Από της Σου Τσανγκ, Κίνα

Στα μέσα Μαρτίου του 2024, έλαβα ένα γράμμα από τους ανώτερους επικεφαλής. Έλεγε πως ο Σιαοντί, με τον οποίο είχα συνεργαστεί σε κάποια καθήκοντα, είχε συλληφθεί και είχε προδώσει τον Θεό, είχε μετατραπεί σε Ιούδα. Είχε ξεπουλήσει το εκκλησιαστικό έργο, καθώς και τους επικεφαλής και τους εργάτες. Οι επικεφαλής με παρότρυναν να κρυφτώ πολύ καλά. Με έπιασε ταχυπαλμία. «Εξωτερικά, ο Σιαοντί φαινόταν άδολος και αφοσιωμένος, ενώ μπορούσε να αντέξει τα βάσανα και να πληρώσει ένα τίμημα όταν έκανε το καθήκον του. Αντιμετωπίσαμε αρκετές φορές επικίνδυνα περιβάλλοντα, αλλά εκείνος δεν έκανε ποτέ πίσω. Έκανε το καθήκον του όπως κι αν είχε. Πήραμε ακόμα και όρκο μαζί, ότι θα προτιμούσαμε να πεθάνουμε παρά να γίνουμε Ιούδες. Είχε περάσει ένας χρόνος από τη σύλληψή του και δεν είχαμε νέα του. Θεωρούσαμε πως είχε μείνει ακλόνητος. Πώς έγινε Ιούδας;» Δεν τολμούσα ούτε καν να το πιστέψω. Αν ο Σιαοντί με είχε πουλήσει, τότε δεν θα βρισκόμουν ψηλά στη λίστα καταζητούμενων του ΚΚΚ; Τότε σκέφτηκα ένα γράμμα που είχα λάβει προ καιρού από την εκκλησία της πόλης όπου είχα μεγαλώσει. Έλεγε ότι είχε πάει στο σπίτι μου η αστυνομία για να με συλλάβει. Επίσης, παρακολουθούσαν και ανέκριναν την οικογένειά μου, ενώ εγκατέστησαν μια κάμερα CCTV απέναντι απ’ το σπίτι μου. Αυτά συνέβησαν περίπου τότε που συνελήφθη ο Σιαοντί. Σίγουρα η αστυνομία με κυνηγούσε ακόμα πιο εντατικά. Σκέφτηκα μέσα μου: «Εδώ και πολύ καιρό, το ΚΚΚ εξαπολύει επανειλημμένα φοβέρες. Λέει πως “όσοι πιστεύουν στον Θεό, ακόμα κι αν ξυλοκοπηθούν μέχρι θανάτου, θα πεθάνουν μάταια”. Εγώ βρίσκομαι ψηλά στη λίστα καταζητούμενών του. Αν συλληφθώ, τότε, ακόμα κι αν δεν με ξυλοκοπήσουν μέχρι θανάτου, θα με αφήσουν ανάπηρη». Τότε θυμήθηκα ότι, στο παρελθόν, πολλοί αδελφοί και αδελφές είχαν βασανιστεί για να δώσουν εξαναγκασμένες ομολογίες αφού συνελήφθησαν. Η καρδιά μου σφίχτηκε. «Αν με ξυλοκοπήσουν μέχρι θανάτου ή με αφήσουν ανάπηρη, τότε δεν θα τελειώσει και η ζωή της πίστης μου στον Θεό; Θα έχω κανένα μέλλον;» Όταν το σκέφτηκα αυτό, ένιωσα να αγωνιώ και να πνίγομαι. Τον Σιαοντί τον είχε πουλήσει ένας Ιούδας αρκετά χρόνια πριν, αλλά το ΚΚΚ δεν είχε σταματήσει ποτέ να τον κυνηγά. Εγώ ήμουν επόπτρια και καταζητούμενη απ’ το ΚΚΚ. Δεν υπήρχε περίπτωση η αστυνομία να με αφήσει να φύγω. Αν πραγματικά με ξυλοκοπούσαν μέχρι θανάτου μετά τη σύλληψή μου, πώς θα μπορούσα να σωθώ; Έπειτα, δεν είχα πια ενέργεια να κάνω το καθήκον μου. Όταν προέκυπταν προβλήματα στο εκκλησιαστικό έργο, δεν είχα όρεξη να τα διαχειριστώ. Όλη μέρα φοβόμουν πως θα με συλλάμβανε η αστυνομία και θα βασανιζόμουν, και πως δεν θα επιβίωνα. Η καρδιά μου ήταν γεμάτη ανησυχία.

