Απόσπασμα 19

Οι περισσότεροι άνθρωποι δεν κατανοούν το έργο του Θεού, οπότε η πίστη τους υστερεί κατά πολύ. Δεν είναι εύκολο να γνωρίσει κανείς το έργο του Θεού· πρέπει πρώτα να ξέρει πως ολόκληρο το έργο Του ακολουθεί κάποιο σχέδιο και πως όλα γίνονται κατά τον χρόνο που ορίζει ο Θεός. Ο άνθρωπος δεν μπορεί να καταλάβει ποτέ τι έργο κάνει ο Θεός και πότε εργάζεται· ο Θεός κάνει συγκεκριμένο έργο σε συγκεκριμένη χρονική στιγμή και δεν καθυστερεί. Κανείς δεν μπορεί να καταστρέψει το έργο Του. Η αρχή στην οποία βασίζεται για να κάνει το έργο Του είναι η εξής: Εργάζεται σύμφωνα με το σχέδιο και τις προθέσεις Του· κανένας άνθρωπος δεν μπορεί να το αλλάξει αυτό. Σ’ αυτό θα πρέπει να δεις τη διάθεση του Θεού. Το έργο του Θεού δεν καθυστερεί για κανέναν: Όταν είναι η ώρα να γίνει, θα γίνει. Όλοι σας έχετε κάποια εμπειρία από το έργο του Θεού τα τελευταία χρόνια. Ποιος μπορεί να καταστρέψει τον τρόπο με τον οποίο φροντίζει ο Θεός τους ανθρώπους, να Τον εμποδίσει να πει τα λόγια Του όταν το επιθυμεί και να κάνει έργο όταν πρέπει; Όταν πρωτοξεκίνησαν να διαδίδουν το ευαγγέλιο, οι περισσότεροι άνθρωποι μοίραζαν βιβλία με τα λόγια του Θεού στους εκκλησιαζόμενους και τους θρησκευόμενους. Και ποιο ήταν το αποτέλεσμα; Ελάχιστοι από εκείνους τους ανθρώπους ερεύνησαν τα λόγια του Θεού· οι περισσότεροι τούς συκοφάντησαν, τους επέκριναν και τους αντιμετώπισαν πολύ εχθρικά. Κάποιοι έκαψαν τα βιβλία, άλλοι τα κατάσχεσαν, κάποιοι χτύπησαν όσους διέδιδαν το ευαγγέλιο και τους ανάγκασαν να πουν πως ήταν ένοχοι, ενώ άλλοι πάλι έφτασαν στο σημείο να καλέσουν την αστυνομία για να τους συλλάβει και να τους διώξει. Εκείνη την εποχή, όλα τα δόγματα αντιστέκονταν σθεναρά· στο τέλος, όμως, το ευαγγέλιο της βασιλείας μπόρεσε να διαδοθεί σε όλη την ηπειρωτική Κίνα. Ποιος μπορεί να εμποδίσει την πραγματοποίηση του θελήματος του Θεού; Ποιος μπορεί να σταματήσει τη διάδοση του ευαγγελίου της βασιλείας του Θεού; Τα πρόβατα του Θεού ακούνε τη φωνή Του, και όσοι είναι να κερδηθούν από τον Θεό θα κερδηθούν αργά ή γρήγορα. Αυτό είναι κάτι που κανείς δεν μπορεί να το καταστρέψει. Είναι σαν το χωρίο από το βιβλίο των Παροιμιών το οποίο αναφέρει: «Η καρδία του βασιλέως είναι εν τη χειρί του Κυρίου ως ρεύματα υδάτων· όπου θέλει στρέφει αυτήν» (Παροιμίαι 21:1). Αυτό ισχύει ακόμα περισσότερο για εκείνους τους ασήμαντους ανθρώπους, σωστά; Ο Θεός έχει τα δικά Του σχέδια και τις δικές Του διευθετήσεις σχετικά με το πότε θα κάνει κάθε έργο. Κάποιοι όλο σκέφτονται ότι είναι αδύνατον ο Θεός να κάνει τούτο ή εκείνο, όμως αυτές οι ιδέες δεν είναι παρά φαντασιοκοπίες των ανθρώπων. Όση ζημιά κι αν κάνουν οι άνθρωποι, όση φασαρία κι αν προκαλεί ο Σατανάς, δεν θα έχουν κανένα αποτέλεσμα και δεν θα καταφέρουν να σταματήσουν το έργο του Θεού. Το έργο του Αγίου Πνεύματος καθορίζει τα πάντα, και οι άνθρωποι δεν μπορούν να καταφέρουν τίποτα χωρίς το έργο του Αγίου Πνεύματος. Πώς πρέπει να το σκέφτονται αυτό οι άνθρωποι; Όταν κάποιος συνειδητοποιήσει ότι το Άγιο Πνεύμα δεν εργάζεται, πρέπει να εγκαταλείψει τις δικές του αντιλήψεις και να προσέξει να μην κάνει τίποτα στα τυφλά. Η σοφή επιλογή είναι να αναζητήσει τις προθέσεις του Θεού και να περιμένει την κατάλληλη στιγμή όπως την ορίζει ο Θεός. Κάποιοι στηρίζονται διαρκώς στις δικές τους, ανθρώπινες αντιλήψεις και φαντασιοκοπίες και ενεργούν πριν από τον Θεό, με αποτέλεσμα το Άγιο Πνεύμα να μην εργάζεται και οι προσπάθειές τους να είναι μάταιες. Ωστόσο, οι άνθρωποι πρέπει να κάνουν αυτό που οφείλουν να κάνουν και να εκπληρώνουν το καθήκον τους. Δεν μπορείς να περιμένεις παθητικά, από φόβο μήπως κάνεις κάτι λάθος, και σίγουρα δεν μπορείς να λες: «Ο Θεός δεν το έχει κάνει ακόμα, ούτε μου έχει πει τι θέλει να κάνω, οπότε προς το παρόν δεν κάνω τίποτα». Δεν αποτυγχάνεις έτσι να κάνεις το καθήκον σου; Πρέπει να το σκεφτείς καλά, γιατί δεν είναι ασήμαντο ζήτημα, και ένα και μόνο σφάλμα στη σκέψη σου μπορεί να βλάψει τις προοπτικές σου ή να σε καταστρέψει.

Στο σχέδιο διαχείρισης του Θεού, όποιο έργο κάνει ο Θεός γίνεται βάσει χρονοδιαγράμματος, την κατάλληλη στιγμή, με μεγάλη ακρίβεια και σίγουρα όχι σύμφωνα με τη φαντασία των ανθρώπων που λένε: «Αποκλείεται, αυτό δεν πρόκειται να έχει αποτέλεσμα, δεν θα σε οδηγήσει πουθενά!». Ο Θεός είναι παντοδύναμος και τίποτα δεν είναι δύσκολο για τον Θεό. Από την Εποχή του Νόμου έως την Εποχή της Χάριτος και την Εποχή της Βασιλείας, κάθε στάδιο του έργου του Θεού πραγματοποιείται αντίθετα με τις αντιλήψεις των ανθρώπων, οι οποίοι πιστεύουν ότι όλα είναι ανέφικτα. Παρόλα αυτά, στο τέλος όλα πάνε κατ’ ευχήν και ο Σατανάς ταπεινώνεται απόλυτα και αποτυγχάνει, και οι άνθρωποι χαμηλώνουν το βλέμμα. Τι μπορούν να κάνουν οι άνθρωποι; Δεν μπορούν ούτε την αλήθεια να κάνουν πράξη, κι όμως παραμένουν αλαζόνες και επηρμένοι, και πιστεύουν ότι μπορούν να καταφέρουν τα πάντα, η καρδιά τους είναι γεμάτη υπερβολικές επιθυμίες και δεν καταθέτουν καμία αληθινή μαρτυρία. Υπάρχουν, ακόμη, κι εκείνοι που σκέφτονται: «Σύντομα θα έρθει η ημέρα του Θεού, δεν θα χρειάζεται να υποφέρουμε άλλο, θα έχουμε καλή ζωή και το τέλος είναι κοντά». Εγώ σας λέω, λοιπόν, ότι αυτοί οι άνθρωποι δεν είναι αφοσιωμένοι, απλά χαζολογούν, και στο τέλος θα τιμωρηθούν και δεν θα κερδίσουν τίποτα! Μπορεί το να πιστεύει κανείς στον Θεό μόνο και μόνο για να δει την ημέρα του Θεού και να ξεφύγει από τη μεγάλη καταστροφή να τον βοηθήσει να κερδίσει την αλήθεια και τη ζωή; Όποιος πιστεύει στον Θεό για να ξεφύγει από την καταστροφή και να δει την ημέρα του Θεού θα χαθεί. Όσοι, όμως, πιστεύουν για να επιδιώκουν την αλήθεια και να σωθούν μέσα από την αλλαγή της διάθεσής τους θα επιβιώσουν. Αυτοί πιστεύουν πραγματικά στον Θεό. Εκείνοι που έχουν μπερδεμένη πίστη δεν θα κερδίσουν τελικά τίποτα· μόνο θα εργάζονται μάταια και θα τιμωρηθούν πιο αυστηρά. Κανένας άνθρωπος δεν έχει βαθιές γνώσεις για τα πράγματα· όσοι πιστεύουν στον Θεό, αλλά δεν φροντίζουν τις δουλειές τους και όλο σκέφτονται πονηρά πράγματα, είναι άνθρωποι που κάνουν το κακό· είναι δύσπιστοι που μόνο να βλάψουν τον εαυτό τους μπορούν. Πιστοί και άπιστοι, όλοι στα χέρια του Θεού δεν είναι; Ποιος μπορεί να γλιτώσει από τα χέρια του Θεού; Κανείς! Και όσοι γλιτώσουν θα επιστρέψουν τελικά στον Θεό για να τιμωρηθούν. Αυτό είναι πασιφανές, οπότε γιατί δεν το βλέπουν ξεκάθαρα οι άνθρωποι;

