Τον Απρίλιο του 2023, επιλέχθηκα ως επικεφαλής της ομάδας ποτίσματος. Καθώς οι νεοφώτιστοι αυξάνονταν σταδιακά, έπρεπε επίσης να ελέγχω συνολικά το έργο της ομάδας. Ένιωθα ότι ο χρόνος μέσα στην ημέρα δεν μου έφτανε. Μερικές φορές, όταν έλεγχα το έργο των αδελφών μου, αφιέρωνα λιγότερο χρόνο στο πότισμα των νεοφώτιστων, και μερικές φορές, όταν έδινα προτεραιότητα στο πότισμα των νεοφώτιστων, δεν έλεγχα τόσο στενά το έργο της ομάδας. Δεν ήμουν ποτέ ικανή να κρατήσω τις ισορροπίες σε όλες τις εργασίες. Αυτή η κατάσταση μου δημιούργησε άγχος και φοβόμουν ότι ο επικεφαλής θα έλεγε ότι η εργασιακή μου ικανότητα δεν είναι καλή και ότι το επίπεδό μου είναι χαμηλό. Ο μεγαλύτερος μου φόβος ήταν ότι θα με απομάκρυνε από τα καθήκοντά μου ως επικεφαλής ομάδας. Από τους αδελφούς και τις αδελφές που γνωριζόμαστε από παλιά, ορισμένοι είχαν γίνει επικεφαλής εκκλησίας και ορισμένοι επόπτες και επόπτριες. Στο μεταξύ, εγώ ήμουν απλώς επικεφαλής ομάδας και αντιμετώπιζα τον κίνδυνο να με απομακρύνουν από αυτά τα καθήκοντα. Αισθανόμουν κάπως δυσαρεστημένη. Έτσι μέτρια θα ήμουν σε ολόκληρη τη ζωή μου; Στ’ αλήθεια δεν είχα το επίπεδο για να είμαι επικεφαλής εκκλησίας ή επόπτρια; Θυμήθηκα πως οι αδελφοί και οι αδελφές μου έλεγαν ότι ο καλός προγραμματισμός του χρόνου τους είχε βελτιώσει την αποτελεσματικότητά τους στο καθήκον, και αναθάρρησα. Δεν θα μπορούσα κι εγώ να χρησιμοποιήσω αυτήν τη μέθοδο για να βελτιώσω την εργασιακή μου ικανότητα; Επιπλέον, όταν θα υπέμενα δεινά και θα πλήρωνα το τίμημα στο καθήκον μου, άραγε ο Θεός δεν θα με ευνοούσε και δεν θα βελτίωνε το επίπεδο και την εργασιακή μου ικανότητα; Αφού σκέφτηκα αυτά, ανέλαβα αμέσως δράση. Έγραφα το πρόγραμμά μου κάθε μέρα και κατέγραφα τι έργο έκανα κάθε ώρα, και έκανα ό,τι καλύτερο μπορούσα για να κατανείμω ιδανικά τον χρόνο μου. Παρότι εργαζόμουν σκληρά για αρκετό διάστημα, δεν έβλεπα μεγάλη βελτίωση στα αποτελέσματα στο καθήκον μου. Εκείνη την περίοδο, αισθανόμουν πολύ στενοχωρημένη. Γιατί δεν μπορούσα να βελτιωθώ; Γιατί ο Θεός ευνοούσε τους άλλους αδελφούς και αδελφές μου και τους έδινε καλό επίπεδο, κάνοντάς τους ικανούς να κάνουν τα καθήκοντα του επικεφαλής εκκλησίας και του επόπτη; Ενώ εγώ, εργαζόμουν ήδη σκληρά για πολύ, και ήταν ήδη πολύ κοπιαστικό να είμαι επικεφαλής ομάδας. Στ’ αλήθεια ο Θεός δεν με ευνοούσε; Ειδικά όταν προέκυπταν προβλήματα ή τα αποτελέσματα στο καθήκον μου δεν ήταν καλά, αισθανόμουν όλο και πιο θλιμμένη και αρνητική. Σκεφτόμουν ότι σύντομα θα με απομάκρυναν από τα καθήκοντά μου. Κάποια στιγμή, ο επόπτης μου έμαθε για την κατάστασή μου και μου είπε: «Το βάρος που έχεις στην καρδιά σου είναι πολύ μεγάλο. Το επίπεδο και η εργασιακή ικανότητά σου δεν μπορούν να συγκριθούν με το καλό επίπεδο των αδελφών σου, αλλά έχεις τα δυνατά σημεία σου, όπως το ότι όταν αντιμετωπίζεις προβλήματα και δυσκολίες στο καθήκον σου, μπορείς να είσαι πραγματικά ανοιχτή και να αναζητάς λύση. Μπορείς επίσης να βοηθάς τους πάντες όταν πρόκειται για τη ζωή-είσοδο. Το μόνο που έχεις να κάνεις είναι αφήσεις τα προτερήματά σου να φανερωθούν και να κάνεις καλά το καθήκον σου». Ναι, ένιωθα ότι η ζωή μου ήταν εξαντλητική και ότι ασκούσα μεγάλη πίεση στον εαυτό μου χωρίς να χρειάζεται.

