Από της Καϊλίν, Κίνα

Τον Απρίλιο του 2023, οι ανώτεροι επικεφαλής μού είπαν ότι είχε συλληφθεί ένας επικεφαλής από την Εκκλησία Σινγκγιουάν, και ότι η αστυνομία είχε ανακρίνει και δύο άλλους επικεφαλής στο σπίτι τους. Επομένως, για λόγους ασφαλείας, δεν μπορούσαν πλέον να συνεχίσουν το έργο τους στην εκκλησία. Έτσι, οι ανώτεροι επικεφαλής μού ζήτησαν να πάω εγώ να χειριστώ τα επακόλουθα και να υποστηρίξω τους αδελφούς και τις αδελφές. Όταν άκουσα τους επικεφαλής να λένε αυτά τα πράγματα, ένιωσα πραγματικά το βάρος αυτής της ευθύνης, και ανησύχησα κάπως. Σκέφτηκα: «Αυτό το περιβάλλον είναι πολύ σκληρό. Γιατί κανόνισαν να πάω εγώ; Κι αν με συλλάβουν; Πάρα πολλοί αδελφοί και αδελφές που συνελήφθησαν υπέστησαν φρικτά βασανιστήρια. Κάποιοι δεν μπορούν να αντέξουν τα βασανιστήρια, και προδίδουν τον Θεό και γίνονται Ιούδες, ενώ άλλοι ξυλοκοπούνται μέχρι θανάτου ή μένουν ανάπηροι. Οι μέθοδοι που χρησιμοποιεί ο μεγάλος κόκκινος δράκοντας για να βλάψει τους ανθρώπους είναι πολύ απάνθρωπες. Αν με συλλάβουν και δεν καταφέρω να αντέξω τα βασανιστήρια, γίνω Ιούδας και προδώσω τον Θεό, δεν πρόκειται να σωθώ. Δεν θα είναι μάταιη τότε η πίστη μου;» Αλλά μετά σκέφτηκα: «Δεν γίνεται να είμαι τόσο εγωίστρια και να σκέφτομαι μόνο τον εαυτό μου. Ένας επικεφαλής συνελήφθη, τα βιβλία των λόγων του Θεού κινδυνεύουν και πρέπει επειγόντως να μεταφερθούν, και οι αδελφοί και οι αδελφές είναι αρνητικοί και αδύναμοι και χρειάζονται υποστήριξη και βοήθεια. Πρέπει να λάβω υπόψη την πρόθεση του Θεού και να αποδεχτώ αυτό το καθήκον». Έτσι, συμφώνησα.

Όταν έφτασα στην Εκκλησία Σινγκγιουάν, έμαθα ότι η Ιούδας Ζανγκ Φεν είχε επισκεφτεί τα σπίτια των περισσότερων αδελφών, επομένως ήταν όλα τους επικίνδυνα. Εκείνη την εποχή, μόνο το σπίτι της αδελφής Ζανγκ Γιου ήταν σχετικά ασφαλές και μπορούσε να χρησιμοποιηθεί προσωρινά για συζητήσεις για το έργο. Όταν, όμως, συνάντησα τη Ζανγκ Γιου, έμαθα ότι πριν από μερικά χρόνια, η αστυνομία είχε συλλάβει κάποιες αδελφές στο σπίτι της, και ότι πριν συλληφθεί η Ιούδας Ζανγκ Φεν, είχε και εκείνη επισκεφτεί το σπίτι της Ζανγκ Γιου. Στο άκουσμα αυτού, πάγωσε το αίμα μου: «Μήπως η αστυνομία παρακολουθεί και παραφυλάει στα κρυφά; Κι αν με συλλάβουν; Αν δεν καταφέρω να υπομείνω τα βασανιστήρια και γίνω Ιούδας, δεν θα τελειώσουν όλα για εμένα; Να μείνω ή να φύγω τρέχοντας; Αν μείνω, ίσως κινδυνεύω να με συλλάβουν. Αν, όμως, φύγω, δεν θα έχω τρόπο να συζητήσω το έργο της διαχείρισης των επακολούθων». Προσευχήθηκα μέσα μου, ζητώντας από τον Θεό να με καθοδηγήσει για το πώς θα έπρεπε να ασκηθώ. Σκέφτηκα αυτά τα λόγια του Θεού: «Είναι εύκολο να κερδίσει την αλήθεια κάποιος που δεν έχει ανθρώπινη φύση; Πολύ δύσκολο. Όταν βιώνει κακουχίες για μια περίοδο ή όταν πρέπει να πληρώσει κάποιο τίμημα, σκέφτεται ως εξής: “Προχωρήστε εσείς πρώτοι μέσα απ’ όλες αυτές τις κακουχίες και πληρώστε το τίμημα, και αφού τα αποτελέσματα έχουν λίγο-πολύ επιτευχθεί, θα έρθω κι εγώ”. Τι ανθρώπινη φύση είναι αυτή; Όλες αυτές οι συμπεριφορές είναι γνωστές ως “έλλειψη ανθρώπινης φύσης”. […] Κάποιοι άνθρωποι, όταν βρίσκονται αντιμέτωποι με τον κίνδυνο, έχουν μόνο μέλημα να κρυφτούν. Κάποιοι προστατεύουν τους άλλους και δεν νοιάζονται για τον εαυτό τους. Κάποιοι υπομένουν και άλλοι αγωνίζονται όταν τους συμβαίνει κάτι. Αυτές τις διαφορές έχει η ανθρώπινη φύση» («Ο Λόγος», τόμ. 3: «Οι συνομιλίες του Χριστού