Κάποιοι άνθρωποι, αν και πιστεύουν στον Παντοδύναμο Θεό, δεν έχουν την παραμικρή γνώση για την παντοδυναμία του Θεού. Τους μπερδεύει διαρκώς το εξής ερώτημα: «Αφού ο Θεός είναι παντοδύναμος, έχει εξουσία και μπορεί να κυριαρχεί επί των πάντων, γιατί δημιούργησε τον Σατανά και του επέτρεψε να διαφθείρει την ανθρωπότητα επί 6.000 χρόνια, σπέρνοντας το χάος στον κόσμο; Γιατί ο Θεός δεν καταστρέφει τον Σατανά; Αν εξαλειφόταν ο Σατανάς, δεν θα ήταν καλύτερη η ζωή των ανθρώπων;» Έτσι σκέφτεται ο περισσότερος κόσμος. Μπορείτε να δώσετε κάποια εξήγηση γι’ αυτό τώρα; Έχει να κάνει με την αλήθεια σε σχέση με τα οράματα. Αυτό το ερώτημα έχει απασχολήσει πολλούς, αλλά τώρα που έχετε κάποιες βάσεις, δεν πρόκειται να αμφισβητήσετε τον Θεό εξαιτίας του. Πάντως, η σύγχυση αναφορικά με αυτό πρέπει να ξεκαθαριστεί. Κάποιοι ρωτούν: «Γιατί επέτρεψε ο Θεός στον αρχάγγελο να Τον προδώσει; Μήπως ο Θεός δεν ήξερε ότι ο αρχάγγελος ήταν ικανός γι’ αυτήν την προδοσία; Μήπως δεν μπόρεσε να τον ελέγξει; Μήπως του επέτρεψε; Ή μήπως είχε κάποιον σκοπό;» Είναι φυσικό οι άνθρωποι να θέτουν αυτό το ερώτημα, το οποίο, πρέπει να γνωρίζουν, έχει να κάνει με ολόκληρο το σχέδιο διαχείρισης του Θεού. Ο Θεός το κανόνισε έτσι ώστε να υπάρχει ένας αρχάγγελος, και η προδοσία του Θεού από αυτόν τον αρχάγγελο ήταν κάτι που ο Θεός και κανόνισε και επέτρεψε. Όλο αυτό είναι οπωσδήποτε κομμάτι του σχεδίου διαχείρισης του Θεού. Αφότου ο αρχάγγελος Τον είχε προδώσει, ο Θεός τού επέτρεψε να διαφθείρει την ανθρωπότητα που Εκείνος είχε δημιουργήσει. Δεν είναι ότι ο Θεός δεν μπόρεσε να ελέγξει τον Σατανά, με αποτέλεσμα η ανθρωπότητα να πλανηθεί από το φίδι και να διαφθαρεί από τον Σατανά. Ο Θεός ήταν Αυτός που το επέτρεψε στον Σατανά. Μόνο αφότου ο Θεός είχε δώσει την άδειά Του να συμβεί αυτό ξεκίνησε το σχέδιο της διαχείρισής Του και το έργο Του για να σώσει την ανθρωπότητα. Μπορεί ο άνθρωπος να συλλάβει αυτό το μυστήριο; Μόλις η ανθρωπότητα διαφθάρηκε από τον Σατανά, ο Θεός ξεκίνησε το έργο Του για τη διαχείρισή της. Πρώτα πραγματοποίησε το έργο της Εποχής του Νόμου στο Ισραήλ. Αφού πέρασαν δύο χιλιάδες χρόνια, επιτέλεσε το έργο της σταύρωσης κατά την Εποχή της Χάριτος, και όλη η ανθρωπότητα λυτρώθηκε. Τον καιρό των εσχάτων ημερών, ενσαρκώθηκε για να κατακτήσει και να σώσει μια ομάδα ανθρώπων κατά τις έσχατες ημέρες. Τι είδους άνθρωποι έχουν γεννηθεί τις έσχατες ημέρες; Εκείνοι που έχουν υποβληθεί στη διαφθορά του Σατανά επί χιλιάδες χρόνια και έχουν διαφθαρεί τόσο βαθιά, που δεν έχουν πια ανθρώπινη ομοιότητα. Αφότου βιώσουν την κρίση, την παίδευση και την έκθεση των λόγων του Θεού και κατακτηθούν, αποκτούν την αλήθεια μέσα από τον λόγο του Θεού και πείθονται αληθινά από τον Θεό· καταφέρνουν να κατανοήσουν κάπως τον Θεό, μπορούν να υποτάσσονται πλήρως σ’ Αυτόν και να ικανοποιούν τις προθέσεις Του. Στο τέλος, η ομάδα ανθρώπων που αποκτήθηκε μέσα από το σχέδιο διαχείρισης του Θεού θα αποτελείται από ανθρώπους σαν αυτούς. Πιστεύετε ότι τις προθέσεις του Θεού θα τις ικανοποιήσουν όσοι δεν έχουν διαφθαρεί από τον Σατανά ή όσοι έχουν διαφθαρεί αλλά τελικά έχουν σωθεί; Οι άνθρωποι που θα αποκτηθούν καθ’ όλη τη διάρκεια ολόκληρου του σχεδίου διαχείρισης είναι μια ομάδα ανθρώπων που μπορούν να κατανοήσουν τις προθέσεις του Θεού, που αποκτούν την αλήθεια από τον Θεό και κατέχουν το είδος της ζωής και της ανθρώπινης ομοιότητας που απαιτεί ο Θεός. Όταν οι άνθρωποι πρωτοδημιουργήθηκαν από τον Θεό, είχαν απλώς ανθρώπινη ομοιότητα και ανθρώπινη ζωή. Ωστόσο, δεν κατείχαν την αλήθεια που απαιτεί ο Θεός από τους ανθρώπους και δεν μπορούσαν να βιώσουν την ομοιότητα που ο Θεός πάντα ελπίζει ότι θα έχουν οι άνθρωποι. Η ομάδα των ανθρώπων που θα κερδηθούν τελικά είναι αυτοί που θα παραμείνουν ως το τέλος, και αυτούς κερδίζει ο Θεός, με αυτούς είναι ευχαριστημένος και αυτοί Τον ικανοποιούν. Στη διάρκεια των χιλιάδων ετών του έργου της διαχείρισης, αυτοί που έχουν κερδίσει τα περισσότερα είναι οι άνθρωποι τους οποίους έσωσε τελικά ο Θεός. Η αλήθεια την οποία έχουν αποκτήσει αυτοί οι άνθρωποι είναι ακριβώς το πότισμα και η θρέψη που τους έχει δώσει ο Θεός μέσω του πολέμου Του με τον Σατανά. Οι άνθρωποι αυτής της ομάδας είναι καλύτεροι από εκείνους που είχε δημιουργήσει στην αρχή ο Θεός· παρόλο που είχαν διαφθαρεί, αυτό ήταν αναπόφευκτο, και είναι ένα ζήτημα που αποτελεί μέρος του σχεδίου διαχείρισης του Θεού. Αυτό φανερώνει ξεκάθαρα την παντοδυναμία και τη σοφία Του, καθώς και το γεγονός ότι όσα ο Θεός κανόνισε, σχεδίασε και πέτυχε είναι ό,τι πιο σπουδαίο. Επομένως, αν σε ρωτήσουν ξανά: «Αφού ο Θεός είναι παντοδύναμος, πώς ήταν δυνατόν να Τον προδώσει ο αρχάγγελος; Και μετά ο Θεός τον εξοβέλισε στη Γη και τον άφησε να διαφθείρει την ανθρωπότητα. Πώς εξηγείται αυτό;», μπορείς να πεις το εξής: «Αυτό το ζήτημα είναι μέρος του προκαθορισμένου σχεδίου του Θεού και είναι υψίστης σημασίας. Ο νους του ανθρώπου δεν μπορεί να το συλλάβει στο σύνολό του, αλλά στον βαθμό που ο άνθρωπος μπορεί να το κατανοήσει, είναι σαφές ότι αυτό που έκανε ο Θεός είναι εξαιρετικά σημαντικό. Αυτό δεν σημαίνει, βέβαια, ότι ο Θεός, σε μια προσωρινή στιγμή αδυναμίας, έχασε τον έλεγχο και δεν είχε τρόπο να διαχειριστεί την κατάσταση, οπότε έστρεψε τα κόλπα του Σατανά εναντίον του και είπε: “Ο αρχάγγελος έτσι κι αλλιώς διέπραξε προδοσία, οπότε ας συνεχίσω το έργο Μου και θα σώσω μετά τους ανθρώπους, αφότου τους έχει διαφθείρει όλους”. Αυτό δεν ισχύει σε καμία περίπτωση». Οι άνθρωποι οφείλουν, τουλάχιστον, να γνωρίζουν ότι το συγκεκριμένο ζήτημα είναι μέρος του σχεδίου διαχείρισης του Θεού. Ποιο είναι αυτό το σχέδιο; Στο πρώτο στάδιο, υπήρχε ένας αρχάγγελος· στο δεύτερο στάδιο, ο αρχάγγελος διέπραξε προδοσία· στο τρίτο στάδιο, αφότου ο αρχάγγελος διέπραξε την προδοσία, πήγε στους ανθρώπους για να τους διαφθείρει, και τότε ο Θεός άρχισε το έργο Του για τη διαχείριση της ανθρωπότητας. Εφόσον οι άνθρωποι πιστεύουν στον Θεό, πρέπει να κατανοούν το όραμα του σχεδίου διαχείρισης του Θεού. Κάποιοι δεν καταλαβαίνουν ποτέ αυτήν την πτυχή της αλήθειας και πάντα νιώθουν ότι υπάρχουν πολλές άλυτες αντιφάσεις. Καθώς δεν καταλαβαίνουν, νιώθουν αβεβαιότητα και, κατά συνέπεια, δεν έχουν την ενέργεια να προοδεύσουν. Είναι δύσκολο να υπάρξει πρόοδος χωρίς την αλήθεια, συνεπώς όσοι δεν αναζητούν την αλήθεια δυσκολεύονται πολύ όταν αντιμετωπίζουν κάποιο ζήτημα. Εσένα σε βοήθησε αυτή η συναναστροφή να καταλάβεις; Μόνο μετά την προδοσία του αρχαγγέλου είχε ο Θεός το σχέδιο διαχείρισης για να σώσει την ανθρωπότητα. Πότε ξεκίνησε την προδοσία του ο αρχάγγελος; Οπωσδήποτε υπήρχαν κάποια πράγματα που αποκάλυψαν την προδοσία του· η προδοσία του αρχαγγέλου ακολούθησε κάποια διαδικασία και σίγουρα δεν μπορεί να ήταν τόσο απλή όσο παρουσιάζεται στα γραπτά. Είναι όπως την προδοσία του Ιησού από τον Ιούδα: υπήρξε κάποια διαδικασία. Ο Ιούδας δεν πήγε και πρόδωσε τον Ιησού αμέσως αφότου άρχισε να Τον ακολουθεί. Ο Ιούδας δεν αγαπούσε την αλήθεια· λαχταρούσε το χρήμα και διαρκώς έκλεβε. Ο Θεός τον παρέδωσε στον Σατανά, ο Σατανάς τού έβαλε ιδέες, κι έπειτα εκείνος άρχισε να προδίδει τον Ιησού. Ο Ιούδας εξαχρειώθηκε σιγά σιγά και, υπό συγκεκριμένες συνθήκες, όταν ήρθε η ώρα, πρόδωσε τον Ιησού. Η εξαχρείωση της ανθρωπότητας ακολουθεί ένα συγκεκριμένο μοτίβο και δεν είναι τόσο απλή όσο φαντάζονται οι άνθρωποι. Αυτήν τη στιγμή, οι άνθρωποι μπορούν να καταλάβουν μόνο ως ένα βαθμό τα στοιχεία του σχεδίου διαχείρισης του Θεού, όμως θα μπορέσουν να κατανοήσουν βαθύτερα το νόημά του όταν αποκτήσουν μεγαλύτερο ανάστημα.

Απόσπασμα 20

Όλα τα διεφθαρμένα ανθρώπινα όντα έχουν σατανική φύση. Όλα έχουν σατανική διάθεση και μπορούν να προδώσουν τον Θεό οπουδήποτε και οποτεδήποτε. Μερικοί ρωτούν: «Ο Θεός δημιούργησε τους ανθρώπους και βρίσκονται στα χέρια Του. Γιατί δεν τους προστατεύει αντί να τους επιτρέπει να Τον προδίδουν; Δεν είναι ο Θεός παντοδύναμος;» Είναι πράγματι απορίας άξιο. Τι προβλήματα διαπιστώνεις σε αυτό; Ο Θεός έχει μια παντοδύναμη πλευρά και μια πρακτική πλευρά, επίσης. Οι άνθρωποι θα μπορούσαν να προδίδουν τον Θεό χωρίς να διαφθείρονται από τον Σατανά. Οι άνθρωποι δεν έχουν δική τους υποκειμενική βούληση όσον αφορά το πώς θα πρέπει να λατρεύουν τον Θεό και πώς να απαρνούνται τον Σατανά, να μη σχετίζονται με τον Σατανά και να υπακούν τον Θεό. Ο Θεός έχει την αλήθεια, τη ζωή και το μονοπάτι, ο Θεός είναι απαραβίαστος […] Οι άνθρωποι δεν έχουν τίποτα από αυτά μέσα τους. Δεν τα διακρίνουν στη φύση του Σατανά και δεν κατανοούν καθόλου την αλήθεια, έτσι μπορούν να προδώσουν τον Θεό οπουδήποτε και οποτεδήποτε. Επιπλέον, αφού διαφθαρούν από τον Σατανά, έχουν τα πράγματα του Σατανά μέσα τους και είναι ευκολότερο για αυτούς να προδώσουν τον Θεό. Αυτό είναι το πρόβλημα. Εάν βλέπεις μόνο την πρακτική πλευρά του Θεού και όχι την παντοδύναμη πλευρά Του, θα είναι εύκολο για σένα να Τον προδώσεις και να βλέπεις τον Χριστό ως ένα συνηθισμένο άτομο, και δεν θα γνωρίζεις πώς είναι δυνατόν να μπορεί να προσφέρει τόσο πολλές αλήθειες για να σώσει την ανθρωπότητα. Εάν βλέπεις μόνο την παντοδύναμη πλευρά του Θεού και όχι την πρακτική πλευρά Του, και πάλι θα σου είναι εύκολο να αντισταθείς στον Θεό. Εάν δεν βλέπεις καμία πλευρά, θα είναι ακόμη πιθανότερο να αντισταθείς στον Θεό. Επομένως, το να γνωρίζεις τον Θεό δεν είναι το δυσκολότερο πράγμα στον κόσμο; Όσο περισσότερο γνωρίζουν οι άνθρωποι τον Θεό, τόσο περισσότερο κατανοούν τις προθέσεις Του και ότι όσα πράττει έχουν νόημα. Εάν οι άνθρωποι έχουν αληθινή γνώση του Θεού, μπορούν να επιτύχουν τέτοια αποτελέσματα. Αν και ο Θεός έχει μια πρακτική πλευρά, οι άνθρωποι δεν μπορούν ποτέ να Τον γνωρίσουν πλήρως. Ο Θεός είναι πολύ μεγάλος και εξαιρετικά ασύλληπτος, και η σκέψη των ανθρώπων πολύ περιορισμένη. Γιατί λέμε ότι ο άνθρωπος είναι για πάντα βρέφος ενώπιον του Θεού; Αυτό ακριβώς σημαίνει.

Όταν ο Θεός μιλάει ή πράττει, οι άνθρωποι διαρκώς Τον παρανοούν: «Πώς μπορεί να το κάνει αυτό ο Θεός; Ο Θεός είναι παντοδύναμος!» Οι άνθρωποι έχουν συνεχώς τις δικές τους αντιλήψεις. Όσον αφορά το ότι ο Θεός γεύεται τον εγκόσμιο πόνο, κάποιοι σκέφτονται: «Δεν είναι ο Θεός παντοδύναμος; Χρειάζεται να γευτεί τον εγκόσμιο πόνο; Δεν ξέρει ο Θεός πώς είναι ο εγκόσμιος πόνος;» Αυτή είναι η πρακτική πλευρά των έργων του Θεού. Στην Εποχή της Χάριτος, ο Ιησούς σταυρώθηκε για τη λύτρωση της ανθρωπότητας, όμως ο άνθρωπος δεν κατανοεί τον Θεό και έχει διαρκώς κάποιες αντιλήψεις για Εκείνον, λέγοντας: «Για να λυτρώσει όλη την ανθρωπότητα, ο Θεός αρκούσε να πει στον Σατανά: “Είμαι παντοδύναμος. Τολμάς να μη μου παραχωρείς την ανθρωπότητα; Πρέπει να Μου τη δώσεις”. Με αυτά τα λίγα λόγια, όλα θα μπορούσαν να έχουν επιλυθεί —δεν είχε ο Θεός εξουσία; Το μόνο που χρειαζόταν ήταν να πει ο Θεός ότι λυτρωνόταν η ανθρωπότητα και συγχωρούνταν οι αμαρτίες του ανθρώπου, και τότε ο άνθρωπος θα ήταν χωρίς αμαρτία. Δεν θα μπορούσαν να αποφασιστούν αυτά τα θέματα από τα λόγια του Θεού; Εάν οι ουρανοί και η γη και τα πάντα δημιουργήθηκαν με τα λόγια του Θεού, πώς δεν μπορούσε, λοιπόν, ο Θεός να επιλύσει αυτό το ζήτημα; Γιατί χρειαζόταν να σταυρωθεί ο ίδιος ο Θεός;» Στο θέμα αυτό συμμετέχει τόσο η παντοδύναμη πλευρά του Θεού όσο και η πρακτική Του πλευρά. Όσον αφορά την πρακτική Του πλευρά, ο ενσαρκωμένος Θεός υπέμεινε πολλά βάσανα στα τριάντα τριάμισι χρόνια ζωής Του στη γη, και στο τέλος σταυρώθηκε. Υπέμεινε τα τρομερότερα βάσανα. Κατόπιν αναστήθηκε από τον θάνατο, και η ανάστασή Του ήταν αποτέλεσμα της πτυχής της παντοδυναμίας Του. Ο Θεός δεν έδωσε καμία ένδειξη, ούτε έχυσε αίμα ούτε έκανε να βρέξει και να πει ότι ήταν προσφορά περί αμαρτίας. Δεν έκανε τίποτα τέτοιο, αντιθέτως ενσαρκώθηκε προσωπικά για να λυτρώσει την ανθρωπότητα και σταυρώθηκε, ώστε να γνωρίσει η ανθρωπότητα αυτήν την πράξη. Μέσω αυτής της πράξης, η ανθρωπότητα γνώρισε τελικά ότι ο Θεός είχε όντως σώσει τον άνθρωπο και αυτή ήταν η απόδειξη. Όποια ενσάρκωση κι αν εκτελεί το έργο ή εάν το Πνεύμα κάνει το έργο άμεσα ή όχι, όλα είναι απαραίτητα. Αυτό σημαίνει ότι, πράττοντας κατ’ αυτόν τον τρόπο, το έργο γίνεται πιο πολύτιμο και σημαντικό, και μόνο πράττοντας κατ’ αυτόν τον τρόπο μπορεί η ανθρωπότητα να αποκομίσει τα οφέλη. Αυτό συμβαίνει επειδή ολόκληρη η ανθρωπότητα είναι αντικείμενο της διαχείρισης του Θεού. Ειπώθηκε προηγουμένως ότι αυτό έγινε για να πολεμήσει με τον Σατανά και να τον ταπεινώσει. Ουσιαστικά μάλιστα, αυτό τελικά δεν είναι καλό για τον άνθρωπο; Για τον άνθρωπο, είναι κάτι που πρέπει να μνημονεύεται, κάτι πολυτιμότατο και σημαντικότατο, επειδή αυτό που θέλει να φτιάξει ο Θεός είναι άνθρωποι που έχουν εξέλθει από τα δεινά κατανοώντας τον Θεό, που έχουν οδηγηθεί στην τελείωση από τον Θεό και που έχουν επιβιώσει από τη διαφθορά του Σατανά. Επομένως, το έργο αυτό πρέπει οπωσδήποτε να γίνει κατ’ αυτόν τον τρόπο. Η απόφαση ως προς το ποια μέθοδο χρησιμοποιεί ο Θεός σε κάθε στάδιο του έργου Του βασίζεται στις ανάγκες της ανθρωπότητας. Το έργο του Θεού σίγουρα δεν γίνεται αδιάκριτα, με οποιαδήποτε μέθοδο. Όμως οι άνθρωποι έχουν επιλογή και έχουν και τις δικές τους αντιλήψεις. Όπως με τη σταύρωση του Ιησού, σκέφτονται: «Τι σχέση έχει με εμάς που σταυρώθηκε ο Θεός;» Νομίζουν ότι δεν υπάρχει σχέση, όμως ο Θεός έπρεπε να σταυρωθεί για να σώσει την ανθρωπότητα. Η σταύρωση ήταν το χειρότερο μαρτύριο εκείνης της εποχής, θα μπορούσε να είχε σταυρωθεί το Πνεύμα; Το Πνεύμα δεν θα μπορούσε να σταυρωθεί, ούτε θα μπορούσε να είναι προάγγελος του Θεού, πόσο μάλλον δε, να χύσει αίμα και να πεθάνει. Μόνο η ενσάρκωση μπορούσε να σταυρωθεί, αυτή ήταν η απόδειξη της προσφοράς περί αμαρτίας. Η σάρκα Του πήρε τη μορφή αμαρτωλού σώματος και υπέφερε τα βάσανα για την ανθρωπότητα. Το Πνεύμα δεν μπορούσε να υποφέρει για την ανθρωπότητα, ούτε μπορούσε να εξιλεώσει τις αμαρτίες των ανθρώπων. Ο Ιησούς σταυρώθηκε για χάρη της ανθρωπότητας. Αυτή είναι η πρακτική πλευρά του Θεού. Ο Θεός μπορούσε να το πράξει αυτό και να αγαπά τους ανθρώπους κατ’ αυτόν τον τρόπο, ενώ οι άνθρωποι όχι. Αυτή είναι η παντοδύναμη πλευρά του Θεού.

