Το 2016, έφτιαχνα βίντεο στην εκκλησία. Παρατήρησα ότι η αδελφή Σιν Τσενγκ έφτιαχνε σχετικά περισσότερα βίντεο, και στις συζητήσεις μας, οι απόψεις της υιοθετούνταν ως επί το πλείστον, και η επιβλέπουσα συχνά της ζητούσε να μοιραστεί τις απόψεις της. Υπέθεσα ότι είχε ασκηθεί πολύ καιρό και ότι είχε την τεχνική κατάρτιση, οπότε σκέφτηκα: «Αφού είμαι καινούργια εδώ, πρέπει να μάθω κι άλλα πράγματα από αυτήν». Αργότερα, όμως, ανακάλυψα ότι η Σιν Τσενγκ ήταν εδώ μόνο δύο μήνες, και άρχισα να σκέφτομαι: «Και οι δύο ξεκινήσαμε το καθήκον μας εδώ τον ίδιο καιρό περίπου. Μπορεί οι άλλοι να αρχίσουν να με συγκρίνουν μαζί της. Εάν κερδίσει την έγκριση όλων, δεν γίνεται να φανώ εγώ χειρότερη από αυτήν, γιατί τότε οι άνθρωποι θα με περιφρονούν». Στη συνέχεια, παρακολούθησα σκόπιμα τα βίντεο που έφτιαχνε η Σιν Τσενγκ, αλλά δεν είδα κάτι το ιδιαίτερο, οπότε σκέφτηκα ότι οι δεξιότητές της δεν ήταν τίποτα το ιδιαίτερο. Λογικά κι εγώ μπορούσα να φτάσω σε αυτό το επίπεδο. Για να αποδείξω ότι δεν ήμουν λιγότερο ικανή από τη Σιν Τσενγκ, κάθε φορά που συζητούσαμε την παρουσίαση των βίντεο, σκεφτόμουν προσεκτικά και προσπαθούσα να δώσω ιδέες πιο ψαγμένες από τις δικές της. Ακόμη και όταν οι απόψεις της ήταν κατάλληλες, προσέθετα πάλι τις δικές μου ιδέες πάνω στις δικές της, ώστε όλοι να νομίζουν ότι εξέταζα τα ζητήματα πιο διεξοδικά απ’ ό,τι εκείνη.

Μια φορά, είδα ένα βίντεο της Σιν Τσενγκ που ήταν πολύ καλό. Ήταν πολύ αναζωογονητικό το θέαμα. Παρόλο που το παραδέχτηκα μέσα μου, η σκέψη να πω ότι το βίντεό της ήταν καλό ήταν σαν να αυτοχαστουκίζομαι δημόσια και δεν μπορούσα να το κάνω. Παρηγόρησα τον εαυτό μου με την εξής σκέψη: «Αν έκανα το καθήκον με την καρδιά μου, δεν θα ήμουν χειρότερη από αυτήν». Από τότε, ήμουν πάρα πολύ επιμελής όταν έφτιαχνα βίντεο, συζητούσα επανειλημμένα τα κυριότερα σημεία και εξέταζα πώς να τα επεξεργαστώ για να βγει ένα καλό αποτέλεσμα. Μετά από λίγη σκληρή δουλειά, έφτιαξα μερικά βίντεο. Όταν έβαλα τη Σιν Τσενγκ να τα ελέγξει, δεν βρήκε κανένα πρόβλημα, οπότε ένιωσα σίγουρη ότι είχε περίπου ίδιες δεξιότητες μ’ εμένα. Αργότερα, όμως, η επόπτρια ζήτησε από τη Σιν Τσενγκ να με καθοδηγήσει. Σκέφτηκα μέσα μου: «Και οι δύο ξεκινήσαμε περίπου τον ίδιο καιρό, άρα γιατί να με καθοδηγήσει; Η επιβλέπουσα μάλλον δεν με θεωρεί τόσο καλή όσο αυτή». Δεν μπορούσα σε καμία περίπτωση να το δεχτώ αυτό και σκέφτηκα: «Αν υπακούσω και μάθω από αυτή, θα είναι σαν να παραδέχομαι ότι είμαι κατώτερή της, και ακόμα κι αν τα πάω καλά στο μέλλον, όλοι θα δίνουν σ’ αυτήν τα εύσημα. Όσο περνάει από το χέρι μου δεν θα συμβεί αυτό!» Έτσι, όταν συζητούσαμε την παρουσίαση των βίντεο με τη Σιν Τσενγκ, δεν με ένοιαζαν καθόλου οι απόψεις της και απλώς τις απέρριπτα επιπόλαια. Αντίθετα, όταν μοιραζόμουν εγώ τις απόψεις μου, η Σιν Τσενγκ άκουγε πολύ προσεκτικά, και συχνά ανέφερε σημεία τα οποία δεν μπορούσε να διακρίνει και ζητούσε τη γνώμη μου γι’ αυτά. Αυτό το θεώρησα σημάδι ότι ήξερα περισσότερα από εκείνη, και δεν την θεώρησα άξια της προσοχής μου. Λίγο αργότερα, η Σιν Τσενγκ πήρε προαγωγή για να κάνει το καθήκον της σε άλλο μέρος, και ένιωσα τόσο χαρά όσο και ζήλια. Ζήλευα την προαγωγή της, αλλά ταυτόχρονα, ευχαριστιόμουν κρυφά, επειδή τώρα που θα έφευγε θα είχα έναν ανταγωνιστή λιγότερο.

