Σήμερα, συναναστρεφόμαστε σχετικά με ένα σημαντικό θέμα. Πρόκειται για ένα θέμα που έχει συζητηθεί ήδη από την αρχή του έργου του Θεού και το οποίο είναι πολύ μεγάλης σημασίας για κάθε άνθρωπο ξεχωριστά. Με άλλα λόγια, είναι ένα ζήτημα το οποίο όλοι θα αντιμετωπίσουν στην πορεία της πίστης στον Θεό, ένα ζήτημα που πρέπει να αντιμετωπιστεί. Είναι ένα καίριο, αναπόφευκτο θέμα που δεν μπορεί να αποφύγει η ανθρωπότητα. Μιλώντας για σημασία, ποιο είναι το πιο σημαντικό πράγμα για κάθε πιστό στον Θεό; Μερικοί άνθρωποι πιστεύουν ότι το πιο σημαντικό πράγμα είναι η κατανόηση των προθέσεων του Θεού· ορισμένοι πιστεύουν ότι το πιο σημαντικό είναι να τρώνε και να πίνουν περισσότερο από τα λόγια του Θεού· κάποιοι αισθάνονται ότι το πιο σημαντικό πράγμα είναι να γνωρίζουν τον εαυτό τους· άλλοι είναι της γνώμης ότι το πιο σημαντικό πράγμα είναι να μάθουν πώς να βρουν τη σωτηρία μέσω του Θεού, να Τον ακολουθούν και να ικανοποιούν τις προθέσεις Του. Για σήμερα, θα βάλουμε όλα αυτά τα ζητήματα στην άκρη. Και για τι πράγμα θα συζητήσουμε; Το θέμα είναι ο Θεός. Τούτο είναι το πιο σημαντικό θέμα για κάθε άνθρωπο; Τι συνεπάγεται αυτό το θέμα; Φυσικά, είναι αδύνατον να διαχωριστεί από τη διάθεση, την ουσία και το έργο του Θεού. Έτσι σήμερα, ας συζητήσουμε για «Το έργο του Θεού, η διάθεση του Θεού και ο ίδιος ο Θεός».

Από τη στιγμή που ο άνθρωπος άρχισε να πιστεύει στον Θεό, αντιμετωπίζει θέματα όπως το έργο του Θεού, η διάθεση του Θεού και ο ίδιος ο Θεός. Όταν πρόκειται για το έργο του Θεού, κάποιοι άνθρωποι θα πουν: «Το έργο του Θεού επιτελείται πάνω μας· το βιώνουμε καθημερινά, οπότε δεν μας είναι ανοίκειο». Όταν μιλούν για τη διάθεση του Θεού, μερικοί θα πουν: «Η διάθεση του Θεού αποτελεί ένα θέμα που μελετάμε, εξερευνάμε και στο οποίο επικεντρωνόμαστε σε ολόκληρη τη ζωή μας, άρα θα πρέπει να είναι οικείο προς εμάς». Όσο για τον ίδιο τον Θεό, ορισμένοι θα πουν: «Ο ίδιος ο Θεός είναι Αυτός που ακολουθούμε, Αυτός στον οποίο πιστεύουμε, και Αυτός που επιδιώκουμε, έτσι, και γι’ Αυτόν δεν είμαστε ανενημέρωτοι». Ο Θεός δεν σταμάτησε ποτέ το έργο Του, από την αρχή κιόλας της δημιουργίας· μέσω του έργου Του, συνέχισε να εκφράζει τη διάθεσή Του, χρησιμοποιώντας διάφορα μέσα για να εκφράσει τον λόγο Του. Την ίδια στιγμή, δεν σταμάτησε ποτέ να εκφράζει τον εαυτό Του και την ουσία Του στην ανθρωπότητα, εκφράζοντας τις προθέσεις Του προς τον άνθρωπο, καθώς και τις απαιτήσεις Του από αυτόν. Ως εκ τούτου, κυριολεκτικά, τα συγκεκριμένα θέματα δεν είναι ξένα σε κανέναν. Ωστόσο, για τους ανθρώπους που ακολουθούν τον Θεό σήμερα, το έργο Του, η διάθεσή Του, ακόμα και ο ίδιος Θεός τούς είναι, στ’ αλήθεια, όλα εντελώς ξένα. Γιατί, όμως, συμβαίνει αυτό; Καθώς ο άνθρωπος βιώνει το έργο του Θεού, έρχεται επίσης σε επαφή μαζί Του, με αποτέλεσμα να νοιώθει λες και καταλαβαίνει τη διάθεση του Θεού ή λες και γνωρίζει κάπως πώς είναι. Κατά συνέπεια, ο άνθρωπος δεν πιστεύει ότι είναι ξένος προς το έργο του Θεού ή τη διάθεσή Του. Μάλλον, ο άνθρωπος πιστεύει ότι είναι πολύ εξοικειωμένος με τον Θεό και κατανοεί πολλά για Αυτόν. Αλλά ως έχει τώρα, η κατανόηση αυτή για τον Θεό περιστέλλεται, για πολλούς, σε αυτά που έχουν διαβάσει στα βιβλία, συμπτύσσεται στην προσωπική εμπειρία, αναχαιτισμένη από τη φαντασία και, πάνω απ’ όλα, περιορισμένη στα γεγονότα που μπορούν να δουν με τα ίδια τους τα μάτια. Όλα αυτά είναι πολύ μακριά από τον ίδιο τον αληθινό Θεό. Και πόσο μακριά είναι αυτό το «μακριά»; Ίσως ο άνθρωπος να μην είναι σίγουρος για τον εαυτό του, ή ίσως ο άνθρωπος να έχει κάποια συναίσθηση, κάποια υποψία —αλλά όταν πρόκειται για τον ίδιο τον Θεό, η κατανόηση του ανθρώπου βρίσκεται υπερβολικά πολύ μακριά από την ουσία του ίδιου του αληθινού Θεού. Τούτος είναι και ο λόγος που, για ένα θέμα όπως «Το έργο του Θεού, η διάθεση του Θεού και ο ίδιος ο Θεός», είναι επιτακτική ανάγκη να προβαίνουμε σε συναναστροφή με συστηματικό και συγκεκριμένο τρόπο.

Στην πραγματικότητα, η διάθεση του Θεού είναι ανοιχτή σε όλους και δεν είναι κρυμμένη, επειδή ο Θεός ποτέ δεν απέφυγε εσκεμμένα κανέναν άνθρωπο, ούτε και επιδίωξε ποτέ συνειδητά να κρύψει τον εαυτό Του, για να αποτρέψει από τους ανθρώπους να Τον γνωρίσουν ή να Τον καταλάβουν. Η διάθεση του Θεού ήταν ανέκαθεν να είναι ανοικτός και να αντιμετωπίζει πάντα κάθε πρόσωπο με ειλικρίνεια. Στη διαχείριση του Θεού, ο Θεός επιτελεί το έργο Του ενώπιον όλων και το έργο Του επιτελείται πάνω σε κάθε άνθρωπο ξεχωριστά. Καθώς επιτελεί το έργο αυτό, αποκαλύπτει συνεχώς τη διάθεσή Του και χρησιμοποιεί συνεχώς την ουσία Του, και αυτό που έχει και αυτό που είναι, προκειμένου να καθοδηγεί και να συνδράμει κάθε άνθρωπο ξεχωριστά. Σε κάθε εποχή και στάδιο, ανεξάρτητα από το αν οι συνθήκες είναι καλές ή κακές, η διάθεση του Θεού είναι πάντοτε ανοιχτή σε κάθε άτομο, και τα υπάρχοντα και το Είναι Του είναι πάντοτε ανοιχτά σε κάθε άτομο, όπως ακριβώς η ζωή Του συνεχώς και αδιαλείπτως συνδράμει και υποστηρίζει το ανθρώπινο γένος. Παρ’ όλα αυτά, η διάθεση του Θεού παραμένει κρυμμένη σε κάποιους. Γιατί; Επειδή, παρόλο που οι άνθρωποι αυτοί ζουν μέσα στο έργο του Θεού και Τον ακολουθούν, ποτέ δεν έχουν προσπαθήσει να κατανοήσουν τον Θεό ούτε έχουν θελήσει να γνωρίσουν τον Θεό, πόσο μάλλον να Τον πλησιάσουν. Για τους συγκεκριμένους ανθρώπους, η κατανόηση της διάθεσης του Θεού προμηνύει ότι πλησιάζει το τέλος τους· σημαίνει ότι πρόκειται να κριθούν και να καταδικαστούν από τη διάθεση του Θεού. Επομένως, ποτέ δεν έχουν λαχταρήσει να καταλάβουν τον Θεό ή τη διάθεσή Του ούτε έχουν επιθυμήσει να κατανοήσουν ή να γνωρίσουν βαθύτερα τις προθέσεις του Θεού. Δεν επιδιώκουν να κατανοήσουν τις προθέσεις του Θεού μέσα από ενσυνείδητη συνεργασία —απλώς απολαμβάνουν αδιάκοπα και ποτέ δεν κουράζονται να κάνουν αυτά που θέλουν· να πιστεύουν στον Θεό που εκείνοι θέλουν· να πιστεύουν στον Θεό που υπάρχει μόνο στη φαντασία τους, στον Θεό που υπάρχει μόνο στις αντιλήψεις τους· και να πιστεύουν σε έναν Θεό που είναι άρρηκτα συνδεδεμένος με αυτούς στην καθημερινότητά τους. Όταν πρόκειται για τον ίδιο τον αληθινό Θεό, είναι απολύτως απαξιωτικοί και δεν έχουν καμία επιθυμία να Τον κατανοήσουν ή να Του δώσουν προσοχή, και πολύ λιγότερο επιθυμούν να έρθουν πιο κοντά Του. Χρησιμοποιούν τα λόγια που εκφράζει ο Θεός μόνο για να στολίσουν τον εαυτό τους, να αποκτήσουν ένα ωραίο εξωτερικό περίβλημα. Στα δικά τους μάτια, τούτο τους καθιστά κιόλας επιτυχημένους πιστούς και ανθρώπους που έχουν πίστη στην καρδιά τους για τον Θεό. Μέσα τους, καθοδηγούνται από τις φαντασιώσεις και τις αντιλήψεις τους, ακόμα και από τους προσωπικούς τους ορισμούς για τον Θεό. Ο ίδιος ο αληθινός Θεός, από την άλλη πλευρά, δεν έχει απολύτως καμία σχέση μαζί τους. Διότι, αν καταλάβαιναν τον ίδιο τον αληθινό Θεό, την αληθινή διάθεση του Θεού, και το τι έχει και είναι ο Θεός, τούτο θα σήμαινε ότι οι πράξεις, η πίστη και οι επιδιώξεις τους θα καταδικάζονταν. Τούτος είναι και ο λόγος για τον οποίο αποστρέφονται την κατανόηση της ουσίας του Θεού, αλλά και αποστρέφονται και είναι απρόθυμοι να αναζητήσουν ενεργά ή να προσευχηθούν για να καταλάβουν καλύτερα τον Θεό, να γνωρίσουν καλύτερα τις προθέσεις Του και να κατανοήσουν καλύτερα τη διάθεσή Του. Θα προτιμούσαν ο Θεός να είναι κάτι φανταστικό, κάτι κούφιο και ασαφές. Θα προτιμούσαν ο Θεός να είναι ακριβώς όπως τον έχουν πλάσει στη φαντασία τους, κάποιος υπό τις διαταγές τους, με ανεξάντλητη συνδρομή και πάντα διαθέσιμος. Όταν θέλουν να απολαύσουν τη χάρη του Θεού, ζητούν από τον Θεό να είναι η χάρη αυτή. Όταν χρειάζονται την ευλογία του Θεού, ζητούν από τον Θεό να είναι η εν λόγω ευλογία. Όταν αντιμετωπίζουν αντιξοότητες, ζητούν από τον Θεό να τους ενθαρρύνει, να τους φυλάει τα νώτα. Η γνώση των ανθρώπων αυτών για τον Θεό έχει κολλήσει μέσα στην περιχαράκωση της χάριτος και της ευλογίας. Η κατανόησή τους για το έργο του Θεού, τη διάθεσή Του και τον ίδιο τον Θεό περιορίζεται, επίσης, απλώς στις φαντασιοπληξίες τους και σε λόγια και δόγματα. Υπάρχουν, όμως, και μερικοί άνθρωποι που ανυπομονούν να κατανοήσουν τη διάθεση του Θεού, θέλουν πραγματικά να δουν τον ίδιο τον Θεό, και να κατανοήσουν στ’ αλήθεια τη διάθεση του Θεού, καθώς και το τι έχει και είναι. Αυτοί οι άνθρωποι επιδιώκουν την αλήθεια-πραγματικότητα και τη σωτηρία από τον Θεό, και επιζητούν να λάβουν την κατάκτηση, τη σωτηρία και την τελείωση από τον Θεό. Χρησιμοποιούν την καρδιά τους ώστε να διαβάζουν τον λόγο του Θεού, να εκτιμούν κάθε κατάσταση και κάθε άνθρωπο, γεγονός και οτιδήποτε έχει οργανώσει για εκείνους ο Θεός, και να προσεύχονται και να επιζητούν με ειλικρίνεια. Αυτό που θέλουν να γνωρίσουν περισσότερο είναι οι προθέσεις του Θεού και αυτό που θέλουν να κατανοήσουν περισσότερο είναι η πραγματική διάθεση και ουσία Του, ώστε να μην προσβάλλουν πλέον τον Θεό και, μέσω των εμπειριών τους, να μπορέσουν να δουν περισσότερη από την ομορφιά του Θεού και την αληθινή Του πλευρά. Συμβαίνει, επίσης, ώστε ένας αυθεντικά πραγματικός Θεός να υπάρχει μέσα στις καρδιές τους και να έχει μια θέση εκεί, έτσι ώστε να μη ζουν πλέον ανάμεσα σε φαντασιοπληξίες, αντιλήψεις ή αοριστίες. Για τους συγκεκριμένους ανθρώπους, ο λόγος που νοιώθουν μια πιεστική επιθυμία να κατανοήσουν τη διάθεση του Θεού και την ουσία Του είναι ότι τη διάθεση και την ουσία του Θεού η ανθρωπότητα τις χρειάζεται από στιγμή σε στιγμή κατά την πορεία των εμπειριών τους· η διάθεση και η ουσία Του είναι που παρέχουν ζωή καθ’ όλη τη διάρκεια της ζωής της. Τη στιγμή που θα κατανοήσουν τη διάθεση του Θεού, θα είναι ικανοί να νιώσουν μεγαλύτερο φόβο Θεού, να συνεργάζονται καλύτερα με το έργο Του, και να είναι πιο προσεκτικοί απέναντι στις προθέσεις Του και να κάνουν το καθήκον τους σωστά. Τέτοιες είναι οι συμπεριφορές απέναντι στη διάθεση του Θεού από δύο είδη ανθρώπων. Το πρώτο είδος δεν θέλει να κατανοήσει τη διάθεση του Θεού. Αν και λένε ότι θέλουν να κατανοήσουν τη διάθεση του Θεού, να καταφέρουν να γνωρίσουν τον ίδιο τον Θεό, να δουν αυτό που έχει και αυτό που είναι και να εκτιμήσουν πραγματικά τις προθέσεις Του, βαθιά μέσα τους θα προτιμούσαν να μην υπάρχει ο Θεός. Τούτο οφείλεται στο ότι το συγκεκριμένο είδος ανθρώπων συστηματικά επαναστατεί ενάντια στον Θεό και Του αντιστέκεται· πολεμούν τον Θεό για μια θέση στις ίδιες τους τις καρδιές και συχνά αμφιβάλλουν ή και αρνούνται την ύπαρξη του Θεού. Δεν θέλουν να επιτρέψουν στη διάθεση του Θεού ή στον ίδιο τον πραγματικό Θεό να καταλάβει τις καρδιές τους. Θέλουν μόνο να ικανοποιούν τις δικές τους επιθυμίες, φαντασιοπληξίες και φιλοδοξίες. Έτσι, οι άνθρωποι αυτοί μπορεί να πιστεύουν στον Θεό, να Τον ακολουθούν, και μπορεί ακόμα και να εγκαταλείψουν τις οικογένειες και τις δουλειές τους για Αυτόν, αλλά δεν αποφεύγουν τους κακούς τους τρόπους. Μερικοί μάλιστα κλέβουν ή σπαταλούν προσφορές, ή καταριούνται τον Θεό όταν είναι μόνοι τους, ενώ άλλοι μπορεί να χρησιμοποιούν τη θέση τους προκειμένου να καταθέτουν επανειλημμένα για τον εαυτό τους, να μεγαλοποιούν εαυτούς ανταγωνιζόμενοι τον Θεό για ανθρώπους και θέση. Χρησιμοποιούν διάφορες μεθόδους και μέτρα για να κάνουν τους ανθρώπους να τους λατρεύουν, προσπαθώντας συνεχώς να κερδίζουν ανθρώπους και να τους ελέγχουν. Μερικοί, μάλιστα, παραπλανούν εσκεμμένα τους ανθρώπους ώστε να πιστέψουν ότι είναι ο Θεός, προκειμένου να αντιμετωπίζονται όπως τον Θεό. Ποτέ δεν θα πουν σε κάποιον ότι έχουν διαφθαρεί, ότι είναι κι αυτοί διεφθαρμένοι και αλαζονικοί, δεν θα πουν σε κανέναν να μην τους λατρεύει και ότι, ανεξάρτητα από το πόσο καλά τα καταφέρνουν, όλα οφείλονται στην εξύψωση του Θεού και ότι πράττουν όσα πρέπει να πράττουν ούτως ή άλλως. Γιατί όμως δεν τα λένε αυτά; Διότι τρέμουν από τον φόβο τους μήπως χάσουν τη θέση τους στις καρδιές των ανθρώπων. Τούτος είναι ο λόγος για τον οποίο τέτοιοι άνθρωποι ποτέ δεν εξυμνούν τον Θεό και ποτέ δεν γίνονται μάρτυρες του Θεού, καθώς ποτέ δεν έχουν προσπαθήσει να Τον κατανοήσουν. Είναι δυνατόν να γνωρίζουν τον Θεό χωρίς να Τον κατανοούν; Αδύνατον! Έτσι, ενώ οι λέξεις στο θέμα «Το έργο του Θεού, η διάθεση του Θεού και ο ίδιος ο Θεός» μπορεί να είναι απλές, έχουν διαφορετική σημασία για τον καθένα. Για κάποιον που συχνά επαναστατεί ενάντια στον Θεό, Του αντιστέκεται και είναι εχθρικός απέναντί Του, τα λόγια προμηνύουν καταδίκη· ενώ κάποιος που επιδιώκει την αλήθεια-πραγματικότητα και έρχεται συχνά ενώπιον του Θεού για να αναζητήσει τις προθέσεις Του θα αγαπήσει αυτά τα λόγια όπως το ψάρι το νερό. Έτσι, ανάμεσά σας υπάρχουν εκείνοι που, όταν ακούν για τη διάθεση και το έργο του Θεού, αρχίζουν να πονοκεφαλιάζουν, οι καρδιές τους γεμίζουν αντίδραση και νοιώθουν εξαιρετικά άβολα. Υπάρχουν όμως και άλλοι μεταξύ σας, που νιώθουν ότι το θέμα αυτό είναι ακριβώς ό,τι χρειάζονται, επειδή τους κάνει τόσο καλό. Είναι κάτι που δεν μπορεί να λείπει από τη βιωματική εμπειρία τους· είναι η ουσία της ουσίας, το θεμέλιο της πίστης στον Θεό και κάτι που η ανθρωπότητα δεν μπορεί να εγκαταλείψει. Για όλους εσάς, το συγκεκριμένο θέμα μπορεί να φαίνεται κοντά και μακριά, αμφότερα, άγνωστο, κι όμως γνωστό. Αλλά, ανεξάρτητα από όλα τα παραπάνω, τούτο είναι ένα θέμα που όλοι πρέπει να ακούσουν, να γνωρίσουν και να καταλάβουν. Ανεξάρτητα από το πώς το αντιμετωπίζεις, από το πώς το βλέπεις ή από πώς το κατανοείς, η σημασία αυτού του θέματος δεν μπορεί να αγνοηθεί.