των Εσχάτων Ημερών», Προσφέροντας κανείς την καρδιά του στον Θεό, μπορεί να αποκτήσει την αλήθεια). Τα λόγια του Θεού με βοήθησαν να καταλάβω ότι οι άνθρωποι με καλό χαρακτήρα προστατεύουν πρώτα τους άλλους όταν κινδυνεύουν, και ότι είναι πρόθυμοι να κινδυνεύσουν οι ίδιοι προκειμένου να διαφυλάξουν τα συμφέροντα του οίκου του Θεού και να εκπληρώσουν τις ευθύνες τους. Όσοι δεν έχουν ανθρώπινη φύση είναι εγωιστές και ποταποί, δίνουν προτεραιότητα στη δική τους ασφάλεια, και τρέχουν να κρυφτούν όταν πλησιάζει ο κίνδυνος, χωρίς να νοιάζονται καθόλου για το έργο της εκκλησίας ούτε για την ασφάλεια των αδελφών. Υπό το πρίσμα των λόγων του Θεού, είδα ότι ήμουν πολύ εγωίστρια και ότι είχα πολύ άσχημο χαρακτήρα. Όταν κινδύνευα, σκεφτόμουν πρώτα τον εαυτό μου. Φοβόμουν μήπως με συλλάβουν και ήθελα να αποδράσω αμέσως, χωρίς να δείχνω το παραμικρό ενδιαφέρον για το έργο της εκκλησίας ούτε το δικό μου καθήκον. Παρόλο που το σπίτι της Ζανγκ Γιου δεν ήταν απολύτως ασφαλές, συγκριτικά με άλλα σπίτια, ήταν προς το παρόν ένα σχετικά ασφαλές σπίτι στην εκκλησία. Θα μπορούσα να μείνω εκεί προσωρινά για να συναντώ τους αδελφούς και τις αδελφές και να συζητάμε για το έργο, και όταν θα βρισκόταν ένα πιο κατάλληλο μέρος, να μεταφερόμουν εκεί. Αν όντως προέκυπταν ειδικές περιστάσεις, θα έπρεπε να προσευχηθώ στον Θεό για να με βοηθήσει να χειριστώ τα πράγματα με πίστη και σοφία. Έτσι, προσευχήθηκα στον Θεό και Του ζήτησα να μου δώσει πίστη και τη θέληση να υπομείνω το μαρτύριο.

Την επόμενη μέρα, κανόνισα να έρθουν δύο αδελφοί στο σπίτι της Ζανγκ Γιου για να συζητήσουμε για το έργο. Ο Λι Μπιν, που ήταν συγχωριανός της Ζανγκ Γιου, μου είπε μόλις με είδε: «Υπάρχουν δύο κακοί άνθρωποι στο χωριό μου, κοντά στο σπίτι της Ζανγκ Γιου. Με το που δουν ξένους να μπαίνουν στο χωριό και ανακαλύψουν ότι είναι πιστοί, θα καλέσουν την αστυνομία. Στο παρελθόν, κάποιοι αδελφοί και αδελφές είχαν συλληφθεί στο χωριό μου, επειδή τους κατέδωσε ένας από αυτούς τους κακούς ανθρώπους». Όταν άκουσα αυτά που μου είπε ο Λι Μπιν, τρόμαξα κάπως και σκέφτηκα: «Δεν ξέρω αν με είδαν οι κακοί άνθρωποι όταν έφτασα. Αν με καταδώσουν, σίγουρα θα με συλλάβουν!» Εκείνη τη στιγμή, θυμήθηκα ένα χωρίο των λόγων του Θεού και το έψαξα για να το διαβάσω. Ο Θεός λέει: «Ανεξάρτητα από το πόσο “δυνατός” είναι ο Σατανάς, ανεξάρτητα από το πόσο θρασύς και φιλόδοξος είναι, ανεξάρτητα από το πόσο μεγάλη ικανότητα έχει να προξενεί ζημιές, ανεξάρτητα από το πόσο ευρείας κλίμακας είναι οι τεχνικές που χρησιμοποιεί για να διαφθείρει και να παρασύρει τον άνθρωπο, ανεξάρτητα από το πόσο έξυπνα είναι τα κόλπα και τα σχέδια με τα οποία τρομοκρατεί τον άνθρωπο, ανεξάρτητα από το πόσο ευμετάβλητη είναι η μορφή του, ποτέ δεν μπόρεσε να δημιουργήσει ούτε ένα έμψυχο ον, ποτέ δεν μπόρεσε να θέσει νόμους και κανόνες για την ύπαρξη όλων των πραγμάτων και ποτέ δεν μπόρεσε να κυβερνήσει ή να ελέγξει κανένα αντικείμενο, είτε έμψυχο ή άψυχο. Στο σύμπαν και στο στερέωμα, δεν υπάρχει ούτε ένας άνθρωπος ή αντικείμενο που να έχει γεννηθεί από τον Σατανά, ή που να υπάρχει εξαιτίας του. Δεν υπάρχει ούτε ένας άνθρωπος ή αντικείμενο που αυτός κυβερνά ή ελέγχει. Αντιθέτως, ο Σατανάς όχι μόνο είναι αναγκασμένος να ζει υπό την κυριαρχία του Θεού, αλλά και πρέπει να υποταχθεί σε όλες τις εντολές και τις προσταγές του Θεού. Χωρίς την άδεια του Θεού, είναι δύσκολο για τον