Ό,τι πράττει ο Θεός αφορά την παντοδύναμη, καθώς και την πρακτική πλευρά Του. Η παντοδυναμία του Θεού είναι η ουσία Του, αλλά και η πρακτικότητά Του είναι, επίσης, ουσία Του. Αυτές οι δύο πτυχές είναι αδιαχώριστες. Όταν ο Θεός πράττει με πραγματικό, πρακτικό τρόπο, εργάζεται με την πρακτική Του πτυχή, ενώ το ότι μπορεί να εργαστεί κατ’ αυτόν τον τρόπο δείχνει και την παντοδύναμη πτυχή Του. Εσύ δεν μπορείς να λες: «Επειδή ο Θεός εργάζεται στην πραγματικότητα, είναι επομένως πρακτικός, έχει μόνο πρακτική πλευρά και δεν έχει παντοδύναμη πτυχή». Εάν το πεις αυτό, θα γίνει κανόνας. Αυτή είναι η πρακτική πτυχή, υπάρχει όμως και η παντοδύναμη πτυχή. Οτιδήποτε κάνει ο Θεός περιέχει και τις δύο αυτές πτυχές –την παντοδυναμία Του και την πρακτικότητά Του –και όλα γίνονται με βάση την ουσία Του. Είναι έκφραση της διάθεσής Του, καθώς και αποκάλυψη της ουσίας Του και αυτού που είναι. Οι άνθρωποι πιστεύουν ότι, στην Εποχή της Χάριτος, ο Θεός ήταν έλεος και αγάπη. Είχε όμως και πάλι την οργή και την κρίση Του. Η κατάρα του Θεού στους Φαρισαίους και σε όλους τους Ιουδαίους δεν ήταν δείγμα της οργής και της δικαιοσύνης Του; Δεν μπορείς να λες ότι ο Θεός ήταν μόνο έλεος και αγάπη κατά την Εποχή της Χάριτος, ότι κατά βάση δεν είχε οργή, κρίση ή κατάρα —το να το λέμε αυτό δείχνει έλλειψη κατανόησης του έργου του Θεού εκ μέρους των ανθρώπων. Το έργο του Θεού την Εποχή της Χάριτος ήταν όλο έκφραση της διάθεσής Του. Ό,τι έκανε ο Θεός που μπορούσε να δει ο άνθρωπος ήταν για να αποδείξει ότι ο ίδιος είναι Θεός και παντοδύναμος, για να αποδείξει ότι ο ίδιος κατέχει την ουσία του Θεού. Σημαίνει το έργο της κρίσης και της παίδευσης του Θεού στο παρόν στάδιο ότι δεν έχει έλεος ή αγάπη; Όχι. Εάν συνοψίζεις την ουσία του Θεού σε μία μόνο πρόταση ή μία δήλωση, είσαι πολύ αλαζόνας και αυτάρεσκος, ανόητος και αδαής, και αυτό δείχνει ότι δεν γνωρίζεις τον Θεό. Μερικοί άνθρωποι λένε: «Πες μας την αλήθεια σχετικά με τη γνώση του Θεού, εξήγησέ το ξεκάθαρα». Τι θα πρέπει να λέει κάποιος που γνωρίζει τον Θεό; Να λέει: «Το θέμα της γνώσης του Θεού είναι τόσο βαθύ που δεν μπορώ να το εξηγήσω ξεκάθαρα με λίγες προτάσεις. Δεν μπορώ να το κάνω κατανοητό, όπως και να το θέσω. Εφόσον κατανοείς την ουσία, αυτό αρκεί. Ποτέ δεν μπορεί να γνωρίσει κανείς τον Θεό διεξοδικά». Ένας αλαζόνας που δεν γνωρίζει τον Θεό θα πει: «Ξέρω τι είδους Θεός είναι, Τον καταλαβαίνω πραγματικά». Δεν είναι καυχησιά αυτό; Όποιος το λέει αυτό είναι άκρως αλαζονικός! Υπάρχουν κάποια πράγματα που —αν οι άνθρωποι δεν βιώσουν και δεν έχουν δει κάποια γεγονότα— δεν μπορούν πραγματικά να τα γνωρίσουν ή να τα βιώσουν, οπότε αισθάνονται ότι η γνώση του Θεού είναι αρκετά αφηρημένη. Όσοι δεν γνωρίζουν και ακούνε μόνο ένα είδος δήλωσης, κατανοούν τη λογική της, όμως δεν τη γνωρίζουν. Μόνο και μόνο επειδή δεν τη γνωρίζεις, δεν σημαίνει ότι δεν είναι η αλήθεια. Φαίνεται αφηρημένη σε όσους δεν έχουν εμπειρία, στην πραγματικότητα, όμως, δεν είναι. Εάν κάποιος έχει πραγματικά εμπειρία, είναι σε θέση να συνταιριάξει τα λόγια του Θεού με τα κατάλληλα περιβάλλοντα και να τα εφαρμόσει και να τα κάνει πράξη. Αυτό είναι κατανόηση της αλήθειας. Μπορείς να κατανοήσεις την αλήθεια αν ακούς μόνο τις προτάσεις των λόγων του Θεού, αλλά δεν έχεις αληθινή κατανόηση; Πρέπει να τα κάνεις πράξη και να τα βιώσεις. Δεν είναι εύκολο να κατανοήσεις την αλήθεια.

Ο Θεός λύτρωσε όλη την ανθρωπότητα την Εποχή της Χάριτος. Αυτή είναι η παντοδύναμη πλευρά του Θεού, και η παντοδυναμία Του περιλαμβάνει όλο το πρακτικό Του έργο. Κάνοντας το έργο Του της κατάκτησης των ανθρώπων, όλοι προσπέφτουν ενώπιόν Του και μπορούν να Τον αποδεχτούν. Εάν οι άνθρωποι μιλούν για την παντοδυναμία και την πρακτικότητα του Θεού ανεξάρτητα τη μία από την άλλη, δεν θα είναι σε θέση να τις κατανοήσουν πλήρως. Για να γνωρίσετε τον Θεό, πρέπει να συνδυάσετε τις γνώσεις σας για τις δύο πτυχές Του, την παντοδυναμία και την πρακτικότητα. Μόνο τότε μπορείτε να επιτύχετε αποτελέσματα. Η ικανότητα του Θεού να κάνει το έργο Του πραγματικά και πρακτικά, και να καθαίρει και να διορθώνει τη διαφθορά της ανθρωπότητας εκφράζοντας την αλήθεια, καθώς και η ικανότητά Του να οδηγεί άμεσα τους ανθρώπους —αυτά δείχνουν την πρακτική πλευρά του Θεού. Ο Θεός εκφράζει τη δική Του διάθεση και αυτό που είναι, και όποιο έργο δεν μπορούν να κάνουν οι άνθρωποι, μπορεί να το κάνει Εκείνος. Σε αυτό φαίνεται η παντοδύναμη πλευρά του Θεού. Ο Θεός φέρει την εξουσία να κάνει ό,τι λέει πραγματικότητα, να κάνει τις εντολές Του να παραμένουν σταθερές και να γίνεται ό,τι λέει. Ενώ μιλάει ο Θεός, αποκαλύπτεται η παντοδυναμία Του. Ο Θεός κυβερνά τα πάντα, χειραγωγεί τον Σατανά ώστε να Του παρέχει υπηρεσίες, ρυθμίζει περιβάλλοντα για να δοκιμάσει και να εξευγενίσει τους ανθρώπους και να εξαγνίσει και να μεταμορφώσει τις διαθέσεις τους —όλα αυτά είναι εκδηλώσεις της παντοδύναμης πλευράς του Θεού. Η ουσία του Θεού είναι και παντοδύναμη και πρακτική, και οι δύο αυτές πτυχές αλληλοσυμπληρώνονται. Ό,τι κάνει ο Θεός είναι έκφραση της διάθεσής Του και αποκάλυψη αυτού που είναι. Αυτό που είναι περιλαμβάνει την παντοδυναμία Του, τη δικαιοσύνη Του και τη μεγαλοπρέπειά Του. Το έργο του Θεού είναι από την αρχή μέχρι το τέλος αποκάλυψη της ουσίας Του και έκφραση αυτού που είναι. Η ουσία Του έχει δύο πτυχές: H μία είναι η πτυχή της παντοδυναμίας Του, η άλλη είναι η πτυχή της πρακτικότητάς Του. Ανεξάρτητα από το ποιο στάδιο του έργου του Θεού εξετάζετε, οι δύο αυτές πτυχές είναι παρούσες, όπως και σε ό,τι πράττει ο Θεός. Αυτό είναι ένα μονοπάτι για την κατανόηση του Θεού.

