Από τον Σονγκγι, Κίνα

Τον Οκτώβριο του 2019, συνεργαζόμουν με τη Μο Χαν στο φωτογραφικό έργο. Δεδομένου ότι είχα σπουδάσει φωτογραφία στο παρελθόν, εγώ έφερνα πολύ περισσότερες αποδεκτές φωτογραφίες από εκείνη. Σκέφτηκα: «Φαίνεται ότι έχω ταλέντο στη φωτογραφία, αν κρίνω από το ότι βγάζω τόσο πολύ υλικό έτοιμο προς χρήση. Η επιβλέπουσα θα πει σίγουρα ότι έχω σπάνιο ταλέντο στη φωτογραφία». Ήμουν χαρούμενη μέσα μου και περιφρονούσα τη Μο Χαν και σκεφτόμουν: «Ήσουν παλιότερα μέλος συλλόγου φωτογράφων, αλλά οι δεξιότητές σου δεν είναι καν εντυπωσιακές!» Αργότερα, σε μια συνάθροιση, η επιβλέπουσα επαίνεσε τις δεξιότητές μου και την αφοσίωσή μου στα καθήκοντά μου, και ζήτησε από τη Μο Χαν να μάθει από εμένα. Χάρηκα πολύ που το άκουσα αυτό. Στη συνέχεια, προσπαθούσα ακόμα περισσότερο στα καθήκοντά μου. Μερικά μεσημέρια, υπέμενα την αφόρητη ζέστη και πήγαινα μόνη μου να φωτογραφίσω χωράφια με καλάμια. Μια φορά, παρόλο που δεν αισθανόμουν καλά, πήγα και τράβηξα φωτογραφίες εν μέσω μιας δυνατής καταιγίδας. Σκέφτηκα ότι αν έβγαζα καλές λήψεις, θα με θαύμαζαν όλοι, και θα άξιζε η ταλαιπωρία. Μετά από λίγο, ήταν σαφές ότι η επιβλέπουσα με εκτιμούσε ιδιαίτερα, και σε κάθε τεχνική συζήτηση, μου ζητούσε να μοιραστώ εμπειρίες από τις φωτογραφίσεις μου. Στις εκπαιδεύσεις, ήμουν η πρώτη που μου ζητούσαν να αναλύσω και να συνοψίσω τα πράγματα. Έβλεπα πόσο με εκτιμούσε η επιβλέπουσα κι ένιωθα ακόμα πιο σίγουρη ότι είχα ταλέντο.

Ένα βράδυ, ήρθε στην ομάδα μας η επιβλέπουσα και μας είπε να διαλέξουμε έναν επικεφαλής ομάδας για να διαχειριστεί το έργο. Αφού συναναστραφήκαμε πάνω στις αρχές, η Μο Χαν και μια άλλη αδελφή πρότειναν εμένα για επικεφαλής της ομάδας. Χάρηκα μέσα μου και σκέφτηκα: «Δεν έκανα τσάμπα τόσο κόπο για το καθήκον μου. Με πρόσεξαν όλοι». Εξωτερικά, όμως, προσποιήθηκα την ταπεινή και είπα: «Δεν μπορώ. Παρόλο που είμαι αρκετά καλή στα τεχνικά ζητήματα, δεν έχω ζωή-είσοδο. Δεν μπορώ να αναλάβω τις ευθύνες μιας επικεφαλής ομάδας». Αργότερα, η επιβλέπουσα μάς αξιολόγησε εκτενώς και επέλεξε τη Μο Χαν ως επικεφαλής της ομάδας. Σκέφτηκα ότι η Μο Χαν ήταν σταθερή στο έργο της, ότι κατανοούσε ορισμένες αρχές και ότι είχε καλύτερη ζωή-είσοδο. Εγώ πίστευα στον Θεό λιγότερο καιρό και ήμουν καλύτερη μόνο στα τεχνικά ζητήματα, και προς το παρόν, ήμουν καταλληλλότερη να κάνω πιο απλές εργασίες. Όταν είδα, όμως, αυτό το αποτέλεσμα, ένιωσα διάφορα πράγματα και ήταν έντονο το αίσθημα της απώλειας. Όλη τη μέρα εκείνη δεν μπορούσα να συγκεντρωθώ ούτε και να βρω κίνητρο για να κάνω οτιδήποτε. Παρόλο που ήξερα ότι η Μο Χαν ήταν η σωστή επιλογή για επικεφαλής της ομάδας, εξακολουθούσα να νιώθω αναστατωμένη, και αναρωτήθηκα: «Νομίζει, άραγε, η επιβλέπουσα ότι δεν καταλαβαίνω την αλήθεια, ότι δεν έχω καθόλου ζωή-είσοδο, και ότι είμαι μια απλή δουλεύτρα που κάνει μόνο έργο και, ως εκ τούτου, δεν σκοπεύει να με καλλιεργήσει;» Στις επόμενες συναθροίσεις με την επιβλέπουσα, άρχισα να την παρατηρώ κι αναρωτιόμουν αν πρόσεχε πιο πολύ εμένα ή τη Μο Χαν. Παρατήρησα ότι μερικές φορές ρωτούσε λεπτομέρειες για την κατάσταση της Μο Χαν και κάποιες φορές συναναστρεφόταν ιδιαιτέρως μαζί της. Αυτό επιβεβαίωσε ακόμα περισσότερο τις σκέψεις μου, και πείστηκα ότι η επιβλέπουσα εκτιμούσε τη Μο Χαν περισσότερο. Απογοητεύτηκα και ταράχτηκα. Άρχισα μάλιστα να μισώ τη Μο Χαν. Μια φορά, η επιβλέπουσα είπε ότι οι λήψεις της Μο Χαν είχαν βελτιωθεί και της ζήτησε να μοιραστεί τις εμπειρίες της από τις φωτογραφίσεις. Αυτό με έκανε να ζηλέψω τη Μο Χαν ακόμα περισσότερο, κι ένιωσα ότι μου έκλεβε τη δόξα. Στη συνέχεια, ένιωθα πολύ αμήχανα κάθε φορά που βρισκόμουν με τη Μο Χαν και μερικές φορές δεν ήθελα να ακούσω ούτε τη φωνή της και μου ερχόταν να διαφωνήσω και να εναντιωθώ σε ό,τι κι αν πρότεινε. Βλέποντας αυτήν τη στάση μου, η Μο Χαν ένιωσε περιορισμένη και μια φορά μού ανέφερε ότι τη στενοχωρούσαν οι συνεχείς διαφωνίες και αντιρρήσεις μου κι ότι έβρισκε κουραστική την αλληλεπίδραση μαζί μου. Ήξερα ότι ήταν λάθος να τη ζηλεύω, αλλά δεν μπορούσα να συγκρατηθώ. Παλιότερα, όποτε