Το 2019, εκλέχτηκα επικεφαλής εκκλησίας, και ορκίστηκα στον εαυτό μου να κάνω καλά το καθήκον μου. Απ’ όταν ξεκίνησα, είχα κάθε μέρα συναθροίσεις, έλυνα δυσκολίες και προβλήματα στα καθήκοντα των αδελφών μου και παρακολουθούσα την πρόοδο του έργου μας. Όλα αυτά με γέμιζαν πολύ. Μετά από λίγο, είχα να διαχειριστώ κάποιες γενικές υποθέσεις κι ο φόρτος εργασίας μου αυξήθηκε σημαντικά. Δούλευα μέχρι αργά κάθε μέρα και ένιωθα ότι με το ζόρι τα κατάφερνα. Σκεφτόμουν: «Είμαι υπεύθυνη για το συνολικό έργο, ανησυχώ για πολλά πράγματα κι αυτό είναι πολύ πιο κουραστικό. Νιώθω ότι το μυαλό είναι σαν ελατήριο ρολογιού που το τεντώνουν. Είναι πολύ πιο απλό να έχεις ένα και μοναδικό καθήκον». Αργότερα, πήγα σε μια συνάθροιση που επέβλεπε η αδελφή Ζάο Τζινγκ. Σκεφτόμουν: «Στο παρελθόν, όταν συνεργάστηκα με τη Ζάο Τζινγκ, ήταν υπεύθυνη στα καθήκοντά της και αναζητούσε ενεργά την αλήθεια για να επιλύσει τις δυσκολίες που αντιμετώπιζε. Αφού επιβλέπει εκείνη το έργο της ομάδας, δεν χρειάζεται ν’ ανησυχώ εγώ». Στη συνέχεια, πήγαινα σπάνια σε συναθροίσεις της ομάδας τους. Ένα βράδυ, κάποιοι αδελφοί και αδελφές μού επισήμαναν με επιστολή τους ότι το έργο της ομάδας της Ζάο Τζινγκ παρουσίαζε αποκλίσεις και προβλήματα και μου ζητούσαν να λύσω γρήγορα τα προβλήματα. Σκόπευα να ψάξω τον λόγο του Θεού προκαταβολικά και να αναζητήσω μια λύση, αλλά είδα ότι τα προβλήματα αυτά δεν θα λύνονταν άμεσα και σκέφτηκα: «Είναι πολύ αργά και είμαι εξαντλημένη. Δεν μπορώ να το κάνω αυτό τώρα. Εκτός αυτού, έχω ήδη γράψει επιστολή στη Ζάο Τζινγκ σχετικά με αυτές τις αποκλίσεις και τα προβλήματα. Είναι υπεύθυνο άτομο και είμαι βέβαιη ότι θα συναναστραφεί και θα λύσει τα θέματα, και δεν θα χρειαστεί να ασχοληθώ εγώ. Πώς θα μπορούσα να τα καταφέρω, αν τα έκανα όλα μόνη μου; Θα συναναστραφώ με την ομάδα γι’ αυτό στη συνάθροιση». Αργότερα, μόλις ερεύνησα το θέμα, είδα ότι η Ζάο Τζινγκ είχε ήδη συναναστραφεί με την ομάδα και ότι όλοι πρότειναν μονοπάτια άσκησης σχετικά με τα προβλήματα. Αυτό με έκανε να νιώσω σίγουρη ότι δεν είχα λόγο να ανησυχώ για τη Ζάο Τζινγκ. Μετά από αυτό, δεν ξαναρώτησα για το έργο της ομάδας.

Μετά από λίγο καιρό, πήγα σε άλλη μία συνάθροιση με την ομάδα της Ζάο Τζινγκ. Διαπίστωσα ότι δεν συναναστρεφόταν καθόλου άμεσα για την κατάστασή της, και μιλούσε για πολλή ώρα χωρίς να είναι ξεκάθαρη. Σκέφτηκα: «Μήπως είναι σε κακή κατάσταση; Γιατί μιλάει τόσο ασυνάρτητα;» Μετά σκέφτηκα: «Μπορεί να έχει άγχος, επειδή είμαι εγώ εδώ. Θα είναι μια χαρά μόλις ηρεμήσει. Έχω κι άλλα πράγματα να κάνω, καλύτερα να φύγω και να την αφήσω να συνεχίσει τη συνάθροιση». Έτσι, έφυγα χωρίς να συναναστραφώ μαζί της. Αργότερα, ανακάλυψα ότι το έργο της ομάδας ήταν αναποτελεσματικό. Σκέφτηκα: «Υπάρχει, άραγε, κάποιο πρόβλημα στην ομάδα;» Μετά, όμως, σκέφτηκα: «Μόλις τώρα συναναστράφηκαν για τα προβλήματα και τις αποκλίσεις στο καθήκον τους. Σίγουρα, όμως, θα ξαναβρούν τον ρυθμό τους κι είναι φυσιολογικό να μην είναι πολύ αποτελεσματικοί τώρα». Αφού το σκέφτηκα αυτό, δεν έδωσα άλλη σημασία. Αργότερα, η αδελφή Γουάνγκ Σινρούι μού ανέφερε ότι η Ζάο Τζινγκ είχε εμμονή με τη θέση της, δεν συνεργαζόταν αρμονικά με τους άλλους, και δεν ήταν κατάλληλη για επικεφαλής της ομάδας. Σκέφτηκα: «Η Ζάο Τζινγκ εστιάζει υπερβολικά στη θέση της, αλλά έχει αίσθηση του φορτίου στο καθήκον της. Εάν δεν μπορεί να συνεργαστεί αρμονικά με τους άλλους, θα φταίει που είναι σε κακή κατάσταση και την ελέγχουν οι διεφθαρμένες διαθέσεις της. Θα χρειάζεται λίγο χρόνο για να ξεκαθαρίσει τα πράγματα». Αυτό σκέφτηκα και είπα στη Σινρούι: «Η Ζάο Τζινγκ νιώθει την ευθύνη του καθήκοντός της και μπορεί να ανταποκριθεί ως επικεφαλής της ομάδας. Αν αποκαλύψει διαφθορά, θα προσπαθήσουμε να τη βοηθήσουμε, θα εκθέσουμε και θα αναλύσουμε τα ζητήματά της. Έχω δουλειά σήμερα και δεν έχω χρόνο, αλλά θα συναναστραφώ μαζί της αργότερα». Όταν η Σινρούι το άκουσε αυτό, δεν είπε τίποτα άλλο. Αργότερα, ασχολούμουν με άλλες εργασίες και ξέχασα να συναναστραφώ με τη Ζάο Τζινγκ. Ένα βράδυ, θυμήθηκα ξαφνικά: «Ωχ όχι, ξέχασα την Ζάο Τζινγκ. Μήπως να δω σε τι κατάσταση είναι;» Αλλά