Το 2022, εκλέχτηκα μέλος της ομάδας λήψης αποφάσεων της περιφέρειας και ήμουν υπεύθυνη για το έργο αρκετών εκκλησιών. Επειδή μιλάω βιετναμέζικα και κινέζικα, συχνά βοηθούσα τους αδελφούς και τις αδελφές με τις μεταφράσεις, κι έτσι δεν είχα πολύ χρόνο για να παρακολουθώ το έργο της εκκλησίας. Ανησυχούσα πολύ. Κάποιοι επικεφαλής εκκλησιών μόλις είχαν αρχίσει να εκπαιδεύονται και δεν ήξεραν πώς να κάνουν το έργο τους. Αν δεν τους καλλιεργούσα το συντομότερο δυνατό, θα έπρεπε να κάνω εγώ το περισσότερο έργο, πράγμα που θα ήταν πολύ κουραστικό και θα με απασχολούσε πολύ. Ένιωθα μεγάλη αντίσταση σε ένα τέτοιο περιβάλλον. Όταν κάποιος μου ζητούσε να μεταφράσω, ήθελα να τον αγνοήσω αν δεν αφορούσε το έργο των εκκλησιών για τις οποίες ήμουν υπεύθυνη.

Στα τέλη του 2022, θα γίνονταν εκλογές για επικεφαλής και αναπληρωτή επικεφαλής της ομάδας λήψης αποφάσεων της περιφέρειας. Σκέφτηκα: «Έχω ήδη αρκετά να κάνω ως υπεύθυνη για το έργο αυτών των εκκλησιών. Αν εκλεγώ επικεφαλής της ομάδας, το πεδίο ευθύνης μου θα είναι ακόμη μεγαλύτερο. Τότε το έργο μου δεν θα είναι ακόμη πιο απαιτητικό και κουραστικό; Αν δεν εκλεγώ, θα είναι καλό. Έτσι, δεν θα χρειάζεται να ανησυχώ πολύ και η σάρκα μου δεν θα είναι τόσο κουρασμένη». Είπα, λοιπόν, στους επικεφαλής ότι δεν ήθελα να θέσω υποψηφιότητα. Ωστόσο, όταν ανακοινώθηκαν οι ψήφοι, είχα εκλεγεί επικεφαλής της ομάδας λήψης αποφάσεων της περιφέρειας. Είπα για δικαιολογία: «Είμαι ένας άνθρωπος που δεν έχει αίσθημα του φορτίου. Είμαι τεμπέλα και δεν κάνω αληθινό έργο. Είμαι, επίσης, πολύ δόλια». Έδωσα, μάλιστα, και παραδείγματα για το πόσο δόλια ήμουν. Μετά πρόσθεσα: «Είμαι νέα και ασταθής, και δεν είμαι κατάλληλη για επικεφαλής ομάδας. Ας το κάνει κάποιος άλλος αδελφός ή αδελφή». Μια αδελφή είπε: «Έχεις ήδη αρχίσει να συμβιβάζεσαι πριν καν αρχίσεις να κάνεις το καθήκον σου. Ήδη σε περιορίζει και σε δεσμεύει η σάρκα». Ένιωσα σαν μαχαιριά στην καρδιά τα λόγια της αδελφής. Μετά τη συνάθροιση, η καρδιά μου ήταν πολύ βαριά. Ήξερα ότι όποιος αποφεύγει τα καθήκοντά του είναι σαν να επαναστατεί ενάντια στον Θεό και να μην έχει καρδιά που υποτάσσεται σ’ Αυτόν. Αργότερα, έκανα αυτοκριτική. Σκέφτηκα ένα χωρίο από τα λόγια του Θεού: «Η σημαντικότερη εκδήλωση ενός ειλικρινούς ατόμου είναι το να αναζητά και να κάνει πράξη την αλήθεια σε όλα τα θέματα —αυτή είναι η κρισιμότερη. Λες ότι είσαι ειλικρινής, αλλά πάντα απωθείς τα λόγια του Θεού στο πίσω μέρος του μυαλού σου και κάνεις ό,τι θέλεις. Είναι αυτό εκδήλωση ενός ειλικρινούς ατόμου; Λες: “Αν και το επίπεδό μου είναι χαμηλό, έχω ειλικρινή καρδιά”. Όταν, όμως, σου ανατεθεί ένα καθήκον, φοβάσαι ότι θα υποφέρεις και θα φέρεις την ευθύνη αν δεν το κάνεις καλά, κι έτσι ψάχνεις δικαιολογίες για να αποφύγεις το καθήκον σου ή προτείνεις να το κάνει κάποιος άλλος. Είναι αυτό εκδήλωση ενός ειλικρινούς ανθρώπου; Προφανώς όχι. Πώς, λοιπόν, πρέπει να συμπεριφέρεται ένα ειλικρινές άτομο; Πρέπει να υποτάσσεται στις διευθετήσεις του Θεού, να αφοσιώνεται στο καθήκον που υποτίθεται ότι εκτελεί και να βάζει τα δυνατά του ώστε να ικανοποιεί τις προθέσεις του Θεού. Αυτό εκδηλώνεται με διάφορους τρόπους: Ένας είναι να αποδέχεσαι το καθήκον σου με ειλικρινή καρδιά, να μη σκέφτεσαι τα σαρκικά σου συμφέροντα, να μην το κάνεις με μισή καρδιά ούτε να μηχανορραφείς για δικό σου όφελος. Αυτές είναι εκδηλώσεις ειλικρίνειας. Ένας άλλος είναι να εκτελείς το καθήκον σου καλά με όλη σου την καρδιά και τη δύναμη, κάνοντας τα