Σατανά να ακουμπήσει ακόμα και μια σταγόνα νερό ή έναν κόκκο άμμου πάνω στη γη. Χωρίς την άδεια του Θεού, ο Σατανάς δεν μπορεί ούτε να κινήσει τα μυρμήγκια πάνω στη γη, πόσο μάλλον τους ανθρώπους, που δημιουργήθηκαν από τον Θεό. Στα μάτια του Θεού, ο Σατανάς είναι κατώτερος και από τα κρινάκια στο βουνό, τα πουλιά που πετούν στον αέρα, τα ψάρια στη θάλασσα και τις κάμπιες στη γη. Ο ρόλος του περιορίζεται στο να υπηρετεί όλα τα πράγματα, να υπηρετεί την ανθρωπότητα και να υπηρετεί το έργο του Θεού και το σχέδιο διαχείρισής Του. Ανεξάρτητα από τη μοχθηρότητα της φύσης του και τη διαβολικότητα της ουσίας του, το μόνο πράγμα που μπορεί να κάνει είναι να συμμορφώνεται υπάκουα με το καθήκον του: δηλαδή να υπηρετεί τον Θεό και να αποτελεί ένα αντιθετικό στοιχείο προς τον Θεό. Αυτή είναι η ουσία και η θέση του Σατανά. Η ουσία του δεν συνδέεται με τη ζωή, δεν συνδέεται με τη δύναμη και δεν συνδέεται με την εξουσία. Δεν είναι τίποτε άλλο παρά ένα παιχνίδι στα χέρια του Θεού, μια απλή μηχανή που υπηρετεί τον Θεό!» («Ο Λόγος», τόμ. 2: «Σχετικά με το να γνωρίζει κανείς τον Θεό», Ο ίδιος ο Θεός, ο μοναδικός Α΄). Τα λόγια του Θεού μού έδωσαν πίστη και δύναμη. Ο Θεός κυριαρχεί σε όλα και ελέγχει τα πάντα. Όλα τα πράγματα και τα γεγονότα είναι στα χέρια του Θεού. Το ΚΚΚ και οι κακοί άνθρωποι, όσο ανεξέλεγκτοι κι αν είναι, βρίσκονται στα χέρια του Θεού. Στα μάτια του Θεού, είναι κατώτεροι ακόμα και από τα σκουλήκια της γης. Δεν είναι παρά εργαλεία που παρέχουν υπηρεσία για την τελείωση του εκλεκτού λαού του Θεού. Ο μεγάλος κόκκινος δράκοντας κάνει τα πάντα για να συλλάβει εκείνους που πιστεύουν στον Θεό, αλλά χωρίς την άδεια του Θεού, δεν μπορεί να μας κάνει τίποτα. Όπως ακριβώς όταν το ΚΚΚ κυνηγάει και επικηρύσσει ορισμένους αδελφούς και αδελφές: Το κόμμα δαπανά τόσο πολλούς ανθρώπινους και υλικούς πόρους για αναζήτηση, ιχνηλάτηση και επιτήρηση, και χρησιμοποιεί κάθε είδους εξοπλισμό υψηλής τεχνολογίας για παρακολούθηση, αλλά χωρίς την άδεια του Θεού, και πάλι δεν μπορεί να τους συλλάβει. Εκείνη τη μέρα, όταν άκουσα ότι μπορεί να με καταγγείλουν κάποιοι κακοί άνθρωποι, δείλιασα και τρόμαξα. Είδα ότι, παρόλο που έλεγα ότι πίστευα στον Θεό, τις κρίσιμες στιγμές, ο Θεός απουσίαζε από την καρδιά μου. Η πίστη μου στον Θεό ήταν πολύ μικρή. Παρόλο που το περιβάλλον ήταν σκληρό, το αν θα με συλλάμβαναν ή όχι ήταν στα χέρια του Θεού. Αυτό το θέμα θα το αποφάσιζε ο Θεός. Με αυτό κατά νου, δεν φοβόμουν πλέον. Είδα ότι οι δύο αδελφοί ζούσαν μέσα στον φόβο και τη δειλία, γι’ αυτό συναναστράφηκα μαζί τους σχετικά με την εξουσία και την κυριαρχία του Θεού. Μόλις με άκουσαν, γέμισαν πίστη και ήταν πρόθυμοι να κάνουν τα καθήκοντά τους.

Αργότερα, αναρωτήθηκα: «Γιατί φοβόμουν τόσο πολύ μήπως με συλλάβουν και με ξυλοκοπήσουν μέχρι θανάτου; Σε ποια πτυχή της αλήθειας πρέπει να εισέλθω;» Διάβασα ότι τα λόγια του Θεού λένε το εξής: «Πώς πέθαναν οι μαθητές του Κυρίου Ιησού; Κάποιοι απ’ τους μαθητές Του λιθοβολήθηκαν, άλλοι σύρθηκαν πίσω από άλογα, άλλοι σταυρώθηκαν ανάποδα, άλλοι διαμελίστηκαν από πέντε άλογα· τους βρήκαν ένα σωρό διαφορετικοί θάνατοι. Για ποιον λόγο θανατώθηκαν; Εκτελέστηκαν για τα εγκλήματά τους βάσει νόμου; Όχι. Διέδιδαν το ευαγγέλιο του Κυρίου, αλλά οι άνθρωποι του κόσμου δεν το δέχτηκαν και, αντ’ αυτού, τους καταδίκασαν, τους χτύπησαν και τους επέπληξαν, ενώ έφτασαν μέχρι και να τους