Ήμουν υπεύθυνη για το έργο του ποτίσματος πολλών εκκλησιών. Ήξερα ότι η εξύψωση κι η χάρη του Θεού μού είχαν δώσει αυτό το καθήκον, και ήθελα να είμαι καλή, ώστε να ξεπληρώσω στον Θεό την αγάπη του. Ωστόσο, δεν έφερα κανένα φορτίο στο καθήκον μου και γι’ αυτό καθυστερούσα το έργο. Έπειτα, δεν έκανα αυτοκριτική κι έλεγα ψέματα για να προστατεύσω τη φήμη και τη θέση μου. Λαμβάνοντας υπόψη τα γεγονότα, είδα ότι ήμουν δόλια και καθόλου αξιόπιστη.

Πριν λίγο καιρό, το περιβάλλον ήταν χάλια και είχαν συλληφθεί πολλοί αδελφοί και αδελφές. Ο ανώτερος επικεφαλής μού έγραψε να συναναστραφώ με τους νέους πιστούς σχετικά με την αλήθεια των οραμάτων ώστε να κατανοήσουν το έργο του Θεού και να παραμείνουν σταθεροί μέσα σε αυτό το απαίσιο περιβάλλον. Μόλις έλαβα την επιστολή, αμέσως συναναστράφηκα με ποτιστές ώστε να εφαρμοστεί η εντολή αυτή, αλλά δεν παρακολούθησα άλλο τις λεπτομέρειες του έργου. Σκέφτηκα ότι εφόσον εγώ είχα συναναστραφεί με τους ποτιστές, εκείνοι θα συναναστρέφονταν με τους νέους πιστούς, και ότι, αφού δεν είχε συλληφθεί κανείς στις εκκλησίες μου, δεν θα είχαμε κανένα σοβαρό πρόβλημα. Αναπάντεχα, όμως, σύντομα αυτό άλλαξε. Συνελήφθησαν πολλά άτομα από τις τρεις εκκλησίες στις οποίες ήμουν υπεύθυνη. Ο επικεφαλής μού έγραψε ξανά για να με ρωτήσει πόσοι νέοι πιστοί πήγαιναν τακτικά στις συναθροίσεις της κάθε εκκλησίας, πόσοι δεν πήγαιναν στις συναθροίσεις λόγω του απαίσιου περιβάλλοντος, πόσοι νέοι πιστοί είχαν συλληφθεί και πόσοι δεν είχαν κάποιον να τους ποτίσει. Ζήτησε, μάλιστα να απαντήσω με λεπτομέρειες άμεσα. Όταν έλαβα αυτήν την επιστολή, σκέφτηκα: «Παρόλο που υλοποίησα την εργασία, δεν παρακολούθησα τις λεπτομέρειές της. Δεν έχω ιδέα για τις λεπτομέρειες που ζητάει ο επικεφαλής. Πώς να απαντήσω τώρα; Τι θα σκεφτεί για μένα αν του πω την αλήθεια; Θα πει, άραγε, ότι δεν κάνω αληθινό έργο; Πώς θ’ αντικρίσω τον κόσμο αν με κλαδέψει; Όχι, δεν μπορώ να πω την αλήθεια». Κάθισα στον υπολογιστή μου, σκέφτηκα τις επιλογές μου και δεν ήξερα τι να απαντήσω, μέχρι που τελικά μου ήρθε μια ιδέα. Έγραψα στον επικεφαλής και του είπα: «Το πότισμα των νέων πιστών σχετικά με την αλήθεια των οραμάτων έχει υλοποιηθεί και το παρακολουθώ». Στη συνέχεια, έτρεξα να παρακολουθήσω το έργο και σκεφτόμουν: «Όταν ρωτήσει ξανά ο επικεφαλής, θα του αναφέρω την κατάσταση όπως θα την έχω δει τώρα. Έτσι, δεν θα μάθει πόσο ανεύθυνη ήμουν κι ότι δεν παρακολούθησα το έργο». Αργότερα, όταν πήγα στους ποτιστές για να μάθω λεπτομέρειες για την κατάσταση, ανακάλυψα ότι, παρόλο που είχαν συναναστραφεί με τους νέους πιστούς, δεν είχαν πετύχει τίποτα, και ότι δεν ήταν σίγουροι για την κατάσταση των νέων πιστών. Όταν τα έμαθα αυτά, συνειδητοποίησα ότι έφταιγα εγώ που δεν έφερα φορτίο στο καθήκον μου και δεν παρακολούθησα το έργο, και έτσι καθυστέρησε η ζωή-είσοδος των νέων πιστών. Ωστόσο, ούτε αναζήτησα την αλήθεια ούτε έκανα αυτοκριτική, κι έτσι η κατάσταση δεν άλλαξε.

