Από τον Γιανγκ Φαν, Κίνα

Όταν άρχισα ν’ ασκώ την ιατρική, προσπαθούσα πάντοτε σκληρά να είμαι ευγενικός κι επαγγελματίας. Επιπλέον, συμπεριφερόμουν καλά στους ανθρώπους κι έκανα ακριβείς διαγνώσεις. Σε λίγο διάστημα, είχα κερδίσει την εμπιστοσύνη όλων στη γειτονιά μας. Χρόνια αργότερα, ανακάλυψα ότι όλοι οι συνάδελφοί μου είχαν αγοράσει αυτοκίνητα και ζούσαν σε μεγάλα σπίτια, ενώ η δική μου οικογένεια έμενε ακόμα στο παλιό μας μπανγκαλόου, κι εγώ οδηγούσα ακόμα ποδήλατο. Οι δίδυμοι γιοι μου μεγάλωναν γρήγορα κι είχαμε πάρα πολλά έξοδα, εγώ όμως εξακολουθούσα να μην έχω πολλά χρήματα. Όταν σκεφτόμουν τα οικονομικά μας, δεν μπορούσα να φάω ούτε να κοιμηθώ. Αναρωτιόμουν: «Γιατί εγώ τα καταφέρνω μετά βίας, ενώ όλοι αυτοί οι άλλοι γιατροί βγάζουν τόσο πολλά χρήματα;»

Μία φορά, κουβέντιαζα με κάτι συναδέλφους, φίλους μου. Τους ρώτησα πώς τα κατάφερναν να βγάζουν τόσα χρήματα. Ο γιατρός Σουν είπε: «Οι κεντρικές αρχές είπαν: “Δεν έχει σημασία αν μια γάτα είναι άσπρη ή μαύρη· εφόσον μπορεί να πιάσει ποντίκια, είναι καλή γάτα.” Τα χρήματα είναι το παν στη σημερινή κοινωνία. Το να κερδίζεις χρήματα είναι από μόνο του μια δεξιότητα. Αν όμως αφήνεις τη συνείδησή σου να μπαίνει εμπόδιο, θα είσαι μια ζωή φτωχός!» Ο άλλος, ο γιατρός Λι, είπε: «Αν θέλεις να κερδίζεις περισσότερα, πρέπει να κρατάς τους ασθενείς σου. Κατά την αγωγή, δώσε τους μερικές ορμόνες. Θα τους θεραπεύσουν γρήγορα, κι οι ασθενείς θα μείνουν ικανοποιημένοι. Θ’ αποκτήσεις καλή φήμη, θα έλθουν κι άλλοι ασθενείς κι εσύ θα κερδίσεις περισσότερα χρήματα». Ένας άλλος γιατρός, ο δόκτωρ Τζιν, είπε: «Υπάρχει ένα ακόμη τέχνασμα: ‘‘η αντιμετώπιση των μικρών ασθενειών με μεγάλες θεραπείες’’. Εάν έλθει κάποιος με βήχα λόγω κρυολογήματος, η συνηθισμένη θεραπεία δεν θα σου αποφέρει πολλά χρήματα. Αντιμετώπισέ το σαν να είναι πνευμονία. Η αγωγή θα πιάσει, θα κερδίσεις περισσότερα χρήματα κι ο ασθενής θα είναι κι αυτός ικανοποιημένος. Όλοι είναι κερδισμένοι». Ακούγοντας ότι όλοι είχαν τον τρόπο τους να βγάζουν χρήματα, αναστατώθηκα κάπως. Ήταν δεοντολογικό από ιατρικής σκοπιάς το να βγάζεις έτσι, ασυνείδητα, χρήματα από τους ασθενείς; Έτσι θα έπρεπε να συμπεριφέρονται οι γιατροί; Δεν ήταν άθλια αυτή η συμπεριφορά; Σκέφτηκα όμως και τα μεγάλα σπίτια στα οποία έμεναν, τα ωραία αυτοκίνητα που οδηγούσαν και με πόση σιγουριά μιλούσαν όλοι τους. Ενώ εγώ κυκλοφορούσα ακόμα με το ποδήλατο κι ήμουν φτωχός. Αν δεν έκανα ό,τι έλεγαν, τότε πώς θα κέρδιζα περισσότερα χρήματα; Πότε θα μπορούσα να προσφέρω στην οικογένειά μου μια καλή ζωή; Απ’ ό,τι φαινόταν, εξάλλου, όλοι έτσι ήταν. Ακόμη κι αν συνέχιζα ν’ ασκώ την ιατρική με βάση τη δεοντολογία, δεν θα μπορούσα ν’ αλλάξω την κοινωνία. Δελεασμένος από την ιδέα περισσότερων χρήματων, άρχισα ν’ αγνοώ τη συνείδησή μου κι αποφάσισα να δοκιμάσω τις μεθόδους που μου είχαν μάθει οι συνάδελφοί μου. Κατέφευγα σε υπερθεραπεία των ασθενών και τους πουλούσα υπερβολικά φάρμακα για να βγάλω περισσότερα χρήματα.

