Από την Τσενγκ Νουό, Κίνα

Όταν ήμουν μικρή, η μητέρα μου συχνά μου έλεγε: «Πρέπει να είσαι σε εγρήγορση όταν αλληλεπιδράς με τους άλλους. Μην είσαι ανόητη και μη λες ό,τι σου έρχεται στο κεφάλι. Αλλιώς θα είναι εύκολο να σε βλάψουν και να σε ξεγελάσουν οι άλλοι». Όταν άκουγα τότε αυτά τα λόγια, δεν είχα εμπειρίες από πρώτο χέρι, οπότε έγνεφα απλώς καταφατικά. Αργότερα, όταν άρχισα να έχω σχέσεις με τους ανθρώπους στην κοινωνία, είδα ότι οι άνθρωποι γύρω μου μηχανορραφούσαν και έβλαπταν ο ένας τον άλλο για χάρη των συμφερόντων τους. Αν κάποιος έλεγε κάτι λάθος, οι άλλοι τον παγίδευαν. Σκεφτόμουν μέσα μου: «Δύσκολα καταλαβαίνει κανείς την καρδιά του ανθρώπου· στο μέλλον, θα πρέπει να είμαι σε εγρήγορση όταν αλληλεπιδρώ με τους ανθρώπους. Εφόσον δεν έχω σκοπό να βλάψω τους άλλους, όλα θα πάνε καλά, αλλά πρέπει να είμαι επιφυλακτική απέναντί τους, αλλιώς θα με εκμεταλλευτούν». Έτσι, είτε αλληλεπιδρούσα με φίλους είτε με γείτονες, ήμουν πάντα επιφυλακτική. Δεν τολμούσα να πω τη γνώμη μου, αφού φοβόμουν ότι, αν έλεγα κάτι λάθος, θα πρόσβαλλα κάποιον και θα έβρισκα τον μπελά μου. Για πολλά χρόνια, έλειπα από το σπίτι για δουλειές και δεν είχα σχεδόν κανένα κοντινό φίλο. Αφότου άρχισα να πιστεύω στον Θεό, ήρθα σε επαφή με τους αδελφούς και τις αδελφές και είδα ότι, όταν συναθροίζονταν και συναναστρέφονταν για τη βιωματική κατανόησή τους, μπορούσαν να ανοίγονται με αγνό τρόπο και να μιλούν για τις πιο ενδόμυχες σκέψεις τους. Δεν έκρυβαν και δεν απέκρυπταν τίποτε και ήταν εξαιρετικά απελευθερωμένοι και ελεύθεροι. Σιγά σιγά, έμαθα να ανοίγω την καρδιά μου και να συναναστρέφομαι μαζί τους χωρίς καμία επιφύλαξη, και ένιωθα ότι η πίστη στον Θεό ήταν πολύ σπουδαίο πράγμα. Όμως για ζητήματα που αφορούσαν τα συμφέροντά μου, δεν μπορούσα να κάνω αλλιώς και ζούσα σύμφωνα με τον κανόνα για τις κοσμικές αλληλεπιδράσεις που λέει: «Δεν πρέπει ποτέ να σκοπεύει κανείς να κάνει κακό στους άλλους, αλλά θα πρέπει πάντα να φυλάγεται μήπως του κάνουν κακό οι άλλοι».

Αυτό ήταν τον Μάρτιο του 2023. Τα αποτελέσματα του κειμενικού έργου της εκκλησίας μας ήταν άσχημα, οπότε η επικεφαλής έστειλε πολλές επιστολές και ρωτούσε ποια ήταν η αιτία γι’ αυτό, καθώς και πώς θα μπορούσαμε να αντιστρέψουμε την κατάσταση από εκεί και πέρα. Η αδελφή με την οποία συνεργαζόμουν, η Σιντζίνγκ, ένιωθε αντίσταση απέναντι σ’ αυτό και είπε στην επικεφαλής της ομάδας, τη Λιν Σιάο, και σ’ εμένα: «Κάθε μέρα, έχουμε τόση δουλειά που δεν μας μένει καθόλου ελεύθερος χρόνος, ενώ η επικεφαλής επιβλέπει και παρακολουθεί το έργο μας πολύ στενά. Είναι πολύ αγχωτικό αυτό το καθήκον!» Εκείνη τη στιγμή, σκέφτηκα απλώς ότι το είπε αυτό επειδή ήταν σε κακή κατάσταση και ότι όλοι μας κάποιες φορές ήμασταν αρνητικοί και αποκαλύπταμε διαφθορά. Επιπλέον, κι εγώ είχα τις ίδιες καταστάσεις μ’ εκείνη, απλά δεν μιλούσα γι’ αυτές. Έτσι, δεν έδωσα πολύ σημασία σε όσα είχε πει η Σιντζίνγκ. Η επικεφαλής της ομάδας συναναστράφηκε με τη Σιντζίνγκ, αναλύοντας τον λόγο για τον οποίο ένιωθε τόση αντίσταση απέναντι στην επίβλεψη της επικεφαλής. Της είπε ότι η βαθύτερη αιτία της κατάστασης ήταν ότι ενέδιδε στις σαρκικές ανέσεις καθώς έκανε το καθήκον της και ότι δεν ήθελε να υποφέρει και να πληρώσει κάποιο τίμημα. Συναναστράφηκε, επίσης, σχετικά με τη σημασία που έχει η επίβλεψη του έργου από τους επικεφαλής. Ακούγοντας τη συναναστροφή της επικεφαλής της ομάδας, η Σιντζίνγκ αναγνώρισε ότι ήταν αρκετά τεμπέλα και ότι, αν δεν την έλεγχε και δεν την επέβλεπε η επικεφαλής, θα αντιμετώπιζε με αδιαφορία το καθήκον της και σίγουρα θα καθυστερούσε το έργο. Ωστόσο, πιο μετά, στη διάρκεια της συνάθροισης και της μελέτης, η Σιντζίνγκ συνέχιζε να εκφράζει τα αισθήματα της αντίστασής της απέναντι στην επίβλεψη του έργου από την επικεφαλής. Σκέφτηκα τότε: «Ίσως τα λέει αυτά απλώς και μόνο επειδή το έργο της τελευταία δεν έχει φέρει αποτελέσματα, πράγμα που έχει επηρεάσει την κατάστασή της. Με τη βοήθεια της συνάθροισης και της συναναστροφής, ίσως μετά να αντιστρέψει την πορεία της». Κι έτσι δεν το πήρα στα σοβαρά.

