Από τη Τσεν Λινγκ, Κίνα

Στο δημοτικό, έπαιρνα κακούς βαθμούς, αλλά ήμουν μικρή και δεν ντρεπόμουν. Στο γυμνάσιο, όμως, όταν άρχισα να παρατηρώ ότι οι δάσκαλοι κι οι συμμαθητές μου σέβονταν και έλουζαν με επαίνους τους μαθητές που έπαιρναν καλούς βαθμούς, τότε ζήλεψα. Ήθελα κι εγώ να τα πάω καλύτερα στα μαθήματά μου για να με επαινούν όλοι, όμως, όσο σκληρά κι αν προσπαθούσα, δεν μπορούσα με τίποτα να ανεβάσω τους βαθμούς μου. Κατηγορούσα τον εαυτό μου, λέγοντας: «Πώς γίνεται να είμαι τόσο χαζή; Τι ντροπή!» Στο τέλος, λοιπόν, παράτησα το σχολείο. Όταν άρχισα να ψάχνω δουλειά, έβρισκα μόνο δουλειά σε χειρωνακτική εργασία επειδή δεν είχα μόρφωση ούτε δεξιότητες. Όταν έβλεπα έξυπνους, μορφωμένους ανθρώπους να βγάζουν περισσότερα χρήματα χωρίς να χρειαστεί να κουραστούν σωματικά, και πάλι κατηγορούσα τον εαυτό μου για την έλλειψη ευφυΐας μου κι ένιωθα πραγματική απελπισία. Αφού αποδέχθηκα το έργο του Παντοδύναμου Θεού τις έσχατες ημέρες, είδα ότι οι επικεφαλής της εκκλησίας ήταν σε θέση να απαρνηθούν πράγματα, να δαπανήσουν τον εαυτό τους, να υποφέρουν και να πληρώσουν τίμημα, ενώ μπορούσαν να απαλλάξουν τους αδελφούς και τις αδελφές απ’ τις δυσκολίες τους κάνοντας συναναστροφή πάνω στα λόγια του Θεού. Όλοι τους θαύμαζαν και τους σέβονταν κι εγώ τους ζήλευα πολύ γι’ αυτό. Δεν έβλεπα την ώρα να μπορέσω κι εγώ να γίνω επικεφαλής της εκκλησίας. Δεν φανταζόμουν ποτέ ότι, δύο χρόνια αργότερα, θα επιλεγόμουν ως επικεφαλής της εκκλησίας. Άρχισα με ενθουσιασμό να απαρνούμαι πράγματα, να δαπανώ τον εαυτό μου και να συνεργάζομαι ενεργά στο έργο που έπρεπε να διευθετηθεί και να εφαρμοστεί. Δεν παραπονέθηκα ποτέ, όσο δύσκολο ή κουραστικό κι αν ήταν το έργο. Έκανα ό,τι καλύτερο μπορούσα για να βοηθήσω όποιον είχε θέματα, ενώ οι αδελφοί και οι αδελφές με επαινούσαν όλοι για την ικανότητά μου να αντέχω τα βάσανα, καθώς και για τη στοργική μου συμπεριφορά. Το εκκλησιαστικό έργο, όμως, δεν έδειχνε με τίποτα σημάδια βελτίωσης, επειδή παπαγάλιζα απλώς κάποια λόγια και δόγματα και ακολουθούσα κανονισμούς, ενώ δεν ήμουν σε θέση να χρησιμοποιήσω την αλήθεια για να επιλύσω πραγματικά θέματα. Τελικά, απλώς δεν ήμουν φτιαγμένη για το έργο και απαλλάχθηκα απ’ τα καθήκοντά μου, με αποτέλεσμα να απογοητευτώ πολύ και να βυθιστώ στην αρνητικότητα. Ένιωθα πως, αν οι αδελφοί και οι αδελφές μου ήξεραν ότι έχω χαμηλό επίπεδο, θα με κοίταζαν αφ’ υψηλού και τότε θα είχα ακόμα λιγότερο την ευκαιρία να φανώ. Δεν μπορούσα να συγκρατήσω τα παράπονά μου ενάντια στον Θεό: Γιατί ήταν τόσο χαμηλό το επίπεδό μου, όταν άλλοι άνθρωποι είχαν τόσο καλό επίπεδο; Αργότερα, η επικεφαλής της εκκλησίας μού ανέθεσε ένα καθήκον γενικών υποθέσεων. Κάθε φορά που σκεφτόμουν ότι μπορούσα να κάνω μόνο χειρωνακτική εργασία επειδή είχα χαμηλό επίπεδο, κι έτσι δεν μπορούσα να κερδίσω τον σεβασμό των άλλων, γινόμουν λίγο αρνητική και δεν είχα κίνητρο να κάνω το καθήκον μου. Μετά από αυτό, η επικεφαλής μού ανέθεσε να φυλάω τα περιουσιακά στοιχεία της εκκλησίας. Για λόγους ασφαλείας, μπορούσα να αλληλεπιδράσω μόνο με έναν ακόμα αδελφό. Σκέφτηκα μέσα μου: «Λόγω του χαμηλού επιπέδου μου, μπορώ να κάνω μόνο αυτές τις παρασκηνιακές εργασίες». Όταν το σκέφτηκα αυτό, έχασα το κίνητρο να κάνω το καθήκον μου. Δεν συνόψιζα τις παρεκκλίσεις ούτε τα θέματα που προέκυπταν, ούτε φυσικά αναζητούσα την αλήθεια για να τα επιλύσω.