Μια μέρα, διάβασα τον λόγο του Θεού: «Πιστεύεις ότι όσο περισσότερο μπορείς να καταφέρεις κάτι υπερφυσικό, ξεπερνώντας το εύρος του επιπέδου σου και των ικανοτήτων σου, τόσο περισσότερο αποδεικνύεται ότι αυτό είναι έργο του Θεού· ότι αν η ειλικρίνειά σου και η θέλησή σου να συνεργαστείς αυξάνονται ολοένα και περισσότερο, τότε ο Θεός θα εργάζεται σ’ εσένα ολοένα και περισσότερο και το επίπεδό σου και οι ικανότητές σου θα αυξάνονται ολοένα και περισσότερο. Άραγε, δεν είναι αυτό μια αντίληψη και φαντασιοκοπία που έχουν οι άνθρωποι; (Ναι.) Εσείς τείνετε ιδιαίτερα να σκέφτεστε έτσι; (Ναι.) Τι αποτέλεσμα έχει το να σκέφτεστε έτσι; Δεν οδηγεί πάντα σε αποτυχία και έλλειψη υλοποίησης; Μάλιστα, κάποιοι άνθρωποι γίνονται ακόμα και αρνητικοί, και λένε: “Έχω υπάρξει απόλυτα ειλικρινής απέναντι στον Θεό —γιατί ο Θεός δεν μου δίνει καλό επίπεδο; Γιατί ο Θεός δεν μου δίνει υπερφυσικές ικανότητες; Γιατί παραμένω πάντα αδύναμος; Το επίπεδό μου δεν έχει βελτιωθεί, δεν μπορώ να δω τίποτε καθαρά και μπερδεύομαι όταν έρχομαι αντιμέτωπος με σύνθετα ζητήματα. Έτσι ήταν και πριν· γιατί εξακολουθεί να είναι το ίδιο και τώρα; Επιπλέον, όταν εκτελώ το καθήκον μου και χειρίζομαι προβλήματα, γιατί δεν μπορώ ποτέ να υπερβώ τη σάρκα μου; Κατανοώ κάποια δόγματα, αλλά και πάλι, δεν μπορώ να δω τα πράγματα καθαρά και, όταν αντιμετωπίζω ζητήματα, παραμένω αναποφάσιστος και εξακολουθώ να υπολείπομαι όσων έχουν καλό επίπεδο. Επίσης, η εργασιακή μου ικανότητα είναι χαμηλή και η εκτέλεση του καθήκοντός μου ανεπαρκής. Το επίπεδό μου δεν έχει βελτιωθεί καθόλου! Τι συμβαίνει; Μήπως δεν είμαι αρκετά ειλικρινής απέναντι στον Θεό; Ή μήπως δεν με συμπαθεί ο Θεός; Σε τι υστερώ;” Κάποιοι άνθρωποι ψάχνουν διάφορους λόγους και έχουν δοκιμάσει πολλές προσεγγίσεις για ν’ αλλάξουν αυτό το γεγονός· για παράδειγμα, ακούνε περισσότερα κηρύγματα, απομνημονεύουν περισσότερα λόγια του Θεού, γράφουν περισσότερες σημειώσεις πνευματικής άσκησης, ακούνε περισσότερο ανθρώπους να συναναστρέφονται πάνω στην αλήθεια και αναζητούν περισσότερο, αλλά το τελικό αποτέλεσμα παραμένει απογοητευτικό. Το επίπεδό τους και η εργασιακή τους ικανότητα παραμένουν ίδια με πριν, χωρίς καμία βελτίωση, ακόμη και αν πιστεύουν στον Θεό εδώ και τρία με πέντε χρόνια» [«Ο Λόγος», τόμ. 7: «Σχετικά με την επιδίωξη της αλήθειας», Πώς να επιδιώκει κανείς την αλήθεια (2)]. «Αν πιστεύεις πάντα ότι ο Θεός εργάζεται και μιλάει για να παρέχει την αλήθεια στους ανθρώπους με σκοπό ν’ αλλάξει όλες αυτές τις έμφυτες ιδιότητες των ανθρώπων, και νομίζεις ότι μόνο τότε μπορεί κάποιος να θεωρηθεί ότι αναγεννήθηκε πλήρως, ότι είναι πραγματικά ένας καινούριος άνθρωπος όπως έχει αναφέρει ο Θεός, τότε κάνεις μεγάλο λάθος. Αυτή είναι μια ανθρώπινη αντίληψη και φαντασιοκοπία. Αφού το κατανοήσεις αυτό, θα πρέπει να εγκαταλείψεις αυτές τις αντιλήψεις, τις φαντασιοκοπίες, τις εικασίες και τα συναισθήματα. Με άλλα λόγια, στη διαδικασία επιδίωξης της αλήθειας, δεν θα πρέπει να βασίζεσαι πάντα σε συναισθήματα ή εικασίες για να συνοψίσεις αυτά τα πράγματα: “Έχει βελτιωθεί το επίπεδό μου; Έχουν αλλάξει τα ένστικτά μου; Εξακολουθεί η προσωπικότητά μου να είναι το ίδιο κακή με πριν; Έχουν αλλάξει οι ρουτίνες της ζωής μου;” Μην τα συλλογίζεσαι αυτά· ένας τέτοιος συλλογισμός είναι μάταιος, επειδή δεν είναι αυτές οι πτυχές που σκοπεύει ν’ αλλάξει ο Θεός, και τα λόγια και το έργο του Θεού δεν στόχευαν ποτέ σε αυτά τα πράγματα. Το έργο του Θεού δεν είχε ποτέ στόχο ν’ αλλάξει το επίπεδο, τα ένστικτα, την προσωπικότητα των ανθρώπων και ούτω καθεξής, ούτε έχει μιλήσει ποτέ ο Θεός για τον σκοπό της αλλαγής αυτών των πτυχών στους ανθρώπους. Αυτό που υπονοείται είναι πως το έργο του Θεού παρέχει στους ανθρώπους την αλήθεια με βάση τις έμφυτες καταστάσεις τους, έχοντας ως στόχο να κάνει τους ανθρώπους να κατανοήσουν την αλήθεια κι έπειτα ν’ αποδεχθούν την αλήθεια και να υποταχθούν σε αυτήν. Με άλλα λόγια, ό,τι είδους επίπεδο κι αν έχεις και όπως κι αν είναι η προσωπικότητά σου και τα ένστικτά σου, αυτό που θέλει να κάνει ο Θεός είναι να θεμελιώσει την αλήθεια μέσα σου, ν’ αλλάξει τις παλιές σου αντιλήψεις και τις διεφθαρμένες διαθέσεις σου, και όχι ν’ αλλάξει το επίπεδο, τα ένστικτα και την προσωπικότητα που έχεις από τη φύση σου. Το καταλαβαίνετε τώρα, έτσι δεν είναι; Τι στοχεύει ν’ αλλάξει το έργο του Θεού; (Το έργο του Θεού στοχεύει ν’ αλλάξει τις παλιές αντιλήψεις και τις διεφθαρμένες διαθέσεις των ανθρώπων.) Τώρα που κατανοείς αυτήν την αλήθεια, θα πρέπει να εγκαταλείψεις αυτές τις φαντασιοκοπίες και τις αντιλήψεις που δεν είναι ρεαλιστικές και που αφορούν υπερφυσικά πράγματα, και δεν θα πρέπει να χρησιμοποιείς αυτές τις αντιλήψεις και τις φαντασιοκοπίες για να αξιολογείς τον εαυτό σου ή να έχεις απαιτήσεις από τον εαυτό σου. Αντ’ αυτού, θα πρέπει ν’ αναζητείς και ν’ αποδέχεσαι την αλήθεια με βάση τις διάφορες έμφυτες καταστάσεις που σου έδωσε ο Θεός. Ποιος είναι ο απώτερος σκοπός σε αυτό; Με βάση τις έμφυτες καταστάσεις σου, να κατανοήσεις τις αλήθεια-αρχές, να κατανοήσεις κάθε αλήθεια-αρχή που πρέπει να γίνεται πράξη όταν έρχεσαι αντιμέτωπος με διάφορες περιστάσεις, και να μπορείς να βλέπεις τους ανθρώπους και τα πράγματα και να φέρεσαι και να ενεργείς σύμφωνα με αυτές τις αλήθεια-αρχές. Αν το κάνεις αυτό, ικανοποιείς τις απαιτήσεις του Θεού» [«Ο