θανατώσουν —με αυτόν τον τρόπο μαρτύρησαν. Ας μην μιλήσουμε για την τελική έκβαση εκείνων των μαρτύρων ή για τον ορισμό του Θεού για τη συμπεριφορά τους, αλλά ας ρωτήσουμε το εξής: Όταν έφτασαν στο τέλος, οι τρόποι με τους οποίους ήρθε το τέλος της ζωής τους ήταν σύμφωνοι με τις ανθρώπινες αντιλήψεις; (Όχι, δεν ήταν.) Από την οπτική των ανθρώπινων αντιλήψεων, πλήρωσαν τόσο μεγάλο τίμημα για να διαδώσουν το έργο του Θεού, αλλά τελικά τους σκότωσε ο Σατανάς. Αυτό δεν συνάδει με τις ανθρώπινες αντιλήψεις, αλλά ακριβώς αυτό τους συνέβη. Είναι αυτό που επέτρεψε ο Θεός να συμβεί. Ποια αλήθεια μπορεί να αναζητήσει κανείς σ’ αυτό; Το ότι ο Θεός τούς επέτρεψε να πεθάνουν έτσι ήταν η κατάρα και η καταδίκη Του ή ήταν το σχέδιό Του και η ευλογία Του; Τίποτα απ’ τα δύο δεν ήταν. Και τι ήταν; Οι άνθρωποι τώρα αναλογίζονται με πολλή θλίψη το πώς πέθαναν, αλλά έτσι ήταν τα πράγματα. Εκείνοι που πίστεψαν στον Θεό πέθαναν με αυτόν τον τρόπο· πώς εξηγείται αυτό; Όταν αναφέρουμε αυτό το θέμα, βάζετε τον εαυτό σας στη θέση τους· θλίβεται τότε η καρδιά σας και νιώθετε έναν κρυφό πόνο; Σκέφτεστε: “Αυτοί οι άνθρωποι έκαναν το καθήκον τους για να διαδώσουν το ευαγγέλιο του Θεού και θα έπρεπε να θεωρούνται καλοί άνθρωποι· πώς λοιπόν έγινε και έφτασαν σε ένα τέτοιο τέλος, ένα τέτοιο αποτέλεσμα;” Στην πραγματικότητα, έτσι πέθαναν και χάθηκαν τα σώματά τους· αυτός ήταν ο τρόπος με τον οποίο έφυγαν απ’ τον ανθρώπινο κόσμο, όμως αυτό δεν σήμαινε ότι είχαν το ίδιο αποτέλεσμα. Άσχετα με τα μέσα ή τον τρόπο του θανάτου και της αναχώρησής τους, ο Θεός δεν είχε ορίσει έτσι το τελικό αποτέλεσμα αυτών των ζωών, αυτών των δημιουργημάτων. Πρέπει να το καταλάβεις ξεκάθαρα αυτό. Αντιθέτως, με αυτά ακριβώς τα μέσα καταδίκασαν αυτόν τον κόσμο και κατέθεσαν μαρτυρία για τις πράξεις του Θεού. Αυτά τα δημιουργήματα χρησιμοποίησαν την πολυτιμότατη ζωή τους, χρησιμοποίησαν την τελευταία στιγμή της ζωής τους για να μαρτυρήσουν για τα έργα του Θεού, να μαρτυρήσουν για τη μεγάλη δύναμη του Θεού και να δηλώσουν στον Σατανά και στον κόσμο ότι τα έργα του Θεού είναι σωστά, ότι ο Κύριος Ιησούς είναι ο Θεός, ότι είναι ο Κύριος και η ενσάρκωση του Θεού. Ακόμη και μέχρι την τελευταία στιγμή της ζωής τους, δεν αρνήθηκαν ποτέ το όνομα του Κυρίου Ιησού. Αυτό δεν ήταν μια μορφή κρίσης πάνω σ’ αυτόν τον κόσμο; Χρησιμοποίησαν τη ζωή τους για να διακηρύξουν στον κόσμο, για να επιβεβαιώσουν στους ανθρώπους ότι ο Κύριος Ιησούς είναι ο Κύριος, ότι ο Κύριος Ιησούς είναι ο Χριστός, ότι είναι η ενσάρκωση του Θεού, ότι το έργο της λύτρωσης όλης της ανθρωπότητας που έκανε επιτρέπει σ’ αυτήν την ανθρωπότητα να συνεχίσει να ζει. Αυτό το γεγονός είναι για πάντα αναλλοίωτο. Σε ποιον βαθμό εκτέλεσαν το καθήκον τους όλοι όσοι μαρτύρησαν για τη διάδοση του ευαγγελίου του Κυρίου Ιησού; Το εκτέλεσαν στον απόλυτο βαθμό; Πώς εκδηλώθηκε στον απόλυτο βαθμό του; (Πρόσφεραν τη ζωή τους.) Σωστά, πλήρωσαν το τίμημα με τη ζωή τους. Η οικογένεια, τα πλούτη και τα υλικά πράγματα αυτής της ζωής, όλα αυτά είναι εξωτερικά πράγματα· το μοναδικό πράγμα που έχει να κάνει με τον εαυτό του καθενός είναι η ζωή του. Για κάθε ζωντανό άνθρωπο, η ζωή είναι αυτό που αξίζει να λατρεύει περισσότερο απ’ όλα, το πολυτιμότερο πράγμα και, όπως φαίνεται, αυτοί οι άνθρωποι μπόρεσαν να προσφέρουν το πολυτιμότερο πράγμα που είχαν, τη ζωή τους, ως επιβεβαίωση και μαρτυρία της αγάπης του