Τον Αύγουστο του 2023, επέλεξαν την Αδελφή Σου Σιν κι εμένα ως επιβλέπουσες για το ευαγγελικό έργο. Η Σου Σιν ανέλαβε την Εκκλησία της Τσενγκμπέι κι εγώ ανέλαβα την Εκκλησία της Τσενγκνάν. Το ευαγγελικό έργο της Εκκλησίας Τσενγκνάν δεν ήταν πολύ αποτελεσματικό. Μερικά χρόνια νωρίτερα, ήμουν υπεύθυνη για το ευαγγελικό έργο σε αυτήν την εκκλησία και τα αποτελέσματα δεν ήταν ποτέ πολύ καλά. Όταν, λοιπόν, μου ανατέθηκε ξανά αυτή η εκκλησία, ένιωσα μια κάποια απροθυμία. Μετά, όμως, σκέφτηκα: «Έχουν περάσει μερικά χρόνια. Ίσως μέχρι τώρα να έχει βελτιωθεί η αποτελεσματικότητα του έργου». Άρχισα, λοιπόν, να πέφτω με τα μούτρα στο έργο.

Σύντομα, ήρθε η ώρα να συνοψίσω το έργο. Είδα ότι τα αποτελέσματα συνέχιζαν να μην είναι καλά, ότι οι εργάτες του ευαγγελίου δεν συλλάμβαναν τις αρχές, ότι δεν κατανοούσαν και πολύ ξεκάθαρα τις αλήθειες για το κήρυγμα του ευαγγελίου και ότι δεν είχε προοδεύσει η καλλιέργεια των εργατών του ευαγγελίου ούτε των ποτιστών. Όταν η επικεφαλής πληροφορήθηκε την κατάσταση, μας έστειλε γράμμα όπου συναναστρεφόταν και επισήμαινε τα προβλήματά μας. Μας υπενθύμιζε ότι, αν το έργο δεν ήταν αποτελεσματικό, έπρεπε να κάνουμε αυτοκριτική μήπως και δεν κάναμε αληθινό έργο. Ανέφερε επίσης ότι τα αποτελέσματα της Εκκλησίας της Τσενγκμπέι ήταν καλύτερα και με συμβούλεψε να αναζητήσω και να πάρω μαθήματα από αυτά. Αφότου διάβασα το γράμμα, σκέφτηκα μέσα μου: «Ανέθεσαν ταυτόχρονα σ’ εμένα και στη Σου Σιν να επιβλέψουμε το ευαγγελικό έργο, αλλά η Σου Σιν είχε την τύχη να της ανατεθεί μια εκκλησία με καλύτερα αποτελέσματα, ενώ σ’ εμένα ανατέθηκε μια εκκλησία με χειρότερα αποτελέσματα. Μόλις άρχισα και έχουν ήδη επισημανθεί τόσο πολλά προβλήματα. Τι κακή τύχη! Αν τα αποτελέσματα συνεχίσουν να είναι άσχημα, η επιβλέπουσα θα πει πως δεν είμαι ικανή να κάνω έργο. Κάτι τέτοιο θα με ντρόπιαζε πάρα πολύ! Πραγματικά, δεν έχω καθόλου τύχη!» Εκείνο το διάστημα, τα αποτελέσματα του ευαγγελικού έργου στην εκκλησία μας παρέμεναν άσχημα. Κάποιοι άνθρωποι που διερευνούσαν την αληθινή οδό είχαν, μάλιστα, και αντιλήψεις επηρεασμένοι από αβάσιμες φήμες και δεν τολμούσαν να κάνουν έρευνα. Κάποιοι εργάτες του ευαγγελίου δεν συναναστρέφονταν ξεκάθαρα πάνω σε ερωτήματα που έθεταν δυνητικοί αποδέκτες του ευαγγελίου. Έτσι, έγραψαν σ’ εμένα ζητώντας βοήθεια κι εγώ απάντησα στον καθέναν ξεχωριστά, αλλά και πάλι δεν υπήρχε κάποια αξιοσημείωτη βελτίωση. Αυτό με έκανε να πιστεύω ακόμα περισσότερο ότι ήμουν κακότυχη. Σκεφτόμουν: «Πώς κατέληξα με τέτοια εκκλησία στην πλάτη μου; Τι θα νομίζει για μένα η επιβλέπουσα; Μήπως θα πει ότι δεν κάνω αληθινό έργο και ότι τεμπελιάζω στο καθήκον μου;» Όσο πιο πολύ το σκεφτόμουν, τόσο περισσότερο απελπιζόμουν. Γέμισα αρνητικά συναισθήματα και έχασα το ενδιαφέρον μου για όλα όσα έκανα. Μια μέρα, παρατήρησα ότι ένας εργάτης του ευαγγελίου ήταν σε κακή κατάσταση και αυτό επηρέαζε το πώς εκτελούσε το καθήκον του. Εγώ, όμως, δεν ήθελα να ασχοληθώ. Σκεφτόμουν: «Αφού είμαι κακότυχη, όσο σκληρά κι αν εργαστώ, και πάλι ίδια θα είναι τα αποτελέσματα». Οπότε δεν έλυσα το πρόβλημα μέσω έγκαιρης συναναστροφής. Όταν κάποιος μου έστελνε γραπτώς ερωτήσεις σχετικά με το έργο, έκανα αρκετές μέρες να απαντήσω, και δεν ήμουν διατεθειμένη να αναζητήσω και να αναλογιστώ τα προβλήματα που προέκυπταν στο έργο. Όταν η μέρα έφτανε στο τέλος της, ένιωθα μέσα μου ένα κενό, λες και η καρδιά μου είχε απομακρυνθεί απ’ τον Θεό. Δεν ήξερα καν τι να πω στην προσευχή. Γνώριζα ότι θα ήταν επικίνδυνο να μην απαλλαγώ απ’ αυτήν την κατάσταση, οπότε αναζήτησα συνειδητά την αλήθεια για να λύσω τα προβλήματά μου.

