Από Της Σου Γουέι, Κίνα

Όταν ήμουν μικρή, η οικογένειά μου ήταν πολύ φτωχή, και οι γείτονες και οι συγγενείς μας μας περιφρονούσαν. Η μητέρα μου μου έλεγε: «Πρέπει να μελετήσεις σκληρά και να κάνεις την οικογένειά μας περήφανη όταν μεγαλώσεις». Κράτησα τα λόγια της μητέρας μου χαραγμένα στο μυαλό μου και μελετούσα σκληρά, με την ελπίδα ότι μια μέρα θα είχα ένα καλό πτυχίο και μια καλή δουλειά, ώστε να ζήσει καλύτερα η οικογένειά μου. Μια φορά, μετά από ένα χειρουργείο που έκανα για κάταγμα, πήρα εξιτήριο με το πόδι στον γύψο και δεν μπορούσα να περπατήσω, και με κουβαλούσε η μητέρα μου στο σχολείο κάθε μέρα. Συνέχισα τα μαθήματά μου παρά τον πόνο και τα περίεργα βλέμματα των άλλων. Δεν τα εγκατέλειψα ποτέ, ακόμα κι όταν έπαθα μερικά ατυχήματα στο σχολείο. Για να μπω σε καλό πανεπιστήμιο, δεν τεμπέλιαζα ποτέ στα μαθήματά μου. Κάθε μέρα, από τις 7 το πρωί ως τις 11 το βράδυ, μελετούσα και σταματούσα μόνο για να φάω, να πιω και να κάνω τα αναγκαία. Αργότερα, μπήκα τελικά σε ένα κορυφαίο πανεπιστήμιο. Στο τρίτο έτος, προετοιμαζόμουν για τις εισαγωγικές εξετάσεις στο μεταπτυχιακό μου. Για να μπω σε μεταπτυχιακό πρόγραμμα υψηλού κύρους, απομονώθηκα για έναν χρόνο σχεδόν, και περνούσα πάνω από δέκα ώρες τη μέρα στη βιβλιοθήκη όπου μελετούσα τα μαθήματα του μεταπτυχιακού. Δεν χαλάρωνα καθόλου. Τελικά, πέτυχα τον στόχο μου και έγινα δεκτή σε ένα από τα πιο επιφανή μεταπτυχιακά προγράμματα στη χώρα. Μετά την αποφοίτησή μου, άρχισα να εργάζομαι σε ένα δημόσιο ερευνητικό ίδρυμα όπου δούλευα οχτάωρο. Οι παροχές και ο μισθός ήταν αξιοπρεπείς. Οι συγγενείς που μας περιφρονούσαν άρχισαν να φέρνουν δώρα και να μας επισκέπτονται. Όταν συναντούσα συμμαθητές μου, μου έκαναν κομπλιμέντα και με επαινούσαν. Οι γονείς μου ήταν περήφανοι για μένα, κι αυτό μου έδινε μεγάλη χαρά.

Αφότου έπιασα δουλειά, όμως, ένιωσα ένα ανεξήγητο κενό μέσα μου. Έμεινα για πολύ καιρό στον χώρο της επιστημονικής έρευνας, κι όσες περισσότερες επιστημονικές γνώσεις αποκτούσα, τόσο συνειδητοποιούσα ότι υπάρχουν πολλά ασύλληπτα μυστήρια στον κόσμο. Ακόμα κι αν αφιέρωνα όλη μου τη ζωή στην έρευνα, θα έκανα απλώς μια τρύπα στο νερό. Τι νόημα είχε, λοιπόν, να συνεχίσω την έρευνα; Δεν ήξερα τι να επιδιώξω ούτε πώς να απαλλαγώ από αυτό το αίσθημα κενού και σύγχυσης. Προσπάθησα να γεμίσω τη ζωή μου με γυμναστική και διάβασμα, αλλά ήταν μάταιο. Όποτε είχα ελεύθερο χρόνο, αισθανόμουν ένα τεράστιο κενό να με πλημμυρίζει και να με κατατρώει. Για να νιώσω πιο ολοκληρωμένη, αποφάσισα να κάνω αίτηση σε ένα επιφανές πανεπιστήμιο του εξωτερικού για να συνεχίσω τις σπουδές μου, με την ελπίδα να εξασφαλίσω ένα καλύτερο μέλλον. Αν κι ήξερα ότι η πίεση θα ήταν πολύ μεγάλη, παρηγορούσα τον εαυτό μου κι έλεγα: «Έτσι είναι η ζωή. Οι άνθρωποι αγωνίζονται να πάνε προς τα πάνω όπως το νερό κυλάει προς τα κάτω. Είναι απολύτως φυσιολογικό αυτό». Την ώρα που ετοιμαζόμουν να επιδιώξω αυτόν τον στόχο, έτυχε να ακούσω το ευαγγέλιο των εσχάτων ημερών του Παντοδύναμου Θεού. Διάβασα τα λόγια του Θεού κι έμαθα ότι οι άνθρωποι δημιουργήθηκαν από τον Θεό και ότι δεν ήταν διεφθαρμένοι στην αρχή. Ζούσαν αρμονικά χωρίς συγκρούσεις, αλλά από τότε που τους διέφθειρε ο Σατανάς, ανέπτυξαν έναν σωρό διεφθαρμένες διαθέσεις, και άρχισαν να πολεμούν και να εξαπατούν ο ένας τον άλλον, ζούσαν στο σκοτάδι και υπέφεραν. Ο Θεός, για να σώσει τους ανθρώπους και να τους επιτρέψει να κερδίσουν την αλήθεια και ζωή, έχει πραγματοποιήσει τα τρία στάδια του έργου του στην Εποχή του Νόμου, την Εποχή της Χάριτος και την Εποχή της Βασιλείας. Ο Θεός τώρα εκτελεί το τελικό στάδιο του έργου Του, όπου θα αποκαλύψει όλες τις αλήθειες στην ανθρωπότητα, έτσι ώστε οι άνθρωποι να απελευθερωθούν από τα δεσμά και το κακό του Σατανά, να αποτινάξουν τις σατανικές διεφθαρμένες διαθέσεις τους, και τελικά να οδηγηθούν σε έναν υπέροχο προορισμό. Όσο περισσότερο διάβαζα τα λόγια του Θεού, τόσο περισσότερο με απορροφούσαν. Κατάλαβα τελικά το νόημα και τα μυστήρια της ζωής μέσα από τα λόγια Του, και η καρδιά μου γέμισε με μια πρωτόγνωρη γαλήνη και χαρά.