τότε σκέφτηκα: «Έχει καλό επίπεδο, κι όταν ήταν ξανά σε κακή κατάσταση, αναζήτησε την αλήθεια και έλυσε γρήγορα το θέμα μόνη της. Σίγουρα θα βρει κι αυτήν τη φορά τη λύση. Εξάλλου, μένει πολύ μακριά. Αν πάω μέχρι εκεί, πράγμα ήδη κουραστικό, και δεν είναι σπίτι, θα έχω κάνει το ταξίδι για το τίποτα. Ξέχνα το, θα ασχοληθώ μ’ αυτό στο τέλος του μήνα». Στο τέλος του μήνα, όταν πήγα να επιθεωρήσω το έργο τους, έμεινα άναυδη. Υπήρχαν πολλά προβλήματα και αποκλίσεις στο έργο της Ζάο Τζινγκ και τα αποτελέσματα ήταν λιγότερα από ποτέ. Οι αδελφοί και οι αδελφές που επέβλεπε ήταν όλοι σε αρνητική κατάσταση και το έργο τους είχε επηρεαστεί σε μεγάλο βαθμό. Μόνο τότε συνειδητοποίησα πόσο σοβαρά ήταν τα πράγματα. Πήγα γρήγορα στη Ζάο Τζινγκ για να συναναστραφώ και να της επισημάνω τα προβλήματα, μα εκείνη τα αρνήθηκε όλα, διαφώνησε, προσπάθησε να δικαιολογηθεί κι έδειξε ότι δεν είχε καμία αυτογνωσία. Αφού μίλησα γι’ αυτή με τη συνεργάτιδά μου, αποφασίσαμε ότι δεν ήταν πλέον κατάλληλη επικεφαλής της ομάδας και την απαλλάξαμε. Μετά από αυτό, οι αδελφοί και οι αδελφές ανέφεραν επίσης ότι η Ζάο Τζινγκ ζήλευε, παραμελούσε τα καθήκοντά της και είχε συνεχείς διαμάχες. Είχε κάνει μία αδελφή να νιώθει περιορισμένη, καταπιεσμένη, και να θέλει να αφήσει το καθήκον της. Η Γουάνγκ Σινρούι είχε αναφέρει το θέμα με τη Ζάο Τζινγκ, αλλά εκείνη την καταπίεζε και την απέκλειε. Κι οι άλλες αδελφές ένιωθαν περιορισμένες από τη Ζάο Τζινγκ, και τα καθήκοντά τους είχαν επηρεαστεί, πράγμα που καθυστερούσε το έργο για αρκετούς μήνες. Αφού απαλλάχθηκε η Ζάο Τζινγκ, όχι μόνο δεν μετανόησε, αλλά ζητούσε και εκδίκηση. Εκτέθηκε, αλλά ούτε κατανόησε ούτε μετάνιωσε για τις κακές της πράξεις. Αργότερα, αφού εγώ δεν έκανα πραγματικό έργο, αμέλησα το καθήκον μου και δεν απάλλαξα εγκαίρως τη Ζάο Τζινγκ, με αποτέλεσμα να ζημιωθεί το έργο της εκκλησίας, απαλλάχθηκα κι εγώ. Αυτό με έκανε πολύ δυστυχισμένη. Τότε, όμως, άρχισα να αναρωτιέμαι γιατί ήμουν τόσο τυφλή και δεν διέκρινα ότι η Ζάο Τζινγκ ζήλευε και προκαλούσε διαμάχες, όπως και ότι διατάρασσε και αναστάτωνε πολύ το έργο της εκκλησίας. Τότε δεν είχα καταλάβει πραγματικά ότι δεν έκανα πραγματικό έργο κι ότι δεν προσπαθούσα να διακρίνω τους άλλους, ούτε και προσπαθούσα σοβαρά να κατανοήσω ή να αναλύσω τις διεφθαρμένες μου διαθέσεις.

Κατανόησα λίγο τον εαυτό μου μόνο όταν σε μια συνάθροιση διάβασα τα λόγια του Θεού που εξέθεταν τις συμπεριφορές των ψευδοεπικεφαλής που δεν έκαναν πραγματικό έργο. Τα λόγια του Θεού λένε: «Οι ψευδο-επικεφαλής δεν ρωτάνε ποτέ για τις εργασιακές συνθήκες των εποπτών των διαφόρων ομάδων ούτε τις παρακολουθούν. Επίσης, δεν ρωτάνε για τη ζωή-είσοδο των επιβλεπόντων διαφόρων ομάδων και του προσωπικού που είναι αρμόδιο για διάφορες σημαντικές δουλειές, δεν την παρακολουθούν ούτε έχουν αντίληψη γι’ αυτήν· το ίδιο ισχύει και για τις στάσεις τους απέναντι στο εκκλησιαστικό έργο και στα καθήκοντά τους και απέναντι στην πίστη στον Θεό, στην αλήθεια και στον ίδιο τον Θεό. Δεν ξέρουν κατά πόσο αυτά τα άτομα έχουν μεταμορφωθεί ή αναπτυχθεί ούτε γνωρίζουν τα διάφορα ζητήματα που μπορεί να υπάρχουν στο έργο τους· συγκεκριμένα, δεν γνωρίζουν τι αντίκτυπο έχουν στο έργο της εκκλησίας και στη ζωή-είσοδο του εκλεκτού λαού του Θεού τα σφάλματα και οι αποκλίσεις που προκύπτουν στα διάφορα στάδια του έργου, καθώς και κατά πόσο αυτά τα σφάλματα και αυτές οι αποκλίσεις έχουν διορθωθεί ποτέ. Είναι εντελώς ανίδεοι για όλα αυτά τα πράγματα. Αν δεν γνωρίζουν τίποτα γι’ αυτές τις λεπτομέρειες, γίνονται παθητικοί όποτε εμφανίζονται προβλήματα. Ωστόσο, οι ψευδο-επικεφαλής, όσο κάνουν τη δουλειά τους, δεν ασχολούνται καθόλου μ’ αυτά τα ζητήματα που περιλαμβάνουν τόσες λεπτομέρειες. Πιστεύουν ότι αφού ορίσουν τους επόπτες διαφόρων ομάδων και αναθέσουν εργασίες, έχει ολοκληρωθεί το έργο τους· θεωρείται ότι έχουν κάνει καλά τη δουλειά τους, κι αν εμφανιστούν άλλα προβλήματα, δεν τους αφορά καθόλου. Επειδή οι ψευδο-επικεφαλής αποτυγχάνουν να επιβλέπουν, να παρακολουθούν τους επιβλέποντες διαφόρων ομάδων και να τους δίνουν οδηγίες, και δεν εκπληρώνουν τις ευθύνες