Το 2017, είχα αναλάβει κειμενικό έργο στην εκκλησία. Σε μια συνάθροιση άκουσα ότι η Τσεν Σια απαλλάχθηκε, ότι θεωρούνταν αντίχριστος κι ότι προετοίμαζαν υλικό για την αποβολή της. Όταν άκουσα τα νέα, ταράχτηκα πολύ και δεν μπορούσα να ηρεμήσω —δεν μπορούσα να το αποδεχτώ. Γνώρισα την Τσεν Σια αφού είχαμε βρει κι οι δύο τον Κύριο, και αφού αποδεχτήκαμε το έργο των εσχάτων ημερών του Θεού, κάναμε μαζί τα καθήκοντά μας. Η Τσεν Σια ήταν πολύ ενθουσιώδης. Ο σύζυγός της στάθηκε εμπόδιο στην πίστη της και έχυσε πολλά δάκρυα γι’ αυτό το θέμα. Τελικά, χώρισε με τον σύζυγό της. Μετά το διαζύγιο, συνέχισε να κάνει τα καθήκοντά της με έντονο το αίσθημα του φορτίου. Με εντυπωσίαζε ιδιαίτερα πόσο η Τσεν Σια λάτρευε να διαβάζει τα λόγια του Θεού, και όταν συνεργαζόμουν μαζί της, σηκωνόταν τις πρώτες πρωινές ώρες του χειμώνα για να διαβάσει τα λόγια του Θεού. Αντέγραφε σημαντικά χωρία από τα λόγια του Θεού σε ένα σημειωματάριο και τα διάβαζε όποτε είχε χρόνο. Μου έλεγε συχνά: «Πρέπει να διαβάζουμε περισσότερο τα λόγια του Θεού και να κοπιάζουμε γι’ αυτά, διαφορετικά, δεν θα είμαστε σε θέση να εκτελέσουμε καλά τα καθήκοντά μας». Εγώ σκεφτόμουν: «Της αρέσει πολύ να διαβάζει τα λόγια του Θεού. Πρέπει να είναι άνθρωπος που επιδιώκει την αλήθεια». Την είχα σε μεγάλη εκτίμηση. Σκεφτόμουν πως όχι μόνο ήταν σε θέση να κάνει θυσίες και να κάνει τα καθήκοντά της, αλλά κι ότι ήταν πρόθυμη να καταβάλει μεγάλη προσπάθεια για να διαβάσει τα λόγια του Θεού, και ότι από αυτήν την άποψη, δεν μπορούσα να συγκριθώ μαζί της και έπρεπε να μάθω από αυτή. Στη συνέχεια, κάθε φορά που αντιμετώπιζα δυσκολίες ή δεν καταλάβαινα κάτι, μου άρεσε να αναζητώ τη συναναστροφή της και να ακούω τις απόψεις και τις συμβουλές της. Αργότερα, όταν η Τσεν Σια στάλθηκε σε άλλο μέρος για να κάνει τα καθήκοντά της, είχα ένα αίσθημα πραγματικής απώλειας. Σκεφτόμουν ότι μόλις πέρυσι είχε οργανώσει υλικό για την αποπομπή άλλων ατόμων. Δεν είχε περάσει πολύς καιρός από τότε, και τώρα απέβαλαν εκείνη; Μήπως είχε γίνει κάποιο λάθος; Αλλά τότε σκέφτηκα ότι η εκκλησία έχει αρχές για την αποπομπή ανθρώπων και ότι δεν θα ετοίμαζε υλικό για την αποβολή της χωρίς λόγο. Μέσα μου ένιωσα διάφορα συναισθήματα και δεν μπορούσα να συγκεντρωθώ στη συνάθροιση. Η επικεφαλής μού ζήτησε να γράψω μια αξιολόγηση για την Τσεν Σια, και συμφώνησα αόριστα χωρίς να εκφράσω όσα πραγματικά σκεφτόμουν.

Όταν γύρισα σπίτι και σκέφτηκα την Τσεν Σια, ένιωσα άβολα. Σκέφτηκα: «Η Τσεν Σια είναι αφοσιωμένη και θυσίασε την οικογένεια και την καριέρα της για τα καθήκοντά της. Έχει καταβάλει πολύ μεγάλη προσπάθεια να κατανοήσει τα λόγια του Θεού, αλλά τώρα αποβάλλεται. Εγώ δεν έχω υποφέρει ή δαπανήσει τον εαυτό μου τόσο πολύ όσο εκείνη, ούτε έχω κάνει τόσο πολλά στα καθήκοντά μου, και σίγουρα δεν έχω καταβάλει τόση προσπάθεια να κατανοήσω τα λόγια του Θεού. Μήπως αυτό σημαίνει ότι μπορεί κι εγώ να αποκλειστώ ή και να αποβληθώ;» Αυτά σκεφτόμουν κι έκανα τα καθήκοντά μου χωρίς ενθουσιασμό. Έβλεπα τις αδελφές να συζητούν για το έργο κι εγώ δεν ήθελα να συμμετάσχω. Ένιωθα ότι δεν είχε νόημα να καταβάλω μεγάλη προσπάθεια ή να πληρώσω κάποιο τίμημα, αφού δεν ήξερα, στην τελική, ποια θα ήταν η έκβασή μου. Έτσι, εκείνη την περίοδο, έκανα τα καθήκοντά μου χωρίς αίσθημα φορτίου.