Αφού έφυγε η Σιν Τσενγκ, κάποια φορά συζητούσαμε την παρουσίαση ενός βίντεο. Κάποια ζητήματα ήταν δύσκολο να τα δει κανείς, κι έτσι είχαμε συχνές καθυστερήσεις και αργή πρόοδο. Μοιραία σκέφτηκα το εξής: «Στο παρελθόν, όταν η επιβλέπουσα ζήτησε από τη Σιν Τσενγκ να με βοηθήσει και να συναναστραφεί μαζί μας για την εμπειρία της, το απέρριψα. Νόμιζα πως καταλάβαινα όλα όσα ήξερε και πως ήταν-δεν ήταν στην ομάδα, δεν είχε σημασία. Τώρα που η Σιν Τσενγκ έχει μόλις φύγει, αντιμετωπίζουμε δυσκολίες. Φαίνεται τελικά ότι δεν κατανοώ και πολύ τις αρχές. Χωρίς κάποιον να επιβλέπει και να παίρνει τα ηνία, δεν μπορώ να φτιάξω βίντεο σύμφωνα με τα πρότυπα». Εκείνη τη στιγμή, ένιωσα πόσο αλαζονική ήμουν, και άρχισε να μου λείπει η Σιν Τσενγκ. Σκέφτηκα τι καλά που θα ήταν να είχαμε κι άλλο ένα άτομο που θα έκανε διαφορετικές προτάσεις προς συζήτηση. Θυμήθηκα μερικά λόγια του Θεού: «Πρέπει να επιτύχετε αρμονική συνεργασία για τους σκοπούς του έργου του Θεού, προς όφελος της εκκλησίας και ώστε να ωθήσετε τους αδελφούς και τις αδελφές σας προς τα εμπρός. Θα πρέπει να συντονίζεσαι με τους άλλους, ο καθένας να διορθώνει τον άλλο και να φτάνει σε καλύτερο αποτέλεσμα εργασίας, ώστε να λαμβάνει υπόψη του τις προθέσεις του Θεού. Αυτό σημαίνει αληθινή συνεργασία, και μόνο όσοι συνεργάζονται θα αποκτήσουν αληθινή είσοδο» («Ο Λόγος», τόμ. 1: «Η εμφάνιση και το έργο του Θεού», Υπηρετείστε όπως οι Ισραηλίτες). Ξαφνικά συνειδητοποίησα ότι ο Θεός είχε κανονίσει να συνεργαστώ με τη Σιν Τσενγκ, έτσι ώστε να συμπληρώσουμε η μία τα προτερήματα και τις αδυναμίες της άλλης για να βελτιώσουμε τα βίντεο. Αλλά τους τελευταίους μήνες, δεν φρόντιζα να κάνω αυτά που έπρεπε και με ένοιαζε μόνο να συγκρίνομαι με αυτήν και να επιδεικνύω τις δικές μου ικανότητες. Την απέκλεια και δεν συνεργαζόμουν μαζί της. Τώρα που η Σιν Τσενγκ είχε φύγει, δεν είχα την ευκαιρία να μάθω από αυτή. Σε αυτό το σημείο, μίσησα τον εαυτό μου που ήμουν τόσο παράλογη τότε.

Στην αναζήτησή μου, συνάντησα αυτά τα λόγια του Θεού: «Κάποιοι άνθρωποι φοβούνται μονίμως ότι οι άλλοι είναι καλύτεροι απ’ αυτούς ή ανώτεροί τους, ότι τους άλλους οι υπόλοιποι θα τους αναγνωρίσουν, ενώ τους ίδιους θα τους παραμελήσουν, και αυτό τους οδηγεί να επιτεθούν στους άλλους και να τους αποκλείσουν. Τούτο δεν σημαίνει ότι ζηλεύουν όσους έχουν ταλέντο; Δεν είναι αυτό εγωιστικό και ποταπό; Τι διάθεση είναι αυτή; Είναι κακοβουλία! Όσοι σκέφτονται μόνο τα δικά τους συμφέροντα, όσοι ικανοποιούν μόνο τις δικές τους εγωιστικές επιθυμίες, χωρίς να σκέφτονται τους άλλους και χωρίς να τους νοιάζουν τα συμφέροντα του οίκου του Θεού, έχουν κακή διάθεση και ο Θεός δεν τους αγαπάει» («Ο Λόγος», τόμ. 3: «Οι συνομιλίες του Χριστού των Εσχάτων Ημερών», Η ελευθερία και η απελευθέρωση κερδίζονται μόνο αποβάλλοντας τη διεφθαρμένη διάθεση). «Ποια είναι η πιο εξόφθαλμη διάθεση των αντίχριστων; Με άλλα λόγια, ποια διάθεση θα μπορείς να διακρίνεις όταν έρθεις σ’ επαφή μαζί τους, απλώς και μόνο ακούγοντας μια-δυο φράσεις τους; Η αλαζονεία. […] Δικαίως θα μπορούσε να πει κανείς ότι επειδή είναι υπερόπτες και πιστεύουν ότι κανείς δεν μπορεί να συγκριθεί μαζί τους, γι’ αυτόν ακριβώς τον λόγο, δεν θέλουν να συνεργάζονται ούτε να συζητούν πράγματα με κανέναν σε οτιδήποτε κάνουν. Μπορεί ν’ ακούνε κηρύγματα, να διαβάζουν τα λόγια του Θεού, να βλέπουν την έκθεση των λόγων Του ή κατά καιρούς να κλαδεύονται, αλλά σε καμία περίπτωση δεν θα παραδεχθούν ότι έχουν αποκαλύψει διαφθορά και ότι έχουν κάνει παράβαση, πόσο μάλλον ότι είναι αλαζόνες και αυτάρεσκοι. Δεν είναι σε θέση να κατανοήσουν ότι είναι απλώς συνηθισμένοι άνθρωποι, με συνηθισμένο επίπεδο. Δεν