Αργότερα, διάβασα ένα εδάφιο απ’ τα λόγια του Θεού, που με αφύπνισε κάπως. Ο Παντοδύναμος Θεός λέει: «Οι περισσότεροι από τους ανθρώπους που σώζει ο Θεός δεν κατέχουν υψηλές θέσεις στον κόσμο ή ανάμεσα στους ανθρώπους στην κοινωνία. Επειδή το επίπεδο και οι ικανότητές τους είναι μέτρια, αν όχι χαμηλά, και επειδή ζορίζονται πολύ ν’ αποκτήσουν δημοτικότητα ή να πετύχουν στον κόσμο, και νιώθουν πάντα ότι ο κόσμος είναι ζοφερός και άδικος, έχουν ανάγκη από πίστη και, τελικά, προσέρχονται ενώπιον του Θεού και εισέρχονται στον οίκο του Θεού. Αυτή είναι μια βασική κατάσταση που δίνει ο Θεός στους ανθρώπους όταν τους επιλέγει. Μόνο μ’ αυτήν την ανάγκη μπορείς να έχεις την επιθυμία ν’ αποδεχθείς τη σωτηρία του Θεού. Αν οι καταστάσεις σου σε όλες τις πτυχές είναι πολύ καλές και κατάλληλες για να παλέψεις στον κόσμο, ενώ θέλεις μονίμως να γίνει γνωστό το όνομά σου, τότε δεν θα έχεις την επιθυμία ν’ αποδεχθείς τη σωτηρία του Θεού και δεν θα έχεις καν την ευκαιρία να λάβεις τη σωτηρία του Θεού. Παρόλο που μπορεί να έχεις μέτριο ή χαμηλό επίπεδο, είσαι και πάλι πολύ πιο ευλογημένος από τους άπιστους, αφού έχεις την ευκαιρία να σωθείς από τον Θεό. Επομένως, το να έχεις χαμηλό επίπεδο δεν είναι κάποια δική σου ατέλεια ούτε αποτελεί εμπόδιο στο ν’ αποβάλεις τις διεφθαρμένες διαθέσεις σου και να πετύχεις τη σωτηρία. Σε τελική ανάλυση, ο Θεός σού έδωσε αυτό το επίπεδο. Έχεις όσο επίπεδο σου δίνει ο Θεός. Αν ο Θεός σού δώσει καλό επίπεδο, τότε έχεις καλό επίπεδο. Αν ο Θεός σού δώσει μέτριο επίπεδο, τότε έχεις μέτριο επίπεδο. Αν ο Θεός σού δώσει χαμηλό επίπεδο, τότε έχεις χαμηλό επίπεδο. Μόλις το κατανοήσεις αυτό, πρέπει να το αποδεχθείς από τον Θεό και να είσαι σε θέση να υποταχθείς στην κυριαρχία και στις ρυθμίσεις του Θεού. Ποια αλήθεια αποτελεί τη βάση της υποταγής; Ότι αυτές οι ρυθμίσεις του Θεού εμπεριέχουν τις καλές προθέσεις του Θεού· ο Θεός κάνει τα πάντα με ενδελεχή περίσκεψη και οι άνθρωποι δεν θα πρέπει να παραπονιούνται ή να παρερμηνεύουν την καρδιά του Θεού. Ο Θεός δεν θα σε έχει σε μεγάλη εκτίμηση λόγω του καλού επιπέδου σου ούτε θα σε περιφρονεί ή θα σε απεχθάνεται επειδή έχεις χαμηλό επίπεδο. Τι απεχθάνεται ο Θεός; Αυτό που απεχθάνεται ο Θεός είναι να μην αγαπούν ή να μην αποδέχονται την αλήθεια οι άνθρωποι, να κατανοούν την αλήθεια αλλά να μην την κάνουν πράξη, να μην κάνουν ό,τι είναι ικανοί να κάνουν, να μην μπορούν να δώσουν όλο τους το είναι για το καθήκον τους, κι ωστόσο να έχουν πάντα υπερβολικές επιθυμίες, να θέλουν πάντα μια θέση, ν’ ανταγωνίζονται πάντα για ένα πόστο και να έχουν μονίμως απαιτήσεις από Αυτόν. Αυτό βρίσκει αηδιαστικό και απεχθές ο Θεός» [«Ο Λόγος», τόμ. 7: «Σχετικά με την επιδίωξη της αλήθειας», Πώς να επιδιώκει κανείς την αλήθεια (7)]. Καθώς συλλογιζόμουν τα