Αργότερα, συνειδητοποίησα ότι η κατάστασή μου ήταν λάθος, προσευχήθηκα και αναζήτησα τον Θεό. Διάβασα τα λόγια του Θεού: «Μέσα στον άνθρωπο αναπτύσσονται πολλές σκέψεις, ιδέες και καταστάσεις που συχνά επηρεάζουν τη γνώμη και την οπτική του, αλλά και τις θέσεις του. Αν καταφέρεις μέσω της αναζήτησης της αλήθειας να ξεπεράσεις όλες αυτές τις σκέψεις, ιδέες και καταστάσεις, τότε αυτές δεν θα επηρεάσουν τη σχέση σου με τον Θεό. Μπορεί το ανάστημά σου να είναι μικρό τώρα και να κατανοείς επιφανειακά την αλήθεια. Μπορεί, επίσης, να μην κατανοείς πολλές αλήθειες, καθώς δεν έχει περάσει πολύς καιρός από τότε που άρχισες να πιστεύεις σ’ Αυτόν ή επειδή συντρέχουν διάφοροι άλλοι παράγοντες. Ωστόσο, πρέπει να έχεις ως αρχή το εξής: Πρέπει να υποτάσσομαι σε ό,τι κάνει ο Θεός, είτε είναι, εξ όψεως, καλό είτε κακό, είτε σωστό είτε λάθος, είτε συμβαδίζει είτε δεν συμβαδίζει με τις ανθρώπινες αντιλήψεις. Δεν έχω δικαίωμα να ασκήσω κριτική, να αξιολογήσω, να αναλύσω ή να μελετήσω αν κάτι είναι σωστό ή λάθος. Οφείλω να εκπληρώνω το καθήκον μου ως δημιούργημα και έπειτα να κάνω πράξη τις αλήθειες που μπορώ να κατανοήσω, για να ικανοποιήσω τον Θεό και να μην παρεκκλίνω από την αληθινή οδό» («Ο Λόγος», τόμ. 3: «Οι συνομιλίες του Χριστού των Εσχάτων Ημερών», Πώς να γνωρίσει κανείς την κυριαρχία του Θεού). «Στην πραγματική ζωή, πρέπει πρώτα να σκεφτείς ποιες αλήθειες σχετίζονται με τους ανθρώπους, τα γεγονότα και τα πράγματα που έχεις συναντήσει· ανάμεσα σ’ αυτές τις αλήθειες μπορείς να βρεις τις προθέσεις του Θεού και να συνδέσεις αυτά που έχεις συναντήσει με τις προθέσεις Του. Εάν δεν γνωρίζεις ποιες πτυχές της αλήθειας σχετίζονται με τα πράγματα που έχεις συναντήσει αλλά αντιθέτως πας κατευθείαν να αναζητήσεις τις προθέσεις του Θεού, αυτό αποτελεί μια τυφλή προσέγγιση η οποία δεν μπορεί να αποφέρει αποτελέσματα. Εάν θέλεις να αναζητήσεις την αλήθεια και να κατανοήσεις τις προθέσεις του Θεού, πρέπει πρώτα να εξετάσεις τι είδους πράγματα σου έχουν συμβεί, με ποιες πτυχές της αλήθειας σχετίζονται και να αναζητήσεις τη συγκεκριμένη αλήθεια στον λόγο του Θεού που σχετίζεται μ’ αυτά που έχεις βιώσει. Στη συνέχεια, να αναζητήσεις το μονοπάτι άσκησης που είναι σωστό για εσένα στην αλήθεια εκείνη· με τον τρόπο αυτό, μπορείς να αποκτήσεις έμμεση κατανόηση των προθέσεων του Θεού» («Ο Λόγος», τόμ. 2: «Σχετικά με το να γνωρίζει κανείς τον Θεό», Το έργο του Θεού, η διάθεση του Θεού και ο ίδιος ο Θεός Γ΄). Από τα λόγια του Θεού, κατάλαβα ότι όταν συναντώ πράγματα που δεν συνάδουν με τις αντιλήψεις μου, πρέπει να έχω θεοφοβούμενη καρδιά, να υποτάσσομαι και να μην κάνω παράπονα προς τον Θεό. Πρέπει να βλέπω με ποια πτυχή των αλήθεια-αρχών σχετίζεται το θέμα, και να αναζητώ την αλήθεια μέσα απ’ αυτή για να κατανοήσω τις προθέσεις του Θεού. Άρχισα να κάνω αυτοκριτική. Όταν άκουσα ότι θα αποβληθεί η Τσεν Σια, δεν αναζήτησα την αλήθεια. Σκέφτηκα ότι αφού θυσίασε την οικογένεια και την καριέρα της για τα καθήκοντά της και κατέβαλε τόση προσπάθεια να κατανοήσει τα λόγια του Θεού, και μάλιστα υπηρέτησε ως επικεφαλής και ως εργάτρια, ήταν άτομο που επιδίωκε την αλήθεια, γι’ αυτό ένιωσα ότι αδικήθηκε, έκανα παράπονα και παρερμήνευσα τον Θεό, και έχασα το ενδιαφέρον μου για τα καθήκοντά μου. Συνειδητοποίησα ότι δεν είχα καθόλου θεοφοβούμενη καρδιά. Όταν αντιμετώπιζα θέματα που