Ο Θεός επιτελεί το έργο Του από τότε που δημιούργησε την ανθρωπότητα. Στην αρχή, το έργο ήταν πολύ απλό, αλλά, παρά την απλότητά του, περιείχε εκφράσεις της ουσίας και της διάθεσης του Θεού. Ενώ το έργο του Θεού έχει πλέον αυξηθεί, και το έργο αυτό έχει γίνει θαυμαστό και συγκεκριμένο για κάθε άνθρωπο που Τον ακολουθεί, με μεγάλη έκφραση του λόγου Του, το πρόσωπο του Θεού είναι κρυμμένο από την ανθρωπότητα καθ’ όλη την πορεία. Αν και έχει ενσαρκωθεί δύο φορές κιόλας, από την εποχή των βιβλικών διηγήσεων μέχρι τις σύγχρονες ημέρες, ποιος είδε ποτέ το πραγματικό πρόσωπο του Θεού; Βασιζόμενοι στην κατανόησή σας, έχει δει ποτέ κανείς το πραγματικό πρόσωπο του Θεού; Όχι. Κανείς δεν έχει δει το πραγματικό πρόσωπο του Θεού, που σημαίνει ότι κανείς δεν έχει δει ποτέ τον αληθινό εαυτό του Θεού. Αυτό είναι κάτι με το οποίο όλοι συμφωνούν. Δηλαδή, το πραγματικό πρόσωπο του Θεού, ή το Πνεύμα του Θεού, είναι κρυμμένο από όλη την ανθρωπότητα, συμπεριλαμβανομένων του Αδάμ και της Εύας, τους οποίους δημιούργησε, και συμπεριλαμβανομένου του δίκαιου Ιώβ, τον οποίο αποδέχθηκε. Κανείς από αυτούς δεν είδε το πραγματικό πρόσωπο του Θεού. Αλλά γιατί ο Θεός καλύπτει εν γνώσει Του το πραγματικό Του πρόσωπο; Κάποιοι λένε: «Ο Θεός φοβάται μήπως τρομάξει τους ανθρώπους». Άλλοι λένε: «Ο Θεός κρύβει το πραγματικό Του πρόσωπο, επειδή ο άνθρωπος είναι υπερβολικά μικρός και ο Θεός υπερβολικά μέγας· οι άνθρωποι δεν επιτρέπεται να Τον δουν, αλλιώς θα πεθάνουν». Υπάρχουν, επίσης, εκείνοι που λένε: «Ο Θεός είναι απασχολημένος καθημερινά, διαχειριζόμενος το έργο Του και ίσως να μην έχει χρόνο να εμφανιστεί για να Τον δουν άλλοι». Ανεξάρτητα από το τι πιστεύετε εσείς, Εγώ έχω βγάλει ένα συμπέρασμα. Ποιο είναι αυτό; Ότι ο Θεός απλά δεν θέλει να δουν οι άνθρωποι το πραγματικό Του πρόσωπο. Η απόκρυψή Του από την ανθρωπότητα είναι κάτι που ο Θεός κάνει εσκεμμένα. Με άλλα λόγια, η πρόθεση του Θεού είναι να μη δουν οι άνθρωποι το πραγματικό Του πρόσωπο. Τούτο θα πρέπει να έχει καταστεί ξεκάθαρο σε όλους ως τώρα. Παρ’ όλο που ο Θεός δεν έχει αποκαλύψει ποτέ και σε κανέναν το πρόσωπό Του, πιστεύετε ότι υπάρχει το πρόσωπο του Θεού; (Ναι.) Και βέβαια υπάρχει. Η ύπαρξη του προσώπου του Θεού είναι πέραν πάσης αμφιβολίας. Αλλά όσο για το πόσο σπουδαία είναι η θεϊκή υπόσταση ή το πώς μοιάζει, είναι αυτές ερωτήσεις που πρέπει να διερευνήσει η ανθρωπότητα; Όχι. Η απάντηση είναι αρνητική. Αν το πρόσωπο του Θεού δεν αποτελεί θέμα προς διερεύνηση, τότε ποιο είναι; (Η διάθεση του Θεού.) (Το έργο του Θεού.) Προτού, όμως, αρχίσουμε να συναναστρεφόμαστε σχετικά με το επίσημο θέμα, ας επιστρέψουμε σε αυτό που συζητούσαμε μόλις πριν: Γιατί ο Θεός δεν έχει αποκαλύψει ποτέ το πρόσωπό Του στην ανθρωπότητα; Γιατί ο Θεός κρύβει εσκεμμένα το πρόσωπό Του από την ανθρωπότητα; Υπάρχει μόνο ένας λόγος, και είναι ο εξής: Αν και ο άνθρωπος, τον οποίο δημιούργησε ο Θεός, βιώνει επί χιλιάδες χρόνια το έργο Του, δεν υπάρχει ούτε ένας που να γνωρίζει το έργο του Θεού, τη διάθεση και την ουσία Του. Στα μάτια του Θεού, τέτοιοι άνθρωποι αντιτίθενται σε Αυτόν, και ο Θεός δεν πρόκειται να παρουσιαστεί σε ανθρώπους που είναι εχθρικοί απέναντί Του. Τούτος είναι ο μοναδικός λόγος, που ο Θεός δεν έχει αποκαλύψει ποτέ το πρόσωπό Του στην ανθρωπότητα και που προστατεύει σκόπιμα το πρόσωπό Του από αυτήν. Είναι τώρα ξεκάθαρη για σας η σημασία της γνώσης της διάθεσης του Θεού;

Από την ύπαρξη κιόλας της διαχείρισης του Θεού, Εκείνος ήταν πάντα πλήρως αφιερωμένος στην επιτέλεση του έργου Του. Παρά το γεγονός ότι καλύπτει το πρόσωπό Του από τον άνθρωπο, βρισκόταν πάντα στο πλευρό του, εργαζόμενος πάνω του, εκφράζοντας τη διάθεσή Του, καθοδηγώντας ολόκληρη την ανθρωπότητα με την ουσία Του, και επιτελώντας το έργο Του πάνω σε κάθε άνθρωπο ξεχωριστά μέσω της δύναμής Του, της σοφίας και της εξουσίας Του, ξεκινώντας, έτσι, την Εποχή του Νόμου, την Εποχή της Χάριτος και, σήμερα, την Εποχή της Βασιλείας. Αν και ο Θεός κρύβει το πρόσωπό Του από τον άνθρωπο, η διάθεσή Του, η ύπαρξη και τα υπάρχοντά Του, και οι προθέσεις Του προς την ανθρωπότητα αποκαλύπτονται ανεπιφύλακτα στον άνθρωπο, προκειμένου να δει και να βιώσει. Με άλλα λόγια, αν και τα ανθρώπινα όντα δεν μπορούν να δουν ούτε να αγγίξουν τον Θεό, η διάθεση και η ουσία του Θεού, με τις οποίες έχει έρθει σε επαφή το ανθρώπινο γένος, αποτελούν απολύτως εκφράσεις του ίδιου του Θεού. Έτσι δεν είναι; Ανεξάρτητα από τον τρόπο ή τη γωνία προσέγγισης που επιλέγει ο Θεός για το έργο Του, αντιμετωπίζει πάντα τους ανθρώπους μέσω της πραγματικής Του ταυτότητας, πράττει το έργο που υποχρεούται και λέει τα λόγια που είναι υποχρεωμένος να πει. Από όποια θέση και αν μιλά ο Θεός —θα μπορούσε να στέκεται στον τρίτο ουρανό ή να είναι ενσαρκωμένος ή ακόμα και ως συνηθισμένος άνθρωπος— πάντα μιλά στον άνθρωπο με όλη Του την καρδιά και όλο το μυαλό Του, χωρίς καμία εξαπάτηση ή απόκρυψη. Όταν επιτελεί το έργο Του, ο Θεός εκφράζει τον λόγο και τη διάθεσή Του, και εκφράζει αυτό που έχει και είναι, χωρίς καμία απολύτως επιφύλαξη. Καθοδηγεί την ανθρωπότητα με τη ζωή Του, το Είναι Του και τα υπάρχοντά Του. Τούτος είναι ο τρόπος με τον οποίο έζησε ο άνθρωπος κατά την Εποχή του Νόμου —την εποχή-λίκνο του ανθρώπινου γένους— υπό την καθοδήγηση του «αόρατου και μη απτού» Θεού.

Ο Θεός ενσαρκώθηκε για πρώτη φορά μετά την Εποχή του Νόμου —μια ενσάρκωση που διήρκεσε τριάντα τρία και μισό χρόνια. Για έναν άνθρωπο, τα τριάντα τρία και μισό χρόνια είναι πολύς καιρός; (Όχι ιδιαιτέρως.) Δεδομένου ότι η διάρκεια ζωής ενός ανθρώπου είναι συνήθως πολύ μεγαλύτερη από τριάντα-κάτι χρόνια, τα τριάντα τρία και μισό δεν είναι πολύς καιρός. Αλλά για τον ενσαρκωμένο Θεό, τα τριάντα τρία και μισό χρόνια ήταν όντως πολλά. Έγινε άνθρωπος —ένας άνθρωπος συνηθισμένος, που έφερε το έργο και την αποστολή του Θεού. Τούτο σήμαινε ότι έπρεπε να αναλάβει έργο, που ένας συνηθισμένος άνθρωπος αδυνατεί να διαχειριστεί, αλλά και να υπομείνει πάθη, που οι απλοί άνθρωποι είναι αδύνατον να αντέξουν. Το σύνολο των παθών που υπέστη ο Κύριος Ιησούς κατά τη διάρκεια της Εποχής της Χάριτος, από την αρχή του έργου Του έως ότου σταυρώθηκε, ίσως να μην είναι κάτι που οι σημερινοί άνθρωποι θα μπορούσαν να έχουν παρακολουθήσει προσωπικά, αλλά δεν μπορείτε τουλάχιστον να πάρετε μια ιδέα του μέσα από τις ιστορίες της Βίβλου; Ανεξάρτητα από το πόσες λεπτομέρειες υπάρχουν σε αυτά τα καταγεγραμμένα γεγονότα, συνολικά, το έργο του Θεού κατά τη διάρκεια της συγκεκριμένης περιόδου ήταν γεμάτο κακουχίες και πάθη. Για τον διεφθαρμένο άνθρωπο, τριάντα τρία και μισό έτη δεν είναι πολύς χρόνος· λίγη ταλαιπωρία δεν είναι και μεγάλη υπόθεση. Αλλά για τον άγιο, άμωμο Θεό, ο οποίος έπρεπε να κουβαλήσει όλες τις αμαρτίες της ανθρωπότητας, και να τρώει, να κοιμάται και να ζει με αμαρτωλούς, η οδύνη αυτή ήταν απίστευτα μεγάλη. Είναι ο Δημιουργός, ο Κυρίαρχος όλων των πραγμάτων και ο Κυρίαρχος των πάντων· όταν, όμως, ήρθε στον κόσμο, υποχρεώθηκε να υπομείνει την καταπίεση και τη σκληρότητα των διεφθαρμένων ανθρώπων. Προκειμένου να ολοκληρώσει το έργο Του και να διασώσει την ανθρωπότητα από τη θάλασσα της δυστυχίας, έπρεπε να καταδικαστεί από τον άνθρωπο και να κουβαλήσει τις αμαρτίες ολόκληρου του ανθρώπινου γένους. Η έκταση των παθών που υπέμεινε, δεν μπορεί να γίνει κατανοητή σε βάθος, ούτε να αναγνωριστεί από τους απλούς ανθρώπους. Τι αντιπροσωπεύουν τα πάθη αυτά; Αντιπροσωπεύουν την αφοσίωση του Θεού στο ανθρώπινο γένος. Αντιπροσωπεύουν την ταπείνωση που υπέμεινε και το τίμημα που κατέβαλε για τη σωτηρία του ανθρώπου, προκειμένου να εξαγοράσει τις αμαρτίες του και να ολοκληρώσει το συγκεκριμένο στάδιο του έργου Του. Σημαίνουν επίσης ότι ο άνθρωπος θα λυτρωνόταν από τον σταυρό του Θεού. Πρόκειται για ένα τίμημα που πληρώνεται με αίμα, με ζωή, ένα τίμημα που κανένα δημιουργημένο ον δεν δύναται να αντέξει. Ακριβώς επειδή Εκείνος διαθέτει την ουσία του Θεού και κατέχει ό,τι έχει και είναι ο Θεός, μπόρεσε και να αντέξει αυτό το είδος των παθών και να πράξει το συγκεκριμένο έργο. Είναι κάτι που κανένα δημιούργημα δεν θα μπορούσε να κάνει στη θέση Του. Τούτο είναι το έργο του Θεού κατά τη διάρκεια της Εποχής της Χάριτος, καθώς και μια αποκάλυψη της διάθεσής Του. Μήπως τούτο αποκαλύπτει κάτι για το τι έχει και είναι ο Θεός; Είναι κάτι που αξίζει να γνωρίζει η ανθρωπότητα; Κατά την εποχή εκείνη, αν και ο άνθρωπος δεν είδε το πρόσωπο του Θεού, δέχθηκε την θυσία του Θεού της εξιλέωσης των αμαρτιών και λυτρώθηκε από τον σταυρό του Θεού. Η ανθρωπότητα μπορεί να μην είναι ανενημέρωτη για το έργο που επιτέλεσε ο Θεός κατά την Εποχή της Χάριτος, αλλά είναι κανείς εξοικειωμένος με τη διάθεση και τις προθέσεις που εξέφρασε ο Θεός κατά τη διάρκεια αυτής της περιόδου; Ο άνθρωπος γνωρίζει μόνο λεπτομέρειες του έργου του Θεού κατά τη διάρκεια διαφορετικών εποχών και μέσα από διάφορους διαύλους, ή ιστορίες σχετικές με τον Θεό, που έλαβαν χώρα τη στιγμή που ο Θεός υλοποιούσε το έργο Του. Οι εν λόγω λεπτομέρειες και ιστορίες αποτελούν το πολύ μονάχα κάποιες πληροφορίες ή θρύλους για τον Θεό, και δεν έχουν καμία σχέση με τη διάθεση και την ουσία του Θεού. Έτσι, ανεξάρτητα από το πόσες ιστορίες γνωρίζουν οι άνθρωποι για τον Θεό, τούτο δεν σημαίνει ότι έχουν βαθιά κατανόηση και γνώση της διάθεσης του Θεού ή της ουσίας Του. Όπως και κατά την Εποχή του Νόμου, την Εποχή της Χάριτος, αν και οι άνθρωποι είχαν βιώσει μια άμεση και οικεία επαφή με τον ενσαρκωμένο Θεό, η γνώση τους για τη διάθεση και την ουσία Του ήταν ουσιαστικά ανύπαρκτη.

Κατά την Εποχή της Βασιλείας, ο Θεός ενσαρκώθηκε για άλλη μια φορά, με τον ίδιο τρόπο που το έκανε και την πρώτη φορά. Κατά τη διάρκεια της συγκεκριμένης περιόδου του έργου, ο Θεός ακόμα εκφράζει ανεπιφύλακτα τον λόγο Του, επιτελεί το έργο που είναι υποχρεωμένος να επιτελέσει, και εκφράζει αυτό που έχει και είναι. Ταυτόχρονα, συνεχίζει να υπομένει και να ανέχεται την επαναστατικότητα και την άγνοια του ανθρώπου. Δεν αποκαλύπτει αδιαλείπτως ο Θεός τη διάθεσή Του και δεν εκφράζει τις προθέσεις Του ακόμα και κατά τη διάρκεια αυτής της περιόδου εργασίας; Επομένως, από τη δημιουργία του ανθρώπου έως τώρα, η διάθεση του Θεού, το Είναι και τα υπάρχοντά Του, καθώς και οι προθέσεις Του ήταν πάντοτε ανοιχτά σε κάθε άνθρωπο. Ο Θεός ουδέποτε απέκρυψε εσκεμμένα την ουσία, τη διάθεση ή τις προθέσεις Του. Απλώς η ανθρωπότητα δεν ενδιαφέρεται για τις ενέργειες του Θεού, για τις προθέσεις Του —γι’ αυτό και η κατανόηση του ανθρώπου για τον Θεό είναι τόσο αξιοθρήνητη. Με άλλα λόγια, ενώ ο Θεός κρύβει το πρόσωπό Του, στέκεται και κάθε στιγμή στο πλευρό της ανθρωπότητας, προβάλλοντας ανοιχτά και αδιαλείπτως τις προθέσεις, τη διάθεση και την ουσία Του. Κατά μία έννοια, το πρόσωπο του Θεού είναι και αυτό ανοιχτό στους ανθρώπους, αλλά εξαιτίας της τύφλωσης και της επαναστατικότητάς τους, δεν είναι ποτέ ικανοί να δουν την εμφάνιση του Θεού. Άρα, αν ισχύει αυτό, τότε η κατανόηση της διάθεσης του Θεού, αλλά και του ίδιου του Θεού, δεν θα πρέπει να είναι εύκολη για όλους; Είναι πολύ δύσκολη αυτή η ερώτηση, έτσι δεν είναι; Εσείς μπορεί να λέτε ότι είναι εύκολο, αλλά ενώ μερικοί άνθρωποι προσπαθούν να γνωρίσουν τον Θεό, δεν καταφέρνουν να Τον γνωρίσουν πραγματικά ή να αποκτήσουν ξεκάθαρη κατανόησή Του —είναι πάντα θολή και ασαφής. Αλλά αν πείτε ότι δεν είναι εύκολο, ούτε και αυτό είναι σωστό. Έχοντας αποτελέσει αντικείμενο του έργου του Θεού για τόσο πολύ καιρό, θα έπρεπε όλοι, μέσω των εμπειριών τους, να έχουν αυθεντικές σχέσεις με τον Θεό. Θα πρέπει τουλάχιστον να έχουν συναισθανθεί σε κάποιο βαθμό τον Θεό μέσα στις καρδιές τους ή να έχουν έρθει σε επαφή με τον Θεό πνευματικά, και θα πρέπει να έχουν τουλάχιστον κάποια αντιληπτική επίγνωση της διάθεσης του Θεού ή να έχουν αποκτήσει κάποια κατανόηση γι’ Αυτόν. Από την εποχή που ο άνθρωπος άρχισε να ακολουθεί τον Θεό ως τώρα, η ανθρωπότητα έχει λάβει πάρα πολλά, αλλά λόγω διαφόρων αιτιών —το χαμηλό επίπεδο του ανθρώπου, την άγνοια, την επαναστατικότητα και τις διάφορες προθέσεις— η ανθρωπότητα έχει επίσης χάσει και πάρα πολλά. Μήπως ο Θεός δεν έχει δώσει ήδη αρκετά στην ανθρωπότητα; Αν και ο Θεός κρύβει το πρόσωπό Του από την ανθρωπότητα, προμηθεύει τους ανθρώπους με αυτό που έχει και είναι, αλλά και με τη ζωή Του· η γνώση της ανθρωπότητας για τον Θεό δεν θα έπρεπε να είναι μονάχα αυτό που είναι τώρα. Γι’ αυτό πιστεύω ότι είναι απαραίτητο να συναναστρέφομαι περαιτέρω μαζί σας για το θέμα του έργου του Θεού, της διάθεσής Του, και του Θεού του ίδιου. Σκοπός είναι να μην αποβούν μάταια τα χιλιάδες χρόνια φροντίδας και μέριμνας που ο Θεός έχει διαθέσει στον άνθρωπο, και η ανθρωπότητα να μπορέσει πραγματικά να κατανοήσει και να αντιληφθεί τις προθέσεις του Θεού απέναντί της. Ώστε οι άνθρωποι να μπορούν να προχωρήσουν σε ένα νέο στάδιο στη γνώση τους για τον Θεό. Θα επιστρέψει επίσης τον Θεό στην αληθινή θέση Του μέσα στις καρδιές των ανθρώπων, δηλαδή θα Τον δικαιώσει.

Για να κατανοήσεις τη διάθεση του Θεού και τον ίδιο τον Θεό, πρέπει να ξεκινήσεις από κάτι μικρό. Αλλά κάτι μικρό από πού; Καταρχάς, έχω επιλέξει κάποια κεφάλαια από τη Βίβλο. Οι παρακάτω πληροφορίες περιέχουν στίχους από τη Βίβλο, οι οποίοι σχετίζονται με το θέμα του έργου του Θεού, τη διάθεσή Του και τον Θεό τον ίδιο. Βρήκα τα συγκεκριμένα αποσπάσματα ως υλικό αναφοράς, για να σας βοηθήσουν να γνωρίσετε το έργο του Θεού, τη διάθεσή Του και τον Θεό τον ίδιο. Τα μοιράζομαι μαζί σας ώστε να μπορέσουμε να δούμε τι είδους διάθεση έχει αποκαλύψει ο Θεός μέσω του παρελθόντος έργου Του, αλλά και ποιες πτυχές της ουσίας Του είναι άγνωστες στον άνθρωπο. Αυτά τα κεφάλαια μπορεί να είναι παλιά, αλλά το θέμα σχετικά με το οποίο συναναστρεφόμαστε είναι κάτι νέο, που οι άνθρωποι δεν έχουν ακούσει ποτέ. Κάποιοι από εσάς μπορεί να το θεωρήσετε αδιανόητο —η αναφορά στον Αδάμ και την Εύα και η επιστροφή στον Νώε, δεν είναι σαν να ακολουθούμε και πάλι τα ίδια βήματα; Ό,τι κι αν σκέφτεστε, τούτα τα κεφάλαια είναι πολύ χρήσιμα στη συναναστροφή σχετικά με το συγκεκριμένο θέμα και μπορούν να λειτουργήσουν ως κείμενα διδασκαλίας ή προσωπικής πείρας υλικό για τη σημερινή συναναστροφή. Μέχρι να τελειώσω τη συναναστροφή αυτή, θα έχετε καταλάβει τις προθέσεις Μου όσον αφορά την επιλογή των συγκεκριμένων κεφαλαίων. Όσοι έχουν διαβάσει ήδη την Αγία Γραφή, μπορεί να έχουν διαβάσει τους λίγους αυτούς στίχους, αλλά ίσως να μην τους κατανόησαν πραγματικά. Ας τους εξετάσουμε πρώτα εν συντομία και, στη συνέχεια, ας διερευνήσουμε λεπτομερώς τον καθένα στη συναναστροφή μας.

Ο Αδάμ και η Εύα είναι οι πρόγονοι της ανθρωπότητας. Αν πρόκειται να αναφερθούμε σε χαρακτήρες από τη Βίβλο, τότε πρέπει να ξεκινήσουμε με αυτούς τους δύο. Επόμενος είναι ο Νώε, ο δεύτερος πρόγονος της ανθρωπότητας. Ποιος είναι ο τρίτος χαρακτήρας; (Ο Αβραάμ.) Γνωρίζετε όλοι την ιστορία του Αβραάμ; Μερικοί από εσάς μπορεί να τη γνωρίζουν, αλλά για άλλους μπορεί να μην είναι και πολύ ξεκάθαρη. Ποιος είναι ο τέταρτος χαρακτήρας; Ποιος αναφέρεται στην ιστορία της καταστροφής των Σοδόμων; (Ο Λωτ.) Όμως, εδώ, δεν γίνεται αναφορά στον Λωτ. Σε ποιον γίνεται αναφορά; (Στον Αβραάμ.) Το κύριο πράγμα που αναφέρεται στην ιστορία του Αβραάμ, είναι αυτό που είχε πει ο Ιεχωβά Θεός. Το καταλαβαίνετε; Ποιος είναι ο πέμπτος χαρακτήρας; (Ο Ιώβ.) Ο Θεός δεν αναφέρει πολλά από την ιστορία του Ιώβ κατά τη διάρκεια του συγκεκριμένου τρέχοντος σταδίου του έργου Του; Άρα, εσάς σας ενδιαφέρει πολύ η ιστορία αυτή; Αν πράγματι σας ενδιαφέρει πάρα πολύ, έχετε διαβάσει προσεκτικά την ιστορία του Ιώβ στη Βίβλο; Γνωρίζετε όσα είπε και έκανε ο Ιώβ; Όσοι από εσάς την έχουν διαβάσει περισσότερο, πόσες φορές τη διαβάσατε; Τη διαβάζατε συχνά; Πείτε μας, παρακαλώ, αδελφές από το Χονγκ Κονγκ. (Τη διάβασα μερικές φορές πριν, τότε που βρισκόμαστε στην Εποχή της Χάριτος.) Δεν τη ξαναδιαβάσατε από τότε; Είναι λυπηρό αυτό. Επιτρέψτε Μου να σας πω: Κατά τη διάρκεια αυτού του σταδίου του έργου του Θεού, Εκείνος ανέφερε πολλές φορές τον Ιώβ, πράγμα που αντανακλά τις προθέσεις Του. Το ότι ανέφερε πολλές φορές τον Ιώβ χωρίς, όμως, να προκαλέσει την προσοχή σας, αποτελεί απόδειξη ενός και μόνο γεγονότος: Ότι δεν ενδιαφέρεστε καθόλου να είστε καλοί άνθρωποι, και άνθρωποι που σέβονται τον Θεό και αποφεύγουν το κακό. Τούτο συμβαίνει, επειδή είστε ικανοποιημένοι με το να έχετε απλώς μια γενική ιδέα για την ιστορία του Ιώβ, που μνημονεύει ο Θεός. Είστε ευχαριστημένοι με μια απλή κατανόηση της ίδιας της ιστορίας, αλλά δεν σας ενδιαφέρουν και δεν προσπαθείτε να κατανοήσετε τις λεπτομέρειες του ποιος είναι ο Ιώβ και τον σκοπό που διέπει το γιατί ο Θεός αναφέρεται στον Ιώβ σε τόσες πολλές περιπτώσεις. Εάν δεν σας ενδιαφέρει ένα τέτοιο πρόσωπο που επαίνεσε ο Θεός, τότε τι ακριβώς προσέχετε; Εάν δεν σας ενδιαφέρει και δεν προσπαθείτε να καταλάβετε ένα τόσο σημαντικό πρόσωπο που ο Θεός έχει αναφέρει, τι μπορεί να λέει αυτό για τη στάση σας απέναντι στον λόγο του Θεού; Δεν είναι αξιοθρήνητο αυτό; Δεν αποδεικνύει ότι οι περισσότεροι από εσάς δεν ασχολούνται με πρακτικά πράγματα, ούτε και επιδιώκουν την αλήθεια; Εάν πράγματι επιδιώκεις την αλήθεια, θα δώσεις και την απαιτούμενη προσοχή στους ανθρώπους που εγκρίνει ο Θεός, καθώς και στις ιστορίες των χαρακτήρων, για τους οποίους έχει μιλήσει. Ανεξάρτητα από το αν μπορείς να είσαι αντάξιός τους ή αν βρίσκεις τις ιστορίες τους απτές, θα τρέξεις να διαβάσεις γι’ αυτούς, θα προσπαθήσεις να τους κατανοήσεις, να βρεις τρόπους να ακολουθήσεις το παράδειγμά τους και να πράξεις ό,τι καλύτερο μπορείς σύμφωνα με τις ικανότητές σου. Έτσι οφείλει να συμπεριφέρεται κάποιος που λαχταρά την αλήθεια. Αλλά το γεγονός είναι ότι οι περισσότεροι από εσάς που κάθεστε εδώ, δεν έχουν διαβάσει ποτέ την ιστορία του Ιώβ —και αυτό πραγματικά κάτι λέει.