έβρισκα καλά εκπαιδευτικά βίντεο, τα πρότεινα στη Μο Χαν, και αν παρατηρούσα προβλήματα στις φωτογραφίες της, τα επεσήμανα για να τη βοηθήσω. Από τότε, όμως, που ένιωσα ότι η επιβλέπουσα την εκτιμά περισσότερο, σταμάτησα να θέλω να τη βοηθώ με τα τεχνικά ζητήματα. Μερικές φορές, την κορόιδευα μπροστά της, κι έλεγα ότι οι συνθέσεις της ήταν κακές και άσχημες. Μετά από μερικά τέτοια περιστατικά, η Μο Χαν άρχισε να αμφιβάλλει αν είχε το κατάλληλο επίπεδο γι’ αυτό το καθήκον. Όταν είδα ότι οι νύξεις μου την είχαν κάνει να χάσει την αυτοπεποίθησή της, όχι μόνο δεν ένιωσα άσχημα, αλλά χάρηκα κιόλας, και σκέφτηκα ότι αν γίνει αρνητική, η επιβλέπουσα θα τη θεωρήσει άχρηστη και θα εκτιμήσει εμένα ξανά περισσότερο. Μια φορά, έπρεπε να τραβήξουμε γρήγορα μερικές φωτογραφίες, μα εμένα με ενοχλούσε ακόμα και το ότι έβλεπα τη Μο Χαν να εργάζεται σκληρά όλη μέρα για να βρει μέρη να φωτογραφίσουμε. Φοβόμουν ότι θα έβρισκε καλά μέρη κι ότι θα ήταν αποδεκτές οι φωτογραφίες της κι ότι έτσι θα την εκτιμούσε ακόμα περισσότερο η επιβλέπουσα. Προσπάθησα, λοιπόν, να υπονομεύσω τον ενθουσιασμό της και της είπα ότι εργαζόταν σκληρά για να κερδίσει τον θαυμασμό των άλλων κι ότι τα έκανε όλα για χάρη της υπόληψης και της θέσης της. Όταν με άκουσε η Μο Χαν, ένιωσε περιορισμένη στο καθήκον της. Μια άλλη φορά, παρατήρησα ότι η επιβλέπουσα συναναστρεφόταν συνέχεια με τη Μο Χαν για να αλλάξει την κατάστασή της και ζήλεψα. Όταν ήρθε η σειρά μου να συναναστραφώ, προσποιήθηκα ότι έχω αυτογνωσία και είπα μπροστά στην επικεφαλής: «Είχα κι εγώ πολλές απαιτήσεις από τη Μο Χαν. Πίστευα ότι έχει αλήθεια-πραγματικότητες, αφού πιστεύει στον Θεό τόσα χρόνια, κι ήθελα να βοηθήσει και τη δική μου ζωή-είσοδο. Δεν με βοήθησε, όμως, κι άρχισα να την περιφρονώ». Είπα, επίσης, ότι με είχαν βοηθήσει άλλοι αδελφοί και αδελφές που είχα γνωρίσει παλιότερα. Μετά απ’ αυτά που είπα, ένιωσα τύψεις. Η επιβλέπουσα ζήτησε, τότε, τη γνώμη της Μο Χαν. Εκείνη είπε: «Με στενοχωρούν πολύ όλα αυτά που άκουσα. Νιώθω ότι καταλαβαίνω κάποια δόγματα μετά από τόσο πολλά χρόνια που πιστεύω στον Θεό, αλλά ούτε έχω πολλή αλήθεια-πραγματικότητα ούτε και την αγαπώ». Είδα ότι η αδελφή αποδεχόταν πράγματα από τον Θεό κι έκανε αυτοκριτική, και ντράπηκα βαθιά μέσα μου και ευχήθηκα να ανοίξει η γη να με καταπιεί. Μετά αυτό το περιστατικό, άρχισα να κάνω αυτοκριτική και συνειδητοποίησα ότι καταπίεζα και μείωνα τη Μο Χαν για να κερδίσω υπόληψη και θέση. Αργότερα, διάβασα τα λόγια του Θεού που εκθέτουν πώς οι αντίχριστοι καταπιέζουν και απομονώνουν όσους διαφωνούν μαζί τους για χάρη της θέσης, και κατανόησα κάπως τη διαφθορά που είχα αποκαλύψει.

Ο Παντοδύναμος Θεός λέει: «Η δημόσια καταπίεση των ανθρώπων, ο αποκλεισμός τους, οι επιθέσεις εναντίον τους και η έκθεση των προβλημάτων τους από τους αντίχριστους είναι όλα στοχευμένα. Χωρίς αμφιβολία, οι αντίχριστοι με αυτά τα μέσα θέλουν να στοχοποιήσουν όσους επιδιώκουν την αλήθεια και μπορούν να διακρίνουν τους ίδιους. Διαλύοντας αυτούς τους ανθρώπους, καταφέρνουν να ενισχύσουν τη δική τους θέση. Η φύση της επίθεσης απέναντι στους ανθρώπους και του αποκλεισμού τους με αυτόν τον τρόπο είναι κακόβουλη. Υπάρχει επιθετικότητα στη γλώσσα και στον τρόπο ομιλίας τους: έκθεση, καταδίκη, συκοφαντία και μοχθηρή λασπολογία. Μέχρι και που διαστρεβλώνουν τα γεγονότα: μιλάνε για θετικά πράγματα σαν να ήταν αρνητικά και για αρνητικά σαν να ήταν θετικά. Έτσι όπως κάνουν το άσπρο μαύρο και μπερδεύουν το σωστό με το λάθος, οι αντίχριστοι πετυχαίνουν τον στόχο τους να νικήσουν τους ανθρώπους και να καταστρέψουν το όνομά τους. Ποια νοοτροπία οδηγεί σ’ αυτήν την επίθεση και τον αποκλεισμό των διαφωνούντων; Τις περισσότερες φορές, αυτό το προκαλεί μια νοοτροπία ζήλειας. Σε μια φαύλη διάθεση, η ζήλια συνοδεύεται από μεγάλο μίσος· και ως αποτέλεσμα της ζήλιας τους, οι αντίχριστοι επιτίθενται στους ανθρώπους και τους αποκλείουν. Σε μια κατάσταση όπως αυτή, αν οι αντίχριστοι εκτεθούν, αν γίνει αναφορά εναντίον τους, αν χάσουν τη θέση τους και δεχτούν επίθεση, τότε, στο