Μια μέρα του Μαΐου, η επικεφαλής ήρθε σε μια συνάθροισή μας. Είπε ότι κάποιος είχε αναφέρει πως στη Σιντζίνγκ άρεσε να εξωτερικεύει αρνητικότητα, καθώς και πως ένιωθε μεγάλη αντίσταση απέναντι στην επίβλεψη του έργου από τους επικεφαλής. Επιπλέον, η επικεφαλής χρησιμοποίησε τα λόγια του Θεού για να συναναστραφεί σχετικά με τη φύση και τις συνέπειες των λόγων και των πράξεων της Σιντζίνγκ και να τα αναλύσει. Ακούγοντάς τα ξαφνικά όλα αυτά, έμεινα αποσβολωμένη. Υπέθεσα ότι αυτή η αναφορά είχε προέλθει από την επικεφαλής της ομάδας, τη Λιν Σιάο, μια που μόνο οι δυο μας γνωρίζαμε τι είχε πει η Σιντζίνγκ. Δεν το είχα κάνει εγώ, συνεπώς η Λιν Σιάο πρέπει να ήταν αυτή που την είχε αναφέρει. Καθώς τα αναλογιζόμουν όλα αυτά, μια σκέψη πέρασε σαν αστραπή από το μυαλό μου: «Μετά από αυτό, πρέπει να προσέχω περισσότερο όταν μιλάω. Μια λάθος λέξη θα μπορούσε εύκολα να οδηγήσει στην καταστροφή». Όταν έκανα αυτήν τη σκέψη, όμως, δεν της έδωσα και πολλή σημασία και μετά την ξέχασα. Αφού είχε περάσει πάνω από ένα δεκαήμερο, η επικεφαλής είδε ότι η στάση της Σιντζίνγκ απέναντι στο καθήκον της δεν είχε αλλάξει, οπότε την απάλλαξε από τα καθήκοντά της. Ακούγοντας τα νέα, έμεινα έκπληκτη και σκέφτηκα: «Το μόνο που έκανε ήταν να ανοιχτεί σχετικά με την κατάστασή της στις συναθροίσεις και μετά χαρακτηρίστηκε άνθρωπος που εξωτερικεύει αρνητικότητα και απαλλάχτηκε από τα καθήκοντά της. Από δω και στο εξής, πρέπει να προσέχω περισσότερο τι λέω στις συναθροίσεις. Δεν θέλω να πω κάτι λάθος και να απαλλαχτώ κι εγώ από τα καθήκοντά μου». Αργότερα, η Λιν Σιάο μού είπε ότι εκείνη ήταν που είχε αναφέρει το πρόβλημα της Σιντζίνγκ. Έβραζα από τον θυμό μου και σκέφτηκα: «Πραγματικά, αυτό είναι που λέμε ‘Όταν ξέρεις κάποιον, μπορεί να ξέρεις το πρόσωπό του, αλλά όχι την καρδιά του’. Εκ πρώτης όψεως, μοιάζει πολύ συμπαθητική, αλλά ανέφερε τα προβλήματα κάποιου πίσω από την πλάτη του. Πρέπει να είμαι επιφυλακτική όταν είμαι κοντά της στο μέλλον. Δεν γίνεται να είμαι ανόητη και να λέω ό,τι μου κατεβαίνει στο κεφάλι». Αργότερα, η Λιν Σιάο ρώτησε να μάθει γιατί τα αποτελέσματα του έργου μου δεν ήταν καλά τελευταίως και τι σχέδιο είχα για την καλλιέργεια των ανθρώπων. Ήξερα ότι δεν είχα επιτελέσει καλά το συγκεκριμένο έργο. Ωστόσο, φοβήθηκα ότι, αν το έλεγα αυτό, εκείνη θα υπέβαλλε αναφορά εναντίον μου πίσω από την πλάτη μου και τότε η επικεφαλής θα με απάλλασσε από τα καθήκοντά μου. Πόσο ντροπιαστικό θα ήταν αυτό! Όπως λένε τα ρητά: «Θα πρέπει κανείς πάντα να φυλάγεται μήπως του κάνουν κακό οι άλλοι» και «Εκείνος που μιλάει πολύ κάνει πολλά λάθη». Έπρεπε να πω μόνο λίγα απλά λόγια για την κατάσταση του έργου και να μην υπεισέλθω στα υπόλοιπα. Μ’ αυτήν τη σκέψη, αντιμετώπισα ψυχρά τις ερωτήσεις της Λιν Σιάο κι εκείνη ένιωσε πως την περιόριζα και δεν τόλμησε να κάνει ερωτήσεις σχετικά με το έργο μου. Αυτό ήταν οδυνηρό και για μένα και ήθελα να ανοιχτώ σ’ εκείνη και να συζητήσω για την κατάστασή μου. Σκέφτηκα, όμως, ότι πρόσφατα η Σιντζίνγκ μίλησε για την κατάστασή της και τα είπε όλα και τότε η Λιν Σιάο την ανέφερε στην επικεφαλής χωρίς να πει λέξη, με αποτέλεσμα η Σιντζίνγκ να απαλλαχτεί από τα καθήκοντά της. Αν έλεγα στη Λιν Σιάο ότι η κατάστασή μου ήταν κακή και της μιλούσα και για το τείχος που υπήρχε ανάμεσά μας, κι εκείνη μετά με ανέφερε στην επικεφαλής και απαλλασσόμουν από τα καθήκοντά μου, τι θα έκανα τότε; Όχι, δεν μπορούσα να το κάνω αυτό! Δεν μπορούσα να της μιλήσω για την πραγματική μου κατάσταση. Έπρεπε να μετράω τα λόγια μου, δεν γινόταν να τα ξεφουρνίσω όλα. Εκείνο το διάστημα, υπήρχε μεγάλη αμηχανία ανάμεσά μας, ήταν σαν να ήμασταν ξένες. Εκείνη ένιωθε πως την περιόριζα και δεν τολμούσε να ελέγξει την πρόοδο του έργου μου.

Μια μέρα, η επικεφαλής ήρθε για να ενημερωθεί για την κατάσταση του έργου και με ρώτησε πώς ήταν η κατάστασή μου εκείνον τον καιρό. Σκέφτηκα μέσα μου: «Αφότου απαλλάχτηκε από τα καθήκοντά της η Σιντζίνγκ, ξαφνικά φορτώθηκα όλο το κειμενικό έργο και τώρα νιώθω πολύ στρεσαρισμένη. Επιπλέον, δεν έχω αντιμετωπίσει το τείχος ανάμεσα στη Λιν Σιάο κι εμένα. Όλα αυτά τα πράγματα με περιορίζουν τόσο πολύ που νιώθω σαν να μην μπορώ να πάρω ανάσα». Ήθελα πραγματικά να ανοιχτώ στην επικεφαλής και να το συζητήσω. Όμως το κλωθογύρισα κι άλλο στο μυαλό μου και σκέφτηκα: «Αυτή είναι επικεφαλής· αν της τα πω όλα αυτά και μάθει την αληθινή κατάστασή μου, δεν θα πει ότι δεν επιδιώκω την αλήθεια και δεν αντλώ διδάγματα από ό,τι μου συμβαίνει; Και μετά, δεν θα με απαλλάξει από τα καθήκοντά μου;» Έτσι, δεν μίλησα στην επικεφαλής για την κατάστασή μου. Επειδή ήμουν επιφυλακτική απέναντι στους άλλους, δεν τολμούσα να μιλήσω ειλικρινά και είχα πολύ άγχος στο καθήκον μου, ήθελα να ξεφύγω από εκείνο το περιβάλλον και δεν ήθελα να κάνω το συγκεκριμένο καθήκον. Αντιμέτωπη με δυσκολίες στο έργο και τείχη ανάμεσα σε μένα και τους άλλους, βασανιζόμουν, πονούσα και ζούσα μέσα σε ένα καταπιεσμένο συναίσθημα.