Μετά από λίγο, ο ανώτερος επικεφαλής κανόνισε μια συνάθροιση για να μάθει πώς πάει το έργο του ποτίσματος, πόσους νέους πιστούς είχε αναλάβει ο κάθε ποτιστής, πώς ξεπερνούσαν τις δυσκολίες και τις αντιλήψεις των νέων πιστών, αν διαπαιδαγωγούσαν με προσοχή τους νέους πιστούς κι άλλα τέτοια θέματα. Αγχώθηκα τότε και σκέφτηκα: «Ελπίζω να μη ρωτήσει πρώτα εμένα ο επικεφαλής. Υπάρχει έργο που δεν το έχω υλοποιήσει και λεπτομέρειες που θα γίνω ρεζίλι αν δεν μπορέσω να τις εξηγήσω!» Μα τα πράγματα εξελίχθηκαν όπως ακριβώς φοβόμουν κι ο επικεφαλής ρώτησε εμένα πρώτα. Δεν είχα άλλη επιλογή. Έπρεπε να εμφανιστώ ήρεμη, μα μέσα μου ήθελα να το βάλω στα πόδια. Σκέφτηκα: «Αν ζητήσει πολλές λεπτομέρειες που δεν μπορώ να του δώσω, δεν θα φανεί ότι δεν έχω κάνει αληθινό έργο; Αυτό θα ήταν εξευτελιστικό! Δεν θα με περιφρονήσει ο επικεφαλής κι οι συνάδελφοί μου;» Ο επικεφαλής έκανε πρώτα μερικές ερωτήσεις, τις οποίες δυσκολεύτηκα να απαντήσω, αλλά όταν ρώτησε για το πότισμα των νέων πιστών από την αδελφή Γιανγκ Φαν, πανικοβλήθηκα και σκέφτηκα: «Δεν ξέρω τίποτα για το έργο της Γιανγκ Φαν με τους νέους πιστούς. Τελείωσα. Τι να πω τώρα; Αν μιλήσω ειλικρινά και πω στον επικεφαλής ότι δεν ξέρω, θα πει “Ήσουν υπεύθυνη τόσο καιρό για το πότισμα και δεν ξέρεις βασικές λεπτομέρειες. Πώς κάνεις τη δουλειά σου;” Δεν θα τον έχω απογοητεύσει; Δεν θα με περιφρονήσει;» Αφού το σκέφτηκα αυτό, είπα στον επικεφαλής πώς τα πήγαινε παλιότερα η Γιανγκ Φαν στο πότισμα. Η καρδιά μου χτυπούσε δυνατά από τις ενοχές και το άγχος, και το πρόσωπό μου έβγαζε φλόγες. Παρόλο που είχα καταφέρει να ξεγλιστρήσω και να περισώσω τη φήμη και τη θέση μου, είχα μια έντονη αίσθηση ενοχής και απροσδιόριστου πόνου. «Ξεδιάντροπα ψέματα δεν είπα μόλις τώρα; Είμαι υποκρίτρια!» Εκείνο το βράδυ, ξάπλωσα στο κρεβάτι κι όλο στριφογυρνούσα χωρίς να μπορώ να κοιμηθώ. Είχα τύψεις για τα ψέματα που είχα πει. Αλλά ό,τι έγινε έγινε και δεν μπορούσα να πάρω τίποτα πίσω. Ήταν πολύ αργά για να πω την αλήθεια και να ξαλαφρώσω. Αν μάθαινε την αλήθεια ο επικεφαλής, δεν θα με έλεγε δόλια; Αυτά σκεφτόμουν και δεν μπορούσα να βρω το κουράγιο να πω την αλήθεια. Ένιωθα ότι δεν είχα ακεραιότητα και αξιοπρέπεια. Ότι ήμουν πραγματική υποκρίτρια. Η καρδιά μου χτυπούσε δυνατά από το άγχος και το στομάχι μου ήταν δεμένο κόμπος. Συνεχώς αναρωτιόμουν: «Γιατί δεν μπόρεσα να πω την αλήθεια στον επικεφαλής; Τι νόημα έχουν τα ψέματα;» Όσο περισσότερο το σκεφτόμουν αυτό, τόσο πιο πολλές ενοχές ένιωθα και προσευχήθηκα στον Θεό μέσα από την καρδιά μου: «Θεέ μου! Όταν ο επικεφαλής ρώτησε για τις λεπτομέρειες του έργου, ήταν προφανές ότι δεν ήξερα, αλλά επειδή φοβόμουν μη με περιφρονήσουν και χάσω την υπόληψή μου, είπα ψέματα κι εξαπάτησα τον επικεφαλής. Θεέ μου! Είμαι πολύ δόλια. Σε παρακαλώ, δώσε μου το κουράγιο για να είμαι αγνή και ανοιχτή, και να ζήσω ως ειλικρινής».

Μια μέρα, παρακολούθησα ένα βίντεο βιωματικής μαρτυρίας που λεγόταν Πώς πονάς όταν λες ψέματα, κι είχε ένα χωρίο από τα λόγια του Θεού που με συγκίνησε πραγματικά. Ο Παντοδύναμος Θεός λέει: «Στην καθημερινότητά τους, οι άνθρωποι λένε συχνά ανοησίες, ψέματα, πράγματα που φανερώνουν αμάθεια, που είναι ανόητα και αμυντικά. Τα περισσότερα από αυτά τα πράγματα λέγονται λόγω ματαιοδοξίας και περηφάνιας, για να ικανοποιήσουν το εγώ τους. Όταν κανείς λέει τέτοια ψεύδη, αποκαλύπτει τις διεφθαρμένες διαθέσεις του. […] Τα ψέματά σου έχουν γίνει πάρα πολλά. Κάθε λέξη που λες