Από της Ζου Σουσένγκ, Κίνα

Τον Μάρτιο του 2022, με εξέλεξαν επικεφαλής στην εκκλησία. Οι αδελφοί και οι αδελφές με τις οποίες συνεργαζόμουν μου προσέφεραν καθοδήγηση και βοήθεια, κι έτσι λίγο αργότερα μπόρεσα να εντοπίσω και να λύσω κάποιες αποκλίσεις και προβλήματα του έργου. Σιγά σιγά, υπήρξε κάποια βελτίωση στα αποτελέσματα του έργου. Οι αδελφοί και οι αδελφές μου έλεγαν πως είχα εργασιακή ικανότητα. Ήμουν πολύ χαρούμενη, και ένιωθα ότι παρόλο που η εκπαίδευσή μου δεν είχε κρατήσει και πολύ, είχα καλό επίπεδο και μπορούσα να εντοπίζω τα προβλήματα και να κάνω καλά το έργο. Νόμιζα ότι ήμουν σπάνιο ταλέντο! Αργότερα, εκλέχθηκε επικεφαλής στην εκκλησία η αδελφή Λου Γιάο και με έβαλαν να συνεργάζομαι μαζί της. Τη βοήθησα να εξοικειωθεί με το έργο και να το κατανοήσει. Μετά από λίγο καιρό διαπίστωσα ότι η Λου Γιάο μπορούσε να συμμετάσχει ελάχιστα στο έργο της, αλλά δεν μπορούσε να αναλάβει πραγματικά το έργο που ήταν υπό την ευθύνη της. Ένιωσα μια μικρή απαξίωση: «Έχω αφιερώσει τόσο χρόνο και προσπάθεια για να σε μάθω πώς να εργάζεσαι. Γιατί είναι τόσο αργή η πρόοδός σου; Παλιά που οι αδελφοί και οι αδελφές μάθαιναν σ’ εμένα το έργο, με το που μου έλεγε κάποιος κάτι, το καταλάβαινα και μπορούσα να συμπεράνω και περισσότερα. Γιατί εσένα σου είναι τόσο δύσκολο; Δεν γίνεται. Θα σου τα ψάλω ένα χεράκι!» Της είπα, λοιπόν, αυστηρά: «Σου έχω ήδη εξηγήσει πολύ ξεκάθαρα πώς να κάνεις αυτές τις εργασίες. Γιατί δεν μπορείς ακόμα να τις κάνεις; Προσέχεις καθόλου;» Το πρόσωπο της Λου Γιάο έγινε κατακόκκινο. Έσκυψε το κεφάλι και σώπασε. Όταν είδα τη λύπη της, σκέφτηκα: «Μήπως το παράκανα με όσα είπα; Άλλωστε, μόλις ξεκίνησε να εκπαιδεύεται και είναι πολλές οι εργασίες που πρέπει να μάθει. Άσε που είναι και λίγο μεγαλύτερη σε ηλικία και ξεχνάει». Μετά, όμως, σκέφτηκα πάλι: «Ναι μεν το ύφος μου ήταν λίγο σκληρό, αλλά απλώς ήθελα να τη βοηθήσω να εξοικειωθεί με το έργο το συντομότερο». Αυτοκριτική πάντως δεν έκανα.

Αργότερα, εκλέχτηκα ιεροκήρυκας, και βοηθούσα τη νεοεκλεγείσα επικεφαλής, την αδελφή Χαν Λου, να εξοικειωθεί με το έργο. Μια φορά, αξιολογούσαμε κατά πόσο κάποιοι άνθρωποι ανταποκρίνονταν στις αρχές για να αποπεμφθούν. Εγώ έβλεπα ότι κάποιοι άνθρωποι εκδηλώνονταν ξεκάθαρα ως κακοί, αλλά εκείνη δεν το είχε διακρίνει. Ένιωσα μια μικρή περιφρόνηση μέσα μου: «Έχεις ξανακάνει έργο εκκαθάρισης. Δεν έχουμε ήδη συναναστραφεί σχετικά με τις αρχές σ’ αυτόν τον τομέα; Εσύ αντί να προοδεύσεις έκανες πισωγύρισμα;» Έπειτα, σκέφτηκα πως τότε που είχαν συναναστραφεί μαζί μου οι ανώτεροι επικεφαλής και με καθοδηγούσαν σχετικά με τη διάκριση, αν και είχα κι εγώ ελλείψεις, δεν ήμουν τόσο ανίκανη όσο εκείνη. Γι’ αυτό, είπα αυστηρά στη Χαν Λου: «Πρέπει να εξετάζεις τα προβλήματα ανάλογα με την ουσία των ανθρώπων! Δεν γίνεται να κοιτάς μόνο άσχετα πράγματα!» Η Χαν Λου έμεινε άναυδη όταν το είπα αυτό και απάντησε ήρεμα: «Καταλαβαίνω τις αρχές από δογματική άποψη, αλλά όταν έχω απέναντί μου διαφορετικούς ανθρώπους, δεν μπορώ να τους διακρίνω». Όταν το άκουσα αυτό, αγχώθηκα και θύμωσα ακόμα περισσότερο: «Εγώ δεν είχα κάνει έργο εκκαθάρισης προηγουμένως, αλλά με το που μου το εξήγησαν, το κατάλαβα αμέσως. Στο κάτω-κάτω, εσύ έχεις το ξανακάνει. Πώς γίνεται να μην έχεις ακόμα διάκριση;» Έπειτα, τη μάλωσα αυστηρά: «Δικαιολογίες δεν είναι όλα αυτά που λες; Έχεις ξανακάνει έργο εκκαθάρισης, κι επίσης έχουμε συναναστραφεί ξανά σχετικά με τις αρχές. Αν εξακολουθείς να μην μπορείς να διακρίνεις ούτε τώρα, τότε άραγε δεν κάνεις το καθήκον σου με αδιαφορία;» Η Χαν Λου, μόλις