μυαλό τους, δεν πρόκειται να υποταχθούν ούτε να χαρούν γι’ αυτό, ενώ θα αναπτύξουν πιο εύκολα μια ισχυρή νοοτροπία εκδίκησης. Η εκδίκηση είναι ένα είδος νοοτροπίας και είναι επίσης ένα είδος διεφθαρμένης διάθεσης. Όταν οι αντίχριστοι διαπιστώνουν ότι κάποιος έκανε κάτι επιζήμιο γι’ αυτούς, ότι άλλοι είναι πιο ικανοί απ’ αυτούς ή ότι κάποιος κάνει καλύτερες ή πιο σοφές δηλώσεις και προτάσεις απ’ τις δικές τους, και ότι όλοι συμφωνούν μ’ αυτές, τότε νομίζουν ότι απειλείται η θέση τους, αναπτύσσεται στην καρδιά τους ζήλια και μίσος, και επιτίθενται και εκδικούνται. Οι αντίχριστοι, όταν παίρνουν εκδίκηση, γενικά χτυπάνε προληπτικά τον στόχο τους. Επιτίθενται προληπτικά στους ανθρώπους και τους τσακίζουν, έως ότου η άλλη πλευρά υποταχθεί. Μόνο τότε θεωρούν ότι έχουν εκτονωθεί. Ποιες άλλες εκδηλώσεις υπάρχουν για την επίθεση εναντίον των ανθρώπων και τον αποκλεισμό τους; (Η υποτίμηση των άλλων.) Η υποτίμηση των άλλων είναι ένας απ’ τους τρόπους εκδήλωσης· όσο καλή δουλειά κι αν κάνεις, οι αντίχριστοι και πάλι θα σε υποτιμήσουν ή θα σε καταδικάσουν, μέχρι που εσύ θα πέσεις στην αρνητικότητα και στην αδυναμία, και δεν θα μπορείς να σταθείς. Τότε θα είναι ικανοποιημένοι, γιατί θα έχουν πετύχει τον στόχο τους» («Ο Λόγος», τόμ. 4: «Εκθέτοντας τους αντίχριστους», Σημείο δεύτερο: Επιτίθενται και αποκλείουν τους διαφωνούντες). «Τι είδους διάθεση είναι αυτή, όταν ένα άτομο βλέπει κάποιον που είναι καλύτερος από αυτόν και προσπαθεί να τον υποβιβάσει, διαδίδοντας φήμες γι’ αυτόν ή επιστρατεύοντας βδελυρά μέσα για να τον κακολογήσει και να υπονομεύσει τη φήμη του —ακόμη και να τον ποδοπατήσει— προκειμένου να προστατεύσει τη θέση του στο μυαλό των ανθρώπων; Αυτό δεν είναι απλώς αλαζονεία και έπαρση, είναι η διάθεση του Σατανά, είναι κακόβουλη διάθεση. Το ότι το άτομο αυτό μπορεί να επιτεθεί και να αποξενώσει ανθρώπους που είναι καλύτεροι και ισχυρότεροι από αυτό είναι ύπουλο και μοχθηρό. Και το ότι δεν θα σταματήσει μπροστά σε τίποτα προκειμένου να υποβιβάσει κάποιους ανθρώπους δείχνει ότι έχει σε μεγάλο βαθμό τον διάβολο μέσα του! Ζώντας σύμφωνα με τη διάθεση του Σατανά, μπορεί να μειώνει τους ανθρώπους, να προσπαθεί να τους τη φέρει, να τους δυσκολεύει τα πράγματα. Δεν διαπράττει έτσι το κακό; Και ζώντας κατ’ αυτόν τον τρόπο, εξακολουθεί να πιστεύει ότι είναι εντάξει, ότι είναι καλός άνθρωπος —ωστόσο, όταν βλέπει κάποιον καλύτερο από αυτόν, είναι πιθανό να του κάνει τη ζωή δύσκολη, να τον ποδοπατά. Ποιο είναι το θέμα εδώ; Δεν είναι αδίστακτοι και ισχυρογνώμονες όσοι είναι ικανοί να διαπράττουν τέτοιου είδους κακές πράξεις; Τέτοιοι άνθρωποι σκέφτονται μόνο τα δικά τους συμφέροντα, εξετάζουν μόνο τα δικά τους συναισθήματα, και το μόνο που θέλουν είναι να επιτύχουν τις δικές τους επιθυμίες, φιλοδοξίες και στόχους. Δεν τους νοιάζει πόση ζημιά προκαλούν στο έργο της εκκλησίας και θα προτιμούσαν να θυσιάσουν τα συμφέροντα του οίκου του Θεού για να προστατεύσουν τη θέση τους στο μυαλό των ανθρώπων και τη φήμη τους. Δεν είναι αλαζονικοί και αυτάρεσκοι, εγωιστές και ποταποί οι άνθρωποι αυτοί; Τέτοιοι άνθρωποι δεν είναι μόνο αλαζονικοί και αυτάρεσκοι, είναι και εξαιρετικά εγωιστές και αχρείοι. Δεν λαμβάνουν καθόλου υπ’ όψη τους τις προθέσεις του Θεού. Τέτοιου είδους άνθρωποι έχουν θεοφοβούμενη καρδιά; Δεν έχουν καθόλου θεοφοβούμενη καρδιά. Γι’ αυτό ενεργούν ανεύθυνα και κάνουν ό,τι τους αρέσει, χωρίς καμία αίσθηση ενοχής, χωρίς κανέναν φόβο, χωρίς καμία νευρικότητα ή ανησυχία, και χωρίς να υπολογίζουν τις συνέπειες. Έτσι ενεργούν συχνά και έτσι συμπεριφέρονταν ανέκαθεν. Ποια είναι η φύση μιας τέτοιας συμπεριφοράς; Για να το θέσουμε ήπια, τέτοιοι άνθρωποι ζηλεύουν υπερβολικά και η επιθυμία τους για προσωπική φήμη και θέση είναι πολύ έντονη· είναι πολύ δόλιοι και ύπουλοι. Μιλώντας πιο σοβαρά, η ουσία του προβλήματος είναι ότι τέτοιοι άνθρωποι δεν έχουν καθόλου θεοφοβούμενη καρδιά. Δεν φοβούνται τον Θεό, πιστεύουν ότι οι ίδιοι είναι κάτι πολύ σπουδαίο και θεωρούν κάθε πτυχή του εαυτού τους ως υψηλότερη του Θεού και της αλήθειας. Μέσα τους, ο