Πώς να γνωρίσει κανείς τη διάθεση του Θεού και τα αποτελέσματα που θα επιτύχει το έργο Του

Καλωσορίζουμε όλους όσοι αναζητούν με λαχτάρα την εμφάνιση του Θεού!

Σχετικά με το να γνωρίζει κανείς τον Θεό
Πώς να γνωρίσει κανείς τη διάθεση του Θεού και τα αποτελέσματα που θα επιτύχει το έργο Του

Πρώτα, ας ψάλουμε έναν ύμνο: Ύμνος της Βασιλείας (Α΄) Η Βασιλεία έχει κατέλθει στον κόσμο.

Συνοδεία: Τα πλήθη Με επευφημούν, τα πλήθη Με δοξάζουν· όλα τα στόματα προφέρουν το όνομα του μοναδικού αληθινού Θεού, Η βασιλεία κατέρχεται στον κόσμο των ανθρώπων.

1 Τα πλήθη Με επευφημούν, τα πλήθη Με δοξάζουν· όλα τα στόματα προφέρουν το όνομα του μοναδικού αληθινού Θεού, όλοι οι άνθρωποι σηκώνουν τα μάτια τους για να παρακολουθήσουν τις πράξεις Μου. Η βασιλεία κατέρχεται στον κόσμο των ανθρώπων, η υπόστασή Μου είναι πλούσια και άφθονη. Ποιος δεν θα ευφραινόταν μπρος σ’ αυτό; Ποιος δεν θα χόρευε από χαρά; Ω, Σιών! Ύψωσε το θριαμβευτικό σου λάβαρο για να Με τιμήσεις! Τραγούδα τον θριαμβευτικό ύμνο της νίκης για να διαδώσεις το άγιο όνομά Μου!

2 Όλη η κτίση μέχρι τα πέρατα της γης! Σπεύστε να εξαγνιστείτε ώστε να μπορέσετε να γίνετε προσφορές σε Μένα! Αστερισμοί των ουρανών! Σπεύστε να επιστρέψετε στις θέσεις σας για να δείξετε την ισχυρή δύναμή Μου στο στερέωμα! Ακούω τις φωνές των ανθρώπων στη γη, οι οποίοι εκφράζουν την απέραντη αγάπη, τον απέραντο σεβασμό τους για Μένα στους ύμνους τους! Την ημέρα αυτή, όταν όλη η κτίση επανέλθει στη ζωή, κατέρχομαι στον κόσμο των ανθρώπων. Τη στιγμή αυτή, στην παρούσα αυτή συγκυρία, όλα τα λουλούδια ανθίζουν ξέφρενα, όλα τα πουλιά κελαηδούν θαρρείς με μια φωνή, τα πάντα πάλλονται από χαρά! Στον ήχο του χαιρετισμού της βασιλείας, η βασιλεία του Σατανά καταρρέει, καταστρέφεται υπό τη βροντή του ύμνου της βασιλείας, και δεν πρόκειται να εγερθεί ποτέ ξανά!

3 Ποιος στη γη τολμά να ξεσηκωθεί και να αντισταθεί; Καθώς κατέρχομαι στη γη, φέρνω πυρ, φέρνω οργή, φέρνω καταστροφές κάθε είδους. Τα γήινα βασίλεια είναι τώρα η βασιλεία Μου! Ψηλά στον ουρανό, τα σύννεφα κυλούν και κυματίζουν· κάτω από τον ουρανό, οι λίμνες και τα ποτάμια φουσκώνουν και εύθυμα παράγουν μια συγκινητική μελωδία. Τα ζώα που αναπαύονται ξεπροβάλλουν από τις φωλιές τους, και όλοι οι λαοί αφυπνίζονται από τον λήθαργό τους από Μένα. Η ημέρα που περιμένουν οι πολυάριθμοι λαοί έχει έλθει επιτέλους! Μου προσφέρουν τους πιο όμορφους ύμνους!

«Ο Λόγος», τόμ. 1: «Η εμφάνιση και το έργο του Θεού», Τα λόγια του Θεού προς ολόκληρο το σύμπαν, Ο ύμνος της βασιλείας

Τι σκέφτεστε κάθε φορά που τραγουδάτε αυτό το τραγούδι; (Νιώθουμε κατενθουσιασμένοι και εκστασιασμένοι, και σκεφτόμαστε πόσο λαμπρή είναι η ομορφιά της βασιλείας, πώς η ανθρωπότητα και ο Θεός θα είναι για πάντα μαζί.) Έχει σκεφθεί κανείς τη μορφή που πρέπει να υιοθετήσουν οι άνθρωποι, προκειμένου να είναι μαζί με τον Θεό; Στη φαντασία σας, πώς πρέπει να είναι οι άνθρωποι, προκειμένου να ενωθούν με τον Θεό και να απολαύσουν τη λαμπρή ζωή που θα ακολουθήσει κατά τη βασιλεία; (Οι διαθέσεις τους θα πρέπει να αλλάξουν.) Οι διαθέσεις τους θα πρέπει να αλλάξουν, αλλά σε τι βαθμό; Πώς θα είναι εκείνοι αφού αλλάξουν οι διαθέσεις τους; (Θα γίνουν άγιοι.) Ποιο είναι το κριτήριο για την αγιοσύνη; (Όλες οι σκέψεις και οι θεωρήσεις κάποιου πρέπει να βρίσκονται σε αρμονία με τον Χριστό.) Πώς εκδηλώνεται μια τέτοια αρμονία; (Δεν αντιστέκεται κανείς στον Θεό ούτε Τον προδίδει, μπορεί να υποταχθεί απόλυτα σ’ Αυτόν και έχει μια θεοφοβούμενη καρδιά.) Ορισμένες από τις απαντήσεις σας βρίσκονται στον σωστό δρόμο. Ανοίξτε όλοι τις καρδιές σας και δώστε φωνή σε αυτό που θέλετε να πείτε. (Οι άνθρωποι που ζουν με τον Θεό στη βασιλεία θα πρέπει να είναι σε θέση να κάνουν τα καθήκοντά τους —με αφοσίωση— επιδιώκοντας την αλήθεια και χωρίς να τους περιορίζει κανένας άνθρωπος, γεγονός ή πράγμα. Ύστερα καθίσταται δυνατό να δραπετεύσουν από την επιρροή του σκότους, να εναρμονίσουν τις καρδιές τους με τον Θεό και να σέβονται τον Θεό και να αποφεύγουν το κακό.) (Η οπτική μας ως προς τα πράγματα μπορεί να εναρμονιστεί με τον Θεό και μπορούμε να δραπετεύσουμε από την επιρροή του σκότους. Τουλάχιστον, μπορούμε να φτάσουμε σε σημείο να μη μας εκμεταλλεύεται πια ο Σατανάς, και να αποβάλουμε οποιεσδήποτε διεφθαρμένες διαθέσεις και να υποταχθούμε στον Θεό. Πιστεύουμε ότι είναι απολύτως αναγκαίο να ξεφύγουν οι άνθρωποι από την επιρροή του σκότους. Οι άνθρωποι που αδυνατούν να ξεφύγουν από την επιρροή του σκότους και να δραπετεύσουν από τα δεσμά του Σατανά δεν έχουν επιτύχει τη σωτηρία του Θεού.) (Προκειμένου να πληρούν το πρότυπο για την τελείωση από τον Θεό, οι άνθρωποι πρέπει να είναι σε σύμπνοια μαζί Του και να μην Του αντιστέκονται πλέον. Πρέπει να είναι σε θέση να γνωρίσουν τον εαυτό τους, να κάνουν την αλήθεια πράξη, να αποκτήσουν μια κατανόηση ως προς τον Θεό, να Τον αγαπούν και να εναρμονιστούν μαζί Του. Αυτό είναι το μόνο που χρειάζεται να γίνει.)

Πόσο βαριά ζυγίζουν τα αποτελέσματα των ανθρώπων στις καρδιές τους

Φαίνεται πως έχετε κάποιες σκέψεις αναφορικά με την οδό ως προς την οποία θα πρέπει να συμμορφώνεστε και έχετε αναπτύξει κάποια κατανόηση και εκτίμησή της. Ωστόσο, το κατά πόσο όλα τα λόγια που έχετε διατυπώσει θα αποδειχθούν κούφια ή αληθινά εξαρτάται από το επίκεντρό σας κατά την καθημερινή σας άσκηση. Με την πάροδο των ετών, έχετε όλοι δρέψει ορισμένους καρπούς από κάθε πτυχή της αλήθειας, τόσο ως προς το δόγμα όσο και ως προς το πραγματικό περιεχόμενο της αλήθειας. Αυτό αποδεικνύει ότι, στις μέρες μας, οι άνθρωποι δίνουν πολλή έμφαση στον αγώνα για την αλήθεια, και ως αποτέλεσμα, κάθε πτυχή και κάθε κομμάτι της αλήθειας έχει σίγουρα ριζώσει στις καρδιές ορισμένων ανθρώπων. Ωστόσο, ποιος είναι ο μεγαλύτερος φόβος Μου; Ότι, παρά το γεγονός πως αυτά τα ζητήματα της αλήθειας και αυτές οι θεωρίες έχουν ριζώσει στις καρδιές σας, το πραγματικό περιεχόμενό τους έχει ελάχιστη ουσία εκεί. Όταν συναντήσετε προβλήματα και έρθετε αντιμέτωποι με δοκιμασίες και επιλογές, πόσο πρακτικά χρήσιμη θα σας είναι η πραγματικότητα αυτών των αληθειών; Μπορεί να σας βοηθήσει να ξεπεράσετε τις δυσκολίες σας και να αναδυθείτε από τις δοκιμασίες σας, έχοντας ικανοποιήσει το θέλημα του Θεού; Θα παραμείνετε σταθεροί εν μέσω των δοκιμασιών σας και θα καταθέσετε ηχηρή μαρτυρία για τον Θεό; Σας έχουν απασχολήσει αυτά τα θέματα ποτέ πριν; Σας ρωτώ: Μέσα στις καρδιές σας και σε όλες τις καθημερινές σκέψεις και ενατενίσεις σας, ποιο είναι το πιο σημαντικό για εσάς; Έχετε καταλήξει ποτέ σε κάποιο συμπέρασμα σχετικά με αυτό; Ποιο πιστεύετε ότι είναι το πιο σημαντικό για εσάς; Μερικοί άνθρωποι λένε, «Είναι το να κάνουμε την αλήθεια πράξη, φυσικά», ενώ άλλοι λένε, «Φυσικά, είναι το να διαβάζουμε καθημερινά τον λόγο του Θεού». Κάποιοι λένε, «Είναι το να προσέρχομαι ενώπιον του Θεού και να προσεύχομαι καθημερινά σ’ Αυτόν, φυσικά» κι έπειτα, υπάρχουν και εκείνοι που λένε, «Φυσικά, είναι το να κάνω κάθε μέρα σωστά το καθήκον μου». Υπάρχουν μάλιστα και κάποιοι που λένε ότι το μόνο που σκέφτονται συνεχώς είναι πώς να ικανοποιούν τον Θεό, πώς να υποτάσσονται σε Αυτόν στα πάντα και πώς να ενεργούν σε αρμονία με το θέλημά Του. Έτσι δεν είναι; Μήπως υπάρχει και κάτι άλλο; Για παράδειγμα, μερικοί λένε, «Θέλω μόνο να υποταχθώ στον Θεό, αλλά κάθε φορά που συναντώ κάποιο πρόβλημα, δεν είμαι σε θέση να το κάνω». Άλλοι λένε, «Θέλω μόνο να ικανοποιώ τον Θεό και θα ήταν μια χαρά ακόμα κι αν κατάφερνα να Τον ικανοποιήσω μονάχα μια φορά —αλλά ποτέ δεν καταφέρνω να Τον ικανοποιήσω». Μερικοί λένε, «Θέλω μόνο να υποταχθώ στον Θεό. Σε περιόδους δοκιμασιών, θέλω μόνο να αφήνομαι στο έλεος των ενορχηστρώσεών Του και να υποτάσσομαι στην κυριαρχία και στις διευθετήσεις Του, χωρίς καθόλου παράπονα ή απαιτήσεις. Κι όμως, αποτυγχάνω να υποταχθώ σχεδόν κάθε φορά». Εντούτοις, άλλοι λένε, «Όποτε έρχομαι αντιμέτωπος με αποφάσεις, ποτέ δεν μπορώ να επιλέξω να κάνω την αλήθεια πράξη. Θέλω πάντα να ικανοποιώ τη σάρκα και πάντα θέλω να εκπληρώνω τις δικές μου προσωπικές, εγωιστικές επιθυμίες». Γιατί συμβαίνει αυτό; Προτού έρθει η δοκιμασία του Θεού, θα έχετε ήδη προκαλέσει τους εαυτούς σας πολλές φορές, δοκιμάζοντας και εξετάζοντας τους εαυτούς σας ξανά και ξανά; Δείτε αν μπορείτε να υποταχθείτε αληθινά στον Θεό και να Τον ικανοποιήσετε πραγματικά, και αν μπορείτε να εγγυηθείτε ότι δεν πρόκειται να Τον προδώσετε· δείτε αν μπορείτε να απέχετε από την ικανοποίηση του εαυτού σας και την εκπλήρωση των εγωιστικών επιθυμιών σας, και αντιθέτως να ικανοποιείτε μόνο τον Θεό, χωρίς να κάνετε καθόλου προσωπικές επιλογές. Το κάνει αυτό κανείς; Στην πραγματικότητα, υπάρχει μόνο ένα γεγονός που έχει τεθεί μπροστά στα ίδια σας τα μάτια, και είναι εκείνο που ενδιαφέρει περισσότερο τον κάθε έναν από εσάς και αυτό που επιθυμείτε περισσότερο να γνωρίζετε —το ζήτημα του αποτελέσματος και του προορισμού του καθενός. Μπορεί να μην το συνειδητοποιείτε, αλλά είναι κάτι που κανείς δεν μπορεί να αρνηθεί. Σε ό,τι αφορά την αλήθεια των αποτελεσμάτων των ανθρώπων, την υπόσχεση του Θεού στην ανθρωπότητα και το είδος του προορισμού που σκοπεύει να φέρει ο Θεός στους ανθρώπους, ξέρω ότι υπάρχουν κάποιοι που έχουν ήδη μελετήσει τα λόγια του Θεού πάνω σε αυτά τα θέματα αρκετές φορές. Έπειτα, υπάρχουν εκείνοι που γυρεύουν επανειλημμένα την απάντηση και τη σκέφτονται συνεχώς στο μυαλό τους, αλλά και πάλι δεν τους έρχεται τίποτα ή ίσως καταλήγουν σε κάποιο διφορούμενο συμπέρασμα. Στο τέλος, παραμένουν αβέβαιοι για το τι είδους αποτέλεσμα τους περιμένει. Όταν εκτελούν τα καθήκοντά τους, οι περισσότεροι άνθρωποι έχουν την τάση να θέλουν πάντα να παίρνουν οριστικές απαντήσεις στις ακόλουθες ερωτήσεις: «Ποιο θα είναι το αποτέλεσμά μου; Μπορώ να βαδίσω σ’ αυτό το μονοπάτι ως το τέλος; Ποια είναι η στάση του Θεού απέναντι στην ανθρωπότητα;» Κάποιοι, μάλιστα, ανησυχούν για το εξής: «Στο παρελθόν, έκανα κάποια πράγματα και είπα μερικά πράγματα· επαναστάτησα ενάντια στον Θεό, έκανα ενέργειες που πρόδωσαν τον Θεό και σε ορισμένες περιπτώσεις, δεν κατάφερα να ικανοποιήσω τον Θεό, πλήγωσα τα συναισθήματά Του και Τον απογοήτευσα και Τον έκανα να με μισήσει και να με αποστραφεί. Επομένως, ίσως το αποτέλεσμά μου να είναι άγνωστο». Θα ήταν δίκαιο να πούμε ότι οι περισσότεροι άνθρωποι νιώθουν άβολα σχετικά με το ίδιο τους το αποτέλεσμα. Κανείς δεν τολμά να πει, «Νιώθω εκατό τοις εκατό βέβαιος ότι θα είμαι επιζών· είμαι εκατό τοις εκατό βέβαιος ότι μπορώ να ικανοποιήσω το θέλημα του Θεού. Είμαι άνθρωπος που συμβαδίζει με το θέλημα του Θεού· είμαι κάποιος τον οποίο επαινεί ο Θεός». Μερικοί άνθρωποι πιστεύουν ότι είναι ιδιαίτερα δύσκολο να ακολουθούν την οδό του Θεού και ότι το να κάνουν την αλήθεια πράξη είναι το δυσκολότερο από όλα. Συνεπώς, τέτοιοι άνθρωποι είναι πεπεισμένοι ότι είναι αδύνατον να βοηθηθούν και δεν τολμούν να ελπίσουν στην επίτευξη κάποιου καλού αποτελέσματος· ή ίσως πιστεύουν ότι δεν μπορούν να ικανοποιήσουν το θέλημα του Θεού και, συνεπώς, δεν μπορούν να καταστούν επιζώντες. Εξαιτίας αυτού, ισχυρίζονται ότι δεν έχουν κανένα αποτέλεσμα και δεν μπορούν να επιτύχουν κάποιον καλό προορισμό. Ανεξάρτητα από το πώς ακριβώς σκέφτονται οι άνθρωποι, όλοι έχουν αναρωτηθεί πολλές φορές για τα αποτελέσματά τους. Σε ερωτήσεις για το μέλλον τους και για το τι πρόκειται να λάβουν αφού ο Θεός έχει τελειώσει το έργο Του, συνεχώς υπολογίζουν και σχεδιάζουν. Μερικοί πληρώνουν διπλάσιο τίμημα· κάποιοι εγκαταλείπουν τις οικογένειες και τις δουλειές τους· ορισμένοι παρατούν τον γάμο τους· μερικοί παραιτούνται για να δαπανήσουν τον εαυτό τους για χάρη του Θεού· κάποιοι αφήνουν τα σπίτια τους για να εκτελέσουν τα καθήκοντά τους· ορισμένοι επιλέγουν τις κακουχίες και αρχίζουν να αναλαμβάνουν τις πιο πικρές και εξουθενωτικές εργασίες· μερικοί επιλέγουν να αφιερώσουν την περιουσία τους και όλα όσα έχουν· άλλοι πάλι επιλέγουν να επιδιώξουν την αλήθεια και πασχίζουν να γνωρίσουν τον Θεό. Ανεξάρτητα από το πώς επιλέγετε να ασκηθείτε, έχει σημασία ο τρόπος με τον οποίο ασκείστε ή όχι; (Όχι, δεν έχει.) Πώς, λοιπόν, εξηγούμε αυτήν την «ασημαντότητα»; Εάν δεν έχει σημασία η μέθοδος άσκησης, τότε τι έχει; (Η εξωτερική καλή συμπεριφορά δεν αντιπροσωπεύει την εφαρμογή της αλήθειας στην πράξη.) (Δεν έχουν σημασία οι σκέψεις του κάθε ατόμου· το κλειδί εδώ είναι αν έχουμε κάνει την αλήθεια πράξη ή όχι και αν έχουμε μια καρδιά που αγαπά τον Θεό ή όχι.) (Η πτώση των αντίχριστων και των ψευδών επικεφαλής μάς βοηθά να κατανοήσουμε ότι η εξωτερική συμπεριφορά δεν είναι το πιο ζωτικής σημασίας πράγμα. Στην επιφάνεια, φαίνονται να έχουν εγκαταλείψει πολλά και μοιάζουν πρόθυμοι να πληρώσουν το τίμημα, αλλά, κατόπιν ανάλυσης, μπορούμε να καταλάβουμε ότι απλώς δεν έχουν μια καρδιά που αγαπά τον Θεό, αλλά αντίθετα Του εναντιώνονται σε κάθε περίπτωση. Στις κρίσιμες στιγμές, πάντα παίρνουν το μέρος του Σατανά και αναστατώνουν το έργο του Θεού. Έτσι, οι κύριοι προβληματισμοί εδώ είναι το ποια πλευρά θα υποστηρίξουμε όταν έρθει η ώρα και ποιες είναι οι απόψεις μας πάνω στα πράγματα.) Όλοι σας μιλάτε σωστά και φαίνεται ότι διαθέτετε ήδη μια βασική κατανόηση και ένα πρότυπο στο οποίο πρέπει να ανταποκριθείτε ως προς την εφαρμογή της αλήθειας στην πράξη, τις προθέσεις του Θεού, και ως προς το τι απαιτεί ο Θεός από την ανθρωπότητα. Είναι πολύ συγκινητικό το ότι είστε σε θέση να μιλάτε έτσι. Παρόλο που μερικά από αυτά που λέτε δεν είναι πολύ ακριβή, έχετε ήδη πλησιάσει στο να έχετε μια σωστή ερμηνεία της αλήθειας —και αυτό αποδεικνύει ότι έχετε αναπτύξει τη δική σας πραγματική κατανόηση για τους ανθρώπους, τα γεγονότα και τα αντικείμενα γύρω σας, για όλα όσα βρίσκονται γύρω σας όπως τα έχει κανονίσει ο Θεός και για όλα όσα μπορείτε να δείτε. Πρόκειται για μια κατανόηση που πλησιάζει στην αλήθεια. Παρόλο που όσα είπατε δεν είναι εντελώς περιεκτικά και μερικά από τα λόγια σας δεν είναι πολύ κατάλληλα, η κατανόησή σας πλησιάζει ήδη στην πραγματικότητα της αλήθειας. Όταν σας ακούω να μιλάτε έτσι, νιώθω πολύ καλά.

Τα πιστεύω των ανθρώπων δεν μπορούν να υποκαταστήσουν την αλήθεια

Υπάρχουν μερικοί άνθρωποι που μπορούν να υπομείνουν κακουχίες, που μπορούν να πληρώσουν το τίμημα, που η εξωτερική συμπεριφορά τους είναι πολύ καλή, που είναι αξιοσέβαστοι και που έχουν τον θαυμασμό των άλλων. Μήπως εσείς θα λέγατε ότι η εξωτερική αυτή συμπεριφορά μπορεί να θεωρηθεί άσκηση της αλήθειας; Θα μπορούσε κανείς να διαπιστώσει ότι τέτοιοι άνθρωποι ικανοποιούν το θέλημα του Θεού; Γιατί βλέπουν οι άνθρωποι ξανά και ξανά τέτοια άτομα και πιστεύουν ότι αυτά ικανοποιούν τον Θεό, ότι περπατούν στο μονοπάτι της άσκησης της αλήθειας, ότι ακολουθούν την οδό του Θεού; Γιατί κάποιοι άνθρωποι σκέφτονται έτσι; Μόνο μία εξήγηση υπάρχει γι’ αυτό. Ποια είναι αυτή; Είναι ότι, για πάρα πολλούς ανθρώπους, κάποιες ερωτήσεις —όπως τι σημαίνει να κάνει κανείς την αλήθεια πράξη, τι σημαίνει να ικανοποιεί τον Θεό και τι σημαίνει να κατέχει αληθινά την αλήθεια-πραγματικότητα— δεν είναι πολύ ξεκάθαρες. Επομένως, υπάρχουν μερικοί άνθρωποι που συχνά παραπλανώνται από εκείνους που εξωτερικά φαίνονται πνευματικοί, ευγενείς, μεγαλοπρεπείς και σπουδαίοι. Όσο για τους ανθρώπους που μπορούν να μιλούν με ευφράδεια για λόγια και δόγματα, και ο λόγος και οι ενέργειές τους φαίνονται αξιοθαύμαστα, εκείνοι που εξαπατώνται από αυτούς δεν έχουν εξετάσει ποτέ την ουσία των πράξεών τους, τις αρχές πίσω από τα έργα τους ή τους στόχους τους. Επιπλέον, δεν εξέτασαν ποτέ αν αυτοί οι άνθρωποι υποτάσσονται πραγματικά στον Θεό ούτε διαπίστωσαν ποτέ αν αυτοί οι άνθρωποι σέβονται στ’ αλήθεια τον Θεό και αποφεύγουν το κακό. Ποτέ δεν διέκριναν την ανθρώπινη φύση-ουσία των συγκεκριμένων ανθρώπων. Αντίθετα, από το πρώτο κιόλας βήμα της γνωριμίας μαζί τους, λίγο-λίγο, έχουν φτάσει να θαυμάζουν και να σέβονται τους ανθρώπους αυτούς, και τελικά αυτοί οι άνθρωποι γίνονται είδωλά τους. Επιπλέον, στο μυαλό κάποιων ανθρώπων, τα είδωλα που λατρεύουν —και που πιστεύουν πως μπορούν να εγκαταλείψουν οικογένεια και δουλειά, και που επιφανειακά φαίνεται ότι μπορούν να πληρώσουν το τίμημα— είναι εκείνοι που ικανοποιούν πραγματικά τον Θεό και που επιτυγχάνουν καλά αποτελέσματα και καλούς προορισμούς. Στο μυαλό τους, τα είδωλα αυτά είναι αυτοί που επαινεί ο Θεός. Τι τους κάνει να πιστεύουν τέτοιο πράγμα; Ποια είναι η ουσία αυτού του ζητήματος; Σε ποιες συνέπειες μπορεί να οδηγήσει; Ας συζητήσουμε πρώτα το θέμα της ουσίας του.

Ουσιαστικά, τα θέματα αυτά που σχετίζονται με τις απόψεις των ανθρώπων, τις μεθόδους άσκησής τους, τις αρχές της άσκησης που επιλέγουν να υιοθετήσουν και αυτό στο οποίοι όλοι τείνουν να επικεντρώνονται δεν έχουν καμία σχέση με τις απαιτήσεις του Θεού από την ανθρωπότητα. Είτε οι άνθρωποι επικεντρώνονται σε ρηχά είτε σε βαθυστόχαστα ζητήματα, είτε σε λόγια και δόγματα είτε στην πραγματικότητα, δεν προσκολλώνται σε αυτό που θα έπρεπε να προσκολληθούν περισσότερο ούτε γνωρίζουν αυτό που θα έπρεπε να γνωρίζουν καλύτερα. Ο λόγος είναι ότι οι άνθρωποι δεν συμπαθούν καθόλου την αλήθεια· ως εκ τούτου, δεν είναι πρόθυμοι να αφιερώσουν χρόνο και προσπάθεια στην εξεύρεση και την εφαρμογή των αρχών της άσκησης που βρίσκονται στις ομιλίες του Θεού. Αντ’ αυτού, προτιμούν να «κόβουν δρόμο», συνοψίζοντας ότι όσα κατανοούν και γνωρίζουν αποτελούν σωστή πράξη και καλή συμπεριφορά· η σύνοψη αυτή καθίσταται, τότε, ο δικός τους στόχος που πρέπει να ακολουθήσουν, τον οποίο θεωρούν ως την αλήθεια που πρέπει να γίνει πράξη. Η άμεση συνέπεια είναι ότι οι άνθρωποι χρησιμοποιούν την ανθρώπινη καλή συμπεριφορά ως υποκατάστατο της άσκησης της αλήθειας, πράγμα που ικανοποιεί επίσης την επιθυμία τους να κολακεύουν τον Θεό. Αυτό τους δίνει το κεφάλαιο με το οποίο παλεύουν κατά της αλήθειας και το οποίο χρησιμοποιούν, επίσης, για να επιχειρηματολογούν με τον Θεό και να Τον ανταγωνίζονται. Ταυτόχρονα, οι άνθρωποι βάζουν, επίσης, αδίστακτα τον Θεό στην άκρη, τοποθετώντας στη θέση Του τα είδωλα που θαυμάζουν. Υπάρχει μία και μόνο βασική αιτία που ωθεί τους ανθρώπους να προβαίνουν σε τέτοιες αδαείς ενέργειες και να διαθέτουν τέτοιες αδαείς απόψεις ή μονόπλευρες γνώμες και πρακτικές —και σήμερα θα σας μιλήσω γι’ αυτήν: Ο λόγος είναι ότι, παρόλο που οι άνθρωποι μπορεί να ακολουθούν τον Θεό, να προσεύχονται σε Αυτόν κάθε μέρα και να διαβάζουν καθημερινά τις ομιλίες Του, δεν καταλαβαίνουν πραγματικά το θέλημά Του. Εδώ βρίσκεται η ρίζα του προβλήματος. Αν κάποιος κατανοούσε την καρδιά του Θεού και γνώριζε τι αρέσει σ’ Αυτόν, τι αποστρέφεται, τι θέλει, τι απορρίπτει, τι είδους ανθρώπους αγαπά, τι είδους ανθρώπους αντιπαθεί, τι πρότυπα χρησιμοποιεί όταν θέτει απαιτήσεις στους ανθρώπους και ποια προσέγγιση λαμβάνει για την τελείωσή τους, θα μπορούσε, τότε, το άτομο αυτό να έχει ακόμα τις δικές του προσωπικές γνώμες; Θα μπορούσαν τέτοιοι άνθρωποι να πάνε να λατρέψουν κάποιον άλλον; Θα μπορούσε ένας συνηθισμένος άνθρωπος να καταστεί είδωλό τους; Οι άνθρωποι που κατανοούν το θέλημα του Θεού διαθέτουν μια λίγο πιο ορθολογική άποψη από αυτήν. Δεν πρόκειται να ειδωλοποιήσουν αυθαίρετα κάποιο διεφθαρμένο πρόσωπο, ούτε πρόκειται, ενώ βαδίζουν στο μονοπάτι της άσκησης της αλήθειας, να πιστέψουν ότι η τυφλή τήρηση λίγων απλών κανόνων ή αρχών ισοδυναμεί με την άσκηση της αλήθειας.