Μια μέρα, διάβασα τα εξής λόγια του Θεού: «Από την επινόηση των κοινωνικών επιστημών από τον άνθρωπο, ο νους του έχει καταληφθεί από την επιστήμη και τη γνώση. Η επιστήμη και η γνώση έχουν γίνει, έπειτα, εργαλεία για την διακυβέρνηση της ανθρωπότητας, και δεν υπάρχει πλέον επαρκής χώρος στον άνθρωπο να λατρέψει τον Θεό, αλλά ούτε κι ευνοϊκές συνθήκες για την λατρεία του Θεού. Η θέση του Θεού έχει βυθιστεί ακόμα πιο κάτω στην καρδιά του ανθρώπου. Αν ο άνθρωπος δεν έχει τον Θεό μες στην καρδιά του, ο εσωτερικός του κόσμος είναι σκοτεινός, κενός και χωρίς ελπίδα. Επακολούθως, έχουν έρθει στο προσκήνιο τόσοι κοινωνικοί επιστήμονες, ιστορικοί και πολιτικοί που εκφράζουν θεωρίες κοινωνικής επιστήμης, την θεωρία της ανθρώπινης εξέλιξης, κι άλλες θεωρίες που έρχονται σε αντίφαση με την αλήθεια ότι ο Θεός δημιούργησε τον άνθρωπο, για να γεμίζουν την καρδιά και τον νου της ανθρωπότητας. Με αυτόν τον τρόπο, αυτοί που πιστεύουν ότι όλα τα δημιούργησε ο Θεός όλο και λιγοστεύουν, κι αυτοί που πιστεύουν στην θεωρία της εξέλιξης, όλο και αυξάνονται. Όλο και περισσότεροι άνθρωποι αντιμετωπίζουν τις καταγραφές του έργου του Θεού και των λόγων Του κατά την διάρκεια της εποχής της Παλαιάς Διαθήκης ως μύθους και θρύλους. Στην καρδιά τους, οι άνθρωποι γίνονται αδιάφοροι ως προς την αξιοπρέπεια και το μεγαλείο του Θεού, στην ύπαρξη του Θεού, καθώς και στην αρχή ότι ο Θεός κυριαρχεί στα πάντα. Η επιβίωση της ανθρωπότητας κι η μοίρα των χωρών και των εθνών δεν είναι πια σημαντική γι’ αυτούς και ο άνθρωπος ζει σε έναν κενό κόσμο, στον οποίο απασχολείται μόνο με το φαγητό, το ποτό και το κυνήγι της ευχαρίστησης… Λίγοι άνθρωποι αναλαμβάνουν να αναζητήσουν πού κάνει ο Θεός το έργο Του σήμερα, ή να αναζητήσουν το πώς έχει κυριαρχία στον προορισμό του ανθρώπου και πώς τον διευθετεί. […] Η επιστήμη, η γνώση, η ελευθερία, η δημοκρατία, η απόλαυση και η άνεση φέρνουν στον άνθρωπο μόνο προσωρινή παρηγοριά. Ακόμη και με αυτά τα πράγματα, ο άνθρωπος συνεχίζει αναπόφευκτα να αμαρτάνει και να παραπονιέται για την αδικία της κοινωνίας. Αυτά τα πράγματα δεν μπορούν να εμποδίσουν τη λαχτάρα και την επιθυμία του ανθρώπου να εξερευνά. Αυτό συμβαίνει επειδή ο άνθρωπος φτιάχτηκε από τον Θεό και οι ανούσιες θυσίες και εξερευνήσεις του δεν μπορούν παρά να του φέρνουν όλο και μεγαλύτερη δυστυχία και να τον κάνουν να βρίσκεται σε μια συνεχή κατάσταση άγχους, χωρίς να ξέρει πώς να αντιμετωπίσει το μέλλον της ανθρωπότητας ή πώς να αντιμετωπίσει το μονοπάτι που βρίσκεται μπροστά του, σε τέτοιο βαθμό που ο άνθρωπος καταλήγει να φοβάται ακόμη και την επιστήμη και τη γνώση και να φοβάται ακόμη περισσότερο το αίσθημα κενότητας. Σε αυτόν τον κόσμο, είτε ζεις σε μια ελεύθερη χώρα είτε σε μια χώρα χωρίς ανθρώπινα δικαιώματα, είσαι εντελώς ανίκανος να ξεφύγεις από τη μοίρα της ανθρωπότητας. Είτε είσαι ο κυβερνών είτε ο κυβερνώμενος, είσαι εντελώς ανίκανος να ξεφύγεις από την επιθυμία να εξερευνήσεις τη μοίρα, τα μυστήρια και τον προορισμό της ανθρωπότητας ούτε είσαι, βέβαια, ικανός να ξεφύγεις από το χαοτικό αίσθημα της κενότητας. Τέτοιου είδους φαινόμενα, που είναι κοινά σε όλη την ανθρωπότητα, ονομάζονται κοινωνικά φαινόμενα από τους κοινωνιολόγους, αλλά κανένας σπουδαίος άνθρωπος δεν μπορεί να βγει μπροστά για να λύσει τέτοιου είδους προβλήματα. Ο άνθρωπος, εξάλλου, δεν είναι παρά άνθρωπος, και η θέση και η ζωή του Θεού δεν μπορούν να αντικατασταθούν από κανέναν άνθρωπο. Αυτό που χρειάζεται η ανθρωπότητα δεν είναι μόνο μια δίκαιη κοινωνία στην οποία όλοι είναι καλοταϊσμένοι, ίσοι και ελεύθεροι· αυτό που χρειάζεται η ανθρωπότητα είναι η σωτηρία του Θεού και η δική Του παροχή ζωής στον άνθρωπο. Μόνο όταν ο άνθρωπος λάβει την παροχή ζωής του Θεού και τη σωτηρία Του μπορούν να καλυφθούν οι ανάγκες του, η επιθυμία του να εξερευνά και το κενό που έχει μες στην καρδιά του» («Ο Λόγος», τόμ. 1: «Η εμφάνιση και το έργο του Θεού», Παράρτημα Β΄: Ο Θεός προΐσταται της μοίρας όλης της ανθρωπότητας). Τα λόγια του Θεού άγγιξαν την καρδιά μου. Συνειδητοποίησα ότι η επιστήμη και οι γνώσεις που επιδίωκα τόσο καιρό δεν ήταν η αλήθεια, και ότι δεν μπορούσαν να καλύψουν τις ανάγκες της ψυχής μου ούτε να λύσουν τη σύγχυση που ένιωθα στη ζωή. Όσο περισσότερο επιδίωκα αυτά τα πράγματα, τόσο η καρδιά μου θα ήταν απασχολημένη και γεμάτη από επιστήμες και γνώσεις, που θα με οδηγούσαν όλο και πιο μακριά από τον Θεό. Μπορεί οι άλλοι να έβλεπαν ότι είχα ένα καλό πτυχίο και ένα λαμπρό μέλλον, και μπορεί να νόμιζαν ότι ήμουν ευτυχισμένη, αλλά δεν ήμουν. Αντίθετα, ένιωθα αβεβαιότητα και σύγχυση για το μέλλον μου. Για να απαλλαγώ από αυτό το αίσθημα κενού και σύγχυσης, προσπάθησα να γεμίσω τον χρόνο μου με γυμναστική και διάβασμα, αλλά τίποτα από αυτά δεν μπόρεσε να γεμίσει το κενό στην καρδιά μου, κι έτσι έπεισα τον εαυτό μου να επιδιώξει ακόμα υψηλότερους στόχους ζωής, και πίστευα ότι αν είχα να αγωνιστώ για κάτι, θα ανακουφιζόμουν από αυτό το συναίσθημα. Αντίθετα, όμως, κατέληξα να αισθάνομαι ακόμα πιο καταπιεσμένη. Κατάλαβα καλά ότι ακόμα κι αν αφιέρωνα όλη μου τη ζωή στην επιστημονική έρευνα, δεν θα έφτανα ποτέ να κατανοήσω καλύτερα τον κόσμο. Αντίθετα, όσο περισσότερο ερευνούσα, τόσο περισσότερα ερωτήματα θα ανέκυπταν, και τόσο πιο πολύ θα μπερδευόμουν και θα σάστιζα με αυτόν τον κόσμο. Συνειδητοποίησα ότι όσα βιβλία κι αν διάβαζα, όσες επιστημονικές γνώσεις κι αν αποκτούσα, ακόμα κι αν θεωρούσαν όλοι ότι έχω ένα πολλά υποσχόμενο μέλλον, θα ήταν όλα μάταια. Δεν θα γέμιζε το κενό στην καρδιά μου ούτε θα έφευγε η σύγχυση από τη ζωή μου. Συνειδητοποίησα, επίσης, γιατί δεν μπορούσα να απαλλαγώ από το κενό που με βασάνιζε μέσα μου· ο λόγος ήταν ότι δεν είχα βρει τον Θεό, δεν είχα λάβει την παροχή της ζωή-αλήθειας απ’ Αυτόν προς τους ανθρώπους, και δεν είχα καταλάβει τα μυστήρια ούτε το νόημα της ζωής. Ο Θεός δημιούργησε την ανθρωπότητα και παρέχει στους ανθρώπους όσα χρειάζονται για να ζήσουν. Ο Θεός μόνο καταλαβαίνει τι χρειάζονται οι άνθρωποι, και μόνο η αλήθεια που εκφράζει ο Θεός μπορεί να γεμίσει το κενό στις καρδιές των ανθρώπων. Για να έχω περισσότερο χρόνο να φάω και να πιω τα λόγια του Θεού, αποφάσισα να μη δαπανήσω άλλο χρόνο και ενέργεια στην επιδίωξη περαιτέρω σπουδών στο εξωτερικό. Είδα μια καλή ευκαιρία να διδάξω σε ένα διεθνές σχολείο που πρόσφερε τακτικές αργίες, καλοκαιρινές και χειμερινές διακοπές και με καλύτερο μισθό από το ερευνητικό ίδρυμα. Η διδασκαλία ήταν επίσης μια σταθερή και σεβαστή εργασία, οπότε άλλαξα καριέρα και άρχισα να διδάσκω σε σχολείο.