μπορούν να κατανοήσουν τέτοια πράγματα. Όσο κι αν τους κλαδέψεις, εκείνοι και πάλι θα πιστεύουν ότι έχουν καλό επίπεδο, ότι είναι ανώτεροι από τους συνηθισμένους ανθρώπους. Δεν δείχνει αυτό ότι έχει χαθεί κάθε ελπίδα γι’ αυτούς; (Ναι.) Έχει χαθεί κάθε ελπίδα. Έτσι είναι οι αντίχριστοι» [«Ο Λόγος», τόμ. 4: «Εκθέτοντας τους αντίχριστους», Σημείο όγδοο: Θα έκαναν τους άλλους να υπακούν μόνο σ’ αυτούς, όχι στην αλήθεια ή στον Θεό (Μέρος πρώτο)]. Μέσω της έκθεσης των λόγων του Θεού, συνειδητοποίησα ότι ο Θεός είχε εκθέσει επακριβώς τη συμπεριφορά μου, ότι δηλαδή φθονούσα τους ταλαντούχους ανθρώπους και ήμουν αλαζονική πέρα από κάθε λογική. Καθώς αναλογίστηκα ότι μόλις είχα φτάσει και είχα αρχίσει να δημιουργώ βίντεο, διαπίστωσα ότι όταν είδα πως η Σιν Τσενγκ είχε καταφέρει να κερδίσει την έγκριση όλων, παρόλο που είχε μόλις έρθει στην ομάδα, σύγκρινα τον εαυτό μου μαζί της και θεώρησα ότι αν μπορούσε να το κάνει εκείνη, θα μπορούσα κι εγώ. Είτε δημιουργούσαμε βίντεο είτε μοιραζόμασταν απόψεις, έσπαγα το μυαλό μου, προσπαθώντας να δείξω την εξυπνάδα μου. Ήμουν, επίσης, απρόθυμη να αναγνωρίσω τα προτερήματα της Σιν Τσενγκ. Είχε ξεκάθαρα μεγαλύτερες δεξιότητες από μένα στην παραγωγή βίντεο, και παρόλο που το είχα παραδεχτεί μέσα μου, αρνιόμουν να το εκφράσω ανοιχτά. Η επιβλέπουσα είχε ζητήσει από τη Σιν Τσενγκ να με καθοδηγήσει περισσότερο, έτσι ώστε να κατανοήσω γρήγορα τις αρχές και να βελτιώσω τις δεξιότητές μου, αλλά εγώ το είχα πάρει ως σημάδι ότι με περιφρονούσε, και είχα κρατήσει επανειλημμένα επιπόλαιη στάση απέναντι στη Σιν Τσενγκ. Λόγω της ζήλιας μου, είχα παραμείνει κολλημένη στις μεθόδους μου χωρίς να θέλω να βελτιωθώ και δεν είχα μάθει τίποτα από τη συνεργασία μαζί της. Επιπλέον, δεδομένου ότι είχα μόλις αρχίσει να εκπαιδεύομαι στη δημιουργία βίντεο, είχα πολλές ελλείψεις στις δεξιότητές μου, αλλά παρ’ όλα αυτά, νόμιζα πως τα ήξερα όλα, και ήμουν αλαζονική σε παράλογο βαθμό και πολύ πεισματικά. Η Σιν Τσενγκ ήταν καλύτερη από εμένα στα βίντεο και μάλιστα μπορούσε να αναζητήσει ταπεινά καθοδήγηση και να συζητήσει ζητήματα μαζί μου, αλλά εγώ αγνοούσα τα προτερήματά της και μάλιστα πίστευα ξεδιάντροπα ότι ήμουν καλύτερη από αυτήν. Αν είχα έστω και λίγη λογική ώστε να αναγνωρίσω τις ελλείψεις μου, να ξεπεράσω τον εαυτό μου και να μάθω από τη Σιν Τσενγκ, δεν θα ήμουν τώρα σε τέτοια απελπισμένη και αξιολύπητη κατάσταση. Όταν το συνειδητοποίησα, προσευχήθηκα στον Θεό: «Θεέ μου, δεν πρόσεχα τι έπρεπε να κάνω και απογοήτευσα την ειλικρινή Σου πρόθεση. Ακόμα και τώρα, δεν έχω κατακτήσει τις δεξιότητες, κι έτσι έχει καθυστερήσει το καθήκον μου. Είμαι πρόθυμη να μετανοήσω».

Δύο χρόνια αργότερα, ήρθε μια νέα επιβλέπουσα, η Γουάνγκ Λου. Στο παρελθόν ήμουν υπεύθυνη για το έργο της Γουάνγκ Λου, αλλά τώρα είχε γίνει επιβλέπουσα και παρακολουθούσε το δικό μου έργο, κι αυτό με έκανε να νιώθω πολύ άβολα. Σκέφτηκα: «Κάνω το καθήκον μου περισσότερο καιρό από εκείνη, αλλά αυτή έγινε επιβλέπουσα με το που ήρθε. Δεν θα σκεφτούν οι αδελφοί και οι αδελφές ότι, παρότι έχω εκπαιδευτεί περισσότερο καιρό, παραμένω χειρότερη από μια νέα πιστή;» Αν και ποτέ δεν σκόπευα να γίνω επιβλέπουσα, δεν ήθελα και να με περιφρονούν. Έτσι, ρώτησα διστακτικά μια αδελφή τι άποψη είχε για τη Γουάνγκ Λου, και η αδελφή είπε ότι η Γουάνγκ Λου κατανοούσε πολύ καλά τις αρχές και ότι τα αποτελέσματα των βίντεο που έφτιαχνε ήταν πολύ καλά. Όταν το άκουσα αυτό, δεν πείστηκα και δεν μπορούσα να πιστέψω ότι ήταν όντως τόσο καλή. Στη συνέχεια, συνέχισα να ψάχνω για το παραμικρό πρόβλημα στη Γουάνγκ Λου προκειμένου να βρω την ηρεμία μου. Ένα βράδυ, η Γουάνγκ Λου ήρθε να συνοψίσει