Θεού για την ανθρωπότητα. Μέχρι και τη μέρα που πέθαναν δεν απαρνήθηκαν το όνομα του Θεού ούτε το έργο Του, και χρησιμοποίησαν τις τελευταίες τους στιγμές στη ζωή για να γίνουν μάρτυρες αυτού του γεγονότος· δεν είναι αυτή η ύψιστη μορφή μαρτυρίας; Είναι ο καλύτερος τρόπος να κάνει κανείς το καθήκον του· αυτό σημαίνει να εκπληρώνει κανείς την ευθύνη του. Όταν ο Σατανάς τούς απείλησε και τους τρομοκράτησε, και τελικά όταν τους έκανε μέχρι και να πληρώσουν το τίμημα με τη ζωή τους, εκείνοι δεν εγκατέλειψαν την ευθύνη τους. Αυτό σημαίνει να εκπληρώνει κανείς το καθήκον του στον μέγιστο βαθμό. Τι εννοώ με αυτό; Εννοώ, μήπως, πως θα κάνω κι εσάς να καταθέσετε με την ίδια μέθοδο μαρτυρία για τον Θεό και να διαδώσετε το ευαγγέλιό Του; Δεν χρειάζεται απαραίτητα να το κάνεις αυτό, μα πρέπει να καταλάβεις πως είναι δική σου ευθύνη, πως αν ο Θεός χρειαστεί κάτι τέτοιο από εσένα, θα πρέπει να το αποδεχθείς ως κάτι που δεσμεύεσαι να κάνεις ως καθήκον σου. Οι άνθρωποι σήμερα έχουν φόβο και ανησυχία μέσα τους· ποιον σκοπό εξυπηρετούν όμως αυτά τα συναισθήματα; Εάν ο Θεός δεν έχει ανάγκη να το κάνεις αυτό, ποιος ο λόγος ν’ ανησυχείς; Εάν ο Θεός έχει ανάγκη να το κάνεις, δεν θα πρέπει ν’ αποφύγεις ούτε να απορρίψεις αυτήν την ευθύνη. Θα πρέπει να συνεργαστείς ενεργά και να την αποδεχτείς χωρίς να ανησυχείς. Όπως και να πεθάνει κανείς, δεν πρέπει να πεθάνει ενώπιον του Σατανά ούτε στα χέρια του Σατανά. Αν είναι να πεθάνει κάποιος, αυτό θα πρέπει να γίνει στα χέρια του Θεού. Οι άνθρωποι προέρχονται από τον Θεό, και στον Θεό επιστρέφουν —αυτήν τη λογική και τη στάση πρέπει να έχει ένα δημιούργημα» («Ο Λόγος», τόμ. 3: «Οι συνομιλίες του Χριστού των Εσχάτων Ημερών», Το κήρυγμα του ευαγγελίου είναι το καθήκον που όλοι οι πιστοί δεσμεύονται να εκπληρώσουν). Μόλις διάβασα τα λόγια του Θεού, κατάλαβα ότι οι μαθητές που ακολούθησαν τον Κύριο Ιησού υπέμειναν διωγμούς από ηγεμόνες και τον θρησκευτικό κόσμο επειδή διακήρυσσαν το ευαγγέλιο του Κυρίου, και πέθαναν με κάθε είδους τρόπο. Αλλά πλήρωσαν το τίμημα της ζωής τους προκειμένου να καταθέσουν μια όμορφη μαρτυρία για τον Θεό και να εξευτελίσουν τον Σατανά. Παρόλο που το σώμα τους πέθανε, η ψυχή τους ήταν στα χέρια του Θεού και ο Θεός θυμόταν τον θάνατό τους. Εμείς που ακολουθούμε τον Χριστό των εσχάτων ημερών υπομένουμε τη σκληρή δίωξη του Κινεζικού κυβερνώντος κόμματος, επειδή διακηρύσσουμε το ευαγγέλιο της βασιλείας. Πολλοί αδελφοί και αδελφές συνελήφθησαν και βασανίστηκαν, αλλά ακόμα και στο χείλος του θανάτου, δεν απαρνήθηκαν το όνομα του Θεού ούτε Τον πρόδωσαν. Κάποιοι διώχθηκαν μέχρι θανάτου, αλλά ποτέ δεν έγιναν Ιούδες. Έδωσαν τη ζωή τους για να καταθέσουν μαρτυρία για τον Θεό, η οποία ήταν πολύτιμη και ουσιαστική. Εγώ όμως; Όταν είδα αυτό το επικίνδυνο περιβάλλον, φοβήθηκα μήπως με συλλάβουν και με ξυλοκοπήσουν μέχρι θανάτου, γι’ αυτό ήθελα να εγκαταλείψω το καθήκον μου. Φοβόμουν πραγματικά τον θάνατο! Αν επιζητούσα μόνο να σώσω τον εαυτό μου και να ζήσω μια ατιμωτική ζωή, ακόμα και αν με προστάτευα απόλυτα, δεν θα ήμουν παρά μια ζωντανή νεκρή. Αν δεν έκανα καλά το καθήκον μου και δεν έφερνα καλές πράξεις ή μαρτυρία ενώπιον του Θεού, τότε ακόμα και αν η σάρκα μου ήταν ζωντανή, δεν θα λάμβανα την έγκριση του Θεού και, όταν θα πέθαινα, θα τιμωρούμουν στην κόλαση. Όταν το κατάλαβα αυτό, ο φόβος του θανάτου δεν με περιόριζε πλέον τόσο πολύ.