Μία μέρα, ήλθε ένας ασθενής με πονόδοντο. Ήταν ουλίτιδα, που θα μπορούσε ν’ αντιμετωπιστεί με κάποιο φτηνό φάρμακο. Όμως σκέφτηκα αυτό που είχε πει ο γιατρός Τζιν: «Ν’ αντιμετωπίζεις τις μικρές ασθένειες με μεγάλες θεραπείες». Έτσι, συνταγογράφησα και δυτικά αλλά και παραδοσιακά κινεζικά φάρμακα, καθώς και μερικές ενδομυϊκές ενέσεις. Φοβόμουν ότι ο ασθενής θ’ αρνηθεί τόσο πολλά φάρμακα, οπότε προσποιήθηκα ότι τον συμπονούσα και είπα: «Είναι πολλά τα φάρμακα, όμως θα αντιμετωπίσουν τα συμπτώματά σας στη ρίζα τους». Ο ασθενής απλά έσφιξε το μάγουλό του κι έγνεψε καταφατικά, μετά πλήρωσε τα χρήματα κι έφυγε χωρίς να πει λέξη. Παρατηρώντας τον καθώς έφευγε, το άγχος που είχα νιώσει άρχισε σιγά σιγά να μειώνεται. Αν και ήμουν λίγο ανήσυχος, είχα βγάλει πολύ περισσότερα χρήματα απ’ ό,τι συνήθως, και το συναίσθημα αυτό σύντομα εξαφανίστηκε. Μια άλλη φορά, ήλθε μια μητέρα με τον πεντάχρονο γιο της. Είχε κρυολογήσει κι έβηχε, οπότε χρειαζόταν μόνο κάποιο φτηνό φάρμακο για λίγες μέρες. Τότε όμως θυμήθηκα ότι αυτό το είδος αγωγής δεν θα μου απέδιδε πολλά χρήματα. Είπα, λοιπόν, στη μητέρα του παιδιού: «Ο γιος σας έχει τραχειίτιδα. Χρειάζεται αμέσως ενδοφλέβιο ορό, διαφορετικά θα το γυρίσει σε πνευμονία». Έπαθε σοκ, πίστεψε όμως όλα όσα της είπα χωρίς ερωτήσεις, κι έβαλα στον γιο της ορό για τέσσερις ημέρες. Είδα ότι τα χρήματα που έβγαζα ήταν πολλαπλάσια απ’ όσα έβγαζα παλιά. Ένιωθα άβολα, αλλά, απ’ την άλλη, σκεφτόμουν κι όσα είχαν πει οι άλλοι γιατροί: «Με τη συνείδηση δεν πληρώνεις τους λογαριασμούς ούτε αγοράζεις φαγητό. Αν την ακούς, θα είσαι πάντα φτωχός». Όταν σκέφτηκα τι μου είχαν πει, τα αισθήματα ανησυχίας μου εξαφανίστηκαν. Σε αυτήν την κοινωνία, πρέπει να εξαπατάς τους ανθρώπους για να πλουτίσεις. Δεν είχα άλλη επιλογή. Αργότερα, ήλθε να με δει μια ασθενής με χρόνια βρογχίτιδα. Η πάθησή της απαιτούσε μόνο να συνεχίσει να παίρνει κάποιο απλό φάρμακο. Όμως, φυσικά, αυτό δεν θα μου απέφερε πολλά χρήματα. Της είπα λοιπόν: «Πρέπει να βάλουμε ορό, διαφορετικά μπορεί να το γυρίσει σε εμφύσημα το οποίο, σε σοβαρές περιπτώσεις, μπορεί να προκαλέσει καρδιακή νόσο». Με την ενθάρρυνσή μου, έβαλε μετά χαράς ορό για επτά ημέρες. Θυμάμαι ότι την τελευταία μέρα της θεραπείας έπιασε το χέρι μου με το δικό της και είπε: «Σ’ ευχαριστώ, γιατρέ. Χάρη σ’ εσένα το αντιμετωπίσαμε έγκαιρα. Νιώθω πολύ καλύτερα τώρα. Αν το είχε γυρίσει σε εμφύσημα ή καρδιακή νόσο, πραγματικά θα είχα υποφέρει». Όταν το άκουσα αυτό, ένιωσα κάτι να βαραίνει τη συνείδησή μου και το πρόσωπό μου αναψοκοκκίνισε. Όμως και πάλι, σκέφτηκα: «Σε αυτήν την κοινωνία, ποιος δεν λέει ψέματα ή δεν εξαπατά; Το να κερδίζεις χρήματα είναι από μόνο του μια δεξιότητα». Όταν το σκέφτηκα αυτό, η ανησυχία που ένιωθα άρχισε να εξατμίζεται. Με αυτόν τον τρόπο, βούλιαζα όλο και περισσότερο στο κυνήγι του χρήματος. Μετά από μερικά χρόνια, είχα βγάλει πολλά χρήματα. Είχα μεγαλύτερο σπίτι, τα παιδιά μου ήταν παντρεμένα κι η ζωή ήταν ωραία. Όμως συχνά ένιωθα πόνο κι ενοχές. Ήμουν σε μια διαρκή κατάσταση άγχους. Ανησυχούσα ότι κάποιος είχε μάθει τι έκανα και το έλεγε σε όλους πίσω από την πλάτη μου. Μου ήταν δύσκολο ν’ αντέξω αυτήν τη σκέψη.

