Από μικρή, έπαιρνα πάντα καλούς βαθμούς, και πήγαινα σε λογοτεχνικούς και καλλιτεχνικούς διαγωνισμούς. Θα μπορούσαμε να πούμε ότι η ακαδημαϊκή μου καριέρα προόδευε ομαλά. Οι δικοί μου περίμεναν ότι θα διακριθώ και ότι θα τιμήσω την οικογένειά μας. Έλεγαν συχνά: «Ο κόσμος σέβεται και εκτιμά όσους έχουν γνώσεις. Μόνο αυτοί αποκτούν πάτημα στην κοινωνία. Αυτούς που δεν έχουν γνώσεις ο κόσμος τούς περιφρονεί. Δεν θα σηκώσουν ποτέ ψηλά το κεφάλι τους». Εγώ συμφωνούσα απόλυτα με τις απόψεις των γονιών μου και έτσι απλά ο στόχος που αναζητούσα έγινε το να «ξεχωρίσω από τους άλλους και να τιμήσω τους προγόνους μου». Για να πετύχω αυτόν τον στόχο μελετούσα από το πρωί μέχρι το βράδυ και συνέχιζα, όσο κουρασμένη κι αν ένιωθα. Στον ελεύθερό μου χρόνο έμπαινα στο ίντερνετ και διάβαζα ξανά. Ούτε έχανα ποτέ μάθημα ούτε αργούσα, και άκουγα προσεκτικά όσα έλεγαν οι καθηγητές μου. Μετά το μάθημα, τα άλλα παιδιά πήγαιναν να παίξουν, αλλά εγώ έμενα μέσα να διαβάσω. Στα διαγωνίσματα ήμουν πάντα απ’ τους τελευταίους που παρέδιδαν την κόλλα τους και κοιτούσα με προσοχή τις απαντήσεις μου. Όταν μελετούσα, δεν έτρωγα κανονικές ώρες ούτε έκανα γυμναστική και συχνά κοιμόμουν πολύ λίγες ώρες. Δούλεψα ακούραστα, και έδωσα εξετάσεις και πέρασα στη σχολή των ονείρων μου στο Πανεπιστήμιο Τσιανγκ Μάι. Όταν οι γονείς μου, οι φίλοι και οι καθηγητές μου άκουσαν τα νέα, με κοίταξαν όλοι με ένα βλέμμα επιδοκιμασίας και ζήλειας. Ένιωθα απίστευτα χαρούμενη. Νόμιζα ότι αυτό θα ήταν το ξεκίνημα μιας υπέροχης, αξιόλογης ζωής, ότι πολλές εταιρείες θα έκαναν ουρά για να με προσλάβουν μόλις αποφοιτούσα κι ότι σίγουρα θα γινόμουν γνωστή και θα ξεχώριζα από όλους τους άλλους. Ξαφνικά, όμως, η μητέρα μου διαγνώστηκε με καρκίνο σε προχωρημένο στάδιο. Οι γιατροί είπαν ότι της έμενε λίγος καιρός. Το νέο αυτό έσκασε σαν κεραυνός και με συγκλόνισε. Όλα μου τα σχέδια έμοιαζαν να γίνονται κομμάτια. Είχα δουλέψει τόσο σκληρά στο σχολείο για να μπορέσω να ξεχωρίσω, να έχω τα μέσα να φροντίσω τη μητέρα μου στο μέλλον και να την κάνω περήφανη. Μα η μητέρα μου είχε πάθει καρκίνο πριν προλάβω καν να αποφοιτήσω. Έπεσα σε κατάθλιψη. Ήθελα να πάω σπίτι και να φροντίσω τη μητέρα μου, αλλά σκεφτόμουν πόσο είχα δουλέψει για να περάσω στο πανεπιστήμιο κι ότι όλη αυτή η προσπάθεια χρόνων έπρεπε να φέρει και κάποιο αποτέλεσμα. Αν εγκατέλειπα τη σχολή για να φροντίσω τη μητέρα μου, δεν θα είχε πάει χαμένος όλος μου ο κόπος; Ένιωθα διχασμένη και δεν ήξερα τι να κάνω. Μια φορά, με πήρε τηλέφωνο η μητέρα μου και μου είπε: «Δεν νομίζω ότι θα ζήσω να σε δω με το πτυχίο σου. Αλλά για το καλό το δικό σου, πρέπει να ολοκληρώσεις τη σχολή και να ζήσεις μια καλή ζωή. Έτσι θα πεθάνω κι εγώ χωρίς να μετανιώνω για κάτι». Η μητέρα μου με έπεισε και δεν γύρισα σπίτι για να τη φροντίσω. Συνέχισα τις σπουδές μου. Μετά από λίγο καιρό, η μητέρα μου πέθανε. Με κατέτρωγαν οι αναμνήσεις της μητέρας μου και το μόνο που μπορούσα να σκεφτώ ήταν εκείνο που μου είχε αναθέσει να πετύχω. Αποφάσισα να μελετήσω σκληρά και να γίνω γνωστή για να ανταποκριθώ στις ελπίδες της μητέρας μου.