είναι νοθευμένη και ανειλικρινής. Ούτε μια λέξη δεν μπορεί να θεωρηθεί αληθινή ή έντιμη. Παρότι όταν λες ψέματα δεν νιώθεις ότι έχεις ρεζιλευτεί, βαθιά μέσα σου νιώθεις ντροπιασμένος. Έχεις τύψεις συνειδήσεως και χαμηλή αυτοεκτίμηση και σκέφτεσαι: “Γιατί ζω μια τόσο αξιολύπητη ζωή; Τόσο δύσκολο είναι να λες την αλήθεια; Θα πρέπει να καταφεύγω στα ψέματα για χάρη της περηφάνιας μου; Γιατί είναι τόσο εξαντλητική η ζωή μου;” Δεν χρειάζεται να ζεις μια εξαντλητική ζωή. Αν μπορείς να κάνεις πράξη το να είσαι ένας έντιμος άνθρωπος, θα μπορείς να ζεις μια χαλαρή, ελεύθερη κι απελευθερωμένη ζωή. Ωστόσο, εσύ έχεις επιλέξει να υπερασπίζεσαι την περηφάνια και τη ματαιοδοξία σου λέγοντας ψέματα. Κατά συνέπεια, ζεις μια κουραστική και μίζερη ύπαρξη που εσύ έχεις επιβάλλει στον εαυτό σου. Ο άνθρωπος μπορεί να αποκτήσει μια αίσθηση περηφάνιας λέγοντας ψέματα, αλλά τι είναι αυτή η αίσθηση περηφάνιας; Είναι ένα κενό πράγμα, εντελώς άχρηστο. Όταν λες ψέματα, ξεπουλάς το ήθος και την αξιοπρέπειά σου. Τα ψέματα αφαιρούν την αξιοπρέπεια και το ήθος του ανθρώπου· δυσαρεστούν τον Θεό και Αυτός τα αποστρέφεται. Αξίζει τον κόπο όλο αυτό; Όχι. Είναι το σωστό μονοπάτι; Όχι, δεν είναι. Οι άνθρωποι που λένε συχνά ψέματα ζουν σύμφωνα με τις σατανικές διαθέσεις τους. Ζουν υπό τη δύναμη του Σατανά. Δεν ζουν στο φως ούτε στην παρουσία του Θεού. Εσύ σκέφτεσαι συνεχώς πώς να πεις ψέματα κι αφού τα πεις, αναγκάζεσαι να σκεφτείς πώς θα τα καλύψεις. Και όταν δεν καλύπτεις ένα ψέμα αρκετά καλά και φανερώνεται, πρέπει να στύψεις το μυαλό σου για να προσπαθήσεις να εξομαλύνεις τις αντιφάσεις και να το κάνεις να φανεί αληθοφανές. Δεν είναι κουραστικό να ζεις έτσι; Εξαντλητικό. Αξίζει τον κόπο; Όχι, δεν αξίζει. Να στύβεις το μυαλό σου για να πεις ψέματα και μετά να τα καλύπτεις, κι όλα αυτά για την περηφάνια, τη ματαιοδοξία και τη θέση —μα τι νόημα έχουν όλα αυτά; Τελικά, στοχάζεσαι και λες μέσα σου: “Ποιο είναι το νόημα; Είναι πολύ εξαντλητικό να λες ψέματα και να πρέπει να τα καλύψεις. Δεν έχει νόημα να φέρομαι με αυτόν τον τρόπο. Θα ήταν πιο εύκολο να γινόμουν απλώς ένας έντιμος άνθρωπος”. Θέλεις να γίνεις έντιμος άνθρωπος, αλλά δεν μπορείς να εγκαταλείψεις την περηφάνια, τη ματαιοδοξία και τα προσωπικά σου συμφέροντα. Επομένως, μπορείς μόνο να καταφεύγεις στα ψέματα για να διατηρείς αυτά τα πράγματα. Αν είσαι άνθρωπος που αγαπάει την αλήθεια, θα υποστείς διάφορες δυσκολίες για να την κάνεις πράξη. Ακόμη κι αν αυτό σημαίνει ότι θα θυσιάσεις τη φήμη και τη θέση σου και θα υποστείς γελοιοποίηση και ταπείνωση από τους άλλους, δεν θα σε πειράζει. Θα σου αρκεί που θα μπορείς να κάνεις πράξη την αλήθεια και να ικανοποιείς τον Θεό. Όσοι αγαπούν την αλήθεια, επιλέγουν να την κάνουν πράξη και να είναι έντιμοι. Αυτό είναι το σωστό μονοπάτι, το ευλογημένο από τον Θεό. Αν κάποιος δεν αγαπάει την αλήθεια, τι επιλέγει; Επιλέγει να χρησιμοποιεί τα ψέματα για να διατηρεί τη φήμη, τη θέση, την αξιοπρέπεια και το ήθος του. Προτιμά να είναι δόλιος και να τον απεχθάνεται και να τον απορρίπτει ο Θεός. Τέτοιοι άνθρωποι απορρίπτουν και την αλήθεια και τον Θεό. Επιλέγουν τη δική τους φήμη και θέση, θέλουν να είναι δόλιοι. Δεν τους νοιάζει αν ο Θεός ευχαριστιέται ή αν θα τους σώσει. Μπορούν τέτοιοι άνθρωποι να σωθούν από τον Θεό; Οπωσδήποτε όχι, αφού διάλεξαν το λάθος μονοπάτι. Μπορούν μόνο να ζουν λέγοντας ψέματα και εξαπατώντας. Μπορούν μόνο να ζουν μέσα στον πόνο, λέγοντας ψέματα και καλύπτοντάς