Ας επιστρέψουμε στο θέμα που συζητούσαμε μόλις. Στο μέρος αυτό των γραφών που αφορά την Εποχή του Νόμου της Παλαιάς Διαθήκης, επέλεξα να επικεντρωθώ σε ορισμένες ιστορίες σχετικά με εξαιρετικά αντιπροσωπευτικούς χαρακτήρες, οικείους στη μεγάλη πλειονότητα των ανθρώπων που έχουν διαβάσει τη Βίβλο. Οι χαρακτήρες αυτοί είναι πολύ αντιπροσωπευτικοί. Όποιος διαβάσει τις ιστορίες σχετικά με αυτούς τους χαρακτήρες, θα είναι σε θέση να αισθανθεί ότι το έργο που επιτέλεσε πάνω τους ο Θεός και τα λόγια που τους είπε, είναι εξίσου απτά και προσιτά στους ανθρώπους του σήμερα. Όταν διαβάσεις αυτές τις ιστορίες και τις καταγραφές της Βίβλου, θα καταστείς ικανός να κατανοήσεις καλύτερα το πώς ο Θεός υλοποίησε το έργο Του και αντιμετώπισε τους ανθρώπους εκείνη την περίοδο της ιστορίας. Αλλά ο λόγος για τον οποίο αποφάσισα να συζητήσουμε τα συγκεκριμένα κεφάλαια σήμερα, δεν είναι η δική σου προσπάθεια να εστιάσεις στις ίδιες τις ιστορίες ή στους χαρακτήρες τους. Αντίθετα, είναι για να μπορέσεις, μέσα από τις ιστορίες των εν λόγω χαρακτήρων, να φτάσεις σε σημείο να δεις τις πράξεις του Θεού και τη διάθεσή Του. Αυτό θα σου επιτρέψει να γνωρίσεις και να κατανοήσεις ευκολότερα τον Θεό και την πραγματική πλευρά Του, θα διαλύσει τις εικασίες και τις αντιλήψεις σου για Εκείνον, και θα σε βοηθήσει να απομακρυνθείς από μια πίστη που κατακλύζεται από ασάφειες. Εάν δεν έχεις γερές βάσεις, η προσπάθεια να βγάλεις νόημα σχετικά με τη διάθεση του Θεού και η γνωριμία του ίδιου του Θεού μπορεί συχνά να σε κάνουν να νοιώθεις αβοήθητος, ανίσχυρος και αβέβαιος, ακόμη και ως προς το από πού να ξεκινήσεις. Αυτό είναι που με ώθησε να αναπτύξω μια μέθοδο και προσέγγιση που θα μπορούσε να σε βοηθήσει να κατανοήσεις καλύτερα τον Θεό, να αντιληφθείς πιο αληθινά τις προθέσεις Του, να γνωρίσεις τη διάθεσή Του και τον ίδιο τον Θεό, και να σου επιτρέψει να αισθανθείς πραγματικά την ύπαρξή Του και να αντιληφθείς τις προθέσεις Του απέναντι στην ανθρωπότητα. Δεν θα είναι όλα αυτά προς όφελός σας; Τι αισθάνεστε τώρα μέσα σας όταν ανατρέχετε ξανά σε αυτές τις ιστορίες και στα τμήματα των γραφών; Πιστεύετε ότι τα τμήματα των γραφών που διάλεξα είναι περιττά; Πρέπει να τονίσω ξανά αυτό που μόλις σας είπα: Ο στόχος του να σας κάνω να διαβάσετε τις ιστορίες αυτών των χαρακτήρων, είναι να σας βοηθήσω να διαπιστώσετε το πώς ο Θεός επιτελεί το έργο Του πάνω στους ανθρώπους και να κατανοήσετε καλύτερα τη στάση Του απέναντι στην ανθρωπότητα. Τι θα σας βοηθήσει να φτάσετε σε αυτήν την κατανόηση; Η κατανόηση του έργου που επιτέλεσε ο Θεός στο παρελθόν, και ο συνδυασμός του με το έργο που επιτελεί τούτη τη στιγμή —αυτό θα σας βοηθήσει να κατανοήσετε τις πολυάριθμες πτυχές Του. Οι εν λόγω πολυάριθμες πτυχές είναι αληθινές, και όλοι όσοι επιθυμούν να γνωρίσουν τον Θεό πρέπει να τις γνωρίζουν και να τις κατανοούν.

Ας ξεκινήσουμε τώρα με την ιστορία του Αδάμ και της Εύας, αρχίζοντας με ένα απόσπασμα από τις γραφές.

Α. Αδάμ και Εύα

1. Η εντολή του Θεού προς τον Αδάμ

Γέν. 2:15-17  Και έλαβε ο Ιεχωβά Θεός τον άνθρωπον και έθεσεν αυτόν εν τω παραδείσω της Εδέμ διά να εργάζηται αυτόν και να φυλάττη αυτόν. Προσέταξε δε ο Ιεχωβά Θεός εις τον Αδάμ λέγων, Από παντός δένδρου του παραδείσου ελευθέρως θέλεις τρώγει, από δε του ξύλου της γνώσεως του καλού και του κακού δεν θέλεις φάγει απ’ αυτού· διότι καθ’ ην ημέραν φάγης απ’ αυτού, θέλεις εξάπαντος αποθάνει.

Τι καταλαβαίνετε από τους στίχους αυτούς; Τι αισθήματα σας προκαλεί το συγκεκριμένο εδάφιο των γραφών; Γιατί αποφάσισα να μιλήσω σχετικά με την εντολή του Θεού στον Αδάμ; Έχει τώρα ο καθένας από εσάς στο μυαλό του μια εικόνα του Θεού και του Αδάμ; Προσπαθήστε να το φανταστείτε: Εάν βρισκόσαστε εσείς στη σκηνή εκείνη, βαθιά μέσα σας, ποια νομίζετε ότι θα ήταν η μορφή του Θεού; Τι συναισθήματα σας προκαλεί η σκέψη αυτή; Πρόκειται για μια εικόνα συγκινητική και εγκάρδια. Αν και υπάρχει μόνο ο Θεός και ο άνθρωπος σε αυτήν, η οικειότητα μεταξύ τους σε γεμίζει με μια αίσθηση θαυμασμού: Η αφειδής αγάπη του Θεού δίδεται στον άνθρωπο χωρίς ανταλλάγματα και τον περιβάλλει· ο άνθρωπος είναι αθώος και αγνός, ελεύθερος και ξέγνοιαστος, ζώντας μακαρίως υπό τον οφθαλμό του Θεού· ο Θεός επιδεικνύει μέριμνα για τον άνθρωπο, ενώ ο άνθρωπος ζει υπό την προστασία και την ευλογία του Θεού· κάθε πράγμα που κάνει και λέει ο άνθρωπος, είναι άρρηκτα συνδεδεμένο και αδιαχώριστο από τον Θεό.

Αυτή μπορεί να ονομαστεί η πρώτη εντολή του Θεού στον άνθρωπο από τότε που τον δημιούργησε. Τι φέρει η εντολή αυτή; Φέρει την πρόθεση του Θεού, αλλά και τις ανησυχίες Του για το ανθρώπινο γένος. Τούτη είναι η πρώτη εντολή του Θεού, και είναι επίσης η πρώτη φορά που ο Θεός εκφράζει ανησυχία για τον άνθρωπο. Δηλαδή, ο Θεός αισθάνεται ευθύνη απέναντι στον άνθρωπο από τη στιγμή κιόλας που τον δημιούργησε. Ποια είναι αυτή η ευθύνη; Πρέπει να προστατεύει τον άνθρωπο, να τον φροντίζει. Ελπίζει ο άνθρωπος να μπορεί να εμπιστεύεται και να υπακούει στα λόγια Του. Τούτη είναι και η πρώτη προσδοκία του Θεού από τον άνθρωπο. Με αυτήν ακριβώς την προσδοκία ο Θεός λέει τα εξής: «Από παντός δένδρου του παραδείσου ελευθέρως θέλεις τρώγει, από δε του ξύλου της γνώσεως του καλού και του κακού δεν θέλεις φάγει απ’ αυτού· διότι καθ’ ην ημέραν φάγης απ’ αυτού, θέλεις εξάπαντος αποθάνει». Αυτές οι απλές λέξεις αντιπροσωπεύουν την πρόθεση του Θεού. Επίσης, αποκαλύπτουν ότι ο Θεός, στην καρδιά Του, έχει ήδη αρχίσει να δείχνει ανησυχία για τον άνθρωπο. Μεταξύ όλων των πραγμάτων, μόνο ο Αδάμ πλάστηκε κατ’ εικόνα του Θεού· ο Αδάμ ήταν το μοναδικό έμβιο ον με την πνοή ζωής του Θεού· μπορούσε να περπατά με τον Θεό, να συνομιλεί μαζί Του. Γι’ αυτό και ο Θεός τού έδωσε αυτήν την εντολή. Στην εντολή Του, ο Θεός κατέστησε πολύ σαφές το τι μπορεί, καθώς και το τι δεν μπορεί να κάνει ο άνθρωπος.

Μέσα σε αυτά τα λίγα απλά λόγια, βλέπουμε την καρδιά του Θεού. Αλλά τι καρδιά είναι αυτή που εμφανίζεται; Υπάρχει αγάπη στην καρδιά του Θεού; Υπάρχει ανησυχία; Στους στίχους αυτούς, όχι μόνο μπορούν να γίνουν αντιληπτές η αγάπη και η ανησυχία του Θεού, αλλά και να γίνουν αισθητές σε προσωπικό επίπεδο. Δεν συμφωνείτε; Τώρα που με ακούσατε να το λέω αυτό, πιστεύετε ακόμα ότι πρόκειται μόνο για μερικά απλά λόγια; Δεν είναι τόσο απλά τελικά, έτσι; Το γνωρίζατε αυτό πριν; Εάν ο Θεός αυτοπροσώπως σού έλεγε τα λίγα αυτά λόγια, πώς θα ένοιωθες εσύ μέσα σου; Εάν δεν ήσουν άνθρωπος συμπονετικός, εάν η καρδιά σου ήταν παγωμένη, τότε δεν θα αισθανόσουν τίποτα, δεν θα εκτιμούσες την αγάπη του Θεού, και ούτε θα προσπαθούσες να κατανοήσεις την καρδιά Του. Αλλά ως άτομο με συνείδηση και με αίσθηση ανθρωπιάς, θα αισθανθείς διαφορετικά. Θα νοιώσεις θαλπωρή, θα νοιώσεις φροντίδα και αγάπη και θα νοιώσεις ευτυχία. Έτσι δεν είναι; Αισθανόμενος τα πράγματα αυτά, ποιες θα είναι οι ενέργειές σου απέναντι στον Θεό; Μήπως θα νοιώθεις συνδεδεμένος με τον Θεό; Θα αγαπάς και θα σέβεσαι τον Θεό από τα βάθη της καρδιάς σου; Μήπως η καρδιά σου θα έρθει πιο κοντά στον Θεό; Από αυτό, μπορείς να δεις ακριβώς το πόσο σημαντική είναι η αγάπη του Θεού για τον άνθρωπο. Αλλά αυτό που είναι ακόμη πιο σημαντικό, είναι η εκτίμηση και η κατανόηση του ανθρώπου για την αγάπη του Θεού. Στην πραγματικότητα, ο Θεός δεν λέει πολλά παρόμοια πράγματα στο συγκεκριμένο στάδιο του έργου Του; Υπάρχουν άνθρωποι σήμερα που εκτιμούν την καρδιά του Θεού; Μπορείτε να εκτιμήσετε την πρόθεση του Θεού, για την οποία μόλις μίλησα; Εσείς δεν μπορείτε καν να εκτιμήσετε πραγματικά την πρόθεση του Θεού όταν είναι τόσο συγκεκριμένη, απτή και πραγματική. Γι’ αυτό σας λέω ότι δεν έχετε πραγματική γνώση και κατανόηση του Θεού. Αλήθεια δεν είναι; Αλλά ας το αφήσουμε αυτό προς το παρόν.

2. Ο Θεός δημιουργεί την Εύα

Γέν. 2:18-20  Και είπε Ιεχωβά ο Θεός, Δεν είναι καλόν να ήναι ο άνθρωπος μόνος· θέλω κάμει εις αυτόν βοηθόν όμοιον με αυτόν. Έπλασε δε Ιεχωβά ο Θεός εκ της γης πάντα τα ζώα του αγρού και πάντα τα πετεινά του ουρανού, και έφερεν αυτά προς τον Αδάμ, διά να ίδη πως να ονομάση αυτά· και ό,τι όνομα ήθελε δώσει ο Αδάμ εις παν έμψυχον, τούτο να ήναι το όνομα αυτού. Και έδωκεν ο Αδάμ ονόματα εις πάντα τα κτήνη και εις τα πτηνά του ουρανού και εις πάντα τα ζώα του αγρού· εις δε τον Αδάμ δεν ευρίσκετο βοηθός όμοιος με αυτόν.

Γέν. 2:22-23  Και κατεσκεύασε Ιεχωβά ο Θεός την πλευράν, την οποίαν έλαβεν από του Αδάμ, εις γυναίκα και έφερεν αυτήν προς τον Αδάμ. Και είπεν ο Αδάμ, Τούτο είναι τώρα οστούν εκ των οστέων μου και σαρξ εκ της σαρκός μου· αύτη θέλει ονομασθή ανδρίς, διότι εκ του ανδρός αύτη ελήφθη.

Υπάρχει μία πρόταση-κλειδί σε αυτό το σημείο των Γραφών: «ό,τι όνομα ήθελε δώσει ο Αδάμ εις παν έμψυχον, τούτο να ήναι το όνομα αυτού». Άρα, ποιος έδωσε σε όλα τα ζωντανά πλάσματα τα ονόματά τους; Ο Αδάμ, όχι ο Θεός. Η πρόταση αυτή λέει στην ανθρωπότητα το εξής γεγονός: Ο Θεός, όταν δημιούργησε τον άνθρωπο, του χάρισε νοημοσύνη. Δηλαδή, η νοημοσύνη του ανθρώπου προήλθε από τον Θεό. Τούτο αποτελεί βεβαιότητα. Γιατί, όμως; Μετά τη δημιουργία του από τον Θεό, μήπως ο Αδάμ πήγε σχολείο; Ήξερε να διαβάζει; Αφού ο Θεός έφτιαξε διάφορα ζωντανά πλάσματα, ο Αδάμ τα αναγνώρισε όλα αυτά τα πλάσματα; Μήπως ο Θεός του είπε ποια ήταν τα ονόματά τους; Εννοείται πως ο Θεός δεν τον δίδαξε ούτε πώς να σκαρφιστεί τα ονόματα αυτών των πλασμάτων. Αυτή είναι η αλήθεια! Τότε πώς ήξερε ο Αδάμ να δώσει στα ζωντανά αυτά πλάσματα τα ονόματά τους και τι ονόματα να τους δώσει; Τούτο σχετίζεται με το ερώτημα του τι προσέθεσε ο Θεός στον Αδάμ όταν τον δημιούργησε. Τα γεγονότα αποδεικνύουν ότι, όταν ο Θεός δημιούργησε τον άνθρωπο, του πρόσθεσε την ευφυΐα Του. Τούτο είναι σημείο-κλειδί, ακούστε λοιπόν προσεκτικά; Υπάρχει επίσης άλλο ένα σημείο-κλειδί που θα πρέπει να κατανοήσετε: Αφού ο Αδάμ έδωσε στα ζωντανά πλάσματα τα ονόματά τους, τα ονόματα αυτά καταχωρήθηκαν στο λεξιλόγιο του Θεού. Γιατί το αναφέρω αυτό; Διότι περιλαμβάνει και τη διάθεση του Θεού, και αυτό είναι ένα σημείο που πρέπει να πραγματευτώ περαιτέρω.

Ο Θεός δημιούργησε τον άνθρωπο, εμφύσησε ζωή μέσα του, και του έδωσε και λίγη από τη δική Του νοημοσύνη, τις ικανότητές Του, και το τι έχει και είναι. Αφού ο Θεός έδωσε στον άνθρωπο όλα αυτά, ο άνθρωπος ήταν ικανός να πράττει μερικά πράγματα ανεξάρτητα και να κάνει τις δικές του σκέψεις. Αν αυτό που σκαρφίζεται και πράττει είναι σωστό στα μάτια του Θεού, τότε ο Θεός το δέχεται και δεν παρεμβαίνει. Αν αυτό που πράττει ο άνθρωπος είναι ορθό, ο Θεός θα επιτρέψει να παραμείνει έτσι. Τι υποδεικνύει, λοιπόν, η φράση «ό,τι όνομα ήθελε δώσει ο Αδάμ εις παν έμψυχον, τούτο να ήναι το όνομα αυτού»; Υποδεικνύει ότι ο Θεός δεν θεώρησε σκόπιμο να αλλάξει κανένα από τα ονόματα που δόθηκαν στα διάφορα ζωντανά πλάσματα. Όποιο όνομα επέλεγε ο Αδάμ, ο Θεός έλεγε «Έτσι είναι», επιβεβαιώνοντας το όνομα του πλάσματος. Μήπως ο Θεός εξέφρασε οποιαδήποτε άποψη για το θέμα; Όχι, σίγουρα όχι. Τι καταλαβαίνετε, λοιπόν, από αυτό; Ο Θεός έδωσε στον άνθρωπο τη νοημοσύνη και ο άνθρωπος χρησιμοποίησε τη χαρισμένη από τον Θεό νοημοσύνη του για να κάνει διάφορα πράγματα. Αν αυτό που πράττει ο άνθρωπος είναι θετικό στα μάτια του Θεού, τότε επιβεβαιώνεται, αναγνωρίζεται και γίνεται αποδεκτό από τον Θεό χωρίς καμία κρίση ή κριτική. Αυτό είναι κάτι που δεν μπορεί να κάνει κανένας άνθρωπος ή κακό πνεύμα ή ο Σατανάς. Μήπως διακρίνετε εδώ μια αποκάλυψη της διάθεσης του Θεού; Θα μπορούσε ο άνθρωπος, ένα διεφθαρμένο άτομο ή ο Σατανάς να επιτρέψουν σε οποιονδήποτε άλλο να πράξει κάτι στο όνομά τους, κάτω από τη μύτη τους; Φυσικά και όχι! Θα μάχονταν για την εν λόγω θέση με αυτόν τον άλλο άνθρωπο ή την άλλη δύναμη, τη διαφορετική από αυτούς; Φυσικά και θα μάχονταν! Αν με τον Αδάμ βρισκόταν ένας διεφθαρμένος άνθρωπος ή ο Σατανάς εκείνη την εποχή, θα είχαν σίγουρα αποκηρύξει αυτό που έκανε ο Αδάμ. Προκειμένου να αποδείξουν ότι έχουν την ικανότητα να κάνουν τις δικές τους σκέψεις και να έχουν τις δικές τους μοναδικές διαισθήσεις, θα είχαν αρνηθεί απόλυτα όλα όσα έπραττε ο Αδάμ: «Θες να το πεις έτσι; Λοιπόν, εγώ δεν θα το πω έτσι, θα το πω αλλιώς· εσύ το είπες Γιώργο, αλλά εγώ θα το πω Κώστα. Πρέπει να επιδείξω το πόσο έξυπνος είμαι». Τι είδους φύση είναι αυτή; Δεν είναι άγρια αλαζονική; Και ο Θεός; Έχει τέτοια διάθεση; Είχε ο Θεός κάποιες ασυνήθιστες αντιρρήσεις σε αυτό που έπραττε ο Αδάμ; Η απάντηση είναι αδιαμφισβήτητα όχι! Μέσα από τη διάθεση που αποκαλύπτει ο Θεός, δεν υπάρχει η παραμικρή υπόνοια επιχειρηματολογίας, αλαζονείας ή φαρισαϊσμού. Τούτο είναι ξεκάθαρο εδώ. Αυτό μπορεί να φαίνεται δευτερεύον σημείο, αλλά αν δεν κατανοείς την ουσία του Θεού, αν η καρδιά σου δεν προσπαθεί να καταλάβει πώς ενεργεί ο Θεός και ποια είναι η στάση Του, τότε δεν θα γνωρίσεις τη διάθεση του Θεού ούτε και θα δεις την έκφραση και αποκάλυψη της διάθεσής Του. Έτσι δεν είναι; Συμφωνείς με αυτό που μόλις σου εξήγησα; Ως απάντηση στις πράξεις του Αδάμ, ο Θεός δεν διακήρυξε μεγαλόπρεπα: «Έπραξες καλά. Έπραξες σωστά και συναινώ!» Στην καρδιά Του, όμως, ο Θεός ενέκρινε, εκτίμησε και επικρότησε όσα έκανε ο Αδάμ. Τούτο ήταν το πρώτο πράγμα από τη δημιουργία που ο άνθρωπος έπραξε για τον Θεό υπό τις οδηγίες Του. Ήταν κάτι που ο άνθρωπος έπραξε αντί του Θεού και για λογαριασμό του Θεού. Στα μάτια του Θεού, τούτο προέκυψε από την ευφυΐα που χάρισε στον άνθρωπο. Ο Θεός το θεώρησε κάτι καλό, θετικό. Αυτό που έκανε ο Αδάμ κατά τη συγκεκριμένη στιγμή, ήταν η πρώτη εκδήλωση της νοημοσύνης του Θεού μέσα στον άνθρωπο. Και ήταν μια καλή εκδήλωση κατά τον Θεό. Εκείνο που θέλω να σας πω εδώ, είναι ότι σκοπός του Θεού, μεταδίδοντας στον άνθρωπο κάτι από αυτό που έχει και είναι και τη νοημοσύνη Του, ήταν η ύπαρξη της ανθρωπότητας ως το ζωντανό πλάσμα που Τον εκδηλώνει. Διότι ακριβώς ένα τέτοιο ζωντανό πλάσμα που ενεργεί για λογαριασμό Του, λαχταρούσε ο Θεός να δει.

3. Ο Θεός κατασκευάζει δερμάτινους χιτώνες για τον Αδάμ και την Εύα

Γέν. 3:20-21  Και εκάλεσεν ο Αδάμ το όνομα της γυναικός αυτού, Εύαν· διότι αυτή ήτο μήτηρ πάντων των ζώντων. Και έκαμε Ιεχωβά ο Θεός εις τον Αδάμ και εις την γυναίκα αυτού χιτώνας δερματίνους, και ενέδυσεν αυτούς.

