Από την Λου Σιν, Κίνα

Η γειτόνισσά μου η Σιαογιουέ και εγώ είμαστε συνάδελφοι και καλές φίλες. Το 2013, αποδεχτήκαμε και οι δύο ταυτόχρονα το έργο των εσχάτων ημερών του Θεού, κι αυτό μού έδωσε μεγάλη χαρά. Αφού βρήκαμε τον Θεό, πηγαίναμε μαζί στις συναθροίσεις. Με τον καιρό, παρατήρησα ότι η Σιαογιουέ μπορούσε να κατανοεί τα λόγια του Θεού και ότι η συναναστροφή της πάνω στην αλήθεια ήταν διαφωτιστική. Κάθε φορά που η Σιαογιουέ συναναστρεφόταν πάνω στα λόγια του Θεού που είχε κατανοήσει, οι επικεφαλής έγνεφαν επιδοκιμαστικά, κι εγώ είχα αρχίσει να ταράζομαι. Φαινόταν ότι οι επικεφαλής θαύμαζαν πραγματικά τη Σιαογιουέ, και εγώ σκεφτόμουν ότι έπρεπε να προσπαθήσω περισσότερο για να μη με ξεπεράσει. Έτσι, πριν από κάθε συνάθροιση, αναλογιζόμουν στο σπίτι τα λόγια του Θεού, αλλά στις συναθροίσεις, η συναναστροφή μου δεν είχε τη φώτιση της Σιαογιουέ. Άρχισα, λοιπόν, να νιώθω ταραχή. Αργότερα, αναλάβαμε και οι δύο καθήκοντα επικεφαλής ομάδων, και παρατήρησα ότι η Σιαογιουέ ήταν υπεύθυνη για περισσότερες ομάδες από ό,τι εγώ. Στις συναθροίσεις, οι επικεφαλής έλεγαν συχνά στη Σιαγιουέ να συναναστραφεί πρώτη, κι εγώ σκεφτόμουν μέσα μου: «Φαίνεται ότι οι επικεφαλής εκτιμούν πολύ τη Σιαογιουέ, όλο της δίνουν προτεραιότητα. Αφού αποδεχτήκαμε και οι δύο ταυτόχρονα το έργο των εσχάτων ημερών του Θεού, γιατί να είναι εκείνη υπεύθυνη για περισσότερες ομάδες από ό,τι εγώ; Είναι στ’ αλήθεια καλύτερη από μένα; Είναι η πίστη της αλήθεια μεγαλύτερη από τη δική μου;» Έγινα πολύ πικρόχολη. Με κυρίευσε το άγχος και είχα ένα περίεργο αίσθημα απώλειας. Παλιότερα, συζητούσα με τη Σιαογιουέ οτιδήποτε δεν καταλάβαινα, αλλά σταμάτησα να πηγαίνω πια σ’ αυτή. Σκέφτηκα ότι οι συνεχείς ερωτήσεις μου με έκαναν να φαίνομαι κατώτερή της. Μερικές φορές έβλεπα τη Σιαογιουέ και την απέφευγα. Σταματήσαμε να είμαστε τόσο καλές φίλες όσο ήμασταν παλιότερα. Αργότερα, η εκκλησία έκανε εκλογές για τις θέσεις των επικεφαλής, και ήμασταν υποψήφιες κι εγώ και η Σιαογιουέ. Πίστευα ότι η Σιαογιουέ ήταν ιδανική για επικεφαλής γιατί είχε επίπεδο και επιδίωκε την αλήθεια. Τότε, όμως, σκέφτηκα: «Και οι δύο αρχίσαμε να πιστεύουμε στον Θεό και να κάνουμε τα καθήκοντά μας μαζί. Αν γίνει εκείνη επικεφαλής κι εγώ μείνω μια απλή επικεφαλής ομάδας, τι θα σκεφτούν οι άλλοι για μένα; Δεν θα σκεφτούν ότι είμαι κατώτερή της;» Άρχισα να σκέφτομαι πώς θα μπορούσα να αποτρέψω την εκλογή της ως επικεφαλής. Δεν μπορούσα να ελέγξω τις ψήφους των άλλων, αλλά μπορούσα έστω να μην την ψηφίσω εγώ. Ψήφισα, λοιπόν, κάποιον άλλον. Τελικά, όμως, η Σιαογιουέ εκλέχτηκε επικεφαλής. Πικράθηκα λίγο, κι εκείνο το βράδυ, στριφογυρνούσα στο κρεβάτι και δεν μπορούσα να κοιμηθώ. Σκεφτόμουν: «Η Σιαογιουέ και εγώ πιστεύουμε στον Θεό το ίδιο χρονικό διάστημα, αλλά τώρα πια εκείνη είναι επικεφαλής, ενώ εγώ είμαι μια απλή επικεφαλής ομάδας. Αυτό δεν με κάνει να φαίνομαι κατώτερή της;» Ταράχτηκα πολύ.