τα και στύβοντας το μυαλό τους για να υπερασπίζονται τον εαυτό τους κάθε μέρα. Αν πιστεύεις ότι τα ψέματα μπορούν να διατηρήσουν τη φήμη, τη θέση, τη ματαιοδοξία και την περηφάνια που επιθυμείς, κάνεις μεγάλο λάθος. Στην πραγματικότητα, λέγοντας ψέματα όχι μόνο δεν θα καταφέρεις να διατηρήσεις τη ματαιοδοξία και την περηφάνια σου, την αξιοπρέπεια και το ήθος σου, αλλά, το χειρότερο, θα χάσεις την ευκαιρία να κάνεις πράξη την αλήθεια και να είσαι έντιμος άνθρωπος. Ακόμη κι αν καταφέρεις να προστατεύσεις προσωρινά τη φήμη, τη θέση, τη ματαιοδοξία και την περηφάνια σου, θα έχεις θυσιάσει την αλήθεια και θα έχεις προδώσει τον Θεό. Αυτό σημαίνει πως θα έχεις χάσει ολοκληρωτικά την ευκαιρία να σε σώσει Αυτός και να σε οδηγήσει στην τελείωση, που είναι η μεγαλύτερη απώλεια και κάτι που θα μετανιώνεις όλη σου τη ζωή. Όσοι είναι δόλιοι δεν θα το καταλάβουν ποτέ αυτό» («Ο Λόγος», τόμ. 3: «Οι συνομιλίες του Χριστού των Εσχάτων Ημερών», Μόνο ένας έντιμος άνθρωπος μπορεί να βιώσει αληθινή ανθρώπινη ομοιότητα). Τα λόγια του Θεού αποκάλυψαν την ακριβή μου κατάσταση. Για να προστατεύσω τη ματαιοδοξία και την υπερηφάνεια μου, και για να μη με περιφρονήσουν, επέλεξα να πω ψέματα και να εξαπατήσω, θυσίασα την ακεραιότητα και την αξιοπρέπειά μου, ενώ έπρεπε να πω την αλήθεια. Σχετικά με το πρόσφατο κύμα συλλήψεων, ο επικεφαλής μού έγραψε να ρωτήσω πόσοι νέοι πιστοί στην περιοχή ευθύνης μου πήγαιναν τακτικά σε συναθροίσεις και πόσοι δεν πήγαιναν, και να μάθει τα νεότερα αποτελέσματα του ποτίσματος και της υποστήριξης των νέων πιστών. Εγώ δεν είχα παρακολουθήσει αυτές τις εργασίες κι έπρεπε να μιλήσω ειλικρινά στον επικεφαλής, αλλά για να προστατεύσω τη ματαιοδοξία και τη θέση μου, είπα ψέματα ότι είχα παρακολουθήσει το θέμα. Στη συνάθροιση, ο επικεφαλής με ρώτησε πώς ποτίζει η Γιανγκ Φανγκ τους νέους πιστούς. Εγώ δεν ήξερα λεπτομέρειες, οπότε είπα ξεδιάντροπα ψέματα κι ανέφερα παλιές πληροφορίες σαν να ήταν νέες για να ξεγλιστρήσω. Παρόλο που ήξερα ότι έλεγα ψέματα κι ένιωθα τύψεις, δεν μπόρεσα να πω την αλήθεια. Είπα ψέματα ξανά και ξανά, για να μη με περιφρονήσουν οι άλλοι. Ήμουν τόσο πανούργα και δόλια! Δεν μπορούσα να σταματήσω ν’ αναρωτιέμαι: «Δεν είσαι πιστή εσύ;» Κάποιος που πιστεύει πραγματικά μπορεί και λέει την αλήθεια, είναι ειλικρινής, έχει ακεραιότητα και αξιοπρέπεια, κι ανεξαρτήτως κατάστασης, έχει το κουράγιο να αντιμετωπίζει την αλήθεια, να λέει τα πράγματα με τ’ όνομά τους, ενώ, παρόλο που έτσι μπορεί ο καθένας να δει τα ελαττώματα και τις ελλείψεις του, εκείνος κάνει πράξη την αλήθεια και ζει ανοιχτά, ευχαριστεί τον Θεό και κερδίζει την εμπιστοσύνη όλων. Εγώ, όμως, είπα ψέματα για να προστατεύσω τη φήμη και τη θέση μου. Μου έλειπε η ακεραιότητα και η αξιοπρέπεια, και δεν φερόμουν ούτε στο ελάχιστο σαν άνθρωπος. Ο Θεός με τίμησε και μου έδωσε την ευκαιρία να αναλάβω το καθήκον του ποτίσματος με την ελπίδα ότι θα μπορούσα να συνεργαστώ μαζί Του με ειλικρίνεια και να ποτίσω κανονικά τους νέους πιστούς που πιστεύουν πραγματικά στον Θεό. Ο Θεός μού είχε δώσει μια ευκαιρία να ασκηθώ ώστε να κερδίσω την αλήθεια, μα εγώ δεν ανταποκρίθηκα στην ειλικρινή πρόθεση του Θεού. Όχι μόνο δεν έφερα φορτίο στο καθήκον μου, μα επέλεξα και να πω ψέματα αντί να κάνω πράξη την αλήθεια όταν αντιμετώπισα ζητήματα. Είχα απογοητεύσει τον Θεό. Όσο περισσότερο το σκεφτόμουν αυτό, τόσο περισσότερο στενοχωριόμουν, και μισούσα τον εαυτό μου που ήμουν τόσο δόλια.