Ας ρίξουμε μια ματιά σε αυτό το τρίτο απόσπασμα, το οποίο δηλώνει ότι το όνομα που έδωσε ο Αδάμ στην Εύα όντως σημαίνει κάτι. Τούτο δείχνει ότι, μετά τη δημιουργία του, ο Αδάμ έκανε τις δικές του σκέψεις και κατανοούσε πολλά πράγματα. Αλλά προς το παρόν, δεν πρόκειται να μελετήσουμε ούτε να διερευνήσουμε αυτά που καταλάβαινε ή πόσα καταλάβαινε, επειδή δεν είναι αυτός ο κύριος στόχος Μου συζητώντας το τρίτο απόσπασμα. Ποιο είναι, λοιπόν, το κύριο σημείο που θέλω να επισημάνω; Ας ρίξουμε μια ματιά στην πρόταση: «Και έκαμε Ιεχωβά ο Θεός εις τον Αδάμ και εις την γυναίκα αυτού χιτώνας δερματίνους, και ενέδυσεν αυτούς». Εάν δεν συζητήσουμε τη συγκεκριμένη πρόταση των γραφών στη συναναστροφή μας σήμερα, ίσως να μην συνειδητοποιήσετε ποτέ τις βαθύτερες συνέπειες αυτών των λέξεων. Πρώτον, επιτρέψτε Μου να δώσω μερικά στοιχεία. Φανταστείτε, αν θέλετε, τον Κήπο της Εδέμ, με τον Αδάμ και την Εύα να ζουν μέσα. Ο Θεός πηγαίνει να τους επισκεφτεί, αλλά εκείνοι κρύβονται επειδή είναι γυμνοί. Ο Θεός δεν μπορεί να τους δει, και αφού τους καλεί, αυτοί λένε: «Δεν τολμούμε να Σε κοιτάξουμε, διότι τα σώματά μας είναι γυμνά». Δεν τολμούν να κοιτάξουν τον Θεό, επειδή είναι γυμνοί. Τι κάνει, λοιπόν, ο Ιεχωβά ο Θεός για χάρη τους; Το αρχικό κείμενο λέει: «Και έκαμε Ιεχωβά ο Θεός εις τον Αδάμ και εις την γυναίκα αυτού χιτώνας δερματίνους, και ενέδυσεν αυτούς». Από αυτό, καταλαβαίνετε τι χρησιμοποίησε ο Θεός για να φτιάξει τα ρούχα τους; Για να φτιάξει τα ρούχα τους, ο Θεός χρησιμοποίησε δέρματα ζώων. Δηλαδή, ο Θεός έφτιαξε γούνινα παλτά για να φορά ο άνθρωπος ως ρουχισμό. Τούτα ήταν και τα πρώτα ρούχα που έφτιαξε ο Θεός για τον άνθρωπο. Σύμφωνα με τα σημερινά πρότυπα, το γούνινο παλτό αποτελεί πολυτελές αντικείμενο, όχι κάτι που μπορούν να φορούν όλοι. Αν κάποιος σε ρωτήσει: «Ποια ήταν τα πρώτα ρούχα που φόρεσαν οι πρόγονοί μας;» Εσύ μπορείς να απαντήσεις: «Γούνινα παλτό». «Ποιος έφτιαξε το παλτό αυτό;» Κι εσύ μπορείς να απαντήσεις τότε: «Ο Θεός!» Και τούτο είναι το κύριο σημείο εδώ: Το ρούχο αυτό, το έφτιαξε ο Θεός. Δεν είναι κάτι που αξίζει να συζητηθεί; Αφού ακούσατε την περιγραφή Μου, έχει αναδυθεί κάποια εικόνα στο μυαλό σας; Θα πρέπει τουλάχιστον να έχετε ένα πρόχειρο περίγραμμά της. Ο λόγος που σας τα λέω σήμερα αυτά, δεν είναι για να σας ενημερώσω ποια ήταν τα πρώτα ρούχα του ανθρώπου. Τότε ποιος είναι; Το ζήτημα δεν είναι το γούνινο παλτό, αλλά το πώς γνωρίζουν οι άνθρωποι τη διάθεση του Θεού, το τι έχει και το τι είναι όπως αποκαλύπτεται από τον ίδιο με βάση τα όσα έπραξε εδώ.

«Και έκαμε Ιεχωβά ο Θεός εις τον Αδάμ και εις την γυναίκα αυτού χιτώνας δερματίνους, και ενέδυσεν αυτούς». Σε αυτήν τη σκηνή, τι είδους ρόλο βλέπουμε να αναλαμβάνει ο Θεός όταν βρίσκεται μαζί με τον Αδάμ και την Εύα; Με ποιον τρόπο εκδηλώνεται ο Θεός σε αυτόν τον κόσμο με μόνο δύο ανθρώπινα όντα; Υπό τον ρόλο του Θεού; Αδέλφια από το Χονγκ Κονγκ, απαντήστε παρακαλώ. (Υπό τον ρόλο του γονέα.) Αδέλφια από τη Νότιο Κορέα, υπό ποίον ρόλο θεωρείτε ότι εμφανίζεται ο Θεός; (Υπό τον ρόλο του επικεφαλής της οικογένειας.) Αδέλφια από την Ταϊβάν, τι σκέφτεστε εσείς; (Υπό τον ρόλο ενός ατόμου από την οικογένεια του Αδάμ και της Εύας, υπό τον ρόλο ενός μέλους της οικογένειας.) Κάποιοι από εσάς πιστεύουν ότι ο Θεός εμφανίζεται ως μέλος της οικογένειας του Αδάμ και της Εύας, ενώ ορισμένοι λένε ότι εμφανίζεται ως επικεφαλής της οικογένειας και άλλοι ως γονέας. Όλα αυτά είναι πολύ σωστά. Αλλά διαπιστώνετε πού θέλω να καταλήξω Εγώ; Ο Θεός δημιούργησε τους δύο αυτούς ανθρώπους και τους μεταχειρίστηκε ως συντρόφους Του. Ως μοναδική τους οικογένεια, ο Θεός φρόντισε για τη ζωή τους και μερίμνησε για τις ανάγκες τους σε τροφή, ρούχα και στέγη. Εδώ, ο Θεός εμφανίζεται ως γονέας του Αδάμ και της Εύας. Ενώ ο Θεός πράττει τούτο, ο άνθρωπος δεν βλέπει πόσο μεγαλοπρεπής είναι ο Θεός· δεν βλέπει την υπεροχή του Θεού, το μυστήριό Του, και ειδικά την οργή ή τη μεγαλοπρέπειά Του. Το μόνο που βλέπει είναι η ταπεινότητα του Θεού, η στοργή Του, η ανησυχία Του για τον άνθρωπο, και η ευθύνη και η φροντίδα Του γι’ αυτόν. Η στάση και ο τρόπος με τα οποία μεταχειρίστηκε ο Θεός τον Αδάμ και την Εύα, είναι παρόμοια με τον τρόπο που οι γονείς δείχνουν ενδιαφέρον για τα παιδιά τους. Μοιάζουν επίσης με τον τρόπο που αγαπούν οι γονείς, μεριμνούν και φροντίζουν τους δικούς τους γιους και κόρες —πραγματικά, ορατά, απτά. Αντί να ανυψώσει Εαυτόν σε μια υψηλή και ισχυρή θέση, ο Θεός χρησιμοποίησε αυτοπροσώπως δέρματα, προκειμένου να φτιάξει ρούχα για τον άνθρωπο. Δεν έχει σημασία το αν το γούνινο παλτό χρησιμοποιήθηκε για να καλύψει τη σεμνότητά τους ή για να τους προστατεύσει από το κρύο. Αυτό που έχει σημασία είναι ότι τα ρούχα για να καλύψουν το σώμα του ανθρώπου κατασκευάστηκαν από τον Θεό αυτοπροσώπως, με τα ίδια Του τα χέρια. Αντί να τα δημιουργήσει απλά τα ρούχα μέσω της σκέψης ή χρησιμοποιώντας κάποια άλλα θαυμαστά μέσα, όπως μπορεί να φαντάζονται οι άνθρωποι ότι θα έκανε ο Θεός, ο Θεός αναγνωρισμένα έπραξε κάτι, που ο άνθρωπος σκέφτεται ότι ο Θεός δεν πράττει και δεν πρέπει να πράττει. Ίσως τούτο να φαίνεται κάτι ασήμαντο, που κάποιοι μπορεί να μη θεωρούν ούτε καν άξιο αναφοράς, αλλά επιτρέπει σε όποιον ακολουθεί τον Θεό και είχε προηγουμένως ασαφείς αντιλήψεις για Αυτόν, να αποκτήσει μια εικόνα της αυθεντικότητας και της στοργής Του, και να δει την πιστή και ταπεινή Του φύση. Κάνει ανυπόφορα αλαζονικούς ανθρώπους που πιστεύουν ότι είναι σπουδαίοι και ισχυροί, να σκύβουν τα ματαιόδοξα κεφάλια τους με ντροπή μπροστά στην αυθεντικότητα και την ταπεινότητα του Θεού. Εδώ, η γνησιότητα και η ταπεινότητα του Θεού επιτρέπουν περαιτέρω στους ανθρώπους να δουν πόσο αξιαγάπητος είναι. Αντίθετα, ο «απέραντος», «αξιαγάπητος» και «παντοδύναμος» Θεός, όπως Τον πιστεύουν οι άνθρωποι μέσα τους, έχει γίνει ασήμαντος και άσχημος και καταρρέει με το παραμικρό άγγιγμα. Διαβάζοντας τον εν λόγω στίχο και ακούγοντας την ιστορία αυτή, εσύ αντιμετωπίζεις με περιφρόνηση τον Θεό, επειδή έπραξε κάτι τέτοιο; Μερικοί άνθρωποι μπορεί, άλλοι όμως θα έχουν την αντίθετη αντίδραση. Θα σκεφτούν ότι ο Θεός είναι αυθεντικός και αξιαγάπητος, και ακριβώς αυτή η αυθεντικότητα και η ομορφιά του Θεού είναι που τους συγκινεί. Όσο περισσότερο βλέπουν την πραγματική πλευρά του Θεού, τόσο περισσότερο μπορούν να αντιληφθούν την αληθινή ύπαρξη της αγάπης του Θεού, τη σπουδαιότητα του Θεού στις καρδιές τους, και το γεγονός ότι στέκεται στο πλευρό τους την κάθε στιγμή.

Τώρα, ας επαναφέρουμε τη συζήτησή μας στο παρόν. Εάν ο Θεός μπορούσε να πράττει, από την αρχή κιόλας, αυτά τα διάφορα μικροπράγματα για τους ανθρώπους που δημιούργησε, ακόμα και πράγματα που οι άνθρωποι ποτέ δεν θα τολμούσαν να σκεφτούν ή να περιμένουν, τότε θα μπορούσε ο Θεός να πράξει τέτοια πράγματα και για τους ανθρώπους σήμερα; Μερικοί λένε: «Ναι!» Γιατί αυτό; Επειδή η ουσία του Θεού δεν είναι προσποιητή, η ομορφιά Του δεν είναι προσποιητή. Επειδή η ουσία του Θεού υπάρχει στ’ αλήθεια και δεν είναι κάτι που προστέθηκε από άλλους, και σίγουρα δεν είναι κάτι που αλλάζει με βάση τον χρόνο, τον τόπο και τις εποχές. Η αυθεντικότητα και η ομορφιά του Θεού μπορούν πραγματικά να φανερωθούν μόνο μέσα από πράξεις που οι άνθρωποι πιστεύουν ότι είναι συμβατικές και ασήμαντες —τόσο μικρές, που οι άνθρωποι ούτε καν πιστεύουν ότι Εκείνος θα έπραττε ποτέ. Ο Θεός δεν είναι υποκριτής. Δεν υπάρχει υπερβολή, παραποίηση, υπερηφάνεια ή αλαζονεία στη διάθεση και την ουσία Του. Δεν καυχάται ποτέ, αλλά, αντίθετα, αγαπά, δείχνει ανησυχία, φροντίζει και καθοδηγεί με πίστη και ειλικρίνεια τα ανθρώπινα όντα που Εκείνος δημιούργησε. Ανεξάρτητα από το πόσο λίγο μπορούν να εκτιμήσουν, να αισθανθούν ή να δουν οι άνθρωποι αυτό που κάνει ο Θεός, Εκείνος σίγουρα το πράττει. Η γνώση ότι ο Θεός έχει μια τέτοια ουσία, θα μπορούσε να επηρεάσει την αγάπη των ανθρώπων για Αυτόν; Θα επηρέαζε τον σεβασμό τους για τον Θεό; Ελπίζω ότι, όταν κατανοήσεις την πραγματική πλευρά του Θεού, θα πλησιάσεις ακόμα πιο κοντά σε Αυτόν και θα είσαι ικανός να εκτιμήσεις πιο αληθινά την αγάπη και τη φροντίδα Του για την ανθρωπότητα, καθώς και να μπορέσεις να Του δώσεις την καρδιά σου και να απαλλαγείς από τις υποψίες και τις αμφιβολίες για Αυτόν. Ο Θεός πράττει ήσυχα τα πάντα για τον άνθρωπο, πράττοντάς τα όλα σιωπηλά, μέσα από την ειλικρίνεια, την πίστη και την αγάπη Του. Ποτέ, όμως, δεν νοιώθει φόβο ή λύπη για οτιδήποτε πράττει, ούτε χρειάζεται κάποιον να Του τα ξεπληρώσει με οποιονδήποτε τρόπο, ούτε και προτίθεται να κερδίσει ποτέ κάτι από την ανθρωπότητα. Μοναδικός σκοπός όλων των πεπραγμένων Του είναι να μπορέσει να δεχθεί την αληθινή πίστη και αγάπη του ανθρώπινου γένους. Και με αυτό, θα τελειώσω εδώ το πρώτο θέμα.

Σας βοήθησαν καθόλου αυτές οι συζητήσεις; Και κατά πόσο; (Αποκτήσαμε μεγαλύτερη κατανόηση και γνώση της αγάπης του Θεού.) (Η συγκεκριμένη μέθοδος συναναστροφής μπορεί να μας βοηθήσει στο μέλλον να εκτιμήσουμε καλύτερα τον λόγο του Θεού, να κατανοήσουμε τα συναισθήματα που είχε και τις έννοιες πίσω από τα πράγματα που είπε όταν τα είπε, και να συναισθανθούμε πώς ένοιωθε Εκείνος τότε.) Μήπως κάποιος από εσάς, μετά την ανάγνωση των λέξεων αυτών, έχει βαθύτερη επίγνωση της πραγματικής ύπαρξης του Θεού; Δεν πιστεύετε πια ότι η ύπαρξη του Θεού δεν είναι κούφια ή ασαφής; Όποτε νοιώθετε έτσι, μήπως μπορείτε να διαισθανθείτε ότι ο Θεός βρίσκεται ακριβώς δίπλα σας; Ίσως η αίσθηση να μην είναι προφανής τη συγκεκριμένη στιγμή ή ίσως εσείς να μην μπορείτε να τη νοιώσετε ακόμα. Αλλά μια μέρα, όταν θα διαθέτετε πραγματικά μια βαθιά αντίληψη και πραγματική γνώση της διάθεσης και της ουσίας του Θεού στην καρδιά σας, θα διαισθανθείς ότι ο Θεός βρίσκεται ακριβώς δίπλα σου —απλώς επειδή δεν είχες αποδεχτεί ποτέ πραγματικά τον Θεό μέσα στην καρδιά σου. Και αυτή είναι η αλήθεια!

Τι πιστεύετε για τη συγκεκριμένη προσέγγιση της συναναστροφής; Μπορείτε να συμβαδίσετε; Μήπως πιστεύετε ότι αυτός ο τύπος συναναστροφής πάνω στο θέμα του έργου και της διάθεσης του Θεού είναι πολύ βαρύς; Πώς νοιώθετε; (Πολύ καλά, ενθουσιασμένοι.) Τι σας έκανε να νοιώσετε καλά; Γιατί ήσαστε ενθουσιασμένοι; (Ήταν σαν να επιστρέφαμε στον Κήπο της Εδέμ, σαν να γυρίζαμε πίσω, τότε που βρισκόμαστε δίπλα στον Θεό.) «Η διάθεση του Θεού» αποτελεί, στην πραγματικότητα, ένα μάλλον ασύνηθες θέμα για τους ανθρώπους, επειδή αυτό που φαντάζεστε συνήθως και που διαβάζετε στα βιβλία ή ακούτε σε συναναστροφές, τείνει να σας κάνει πάντα να νοιώθετε κάπως σαν τυφλός που αγγίζει ελέφαντα —απλά ψηλαφίζεις ολόγυρα, με τη βοήθεια των χεριών σου, αλλά δεν μπορείς να φέρεις καμία εικόνα στο μυαλό σου. Η ψηλάφηση στα τυφλά δεν μπορεί να σου δώσει ούτε καν μια αδρή κατανόηση του Θεού, πόσο μάλλον μια ξεκάθαρη αντίληψη για Εκείνον. Προκαλεί μόνο περαιτέρω τη φαντασία σου, εμποδίζοντάς σε να καθορίσεις με ακρίβεια ποια είναι η διάθεση και η ουσία του Θεού, ενώ οι αβεβαιότητες που προκύπτουν από τη φαντασία σου θα γεμίζουν συνεχώς την καρδιά σου με αμφιβολίες. Όταν δεν μπορείς να είσαι σίγουρος για κάτι και, όμως, προσπαθείς ακόμα να το κατανοήσεις, θα υπάρχουν πάντα αντιφάσεις και συγκρούσεις στην καρδιά σου, ακόμη και μια αίσθηση διατάραξης, κάνοντάς σε να νοιώθεις αποπροσανατολισμό και σύγχυση. Δεν είναι αγχωτικό να θέλεις να αναζητήσεις τον Θεό, να Τον γνωρίσεις και να Τον δεις ξεκάθαρα, αλλά να φαίνεται ότι δεν είσαι ποτέ σε θέση να βρεις τις απαντήσεις; Φυσικά, τα λόγια αυτά απευθύνονται αποκλειστικά σε όσους επιθυμούν να επιδιώξουν να νιώθουν φόβο Θεού και να ικανοποιούν τον Θεό. Για τους ανθρώπους που δεν δίνουν καμία σημασία σε τέτοια πράγματα, τούτο δεν έχει πραγματική αξία, επειδή αυτό που ελπίζουν περισσότερο είναι η πραγματικότητα και η ύπαρξη του Θεού να αποτελούν απλώς θρύλο ή φαντασία, ώστε να μπορούν να κάνουν ό,τι θέλουν, ώστε να μπορούν να είναι αυτοί οι μεγαλύτεροι και οι πιο σημαντικοί, ώστε να μπορούν να διαπράττουν κακές πράξεις χωρίς να λαμβάνουν υπόψιν τις συνέπειες, ώστε να μη χρειαστεί να τιμωρηθούν ή να φέρουν ευθύνες, ώστε, ακόμα και όσα λέει ο Θεός για τους κακούς ανθρώπους, να μην ισχύουν γι’ αυτούς. Οι συγκεκριμένοι άνθρωποι δεν είναι πρόθυμοι να κατανοήσουν τη διάθεση του Θεού. Αποστρέφονται να προσπαθούν να γνωρίσουν τον Θεό και τα πάντα για Αυτόν. Θα προτιμούσαν να μην υπάρχει ο Θεός. Αυτοί οι άνθρωποι εναντιώνονται στον Θεό, και συγκαταλέγονται σ’ εκείνους που θα αποκλειστούν.

Στη συνέχεια, θα συζητήσουμε την ιστορία του Νώε και το πώς σχετίζεται με το θέμα του έργου του Θεού, της διάθεσης του Θεού και του ίδιου του Θεού.

Τι βλέπετε τον Θεό να κάνει στον Νώε σε αυτό το μέρος των Γραφών; Ίσως όλοι όσοι κάθονται εδώ να γνωρίζουν κάτι, χάρη στην ανάγνωση των Γραφών: Ο Θεός ώθησε τον Νώε να κατασκευάσει την κιβωτό και, εν συνεχεία, ο Θεός κατέστρεψε τον κόσμο μ’ έναν κατακλυσμό. Ο Θεός έβαλε τον Νώε να κατασκευάσει την κιβωτό και να σώσει την οκταμελή οικογένειά του, γεγονός που τους επέτρεψε να επιβιώσουν και να γίνουν οι πρόγονοι της επόμενης γενιάς της ανθρωπότητας. Και, τώρα, ας στραφούμε στις γραφές.

Β. Νώε

1. Ο Θεός προτίθεται να καταστρέψει τον κόσμο με κατακλυσμό και καθοδηγεί τον Νώε να κατασκευάσει μια κιβωτό

Γέν. 6:9-14  Αύτη είναι η γενεαλογία του Νώε. Ο Νώε ήτο άνθρωπος δίκαιος, τέλειος μεταξύ των συγχρόνων αυτού· μετά του Θεού περιεπάτησεν ο Νώε. Και εγέννησεν ο Νώε τρεις υιούς, τον Σημ, τον Χαμ και τον Ιάφεθ. Διεφθάρη δε η γη ενώπιον του Θεού, και ενεπλήσθη η γη αδικίας. Και είδεν ο Θεός την γην, και ιδού, ήτο διεφθαρμένη· διότι πάσα σαρξ είχε διαφθείρει την οδόν αυτής επί της γης. Και είπεν ο Θεός προς τον Νώε, Το τέλος πάσης σαρκός ήλθεν ενώπιόν μου, διότι η γη ενεπλήσθη αδικίας απ’ αυτών· και ιδού, θέλω εξολοθρεύσει αυτούς και την γην. Κάμε εις σεαυτόν κιβωτόν εκ ξύλων Γόφερ· κατά δωμάτια θέλεις κάμει την κιβωτόν, και θέλεις αλείψει αυτήν έσωθεν και έξωθεν με πίσσαν.

Γέν. 6:18-22  Και θέλω στήσει την διαθήκην μου προς σέ· και θέλεις εισέλθει εις την κιβωτόν, συ, και οι υιοί σου, και η γυνή σου, και αι γυναίκες των υιών σου μετά σου. Και από παντός ζώου εκ πάσης σαρκός, ανά δύο εκ πάντων θέλεις εισάξει εις την κιβωτόν, διά να φυλάξης την ζωήν αυτών μετά σεαυτού· άρσεν και θήλυ θέλουσιν είσθαι. Από των πτηνών κατά το είδος αυτών, και από των κτηνών κατά το είδος αυτών, από πάντων των ερπετών της γης κατά το είδος αυτών, ανά δύο εκ πάντων θέλουσιν εισέλθει προς σε, διά να φυλάξης την ζωήν αυτών. Και συ λάβε εις σεαυτόν από παντός φαγητού το οποίον τρώγεται, και θέλεις συνάξει αυτό πλησίον σου· και θέλει είσθαι εις σε, και εις αυτά, προς τροφήν. Και έκαμεν ο Νώε κατά πάντα όσα προσέταξεν εις αυτόν ο Θεός· ούτως έκαμε.