Στην αρχή, κατάφερα να προσαρμοστώ στη ζωή στο πανεπιστήμιο, αλλά τελικά συνειδητοποίησα ότι η ζωή εκεί ήταν πολύ μονότονη και βαρετή. Δεν ήταν όπως τη φανταζόμουν. Η ζωή στη σχολή ήταν γεμάτη ανταγωνισμό. Οι φοιτητές σχημάτιζαν κλίκες σύμφωνα με το οικογενειακό τους υπόβαθρο. Πείραζαν και εξευτέλιζαν άλλους φοιτητές. Μαζί με τους φοιτητές που είχαν καλούς βαθμούς ή ήταν από καλές οικογένειες πήγαιναν και κάποιοι καθηγητές που πείραζαν αυτούς που είχαν κακούς βαθμούς ή ήταν από φτωχές οικογένειες. Έτσι, πολλοί φοιτητές ένιωθαν ακόμα πιο κατώτεροι και μάλιστα μερικοί απ’ αυτούς ζητούσαν μεταγραφή ή τα παρατούσαν. Απεχθανόμουν εντελώς την ατμόσφαιρα εκεί πέρα. Για να διακριθώ, όμως, επέμεινα πεισματικά να μελετώ και έπαιρνα καλούς βαθμούς. Μέσα από τη σκληρή μου δουλειά, πέτυχα καλούς βαθμούς και καλά αποτελέσματα τόσο στη σχολή όσο και στην επαγγελματική μου σταδιοδρομία. Όλοι οι πρωτοετείς και οι δευτεροετείς με θαύμαζαν και με θεωρούσαν παράδειγμα προς μίμηση στις σπουδές τους. Είχα τη φήμη και το κέρδος που επιθυμούσα, αλλά μέσα μου ένιωθα ένα κενό. Σιγά σιγά βαρέθηκα κι αγανάκτησα μ’ αυτήν τη ζωή. Δεν καταλάβαινα γιατί οι άνθρωποι ήθελαν να ζουν έτσι. Νόμιζα ότι με το διάβασμα και με τις γνώσεις θα ξεχώριζα, θα έφτανα στην ευτυχία και θα ζούσα έτσι όπως ήθελα. Γιατί, όμως, όσο αναζητούσα αυτήν τη ζωή, ένιωθα κενό και αγωνία; Μερικές φορές σκεφτόμουν: Σκοπός της ζωής είναι να δουλεύουμε για να βιώσουμε το αίσθημα της επιτυχίας και τελικά να πεθάνουμε; Κι αφού δεν παίρνουμε τίποτα στον τάφο μαζί μας κι αφού οι κόποι μας δεν έχουν κάποιο αποτέλεσμα, ποιο είναι το νόημα όλων αυτών; Δεν υπάρχει κάποιος τρόπος ζωής που να έχει περισσότερο νόημα;

Μια μέρα είδα μια ανάρτηση στο Facebook για το αληθινό νόημα της ζωής. Μου άρεσε η ανάρτηση κι άφησα ένα σχόλιο. Κάποιος με έκανε φίλη κι αρχίσαμε να κουβεντιάζουμε για τη θρησκευτική πίστη. Τότε ήταν που συνειδητοποίησα ότι πρέπει να ήταν χριστιανός. Μου κήρυξε το ευαγγέλιο του έργου της σωτηρίας των εσχάτων ημερών του Παντοδύναμου Θεού. Διάβασα πολλά από τα λόγια του Παντοδύναμου Θεού και έμαθα πολλές αλήθειες που δεν είχα ακούσει ποτέ ξανά, όπως την πηγή της ζωής του ανθρώπου, τη ρίζα του ανθρώπινου πόνου και τις μεθόδους με τις οποίες ο Σατανάς διαφθείρει την ανθρωπότητα, και άλλα. Τα λόγια του Θεού έσβησαν κάθε δίψα που είχα για τις αλήθειες της ζωής. Στη σχολή δεν είχα ακούσει ποτέ καμία από αυτές τις αλήθειες. Μετά από αυτό, διάβασα αυτό το χωρίο από τα λόγια του Παντοδύναμου Θεού στο Facebook: «Από την επινόηση των κοινωνικών επιστημών από τον άνθρωπο, ο νους του έχει καταληφθεί από την επιστήμη και τη γνώση. Η επιστήμη και η γνώση έχουν γίνει, έπειτα, εργαλεία για την διακυβέρνηση της ανθρωπότητας, και δεν υπάρχει πλέον επαρκής χώρος στον άνθρωπο να λατρέψει τον Θεό, αλλά ούτε κι ευνοϊκές συνθήκες για την λατρεία του Θεού. Η θέση του Θεού έχει βυθιστεί ακόμα πιο κάτω στην καρδιά του ανθρώπου. Αν ο άνθρωπος δεν έχει τον Θεό μες στην καρδιά του, ο εσωτερικός του κόσμος είναι σκοτεινός, κενός και χωρίς ελπίδα. Επακολούθως, έχουν έρθει στο προσκήνιο τόσοι κοινωνικοί επιστήμονες, ιστορικοί και πολιτικοί που εκφράζουν θεωρίες κοινωνικής επιστήμης, την θεωρία της ανθρώπινης εξέλιξης, κι άλλες θεωρίες που έρχονται σε αντίφαση με την αλήθεια ότι ο Θεός δημιούργησε τον άνθρωπο, για να γεμίζουν την καρδιά και τον νου της ανθρωπότητας. Με αυτόν τον τρόπο, αυτοί που πιστεύουν ότι όλα τα δημιούργησε ο Θεός όλο και λιγοστεύουν, κι αυτοί που πιστεύουν στην θεωρία της εξέλιξης, όλο και αυξάνονται. Όλο και περισσότεροι άνθρωποι αντιμετωπίζουν τις καταγραφές του έργου του Θεού και των λόγων Του κατά την διάρκεια της εποχής της Παλαιάς Διαθήκης ως μύθους και θρύλους. Στην καρδιά τους, οι άνθρωποι γίνονται αδιάφοροι ως προς την αξιοπρέπεια και το μεγαλείο του Θεού, στην αρχή ότι ο Θεός υπάρχει και κυριαρχεί έναντι όλων. Η επιβίωση της ανθρωπότητας κι η μοίρα των χωρών και των εθνών δεν είναι πια σημαντική γι’ αυτούς και ο άνθρωπος ζει σε έναν κενό κόσμο, στον οποίο απασχολείται μόνο με το φαγητό, το ποτό και το κυνήγι της ευχαρίστησης…» («Ο Λόγος», τόμ. 1: «Η εμφάνιση και το έργο του Θεού», Παράρτημα Β΄: Ο Θεός προΐσταται της μοίρας όλης της ανθρωπότητας). Αφού διάβασα τα λόγια του Θεού, συνειδητοποίησα τον λόγο που η επιστήμη κι η γνώση κυριεύουν τις καρδιές των ανθρώπων, με αποτέλεσμα να μη μένει χώρος σ’ αυτές για τον Θεό και να νιώθουμε