λόγια του Θεού, συγκινήθηκα βαθιά. Συνειδητοποίησα ότι ο Θεός είχε προκαθορίσει να έχω χαμηλό επίπεδο και, πίσω απ’ αυτό, βρισκόταν η καλή Του πρόθεση. Επιθυμούσα βαθιά τη φήμη και τη θέση, ενώ από μικρή ηλικία προσπαθούσα να ξεχωρίσω. Αν είχα καλό επίπεδο και καλά προσόντα κι έτσι είχα αποκτήσει υψηλή θέση στον κόσμο, σεβασμό και θαυμασμό, τότε δεν θα είχα προσέλθει ποτέ ενώπιον του Θεού και θα είχα ζήσει υπό τη φθορά του Σατανά, βιώνοντας τις απολαύσεις της αμαρτίας. Συνειδητοποίησα ότι το χαμηλό μου επίπεδο με είχε βοηθήσει να αποκτήσω την προστασία του Θεού και με είχε φέρει ενώπιον του Θεού. Αυτή ήταν η σωτηρία του Θεού. Επειδή είχα χαμηλό επίπεδο, η εκκλησία μού ανέθεσε έργο γενικών υποθέσεων κι αυτό το καθήκον ήταν πολύ κατάλληλο για εμένα. Αν είχα καταβάλει κάποια προσπάθεια, θα μπορούσα να τα πάω καλά, αντ’ αυτού, όμως, εγώ παραπονιόμουν ότι το καθήκον δεν θα μου επέτρεπε να ξεχωρίσω και να φανώ. Έδειχνα ακόμα κι επιπολαιότητα στο καθήκον μου και το έκανα μηχανικά. Βλέποντας ότι δεν εκπλήρωσα τα καθήκοντα του ρόλου μου, συνειδητοποίησα ότι ήμουν πολύ αλαζονική και παράλογη!

Έπειτα, βρήκα άλλο ένα εδάφιο απ’ τα λόγια του Θεού. Ο Παντοδύναμος Θεός λέει: «Οι συγκεκριμένες εκδηλώσεις των ανθρώπων που έχουν χαμηλό επίπεδο, ως προς την ικανότητά τους να καινοτομούν, είναι ότι δεν ξέρουν πώς να εφαρμόζουν θεμελιώδεις έννοιες και αρχές σε συγκεκριμένο, αληθινό έργο· μπορούν μόνο να παπαγαλίζουν λόγια, να μαθαίνουν δόγματα και ν’ απομνημονεύουν κανονισμούς. Είναι ανώφελο ν’ απομνημονεύεις απλώς δόγματα και κανονισμούς, κι αυτό δεν υποδηλώνει ότι έχεις την ικανότητα να καινοτομείς. Το κατά πόσο έχεις ή όχι την ικανότητα να καινοτομείς φαίνεται από το κατά πόσο μπορείς να εφαρμόζεις θεμελιώδεις έννοιες, αρχές και κανόνες στην αληθινή ζωή, κάνοντας καλά το έργο που σχετίζεται μ’ αυτές τις θεμελιώδεις έννοιες και τις αρχές, έτσι ώστε να μην παραμένουν λόγια και δόγματα, κανονισμοί και τύποι, αλλά να υλοποιούνται στη ζωή των ανθρώπων και να εφαρμόζονται στους ανθρώπους, προκειμένου εκείνοι να τις χρησιμοποιήσουν, να ωφεληθούν και να βοηθηθούν από αυτές κι εκείνες να αποτελέσουν ένα μονοπάτι άσκησης στη ζωή ή έναν οδηγό, μια κατεύθυνση κι έναν σκοπό ζωής. Αν ένας άνθρωπος δεν έχει αυτήν την ικανότητα να καινοτομεί και το μόνο που ξέρει να κάνει είναι να ξεστομίζει λόγια και δόγματα και να φωνάζει συνθήματα και δεν είναι σε θέση να χρησιμοποιήσει αυτές τις αρχές κι αυτές τις θεμελιώδεις έννοιες όταν έρχεται η στιγμή να κάνει το καθήκον του, όσοι ακολουθούν έναν τέτοιο επικεφαλής ή επιβλέποντα δεν πρόκειται ν’ αποκτήσουν αρχές άσκησης σ’ αυτήν την πτυχή της αλήθειας. Τέτοιοι επικεφαλής ή επιβλέποντες είναι άνθρωποι με χαμηλό επίπεδο, ανίκανοι να κάνουν το έργο και, μόλις εντοπίζονται, θα πρέπει