Από της Λιν Τζινγκ, Κίνα

Τον Μάρτιο του 2023, ήμουν υπεύθυνη για το έργο των κηρυγμάτων στην εκκλησία. Εκείνη την περίοδο, εργαζόμουν μόνη, οπότε ο φόρτος εργασίας ήταν αρκετά βαρύς. Μια μέρα, οι επικεφαλής κανόνισαν να συνεργαστεί μαζί μου η Λι Τσινγκ σε αυτό το καθήκον. Όταν το άκουσα, χάρηκα πολύ. Μετά από ένα διάστημα καλλιέργειας, η Λι Τσινγκ σιγά σιγά κατάφερε να εργάζεται ανεξάρτητα. Το φορτίο μου ελαφρύνθηκε σημαντικά κι ένιωσα περιχαρής. Σκέφτηκα: «Δεν θα είναι τόσο εξουθενωτικό να εργάζομαι έτσι και θα έχω περισσότερο χρόνο να μελετώ αρχές. Θα βελτιωθεί και η ποιότητα των κηρυγμάτων». Ενώ ένιωθα ακόμη ενθουσιασμένη, λίγες μέρες αργότερα, η Λι Τζιν, η επικεφαλής μας, προγραμμάτισε αναπάντεχα μια συνάθροιση με την Λι Τσινγκ. Αιφνιδιάστηκα και σκέφτηκα: «Γιατί θέλει να συναντηθεί με τη Λι Τσινγκ; Έχουμε αληθινή έλλειψη ποτιστών τελευταία και δεν υπάρχει επόπτης. Οι επικεφαλής έχουν αναφερθεί στην ανάγκη να μετακινήσουν μέλη από άλλες ομάδες. Δεδομένου ότι η Λι Τσινγκ είναι καλή στο πότισμα νεοφώτιστων, μήπως η Λι Τζιν σχεδιάζει να τη μεταθέσει σε εκείνο το καθήκον; Έχω εργαστεί πολύ σκληρά για να καλλιεργήσω τη Λι Τσινγκ ώστε να εργάζεται ανεξάρτητα. Αν μετακινηθεί, δεν θα πάει στράφι όλος ο χρόνος κι ο κόπος μου για την καλλιέργειά της; Αν φύγει, θα επωμιστώ ξανά όλο το έργο και θα πρέπει να ψάξω να βρω και να καλλιεργήσω κάποιον καινούργιο. Σε αυτήν την περίπτωση, μπορεί να μην ελεγχθούν και να μην υποβληθούν εγκαίρως κάποια πολύτιμα κηρύγματα. Πώς, λοιπόν, θα είναι αποτελεσματικό το έργο τότε;» Καθώς τα σκεφτόμουν όλα αυτά, ένιωσα μεγάλη αντίσταση. «Πρέπει να γράψω ένα γράμμα στους επικεφαλής γι’ αυτό και να δω αν είναι εφικτό να μη μετατεθεί η Λι Τσινγκ», σκέφτηκα. Στο γράμμα, τόνισα επανειλημμένως ότι η Λι Τσινγκ ήταν κατάλληλη για κειμενικά καθήκοντα, υπονοώντας ότι οι επικεφαλής έπρεπε να την κρατήσουν στην ομάδα μας. Είπα επίσης στους επικεφαλής: «Δεν γίνεται να μετακινείτε τα μέλη των ομάδων στα τυφλά. Τέτοιες ρυθμίσεις δεν συνάδουν με τις αρχές». Έπειτα, αναλογίστηκα αυτό το ζήτημα περαιτέρω και σκέφτηκα: «Έχουμε έλλειψη προσωπικού στο έργο ποτίσματος αυτήν τη στιγμή και μας λείπει επίσης ένας επόπτης. Οι επικεφαλής μπορεί να παρατήρησαν ότι το κειμενικό έργο προχωράει ακόμη κανονικά κι έκαναν αυτήν τη ρύθμιση βάσει της αξιολόγησής τους για το συνολικό έργο. Αυτήν τη στιγμή, δεν υπάρχουν αρκετοί ποτιστές για να στηρίξουν τους νεοφώτιστους. Αν συνεχίσω να αρνούμαι να αφήσω τη Λι Τσινγκ να φύγει, δεν θα φανεί σαν να υστερώ σε ανθρώπινη φύση;» Με αυτό κατά νου, σταμάτησα πια να αντιστέκομαι τόσο. Αργότερα, οι επικεφαλής μετακίνησαν τη Λι Τσινγκ σε καθήκοντα ποτίσματος κι απογοητεύτηκα κάπως.