τα ζητήματα στο έργο μας, και ήθελα να δω ποιο ακριβώς ήταν το επίπεδό της, οπότε περίμενα να συναναστραφεί αυτή πρώτα. Ωστόσο, παρέμεινε σιωπηλή για μεγάλο χρονικό διάστημα. Σκέφτηκα: «Ως επιβλέπουσα, γιατί δεν ξεκινάς εσύ; Φαίνεται ότι μόνο τυπικά είσαι επιβλέπουσα. Δεν μπορείς καν να οργανώσεις αυτό το μέρος του έργου». Στη συνέχεια, είπα σκόπιμα στις αδελφές ότι η Γουάνγκ Λου ήταν παθητική και αναποτελεσματική στα καθήκοντά της, και συμφώνησαν με την άποψή μου. Ένιωσα λίγη χαρά για τη δυστυχία της και σκέφτηκα: «Παρόλο που την εκτιμούν πολύ τώρα, η εργασιακή της ικανότητα δεν είναι καθόλου εντυπωσιακή. Μάλλον δεν θα μπορέσει να παραμείνει επιβλέπουσα για πολύ ακόμα. Τότε, οι αδελφοί και οι αδελφές θα θεωρήσουν ότι, παρόλο που δεν έχω το επίπεδο της επιβλέπουσας, είμαι τουλάχιστον αξιόπιστη και φερέγγυα στο καθήκον μου, και όχι χειρότερη από αυτήν». Σε μια άλλη συνάθροιση, η Γουάνγκ Λου ρώτησε για την κατάστασή μου, και έδωσα μια πολύ περιφρονητική απάντηση, πράγμα που τη δυσκόλεψε να κατανοήσει την πραγματική μου κατάσταση, και την έφερε σκόπιμα σε δύσκολη θέση. Στις συνήθεις συναθροίσεις, ακόμα κι αν είχα ιδέες, δεν συναναστρεφόμουν αμέσως, και μάλιστα περίμενα ότι και οι άλλοι θα παρέμεναν σιωπηλοί, για να δω πώς θα χειριζόταν την κατάσταση η Γουάνγκ Λου. Αλλά όλοι έπαιρναν την πρωτοβουλία να ανοιχτούν και να συναναστραφούν, και ανταποκρίνονταν ενεργά σε οποιεσδήποτε ερωτήσεις έκανε η Γουάνγκ Λου. Όταν είδα ότι όλοι ένιωθαν ελεύθερα και άνετα ενώ εγώ ένιωθα αμήχανα, αναρωτήθηκα: «Γιατί μπορούν όλοι οι άλλοι να φέρονται σωστά στη Γουάνγκ Λου, ενώ εγώ πάντα προσπαθώ να της πάω κόντρα;» Αφού έκανα αυτοκριτική, συνειδητοποίησα ότι ζήλευα και πάλι.

Μια μέρα, διάβασα τα εξής λόγια του Θεού: «Τι είδους διάθεση είναι αυτή, όταν ένα άτομο βλέπει κάποιον που είναι καλύτερος από αυτόν και προσπαθεί να τον υποβιβάσει, διαδίδοντας φήμες γι’ αυτόν ή επιστρατεύοντας βδελυρά μέσα για να τον κακολογήσει και να υπονομεύσει τη φήμη του —ακόμη και να τον ποδοπατήσει— προκειμένου να προστατεύσει τη θέση του στο μυαλό των ανθρώπων; Αυτό δεν είναι απλώς αλαζονεία και έπαρση, είναι η διάθεση του Σατανά, είναι κακόβουλη διάθεση. Το ότι το άτομο αυτό μπορεί να επιτεθεί και να αποξενώσει ανθρώπους που είναι καλύτεροι και ισχυρότεροι από αυτό είναι ύπουλο και μοχθηρό. Και το ότι δεν θα σταματήσει μπροστά σε τίποτα προκειμένου να υποβιβάσει κάποιους ανθρώπους δείχνει ότι έχει σε μεγάλο βαθμό τον διάβολο μέσα του! Ζώντας σύμφωνα με τη διάθεση του Σατανά, μπορεί να μειώνει τους ανθρώπους, να προσπαθεί να τους τη φέρει, να τους δυσκολεύει τα πράγματα. Δεν διαπράττει έτσι το κακό; Και ζώντας κατ’ αυτόν τον τρόπο, εξακολουθεί να πιστεύει ότι είναι εντάξει, ότι είναι καλός άνθρωπος —ωστόσο, όταν βλέπει κάποιον καλύτερο από αυτόν, είναι πιθανό να του κάνει τη ζωή δύσκολη, να τον ποδοπατά. Ποιο είναι το θέμα εδώ; Δεν είναι αδίστακτοι και ισχυρογνώμονες όσοι είναι ικανοί να διαπράττουν τέτοιου είδους κακές πράξεις; Τέτοιοι άνθρωποι σκέφτονται μόνο τα δικά τους συμφέροντα, εξετάζουν μόνο τα δικά τους συναισθήματα, και το μόνο που θέλουν είναι να επιτύχουν τις δικές τους επιθυμίες, φιλοδοξίες και στόχους. Δεν τους νοιάζει πόση ζημιά προκαλούν στο έργο της εκκλησίας και θα προτιμούσαν να θυσιάσουν τα συμφέροντα του οίκου του Θεού για να προστατεύσουν τη θέση τους στο μυαλό των ανθρώπων και τη φήμη τους. Δεν είναι αλαζονικοί και αυτάρεσκοι, εγωιστές και ποταποί οι άνθρωποι αυτοί; Τέτοιοι άνθρωποι δεν είναι μόνο αλαζονικοί και αυτάρεσκοι, είναι και εξαιρετικά εγωιστές και αχρείοι. Δεν λαμβάνουν καθόλου υπ’ όψη τους τις προθέσεις του Θεού. Τέτοιου είδους άνθρωποι