Αργότερα, έψαξα στα λόγια του Θεού να βρω τον λόγο που έλεγα ψέματα και εξαπατούσα. Διάβασα ένα χωρίο από τα λόγια του Θεού: «Όταν οι αντίχριστοι εκτίθενται και κλαδεύονται, το πρώτο πράγμα που κάνουν είναι να αναζητούν διάφορους λόγους προς υπεράσπισή τους, να αναζητούν κάθε είδους δικαιολογίες για να προσπαθήσουν να ξεγλιστρήσουν, επιτυγχάνοντας έτσι τον στόχο τους ν’ αποφύγουν τις ευθύνες τους και να συγχωρεθούν. Αυτό που φοβούνται περισσότερο οι αντίχριστοι είναι ότι ο εκλεκτός λαός του Θεού θα διακρίνει την προσωπικότητα, τις αδυναμίες και τα ελαττώματά τους, την αχίλλειο πτέρνα τους, το πραγματικό τους επίπεδο και την εργασιακή τους ικανότητα —έτσι, προσπαθούν με κάθε τρόπο να φορέσουν ένα περιτύλιγμα, ώστε να καλύψουν τις ελλείψεις, τα προβλήματα και τις διεφθαρμένες διαθέσεις τους. Όταν φανερωθούν και εκτεθούν οι κακές τους πράξεις, το πρώτο πράγμα που κάνουν είναι να μην παραδεχτούν ούτε να αποδεχτούν το γεγονός αυτό, ούτε να κάνουν ό,τι μπορούν για να επανορθώσουν και να αντισταθμίσουν τα λάθη τους, αλλά αντίθετα προσπαθούν να σκεφτούν διάφορες μεθόδους, τις οποίες να χρησιμοποιήσουν να τα καλύψουν, να ξεγελάσουν και να παραπλανήσουν όσους γνωρίζουν τις πράξεις τους, ώστε να μην αφήσουν τον εκλεκτό λαό του Θεού να δει την αληθινή όψη του ζητήματος, να μη μάθει πόσο επιβλαβείς ήταν οι πράξεις τους για τον οίκο του Θεού, το πόσο διατάραξαν και αναστάτωσαν το έργο της εκκλησίας. Φυσικά, αυτό που φοβούνται περισσότερο είναι μην το μάθει ο Άνωθεν, επειδή, μόλις γίνει αυτό, θα αντιμετωπιστούν σύμφωνα με τις αρχές και όλα θα τελειώσουν για εκείνους, και είναι βέβαιο ότι θα απομακρυνθούν και θα αποκλειστούν. Έτσι λοιπόν, όταν εκτίθενται οι κακές πράξεις των αντίχριστων, το πρώτο που κάνουν δεν είναι να αναλογιστούν πού έσφαλαν, πού παραβίασαν τις αρχές, γιατί έκαναν ό,τι έκαναν, ποια διάθεση τους διακατείχε, ποιες ήταν οι προθέσεις τους, ποια ήταν η κατάστασή τους εκείνη την εποχή, εάν συνέβη λόγω ισχυρογνωμοσύνης ή λόγω βρόμικων προθέσεων. Αντί να αναλύουν αυτά τα ζητήματα, πόσο μάλλον να τα στοχάζονται, σπάνε το κεφάλι τους για να βρουν έναν οποιονδήποτε τρόπο να καλύψουν τα αληθινά γεγονότα. Ταυτόχρονα, κάνουν ό,τι μπορούν για να εξηγηθούν και να δικαιολογηθούν μπροστά στον εκλεκτό λαό του Θεού, για να τον εξαπατήσουν, κάνοντας τα μεγάλα προβλήματα να μοιάζουν με μικρά και τα μικρά να μοιάζουν λες και δεν υπάρχει πρόβλημα, μπλοφάροντας για να ξεφύγουν, ώστε να παραμείνουν στον οίκο του Θεού και να διαπράττουν αδικήματα απερίσκεπτα, κάνοντας κατάχρηση της εξουσίας τους, και συνεχίζουν να παραπλανούν και να ελέγχουν τους ανθρώπους, αλλά και να τους κάνουν να τους θαυμάζουν και να πράττουν ό,τι λένε για να ικανοποιούν τις φιλοδοξίες και τις επιθυμίες τους» («Ο Λόγος», τόμ. 4: «Εκθέτοντας τους αντίχριστους», Σημείο ενδέκατο). Τα λόγια του Θεού μού φανέρωσαν πως όταν οι αντίχριστοι αποκλίνουν ή έχουν κενά στο έργο τους, αντί να πάρουν μαθήματα, και να διορθώσουν τα προβλήματα και τις αποκλίσεις στο έργο τους, προσπαθούν με κάθε τρόπο να πουν ψέματα, να κουκουλώσουν την αλήθεια, και να κρύψουν από τους επικεφαλής τα προβλήματα και τα κενά στο έργο τους, και χρησιμοποιούν τεχνάσματα και κόλπα για να κερδίσουν την εμπιστοσύνη των άλλων. Αυτή είναι η μοχθηρή διάθεση των αντίχριστων. Δεν είχα φανερώσει κι εγώ τη διάθεση ενός αντίχριστου; Όταν ο επικεφαλής ήρθε να επιθεωρήσει και να παρακολουθήσει το έργο μου, ήταν πολλά αυτά που δεν είχα κάνει. Μα εγώ όχι μόνο δεν του ανέφερα την πραγματική κατάσταση, αλλά του έκρυψα την αλήθεια και τον εξαπάτησα, προσπαθώντας να κουκουλώσω την αλήθεια, ότι δηλαδή δεν είχα κάνει αληθινό έργο. Αργότερα, όταν ο επικεφαλής ρώτησε για το πότισμα των νέων πιστών από τον κάθε ποτιστή, κι εφόσον δεν είχα κάνει αληθινό έργο και δεν ήξερα λεπτομέρειες, είπα ξανά ψέματα και μίλησα για προηγούμενο έργο σαν να ήταν πρόσφατο με σκοπό να τον ξεγελάσω. Ήξερα πολύ καλά ότι αυτό που έκανα ήταν δόλιο και ανειλικρινές, μα για να συντηρήσω την καλή εντύπωση που είχε για μένα ο επικεφαλής είπα ξεδιάντροπα ψέματα για να τον εξαπατήσω. Είδα ότι η διάθεση που είχα αποκαλύψει ήταν η μοχθηρή, ποταπή διάθεση ενός αντίχριστου. Οι ερωτήσεις του επικεφαλής για το έργο μου έδειχναν ότι εκείνος ήταν υπεύθυνος και θα μπορούσε έγκαιρα να ανακαλύψει αποκλίσεις και προβλήματα στο έργο μου. Δεν είπα τίποτα για τα προβλήματα στο έργο και έκρυψα το πραγματικό μου πρόσωπο από τον επικεφαλής για να του δώσω την ψευδή εντύπωση ότι έκανα αληθινό έργο. Αποτέλεσμα αυτού ήταν ότι δεν μπόρεσα να ανακαλύψω την αλήθεια και τα προβλήματα στο έργο μου παρέμειναν άλυτα. Εμπόδιζα μ’ αυτόν τον τρόπο το έργο της εκκλησίας. Είδα ότι το κουκούλωμα της αλήθειας ώστε να μην επιθεωρήσει ο επικεφαλής το έργο ήταν από τη φύση του κάτι πολύ χειρότερο από το ότι δεν είχα κάνει αληθινό έργο. Όταν το συνειδητοποίησα αυτό, ένιωσα ότι κινδύνευα. Δεν είχα θεοφοβούμενη καρδιά και περπατούσα στο μονοπάτι ενός αντίχριστου. Μέσα μου, προσευχήθηκα στον Θεό και μετανόησα: «Θεέ μου, χάρη σε όσα μου αποκάλυψαν τα λόγια σου, είδα ότι η διάθεσή μου είναι μοχθηρή και ποταπή, κι καρδιά μου είναι γεμάτη φόβο. Σε παρακαλώ, δείξε μου τον τρόπο να αποβάλω αυτήν τη διεφθαρμένη διάθεση και να αποδεχτώ την επιτήρηση των άλλων».