Μια μέρα, στις πνευματικές ασκήσεις μου, συνάντησα ένα χωρίο απ’ τα λόγια του Θεού που ταίριαζε τέλεια στην κατάστασή μου. Ο Θεός λέει: «Τι πρόβλημα έχουν οι άνθρωποι που θεωρούν μονίμως πως είναι άτυχοι; Χρησιμοποιούν διαρκώς το πρότυπο της τύχης για να μετρήσουν το κατά πόσον οι πράξεις τους είναι σωστές ή λανθασμένες, καθώς και να υπολογίσουν το μονοπάτι που θα πρέπει να πάρουν, τα πράγματα που θα πρέπει να βιώσουν και τα τυχόν προβλήματα που αντιμετωπίζουν. Είναι σωστό ή λάθος αυτό; (Είναι λάθος.) Περιγράφουν τα κακά πράγματα ως ατυχή και τα καλά πράγματα ως τυχερά ή ωφέλιμα. Είναι σωστή ή λάθος αυτή η οπτική; (Είναι λάθος.) Είναι λάθος να μετρά κανείς τα πράγματα από μια τέτοια οπτική. Πρόκειται για μια ακραία και εσφαλμένη μέθοδο και ένα ακραίο και εσφαλμένο πρότυπο για τη μέτρηση των πραγμάτων. Αυτού του είδους η μέθοδος κάνει συχνά τους ανθρώπους να βυθίζονται στην αποκαρδίωση, να νιώθουν συχνά δυσφορία, να θεωρούν πως τίποτα δεν πηγαίνει ποτέ όπως το θέλουν και πως ποτέ δεν παίρνουν αυτό που θέλουν. Αυτό έχει ως αποτέλεσμα να νιώθουν συνεχώς αγχωμένοι, ευέξαπτοι και αμήχανοι. Όταν δεν διορθώνονται αυτά τα αρνητικά συναισθήματα, αυτοί οι άνθρωποι βυθίζονται συνεχώς στην αποκαρδίωση και θεωρούν πως ο Θεός δεν τους ευνοεί. Πιστεύουν πως ο Θεός δείχνει χάρη στους άλλους, αλλά όχι στους ίδιους· πως ο Θεός φροντίζει τους άλλους, αλλά όχι τους ίδιους. “Γιατί νιώθω συνεχώς δυσφορία και άγχος; Γιατί μου συμβαίνουν πάντα κακά πράγματα; Γιατί δεν μου τυχαίνει ποτέ τίποτα καλό; Ας μου συμβεί μία φορά! Αυτό ζητάω μόνο!” Αν βλέπεις τα πράγματα με έναν τέτοιο εσφαλμένο τρόπο σκέψης και μια τέτοια λανθασμένη οπτική, θα πέσεις στην παγίδα της καλής και της κακής τύχης. Όταν πέφτεις συνεχώς σε αυτήν την παγίδα, θα νιώθεις διαρκώς αποκαρδιωμένος. Όταν σε κυριεύσει αυτή η αποκαρδίωση, θα είσαι ιδιαίτερα ευαίσθητος ως προς το αν τα πράγματα που σου συμβαίνουν είναι τυχερά ή ατυχή. Όταν συμβεί αυτό, αποδεικνύει πως σε έχει κυριεύσει η οπτική και η ιδέα της καλής και της κακής τύχης. Όταν ελέγχεσαι από μια τέτοια οπτική, οι απόψεις και η στάση σου προς τους ανθρώπους, τα γεγονότα και τα πράγματα δεν εμπίπτουν πια στο φάσμα της συνείδησης και της λογικής της κανονικής ανθρώπινης φύσης, αλλά έχουν γίνει κάπως ακραίες. Αν τυχόν φτάσεις σε αυτά τα άκρα, δεν πρόκειται να ξεπεράσεις την αποκαρδίωσή σου. Θα αποκαρδιώνεσαι διαρκώς ξανά και ξανά, και ακόμη κι αν υπό κανονικές συνθήκες δεν νιώθεις αποκαρδιωμένος, μόλις κάτι πάει στραβά και νιώσεις πως έχει συμβεί κάτι το ατυχές, θα βυθιστείς κατευθείαν στην αποκαρδίωση. Αυτή η αποκαρδίωση θα επηρεάζει τον τρόπο με τον οποίο κρίνεις συνήθως τα πράγματα και παίρνεις αποφάσεις, και θα επηρεάζει μάλιστα και την ευτυχία, τον θυμό, τη λύπη και τη χαρά σου. Και αν επηρεαστεί η ευτυχία, ο θυμός, η λύπη και η χαρά σου, αυτό θα αναστατώσει και θα καταστρέψει την εκτέλεση του καθήκοντός σου, καθώς και τη θέληση και την επιθυμία σου να ακολουθείς τον Θεό. Όταν καταστραφούν αυτά τα θετικά πράγματα, οι λιγοστές αλήθειες που έχεις καταφέρει να κατανοήσεις θα γίνουν καπνός και δεν θα σου προσφέρουν καμία απολύτως βοήθεια. Γι’ αυτό και όταν βρεθείς σε αυτόν τον φαύλο κύκλο, θα σου είναι δύσκολο να κάνεις πράξη τις λιγοστές αλήθεια-αρχές που κατανοείς. Μόνο όταν νιώθεις πως η τύχη είναι με το μέρος σου και δεν καταπιέζεσαι από την αποκαρδίωση μπορείς να πληρώσεις, απρόθυμα βέβαια, ένα μικρό τίμημα, να αντέξεις λίγη ταλαιπωρία και να δείξεις ένα ψήγμα ειλικρίνειας καθώς κάνεις τα πράγματα που είσαι διατεθειμένος να κάνεις. Τη στιγμή που θα νιώσεις πως η τύχη σου σε έχει εγκαταλείψει και πως