Μια μέρα, διάβασα ένα χωρίο των λόγων του Θεού και επιτέλους απέκτησα κάποια κατανόηση για την κατάστασή μου. Ο Παντοδύναμος Θεός λέει: «Τα ρητά “Δεν πρέπει ποτέ να σκοπεύει κανείς να κάνει κακό στους άλλους, αλλά θα πρέπει πάντα να φυλάγεται μήπως του κάνουν κακό οι άλλοι” και “Όταν ζωγραφίζεις μια τίγρη, φαίνεται το δέρμα της, αλλά όχι τα κόκαλά της· όταν γνωρίζεις έναν άνθρωπο, μπορεί να ξέρεις το πρόσωπό του, αλλά δεν ξέρεις τι βρίσκεται μέσα στην καρδιά του” είναι οι πιο βασικές αρχές που σου εμφυσούν οι γονείς σου για το πώς να αντιμετωπίζεις τον κόσμο, αλλά είναι και τα πιο βασικά κριτήρια με τα οποία διαμορφώνεις την άποψή σου για τους ανθρώπους και τα κριτήρια με βάση τα οποία φυλάγεσαι απ’ αυτούς. Οι γονείς σου έχουν πρωταρχικό στόχο να σε προστατέψουν και να σε βοηθήσουν να προστατέψεις κι εσύ τον εαυτό σου. Από την άλλη πλευρά, όμως, αυτά τα λόγια, οι σκέψεις και οι απόψεις μπορεί να σου δημιουργήσουν την έντονη αίσθηση ότι ο κόσμος είναι επικίνδυνος και οι άνθρωποι αναξιόπιστοι, κι έτσι να μην έχεις το παραμικρό θετικό συναίσθημα για τους άλλους. Πώς μπορείς, όμως, να διακρίνεις πραγματικά τους ανθρώπους και πού μπορείς να βασίσεις το πώς τους βλέπεις; Με ποιους μπορείς να τα πας καλά και ποιες πρέπει να είναι οι σωστές σχέσεις μεταξύ των ανθρώπων; Τι σχέσεις πρέπει να έχουν οι άνθρωποι βάσει αρχών και πώς μπορεί κανείς να αλληλεπιδράσει με τους άλλους με δίκαιο και αρμονικό τρόπο; Τίποτα απ’ αυτά δεν το ξέρουν οι γονείς. Το μόνο που ξέρουν είναι πώς να ελέγχουν και να εκμεταλλεύονται τους άλλους με διάφορα κόλπα, σχέδια και με διάφορους κανόνες παιχνιδιού και στρατηγικές αντιμετώπισης του κόσμου για να μην τους κάνει κανένας κακό, όσο κακό κι αν κάνουν οι ίδιοι στους άλλους. Την ώρα που οι γονείς μαθαίνουν στα παιδιά τους αυτές τις σκέψεις και απόψεις, εκείνα που τους εμφυσούν δεν είναι παρά στρατηγικές αντιμετώπισης του κόσμου. Δεν είναι τίποτα περισσότερο από στρατηγικές. Και τι περιλαμβάνουν αυτές οι στρατηγικές; Περιλαμβάνουν κάθε λογής τεχνάσματα, κανόνες παιχνιδιού, πληροφορίες για το πώς να ευχαριστεί κανείς τους άλλους, πώς να προστατεύει το προσωπικό του συμφέρον και πώς να μεγιστοποιεί το κέρδος του. Είναι μήπως αυτές οι αρχές η αλήθεια; (Όχι, δεν είναι.) Είναι το ορθό μονοπάτι που πρέπει να ακολουθήσουν οι άνθρωποι; (Όχι.) Εφόσον καμία από αυτές τις αρχές δεν είναι το ορθό μονοπάτι, ποια είναι η ουσία αυτών των σκέψεων που σου εμφυσούν οι γονείς σου; Δεν ανταποκρίνονται στην αλήθεια, δεν είναι το ορθό μονοπάτι και ούτε αποτελούν θετικά πράγματα. Τότε, τι είναι; (Είναι εξ ολοκλήρου η φιλοσοφία του Σατανά που μας διαφθείρει.) Κοιτάζοντας τα αποτελέσματα, διαφθείρουν τους ανθρώπους. Ποια είναι, λοιπόν, η ουσία αυτών των σκέψεων; Είναι, για παράδειγμα, σωστή αυτή η αρχή για την αλληλεπίδραση με τους άλλους: “Δεν πρέπει ποτέ να σκοπεύει κανείς να κάνει κακό στους άλλους, αλλά θα πρέπει πάντα να φυλάγεται μήπως του κάνουν κακό οι άλλοι”; (Όχι, όλα αυτά είναι τελείως αρνητικά πράγματα που προέρχονται από τον Σατανά.) Αφού είναι αρνητικά πράγματα που προέρχονται από τον Σατανά, ποια είναι η ουσία και η φύση τους; Δεν είναι κόλπα; Δεν είναι στρατηγικές; Δεν είναι τακτικές του Σατανά για να κερδίσει τους άλλους; (Ναι.) Δεν αποτελούν τις αρχές άσκησης για την είσοδο στην αλήθεια ή τις θετικές αρχές και κατευθύνσεις με τις οποίες ο Θεός μαθαίνει στους ανθρώπους πώς να συμπεριφέρονται· είναι, αντίθετα, στρατηγικές για το πώς να αντιμετωπίζουν τον κόσμο, είναι τεχνάσματα» [«Ο Λόγος», τόμ. 6: «Σχετικά με την επιδίωξη της αλήθειας», Πώς να επιδιώκει κανείς την αλήθεια (14)]. Καθώς αναλογιζόμουν την κατάσταση που εξέθετε ο Θεός, κατάλαβα επιτέλους ότι πάντα ζούσα σύμφωνα με τους κανόνες που υπαγορεύουν τα εξής: «Δεν πρέπει ποτέ να σκοπεύει κανείς να κάνει κακό στους άλλους, αλλά θα πρέπει πάντα να φυλάγεται μήπως του κάνουν κακό οι άλλοι», καθώς και «Όταν ζωγραφίζεις μια τίγρη, δείχνεις το δέρμα της, αλλά όχι τα κόκαλά της· όταν ξέρεις κάποιον, μπορεί να ξέρεις το πρόσωπό του, αλλά όχι την καρδιά του». Θεωρούσα ότι, για να προστατεύσω τον εαυτό μου από το να με βλάψουν και να με ξεγελάσουν, έπρεπε να είμαι προσεκτική και σε εγρήγορση με όλους. Έτσι, με όποιον κι αν ερχόμουν σε επαφή, ήμουν πάρα πολύ επιφυλακτική στα λόγια και στις ενέργειές μου. Συνήθως δεν έλεγα στους άλλους τις αληθινές σκέψεις μου και, την περισσότερη ώρα, απλώς έμενα σιωπηλή. Έτσι δεν θα ήμουν αναγκασμένη να υποστώ απώλειες ούτε θα πρόσβαλλα κανέναν. Ιδίως εκείνο το διάστημα που η Λιν Σιάο ανέφερε το πρόβλημα της Σιντζίνγκ και η Σιντζίνγκ ήταν αμετανόητη και μετά απαλλάχτηκε από τα καθήκοντά της, ζούσα σε κατάσταση επιφυλακής και δεν τολμούσα να μιλήσω ανοιχτά για την αληθινή μου κατάσταση στους άλλους, από φόβο μήπως με απαλλάξουν κι εμένα μια μέρα από τα καθήκοντά μου. Όταν μιλούσα στους επικεφαλής της εκκλησίας και της ομάδας, ήμουν εξαιρετικά επιφυλακτική και δεν τολμούσα ν’ ανοίξω την καρδιά μου. Τις περισσότερες φορές, έλεγα μια δυο απλές φράσεις, έτσι για να τελειώνω. Τα δηλητήρια του Σατανά με είχαν δεσμεύσει γερά, φτάνοντας στο σημείο να είμαι γεμάτη επιφυλάξεις όταν πήγαινα στους ανθρώπους για να αναζητήσω συναναστροφή, ενώ δεν είχα το θάρρος να ανοιχτώ και να δείξω το αληθινό μου πρόσωπο. Ζούσα μέσα στον πόνο και το μαρτύριο. Μπορεί αυτοί οι σατανικοί κανόνες να δείχνουν ότι μπορούν να προστατέψουν τα συμφέροντα των ανθρώπων, αλλά μαθαίνουν στους ανθρώπους να είναι επιφυλακτικοί και να μη λένε τη γνώμη τους όταν αλληλεπιδρούν με κάποιον, καθώς και ότι πρέπει πάντα να είναι συγκρατημένοι με τους άλλους. Έτσι, όταν αλληλεπιδρούν δύο άνθρωποι, ο ένας είναι πάντα επιφυλακτικός, ενώ ο άλλος κάνει υποθέσεις, και κανένας από τους δύο δεν εμπιστεύεται τον άλλον. Είναι υπολογιστικοί και εχθρικοί μεταξύ τους, υποκριτές στη διαγωγή τους. Οι άνθρωποι έτσι γίνονται όλο και πιο δόλιοι και έχουν όλο και λιγότερη ανθρώπινη φύση. Μόνο τότε είδα ξεκάθαρα ότι το ρητό «Δεν πρέπει ποτέ να σκοπεύει κανείς να κάνει κακό στους άλλους, αλλά θα πρέπει πάντα να φυλάγεται μήπως του κάνουν κακό οι άλλοι» δεν είναι σε καμία περίπτωση η αρχή που πρέπει να καθοδηγεί τη διαγωγή κάποιου. Αυτό είναι πέρα για πέρα ο Σατανάς που βλάπτει τους ανθρώπους και τους ξεγελάει με τις πονηρές σκευωρίες του και, ακόμα περισσότερο, ένα μέσο που χρησιμοποιεί ο Σατανάς για να διαφθείρει τους ανθρώπους. Ζώντας με βάση ένα τέτοιο ρητό, οι άνθρωποι απλά θα χάσουν την κανονική ανθρώπινη φύση τους.