Λόγος», τόμ. 7: «Σχετικά με την επιδίωξη της αλήθειας», Πώς να επιδιώκει κανείς την αλήθεια (2)]. Μόλις διάβασα τον λόγο του Θεού, ξαφνικά κατάλαβα ότι ζούσα σύμφωνα με τις δικές μου αντιλήψεις και φαντασιοκοπίες. Θεωρούσα ότι αν κάποιος πίστευε ειλικρινά στον Θεό, κι αν έκανε τα καθήκοντά του με προσοχή, κι υπέμενε τα δεινά του και πλήρωνε το τίμημα, τότε ο Θεός θα τον ευνοούσε, βοηθώντας τον να βελτιώσει το επίπεδο και τις εργασιακές ικανότητές του αλλά και να φέρνει καλύτερα αποτελέσματα στο έργο του από το επίπεδο και τις εργασιακές ικανότητες που είχε στην αρχή. Ακόμα κι αν κάποιος είχε χαμηλό επίπεδο, θα μπορούσε και πάλι να είναι επικεφαλής και να επιβλέπει τις εργασίες στην εκκλησία, και έτσι να γίνει ένας πυλώνας της. Έτσι, παρόλο που λειτουργούσα με αργό ρυθμό και είχα χαμηλές εργασιακές ικανότητες, θεωρούσα ότι εφόσον έκανα το καθήκον μου με προσοχή, κι υπέμενα τα δεινά μου και πλήρωνα το τίμημα, ο Θεός θα μου έδειχνε την εύνοιά του. Έτσι, ήθελα φτιάχνοντας ένα ημερήσιο πρόγραμμα, προγραμματίζοντας τον χρόνο μου, υπομένοντας δεινά και να πληρώνοντας τίμημα, να βελτιώσω το επίπεδο και τις εργασιακές ικανότητές μου. Ωστόσο, ενώ δούλευα σκληρά για αρκετό χρονικό διάστημα, το επίπεδο και η εργασιακή μου ικανότητα δεν βελτιώνονταν όπως είχα φανταστεί, και άρχισα να γίνομαι αρνητική και να νιώθω θλίψη. Θεωρούσα ότι ο Θεός δεν με ευνοούσε ούτε ασχολούταν με εμένα. Τώρα που έχω διαβάσει τα λόγια του Θεού, κατανοώ ότι το έργο του Θεού δεν είναι υπερβατικό αλλά πρακτικό. Το επίπεδό μου είναι προκαθορισμένο από τον Θεό. Ο Θεός βοηθά τους ανθρώπους να γνωρίσουν την αλήθεια, να αποτινάξουν τις διεφθαρμένες διαθέσεις τους και να ζήσουν σύμφωνα με την αληθινή ανθρώπινη ομοιότητα τους. Δεν εργάζεται για να αλλάξει το επίπεδο και τις εργασιακές ικανότητες των ανθρώπων. Όταν οι άνθρωποι κάνουν τα καθήκοντά τους με ειλικρίνεια και αναζητούν την αλήθεια, μπορούν να λαμβάνουν τη διαφώτιση και την καθοδήγηση του Αγίου Πνεύματος, και να ξεπερνούν ορισμένα από τα εμπόδια στο καθήκον τους. Ωστόσο, όλα αυτά βασίζονται στο συγκεκριμένο επίπεδο κάθε ανθρώπου, και όλοι οι άνθρωποι μπορούν να ανταποκρίνονται στα καθήκοντά τους εάν απλώς εργάζονται σκληρά. Δεν υπάρχει άνθρωπος με χαμηλό επίπεδο, ο οποίος μπόρεσε να αποκτήσει το επίπεδο ενός επικεφαλής επειδή έλαβε τη φώτιση του Αγίου Πνεύματος. Όλα αυτά ήταν δικές μου αντιλήψεις και φαντασιοκοπίες. Συνειδητοποίησα ότι, αν όσοι πίστευαν στον Θεό δεν αναζητούσαν την αλήθεια και ενεργούσαν σύμφωνα με τις αντιλήψεις και τις φαντασιοκοπίες τους, όχι μόνο δεν θα μπορούσαν να κατανοήσουν την αλήθεια και να κάνουν καλά τα καθήκοντά τους, αλλά θα έρχονταν και σε σύγκρουση με τις απαιτήσεις του Θεού.

Λίγο καιρό αργότερα, λόγω εργασιακών απαιτήσεων, ο επόπτης μου κανόνισε να πάω σε άλλη εκκλησία για να ποτίσω νεοφώτιστους. Η αδελφή με την οποία είχαμε συνεργαστεί παλαιότερα είχε γίνει επόπτρια της εκκλησίας, και εντωμεταξύ εγώ απλώς πότιζα νεοφώτιστους. Ξαφνικά αισθάνθηκα ότι υπήρχε τεράστια απόσταση ανάμεσα σε εμένα και σε εκείνη. Παρότι γνώριζα ότι το επίπεδο των ανθρώπων δεν αλλάζει όταν κάνουν το έργο του Θεού, δεν ήθελα να το αποδεχτώ και δεν ήμουν ικανοποιημένη με το επίπεδό μου. Θεωρούσα ότι η εκκλησία θα προωθούσε και θα καλλιεργούσε όσους είχαν καλό επίπεδο, και αυτοί είναι πυλώνες της εκκλησίας. Μόνο αυτοί οι άνθρωποι είχαν λαμπρές προοπτικές και μόνο αυτούς τους ανθρώπους εκτιμούσαν οι άλλοι. Εντωμεταξύ, όσοι είχαν χαμηλό επίπεδο θα μπορούσαν να κάνουν λίγο περιφερειακό έργο, και οι άνθρωποι τους υποτιμούσαν και ο Θεός τους αντιπαθούσε. Δεν ήθελα να με χαρακτηρίσουν ως κάποια με «χαμηλό επίπεδο». Θεωρούσα ότι μόλις λάμβανα αυτόν τον χαρακτηρισμό, θα ήταν σαν να αναγνώριζαν ότι ήμουν μια άχρηστη απατεώνισσα. Δεν θα είχα καμία προοπτική! Αυτό δεν ήταν καθόλου καλό. Θα έπρεπε να συνεχίσω να προσπαθώ. Ακόμα κι αν δεν μπορούσα να βελτιώσω πολύ το επίπεδό μου, θα ήταν αρκετό αν, μέσα από τα δεινά και το τίμημα που πλήρωνα κάνοντας το καθήκον μου, έφτανα σ’ ένα επίπεδο σχεδόν ίδιο με των υπολοίπων. Κι έτσι έπεσα με τα μούτρα στο έργο μου και το έκανα με μεγάλη όρεξη και ενέργεια. Όταν κατάφερνα κάτι, ήμουν πολύ χαρούμενη, και μιλούσα με ενθουσιασμό στους αδελφούς και στις αδελφές μου γι’ αυτό, ελπίζοντας να κερδίσω την αποδοχή τους. Ωστόσο, αργότερα, αντιμετώπισα κάποιες δυσκολίες που δεν μπορούσα να λύσω όταν πότιζα νεοφώτιστους, και επίσης αμέλησα ορισμένα καθήκοντα. Ένιωσα απογοήτευση και λύπη. Φαινόταν ότι το επίπεδό μου ήταν στ’ αλήθεια πολύ χαμηλό. Εκείνες τις ημέρες εργαζόμουν ήδη πολύ σκληρά, αλλά εξακολουθούσα να μην κάνω καλή δουλειά. Ξέχνα το, σκέφτηκα. Όσο σκληρά και αν εργάζομαι, δεν πρόκειται να αλλάξει. Το χαμηλό επίπεδο είναι μια αθεράπευτη ασθένεια. Χωρίς να το καταλαβαίνω, είχα γίνει πάλι αρνητική και παθητική όταν έκανα το καθήκον μου, και δεν ήθελα να σκεφτώ για να βρω λύση στα προβλήματα που είχα στο έργο μου. Έφτασα στο σημείο να προσπαθώ να αποφύγω τις ευθύνες μου, πιστεύοντας ότι δεν έκανα καλά το καθήκον μου λόγω του χαμηλού επιπέδου μου και ότι δεν μπορούσα να κάνω τίποτα γι’ αυτό. Εκείνη την περίοδο, ένιωθα κάπως μπερδεμένη, και όταν διάβαζα τον λόγο του Θεού, δεν μπορούσα να ηρεμήσω. Όταν προσευχόμουν, δεν ήξερα τι να πω στον Θεό. Αισθανόμουν συνέχεια θλιμμένη.