όλο και μεγαλύτερο κενό. Η επιστήμη κι η γνώση ερευνούν τον σκοπό της ζωής, την αξία και το νόημά της. Όμως, όσο περισσότερο κανείς ερευνά αυτά τα ζητήματα μέσα από την επιστήμη και τη γνώση, τόσο λιγότερες πραγματικές απαντήσεις παίρνει. Η γνώση αυτή δίνει στους ανθρώπους μια προσωρινή αίσθηση παρηγοριάς. Ο λόγος είναι ότι η επιστήμη κι η γνώση δεν είναι η αλήθεια και δεν μπορούν να παρέχουν μια αληθινή προμήθεια ζωής. Παλιότερα, πίστευα ότι όση περισσότερη γνώση μαζεύει κανείς, τόσο καλύτερα γνωρίζει τη ζωή και τόσο πιο πολλά πράγματα συνειδητοποιεί. Επειδή έβλεπα ότι ο κόσμος εκτιμά αυτούς που αναζητούν τη γνώση, πίστευα ότι η ζωή τους έχει αξία και ότι μπορούν ευτυχήσουν ακόμα περισσότερο. Εγώ, όμως, είχα ήδη αποκτήσει πολλές γνώσεις κι ακόμα δεν ήξερα ποιος ήταν ο σκοπός της ζωής, από πού προήλθε ο άνθρωπος, ποιος ήταν ο προορισμός του, ούτε και είχα κατορθώσει να βρω την ευτυχία που αναζητούσα. Ακόμα κι όταν αρίστευσα στις εξετάσεις, όταν βγήκα πρώτη στην τάξη μου και με θαύμαζαν όλοι, εγώ ένιωθα ένα κενό και μια αγωνία μέσα μου, και οι δυσκολίες που αντιμετώπιζα δεν είχαν επιλυθεί. Είδα πώς προσπαθούσαν οι άλλοι φοιτητές να γεμίσουν το κενό, με ψώνια, τραγουδώντας καραόκε, βγαίνοντας σε μπαρ και πηγαίνοντας σε συναυλίες διάσημων τραγουδιστών. Στην αρχή διασκέδαζα κι εγώ ακολουθώντας αυτές τις μόδες, αλλά μετά ένιωθα ακόμα μεγαλύτερο κενό. Μόνο αφού διάβασα τα λόγια του Θεού συνειδητοποίησα ότι η αιτία αυτού του πνευματικού κενού είναι η απομάκρυνση από τον Θεό και το ότι δεν έχουμε γι’ Αυτόν μια θέση στην καρδιά μας. Η επιστήμη κι η γνώση κάνουν τους ανθρώπους να αρνηθούν ότι ο Θεός δημιούργησε τον άνθρωπο. Οι άνθρωποι όχι μόνο δεν γνωρίζουν κι ούτε αναγνωρίζουν ότι προήλθαν από τον Θεό, αλλά καταλήγουν και στο συμπέρασμα ότι τα λόγια και το έργο του Θεού είναι απλώς θρύλοι ή μύθοι. Ως εκ τούτου, ο Θεός χάνει τη θέση Του απ’ τις καρδιές των ανθρώπων κι οι άνθρωποι απομακρύνονται από Αυτόν όλο και περισσότερο. Πώς να μη νιώθουν κενό, αφού δεν ξέρουν τον Θεό και δεν έχουν ούτε Αυτόν ούτε τα λόγια Του στην καρδιά τους; Η ζωή μου προέρχεται από τον Θεό. Όλα όσα συνέβησαν στη ζωή μου ήταν αποτέλεσμα των διευθετήσεων του Θεού. Ως δημιουργημένο ον, πρέπει να ακολουθώ και να λατρεύω τον Θεό κι έτσι θα έχω καλύτερη μοίρα. Μετά από αυτό, αποδέχτηκα το έργο των εσχάτων ημερών του Θεού κι ένιωσα ότι επιτέλους βρήκα το σπίτι μου. Αργότερα, μετά από κάποιες συναθροίσεις, ένιωθα όλο και πιο πλήρης πνευματικά, περνούσα καλύτερα κι ένιωθα πολύ μεγαλύτερη γαλήνη και χαρά.

Μια φορά, μετά από μία συνάθροιση, ήθελα να διαβάσω περισσότερα από τα λόγια του Παντοδύναμου Θεού και πήγα στην ιστοσελίδα GOSPEL OF THE DESCENT OF THE KINGDOM για να ψάξω βιβλία με τα λόγια του Θεού. Στη σελίδα αυτή βρήκα δύο χωρία που περιέγραφαν τον τρόπο που ο Σατανάς διαφθείρει την ανθρωπότητα. Ο Θεός είπε: «Όταν κάποιος έχει πέσει στον βούρκο της φήμης και του κέρδους, δεν αναζητά πλέον οτιδήποτε φωτεινό, οτιδήποτε είναι δίκαιο ή όλα εκείνα τα όμορφα και αγαθά πράγματα. Αυτό συμβαίνει επειδή η φήμη και το κέρδος ασκούν τρομερή γοητεία στους ανθρώπους· γίνονται το αντικείμενο της επιδίωξης καθ’ όλη τη ζωή των ανθρώπου, ακόμα και καθ’ όλη την ατέρμονη αιωνιότητα. Δεν είναι αλήθεια αυτό; Κάποιοι θα πούνε ότι η απόκτηση γνώσης δεν είναι τίποτα περισσότερο από το να διαβάζουν βιβλία ή να μαθαίνουν μερικά πράγματα που δεν γνωρίζουν ήδη, ώστε να μη μένουν πίσω από την εποχή τους ή για να μην τους προσπεράσει ο κόσμος. Η γνώση αποκτάται μόνο για να μπορούν να έχουν φαγητό στο τραπέζι, για να εξασφαλίσουν το μέλλον τους ή τα προς το ζην. Υπάρχει κάποιος που θα υφίστατο μια δεκαετία επίπονων σπουδών, απλώς και μόνο για να εξασφαλίσει τα προς το ζην, απλώς και μόνο για να επιλύσει το πρόβλημα του φαγητού; Όχι, δεν υπάρχει κανένας! Οπότε, για ποιον λόγο υπόκειται ο άνθρωπος σε τέτοιες δυσκολίες όλα αυτά τα χρόνια; Το κάνει για τη φήμη και το κέρδος. Τον περιμένουν η φήμη και το κέρδος, τον καλούν, και αυτός πιστεύει ότι μόνο μέσα από δική του συνέπεια, μέσα από δυσκολίες και αγώνες, θα μπορέσει να ακολουθήσει τον δρόμο που θα τον οδηγήσει στη φήμη και στο κέρδος. Ένας τέτοιος άνθρωπος πρέπει να περάσει αυτές τις δυσκολίες για να χαράξει το δικό του μονοπάτι προς το μέλλον, για τη μελλοντική απόλαυση και για να κερδίσει μια καλύτερη ζωή» («Ο Λόγος», τόμ. 2: «Σχετικά με το να γνωρίζει κανείς τον Θεό», Ο ίδιος ο Θεός, ο