πράγματα σωστά και βάζοντας την καρδιά και την αγάπη σου στο καθήκον σου για να ικανοποιείς τον Θεό. Αυτές είναι οι εκδηλώσεις που θα πρέπει να έχει ένα ειλικρινές άτομο ενώ εκτελεί το καθήκον του. Εάν καταλαβαίνεις και γνωρίζεις τι να κάνεις, αλλά δεν το κάνεις, τότε δεν βάζεις όλη σου την καρδιά και τη δύναμη στο καθήκον σου. Αντίθετα, είσαι ύπουλος και λουφάρεις. Είναι έντιμοι οι άνθρωποι που εκτελούν κατ’ αυτόν τον τρόπο τα καθήκοντά τους; Με κανέναν τρόπο. Ο Θεός δεν τους χρειάζεται καθόλου αυτούς τους ύπουλους και δόλιους ανθρώπους, και πρέπει να αποκλειστούν. Ο Θεός χρησιμοποιεί μόνο ειλικρινείς ανθρώπους στην εκτέλεση καθηκόντων. Ακόμη και οι αφοσιωμένοι απλοί δουλευτές πρέπει να είναι ειλικρινείς. Όσοι είναι διαρκώς επιπόλαιοι και ύπουλοι κι αναζητούν τρόπους να λουφάρουν, είναι όλοι δόλιοι, είναι όλοι δαίμονες. Κανένας απ’ αυτούς δεν πιστεύει αληθινά στον Θεό και όλοι θα αποκλειστούν. Κάποιοι άνθρωποι σκέφτονται: “Το να είναι κανείς ένα ειλικρινές άτομο αφορά απλώς να λέει την αλήθεια και να μη λέει ψέματα. Είναι εύκολο να είσαι ειλικρινής, πραγματικά”. Πώς σου φαίνεται αυτή η δήλωση; Είναι τόσο περιορισμένος ο ορισμός τού να είναι κανείς ειλικρινής; Φυσικά όχι! Πρέπει να αποκαλύψεις την καρδιά σου και να τη δώσεις στον Θεό. Αυτή είναι η στάση που πρέπει να έχει ένα ειλικρινές άτομο. Γι’ αυτό η ειλικρίνεια είναι τόσο πολύτιμη. Τι συνεπάγεται αυτό; Ότι η ειλικρινής καρδιά μπορεί να ελέγχει τη συμπεριφορά σου και ν’ αλλάζει την κατάστασή σου. Μπορεί να σε οδηγήσει να κάνεις τις σωστές επιλογές και να υποτάσσεσαι στον Θεό και να κερδίσεις την επιδοκιμασία Του. Αυτού του είδους η καρδιά είναι όντως πολύτιμη. Αν έχεις ειλικρινή καρδιά σαν κι αυτή, τότε σε αυτήν την κατάσταση θα πρέπει να ζεις, έτσι θα πρέπει να συμπεριφέρεσαι και έτσι θα πρέπει να προσφέρεις εαυτόν» («Ο Λόγος», τόμ. 3: «Οι συνομιλίες του Χριστού των Εσχάτων Ημερών», Μέρος τρίτο). Από τα λόγια του Θεού, είδα ότι ένας άνθρωπος ειλικρινής, όποιο καθήκον κι αν του ανατεθεί, είτε τον ωφελεί είτε όχι, κι όσο κι αν υποφέρει η σάρκα του, θα το αποδεχτεί με ειλικρινή καρδιά. Στη συνέχεια, θα δώσει τον καλύτερό του εαυτό για να κάνει ό,τι μπορεί χωρίς να σκέφτεται τα δικά του συμφέροντα, παρά μόνο πώς να ικανοποιήσει τον Θεό. Μόνο ένας τέτοιος άνθρωπος είναι ο ειλικρινής που αγαπά ο Θεός. Εγώ ήθελα να ξεφύγω και να αποσυρθώ από τις εκλογές, επειδή δεν ήθελα να υποφέρω ή να πληρώσω κάποιο τίμημα. Αφότου εκλέχτηκα επικεφαλής της ομάδας, δεν είχα όρεξη να το κάνω, επειδή ήξερα ότι αυτό ήταν ένα πολύ σημαντικό καθήκον και θα ήμουν υπεύθυνη για πολλές εργασίες, και ότι για να το κάνω καλά, η σάρκα μου θα υπέφερε πολύ και θα έπρεπε να ανησυχώ πολύ. Στη συνέχεια, σκέφτηκα τρόπους για να το αποφύγω. Χρησιμοποίησα μάλιστα ως δικαιολογία τη νεαρή μου ηλικία, την έλλειψη σταθερότητας και τη δόλια διάθεσή μου, λέγοντας ότι δεν ήμουν κατάλληλη για επικεφαλής ομάδας. Ο οίκος του Θεού με είχε καλλιεργήσει για τόσο καιρό, αλλά την κρίσιμη στιγμή απέφυγα το καθήκον μου. Δεν είχα καν το παραμικρό ίχνος συνείδησης ή λογικής. Ήμουν πραγματικά τόσο εγωίστρια και δόλια! Ως δημιουργημένο ον, δεν ήθελα καν να κάνω το καθήκον που έπρεπε. Τι νόημα έχει να ζει κανείς έτσι; Εκείνη τη στιγμή, σκέφτηκα κάποιους στίχους από έναν ύμνο: «Οι άνθρωποι δεν Του δίνουν το παραμικρό ίχνος παρηγοριάς, και ο Θεός δεν έχει λάβει ακόμα αληθινή αγάπη από την ανθρωπότητα μέχρι σήμερα». Τα δάκρυά μου κύλησαν και έψαξα τον ύμνο.