Αργότερα, συνέχισα να διαβάζω τα λόγια του Θεού. Ο Παντοδύναμος Θεός λέει: «Οι διαμορφωτικές επιρροές της οικογένειας περιλαμβάνουν πιθανότατα πολύ περισσότερους κανόνες του παιχνιδιού για το πώς να συμπεριφέρεται κανείς και πώς να αντιμετωπίζει τον κόσμο. Οι γονείς λένε συχνά, για παράδειγμα: “Δεν πρέπει ποτέ να σκοπεύει κανείς να κάνει κακό στους άλλους, αλλά θα πρέπει πάντα να φυλάγεται μήπως του κάνουν κακό οι άλλοι· είσαι πολύ ανόητος και ευκολόπιστος”. […] Οι σκέψεις που σου εμφυσούν σε οδηγούν υποσυνείδητα σε ακραίες καταστάσεις, κι έχεις αυτές ως αρχές και βάση για την αντιμετώπιση του κόσμου. Στις σχέσεις σου με τους συμμαθητές σου, τους συναδέλφους σου, τους συνεργάτες σου στη δουλειά, τους προϊσταμένους σου και με κάθε άνθρωπο μέσα στην κοινωνία, από κάθε κοινωνικό στρώμα, έχεις χωρίς να το καταλαβαίνεις αυτές τις σκέψεις που σου εμφυσούν οι γονείς σου για να σε προστατέψουν ως το πιο βασικό σου φυλαχτό και ως αρχή με βάση την οποία χειρίζεσαι τα ζητήματα που αφορούν τις σχέσεις σου με τους ανθρώπους. Και ποια ακριβώς αρχή είναι αυτή; Είναι η εξής: Δεν θα σου κάνω κακό, αλλά φυλάγομαι πάντα μήπως με εξαπατήσεις ή με κοροϊδέψεις, για να μη μπλέξω σε μπελάδες ή σε δικαστικές υποθέσεις, για να μη φαλιρίσει η οικογένειά μου, να μην πεθάνουν οι συγγενείς μου και για να μην καταλήξω στη φυλακή. Εφόσον ζεις κάτω από τον έλεγχο τέτοιων σκέψεων και απόψεων, και ζεις μέσα σ’ αυτήν την κοινωνική ομάδα και έχεις τέτοια στάση στον τρόπο με τον οποίο αντιμετωπίζεις τον κόσμο, είναι φυσικό και επόμενο να πάθεις κατάθλιψη, να εξαντληθείς, να κουραστείς τόσο στο μυαλό όσο και στο σώμα. Αυτό σε κάνει να αντιστέκεσαι περισσότερο και να απεχθάνεσαι περισσότερο αυτόν τον κόσμο και την ανθρωπότητα, τους σιχαίνεσαι. Καθώς σιχαίνεσαι τους άλλους, αρχίζεις να αποκτάς άσχημη εντύπωση και για τον εαυτό σου, γιατί θεωρείς ότι δεν ζεις σαν άνθρωπος, αλλά η ζωή σου είναι γεμάτη κούραση και κατάθλιψη. Φυλάγεσαι συνεχώς για να μη σε βλάψουν οι άλλοι, και κάνεις και λες πράγματα που δεν θέλεις. Για να προστατέψεις το συμφέρον σου και να μείνεις ασφαλής, φοράς ένα ψεύτικο προσωπείο σε κάθε πτυχή της ζωής σου και μεταμφιέζεσαι, δεν τολμάς ποτέ να πεις ούτε μια αληθινή κουβέντα, και εφόσον ζεις σ’ αυτήν την κατάσταση, επιβιώνεις έτσι, δεν μπορεί να εκτονωθεί ή να απελευθερωθεί ο εσωτερικός σου εαυτός. Έχεις συχνά ανάγκη από κάποιον που δεν αποτελεί κίνδυνο για σένα και που δεν θα πρόκειται ποτέ να βλάψει τα συμφέροντά σου, έναν άνθρωπο με τον οποίο να μπορείς να μοιραστείς τις ενδόμυχες σκέψεις σου και να ξεσπάσεις την απογοήτευσή σου, χωρίς τα λόγια σου να έχουν κανέναν αντίκτυπο, χωρίς να σε γελοιοποιήσουν, να σε χλευάσουν, να σε κοροϊδέψουν ή να υποστείς οποιεσδήποτε συνέπειες. Όταν ζεις σε μια κατάσταση όπου αρχή σου για το πώς να αντιμετωπίζεις τον κόσμο είναι η σκέψη και η άποψη “Δεν πρέπει ποτέ να σκοπεύει κανείς να κάνει κακό στους άλλους, αλλά θα πρέπει πάντα να φυλάγεται μήπως του κάνουν κακό οι άλλοι”, τότε μέσα σου νιώθεις συνέχεια φόβο και ανασφάλεια. Φυσικό επακόλουθο είναι να στεναχωριέσαι, να μην μπορείς να εκτονωθείς και να χρειάζεσαι κάποιον να σε παρηγορήσει, κάποιον να εμπιστευτείς. Αν, λοιπόν, το κρίνουμε από αυτές τις πτυχές, η αρχή αυτή της αντιμετώπισης του κόσμου που σου δίδαξαν οι γονείς σου, “Δεν πρέπει ποτέ να σκοπεύει κανείς να κάνει κακό στους άλλους, αλλά θα πρέπει πάντα να φυλάγεται μήπως του κάνουν κακό οι άλλοι”, μπορεί μεν να καταφέρει να σε προστατεύσει, αλλά είναι και δίκοπο μαχαίρι. Αν και σε προστατεύει και σε κρατάει ασφαλή μέχρις ενός σημείου, ταυτόχρονα σε στενοχωρεί και σε λυπεί, δεν σε αφήνει να ξεσπάσεις και σε κάνει να νιώθεις όλο και περισσότερο απογοητευμένος από αυτόν τον κόσμο και από την ανθρωπότητα. Παράλληλα, αρχίζεις μέσα σου να κουράζεσαι που γεννήθηκες σε μια τόσο κακή εποχή, μέσα σε μια τόσο κακή ομάδα ανθρώπων. Δεν καταλαβαίνεις γιατί πρέπει να ζουν οι άνθρωποι, γιατί η ζωή είναι τόσο εξαντλητική, γιατί χρειάζεται να φορούν προσωπείο και να μεταμφιέζονται όπου κι αν πάνε, ή γιατί πρέπει να φυλάγεσαι συνέχεια απ’ τους άλλους για να προστατέψεις τα δικά σου συμφέροντα. Μακάρι να μπορούσες να πεις την αλήθεια, αλλά δεν μπορείς λόγω των συνεπειών. Θέλεις να είσαι αληθινός άνθρωπος, να μιλάς και να συμπεριφέρεσαι ανοιχτά, και να μην είσαι ποταπός, να μην κάνεις κρυφά άθλιες και ντροπιαστικές πράξεις, να μη ζεις μόνο στο σκοτάδι, αλλά δεν μπορείς να κάνεις τίποτα από όλα αυτά» [«Ο Λόγος», τόμ. 6: «Σχετικά με την επιδίωξη της αλήθειας», Πώς να επιδιώκει κανείς την αλήθεια (14)]. Τα λόγια του Θεού άγγιξαν τα βάθη της καρδιάς μου. Σκεφτόμουν ότι, τα τελευταία είκοσι και πλέον χρόνια, πάντα ζούσα σύμφωνα με σατανικά δηλητήρια όπως «Δεν πρέπει ποτέ να σκοπεύει κανείς να κάνει κακό στους άλλους, αλλά θα πρέπει πάντα να φυλάγεται μήπως του κάνουν κακό οι άλλοι» και «Εκείνος που μιλάει πολύ κάνει πολλά λάθη». Είχα γίνει πονηρή και δόλια, ήμουν σε επιφυλακή και σε εγρήγορση απέναντι σε όλους και δεν μιλούσα ποτέ ειλικρινά στους ανθρώπους. Το αποτέλεσμα ήταν ότι δεν είχα κανέναν κοντινό φίλο όλα τα χρόνια που έλειπα από το σπίτι για δουλειές, και ένιωθα μεγάλη μοναξιά. Αφότου άρχισα να πιστεύω στον Θεό, συνέχισα να ζω με βάση αυτά τα σατανικά δηλητήρια. Όταν η Λιν Σιάο ανέφερε το πρόβλημα της Σιντζίνγκ, στην πραγματικότητα απλά ανέφερε ένα γεγονός, και το έκανε για να διαφυλάξει το έργο της εκκλησίας· αυτό εναρμονιζόταν με την πρόθεση του Θεού. Ωστόσο, εγώ θεώρησα ότι υπέβαλε ένα παράπονο πίσω από την πλάτη κάποιου και φοβήθηκα ότι μελλοντικά θα υπέβαλλε παράπονα και για μένα στην επικεφαλής, με αποτέλεσμα να απαλλαχτώ από τα καθήκοντά μου. Γι’ αυτόν τον λόγο, ήμουν επιφυλακτική απέναντί της. Μετά απ’ αυτό, παρόλο που δεν είχα ήσυχη τη συνείδησή μου, δεν τολμούσα να ανοιχτώ, καθώς φοβόμουν πολύ ότι, μια λάθος λέξη να έλεγα ή αν μιλούσα για την αληθινή κατάστασή μου, θα είχα μπλεξίματα, κι έτσι ζούσα μέσα στον πόνο και το μαρτύριο. Αναλογίστηκα ότι ζούσα μια τόσο βασανιστική και εξαντλητική ζωή εξαιτίας των πραγμάτων που μου είχαν διδάξει οι γονείς μου και της επιρροής που ασκούσε πάνω μου η κοινωνία απ’ όταν ήμουν μικρή. Αυτά τα σατανικά δηλητήρια με είχαν κάνει πονηρή και δόλια και δεν μπορούσα να αλληλεπιδράσω κανονικά με τους ανθρώπους. Αν είχα λύσει νωρίτερα αυτό το πρόβλημα, ούτε θα είχα βλάψει το εκκλησιαστικό έργο ούτε θα είχα περιορίσει τη Λιν Σιάο. Όταν το αναγνώρισα αυτό, ένιωσα μεγάλη μεταμέλεια. Αποφάσισα από εκεί και πέρα να συνεργάζομαι αρμονικά με τους αδελφούς και τις αδελφές στο καθήκον μου και να είμαι άνθρωπος αγνός και ανοιχτός.

