Στο λύκειο, έκανα μαθήματα χορού, και έχω κάποια εμπειρία στον χορό. Εκτός αυτού, μου αρέσει πολύ να χορεύω. Όταν η εκκλησία κανόνισε να κάνω χορευτικό καθήκον, χάρηκα πολύ. Θεώρησα πως με τις βάσεις που είχα, ήταν βέβαιο πως θα το μάθαινα εύκολα. Αποδέχτηκα αυτό το καθήκον χωρίς δισταγμό. Όταν κάναμε εξάσκηση, μπορούσα να κάνω όλες τις κινήσεις με ευκολία, οπότε νόμιζα πως ήμουν καλύτερος χορευτής από τους αδελφούς και τις αδελφές μου. Μερικές φορές, οι αδελφοί και οι αδελφές μου έκαναν προτάσεις, κι έλεγαν πως εγώ έκανα διαφορετικές κινήσεις και πως θα έπρεπε να συγχρονιζόμαστε. Τις αποδεχόμουν μόνο επιφανειακά. Μέσα μου, θεωρούσα πως οι κινήσεις μου ήταν πιο σωστές από τις δικές τους και δεν ήθελα να τους ακούσω. Αργότερα, όταν οι επόπτες έλεγξαν ένα δείγμα βίντεο που είχαμε φτιάξει, ανέφεραν κι εκείνοι πως οι κινήσεις μας ήταν ασυντόνιστες και θα έπρεπε να είναι συγχρονισμένες. Είπαν, όμως, και ότι οι χορευτικές μου κινήσεις στο ρεφρέν ήταν πολύ καλές, και πως οι άλλοι αδελφοί και οι αδελφές μπορούσαν να μάθουν από μένα. Μου ζήτησαν, επίσης, να τους διδάξω χορό. Όταν το άκουσα αυτό, χάρηκα πολύ και πείστηκα ακόμη περισσότερο πως ήμουν ο καλύτερος χορευτής ανάμεσά τους. Είχα μεγάλη εμπειρία, και μπορούσα να τους καθοδηγήσω και να τους κατευθύνω στον χορό. Όταν τους μάθαινα χορευτικές κινήσεις, έπρεπε να κάνουν εξάσκηση ξανά και ξανά ώσπου να φτάσουν στο επίπεδό μου, αφού οι κινήσεις μου είχαν μεγάλο εύρος και ήταν πιο δυναμικές. Αυτό τους δυσκόλευε πολύ. Εκείνη την ώρα, δεν έκανα αυτοκριτική ούτε προσάρμοσα το πλάνο χορού ώστε να γίνει πιο κατάλληλο. Αντ’ αυτού, το μόνο που σκέφτηκα ήταν πως ήμουν υπέροχος και οι χορευτικές κινήσεις μου ήταν το κάτι άλλο. Την επόμενη μέρα, όταν συνεχίσαμε την εξάσκηση, είχαμε διαφορετικές απόψεις για τις κινήσεις των ποδιών. Δεν ήθελα να τις κάνω όπως πρότειναν εκείνοι, επειδή θεωρούσα πως οι δικές τους δεν ήταν ωραίες. Συνέχισα να τους διδάσκω να εξασκούνται σύμφωνα με τις δικές μου ιδέες.