ν’ αναφέρονται και ν’ απομακρύνονται. […] Επομένως, η ικανότητα καινοτομίας είναι μια καίρια ικανότητα για έναν επικεφαλής, έναν εργάτη ή έναν επιβλέποντα. Αν δεν έχεις το βασικό επίπεδο και τη στοιχειώδη ικανότητα που απαιτούνται για να κάνεις το έργο, πρέπει οπωσδήποτε να είσαι προσεκτικός κι όχι απλώς να ορμάς μπροστά από ενθουσιασμό, θέλοντας μονίμως να ξεχωρίζεις, θέλοντας μονίμως να είσαι επικεφαλής ή επιβλέπων. Αν το κάνεις αυτό, θα παρεμποδίσεις από την επίτευξη της σωτηρίας όχι μόνο τον εαυτό σου, αλλά και τους άλλους. Αν παρεμποδίσεις μόνο τον εαυτό σου, θα έχεις προκαλέσει μόνο τον δικό σου θάνατο· αν, όμως, παρεμποδίσεις τους αδελφούς και τις αδελφές, δεν βλάπτεις έτσι πολλούς ανθρώπους; Εσύ μπορεί να μη νοιάζεσαι για τη δική σου ζωή, αλλά οι άλλοι νοιάζονται για τη δική τους. Επιπλέον, δεν είναι και τόσο μεγάλο θέμα να παρεμποδίσεις την καθημερινή σου ζωή ή την οικονομική σου επιτυχία, αλλά η παρεμπόδιση του έργου της εκκλησίας δεν είναι ασήμαντο ζήτημα. Μπορείς άραγε να φέρεις μια τέτοια ευθύνη; Αν είσαι πραγματικά ένας άνθρωπος με συνείδηση και νιώθεις ότι αυτό το ζήτημα συνεπάγεται σημαντική ευθύνη, ότι η παρεμπόδιση του έργου της εκκλησίας δεν είναι κάτι για το οποίο μπορείς να φέρεις την ευθύνη, τότε σε καμία περίπτωση δεν πρέπει να καταφεύγεις σε οποιοδήποτε μέσο θεωρείς απαραίτητο για να επιδεικνύεσαι και ν’ ανταγωνίζεσαι για την ηγεσία. Αν σου λείπει το επίπεδο και το ανάστημα, μην πασχίζεις μονίμως να ξεχωρίσεις. Μην παρεμποδίζεις το έργο της εκκλησίας και μην παρεμποδίζεις τον εκλεκτό λαό του Θεού να εισέλθει στην αλήθεια και ν’ αποκτήσει έναν καλό προορισμό, μόνο και μόνο για να ικανοποιήσεις τη λαχτάρα σου για εξουσία· αυτό είναι ανομία! Θα πρέπει να έχεις κάποια αυτεπίγνωση. Κάνε αυτό που είσαι ικανός να κάνεις και μη φιλοδοξείς διαρκώς να γίνεις επικεφαλής. Εκτός από το να γίνεις επικεφαλής, υπάρχουν πολλά άλλα καθήκοντα που μπορείς να κάνεις. Το να είσαι επικεφαλής δεν είναι αποκλειστικό σου δικαίωμα ούτε θα πρέπει να είναι η επιδίωξή σου. Αν έχεις το επίπεδο και το ανάστημα για να γίνεις επικεφαλής και παράλληλα έχεις ένα αίσθημα φορτίου, τότε καλύτερα ν’ αφήσεις τους άλλους να σε εκλέξουν. Αυτή η άσκηση ωφελεί το έργο της εκκλησίας και όλους τους εμπλεκόμενους. Αν δεν έχεις το επίπεδο για να γίνεις επικεφαλής, θα πρέπει να δείξεις λίγη καλοσύνη και ν’ αναλάβεις κάποια ευθύνη για το μέλλον των άλλων. Μην ανταγωνίζεσαι διαρκώς για να γίνεις επικεφαλής και μην παρεμποδίζεις τους άλλους. Το να θέλεις να γίνεις επικεφαλής και ν’ αναλάβεις τα ηνία για το έργο της εκκλησίας παρόλο που έχεις χαμηλό επίπεδο δείχνει έλλειψη λογικής. Αν σου λείπει το επίπεδο και το ανάστημα, απλώς κάνε καλά τα καθήκοντά σου. Το να εκπληρώνεις πραγματικά τα καθήκοντά σου δείχνει