σου συμβαίνουν ξανά ατυχή πράγματα, η αποκαρδίωσή σου θα σε κυριεύει πάλι γρήγορα, και η ειλικρίνεια, η αφοσίωση και η θέλησή σου να αντέξεις έστω κάποια ταλαιπωρία θα σε εγκαταλείψουν αμέσως. Οι άνθρωποι, λοιπόν, που πιστεύουν πως είναι άτυχοι ή που παίρνουν πολύ σοβαρά την τύχη είναι ακριβώς σαν εκείνους που νομίζουν πως η μοίρα τους είναι κακή. Νιώθουν συχνά πολύ ακραία συναισθήματα· συγκεκριμένα, βυθίζονται συχνά σε αρνητικά συναισθήματα όπως την αποκαρδίωση. Είναι ιδιαίτερα αρνητικοί και αδύναμοι, και τείνουν μάλιστα να έχουν εναλλαγές στην ψυχολογική τους διάθεση. Όταν νιώθουν τυχεροί, είναι γεμάτοι χαρά, έχουν άφθονη ενέργεια και μπορούν να αντέξουν ταλαιπωρίες και να πληρώσουν ένα τίμημα· μπορούν να κοιμούνται λιγότερο το βράδυ και να τρώνε λιγότερο φαγητό τη μέρα· είναι πρόθυμοι να αντέξουν κάθε ταλαιπωρία και, αν ενθουσιαστούν στιγμιαία, προσφέρουν μετά χαράς τη ζωή τους. Τη στιγμή, όμως, που νιώσουν πως ήταν προσφάτως άτυχοι, τη στιγμή που τίποτα δεν φαίνεται να πηγαίνει καλά γι’ αυτούς, το συναίσθημα της αποκαρδίωσης κυριεύει κατευθείαν την καρδιά τους. Αναιρούνται όλοι οι όρκοι και όλες οι αποφάσεις που πήραν προηγουμένως. Ξαφνικά, φαίνονται τελείως πεσμένοι και αδυνατούν να βρουν την παραμικρή ενέργεια, ή είναι σαν να τους έχουν κόψει τα φτερά —απρόθυμοι να κάνουν ή να πουν το οτιδήποτε. Σκέφτονται: “Οι αλήθεια-αρχές, η επιδίωξη της αλήθειας, η επίτευξη της σωτηρίας και η υποταγή στον Θεό δεν έχουν καμία σχέση μ’ εμένα. Είμαι άτυχος και, όσες αλήθειες κι αν κάνω πράξη ή όσο μεγάλο τίμημα κι αν πληρώσω, είναι ανώφελο· δεν θα καταφέρω ποτέ να σωθώ. Είμαι τελειωμένος. Είμαι εντελώς γρουσούζης· είμαι γκαντέμης. Τι να κάνουμε, ας είναι. Όπως και να ’χει, είμαι άτυχος!” Βλέπετε, τη μια στιγμή είναι σαν μια μπάλα γεμάτη με τόσο αέρα που είναι έτοιμη να σκάσει, και την επόμενη στιγμή είναι άδειοι. Δεν είναι προβληματικό αυτό; Πώς προκαλείται αυτό το πρόβλημα; Ποια είναι η βασική αιτία; Πάντα κοιτάζουν την τύχη τους λες και παρακολουθούν το χρηματιστήριο· κοιτάνε να δουν αν πηγαίνει καλύτερα ή χειρότερα, αν έχει ανοδική ή πτωτική πορεία. Είναι πάντα νευρωτικοί, απίστευτα ευαίσθητοι ως προς το θέμα της τύχης τους, καθώς και απίστευτα πεισματάρηδες. Ένας τέτοιος ακραίος άνθρωπος θα βυθίζεται συχνά στο συναίσθημα της αποκαρδίωσης επειδή τον ενδιαφέρει υπερβολικά η τύχη του και ζει βάσει των ψυχολογικών του διαθέσεων» [«Ο Λόγος», τόμ. 6: «Σχετικά με την επιδίωξη της αλήθειας», Πώς να επιδιώκει κανείς την αλήθεια (2)]. Με τα λόγια του Θεού, κατανόησα πως ήμουν σε τέτοια κατάσταση απόγνωσης επειδή έκρινα με λανθασμένες απόψεις, όπως η τύχη και η κακοτυχία, τα περιβάλλοντα που διαμόρφωνε για μένα ο Θεός. Θεωρούσα συνεχώς ότι αν έκανα ένα καθήκον χωρίς πίεση και δυσκολίες, για το οποίο δεν θα χρειαζόταν να υποφέρω ή να πληρώσω τίμημα, σήμαινε πως ήμουν καλότυχη. Αν το καθήκον μου είχε συνεχώς δυσκολίες, αν το έργο δεν έφερνε αποτελέσματα ή κλαδευόμουν, το θεωρούσα αυτό κακοτυχία. Βίωνα συναισθήματα απόγνωσης και έχανα το κίνητρο να κάνω το καθήκον μου. Το έργο μου ήταν αναποτελεσματικό, και η επικεφαλής έδινε καθοδήγηση και βοήθεια, και μας συμβούλευε να μάθουμε απ’ την εκκλησία με τα καλύτερα αποτελέσματα. Αυτό ήταν κάτι καλό, αφού μπορούσε να με ενθαρρύνει να κάνω αυτοκριτική και να κατανοήσω τον εαυτό μου, καθώς και να συνοψίσω τα προβλήματα και τις αποκλίσεις του έργου μου, και να τα διορθώσω εγκαίρως. Έτσι, θα ωφελούνταν τόσο η ζωή-είσοδός μου όσο και το εκκλησιαστικό έργο. Επειδή, όμως, αυτή η αναποτελεσματικότητα επηρέαζε την υπόληψη και τη θέση μου, νόμιζα πως όλα αυτά οφείλονταν στην κακή μου