Το 2022, όταν ήμουν επικεφαλής εκκλησίας, η αλαζονεία, η αυταρέσκεια και η αυθαιρεσία μου με οδήγησαν στο να θέλω να έχω τον τελευταίο λόγο στα πάντα. Αυτό οδήγησε στον περιορισμό του αδελφού με τον οποίο συνεργαζόμουν και στη διατάραξη του έργου της εκκλησίας. Ο ανώτερος επικεφαλής με εξέθεσε και με κλάδεψε για την αλαζονεία και την αυταρέσκειά μου, και για το γεγονός ότι ακολουθούσα εντελώς το μονοπάτι ενός αντίχριστου, και με απάλλαξε απ’ τα καθήκοντά μου. Αφότου απαλλάχθηκα απ’ τα καθήκοντά μου, ένιωσα πραγματικά αποκαρδιωμένος. Αναλογίστηκα ότι πίστευα στον Θεό για πάνω από είκοσι χρόνια, ότι με είχαν απαλλάξει λόγω της αλαζονείας και της αυταρέσκειάς μου πάνω από μία φορές, και ότι, ακόμη και τώρα, δεν είχα αλλάξει πολύ. Ένιωσα ότι, από εδώ και στο εξής, πρέπει να επιδεικνύω καλή συμπεριφορά στα καθήκοντά μου, και ότι δεν γίνεται να συνεχίσω να είμαι τόσο αλαζόνας ή να επαναλαμβάνω τα παλιά μου λάθη, ειδάλλως δεν θα ξαναείχα ποτέ την ευκαιρία να σωθώ. Αργότερα, καθώς διάβαζα τα λόγια του Θεού και αναλογιζόμουν, συνειδητοποίησα ότι πράγματι ήμουν αλαζόνας και αυτάρεσκος, και ότι περιόριζα διαρκώς τον αδελφό μου όσο συνεργαζόμουν μαζί του, επιβάλλοντάς του τις δικές μου επιθυμίες και ιδέες και θέλοντας να με υπακούει. Αυτό είχε ως αποτέλεσμα να καθυστερήσει το έργο. Παρότι με κλάδεψαν ξανά και ξανά, δεν κάθισα να το αναλογιστώ ποτέ. Ακολουθούσα πράγματι το μονοπάτι ενός αντίχριστου. Ένιωθα ένα βαθύ μίσος για τον εαυτό μου, και αποφάσισα να κάνω ακλόνητα τα καθήκοντά μου στο εξής.

Λίγο καιρό αργότερα, ο επικεφαλής μού ανέθεσε να οργανώσω το υλικό για την αποπομπή κάποιων ανθρώπων, και με έβαλε να συνεργαστώ με την αδελφή Λι Σιν. Με ρώτησε κατά πόσο είχα καταφέρει να κατανοήσω την αλαζονική και επηρμένη μου διάθεση κατά τη διάρκεια αυτής της περιόδου στοχασμού, και ήθελε να εκτελέσω το συγκεκριμένο καθήκον για μια δοκιμαστική περίοδο ώστε να δει πώς θα πάνε τα πράγματα. Όταν άκουσα τον επικεφαλής να το λέει αυτό, ένιωσα εξαιρετικά πληγωμένος, και σκέφτηκα: «Δεν είναι απλώς προσωρινή μια δοκιμαστική περίοδος; Έχω κάνει τα καθήκοντά μου ξανά και ξανά, βασισμένος στην αλαζονική μου διάθεση, και το μόνο που έχω καταφέρει είναι να διαταράξω και να παρεμποδίσω το έργο της εκκλησίας. Αν επαναλάβω ξανά τα παλιά μου λάθη, μπορεί να χάσω μια για πάντα την ευκαιρία να κάνω τα καθήκοντά μου και η ζωή μου ως πιστός στον Θεό θα τελειώσει οριστικά. Αυτήν τη φορά, πρέπει να αδράξω την ευκαιρία, να είμαι υπάκουος και να κάνω οτιδήποτε μου ζητηθεί. Δεν γίνεται να είμαι αλαζόνας, αυτάρεσκος και επιθετικός, όπως ήμουν πριν». Αργότερα, ενώ έκανα τα καθήκοντά μου, παρατήρησα ότι η Λι Σιν περιοριζόταν από οικογενειακά ζητήματα και δεν είχε κανένα αίσθημα φορτίου στα καθήκοντά της, και ότι ένα μέρος του υλικού που έπρεπε να οργανωθεί δεν τακτοποιούνταν εγκαίρως, κι έτσι σκέφτηκα να το επισημάνω αυτό στη Λι Σιν. Αλλά, πάνω που ήμουν έτοιμος να συναναστραφώ μαζί της, μου ήρθαν στο μυαλό τα λόγια του επικεφαλής, και θυμήθηκα ότι παλιότερα με είχαν απαλλάξει απ’ τα καθήκοντά μου λόγω της αλαζονείας, της αυταρέσκειας και της αυθαιρεσίας μου, κι επειδή ήθελα να έχω τον τελευταίο λόγο σε όλα, γεγονός που είχε περιορίσει και άλλους και είχε διαταράξει το έργο της εκκλησίας. Ήμουν ακόμη σε δοκιμαστική περίοδο όσον αφορά αυτό το καθήκον, και, επιπλέον, ο επικεφαλής δεν μου είχε ζητήσει να διερευνήσω το έργο της Λι Σιν. Άραγε αν επισήμαινα τα θέματά της, θα θεωρούσε η Λι Σιν ότι ήμουν υπερβολικά αλαζόνας και ότι ξεπερνούσα τα όριά μου; Θα σκεφτόταν ότι, μετά από μόνο λίγες μέρες που ήμουν υπάκουος, επέστρεφα στις παλιές μου συνήθειες; Με αυτές τις σκέψεις στο μυαλό μου, κατάπια τα λόγια μου.