Αργότερα, διάβασα κι άλλα από τα λόγια του Θεού: «Μερικοί άνθρωποι δεν πιστεύουν ότι ο οίκος του Θεού μπορεί να μεταχειρίζεται δίκαια τους ανθρώπους. Δεν πιστεύουν ότι ο Θεός βασιλεύει στον οίκο Του και ότι εκεί βασιλεύει η αλήθεια. Πιστεύουν ότι όποιο καθήκον κι αν εκτελεί κάποιος, αν προκύψει κάποιο πρόβλημα σ’ αυτό, ο οίκος του Θεού θα χειριστεί αμέσως την περίπτωσή του, θα του αφαιρέσει το δικαίωμα να εκτελεί αυτό το καθήκον και θα τον στείλει κάπου αλλού ή, μάλιστα, θα τον αποπέμψει από την εκκλησία. Είναι όντως έτσι τα πράγματα; Ασφαλώς όχι. Ο οίκος του Θεού μεταχειρίζεται κάθε άτομο σύμφωνα με την αλήθεια-αρχές. Ο Θεός είναι δίκαιος στη μεταχείρισή Του προς κάθε άτομο. Δεν εξετάζει μόνο το πώς συμπεριφέρεται ένα άτομο σε μια μεμονωμένη περίπτωση· εξετάζει τη φύση-ουσία του, τις προθέσεις του, τη στάση του, και ιδίως το κατά πόσο μπορεί να κάνει αυτοκριτική όταν κάνει λάθος, κατά πόσο δείχνει μεταμέλεια και κατά πόσο μπορεί να φτάσει στην ουσία του προβλήματος με βάση τα λόγια Του, να κατανοήσει την αλήθεια, να μισήσει τον εαυτό του και να μετανοήσει πραγματικά. […] Πείτε Μου, αν κάποιος έχει κάνει ένα λάθος αλλά είναι ικανός να κατανοήσει αληθινά τα πράγματα και διατεθειμένος να μετανοήσει, δεν θα του δώσει ο οίκος του Θεού μια ευκαιρία; Καθώς πλησιάζει στο τέλος του το έξι χιλιάδων ετών σχέδιο διαχείρισης του Θεού, υπάρχουν τόσο πολλά καθήκοντα που πρέπει να εκτελεστούν. Αν όμως δεν έχεις συνείδηση και λογική, και δεν μεριμνάς για τις εργασίες που πρέπει, αν έχεις κερδίσει μια ευκαιρία να εκτελέσεις ένα καθήκον αλλά δεν την εκτιμάς, αν δεν επιδιώκεις ούτε στο ελάχιστο την αλήθεια κι αφήνεις να περάσει πολύτιμος χρόνος, τότε θα αποκαλυφθείς. Αν είσαι συστηματικά επιπόλαιος στην εκτέλεση του καθήκοντός σου, και δεν υποτάσσεσαι καθόλου όταν έρχεσαι αντιμέτωπος με κλάδεμα, θα σε χρησιμοποιήσει παρόλα αυτά ο οίκος του Θεού για να εκτελέσεις κάποιο καθήκον; Στον οίκο του Θεού βασιλεύει η αλήθεια, όχι ο Σατανάς. Ο Θεός έχει τον τελικό λόγο για τα πάντα. Αυτός είναι που κάνει το έργο της σωτηρίας του ανθρώπου κι Αυτός κυριαρχεί επί των πάντων. Δεν υπάρχει ανάγκη να αναλύσεις τι είναι σωστό και τι λάθος· το μόνο που χρειάζεται είναι να ακούς και να υποτάσσεσαι. Όταν βρεθείς αντιμέτωπος με το κλάδεμα, πρέπει να αποδεχτείς την αλήθεια και να είσαι σε θέση να διορθώσεις τα λάθη σου. Αν το κάνεις, ο οίκος του Θεού δεν θα σου αφαιρέσει το δικαίωμα να εκτελείς ένα καθήκον. Αν φοβάσαι πάντα μήπως αποκλειστείς, αν βρίσκεις συνεχώς δικαιολογίες και δικαιολογείς πάντα τον εαυτό σου, τότε υπάρχει πρόβλημα. Αν αφήσεις τους άλλους να δουν ότι δεν αποδέχεσαι την αλήθεια στο ελάχιστο και ότι δεν καταλαβαίνεις από λογική, τότε έχεις πρόβλημα. Η εκκλησία θα είναι υποχρεωμένη να χειριστεί την περίπτωσή σου. Αν δεν αποδέχεσαι καθόλου την αλήθεια κατά την εκτέλεση του καθήκοντός σου, και φοβάσαι πάντα μήπως αποκαλυφθείς και αποκλειστείς, τότε αυτός ο φόβος σου είναι μολυσμένος από ανθρώπινες προθέσεις και διεφθαρμένη σατανική διάθεση, καθώς και από καχυποψία, επιφυλακτικότητα και παρερμηνεία. Κανένα από αυτά δεν αποτελεί στάση που θα πρέπει να έχει ένα άτομο» («Ο Λόγος», τόμ. 3: «Οι συνομιλίες του Χριστού των Εσχάτων Ημερών», Μέρος τρίτο). Από τα λόγια του Θεού, κατάλαβα ότι φοβόμουν μήπως απαλλαγώ από τα καθήκοντά μου επειδή δεν γνώριζα τη δίκαιη διάθεση του Θεού ούτε κατανοούσα τις αρχές του οίκου του Θεού αναφορικά με την απαλλαγή των ανθρώπων από τα καθήκοντά τους. Στην πραγματικότητα, όταν ο οίκος του Θεού απαλλάσσει κάποιον από τα καθήκοντά του και τον αποκλείει, αυτό δεν γίνεται έτσι απροβλημάτιστα, με βάση την προσωρινή συμπεριφορά αυτού του ανθρώπου ή με βάση κάποιο σφάλμα του, αλλά δίνεται στον συγκεκριμένο άνθρωπο η ευκαιρία να μετανοήσει στον μεγαλύτερο δυνατό βαθμό και αυτός ο άνθρωπος θα απαλλαχτεί από τα καθήκοντά του μόνο αν δεν αντιστρέψει ποτέ την πορεία του και βλάψει το έργο. Στο μεταξύ, υπάρχουν κάποιοι άλλοι που αποκαλύπτουν κάποια διαφθορά, αλλά με τη συναναστροφή και τη βοήθεια των αδελφών, μπορούν να μετανοήσουν ενώπιον του Θεού και να αντιστρέψουν τις αποκλίσεις τους. Τέτοιοι άνθρωποι δεν θα απαλλαχτούν από τα καθήκοντά τους ούτε θα αποκλειστούν. Η Σιντζίνγκ ενέδιδε στις σαρκικές ανέσεις και δεν είχε αίσθημα φορτίου στο καθήκον της. Ένιωθε αντίσταση απέναντι στην επίβλεψη και τον έλεγχο του έργου από την επικεφαλής, φτάνοντας στο σημείο να διαδίδει αρνητικότητα στις συναθροίσεις. Η Λιν Σιάο υπέδειξε το πρόβλημά της και τη βοήθησε πολλές φορές, όμως η Σιντζίνγκ δεν έδειξε καμία συμπεριφορά μετάνοιας. Μόνο τότε ανέφερε το πρόβλημα της Σιντζίνγκ η Λιν Σιάο. Το γεγονός ότι η Σιντζίνγκ απαλλάχτηκε από τα καθήκοντά της ήταν σύμφωνο με τις αρχές και ήταν η δικαιοσύνη του Θεού. Ωστόσο, εγώ δεν τη διέκρινα, αλλά ούτε και γνώριζα τη δίκαιη διάθεση του Θεού, και ζούσα σε μια κατάσταση επιφυλακτικότητας και παρανόησης. Σκεφτόμουν ότι κι εγώ είχα μια κατάσταση στην οποία ένιωθα αντίσταση απέναντι στην επίβλεψη της επικεφαλής, κι έτσι ανησυχούσα ότι, αν μιλούσα για την πραγματική μου κατάσταση, θα απαλλασσόμουν από τα καθήκοντά μου. Το αποτέλεσμα ήταν ότι φοβόμουν πως η Λιν Σιάο και η επικεφαλής θα μάθαιναν ποια ήταν η κατάστασή μου. Στην πραγματικότητα, τα λόγια του Θεού δηλώνουν πολλές φορές ότι ο Θεός σώζει τη διεφθαρμένη ανθρωπότητα. Είναι φυσιολογικό οι άνθρωποι να αποκαλύπτουν διαφθορά και να έχουν αποκλίσεις στο έργο τους. Αυτό που έχει σημασία είναι το κατά πόσον μπορούν να κάνουν αυτοκριτική και να μετανοήσουν ενώπιον του Θεού. Είναι ακριβώς όπως έχει πει ο Θεός: «Δεν σπανίζει το έλεος και η ανεκτικότητα του Θεού, όμως σπανίζει η αληθινή μετάνοια του ανθρώπου» («Ο Λόγος», τόμ. 2: «Σχετικά με το να γνωρίζει κανείς τον Θεό», Ο ίδιος ο Θεός, ο μοναδικός Β΄). Εξάλλου, η Λιν Σιάο συναναστράφηκε πολλές φορές με τη Σιντζίνγκ και τη βοήθησε αφότου ανακάλυψε το πρόβλημά της. Και πάλι, όμως, η Σιντζίνγκ δεν αντέστρεψε την πορεία της, συνεπώς έπρεπε να της γίνει άμεσα αναφορά σύμφωνα με τις αρχές. Αυτή ήταν η ευθύνη που πρέπει να εκπληρώνει καθένας από τους εκλεκτούς του Θεού και έγινε για να διαφυλαχθεί το έργο της εκκλησίας. Ωστόσο, εγώ έφτασα να παραπονεθώ ότι η Λιν Σιάο είχε αναφέρει το πρόβλημα της Σιντζίνγκ στην επικεφαλής χωρίς να πει ούτε λέξη, ήμουν επιφυλακτική απέναντί της και την παρεξήγησα. Εκείνη μόνο τη στιγμή είδα ότι όχι μόνο ήταν δόλια η διάθεσή μου, αλλά και η κατανόησή μου ήταν πολύ στρεβλή.