Αφότου έφυγε η Λι Τσινγκ, έπρεπε να στριμώχνω τις εργασίες μου όπως πριν και ήμουν συνεχώς απασχολημένη αντιμετωπίζοντας δυσκολίες και ζητήματα που συναντούσαν τα μέλη της κειμενικής ομάδας στο έργο τους, απαντώντας σε γράμματα κι ελέγχοντας κηρύγματα. Είδα ότι χωρίς τη Λι Τσινγκ, το έργο άρχισε αμέσως να συσσωρεύεται. Τα κηρύγματα που έπρεπε να αξιολογηθούν δεν ελέγχονταν ούτε υποβάλλονταν εγκαίρως, οπότε άρχισα να φοβάμαι ότι η αποτελεσματικότητα του έργου θα έφθινε, πράγμα που μπορεί να έκανε τους επικεφαλής να σκεφτούν ότι δεν είχα αίσθημα φορτίου για το έργο. Αυτές οι σκέψεις ανακίνησαν τα αισθήματα αντίστασης μέσα μου: «Τον τελευταίο έναν χρόνο περίπου, έχω συνεργαστεί με αρκετούς αδελφούς κι αδελφές. Κάποιοι πήραν προαγωγή, ενώ άλλοι μετατέθηκαν σε άλλα καθήκοντα. Στο τέλος, μένω πάντα μόνη μου. Έρχονται και φεύγουν, αλλά εγώ μένω εδώ, μόνη, σταθερή σαν παίκτης του πόκερ. Έχω γίνει ειδική στην καλλιέργεια. Έχει συσσωρευτεί πάρα πολύ έργο πάνω μου. Γιατί δεν λαμβάνουν υπόψη οι επικεφαλής τις δυσκολίες που αντιμετωπίζω; Κανείς απ’ όσους έχω καλλιεργήσει δεν έχει καταλήξει να μοιραστεί τον φόρτο εργασίας μου. Ακόμη κι αν καλλιεργήσω κάποιον άλλον, τι θα γίνει αν μετακινηθεί κι αυτός; Όλα θα πάνε στράφι!» Μετά απ’ όλα αυτά, δεν είχα καμία σπουδή ούτε να ψάξω να βρω ούτε να καλλιεργήσω κανέναν. Ακόμη κι όταν έβρισκα κάποιον με προοπτική, δεν ήμουν πρόθυμη να καταβάλω την απαιτούμενη προσπάθεια για να τον καλλιεργήσω. Εκείνον τον καιρό, γνώριζα μια κειμενική εργάτρια που λεγόταν Ντονγκ Φέι. Ήταν ικανή να αντιλαμβάνεται κάποιες αρχές, είχε ικανοποιητικό αίσθημα φορτίου για το καθήκον της και μπορούσε να καλλιεργηθεί. Αν προαγόταν σε επικεφαλής ομάδας, θα προόδευε πιθανότατα ακόμη πιο γρήγορα. Σκέφτηκα, όμως: «Αν την προαγάγω και την καλλιεργήσω, και βελτιώσει τις δεξιότητές της, οι επικεφαλής μπορεί να την αναγνωρίσουν ως ταλαντούχο άνθρωπο και να την προαγάγουν περαιτέρω. Δεν θα πάει στράφι όλος μου ο κόπος να την καλλιεργήσω τότε; Δεν θέλω να κάνω κάτι που απαιτεί τόσο πολύ κόπο χωρίς να με ωφελεί». Με αυτήν τη σκέψη, αποφάσισα να μην αναφέρω το ζήτημα της προαγωγής της Ντονγκ Φέι στους επικεφαλής. Αργότερα, όταν οι επικεφαλής ρώτησαν γραπτώς για το έργο της καλλιέργειας ανθρώπων, επικαλέστηκα δικαιολογίες, λέγοντας ότι ο φόρτος εργασίας ήταν τόσο βαρύς που δεν μπορούσα να τον διαχειριστώ πλήρως. Το έργο της καλλιέργειας ανθρώπων παραμερίστηκε εξαιτίας μου. Συνειδητοποίησα ότι η κατάστασή μου δεν ήταν σωστή και ότι η παραμονή σε αυτήν την κατάσταση θα καθυστερούσε το έργο, οπότε προσήλθα ενώπιον του Θεού για να προσευχηθώ, ζητώντας Του να με διαφωτίσει ώστε να αναγνωρίσω το πρόβλημά μου και να με βοηθήσει να ξεφύγω απ’ αυτήν τη λάθος κατάσταση.