Μια ημέρα, κατά τη διάρκεια της πνευματικής άσκησής μου, διάβασα δύο αποσπάσματα από τον λόγο του Θεού: «Μη δοκιμάζεις τον εαυτό σου και μην προσπαθείς να ξεπεράσεις τα όριά σου. Ο Θεός ξέρει ποιο είναι το επίπεδό σου και ποιες είναι οι ικανότητές σου. Ο Θεός έχει προκαθορίσει προ πολλού το επίπεδο και τις ικανότητες που σου έδωσε. Όταν κάποιος θέλει μονίμως να υπερβαίνει το επίπεδο και τις ικανότητές του, είναι αλαζόνας και υπερεκτιμά τον εαυτό του· γυρεύει μπελάδες και αναπόφευκτα θα καταλήξει σε αποτυχία. Τέτοιοι άνθρωποι δεν αμελούν άραγε τις εργασίες που τους αναλογούν; (Ναι.) Δεν φέρονται τηρώντας τους κανόνες και δεν παραμένουν ακλόνητοι στη θέση που τους αναλογεί προκειμένου να εκπληρώνουν τα καθήκοντα ενός δημιουργημένου όντος· δεν ακολουθούν αυτές τις αρχές όταν ενεργούν, αλλά προσπαθούν πάντα να κάνουν επίδειξη. Υπάρχει ένα ρητό που λέει: “Η γριά φοράει κραγιόν για να την προσέξεις”. Για ποιον σκοπό θα το έκανε αυτό η “γριά”; (Για να κάνει επίδειξη.) Η γριά θέλει να σου δείξει το εξής: “Δεν είμαι μια συνηθισμένη γριά· θα σου δείξω κάτι το ιδιαίτερο”. Δεν θέλει να την περιφρονούν, αλλά, αντιθέτως, θέλει να τη θαυμάζουν και να τη σέβονται· θέλει να δοκιμάσει τα όριά της και να ξεπεράσει τον εαυτό της. Δεν δείχνει αυτό ότι έχει αλαζονική φύση; (Ναι.) Αν έχεις αλαζονική φύση, τότε δεν παραμένεις εντός των ορίων σου, δεν θέλεις να φέρεσαι με τρόπο που αρμόζει στη θέση σου. Θέλεις πάντα να δοκιμάζεις τον εαυτό σου. Θέλεις να μπορείς να κάνεις κι εσύ ό,τι μπορούν να κάνουν οι άλλοι. Όταν οι άλλοι κάνουν πράγματα που τους κάνουν να ξεχωρίζουν, πετυχαίνουν αποτελέσματα ή κάνουν συνεισφορές και λαμβάνουν τον έπαινο όλων, εσύ νιώθεις άβολα, ζηλεύεις και δυσανασχετείς. Έπειτα, θέλεις να εγκαταλείψεις τις τρέχουσες εργασίες σου για ν’ αναλάβεις κάποιο έργο που σου επιτρέπει να λάμψεις, ενώ επιθυμείς και να σε έχουν σε μεγάλη εκτίμηση. Δεν είσαι, όμως, ικανός να κάνεις έργο που σου επιτρέπει να ξεχωρίσεις· δεν είναι, λοιπόν, χάσιμο χρόνου αυτό; Δεν αμελείς τις εργασίες που σου αναλογούν; (Ναι.) Μην αμελείς τις εργασίες που σου αναλογούν, γιατί αυτό, στο τέλος, δεν αποφέρει καλά αποτελέσματα. Όχι μόνο καθυστερούν τα πράγματα και χάνεται χρόνος, με αποτέλεσμα οι άλλοι να σε περιφρονούν, αλλά σε αποστρέφεται και ο Θεός και, στο τέλος, απλώς βασανίζεις τον εαυτό σου και γίνεσαι πολύ αρνητικός» [«Ο Λόγος», τόμ. 7: «Σχετικά με την επιδίωξη της αλήθειας», Πώς να επιδιώκει κανείς την αλήθεια (3)]. «Ο Θεός παρατηρεί κατά πόσο φέρεσαι με τρόπο που αρμόζει στη θέση σου και κατά πόσο είσαι ένας άνθρωπος που κάνει καλά τα καθήκοντα ενός δημιουργημένου όντος. Παρατηρεί κατά πόσο, όταν εκτελείς το καθήκον σου, το κάνεις ολόψυχα και καταβάλεις κάθε προσπάθεια στο πλαίσιο των έμφυτων καταστάσεων που σου έχει δώσει ο Θεός, και κατά πόσο ενεργείς σύμφωνα με τις αρχές και επιτυγχάνεις τα αποτελέσματα που επιθυμεί ο Θεός. Αν μπορείς να καταφέρεις όλα αυτά τα πράγματα, ο Θεός σε βαθμολογεί με άριστα. Αν δεν ενεργείς σύμφωνα με τις απαιτήσεις του Θεού, τότε, παρόλο που μπορεί να καταβάλλεις κάποια προσπάθεια και να δουλεύεις σκληρά, αν όλα όσα κάνεις έχουν ως στόχο να κάνεις φιγούρα και να επιδεικνύεσαι, και αν δεν κάνεις το καθήκον σου με όλη σου την καρδιά και τη δύναμη για να ικανοποιήσεις τον Θεό ούτε ενεργείς σύμφωνα με τις αλήθεια-αρχές, τότε οι εκδηλώσεις και οι αποκαλύψεις σου, η συμπεριφορά σου, προκαλούν απέχθεια στον Θεό. Γιατί τις απεχθάνεται ο Θεός; Ο Θεός λέει ότι δεν εστιάζεις στις εργασίες που σου αναλογούν, ότι δεν έχεις εκτελέσει το καθήκον σου με όλη σου την καρδιά, τη δύναμη και το μυαλό και ότι δεν ακολουθείς το σωστό μονοπάτι. Το επίπεδο, τα χαρίσματα και τα ταλέντα που σου έχει δώσει ο Θεός είναι ήδη αρκετά· απλώς εσύ δεν είσαι ικανοποιημένος, δεν είσαι αφοσιωμένος στο καθήκον σου, δεν ξέρεις ποτέ ποια είναι η θέση σου, θέλεις μονίμως να ξεστομίζεις ιδέες που ακούγονται μεγαλειώδεις και να κάνεις επίδειξη, με