άκουσε αυτά που είπα, χαμήλωσε αμήχανα το κεφάλι και δεν είπε λέξη. Όταν είδα την έκφραση της Χαν Λου, σκέφτηκα: «Μήπως την περιόρισα έτσι όπως μίλησα;» Ωστόσο, όταν παρατήρησα αυτά τα προβλήματα, δεν μπόρεσα να συγκρατηθώ και να μην αποκαλύψω θερμοαιμία. Αργότερα, αναλογίστηκα: Γιατί αποκαλύπτω συνέχεια θερμοαιμία όταν καλλιεργώ ανθρώπους; Εκείνη την περίοδο, προσευχόμουν στον Θεό για αναζήτηση, και προσπαθούσα με κάθε τρόπο να δείξω αυτοσυγκράτηση στην ομιλία και στις πράξεις μου. Παρ’ όλα αυτά, μερικές φορές δεν μπορούσα να εμποδίσω την έκρηξη του θυμού μου, και μετά η καρδιά μου πονούσε. Λίγες ημέρες αργότερα, η Χαν Λου μού έκανε μια πρόταση, λέγοντάς μου ότι είχα πολύ υψηλές απαιτήσεις από τους άλλους και ότι ο αυστηρός τόνος της φωνής μου δυσκόλευε τους άλλους να αποδεχτούν ό,τι έλεγα. Όταν άκουσα τα λόγια της Χαν Λου, πρώτα απ’ όλα δεν μπορούσα να τα αποδεχτώ. Σκέφτηκα μέσα μου: «Ήδη προσπαθώ πολύ να δείξω αυτοσυγκράτηση για να μην αποκαλύψω θερμοαιμία. Γιατί δεν κάνεις αυτοκριτική για τα προβλήματά σου; Πώς μπορώ να είμαι καλή απέναντί σου αν δεν μπορείς να κάνεις καλά το έργο σου;» Ωστόσο, θυμήθηκα ότι προηγουμένως, η Λου Γιάο είχε πει ότι έθετα απαιτήσεις στους άλλους με βάση το δικό μου ανάστημα και τώρα η Χαν Λου έλεγε το ίδιο πράγμα. Όλο αυτό εμπεριείχε την άδεια του Θεού, και δεν μπορούσα να συνεχίσω να υποστηρίζω τον συλλογισμό μου. Έπρεπε να υποταχθώ.

Αργότερα, μια αδελφή, μόλις έμαθε για την κατάστασή μου, μου βρήκε διάφορα χωρία των λόγων του Θεού. Ο Παντοδύναμος Θεός λέει: «Εάν, ως επικεφαλής ή εργάτης της εκκλησίας, πρόκειται να οδηγήσεις τους εκλεκτούς του Θεού στο να εισέλθουν στην αλήθεια-πραγματικότητα και να καταθέσουν καλή μαρτυρία στον Θεό, είναι πρωταρχικής σημασίας να καθοδηγείς τους ανθρώπους στο να ξοδεύουν περισσότερο χρόνο διαβάζοντας τα λόγια του Θεού και συναναστρεφόμενοι σχετικά με την αλήθεια. Έτσι, οι εκλεκτοί του Θεού μπορούν να έχουν βαθύτερη γνώση των στόχων του Θεού για τη σωτηρία του ανθρώπου και του σκοπού του έργου του Θεού και μπορούν να κατανοήσουν τις προθέσεις του Θεού και τις διάφορες απαιτήσεις Του για τον άνθρωπο, επιτρέποντάς τους έτσι να εκτελούν σωστά το καθήκον τους και να ικανοποιούν τον Θεό. […] Μπορείς να κάνεις τους ανθρώπους να κατανοήσουν την αλήθεια και να εισέλθουν στην πραγματικότητα αν μόνο κηρύττεις λόγια και δόγματα για να τους κάνεις διαλέξεις και να τους κλαδέψεις; Αν αυτό για το οποίο συναναστρέφεσαι δεν είναι πρακτικό, αν δεν είναι παρά λόγια και δόγματα, τότε όσο κι αν τους κλαδεύεις και τους κάνεις διαλέξεις, δεν θα έχει κανένα αποτέλεσμα. Πιστεύεις ότι το να σε φοβούνται οι άνθρωποι, να κάνουν ό,τι τους λες και να μην τολμούν να εκφράσουν αντιρρήσεις είναι το ίδιο με το να κατανοούν την αλήθεια και να είναι υποτακτικοί; Μέγα λάθος· η ζωή-είσοδος δεν είναι τόσο απλή. Ορισμένοι επικεφαλής μοιάζουν με έναν νέο διευθυντή που προσπαθεί να κάνει μεγάλη εντύπωση· προσπαθούν να επιβάλουν τη νεοαποκτηθείσα εξουσία τους στους εκλεκτούς του Θεού, ώστε όλοι να υποταχθούν στους ίδιους, νομίζοντας ότι αυτό θα κάνει τη δουλειά τους ευκολότερη. Αν δεν κατέχεις την αλήθεια-πραγματικότητα, τότε σε λίγο καιρό θα φανερωθεί το πραγματικό σου ανάστημα, θα εκτεθεί το πραγματικό σου πρόσωπο και θα μπορούσες κάλλιστα να αποκλειστείς. Σε κάποιο διοικητικό έργο, λίγο κλάδεμα και λίγη πειθαρχία είναι αποδεκτά. Αλλά αν είσαι ανίκανος να συναναστραφείς σχετικά με την αλήθεια, τελικά θα εξακολουθείς να μην μπορείς να λύνεις προβλήματα και θα επηρεαστούν τα αποτελέσματα του έργου. Εάν, ανεξάρτητα