έχουν θεοφοβούμενη καρδιά; Δεν έχουν καθόλου θεοφοβούμενη καρδιά. Γι’ αυτό ενεργούν ανεύθυνα και κάνουν ό,τι τους αρέσει, χωρίς καμία αίσθηση ενοχής, χωρίς κανέναν φόβο, χωρίς καμία νευρικότητα ή ανησυχία, και χωρίς να υπολογίζουν τις συνέπειες. Έτσι ενεργούν συχνά και έτσι συμπεριφέρονταν ανέκαθεν. Ποια είναι η φύση μιας τέτοιας συμπεριφοράς; Για να το θέσουμε ήπια, τέτοιοι άνθρωποι ζηλεύουν υπερβολικά και η επιθυμία τους για προσωπική φήμη και θέση είναι πολύ έντονη· είναι πολύ δόλιοι και ύπουλοι. Μιλώντας πιο σοβαρά, η ουσία του προβλήματος είναι ότι τέτοιοι άνθρωποι δεν έχουν καθόλου θεοφοβούμενη καρδιά. Δεν φοβούνται τον Θεό, πιστεύουν ότι οι ίδιοι είναι κάτι πολύ σπουδαίο και θεωρούν κάθε πτυχή του εαυτού τους ως υψηλότερη του Θεού και της αλήθειας. Μέσα τους, ο Θεός είναι ανάξιος αναφοράς και είναι ασήμαντος, και δεν κατέχει απολύτως καμία θέση στις καρδιές τους. Μπορούν όσοι δεν έχουν τον Θεό στην καρδιά τους και δεν έχουν θεοφοβούμενη καρδιά να κάνουν πράξη την αλήθεια; Με κανένα τρόπο. Άρα, όταν κυκλοφορούν ως συνήθως χαρούμενοι, όντας πολυάσχολοι και καταναλώνοντας πάρα πολλή ενέργεια, τι κάνουν; Αυτοί οι άνθρωποι ισχυρίζονται μάλιστα ότι έχουν εγκαταλείψει τα πάντα για να δαπανήσουν για τον Θεό και ότι υπέφεραν πολλά, αλλά στην πραγματικότητα, το κίνητρο, η αρχή και ο στόχος όλων των ενεργειών τους είναι η κοινωνική τους θέση και το κύρος τους, είναι να προστατεύσουν όλα τα συμφέροντά τους. Θα λέγατε ή όχι ότι ένας τέτοιος άνθρωπος είναι απαίσιος; Τι είδους άνθρωποι πιστεύουν στον Θεό για πολλά χρόνια, αλλά δεν έχουν θεοφοβούμενη καρδιά; Δεν είναι αλαζονικοί; Δεν είναι σατανάδες; Και σε ποια πράγματα λείπει περισσότερο μια θεοφοβούμενη καρδιά; Εκτός από τα κτήνη, στους κακούς και τους αντίχριστους, στους όμοιους των διαβόλων και του Σατανά. Δεν αποδέχονται καθόλου την αλήθεια· δεν έχουν καθόλου θεοφοβούμενη καρδιά. Είναι ικανοί για κάθε κακό· είναι οι εχθροί του Θεού, αλλά και οι εχθροί του εκλεκτού λαού Του» («Ο Λόγος», τόμ. 3: «Οι συνομιλίες του Χριστού των Εσχάτων Ημερών», Οι πέντε προϋποθέσεις που πρέπει να πληρούνται για την είσοδο στον σωστό δρόμο της πίστης στον Θεό). Όταν διάβασα τα λόγια του Θεού, ένιωσα ότι διαπέρασαν την καρδιά μου. Όροι όπως «κακοί», «αντίχριστοι», «διάβολοι» και «Σατανάς», μου προκάλεσαν μεγάλη ντροπή. Ήταν ξεκάθαρο πως δεν μπορούσα να γίνω επιβλέπουσα, αλλά ήθελα οι άλλοι να με επαινούν. Όταν είδα ότι η Γουάνγκ Λου, μια νέα πιστή, ξεπερνούσε τους άλλους, φοβήθηκα πως οι άλλοι θα έλεγαν ότι παρόλο που ασκούμουν καιρό, παρέμενα κατώτερη από τη νέα πιστή, κι έτσι θα φαινόμουν ανεπαρκής. Από ζήλια και δυσαρέσκεια, έβαλα σκοπό να της βρω ψεγάδια. Όταν η Γουάνγκ Λου εντάχθηκε στην ομάδα και δεν είχε εξοικειωθεί ακόμα με το έργο, προσπάθησα να βρω τα λάθη της για να την επικρίνω ως παθητική και αναποτελεσματική, να την υποτιμήσω και να υπονομεύσω τις προσπάθειές της. Στις συναθροίσεις, δεν συναναστρεφόμουν ενεργά και δεν ήθελα να αφήσω κι άλλους αδελφούς και αδελφές να ανοίγονται, επειδή σκόπευα να τη φέρω σε δύσκολη θέση. Ήμουν πραγματικά ποταπή και κακόβουλη, χωρίς καθόλου φόβο Θεού! Εξωτερικά, τη ζήλευα και δούλευα για να την υπονομεύσω, αλλά στην πραγματικότητα, αναστάτωνα και διατάρασσα το έργο της εκκλησίας και προσέβαλλα τη διάθεση του Θεού. Έκανα κακό! Δεν μπορούσα να εκπληρώσω η ίδια τον ρόλο της επιβλέπουσας, αλλά εκμεταλλευόμουν τα λάθη των άλλων για να τους δυσκολέψω, ελπίζοντας ότι θα αποτύχουν κι αυτοί. Ενεργούσα ως υπηρέτης του Σατανά. Αν συνέχιζα να ζω μέσα στη ζήλια και τον ανταγωνισμό, αργά ή γρήγορα, θα αντιμετώπιζα την τιμωρία του Θεού λόγω των πολλών κακών πράξεων.