Πήρατε, τώρα, μια γενική ιδέα για το ποιος ήταν ο Νώε, μετά την ανάγνωση αυτών των δύο χωρίων; Τι άνθρωπος ήταν ο Νώε; Το αρχικό κείμενο είναι ως εξής: «Ο Νώε ήτο άνθρωπος δίκαιος, τέλειος μεταξύ των συγχρόνων αυτού». Σύμφωνα με την αντίληψη των σύγχρονων ανθρώπων, τι είδους άνθρωπος ήταν ο «δίκαιος άνθρωπος» εκείνες τις μέρες; Ο δίκαιος άνθρωπος πρέπει να ήταν τέλειος άνθρωπος. Γνωρίζετε κατά πόσο ο τέλειος αυτός άνθρωπος ήταν τέλειος στα μάτια του ανθρώπου ή τέλειος στα μάτια του Θεού; Χωρίς αμφιβολία, ο εν λόγω τέλειος άνθρωπος ήταν τέλειος στα μάτια του Θεού, αλλά όχι στα μάτια του ανθρώπου. Αυτό είναι σίγουρο! Τούτο οφείλεται στο γεγονός ότι ο άνθρωπος είναι τυφλός και δεν μπορεί να δει, και μόνο ο Θεός κοιτάζει ολόκληρη τη γη και κάθε άνθρωπο ξεχωριστά, και μόνο ο Θεός γνώριζε ότι ο Νώε ήταν ένας τέλειος άνθρωπος. Επομένως, το σχέδιο του Θεού να καταστρέψει τον κόσμο με κατακλυσμό, ξεκίνησε από τη στιγμή που κάλεσε τον Νώε.

Τον καιρό εκείνο, ο Θεός προτίθετο να καλέσει τον Νώε να κάνει κάτι πολύ σημαντικό. Γιατί, όμως, έπρεπε να γίνει αυτό το έργο; Επειδή, τη δεδομένη στιγμή, ο Θεός είχε ένα σχέδιο στην καρδιά Του. Το σχέδιό Του ήταν να καταστρέψει τον κόσμο με κατακλυσμό. Αλλά γιατί να καταστρέψει τον κόσμο; Όπως λέει εδώ: «Διεφθάρη δε η γη ενώπιον του Θεού, και ενεπλήσθη η γη αδικίας». Τι καταλαβαίνετε από τη φράση «ενεπλήσθη η γη αδικίας»; Πρόκειται για ένα φαινόμενο πάνω στη γη, βάσει του οποίου ο κόσμος και οι λαοί του είχαν διαφθαρεί στο έπακρο. Ως εκ τούτου «ενεπλήσθη η γη αδικίας». Στη σημερινή γλώσσα, «ενεπλήσθη αδικίας» σημαίνει ότι τα πάντα έχουν ξεφύγει. Για τον άνθρωπο, σημαίνει ότι κάθε μορφής τάξη είχε χαθεί σε κάθε πτυχή της ζωής και ότι τα πάντα είχαν γίνει χαοτικά και αδύνατον να τα διαχειριστεί κανείς. Στα μάτια του Θεού, σήμαινε ότι οι άνθρωποι του κόσμου είχαν γίνει υπερβολικά διεφθαρμένοι. Διεφθαρμένοι, όμως, σε ποιο βαθμό; Διεφθαρμένοι στον βαθμό που ο Θεός δεν άντεχε πια να τους κοιτά ή να είναι υπομονετικός μαζί τους. Διεφθαρμένοι στον βαθμό που ο Θεός σκόπευε να τους καταστρέψει. Όταν ο Θεός αποφάσισε να καταστρέψει τον κόσμο, σχεδίασε να βρει κάποιον να κατασκευάσει μια κιβωτό. Ο Θεός επέλεξε τον Νώε να εκτελέσει αυτό το έργο, δηλαδή έβαλε τον Νώε να κατασκευάσει μια κιβωτό. Γιατί, όμως, επέλεξε τον Νώε; Στα μάτια του Θεού, ο Νώε ήταν ένας άνθρωπος δίκαιος Ό,τι κι αν του παρήγγελλε ο Θεός να πράξει, ο Νώε έπραττε ανάλογα. Δηλαδή, ο Νώε ήταν πρόθυμος να κάνει ό,τι του έλεγε ο Θεός. Ο Θεός ήθελε να βρει κάποιον τέτοιο για να συνεργαστεί μαζί Του, για να ολοκληρώσει αυτά που του είχε εμπιστευτεί Εκείνος —για να ολοκληρώσει το έργο Του στη γη. Την εποχή εκείνη, μήπως υπήρχε κάποιος άλλος εκτός από τον Νώε, που θα μπορούσε να ολοκληρώσει μια τέτοια αποστολή; Σίγουρα όχι! Ο Νώε ήταν ο μόνος υποψήφιος, ο μόνος άνθρωπος που μπορούσε να ολοκληρώσει ό,τι του εμπιστεύτηκε ο Θεός και έτσι ο Θεός επέλεξε αυτόν. Είναι, όμως, τα όρια και τα πρότυπα του Θεού για τη σωτηρία των ανθρώπων τα ίδια τώρα όπως ήταν τότε; Η απάντηση είναι ότι οπωσδήποτε υπάρχει διαφορά! Γιατί όμως το ρωτάω αυτό; Κατά την εποχή εκείνη, ο Νώε ήταν ο μοναδικός δίκαιος άνθρωπος στα μάτια του Θεού, κάτι που σημαίνει ότι ούτε, η σύζυγος ούτε κανένας από τους γιους ή τις νύφες του δεν ήταν δίκαιοι, αλλά ο Θεός τους γλίτωσε χάριν του Νώε. Ο Θεός δεν είχε απαιτήσεις από αυτούς με τον τρόπο που το πράττει σήμερα και, αντίθετα, κράτησε ζωντανά και τα οκτώ μέλη της οικογένειας του Νώε. Έλαβαν την ευλογία του Θεού χάρη στη δικαιοσύνη του Νώε. Χωρίς τον Νώε, κανένας τους δεν θα μπορούσε να ολοκληρώσει αυτά που είχε εμπιστευτεί ο Θεός. Επομένως, ο Νώε ήταν ο μόνος άνθρωπος που έπρεπε να επιβιώσει από εκείνη την καταστροφή του κόσμου, και οι υπόλοιποι ήταν απλώς παράπλευροι ευεργετούμενοι. Τούτο δείχνει ότι, κατά την εποχή προτού ο Θεός ξεκινήσει επίσημα το διαχειριστικό Του έργο, οι αρχές και τα πρότυπα με τα οποία μεταχειριζόταν τους ανθρώπους και ζητούσε από αυτούς, ήταν σχετικά χαλαρά. Στους σημερινούς ανθρώπους, ο τρόπος, με τον οποίο ο Θεός αντιμετώπισε την οκταμελή οικογένεια του Νώε, φαίνεται να στερείται «δικαιοσύνης». Αλλά σε σύγκριση με τον μεγάλο όγκο του έργου που επιτελεί τώρα πάνω στους ανθρώπους και τη μεγάλη ποσότητα του λόγου Του που μεταδίδει τώρα, η αντιμετώπιση του Θεού προς την οκταμελή οικογένεια του Νώε υπήρξε απλώς μια αρχή έργου, δεδομένου του περιβάλλοντος του έργου Του τη συγκεκριμένη εποχή. Συγκριτικά, ποιος έλαβε περισσότερα από τον Θεό, η οκταμελής οικογένεια του Νώε ή οι άνθρωποι του σήμερα;

Το ότι ο Νώε εκλήθη είναι ένα απλό γεγονός, αλλά το κύριο σημείο αυτού για το οποίο μιλάμε —η διάθεση του Θεού, οι προθέσεις Του και η ουσία Του στη συγκεκριμένη καταγραφή— δεν είναι τόσο απλό. Για να κατανοήσουμε τις διάφορες αυτές πτυχές του Θεού, πρέπει πρώτα να καταλάβουμε το είδος του ανθρώπου που ο Θεός επιθυμεί να καλέσει και, μέσω αυτού, να κατανοήσουμε τη διάθεση, τις προθέσεις και την ουσία Του. Τούτο είναι καίριο. Οπότε, στα μάτια του Θεού, τι είδους άνθρωπος είναι αυτός που καλεί; Πρέπει να είναι κάποιος που μπορεί να ακούει τα λόγια Του και που μπορεί να ακολουθεί τις οδηγίες Του. Ταυτόχρονα, πρέπει επίσης να είναι άνθρωπος με αίσθηση ευθύνης, κάποιος που θα εκτελέσει τον λόγο του Θεού, αντιμετωπίζοντάς τον ως ευθύνη και καθήκον που πρέπει να εκπληρώσει. Άρα, ο άνθρωπος αυτός πρέπει να είναι κάποιος που γνωρίζει τον Θεό; Όχι. Τον καιρό εκείνο, ο Νώε δεν είχε ακούσει και πολλές διδασκαλίες του Θεού, ούτε είχε βιώσει κάποιο έργο Του. Επομένως, ο Νώε είχε ελάχιστη γνώση του Θεού. Αν και καταγράφεται εδώ ότι ο Νώε περπάτησε με τον Θεό, είδε ποτέ το πρόσωπό Του; Η απάντηση είναι σίγουρα όχι! Διότι εκείνη την εποχή, μόνο οι αγγελιοφόροι του Θεού έρχονταν ανάμεσα στους ανθρώπους. Ενώ μπορούσαν να εκπροσωπούν τον Θεό στα λόγια και τις πράξεις, απλώς κοινωνούσαν το θέλημα και τις προθέσεις Του. Το ίδιο το πρόσωπο του Θεού δεν αποκαλύφθηκε μπροστά στον άνθρωπο. Στο συγκεκριμένο μέρος των Γραφών, το μόνο που βλέπουμε, βασικά, είναι αυτό που έπρεπε να κάνει ο Νώε, και τις οδηγίες του Θεού προς αυτόν. Ποια ήταν, λοιπόν, η ουσία που εξέφρασε ο Θεός εδώ; Όλα όσα κάνει ο Θεός, σχεδιάζονται με ακρίβεια. Όταν βλέπει κάτι ή μια κατάσταση, υπάρχει στα μάτια Του ένα μέτρο σύγκρισης, και το μέτρο αυτό καθορίζει κατά πόσο θα ξεκινήσει ένα σχέδιο αντιμετώπισης ή ποια προσέγγιση πρέπει να ακολουθήσει στην αντιμετώπιση του πράγματος αυτού ή της κατάστασης. Δεν είναι αδιάφορος ούτε αναίσθητος. Στην πραγματικότητα, είναι το εντελώς αντίθετο. Υπάρχει εδώ ένας στίχος που αναφέρει τι είπε ο Θεός στον Νώε: «Το τέλος πάσης σαρκός ήλθεν ενώπιόν μου, διότι η γη ενεπλήσθη αδικίας απ’ αυτών· και ιδού, θέλω εξολοθρεύσει αυτούς και την γην». Όταν ο Θεός το είπε αυτό, εννοούσε ότι επρόκειτο να καταστρέψει μόνο τους ανθρώπους; Όχι! Ο Θεός είπε ότι επρόκειτο να καταστρέψει όλα τα έμβια όντα με σάρκα. Γιατί ο Θεός ήθελε την καταστροφή; Εδώ υπάρχει άλλη μία αποκάλυψη της διάθεσης του Θεού: στα μάτια του Θεού, υπάρχει ένα όριο στην υπομονή Του απέναντι στη διαφθορά του ανθρώπου, τη ρυπαρότητα, τη βία και την επαναστατικότητα κάθε σάρκας. Ποιο είναι το όριό Του; Είναι, όπως είπε ο Θεός: «Είδεν ο Θεός την γην, και ιδού, ήτο διεφθαρμένη· διότι πάσα σαρξ είχε διαφθείρει την οδόν αυτής επί της γης». Τι σημαίνει η φράση «διότι πάσα σαρξ είχε διαφθείρει την οδόν αυτής επί της γης»; Σημαίνει ότι κάθε ζωντανό πράγμα, συμπεριλαμβανομένων όσων ακολούθησαν τον Θεό, όσων κάλεσαν το όνομά Του, όσων κάποτε πρόσφεραν ολοκαυτώματα στον Θεό, όσων Τον αναγνώρισαν προφορικώς και Τον εξύμνησαν ακόμη —μόλις η συμπεριφορά τους γέμισε διαφθορά και έφτασε στα μάτια του Θεού, Εκείνος έπρεπε να το καταστρέψει. Τούτο ήταν το όριο του Θεού. Έτσι, σε ποιο βαθμό παρέμεινε ο Θεός υπομονετικός με τον άνθρωπο και τη διαφθορά κάθε σάρκας; Στον βαθμό που όλοι οι άνθρωποι, οπαδοί του Θεού ή άπιστοι, δεν βάδιζαν στο σωστό μονοπάτι. Στον βαθμό που ο άνθρωπος δεν ήταν απλώς ηθικά διεφθαρμένος και γεμάτος κακό, αλλά όπου κανείς δεν πίστευε καν στην ύπαρξη του Θεού, πόσο μάλλον να πιστεύει ότι ο κόσμος κυβερνάται από τον Θεό και ότι ο Θεός μπορεί να φέρει στους ανθρώπους φως και το σωστό μονοπάτι. Στον βαθμό που ο άνθρωπος απεχθανόταν την ύπαρξη του Θεού και δεν επέτρεπε στον Θεό να υπάρχει. Μόλις η διαφθορά του ανθρώπου έφτασε στο συγκεκριμένο σημείο, ο Θεός δεν άντεχε άλλο. Τι ήταν αυτό που την αντικατέστησε; Η έλευση της οργής και της τιμωρίας του Θεού. Τούτο δεν ήταν μερική αποκάλυψη της διάθεσης του Θεού; Στην παρούσα εποχή, υπάρχουν, άραγε, άνθρωποι που να είναι δίκαιοι στα μάτια του Θεού; Υπάρχουν άνθρωποι που είναι τέλειοι στα μάτια του Θεού; Μήπως σε τούτη την εποχή, η συμπεριφορά κάθε σάρκας πάνω στη γη είναι διεφθαρμένη στα μάτια του Θεού; Σε τούτη τη μέρα και εποχή, εκτός από όσους θέλει ο Θεός να καταστήσει ολοκληρωμένους κι όσους μπορούν να Τον ακολουθήσουν και να δεχτούν τη σωτηρία Του, μήπως όλοι οι άνθρωποι της σάρκας δεν προκαλούν τα όρια της υπομονής του Θεού; Όλα όσα συμβαίνουν δίπλα σας, όσα βλέπετε με τα μάτια σας και ακούτε με τα αυτιά σας, και βιώνετε προσωπικά κάθε μέρα σε αυτόν τον κόσμο, δεν είναι γεμάτα βία; Στα μάτια του Θεού, ένας τέτοιος κόσμος, μια τέτοια εποχή δεν πρέπει να πάρει τέλος; Αν και το υπόβαθρο της παρούσας εποχής είναι τελείως διαφορετικό από εκείνο του καιρού του Νώε, τα αισθήματα και η οργή του Θεού απέναντι στη διαφθορά του ανθρώπου παραμένουν ακριβώς τα ίδια. Ο Θεός είναι ικανός να είναι υπομονετικός λόγω του έργου Του, αλλά δεδομένων των περιστάσεων και συνθηκών, στα μάτια του Θεού ο κόσμος αυτός θα έπρεπε να είχε καταστραφεί εδώ και πολύν καιρό. Οι περιστάσεις έχουν υπερβεί κατά πολύ τις αντίστοιχες τότε που ο κόσμος καταστράφηκε από τον κατακλυσμό. Πού έγκειται, όμως, η διαφορά; Τούτο αποτελεί επίσης κάτι που βασανίζει πάρα πολύ την καρδιά του Θεού και, ίσως, κάτι που κανείς σας δεν μπορεί να αντιληφθεί.

Όταν ο Θεός κατέστρεψε τον κόσμο με κατακλυσμό, ο Θεός μπορούσε να καλέσει τον Νώε να κατασκευάσει μια κιβωτό και να κάνει κάποια από τα προπαρασκευαστικά έργα. Ο Θεός μπορούσε να καλέσει έναν άνθρωπο —τον Νώε— να υλοποιήσει αυτές τις σειρές πραγμάτων για Αυτόν. Αλλά στην παρούσα εποχή, ο Θεός δεν έχει κανέναν για να καλέσει. Γιατί αυτό; Κάθε άτομο που κάθεται εδώ, πιθανότατα κατανοεί και γνωρίζει πολύ καλά τον λόγο. Χρειάζεστε Εμένα για να το εξηγήσω; Το να το πω μεγαλοφώνως, μπορεί να σας κάνει να χάσετε όλοι την υπόληψή σας και να σας αναστατώσει. Μερικοί άνθρωποι μπορεί να πουν: «Αν και δεν είμαστε δίκαιοι άνθρωποι και δεν είμαστε τέλειοι άνθρωποι στα μάτια του Θεού, αν ο Θεός μας παρήγγελλε να πράξουμε κάτι, θα είμασταν ακόμα ικανοί να το πράξουμε. Πριν, όταν είπε ότι έρχεται μια ολέθρια καταστροφή, ξεκινήσαμε να ετοιμάζουμε τα τρόφιμα και τα αντικείμενα που θα ήταν αναγκαία σε μια καταστροφή. Μήπως δεν έγιναν τα πράγματα σύμφωνα με τις απαιτήσεις του Θεού; Δεν συνεργαστήκαμε πραγματικά με το έργο του Θεού; Δεν μπορούν να συγκριθούν όσα πράξαμε με αυτά που έπραξε ο Νώε; Το γεγονός ότι τα πράξαμε, δεν ισοδυναμεί με πραγματική υποταγή; Δεν ακολουθήσαμε τις οδηγίες του Θεού; Δεν κάναμε ό,τι είπε ο Θεός, επειδή έχουμε πίστη στα λόγια Του; Γιατί, λοιπόν, ο Θεός είναι ακόμα κατηφής; Γιατί ο Θεός λέει ότι δεν έχει κανέναν να καλέσει;» Υπάρχει κάποια διαφορά μεταξύ των δικών σας ενεργειών και εκείνων του Νώε; Ποια είναι η διαφορά; (Η προετοιμασία του φαγητού σήμερα για την καταστροφή αποτελούσε δική μας πρόθεση.) (Οι πράξεις μας δεν μπορούν να κατονομαστούν «δίκαιες», ενώ ο Νώε ήταν ένας δίκαιος άνθρωπος στα μάτια του Θεού.) Αυτό που είπατε δεν απέχει και πολύ. Αυτό που έκανε ο Νώε ήταν ουσιαστικά διαφορετικό από ό,τι κάνουν τώρα οι άνθρωποι. Όταν ο Νώε έπραξε ό,τι του παρήγγειλε ο Θεός, δεν γνώριζε ποιες ήταν οι προθέσεις του Θεού. Δεν ήξερε τι ήθελε ο Θεός να επιτύχει. Ο Θεός απλώς του έδωσε μια εντολή και του παρήγγειλε να πράξει κάτι, και χωρίς πολλές εξηγήσεις ο Νώε το έπραξε. Δεν προσπάθησε να καταλάβει μυστικά τις επιθυμίες του Θεού, ούτε αντιστάθηκε στον Θεό ή επέδειξε ανειλικρίνεια. Απλώς έπραξε ανάλογα, με καθαρή και απλή καρδιά. Έπραξε ό,τι τον έβαλε ο Θεός να πράξει, και το να υποτάσσεται στον λόγο του Θεού και να τον ακούει στήριζε την πίστη του σε αυτό που έπραττε. Αυτός ήταν ο τρόπος με τον οποίο ειλικρινά και απλά αντιμετώπισε αυτό που εμπιστεύτηκε ο Θεός. Η ουσία του —η ουσία των ενεργειών του ήταν η υποταγή, όχι η αμφισβήτηση, η αντίσταση και, πολύ λιγότερο, η σκέψη για τα προσωπικά του συμφέροντα ή τα κέρδη και τις απώλειές του. Περαιτέρω, όταν ο Θεός είπε ότι θα καταστρέψει τον κόσμο με κατακλυσμό, ο Νώε δεν ρώτησε πότε θα γίνει αυτό ούτε ρώτησε τι θα απογίνουν τα πάντα, και σίγουρα δεν ρώτησε τον Θεό με ποιον τρόπο επρόκειτο να καταστρέψει τον κόσμο. Απλώς έπραξε ό,τι παρήγγειλε ο Θεός. Ακολούθησε επακριβώς τις οδηγίες του Θεού σχετικά με το τι και το πώς, και, επίσης, ανέλαβε αμέσως δράση. Ενήργησε σύμφωνα με τις οδηγίες του Θεού, κρατώντας μια στάση που έδειχνε ότι επιθυμούσε να ικανοποιήσει τον Θεό. Μήπως το έκανε για να αποφύγει ο ίδιος την καταστροφή; Όχι. Μήπως ρώτησε τον Θεό πότε ακριβώς θα ερχόταν η καταστροφή του κόσμου; Όχι. Ρώτησε τον Θεό ή μήπως γνώριζε πόσον καιρό θα έπαιρνε η κατασκευή της κιβωτού; Ούτε αυτό το γνώριζε. Απλώς υποτάχθηκε, άκουσε και έπραξε αναλόγως. Οι σημερινοί άνθρωποι δεν είναι το ίδιο: Μόλις διαρρεύσουν λίγες πληροφορίες μέσω του λόγου του Θεού, αμέσως μόλις οι άνθρωποι διαισθανθούν ένα απλό θρόισμα φύλλων στον άνεμο, περνούν αμέσως στη δράση, χωρίς να λογαριάζουν τίποτε και ανεξαρτήτως τιμήματος, προκειμένου να προετοιμάσουν αυτά που θα φάνε, θα πιουν και θα χρησιμοποιήσουν στη συνέχεια, σχεδιάζοντας ακόμη και τις οδούς διαφυγής τους για όταν έρθει η καταστροφή. Ακόμη πιο ενδιαφέρον είναι ότι, στη συγκεκριμένη στιγμή-κλειδί, ο ανθρώπινος εγκέφαλος είναι πολύ καλός στο να «γίνεται η δουλειά». Υπό συνθήκες, όπου ο Θεός δεν έχει δώσει καμία εντολή, ο άνθρωπος μπορεί να σχεδιάσει τα πάντα με τον κατάλληλο τρόπο. Θα μπορούσατε να χρησιμοποιήσετε τη λέξη «τέλεια» για να περιγράψετε τα σχέδια αυτά. Όσο για το τι λέει ο Θεός, ποιες είναι οι προθέσεις Του ή το τι θέλει, κανείς δεν ενδιαφέρεται και κανείς δεν προσπαθεί να το αντιληφθεί. Τούτη δεν είναι η μεγαλύτερη διαφορά μεταξύ των ανθρώπων του σήμερα και του Νώε;

Στη συγκεκριμένη καταγραφή της ιστορίας του Νώε, βλέπετε εσείς κάποιο μέρος της διάθεσης του Θεού; Η υπομονή του Θεού απέναντι στη διαφθορά, τη ρυπαρότητα και τη βία του ανθρώπου, έχει όρια. Φτάνοντας στο όριο αυτό, ο Θεός δεν θα είναι πλέον υπομονετικός και, αντιθέτως, θα ξεκινήσει τη νέα διαχείριση και το νέο Του σχέδιο, θα αρχίσει να πράττει αυτό που πρέπει να πράξει, θα αποκαλύψει τις πράξεις Του και την άλλη πλευρά της διάθεσής Του. Με την ενέργεια Του αυτή, δεν θέλει να αποδείξει ότι δεν πρέπει ποτέ να υβρίζεται από τον άνθρωπο ή ότι είναι γεμάτος εξουσία και οργή, ούτε θέλει να δείξει ότι μπορεί να καταστρέψει την ανθρωπότητα. Είναι ότι η διάθεσή Του και η αγία ουσία Του δεν μπορούν πλέον να επιτρέψουν ή να υπομείνουν το συγκεκριμένο είδος ανθρωπότητας να ζει ενώπιόν Του, υπό το κράτος Του. Δηλαδή, όταν ολόκληρη η ανθρωπότητα είναι εναντίον Του, όταν δεν υπάρχει ούτε ένας σε ολόκληρη τη γη που να μπορεί Εκείνος να σώσει, δεν θα έχει πλέον υπομονή για μια τέτοια ανθρωπότητα και, χωρίς κανέναν ενδοιασμό, θα φέρει εις πέρας το σχέδιό Του —να καταστρέψει αυτό το είδος ανθρωπότητας. Μια τέτοια πράξη από τον Θεό, καθορίζεται από τη διάθεσή Του. Τούτη αποτελεί απαραίτητη συνέπεια, μια συνέπεια που πρέπει να φέρει κάθε δημιουργημένο ον υπό το κράτος του Θεού. Αυτό δεν δείχνει ότι, στην παρούσα εποχή, ο Θεός ανυπομονεί να ολοκληρώσει το σχέδιό Του και να σώσει τους ανθρώπους που θέλει να σώσει; Υπό αυτές τις συνθήκες, τι ενδιαφέρει περισσότερο τον Θεό; Όχι το πώς Τον αντιμετωπίζουν ή Του αντιστέκονται αυτοί που δεν Τον ακολουθούν καθόλου ή αυτοί που Του εναντιώνονται, ή το ότι η ανθρωπότητα Τον συκοφαντεί. Εκείνος ενδιαφέρεται μόνο για το κατά πόσο αυτοί που Τον ακολουθούν, τα αντικείμενα της σωτηρίας Του στο σχέδιο διαχείρισής Του, έχουν καταστεί ολοκληρωμένοι από τον ίδιον, αν έχουν γίνει άξιοι της ικανοποίησής Του. Όσο για τους ανθρώπους πλην εκείνων που Τον ακολουθούν, απλώς περιστασιακά δίνει μια μικρή τιμωρία για να εκφράσει την οργή Του. Για παράδειγμα: παλιρροϊκά κύματα, σεισμούς και εκρήξεις ηφαιστείου. Ταυτοχρόνως, προστατεύει, επίσης, και φροντίζει σθεναρά όσους Τον ακολουθούν και πρόκειται να σωθούν από Αυτόν. Η διάθεση του Θεού είναι η ακόλουθη: Από τη μία πλευρά, μπορεί να έχει ακραία υπομονή και ανεκτικότητα απέναντι στους ανθρώπους που προτίθεται να καταστήσει ολοκληρωμένους, και να τους περιμένει για όσο το δυνατόν μεγαλύτερο χρονικό διάστημα· από την άλλη, ο Θεός μισεί και αποστρέφεται με πάθος τους ανθρώπους τύπου Σατανά, που δεν Τον ακολουθούν και Του εναντιώνονται. Αν και δεν ενδιαφέρεται για το αν αυτοί οι τύπου Σατανά άνθρωποι Τον ακολουθούν ή Τον λατρεύουν, Εκείνος εξακολουθεί να τους απεχθάνεται, κάνοντας, παράλληλα, υπομονή για αυτούς στην καρδιά Του και, καθώς καθορίζει το τέλος αυτών των ανθρώπων τύπου Σατανά, αναμένει επίσης την έλευση της ώρας των βημάτων σχετικά με το σχέδιο διαχείρισής Του.