Μια μέρα, διάβασα αυτά τα λόγια του Θεού: «Αν κάποιος με καλό επίπεδο μετατεθεί από την ομάδα ενός αντίχριστου για να κάνει ένα άλλο καθήκον, μέσα του ο αντίχριστος αντιστέκεται πεισματικά και το απορρίπτει —θέλει να τα παρατήσει και δεν έχει κανένα ενθουσιασμό να είναι επικεφαλής ή επικεφαλής ομάδας. Τι πρόβλημα είναι αυτό; Γιατί δεν δείχνει καμία υπακοή απέναντι στις ρυθμίσεις της εκκλησίας; Νομίζει ότι η μετάθεση του “δεξιού του χεριού” θα επηρεάσει τα αποτελέσματα και την πρόοδο του έργου του, και ότι συνεπώς θα επηρεαστούν η θέση και η φήμη του, γεγονός που θα τον αναγκάσει να εργαστεί σκληρότερα και να υποφέρει περισσότερο για να εγγυηθεί την παραγωγικότητα —το τελευταίο πράγμα που θέλει να κάνει. Έχει συνηθίσει στην άνεση και δεν θέλει να εργαστεί σκληρότερα ή να υποφέρει περισσότερο, οπότε δεν θέλει να αφήσει το άτομο να φύγει. Αν ο οίκος του Θεού επιμείνει στη μετάθεση, τότε παραπονιέται πολύ και μάλιστα θέλει και να κάνει και το δικό του έργο. Δεν είναι αυτό εγωιστικό και ελεεινό; Ο εκλεκτός λαός του Θεού θα πρέπει να κατανέμεται κεντρικά από τον οίκο Του. Αυτό δεν έχει να κάνει με κανέναν επικεφαλής, υπεύθυνο ομάδας ή άτομο. Όλοι πρέπει να ενεργούν σύμφωνα με τις αρχές· αυτός είναι ο κανόνας του οίκου του Θεού. Οι αντίχριστοι δεν ενεργούν σύμφωνα με τις αρχές του οίκου του Θεού, μηχανορραφούν συνεχώς για χάρη της θέσης τους και των συμφερόντων τους, και κάνουν αδελφούς και αδελφές καλού επιπέδου να τους υπηρετούν για να εδραιώσουν τη δύναμη και την θέση τους. Δεν είναι εγωιστικό και ελεεινό αυτό; Εξωτερικά, με το να κρατούν δίπλα τους ανθρώπους καλού επιπέδου και να μην τους αφήνουν να μετατεθούν από τον οίκο του Θεού, φαίνεται σαν να σκέφτονται το εκκλησιαστικό έργο, όμως στην πραγματικότητα σκέφτονται μόνο τη δική τους δύναμη και θέση, και καθόλου το έργο της εκκλησίας. Φοβούνται ότι θα κάνουν άσχημα το έργο της εκκλησίας, θα απαλλαχθούν από τα καθήκοντά τους και θα χάσουν την θέση τους. Οι αντίχριστοι δεν νοιάζονται για το ευρύτερο έργο του οίκου του Θεού, σκέφτονται μόνο τη δική τους θέση και την προστατεύουν χωρίς καθόλου τύψεις όσον αφορά το κόστος για τα συμφέροντα του οίκου του Θεού, και υπερασπίζονται την θέση και τα συμφέροντά τους εις βάρος του έργου της εκκλησίας. Αυτό είναι εγωιστικό και ελεεινό. Όταν κάποιος αντιμετωπίζει μια τέτοια κατάσταση, πρέπει με τη συνείδησή του να σκεφτεί τουλάχιστον τα εξής: “Αυτοί οι άνθρωποι είναι όλοι του οίκου του Θεού, δεν είναι προσωπική μου ιδιοκτησία. Κι εγώ είμαι μέλος του οίκου του Θεού. Με ποιο δικαίωμα παρεμποδίζω τον οίκο του Θεού να μεταθέτει ανθρώπους; Οφείλω να λαμβάνω υπόψη τα γενικά συμφέροντα του οίκου του Θεού, αντί να επικεντρώνομαι απλώς στις εργασίες στο πλαίσιο των δικών μου ευθυνών”. Τέτοιες θα έπρεπε να είναι οι σκέψεις των ανθρώπων που έχουν συνείδηση και λογική, αλλά και η λογική που θα έπρεπε να έχουν όσοι πιστεύουν στον Θεό. Ο οίκος του Θεού ασχολείται με το συνολικό έργο και οι εκκλησίες ασχολούνται με τα επί μέρους έργα. Επομένως, όταν ο οίκος του Θεού έχει μια ιδιαίτερη ανάγκη από την εκκλησία, το σημαντικότερο για τους επικεφαλής και τους εργάτες είναι να υπακούνε στις ρυθμίσεις του οίκου Του. Οι ψευδείς επικεφαλής και οι αντίχριστοι δεν έχουν αυτήν τη συνείδηση και λογική. Είναι όλοι πολύ εγωιστές, σκέφτονται