Από τη Γου Ναν, Κίνα

Τον Μάιο του 2023, με επέλεξαν επικεφαλής της εκκλησίας. Επειδή σκεφτόμουν πως επικεφαλής σημαίνει υπεύθυνος για όλες τις πτυχές του έργου, καθώς και ότι δεν είχα υπάρξει ποτέ επικεφαλής και δεν γνώριζα διάφορα αντικείμενα του έργου, αναρωτιόμουν πόση προσπάθεια θα χρειαζόταν για να κάνω καλά αυτήν τη δουλειά και τι τίμημα θα έπρεπε να πληρώσω. Σκέφτηκα να βρω μια δικαιολογία για να αρνηθώ τον συγκεκριμένο ρόλο, όμως οι αδελφοί και οι αδελφές είχαν επιλέξει εμένα και δεν θα είχε καμία λογική να βρω δικαιολογίες και να αρνηθώ. Έχοντας αυτό κατά νου, δεν είπα τίποτε άλλο. Είδα ότι η αδελφή συνεργάτιδά μου, η Τσεν Τζινγκ, ήταν πολλά χρόνια επικεφαλής και ήταν εξοικειωμένη με όλες τις πτυχές του έργου. Έτσι, όποτε είχα απορίες, τη ρωτούσα κι εκείνη μου έλεγε πώς να χειριστώ τα διάφορα πράγματα. Ένιωθα πολύ τυχερή που είχα τη βοήθειά της. Προηγουμένως, όταν έκανα έργο με μεμονωμένες εργασίες, ήμουν η κύρια δύναμη και έπρεπε να ανησυχώ για όλα εγώ. Πλέον, όμως, εφόσον η Τσεν Τζινγκ συνεργαζόταν μαζί μου, εκείνη χειριζόταν και έλυνε τα δύσκολα και περίπλοκα προβλήματα, οπότε εγώ απλώς ακολουθούσα το παράδειγμά της και τη βοηθούσα. Παρόλο που υπήρχε αρκετός εργασιακός φόρτος, έχοντας δίπλα μου την Τσεν Τζινγκ, δεν ένιωθα να δυσκολεύομαι ιδιαίτερα. Η Τσεν Τζινγκ ήταν υπεύθυνη για περισσότερο έργο από εμένα, και κάποιες φορές έβλεπα ότι πελάγωνε και σκεφτόμουν: «Αφού δεν είμαι εξοικειωμένη με το έργο για το οποίο είναι υπεύθυνη η Τσεν Τζινγκ, δεν μπορώ να τη βοηθήσω και, ούτως ή άλλως, είναι πολύ καιρό επικεφαλής. Όσοι μπορούν να κάνουν περισσότερο έργο πρέπει να κάνουν περισσότερο!» Έτσι, όποτε η Τσεν Τζινγκ συναντούσε δυσκολίες στο έργο της, σπάνια έλεγα τη γνώμη μου και, ουσιαστικά, δεν ασχολιόμουν με τα θέματα.