Μια μέρα, διάβασα δύο χωρία από τα λόγια του Θεού, και κατανόησα κάπως πόσο νόημα και πόση αξία έχει να κάνει κάποιος το καθήκον του. Ο Παντοδύναμος Θεός λέει: «Ως μέλη του ανθρώπινου γένους και πιστοί Χριστιανοί, αποτελεί ευθύνη και υποχρέωση όλων μας να προσφέρουμε ως θυσία τον νου και το σώμα μας για την εκπλήρωση της αποστολής του Θεού, διότι ολόκληρη η ύπαρξή μας προήλθε από τον Θεό, και υπάρχει χάρη στην κυριαρχία του Θεού. Αν ο νους και το σώμα μας δεν είναι αφοσιωμένα στην αποστολή από τον Θεό και στον δίκαιο σκοπό της ανθρωπότητας, τότε οι ψυχές μας θα αισθάνονται ντροπή ενώπιον αυτών που μαρτύρησαν για την αποστολή του Θεού, και ακόμα πιο μεγάλη ντροπή ενώπιον του Θεού, που μας τα παρείχε όλα» («Ο Λόγος», τόμ. 1: «Η εμφάνιση και το έργο του Θεού», Παράρτημα Β΄: Ο Θεός προΐσταται της μοίρας όλης της ανθρωπότητας). «Ο Θεός αναζητά εκείνους που λαχταρούν να εμφανιστεί. Αναζητά αυτούς που μπορούν ν’ ακούσουν τον λόγο Του, αυτούς που δεν έχουν λησμονήσει την ανάθεση από Αυτόν και προσφέρουν την καρδιά και το σώμα τους σε Αυτόν. Αναζητά αυτούς που υποτάσσονται σαν μωρά μπροστά Του, και δεν Του αντιστέκονται. Αν αφοσιώνεσαι στον Θεό ανεμπόδιστος από οποιαδήποτε τυχόν δύναμη ή εξουσία, τότε ο Θεός θα σε κοιτάξει με εύνοια και θα δώσει τις ευλογίες Του σ’ εσένα. Αν είσαι υψηλού κύρους, ευυπόληπτος, πολυμαθής, κάτοχος πληθώρας περιουσιακών στοιχείων, και υποστηρίζεσαι από πολλούς ανθρώπους, κι όμως όλα τα παραπάνω δεν σε εμποδίζουν να έρθεις μπροστά στον Θεό για να αποδεχτείς το κάλεσμά Του και την ανάθεση από Αυτόν, και να εκτελέσεις ό,τι σου ζητά, τότε όλα όσα κάνεις θα είναι ο πιο σημαντικός σκοπός στη γη και το πιο δίκαιο εγχείρημα της ανθρωπότητας» («Ο Λόγος», τόμ. 1: «Η εμφάνιση και το έργο του Θεού», Παράρτημα Β΄: Ο Θεός προΐσταται της μοίρας όλης της ανθρωπότητας). Όταν διάβασα τα λόγια του Θεού, κατάλαβα την πρόθεσή Του. Το έργο των εσχάτων ημερών είναι το τελευταίο στάδιο του έργου του Θεού για τη σωτηρία της ανθρωπότητας. Ο Θεός ελπίζει ότι θα αποδεχτούν περισσότεροι άνθρωποι την ανάθεσή Του, ώστε να φέρει ενώπιόν Του όσους κάνουν κενή ζωή και υποφέρουν, για να λάβουν τη σωτηρία Του, και να απελευθερωθούν από το μαρτύριο και τη διαφθορά του Σατανά. Αυτός είναι ο πιο δίκαιος σκοπός της ανθρωπότητας, και είναι ευθύνη και υποχρέωσή μας ως χριστιανοί. Όσο σπουδαία θέση, κύρος, γνώσεις ή πλούτη κι αν έχει κανείς, αν μπορεί να τα αφήσει στην άκρη για να αποδεχτεί την ανάθεση από τον Θεό και να κάνει το καθήκον του ως δημιουργημένο ον, τότε αυτό είναι κάτι που έχει την έγκριση του Θεού. Σκέφτηκα ότι έκανα κενή ζωή και υπέφερα πριν πιστέψω στον Θεό, και δεν ήξερα πώς να βαδίσω στο μονοπάτι της ζωής, και πόσο πόνο και απόγνωση ένιωθα όταν αντιμετώπιζα δυσκολίες και εμπόδια στη ζωή μου. Η σωτηρία του Θεού με ελευθέρωσε από μια τόσο κενή και μπερδεμένη ζωή, και μου έδωσε στήριξη και κατεύθυνση. Ο Θεός μού επέτρεψε να ακούσω πρώτη εγώ τη φωνή Του, οπότε έπρεπε να κηρύξω το ευαγγέλιο του Θεού σε αυτούς που, σαν κι εμένα, έκαναν κενή ζωή και υπέφεραν, ώστε και αυτοί να ακούσουν τη φωνή του Θεού, να κατανοήσουν την αλήθεια, και να ζήσουν με γαλήνη και χαρά. Αφού τα σκέφτηκα όλα αυτά, ήθελα να έχω περισσότερο χρόνο για να κάνω το καθήκον μου. Όμως, το καθημερινό μου πρόγραμμα στο σχολείο ήταν γεμάτο, και μερικές φορές δεν έβρισκα καν χρόνο να διαβάσω περισσότερα λόγια του Θεού. Αγχωνόμουν όταν έβλεπα τους αδελφούς και τις αδελφές να κάνουν με ζέση τα καθήκοντά τους, και ήθελα να εγκαταλείψω αυτήν τη δουλειά που κατανάλωνε πάρα πολύ από τον χρόνο και την ενέργειά μου. Δίσταζα, όμως, να παραιτηθώ. Πέρασα σχεδόν είκοσι χρόνια μελετώντας σκληρά, μόνο και μόνο για να πάρω ένα καλό πτυχίο και να βρω μια καλή δουλειά. Στο σημείο όπου είχα φτάσει, δεν είχα δουλέψει πολύ καιρό και δεν είχα τιμήσει όπως έπρεπε τους γονείς μου. Πώς θα μπορούσα να τα παρατήσω όλα; Ήμουν διχασμένη και δεν ήξερα τι απόφαση να πάρω.

Μια μέρα, άκουσα έναν ύμνο με τα λόγια του Θεού και συγκινήθηκα βαθιά.