μοναδικός ΣΤ΄). «Ο Σατανάς χρησιμοποιεί τη φήμη και το κέρδος για να ελέγχει τις σκέψεις των ανθρώπων, σε σημείο που να μη σκέφτονται τίποτε άλλο από τη φήμη και το κέρδος. Πασχίζουν για φήμη και κέρδος, ταλαιπωρούνται για τη φήμη και το κέρδος, υπόκεινται σε εξευτελισμό για τη φήμη και το κέρδος, θυσιάζουν ό,τι έχουν και δεν έχουν και προβαίνουν σε κάθε είδους κρίσεις και αποφάσεις για τη φήμη και το κέρδος. Με αυτόν τον τρόπο, ο Σατανάς κρατά τους ανθρώπους δέσμιους με αόρατες αλυσίδες και αυτοί δεν έχουν ούτε τη δύναμη ούτε το κουράγιο να τις αποτινάξουν. Χωρίς να το καταλάβουν, κουβαλάνε αυτές τις αλυσίδες και σέρνονται συνεχώς με μεγάλη δυσκολία. Χάριν της φήμης και του κέρδους, η ανθρωπότητα αποφεύγει τον Θεό και Τον προδίδει, καθίσταται ολοένα πιο φαύλη. Επομένως, με αυτόν τον τρόπο, η μία γενιά μετά την άλλη καταστρέφονται μέσα στη φήμη και το κέρδος του Σατανά. Αν εξετάσουμε τώρα τις ενέργειες του Σατανά, δεν είναι τα μοχθηρά κίνητρά του άκρως απεχθή; Ίσως να μην μπορείτε σήμερα να διακρίνετε ακόμα τα μοχθηρά κίνητρα του Σατανά, επειδή πιστεύετε ότι δεν μπορεί να ζήσει κανείς χωρίς φήμη και κέρδος. Πιστεύετε ότι, αν οι άνθρωποι εγκαταλείψουν τη φήμη και το κέρδος, δεν θα μπορούν πλέον να δουν τον δρόμο μπροστά τους, δεν θα μπορούν να διακρίνουν τους στόχους τους, ότι το μέλλον τους θα προδιαγράφεται σκοτεινό, θολό και ζοφερό» («Ο Λόγος», τόμ. 2: «Σχετικά με το να γνωρίζει κανείς τον Θεό», Ο ίδιος ο Θεός, ο μοναδικός ΣΤ΄). Διαβάζοντας αυτά τα λόγια του Θεού, είδα ότι οι άνθρωποι περιορίζονται από την αναζήτηση της φήμης και του κέρδους. Πιστεύουν ότι η επιδίωξη φήμης και κέρδους είναι κίνητρο και στόχος ζωής. Δεν γνωρίζουν ότι είναι λάθος αυτό το μονοπάτι και δεν έχουν το κουράγιο ή την ικανότητα να ξεφύγουν. Σκέφτηκα που ο δικός μου στόχος στη ζωή μου ήταν να ξεχωρίσω και να τιμήσω τους προγόνους μου, που πίστευα πως όσοι πετύχαιναν αυτούς τους στόχους ήταν οι νικητές της ζωής. Αυτές οι ιδέες είχαν ενσταλαχθεί μέσα μου απ’ όταν ήμουν ακόμα μαθήτρια. Για να πετύχω τους στόχους μου, είχα θάψει τον εαυτό μου μέσα στις σπουδές τόσα χρόνια, αποκτούσα γνώσεις και κυνηγούσα ένα ανώτερο πτυχίο, ώστε να μπορέσω τελικά να βρω μια καλή δουλειά, να ζήσω μια καλή ζωή και να απολαύσω ένα καλύτερο βιοτικό επίπεδο. Είχα επηρεαστεί ιδιαίτερα από μια κοινή επωδό της μητέρας μου: «Πρέπει να υπομείνεις μεγάλα βάσανα για να γίνεις σπουδαίος άνθρωπος». Πίστευα ότι για να ξεχωρίσω και να βγω νικήτρια, έπρεπε να αγωνιστώ και να αντέξω τις κακουχίες, κι ότι όλες αυτές οι κακουχίες άξιζαν τον κόπο. Όσο επιδίωκα τη φήμη και το κέρδος, δεν πρόσεχα τον έξω κόσμο, αναλωνόμουν μόνο στις σπουδές μου, και ακόμα και όταν αρρώστησε θανάσιμα η μητέρα μου, δεν έφυγα από τη σχολή για να τη φροντίσω, αφού φοβήθηκα ότι κάτι τέτοιο θα επηρέαζε τις σπουδές μου. Είχα περάσει πάνω από δέκα χρόνια επιδιώκοντας φήμη και κέρδος, και ποτέ δεν σταμάτησα να σκέφτομαι αν άξιζε όλο αυτό ή όχι. Παρά το γεγονός ότι κέρδισα τον σεβασμό και τον θαυμασμό των συμφοιτητών μου, δεν ένιωσα ποτέ πραγματικά χαρούμενη. Αντιθέτως, γινόμουν όλο και πιο εγωίστρια κι αλαζονική, και μείωνα τους άλλους. Περιφρονούσα ιδιαίτερα τους μέσους ανθρώπους που ενδιαφέρονταν μόνο να βγάλουν τα προς το ζην. Μπορεί να μην εξέφραζα αυτά τα συναισθήματα, αλλά μέσα μου τους μείωνα. Συνειδητοποίησα ότι βάδιζα σε λάθος μονοπάτι και είχα χάσει πολύ χρόνο. Τελικά, δεν κατάφερα να ζήσω την ευτυχισμένη και άξια ζωή που είχα φανταστεί. Μέσα από την αποκάλυψη του Θεού συνειδητοποίησα ότι ο Σατανάς χρησιμοποιεί τη φήμη και το κέρδος για να δελεάσει και να διαφθείρει τους ανθρώπους. Η αναζήτηση φήμης και κέρδους με οδήγησε σε μια ζωή γεμάτη βάσανα και δεν μου άφησε τίποτα. Δεν είχα πέσει θύμα της δόλιας πλεκτάνης του Σατανά; Ήξερα ότι βάδιζα σε λάθος μονοπάτι και ότι δεν έπρεπε να επιδιώκω φήμη, κέρδος και θέση. Έπρεπε να ακολουθήσω τον Θεό και να βαδίσω στο μονοπάτι της επιδίωξης της αλήθειας. Αλλά σκέφτηκα επίσης πόσο σκληρά είχα δουλέψει όλα αυτά τα χρόνια κι ότι ήμουν μόνο ένα βήμα μακριά από το να αποφοιτήσω και να πάρω το ανώτερο πτυχίο μου, πράγμα που θα έκανε όλη την κοινωνία να με σέβεται. Αργότερα, όταν θα πήγαινα να δουλέψω, θα μπορούσα να λέω ότι είχα σπουδάσει σ’ αυτό το πανεπιστήμιο και θα μπορούσα να κυκλοφορώ με αξιοπρέπεια. Δεν είχα τόση πίστη ώστε να παρατήσω τις σπουδές μου και θέλησα να κυνηγήσω κι ένα μεταπτυχιακό κι ένα διδακτορικό.