Μια μέρα του Αυγούστου, η Τσεν Τζινγκ ξαφνικά πήρε προαγωγή. Όταν άκουσα ότι η Τσεν Τζινγκ επρόκειτο να μετατεθεί, αμέσως ένιωσα πίεση. Εκπαιδευόμουν μόλις λίγους μήνες και υπήρχαν πολλά πράγματα που δεν ήξερα πώς να χειριστώ. Όσο η Τσεν Τζινγκ ήταν στο πλάι μου, μπορούσα να της κάνω ερωτήσεις όταν αντιμετώπιζα δυσκολίες. Αν έφευγε, όμως, πώς θα μπορούσα να επωμιστώ αυτές τις ευθύνες; Δεν ήθελα να φύγει η Τσεν Τζινγκ, όμως οι ανώτεροι επικεφαλής είχαν ήδη κάνει τις διευθετήσεις, επομένως όφειλα να το αποδεχθώ. Όμως, με τη σκέψη ότι θα έπρεπε να διαχειριστώ μόνη μου όλο το έργο, πελάγωσα και έπεσα πολύ ψυχολογικά. Σκεφτόμουν: «Δεν έχω αντιληφθεί το έργο για το οποίο ήταν υπεύθυνη η Τσεν Τζινγκ και θα πρέπει να εξοικειωθώ από την αρχή με τα πάντα. Πόσο θα πρέπει να υποφέρω; Τι είδους τίμημα θα πρέπει να πληρώσω;» Ένιωθα πολύ καταπιεσμένη. Από τότε που έφυγε η Τσεν Τζινγκ, έπρεπε να υποβάλλω εγώ αναφορές για το έργο, αλλά επειδή ούτε είχα ρωτήσει σχετικά ούτε είχα ασχοληθεί ιδιαίτερα με πολλές από τις εργασίες όσο ήταν εκεί η Τσεν Τζινγκ, δεν ήμουν εξοικειωμένη με αυτές τις εργασίες και έπρεπε να αφιερώσω πολύ χρόνο για να τις μάθω και να τις κάνω κτήμα μου. Ένιωθα σωματικά εξαντλημένη και ακόμη πιο κουρασμένη πνευματικά, και δεν μπορούσα παρά να νιώθω αντίσταση και δυσαρέσκεια απέναντι στους ανώτερους επικεφαλής. Σκεφτόμουν: «Γιατί δεν βλέπετε τα πράγματα από τη δική μου σκοπιά; Πρώτη φορά γίνομαι επικεφαλής και έχω εκπαιδευτεί λίγο καιρό μόνο, οπότε δεν μπορώ να κάνω αυτό το καθήκον ανεξάρτητα. Η Τσεν Τζινγκ ήταν πολλά χρόνια επικεφαλής και τα κατάφερνε μια χαρά σε όλες τις πτυχές του έργου. Γιατί τη μεταθέσατε και με αφήσατε εδώ ολομόναχη;» Όσο περισσότερο το σκεφτόμουν τόσο περισσότερο πόνο και καταπίεση ένιωθα. Δυσκολευόμουν ν’ ανασάνω, σαν να είχα μια βαριά πέτρα πάνω στο στήθος μου. Συνειδητοποίησα ότι ήθελα να ικανοποιήσω τη σάρκα μου, κι έτσι προσευχήθηκα μέσα μου στον Θεό, ζητώντας Του να με διαφωτίσει και να με καθοδηγήσει για να αποκτήσω αυτογνωσία και να υποταχθώ.

Σε μία από τις πνευματικές ασκήσεις μου, διάβασα τα λόγια του Θεού: «Όταν οι αντίχριστοι έρχονται αντιμέτωποι με τα λόγια του Χριστού, τις εντολές Του ή τις αρχές πάνω στις οποίες συναναστρέφεται, και μόλις όλα αυτά τούς προκαλέσουν δυσκολίες ή απαιτήσουν από αυτούς να υποφέρουν ή να πληρώσουν κάποιο τίμημα, η πρώτη τους αντίδραση είναι η αντίσταση κι η άρνηση, ενώ μέσα τους νιώθουν αποστροφή. Όταν, όμως, προκύπτουν πράγματα που είναι πρόθυμοι να κάνουν ή που τους ωφελούν, τότε δεν