ότι έχεις κάποια λογική. Κάνε όποιο έργο μπορείς ανάλογα με τις ικανότητές σου· μην τρέφεις φιλοδοξίες και επιθυμίες. Μην επιζητείς μονάχα να ικανοποιήσεις τις προσωπικές σου επιθυμίες ενώ αμελείς το έργο της εκκλησίας, καθώς αυτό βλάπτει και εσένα και την εκκλησία. Αυτή είναι η εκδήλωση των ανθρώπων που έχουν χαμηλό επίπεδο ως προς την ικανότητά τους να καινοτομούν» [«Ο Λόγος», τόμ. 7: «Σχετικά με την επιδίωξη της αλήθειας», Πώς να επιδιώκει κανείς την αλήθεια (7)]. Όσα εξέθετε ο Θεός ήταν ακριβώς η δική μου συμπεριφορά. Είχα χαμηλό επίπεδο και μου έλειπε η δημιουργικότητα, ενώ μπορούσα να κατανοήσω μόνο κάποια δογματική γνώση και να τηρήσω ορισμένους κανονισμούς στο καθήκον μου, αλλά δεν ήμουν σε θέση να λύσω πραγματικά προβλήματα, κι έτσι δεν ήμουν κατάλληλη να υπηρετήσω ως επικεφαλής. Αφότου επιλέχθηκα ως επικεφαλής, υπηρετούσα με ενθουσιασμό, δαπανούσα τον εαυτό μου, είχα κίνητρα και μπορούσα να εκτελώ κάποιο έργο γενικών υποθέσεων, αλλά, επειδή είχα χαμηλό επίπεδο, μπορούσα μόνο να ακολουθώ κανονισμούς και να κάνω τα πάντα κατά γράμμα. Δεν είχα αντίληψη ούτε ήμουν σε θέση να λύσω πραγματικά προβλήματα στο έργο, κι έτσι τελικά απαλλάχθηκα απ’ τα καθήκοντά μου, αφού δεν ήμουν σε θέση να κάνω πραγματικό έργο. Υπάρχουν ορισμένες αρχές σύμφωνα με τις οποίες μπορούμε να αποφανθούμε αν κάποιος είναι κατάλληλος για επικεφαλής. Αν μη τι άλλο, πρέπει να έχει καλή ανθρώπινη φύση και μέτριο επίπεδο, καθώς και να είναι σε θέση να επιλύσει αληθινά θέματα. Όσο για εμένα, δεν είχα το επίπεδο ενός επικεφαλής και, αν συνέχιζα να υπηρετώ σε αυτόν τον ρόλο, απλώς θα εμπόδιζα το εκκλησιαστικό έργο και θα καθυστερούσα τη ζωή-είσοδο των αδελφών μου. Κάτι τέτοιο θα ήταν τεράστια παράβαση! Είχε δίκιο η επικεφαλής που μου ανέθεσε διαφορετικά καθήκοντα, δεδομένου ότι είχα χαμηλό επίπεδο και δεν ήμουν ικανή να κάνω το εκκλησιαστικό έργο. Αυτό όχι μόνο με προστάτευσε, αλλά ήταν και η πιο υπεύθυνη επιλογή για το εκκλησιαστικό έργο. Δεν είχα, όμως, καθόλου αυτογνωσία. Είχα χαμηλό επίπεδο, αλλά και μια σφοδρή επιθυμία για θέση και φήμη, ενώ ήθελα πάντα να ξεχωρίσω υπηρετώντας ως επικεφαλής ή εργάτης. Τι παράλογη που ήμουν! Προσευχήθηκα στον Θεό, λέγοντας: «Θεέ μου αγαπημένε, σ’ Εσένα τα χρωστάω όλα. Εσύ με εμπόδισες πάνω στην ώρα να βαδίσω σε ένα κακό μονοπάτι, μέσω της απαλλαγής απ’ τα καθήκοντά μου. Επίσης, με βοήθησες να κατανοήσω την κατάστασή μου μέσω της έκθεσης που έκαναν τα λόγια Σου. Τώρα, αποδέχομαι πλήρως το ότι μου ανατέθηκαν άλλα καθήκοντα επειδή είχα χαμηλό επίπεδο. Θεέ μου, είμαι διατεθειμένη να μετανοήσω και να μην παραπονιέμαι πλέον για το χαμηλό μου επίπεδο. Επιθυμώ να αναζητήσω την αλήθεια για να απαλλαγώ απ’ τη διεφθαρμένη διάθεσή μου και να αποκτήσω τη σωστή στάση απέναντι στο επίπεδό μου».