μόνο τον εαυτό τους, και όχι το έργο της εκκλησίας. Λαμβάνουν υπόψη μόνο τα προφανή οφέλη, δεν εξετάζουν το ευρύτερο έργο του οίκου του Θεού, κι έτσι είναι απολύτως ανίκανοι να υπακούσουν στις ρυθμίσεις του οίκου Του. Είναι εξαιρετικά εγωιστές και ελεεινοί. Στον οίκο του Θεού, μάλιστα, έχουν το θράσος να στέκονται εμπόδιο, ακόμη και να τολμούν να στυλώνουν τα πόδια τους· σε αυτούς τους ανθρώπους λείπει περισσότερο η ανθρώπινη φύση, είναι κακοί άνθρωποι. Τέτοιου είδους άνθρωποι είναι οι αντίχριστοι. Αντιμετωπίζουν διαρκώς το έργο της εκκλησίας και τους αδελφούς και τις αδελφές, ακόμη και όλα τα περιουσιακά στοιχεία του οίκου του Θεού που εμπίπτουν στο πεδίο των ευθυνών τους σαν δική τους ιδιοκτησία. Πιστεύουν πως είναι στο χέρι τους το πώς θα κατανεμηθούν, θα μεταβιβασθούν και θα χρησιμοποιηθούν αυτά τα πράγματα, και ότι ο οίκος του Θεού δεν επιτρέπεται να επέμβει. Μόλις βρεθούν στα χέρια τους, είναι σαν να βρίσκονται στην κατοχή του Σατανά, κανείς δεν επιτρέπεται να τα αγγίξει. Είναι τα μεγάλα μυαλά, οι κορυφαίοι, και όποιος εισέρχεται στην επικράτειά τους πρέπει να υπακούει στις εντολές και τις διευθετήσεις τους με τρόπο ενδοτικό και που να χαρακτηρίζεται από καλή συμπεριφορά, και να παίρνει παράδειγμα από τις εκφράσεις τους. Αυτή είναι η εκδήλωση μέσα στον χαρακτήρα των αντίχριστων τού ότι είναι εγωιστές και ελεεινοί. Δεν νοιάζονται καθόλου για τα συμφέροντα του οίκου του Θεού, δεν ακολουθούν τις αρχές στο ελάχιστο, και σκέφτονται μόνο τα δικά τους συμφέροντα και το κύρος τους —όλα αυτά είναι χαρακτηριστικά γνωρίσματα του ότι οι αντίχριστοι είναι εγωιστές και ελεεινοί» [«Ο Λόγος», τόμ. 4: «Εκθέτοντας τους αντίχριστους», Παράρτημα τέταρτο: Συνοψίζοντας τον χαρακτήρα των αντίχριστων και τη διάθεση-ουσία τους (Μέρος πρώτο)]. Όταν διάβασα φράσεις απ’ την έκθεση του Θεού όπως «Τα μεγάλα μυαλά», «οι κορυφαίοι» και «σαν να βρίσκονται στην κατοχή του Σατανά», ένιωσα σαν να μου είχαν τρυπήσει την καρδιά. Οι αντίχριστοι λαμβάνουν υπόψη μόνο τα δικά τους προσωπικά κέρδη και ζημιές στο έργο τους. Δεν λαμβάνουν ποτέ υπόψη τις προθέσεις του Θεού. Όταν βλέπουν ανθρώπους μέσα στο πεδίο ευθύνης τους να έχουν καλλιεργηθεί κι ότι αυτό ωφελεί τη δική τους σάρκα, φήμη και θέση, θέλουν να τους κρατάνε κοντά τους και τους φέρονται σαν να ήταν ιδιωτική τους περιουσία. Κανείς δεν επιτρέπεται να μετακινεί αυτούς τους ανθρώπους χωρίς την άδειά τους, ακόμη κι αν είναι για τις ανάγκες του έργου. Αν, με βάση τις αρχές, ο οίκος του Θεού μετακινήσει αυτούς τους ανθρώπους εκτός του πεδίου ευθύνης τους, θα προσπαθήσουν να σταθούν εμπόδιο. Προτιμούν να καθυστερούν το συνολικό έργο της εκκλησίας απ’ το να ρισκάρουν τη δική τους φήμη και θέση. Αυτοί οι άνθρωποι μοιάζουν με «τα μεγάλα μυαλά» και «τους κορυφαίους» που αναφέρει ο Θεός. Είναι εγωιστές, ποταποί και δεν έχουν ανθρώπινη φύση. Οι συμπεριφορές μου ήταν σαν τις συμπεριφορές των αντίχριστων που ξεσκεπάζει ο Θεός. Ήθελα να καλλιεργώ κειμενικούς εργάτες όχι για το καλό του έργου της εκκλησίας ή για να ικανοποιώ τον Θεό, αλλά για να ικανοποιώ τις δικές μου εγωιστικές επιθυμίες. Αν είχα κάποιον να μοιράζεται τον φόρτο εργασίας, τα πράγματα θα ήταν ευκολότερα για μένα, και αν βελτιωνόταν η αποτελεσματικότητα του έργου, οι άλλοι θα σχημάτιζαν καλή γνώμη για