έχουν την ίδια στάση. Στους αντίχριστους αρέσει να απολαμβάνουν τις ανέσεις και να ξεχωρίζουν· όταν, όμως, καλούνται να αντιμετωπίσουν τα βάσανα της σάρκας, την ανάγκη να πληρώσουν κάποιο τίμημα ή ακόμα και το ρίσκο να προσβάλουν τους άλλους, ενθουσιάζονται και το αποδέχονται με προθυμία και χαρά; Άραγε υποτάσσονται απόλυτα τότε; Ούτε κατά διάνοια· υιοθετούν μια στάση απόλυτης ανυπακοής και απειθαρχίας. Όταν άνθρωποι όπως οι αντίχριστοι έρχονται αντιμέτωποι με όσα δεν θέλουν να κάνουν, όσα δεν συμβαδίζουν με τις προτιμήσεις, τα γούστα ή τα προσωπικά τους συμφέροντα, τότε υιοθετούν απέναντι στον Χριστό μια στάση απόλυτης άρνησης και αντίστασης, χωρίς ίχνος υποταγής» [«Ο Λόγος», τόμ. 4: «Εκθέτοντας τους αντίχριστους», Σημείο δέκατο: Περιφρονούν την αλήθεια, παραβιάζουν απροκάλυπτα τις αρχές και αψηφούν τις διευθετήσεις του οίκου του Θεού (Μέρος τέταρτο)]. Ο Θεός εκθέτει το γεγονός ότι οι αντίχριστοι αντιμετωπίζουν τις καταστάσεις που ενορχηστρώνει και διευθετεί Εκείνος σύμφωνα με τις προτιμήσεις και τις επιθυμίες τους, λαμβάνοντας πάντα υπόψη το αν ωφελεί τη σάρκα τους, και αποδέχονται και υποτάσσονται μόνο σε ό,τι τους προσφέρει κάποιο πλεονέκτημα. Αν μια κατάσταση δεν τους ωφελεί ή τους προκαλεί ταλαιπωρία, δεν μπορούν να υποταχθούν, ενώ φτάνουν ακόμα και στο σημείο να διαμαρτύρονται, να νιώθουν αντίσταση και να εκφράζουν παράπονα απέναντι στον Θεό. Συμπεριφερόμουν ακριβώς όπως οι αντίχριστοι: Στα καθήκοντά μου, νοιαζόμουν πρώτα μόνο για τα σαρκικά συμφέροντά μου. Όταν συνεργαζόμουν με την Τσεν Τζινγκ, εκείνη χειριζόταν και έλυνε όλες τις δυσκολίες, οπότε εγώ δεν χρειαζόταν να καταβάλλω μεγάλη προσπάθεια και μπορούσα να αποδέχομαι και να υποτάσσομαι. Αφότου η Τσεν Τζινγκ πήρε προαγωγή και ήμουν αναγκασμένη να διαχειρίζομαι μόνη μου το έργο της εκκλησίας, έπρεπε πραγματικά να υποφέρω και να πληρώνω ένα τίμημα σε όλες τις πτυχές του έργου, οπότε δεν μπορούσα να υποταχθώ. Δεν ήθελα να φύγει η Τσεν Τζινγκ, και παραπονιόμουν ότι οι επικεφαλής δεν έδειχναν συμπόνια για τις δυσκολίες μου. Αν και έδειχνα πολύ απασχολημένη με τα καθήκοντά μου, η καρδιά μου ήταν γεμάτη αντίσταση και παράπονα, και ένιωθα διαρκώς ότι η πίεση της εκτέλεσης αυτού του καθήκοντος ήταν πολύ μεγάλη. Καθώς αναλογιζόμουν τη μετάθεση της Τσεν Τζινγκ από τους ανώτερους επικεφαλής με βάση τις ανάγκες του έργου της εκκλησίας, συνειδητοποίησα ότι αυτή η διευθέτηση συμφωνούσε με τις αρχές, όμως εγώ ένιωθα αντίσταση και δυσαρέσκεια. Αυτό ήταν έλλειψη υποταγής στην αλήθεια και αντίσταση στον Θεό.