Η αγάπη του Θεού για την ανθρωπότητα είναι αληθινή και πραγματική

1  Η αγάπη του Θεού για την ανθρωπότητα εκδηλώνεται κυρίως με το έργο που επιτελεί ενσαρκωμένος, με το να σώζει αυτοπροσώπως τους ανθρώπους, με το να μιλάει πρόσωπο με πρόσωπο με τους ανθρώπους και με το να ζει πρόσωπο με πρόσωπο μαζί τους. Δεν υπάρχει η παραμικρή απόσταση και δεν υπάρχει υποκρισία· είναι κάτι αληθινό. Το γεγονός ότι η σωτηρία της ανθρωπότητας από τον Θεό ήταν τέτοια που ο ίδιος ήταν σε θέση να ενσαρκωθεί και να περάσει επώδυνα χρόνια με τους ανθρώπους στον κόσμο οφείλεται στην αγάπη και το έλεός Του για την ανθρωπότητα.

2  Η αγάπη του Θεού για τους ανθρώπους είναι άνευ όρων και ανιδιοτελής. Τι λαμβάνει από αυτούς ως αντάλλαγμα; Οι άνθρωποι είναι ψυχροί απέναντι στον Θεό. Ποιος μπορεί να φερθεί στον Θεό ως Θεό; Οι άνθρωποι δεν Του δίνουν το παραμικρό ίχνος παρηγοριάς, και ο Θεός δεν έχει λάβει ακόμα αληθινή αγάπη από την ανθρωπότητα μέχρι σήμερα. Ο Θεός συνεχίζει να δίνει ανιδιοτελώς και να παρέχει ανιδιοτελώς.

«Ο Λόγος», τόμ. 3: «Οι συνομιλίες του Χριστού των Εσχάτων Ημερών», Γνωρίζεις την αγάπη του Θεού για την ανθρωπότητα;

Μόλις άκουσα τον ύμνο, ένιωσα μεγάλη συγκίνηση και πολλές ενοχές. Δεν μπορούσα να συγκρατήσω τα δάκρυά μου. Η αγάπη του Θεού είναι τόσο αληθινή και πραγματική. Ο Θεός είναι τόσο υπέρτατος, άγιος και σπουδαίος, κι όμως, για να σώσει την ανθρωπότητα, ενσαρκώθηκε αυτοπροσώπως για να έρθει στον κόσμο των ανθρώπων, να ζήσει δίπλα στη διεφθαρμένη ανθρωπότητα, να εκφράσει την αλήθεια για να θρέψει και να οδηγήσει τους ανθρώπους, και να δημιουργήσει διάφορα περιβάλλοντα για να τους εξευγενίσει και να τους καθάρει. Ο Θεός είναι ανοιχτόκαρδος απέναντι στον άνθρωπο. Ωστόσο, εγώ δεν ήμουν πρόθυμη να αναλάβω ένα βαρύ φορτίο κάνοντας το καθήκον μου, και δεν ήμουν πρόθυμη να πληρώσω το παραμικρό τίμημα ή να υποφέρω έστω και στο ελάχιστο. Ένιωθα ότι χρωστούσα τόσο πολλά στον Θεό. Ο Θεός μού είχε δώσει τόσα, αλλά εγώ δεν λάμβανα υπόψη την πρόθεσή Του και σκεφτόμουν μόνο τα δικά μου συμφέροντα, αποφεύγοντας το καθήκον μου από ανησυχία μήπως υποφέρει η σάρκα μου. Πραγματικά, δεν είχα καθόλου συνείδηση!

Διάβασα άλλο ένα χωρίο από τα λόγια του Θεού: «Όποιο καθήκον κι αν εκτελείς και όποια ανάθεση κι αν δεχθείς από τον Θεό, οι απαιτήσεις Του από εσένα δεν αλλάζουν. Μόλις κατανοήσεις τις απαιτήσεις του Θεού, πρέπει να ασκείσαι, να εκτελείς το καθήκον σου και να φέρεις εις πέρας την ανάθεση που σου έχει δώσει ο Θεός σύμφωνα με τις απαιτήσεις Του —όπως τις κατανοείς— ανεξάρτητα από το αν είναι Εκείνος στο πλάι σου ή σε εξετάζει σχολαστικά. Μόνο έτσι μπορείς να γίνεις πραγματικά ένας κύριος των πάντων που έχει τα προσόντα, είναι άξιος της ανάθεσης που του έχει δώσει ο Θεός και για τον οποίο είναι σίγουρος ο Θεός. […] Επικεντρώσου μόνο στα λόγια και τις απαιτήσεις του Θεού και φτάσε σε σημείο να επιδιώκεις την αλήθεια, να κάνεις καλά το καθήκον σου και να ικανοποιείς τις προθέσεις του Θεού, αλλά και φρόντισε να μην απογοητεύσεις τον Θεό, που περιμένει και προσμένει εδώ και έξι χιλιάδες χρόνια. Δώσε λίγη παρηγοριά στον Θεό, φρόντισε να δει πως υπάρχει ελπίδα για σένα και άφησε τις επιθυμίες Του να πραγματοποιηθούν σ’ εσένα. Πες Μου, θα σου φερόταν άδικα ο Θεός αν το έκανες αυτό; Φυσικά και όχι!» («Ο Λόγος», τόμ. 6: «Σχετικά με την επιδίωξη της αλήθειας», Γιατί πρέπει ο άνθρωπος να επιδιώκει την αλήθεια). Από τα λόγια του Θεού, ένιωσα βαθιά μέσα μου ποια είναι η πρόθεσή Του: θέλει να επιδιώκουμε την αλήθεια, να κάνουμε καλά τα καθήκοντά μας και να υποτασσόμαστε σ’ Αυτόν. Θέλει να γίνουμε αληθινά δημιουργημένα όντα, ικανά να Του εμπιστευτούμε την καρδιά μας και να είμαστε σε σύμπνοια μαζί Του. Αυτό επιθυμεί περισσότερο να δει ο Θεός. Όταν εκλέχτηκα επικεφαλής της ομάδας λήψης αποφάσεων της περιφέρειας, η πρόθεση του Θεού ήταν να αναζητήσω την αλήθεια μέσα από το καθήκον μου και να ασκηθώ στη συναναστροφή για την αλήθεια ώστε να επιλύω προβλήματα. Επιπλέον, ήθελε να μάθω να παίρνω το έργο στα σοβαρά, να επωμίζομαι τις ευθύνες του, και τελικά, να μπορέσω να κάνω καλά το καθήκον μου, να αποκτήσω την αλήθεια και να σωθώ από τον Θεό. Όταν το κατάλαβα αυτό, ένιωσα βαθιά αυτομεμψία. Μετάνιωσα που δεν είχα εκτιμήσει την ευκαιρία που μου είχε δώσει ο Θεός και που δεν είχα αποδεχτεί το καθήκον μου. Πόσο ήλπιζα ο Θεός να μου έδινε άλλη μια ευκαιρία! Πήρα την απόφαση ότι, αν είχα άλλη μια ευκαιρία, σίγουρα θα υποτασσόμουν και δεν θα επαναστατούσα ποτέ ξανά ενάντια στον Θεό με αυτόν τον τρόπο. Προσευχήθηκα, λοιπόν, στον Θεό: «Θεέ μου, είμαι πρόθυμη να υποταχθώ σε όλες τις διευθετήσεις Σου. Στο εξής, είμαι πρόθυμη να αποδεχτώ οποιοδήποτε καθήκον και να το κάνω καλά». Αργότερα, οι ανώτεροι επικεφαλής δεν δέχτηκαν την παραίτησή μου και με έκαναν να συνεχίσω ως επικεφαλής της ομάδας. Όταν είδα αυτό το αποτέλεσμα, χάρηκα πάρα πολύ. Ο Θεός γνώριζε την καρδιά μου και μου έδωσε άλλη μια ευκαιρία —έπρεπε να την εκτιμήσω! Στη συνέχεια, άρχισα να παρακολουθώ ενεργά το έργο και κάθε βράδυ, μετά το τέλος των συναθροίσεων, μαζί με τους αδελφούς και τις αδελφές της ομάδας λήψης αποφάσεων, κάναμε έναν απολογισμό των προβλημάτων του έργου. Αν και μερικές φορές η δουλειά ήταν πολλή και η σάρκα μου λίγο κουρασμένη, δεν απέφευγα το καθήκον μου όπως παλιά.

