεού.) (Παρατήρησα ότι κατά την περίοδο αυτήν επικεντρώθηκα σε αλλαγές στην εξωτερική συμπεριφορά. Για παράδειγμα, όταν κάποιοι αδελφοί και αδελφές μού έλεγαν ότι ήμουν αλαζόνας και ότι δεν ήταν εύκολο να συνεργαστώ μαζί τους, προσπαθούσα να είμαι διαλλακτικός και να συζητώ τα πράγματα μαζί τους ευγενικά και φιλικά. Έκανα ό,τι μου έλεγαν, και αν έβλεπα κάποιον να κάνει λάθος κατά την εκπλήρωση του καθήκοντός του, δεν το υποδείκνυα, μα αντίθετα διατηρούσα τη γαλήνη και την αρμονία. Καθώς άκουγα τη συναναστροφή του Θεού μόλις τώρα, είδα ότι δεν ενεργούσα σύμφωνα με τα λόγια του Θεού. Ενεργούσα σύμφωνα με τις φιλοσοφίες του Σατανά για τη ζωή. Χρησιμοποιούσα την καλή εξωτερική μου συμπεριφορά για να εξαπατώ τους άλλους, ενώ στην πραγματικότητα δεν είχε απομακρυνθεί η διεφθαρμένη μου διάθεση. Δεν ήμουν κάποιος που επιδίωκε την αλήθεια και έχανα πολύ χρόνο.) Είστε τώρα σε θέση να αντιληφθείτε και να έχετε επίγνωση μερικών λανθασμένων απόψεων και πρακτικών από το παρελθόν, αλλά η άσκηση της αλήθειας σάς επιβαρύνει. Έχοντας αναγνωρίσει και αντιληφθεί αυτές τις καταστάσεις, ποιες είναι οι σκέψεις και τα συναισθήματά σας σχετικά με την κατάντια της διεφθαρμένης ανθρωπότητας; Έχετε διαισθανθεί ότι αυτή η διεφθαρμένη ανθρωπότητα ελέγχεται σθεναρά και αυστηρά από τον Σατανά; Έχετε επίγνωση αυτού του γεγονότος; (Ναι.) Πότε το συνειδητοποιήσατε; (Όταν ήθελα να κάνω πράξη την αλήθεια, η φύση του Σατανά με ήλεγχε και με φυλάκιζε εσωτερικά. Πάλευα μέσα μου, αλλά δεν μπορούσα να κάνω πράξη την αλήθεια, σαν να φορούσα ένα είδος αλυσίδας. Ήταν βασανιστικό.) Νιώσατε τότε ότι ο Σατανάς είναι εξαιρετικά μισητός; Ή μήπως με την πάροδο του χρόνου αδρανήσατε και δεν ήσασταν πλέον σε θέση να συγκεντρώνετε μίσος; (Ένιωθα ότι ο Σατανάς είναι μισητός.) Έχετε συνειδητοποιήσει την ύψιστη αναγκαιότητα του έργου του Θεού για τη σωτηρία της ανθρωπότητας; Μπορείτε να αντιληφθείτε ότι όλα τα λόγια και οι αλήθειες που εκφράζει ο Θεός, συμπεριλαμβανομένων εκείνων που εκθέτουν την ανθρωπότητα, είναι πραγματικότητες, χωρίς ούτε μία φράση που να μην είναι πραγματική, και ότι όλα ανταποκρίνονται πλήρως στα γεγονότα και είναι τα λόγια που η ανθρωπότητα χρειάζεται περισσότερο για να λάβει την αλήθεια και να σωθεί; Η ανθρωπότητα έχει τεράστια ανάγκη από τη σωτηρία του Θεού! Αν ο Θεός δεν είχε ενσαρκωθεί για να επιτελέσει το έργο Του, αν ο Θεός δεν είχε εκφράσει τόσες αλήθειες, πού θα μπορούσε να βρει η ανθρωπότητα το μονοπάτι προς τη σωτηρία; Κάθε εξάρτηση από τον Σατανά και τα κακά πνεύματα για σημεία και θαύματα θα οδηγήσει στην καταστροφή. Όλοι οι άνθρωποι που ζουν σύμφωνα με τις φιλοσοφίες, τη λογική και τους νόμους του Σατανά είναι στόχοι καταστροφής. Το γνωρίζετε τώρα αυτό; Αν απλώς το γνωρίζετε, δεν αρκεί. Αυτό αποτελεί απλώς μια καρδιά που λαχταρά τη σωτηρία του Θεού. Αλλά το αν μπορείτε να δεχτείτε την αλήθεια, και αν μπορείτε να δεχτείτε την κρίση και την τιμωρία, και αν μπορείτε να αποβάλετε τη διεφθαρμένη σας διάθεση —αυτά είναι τα κρίσιμα ερωτήματα. Όσοι πιστεύουν στον Θεό πρέπει να αγαπούν την αλήθεια και τα θετικά πράγματα, και πρέπει επίσης να μισούν το κακό και οτιδήποτε προέρχεται από τον Σατανά. Πρέπει να επικεντρωθούν στην αυτοκριτική και στην κατανόηση του εαυτού