Αργότερα, διάβασα ένα χωρίο από τα λόγια του Θεού: «Το ότι ο Θεός ζητά από τους ανθρώπους να είναι ειλικρινείς αποδεικνύει ότι πραγματικά απεχθάνεται και αντιπαθεί τους δόλιους ανθρώπους. Η αντιπάθεια του Θεού για τους δόλιους ανθρώπους είναι αντιπάθεια για τον τρόπο με τον οποίο ενεργούν, τις διαθέσεις τους, τις προθέσεις τους και τις μεθόδους εξαπάτησης που χρησιμοποιούν· ο Θεός αντιπαθεί όλα αυτά τα πράγματα. Εάν οι δόλιοι άνθρωποι είναι σε θέση να αποδεχθούν την αλήθεια και να παραδεχθούν τις δόλιες διαθέσεις τους, και είναι πρόθυμοι να δεχθούν τη σωτηρία του Θεού, τότε έχουν κι αυτοί ελπίδα να σωθούν, διότι ο Θεός μεταχειρίζεται όλους τους ανθρώπους ισότιμα, όπως κάνει και η αλήθεια. Έτσι, λοιπόν, αν θέλουμε να γίνουμε άνθρωποι που ευαρεστούν τον Θεό, το πρώτο πράγμα που πρέπει να κάνουμε είναι να αλλάξουμε τις αρχές της συμπεριφοράς μας. Δεν μπορούμε πλέον να ζούμε σύμφωνα με σατανικές φιλοσοφίες ούτε να τα βολεύουμε πια με ψέματα και εξαπάτηση. Πρέπει να απαλλαχθούμε απ’ όλα τα ψέματά μας και να γίνουμε ειλικρινείς. Τότε θα αλλάξει η άποψη του Θεού για εμάς. Παλιότερα, οι άνθρωποι στηρίζονταν πάντα στο ψέμα, την προσποίηση και την εξαπάτηση ενώ ζούσαν μεταξύ άλλων ανθρώπων, και όσον αφορά τη συμπεριφορά τους, χρησιμοποιούσαν σατανικές φιλοσοφίες ως τη βάση της ύπαρξής τους, ως τη ζωή τους και ως το θεμέλιο. Αυτό ήταν κάτι που απεχθανόταν ο Θεός. Μεταξύ των απίστων, αν μιλάς ανοιχτά, λες την αλήθεια και είσαι ειλικρινής, θα σε συκοφαντήσουν, θα σε κρίνουν και θα σε απαρνηθούν. Ακολουθείς, επομένως, τις κοσμικές τάσεις και ζεις σύμφωνα με σατανικές φιλοσοφίες· γίνεσαι όλο και πιο επιδέξιος στο ψέμα και όλο και πιο δόλιος. Μαθαίνεις, επίσης, να χρησιμοποιείς ύπουλα μέσα για να πετυχαίνεις τους στόχους σου και να προστατεύεις τον εαυτό σου. Ευημερείς όλο και περισσότερο στον κόσμο του Σατανά, με αποτέλεσμα να πέφτεις όλο και πιο βαθιά στην αμαρτία, φτάνοντας τελικά στο σημείο που δεν μπορείς να απεγκλωβιστείς. Στον οίκο του Θεού, ισχύουν ακριβώς τα αντίθετα πράγματα. Όσο περισσότερο λες ψέματα και παίζεις δόλια παιχνίδια, τόσο περισσότερο θα σε σιχαίνεται και θα σε απαρνιέται ο εκλεκτός λαός του Θεού. Αν αρνηθείς να μετανοήσεις, συνεχίσεις να προσκολλάσαι σε σατανικές φιλοσοφίες και σατανική λογική, και χρησιμοποιείς τεχνάσματα και σύνθετες σκευωρίες για να μεταμφιεστείς και να καλυφθείς, τότε είναι πολύ πιθανό να αποκαλυφθείς και να αποκλειστείς. Αυτό συμβαίνει επειδή ο Θεός απεχθάνεται τους δόλιους ανθρώπους. Μόνο οι ειλικρινείς μπορούν να ευημερήσουν στον οίκο του Θεού· οι δόλιοι εν τέλει θα εγκαταλειφθούν και θα αποκλειστούν. Όλα αυτά έχουν προκαθοριστεί από τον Θεό. Μόνο οι ειλικρινείς μπορούν να έχουν μερίδιο στη βασιλεία των ουρανών. Αν δεν προσπαθήσεις να είσαι ειλικρινής, αν