Μια φορά, ενώ έκανα το καθήκον μου, μια αδελφή με ρώτησε τι σχέδια είχα για το μέλλον. Είπα: «Θέλω να κάνω μεταπτυχιακό και διδακτορικό. Αλλά δεν είμαι σίγουρη. Αν συνεχίσω τις σπουδές μου σε ανώτερο επίπεδο, θα πρέπει να δαπανήσω ακόμα περισσότερο χρόνο στο πανεπιστήμιο και θα έχω λιγότερο χρόνο να κάνω το καθήκον μου. Ψάχνω να μάθω αν αυτό που πρέπει να κάνω είναι να επιδιώξω τις σπουδές». Η αδελφή μου διάβασε δύο χωρία από τα λόγια του Θεού: «Ο Πέτρος ήταν γόνος μιας συνηθισμένης οικογένειας Ιουδαίων αγροτών. Οι γονείς του συντηρούσαν ολόκληρη την οικογένεια μέσω της γεωργίας, ενώ ο Πέτρος ήταν το μεγαλύτερο από τα παιδιά και είχε τέσσερις αδελφούς και αδελφές. Φυσικά, αυτό δεν είναι το κύριο μέρος της ιστορίας μας· ο Πέτρος είναι ο κεντρικός μας χαρακτήρας. Όταν ο Πέτρος ήταν πέντε χρονών, οι γονείς του ξεκίνησαν να τον διδάσκουν ανάγνωση. Την περίοδο εκείνη, οι Ιουδαίοι ήταν πολύ ευρυμαθείς και ήταν ιδιαίτερα προηγμένοι στους τομείς της γεωργίας, της βιοτεχνίας και του εμπορίου. Ως αποτέλεσμα του κοινωνικού τους περιβάλλοντος, και οι δύο γονείς του Πέτρου είχαν λάβει ανώτερη μόρφωση. Παρόλο που κατάγονταν από την επαρχία, διέθεταν μεγάλη μόρφωση, ισάξια με αυτήν ενός μέσου φοιτητή πανεπιστημίου σήμερα. Προφανώς, ήταν μεγάλη ευλογία το ότι ο Πέτρος είχε γεννηθεί υπό τέτοιες ευνοϊκές κοινωνικές συνθήκες. Ήταν ευφυής, μάθαινε γρήγορα και αφομοίωνε τις νέες ιδέες με ευκολία. Όταν ξεκίνησε τις σπουδές του, επιδείκνυε μεγάλη αντίληψη κατά τη διάρκεια των μαθημάτων. Οι γονείς του ήταν υπερήφανοι που είχαν τέτοιον έξυπνο γιο, και κατέβαλαν κάθε δυνατή προσπάθεια για να του δώσουν τη δυνατότητα να πάει στο σχολείο, με την ελπίδα πως θα μπορούσε να διακριθεί και να εξασφαλίσει κάποιου είδους επίσημη θέση στην κοινωνία. Χωρίς να το συνειδητοποιεί, ο Πέτρος είχε αρχίσει να ενδιαφέρεται για τον Θεό, με αποτέλεσμα, όταν ήταν δεκατεσσάρων και πήγαινε στο γυμνάσιο, να αρχίσει να νιώθει αποστροφή προς τα μαθήματα αρχαιοελληνικού πολιτισμού που παρακολουθούσε, ιδιαίτερα όσον αφορά τους μυθοπλαστικούς χαρακτήρες και τα φτιαχτά γεγονότα της αρχαιοελληνικής ιστορίας. Από εκεί και πέρα, ο Πέτρος —ο οποίος ήταν πάνω στο άνθος της νιότης του— άρχισε να προσπαθεί να ανακαλύψει περισσότερα για την ανθρώπινη ζωή και τον κόσμο. Η συνείδησή του δεν τον ανάγκασε να ξεπληρώσει το χρέος για τις επίπονες προσπάθειες που είχαν καταβάλει οι γονείς του, γιατί έβλεπε ξεκάθαρα πως όλοι οι άνθρωποι ζούσαν μέσα στην αυταπάτη, διήγαγαν όλοι ανούσιους βίους, κατέστρεφαν την ίδια τη ζωή τους στον αγώνα τους για δόξα και πλούτο. Οι γνώσεις του σχετίζονταν σε μεγάλο βαθμό με το κοινωνικό περιβάλλον στο οποίο βρισκόταν. Όσο μεγαλύτερη γνώση κατέχουν οι άνθρωποι, τόσο πιο περίπλοκες είναι οι διαπροσωπικές σχέσεις και ο εσωτερικός κόσμος τους, και ως εκ τούτου, τόσο μεγαλύτερο είναι το κενό στο οποίο βρίσκονται. Υπό τις συνθήκες αυτές, ο Πέτρος περνούσε τον ελεύθερο χρόνο του κάνοντας διάφορες επισκέψεις, κατά κύριο λόγο σε θρησκευτικές προσωπικότητες. Φαίνεται πως είχε κάποιο απροσδιόριστο αίσθημα μέσα του πως όλα τα ανεξήγητα πράγματα του ανθρώπινου κόσμου μπορούσαν να βρουν εξήγηση στη θρησκεία, οπότε πήγαινε συχνά σε μια συναγωγή κοντά στο σπίτι του, ώστε να παρίσταται στη λειτουργία. Αυτό γινόταν εν αγνοία των γονέων του, και πολύ σύντομα ο Πέτρος, που είχε πάντα άριστη διαγωγή και επιδόσεις, άρχισε να μισεί το σχολείο. Μετά βίας τελείωσε το γυμνάσιο υπό την επίβλεψη των γονέων του. Αφού κολύμπησε προς τη στεριά από τον ωκεανό της γνώσης, πήρε μια βαθιά ανάσα· έκτοτε, κανείς δεν θα τον εκπαίδευε ούτε θα τον περιόριζε πια» («Ο Λόγος», τόμ. 1: «Η εμφάνιση και το έργο του Θεού», Ερμηνείες των μυστηρίων των λόγων του Θεού προς ολόκληρο το σύμπαν, Σχετικά με τη ζωή του Πέτρου). «Καθ’ όλη τη διάρκεια της ζωής του, ο Πέτρος έβγαζε τα προς το ζην με το ψάρεμα, πολύ περισσότερο, ωστόσο, ζούσε για να κηρύττει. Στα ύστερα χρόνια του, έγραψε την πρώτη και τη δεύτερη επιστολή του, καθώς και πολλές επιστολές προς την τότε εκκλησία της Φιλαδέλφειας. Συγκινούσε βαθιά τους ανθρώπους εκείνης της εποχής. Αντί να κηρύττει στους ανθρώπους με βάση τα δικά του διαπιστευτήρια, τους παρείχε τα κατάλληλα εφόδια ζωής. Δεν ξέχασε ποτέ τις διδαχές του Ιησού όσο Αυτός βρισκόταν επί γης, οι οποίες τον ενέπνεαν καθ’ όλη τη διάρκεια της ζωής του. Ενώ ακολουθούσε τον Ιησού, πήρε την απόφαση να ανταποδώσει την αγάπη