Απόσπασμα 21

Είτε ο Θεός κάνει το έργο Του μέσω της ενσάρκωσής Του είτε μέσω του Πνεύματός Του, όλα γίνονται σύμφωνα με το σχέδιο διαχείρισής Του. Δεν γίνονται σύμφωνα με κάποιες φανερές ή κρυφές μεθόδους, ή σύμφωνα με τις ανθρώπινες ανάγκες, αλλά απολύτως σύμφωνα με το σχέδιο διαχείρισής Του. Το έργο τις έσχατες ημέρες δεν μπορεί να γίνει με όποιον τρόπο αρέσει στον Θεό. Αυτό το στάδιο γίνεται με βάση τα δύο προηγούμενα στάδια του έργου Του. Το έργο της Εποχής της Χάριτος, το δεύτερο στάδιο του έργου Του, επέτρεψε στην ανθρωπότητα να λυτρωθεί, και αυτό έγινε με την ενσάρκωση. Δεν είναι αδύνατο για το Πνεύμα να εκτελέσει το τρέχον στάδιο του έργου του Θεού, είναι ικανό να το κάνει, είναι όμως καταλληλότερο να γίνει από την ενσάρκωση, αυτό μπορεί να σώσει τους ανθρώπους πιο αποτελεσματικά. Εξάλλου, οι ομιλίες της ενσάρκωσης είναι καλύτερες από τις άμεσες ομιλίες του Αγίου Πνεύματος στο να κατακτούν τους ανθρώπους, είναι καλύτερες στο να διευκολύνουν τη γνώση των ανθρώπων για τον Θεό. Όταν το Πνεύμα εργάζεται, δεν μπορεί να είναι πάντοτε με τους ανθρώπους, δεν είναι δυνατό να ζει και να μιλάει απευθείας με τους ανθρώπους πρόσωπο με πρόσωπο όπως κάνει τώρα η ενσάρκωση, ενώ υπάρχουν και στιγμές που δεν είναι δυνατό το Πνεύμα να αποκαλύψει τι υπάρχει μέσα στους ανθρώπους, όπως μπορεί η ενσάρκωση. Σε αυτό το στάδιο, το έργο της ενσάρκωσης είναι κυρίως να κατακτήσει τους ανθρώπους και, αφού τους κατακτήσει, να τους οδηγήσει στην τελείωση, ώστε να γνωρίσουν τελικά τον Θεό και να μπορούν να Τον λατρεύουν. Αυτό είναι το έργο του τερματισμού της εποχής. Εάν αυτό το στάδιο δεν αφορούσε την κατάκτηση των ανθρώπων, αλλά μόνο να τους γνωστοποιήσει ότι όντως υπάρχει Θεός, τότε το Πνεύμα θα μπορούσε να το εκτελέσει. Μπορεί να νομίζετε ότι αν αυτό το στάδιο γινόταν από το Πνεύμα, θα μπορούσε να αντικαταστήσει την ενσάρκωση και να κάνει το ίδιο έργο με αυτήν, καθώς και ότι, επειδή ο Θεός είναι παντοδύναμος, θα μπορούσαν να επιτευχθούν τα ίδια αποτελέσματα, είτε εργαζόταν η ενσάρκωση είτε το Πνεύμα. Όμως, θα κάνατε λάθος σ’ αυτό. Ο Θεός εργάζεται σύμφωνα με τη διαχείρισή Του, σύμφωνα με το σχέδιο και τα βήματά Του για να σώσει τον άνθρωπο. Δεν ισχύει, όπως φαντάζεσαι, ότι το Πνεύμα είναι παντοδύναμο, η ενσάρκωση είναι παντοδύναμη και ο ίδιος ο Θεός είναι παντοδύναμος, επομένως μπορεί να κάνει ό, τι θέλει να κάνει. Ο Θεός εργάζεται σύμφωνα με το σχέδιο διαχείρισής Του, και κάθε στάδιο του έργου Του περιέχει συγκεκριμένα βήματα. Έχει σχεδιαστεί και ο τρόπος με τον οποίο θα πρέπει να γίνει αυτό το στάδιο, καθώς και τα λεπτομερή στοιχεία που αφορά. Το πρώτο στάδιο του έργου του Θεού έγινε στο Ισραήλ, ενώ αυτό το τελευταίο στάδιο στη χώρα του μεγάλου κόκκινου δράκοντα, την Κίνα. Κάποιοι λένε: «Δεν μπορεί ο Θεός να το κάνει σε άλλη χώρα;» Σύμφωνα με το σχέδιο διαχείρισης αυτού του σταδίου, πρέπει να γίνει στην Κίνα. Ο λαός της Κίνας είναι οπισθοδρομικός, η ζωή του είναι παρακμιακή και δεν υπάρχουν ανθρώπινα δικαιώματα ή ελευθερίες. Είναι μια χώρα όπου στην εξουσία είναι ο Σατανάς και οι κακοί δαίμονες. Σκοπός της εμφάνισης και της εργασίας στην Κίνα είναι να σωθούν οι άνθρωποι που ζουν στο σκοτεινότερο μέρος του κόσμου και έχουν διαφθαρεί βαθύτερα από τον Σατανά. Αυτός είναι ο μόνος τρόπος να νικήσετε πραγματικά τον Σατανά και να αποκτήσετε απόλυτη δόξα. Αν ο Θεός εμφανιζόταν και εργαζόταν σε άλλη χώρα, δεν θα ήταν το ίδιο σημαντικό. Κάθε στάδιο του έργου του Θεού είναι απαραίτητο και εκτελείται από τον Θεό με τον τρόπο που πρέπει να γίνει. Μερικά πράγματα μπορούν να επιτευχθούν με το έργο της ενσάρκωσης και άλλα με το έργο του Πνεύματος. Ο Θεός επιλέγει να εργαστεί μέσω της ενσάρκωσης ή του Πνεύματος, σύμφωνα με το ποια μέθοδος θα έχει τα καλύτερα αποτελέσματα. Δεν ισχύει, όπως υπέθετες, ότι οποιοσδήποτε τρόπος εργασίας είναι εντάξει, ότι ο Θεός θα μπορούσε να κάνει το έργο παίρνοντας τυχαία κάποια ανθρώπινη μορφή, αλλά και ότι το Πνεύμα θα μπορούσε να το κάνει χωρίς να συναντήσει κανέναν πρόσωπο με πρόσωπο, και ότι και οι δύο αυτές μέθοδοι θα μπορούσαν να επιτύχουν ορισμένα αποτελέσματα. Δεν πρέπει να το παρανοείτε αυτό. Ο Θεός είναι παντοδύναμος, έχει όμως και μια πρακτική πλευρά, και οι άνθρωποι δεν μπορούν να τη δουν αυτή. Οι άνθρωποι βλέπουν τον Θεό ως πολύ υπερφυσικό και δεν Τον χωράει ο νους τους, οπότε αναπτύσσουν αντιλήψεις και κάθε είδους μη ρεαλιστικές ιδέες για Εκείνον. Πολύ λίγοι βλέπουν ότι τα λόγια και το έργο του Θεού είναι η αλήθεια, ότι είναι πρακτικά, ότι είναι τα πιο αληθινά πράγματα και ότι ο άνθρωπος μπορεί να τα αγγίξει και να τα δει. Εάν οι άνθρωποι έχουν πραγματικά επίπεδο και την ικανότητα να κατανοούν, αφού βιώσουν πολλά χρόνια το έργο του Θεού, θα πρέπει να μπορούν να διαπιστώσουν ότι όλα τα λόγια που εκφράζει ο Θεός είναι η αλήθεια-πραγματικότητες, ότι υπάρχουν αλήθειες και αρχές σε όλο το έργο και τις πράξεις που κάνει, ότι όλα όσα κάνει έχουν μεγάλη σημασία. Ό, τι κάνει ο Θεός έχει νόημα, είναι απαραίτητο και μπορεί να επιτύχει τα καλύτερα αποτελέσματα. Όλα έχουν συγκεκριμένο σκοπό, σχέδιο και σημασία. Πιστεύεις ότι το έργο του Θεού γίνεται με βάση αλόγιστες κουβέντες; Ο Θεός έχει μια παντοδύναμη πλευρά, έχει όμως και μια πρακτική πλευρά. Οι γνώσεις σας είναι μονόπλευρες. Υπάρχουν λάθη στην κατανόησή σας για την παντοδύναμη πλευρά του Θεού, για να μη μιλήσω για την κατανόησή σας για την πρακτική Του πλευρά, όπου τα λάθη σας είναι πολύ μεγαλύτερα.

Στα τρία στάδια του έργου του Θεού, το πρώτο στάδιο γίνεται από το Πνεύμα, ενώ τα δύο τελευταία στάδια γίνονται από την ενσάρκωση, κάθε στάδιο δε του έργου Του είναι πολύ ουσιαστικό. Πάρτε τη σταύρωση, για παράδειγμα: εάν σταυρωνόταν το Πνεύμα, δεν θα είχε νόημα αυτό, επειδή οι άνθρωποι δεν μπορούν να δουν ή να αγγίξουν το Πνεύμα, και το Πνεύμα δεν μπορεί να αισθανθεί τίποτα ή να υποφέρει από τον πόνο. Κατά συνέπεια, αυτή η σταύρωση δεν θα είχε νόημα. Το στάδιο που λαμβάνει χώρα τις έσχατες ημέρες είναι αυτό της κατάκτησης των ανθρώπων, το οποίο αποτελεί έργο που μπορεί να κάνει η ενσάρκωση —η ενσάρκωση δεν μπορεί να αντικατασταθεί από το Πνεύμα όσον αφορά αυτό το έργο, και το έργο που γίνεται από το Πνεύμα δεν μπορεί να γίνει από την ενσάρκωση. Όταν ο Θεός επιλέγει την ενσάρκωση ή το Πνεύμα για να κάνει οποιοδήποτε στάδιο του έργου Του, αυτή είναι μια απολύτως απαραίτητη επιλογή, και όλα γίνονται με στόχο την επίτευξη των καλύτερων αποτελεσμάτων, την επίτευξη των στόχων του σχεδίου διαχείρισής Του. Ο Θεός έχει μια παντοδύναμη πλευρά και μια πρακτική πλευρά. Εργάζεται με πρακτικό τρόπο σε κάθε στάδιο του έργου Του. Οι άνθρωποι φαντάζονται ότι ο Θεός δεν μιλάει, ούτε σκέφτεται, και ότι κάνει ό, τι θέλει να κάνει, όμως δεν συμβαίνει αυτό. Έχει σοφία, έχει όλα όσα είναι, και αυτή είναι η ουσία Του. Όταν εργάζεται, χρειάζεται να αποκαλύψει και να εκφράσει τη διάθεσή Του, την ουσία Του, τη σοφία Του και όλα όσα έχει και είναι, ώστε οι άνθρωποι να κατανοήσουν, να γνωρίσουν και να επιτύχουν αυτά τα πράγματα. Δεν εργάζεται χωρίς γερές βάσεις, και πολύ περισσότερο δεν εργάζεται με βάση τις φαντασιοκοπίες των ανθρώπων. Ενεργεί σύμφωνα με τις ανάγκες του έργου, σύμφωνα με τα αποτελέσματα που πρέπει να επιτευχθούν. Μιλάει με πρακτικό τρόπο, εργάζεται και υποφέρει μέρα με την ημέρα, και όταν υποφέρει, νιώθει πόνο. Δεν είναι παρόν το Πνεύμα τον καιρό που εργάζεται και μιλάει η ενσάρκωση, ούτε φεύγει το Πνεύμα όταν δεν εργάζεται ούτε μιλάει η ενσάρκωση. Αν ίσχυε αυτό, τότε δεν θα είχε υποφέρει και δεν θα ήταν αυτό ενσάρκωση. Οι άνθρωποι δεν μπορούν να δουν την πρακτική πλευρά του Θεού και, συνεπώς, δεν γνωρίζουν καλά τον Θεό και η κατανόησή τους για Εκείνον είναι επιφανειακή. Λένε ότι ο Θεός είναι πρακτικός και κανονικός, ή ότι είναι παντοδύναμος και πανίσχυρος —όλα αυτά λόγια που έχουν μάθει από άλλους, επειδή δεν έχουν αληθινή γνώση ή πραγματική εμπειρία. Όσον αφορά την ενσάρκωση, γιατί δίνεται τόση έμφαση στην ουσία της ενσάρκωσης; Γιατί όχι στο Πνεύμα; Το βασικό σημείο είναι το έργο της ενσάρκωσης, έργο του Πνεύματος είναι να συνδράμει και να βοηθά, και έτσι επιτυγχάνονται τα αποτελέσματα του έργου της ενσάρκωσης. Σε κάθε φάση, οι άνθρωποι μπορούν να γνωρίσουν λίγα πράγματα σχετικά με τον Θεό, δεν μπορούν όμως να σημειώσουν πρόοδο ή να το επιτύχουν όταν θέλουν να μάθουν λίγα περισσότερα για Εκείνον. Όταν ο Θεός λέει λίγα, οι άνθρωποι κατανοούν λίγα, όμως η γνώση τους για Εκείνον δεν είναι και πάλι πολύ σαφής και δεν μπορούν εύκολα να κατανοήσουν το ουσιαστικό Του μέρος. Εάν νομίζετε ότι το Πνεύμα μπορεί να κάνει ό, τι μπορεί να κάνει η ενσάρκωση και ότι μπορεί να πάρει τη θέση της, τότε δεν θα μάθετε ποτέ τη σημασία της ενσάρκωσης, το έργο της ενσάρκωσης και τι είναι η ενσάρκωση.