αποτέλεσμα, τελικά, να τα κάνεις θάλασσα στα καθήκοντά σου. Το επίπεδο, τα χαρίσματα και τα ταλέντα που σου έχει δώσει ο Θεός δεν έχουν αξιοποιηθεί, δεν έχει καταβληθεί καμία ολοκληρωμένη προσπάθεια και δεν έχουν επιτευχθεί καθόλου αποτελέσματα. Παρόλο που μπορεί να είσαι αρκετά απασχολημένος, ο Θεός λέει ότι είσαι σαν ένας καμαρωτός παλιάτσος, όχι ένας άνθρωπος που ξέρει ποια είναι η θέση του και εστιάζει στις εργασίες που του αναλογούν. Ο Θεός δεν συμπαθεί τέτοιους ανθρώπους» [«Ο Λόγος», τόμ. 7: «Σχετικά με την επιδίωξη της αλήθειας», Πώς να επιδιώκει κανείς την αλήθεια (3)]. Μόλις διάβασα τον λόγο του Θεού, κατάλαβα ότι με το να θέλω συνέχεια να αλλάξω το επίπεδό μου, ήμουν υπό τον έλεγχο της αλαζονικής μου διάθεσης. Η διάθεσή μου ήταν πολύ αλαζονική και δεν ήθελα ποτέ να υστερώ από τους άλλους. Ήθελα να κερδίζω την εκτίμηση και την αποδοχή των άλλων, και να ξεχωρίζω από το πλήθος. Πίστευα ότι αυτό θα έδινε αξία στη ζωή μου, οπότε ήθελα να χρησιμοποιήσω τη βελτίωση του επιπέδου μου για να επιτύχω αυτόν τον σκοπό. Καθώς μεγάλωνα, ήμουν πάντα πολύ καλή μαθήτρια στο σχολείο. Αν κάποιος είχε καλύτερη βαθμολογία από εμένα σε ένα διαγώνισμα, δεν αποδεχόμουν την ήττα, και ήμουν αποφασισμένη να επανακτήσω την κορυφή την επόμενη φορά. Η μητέρα μου έλεγε συχνά ότι είμαι πολύ ανταγωνιστική. Επειδή οι βαθμοί μου στο σχολείο ήταν καλοί, κέρδιζα την εκτίμηση των γονιών και των δασκάλων μου, και μάλιστα οι δάσκαλοί μου ζητούσαν από τους συμμαθητές μου να με έχουν ως παράδειγμα. Απολάμβανα πάρα πολύ αυτήν τη διάκριση και σκεφτόμουν ότι ο άνθρωπος πρέπει να ξεχωρίζει από τον ανταγωνισμό. Τώρα λοιπόν, έκανα το καθήκον μου επιδιώκοντας τον ίδιο σκοπό, και ήθελα πάντα να γίνω επικεφαλής εκκλησίας ή επόπτρια. Θεωρούσα ότι αυτοί οι άνθρωποι είναι πυλώνες της εκκλησίας και ότι όλοι τους θαυμάζουν και τους αποδέχονται, και ότι όσοι έχουν χαμηλό επίπεδο μπορούν να κάνουν μόνο συνηθισμένες εργασίες, να εργάζονται στο παρασκήνιο και να ζουν ως άχρηστοι. Επομένως, όταν είδα ότι η αδελφή με την οποία εργαζόμασταν μαζί είχε γίνει επικεφαλής εκκλησίας, ενώ εγώ ήμουν μόνο μια απλή ποτίστρια, δεν μπορούσα να το αποδεχτώ. Δεν ήθελα να παραμείνω μέτρια για πάντα. Αρνήθηκα να το αναγνωρίσω και να αποδεχτώ την ήττα, και δεν ήμουν πρόθυμη να κάνω την εργασία μου προσγειωμένη. Πάντα ήθελα να βελτιώσω το επίπεδό μου και να κάνω ηγετικό καθήκον ή αυτό του επόπτη. Παρότι ο λόγος του Θεού έλεγε ξεκάθαρα ότι το έργο του Θεού δεν αλλάζει το επίπεδο των ανθρώπων, εγώ εξακολουθούσα να μην το παραδέχομαι. Πάντα ήθελα να συνεχίσω να προσπαθώ και να δίνω τον καλύτερο εαυτό μου για να βελτιώσω το επίπεδό μου μέσα από τη σκληρή δουλειά και το τίμημα που πλήρωνα. Ήμουν τόσο επαναστατική, τόσο αλαζονική! Ο Θεός λέει: «Το επίπεδο, τα χαρίσματα και τα ταλέντα που σου έχει δώσει ο Θεός είναι ήδη αρκετά· απλώς εσύ δεν είσαι ικανοποιημένος, δεν είσαι αφοσιωμένος στο καθήκον σου, δεν ξέρεις ποτέ ποια είναι η θέση σου, θέλεις μονίμως να ξεστομίζεις ιδέες που ακούγονται μεγαλειώδεις και να κάνεις επίδειξη, με αποτέλεσμα, τελικά, να τα κάνεις θάλασσα στα καθήκοντά σου». Είχα χαμηλή εργασιακή ικανότητα και το επίπεδό μου δεν ήταν τόσο καλό. Δεν έκανα για ηγετικές θέσεις. Ωστόσο, υπήρχαν τομείς στους οποίους είχα ικανότητες. Για παράδειγμα, μιλούσα μια ξένη γλώσσα και μου άρεσε να συλλογίζομαι τον λόγο του Θεού. Επίσης, όταν μιλούσα με την ομάδα σχετικά με τη γνώση της αλήθειας, η σκέψη μου ήταν σχετικά διαυγής. Στην πραγματικότητα, το καθήκον του ποτίσματος που έκανα εκείνη τη στιγμή μου ταίριαζε απόλυτα. Ωστόσο, δεν μπορούσα να επικεντρωθώ στη θέση μου, ήθελα πάντα να βελτιώσω τη θέση μου και να κάνω εποπτικά καθήκοντα. Όπως αποδείχθηκε, καμία από τις προσπάθειές μου να βελτιωθώ δεν άλλαξε το επίπεδό μου, και, αντιθέτως, με οδήγησε σε μια άσχημη κατάσταση, και δεν μπορούσα να κάνω καλά ούτε τη δική μου δουλειά. Όταν το αναγνώρισα αυτό, αισθάνθηκα ενοχές και χρέος.