δεν ταίριαζαν με τις αντιλήψεις μου, ένιωθα αντίσταση, παραπονιόμουν και δεν αναζητούσα καθόλου την αλήθεια. Η κατάστασή μου ήταν πολύ επικίνδυνη! Αργότερα, έμαθα ότι ενώ εκτελούσε την εργασία της οργάνωσης υλικού για την αποπομπή ανθρώπων, συχνά δωροδοκούσε αδελφούς και αδελφές κάνοντας μικρές χάρες για να ανταγωνιστεί τον επικεφαλής της ομάδας για θέση, και ότι έσπειρε τη διχόνοια ώστε να κάνει τους αδελφούς και τις αδελφές να σχηματίσουν αρνητική άποψη για τον επικεφαλής της ομάδας. Έλεγε συχνά μπροστά σε όλους ότι ο επικεφαλής της ομάδας δεν είχε ζωή-είσοδο, ότι δεν μπορούσε να διακρίνει τους ανθρώπους και ότι δεν είχε το έργο του Αγίου Πνεύματος. Τα έλεγε αυτά τα πράγματα για να υπονομεύσει τον επικεφαλής της ομάδας. Συχνά παρουσίαζε με υπερβολικό τρόπο τη διαφθορά αδελφών για να τους επικρίνει, κι έτσι έχαναν όλοι τον ενθουσιασμό τους για τα καθήκοντά τους. Οι επικεφαλής και οι αδελφοί και οι αδελφές συναναστράφηκαν μαζί της πολλές φορές για να τη βοηθήσουν, εκείνη, όμως, δεν είχε καθόλου αυτογνωσία και συνέχιζε να υπερασπίζεται τις ενέργειές της. Αφού άκουσα για τη συμπεριφορά της, συνειδητοποίησα ότι η Τσεν Σια είχε προβλήματα, και θυμήθηκα τη συμπεριφορά της τότε που συνεργαζόμουν μαζί της. Κατά τη διάρκεια των εκκλησιαστικών εκλογών το 2012, τόσο η Τσεν Σια όσο και η αδελφή Γουάνγκ Χούι εξελέγησαν επικεφαλής. Αν και η Γουάνγκ Χούι είχε ελαφρώς χειρότερο επίπεδο, είχε αίσθημα φορτίου στα καθήκοντά της και μπορούσε να επιλύσει κάποια ζητήματα. Η Τσεν Σια, όμως, ήθελε να εκλεγεί μια άλλη αδελφή, επειδή εκείνη την άκουγε περισσότερο. Για να επιτύχει αυτόν τον στόχο, η Τσεν Σια εκμεταλλεύτηκε τις αδυναμίες της Γουάνγκ Χούι και τις έκανε μεγάλο θέμα. Μείωσε τη Γουάνγκ Χούι μπροστά στους αδελφούς και τις αδελφές, λέγοντας ότι δεν ήταν κατάλληλη για επικεφαλής λόγω του κακού της επιπέδου. Είπε μάλιστα στη Γουάνγκ Χούι καταπρόσωπο να παραιτηθεί επειδή δεν είχε το κατάλληλο επίπεδο. Όταν η Τσεν Σια είδε ότι η Γουάνγκ Χούι δεν παραιτούνταν, άρχισε να κάνει φασαρία μπροστά στους αδελφούς και τις αδελφές. Έλεγε ότι η Γουάνγκ Χούι ήταν κολλημένη στη θέση της και ότι δεν ήθελε να την εγκαταλείψει παρά το χαμηλό της επίπεδο. Μερικοί αδελφοί και αδελφές παραπλανήθηκαν από την Τσεν Σια και πήραν το μέρος της. Ισχυρίστηκαν ότι η Γουάνγκ Χούι ήταν ακατάλληλη για επικεφαλής και ζήτησαν νέες εκλογές. Αυτό δημιούργησε χάος στην εκκλησία και η κατάσταση της Γουάνγκ Χούι έγινε αρνητική. Επίσης, το διάστημα που ήταν επικεφαλής η Τσεν Σια το 2013, ένας αδελφός παρατήρησε ότι η επικεφαλής ενεργούσε ενάντια στις αρχές ενώ έκανε τα καθήκοντά της και έκανε μια πρόταση. Όταν, όμως, η Τσεν Σια το έμαθε, είπε στη συνεργάτιδά της ότι θα έπρεπε να τον προσέχουν και να καταγράφουν όσα έλεγε, αφού όλα αυτά θα συμπεριλαμβάνονταν στα στοιχεία που θα ετοίμαζαν για την αποπομπή του. Η Τσεν Σια καταδίκασε αυτόν τον αδελφό επειδή έκρινε την επικεφαλής και αναστάτωσε το έργο της εκκλησίας. Μετά απ’ αυτό, οι αδελφοί κι οι αδελφές φοβούνταν να κάνουν προτάσεις στους επικεφαλής, για να μην καταδικαστούν και αποβληθούν. Αργότερα, η Τσεν Σια απαλλάχθηκε επειδή κυνηγούσε φήμη και κέρδος και πραγματοποιούσε έργο χωρίς να συμβουλεύεται τους συνεργάτες της, ενώ συχνά απέρριπτε τις προτάσεις των συνεργατών της και ενεργούσε αυτόνομα, πράγμα που έβλαπτε το έργο της εκκλησίας.