Πρέπει να έχεις την πίστη στον Θεό πάνω από καθετί άλλο

1  Εάν επιθυμείς να πιστεύεις στον Θεό και αν επιθυμείς να κερδίσεις τον Θεό και να κερδίσεις την ικανοποίησή Του, τότε αν δεν υπομείνεις κάποιον βαθμό πόνου και δεν κάνεις κάποια προσπάθεια, δεν θα είσαι σε θέση να τα επιτύχεις αυτά. Έχεις ακούσει πολλά κηρύγματα, αλλά επειδή τα έχεις μόνο και μόνο ακούσει δεν σημαίνει ότι αυτά τα κηρύγματα είναι δικά σου· πρέπει να τα απορροφήσεις και να τα μετατρέψεις σε κάτι που σου ανήκει. Πρέπει να τα ενσωματώσεις στη ζωή σου και να τα βάλεις στην ύπαρξή σου, επιτρέποντας σ’ αυτά τα λόγια και τα κηρύγματα να καθοδηγήσουν τον τρόπο που ζεις και να φέρουν υπαρξιακή αξία και νόημα στη ζωή σου. Όταν συμβεί αυτό, τότε θα έχει αξία το ότι έχεις ακούσει αυτά τα λόγια.

2  Αν τα λόγια που εκφράζω δεν φέρουν οποιαδήποτε βελτίωση στη ζωή σου ή δεν προσθέτουν οποιαδήποτε αξία στην ύπαρξή σου, τότε δεν έχει νόημα να τα ακούς. Πρέπει να μεταχειρίζεσαι την πίστη σου στον Θεό ως το σπουδαιότερο πράγμα στη ζωή σου, πιο σημαντικό ακόμα κι από την τροφή, τα ρούχα ή οτιδήποτε άλλο. Έτσι, θα δρέψεις αποτελέσματα. Εάν πιστεύεις μόνο όταν έχεις χρόνο και είσαι ανίκανος να αφιερώσεις ολόκληρη την προσοχή σου στην πίστη σου, και εάν είσαι πάντα μπερδεμένος στην πίστη σου, τότε δεν θα κερδίσεις τίποτα.

«Ο Λόγος», τόμ. 2: «Σχετικά με το να γνωρίζει κανείς τον Θεό», Ο ίδιος ο Θεός, ο μοναδικός Ι΄

Σκεφτόμουν τα λόγια του Θεού ξανά και ξανά. Κατάλαβα ότι αν θέλουμε να αποκτήσουμε την αλήθεια και την αληθινή ζωή μέσα από την πίστη στον Θεό, δεν αρκεί να διαβάζουμε μόνο τα λόγια του Θεού και να κατανοούμε μερικά δόγματα. Πρέπει να κάνουμε πράξη και να βιώνουμε τα λόγια του Θεού στην αληθινή ζωή, ώστε να αλλάξουν τις επιδιώξεις μας στη ζωή. Όταν κάποιος δηλώνει απλώς πιστός στον Θεό, αλλά δεν κάνει πράξη και δεν βιώνει την αλήθεια από κάθε άποψη, και εξακολουθεί να έχει ως στόχο στη ζωή του την επιδίωξη κοσμικών προοπτικών, δεν θα μπορέσει ποτέ να κερδίσει την αλήθεια μ’ αυτόν τον τρόπο ζωής. Ο Θεός είχε εκφράσει πάρα πολλές αλήθειες τις έσχατες ημέρες, αλλά εγώ δεν είχα διαβάσει ακόμα πολλά από τα λόγια του Θεού και δεν είχα κατανοήσει πλήρως τα λόγια και δόγματα. Μόνο στον ελεύθερο χρόνο μου ασκούσα την πίστη μου, και δαπανούσα πολλές ώρες κάθε μέρα σε μια εργασία που δεν έφερνε κανένα όφελος στη ζωή μου. Έτσι, δεν είχα καθόλου επιπλέον χρόνο να φάω και να πιω τα λόγια του Θεού, και να κατανοήσω την αλήθεια. Αν συνέχιζα έτσι, δηλαδή να ασκώ την πίστη μου μόνο στον ελεύθερό μου χρόνο, θα έφτανα στο τέλος της πίστης μου χωρίς να κατανοήσω ποτέ την αλήθεια, και δεν θα βίωνα ούτε και θα γνώριζα την αλήθεια. Αφού τα κατανόησα αυτά, όλα ξεκαθάρισαν μέσα μου. Αν συνέχιζα να ασκώ έτσι την πίστη μου μόνο στον ελεύθερό μου χρόνο, θα κατέστρεφα την ευκαιρία μου να σωθώ. Προσευχόμουν συνεχώς στον Θεό μέσα από την καρδιά μου, κι ήλπιζα να με καθοδηγήσει ώστε να κάνω τη σωστή επιλογή.

Όλο αναρωτιόμουν τον λόγο που δυσκολευόμουν τόσο να παρατήσω τη δουλειά μου για να κάνω το καθήκον μου, παρόλο που γνώριζα ότι η πίστη στον Θεό και η επιδίωξη της αλήθειας ήταν το σωστό μονοπάτι στη ζωή. Τι ήταν αυτό που με ανησυχούσε πραγματικά; Συνειδητοποίησα πως ο ένας λόγος ήταν ότι δεν μπορούσα να ξεχάσω τους γονείς μου. Ανησυχούσα ότι αν δεν δούλευα και δεν έβγαζα χρήματα, δεν θα μπορούσα να τιμήσω όπως έπρεπε τους γονείς μου, και θα τους απογοήτευα μετά από τόσα χρόνια κόπων και προσδοκιών. Αναζήτησα τα σχετικά λόγια του Θεού. Θυμήθηκα δύο χωρία από τα λόγια του Θεού και τα έψαξα για να τα διαβάσω. Ο Παντοδύναμος Θεός λέει: «Από τη στιγμή που έρχεσαι κλαίγοντας σ’ αυτόν τον κόσμο, αρχίζεις να εκπληρώνεις τις ευθύνες σου. Παίζεις τον ρόλο σου και ξεκινάς το ταξίδι της ζωής σου για χάρη του σχεδίου του Θεού και των όσων έχει Εκείνος ορίσει. Όποιο κι αν είναι το υπόβαθρό σου και όποιο κι αν είναι το ταξίδι που απλώνεται μπροστά σου, σε κάθε περίπτωση κανείς δεν μπορεί να ξεφύγει από τις ενορχηστρώσεις και τις διευθετήσεις του Ουρανού και κανείς δεν μπορεί να ελέγξει τη μοίρα του, διότι μόνο Εκείνος που κυριαρχεί στα πάντα είναι ικανός για τέτοιο έργο» («Ο Λόγος», τόμ. 1: «Η εμφάνιση και το έργο του Θεού», Ο Θεός είναι η πηγή της ζωής του ανθρώπου). «Ο Θεός δημιούργησε αυτόν τον κόσμο και έφερε τον άνθρωπο, ένα ζωντανό ον στο οποίο έδωσε ζωή, μέσα του. Με τη σειρά του, ο άνθρωπος κατέληξε να έχει γονείς και συγγενείς, και δεν ήταν πλέον μόνος. Από την πρώτη στιγμή που ο άνθρωπος αντίκρισε αυτόν τον υλικό κόσμο, ήταν προορισμένος να υπάρξει μέσα στον προκαθορισμό του Θεού. Είναι η ανάσα της ζωής από τον Θεό που υποστηρίζει κάθε ζωντανό ον ξεχωριστά καθ’ όλη τη διάρκεια της ανάπτυξής του μέχρι την ενηλικίωση. Κατά τη διάρκεια αυτής της διαδικασίας, κανείς δεν νιώθει ότι ο άνθρωπος υπάρχει και αναπτύσσεται υπό τη φροντίδα του Θεού· αντιθέτως, πιστεύουν ότι ο άνθρωπος