τους σ’ αυτούς τους τομείς, το εκκλησιαστικό έργο οδηγείται σε χάος. Αυτό σημαίνει να αμελούν τις ευθύνες τους οι επικεφαλής και οι εργάτες» [«Ο Λόγος», τόμ. 5: «Οι ευθύνες των επικεφαλής και των εργατών», Οι ευθύνες των επικεφαλής και των εργατών (3)]. «Πιστεύετε ότι οι ψευδο-επικεφαλής είναι ηλίθιοι; Είναι ηλίθιοι και ανόητοι. Γιατί είναι ηλίθιοι; Εμπιστεύονται αβασάνιστα έναν άνθρωπο, νομίζοντας ότι επειδή, όταν επιλέχθηκε, έδωσε έναν όρκο και δεσμεύτηκε και προσευχήθηκε με δάκρυα στο πρόσωπό του, αυτό σημαίνει ότι είναι άξιος εμπιστοσύνης και ότι δεν πρόκειται να υπάρξουν ποτέ προβλήματα μαζί του όταν αναλάβει έργο. Οι ψευδο-επικεφαλής δεν κατανοούν καθόλου τη φύση των ανθρώπων· είναι ανίδεοι για τις αληθινές συνθήκες του διεφθαρμένου ανθρώπινου γένους. Λένε: “Πώς θα μπορούσε ν’ αλλάξει κάποιος προς το χειρότερο, όταν έχει επιλεγεί ως επόπτης; Πώς θα μπορούσε ν’ αποφύγει το έργο του κάποιος που φαίνεται τόσο δραστήριος και αξιόπιστος; Δεν θα μπορούσε, έτσι δεν είναι; Είναι πολύ ακέραιος”. Επειδή οι ψευδο-επικεφαλής έχουν βασιστεί υπερβολικά στις φαντασιοκοπίες και στα συναισθήματά τους, καταλήγουν ανίκανοι να λύσουν έγκαιρα τα πολλά προβλήματα που προκύπτουν στο εκκλησιαστικό έργο, και δεν μπορούν ν’ απαλλάξουν άμεσα από τα καθήκοντά του τον εμπλεκόμενο επόπτη και να του αναθέσουν διαφορετικά καθήκοντα. Είναι όντως ψευδο-επικεφαλής. Και ποιο ακριβώς είναι το ζήτημα εδώ; Μήπως η προσέγγιση των ψευδο-επικεφαλής απέναντι στο έργο τους έχει καμία σχέση με την επιπολαιότητα; Από τη μία πλευρά, βλέπουν ότι ο μεγάλος κόκκινος δράκοντας πραγματοποιεί λυσσαλέα συλλήψεις ενάντια στον εκλεκτό λαό του Θεού, οπότε, για να παραμείνουν ασφαλείς, αναθέτουν τυχαία σε κάποιον ν’ αναλάβει το έργο, πιστεύοντας ότι έτσι θα λυθεί το πρόβλημα και ότι δεν χρειάζεται να δώσουν σ’ αυτό περισσότερη σημασία. Τι σκέφτονται βαθιά μέσα τους; “Αυτό το περιβάλλον είναι πολύ εχθρικό. Πρέπει να κρυφτώ για λίγο”. Αυτό δείχνει ότι ποθούν τις ανέσεις της σάρκας, έτσι δεν είναι; Από την άλλη πλευρά, οι ψευδο-επικεφαλής έχουν ένα μοιραίο ελάττωμα: Εμπιστεύονται γρήγορα τους ανθρώπους, με βάση τις δικές τους φαντασιοκοπίες. Κι αυτό προκαλείται από το γεγονός ότι δεν κατανοούν την αλήθεια, έτσι δεν είναι; Πώς αποκαλύπτει ο λόγος του Θεού την ουσία του διεφθαρμένου γένους των ανθρώπων; Γιατί πρέπει να εμπιστεύονται τους ανθρώπους, όταν δεν τους εμπιστεύεται ο Θεός; Οι ψευδο-επικεφαλής είναι υπερβολικά αλαζόνες και αυτάρεσκοι, έτσι δεν είναι; Σκέφτονται το εξής: “Δεν μπορεί να έχω κρίνει λάθος αυτόν τον άνθρωπο, δεν θα έπρεπε να υπάρχουν προβλήματα στον άνθρωπο που εγώ έχω κρίνει κατάλληλο· σε καμία περίπτωση δεν είναι κάποιος που ενδίδει στο φαγητό, στο ποτό και στη διασκέδαση ούτε κάποιος που του αρέσουν οι ανέσεις και μισεί τη σκληρή δουλειά. Είναι απολύτως αξιόπιστος και σίγουρα μπορεί να βασιστεί κανείς πάνω του. Δεν πρόκειται ν’ αλλάξει· αν άλλαζε, αυτό θα σήμαινε ότι έκανα λάθος γι’ αυτόν, έτσι δεν είναι;” Τι είδους συλλογιστική είναι αυτή; Μήπως είσαι κάποιου είδους ειδικός; Μήπως έχεις όραση με ακτίνες Χ; Μήπως έχεις αυτήν την ιδιαίτερη δεξιότητα; Ακόμη κι αν ζούσες μ’ έναν άνθρωπο για ένα-δυο χρόνια, θα μπορούσες άραγε να διακρίνεις το αληθινό του πρόσωπο αν δεν υπήρχε ένα κατάλληλο περιβάλλον ώστε ν’ απογυμνωθεί εντελώς η φύση-ουσία του; Αν δεν τον αποκάλυπτε ο Θεός, θα μπορούσες να ζεις στο πλευρό του για τρία ή ακόμα και για πέντε χρόνια, και να πάσχιζες ακόμα να διακρίνεις ποια ακριβώς είναι η φύση-ουσία του. Και πόσο περισσότερο ισχύει αυτό όταν βλέπεις σπάνια έναν άνθρωπο και βρίσκεσαι μαζί του αραιά και πού; Οι ψευδο-επικεφαλής εμπιστεύονται αβασάνιστα έναν άνθρωπο, με βάση μια προσωρινή εντύπωση ή τη θετική αξιολόγηση κάποιου άλλου γι’ αυτόν, και τολμούν να εμπιστευτούν σ’ έναν τέτοιο άνθρωπο το έργο της εκκλησίας. Δεν είναι εντελώς τυφλοί όταν το κάνουν αυτό; Δεν ενεργούν απερίσκεπτα; Κι εφόσον οι ψευδο-επικεφαλής εργάζονται μ’ αυτόν τον τρόπο, δεν είναι εξαιρετικά ανεύθυνοι;» [«Ο Λόγος», τόμ. 5: «Οι ευθύνες των επικεφαλής και των εργατών», Οι ευθύνες των επικεφαλής και των εργατών (3)].