Συγκρίνοντας τις διάφορες συμπεριφορές της Τσεν Σια, συνέχισα να αναζητώ στα λόγια του Θεού. Διάβασα τα λόγια του Θεού: «Πώς αποκλείουν και πώς επιτίθενται οι αντίχριστοι σε όσους επιδιώκουν την αλήθεια; Συχνά χρησιμοποιούν μεθόδους που οι άλλοι θεωρούν λογικές και σωστές, κάνοντας, μάλιστα, διαλόγους πάνω στην αλήθεια για να αποκτήσουν πλεονεκτική θέση, έτσι ώστε να επιτεθούν στους άλλους, να τους καταδικάσουν και να τους παραπλανήσουν. Ένας αντίχριστος, για παράδειγμα, νομίζει πως αν οι συνάδελφοί του είναι άνθρωποι που επιδιώκουν την αλήθεια, μπορεί να απειλήσουν τη θέση του. Έτσι, εκφωνεί μεγαλόπνοα κηρύγματα και συζητά πνευματικές θεωρίες για να παραπλανήσει τους ανθρώπους και να κερδίσει έτσι την εκτίμησή τους. Με αυτόν τον τρόπο, μπορεί να μειώσει και να καταπιέσει τους συναδέλφους και τους συνεργάτες του, και να κάνει τους άλλους να πιστέψουν πως, αν και οι συνάδελφοι του επικεφαλής τους είναι άνθρωποι που επιδιώκουν την αλήθεια, δεν είναι ισάξιοί του σε επίπεδο και ικανότητες. Κάποιοι λένε, μάλιστα: “Τα κηρύγματα του επικεφαλής μας είναι μεγαλόπνοα και κανείς δεν μπορεί να συγκριθεί μαζί του”. Ένα τέτοιο σχόλιο φέρνει τεράστια ικανοποίηση σε έναν αντίχριστο. Σκέφτεται μέσα του: “Εφόσον είσαι συνάδελφός μου, δεν έχεις κάποιες αλήθεια-πραγματικότητες; Γιατί τα λόγια σου δεν έχουν τόση ευφράδεια και δεν είναι τόσο υψηλόφρονα όσο τα δικά μου; Τώρα εξευτελίστηκες τελείως. Αν και δεν έχεις τις απαραίτητες ικανότητες, τολμάς να τα βάζεις μαζί μου!” Αυτό σκέφτεται ο αντίχριστος. Ποιος είναι ο στόχος του; Προσπαθεί με κάθε τρόπο να καταπιέσει και να μειώσει τους άλλους και να δείξει πως είναι ανώτερός τους. […] Οι άνθρωποι που μισεί περισσότερο ένας αντίχριστος μέσα στην εκκλησία είναι εκείνοι που επιδιώκουν την αλήθεια και, ιδίως, εκείνοι που έχουν αίσθημα δικαιοσύνης και θα τολμούσαν να εκθέσουν και να αναφέρουν έναν ψευδοεπικεφαλής και αντίχριστο. Ένας αντίχριστος τους βλέπει αυτούς ως αγκάθι στα μάτια του και κεντρί στο πλευρό του. Αν τύχει να δει κάποιον που επιδιώκει την αλήθεια και εκτελεί με προθυμία το καθήκον του, η καρδιά του κατακλύζεται από κακία και εχθρότητα, και δεν έχει ούτε ίχνος αγάπης. Ένας αντίχριστος δεν είναι μόνο πως δεν θα βοηθήσει και δεν θα στηρίξει ανθρώπους που επιδιώκουν την αλήθεια, ανεξάρτητα από τις δυσκολίες τους ή το πόσο αδύναμοι και αρνητικοί είναι· δεν είναι μόνο ότι θα αγνοήσει κάτι τέτοιο. Αντίθετα, θα χαίρεται γι’ αυτό στα κρυφά. Αν κάποιος έχει διατυπώσει κατηγορίες εις βάρος του ή τον έχει εκθέσει, θα εκμεταλλευτεί την ευκαιρία για να στρίψει το μαχαίρι στην πληγή και θα τον κατηγορήσει για κάθε λογής αδικήματα ώστε να του δώσει ένα μάθημα, να τον καταδικάσει, να μη του αφήσει καμία διέξοδο και, τελικά, να τον κάνει τόσο αρνητικό που δεν θα μπορεί να εκτελέσει το καθήκον του. Τότε ο αντίχριστος νιώθει περήφανος για τον εαυτό του και αρχίζει να πανηγυρίζει για την κακοτυχία εκείνου του ανθρώπου. Σε τέτοια, λοιπόν, πράγματα είναι καλύτεροι οι αντίχριστοι. Ειδικότητά τους είναι να αποκλείουν όσους επιδιώκουν την αλήθεια, να τους επιτίθενται και να τους καταδικάζουν. […] Συνοψίζοντας, με βάση αυτές τις εκδηλώσεις των αντίχριστων, μπορούμε να διαπιστώσουμε ότι δεν εκτελούν το καθήκον του επικεφαλής, επειδή δεν καθοδηγούν τους ανθρώπους στο να τρώνε και να πίνουν τον λόγο του Θεού ούτε στο να συναναστρέφονται σχετικά με την αλήθεια, και δεν τους ποτίζουν ούτε τους θρέφουν, επιτρέποντάς τους να αποκτήσουν την αλήθεια. Αντιθέτως, διαταράσσουν και αναστατώνουν την εκκλησιαστική ζωή, διαλύουν και καταστρέφουν το έργο της εκκλησίας και παρεμποδίζουν τους ανθρώπους στο μονοπάτι της επιδίωξης της αλήθειας και της απόκτησης σωτηρίας. Θέλουν να παραπλανήσουν τον εκλεκτό λαό του Θεού και να τον κάνουν να χάσει την ευκαιρία να του δοθεί σωτηρία. Αυτός είναι ο απώτερος στόχος που θέλουν να επιτύχουν οι αντίχριστοι με τη διατάραξη και την αναστάτωση του έργου της εκκλησίας» («Ο Λόγος», τόμ. 4: «Εκθέτοντας τους αντίχριστους», Σημείο τρίτο: Αποκλείουν και επιτίθενται σε όσους επιδιώκουν την αλήθεια). Ο Θεός εκθέτει ότι οι αντίχριστοι επιζητούν να κυβερνήσουν στην εκκλησία, χρησιμοποιούν δόγματα και λόγια για να παραπλανήσουν όσους δεν μπορούν να τους διακρίνουν και δεν σταματούν σε τίποτα προκειμένου να επιτεθούν και αποκλείσουν όσους επιδιώκουν την αλήθεια. Μάλιστα, μισούν όσους τους κάνουν προτάσεις. Αντιμετωπίζουν αυτούς τους ανθρώπους ως εμπόδια, εκμεταλλεύονται τις αδυναμίες και τις αποκαλύψεις της διαφθοράς τους και τις μεγαλοποιούν σκόπιμα, ώστε να τους μειώσουν, να τους κρίνουν και να τους χαρακτηρίσουν άδικα. Έτσι, οι αδελφοί και οι αδελφές περιθωριοποιούνται και καταπιέζονται, μέχρι που τελικά γίνονται τόσο αρνητικοί που δεν μπορούν να κάνουν τα καθήκοντά τους. Έτσι, οι αντίχριστοι πετυχαίνουν τους στόχους τους, που τους επιτρέπουν να ασκούν εξουσία στην εκκλησία κατά βούληση. Έτσι συμπεριφερόταν η Τσεν Σια. Προσπάθησε να κάνει κουμάντο στην εκκλησία. Εκμεταλλεύτηκε τις αδυναμίες της Γουάνγκ Χούι για να τη μειώσει, να την κρίνει και να της επιτεθεί, έτσι ώστε να την κάνει να παραιτηθεί από ντροπή. Για να το καταφέρει αυτό, παραπλανούσε αδελφούς και αδελφές ώστε να πάρουν το μέρος της ενάντια στη Γουάνγκ Χούι. Όσο η Τσεν Σια υπηρετούσε ως επικεφαλής εκκλησίας, όταν κάποιος έκανε προτάσεις που επηρέαζαν τη θέση της, εκείνη έβρισκε τρόπους να τον βασανίσει και τον κατηγορούσε άδικα με σκοπό να τον αποπέμψει. Αφού ανέλαβε άλλο καθήκον, για να αντικαταστήσει την επικεφαλής της ομάδας, εκμεταλλεύτηκε τις συχνές αποκαλύψεις της διαφθοράς της για να τη μειώσει, να την κρίνει και να της επιτεθεί. Παραπλανούσε ανθρώπους ώστε να πάρουν το μέρος της και να απομονώσουν την επικεφαλής της ομάδας. Αυτό αναστάτωσε σοβαρά το έργο. Βλέποντας την αδίστακτη φιλοδοξία της Τσεν Σια για θέση, κατάλαβα πόσο ύπουλα, πονηρά και κακόβουλα ήταν τα λόγια και οι πράξεις της. Οι επικεφαλής ανέλυσαν την ουσία των πράξεών της και τις συνέπειες που αυτές είχαν, αλλά εκείνη αρνιόταν να τα αποδεχτεί όλα αυτά και συνέχιζε να επιχειρηματολογεί και να δικαιολογεί τον εαυτό της. Αυτό δεν ήταν απλώς μια προσωπική διαμάχη· έκανε κακό, αντιστεκόταν στον Θεό και Του εναντιωνόταν μέχρι τέλους! Συνειδητοποίησα ότι τα προβλήματα της Τσεν Σια ήταν σοβαρά και ότι ήταν μια αντίχριστος που είχε αναστατώσει το έργο της εκκλησίας. Όταν το κατάλαβα αυτό, στενοχωρήθηκα πολύ. Είδα πόσο ανόητη και τυφλή ήμουν. Είδα ότι ήμουν τόσο μπερδεμένη και ότι μου έλειπε τόσο η διάκριση που είχα υπερασπιστεί μια αντίχριστο, ενώ ζούσα σε μια αρνητική κατάσταση, παρερμήνευα και καθυστερούσα τα καθήκοντά μου. Προσευχήθηκα στον Θεό για να μετανοήσω και ανέφερα τις κακές πράξεις της Τσεν Σια στην εκκλησία. Στο τέλος, με βάση τις αρχές, όλοι αποφάσισαν ότι η Τσεν Σια ήταν αντίχριστος και την απέβαλαν από την εκκλησία.