από τα ζητήματα που εμφανίζονται στην εκκλησία, εξακολουθείς να κάνεις διαλέξεις στους ανθρώπους και να τους κατηγορείς —αν μόνο ενεργείς κακότροπα— αποκαλύπτεται έτσι η διεφθαρμένη σου διάθεση και έχεις δείξει το άσχημο πρόσωπο της διαφθοράς σου. Αν στέκεσαι συνέχεια σε ένα βάθρο και δίνεις διαλέξεις στους ανθρώπους με αυτόν τον τρόπο, τότε με την πάροδο του χρόνου οι άνθρωποι δεν θα είναι σε θέση να λάβουν την παροχή ζωής από εσένα, δεν θα κερδίσουν τίποτα πρακτικό και, αντ’ αυτού, θα νιώθουν για σένα απέχθεια και αηδία. Επιπλέον, θα υπάρξουν και μερικοί που, επειδή δεν έχουν διάκριση, θα επηρεαστούν από σένα και θα κάνουν κι αυτοί διαλέξεις στους άλλους και θα τους κλαδεύουν. Θα θυμώνουν κι αυτοί και θα χάνουν την ψυχραιμία τους. Όχι μόνο δεν θα είσαι σε θέση να επιλύεις τα προβλήματα των άλλων, αλλά και θα καλλιεργείς τις διεφθαρμένες διαθέσεις τους. Και δεν ισοδυναμεί αυτό με το να τους οδηγείς στο μονοπάτι προς την απώλεια; Δεν είναι μια πράξη κακή; Ο επικεφαλής θα πρέπει να ηγείται κυρίως με τη συναναστροφή σχετικά με την αλήθεια και με την παροχή ζωής. Αν στέκεσαι συνέχεια σε ένα βάθρο και δίνεις διαλέξεις στους άλλους, θα μπορέσουν να κατανοήσουν την αλήθεια; Εάν εργαστείς για λίγο κατ’ αυτόν τον τρόπο, όταν οι άνθρωποι δουν καθαρά ποιος είσαι, θα σ’ εγκαταλείψουν. Μπορείς να τους φέρεις ενώπιον του Θεού δουλεύοντας κατ’ αυτόν τον τρόπο; Σίγουρα δεν μπορείς. Το μόνο που μπορείς να κάνεις είναι να κάνεις άνω κάτω το έργο της εκκλησίας και ν’ αναγκάσεις τον εκλεκτό λαό του Θεού στο σύνολό του να σε αποστρέφεται και να σ’ εγκαταλείψει» («Ο Λόγος», τόμ. 3: «Οι συνομιλίες του Χριστού των Εσχάτων Ημερών», Μέρος τρίτο). «Μη νομίζεις ότι καταλαβαίνεις τα πάντα. Σου λέω ότι όλα όσα έχεις δει και βιώσει, δεν επαρκούν για να καταλάβεις ούτε το ένα χιλιοστό από το σχέδιο της διαχείρισής Μου. Τότε, γιατί ενεργείς τόσο υπεροπτικά; Αυτό το λιγοστό ταλέντο σου και αυτή η ελάχιστη γνώση που έχεις δεν επαρκούν για να τα χρησιμοποιήσει ο Ιησούς, ακόμα και για ένα δευτερόλεπτο στο έργο Του! Πόση εμπειρία διαθέτεις στην πραγματικότητα; Όλα όσα έχεις δει και έχεις ακούσει σε ολόκληρη τη ζωή σου, μαζί με όλα όσα έχεις φανταστεί, είναι λιγότερα από το έργο που πραγματοποιώ Εγώ μέσα σε μία και μόνο στιγμή! Καλά θα κάνεις να μην είσαι σχολαστικός και να μην ψάχνεις για σφάλματα. Μπορείς να είσαι όσο αλαζονικός θες, αλλά δεν είσαι τίποτε παραπάνω από ένα δημιούργημα ούτε καν ίσο με ένα μυρμήγκι! Όλα όσα έχεις μέσα στην κοιλιά σου, είναι λιγότερα απ’ αυτά που βρίσκονται στην κοιλιά ενός μυρμηγκιού! Μη νομίζεις ότι επειδή απέκτησες κάποια εμπειρία και αρχαιότητα, αυτό σου δίνει το δικαίωμα να χειρονομείς ασυμμάζευτα και να λες μεγάλα λόγια. Μήπως η εμπειρία και η αρχαιότητά σου, δεν είναι προϊόντα των λόγων που έχω εκφέρει; Νομίζεις ότι ήταν ως αντάλλαγμα για τη δουλειά και τον μόχθο σου;» («Ο Λόγος», τόμ. 1: «Η εμφάνιση και το έργο του Θεού», Οι δύο ενσαρκώσεις ολοκληρώνουν τη σημασία της ενσάρκωσης). Όταν ολοκλήρωσα την ανάγνωση των λόγων του Θεού, ντράπηκα πραγματικά. Από τότε που είχα γίνει επικεφαλής και είχα φέρει κάποια αποτελέσματα στο έργο μου, είχα ψωνιστεί και είχα καβαλήσει το καλάμι. Πίστευα ότι είχα καλό επίπεδο, ότι ήμουν πολύ έξυπνη και ότι με το που μου εξηγούσαν κάτι, το καταλάβαινα. Άρχισα, λοιπόν, να περιφρονώ τους αδελφούς και τις αδελφές μου. Όταν βοηθούσα τη Λου Γιάο με το έργο της, είδα ότι δεν μπορούσε ακόμα να δουλέψει αυτόνομα ακόμα και μετά από αρκετό καιρό εκπαίδευσης, και ένιωσα περιφρόνηση μέσα μου. Ρώτησα γιατί εγώ μπορούσα να το κάνω, αλλά εκείνη όχι, και μάλιστα τη μάλωσα και την επέπληξα λες και ήμουν ανώτερη. Μετά την εκλογή μου ως ιεροκήρυκα, μέτρησα και πάλι τους άλλους με γνώμονα τον εαυτό μου όταν έθεσα απαιτήσεις από τη Χαν Λου. Όταν είδα ότι η Χαν Λου δεν κατανοούσε τις αρχές, κατέληξα μόνη μου στο συμπέρασμα ότι αδιαφορούσε, κι επίσης της τα έψαλα. Το αποτέλεσμα ήταν η Χαν Λου να καταπιέζεται και να περιορίζεται όλο και περισσότερο στη σχέση της μαζί μου. Συνειδητοποίησα ότι συμπεριφερόμουν στους ανθρώπους χωρίς αρχές. Αντί να τους συμπεριφέρομαι διαφορετικά ανάλογα με το ανάστημα και το επίπεδό τους, τους μέτραγα με πρότυπο τον εαυτό μου. Όταν οι αδελφοί και οι αδελφές μου δεν ικανοποιούσαν τις απαιτήσεις μου, τους περιφρονούσα, τους υποτιμούσα και τους επέπληττα σαν ανώτερη. Στην πραγματικότητα, χωρίς τη διαφώτιση των λόγων του Θεού, και την καθοδήγηση και τη βοήθεια των αδελφών μου, ούτε εγώ θα ήξερα πώς να κάνω το έργο. Ωστόσο, το χρησιμοποίησα ξεδιάντροπα αυτό ως κεφάλαιο, περιφρονούσα και υποτιμούσα συνεχώς τους αδελφούς και τις αδελφές μου. Πραγματικά, υστερούσα πολύ σε λογική! Οι απαιτήσεις του Θεού από τους επικεφαλής και τους εργάτες είναι ότι πρέπει να μπορούν να συναναστρέφονται πάνω στην αλήθεια για να λύνουν τα προβλήματα, να μπορούν να υποδεικνύουν τυχόν αποκλίσεις και προβλήματα στο έργο των αδελφών τους, και να τους καθοδηγούν πώς να εισέρχονται στις αρχές. Εγώ, όμως, όχι μόνο δεν μπόρεσα να εκπληρώσω τις δικές μου ευθύνες, αλλά και μάλωσα άλλους σαν ανώτερη, κι έβλαψα τους αδελφούς και τις αδελφές μου. Έκανα έτσι το καθήκον μου; Όταν σκέφτηκα τι είχα κάνει, μετάνιωσα πικρά. Πώς είναι δυνατόν να υστερούσα τόσο πολύ σε ανθρώπινη φύση, και να μην είχα δώσει στους αδελφούς και τις αδελφές μου το ελάχιστο ίχνος πραγματικής βοήθειας και αγάπης;

Μια μέρα, διάβασα τα λόγια του Θεού και κατάλαβα τελικά γιατί δεν μπορούσα να συμπεριφερθώ σωστά στους ανθρώπους. Ο Παντοδύναμος Θεός λέει: «Υπάρχουν πολλά είδη διεφθαρμένων διαθέσεων που εμπεριέχονται στις διαθέσεις του Σατανά, αλλά αυτή που είναι πιο έκδηλη και ξεχωρίζει περισσότερο είναι η αλαζονική διάθεση. Η αλαζονεία είναι η ρίζα της διεφθαρμένης διάθεσης του ανθρώπου. Όσο πιο αλαζονικοί είναι οι άνθρωποι τόσο πιο παράλογοι είναι και όσο πιο παράλογοι είναι τόσο μεγαλύτερη είναι η τάση τους να αντιστέκονται στον Θεό. Πόσο σοβαρό είναι αυτό το πρόβλημα; Οι άνθρωποι με αλαζονική διάθεση όχι μόνο θεωρούν όλους τους άλλους κατώτερούς τους, αλλά, το χειρότερο από όλα, δεν υπολογίζουν καθόλου τον Θεό και δεν έχουν θεοφοβούμενη καρδιά. Αν κι άνθρωποι μπορεί να φαίνεται ότι πιστεύουν στον Θεό και Τον ακολουθούν, δεν Τον αντιμετωπίζουν καθόλου ως Θεό. Αισθάνονται διαρκώς ότι κατέχουν την αλήθεια και έχουν τεράστια ιδέα για τον εαυτό τους. Αυτή είναι η ουσία και η ρίζα της αλαζονικής διάθεσης και προέρχεται από τον Σατανά. Επομένως, το πρόβλημα της αλαζονείας πρέπει να επιλυθεί. Το να αισθάνεται κάποιος ότι είναι καλύτερος από τους άλλους είναι επουσιώδες θέμα. Το κρίσιμο ζήτημα είναι πως η αλαζονική του διάθεση τον εμποδίζει να υποταχθεί στον Θεό, στην κυριαρχία και τις διευθετήσεις Του· ένας τέτοιος άνθρωπος έχει συνεχώς την τάση να ανταγωνίζεται τον Θεό για την εξουσία και τον έλεγχο στους άλλους. Ο άνθρωπος αυτού του είδους δεν έχει καθόλου θεοφοβούμενη καρδιά ούτε, βέβαια, αγαπά τον Θεό και υποτάσσεται σε Αυτόν» («Ο Λόγος», τόμ. 3: «Οι συνομιλίες του Χριστού των Εσχάτων Ημερών», Μέρος τρίτο). «Αν, μέσα στην καρδιά σου, κατανοείς πραγματικά την αλήθεια, τότε θα γνωρίζεις πώς να κάνεις