Αργότερα, η αδελφή Νταϊάν είπε πως οι κινήσεις που έκανα με τα χέρια ήταν υπερβολικές και όχι πολύ ευσεβείς, και μου ζήτησε να μειώσω το εύρος των κινήσεών μου. Συμφώνησαν μαζί της κι άλλοι αδελφοί και αδελφές, αλλά εγώ δεν το δέχτηκα. Θεωρούσα πως οι κινήσεις μου ήταν σωστές. Ωστόσο, ανησυχούσα πως, αν δεν δεχόμουν την πρότασή τους, μπορεί να έλεγαν πως ήμουν πολύ αλαζόνας. Τότε μόνο προσπάθησα να μειώσω το εύρος των κινήσεων που έκανα με τα χέρια. Όταν ξαναείδαμε το δείγμα του βίντεο χορού, διαπίστωσα πως οι κινήσεις μας δεν ήταν πανομοιότυπες. Το εύρος των δικών μου ήταν ακόμα πολύ μεγαλύτερο από το δικό τους. Πίστευα πως χόρευα καλύτερα από εκείνους και πως έκανα πιο σωστές κινήσεις. Αφού, νωρίτερα, οι επόπτες με είχαν επαινέσει για τις καλές κινήσεις μου, αν δεν έκαναν τις ίδιες, αυτό ήταν σίγουρα δικό τους πρόβλημα. Μερικές φορές, αν και ενεργούσα όπως πρότειναν εκείνοι, δεν θεωρούσα όμορφες τις κινήσεις τους. Στην πραγματικότητα, κάθε φορά που διαφωνούσα στα κρυφά με τις προτάσεις τους και δεν μπορούσα να συνεργαστώ καλά μαζί τους, ένιωθα μεγάλο πόνο μέσα μου. Ήμουν πολύ κουρασμένος και δεν μπορούσα να νιώσω την παρουσία του Θεού μαζί μου. Επίσης, έχασα το πάθος που είχα για το καθήκον μου. Άρχισα να συλλογίζομαι: «Γιατί πονάει η καρδιά μου κάθε φορά που χορεύω μαζί τους; Κάνω το καθήκον μου σύμφωνα με την πρόθεση του Θεού;» Δεν ήθελα να συνεχίσω έτσι, οπότε προσευχήθηκα στον Θεό και Τον ικέτευσα να με διαφωτίσει ώστε να αναλογιστώ τα προβλήματά μου.

Μια μέρα, κατά τη διάρκεια των πνευματικών ασκήσεών μου, διάβασα ένα χωρίο των λόγων του Θεού που με συγκίνησε βαθιά. Ο Παντοδύναμος Θεός λέει: «Μην προσπαθείς να επιδεικνύεσαι συνέχεια, να λες πάντα μεγαλοστομίες, να ενεργείς μόνος σου. Θα πρέπει να μάθεις πώς να συνεργάζεσαι με τους άλλους και να επικεντρωθείς περισσότερο στο να ακούς τις προτάσεις των άλλων και να ανακαλύπτεις τα προτερήματά τους. Με αυτόν τον τρόπο, διευκολύνεται η αρμονική συνεργασία. Αν προσπαθείς πάντα να επιδεικνύεσαι και να έχεις τον τελικό λόγο, δεν συνεργάζεσαι αρμονικά. Τι κάνεις; Προκαλείς αναστάτωση και υπονομεύεις τους άλλους. Το να προκαλείς αναστάτωση και να υπονομεύεις τους άλλους είναι σαν να παίζεις τον ρόλο του