Αργότερα, ο επικεφαλής επεσήμαινε διαρκώς ότι το υλικό που είχε οργανώσει η Λι Σιν ήταν ημιτελές, και ότι το υλικό ενός συγκεκριμένου δύσπιστου έπρεπε να συλλεχθεί και να οργανωθεί ξανά εξαιτίας της ανακρίβειας των προηγούμενων εκτιμήσεων, και αυτό καθυστέρησε την πρόοδο του έργου. Ένιωσα πολλές ενοχές. Αν είχα συναναστραφεί με τη Λι Σιν και της το είχα επισημάνει εγκαίρως, δεν θα είχε συμβεί όλο αυτό. Μέσα στις ενοχές μου, έπεσα πάνω σε δύο χωρία των λόγων του Θεού: «Υπό κανονικές συνθήκες, οι άνθρωποι, αφού έχουν πιστέψει για πολλά χρόνια στον Θεό και έχουν βιώσει πολλές αποτυχίες και αναποδιές, καθώς και αποκάλυψη και κλάδεμα από τον Θεό, πρέπει να κάνουν αυτοκριτική και ν’ αποκτήσουν αυτογνωσία μέσα από τα διδάγματα που άντλησαν από αυτές τις αποτυχίες, ν’ αναζητήσουν την αλήθεια για να λύσουν τα προβλήματα και να βρουν στα λόγια του Θεού τους λόγους των αποτυχιών και των ολισθημάτων τους, καθώς και το μονοπάτι άσκησης που πρέπει ν’ ακολουθήσουν. Ωστόσο, οι αντίχριστοι δεν το κάνουν αυτό. Μετά από ένα σωρό ολισθήματα και αποτυχίες, κλιμακώνουν τη συμπεριφορά τους· οι αμφιβολίες τους για τον Θεό πληθαίνουν και γίνονται πιο σοβαρές, εξετάζουν εξονυχιστικά τον Θεό με μεγαλύτερη ένταση, η καχυποψία τους απέναντι στον Θεό βαθαίνει και, ομοίως, η καρδιά τους γεμίζει επιφυλακτικότητα απέναντί Του. Η επιφυλακτικότητά τους ξεχειλίζει από παράπονα, θυμό, απείθεια και αγανάκτηση, ενώ σταδιακά γεννιέται μέσα τους και αποκήρυξη, κρίση και καταδίκη του Θεού. Δεν κινδυνεύουν ολοένα και περισσότερο;» [«Ο Λόγος», τόμ. 4: «Εκθέτοντας τους αντίχριστους», Παράρτημα πέμπτο: Συνοψίζοντας τον χαρακτήρα των αντίχριστων και την ουσία της διάθεσής τους (Μέρος δεύτερο)]. «Κρίνοντας από τη στάση των αντίχριστων απέναντι στον Θεό, απέναντι στα περιβάλλοντα και στους ανθρώπους, τα γεγονότα και τα πράγματα που ρυθμίζει ο Θεός, απέναντι στην αποκάλυψη και την πειθαρχία που τους επιβάλλει ο Θεός και ούτω καθεξής, έχουν άραγε την παραμικρή πρόθεση ν’ αναζητήσουν την αλήθεια; Έχουν την παραμικρή πρόθεση να υποταχθούν στον Θεό; Έχουν την παραμικρή πίστη ότι όλα αυτά δεν είναι τυχαία, αλλά βρίσκονται υπό την κυριαρχία του Θεού; Έχουν αυτήν την κατανόηση και επίγνωση; Προφανώς όχι. Θα μπορούσε να πει κανείς ότι η ρίζα της επιφυλακτικότητάς τους βρίσκεται στις αμφιβολίες που έχουν για τον Θεό. Θα μπορούσε επίσης να πει κανείς ότι η ρίζα της καχυποψίας τους απέναντι στον Θεό βρίσκεται στις αμφιβολίες που έχουν για τον Θεό. Τα αποτελέσματα στα οποία καταλήγουν όταν εξετάζουν εξονυχιστικά τον Θεό τούς κάνουν να έχουν μεγαλύτερη καχυποψία απέναντί Του, ενώ ταυτόχρονα γίνονται πιο επιφυλακτικοί απέναντί Του. Κρίνοντας από τις διάφορες σκέψεις και απόψεις που απορρέουν από το σκεπτικό των αντίχριστων, καθώς και από τις διάφορες προσεγγίσεις και συμπεριφορές που γεννιούνται υπό την κυριαρχία των συγκεκριμένων σκέψεων και απόψεων, αυτοί οι άνθρωποι είναι πολύ απλά παράλογοι· δεν μπορούν να κατανοήσουν