Θεός είναι ανάξιος αναφοράς και είναι ασήμαντος, και δεν κατέχει απολύτως καμία θέση στις καρδιές τους» («Ο Λόγος», τόμ. 3: «Οι συνομιλίες του Χριστού των Εσχάτων Ημερών», Οι πέντε προϋποθέσεις που πρέπει να πληρούνται για την είσοδο στον σωστό δρόμο της πίστης στον Θεό). Αφού διάβασα τα λόγια του Θεού, ένιωσα μεγάλο φόβο και αγωνία. Περνούσαν συνέχεια από το μυαλό μου σκηνές από τη συνεργασία μου με τη Μο Χαν. Όταν οι φωτογραφίες μου άρχισαν να φέρνουν αποτελέσματα και είδα ότι η επιβλέπουσα πρόσεχε περισσότερο εμένα, ένιωσα ότι έχω ταλέντο. Όταν ήρθε η ώρα να επιλέξουμε επικεφαλής της ομάδας, σκέφτηκα ότι θα επιλεγώ σίγουρα εγώ. Όταν, όμως, επιλέχθηκε η Μο Χαν, ένιωσα πολύ αρνητική και απογοητεύτηκα, και άρχισα να έχω συναισθήματα πικρίας και ζήλιας για τη Μο Χαν. Νόμιζα ότι μου είχε κλέψει τη δόξα. Για να κερδίσω ξανά τη θέση μου στα μάτια της επιβλέπουσας, προσπάθησα να βγάλω εκτός τη Μο Χαν. Είχα συχνά αντίθετη άποψη από εκείνη κι όταν έβρισκα ψεγάδια στις φωτογραφίες που είχε τραβήξει, τη γελοιοποιούσα και τη μείωνα για να υπονομεύσω τον ενθουσιασμό της. Όταν την είδα να περιορίζεται, χάρηκα μέσα μου κι ήλπιζα ότι θα βυθιστεί κι άλλο στην αρνητικότητα, ώστε η επιβλέπουσα να τη θεωρήσει άχρηστη και να εκτιμήσει εμένα ξανά. Όταν την είδα να τρέχει να ψάχνει τοποθεσίες για φωτογράφιση, φοβήθηκα ότι μπορεί να βγάλει κάποιες καλές λήψεις κι ότι η επικεφαλής θα την εκτιμήσει περισσότερο, οπότε της επιτέθηκα και την κατηγόρησα ότι επιδιώκει υπόληψη και θέση. Ακόμα και στις συναθροίσεις, δυσαρεστούμουν όταν η επιβλέπουσα συναναστρεφόταν περισσότερο μαζί της, οπότε τη μείωνα μπροστά στην επιβλέπουσα, και προσπαθούσα να δείξω στην επιβλέπουσα ότι δεν έχει αλήθεια-πραγματικότητα κι ότι δεν αγαπάει τους άλλους. Οι αδίστακτες προσπάθειές μου να καταπιέσω την αδελφή μου ήταν πραγματικά ποταπές και μοχθηρές! Σε τι διέφεραν αυτές οι κακές πράξεις μου από τον τρόπο που συμπεριφέρονται οι αντίχριστοι για να προστατεύσουν τη θέση τους; Από την αρχή της συνεργασίας μας, η Μο Χαν ήταν πάντα ανεκτική και υπομονετική μαζί μου. Τις περιόδους που η κατάστασή μου ήταν κακή, μοιραζόταν μαζί μου εμπειρίες της για να με καθοδηγήσει και να με βοηθήσει. Γνώριζε τις ελλείψεις της στον τεχνικό τομέα, μα προσπαθούσε να μάθει, και δούλευε σκληρά για να τραβήξει καλές φωτογραφίες. Όποιες κι αν ήταν οι δυσκολίες, όσο κουρασμένη κι αν ήταν στις εξωτερικές μας φωτογραφίσεις, σπάνια παραπονιόταν. Και στη ζωή-είσοδό της και στη στάση της απέναντι στα καθήκοντά της, ήταν καλύτερη από εμένα, κι η επιλογή της ως επικεφαλής της ομάδας ήταν απολύτως σύμφωνη με τις αρχές. Από ζήλια, όμως, εγώ την καταπίεζα συνεχώς και την απομόνωνα. Δεν είχα πραγματικά καθόλου ανθρώπινη φύση! Ο Θεός συναναστρέφεται και αναλύει τη διάθεση των αντίχριστων. Εγώ, όμως, δεν μπόρεσα να διακρίνω τον εαυτό μου και να κάνω αυτοκριτική, και συνέχισα να ακολουθώ τη διεφθαρμένη μου διάθεση και καταπίεζα την αδελφή μου. Δεν είχα καθόλου θεοφοβούμενη καρδιά. Πώς θα μπορούσε ο Θεός να μη νιώσει αηδία και απέχθεια με τις πράξεις μου; Όσο περισσότερο θυμόμουν τις αλληλεπιδράσεις μου με τη Μο Χαν, τόσο περισσότερο μετάνιωνα κι ένιωθα ενοχές. Μίσησα τον εαυτό μου που δεν επιδίωκα την αλήθεια και ακολουθούσα τη σατανική μου φύση και διέπραττα τόσο πολύ κακό.

Εκείνη την περίοδο, ένιωθα πολύ αποκαρδιωμένη. Κάθε φορά που σκεφτόμουν ότι είχα διαπράξει κακό και ότι βάδιζα στο μονοπάτι των αντίχριστων για χάρη της φήμης και της θέσης μου, μετάνιωνα βαθύτατα. Συχνά, μέσα στη νύχτα, κρυβόμουν κάτω από τα σκεπάσματα και έκλαιγα σιωπηλά. Δεν τολμούσα καν να ανοιχτώ στους αδελφούς και τις αδελφές, αφού φοβόμουν ότι αν τα μάθαιναν όλα αυτά, θα αηδίαζαν μαζί μου και θα με απέρριπταν. Ίσως, μάλιστα, να έχανα και την ευκαιρία μου να κάνω τα καθήκοντά μου. Δεν τολμούσα καν να προσευχηθώ στον Θεό, αφού ένιωθα ότι κάποια σαν εμένα θα είχε προκαλέσει εδώ και καιρό την αηδία και την απέχθεια του Θεού, κι άρα δεν θα άκουγε τις προσευχές μου. Βυθίστηκα, έτσι, σε μια κατάσταση ακραίας αρνητικότητας και πόνου.