τα βιώματα και η άσκησή σου δεν προσανατολίζονται προς την επιδίωξη της αλήθειας, αν δεν εκθέτεις την ασχήμια σου και δεν ξεσκεπάζεις τον εαυτό σου, τότε δεν θα μπορέσεις ποτέ να λάβεις το έργο του Αγίου Πνεύματος και να κερδίσεις την έγκριση του Θεού» («Ο Λόγος», τόμ. 3: «Οι συνομιλίες του Χριστού των Εσχάτων Ημερών», Η πιο θεμελιώδης πράξη του να είναι κανείς ειλικρινής). Από τα λόγια του Θεού κατάλαβα ότι στον Θεό αρέσουν οι ειλικρινείς, ότι όσοι είναι ειλικρινείς έχουν το κουράγιο να αντιμετωπίζουν τις ελλείψεις και τα ελαττώματά τους, ότι μπορούν να πουν την αλήθεια, δεν εξαπατούν άλλους ανθρώπους ούτε τον Θεό, κι ότι όταν αντιμετωπίζουν ζητήματα, αναζητούν και κάνουν πράξη την αλήθεια. Τέτοιοι άνθρωποι θα μπουν στο βασίλειο του Θεού και θα ζήσουν για πάντα. Ο Θεός απεχθάνεται τους ψεύτες, όσους εξαπατούν κι όσους χρησιμοποιούν τεχνάσματα. Αυτοί οι άνθρωποι είναι δόλιοι και δαιμονικοί. Όπως λέει η Βίβλος: «Σεις είσθε εκ πατρός του διαβόλου και τας επιθυμίας του πατρός σας θέλετε να πράττητε. Εκείνος ήτο απ’ αρχής ανθρωποκτόνος και δεν μένει εν τη αληθεία, διότι αλήθεια δεν υπάρχει εν αυτώ. όταν λαλή το ψεύδος, εκ των ιδίων λαλεί, διότι είναι ψεύστης και ο πατήρ αυτού του ψεύδους» (Κατά Ιωάννην 8:44). Είδα ότι όλοι οι ψεύτες είναι διάβολοι. Οι διάβολοι είναι εχθροί του Θεού και ο Θεός τούς μισεί. Ο Θεός δεν πρόκειται να σώσει τέτοιους ανθρώπους. Αυτό ορίζει η δίκαιη και πιστή ουσία του Θεού. Στο καθήκον μου, είχα πει ψέματα για να προστατεύσω τη ματαιοδοξία και τη θέση μου, και προσπάθησα να κουκουλώσω τα κενά στο έργο μου. Αυτό σήμαινε ότι είχα προδώσει την αλήθεια, στεκόμουν στο πλευρό του Σατανά κι αντιστεκόμουν στον Θεό. Επιπλέον, με τα ψέματα και τις προφάσεις δεν θα μπορούσα να κουκουλώνω την αλήθεια για πολύ, και στο τέλος θα αποκαλύπτονταν πολλές αποκλίσεις στο έργο, και μόλις μάθαιναν όλοι την αλήθεια, θα με διέκριναν και θα με απέρριπταν. Θα διαλυόταν κάθε ίχνος ακεραιότητας και αξιοπρέπειας που ίσως είχα και θα έχανα κάθε πιθανότητα να μετανοήσω. Αναλογίστηκα αυτούς τους αντίχριστους. Όσα κακά πράγματα κι αν κάνουν και όσο κι αν βλάπτουν το έργο του οίκου του Θεού, δεν κάνουν αυτοκριτική ούτε μετανοούν ποτέ, και όταν κάποιος επιβλέπει ή εξετάζει το έργο τους, χρησιμοποιούν μια σειρά από κόλπα για να τον εξαπατήσουν και να κουκουλώσουν την αλήθεια, και δεν αποδέχονται καθόλου την αλήθεια. Στο τέλος, εξαιτίας όλων των κακών που έχουν διαπράξει, αποβάλλονται από την εκκλησία. Αυτούς που έχουν το κουράγιο να μιλήσουν ανοιχτά και να κάνουν πράξη την αλήθεια ο Θεός τούς θεωρεί ειλικρινείς. Αυτοί είναι που θα παραμείνουν και θα σωθούν. Αντίθετα, όσοι προσπαθούν να εξαπατήσουν τον Θεό για προσωπικό όφελος είναι εξαιρετικά ανόητοι και δόλιοι, και στο τέλος ο Θεός θα τους αποκλείσει.