Καθώς έκανα αυτοκριτική, διάβασα τα εξής λόγια του Θεού: «Τι ατμόσφαιρα επικρατεί στο στρατόπεδο του Σατανά, είτε στην κοινωνία είτε στους κύκλους των αξιωματούχων; Ποιες πρακτικές είναι δημοφιλείς; Όλα αυτά πρέπει να τα καταλάβετε λιγάκι. Ποιες είναι οι αρχές και οι κατευθυντήριες γραμμές για τις ενέργειές τους; Καθένας κάνει του κεφαλιού του· καθένας ακολουθεί τον δικό του δρόμο. Ενεργεί σύμφωνα με το δικό του συμφέρον και κάνει ό,τι θέλει. Όποιος έχει την εξουσία έχει και τον τελικό λόγο. Δεν σκέφτονται ούτε μια στιγμή τους άλλους. Απλώς κάνουν ό,τι θέλουν, πασχίζουν για τη φήμη, το κέρδος και τη θέση, και ενεργούν αποκλειστικά σύμφωνα με τις δικές τους προτιμήσεις. Μόλις αποκτήσουν εξουσία, σπεύδουν να ασκήσουν την εξουσία αυτή πάνω στους άλλους. Αν τους προσβάλλεις, θέλουν να σε κάνουν να υποφέρεις, κι εσύ δεν μπορείς να κάνεις τίποτε άλλο παρά να τους προσφέρεις δώρα. Είναι φαρμακεροί σαν σκορπιοί, είναι πρόθυμοι να παραβιάσουν τους νόμους, τους κρατικούς κανονισμούς, ακόμη και να διαπράξουν εγκλήματα. Είναι ικανοί για όλα αυτά. Τόσο σκοτεινά και κακά είναι τα πράγματα στο στρατόπεδο του Σατανά. Σήμερα, ο Θεός έχει έρθει για να σώσει την ανθρωπότητα, για να δώσει τη δυνατότητα στους ανθρώπους να αποδεχτούν και να κατανοήσουν την αλήθεια και να απελευθερωθούν από τα δεσμά και την εξουσία του Σατανά. Αν δεν αποδέχεστε και δεν κάνετε πράξη την αλήθεια, τότε ζείτε ακόμα υπό την επιρροή του Σατανά, έτσι δεν είναι; Στην περίπτωση αυτή, τι διαφορά έχει η τωρινή σας κατάσταση από την κατάσταση των διαβόλων και του Σατανά; Θα ανταγωνιζόσασταν όπως ακριβώς ανταγωνίζονται οι άπιστοι. Θα παλεύατε όπως ακριβώς παλεύουν οι άπιστοι. Από το πρωί ως το βράδυ, θα συνωμοτούσατε, θα δολοπλοκούσατε, θα φθονούσατε και θα μπλέκατε σε διαμάχες. Ποια είναι η ρίζα αυτού του προβλήματος; Ότι οι άνθρωποι έχουν διεφθαρμένες διαθέσεις και ζουν σύμφωνα με αυτές τις διεφθαρμένες διαθέσεις. Η βασιλεία των διεφθαρμένων διαθέσεων είναι η βασιλεία του Σατανά· η διεφθαρμένη ανθρωπότητα ζει μέσα σε μια σατανική διάθεση· κανείς δεν αποτελεί εξαίρεση» («Ο Λόγος», τόμ. 3: «Οι συνομιλίες του Χριστού των Εσχάτων Ημερών», Οι αρχές που θα πρέπει να καθοδηγούν τη συμπεριφορά σας). Αφού διάβασα τα λόγια του Θεού, θυμήθηκα ότι πριν πιστέψω στον Θεό, τηρούσα κανόνες επιβίωσης όπως «Μπορεί να υπάρξει μόνο ένα κυρίαρχο αρσενικό» και «Η νομιμότητα ανήκει στον νικητή. Οι ηττημένοι πάντοτε σφάλλουν». Νόμιζα ότι αν ξεπεράσω τους γύρω μου και γίνω κάποια που χαίρει μεγάλης εκτίμησης και υποστήριξης από τους άλλους θα έβρισκα αξία στην ύπαρξή μου. Κάτω από την κυριαρχία αυτής της νοοτροπίας, στο σχολείο, συνέκρινα κρυφά τον εαυτό μου με όσους είχαν υψηλότερες βαθμολογίες ή περισσότερη προσοχή από τους δάσκαλους. Αφού εντάχθηκα στο εργατικό δυναμικό, συχνά άκουγα ότι για να εξασφαλίσει κανείς μια σταθερή θέση και να τον σέβονται, πρέπει να ξεχωρίζει και να είναι εξαιρετικός. Όταν υπήρχε κάποιος γύρω μου που ήταν πιο ικανός από μένα, ένιωθα σαν να αντιμετώπιζα κρίση, καθώς σήμαινε ότι υπήρχε ένας επιπλέον ανταγωνιστής, και όταν σε ένα συγκεκριμένο αντικείμενο κάποιος νεοφερμένος ξεπερνά κάποιον έμπειρο, είναι ακόμη πιο ταπεινωτικό. Συνέχισα να βλέπω τα πράγματα με αυτόν τον τρόπο ακόμα και αφού άρχισα να πιστεύω στον Θεό. Σε οποιαδήποτε ομάδα ανθρώπων, πρώτα κοίταζα ποιος ήταν καλύτερος από εμένα ή ποιος θα μπορούσε να απειλήσει τη θέση μου. Εάν κάποιος με ξεπερνούσε σε οποιονδήποτε τομέα, ντρεπόμουν, ζήλευα και δεν πειθόμουν. Όταν έβλεπα αδελφούς και αδελφές που ήταν καλύτεροι από μένα, ζήλευα και τους απέκλεια, και πάντα προσπαθούσα να τους μειώσω και να εξυψώσω τον εαυτό μου. Για να τους ξεπεράσω, μπορούσα ακόμη και να καταφύγω σε μηχανορραφίες, να εκμεταλλευτώ τα σφάλματα και να τους κρίνω πίσω από την πλάτη τους, ελπίζοντας να τους καταστρέψω για να ευχαριστηθώ. Συνειδητοποίησα ότι ζούσα σύμφωνα με τους κανόνες επιβίωσης του Σατανά, οπότε έγινα αλαζονική, κακόβουλη και δεν είχα ανθρώπινη φύση, και διατάρασσα το έργο της εκκλησίας. Ο Θεός δεν μου φέρθηκε ανάλογα με τις κακές μου πράξεις, αλλά μου έδωσε την ευκαιρία να μετανοήσω. Ευχαρίστησα τον Θεό από τα βάθη της καρδιάς μου και δεν επιθυμούσα πλέον να συνεχίσω να ζω σύμφωνα με τις διεφθαρμένες μου διαθέσεις.