Αργότερα, αναλογιζόμουν συχνά αυτό το θέμα, κι αναρωτιόμουν: «Επικοινωνούσα με την Τσεν Σια τόσα χρόνια. Πώς είναι δυνατόν να μην τη διέκρινα καθόλου; Την είχα μάλιστα για άτομο που επιδίωκε την αλήθεια και την εκτιμούσα πολύ και τη λάτρευα». Κατά την αναζήτησή μου, διάβασα δύο χωρία από τα λόγια του Θεού μέσα στα οποία βρήκα τον λόγο που συνέβαινε αυτό. Ο Παντοδύναμος Θεός λέει: «Υπάρχουν μερικοί άνθρωποι που μπορούν να υπομείνουν κακουχίες, που μπορούν να πληρώσουν το τίμημα, που η εξωτερική συμπεριφορά τους είναι πολύ καλή, που είναι αξιοσέβαστοι και που έχουν τον θαυμασμό των άλλων. Μήπως εσείς θα λέγατε ότι η εξωτερική αυτή συμπεριφορά μπορεί να θεωρηθεί άσκηση της αλήθειας; Θα μπορούσε κανείς να διαπιστώσει ότι τέτοιοι άνθρωποι ικανοποιούν τις προθέσεις του Θεού; Γιατί βλέπουν οι άνθρωποι ξανά και ξανά τέτοια άτομα και πιστεύουν ότι αυτά ικανοποιούν τον Θεό, ότι περπατούν στο μονοπάτι της άσκησης της αλήθειας, ότι ακολουθούν την οδό του Θεού; Γιατί κάποιοι άνθρωποι σκέφτονται έτσι; Μόνο μία εξήγηση υπάρχει γι’ αυτό. Ποια είναι αυτή; Είναι ότι, για πάρα πολλούς ανθρώπους, κάποιες ερωτήσεις —όπως τι σημαίνει να κάνει κανείς την αλήθεια πράξη, τι σημαίνει να ικανοποιεί τον Θεό και τι σημαίνει να κατέχει αληθινά την αλήθεια-πραγματικότητα— δεν είναι πολύ ξεκάθαρες. Επομένως, υπάρχουν μερικοί άνθρωποι που συχνά παραπλανώνται από εκείνους που εξωτερικά φαίνονται πνευματικοί, ευγενείς, μεγαλοπρεπείς και σπουδαίοι. Όσο για τους ανθρώπους που μπορούν να μιλούν με ευφράδεια για λόγια και δόγματα, και ο λόγος και οι ενέργειές τους φαίνονται αξιοθαύμαστα, εκείνοι που παραπλανιούνται από αυτούς δεν έχουν εξετάσει ποτέ την ουσία των πράξεών τους, τις αρχές πίσω από τα έργα τους ή τους στόχους τους. Επιπλέον, δεν εξέτασαν ποτέ αν αυτοί οι άνθρωποι υποτάσσονται πραγματικά στον Θεό ούτε διαπίστωσαν ποτέ αν αυτοί οι άνθρωποι σέβονται στ’ αλήθεια τον Θεό και αποφεύγουν το κακό. Ποτέ δεν διέκριναν την ανθρώπινη φύση-ουσία των συγκεκριμένων ανθρώπων. Αντίθετα, από το πρώτο κιόλας βήμα της γνωριμίας μαζί τους, λίγο-λίγο, έχουν φτάσει να θαυμάζουν και να σέβονται τους ανθρώπους αυτούς, και τελικά αυτοί οι άνθρωποι γίνονται είδωλά τους. Επιπλέον, στο μυαλό κάποιων ανθρώπων, τα είδωλα που λατρεύουν —και που πιστεύουν πως μπορούν να εγκαταλείψουν οικογένεια και δουλειά, και που επιφανειακά φαίνεται ότι μπορούν να πληρώσουν το τίμημα— είναι εκείνοι που ικανοποιούν πραγματικά τον Θεό και που επιτυγχάνουν καλά αποτελέσματα και καλούς προορισμούς. Στο μυαλό τους, τα είδωλα αυτά είναι αυτοί που επαινεί ο Θεός» («Ο Λόγος», τόμ. 2: «Σχετικά με το να γνωρίζει κανείς τον Θεό», Πώς να γνωρίσει κανείς τη διάθεση του Θεού και τα αποτελέσματα που θα επιτύχει το έργο Του). «Ποια είναι η διαφορά ανάμεσα στην προσπάθεια που καταβάλλουν οι αντίχριστοι όσον αφορά τα λόγια του Θεού και στην προσπάθεια όσων επιδιώκουν την αλήθεια; (Διαφέρουν ως προς την πρόθεση και τον σκοπό. Οι αντίχριστοι καταβάλλουν προσπάθεια όσον αφορά τα λόγια του Θεού για το δικό τους όφελος και τη δική τους θέση, για να εκπληρώσουν τις προσωπικές τους φιλοδοξίες.) Τι προσπάθεια καταβάλλουν οι αντίχριστοι όσον αφορά τα λόγια του Θεού; Απομνημονεύουν τμήματα από τα λόγια του Θεού που συμβαδίζουν με τις αντιλήψεις τους, μαθαίνουν να εξηγούν τα λόγια του Θεού σε ανθρώπινη γλώσσα, καθώς και να γράφουν μερικές πνευματικές σημειώσεις και εμβαθύνσεις. Επίσης αποστάζουν, συνοψίζουν και οργανώνουν τις διάφορες δηλώσεις του Θεού, όπως αυτές που οι άνθρωποι θεωρούν ότι συμβαδίζουν κάπως με τις ανθρώπινες αντιλήψεις, αυτές στις οποίες γίνεται εύκολα αντιληπτός ο τόνος ομιλίας του Θεού, κάποια λόγια για τα μυστήρια, καθώς και μερικά λόγια του Θεού που είναι δημοφιλή και κηρύσσονται συχνά στην εκκλησία για ένα διάστημα. Εκτός του ότι απομνημονεύουν, οργανώνουν, συνοψίζουν και γράφουν εμβαθύνσεις, φυσικά, κάνουν κι άλλα, μεταξύ των οποίων και κάποιες ιδιαίτερες δραστηριότητες. Οι αντίχριστοι είναι διατεθειμένοι να πληρώσουν οποιοδήποτε τίμημα για να κερδίσουν θέση και να ικανοποιήσουν τη φιλοδοξία τους, καθώς και να πετύχουν τον στόχο τους να ελέγχουν την εκκλησία και να γίνουν θεοί. Συχνά εργάζονται μέχρι αργά τη νύχτα και ξυπνούν ξημερώματα, ξενυχτώντας πάνω στη δουλειά και κάνοντας πρόβες για τα κηρύγματά τους τις πρώτες πρωινές ώρες, ενώ σημειώνουν και τα ευφυέστατα πράγματα που έχει πει κάποιος άλλος, και όλα αυτά προκειμένου να εξοπλιστούν με το δόγμα που χρειάζονται για να εκφωνήσουν υψηλά κηρύγματα. Συλλογίζονται κάθε μέρα πώς να κάνουν αυτά τα βαρύγδουπα κηρύγματα, αναλογιζόμενοι ποια από τα λόγια του Θεού θα είναι τα πιο χρήσιμα για να διαλέξουν, καθώς και ποια θα εμπνεύσουν θαυμασμό και έπαινο στον εκλεκτό λαό του Θεού, και στη συνέχεια μαθαίνουν αυτά τα λόγια απ’ έξω. Έπειτα, σκέφτονται πώς να ερμηνεύσουν αυτά τα λόγια με τρόπο που να αποδεικνύει την οξυδέρκεια και την ευφυία τους. Με σκοπό να εντυπώσουν στ’ αλήθεια τον λόγο