Η Λι Σιν ήταν η συνεργάτιδά μου στην επίβλεψη του κειμενικού έργου, αλλά αργότερα, απαλλάχθηκε από το καθήκον της, επειδή δεν ήταν σε θέση να κάνει πραγματικό έργο. Εκείνη δεν μπορούσε να αποδεχτεί το γεγονός ότι είχε απαλλαχθεί και συνέχιζε να αγωνίζεται για θέση και να με ανταγωνίζεται. Θα μπορούσα να πω ότι η Λι Σιν είχε κακή στάση απέναντί μου. Με αγνοούσε όταν της μιλούσα και δεν συμμετείχε όταν συζητούσαμε το έργο, πράγμα που καθυστερούσε την πρόοδο κάποιων εγχειρημάτων. Με περιφρονούσε για τις ελλείψεις στο έργο μου, μου καυχιόταν για το πώς εργαζόταν και επισήμαινε τη διαφθορά μου με υποτιμητικά σχόλια. Ένιωθα λίγο περιορισμένη κι αναγνώριζα τυφλά ότι νοιαζόμουν υπερβολικά για την υπόληψή μου. Νόμιζα ότι εγώ ήμουν λιγότερο ικανή εργάτρια από εκείνη κι ότι δεν ήμουν κατάλληλη να υπηρετήσω ως επικεφαλής ομάδας. Έγινα λίγο αρνητική και σκέφτηκα να παραιτηθώ και να αφήσω τη Λι Σιν να αναλάβει. Αργότερα, με τη συναναστροφή και τη βοήθεια της επικεφαλής μου βελτιώθηκε λίγο η κατάστασή μου, μα ένιωθα ακόμα περιορισμένη όταν εργαζόμουν με τη Λι Σιν. Αργότερα, όταν η επικεφαλής μου έμαθε ότι η Λι Σιν ήταν ισχυρογνώμων στο καθήκον της, συχνά ανταγωνιζόταν για θέση κι επιτιθόταν σε άλλους και τους απέκλειε, η επικεφαλής ανέλυσε και εξέθεσε τα ζητήματά της. Στην αρχή, μπόρεσα να φερθώ στη Λι Σιν με τον σωστό τρόπο, και με αγάπη τη βοήθησα και την καθοδήγησα ώστε να κάνει αυτοκριτική πάνω στα ζητήματά της, αλλά αργότερα, όταν είδα τι έγραψε στην αυτοκριτική της και τι κατανοούσε, έχασα εντελώς την ψυχραιμία μου. Έγραψε ότι όχι μόνο μου έκανε επιθέσεις και με απέκλειε κατάμουτρα, αλλά μιλούσε και επικριτικά για μένα με άλλα μέλη και την επικεφαλής πίσω από την πλάτη μου. Θύμωσα πολύ και στενοχωρήθηκα. Αναρωτήθηκα πώς μπορούσε να μου φέρεται έτσι. Δεν κατέστρεφε τη φήμη μου πίσω από την πλάτη μου; Θεώρησα απαράδεκτο τον τρόπο που μου φέρθηκε, ενώ εγώ την είχα συναναστραφεί και την είχα βοηθήσει με αγάπη όταν ήταν αρνητική και αδύναμη. Σκέφτηκα ότι ήμουν δειλή που ήμουν ανεκτική και υπομονετική μαζί της και έκανα μόνο τη δική μου αυτοκριτική κι άρχισα να μισώ λίγο τη Λι Σιν. Γιατί να συγχωρώ εγώ συνέχεια τους άλλους; Δεν φαινόμουν, άραγε, δειλή και υπερβολικά συγκαταβατική; Αυτήν τη φορά, δεν μπορούσα να τη συγχωρήσω έτσι εύκολα. Έπρεπε να της δείξω ότι μπορούσα να είμαι σκληρή κι ότι δεν έπρεπε να παίζει μαζί μου. Ένιωθα ιδιαίτερα καταπιεσμένη και πονούσα εκείνες τις μέρες και βυθίστηκα σε συναισθήματα οργής και μίσους. Μερικές φορές, όταν η Λι Σιν έπαιρνε την πρωτοβουλία να μου μιλήσει για το έργο, ήθελα να της μιλήσω κανονικά όπως πριν, αλλά πλημμύριζαν τον νου μου όλα όσα είχαν συμβεί και με συνέπαιρνε η εξής έντονη πεποίθηση: «Δεν πρέπει να συμβιβαστώ μαζί της τόσο εύκολα, πρέπει να είμαι σκληρή. Τους καλούς τους εκφοβίζουν, ακριβώς όπως τα ήρεμα άλογα τα καβαλούν’. Δεν πρέπει να είμαι πολύ θερμή και καλή μαζί της. Μου φέρθηκε πολύ άσχημα. Γιατί να μην την πονέσω κι εγώ λίγο;» Μετά από αυτό, όταν μου μιλούσε η Λι Σιν, απαντούσα κανονικά, αλλά είχα μια ψυχρή έκφραση, ήμουν λίγο απότομη και απέφευγα σκόπιμα να την κοιτάξω στα μάτια. Εκείνη την περίοδο, ένιωθα τρομερά ανήσυχη, κι ήθελα να με αφήνουν στην ηρεμία και στην ησυχία μου. Προσπαθούσα να μη σκέφτομαι τέτοια ενοχλητικά πράγματα, αλλά δεν μπορούσα να διώξω αυτές τις σκέψεις από το μυαλό μου. Αργότερα, μπόρεσα να καταπιέσω αυτά τα αρνητικά συναισθήματα και μιλούσα με τη Λι Σιν κανονικά για το έργο, μα ήθελα διαρκώς να εξωτερικεύσω τη δυσαρέσκειά μου, την οργή και το μίσος μου γι’ αυτήν. Πονούσα και βασανιζόμουν και δεν ήξερα πώς να διορθώσω την κατάστασή μου. Το μόνο που μπορούσα να κάνω ήταν να πω τις ενδόμυχες σκέψεις μου στον Θεό και να προσευχηθώ σ’ Αυτόν ξανά και ξανά: «Θεέ μου, νιώθω οργισμένη από όσα μου έκανε η Λι Σιν. Αισθάνομαι ότι τη μισώ κι επιθυμώ μάλιστα να πάρω εκδίκηση. Θεέ μου, δεν θέλω να ζω σύμφωνα με τη διεφθαρμένη μου διάθεση, και θέλω να αλληλεπιδρώ κανονικά μαζί της, αλλά δεν μπορώ, το ανάστημά μου είναι πολύ μικρό. Σε παρακαλώ, βοήθησέ με και καθοδήγησέ με».