Αργότερα, διάβασα περισσότερα από τα λόγια του Θεού: «Όταν οι άνθρωποι πράττουν το καθήκον τους ή οποιοδήποτε έργο ενώπιον του Θεού, πρέπει να έχουν αγνή καρδιά, σαν κρύσταλλο· διαυγής, δίχως ακαθαρσίες. Ποια στάση είναι, λοιπόν, σωστή; Ό,τι κι αν είναι αυτό που κάνεις, να μπορείς να συναναστρέφεσαι με τους άλλους σχετικά με όλα αυτά που έχεις μέσα σου, όλες τις ιδέες που μπορεί να έχεις. Εάν κάποιος σου πει ότι ο τρόπος με τον οποίο κάνεις κάτι δε θα λειτουργήσει και προτείνει μια άλλη ιδέα, και εάν θεωρείς ότι είναι καλή ιδέα, τότε άσε τον δικό σου τρόπο και πράξε σύμφωνα με αυτό που σου πρότεινε εκείνος. Εάν το κάνεις αυτό, όλοι θα δουν ότι μπορείς να δεχτείς τις προτάσεις των άλλων, να επιλέξεις το σωστό μονοπάτι και να ενεργήσεις σύμφωνα με τις αρχές, με διαφάνεια και καθαρότητα. Δεν υπάρχει σκοτάδι στην καρδιά σου, ενεργείς και μιλάς ειλικρινά, και η στάση σου είναι ειλικρινής. Λες τα πράγματα με τ’ όνομά τους. Τα σύκα σύκα και τη σκάφη σκάφη. Δεν κάνεις κόλπα, δεν έχεις μυστικά, είσαι απλώς ένας ξεκάθαρος άνθρωπος» («Ο Λόγος», τόμ. 3: «Οι συνομιλίες του Χριστού των Εσχάτων Ημερών», Μέρος τρίτο). Ο Θεός θέλει να προσεγγίζουμε τα καθήκοντά μας με ειλικρινή καρδιά, να μιλάμε σύμφωνα με τα γεγονότα και να αποδεχόμαστε παντού την σχολαστική εξέτασή Του. Όταν ο επικεφαλής ρώτησε ξανά για το έργο μου, αποφάσισα να λέω την αλήθεια αν δεν έχω κάνει αληθινό έργο, να έχω το κουράγιο να αντιμετωπίσω τα προβλήματά μου, να σταματήσω να λέω ψέματα για να προστατεύσω τη φήμη και τη θέση μου, και να είμαι ειλικρινή. Αργότερα, πήρα την πρωτοβουλία να πω στον επικεφαλής ότι είχα πει ψέματα για να περισώσω τη φήμη και τη θέση μου. Αφού του ανοίχτηκα, ο επικεφαλής συναναστράφηκε μαζί μου σχετικά με δικές του εμπειρίες για να με βοηθήσει. Μ’ αυτή μου την πράξη, ένιωσα απελευθερωμένη. Στη συνέχεια, ακολούθησα τη συμβουλή του επικεφαλής και διόρθωνα άμεσα τις αποκλίσεις στο έργο μου. Για παράδειγμα, απάλλασσα έγκαιρα τους ακατάλληλους ποτιστές από τα καθήκοντά τους, συναναστρεφόμουν λεπτομερώς με ποτιστές σχετικά με τα καθήκοντά τους, και παρακολουθούσα και επέβλεπα την πρόοδο του έργου τους. Όταν ασχολήθηκα έτσι με τις λεπτομέρειες του έργου μου, είδα ξεκάθαρη βελτίωση.

Μια βδομάδα αργότερα, ο επικεφαλής μού έστειλε μια επιστολή και με ρωτούσε πώς διαπαιδαγωγούσα τους ποτιστές. Μόλις έλαβα την επιστολή, συνειδητοποίησα ότι ήμουν τόσο απασχολημένη με το να παρακολουθώ άλλα έργα, που είχα παραλείψει τη διαπαιδαγώγηση του προσωπικού και ότι δεν ήξερα πόσους ανθρώπους μπορούσα να διαπαιδαγωγήσω. Τι έπρεπε να απαντήσω; Τι θα σκεφτόταν για εμένα ο επικεφαλής αν μάθαινε ότι είχα παραμελήσει μια τόσο σημαντική δουλειά; Θα έλεγε, άραγε, ότι δεν έκανα αληθινό έργο; Σκέφτηκα: «Γιατί να μην του απαντήσω ότι παρακολουθώ το έργο; Έτσι, δεν θα μάθει την αλήθεια». Αφού το σκέφτηκα αυτό, συνειδητοποίησα ξαφνικά: «Μήπως θέλω απλώς να πω ξανά ψέματα για να προστατεύσω τη φήμη και τη θέση μου;» Οπότε προσευχήθηκα από μέσα μου στον Θεό: «Θεέ μου! Δεν θέλω να λέω ψέματα ούτε να εξαπατώ άλλο. Δεν έκανα αυτό το καθήκον, και φταίει που ήμουν ανεύθυνη. Είμαι πρόθυμη να μιλήσω με ειλικρίνεια στον επικεφαλής». Μετά την προσευχή ένιωσα ένα βαθύ αίσθημα γαλήνης. Σκέφτηκα ότι ο Θεός συμπαθεί τους ειλικρινείς ανθρώπους που λένε τα πράγματα με το όνομά τους, ότι έπρεπε να αντιμετωπίσω την κατάσταση με ηρεμία, να μην κρύψω την αλήθεια, και πως, όποια γνώμη κι αν είχε ο επικεφαλής για μένα, εγώ έπρεπε να είμαι ένα ειλικρινής. Έτσι, είπα την αλήθεια στον επικεφαλής. «Δεν έχω δώσει αρκετή προσοχή στην διαπαιδαγώγηση ταλέντων, αλλά είμαι πρόθυμη να το αλλάξω αυτό στο εξής». Στη συνέχεια, άρχισα να συνεργάζομαι πραγματικά, και λίγες μέρες αργότερα βρήκα δύο ανθρώπους που μπορούσαν να διαπαιδαγωγηθούν. Μετά από αυτό, όταν ο επικεφαλής μού έγραψε ξανά για να ρωτήσει και να παρακολουθήσει άλλα έργα, παρόλο που κάποιες εργασίες δεν είχαν καλά αποτελέσματα, ήμουν πρόθυμη να αντιμετωπίσω την κατάσταση με ηρεμία και να δώσω ειλικρινή αναφορά. Αν και ακόμα δεν μπορώ να ανταποκριθώ στα πρότυπα του ειλικρινούς ατόμου, είμαι πρόθυμη να επιδιώξω την αλήθεια, να κάνω πράξη τον λόγο του Θεού, και σταδιακά να αποτινάξω τη δόλια διάθεσή μου.