Συνέχισα να κάνω αυτοκριτική και να αναζητώ τον λόγο που παραπονιόμουν διαρκώς για το χαμηλό μου επίπεδο. Αργότερα, συνειδητοποίησα ότι υπήρχε πρόβλημα με την κατάστασή μου όταν διάβασα ένα εδάφιο απ’ τα λόγια του Θεού. Ο Παντοδύναμος Θεός λέει: «Η λατρεία των αντίχριστων για τη φήμη και τη θέση τους ξεπερνά αυτήν των κανονικών ανθρώπων και είναι κάτι που εμπεριέχεται στη διάθεση-ουσία τους· δεν είναι κάποιο προσωρινό ενδιαφέρον ούτε η παροδική συνέπεια του περιβάλλοντός τους —είναι κάτι που βρίσκεται μέσα στη ζωή τους, στα κόκαλά τους, άρα είναι η ουσία τους. Αυτό σημαίνει πως σε ό,τι κάνουν οι αντίχριστοι, το πρώτο πράγμα που τους ενδιαφέρει είναι η δική τους φήμη και θέση, τίποτε άλλο. Για τους αντίχριστους, η φήμη και η θέση είναι η ζωή τους και ο ισόβιος στόχος τους. Ό,τι κι αν κάνουν, το πρώτο πράγμα που σκέφτονται είναι το εξής: “Τι θα συμβεί στη θέση μου; Στη φήμη μου; Αν το κάνω αυτό, θα αποκτήσω καλή φήμη; Θα εξυψώσει αυτό τη θέση μου στο μυαλό των ανθρώπων;” Αυτό είναι το πρώτο πράγμα που σκέφτονται, πράγμα που αποτελεί επαρκή απόδειξη ότι έχουν τη διάθεση και την ουσία των αντίχριστων· γι’ αυτό σκέφτονται τα πράγματα μ’ αυτόν τον τρόπο. Μπορεί να πει κανείς πως για τους αντίχριστους η φήμη και η θέση δεν αποτελούν κάποια επιπλέον απαίτηση ούτε, βέβαια, πράγματα εξωτερικά και όχι απαραίτητα γι’ αυτούς. Αποτελούν μέρος της φύσης των αντίχριστων, βρίσκονται στα κόκαλά τους, στο αίμα τους, τα έχουν έμφυτα. Οι αντίχριστοι δεν αδιαφορούν για το αν έχουν φήμη και θέση· δεν είναι αυτή η στάση τους. Τότε, ποια είναι η στάση τους; Η φήμη και η θέση είναι στενά συνδεδεμένες με την καθημερινότητά τους, με την καθημερινή κατάστασή τους, με όσα επιδιώκουν σε καθημερινή βάση. Και έτσι για τους αντίχριστους, η φήμη και η θέση είναι η ζωή τους. Όπως κι αν ζουν, σε όποιο περιβάλλον κι αν ζουν, ό,τι έργο κι αν κάνουν, ό,τι κι αν επιδιώκουν, όποιος κι αν είναι ο στόχος τους, όποια κι αν είναι η κατεύθυνση της ζωής τους, όλα περιστρέφονται γύρω από την απόκτηση καλής φήμης και υψηλής θέσης. Κι αυτός ο στόχος δεν αλλάζει· δεν μπορούν ποτέ να παραβλέψουν τέτοια πράγματα» [«Ο Λόγος», τόμ. 4: «Εκθέτοντας τους αντίχριστους», Σημείο ένατο (Μέρος τρίτο)]. Ο Θεός εκθέτει πως, ό,τι κι αν κάνουν οι αντίχριστοι, πάντα λαμβάνουν πρώτα υπόψη την υπόληψη και τη θέση τους. Σκοπός τους στα πάντα είναι να ικανοποιήσουν τις φιλοδοξίες και τις επιθυμίες τους. Μπορεί να είχα χαμηλό επίπεδο, αλλά η διάθεση που αποκάλυπτα ήταν ακριβώς ίδια με των αντίχριστων. Στο καθήκον μου, προσπαθούσα να κερδίσω τον σεβασμό των άλλων και ήθελα συνεχώς να φαίνομαι. Όταν ήρθα αντιμέτωπη με την ανάθεση διαφορετικών καθηκόντων, δεν έκανα αυτοκριτική πάνω στις ελλείψεις μου. Αντ’ αυτού, φέρθηκα παράλογα, παραπονέθηκα που ο Θεός μού έδωσε χαμηλό επίπεδο, έγινα