Αργότερα, διάβασα ένα χωρίο από τα λόγια του Θεού: «Αν κάποιος παλιότερα σε είχε βλάψει κι εσύ του φερθείς με τον ίδιο τρόπο, αυτό συμφωνεί με τις αλήθεια-αρχές; Αν, επειδή σε έβλαψε —και μάλιστα πολύ άσχημα— προσπαθείς να τον εκδικηθείς και να τον τιμωρήσεις με θεμιτά ή αθέμιτα μέσα, οι άπιστοι αυτό το θεωρούν δίκαιο και λογικό, δεν θεωρούν ότι είναι κάτι κατακριτέο. Τι πρακτική είναι, όμως, αυτή; Είναι θερμοαιμία. Πράγματι σε έβλαψε, και αυτή η ενέργεια είναι αποκάλυψη μιας διεφθαρμένης σατανικής φύσης, αλλά αν εσύ τον εκδικηθείς, τότε δεν κάνεις το ίδιο μ’ εκείνον; Η νοοτροπία, το σημείο εκκίνησης και η πηγή της εκδίκησής σου είναι η ίδια με τη δική του· δεν υπάρχει διαφορά. Άρα, οι πράξεις σου χαρακτηρίζονται σίγουρα από θερμοαιμία, είναι φυσικές και σατανικές. Αφού βλέπεις ότι αυτή η ενέργειά σου είναι σατανική και θερμόαιμη, δεν θα έπρεπε να την αλλάξεις; Θα πρέπει να αλλάξει η πηγή, οι προθέσεις και τα κίνητρα των ενεργειών σου; (Ναι.) Και πώς μπορείς να τα αλλάξεις; Εάν σου συμβαίνει κάτι μικρό, κάτι που ναι μεν σε κάνει να νιώθεις άβολα, αλλά δεν θίγει τα συμφέροντά σου και δεν σε πληγώνει άσχημα, δεν σε κάνει να το μισείς ούτε σε κάνει να ρισκάρεις τη ζωή σου για να εκδικηθείς, τότε μπορείς να εγκαταλείψεις το μίσος σου χωρίς να βασιστείς στην θερμοαιμία· αντίθετα, μπορείς με βάση τον ορθολογισμό και την ανθρώπινη φύση σου να χειριστείς το ζήτημα σωστά και ψύχραιμα. Μπορείς να το εξηγήσεις ευθέως και ειλικρινά στον συνομιλητή σου και να απαλλαγείς απ’ το μίσος σου. Αν, όμως, αυτό το μίσος είναι πολύ βαθύ και σε φτάνει μέχρι το σημείο να ζητάς εκδίκηση και να νιώθεις μεγάλη πίκρα, τότε μπορείς να κάνεις υπομονή; Δεν είναι μια διαφορετική κατάσταση το να μπορείς να μη βασίζεσαι στην θερμοαιμία, αλλά να μπορείς να πεις ήρεμα: “Πρέπει να είμαι λογικός. Πρέπει να ζω με βάση τη συνείδηση και τη λογική μου και να ζω με βάση τις αλήθεια-αρχές. Δεν μπορώ να απαντήσω στο κακό με κακό, πρέπει να παραμείνω σταθερός στη μαρτυρία μου και να ντροπιάσω τον Σατανά”; (Είναι.) Τι καταστάσεις είχατε στο παρελθόν; Αν κάποιος κλέψει ή φάει κάτι δικό σου, αυτό δεν προκαλεί μεγάλο, βαθύ μίσος, άρα δεν πρόκειται να θεωρήσεις απαραίτητο να πας και να τσακωθείς μαζί του μέχρι να κοκκινίσεις απ’ τον θυμό σου λόγω όλου αυτού —είσαι ανώτερος απ’ αυτό και δεν αξίζει τον κόπο. Σε καταστάσεις σαν κι αυτές, μπορείς να χειριστείς το ζήτημα λογικά. Αλλά το ότι μπορείς να χειριστείς το ζήτημα λογικά σημαίνει ότι κάνεις πράξη την αλήθεια; Σημαίνει ότι κατέχεις την αλήθεια-πραγματικότητα ως προς αυτό το ζήτημα; Σε καμία περίπτωση. Ο ορθολογισμός και η άσκηση της αλήθειας είναι δύο διαφορετικά πράγματα. Αν σου συμβεί κάτι που σε κάνει έξαλλο, αλλά μπορείς να το αντιμετωπίσεις λογικά και ήρεμα, χωρίς να αποκαλύψεις θερμοαιμία ή διαφθορά —για να το αντιμετωπίσεις αυτό χρειάζεται να καταλάβεις τις αλήθεια-αρχές και να βασιστείς στη σοφία. Αν βρεθείς σε μια τέτοια κατάσταση και δεν προσευχηθείς στον Θεό ούτε αναζητήσεις την αλήθεια, εύκολα θα γεννηθεί μέσα σου η θερμοαιμία, ακόμη και η βία. Αν δεν αναζητήσεις την αλήθεια, αν μόνο υιοθετείς ανθρώπινες μεθόδους και αντιμετωπίζεις το ζήτημα σύμφωνα με τις δικές σου προτιμήσεις, τότε δεν λύνεται με το κήρυγμα κάποιου δόγματος ή με το να καθίσεις και να ξεγυμνώσεις την καρδιά σου. Δεν είναι τόσο απλό» («Ο Λόγος», τόμ. 3: «Οι συνομιλίες του Χριστού των Εσχάτων Ημερών», Μόνο η διάλυση της διεφθαρμένης διάθεσης μπορεί να επιφέρει αληθινή μεταμόρφωση). Αναλογίστηκα τα λόγια του Θεού κι άρχισα να αισθάνομαι πολύ ένοχη. Νόμιζα ότι η Λι Σιν έβλαψε τη φήμη μου όταν με έκρινε μπροστά σε άλλους κι ήθελα να την εκδικηθώ και να της κάνω τη ζωή δύσκολη. Σε τι διέφεραν οι δικές μου πράξεις από τις δικές της; Δεν άφηνα κι εγώ να υπαγορεύσουν τις πράξεις μου η θερμοαιμία και η διεφθαρμένη μου διάθεση; Ο Σατανάς δεν ήταν η αιτία όλων αυτών; Δεν έκανα πράξη την αλήθεια! Ανέκαθεν θεωρούσα ότι ήμουν πολύ καλή και ανεκτική κι ότι δεν ήμουν μικροπρεπής και υπολογίστρια. Μόνο αφού διάβασα τα λόγια του Θεού συνειδητοποίησα ότι δεν ήμουν μικροπρεπής παρά μόνο