αναπτύσσεται υπό τη χάρη της γονικής ανατροφής και ότι την ανάπτυξή του την κατευθύνει το ίδιο το ζωτικό του ένστικτο. Αυτό συμβαίνει επειδή ο άνθρωπος δεν γνωρίζει ποιος του έδωσε τη ζωή ή από πού προήλθε αυτή, πολύ λιγότερο δε, γνωρίζει τον τρόπο με τον οποίο το ζωτικό ένστικτο δημιουργεί θαύματα. Γνωρίζει μόνο ότι η τροφή είναι η βάση πάνω στην οποία συνεχίζεται η ζωή του, ότι η επιμονή είναι η πηγή της ύπαρξης της ζωής του και ότι οι πεποιθήσεις που έχει στο μυαλό του είναι το απαραίτητο μέσο από το οποίο εξαρτάται η επιβίωσή του. Ο άνθρωπος αγνοεί παντελώς τη χάρη και την πρόνοια του Θεού, και αυτό το κάνει με τρόπο που χαραμίζει τη ζωή που του χάρισε ο Θεός… Ούτε ένας άνθρωπος, τον οποίο ο Θεός φροντίζει μέρα-νύχτα, δεν παίρνει την πρωτοβουλία να Τον λατρεύει. Ο Θεός συνεχίζει απλώς να εργάζεται πάνω στον άνθρωπο, για τον οποίο δεν υπάρχει καμία προσδοκία, όπως Εκείνος έχει σχεδιάσει. Το κάνει με την ελπίδα ότι μια μέρα ο άνθρωπος θα ξυπνήσει από το όνειρό του και θα συνειδητοποιήσει ξαφνικά την αξία και τη σημασία της ζωής, το τίμημα το οποίο έχει πληρώσει ο Θεός για όλα όσα του έχει δώσει και την ανυπομονησία με την οποία ο Θεός λαχταρά απελπισμένα να επιστρέψει σε Εκείνον ο άνθρωπος» («Ο Λόγος», τόμ. 1: «Η εμφάνιση και το έργο του Θεού», Ο Θεός είναι η πηγή της ζωής του ανθρώπου). Καθώς σκεφτόμουν τα λόγια του Θεού, όλα έγιναν πιο ξεκάθαρα μέσα μου και συγκινήθηκα βαθιά. Οι άνθρωποι προέρχονται από τον Θεό και η πνοή της ζωής μας μας έχει δοθεί απ’ τον Θεό. Δεν χρωστάμε τίποτα στους γονείς μας. Το γεγονός ότι οι γονείς μου με μεγάλωσαν και φρόντισαν για την εκπαίδευσή μου οφειλόταν στην κυριαρχία και τις διευθετήσεις του Θεού. Οι γονείς μου απλώς εκπλήρωσαν τις ευθύνες και τις υποχρεώσεις τους. Και το επίπεδο εκπαίδευσής μου από τον Θεό είχε προκαθοριστεί, δεν το είχαν καθορίσει οι γονείς μου. Έπρεπε να αποδεχτώ από τον Θεό την αγάπη και τις θυσίες των γονιών μου. Τώρα που το σκέφτομαι, δεν έλεγχα κανένα από τα στάδια της ζωής μου. Για παράδειγμα, μεταξύ των παιδιών της ηλικίας μου στο χωριό μου, μόνο εγώ έχασα πολλά μαθήματα εξαιτίας σοβαρών ατυχημάτων. Μπόρεσα, όμως, και προχώρησα χωρίς προβλήματα στις σπουδές μου. Επίσης, είχα αρκετά σοβαρά ατυχήματα ως παιδί, αλλά ποτέ δεν έπαθα κάτι σημαντικό. Ο Θεός με φρόντισε και με προστάτευσε κι έφτασα ως εδώ, κι έπρεπε να ευγνωμονώ απόλυτα τον Θεό. Επιπλέον, ο καθένας από εμάς έχει τη δική του αποστολή. Πρέπει να εκπληρώσω την ευθύνη και το καθήκον μου, κι ο Θεός έχει ορίσει ένα μονοπάτι για τη ζωή μου. Δεν πρέπει να ζω μόνο για να εκπληρώσω τις προσδοκίες των γονιών μου. Οι γονείς μου έχουν τη δική τους μοίρα, και δεν μπορώ να την αλλάξω μόνο με τη σκληρή μου δουλειά και τα χρήματα που θα βγάλω. Αν ο Θεός δεν έχει προκαθορίσει ευνοϊκές συνθήκες για τη ζωή τους, όσο σκληρά κι αν προσπαθήσω, εκείνοι δεν θα ωφεληθούν καθόλου. Δεν πρέπει να προσπαθώ να δημιουργήσω μια ευτυχισμένη ζωή για τους γονείς μου με τα ίδια μου τα χέρια. Εφόσον είχα πια βρει επιτέλους το σωστό μονοπάτι στη ζωή, κι είχα λάβει τη ζωή από τα λόγια του Θεού, θα έπρεπε να ασκούμαι σύμφωνα με τα λόγια του Θεού, να στραφώ στον Θεό, να Του εμπιστευτώ τα πάντα, ακόμα και τους γονείς μου, και να επιδιώκω επιμελώς την αλήθεια.

Παρόλο που σκόπευα να παραιτηθώ από τη δουλειά μου και να δαπανήσω τον εαυτό μου πλήρως για τον Θεό, όταν σκεφτόμουν να εγκαταλείψω το μέλλον που επιδίωκα πάνω από είκοσι χρόνια, δίσταζα ακόμα μέσα μου λίγο. Αναζήτησα και συλλογίστηκα, και συνειδητοποίησα ότι ήμουν αναποφάσιστη επειδή δεν είχα διακρίνει τη φήμη και το κέρδος, ήθελα ακόμα να ξεχωρίσω και να επιδιώξω μια ζωή ανώτερη από των άλλων, και δεν κατανοούσα πόσο σημαντική ήταν η επιδίωξη της αλήθειας. Έτσι, αναζήτησα συνειδητά την αλήθεια πάνω σ’ αυτό το θέμα. Διάβασα τα λόγια του Θεού: «Βλέπεις πως ανάμεσα στους άπιστους υπάρχουν πολλοί τραγουδιστές και αστέρες του κινηματογράφου που είναι αρκετά πρόθυμοι να υπομείνουν τις κακουχίες και αφιερώνονται στη δουλειά τους πριν γίνουν διάσημοι. Όταν, όμως, αποκτήσουν φήμη και αρχίσουν να βγάζουν πολλά χρήματα, δεν βαδίζουν στο σωστό μονοπάτι. Ορισμένοι από αυτούς παίρνουν ναρκωτικά, ορισμένοι αυτοκτονούν και το νήμα της ζωής τους κόβεται πρόωρα. Σε τι οφείλεται αυτό; Οι υλικές τους απολαύσεις είναι υπερβολικές, είναι πολύ βολεμένοι και δεν ξέρουν πώς να αποκτήσουν μεγαλύτερη απόλαυση ή μεγαλύτερο ενθουσιασμό. Ορισμένοι από αυτούς στρέφονται στα ναρκωτικά σε αναζήτηση μεγαλύτερης διέγερσης κι απόλαυσης και καθώς περνάει ο καιρός δεν μπορούν να τα εγκαταλείψουν. Κάποιοι πεθαίνουν από υπερβολική χρήση ναρκωτικών ουσιών και άλλοι πάλι, μη γνωρίζοντας πώς να απαλλαγούν από αυτήν τη συνήθεια, απλώς καταλήγουν, τελικά, στην αυτοκτονία. Υπάρχουν πολλά τέτοια παραδείγματα. Ανεξάρτητα από το πόσο καλά τρέφεσαι, ντύνεσαι ή ζεις, ανεξάρτητα από το πόσο διασκεδάζεις ή πόσο άνετη