αρνητική και άρχισα να λουφάρω. Είδα ότι, παρότι ήμουν πιστή για χρόνια και είχα απολαύσει τόσο πολύ πότισμα και παροχή με τα λόγια του Θεού, η ζωή-διάθεσή μου δεν είχε αλλάξει καθόλου, και αγαπούσα την υπόληψη και τη θέση όσο και την ίδια μου τη ζωή. Κάτι τέτοιο ήταν πραγματικά επικίνδυνο! Σκέφτηκα την παλιά μου συνάδελφο, τη Γιανγκ Τζινγκ. Εκείνη είχε κάποιο επίπεδο και εργασιακή ικανότητα, αλλά ήταν αλαζονική, ενεργούσε αυθαίρετα και είχε εμμονή με τη θέση. Όποτε μπορούσε, έκανε επίδειξη στο καθήκον της για να κερδίσει τον σεβασμό των άλλων, ενώ έκανε και πράγματα που διατάρασσαν και αναστάτωναν το εκκλησιαστικό έργο. Η επικεφαλής μας την εξέθεσε και την κλάδεψε πολλές φορές, εκείνη, όμως, δεν μετανοούσε. Στο τέλος, αποκαλύφθηκε ότι ήταν αντίχριστος και αποβλήθηκε. Εγώ επιδίωκα συνεχώς τη θέση, τη φήμη και το κέρδος, οπότε, αν είχα καλό επίπεδο, τότε, μόλις αποκτούσα θέση και κέρδιζα τον σεβασμό των άλλων, θα έπαιρνα σίγουρα το ίδιο μονοπάτι με τη Γιανγκ Τζινγκ. Προσευχήθηκα σιωπηλά στον Θεό, λέγοντας: «Θεέ μου, με έχει διαφθείρει σε υπερβολικό βαθμό ο Σατανάς κι έχω τόσο μεγάλη εμμονή με τη θέση, τη φήμη και το κέρδος. Αν δεν ήταν η κρίση και η έκθεση απ’ τα λόγια Σου, θα αγνοούσα πλήρως τη διάθεση αντίχριστου που έχω αποκαλύψει. Ήμουν τόσο απαθής κι ανόητη! Θεέ μου, Σ’ ευχαριστώ για τη διαφώτιση και την καθοδήγησή Σου μέσα από τα λόγια Σου. Είμαι έτοιμη να μετανοήσω και να επιδιώξω την αλήθεια και να εκπληρώσω το καθήκον μου όσο καλύτερα μπορώ, δεδομένου του επιπέδου μου».

Στη διάρκεια των πνευματικών ασκήσεων, βρήκα μερικά εδάφια ακόμα που με βοήθησαν να κατανοήσω πώς να σκέφτομαι σχετικά με το επίπεδό μου. Ο Παντοδύναμος Θεός λέει: «Σύμφωνα με το επίπεδό σου, μπορείς να κάνεις μόνο κάποιες κοπιαστικές εργασίες, εργασίες που δεν είναι ορατές, που οι άνθρωποι τις αντιμετωπίζουν υποτιμητικά και δεν τις θυμούνται· αν αυτή είναι η περίπτωσή σου, θα πρέπει να το αποδεχθείς από τον Θεό και να μην έχεις παράπονα, και σίγουρα δεν θα πρέπει να επιλέγεις τα καθήκοντά σου με βάση τις δικές σου επιθυμίες. Να κάνεις ό,τι σου αναθέτει ο οίκος του Θεού και, εφόσον εμπίπτει στο επίπεδό σου, να το κάνεις καλά. […] Παρόλο που δεν μπορείς να κάνεις άλλο έργο, παρόλο που δεν μπορείς να διαδραματίσεις κύριο και αποφασιστικό ρόλο στο έργο της εκκλησίας και δεν έχεις σημαντικές συνεισφορές, αν μπορείς να καταβάλεις κάθε προσπάθεια και να δείξεις αφοσίωση σε κάποιο έργο που περνάει απαρατήρητο και επιζητείς μόνο να ικανοποιήσεις τον Θεό, τότε αυτό αρκεί. Αυτό σημαίνει ότι δεν έχεις απογοητεύσει τον Θεό που σε εξύψωσε. Μην είσαι επιλεκτικός στις εργασίες ανάλογα με το αν είναι βρόμικες ή κουραστικές, αν σε βλέπουν οι άλλοι να τις κάνεις, αν σε επαινούν ή αν σε αντιμετωπίζουν υποτιμητικά επειδή τις κάνεις. Μη σκέφτεσαι αυτά