Το 2023, λόγω της αναδιοργάνωσης ορισμένων εκκλησιών, γίνονταν εκλογές για επικεφαλής και διακόνους, και ο φόρτος εργασίας μου αυξήθηκε πολύ. Έπρεπε να χειριστώ όλες αυτές τις εργασίες αυτοπροσώπως και ήμουν απασχολημένη μέχρι πολύ αργά κάθε μέρα. Εκείνη την περίοδο, απλώς ένιωθα ότι ήταν πολύς κόπος και μεγάλη κούραση. Λίγο αργότερα, η εκκλησία διεξήγαγε έναν νέο γύρο εκλογών, και ήθελα να εκμεταλλευτώ αυτήν την ευκαιρία για να εγκαταλείψω τη θέση μου στην ομάδα λήψης αποφάσεων και να κάνω ένα ελαφρύτερο καθήκον. Εκείνη τη στιγμή, συνειδητοποίησα ότι ήθελα να υπολογίσω ξανά τη σάρκα μου και επικαλέστηκα τον Θεό μέσα στην καρδιά μου: «Θεέ μου, είθε να με οδηγήσεις ώστε να κάνω πράξη την αλήθεια». Εκείνη τη στιγμή, μου ήρθαν στο μυαλό δύο ύμνοι των λόγων του Θεού.

Ο Θεός θεωρεί πολύτιμους όσους ακούν και υπακούν σ’ Αυτόν

Για τον Θεό, ανεξάρτητα από το αν κάποιος είναι σπουδαίος ή ασήμαντος, όσο Τον ακούει, υποτάσσεται στις οδηγίες Του και σε αυτό που εμπιστεύεται, και όσο μπορεί να συνεργάζεται με το έργο Του, το θέλημα και το σχέδιό Του, ώστε το θέλημά Του και το σχέδιό Του να εκπληρωθούν ομαλά, τότε η συμπεριφορά αυτή αξίζει την ενθύμησή Του και να λάβει την ευλογία Του. Ο Θεός θεωρεί πολύτιμους τέτοιους ανθρώπους· εκτιμά τις πράξεις τους, καθώς και την ειλικρίνεια και την καρδιά που δείχνουν απέναντί Του. Τούτη είναι η στάση του Θεού.

«Ο Λόγος», τόμ. 2: «Σχετικά με το να γνωρίζει κανείς τον Θεό», Το έργο του Θεού, η διάθεση του Θεού και ο ίδιος ο Θεός Α΄

Ο Θεός εστιάζει στην καρδιά του ανθρώπου

Οταν ένα άτομο αποδεχτεί αυτό που του εμπιστεύεται ο Θεός, ο Θεός έχει ένα μέτρο κρίσεως για το κατά πόσο οι πράξεις του είναι καλές ή κακές και για το αν έχει υποταχθεί, αν έχει ικανοποιήσει τις προθέσεις του Θεού και αν αυτό που πράττει το συγκεκριμένο άτομο είναι ικανοποιητικό. Εκείνο που ενδιαφέρει τον Θεό είναι η καρδιά του ατόμου, και όχι οι επιφανειακές του πράξεις. Ο Θεός δεν ευλογεί κάποιον για τις πράξεις του, ανεξαρτήτως του πώς τις πράττει. Τούτο έχουν παρεξηγήσει οι άνθρωποι ως προς τον Θεό. Ο Θεός δεν κοιτά μόνο το τελικό αποτέλεσμα των πραγμάτων, αλλά δίνει μεγαλύτερη έμφαση στην καρδιά και τη στάση του ανθρώπου κατά την εξέλιξη των πραγμάτων, και εξετάζει αν, μέσα στην καρδιά του, υπάρχει υποταγή, σεβασμός και η επιθυμία να ικανοποιηθεί ο Θεός.