Αργότερα, σκέφτηκα πάλι «Γιατί πιστεύω πάντα ότι το χαμηλό επίπεδο είναι κακό πράγμα; Γιατί αφήνω αυτές τις σκέψεις να επηρεάζουν την απόδοσή μου στο καθήκον μου;» Όταν διάβασα τον λόγο του Θεού σε σχέση με αυτήν την πτυχή, η κατάστασή μου αντιστράφηκε. Ο Παντοδύναμος Θεός λέει: «Όταν κάνεις το καθήκον σου, επειδή το επίπεδό σου και οι ικανότητές σου είναι περιορισμένα, τα αποτελέσματα είναι πάντα μέτρια και αποτυγχάνουν διαρκώς να φτάσουν στο επίπεδο ή στο πρότυπο που θεωρείς ιδανικό. Έτσι, ασυναίσθητα, συνειδητοποιείς συνεχώς ότι δεν είσαι ένας ξεχωριστός, ανώτερος ή εξαιρετικός άνθρωπος. Σταδιακά, καταφέρνεις να κατανοήσεις ότι το επίπεδό σου δεν είναι όσο καλό φανταζόσουν, αλλά είναι εντελώς συνηθισμένο. Αυτή η σταδιακή διαδικασία είναι πολύ χρήσιμη για ν’ αποκτήσεις αυτογνωσία· βιώνεις κάποιες αποτυχίες και κάποια εμπόδια με πρακτικό τρόπο και, αφού στοχαστείς μέσα σου, μπορείς ν’ αξιολογήσεις με περισσότερη ακρίβεια τον βαθμό, τις ικανότητές σου και το επίπεδό σου. Αναγνωρίζεις ολοένα και περισσότερο ότι δεν είσαι άνθρωπος που έχει καλό επίπεδο, ότι, παρόλο που μπορεί να έχεις κάποια προτερήματα και χαρίσματα, λίγη ικανότητα να κρίνεις ή περιστασιακά κάποιες ιδέες και κάποια σχέδια, εξακολουθείς να υστερείς στις αλήθεια-αρχές, ν’ απέχεις πολύ από τις απαιτήσεις του Θεού και τα πρότυπα της αλήθειας και ακόμη περισσότερο από το πρότυπο της κατοχής της αλήθεια-πραγματικότητας· ασυναίσθητα, κρίνεις και αξιολογείς τον εαυτό σου με τέτοιον τρόπο. Όσο κρίνεις και αξιολογείς τον εαυτό σου, θα αποκτάς όλο και ακριβέστερη αυτογνωσία και οι διεφθαρμένες διαθέσεις σου και οι αποκαλύψεις της διαφθοράς σου θα λιγοστεύουν συνεχώς, θα γίνονται πιο περιορισμένες και ελεγχόμενες. Ασφαλώς, ο στόχος δεν είναι να τεθούν υπό έλεγχο οι διεφθαρμένες διαθέσεις σου. Ποιος είναι ο στόχος; Ο στόχος είναι, καθώς τίθενται υπό έλεγχο οι διεφθαρμένες διαθέσεις σου, να μάθεις σταδιακά ν’ αναζητείς την αλήθεια και να φέρεσαι καλά, να μην προσπαθείς διαρκώς να ξεστομίζεις ιδέες που ακούγονται μεγαλειώδεις ή να επιδεικνύεις τις δεξιότητές σου, να μην πασχίζεις μονίμως με ανταγωνιστικό πνεύμα να είσαι ο καλύτερος ή ο δυνατότερος και να μην προσπαθείς συνεχώς ν’ αποδείξεις την αξία σου. Ενώ αυτή η επίγνωση εντυπώνεται συνεχώς βαθιά μέσα σου, θα συλλογίζεσαι το εξής: “Για να το κάνω αυτό, πρέπει ν’ αναζητήσω ποιες είναι οι αλήθεια-αρχές και τι λέει σχετικά ο Θεός”. Σταδιακά, αυτή η επίγνωση θα εδραιωθεί βαθιά μέσα σου και ο βαθμός αναζήτησης, αναγνώρισης και αποδοχής των λόγων του Θεού και της αλήθειας από πλευράς σου θα εντείνεται ολοένα και περισσότερο· αυτό σημαίνει ότι θα έχεις ελπίδα να σωθείς. Όσο περισσότερο μπορείς ν’ αποδεχθείς την αλήθεια, τόσο λιγότερο θ’ αποκαλύπτονται οι διεφθαρμένες διαθέσεις σου· ένα ακόμα καλύτερο αποτέλεσμα είναι ότι θα έχεις περισσότερες ευκαιρίες να χρησιμοποιήσεις τα λόγια του Θεού ως πρότυπο άσκησης. Δεν σημαίνει αυτό ότι αρχίζεις σταδιακά να βαδίζεις στο μονοπάτι της σωτηρίας; Δεν είναι καλό αυτό; (Ναι.) Αν, όμως, όλες οι ικανότητές σου είναι ανώτερες και τέλειες, αλλά και εξαιρετικές ανάμεσα στους ανθρώπους, άραγε μπορείς και πάλι ν’ αναζητείς την αλήθεια ενώ χειρίζεσαι ζητήματα και κάνεις τα καθήκοντά σου; Είναι δύσκολο να το πει κανείς αυτό. Κάποιος που έχει εξαιρετικές ικανότητες σε όλους τους τομείς είναι πολύ δύσκολο να προσέλθει ενώπιον του Θεού με ήρεμη καρδιά ή με ταπεινή στάση για ν’ αποκτήσει αυτογνωσία, γνωρίζοντας τις ατέλειές του και τις διεφθαρμένες διαθέσεις του, και να φτάσει στο σημείο ν’ αναζητήσει την αλήθεια, ν’ αποδεχθεί την αλήθεια και κατόπιν να κάνει πράξη την αλήθεια. Είναι αρκετά δύσκολο να γίνει αυτό, έτσι δεν είναι; (Ναι.)» [«Ο Λόγος», τόμ. 7: «Σχετικά με την επιδίωξη της αλήθειας», Πώς να επιδιώκει κανείς την αλήθεια (7)]. «Οι περισσότεροι από τους ανθρώπους που σώζει ο Θεός δεν κατέχουν υψηλές θέσεις στον κόσμο ή ανάμεσα στους ανθρώπους στην κοινωνία. Επειδή το επίπεδο και οι ικανότητές τους είναι μέτρια, αν όχι χαμηλά, και επειδή ζορίζονται πολύ ν’ αποκτήσουν δημοτικότητα ή να πετύχουν στον κόσμο, και νιώθουν πάντα ότι ο κόσμος είναι ζοφερός και άδικος, έχουν ανάγκη από πίστη και, τελικά, προσέρχονται ενώπιον του Θεού και εισέρχονται στον οίκο του Θεού. Αυτή είναι μια βασική κατάσταση που δίνει ο Θεός στους ανθρώπους όταν τους επιλέγει. Μόνο μ’ αυτήν την ανάγκη μπορείς να