τύχη. Έβλεπα πως η εκκλησία που είχε υπό την ευθύνη της η Σου Σιν είχε καλά αποτελέσματα, και εκείνη έχαιρε εκτίμησης και αναγνώρισης από την επικεφαλής, οπότε ζήλευα πολύ και τη θεωρούσα τυχερή. Έπειτα, κοίταζα τα άσχημα αποτελέσματα του ευαγγελικού έργου στη δική μου εκκλησία και ήμουν ακόμα περισσότερο πεπεισμένη για την κακοτυχία μου. Έβλεπα συνεχώς τα περιβάλλοντα που διαμόρφωνε για μένα ο Θεός από αυτή τη λανθασμένη άποψη της καλής και κακής τύχης. Και όταν αντιμετώπιζα ανεπιθύμητες καταστάσεις, παραπονιόμουν. Θεωρούσα πως ο Θεός ευνοούσε τη Σου Σιν κι εμένα δεν μου έδινε χάρη. Βίωνα αρνητικά συναισθήματα, γινόμουν απαθής και αντιστεκόμουν. Οι άπιστοι, που δεν πιστεύουν στον Θεό ούτε κατανοούν την αλήθεια, κρίνουν πάντοτε όλα όσα τους συμβαίνουν με βάση την τύχη και την κακοτυχία. Νιώθουν τυχεροί όταν έχουν φήμη, κέρδος, πλούτο ή προαγωγές, και παραπονιούνται για την αδικία των Ουρανών ή κατηγορούν τους άλλους όταν δεν πηγαίνουν καλά τα πράγματα. Ως κάποια που πιστεύει στον Θεό, όμως, γνώριζα ξεκάθαρα ότι όλα όσα μου συμβαίνουν, είτε μοιάζουν καλά είτε κακά από μια ανθρώπινη οπτική, τα κυβερνά και τα διευθετεί ο Θεός, και περιέχουν μαθήματα που πρέπει να πάρω. Εγώ, όμως, δεν το αποδεχόμουν αυτό από τον Θεό. Αντ’ αυτού, έκρινα τα περιβάλλοντα που διαμόρφωνε για μένα ο Θεός με την οπτική των απίστων. Αυτό ήταν πραγματικά παράλογο· τέτοιες απόψεις είχαν οι δύσπιστοι! Όταν το συνειδητοποίησα αυτό, ντράπηκα βαθιά και θέλησα να αναζητήσω την αλήθεια για να διορθώσω αυτήν την εσφαλμένη οπτική.

Αργότερα, διάβασα αυτά τα χωρία απ’ τα λόγια του Θεού: «Επιστρέφοντας στο θέμα της καλής και της κακής τύχης, όλοι πλέον γνωρίζουν πως αυτό το ρητό σχετικά με την τύχη δεν ευσταθεί και πως η τύχη δεν είναι ούτε καλή ούτε κακή. Οι άνθρωποι, τα γεγονότα και τα πράγματα που συναντάς, είτε αυτά είναι καλά είτε είναι κακά, καθορίζονται όλα τους από την κυριαρχία και τις διευθετήσεις του Θεού. Οφείλεις, λοιπόν, να τα αντιμετωπίζεις όπως πρέπει. Να αποδέχεσαι από τον Θεό ό,τι είναι καλό, αλλά να αποδέχεσαι από Εκείνον και ό,τι είναι κακό. Μη λες πως είσαι τυχερός όταν συμβαίνουν καλά πράγματα και άτυχος όταν συμβαίνουν κακά πράγματα. Το μόνο που μπορεί να πει κανείς είναι πως οι άνθρωποι μπορούν να αντλήσουν διδάγματα από όλα αυτά τα πράγματα, και δεν θα πρέπει να τα απορρίπτουν ή να τα αποφεύγουν. Να ευχαριστείς τον Θεό για τα καλά πράγματα, αλλά να Τον ευχαριστείς και για τα κακά πράγματα, επειδή όλα τους κανονίζονται από Εκείνον. Οι καλοί άνθρωποι και τα καλά γεγονότα, πράγματα και περιβάλλοντα προσφέρουν διδάγματα που θα πρέπει να αντλήσει κανείς· αλλά μπορεί κανείς να μάθει ακόμη περισσότερα από κακούς ανθρώπους, κακά γεγονότα, πράγματα και περιβάλλοντα. Όλα αυτά είναι εμπειρίες και περιστατικά που θα πρέπει να αποτελούν κομμάτι της ζωής του ανθρώπου. Οι άνθρωποι δεν θα πρέπει να τα μετρούν βάσει της ιδέας της τύχης» [«Ο Λόγος», τόμ. 6: «Σχετικά με την επιδίωξη της αλήθειας», Πώς να επιδιώκει κανείς την αλήθεια (2)]. «Αν, εγκαταλείψεις την ιδέα τού πόσο τυχερός ή άτυχος είσαι και αντιμετωπίσεις αυτά τα πράγματα ήρεμα και σωστά, θα διαπιστώσεις πως τα περισσότερα δεν είναι τόσο δυσμενή ούτε είναι τόσο δύσκολο να τα αντιμετωπίσεις. Όταν εγκαταλείψεις τις φιλοδοξίες και τις επιθυμίες σου, όταν σταματήσεις να απορρίπτεις ή να αποφεύγεις την όποια ατυχία σού τυχαίνει και πάψεις να μετράς τέτοια πράγματα με βάση το πόσο τυχερός ή άτυχος είσαι, θα εκλαμβάνεις πλέον ως καλά πολλά από τα πράγματα που έβλεπες παλιότερα ως ατυχή και κακά· τα κακά πράγματα θα μετατραπούν σε καλά. Θα αλλάξεις νοοτροπία και τον τρόπο με τον