του Θεού μέσα τους, πασχίζουν να ακούσουν τον λόγο Του πολύ περισσότερες φορές. Όλα αυτά τα κάνουν προσπαθώντας όσο και οι φοιτητές που διεκδικούν μια θέση στο κολέγιο. Όταν κάποιος εκφωνήσει ένα καλό κήρυγμα ή ένα κήρυγμα που παρέχει κάποια φώτιση, ή ένα κήρυγμα που παρέχει κάποια θεωρία, ένας αντίχριστος θα το πάρει, θα το συνθέσει και θα το κάνει δικό του κήρυγμα. Καμιά προσπάθεια δεν είναι υπερβολικά μεγάλη για έναν αντίχριστο. Ποιο είναι, λοιπόν, το κίνητρο και η πρόθεση πίσω από αυτήν την προσπάθειά του; Είναι το να μπορεί να κηρύττει τα λόγια του Θεού, να τα λέει καθαρά και με ευκολία, να τα κατέχει με ευχέρεια, ώστε οι άλλοι να δουν ότι ο αντίχριστος είναι πιο πνευματικός από αυτούς, ότι έχει μεγαλύτερη εκτίμηση στα λόγια του Θεού, ότι αγαπάει περισσότερο τον Θεό. Με αυτόν τον τρόπο, ένας αντίχριστος μπορεί να κερδίσει τον θαυμασμό και τη λατρεία κάποιων ανθρώπων γύρω του. Ένας αντίχριστος αισθάνεται ότι αυτό είναι κάτι που αξίζει τον κόπο και κάθε προσπάθεια, τίμημα ή δυσκολία» [«Ο Λόγος», τόμ. 4: «Εκθέτοντας τους αντίχριστους», Σημείο δέκατο: Περιφρονούν την αλήθεια, παραβιάζουν απροκάλυπτα τις αρχές και αψηφούν τις διευθετήσεις του οίκου του Θεού (Μέρος έβδομο)]. Αφού διάβασα τα λόγια του Θεού, συνειδητοποίησα ότι εκτιμούσα πολύ την Τσεν Σια και νόμιζα ότι επιδίωκε την αλήθεια επειδή η οπτική μου ήταν λανθασμένη. Νόμιζα ότι εκείνοι που έκαναν θυσίες, που δαπανούσαν τον εαυτό τους και εργάζονταν σκληρά, και όσοι κατέβαλαν μεγάλη προσπάθεια να διαβάσουν τα λόγια του Θεού, ήταν άνθρωποι με πραγματικότητες που επιδίωκαν πραγματικά την αλήθεια. Τώρα καταλάβαινα ότι το να κάνει κάποιος τα καθήκοντά του, να κάνει θυσίες, να δαπανά τον εαυτό του, να υποφέρει και να πληρώνει τίμημα, είναι απλώς καλές συμπεριφορές. Δεν σημαίνει, όμως, πως το άτομο αυτό επιδιώκει ή κάνει πράξη την αλήθεια. Συνειδητοποίησα, επίσης, ότι το να προσπαθεί κανείς πολύ να διαβάσει τα λόγια του Θεού, δεν σημαίνει απαραίτητα και ότι εκτιμά τα λόγια του Θεού ή αγαπά την αλήθεια. Αυτό πρέπει να αξιολογείται με τι προθέσεις ενεργεί κανείς, και με βάση το αν κάνει πράξη τα λόγια του Θεού ή αν αλλάζει τη ζωή-διάθεσή του. Αφού βρήκε τον Θεό, η Τσεν Σια έκανε τα καθήκοντά της στην εκκλησία και μπόρεσε να υπομείνει τις κακουχίες, αλλά οι θυσίες και οι δαπάνες της δεν ήταν για να κάνει πράξη την αλήθεια και να ικανοποιήσει τον Θεό. Επιδίωκε φήμη και θέση για να κερδίσει τον θαυμασμό και τη λατρεία των άλλων. Μέσα στον βαρύ χειμώνα, η Τσεν Σια σηκωνόταν πριν από την αυγή για να διαβάσει τα λόγια του Θεού, και μερικές φορές έμενε ξύπνια μέχρι αργά για να διαβάσει, να αντιγράψει και να απομνημονεύσει τα λόγια του Θεού. Έκανε πολύ μεγάλη προσπάθεια να κατανοήσει τα λόγια του Θεού, αλλά το βασικό της κίνητρο ήταν η θέση της. Χρησιμοποιούσε τα λόγια του Θεού ως εργαλείο για να αποκτήσει φήμη και θέση, κι έβρισκε ευκαιρίες για να μοιράζεται τα λόγια του Θεού για να κερδίζει τον θαυμασμό και τη λατρεία των αδελφών. Διάβαζε πολλά από τα λόγια του Θεού, αλλά δεν έδειχνε να τα κάνει πράξη ή ότι αντιμετωπίζει τη διεφθαρμένη της διάθεση. Αντίθετα, επιδίωκε συνεχώς φήμη και θέση, και συχνά υιοθετούσε μια αυθαίρετη προσέγγιση για να επιπλήξει και να περιορίσει τους άλλους. Όταν οι άλλοι της επισήμαναν τα ζητήματά της, εκείνη δεν αποδέχτηκε τίποτα, τους καταπίεζε και τους βασάνιζε. Ήταν προφανές ότι δεν διάβαζε τα λόγια του Θεού για να κάνει πράξη την αλήθεια. Διαφορετικά, πώς μπορούσε να έχει διαβάσει τόσο πολλά από τα λόγια του Θεού χωρίς να αλλάξει καθόλου η διάθεσή της; Αντ’ αυτού, γινόταν όλο και πιο αλαζονική και επιδίωκε όλο και πιο έντονα φήμη και θέση. Έτσι, αποκαλύφθηκε πλήρως ότι η ουσία της Τσεν Σια αποστρεφόταν και μισούσε την αλήθεια. Όσοι αγαπούν πραγματικά την αλήθεια τιμούν και κάνουν πράξη τα λόγια του Θεού. Όπως ο Πέτρος, που αναλογιζόταν συχνά τα λόγια του Θεού και τα ενσωμάτωνε στην πραγματική του ζωή, και ήταν σε θέση να ασκείται και να εισέρχεται μόνο σύμφωνα με τα λόγια του Θεού στις καταστάσεις που συναντούσε, ώσπου τελικά, άλλαξε η ζωή-διάθεσή του. Έτσι, κατάλαβα πως για να αξιολογήσουμε αν κάποιος επιδιώκει την αλήθεια, δεν μπορούμε απλώς να εξετάσουμε τις φαινομενικές θυσίες και δαπάνες του, πόσα από τα λόγια του Θεού έχει διαβάσει ή αν είναι σε θέση να συναναστραφεί με άλλους. Πρέπει να επικεντρωθούμε κυρίως στο αν μπορεί να κάνει πράξη τα λόγια του Θεού μπροστά σε κάθε κατάσταση που αντιμετωπίζει, αν επικεντρώνεται στην αναζήτηση της αλήθειας, αν κάνει αυτοκριτική κι έχει αυτογνωσία, κι αν έχει ζωή-είσοδο. Εγώ έβλεπα μόνο την προφανή ικανότητα της Τσεν Σια να κάνει θυσίες, να δαπανά τον εαυτό της και να προσπαθεί να διαβάσει τα λόγια του Θεού, κι έτσι τη λάτρεψα, και μέσα μου την ειδωλοποίησα. Όταν έμαθα ότι αποβλήθηκε από την εκκλησία, θέλησα να την υπερασπιστώ. Είδα ότι δεν καταλάβαινα την αλήθεια και δεν αξιολογούσα τους άλλους σύμφωνα με τα λόγια του Θεού. Πόσο ανόητη ήμουν!