πράξη την αλήθεια και να υπακούς στον Θεό, και θα εισέλθεις φυσικά στο μονοπάτι της επιδίωξης της αλήθειας. Αν το μονοπάτι στο οποίο βαδίζεις είναι το σωστό και συμφωνεί με το θέλημα του Θεού, τότε το έργο του Αγίου Πνεύματος δεν θα σε εγκαταλείψει —και σε μια τέτοια περίπτωση θα υπάρχουν όλο και λιγότερες πιθανότητες να προδώσεις τον Θεό. Χωρίς την αλήθεια, είναι εύκολο να πράξεις το κακό, και θα το κάνεις άθελά σου. Για παράδειγμα, αν έχεις αλαζονική και επηρμένη διάθεση, τότε το να σου λένε να μην εναντιώνεσαι στον Θεό δεν έχει καμία σημασία, δεν μπορείς να συγκρατηθείς, είναι πέρα από τον έλεγχό σου. Δεν θα το έκανες σκόπιμα, θα το έκανες υπό την κυριαρχία της αλαζονικής και επηρμένης φύσης σου. Η αλαζονεία και η έπαρσή σου θα σε ανάγκαζαν να κοιτάζεις τον Θεό αφ’ υψηλού και να Τον βλέπεις ως ανάξιο· θα σε έκαναν να εξυμνείς τον εαυτό σου, να επιδεικνύεσαι μονίμως· θα σε έκαναν να περιφρονείς τους άλλους, δεν θα άφηναν κανέναν στην καρδιά σου παρά μόνο τον εαυτό σου· θα σου στερούσαν τη θέση του Θεού στην καρδιά σου και τελικά θα σε έκαναν να καθίσεις στη θέση του Θεού και να απαιτείς από τους ανθρώπους να υποταχθούν σ’ εσένα, θα σε έκαναν να τιμάς τις δικές σου σκέψεις, ιδέες και αντιλήψεις ως την αλήθεια. Τόσο κακό γίνεται από τους ανθρώπους όταν αυτοί κυριαρχούνται από την αλαζονική και υπεροπτική τους φύση! Για να επιλύσουν το πρόβλημα του να διαπράττουν το κακό, πρέπει πρώτα να διορθώσουν τη φύση τους. Χωρίς αλλαγή στη διάθεσή τους, δεν θα ήταν δυνατόν να βρεθεί ουσιαστική λύση σε αυτό το πρόβλημα» («Ο Λόγος», τόμ. 3: «Οι συνομιλίες του Χριστού των Εσχάτων Ημερών», Μόνο αναζητώντας την αλήθεια, μπορεί να επιτύχει κανείς αλλαγή στη διάθεσή του). Καθώς αναλογιζόμουν τα λόγια του Θεού, κατάλαβα ότι ο κύριος λόγος που οι άνθρωποι αντιστέκονται στον Θεό είναι η αλαζονική φύση. Σκέφτηκα ότι εγώ είχα αποκτήσει κάποια εργασιακή εμπειρία και είχα φέρει κάποια αποτελέσματα στο έργο μου, κι έτσι θεωρούσα ότι είχα καλό επίπεδο και ότι ήμουν πολύ έξυπνη. Όταν καθοδηγούσα τις αδελφές μου στο να κάνουν το έργο τους, η συμπεριφορά μου απέναντί τους δεν ήταν σύμφωνη με τις αρχές, και δεν προσάρμοσα τις απαιτήσεις μου απ’ αυτές στο ανάστημα και το επίπεδό τους. Κάθε άλλο, μετρούσα τις αδελφές μου με πρότυπο τον εαυτό μου και συγκρινόμουν διαρκώς μαζί τους. Όταν εκείνες δεν ικανοποιούσαν τις απαιτήσεις μου, τις περιφρονούσα, τις μάλωνα και τις επέπληττα. Κατά την εκτέλεση του καθήκοντός μου, δεν συμπεριφερόμουν στους ανθρώπους σύμφωνα με τις αλήθεια-αρχές, παρά έβλεπα τους ανθρώπους και τα πράγματα με βάση τις δικές μου εμπειρίες και οπτικές. Δεν αντιμετώπιζα τις δικές μου σκέψεις και απόψεις ως τις αλήθεια-αρχές; Σκέφτηκα πως και η Λου Γιάο και η Χαν Λου είχαν μόλις αρχίσει να εκπαιδεύονται για να κάνουν το έργο της εκκλησίας. Ναι μεν είχαν ελλείψεις, αλλά ήθελαν να κάνουν καλά το έργο τους και ήλπιζαν να τις βοηθήσω λίγο. Εγώ, όμως, ζούσα με βάση μια αλαζονική διάθεση και πολύ απλά δεν καταλάβαινα καθόλου τις δυσκολίες τους. Αντ’ αυτού, απαιτούσα να είναι ίδιες μ’ εμένα, και αν δεν ανταποκρίνονταν στις απαιτήσεις μου, τις επέπληττα και τις μάλωνα, με αποτέλεσμα να τις περιορίζω. Όταν το κατάλαβα αυτό, φοβήθηκα μέσα στην καρδιά μου. Ποτέ δεν είχα σκεφτεί ότι μια αλαζονική διάθεση θα μπορούσε να με αναγκάσει να κάνω τέτοια πράγματα και να είμαι μάλιστα τόσο αναίσθητη που δεν θα το καταλάβαινα καθόλου. Ένιωσα ότι ήμουν πράγματι σε κίνδυνο, και προσευχήθηκα στον Θεό μετανιωμένη, μη θέλοντας να συνεχίσω να ζω με βάση την αλαζονική μου διάθεση.