Συνειδητοποίησα ότι η κατάστασή μου ήταν απαίσια και είχε ήδη επηρεάσει το καθήκον μου. Προσήλθα ενώπιον του Θεού για να προσευχηθώ και να αναζητήσω: Όταν μου τύχει αυτό το περιβάλλον, τι μαθήματα πρέπει να πάρω; Έπειτα, σκέφτηκα ένα εδάφιο από τα λόγια του Θεού και το έψαξα για να το διαβάσω. Ο Παντοδύναμος Θεός λέει: «Τι δοκιμασίες μπορείτε να αντέξετε σήμερα; Τολμάτε να λέτε ότι έχετε βάσεις· μπορείτε, όμως, να παραμείνετε σταθεροί όταν έρχεστε αντιμέτωποι με πειρασμούς; Για παράδειγμα, είστε σε θέση να ξεπεράσετε τους πειρασμούς της καταδίωξης και του διωγμού από τον Σατανά ή του κύρους και του γοήτρου, του γάμου ή του πλούτου; (Κάποιους από αυτούς μπορούμε λίγο-πολύ να τους ξεπεράσουμε.) Πόσες βαθμίδες πειρασμών υπάρχουν; Και μέχρι ποια βαθμίδα μπορείτε εσείς να ξεπεράσετε; Για παράδειγμα, όταν ακούς ότι κάποιος έχει συλληφθεί επειδή πιστεύει στον Θεό ή όταν βλέπεις άλλους να συλλαμβάνονται και να βασανίζονται, μπορεί να μη φοβάσαι. Όταν, όμως, συλλαμβάνεσαι εσύ, όταν βρίσκεσαι εσύ σε αυτήν την κατάσταση, μπορείς να παραμείνεις σταθερός; Αυτός είναι μεγάλος πειρασμός, έτσι δεν είναι; Πείτε, για παράδειγμα, ότι γνωρίζεις κάποιον που έχει πολύ καλή ανθρώπινη φύση, πιστεύει ένθερμα στον Θεό, έχει εγκαταλείψει την οικογένεια και την καριέρα του για να εκτελέσει το καθήκον του, και έχει υποστεί πολλές κακουχίες. Ξαφνικά, έρχεται μια μέρα που συλλαμβάνεται και καταδικάζεται σε φυλάκιση εξαιτίας της πίστης του στον Θεό, και ακούς ότι στη συνέχεια ξυλοκοπήθηκε μέχρι θανάτου. Μπαίνεις τότε σε πειρασμό; Πώς θα αντιδρούσες εσύ αν σου συνέβαινε αυτό; Πώς θα το βίωνες εσύ; Θα αναζητούσες την αλήθεια; Πώς θα την αναζητούσες; Πώς θα κατάφερνες, μέσα σε έναν τέτοιον πειρασμό, να παραμείνεις σταθερός, να κατανοήσεις την πρόθεση του Θεού, και έτσι να κερδίσεις την αλήθεια; Έχεις σκεφτεί ποτέ αυτά τα πράγματα; Ξεπερνιούνται εύκολα αυτοί οι πειρασμοί; Είναι εξαιρετικοί άραγε; Πώς πρέπει να βιώνεις τις ιδιαίτερες συνθήκες που έρχονται σε αντίθεση με τις ανθρώπινες αντιλήψεις και φαντασιοκοπίες; Εάν δεν έχεις μονοπάτι, θα παραπονιέσαι; Μπορείς να αναζητήσεις την αλήθεια στα λόγια του Θεού και να καταλάβεις την ουσία των προβλημάτων; Μπορείς να καθορίσεις με βάση την αλήθεια τις σωστές αρχές που πρέπει να κάνεις πράξη; Αυτό δεν πρέπει να έχουν όσοι επιδιώκουν την αλήθεια; Πώς μπορείς να γνωρίσεις το έργο του Θεού; Ποια θα πρέπει να είναι η βιωματική σου εμπειρία σ’ αυτό προκειμένου να αποκτήσεις τους καρπούς της κρίσης, του εξαγνισμού, της σωτηρίας και της τελείωσης από τον Θεό; Ποιες αλήθειες πρέπει να καταλάβει κανείς για να ξεκαθαρίσει τις πάρα πολλές αντιλήψεις και τα πάρα πολλά παράπονα κατά του Θεού; Ποιες είναι οι πιο χρήσιμες αλήθειες με τις οποίες θα πρέπει να εφοδιαστείτε, αυτές που θα σας επιτρέψουν να παραμείνετε σταθεροί κατά τις διάφορες δοκιμασίες; Πόσο μεγάλο είναι το ανάστημά σας αυτήν τη στιγμή; Ποια βαθμίδα των πειρασμών μπορείτε να ξεπεράσετε; Έχετε καθόλου ιδέα; Αν δεν έχετε, τότε αμφιβάλλω αν μπορείτε» («Ο Λόγος», τόμ. 3: «Οι συνομιλίες του Χριστού των Εσχάτων Ημερών», Προσφέροντας κανείς την καρδιά του στον Θεό, μπορεί να αποκτήσει την αλήθεια). Καθεμία από τις ερωτήσεις του Θεού μού προκάλεσε ντροπή. Στο παρελθόν, πίστευα ότι, από τότε που άρχισα να πιστεύω στον Θεό, επιδίωκα με ενθουσιασμό, είχα απαρνηθεί πράγματα και είχα δαπανήσει τον εαυτό μου. Η εκκλησία είχε υποστεί πολλές σημαντικές συλλήψεις, εγώ, όμως, δεν δείλιαζα ιδιαίτερα. Αρκετοί αδελφοί και αδελφές που γνώριζα είχαν συλληφθεί, αλλά αυτό δεν είχε επηρεάσει την ικανότητά μου να κάνω το καθήκον μου. Όταν έμαθα, ωστόσο, ότι ο Σιαοντί είχε γίνει Ιούδας και συνεργός του μεγάλου κόκκινου δράκοντα και με είχε πουλήσει, ανησύχησα μήπως με παρακολουθούσε ήδη η αστυνομία. Ένιωθα πως θα μπορούσαν να με συλλάβουν οπουδήποτε και ανά πάσα στιγμή, κι έτσι δείλιαζα και φοβόμουν μέσα μου, ενώ έχασα την πίστη μου στον Θεό. Είδα ότι όσα είχα κατανοήσει στο παρελθόν ήταν δόγμα χωρίς καμία απολύτως αλήθεια-πραγματικότητα. Όταν με βρήκαν δεινά και δοκιμασίες, δεν προσήλθα ενώπιον του Θεού για να αναζητήσω τις προθέσεις του Θεού ούτε σκέφτηκα πώς να δώσω μαρτυρία για τον Θεό. Αντ’ αυτού, ήμουν αρνητική και λούφαρα στο έργο μου. Πραγματικά, ήμουν εντελώς επαναστατική! Εκείνη τη στιγμή, κατηγορούσα μέσα μου τον εαυτό μου. Σκέφτηκα τα λόγια του Θεού: «Θα πρέπει να παίρνεις στα σοβαρά το ανάστημα και την άσκησή σου. Στην πίστη σου στον Θεό, δεν θα πρέπει να προσπαθείς απλώς να λειτουργείς μηχανικά για οποιονδήποτε —το κατά πόσο μπορείς, εν τέλει, να κερδίσεις ή όχι την αλήθεια και τη ζωή, εξαρτάται από τη δική σου επιδίωξη» [«Ο Λόγος», τόμ. 1: «Η εμφάνιση και το έργο του Θεού», Άσκηση (3)]. Όταν είδα τις απαιτήσεις του Θεού και κοίταξα το δικό μου ανάστημα, ένιωσα να βρίσκομαι σε κρίση. Το ανάστημά μου εκείνη τη στιγμή ήταν μικρό και δεν είχα καμία αλήθεια-πραγματικότητα. Αν συνέχιζα να μην αναζητώ την αλήθεια και να μην εφοδιάζομαι με την αλήθεια επιμελώς, τότε, αν πράγματι συλλαμβανόμουν μια μέρα, θα μου ήταν πολύ δύσκολο να μείνω σταθερή. Δεν ήθελα το διάστημα που ακολουθούσα τον Θεό να λήξει, τελικά, με εξευτελισμό.