Ο Θεός φανερώνει ότι οι ψευδοεπικεφαλής τεμπελιάζουν, ποθούν ανέσεις και είναι εντελώς ανεύθυνοι στα καθήκοντά τους. Οι ψευδοεπικεφαλής βάζουν κάποιον υπεύθυνο και τον εμπιστεύονται με βάση τις φαντασιοκοπίες και τις αντιλήψεις τους. Δεν παρακολουθούν ούτε επιβλέπουν το έργο. Δεν θέλουν να πληρώσουν αυτό το τίμημα. Όπου μπορούν παίρνουν τον εύκολο δρόμο, με αποτέλεσμα να ζημιώνεται το έργο της εκκλησίας. Αφού είδα πώς εξέθετε ο Θεός τους ψευδοεπικεφαλής που δεν κάνουν πραγματικό έργο, ένιωσα ότι με εξέθετε κι εμένα προσωπικά. Ένιωσα αμηχανία και ενοχές. Ως επικεφαλής, δεν έφερα καμία ευθύνη απέναντι στο καθήκον μου. Για να μην ανησυχώ και να μην υποφέρω σωματικά, ξεγλιστρούσα και δεν παρακολουθούσα το έργο. Βασιζόμουν μόνο στην αρχική μου εντύπωση για τη Ζάο Τζινγκ. Νόμιζα ότι έκανε υπεύθυνα το καθήκον της κι ήταν κατάλληλη για επικεφαλής ομάδας, οπότε απομακρύνθηκα και σταμάτησα να επιβλέπω το έργο της. Όταν είδα ότι το έργο της δεν είχε καλά αποτελέσματα κι ότι έπρεπε να υποφέρω και να πληρώσω τίμημα για να λύσω το ζήτημα, δεν έκανα πραγματικό έργο, παρά μόνο βολεύτηκα με δικαιολογίες, είπα ότι όλοι προσαρμόζονται ακόμα κι ότι θα βελτιωθούν σύντομα. Όταν μου ανέφεραν τα προβλήματα της Ζάο Τζινγκ κι ότι ήταν ακατάλληλη για επικεφαλής ομάδας, υπέθετα ότι ήταν μια προσωρινή αποκάλυψη διαφθοράς, με βάση τις αντιλήψεις και τις φαντασιοκοπίες μου, και πίστευα ότι δεν θα επηρεαζόταν το καθήκον της. Ανέβαλα συνεχώς την επίλυση των προβλημάτων της, ώσπου το έργο της ομάδας παρέλυσε εντελώς και η ζωή-είσοδος των αδελφών μου ζημιώθηκε πολύ. Ήμουν πεισματάρα, ανόητη και ανεύθυνη. Ήμουν μια ψευδοεπικεφαλής που ποθούσε ανέσεις και δεν έκανε πραγματικό έργο! Είναι γεγονός ότι οι επικεφαλής και οι εργάτες που εξέλεξε η εκκλησία, κι εγώ μαζί, δεν έχουμε οδηγηθεί στην τελείωση. Έχουμε πολλές διεφθαρμένες διαθέσεις, κι ανά πάσα στιγμή μπορεί να αναστατώσουμε και να διαταράξουμε τα καθήκοντά μας. Η φαινομενικά καλή μας συμπεριφορά δεν σημαίνει ότι έχουμε και τα κατάλληλα προσόντα. Δεν καταλαβαίνουμε την αλήθεια και εξετάζουμε τους ανθρώπους εξωτερικά, χωρίς να διακρίνουμε την ουσία τους, οπότε πρέπει να παρακολουθούμε και να επιβλέπουμε το έργο ώστε να είμαστε υπεύθυνοι σ’ αυτό. Εγώ δεν είχα κατανοήσει την αλήθεια και δεν διέκρινα τους ανθρώπους. Είχα τυφλή εμπιστοσύνη στον εαυτό μου και προκάλεσα μεγάλη ζημιά στο έργο της εκκλησίας. Άφησα παραβάσεις και βεβηλώσεις πίσω μου. Όταν το συνειδητοποίησα, ένιωσα μεταμέλεια. Αν δεν ήμουν τόσο αυτάρεσκη, τεμπέλα ή τόσο άπληστη για ανέσεις, όταν η Σινρούι μου μίλησε για τη Ζάο Τζινγκ, αλλά είχα διερευνήσει, ανακαλύψει και επιλύσει το θέμα εγκαίρως, κι είχα απαλλάξει τη Ζάο Τζινγκ, δεν θα είχα καθυστερήσει τόσο το έργο της εκκλησίας. Όχι μόνο δεν είχα ωφελήσει το έργο της εκκλησίας μέσα από το καθήκον μου, αλλά ενήργησα ως λακές του Σατανά και προστάτεψα τους ψευδοεπικεφαλής και τους ψευδοεργάτες. Όσο περισσότερο το σκεφτόμουν, τόσο περισσότερο στενοχωρημένη και δυστυχισμένη ένιωθα. Σκεφτόμουν ότι όταν εργάζεται ο ενσαρκωμένος Θεός, υποφέρει και πληρώνει το τίμημα πρακτικά. Σε απάντηση της διαφθοράς και των ελαττωμάτων μας, ο Θεός συναναστρέφεται ακούραστα την αλήθεια, μας στηρίζει και μας βοηθά, και κάνει επίπονες προσπάθειες να μας σώσει από τις δυνάμεις του Σατανά. Αλλά εγώ είμαι δημιουργημένο ον που δεν καταλάβαινα την αλήθεια, ήμουν τυφλή και δεν μπορούσα να δω καθαρά, και δεν ήθελα να υποφέρω ή να πληρώσω τίμημα στο καθήκον μου. Δεν ήθελα να επιλύω εγκαίρως τα προβλήματα όταν τα εντόπιζα, και προκάλεσα ζημίες στο έργο. Ο τρόπος που έκανα τα καθήκοντά μου αηδίαζε και απωθούσε τον Θεό! Μόλις τα συνειδητοποίησα όλα αυτά, προσευχήθηκα σιωπηλά στον Θεό: «Θεέ μου, έκανα λάθος. Επιθυμώ να κάνω αυτοκριτική και να μετανοήσω απέναντί Σου».