Ας δούμε το επόμενο απόσπασμα.

2. Η ευλογία του Θεού στον Νώε μετά τον κατακλυσμό

Γέν. 9:1-6  Και ευλόγησεν ο Θεός τον Νώε και τους υιούς αυτού· και είπε προς αυτούς, Αυξάνεσθε και πληθύνεσθε, και γεμίσατε την γήν· και ο φόβος σας και ο τρόμος σας θέλει είσθαι επί πάντα τα ζώα της γης, και επί πάντα τα πτηνά του ουρανού, επί παν ό,τι έρπει επί της γης, και επί πάντας τους ιχθύας της θαλάσσης· εις τας χείρας σας εδόθησαν· παν κινούμενον, το οποίον ζη, θέλει είσθαι εις σας προς τροφήν· ως τον χλωρόν χόρτον έδωκα τα πάντα εις εσάς· κρέας όμως με την ζωήν αυτού, με το αίμα αυτού, δεν θέλετε φάγει· και εξάπαντος το αίμα σας, το αίμα της ζωής σας, θέλω εκζητήσει εκ της χειρός παντός ζώου θέλω εκζητήσει αυτό, και εκ της χειρός του ανθρώπου· εκ της χειρός παντός αδελφού αυτού θέλω εκζητήσει την ζωήν του ανθρώπου· όστις χύση αίμα ανθρώπου, υπό ανθρώπου θέλει χυθή το αίμα αυτού· διότι κατ’ εικόνα Θεού εποίησεν ο Θεός τον άνθρωπον.

Τι καταλάβατε από το συγκεκριμένο χωρίο; Γιατί διάλεξα αυτούς τους στίχους; Γιατί δεν επέλεξα κάποια περικοπή σχετικά με τη ζωή του Νώε και της οικογένειάς του στην κιβωτό; Διότι οι πληροφορίες αυτές δεν έχουν ιδιαίτερη σχέση με το θέμα που επικοινωνούμε σήμερα. Αυτό στο οποίο εστιάζουμε, είναι η διάθεση του Θεού. Εάν θέλετε να μάθετε για αυτές τις λεπτομέρειες, τότε πάρτε την Αγία Γραφή και διαβάστε από μόνοι σας. Δεν θα μιλήσουμε για αυτό εδώ. Το κύριο θέμα μας σήμερα είναι το να γνωρίσουμε τις πράξεις του Θεού.

Αφού ο Νώε αποδέχτηκε τις οδηγίες του Θεού και κατασκεύασε την κιβωτό και έζησε κατά τη διάρκεια των ημερών που ο Θεός χρησιμοποίησε κατακλυσμό για να καταστρέψει τον κόσμο, ολόκληρη η οκταμελής οικογένειά του επέζησε. Εκτός από την οκταμελή οικογένεια του Νώε, ολόκληρη η ανθρωπότητα καταστράφηκε, όπως και όλα τα έμβια όντα πάνω στη γη. Στον Νώε, ο Θεός έδωσε ευλογίες και είπε κάποια πράγματα στον ίδιο και τους γιους του. Τα εν λόγω πράγματα ήταν όσα του έδωσε ο Θεός, και η ευλογία του Θεού σε αυτόν. Τούτη είναι η ευλογία και υπόσχεση που δίνει ο Θεός σε κάποιον που μπορεί να τον ακούσει και να δεχθεί τις οδηγίες Του, καθώς και ο τρόπος, με τον οποίο ο Θεός επιβραβεύει τους ανθρώπους. Δηλαδή, ανεξάρτητα από το αν ο Νώε υπήρξε τέλειος ή δίκαιος άνθρωπος στα μάτια του Θεού, και ανεξάρτητα από το πόσα γνώριζε για τον Θεό, εν συντομία, ο Νώε και οι τρεις γιοι του άκουγαν όλοι τους τα λόγια του Θεού, συνεργάζονταν με το έργο του Θεού, και έπρατταν ό,τι έπρεπε να πράξουν σύμφωνα με τις οδηγίες του Θεού. Ως αποτέλεσμα, διατήρησαν τους ανθρώπους και διάφορα είδη έμβιων όντων για τον Θεό στον απόηχο της καταστροφής του κόσμου από τον κατακλυσμό, συμβάλλοντας σημαντικά στο επόμενο βήμα του σχεδίου διαχείρισης του Θεού. Για όλα όσα έπραξε, ο Θεός τον ευλόγησε. Ίσως για τους ανθρώπους του σήμερα, αυτό που έκανε ο Νώε να μην άξιζε καν να αναφερθεί. Κάποιοι μπορεί ακόμη να σκεφτούν: «Ο Νώε δεν έκανε τίποτα· ο Θεός είχε αποφασίσει να τον γλιτώσει, οπότε σίγουρα θα παρέμενε ζωντανός. Όμως, δεν οφειλόταν στα δικά του επιτεύγματα η επιβίωσή του. Ήταν αποκλειστικά θέλημα του Θεού, επειδή ο άνθρωπος είναι παθητικός». Αλλά δεν είχε αυτό ο Θεός στο μυαλό Του. Για τον Θεό, ανεξάρτητα από το αν κάποιος είναι σπουδαίος ή ασήμαντος, όσο Τον ακούει, υποτάσσεται στις οδηγίες Του και σε αυτό που εμπιστεύεται, και όσο μπορεί να συνεργάζεται με το έργο Του, το θέλημα και το σχέδιό Του, ώστε το θέλημά Του και το σχέδιό Του να εκπληρωθούν ομαλά, τότε η συμπεριφορά αυτή αξίζει την ενθύμησή Του και να λάβει την ευλογία Του. Ο Θεός θεωρεί πολύτιμους τέτοιους ανθρώπους, και προασπίζει τις πράξεις και την αγάπη και τη στοργή τους για Εκείνον. Τούτη είναι η στάση του Θεού. Γιατί, λοιπόν, ευλόγησε ο Θεός τον Νώε; Διότι έτσι αντιμετωπίζει ο Θεός τέτοιες ενέργειες και την υποταγή του ανθρώπου.

Όσον αφορά στην ευλογία του Θεού προς τον Νώε, μερικοί άνθρωποι θα πουν: «Αν ο άνθρωπος ακούει και ικανοποιεί τον Θεό, τότε ο Θεός πρέπει να τον ευλογήσει. Δεν είναι αυτονόητο;» Μπορούμε να το πούμε αυτό; Κάποιοι λένε: «Όχι». Αλλά γιατί όχι; Ορισμένοι λένε: «Ο άνθρωπος δεν είναι άξιος να απολαμβάνει την ευλογία του Θεού». Τούτο δεν είναι απόλυτα σωστό. Επειδή όταν ένα άτομο αποδεχτεί αυτό που του εμπιστεύεται ο Θεός, ο Θεός έχει ένα μέτρο κρίσεως για το κατά πόσο οι πράξεις του είναι καλές ή κακές και για το αν έχει υποταχθεί, αν έχει ικανοποιήσει τις προθέσεις του Θεού και αν αυτό που πράττει το συγκεκριμένο άτομο είναι επαρκές. Εκείνο που ενδιαφέρει τον Θεό είναι η καρδιά του ατόμου, και όχι οι επιφανειακές του πράξεις. Ο Θεός δεν ευλογεί κάποιον για τις πράξεις του, ανεξαρτήτως του πώς τις πράττει. Τούτο έχουν παρεξηγήσει οι άνθρωποι ως προς τον Θεό. Ο Θεός δεν κοιτά μόνο το τελικό αποτέλεσμα των πραγμάτων, αλλά δίνει μεγαλύτερη έμφαση στην καρδιά και τη στάση του ανθρώπου κατά την εξέλιξη των πραγμάτων, και εξετάζει αν, μέσα στην καρδιά του, υπάρχει υποταγή, σεβασμός και η επιθυμία να ικανοποιηθεί ο Θεός. Πόσα γνώριζε ο Νώε για τον Θεό τον καιρό εκείνο; Τόσα, όσα και τα δόγματα που γνωρίζετε τώρα; Όσον αφορά σε πτυχές της αλήθειας, όπως αντιλήψεις και γνώση του Θεού, έλαβε τόσο πότισμα και επιμέλεια όσο εσείς; Όχι! Υπάρχει, όμως, ένα γεγονός που είναι αδιαμφισβήτητο: Στη συνείδηση, το μυαλό, ακόμη και στα βάθη της καρδιάς των ανθρώπων του σήμερα, οι αντιλήψεις τους για τον Θεό και η στάση τους απέναντί Του είναι ασαφής και διφορούμενη. Θα μπορούσατε ακόμη και να πείτε ότι μια μερίδα ανθρώπων κρατά αρνητική στάση απέναντι στην ύπαρξη του Θεού. Αλλά στην καρδιά και τη συνείδηση του Νώε, η ύπαρξη του Θεού ήταν απόλυτη και πέρα από την παραμικρή αμφιβολία, και έτσι η υποταγή του στον Θεό ήταν ανόθευτη και μπορούσε να αντέξει τη δοκιμασία. Η καρδιά του ήταν αγνή και ανοιχτή προς τον Θεό. Δεν χρειαζόταν ιδιαίτερη γνώση δογμάτων για να πείσει τον εαυτό του να ακολουθήσει κάθε λόγο του Θεού, ούτε και χρειαζόταν γεγονότα ως απόδειξη για την ύπαρξη του Θεού, προκειμένου να μπορέσει να δεχθεί αυτό που εμπιστεύθηκε ο Θεός και να είναι ικανός να πράξει ό,τι τον έβαλε ο Θεός να πράξει. Τούτη είναι η ουσιαστική διαφορά μεταξύ του Νώε και των σημερινών ανθρώπων. Είναι, επίσης, ο ακριβής ορισμός του τέλειου ανθρώπου στα μάτια του Θεού. Αυτό που θέλει ο Θεός, είναι άνθρωποι σαν τον Νώε. Αυτός είναι ο τύπος του ανθρώπου που επαινεί ο Θεός, και, επίσης, ακριβώς το είδος του ανθρώπου που ο Θεός ευλογεί. Σας διαφώτισε καθόλου αυτό; Οι άνθρωποι κοιτούν τους ανθρώπους εξωτερικά, ενώ αυτό που βλέπει ο Θεός, είναι οι καρδιές και η ουσία των ανθρώπων. Ο Θεός δεν δέχεται από κανέναν να αισθάνεται απροθυμία ή αμφιβολίες απέναντί Του, ούτε επιτρέπει στους ανθρώπους να Τον υποψιάζονται ή να Τον δοκιμάζουν με οποιονδήποτε τρόπο. Ως εκ τούτου, παρόλο που οι άνθρωποι του σήμερα βρίσκονται πρόσωπο με πρόσωπο με τον λόγο του Θεού —θα μπορούσατε ακόμη και να πείτε, πρόσωπο με πρόσωπο με τον Θεό— εξαιτίας κάποιου πράγματος βαθιά μέσα στην καρδιά τους, της ύπαρξης της διεφθαρμένης τους ουσίας, και της εχθρικής στάσης τους απέναντί Του, οι άνθρωποι παρακωλύονται στην αληθινή πίστη τους στον Θεό και παρεμποδίζονται στην υποταγή τους σ’ Αυτόν. Εξαιτίας τούτου, τους είναι πολύ δύσκολο να εξασφαλίσουν την ίδια ευλογία που ο Θεός χάρισε στον Νώε.

Στη συνέχεια, ας ρίξουμε μια ματιά σε αυτό το μέρος των γραφών, για το πώς ο Θεός χρησιμοποίησε το ουράνιο τόξο ως σύμβολο της διαθήκης Του με τον άνθρωπο.

3. Ο Θεός χρησιμοποιεί το ουράνιο τόξο ως σύμβολο της διαθήκης Του με τον άνθρωπο

Γέν. 9:11-13  Και στήνω την διαθήκην μου προς εσάς· και δεν θέλει πλέον εξολοθρευθή πάσα σαρξ από των υδάτων του κατακλυσμού· ουδέ θέλει είσθαι πλέον κατακλυσμός διά να φθείρη την γην. Και είπεν ο Θεός, Τούτο είναι το σημείον της διαθήκης, την οποίαν εγώ κάμνω μεταξύ εμού και υμών και παντός εμψύχου ζώου το οποίον είναι με σας, εις γενεάς αιωνίους· Θέτω το τόξον μου εν τη νεφέλη, και θέλει είσθαι εις σημείον διαθήκης μεταξύ εμού και της γής.

Οι περισσότεροι άνθρωποι ξέρουν τι είναι το ουράνιο τόξο και έχουν ακούσει ιστορίες σχετικά με αυτό. Όσο για την ιστορία του ουράνιου τόξου στη Βίβλο, κάποιοι άνθρωποι την πιστεύουν, μερικοί την αντιμετωπίζουν ως θρύλο, ενώ άλλοι δεν την πιστεύουν καθόλου. Ανεξαρτήτως του οτιδήποτε, όλα τα γεγονότα που συνέβησαν σε σχέση με το ουράνιο τόξο ήταν πράγματα που έπραξε ο Θεός και έλαβαν χώρα κατά τη διαδικασία της διαχείρισης του ανθρώπου από τον Θεό. Τα γεγονότα αυτά έχουν καταγραφεί στη Βίβλο επακριβώς. Οι εν λόγω καταγραφές δεν μας λένε τι διάθεση είχε ο Θεός την εποχή εκείνη ή ποιες ήταν οι προθέσεις Του πίσω από τα λόγια που είπε. Επιπλέον, κανείς δεν δύναται να αντιληφθεί τι αισθανόταν ο Θεός όταν τα είπε. Ωστόσο, η ψυχική κατάσταση του Θεού σχετικά με το όλο συμβάν αποκαλύπτεται μέσα από τις γραμμές του κειμένου. Είναι λες και οι σκέψεις Του της εποχής εκείνης ξεπηδούν από τη σελίδα μέσα από κάθε λέξη και φράση του λόγου του Θεού.

Οι σκέψεις του Θεού είναι αυτό για το οποίο πρέπει να ενδιαφέρονται οι άνθρωποι, και αυτό που πρέπει να καταβάλουν μεγαλύτερη προσπάθεια να γνωρίσουν. Τούτο οφείλεται στο ότι οι σκέψεις του Θεού είναι άρρηκτα συνδεδεμένες με την κατανόηση του Θεού από τον άνθρωπο, και η κατανόηση του Θεού από τον άνθρωπο συνδέεται αναπόφευκτα με τη ζωή-είσοδο του ανθρώπου. Τι σκεπτόταν, λοιπόν, ο Θεός την ώρα που συνέβησαν αυτά τα γεγονότα;

Αρχικά, ο Θεός δημιούργησε μια ανθρωπότητα που στα μάτια Του ήταν πολύ καλή και βρισκόταν κοντά Του, αλλά καταστράφηκε από κατακλυσμό αφού επαναστάτησε εναντίον Του. Πόνεσε τον Θεό το γεγονός ότι μια τέτοια ανθρωπότητα απλώς εξαφανίστηκε έτσι, σε μια στιγμή; Φυσικά και Τον πόνεσε! Πώς εξέφρασε, λοιπόν, τον πόνο αυτόν; Πώς καταγράφηκε στη Βίβλο; Καταγράφηκε με τα εξής λόγια: «Και στήνω την διαθήκην μου προς εσάς· και δεν θέλει πλέον εξολοθρευθή πάσα σαρξ από των υδάτων του κατακλυσμού· ουδέ θέλει είσθαι πλέον κατακλυσμός διά να φθείρη την γην». Αυτή η απλή πρόταση αποκαλύπτει τις σκέψεις του Θεού. Η καταστροφή του κόσμου Τον πόνεσε πάρα πολύ. Με ανθρώπινα λόγια, λυπήθηκε πολύ. Μπορούμε να φανταστούμε: Πώς έμοιαζε η, κάποτε γεμάτη ζωή, γη μετά την καταστροφή της από τον κατακλυσμό; Πώς έμοιαζε η, κάποτε γεμάτη ανθρώπινα όντα, γη εκείνη την εποχή; Καμία ανθρώπινη κατοικία, κανένα ζωντανό πλάσμα, νερό παντού και απόλυτη καταστροφή στην επιφάνεια του νερού. Αυτή η σκηνή ήταν η αρχική πρόθεση του Θεού όταν δημιούργησε τον κόσμο; Εννοείται πως όχι! Η αρχική πρόθεση του Θεού ήταν να βλέπει ζωή σε όλη τη γη, να βλέπει τα ανθρώπινα όντα, που Εκείνος δημιούργησε, να Τον λατρεύουν, και όχι να είναι ο Νώε ο μόνος που Τον λατρεύει ή ο μοναδικός που μπόρεσε να απαντήσει στο κάλεσμά Του να ολοκληρώσει αυτό που του είχε ανατεθεί. Μετά τον χαμό της ανθρωπότητας, ο Θεός δεν είδε την αρχική Του πρόθεση, αλλά το εντελώς αντίθετο. Πώς θα μπορούσε να μην πονά η καρδιά Του; Όταν, λοιπόν, αποκάλυπτε τη διάθεσή Του και εξέφραζε τα συναισθήματά Του, ο Θεός έλαβε μια απόφαση. Ποια ήταν αυτή; Να φτιάξει ένα τόξο στο σύννεφο (δηλαδή, τα ουράνια τόξα που βλέπουμε) ως διαθήκη με τον άνθρωπο, μια υπόσχεση ότι ο Θεός δεν θα κατέστρεφε ξανά με κατακλυσμό την ανθρωπότητα. Ταυτόχρονα, ήταν επίσης ένας τρόπος να ειπωθεί στους ανθρώπους ότι ο Θεός είχε καταστρέψει τον κόσμο με κατακλυσμό, ώστε το ανθρώπινο γένος να θυμάται για πάντα γιατί ο Θεός έπραξε κάτι τέτοιο.

Ήταν η καταστροφή του κόσμου εκείνη την εποχή κάτι που ήθελε ο Θεός; Σίγουρα δεν ήταν αυτό που ήθελε ο Θεός. Μπορούμε να είμαστε ικανοί να φανταστούμε ένα μικρό κομμάτι από το θλιβερό βλέμμα της γης μετά την καταστροφή του κόσμου, αλλά δεν μπορούμε καν να πλησιάσουμε στο να φανταστούμε πώς ήταν εκείνη την ώρα το σκηνικό στα μάτια του Θεού. Μπορούμε να πούμε ότι, είτε πρόκειται για τους ανθρώπους του τότε ή του τώρα, κανείς δεν μπορεί να φανταστεί ή να αντιληφθεί αυτό που ένοιωσε ο Θεός, βλέποντας εκείνη τη σκηνή, την εικόνα του κόσμου μετά την καταστροφή του από τον κατακλυσμό. Ο Θεός αναγκάστηκε να το πράξει εξαιτίας της επαναστατικότητας του ανθρώπου, αλλά ο πόνος που ένοιωσε η καρδιά του Θεού από την καταστροφή του κόσμου από τον κατακλυσμό, αποτελεί μια πραγματικότητα που κανείς δεν μπορεί να καταλάβει ή να αντιληφθεί. Γι’ αυτό ο Θεός έκανε μια διαθήκη με την ανθρωπότητα, μέσω της οποίας αποσκοπούσε να πει στους ανθρώπους να θυμούνται ότι ο Θεός κάποτε έπραξε κάτι τέτοιο και να τους ορκιστεί ότι ο Θεός δεν επρόκειτο να καταστρέψει ποτέ τον κόσμο με τέτοιο τρόπο ξανά. Στην εν λόγω διαθήκη, βλέπουμε την καρδιά του Θεού —βλέπουμε ότι η καρδιά του Θεού πονούσε όταν κατέστρεψε τη συγκεκριμένη ανθρωπότητα. Στην ανθρώπινη γλώσσα, όταν ο Θεός κατέστρεψε το ανθρώπινο γένος και το παρακολούθησε να χάνεται, η καρδιά Του θρηνούσε και αιμορραγούσε. Δεν είναι αυτός ο καλύτερος τρόπος να το περιγράψουμε; Οι λέξεις αυτές χρησιμοποιούνται από τους ανθρώπους για να απεικονίσουν τα ανθρώπινα συναισθήματα, αλλά καθώς η γλώσσα των ανθρώπων είναι υπερβολικά ελλιπής, η χρήση τους για να περιγραφούν τα αισθήματα και τα συναισθήματα του Θεού δεν Μου φαίνεται και πολύ κακή, ούτε υπερβολικά υπέρμετρη. Τουλάχιστον, σας δίνει μια πολύ ζωντανή, πολύ απτή κατανόηση της διάθεσης του Θεού τη δεδομένη στιγμή. Τι θα σκέφτεστε τώρα, όποτε βλέπετε ξανά το ουράνιο τόξο; Θα θυμάστε, τουλάχιστον, ότι, κάποτε, ο Θεός θρήνησε επειδή κατέστρεψε τον κόσμο με κατακλυσμό. Θα θυμάστε ότι, παρόλο που ο Θεός μισούσε αυτόν τον κόσμο και απεχθανόταν τη συγκεκριμένη ανθρωπότητα, όταν κατέστρεψε τα ανθρώπινα όντα που Εκείνος, με τα ίδια Του τα χέρια είχε δημιουργήσει, η καρδιά Του πονούσε, πάλευε να τους αφήσει, δίσταζε και δυσκολευόταν να το αντέξει. Μοναδική παρηγοριά Του ήταν η οκταμελής οικογένεια του Νώε. Η συνεργασία του Νώε έκανε τις επίπονες προσπάθειές Του να δημιουργήσει τα πάντα, να μην αποβούν μάταιες. Σε μια εποχή που ο Θεός υπέφερε, τούτο ήταν το μόνο πράγμα που μπορούσε να αντισταθμίσει την οδύνη Του. Από εκείνο το σημείο και μετά, ο Θεός εναπόθεσε όλες Του τις προσδοκίες για την ανθρωπότητα στην οικογένεια του Νώε, ελπίζοντας ότι μπορούσαν να ζήσουν υπό τις ευλογίες Του και όχι την κατάρα Του, ελπίζοντας ότι δεν θα έβλεπαν ποτέ τον Θεό να καταστρέφει ξανά τον κόσμο με κατακλυσμό, και ελπίζοντας, επίσης ότι δεν θα καταστρέφονταν.