Αναρωτήθηκα, επίσης: «Γιατί, όταν άκουσα ότι θα αποβληθεί η Τσεν Σια, ένιωσα τόσο αρνητική και αδύναμη, και δεν ήθελα να κάνω τα καθήκοντά μου;» Αργότερα, διάβασα τα λόγια του Θεού: «Μόλις οι αντιλήψεις και οι φαντασιοκοπίες των ανθρώπων γίνουν οι αρχές και τα κριτήρια με τα οποία βλέπουν τους ανθρώπους και τα πράγματα και φέρονται και ενεργούν, τότε, όπως κι αν πιστεύουν στον Θεό, όπως κι αν επιδιώκουν πράγματα και όσες κακουχίες κι αν υποφέρουν ή όσο μεγάλο τίμημα κι αν πληρώσουν, όλα αυτά θα είναι μάταια. Από τη στιγμή που ένας άνθρωπος ζει σύμφωνα με τις δικές του αντιλήψεις και φαντασιοκοπίες, τότε αντιστέκεται στον Θεό και Του πηγαίνει κόντρα· δεν έχει αληθινή υποταγή στα περιβάλλοντα που διαμορφώνει ο Θεός ή στις απαιτήσεις Του. Επομένως, στο τέλος, η έκβασή του θα είναι πολύ τραγική. Αν πιστεύεις στον Θεό για πολλά χρόνια και έχεις δαπανήσει τον εαυτό σου για Εκείνον, αν είσαι συνέχεια στο τρέξιμο και πληρώνεις μεγάλο τίμημα, αλλά η αφετηρία και η πηγή όλων αυτών που κάνεις είναι οι δικές σου αντιλήψεις και φαντασιοκοπίες, τότε δεν αποδέχεσαι αληθινά τον Θεό και δεν υποτάσσεσαι αληθινά σε Αυτόν. […] Είναι ακριβώς όπως η εκδήλωση του Παύλου: Έκανε πολύ έργο και έτρεξε πολύ, κηρύττοντας το ευαγγέλιο στο μεγαλύτερο μέρος της Ευρώπης, αλλά όσες κακουχίες κι αν υπέφερε, όσο μεγάλο τίμημα κι αν πλήρωσε και όσο κι αν έτρεξε, ποτέ δεν είχε σκέψεις και απόψεις που ήταν σύμφωνες με την αλήθεια, ποτέ δεν αποδέχθηκε την αλήθεια και ποτέ δεν είχε τη στάση και την αληθινή εμπειρία της υποταγής στον Θεό· ζούσε μονίμως σύμφωνα με τις δικές του αντιλήψεις και φαντασιοκοπίες. Ποια ήταν η συγκεκριμένη αντίληψη και η φαντασιοκοπία του; Ότι όταν θα τελείωνε τον δρόμο και θα είχε αγωνιστεί τον καλό αγώνα, θα τον περίμενε ένας στέφανος δικαιοσύνης· αυτή ήταν η αντίληψη και η φαντασιοκοπία του Παύλου. Ποια ήταν η συγκεκριμένη θεωρητική βάση της αντίληψης και της φαντασιοκοπίας του; Ότι ο Θεός θα καθόριζε την έκβαση ενός ανθρώπου με βάση το πόσο έτρεξε, το τίμημα που πλήρωσε και το μέγεθος των κακουχιών που υπέφερε. Ο Παύλος άρχισε ασυναίσθητα να βαδίζει πάνω στο μονοπάτι των αντίχριστων μόνο και μόνο επειδή η αντίληψη και η φαντασιοκοπία του είχε μια τέτοια θεωρητική βάση. Ως αποτέλεσμα, όταν έφθασε στο τέλος της διαδρομής, δεν είχε κατανοήσει καθόλου ότι είχε συμπεριφορά και εκδηλώσεις αντίστασης απέναντι στον Θεό ή ουσία αντίστασης απέναντι στον Θεό, πόσο μάλλον είχε μετανοήσει. Εξακολουθούσε να παραμένει προσκολλημένος στην αρχική του αντίληψη και φαντασιοκοπία όσο πίστευε στον Θεό, και όχι μόνο δεν είχε την παραμικρή αληθινή υποταγή στον Θεό, αλλά, αντιθέτως, πίστευε ότι δικαιούνταν ακόμη περισσότερο να λάβει μια καλή έκβαση και έναν καλό προορισμό ως αντάλλαγμα από τον Θεό. Η φράση “ως αντάλλαγμα” ακούγεται ωραία, είναι ένας κόσμιος τρόπος διατύπωσης, αλλά, στην πραγματικότητα, δεν επρόκειτο για κάποια ανταλλαγή ούτε καν για κάποια συναλλαγή· ζητούσε αυτά τα πράγματα ευθέως από τον Θεό, τα απαιτούσε απερίφραστα από τον Θεό. Πώς τα απαιτούσε από τον Θεό; Ακριβώς όπως είπε: “Τελείωσα τον δρόμο μου, αγωνίστηκα τον καλό αγώνα· ο στέφανος της δόξας είναι πλέον δικός μου. Αυτό αξίζω και αυτό θα πρέπει να μου δώσει δικαιωματικά ο θεός”. Το μονοπάτι που ακολούθησε ο Παύλος ήταν ένα μονοπάτι αντίστασης στον Θεό, το οποίο τον οδήγησε στην καταστροφή, και η τελική έκβαση που επήλθε σε αυτόν ήταν η τιμωρία του. Αυτό ήταν άρρηκτα συνδεδεμένο με την αντίληψη και την φαντασιοκοπία του σχετικά με τον Θεό» [«Ο Λόγος», τόμ. 7: «Σχετικά με την επιδίωξη της αλήθειας», Πώς να επιδιώκει κανείς την αλήθεια (2)]. Έγινα αρνητική όταν άκουσα ότι η εκκλησία είχε αποβάλει την Τσεν Σια, επειδή η οπτική μου ήταν παράλογη. Νόμιζα ότι ο Θεός δίνει καλή έκβαση και προορισμό σ’ όσους δαπανούν τον εαυτό τους, θυσιάζουν πολλά και εργάζονται σκληρά. Έτσι, δεν μπορούσα να διανοηθώ ότι αποβλήθηκε από την εκκλησία η Τσεν Σια που είχε κάνει τοσες θυσίες και είχε υποφέρει, και που έκανε τόσα χρόνια το καθήκον της. Σκεφτόμουν, επίσης, ότι εγώ δεν είχα θυσιάσει όσα εκείνη, και ότι δεν είχα ποτέ τόσα καθήκοντα όσα αυτή, και ένιωθα ότι αργά ή γρήγορα θα με απέκλειαν κι εμένα. Έγινα τόσο αρνητική που δεν ήθελα πια να πληρώνω τίμημα ή να δαπανώ τον εαυτό μου. Συνειδητοποίησα ότι μετά από όλα αυτά τα χρόνια πίστης στον Θεό, εξακολουθούσα να ζω με ανθρώπινες αντιλήψεις και φαντασιοκοπίες. Ο Θεός καθορίζει την έκβαση ενός ατόμου όχι με βάση το πόσο καιρό πιστεύει, πόσο δόγμα μπορεί να κηρύξει, πόσο έργο έχει κάνει, πόσο έχει υποφέρει ή πόσα από