Αργότερα, διάβασα ένα χωρίο από τα λόγια του Θεού που με συγκίνησε βαθιά. Ο Παντοδύναμος Θεός λέει: «Ανεξάρτητα από το πόσο θυμωμένος ήταν ο Θεός με τους κατοίκους της Νινευή, αμέσως μόλις εκείνοι κήρυξαν νηστεία, και ντύθηκαν εν σάκκω και σποδώ, η καρδιά Του άρχισε να μαλακώνει σταδιακά, κι Εκείνος άρχισε να αλλάζει γνώμη. Τη στιγμή προτού τους διακηρύξει ότι επρόκειτο να καταστρέψει την πόλη τους —τη στιγμή που προηγήθηκε της ομολογίας και της μετάνοιάς τους για τις αμαρτίες τους— ο Θεός εξακολουθούσε να είναι θυμωμένος μαζί τους. Μετά την εκτέλεση μιας σειράς από πράξεις μετανοίας, ο θυμός του Θεού για τον λαό της Νινευή μεταμορφώθηκε σταδιακά σε έλεος και ανεκτικότητα προς εκείνους. Δεν υπάρχει τίποτε αντιφατικό σχετικά με την ταυτόχρονη αποκάλυψη των δύο αυτών πτυχών της διάθεσης του Θεού στο ίδιο γεγονός. Πώς, λοιπόν, μπορεί κάποιος να κατανοήσει και να γνωρίσει αυτήν την έλλειψη αντιφατικότητας; Ο Θεός διατύπωσε και αποκάλυψε κάθε μία από τις δύο αυτές εκ διαμέτρου αντίθετες ουσίες, πριν και αφότου οι άνθρωποι της Νινευή μετανοούσαν, επιτρέποντας στους ανθρώπους να δουν ότι η ουσία του Θεού είναι αληθινή και απρόσβλητη. Ο Θεός χρησιμοποίησε τη στάση Του, για να πει στους ανθρώπους τα εξής: Δεν είναι ότι ο Θεός δεν ανέχεται τους ανθρώπους, ή ότι δεν θέλει να τους δείξει έλεος· αντίθετα, είναι ότι σπανίως μετανοούν πραγματικά απέναντι στον Θεό, και είναι σπάνιο να απομακρυνθούν πραγματικά οι άνθρωποι από τους κακούς τρόπους τους και να εγκαταλείψουν τη βία των χεριών τους. Με άλλα λόγια, όταν ο Θεός είναι θυμωμένος με τον άνθρωπο, ελπίζει ότι ο άνθρωπος θα είναι ικανός να μετανοήσει αληθινά και ελπίζει να δει την πραγματική μετάνοια του ανθρώπου, οπότε και θα συνεχίσει να παρέχει ελεύθερα το έλεος και την ανεκτικότητά Του σε αυτόν. Τούτο σημαίνει ότι η κακή διαγωγή του ανθρώπου επισύρει την οργή του Θεού, ενώ το έλεος και η ανεκτικότητά Του απονέμονται σε όσους ακούν τον Θεό και μετανοούν πραγματικά ενώπιόν Του, σε όσους μπορούν να απομακρυνθούν από τους κακούς τρόπους τους και μπορούν να εγκαταλείψουν τη βία των χεριών τους. Η στάση του Θεού αποκαλύφθηκε πολύ καθαρά στη μεταχείρισή Του προς τους κατοίκους της Νινευή: Το έλεος και η ανεκτικότητα του Θεού δεν είναι δύσκολο να επιτευχθούν, και αυτό που απαιτεί Εκείνος είναι η αληθινή μετάνοια του ανθρώπου. Όσο οι άνθρωποι απομακρύνονται από τους κακούς τους τρόπους και εγκαταλείπουν τη βία τους, ο Θεός αλλάζει τη γνώμη και τη στάση Του απέναντί τους» («Ο Λόγος», τόμ. 2: «Σχετικά με το να γνωρίζει κανείς τον Θεό», Ο ίδιος ο Θεός, ο μοναδικός Β΄). Όταν διάβασα αυτό το χωρίο από τα λόγια του Θεού, ένιωσα κάτι το απερίγραπτο. Ένιωσα το έλεος του Θεού προς εμένα. Ήταν λες και έβλεπα μια ακτίνα φωτός μέσα σε ένα σκοτεινό αδιέξοδο. Σκέφτηκα όλο το κακό που είχα κάνει για χάρη της υπόληψης και της θέσης, και ότι είχα πληγώσει την αδελφή μου. Ο Θεός, όμως, δεν με είχε εγκαταλείψει και συνέχιζε να με διαφωτίζει και να με καθοδηγεί με τα λόγια Του, και μου επέτρεπε να δω τα προβλήματα που είχα, και να καταλάβω ότι όταν αποκαλύπτομαι, δεν υπάρχει κανένας λόγος να παραιτούμαι από τον εαυτό μου και να γίνομαι αρνητική και αδύναμη. Το πιο σημαντικό πράγμα είναι η μετάνοια. Σκέφτηκα ότι οι κάτοικοι των Σοδόμων και της Νινευή είχαν διαπράξει και οι δύο τόσο κακό που ο Θεός έφτασε στο σημείο να τους καταστρέψει. Οι άνθρωποι, όμως, της Νινευή συνειδητοποίησαν ότι ο Θεός απεχθανόταν τόσο τις πράξεις τους που ήταν έτοιμος να τους καταστρέψει, και ήρθαν ενώπιον του Θεού και πρόλαβαν να μετανοήσουν και να εξομολογηθούν τις αμαρτίες τους. Επειδή μετάνιωσαν πραγματικά, έλαβαν το έλεος του Θεού. Είδα ότι μπορεί ο Θεός να μισεί τις κακές πράξεις των ανθρώπων, αλλά εξακολουθεί να τους φροντίζει και να δείχνει έλεος, και να τους δίνει κάθε ευκαιρία να μετανοήσουν. Ένιωσα βαθιά συγκινημένη. Ο Θεός αγαπά αληθινά τους ανθρώπους! Αναλογίστηκα τον σχεδόν έναν χρόνο που συνεργαζόμουν με τη Μο Χαν, κι είδα ότι πάντα τη ζήλευα και την έβγαζα εκτός, κι ότι δεν είχα κάνει ποτέ αυτοκριτική. Ήμουν πολύ αναίσθητη. Χωρίς την κρίση και την έκθεση των λόγων του Θεού, δεν θα είχα δει καθόλου τα προβλήματά μου, και θα συνέχιζα να ενεργώ σύμφωνα με τη σατανική μου φύση και θα διέπραττα κι άλλο κακό. Ο Θεός μάς προστατεύει και μας αγαπά μέσα από την κρίση και την παίδευσή Του! Με αυτό κατά νου, πήρα κουράγιο και προσευχήθηκα στον Θεό, κι είπα ότι ήμουν πρόθυμη να αντιμετωπίσω τα προβλήματα μέσα μου και να μετανοήσω σ’ Αυτόν.