Διάβασα μερικά ακόμα χωρία, στα οποία ο Θεός εκθέτει ψευδοεπικεφαλής: «Το έργο της εκκλησίας παρεμποδίζεται απλώς και μόνο επειδή οι ψευδο-επικεφαλής παραμελούν σοβαρά τα καθήκοντά τους, δεν κάνουν αληθινό έργο ούτε παρακολουθούν και επιβλέπουν το έργο, και είναι ανίκανοι να συναναστραφούν πάνω στην αλήθεια για να λύσουν προβλήματα. Ασφαλώς, φταίει και το γεγονός ότι αυτοί οι ψευδο-επικεφαλής ενδίδουν στα οφέλη της θέσης, δεν επιδιώκουν καθόλου την αλήθεια και δεν είναι πρόθυμοι να παρακολουθήσουν, να επιβλέψουν ή να καθοδηγήσουν το έργο της διάδοσης του ευαγγελίου, με αποτέλεσμα το έργο να προχωράει αργά και να μην μπορούν ν’ αποκατασταθούν ή να λυθούν πολλές ανθρωπογενείς αποκλίσεις, πολλοί παραλογισμοί και πολλά επιπόλαια παραπτώματα· αυτό έχει σοβαρό αντίκτυπο στην αποτελεσματικότητα της διάδοσης του ευαγγελίου. Αυτά τα προβλήματα διορθώνονται μόνο όταν τα διαπιστώνει ο Άνωθεν και λέει στους επικεφαλής και στους εργάτες ότι πρέπει να τα διορθώσουν. Αυτοί οι επικεφαλής, σαν να είναι τυφλοί, δεν μπορούν να εντοπίσουν τα προβλήματα και ενεργούν χωρίς ν’ ακολουθούν καμία απολύτως αρχή· κι ωστόσο, είναι ανίκανοι να συνειδητοποιήσουν τα ίδια τους τα λάθη και παραδέχονται τα σφάλματά τους μόνο όταν τους κλαδεύει ο Άνωθεν. Ποιος, λοιπόν, μπορεί ν’ αναλάβει την ευθύνη για τις απώλειες που προκαλούν αυτοί οι ψευδο-επικεφαλής; Ακόμη κι αν απομακρυνθούν από τις θέσεις τους, πώς μπορούν ν’ αποκατασταθούν οι απώλειες που προκάλεσαν; Επομένως, όταν διαπιστώνεται ότι υπάρχουν ψευδο-επικεφαλής που είναι ανίκανοι να κάνουν αληθινό έργο, θα πρέπει ν’ απομακρύνονται άμεσα από τα καθήκοντά τους. Σε κάποιες εκκλησίες, το ευαγγελικό έργο προχωράει ιδιαίτερα αργά, και αυτό πολύ απλά οφείλεται στο γεγονός ότι οι ψευδο-επικεφαλής δεν κάνουν αληθινό έργο, καθώς και στα πολλά περιστατικά παραλείψεων και λαθών από την πλευρά τους» [«Ο Λόγος», τόμ. 5: «Οι ευθύνες των επικεφαλής και των εργατών», Οι ευθύνες των επικεφαλής και των εργατών (4)]. «Σε όλα τα διαφορετικά αντικείμενα του έργου που κάνουν οι ψευδο-επικεφαλής, υπάρχουν στην πραγματικότητα πολυάριθμα ζητήματα, αποκλίσεις και σφάλματα που πρέπει να λύσουν, να διορθώσουν και ν’ αποκαταστήσουν. Ωστόσο, επειδή αυτοί οι ψευδο-επικεφαλής δεν έχουν αίσθημα φορτίου και ενδίδουν μόνο στα οφέλη της θέσης τους χωρίς να κάνουν αληθινό έργο, καταλήγουν να προκαλούν χάος στο έργο. Σε κάποιες εκκλησίες, οι άνθρωποι δεν έχουν ομόνοια, αλλά όλοι υποπτεύονται και υπονομεύουν ο ένας τον άλλο και είναι επιφυλακτικοί ο ένας απέναντι στον άλλο, ενώ ταυτόχρονα φοβούνται μήπως αποκλειστούν από τον οίκο του Θεού. Οι ψευδο-επικεφαλής, όταν έρχονται αντιμέτωποι με τέτοια ζητήματα, δεν προχωρούν στη λύση τους, αλλά αποτυγχάνουν να κάνουν οποιοδήποτε αληθινό, συγκεκριμένο έργο» [«Ο Λόγος», τόμ. 5: «Οι ευθύνες των επικεφαλής και των εργατών», Οι ευθύνες των επικεφαλής και των εργατών (4)]. «Όπως φαίνεται προς τα έξω, οι ψευδο-επικεφαλής δεν διαπράττουν σκοπίμως μυριάδες κακά ούτε ενεργούν με τον δικό τους τρόπο και εγκαθιδρύουν τα δικά τους ανεξάρτητα βασίλεια, όπως κάνουν οι αντίχριστοι. Ωστόσο, οι ψευδο-επικεφαλής δεν μπορούν να λύνουν άμεσα τα διάφορα προβλήματα που προκύπτουν στο εκκλησιαστικό έργο, και όταν εμφανίζονται προβλήματα με τους επόπτες διαφόρων ομάδων ή όταν αυτοί οι επόπτες δεν μπορούν να επωμιστούν το έργο τους, οι ψευδο-επικεφαλής δεν μπορούν να τους αναθέσουν άμεσα διαφορετικά καθήκοντα ή να τους απομακρύνουν άμεσα από τα καθήκοντά τους, με αποτέλεσμα να επιφέρουν σοβαρές απώλειες στο εκκλησιαστικό έργο. Και όλα αυτά προκαλούνται από το γεγονός ότι οι ψευδο-επικεφαλής αμελούν τις ευθύνες τους» [«Ο Λόγος», τόμ. 5: «Οι ευθύνες των επικεφαλής και των εργατών», Οι ευθύνες των επικεφαλής και των εργατών (3)]. Ο Θεός εκθέτει την αμέλεια των ψευδοεπικεφαλής λέγοντας ότι δεν παρακολουθούν ούτε ελέγχουν το έργο, ότι δεν επιβλέπουν ούτε επιθεωρούν τους υπεύθυνους, και ότι έτσι δεν επιλύονται πολλά εργασιακά προβλήματα και το έργο της εκκλησίας ζημιώνεται σοβαρά. Αναλογίστηκα τις ενέργειές μου και συνειδητοποίησα ότι επειδή λαχταρούσα τις ανέσεις, αμελούσα το καθήκον μου, ήμουν ανεύθυνη και εμπιστεύτηκα τη Ζάο Τζινγκ με βάση τις αντιλήψεις και τις φαντασιοκοπίες μου, χωρίς να επιβλέπω ή να παρακολουθώ το έργο της. Όταν οι άλλοι ανέφεραν τα προβλήματά της, τους αγνόησα, δεν επέλυσα τα πραγματικά ζητήματα ούτε και την απάλλαξα εγκαίρως, με αποτέλεσμα να νιώθει ζήλεια και να προκαλεί διαμάχες για πολύ καιρό, να διαταράσσει και να αναστατώνει την ομάδα, και να μην παίζει θετικό ρόλο στο καθήκον της. Έτσι, το έργο της ομάδας δεν είχε αποτελέσματα για μήνες, και καθυστέρησε σοβαρά κάθε πρόοδος. Όταν τη συμβούλεψαν οι αδελφοί κι οι αδελφές της, τους καταπίεσε, τους απέκλεισε και τους έκανε για καιρό να νιώσουν πιεσμένοι, κι έτσι όλοι στην ομάδα αισθάνονταν περιορισμένοι και αδρανούσαν στο καθήκον τους. Εγώ, όμως, δεν ήξερα τίποτα και πίστευα ότι τα πήγαινε μια χαρά. Ως επικεφαλής, δεν απέτυχα μόνο να εκπληρώσω την ευθύνη μου, αλλά δεν αναγνώρισα ούτε και έλυσα εγκαίρως τα πολλά προβλήματα στο έργο της εκκλησίας, ενώ τα είχα ακριβώς μπροστά στα μάτια μου. Αυτό ζημίωσε πολύ το έργο της εκκλησίας και τη ζωή-είσοδο των αδελφών μου. Ήμουν πολύ αμελής στα καθήκοντά μου! Παρόλο που δεν έκανα σκόπιμα κακό σαν ένας αντίχριστος για να διαταράξω και να αναστατώσω το έργο της εκκλησίας, η αμέλειά μου είχε προκαλέσει σοβαρές απώλειες στο έργο της εκκλησίας. Μίσησα τον εαυτό μου που ήμουν τόσο τυφλή, απερίσκεπτη και ανεύθυνη ώστε έκανα παραβάσεις ενώπιον του Θεού. Ένιωσα βαθιά θλίψη και ενοχές και ότι χρωστούσα τόσο στον Θεό όσο και στους αδελφούς και τις αδελφές μου.