Στη διάρκεια των πνευματικών ασκήσεών μου, διάβασα ένα εδάφιο από τα λόγια του Θεού και κατανόησα το νόημα του να βιώνει κανείς τον εξευγενισμό και τα δεινά. Επίσης, απέκτησα κάποια διάκριση για τον Σιαοντί. Ο Παντοδύναμος Θεός λέει: «Ο άνθρωπος θα ολοκληρωθεί πλήρως στην Εποχή της Βασιλείας. Μετά το έργο της κατάκτησης, ο άνθρωπος θα υποβληθεί σε ραφινάρισμα και δοκιμασίες. Όσοι μπορούν να το ξεπεράσουν και να μείνουν σταθεροί στη μαρτυρία τους κατά τη διάρκεια αυτής της δοκιμασίας είναι αυτοί που τελικά θα γίνουν πλήρεις. Αυτοί είναι οι νικητές. Κατά τη διάρκεια αυτής της δοκιμασίας, ο άνθρωπος είναι υποχρεωμένος να δεχτεί αυτό το ραφινάρισμα και αυτό θα είναι η τελευταία στιγμή στο έργο του Θεού. Είναι η τελευταία φορά που ο άνθρωπος θα εξευγενιστεί πριν από την ολοκλήρωση όλου του έργου της διαχείρισης του Θεού και όλοι όσοι ακολουθούν τον Θεό πρέπει να αποδεχτούν αυτήν την τελική δοκιμασία και πρέπει να αποδεχτούν αυτό το τελευταίο ραφινάρισμα. Εκείνοι που υποφέρουν τη δοκιμασία, μένουν χωρίς το έργο του Αγίου Πνεύματος και την καθοδήγηση του Θεού, αλλά αυτοί που έχουν πραγματικά κατακτηθεί και που αληθινά αναζητούν τον Θεό, θα παραμείνουν ακλόνητοι τελικά. Είναι εκείνοι που διακατέχονται από την ανθρώπινη φύση και που αγαπούν πραγματικά τον Θεό. Ανεξάρτητα από το τι κάνει ο Θεός, αυτοί οι νικητές δεν θα στερηθούν τα οράματα και θα κάνουν πράξη την αλήθεια χωρίς να αποτύχουν ως προς τη μαρτυρία τους. Είναι αυτοί που τελικά θα βγουν από τη μεγάλη δοκιμασία. Ακόμα κι αν εκείνοι που αλιεύουν σε ταραγμένα νερά μπορούν να παρασιτούν σήμερα, κανείς δεν μπορεί να ξεφύγει από την τελική δοκιμασία και κανείς δεν μπορεί να ξεφύγει από το τελικό τεστ. […] Αυτοί που ακολουθούν αληθινά τον Θεό, είναι σε θέση να αντέξουν τη δοκιμασία του έργου τους, ενώ εκείνοι που δεν ακολουθούν αληθινά τον Θεό, είναι ανίκανοι να αντέξουν οποιαδήποτε από τις δοκιμασίες του Θεού. Αργά ή γρήγορα, θα εκδιωχθούν, ενώ οι νικητές θα παραμείνουν στη βασιλεία. Το αν ο άνθρωπος πραγματικά αναζητά τον Θεό καθορίζεται από τη δοκιμασία του έργου του, δηλαδή από τις δοκιμασίες του Θεού, και δεν έχει καμία σχέση με την απόφαση του ίδιου του ανθρώπου. Ο Θεός δεν απορρίπτει κανένα άτομο ελαφρά τη καρδία. Ό,τι κάνει μπορεί να πείσει απόλυτα τον άνθρωπο. Δεν κάνει τίποτα που είναι αόρατο για τον άνθρωπο, ή οποιαδήποτε εργασία που δεν μπορεί να πείσει τον άνθρωπο. Το αν η πίστη του ανθρώπου είναι αληθινή ή όχι αποδεικνύεται από τα γεγονότα και δεν μπορεί να αποφασιστεί από τον άνθρωπο. Για το ότι το “σιτάρι που δεν μπορεί να γίνει καλαμπόκι, και το καλαμπόκι δεν μπορεί να γίνει σιτάρι” δεν υπάρχει αμφιβολία. Όλοι όσοι αγαπούν πραγματικά τον Θεό, τελικά θα παραμείνουν στη βασιλεία και ο Θεός δεν θα μεταχειριστεί άσχημα κανέναν που πραγματικά Τον αγαπάει» («Ο Λόγος», τόμ. 1: «Η εμφάνιση και το έργο του Θεού», Το έργο του Θεού και οι πράξεις του ανθρώπου). Αφότου διάβασα τα λόγια του Θεού, κατανόησα ότι το έργο του Θεού φτάνει τώρα στο τέλος του. Είναι η ώρα που ο Θεός θα αποκαλύψει όλες τις κατηγορίες ανθρώπων. Ο Θεός χρησιμοποιεί τις συλλήψεις και τη δίωξη που κάνει ο μεγάλος κόκκινος δράκοντας, καθώς και κάθε είδους δοκιμασίες και δεινά, για να ξεχωρίσει τους αληθινούς πιστούς απ’ τους ψευδόπιστους, για να ξεχωρίσει την ήρα απ’ το στάρι. Οι δοκιμασίες είναι σπουδαίο τεστ για κάθε άνθρωπο ανεξαιρέτως. Όσοι πιστεύουν ειλικρινά στον Θεό και ακολουθούν τον Θεό, όποιες δοκιμασίες και δεινά κι αν τους τύχουν, προτιμούν να αντέξουν τα βάσανα της σάρκας ή ακόμα και να χάσουν τη ζωή τους παρά να ξεπουλήσουν τα συμφέροντα της εκκλησίας. Είναι σε θέση να συνεχίσουν να στηρίζονται ακλόνητα στον Θεό. Ακριβώς αυτό συνέβη με πολλούς αδελφούς και αδελφές που συνελήφθησαν και μπόρεσαν να κατανικήσουν τον εξευτελισμό και τα