Μία μέρα, μια αδελφή στο χωριό μας μου κήρυξε το ευαγγέλιο της βασιλείας του Παντοδύναμου Θεού κι άρχισα να διαβάζω συχνά τα λόγια του Θεού. Κάποτε, σε μια συνάθροιση, διαβάσαμε ένα χωρίο των λόγων του Θεού σχετικά με το να είσαι ειλικρινής: «Οφείλετε να γνωρίζετε ότι ο Θεός συμπαθεί αυτούς που είναι ειλικρινείς. Στην ουσία, ο Θεός είναι πιστός, επομένως τα λόγια Του είναι πάντοτε άξια εμπιστοσύνης. Οι πράξεις Του, επιπλέον, είναι αλάνθαστες και αδιαμφισβήτητες και γι’ αυτό στον Θεό αρέσουν όσοι είναι απόλυτα ειλικρινείς μαζί Του. Ειλικρίνεια σημαίνει να δίνεις την καρδιά σου στον Θεό, να είσαι αυθεντικός με τον Θεό στο καθετί, να είσαι ανοιχτός με Εκείνον στο καθετί, μην κρύβοντας τα γεγονότα, μην προσπαθώντας να εξαπατήσεις όσους είναι επάνω ή από κάτω και μην κάνοντας πράγματα απλώς για να κερδίσεις την εύνοια του Θεού. Εν ολίγοις, το να είσαι ειλικρινής σημαίνει να είσαι αγνός στις πράξεις και στα λόγια σου, και να μην εξαπατάς ούτε τον Θεό ούτε τον άνθρωπο. Αυτό που λέω είναι πολύ απλό, αλλά για εσάς είναι διπλά κουραστικό. Πολλοί άνθρωποι θα προτιμούσαν να καταδικαστούν στην κόλαση από το να μιλήσουν και να πράξουν με ειλικρίνεια. Δεν προκαλεί απορία ότι έχω άλλη μεταχείριση φυλαγμένη για όσους είναι ανειλικρινείς. […] Το πώς θα εξελιχθεί η μοίρα κάποιου στο τέλος, εξαρτάται από το αν έχει μία ειλικρινή και κόκκινη σαν το αίμα καρδιά, και αν έχει αγνή ψυχή. Αν είσαι πολύ ανέντιμος, αν είσαι κάποιος με κακόβουλη καρδιά, κάποιος με ακάθαρτη ψυχή, τότε είναι βέβαιο ότι θα καταλήξεις στο μέρος όπου τιμωρείται ο άνθρωπος, όπως είναι γραμμένο στο αρχείο της μοίρας σου. Αν ισχυρίζεσαι ότι είσαι πολύ έντιμος, αλλά ποτέ δεν καταφέρνεις να πράττεις ανάλογα με την αλήθεια ή να λες έναν λόγο αλήθειας, τότε περιμένεις ακόμη από τον Θεό να σε ανταμείψει; Ελπίζεις ακόμη ο Θεός να σε θεωρεί την κόρη των οφθαλμών Του; Δεν είναι παράλογος αυτός ο τρόπος σκέψης; Εξαπατάς τον Θεό στο καθετί· πώς μπορεί ο οίκος του Θεού να στεγάσει κάποιον σαν κι εσένα, του οποίου τα χέρια είναι ακάθαρτα;» («Ο Λόγος», τόμ. 1: «Η εμφάνιση και το έργο του Θεού», Οι τρεις νουθεσίες). Διαβάζοντας τα λόγια του Θεού, κατάλαβα ότι η ουσία Του είναι πιστή και Του αρέσουν οι ειλικρινείς άνθρωποι. Ο Θεός μάς ζητά ν’ αποδεχτούμε τη σχολαστική εξέτασή Του στον λόγο και τις πράξεις μας και να μην λέμε ψέματα σ’ Εκείνον