Κατόπιν, σκέφτηκα ότι ήταν πάνω από τρεις μήνες που έκανα τα ηγετικά καθήκοντά μου, αλλά ακόμη δεν μπορούσα να κατανοήσω το έργο που απαιτείται από έναν επικεφαλής εκκλησίας. Αφήνοντας κατά μέρος το έργο για το οποίο ήταν υπεύθυνη η Τσεν Τζινγκ, ούτε το έργο για το οποίο ήμουν εγώ υπεύθυνη δεν καταλάβαινα πλήρως. Τους αμέσως προηγούμενους μήνες, ζούσα σε μια κατάσταση στην οποία ενέδιδα στην άνεση και πορευόμουν όπως όπως, χωρίς ιδιαίτερη κατανόηση. Διάβασα τα λόγια του Θεού σχετικά με την κατάστασή μου: «Αν οι άνθρωποι επιδιώκουν τη σωματική άνεση και ευτυχία και δεν θέλουν να υποφέρουν, τότε ακόμη και λίγη σωματική ταλαιπωρία και λίγη εξάντληση ή λίγο περισσότερη ταλαιπωρία σε σχέση με τους άλλους θα τους κάνει να νιώσουν καταπιεσμένοι. Αυτή είναι μία από τις αιτίες της καταπίεσης. Αν οι άνθρωποι δεν θεωρούν πως η λίγη σωματική ταλαιπωρία είναι μεγάλο θέμα και δεν επιδιώκουν τη σωματική άνεση, αλλά επιδιώκουν την αλήθεια και επιζητούν να εκπληρώσουν τα καθήκοντά τους για να ικανοποιήσουν τον Θεό, τότε δεν θα νιώθουν συχνά σωματική ταλαιπωρία. Ακόμη κι αν νιώθουν κάποιες φορές κάπως πολυάσχολοι, κουρασμένοι ή εξουθενωμένοι, αφού κοιμηθούν λιγάκι και ξυπνήσουν αναζωογονημένοι, θα συνεχίσουν το έργο τους. Θα επικεντρώνονται στα καθήκοντα και το έργο τους· δεν θα θεωρούν τη λιγοστή σωματική κόπωση σημαντικό ζήτημα. Ωστόσο, όταν προκύπτει κάποιο πρόβλημα στον τρόπο σκέψης των ανθρώπων και επιδιώκουν συνεχώς τη σωματική άνεση, κάθε φορά που το φυσικό τους σώμα αδικείται λιγάκι ή δεν μπορεί να βρει ικανοποίηση, θα γεννιούνται μέσα τους αρνητικά συναισθήματα» [«Ο Λόγος», τόμ. 6: «Σχετικά με την επιδίωξη της αλήθειας», Πώς να επιδιώκει κανείς την αλήθεια (5)]. «Ανεξάρτητα από το έργο που τους δίνεται —είτε είναι σημαντικό είτε συνηθισμένο, δύσκολο ή απλό— είναι πάντα επιπόλαιοι και ύπουλοι και πάντα τεμπελιάζουν. Όταν προκύπτουν προβλήματα, προσπαθούν να επιρρίψουν την ευθύνη γι’ αυτά σε άλλους, ενώ οι ίδιοι δεν αναλαμβάνουν καμία ευθύνη και θέλουν να συνεχίσουν να ζουν την παρασιτική τους ζωή. Δεν είναι άχρηστα σκουπίδια; Στην κοινωνία, ποιος δεν χρειάζεται να είναι αυτάρκης για να βγάζει τα προς το ζην του; Όταν ένα άτομο ενηλικιωθεί, πρέπει να φροντίζει τον εαυτό του. Οι γονείς του έχουν εκπληρώσει την ευθύνη τους. Ακόμη κι αν οι γονείς του ήταν πρόθυμοι να τον υποστηρίξουν, θα ένιωθε άβολα. Οφείλει να μπορεί να συνειδητοποιήσει πως οι γονείς του έχουν ολοκληρώσει την αποστολή τους —τον μεγάλωσαν— και είναι ένας αρτιμελής ενήλικας που θα πρέπει να μπορεί να ζει ανεξάρτητα. Αυτή δεν είναι η ελάχιστη λογική που οφείλει να έχει ένας ενήλικας; Εάν κάποιος έχει όντως λογική, δεν θα μπορούσε να συνεχίσει ποτέ να απομυζά τους γονείς του, θα φοβόταν την κοροϊδία των άλλων, την