βασανιστήρια που επέβαλε η αστυνομία. Όποιες ποταπές ή στυγνές μεθόδους κι αν χρησιμοποίησε η αστυνομία, εκείνοι δεν αρνήθηκαν ποτέ τον Θεό ούτε πρόδωσαν τον Θεό. Όσο για εκείνους που δεν είχαν αληθινή πίστη, όσο ενθουσιώδεις κι αν φαίνονταν εκ πρώτης όψεως ή όσο κι αν ήταν σε θέση να απαρνηθούν κάποια πράγματα, να δαπανήσουν τον εαυτό τους, να αντέξουν βάσανα και να πληρώσουν ένα τίμημα, μόλις απειλούνταν τα συμφέροντα της σάρκας τους, αρνούνταν τον Θεό και πρόδιδαν τον Θεό. Αυτοί οι άνθρωποι ήταν καιροσκόποι που παρεισέφρησαν στον οίκο του Θεού και αποκαλύφθηκαν μέσα από τις διώξεις και τα δεινά. Αυτή τη σημασία έχει το ότι ο Θεός χρησιμοποιεί τον μεγάλο κόκκινο δράκοντα για να παράσχει υπηρεσία. Με αυτόν τον τρόπο, ξεχωρίζουν οι αληθινοί πιστοί απ’ τους ψευδόπιστους, η ήρα απ’ το στάρι. Εκεί βρίσκεται η σοφία του έργου του Θεού. Καθώς αναλογιζόμουν τα λόγια του Θεού, ένιωσα να φωτίζεται η καρδιά μου. Μπορεί ο Σιαοντί να φαινόταν εξωτερικά άδολος και αφοσιωμένος, να μην είχε κάνει κατάφωρα κακές πράξεις τα πολλά χρόνια που πίστευε στον Θεό και, μάλιστα, να είχε κάνει ακόμα και κάποια καλά πράγματα, όμως δεν τον ενδιέφερε η αλήθεια. Συνήθως, δεν ήταν διατεθειμένος να συναναστραφεί πάνω στα λόγια του Θεού και, παρότι πίστευε στον Θεό για πολλά χρόνια, δεν είχε καθόλου αλήθεια-πραγματικότητα. Όταν ήρθε αντιμέτωπος με τα βασανιστήρια, τις απειλές και τους πειρασμούς του μεγάλου κόκκινου δράκοντα, τότε αρνήθηκε τον Θεό, πρόδωσε τον Θεό και, στο τέλος, ξεπούλησε το εκκλησιαστικό έργο, κι έτσι έγινε λακές και συνεργός του ΚΚΚ. Τα γεγονότα δείχνουν ότι, στο παρελθόν, όταν απαρνιόταν κάποια πράγματα και δαπανούσε τον εαυτό του, δεν έκανε πράξη την αλήθεια. Ήταν ήρα που την έπαιρνε ο άνεμος. Ήταν ξεκάθαρα δύσπιστος, που αποκαλύφθηκε στο έργο του Θεού. Κατανόησα, επίσης, ότι δεν μπορείς να βλέπεις μόνο πόσα καλά πράγματα έχει κάνει κάποιος επιφανειακά για να αποφασίσεις αν έχει ή δεν έχει πραγματικότητα. Αντ’ αυτού, πρέπει να δεις αν μπορεί να κάνει πράξη την αλήθεια και αν μπορεί να δώσει μαρτυρία εν μέσω δεινών και δοκιμασιών. Συνειδητοποίησα ότι, όπως ακριβώς κι ο Σιαοντί, επικεντρωνόμουν μόνο στο να αντέξω τα βάσανα και στο να δαπανήσω τον εαυτό μου επιφανειακά, αλλά δεν επικεντρωνόμουν στο να καταβάλω προσπάθεια για την αλήθεια, ενώ δεν είχα ούτε το παραμικρό ψήγμα αλήθεια-πραγματικότητας. Παρότι, σε αντίθεση με τον Σιαοντί, δεν είχα προδώσει τον Θεό με καμία πράξη μου, πάντα δείλιαζα και φοβόμουν όταν μου τύχαιναν επικίνδυνα περιβάλλοντα, ενώ ήμουν αρνητική και λούφαρα στο έργο μου, χάνοντας έτσι τη μαρτυρία μου. Όταν το αναλογίστηκα αυτό, ένιωσα ότι το περιβάλλον που είχε φτιάξει ο Θεός για εμένα δεν ήταν μόνο μια δοκιμασία, αλλά ήταν και η σωτηρία μου. Μου έδωσε την ευκαιρία να δω καθαρά το αληθινό μου ανάστημα και να δω ότι βρισκόμουν στα όρια του κινδύνου. Αν συνέχιζα να μην επιδιώκω την αλήθεια, τότε, αν συλλαμβανόμουν, θα αποκαλυπτόμουν και θα αποκλειόμουν όπως ακριβώς κι ο Σιαοντί. Προσήλθα ενώπιον του Θεού και προσευχήθηκα λέγοντας ότι ήμουν διατεθειμένη να πάρω την αποτυχία του Σιαοντί ως προειδοποίηση και μάθημα, καθώς και να κάνω βαθιά αυτοκριτική και να αποκτήσω αυτογνωσία.

Έπειτα, συλλογίστηκα: Ποια ήταν η βαθύτερη αιτία που βίωνα μια αρνητική κατάσταση αφού με πούλησε ένας Ιούδας; Διάβασα τα λόγια του Θεού: «Πολλοί από όσους ακολουθούν τον Θεό ενδιαφέρονται μόνο για το πώς θα κερδίσουν ευλογίες ή θα αποτρέψουν την καταστροφή. Μόλις γίνεται μνεία για το έργο και τη διαχείριση του Θεού, σιωπούν και χάνουν κάθε ενδιαφέρον. Νομίζουν ότι η κατανόηση τέτοιων κουραστικών ζητημάτων δεν θα βοηθήσει τη ζωή τους να αναπτυχθεί, ούτε θα προσφέρει κάποιο όφελος. Κατά συνέπεια, μολονότι έχουν ακούσει πληροφορίες για τη διαχείριση του Θεού, την προσεγγίζουν με έλλειψη