Αργότερα, έκανα αυτοκριτική. Γιατί σκεφτόμουν πάντα τη σάρκα μου, ξεγλιστρούσα κι ήμουν ανεύθυνη στο καθήκον μου; Αργότερα, είδα ένα χωρίο στα λόγια του Θεού που με βοήθησε πολύ. Τα λόγια του Θεού λένε: «Ποιο είναι το δηλητήριο του Σατανά; Πώς μπορεί να εκφραστεί; Για παράδειγμα, αν ρωτήσεις τους ανθρώπους: “Πώς θα πρέπει να ζουν οι άνθρωποι; Για ποιον λόγο θα πρέπει να ζουν οι άνθρωποι;” Αυτοί θα απαντήσουν: “Ο σώζων εαυτόν σωθήτω”. Αυτή η μία φράση εκφράζει την ίδια τη ρίζα του προβλήματος. Η φιλοσοφία και η λογική του Σατανά έχουν γίνει η ζωή των ανθρώπων. Ό,τι και να επιδιώκουν οι άνθρωποι, το κάνουν για τον εαυτό τους —και έτσι ζουν μονάχα για τον εαυτό τους. “Ο σώζων εαυτόν σωθήτω” —αυτή είναι η φιλοσοφία της ζωής του ανθρώπου, κι αυτό αντιπροσωπεύει και την ανθρώπινη φύση. Αυτά τα λόγια έχουν ήδη γίνει η φύση της διεφθαρμένης ανθρωπότητας, είναι το αληθινό πορτρέτο της σατανικής φύσης της διεφθαρμένης ανθρωπότητας. Αυτή η σατανική φύση έχει ήδη γίνει η βάση για την ύπαρξη της διεφθαρμένης ανθρωπότητας. Για αρκετές χιλιάδες χρόνια, η διεφθαρμένη ανθρωπότητα ζει με αυτό το δηλητήριο του Σατανά, μέχρι σήμερα. Όλα όσα κάνει ο Σατανάς γίνονται προς χάρη των επιθυμιών, των φιλοδοξιών και των στόχων του. Επιθυμεί να ξεπεράσει τον Θεό, να απελευθερωθεί από τον Θεό και να πάρει τον έλεγχο όλων των πραγμάτων που δημιουργήθηκαν από τον Θεό. Σήμερα, είναι τόσο μεγάλος ο βαθμός που οι άνθρωποι έχουν διαφθαρεί από τον Σατανά, ώστε όλοι έχουν σατανική φύση, όλοι προσπαθούν να αρνηθούν και να εναντιωθούν στον Θεό και θέλουν να ελέγχουν τη μοίρα τους και προσπαθούν να αντιταχθούν στις ενορχηστρώσεις και τις ρυθμίσεις του Θεού. Οι φιλοδοξίες και οι επιθυμίες τους είναι ακριβώς οι ίδιες με του Σατανά. Επομένως, η φύση του ανθρώπου είναι φύση του Σατανά» («Ο Λόγος», τόμ. 3: «Οι συνομιλίες του Χριστού των Εσχάτων Ημερών», Πώς να περπατήσει κανείς στο μονοπάτι του Πέτρου). Αναλογίστηκα τα λόγια του Θεού και τελικά συνειδητοποίησα ότι ήμουν τεμπέλα, ανεύθυνη στο καθήκον μου, και δεν είχα συνείδηση και λογική, κυρίως επειδή ο σατανικός υπαρξιακός κανόνας «Ο σώζων εαυτόν σωθήτω» ήταν τόσο βαθιά ριζωμένος μέσα μου που είχε γίνει φύση μου. Ζούσα πάντα με αυτόν τον κανόνα, σκεφτόμουν μόνο τα σαρκικά μου συμφέροντα, και γινόμουν όλο και πιο εγωίστρια και ποταπή. Όταν κάτι με ανησυχούσε, με ταλαιπωρούσε ή με ανάγκαζε να πληρώσω ένα μεγαλύτερο τίμημα, χρησιμοποιούσα δόλια τεχνάσματα για να το αποφύγω κι έκανα ό,τι μπορούσα για να ταλαιπωρηθώ ελάχιστα. Όταν είδα ότι το συνολικό έργο απαιτούσε επιπλέον άγχος και ταλαιπωρία, θέλησα να κάνω κάτι απλό. Όταν αυξήθηκε ο φόρτος εργασίας μου, προτίμησα ν’ αγχώνομαι λιγότερο και να πληρώσω μικρότερο τίμημα, κι έτσι δεν παρακολούθησα το έργο της Ζάο Τζινγκ. Αργότερα, όταν την είδα σε κακή κατάσταση, τεμπέλιασα και δεν επέλυσα το θέμα. Παρόλο που η Σινρούι μού υπενθύμισε ότι ήταν ακατάλληλη για επικεφαλής, εγώ χρησιμοποίησα ως δικαιολογία τον φόρτο εργασίας και δεν ερεύνησα ούτε κι επιβεβαίωσα το πρόβλημα της Ζάο Τζινγκ ώσπου έγινε σοβαρό κι έπρεπε να απαλλαχθεί. Η εκκλησία με εξέλεξε επικεφαλής και μου έδωσε την ευκαιρία να ασκηθώ, με την ελπίδα ότι θα αναλάμβανα την ευθύνη και θα επωμιζόμουν το καθήκον μου. Και τι έκανα εγώ; Αντί να σκεφτώ πώς να κάνω το καθήκον μου καλά, απλώς λαχταρούσα ανέσεις, κι έκανα ό,τι μου επέτρεπε να έχω λιγότερο άγχος και μικρότερη ταλαιπωρία. Πίστευα στον Θεό για χρόνια και απολάμβανα το πότισμα και την παροχή τόσο πολλών από τα λόγια του Θεού αλλά όταν μου ζητούσαν κάτι, εγώ σκεφτόμουν την άνεσή μου και δεν έκανα πραγματικό έργο. Ήμουν εγωίστρια και ποταπή κι αηδίαζα τον Θεό! Μισούσα το γεγονός ότι δεν είχα ανθρώπινη φύση και λογική, και ότι δεν ανταποκρινόμουν στην καλή πρόθεση του Θεού. Προσευχήθηκα, λοιπόν, στον Θεό: «Θεέ μου, ανησυχούσα για τη σάρκα μου, δεν έκανα πραγματικό έργο, και ζημίωσα πολύ το έργο της εκκλησίας. Επιθυμώ να μετανοήσω απέναντί Σου. Στο μέλλον, ανεξάρτητα από το καθήκον μου, δεν θέλω πλέον να σκέφτομαι τη σάρκα μου και να ποθώ ανέσεις. Θέλω να είμαι υπεύθυνη και να κάνω το καθήκον μου καλά και προσγειωμένα».