εμένα. Οπότε, όταν μετακινούνταν οι άνθρωποι που καλλιεργούσα, δεν μπορούσα με τίποτα να το αποδεχτώ. Ένιωθα ότι είχα εργαστεί πολύ σκληρά για να τους καλλιεργήσω, οπότε έπρεπε να αναλάβουν το μερίδιο του έργου που τους αναλογούσε. Οι επικεφαλής δεν μπορούσαν να τους μετακινούν έτσι απλά χωρίς τη συγκατάθεσή μου. Αν και συμφώνησα απρόθυμα στη μετακίνηση της Λι Τσινγκ, όταν άρχισε να φθίνει η αποτελεσματικότητα του έργου, άρχισα να παραπονιέμαι ότι η επικεφαλής δεν έπρεπε να την έχει μετακινήσει κι έβγαλα μάλιστα τον εκνευρισμό μου πάνω στο έργο. Αν και ήξερα καλά ότι η Ντονγκ Φέι μπορούσε να προαχθεί και να καλλιεργηθεί, φοβήθηκα ότι μόλις καλλιεργούνταν, οι επικεφαλής θα τη μετακινούσαν κι αυτήν, αφήνοντάς με για άλλη μια φορά χωρίς ικανή βοηθό. Οπότε, δεν είπα στους επικεφαλής ότι η Ντονγκ Φέι ήταν άξια καλλιέργειας και την κράτησα εντός του πεδίου ευθύνης μου για να συνεχίσει να υπηρετεί τη φήμη και τη θέση μου. Η εκκλησία μεταθέτει ανθρώπους και κάνει ρυθμίσεις γι’ αυτούς βάσει των αναγκών του έργου. Για παράδειγμα, η Λι Τσινγκ μετατέθηκε επειδή υπήρχε έλλειψη ποτιστών νεοφώτιστων. Μετά τη μετάθεσή της, η Λι Τσινγκ μπορούσε να αναλάβει αυτήν την ευθύνη, να ποτίζει και να στηρίζει τους νεοφώτιστους εγκαίρως. Οι επικεφαλής έκαναν αυτήν τη ρύθμιση λαμβάνοντας υπόψη το συνολικό έργο της εκκλησίας, και αυτή η ρύθμιση συμβάδιζε με τις αρχές. Εγώ, όμως, δεν έλαβα καθόλου υπόψη τίποτα απ’ αυτά. Νοιάστηκα μόνο για τα οφέλη μπροστά στα μάτια μου. Εφόσον το έργο δεν με εξουθένωνε και μπορούσα ακόμη να διατηρώ το κύρος μου ενώπιον των άλλων, όλα καλά. Δεν με ένοιαζε τίποτα άλλο. Ήμουν στ’ αλήθεια εγωίστρια και ποταπή! Στην πραγματικότητα, η καλλιέργεια ταλαντούχων ανθρώπων γίνεται για να ωφεληθεί το συνολικό έργο του οίκου του Θεού. Όταν υπάρχει έλλειψη προσωπικού σε ένα πεδίο του έργου, αυτοί που έχουν ειδικές δεξιότητες πρέπει να μετατίθενται στο κατάλληλο καθήκον βάσει των ειδικών δεξιοτήτων τους και των αναγκών του έργου, επιτρέποντας στο έργο της εκκλησίας να προοδεύει με καλά οργανωμένο και συντεταγμένο τρόπο. Οι άνθρωποι με συνείδηση και λογική λαμβάνουν υπόψη τα συμφέροντα του οίκου του Θεού και προάγουν αυτούς που έχουν καλό επίπεδο, διδάσκοντας και καλλιεργώντας τους επιμελώς, έτσι ώστε να φανούν χρήσιμοι για το έργο του οίκου του Θεού. Εγώ, όμως, δεν έλαβα υπόψη το έργο της εκκλησίας. Ήταν λες και οι αδελφοί και οι αδελφές, απ’ τη στιγμή που έμπαιναν στην ομάδα εντός του πεδίου ευθύνης μου, να ήταν δικοί μου άνθρωποι. Μόνο εγώ μπορούσα να τους χρησιμοποιώ και κανείς δεν είχε το δικαίωμα να τους μετακινήσει. Φερόμουν σε αυτούς τους αδελφούς και τις αδελφές σαν να ήταν ιδιωτική μου περιουσία. Δεν συμπεριφερόμουν με τον τρόπο που συμπεριφέρονται «τα μεγάλα μυαλά» και «οι κορυφαίοι», όπως τον φανερώνει ο Θεός; Όταν αναλογίστηκα αυτά τα πράγματα, τρόμαξα κάπως.