όταν δεν θίγονταν τα συμφέροντά μου. Δεν θεωρούσα απαραίτητο να εμπλακώ σε επουσιώδη και ασήμαντα θέματα. Αν ήμουν μικροπρεπής, θα φαινόμουν αναξιοπρεπής και στενόμυαλη. Μπορούσα να αντιμετωπίσω αυτά τα ζητήματα λογικά και εμφανιζόμουν μεγαλόψυχη και επιεικής. Όταν στην αρχή η Λι Σιν είχε άσχημη στάση απέναντί μου, εγώ κατάφερα να της φέρομαι σωστά και να δείχνω κατανόηση. Θεωρούσα ότι ήταν κανονικό που αποκάλυπτε διαφθορά κι έτσι ήμουν κι εγώ πολύ επιεικής. Αλλά όταν έμαθα ότι η Λι Σιν μου ασκούσε κριτική μπροστά σε άλλα μέλη της ομάδας και στην επικεφαλής, θεώρησα ότι είχε προσβάλει την ακεραιότητα και την αξιοπρέπειά μου· δεν μπόρεσα να το ανεχτώ άλλο και βυθίστηκα σε συναισθήματα οργής και μίσους. Είδα ότι δεν ήμουν πραγματικά υπομονετική και ανεκτική. Τα λόγια του Θεού λένε: «Αν σου συμβεί κάτι που σε κάνει έξαλλο, αλλά μπορείς να το αντιμετωπίσεις λογικά και ήρεμα, χωρίς να αποκαλύψεις θερμοαιμία ή διαφθορά —για να το αντιμετωπίσεις αυτό χρειάζεται να καταλάβεις τις αλήθεια-αρχές και να βασιστείς στη σοφία». Σκέφτηκα: «Ποιες αλήθειες πρέπει να κατανοήσω για να απαλλαγώ από αυτά τα συναισθήματα μίσους;»

Στην αναζήτησή μου, διάβασα αυτό το χωρίο από τα λόγια του Θεού: «Η επίθεση και η εκδίκηση είναι μια ενέργεια και μια αποκάλυψη που προέρχεται από μια κακόβουλη σατανική φύση. Είναι, επίσης, ένα είδος διεφθαρμένης διάθεσης. Οι άνθρωποι σκέφτονται ως εξής: “Αν δεν είσαι ευγενικός απέναντί μου, τότε σου κάνω κακό! Αν δεν μου φέρεσαι με αξιοπρέπεια, γιατί να σου φερθώ εγώ με αξιοπρέπεια;” Τι τρόπος σκέψης είναι αυτός; Δεν είναι τρόπος σκέψης που βασίζεται στα αντίποινα; Κατά την άποψη ενός συνηθισμένου ανθρώπου, δεν είναι αυτή μια βάσιμη οπτική; Δεν στέκει λογικά; “Δεν θα επιτεθώ εκτός κι αν μου επιτεθούν· αν μου επιτεθούν, σίγουρα θα αντεπιτεθώ” και “Πληρώνω με το ίδιο νόμισμα” —οι άπιστοι λένε συχνά τέτοια πράγματα· μεταξύ τους, όλα αυτά τα σκεπτικά ευσταθούν και συμφωνούν απόλυτα με τις ανθρώπινες αντιλήψεις. Ωστόσο, πώς θα πρέπει να βλέπουν αυτά τα λόγια όσοι πιστεύουν στον Θεό και επιδιώκουν την αλήθεια; Είναι σωστές αυτές οι ιδέες; (Όχι.) Γιατί δεν είναι σωστές; Πώς θα πρέπει να διακρίνονται; Από πού προέρχονται αυτά τα πράγματα; (Από τον Σατανά.) Προέρχονται από τον Σατανά, γι’ αυτό δεν υπάρχει καμία αμφιβολία. Από ποια διάθεση του Σατανά προέρχονται; Προέρχονται από τη μοχθηρή φύση του Σατανά· εμπεριέχουν δηλητήριο και το πραγματικό πρόσωπο του Σατανά με όλη τη μοχθηρία και την ασχήμια του. Εμπεριέχουν μια τέτοια φύση-ουσία. Ποιος είναι ο χαρακτήρας αυτών των οπτικών, των σκέψεων, των αποκαλύψεων, των λόγων και ακόμη και των ενεργειών που εμπεριέχουν μια τέτοια φύση-ουσία; Αναμφίβολα, είναι η διεφθαρμένη διάθεση του ανθρώπου —είναι η διάθεση του Σατανά. Συνάδουν αυτά τα σατανικά πράγματα με τα λόγια του Θεού; Συνάδουν με την αλήθεια; Βασίζονται καθόλου στα λόγια του Θεού; (Όχι) Είναι αυτές οι ενέργειες που θα πρέπει να κάνουν οι οπαδοί του Θεού και οι σκέψεις και οι απόψεις που θα πρέπει να έχουν; Συμφωνούν με την αλήθεια αυτές οι σκέψεις και οι ενέργειες; (Όχι.) Εφόσον αυτά τα πράγματα δεν συμφωνούν με την αλήθεια, συμφωνούν μήπως με τη συνείδηση και τη λογική της κανονικής ανθρώπινης φύσης; (Όχι.) Τώρα καταλαβαίνετε ξεκάθαρα ότι αυτά τα πράγματα δεν συμφωνούν με την αλήθεια ούτε με την κανονική ανθρώπινη φύση. Παλιότερα θεωρούσατε κατάλληλες και σωστές αυτές τις ενέργειες και τις σκέψεις; Λέγατε πως είχαν βάση; (Ναι.) Αυτές οι σατανικές σκέψεις και θεωρίες κυριαρχούν στην καρδιά των ανθρώπων, καθοδηγώντας τις σκέψεις, τις απόψεις, τη συμπεριφορά και τις ενέργειές τους, καθώς και τις διάφορες καταστάσεις τους· μπορούν, λοιπόν, οι άνθρωποι να καταλάβουν την αλήθεια; Σε καμία περίπτωση. Το αντίθετο: Μήπως δεν κάνουν πράξη αυτά που θεωρούν σωστά και δεν επιμένουν σ’ αυτά λες και είναι η αλήθεια; Αν αυτά τα πράγματα είναι η αλήθεια, τότε γιατί όταν εμμένεις σ’ αυτά δεν λύνονται τα πρακτικά σου προβλήματα; Γιατί όταν εμμένεις σ’ αυτά δεν αλλάζεις πραγματικά, παρ’ όλο που πιστεύεις τόσα χρόνια στον Θεό; Γιατί δεν μπορείς να χρησιμοποιήσεις τα