ή σε άλλους. Πρέπει να είμαστε ειλικρινείς και αξιόπιστοι, γιατί μόνο οι άνθρωποι αυτοί μπορούν να σωθούν και να εισέλθουν στη βασιλεία του Θεού. Ενώ αναλογιζόμουν τι απαιτεί ο Θεός από εμάς, σκέφτηκα πως, ως γιατρός, δεν είχα νοιαστεί για το πώς να θεραπεύω τους ασθενείς μου ή ν’ απαλύνω τον πόνο τους, αλλά για το πώς θα μπορούσα να κερδίσω περισσότερα χρήματα για τον εαυτό μου. Για να κερδίσω περισσότερα χρήματα, είχα φτάσει ακόμη και στο σημείο να ξεγελώ ασθενείς όταν τους περιέθαλπα. Είχα εκμεταλλευτεί τους φόβους των ανθρώπων, κάνοντας τις ασήμαντες παθήσεις σοβαρές και χρησιμοποιώντας τις για να πουλήσω ακριβά φάρμακα και να παρατείνω τη θεραπεία. Τους είχα κάνει να σπαταλήσουν τα χρήματά τους, αλλά και πάλι εκείνοι μ’ ευχαριστούσαν για αυτό. Αυτή ήταν μια ποταπή, επαίσχυντη συμπεριφορά! Μολονότι είχα μια άνετη ζωή κάνοντάς το αυτό, ζούσα διαρκώς μέσα στη παράνοια, σε αναμμένα κάρβουνα, και δεν μπορούσα να χαλαρώσω. Είχα συμπεριφερθεί εντελώς ασυνείδητα. Τα λόγια του Θεού μού έδειξαν ότι μισεί τους ανθρώπους που λένε ψέματα και εξαπατούν τους άλλους κι ότι οι άνθρωποι αυτοί δεν θα έχουν καλό τέλος. Μόνο οι ειλικρινείς μπορούν να κερδίσουν τον έπαινο του Θεού και τη σωτηρία Του. Έκτοτε, ήθελα να είμαι ειλικρινής. Αποφάσισα ότι δεν θα ξεγελάσω ποτέ ξανά κανέναν, ότι θα σταματήσω ν’ αποσπώ χρήματα από τους ασθενείς με απάτες. Ήθελα ν’ ασκώ την ιατρική με τιμή και εντιμότητα.

Λίγο αργότερα, συνειδητοποίησα ότι, από τότε που είχα σταματήσει την εξαπάτηση και την υπερθεραπεία των ασθενών, το εισόδημά μου ήταν πολύ χαμηλότερο. Εκείνη την εποχή, η απόδοση του αρμόδιου νοσοκομείου ήταν συνδεδεμένη με τις πωλήσεις φαρμάκων των κλινικών μας. Μία μέρα, το νοσοκομείο διέταξε συνεδρίαση αξιολόγησης της απόδοσης. Ο πρόεδρος με κατηγόρησε ότι χαλούσα τις επιδόσεις του νοσοκομείου και κατέβασε την επιγραφή που μας χαρακτήριζε «προηγμένη κλινική». Το νοσοκομείο είχε αρχίσει να δίνει κίνητρα στο προσωπικό του. Για παράδειγμα, εάν ένας γιατρός κατάφερνε να υπερβεί τις μηνιαίες ποσοστώσεις πωλήσεων φαρμάκων, θα του δινόταν ως προμήθεια το πενήντα τοις εκατό του πλεονάζοντος εισοδήματος. Αν ξανάρχιζα την υπερθεραπεία ασθενών, θα κατέληγα να παίρνω επιπλέον πάνω από 4.000 γιουάν κάθε μήνα, κάτι που σήμαινε ότι θα μπορούσα να κερδίζω επιπλέον 50.000 γιουάν τον χρόνο. Εάν όμως δεν ξανάρχιζα την υπερθεραπεία ασθενών, ποτέ δεν θα έπιανα τους στόχους που μας είχαν ορίσει και θα έχανα πολλά χρήματα. Όσο περισσότερο το σκεφτόμουν, τόσο περισσότερο ένιωθα ότι στη δουλειά μου είναι αδύνατον να είσαι ειλικρινής και ότι αν δεν ξεγελούσα τον κόσμο, δεν θα έβγαζα χρήματα. Μετά απ’ αυτό, πήγα ενάντια στα όσα απαιτούσε ο Θεός από μένα. Αγνόησα τη συνείδησή μου κι επέστρεψα στους παλιούς μου τρόπους.