Υπάρχουν πολλές απόψεις σχετικά με το πρότυπο βάσει του οποίου καθορίζει ο Θεός τα αποτελέσματα των ανθρώπων

Ας επιστρέψουμε στο θέμα αυτό και ας συνεχίσουμε να συζητάμε το ζήτημα του αποτελέσματος.

Δεδομένου ότι αυτό για το οποίο ενδιαφέρεται κάθε άνθρωπος είναι το δικό του αποτέλεσμα, γνωρίζετε πώς καθορίζει ο Θεός το αποτέλεσμα αυτό; Με ποιον τρόπο καθορίζει ο Θεός το αποτέλεσμα κάποιου; Επιπλέον, τι είδους πρότυπο χρησιμοποιεί για να το καθορίσει; Όταν το αποτέλεσμα ενός ανθρώπου δεν έχει ακόμα καθοριστεί, τι κάνει ο Θεός για να το αποκαλύψει; Ξέρει κανείς; Όπως είπα πριν ένα λεπτό, υπάρχουν κάποιοι που έχουν ήδη ξοδέψει πολύ μεγάλο χρονικό διάστημα ερευνώντας τα λόγια του Θεού σε μια προσπάθεια να αναζητήσουν στοιχεία για τα αποτελέσματα των ανθρώπων, για τις κατηγορίες στις οποίες διαιρούνται αυτά τα αποτελέσματα, καθώς και για τα διάφορα αποτελέσματα που αναμένουν τα διαφορετικά είδη ανθρώπων. Ελπίζουν επίσης να ανακαλύψουν πώς ο λόγος του Θεού επιβάλλει τα αποτελέσματα των ανθρώπων, τι είδους πρότυπα χρησιμοποιεί Εκείνος και πώς ακριβώς καθορίζει το αποτέλεσμα ενός ανθρώπου. Ωστόσο, τελικά, οι άνθρωποι αυτοί δεν καταφέρνουν ποτέ να βρουν την οποιαδήποτε απάντηση. Στην πραγματικότητα, υπάρχουν ελάχιστα λεχθέντα επί του θέματος μέσα στις ομιλίες του Θεού. Γιατί συμβαίνει αυτό; Εφόσον τα αποτελέσματα των ανθρώπων δεν έχουν αποκαλυφθεί ακόμη, ο Θεός δεν επιθυμεί να πει σε κανέναν τι πρόκειται να συμβεί στο τέλος ούτε και θέλει να ενημερώσει κανέναν για τον προορισμό του εκ των προτέρων —διότι αν το έπραττε, αυτό δεν θα είχε κανένα όφελος για την ανθρωπότητα. Εδώ και τώρα, θέλω μονάχα να σας μιλήσω για τον τρόπο με τον οποίο καθορίζει ο Θεός τα αποτελέσματα των ανθρώπων, για τις αρχές που χρησιμοποιεί στο έργο Του προκειμένου να καθορίσει και να εκδηλώσει τα εν λόγω αποτελέσματα, καθώς και για το πρότυπο που χρησιμοποιεί για να καθορίσει το αν κάποιος μπορεί να επιβιώσει ή όχι. Αυτά δεν είναι τα ερωτήματα που σας απασχολούν περισσότερο; Τότε λοιπόν, πώς πιστεύουν οι άνθρωποι ότι καθορίζει ο Θεός τα αποτελέσματα των ανθρώπων; Αναφέρατε ένα μέρος αυτού μόλις τώρα: Κάποιοι από εσάς είπαν ότι έχει σχέση με το αν πράττει κανείς πιστά τα καθήκοντά του και αν δαπανά για τον Θεό· μερικοί είπαν ότι σχετίζεται με το να υποτάσσεται κανείς στον Θεό και να Τον ικανοποιεί· ορισμένοι είπαν ότι ένας παράγοντας είναι το να βρίσκεται κανείς στο έλεος του Θεού· και κάποιοι είπαν ότι το κλειδί είναι να είναι κανείς χαμηλών τόνων… Γνωρίζετε, άραγε, τι σκέφτεται ο Θεός, όταν κάνετε τις αλήθειες αυτές πράξη και όταν ασκείστε σύμφωνα με τις αρχές που πιστεύετε ότι είναι σωστές; Έχετε σκεφτεί ποτέ αν, συνεχίζοντας έτσι, ικανοποιείτε το θέλημά Του ή όχι; Πληροί αυτό το πρότυπό Του; Ανταποκρίνεται στις απαιτήσεις Του; Πιστεύω ότι οι περισσότεροι άνθρωποι δεν σκέφτονται και πολύ αυτά τα ερωτήματα. Απλώς εφαρμόζουν μηχανικά ένα τμήμα του λόγου του Θεού ή ένα μέρος των κηρυγμάτων ή τα πρότυπα ορισμένων πνευματικών φιγούρων τις οποίες θεοποιούν, αναγκάζοντας τον εαυτό τους να πράττει το τάδε ή το δείνα. Πιστεύουν ότι αυτός είναι ο σωστός τρόπος, έτσι συνεχίζουν να τον τηρούν και να τον πράττουν, ανεξάρτητα από το τι πρόκειται να συμβεί στο τέλος. Μερικοί άνθρωποι σκέφτονται, «Έχω πίστη εδώ και τόσα χρόνια· πάντοτε έκανα πράξη αυτόν τον τρόπο. Αισθάνομαι ότι πραγματικά έχω ικανοποιήσει τον Θεό κι επίσης αισθάνομαι ότι έχω αποκομίσει πολλά από αυτό. Αυτό οφείλεται στο ότι έφτασα σε σημείο να κατανοήσω πολλές αλήθειες κατά τη διάρκεια της περιόδου αυτής, καθώς επίσης και πολλά πράγματα που δεν καταλάβαινα πριν. Συγκεκριμένα, πολλές από τις ιδέες και τις απόψεις μου έχουν αλλάξει, οι αξίες της ζωής μου έχουν αλλάξει άρδην και διαθέτω πλέον μια αρκετά καλή κατανόηση αυτού του κόσμου». Τέτοιοι άνθρωποι πιστεύουν ότι τούτο αποτελεί συγκομιδή, καθώς και το τελικό αποτέλεσμα του έργου του Θεού για την ανθρωπότητα. Κατά τη γνώμη σας, και συμπεριλαμβανομένων των προτύπων αυτών και όλων των πρακτικών σας, ικανοποιείτε το θέλημα του Θεού; Κάποιοι από εσάς θα πουν με κάθε βεβαιότητα, «Φυσικά! Ασκούμαστε σύμφωνα με τον λόγο του Θεού· ασκούμαστε σύμφωνα με αυτά που κήρυξε και επικοινώνησε ο Άνωθεν. Κάνουμε πάντοτε τα καθήκοντά μας και ακολουθούμε διαρκώς τον Θεό, και δεν Τον έχουμε εγκαταλείψει ποτέ. Ως εκ τούτου, μπορούμε να πούμε με απόλυτη σιγουριά ότι ικανοποιούμε τον Θεό. Ανεξάρτητα από το πόσα κατανοούμε από τις προθέσεις Του και ανεξάρτητα από το πόσα αντιλαμβανόμαστε από τον λόγο Του, βρισκόμαστε πάντα στο μονοπάτι της προσπάθειας να είμαστε σε αρμονία με τον Θεό. Εφόσον ενεργούμε και ασκούμαστε σωστά, τότε είναι βέβαιο ότι θα επιτύχουμε το σωστό αποτέλεσμα». Τι σκέφτεστε ως προς τη συγκεκριμένη οπτική; Είναι σωστή; Ίσως υπάρχουν και ορισμένοι που λένε, «Ποτέ πριν δεν συλλογίστηκα αυτά τα πράγματα. Απλώς πιστεύω ότι, εφόσον συνεχίζω να κάνω το καθήκον μου και να ενεργώ σύμφωνα με τις απαιτήσεις των ομιλιών του Θεού, τότε μπορώ να επιβιώσω. Ποτέ δεν έχω εξετάσει το ερώτημα του εάν μπορώ να ικανοποιήσω την καρδιά του Θεού ούτε έχω ποτέ σκεφτεί εάν πληρώ το πρότυπο που έχει ορίσει Εκείνος. Αφού ο Θεός δεν μου έχει πει ποτέ τίποτε ούτε μου παρείχε σαφείς οδηγίες, πιστεύω ότι, εφόσον συνεχίζω να εργάζομαι και δεν σταματώ, τότε ο Θεός θα είναι ικανοποιημένος και δεν θα πρέπει να θέσει πρόσθετες απαιτήσεις σ’ εμένα». Είναι σωστές αυτές οι πεποιθήσεις; Κατ’ Εμέ, ο συγκεκριμένος τρόπος άσκησης, ο συγκεκριμένος τρόπος σκέψης και αυτές οι απόψεις, όλα περιέχουν φαντασιώσεις, καθώς επίσης και ένα μικρό ποσοστό τύφλωσης. Ίσως το ότι το λέω αυτό να κάνει μερικούς από σας να νιώσουν κάπως αποθαρρημένοι, σκεπτόμενοι, «Τύφλωση; Εάν αυτό είναι τύφλωση, τότε η ελπίδα μας για σωτηρία και επιβίωση είναι πολύ μικρή και αβέβαιη, έτσι δεν είναι; Θέτοντάς το έτσι, δεν μας περιλούζεις με κρύο νερό;» Ανεξάρτητα από το τι πιστεύετε, τα πράγματα που λέω και κάνω δεν έχουν σκοπό να σας κάνουν να νιώσετε σαν να σας περιλούζουν με κρύο νερό. Μάλλον, σκοπό έχουν να βελτιώσουν την κατανόησή σας ως προς τις προθέσεις του Θεού και να ενισχύσουν την αντίληψή σας ως προς το τι σκέφτεται Εκείνος, ως προς το τι θέλει να επιτύχει, ως προς το ποια είδη ανθρώπων συμπαθεί, τι αποστρέφεται, τι σιχαίνεται, ποιο είδος ανθρώπου επιθυμεί να κερδίσει και ποιο είδος ανθρώπου αποστρέφεται και εγκαταλείπει. Σκοπός τους είναι να χαρίσουν στο μυαλό σας διαύγεια και να σας δώσουν μια ξεκάθαρη κατανόηση του πόσο ακριβώς έχουν απομακρυνθεί οι ενέργειες και οι σκέψεις του καθενός από σας από το πρότυπο που απαιτεί ο Θεός. Είναι απόλυτα απαραίτητο να συζητήσουμε τα θέματα αυτά; Διότι ξέρω ότι έχετε πίστη εδώ και πάρα πολύ καιρό και έχετε ακούσει πάρα πολλά κηρύγματα, αλλά αυτά ακριβώς είναι τα πράγματα τα οποία στερείστε στον μεγαλύτερο βαθμό. Παρόλο που έχετε καταγράψει κάθε αλήθεια στα σημειωματάριά σας και έχετε απομνημονεύσει και εγχαράξει μέσα σας κάποια από τα πράγματα που πιστεύετε προσωπικά ότι είναι σημαντικά, και παρόλο που σχεδιάζετε να χρησιμοποιείτε τα πράγματα αυτά για να ικανοποιήσετε τον Θεό κατά την άσκησή σας, να τα χρησιμοποιήσετε όταν βρεθείτε σε ανάγκη, να τα χρησιμοποιήσετε για να ξεπεράσετε τις δύσκολες στιγμές που πρόκειται να έρθουν ή απλώς να αφήσετε αυτά τα πράγματα να σας συντροφεύουν ενώ ζείτε τη ζωή σας, κατά τη δική Μου άποψη, όπως κι αν το κάνετε, αν απλώς το κάνετε, δεν είναι τόσο σημαντικό. Τι είναι, λοιπόν, πολύ σημαντικό; Είναι το ότι ενώ εσύ ασκείσαι, πρέπει να ξέρεις βαθιά μέσα σου, με απόλυτη βεβαιότητα, αν όλα όσα κάνεις —κάθε πράξη ξεχωριστά— συνάδουν με αυτό που θέλει ο Θεός ή όχι, και αν όλες οι ενέργειές σου, όλες οι σκέψεις σου και τα αποτελέσματα και ο στόχος που θέλεις να επιτύχεις ικανοποιούν πραγματικά το θέλημα του Θεού και ανταποκρίνονται στις απαιτήσεις Του, καθώς και αν Εκείνος τα εγκρίνει ή όχι. Αυτά είναι τα πολύ σημαντικά.

Ακολουθήστε την οδό του Θεού: Να έχετε φόβο Θεού και να αποφεύγετε το κακό

Υπάρχει ένα ρητό στο οποίο θα πρέπει να δώσετε βάση. Πιστεύω ότι το συγκεκριμένο ρητό είναι πολύ σημαντικό, διότι προσωπικά έρχεται στο μυαλό Μου αμέτρητες φορές κάθε μέρα. Γιατί συμβαίνει αυτό; Επειδή κάθε φορά που έχω κάποιον απέναντί Μου, κάθε φορά που ακούω την ιστορία κάποιου και κάθε φορά που ακούω την εμπειρία ενός ατόμου ή τη μαρτυρία της πίστης του στον Θεό, χρησιμοποιώ πάντα αυτό το ρητό για να καθορίσω στην καρδιά Μου αν το άτομο αυτό είναι ή όχι ο τύπος ανθρώπου που θέλει ο Θεός και ο τύπος ανθρώπου που συμπαθεί ο Θεός. Άρα, λοιπόν: ποιο είναι αυτό το ρητό; Τώρα σας κρατώ όλους σε αγωνία. Όταν αποκαλύψω το ρητό, ίσως νιώσετε απογοητευμένοι, καθώς υπάρχουν κάποιοι που το πιστεύουν μόνο στα λόγια εδώ και πολλά χρόνια. Εγώ, ωστόσο, δεν το έχω σε καμία περίπτωση πιστέψει μόνο στα λόγια. Το ρητό αυτό κατοικεί μέσα στην καρδιά Μου. Ποιο είναι, λοιπόν, αυτό το ρητό; Είναι το εξής: «Ακολουθήστε την οδό του Θεού: Να έχετε φόβο Θεού και να αποφεύγετε το κακό». Δεν πρόκειται για μια υπερβολικά απλή φράση; Εντούτοις, παρά την απλότητά της, οι άνθρωποι που κατανοούν πραγματικά εις βάθος αυτά τα λόγια θα νιώσουν ότι έχουν μεγάλη βαρύτητα, ότι αυτό το ρητό είναι πολύ πολύτιμο για την άσκηση κάποιου, ότι είναι μια φράση από τη γλώσσα της ζωής που περιλαμβάνει την αλήθεια-πραγματικότητα, ότι, για όσους προσπαθούν να ικανοποιήσουν τον Θεό, αντιπροσωπεύει έναν διά βίου στόχο και ότι αποτελεί ισόβια οδό την οποία θα πρέπει να ακολουθεί οποιοσδήποτε λαμβάνει υπ’ όψιν του τις προθέσεις του Θεού. Λοιπόν, τι σκέφτεστε: Δεν είναι αυτό το ρητό η αλήθεια; Έχει ή δεν έχει τέτοια σημασία; Επίσης, ίσως κάποιοι από εσάς να συλλογίζονται το ρητό αυτό και να προσπαθούν να καταλάβουν τι σημαίνει, και ίσως να υπάρχουν κάποιοι ανάμεσά σας που να έχουν ακόμη και αμφιβολίες σχετικά με αυτό: Πόσο σημαντικό είναι, άραγε, αυτό το ρητό; Πολύ; Είναι απαραίτητο να του δίνουμε τόση έμφαση; Ίσως υπάρχουν και ορισμένοι ανάμεσά σας που δεν πολυσυμπαθούν το ρητό αυτό, επειδή νομίζουν ότι το να πάρουν την οδό του Θεού και να την αποστάξουν σε αυτό το ένα και μοναδικό ρητό αποτελεί ακραία υπεραπλούστευση. Το να συμπυκνώσεις όλα όσα είπε ο Θεός σε ένα μόνο ρητό —αυτό δεν θα έκανε τον Θεό να μοιάζει κάπως υπερβολικά ασήμαντος; Αυτό συμβαίνει όμως; Θα μπορούσαν οι περισσότεροι από εσάς να μην κατανοούν πλήρως τη βαθιά σημασία αυτών των λόγων. Αν και το σημειώσατε όλοι, δεν έχετε καμία πρόθεση να φυλάξετε το ρητό αυτό μέσα στις καρδιές σας· απλώς το έχετε γράψει στα σημειωματάριά σας για να το ξανακοιτάξετε και να το συλλογιστείτε στον ελεύθερό σας χρόνο. Κάποιοι από σας ούτε καν πρόκειται να μπουν στον κόπο να απομνημονεύσουν το ρητό αυτό, πόσο μάλλον να προσπαθήσουν να το χρησιμοποιήσουν σωστά. Γιατί, όμως, επιθυμώ να αναφέρω το συγκεκριμένο ρητό; Ανεξάρτητα από την οπτική σας γωνία και άσχετα με το τι σκέφτεστε, Εγώ έπρεπε να αναφέρω αυτό το ρητό, διότι είναι εξαιρετικά σχετικό με το πώς ο Θεός καθορίζει τα αποτελέσματα των ανθρώπων. Ανεξάρτητα από την παρούσα κατανόησή σας για το ρητό αυτό ή από το πώς το αντιμετωπίζετε, Εγώ και πάλι θα σας πω το εξής: Εάν οι άνθρωποι μπορούν να κάνουν πράξη και να βιώσουν τα λόγια αυτού του ρητού και να επιτύχουν το πρότυπο του σεβασμού προς τον Θεό και της αποφυγής του κακού, τότε είναι εξασφαλισμένο πως θα είναι επιζώντες και σίγουρα θα έχουν καλά αποτελέσματα. Εάν, ωστόσο, δεν μπορείς να ανταποκριθείς στο πρότυπο που ορίζει το ρητό αυτό, τότε μπορεί να λεχθεί ότι το αποτέλεσμά σου θα είναι άγνωστο. Έτσι, σας μιλώ για το συγκεκριμένο ρητό για τη δική σας διανοητική προετοιμασία και για να ξέρετε τι πρότυπο χρησιμοποιεί ο Θεός για να σας υπολογίσει. Όπως σας είπα μόλις, το ρητό αυτό σχετίζεται απόλυτα με τη σωτηρία της ανθρωπότητας από τον Θεό, καθώς επίσης και με το πώς καθορίζει Εκείνος τα αποτελέσματα των ανθρώπων. Ως προς τι σχετίζεται; Θα θέλατε να μάθετε, οπότε θα μιλήσουμε γι’ αυτό σήμερα.

Ο Θεός χρησιμοποιεί διάφορες δοκιμασίες για να εξετάσει κατά πόσο οι άνθρωποι σέβονται τον Θεό και αποφεύγουν το κακό

Σε κάθε εποχή του έργου του Θεού, Εκείνος χορηγεί στους ανθρώπους κάποια λόγια και τους λέει μερικές αλήθειες. Οι αλήθειες αυτές χρησιμεύουν ως η οδός στην οποία θα πρέπει να εμμείνουν οι άνθρωποι, η οδός την οποία θα πρέπει να ακολουθήσουν, ως η οδός που τους καθιστά ικανούς να έχουν φόβο Θεού και να αποφεύγουν το κακό, και ως η οδός, την οποία οι άνθρωποι θα πρέπει να κάνουν πράξη και στην οποία θα πρέπει να εμμείνουν κατά τη ζωή τους και κατά την πορεία του ταξιδιού της ζωής τους. Για αυτούς τους λόγους, ο Θεός εκφράζει αυτές τις ομιλίες στην ανθρωπότητα. Τα λόγια αυτά που προέρχονται από τον Θεό θα πρέπει να τηρούνται από τους ανθρώπους και η τήρηση αυτών σημαίνει λήψη ζωής. Εάν κάποιος δεν τα τηρεί, δεν τα κάνει πράξη ούτε βιώνει τα λόγια του Θεού στη ζωή του, τότε ο άνθρωπος αυτός δεν κάνει την αλήθεια πράξη. Επιπλέον, αν οι άνθρωποι δεν κάνουν την αλήθεια πράξη, τότε δεν έχουν φόβο Θεού και δεν αποφεύγουν το κακό, ούτε μπορούν να ικανοποιήσουν τον Θεό. Οι άνθρωποι που αδυνατούν να ικανοποιήσουν τον Θεό δεν μπορούν να λάβουν τον έπαινό Του και τέτοιοι άνθρωποι δεν έχουν κανένα αποτέλεσμα. Πώς, λοιπόν, κατά την πορεία του έργου Του, καταφέρνει ο Θεός να καθορίσει το αποτέλεσμα ενός ανθρώπου; Ποιες μεθόδους χρησιμοποιεί ο Θεός για να καθορίσει το αποτέλεσμα ενός ανθρώπου; Ίσως να είστε ακόμα λίγο μπερδεμένοι ως προς αυτό τη δεδομένη στιγμή, αλλά όταν σας πω για τη διαδικασία, θα καταστεί απόλυτα σαφές, διότι πολλοί από σας το έχετε ήδη βιώσει οι ίδιοι.

Κατά τη διάρκεια του έργου Του, από την αρχή, ο Θεός έχει θέσει δοκιμασίες για κάθε άτομο —ή, θα μπορούσατε να πείτε, για κάθε άτομο που Τον ακολουθεί— και οι δοκιμασίες αυτές είναι διαφόρων μεγεθών. Υπάρχουν εκείνοι που βίωσαν τη δοκιμασία της απόρριψης από την οικογένειά τους, εκείνοι που βίωσαν τη δοκιμασία του αντίξοου περιβάλλοντος, εκείνοι που βίωσαν τη δοκιμασία της σύλληψης και του βασανισμού, εκείνοι που βίωσαν τη δοκιμασία του να έρθουν αντιμέτωποι με επιλογές και εκείνοι που αντιμετώπισαν τις δοκιμασίες του χρήματος και της θέσης. Γενικά, ο καθένας από εσάς έχει αντιμετωπίσει κάθε είδους δοκιμασία. Γιατί, άραγε, ο Θεός εργάζεται κατ’ αυτόν τον τρόπο; Γιατί μεταχειρίζεται κατ’ αυτόν τον τρόπο τους πάντες; Τι είδους αποτέλεσμα αναζητά; Αυτό είναι το σημείο που θέλω να σας επικοινωνήσω: Ο Θεός θέλει να δει εάν ο άνθρωπος αυτός είναι ή όχι ο τύπος που Τον σέβεται και αποφεύγει το κακό. Αυτό σημαίνει ότι όταν ο Θεός σε υποβάλλει σε μια δοκιμασία και σε φέρνει αντιμέτωπο με τη μία ή την άλλη περίσταση, η πρόθεσή Του είναι να εξετάσει κατά πόσο είσαι άνθρωπος που Τον σέβεται και αποφεύγει το κακό. Εάν κάποιος έρχεται αντιμέτωπος με το καθήκον της φύλαξης κάποιας προσφοράς, και αυτό το καθήκον οδηγεί στο να έρθει σε επαφή με την προσφορά του Θεού, θα έλεγες ότι αυτό είναι κάτι που έχει κανονίσει ο Θεός; Χωρίς καμία αμφιβολία ναι! Όλα αυτά με τα οποία έρχεσαι αντιμέτωπος είναι κανονισμένα από τον Θεό. Όταν έρχεσαι αντιμέτωπος με το τάδε ζήτημα, ο Θεός σε παρατηρεί μυστικά, παρακολουθώντας τι επιλογές κάνεις, πώς ασκείσαι και τι σκέψεις έχεις. Αυτό που ενδιαφέρει περισσότερο τον Θεό είναι το τελικό αποτέλεσμα, καθώς αποτελεί το αποτέλεσμα που θα Τον βοηθήσει να κρίνει εάν έχεις ανταποκριθεί στο πρότυπό Του σε αυτήν τη συγκεκριμένη δοκιμασία. Ωστόσο, κάθε φορά που οι άνθρωποι αντιμετωπίζουν κάποιο πρόβλημα, συχνά δεν σκέφτονται γιατί έρχονται αντιμέτωποι με αυτό ούτε το πρότυπο στο οποίο αναμένει ο Θεός να ανταποκριθούν, τι θέλει να δει σ’ αυτούς ή τι επιθυμεί να αποκτήσει από αυτούς. Όταν έρχονται αντιμέτωποι με το τάδε πρόβλημα, τέτοιοι άνθρωποι σκέφτονται απλώς, «Αυτό είναι κάτι με το οποίο έχω έρθει αντιμέτωπος· πρέπει να είμαι προσεκτικός και όχι απρόσεκτος! Ό,τι κι αν γίνει, αυτή είναι η προσφορά του Θεού και δεν μπορώ να την αγγίξω». Εξοπλισμένοι με τέτοιες απλοϊκές σκέψεις, οι άνθρωποι πιστεύουν ότι έχουν εκπληρώσει τις υποχρεώσεις τους. Θα έφερνε το αποτέλεσμα αυτής της δοκιμασίας ικανοποίηση στον Θεό ή όχι; Εμπρός συζητείστε το. (Αν οι άνθρωποι έχουν θεοφοβούμενη καρδιά, τότε ερχόμενοι αντιμέτωποι με κάποιο καθήκον που τους επιτρέπει να έρθουν σε επαφή με την προσφορά του Θεού, θα σκεφθούν πόσο εύκολο είναι να υβρίσουν τη διάθεση του Θεού, κι αυτό θα τους κάνει να σιγουρευτούν ότι θα προχωρήσουν προσεκτικά.) Η απάντησή σου βρίσκεται στον σωστό δρόμο, αλλά δεν είναι ακόμα απολύτως σωστή. Το να ακολουθεί κάποιος την οδό του Θεού δεν σημαίνει τήρηση επιφανειακών κανόνων· σημαίνει, μάλλον, ότι όποτε έρχεσαι αντιμέτωπος με κάποιο πρόβλημα, το βλέπεις, πρώτα και κύρια, ως κατάσταση που έχει κανονίσει ο Θεός, μια ευθύνη που σου έχει δώσει Εκείνος ή κάποια ανάθεση που σου έχει εμπιστευτεί. Όταν έρθεις αντιμέτωπος με το πρόβλημα αυτό, θα πρέπει να το δεις ακόμα και ως δοκιμασία που σου έχει θέσει ο Θεός. Ερχόμενος αντιμέτωπος με το τάδε πρόβλημα, πρέπει να έχεις κάποιο πρότυπο στην καρδιά σου και πρέπει να σκεφτείς ότι αυτό το ζήτημα προήλθε από τον Θεό. Πρέπει να σκεφτείς πώς να το αντιμετωπίσεις με τέτοιον τρόπο έτσι ώστε να μπορέσεις να εκπληρώσεις την ευθύνη σου, καθώς παραμένεις αφοσιωμένος στον Θεό, καθώς και πώς να το πράξεις, χωρίς να Τον εξοργίσεις ή να υβρίσεις τη διάθεσή Του. Πριν ένα λεπτό μιλήσαμε για τη διαφύλαξη των προσφορών. Αυτό το θέμα σχετίζεται με τις προσφορές και θίγει το καθήκον και την ευθύνη σου. Είσαι δεσμευμένος με την ευθύνη αυτή. Ωστόσο, όταν έρχεσαι αντιμέτωπος με το πρόβλημα αυτό, μήπως κάνει την εμφάνισή του κάποιος πειρασμός; Ναι. Από πού προέρχεται αυτός ο πειρασμός; Ο πειρασμός αυτός προέρχεται από τον Σατανά, αλλά και από τις κακές, διεφθαρμένες διαθέσεις των ανθρώπων. Δεδομένου ότι υφίσταται πειρασμός, αυτό το ζήτημα περιλαμβάνει το να παραμένουν οι άνθρωποι σταθεροί στη μαρτυρία στην οποία οφείλουν να σταθούν σταθεροί, το οποίο αποτελεί επίσης δική σου ευθύνη και καθήκον. Κάποιοι λένε, «Πρόκειται για κάτι εντελώς ασήμαντο· είναι πραγματικά απαραίτητο να το κάνουμε τόσο μεγάλο θέμα;» Δεν θα μπορούσε να είναι περισσότερο απαραίτητο! Κι αυτό γιατί, για να ακολουθήσουμε την οδό του Θεού, δεν μπορούμε να αγνοήσουμε τίποτα που συμβαίνει είτε σε εμάς τους ίδιους είτε γύρω μας, ακόμα και τα ασήμαντα πράγματα· είτε νομίζουμε ότι θα πρέπει να του δώσουμε σημασία είτε όχι, από τη στιγμή που ερχόμαστε αντιμέτωποι με οποιοδήποτε ζήτημα, δεν πρέπει να το αγνοούμε. Όλα τα πράγματα που συμβαίνουν θα πρέπει να θεωρούνται ως δοκιμασία που μας έχει δώσει ο Θεός. Ποια είναι η γνώμη σου γι’ αυτόν τον τρόπο θεώρησης των πραγμάτων; Αν κρατάς τη στάση αυτή, τότε επιβεβαιώνεις ένα γεγονός: Βαθιά μέσα σου, σέβεσαι τον Θεό και είσαι πρόθυμος να αποφύγεις το κακό. Αν νιώθεις την επιθυμία να ικανοποιήσεις τον Θεό, τότε αυτό που κάνεις πράξη δεν θα απέχει πολύ από την ανταπόκριση στο πρότυπο του σεβασμού προς τον Θεό και της αποφυγής του κακού.