Αργότερα, διάβασα άλλο ένα χωρίο των λόγων του Θεού και κατάλαβα πώς να συμπεριφέρομαι στους ανθρώπους σύμφωνα με τις αλήθεια-αρχές. Ο Παντοδύναμος Θεός λέει: «Ο τρόπος με τον οποίο πρέπει να μεταχειρίζεσαι τους άλλους φαίνεται ξεκάθαρα ή υποδεικνύεται στα λόγια του Θεού· οι άνθρωποι πρέπει να μεταχειρίζονται ο ένας τον άλλον με τη στάση με την οποία μεταχειρίζεται την ανθρωπότητα ο Θεός. Πώς μεταχειρίζεται ο Θεός τον κάθε άνθρωπο; Ορισμένοι άνθρωποι έχουν ανώριμο ανάστημα, άλλοι είναι νέοι ή πιστεύουν στον Θεό για πολύ λίγο καιρό, άλλοι δεν είναι κακοί σύμφωνα με τη φύση-ουσία τους, δεν είναι κακόβουλοι, απλώς είναι σχετικά ανίδεοι ή έχουν χαμηλό επίπεδο. Ή ίσως να τους περιορίζουν πολλά πράγματα και να μην έχουν κατανοήσει ακόμα την αλήθεια, να μην έχουν ακόμα ζωή-είσοδο, και γι’ αυτό να δυσκολεύονται να αποφύγουν να κάνουν ανοησίες ή να διαπράξουν ενέργειες που δείχνουν άγνοια. Μα ο Θεός δεν κολλάει στην περαστική ανοησία των ανθρώπων· εξετάζει μόνο την καρδιά τους. Αν είναι αποφασισμένοι να επιδιώξουν την αλήθεια, τότε είναι σωστοί, και όταν ο στόχος τους είναι αυτός, τότε ο Θεός τούς παρακολουθεί, τους περιμένει και τους δίνει χρόνο και ευκαιρίες που τους επιτρέπουν να εισέλθουν. Δεν πρόκειται να τους ξεγράψει ο Θεός μόνο και μόνο για μια παράβαση. Αυτό είναι κάτι που κάνουν συχνά οι άνθρωποι· ο Θεός ποτέ δεν φέρεται έτσι στους ανθρώπους. Αν ο Θεός δεν φέρεται έτσι στους ανθρώπους, τότε γιατί εκείνοι φέρονται έτσι στους άλλους; Αυτό δεν δείχνει τη διεφθαρμένη τους διάθεση; Αυτό ακριβώς δείχνει. Πρέπει να δεις πώς αντιμετωπίζει ο Θεός όσους είναι ανίδεοι και ανόητοι, πώς αντιμετωπίζει όσους έχουν ανώριμο ανάστημα, πώς αντιμετωπίζει τις κανονικές αποκαλύψεις της διεφθαρμένης διάθεσης της ανθρωπότητας και πώς χειρίζεται τους κακόβουλους. Ο Θεός μεταχειρίζεται διαφορετικούς ανθρώπους με διαφορετικό τρόπο, αλλά έχει και ποικίλους τρόπους να διαχειριστεί τις μυριάδες καταστάσεις των διαφορετικών ανθρώπων. Πρέπει να κατανοήσεις αυτές τις αλήθειες. Μόλις τις καταλάβεις, τότε θα μπορείς να μάθεις πώς να βιώνεις τα ζητήματα και να μεταχειρίζεσαι τους ανθρώπους σύμφωνα με τις αρχές» («Ο Λόγος», τόμ. 3: «Οι συνομιλίες του Χριστού των Εσχάτων Ημερών», Για να κερδίσει κανείς την αλήθεια, πρέπει να μάθει από τους ανθρώπους, τα γεγονότα και τα πράγματα τριγύρω). Από τα λόγια του Θεού, κατάλαβα ότι Εκείνος συμπεριφέρεται στους ανθρώπους με ιδιαίτερη βάση στις αρχές. Ο Θεός έχει διαφορετικές απαιτήσεις από τους ανθρώπους, ανάλογα με το επίπεδο και το ανάστημά τους. Δεν εφαρμόζει μια προσέγγιση που να ταιριάζει σε όλους, αλλά συμπεριφέρεται δίκαια στους ανθρώπους ανάλογα με τις πραγματικές τους συνθήκες. Παρόλο που η Λου Γιάο είχε λίγο χαμηλό επίπεδο, δεν ήταν εντελώς ανίκανη να αντεπεξέλθει στον ρόλο της. Εξάλλου, έκανε το καθήκον της με συνέπεια, και μόλις το καταλάβαινε, μπορούσε να αφιερώσει χρόνο και προσπάθεια. Έκανε ό,τι μπορούσε για να το κάνει καλά. Όσο γι’ αυτά που δεν καταλάβαινε, έπρεπε να συναναστραφώ μαζί της με υπομονή και να την καθοδηγήσω. Μερικές φορές, όταν δεν μπορούσα να εξηγήσω τα πράγματα ξεκάθαρα, χρειαζόταν να την καθοδηγήσω στο έργο. Άλλωστε, όταν είσαι στην αρχή της εκπαίδευσης για να κάνεις ένα καθήκον, πάντοτε υπάρχει μια περίοδος προσαρμογής και εξοικείωσης. Παρόλο που η Χαν Λου είχε ξανακάνει έργο εκκαθάρισης, αυτό δεν σήμαινε πως καταλάβαινε τα πάντα και πως τα είχε δει όλα. Έπρεπε να είχα συναναστραφεί μαζί της και να την είχα βοηθήσει, όχι να την επιπλήξω και να τη μαλώσω. Μόλις το κατάλαβα αυτό, προσευχήθηκα στον Θεό, θέλοντας να συμπεριφέρομαι στους αδελφούς και τις αδελφές μου δίκαια και σύμφωνα με τις αλήθεια-αρχές, εκπληρώνοντας την ευθύνη μου.