τα πράγματα· απλώς να επιζητείς να το αποδέχεσαι από τον Θεό, να υποτάσσεσαι και να εκπληρώνεις τα καθήκοντα που πρέπει να εκπληρώνεις» [«Ο Λόγος», τόμ. 7: «Σχετικά με την επιδίωξη της αλήθειας», Πώς να επιδιώκει κανείς την αλήθεια (7)]. «Η διάκριση των διαφόρων εκδηλώσεων που έχουν οι άνθρωποι με διαφορετικά επίπεδα και η αναφορά αυτών των συγκεκριμένων παραδειγμάτων αποσκοπούν να σε βοηθήσουν να συσχετίσεις τον εαυτό σου μ’ αυτά, ώστε να μπορέσεις να προσδιορίσεις με ακρίβεια τη δική σου θέση, να προσεγγίσεις ορθολογικά το δικό σου επίπεδο και τις διάφορες καταστάσεις σου, καθώς και την έκθεση, την κρίση και το κλάδεμα που δέχεσαι από τον Θεό ή το έργο που έχει ρυθμιστεί για σένα, κι έτσι να μπορέσεις να υποταχθείς και να είσαι ευγνώμων από τα βάθη της καρδιάς σου, και όχι να δείχνεις αντίσταση και απέχθεια. Όταν οι άνθρωποι μπορούν να προσεγγίσουν ορθολογικά το επίπεδό τους κι έπειτα να προσδιορίσουν με ακρίβεια τη θέση τους, ενεργώντας προσγειωμένα ως δημιουργημένα όντα που θέλει ο Θεός, κάνοντας σωστά αυτό που πρέπει να κάνουν με βάση το έμφυτο επίπεδό τους και προσφέροντας την αφοσίωσή τους και όλη τους την προσπάθεια, καταφέρνουν να ικανοποιήσουν τον Θεό» [«Ο Λόγος», τόμ. 7: «Σχετικά με την επιδίωξη της αλήθειας», Πώς να επιδιώκει κανείς την αλήθεια (7)]. Τα λόγια του Θεού μού έδωσαν ένα μονοπάτι άσκησης. Παρά το χαμηλό μου επίπεδο, ο Θεός δεν μου είχε φερθεί άσχημα. Η φύλαξη της εκκλησιαστικής περιουσίας απαιτούσε υπευθυνότητα και προσοχή στη λεπτομέρεια. Έπρεπε να ελέγχω και να συντηρώ τακτικά τα περιουσιακά στοιχεία. Αν εργαζόμουν με συνείδηση, ήμουν σε θέση να τα κάνω όλα αυτά, και το καθήκον ήταν κατάλληλο για εμένα. Έπρεπε να ξέρω ποια είναι η θέση μου και να κάνω πιστά το καθήκον μου όσο καλύτερα μπορούσα. Σκέφτηκα τα λόγια του Θεού, που λένε: «Οι ρόλοι δεν είναι ίδιοι. Υπάρχει ένα σώμα. Ο καθένας κάνει το καθήκον του, ο καθένας είναι στη θέση του κάνοντας ό,τι καλύτερο μπορεί —για κάθε σπίθα υπάρχει μία λάμψη φωτός— και επιζητώντας την ωριμότητα στη ζωή. Έτσι θα είμαι ικανοποιημένος» («Ο Λόγος», τόμ. 1: «Η εμφάνιση και το έργο του Θεού», Ομιλίες του Χριστού στην αρχή, Κεφάλαιο 21). Τα λόγια του Θεού με ενθάρρυναν πολύ και, βαθιά μέσα μου, ήθελα να το αγαπήσω αυτό το καθήκον. Αργότερα, ενώ έκανα το καθήκον φύλαξης της περιουσίας, συνόψιζα διαρκώς τα λάθη και τα ελαττώματά μου, αναγνώριζα πού είχα παραβιάσει τις αρχές και διόρθωνα γρήγορα τα θέματά μου αφού τα αναγνώριζα. Όταν δεν μπορούσα να αναγνωρίσω μόνη μου τα θέματα, προσευχόμουν στον Θεό και Του ζητούσα να μου τα αποκαλύψει. Προσπαθούσα όσο καλύτερα μπορούσα να κάνω ό,τι χρειαζόταν για να ωφελήσω το έργο μου. Το ότι κατάφερα να τα κατανοήσω όλα αυτά και να μεταμορφωθώ οφειλόταν εξ ολοκλήρου στην καθοδήγηση απ’ τα λόγια του Θεού. Δόξα τω Θεώ!