Θυμήθηκα τότε άλλο ένα χωρίο των λόγων του Θεού, οπότε το έψαξα για να το διαβάσω. Ο Θεός λέει: «Ο Θεός κάνει το έργο του σχεδίου διαχείρισής Του που διαρκεί 6 χιλιάδες χρόνια, και όλη η κοπιώδης προσπάθειά Του εντάσσεται σ’ αυτό. Εάν κάποιος πηγαίνει κόντρα στον Θεό, αν βλάπτει επίτηδες τα συμφέροντα του οίκου Του και επιδιώκει σκόπιμα τα προσωπικά του συμφέροντα, το προσωπικό του γόητρο και την προσωπική του θέση σε βάρος των συμφερόντων του οίκου του Θεού, και δεν διστάζει να διαλύσει το έργο της εκκλησίας, να παρεμποδίσει και να καταστρέψει το έργο του οίκου του Θεού, και ακόμα και να προκαλέσει τεράστιες υλικές και οικονομικές ζημιές στον οίκο του Θεού, τότε θεωρείς ότι τέτοιοι άνθρωποι πρέπει να συγχωρούνται; (Όχι, δεν πρέπει.) Αφού όλοι σας λέτε ότι δεν γίνεται να συγχωρούνται, ο Θεός θυμώνει με τέτοιους ανθρώπους; Σίγουρα, ναι. […] Αν συνεχίζεις να λες ότι ακολουθείς τον Θεό, ότι επιδιώκεις τη σωτηρία, ότι αποδέχεσαι την εξονυχιστική εξέταση και την καθοδήγηση του Θεού, ότι αποδέχεσαι την κρίση και την παίδευσή Του και ότι υποτάσσεσαι σ’ αυτές, όμως την ώρα που λες αυτά τα λόγια, ταυτόχρονα διαταράσσεις, αναστατώνεις και καταστρέφεις το πολύπλευρο έργο της εκκλησίας, και εξαιτίας του γεγονότος ότι αναστατώνεις, διαταράσσεις και καταστρέφεις, αλλά και επειδή αμελείς ή παραμελείς το καθήκον σου, ή επειδή έχεις εγωιστικές επιθυμίες και επειδή επιδιώκεις τα δικά σου συμφέροντα, πλήττονται τα συμφέροντα του οίκου του Θεού, τα συμφέροντα της εκκλησίας και τόσες άλλες πτυχές, μέχρι και σε σημείο που να αναστατώνεται σοβαρά και να καταστρέφεται το έργο του οίκου του Θεού, τότε πώς θα πρέπει να ζυγίσει ο Θεός την έκβασή σου στο βιβλίο της ζωής σου; Τι χαρακτηρισμό θα έπρεπε να σου δώσει; Για να λέμε τα πράγματα με το όνομά τους, πρέπει να τιμωρηθείς. Αυτό σημαίνει να παίρνεις αυτό που σου αξίζει» [«Ο Λόγος», τόμ. 4: «Εκθέτοντας τους αντίχριστους», Σημείο ένατο (Μέρος πρώτο)]. Ένιωσα σαν να με έκρινε ο Θεός πρόσωπο με πρόσωπο με τα αυστηρά Του λόγια και διαισθάνθηκα ότι η διάθεση του Θεού δεν ανέχεται προσβολές. Ο οίκος του Θεού απαιτεί την καλλιέργεια ταλαντούχων ανθρώπων για να διασφαλιστεί η αποτελεσματικότερη πρόοδος των διάφορων επί μέρους στοιχείων του έργου. Εγώ, όμως, καλλιεργούσα ανθρώπους μόνο και μόνο για να κάνω το δικό μου έργο ευκολότερο και για να κερδίζω αναγνώριση. Όταν μετακινήθηκαν οι άνθρωποι που καλλιέργησα, άρχισα να παραπονιέμαι, γκρινιάζοντας για τους επικεφαλής που δεν έλαβαν υπόψη τις δυσκολίες μου, ενώ, μάλιστα, αρνήθηκα να καλλιεργήσω άλλους, βγάζοντας τον εκνευρισμό μου πάνω στο καθήκον. Ήξερα πολύ καλά ότι η Ντονγκ Φέι ήταν κατάλληλη για καλλιέργεια και ότι αυτό θα ωφελούσε τόσο τη ζωή-είσοδό της όσο και το έργο της εκκλησίας. Παρ’ όλα αυτά, φοβήθηκα ότι αν την καλλιεργούσα, μπορεί να μετακινούνταν κι αυτή. Οπότε, κατέπνιξα την ανάπτυξή της κι επέλεξα να μην την καλλιεργήσω. Παρακωλύοντας εσκεμμένα το έργο της καλλιέργειας ταλαντούχων ανθρώπων στην εκκλησία, θυσίαζα τα συμφέροντα της εκκλησίας για να ικανοποιήσω τα δικά μου, πράγμα που ήταν κατάφωρη εναντίωση στον Θεό. Αν συνέχιζα έτσι, ο Θεός θα με απέκλειε σίγουρα. Όταν το συνειδητοποίησα, φοβήθηκα πολύ και γονάτισα ενώπιον του Θεού για να εξομολογηθώ και να μετανοήσω.