Αργότερα, διάβασα αυτά τα λόγια του Θεού: «Μην κάνεις μονίμως πράγματα για το δικό σου καλό και μη σκέφτεσαι μονίμως τα δικά σου συμφέροντα· μην αναλογίζεσαι τα συμφέροντα του ανθρώπου και μη σκέφτεσαι τη δική σου υπερηφάνεια, τη δική σου φήμη και τη δική σου θέση. Πρέπει πρωτίστως να νοιάζεσαι για τα συμφέροντα του οίκου του Θεού και να τα κάνεις προτεραιότητά σου. Θα πρέπει να νοιάζεσαι για τις προθέσεις του Θεού και το πρώτο πράγμα που να κάνεις είναι να σκέφτεσαι αν υπήρξαν ή δεν υπήρξαν νοθείες όσο έκανες το καθήκον σου, αν υπήρξες αφοσιωμένος, αν έχεις εκπληρώσει τις ευθύνες σου, αν έχεις δώσει τα πάντα, καθώς και αν σκέφτεσαι ή δεν σκέφτεσαι ολόψυχα το καθήκον σου και το έργο της εκκλησίας. Πρέπει να τα λαμβάνεις υπόψη αυτά τα πράγματα. Αν τα σκέφτεσαι συχνά και τα κατανοήσεις, θα σου είναι πιο εύκολο να εκτελείς σωστά το καθήκον σου. Αν το επίπεδό σου είναι χαμηλό, αν η εμπειρία σου είναι επιφανειακή ή αν δεν είσαι ικανός στο επαγγελματικό σου έργο, τότε μπορεί να κάνεις λάθη ή να υπάρχουν ελλείψεις στο έργο σου και να μην έχεις πολύ καλά αποτελέσματα —αλλά θα έχεις κάνει ό,τι μπορείς. Δεν ικανοποιείς τις δικές σου εγωιστικές επιθυμίες και τις προτιμήσεις σου. Αντιθέτως, λαμβάνεις διαρκώς υπόψη σου το έργο της εκκλησίας και τα συμφέροντα του οίκου του Θεού. Παρόλο που μπορεί να μην πετυχαίνεις καλά αποτελέσματα στο καθήκον σου, η καρδιά σου θα έχει μπει στον ίσιο δρόμο· αν, εκτός από αυτό, μπορείς να αναζητήσεις την αλήθεια για να λύσεις όσα προβλήματα υπάρχουν στο καθήκον σου, τότε θα το εκτελείς σύμφωνα με τα πρότυπα και, ταυτόχρονα, θα μπορείς να εισέλθεις στην αλήθεια-πραγματικότητα. Αυτό σημαίνει να κατέχεις τη μαρτυρία» («Ο Λόγος», τόμ. 3: «Οι συνομιλίες του Χριστού των Εσχάτων Ημερών», Η ελευθερία και η απελευθέρωση κερδίζονται μόνο αποβάλλοντας τη διεφθαρμένη διάθεση). Τα λόγια του Θεού μού υπέδειξαν τις αρχές που πρέπει να κάνω πράξη. Όταν αντιμετωπίζω καταστάσεις, δεν θα πρέπει να δίνω προτεραιότητα στην προστασία των δικών μου συμφερόντων, της υπόληψης ή της θέσης μου, αλλά θα πρέπει να λαμβάνω υπόψη τα συμφέροντα του οίκου του Θεού και να κάνω ό,τι είναι απαραίτητο για να προστατεύσω το έργο του οίκου του Θεού. Όταν βλέπω ότι οι άλλοι είναι καλύτεροι από εμένα και μπορούν να κάνουν πραγματικό έργο, θα πρέπει να τους στηρίζω και να τους υποστηρίζω. Ακόμα κι αν έχουν ελλείψεις, θα πρέπει να τους φέρομαι σωστά, να μην έχω υπερβολικά υψηλές προσδοκίες από αυτούς, και να μαθαίνω από τα προτερήματα και τις αρετές τους. Η Γουάνγκ Λου είχε μόλις αρχίσει να ασκείται ως επιβλέπουσα και ήταν φυσιολογικό να έχει κάποιες ελλείψεις. Εφόσον είναι το σωστό άτομο και μπορεί να κάνει πραγματικό έργο, εγώ πρέπει να τη βοηθάω με αγάπη και να συνεργάζομαι μαζί της για να κάνουμε σωστά το έργο μαζί. Έτσι υποστηρίζει κανείς το έργο της εκκλησίας. Όταν διόρθωσα τη νοοτροπία μου, δεν ζήλευα πλέον τη Γουάνγκ Λου, αλλά αντίθετα, άρχισα να τη θαυμάζω. Παρά το νεαρό της ηλικίας της, εξέταζε τα ζητήματα προσεκτικά, εργαζόταν με αυτοέλεγχο και σταθερότητα, και έδινε προσοχή στην αναζήτηση των αρχών. Σ’ όλα αυτά είχα ελλείψεις. Δεν ένιωθα πλέον κάποια αντίσταση απέναντί της, κι επίσης μπορούσα να αναλάβω την πρωτοβουλία να αναφέρω και να συζητήσω μαζί της τυχόν ζητήματα στο έργο, αλλά και ήμουν πρόθυμη να δεχτώ τα σχόλιά της όταν επεσήμανε τις αδυναμίες μας στο έργο. Όταν ασκούμουν με αυτόν τον τρόπο, δεν ένιωθα αμήχανα. Αντιθέτως, ένιωθα πιο απελευθερωμένη.