την αλήθεια, δεν μπορούν ν’ αναπτύξουν γνήσια πίστη στον Θεό, δεν μπορούν να πιστέψουν και ν’ αναγνωρίσουν απόλυτα την ύπαρξη του Θεού και δεν μπορούν να πιστέψουν και ν’ αναγνωρίσουν ότι ο Θεός είναι κυρίαρχος σε όλη τη δημιουργία, ότι είναι κυρίαρχος στα πάντα. Όλα αυτά οφείλονται στη μοχθηρή διάθεση-ουσία τους» [«Ο Λόγος», τόμ. 4: «Εκθέτοντας τους αντίχριστους», Παράρτημα πέμπτο: Συνοψίζοντας τον χαρακτήρα των αντίχριστων και την ουσία της διάθεσής τους (Μέρος δεύτερο)]. Αντιμέτωπος με την έκθεση των λόγων του Θεού, ένιωσα να κρίνομαι πραγματικά. Αυτά που φανέρωσε ο Θεός δεν περιέγραφαν ακριβώς την κατάστασή μου; Από τότε που με απάλλαξαν απ’ τα καθήκοντά μου, ζούσα σε μια κατάσταση επιφυλακτικότητας και παρανόησης. Πίστευα ότι με είχαν απαλλάξει τόσες φορές εξαιτίας της αλαζονείας, της αυταρέσκειας και της αυθαιρεσίας μου. Πίστευα ότι δεν είχα αλλάξει πολύ, ακόμα και μετά από περισσότερα από είκοσι χρόνια πίστης στον Θεό, συνέχιζα να ζω σύμφωνα με την αλαζονική μου διάθεση, και αν ακόμα δεν κατάφερνα να βιώσω την πραγματική αλλαγή, θα αποκαλυπτόμουν και θα αποκλειόμουν για τα καλά, και δεν θα είχα ξανά την ευκαιρία να κάνω τα καθήκοντά μου. Όταν μου είπε ο επικεφαλής ότι μπορούσα να κάνω το καθήκον μου για μια δοκιμαστική περίοδο, ένιωσα ακόμα μεγαλύτερη καχυποψία και επιφυλακτικότητα, και προκειμένου να αποφύγω να αποκαλυφθώ ξανά και να αποκλειστώ, κλείστηκα εντελώς στον εαυτό μου, ζώντας κάθε μέρα μέσα στον φόβο και στην επιφυλακτικότητα. Όταν παρατήρησα ότι η αδελφή με την οποία συνεργαζόμουν έκανε τα καθήκοντά της επιπόλαια και χωρίς κανένα αίσθημα φορτίου, ήξερα ότι έπρεπε να προστατεύσω το έργο της εκκλησίας επισημαίνοντας τα προβλήματά της, αλλά φοβόμουν ότι η αδελφή μου θα με θεωρούσε αλαζόνα και θα σκεφτόταν ότι, μόλις λίγες μέρες αφότου είχα αρχίσει να κάνω τα καθήκοντά μου, επέστρεφα ήδη στις παλιές μου συνήθειες, κι έτσι έκανα τα στραβά μάτια. Αυτό είχε ως αποτέλεσμα να πληγεί το έργο. Από τα λόγια του Θεού, είδα ότι όταν αποκαλύπτονται οι αντίχριστοι αφότου αποτύχουν και πέσουν πολλές φορές, όχι μόνο δεν κάνουν αυτοκριτική, αλλά γίνονται ακόμα πιο επιφυλακτικοί απέναντι στον Θεό, καθώς φοβούνται ότι ακόμα και το παραμικρό παραστράτημα θα τους στερήσει το μέλλον και το πεπρωμένο τους. Εξαιτίας αυτού, είναι μόνιμα επιφυλακτικοί απέναντι στον Θεό. Τι διαφορά είχε η διάθεση που αποκάλυπτα εγώ με αυτήν ενός αντίχριστου; Αναλογίστηκα πώς η αλαζονεία, η αυταρέσκεια και η απόρριψη της αλήθειας από μέρους μου είχαν προκαλέσει μεγάλο κακό στο έργο της εκκλησίας. Ο επικεφαλής έκανε υπενθυμίσεις για το καλό του έργου της εκκλησίας, παροτρύνοντάς με να αναλογιστώ περισσότερο τα θανάσιμα ελαττώματά μου, έτσι ώστε να μάθω από τις αποτυχίες μου και να σταματήσω να ζω σύμφωνα με την αλαζονική μου διάθεση. Αυτή ήταν η αγάπη του Θεού. Αλλά αντί να το αποδεχθώ αυτό από τον Θεό, ήμουν καχύποπτος και γεμάτος αμφιβολίες. Είδα ότι ήμουν πραγματικά δόλιος και μοχθηρός!