Σκέφτηκα πως η αλαζονεία μου οφειλόταν στο ότι συνεχώς χρησιμοποιούσα ως κεφάλαιο το καλό μου επίπεδο και το πόσο γρήγορα μάθαινα. Αργότερα, διαβάζοντας τα λόγια του Θεού, απέκτησα τελικά κάποια κατανόηση αυτού του προβλήματος. Ο Θεός λέει: «Θα λέγατε ότι είναι δύσκολο να εκπληρώσει κανείς επαρκώς το καθήκον του; Στην πραγματικότητα, δεν είναι· αρκεί οι άνθρωποι να μπορούν να διατηρήσουν στάση ταπεινότητας, να έχουν λίγη σύνεση και να υιοθετήσουν την κατάλληλη θέση. Όσο μορφωμένος κι αν είσαι, ό,τι βραβεία κι αν έχεις κερδίσει και ό,τι κι αν έχεις πετύχει, και όσο υψηλή κι αν είναι η θέση σου και ο βαθμός σου, πρέπει να εγκαταλείψεις όλα αυτά τα πράγματα, πρέπει να ξεκαβαλήσεις το καλάμι —όλα αυτά δεν μετράνε καθόλου. Στον οίκο του Θεού, όσο σπουδαία κι αν είναι αυτά τα ένδοξα πράγματα, δεν μπορούν να είναι ανώτερα από την αλήθεια, διότι αυτά τα επιφανειακά πράγματα δεν είναι η αλήθεια και δεν μπορούν να πάρουν τη θέση της. Πρέπει να καταλάβεις καλά αυτό το ζήτημα. Αν λες “Είμαι ιδιαίτερα χαρισματικός, έχω πολύ κοφτερό μυαλό, έχω γρήγορα αντανακλαστικά, μαθαίνω γρήγορα και έχω πάρα πολύ καλή μνήμη, άρα είμαι κατάλληλος να πάρω την τελική απόφαση”, αν αυτά τα πράγματα τα χρησιμοποιείς πάντοτε ως κεφάλαιο, τα θεωρείς πολύτιμα και θετικά, τότε υπάρχει πρόβλημα. Αν όλα αυτά καταλαμβάνουν την καρδιά σου, αν έχουν ριζώσει εκεί μέσα, τότε θα σου είναι δύσκολο να αποδεχτείς την αλήθεια —και οι συνέπειες αυτού τρομάζουν και μόνο στη σκέψη τους. Έτσι, πρέπει πρώτα να αφήσεις και να αρνηθείς εκείνα τα πράγματα που αγαπάς, που μοιάζουν ωραία, που σου είναι πολύτιμα. Εκείνα τα πράγματα δεν είναι η αλήθεια· αντίθετα, μπορούν να σε εμποδίσουν από το να εισέλθεις στην αλήθεια» («Ο Λόγος», τόμ. 3: «Οι συνομιλίες του Χριστού των Εσχάτων Ημερών», Ποια είναι η επαρκής εκτέλεση του καθήκοντος;). Από τα λόγια του Θεού, κατάλαβα ότι το επίπεδο και τα χαρίσματα του καθενός είναι έμφυτες ιδιότητες, ότι προέρχονται από τον Θεό. Αν κάποιος τα έχει αυτά, δεν σημαίνει ότι έχει αλήθεια-πραγματικότητες. Παλιότερα, πίστευα συνεχώς ότι είχα καλό επίπεδο, ότι τα καταλάβαινα όλα γρήγορα, κι ότι μπορούσα να εντοπίζω και να λύνω προβλήματα. Το χρησιμοποιούσα αυτό ως κεφάλαιο και είχα ψωνιστεί γι’ αυτό. Τώρα, όμως, είδα ότι καθώς ζούσα από αυτό το κεφάλαιο, αυξανόταν όλο και περισσότερο η αλαζονεία και η έπαρσή μου. Όλους τους άλλους τους θεωρούσα ασήμαντους και δεν είχα τον Θεό στην καρδιά μου. Παρόλο που αυτές οι έμφυτες ιδιότητες είναι ωφέλιμες για να κάνω το έργο και να εκτελώ το καθήκον μου, αν δεν μπορέσω να αποδεχτώ την αλήθεια, τότε όσο καλό επίπεδο και όσο εξαιρετικά χαρίσματα κι αν έχω, το μόνο που θα μπορώ να κάνω είναι να αντιστέκομαι στον Θεό.

Αργότερα, λόγω των απαιτήσεων του έργου, καθοδήγησα νεοεκλεγέντες επικεφαλής και εργάτες μιας άλλης εκκλησίας πώς να κάνουν το έργο. Κάποιοι εξ αυτών είχαν μόλις αρχίσει να εκπαιδεύονται και κάποιοι ήταν νεοφώτιστοι, και ήταν πολλές οι εργασίες που δεν ήξεραν πώς να κάνουν. Επειδή το ΚΚΚ ασκούσε πολύ αυστηρές διώξεις, δεν μπορούσαμε να συζητήσουμε τα πράγματα από κοντά, οπότε τους ετοίμασα αναλυτικά τις διαδικασίες για το έργο τους. Αργότερα, όμως, είδα ότι και πάλι δεν είχαν κατεύθυνση στο έργο τους, και ήμουν έτοιμη να αποκαλύψω και πάλι τη θερμοαιμία μου: «Στο παρελθόν, οι αδελφοί και οι αδελφές μου με καθοδηγούσαν με αυτόν τον τρόπο, κι εγώ καταλάβαινα αμέσως και μπορούσα να βγάλω κι επιπλέον συμπεράσματα για άλλα πράγματα. Εσείς γιατί δυσκολεύεστε τόσο;» Όταν ήμουν έτοιμη να θυμώσω μαζί τους και να τους μαλώσω, ξαφνικά θυμήθηκα τα λόγια του Θεού: «Οι άνθρωποι πρέπει να μεταχειρίζονται ο ένας τον άλλον με τη στάση με την οποία μεταχειρίζεται την ανθρωπότητα ο Θεός» («Ο Λόγος», τόμ. 3: «Οι συνομιλίες του Χριστού των Εσχάτων Ημερών», Για να κερδίσει κανείς την αλήθεια, πρέπει να μάθει από τους ανθρώπους, τα γεγονότα και τα πράγματα τριγύρω). Σκέφτηκα ότι ήταν νεοφώτιστοι