Όταν η Σιντζίνγκ απαλλάχτηκε από τα καθήκοντά της, είχα άλλη μια παράλογη άποψη. Πίστεψα ότι, αν ανοιγόμουν σχετικά με την αληθινή κατάστασή μου σε κάποια συνάθροιση, αυτό θα χαρακτηριζόταν εξωτερίκευση αρνητικότητας, οπότε δεν τόλμησα να πω τι είχα στο μυαλό μου. Ύστερα, διάβασα ένα χωρίο των λόγων του Θεού το οποίο αναφερόταν μέσα σε ένα άρθρο βιωματικής μαρτυρίας και τελικά κατάλαβα ότι αυτή η άποψη δεν εναρμονιζόταν με την αλήθεια. Ο Παντοδύναμος Θεός λέει: «Βασικά, αυτές είναι οι διάφορες καταστάσεις και εκδηλώσεις των ανθρώπων που εξωτερικεύουν αρνητικότητα. Όταν δεν εκπληρώνεται η επιθυμία τους να επιδιώξουν τη θέση, τη φήμη και το κέρδος, όταν ο Θεός κάνει πράγματα που αντιβαίνουν στις αντιλήψεις και τις φαντασιοκοπίες τους, κάνει πράγματα που αφορούν τα συμφέροντά τους, τότε παγιδεύονται σε αισθήματα ανυπακοής και δυσαρέσκειας. Και όταν έχουν αυτά τα αισθήματα, το μυαλό τους αρχίζει να παράγει δικαιολογίες, προφάσεις, αιτιολογίες, άμυνες και άλλες σκέψεις παραπόνων. Εκείνη την ώρα, δεν δοξάζουν τον Θεό, δεν υποτάσσονται σ’ Αυτόν ούτε, βέβαια, αναζητούν την αλήθεια για να αποκτήσουν αυτογνωσία· αντίθετα, πολεμούν ενάντια στον Θεό χρησιμοποιώντας τις αντιλήψεις, τις φαντασιοκοπίες, τις σκέψεις και τις απόψεις τους ή την παρορμητικότητά τους. Και πώς πολεμούν εναντίον του Θεού; Διαδίδουν τα αισθήματα ανυπακοής και δυσαρέσκειας που νιώθουν, χρησιμοποιώντας τον τρόπο αυτόν για να κάνουν σαφείς τις σκέψεις και τις απόψεις τους στον Θεό, προσπαθώντας να Τον κάνουν να ενεργήσει σύμφωνα με τη θέληση και τις απαιτήσεις τους ώστε να ικανοποιήσει τις επιθυμίες τους. Μόνο τότε κατευνάζονται τα αισθήματά τους. Συγκεκριμένα, ο Θεός εκφράζει πολλές αλήθειες για να κρίνει και να παιδεύσει τους ανθρώπους, για να εξαγνίσει τις διεφθαρμένες διαθέσεις τους, να τους σώσει από την επιρροή του Σατανά, και ποιος ξέρει πόσων ανθρώπων τα όνειρα να ευλογηθούν έχουν διακόψει αυτές οι αλήθειες, διαλύοντας την ψευδαίσθηση ότι θ’ αρπαχθούν στη βασιλεία των ουρανών με την οποία βαυκαλίζονταν μέρα και νύχτα. Θέλουν να κάνουν ό,τι μπορούν για να αλλάξουν τα πράγματα, όμως είναι ανίσχυροι, το μόνο που μπορούν είναι να βυθίζονται στην καταστροφή με αρνητικότητα και μνησικακία. Δείχνουν ανυπακοή απέναντι σε όλα αυτά που έχει ρυθμίσει ο Θεός, επειδή αυτό που πράττει ο Θεός έρχεται σε σύγκρουση με τις αντιλήψεις, τα συμφέροντα και τον τρόπο σκέψης τους. Ειδικότερα, όταν η εκκλησία κάνει το έργο της εκκαθάρισης και αποκλείει πολλούς ανθρώπους, αυτοί θεωρούν ότι ο Θεός δεν τους σώζει, ότι τους αποστρέφεται και τους έχει απορρίψει, ότι τους φέρεται άδικα, κι έτσι θα ενώσουν τις δυνάμεις τους για να αψηφήσουν τον Θεό· θα αρνηθούν ότι ο Θεός είναι η αλήθεια, θα αρνηθούν την ταυτότητα και την ουσία Του, όπως και θα αρνηθούν τη δίκαιη διάθεσή Του. Φυσικά, θα αρνηθούν και το γεγονός της κυριαρχίας του Θεού επί των πάντων. Και με ποιο μέσο τα αρνούνται όλ’ αυτά; Με την απείθεια και την αντίσταση. Το απώτερο νόημα είναι: “Αυτό που κάνει ο θεός έρχεται σε αντίθεση με τις αντιλήψεις μου, επομένως δεν υποτάσσομαι, δεν πιστεύω ότι είσαι η αλήθεια. Θα διαμαρτύρομαι εναντίον σου και θα διαδίδω αυτά τα πράγματα στην εκκλησία και στους ανθρώπους! Θα λέω ό,τι θέλω και δεν με νοιάζει ποιες είναι οι συνέπειες. Έχω ελευθερία του λόγου· δεν μπορείς να μου κλείσεις το στόμα, θα λέω ό,τι θέλω. Τι μπορείς να κάνεις εσύ;” Όταν οι άνθρωποι αυτοί επιμένουν να εκφράζουν τις λανθασμένες σκέψεις και απόψεις τους, μιλούν για την κατανόησή τους; Συναναστρέφονται πάνω στην αλήθεια; Σίγουρα όχι. Διαδίδουν αρνητικότητα, εκφράζουν αιρέσεις και πλάνες. Δεν προσπαθούν να γνωρίσουν τη διαφθορά τους ούτε την εκθέτουν· δεν εκθέτουν τα πράγματα που έχουν κάνει τα οποία έρχονται σε αντίθεση με την αλήθεια ούτε εκθέτουν τα λάθη που έχουν διαπράξει. Αντίθετα, κάνουν ό,τι μπορούν για να αιτιολογήσουν και να υπερασπιστούν τα λάθη τους ώστε ν’ αποδείξουν ότι έχουν δίκιο, και ταυτόχρονα βγάζουν ένα παράλογο συμπέρασμα και εκφράζουν αρνητικές και διαστρεβλωμένες απόψεις, καθώς και στρεβλά επιχειρήματα και αιρέσεις. Η επίδραση που έχει αυτό στον εκλεκτό λαό του Θεού στην εκκλησία είναι πως τους παραπλανά και τους αναστατώνει. Μπορεί μάλιστα και να βυθίσει μερικούς ανθρώπους σε μια κατάσταση αρνητικότητας και σύγχυσης. Όλες αυτές είναι οι αρνητικές επιπτώσεις και η αναστάτωση που προκαλούν οι άνθρωποι που εξωτερικεύουν αρνητικότητα» [«Ο Λόγος», τόμ. 5: «Οι ευθύνες των επικεφαλής και των εργατών», Οι ευθύνες των επικεφαλής και των εργατών (17)]. Από τα λόγια του Θεού, κατάλαβα ότι οι άνθρωποι που εξωτερικεύουν αρνητικότητα, όταν συμβαίνει κάτι που δεν τους αρέσει ή κάτι που αφορά την υπόληψη, τη θέση ή τα σαρκικά συμφέροντά τους, δεν αναζητούν τη αλήθεια ούτε προσπαθούν να αναλογιστούν την πρόθεση του Θεού, αλλά μπαίνουν σε μια ψυχική κατάσταση απείθειας, δυσαρέσκειας και κόντρας, διαδίδοντας τις αντιλήψεις και τις φαντασιοκοπίες ή τις παράλογες απόψεις τους. Αυτό θα πει εξωτερίκευση αρνητικότητας. Όταν κάποιος που πραγματικά πιστεύει στον Θεό έρχεται αντιμέτωπος με κάτι που δεν του αρέσει, παρόλο που αποκαλύπτει διαφθορά και έχει