οποίο βλέπεις τα πράγματα, πράγμα που θα σου δώσει τη δυνατότητα να νιώσεις διαφορετικά για τις εμπειρίες της ζωής σου και, ταυτόχρονα, να αποκομίσεις διαφορετικές ανταμοιβές. Πρόκειται για μια εξαιρετική εμπειρία, που θα σου αποφέρει ανταμοιβές που δεν φαντάζεσαι καν. Κι αυτό είναι κάτι καλό· δεν είναι κακό» [«Ο Λόγος», τόμ. 6: «Σχετικά με την επιδίωξη της αλήθειας», Πώς να επιδιώκει κανείς την αλήθεια (2)]. Με τα λόγια του Θεού, κατανόησα ότι όλα όσα μου συμβαίνουν, είτε μοιάζουν καλά είτε κακά από μια ανθρώπινη οπτική, είναι υπό την κυριαρχία του Θεού, και πίσω τους κρύβεται η πρόθεση του Θεού. Έπρεπε να αποδεχθώ τα πράγματα από τον Θεό και να υποταχθώ, αναζητώντας την αλήθεια και παίρνοντας μαθήματα. Αυτήν τη στάση και την άσκηση έπρεπε να έχω. Σκέφτηκα τον Ιωσήφ, που πουλήθηκε σκλάβος στην Αίγυπτο απ’ τα αδέρφια του και άντεξε πολλές κακουχίες. Αν και αυτό δεν φαινόταν να είναι κάτι καλό, στο τέλος ο Ιωσήφ έγινε ανώτατος διοικητής της Αιγύπτου. Στον λιμό, ο Ιωσήφ διέφυγε απ’ το βάσανο της πείνας, και βρέθηκε υπό τη φροντίδα και την προστασία του Θεού. Αργότερα, τα αδέρφια του Ιωσήφ πήγαν στην Αίγυπτο να αγοράσουν σιτάρι. Ολόκληρη η οικογένειά τους μετοίκισε στην Αίγυπτο και οι απόγονοί της έζησαν εκεί για τετρακόσια χρόνια. Χάρη σε αυτό, είδα ότι κάποια πράγματα που μοιάζουν ατυχή από ανθρώπινη οπτική δεν είναι κατ’ ανάγκη κακά και ότι όλα αυτά έχουν μέσα τους το καλό θέλημα του Θεού. Έτσι και όταν μου ανατέθηκε να επιβλέψω την Εκκλησία της Τσενγκνάν. Από τη μία, αυτό είχε ως βάση τις ανάγκες του έργου, καθώς ήμουν πιο εξοικειωμένη με το προσωπικό αυτής της εκκλησίας και είχα μεγαλύτερη εμπειρία απ’ τη Σου Σιν στο ευαγγελικό έργο, οπότε αυτή η διευθέτηση θα ωφελούσε το εκκλησιαστικό έργο. Από την άλλη, ήταν απαραίτητο για τη ζωή-είσοδό μου. Ήμουν κάποια που αγαπούσε τις σωματικές ανέσεις και που δεν ήταν καλή στην αναζήτηση της αλήθειας όταν αντιμετώπιζε προβλήματα. Η εκκλησία για την οποία ήμουν υπεύθυνη είχε πολλά προβλήματα και δυσκολίες, και γι’ αυτό απαιτούνταν να καταβάλλω προσπάθεια, να αναζητώ, να στοχάζομαι, να επικοινωνώ και να συνοψίζω περισσότερο. Αν το έκανα αυτό, θα είχα την ευκαιρία να αποφύγω τη ζωή της σάρκας και να μην επαναπαυτώ. Ο Θεός διαμόρφωσε αυτό το περιβάλλον σύμφωνα με τα θανάσιμα ελαττώματά μου. Έτσι με έσωζε ο Θεός! Σκέφτηκα επίσης ότι, χρόνια πριν, ήμουν υπεύθυνη γι’ αυτήν την εκκλησία και, τότε, δεν έκανα αληθινό έργο. Όταν έβλεπα ότι οι αδελφοί και οι αδελφές είχαν άσχημα αποτελέσματα στα καθήκοντά τους, απλώς τους απαξίωνα και τους έκρινα, χωρίς να τους δίνω βοήθεια για τη ζωή-είσοδό τους. Είχα αφήσει πίσω μου τύψεις και χρέη, και μου δινόταν πια η ευκαιρία να αναλάβω ξανά την ευθύνη του έργου τους. Ήταν μια ευκαιρία να επανορθώσω για τις παραβάσεις που είχα κάνει στο παρελθόν, και έπρεπε να διορθώσω εγκαίρως τη στάση μου απέναντι στο καθήκον μου, να συνεργαστώ όσο το δυνατόν περισσότερο και να μην αφήσω πίσω μου καθόλου τύψεις. Εκείνη τη στιγμή, ένιωσα ότι η ευκαιρία που μου έδινε ο Θεός να επιβλέψω αυτήν την εκκλησία ήταν απαραίτητη στη ζωή μου. Έδειχνε τις καλές προθέσεις του Θεού, καθώς και ότι δεν μπορούσα να βλέπω πια τα πράγματα απ’ την οπτική των απίστων ούτε να αντιστέκομαι στα περιβάλλοντα που διαμόρφωνε ο Θεός. Η αλήθεια είναι ότι, όποιο περιβάλλον κι αν διαμορφώνει ο Θεός, είναι απαραίτητο για τη ζωή μας, και δεν υπάρχει ούτε καλή τύχη ούτε κακή. Όταν σταμάτησα να κρίνω τους ανθρώπους, τα γεγονότα και τα πράγματα με βάση την τύχη και να τα βλέπω, αντ’ αυτού, σύμφωνα με τα λόγια του Θεού, ανακουφίστηκα και σταμάτησα να ζω μέσα σε αρνητικά συναισθήματα.