Για ποιο μέρος της διάθεσης του Θεού θα πρέπει να μάθουμε από αυτό; Ο Θεός απεχθανόταν τον άνθρωπο επειδή ο άνθρωπος ήταν εχθρικός απέναντί Του, αλλά μέσα στην καρδιά Του, η φροντίδα, η ανησυχία και το έλεός Του για την ανθρωπότητα παρέμειναν αμετάβλητα. Ακόμη και όταν κατέστρεψε την ανθρωπότητα, η καρδιά Του παρέμεινε απαράλλακτη. Όταν η ανθρωπότητα γέμισε διαφθορά και ήταν επαναστατική ενάντια στον Θεό σε ανυπόφορο βαθμό, ο Θεός υποχρεώθηκε να καταστρέψει τη συγκεκριμένη ανθρωπότητα λόγω της διάθεσης και της ουσίας Του και σύμφωνα με τις αρχές Του. Λόγω, όμως της ουσίας Του, ο Θεός σπλαχνιζόταν ακόμα την ανθρωπότητα και, μάλιστα, ήθελε να χρησιμοποιήσει και διάφορους τρόπους για να τη λυτρώσει, ώστε να μπορέσει να συνεχίσει να ζει. Ο άνθρωπος, ωστόσο, εναντιώθηκε στον Θεό, συνέχισε να επαναστατεί εναντίον Του, αρνούμενος να δεχθεί τη σωτηρία του Θεού· αρνήθηκε, δηλαδή, να δεχθεί τις καλές Του προθέσεις. Ανεξάρτητα από το ότι ο Θεός τον κάλεσε, του υπενθύμισε, τον συνέδραμε, τον βοήθησε ή τον ανέχθηκε, ο άνθρωπος ούτε το κατάλαβε, ούτε το εκτίμησε, ούτε καν έδωσε σημασία. Μέσα στην οδύνη Του, ο Θεός δεν λησμόνησε να προσφέρει στον άνθρωπο τη μέγιστη ανεκτικότητά Του, περιμένοντας τον άνθρωπο να αντιστρέψει την πορεία του. Έχοντας φτάσει στα όριά Του, έπραξε αυτό που έπρεπε, χωρίς κανένα δισταγμό. Με άλλα λόγια, υπήρξε μια συγκεκριμένη χρονική περίοδος και διαδικασία από τη στιγμή που ο Θεός σχεδίασε να καταστρέψει το ανθρώπινο γένος, ως την έναρξη του έργου Του για την καταστροφή της ανθρωπότητας. Η εν λόγω διαδικασία υπήρχε με τον σκοπό να ενεργοποιήσει τον άνθρωπο ώστε να αντιστρέψει την πορεία του, και αυτή ήταν η τελευταία ευκαιρία που έδωσε ο Θεός στον άνθρωπο. Τι έκανε, λοιπόν, ο Θεός κατά την περίοδο προτού καταστρέψει την ανθρωπότητα; Ο Θεός εργάστηκε ακατάπαυστα, υπενθυμίζοντας και προτρέποντας. Ανεξάρτητα από το πόση οδύνη και θλίψη ένοιωθε η καρδιά του Θεού, Εκείνος συνέχισε να επιδαψιλεύει τη φροντίδα, την ανησυχία Του και το άφθονο έλεός Του για την ανθρωπότητα. Τι καταλαβαίνουμε από αυτό; Αναμφισβήτητα, κατανοούμε ότι η αγάπη του Θεού για την ανθρωπότητα είναι πραγματική και όχι απλώς και μόνο λόγια. Είναι πραγματική, απτή και υπολογίσιμη, όχι προσποιητή, κίβδηλη, απατηλή ή επιτηδευμένη. Ο Θεός δεν χρησιμοποιεί ποτέ τεχνάσματα ούτε δημιουργεί ψευδείς εικόνες για να κάνει τους ανθρώπους να καταλάβουν ότι είναι άξιος της αγάπης τους. Ποτέ δεν χρησιμοποιεί ψευδείς μαρτυρίες, προκειμένου να αφήσει τους ανθρώπους να δουν την ομορφιά Του ή για να καυχηθεί για την ομορφιά και την αγιοσύνη Του. Τούτες οι πτυχές της διάθεσης του Θεού δεν είναι, άραγε, αντάξιες της αγάπης του ανθρώπου; Δεν αξίζουν να λατρεύονται; Δεν αξίζουν την αγάπη; Σε τούτο το σημείο, θέλω να σας ρωτήσω: Αφού ακούσατε τα λόγια αυτά, πιστεύετε ότι το μεγαλείο του Θεού είναι απλώς κενές λέξεις πάνω σε μια κόλλα χαρτί; Ή μήπως η ομορφιά του Θεού είναι απλώς κενά λόγια; Όχι! Σίγουρα όχι! Η υπεροχή, το μεγαλείο, η αγιοσύνη, η ανεκτικότητα, η αγάπη του Θεού και ούτω καθεξής —κάθε λεπτομέρεια καθεμίας από τις διάφορες πτυχές της διάθεσης και της ουσίας του Θεού βρίσκει πρακτική έκφραση κάθε φορά που Εκείνος επιτελεί το έργο Του, όπως και ενσωματώνεται στις προθέσεις Του απέναντι στον άνθρωπο και εκπληρώνεται και αντανακλάται μέσα σε κάθε άνθρωπο. Ανεξάρτητα από το εάν το έχεις αισθανθεί προηγουμένως, ο Θεός φροντίζει τον κάθε άνθρωπο με κάθε δυνατό τρόπο, χρησιμοποιώντας την ειλικρινή καρδιά, τη σοφία Του και διάφορες μεθόδους, προκειμένου να ζεστάνει την καρδιά του κάθε ανθρώπου και να αφυπνίσει το πνεύμα του. Πρόκειται για αδιαμφισβήτητο γεγονός. Ανεξάρτητα από το πόσοι άνθρωποι κάθονται εδώ, κάθε άτομο έχει διαφορετικές εμπειρίες και συναισθήματα ως προς την ανεκτικότητα, την υπομονή και την ομορφιά του Θεού. Οι εν λόγω εμπειρίες του Θεού και τα αισθήματα ή η αντίληψή μας για Εκείνον —εν ολίγοις, όλα αυτά τα θετικά πράγματα προέρχονται από τον Θεό. Έτσι, ενσωματώνοντας τις εμπειρίες και τη γνώση όλων για τον Θεό και συνδυάζοντάς τις με τις αναγνώσεις αυτών των χωρίων από τη Βίβλο σήμερα, έχετε τώρα μια πιο πραγματική και σωστή κατανόηση του Θεού;

Μετά την ανάγνωση της ιστορίας και την κατανόηση μέρους από τη διάθεση του Θεού, που αποκαλύφθηκε μέσα από αυτό το γεγονός, ποια είναι η νέα σας γνώση για τον Θεό; Σας έδωσε μια βαθύτερη κατανόηση του Θεού και της καρδιάς Του; Μήπως τώρα νοιώθετε διαφορετικά, εξετάζοντας ξανά την ιστορία του Νώε; Κατά τη γνώμη σας, ήταν περιττή η συναναστροφή των στίχων αυτών της Βίβλου; Τώρα που συναναστραφήκαμε σχετικά, πιστεύετε ότι ήταν περιττό; Ήταν σίγουρα απαραίτητο! Παρόλο που αυτό που διαβάσαμε είναι ιστορία, πρόκειται για πραγματική καταγραφή του έργου που επιτέλεσε ο Θεός. Στόχος Μου δεν ήταν να σας επιτρέψω να κατανοήσετε τις λεπτομέρειες των ιστοριών αυτών ή του συγκεκριμένου χαρακτήρα, ούτε να μπορέσετε να μελετήσετε τον εν λόγω χαρακτήρα, και σίγουρα όχι να γυρίσετε και να μελετήσετε ξανά τη Βίβλο. Καταλαβαίνετε τι σας λέω; Βοήθησαν καθόλου οι ιστορίες αυτές τη γνώση σας για τον Θεό; Τι πρόσθεσε η ιστορία αυτή στην κατανόησή σας για τον Θεό; Αδέλφια από το Χονγκ Κονγκ, πείτε μας. (Είδαμε ότι η αγάπη του Θεού είναι κάτι που κανένας από εμάς, τους διεφθαρμένους ανθρώπους, δεν κατέχει.) Πείτε μας, αδέλφια από τη Νότια Κορέα. (Η αγάπη του Θεού για τον άνθρωπο είναι πραγματική. Η αγάπη του Θεού για τον άνθρωπο φέρει τη διάθεσή Του, καθώς και το μεγαλείο, την αγιοσύνη, την υπεροχή και την ανεκτικότητά Του. Αξίζει να προσπαθούμε να αποκτήσουμε μια βαθύτερη κατανόησή της.) (Μέσω της συναναστροφής μόλις τότε, από τη μια πλευρά, μπορώ να δω τη δίκαιη και αγία διάθεση του Θεού, και μπορώ επίσης να διακρίνω την ανησυχία που έχει ο Θεός για την ανθρωπότητα, το έλεος του Θεού προς την ανθρωπότητα και ότι όλα όσα πράττει ο Θεός και κάθε σκέψη και ιδέα που έχει αποκαλύπτει την αγάπη και την ανησυχία Του για την ανθρωπότητα.) (Η κατανόησή μου στο παρελθόν ήταν ότι ο Θεός χρησιμοποίησε έναν κατακλυσμό για να καταστρέψει τον κόσμο, επειδή η ανθρωπότητα είχε καταστεί μοχθηρή σε ανυπόφορο βαθμό, και ήταν λες και ο Θεός κατέστρεψε τη συγκεκριμένη ανθρωπότητα, επειδή την αποστράφηκε. Μόνον αφού ο Θεός μίλησε για την ιστορία του Νώε σήμερα και είπε ότι η καρδιά του Θεού αιμορραγούσε, συνειδητοποιώ ότι ο Θεός ήταν πραγματικά απρόθυμος να εγκαταλείψει εκείνο το ανθρώπινο γένος. Επειδή η ανθρωπότητα ήταν υπερβολικά επαναστατική, ο Θεός δεν είχε άλλη επιλογή παρά να την καταστρέψει. Στην πραγματικότητα, τη δεδομένη στιγμή η καρδιά του Θεού ήταν πολύ λυπημένη. Από αυτό, μπορώ να διακρίνω στη διάθεση του Θεού, τη φροντίδα και την ανησυχία Του για την ανθρωπότητα. Τούτο είναι κάτι που δεν ήξερα πριν.) Πολύ καλά! Μπορείτε να συνεχίσετε εσείς. (Επηρεάστηκα πολύ από την ακρόαση. Έχω διαβάσει τη Βίβλο στο παρελθόν, αλλά ποτέ δεν έζησα μια εμπειρία σαν τη σημερινή, όπου ο Θεός αναλύει άμεσα αυτά τα πράγματα, ώστε να καταφέρουμε να Τον γνωρίσουμε. Το γεγονός ότι ο Θεός μας πήρε μαζί Του ώστε να δούμε τη Βίβλο, μου επέτρεψε να μάθω ότι η ουσία του Θεού πριν από τη διαφθορά του ανθρώπου ήταν αγάπη και φροντίδα για το ανθρώπινο γένος. Από τη στιγμή που ο άνθρωπος διεφθάρη ως τις έσχατες μέρες του σήμερα, παρόλο που ο Θεός έχει δίκαιη διάθεση, η αγάπη και η φροντίδα Του παραμένουν αμετάβλητες. Τούτο δείχνει ότι η ουσία της αγάπης του Θεού, από τη δημιουργία έως τώρα, ανεξάρτητα από το αν ο άνθρωπος είναι διεφθαρμένος, δεν αλλάζει ποτέ.) (Σήμερα κατανόησα ότι η ουσία του Θεού δεν αλλάζει εξαιτίας κάποιας αλλαγής στον χρόνο ή στην τοποθεσία του έργου Του. Επίσης, κατανόησα ότι, ανεξάρτητα από το αν ο Θεός δημιουργεί ή καταστρέφει τον κόσμο μετά τη διαφθορά του ανθρώπου, ό,τι πράττει έχει νόημα και περιέχει τη διάθεσή Του. Κατάλαβα, λοιπόν, ότι η αγάπη του Θεού είναι απέραντη και άμετρη, και επίσης κατάλαβα, όπως ανέφεραν και οι άλλοι αδελφοί και αδελφές, τη φροντίδα και το έλεος του Θεού προς την ανθρωπότητα, όταν κατέστρεψε τον κόσμο.) (Αυτά ήταν πράγματα που πραγματικά δεν γνώριζα πριν. Έπειτα από τη σημερινή ακρόαση, αισθάνομαι ότι ο Θεός είναι αληθινά αξιόπιστος και φερέγγυος, άξιος πίστεως και ότι πράγματι υπάρχει. Μπορώ στ’ αλήθεια να εκτιμήσω μέσα μου ότι η διάθεση και η αγάπη του Θεού είναι πραγματικά τόσο συμπαγείς. Έτσι νοιώθω, έπειτα από τη σημερινή ακρόαση.) Έξοχα! Φαίνεται ότι όλα όσα ακούσατε, τα πήρατε κατάκαρδα.

Μήπως παρατηρήσατε κάτι μεταξύ όλων των στίχων της Βίβλου, συμπεριλαμβανομένων όλων των ιστοριών της Βίβλου σχετικά με τις οποίες συναναστραφήκαμε σήμερα; Χρησιμοποίησε ποτέ ο Θεός τη δική Του γλώσσα, προκειμένου να εκφράσει τις δικές Του σκέψεις ή να εξηγήσει την αγάπη και τη φροντίδα Του για την ανθρωπότητα; Υπάρχει κάποια καταγραφή με Εκείνον να χρησιμοποιεί απλή γλώσσα, για να δηλώσει πόσο ενδιαφέρεται για την ανθρωπότητα ή πόσο την αγαπά; Όχι. Σωστά δεν τα λέω; Υπάρχουν τόσο πολλοί μεταξύ σας, που έχουν διαβάσει τη Βίβλο ή άλλα βιβλία εκτός από τη Βίβλο. Έχει δει κάποιος από εσάς τέτοιες λέξεις; Η απάντηση είναι σίγουρα όχι! Δηλαδή, στις καταγραφές της Βίβλου, συμπεριλαμβανομένων των λόγων του Θεού ή της καταγραφής του έργου Του, ποτέ ο Θεός, σε καμιά εποχή ή περίοδο, δεν χρησιμοποίησε τις δικές Του μεθόδους, προκειμένου να περιγράψει τα αισθήματά Του ή να εκφράσει την αγάπη και τη φροντίδα Του για την ανθρωπότητα, ούτε και χρησιμοποίησε ποτέ τον λόγο ή οποιεσδήποτε ενέργειες για να μεταδώσει τα αισθήματα και τα συναισθήματά Του —έτσι δεν είναι; Γιατί το λέω αυτό; Γιατί είμαι υποχρεωμένος να το αναφέρω; Επειδή ενσαρκώνει επίσης την ομορφιά του Θεού και τη διάθεσή Του.

Ο Θεός δημιούργησε το ανθρώπινο γένος· ανεξάρτητα από το αν έχει διαφθαρεί ή Τον ακολουθεί, ο Θεός φέρεται στα ανθρώπινα όντα σαν τους πιο πολύτιμους αγαπημένους Του —ή, όπως θα έλεγαν τα ανθρώπινα όντα, οι πλέον αγαπημένοι Του άνθρωποι— και όχι σαν παιχνίδια Του. Αν και ο Θεός λέει ότι είναι ο Δημιουργός και ότι ο άνθρωπος είναι το δημιούργημά Του, το οποίο μπορεί να ακούγεται σαν να υπάρχει μια μικρή διαφορά στην ιεραρχία, η πραγματικότητα είναι ότι όλα όσα έπραξε ο Θεός για την ανθρωπότητα υπερβαίνουν κατά πολύ μια σχέση τέτοιας φύσεως. Ο Θεός αγαπά την ανθρωπότητα, ενδιαφέρεται και ανησυχεί για αυτήν, καθώς επίσης τη φροντίζει, συνεχώς και αδιαλείπτως. Ποτέ δεν νοιώθει μέσα Του ότι πρόκειται για επιπρόσθετη δουλειά ή για κάτι που αξίζει εύσημα. Ούτε και αισθάνεται ότι η σωτηρία της ανθρωπότητας, ο εφοδιασμός και η παροχή των πάντων αποτελεί τεράστια συμβολή στο ανθρώπινο γένος. Απλώς φροντίζει το ανθρώπινο γένος ήσυχα και σιωπηλά, με τον δικό Του τρόπο και μέσα από τη δική Του ουσία και από όσα έχει και είναι. Ανεξάρτητα από το πόση φροντίδα και βοήθεια λαμβάνει η ανθρωπότητα από Αυτόν, ο Θεός δεν σκέφτεται ποτέ ούτε και προσπαθεί να πάρει τα εύσημα. Τούτο καθορίζεται από την ουσία του Θεού, και αποτελεί ακριβώς μια πραγματική έκφραση της διάθεσης του Θεού. Γι’ αυτό και, ανεξάρτητα από το αν βρίσκεται στη Βίβλο ή σε άλλα βιβλία, ποτέ δεν θα βρούμε τον Θεό να εκφράζει τις σκέψεις Του και να περιγράφει ή να δηλώνει στους ανθρώπους γιατί πράττει αυτά τα πράγματα ή γιατί ενδιαφέρεται τόσο πολύ για την ανθρωπότητα, με σκοπό να την κάνει να είναι ευγνώμων προς Αυτόν ή να Τον δοξάζει. Ακόμη και όταν πονά, όταν η καρδιά Του νοιώθει ακραία οδύνη, ποτέ δεν ξεχνά την ευθύνη Του απέναντι στην ανθρωπότητα ή την ανησυχία Του για αυτήν, ενώ ταυτόχρονα φέρει τον πόνο και την οδύνη μόνος Του, σιωπηλά. Αντίθετα, ο Θεός συνεχίζει να φροντίζει την ανθρωπότητα, όπως έκανε πάντα. Παρόλο που η ανθρωπότητα συχνά δοξάζει τον Θεό ή γίνεται μάρτυράς Του, ο Θεός δεν απαιτεί καμία από αυτές τις συμπεριφορές. Τούτο συμβαίνει, επειδή ο Θεός δεν έχει καμία απολύτως πρόθεση για τα καλά που κάνει για την ανθρωπότητα, να δεχθεί ευγνωμοσύνη ως ανταπόδοση ή οποιοδήποτε αντάλλαγμα. Από την άλλη πλευρά, όσοι μπορούν να σέβονται τον Θεό και να αποφεύγουν το κακό, όσοι μπορούν να ακολουθούν αληθινά τον Θεό, Τον ακούν και είναι πιστοί σε Αυτόν, καθώς και όσοι μπορούν να υποταχθούν σ’ Αυτόν —αυτοί είναι οι άνθρωποι που λαμβάνουν συχνά τις ευλογίες του Θεού, και ο Θεός τούς δίνει τις ευλογίες Του χωρίς επιφυλάξεις. Επιπλέον, οι ευλογίες που λαμβάνουν οι άνθρωποι από τον Θεό είναι συχνά πέρα από τη φαντασία τους, αλλά και πέρα από οτιδήποτε μπορούν να δικαιολογήσουν τα ανθρώπινα όντα μέσω των όσων έχουν πράξει ή για το τίμημα που έχουν πληρώσει. Όταν η ανθρωπότητα απολαμβάνει τις ευλογίες του Θεού, ενδιαφέρεται κανείς για το τι πράττει ο Θεός; Ενδιαφέρεται κανείς για τα αισθήματα του Θεού; Προσπαθεί κανείς να αντιληφθεί τον πόνο του Θεού; Η απάντηση είναι ένα κατηγορηματικό όχι! Μπορεί το οποιοδήποτε ανθρώπινο ον, συμπεριλαμβανομένου του Νώε, να αντιληφθεί την οδύνη του Θεού τη στιγμή εκείνη; Μπορεί κανείς να εκτιμήσει γιατί ο Θεός να συνάψει μια τέτοια διαθήκη; Κανείς δεν μπορεί! Το ανθρώπινο γένος δεν εκτιμά την οδύνη του Θεού, όχι επειδή αδυνατεί να την κατανοήσει, ούτε εξαιτίας του χάσματος μεταξύ Θεού και ανθρώπου ή της διαφοράς της θέσης τους· οφείλεται, μάλλον, στο ότι η ανθρωπότητα δεν νοιάζεται καθόλου για κανένα από τα αισθήματα του Θεού. Η ανθρωπότητα πιστεύει ότι ο Θεός είναι ανεξάρτητος —ότι ο Θεός δεν έχει ανάγκη το ενδιαφέρον, την κατανόηση ή τις σκέψεις των ανθρώπων. Ο Θεός είναι Θεός, άρα δεν νοιώθει πόνο, ούτε και κανένα συναίσθημα· δεν μπορεί να είναι λυπημένος ή να αισθάνεται θλίψη, ούτε καν κλαίει. Ο Θεός είναι Θεός, άρα δεν έχει ανάγκη να εκφράσει τα συναισθήματά Του, ούτε και χρειάζεται συναισθηματική ανακούφιση. Αν, υπό ορισμένες συνθήκες, νοιώσει τέτοιες ανάγκες, μπορεί να αντεπεξέλθει μόνος Του και δεν θα χρειαστεί τη βοήθεια του ανθρώπινου γένους. Αντίθετα, οι αδύναμοι, ανώριμοι άνθρωποι είναι αυτοί που χρειάζονται την παρηγοριά, τη φροντίδα και την ενθάρρυνση του Θεού, ακόμη και να ανακουφίσει ο ίδιος τα συναισθήματά τους οποτεδήποτε και οπουδήποτε. Τέτοια πράγματα κρύβονται βαθιά μέσα στις καρδιές της ανθρωπότητας: Ο άνθρωπος είναι ο αδύναμος· χρειάζεται τον Θεό για να τον προσέχει παντοιοτρόπως, του αξίζει όλη η φροντίδα που λαμβάνει από Εκείνον, και μπορεί να Του ζητά ό,τι θεωρεί πως πρέπει να είναι δικό του. Ο Θεός είναι ο ισχυρός· κατέχει τα πάντα, και πρέπει να είναι ο φύλακας της ανθρωπότητας και ο χορηγός των ευλογιών. Αφού είναι ήδη Θεός, είναι παντοδύναμος και δεν χρειάζεται ποτέ τίποτα από το ανθρώπινο γένος.