Συχνά υπάρχουν εκείνοι που πιστεύουν ότι τα ζητήματα στα οποία δεν δίνουν και πολλή προσοχή οι άνθρωποι και τα οποία δεν αναφέρουν συνήθως δεν είναι παρά ασήμαντα ψιλοπράγματα που δεν έχουν να κάνουν καθόλου με την εφαρμογή της αλήθειας στην πράξη. Όταν έρχονται αντιμέτωποι ακριβώς με ένα τέτοιο ζήτημα, οι άνθρωποι αυτοί δεν του αφιερώνουν και πολλή σκέψη, κι ύστερα το αφήνουν απλώς να περάσει. Στην πραγματικότητα όμως, το εν λόγω ζήτημα ήταν ένα μάθημα το οποίο θα πρέπει να μελετήσεις —ένα μάθημα για τον σεβασμό προς τον Θεό και την αποφυγή του κακού. Επιπλέον, αυτό που θα πρέπει να σε ανησυχεί ακόμα περισσότερο είναι το να γνωρίζεις τι πράττει ο Θεός όταν το ζήτημα αυτό αναδύεται για να σταθεί μπροστά σου. Ο Θεός βρίσκεται ακριβώς δίπλα σου, παρατηρώντας την κάθε σου λέξη και ενέργεια, και παρακολουθώντας όλα όσα κάνεις και τις αλλαγές που συμβαίνουν στις σκέψεις σου —αυτό είναι το έργο του Θεού. Κάποιοι ρωτάνε, «Αν αυτό ισχύει, τότε γιατί δεν το έχω αισθανθεί;» Δεν το έχεις αισθανθεί, επειδή δεν έχεις τηρήσει την οδό του σεβασμού προς τον Θεό και της αποφυγής του κακού ως την πρωταρχική σου οδό· επομένως, δεν μπορείς να διαισθανθείς το λεπτό έργο που κάνει ο Θεός μέσα στους ανθρώπους, το οποίο εκδηλώνεται σύμφωνα με τις διάφορες σκέψεις και ενέργειες των ανθρώπων. Είσαι κοκορόμυαλος! Τι σημαίνει σημαντικό ζήτημα; Τι σημαίνει ασήμαντο ζήτημα; Τα ζητήματα που αφορούν το να ακολουθεί κανείς την οδό του Θεού δεν διαχωρίζονται σε σημαντικά και ασήμαντα, είναι όλα σπουδαία —μπορείτε να το καταλάβετε αυτό; (Μπορούμε να το καταλάβουμε.) Ως προς τα ζητήματα της καθημερινότητας, υπάρχουν κάποια που οι άνθρωποι θεωρούν ως πολύ μεγάλα και σημαντικά, και άλλα, που θεωρούνται ως ασήμαντα ψιλοπράγματα. Οι άνθρωποι συχνά βλέπουν αυτά τα μεγάλα ζητήματα ως πολύ σημαντικά και θεωρούν ότι τα έχει στείλει ο Θεός. Εντούτοις, καθώς εκτυλίσσονται αυτά τα μεγάλα ζητήματα, εξαιτίας του ανώριμου αναστήματος των ανθρώπων και λόγω του χαμηλού επιπέδου τους, οι άνθρωποι συχνά δεν δύνανται να εκπληρώσουν το θέλημα του Θεού, δεν μπορούν να εξασφαλίσουν καμία αποκάλυψη ούτε να αποκτήσουν καμία πραγματική γνώση κάποιας αξίας. Όσον αφορά τα πιο ασήμαντα ζητήματα, οι άνθρωποι απλώς τα παραβλέπουν και τα αφήνουν να ξεγλιστρήσουν από λίγο κάθε φορά. Ως εκ τούτοι, οι άνθρωποι έχουν χάσει πολλές ευκαιρίες να εξεταστούν ενώπιον του Θεού και να δοκιμαστούν από Αυτόν. Τι σημαίνει εάν παραβλέπεις πάντοτε τους ανθρώπους, τα γεγονότα, τα αντικείμενα και τις καταστάσεις που έχει κανονίσει για εσένα ο Θεός; Σημαίνει ότι κάθε μέρα και ακόμα και κάθε στιγμή, απαρνείσαι διαρκώς την τελείωσή σου από τον Θεό, καθώς επίσης και την ηγεσία Του. Κάθε φορά που ο Θεός κανονίζει μια κατάσταση για εσένα, παρακολουθεί κρυφά, επιβλέποντας την καρδιά σου, παρατηρώντας τις σκέψεις σου και τους στοχασμούς σου, παρακολουθώντας το πώς σκέφτεσαι και περιμένοντας να δει πώς θα ενεργήσεις. Εάν είσαι απερίσκεπτο άτομο —κάποιος που ποτέ δεν πήρε στα σοβαρά την οδό του Θεού, τα λόγια Του ή την αλήθεια— τότε δεν πρόκειται να είσαι προσεκτικός ούτε θα δώσεις σημασία σε αυτό που επιθυμεί να ολοκληρώσει ο Θεός ή στις απαιτήσεις στις οποίες ανέμενε να ανταποκριθείς, όταν διευθέτησε ένα ορισμένο περιβάλλον για εσένα. Και ούτε θα γνωρίσεις το πώς οι άνθρωποι, τα γεγονότα και τα αντικείμενα που συναντάς σχετίζονται με την αλήθεια ή το θέλημα του Θεού. Έχοντας αντιμετωπίσει επανειλημμένες περιστάσεις και δοκιμασίες σαν αυτές, με τον Θεό να μη βλέπει κανένα αποτέλεσμα σ’ εσένα, πώς θα προχωρήσει Εκείνος; Έχοντας έρθει επανειλημμένα αντιμέτωπος με δοκιμασίες, δεν έχεις τιμήσει τον Θεό ως μέγα στην καρδιά σου ούτε έχεις δει τις περιστάσεις που έχει διευθετήσει για εσένα ο Θεός ως αυτό που πραγματικά είναι: δοκιμασίες ή δοκιμές από τον Θεό. Αντιθέτως, έχεις απορρίψει, τη μία μετά την άλλη, τις ευκαιρίες που σου παραχώρησε ο Θεός, αφήνοντάς τες να ξεγλιστρήσουν ξανά και ξανά. Δεν είναι αυτό ακραίος στασιασμός τον οποίο εκδηλώνουν οι άνθρωποι; (Ναι.) Θα νιώσει ο Θεός πληγωμένος εξαιτίας αυτού; (Ναι.) Λάθος, ο Θεός δεν θα νιώσει πληγωμένος! Ακούγοντας Με να λέω ένα τέτοιο πράγμα, σοκαριστήκατε για ακόμα μία φορά. Μπορεί να σκέφτεστε: «Δεν ειπώθηκε νωρίτερα ότι ο Θεός πάντα νιώθει πληγωμένος; Συνεπώς, ο Θεός δεν θα νιώσει πληγωμένος; Πότε, λοιπόν, νιώθει πληγωμένος;» Εν συντομία, ο Θεός δεν θα νιώσει πληγωμένος σε αυτήν την κατάσταση. Τότε, λοιπόν, ποια είναι η στάση του Θεού απέναντι στον τύπο συμπεριφοράς που σκιαγραφείται παραπάνω; Όταν οι άνθρωποι απορρίπτουν τις δοκιμασίες και τις δοκιμές που τους στέλνει ο Θεός και όταν τις αποφεύγουν, τότε ο Θεός κρατά μόνο μία στάση απέναντι σε τέτοιους ανθρώπους. Ποια στάση είναι αυτή; Ο Θεός αποστρέφεται και εγκαταλείπει αυτό το είδος ανθρώπου, από τα βάθη της καρδιάς Του. Υπάρχουν δύο επίπεδα σημασίας για τη φράση «αποστρέφομαι και εγκαταλείπω». Πώς να το εξηγήσω από τη δική Μου οπτική; Στο βάθος του, η φράση «αποστρέφομαι και εγκαταλείπω» φέρει συνειρμούς αποστροφής και μίσους. Και όσον αφορά το άλλο επίπεδο της σημασίας της; Αυτό είναι το κομμάτι που υπαινίσσεται παραίτηση από κάτι. Όλοι γνωρίζετε τι σημαίνει «παραίτηση», σωστά; Εν ολίγοις, «η αποστροφή και η εγκατάλειψη» αντιπροσωπεύουν την ύστατη αντίδραση και στάση του Θεού απέναντι στους ανθρώπους εκείνους που συμπεριφέρονται με τέτοιον τρόπο· είναι ακραίο μίσος και αηδία απέναντί τους, εξ ου και οδηγεί στην απόφαση να τους εγκαταλείψει. Αυτή είναι η τελική απόφαση του Θεού προς κάποιον που δεν ακολούθησε ποτέ την οδό του Θεού, που ποτέ δε σεβάστηκε τον Θεό ούτε απέφυγε το κακό. Μπορείτε τώρα να κατανοήσετε όλοι σας τη σπουδαιότητα του ρητού εκείνου που ανέφερα προηγουμένως;

Καταλαβαίνετε, τώρα, τη μέθοδο που χρησιμοποιεί ο Θεός για να καθορίσει τα αποτελέσματα των ανθρώπων; (Κανονίζει καθημερινά διαφορετικές περιστάσεις.) Κανονίζει διαφορετικές περιστάσεις —αυτό είναι κάτι το οποίο μπορούν να αισθανθούν και να αγγίξουν οι άνθρωποι. Ποιο, λοιπόν, είναι το κίνητρο του Θεού και το κάνει αυτό; Πρόθεσή Του είναι να δώσει σε κάθε άνθρωπο ξεχωριστά διαφόρων ειδών δοκιμασίες, σε διαφορετικούς χρόνους και διαφορετικά μέρη. Ποιες πτυχές ενός ανθρώπου δοκιμάζονται κατά τη διάρκεια μιας δοκιμασίας; Μια δοκιμασία καθορίζει το εάν και κατά πόσο είσαι ο τύπος ανθρώπου που σέβεται τον Θεό και αποφεύγει το κακό σε κάθε ζήτημα που αντιμετωπίζεις, ακούς, βλέπεις και βιώνεις προσωπικά. Όλοι θα αντιμετωπίσουν το συγκεκριμένο είδος δοκιμασίας, διότι ο Θεός είναι δίκαιος απέναντι σε όλους τους ανθρώπους. Κάποιοι από σας λένε, «Πιστεύω στον Θεό εδώ και πολλά χρόνια, άρα πώς και δεν έχω αντιμετωπίσει καμία δοκιμασία;» Αισθάνεσαι ότι δεν έχεις αντιμετωπίσει ακόμα καμία δοκιμασία, επειδή, κάθε φορά που ο Θεός κανόνιζε περιστάσεις για εσένα, εσύ δεν τις πήρες στα σοβαρά ούτε και ήθελες να ακολουθήσεις την οδό του Θεού. Έτσι, απλώς δεν διαισθάνεσαι καθόλου τις δοκιμασίες του Θεού. Κάποιοι λένε, «Έχω βρεθεί αντιμέτωπος με μερικές δοκιμασίες, αλλά δεν γνωρίζω πώς να ασκηθώ κατάλληλα. Ακόμη κι όταν έχω ασκηθεί, εξακολουθώ να μην ξέρω αν παρέμεινα σταθερός κατά τη διάρκεια των δοκιμασιών του Θεού». Οι άνθρωποι που βρίσκονται στη συγκεκριμένη κατάσταση σίγουρα δεν ανήκουν στη μειονότητα. Ποιο είναι, λοιπόν, το πρότυπο βάσει του οποίου υπολογίζει ο Θεός τους ανθρώπους; Είναι ακριβώς όπως είπα πριν από λίγα λεπτά: Είναι το αν σέβεσαι τον Θεό και αποφεύγεις το κακό σε ό,τι κάνεις, σκέφτεσαι και εκφράζεις. Έτσι καθορίζεται το κατά πόσο είσαι άνθρωπος που σέβεται τον Θεό και αποφεύγει το κακό. Πρόκειται, όμως, για απλή ιδέα ή όχι; Είναι αρκετά απλό να το λέμε, είναι, όμως, εύκολο να το κάνουμε πράξη; (Δεν είναι και τόσο εύκολο.) Γιατί όχι; (Επειδή οι άνθρωποι δεν γνωρίζουν τον Θεό ούτε γνωρίζουν πώς οδηγεί ο Θεός τους ανθρώπους στην τελείωση, επομένως, όποτε έρχονται αντιμέτωποι με διάφορα ζητήματα, δεν ξέρουν πώς να αναζητήσουν την αλήθεια για να λύσουν τα προβλήματά τους. Πρέπει να περάσουν από διάφορες δοκιμασίες, εξευγενισμούς, παιδεύσεις και κρίσεις, προτού καταφέρουν να αποκτήσουν την πραγματικότητα του σεβασμού προς τον Θεό.) Μπορεί να το θέτετε έτσι, αλλά όσον αφορά εσάς, ο σεβασμός προς τον Θεό και η αποφυγή του κακού φαίνεται να είναι εύκολα εφικτή αυτήν τη στιγμή. Γιατί το λέω αυτό; Επειδή έχετε ακούσει πάρα πολλά κηρύγματα και έχετε λάβει μια διόλου ευκαταφρόνητη ποσότητα ποτίσματος από την αλήθεια-πραγματικότητα· αυτό σας έχει επιτρέψει να κατανοήσετε θεωρητικά και διανοητικά το πώς να σέβεστε τον Θεό και να αποφεύγετε το κακό. Όσον αφορά το πώς πραγματικά να κάνετε πράξη το να σέβεστε τον Θεό και να αποφεύγετε το κακό, όλη αυτή η γνώση υπήρξε πολύ χρήσιμη και σας έκανε να αισθανθείτε ότι ένα τέτοιο πράγμα είναι εύκολα επιτεύξιμο. Γιατί, λοιπόν, οι άνθρωποι δεν μπορούν ποτέ να το επιτύχουν αυτό πραγματικά; Αυτό συμβαίνει, επειδή η φύση-ουσία των ανθρώπων δεν σέβεται τον Θεό και αρέσκεται στο κακό. Αυτός είναι ο πραγματικός λόγος.

Το να μη σέβεσαι τον Θεό και να μην αποφεύγεις το κακό αποτελεί εναντίωση στον Θεό

Ας ξεκινήσω ρωτώντας σας από πού προήλθε το ρητό «να σέβεστε τον Θεό και να αποφεύγετε το κακό». (Από Το βιβλίο του Ιώβ.) Εφόσον έχουμε αναφέρει τον Ιώβ, ας συζητήσουμε για αυτόν. Την εποχή του Ιώβ, εργαζόταν ο Θεός για τη σωτηρία και την κατάκτηση της ανθρωπότητας; Όχι. Έτσι δεν είναι; Επίσης, όσον αφορά τον Ιώβ, πόση γνώση του Θεού είχε τότε; (Όχι πολλή.) Ο Ιώβ είχε μεγαλύτερη ή μικρότερη γνώση του Θεού από αυτήν που έχετε εσείς τώρα; Γιατί δεν τολμάτε να απαντήσετε; Είναι πολύ εύκολη ερώτηση. Μικρότερη! Αυτό είναι βέβαιο! Αυτές τις μέρες βρίσκεστε πρόσωπο με πρόσωπο με τον Θεό και πρόσωπο με πρόσωπο με τα λόγια του Θεού· έχετε πολύ μεγαλύτερη γνώση για τον Θεό από αυτήν που είχε ο Ιώβ. Γιατί, όμως, αναφέρομαι σε αυτό; Ποιος είναι ο σκοπός Μου όταν λέω αυτά τα πράγματα; Θα ήθελα να σας εξηγήσω ένα γεγονός, αλλά προτού να το κάνω, θέλω να σας κάνω μια ερώτηση: Ο Ιώβ ήξερε πολύ λίγα για τον Θεό, όμως ήταν και πάλι σε θέση να Τον σέβεται και να αποφεύγει το κακό· γιατί, λοιπόν, οι άνθρωποι σήμερα αποτυγχάνουν να το πράξουν; (Είναι βαθιά διεφθαρμένοι.) Το ότι είναι βαθιά διεφθαρμένοι είναι το επιφανειακό φαινόμενο που προκαλεί το πρόβλημα, αλλά Εγώ δεν θα το έβλεπα ποτέ έτσι. Συχνά παίρνετε πολυχρησιμοποιημένα δόγματα και λόγια, όπως «βαθιά διαφθορά», «επανάσταση εναντίον του Θεού», «απιστία απέναντι στον Θεό», «έλλειψη υποταγής», «απαρέσκεια για την αλήθεια» και ούτω καθεξής, και χρησιμοποιείτε αυτές τις περίφημες φράσεις για να εξηγήσετε την ουσία κάθε ζητήματος. Αυτός είναι λανθασμένος τρόπος άσκησης. Η χρήση της ίδιας απάντησης για την εξήγηση ζητημάτων διαφορετικών φύσεων δημιουργεί αναπόφευκτα βλάσφημες υποψίες για την αλήθεια και τον Θεό· δεν Μου αρέσει να ακούω τέτοιου είδους απαντήσεις. Σκεφτείτε το καλά και προσεκτικά! Κανείς από εσάς δεν έχει σκεφτεί καθόλου αυτό το ζήτημα, αλλά Εγώ μπορώ να το δω κάθε μέρα, και κάθε μέρα μπορώ να το νιώσω. Έτσι, καθώς εσείς ενεργείτε, Εγώ παρακολουθώ. Όταν κάνετε κάτι, αδυνατείτε να νιώσετε την ουσία του, μα όταν παρακολουθώ Εγώ, μπορώ και να δω την ουσία του και να τη νιώσω. Ποια είναι, λοιπόν, η εν λόγω ουσία; Γιατί οι άνθρωποι σήμερα είναι ανίκανοι να σεβαστούν τον Θεό και να αποφύγουν το κακό; Οι απαντήσεις σας απέχουν πάρα πολύ από το να είναι ικανές να εξηγήσουν την ουσία του προβλήματος αυτού ούτε και μπορούν να το επιλύσουν. Αυτό συμβαίνει επειδή έχει μια πηγή για την οποία δεν γνωρίζετε. Ποια είναι αυτή η πηγή; Ξέρω ότι θέλετε να μάθετε γι’ αυτήν, γι’ αυτό θα σας μιλήσω για την πηγή αυτού του προβλήματος.

Από όταν ξεκίνησε ο Θεός να κάνει έργο, πώς θεωρούσε τα ανθρώπινα όντα; Ο Θεός τα διέσωσε· βλέπει τους ανθρώπους ως μέλη της οικογένειάς Του, ως αντικείμενα του έργου Του, ως αυτούς που επιθυμούσε να κατακτήσει και να σώσει, και ως αυτούς που επιθυμούσε να οδηγήσει στην τελείωση. Αυτή ήταν η στάση του Θεού απέναντι στην ανθρωπότητα κατά την έναρξη του έργου Του. Ποια, όμως, ήταν η στάση της ανθρωπότητας απέναντι στον Θεό τον καιρό εκείνο; Ο Θεός ήταν άγνωστος για τους ανθρώπους κι εκείνοι θεωρούσαν τον Θεό ξένο. Θα μπορούσε να λεχθεί ότι η στάση τους απέναντι στον Θεό δεν απέφερε τα σωστά αποτελέσματα και ότι εκείνοι δεν κατανοούσαν ξεκάθαρα πώς θα έπρεπε να συμπεριφέρονται στον Θεό. Ως εκ τούτου, Του συμπεριφέρονταν όπως ήθελαν και έπρατταν ό,τι ήθελαν. Είχαν καθόλου απόψεις για τον Θεό; Στην αρχή, όχι· οι αποκαλούμενες απόψεις τους περιείχαν απλώς ορισμένες αντιλήψεις και υποθέσεις γι’ Αυτόν. Αποδέχονταν ό,τι ήταν σύμφωνο με τις αντιλήψεις τους, και όταν κάτι δεν ήταν σύμφωνο με τις αντιλήψεις τους, το υπάκουαν επιφανειακά, αλλά βαθιά μέσα τους ένιωθαν έντονη σύγκρουση και του εναντιώνονταν. Η σχέση μεταξύ του Θεού και των ανθρώπων στην αρχή είχε ως εξής: Ο Θεός τους θεωρούσε μέλη της οικογένειας, αλλά εκείνοι Του φέρονταν σαν να ήταν ξένος. Ωστόσο, έπειτα από ένα διάστημα του έργου του Θεού, οι άνθρωποι έφτασαν σε σημείο να κατανοήσουν τι προσπαθούσε να επιτύχει ο Θεός και γνώριζαν ότι Εκείνος ήταν ο αληθινός Θεός· κατάφεραν επίσης να κατανοήσουν τι μπορούσαν να αποκτήσουν από τον Θεό. Ως τι θεωρούσαν οι άνθρωποι τον Θεό τον καιρό εκείνον; Τον έβλεπαν ως σανίδα σωτηρίας και ήλπιζαν να τους δοθούν χάρη, ευλογίες και υποσχέσεις. Τον καιρό εκείνον, ως τι θεωρούσε ο Θεός τους ανθρώπους; Τους έβλεπε ως στόχους για την κατάκτηση Του. Ο Θεός ήθελε να χρησιμοποιήσει λόγια για να τους κρίνει, να τους δοκιμάσει και να τους υποβάλει σε δοκιμασίες. Ωστόσο, κατά τους ανθρώπους τότε, ο Θεός ήταν απλώς ένα αντικείμενο που μπορούσαν να χρησιμοποιήσουν για να επιτύχουν τους δικούς τους στόχους. Οι άνθρωποι κατάλαβαν ότι η αλήθεια που απέρρεε από τον Θεό μπορούσε να τους κατακτήσει και να τους σώσει, ότι είχαν την ευκαιρία να αποκτήσουν τα πράγματα που ήθελαν από Αυτόν, καθώς και να επιτύχουν τους προορισμούς που επιθυμούσαν. Εξαιτίας αυτού, ένα μικροσκοπικό κομμάτι ειλικρίνειας σχηματίστηκε στις καρδιές τους και έγιναν πρόθυμοι να ακολουθήσουν τον συγκεκριμένο Θεό. Ο καιρός περνούσε και εξαιτίας του ότι οι άνθρωποι απέκτησαν κάποια επιφανειακή και δογματική γνώση του Θεού, θα μπορούσε να ειπωθεί ακόμη και ότι οι άνθρωποι άρχιζαν να «εξοικειώνονται» ολοένα και περισσότερο με τον Θεό και τα λόγια που είπε, τα κηρύγματά Του, τις αλήθειες που εξέφρασε και το έργο Του. Επομένως, είχαν την εσφαλμένη αντίληψη ότι ο Θεός δεν ήταν πλέον άγνωστος και ότι είχαν ήδη εισέλθει στο μονοπάτι της συμβατότητας με τον Θεό. Μέχρι τώρα, οι άνθρωποι έχουν ακούσει πολλά κηρύγματα πάνω στην αλήθεια και έχουν βιώσει μεγάλο μέρος του έργου του Θεού. Ωστόσο, εξαιτίας των παρεμβολών και των εμποδίων που προκαλούνται από πολλούς διαφορετικούς παράγοντες και περιστάσεις, οι περισσότεροι άνθρωποι δεν μπορούν να επιτύχουν να κάνουν την αλήθεια πράξη ούτε είναι ικανοί να ικανοποιήσουν τον Θεό. Οι άνθρωποι έχουν γίνει όλο και πιο χαλαροί και χάνουν ολοένα και περισσότερο την πίστη τους. Έχουν μια ολοένα και μεγαλύτερη διαίσθηση ότι τα δικά τους αποτελέσματα είναι άγνωστα. Δεν τολμούν να σκεφτούν υπερβολικές ιδέες ούτε και επιδιώκουν να σημειώσουν κάποια πρόοδο· απλώς ακολουθούν απρόθυμα, προχωρώντας βήμα-βήμα. Όσον αφορά την παρούσα κατάσταση των ανθρώπων, ποια είναι η στάση του Θεού απέναντί τους; Επιθυμεί μονάχα να παραχωρήσει τις αλήθειες αυτές σ’ εκείνους και να τους εμφυσήσει την οδό Του, και στη συνέχεια να κανονίσει διάφορες περιστάσεις, προκειμένου να τους δοκιμάσει με διαφορετικούς τρόπους. Στόχος του είναι να πάρει αυτά τα λόγια, αυτές τις αλήθειες και το έργο Του, και να επιφέρει ένα αποτέλεσμα, όπου οι άνθρωποι θα είναι ικανοί να έχουν τον φόβο Του και να αποφεύγουν το κακό. Οι περισσότεροι άνθρωποι που έχω δει παίρνουν απλώς τα λόγια του Θεού και τα θεωρούν δόγματα, απλά λόγια, κανονισμούς τους οποίους πρέπει να τηρούν. Στις ενέργειες και την ομιλία τους ή όταν αντιμετωπίζουν δοκιμασίες, δεν θεωρούν την οδό του Θεού ως αυτή στην οποία οφείλουν να εμμείνουν. Αυτό ισχύει ιδιαίτερα όταν οι άνθρωποι έρχονται αντιμέτωποι με μείζονες δοκιμασίες· δεν έχω δει κανέναν τέτοιο άνθρωπο που να ασκείται προς την κατεύθυνση του σεβασμού προς τον Θεό και της αποφυγής του κακού. Συνεπώς, η στάση του Θεού απέναντι στους ανθρώπους είναι γεμάτη ακραία αποστροφή και απέχθεια! Παρά το ότι ο Θεός τούς έδωσε επανειλημμένα δοκιμασίες, ακόμα και εκατοντάδες φορές, εκείνοι ακόμα δεν έχουν κάποια ξεκάθαρη στάση με την οποία θα επιδείξουν την αποφασιστικότητά τους: «Θέλω να σέβομαι τον Θεό και να αποφεύγω το κακό!» Από τη στιγμή που οι άνθρωποι δεν διαθέτουν αυτήν την αποφασιστικότητα ούτε επιδεικνύουν κάτι τέτοιο, η παρούσα στάση του Θεού απέναντί τους δεν είναι πλέον η ίδια όπως ήταν στο παρελθόν, όταν Εκείνος εξέτεινε σε αυτούς έλεος, ανεκτικότητα, μακροθυμία και υπομονή. Αντίθετα, είναι εξαιρετικά απογοητευμένος από την ανθρωπότητα. Ποιος προκάλεσε την απογοήτευση αυτή; Από ποιον εξαρτάται η στάση του Θεού απέναντι στους ανθρώπους; Εξαρτάται από κάθε άνθρωπο που Τον ακολουθεί ξεχωριστά. Κατά τη διάρκεια του πολυετούς έργου Του, ο Θεός είχε πολλές απαιτήσεις από τους ανθρώπους και κανόνισε πολλές περιστάσεις για αυτούς. Ανεξάρτητα όμως από το πώς απέδωσαν, και ανεξάρτητα από τη στάση τους απέναντι στον Θεό, οι άνθρωποι δεν έχουν καταφέρει να ασκηθούν σε ξεκάθαρη συμφωνία με τον στόχο του σεβασμού προς τον Θεό και της αποφυγής του κακού. Έτσι, θα προσφέρω μια συνοπτική φράση και θα χρησιμοποιήσω αυτήν τη φράση για να εξηγήσω όλα αυτά που μόλις είπαμε σχετικά με το γιατί οι άνθρωποι αδυνατούν να ακολουθήσουν την οδό του φόβου του Θεού και της αποφυγής του κακού. Ποια είναι η φράση αυτή; Είναι η εξής: Ο Θεός θεωρεί τους ανθρώπους ως αντικείμενα της σωτηρίας Του και ως αντικείμενα του έργου Του· οι άνθρωποι θεωρούν τον Θεό ως εχθρό τους και αντίθεσή του. Έχεις τώρα ξεκάθαρη κατανόηση αυτού του θέματος; Είναι πολύ ξεκάθαρο ποια είναι η στάση της ανθρωπότητας, ποια είναι η στάση του Θεού και ποια είναι η σχέση μεταξύ Θεού και ανθρώπων. Ανεξάρτητα από το πόσο κήρυγμα έχετε ακούσει, εκείνα τα πράγματα για τα οποία έχετε καταλήξει στα δικά σας συμπεράσματα, όπως το να είστε πιστοί στον Θεό, να υποτάσσεστε στον Θεό, να αναζητάτε την οδό συμβατότητας με Εκείνον, να θέλετε να δαπανήσετε ολόκληρη τη ζωή σας για τον Θεό και να θέλετε να ζείτε για τον Θεό —για Εμένα, αυτά τα πράγματα δεν αποτελούν παραδείγματα συνειδητού βαδίσματος στην οδό του Θεού, η οποία είναι να σέβεστε τον Θεό και να αποφεύγετε το κακό, αλλά αντίθετα, αποτελούν απλώς κανάλια, μέσω των οποίων μπορείτε να επιτύχετε ορισμένους στόχους. Για να τους επιτύχετε, τηρείτε απρόθυμα μερικούς κανονισμούς και ακριβώς αυτοί οι κανονισμοί είναι που οδηγούν τους ανθρώπους ακόμα πιο μακριά από την οδό του να έχουν φόβο Θεού και να αποφεύγουν το κακό, και που θέτουν ξανά τον Θεό σε αντιπαράθεση με την ανθρωπότητα.