Αργότερα, διάβασα δύο ακόμη χωρία από τον λόγο του Θεού. Ο Παντοδύναμος Θεός λέει: «Οι άνθρωποι που έχουν καρδιά είναι ικανοί να λάβουν υπόψη την καρδιά του Θεού· όσοι δεν έχουν καρδιά είναι άδεια κελύφη, ανόητοι, δεν ξέρουν να λάβουν υπόψη την καρδιά του Θεού. Η νοοτροπία τους είναι η εξής: “Δεν με νοιάζει πόσο επείγον είναι αυτό για τον Θεό, θα κάνω ό,τι μου αρέσει —εν πάση περιπτώσει, δεν είμαι αργόσχολος ή τεμπέλης”. Αυτού του είδους η στάση, αυτού του είδους η αρνητικότητα, η παντελής έλλειψη ενεργητικότητας —δεν περιγράφουν κάποιον που λαμβάνει υπόψη την καρδιά του Θεού, ούτε καταλαβαίνει πώς να λαμβάνει υπόψη την καρδιά του Θεού. Σε αυτήν την περίπτωση, διαθέτει αληθινή πίστη; Σίγουρα όχι. Ο Νώε λάμβανε υπόψη την καρδιά του Θεού, είχε αληθινή πίστη και έτσι ήταν σε θέση να ολοκληρώσει την αποστολή από τον Θεό. Κι έτσι, δεν αρκεί απλώς να αποδεχτείς την αποστολή από τον Θεό και να είσαι πρόθυμος να καταβάλεις κάποια προσπάθεια. Πρέπει επίσης να λαμβάνεις υπόψη τις προθέσεις του Θεού, να δίνεις όλο σου το είναι και να είσαι αφοσιωμένος —και αυτό απαιτεί να έχεις συνείδηση και λογική· είναι αυτό που θα πρέπει να έχουν οι άνθρωποι και αυτό που είχε ο Νώε. Τι λέτε, πόσα χρόνια θα είχε διαρκέσει η κατασκευή μιας τόσο μεγάλης κιβωτού εκείνη την εποχή αν ο Νώε έσερνε τα πόδια του και δεν είχε καθόλου την αίσθηση του κατεπείγοντος, καθόλου ανησυχία και αποτελεσματικότητα; Θα ήταν δυνατόν να ολοκληρωθεί σε εκατό χρόνια; (Όχι.) Θα είχαν χρειαστεί κατασκευαστικά έργα επί αρκετές συνεχόμενες γενιές. Από τη μία, θα έπαιρνε χρόνια να φτιαχτεί μια στέρεη κατασκευή όπως η κιβωτός, και το ίδιο ίσχυε και για τη συγκέντρωση και τη φροντίδα όλων των ζωντανών πλασμάτων. Ήταν εύκολο να συγκεντρώσει κανείς αυτά τα πλάσματα; (Όχι.) Δεν ήταν. Έτσι, λοιπόν, ο Νώε, αφού άκουσε τις εντολές του Θεού και αντιλήφθηκε την επείγουσα πρόθεση του Θεού, διαισθάνθηκε πως το έργο δεν θα ήταν ούτε εύκολο ούτε απλό. Συνειδητοποίησε πως έπρεπε να το πραγματοποιήσει σύμφωνα με τις επιθυμίες του Θεού και να φέρει σε πέρας την ανάθεση που του δόθηκε από τον Θεό, έτσι ώστε να Τον ικανοποιήσει και να Τον καθησυχάσει, κι έτσι ώστε να προχωρήσει ομαλά το επόμενο στάδιο στο έργο του Θεού. Τέτοια καρδιά είχε ο Νώε. Και τι καρδιά ήταν αυτή; Ήταν μια καρδιά που λάμβανε υπόψη τις προθέσεις του Θεού» [«Ο Λόγος», τόμ. 4: «Εκθέτοντας τους αντίχριστους», Παράρτημα τρίτο: Πώς ο Νώε και ο Αβραάμ υπάκουσαν στα λόγια του Θεού και υποτάχθηκαν σ’ Αυτόν (Μέρος δεύτερο)]. «Όσο σημαντικό έργο και αν κάνει ένας επικεφαλής ή ένας εργάτης, και όποια και αν είναι η φύση του έργου αυτού, προτεραιότητά του είναι να είναι ενήμερος για το πώς πάει το έργο. Πρέπει να είναι εκεί αυτοπροσώπως για να παρακολουθεί τα πράγματα και να κάνει ερωτήσεις, παίρνοντας τις πληροφορίες του από πρώτο χέρι. Δεν πρέπει απλώς να βασίζεται σε φήμες ή να ακούει τις αναφορές των άλλων· αντίθετα, πρέπει να παρατηρεί με τα μάτια του την κατάσταση του προσωπικού, πώς εξελίσσεται το έργο, και να μαθαίνει τι δυσκολίες υπάρχουν, αν κάποιοι τομείς έρχονται σε αντίθεση με τις απαιτήσεις του Άνωθεν, αν υπάρχουν παραβιάσεις των αρχών, αν υπάρχει κάποια αναστάτωση ή διατάραξη, αν υπάρχει έλλειψη απαραίτητου εξοπλισμού ή σχετικού εκπαιδευτικού υλικού που αφορά το επαγγελματικό έργο —πρέπει να είναι ενήμερος για όλα αυτά. Όσες αναφορές κι αν ακούνε κι όσες πληροφορίες κι αν συλλέγουν από φήμες, τίποτα από αυτά δεν μπορεί να υποκαταστήσει μια επίσκεψη αυτοπροσώπως· είναι πιο ακριβές και αξιόπιστο να δουν τα πράγματα με τα ίδια τους τα μάτια. Μόλις εξοικειωθούν με όλες τις πτυχές της κατάστασης, θα έχουν μια καλή εικόνα του τι συμβαίνει. Θα πρέπει, ιδίως, να έχει σαφή και ακριβή αντίληψη για το ποιος έχει καλό επίπεδο και αξίζει να καλλιεργηθεί, καθώς μόνο αυτό θα του επιτρέψει να καλλιεργεί και ν’ αξιοποιεί σωστά τους ανθρώπους, κάτι που είναι καίριας σημασίας για να κάνουν καλά το έργο τους οι επικεφαλής και οι εργάτες. Οι επικεφαλής και οι εργάτες θα πρέπει ν’ ακολουθούν ένα μονοπάτι και κάποιες αρχές για να καλλιεργούν και να εκπαιδεύουν τους ανθρώπους που έχουν καλό επίπεδο. Επιπλέον, θα πρέπει ν’ αντιλαμβάνονται και να κατανοούν