Μετά από αυτό, διάβασα τα λόγια του Θεού: «Για τους αντίχριστους η φήμη και η θέση δεν αποτελούν κάποια επιπλέον απαίτηση ούτε, βέβαια, πράγματα εξωτερικά και όχι απαραίτητα γι’ αυτούς. Αποτελούν μέρος της φύσης των αντίχριστων, βρίσκονται στα κόκαλά τους, στο αίμα τους, τα έχουν έμφυτα. Οι αντίχριστοι δεν αδιαφορούν για το αν έχουν φήμη και θέση· δεν είναι αυτή η στάση τους. Τότε, ποια είναι η στάση τους; Η φήμη και η θέση είναι στενά συνδεδεμένες με την καθημερινότητά τους, με την καθημερινή κατάστασή τους, με όσα επιδιώκουν σε καθημερινή βάση. Και έτσι για τους αντίχριστους, η φήμη και η θέση είναι η ζωή τους. Όπως κι αν ζουν, σε όποιο περιβάλλον κι αν ζουν, ό,τι έργο κι αν κάνουν, ό,τι κι αν επιδιώκουν, όποιος κι αν είναι ο στόχος τους, όποια κι αν είναι η κατεύθυνση της ζωής τους, όλα περιστρέφονται γύρω από την απόκτηση καλής φήμης και υψηλής θέσης. Κι αυτός ο στόχος δεν αλλάζει· δεν μπορούν ποτέ να παραβλέψουν τέτοια πράγματα. Αυτό είναι το αληθινό πρόσωπο των αντίχριστων και η ουσία τους. Θα μπορούσες να τους τοποθετήσεις σ’ ένα αρχέγονο δάσος βαθιά μέσα στα βουνά, και πάλι δεν θα άφηναν στην άκρη την επιδίωξη της φήμης και της θέσης. Μπορείς να τους τοποθετήσεις μέσα σε οποιαδήποτε ομάδα ανθρώπων και το μόνο που μπορούν να σκεφτούν εξακολουθεί να είναι η φήμη και η θέση. Μολονότι και οι αντίχριστοι πιστεύουν στον Θεό, βλέπουν την επιδίωξη της φήμης και της θέσης ως ισοδύναμα με την πίστη στον Θεό και εξισώσουν αυτά τα δύο πράγματα. Δηλαδή, καθώς βαδίζουν στο μονοπάτι της πίστης στον Θεό, επιδιώκουν επίσης τη δική τους φήμη και θέση. Μπορεί να ειπωθεί πως στην καρδιά των αντίχριστων, η επιδίωξη της αλήθειας κατά την πίστη τους στον Θεό είναι η επιδίωξη της φήμης και της θέσης, και η επιδίωξη της φήμης και της θέσης είναι επίσης η επιδίωξη της αλήθειας· το να κερδίσει κανείς φήμη και θέση σημαίνει να κερδίσει την αλήθεια και ζωή. Αν νιώθουν ότι δεν έχουν φήμη, κέρδος ή θέση, ότι κανείς δεν τους θαυμάζει, δεν τους εκτιμά ούτε τους ακολουθεί, τότε απογοητεύονται πολύ, πιστεύουν ότι δεν υπάρχει λόγος ούτε αξία να πιστεύουν στον Θεό, και λένε στον εαυτό τους: “Μια τέτοια πίστη στον θεό είναι αποτυχία; Δεν έχω χάσει κάθε ελπίδα;” Συχνά υπολογίζουν τέτοια πράγματα μέσα τους. Υπολογίζουν πώς μπορούν να βρουν μια θέση στον οίκο του Θεού, πώς θα αποκτήσουν μια καλή φήμη στην εκκλησία, πώς μπορούν να κάνουν τους ανθρώπους να τους ακούνε όταν μιλάνε και να τους υποστηρίζουν όταν ενεργούν, πώς να τους κάνουν να τους ακολουθούν όπου κι αν είναι και πώς η δική τους φωνή μπορεί να ασκεί επιρροή στην εκκλησία και οι ίδιοι να έχουν φήμη, κέρδος και θέση· σε αυτά τα πράγματα εστιάζουν κατά βάθος. Αυτά επιδιώκουν τέτοιοι άνθρωποι. Γιατί σκέφτονται πάντοτε τέτοια πράγματα; Αφού διαβάσουν τα λόγια του Θεού, αφού ακούσουν κηρύγματα, όντως δεν τα καταλαβαίνουν όλα αυτά, όντως δεν μπορούν να τα διακρίνουν όλα αυτά; Όντως τα λόγια του Θεού και η αλήθεια δεν είναι σε θέση να αλλάξουν τις αντιλήψεις, τις ιδέες και τις γνώμες τους; Επ’ ουδενί δεν ισχύει αυτό. Το πρόβλημα βρίσκεται μέσα τους κι οφείλεται εξ ολοκλήρου στο ότι δεν αγαπούν την αλήθεια, επειδή, μέσα τους, αποστρέφονται την αλήθεια και, ως εκ τούτου, είναι παντελώς μη δεκτικοί στην αλήθεια —κάτι το οποίο καθορίζεται από τη φύση-ουσία τους» [«Ο Λόγος», τόμ. 4: «Εκθέτοντας τους αντίχριστους», Σημείο ένατο (Μέρος τρίτο)]. Ο Θεός λέει ότι όλα όσα κάνουν οι αντίχριστοι είναι για την υπόληψη και τη θέση, και ότι εκτιμούν αυτά τα πράγματα σαν να ήταν η ίδια τους η ζωή. Είναι αδίστακτοι όταν παλεύουν για θέση, χωρίς να τους νοιάζει αν βλάψουν τα συμφέροντα του οίκου του Θεού. Αναλογίστηκα τη δική μου στάση απέναντι στην υπόληψη και τη θέση μου. Δεν ήταν ίδια μ’ εκείνη των αντίχριστων; Από τότε που το φωτογραφικό μου καθήκον έφερε κάποια μικρά αποτελέσματα και κέρδισα την εκτίμηση της επιβλέπουσας, θεωρούσα ότι ήμουν εξαιρετική και απολάμβανα την εκτίμηση και των άλλων. Για να μη χάσω την καλή εικόνα που είχε για μένα η επικεφαλής, θεωρούσα ότι άξιζε ο κόπος και οι κακουχίες που υπέμενα στο καθήκον μου, λες και ο θαυμασμός των άλλων ήταν για μένα το παν. Όταν είδα την επιβλέπουσα να επιλέγει τη Μο Χαν ως επικεφαλής της ομάδας, ένιωσα ότι μου έκλεψε τη θέση που είχα εγώ στην καρδιά των άλλων. Ένιωσα αφόρητο πόνο. Όταν έχασα την εκτίμηση των άλλων ήταν σαν να χάνω την ίδια μου τη ζωή. Παρέλυσα εντελώς. Για να κερδίσω ξανά την εκτίμηση της επιβλέπουσας, γελοιοποιούσα, απομόνωνα και καταπίεζα τη Μο Χαν. Όχι μόνο διέπραξα κακό, πλήγωσα την αδελφή μου και καθυστέρησα το έργο της εκκλησίας, αλλά βυθίστηκα στο σκοτάδι και υπέφερα τρομερά. Ο λόγος που τα έκανα όλα αυτά ήταν επειδή επιδίωκα συνεχώς υπόληψη και θέση. Ζούσα σύμφωνα με τα σατανικά δηλητήρια «Σε όλο το σύμπαν, μόνο εγώ είμαι ο υπέρτατος κυρίαρχος», και «Μπορεί να υπάρχει μόνο ένα κυρίαρχο αρσενικό», και ήθελα να ξεχωρίζω μόνο εγώ. Όταν είδα την επιβλέπουσα να προσέχει παραπάνω την αδελφή μου, ζήλεψα και ένιωσα πικρία. Τη θεωρούσα μάλιστα εχθρό και δεν την άντεχα. Βάδιζα στο μονοπάτι ενός αντίχριστου! Είδα ότι η υπόληψη και το κέρδος είναι αόρατα δεσμά που περνά ο Σατανάς στους ανθρώπους. Είναι εργαλεία με τα οποία διαφθείρει και κάνει κακό στους ανθρώπους. Χωρίς την έκθεση και την κρίση των λόγων του Θεού που αφύπνησαν τη μουδιασμένη μου καρδιά, θα ζούσα ακόμα σύμφωνα με τη διεφθαρμένη μου διάθεση, και αν συνέχιζα έτσι, αργά ή γρήγορα, θα πρόσβαλλα τη διάθεση του Θεού και θα διέπρατα κάθε είδους κακό, και τελικά ο Θεός θα με απέκλειε και θα με τιμωρούσε.