Μία μέρα, ένα παντρεμένο ζευγάρι έφερε τον γιο τους να με δει. Είχε κρυολογήσει, κάτι το οποίο είχε οδηγήσει σε λοίμωξη του αναπνευστικού, και μπορούσε να θεραπευτεί με κάποιο φάρμακο. Προσποιούμενος ότι ανησυχώ, έβγαλα το στηθοσκόπιό μου και ακροάστηκα το στήθος και την πλάτη του παιδιού. Μετά από την εικονική αυτή εξέταση, είπα στους γονείς, πολύ αυστηρά: «Το παιδί σας έχει παιδική πνευμονία. Έχει ήδη εξαπλωθεί. Έπρεπε να είχατε έλθει νωρίτερα! Μια μέρα ν’ αργούσατε και θα είχε σοβαρό πρόβλημα! Ευτυχώς, υπάρχει ακόμη χρόνος. Θα του βάλουμε ορό για λίγες μέρες κι όλα θα πάνε καλά». Έτσι απλά, άρχισα και πάλι ν’ αφαιρώ χρήματα με γαλιφιές από τους ασθενείς. Είχα κάνει σκόπιμα την ασθένεια του παιδιού να φαίνεται σοβαρή. Αργότερα, επέπληξα τον εαυτό μου. Φοβόμουν μήπως εκτεθεί αυτό που είχα κάνει, γι’ αυτό και κάθε μέρα καθόμουν σε αναμμένα κάρβουνα. Μερικές φορές, έλεγα μέσα μου ότι αυτή ήταν η τελευταία φορά κι ότι μετά θα σταματούσα. Όμως δεν μπορούσα ν’ αντισταθώ στον πειρασμό των χρημάτων, δεν μπορούσα ποτέ να σταματήσω να διαπράττω αυτές τις αμαρτίες. Η ζωή μου έγινε μια διαρκής πάλη. Ήξερα ότι ο Θεός απαιτεί από εμάς να είμαστε ειλικρινείς, όμως δεν μπορούσα να ελέγξω τον εαυτό μου ή να σταματήσω να κοροϊδεύω τους ασθενείς μου.

Αργότερα, διάβασα τα εξής λόγια του Παντοδύναμου Θεού: «Έχοντας γεννηθεί σε τόσο βρόμικη γη, ο άνθρωπος έχει σημαδευτεί σοβαρά από την κοινωνία, έχει επηρεαστεί από φεουδαρχική δεοντολογία και έχει διδαχτεί σε “ιδρύματα υψηλής μόρφωσης”. Ο οπισθοδρομικός τρόπος σκέψης, η διεφθαρμένη ηθική, η μοχθηρή άποψη ζωής, η ελεεινή φιλοσοφία για τη ζωή, η απολύτως ανάξια ύπαρξη κι ο διεφθαρμένος τρόπος ζωής και τα έθιμα, όλα έχουν εισβάλει βαθιά στην καρδιά του ανθρώπου και επιτίθενται άγρια και υπονομεύουν τη συνείδησή του. Ως αποτέλεσμα, ο άνθρωπος έχει απομακρυνθεί περισσότερο από τον Θεό και Του εναντιώνεται ακόμη περισσότερο. Ημέρα με την ημέρα, η διάθεση του ανθρώπου γίνεται όλο και πιο μοχθηρή και δεν υπάρχει ούτε ένας που πρόθυμα θα εγκαταλείψει τα πάντα για τον Θεό, ούτε ένας που πρόθυμα θα υπακούσει Εκείνον και, επιπλέον, ούτε ένας που θα αναζητήσει πρόθυμα την εμφάνιση Του. Αντίθετα, υπό την σφαίρα επιρροής του Σατανά, ο άνθρωπος δεν κάνει τίποτε άλλο από το να επιδιώκει την απόλαυση, παραδίδοντας τον εαυτό του στη διαφθορά της σάρκας στη γη της λάσπης. Ακόμη κι όταν ακούν την αλήθεια, εκείνοι που ζουν στο σκότος δεν σκέφτονται να την εφαρμόσουν στην πράξη, και ούτε τείνουν να αναζητήσουν τον Θεό, ακόμη και