Απόσπασμα 23

Πες μου, είναι αλήθεια ότι ο Θεός αγαπάει τον άνθρωπο και έχει συμπόνια γι’ αυτόν; (Ναι, είναι αλήθεια.) Τότε, είναι αλήθεια ότι ο Θεός δεν αγαπάει τον άνθρωπο και μάλιστα τον καταριέται και τον καταδικάζει; (Ναι, κι αυτό αλήθεια είναι.) Για την ακρίβεια, και οι δύο αυτές προτάσεις είναι η αλήθεια και είναι απολύτως σωστές. Δεν είναι όμως απλό ζήτημα το να πει κανείς: «Είναι αλήθεια και ότι ο Θεός δεν αγαπάει τον άνθρωπο». Κάτι τέτοιο δεν πρέπει να λέγεται με ευκολία. Για να το πει κάποιος πρέπει πρώτα να γνωρίσει τη διάθεση του Θεού. Όταν βλέπεις ότι ο Θεός έκανε μια πράξη αγάπης, τότε λες: «ο Θεός αγαπάει πολύ τον άνθρωπο. Αυτή είναι η αλήθεια. Αυτή είναι πράξη του Θεού». Όμως, όταν βλέπεις ότι ο Θεός έχει κάνει κάτι που δεν συμβαδίζει με τις αντιλήψεις του ανθρώπου, όπως όταν θύμωσε με τους υποκριτές Φαρισαίους ή τους αντίχριστους και τους αναθεμάτισε, τότε σκέφτεσαι: «ο Θεός δεν αγαπάει τον άνθρωπο· τον μισεί». Έχεις, λοιπόν, αντιλήψεις για τον Θεό και Τον απαρνιέσαι. Ποιο, λοιπόν, από αυτά τα δύο σενάρια είναι η αλήθεια; Κάποιοι δεν μπορούν να το εξηγήσουν με σαφήνεια. Τι νομίζουν οι άνθρωποι; Είναι καλύτερο ο Θεός να αγαπάει τον άνθρωπο ή να μην τον αγαπάει; Αναμφισβήτητα, σε όλους τους ανθρώπους αρέσει που ο Θεός αγαπάει τον άνθρωπο και λένε ότι η αγάπη Του αυτή είναι η αλήθεια. Αλλά δεν τους αρέσει το γεγονός ότι ο Θεός δεν αγαπάει τον άνθρωπο, κι έτσι λένε ότι αυτό δεν είναι η αλήθεια και αρνούνται το ρητό «είναι αλήθεια και ότι ο Θεός δεν αγαπάει τον άνθρωπο». Σε τι βασίζεται ο άνθρωπος για να προσδιορίσει αν αυτό που κάνει ο Θεός είναι ή δεν είναι η αλήθεια; Βασίζεται εξ ολοκλήρου στις αντιλήψεις και τις φαντασιοκοπίες του. Οι άνθρωποι πιστεύουν ότι ο Θεός θα πρέπει να ενεργεί όπως εκείνοι θέλουν και ότι εάν οι πράξεις Του δεν συμμορφώνονται με τις αντιλήψεις και τις φαντασιοκοπίες τους, τότε δεν είναι η αλήθεια· αν όσα κάνει ο Θεός δεν αρέσουν στον άνθρωπο, τότε δεν είναι η αλήθεια. Αυτοί όμως που προσδιορίζουν την αλήθεια με αυτόν τον τρόπο έχουν γνώση της αλήθειας; (Δεν έχουν.) Ποιες είναι οι συνέπειες όταν ορίζει κανείς πάντα τον Θεό σύμφωνα με τις αντιλήψεις του ανθρώπου; Κάτι τέτοιο οδηγεί σε υπακοή ή σε αντίσταση στον Θεό; Σίγουρα δεν οδηγεί σε υπακοή σ’ Αυτόν, παρά μόνο σε αντίσταση. Τότε λοιπόν, αυτοί που φέρονται πάντα στον Θεό με βάση τις αντιλήψεις και τις φαντασιοκοπίες τους, είναι άνθρωποι που υπακούν τον Θεό; Ή είναι άνθρωποι του Του αντιστέκονται; (Είναι άνθρωποι που αντιστέκονται στον Θεό.) Είναι σίγουρο αυτό και πρέπει να το καταλάβει κανείς. Οι άνθρωποι πιστεύουν ότι η αγάπη του Θεού για τον άνθρωπο θα πρέπει να μοιάζει με αυτήν ενός βοσκού που χαϊδεύει ένα πρόβατο, δηλαδή ότι θα πρέπει να τους προσφέρει ζεστασιά και απόλαυση, και ότι θα πρέπει να καλύπτει τις συναισθηματικές και τις σωματικές τους ανάγκες. Αυτό δεν πιστεύουν οι άνθρωποι ότι είναι η αγάπη του Θεού; (Αυτό πιστεύουν, αλλά στην πραγματικότητα, η κρίση και η παίδευση του Θεού, το κλάδεμα και η αντιμετώπισή Του είναι πολύ πιο ωφέλιμα για τη ζωή των ανθρώπων.) Και αυτά αποτελούν ένδειξη της αγάπης του Θεού για τον άνθρωπο! Ακόμα και μετά από όλα όσα έχουν ειπωθεί, εσείς πιστεύετε ακόμη ότι είναι αλήθεια πως ο Θεός αγαπάει τον άνθρωπο και ότι δεν είναι αλήθεια πως δεν Τον αγαπάει. Έτσι δεν είναι; (Είναι αλήθεια και ότι ο Θεός δεν αγαπάει τον άνθρωπο.) Πώς γίνεται, λοιπόν, ο Θεός να μην αγαπάει τον άνθρωπο; Τι πάει να πει ότι δεν τον αγαπάει; Όλοι ξέρουμε ότι ο Θεός αγαπάει τον άνθρωπο: η δίκαιη διάθεσή Του, η κρίση και η παίδευσή του, η συμμόρφωση και η πειθαρχία Του, όλα αυτά εμπίπτουν στο εύρος της αγάπης. Οπότε, αν ο Θεός δεν αγαπάει τον άνθρωπο, γιατί να υπήρχαν όλα αυτά; (Λόγω της δίκαιης διάθεσής Του.) Αυτή η δίκαιη διάθεση περιλαμβάνει την κρίση και την παίδευση; (Ναι, τις περιλαμβάνει.) Εάν αυτή η δίκαιη διάθεση του Θεού περιλαμβάνει την κρίση και την παίδευση, τότε η δίκαιη διάθεσή Του προς τον άνθρωπο έχει ή δεν έχει αγάπη; (Είναι διάθεση αγάπης.) Έχετε καταλάβει ότι η αγάπη του Θεού για τον άνθρωπο περιλαμβάνεται στη δίκαιη διάθεσή Του. Όμως, δεν περιλαμβάνεται σε αυτήν τη διάθεση και η έλλειψη αγάπης για τον άνθρωπο; (Περιλαμβάνεται.) Πώς μπορεί ο Θεός να περιλαμβάνεται στη δίκαιη διάθεση του Θεού και το ότι δεν αγαπάει τον άνθρωπο; Θα σας θέσω ένα ακόμη ερώτημα: Πιστεύετε ότι είναι πιθανό ο Θεός να μην αγαπάει τον άνθρωπο; Μπορεί να συμβαίνει κάτι τέτοιο; (Όταν ο άνθρωπος διαπράττει κάθε λογής κακές πράξεις και ραγίζει την καρδιά του Θεού, ο Θεός δεν τον αγαπάει.) Αναφέρεσαι σε μια κατάσταση που βασίζεται σε συγκεκριμένους όρους και προϋποθέσεις, Εγώ θέλω να Μου απαντήσεις γενικά. Η αγάπη του Θεού για τον άνθρωπο είναι σίγουρα η αλήθεια και όλοι το καταλαβαίνουν αυτό. Όμως, οι άνθρωποι έχουν αμφιβολίες σχετικά με το εάν είναι αλήθεια και η έλλειψη αγάπης του Θεού για τον άνθρωπο. Αν ξεπεράσεις αυτό το ζήτημα, θα ξεπεράσεις πολλές από τις ενέργειες που κάνει ο Θεός και δεν θα αναπτύξεις αντιλήψεις. Όσον αφορά τον Θεό, ποια είναι μερικά από τα σημάδια της έλλειψης αγάπης Του για τον άνθρωπο; (Δεν γνωρίζουμε ακόμη αυτήν την πτυχή.) Δεν την έχετε αισθανθεί και δεν την έχετε βιώσει. Ποια λόγια γνωρίζουμε ως τώρα που μπορούν να εξηγήσουν την έλλειψη αγάπης του Θεού για τον άνθρωπο; Αποστροφή, βδελυγμία, αηδία και σιχασιά. Αλλά και εγκατάλειψη, απέχθεια και απόρριψη. Αυτά είναι βασικά τα λόγια. Εφόσον όλοι καταλαβαίνουν αυτά τα λόγια, ισοδυναμούν με έλλειψη αγάπης; (Ναι, ισοδυναμούν.) Αφού εμπεριέχονται στην εκδήλωση της έλλειψης αγάπης του Θεού για τον άνθρωπο, πιστεύετε ότι είναι η αλήθεια; (Ναι, είναι η αλήθεια.) Νομίζετε ότι η έλλειψη της αγάπης του Θεού για τον άνθρωπο απαιτεί μια συνθήκη: να κάνει ο Θεός πράγματα που δείχνουν έλλειψη αγάπης για τον άνθρωπο στο πλαίσιο της αγάπης Του γι’ αυτόν· αλήθεια είναι αυτό. Ας υποθέσουμε ότι αυτή η συνθήκη ούτε περιλαμβάνει καθόλου αγάπη ούτε αποτελεί βάση γι’ αυτήν και ότι οι ενέργειες που κάνει ο Θεός και δείχνουν έλλειψη αγάπης για τον άνθρωπο εκδηλώνουν αυτήν την έλλειψη αγάπης. Τότε δεν θα μπορείτε να εξακριβώσετε εάν είναι η αλήθεια ότι ο Θεός δεν αγαπά τον άνθρωπο ούτε να καταλάβετε πλήρως αυτά τα πράγματα. Αυτό είναι και το ζητούμενο του θέματος και επομένως θα πρέπει να συναναστραφούμε πάνω σε αυτό.

Πιστεύετε ότι ο Θεός, ως Κύριος όλων των δημιουργημάτων, δημιούργησε την ανθρωπότητα κι αφού το έκανε αυτό, οφείλει να φροντίζει τους ανθρώπους, να κανονίζει τι τρώνε και τι πίνουν και να ελέγχει ολόκληρη τη ζωή και τη μοίρα τους; (Όχι, δεν οφείλει.) Δηλαδή, έγκειται στη δύναμη του Θεού να σε φροντίζει αν το επιθυμεί, και αν δεν θέλει να σε φροντίσει, να σε πετάξει στα πλήθη ή σε ένα συγκεκριμένο περιβάλλον, όπου δεν νοιάζεται θα επιβιώσεις ή δεν θα επιβιώσεις; (Ναι, έγκειται.) Αφού λοιπόν αυτό έγκειται στη δύναμη του Θεού, δεν είναι αλήθεια ότι ο Θεός δεν νοιάζεται για τον άνθρωπο; (Ναι, είναι.) Όλα αυτά είναι σύμφωνα με την αλήθεια. Πώς μπορεί όμως να ειπωθεί ότι αυτό είναι η αλήθεια; (Ο Θεός είναι ο Κύριος όλης της δημιουργίας.) Όσον αφορά την ταυτότητα και τη θέση του Θεού, και όσον αφορά τη διαφορά ανάμεσα στον Θεό και την ανθρωπότητα, ο Θεός θα σε φροντίσει αν το επιθυμεί και δεν θα το πράξει αν δεν το επιθυμεί. Δηλαδή, είναι σωστό ο Θεός να σε φροντίσει αν το επιθυμεί και είναι εύλογο και να μην το πράξει. Από τι εξαρτάται αυτό; Εξαρτάται από το εάν ο Θεός θέλει ή δεν θέλει να το πράξει· και αυτό είναι η αλήθεια. Κάποιοι λένε: «Όχι, αφού Εσύ με δημιούργησες, Εσύ πρέπει να μεριμνάς για το τι θα φάω και τι θα πιω. Εσύ πρέπει να με φροντίζεις για όλη μου τη ζωή». Αυτό είναι σύμφωνο με την αλήθεια; Όχι, είναι παράλογο και δεν είναι σύμφωνο με την αλήθεια. Θα ήταν στοιχείο της δύναμης του Θεού ακόμα και το να έλεγε: «Αφού σε δημιούργησα, σε αφήνω στην άκρη και δεν θα σε φροντίσω άλλο». Επειδή ο Θεός μπόρεσε να σε δημιουργήσει, έχει και τη δύναμη να σε παρατήσει, είτε σε ένα καλό μέρος είτε σε ένα κακό. Αυτή είναι η δύναμη του Θεού. Πού βασίζεται δύναμη του Θεού; Στην ταυτότητα και τη θέση του Θεού. Οπότε, μπορεί είτε να σε φροντίσει είτε όχι, και ό,τι κι αν κάνει είναι η αλήθεια. Γιατί λέω ότι είναι η αλήθεια; Να τι πρέπει να καταλάβουν οι άνθρωποι. Αφού το καταλάβεις, θα γνωρίζεις ποιος είσαι, ποιος είναι ο Θεός στον οποίο πιστεύεις και ποιες είναι οι διαφορές ανάμεσα σ’ εσένα και τον Θεό. Ας επιστρέψουμε στο θέμα που αφορά την έλλειψη της αγάπης του Θεού για τον άνθρωπο. Οφείλει ο Θεός να αγαπάει τον άνθρωπο; (Όχι, δεν οφείλει.) Αφού δεν οφείλει να το κάνει, είναι η αλήθεια ότι ο Θεός δεν αγαπάει τον άνθρωπο; (Ναι, είναι η αλήθεια.) Δεν έγιναν τώρα σαφέστερα τα πράγματα; Ας μιλήσουμε τώρα και για το εξής: καθώς ο Σατανάς έχει διαφθείρει την ανθρωπότητα και αυτή έχει μια σατανική, διεφθαρμένη διάθεση, αν ο Θεός δεν σώσει την ανθρωπότητα και δεν τη φέρει προς Αυτόν, τότε ποια είναι η σχέση ανάμεσα σε άνθρωπο και Θεό; (Δεν υπάρχει σχέση.) Αυτό δεν είναι αλήθεια. Υπάρχει σχέση. Τι είδους σχέση είναι αυτή, λοιπόν; Είναι μια εχθρική σχέση. Εσύ φέρεσαι εχθρικά στον Θεό και η φύση-ουσία σου είναι εχθρική απέναντι στην ουσία του Θεού. Είναι λοιπόν εύλογο να μη σε αγαπάει ο Θεός; Είναι εύλογο να σε απεχθάνεται, να σε αποστρέφεται, να αηδιάζει μαζί σου; (Είναι εύλογο.) Γιατί είναι εύλογο; (Επειδή δεν έχουμε τίποτα μέσα μας που να αξίζει την αγάπη του Θεού και οι διαθέσεις μας είναι πολύ διεφθαρμένες.) Ο Θεός είναι ο Κύριος όλης της δημιουργίας και εσύ είσαι ένα αντικείμενο της δημιουργίας, αλλά ως αντικείμενο της δημιουργίας, δεν ακολούθησες τον Θεό ούτε άκουσες τα λόγια Του. Αντίθετα, ακολούθησες τον Σατανά, αντιτέθηκες στον Θεό και έγινες εχθρός Του. Ο Θεός σε αγαπάει επειδή έχει την ουσία της συμπόνιας: σε λυπάται και σε σώζει. Ο Θεός έχει αυτήν την ουσία. Συμπονά και νοιάζεται την ανθρωπότητα που δημιούργησε. Η αγάπη Του για σένα είναι μια έκφανση της ουσίας Του, και αυτό είναι μία πτυχή της αλήθειας. Από την άλλη πλευρά, η ανθρωπότητα δεν είναι άξια της αγάπης του Θεού. Είναι αλαζονική, αποστρέφεται τα θετικά πράγματα, είναι κακιά, μοχθηρή, ενώ μισεί τον Θεό και Του αντιστέκεται. Με δεδομένη λοιπόν την ουσία του Θεού, την αγιοσύνη Του, τη δικαιοσύνη Του, την πίστη Του και πάνω απ’ όλα την εξουσία Του, πώς μπορεί να αγαπάει μια τέτοια ανθρωπότητα; Μπορεί να είναι ο Θεός συμβατός με μια τέτοια ανθρωπότητα; Μπορεί να την αγαπά; (Δεν μπορεί.) Αφού δεν μπορεί, τότε τι καταδεικνύει όταν έρχεται σε επαφή με τους ανθρώπους και θέλει να τους σώσει; Αμέσως μόλις έρθει σε επαφή με τους ανθρώπους, ο Θεός καταδεικνύει αηδία, αποστροφή και μίσος, και απεχθάνεται και απορρίπτει εκείνους που κάνουν σοβαρό κακό. Αυτό δεν είναι αγάπη. Είναι, λοιπόν, αλήθεια ότι ο Θεός δεν αγαπάει τον άνθρωπο; (Ναι, είναι.) Είναι αλήθεια ότι ο Θεός δεν αγαπά τον άνθρωπο. Είναι σωστό που ο Θεός δεν αγαπάει εκείνους που Του αντιστέκονται; (Ναι, είναι σωστό.) Είναι δίκαιο και εύλογο, και το καθορίζει η δίκαιη διάθεση του Θεού. Οπότε, κι εδώ, είναι αλήθεια ότι ο Θεός δεν αγαπάει τον άνθρωπο. Τι είναι αυτό που το προσδιορίζει ως αλήθεια; Το προσδιορίζει η ουσία του Θεού.