είναι η ζωή σου και ανεξάρτητα από τον βαθμό στον οποίο ικανοποιούνται οι επιθυμίες σου, στο τέλος το κενό μέσα σου απλώς διευρύνεται και το αποτέλεσμα είναι ολέθριο. Αυτή η ευτυχία που αποζητούν οι άπιστοι είναι, όντως, ευτυχία; Στην ουσία, δεν πρόκειται για ευτυχία. Είναι μια ανθρώπινη φαντασιοκοπία, ένα είδος εξαχρείωσης. Είναι ένα μονοπάτι που οδηγεί τους ανθρώπους στην εξαχρείωση. Αυτό που επιδιώκουν οι άνθρωποι και που χαρακτηρίζεται ως ευτυχία είναι κάτι απατηλό. Στην πραγματικότητα, υποφέρουν. Δεν πρέπει να είναι αυτός ο στόχος που επιδιώκουν οι άνθρωποι ούτε είναι αυτή η αξία της ζωής. Ο Σατανάς διαφθείρει τους ανθρώπους με διάφορα μέσα και μεθόδους, όπως με το να τους παρακινεί να θέτουν ως στόχο την ικανοποίηση της σάρκας και τη ροπή προς τη λαγνεία. Με αυτόν τον τρόπο, τους παραλύει, τους δελεάζει και τους διαφθείρει, κάνοντάς τους να πιστεύουν πως αυτό είναι ευτυχία και ωθώντας τους στην επιδίωξη αυτού του στόχου. Οι άνθρωποι θεωρούν ότι η απόκτηση αυτών των πραγμάτων ισοδυναμεί με την απόκτηση ευτυχίας, οπότε κάνουν ό,τι περνάει από το χέρι τους για να πορευτούν προς την επίτευξη αυτού του στόχου. Στη συνέχεια, αφού όντως την αποκτήσουν, δεν νιώθουν ευτυχία αλλά κενό και πόνο, κάτι που αποδεικνύει ότι αυτό δεν είναι το σωστό μονοπάτι. Είναι ένας δρόμος που οδηγεί στον θάνατο» («Ο Λόγος», τόμ. 3: «Οι συνομιλίες του Χριστού των Εσχάτων Ημερών», Μέρος τρίτο). «Οι άνθρωποι εξαντλούν την ενέργεια μιας ζωής πολεμώντας ενάντια στη μοίρα και περνούν ολόκληρη τη ζωή τους μες στη φούρια, προσπαθώντας να παράσχουν τα αναγκαία στην οικογένειά τους και τρέχοντας πέρα δώθε για χάρη του γοήτρου και του κέρδους. Τα πράγματα που εκτιμούν περισσότερο οι άνθρωποι είναι η αγάπη της οικογένειας, τα χρήματα, η φήμη και το κέρδος, τα οποία και θεωρούν ως τα πολυτιμότερα πράγματα στη ζωή. Όλοι οι άνθρωποι παραπονιούνται ότι είναι κακότυχοι, όμως εξακολουθούν να παραχώνουν στο πίσω μέρος του μυαλού τους τα ζητήματα που οφείλουν περισσότερο να κατανοήσουν και να εξερευνήσουν οι άνθρωποι: γιατί ζει ο άνθρωπος, πώς θα πρέπει να ζει ο άνθρωπος και ποια είναι η αξία και το νόημα της ανθρώπινης ζωής. Περνούν ολόκληρη τη ζωή τους —όσο κι αν διαρκέσει αυτή— τρέχοντας μόνο ασταμάτητα και αναζητώντας φήμη και κέρδος, μέχρι που χάνεται η νιότη τους, γκριζάρουν τα μαλλιά τους και γεμίζουν ρυτίδες, μέχρι που συνειδητοποιούν πως η φήμη και το κέρδος δεν μπορούν να τους εμποδίσουν να γεράσουν, πως τα χρήματα δεν μπορούν να γεμίσουν το κενό που υπάρχει μες στην καρδιά τους και μέχρι να καταλάβουν πως κανείς δεν μπορεί να ξεφύγει από τους νόμους της γέννησης, της γήρανσης, της αρρώστιας και του θανάτου και πως κανείς δεν μπορεί να αποφύγει τις διευθετήσεις της μοίρας. […] Παρόλο που οι διάφορες δεξιότητες επιβίωσης τις οποίες οι άνθρωποι δαπανούν τη ζωή τους για να τελειοποιήσουν τους δίνουν τη δυνατότητα να διαθέτουν πληθώρα υλικών ανέσεων, αυτές οι δεξιότητες δεν φέρνουν ποτέ πραγματική παρηγοριά και σταθερότητα στην καρδιά τους. Αντιθέτως, κάνουν τους ανθρώπους να χάνουν διαρκώς τον προσανατολισμό τους, να δυσκολεύονται να ελέγξουν τον εαυτό τους και να χάνουν τη μία ευκαιρία μετά την άλλη να μάθουν το νόημα της ζωής, ενώ προκαλούν κρυφές έγνοιες στους ανθρώπους για το πώς πρέπει να αντιμετωπίζουν σωστά τον θάνατο· έτσι, οι ζωές των ανθρώπων καταστρέφονται. Ο Δημιουργός συμπεριφέρεται δίκαια σε όλους, δίνοντας σε όλους μια ολόκληρη ζωή από ευκαιρίες για να βιώσουν και να γνωρίσουν την κυριαρχία Του· ωστόσο, μόνο όταν πλησιάζει ο θάνατος, μόνο όταν καραδοκεί το φάντασμα του θανάτου, ξεκινά κανείς να βλέπει το φως, αλλά τότε είναι πολύ αργά» («Ο Λόγος», τόμ. 2: «Σχετικά με το να γνωρίζει κανείς τον Θεό», Ο ίδιος ο Θεός, ο μοναδικός Γ΄). Σκέφτηκα τα λόγια του Θεού και κατάλαβα ότι όσο καλή υλική ζωή ή όση φήμη και κέρδη κι αν έχει κανείς, αυτά δεν συνιστούν πραγματική ευτυχία. Η επιδίωξη φήμης και κέρδους είναι ένα μέσο με το οποίο ο Σατανάς παραπλανά τους ανθρώπους να απομακρυνθούν από τον Θεό. Ακόμα κι αν επιδίωκα χρήματα, φήμη και κέρδη όλη μου τη ζωή, αυτά τα πράγματα δεν θα με απελευθέρωναν από το πνευματικό κενό και τον πόνο. Αντίθετα, θα έχανα την ευκαιρία να κερδίσω την αλήθεια και θα κατέστρεφα τη ζωή μου. Δίσταζα να αφήσω τη δουλειά μου επειδή ήθελα μέσω αυτής να κερδίσω σημαντικές ανταμοιβές, να έχω καλύτερη κι ευτυχισμένη ζωή, και να κάνω τους άλλους να μην περιφρονούν την οικογένειά μου. Ήμουν, όμως, πραγματικά ευτυχισμένη όταν τα κέρδισα όλα αυτά; Πέρασα σχεδόν είκοσι χρόνια επιδιώκοντας ένα καλό πτυχίο για να κερδίσω τον σεβασμό των άλλων, και είχα πια αποκτήσει τον θαυμασμό των άλλων, την κολακεία και τον έπαινο συγγενών και φίλων. Δεν ένιωθα, όμως, γαλήνη κι ασφάλεια στην καρδιά μου, και βαθιά μέσα μου, με πλημμύριζε και με κατέτρωγε το αίσθημα του κενού και της σύγχυσης. Επιπλέον, πιέστηκα πολύ όσο τα επιδίωκα όλα