ταπείνωση. Έχει, λοιπόν, λογική ένας άνθρωπος που αγαπά τις ανέσεις και μισεί τη δουλειά; (Όχι.) Θέλει διαρκώς κάτι άνευ ανταλλάγματος· δεν θέλει ποτέ να εκπληρώνει καμία ευθύνη, εύχεται να έπεφταν καλούδια από τον ουρανό κατευθείαν στο στόμα του, θέλει πάντα να του παρέχουν τρία πλήρη γεύματα την ημέρα, κάποιον να τον σερβίρει και να απολαμβάνει καλό φαγητό και ποτό χωρίς να κάνει το παραμικρό έργο. Δεν είναι αυτή η νοοτροπία του παράσιτου; Και οι άνθρωποι που είναι παράσιτα έχουν συνείδηση και λογική; Έχουν ακεραιότητα και αξιοπρέπεια; Σε καμία περίπτωση. Είναι όλοι εντελώς ανεπρόκοποι χαραμοφάηδες, όλοι κτήνη χωρίς συνείδηση ή λογική. Κανένας από αυτούς δεν είναι κατάλληλος να παραμένει στον οίκο του Θεού» [«Ο Λόγος», τόμ. 5: «Οι ευθύνες των επικεφαλής και των εργατών», Οι ευθύνες των επικεφαλής και των εργατών (8)]. Ο Θεός λέει ότι ένας άνθρωπος με κανονική λογική, όταν ενηλικιώνεται και μπορεί να είναι ανεξάρτητος, θα πρέπει να μπορεί να ζει από τη δική του δουλειά. Όποιος, όμως, αγαπάει την ευκολία και μισεί τη δουλειά, ακόμη κι αν μπορεί να τα βγάλει πέρα μόνος του, δεν θα είναι διατεθειμένος να εργαστεί και θα ζει εις βάρος των γονιών του. Τέτοιοι άνθρωποι είναι σαν παράσιτα. Δεν έχουν ούτε ακεραιότητα ούτε αξιοπρέπεια και δεν τους αξίζει να ζουν. Συμπεριφερόμουν ακριβώς σαν κι εκείνους τους ανθρώπους που ζουν εις βάρος των γονιών τους, όπως εκθέτει ο Θεός. Όταν εργαζόμουν μαζί με την Τσεν Τζινγκ, δεν προσπαθούσα καθόλου να βελτιωθώ και βασιζόμουν σ’ εκείνη για τα πάντα. Όποτε προέκυπταν δυσκολίες και προβλήματα στο έργο της εκκλησίας, τα φόρτωνα στην Τσεν Τζινγκ για να τα λύσει, ώστε να μη χρειαστεί να κοπιάσω και να είμαι χαλαρή. Αφότου μετατέθηκε η Τσεν Τζινγκ, είδα ότι έπρεπε να φροντίζω και να ανησυχώ για όλο το έργο μόνη μου, οπότε ένιωθα πόνο και καταπίεση, ήμουν απρόθυμη να αποδεχθώ και να υποταχθώ, ενώ ήθελα μέχρι και να κρατήσω την Τσεν Τζινγκ, ώστε να μη χρειαστεί να υποφέρω και να πληρώσω κάποιο τίμημα. Ο Θεός λέει: «Θα επικεντρώνονται στα καθήκοντα και το έργο τους· δεν θα θεωρούν τη λιγοστή σωματική κόπωση σημαντικό ζήτημα. Ωστόσο, όταν προκύπτει κάποιο πρόβλημα στον τρόπο σκέψης των ανθρώπων και επιδιώκουν συνεχώς τη σωματική άνεση, κάθε φορά που το φυσικό τους σώμα αδικείται λιγάκι ή δεν μπορεί να βρει ικανοποίηση, θα γεννιούνται μέσα τους αρνητικά συναισθήματα» [«Ο Λόγος», τόμ. 6: «Σχετικά με την επιδίωξη της αλήθειας», Πώς να επιδιώκει κανείς την αλήθεια (5)]. Η σάρκα μου ήταν τόσο οκνηρή που, όταν αυξήθηκε η πίεση του έργου, ένιωσα καταπίεση και αντίσταση. Το κύριο πρόβλημά μου ήταν οι σκέψεις και οι απόψεις μου. Η κατήχηση του Σατανά, με ιδέες όπως: «Άδραξε τη μέρα για ευχαρίστηση, γιατί η ζωή είναι σύντομη» και «Να περιποιείσαι πολύ τον εαυτό σου όσο είσαι