έχεις την επιθυμία ν’ αποδεχθείς τη σωτηρία του Θεού. Αν οι καταστάσεις σου σε όλες τις πτυχές είναι πολύ καλές και κατάλληλες για να παλέψεις στον κόσμο, ενώ θέλεις μονίμως να γίνει γνωστό το όνομά σου, τότε δεν θα έχεις την επιθυμία ν’ αποδεχθείς τη σωτηρία του Θεού και δεν θα έχεις καν την ευκαιρία να λάβεις τη σωτηρία του Θεού. Παρόλο που μπορεί να έχεις μέτριο ή χαμηλό επίπεδο, είσαι και πάλι πολύ πιο ευλογημένος από τους άπιστους, αφού έχεις την ευκαιρία να σωθείς από τον Θεό. Επομένως, το να έχεις χαμηλό επίπεδο δεν είναι κάποια δική σου ατέλεια ούτε αποτελεί εμπόδιο στο ν’ αποβάλεις τις διεφθαρμένες διαθέσεις σου και να πετύχεις τη σωτηρία. Σε τελική ανάλυση, ο Θεός σού έδωσε αυτό το επίπεδο. Έχεις όσο επίπεδο σου δίνει ο Θεός. Αν ο Θεός σού δώσει καλό επίπεδο, τότε έχεις καλό επίπεδο. Αν ο Θεός σού δώσει μέτριο επίπεδο, τότε έχεις μέτριο επίπεδο. Αν ο Θεός σού δώσει χαμηλό επίπεδο, τότε έχεις χαμηλό επίπεδο. Μόλις το κατανοήσεις αυτό, πρέπει να το αποδεχθείς από τον Θεό και να είσαι σε θέση να υποταχθείς στην κυριαρχία και στις ρυθμίσεις του Θεού. Ποια αλήθεια αποτελεί τη βάση της υποταγής; Ότι αυτές οι ρυθμίσεις του Θεού εμπεριέχουν τις καλές προθέσεις του Θεού· ο Θεός κάνει τα πάντα με ενδελεχή περίσκεψη και οι άνθρωποι δεν θα πρέπει να παραπονιούνται ή να παρερμηνεύουν την καρδιά του Θεού. Ο Θεός δεν θα σε έχει σε μεγάλη εκτίμηση λόγω του καλού επιπέδου σου ούτε θα σε περιφρονεί ή θα σε απεχθάνεται επειδή έχεις χαμηλό επίπεδο. Τι απεχθάνεται ο Θεός; Αυτό που απεχθάνεται ο Θεός είναι να μην αγαπούν ή να μην αποδέχονται την αλήθεια οι άνθρωποι, να κατανοούν την αλήθεια αλλά να μην την κάνουν πράξη, να μην κάνουν ό,τι είναι ικανοί να κάνουν, να μην μπορούν να δώσουν όλο τους το είναι για το καθήκον τους, κι ωστόσο να έχουν πάντα υπερβολικές επιθυμίες, να θέλουν πάντα μια θέση, ν’ ανταγωνίζονται πάντα για ένα πόστο και να έχουν μονίμως απαιτήσεις από Αυτόν. Αυτό βρίσκει αηδιαστικό και απεχθές ο Θεός» [«Ο Λόγος», τόμ. 7: «Σχετικά με την επιδίωξη της αλήθειας», Πώς να επιδιώκει κανείς την αλήθεια (7)]. Αφού διάβασα τον λόγο του Θεού, συγκινήθηκα πολύ. Κατάλαβα ότι το χαμηλό επίπεδό μου ήταν καθορισμένο από τον Θεό και ότι υπήρχε η καλή διάθεση του Θεού πίσω από αυτό. Ήταν κάτι καλό. Στην πραγματικότητα, η διάθεσή μου ήταν πάντα πολύ αλαζονική. Στο παρελθόν, επειδή είχα αυτήν τη διάθεση και δεν έκανα το καθήκον μου σύμφωνα με τις αρχές, προκαλούσα ζημιές στην εργασία μου και αμάρταινα. Εάν είχα καλό επίπεδο και υψηλή εργασιακή ικανότητα, η διάθεσή μου θα ήταν ακόμα πιο αλαζονική, και θα δυσκολευόμουν ακόμα περισσότερο να ακούσω τη γνώμη των αδελφών μου. Δεν θα ήμουν ικανή να είμαι ταπεινή και να αναζητώ τις αρχές της αλήθειας. Με αυτόν τον τρόπο, θα ήταν εύκολο να κάνω κακό και να διαταράξω το έργο της εκκλησίας. Ακριβώς επειδή το επίπεδό μου ήταν χαμηλό και δεν μπορούσα να διαχειριστώ βαρύ φόρτο εργασίας, ημούν ικανή να είμαι πιο σταθερή και πιο συνεπής στο καθήκον μου απ’ ό,τι προηγουμένως. Μερικές φορές, όταν η γνώμη μου διέφερε λίγο από αυτήν των άλλων, δεν ήμουν τόσο ξεροκέφαλη. Αυτό ήταν μια ασυνείδητη μορφή αυτοπροστασίας που μείωνε τις πιθανότητες να κάνω κακό. Σκέφτηκα μια αδελφή που είχα γνωρίσει στο παρελθόν, για την οποία όλοι έλεγαν ότι έχει καλό επίπεδο, κάτι που με έκανε να τη ζηλεύω. Αργότερα, επιλέχθηκε ως επικεφαλής, και το έργο που επέβλεπε γινόταν όλο και περισσότερο. Ωστόσο, δεν επεδίωκε την αλήθεια και δεν έδινε σημασία στο να τρώει και να πίνει τα λόγια του Θεού ούτε αναζητούσε την αλήθεια για να απαλλαγεί από τη διεφθαρμένη διάθεσή της. Τελικά, όταν άρχισε να αντιμετωπίζει δοκιμασίες, πρόδωσε τον Θεό και εγκατέλειψε το καθήκον της. Αυτό μου έδειξε ότι ανεξάρτητα από το πόσο καλό είναι το επίπεδο και η εργασιακή ικανότητα κάποιου, το πιο σημαντικό είναι αν μπορεί να επιδιώκει την αλήθεια και να απαλλαγεί από τη διεφθαρμένη διάθεσή του. Το αν ένας άνθρωπος μπορεί να σωθεί ή όχι δεν εξαρτάται αποκλειστικά από το επίπεδό του. Το να έχεις καλό επίπεδο δεν είναι απαραίτητα καλό, όπως και το να έχεις χαμηλό επίπεδο δεν είναι απαραίτητα κακό. Το σημαντικό είναι αν κάποιος μπορεί να παραδοθεί στην κυριαρχία και στις ρυθμίσεις του Θεού και να αντιλαμβάνεται σωστά το επίπεδό του, να επιδιώκει την αλήθεια προσγειωμένος και να κάνει καλά το καθήκον του ως δημιούργημα. Αυτό είναι το πιο σημαντικό.