Μια φορά, συζητούσα με την επικεφαλής στο σπίτι της σχετικά με τις εκλογές. Η επικεφαλής παρατήρησε ότι ζήλευα και με ρώτησε: «Πώς αισθάνθηκες όταν είδες τη Σιαογιουέ να εκλέγεται επικεφαλής; Τη ζήλεψες;» Όταν το άκουσα αυτό, κοκκίνησα και κούνησα αμήχανα το κεφάλι μου και είπα: «Είμαστε πολύ καλές φίλες· πώς θα μπορούσα να τη ζηλέψω;» Στον δρόμο για το σπίτι, σκεφτόμουν συνέχεια τι είχε πει η επικεφαλής. Για να είπε η επικεφαλής ότι ζήλευα τη Σιαογιουέ, ήμουν σίγουρη ότι είχα αυτό το πρόβλημα. Λίγο πριν φτάσω στο σπίτι μου, είδα τον γείτονα να ταΐζει τα σκυλιά του. Οι δύο σκύλοι έτρωγαν, αλλά ο τρίτος, ο Ερσιόνγκ, έστεκε μόνος κι απλώς κοιτούσε. Ρώτησα τον γείτονά μου: «Γιατί δεν ταΐζεις και τον Ερσιόνγκ;» Κι εκείνος μού είπε: «Αυτός ο σκύλος είναι υπάκουος. Ακόμα κι αν δεν του δώσω φαγητό, θα περιμένει απλώς. Ούτε θα παλέψει ούτε θα αρπάξει κάτι». Όταν άκουσα τα λόγια του γείτονά μου, σκέφτηκα αυτό που μου επισήμανε η επικεφαλής, κι ένιωσα μεγάλο πόνο στην καρδιά μου. Σκέφτηκα: «Αυτό το σκυλί ούτε τσακώνεται ούτε ανταγωνίζεται. Εγώ, όμως, ανταγωνίζομαι συνέχεια τη Σιαογιουέ. Είμαι χειρότερη κι από σκύλο». Όταν πήγα σπίτι, γονάτισα ενώπιον του Θεού και προσευχήθηκα: «Θεέ μου, ταράχτηκα πολύ που είδα τη Σιαογιουέ να εκλέγεται επικεφαλής. Η επικεφαλής είπε ότι τη ζήλεψα, μα εγώ δεν είχα συνειδητοποιήσει κάτι. Σε παρακαλώ, διαφώτισέ με ώστε να μπορέσω να αναγνωρίσω τα προβλήματά μου».

Μια μέρα, διάβασα αυτά τα λόγια του Θεού: «Τώρα, όλοι σας εκτελείτε το καθήκον σας με πλήρη απασχόληση. Δεν σας περιορίζει ούτε σας δεσμεύει η οικογένεια, ο γάμος ή τα πλούτη. Έχετε ήδη ξεφύγει από αυτά τα πράγματα. Ωστόσο, οι αντιλήψεις, οι φαντασιοκοπίες, οι γνώσεις και οι προσωπικές προθέσεις και επιθυμίες που γεμίζουν το κεφάλι σας δεν έχουν αλλάξει καθόλου. Έτσι, σε οτιδήποτε αφορά τη φήμη, τη θέση ή μια ευκαιρία να λάμψετε —όταν για παράδειγμα ακούτε ότι ο οίκος του Θεού σχεδιάζει να καλλιεργήσει κάποιους ταλαντούχους ανθρώπους— η καρδιά όλων σας σκιρτά από προσμονή, και συνέχεια όλοι σας θέλετε να γίνετε διάσημοι και να βγείτε στο προσκήνιο. Όλοι θέλετε να παλέψετε για τη θέση και την υπόληψη. Ντρέπεστε γι’ αυτό, αλλά αν δεν το κάνετε, θα νιώθατε άσχημα. Όποτε βλέπετε κάποιον να ξεχωρίζει, νιώθετε φθόνο και μίσος, διαμαρτύρεστε και το θεωρείτε άδικο: “Γιατί δεν μπορώ κι εγώ να ξεχωρίσω; Γιατί βρίσκονται πάντα άλλοι άνθρωποι στο προσκήνιο; Γιατί δεν έρχεται ποτέ η δικιά μου η σειρά;” Κι έπειτα, αισθάνεστε πικρία, προσπαθείτε να την καταπνίξετε, αλλά δεν μπορείτε. Προσεύχεστε στον Θεό και για λίγο αισθάνεστε καλύτερα, αλλά μόλις σας ξανατύχει μια παρόμοια κατάσταση, ούτε τότε μπορείτε να την ξεπεράσετε. Δεν είναι αυτό εκδήλωση ανώριμου αναστήματος; Όταν οι άνθρωποι εμπλέκονται σε τέτοιες καταστάσεις, δεν έχουν πέσει στην παγίδα του Σατανά; Τούτα είναι τα δεσμά της διεφθαρμένης φύσης του Σατανά, που δένουν τα ανθρώπινα όντα. […] Όσο περισσότερο πασχίζεις, τόσο πιο σκοτεινή θα γίνεται η καρδιά σου και τόσο περισσότερο φθόνο και μίσος θα νιώθεις, ενώ η επιθυμία σου να αποκτήσεις αυτά τα πράγματα μονάχα ισχυρότερη θα γίνεται. Όσο ισχυρότερη είναι η επιθυμία σου να τα αποκτήσεις, τόσο λιγότερο θα μπορείς να το καταφέρεις, και καθώς θα συμβαίνει αυτό, το μίσος σου θα αυξάνεται. Καθώς το μίσος σου θα αυξάνεται, θα γεμίζεις όλο και περισσότερο με σκοτάδι. Όσο περισσότερο σκοτάδι έχεις μέσα σου, τόσο χειρότερα θα εκτελείς το καθήκον σου, και όσο