Στο κάτω-κάτω της γραφής, λοιπόν: αγαπάει ο Θεός τον άνθρωπο; (Τον αγαπάει.) Για την ακρίβεια, ο άνθρωπος, σύμφωνα με την ουσία και την εκδήλωσή του, δεν αξίζει την αγάπη του Θεού· κι όμως, ο Θεός μπορεί να τον αγαπήσει πάρα πολύ. Εσείς τι πιστεύετε, είναι ο Θεός η αλήθεια; Είναι άγια η ουσία Του; (Είναι.) Από την άλλη πλευρά, αφού ο άνθρωπος είναι τόσο σιχαμένος και τόσο διεφθαρμένος, μπορεί να τον αγαπάει ο Θεός χωρίς να τον αποστρέφεται λίγο; Αν δεν υπήρχε έστω και λίγη αποστροφή, λίγη βδελυγμία ή αηδία, τότε αυτό δεν θα συμφωνούσε με την ουσία του Θεού. Ο Θεός αηδιάζει και αρρωσταίνει με αυτήν την ανθρωπότητα, την αποστρέφεται και την απεχθάνεται, αλλά παρ’ όλα αυτά μπορεί και σώζει τους ανθρώπους, κι αυτή είναι η αληθινή αγάπη του Θεού —η ουσία Του! Το ότι ο Θεός δεν αγαπάει τον άνθρωπο οφείλεται στην ουσία Του αλλά σ’ αυτήν οφείλεται και η αγάπη του Θεού για τον άνθρωπο. Τώρα, λοιπόν, που έγινε σαφές, ποια είναι η αλήθεια; Ότι ο Θεός αγαπάει τον άνθρωπο ή ότι δεν τον αγαπάει; (Και τα δύο είναι η αλήθεια.) Τώρα, λοιπόν, το λύσαμε. Μπορεί, άραγε, κι ο άνθρωπος να το κάνει αυτό; Δεν υπάρχει ούτε ένας άνθρωπος που να μπορεί να το κάνει αυτό, ούτε καν και προς τα ίδια του τα παιδιά. Αν το παιδί σου σε νευριάζει συνέχεια και σου ραγίζει την καρδιά, στην αρχή θα θυμώσεις. Με τον καιρό όμως, η καρδιά σου θα γεμίσει αηδία. Όταν θα έχεις αηδιάσει πια πολύ, θα τα παρατήσεις τελείως και στο τέλος θα διακόψεις τις σχέσεις σου μαζί του. Τι είναι η ανθρώπινη αγάπη; Προέρχεται από τα τρυφερά συναισθήματα και τις σχέσεις αίματος, οπότε δεν έχει καμία σχέση με την αλήθεια. Είναι η αγάπη που προκύπτει από τις ανάγκες της σάρκας και τα τρυφερά συναισθήματα του ανθρώπου. Πού βασίζεται, λοιπόν, αυτή η αγάπη; Βασίζεται στη στοργή, στις σχέσεις αίματος και τα συμφέροντα, και δεν έχει ούτε μία ικμάδα αλήθειας. Γιατί, λοιπόν, δεν αγαπά ο άνθρωπος; Όταν έχει αποστραφεί, έχει αισθανθεί βδελυγμία, έχει αηδιάσει με κάποιον που του ράγισε την καρδιά, τότε δεν αγαπάει πια· δεν μπορεί πλέον να αγαπήσει. Πόσο πιστεύετε ότι έχει ραγίσει την καρδιά του Θεού αυτή η ανθρωπότητα; (Είναι απερίγραπτο.) Ναι, απερίγραπτο είναι. Όμως, εξακολουθεί ο Θεός να αγαπάει τον άνθρωπο; Δεν ξέρεις αν τον αγαπάει, αλλά ακόμη και αυτήν τη στιγμή σε σώζει, εργάζεται συνεχώς, μιλάει για να σε καθοδηγήσει και να σε φροντίσει. Δεν τα παρατάει μαζί σου μέχρι και την τελευταία στιγμή, μέχρι να ολοκληρώσει το έργο. Αυτό δεν είναι αγάπη; (Είναι.) Έχει μια τέτοια αγάπη η ανθρωπότητα; (Δεν έχει.) Όταν υποχωρούν οι συναισθηματικές ανάγκες των ανθρώπων, όταν διακόπτονται οι σχέσεις αίματός τους και δεν τους συνδέει πλέον το συμφέρον, τότε παύουν να αγαπούν. Η αγάπη τους χάνεται και επιλέγουν να τα παρατήσουν, να πάψουν να «επενδύουν», και τα παρατάνε εντελώς. Ποια είναι η ουσιαστική έκφραση της αγάπης; Είναι να κάνεις πρακτικά πράγματα και να πετυχαίνεις αποτελέσματα. Αν δεν γίνονται αυτά τα πράγματα, τα σχετικά με την αγάπη, τότε δεν υφίσταται και αγάπη. Κάποιοι λένε ότι ο Θεός αποστρέφεται τον άνθρωπο, αλλά αυτό δεν είναι απολύτως σωστό. Ναι μεν σε αποστρέφεται ο Θεός, αλλά μήπως σου μιλάει λιγότερο; Σου δίνει λιγότερη αλήθεια; Έχει εργαστεί λιγότερο σ’ εσένα; (Όχι, δεν το έκανε.) Όταν, λοιπόν, λες πως ο Θεός σε αποστρέφεται, δεν έχεις συνείδηση, μιλάς χωρίς συνείδηση. Δεν είναι ψέμα ότι ο Θεός σε αποστρέφεται. Όμως, εξακολουθεί να σε αγαπάει και έχει κάνει τόσο πολύ έργο σ’ εσένα. Είναι αλήθεια ότι ο Θεός σε αποστρέφεται. Γιατί όμως; Αν Τον υπάκουες σε όλα και γινόσουν σαν τον Ιώβ, θα εξακολουθούσε να σε αποστρέφεται; Όχι, δεν θα σε αποστρεφόταν πλέον. Μόνο αγάπη θα ένιωθε για σένα. Πώς εκδηλώνεται η αγάπη του Θεού; Δεν θυμίζει σε τίποτα την αγάπη του ανθρώπου, που είναι σαν να βάζεις κάποιον σ’ ένα κουκούλι. Ο Θεός δεν αγαπάει τους ανθρώπους με αυτόν τον τρόπο: σου επιτρέπει να ζήσεις την κανονική ζωή της δημιουργημένης ανθρωπότητας. Σου επιτρέπει να αντιλαμβάνεσαι πώς να ζεις, πώς να επιβιώνεις και πώς να Τον λατρεύεις· πώς να είσαι κύριος σε όλα τα πράγματα και πώς να ζεις μια ουσιαστική ζωή· και πώς να μην κάνεις ανούσια πράγματα και να μην ακολουθείς τον Σατανά. Δεν είναι ανθεκτική και με μεγάλες προεκτάσεις η σημασία της αγάπης του Θεού; Έχει πολύ μεγάλες προεκτάσεις και οι συνέπειες αυτών των ενεργειών του Θεού έχουν μνημειώδη σημασία και τη μεγαλύτερη αξία για όλη την ανθρωπότητα. Αυτό είναι κάτι που δεν μπορεί να κάνει κανένας άνθρωπος. Έχει ανεκτίμητη αξία και ο άνθρωπος δεν μπορεί να το ανταλλάξει με χρήματα ή με υλικά αποκτήματα. Βλέπεις, οι άνθρωποι στις μέρες μας κατανοούν κάποιες αλήθειες και γνωρίζουν πώς να λατρεύουν τον Θεό. Όμως, τα ήξεραν όλα αυτά 20 ή 30 χρόνια πριν; (Δεν τα ήξεραν.) Δεν ήξεραν πώς δημιουργήθηκε η Βίβλος. Δεν ήξεραν ποιο ήταν το σχέδιο διαχείρισης του Θεού. Δεν ήξεραν πώς να λατρεύουν τον Θεό και πώς να ζουν σαν σωστά δημιουργήματα. Τίποτα από όλα αυτά δεν ήξεραν. Αν λοιπόν ταξιδεύατε είκοσι χρόνια στο μέλλον, η ανθρωπότητα εκείνη την εποχή δεν θα είναι πολύ καλύτερη από το σημείο που βρίσκεστε εσείς τώρα; (Ναι, θα είναι.) Και πού θα οφείλεται αυτό; Θα οφείλεται στη σωτηρία του Θεού και στην άπειρη αγάπη Του για τον άνθρωπο. Οφείλεται στην τόση υπομονή, ανοχή και συμπόνια Του για τον άνθρωπο. Γι’ αυτό απέκτησε τόσα πράγματα ο άνθρωπος. Χωρίς την σπουδαία αγάπη του Θεού, δεν θα είχε αποκτήσει τίποτα.

Πιστεύετε ότι ο Θεός αγαπάει τον άνθρωπο; (Τον αγαπάει.) Αποστρέφεται τον άνθρωπο; (Τον αποστρέφεται.) Με ποιον τρόπο; O Θεός αηδιάζει μέσα Του από τον άνθρωπο και απεχθάνεται τη φύση-ουσία του. Εφόσον αηδιάζει από κάθε άνθρωπο, πώς μπορεί ακόμη να εργάζεται γι’ αυτούς; Επειδή έχει αγάπη και θέλει να σώσει τους ανθρώπους. Δεν αποστρέφεται τους ανθρώπους όταν τους σώζει; Τους αποστρέφεται. Και τα δύο συνυπάρχουν ταυτόχρονα. Την ίδια στιγμή που αποστρέφεται, απεχθάνεται και αηδιάζει, εργάζεται για τη σωτηρία του ανθρώπου. Ποιος πιστεύετε ότι μπορεί να το κάνει αυτό; Κανένας άνθρωπος δεν μπορεί. Όταν οι άνθρωποι βλέπουν κάποιον που τους αηδιάζει και τον απεχθάνονται, δεν θέλουν πλέον ούτε να τον κοιτάνε. Δεν αντέχουν να ανταλλάξουν ούτε λέξη μαζί του ή, όπως λένε οι άπιστοι: «Αν δεν υπάρχει κοινό έδαφος, τσάμπα κόπος είναι ακόμη και η παραμικρή κουβέντα». Πόσα λόγια έχει απευθύνει ο Θεός στον άνθρωπο; Πάρα πολλά. Μπορείς να πεις ότι δεν αγαπάει τον άνθρωπο; Ή ότι δεν τον αποστρέφεται; (Δεν μπορούμε.) Και τα δύο ισχύουν, και τον αποστρέφεται και τον αγαπά. Έστω ότι λες: «Ο Θεός μάς αποστρέφεται· ας μην Τον πλησιάσουμε. Ας μην Τον αφήσουμε να μας σώσει, μην Τον ενοχλούμε συνεχώς». Είναι σωστό αυτό; (Όχι, δεν είναι.) Δεν σε νοιάζει η καρδιά του Θεού και ούτε Τον καταλαβαίνεις ούτε Τον γνωρίζεις. Αντίθετα, όταν λες κάτι τέτοιο, επαναστατείς κατά του Θεού και Του ραγίζεις την καρδιά. Πρέπει να καταλάβεις γιατί ο Θεός αποστρέφεται και γιατί αγαπάει τον άνθρωπο. Τον αγαπά και τον αποστρέφεται για συγκεκριμένους λόγους. Το καθένα από τα δύο συναισθήματα έχει το δικό του πλαίσιο και τις δικές του αρχές. Αν πεις: «Αφού ο Θεός με σώζει, πάει να πει ότι με αγαπάει. Δεν μπορεί να με αποστρέφεται», αυτό δεν είναι μια παράλογη απαίτηση; (Είναι.) Ακόμη κι αν ο Θεός σε αποστρέφεται, δεν καθυστερεί να σε σώσει και εξακολουθεί να σου προσφέρει την ευκαιρία να μετανοήσεις. Αυτό δεν έχει επιπτώσεις στο πώς τρως και πίνεις τα λόγια του Θεού ούτε στο αν εκπληρώνεις το καθήκον σου, ενώ συνεχίζεις να απολαμβάνεις τη χάρη Του. Οπότε, γιατί μιλάς ακόμη; Σε αποστρέφεται γιατί έτσι πρέπει. Αυτό το προσδιορίζει η ουσία του Θεού, όμως Εκείνος δεν καθυστερεί τη σωτηρία σου. Δεν θα έπρεπε να το ξέρει αυτό ο κόσμος; (Θα έπρεπε.) Τι θα έπρεπε να ξέρει; Πρέπει να ξέρει για τη δίκαιη διάθεση και την αγιοσύνη του Θεού. Πώς μπορεί κάποιος να τα γνωρίσει αυτά; Πώς ονομάζουμε το γεγονός ότι, παρόλο που ο Θεός αποστρέφεται τόσο πολύ αυτήν την ανθρωπότητα, μπορεί να τη σώσει; Άφθονο έλεος. Αυτό έγκειται στη δίκαιη διάθεση του Θεού και μόνο ο Θεός μπορεί να το κάνει. Ο Σατανάς δεν το κάνει. Δεν σε αποστρέφεται, αλλά σε ισοπεδώνει. Αν σε αποστρεφόταν, τότε θα σε τυραννούσε όλη μέρα, θα σου στερούσε ακόμη και την αιώνια ζωή και θα σε άφηνε να κατέλθεις στον δέκατο όγδοο κύκλο της κόλασης. Αυτό δεν κάνει ο Σατανάς; (Αυτό κάνει.) Ο Θεός, όμως, φέρεται έτσι στους ανθρώπους; Όχι βέβαια. Ο Θεός τούς δίνει άφθονες ευκαιρίες να μετανοήσουν. Μη φοβάσαι, λοιπόν, που ο Θεός σε αποστρέφεται. Αυτό το καθορίζει την ουσία Του. Μη στρέφεσαι μακριά Του επειδή σε αποστρέφεται και μην Τον απαρνηθείς με τη σκέψη: «Αφού δεν μου αξίζει η σωτηρία του Θεού, δεν χρειάζεται να με σώσει. Ας με αφήσει εμένα». Αν το κάνεις αυτό, θα σε αποστραφεί ακόμη περισσότερο, επειδή τότε θα Τον έχεις προδώσει, θα Τον έχεις ταπεινώσει και θα έχεις επιτρέψει στον Σατανά να σε κοροϊδέψει. Δεν πιστεύετε ότι ισχύει αυτό; (Κάποιες φορές, όταν με απορρίπτουν, ή όταν αντιμετωπίζω κάποια αναποδιά ή αποτυχία, νιώθω ότι έχω ραγίσει την καρδιά του Θεού και ότι θα πάψει να με σώζει. Η καρδιά μου αποφεύγει τον Θεό.) Όταν ραγίζεις την καρδιά του Θεού, αυτό δεν είναι κάτι στιγμιαίο. Τη ράγισες την καρδιά Του πολύ καιρό πριν! Κι όχι μόνο μία φορά! Αν όμως τα παρατήσεις, είναι σαν Του λες να σε παρατήσει κι Αυτός και να πάψει να σε σώζει. Τότε είναι που θα ραγίσει στ’ αλήθεια η καρδιά Του. Ο Θεός δεν καταδικάζει τους ανθρώπους σε θάνατο ούτε βγάζει συμπεράσματα γι’ αυτούς λόγω της συμπεριφοράς τους, ούτε παροδικά ούτε για ένα συγκεκριμένο χρονικό διάστημα. Δεν το κάνει αυτό. Τότε πώς θα γνωρίσεις τη διάθεση του Θεού; Πώς μπορούν να διορθωθούν οι αντιλήψεις και οι παρανοήσεις του ανθρώπου; Δεν ξέρεις τι γνώμη έχει ο Θεός για πολλά πράγματα ούτε πώς να ευθυγραμμιστείς με τη δίκαιη διάθεση και την άγια ουσία Του. Αν και δεν καταλαβαίνεις, να θυμάσαι ένα πράγμα: ό,τι κι αν κάνει ο Θεός, ο άνθρωπος πρέπει να υπακούει. Ο άνθρωπος είναι πλάσμα της δημιουργίας, φτιαγμένος από χώμα και θα πρέπει να υπακούει τον Θεό. Αυτό είναι το καθήκον, η υποχρέωση και η ευθύνη του, τέτοια στάση πρέπει να έχουν οι άνθρωποι. Και πώς θα πρέπει να μεταχειρίζονται τον Θεό και τις ενέργειες που κάνει μόλις αποκτήσουν αυτήν τη στάση; Να μην καταδικάζεις ποτέ, για να μην προσβάλεις τη διάθεση του Θεού. Αν έχεις αντιλήψεις, διόρθωσέ τες, αλλά μην καταδικάζεις τον Θεό ή τις ενέργειές Του. Αν τις καταδικάσεις, τελείωσες· είναι σαν να στέκεσαι κόντρα στον Θεό, και δεν έχεις καμία ελπίδα να σωθείς. Μπορεί να πεις: «Δεν είμαι κόντρα στον Θεό τώρα, αλλά έχω παρανοήσει κάπως τον Θεό» ή «Έχω κάποιες αμφιβολίες μέσα μου για τον Θεό. Η πίστη μου είναι μικρή, κι έχω αδυναμίες και αρνητικότητα». Όλα αυτά είναι διαχειρίσιμα πράγματα. Μπορούν να διορθωθούν με αναζήτηση της αλήθειας. Αλλά μην καταδικάζεις τον Θεό. Υπάρχει πρόβλημα αν πεις: «Δεν είναι σωστό αυτό που έκανε ο Θεός. Δεν συμβαδίζει με την αλήθεια, οπότε έχω λόγο να αμφιβάλω, να αμφισβητήσω και να κατηγορήσω. Θα το διαδώσω παντού αυτό και θα ενώσω τους ανθρώπους για να Τον αμφισβητήσουμε μαζί». Ο Θεός θα αλλάξει στάση απέναντί σου, κι αν Τον καταδικάσεις, θα ξοφλήσεις. Ο Θεός μπορεί να σε εκδικηθεί με πολλούς τρόπους, και γι’ αυτό, δεν θα πρέπει οι άνθρωποι να Του εναντιώνονται σκόπιμα. Αν κάνεις χωρίς να το θες κάτι που Του αντιστέκεται, δεν υπάρχει ιδιαίτερο πρόβλημα, γιατί αυτό δεν θα έχει γίνει επίτηδες και ο Θεός θα σου δώσει την ευκαιρία να μετανοήσεις. Αν όμως καταδικάσεις κάτι σκόπιμα παρότι γνωρίζεις πως είναι ενέργεια του Θεού και προκαλέσεις και τους άλλους να εξεγερθούν ομαδικά, τότε αυτό δημιουργεί πρόβλημα. Και ποιο θα είναι το αποτέλεσμα; Θα καταλήξεις σαν τους διακόσιους πενήντα αρχηγούς που αντιστάθηκαν στον Μωυσή. Γνωρίζεις πως πρόκειται για τον Θεό, κι όμως τολμάς να Του αντιπαρατεθείς. Ο Θεός δεν κάνει διάλογο μαζί σου: Αυτός είναι η εξουσία. Κάνει τη γη να ανοίξει στα δύο και να σε καταπιεί στη στιγμή, κι αυτό είναι όλο. Ούτε θα σε δει ποτέ ούτε θ’ ακούσει τη λογική σου. Αυτή είναι η διάθεση του Θεού. Τι εκδηλώνει η διάθεση του Θεού αυτήν τη στιγμή; Την οργή! Δεν πρέπει, λοιπόν, με τίποτα οι άνθρωποι να εναντιώνονται στον Θεό ούτε να προκαλούν την οργή Του. Εάν κάποιος υβρίσει τον Θεό, το αποτέλεσμα θα είναι η αιώνια απώλεια.