Αναρωτήθηκα, επίσης, γιατί νόμιζα πάντα ότι οι ανεπιθύμητες καταστάσεις που συναντούσα σήμαιναν πως ήμουν κακότυχη, και ήλπιζα συνεχώς να μου συμβούν καλά πράγματα. Αναρωτήθηκα ποια διεφθαρμένη διάθεση το πυροδοτούσε αυτό. Στις πνευματικές ασκήσεις μου, διάβασα τα λόγια του Θεού: «Ποιες είναι, λοιπόν, οι σκέψεις και οι οπτικές αυτών που χρησιμοποιούν την τύχη για να μετρήσουν το κατά πόσον τα πράγματα είναι καλά ή κακά; Ποια είναι η ουσία τους; Γιατί δίνουν τόση προσοχή στην καλή και στην κακή τύχη; Όσοι δίνουν τόσο μεγάλη βαρύτητα στην τύχη ελπίζουν πως η τύχη τους είναι καλή ή κακή; (Ελπίζουν πως είναι καλή.) Σωστά. Στην πραγματικότητα, επιδιώκουν την καλή τύχη και να τους συμβούν καλά πράγματα, και απλώς τα εκμεταλλεύονται και επωφελούνται από αυτά. Δεν τους νοιάζει πόσο υποφέρουν οι άλλοι ή πόσες ταλαιπωρίες και δυσκολίες πρέπει να υπομείνουν. Δεν θέλουν να τους συμβεί τίποτα που οι ίδιοι αντιλαμβάνονται ως ατυχές. Με άλλα λόγια, δεν θέλουν να τους συμβεί τίποτα κακό. Δεν θέλουν καμία αναποδιά, αποτυχία ή στιγμή αμηχανίας, κανένα περιστατικό κλαδέματος· θέλουν μόνο να μη χάσουν τίποτα, να μη βγουν ζημιωμένοι και να μην εξαπατηθούν. Αν συμβεί κάτι από αυτά, το εκλαμβάνουν ως κακή τύχη. Αν συμβεί κάτι κακό, όποιος κι αν το έχει κανονίσει, το θεωρούν ατυχές. Ελπίζουν να τους συμβεί καθετί καλό: από το να πάρουν προαγωγή, να ξεχωρίσουν από το πλήθος και να επωφεληθούν εις βάρος των άλλων, μέχρι το να βγουν κερδισμένοι, να βγάλουν πολλά χρήματα ή να γίνουν υψηλόβαθμοι αξιωματούχοι· αυτά τα θεωρούν καλή τύχη. Μετρούν συνεχώς τους ανθρώπους, τα γεγονότα και τα πράγματα που συναντούν με βάση την τύχη. Επιδιώκουν την καλή τύχη, όχι την κακή. Μόλις πάει στραβά το παραμικρό, θυμώνουν, εκνευρίζονται και δυσαρεστούνται. Για να το θέσω ωμά, αυτού του είδους οι άνθρωποι είναι εγωιστές. Επιδιώκουν να επωφελούνται εις βάρος των άλλων, να βγάζουν κέρδος, να βγαίνουν νικητές και να ξεχωρίζουν από το πλήθος. Θα ήταν ικανοποιημένοι αν καθετί καλό συνέβαινε μόνο στους ίδιους και σε κανέναν άλλο. Αυτή είναι η φύση-ουσία τους· αυτό είναι το αληθινό τους πρόσωπο» [«Ο Λόγος», τόμ. 6: «Σχετικά με την επιδίωξη της αλήθειας», Πώς να επιδιώκει κανείς την αλήθεια (2)]. Με τα λόγια του Θεού, κατάλαβα ότι όσοι παραπονιούνται συνεχώς για την κακή τους τύχη είναι εγωιστικά και εγωκεντρικά άτομα. Τέτοιοι άνθρωποι θέλουν συνεχώς να τους συμβαίνουν καλά πράγματα, να πηγαίνουν όλα απρόσκοπτα, να πετυχαίνουν στην καριέρα τους, να ξεχωρίζουν και να αποκτούν δόξα, χωρίς να αντιμετωπίζουν αναποδιές ή αποτυχίες. Ακόμα και στο καθήκον τους στον οίκο του Θεού, θέλουν να απολαμβάνουν αποτελέσματα χωρίς να καταβάλλουν προσπάθεια. Δεν είναι διατεθειμένοι να υποφέρουν ούτε να πληρώσουν το τίμημα που απαιτείται για να κάνουν το καθήκον τους, και είναι απρόθυμοι να κλαδευτούν. Αρχίζουν τα παράπονα μόλις χάσουν την υπόληψή τους ή δυσαρεστηθούν λιγάκι. Κάνοντας αυτοκριτική, συνειδητοποίησα ότι ήμουν έτσι. Κάθε φορά που συναντούσα δυσκολίες στα καθήκοντά μου, που αντιμετώπιζα αναποδιές ή αποτυχίες, ή που κλαδευόμουν, παραπονιόμουν για το περιβάλλον που είχε διαμορφώσει ο Θεός για μένα. Ήθελα πάντα να κάνω όνομα και να έχω κέρδος χωρίς ανησυχία και χωρίς να αντέξω κακουχίες, και να ζω με άνεση. Η Εκκλησία της Τσενγκνάν, για την οποία ήμουν υπεύθυνη, είχε πολλά προβλήματα. Το έργο δεν είχε αποτελεσματικότητα και συχνά καταλήγαμε να κλαδευτούμε, οπότε θεωρούσα πως δεν ωφελούσε σε τίποτα να είμαι υπεύθυνη για μια τέτοια εκκλησία και πως, όσα κι αν έκανα κάθε