Το σημερινό θέμα είναι λίγο βαρύ, αλλά σε κάθε περίπτωση, Εγώ εξακολουθώ να ελπίζω ότι, όταν θα διέρχεστε στις επερχόμενες εμπειρίες και τους καιρούς που έρχονται, θα είστε σε θέση να κάνετε όσα σας είπα μόλις. Μην θεωρείτε τον Θεό απλώς ως μια μάζα κενού αέρα —λες και υπάρχει όταν σας είναι χρήσιμος, μα δεν υπάρχει όταν δεν Τον χρειάζεστε για κάτι. Όταν διατηρείς μια τέτοια σκέψη στο υποσυνείδητό σου, έχεις κιόλας εξοργίσει τον Θεό. Ίσως υπάρχουν άνθρωποι που λένε, «Δεν θεωρώ τον Θεό απλώς κενό αέρα. Πάντα προσεύχομαι σ’ Αυτόν και πάντα προσπαθώ να Τον ικανοποιήσω, και όλα όσα κάνω εμπίπτουν στο πεδίο, στο πρότυπο και στις αρχές που απαιτεί ο Θεός. Σίγουρα δεν ασκούμαι σύμφωνα με τις δικές μου ιδέες». Ναι, ο τρόπος αυτός με τον οποίο ασκείσαι είναι σωστός. Παρ’ όλα αυτά, τι σκέφτεσαι όταν έρχεσαι πρόσωπο με πρόσωπο με κάποιο πρόβλημα; Πώς ασκείσαι όταν βρίσκεσαι αντιμέτωπος με ένα ζήτημα; Μερικοί άνθρωποι αισθάνονται ότι ο Θεός υπάρχει όταν προσεύχονται σε Αυτόν και Τον ικετεύουν, αλλά κάθε φορά που αντιμετωπίζουν κάποιο πρόβλημα, σκαρφίζονται δικές τους ιδέες και θέλουν να εμμείνουν σε αυτές. Αυτό σημαίνει ότι θεωρούν τον Θεό ως μια μάζα κενού αέρα και μια τέτοια κατάσταση καθιστά τον Θεό ανύπαρκτο στο μυαλό τους. Οι άνθρωποι πιστεύουν ότι ο Θεός θα πρέπει να υπάρχει όποτε Τον χρειάζονται, αλλά όχι όταν δεν Τον χρειάζονται. Οι άνθρωποι πιστεύουν ότι το να ασκούνται βασισμένοι στις δικές τους ιδέες αρκεί. Πιστεύουν ότι μπορούν να κάνουν ό,τι τους ευχαριστεί· απλώς δεν πιστεύουν ότι χρειάζεται να αναζητούν την οδό του Θεού. Όσο για τους ανθρώπους που, την παρούσα στιγμή, βρίσκονται σε μια τέτοια περίσταση και έχουν κολλήσει σε αυτού του είδους την κατάσταση, δεν φλερτάρουν, άραγε, με τον κίνδυνο; Κάποιοι λένε, «Είτε φλερτάρω με τον κίνδυνο είτε όχι, έχω πίστη εδώ και πάρα πολλά χρόνια, και πιστεύω ότι ο Θεός δεν πρόκειται να με εγκαταλείψει, επειδή δεν θα άντεχε να το κάνει». Άλλοι λένε, «Πιστεύω στον Κύριο από την εποχή που βρισκόμουν στη μήτρα της μητέρας μου. Έχουν περάσει σαράντα ή πενήντα χρόνια, άρα, ως προς τον χρόνο, συγκεντρώνω τα περισσότερα προσόντα για να με σώσει ο Θεός και είμαι ο πιο κατάλληλος για να επιβιώσω. Με την πάροδο αυτών των τεσσάρων ή πέντε δεκαετιών, έχω εγκαταλείψει την οικογένεια και τη δουλειά μου και έχω παρατήσει όλα όσα είχα —πράγματα όπως χρήματα, κύρος, απολαύσεις και χρόνο με την οικογένειά μου. Δεν έχω φάει πολλά νόστιμα φαγητά, δεν έχω απολαύσει πολλές διασκεδάσεις, δεν έχω επισκεφτεί πολλά ενδιαφέροντα μέρη και έχω βιώσει ακόμη και βάσανα που οι συνηθισμένοι άνθρωποι δεν θα μπορούσαν να αντέξουν. Εάν, εξαιτίας των παραπάνω, ο Θεός δεν μπορεί να με σώσει, τότε έχω πέσει θύμα άδικης μεταχείρισης και αδυνατώ να πιστέψω σε έναν τέτοιο Θεό». Υπάρχουν πολλοί άνθρωποι με τέτοια άποψη; (Υπάρχουν.) Τότε, λοιπόν, σήμερα, θα σας βοηθήσω να καταλάβετε ένα γεγονός: Όλοι οι άνθρωποι που διατηρούν μια τέτοια άποψη διαπράττουν αυτοκτονία. Και τούτο επειδή καλύπτουν τα μάτια τους με την ίδια τους τη φαντασία. Ακριβώς οι φαντασιώσεις αυτές, καθώς επίσης και τα προσωπικά τους συμπεράσματα αντικαθιστούν το πρότυπο αυτό στο οποίο απαιτεί ο Θεός να ανταποκριθούν οι άνθρωποι και τους καθυστερούν από την αποδοχή των πραγματικών προθέσεων του Θεού. Αυτό τους καθιστά ανίκανους να διαισθανθούν την αληθινή ύπαρξή Του και τους ωθεί επίσης στο να χάσουν την ευκαιρία να τελειωθούν από τον Θεό, απαρνούμενοι κάθε μέρος ή μερίδιο από την υπόσχεση του Θεού.

Πώς καθορίζει ο Θεός τα αποτελέσματα των ανθρώπων και τα πρότυπα βάσει των οποίων το κάνει

Προτού καταλήξεις σε κάποια άποψη ή συμπέρασμα, θα πρέπει πρώτα να κατανοήσεις ποια είναι η στάση του Θεού απέναντί σου και τι σκέφτεται Αυτός, και στη συνέχεια μπορείς να αποφασίσεις για το αν το δικό σου σκεπτικό είναι σωστό ή όχι. Ο Θεός δεν έχει χρησιμοποιήσει ποτέ τον χρόνο ως μονάδα μέτρησης προκειμένου να καθορίσει το αποτέλεσμα ενός ανθρώπου ούτε βάσισε ποτέ έναν τέτοιον καθορισμό στο πόσο έχει υποφέρει ένα άτομο. Τότε, τι χρησιμοποιεί ο Θεός ως πρότυπο για να καθορίσει το αποτέλεσμα ενός ανθρώπου; Το να το καθορίσει βάσει χρόνου θα ήταν αυτό που συμβαδίζει περισσότερο με τις αντιλήψεις των ανθρώπων. Επιπλέον, υπάρχουν εκείνοι οι άνθρωποι που βλέπετε συχνά, που, κάποια στιγμή, αφιέρωσαν πάρα πολλά, δαπάνησαν πολλά, πλήρωσαν ένα τεράστιο τίμημα και υπέφεραν πολύ. Πρόκειται για αυτούς που, όπως το βλέπετε, μπορούν να σωθούν από τον Θεό. Όλα αυτά που επιδεικνύουν και βιώνουν οι εν λόγω άνθρωποι συμβαδίζουν απόλυτα με τις αντιλήψεις των ανθρώπων για τα πρότυπα που έχει θέσει ο Θεός για τον καθορισμό του αποτελέσματος ενός ατόμου. Ό,τι κι αν πιστεύετε, δεν θα αναφέρω ένα προς ένα τα παραδείγματα αυτά. Για να μην μακρηγορώ, οτιδήποτε δεν αποτελεί πρότυπο μέσα στην ίδια τη σκέψη του Θεού προέρχεται αντ’ αυτού από την ανθρώπινη φαντασία και όλα αυτά τα πράγματα αποτελούν ανθρώπινες αντιλήψεις. Αν επιμένεις τυφλά στις δικές σου αντιλήψεις και ιδιοτροπίες, ποιο θα είναι το αποτέλεσμα; Είναι ολοφάνερο ότι η συνέπεια αυτού δεν μπορεί παρά να είναι ο Θεός να σε αποστραφεί και να σε εγκαταλείψει. Αυτό οφείλεται στο ότι συνεχώς κομπάζεις για τα προσόντα σου ενώπιον του Θεού, Τον ανταγωνίζεσαι και διαφωνείς μαζί Του, και δεν προσπαθείς να κατανοήσεις πραγματικά τη σκέψη Του ούτε προσπαθείς να κατανοήσεις το θέλημα ή τη στάση Του απέναντι στην ανθρωπότητα. Συνεχίζοντας κατ’ αυτόν τον τρόπο, τιμάς ως μέγα τον εαυτό σου· δεν τιμάς τον Θεό ως μέγα. Πιστεύεις στον εαυτό σου· δεν πιστεύεις στον Θεό. Ο Θεός δεν θέλει τέτοιους ανθρώπους ούτε θα τους επιφέρει σωτηρία. Εάν μπορείς να αφήσεις αυτού του είδους την οπτική, και επιπλέον να διορθώσεις αυτές τις λανθασμένες απόψεις που είχες στο παρελθόν, αν μπορείς να προχωράς σύμφωνα με τις απαιτήσεις του Θεού, αν, από εδώ και στο εξής, μπορείς να κάνεις πράξη την οδό του σεβασμού προς τον Θεό και της αποφυγής του κακού, αν μπορείς να καταφέρεις να τιμάς τον Θεό ως μέγα σε όλα τα πράγματα και να απέχεις από το να χρησιμοποιείς τις προσωπικές σου ιδιοτροπίες, απόψεις ή πεποιθήσεις για να ορίσεις τον εαυτό σου και τον Θεό, και αν μπορείς, αντ’ αυτού, να αναζητάς τις προθέσεις του Θεού από κάθε άποψη, να φτάσεις σε συνειδητοποίηση και κατανόηση της στάσης Του απέναντι στην ανθρωπότητα και να Τον ικανοποιείς ανταποκρινόμενος στα πρότυπά Του, αυτό θα είναι υπέροχο! Θα σημαίνει ότι πρόκειται να ξεκινήσεις να βαδίζεις στην οδό του σεβασμού προς τον Θεό και της αποφυγής του κακού.

Αν ο Θεός δεν χρησιμοποιεί τις διάφορες σκέψεις, ιδέες και απόψεις των ανθρώπων ως πρότυπο για να καθορίσει τα αποτελέσματά τους, τότε τι είδους πρότυπο χρησιμοποιεί για να καθορίσει τα αποτελέσματα των ανθρώπων; Χρησιμοποιεί δοκιμασίες για να καθορίσει τα αποτελέσματά τους. Υπάρχουν δύο πρότυπα για τη χρήση δοκιμασιών από τον Θεό για τον καθορισμό των αποτελεσμάτων των ανθρώπων: Το πρώτο είναι ο αριθμός των δοκιμασιών στις οποίες υποβάλλονται οι άνθρωποι και το δεύτερο είναι τα αποτελέσματα που έχουν οι εν λόγω δοκιμασίες στους ανθρώπους. Οι δύο αυτοί δείκτες καθορίζουν το αποτέλεσμα ενός ανθρώπου. Τώρα, ας αναλύσουμε τα δύο αυτά πρότυπα.

Κατ’ αρχάς, όταν έρχεται κανείς αντιμέτωπος με μια δοκιμασία από τον Θεό (η δοκιμασία αυτή ίσως να σου φαίνεται ασήμαντη, ανάξια λόγου), Εκείνος θα σου δώσει να καταλάβεις ξεκάθαρα ότι αυτό είναι το χέρι Του πάνω σου και ότι Εκείνος έχει κανονίσει την περίσταση αυτή για εσένα. Όσο παραμένεις ανώριμος στο ανάστημα, ο Θεός θα κανονίσει δοκιμασίες προκειμένου να σε δοκιμάσει, και οι δοκιμασίες αυτές θα αντιστοιχούν στο ανάστημα σου, σε αυτό που είσαι ικανός να κατανοήσεις και σε αυτό που μπορείς να αντέξεις. Ποιο μέρος σου θα δοκιμαστεί; Η στάση σου απέναντι στον Θεό. Είναι τόσο σημαντική η στάση αυτή; Φυσικά και είναι σημαντική! Έχει ιδιαίτερη σημασία! Αυτή η στάση στους ανθρώπους είναι το αποτέλεσμα που επιθυμεί ο Θεός, άρα, κατ’ Αυτόν, είναι και το πιο σημαντικό πράγμα απ’ όλα. Διαφορετικά, ο Θεός δεν θα σπαταλούσε τις προσπάθειές Του στους ανθρώπους, ασχολούμενος με τέτοιο έργο. Μέσω των δοκιμασιών αυτών, ο Θεός επιθυμεί να δει τη στάση σου απέναντί Του· θέλει να δει αν βρίσκεσαι στο σωστό μονοπάτι ή όχι. Θέλει επίσης να δει αν σέβεσαι τον Θεό και αποφεύγεις το κακό ή όχι. Επομένως, είτε καταλαβαίνεις μεγάλο είτε μικρό μέρος της αλήθειας την οποιαδήποτε χρονική στιγμή, θα έρθεις και πάλι αντιμέτωπος με τις δοκιμασίες του Θεού, και ανάλογα με οποιαδήποτε αύξηση του ποσοστού της αλήθειας που κατανοείς, Εκείνος θα συνεχίσει να κανονίζει σχετικές δοκιμασίες για εσένα. Όταν βρεθείς εκ νέου αντιμέτωπος με μια δοκιμασία, ο Θεός θα θέλει να δει αν και κατά πόσο η άποψη, οι ιδέες και η στάση σου προς Αυτόν βίωσαν κάποια ανάπτυξη κατά το χρονικό διάστημα που μεσολάβησε. Κάποιοι αναρωτιούνται, «Γιατί ο Θεός θέλει πάντα να βλέπει τη στάση των ανθρώπων; Δεν έχει δει ήδη πώς κάνουν την αλήθεια πράξη; Γιατί εξακολουθεί να θέλει να δει τη στάση τους;» Αυτό αποτελεί μέγιστη ανοησία! Δεδομένου του ότι ο Θεός εργάζεται κατ’ αυτόν τον τρόπο, το θέλημά Του πρέπει να βρίσκεται εκεί. Ο Θεός διαρκώς παρατηρεί τους ανθρώπους από την άκρη, παρακολουθώντας την κάθε τους λέξη και ενέργεια, την κάθε τους πράξη και κίνηση· παρατηρεί ακόμα και την κάθε τους σκέψη και ιδέα. Ο Θεός σημειώνει όλα όσα συμβαίνουν στους ανθρώπους —τις καλές τους πράξεις, τα λάθη, τις παραβάσεις τους, ακόμα και τις εξεγέρσεις και τις προδοσίες τους— ως αποδεικτικά στοιχεία με τα οποία καθορίζει τα αποτελέσματά τους. Βήμα-βήμα, καθώς υψώνεται το έργο του Θεού, θα ακούς περισσότερες αλήθειες και θα φτάνεις σε σημείο να δεχθείς περισσότερα θετικά πράγματα και πληροφορίες, καθώς και θα κερδίσεις περισσότερη από την πραγματικότητα της αλήθειας. Κατά τη διαδικασία αυτή, οι απαιτήσεις του Θεού από εσένα θα αυξηθούν και εκείνες, και καθώς συμβαίνει αυτό, Εκείνος θα κανονίζει πιο αυστηρές δοκιμασίες για εσένα. Στόχος του είναι να εξετάσει εάν και κατά πόσο η στάση σου προς Αυτόν έχει, εν τω μεταξύ, σημειώσει πρόοδο. Φυσικά, όταν συμβεί αυτό, η άποψη που απαιτεί από εσένα ο Θεός θα συμβαδίζει με την κατανόησή σου για την αλήθεια-πραγματικότητα.

Καθώς το ανάστημά σου βαθμιαία θα καθίσταται υψηλότερο, το ίδιο θα συμβεί και με το πρότυπο που απαιτεί από εσένα ο Θεός. Όσο είσαι ακόμα ανώριμος, Εκείνος ορίζει ένα πολύ χαμηλό πρότυπο για να ανταποκριθείς σ’ αυτό· όταν το ανάστημά σου καταστεί λίγο μεγαλύτερο, Εκείνος θα υψώσει λίγο πιο ψηλά και το πρότυπό σου. Τι θα κάνει όμως ο Θεός αφού έχεις αποκτήσει κατανόηση ολόκληρης της αλήθειας; Θα σου δώσει να αντιμετωπίσεις ακόμη πιο σοβαρές δοκιμασίες. Εν μέσω των δοκιμασιών αυτών, εκείνο που θέλει να αποκτήσει από εσένα ο Θεός, αυτό που θέλει να δει από εσένα, είναι μια βαθύτερη γνώση για Αυτόν, ένας αληθινός φόβος Θεού. Τη δεδομένη στιγμή, οι απαιτήσεις Του από εσένα θα είναι υψηλότερες και «σκληρότερες» από ό,τι ήταν όταν το ανάστημά σου ήταν πιο ανώριμο (οι άνθρωποι ίσως να τις θεωρήσουν σκληρές, στην πραγματικότητα, όμως, ο Θεός τις θεωρεί λογικές). Όταν ο Θεός δοκιμάζει τους ανθρώπους, τι είδους πραγματικότητα επιθυμεί να δημιουργήσει; Ζητά συνεχώς από τους ανθρώπους να Του δώσουν την καρδιά τους. Μερικοί άνθρωποι θα πουν, «Πώς μπορώ να το δώσω αυτό; Έχω εκτελέσει το καθήκον μου· εγκατέλειψα το σπίτι και τον βιοπορισμό μου και έχω δαπανήσει τον εαυτό μου. Δεν είναι αυτά όλα παραδείγματα του ότι παραδίδω την καρδιά μου στον Θεό; Πώς αλλιώς θα μπορούσα να δώσω την καρδιά μου στον Θεό; Θα μπορούσαν αυτά να μην ήταν στην πραγματικότητα τρόποι με τους οποίους δίνω την καρδιά μου σ’ Αυτόν; Τι ακριβώς απαιτεί ο Θεός;» Η απαίτησή Του είναι πολύ απλή. Στην πραγματικότητα, υπάρχουν μερικοί άνθρωποι που έχουν ήδη δώσει την καρδιά τους στον Θεό σε διάφορους βαθμούς κατά τα διάφορα στάδια των δοκιμασιών τους, αλλά η μεγάλη πλειονότητα των ανθρώπων δεν παραδίδει ποτέ την καρδιά της στον Θεό. Όταν ο Θεός σε δοκιμάζει, βλέπει αν η καρδιά σου είναι μαζί Του, με τη σάρκα ή με τον Σατανά. Όταν ο Θεός σε δοκιμάζει, βλέπει εάν και κατά πόσο βρίσκεσαι απέναντί Του ή εάν καταλαμβάνεις μια θέση συμβατή με Αυτόν, και βλέπει επίσης αν η καρδιά σου βρίσκεται στη δική Του πλευρά. Όταν είσαι ανώριμος και αντιμετωπίζεις δοκιμασίες, δεν έχεις πολλή πίστη και δεν μπορείς να γνωρίζεις τι ακριβώς πρέπει να κάνεις για να ικανοποιήσεις το θέλημα του Θεού, επειδή η κατανόησή σου για την αλήθεια είναι περιορισμένη. Ωστόσο, αν εσύ μπορείς ακόμα να προσεύχεσαι στον Θεό πραγματικά και ειλικρινά, και αν μπορείς να είσαι πρόθυμος να Του παραδώσεις την καρδιά σου, να Τον αφήσεις να σε κυβερνά και να είσαι πρόθυμος να Του προσφέρεις όλα εκείνα τα πράγματα που πιστεύεις ότι είναι τα πλέον πολύτιμα, τότε θα έχεις δώσει ήδη την καρδιά σου στον Θεό. Καθώς θα ακούς περισσότερα κηρύγματα και θα κατανοείς μεγαλύτερο μέρος της αλήθειας, το ανάστημά σου θα αναπτύσσεται και αυτό σταδιακά. Τη δεδομένη στιγμή, το πρότυπο των απαιτήσεων του Θεού δεν θα είναι το ίδιο με αυτό που ήταν τον καιρό που ήσουν ανώριμος· θα απαιτεί υψηλότερο πρότυπο από εσένα. Καθώς οι άνθρωποι παραδίδουν σταδιακά τις καρδιές τους στον Θεό, εκείνες πλησιάζουν σιγά-σιγά προς Αυτόν· καθώς οι άνθρωποι μπορούν πραγματικά να πλησιάσουν τον Θεό, καταφέρνουν όλο και περισσότερο να αποκτήσουν θεοφοβούμενες καρδιές. Αυτό που θέλει ο Θεός είναι ακριβώς μια τέτοια καρδιά.

Όταν ο Θεός θέλει να αποκτήσει την καρδιά κάποιου, θα υποβάλει αυτό το άτομο σε πολυάριθμες δοκιμασίες. Κατά τη διάρκεια των εν λόγω δοκιμασιών, αν ο Θεός δεν αποκτήσει την καρδιά αυτού του ατόμου και δεν δει ότι αυτός ο άνθρωπος έχει κάποια στάση —δηλαδή, αν ο Θεός δεν δει αυτό το άτομο να ασκείται ή να συμπεριφέρεται με τρόπο που δείχνει φόβο Θεού, και αν επίσης δεν δει σε αυτό το άτομο κάποια στάση και αποφασιστικότητα προς αποφυγή του κακού— τότε, έπειτα από πολυάριθμες δοκιμασίες, η υπομονή του Θεού προς αυτό το άτομο θα αποσυρθεί και δεν πρόκειται να το ανεχθεί πλέον. Δεν θα δοκιμάσει πλέον αυτό το άτομο και δεν θα εργαστεί πλέον πάνω του. Άρα, τι σημαίνει αυτό για το αποτέλεσμα του εν λόγω ανθρώπου; Σημαίνει ότι δεν θα έχει κανένα αποτέλεσμα. Ίσως αυτό το άτομο να μην έχει διαπράξει κάποιο κακό· ίσως να μην έχει κάνει τίποτα που να διακόπτει και να μην έχει προκαλέσει καμία ενόχληση. Ίσως να μην έχει αντισταθεί ανοιχτά στον Θεό. Ωστόσο, η καρδιά του ατόμου αυτού παραμένει κρυμμένη από τον Θεό· ποτέ δεν είχε ξεκάθαρη στάση και άποψη προς τον Θεό, και ο Θεός δεν μπορεί να δει ξεκάθαρα αν η καρδιά του έχει δοθεί σε Αυτόν ούτε αν αναζητά τον σεβασμό προς τον Θεό και την αποφυγή του κακού. Ο Θεός χάνει την υπομονή του με τέτοιους ανθρώπους και δεν πρόκειται να πληρώσει πλέον κανένα τίμημα γι’ αυτούς, δεν θα εκτείνει πλέον έλεος σ’ αυτούς ούτε θα εργαστεί πλέον πάνω σε αυτούς. Η ζωή της πίστης ενός τέτοιου ανθρώπου στον Θεό έχει ήδη τελειώσει. Αυτό συμβαίνει, επειδή ο Θεός δεν πήρε το αποτέλεσμα που ήθελε σε καμία από τις πολλές δοκιμασίες που του έδωσε. Έτσι, υπάρχουν πολλοί άνθρωποι, μέσα στους οποίους δεν είδα ποτέ τη διαφώτιση και τη φώτιση του Αγίου Πνεύματος. Πώς μπορούμε να το δούμε αυτό; Αυτοί οι άνθρωποι μπορεί να πιστεύουν εδώ και πολλά χρόνια στον Θεό και, επιφανειακά, έχουν συμπεριφερθεί με σφρίγος· έχουν διαβάσει πολλά βιβλία, έχουν χειριστεί πολλές υποθέσεις, έχουν γεμίσει πάνω από δέκα σημειωματάρια και έχουν γίνει αυθεντίες σε πολλά λόγια και δόγματα. Ωστόσο, ποτέ δεν έχουν ορατή ανάπτυξη μέσα τους, οι απόψεις τους για τον Θεό παραμένουν αόρατες και οι στάσεις τους είναι ακόμα ασαφείς. Με άλλα λόγια, οι καρδιές τους δεν είναι ορατές· είναι πάντοτε τυλιγμένες και σφραγισμένες —είναι σφραγισμένες απέναντι στον Θεό. Ως αποτέλεσμα, Εκείνος δεν έχει δει τις αληθινές καρδιές τους, δεν έχει δει σ’ αυτούς τους ανθρώπους κανέναν αληθινό φόβο Θεού και, επιπλέον, δεν έχει δει πώς αυτοί οι άνθρωποι ακολουθούν την οδό Του. Εάν ο Θεός εξακολουθεί να μην έχει κερδίσει τέτοιους ανθρώπους ως τώρα, μπορεί να τους κερδίσει στο μέλλον; Όχι! Θα συνεχίσει να πιέζει για πράγματα που δεν μπορούν να αποκτηθούν; Όχι! Ποια είναι, λοιπόν, η παρούσα στάση του Θεού προς τέτοιους ανθρώπους; (Τους αποστρέφεται και τους εγκαταλείπει, καθώς και τους αγνοεί.) Τους αγνοεί! Ο Θεός δεν λαμβάνει υπ’ όψιν τέτοιους ανθρώπους· τους αποστρέφεται και τους εγκαταλείπει. Απομνημονεύσατε τα λόγια αυτά πολύ γρήγορα και με μεγάλη ακρίβεια. Φαίνεται ότι κατανοήσατε όσα ακούσατε!

Υπάρχουν μερικοί άνθρωποι που, όταν αρχίζουν να ακολουθούν τον Θεό, είναι ανώριμοι και αδαείς· δεν κατανοούν το θέλημά Του ούτε γνωρίζουν τι σημαίνει πίστη σ’ Αυτόν. Υιοθετούν έναν ανθρώπινο και λανθασμένο τρόπο πίστης στον Θεό και ακολουθίας του Θεού. Όταν τέτοιοι άνθρωποι έρχονται αντιμέτωποι με δοκιμασίες, δεν έχουν επίγνωση αυτού· παραμένουν μουδιασμένοι στην καθοδήγηση και τη διαφώτιση του Θεού. Δεν γνωρίζουν τι σημαίνει να παραδώσουν την καρδιά τους στον Θεό ή τι σημαίνει να παραμείνουν σταθεροί κατά τη διάρκεια μιας δοκιμασίας. Ο Θεός δίνει σε τέτοιους ανθρώπους ένα περιορισμένο χρονικό περιθώριο και, κατά τη διάρκεια της περιόδου αυτής, τους επιτρέπει να κατανοήσουν τη φύση των δοκιμασιών Του και τις προθέσεις Του. Μετά, οι άνθρωποι αυτοί πρέπει να επιδείξουν τις οπτικές τους. Όσον αφορά αυτούς που βρίσκονται στο συγκεκριμένο στάδιο, ο Θεός περιμένει ακόμα. Όσον αφορά εκείνους που διαθέτουν κάποιες απόψεις κι όμως, εξακολουθούν να αμφιταλαντεύονται, που θέλουν να παραδώσουν την καρδιά τους στον Θεό, αλλά δεν έχουν συμφιλιωθεί με την ιδέα να το πράξουν, και που, ενώ έχουν κάνει ορισμένες βασικές αλήθειες πράξη, προσπαθούν να κρυφτούν και να εγκαταλείψουν όταν βρίσκονται αντιμέτωποι με σοβαρές δοκιμασίες —ποια είναι, άραγε, η στάση του Θεού απέναντι σε αυτούς; Αναμένει ακόμη κάτι από αυτούς και το αποτέλεσμα εξαρτάται από τη στάση και την επίδοσή τους. Αν οι άνθρωποι δεν είναι ενεργητικοί ως προς την πρόοδό τους, τι κάνει ο Θεός; Τους εγκαταλείπει. Αυτό οφείλεται στο ότι, προτού σε εγκαταλείψει ο Θεός, έχεις ήδη εγκαταλείψει τον εαυτό σου. Οπότε, δεν μπορείς να κατηγορείς τον Θεό που πράττει το ίδιο. Είναι λάθος εκ μέρους σου να έχεις παράπονα από τον Θεό.