σοβαρότητας. Δεν τη βλέπουν ως κάτι πολύτιμο που πρέπει να αποδεχθούν, πόσο μάλλον την κατανοούν ως μέρος της ζωής τους. Ο σκοπός με τον οποίο αυτού του είδους οι άνθρωποι ακολουθούν τον Θεό είναι πολύ απλός· το κάνουν για έναν και μόνο στόχο: να λαμβάνουν ευλογίες. Οι άνθρωποι αυτοί δεν μπαίνουν στον κόπο να προσέξουν οτιδήποτε άλλο δεν έχει καμία σχέση μ’ αυτόν τον στόχο. Δεν υπάρχει για αυτούς κανένας πιο θεμιτός στόχος από το να πιστεύουν στον Θεό για να λαμβάνουν ευλογίες —αυτή είναι η αξία της πίστης τους. Εάν κάτι δεν συμβάλλει σε αυτόν τον στόχο, παραμένουν εντελώς ασυγκίνητοι. Αυτό ισχύει για τους περισσότερους ανθρώπους που πιστεύουν στον Θεό σήμερα. Ο στόχος και η πρόθεσή τους φαίνονται θεμιτά επειδή, πιστεύοντας στον Θεό, δαπανούν επίσης για τον Θεό, αφιερώνονται σε Αυτόν και εκτελούν το καθήκον τους. Εγκαταλείπουν τα νιάτα τους, απαρνούνται την οικογένεια και τη σταδιοδρομία τους, περνούν και χρόνια ακόμη μακριά από το σπίτι τους απασχολημένοι. Για χάρη του απώτερου στόχου τους, αλλάζουν τα ενδιαφέροντά τους, τη στάση τους για τη ζωή, ακόμη και την κατεύθυνση που αναζητούν· κι όμως δεν μπορούν να αλλάξουν τον στόχο της πίστης τους στον Θεό. Τρέχουν παντού για τη διαχείριση των δικών τους βλέψεων· ανεξάρτητα από το πόσο μακρύς είναι ο δρόμος και από το πόσες δυσκολίες και εμπόδια υπάρχουν στην πορεία, παραμένουν ανυποχώρητοι και δεν φοβούνται τον θάνατο. Ποια δύναμη τούς αναγκάζει να συνεχίζουν να αφιερώνονται κατ’ αυτόν τον τρόπο; Μήπως η συνείδησή τους; Ο σπουδαίος και ευγενής χαρακτήρας τους; Η αποφασιστικότητά τους να πολεμήσουν τις δυνάμεις του κακού μέχρι τέλους; Η πίστη τους να καταθέσουν μαρτυρία για τον Θεό χωρίς να ζητούν ανταμοιβή; Η αφοσίωσή τους, όντας πρόθυμοι να εγκαταλείψουν τα πάντα για να εκπληρώσουν το θέλημα του Θεού; Ή μήπως το πνεύμα αφοσίωσής τους, ώστε να απαρνούνται διαρκώς τις υπερβολικές προσωπικές απαιτήσεις; Να εξακολουθεί να δίνει τόσο πολλά κάποιος που δεν έχει καταλάβει ποτέ το έργο της διαχείρισης του Θεού, αυτό κι αν είναι θαύμα! Προς το παρόν, ας μη συζητήσουμε το πόσα έχουν προσφέρει αυτά τα άτομα. Ωστόσο, αξίζει οπωσδήποτε να αναλύσουμε τη συμπεριφορά τους. Εκτός από τα οφέλη που συνδέονται τόσο στενά με αυτούς, θα μπορούσαν να υπάρχουν και άλλοι λόγοι για τους οποίους άνθρωποι που δεν καταλαβαίνουν ποτέ τον Θεό, θα πρόσφεραν τόσο πολλά για Εκείνον; Ως προς αυτό, ανακαλύπτουμε ένα άγνωστο ως τώρα πρόβλημα: Η σχέση του ανθρώπου με τον Θεό είναι μόνο μια σχέση απροκάλυπτης ιδιοτέλειας. Είναι σχέση μεταξύ κάποιου που δέχεται και κάποιου που δωρίζει ευλογίες. Για να το πούμε απλά, είναι η σχέση μεταξύ ενός εργαζομένου και ενός εργοδότη. Ο εργαζόμενος δουλεύει σκληρά μόνο για να λαμβάνει τις ανταμοιβές που παρέχει ο εργοδότης. Δεν υπάρχει συγγενική στοργή σε μια τέτοια σχέση που βασίζεται στο συμφέρον, μόνο συναλλαγή. Δεν αγαπάει ούτε αγαπιέται κανείς, υπάρχει μόνο φιλανθρωπία και έλεος. Δεν υπάρχει κατανόηση, μόνο αβοήθητη καταπιεσμένη αγανάκτηση και εξαπάτηση. Δεν υπάρχει οικειότητα, μόνο ένα αδιαπέραστο χάσμα» («Ο Λόγος», τόμ. 1: «Η εμφάνιση και το έργο του Θεού», Παράρτημα Γ΄: Ο άνθρωπος μπορεί να σωθεί μόνο μέσα από τη διαχείριση του Θεού). Τα λόγια του Θεού εκθέτουν τις προθέσεις και τις απόψεις που κρύβονται πίσω από την πίστη των ανθρώπων στον Θεό. Οι άνθρωποι δεν πιστεύουν στον Θεό για να κερδίσουν την αλήθεια και ζωή. Αντίθετα, το κάνουν προκειμένου να αποκτήσουν αιώνιες ευλογίες. Αυτό που εξέθεταν τα λόγια του Θεού ήταν ακριβώς η συμπεριφορά μου. Αναλογίστηκα την ενθουσιώδη δαπάνη μου στο παρελθόν. Όποιοι κίνδυνοι κι αν μου τύχαιναν, εγώ δεν σταμάτησα ποτέ να κάνω το καθήκον μου. Αυτό συνέβαινε επειδή πίστευα ακράδαντα ότι, δαπανώντας διαρκώς τον εαυτό μου με αυτόν τον τρόπο, θα είχα την προστασία του Θεού