Αργότερα, μεταφέρθηκα σε άλλη ομάδα για να συνεργαστώ με την Τζιαν Ραν. Παρόλο που κάναμε αυτό το καθήκον περίπου το ίδιο χρονικό διάστημα, είδα ότι αυτή είχε μεγαλύτερη αποτελεσματικότητα και ανώτερες επαγγελματικές δεξιότητες από εμένα. Στην αρχή, ένιωθα αρκετά αμήχανα και ανησυχούσα μήπως οι άλλοι με περιφρονούσαν. Αλλά τότε συνειδητοποίησα ότι με τις καλές δεξιότητές της θα μπορούσα να μάθω περισσότερα από αυτή για να καλύψω τις ελλείψεις μου, οπότε ήμουν πολύ πρόθυμη να συνεργαστώ μαζί της. Ωστόσο, αργότερα, όταν η επιβλέπουσα τής ανέθεσε να είναι υπεύθυνη για το έργο, και άλλες αδελφές πήγαιναν συχνά σε αυτή για να συζητήσουν κάποια ζητήματα, ένιωσα και πάλι μια προκατάληψη. Σκέφτηκα το εξής: «Δεν είναι απλώς λίγο πιο ικανή και αποτελεσματική στο καθήκον της; Είναι πραγματικά αυτός λόγος για να συρρέουν όλοι γύρω της; Μάλλον εγώ είμαι αόρατη». Δεν μπορούσα να πειστώ μέσα μου, αλλά εκείνη τη στιγμή, συνειδητοποίησα ότι ζήλευα και πάλι. Έτσι, προσευχήθηκα στον Θεό και Του ζήτησα να με καθοδηγήσει για να χειριστώ σωστά αυτήν την κατάσταση. Μετά, διάβασα αυτά τα λόγια του Θεού: «Ο Θεός καθόρισε εδώ και πολύ καιρό τον ρόλο που παίζεις στη ζωή σου και το καθήκον που κάνεις. Κάποιοι άνθρωποι βλέπουν ότι άλλοι έχουν προτερήματα τα οποία οι ίδιοι δεν έχουν και δυσαρεστούνται. Θέλουν ν’ αλλάξουν τα πράγματα και να μάθουν περισσότερα πράγματα, να δουν περισσότερα πράγματα και να γίνουν πιο επιμελείς. Αλλά υπάρχει ένα όριο στο τι μπορεί να πετύχουν με την επιμέλειά τους· δεν μπορούν να ξεπεράσουν εκείνους που έχουν χαρίσματα και εξειδίκευση. Όσο κι αν πολεμάς, είναι μάταιο. Ο Θεός έχει καθορίσει τι θα γίνεις και δεν μπορείς να κάνεις τίποτα για να το αλλάξεις. Σε ό,τι είσαι καλός, εκεί πρέπει να προσπαθείς. Όποιο καθήκον σού ταιριάζει, αυτό να εκτελείς. Μην προσπαθήσεις να αφοσιωθείς με το ζόρι σε τομείς που δεν εμπίπτουν στις δεξιότητές σου και μη φθονείς τους άλλους. Καθένας έχει τη λειτουργία του. Μη νομίζεις ότι μπορείς να τα κάνεις όλα καλά, ή ότι είσαι πιο τέλειος ή καλύτερος απ’ τους άλλους, μη θες πάντοτε να αντικαταστήσεις τους άλλους και να προβάλεις τον εαυτό σου. Αυτή είναι μια διεφθαρμένη διάθεση. Υπάρχουν εκείνοι που πιστεύουν ότι δεν μπορούν να κάνουν τίποτε καλά και ότι δεν έχουν καθόλου δεξιότητες. Αν ισχύει αυτό, τότε οφείλεις να ακούς και να υποτάσσεσαι προσγειωμένα. Κάνε αυτό που μπορείς και κάνε το καλά, με όλη σου τη δύναμη. Αυτό αρκεί, θα ικανοποιήσει τον Θεό» («Ο Λόγος», τόμ. 3: «Οι συνομιλίες του Χριστού των Εσχάτων Ημερών», Οι αρχές που θα πρέπει να καθοδηγούν τη συμπεριφορά σας). Από τα λόγια του Θεού, κατάλαβα ότι καθένας έχει διαφορετικό επίπεδο και προτερήματα καθενός, όλα έχουν προκαθοριστεί από τον Θεό, και δεν μπορούμε να ανταγωνιζόμαστε για αυτά. Η πρόθεση του Θεού είναι να αντιμετωπίζουμε σωστά τα δικά μας προτερήματα και αδυναμίες, καθώς και των άλλων, να στεκόμαστε στη θέση μας και να κάνουμε καλά τα καθήκοντά μας. Ήταν γεγονός ότι δεν είχα την ίδια εργασιακή μου ικανότητα και ούτε κατανοούσα τόσο καλά τις αρχές όσο η Τζιαν Ραν, και οι αδελφοί και οι αδελφές τη συμβουλεύονταν περισσότερο για να κάνουν καλά τα καθήκοντά τους, όχι γιατί την είχαν σε υψηλή εκτίμηση ούτε γιατί υποτιμούσαν εμένα. Όλοι εκτελούσαν τα καθήκοντά τους ως δημιουργημένα όντα στους αντίστοιχους ρόλους τους. Κανείς δεν ήταν ψηλότερα ή χαμηλότερα από τον άλλον. Τα προτερήματα της Τζιαν Ραν κάλυψαν επακριβώς τις αδυναμίες μου, οπότε έπρεπε να αναζητήσω ενεργά τη συμβουλή της και να μάθω από αυτή για να κερδίσω περισσότερα. Εκείνη τη στιγμή, έλαμψα από χαρά. Πρέπει να αντιμετωπίσω το δικό μου επίπεδο και τις δικές μου ελλείψεις, να παραμερίσω τις φιλοδοξίες και τις επιθυμίες μου, και να κάνω ό,τι είμαι ικανή να κάνω καλά. Αυτήν τη λογική έπρεπε να έχω. Αργότερα, επικεντρώθηκα στο να κάνω το έργο που έπρεπε με τον καλύτερο δυνατό τρόπο, και, όταν συναντούσα πράγματα που δεν μπορούσα να διακρίνω, αναζητούσα και συζητούσα μαζί με την Τζιαν Ραν. Αργότερα, όταν γνώρισα ανθρώπους που ήταν καλύτεροι από μένα, υπήρξαν στιγμές που και πάλι εμφανιζόταν η ζήλεια μου, αλλά μπορούσα συνειδητά να κάνω αυτοκριτική και να προσευχηθώ ώστε να επαναστατήσω ενάντια σε αυτήν, και η καρδιά μου δεν ένιωθε τόσο περιορισμένη και δέσμια. Από τότε που ζω μ’ αυτόν τον τρόπο, νιώθω πολύ πιο άνετη και απελευθερωμένη. Δόξα τω Θεώ!