λόγια του Θεού για να διακρίνεις αυτές τις φιλοσοφίες που προέρχονται από τον Σατανά; Συνεχίζεις να εμμένεις σ’ αυτές τις σατανικές φιλοσοφίες λες και είναι η αλήθεια; Αν έχεις όντως ικανότητα διάκρισης, τότε δεν έχεις ανακαλύψει την αιτία των προβλημάτων; Το πρόβλημα είναι ότι αυτά που υποστήριζες δεν ήταν ποτέ η αλήθεια, αλλά σατανικές πλάνες και φιλοσοφίες. Πρέπει όλοι σας να ακολουθήσετε αυτό το μονοπάτι για να εξετάσετε και να ελέγξετε εξονυχιστικά τον εαυτό σας· να δείτε ποια απ’ όσα έχετε μέσα σας είναι εκείνα που νομίζετε ότι έχουν βάση, που είναι σύμφωνα με την κοινή λογική και τη σοφία του κόσμου, εκείνα που νομίζετε ότι μπορείτε να βάλετε στο τραπέζι· δηλαδή οι λανθασμένες σκέψεις, απόψεις, ενέργειες και θεμέλια που ήδη μέσα σας τα θεωρούσατε ως αλήθεια, που δεν τα θεωρείτε διεφθαρμένες διαθέσεις» («Ο Λόγος», τόμ. 3: «Οι συνομιλίες του Χριστού των Εσχάτων Ημερών», Μόνο η διάλυση της διεφθαρμένης διάθεσης μπορεί να επιφέρει αληθινή μεταμόρφωση). Μέσα από τα λόγια του Θεού, συνειδητοποίησα ότι αποκάλυπτα μια φαύλη και κακόβουλη διάθεση. Νόμιζα ότι ήταν υπερβολικός ο τρόπος με τον οποίο η Λι Σιν μου είχε ασκήσει κριτική μπροστά σε άλλους κι ότι είχε βλάψει τη φήμη και τη θέση μου. Όπως λέει και το ρητό «Αν δεν γονάτιζε η καμήλα, δεν θα τη φορτώνανε». Αν δεν κάνω κάτι, οι άλλοι θα πουν σίγουρα ότι είμαι ανάξια και δειλή. Θα σκεφτούν ότι μπορούν να μου φέρονται όπως θέλουν. Δεν μπορούσα να το αφήσω αυτό έτσι. Θέλησα να πάρω εκδίκηση και αγνοούσα τη Λι Σιν. Σκεφτόμουν κιόλας: Η Λι Σιν μού φέρθηκε πρώτη άσχημα. Ό,τι και να της κάνω δεν θα είναι ανάρμοστο. Πρέπει έστω να νιώσει πώς είναι να σε πληγώνουν, για να εξωτερικεύσω λίγη από τη δυσαρέσκεια και την καταπίεση που νιώθω. Όπως λένε και τα ρητά «Οφθαλμὸν αντὶ οφθαλμού και οδόντα αντὶ οδόντος» και «Αν είσαι σκληρόκαρδος, δεν θα είμαι δίκαιος». Μέσα από την έκθεση των λόγων του Θεού, είδα ότι όλες οι σκέψεις και οι απόψεις μου προέρχονταν από τη θερμοαιμία μου, από σατανικές φιλοσοφίες και τη διεφθαρμένη μου διάθεση. Ήθελα να επιτεθώ και να εκδικηθώ όποιον με έβλαπτε ή με προσέβαλε. Αν ένιωθα άβολα, ήθελα κι αυτός που μου επιτέθηκε να νιώσει το ίδιο. Συνειδητοποίησα ότι ήμουν πολύ φαύλη και κακόβουλη. Όταν άφηνα τη διεφθαρμένη μου διάθεση να υπαγορεύει τη ζωή μου, σκεφτόμουν μόνο πώς θα χαρώ εγώ και θα ικανοποιηθώ και πώς θα προστατεύσω τα συμφέροντά μου. Δεν καθόμουν να δω αν οι πράξεις μου ήταν σύμφωνες με την αλήθεια ή αν έβλαπτα τη Λι Σιν. Είχα γίνει εγωίστρια και στενόμυαλη. Η Λι Σιν μπόρεσε να κάνει αυτοκριτική και να αποκτήσει αυτογνωσία. Είχε βρει το θάρρος να εκθέσει τη διαφθορά της. Έδειχνε ότι επιθυμούσε να κάνει πράξη την αλήθεια και να μετανοήσει. Έπρεπε να της φερθώ σωστά και να βάλω στην άκρη τις προκαταλήψεις μου. Εγώ, όμως, όχι μόνο δεν την ενθάρρυνα, αλλά είχα εμμονή με τις αποκαλύψεις της διαφθοράς της και γύρευα να την εκδικηθώ γι’ αυτό. Μπορεί να είχα δίκιο, αλλά δεν ήταν εκδικητική η συμπεριφορά μου; Όταν το συνειδητοποίησα αυτό, ένιωσα ότι είχα πολύ κακή ανθρώπινη φύση. Όταν βυθιζόμουν σε συναισθήματα μίσους, όσο κι αν ικανοποιούνταν η επιθυμία μου για εκδίκηση, δεν ένιωθα πιο χαρούμενη ή πιο ήρεμη. Αντίθετα, ένιωθα χειρότερα, είχα ενοχές και αισθανόμουν ότι έφταιγα. Βίωνα από πρώτο χέρι πως το να ζεις σύμφωνα με μια διεφθαρμένη διάθεση σε κάνει να υποφέρεις και να βλάπτεις τους γύρω σου. Δεν έπρεπε να φερθώ έτσι. Συνειδητοποίησα, επίσης, ότι οι απόψεις μου ήταν ακριβώς ίδιες με εκείνες των άπιστων. Νόμιζα ότι μπορούσα να προστατεύσω τον εαυτό μου μόνο αν απαντούσα στο κακό με κακό. Στα εγκόσμια, οι αγαθοί άνθρωποι πέφτουν συχνά θύματα εκφοβισμού και δεν μπορούν παρά να υποτάσσονται στον εξευτελισμό και να συμβιβάζονται. Ωστόσο, στον οίκο του Θεού, βασιλεύει η αλήθεια και η δικαιοσύνη. Ό,τι κι αν συμβεί ή όπως κι αν μας φέρονται οι άλλοι, όλα γίνονται με την άδεια του Θεού, και μπορούμε να πάρουμε διδάγματα μέσα από όλα αυτά τα πράγματα και αλήθειες για να τις κάνουμε πράξη. Πρέπει να το αποδεχτώ αυτό από τον Θεό και να αντιμετωπίσω τη Λι Σιν σύμφωνα με τα λόγια του Θεού.