Αργότερα, διάβασα ένα άλλο χωρίο των λόγων του Θεού: «Οι αντίχριστοι ποτέ δεν υπακούν στις διευθετήσεις του οίκου του Θεού και πάντα συνδέουν στενά το καθήκον, τη φήμη το κέρδος και τη θέση τους με την ελπίδα τους να κερδίσουν ευλογίες και με τον μελλοντικό τους προορισμό, σαν να μην έχουν καμία ελπίδα να κερδίσουν ευλογίες και ανταμοιβές μόλις χάσουν τη φήμη και τη θέση τους, και αυτό τούς φαντάζει σαν να χάνουν τη ζωή τους. Σκέφτονται: “Πρέπει να είμαι προσεκτικός, δεν πρέπει να είμαι απρόσεκτος! Ο οίκος του θεού, οι αδελφοί και οι αδελφές, οι επικεφαλής και οι εργάτες, ακόμα και ο θεός —κανείς τους δεν είναι αξιόπιστος, δεν μπορώ να εμπιστευθώ κανέναν τους. Δεν μπορείς να εμπιστεύεσαι κανέναν περισσότερο από τον εαυτό σου, αυτός είναι ο πιο αξιόπιστος. Αν δεν κάνεις εσύ τα σχέδιά σου, ποιος θα σε νοιαστεί; Ποιος θα σκεφτεί το μέλλον σου; Ποιος θα σκεφτεί αν λάβεις ευλογίες ή όχι; Επομένως, πρέπει να κάνω προσεκτικά τα σχέδιά μου και τους υπολογισμούς μου για την πάρτη μου. Δεν γίνεται να κάνω λάθη ούτε να δείξω την παραμικρή απροσεξία, γιατί τι θα κάνω αν προσπαθήσει κάποιος να με εκμεταλλευτεί;” Φυλάγονται, λοιπόν, από τους επικεφαλής και τους εργάτες του οίκου του Θεού, καθώς φοβούνται ότι κάποιος θα τους διακρίνει και θα τους καταλάβει, και τότε θα τους απαλλάξουν από τα καθήκοντά τους και θα πάει χαμένο το όνειρό τους για ευλογίες. Θεωρούν ότι πρέπει να διατηρήσουν τη φήμη και τη θέση τους ώστε να έχουν ελπίδες να κερδίσουν ευλογίες. Ένας αντίχριστος θεωρεί ότι το να ευλογηθεί είναι σπουδαιότερο κι από τους ουρανούς, σπουδαιότερο από τη ζωή, πιο σημαντικό από την επιδίωξη της αλήθειας, την αλλαγή διάθεσης ή την προσωπική σωτηρία και πιο σημαντικό από το να κάνει καλά το καθήκον του και να είναι ένα δημιουργημένο ον που ανταποκρίνεται στα πρότυπα. Νομίζει ότι το να είναι κανείς ένα δημιουργημένο ον που ανταποκρίνεται στα πρότυπα, να κάνει καλά το καθήκον του και να σωθεί είναι όλα ασήμαντα πράγματα που δεν χρήζουν ιδιαίτερης αναφοράς ή σχολιασμού, ενώ η απόκτηση ευλογιών είναι το μόνο πράγμα σε ολόκληρη τη ζωή του που δεν μπορεί ποτέ να ξεχαστεί. Ό,τι κι αν συναντήσει, όσο μεγάλο ή μικρό κι αν είναι, το συσχετίζει με το να ευλογηθεί, είναι απίστευτα επιφυλακτικός και προσεκτικός και πάντα αφήνει μια διέξοδο για τον εαυτό του» («Ο Λόγος», τόμ. 4: «Εκθέτοντας τους αντίχριστους», Σημείο δωδέκατο: Θέλουν να οπισθοχωρήσουν όταν δεν υπάρχει καμία θέση και καμία ελπίδα να κερδίσουν ευλογίες). Λαμβάνοντας υπόψη τα λόγια του Θεού, είδα ότι η διάθεση που είχα αποκαλύψει ήταν η ίδια με τη διάθεση ενός αντίχριστου την οποία εξέθεσε ο Θεός. Όποιο καθήκον κι αν