του Κυρίου με τον θάνατό του, καθώς και να ακολουθήσει το παράδειγμα Του στα πάντα. Ο Ιησούς συναίνεσε, οπότε, όταν ο Πέτρος ήταν 53 ετών (μετά από περισσότερα από 20 χρόνια από την αναχώρηση του Ιησού), ο Ιησούς τού εμφανίστηκε για να τον βοηθήσει να εκπληρώσει τη φιλοδοξία του. Στα επτά χρόνια που ακολούθησαν, ο Πέτρος πέρασε τη ζωή του γνωρίζοντας τον εαυτό του. Μια μέρα, στο τέλος αυτών των επτά ετών, σταυρώθηκε ανάποδα, τερματίζοντας έτσι τη θαυμαστή ζωή του» («Ο Λόγος», τόμ. 1: «Η εμφάνιση και το έργο του Θεού», Ερμηνείες των μυστηρίων των λόγων του Θεού προς ολόκληρο το σύμπαν, Σχετικά με τη ζωή του Πέτρου). Αφού άκουσα αυτά τα δύο χωρία, είδα ότι η δική μου κατάσταση έμοιαζε με του Πέτρου που κουράστηκε από τις κενές γνώσεις που έπαιρνε από το σχολείο. Ήξερε ότι δεν υπήρχε ζωή στη γνώση και ότι το σχολείο, και η κοινωνία ήταν γεμάτα συγκρούσεις. Έτσι, εγκατέλειψε τις σπουδές του και ξεκίνησε να επιδιώκει την αλήθεια και ζωή. Είδα ότι ο Πέτρος είχε την αποφασιστικότητα να απομακρυνθεί από την εκπαίδευση και την κοινωνία. Δεν τον ένοιαζε αν θα τον έκριναν οι άλλοι, δεν τον κρατούσαν πίσω οι άνθρωποι που αγαπούσε. Είχε αποφασιστικότητα και πίστη, και δεν επηρεάστηκε από τις μόδες της εποχής. Είχε το θάρρος να αλλάξει τον τρόπο ζωής του για να αναζητήσει θετικά πράγματα. Ήταν απίστευτο που ο Πέτρος πήρε μια τέτοια απόφαση εκείνη την εποχή. Αυτό χρειαζόταν τεράστια πίστη. Τα λόγια του Θεού είχαν μεγάλη επίδραση πάνω μου. Μπορεί να φαινόταν ότι ο Πέτρος δεν είχε κερδίσει φήμη ή κέρδος, αλλά είχε κερδίσει τον έπαινο του Θεού. Συνειδητοποίησα ότι το να επιδιώκει κανείς την αλήθεια και να κάνει το καθήκον του σαν δημιουργημένο ον, όπως ο Πέτρος, να ασκείται σύμφωνα με τα λόγια του Θεού, να βιώνει την αλήθεια-πραγματικότητα, και να γνωρίζει τον Θεό και να υποτάσσεται σ’ Αυτόν, είναι τα στοιχεία μιας ζωής με πραγματική αξία και νόημα. Σκέφτηκα πόσο επιμελώς είχα κοπιάσει στις σπουδές μου: Αφού τελείωσα το λύκειο, πήγα στο πανεπιστήμιο και σκεφτόμουν τώρα να κάνω και μεταπτυχιακό. Δεν έβαζα όλο και υψηλότερους στόχους απλώς και μόνο για να ξεχωρίσω και να διακριθώ; Είχε όντως νόημα αυτή η επιδίωξη; Σκέφτηκα ότι η μητέρα μου είχε μελετήσει πολύ από μικρή για να ξεχωρίσει και να φτάσει στην κορυφή, είχε δουλέψει με επιμέλεια στο επάγγελμά της και τελικά τα κατάφερε στα τριάντα της. Ξεπέρασε κάθε δυσκολία, άρχισε να απολαμβάνει καλύτερες υλικές καταστάσεις, και κέρδισε φήμη, κέρδος και τον σεβασμό των άλλων. Μπορεί να φαινόταν αξιοσέβαστη, αλλά τελικά, έπαθε καρκίνο και πέθανε. Η φήμη και το κέρδος δεν μπορούσαν να τη σώσουν από την αρρώστια. Συνειδητοποίησα ότι η αναζήτηση φήμης και κέρδους δεν έχει καμία αξία και κανένα νόημα.

Αργότερα, διάβασα άλλα δύο χωρία από τα λόγια του Θεού, που μου επέτρεψαν να συνειδητοποιήσω ακόμη καλύτερα ποιο μονοπάτι έπρεπε να επιλέξω. Ο Παντοδύναμος Θεός λέει: «Εσύ είσαι ένα δημιουργημένο ον —φυσικά και θα πρέπει να λατρεύεις τον Θεό και να επιδιώκεις μια ζωή γεμάτη νόημα. Εάν δεν λατρεύεις τον Θεό αλλά ζεις μέσα στη μιαρή σάρκα σου, τότε δεν είσαι απλώς ένα κτήνος με ανθρώπινη ενδυμασία; Εφόσον είσαι άνθρωπος, θα πρέπει να δαπανήσεις τον εαυτό σου για τον Θεό και να υπομείνεις κάθε βάσανο! Θα πρέπει να αποδεχτείς με χαρά και σιγουριά τα λίγα βάσανα στα οποία υποβάλλεσαι σήμερα και να ζήσεις μια ζωή γεμάτη νόημα, όπως ο Ιώβ και ο Πέτρος. Σε αυτόν τον κόσμο, ο άνθρωπος φοράει τα ρούχα του διαβόλου, τρώει φαγητό από τον διάβολο, και εργάζεται και υπηρετεί υπό τον έλεγχο του διαβόλου, ο οποίος τον ποδοπατά και τον βυθίζει πλήρως στην ακαθαρσία του. Εάν δεν αντιλαμβάνεσαι το νόημα της ζωής και δεν αποκτήσεις την αληθινή οδό, τότε τι σημασία έχει να ζεις έτσι; Είστε άνθρωποι που επιδιώκουν το σωστό μονοπάτι, αυτοί που επιζητούν τη βελτίωση. Είστε άνθρωποι που ορθώνουν το ανάστημά τους στο έθνος του μεγάλου κόκκινου δράκοντα, αυτοί που ο Θεός αποκαλεί δίκαιους. Δεν έχει αυτή η ζωή το μέγιστο νόημα;» [«Ο Λόγος», τόμ. 1: «Η εμφάνιση και το έργο του Θεού», Άσκηση (2)]. «Οι νέοι δεν πρέπει να μην έχουν προσδοκίες, κίνητρο και την ενθουσιώδη επιθυμία να βελτιώσουν τον εαυτό τους· δεν πρέπει να αποθαρρύνονται με τις προοπτικές τους, ούτε πρέπει να χάνουν την ελπίδα τους στη ζωή ή την εμπιστοσύνη τους στο μέλλον· θα πρέπει να έχουν την επιμονή να συνεχίζουν στην οδό της αλήθειας που έχουν τώρα επιλέξει —να κάνουν πραγματικότητα