Την επόμενη μέρα, σκέφτηκα αυτό το ζήτημα, μα ένιωθα ακόμα άσχημα και δεν ήμουν σίγουρη πώς να αντικρύσω τη Λι Σιν, οπότε προσευχήθηκα στον Θεό: «Θεέ μου, ξέρω ότι δεν πρέπει να φέρομαι στη Λι Σιν με βάση σατανικές φιλοσοφίες, αλλά οι γνώσεις μου πάνω σ’ αυτό το θέμα είναι πολύ επιφανειακές και δεν νιώθω ανακούφιση. Δεν ξέρω πώς να την αντικρύσω. Θεέ μου, Σε παρακαλώ, καθοδήγησέ με». Μετά από αυτό, βρήκα ένα ακόμη χωρίο από τα λόγια του Θεού: «Ο Θεός είναι οργή και δεν ανέχεται να προσβάλλεται —τούτο δεν σημαίνει ότι ο θυμός του Θεού δεν κάνει διακρίσεις μεταξύ των αιτιών ή ότι είναι ανήθικος· η διεφθαρμένη ανθρωπότητα είναι εκείνη που έχει την αποκλειστική αξίωση στα ανήθικα, τυχαία ξεσπάσματα οργής, μιας οργής που δεν κάνει διακρίσεις μεταξύ των αιτιών. Μόλις κάποιος άνθρωπος αποκτήσει θέση, το βρίσκει συχνά δύσκολο να ελέγχει τη διάθεσή του, και έτσι απολαμβάνει να αρπάζει τις ευκαιρίες για να εκφράσει τη δυσαρέσκειά του και να δώσει διέξοδο στα συναισθήματά του· συχνά εξοργίζεται χωρίς προφανή λόγο, έτσι ώστε να αποκαλύψει την ικανότητά του και να αφήσει τους άλλους να μάθουν ότι η θέση και η ταυτότητά του είναι διαφορετικές από εκείνες των απλών ανθρώπων. Φυσικά, και οι διεφθαρμένοι, χωρίς θέση, άνθρωποι χάνουν κι αυτοί συχνά τον έλεγχο. Ο θυμός τους συχνά προκαλείται από ζημία στα προσωπικά τους συμφέροντα. Προκειμένου να προστατεύσουν την προσωπική θέση και αξιοπρέπειά τους, συχνά δίνουν διέξοδο στα συναισθήματά τους και αποκαλύπτουν την αλαζονική φύση τους. Ο άνθρωπος θα εξοργιστεί και θα δώσει διέξοδο στα συναισθήματά του, προκειμένου να υπερασπιστεί και να στηρίξει την ύπαρξη της αμαρτίας, και οι ενέργειες αυτές αποτελούν τους τρόπους με τους οποίους ο άνθρωπος εκφράζει τη δυσαρέσκειά του· ξεχειλίζουν από ανηθικότητα, από σκευωρίες και μηχανορραφίες, από τη διαφθορά και τη μοχθηρία του ανθρώπου και, πάνω απ’ όλα, βρίθουν από τις παράλογες φιλοδοξίες και επιθυμίες του ανθρώπου» («Ο Λόγος», τόμ. 2: «Σχετικά με το να γνωρίζει κανείς τον Θεό», Ο ίδιος ο Θεός, ο μοναδικός Β΄). Αναλογίστηκα τα λόγια του Θεού και ένιωσα μεγάλη ντροπή. Είδα ότι η ουσία του Θεού είναι δίκαιη και άγια και ότι ο Θεός επιτελεί το έργο Του απολύτως σύμφωνα με τις αρχές. Η οργή και το έλεος του Θεού είναι ιδιαίτερα αγνά και αψεγάδιαστα. Πάρτε, για παράδειγμα, τον τρόπο με τον οποίο ο Θεός μεταχειρίστηκε τις πόλεις των Σοδόμων και της Νινευή. Και οι δύο πόλεις αρνήθηκαν τον Θεό και είχαν πέσει στο κακό και την ακολασία. Ο Θεός γνώριζε από καιρό τις κακές τους πράξεις και έπρεπε να ισοπεδωθούν για το κακό που είχαν διαπράξει. Αλλά οι δύο πόλεις έδωσαν εντελώς διαφορετικές απαντήσεις στους αγγελιοφόρους που έστειλε ο Θεός. Οι Σοδομίτες καταδίωξαν άγρια τους αγγελιοφόρους και μισούσαν κάθε τι θετικό. Τελικά, εξόργισαν τη διάθεση του Θεού και καταστράφηκαν από το καυτό θειάφι. Αντίθετα, οι Νινευίτες πίστεψαν και συμμορφώθηκαν με όσα διακήρυξε ο Ιωνάς κι όλοι οι κάτοικοι της πόλης ήρθαν ενώπιον του Θεού για να μετανοήσουν και να εξομολογηθούν. Τελικά, ο Θεός άλλαξε γνώμη, έδειξε έλεος και τους συγχώρησε. Ο Θεός μεταχειρίζεται τους ανθρώπους σύμφωνα με τις αρχές. Όσους αρνούνται πεισματικά να μετανοήσουν, ο Θεός τούς καταδικάζει και τους καταστρέφει. Αλλά αν μετανοήσουν πραγματικά και εξομολογηθούν τις αμαρτίες τους, ο Θεός αποσύρει αμέσως την οργή του, δείχνει έλεος και τους συγχωρεί. Από τη στάση του Θεού απέναντι στην ανθρωπότητα, συνειδητοποίησα ότι δεν ενεργούσα ούτε και αντιμετώπιζα τους ανθρώπους σύμφωνα με τις αρχές, κι ότι ενεργούσα εξολοκλήρου με βάση τη διεφθαρμένη μου διάθεση. Όταν η Λι Σιν αποκάλυψε διαφθορά, χωρίς να βλάψει καν ιδιαίτερα τα συμφέροντά μου, εγώ δεν της το επεσήμανα, δεν τη βοήθησα κι απλώς υποχώρησα. Όταν τα συμφέροντά μου υπέστησαν σοβαρή ζημιά και δεν μπορούσα να αντέξω άλλο, θέλησα να την εκδικηθώ εξαιτίας της θερμοαιμίας μου, και παρότι εκείνη θέλησε να μετανοήσει, εγώ δεν μπορούσα να τη συγχωρήσω. Είχα βυθιστεί σε συναισθήματα μίσους και κρατούσα μέσα μου βαθιά κακία. Συνειδητοποίησα ότι και στις δύο περιπτώσεις είχα αντιμετωπίσει τη Λι Σιν με βάση τη διεφθαρμένη μου διάθεση, και είχα ενεργήσει για λογαριασμό των δικών μου συμφερόντων. Γύρεψα εκδίκηση εξαιτίας της θερμοαιμίας μου για να διατηρήσω την περηφάνια, τη θέση και την αξιοπρέπειά μου. Θέλησα, έτσι, να εξωτερικεύσω τη δυσαρέσκεια που ένιωθα για τη Λι Σιν. Η οργή και το μίσος μου ήταν μια εγωιστική, στενόμυαλη και σατανική έκφραση. Αποκάλυπταν τη διεφθαρμένη μου διάθεση!