εκτελούσα, πάντα το συνέδεα με την απόκτηση ευλογιών και θεωρούσα την απόκτηση ευλογιών εξίσου σημαντική με την ίδια τη ζωή. Σε κάθε κατάσταση, σκεφτόμουν πρώτα το δικό μου αποτέλεσμα και τον δικό μου προορισμό. Όταν απαλλάχθηκα από τα καθήκοντά μου και αποκαλύφθηκα, δεν προσήλθα ενώπιον του Θεού για να αναλογιστώ και να κατανοήσω τον εαυτό μου· αντ’ αυτού έγινα επιφυλακτικός απέναντι στον Θεό και Τον παρεξήγησα, καθώς σκεφτόμουν μόνο το δικό μου μέλλον και τον δικό μου προορισμό. Όταν άρχισα ξανά να κάνω τα καθήκοντά μου, οι σκέψεις μου έγιναν ακόμα πιο περίπλοκες, και έκανα όλες τις καταστάσεις πολύπλοκες μέσα στο μυαλό μου, φοβούμενος ότι ένα παραστράτημα θα οδηγούσε στην αποκάλυψή μου και σε ένα κακό αποτέλεσμα και έναν κακό προορισμό για μένα. Όταν είδα ότι η αδελφή Λι Σιν είχε βυθιστεί στην αρνητικότητα εξαιτίας της κακής της κατάστασης και ότι καθυστερούσε στα καθήκοντά της, γνώριζα ότι έπρεπε να προστατεύσω το έργο της εκκλησίας, επισημαίνοντας τα προβλήματα στη Λι Σιν και βοηθώντας την να κάνει καλά τη δουλειά της, αλλά ανησυχούσα ότι εκείνη θα σκεφτόταν ότι είμαι αλαζόνας και αυτάρεσκος, και ότι δεν είχα αλλάξει, κι έτσι παραμέλησα το έργο της εκκλησίας. Ζούσα σύμφωνα με το σατανικό δηλητήριο «Ο σώζων εαυτόν σωθήτω», κάνοντας τα καθήκοντά μου μόνο για να αποκτήσω ευλογίες και οφέλη, και θεωρώντας το μέλλον και τον προορισμό μου ως σημαντικότερα από οτιδήποτε άλλο. Δεν λάμβανα καθόλου υπόψη τις προθέσεις του Θεού και το έργο της εκκλησίας. Ήμουν διατεθειμένος να κάνω ό,τι ήταν ωφέλιμο για μένα, αλλά αν κάτι δεν με ωφελούσε, το αγνοούσα, ακόμα κι αν έβλεπα ότι έβλαπτε το έργο της εκκλησίας. Ήμουν πραγματικά εγωιστής και ποταπός! Σκέφτηκα τον Παύλο στον δρόμο για τη Δαμασκό. Αφότου ο Κύριος Ιησούς τον χτύπησε με ένα εκτυφλωτικό φως, αν και παραδέχθηκε ότι ήταν ο κύριος διώκτης του Κυρίου Ιησού, δεν μετανόησε πραγματικά. Δεν συλλογιζόταν ούτε κατανοούσε στο ελάχιστο τη φύση-ουσία του καθώς αντιστεκόταν στον Θεό, και ενώ φαινομενικά είχε εργαστεί σκληρά και είχε ταξιδέψει παντού για να κηρύξει το ευαγγέλιο, η πρόθεσή του ήταν να κάνει παζάρια με τον Θεό για να κερδίσει έναν στέφανο και ανταμοιβές. Δεν ήταν ίδιες με του Παύλου οι απόψεις μου για την επιδίωξη, αλλά και το μονοπάτι που ακολουθούσα; Προσπαθούσα να χρησιμοποιήσω και να ξεγελάσω τον Θεό. Συνειδητοποίησα πραγματικά πόσο μου έλειπε η ανθρώπινη φύση. Ήμουν ένας καιροσκόπος, ένας δύσπιστος που προσπαθούσε να διεισδύσει στον οίκο του Θεού, και αν δεν άλλαζα τις απόψεις μου σχετικά με την επιδίωξη, όχι μόνο δεν θα με ενέκρινε ο Θεός, αλλά, εν τέλει, θα ερχόμουν αντιμέτωπος με την τιμωρία Του.