Αργότερα, διάβασα αυτά τα λόγια του Θεού: «Όταν εμφανίζονται μέσα σου εγωισμός και σχέδια για το προσωπικό σου κέρδος, και το συνειδητοποιείς, να προσεύχεσαι στον Θεό και να επιζητάς την αλήθεια για να αντιμετωπίσεις αυτήν την κατάσταση. Το πρώτο πράγμα που θα πρέπει να γνωρίζεις είναι ότι στην ουσία, αν ενεργείς με αυτόν τον τρόπο, παραβιάζεις τις αλήθεια-αρχές και βλάπτεις το έργο της εκκλησίας. Πρόκειται για εγωιστική και κατάπτυστη συμπεριφορά· δεν θα έπρεπε να φέρονται έτσι όσοι έχουν συνείδηση και λογική. Θα πρέπει να παραμερίσεις τα συμφέροντά σου και τον εγωισμό σου, και να σκεφτείς το έργο της εκκλησίας —αυτό συνάδει με τις προθέσεις του Θεού. Αφού προσευχηθείς και κάνεις αυτοκριτική, αν πραγματικά συνειδητοποιήσεις ότι είναι εγωιστικό και ποταπό να ενεργείς έτσι, θα μπορέσεις να παραμερίσεις εύκολα τον εγωισμό σου. Όταν παραμερίσεις τον εγωισμό και τα σχέδια για το προσωπικό σου κέρδος, θα νιώσεις προσγειωμένος, γαλήνιος, χαρούμενος, και θα καταλάβεις ότι όποιος έχει συνείδηση και λογική θα πρέπει να σκέφτεται το έργο της εκκλησίας και όχι να εμμένει στα προσωπικά του συμφέροντα. Κάτι τέτοιο θα ήταν πολύ εγωιστικό, ποταπό και δεν θα χαρακτηριζόταν από καμία συνείδηση ή λογική. Αν είσαι ανιδιοτελής και ικανός να λάβεις υπόψη το έργο της εκκλησίας όταν ενεργείς, και κάνεις ό,τι κάνεις αποκλειστικά και μόνο για να ικανοποιείς τον Θεό, τότε αυτό είναι έντιμο και τίμιο, και προσδίδει αξία στην ύπαρξή σου. Αν ζεις με αυτόν τον τρόπο στη γη, θα είσαι έντιμος και ντόμπρος, θα βιώνεις την κανονική ανθρώπινη φύση και την ομοιότητα ενός αληθινού ανθρώπου, και δεν θα έχεις μόνο καθαρή τη συνείδησή σου, αλλά θα αξίζεις και όλα όσα σου χαρίζει ο Θεός. Όσο περισσότερο ζεις έτσι, τόσο πιο προσγειωμένος θα νιώθεις, τόσο πιο γαλήνιος και χαρούμενος θα είσαι, και τόσο πιο πολύ φως θα νιώθεις ότι έχεις. Άρα, δεν θα έχεις πατήσει το πόδι σου στον σωστό δρόμο της πίστης στον Θεό;» («Ο Λόγος», τόμ. 3: «Οι συνομιλίες του Χριστού των Εσχάτων Ημερών», Προσφέροντας κανείς την καρδιά του στον Θεό, μπορεί να αποκτήσει την αλήθεια). Ο Θεός λέει πως όταν αποκαλύπτουμε εγωισμό κι επιζητούμε να ικανοποιήσουμε τα δικά μας συμφέροντα, πρέπει να αναζητάμε την αλήθεια και να επαναστατούμε ενάντια στους εαυτούς μας. Ενεργώντας με αυτόν τον τρόπο, είμαστε ακέραιοι, δίκαιοι, και ζούμε έντιμα και τίμια. Αφού διάβασα τα λόγια του Θεού, διαφωτίστηκα και βρήκα ένα μονοπάτι άσκησης. Θυμήθηκα τη μετακίνηση της αδελφής Λι Τσινγκ. Αντέδρασα με παράπονα κι αρνητικότητα, και κατέφυγα σε τεχνάσματα για να καταπιέσω έναν ταλαντούχο άνθρωπο. Αυτή η ενέργεια παραήταν ποταπή και αχρεία! Αν αντιμετώπιζα ξανά ζητήματα που επηρέαζαν τα δικά μου συμφέροντα, δεν έπρεπε να λάβω υπόψη μόνο τον εαυτό μου. Αντιθέτως, έπρεπε να ασκηθώ σύμφωνα με τα λόγια του Θεού, μαθαίνοντας να εγκαταλείπω τα δικά μου συμφέροντα και να παρέχω ταλαντούχους ανθρώπους στην εκκλησία. Συνοψίζοντας αργότερα, συνειδητοποίησα ότι το έργο μου συσσωρευόταν κι ότι δεν γινόταν να επιλεγούν και να υποβληθούν εγκαίρως καλά κηρύγματα. Αυτό συνδεόταν με την αδυναμία μου να βάλω σε προτεραιότητα τις εργασίες με αποτελεσματικό τρόπο. Έπρεπε να οργανώσω το έργο που είχα στα χέρια μου πιο λογικά και πιο αποτελεσματικά, βάζοντας πρώτα τις σημαντικές εργασίες κι αφήνοντας τις λιγότερο επείγουσες να περιμένουν. Με αυτόν τον τρόπο, το έργο δεν θα καθυστερούσε. Αναγνωρίζοντας όλα αυτά, συζήτησα με τους επικεφαλής το ζήτημα της προαγωγής της Ντονγκ Φέι σε επικεφαλής ομάδας. Οι επικεφαλής συμφώνησαν ότι η Ντονγκ Φέι ήταν κατάλληλη για καλλιέργεια, οπότε κατέβαλα προσπάθεια να την καθοδηγήσω. Όταν επαναστάτησα ενάντια στη σάρκα κι έκανα πράξη την αλήθεια, ένιωσα ένα αίσθημα γαλήνης και ηρεμίας στην καρδιά μου, και ήμουν σε εξαιρετικά καλή διάθεση.