«Ο Λόγος», τόμ. 2: «Σχετικά με το να γνωρίζει κανείς τον Θεό», Το έργο του Θεού, η διάθεση του Θεού και ο ίδιος ο Θεός Α΄

Τα λόγια του Θεού με συγκίνησαν πραγματικά, ειδικά όταν διάβασα: «Ο Θεός δεν κοιτά μόνο το τελικό αποτέλεσμα των πραγμάτων, αλλά δίνει μεγαλύτερη έμφαση στην καρδιά και τη στάση του ανθρώπου κατά την εξέλιξη των πραγμάτων, και εξετάζει αν, μέσα στην καρδιά του, υπάρχει υποταγή, σεβασμός και η επιθυμία να ικανοποιηθεί ο Θεός». Κατάλαβα πως αυτό που νοιάζει τον Θεό είναι η καρδιά του ανθρώπου. Σε κάθε τι που συμβαίνει, ο Θεός θέλει να δει αν η καρδιά των ανθρώπων υποτάσσεται στον Θεό και Τον υπολογίζει, κι αν μπορούν να αφήσουν τα δικά τους συμφέροντα για να Τον ικανοποιήσουν. Κάθε φορά που μου ανατίθετο ένα σημαντικό έργο ή που θα γίνονταν εκλογές, δεν σκεφτόμουν πώς να ικανοποιήσω τις προθέσεις του Θεού, αλλά μόνο πώς να το αποφύγω, πώς να μην υποφέρει η σάρκα μου και πώς να αναλάβω λιγότερες ευθύνες. Μου έλειπε τόσο πολύ η συνείδηση. Ήμουν τόσο εγωίστρια και ποταπή! Η εκκλησία έκανε τότε νέες εκλογές και έπρεπε τουλάχιστον να έχω μια υποτακτική στάση. Αν εκλεγόμουν, αυτό θα ήταν εξύψωση από τον Θεό. Αν δεν εκλεγόμουν, θα υπήρχαν μαθήματα να πάρω. Σε κάθε περίπτωση, έπρεπε να υποταχθώ. Όταν το σκέφτηκα αυτό, η καρδιά μου ησύχασε πολύ και συμμετείχα στις εκλογές. Τελικά, εκλέχτηκα μέλος της ομάδας λήψης αποφάσεων της περιφέρειας και η καρδιά μου μπόρεσε να υποταχθεί.