Αργότερα, έπεσα πάνω σε ένα χωρίο των λόγων του Θεού: «Μερικές φορές, ο Θεός χρησιμοποιεί ένα συγκεκριμένο θέμα για να σε αποκαλύψει ή να σε πειθαρχήσει. Αυτό σημαίνει τότε ότι έχεις αποκλειστεί; Σημαίνει ότι έφτασε το τέλος σου; Όχι. […] Στην πραγματικότητα, σε πολλές περιπτώσεις, η ανησυχία των ανθρώπων πηγάζει από τα ιδιοτελή τους συμφέροντα. Μιλώντας γενικά, φοβούνται ότι δεν θα έχουν καμία έκβαση. Σκέφτονται συνεχώς το εξής: “Κι αν ο Θεός με αποκαλύψει, με αποκλείσει και με απορρίψει;” Έτσι παρερμηνεύεις τον Θεό· αυτές είναι μόνο οι μονόπλευρες εικασίες σου. Πρέπει να καταλάβεις ποια είναι η πρόθεση του Θεού. Όταν αποκαλύπτει τους ανθρώπους, δεν το κάνει απλώς και μόνο για να τους αποκλείσει. Οι άνθρωποι αποκαλύπτονται για να εκτεθούν οι ελλείψεις τους, τα λάθη τους και η φύση-ουσία τους, για να γνωρίσουν τον εαυτό τους και να μπορέσουν να μετανοήσουν αληθινά· γι’ αυτόν τον λόγο, ο Θεός αποκαλύπτει τους ανθρώπους για να βοηθήσει τη ζωή τους να αναπτυχθεί. Χωρίς σαφή κατανόηση, οι άνθρωποι έχουν την τάση να παρερμηνεύουν τον Θεό και να γίνονται αρνητικοί και αδύναμοι. Μπορεί ακόμη και να υποκύψουν στην απελπισία. Στην πραγματικότητα, το να αποκαλυφθείς από τον Θεό δεν σημαίνει απαραίτητα ότι θα αποκλειστείς. Αποσκοπεί στο να σε κάνει να γνωρίσεις τη διαφθορά σου και να σε κάνει να μετανοήσεις. Συχνά, οι άνθρωποι είναι επαναστατικοί και δεν αναζητούν τη λύση στην αλήθεια όταν αποκαλύπτουν διαφθορά· γι’ αυτό ο Θεός πρέπει να τους πειθαρχήσει. Και έτσι, μερικές φορές, αποκαλύπτει τους ανθρώπους, εκθέτει την ασχήμια τους και το πόσο αξιοθρήνητοι είναι, τους κάνει να γνωρίσουν τον εαυτό τους, πράγμα που βοηθάει τη ζωή τους να αναπτυχθεί. Όταν οι άνθρωποι αποκαλύπτονται, υπάρχουν δύο διαφορετικές προεκτάσεις. Όταν αποκαλύπτονται οι κακοί άνθρωποι, σημαίνει ότι αποκλείονται. Για εκείνους που είναι σε θέση να δεχτούν την αλήθεια, είναι μια υπενθύμιση και μια προειδοποίηση· αναγκάζονται να κάνουν αυτοκριτική, να δουν την πραγματική τους κατάσταση και να σταματήσουν να είναι πλέον ισχυρογνώμονες και απερίσκεπτοι, γιατί αν συνέχιζαν έτσι, θα ήταν επικίνδυνο. Αποκαλύπτει τους ανθρώπους με αυτόν τον τρόπο για να τους υπενθυμίσει, ότι αν κατά την εκτέλεση του καθήκοντός τους γίνουν άμυαλοι και απρόσεκτοι, δεν παίρνουν τα πράγματα σοβαρά, αρκούνται σε λίγα αποτελέσματα, και νομίζουν ότι έχουν εκτελέσει το καθήκον τους σε αποδεκτό επίπεδο, στην πραγματικότητα, έχουν μείνει πολύ πίσω, αν μετρηθούν σύμφωνα με τις απαιτήσεις του Θεού. Παρ’ όλ’ αυτά, εξακολουθούν να είναι αυτάρεσκοι και να νομίζουν ότι τα πάνε μια χαρά. Σε τέτοιες περιστάσεις, ο Θεός θα πειθαρχήσει, θα προειδοποιήσει τους ανθρώπους και θα τους το υπενθυμίσει. Μερικές φορές, ο Θεός αποκαλύπτει την ασχήμια τους —πράγμα που είναι προφανές ότι χρησιμεύει ως υπενθύμιση. Σε τέτοιες στιγμές θα πρέπει να κάνεις αυτοκριτική: Το να εκτελείς έτσι το καθήκον σου είναι ανεπαρκές, έχεις μέσα σου παρακοή, υπάρχουν πάρα πολλά αρνητικά στοιχεία, ό,τι κάνεις είναι εντελώς επιπόλαιο, και αν δεν μετανοήσεις ούτε τώρα, σου αξίζει να τιμωρηθείς. Σε τέτοιες στιγμές, όταν ο Θεός σε πειθαρχεί ή σε αποκαλύπτει, αυτό δεν σημαίνει απαραίτητα ότι θα αποκλειστείς. Αυτό το θέμα θα πρέπει να προσεγγιστεί σωστά. Ακόμα και αν αποκλειστείς, θα πρέπει να το αποδεχτείς και να υποταχθείς σ’ αυτό, και να σπεύσεις να κάνεις αυτοκριτική και να μετανοήσεις» («Ο