χειρότερα εκτελείς το καθήκον σου, τόσο λιγότερο θα μπορείς να χρησιμοποιηθείς από τον οίκο του Θεού. Είναι ένας αλληλένδετος φαύλος κύκλος. Αν δεν εκτελείς ποτέ καλά το καθήκον σου, σιγά σιγά θα αποκλειστείς» («Ο Λόγος», τόμ. 3: «Οι συνομιλίες του Χριστού των Εσχάτων Ημερών», Η ελευθερία και η απελευθέρωση κερδίζονται μόνο αποβάλλοντας τη διεφθαρμένη διάθεση). Αφού διάβασα αυτό το χωρίο, ένιωσα ότι ο Θεός μιλούσε ακριβώς για την κατάστασή μου. Ήθελα να ανταγωνιστώ και να κερδίσω μια θέση στην καρδιά των ανθρώπων, όταν επρόκειτο για πράγματα που θα μου επέτρεπαν να ξεχωρίσω. Σκέφτηκα ότι η Σιαογιουέ και εγώ αρχίσαμε να πιστεύουμε στον Θεό μαζί και πηγαίναμε σε συναθροίσεις μαζί, αλλά όταν είδα ότι καταλάβαινε τα λόγια του Θεού καλύτερα από εμένα και ότι έγινε υπεύθυνη για τις συναθροίσεις περισσότερων ομάδων, ένιωσα ότι οι επικεφαλής εκτιμούσαν περισσότερο εκείνη κι όχι εμένα. Τότε στενοχωρήθηκα κι άρχισα να τη ζηλεύω. Παλιότερα, συζητούσα συνέχεια με τη Σιαογιουέ, αλλά όταν είδα ότι ήταν καλύτερη από εμένα σε όλα, θύμωσα και δεν ήθελα να τη βλέπω πια. Σταματήσαμε να είμαστε τόσο καλές φίλες. Όταν ήρθε η ώρα να ψηφίσουμε για επικεφαλής εκκλησιών, παρόλο που γνώριζα πολύ καλά ότι η Σιαογιουέ ήταν καλύτερη σε πολλά πράγματα από μένα και ότι θα ήταν ιδανική επικεφαλής, φοβήθηκα ότι θα φαινόμουν κατώτερή της αν εκλεγόταν επικεφαλής κι εγώ παρέμενα απλή επικεφαλής ομάδας, και εσκεμμένα δεν την ψήφισα. Αργότερα, δυσαρεστήθηκα όταν είδα ότι η Σιαγιουέ εξελέγη επικεφαλής. Όλο σύγκρινα τον εαυτό μου με τη Σιαογιουέ, και όταν έβλεπα ότι ήταν καλύτερη από εμένα, ζήλευα και κρατούσα κακία. Σκεφτόμουν συνέχεια πώς θα την ξεπεράσω. Όταν, όμως, δεν μπορούσα να την ξεπεράσω, στενοχωριόμουν, δεν έβρισκα κίνητρο να κάνω το καθήκον μου και ζημίωνα τη ζωή-είσοδό μου. Εκείνη τη στιγμή, συνειδητοποίησα ότι ο λόγος που υπέφερα ήταν η υπερβολική ζήλια μου. Οι αδελφοί και οι αδελφές πρέπει να συμπληρώνουν ο ένας τα πλεονεκτήματα και τις αδυναμίες του άλλου. Πρέπει να αλληλοβοηθιόμαστε, ώστε να κάνουμε όλοι τα καθήκοντά μας καλά κι όχι να ζηλεύουμε και να αποκλείουμε τους άλλους λόγω περηφάνιας και θέσης. Όταν το κάνουμε αυτό, ο Θεός μάς απεχθάνεται. Έπρεπε να ξεχάσω τις επιθυμίες μου και να κάνω καλά τα καθήκοντά μου χωρίς να επιζητώ την προσοχή. Αργότερα, όταν δεν καταλάβαινα κάτι για το καθήκον μου, πήγαινα και ρωτούσα τη Σιαογιουέ και συναναστρεφόμασταν πάνω στα λόγια του Θεού για να επιλύσουμε το θέμα. Ένιωθα πολύ πιο ήρεμη.

Μια μέρα το 2016, οι επικεφαλής είπαν ότι σχεδίαζαν να στείλουν τη Σιαογιουέ αλλού για να κάνει το καθήκον της και μου ζήτησαν να γράψω μια αξιολόγηση γι’ αυτήν. Ασυνείδητα, φούντωσε ξανά η ζήλεια μου και σκέφτηκα: «Από τότε που βρήκε τον Θεό, η Σιαογιουέ προήχθη από επικεφαλής ομάδας σε επικεφαλής εκκλησίας, και τώρα τη στέλνουν και αλλού για να κάνει το καθήκον της, και θα είναι υπεύθυνη για όλο και περισσότερες εκκλησίες. Εγώ, όμως, είμαι ακόμα κολλημένη εδώ, μια απλή επικεφαλής ομάδας. Τι θα σκεφτούν οι αδελφοί και οι αδελφές για μένα; Δεν θα σκεφτούν ότι είμαι κατώτερη της Σιαογιουέ κι ότι μας χωρίζει άβυσσος; Δεν το ανέχομαι αυτό! Δεν μπορώ να την αφήσω να φύγει. Πρέπει να γράψω μερικές από τις αδυναμίες της Σιαογιουέ, ώστε οι επικεφαλής να δουν ότι δεν είναι και τόσο σπουδαία. Έτσι, δεν θα πάρει προαγωγή». Όλο αυτό το θέμα με έκανε να νιώθω ταραχή και ανησυχία για μέρες. Όλο σκεφτόμουν: «Τι να γράψω στην αξιολόγησή