τα διαφόρων ειδών προβλήματα και τις δυσκολίες που υφίστανται στο εκκλησιαστικό έργο και να ξέρουν πώς να τα λύνουν, και θα πρέπει, επίσης, να έχουν δικές τους ιδέες και προτάσεις για το πώς θα προχωρήσει το έργο ή για τις μελλοντικές του προοπτικές. Αν μπορούν με κλειστά μάτια να μιλάνε ξεκάθαρα για τέτοια πράγματα, χωρίς αμφιβολίες ή επιφυλάξεις, τότε θα είναι πολύ ευκολότερο να διεξαχθεί το έργο. Κι όταν ένας επικεφαλής εργάζεται μ’ αυτόν τον τρόπο, θα εκπληρώνει τις ευθύνες του, έτσι δεν είναι; Θα πρέπει να γνωρίζουν καλά πώς να λύνουν τα προαναφερθέντα προβλήματα του έργου και θα πρέπει να συλλογίζονται συχνά αυτά τα πράγματα. Όταν συναντούν δυσκολίες, θα πρέπει να συναναστρέφονται πάνω σ’ αυτά τα πράγματα και να τα συζητούν με όλους, αναζητώντας την αλήθεια προκειμένου να λύσουν τα ζητήματα. Αν κάνουν αληθινό έργο μ’ αυτόν τον τρόπο, πατώντας σταθερά και τα δύο πόδια τους στο έδαφος, δεν θα υπάρχουν δυσκολίες που δεν μπορούν να λυθούν» [«Ο Λόγος», τόμ. 5: «Οι ευθύνες των επικεφαλής και των εργατών», Οι ευθύνες των επικεφαλής και των εργατών (4)]. Ο λόγος του Θεού μού έδειξε πώς να κάνω καλά το καθήκον μου. Δηλαδή πρέπει να λαμβάνω υπόψη τις προθέσεις του Θεού, να νοιάζομαι για τις έγνοιες του Θεού, να εκπληρώνω τις ευθύνες μου και να μη βλάπτω το έργο της εκκλησίας. Ακριβώς όπως ο Νώε, ο οποίος ενδιαφερόταν πραγματικά για την πρόθεση του Θεού. Όταν ο Θεός τού είπε να χτίσει την κιβωτό, δεν σκέφτηκε τα δικά του κέρδη ή τις απώλειες, αλλά μόνο πώς να κατασκευάσει γρήγορα την κιβωτό σύμφωνα με τις απαιτήσεις του Θεού. Αν και δεν μπορώ να συγκριθώ με τον Νώε, θέλησα να τον μιμηθώ, να μάθω να λαμβάνω υπόψη τις προθέσεις του Θεού και να κάνω ό,τι μπορώ για να ανταποκριθώ στις απαιτήσεις Του. Επίσης, κατάλαβα ότι για να κάνουμε καλά το έργο μας ως επικεφαλής και εργάτες, πρέπει να ενημερωνόμαστε για το έργο κι όταν βλέπουμε κάτι να το εμποδίζει, να το διαταράσσει και να το αναστατώνει, πρέπει να συναναστραφόμαστε και να αντιμετωπίζουμε το θέμα έγκαιρα ώστε να προχωρά το έργο κανονικά.

Μετά από λίγο, η επικεφαλής μου με όρισε υπεύθυνη για το έργο του ευαγγελίου και του ποτίσματος πολλών εκκλησιών. Σκέφτηκα: «Δεν θα κάνω ό,τι και την προηγούμενη φορά. Δεν πρέπει να νοιάζομαι μόνο για την άνεσή μου και να μην αναλαμβάνω ευθύνες. Πρέπει να είμαι προσγειωμένη και να αφοσιωθώ στο καθήκον μου». Στη συνέχεια, εφοδιαζόμουν καθημερινά με την αλήθεια των οραμάτων. Αν υπήρχαν δυνητικοί αποδέκτες του ευαγγελίου, κατέθετα ενεργά μαρτυρία για το έργο του Θεού των εσχάτων ημερών, έψαχνα κι εξοπλιζόμουν με τον λόγο του Θεού σύμφωνα με τις θρησκευτικές αντιλήψεις τους. Μια μέρα, ενώ θα έλεγχα το έργο της εκκλησίας της Τσενγκ Ναν, σκέφτηκα: «Οι επικεφαλής και οι διάκονοι του ευαγγελίου αυτής της εκκλησίας πιστεύουν στον Θεό εδώ και πολύ καιρό. Έχουν καλό επίπεδο και είναι ικανοί και υπεύθυνοι στα καθήκοντά τους. Μπορούν να χειριστούν το έργο καλά, οπότε δεν χρειάζεται να τους παρακολουθώ κι έτσι θα γλιτώσω κόπο». Κάνοντας αυτές τις σκέψεις, συνειδητοποίησα ότι ξεγλιστρούσα και πάλι κι έβρισκα λόγους να μην επιβλέπω ή να μην παρακολουθώ το έργο. Τώρα που ήμουν υπεύθυνη για διάφορες εκκλησίες, η εκτέλεση και η επίβλεψη του έργου της εκκλησίας ήταν ευθύνη και καθήκον μου. Δεν μπορούσα πλέον να βρίσκω δικαιολογίες, να σκέφτομαι τη σάρκα μου και να αναβάλλω το καθήκον μου. Έχοντας αυτό κατά νου, έλεγξα προσεκτικά το έργο της εκκλησίας. Διαπίστωσα ότι μερικοί νέοι πιστοί δεν πήγαιναν τακτικά σε συναθροίσεις και ότι οι ποτιστές δεν έκαναν καλά τη δουλειά τους. Την επόμενη μέρα, συγκέντρωσα τους ποτιστές για να συναναστραφούμε πάνω στην αλήθεια και να λύσουμε τα προβλήματά τους. Μετά από λίγο καιρό, άκουσα ότι αυτοί οι νέοι πιστοί πήγαιναν πια τακτικά στις συναθροίσεις, κι αυτό με έκανε να νιώσω ήρεμη και σίγουρη.

Μέσα από αυτήν την εμπειρία, συνειδητοποίησα ότι η εκτέλεση του καθήκοντος έχει κι ένα τίμημα, πόσο μάλλον η παρακολούθηση κι η επίβλεψη του έργου. Μόνο έτσι μπορούμε να βρούμε και να επιλύσουμε τα προβλήματα εγκαίρως και να κάνουμε καλά το καθήκον μας. Χάρη στα λόγια του Θεού, το συνειδητοποίησα αυτό και άλλαξα. Δόξα σοι ο Παντοδύναμος Θεός!