Τα διάφορα είδη αμηχανίας που φέρνει στους ανθρώπους μια πρακτική ερώτηση

Υπάρχει ένας άλλος τύπος ανθρώπου που έχει το πιο τραγικό αποτέλεσμα από όλους· δεν θέλω να αναφέρομαι καθόλου σε αυτό το είδος ατόμου. Δεν είναι τραγικός επειδή έχει λάβει την τιμωρία του Θεού ή επειδή οι απαιτήσεις Του στο πρόσωπό του είναι σκληρές και έχουν άρα τραγικό αποτέλεσμα· αντίθετα, είναι τραγικός επειδή το επιφέρει ο ίδιος στον εαυτό του. Όπως λέει το κοινό ρητό, σκάβει τον ίδιο του τον λάκκο. Τι είδους άνθρωπος το κάνει αυτό; Οι άνθρωποι αυτοί δεν βαδίζουν στο σωστό μονοπάτι και τα αποτελέσματά τους αποκαλύπτονται εκ των προτέρων. Στα μάτια του Θεού, τέτοιοι άνθρωποι είναι τα μεγαλύτερα αντικείμενα της αποστροφής Του. Με ανθρώπινους όρους, άνθρωποι σαν αυτούς είναι οι πιο αξιοθρήνητοι. Όταν τέτοιοι άνθρωποι αρχίζουν να ακολουθούν τον Θεό, έχουν μεγάλο ζήλο· πληρώνουν ένα μεγάλο τίμημα, έχουν καλή άποψη ως προς τις προοπτικές του έργου του Θεού και έχουν άπειρη φαντασία σε ό,τι έχει να κάνει με το δικό τους μέλλον. Έχουν επίσης ιδιαίτερη εμπιστοσύνη στον Θεό, πιστεύοντας ότι Εκείνος μπορεί να καταστήσει τους ανθρώπους ολοκληρωμένους και να τους φέρει έναν λαμπρό προορισμό. Παρ’ όλα αυτά, κατά την πορεία του έργου του Θεού και για κάποιον άγνωστο λόγο, οι άνθρωποι αυτοί δραπετεύουν. Τι σημαίνει ο όρος «δραπετεύουν» εδώ; Σημαίνει ότι εξαφανίζονται χωρίς να πουν αντίο, εντελώς αθόρυβα· φεύγουν χωρίς λέξη. Παρόλο που τέτοιοι άνθρωποι ισχυρίζονται ότι πιστεύουν στον Θεό, ποτέ δεν ριζώνουν στο μονοπάτι της πίστης τους στον Θεό. Έτσι, ανεξάρτητα από το για πόσον καιρό πίστευαν σ’ Αυτόν, εξακολουθούν να είναι ικανοί να απομακρυνθούν από τον Θεό. Μερικοί άνθρωποι φεύγουν για να δημιουργήσουν επιχειρήσεις, κάποιοι φεύγουν για να ζήσουν τη ζωή τους, ορισμένοι για να γίνουν πλούσιοι και μερικοί για να παντρευτούν και να κάνουν παιδιά… Μεταξύ εκείνων που φεύγουν, υπάρχουν κάποιοι που αργότερα παθαίνουν κρίση συνείδησης και θέλουν να γυρίσουν πίσω, και άλλοι που δυσκολεύονται πάρα πολύ να τα βγάλουν πέρα και καταλήγουν να περιφέρονται στον κόσμο χρόνια ολόκληρα. Οι περιφερόμενοι αυτοί βιώνουν πολλά δεινά και πιστεύουν ότι η ύπαρξη στον κόσμο είναι υπερβολικά οδυνηρή και ότι δεν μπορούν να είναι χωριστά από τον Θεό. Θέλουν να επιστρέψουν στον οίκο του Θεού για να λάβουν παρηγοριά, ειρήνη και χαρά, και θέλουν να συνεχίσουν να πιστεύουν στον Θεό, προκειμένου να ξεφύγουν από την καταστροφή ή να αποκτήσουν σωτηρία και έναν όμορφο προορισμό. Αυτό οφείλεται στο ότι οι συγκεκριμένοι άνθρωποι πιστεύουν ότι η αγάπη του Θεού είναι απέραντη και ότι η χάρη Του είναι ανεξάντλητη. Νομίζουν ότι, ανεξάρτητα από το τι έχει κάνει κάποιος, ο Θεός θα πρέπει να τον συγχωρήσει και να είναι ανεκτικός με το παρελθόν του. Αυτοί οι άνθρωποι λένε ξανά και ξανά ότι θέλουν να γυρίσουν πίσω και να κάνουν τα καθήκοντά τους. Υπάρχουν μάλιστα κι εκείνοι που δίνουν κάποια από τα υπάρχοντά τους στην εκκλησία, ελπίζοντας ότι αυτό θα ανοίξει τον δρόμο για την επιστροφή τους στον οίκο του Θεού. Ποια είναι η στάση του Θεού απέναντι σε τέτοιους ανθρώπους; Πώς θα πρέπει να καθορίσει τα αποτελέσματά τους; Μη διστάζετε, μιλήστε. (Νόμιζα ότι ο Θεός θα δεχόταν αυτόν τον τύπο ανθρώπου, αλλά έπειτα από αυτό που άκουσα μόλις τώρα, νιώθω πως ίσως και να μην το κάνει.) Εξήγησε το σκεπτικό σου. (Τέτοιοι άνθρωποι προσέρχονται ενώπιον του Θεού μόνο και μόνο προκειμένου το αποτέλεσμά τους να μην είναι ο θάνατος. Δεν προσέρχονται για να πιστεύουν στον Θεό από πραγματική ειλικρίνεια· προσέρχονται επειδή γνωρίζουν ότι το έργο του Θεού σύντομα θα τελειώσει, άρα έχουν την ψευδαίσθηση ότι μπορούν να έρθουν και να λάβουν ευλογίες.) Λες ότι οι άνθρωποι αυτοί δεν πιστεύουν ειλικρινά στον Θεό, άρα Εκείνος δεν μπορεί να τους δεχτεί, σωστά; (Ναι.) (Απ’ ό,τι κατάλαβα, τέτοιοι άνθρωποι είναι απλώς καιροσκόποι και δεν πιστεύουν ειλικρινά στον Θεό.) Δεν έχουν φτάσει σε σημείο να πιστεύουν στον Θεό· είναι καιροσκόποι. Πολύ σωστά! Αυτοί οι καιροσκόποι είναι το είδος των ανθρώπων που όλοι μισούν. Πάνε όπου φυσάει ο άνεμος και δεν μπαίνουν στον κόπο να κάνουν το οτιδήποτε, εκτός κι αν πρόκειται να βγάλουν κάτι από αυτό, άρα, φυσικά, είναι αξιοκαταφρόνητοι! Υπάρχει κάποιος άλλος αδελφός ή αδελφή που να έχει άποψη που θα ήθελε να μοιραστεί; (Ο Θεός δεν πρόκειται να τους δεχτεί πλέον, επειδή το έργο Του πρόκειται να ολοκληρωθεί και τώρα είναι η ώρα που ορίζονται τα αποτελέσματα των ανθρώπων. Αυτήν ακριβώς τη στιγμή είναι που οι συγκεκριμένοι άνθρωποι θέλουν να επιστρέψουν —όχι επειδή θέλουν πραγματικά να επιδιώξουν την αλήθεια, αλλά επειδή βλέπουν τις κατερχόμενες καταστροφές ή επειδή επηρεάζονται από εξωτερικούς παράγοντες. Αν είχαν πραγματικά την πρόθεση να επιδιώξουν την αλήθεια, ποτέ δε θα το είχαν σκάσει στα μισά του έργου του Θεού.) Υπάρχουν άλλες απόψεις; (Δεν πρόκειται να γίνουν δεκτοί. Ο Θεός στην πραγματικότητα τους έδωσε ήδη ευκαιρίες, αλλά εκείνοι επέμεναν να τηρούν στάση αδιαφορίας απέναντί Του. Ανεξάρτητα από τις προθέσεις αυτών των ανθρώπων και ακόμα κι αν μετανοούν πραγματικά, ο Θεός δεν πρόκειται να τους επιτρέψει να επιστρέψουν. Αυτό οφείλεται στο γεγονός ότι τους έχει κιόλας δώσει τόσο πολλές ευκαιρίες, αλλά εκείνοι έχουν επιδείξει ήδη τη στάση τους: Ήθελαν να εγκαταλείψουν τον Θεό. Για τον λόγο αυτόν, αν προσπαθήσουν να επιστρέψουν τώρα, ο Θεός δεν πρόκειται να τους δεχτεί.) (Συμφωνώ επίσης με το ότι ο Θεός δεν πρόκειται να δεχτεί αυτόν τον τύπο ανθρώπου, διότι, όταν κάποιος έχει δει την αληθινή οδό, έχει βιώσει το έργο του Θεού για τόσο μεγάλο χρονικό διάστημα, και εξακολουθεί να μπορεί να επιστρέψει στον κόσμο και στην αγκαλιά του Σατανά, τότε αυτό αποτελεί τεράστια προδοσία προς τον Θεό. Παρά το γεγονός ότι η ουσία του Θεού είναι έλεος και αγάπη, εξαρτάται από το είδους ανθρώπου στο οποίο απευθύνεται η ουσία αυτή. Αν ο άνθρωπος αυτός προσέλθει ενώπιον του Θεού γυρεύοντας παρηγοριά ή αναζητώντας κάτι για να εναποθέσει πάνω τις ελπίδες του, τότε απλά δεν είναι ο τύπος που πιστεύει ειλικρινά στον Θεό και το έλεος του Θεού απέναντί σε τέτοιους ανθρώπους φτάνει μέχρι ένα ορισμένο σημείο.) Αν η ουσία του Θεού είναι έλεος, τότε γιατί δεν δίνει σ’ αυτό το είδος ανθρώπου λίγο περισσότερο απ’ αυτό; Με λίγο περισσότερο έλεος, δεν θα έχει άρα το άτομο αυτό ακόμα μια ευκαιρία; Στο παρελθόν, οι άνθρωποι έλεγαν συχνά ότι ο Θεός θέλει να σωθούν όλοι οι άνθρωποι και δεν θέλει να υποστεί κανείς απώλεια· αν από εκατό πρόβατα χάσει το ένα, ο Θεός θα αφήσει τα ενενήντα εννέα για να ψάξει για το αγνοούμενο. Τώρα, όταν πρόκειται για αυτούς τους ανθρώπους, θα πρέπει ο Θεός να τους δεχτεί και να τους δώσει μια δεύτερη ευκαιρία λόγω της ειλικρινούς πίστης τους; Στην πραγματικότητα, αυτή δεν είναι δύσκολη ερώτηση· είναι πολύ απλή! Εάν καταλαβαίνετε αληθινά τον Θεό και έχετε πραγματική γνώση Αυτού, τότε δεν χρειάζονται πολλές εξηγήσεις —ούτε και πολλές εικασίες χρειάζονται, σωστά; Οι απαντήσεις σας βρίσκονται στον σωστό δρόμο, αλλά υπολείπονται ακόμα της στάσης του Θεού.

Τώρα μόλις, μερικοί από εσάς εξέφρασαν βεβαιότητα ως προς το ότι ο Θεός δεν θα ήταν δυνατόν να δεχτεί αυτόν τον τύπο ανθρώπου. Άλλοι δεν ήταν πολύ ξεκάθαροι, νομίζοντας ότι ο Θεός ίσως να τον δεχόταν ή ίσως και όχι —η στάση αυτή είναι η πλέον μετριοπαθής. Υπήρχαν επίσης εκείνοι ανάμεσά σας, η άποψη των οποίων ήταν πως ελπίζουν ότι θα δεχτεί ο Θεός τον συγκεκριμένο άνθρωπο —αυτή η στάση είναι η πλέον διφορούμενη. Όσοι από σας είναι βέβαιοι για αυτό που νομίζουν πιστεύετε ότι ο Θεός εργάστηκε για τόσο καιρό και ότι το έργο Του έχει ολοκληρωθεί, οπότε δεν υπάρχει λόγος να είναι ανεκτικός προς τους ανθρώπους αυτούς· ως εκ τούτου, νομίζετε ότι δεν πρόκειται να τους δεχτεί ξανά. Οι πιο μετριοπαθείς ανάμεσά σας πιστεύουν ότι τα ζητήματα αυτά θα πρέπει να αντιμετωπίζονται ανάλογα με τις ατομικές περιστάσεις· εάν οι καρδιές των ανθρώπων αυτών είναι άρρηκτα συνδεδεμένες με τον Θεό, και αν πιστεύουν πραγματικά στον Θεό και επιδιώκουν την αλήθεια, τότε ο Θεός θα πρέπει να ξεχάσει τις προηγούμενες αδυναμίες και τα λάθη τους —θα πρέπει να συγχωρήσει αυτούς τους ανθρώπους, να τους δώσει μια δεύτερη ευκαιρία και να τους επιτρέψει να επιστρέψουν στον οίκο Του και να δεχθούν τη σωτηρία Του. Ωστόσο, εάν οι άνθρωποι αυτοί το σκάσουν ύστερα για άλλη μια φορά, τότε ο Θεός δεν θα τους θέλει πλέον και η εγκατάλειψη αυτών των ανθρώπων δεν μπορεί να θεωρηθεί αδικία. Υπάρχει ακόμα μια ομάδα που ελπίζει ότι ο Θεός μπορεί να δεχτεί έναν τέτοιο άνθρωπο. Αυτή η ομάδα δεν είναι αρκετά σίγουρη αν ο Θεός θα το κάνει πραγματικά ή όχι. Αν πιστεύουν ότι θα πρέπει να δεχτεί αυτό το είδος ατόμου, αλλά δεν το κάνει, τότε φαίνεται ότι αυτή η άποψη είναι ελαφρώς ασυμβίβαστη με την οπτική του Θεού. Εάν πιστεύουν ότι ο Θεός δεν θα πρέπει να δεχτεί έναν τέτοιον άνθρωπο, και ο Θεός τυγχάνει να λέει ότι η αγάπη Του προς τους ανθρώπους είναι απέραντη και ότι είναι πρόθυμος να δώσει σε αυτό το είδους ανθρώπου ακόμα μια ευκαιρία, τότε αυτό δεν αποτελεί παράδειγμα του πώς ξεσκεπάζεται η ανθρώπινη άγνοια; Σε κάθε περίπτωση, όλοι έχετε τις δικές σας απόψεις. Οι απόψεις αυτές αντιπροσωπεύουν ένα είδος γνώσης μέσα στις δικές σας σκέψεις· αποτελούν επίσης αντανάκλαση του βάθους της κατανόησής σας ως προς την αλήθεια και το θέλημα του Θεού. Είναι σωστό να τα λέω αυτά, έτσι δεν είναι; Είναι θαυμάσιο το ότι έχετε απόψεις σχετικά με αυτό το θέμα. Ωστόσο, παραμένει ακόμη το ερώτημα του κατά πόσο οι απόψεις σας είναι σωστές. Είστε όλοι λίγο ανήσυχοι, έτσι δεν είναι; «Ποιο είναι, λοιπόν, το σωστό; Δεν μπορώ να δω ξεκάθαρα ούτε και γνωρίζω με ακρίβεια τι σκέφτεται ο Θεός και δεν μου έχει πει τίποτα. Πώς μπορώ να μάθω τι σκέφτεται ο Θεός; Η στάση του Θεού απέναντι στην ανθρωπότητα είναι η αγάπη. Τηρώντας τη στάση που είχε στο παρελθόν, θα πρέπει να δεχτεί έναν τέτοιο άνθρωπο, αλλά δεν έχω απόλυτα ξεκάθαρη εικόνα για την παρούσα στάση του Θεού· μπορώ μόνο να πω ότι ίσως δεχτεί τον συγκεκριμένο άνθρωπο, ίσως, πάλι, όχι». Αυτό είναι για γέλια, έτσι δεν είναι; Αυτό το ερώτημα σας έχει αφήσει άναυδους. Αν δεν έχετε μια αρμόζουσα άποψη πάνω στο συγκεκριμένο ζήτημα, τότε τι θα κάνετε όταν η εκκλησία σας βρεθεί πραγματικά αντιμέτωπη με έναν τέτοιο άνθρωπο; Εάν δεν χειριστείτε αυτήν την κατάσταση σωστά, θα μπορούσατε να υβρίσετε τον Θεό. Δεν είναι επικίνδυνο ζήτημα;

Γιατί ήθελα να ρωτήσω για τις απόψεις σας αναφορικά με το ζήτημα που μόλις έθιξα; Ήθελα να εξετάσω τις απόψεις σας, να ελέγξω πόση γνώση του Θεού έχετε και ποιο μέρος των προθέσεων και της στάσης του Θεού κατανοείτε. Ποια είναι η απάντηση; Η απάντηση είναι οι ίδιες οι απόψεις σας. Μερικοί από εσάς είναι πολύ συντηρητικοί και κάποιοι χρησιμοποιείτε τη φαντασία σας προκειμένου να μαντέψετε. Τι σημαίνει «μαντεύω»; Σημαίνει ότι δεν είστε σε θέση να διακρίνετε πώς σκέφτεται ο Θεός, και άρα σκαρφίζεστε αβάσιμες εικασίες για το ότι ο Θεός θα πρέπει να σκέφτεται με τον τάδε τρόπο· δεν γνωρίζετε πραγματικά αν οι ίδιοι είστε σωστοί ή όχι, οπότε εκφράζετε μια διφορούμενη άποψη. Ερχόμενοι αντιμέτωποι με το γεγονός αυτό, τι έχετε παρατηρήσει; Όταν ακολουθούν τον Θεό, οι άνθρωποι σπανίως προσέχουν το θέλημα Του και σπανίως λαμβάνουν υπ’ όψιν τις σκέψεις και τη στάση Του απέναντι στους ανθρώπους. Οι άνθρωποι δεν κατανοούν τις σκέψεις του Θεού, έτσι, όταν σας κάνουν ερωτήσεις για τις προθέσεις Του και τη διάθεσή Του, πέφτετε σε σύγχυση· πέφτετε σε βαθιά αβεβαιότητα, και έπειτα είτε μαντεύετε είτε παίζετε με τις πιθανότητες. Τι είδους νοοτροπία είναι αυτή; Αποδεικνύει ένα γεγονός: ότι οι περισσότεροι άνθρωποι που πιστεύουν στον Θεό Τον θεωρούν ως μια μάζα κενού αέρα και ως κάτι που τη μια στιγμή φαίνεται να υπάρχει και την άλλη όχι. Γιατί το θέτω έτσι; Διότι κάθε φορά που συναντάτε κάποιο πρόβλημα, δεν γνωρίζετε το θέλημα του Θεού. Και γιατί δεν γνωρίζετε το θέλημά Του; Όχι μόνο τώρα, αλλά από την αρχή μέχρι το τέλος, δεν γνωρίζετε τη στάση του Θεού απέναντι σε αυτό το πρόβλημα. Δεν μπορείς να τη συλλάβεις και δεν γνωρίζεις τη στάση του Θεού, αλλά το έχεις σκεφτεί αυτό αρκετά; Επεδίωξες να τη μάθεις; Έχεις συναναστραφεί σχετικά με αυτό; Όχι! Αυτό επιβεβαιώνει ένα γεγονός: Ο Θεός της πίστης σου δεν έχει καμία σύνδεση με τον Θεό της πραγματικότητας. Κατά την πίστη σου στον Θεό, αναλογίζεσαι μόνο τις δικές σου προθέσεις, καθώς κι εκείνες των επικεφαλής σου· αναλογίζεσαι μόνο την επιφανειακή και δογματική έννοια του λόγου του Θεού, χωρίς να προσπαθείς πραγματικά να γνωρίσεις ή να αναζητήσεις καθόλου το θέλημα του Θεού. Έτσι δεν είναι; Η ουσία του συγκεκριμένου ζητήματος είναι ιδιαίτερα απαίσια! Μετά από τόσα χρόνια, έχω δει πάμπολλους ανθρώπους που πιστεύουν στον Θεό. Σε τι έχει μετατρέψει η πίστη τους τον Θεό στο μυαλό τους; Μερικοί άνθρωποι πιστεύουν στον Θεό σαν να είναι μια μάζα κενού αέρα. Οι άνθρωποι αυτοί δεν έχουν καμία απάντηση σε ερωτήσεις για την ύπαρξη του Θεού, επειδή δεν μπορούν ούτε να νιώσουν ούτε να διαισθανθούν την παρουσία ή την απουσία Του, πόσο μάλλον να τις βλέπουν ξεκάθαρα ή να τις κατανοούν. Υποσυνείδητα, οι άνθρωποι αυτοί θεωρούν ότι ο Θεός δεν υπάρχει. Άλλοι πιστεύουν στον Θεό σαν να είναι άνθρωπος. Οι συγκεκριμένοι άνθρωποι θεωρούν ότι ούτε Εκείνος είναι ικανός να πράξει όλα όσα είναι ανίκανοι να πράξουν οι ίδιοι, και ότι θα πρέπει να σκέφτεται όπως σκέφτονται αυτοί. Ο ορισμός τους για τον Θεό είναι «ένα αόρατο και μη απτό άτομο». Υπάρχει επίσης μια ομάδα ανθρώπων που πιστεύουν στον Θεό σαν να είναι μαριονέτα· οι άνθρωποι αυτοί πιστεύουν ότι ο Θεός δεν έχει συναισθήματα. Νομίζουν ότι ο Θεός είναι ένα άγαλμα από πηλό και ότι όταν αντιμετωπίζει κάποιο ζήτημα, ο Θεός δεν έχει στάση, άποψη ή ιδέες· πιστεύουν πως βρίσκεται στο έλεος του ανθρώπινου είδους. Οι άνθρωποι πιστεύουν απλώς αυτό που θέλουν να πιστέψουν. Αν Τον κάνουν μέγα, τότε είναι μέγας· αν Τον κάνουν μικρό, τότε είναι μικρός. Όταν οι άνθρωποι αμαρτάνουν και χρειάζονται το έλεος του Θεού, την ανεκτικότητα και την αγάπη Του, υποθέτουν ότι ο Θεός θα πρέπει να εκτείνει το έλεός Του. Οι συγκεκριμένοι άνθρωποι επινοούν έναν «Θεό» στο μυαλό τους, και έπειτα κάνουν τον «Θεό» αυτόν να εκπληρώνει τις απαιτήσεις τους και να ικανοποιεί όλες τους τις επιθυμίες. Ανεξάρτητα από το πού ή το πότε και ανεξάρτητα από το τι κάνουν τέτοιοι άνθρωποι, εκείνοι θα υιοθετήσουν το εν λόγω καπρίτσιο στη μεταχείριση του Θεού και στην πίστη τους. Υπάρχουν ακόμη και εκείνοι που, αφού έχουν επιδεινώσει τη διάθεσή του Θεού, εξακολουθούν να πιστεύουν ότι ο Θεός μπορεί να τους σώσει, επειδή υποθέτουν ότι η αγάπη του Θεού είναι απέραντη και η διάθεσή Του δίκαιη και ότι, ανεξάρτητα από το πόσο υβρίζει κανείς τον Θεό, Εκείνος δεν πρόκειται να θυμάται τίποτε από αυτά. Θεωρούν ότι εφόσον τα ανθρώπινα λάθη, οι ανθρώπινες παραβάσεις και ο ανθρώπινος στασιασμός αποτελούν στιγμιαίες εκφράσεις της διάθεσης ενός ατόμου, ο Θεός δίνει στους ανθρώπους ευκαιρίες και είναι ανεκτικός και υπομονετικός μαζί τους· πιστεύουν ότι ο Θεός θα εξακολουθήσει να τους αγαπά όπως και πριν. Έτσι, διατηρούν μεγάλες ελπίδες για την επίτευξη της σωτηρίας. Στην πραγματικότητα, ανεξάρτητα από το αν πιστεύουν οι άνθρωποι στον Θεό, εφόσον δεν επιδιώκουν την αλήθεια, τότε ο Θεός θα διατηρεί αρνητική στάση απέναντί τους. Τούτο συμβαίνει, επειδή κατά την πορεία της πίστης σου στον Θεό, παρόλο που πήρες το βιβλίο με τα λόγια του Θεού και το θεώρησες ως θησαυρό, και το μελετούσες και το διάβαζες καθημερινά, έβαλες κατά μέρος τον αληθινό Θεό. Τον θεωρείς απλώς κενό αέρα ή απλό άνθρωπο —και ορισμένοι από εσάς τον θεωρούν απλά μαριονέτα και τίποτα περισσότερο. Γιατί το θέτω κατ’ αυτόν τον τρόπο; Το κάνω επειδή από την πλευρά που το βλέπω Εγώ, είτε βρίσκεστε αντιμέτωποι με κάποιο πρόβλημα είτε συναντάτε κάποια περίσταση, όσα υπάρχουν στο υποσυνείδητό σου, όσα δημιουργείς εσωτερικά δεν είχαν ποτέ οποιαδήποτε σύνδεση με τα λόγια του Θεού ή με την επιδίωξη της αλήθειας. Εσύ γνωρίζεις μόνο όσα σκέφτεσαι εσύ ο ίδιος, τη δική σου άποψη και, στη συνέχεια, επιβάλεις τις δικές σου ιδέες και απόψεις διά της βίας στον Θεό. Στον νου σου αυτές γίνονται απόψεις του Θεού, κι από αυτές τις απόψεις δημιουργείς πρότυπα που στηρίζεις ακράδαντα. Με την πάροδο του χρόνου, το να προχωράς κατ’ αυτόν τον τρόπο σε απομακρύνει ολοένα και περισσότερο από τον Θεό.