μου; Η Σιαογιουέ έχει διαφθορές και ελαττώματα, αλλά κανείς δεν είναι τέλειος, και όλοι έχουν ελαττώματα και αδυναμίες. Κανείς δεν μπορεί να αλλάξει μέσα σε μία νύχτα. Θα την αδικήσω, αν γράψω μόνο για τα ελαττώματά της. Δεν θα είναι κακή αυτή μου η πράξη; Αν όμως γράψω αντικειμενικά και με ειλικρίνεια, και η Σιαογιουέ όντως πάρει προαγωγή, θα στενοχωρηθώ». Ήμουν διχασμένη και όλο έγραφα και έσβηνα την αξιολόγησή μου. Στο τέλος, δεν ήξερα τι να γράψω και προσευχήθηκα στον Θεό: «Θεέ μου! Ξέρω ότι αυτήν τη στιγμή με εξετάζεις εξονυχιστικά. Αν γράψω την αξιολόγηση σύμφωνα με τις δικές μου προθέσεις και δεν αφήσω τη Σιαογιουέ να κάνει αλλού το καθήκον της, θα έχω κάνει πραγματικά κακό. Σε παρακαλώ, βοήθησέ με να επαναστατήσω ενάντια στη διεφθαρμένη διάθεσή μου, ώστε να μπορέσω να γράψω με ειλικρίνεια και να είμαι έντιμος άνθρωπος». Αφού προσευχήθηκα, έγραψα μια ειλικρινή αξιολόγηση. Όταν, όμως, σκέφτηκα ότι η Σιαογιουέ θα έφευγε, αναστατώθηκα, λες και βάραινε την καρδιά μου μια πέτρα. Εκείνη την περίοδο, ρωτούσα περιστασιακά πώς έκανε το καθήκον της η Σιαογιουέ, κι ήλπιζα να ακούσω ότι η κατάστασή της ήταν κακή ή ότι δεν έκανε καλά το καθήκον της. Κάθε φορά, όμως, μάθαινα ότι η κατάστασή της ήταν πολύ καλή, και απογοητευόμουν. Μια μέρα, πήγα στο σπίτι της Σιαογιουέ, και σκέφτηκα: «Δεν γνωρίζει ότι θα υποφέρει αν πάει να κάνει αλλού τα καθήκοντά της. Αν της το πω, ίσως να μη θελήσει να φύγει». Έτσι, είπα στη Σιαογιουέ: «Όταν κάνεις το καθήκον σου αλλού, δεν θα είναι όπως τώρα που είσαι σπίτι σου. Πιστεύεις ότι θα αντέξεις στ’ αλήθεια αυτήν την ταλαιπωρία; Εγώ δεν έχω την αποφασιστικότητά σου». Η Σιαογιουέ δεν επηρεάστηκε απ’ αυτό που της είπα, και εγώ δεν γνώριζα τη φύση όσων είπα και τις συνέπειες που θα επέφεραν. Μια μέρα, αφού γύρισα σπίτι από τη δουλειά, με δάγκωσε ξαφνικά ο σκύλος μου. Δεν ήταν φυσιολογικό αυτό. Από πότε δαγκώνουν οι σκύλοι τα αφεντικά τους; Συνειδητοποίησα ότι δεν ήταν τυχαίο το περιστατικό αυτό και ότι έπρεπε να είχα κάνει κάτι κακό και τιμωρούμουν. Προσευχήθηκα, λοιπόν, στον Θεό: «Θεέ μου! Τα πάντα είναι στα χέρια Σου. Επέτρεψες στον σκύλο μου να με δαγκώσει. Σε παρακαλώ, διαφώτισέ με ώστε να μπορέσω να συνειδητοποιήσω το λάθος μου. Είμαι πρόθυμη να μετανοήσω!»

Αργότερα, έτυχε να διαβάσω ένα χωρίο από τα λόγια του Θεού: «Τι σημαίνει έλλειψη ανθρώπινης φύσης; Σημαίνει να μην έχεις ούτε καν ηθική. Και τι σημαίνει η έλλειψη ηθικής; Εκείνη η αδελφή ζει σε καλές συνθήκες και έχει πλούσια οικογένεια, και αυτοί οι άνθρωποι τι συμπεριφορά επιδεικνύουν; Μήπως ζηλεύουν απλώς με την καλή έννοια, λένε μετά κάποιες καλοπροαίρετες ευχές και προχωράνε; (Όχι.) Τότε ποια στάση τηρούν; Ζήλεια, αγανάκτηση, μνησικακία, και παράπονα μέσα τους: “Αξίζει αυτή να έχει τόσα λεφτά; Κι εγώ γιατί δεν έχω τόσα; Γιατί ο θεός έχει ευλογήσει αυτήν και όχι εμένα;” Η αδελφή είναι πλούσια και εύπορη, και γι’ αυτό ζηλεύουν και νιώθουν μίσος, δεν λένε την παραμικρή κουβέντα ειλικρινούς θαυμασμού ή την παραμικρή ευχή. Αυτό φανερώνει την παντελή έλλειψη ακόμα και της πιο στοιχειώδους ηθικής. […] Δεν θέλουν το καλό των άλλων· όταν βλέπουν κάποιον να τα πηγαίνει καλά ή να είναι καλύτερός τους, γεμίζουν ζήλια και δυσαρέσκεια. Όσο δυνατή πίστη κι αν έχει κάποιος άλλος στον Θεό, αν είναι καλύτερος απ’ αυτούς, τότε απλούστατα υπάρχει πρόβλημα. Έχουν παντελή έλλειψη ανθρώπινης φύσης και είναι ανίκανοι να ξεστομίσουν έστω και μια ευλογία ή μια