Σατανά· δεν είναι εκτέλεση του καθήκοντος. Αν κάνεις πάντα πράγματα που προκαλούν αναστάτωση και υπονομεύουν τους άλλους, τότε όση προσπάθεια κι αν καταβάλεις ή όση φροντίδα κι αν προσφέρεις, ο Θεός δεν θα το θυμηθεί. Μπορεί να µην έχεις µεγάλη δύναµη, αλλά αν είσαι ικανός να συνεργαστείς µε άλλους και αν είσαι σε θέση να δεχτείς τις κατάλληλες υποδείξεις, και αν έχεις τα σωστά κίνητρα και µπορείς να προστατεύσεις το έργο του οίκου του Θεού, τότε είσαι το σωστό άτοµο. […] Εάν δεν καταλαβαίνεις την αλήθεια, τότε πρέπει να μάθεις να υπακούς. Αν κάποιος καταλαβαίνει την αλήθεια ή μιλάει σύμφωνα μ’ αυτήν, τότε πρέπει να το αποδεχθείς και να υπακούσεις. Σε καμία περίπτωση δεν πρέπει να κάνεις πράγματα που αναστατώνουν ή υπονομεύουν, και δεν πρέπει να ενεργείς αυθαίρετα και μονόπλευρα. Με αυτόν τον τρόπο, δεν θα κάνεις κακό. Πρέπει να θυμάσαι το εξής: η εκτέλεση του καθήκοντός σου δεν σημαίνει ότι ασχολείσαι με τις δικές σου επιχειρηματικές δραστηριότητες ή τη δική σου διοίκηση. Δεν είναι προσωπικό σου έργο, είναι έργο της εκκλησίας, κι εσύ συνεισφέρεις μόνο με τις δυνάμεις που έχεις. Αυτό που επιτελείς στο έργο διαχείρισης του Θεού δεν είναι παρά μικρό μέρος της συνεργασίας του ανθρώπου. Ο ρόλος σου είναι απλώς ένας δευτερεύων ρόλος σε κάποια γωνία. Αυτή είναι η ευθύνη που φέρεις. Θα πρέπει να έχεις αυτήν τη λογική μέσα σου. Έτσι, ανεξάρτητα από το πόσα άτομα εκτελούν μαζί τα καθήκοντά τους ή από τις δυσκολίες που αντιμετωπίζουν, το πρώτο πράγμα που πρέπει να κάνουν όλοι είναι να προσευχηθούν στον Θεό και να συναναστραφούν μαζί, να αναζητήσουν την αλήθεια και μετά να καθορίσουν ποιες είναι οι αρχές της άσκησης. Όταν εκτελέσουν τα καθήκοντά τους μ’ αυτόν τον τρόπο, θα έχουν ένα μονοπάτι άσκησης» («Ο Λόγος», τόμ. 3: «Οι συνομιλίες του Χριστού των Εσχάτων Ημερών», Η σωστή εκπλήρωση του καθήκοντος απαιτεί αρμονική συνεργασία). Όταν διάβασα τα λόγια του Θεού, κατάλαβα πως, αν θέλουμε να κάνουμε καλά τα καθήκοντά μας, πρέπει να μάθουμε πώς να συνεργαζόμαστε με τους αδελφούς και τις αδελφές μας, και να μαθαίνουμε ο ένας από τα προτερήματα του άλλου για να αντισταθμίζουμε τις αδυναμίες μας. Μόνο έτσι θα συμβαδίζουμε με την πρόθεση του Θεού. Αν θέλουμε συνεχώς να είμαστε προσκολλημένοι στις δικές μας ιδέες, αυτό θα επηρεάσει το έργο και θα προκαλέσει απέχθεια στον Θεό. Αναλογίστηκα, επίσης, πως δεν συνεργαζόμουν αρμονικά με τους αδελφούς και τις αδελφές μου επειδή θεωρούσα πως είχα μεγαλύτερη εμπειρία και χόρευα καλύτερα απ’ αυτούς, κι έτσι εκείνοι θα έπρεπε να προσαρμόσουν τις κινήσεις τους στις δικές μου. Όταν οι αδελφοί και οι αδελφές με συμβούλευαν πως οι κινήσεις μου ήταν υπερβολικές, ένιωθα αντίσταση και δεν ήθελα ν’ ακολουθήσω τις προτάσεις τους. Αν και έβλεπα πως το εύρος των κινήσεών μου ήταν πράγματι πολύ μεγάλο, εξακολουθούσα να μη θέλω να αλλάξω. Μερικές φορές, συμφωνούσα με τις προτάσεις τους, αλλά δεν ένιωθα άνετα γι’ αυτό μέσα μου. Εξακολουθούσα να πιστεύω πως οι κινήσεις μου ήταν καλύτερες, και έμενα προσκολλημένος στις δικές μου ιδέες. Αυτό είχε ως αποτέλεσμα να είμαστε ασυντόνιστοι και να μη συγχρονιζόμαστε. Είδα πως ήμουν πολύ αλαζόνας και πως πίστευα διαρκώς ότι οι κινήσεις μου ήταν σωστές. Στην πραγματικότητα, οι κινήσεις μου ήταν όντως υπερβολικές και δεν έδειχναν καθόλου όμορφες. Επιπλέον, επειδή οι κινήσεις μου δεν συντονίζονταν με τις κινήσεις των άλλων, επηρεάστηκε η αρμονικότητα του συνόλου των κινήσεων, καθώς και τα αποτελέσματα του χορού. Αυτό δημιούργησε αναστάτωση. Ο Θεός είπε: «Θα πρέπει να μάθεις πώς να συνεργάζεσαι με τους άλλους και να επικεντρωθείς περισσότερο στο να ακούς τις προτάσεις των άλλων και να ανακαλύπτεις τα προτερήματά τους. Με αυτόν τον τρόπο, διευκολύνεται η αρμονική συνεργασία». Στην πραγματικότητα, όλοι οι αδελφοί και οι αδελφές μου είχαν κάποια προτερήματα. Κάποιοι έκαναν πολύ ομαλές και φυσικές κινήσεις με το κεφάλι, ενώ οι δικές μου αντίστοιχες κινήσεις ήταν άκαμπτες, σαν ρομποτικές. Επίσης, οι κινήσεις τους, αν και δεν είχαν μεγάλο εύρος, φαίνονταν πολύ φινετσάτες. Συνειδητοποίησα πως, όταν μου έκαναν ξανά προτάσεις, έπρεπε να τις δεχτώ, και να κάνω ό,τι μπορώ για να ακολουθήσω τις κινήσεις που πρότειναν. Αν είχα διαφορετική άποψη, μπορούσα να το δηλώσω και να το συζητήσω με τους αδελφούς και τις αδελφές μου, και μπορούσαμε να συνεργαστούμε για να κάνουμε συγχρονισμένες και σωστές κινήσεις, και να χορεύουμε καλά για να δοξάζουμε τον Θεό και να καταθέτουμε μαρτυρία σ’ Αυτόν.