αντιλήψεις και παρανοήσεις, έχει θεοφοβούμενη καρδιά και μπορεί να αναζητήσει την αλήθεια και να μη μιλά απρόσεχτα για ζητήματα που δεν κατανοεί. Αν ανοιχτεί σχετικά με την κατάστασή του στους αδελφούς και τις αδελφές, στόχος του είναι να αναζητήσει την αλήθεια, να εξαλείψει τις διαφθορά του και να επιτύχει πραγματική μετάνοια και αλλαγή. Στο μεταξύ, οι άνθρωποι που εξωτερικεύουν αρνητικότητα και διαδίδουν αντιλήψεις μοιάζουν επιφανειακά να ανοίγονται σχετικά με τις καταστάσεις τους, αλλά δεν το κάνουν για να αναζητήσουν την αλήθεια και να λύσουν τα προβλήματά τους. Αντ’ αυτού, εκμεταλλεύονται το ότι ανοίγονται σχετικά με την κατάστασή τους ώστε να εξωτερικεύσουν την απείθεια και τη δυσαρέσκειά τους. Οι άνθρωποι που δεν καταλαβαίνουν πώς έχουν αληθινά τα πράγματα και δεν κατανοούν την αλήθεια είναι εύκολο να παραπλανηθούν από αυτούς, να πάρουν το μέρος τους και να αναπτύξουν αντιλήψεις και παρανοήσεις για τον Θεό ή το έργο του οίκου του Θεού. Η Σιντζίνγκ είδε ότι η επικεφαλής έλεγχε προσεκτικά το έργο, πράγμα που σήμαινε ότι η σάρκα της έπρεπε να υποφέρει και να πληρώσει κάποιο τίμημα, κι έτσι έχασε την προθυμία της και επανειλημμένα διέδιδε αντιλήψεις και εξωτερίκευε τη δυσαρεστημένη ψυχική της διάθεση στη διάρκεια των συναθροίσεων. Η Λιν Σιάο συναναστράφηκε μαζί της και τη βοήθησε πολλές φορές, αλλά εκείνη δεν αντέστρεψε ποτέ την πορεία της. Όταν ανοίχτηκε σχετικά με την κατάστασή της, δεν ήταν για να αναζητήσει την αλήθεια ή να λύσει τα προβλήματά της· απλώς εξωτερίκευε τη δυσαρέσκειά της για την επικεφαλής. Κρίνοντας από αυτές τις συμπεριφορές, η Σιντζίνγκ εξωτερίκευε αρνητικότητα. Στο μεταξύ, εγώ πίστευα εσφαλμένα ότι, αν μιλούσα για τη διεφθαρμένη κατάστασή μου στις συναθροίσεις, αυτό θα σήμαινε ότι εξωτερίκευα αρνητικότητα, κι έτσι δεν τολμούσα να πω αυτό που είχα στο μυαλό μου. Η κατανόησή μου ήταν πραγματικά πολύ στρεβλή. Όταν το αναγνώρισα αυτό, προσευχήθηκα μετανοημένη στον Θεό: «Θεέ μου, πιστεύω πάρα πολλά χρόνια σ’ Εσένα, αλλά όταν μου συνέβησαν διάφορα πράγματα, δεν αναζήτησα την αλήθεια. Αντ’ αυτού, έζησα σε μια κατάσταση δολιότητας, καχυποψίας και επιφυλακτικότητας απέναντι στους άλλους. Θεέ μου, Σε παρακαλώ, καθοδήγησέ με για να βρω το σωστό μονοπάτι άσκησης και να αποβάλω αυτές τις λανθασμένες απόψεις».

Αργότερα, ενώ αναζητούσα τρόπους να λύσω το πρόβλημά μου, διάβασα το ακόλουθο χωρίο των λόγων του Θεού: «Σχετικά με αυτό που σου λέει πολλές φορές η οικογένειά σου: “Δεν πρέπει ποτέ να σκοπεύει κανείς να κάνει κακό στους άλλους, αλλά θα πρέπει πάντα να φυλάγεται μήπως του κάνουν κακό οι άλλοι”. Στην ουσία, είναι πολύ απλό να εγκαταλείψεις αυτήν τη σκέψη: Απλώς να εφαρμόσεις στις ενέργειές σου τις αρχές που λέει στους ανθρώπους ο Θεός. “Τις αρχές που λέει στους ανθρώπους ο Θεός” —είναι αρκετά ευρύ το πλαίσιο που περιλαμβάνει αυτή η φράση. Πώς μπορεί συγκεκριμένα να γίνει πράξη; Δεν χρειάζεται ούτε να αναλύσεις αν έχεις πρόθεση να κάνεις κακό σε κανέναν ούτε να προφυλαχθείς από τους άλλους. Τι πρέπει, λοιπόν, να κάνεις; Πρέπει, αφενός, να μπορείς να διατηρείς με σωστό τρόπο αρμονικές σχέσεις με τους άλλους· και αφετέρου, πρέπει όταν αντιμετωπίζεις τους ανθρώπους, να διακρίνεις τι είδους άνθρωποι είναι με βάση τα λόγια του Θεού και με κριτήριο την αλήθεια, και στη συνέχεια να τους συμπεριφέρεσαι με βάση τις αντίστοιχες αρχές. Τόσο απλό είναι. Τους αδελφούς και τις αδελφές να τους μεταχειρίζεσαι ως τέτοιους· όσους είναι σοβαροί στην επιδίωξή τους και κάνουν θυσίες και δαπανούν τον εαυτό τους να τους μεταχειρίζεσαι ως αδελφούς και αδελφές που εκτελούν το καθήκον τους με ειλικρίνεια. Τους δύσπιστους που δεν θέλουν να εκτελέσουν το καθήκον τους, που το μόνο που θέλουν είναι να ζήσουν τη ζωή τους, μην τους αντιμετωπίζεις ως αδελφούς και αδελφές, αλλά ως άπιστους. Πρέπει να εξετάζεις τι είδους άνθρωποι είναι αυτά τα άτομα, τη διάθεσή τους, την ανθρώπινη φύση τους και τη στάση που έχουν απέναντι στον Θεό και την αλήθεια. Αν μπορούν να δεχτούν την αλήθεια και είναι πρόθυμοι να την κάνουν πράξη, να τους αντιμετωπίζεις ως αληθινούς αδελφούς και αδελφές, ως οικογένεια. Αν έχουν κακή ανθρώπινη φύση και μένουν μόνο στα λόγια όσον αφορά την πρόθυμη άσκηση της αλήθειας και, παρόλο που μπορούν να συζητήσουν για το δόγμα, δεν κάνουν ποτέ πράξη την αλήθεια, τότε να τους μεταχειρίζεσαι ως απλούς δουλευτές και όχι ως οικογένεια. Και τι σου λένε αυτές οι αρχές; Σου λένε με ποια αρχή να αντιμετωπίζεις τα διάφορα είδη ανθρώπων· πρόκειται για μια αρχή που έχουμε συζητήσει πολλές φορές, η οποία είναι το να αντιμετωπίζεις τους ανθρώπους με σοφία. Ο όρος “σοφία” είναι αρκετά γενικός, πιο συγκεκριμένα, όμως, σημαίνει να αντιμετωπίζεις τα διάφορα είδη ανθρώπων με ξεχωριστές μεθόδους και αρχές, οι οποίες να βασίζονται πάντα στην αλήθεια και όχι στα δικά σου συναισθήματα, στις προτιμήσεις σου, στις απόψεις σου, στα πλεονεκτήματα και στα μειονεκτήματα που σου προσφέρουν ή στην ηλικία τους· πρέπει να βασίζονται μόνο στα λόγια του Θεού. Την ώρα, λοιπόν, που αντιμετωπίζεις τους ανθρώπους, δεν είναι ανάγκη να εξετάσεις αν έχεις πρόθεση να κάνεις κακό στους άλλους ή να