την επιθυμία τους να δαπανήσουν όλη τους τη ζωή για Μένα. Δεν θα πρέπει να μην έχουν την αλήθεια, ούτε θα πρέπει να υποθάλπουν την υποκρισία και την αδικία —θα πρέπει να παραμένουν σταθεροί στη σωστή στάση. Δεν θα πρέπει απλώς να περιφέρονται άσκοπα, αλλά να έχουν το πνεύμα να τολμούν να κάνουν θυσίες και να αγωνίζονται για τη δικαιοσύνη και την αλήθεια. Οι νέοι θα πρέπει να έχουν τη γενναιότητα να μην υποκύπτουν στην καταπίεση των δυνάμεων του σκότους και να μεταμορφώνουν τη σημασία της ύπαρξής τους. Οι νέοι άνθρωποι δεν θα πρέπει να παραδίνονται στις αντιξοότητες, αλλά θα πρέπει να είναι ανοιχτοί και ειλικρινείς, με ένα πνεύμα συγχώρεσης για τους αδελφούς και τις αδελφές τους. Φυσικά, αυτές είναι οι απαιτήσεις που έχω από όλους, καθώς και η συμβουλή Μου σε όλους. Ακόμη περισσότερο, όμως, είναι τα καθησυχαστικά λόγια Μου για όλους τους νέους. Θα πρέπει να ασκείστε σύμφωνα με τα λόγια Μου. Οι νέοι, ιδίως, δεν θα πρέπει να μην έχουν την αποφασιστικότητα να ασκούν τη διάκριση σε θέματα και να αναζητούν τη δικαιοσύνη και την αλήθεια. Θα πρέπει να επιδιώκετε καθετί όμορφο και καλό, και θα πρέπει να αποκτάτε την πραγματικότητα όλων των θετικών πραγμάτων. Θα πρέπει να είστε υπεύθυνοι απέναντι στη ζωή σας και να μην την παίρνετε αψήφιστα. Οι άνθρωποι έρχονται στη γη και είναι σπάνιο να Με συναντήσουν, και είναι επίσης σπάνιο να έχουν την ευκαιρία να αναζητήσουν και να κερδίσουν την αλήθεια. Γιατί δεν εκτιμάτε αυτό το όμορφο διάστημα ως το σωστό μονοπάτι να επιδιώκετε σε αυτήν τη ζωή;» («Ο Λόγος», τόμ. 1: «Η εμφάνιση και το έργο του Θεού», Λόγια για τους νέους αλλά και τους μεγαλύτερους). Τα λόγια του Θεού μού έδωσαν μια νέα κατανόηση της ζωής. Ο άνθρωπος δεν πρέπει να ζει για να αναζητά φήμη και κέρδος. Πρέπει να λατρεύει τον Θεό, να επιδιώκει την αλήθεια και να δαπανά τον εαυτό του για τον Θεό. Αυτή είναι μια ζωή που έχει αξία και νόημα. Ως δημιουργημένα όντα, ακόμη και αν αποκτήσουμε φήμη, κέρδος και τον σεβασμό των άλλων, αν δεν λατρεύουμε τον Θεό και δεν εκπληρώνουμε τα καθήκοντά μας ως δημιουργημένα όντα, η ζωή μας θα είναι μάταιη. Παρόλο που αρχικά ισχυρίστηκα ότι ήμουν πρόθυμη να ακολουθήσω τον Θεό, να απαρνηθώ πράγματα και να δαπανήσω τον εαυτό μου, δεν έκανα πράξη τίποτα απ’ όλα αυτά. Επιζητούσα ακόμα ανέσεις της σάρκας, καλές προοπτικές για το μέλλον μου και σεβασμό από τους άλλους. Δεν είχα καταλάβει ακόμα το πραγματικό νόημα και την αξία της ζωής του ανθρώπου. Σκέφτηκα πως το ότι γεννήθηκα τις έσχατες μέρες οφειλόταν στην ευλογία και τη χάρη του Θεού, κι αποδέχτηκα το έργο του Θεού σε μια τόσο νεαρή ηλικία. Ο Θεός είχε κανονίσει να μεγαλώσω σε αυτό το ευνοϊκό περιβάλλον, μέσα στο οποίο έμαθα πολλές γλώσσες, μια απ’ τις οποίες ήταν τα κινεζικά, κι έτσι μπόρεσα να διαβάσω τα λόγια του Θεού και να χρησιμοποιήσω τις ικανότητές μου στο καθήκον μου. Η ηλικία, το παρελθόν μου κι οι γλώσσες που μιλούσα ήταν τα κατάλληλα εφόδια για να επιδιώξω την αλήθεια και να κάνω τα καθήκοντά μου. Αν αφοσιωνόμουν στην επιδίωξη φήμης, κερδών και θέσης, και όντως αποκτούσα φήμη και κέρδη, αλλά έχανα την ευκαιρία να ακολουθήσω τον Θεό και να επιδιώξω την αλήθεια, τι νόημα θα είχαν όλα όσα θα είχα αποκτήσει; Τίποτα στον κόσμο δεν συγκρίνεται με το να φτάνεις στην αλήθεια. Ούτε και μπορεί να συγκριθεί μια ζωή που ο κόσμος τη θεωρεί καλή με μια ζωή που την επαινεί ο Δημιουργός. Μόνο η ζωή που έχει τον έπαινο του Θεού έχει νόημα και αξία. Όταν το συνειδητοποίησα αυτό, πήρα την απόφαση να επιδιώξω την αλήθεια, να υποταχθώ στον Θεό και να Τον ικανοποιήσω. Θέλησα, επίσης, να παραιτηθώ από το πανεπιστήμιο για να δαπανήσω τον εαυτό μου για τον Θεό. Προσευχήθηκα στον Θεό και Του είπα ότι πρέπει να απελευθερωθώ από αυτόν τον βαρετό και ανούσιο τρόπο ζωής, ότι πρέπει να επιδιώξω την αλήθεια, να ακολουθήσω τον Θεό και να βαδίσω στο σωστό μονοπάτι. Αργότερα, κάλεσα τον σύμβουλό μου, του είπα ότι σχεδίαζα να τα παρατήσω και του ζήτησα να υπογράψει την αίτηση διαγραφής μου. Ωστόσο, όχι μόνο δεν συμφώνησε να υπογράψει, αλλά είπε: «Σου μένει μόνο ένα έτος για να αποφοιτήσεις. Δεν είναι κρίμα να τα παρατήσεις τώρα; Ξέρεις πολύ καλά ότι όσοι έχουν πτυχίο παίρνουν πολύ καλύτερους μισθούς απ’ αυτούς που δεν έχουν. Χωρίς πτυχίο πανεπιστημίου, ίσως και να δυσκολευτείς να βρεις δουλειά· ο κόσμος δεν θα σε βλέπει με τον ίδιο τρόπο. Αν αντιμετωπίζεις κάποιο πρόβλημα, μπορείς να διακόψεις τις