Κατανοήστε τη στάση του Θεού και παραμερίστε όλες τις παρανοήσεις για τον Θεό

Τι ακριβώς είδους Θεός είναι Αυτός ο Θεός στον οποίο πιστεύετε σήμερα; Το έχετε σκεφτεί ποτέ; Όταν βλέπει κάποιον κακό άνθρωπο να διαπράττει κακά πράγματα, τον σιχαίνεται; (Ναι.) Ποια είναι η στάση Του όταν βλέπει τους αδαείς να κάνουν λάθη; (Θλίβεται.) Ποια είναι η στάση Του όταν βλέπει τους ανθρώπους να κλέβουν τις προσφορές Του; (Τους σιχαίνεται.) Όλα αυτά είναι πολύ ξεκάθαρα. Ποια είναι η στάση του Θεού όταν βλέπει κάποιον να είναι σε σύγχυση ως προς την πίστη του προς Αυτόν, που σε καμία περίπτωση δεν επιδιώκει την αλήθεια; Δεν είστε ιδιαίτερα σίγουροι, σωστά; Η «σύγχυση», ως στάση, δεν είναι αμαρτία ούτε υβρίζει τον Θεό, και οι άνθρωποι αισθάνονται ότι δεν είναι ένα είδος μεγάλου λάθους. Πείτε Μου, λοιπόν —ποια είναι η στάση του Θεού σε αυτήν την περίπτωση; (Είναι απρόθυμος να τους αναγνωρίσει.) «Απροθυμία να αναγνωρίσει» —τι είδους στάση είναι αυτή; Σημαίνει ότι ο Θεός κοιτά αφ’ υψηλού τους συγκεκριμένους ανθρώπους και τους περιφρονεί! Ο τρόπος με τον οποίο αντιμετωπίζει ο Θεός τέτοιους ανθρώπους είναι το να τους αγνοεί. Η προσέγγισή του Θεού είναι να τους κάνει στην άκρη, χωρίς να ασχολείται με κανένα έργο πάνω τους και αυτό περιλαμβάνει το έργο της διαφώτισης, της φώτισης, της συμμόρφωσης ή της πειθαρχίας. Τέτοιοι άνθρωποι απλά δεν μετράνε στο έργο του Θεού. Ποια είναι η στάση του Θεού απέναντι σε όσους επιδεινώνουν τη διάθεσή Του και παραβιάζουν τα διοικητικά διατάγματά Του; Ακραία αποστροφή! Ο Θεός εξοργίζεται φοβερά με τους ανθρώπους που δε μετανοούν για την επιδείνωση της διάθεσής Του! Το ρήμα «εξοργίζομαι» δεν είναι παρά ένα αίσθημα, μια διάθεση· δεν αντιστοιχεί σε μια ξεκάθαρη στάση. Ωστόσο, αυτό το αίσθημα —αυτή η διάθεση— πρόκειται να επιφέρει ένα αποτέλεσμα σε τέτοιους ανθρώπους: Θα γεμίσει τον Θεό με ακραία αποστροφή! Και ποια είναι η συνέπεια αυτής της ακραίας αποστροφής; Ο Θεός βάζει αυτούς τους ανθρώπους στην άκρη, και, επί του παρόντος, δεν ανταποκρίνεται σ’ αυτούς. Έπειτα θα περιμένει να τους ταξινομήσει «μετά το φθινόπωρο». Τι υπονοεί τούτο; Θα εξακολουθήσουν να έχουν αποτελέσματα αυτοί οι άνθρωποι; Ο Θεός ποτέ δεν προτίθετο να χορηγήσει κάποιο αποτέλεσμα σε τέτοιους ανθρώπους! Άρα, δεν είναι απολύτως φυσιολογικό το ότι ο Θεός δεν ανταποκρίνεται επί του παρόντος σε τέτοιους ανθρώπους; (Ναι, είναι φυσιολογικό.) Τι θα πρέπει να ετοιμάζονται να κάνουν αυτοί οι άνθρωποι; Θα πρέπει να ετοιμαστούν να αντέξουν τις αρνητικές συνέπειες της συμπεριφοράς του και των μοχθηρών πράξεων που έχουν διαπράξει. Αυτή είναι η απάντηση του Θεού σε έναν τέτοιο άνθρωπο. Τώρα, λοιπόν, λέω ξεκάθαρα σε τέτοιους ανθρώπους: Μην τρέφετε πλέον αυταπάτες και μην ασχολείστε με άλλους ευσεβείς πόθους. Ο Θεός δεν θα είναι επ’ αόριστον ανεκτικός με τους ανθρώπους· δεν θα υπομένει αιωνίως τις παραβάσεις ή τον στασιασμό τους. Μερικοί άνθρωποι θα πουν, «Κι εγώ έχω δει μερικούς τέτοιους ανθρώπους και όταν προσεύχονται, νιώθουν ότι ο Θεός τους αγγίζει ιδιαιτέρως, κι έπειτα κλαίνε πικρά. Συνήθως είναι επίσης πολύ χαρούμενοι· φαίνεται να έχουν την παρουσία και την καθοδήγηση του Θεού μαζί τους». Μη διατυπώνετε τέτοιες ανοησίες! Τα πικρά δάκρυα δεν σημαίνουν αναγκαστικά ότι αγγίζεται κανείς από τον Θεό ή ότι απολαμβάνει την παρουσία Του, πόσο μάλλον την καθοδήγησή Του. Αν οι άνθρωποι οργίζουν τον Θεό, Εκείνος θα συνεχίσει να τους καθοδηγεί; Εν ολίγοις, όταν ο Θεός έχει αποφασίσει να αποκλείσει και να εγκαταλείψει κάποιον, το αποτέλεσμα αυτού του ανθρώπου έχει ήδη χαθεί. Δεν έχει σημασία πόσο ευνοϊκά είναι τα αισθήματά του όταν προσεύχεται ή πόση πίστη έχει μέσα στην καρδιά του για τον Θεό, αυτό δεν έχει πλέον καμία συνέπεια. Το σημαντικό είναι ότι ο Θεός δεν χρειάζεται το συγκεκριμένο είδος πίστης· έχει ήδη αποστραφεί και εγκαταλείψει τους ανθρώπους αυτούς. Ο τρόπος με τον οποίον θα τους αντιμετωπίσει στο μέλλον είναι, επίσης, ασήμαντος. Το σημαντικό είναι ότι την ίδια τη στιγμή που οι άνθρωποι αυτοί θα οργίσουν τον Θεό, καθορίζεται το αποτέλεσμά τους. Εάν ο Θεός έχει αποφασίσει να μη σώσει τέτοιους ανθρώπους, τότε θα μείνουν πίσω για να τιμωρηθούν. Αυτή είναι η στάση του Θεού.

Αν η ουσία του Θεού περιέχει ένα στοιχείο αγάπης και Εκείνος είναι ελεήμων απέναντι στον καθένα ξεχωριστά, οι άνθρωποι έχουν παραβλέψει και λησμονήσει το γεγονός ότι η ουσία Του είναι και ουσία αξιοπρέπειας. Το ότι διαθέτει αγάπη δε σημαίνει ότι οι άνθρωποι μπορούν να Τον υβρίζουν ελεύθερα, χωρίς να Του προκαλούν αισθήματα ή κάποια αντίδραση ούτε το ότι διαθέτει έλεος σημαίνει ότι δεν έχει καθόλου αρχές ως προς τη μεταχείριση των ανθρώπων. Ο Θεός είναι ζωντανός· υπάρχει πραγματικά. Δεν είναι ούτε κάποια φανταστική μαριονέτα ούτε κάποιο άλλο αντικείμενο. Δεδομένου του ότι υπάρχει, θα πρέπει πάντα να ακούμε προσεκτικά τη φωνή της καρδιάς Του, να δίνουμε μεγάλη προσοχή στη στάση Του και να φτάνουμε σε σημείο να κατανοούμε τα αισθήματά Του. Δεν θα πρέπει να χρησιμοποιούμε ανθρώπινες φαντασιώσεις για να ορίσουμε τον Θεό ούτε θα πρέπει να Του επιβάλλουμε ανθρώπινες σκέψεις και επιθυμίες, κάνοντάς Τον να μεταχειρίζεται τους ανθρώπους με ανθρώπινο τρόπο που βασίζεται σε ανθρώπινες φαντασιώσεις. Αν το πράττεις αυτό, τότε οργίζεις τον Θεό, βάζεις σε πειρασμό την οργή Του και αμφισβητείς την αξιοπρέπειά Του! Έτσι, μόλις φτάσετε σε σημείο να κατανοείτε τη σοβαρότητα αυτού του ζητήματος, παροτρύνω τον καθέναν από εσάς να είναι προσεκτικός και συνετός στις πράξεις του. Να είστε επίσης προσεκτικοί και συνετοί κατά την ομιλία σας —όσον αφορά τον τρόπο με τον οποίο συμπεριφέρεστε στον Θεό, όσο πιο προσεκτικοί και συνετοί είστε, τόσο το καλύτερο! Όταν δεν κατανοείς τη στάση του Θεού, να απέχεις από το να μιλάς απρόσεκτα, μην είσαι απρόσεκτος κατά τις ενέργειές σου ούτε να κολλάς αδιάφορα ετικέτες. Το σημαντικότερο είναι να μην καταλήγεις σε κανένα αυθαίρετο συμπέρασμα. Αντ’ αυτού, θα πρέπει να περιμένεις και να αναζητάς· και αυτές οι ενέργειες αποτελούν επίσης μια έκφραση του σεβασμού προς τον Θεό και της αποφυγής του κακού. Πάνω από οτιδήποτε άλλο, αν μπορείς να το επιτύχεις αυτό και, πάνω από οτιδήποτε άλλο, αν κατέχεις τη συγκεκριμένη στάση, τότε ο Θεός δεν πρόκειται να σε κατηγορήσει για την ανοησία, την άγνοια και την έλλειψη κατανόησης που έχεις όσον αφορά τους λόγους που υπάρχουν πίσω από διάφορα πράγματα. Αντ’ αυτού, χάρη στη στάση φόβου σου μήπως υβρίσεις τον Θεό, σεβασμού σου προς τις προθέσεις Του και στην προθυμία σου να υποταχθείς σ’ Αυτόν, ο Θεός θα σε θυμάται, θα σε καθοδηγεί και θα σε διαφωτίζει ή θα ανεχτεί την ανωριμότητα και την άγνοιά σου. Αντιστρόφως, αν η στάση σου απέναντί Του είναι ασεβής —αν Τον κρίνεις όπως θέλεις ή αν εικάζεις και ορίζεις τις ιδέες Του αυθαίρετα— ο Θεός θα σε καταδικάσει, θα σε πειθαρχήσει και ακόμη και θα σε τιμωρήσει· ή μπορεί να σου δώσει κάποιο σχόλιο. Ίσως το σχόλιο αυτό να σχετίζεται με το αποτέλεσμά σου. Γι’ αυτό, επιθυμώ και πάλι να τονίσω το εξής: Ο καθένας από σας θα πρέπει να είναι προσεκτικός και συνετός σε ό,τι προέρχεται από τον Θεό. Μη μιλάς απρόσεκτα και μην είσαι απρόσεκτος στις ενέργειές σου. Πριν πεις οτιδήποτε, θα πρέπει να σταματάς και να σκέφτεσαι: Μήπως αυτή Μου η ενέργεια οργίσει τον Θεό; Αν το κάνω αυτό, δείχνω φόβο Θεού; Ακόμη και σε απλά ζητήματα, θα πρέπει να προσπαθείς να απαντάς σε αυτά τα ερωτήματα και να ξοδεύεις περισσότερο χρόνο εξετάζοντάς τα. Αν στ’ αλήθεια μπορείς να ασκείσαι σύμφωνα με αυτές τις αρχές σε κάθε πτυχή, στο καθετί, ανά πάσα στιγμή, και να υιοθετείς μια τέτοια στάση ιδίως όταν δεν κατανοείς κάτι, τότε ο Θεός πάντα θα σε καθοδηγεί και θα σου προσφέρει ένα μονοπάτι για να ακολουθήσεις. Ανεξάρτητα από το πόσο μπορεί να προσποιούνται οι άνθρωποι, ο Θεός τους βλέπει σαφέστατα και ξεκάθαρα, και θα προσφέρει μια ακριβή και ενδεδειγμένη αξιολόγηση αυτών σου των εκδηλώσεων. Αφού θα έχεις υποβληθεί στην τελική δοκιμασία, ο Θεός θα πάρει το σύνολο της συμπεριφοράς σου, αθροίζοντάς το απολύτως, προκειμένου να καθορίσει το αποτέλεσμά σου. Το αποτέλεσμα αυτό θα πείσει τον καθένα πέρα από κάθε αμφιβολία. Εκείνο που θα ήθελα να σας πω σε αυτό το σημείο είναι το εξής: Κάθε σας πράξη, κάθε σας ενέργεια και κάθε σας σκέψη ορίζουν τη μοίρα σας.

Ποιος καθορίζει τα αποτελέσματα των ανθρώπων;

Υπάρχει ακόμα ένα ζήτημα υψίστης σημασίας που πρέπει να συζητήσουμε και αυτό είναι η στάση σας απέναντι στον Θεό. Η στάση αυτή είναι καίριας σημασίας! Καθορίζει το αν, τελικά, θα βαδίσετε προς την καταστροφή ή προς τον όμορφο προορισμό που έχει προετοιμάσει για σας ο Θεός. Στην Εποχή της Βασιλείας, ο Θεός έχει ήδη εργαστεί για περισσότερα από είκοσι χρόνια, και ίσως κατά τη διάρκεια αυτών των δύο δεκαετιών, βαθιά μέσα σας να ήσασταν κάπως αβέβαιοι ως προς την επίδοσή σας. Ωστόσο, μέσα στην καρδιά Του, ο Θεός έχει φτιάξει ένα πραγματικό και αληθινό ιστορικό του καθενός από εσάς. Από τη στιγμή που ξεκίνησε ο κάθε άνθρωπος να Τον ακολουθεί και να ακούει τα κηρύγματά Του, κατανοώντας σταδιακά ολοένα και περισσότερο την αλήθεια και ως τη στιγμή που ο καθένας ξεκίνησε να εκτελεί τα καθήκοντά του, ο Θεός έχει κρατήσει ιστορικό με κάθε είδους συμπεριφορές που αποδίδονται σε κάθε άτομο. Καθώς εκτελούν τα καθήκοντά τους και έρχονται αντιμέτωποι με κάθε είδους περιβάλλοντα και δοκιμασίες, ποια είναι η στάση των ανθρώπων; Πώς αποδίδουν; Πώς αισθάνονται μέσα στην καρδιά τους απέναντι στον Θεό;… Ο Θεός έχει κάνει απολογισμό όλων αυτών· έχει ένα ιστορικό όλων αυτών. Από την πλευρά σας, ίσως τα θέματα αυτά να σας μπερδεύουν. Ωστόσο, από την πλευρά του Θεού, είναι όλα απολύτως ξεκάθαρα και δεν υπάρχει η παραμικρή ένδειξη προχειρότητας. Πρόκειται για ένα ζήτημα που αφορά το αποτέλεσμα κάθε ατόμου και θίγει επίσης τη μοίρα και τις μελλοντικές προοπτικές κάθε ατόμου, και ακόμη περισσότερο, αυτό είναι το σημείο όπου ο Θεός δαπανά όλες τις επίπονες προσπάθειές Του· συνεπώς, ο Θεός δεν θα το παραμελούσε ποτέ ούτε στο ελάχιστο ούτε ανέχεται οποιαδήποτε απροσεξία. Ο Θεός κάνει μια καταγραφή αυτού του απολογισμού της ανθρωπότητας, σημειώνοντας ολόκληρη την πορεία των ανθρώπων στην ακολουθία προς τον Θεό, από την αρχή ως το τέλος. Η στάση σου απέναντί Του κατά το συγκεκριμένο διάστημα έχει καθορίσει τη μοίρα σου. Έτσι δεν είναι; Τώρα, πιστεύεις ότι ο Θεός είναι δίκαιος; Είναι οι πράξεις Του οι ενδεικνυόμενες; Εξακολουθείτε να έχετε στο μυαλό σας άλλες φαντασιώσεις για τον Θεό; (Όχι.) Τότε θα λέγατε ότι τα αποτελέσματα των ανθρώπων καθορίζονται από τον Θεό ή από τους ίδιους τους ανθρώπους; (Ο Θεός θα τα καθορίσει.) Ποιος τα καθορίζει; (Ο Θεός.) Δεν είστε σίγουροι, έτσι δεν είναι; Αδελφοί και αδελφές από το Χονγκ Κονγκ, μιλήστε —ποιος τα καθορίζει; (Τα καθορίζουν οι ίδιοι οι άνθρωποι.) Τα καθορίζουν οι ίδιοι οι άνθρωποι; Αυτό δεν θα σήμαινε ότι τα αποτελέσματα των ανθρώπων δεν έχουν καμία σχέση με τον Θεό; Αδελφοί και αδελφές από τη Νότια Κορέα, μιλήστε. (Ο Θεός καθορίζει τα αποτελέσματα των ανθρώπων βάσει όλων των ενεργειών και των πράξεών τους, και σύμφωνα με το μονοπάτι στο οποίο βαδίζουν.) Πρόκειται για πολύ αντικειμενική απάντηση. Στο σημείο αυτό, υπάρχει ένα γεγονός, για το οποίο πρέπει να σας ενημερώσω όλους: Κατά την πορεία του έργου της σωτηρίας Του, ο Θεός έχει θέσει για τους ανθρώπους ένα πρότυπο. Το πρότυπο αυτό είναι ότι πρέπει να ακούν τον λόγο του Θεού και να ακολουθούν την οδό Του. Το συγκεκριμένο πρότυπο χρησιμοποιείται για το ζύγισμα των αποτελεσμάτων των ανθρώπων. Αν ασκείσαι σύμφωνα με το συγκεκριμένο θεϊκό πρότυπο, τότε μπορείς να επιτύχεις ένα καλό αποτέλεσμα· αν όχι, τότε δεν μπορείς να επιτύχεις καλό αποτέλεσμα. Ποιος, λοιπόν, θα έλεγες ότι καθορίζει το εν λόγω αποτέλεσμα; Δεν το καθορίζει ο Θεός από μόνος Του, αλλά, μάλλον, ο Θεός και οι άνθρωποι μαζί. Είναι σωστό αυτό; (Ναι.) Γιατί έτσι; Επειδή ο Θεός επιθυμεί να εμπλακεί ενεργά στο έργο της σωτηρίας του ανθρώπινου γένους και να προετοιμάσει έναν όμορφο προορισμό για την ανθρωπότητα· οι άνθρωποι είναι τα αντικείμενα του έργου του Θεού, και το αποτέλεσμα αυτό, ο εν λόγω προορισμός, είναι αυτό που ο Θεός ετοιμάζει για εκείνους. Εάν δεν υπήρχαν αντικείμενα για να εργαστεί πάνω τους, δεν θα χρειαζόταν να επιτελέσει αυτό το έργο· αν δεν επιτελούσε αυτό το έργο, τότε οι άνθρωποι δεν θα είχαν ευκαιρία για να κερδίσουν τη σωτηρία. Οι άνθρωποι είναι αυτοί που θα σωθούν και, παρόλο που η σωτηρία είναι ο παθητικός ρόλος της διαδικασίας, η στάση αυτών που διαδραματίζουν αυτόν τον ρόλο καθορίζει το εάν ο Θεός θα είναι επιτυχής στο έργο Του να σώσει την ανθρωπότητα. Χωρίς την καθοδήγηση που σου δίνει ο Θεός, δεν θα γνώριζες το πρότυπο Του ούτε θα είχες κανέναν στόχο. Εάν έχεις το πρότυπο αυτό, τον στόχο αυτόν και, παρ’ όλα αυτά, εξακολουθείς να μην συνεργάζεσαι, να μην το κάνεις πράξη ούτε να πληρώνεις το τίμημα, τότε δεν θα επιτύχεις το αποτέλεσμα αυτό. Γι’ αυτόν τον λόγο, λέω ότι το αποτέλεσμα κάποιου είναι αδύνατον να διαχωριστεί από τον Θεό και είναι αδύνατον, επίσης, να διαχωριστεί από τον άνθρωπο. Τώρα, άρα, γνωρίζετε ποιος καθορίζει τα αποτελέσματα των ανθρώπων.

Οι άνθρωποι τείνουν να ορίζουν τον Θεό βάσει εμπειρίας

Έχετε παρατηρήσει κάτι κάθε φορά που επικοινωνείτε σχετικά με το θέμα της γνώσης του Θεού; Μήπως παρατηρήσατε ότι η στάση Του αυτές τις μέρες έχει υποστεί κάποια μεταμόρφωση; Είναι η στάση του Θεού απέναντι στους ανθρώπους αμετάβλητη; Θα υπομένει για πάντα έτσι, εκτείνοντας επ’ αόριστον όλη την αγάπη και το έλεός Του στους ανθρώπους; Το ζήτημα αυτό περιλαμβάνει επίσης την ουσία του Θεού. Ας επιστρέψουμε στο ερώτημα του αποκαλούμενου ασώτου υιού που αναφέρθηκε νωρίτερα. Μετά από το ερώτημα αυτό, οι απαντήσεις σας δεν ήταν πολύ ξεκάθαρες· με άλλα λόγια, ακόμα δεν έχετε πολύ σταθερή κατανόηση των προθέσεων του Θεού. Μόλις οι άνθρωποι μαθαίνουν ότι ο Θεός αγαπά το ανθρώπινο γένος, Τον ορίζουν ως σύμβολο αγάπης: Πιστεύουν ότι ανεξάρτητα από το τι κάνουν οι άνθρωποι, το πώς συμπεριφέρονται, το πώς μεταχειρίζονται τον Θεό και το πόσο επαναστατικοί μπορεί να είναι, τίποτα από αυτά δεν έχει πραγματικά σημασία, επειδή ο Θεός έχει αγάπη, και η αγάπη Του είναι απέραντη και αμέτρητη· ο Θεός διαθέτει αγάπη, οπότε μπορεί να είναι ανεκτικός με τους ανθρώπους· και ο Θεός διαθέτει αγάπη, άρα μπορεί να είναι ελεήμων προς τους ανθρώπους, ελεήμων προς την ανωριμότητά τους, ελεήμων προς την άγνοιά τους και ελεήμων προς την επαναστατικότητά τους. Έτσι έχουν όντως τα πράγματα; Διότι μερικοί άνθρωποι, έχοντας βιώσει την υπομονή του Θεού μία ή ακόμη και κάποιες φορές, θα αντιμετωπίσουν αυτά που βίωσαν ως κεφάλαιο στην προσωπική κατανόησή τους για τον Θεό, πιστεύοντας ότι θα είναι για πάντα υπομονετικός και ελεήμων προς αυτούς, κι έπειτα, κατά τη διάρκεια της ζωής τους, θεωρούν αυτήν την υπομονή του Θεού ως το πρότυπο σύμφωνα με το οποίο τους μεταχειρίζεται. Υπάρχουν επίσης εκείνοι οι άνθρωποι που, έχοντας βιώσει μια φορά την ανεκτικότητα του Θεού, ορίζουν για πάντα τον Θεό ως ανεκτικό —και στο μυαλό τους η ανεκτικότητα αυτή είναι απεριόριστη, απόλυτη, ακόμα και χωρίς αρχές. Είναι σωστές τέτοιες πεποιθήσεις; Κάθε φορά που τίθενται προς συζήτηση τα ζητήματα της ουσίας ή της διάθεσης του Θεού, φαίνεστε μπερδεμένοι. Το να σας βλέπω έτσι, Μου προκαλεί μεγάλο άγχος. Έχετε ακούσει πολλές αλήθειες σχετικά με την ουσία του Θεού· έχετε ακούσει επίσης πολλές συζητήσεις σχετικά με τη διάθεσή Του. Ωστόσο, στο μυαλό σας, τα εν λόγω ζητήματα, καθώς και η αλήθεια αυτών των πτυχών είναι απλώς μνήμες βασισμένες στη θεωρία και τα γραπτά· στην καθημερινή σας ζωή, κανείς από εσάς δεν είναι ποτέ ικανός να βιώσει ή να δει τη διάθεση του Θεού γι’ αυτό που είναι πραγματικά. Ως εκ τούτου, είστε όλοι μπερδεμένοι ως προς τις πεποιθήσεις σας· η πίστη όλων σας είναι τυφλή, μέχρι του σημείου να κρατάτε ασεβή στάση απέναντι στον Θεό και ακόμη και να Τον παραμερίζετε. Πού σας οδηγεί η διατήρηση της συγκεκριμένης στάσης απέναντι στον Θεό; Οδηγεί στο να βγάζετε συνεχώς συμπεράσματα για τον Θεό. Μόλις έχετε αποκτήσει λίγη γνώση, νιώθετε έπειτα πολύ ικανοποιημένοι, σαν να έχετε αποκτήσει την ολότητα του Θεού. Εν συνεχεία, καταλήγετε στο συμπέρασμα ότι έτσι είναι ο Θεός, στερώντας Του την ελευθερία κινήσεων. Επιπλέον, όποτε ο Θεός πράττει κάτι καινούριο, απλώς αρνείστε να παραδεχθείτε ότι είναι ο Θεός. Μια μέρα, όταν ο Θεός πει: «Έπαψα να αγαπώ το ανθρώπινο γένος· δεν θα εκτείνω άλλο έλεος στους ανθρώπους· δεν έχω πια άλλη ανεκτικότητα ή υπομονή προς αυτούς· ξεχειλίζω από ακραία αποστροφή και αντιπάθεια προς εκείνους», τέτοιες δηλώσεις θα προκαλέσουν σύγκρουση στα βάθη της καρδιάς των ανθρώπων. Μερικοί από αυτούς θα πουν κιόλας: «Δεν είσαι πια ο Θεός μου· δεν είσαι πλέον ο Θεός που θέλω να ακολουθήσω. Αν το λες αυτό, τότε δεν είσαι πλέον κατάλληλος για να είσαι ο Θεός μου και δεν χρειάζεται να συνεχίσω να Σε ακολουθώ. Εάν δεν μου δίνεις πλέον έλεος, αγάπη και ανεκτικότητα, τότε θα πάψω να Σε ακολουθώ. Αν είσαι επ’ αόριστον ανεκτικός μαζί μου, αν είσαι πάντα υπομονετικός μαζί μου και μου επιτρέπεις να βλέπω ότι είσαι αγάπη, υπομονή και ανεκτικότητα, μόνο τότε μπορώ να Σε ακολουθήσω και μόνο τότε θα έχω την πίστη να Σε ακολουθήσω μέχρι το τέλος. Αφού θα έχω την υπομονή και το έλεός Σου, ο στασιασμός και οι παραβάσεις μου μπορούν να συγχωρούνται και να μου χαρίζονται επ’ αόριστον και μπορώ να αμαρτάνω οποτεδήποτε και οπουδήποτε, να ομολογώ και να συγχωρούμαι οποτεδήποτε και οπουδήποτε, και να Σε οργίζω οποτεδήποτε και οπουδήποτε. Εσύ δεν θα πρέπει να έχεις καμία άποψη ούτε να βγάζεις συμπεράσματα σχετικά με εμένα». Παρόλο που κανένας από σας δεν μπορεί να σκέφτεσαι τόσο υποκειμενικά ή συνειδητά αυτού του είδους το ζήτημα, όποτε θεωρείς τον Θεό εργαλείο που θα χρησιμοποιηθεί για τη συγχώρεση των αμαρτιών σου ή αντικείμενο που θα χρησιμοποιηθεί για να αποκτήσεις έναν όμορφο προορισμό, έχεις ανεπαίσθητα τοποθετήσει τον ζωντανό Θεό απέναντί σου, ως εχθρό σου. Αυτό βλέπω Εγώ. Εσύ μπορεί να λες όσο θέλεις πράγματα του τύπου, «Πιστεύω στον Θεό», «Επιδιώκω την αλήθεια», «Θέλω να αλλάξω τη διάθεσή μου», «Θέλω να δραπετεύσω από την επιρροή του σκότους», «Θέλω να ικανοποιώ τον Θεό», «Θέλω να υποταχθώ στον Θεό», «Θέλω να είμαι πιστός στον Θεό και να κάνω σωστά το καθήκον μου» και ούτω καθεξής. Ωστόσο, ανεξάρτητα από το πόσο γλυκά μπορεί να ηχούν τα λόγια σου, ανεξάρτητα από το πόση θεωρία μπορεί να γνωρίζεις και από το πόσο επιβλητική ή αξιοπρεπής μπορεί να είναι αυτή η θεωρία, γεγονός είναι ότι, τώρα πλέον, υπάρχουν πολλοί από εσάς που έχουν ήδη μάθει πώς να χρησιμοποιούν τους κανονισμούς, τα δόγματα, τις θεωρίες που κατέχετε προκειμένου να εξάγουν συμπεράσματα για τον Θεό, τοποθετώντας Τον όπως είναι φυσικό σε αντιδιαστολή με εσάς. Παρόλο που μπορεί να είσαι αυθεντία στα λόγια και στα δόγματα, δεν έχεις πραγματικά εισέλθει στην πραγματικότητα της αλήθειας, γι’ αυτό και σου είναι πολύ δύσκολο να πλησιάσεις τον Θεό, να Τον γνωρίσεις και να Τον κατανοήσεις. Είναι τόσο θλιβερό!