Λόγος», τόμ. 3: «Οι συνομιλίες του Χριστού των Εσχάτων Ημερών», Μόνο κάνοντας πράξη την αλήθεια και υπακούοντας τον Θεό μπορεί κανείς να επιτύχει αλλαγή στη διάθεση). Αφού διάβασα τα λόγια του Θεού, ένιωσα βαθιά ντροπή και ενοχές. Είχα ξαναδιαβάσει πολλές φορές αυτά τα λόγια του Θεού, μιλούσα συχνά για τη δίκαιη διάθεσή Του, λέγοντας ότι ο Θεός αποκαλύπτει τους ανθρώπους για να τους σώσει, επιτρέποντάς τους να κάνουν αυτοκριτική και να κατανοήσουν καλύτερα τον εαυτό τους, αλλά όταν αποκαλύφθηκα και απαλλάχθηκα εγώ από τα καθήκοντά μου, υποπτεύθηκα ότι ο Θεός ήθελε να με αποκλείσει, και δεν έβλεπα κανένα ίχνος της αγάπης ή της σωτηρίας του Θεού. Παρόλο που φαινομενικά έκανα τα καθήκοντά μου, η καρδιά μου παρέμενε κλειστή απέναντι στον Θεό. Αναλογίστηκα τα χρόνια της πίστης μου. Είχα αποκαλυφθεί και με είχαν απαλλάξει πολλές φορές από τα καθήκοντά μου εξαιτίας της αλαζονικής μου φύσης, αλλά ο Θεός δεν με είχε αποκλείσει εξαιτίας των παραβάσεών μου· αντ’ αυτού, είχε χρησιμοποιήσει την έκθεση και τη βοήθεια των αδελφών μου, μαζί με τη διαφώτιση και την καθοδήγηση των λόγων Του, για να με βοηθήσει να αναλογιστώ, να μετανοήσω και να αλλάξω. Όταν αποκόμισα λίγη κατανόηση και έκανα αλλαγές, ο Θεός μού έδωσε άλλη μία ευκαιρία να κάνω τα καθήκοντά μου. Αν ο Θεός πραγματικά καθορίζει τα αποτελέσματα των ανθρώπων με βάση τις διαφθορές που αποκαλύπτουν, θα έπρεπε να είχα τιμωρηθεί προ πολλού και δεν θα έπρεπε να έχω επιβιώσει μέχρι σήμερα. Όπως ακριβώς η τελευταία φορά που με απάλλαξαν απ’ τα καθήκοντά μου, πράγμα που συνέβη αποκλειστικά και μόνο επειδή δεν μπορούσα να επιδιώξω την αλήθεια και ακολουθούσα το μονοπάτι ενός αντίχριστου, διαταράσσοντας και παρεμποδίζοντας σοβαρά το έργο. Όλο αυτό είχε αντιμετωπιστεί σύμφωνα με αρχές και είχε αποκαλύψει πλήρως τη δικαιοσύνη του Θεού. Αν δεν με είχαν απαλλάξει εγκαίρως απ’ τα καθήκοντά μου, δεδομένης της αλαζονικής μου διάθεσης, θα είχα καταλήξει να διαπράττω πολλές κακές πράξεις και θα είχα αντιμετωπίσει την τιμωρία του Θεού. Αυτού του είδους η απαλλαγή ήταν πράγματι η σωτηρία και η προστασία του Θεού, διότι χωρίς αυτήν, δεν θα είχα κάνει αυτοκριτική και δεν θα είχα κατανοήσει ποτέ τον εαυτό μου, ούτε θα είχα αναλογιστεί το λάθος μονοπάτι που ακολουθούσα. Έτσι, γονάτισα και προσευχήθηκα στον Θεό: «Θεέ μου, δεν θέλω πια να ζω σε μια κατάσταση επιφυλακτικότητας και παρανόησης, είμαι διατεθειμένος να μετανοήσω και να κάνω καλά τα καθήκοντά μου, και το μόνο που ζητάω είναι να με καθοδηγήσεις και να μου δείξεις τον δρόμο».

Μετά την προσευχή μου, διάβασα κάποια από τα λόγια του Θεού: «Όποιες κι αν είναι οι προσωπικές σου σκέψεις και απόψεις, εάν αποφασίζεις στα τυφλά ότι είναι ορθές και ότι έτσι θα πρέπει να γίνονται τα πράγματα, αυτό είναι αλαζονεία και αυταρέσκεια. Εάν έχεις κάποιες ιδέες ή απόψεις που αισθάνεσαι ότι είναι ορθές, δεν έχεις όμως απόλυτη πίστη στον εαυτό σου, και μπορείς να τις επιβεβαιώσεις μέσω αναζήτησης και συναναστροφής, αυτό σημαίνει ότι δεν είσαι αυτάρεσκος. Ο λογικός τρόπος δράσης είναι να περιμένεις να λάβεις την υποστήριξη και την έγκριση όλων προτού ενεργήσεις» («Ο Λόγος», τόμ. 3: «Οι συνομιλίες του Χριστού των Εσχάτων Ημερών», Μόνο αν ζει κανείς συχνά ενώπιον του Θεού μπορεί να έχει μια κανονική σχέση μαζί Του). «Αν είσαι σίγουρος ότι ανακάλυψες κάποιο πρόβλημα και καταλαβαίνεις μέσα σου ότι πρόβλημα