ζωντανός», με έλεγχε και με έκανε πολύ εγωίστρια και οκνηρή. Ήθελα μόνο να ικανοποιώ τη σάρκα, να στηρίζομαι στους άλλους και να απολαμβάνω τους καρπούς των κόπων τους. Δεν ήθελα να υποστώ καμία κακουχία και ήθελα μόνο να ζω σαν παράσιτο, σαν μια ακαμάτρα που ζει εις βάρος των γονιών της, πιστεύοντας ότι μια τέτοια ζωή ήταν άνετη. Τους αμέσως προηγούμενους μήνες, η σάρκα μου ήταν άνετη, αλλά δεν είχα σημειώσει καθόλου πρόοδο στο καθήκον μου και είχα κερδίσει πολύ λίγη αλήθεια. Ως επικεφαλής, θα έπρεπε να επωμίζομαι όλο το έργο μαζί με τη συνεργάτιδά μου. Εγώ, όμως, είχα υπάρξει οκνηρή, ενέδιδα στη σαρκική άνεση και συνέβαλα ελάχιστα στο καθήκον μου, ενώ δεν είχα καν δουλέψει με τρόπο που να ανταποκρίνεται στα πρότυπα. Σκέφτηκα πως οι ακαμάτηδες που ζουν εις βάρος των γονιών τους στην κοσμική κοινωνία ενδίδουν στη σάρκα, αλλά ζουν χωρίς ακεραιότητα και αξιοπρέπεια, και όλοι τους περιφρονούν, ενώ οι γονείς τους νιώθουν κι αυτοί ντροπή που έχουν τέτοια παιδιά. Αν δεν άλλαζα αυτήν την οκνηρή, παρασιτική νοοτροπία, σίγουρα θα προκαλούσα αηδία και απέχθεια στον Θεό, θα αποκλειόμουν από τις τάξεις όσων κάνουν τα καθήκοντά τους και θα έχανα την ευκαιρία να σωθώ. Βλέποντας πόσο σοβαρές είναι συνέπειες όταν κάποιος ζει σύμφωνα με τις σκέψεις και τις απόψεις του Σατανά, ήθελα να στηριχτώ στον Θεό για να αλλάξω την κατάσταση μέσα στην οποία έκανα το καθήκον μου.

Αργότερα, διάβασα τα λόγια του Θεού και απέκτησα ένα μονοπάτι άσκησης. Ο Παντοδύναμος Θεός λέει: «Αν είσαι άνθρωπος με αποφασιστικότητα, αν μπορείς να αντιμετωπίζεις ως στόχους και σκοπούς της επιδίωξής σου τις ευθύνες και τις υποχρεώσεις που θα πρέπει να αναλαμβάνουν οι άνθρωποι, τα πράγματα που πρέπει να επιτυγχάνουν οι άνθρωποι με κανονική ανθρώπινη φύση και τα πράγματα που πρέπει να κατορθώνουν οι ενήλικες και μπορείς να επωμιστείς τις ευθύνες σου, τότε, όποιο τίμημα κι αν πληρώσεις και όσο πόνο κι αν υπομείνεις, δεν θα παραπονεθείς και, εφόσον τα αναγνωρίζεις αυτά ως τις απαιτήσεις και τις προθέσεις του Θεού, θα είσαι σε θέση να υπομείνεις κάθε ταλαιπωρία και να εκπληρώσεις το καθήκον σου. Η ψυχική σου κατάσταση εκείνη την ώρα θα είναι διαφορετική· κατά βάθος, θα νιώθεις γαλήνη και σταθερότητα, και θα βιώνεις ευχαρίστηση. Βλέπεις, αν οι άνθρωποι μπορούν να κάνουν τα καθήκοντά τους κανονικά, κι επωμίζονται την ανάθεση από τον Θεό, και ξεκινούν να βαδίζουν στο σωστό μονοπάτι στη ζωή, τότε, μέσα στην καρδιά τους, νιώθουν γαλήνη και χαρά, και βιώνουν σταθερότητα και ευχαρίστηση. Αν, επιπλέον, μπορούν να επιδιώκουν την αλήθεια και να φτάσουν στο σημείο να ενεργούν σύμφωνα με τις αρχές και να κάνουν καλά τα καθήκοντά τους, τότε θα έχουν υποστεί κάποιες αλλαγές. Αυτοί είναι οι άνθρωποι που έχουν συνείδηση και λογική· είναι έντιμοι