Μια φορά, οι αδελφοί και οι αδελφές είπαν πως κουνούσα υπερβολικά τους ώμους και το κεφάλι μου, πως έπρεπε να κάνω προσαρμογές, και πως χρειαζόταν προσαρμογή και η κίνηση της μέσης μου. Κατ’ αρχάς, δεν μπορούσα να το αποδεχτώ τελείως. Νόμιζα πως οι κινήσεις μου ήταν σωστές. Ωστόσο, όταν είδα πως όλοι κουνούσαν το κεφάλι διαφορετικά απ’ ό,τι εγώ, σκέφτηκα πως ίσως να είχαν τελικά δίκιο. Έτσι, προσπάθησα να το δεχτώ. Μερικές φορές, κατάφερνα να κάνω καλά τις κινήσεις. Άλλες, όμως, ξανακυλούσα στις παλιές μου συνήθειες. Όταν με κοιτούσαν, σκεφτόμουν: «Πώς γίνεται να έχω καλύτερες βάσεις στον χορό απ’ αυτούς, αλλά να είμαι εγώ αυτός που πρέπει να δουλεύει σκληρά για να αλλάξει τις κινήσεις του»; Ένιωθα πολύ αδύναμος και αισθανόμουν αμήχανα. Θυμήθηκα τα εξής λόγια του Θεού: «Θα πρέπει να μάθεις πώς να συνεργάζεσαι με τους άλλους και να επικεντρωθείς περισσότερο στο να ακούς τις προτάσεις των άλλων και να ανακαλύπτεις τα προτερήματά τους. Με αυτόν τον τρόπο, διευκολύνεται η αρμονική συνεργασία. Αν προσπαθείς πάντα να επιδεικνύεσαι και να έχεις τον τελικό λόγο, δεν συνεργάζεσαι αρμονικά» («Ο Λόγος», τόμ. 3: «Οι συνομιλίες του Χριστού των Εσχάτων Ημερών», Η σωστή εκπλήρωση του καθήκοντος απαιτεί αρμονική συνεργασία). Τα λόγια του Θεού με έκαναν να καταλάβω πως έπρεπε να επικεντρώνομαι περισσότερο στο να μαθαίνω από τα προτερήματα των άλλων και να δέχομαι τις προτάσεις τους. Εφόσον όλοι είπαν πως οι κινήσεις μου δεν ήταν καλές, έπρεπε να βάλω τα δυνατά μου να τις αλλάξω. Αν και δεν είναι εύκολο να κάνω καλά αυτές τις κινήσεις, πρέπει να κάνω ό,τι μπορώ ώστε οι κινήσεις μας να είναι συγχρονισμένες. Επιπλέον, το να δέχομαι τις προτάσεις των άλλων δεν θα με βοηθήσει μόνο να χορεύω καλά για να δοξάζω τον Θεό, αλλά μπορεί και να διορθώσει τη διεφθαρμένη διάθεσή μου και να με βοηθήσει να αποφύγω την αλαζονεία και την αυταρέσκεια. Εκείνο το βράδυ, όταν τελείωσε η ομαδική εξάσκηση, συνέχισα να εξασκούμαι μόνος. Όταν εξασκηθήκαμε πάλι στον χορό την επόμενη μέρα, είπαν ότι οι κινήσεις μου ήταν λίγο καλύτερες. Αν και δεν ήταν ακόμα ιδανικές, είχαν παρουσιάσει κάποια βελτίωση. Δεν μπορώ να χορεύω σύμφωνα με τις δικές μου προτιμήσεις. Πρέπει να λαμβάνω υπόψη αν οι κινήσεις μας είναι συντονισμένες ή όχι. Κι αυτό επειδή, ακόμη κι αν ένας από εμάς χορεύει πολύ καλά, αλλά χορεύει διαφορετικά από τους άλλους, οι κινήσεις μας δεν θα φαίνονται όμορφες και προσεγμένες, και δεν θα πετύχουν καλά αποτελέσματα. Αργότερα, οι επόπτες παρακολούθησαν το χορευτικό βίντεο που είχαμε φτιάξει και είπαν ότι οι κινήσεις μας είχαν βελτιωθεί. Ήξερα πως αυτό οφειλόταν στην ηγεσία του Θεού και ήταν, επίσης, το αποτέλεσμα που επιτεύχθηκε μέσω της αρμονικής συνεργασίας μας.