Αργότερα, διάβασα ένα χωρίο από τα λόγια του Θεού, και κατάλαβα γιατί συνεχώς υπολόγιζα τη σάρκα και απέφευγα το καθήκον μου. Ο Παντοδύναμος Θεός λέει: «Όσον αφορά τη σάρκα, όσο πιο καλός είσαι απέναντί της, τόσο πιο άπληστη θα γίνεται. Η σάρκα είναι κατάλληλη να υπομείνει λίγο πόνο. Οι άνθρωποι που υπομένουν λίγο πόνο θα βαδίσουν στο σωστό μονοπάτι και θα ασχοληθούν με την εργασία που οφείλουν να κάνουν. Εάν η σάρκα δεν μπορεί να υπομείνει πόνο, λαχταρά την άνεση και θεριεύει φωλιάζοντας στην άνεση, τότε οι άνθρωποι δεν θα πετύχουν τίποτα και δεν είναι εφικτό να αποκτήσουν την αλήθεια. Όταν αντιμετωπίζουν φυσικές θεομηνίες και καταστροφές προκληθείσες από τον άνθρωπο, δεν θα έχουν ίχνος λογικής, θα είναι παράλογοι. Όσο περνάει ο καιρός, θα γίνονται όλο και πιο εξαχρειωμένοι. Υπάρχουν πολλά τέτοια παραδείγματα; Βλέπεις πως ανάμεσα στους άπιστους υπάρχουν πολλοί τραγουδιστές και αστέρες του κινηματογράφου που είναι αρκετά πρόθυμοι να υπομείνουν τις κακουχίες και αφιερώνονται στη δουλειά τους πριν γίνουν διάσημοι. Όταν, όμως, αποκτήσουν φήμη και αρχίσουν να βγάζουν πολλά χρήματα, δεν βαδίζουν στο σωστό μονοπάτι. Ορισμένοι από αυτούς παίρνουν ναρκωτικά, ορισμένοι αυτοκτονούν και το νήμα της ζωής τους κόβεται πρόωρα. Σε τι οφείλεται αυτό; Οι υλικές τους απολαύσεις είναι υπερβολικές, είναι πολύ βολεμένοι και δεν ξέρουν πώς να αποκτήσουν μεγαλύτερη απόλαυση ή μεγαλύτερο ενθουσιασμό. Ορισμένοι από αυτούς στρέφονται στα ναρκωτικά σε αναζήτηση μεγαλύτερης διέγερσης κι απόλαυσης και καθώς περνάει ο καιρός δεν μπορούν να τα εγκαταλείψουν. Κάποιοι πεθαίνουν από υπερβολική χρήση ναρκωτικών ουσιών και άλλοι πάλι, μη γνωρίζοντας πώς να απαλλαγούν από αυτήν τη συνήθεια, απλώς καταλήγουν, τελικά, στην αυτοκτονία. Υπάρχουν πολλά τέτοια παραδείγματα. Ανεξάρτητα από το πόσο καλά τρέφεσαι, ντύνεσαι ή ζεις, ανεξάρτητα από το πόσο διασκεδάζεις ή πόσο άνετη είναι η ζωή σου και ανεξάρτητα από τον βαθμό στον οποίο ικανοποιούνται οι επιθυμίες σου, στο τέλος το κενό μέσα σου απλώς διευρύνεται και το αποτέλεσμα είναι ολέθριο. Αυτή η ευτυχία που αποζητούν οι άπιστοι είναι, όντως, ευτυχία; Στην ουσία, δεν πρόκειται για ευτυχία. Είναι μια ανθρώπινη φαντασιοκοπία, ένα είδος εξαχρείωσης. Είναι ένα μονοπάτι που οδηγεί τους ανθρώπους στην εξαχρείωση. Αυτό που επιδιώκουν οι άνθρωποι και που χαρακτηρίζεται ως ευτυχία είναι κάτι απατηλό. Στην πραγματικότητα, υποφέρουν. Δεν πρέπει να είναι αυτός ο στόχος που επιδιώκουν οι άνθρωποι ούτε είναι αυτή η αξία της ζωής. Ο Σατανάς διαφθείρει τους ανθρώπους με διάφορα μέσα και μεθόδους, όπως με το να τους παρακινεί να θέτουν ως στόχο την ικανοποίηση της σάρκας και τη ροπή προς τη λαγνεία. Με αυτόν τον τρόπο, τους παραλύει, τους δελεάζει και τους διαφθείρει, κάνοντάς τους να πιστεύουν πως αυτό είναι ευτυχία και ωθώντας τους στην επιδίωξη αυτού του στόχου. Οι άνθρωποι θεωρούν ότι η απόκτηση αυτών των πραγμάτων ισοδυναμεί με την απόκτηση ευτυχίας, οπότε κάνουν ό,τι περνάει από το χέρι τους για να πορευτούν προς την επίτευξη αυτού του στόχου. Στη συνέχεια, αφού όντως την αποκτήσουν, δεν νιώθουν ευτυχία αλλά κενό και πόνο, κάτι που αποδεικνύει ότι αυτό δεν είναι το σωστό μονοπάτι. Είναι ένας δρόμος που οδηγεί στον θάνατο» («Ο Λόγος», τόμ. 3: «Οι συνομιλίες του Χριστού των Εσχάτων Ημερών», Μέρος τρίτο). Από τα λόγια του Θεού κατάλαβα ότι ο λόγος που συνεχώς ενέδιδα στις ανέσεις ήταν ότι οι διεφθαρμένες διαθέσεις μου ήταν πολύ σοβαρές. Η κοινωνία και η οικογένειά μου με είχαν επηρεάσει και διαποτίσει βαθιά, και πίστευα ότι η επιδίωξη των σαρκικών ανέσεων ήταν ένας τρόπος να φροντίζω τον εαυτό μου. Άκουγα συχνά τους ανθρώπους να λένε: «Οι άνθρωποι πρέπει να ζουν για τον εαυτό τους, για να είναι η σάρκα τους άνετη και ήρεμη. Δεν πρέπει να ζουν για τους άλλους. Έτσι είναι οι έξυπνοι». Οι γονείς μου έλεγαν επίσης