τα λόγια του Θεού έχει απομνημονεύσει, αλλά με το αν επιδιώκει την αλήθεια, αν έχει αλλάξει η διεφθαρμένη του διάθεση, και αν κάνει τα καθήκοντά του και υποφέρει με πρόθεση να ικανοποιήσει τον Θεό. Εάν κάποιος δεν κάνει καθόλου πράξη τα λόγια του Θεού και κάνει μόνο τα καθήκοντά του για να προσπαθήσει να διαπραγματευτεί με τον Θεό, τότε ακόμη και αν έχει κάνει θυσίες, αν έχει δαπανήσει τον εαυτό του κι έχει εργαστεί σκληρά, κι αν, τελικά, η ζωή-διάθεσή του δεν έχει αλλάξει καθόλου, και έχει αντισταθεί ανοιχτά στον Θεό, τότε, προσβάλλει τη διάθεση του Θεού. Ακριβώς όπως κι ο Παύλος· πλήρωσε μεγάλο τίμημα και δαπάνησε τον εαυτό του τόσο πολύ, αλλά δεν το έκανε για να κερδίσει την αλήθεια ή να αλλάξει τη διάθεσή του. Ήθελε μόνο να κερδίσει ευλογίες και έναν στέφανο. Γι’ αυτό, ακόμη και μετά από πολλά χρόνια έργου, η αλαζονική, επηρμένη και κερδοσκοπική φύση του δεν άλλαξε καθόλου, και τελικά, χρησιμοποίησε τη σκληρή δουλειά του ως κεφάλαιο για να απαιτήσει έναν δίκαιο στέφανο από τον Θεό, καταφερόμενος ανοιχτά εναντίον Του. Αυτό προσέβαλε τη διάθεση του Θεού και οδήγησε στην τιμωρία του Παύλου. Κι εγώ ήθελα να υποφέρω και να δαπανώ τον εαυτό μου με αντάλλαγμα έναν καλό προορισμό. Και όταν είδα ότι δεν είχα καμία ελπίδα να πάρω ευλογίες, δεν ήθελα καν να κάνω τα καθήκοντά μου. Δεν είχα, άραγε, τις ίδιες επιδιώξεις με τον Παύλο; Είναι απόλυτα δικαιολογημένο και φυσικό τα δημιουργημένα όντα να κάνουν τα καθήκοντά τους. Εγώ δεν στάθηκα στη θέση μου ως δημιουργημένο ον για να κάνω τα καθήκοντά μου με ειλικρίνεια. Αντίθετα, θέλησα να χρησιμοποιήσω τα βάσανα και όσα δαπάνησα στα καθήκοντά μου για να επιτύχω μια καλή έκβαση κι έναν καλό προορισμό, και όταν ένιωσα ότι δεν θα τα αποκτούσα αυτά, πίστεψα ότι ο Θεός ήταν άδικος. Αντιστεκόμουν στον Θεό και προσέβαλα τη διάθεσή Του. Η φύση αυτού του προβλήματος ήταν πολύ σοβαρή. Αν δεν άλλαζα την άποψή μου, ο Θεός θα με απέκλειε κι εμένα! Όταν το κατάλαβα αυτό, ένιωσα βαθιά μετανιωμένη και ένοχη και θέλησα να μετανοήσω.

Αργότερα, διάβασα τα λόγια του Θεού: «Ως δημιούργημα, ο άνθρωπος πρέπει να προσπαθήσει να εκπληρώσει το καθήκον ενός δημιουργήματος και να επιδιώξει να αγαπά τον Θεό χωρίς να κάνει άλλες επιλογές, γιατί ο Θεός είναι άξιος της αγάπης του ανθρώπου. Όσοι επιδιώκουν να αγαπήσουν τον Θεό δεν θα πρέπει να αναζητούν οποιεσδήποτε προσωπικές απολαβές ή αυτό που αυτοί επιθυμούν προσωπικά· αυτό είναι το πιο σωστό μέσο επιδίωξης. Αν αυτό που αναζητάς είναι η αλήθεια, αν αυτό που κάνεις πράξη είναι η αλήθεια και αν αυτό που επιτυγχάνεις είναι μια αλλαγή στη διάθεσή σου, τότε το μονοπάτι που ακολουθείς είναι το σωστό. Αν αυτό που αναζητάς είναι οι ευλογίες της σάρκας και αυτό που κάνεις πράξη είναι η αλήθεια των δικών σου αντιλήψεων και αν δεν υπάρχει αλλαγή στη διάθεσή σου, αν δεν υποτάσσεσαι καθόλου στον ενσαρκωμένο Θεό και εξακολουθείς να ζεις με ασάφεια, τότε αυτό που αναζητάς σίγουρα θα σε οδηγήσει στην κόλαση, γιατί το μονοπάτι που περπατάς είναι το μονοπάτι της αποτυχίας. Το αν θα οδηγηθείς στην τελείωση ή θα αποκλειστείς εξαρτάται από τη δική σου επιδίωξη, που σημαίνει επίσης ότι η επιτυχία ή η αποτυχία εξαρτάται από το μονοπάτι που βαδίζει ο άνθρωπος» («Ο Λόγος», τόμ. 1: «Η εμφάνιση και το έργο του Θεού», Η επιτυχία ή η αποτυχία εξαρτάται από το μονοπάτι που βαδίζει ο άνθρωπος). Θυμήθηκα τότε που πίστευα στον Θεό μόνο και μόνο για να κερδίσω ευλογίες. Με απλά λόγια, επιδίωκα προσωπικό όφελος και καλό προορισμό, και τελικά, δεν θα αποκτούσα καμία αλήθεια, η διάθεσή μου δεν θα άλλαζε και ο Θεός θα με απέκλειε. Τώρα βλέπω ότι το μονοπάτι στο οποίο βάδιζα πριν ήταν λάθος, και ότι το σωστό μονοπάτι για την πίστη στον Θεό είναι να επιζητώ να αγαπώ τον Θεό, να κάνω τα καθήκοντά μου ως δημιουργημένο ον, να επιδιώκω την αλήθεια στα καθήκοντά μου και να αποτινάξω τη διεφθαρμένη μου διάθεση. Αυτό μόνο έχει αξία και νόημα. Αυτό είναι το μονοπάτι που πήρε ο Πέτρος. Επικεντρώθηκε στο να κάνει πράξη συνεχώς τα λόγια του Θεού και αποδέχτηκε την κρίση και την παίδευση του Θεού, κατανόησε τη διεφθαρμένη του διάθεση, και τελικά, βίωσε την πραγματικότητα της αγάπης για τον Θεό. Τα αναλογίστηκα όλα αυτά και κατάλαβα πως δεν πρέπει να πιστεύει κανείς στον Θεό με στόχο να λάβει τελικά ευλογίες ή όχι. Το πιο σημαντικό και ο σωστός δρόμος είναι να κατανοήσει κανείς την αλήθεια και να αποτινάξει τη διαφθορά από τα καθήκοντά του. Αυτή η εμπειρία με έκανε να συνειδητοποιήσω ότι είναι εξαιρετικά σημαντικό να βλέπουμε τους ανθρώπους και τα θέματα με βάση τις αλήθεια-αρχές!