Αφού ο άνθρωπος δεν δίνει σημασία σε καμία από τις αποκαλύψεις του Θεού, δεν αισθάνθηκε ποτέ του τη θλίψη, την οδύνη ή τη χαρά του Θεού. Αντιθέτως, ο Θεός γνωρίζει όλες τις εκφράσεις του ανθρώπου, σαν την παλάμη του χεριού Του. Ο Θεός συνδράμει στις ανάγκες του καθενός παντού και πάντοτε, παρατηρώντας τις εναλλασσόμενες σκέψεις του κάθε ανθρώπου, ανακουφίζοντας και προτρέποντάς τους, και καθοδηγώντας και φωτίζοντάς τους. Σε ό,τι αφορά όλα τα πράγματα που έπραξε ο Θεός για την ανθρωπότητα και όλα τα τιμήματα που κατέβαλε εξαιτίας της, μπορούν οι άνθρωποι να βρουν κάποιο χωρίο στη Βίβλο ή από οτιδήποτε έχει πει μέχρι στιγμής ο Θεός, που να δηλώνει σαφώς ότι ο Θεός θα απαιτήσει κάτι από τον άνθρωπο; Όχι! Αντίθετα, ανεξάρτητα από το ότι οι άνθρωποι αγνοούν τις σκέψεις του Θεού, Εκείνος εξακολουθεί να καθοδηγεί συνεχώς την ανθρωπότητα, συνδράμοντας και βοηθώντας την επανειλημμένα, προκειμένου να της επιτρέψει να ακολουθήσει την οδό Του, ώστε να μπορέσει να φθάσει στον όμορφο προορισμό που έχει ετοιμάσει για αυτήν. Σε ό,τι αφορά τον Θεό, αυτό που έχει και είναι, η χάρις, το έλεος και όλες οι ανταμοιβές Του, θα δοθούν ανεπιφύλακτα σε αυτούς που Τον αγαπούν και Τον ακολουθούν. Ποτέ, όμως, δεν αποκαλύπτει σε κανέναν την οδύνη που ένοιωσε ή την ψυχική Του κατάσταση, και ποτέ δεν παραπονιέται για το ότι κανείς δεν ενδιαφέρεται για Εκείνον ή δεν ξέρει τις προθέσεις Του. Απλώς υπομένει τα πάντα σιωπηλά, περιμένοντας την ημέρα που η ανθρωπότητα θα είναι ικανή να καταλάβει.

Γιατί τα λέω αυτά εδώ; Τι καταλάβατε από τα πράγματα που είπα; Υπάρχει κάτι στην ουσία και τη διάθεση του Θεού που είναι πανεύκολο να παραβλεφθεί, κάτι που κατέχει μονάχα ο Θεός και κανένας απολύτως άνθρωπος, συμπεριλαμβανομένων εκείνων που οι άλλοι τους θεωρούν σπουδαίους, καλούς, ή τον Θεό της φαντασίας τους. Τι είναι αυτό; Η ανιδιοτέλεια του Θεού. Μιλώντας για ανιδιοτέλεια, ίσως νομίζεις ότι και εσύ είσαι πολύ ανιδιοτελής, διότι, όταν πρόκειται για τα παιδιά σου, ποτέ δεν τους κάνεις παζάρια ούτε διαπραγματεύεσαι μαζί τους, ή πιστεύεις ότι είσαι και εσύ πολύ ανιδιοτελής όσον αφορά στους γονείς σου. Ανεξαρτήτως του τι πιστεύεις, τουλάχιστον έχεις μια ιδέα της λέξης «ανιδιοτελής» και θεωρείς ότι είναι θετική λέξη, και ότι ο ανιδιοτελής άνθρωπος είναι πολύ ευγενής. Όταν φέρεσαι ανιδιοτελώς, έχεις σε μεγάλη εκτίμηση τον εαυτό σου. Αλλά δεν υπάρχει κανείς που να μπορεί να δει την ανιδιοτέλεια του Θεού σε όλα τα πράγματα, μεταξύ των ανθρώπων, των γεγονότων και των αντικειμένων, και μέσα στο έργο του Θεού. Γιατί συμβαίνει αυτό; Διότι ο άνθρωπος είναι υπερβολικά εγωιστής! Γιατί το λέω αυτό; Το ανθρώπινο γένος ζει μέσα σε έναν υλικό κόσμο. Μπορεί να ακολουθείς τον Θεό, αλλά ποτέ δεν βλέπεις ούτε αντιλαμβάνεσαι ότι ο Θεός σε εφοδιάζει, σε αγαπά και δείχνει ενδιαφέρον για εσένα. Τι είναι, λοιπόν, αυτό που βλέπεις; Βλέπεις τους εξ αίματος συγγενείς σου, που σε αγαπούν ή σε κουράζουν με την υπερβολική τους αγάπη. Βλέπεις τα πράγματα που είναι ευεργετικά για τη σάρκα σου, και νοιάζεσαι για τους ανθρώπους και τα πράγματα που αγαπάς. Τούτη είναι η υποτιθέμενη ανιδιοτέλεια του ανθρώπου. Αυτοί οι «ανιδιοτελείς» άνθρωποι, όμως, ποτέ δεν ενδιαφέρονται για τον Θεό που τους δίνει ζωή. Σε αντίθεση με την ανιδιοτέλεια του Θεού, η ανιδιοτέλεια του ανθρώπου καθίσταται εγωιστική και ποταπή. Η ανιδιοτέλεια, στην οποία πιστεύει ο άνθρωπος, είναι κενή και μη-πραγματική, κίβδηλη, ασύμβατη και άσχετη με τον Θεό. Η ανιδιοτέλεια του ανθρώπου είναι για τον ίδιο, ενώ η ανιδιοτέλεια του Θεού αποτελεί πραγματική αποκάλυψη της ουσίας Του. Ακριβώς χάρη στην ανιδιοτέλεια του Θεού, ο άνθρωπος εφοδιάζεται συνεχώς εκ μέρους Του. Ίσως να μη σας αγγίζει ιδιαιτέρως το θέμα για το οποίο μιλάω σήμερα και μόλις που νεύετε καταφατικά ως έγκριση, αλλά όταν προσπαθήσεις να αντιληφθείς την καρδιά του Θεού μέσα σου, άθελά σου θα ανακαλύψεις το εξής: Από όλους τους ανθρώπους, τα ζητήματα και τα πράγματα που μπορείς να διαισθανθείς σε αυτόν τον κόσμο, μόνο η ανιδιοτέλεια του Θεού είναι πραγματική και συμπαγής, διότι μόνο η αγάπη του Θεού προς εσένα είναι ανεπιφύλακτη και άμεμπτη. Εκτός από τη θεϊκή, η οποιουδήποτε άλλου, αποκαλούμενη ανιδιοτέλεια είναι προσποιητή, επιφανειακή, μη αυθεντική· έχει στόχους, συγκεκριμένες προθέσεις, κάνει παζάρια, και δεν μπορεί να αντέξει στις δοκιμασίες. Θα μπορούσατε ακόμη και να πείτε ότι είναι ρυπαρή και άξια περιφρόνησης. Συμφωνείτε με αυτά τα λόγια;

Ξέρω ότι δεν είστε πολύ εξοικειωμένοι με αυτά τα θέματα, και χρειάζεστε λίγο χρόνο για να τα εμπεδώσετε, προτού μπορέσετε να τα κατανοήσετε πραγματικά. Όσο πιο ανοίκεια σας είναι αυτά τα ζητήματα και θέματα, τόσο περισσότερο αποδεικνύεται ότι αυτά τα θέματα λείπουν από την καρδιά σας. Αν δεν αναφερόμουν ποτέ σε αυτά τα θέματα, θα γνώριζε κάποιος από εσάς οτιδήποτε για αυτά; Πιστεύω ότι ποτέ δεν θα καταφέρνατε να τα γνωρίσετε. Αυτό είναι σίγουρο. Ανεξάρτητα από το πόσα μπορείτε να καταλάβετε ή να κατανοήσετε, τα θέματα αυτά, για τα οποία μιλώ, είναι εν ολίγοις εκείνα που λείπουν περισσότερο από τους ανθρώπους, αλλά που θα έπρεπε να τους είναι περισσότερο γνωστά. Τα εν λόγω θέματα είναι πολύ σημαντικά για όλους —είναι πολύτιμα και είναι ζωή, και είναι πράγματα που πρέπει να κατέχετε για τον δρόμο που ανοίγεται μπροστά σας. Χωρίς τούτα τα λόγια ως καθοδήγηση, χωρίς την κατανόησή σας για τη διάθεση και την ουσία του Θεού, θα έχετε πάντα ερωτηματικά όταν πρόκειται για τον Θεό. Πώς μπορείς να πιστεύεις σωστά στον Θεό, αν ούτε καν Τον καταλαβαίνεις; Δεν ξέρεις τίποτα για τα συναισθήματα του Θεού, τις προθέσεις, την ψυχική κατάσταση, τις σκέψεις Του, τι Τον λυπεί και τι του χαρίζει ευτυχία —πώς μπορείς, λοιπόν, να ενδιαφέρεσαι για την καρδιά Του;

Όποτε ο Θεός είναι αναστατωμένος, έρχεται αντιμέτωπος με μια ανθρωπότητα που δεν Του δίνει καμία σημασία, μια ανθρωπότητα που Τον ακολουθεί και ισχυρίζεται ότι Τον αγαπά, αλλά παραμελεί εντελώς τα αισθήματά Του. Πώς μπορεί να μην πονά η καρδιά Του; Στο έργο διαχείρισης του Θεού, Εκείνος επιτελεί με ειλικρίνεια το έργο Του και μιλά σε κάθε άνθρωπο, αντιμετωπίζοντάς τους χωρίς επιφυλάξεις ή συγκαλύψεις· αντιστρόφως, κάθε άνθρωπος που Τον ακολουθεί είναι κλειστός απέναντί Του, και κανείς δεν είναι πρόθυμος να Τον προσεγγίσει ενεργά, να κατανοήσει την καρδιά Του ή να δώσει σημασία στα αισθήματά Του. Ούτε καν αυτοί που θέλουν να γίνουν οικείοι Του, δεν θέλουν να πλησιάσουν τον Θεό, να ενδιαφερθούν για την καρδιά Του ή να προσπαθήσουν να Τον καταλάβουν. Όταν ο Θεός είναι χαρούμενος και ευτυχής, δεν υπάρχει κανείς για να μοιραστεί την ευτυχία Του. Όταν ο Θεός παρεξηγείται από τους ανθρώπους, δεν υπάρχει κανείς για να ανακουφίσει την πληγωμένη Του καρδιά. Όταν η καρδιά Του πονά, δεν υπάρχει ούτε ένας άνθρωπος, πρόθυμος να ακούσει τις εκμυστηρεύσεις Του. Μέσα στα χιλιάδες χρόνια του έργου διαχείρισης του Θεού, δεν υπάρχει κανείς που να κατανοεί τα συναισθήματα του Θεού, κανείς που να τα καταλαβαίνει ή να τα αντιλαμβάνεται, πόσο μάλλον κάποιος που θα μπορούσε να σταθεί πλάι στον Θεό για να μοιραστεί τις χαρές και τις λύπες Του. Ο Θεός είναι μόνος. Μόνος! Ο Θεός είναι μόνος, όχι μόνο επειδή Του εναντιώνεται το διεφθαρμένο ανθρώπινο γένος, αλλά περισσότερο επειδή ούτε όσοι επιδιώκουν να είναι πνευματικοί, ούτε αυτοί που προσπαθούν να γνωρίσουν τον Θεό και να Τον κατανοήσουν, ούτε καν εκείνοι που είναι πρόθυμοι να δαπανήσουν ολόκληρη τη ζωή τους γι’ Αυτόν, δεν γνωρίζουν τις σκέψεις Του, ούτε και καταλαβαίνουν τη διάθεση και τα συναισθήματά Του.

Στο τέλος της ιστορίας του Νώε, βλέπουμε ότι ο Θεός χρησιμοποίησε μια ασυνήθιστη μέθοδο για να εκφράσει τα συναισθήματα που είχε τότε. Ήταν μια πολύ ξεχωριστή μέθοδος: η σύναψη διαθήκης με τον άνθρωπο που θα κήρυττε το τέλος της καταστροφής του κόσμου από τον Θεό με τον κατακλυσμό. Επιφανειακά, η σύναψη διαθήκης μπορεί να φαίνεται σαν κάτι συνηθισμένο. Δεν είναι τίποτα περισσότερο από τη χρήση λέξεων, προκειμένου να δεσμευτούν δύο μέρη και να αποτραπεί η παραβίαση της συμφωνίας τους, με σκοπό την προστασία των συμφερόντων και των δύο. Ως προς τη μορφή, είναι κάτι πολύ συνηθισμένο, αλλά από τα κίνητρα που κρύβονται από πίσω και την πρόθεση που έχει ο Θεός για να το πράξει, πρόκειται για πραγματική αποκάλυψη της διάθεσης και της ψυχικής κατάστασής Του. Εάν εσύ βάλεις απλά τα λόγια αυτά στην άκρη και τα αγνοήσεις, και αν Εγώ δεν σας πω ποτέ την αλήθεια των πραγμάτων, τότε η ανθρωπότητα δεν θα μάθει πραγματικά ποτέ τις σκέψεις του Θεού. Ίσως, στη φαντασία σου, ο Θεός να χαμογελούσε συνάπτοντας τη διαθήκη ή ίσως η έκφρασή Του να ήταν σοβαρή, αλλά ανεξάρτητα από τη συνηθέστερη έκφραση που φαντάζονται οι άνθρωποι πως είχε ο Θεός, κανείς δεν θα ήταν σε θέση να δει την καρδιά του Θεού ή την οδύνη Του, πόσο μάλλον τη μοναξιά Του. Κανείς δεν μπορεί να ωθήσει τον Θεό να τον εμπιστευθεί ή να είναι άξιος της εμπιστοσύνης Του ή να είναι κάποιος, στον οποίον να μπορεί να εκφράσει τις σκέψεις Του ή να εκμυστηρευτεί την οδύνη Του. Γι’ αυτό και ο Θεός δεν είχε άλλη επιλογή από το να πράξει κάτι τέτοιο. Αποχαιρετώντας την ανθρωπότητα όπως ήταν, ο Θεός έπραξε, επιφανειακά, κάτι εύκολο, διευθετώντας το ζήτημα του παρελθόντος και ολοκληρώνοντας με τέλειο τρόπο την καταστροφή του κόσμου από τον κατακλυσμό. Ωστόσο, ο Θεός έθαψε βαθιά μέσα στην καρδιά Του την οδύνη εκείνης της στιγμής. Σε μια εποχή που ο Θεός δεν είχε κανέναν για να κάνει τις εκμυστηρεύσεις Του, συνήψε μια διαθήκη με το ανθρώπινο γένος, λέγοντας ότι δεν επρόκειτο να καταστρέψει ξανά τον κόσμο με κατακλυσμό. Η εμφάνιση του ουρανίου τόξου συνέβαινε για να υπενθυμίζει στους ανθρώπους ότι κάτι τέτοιο είχε συμβεί και να τους προειδοποιεί να απέχουν από το κακό. Ακόμη και σε εκείνη την τόσο οδυνηρή κατάσταση, ο Θεός δεν λησμόνησε την ανθρωπότητα, δείχνοντας και πάλι το τόσο μεγάλο ενδιαφέρον Του για αυτήν. Τούτη δεν είναι η αγάπη και η ανιδιοτέλεια του Θεού; Τι σκέπτονται, όμως, οι άνθρωποι, όταν υποφέρουν; Τότε δεν είναι που χρειάζονται περισσότερο τον Θεό; Σε στιγμές όπως αυτές, οι άνθρωποι πάντα σέρνουν τον Θεό κοντά τους, ώστε να μπορέσει να τους παρηγορήσει. Ανεξαρτήτως του πότε, ο Θεός ποτέ δεν πρόκειται να απογοητεύσει τους ανθρώπους, και πάντα θα τους επιτρέπει να βγαίνουν από τις δυσχέρειές τους και να ζουν στο φως. Παρόλο που ο Θεός συνδράμει τόσο την ανθρωπότητα, στην καρδιά του ανθρώπου, ο Θεός δεν είναι τίποτε άλλο παρά ένα καταπραϋντικό χάπι, ένα τονωτικό παρηγοριάς. Όταν ο Θεός υποφέρει, όταν η καρδιά Του είναι πληγωμένη, το να έχει ένα δημιουργημένο ον ή κάποιον άνθρωπο να Του κρατά συντροφιά ή να Τον παρηγορεί, αναμφίβολα αποτελεί υπερβολική επιθυμία. Ο άνθρωπος ποτέ δεν δίνει προσοχή στα αισθήματα του Θεού, οπότε ο Θεός ποτέ δεν ζητά ούτε αναμένει ότι θα υπάρξει κάποιος που να μπορεί να Τον παρηγορήσει. Απλά χρησιμοποιεί τις δικές Του μεθόδους, για να εκφράσει τη διάθεσή Του. Οι άνθρωποι δεν πιστεύουν ότι είναι μεγάλη η δυσκολία για τον Θεό να περάσει κάποια ταλαιπωρία, αλλά μόνο όταν προσπαθήσεις πραγματικά να καταλάβεις τον Θεό, όταν μπορέσεις να εκτιμήσεις αληθινά τις σοβαρές προθέσεις του Θεού σε ό,τι πράττει, τότε θα καταφέρεις να νοιώσεις το μεγαλείο και την ανιδιοτέλειά Του. Παρ’ όλο που ο Θεός συνήψε διαθήκη με την ανθρωπότητα χρησιμοποιώντας το ουράνιο τόξο, δεν είπε ποτέ σε κανέναν γιατί το έπραξε, γιατί καθιέρωσε το εν λόγω συμβόλαιο, που σημαίνει ότι ποτέ δεν είπε σε κανέναν τις πραγματικές Του σκέψεις. Τούτο οφείλεται στο ότι δεν υπάρχει κανείς που να κατανοεί το βάθος της αγάπης του Θεού για την ανθρωπότητα που δημιούργησε με τα ίδια Του τα χέρια, ούτε και κανείς που να μπορεί να αντιληφθεί τον πόνο που υπέφερε η καρδιά Του, καταστρέφοντας την ανθρωπότητα. Ως εκ τούτου, ακόμα κι αν επρόκειτο να μιλήσει στους ανθρώπους για το πώς αισθάνεται, εκείνοι αδυνατούν να αναλάβουν αυτήν την εμπιστοσύνη. Παρά την οδύνη Του, συνεχίζει στο επόμενο βήμα του έργου Του. Ο Θεός δίνει πάντα την καλύτερη πλευρά Του και τα καλύτερα πράγματα στην ανθρωπότητα, ενώ σιωπηλά κουβαλά ο ίδιος όλα τα δεινά. Ο Θεός ποτέ δεν αποκαλύπτει ανοιχτά τα δεινά αυτά. Αντ’ αυτού, τα υπομένει και περιμένει στη σιωπή. Η καρτερία του Θεού δεν είναι κρύα, μουδιασμένη ή ανήμπορη, ούτε και αποτελεί σημάδι αδυναμίας. Αντιθέτως, η αγάπη και η ουσία του Θεού υπήρξαν πάντα ανιδιοτελείς. Πρόκειται για φυσική αποκάλυψη της ουσίας και της διάθεσής Του, και γνήσια ενσάρκωση της ταυτότητας του Θεού ως ο αληθινός Δημιουργός.

Τούτου λεχθέντος, μερικοί μπορεί να παρερμηνεύσουν αυτό που εννοώ και να σκεφτούν: «Στόχος της τόσο λεπτομερειακής και εντυπωσιακής περιγραφής των αισθημάτων του Θεού, ήταν η προτροπή προς τους ανθρώπους να λυπηθούν τον Θεό;» Αυτή είναι η πρόθεση εδώ; (Όχι.) Μοναδικός Μου σκοπός λέγοντας αυτά, είναι να σας κάνω να γνωρίσετε καλύτερα τον Θεό, να κατανοήσετε τις πολυάριθμες πτυχές Του, να καταλάβετε τα συναισθήματά Του, να αντιληφθείτε ότι η ουσία και η διάθεση του Θεού, συγκεκριμένα και κομμάτι-κομμάτι, εκφράζονται μέσα από το έργο Του, σε αντίθεση με ό,τι απεικονίζεται μέσα στα κενά λόγια του ανθρώπου, στα λόγια και τα δόγματά του ή στις φαντασιοπληξίες του. Πράγμα, που σημαίνει ότι ο Θεός και η ουσία του Θεού πράγματι υπάρχουν —δεν είναι πίνακες, ούτε πλάσματα της φαντασίας, ούτε ανθρώπινα οικοδομήματα, και σίγουρα δεν έχουν κατασκευαστεί από τον άνθρωπο. Τώρα το παραδέχεστε; Εάν το παραδέχεστε, τότε τα σημερινά Μου λόγια θα έχουν επιτύχει τον στόχο τους.

Σήμερα, συζητήσαμε τρία θέματα. Ελπίζω ότι όλοι κέρδισαν πολλά από τη συναναστροφή μας πάνω στα τρία αυτά θέματα. Μπορώ να πω με βεβαιότητα ότι, μέσα από τα τρία θέματα, οι σκέψεις του Θεού που περιέγραψα ή η διάθεση και η ουσία του Θεού που ανέφερα, έχουν μεταμορφώσει τις φαντασιοκοπίες και την κατανόηση των ανθρώπων για τον Θεό, έχουν μεταμορφώσει, μάλιστα, την πίστη όλων των ανθρώπων στον Θεό και, επιπλέον, έχουν μεταμορφώσει την εικόνα του Θεού που θαυμάζουν όλοι στην καρδιά τους. Ανεξαρτήτως όλων, ελπίζω ότι όσα μάθατε για τη διάθεση του Θεού σ’ αυτές τις δύο ενότητες της Βίβλου, να αποδειχθούν ωφέλιμα για εσάς, και ελπίζω ότι, μετά την επιστροφή σας, θα προσπαθήσετε να το σταθμίσετε περισσότερο. Η σημερινή συνάντηση λήγει εδώ. Αντίο σας!

4 Νοεμβρίου 2013