Έπειτα διάβασα ένα απόσπασμα από τον λόγο του Θεού και βρήκα ένα μονοπάτι άσκησης. Ο Παντοδύναμος Θεός λέει: «Μην προσπαθείς με κάθε μέσο ν’ αλλάξεις το επίπεδό σου ή να βελτιώσεις τις ικανότητές σου σε όλες τις πτυχές, αλλά, αντ’ αυτού, ν’ αναγνωρίζεις με ακρίβεια και να προσεγγίζεις σωστά το έμφυτο επίπεδο και τις έμφυτες ικανότητές σου. Αν διαπιστώσεις πού υστερείς, μελέτησε γρήγορα τα πεδία στα οποία μπορείς να σημειώσεις πρόοδο σε μικρό χρονικό διάστημα, ώστε ν’ αντισταθμίσεις αυτούς τους τομείς. Αν υπάρχουν πεδία στα οποία δεν μπορείς να τα καταφέρεις, μην πιέζεσαι. Να ενεργείς σύμφωνα με τις πραγματικές σου συνθήκες· να κάνεις πράγματα με βάση το επίπεδο και τις ικανότητές σου. Η απόλυτη αρχή είναι να κάνεις το καθήκον σου σύμφωνα με τα λόγια του Θεού, τις απαιτήσεις που έχει ο Θεός από τους ανθρώπους, καθώς και τις αλήθεια-αρχές. Όσο υψηλό ή χαμηλό κι αν είναι το επίπεδό σου, μπορείς να καταφέρεις άλλοτε περισσότερο και άλλοτε λιγότερο να ενεργείς και να κάνεις τα καθήκοντά σου σύμφωνα με τις αλήθεια-αρχές· μπορείς να ικανοποιείς τα πρότυπα του Θεού και ν’ ανταποκρίνεσαι σ’ αυτά. Αυτές οι αλήθεια-αρχές δεν είναι σε καμία περίπτωση λόγια του αέρα· δεν υπερβαίνουν σε καμία περίπτωση την ανθρώπινη φύση. Είναι όλες μονοπάτια άσκησης που έχουν διαμορφωθεί ειδικά για τις διεφθαρμένες διαθέσεις, τα ένστικτα, τις διάφορες ικανότητες και τα διάφορα επίπεδα του δημιουργημένου ανθρώπινου γένους. Επομένως, όποιο κι αν είναι το επίπεδό σου, όποιες πτυχές των ικανοτήτων σου κι αν είναι ανεπαρκείς ή ελλιπείς, αυτό δεν είναι πρόβλημα· αν κατανοείς πραγματικά την αλήθεια και είσαι πρόθυμος να κάνεις πράξη την αλήθεια, θα υπάρχει ένα μονοπάτι για να προχωρήσεις μπροστά. Τα ελαττώματα ενός ανθρώπου σε κάποιες πτυχές του επιπέδου και των ικανοτήτων του δεν παρεμποδίζουν σε καμία περίπτωση την άσκηση της αλήθειας. Αν υστερείς σε ικανότητα να κρίνεις ή σε κάποια άλλη ικανότητα, μπορείς ν’ αναζητήσεις περισσότερο και να συναναστραφείς περισσότερο· αναζήτησε οδηγίες και υποδείξεις από εκείνους που κατανοούν την αλήθεια. Όταν κατανοήσεις και συλλάβεις τις αρχές και τα μονοπάτια άσκησης, θα πρέπει να τα κάνεις πράξη καταβάλλοντας κάθε δυνατή προσπάθεια με βάση το ανάστημά σου. Αποδοχή και άσκηση: αυτό είναι που οφείλεις να κάνεις» [«Ο Λόγος», τόμ. 7: «Σχετικά με την επιδίωξη της αλήθειας», Πώς να επιδιώκει κανείς την αλήθεια (7)]. Από τον λόγο του Θεού κατάλαβα ότι δεν πρέπει κάποιος να κάνει ό,τι μπορεί για να αλλάξει το επίπεδό του, αλλά αντίθετα, στον βαθμό που μπορεί με το επίπεδο που του έχει δοθεί, να αφιερώνει την καρδιά, την ενέργεια και το μυαλό του στο καθήκον του. Θα πρέπει να μελετά με επιμέλεια και να ερευνά σε βάθος όσον αφορά την επαγγελματική γνώση που πρέπει να αποκτήσει, και να εκμεταλλεύεται όλες τις δυνατότητες του επιπέδου που του έχει δοθεί. Όσο για το επίπεδο και την εργασιακή ικανότητά του, μπορεί να τα βελτιώσει λίγο αν γίνεται, αλλά αν δεν μπορεί να το κάνει, δεν είναι ανάγκη να το ζορίζει. Όταν το κατάλαβα αυτό, η καρδιά μου έγινε πιο ξεκάθαρη.

Από τότε, σκεφτόμουν τρόπους για να αφιερώνω την καρδιά και την ενέργεια στο να κάνω το καθήκον μου, χωρίς τους περιορισμούς του επιπέδου που μου έχει δοθεί. Κατάλαβα ότι δεν ήμουν καλή στο να εμπνέω τους νεοφώτιστους να κάνουν τα καθήκοντά τους, και έτσι προσπάθησα να ερευνήσω και να αναλογιστώ τις αρχές σχετικά με αυτό. Επίσης, άκουγα πραγματικά αυτά που μοιράζονταν και για τα οποία μιλούσαν οι αδελφοί και οι αδελφές μου. Μερικές φορές, όταν αντιμετώπιζα κάποια προβλήματα και δεν ήξερα πώς να τα επιλύσω, δεν προσπαθούσα να τα αποφύγω ούτε κατηγορούσα τον Θεό επειδή μου έδωσε χαμηλό επίπεδο. Αντιθέτως, προσευχόμουν στον Θεό και βασιζόμουν σε Αυτόν, ενώ συζητούσα και συναναστρεφόμουν μαζί με τους αδελφούς και τις αδελφές μου. Μέσα από αυτήν την πρακτική διαδικασία, ασυνείδητα έκανα σχέδια για την επίλυση ορισμένων ζητημάτων. Τώρα, το επίπεδό μου είναι το ίδιο όπως ήταν και πριν. Δεν έχει αλλάξει. Ωστόσο, μπορώ να αντιλαμβάνομαι σωστά τον εαυτό μου, και η καρδιά μου έχει απελευθερωθεί.