Είδα την ακόλουθη σκηνή σε ένα βίντεο: Μερικές αδελφές κρατούσαν ένα αντίγραφο του «Ο Λόγος Ενσαρκώνεται» και το κρατούσαν πολύ ψηλά· σήκωναν το βιβλίο ανάμεσά τους, πολύ ψηλότερα από τα κεφάλια τους. Αν και ήταν απλώς μια εικόνα, αυτό που προκάλεσε μέσα Μου δεν ήταν εικόνα· Με έκανε, μάλλον, να σκεφτώ ότι αυτό που κάθε άνθρωπος κρατά ψηλά στην καρδιά του δεν είναι ο λόγος του Θεού, αλλά το βιβλίο του λόγου του Θεού. Πρόκειται για ένα ζήτημα υπερβολικά θλιβερό. Μια τέτοια ενέργεια δεν έχει καμία σχέση με τον μεγάλο σεβασμό προς τον Θεό, επειδή η έλλειψη κατανόησης του Θεού από την πλευρά σας έχει φτάσει στο σημείο που ακόμη και μια πολύ προφανής ερώτηση, ένα εξαιρετικά ασήμαντο ζήτημα, σας κάνει να σκαρφίζεστε δικές σας αντιλήψεις. Όταν σας ρωτώ διάφορα πράγματα και είμαι σοβαρός μαζί σας, εσείς απαντάτε με εικασίες και δικές σας φαντασιώσεις· ορισμένοι από εσάς υιοθετούν ακόμη και έναν τόνο αμφιβολίας και απαντούν στην ερώτησή Μου με ερωτήσεις. Αυτό Μου λέει ακόμα πιο ξεκάθαρα ότι ο Θεός στον οποίο πιστεύετε δεν είναι ο αληθινός Θεός. Ενώ διαβάζατε τα λόγια του Θεού για τόσο πολλά χρόνια, χρησιμοποιείτε αυτά, το έργο Του και άλλα δόγματα, για να εξάγετε εκ νέου συμπεράσματα για Αυτόν. Επιπλέον, ποτέ δεν προσπαθείτε καν να κατανοήσετε τον Θεό· ποτέ δεν προσπαθείτε να καταλάβετε τις προθέσεις Του, να κατανοήσετε τη στάση Του απέναντι στους ανθρώπους ή να αντιληφθείτε το πώς σκέφτεται ο Θεός, γιατί είναι θλιμμένος, γιατί είναι θυμωμένος, γιατί αποστρέφεται και εγκαταλείπει τους ανθρώπους και άλλα τέτοια ερωτήματα. Επιπλέον, ακόμη περισσότεροι άνθρωποι πιστεύουν ότι ο Θεός ήταν πάντοτε σιωπηλός, επειδή απλά παρακολουθεί τις διάφορες ενέργειες της ανθρωπότητας, χωρίς καμία στάση ή ιδέες απέναντί της. Και πάλι, μια άλλη ομάδα ανθρώπων πιστεύει ότι ο Θεός δεν βγάζει τον παραμικρό ήχο, επειδή έχει συναινέσει, παραμένοντας σιωπηλός επειδή περιμένει ή επειδή δεν έχει καμία στάση· θεωρούν ότι επειδή η στάση του Θεού έχει ήδη αναλυθεί πλήρως μέσα στο βιβλίο και έχει εκφραστεί στο σύνολό της στην ανθρωπότητα, ως εκ τούτου δεν είναι απαραίτητο να επαναλαμβάνεται ξανά και ξανά στους ανθρώπους. Αν και ο Θεός είναι σιωπηλός, εξακολουθεί να έχει στάση και άποψη, καθώς επίσης και πρότυπο στο οποίο απαιτεί να ανταποκριθούν οι άνθρωποι. Αν και οι άνθρωποι δεν προσπαθούν να Τον κατανοήσουν ή να Τον αναζητήσουν, η στάση του Θεού είναι πολύ ξεκάθαρη. Σκεφτείτε κάποιον που κάποτε ακολουθούσε παθιασμένα τον Θεό, αλλά έπειτα, σε κάποιο σημείο, Τον εγκατέλειψε και έφυγε. Αν ο άνθρωπος αυτός θέλει τώρα να επιστρέψει, με αρκετή έκπληξη, θα διαπιστώσετε ότι δεν γνωρίζετε ποια θα είναι η άποψη του Θεού ούτε και η στάση Του. Δεν είναι αυτό υπερβολικά θλιβερό; Στην πραγματικότητα, πρόκειται για αρκετά επιφανειακό ζήτημα. Εάν κατανοούσατε πραγματικά την καρδιά του Θεού, θα γνωρίζατε τη στάση Του απέναντι σε αυτό το είδος ανθρώπου και η απάντησή σας δεν θα ήταν διφορούμενη. Αφού, λοιπόν, δεν γνωρίζετε, επιτρέψτε Μου να σας ενημερώσω.

Η στάση του Θεού προς όσους δραπετεύουν κατά τη διάρκεια του έργου Του

Άνθρωποι σαν κι αυτούς υπάρχουν παντού: Αφού βεβαιωθούν για την οδό του Θεού, για διάφορους λόγους, αναχωρούν σιωπηλά, χωρίς να πουν αντίο, για να φύγουν και να πράξουν ό,τι επιθυμεί η καρδιά τους. Προς το παρόν, δεν θα υπεισέλθουμε στους λόγους για τους οποίους αναχωρούν αυτά τα άτομα· πρώτα, θα ρίξουμε μια ματιά στη στάση του Θεού απέναντι στο συγκεκριμένο είδους ανθρώπου. Είναι πολύ ξεκάθαρη. Από τη στιγμή που οι άνθρωποι αυτοί φεύγουν, στα μάτια του Θεού, η διάρκεια της πίστης τους έχει λήξει. Και δεν την έληξε ο άνθρωπος αυτός, αλλά ο Θεός. Το ότι ο άνθρωπος αυτός άφησε τον Θεό σημαίνει ότι έχει ήδη απορρίψει τον Θεό, ότι δεν Τον επιθυμεί πια και ότι δεν αποδέχεται πλέον τη σωτηρία του Θεού. Αφού αυτού του είδους οι άνθρωποι δεν θέλουν τον Θεό, είναι δυνατόν να εξακολουθεί να τους θέλει Εκείνος; Επιπλέον, όταν τέτοιοι άνθρωποι έχουν αυτού του είδους τη στάση, αυτήν την άποψη, και έχουν καταστεί αποφασισμένοι να εγκαταλείψουν τον Θεό, έχουν κιόλας επιδεινώσει τη διάθεσή Του. Αυτό συμβαίνει παρά το γεγονός ότι μπορεί να μην έχουν ξεσπάσει σε οργή και να μην έχουν βωμολοχήσει κατά του Θεού, παρά το γεγονός ότι μπορεί να μην έχουν επιδοθεί σε κάποια φαύλη ή ακραία συμπεριφορά, και παρά το γεγονός ότι αυτοί οι άνθρωποι σκέφτονται, «Αν έρθει μια μέρα, κατά την οποία θα έχω χορτάσει από εξωτερικές διασκεδάσεις ή θα εξακολουθώ να χρειάζομαι τον Θεό για κάτι, θα επιστρέψω. Ή, αν ο Θεός με καλέσει, θα επιστρέψω» ή λένε, «Όταν πληγωθώ εξωτερικά ή όταν δω ότι ο έξω κόσμος είναι πολύ σκοτεινός και πολύ κακός και δεν θέλω πλέον να πηγαίνω με το ρεύμα, θα επιστρέψω στον Θεό». Παρόλο που οι άνθρωποι αυτοί έχουν υπολογίσει στο μυαλό τους πότε ακριβώς θα επιστρέψουν και παρόλο που έχουν προσπαθήσει να αφήσουν την πόρτα ανοιχτή για την επιστροφή τους, δεν συνειδητοποιούν ότι, ανεξάρτητα από το τι σκέφτονται ή τι σχεδιάζουν, όλο αυτό είναι απλώς ευσεβής πόθος. Το μεγαλύτερο λάθος τους είναι ότι δεν γνωρίζουν ξεκάθαρα πώς αισθάνεται ο Θεός εξαιτίας της επιθυμίας τους να φύγουν. Από την ίδια τη στιγμή που αποφασίζουν να φύγουν από τον Θεό, Εκείνος τους εγκαταλείπει ολοκληρωτικά· μέχρι τότε, έχει ήδη καθορίσει μέσα στην καρδιά Του το αποτέλεσμα ενός τέτοιου ατόμου. Ποιο αποτέλεσμα είναι αυτό; Ότι αυτό το άτομο θα ανήκει στους ποντικούς και θα χαθεί επομένως μαζί τους. Έτσι, οι άνθρωποι συχνά βλέπουν τέτοιες καταστάσεις: Κάποιος εγκαταλείπει τον Θεό, αλλά δεν λαμβάνει έπειτα τιμωρία. Ο Θεός λειτουργεί σύμφωνα με τις δικές Του αρχές· κάποια πράγματα είναι ορατά, ενώ άλλα συμπεραίνονται μόνο στην καρδιά του Θεού, έτσι οι άνθρωποι δεν μπορούν να δουν τα αποτελέσματα. Το μέρος που είναι ορατό στους ανθρώπους δεν είναι απαραίτητα η αληθινή πλευρά των πραγμάτων, αλλά η άλλη πλευρά —η πλευρά που δεν βλέπεις— περιέχει πράγματι τις πραγματικές εγκάρδιες σκέψεις και τα συμπεράσματα του Θεού.

Οι άνθρωποι που δραπετεύουν κατά το έργο του Θεού είναι εκείνοι που εγκαταλείπουν την αληθινή οδό

Γιατί δίνει ο Θεός στους ανθρώπους που φεύγουν κατά τη διάρκεια του έργου Του μια τόσο σοβαρή τιμωρία; Γιατί είναι τόσο οργισμένος μαζί τους; Πρώτα απ’ όλα, γνωρίζουμε ότι η διάθεση του Θεού είναι μεγαλοπρέπεια και οργή· Εκείνος δεν είναι πρόβατο προς σφαγή, πόσο μάλλον μαριονέτα που ελέγχουν οι άνθρωποι όπως εκείνοι θέλουν. Ούτε και είναι μια μάζα κενού αέρα που παίρνει διαταγές. Εάν πραγματικά πιστεύεις ότι ο Θεός υπάρχει, τότε θα πρέπει να έχεις μια θεοσεβούμενη καρδιά και θα πρέπει να γνωρίζεις ότι η ουσία Του δεν πρέπει να οργίζεται. Ο εν λόγω θυμός μπορεί να προκληθεί από μια λέξη ή ίσως από κάποια σκέψη ή ίσως από κάποια φαύλη συμπεριφορά ή ίσως ακόμη και από μια μορφή ήπιας συμπεριφοράς ή μια συμπεριφορά που είναι υποφερτή στα μάτια και την ηθική των ανθρώπων· ή, ίσως, προκαλείται από κάποιο δόγμα ή μια θεωρία. Ωστόσο, από τη στιγμή που έχεις οργίσει τον Θεό, η ευκαιρία σου έχει χαθεί και οι τελευταίες ημέρες σου είναι κοντά. Αυτό είναι τρομερό! Αν δεν καταλαβαίνεις ότι ο Θεός δεν πρέπει να υβρισθεί, τότε ίσως δεν Τον φοβάσαι και ίσως Τον υβρίζεις επανειλημμένα. Εάν δεν γνωρίζεις πώς να σέβεσαι τον Θεό, τότε είσαι ανίκανος και να Τον σέβεσαι και δεν θα γνωρίζεις πώς να κάνεις τον εαυτό σου να εισέλθει στο μονοπάτι μέσω του οποίου θα ακολουθείς την οδό του Θεού —του σεβασμού προς τον Θεό και της αποφυγής του κακού. Μόλις αποκτήσεις επίγνωση και συνειδητοποιήσεις ότι ο Θεός δεν πρέπει να υβρίζεται, θα μάθεις τι σημαίνει να σέβεσαι τον Θεό και να αποφεύγεις το κακό.

Το να ακολουθείς την οδό του σεβασμού προς τον Θεό και της αποφυγής του κακού δεν σχετίζεται αναγκαστικά με το πόση αλήθεια γνωρίζεις, πόσες δοκιμασίες έχεις βιώσει ή πόση πειθαρχία έχεις λάβει. Αντίθετα, εξαρτάται από τη στάση που έχεις απέναντι στον Θεό μες στην καρδιά σου και από την ουσία που εκφράζεις. Οι ουσίες των ανθρώπων και οι υποκειμενικές στάσεις τους —αυτές είναι πολύ σημαντικές, είναι ζωτικής σημασίας. Όσο για εκείνους που αποποιήθηκαν και άφησαν τον Θεό, οι ποταπές στάσεις τους απέναντί Του και οι καρδιές τους που σιχαίνονται την αλήθεια έχουν ήδη επιδεινώσει τη διάθεσή Του, έτσι, κατά τον Θεό, δεν πρόκειται ποτέ να λάβουν συγχώρεση. Έμαθαν για την ύπαρξη του Θεού, πληροφορήθηκαν για τα νέα ότι Εκείνος έχει ήδη φτάσει και έχουν, μάλιστα, βιώσει ακόμη και το νέο έργο του Θεού. Η αναχώρησή τους δεν αποτελούσε περίπτωση ανθρώπων που είχαν παραπλανηθεί ή ήταν μπερδεμένοι, πολύ λιγότερο δε αναγκάστηκαν να αναχωρήσουν. Επέλεξαν, μάλλον, συνειδητά και με καθαρό μυαλό, να εγκαταλείψουν τον Θεό. Η αναχώρησή τους δεν έχει να κάνει με το ότι έχασαν τον δρόμο τους ούτε απορρίφθηκαν. Επομένως, στα μάτια του Θεού, δεν είναι τα απολωλότα πρόβατα, πόσο μάλλον άσωτοι υιοί που έχασαν τον δρόμο τους. Έφυγαν ατιμώρητα —και μια τέτοια κατάσταση, μια τέτοια περίσταση, επιδεινώνει τη διάθεση του Θεού και, εξαιτίας της επιδείνωσης αυτής, Εκείνος τους δίνει απελπιστικά αποτελέσματα. Δεν είναι τρομακτικό το εν λόγω αποτέλεσμα; Συνεπώς, εάν οι άνθρωποι δεν γνωρίζουν τον Θεό, μπορεί να Τον υβρίσουν. Δεν είναι λίγο αυτό! Αν οι άνθρωποι δεν λαμβάνουν σοβαρά υπ’ όψιν τη στάση του Θεού και εξακολουθούν να πιστεύουν ότι ο Θεός προσβλέπει στην επιστροφή τους επειδή είναι από τα απολωλότα πρόβατά Του και τους περιμένει ακόμα να αλλάξουν γνώμη, δεν απέχουν πολύ από τις ημέρες της τιμωρίας τους. Ο Θεός δεν θα αρνηθεί απλώς να τους δεχτεί —δεδομένου ότι αυτή είναι η δεύτερη φορά που επιδεινώνουν τη διάθεσή Του, το ζήτημα είναι ακόμα πιο φοβερό! Οι ασεβείς στάσεις αυτών των ανθρώπων έχουν ήδη παραβιάσει τα διοικητικά διατάγματα του Θεού. Άραγε ο Θεός θα τους δεχτεί και πάλι; Μέσα στην καρδιά Του, οι αρχές του Θεού σχετικά με το ζήτημα αυτό είναι ότι εάν κάποιος έχει αποκτήσει βεβαιότητα αναφορικά με το ποια είναι η αληθινή οδός, κι όμως μπορεί ακόμα συνειδητά και με καθαρό μυαλό να απορρίπτει τον Θεό και να φεύγει από Αυτόν, τότε Εκείνος θα αποκλείσει τον δρόμο ενός τέτοιου ανθρώπου προς τη σωτηρία και, γι’ αυτόν τον άνθρωπο, η πύλη της βασιλείας θα είναι από εκεί και πέρα κλειστή. Όταν το άτομο αυτό χτυπήσει και πάλι την πόρτα, ο Θεός δεν πρόκειται να την ανοίξει· το άτομο αυτό θα αποκλειστεί για πάντα. Ίσως μερικοί από εσάς να έχουν διαβάσει στη Βίβλο την ιστορία του Μωυσή. Αφού ο Μωυσής χρίσθηκε από τον Θεό, οι 250 επικεφαλής εξέφρασαν την ανυπακοή τους στον Μωυσή εξαιτίας των ενεργειών του και για διάφορους άλλους λόγους. Σε ποιον αρνήθηκαν να υποταχθούν; Όχι, βέβαια, στον Μωυσή. Αρνήθηκαν να υποταχθούν στις διευθετήσεις του Θεού· αρνήθηκαν να υποταχθούν στο έργο του Θεού ως προς το συγκεκριμένο ζήτημα. Είπαν τα εξής: «Αρκεί εις εσάς, διότι πάσα η συναγωγή, πάντες είναι άγιοι και ο Ιεχωβά είναι μεταξύ αυτών». Έχουν οι λέξεις και οι γραμμές αυτές καμιά σοβαρότητα από την ανθρώπινη οπτική; Καμία απολύτως. Τουλάχιστον, η κυριολεκτική σημασία των λέξεων αυτών δεν είναι σοβαρή. Από νομική άποψη, δεν παραβιάζουν τους νόμους, διότι, επιφανειακά, δεν πρόκειται για μια εχθρική γλώσσα ή λεξιλόγιο, πολύ λιγότερο δε, περιέχει βλάσφημους υπαινιγμούς. Αποτελούν απλώς κοινές προτάσεις, τίποτα περισσότερο. Γιατί, τότε, τα συγκεκριμένα λόγια μπορούν να πυροδοτήσουν τέτοιο μένος εκ μέρους του Θεού; Επειδή δεν απευθύνονταν στους ανθρώπους, αλλά στον Θεό. Η στάση και διάθεση που εκφράζουν είναι ακριβώς αυτό που επιδεινώνει τη διάθεση του Θεού και υβρίζουν τη διάθεση του Θεού, η οποία δεν πρέπει να υβρίζεται. Όλοι γνωρίζουμε ποια ήταν τα αποτελέσματα αυτών των επικεφαλής στο τέλος. Σχετικά με τους ανθρώπους που εγκατέλειψαν τον Θεό, ποια είναι η άποψή τους; Ποια είναι η στάση τους; Και γιατί η άποψη και η στάση τους οδηγούν τον Θεό να τους αντιμετωπίσει με τέτοιον τρόπο; Ο λόγος είναι ότι παρόλο που γνωρίζουν σαφώς ότι είναι ο Θεός, εξακολουθούν να επιλέγουν να Τον προδώσουν, και γι’ αυτό απογυμνώνονται εντελώς από τις ευκαιρίες τους για σωτηρία. Όπως είναι γραμμένο στη Βίβλο: «Διότι εάν ημείς αμαρτάνωμεν εκουσίως, αφού ελάβομεν την γνώσιν της αληθείας, δεν απολείπεται πλέον θυσία περί αμαρτιών» (Εβρ. 10:26). Διαθέτετε τώρα ξεκάθαρη κατανόηση για αυτό το ζήτημα;

Οι μοίρες των ανθρώπων αποφασίζονται από τη στάση τους προς τον Θεό

Ο Θεός είναι ένας ζωντανός Θεός και, όπως ακριβώς οι άνθρωποι συμπεριφέρονται διαφορετικά σε διαφορετικές καταστάσεις, έτσι διαφέρει και η στάση Του απέναντι στις εν λόγω συμπεριφορές, καθώς δεν είναι ούτε μαριονέτα ούτε μια μάζα κενού αέρα. Το να γνωρίσει τη στάση του Θεού είναι μια άξια επιδίωξη για το ανθρώπινο γένος. Οι άνθρωποι θα πρέπει να μάθουν ότι, μέσα από τη γνώση της στάσης του Θεού, μπορούν σταδιακά να αποκτήσουν γνώση για τη διάθεση του Θεού και να φτάσουν σε σημείο να κατανοήσουν την καρδιά Του. Όταν φτάσεις σε σημείο να κατανοείς σταδιακά την καρδιά του Θεού, δεν θα αισθάνεσαι ότι ο σεβασμός προς Αυτόν και η αποφυγή του κακού είναι κάτι τόσο δύσκολο να εκπληρωθεί. Επιπλέον, όταν κατανοείς πράγματι τον Θεό, δεν θα μπορείς να εξάγεις συμπεράσματα για Αυτόν. Μόλις έχεις σταματήσει να εξάγεις συμπεράσματα για τον Θεό, θα είναι λιγότερο πιθανό να Τον υβρίσεις και, χωρίς να το συνειδητοποιήσεις, ο Θεός θα σε καθοδηγήσει να αποκτήσεις γνώση γι’ Αυτόν· αυτό θα γεμίσει την καρδιά σου με φόβο Θεού. Θα πάψεις τότε να ορίζεις τον Θεό μέσω των δογμάτων, των λόγων και των θεωριών στα οποία έχεις γίνει αυθεντία. Αντίθετα, γυρεύοντας διαρκώς τις προθέσεις του Θεού σε όλα τα πράγματα, ασυνείδητα, θα καταστείς άτομο που συμμορφώνεται με το θέλημα του Θεού.

Οι άνθρωποι δεν μπορούν να δουν ούτε να αγγίξουν το έργο του Θεού, αλλά όσον αφορά τον Θεό, οι ενέργειες του κάθε ανθρώπου ξεχωριστά —καθώς και η στάση τους απέναντί Του— δεν είναι απλώς αντιληπτές από τον Θεό, αλλά και ορατές σ’ Αυτόν. Αυτό είναι κάτι που όλοι θα πρέπει να αναγνωρίσουν και να κατανοήσουν με απόλυτη σαφήνεια. Μπορεί να αναρωτιέσαι συνέχεια, «Γνωρίζει, άραγε, ο Θεός τι πράττω εδώ; Γνωρίζει ο Θεός τι σκέφτομαι ακριβώς αυτήν τη στιγμή; Μπορεί ναι, μπορεί και όχι». Αν υιοθετήσεις τη συγκεκριμένη άποψη, ακολουθώντας και πιστεύοντας στον Θεό, αλλά αμφιβάλλοντας για το έργο και την ύπαρξή Του, τότε αργά ή γρήγορα, θα έρθει μια μέρα που θα Του προκαλέσεις θυμό, διότι ταλαντεύεσαι κιόλας στο χείλος ενός επικίνδυνου γκρεμού. Έχω δει ανθρώπους που πιστεύουν στον Θεό εδώ και πολλά χρόνια, αλλά ακόμα δεν έχουν κερδίσει την αλήθεια-πραγματικότητα, πολύ λιγότερο δε έχουν καταλάβει το θέλημα του Θεού. Αυτοί οι άνθρωποι δεν σημειώνουν καμία πρόοδο στη ζωή τους και στο ανάστημά τους, εμμένοντας μόνο στα πιο ρηχά δόγματα. Αυτό συμβαίνει, επειδή τέτοιοι άνθρωποι δεν έχουν θεωρήσει ποτέ τον λόγο του Θεού ως την ίδια τη ζωή, και ποτέ δεν έχουν βρεθεί αντιμέτωποι με την ύπαρξή Του ούτε και την έχουν αποδεχτεί. Μήπως πιστεύεις ότι μόλις βλέπει τέτοιους ανθρώπους, ο Θεός πλημμυρίζει από αγαλλίαση; Του χαρίζουν παρηγοριά; Έτσι, εκείνο που αποφασίζει τη μοίρα των ανθρώπων είναι το πώς πιστεύουν στον Θεό. Αναφορικά με το πώς οι άνθρωποι αναζητούν και πώς οι άνθρωποι προσεγγίζουν τον Θεό, η στάση των ανθρώπων είναι μείζονος σημασίας. Μην παραμελείς τον Θεό λες και είναι μία μάζα κενού αέρα που αιωρείται στο πίσω μέρος του μυαλού σου· πάντα να σκέφτεσαι ότι ο Θεός στον οποίο πιστεύεις είναι ζωντανός Θεός, πραγματικός Θεός. Δεν κάθεται ψηλά στον τρίτο ουρανό, χωρίς να κάνει τίποτα. Αντίθετα, διερευνά συνεχώς τις καρδιές όλων, παρατηρώντας τι σκαρώνεις, παρακολουθώντας και την πιο μικρή λέξη και την πιο μικρή πράξη σου, παρακολουθώντας πώς συμπεριφέρεσαι και βλέποντας ποια είναι η στάση σου απέναντί Του. Είτε είσαι πρόθυμος να δώσεις τον εαυτό σου στον Θεό είτε όχι, όλη σου η συμπεριφορά και οι εσώτερες σκέψεις και ιδέες σου ξεσκεπάζονται ενώπιόν Του και παρακολουθούνται από Εκείνον. Η άποψη του Θεού για εσένα, καθώς και η στάση Του απέναντί σου αλλάζουν διαρκώς, λόγω της συμπεριφοράς σου, λόγω των πράξεών σου και λόγω της στάσης σου απέναντί Του. Θα ήθελα να προσφέρω μερικές συμβουλές σε κάποιους ανθρώπους: Μην εναποθέτετε τον εαυτό σας σαν βρέφη στα χέρια του Θεού, λες και Εκείνος θα έπρεπε να σε υπεραγαπά, λες και δεν θα μπορούσε ποτέ να σε αφήσει και λες και η στάση Του απέναντί σου είναι σταθερή και δεν θα μπορούσε ποτέ να αλλάξει, και σε συμβουλεύω να πάψεις να ονειρεύεσαι! Ο Θεός είναι δίκαιος ως προς τη μεταχείρισή Του για κάθε άνθρωπο ξεχωριστά και είναι σοβαρός ως προς την προσέγγισή Του στο έργο της κατάκτησης και σωτηρίας των ανθρώπων. Αυτή είναι η διαχείρισή Του. Μεταχειρίζεται το κάθε άτομο σοβαρά και όχι σαν κατοικίδιο με το οποίο παίζει. Η αγάπη του Θεού προς τους ανθρώπους δεν είναι το είδος της αγάπης που θα τους περιποιηθεί υπερβολικά και θα τους κακομάθει, ούτε το έλεος και η ανεκτικότητά Του απέναντι στο ανθρώπινο γένος είναι επιεική ή απρόσεκτα. Αντιθέτως, η αγάπη του Θεού για τους ανθρώπους περιλαμβάνει την εκτίμηση, την ευσπλαχνία και τον σεβασμό για τη ζωή· το έλεος και η ανεκτικότητά Του εκφράζουν τις προσδοκίες Του για αυτούς και είναι αυτά που χρειάζεται η ανθρωπότητα για να επιβιώσει. Ο Θεός είναι ζωντανός και ο Θεός πράγματι υπάρχει· η στάση Του απέναντι στο ανθρώπινο γένος έχει αρχές, δεν είναι σε καμία περίπτωση ένα σύνολο δογματικών κανόνων και μπορεί να μεταβληθεί. Οι προθέσεις Του για το ανθρώπινο γένος σταδιακά αλλάζουν και μετασχηματίζονται, ανάλογα με τις περιστάσεις καθώς προκύπτουν, και μαζί με τη στάση του κάθε ανθρώπου. Επομένως, θα πρέπει να γνωρίζεις, με απόλυτη σαφήνεια, μέσα στην καρδιά σου ότι η ουσία του Θεού είναι αμετάβλητη και ότι η διάθεσή Του θα εκφραστεί σε διαφορετικούς χρόνους και διαφορετικά πλαίσια. Εσύ μπορεί να μην θεωρείς ότι πρόκειται για σοβαρό ζήτημα και μπορεί να χρησιμοποιείς τις προσωπικές σου αντιλήψεις για να φανταστείς πώς θα πρέπει να πράττει ο Θεός. Ωστόσο, υπάρχουν στιγμές που ισχύει το διαμετρικά αντίθετο της άποψής σου και, χρησιμοποιώντας τις προσωπικές σου αντιλήψεις στην προσπάθειά σου να υπολογίσεις τον Θεό, Τον έχεις κιόλας οργίσει. Αυτό συμβαίνει επειδή ο Θεός δεν λειτουργεί όπως εσύ νομίζεις ούτε θα χειριστεί το ζήτημα όπως λες εσύ ότι θα το αντιμετωπίσει. Συνεπώς, σου υπενθυμίζω να είσαι προσεκτικός και συνετός όταν προσεγγίζεις το οτιδήποτε γύρω σου, και να μάθεις να ασκείσαι σύμφωνα με την αρχή του «να ακολουθείς την οδό του Θεού: να έχεις φόβο Θεού και να αποφεύγεις το κακό» στα πάντα. Πρέπει να αναπτύξεις μια σταθερή κατανόηση αναφορικά με τα ζητήματα του θελήματος και της στάσης του Θεού, πρέπει να βρεις διαφωτισμένους ανθρώπους για να σου επικοινωνήσουν αυτά τα ζητήματα και πρέπει να αναζητήσεις με πάσα ειλικρίνεια. Μη θεωρείς τον Θεό της πίστης σου ως μαριονέτα —κρίνοντάς Τον κατά βούληση, καταλήγοντας σε αυθαίρετα συμπεράσματα γι’ Αυτόν και μη συμπεριφερόμενος στον Θεό με τον σεβασμό που Του αξίζει. Καθώς ο Θεός σού φέρνει σωτηρία και καθορίζει το αποτέλεσμά σου, μπορεί να σου χαρίσει έλεος ή ανεκτικότητα ή κρίση και παίδευση, αλλά σε κάθε περίπτωση, η στάση Του απέναντί σου δεν είναι παγιωμένη. Εξαρτάται από τη δική σου στάση απέναντί Του, καθώς και την κατανόησή σου για Αυτόν. Μην επιτρέψεις σε μια περαστική πτυχή της γνώσης ή της κατανόησής σου για τον Θεό να Τον ορίσει για πάντα. Μην πιστεύετε σε έναν νεκρό Θεό· πιστέψτε στον ζωντανό. Να το θυμάστε! Αν και έχω συζητήσει κάποιες αλήθειες εδώ —αλήθειες που έπρεπε να ακούσετε— υπό το φως της παρούσας κατάστασής σας και του παρόντος αναστήματός σας, δεν πρόκειται να απαιτήσω περισσότερα από σας τώρα, για να μην υπονομεύσω τον ενθουσιασμό σας. Κάτι τέτοιο θα μπορούσε να γεμίσει τις καρδιές σας με υπερβολική θλίψη και να σας κάνει να νιώσετε υπερβολικά μεγάλη απογοήτευση απέναντι στον Θεό. Αντ’ αυτού, ελπίζω να μπορέσετε να χρησιμοποιήσετε μια θεοφοβούμενη καρδιά και να υιοθετήσετε μια στάση που δείχνει σεβασμό στον Θεό όταν βαδίζετε στο μονοπάτι που απλώνεται μπροστά. Μην αντιμετωπίζετε επιπόλαια το ζήτημα του πώς να πιστεύετε στον Θεό· αντιμετωπίστε το ως ένα από τα μεγαλύτερα ζητήματα που υπάρχουν. Βάλτε το στην καρδιά σας, συσχετίστε το με την πραγματικότητα και συνδέστε το με την πραγματική ζωή· μην το κάνες απλώς τυπικά —διότι πρόκειται για ζήτημα ζωής και θανάτου, και είναι αυτό που θα καθορίσει το πεπρωμένο σου. Μην το αντιμετωπίζετε σαν αστείο ή σαν παιδικό παιχνίδι! Έχοντας μοιραστεί μαζί σας τα λόγια αυτά σήμερα, αναρωτιέμαι πόση κατανόηση έχει αποκομίσει το μυαλό σας. Υπάρχουν ερωτήματα που θέλετε να θέσετε πάνω σε αυτά που είπα εδώ σήμερα;