προφυλαχθείς απ’ αυτούς. Αν βασίζεις τον τρόπο που αντιμετωπίζεις τους ανθρώπους στις αρχές και στις μεθόδους που σου έχει δώσει ο Θεός, θα αποφύγεις όλους τους πειρασμούς και τις συγκρούσεις. Τόσο απλά είναι τα πράγματα» [«Ο Λόγος», τόμ. 6: «Σχετικά με την επιδίωξη της αλήθειας», Πώς να επιδιώκει κανείς την αλήθεια (14)]. Από τα λόγια του Θεού, βρήκα ένα μονοπάτι άσκησης. Πρώτα απ’ όλα, πρέπει κανείς να διακρίνει τα διάφορα είδη ανθρώπων με βάση τις αλήθεια-αρχές. Αν κάποιος πιστεύει ειλικρινά στον Θεό και αγαπάει την αλήθεια, τότε οι άλλοι θα πρέπει να τον αντιμετωπίζουν σαν αδελφό ή αδελφή και μπορούν να ανοιχτούν αληθινά σ’ αυτόν. Η επικεφαλής και η Λιν Σιάο ήταν και οι δυο τους αδελφές που πίστευαν ειλικρινά στον Θεό και επιδίωκαν την αλήθεια. Ήταν υπεύθυνες για το έργο μας και, αν υπήρχε κάποιο πρόβλημα, αν συναντούσα δυσκολίες στο έργο ή αν υψωνόταν ένα τείχος ανάμεσά μας, όφειλα να ανοιχτώ αληθινά σ’ εκείνες, αναζητώντας τη συναναστροφή. Έτσι, θα μπορούσαν να αντιληφθούν την κατάστασή μου και να με βοηθήσουν άμεσα να τη διορθώσω, πράγμα που ήταν ωφέλιμο για τη ζωή-είσοδό μου, καθώς και για το εκκλησιαστικό έργο. Αντίθετα, αν δεν ανοιγόμουν ποτέ και ζούσα διαρκώς σε μια εσφαλμένη κατάσταση, τότε όχι μόνο θα ζημιωνόταν η ζωή μου, αλλά θα καθυστερούσα και το έργο. Καθώς πια κατανοούσα την πρόθεση του Θεού και τις απαιτήσεις Του, στο εξής όποτε αλληλεπιδρούσα με τους αδελφούς και τις αδελφές, έπρεπε να είμαι ειλικρινής, γνήσια και ανοιχτή.

Αργότερα, ορίστηκε υπεύθυνη για το έργο μας μια αδελφή που λεγόταν Σου Ρούι. Εκείνη την εποχή, τα αποτελέσματα του έργου μου δεν ήταν καλά και η κατάστασή μου ήταν κάπως αρνητική. Όταν η Σου Ρούι ήρθε στη συνάθροισή μας, με ρώτησε πώς ήταν η κατάστασή μου και πώς πήγαινε τελευταία το έργο μου. Σκέφτηκα μέσα μου: «Η κατάστασή μου δεν έχει αντιστραφεί πλήρως ακόμα και υπάρχουν ακόμα κάποιες αποκλίσεις στο έργο μου. Αν μιλήσω για την πραγματική κατάστασή μου, μήπως η Σου Ρούι αναφέρει το πρόβλημά μου στην επικεφαλής και απαλλαχτώ από τα καθήκοντά μου;» Δεν ήθελα να μιλήσω για την πραγματική κατάστασή μου. Ωστόσο, σκέφτηκα ότι, αν δεν μιλούσα γι’ αυτό το πρόβλημα, δεν θα λυνόταν ποτέ, οπότε ένιωθα μεγάλη σύγκρουση μέσα μου. Ύστερα, η Σου Ρούι ρώτησε την αδελφή με την οποία συνεργαζόμουν για την πρόσφατη κατάστασή της και είδα ότι εκείνη μπορούσε να μιλήσει γνήσια γι’ αυτό. Τη ζήλεψα πολύ και σκέφτηκα: «Εγώ γιατί δεν τολμώ να ανοιχτώ;» Πιο μετά, διάβασα τα λόγια του Θεού που λένε: «Αν είναι λανθασμένη μια σκέψη και αντίθετη με την αλήθεια, όποια κι αν είναι, τότε το μόνο ορθό μονοπάτι είναι να την εγκαταλείψεις. Και ο ακριβής τρόπος άσκησης για να την εγκαταλείψεις είναι ο εξής: Δεν πρέπει πια να βασίζεις την άποψή σου, τις ενέργειες ή τους χειρισμούς σου γι’ αυτό το θέμα στις λανθασμένες σκέψεις που σου έχει εμφυσήσει η οικογένειά σου· να έχεις ως βάση και κριτήριο τα λόγια του Θεού. Κατά τη διαδικασία αυτή ενδέχεται να χρειαστεί να πληρώσεις κάποιο τίμημα, πράγμα που μπορεί να σε κάνει να νομίσεις ότι ενεργείς παρά τη θέλησή σου, ότι χάνεις το κύρος σου, ενώ μπορεί ακόμη και να ζημιωθούν τα σαρκικά σου συμφέροντα. Ωστόσο, πρέπει να επιμένεις να ασκείσαι σε ό,τι κι αν είναι αυτό που αντιμετωπίζεις σύμφωνα με τα λόγια του Θεού και τις αρχές που Εκείνος σου λέει και να μην τα παρατάς. Η αλλαγή αυτή θα έχει σίγουρα δυσκολίες, δεν θα είναι ομαλή. Και γιατί δεν θα είναι ομαλή; Είναι σύγκρουση ανάμεσα στα αρνητικά και τα θετικά πράγματα, ανάμεσα στις κακές σκέψεις του Σατανά και την αλήθεια, αλλά και ανάμεσα στη θέληση και την επιθυμία σου να αποδεχτείς την αλήθεια και τα θετικά πράγματα απέναντι στις λανθασμένες σκέψεις και απόψεις που έχεις μέσα σου. Αφού γίνεται τέτοια σύγκρουση, μπορεί να βασανιστείς και να αναγκαστείς να πληρώσεις κάποιο τίμημα. Αυτό πρέπει να κάνεις» [«Ο Λόγος», τόμ. 6: «Σχετικά με την επιδίωξη της αλήθειας», Πώς να επιδιώκει κανείς την αλήθεια (14)]. Τα λόγια του Θεού μού έδωσαν το θάρρος να κάνω πράξη την αλήθεια. Αν ήθελα να εγκαταλείψω αυτές τις παράλογες σκέψεις και απόψεις, έπρεπε να επαναστατήσω ενάντια στη σάρκα μου, να εγκαταλείψω τα συμφέροντά μου και να ασκηθώ σύμφωνα με τις αλήθεια-αρχές. Η Σου Ρούι ήταν υπεύθυνη για το έργο μου· όφειλα να ανοιχτώ σ’ εκείνη για την πραγματική κατάστασή μου και τις εργασιακές αποκλίσεις μου. Αν συνέχιζα να είμαι δόλια, να κάνω κόλπα και να είμαι επιφυλακτική απέναντί της, τότε τα προβλήματά μου δεν θα λύνονταν το συντομότερο δυνατό κι εγώ δεν θα μπορούσα να διορθώσω άμεσα τις αποκλίσεις στο έργο μου. Έτσι, της μίλησα για την κατάστασή μου και γι’ αυτές τις αποκλίσεις κι εκείνη χρησιμοποίησε τα λόγια του Θεού για να συναναστραφεί μαζί μου, βοηθώντας με να αντιστρέψω λίγο την κατάστασή μου. Καθώς το βίωσα αυτό, κατάλαβα από πρώτο χέρι ότι, όταν κάποιος ζει με βάση τις παράλογες σκέψεις και απόψεις του Σατανά, αυτό όχι μόνο δεν τον ωφελεί, αλλά και τον κάνει να ζει χωρίς κανονική ανθρώπινη φύση. Μόνο αν κάποιος βλέπει τους ανθρώπους και τα πράγματα, συμπεριφέρεται και ενεργεί με βάση τα λόγια του Θεού μπορεί να βρει ψυχική ηρεμία και απελευθέρωση στην καρδιά του.