μέρα, οι άλλοι δεν θα το έβλεπαν. Έτσι, είχα ένα αίσθημα αδικίας, έγινα αρνητική και τεμπέλιαζα. Έβλεπα ότι οι καταστάσεις των αδελφών είχαν χειροτερέψει και επηρέαζαν τα καθήκοντά τους, αλλά δεν με ένοιαζε και δεν ήμουν πρόθυμη να αντιμετωπίσω προβλήματα στο έργο. Βασιζόμουν σε σατανικές φιλοσοφίες, όπως: «Μην κάνεις τίποτε χωρίς ανταμοιβή» και «Κανείς δεν εργάζεται για το τίποτα». Έγινα εγωίστρια, εγωκεντρική, ποταπή και κακιά. Τώρα που το σκέφτομαι, όταν η εκκλησία με είχε καλλιεργήσει για να γίνω επιβλέπουσα και μου είχε δώσει πολλές ευκαιρίες για εκπαίδευση, και τώρα μου ανέθετε να επιβλέψω μια εκκλησία με άσχημα αποτελέσματα στο ευαγγελικό έργο, έπρεπε να λάβω υπόψη την πρόθεση του Θεού και να εμπλακώ ενεργά στο καθήκον μου για να λύσω προβλήματα και δυσκολίες στο έργο. Αντ’ αυτού, όμως, εγώ παραπονιόμουν από φόβο μήπως υποφέρω σωματικά και εξευτελιστώ, και δεν καταφέρω να κάνω τα καθήκοντά μου. Δεν έκανα τα καθήκοντά μου για να ικανοποιήσω τον Θεό, αλλά για να επιδιώξω σωματική απόλαυση, φήμη και θέση. Ήμουν πάρα πολύ εγωίστρια και ποταπή! Όταν το συνειδητοποίησα αυτό, ένιωσα πολλές ενοχές και δεν ήθελα πλέον να επιδιώκω τα συμφέροντά μου. Ήθελα να λάβω υπόψη την πρόθεση του Θεού και να βασιστώ πάνω Του για να εκπληρώσω τις ευθύνες μου. Αργότερα, όταν έβλεπα τους εργάτες του ευαγγελίου να αντιμετωπίζουν δυσκολίες και προβλήματα ή να μην κατανοούν τις ευαγγελικές αρχές, δεν παραπονιόμουν πια, αλλά έγραφα επανειλημμένα γράμματα για να επικοινωνήσω. Όταν έβλεπα ότι βρίσκονταν σε άσχημη κατάσταση, συναναστρεφόμουν πάνω στα λόγια του Θεού για να τους βοηθήσω και να τους στηρίξω. Όταν ασκούμουν με αυτόν τον τρόπο, ένιωθα να με γεμίζει η κάθε μέρα και να σημειώνω κέρδη.

Μια μέρα, έλαβα ένα γράμμα από μια εργάτρια του ευαγγελίου στην Εκκλησία της Τσενγκνάν, που έλεγε ότι η συνεργάτιδά της, η Αδελφή Τζινγκ-Αν, είχε παραιτηθεί επειδή θεωρούσε πως το επίπεδό της δεν ανταποκρινόταν στην εργασία των καθηκόντων της. Λίγες μέρες αργότερα, έλαβα άλλο ένα γράμμα από έναν επικεφαλής ομάδας, που έλεγε ότι η κατάσταση της Αδελφής Βάι Ζεν ήταν κι αυτή άσχημη, και ότι η αδελφή ζούσε μέσα σε μια διεφθαρμένη διάθεση και δεν ήταν διατεθειμένη να ευαγγελιστεί. Η επικεφαλής της ομάδας είπε επίσης: «Ζω κι εγώ μέσα στις δυσκολίες και δεν ξέρω πώς να συνεργαστώ». Βλέποντας αυτά τα προβλήματα, απογοητεύτηκα αληθινά. Σκέφτηκα: «Μα γιατί έχετε όλοι σας τόσο πολλά προβλήματα; Όσα αποτελέσματα έργου σας λείπουν, τόσα προβλήματα έχετε. Τη μία μέρα παραιτείται ένας από σας, την άλλη κάποιος άλλος είναι σε κακή κατάσταση. Και μόνο η επίλυση των καταστάσεών σας χρειάζεται μεγάλη προσπάθεια. Πώς να βρω χρόνο να ευαγγελιστώ; Και να μην πω για τα σωματικά βάσανα ή, το πιο σημαντικό, για το τι θα νομίζει για μένα η επιβλέπουσα αν το έργο είναι αναποτελεσματικό; Έχει τόσα προβλήματα αυτή η εκκλησία. Δεν έχω καμία τύχη!» Συνειδητοποίησα ότι η κατάστασή μου ήταν λανθασμένη, οπότε έψαξα τα λόγια του Θεού γι’ αυτό το θέμα. Διάβασα τα λόγια του Θεού: «Είναι εύκολο να ξεφύγεις από αυτήν την αποκαρδίωση; Ναι, στην πραγματικότητα είναι εύκολο. Πρέπει απλώς να εγκαταλείψεις τις εσφαλμένες οπτικές σου και να μην περιμένεις πως όλα θα πάνε καλά ή όπως ακριβώς τα θέλεις ή πως τα πάντα θα κυλήσουν ρολόι. Μη φοβάσαι τα πράγματα που πηγαίνουν στραβά, μην αντιστέκεσαι σε αυτά και μην τα απορρίπτεις. Πρέπει, αντίθετα, να σταματήσεις να αντιστέκεσαι, να ηρεμήσεις, να προσέλθεις ενώπιον του Θεού με μια στάση υποταγής και να αποδεχθείς όλα όσα κανονίζει ο Θεός. Μην