άνθρωποι που μπορούν να ξεπεράσουν κάθε δυσκολία και να επωμιστούν κάθε εργασία. Είναι οι καλοί στρατιώτες του Χριστού, έχουν περάσει από εκπαίδευση και δεν μπορεί να τους καταβάλει καμία δυσκολία. Πείτε Μου, τι γνώμη έχετε για μια τέτοιου είδους διαγωγή; Δεν έχουν ψυχικό σθένος αυτοί οι άνθρωποι; (Ναι.) Έχουν όντως ψυχικό σθένος και οι άλλοι τους θαυμάζουν» [«Ο Λόγος», τόμ. 6: «Σχετικά με την επιδίωξη της αλήθειας», Πώς να επιδιώκει κανείς την αλήθεια (5)]. Τα λόγια του Θεού μού υπέδειξαν ένα μονοπάτι άσκησης. Κάθε ενήλικας με συνείδηση και λογική οφείλει, όποιες δυσκολίες κι αν προκύπτουν στο έργο, να αντέχει την πίεση και να επωμίζεται το έργο. Μόνο όσοι κάνουν καλά τα καθήκοντά τους ως δημιουργήματα είναι ακέραια και σωστά άτομα. Σκέφτηκα πως, όταν ο Θεός έδωσε εντολή στον Νώε να φτιάξει την κιβωτό, ο Νώε δεν είχε ξαναδεί ποτέ κιβωτό στη ζωή του και αντιμετώπισε πρωτοφανείς δυσκολίες. Ωστόσο, δεν σκέφτηκε πόσες ταλαιπωρίες θα έπρεπε να υποστεί ή το τίμημα που θα έπρεπε να πληρώσει, και επικεντρωνόταν μόνο στο πώς θα ολοκλήρωνε την ανάθεση που του είχε εμπιστευθεί Θεός. Εκείνον τον καιρό, δεν υπήρχαν προηγμένα μηχανήματα, και ο Νώε έπρεπε να βρει ξύλα, να κόψει δέντρα και να τα μετατρέψει σε υλικά ναυπηγικής. Κανένα από αυτά τα στάδια δεν ήταν τόσο απλό ή εύκολο όσο ίσως φανταζόμαστε. Στο μυαλό του Νώε, όμως, μόνο μία σκέψη υπήρχε: Πώς να φτιάξει την κιβωτό όσο πιο γρήγορα μπορούσε, σύμφωνα με τις προδιαγραφές του Θεού. Συγκρίνοντας τον χαρακτήρα του Νώε με τον δικό μου, ένιωσα ντροπή. Ο Θεός είχε μιλήσει πολύ καθαρά για όλες τις αρχές που αφορούσαν το συγκεκριμένο καθήκον μου. Αν υπήρχαν αβεβαιότητες, μπορούσα να αναζητήσω καθοδήγηση από τους ανώτερους επικεφαλής, και υπήρχαν πολλές επαγγελματικές γνώσεις στις οποίες μπορούσα να ανατρέξω για να διδαχθώ. Εφόσον δαπανούσα περισσότερο χρόνο και προσπάθεια, μπορούσα να κάνω καλά το καθήκον μου. Κάνοντας το καθήκον της επικεφαλής, θα έπρεπε να ασχολούμαι με τα διάφορα αντικείμενα του έργου, όμως η οκνηρία και η έλλειψη διάθεσης για βελτίωση με οδήγησαν να είμαι αδιάφορη απέναντι στο έργο για το οποίο ήταν υπεύθυνη η Τσεν Τζινγκ, και δεν ασχολήθηκα με αυτό. Τώρα, όμως, που η Τσεν Τζινγκ είχε μετατεθεί, ήμουν αναγκασμένη να αναπτύξω αίσθημα φορτίου ώστε να παρακολουθώ το έργο και να λύνω προβλήματα. Αυτό θα με βοηθούσε και θα με υποστήριζε να κάνω πράξη την αλήθεια και να εισέλθω στις αρχές. Αν δεν είχε μετατεθεί η Τσεν Τζινγκ, ακόμα θα ζούσα σε μια κατάσταση στην οποία θα στηριζόμουν στους άλλους και δεν θα είχα σημειώσει ιδιαίτερη πρόοδο ούτε θα είχα καταφέρει να σκέφτομαι και να λύνω τα προβλήματα ανεξάρτητα. Εφόσον κατάλαβα λίγο περισσότερο την πρόθεση του Θεού, τα αισθήματα της καταπίεσης που ένιωθα υποχώρησαν σε μεγάλο βαθμό.