Απόσπασμα 26

Υπάρχουν διαφορετικοί τύποι ανθρώπων ανάλογα με το είδος του πνεύματος που διαθέτουν. Κάποιοι έχουν ανθρώπινο πνεύμα, και είναι αυτοί που ο Θεός έχει προκαθορίσει και επιλέξει. Άλλοι δεν έχουν ανθρώπινο πνεύμα. Είναι δαίμονες που χρησιμοποίησαν τεχνάσματα για να εισέλθουν στον κόσμο μας. Όσοι δεν προκαθορίστηκαν και δεν επιλέχθηκαν από τον Θεό δεν μπορούν να σωθούν, ακόμη κι αν έχουν καταφέρει να τρυπώσουν στον οίκο του Θεού. Στο τέλος, θα αποκαλυφθούν και θα αποκλειστούν. Το πνεύμα και η φύση των ανθρώπων είναι αυτά που καθορίζουν το αν θα μπορέσουν να αποδεχθούν το έργο του Θεού, το μονοπάτι που θα διαβούν αφότου το αποδεχθούν και το αν θα μπορέσουν να μεταμορφωθούν. Για κάποιους ανθρώπους είναι αδύνατο να μην παραστρατήσουν. Το πνεύμα τους καθορίζει ότι είναι τέτοιοι άνθρωποι και δεν μπορούν να αλλάξουν. Το Άγιο Πνεύμα δεν εργάζεται σε μερικούς ανθρώπους διότι δεν βαδίζουν στο σωστό μονοπάτι. Αν, ωστόσο, μπορέσουν να κάνουν μεταστροφή, το Άγιο Πνεύμα θα μπορέσει να εργαστεί σε αυτούς. Σε αντίθετη περίπτωση, δεν θα υπάρχει πλέον ελπίδα για αυτούς. Υπάρχουν καταστάσεις όλων των ειδών, αλλά ο Θεός αντιμετωπίζει δίκαια κάθε άνθρωπο. Πώς γνωρίζουν και αντιλαμβάνονται οι άνθρωποι τη δίκαιη διάθεση του Θεού; Οι δίκαιοι λαμβάνουν τις ευλογίες Του και οι κακοί δέχονται την κατάρα Του. Αυτή είναι η δικαιοσύνη του Θεού. Ο Θεός ανταμείβει το καλό και τιμωρεί το κακό, και αποζημιώνει κάθε άνθρωπο σύμφωνα με τις πράξεις του. Αυτό είναι σωστό, αλλά προς το παρόν υπάρχουν κάποια γεγονότα που δεν συμφωνούν με τις αντιλήψεις του ανθρώπου, όπως το γεγονός ότι κάποιοι άνθρωποι που πιστεύουν στον Θεό και Τον λατρεύουν σκοτώνονται ή δέχονται τις κατάρες Του, ή ο Θεός δεν τους έχει ευλογήσει ποτέ ούτε τους έχει δώσει σημασία· όσο κι αν Τον λατρεύουν, Εκείνος τους αγνοεί. Υπάρχουν κάποιοι κακοί άνθρωποι τους οποίους ο Θεός ούτε ευλογεί ούτε τιμωρεί, κι όμως είναι πλούσιοι κι έχουν πολλούς απογόνους και όλα τους πάνε καλά· έχουν επιτυχίες στα πάντα. Αυτή είναι η δικαιοσύνη του Θεού; Ορισμένοι άνθρωποι λένε: «Εμείς λατρεύουμε τον Θεό, μα δεν έχουμε λάβει ποτέ ευλογίες απ' Αυτόν, ενώ οι κακοί άνθρωποι που δεν λατρεύουν τον Θεό και μάλιστα Του αντιστέκονται ζουν σε καλύτερη κατάσταση και με μεγαλύτερη ευημερία από ό,τι εμείς. Ο Θεός δεν είναι δίκαιος!» Τι σας δείχνει αυτό; Μόλις σας έδωσα δύο παραδείγματα. Ποιο υποδεικνύει τη δικαιοσύνη του Θεού; Ορισμένοι άνθρωποι λένε: «Και τα δύο εκδηλώνουν τη δικαιοσύνη του Θεού!» Γιατί το λένε αυτό; Υπάρχουν αρχές στις πράξεις του Θεού· απλώς οι άνθρωποι δεν μπορούν να τις δουν καθαρά, και γι’ αυτόν τον λόγο δεν μπορούν να υποστηρίξουν ότι ο Θεός δεν είναι δίκαιος. Ο άνθρωπος μπορεί να δει μόνο ό,τι βρίσκεται στην επιφάνεια· δεν μπορεί να δει τα πράγματα όπως είναι. Ό,τι κάνει, λοιπόν, ο Θεός είναι δίκαιο, όσο λίγο κι αν συμφωνεί αυτό με τις αντιλήψεις και τις φαντασιοκοπίες του ανθρώπου. Πολλοί παραπονιούνται συνεχώς ότι ο Θεός δεν είναι δίκαιος. Αυτό συμβαίνει επειδή δεν κατανοούν την κατάσταση όπως έχει. Είναι εύκολο να κάνουν λάθη όταν βλέπουν πάντα τα πράγματα υπό το πρίσμα των αντιλήψεων και των φαντασιοκοπιών τους. Η γνώση των ανθρώπων υπάρχει μέσα στις δικές τους σκέψεις και απόψεις, μέσα στις ιδέες που έχουν για τις συναλλαγές ή μέσα στην οπτική τους για το καλό και το κακό, για το σωστό και το λάθος ή για τη λογική. Όταν κάποιος βλέπει τα πράγματα από τέτοιες οπτικές, είναι εύκολο να παρεξηγήσει τον Θεό και να σχηματίσει αντιλήψεις, κι έτσι θα αντισταθεί στον Θεό και θα παραπονεθεί γι’ Αυτόν. Υπήρχε κάποτε ένας φτωχός άνθρωπος που δεν ήξερε τίποτε άλλο πέραν του να λατρεύει τον Θεό, αλλά ο Θεός τον αγνοούσε και δεν τον ευλογούσε. Πιθανόν να σκέφτεστε: «Ακόμη κι αν ο Θεός δεν τον ευλόγησε σε αυτήν τη ζωή, σίγουρα θα τον ευλογήσει στην αιωνιότητα και θα τον ανταμείψει δέκα χιλιάδες φορές παραπάνω. Δεν θα ήταν δίκαιος ο Θεός τότε; Ένας πλούσιος άνθρωπος απολαμβάνει εκατονταπλάσιες ευλογίες σε αυτήν τη ζωή, αλλά καταστρέφεται στην αιωνιότητα. Δεν δείχνει και αυτή η περίπτωση τη δικαιοσύνη του Θεού;» Πώς θα πρέπει να αντιλαμβάνεται κανείς τη δικαιοσύνη του Θεού; Ας πάρουμε για παράδειγμα την κατανόηση του έργου του Θεού: Αν ο Θεός είχε σταματήσει το έργο Του μετά την ολοκλήρωση του έργου Του στην Εποχή της Χάριτος και δεν είχε επιτελέσει το έργο της κρίσεως τις έσχατες ημέρες ούτε είχε σώσει ολοκληρωτικά την ανθρωπότητα —κάτι που θα οδηγούσε στην πλήρη εξόντωση του ανθρώπινου είδους— θα θεωρούσε κανείς ότι διαθέτει αγάπη και δικαιοσύνη; Τι θα σκεφτόταν κανείς αν ο Θεός έριχνε μέσα στη λίμνη της φωτιάς και του θειαφιού όσους Τον λατρεύουν, ενώ επέτρεπε να επιβιώσουν όσοι δεν Τον λατρεύουν και δεν γνωρίζουν καν την ύπαρξή Του; Στο πλαίσιο του δόγματος, οι άνθρωποι λένε συνήθως ότι ο Θεός είναι δίκαιος. Όταν, όμως, αντιμετωπίζουν μια τέτοια κατάσταση, μπορεί να μην είναι σε θέση να κρίνουν ορθά και μπορεί ακόμη και να παραπονεθούν για τον Θεό και να Τον κρίνουν ως άδικο.