εποικοδομητική κουβέντα. Και γιατί δεν μπορούν να ξεστομίσουν τέτοια λόγια; Επειδή έχουν πολύ κακή ανθρώπινη φύση! Δεν είναι ότι δεν θέλουν να μιλήσουν ή ότι δεν ξέρουν τα σωστά λόγια. Κάθε άλλο, είναι ότι μέσα στην καρδιά τους επικρατεί ζήλια, μνησικακία και αγανάκτηση, πράγμα που τους κάνει να μην μπορούν να αρθρώσουν ευλογημένα λόγια. Αν, λοιπόν, η καρδιά τους είναι γεμάτη με τέτοια διεφθαρμένα πράγματα, τότε μπορεί αυτό να σημαίνει ότι η ανθρώπινη φύση τους είναι κακόβουλη; (Ναι.) Μπορεί. Καθώς αποκαλύπτουν τέτοιες διεφθαρμένες διαθέσεις, οι άλλοι μπορούν εύκολα να τους καταλάβουν και μπορούν να διακρίνουν τη διεφθαρμένη ουσία τους» [«Ο Λόγος», τόμ. 5: «Οι ευθύνες των επικεφαλής και των εργατών», Οι ευθύνες των επικεφαλής και των εργατών (24)]. Αφού διάβασα τα λόγια του Θεού, αναστατώθηκα πολύ. Ο Θεός εκθέτει ότι οι άνθρωποι ζηλεύουν και μισούν όσους θεωρούν καλύτερους από τους ίδιους, κι ότι αυτό δείχνει αδύναμη και κακόβουλη ανθρώπινη φύση. Ο Θεός δεν συμπαθεί αυτούς τους ανθρώπους. Ο Θεός μιλούσε για άτομα σαν εμένα ακριβώς. Αφού βρήκα τον Θεό, ζήλευα που έβλεπα τη Σιαογιουέ υπεύθυνη για περισσότερες ομάδες από εμένα και παρόλο που ήξερα ότι ήταν κατάλληλη για επικεφαλής, δεν την ψήφισα, επειδή φοβήθηκα ότι θα φαινόμουν κατώτερή της, αν εκλεγόταν. Όταν οι επικεφαλής μού ζήτησαν να γράψω μια αξιολόγηση για τη Σιαογιουέ, φοβήθηκα ότι θα μεγάλωνε κι άλλο το χάσμα μεταξύ μας, αν πήγαινε αλλού να κάνει το καθήκον της, και δεν ήθελα να γράψω για τα πλεονεκτήματά της. Παρόλο που όσα έγραψα τελικά ήταν ειλικρινή, κατά βάθος δεν ήθελα να τα πάει καλά και ήλπιζα να ακούσω ότι ήταν σε κακή κατάσταση ή ότι δεν τα πήγαινε καλά στο καθήκον της. Έφτασα στο σημείο να πω αρνητικά πράγματα μπροστά της μήπως και την αποθαρρύνω να κάνει το καθήκον της. Έτσι, δεν θα μπορούσε να κάνει αλλού το καθήκον της, και το χάσμα μεταξύ μας δεν θα μεγάλωνε τόσο. Όσο περισσότερη αυτοκριτική έκανα, τόσο περισσότερο συνειδητοποιούσα πόσο απαίσια είχα φερθεί. Χρησιμοποίησα δόλια κόλπα μόνο και μόνο για να κάνω τους άλλους να με εκτιμήσουν, πράγμα που ήταν πραγματικά εγωιστικό, ποταπό και κακόβουλο. Δεν είχα καθόλου ανθρώπινη φύση! Αν πήγαινε αλλού να κάνει το καθήκον της, θα ωφελούνταν η ζωή της όπως και το έργο της εκκλησίας. Αυτό ήταν κάτι σύμφωνο με τις προθέσεις του Θεού. Για χάρη, όμως, της υπόληψης και της θέσης μου, εγώ προσπάθησα να τη σαμποτάρω, κι όχι μόνο δεν την ενθάρρυνα, αλλά της είπα και αρνητικά πράγματα. Διατάραξα, αναστάτωσα κι έβαλα εμπόδια στο έργο της εκκλησίας. Όσο περισσότερο το σκεφτόμουν αυτό, τόσο περισσότερο μετάνιωνα και στενοχωριόμουν. Σκέφτηκα τον στενόμυαλο Ζου Γιου στο βιβλίο Το Ρομάντσο των Τριών Βασιλείων που ζήλευε τον Ζούγκε Λιανγκ. Τον ανταγωνιζόταν και σύγκρινε τον εαυτό του με τον Ζούγκε, και τελικά, δεν μπόρεσε να τον ξεπεράσει και η οργή του τον οδήγησε στον θάνατό του. Αν συνέχιζα να συγκρίνω τον εαυτό μου με τη Σιαογιουέ, δεν θα κατέληγα απλώς δυστυχισμένη; Θα ενεργούσα, επίσης, ως υπηρέτρια του Σατανά, και θα εμπόδιζα το έργο της εκκλησίας. Όταν το συνειδητοποίησα αυτό, γονάτισα ενώπιον του Θεού και προσευχήθηκα: «Θεέ μου, έχω δει πόσο βαθιά διεφθαρμένη είμαι. Η ζήλια μου με κυριεύει. Ποιος είναι ο λόγος που δεν αντέχω να βλέπω τη Σιαογιουέ να τα πηγαίνει καλύτερα από μένα; Μισώ πραγματικά τον εαυτό μου! Μακάρι να καταραστείς τη διεφθαρμένη φύση μου και να με οδηγήσεις να κατανοήσω καλύτερα τον εαυτό μου».