και κάποιοι από αυτούς είχαν μόλις αρχίσει να εκπαιδεύονται. Ήταν απολύτως φυσιολογικό να μην καταλάβουν αμέσως τις αρχές. Επιπλέον, όταν επικοινωνείς με γράμματα, είναι βέβαιο ότι κάποια πράγματα θα εκφραστούν με ασάφειες και κάποια πράγματα θα είναι δύσκολο να γίνουν κατανοητά. Προσευχήθηκα στον Θεό για να αναζητήσω πώς να τους βοηθήσω να μάθουν πώς να κάνουν το έργο. Εκείνη τη στιγμή, έτυχε να διαβάσω ένα χωρίο των λόγων του Θεού: «Πρέπει να εκπληρώνεις τις ευθύνες που οφείλεις να εκπληρώσεις· πρέπει να λαμβάνεις υπόψη τις εκκλησίες στις οποίες έχουν τα ηνία άνθρωποι που είναι σχετικά αδύναμοι και διαθέτουν σχετικά χαμηλή εργασιακή ικανότητα. Οι επικεφαλής και οι εργάτες πρέπει να δίνουν ιδιαίτερη προσοχή σ’ αυτά τα ζητήματα και να παρέχουν ιδιαίτερη καθοδήγηση. Σε τι αναφέρεται η ιδιαίτερη καθοδήγηση; Πέρα από τη συναναστροφή πάνω στην αλήθεια, θα πρέπει επίσης να παρέχεις πιο συγκεκριμένη και λεπτομερή κατεύθυνση και βοήθεια, κάτι που απαιτεί περισσότερη προσπάθεια από πλευράς επικοινωνίας. Αν τους εξηγήσεις το έργο και εξακολουθούν να μην καταλαβαίνουν και να μην ξέρουν πώς να το υλοποιήσουν, ή ακόμη κι αν το καταλαβαίνουν ως προς το δόγμα και φαίνεται να ξέρουν πώς να το υλοποιήσουν, αλλά εσύ και πάλι δεν είσαι σίγουρος και ανησυχείς λίγο για το πώς θα προχωρήσει η πραγματική υλοποίηση, τότε τι πρέπει να κάνεις; Πρέπει να πας εσύ προσωπικά και να εισχωρήσεις βαθιά στην τοπική εκκλησία για να τους καθοδηγήσεις και να υλοποιήσεις την εργασία μαζί τους. Πρέπει να τους πεις τις αρχές, ενώ κάνεις συγκεκριμένες διευθετήσεις που αφορούν τις εργασίες που πρέπει να γίνουν σύμφωνα με τις απαιτήσεις των εργασιακών ρυθμίσεων, όπως τι πρέπει να γίνει πρώτα και τι μετά, καθώς και πώς πρέπει να κατανεμηθούν κατάλληλα οι άνθρωποι· πρέπει να οργανώσεις σωστά όλα αυτά τα πράγματα. Αυτό σημαίνει να τους καθοδηγείς πρακτικά στο έργο τους, κι όχι απλώς να φωνάζεις συνθήματα ή να δίνεις τυχαία εντολές, να τους επιπλήττεις αναφέροντας κάποια δόγματα κι έπειτα να θεωρείς ότι έχεις ολοκληρώσει το έργο σου· αυτό δεν είναι εκδήλωση πραγματοποίησης συγκεκριμένου έργου, ενώ το να φωνάζεις συνθήματα και να διατάζεις τους άλλους δεν είναι οι ευθύνες των επικεφαλής και των εργατών. Μόνο όταν οι επικεφαλής ή οι επιβλέποντες της τοπικής εκκλησίας μπορούν να επωμιστούν το έργο και το έργο έχει μπει στη σωστή τροχιά και ουσιαστικά δεν υπάρχουν σημαντικά ζητήματα, μπορεί να φύγει ο επικεφαλής ή ο εργάτης» [«Ο Λόγος», τόμ. 5: «Οι ευθύνες των επικεφαλής και των εργατών», Οι ευθύνες των επικεφαλής και των εργατών (10)]. Σκέφτηκα ότι, στην τελική, ήταν νεοφώτιστοι. Είχαν ρηχή κατανόηση της αλήθειας και δεν είχαν καταλάβει τις αρχές, οπότε, όταν τους είχα πει μόνο μια διαδικασία του έργου, δεν ήταν πολύ εύκολο να καταλάβουν. Αργότερα, μαζί με τη συνεργάτιδά μου, τους αναλύσαμε πρακτικά τα προβλήματα σε κάθε επιμέρους έργο. Συναναστραφήκαμε σχετικά με τις αρχές όσον αφορά τα διάφορα προβλήματα και υποδείξαμε μονοπάτια για να τα λύσουμε. Μετά από λίγο καιρό που εργάστηκαν μαζί με αυτόν τον τρόπο, όλοι βρήκαν μια κατεύθυνση κι ένα μονοπάτι στα καθήκοντά τους. Όταν είδα το αποτέλεσμα αυτό, κατενθουσιάστηκα. Συνειδητοποίησα ότι αν συμπεριφέρεσαι στους ανθρώπους σύμφωνα με τις αρχές, και καθοδηγείς πραγματικά τους αδελφούς και τις αδελφές σου πώς να κάνουν το έργο τους, η καρδιά σου αισθάνεται ήρεμη.

Μέσα από τις εμπειρίες μου σ’ αυτήν την περίοδο, απέκτησα κάποια κατανόηση της δικής μου αλαζονικής διάθεσης, και κατάλαβα επίσης περισσότερα σχετικά με τις αρχές για το πώς να συμπεριφέρεται κανείς στους άλλους ανθρώπους. Παρόλο που κάποιες φορές μού έρχεται ακόμα να αποκαλύψω τη θερμοαιμία μου όταν βλέπω αδελφούς και αδελφές να έχουν χαμηλό επίπεδο ή να είναι πολύ αργοί, μπορώ να προσευχηθώ αμέσως στον Θεό και να τους συμπεριφερθώ σύμφωνα με τις αρχές. Όσο κάνω το καθήκον μου με αυτόν τον τρόπο, νιώθω την καρδιά μου πιο ήρεμη.