Μια μέρα του Σεπτέμβρη, μαθαίνοντας ότι αρκετοί αδελφοί και αδελφές είχαν συλληφθεί ταυτόχρονα από το ΚΚΚ, ένιωσα αμέσως να πελαγώνω και σκέφτηκα: «Στο παρελθόν, η Τσεν Τζινγκ ήταν αυτή που πάντα διαχειριζόταν τα επακόλουθα των συλλήψεων στην εκκλησία. Τώρα, όμως θα πρέπει να διαχειριστώ εγώ τα επακόλουθα, ενώ θα πρέπει και να συναναστραφώ για την αλήθεια και να διορθώσω τις καταστάσεις των αδελφών που ζουν μέσα στον φόβο. Θα πρέπει να καταβάλω μεγάλη προσπάθεια και να πληρώσω μεγάλο τίμημα! Όλο αυτό θα είναι μεγάλη φασαρία. Θα ήταν πολύ καλύτερα αν δεν είχε φύγει η Τσεν Τζινγκ· τότε δεν θα χρειαζόταν να αγωνίζομαι με όλα αυτά». Όταν σκέφτηκα έτσι, συνειδητοποίησα ότι ζούσα και πάλι σε μια κατάσταση στην οποία ικανοποιούσα τη σάρκα. Έτσι, προσευχήθηκα σιωπηλά στον Θεό. Σκέφτηκα τις συλλήψεις των αδελφών και ότι η πρόθεση του Θεού ήταν να διαχειριστώ τα επακόλουθα σωστά και το γρηγορότερο δυνατόν, ώστε να προστατέψω την ασφάλεια των βιβλίων των λόγων του Θεού και των αδελφών, καθώς και να στηρίξω και να βοηθήσω τους αρνητικούς και αδύναμους αδελφούς και αδελφές. Αν και αυτό ίσως ήταν σωματικά κουραστικό, αυτή η απρόσμενη περίσταση ήταν μια δοκιμασία για μένα και θα μπορούσε να ακονίσει την ικανότητά μου να χειρίζομαι μόνη μου τα ζητήματα. Έχοντας αυτά κατά νου, γρήγορα συζήτησα και διευθέτησα τα ζητήματα με τους αδελφούς και τις αδελφές, ρώτησα να μάθω αν τα βιβλία των λόγων του Θεού ήταν ασφαλή, κανόνισα άμεσα τη μεταφορά όσων αδελφών κινδύνευαν και αναζήτησα καθοδήγηση από τους ανώτερους επικεφαλής όπου υπήρχαν αβεβαιότητες. Η διαχείριση των επακόλουθων έγινε γρήγορα και τα συμφέροντα της εκκλησίας δεν ζημιώθηκαν πολύ. Αργότερα, όταν η εκκλησία βρέθηκε ξανά αντιμέτωπη με συλλήψεις, ήξερα πώς να το διαχειριστώ.

Αυτή η ανάθεση νέου καθήκοντος στη συνεργάτιδά μου αποκάλυψε ότι η φύση μου ήταν να ενδίδω στην άνεση και μου έδειξε, επίσης, πόσο πολύ στηριζόμουν στους άλλους. Χωρίς να βιώσω μια τέτοια κατάσταση, δεν θα είχα κάνει καθόλου πρόοδο μέχρι τώρα. Η τωρινή κατανόησή μου και τα τωρινά κέρδη μου είναι αποτέλεσμα των λόγων του Θεού. Δόξα τω Θεώ!