Για τον Θεό, οι άνθρωποι είναι κύριοι των πάντων.

Αυτός τους έχει δώσει εξουσία πολλή,

επιτρέποντάς τους τη διαχείριση όλων επί της γης:

της χλόης στα βουνά, των πλασμάτων στις θάλασσες, στα δάση.

Ⅰ

Αντί όμως όλ' αυτά χαρά να τους δίνουν,

μαστίζονται από πολλές ανησυχίες.

Τη ζωή τους μ' αγωνία και βιασύνη γεμίζουν.

Τίποτα καινούριο κι η διασκέδαση στο κενό προσθέτει.

Άνθρωποι κάθε θρησκείας, κοινωνίας,

όλων των εθνών, την κενότητα της γης γνωρίζουν.

Τον Θεό αναζητούν κι αναμένουν την επιστροφή Του.

Μα, ποιος είναι σε θέση να Τον γνωρίσει, ποιος είναι σε θέση να Τον γνωρίσει, σαν Αυτός έρθει;

Ⅱ

Κανείς δεν μπόρεσε ν’ αποτραβηχτεί,

απ' αυτήν την κενή ζωή

Κανείς δεν έχει ανακαλύψει ζωή με νόημα,

κανείς δεν βίωσε ποτέ μια αληθινή ζωή, κανείς δεν βίωσε ποτέ μια αληθινή ζωή.

Άνθρωποι κάθε θρησκείας, κοινωνίας,

όλων των εθνών, την κενότητα της γης γνωρίζουν.

Τον Θεό αναζητούν κι αναμένουν την επιστροφή Του.

Μα, ποιος είναι σε θέση να Τον γνωρίσει, ποιος είναι σε θέση να Τον γνωρίσει, σαν Αυτός έρθει;

Ⅲ

Ο άνθρωπος ζει τώρα υπό του Θεού το φως μα δεν ξέρει τη ζωή τ’ ουρανού.

Αν ο Θεός δεν ελεήσει, δεν σώσει τους ανθρώπους,

ο ερχομός τους μάταιος, η ζωή τους δίχως νόημα.

Χωρίς καύχημα κανένα, θ’ αναχωρήσουν μάταια.

Άνθρωποι κάθε θρησκείας, κοινωνίας,

όλων των εθνών, την κενότητα της γης γνωρίζουν.

Τον Θεό αναζητούν κι αναμένουν την επιστροφή Του.

Μα, ποιος είναι σε θέση να Τον γνωρίσει, ποιος είναι σε θέση να Τον γνωρίσει, σαν Αυτός έρθει;

Διασκευασμένο από το «Ο Λόγος», τόμ. 1: «Η εμφάνιση και το έργο του Θεού», Τα λόγια του Θεού προς ολόκληρο το σύμπαν, Κεφάλαιο 25