Αργότερα, διάβασα κάποια από τα λόγια του Θεού: «Ο άνθρωπος, που γεννήθηκε σε τόσο βρόμικη γη, έχει μολυνθεί από την κοινωνία σε πολύ μεγάλο βαθμό, έχει διαμορφωθεί από τη φεουδαρχική δεοντολογία και έχει λάβει την εκπαίδευση “ιδρυμάτων υψηλής μόρφωσης”. Ο οπισθοδρομικός τρόπος σκέψης, η διεφθαρμένη ηθική, η ευτελισμένη θεώρηση της ζωής, η ποταπή φιλοσοφία για τις κοσμικές αλληλεπιδράσεις, η απολύτως ανάξια ύπαρξη, τα ευτελή έθιμα και η ευτελής καθημερινότητα, όλα εισβάλλουν βαθιά στην καρδιά του ανθρώπου και βλάπτουν και υπονομεύουν σοβαρά τη συνείδησή του. Ως αποτέλεσμα, ο άνθρωπος απομακρύνεται ακόμη περισσότερο από τον Θεό και Του εναντιώνεται ακόμη περισσότερο» («Ο Λόγος», τόμ. 1: «Η εμφάνιση και το έργο του Θεού», Το να έχετε μια αμετάβλητη διάθεση σημαίνει πως είστε εχθρικοί προς τον Θεό). «Σκληρή ανθρωπότητα! Η ίντριγκα και η μηχανορραφία, το άρπαγμα του ενός από τον άλλον, το κυνήγι για φήμη και κέρδος, η κοινή σφαγή —πότε επιτέλους θα σταματήσουν όλα αυτά; Παρά τα εκατοντάδες χιλιάδες λόγια που έχει πει ο Θεός, κανείς δεν έχει αφυπνιστεί. Οι άνθρωποι δρουν για χάρη των οικογενειών τους, για τους γιους και τις κόρες τους, για την καριέρα τους, τις μελλοντικές προοπτικές τους, τη θέση τους, τη ματαιοδοξία, τα χρήματα, για χάρη του φαγητού, των ρούχων και της σάρκας. Μα υπάρχει κανείς που δρα για χάρη του Θεού; Ακόμη και μεταξύ αυτών που οι πράξεις τους είναι για χάρη του Θεού, υπάρχουν μόνο λίγοι που γνωρίζουν τον Θεό. Πόσοι άνθρωποι δεν δρουν για χάρη των δικών τους συμφερόντων; Πόσοι δεν καταπιέζουν ή εξοστρακίζουν άλλους για να προστατέψουν τη θέση τους;» («Ο Λόγος», τόμ. 1: «Η εμφάνιση και το έργο του Θεού», Οι πονηροί θα τιμωρηθούν σίγουρα). Αφού διάβασα τα λόγια του Θεού, συνειδητοποίησα ότι ζήλευα τη Σιαογιουέ, επειδή νοιαζόμουν υπερβολικά για την υπόληψη και τη θέση μου. Ζούσα σύμφωνα με σατανικά δηλητήρια, όπως «Στόχος του καθενός είναι να ξεχωρίσει και να αριστεύσει», «Ένας άνθρωπος αφήνει το όνομά του οπουδήποτε μένει, όπως ακριβώς μια χήνα βγάζει την κραυγή της όπου πετάει», και «Οι άνθρωποι χρειάζονται την υπερηφάνεια τους όπως ένα δέντρο χρειάζεται τον φλοιό του». Αυτές οι ιδέες με έκαναν να χάσω τη συνείδηση και τη λογική μου. Ό,τι κι αν έκανα, ήθελα συνέχεια να με θαυμάζουν οι άλλοι και προσπαθούσα να κερδίσω μια θέση στην καρδιά τους. Θυμήθηκα ότι από τότε που ήμουν παιδί, αναστατωνόμουν κάθε φορά που έβλεπα άλλους καλύτερους από μένα. Όταν κάποιος τα πήγαινε καλύτερα από μένα στο σχολείο, θύμωνα, και όταν κάποιος ζούσε καλύτερα από εμένα, ζήλευα. Θυμάμαι ότι η ξαδέρφη μου τα πήγαινε καλύτερα από μένα στο σχολείο και ότι η οικογένειά της ζούσε καλύτερα από τη δική μου, και τη ζήλευα. Όταν αγόρασαν τηλεόραση, δεν πήγαινα να δω, από οργή και ζήλια. Συνέχισα να ζω σύμφωνα με αυτά τα δηλητήρια του Σατανά ακόμα και αφού βρήκα τον Θεό. Όταν είδα ότι η Σιαογιουέ ήταν καλύτερη από εμένα σε όλα, τη ζήλεψα και συνεχώς σύγκρινα τον εαυτό μου μαζί της. Όταν δεν ήμουν στο ίδιο επίπεδο, ένιωθα δυστυχισμένη. Όλα αυτά τα προκαλούσε η διαφθορά και το κακό του Σατανά. Επιδίωκα μόνο φήμη και κέρδη. Έφτασα στο σημείο όλα τα συναισθήματά μου να ελέγχονται από τη φήμη και τα κέρδη. Για χάρη της υπόληψης και της θέσης μου, έφτασα στο σημείο να επιτεθώ και να αποκλείσω άλλους, αγνόησα το έργο της εκκλησίας, και έγινα πραγματικά εγωίστρια και κακόβουλη. Παρά το ότι η Σιαογιουέ και εγώ ήμασταν καλές φίλες και μοιραζόμασταν τα πάντα μεταξύ μας, πήγα να τη σαμποτάρω πίσω από την πλάτη της, και θέλησα να χρησιμοποιήσω ποταπά μέσα για να πετύχω τους στόχους μου. Αν συνέχιζα να ζω σύμφωνα με αυτά τα σατανικά δηλητήρια, θα είχα ακόμα λιγότερη ανθρώπινη ομοιότητα και τελικά ο Θεός θα με αποστρεφόταν και θα με απέρριπτε, και θα με απέκλειε. Ευχαριστώ τον Θεό που χρησιμοποίησε αυτήν την κατάσταση για να με αποκαλύψει, που μου επέτρεψε να αναγνωρίσω τη διαφθορά μου μέσα από την έκθεση των λόγων Του, και μου έδωσε την ευκαιρία να μετανοήσω και να αλλάξω. Έτσι δείχνει ο Θεός την αγάπη Του.