συχνά: «Ό,τι κι αν κάνουμε, είναι για να απολαύσουμε μια άνετη ζωή χωρίς βάσανα και κούραση. Ο σκοπός της ζωής δεν είναι να την απολαμβάνουμε;» Σιγά σιγά, αποδέχτηκα αυτές τις εσφαλμένες απόψεις. Έγιναν οι αρχές με τις οποίες ενεργούσα και οι στόχοι της επιδίωξής μου. Όταν πήγαινα σχολείο, ήθελα να μαθαίνω μόνο απλά πράγματα. Δεν ήθελα να μελετάω τίποτα που απαιτούσε πνευματική προσπάθεια. Για παράδειγμα, ήμουν πολύ απρόθυμη σε μαθήματα όπως τα μαθηματικά, τα οποία θεωρούσα πνευματικά απαιτητικά. Αφότου άρχισα να πιστεύω στον Θεό, αν και έκανα τα καθήκοντά μου στην εκκλησία, εξακολουθούσα να επιδιώκω τις σαρκικές ανέσεις. Δεν ήμουν πρόθυμη να φέρω ένα βαρύ φορτίο κάνοντας το καθήκον μου και δεν ήθελα να κάνω καθήκοντα που απαιτούσαν πνευματική προσπάθεια ή σαρκική ταλαιπωρία. Ήθελα να κάνω μόνο εύκολα και ελαφριά καθήκοντα. Μόλις μου ανατίθεντο καθήκοντα δύσκολα ή απαιτητικά, ήθελα να τα αποφύγω. Για παράδειγμα, την πρώτη φορά που εκλέχτηκα επικεφαλής της ομάδας λήψης αποφάσεων της περιφέρειας, βρήκα πολλές δικαιολογίες και ανέφερα σκόπιμα τη διαφθορά και τις ελλείψεις μου, ώστε να μην με εκλέξουν επικεφαλής της ομάδας, επειδή φοβόμουν ότι ως επικεφαλής της ομάδας θα είχα πολλή δουλειά και επομένως θα κουραζόταν η σάρκα μου. Στις επόμενες εκλογές, εξακολουθούσα να σκέφτομαι τη σάρκα μου. Σκέφτηκα ότι, αν εκλεγόμουν ξανά επικεφαλής της ομάδας, θα έπρεπε να παραμείνω υπεύθυνη για το συνολικό έργο της περιφέρειας, και θα ήταν ευκολότερο να είμαι απλώς μέλος της ομάδας λήψης αποφάσεων. Σκεφτόμουν μόνο τα δικά μου σαρκικά συμφέροντα, δεν έδειχνα ποτέ κατανόηση για τις προθέσεις του Θεού και συνεχώς απέφευγα το καθήκον μου, ώστε να μην υποφέρει η σάρκα μου. Αυτή η συμπεριφορά ήταν επανάσταση ενάντια στον Θεό και προδοσία εναντίον Του. Αν δεν μετανοούσα και συνέχιζα να ζω με αυτές τις σατανικές σκέψεις και ιδέες, τελικά, όχι μόνο δεν θα αποκτούσα την αλήθεια και δεν θα άλλαζαν οι διεφθαρμένες διαθέσεις μου, αλλά θα έπεφτα επίσης σε συμφορά και θα καταστρεφόμουν. Όπως είπε ο Θεός: «Ο Σατανάς διαφθείρει τους ανθρώπους με διάφορα μέσα και μεθόδους, όπως με το να τους παρακινεί να θέτουν ως στόχο την ικανοποίηση της σάρκας και τη ροπή προς τη λαγνεία. Με αυτόν τον τρόπο, τους παραλύει, τους δελεάζει και τους διαφθείρει, κάνοντάς τους να πιστεύουν πως αυτό είναι ευτυχία και ωθώντας τους στην επιδίωξη αυτού του στόχου. Οι άνθρωποι θεωρούν ότι η απόκτηση αυτών των πραγμάτων ισοδυναμεί με την απόκτηση ευτυχίας, οπότε κάνουν ό,τι περνάει από το χέρι τους για να πορευτούν προς την επίτευξη αυτού του στόχου. Στη συνέχεια, αφού όντως την αποκτήσουν, δεν νιώθουν ευτυχία αλλά κενό και πόνο, κάτι που αποδεικνύει ότι αυτό δεν είναι το σωστό μονοπάτι. Είναι ένας δρόμος που οδηγεί στον θάνατο». Ο Σατανάς βάζει σε πειρασμό και διαφθείρει τους ανθρώπους με την επιδίωξη των σαρκικών ανέσεων, κάνοντάς τους να πιστεύουν ότι μόνο η ικανοποίηση της σάρκας μπορεί να φέρει ευτυχία. Στην πραγματικότητα, όσο άνετος κι αν είναι ένας άνθρωπος ή όσο κι αν απολαμβάνει τη σάρκα, στα βάθη της καρδιάς του έχει ακόμα κενό και δυστυχία. Πάντα επιδίωκα τις σαρκικές ανέσεις και δεν ήθελα να κάνω καθήκοντα που απαιτούσαν μεγάλο φόρτο εργασίας. Σκεφτόμουν ότι με αυτόν τον τρόπο η σάρκα μου θα ήταν λίγο πιο άνετη και θα είχα περισσότερο χρόνο για να ξεκουραστώ ή να κάνω πράγματα που μου αρέσουν. Ωστόσο, όταν απέφυγα το καθήκον του επικεφαλής της ομάδας, η καρδιά μου δεν ήταν ήρεμη και, αντίθετα, έπεσα σε βαθιά δυστυχία και αυτομεμψία. Είναι ένα συναίσθημα που δεν περιγράφεται με λόγια. Ήξερα ότι, επειδή είχα επαναστατήσει ενάντια στον Θεό, είχα χάσει την παρουσία Του. Βίωσα ότι η επιδίωξη των σαρκικών ανέσεων δεν είναι σωστό μονοπάτι, και οδηγεί μόνο τους ανθρώπους να γίνονται όλο και πιο εκφυλισμένοι και να αντιστέκονται όλο και περισσότερο στον Θεό.