Τον Σεπτέμβριο του 2023, η Τσεν Τζινγκ άρχισε να εκπαιδεύεται για να κάνει το κειμενικό καθήκον. Αρχικά, δεν ήταν εξοικειωμένη με το έργο κι ένιωθε ότι ήταν εξαιρετικά δύσκολο, οπότε δεν ήθελε να κάνει αυτό το καθήκον. Κανόνισα να συναναστραφώ μαζί της πρόσωπο με πρόσωπο. Μετά από ένα διάστημα εκπαίδευσης, σιγά σιγά έγινε πρόθυμη να κάνει αυτό το καθήκον επιμελώς. Βλέποντας αυτό το αποτέλεσμα, χάρηκα πάρα πολύ. Αναπάντεχα, λίγες μέρες αργότερα, λόγω έλλειψης ανθρώπων για το έργο ποτίσματος, οι επικεφαλής παρατήρησαν ότι η Τσεν Τζινγκ είχε παλιότερα ποτίσει νεοφώτιστους και σχεδίασαν να τη μεταθέσουν για να κάνει το καθήκον ποτίσματος. Όταν άκουσα αυτά τα νέα, αιφνιδιάστηκα και σκέφτηκα: «Η Τσεν Τζινγκ είναι μέλος της κειμενικής ομάδας κι εργαστήκαμε σκληρά για να την καλλιεργήσουμε. Αν μετακινηθεί, θα πρέπει να βρω κάποιον άλλον για να καλλιεργήσω. Αν δεν βρω κανέναν, η αποτελεσματικότητα του έργου θα αρχίσει σίγουρα να φθίνει». Άρχισα να έχω κάποια παράπονα για τους επικεφαλής. Έπειτα, συνειδητοποίησα ξαφνικά ότι η κατάστασή μου δεν ήταν σωστή και θυμήθηκα τα λόγια του Θεού: «Όταν απαιτείται από το έργο του οίκου του Θεού, θα πρέπει ο καθένας, όποιος κι αν είναι, να υποτάσσεται στον συντονισμό και τις ρυθμίσεις του οίκου του Θεού, και δεν θα πρέπει επ’ ουδενί να ελέγχεται από κανέναν επικεφαλής ή εργάτη, λες και ανήκει σε αυτόν ή υπόκειται στις αποφάσεις του. Η υπακοή του εκλεκτού λαού του Θεού στις κεντρικές διευθετήσεις του οίκου Του είναι κάτι απόλυτα φυσικό και δικαιολογημένο, κι αυτές οι ρυθμίσεις δεν μπορούν να αμφισβητηθούν από κανέναν, εκτός της περίπτωσης κατά την οποία ένας μεμονωμένος επικεφαλής ή εργάτης προβαίνει σε μια αυθαίρετη μετάθεση που δεν συνάδει με τις αρχές, οπότε μπορούν να μην υπακούσουν σ’ αυτήν τη ρύθμιση. Αν γίνει μια κανονική μετάθεση σύμφωνα με τις αρχές, τότε όλος ο εκλεκτός λαός του Θεού θα πρέπει να υπακούει και κανένας επικεφαλής ή εργάτης δεν έχει το δικαίωμα ή κανέναν λόγο να προσπαθεί να ελέγξει κανέναν. Θα λέγατε ότι υπάρχει κάποιο έργο που δεν είναι έργο του οίκου του Θεού; Υπάρχει κάποιο έργο που δεν αφορά την επέκταση του ευαγγελίου της βασιλείας του Θεού; Είναι όλα έργο του οίκου του Θεού, κάθε έργο είναι ίσο και δεν υπάρχει “δικό σου” και “δικό μου”. Εάν η μετάθεση είναι σύμφωνη με τις αρχές και βασίζεται στις απαιτήσεις του εκκλησιαστικού έργου, τότε οι άνθρωποι αυτοί θα πρέπει να πάνε εκεί όπου τους χρειάζονται περισσότερο» [«Ο Λόγος», τόμ. 4: «Εκθέτοντας τους αντίχριστους», Παράρτημα τέταρτο: Συνοψίζοντας τον χαρακτήρα των αντίχριστων και τη διάθεση-ουσία τους (Μέρος πρώτο)]. Απ’ τα λόγια του Θεού, κατάλαβα ότι οι αδελφοί και οι αδελφές ανήκουν μόνο στον οίκο του Θεού και σε κανέναν άλλον. Εφόσον μια μετακίνηση συνάδει με τις αρχές, κανείς δεν έχει το δικαίωμα να επεμβαίνει και όλοι πρέπει να υποτασσόμαστε σε αυτήν. Αναλογίστηκα πώς είχα καταπιέσει παλιότερα την Ντονγκ Φέι για να προστατέψω τα δικά μου συμφέροντα. Ένιωθα ανήσυχη κάθε φορά που το σκεφτόμουν. Εκείνη την περίοδο, είχαμε επείγουσα ανάγκη ποτιστών για να στηρίξουν νεοφώτιστους και η Τσεν Τζινγκ είχε κάποια εμπειρία σε αυτό το πεδίο. Συνειδητοποίησα ότι η ρύθμιση των επικεφαλής βασίστηκε στις ανάγκες του έργου. Δεν γινόταν να επικεντρωθώ αποκλειστικά στα δικά μου συμφέροντα. Έπρεπε να συνεργαστώ ενεργά με το έργο της εκκλησίας και να διασφαλίσω ότι η Τσεν Τζινγκ θα έκανε το καθήκον της εκεί όπου υπήρχε μεγαλύτερη ανάγκη. Στη συνέχεια, μετακινήθηκε στο καθήκον ποτίσματος. Πριν φύγει, πρότεινε δύο αδελφές που θεωρούσε κατάλληλες για το κειμενικό καθήκον. Μετά από μια περίοδο καλλιέργειας, κατάφεραν και οι δύο να αναλάβουν κάποιο έργο, και το κειμενικό έργο δεν καθυστέρησε απ’ τη μετακίνηση των μελών της ομάδας. Όταν σταμάτησα να ζω σύμφωνα με την εγωιστική και ποταπή σατανική μου φύση, και άρχισα να ασκούμαι σύμφωνα με τα λόγια του Θεού, ένιωσα ένα βαθύ αίσθημα γαλήνης και ηρεμίας στην καρδιά μου.