επιδιώκεις τη λεγόμενη “καλή τύχη” ούτε να απορρίπτεις τη λεγόμενη “κακή τύχη”. Δώσε την καρδιά σου και όλο σου το είναι στον Θεό, άφησε τις ενέργειες και την ενορχήστρωση σε Εκείνον, και υποτάξου στις ενορχηστρώσεις και στις διευθετήσεις Του. Ο Θεός θα σου δώσει αυτό που χρειάζεσαι στην κατάλληλη ποσότητα και στον κατάλληλο χρόνο. Θα ενορχηστρώσει τα περιβάλλοντα, τους ανθρώπους, τα γεγονότα και τα πράγματα που χρειάζεσαι σύμφωνα με τις ανάγκες και τις ελλείψεις σου, ώστε να μπορέσεις να αντλήσεις τα διδάγματα που οφείλεις να αντλείς από τους ανθρώπους, τα γεγονότα και τα πράγματα που συναντάς. Φυσικά, προϋπόθεση για όλα αυτά είναι να έχεις μια νοοτροπία υποταγής προς τις ενορχηστρώσεις και τις διευθετήσεις του Θεού. Οπότε μην επιδιώκεις την τελειότητα. Μην απορρίπτεις και μη φοβάσαι τα ανεπιθύμητα, ντροπιαστικά ή δυσμενή περιστατικά· και μη χρησιμοποιείς την αποκαρδίωσή σου για να αντιστέκεσαι μέσα σου στα άσχημα πράγματα που σου συμβαίνουν» [«Ο Λόγος», τόμ. 6: «Σχετικά με την επιδίωξη της αλήθειας», Πώς να επιδιώκει κανείς την αλήθεια (2)]. Με τα λόγια του Θεού, κατανόησα ότι σε αυτές τις καταστάσεις υπάρχει το καλό θέλημα του Θεού. Έπρεπε αρχικά να υποταχθώ και να αναζητήσω την πρόθεση του Θεού, και όχι να αντιδρώ με αντίσταση, παράπονα ή γκρίνια μόλις κάτι μπει στα χωράφια της υπόληψης ή των σωματικών μου συμφερόντων ούτε να ζω με αρνητικά συναισθήματα. Δεν είναι αυτή η στάση που πρέπει να έχω απέναντι στα καθήκοντά μου. Εκείνο το διάστημα, τρεις αδελφές ήταν αρνητικές και αδύναμες. Ζούσαν με διεφθαρμένες διαθέσεις και δεν είχαν τη δυνατότητα να τις ξεπεράσουν, πράγμα πολύ οδυνηρό. Αν το θέμα δεν επιλυόταν εγκαίρως μέσω της συναναστροφής, όχι μόνο θα επηρέαζε το ευαγγελικό έργο, αλλά θα καθυστερούσε και τη ζωή-είσοδό τους. Δεν έπρεπε να τους φερθώ με απαξίωση, αλλά να συναναστραφώ μαζί τους και να τις βοηθήσω με αγάπη, εκπληρώνοντας το καθήκον μου. Έτσι, τους έστειλα γρήγορα γράμματα όπου μοιραζόμουν τις εμπειρίες μου και συναναστρεφόμουν μαζί τους, βοηθώντας τες να κατανοήσουν τις προθέσεις του Θεού και να σταματήσουν να ζουν μέσα στις δυσκολίες. Μοιράστηκα επίσης τις εμπειρίες και τα κέρδη μου από τον ευαγγελισμό. Λίγες μέρες αργότερα, έλαβα ένα γράμμα που έλεγε ότι οι καταστάσεις τους είχαν βελτιωθεί, καθώς έτρωγαν και έπιναν τα λόγια του Θεού, και ήταν και πάλι σε θέση να κάνουν τα καθήκοντά τους κανονικά. Βλέποντας τέτοια αποτελέσματα, ένιωσα μεγάλη άνεση και η πίστη μου δυνάμωσε. Τα πάντα είναι στα χέρια του Θεού. Όποιες δυσκολίες ή αναποδιές κι αν κανονίσει ο Θεός για μένα, πρέπει να βασιστώ πάνω Του για να τις βιώσω, καθώς και να αναζητήσω την αλήθεια και να εισέλθω σε αυτήν στο κάθε τι. Αυτήν τη στάση πρέπει να έχω απέναντι στα καθήκοντά μου. Δεν θα είχα αποκομίσει αυτά τα κέρδη και αυτήν την κατανόηση αν ήμουν βολεμένη!

Μετά από αυτήν την εμπειρία, συνειδητοποίησα ότι είναι στ’ αλήθεια παράλογο να κρίνω τα πράγματα με βάση την τύχη ή την κακοτυχία! Ταυτόχρονα, συνειδητοποίησα επίσης ότι το περιβάλλον που διαμορφώνει ο Θεός για μένα κάθε μέρα, ανεξάρτητα απ’ το αν εγώ το αντιλαμβάνομαι ως κάτι καλό ή ως αντίθετο με τις επιθυμίες μου, περιέχει πάντα μαθήματα που μπορώ να πάρω. Όλα αυτά είναι απαραίτητα για τη ζωή-είσοδό μου και έχουν μέσα τους το καλό θέλημα του Θεού. Πρέπει να εργαστώ σκληρά για να επιδιώξω την αλήθεια, και για να φτάσω στο σημείο να βλέπω τους ανθρώπους και τα πράγματα με κριτήριο τα λόγια του Θεού, και να εισέλθω στην πραγματικότητα των λόγων του Θεού το συντομότερο δυνατό.