Τον Απρίλιο του 2024, λόγω των αναγκών του έργου, μια κήρυκας στην περιοχή ευθύνης μου μεταφέρθηκε σε άλλο μέρος για να κάνει τα καθήκοντά της. Έπρεπε να παρακολουθήσω προσωρινά το έργο για το οποίο ήταν υπεύθυνη και ανησυχούσα λίγο. Υπήρχε τόση δουλειά να γίνει —θα ήταν τόσο κουραστικό! Εκείνη τη στιγμή, συνειδητοποίησα ότι ήθελα να υπολογίσω ξανά τη σάρκα μου και προσευχήθηκα σιωπηλά στον Θεό, να με οδηγήσει ώστε να μπορέσω να υποταχθώ. Αργότερα, διάβασα ένα χωρίο από τα λόγια του Θεού και βρήκα ένα μονοπάτι άσκησης. Ο Παντοδύναμος Θεός λέει: «Όση πίεση κι αν αντιμετωπίζει ένας ενήλικας, όπως κακουχίες, ασθένειες και διάφορες άλλες δυσκολίες, πρέπει να επωμίζεται τις ευθύνες ενός ενήλικα, αφού αυτά είναι πράγματα που θα πρέπει να βιώνουν και να αντέχουν όλοι. Είναι μέρος της ζωής ενός κανονικού ανθρώπου. Αν δεν μπορείς να αντέξεις την πίεση ή να υπομείνεις την ταλαιπωρία, αυτό σημαίνει πως είσαι πολύ ευάλωτος και άχρηστος. Κάθε ζωντανός άνθρωπος πρέπει να αντέχει αυτήν την ταλαιπωρία και κανείς δεν μπορεί να την αποφύγει. Αυτό ισχύει για όλους, τόσο στην κοινωνία όσο και στον οίκο του Θεού. Αυτή είναι η ευθύνη που θα πρέπει να αναλάβεις, το βαρύ φορτίο που θα πρέπει να φέρει ένας ενήλικας, αυτό που θα πρέπει να επωμιστεί, και δεν πρέπει να το αποφύγεις. Αν προσπαθείς μονίμως να ξεφύγεις ή να απαλλαχθείς από όλα αυτά, τότε θα βγαίνουν στην επιφάνεια τα συναισθήματα καταπίεσης που νιώθεις και πάντα θα εγκλωβίζεσαι σε αυτά. Αν καταφέρεις, ωστόσο, να κατανοήσεις και να δεχτείς όλα αυτά τα πράγματα όπως πρέπει και να τα δεις ως αναγκαίο μέρος της ζωής και της ύπαρξής σου, τότε αυτά τα ζητήματα δεν θα γίνονται αιτία να γεννηθούν μέσα σου αρνητικά συναισθήματα. Από τη μία, πρέπει να μάθεις να επωμίζεσαι τις ευθύνες και τις υποχρεώσεις που οφείλουν να έχουν και να αναλαμβάνουν οι ενήλικες. Από την άλλη, στο περιβάλλον διαβίωσης και εργασίας σου θα πρέπει να μάθεις να συνυπάρχεις αρμονικά και με κανονική ανθρώπινη φύση με τους άλλους. Μην κάνεις απλώς ό,τι σου αρέσει. Ποιος είναι ο σκοπός της αρμονικής συνύπαρξης; Να ολοκληρώνεις καλύτερα το έργο που οφείλεις να ολοκληρώσεις και να ανταποκρίνεσαι καλύτερα στις υποχρεώσεις και τις ευθύνες στις οποίες οφείλεις να ανταποκριθείς ως ενήλικας, να ελαχιστοποιείς τη ζημιά που προκαλούν τα προβλήματα τα οποία αντιμετωπίζεις στο έργο σου και να μεγιστοποιείς τα αποτελέσματα και την αποδοτικότητα του έργου σου. Αυτό οφείλεις να επιτύχεις. Αν έχεις κανονική ανθρώπινη φύση, θα πρέπει να το καταφέρεις αυτό όταν εργάζεσαι με άλλους ανθρώπους. Όσο για την πίεση της δουλειάς, είτε αυτή προέρχεται από τον Άνωθεν, είτε από τον οίκο του Θεού, είτε είναι πίεση που σου ασκούν οι αδελφοί και οι αδελφές σου, είναι κάτι που θα πρέπει να αντέξεις. Δεν μπορείς να πεις: “Η πίεση είναι υπερβολική, οπότε δεν θα το κάνω. Όταν κάνω το καθήκον μου και εργάζομαι στον οίκο του Θεού, το μόνο που ψάχνω είναι αναψυχή, ευκολία, ευτυχία και άνεση”. Κάτι τέτοιο δεν θα έχει αποτέλεσμα· ένας κανονικός ενήλικας δεν πρέπει να σκέφτεται έτσι και ο οίκος του Θεού δεν είναι μέρος για να ενδίδεις στην άνεση. Κάθε άνθρωπος αναλαμβάνει έναν συγκεκριμένο βαθμό πίεσης και ρίσκου στη ζωή και το έργο του. Σε κάθε δουλειά —ιδίως καθώς εκτελείς το καθήκον σου στον οίκο του Θεού— θα πρέπει να πασχίζεις για τα βέλτιστα αποτελέσματα. Από μια ευρύτερη άποψη, αυτή είναι η διδασκαλία και η απαίτηση του Θεού. Πιο συγκεκριμένα, είναι η στάση, η άποψη, το πρότυπο και η αρχή που θα πρέπει να υιοθετήσει κάθε άνθρωπος στη διαγωγή και τις πράξεις του. Όταν εκτελείς ένα καθήκον στον οίκο του Θεού, πρέπει να μάθεις να τηρείς τους κανονισμούς και τα συστήματα του οίκου του Θεού, να μάθεις να συμμορφώνεσαι, να μάθεις τους κανόνες και να έχεις καλή συμπεριφορά. Αυτό είναι βασικό μέρος της συμπεριφοράς ενός ανθρώπου» [«Ο Λόγος», τόμ. 6: «Σχετικά με την επιδίωξη της αλήθειας», Πώς να επιδιώκει κανείς την αλήθεια (5)]. Όταν διάβασα τα λόγια του Θεού, κατάλαβα ότι ως ενήλικες, όλοι έχουμε τις δικές μας ευθύνες και υποχρεώσεις, είτε στον οίκο του Θεού είτε στον άπιστο κόσμο. Αυτό είναι κάτι που ένας κανονικός άνθρωπος θα έπρεπε να επωμιστεί. Κατά την εκτέλεση του καθήκοντος, αν και η σάρκα πρέπει να υποφέρει, να πληρώσει ένα τίμημα και να αντέξει κάποια πίεση, όλες αυτές είναι οι ευθύνες που πρέπει να επωμίζονται οι ενήλικες. Δεν μπορώ να φοβάμαι τα βάσανα ούτε μπορώ να αποφεύγω τα καθήκοντα όταν βλέπω ότι είναι δύσκολα. Είναι πολύ ασυνείδητο και απάνθρωπο να το κάνω αυτό. Έτσι, προσευχήθηκα συνειδητά στον Θεό να επαναστατήσω ενάντια στη σάρκα και σιγά σιγά μπόρεσα να υποταχθώ σε αυτό το περιβάλλον.

Μέσα από αυτήν την εμπειρία, κατάλαβα ότι, αν και η σάρκα μου υποφέρει και αισθάνεται κουρασμένη όταν αναλαμβάνω έργο στην εκκλησία, κερδίζω πολλά. Συνειδητοποίησα ότι, όταν μου συμβαίνουν πράγματα, πρέπει να αναζητώ τις αλήθεια-αρχές, και η ανθρώπινη φύση μου ωρίμασε επίσης πολύ, από το να βασίζομαι πάντα στους άλλους στην αρχή, μέχρι τώρα που έμαθα να εργάζομαι ανεξάρτητα. Επίσης, όταν οι αδελφοί και οι αδελφές έχουν δυσκολίες ή αντιλήψεις, μπορώ να βρω σχετικές αλήθειες για να συναναστραφώ και να τις διορθώσω. Αν και ο φόρτος εργασίας μου είναι μεγαλύτερος από πριν, έχω αποκτήσει και κερδίσει περισσότερα. Όλα αυτά είναι μια ιδιαίτερη χάρη από τον Θεό. Δόξα τω Θεώ!