τους, και στη διάκριση των εκφάνσεων της διεφθαρμένης διάθεσής τους. Πρέπει να δουν ξεκάθαρα ότι η φύση και ουσία τους είναι αποτρόπαια και μοχθηρή, αντίθετη προς τον Θεό και απεχθής για τον Θεό, και να είναι σε θέση να νιώσουν αποστροφή για τον εαυτό τους και να απεχθάνονται τον εαυτό τους από καρδιάς. Μόνο τότε μπορούν να έχουν την αποφασιστικότητα και τη δύναμη να απελευθερωθούν και να αποβάλουν τα δεσμά και τους περιορισμούς της φύσης του Σατανά, και να κάνουν πράξη την αλήθεια και να υποταχθούν στον Θεό. Χωρίς αυτήν την αποφασιστικότητα, θα δυσκολευτείς να κάνεις πράξη την αλήθεια, ακόμη κι αν απαιτηθεί να το κάνεις. Οι άνθρωποι πρέπει να παλεύουν με νύχια και με δόντια μέσα σε καταστάσεις όπως η δουλεία, η χειραγώγηση, τα βασανιστήρια, η λεηλασία και η κακομεταχείριση της διεφθαρμένης διάθεσής τους. Μόνο όταν κάποιος νιώσει τον πόνο αυτού του γεγονότος μπορεί να μισήσει τον Σατανά και να έχει την επιμονή και την αποφασιστικότητα να τα αλλάξει όλα αυτά. Μόνο όταν έχει υπομείνει αρκετά βάσανα μπορεί να αναπτύξει αποφασιστικότητα, και να έχει κίνητρο να επιδιώξει την αλήθεια και να απελευθερωθεί από όλα αυτά. Αν θεωρείς ότι τα πράγματα του Σατανά είναι μια χαρά, ότι μπορούν να ικανοποιήσουν τη σάρκα και να εκπληρώσουν τις αντιλήψεις και τις φαντασιοκοπίες των ανθρώπων, τις υπερβολικές επιθυμίες τους και τις διάφορες προτιμήσεις τους, χωρίς να νιώθεις πόνο ή να διαισθάνεσαι ότι ο Σατανάς κακομεταχειρίζεται βάναυσα τους ανθρώπους, τότε είσαι πρόθυμος να απελευθερωθείς από όλα αυτά; (Όχι.) Ας υποθέσουμε ότι ένας δόλιος άνθρωπος γνωρίζει πως είναι πανούργος, πως του αρέσει να ψεύδεται και δεν του αρέσει να λέει την αλήθεια και πως πάντα κρύβει πράγματα στα πάρε-δώσε του με άλλους ανθρώπους, αλλά το απολαμβάνει, σκεπτόμενος μέσα του, «Είναι τέλεια να ζω έτσι. Ρίχνω συνέχεια στάχτη στα μάτια των άλλων αλλά δεν μπορούν να το κάνουν αυτό σ’ εμένα. Σχεδόν πάντα είμαι ικανοποιημένος σε ό,τι αφορά τα συμφέροντα, την υπερηφάνεια, τη θέση και τη ματαιοδοξία μου. Όλα προχωρούν σύμφωνα με τα σχέδιά μου, άψογα, απρόσκοπτα και κανείς δεν μπορεί να τα αντιληφθεί». Είναι αυτού του είδους οι άνθρωποι πρόθυμοι να είναι ειλικρινείς; Όχι. Αυτό το άτομο πιστεύει ότι η απάτη και η ατιμία είναι εξυπνάδα και σοφία, ότι είναι θετικά πράγματα. Εκτιμά αυτά τα πράγματα και δεν αντέχει χωρίς αυτά. «Αυτός είναι ο τέλειος τρόπος συμπεριφοράς και ο μόνος τρόπος ζωής που προσφέρει πνευματική ικανοποίηση», πιστεύουν. «Είναι ο μόνος πολύτιμος τρόπος ζωής, ο μόνος τρόπος ζωής που κάνει τους άλλους να με ζηλεύουν και να με θαυμάζουν. Θα ήταν ανόητο και ηλίθιο να μη ζω σύμφωνα με τις σατανικές φιλοσοφίες. Θα έβγαινα πάντοτε ζημιωμένος —θα με εκφόβιζαν, θα έκαναν διακρίσεις σε βάρος μου και θα μου συμπεριφέρονταν σαν να ήμουν υπηρέτης. Δεν έχει νόημα να ζω έτσι. Ποτέ δεν θα γίνω ειλικρινής!» Θα εγκαταλείψουν αυτού του είδους τα άτομα την δόλια διάθεσή τους και θα ασκηθούν στο να είναι ειλικρινείς άνθρωποι; Αποκλείεται. Για όσο καιρό κι αν έχουν πιστέψει στον Θεό, όσα κηρύγματα κι αν έχουν ακούσει και όσες αλήθειες κι αν έχουν κατανοήσει, τέτοιοι άνθρωποι δεν θα ακολουθήσουν ποτέ αληθινά τον Θεό. Δεν θα ακολουθήσουν ποτέ τον Θεό πρόθυμα, καθώς θεωρούν ότι για να το κάνουν, θα