και, στο τέλος, θα είχα έναν καλό προορισμό και μια καλή έκβαση. Όταν με πούλησε ένας Ιούδας και έγινα καταζητούμενη, κι έτσι ήμουν συνεχώς αντιμέτωπη με τον κίνδυνο της σύλληψης, ανησυχούσα πως, αν συλλαμβανόμουν και δεν ήμουν σε θέση να αντέξω τα βασανιστήρια και πρόδιδα τον Θεό, τότε θα έχανα την ευκαιρία μου να σωθώ. Ένιωθα ότι οι ελπίδες μου να κερδίσω ευλογίες είχαν εξανεμιστεί, κι έτσι έχασα την πίστη μου στον Θεό και δεν ήθελα να ασχολούμαι με το εκκλησιαστικό έργο. Είδα ότι το μόνο που υποκινούσε όλες τις θυσίες και τις δαπάνες μου ήταν η επιθυμία να κερδίσω ευλογίες. Όταν ένιωθα πως είχα ελπίδα να κερδίσω ευλογίες, έκανα το καθήκον μου δραστήρια και ενεργά, όταν, όμως, έβλεπα ότι οι ελπίδες μου να κερδίσω ευλογίες είχαν εξανεμιστεί, τότε αποκαρδιωνόμουν. Η ενέργεια για να επιδιώκω και τα κίνητρα για να κάνω το καθήκον μου που είχα στο παρελθόν εξατμίζονταν σαν την πρωινή πάχνη. Σύμφωνα με τα γεγονότα, πίστευα στον Θεό για πολλά χρόνια, αλλά η σχέση μου με τον Θεό έμοιαζε με τη σχέση εργοδότη-εργαζομένου: θυσίαζα και δαπανούσα πράγματα επιφανειακά για να αποκτήσω, σε αντάλλαγμα, οφέλη κι έναν καλό προορισμό απ’ τον Θεό. Η δαπάνη μου ήταν γεμάτη νοθείες και κόλπα, χωρίς καμία εντιμότητα απέναντι στον Θεό. Ήμουν πραγματικά εγωίστρια και ελεεινή, πράγμα που έκανε τον Θεό να με αποστρέφεται και να με απεχθάνεται. Αν ο Θεός δεν είχε χρησιμοποιήσει αυτό το περιβάλλον για να με αποκαλύψει, θα είχα συνεχίσει να επιμένω στη λανθασμένη μου άποψη για την επιδίωξη. Θα είχα συνεχίσει να πιστεύω ως το τέλος, με μόνο αποτέλεσμα να με εγκαταλείψει και να με αποκλείσει ο Θεός. Όταν το κατανόησα αυτό, ένιωσα ότι, πίσω απ’ την ενορχήστρωση του Θεού γι’ αυτά τα περιβάλλοντα, βρισκόταν η επίπονη πρόθεση του Θεού. Όλα έγιναν για να καθαρθούν οι νοθείες της πίστης μου στον Θεό, να μεταστραφούν οι εσφαλμένες μου απόψεις για το τι να επιδιώξω και να οδηγηθώ να βαδίσω στο σωστό μονοπάτι. Αυτή ήταν η αγάπη του Θεού. Ήταν η σωτηρία που μου έδινε ο Θεός. Ωστόσο, παρεξηγούσα τον Θεό και παραπονιόμουν για τον Θεό. Στ’ αλήθεια δεν είχα λογική! Είχα πληγώσει πολύ σοβαρά την καρδιά του Θεού!

Αργότερα, συνειδητοποίησα ότι ζούσα σε μια κατάσταση δειλίας και φόβου επειδή, επιπλέον, φοβόμουν τον θάνατο. Εστιάζοντας σε αυτό το πρόβλημα, διάβασα τα λόγια του Θεού. Ο Παντοδύναμος Θεός λέει: «Πώς πέθαναν οι μαθητές του Κυρίου Ιησού; Κάποιοι απ’ τους μαθητές Του λιθοβολήθηκαν, άλλοι σύρθηκαν πίσω από άλογα, άλλοι σταυρώθηκαν ανάποδα, άλλοι διαμελίστηκαν από πέντε άλογα· τους βρήκαν ένα σωρό διαφορετικοί θάνατοι. Για ποιον λόγο θανατώθηκαν; Εκτελέστηκαν για τα εγκλήματά τους βάσει νόμου; Όχι. Διέδιδαν το ευαγγέλιο του Κυρίου, αλλά οι άνθρωποι του κόσμου δεν το δέχτηκαν και, αντ’ αυτού, τους καταδίκασαν, τους χτύπησαν και τους επέπληξαν, ενώ έφτασαν μέχρι και να τους θανατώσουν —με αυτόν τον τρόπο μαρτύρησαν. […] Έτσι πέθαναν και χάθηκαν τα σώματά τους· αυτός ήταν ο τρόπος με τον οποίο έφυγαν απ’ τον ανθρώπινο κόσμο, όμως αυτό δεν σήμαινε ότι είχαν το ίδιο αποτέλεσμα. Άσχετα με τα μέσα ή τον τρόπο του θανάτου και της αναχώρησής τους, ο Θεός δεν είχε ορίσει έτσι το τελικό αποτέλεσμα αυτών των ζωών, αυτών των δημιουργημάτων. Πρέπει να το καταλάβεις ξεκάθαρα αυτό. Αντιθέτως, με αυτά ακριβώς τα μέσα καταδίκασαν αυτόν τον κόσμο και κατέθεσαν μαρτυρία για τις πράξεις του Θεού. Αυτά τα δημιουργήματα χρησιμοποίησαν την πολυτιμότατη ζωή τους, χρησιμοποίησαν την τελευταία στιγμή της ζωής τους για να μαρτυρήσουν για τα έργα του Θεού, να μαρτυρήσουν για τη μεγάλη δύναμη του Θεού και να δηλώσουν στον Σατανά και στον κόσμο ότι τα έργα του Θεού είναι σωστά, ότι ο Κύριος Ιησούς είναι ο Θεός, ότι είναι ο Κύριος και η ενσάρκωση του Θεού. Ακόμη και μέχρι την τελευταία στιγμή της ζωής τους, δεν αρνήθηκαν ποτέ το όνομα