Μια μέρα, διάβασα κάποια λόγια του Θεού σε μια συνάθροιση, τα οποία μου έδωσαν μια νέα κατανόηση της διεφθαρμένης διάθεσής μου. Ο Παντοδύναμος Θεός λέει: «Ο Σατανάς έχει διαφθείρει τόσο τους ανθρώπους ώστε έχουν όλοι σατανική φύση και αλαζονική διάθεση· ακόμη κι οι ανόητοι και οι ηλίθιοι είναι αλαζόνες και θεωρούν τον εαυτό τους καλύτερο απ’ τους άλλους, και δεν τους υπακούν. Η ανθρωπότητα είναι σαφέστατα πολύ βαθιά διεφθαρμένη και δυσκολεύεται πολύ να υποταχθεί στον Θεό. Οι άνθρωποι απ’ την αλαζονεία και την αυταρέσκειά τους έχουν χάσει κάθε λογική· δεν υπακούν σε κανέναν· ακόμη κι αν οι άλλοι λένε κάτι σωστό και αληθινό, δεν τους υπακούν. Εξαιτίας της αλαζονείας τους, οι άνθρωποι τολμούν να κρίνουν τον Θεό, να Τον καταδικάζουν και να Του αντιστέκονται. Πώς διορθώνεται, λοιπόν, μια αλαζονική διάθεση; Μπορεί να διορθωθεί με λίγη αυτοσυγκράτηση από μέρους του ανθρώπου; Μπορεί να επιλυθεί απλώς αν την αναγνωρίσει κανείς και την παραδεχτεί; Σε καμία περίπτωση. Μόνο με έναν τρόπο διορθώνεται μια αλαζονική διάθεση: Με το να αποδεχτεί κανείς την κρίση και την παίδευση του Θεού. Μόνο όσοι μπορέσουν να αποδεχτούν την αλήθεια μπορούν να αποβάλουν σιγά-σιγά την αλαζονική τους διάθεση· όσοι δεν αποδέχονται την αλήθεια δεν θα μπορέσουν ποτέ να τη διορθώσουν. Βλέπω πολλούς ανθρώπους που, όταν δείχνουν στο καθήκον τους να έχουν κάποιο ταλέντο, το παίρνουν πάνω τους. Όταν παρουσιάζουν κάποιες ικανότητες, τις θεωρούν πολύ εντυπωσιακές, και έπειτα επαναπαύονται σ’ αυτές και δεν ωθούν τον εαυτό τους παραπέρα. Δεν ακούνε τους άλλους ό,τι κι αν λένε, γιατί νομίζουν ότι αυτά τα ελάχιστα που διαθέτουν είναι η αλήθεια και ότι οι ίδιοι είναι ανώτεροι. Τι διάθεση είναι αυτή; Αλαζονική διάθεση. Τους λείπει η λογική. Μπορεί ένας άνθρωπος με αλαζονική διάθεση να εκτελέσει καλά το καθήκον του; Μπορεί να υποτάσσεται στον Θεό και να Τον ακολουθεί μέχρι τέλους; Ακόμη πιο δύσκολα. Για να διορθώσει μια αλαζονική διάθεση, πρέπει να μάθει πώς να βιώνει το έργο του Θεού, την κρίση και την παίδευσή Του ενώ εκτελεί το καθήκον του. Μόνο έτσι θα γνωρίσει πραγματικά τον εαυτό του. Ο μόνος τρόπος για να γνωρίσεις στ’ αλήθεια τη φύση-ουσία σου είναι να δεις καθαρά τη διεφθαρμένη ουσία σου, να δεις καθαρά την αιτία της αλαζονείας σου, και μετά να τη διακρίνεις και την αναλύσεις. Πρέπει να ανασύρεις κάθε τι διεφθαρμένο που έχεις μέσα σου, να τα συγκρίνεις όλα και να τα γνωρίσεις με βάση την αλήθεια, και τότε θα μάθεις τι είσαι: Δεν είσαι μόνο γεμάτος με μια διεφθαρμένη διάθεση, και δεν σου λείπει απλώς η λογική και η υποταγή· θα δεις ότι σου λείπουν πάρα πολλά πράγματα, ότι δεν κατέχεις καθόλου την αλήθεια-πραγματικότητα, θα δεις πόσο αξιολύπητος είσαι. Και τότε πια δεν θα είναι δυνατόν να είσαι αλαζόνας. Αν δεν αναλύσεις και δεν γνωρίσεις έτσι τον εαυτό σου, τότε, όταν εκτελείς το καθήκον σου, δεν θα γνωρίζεις τη θέση σου στο σύμπαν. Θα θεωρείς τον εαυτό σου σπουδαίο στα πάντα, θα θεωρείς τους άλλους κακούς στα πάντα και ότι μόνο εσύ είσαι ο καλύτερος. Τότε, θα κάνεις συνέχεια επίδειξη, για να σε θαυμάζουν και να σε λατρεύουν οι άλλοι. Αυτό σημαίνει ότι δεν έχεις καθόλου αυτογνωσία. Κάποιοι άνθρωποι κάνουν συνεχώς επίδειξη. Όταν οι άλλοι το βρίσκουν αυτό δυσάρεστο, τους επικρίνουν και τους λένε αλαζόνες. Αλλά εκείνοι δεν το αποδέχονται· συνεχίζουν να πιστεύουν ότι είναι ταλαντούχοι και επιδέξιοι. Τι διάθεση