Παρόλο που τα συγκεκριμένα θέματα είναι κάπως καινούρια και λίγο απομακρυσμένα από τις απόψεις σας, από τις συνηθισμένες επιδιώξεις σας και από αυτά στα οποία τείνετε να δίνετε προσοχή, νομίζω ότι, αφού έχετε συναναστραφεί σχετικά με αυτά για μια χρονική περίοδο, θα αναπτύξετε μια κοινή κατανόηση για όλα όσα είπα εδώ. Όλα αυτά τα θέματα είναι πολύ νέα και είναι θέματα που δεν έχετε εξετάσει ποτέ πριν, οπότε ελπίζω ότι δεν θα σας επιβαρύνουν με κανέναν τρόπο. Δεν τα λέω αυτά σήμερα για να σας φοβίσω ούτε τα χρησιμοποιώ ως τρόπο για να σας κλαδέψω· στόχος Μου είναι, μάλλον, να σας βοηθήσω να καταλάβετε πραγματικά γεγονότα για την αλήθεια. Επειδή υπάρχει ένα χάσμα μεταξύ ανθρωπότητας και Θεού, αν και οι άνθρωποι πιστεύουν στον Θεό, δεν Τον έχουν κατανοήσει ποτέ ούτε γνωρίζουν τη στάση Του. Οι άνθρωποι δεν έχουν υπάρξει επίσης ποτέ ιδιαίτερα ενθουσιώδεις ως προς το ενδιαφέρον τους για τη στάση του Θεού. Αντίθετα, πίστευαν και προχωρούσαν στα τυφλά, και υπήρξαν πάντοτε απρόσεκτοι στη γνώση και την κατανόησή τους για τον Θεό. Επομένως, νιώθω υποχρεωμένος να σας ξεκαθαρίσω τα ζητήματα αυτά, και να σας βοηθήσω να καταλάβετε τι Θεός είναι ακριβώς ο Θεός στον οποίον πιστεύετε, καθώς επίσης και τι σκέφτεται, ποια είναι η στάση Του στη μεταχείριση διαφορετικών ειδών ανθρώπων, πόσο απέχετε από την εκπλήρωση των απαιτήσεών Του και πόσο μεγάλη είναι η διαφορά μεταξύ των δικών σας ενεργειών και του προτύπου που απαιτεί Εκείνος. Στόχος όταν σας πληροφορεί για αυτά τα πράγματα είναι να σας δώσει ένα μέτρο σύγκρισης με το οποίο θα υπολογίζετε τον εαυτό σας και ώστε να ξέρετε σε ποια συγκομιδή έχει οδηγήσει ο δρόμος στον οποίο βαδίζετε, τι δεν έχετε αποκτήσει στον δρόμο αυτόν και σε ποιες περιοχές απλά δεν συμμετείχατε. Όταν επικοινωνείτε μεταξύ σας, συνήθως μιλάτε για θέματα τετριμμένα, τα οποία είναι πολύ περιορισμένα σε πεδίο εφαρμογής και ρηχά σε περιεχόμενο. Υπάρχει μια απόσταση, ένα χάσμα, ανάμεσα σε όσα συζητάτε και στις προθέσεις του Θεού, καθώς επίσης και ανάμεσα στις συζητήσεις σας και στο πεδίο και το πρότυπο των απαιτήσεων του Θεού. Αν συνεχίσετε έτσι, με την πάροδο του χρόνου, αυτό θα καταλήξει στο να παρεκκλίνετε περαιτέρω από την οδό του Θεού. Απλά παίρνετε τις παρούσες ομιλίες του Θεού και τις μετατρέπετε σε αντικείμενα λατρείας και τις βλέπετε ως τελετουργίες και κανονισμούς. Αυτό είναι το μόνο που κάνετε! Στην πραγματικότητα, ο Θεός απλά δεν έχει θέση στις καρδιές σας και δεν έχει αποκτήσει ποτέ πραγματικά τις καρδιές σας. Μερικοί άνθρωποι πιστεύουν ότι η γνώση του Θεού είναι πολύ δύσκολη και αυτή είναι η αλήθεια. Είναι όντως δύσκολη. Αν οι άνθρωποι αναγκαστούν να κάνουν τα καθήκοντά τους και να υλοποιούν τα πράγματα εξωτερικά και να εργαστούν σκληρά, τότε θα σκεφτούν ότι η πίστη στον Θεό είναι πανεύκολη, επειδή όλα αυτά τα πράγματα εμπίπτουν στο πεδίο της ανθρώπινης δυνατότητας. Ωστόσο, τη στιγμή που το θέμα μετατοπίζεται στις προθέσεις του Θεού και τη στάση Του απέναντι στην ανθρωπότητα, τότε από την οπτική όλων, τα πράγματα γίνονται πραγματικά λίγο πιο δύσκολα. Αυτό συμβαίνει, επειδή κάτι τέτοιο συνεπάγεται την κατανόηση της αλήθειας από τους ανθρώπους και την είσοδό τους στην πραγματικότητα, άρα φυσικά και θα υπάρχει ένας βαθμός δυσκολίας! Εντούτοις, αφού περάσεις από την πρώτη πόρτα και αρχίσεις να επιτυγχάνεις είσοδο, σταδιακά τα πράγματα γίνονται όλο και πιο εύκολα.

Το σημείο εκκίνησης για τον σεβασμό προς τον Θεό είναι να Τον μεταχειρίζεστε σαν Θεό

Πριν λίγο καιρό, κάποιος έθεσε ένα ερώτημα: Πώς γίνεται παρόλο που γνωρίζουμε περισσότερα για τον Θεό από ό,τι ο Ιώβ, να μην μπορούμε ακόμα να νιώσουμε φόβο Θεού; Το ζήτημα αυτό το θίξαμε λίγο πριν. Στην πραγματικότητα, έχουμε συζητήσει την ουσία αυτού του ερωτήματος προηγουμένως, η οποία είναι ότι, παρόλο που ο Ιώβ δεν γνώριζε τότε τον Θεό, Τον αντιμετώπιζε και πάλι σαν Θεό και Τον θεωρούσε Κυρίαρχο των ουρανών και της γης και όλων των πραγμάτων. Ο Ιώβ δεν θεωρούσε τον Θεό εχθρό· αντίθετα, Τον λάτρευε ως τον Δημιουργό των πάντων. Γιατί οι άνθρωποι σήμερα αντιστέκονται τόσο πολύ στον Θεό; Γιατί δεν είναι ικανοί να νιώσουν φόβο Θεού; Ένας λόγος είναι ότι ο Σατανάς τούς έχει διαφθείρει εις βάθος και με μια τόσο βαθιά ριζωμένη σατανική φύση, οι άνθρωποι έχουν γίνει εχθροί του Θεού. Έτσι, αν και πιστεύουν στον Θεό και Τον αναγνωρίζουν, είναι ακόμα σε θέση να Του αντιστέκονται και να εναντιώνονται σ’ Αυτόν. Αυτό το καθορίζει η ανθρώπινη φύση. Ο άλλος λόγος είναι ότι, παρά την πίστη τους στον Θεό, οι άνθρωποι απλά δεν τον αντιμετωπίζουν ως Θεό. Αντίθετα, πιστεύουν ότι Εκείνος εναντιώνεται στην ανθρωπότητα, θεωρώντας Τον εχθρό τους, και αισθάνονται πως είναι ασυμβίβαστοι με τον Θεό. Είναι τόσο απλό. Δεν αναφέρθηκε το ζήτημα αυτό κατά την προηγούμενη συνεδρία μας; Σκεφτείτε το: Αυτός δεν είναι ο λόγος; Μπορεί να έχεις κάποια μικρή γνώση του Θεού, αλλά τι ακριβώς περιλαμβάνει η γνώση αυτή; Δεν είναι αυτό για το οποίο μιλούν όλοι; Δεν είναι αυτό που σου είπε ο Θεός; Εσύ είσαι εξοικειωμένος μόνο με τις θεωρητικές και δογματικές πτυχές του —μα έχεις εκτιμήσει ποτέ το αληθινό πρόσωπο του Θεού; Έχεις υποκειμενική γνώση; Διαθέτεις πρακτική γνώση και εμπειρία; Εάν ο Θεός δεν σου το είχε πει, εσύ θα μπορούσες να το γνωρίζεις; Η θεωρητική σου γνώση δεν αντιπροσωπεύει πραγματική γνώση. Εν ολίγοις, ανεξάρτητα από το πόσα γνωρίζεις ή πώς έφτασες σε σημείο να τα γνωρίζεις, μέχρι να αποκτήσεις πραγματική κατανόηση του Θεού, Αυτός θα είναι εχθρός σου και, μέχρι να αρχίσεις να αντιμετωπίσεις στ’ αλήθεια τον Θεό ως Θεό, Εκείνος θα είναι εναντιώνεται σ’ εσένα, διότι αποτελείς προσωποποίηση του Σατανά.

Όταν βρίσκεσαι μαζί με τον Χριστό, ίσως να μπορείς να Του σερβίρεις τρία γεύματα την ημέρα ή να Του σερβίρεις τσάι και να φροντίζεις για τις ανάγκες της ζωής Του· θα φαίνεται ότι μεταχειρίζεσαι τον Χριστό σαν Θεό. Όποτε συμβαίνει κάτι, οι απόψεις των ανθρώπων είναι πάντοτε αντίθετες με εκείνες του Θεού· οι άνθρωποι πάντα αποτυγχάνουν να κατανοήσουν και να αποδεχτούν την άποψη του Θεού. Αν και οι άνθρωποι μπορεί να τα πηγαίνουν καλά με τον Θεό επιφανειακά, αυτό δεν σημαίνει ότι είναι συμβατοί με Αυτόν. Αμέσως μόλις συμβεί κάτι, αναδύεται η αλήθεια της επαναστατικότητας της ανθρωπότητας, επιβεβαιώνοντας έτσι την εχθρότητα που υπάρχει ανάμεσα στους ανθρώπους και στον Θεό. Η εχθρότητα αυτή δεν είναι εχθρότητα εναντίωσης του Θεού στους ανθρώπους ή εχθρότητα κατά την οποία θέλει ο Θεός να είναι εχθρικός προς αυτούς, ούτε τους θέτει στο αντίπαλο στρατόπεδο από τον ίδιο και τους μεταχειρίζεται με τέτοιον τρόπο. Πρόκειται, μάλλον, για την ουσία εναντίωσης προς τον Θεό που ενεδρεύει πίσω από την υποκειμενική βούληση και το υποσυνείδητο των ανθρώπων. Από τη στιγμή που οι άνθρωποι θεωρούν όλα όσα προέρχονται από τον Θεό ως αντικείμενα της έρευνάς τους, η ανταπόκρισή τους σε ό,τι προέρχεται από τον Θεό και σε ό,τι Τον αφορά είναι, πάνω απ’ όλα, εικασία, αμφιβολία και, στη συνέχεια, γρήγορη υιοθέτηση μιας στάσης που αντιμάχεται τον Θεό και Του εναντιώνεται. Αμέσως μετά, φέρουν μια αρνητική διάθεση στις διαμάχες ή στους ανταγωνισμούς με τον Θεό, φτάνοντας στο σημείο να αμφιβάλλουν ακόμη και για το αν αξίζει να ακολουθήσει κανείς έναν τέτοιο Θεό. Παρά το γεγονός ότι ο ορθολογισμός τους τους λέει ότι δεν θα πρέπει να προχωρήσουν κατ’ αυτόν τον τρόπο, εκείνοι θα επιλέξουν και πάλι να το πράξουν παρά τον ίδιο τους τον εαυτό, έτσι ώστε να συνεχίσουν χωρίς δισταγμό μέχρι το τέλος. Για παράδειγμα, ποια είναι η πρώτη αντίδραση κάποιων ανθρώπων όταν ακούν φήμες ή διαβολές για τον Θεό; Η πρώτη τους αντίδραση είναι να αναρωτηθούν αν οι φήμες αυτές αληθεύουν και κατά πόσο είναι υπαρκτές, κι ύστερα υιοθετούν μια στάση αναμονής για το αποτέλεσμα. Εν συνεχεία, αρχίζουν να σκέπτονται: «Είναι αδύνατον να το επιβεβαιώσω αυτό. Έγινε πράγματι; Αυτή η φήμη αληθεύει ή όχι;» Αν και άνθρωποι σαν κι αυτούς δεν το δείχνουν επιφανειακά, στην καρδιά τους έχουν κιόλας αρχίσει να αμφιβάλλουν και έχουν αρχίσει κιόλας να αρνούνται τον Θεό. Ποια είναι η ουσία της συγκεκριμένης στάσης και μιας τέτοιας άποψης; Δεν είναι προδοσία; Μέχρι να βρεθούν αντιμέτωποι με αυτό το θέμα, δεν μπορείς να δεις ποιες είναι οι απόψεις αυτών των ανθρώπων· φαίνεται ότι δεν αντιμάχονται τον Θεό, λες και δεν Τον θεωρούν εχθρό. Ωστόσο, μόλις έρθουν αντιμέτωποι με κάποιο πρόβλημα, στέκονται αμέσως στο πλευρό του Σατανά και εναντιώνονται στον Θεό. Τι υποδηλώνει αυτό; Υποδηλώνει ότι άνθρωποι και Θεός βρίσκονται σε αντίθετα στρατόπεδα! Δεν είναι ότι ο Θεός θεωρεί την ανθρωπότητα ως εχθρό, αλλά ότι η ίδια η ουσία της ανθρωπότητας είναι εχθρική απέναντι στον Θεό. Ανεξάρτητα από το πόσον καιρό Τον ακολουθεί κάποιος ή πόσο μεγάλο τίμημα έχει πληρώσει, και ανεξάρτητα από το κατά πόσο εξυμνεί τον Θεό, κατά πόσο συγκρατεί τον εαυτό του για να μην Του αντιστέκεται, και ανεξάρτητα ακόμη και από το πόσο έντονα προτρέπει τον εαυτό του να Τον αγαπά, ποτέ δεν πρόκειται να καταφέρει να συμπεριφερθεί στον Θεό ως Θεό. Η ουσία των ανθρώπων δεν το καθορίζει αυτό; Αν Του συμπεριφέρεσαι ως Θεό και πιστεύεις ειλικρινά ότι είναι Θεός, μπορείς να έχεις ακόμα οποιαδήποτε αμφιβολία για Αυτόν; Είναι δυνατόν η καρδιά σου να τρέφει ακόμα ερωτηματικά σχετικά με Εκείνον; Δεν είναι δυνατόν, έτσι δεν είναι; Οι τάσεις αυτού του κόσμου είναι τόσο κακές, και το ίδιο κακή είναι και αυτή η ανθρώπινη φυλή· πώς γίνεται άρα να μην έχεις καμία αντίληψη ως προς αυτές; Εσύ ο ίδιος είσαι τόσο μοχθηρός, οπότε πώς γίνεται να μην έχεις καμία αντίληψη ως προς αυτό; Κι όμως, λίγες μόνο φήμες και μερικές διαβολές αρκούν για να εγείρουν τέτοιες πελώριες αντιλήψεις για τον Θεό και να σε οδηγήσουν στο να φαντάζεσαι τόσο πολλά πράγματα, κάτι που δείχνει πόσο ανώριμο είναι το ανάστημά σου! Το «ζουζούνισμα» από μερικά κουνούπια και λίγες αηδιαστικές μύγες —αυτό χρειάζεται μόνο για να παραπλανηθείς; Τι άτομο είναι αυτό; Γνωρίζεις, μήπως, τι σκέφτεται ο Θεός για τέτοιους ανθρώπους; Στην πραγματικότητα, η στάση του Θεού ως προς τον χειρισμό τους είναι πολύ ξεκάθαρη. Ο χειρισμός του Θεού προς αυτούς είναι αποκλειστικά και μόνο η αδιαφορία —η στάση Του είναι να μην τους δίνει απολύτως καμία σημασία και να μην παίρνει στα σοβαρά τους αδαείς αυτούς ανθρώπους. Γιατί αυτό; Διότι ο Θεός ποτέ δεν σχεδίασε στην καρδιά Του να αποκτήσει τους συγκεκριμένους ανθρώπους, οι οποίοι δεσμεύτηκαν να είναι εχθρικοί απέναντί Του ως το τέλος, και που ποτέ δεν σχεδίαζαν να αναζητήσουν μια οδό συμβατότητας με Αυτόν. Τα λόγια που ξεστόμισα ίσως να πλήγωσαν μερικούς ανθρώπους. Λοιπόν, είστε πρόθυμοι να Με αφήνετε να σας πληγώνω πάντα έτσι; Είτε είστε πρόθυμοι είτε όχι, όσα λέω είναι αλήθεια! Εάν σας πληγώνω πάντα έτσι και εκθέτω πάντα τις ουλές σας με αυτόν τον τρόπο, θα επηρεάσει αυτό την ευγενή εικόνα του Θεού που τρέφετε στις καρδιές σας; (Όχι.) Συμφωνώ ότι δεν θα το κάνει, διότι απλά δεν υπάρχει Θεός στις καρδιές σας. Ο ευγενής Θεός που κατοικεί στις καρδιές σας —αυτός που υπερασπίζεστε και προστατεύετε με σθένος— απλά δεν είναι ο Θεός. Πρόκειται, μάλλον, για πλάσμα της ανθρώπινης φαντασίας· απλώς δεν υπάρχει. Άρα, είναι πολύ καλύτερο που εκθέτω την απάντηση σε αυτό το αίνιγμα· αυτό δεν ξεσκεπάζει ολόκληρη την αλήθεια; Ο πραγματικός Θεός δεν είναι όπως τον φαντάζονται οι άνθρωποι. Ελπίζω να μπορείτε όλοι να αντιμετωπίσετε την πραγματικότητα αυτή και αυτό θα σας βοηθήσει στη γνώση σας για τον Θεό.

Εκείνοι που δεν αναγνωρίζονται από τον Θεό

Υπάρχουν μερικοί άνθρωποι, η πίστη των οποίων δεν έχει αναγνωριστεί ποτέ μέσα στην καρδιά του Θεού. Με άλλα λόγια, ο Θεός δεν αναγνωρίζει ότι αυτοί είναι ακόλουθοι Του, διότι δεν επαινεί τα πιστεύω τους. Διότι, ανεξάρτητα από το πόσα χρόνια ακολουθούν τον Θεό, οι ιδέες και οι απόψεις τους δεν άλλαξαν ποτέ· είναι σαν τους άπιστους· προσκολλώνται στις αρχές και τις μεθόδους που έχουν οι άπιστοι για να αλληλεπιδρούν με τους άλλους και στους νόμους των απίστων σχετικά με την επιβίωση και την πίστη. Ποτέ δεν δέχτηκαν τον λόγο του Θεού ως τη ζωή τους, ποτέ δεν πίστεψαν ότι ο λόγος του Θεού είναι αλήθεια, ποτέ δεν είχαν την πρόθεση να δεχτούν τη σωτηρία του Θεού και ποτέ δεν αναγνώρισαν τον Θεό ως Θεό τους. Θεωρούν την πίστη στον Θεό σαν κάποιο είδος ερασιτεχνικού χόμπι, αντιμετωπίζοντάς Τον σαν απλή πνευματική τροφή· έτσι, δεν νομίζουν ότι αξίζει να προσπαθήσουν να κατανοήσουν τη διάθεση ή την ουσία του Θεού. Μπορεί να ειπωθεί ότι όλα όσα αντιστοιχούν στον αληθινό Θεό δεν έχουν καμία σχέση με αυτούς τους ανθρώπους· δεν ενδιαφέρονται ούτε τους απασχολεί να δώσουν προσοχή. Αυτό οφείλεται στο γεγονός ότι βαθιά στις καρδιές τους υπάρχει πάντα μια δυνατή φωνή που τους λέει πάντοτε, «Ο Θεός είναι αόρατος και ανέγγιχτος, και δεν υπάρχει». Πιστεύουν ότι η προσπάθεια κατανόησης του Θεού αυτού δεν θα άξιζε τις προσπάθειές τους, και ότι κάνοντάς το αυτό θα κορόιδευαν τους εαυτούς τους. Πιστεύουν πως με το να αναγνωρίζουν τον Θεό μόνο στα λόγια, χωρίς να παίρνουν πραγματική θέση και χωρίς να αφοσιώνονται σε κάποια πραγματική ενέργεια, φέρονται ιδιαίτερα έξυπνα. Πώς βλέπει ο Θεός τέτοιους ανθρώπους; Τους βλέπει ως άπιστους. Κάποιοι άνθρωποι ρωτούν, «Μπορούν οι άπιστοι να διαβάζουν τα λόγια του Θεού; Μπορούν να εκτελέσουν τα καθήκοντά τους; Μπορούν να πουν τα λόγια: “Εγώ θα ζήσω για τον Θεό”;» Αυτό που βλέπουν συνήθως οι άνθρωποι είναι οι εικόνες των ανθρώπων που προβάλλονται στην επιφάνεια· δεν βλέπουν την ουσία των ανθρώπων. Ωστόσο, ο Θεός δεν κοιτάζει τις επιφανειακές αυτές εικόνες· Εκείνος βλέπει μόνο τις εσωτερικές τους ουσίες. Έτσι, αυτό είναι το είδους της στάσης και του ορισμού που έχει ο Θεός απέναντι στους εν λόγω ανθρώπους. Οι άνθρωποι αυτοί λένε, «Γιατί ο Θεός κάνει το τάδε; Γιατί ο Θεός κάνει το δείνα; Δεν μπορώ να το καταλάβω αυτό· δεν μπορώ να καταλάβω εκείνο· αυτό δεν συμβαδίζει με τις ανθρώπινες αντιλήψεις· πρέπει να μου το εξηγήσεις Εσύ…» Ως απάντηση σε αυτό, ρωτάω: Είναι πραγματικά απαραίτητο να σου εξηγήσω αυτά τα ζητήματα; Στην πραγματικότητα, έχουν τα ζητήματα αυτά καμιά σχέση μαζί σου; Ποιος νομίζεις ότι είσαι; Από πού προέρχεσαι; Έχεις στ’ αλήθεια τα προσόντα να κάνεις υποδείξεις στον Θεό; Πιστεύεις σε Αυτόν; Εκείνος αναγνωρίζει την πίστη σου; Δεδομένου ότι η πίστη σου δεν έχει καμία σχέση με τον Θεό, τι δουλειά μπορεί να έχουν οι δικές Του πράξεις με εσένα; Δεν ξέρεις τη θέση σου στην καρδιά του Θεού, άρα πώς μπορείς να έχεις τα προσόντα να κάνεις διάλογο μαζί Του;

Λόγια νουθεσίας

Δε νιώθετε άβολα μετά το άκουσμα αυτών των παρατηρήσεων; Παρόλο που ίσως να είστε απρόθυμοι είτε να ακούσετε είτε να δεχτείτε τα λόγια αυτά, αποτελούν όλα τους γεγονότα. Επειδή το συγκεκριμένο στάδιο του έργου επιτελείται μόνο από τον Θεό, αν δεν ενδιαφέρεσαι για τις προθέσεις Του, αν δεν σε νοιάζει καθόλου η στάση Του ούτε κατανοείς την ουσία και τη διάθεσή Του, εσύ θα είσαι αυτός που στο τέλος θα χάσει. Μην κατηγορείτε τα λόγια Μου για δυσκολία στο άκουσμα και μην τους προσάπτετε ότι σβήνουν τον ενθουσιασμό σας. Εγώ λέω την αλήθεια· πρόθεσή Μου δεν είναι να σας αποθαρρύνω. Ανεξάρτητα από το τι σας ζητώ και από το πώς απαιτείται από εσάς να το πράξετε, ελπίζω να βαδίζετε στο σωστό μονοπάτι και να ακολουθείτε την οδό του Θεού και να μην αποκλίνετε ποτέ από το σωστό μονοπάτι. Αν δεν προχωράς σύμφωνα με τον λόγο του Θεού ούτε ακολουθείς την οδό Του, τότε δεν υπάρχει καμία αμφιβολία ότι επαναστατείς εναντίον του Θεού και ότι έχεις απομακρυνθεί από το σωστό μονοπάτι. Έτσι, αισθάνομαι ότι υπάρχουν κάποια ζητήματα που πρέπει να σας διευκρινίσω και πως πρέπει να σας ωθήσω να πιστεύετε χωρίς αμφιβολία, ξεκάθαρα, και χωρίς ούτε ένα ψήγμα αβεβαιότητας, και να σας βοηθήσω να έχετε ξεκάθαρη κατανόηση της στάσης του Θεού, των προθέσεών Του, του πώς ο Θεός οδηγεί τους ανθρώπους στην τελείωση και του τρόπου με τον οποίο καθορίζει τα αποτελέσματα των ανθρώπων. Εάν έρθει μια μέρα, κατά την οποία θα είσαι ανίκανος να επιβιβαστείς στο συγκεκριμένο μονοπάτι, Εγώ δε θα φέρω καμία ευθύνη, διότι τα λόγια αυτά έχουν ήδη λεχθεί σε εσένα πολύ καθαρά. Όσο για το πώς αντιμετωπίζεις το δικό σου αποτέλεσμα, αυτό το ζήτημα εξαρτάται αποκλειστικά από εσένα. Όσον αφορά τα αποτελέσματα διαφόρων ειδών ανθρώπων, ο Θεός κρατά διαφορετικές στάσεις, έχει τους δικούς Του τρόπους να τους μετρήσει, καθώς και το δικό Του πρότυπο απαιτήσεων γι’ αυτούς. Το πρότυπό Του για να μετρά τα αποτελέσματα των ανθρώπων είναι δίκαιο για όλους —δεν υπάρχει καμία αμφιβολία γι’ αυτό! Συνεπώς, οι φόβοι ορισμένων είναι περιττοί. Ανακουφιστήκατε τώρα; Αυτά για σήμερα. Αντίο σας!

17 Οκτωβρίου 2013

ΕΥΑΓΓΕΛΙΟ ΤΟΥ ΕΡΧΟΜΟΥ ΤΗΣ ΒΑΣΙΛΕΙΑΣ

Πώς να γνωρίσει κανείς τη διάθεση του Θεού και τα αποτελέσματα που θα επιτύχει το έργο Του

Πόσο βαριά ζυγίζουν τα αποτελέσματα των ανθρώπων στις καρδιές τους

Τα πιστεύω των ανθρώπων δεν μπορούν να υποκαταστήσουν την αλήθεια

Υπάρχουν πολλές απόψεις σχετικά με το πρότυπο βάσει του οποίου καθορίζει ο Θεός τα αποτελέσματα των ανθρώπων

Ακολουθήστε την οδό του Θεού: Να έχετε φόβο Θεού και να αποφεύγετε το κακό

Ο Θεός χρησιμοποιεί διάφορες δοκιμασίες για να εξετάσει κατά πόσο οι άνθρωποι σέβονται τον Θεό και αποφεύγουν το κακό

Το να μη σέβεσαι τον Θεό και να μην αποφεύγεις το κακό αποτελεί εναντίωση στον Θεό

Πώς καθορίζει ο Θεός τα αποτελέσματα των ανθρώπων και τα πρότυπα βάσει των οποίων το κάνει

Τα διάφορα είδη αμηχανίας που φέρνει στους ανθρώπους μια πρακτική ερώτηση

Κατανοήστε τη στάση του Θεού και παραμερίστε όλες τις παρανοήσεις για τον Θεό

Ποιος καθορίζει τα αποτελέσματα των ανθρώπων;

Οι άνθρωποι τείνουν να ορίζουν τον Θεό βάσει εμπειρίας

Η στάση του Θεού προς όσους δραπετεύουν κατά τη διάρκεια του έργου Του

Οι άνθρωποι που δραπετεύουν κατά το έργο του Θεού είναι εκείνοι που εγκαταλείπουν την αληθινή οδό

Οι μοίρες των ανθρώπων αποφασίζονται από τη στάση τους προς τον Θεό

Το σημείο εκκίνησης για τον σεβασμό προς τον Θεό είναι να Τον μεταχειρίζεστε σαν Θεό

Εκείνοι που δεν αναγνωρίζονται από τον Θεό

Λόγια νουθεσίας

Ρυθμίσεις

Συμπαγή χρώματα

Θέματα

Γραμματοσειρά

Μέγεθος γραμματοσειράς

Διάστημα γραμμής

Διάστημα γραμμής

Πλάτος σελίδας

Περιεχόμενα

Αναζήτηση