του Κυρίου Ιησού. Αυτό δεν ήταν μια μορφή κρίσης πάνω σ’ αυτόν τον κόσμο; Χρησιμοποίησαν τη ζωή τους για να διακηρύξουν στον κόσμο, για να επιβεβαιώσουν στους ανθρώπους ότι ο Κύριος Ιησούς είναι ο Κύριος, ότι ο Κύριος Ιησούς είναι ο Χριστός, ότι είναι η ενσάρκωση του Θεού, ότι το έργο της λύτρωσης όλης της ανθρωπότητας που έκανε επιτρέπει σ’ αυτήν την ανθρωπότητα να συνεχίσει να ζει. Αυτό το γεγονός είναι για πάντα αναλλοίωτο. Σε ποιον βαθμό εκτέλεσαν το καθήκον τους όλοι όσοι μαρτύρησαν για τη διάδοση του ευαγγελίου του Κυρίου Ιησού; Το εκτέλεσαν στον απόλυτο βαθμό; Πώς εκδηλώθηκε στον απόλυτο βαθμό του; (Πρόσφεραν τη ζωή τους.) Σωστά, πλήρωσαν το τίμημα με τη ζωή τους. Η οικογένεια, τα πλούτη και τα υλικά πράγματα αυτής της ζωής, όλα αυτά είναι εξωτερικά πράγματα· το μοναδικό πράγμα που έχει να κάνει με τον εαυτό του καθενός είναι η ζωή του. Για κάθε ζωντανό άνθρωπο, η ζωή είναι αυτό που αξίζει να λατρεύει περισσότερο απ’ όλα, το πολυτιμότερο πράγμα και, όπως φαίνεται, αυτοί οι άνθρωποι μπόρεσαν να προσφέρουν το πολυτιμότερο πράγμα που είχαν, τη ζωή τους, ως επιβεβαίωση και μαρτυρία της αγάπης του Θεού για την ανθρωπότητα. Μέχρι και τη μέρα που πέθαναν δεν απαρνήθηκαν το όνομα του Θεού ούτε το έργο Του, και χρησιμοποίησαν τις τελευταίες τους στιγμές στη ζωή για να γίνουν μάρτυρες αυτού του γεγονότος· δεν είναι αυτή η ύψιστη μορφή μαρτυρίας; Είναι ο καλύτερος τρόπος να κάνει κανείς το καθήκον του· αυτό σημαίνει να εκπληρώνει κανείς την ευθύνη του» («Ο Λόγος», τόμ. 3: «Οι συνομιλίες του Χριστού των Εσχάτων Ημερών», Το κήρυγμα του ευαγγελίου είναι το καθήκον που όλοι οι πιστοί δεσμεύονται να εκπληρώσουν). Αφού αναλογίστηκα τα λόγια του Θεού, κατανόησα ότι, στο παρελθόν, ζούσα διαρκώς μες στη δειλία και τον φόβο, κυρίως επειδή αγαπούσα υπερβολικά τη ζωή μου και φοβόμουν μήπως συλληφθώ και ξυλοκοπηθώ μέχρι θανάτου. Ο φόβος του θανάτου ήταν η μοιραία μου αδυναμία. Τώρα, δεν είχα συλληφθεί, αλλά είχα τρομάξει τόσο άσχημα που δεν μπορούσα καν να μείνω πιστή στο καθήκον μου. Αν συλλαμβανόμουν, τότε θα ήμουν ακόμα λιγότερο σε θέση να μείνω σταθερή, ενώ μπορεί να πρόδιδα τον Θεό ανά πάσα στιγμή. Αν φοβόμουν διαρκώς τη σύλληψη και συνέχιζα μονίμως να ζω έτσι, προσπαθώντας μόνο να σώσω το τομάρι μου, τότε, στα μάτια του Θεού, διέφερα σε τίποτα απ’ τους νεκρούς; Σκεφτόμουν τους ανθρώπους που είχαν γίνει Ιούδες. Ήταν άπληστοι για τη ζωή και φοβούνταν τον θάνατο. Για να μείνουν ζωντανοί, δεν δίστασαν να πουλήσουν τους αδελφούς και τις αδελφές τους και να προδώσουν τον Θεό. Έγιναν σύμβολο του εξευτελισμού. Τι νόημα είχε να ζει κάποιος έτσι; Ο Κύριος Ιησούς είπε: «Όστις θέλει να σώση την ζωήν αυτού, θέλει απολέσει αυτήν· και όστις απολέση την ζωήν αυτού ένεκεν εμού, θέλει ευρεί αυτήν» (Κατά Ματθαίον 16:25). Οι μαθητές που ακολουθούσαν τον Κύριο Ιησού διώχθηκαν επειδή διακήρυσσαν το ευαγγέλιο του Θεού. Κάποιοι διαμελίστηκαν από πέντε άλογα, κάποιοι λιθοβολήθηκαν μέχρι θανάτου, ενώ ο Πέτρος σταυρώθηκε ανάποδα για τον Θεό. Με τις ζωές τους, έδωσαν μια ηχηρή μαρτυρία για τον Θεό. Εξωτερικά, η σάρκα τους ήταν νεκρή, όμως οι ψυχές τους επέστρεψαν στον Θεό. Τις έσχατες ημέρες, πολλοί αδελφοί και αδελφές έχουν συλληφθεί από το ΚΚΚ επειδή διακήρυσσαν το ευαγγέλιο της βασιλείας του Θεού και έχουν υποβληθεί σε διάφορα βασανιστήρια. Ακόμα κι αν ξυλοκοπηθούν μέχρι θανάτου ή μείνουν ανάπηροι, δεν αρνούνται τον Θεό. Αυτό σημαίνει να υποφέρει κανείς τους διωγμούς για τη δικαιοσύνη. Αυτό είναι ό,τι πιο πολύτιμο και σημαντικό. Ντρεπόμουν πραγματικά να συγκριθώ μαζί τους. Έπρεπε να κάνω το καθήκον μου εν μέσω διωγμών και δεινών. Ακόμα κι αν με συλλάμβανε το ΚΚΚ, ακόμα κι αν με ξυλοκοπούσαν μέχρι θανάτου ή με άφηναν ανάπηρη, θα υπέφερα για τη δικαιοσύνη, ενώ, αν πέθαινα, θα είχα έναν ένδοξο θάνατο.