είναι αυτή; Είναι υπερβολικά αλαζόνες και αυτάρεσκοι. Είναι οι τόσο αλαζόνες και αυτάρεσκοι άνθρωποι ικανοί να διψάνε για την αλήθεια; Μπορούν να επιδιώξουν την αλήθεια; Αν δεν μπορέσουν ποτέ να γνωρίσουν τον εαυτό τους και δεν αποβάλλουν τη διεφθαρμένη τους διάθεση, τότε μπορούν να επιτελέσουν καλά το καθήκον τους; Σε καμία περίπτωση» («Ο Λόγος», τόμ. 3: «Οι συνομιλίες του Χριστού των Εσχάτων Ημερών», Η γνώση της διάθεσης κάποιου είναι το θεμέλιο της αλλαγής της). Όταν διάβασα τα λόγια του Θεού, κατάλαβα πως η διεφθαρμένη διάθεση που έχει κανείς τον κάνει να πιστεύει διαρκώς πως έχει δίκιο και πως είναι ανώτερος των άλλων. Έτσι, είναι πολύ δύσκολο να υποταχθεί στον Θεό και να δεχτεί τις προτάσεις των άλλων. Όταν ένας άνθρωπος έχει κάποια χαρίσματα ή κάποιες δεξιότητες σε ορισμένους τομείς, θεωρεί πως είναι καλύτερος και πιο γνώστης από τους άλλους, εργάζεται σύμφωνα με τις δικές του ιδέες και δυσκολεύεται να συνεργαστεί με τους άλλους. Ακόμη κι αν οι προτάσεις που διατυπώνουν οι άλλοι συμβαδίζουν με τις αρχές, εκείνος δεν θέλει να τις υιοθετήσει. Έτσι ακριβώς ήταν η συμπεριφορά μου. Πίστευα πως είχα εμπειρία στον χορό, κι έτσι οι άλλοι έπρεπε να μαθαίνουν από τις κινήσεις μου. Συγκεκριμένα, όταν οι επόπτες είπαν πως χόρευα καλά, απέκτησα ακόμα μεγαλύτερη ιδέα για τον εαυτό μου. Όταν οι αδελφοί και οι αδελφές μού έκαναν προτάσεις, δεν τις άκουγα προσεκτικά ούτε ήθελα να τις δοκιμάσω στην πράξη για να βελτιωθώ. Αν και αυτά που έλεγαν οι αδελφοί και οι αδελφές μου ήταν σωστά, και ήταν ξεκάθαρο πως οι κινήσεις μου δεν ήταν ίδιες ούτε ήταν συγχρονισμένες με όλων των άλλων, και πάλι δεν ήθελα να τα δεχτώ ούτε ήθελα να αλλάξω. Σκεφτόμουν: «Γιατί να σας ακούσω; Είμαι καλύτερος χορευτής από εσάς. Εγώ θα έπρεπε να σας καθοδηγώ». Όταν οι αδελφοί και οι αδελφές ήθελαν να εξασκηθώ επανειλημμένα σε ένα χορευτικό βήμα, δεν ήθελα να το δεχτώ, και ένιωθα σαν να μου έκαναν μάθημα. Δεν ήταν άκρως αλαζονική η συμπεριφορά μου; Χορεύουμε μαζί χάρη στην κυριαρχία και τη διευθέτηση του Θεού, ώστε να συνεργαζόμαστε καλά και να κάνουμε καλά το καθήκον μας. Ωστόσο, εγώ ήμουν αλαζόνας και αυτάρεσκος: Πάντα χόρευα με τον δικό μου τρόπο και δεν δεχόμουν τις προτάσεις των άλλων, με αποτέλεσμα να μην υπάρχει καλή συνεργασία μεταξύ των αδελφών και να καθυστερήσει και η πρόοδος του χορού. Στην πραγματικότητα, οι χορευτικές κινήσεις που είχα μάθει στον έξω κόσμο δεν ήταν αρχές ή πρότυπα. Κάποιες κινήσεις ήταν υπερβολικές και όχι πολύ ευσεβείς: Δεν μπορούσαν να πετύχουν το αποτέλεσμα της κατάθεσης μαρτυρίας στον Θεό. Είμαι πιστός στον Θεό, και θα πρέπει οι κινήσεις μου να είναι αξιοπρεπείς και σωστές. Χορεύω για να δοξάσω τον Θεό, και για να νιώσουν οι θεατές ευχαρίστηση στην καρδιά τους και να μπορέσουν να δοξάσουν τον Θεό μαζί μου. Δεν γινόταν να συνεχίσω να είμαι αλαζόνας και να μένω προσκολλημένος στις ιδέες μου. Έπρεπε να υποταχθώ στις απαιτήσεις του οίκου του Θεού και να εγκαταλείψω τον εαυτό μου, πετυχαίνοντας μια αρμονική συνεργασία με τους αδελφούς και τις αδελφές μου.