Αργότερα, διάβασα άλλο ένα χωρίο των λόγων του Θεού και κατανόησα καλύτερα τον εαυτό μου. Ο Θεός λέει: «Οι αντίχριστοι είναι υπερβολικά εγωιστές και ποταποί. Δεν έχουν πραγματική πίστη στον Θεό, πόσο μάλλον αφοσίωση σ’ Αυτόν· όταν έρχονται αντιμέτωποι με κάποιο ζήτημα, μόνο τον εαυτό τους προστατεύουν και προφυλάσσουν. Δεν θεωρούν τίποτα πιο σημαντικό από τη δική τους ασφάλεια. Εφόσον μπορούν να ζήσουν και να μην τους συλλάβουν, δεν τους ενδιαφέρει πόση ζημιά θα γίνει στο έργο της εκκλησίας. Αυτοί οι άνθρωποι είναι εξαιρετικά εγωιστές, δεν σκέφτονται καθόλου τους αδελφούς και τις αδελφές ή το έργο της εκκλησίας, σκέφτονται μόνο τη δική τους ασφάλεια. Είναι αντίχριστοι. Κι όταν συμβαίνουν τέτοια πράγματα σε όσους είναι αφοσιωμένοι στον Θεό και έχουν αληθινή πίστη σ’ Αυτόν, εκείνοι πώς τα αντιμετωπίζουν; Πώς διαφέρει ό,τι κάνουν αυτοί με όσα κάνουν οι αντίχριστοι; […] Όσοι είναι αφοσιωμένοι στον Θεό, όταν γνωρίζουν σαφέστατα ότι ένα περιβάλλον είναι επικίνδυνο, και πάλι αντιμετωπίζουν με θάρρος το ρίσκο που συνεπάγεται το να κάνουν το έργο της διαχείρισης της επόμενης μέρας και περιορίζουν τις απώλειες του οίκου του Θεού στο ελάχιστο πριν αποσυρθούν οι ίδιοι. Δεν δίνουν προτεραιότητα στη δική τους ασφάλεια. Πες Μου, σ’ αυτήν τη μοχθηρή χώρα του μεγάλου κόκκινου δράκοντα, ποιος θα μπορούσε να διασφαλίσει ότι δεν υπάρχει κανένας κίνδυνος στο να πιστεύεις στον Θεό και να εκτελείς ένα καθήκον; Όποιο καθήκον κι αν αναλάβει κανείς, ενέχει κάποιο ρίσκο —όμως, η εκτέλεση του καθήκοντος είναι ανάθεση από τον Θεό, και ενώ ακολουθεί κανείς τον Θεό, πρέπει να αναλάβει το ρίσκο του να κάνει το καθήκον του. Θα πρέπει να ασκείται κανείς με σοφία και χρειάζεται να λαμβάνει μέτρα για την ασφάλειά του, αλλά δεν πρέπει να βάζει την προσωπική του ασφάλεια πάνω απ’ όλα. Θα πρέπει να λαμβάνει υπόψη του τις προθέσεις του Θεού, βάζοντας σε προτεραιότητα το έργο του οίκου Του και τη διάδοση του ευαγγελίου. Το πιο σημαντικό και αυτό που προηγείται είναι η ολοκλήρωση της ανάθεσης από τον Θεό. Οι αντίχριστοι δίνουν τη μεγαλύτερη προτεραιότητα στην προσωπική τους ασφάλεια· πιστεύουν ότι τίποτα άλλο δεν έχει την οποιαδήποτε σχέση μ’ αυτούς. Όταν κάτι συμβαίνει σε κάποιον άλλον, όποιος κι αν είναι, δεν τους νοιάζει. Αν δεν συμβαίνει τίποτε κακό στους ίδιους, τότε αισθάνονται χαλαροί. Δεν έχουν την παραμικρή αφοσίωση, πράγμα που το καθορίζει η φύση-ουσία του αντίχριστου. Είναι δυνατόν, μέσα στο περιβάλλον της ηπειρωτικής Κίνας, να αποφύγει κανείς να πάρει το παραμικρό ρίσκο και να είναι σίγουρος πως δεν πρόκειται να συμβεί τίποτε κακό όσο κάνει το καθήκον του; Ούτε καν ο πιο προσεκτικός άνθρωπος δεν μπορεί να το εγγυηθεί αυτό. Είναι απαραίτητο, όμως, να είναι κανείς προσεκτικός. Αν είναι κανείς από πριν καλά προετοιμασμένος, αυτό θα βελτιώσει λίγο την κατάσταση και μπορεί να βοηθήσει να μειωθούν στο ελάχιστο οι απώλειες σε περίπτωση που κάτι πάει στραβά. Αν δεν γίνει καμία προετοιμασία, τότε οι απώλειες θα είναι σημαντικές. Μπορείς να διακρίνεις ξεκάθαρα τη διαφορά ανάμεσα σ’ αυτές τις δύο καταστάσεις; Άρα, είτε πρόκειται για συναθροίσεις είτε για την εκτέλεση οποιουδήποτε καθήκοντος, είναι προτιμότερο να είναι κανείς προσεκτικός και πρέπει οπωσδήποτε να λάβει κάποια προληπτικά μέτρα. Ένας αφοσιωμένος άνθρωπος μπορεί να σκεφτεί λίγο πιο σφαιρικά και σχολαστικά όταν εκτελεί το καθήκον του. Θέλει να ρυθμίσει αυτά τα πράγματα όσο καλύτερα μπορεί, ώστε σε περίπτωση που κάτι πάει στραβά, να υπάρξουν οι λιγότερες δυνατές απώλειες. Πιστεύει ότι πρέπει να πετύχει αυτό το