Τον Ιούνιο του 2024, έλαβα ένα γράμμα: Μια αδελφή που είχε συλληφθεί και αργότερα αφέθηκε ελεύθερη είπε ότι, όταν την ανέκρινε η αστυνομία, το περιεχόμενο αφορούσε όλες τις λεπτομέρειες του καθήκοντός μας κατά το προηγούμενο έτος. Σκέφτηκα μέσα μου: «Αν το ΚΚΚ κάνει τόσο λεπτομερή ανάκριση, τότε είναι αποφασισμένοι να μας βρουν, ακόμη κι αν χρειαστεί να φτάσουν στ’ άκρα. Θέλουν να μας συλλάβουν όλους, να μη μείνει ούτε ένας!» Δεν μπορούσα παρά να είμαι κάπως νευρική. «Τώρα, το ΚΚΚ προσπαθεί ακόμα να μας συλλάβει. Εγώ είμαι επόπτρια, δηλαδή πολύ ψηλά στη λίστα των καταζητούμενων. Μόλις με συλλάβει η αστυνομία, είναι σίγουρο ότι θα με ξυλοκοπήσουν σχεδόν μέχρι θανάτου. Αν με ξυλοκοπήσουν μέχρι θανάτου, τότε δεν θα έχω πια καμία ελπίδα να κάνω το καθήκον μου. Πώς θα μπορέσω τότε να επιδιώξω την αλήθεια και να σωθώ;» Συνειδητοποίησα πως πάλι σκεφτόμουν τα δικά μου συμφέροντα. Θυμήθηκα τη σκηνή στο τέλος της ταινίας «Ένα επικίνδυνο ευαγγελικό ταξίδι». Το ΚΚΚ κυνηγούσε τον πρωταγωνιστή μέχρι και το τέλος. Εκείνος, ωστόσο, συνέχισε να κηρύττει το ευαγγέλιο και να μαρτυρά περί του Θεού. Όταν θυμήθηκα αυτήν τη σκηνή και το τραγούδι των τίτλων τέλους, ένιωσα μεγάλη έμπνευση μέσα μου. Εφόσον ο Θεός αποφάσισε να πιστέψω στον Θεό στη χώρα του μεγάλου κόκκινου δράκοντα, πρέπει να έχω τη θέληση να υποφέρω. Πρέπει να είμαι έτοιμη να δώσω τη ζωή μου, αλλιώς δεν θα μπορώ να συνεχίσω να βαδίζω σε αυτό το μονοπάτι. Όποιου είδους περιβάλλον κι αν έπρεπε να αντιμετωπίσω στη συνέχεια, έπρεπε να μένω πιστή στο καθήκον μου ανά πάσα στιγμή. Αργότερα, εγώ και η αδελφή με την οποία συνεργαζόμουν ενεργούσαμε ξεχωριστά. Συναναστρεφόμασταν με τους αδελφούς και τις αδελφές πάνω στο πώς να λάβουμε προληπτικά μέτρα και, ενώ δίναμε σημασία στην ασφάλεια, συνεχίσαμε με επιμονή να κάνουμε τα καθήκοντά μας. Επανεξετάζοντας τον τελευταίο χρόνο και κάτι, τότε που με κυνηγούσε το ΚΚΚ κι έπρεπε να τρέχω να ξεφύγω από παντού, παρότι είχα βιώσει κάποια βάσανα και εξευγενισμό, αυτό που είχα κερδίσει ήταν κάτι που δεν θα μπορούσα να κερδίσω σε κάποιο άνετο περιβάλλον. Όπως ακριβώς το λέει ο Θεός: «Πες Μου, ποιος από τα δισεκατομμύρια ανθρώπων που υπάρχουν σε όλον τον κόσμο είναι τόσο ευλογημένος ώστε να ακούσει τόσο πολλά από τα λόγια του Θεού, να κατανοήσει τόσο μεγάλο μέρος της αλήθειας που αφορά τη ζωή και να κατανοήσει τόσο πολλά μυστήρια; Ποιος απ’ αυτούς μπορεί να λάβει προσωπικά την καθοδήγηση, την παροχή, τη φροντίδα και την προστασία του Θεού; Ποιος είναι τόσο ευλογημένος; Πολύ λίγοι. Άρα, λοιπόν, για εσάς τους λίγους που είστε σε θέση να ζήσετε σήμερα στον οίκο του Θεού και να λάβετε τη σωτηρία και την παροχή Του, όλα αξίζουν τον κόπο, ακόμη κι αν πεθάνετε αυτήν τη στιγμή. Είστε απίστευτα ευλογημένοι, έτσι δεν είναι; (Ναι.) Εξετάζοντάς το απ’ αυτήν τη σκοπιά, το ζήτημα του θανάτου δεν θα πρέπει να τρομοκρατεί τους ανθρώπους ούτε να τους περιορίζει. Μπορεί να μην έχεις απολαύσει τη δόξα και τα πλούτη του κόσμου, έχεις λάβει, όμως, τον οίκτο του Δημιουργού κι έχεις ακούσει πάρα πολλά από τα λόγια του Θεού. Δεν είναι ευτυχές αυτό; (Είναι.) Όσα χρόνια κι αν διαρκέσει η ζωή σου, όλα αξίζουν τον κόπο και δεν μετανιώνεις για τίποτα, επειδή εκτελείς αδιάκοπα το καθήκον σου για το έργο του Θεού, έχεις κατανοήσει την αλήθεια και τα μυστήρια της ζωής, και έχεις καταλάβει ποιο μονοπάτι και ποιους στόχους οφείλεις να επιδιώκεις στη ζωή. Έχεις κερδίσει πάρα πολλά! Έχεις ζήσει μια ζωή που αξίζει! Ακόμη κι αν δεν μπορείς να το εξηγήσεις πολύ καθαρά, είσαι σε θέση να κάνεις πράξη κάποιο μέρος της αλήθειας και να κατέχεις κάποιο μέρος της πραγματικότητας. Αυτό αποδεικνύει πως έχεις κερδίσει κάποια από την παροχή της ζωής και έχεις κατανοήσει ένα μέρος της αλήθειας από το έργο του Θεού. Έχεις κερδίσει πάρα πολλά, μια αληθινή αφθονία, κι αυτό είναι πραγματικά τεράστια ευλογία! Από την αρχή της ανθρώπινης ιστορίας, κανείς στο διάβα των αιώνων δεν έχει απολαύσει αυτήν την ευλογία, κι όμως την απολαμβάνετε εσείς. Είστε διατεθειμένοι να πεθάνετε τώρα; Αν είστε διατεθειμένοι, η στάση σας απέναντι στον θάνατο θα ήταν πραγματικά υποτακτική, σωστά; (Ναι.)» [«Ο Λόγος», τόμ. 6: «Σχετικά με την επιδίωξη της αλήθειας», Πώς να επιδιώκει κανείς την αλήθεια (4)]. Σκεφτόμουν πόσο διεφθαρμένη είμαι, σήμερα, όμως, είμαι ακόμα αρκετά τυχερή ώστε να ακολουθώ τον Θεό, ενώ έχω ακόμα την τύχη να βιώνω τις διώξεις και τα δεινά στη χώρα του μεγάλου κόκκινου δράκοντα, καθώς και να αποδέχομαι την εκπαίδευση της βασιλείας του Θεού. Αυτή είναι η μεγαλύτερη ευλογία που έχω. Στην αποκάλυψη αυτού του περιβάλλοντος, είδα καθαρά το αληθινό μου ανάστημα και άλλαξα κάπως την άποψή μου για την επιδίωξη των ευλογιών, αλλά και το λανθασμένο μονοπάτι στο οποίο βάδιζα κατά την πίστη μου στον Θεό. Αυτή ήταν η ευλογία που μου έδινε ο Θεός. Όταν το σκέφτηκα έτσι, έκλαψα από ευγνωμοσύνη. Δεν είχα λόγια να εκφράσω τα αισθήματά μου εκείνη τη στιγμή. Απλώς ευχαριστούσα συνέχεια μέσα μου τον Θεό. Τώρα, όσο επικίνδυνο κι αν είναι το περιβάλλον, είτε έχω είτε δεν έχω καλή έκβαση και προορισμό στο μέλλον, είμαι διατεθειμένη να υποταχθώ στην κυριαρχία και στις διευθετήσεις του Θεού και να εκπληρώσω το καθήκον μου.