σπουδές για ένα έτος και να γυρίσεις όταν επιλυθεί το θέμα σου. Καλύτερο δεν θα ήταν αυτό;» Αφού άκουσα τον σύμβουλό μου, ένιωσα λίγο διχασμένη. Σκέφτηκα να διακόψω τις σπουδές όπως είπε κι εκείνος και να επιστρέψω αργότερα. Με αυτόν τον τρόπο, θα μπορούσα να αποφοιτήσω, να πάρω το πτυχίο μου και να βρω αργότερα μια καλή δουλειά με την οποία θα με σέβονται όλοι. Αλλά σκέφτηκα επίσης ότι αυτή μπορεί να είναι η δόλια πλεκτάνη του Σατανά. Ο Σατανάς δεν ήθελε να ακολουθήσω τον Θεό και να κάνω το καθήκον μου, οπότε χρησιμοποίησε τη φήμη και το κέρδος για να με βάλει σε πειρασμό. Σκέφτηκα τα λόγια του Θεού που λένε: «Όταν ο Θεός εργάζεται, φροντίζει κάποιον άνθρωπο και προσέχει αυτόν τον άνθρωπο, και όταν ευνοεί και εγκρίνει αυτόν τον άνθρωπο, ο Σατανάς ακολουθεί κατά πόδας, προσπαθώντας να παραπλανήσει αυτόν τον άνθρωπο και να του προκαλέσει κακό. Εάν ο Θεός επιθυμεί να κερδίσει αυτόν τον άνθρωπο, ο Σατανάς θα κάνει ό,τι είναι δυνατόν ώστε να εμποδίσει τον Θεό, χρησιμοποιώντας διάφορα μοχθηρά τεχνάσματα για να βάλει σε πειρασμό, να αναστατώσει και να βλάψει το έργο του Θεού, προκειμένου να επιτύχει τον κρυφό του στόχο. Και ποιος είναι ο στόχος αυτός; Δεν θέλει να κερδίσει ο Θεός κανέναν· θέλει να αρπάξει στην κατοχή του αυτούς που επιθυμεί να κερδίσει ο Θεός, θέλει να τους ελέγχει, να τους εξουσιάζει, προκειμένου να λατρεύουν αυτόν, έτσι ώστε να διαπράττουν κακές πράξεις μαζί του και να αντιστέκονται στον Θεό» («Ο Λόγος», τόμ. 2: «Σχετικά με το να γνωρίζει κανείς τον Θεό», Ο ίδιος ο Θεός, ο μοναδικός Δ΄). Αν εγκατέλειπα τις σπουδές μου για να ακολουθήσω τον Θεό, θα είχα περισσότερο χρόνο για να επιδιώξω την αλήθεια και να κάνω το καθήκον μου. Ο σύμβουλός μου, όμως, είχε πει ορισμένα πράγματα για να με βάλει σε πειρασμό. Μπορεί να φαινόταν ότι ήθελε το καλό μου, μα στο βάθος εργαζόταν η ύπουλη πλεκτάνη του Σατανά. Ο Σατανάς ήθελε να με βάλει σε πειρασμό ώστε να συνεχίσω να αναζητώ φήμη, κέρδη και θέση, και να βυθιστώ στην επιδίωξη φήμης και κέρδους. Δεν θα με εξαπατούσε ο Σατανάς με τα κόλπα του. Όταν το συνειδητοποίησα αυτό, απάντησα στον σύμβουλό μου και του είπα: «Καταλαβαίνω τι εννοείτε, μα τώρα είμαι ακόμα πιο σίγουρη για την επείγουσα πρόθεση του Θεού. Σκέφτηκα πολύ αν θα διαλέξω αυτό το μονοπάτι της πίστης και το πήρα απόφαση. Θα αφιερώσω τη ζωή μου στην πίστη, θ’ ακολουθήσω τον Θεό, θα δαπανήσω τον εαυτό μου γι’ Αυτόν και δεν θα επιστρέψω ποτέ στις σπουδές μου. Αποφάσισα να τα παρατήσω. Ελπίζω να με καταλαβαίνετε». Ο σύμβουλος, όταν είδε ότι είχα πάρει την απόφασή μου, δεν προσπάθησε άλλο να με πείσει, και υπέγραψε τα έγγραφα για τη διαγραφή μου.

Αφού τα παράτησα, είχα πολύ περισσότερο χρόνο και ενέργεια για να κάνω το καθήκον μου, κι άρχισα να νιώθω πιο συγκεντρωμένη και ήρεμη ενώπιον του Θεού. Είχα, επίσης, περισσότερο χρόνο να αναλογιστώ τα λόγια του Θεού, να συναναστραφώ πάνω στην αλήθεια με τους αδελφούς και τις αδελφές, και να κάνω το καθήκον μου. Ένιωθα ότι πλησίαζα όλο και περισσότερο στον Θεό. Έχει περάσει πια σχεδόν ενάμισης χρόνος. Κάνοντας το καθήκον μου, αποκάλυψα τις διεφθαρμένες μου διαθέσεις, και έτσι έμαθα να εργάζομαι αρμονικά με τους άλλους. Δεν κολλούσα στα προβλήματα που συναντούσα και αναζητούσα την αλήθεια για να τα επιλύσω. Κέρδισα πολλά τον τελευταίο χρόνο. Αν περίμενα άλλον ένα χρόνο για να αρχίσω να κάνω το καθήκον μου, θα είχα χάσει πολλές ευκαιρίες να φτάσω στην αλήθεια, κι αυτή η απώλεια θα ήταν πολύ μεγάλη για μένα. Έχω επίσης δει ότι οι καταστροφές χειροτερεύουν όλο και περισσότερο παγκοσμίως. Η Ουκρανία και η Ρωσία βρίσκονται σε πόλεμο, γίνονται σοβαρές συγκρούσεις σε όλο τον κόσμο, η πανδημία χειροτέρεψε, και σεισμοί και πλημμύρες συμβαίνουν όλο και πιο συχνά. Σκέφτηκα πως μπροστά σε όλα αυτά τα δεινά, ακόμα κι αν είχα πάρει το πτυχίο μου κι είχα αποκτήσει φήμη, κέρδη και σεβασμό, τίποτα δεν θα είχε νόημα αν δεν είχα ζωή. Όπως είπε ο Κύριος Ιησούς: «Τι ωφελείται ο άνθρωπος, εάν κερδήση τον κόσμον όλον, εαυτόν δε απολέση ή ζημιωθή;» (Κατά Λουκάν. 9:25). Πρέπει να πιστεύω στον Θεό και να Τον ακολουθώ ολόψυχα. Μόνο έτσι θα πετύχω την αλήθεια και ζωή. Αυτό είναι το πιο πολύτιμο πράγμα στον κόσμο και η μεγαλύτερη ευλογία! Η απόφασή μου να παρατήσω τις σπουδές μου για να ακολουθήσω τον Θεό και να κάνω το καθήκον μου ως δημιουργημένο ον είναι η καλύτερη που έχω πάρει ποτέ! Ευχαριστώ τον Θεό για την καθοδήγησή Του!