αυτά. Είχα παγιδευτεί στις συγκρίσεις και τον ανταγωνισμό με τους άλλους, τόσο που μετά την αποφοίτησή μου, ανησυχούσα ότι αν δεν επιδίωκα ανώτερες σπουδές θα έμενα πίσω και θα με περιφρονούσαν. Παρόλο που δεν μου άρεσε καθόλου το έργο της επιστημονικής έρευνας, ήθελα να κερδίσω την εκτίμηση των άλλων, και πιέστηκα να επιδιώξω να σπουδάσω στο εξωτερικό, να συνεχίσω την έρευνά μου και να περάσω τη ζωή μου πασχίζοντας γι’ αυτό το πράγμα. Συνειδητοποίησα ότι η επιδίωξη φήμης και κέρδους μοιάζει με το πηγάδι της αβύσσου. Η δίψα της επιδίωξης αυτής δεν σβήνει ποτέ. Φέρνει μόνο ένα αίσθημα καταπίεσης και ταραχής στην ψυχή, και δεν προσφέρει καμία ευτυχία. Αυτό συμβαίνει με πολλούς διάσημους και συγγραφείς: έχουν φήμη, πλούτη και άφθονες υλικές απολαύσεις, αλλά και πάλι νιώθουν ότι ζουν μέσα σε ένα κενό και δεν ξέρουν τι να επιδιώξουν. Μερικοί στρέφονται ακόμη και στα ναρκωτικά, ενώ άλλοι πάσχουν από κατάθλιψη και αυτοκτονούν. Αυτό αποδεικνύει ότι η φήμη, τα κέρδη, τα χρήματα και οι υλικές απολαύσεις δεν μπορούν να φέρουν μια πραγματικά ευτυχισμένη ζωή. Ο Θεός μού είχε δώσει την ευκαιρία να επιδιώξω την αλήθεια και να γνωρίσω τον Δημιουργό. Αν συνέχιζα να αφιερώνω μεγάλο μέρος του χρόνου μου κάθε μέρα στη δουλειά και στην επιδίωξη φήμης και κέρδους, και δεν μου έμενε πολύς χρόνος να συλλογιστώ τα λόγια του Θεού και να επιδιώξω να κατανοήσω την αλήθεια, η επιδίωξή μου δεν θα διέφερε από το μονοπάτι των κοσμικών ανθρώπων. Τελικά, θα γινόμουν σκλάβος του χρήματος, της φήμης και του κέρδους, και δεν θα μπορούσα να ξεφύγω από το κενό και τον φόβο του θανάτου μέσα μου. Δεν θα πήγαινε στράφι η ζωή μου; Είχα την τύχη να λάβω το έργο του Θεού τις έσχατες ημέρες, και είχα καταλάβει τελικά τι είναι η ζωή, τι είναι ο κόσμος, και ποια είναι η αξία και το νόημα της ζωής. Μόνο αν δαπανούσα περισσότερο χρόνο στο καθήκον μου, και αν επιδίωκα να κερδίσω την αλήθεια και να γνωρίσω την κυριαρχία του Θεού, θα μπορούσε η ζωή μου να έχει πραγματικά νόημα και αξία. Αφού τα κατάλαβα όλα αυτά, κατανόησα σαφέστερα το μονοπάτι που έπρεπε να επιλέξω στη ζωή μου, και αποφάσισα να παραιτηθώ από τη δουλειά στην οποία χαλούσα τόσο χρόνο.

Αργότερα, διάβασα δύο ακόμη χωρία από τα λόγια του Θεού, τα οποία μου έδωσαν ακόμη μεγαλύτερο κίνητρο. Ο Παντοδύναμος Θεός λέει: «Τι πρέπει να συλλογιστείτε αφότου ακούσατε το τραγούδι, “Αυτός που κυριαρχεί επί των πάντων”; Αν η ανθρωπότητα γνώριζε γιατί ζει και πεθαίνει, ποιος είναι ο αληθινός Κυρίαρχος αυτού του κόσμου και όλων των πραγμάτων και Εκείνος που κυβερνάει τα πάντα, πού ακριβώς βρίσκεται Αυτός και τι απαιτεί από τον άνθρωπο —αν η ανθρωπότητα κατανοούσε όλα αυτά τα πράγματα, τότε θα γνώριζε πώς να αντιμετωπίζει τον Δημιουργό, πώς να Τον λατρεύει και πώς να υποτάσσεται σ’ Αυτόν. Οι καρδιές των ανθρώπων θα έβρισκαν ένα στήριγμα, θα έβρισκαν όλοι τους τη γαλήνη και την ευτυχία και δεν θα περνούσαν πλέον όλα αυτά τα βάσανα και τον πόνο. Σε τελική ανάλυση, η αλήθεια πρέπει να γίνει κατανοητή. Το μονοπάτι ζωής που διαλέγουν να ακολουθήσουν οι άνθρωποι είναι κρίσιμο. Το ίδιο σημαντικός είναι και ο τρόπος με τον οποίο ζουν. Ο τρόπος με τον οποίο ζει κάποιος και το μονοπάτι που διαβαίνει κρίνουν το αν η ζωή του είναι χαρούμενη ή θλιβερή. Αυτό πρέπει να το καταλάβουν οι άνθρωποι. […] Όσο απασχολημένοι κι αν παραμένουν οι άνθρωποι στον κόσμο αυτόν, όσο πετυχημένοι επαγγελματικά κι αν είναι, όσο ευτυχισμένες και μεγάλες κι αν είναι οι οικογένειές τους, όσο υψηλό κύρος και να έχουν, είναι ικανοί να ακολουθήσουν το σωστό μονοπάτι της ανθρώπινης ζωής; Κυνηγώντας τη φήμη και το κέρδος, τα εγκόσμια ή την καριέρα τους, μπορούν να δουν το γεγονός πως ο Θεός δημιούργησε όλα τα πράγματα και πως Εκείνος είναι ο κυρίαρχος της μοίρας της ανθρωπότητας; Αυτό είναι αδύνατο. Ό,τι κι αν επιδιώκουν οι άνθρωποι και σε όποιου είδους μονοπάτι κι αν βαδίζουν, αν δεν αναγνωρίζουν το γεγονός πως ο Θεός είναι ο Κυρίαρχος του πεπρωμένου της ανθρωπότητας, τότε το μονοπάτι στο οποίο βαδίζουν είναι λανθασμένο. Δεν είναι το σωστό μονοπάτι, αλλά το διεστραμμένο μονοπάτι, το μονοπάτι του κακού. Δεν έχει σημασία αν έχεις αντλήσει ικανοποίηση από το πνευματικό σου στήριγμα ή όχι. Δεν έχει σημασία πού βρίσκεις το στήριγμα αυτό: Η πίστη αυτή δεν είναι αληθινή και δεν είναι το σωστό μονοπάτι για την ανθρώπινη ζωή. Τι σημαίνει να έχει κανείς αληθινή πίστη; Σημαίνει να αποδέχεται την εμφάνιση του Θεού και το έργο Του και να αποδέχεται κάθε αλήθεια που έχει εκφράσει Εκείνος. Αυτή η αλήθεια είναι το σωστό μονοπάτι για την ανθρώπινη ζωή. Είναι η αλήθεια και η ζωή που θα πρέπει να επιδιώκουν οι άνθρωποι. Το σωστό μονοπάτι στη ζωή είναι να ακολουθεί κανείς τον Θεό και να μπορεί, υπό την ηγεσία του λόγου Του, να κατανοεί την αλήθεια, να ξεχωρίζει το καλό απ’ το κακό, να γνωρίζει τι είναι θετικό και τι αρνητικό και να αντιλαμβάνεται την κυριαρχία και την