Αργότερα, βρήκα κι άλλα δύο χωρία από τα λόγια του Θεού: «Αν σου συνέβαινε κάτι που σου προκαλούσε μίσος, πώς θα το έβλεπες; Με βάση τι θα το έβλεπες; (Με βάση τα λόγια του Θεού.) Σωστά. Αν δεν ξέρεις πώς να βλέπεις τέτοια πράγματα σύμφωνα με τα λόγια του Θεού, το μόνο που μπορείς να κάνεις είναι να είσαι επιεικής όποτε μπορείς, να καταπνίγεις την αγανάκτησή σου, να κάνεις παραχωρήσεις και να περιμένεις την κατάλληλη στιγμή και ευκαιρία να αντεκδικηθείς. Αυτό το μονοπάτι ακολουθείς. Αν θες να επιδιώξεις την αλήθεια, πρέπει να βλέπεις τους ανθρώπους και τα πράγματα σύμφωνα με τα λόγια του Θεού, και να αναρωτιέσαι το εξής: “Γιατί μου φέρεται έτσι αυτός ο άνθρωπος; Πώς γίνεται να μου συμβαίνει αυτό; Πώς προέκυψε μια τέτοια έκβαση;” Τέτοια πράγματα πρέπει να τα βλέπει κανείς σύμφωνα με τα λόγια του Θεού. Το πρώτο πράγμα που πρέπει να κάνεις είναι να είσαι σε θέση να αποδεχτείς το συγκεκριμένο ζήτημα από τον Θεό και να αποδεχτείς ενεργά ότι προέρχεται από τον Θεό και ότι είναι κάτι που σου χρησιμεύει και σε ωφελεί. Για να το αποδεχτείς από τον Θεό, πρέπει πρώτα να θεωρήσεις πως αυτό το ζήτημα το έχει ενορχηστρώσει και το κυβερνά ο Θεός. Όλα όσα συμβαίνουν κάτω από τον ήλιο, όλα όσα μπορείς να αισθανθείς, όλα όσα μπορείς να δεις και όλα όσα μπορείς να ακούσεις γίνονται με την άδεια του Θεού. Δεν έχει σημασία αν κάτι που είπε ή έκανε κάποιος σε πλήγωσε, αν δέχτηκαν πλήγμα η καρδιά και η ψυχή σου ή αν ποδοπατήθηκε ο χαρακτήρας σου· αφού αποδεχτείς αυτό το ζήτημα από τον Θεό, σύγκρινέ το με τα λόγια Του για να μάθεις τι είδους άνθρωπος είναι αυτός που το έκανε και ποια είναι η ουσία αυτού του ζητήματος. Το πρώτο που πρέπει να δεις είναι αν είναι κακός άνθρωπος ή ένας συνηθισμένος διεφθαρμένος άνθρωπος· πρέπει πρώτα να διακρίνεις πώς πραγματικά είναι αυτός ο άνθρωπος σύμφωνα με τα λόγια του Θεού και έπειτα να διακρίνεις και να αντιμετωπίσεις αυτό το ζήτημα σύμφωνα με τα λόγια του Θεού. Αυτά δεν είναι τα σωστά βήματα που πρέπει να γίνουν; (Ναι.) Πρώτα αποδέξου αυτό το ζήτημα από τον Θεό και δες τους ανθρώπους που εμπλέκονται σ’ αυτό σύμφωνα με τα λόγια Του, για να προσδιορίσεις αν είναι συνηθισμένοι αδελφοί και αδελφές, κακοί άνθρωποι, αντίχριστοι, δύσπιστοι, κακά πνεύματα, ακάθαρτοι δαίμονες ή κατάσκοποι του μεγάλου κόκκινου δράκοντα, καθώς και αν η πράξη τους ήταν μια γενική επίδειξη διαφθοράς ή μια κακή πράξη που είχε σκοπό να προκαλέσει σκόπιμα αναστάτωση και διατάραξη. Όλα αυτά πρέπει να τα προσδιορίσεις συγκρίνοντάς τα με τα λόγια του Θεού. Ο πιο ακριβής και αντικειμενικός τρόπος να μετρήσεις κάτι είναι να το κάνεις σύμφωνα με τα λόγια του Θεού. Η διαφοροποίηση των ανθρώπων και η αντιμετώπιση των ζητημάτων πρέπει να γίνονται σύμφωνα με τα λόγια του Θεού. Θα πρέπει να αναλογιστείς το εξής: “Αυτό που έγινε πλήγωσε πολύ την καρδιά και την ψυχή μου και πλέον είναι σαν να με ακολουθεί ένα μαύρο σύννεφο. Τι το εποικοδομητικό, όμως, μου έχει προσφέρει όλο αυτό όσον αφορά τη ζωή-είσοδό μου; Ποια είναι η πρόθεση του Θεού;” Αυτό σε οδηγεί στην ουσία του ζητήματος, την οποία πρέπει να καταλάβεις και να κατανοήσεις. Ακολουθείς έτσι το σωστό μονοπάτι. Πρέπει να αναζητήσεις την πρόθεση του Θεού και να σκεφτείς: “Αυτό που έγινε έχει αφήσει τραύμα στην καρδιά και την ψυχή μου. Βασανίζομαι και πονάω, αλλά δεν γίνεται να είμαι αρνητικός και επικριτικός. Το πιο σημαντικό είναι να διακρίνω, να δω τη διαφορά και να αποφασίσω σύμφωνα με τα λόγια του Θεού αν αυτό που έγινε με ωφελεί πράγματι ή όχι. Αν προέρχεται από την πειθαρχία του Θεού και είναι ωφέλιμο για τη ζωή-είσοδό μου και για να κατανοήσω τον εαυτό μου, τότε πρέπει να το αποδεχτώ και να υποταχθώ σε αυτό· αν αποτελεί πειρασμό από τον Σατανά, τότε πρέπει να προσευχηθώ στον Θεό και να το αντιμετωπίσω με σύνεση”. Αν αναζητάς και σκέφτεσαι με αυτόν τον