αποτέλεσμα. Κάποιος που δεν έχει αφοσίωση δεν λαμβάνει υπόψη του αυτά τα πράγματα. Θεωρεί πως όλα αυτά δεν έχουν σημασία και δεν τα βλέπει ως δική του ευθύνη ή ως καθήκον. Όταν κάτι στραβώσει, δεν κατηγορεί καθόλου τον εαυτό του. Αυτό εκδηλώνει ότι δεν έχει αφοσίωση. Οι αντίχριστοι δεν δείχνουν καμία αφοσίωση απέναντι στον Θεό. Όταν τους ανατεθεί κάποιο έργο, το αποδέχονται με μεγάλη χαρά και κάνουν κάποιες όμορφες δηλώσεις. Μόλις, όμως, εμφανιστεί κίνδυνος, φεύγουν πιο γρήγορα απ’ όλους· είναι οι πρώτοι που το βάζουν στα πόδια, οι πρώτοι που το σκάνε. Αυτό αποδεικνύει ότι είναι εγωιστές και ποταποί σε πάρα πολύ μεγάλο βαθμό. Δεν έχουν καθόλου αίσθημα ευθύνης ούτε αφοσίωση. Όταν αντιμετωπίζουν κάποιο πρόβλημα, μόνο πώς να φύγουν και πώς να κρυφτούν ξέρουν· το μόνο που σκέφτονται είναι να προστατέψουν τον εαυτό τους, ενώ ποτέ δεν σκέφτονται τις ευθύνες ή τα καθήκοντά τους. Οι αντίχριστοι φανερώνουν όλη την ώρα την εγωιστική και ποταπή φύση τους για χάρη της προσωπικής τους ασφάλειας. Δεν βάζουν σε προτεραιότητα ούτε το έργο του οίκου του Θεού ούτε τα δικά τους καθήκοντα, πόσο μάλλον βάζουν σε προτεραιότητα τα συμφέροντα του οίκου του Θεού. Αντίθετα, ως προτεραιότητα έχουν τη δική τους ασφάλεια» [«Ο Λόγος», τόμ. 4: «Εκθέτοντας τους αντίχριστους», Σημείο ένατο (Μέρος δεύτερο)]. Ο Θεός εκθέτει ότι οι αντίχριστοι είναι πραγματικά εγωιστές και ποταποί, και ότι μπροστά στον κίνδυνο, είναι οι πρώτοι που τρέχουν για να γλιτώσουν, λες και το έργο και τα συμφέροντα του οίκου του Θεού, και οι ζωές των αδελφών δεν τους αφορούν. Ενώ αναλογιζόμουν τα λόγια του Θεού, έκανα αυτοκριτική. Δεν είχα άραγε αποκαλύψει τα ίδια πράγματα με έναν αντίχριστο; Όταν συνέλαβαν τους επικεφαλής και τους εργάτες, η εκκλησία κανόνισε να έρθω για να μεταφέρω τα βιβλία των λόγων του Θεού και να υποστηρίξω τους αδελφούς και τις αδελφές. Αυτό ήταν πολύ σημαντικό, αλλά ανησυχούσα πως αν με συλλάμβαναν, δεν μπορούσα να μείνω σταθερή και γινόμουν Ιούδας, τότε η πίστη μου θα πήγαινε στράφι. Επομένως, δεν ήθελα να κάνω αυτό το καθήκον. Σκέφτηκα πόσο είχα απολαύσει το πότισμα και την παροχή τόσο πολλών από τα λόγια του Θεού, αλλά μπροστά στις δυσκολίες, σκεφτόμουν μόνο τα δικά μου συμφέροντα και τη δική μου ασφάλεια, χωρίς να προστατεύω καθόλου τα συμφέροντα του οίκου του Θεού, και δεν σκεφτόμουν πώς να μεταφέρω γρήγορα τα βιβλία των λόγων του Θεού ούτε πώς να υποστηρίξω τους αδελφούς και τις αδελφές. Υστερούσα πραγματικά σε συνείδηση και ανθρώπινη φύση! Όταν το συνειδητοποίησα αυτό, προσευχήθηκα στον Θεό: «Θεέ μου, ανησυχώ μονίμως μήπως με συλλάβουν, και θέλω συνεχώς να ξεφύγω από αυτό το περιβάλλον και να αγνοήσω τα συμφέροντα της εκκλησίας. Είμαι πραγματικά εγωίστρια! Θεέ μου, το αν θα με συλλάβουν ή όχι είναι στα δικά Σου χέρια. Αν επιτρέψεις να με συλλάβουν, δεν θα μπορέσω να αποδράσω, αλλά αν δεν το επιτρέψεις, η αστυνομία δεν μπορεί να με συλλάβει. Είμαι πρόθυμη να υποταχθώ στις ενορχηστρώσεις και τις ρυθμίσεις Σου, και να εκπληρώσω το καθήκον μου. Δώσε μου πίστη και τη θέληση να υπομείνω τα μαρτύρια». Μετά από αυτό, έμαθα ότι η Ιούδας Ζανγκ Φεν δεν είχε πάει στο σπίτι του Χι Φανγκ, γι’ αυτό ζήτησα από μερικούς αδελφούς και αδελφές να συναθροιστούμε εκεί. Μέσα από την ανάγνωση των λόγων του Θεού και τη συναναστροφή μας, οι αδελφοί και οι αδελφές κατάλαβαν πώς να βασίζονται στον Θεό για να περάσουν μέσα από τους διωγμούς και τα δεινά. Όλοι μας αποκτήσαμε κάποια πίστη και ήμασταν πρόθυμοι να κάνουμε τα καθήκοντά μας. Τα βιβλία των λόγων του Θεού μεταφέρθηκαν και αυτά με ασφάλεια.