Αργότερα, διάβασα ένα χωρίο από τα λόγια του Θεού: «Αν οι άνθρωποι επιδιώκουν μόνο τη φήμη, το κέρδος και τη θέση —αν επιδιώκουν μόνο τα δικά τους συμφέροντα— τότε δεν θα κερδίσουν ποτέ την αλήθεια και ζωή, και τελικά, θα είναι αυτοί που θα υποστούν απώλεια. Ο Θεός σώζει εκείνους που επιδιώκουν την αλήθεια. Αν δεν αποδεχτείς την αλήθεια και δεν είσαι ικανός να αναλογιστείς και να γνωρίσεις τη δική σου διεφθαρμένη διάθεση, τότε δεν θα μετανοήσεις πραγματικά και δεν θα έχεις ζωή-είσοδο. Η αποδοχή της αλήθειας και η αυτογνωσία είναι το μονοπάτι προς την ανάπτυξη στη ζωή και την επίτευξη της σωτηρίας, είναι η ευκαιρία να προσέλθεις ενώπιον του Θεού για να δεχτείς την εξονυχιστική εξέτασή Του, την κρίση και την παίδευσή Του, και να κερδίσεις την αλήθεια και ζωή. Αν παραιτηθείς από την επιδίωξη της αλήθειας για χάρη της επιδίωξης της φήμης, του κέρδους και της θέσης, καθώς και των δικών σου συμφερόντων, αυτό ισοδυναμεί με παραίτηση από την ευκαιρία να δεχτείς την κρίση και την παίδευση του Θεού, και να επιτύχεις σωτηρία. Επιλέγεις τη φήμη, το κέρδος και τη θέση, και τα δικά σου συμφέροντα, αλλά αυτό που εγκαταλείπεις είναι η αλήθεια, και αυτό που χάνεις είναι η ζωή και η ευκαιρία να σωθείς. Ποιο έχει μεγαλύτερη σημασία; Αν επιλέξεις τα δικά σου συμφέροντα και παραιτηθείς από την αλήθεια, δεν είναι ανόητο αυτό; Για να το θέσω με λαϊκούς όρους, υφίστασαι τεράστια απώλεια, για χάρη μικρού κέρδους. Η φήμη, το κέρδος, η θέση, τα χρήματα και τα συμφέροντα είναι όλα προσωρινά, είναι όλα εφήμερα, ενώ η αλήθεια και ζωή είναι αιώνιες και αμετάβλητες. Αν οι άνθρωποι διορθώσουν τις διεφθαρμένες διαθέσεις που τους κάνουν να επιδιώκουν τη φήμη, το κέρδος και τη θέση, τότε έχουν ελπίδα να επιτύχουν τη σωτηρία. Επιπλέον, οι αλήθειες που αποκτούν οι άνθρωποι είναι αιώνιες· ο Σατανάς δεν μπορεί να πάρει τις αλήθειες αυτές από τους ανθρώπους, ούτε μπορεί κανένας άλλος. Παραιτείσαι από τα συμφέροντά σου, αλλά αυτό που κερδίζεις είναι η αλήθεια και η σωτηρία· τα αποτελέσματα αυτά είναι δικά σου, και τα κερδίζεις εσύ ο ίδιος. Εάν οι άνθρωποι επιλέξουν να κάνουν την αλήθεια πράξη, τότε παρόλο που έχουν απωλέσει τα συμφέροντά τους, κερδίζουν τη σωτηρία από τον Θεό και την αιώνια ζωή. Αυτοί οι άνθρωποι είναι οι πιο έξυπνοι. Εάν οι άνθρωποι εγκαταλείπουν την αλήθεια για χάρη των συμφερόντων τους, τότε χάνουν τη ζωή και τη σωτηρία από τον Θεό· αυτοί οι άνθρωποι είναι οι πιο ανόητοι» («Ο Λόγος», τόμ. 3: «Οι συνομιλίες του Χριστού των Εσχάτων Ημερών», Η γνώση της διάθεσης κάποιου είναι το θεμέλιο της αλλαγής της). Αφού διάβασα τα λόγια του Θεού, κατάλαβα ότι η απόκτηση φήμης, κέρδους και θέσης είναι κάτι το προσωρινό, και ότι μόνο η αλήθεια είναι αιώνια. Για να κερδίσουμε την έγκριση του Θεού, πρέπει να αναζητούμε τις προθέσεις Του σε όσα μας συμβαίνουν και να φερόμαστε σύμφωνα με τις απαιτήσεις Του, ξεχνώντας τα προσωπικά μας συμφέροντα. Έτσι έχει περισσότερη αξία η ζωή μας. Σκέφτηκα τον Ιώβ, ο οποίος, παρά την επιφανή θέση και το κύρος του, δεν έμεινε κολλημένος στη θέση του. Όταν κατείχε υψηλή θέση και τον θαύμαζαν οι άλλοι, δεν ενέδιδε σε απολαύσεις, αλλά συνέχιζε να έχει φόβο Θεού και να αποφεύγει το κακό. Όταν τον δοκίμασε ο Θεός, κι έχασε τη θέση του, τα παιδιά του και όλα τα υπάρχοντά του, κάθισε πάνω στις στάχτες και συνέχισε να εξυμνεί τη δικαιοσύνη του Θεού. Δεν τον ένοιαζε τι γνώμη ή τι άποψη είχαν οι άλλοι για εκείνον. Αντίθετα, υποτάχθηκε στις περιστάσεις που διευθέτησε ο Θεός για εκείνον. Μέσα από τις πράξεις του, ο Ιώβ έδειξε τη σωστή ομοιότητα πρέπει να βιώνει κάθε δημιουργημένο ον. Έκανα αυτοκριτική κι είδα ότι είχα κερδίσει προσωρινά τον θαυμασμό των άλλων, επειδή είχα κάποιες τεχνικές δεξιότητες κι επειδή είχα τραβήξει μερικές καλές φωτογραφίες, γι’ αυτό είχα ξεχάσει το πόστο και τη θέση μου. Νόμιζα ότι ήμουν εξαιρετική κι ότι έπρεπε οι άλλοι να με θεωρούν σημαντική. Όταν είδα τους άλλους να με ξεπερνούν, ζήλεψα και ένιωσα πικρία. Μάλιστα έκανα κακό και πλήγωσα άλλους. Σε σχέση με τον Ιώβ, εγώ ήμουν εντελώς παράλογη και ξεδιάντροπη!