Αργότερα, αναζήτησα το μονοπάτι άσκησης και εισόδου στα λόγια του Θεού. Διάβασα δύο χωρία από τα λόγια του Θεού: «Όσο βαθιά ή επιφανειακά κι αν κατανοούν την αλήθεια όσοι εκτελούν κάποιο καθήκον, ο πιο απλός τρόπος να κάνουν πράξη την είσοδο στην αλήθεια-πραγματικότητα είναι να σκέφτονται τα συμφέροντα του οίκου του Θεού σε όλες τις περιπτώσεις και να εγκαταλείψουν τις εγωιστικές τους επιθυμίες, τις προσωπικές τους προθέσεις και κίνητρα, την περηφάνια και τη θέση τους. Το ελάχιστο που οφείλει να κάνει κανείς είναι να βάλει τα συμφέροντα του οίκου του Θεού πάνω απ’ όλα. Εάν κάποιος που εκτελεί ένα καθήκον δεν μπορεί να κάνει ούτε καν αυτό, τότε πώς μπορεί να πει κανείς ότι αυτός ο άνθρωπος εκτελεί το καθήκον του; Δεν είναι εκτέλεση καθήκοντος αυτό. Πρέπει πρώτα να σκέφτεσαι τα συμφέροντα του οίκου του Θεού, να νοιάζεσαι για τις προθέσεις Του και να λαμβάνεις υπόψη το έργο της εκκλησίας. Αυτά να τα έχεις ως προτεραιότητα· μόνο τότε μπορείς να σκεφτείς πόσο σταθερή είναι η θέση σου ή πώς σε βλέπουν οι άλλοι. Δεν νομίζετε ότι γίνεται λίγο πιο εύκολο όταν το διαχωρίζετε σε δύο στάδια και κάνετε ορισμένους συμβιβασμούς; Εάν ασκηθείς έτσι για λίγο, θα καταλάβεις ότι δεν είναι τόσο δύσκολο να ικανοποιήσεις τον Θεό. Επιπλέον, θα πρέπει να μπορείς να εκπληρώνεις τις ευθύνες σου, να εκτελείς τις υποχρεώσεις και το καθήκον σου, και να παραμερίζεις τις εγωιστικές σου επιθυμίες, προθέσεις και κίνητρα. Θα πρέπει να υπολογίζεις τις προθέσεις του Θεού και να δίνεις προτεραιότητα στα συμφέροντα του οίκου Του, στο έργο της εκκλησίας και στο καθήκον που έχεις να εκτελέσεις. Αφού το βιώσεις αυτό για λίγο, θα καταλάβεις ότι είναι καλό αυτό το φέρσιμο. Αν συμπεριφέρεσαι έτσι, ζεις ανοιχτά και ειλικρινά, και δεν είσαι ευτελής ή ελεεινός· ζεις δίκαια και έντιμα, και δεν είσαι δειλός, ποταπός και ευτελής. Θα καταλάβεις ότι έτσι πρέπει να ενεργεί κάποιος και αυτήν την εικόνα θα πρέπει να βιώνει. Η επιθυμία σου να ικανοποιήσεις τα προσωπικά σου συμφέροντα θα γίνεται σιγά σιγά όλο και μικρότερη. […] Σας έχω μιλήσει για αυτήν την απλή προσέγγιση: Αρχίστε πρώτα να ασκείστε κατ’ αυτόν τον τρόπο και όταν θα το έχετε κάνει για κάποιο διάστημα, η εσωτερική σας κατάσταση θα αρχίσει να αλλάζει χωρίς να το καταλάβετε. Εκείνη η διχασμένη κατάσταση, κατά την οποία δεν σας ενδιαφέρει ιδιαίτερα η πίστη στον Θεό, αλλά ούτε και σας προκαλεί ιδιαίτερη αποστροφή, θα μετατραπεί σε μια κατάσταση κατά την οποία θεωρείτε καλό το να πιστεύετε στον Θεό και να είστε ειλικρινείς, και κατά την οποία σας ενδιαφέρει να είστε ειλικρινείς και θεωρείτε πως το να ζει κανείς κατ’ αυτόν τον τρόπο έχει νόημα και μπορεί να σας θρέψει. Θα αισθανθείτε μέσα σας προσγειωμένοι, θα έχετε στην καρδιά σας γαλήνη και ευχαρίστηση. Έτσι θα γίνει η κατάστασή σας. Αυτό είναι το αποτέλεσμα που προκύπτει όταν εγκαταλείπετε τις προθέσεις, τα συμφέροντα και τις εγωιστικές επιθυμίες σας. Αυτή είναι η έκβαση» («Ο Λόγος», τόμ. 3: «Οι συνομιλίες του Χριστού των Εσχάτων Ημερών», Η ελευθερία και η απελευθέρωση κερδίζονται μόνο αποβάλλοντας τη διεφθαρμένη διάθεση). «Αν ο Θεός σε έκανε ανόητο, τότε έχει νόημα η ανοησία σου· αν σε έκανε έξυπνο, τότε έχει νόημα η εξυπνάδα σου. Ό,τι ταλέντα κι αν σου δίνει ο Θεός, όποια κι αν είναι τα προτερήματά σου, όσο υψηλό δείκτη ευφυΐας κι αν έχεις, όλα έχουν κάποιον σκοπό για τον Θεό. Όλα αυτά τα έχει προκαθορίσει ο Θεός. Ο Θεός προκαθόρισε εδώ και πολύ καιρό τον ρόλο που παίζεις στη ζωή σου και το καθήκον που κάνεις. Κάποιοι άνθρωποι βλέπουν ότι άλλοι έχουν προτερήματα τα οποία οι ίδιοι δεν έχουν και δυσαρεστούνται. Θέλουν ν’ αλλάξουν τα πράγματα και να μάθουν περισσότερα πράγματα, να δουν περισσότερα πράγματα και να γίνουν πιο επιμελείς. Αλλά υπάρχει ένα όριο στο τι μπορεί να πετύχουν με την επιμέλειά τους· δεν μπορούν