Η αγάπη και η δικαιοσύνη του Θεού πρέπει να κατανοηθούν πλήρως και να επεξηγηθούν και να γίνουν αντιληπτές με βάση τα λόγια του Θεού και την αλήθεια. Επιπλέον, πρέπει κανείς να βιώσει μια αληθινή εμπειρία και να αποκτήσει τη διαφώτιση του Θεού ώστε να γνωρίσει πραγματικά την αγάπη και τη δικαιοσύνη Του. Δεν πρέπει να αποτιμά την αγάπη και τη δικαιοσύνη Του με βάση τις αντιλήψεις και τις φαντασιοκοπίες του. Σύμφωνα με τις ανθρώπινες αντιλήψεις, το καλό επιβραβεύεται ενώ το κακό τιμωρείται, οι καλοί ανταμείβονται με καλό ενώ οι κακοί με κακό, και όσοι δεν κάνουν καμία κακή πράξη θα πρέπει όλοι τους να ανταμειφθούν με καλό και να λάβουν ευλογίες. Φαίνεται ότι, σε κάθε περίπτωση που οι άνθρωποι δεν είναι κακοί, θα πρέπει να ανταμειφθούν με καλό· μόνο τότε τους φαίνεται δίκαιος ο Θεός. Αυτήν την αντίληψη δεν έχουν οι άνθρωποι; Τι γίνεται όμως στην περίπτωση που δεν ανταμειφθούν με καλό; Θα έλεγες τότε ότι ο Θεός δεν είναι δίκαιος; Για παράδειγμα, στην εποχή του Νώε, ο Θεός τού είπε: «Το τέλος πάσης σαρκός ήλθεν ενώπιόν μου, διότι η γη ενεπλήσθη αδικίας απ' αυτών· και ιδού, θέλω εξολοθρεύσει αυτούς και την γην» (Γένεσις 6:13). Στη συνέχεια, διέταξε τον Νώε να κατασκευάσει την κιβωτό. Αφού ο Νώε δέχθηκε την αποστολή από τον Θεό και κατασκεύασε την κιβωτό, έπεσε στη γη μια μεγάλη νεροποντή που διήρκησε σαράντα μερόνυχτα, ολόκληρος ο κόσμος βυθίστηκε στα νερά του κατακλυσμού και, με εξαίρεση τον Νώε και τα επτά μέλη της οικογένειάς του, ο Θεός κατέστρεψε όλους τους ανθρώπους εκείνης της εποχής. Τι συμπέρασμα βγάζεις από αυτό; Θα έλεγες ότι ο Θεός δεν τρέφει αγάπη; Οι άνθρωποι πιστεύουν πως, όσο διεφθαρμένο κι αν είναι το ανθρώπινο είδος, από τη στιγμή που ο Θεός καταστρέφει την ανθρωπότητα, τότε δεν τρέφει αγάπη. Έχουν δίκιο που το πιστεύουν αυτό; Δεν είναι παράλογη αυτή η πεποίθηση; Ο Θεός δεν αγαπούσε εκείνους που κατέστρεψε, αλλά μπορείς να πεις ειλικρινά ότι δεν αγαπούσε εκείνους που επέζησαν και απέκτησαν τη σωτηρία Του; Ο Πέτρος αγαπούσε τον Θεό στο έπακρο και ο Θεός αγαπούσε τον Πέτρο. Μπορείς, λοιπόν, να πεις ειλικρινά ότι ο Θεός δεν τρέφει αγάπη; Ο Θεός αγαπάει εκείνους που Τον αγαπούν πραγματικά ενώ μισεί και καταριέται εκείνους που Του αντιστέκονται και αρνούνται να μετανοήσουν. Η αλήθεια είναι ότι ο Θεός διακατέχεται και από αγάπη και από μίσος. Οι άνθρωποι δεν πρέπει να βάζουν τον Θεό σε καλούπια ούτε να Τον κρίνουν σύμφωνα με τις αντιλήψεις και τις φαντασιοκοπίες τους, διότι οι αντιλήψεις και οι φαντασιοκοπίες των ανθρώπων —ο τρόπος, δηλαδή, με τον οποίο βλέπουν τα πράγματα— δεν περιέχουν ούτε ίχνος αλήθειας. Ο άνθρωπος πρέπει να γνωρίζει τον Θεό με βάση τη στάση Του απέναντί του, τη διάθεση και την ουσία Του. Δεν πρέπει επ’ ουδενί να προσπαθήσει να ορίσει την ουσία του Θεού με βάση την εξωτερική όψη των πραγμάτων που κάνει και στα οποία απευθύνεται. Οι άνθρωποι είναι πολύ βαθιά διεφθαρμένοι από τον Σατανά. Δεν γνωρίζουν τη φύση-ουσία των διεφθαρμένων ανθρώπων, πόσω μάλλον τι είναι οι διεφθαρμένοι άνθρωποι ενώπιον του Θεού, ούτε πώς θα πρέπει να αντιμετωπιστούν σύμφωνα με τη δίκαιη διάθεσή Του. Ας δούμε την περίπτωση του Ιώβ. Ήταν ένας δίκαιος άνθρωπος και ο Θεός τον ευλόγησε. Αυτή ήταν η δικαιοσύνη του Θεού. Ο Σατανάς έβαλε στοίχημα με τον Ιεχωβά: «Μήπως δωρεάν φοβείται ο Ιώβ τον Θεόν; δεν περιέφραξας κυκλόθεν αυτόν και την οικίαν αυτού και πάντα όσα έχει; τα έργα των χειρών αυτού ευλόγησας, και τα κτήνη αυτού επληθύνθησαν επί της γής· πλην τώρα έκτεινον την χείρα σου και έγγισον πάντα όσα έχει, διά να ίδης εάν δεν σε βλασφημήση κατά πρόσωπον» (Ιώβ 1:9-11). Είπε Ιεχωβά ο Θεός, «Εις την χείρα σου πάντα όσα έχει· μόνον επ’ αυτόν μη επιβάλης την χείρα σου» (Ιώβ 1:12). Έτσι, ο Σατανάς πήγε στον Ιώβ, του επιτέθηκε και τον έβαλε σε πειρασμό, με αποτέλεσμα ο Ιώβ να αντιμετωπίσει δοκιμασίες. Έχασε ό,τι είχε και δεν είχε: έχασε τα παιδιά του και την ιδιοκτησία του, ενώ ολόκληρο το σώμα του καλύφθηκε από πληγές. Ερώτηση: Υπήρχε μέσα στις δοκιμασίες του Ιώβ η δίκαιη διάθεση του Θεού; Δεν μπορείτε να απαντήσετε ξεκάθαρα, έτσι δεν είναι; Ακόμη κι αν είσαι δίκαιος άνθρωπος, ο Θεός έχει το δικαίωμα να σε υποβάλει σε δοκιμασίες και να σου επιτρέψει να Του δώσεις μαρτυρία. Ο Θεός έχει δίκαιη διάθεση. Τους αντιμετωπίζει όλους με ίσους όρους. Δεν είναι ότι οι δίκαιοι άνθρωποι δεν χρειάζεται στη συνέχεια να υποβληθούν σε δοκιμασίες ακόμη κι αν μπορούν να τις αντέξουν ή ότι πρέπει να προστατευθούν από αυτές· δεν ισχύει κάτι τέτοιο. Ο Θεός έχει το δικαίωμα να υποβάλει τους δίκαιους ανθρώπους σε δοκιμασίες. Έτσι φανερώνεται η δίκαιη διάθεση του Θεού. Τέλος, αφού ο Ιώβ ολοκλήρωσε τις δοκιμασίες στις οποίες είχε υποβληθεί και κατέθεσε μαρτυρία στον Ιεχωβά, ο Ιεχωβά τον ευλόγησε ακόμη περισσότερο από πριν, ακόμη καλύτερα από πριν, και του έδωσε τις διπλάσιες ευλογίες. Επιπλέον, ο Ιεχωβά τού εμφανίστηκε και του μίλησε μέσω του ανέμου, και ο Ιώβ τον είδε σαν να βρισκόταν πρόσωπο με πρόσωπο μαζί Του. Αυτό ήταν μια ευλογία που του δόθηκε από τον Θεό. Ήταν η δικαιοσύνη του Θεού. Έστω πως ο Ιώβ ολοκλήρωνε τις δοκιμασίες του και ο Ιεχωβά έβλεπε πως είχε δώσει μαρτυρία για Αυτόν παρουσία του Σατανά ντροπιάζοντάς τον· αν τότε ο Ιεχωβά έκανε στροφή και έφευγε, αν αγνοούσε τον Ιώβ και δεν του έδινε ευλογίες, θα υπήρχε η δικαιοσύνη του Θεού σε μια τέτοια περίπτωση; Άσχετα από το αν ο Ιώβ έλαβε ευλογίες μετά από τις δοκιμασίες ή όχι, άσχετα από το αν ο Ιεχωβά τού εμφανίστηκε ή όχι, όλα αυτά εμπεριέχουν την καλή θέληση του Θεού. Αν είχε εμφανιστεί στον Ιώβ, αυτό θα ήταν η δικαιοσύνη του Θεού· και αν δεν είχε εμφανιστεί στον Ιώβ, και πάλι θα ήταν η δικαιοσύνη του Θεού. Με ποιο δικαίωμα εσύ —ένα δημιουργημένο ον— έχεις απαιτήσεις από τον Θεό; Οι άνθρωποι δεν είναι σε θέση να έχουν απαιτήσεις από τον Θεό. Δεν υπάρχει τίποτε πιο παράλογο από το να έχεις απαιτήσεις από τον Θεό. Εκείνος θα κάνει αυτό που οφείλει να κάνει, και η διάθεσή Του είναι δίκαιη. Η δικαιοσύνη δεν είναι σε καμία περίπτωση αμεροληψία ή λογική· δεν είναι εξισωτισμός, ούτε είναι πως θα σου κατανεμηθεί αυτό που σου αξίζει σύμφωνα με τον όγκο του έργου που έχεις ολοκληρώσει, πως θα πληρωθείς για όσο έργο έχεις κάνει και θα σου δοθούν τα οφειλόμενα σύμφωνα με την προσπάθεια που καταβάλλεις. Αυτό δεν είναι δικαιοσύνη, είναι απλώς να είσαι σωστός και λογικός. Πολύ λίγοι άνθρωποι είναι σε θέση να γνωρίζουν τη δίκαιη διάθεση του Θεού. Φανταστείτε ο Θεός να είχε εξαλείψει τον Ιώβ αφότου ο Ιώβ έγινε μάρτυράς Του. Θα ήταν δίκαιο αυτό; Για να πούμε την αλήθεια, ναι, θα ήταν. Γιατί ονομάζεται αυτό δικαιοσύνη; Πώς βλέπουν οι άνθρωποι τη δικαιοσύνη; Αν κάτι συμβαδίζει με τις αντιλήψεις των ανθρώπων, τότε τους είναι πολύ εύκολο να πουν ότι ο Θεός είναι δίκαιος. Αν, όμως, θεωρούν πως κάτι δεν συμβαδίζει με τις αντιλήψεις τους —εάν είναι κάτι που αδυνατούν να κατανοήσουν— τότε θα τους είναι πολύ δύσκολο να πουν ότι ο Θεός είναι δίκαιος. Αν ο Θεός είχε καταστρέψει τότε τον Ιώβ, οι άνθρωποι δεν θα έλεγαν ότι ήταν δίκαιος. Στην πραγματικότητα, όμως, είτε οι άνθρωποι έχουν διαφθαρεί είτε όχι, και είτε η διαφθορά τους είναι βαθιά είτε όχι, πρέπει ο Θεός να δικαιολογηθεί όταν τους καταστρέψει; Πρέπει να εξηγήσει στους ανθρώπους το σκεπτικό πίσω από την πράξη Του; Πρέπει ο Θεός να λέει στους ανθρώπους τους κανόνες που έχει ορίσει; Δεν χρειάζεται. Στα μάτια του Θεού, κάποιος διεφθαρμένος που είναι πιθανό να αντιταχθεί στον Θεό δεν έχει καμία αξία· όπως κι αν τον χειριστεί ο Θεός, ο τρόπος που θα επιλέξει θα είναι σωστός· όλα αποτελούν ρυθμίσεις του Θεού. Άραγε αν ο Θεός σε έβρισκε δυσάρεστο και έλεγε ότι δεν Του χρησιμεύεις σε τίποτα μετά τη μαρτυρία σου, και έτσι λοιπόν σε κατέστρεφε, θα ήταν και αυτό η δικαιοσύνη Του; Θα ήταν. Μπορεί να μην είσαι σε θέση να το αναγνωρίσεις τώρα αυτό από τα γεγονότα, αλλά πρέπει να το καταλάβεις ως δόγμα. Τι θα λέγατε, η καταστροφή του Σατανά από τον Θεό αποτελεί έκφραση της δικαιοσύνης Του; (Ναι.) Τι θα γινόταν αν ο Θεός επέτρεπε στον Σατανά να παραμείνει; Δεν τολμάτε να πείτε, έτσι δεν είναι; Η ουσία του Θεού είναι δικαιοσύνη. Αν και δεν είναι εύκολο να κατανοήσει κανείς αυτό που κάνει ο Θεός, όλα όσα κάνει είναι δίκαια· απλώς οι άνθρωποι δεν καταλαβαίνουν. Όταν ο Θεός έδωσε τον Πέτρο στον Σατανά, πώς αποκρίθηκε ο Πέτρος; «Η ανθρωπότητα δεν μπορεί να συλλάβει αυτό που κάνεις, αλλά όλα όσα κάνεις περιέχουν το αγαθό θέλημά Σου· υπάρχει δικαιοσύνη σε όλα. Πώς να μη δοξάσω τη σοφία και τις πράξεις Σου;» Τώρα θα πρέπει να καταλαβαίνετε ότι ο λόγος για τον οποίο ο Θεός δεν καταστρέφει τον Σατανά την ώρα της σωτηρίας του ανθρώπου είναι για να μπορέσουν οι άνθρωποι να δουν καθαρά πώς και σε ποιο βαθμό τούς έχει διαφθείρει ο Σατανάς και πώς τους εξαγνίζει και τους σώζει ο Θεός. Τελικά, όταν οι άνθρωποι κατανοήσουν την αλήθεια και δουν καθαρά την απεχθή όψη του Σατανά, καθώς και την τερατώδη αμαρτία της διαφθοράς τους από τον Σατανά, ο Θεός θα καταστρέψει τον Σατανά, δείχνοντάς τους τη δικαιοσύνη Του. Ο χρόνος κατά τον οποίο θα καταστρέψει ο Θεός τον Σατανά είναι γεμάτος με τη διάθεση και τη σοφία του Θεού. Όλα όσα κάνει ο Θεός είναι δίκαια. Αν και οι άνθρωποι μπορεί να μην είναι σε θέση να αντιληφθούν τη δικαιοσύνη του Θεού, δεν θα πρέπει να κρίνουν κατά βούληση. Αν μια πράξη Του τους φανεί παράλογη ή σχηματίσουν αντιλήψεις γι’ αυτήν με αποτέλεσμα να πουν πως δεν είναι δίκαιος, τότε φέρονται εντελώς παράλογα. Όπως βλέπεις, ο Πέτρος βρήκε ακατανόητα κάποια πράγματα, μα ήταν σίγουρος πως σ’ αυτά βρισκόταν η σοφία του Θεού και το αγαθό θέλημά Του. Οι άνθρωποι δεν μπορούν να συλλάβουν τα πάντα· υπάρχουν πάρα πολλά πράγματα που δεν μπορούν να κατανοήσουν. Έτσι, δεν είναι εύκολη υπόθεση να γνωρίσουν τη διάθεση του Θεού. Παρότι στον θρησκευόμενο κόσμο υπάρχουν τόσο πολλοί άνθρωποι που πιστεύουν στον Θεό, λίγοι μπορούν να γνωρίσουν τη διάθεσή Του. Όταν κάποιοι προσπάθησαν να διαδώσουν το ευαγγέλιο σε θρησκευόμενους ανθρώπους και να τους βάλουν να διαβάσουν τον λόγο του Θεού, εκείνοι όχι απλώς απέφυγαν να αναζητήσουν και να ερευνήσουν το περιεχόμενο, αλλά έκαψαν κιόλας βιβλία με τον λόγο του Θεού και τιμωρήθηκαν. Άλλοι πίστεψαν φημολογίες, βλασφήμησαν τον Θεό και τιμωρήθηκαν. Υπάρχουν πολλά, πραγματικά αμέτρητα, παρόμοια παραδείγματα. Μερικοί νέοι πιστοί είναι αλαζόνες και υπερόπτες, και δεν δέχονται κάτι τέτοιο όταν το μαθαίνουν, αλλά σχηματίζουν τις δικές τους αντιλήψεις. Ο Θεός βλέπει ότι είσαι άμυαλος και αδαής και σε αγνοεί, αλλά θα έρθει η μέρα που θα σε κάνει να καταλάβεις. Αν ακολουθείς τον Θεό εδώ και πολλά χρόνια και συμπεριφέρεσαι ακόμη με αυτόν τον τρόπο, προσκολλώμενος στις όποιες αντιλήψεις σου, και όχι μόνο δεν αναζητάς την αλήθεια για να επιλύσεις ζητήματα αλλά διαδίδεις και τις αντιλήψεις σου παντού και κοροϊδεύεις και σατιρίζεις τον οίκο του Θεού, τότε θα πρέπει να δεχθείς τιμώρηση. Σε ορισμένες περιπτώσεις, ο Θεός μπορεί να σε συγχωρήσει επειδή ήσουν απλώς άμυαλος και αδαής. Αν, όμως, ξέρεις πως δεν πρέπει να φέρεσαι έτσι και παρόλα αυτά το κάνεις εσκεμμένα, και επιπλέον δεν ακούς, όσες συμβουλές και αν σου δοθούν, τότε οφείλεις να τιμωρηθείς από τον Θεό. Γνωρίζεις μόνο ότι ο Θεός έχει μια ανεκτική πλευρά, αλλά μην ξεχνάς ότι έχει επίσης και μια απρόσβλητη πλευρά, η οποία είναι η δίκαιη διάθεσή Του.