Λίγο αργότερα, η αδελφή Ζανγκ Νούο μεταφέρθηκε στην ομάδα μας. Μετά από λίγο καιρό, επιλέχθηκε επικεφαλής της ομάδας. Όταν είδα ότι οι αδελφές γύρω μου συμβουλεύονταν τη Ζανγκ Νούο για πράγματα που δεν είχαν κατανοήσει στο έργο τους, και ότι μερικές φορές η επιβλέπουσα επαινούσε τη Ζανγκ Νούο για το αίσθημα φορτίου που είχε στα καθήκοντά της και για την επιμέλεια με την οποία μελετούσε τεχνικές δεξιότητες, στενοχωρήθηκα κι απογοητεύτηκα. Παλιότερα, η επιβλέπουσα εκτιμούσε εμένα περισσότερο. Τώρα, όμως, που ήταν εδώ η Ζανγκ Νούο, εγώ φαινόμουν κατώτερή της. Μια μέρα, ενώ καθόμουν στον υπολογιστή μου, αναλογίστηκα όλα όσα είχα αποκαλύψει. Γιατί ταράχτηκα που είδα τη Ζανγκ Νούο να διακρίνεται; Γιατί απογοητεύτηκα που τη θαύμαζαν οι αδελφές γύρω μου; Δεν έφταιγε, άραγε, που επηρέασε την υπόληψη και τη θέση μου; Προσευχήθηκα, λοιπόν, στον Θεό: «Παντοδύναμε Θεέ, άρχισα πάλι να θέλω να ανταγωνιστώ. Δεν θέλω να με δεσμεύει και να με περιορίζει πια η υπόληψη και η θέση μου. Θέλω μόνο να κάνω καλά το καθήκον μου, όποια άποψη κι αν έχουν οι άλλοι για μένα. Σε παρακαλώ, προστάτεψε την καρδιά μου». Μετά, διάβασα ένα χωρίο από τα λόγια του Θεού: «Αν κάποιος άλλος είναι καλύτερος από σένα και κατανοεί την αλήθεια περισσότερο από σένα, τότε θα πρέπει να μάθεις από εκείνον. Δεν είναι αυτό καλό πράγμα; Αυτό είναι κάτι που θα πρέπει να τους χαροποιεί όλους. Πάρτε για παράδειγμα τον Ιώβ, αυτόν τον άνθρωπο που έζησε ανάμεσα στους πιστούς του Θεού στην ανθρώπινη ιστορία. Ήταν αυτό κάτι θαυμάσιο που συνέβη στα έξι χιλιάδες χρόνια του έργου διαχείρισης του Θεού, ή ήταν κάτι ελεεινό; (Ήταν κάτι θαυμάσιο.) Ήταν κάτι θαυμάσιο. Τι στάση θα έπρεπε να υιοθετήσετε απέναντι σε αυτό το ζήτημα; Ποια οπτική θα έπρεπε να έχετε; Θα έπρεπε να χαίρεστε για τον Θεό και να Τον εξυμνείτε, να εξυμνείτε τη δύναμη του Θεού, να εξυμνείτε το γεγονός ότι δοξάστηκε ο Θεός. Αυτό ήταν καλό πράγμα» [«Ο Λόγος», τόμ. 4: «Εκθέτοντας τους αντίχριστους», Σημείο έβδομο: Είναι μοχθηροί, ύπουλοι και δόλιοι (Μέρος πρώτο)]. Τα λόγια του Θεού τα ξεκαθάρισαν ξαφνικά όλα. Πράγματι, όταν οι αδελφοί και οι αδελφές βελτιώνουν τα αποτελέσματα στα καθήκοντά τους, δεν φαίνεται ότι αποδίδει καρπούς το έργο του Θεού στους ανθρώπους; Αυτό είναι κάτι που παρηγορεί την καρδιά του Θεού. Είναι κάτι καλό! Δεν έπρεπε πια να είμαι δέσμια της διεφθαρμένης μου διάθεσης και να είμαι εχθρική απέναντι στον Θεό. Την επόμενη μέρα, πήρα την πρωτοβουλία να μιλήσω στη Ζανγκ Νούο για την κατάστασή μου. Αφού το έκανα αυτό, ένιωσα ένα σπουδαίο αίσθημα απελευθέρωσης μέσα μου, και η σχέση μας έγινε πολύ πιο στενή. Αργότερα, η επιβλέπουσα έλεγε μερικές φορές ότι οι τεχνικές δεξιότητες της Ζανγκ Νούο βελτιώνονταν γρήγορα κι ότι είχε τη δυναμική να καλλιεργηθεί. Όταν έβλεπα την επιβλέπουσα να τη θεωρεί τόσο σημαντική, απογοητευόμουν μερικές φορές, αλλά δεν πονούσα πια όπως πριν. Αντίθετα, εστίασα στο να μάθω από εκείνη και να αντλήσω διδάγματα από τα δυνατά της σημεία. Όταν ασκήθηκα έτσι, ένιωσα πολύ πιο χαλαρή και απελευθερώθηκα μέσα μου. Με τη βοήθειά της, βελτιώθηκαν κάπως κι οι δικές μου τεχνικές δεξιότητες.

Η εμπειρία της αποκάλυψής μου ήταν οδυνηρή, αλλά και πολύτιμη, κι είμαι πραγματικά ευγνώμων στον Θεό που διευθέτησε αυτές τις συνθήκες για μένα. Οι αλλαγές που κατάφερα να κάνω οφείλονται εξ ολοκλήρου στην αγάπη του Θεού!