παντοδυναμία Του. Όταν οι άνθρωποι κατανοήσουν εις βάθος πως ο Θεός δεν έπλασε απλώς τους ουρανούς, τη γη και όλα τα πράγματα, αλλά είναι και ο Κυρίαρχος του σύμπαντος και των πάντων, τότε θα μπορέσουν να υποταχθούν σε όλες τις ενορχηστρώσεις και τις διευθετήσεις Του. Τότε θα ζήσουν σύμφωνα με τον λόγο Του, θα έχουν φόβο Θεού και θα αποφεύγουν το κακό. Αυτό σημαίνει να βαδίζει κανείς στο σωστό μονοπάτι της ανθρώπινης ζωής. Όταν οι άνθρωποι το ακολουθήσουν, θα μπορέσουν να κατανοήσουν τον λόγο για τον οποίο ζει ο άνθρωπος και τον τρόπο ζωής με τον οποίο θα μπορέσουν να ζήσουν στο φως και να λάβουν την ευλογία του Θεού και την έγκρισή Του» («Ο Λόγος», τόμ. 3: «Οι συνομιλίες του Χριστού των Εσχάτων Ημερών», Μέρος τρίτο). «Στις Γραφές λέει για τον Ιώβ: “Και ετελεύτησεν ο Ιώβ, γέρων και πλήρης ημερών” (Ιώβ 42:17). Αυτό σημαίνει πως όταν πέθανε ο Ιώβ, δεν μετάνιωνε για τίποτα και δεν αισθανόταν πόνο, αλλά αναχώρησε από τον κόσμο αυτό με φυσικό τρόπο. […] Ανεξάρτητα από ό,τι δοκίμασε ο Ιώβ, οι επιδιώξεις και οι στόχοι του στη ζωή ήταν όχι επώδυνοι, αλλά ευτυχισμένοι. Ήταν ευτυχισμένος, όχι μόνο λόγω των ευλογιών ή της έγκρισης που του απονεμήθηκαν από τον Δημιουργό, αλλά, ιδίως, λόγω των επιδιώξεων και των στόχων της ζωής του, λόγω της αυξανόμενης γνώσης και της πραγματικής κατανόησης της κυριαρχίας του Δημιουργού που απέκτησε μέσω του σεβασμού του στον Θεό και της αποφυγής του κακού και, επιπλέον, λόγω της προσωπικής του εμπειρίας, ως υποκείμενο της κυριαρχίας του Δημιουργού, των θαυμαστών πράξεων του Θεού, καθώς και των τρυφερών και αλησμόνητων εμπειριών και αναμνήσεων της αλληλεπίδρασης, της γνωριμίας και της αμοιβαίας κατανόησης μεταξύ ανθρώπου και Θεού. Ο Ιώβ ήταν ευτυχισμένος λόγω της παρηγοριάς και της χαράς που πήγαζαν από τη γνώση των προθέσεων του Δημιουργού· λόγω του φόβου Θεού που ανέκυψε αφού είδε πως Αυτός είναι μεγάλος, θαυμάσιος, αγαπητός και πιστός. Ο Ιώβ ήταν ικανός να αντιμετωπίσει τον θάνατο δίχως μαρτύριο επειδή ήξερε πως πεθαίνοντας θα επέστρεφε στο πλευρό του Δημιουργού. Ήταν οι επιδιώξεις και οι απολαβές του στη ζωή που του επέτρεψαν να αντιμετωπίσει ήρεμα τον θάνατο, του επέτρεψαν να αντιμετωπίσει ήρεμα την προοπτική να του πάρει πίσω τη ζωή ο Δημιουργός και, επιπλέον, του επέτρεψαν να σταθεί όρθιος, άσπιλος και αμέριμνος, ενώπιον του Δημιουργού» («Ο Λόγος», τόμ. 2: «Σχετικά με το να γνωρίζει κανείς τον Θεό», Ο ίδιος ο Θεός, ο μοναδικός Γ΄). Όταν διάβασα τα λόγια του Θεού, κατάλαβα ότι οι άνθρωποι έχουν μόνο μία ευκαιρία στη ζωή, και είναι πολύ σημαντικό το τι μονοπάτι θα επιλέξει ο καθένας στη ζωή, καθώς αυτό καθορίζει αν η ζωή του θα έχει αξία και αν θα είναι ευτυχισμένος. Όταν δαπανά κάποιος το μεγαλύτερο μέρος της ζωής του επιδιώκοντας κοσμική φήμη και κέρδος ή εστιάζοντας στην οικογένεια και τη σάρκα, δεν θα μπορέσει να βαδίσει στο σωστό μονοπάτι στη ζωή ούτε να γνωρίσει τον Δημιουργό, και αποκλείεται να καταλάβει γιατί ζει. Αυτού του είδους η ζωή φέρνει ένα αίσθημα κενού και πόνο. Μόνο όταν ακολουθεί κανείς τον Θεό, όταν χρησιμοποιεί τον χρόνο του για να κάνει το καθήκον ενός δημιουργήματος, όταν επιδιώκει την αλήθεια και γνωρίζει τον Θεό, έχει η ζωή του πραγματική αξία. Έτσι έκανε κι ο Ιώβ. Βίωσε πραγματικά και από πρώτο χέρι την κυριαρχία και τις διευθετήσεις του Δημιουργού, και μέσα από την αυθεντική του εμπειρία και την κατανόηση της κυριαρχίας του Δημιουργού, μπόρεσε να υποταχθεί στην εξουσία του Δημιουργού, απελευθερωμένος από τον φόβο του θανάτου και, τελικά, «γέρων και πλήρης ημερών» (Ιώβ 42:17). Ο Ιώβ, μέσα απ’ την επιδίωξή του, απέκτησε μια πραγματικά ευτυχισμένη ζωή, γεμάτη νόημα. Όταν επιδιώκουμε έτσι, μπορούμε να απαλλαγούμε από το κενό της ζωής και τον φόβο του θανάτου. Έπρεπε κι εγώ να ακολουθήσω το παράδειγμα του Ιώβ και να επιδιώξω μια ζωή γεμάτη νόημα. Αφού το κατάλαβα αυτό, παραιτήθηκα από τη δουλειά μου.

Μετά την παραίτησή μου, ένιωσα ένα σπουδαίο αίσθημα απελευθέρωσης. Δεν χρειαζόταν πλέον να δαπανώ τόσο πολύ από τον χρόνο μου σε ανούσιες γνώσεις βιβλίων, και δεν είχα να αντιμετωπίσω τις πλεκτάνες και τον δόλο στον χώρο εργασίας μου. Είχα, επίσης, περισσότερο χρόνο να συναθροίζομαι με αδελφούς και αδελφές, να τρώω και να πίνω τα λόγια του Θεού και να κάνω το καθήκον μου, και σημείωσα κάποια πρόοδο στη ζωή-είσοδό μου. Στο περιβάλλον που διευθέτησε ο Θεός, βίωσα κάποιες αναποδιές και αποτυχίες, κι επίσης κλαδεύτηκα, πράγματα που με βοήθησαν να γνωρίσω κάπως την αλαζονική και αυτάρεσκη διεφθαρμένη μου διάθεση. Κατάλαβα ότι ως δημιούργημα, έπρεπε να σταθώ εκεί που μου αναλογεί, και να μάθω να είμαι ένα λογικό άτομο που εκπληρώνει το καθήκον ενός δημιουργήματος με προσγειωμένο τρόπο. Το ότι άφησα τη δουλειά μου, ακολούθησα τον Θεό και επιδίωξα μια ζωή γεμάτη νόημα και αξία το όφειλα στις υποδείξεις και την καθοδήγηση των λόγων του Θεού. Είμαι πολύ ευγνώμων στον Θεό!