Ένα απόγευμα, τον Νοέμβριο του 2023, έλαβα ένα γράμμα από τους ανώτερους επικεφαλής, που έλεγε ότι οι επικεφαλής και αρκετές αδελφές από την εκκλησία της ιδιαίτερης πατρίδας μου είχαν χάσει επαφή, και ότι αυτό οφειλόταν κατά πάσα πιθανότητα στο ότι είχαν συλληφθεί. Γι’ αυτό, μου ζητούσαν να πάω και να διερευνήσω την υπόθεση, και αν συνέβαινε κάτι, να χειριζόμουν τα επακόλουθα και να μετέφερα τις προσφορές και τα βιβλία των λόγων του Θεού. Ένιωσα διχασμένη και σκέφτηκα: «Το περιβάλλον σ’ εκείνη την εκκλησία είναι πολύ ζοφερό και όλοι οι αδελφοί και οι αδελφές που έχασαν επαφή με γνωρίζουν. Αν έχουν συλληφθεί, μπορεί άραγε να μπλεχτώ κι εγώ; Είναι τόσο επικίνδυνο να χειριστώ τα επακόλουθα!» Δεν ήμουν πρόθυμη να πάω. Αργότερα, διάβασα ένα χωρίο των λόγων του Θεού: «Κάποιες εκκλησίες βρίσκονται σε εχθρικά περιβάλλοντα στα οποία συχνά συλλαμβάνονται άνθρωποι και, λόγω αυτού, υπάρχει μεγάλη πιθανότητα να προδώσει κανείς τις τοποθεσίες των σπιτιών όπου φυλάσσονται οι προσφορές και ο μεγάλος κόκκινος δράκοντας να κάνει έφοδο σ’ αυτά και να τα ψάξει· οι κακοί δαίμονες μπορεί να λεηλατήσουν τις προσφορές ανά πάσα στιγμή. Είναι κατάλληλες αυτές οι τοποθεσίες για τη φύλαξη των προσφορών; (Όχι.) Αν, λοιπόν, έχουν ήδη τοποθετηθεί εκεί οι προσφορές, τι πρέπει να γίνει; Πρέπει να μεταφερθούν αμέσως σε άλλη τοποθεσία. […] Όταν έχει μόλις προκύψει ένα περιστατικό κι εκείνοι προβλέπουν ότι οι προσφορές βρίσκονται σε κίνδυνο, θα πρέπει να τις μεταφέρουν άμεσα, ώστε να μην επιτρέψουν να τις πάρει στην κατοχή του και να τις καταβροχθίσει ο μεγάλος κόκκινος δράκοντας, ο κακός διάβολος. Αυτός είναι ο μόνος τρόπος να διασφαλιστεί η ασφάλεια των προσφορών και να αποφύγουμε να πέσουμε σε τυχόν παγίδες ή να συμβούν ολισθήματα. Αυτό είναι το έργο που πρέπει να κάνουν οι επικεφαλής και οι εργάτες. Μόλις εμφανιστεί το παραμικρό σημάδι κινδύνου, μόλις συλληφθεί κάποιος, μόλις συμβεί κάποιο περιστατικό, η πρώτη σκέψη των επικεφαλής και των εργατών θα πρέπει να είναι κατά πόσο είναι ασφαλείς οι προσφορές, κατά πόσο μπορεί να πέσουν στα χέρια κακών ανθρώπων, να περιέλθουν στην κατοχή τους ή να τις αρπάξουν κακοί δαίμονες και κατά πόσο οι προσφορές έχουν υποστεί οποιεσδήποτε απώλειες. Θα πρέπει να λαμβάνουν άμεσα μέτρα για να προστατεύουν τις προσφορές. Αυτή είναι η ευθύνη των επικεφαλής και των εργατών» [«Ο Λόγος», τόμ. 5: «Οι ευθύνες των επικεφαλής και των εργατών», Οι ευθύνες των επικεφαλής και των εργατών (12)]. Όταν διάβασα τα λόγια του Θεού, κατάλαβα ότι είναι ευθύνη των επικεφαλής και των εργατών να προστατεύουν τις προσφορές και τα βιβλία των λόγων του Θεού. Αφού το ΚΚΚ έπαιρνε αυστηρά μέτρα κατά της εκκλησίας στην ιδιαίτερη πατρίδα μου και κανείς δεν χειριζόταν τα επακόλουθα, και δεδομένου ότι ήμουν σχετικά εξοικειωμένη με την εκκλησία αυτήν, έπρεπε να λάβω υπόψη την πρόθεση του Θεού και να προστατεύσω το έργο της εκκλησίας. Αν απέφευγα να χειριστώ τα επακόλουθα από φόβο μήπως συλληφθώ, και οι προσφορές και τα βιβλία έπεφταν στα χέρια του μεγάλου κόκκινου δράκοντα, θα διέπραττα έτσι κακό. Όταν το συνειδητοποίησα αυτό, επέστρεψα στην εκκλησία της ιδιαίτερης πατρίδας μου το ίδιο βράδυ.

Όταν επέστρεψα, έμαθα ότι οι επικεφαλής της εκκλησίας είχαν πράγματι συλληφθεί, και ότι συνεχώς συλλαμβάνονταν και άλλοι αδελφοί και αδελφές. Υπήρχε άμεση ανάγκη να μεταφερθούν τα βιβλία από ορισμένα σπίτια όπου φυλάσσονταν, αλλά εκείνη τη στιγμή δεν μπορούσα να βρω ένα κατάλληλο μέρος, επομένως ήμουν σε δύσκολη θέση. Αργότερα, είδα ένα βίντεο βιωματικής μαρτυρίας με τίτλο «Η δοκιμασία ενός διπλού αδιεξόδου» και η εμπειρία της αδελφής μού δίδαξε πολλά. Η αδελφή, μπροστά στο διπλό αδιέξοδο των συλλήψεων της αστυνομίας και της καραντίνας λόγω της πανδημίας, επέμεινε στο καθήκον της. Το δικό μου περιβάλλον τότε δεν ήταν τόσο σοβαρό, επομένως πρέπει να βασιστώ στον Θεό ακόμα περισσότερο για να κάνω καλά το καθήκον μου. Λίγο αργότερα, οι ανώτεροι επικεφαλής έστειλαν ένα γράμμα που έλεγε ότι είχε βρεθεί ένα σπίτι για φύλαξη σε μια άλλη εκκλησία, επομένως κανονίσαμε γρήγορα να έρθει ένα όχημα για να μεταφέρει εκεί τα βιβλία των λόγων του Θεού. Μετά από αυτό, με τη συνεργασία των αδελφών, οι προσφορές και τα βιβλία των λόγων του Θεού μεταφέρθηκαν σε ασφαλή μέρη. Μέσα από αυτήν την εμπειρία, απέκτησα κάποια πίστη και κατανόησα ότι όσο ζοφερό κι αν είναι το περιβάλλον, η επιμονή στο καθήκον και η προστασία του έργου της εκκλησίας είναι αυτό που πρέπει να κάνει ένα δημιουργημένο ον. Δόξα τω Θεώ!