πρέπει να λυθεί, αλλιώς θα καθυστερήσει το έργο, αλλά δεν τολμάς να τηρήσεις τις αρχές και φοβάσαι μην προσβάλεις τους άλλους, τότε ποιο είναι το πρόβλημα; Γιατί να φοβάσαι να τηρήσεις τις αρχές; Πρόκειται για ένα ζήτημα σοβαρής φύσης, και έχει σχέση το κατά πόσο αγαπάς την αλήθεια και κατά πόσο έχεις αίσθημα δικαιοσύνης. Θα πρέπει να εκφράζεις τη γνώμη σου, ακόμη κι αν δεν ξέρεις αν είναι σωστή. Αν έχεις μια γνώμη ή μια ιδέα, θα πρέπει να τη λες και να αφήνεις τους άλλους να την αξιολογήσουν. Με τον τρόπο αυτόν, θα υπάρξουν οφέλη για σένα και αυτό θα συμβάλει σε κάποιο βαθμό στην επίλυση του προβλήματος» («Ο Λόγος», τόμ. 3: «Οι συνομιλίες του Χριστού των Εσχάτων Ημερών», Τι ακριβώς είναι αυτό στο οποίο βασίζονται οι άνθρωποι για να ζήσουν;). Αφού αναλογίστηκα προσεκτικά τα λόγια του Θεού, κατάλαβα ότι το να περιορίζεις τους άλλους και το να κοιτάς τους άλλους αφ’ υψηλού με βάση την αλαζονική σου διάθεση είναι εντελώς διαφορετικό από το να κάνεις πράξη την αλήθεια για να προστατεύσεις τα συμφέροντα του οίκου του Θεού. Αλαζονεία και αυταρέσκεια σημαίνει να ενεργείς χωρίς να αναζητάς τις αλήθεια-αρχές και να παραμένεις μονίμως προσκολλημένος στη δική σου οπτική, χωρίς να αποδέχεσαι τις υποδείξεις των άλλων, γνωρίζοντας καλά ότι οι πράξεις σου δεν εναρμονίζονται με την αλήθεια, αλλά συνεχίζοντας να θέλεις σε ακούνε οι άλλοι, και κάνοντας τα πάντα σύμφωνα με τις δικές σου σκέψεις και απόψεις, χωρίς να λαμβάνεις καθόλου υπόψη τα συμφέροντα του οίκου του Θεού. Αυτό δείχνει αλαζονεία και αυταρέσκεια, καθώς και την πρόθεσή σου να το παίζεις αφεντικό. Για παράδειγμα, όταν ήμουν επικεφαλής, έπαιρνα τα ηνία στα πάντα. Δεν συνεργαζόμουν ποτέ και δεν συζητούσα τα θέματα με άλλους, ενώ δεν τους επέτρεπα και να παρέμβουν· ήθελα οι άλλοι πάντα να συμμορφώνονται με τις δικές μου ιδέες και προθέσεις, και δεν αποδεχόμουν ποτέ τις λογικές υποδείξεις των αδελφών μου. Αυτό ήταν αλαζονεία και αυταρέσκεια. Όταν βλέπω κάποιον να κάνει πράγματα που παραβιάζουν τις αρχές και παρεμποδίζουν το έργο της εκκλησίας, άσχετα με το αν είναι ευθύνη μου ή αν ο άνθρωπος αυτός είναι κάποιος που επιβλέπω, οφείλω να τον εκθέσω και να τον βοηθήσω. Αυτό σημαίνει να προστατεύει κανείς τα συμφέροντα του οίκου του Θεού και να επιδεικνύει αίσθημα δικαιοσύνης. Αυτό δεν είναι ούτε αλαζονεία ούτε αυταρέσκεια. Ο Θεός βλέπει τις προθέσεις πίσω από τις πράξεις του ανθρώπου, και άσχετα με το αν οι επικεφαλής έχουν κάνει διευθετήσεις, εφόσον κάτι αφορά το έργο της εκκλησίας και τα συμφέροντα του οίκου του Θεού, τότε όλοι έχουν την ευθύνη να τα προστατεύσουν αυτά τα πράγματα. Ένας άνθρωπος που το κάνει αυτό ανήκει πραγματικά στον οίκο του Θεού. Όταν τα συνειδητοποίησα όλα αυτά, προσέγγισα τη Λι Σιν για να συναναστραφώ μαζί της και να της επισημάνω τα προβλήματά της, και για να κατανοήσω τις δυσκολίες που αντιμετώπιζε στα καθήκοντά της. Μέσα από τη συναναστροφή μας, η κατάστασή της καλυτέρευσε κάπως. Κάποια στιγμή, παρατήρησα ότι η Λι Σιν είχε κατηγοριοποιήσει λανθασμένα ένα μέρος του υλικού ενός δύσπιστου που έπρεπε να αποπεμφθεί, κι έτσι της ανέφερα κάποια σχετικά λόγια του Θεού και κάποιες αρχές, προκειμένου να συναναστραφώ μαζί της. Μετά τη συναναστροφή μας, μπόρεσε να κατανοήσει κάποιες αρχές. Η κατανόησή μου και οι αλλαγές που έχω πετύχει έγιναν όλα χάρη στην ηγεσία και στην καθοδήγηση των λόγων του Θεού. Δόξα τω Θεώ!