τρόπο, πρόκειται τότε για θετική είσοδο; Βλέπεις έτσι τους ανθρώπους και τα πράγματα σύμφωνα με τα λόγια του Θεού; (Ναι.) Στο εξής, ό,τι ζητήματα κι αν αντιμετωπίζεις και όποια προβλήματα κι αν προκύπτουν στις σχέσεις σου με τους άλλους, πρέπει να τα λύνεις αναζητώντας τα σχετικά λόγια του Θεού» [«Ο Λόγος», τόμ. 6: «Σχετικά με την επιδίωξη της αλήθειας», Τι σημαίνει να επιδιώκει κανείς την αλήθεια (9)]. «Αν επιλέξεις το σωστό μονοπάτι, τότε μπορείς να επιλέξεις να δείξεις ανοχή όταν κάποιος μιλάει με τρόπο που πλήττει την εικόνα ή τον εγωισμό σου ή προσβάλλει την ακεραιότητα και την αξιοπρέπειά σου. Δεν θα εμπλακείς σε λογομαχίες μαζί του χρησιμοποιώντας οποιεσδήποτε εκφράσεις ούτε θα δικαιολογήσεις ηθελημένα τον εαυτό σου, ούτε θα διαψεύσεις και θα επιτεθείς στον άλλον άνθρωπο, πυροδοτώντας μέσα σου το μίσος. Ποια είναι η ουσία και η σημασία του να είναι κανείς ανεκτικός; Λες: “Κάποια απ’ τα πράγματα που είπε δεν συμβαδίζουν με τα γεγονότα, αλλά έτσι είναι όλοι προτού κατανοήσουν την αλήθεια και αποκτήσουν τη σωτηρία, ήμουν κι εγώ έτσι κάποτε. Τώρα που κατανοώ την αλήθεια, δεν βαδίζω στο μονοπάτι των μη πιστών, που λογομαχούν για το τι είναι σωστό και τι λάθος και ακολουθούν τη φιλοσοφία του καβγά —επιλέγω την ανοχή και το να φέρομαι στους άλλους με αγάπη. Κάποια απ’ τα πράγματα που είπε δεν συμβαδίζουν με τα γεγονότα, αλλά δεν τους δίνω σημασία. Αποδέχονται όσα μπορώ να αναγνωρίσω και να κατανοήσω. Τα αποδέχομαι από τον Θεό και τα φέρνω ενώπιον του Θεού στην προσευχή, ζητώντας Του να δημιουργήσει περιστάσεις που αποκαλύπτουν τις διεφθαρμένες διαθέσεις μου, μου δίνουν τη δυνατότητα να μάθω την ουσία αυτών των διεφθαρμένων διαθέσεων και την ευκαιρία να αρχίσω να αντιμετωπίζω αυτά τα θέματα, να τα κατανικήσω σιγά σιγά και να εισέλθω στην αλήθεια-πραγματικότητα. Όσο γι’ αυτούς που με πληγώνουν με τα λόγια τους, για το αν όσα λένε είναι σωστά ή όχι και για το ποιες είναι οι προθέσεις τους, από τη μία κάνω πράξη τη διάκριση, από την άλλη τους ανέχομαι”. Αν αυτός ο άνθρωπος είναι κάποιος που αποδέχεται την αλήθεια, μπορείς να καθίσεις και να συναναστραφείς ήρεμα μαζί του. Αν δεν είναι, αν πρόκειται για κακό άνθρωπο, τότε μην του δίνεις σημασία. Περίμενε μέχρι να κάνει αρκετά και να τον διακρίνουν διεξοδικά όλοι οι αδελφοί κι οι αδελφές, και να κάνεις κι εσύ το ίδιο, και οι επικεφαλής και εργάτες να πρόκειται από στιγμή σε στιγμή να τον αποπέμψουν και να τον χειριστούν —τότε έχει έρθει η ώρα να τον αντιμετωπίσει ο Θεός και, φυσικά, θα χαρείς ιδιαίτερα κι εσύ. Ωστόσο, το μονοπάτι που πρέπει να διαλέξεις δεν είναι καθόλου αυτό της εμπλοκής σε λεκτικούς καβγάδες με κακούς ανθρώπους ούτε της λογομαχίας μαζί τους και της προσπάθειας να δικαιολογηθείς. Αντίθετα, είναι αυτό που ορίζει να ασκείσαι σύμφωνα με τις αλήθεια-αρχές κάθε φορά που συμβαίνει κάτι. Είτε αντιμετωπίζεις ανθρώπους που σε έχουν πληγώσει είτε με όσους δεν έχουν κάνει κάτι τέτοιο και σου είναι ωφέλιμοι, οι αρχές άσκησης πρέπει να είναι οι ίδιες» [«Ο Λόγος», τόμ. 5: «Οι ευθύνες των επικεφαλής και των εργατών», Οι ευθύνες των επικεφαλής και των εργατών (15)]. Όταν διάβασα τα λόγια του Θεού, όλα έγιναν ακόμα πιο ξεκάθαρα μέσα μου και απέκτησα κάποια μονοπάτια άσκησης. Είδα πως όλα όσα μας συμβαίνουν γίνονται με την άδεια του Θεού κι ότι υπάρχουν διδάγματα που μπορούμε να πάρουμε. Ο Θεός απαιτεί από εμάς να φερόμαστε στους ανθρώπους με τρόπο που βασίζεται στις αρχές. Όταν αντιμετωπίζουμε αυτούς που μας έχουν βλάψει, δεν πρέπει πάντα να υποτασσόμαστε στον εξευτελισμό και να συμβιβαζόμαστε, ούτε να βυθιζόμαστε στο μίσος και να γυρεύουμε εκδίκηση. Αντίθετα, πρέπει να αποδεχόμαστε την κατάσταση από τον Θεό, να αναζητούμε την πρόθεση του Θεού και να χειριζόμαστε το θέμα σύμφωνα με τις αλήθεια-αρχές. Εάν κάποιος αποκαλύπτει διαφθορά, και μας