Αργότερα, διάβασα ένα χωρίο των λόγων του Θεού: «Πιστεύετε ότι είναι κανένας τέλειος; Όσο δυνατοί κι αν είναι οι άνθρωποι, όσο ικανοί και ταλαντούχοι κι αν είναι, και πάλι τέλειοι δεν είναι. Ο κόσμος πρέπει να το καταλάβει αυτό, είναι γεγονός, και είναι και η στάση που θα πρέπει να έχουν οι άνθρωποι ώστε να προσεγγίσουν σωστά τα δικά τους πλεονεκτήματα και προτερήματα ή ελαττώματα· τέτοιον ορθολογισμό πρέπει να διαθέτουν οι άνθρωποι. Αν έχεις τέτοιον ορθολογισμό, μπορείς να αντιμετωπίσεις σωστά τα προτερήματά σου και τις αδυναμίες σου, καθώς και των άλλων, κι αυτό θα σου επιτρέψει να συνεργάζεσαι αρμονικά μαζί τους. Εάν έχεις κατανοήσει αυτήν την πτυχή της αλήθειας και μπορείς να εισέλθεις σ’ αυτήν την πτυχή της αλήθειας-πραγματικότητας, τότε μπορείς και συνεννοείσαι αρμονικά με τους αδελφούς και τις αδελφές σου, αντλώντας από τα προτερήματά τους για να αντισταθμίσεις τυχόν αδυναμίες σου. Με αυτόν τον τρόπο, ό,τι καθήκον κι αν εκτελείς, ό,τι κι αν κάνεις, θα βελτιώνεσαι συνεχώς σε αυτό και θα έχεις την ευλογία του Θεού» («Ο Λόγος», τόμ. 3: «Οι συνομιλίες του Χριστού των Εσχάτων Ημερών», Μέρος τρίτο). Από τα λόγια του Θεού, κατάλαβα πως όποιες δεξιότητες κι αν διαθέτουμε ή όποια εμπειρία κι αν έχουμε σε έναν συγκεκριμένο τομέα, αυτό δεν σημαίνει πως δεν θα κάνουμε λάθη ούτε σημαίνει πως είμαστε τέλειοι. Όλοι κάνουν λάθη και όλοι έχουν ελαττώματα. Γι’ αυτό, προτού μπορέσουμε να κάνουμε καλά το καθήκον μας, απαιτείται να μαθαίνουμε ο ένας από τα προτερήματα του άλλου για να αντισταθμίζουμε τις αδυναμίες μας. Στο παρελθόν, δεν συνεργαζόμουν καλά με τους αδελφούς και τις αδελφές μου καθώς κάναμε εξάσκηση. Είχα πολύ αλαζονική διάθεση και πάντα θεωρούσα πως ήμουν καλύτερος. Δεν έπαιρνα στα σοβαρά τις προτάσεις τους, με αποτέλεσμα οι χορευτικές μου κινήσεις να μη συντονίζονται ποτέ με τις δικές τους. Χωρίς την έκθεση των λόγων του Θεού και την καθοδήγηση των αδελφών μου, δεν θα είχα κατανοήσει τον εαυτό μου και θα γινόμουν ακόμη πιο αλαζόνας. Πρέπει να μαθαίνω από τους αδελφούς και τις αδελφές μου. Θα πρέπει να μαθαίνω από τα προτερήματά τους, ώστε να αντισταθμίζω τις αδυναμίες μου και να βοηθάμε ο ένας τον άλλον. Μόνο έτσι μπορούμε να κάνουμε καλά το καθήκον μας. Αργότερα, καθώς χορεύαμε, οι αδελφοί και οι αδελφές μου επισήμαναν κάποια προβλήματα που είχα. Για παράδειγμα, οι κινήσεις μου ήταν πολύ γρήγορες και ο ρυθμός μου διέφερε από τον δικό τους. Πρότειναν να τον επιβραδύνω λίγο, ώστε να συντονιστώ μαζί τους. Όταν άκουσα αυτές τις προτάσεις, αν και δεν μου άρεσαν, δεν ήθελα να μείνω προσκολλημένος στις ιδέες μου, όπως έκανα παλιά. Πρέπει να εργάζομαι αρμονικά με τους αδελφούς και τις αδελφές μου, και να δέχομαι τις προτάσεις τους. Όταν ασκήθηκα έτσι, οι κινήσεις μου ήταν καλύτερες από πριν, συντονίστηκα μαζί τους και βελτιώθηκε ο χορός μου.

Μέσα από αυτήν την εμπειρία, έμαθα πώς να συνεργάζομαι σωστά με τους αδελφούς και τις αδελφές μου, και κατανόησα λιγάκι τη διεφθαρμένη διάθεσή μου. Το ότι μπόρεσα να αποκτήσω αυτήν τη μικρή κατανόηση και να σημειώσω αυτήν τη μικρή αλλαγή είναι ένα αποτέλεσμα που επιτεύχθηκε μέσα από τα λόγια του Θεού. Είμαι πολύ ευγνώμων στον Θεό!