να ξεπεράσουν εκείνους που έχουν χαρίσματα και εξειδίκευση. Όσο κι αν πολεμάς, είναι μάταιο. Ο Θεός έχει προκαθορίσει τι θα γίνεις και δεν μπορείς να κάνεις τίποτα για να το αλλάξεις. Σε ό,τι είσαι καλός, εκεί πρέπει να προσπαθείς. Όποιο καθήκον σού ταιριάζει, αυτό να εκτελείς. Μην προσπαθήσεις να αφοσιωθείς με το ζόρι σε τομείς που δεν εμπίπτουν στις δεξιότητές σου και μη φθονείς τους άλλους. Καθένας έχει τη λειτουργία του. Μη νομίζεις ότι μπορείς να τα κάνεις όλα καλά, ή ότι είσαι πιο τέλειος ή καλύτερος απ’ τους άλλους, μη θες πάντοτε να αντικαταστήσεις τους άλλους και να προβάλεις τον εαυτό σου. Αυτή είναι μια διεφθαρμένη διάθεση. Υπάρχουν εκείνοι που πιστεύουν ότι δεν μπορούν να κάνουν τίποτε καλά και ότι δεν έχουν καθόλου δεξιότητες. Αν ισχύει αυτό, τότε οφείλεις να ακούς και να υποτάσσεσαι προσγειωμένα. Κάνε αυτό που μπορείς και κάνε το καλά, με όλη σου τη δύναμη. Αυτό αρκεί, θα ικανοποιήσει τον Θεό» («Ο Λόγος», τόμ. 3: «Οι συνομιλίες του Χριστού των Εσχάτων Ημερών», Οι αρχές που θα πρέπει να καθοδηγούν τη συμπεριφορά σας). Αφού διάβασα τα λόγια του Θεού, βρήκα ένα μονοπάτι άσκησης. Πρέπει να βάζω σε κάθε περίπτωση στην άκρη τα προσωπικά μου συμφέροντα, και να σκέφτομαι πώς θα προστατεύσω το έργο της εκκλησίας και θα ικανοποιήσω πρώτα τον Θεό. Όπως κι αν με βλέπουν οι άλλοι, εγώ πρέπει να κάνω καλά και ήσυχα το καθήκον μου. Στο καθήκον μου, θα πρέπει να επιδιώκω την αλήθεια και να αναζητώ τη μεταμόρφωση της διάθεσής μου. Έτσι θα εναρμονιστώ με τις προθέσεις του Θεού. Όταν επιδιώκω φήμη και θέση, και όταν ζηλεύω τους άλλους, τους ανταγωνίζομαι ή χρησιμοποιώ ύπουλα μέσα, και κάνω ελεεινά και ποταπά πράγματα, ο Θεός θα με απεχθάνεται. Έχω κατανοήσει, επίσης, ότι στον οίκο του Θεού, τα καθήκοντα δεν χωρίζονται σύμφωνα με το αν η θέση είναι υψηλή ή χαμηλή, ή αν οι ευθύνες είναι μεγάλες ή μικρές, και ο καθένας εκτελεί απλώς τη δική του λειτουργία. Όποιος έχει καθήκοντα φιλοξενίας, πρέπει να τα κάνει καλά. Όποιος είναι επικεφαλής, πρέπει να κάνει τα καθήκοντά του καλά. Πρέπει να επιδιώκουμε την αλήθεια, όποιο καθήκον κι αν κάνουμε. Ο Θεός εξετάζει τη στάση κάθε ατόμου απέναντι στο καθήκον του, αν επιδιώκει την αλήθεια και αν αλλάζει τη διεφθαρμένη του διάθεση. Ο Θεός δεν εγκρίνει κάποιον όταν βλέπει ότι έχει υψηλότερη θέση ή μεγαλύτερο κεφάλαιο. Αυτή είναι η δικαιοσύνη του Θεού. Όποιο καθήκον κι αν έκανε η Σιαογιουέ, εκείνη είχε τις ευθύνες της κι εγώ το δικό μου καθήκον. Ήταν λάθος να συγκρίνω τον εαυτό μου μαζί της και να παραμελώ το καθήκον μου. Ακόμα κι με θαυμάζουν οι άλλοι, δεν σημαίνει ότι κατέχω την αλήθεια ή ότι έχει αλλάξει η διάθεσή μου. Το ανάστημα και το επίπεδό μου είναι κατάλληλα για το καθήκον ενός επικεφαλής ομάδας. Οπότε, θα πρέπει να κάνω το καθήκον μου ως επικεφαλής ομάδας καλά και προσγειωμένα. Όταν οι αδελφοί και οι αδελφές έχουν προβλήματα ή δυσκολίες, θα βασίζομαι στον Θεό για να συναναστραφώ μαζί τους και να επιλύσω τα προβλήματα, και να εκπληρώσω το καθήκον που πρέπει.

Αργότερα, για διάφορους λόγους, η Σιαογιουέ δεν πήγε αλλού για να κάνει το καθήκον της. Παλιότερα, θα χαιρόμουν γι’ αυτό, μα τώρα η οπτική μου ήταν ορθή, και έτσι συναναστράφηκα ανοιχτά προς τη Σιαογιουέ για την κατάστασή μου και για τη διαφθορά που είχα αποκαλύψει. Η Σιαογιουέ συναναστράφηκε, επίσης, πάνω στη βιωματική της κατανόηση σχετικά με αυτό το θέμα. Παλιότερα, με τύφλωνε η ζήλια. Νόμιζα ότι η Σιαογιουέ έκανε απλώς φιγούρα, και δεν άκουγα ποτέ προσεκτικά τη συναναστροφή της. Εκείνη την ημέρα, όταν την άκουσα προσεκτικά να συναναστρέφεται πάνω σε όσα είχε βιώσει, θεώρησα πολύ εποικοδομητικά όσα είπε, κι ένιωσα ένα τρομερό αίσθημα ανακούφισης και απελευθέρωσης στην καρδιά μου. Όταν είδα αυτήν τη μικρή αλλαγή στον εαυτό μου, η καρδιά μου γέμισε ευγνωμοσύνη προς τον Θεό.