βλάπτει άθελά του με τα λόγια ή τις πράξεις του, πρέπει να δείχνουμε στοργική ανοχή και μακροθυμία, να χρησιμοποιούμε την κριτική και την έκθεσή τους για να κάνουμε αυτοκριτική πάνω στα δικά μας ζητήματα και να επικεντρωνόμαστε στη δική μας ζωή-είσοδο. Αν ο άλλος έχει λάθος προθέσεις όπως μιλά και ενεργεί, και μας κρίνει και μας επιτίθεται πίσω από την πλάτη μας, δεν μπορούμε να κάνουμε αυτοκριτική στα τυφλά. Πρέπει να διακρίνουμε τι είδους άνθρωπος είναι ο άλλος, ποιες είναι οι προθέσεις του και να του επισημαίνουμε τα ζητήματά του. Αν ο άλλος είναι πρόθυμος να αποδεχτεί την αλήθεια, να μετανοήσει και να μεταμορφωθεί, θα πρέπει να τον αντιμετωπίσουμε σαν αδελφό ή αδελφή μας και να του προσφέρουμε συναναστροφή και υποστήριξη. Αν δεν αποδεχτεί καθόλου την αλήθεια κι είναι κακός άνθρωπος και αντίχριστος, πρέπει να τον εκθέσουμε, να τον διακρίνουμε, να τον ξεσκεπάσουμε και να τον αναφέρουμε σύμφωνα με την αλήθεια. Πρέπει, επίσης, να τον περιφρονήσουμε και να τον απορρίψουμε. Έτσι πρέπει να φερόμαστε στους ανθρώπους σύμφωνα με τις αλήθεια-αρχές. Η διεφθαρμένη διάθεση της Λι Σιν ήταν σχετικά σοβαρή, αλλά ήταν πρόθυμη να αποδεχτεί την αλήθεια και να μετανοήσει και να μεταμορφωθεί, οπότε έπρεπε να της φερθώ σωστά. Έπρεπε να είμαι ανεκτική και υπομονετική μαζί της και να τη συγχωρήσω που με έβλαψε. Όσο για τα ζητήματα που δεν τα είχε αναγνωρίσει, έπρεπε εγώ να της τα επισημάνω και να τη βοηθήσω, να την καθοδηγήσω να αποκτήσει αυτογνωσία και να διορθώσει τη διεφθαρμένη της διάθεση. Επίσης, μέσα από αυτήν την κατάσταση, έκανα κι εγώ αυτοκριτική και απέκτησα αυτογνωσία. Είδα ότι το ανάστημά μου ήταν πολύ μικρό και ότι η επιθυμία μου για φήμη και θέση ήταν πολύ ισχυρή. Όταν τα λόγια και οι πράξεις της Λι Σιν απείλησαν τη θέση και την περηφάνια μου, εγώ γύρευα εκδίκηση εξαιτίας της θερμοαιμίας μου κι έχασα τη λογική που οφείλει να έχει κάθε κανονικός άνθρωπος. Ένα μέρος της κριτικής που μου είχε κάνει η Λι Σιν δεν ήταν αντικειμενικό, μα κάποιοι εντόπισαν πραγματικά προβλήματα που είχα. Για παράδειγμα, στο καθήκον μου, επικεντρωνόμουν μόνο στο έργο μου αντί να βιώνω τα λόγια του Θεού, δεν είχα την ικανότητα να ιεραρχώ τις εργασίες, και ούτω καθεξής. Αυτές ήταν οι ελλείψεις μου. Μπορεί να έχασα μέρος της υπόληψής μου από την κριτική της, αλλά με βοήθησε να αναγνωρίσω τα ζητήματά μου πιο καθαρά. Με βοήθησε, επίσης, και στη ζωή-είσοδό μου. Γιατί, λοιπόν, να την απεχθάνομαι και να την περιφρονώ; Όσο περισσότερο το σκεφτόμουν, τόσο περισσότερο συγκινημένη ένιωθα και η προκατάληψή μου προς τη Λι Σιν τελικά εξαφανίστηκε εντελώς.

Αργότερα, σε μια συνάθροιση, μίλησα στη Λι Σιν για τη διαφθορά που είχα αποκαλύψει και για τη δική μου ζωή-είσοδο. Μόλις ασκήθηκα με αυτόν τον τρόπο, ένιωσα ότι σταμάτησε να υπάρχει αποξένωση μεταξύ μας και μπόρεσα επιτέλους να της φερθώ σωστά. Αργότερα, όσο συνεργαζόμουν με τη Λι Σιν, συνειδητοποίησα ότι ακόμα αγωνιζόταν σκληρά για θέση κι ότι δεν είχε αποκτήσει ιδιαίτερη αυτογνωσία. Μερικές φορές, με αξιολογούσε χωρίς να είναι αντικειμενική. Προσπάθησα να το αποδεχτώ αυτό από τον Θεό, να κάνω αυτοκριτική πάνω στα ζητήματά μου και να μη γυρεύω εκδίκηση εξαιτίας της θερμοαιμίας μου, ενώ παράλληλα εστίασα στο να διακρίνω και να παρατηρώ. Όταν είδα ότι η διεφθαρμένη διάθεση της Λι Σιν είχε γίνει αρκετά σοβαρή, ότι δεν είχε καλή ανθρώπινη φύση, ότι ποτέ δεν κατάφερνε να μετανοήσει πραγματικά κι ότι συνεχώς προκαλούσε διατάραξη κι αναστάτωση, ανέφερα την κατάστασή της στην επικεφαλής. Τελικά, η Λι Σιν απαλλάχθηκε. Εγώ ένιωσα πολύ πιο ήρεμη και απελευθερωμένη που ασκούμουν με αυτόν τον τρόπο. Δόξα τω Θεώ! Μέσα από αυτήν την εμπειρία μου διαπίστωσα ότι μόνο όταν κάνουμε πράξη την αλήθεια και όταν ζούμε σύμφωνα με τα λόγια του Θεού μπορούμε να βιώσουμε πραγματικά μια ανθρώπινη ομοιότητα.