έπρεπε να εγκαταλείψουν πάρα πολλά, να απαρνηθούν πάρα πολλά, και να υποστούν πόνο και απώλειες. Έτσι, απλώς δεν αποδέχονται. Νομίζουν το εξής: «Η πίστη στον Θεό είναι πίστη στη θρησκεία. Να αποκαλείται απλώς κανείς πιστός, να έχει μερικές καλές συμπεριφορές και να έχει κάτι για πνευματική τροφή, αυτό είναι όλο. Δεν χρειάζεται να πληρώσει κάποιο τίμημα, να υποφέρει, να απαρνηθεί τίποτα. Εφόσον κάποιος πιστεύει κατά βάθος και λέει ότι αναγνωρίζει τον Θεό, τότε αυτό το είδος πίστης στον Θεό θα του επιτρέψει να σωθεί και να εισέλθει στη βασιλεία των ουρανών! Πόσο σπουδαία είναι μια τέτοια πίστη!» Θα μπορέσουν τέτοιοι άνθρωποι στο τέλος να κερδίσουν την αλήθεια; (Όχι.) Για ποιον λόγο δεν θα μπορέσουν να κερδίσουν την αλήθεια; Δεν αγαπούν καθόλου τα θετικά πράγματα, δεν λαχταρούν το φως και δεν αγαπούν την οδό του Θεού ή την αλήθεια. Αρέσκονται να ακολουθούν τις κοσμικές τάσεις, είναι ερωτευμένοι με το γόητρο, το κέρδος και τη θέση, τους αρέσει να ξεχωρίζουν από το πλήθος, λατρεύουν το κέρδος και τη θέση, και σέβονται τους μεγάλους και διάσημους, αλλά στην πραγματικότητα σέβονται τους δαίμονες και τον Σατανά. Αυτό που επιδιώκουν κατά βάθος δεν είναι η αλήθεια ή τα θετικά πράγματα· αντίθετα, σέβονται τη γνώση. Μέσα τους, δεν εγκρίνουν εκείνους που επιδιώκουν την αλήθεια και μαρτυρούν περί του Θεού· αντίθετα, εγκρίνουν και θαυμάζουν τους ανθρώπους που έχουν ιδιαίτερα ταλέντα και χαρίσματα. Στην πίστη τους στον Θεό, δεν βαδίζουν στο μονοπάτι της αναζήτησης της αλήθειας, αλλά στο μονοπάτι της αναζήτησης του γοήτρου, του κέρδους, της θέσης και της εξουσίας· πασχίζουν να γίνουν άτομα με μεγάλη πονηριά, που κερδίζουν με ιδιοφυή τεχνάσματα· προσπαθούν να ενταχθούν στα ανώτερα κλιμάκια της κοινωνίας για να γίνουν σπουδαία και φημισμένα άτομα. Θέλουν να τους χαιρετούν με λατρεία και να τους καλωσορίζουν σε όλες τις περιστάσεις στις οποίες τυχαίνει να παρευρίσκονται· θέλουν να είναι είδωλα για τους ανθρώπους. Τέτοιου είδους άτομα θέλουν να γίνουν. Τι οδός είναι αυτή; Είναι η οδός των δαιμόνων, το μονοπάτι του κακού. Δεν είναι η οδός που ακολουθεί ένας πιστός στον Θεό. Χρησιμοποιούν τις φιλοσοφίες του Σατανά, τη λογική του, χρησιμοποιούν κάθε κόλπο του, κάθε τέχνασμά του, σε κάθε περιβάλλον, προκειμένου να εξαπατήσουν τους ανθρώπους κερδίζοντας την εμπιστοσύνη τους, να τους κάνουν να τους λατρεύουν και να τους ακολουθούν. Δεν είναι αυτό το μονοπάτι στο οποίο οφείλουν να βαδίζουν οι άνθρωποι που πιστεύουν στον Θεό· τέτοιοι άνθρωποι όχι απλώς δεν θα σωθούν, μα και θα γνωρίσουν την τιμωρία του Θεού —δεν υπάρχει η παραμικρή αμφιβολία σχετικά μ’ αυτό. Ποια είναι η βάση για το αν ένα άτομο μπορεί να σωθεί ή όχι; Αυτό βασίζεται στο αν μπορεί να αποδεχθεί την αλήθεια, να υποταχθεί στο έργο του Θεού και να βαδίσει στο μονοπάτι της αναζήτησης της αλήθειας. Καθορίζεται με βάση αυτούς τους παράγοντες. Ποιο είναι το μονοπάτι μέσω του οποίου μπορεί κανείς να επιτύχει τη σωτηρία του Θεού στην πίστη; Πρέπει να ακολουθεί τον Θεό, να προσέχει τα λόγια Του, να υποτάσσεσαι στις ενορχηστρώσεις και τις ρυθμίσεις Του, και να ζεις σύμφωνα με τις απαιτήσεις Του και την αλήθεια. Αυτό είναι το μόνο μονοπάτι μέσω του οποίου μπορεί κανείς να επιτύχει τη σωτηρία.

4 Ιανουαρίου 2018