αν έχουν αντικρίσει την εμφάνιση Του. Πώς θα μπορούσε μια τόσο διεφθαρμένη ανθρωπότητα να έχει οποιαδήποτε ευκαιρία για σωτηρία; Πώς θα μπορούσε μια τόσο παρηκμασμένη ανθρωπότητα να ζήσει στο φως;» («Ο Λόγος», τόμ. 1: «Η εμφάνιση και το έργο του Θεού», Το να έχετε μια αμετάβλητη διάθεση σημαίνει πως είστε εχθρικοί προς τον Θεό). «Έπειτα από χιλιάδες χρόνια διαφθοράς, ο άνθρωπος είναι αναίσθητος και αργόστροφος· έχει γίνει ένας δαίμονας που εναντιώνεται στον Θεό, σε σημείο που η επαναστατικότητα του ανθρώπου ενάντια στον Θεό έχει καταγραφεί σε ιστορικά βιβλία, και ακόμα κι ο ίδιος ο άνθρωπος δεν είναι σε θέση να δώσει μια πλήρη εικόνα της αντιδραστικής συμπεριφοράς του —διότι τον άνθρωπο τον έχει διαφθείρει βαθιά ο Σατανάς, τον έχει παρασύρει σε σημείο που ο άνθρωπος δεν ξέρει πού να στραφεί. Ακόμα και σήμερα, ο άνθρωπος εξακολουθεί να προδίδει τον Θεό. Όταν ο άνθρωπος βλέπει τον Θεό Τον προδίδει, και όταν δεν Τον βλέπει κάνει το ίδιο. Ακόμη, υπάρχουν κι εκείνοι που έχοντας γίνει μάρτυρες των καταρών του Θεού και της οργής Του, συνεχίζουν και Τον προδίδουν. Και έτσι λέω πως η σύνεση του ανθρώπου έχει χάσει την αρχική της λειτουργία και πως το ίδιο συνέβη και στη συνείδηση του» («Ο Λόγος», τόμ. 1: «Η εμφάνιση και το έργο του Θεού», Το να έχετε μια αμετάβλητη διάθεση σημαίνει πως είστε εχθρικοί προς τον Θεό). Τα λόγια του Θεού μού αποκάλυψαν ότι η κοινωνία στην οποία ζούμε έχει διαφθαρεί από τον Σατανά. «Τα πλούτη πάντα περιέχουν πανουργία», «Το χρήμα προηγείται» και «Ο σώζων εαυτόν σωθήτω» —όλες αυτές οι φιλοσοφίες συμπεριφοράς που είναι δημοφιλείς στην κοινωνία προέρχονται από τον Σατανά. Υπό την επίδραση και το δηλητήριο αυτών των απόψεων, διαστρεβλώνονται η οπτική κι οι αξίες μας για τη ζωή. Βάζουμε τα χρήματα πάνω από τα πάντα. Εγκαταλείπουμε τη συνείδηση και την ηθική για να μεγιστοποιήσουμε τα οφέλη μας. Λέμε ψέματα και εξαπατάμε, γινόμαστε όλο και πιο εγωιστές, δόλιοι, άπληστοι και μοχθηροί, χάνουμε όλο και περισσότερο την ανθρώπινη φύση μας. Καθήκον ενός γιατρού είναι να θεραπεύει τους ασθενείς του και ν’ ασκεί την ιατρική δεοντολογία, δεν μπορεί να χάνει την ουσία της ανθρώπινης συνείδησης. Όμως, μαγεμένοι από το χρήμα, οι περισσότεροι γιατροί καταφεύγουν σε υπερθεραπεία των ασθενών και συνταγογραφούν υπερβολικά φάρμακα, ξεγελώντας τους μάλιστα να παίρνουν και ορμόνες. Αν και οι ασθενείς δεν μπορούν αρχικά να δουν τον κίνδυνο, με την πάροδο του χρόνου, η χρήση παρά πολλών φαρμάκων και ορμονικής θεραπείας θα βλάψει σοβαρά τον οργανισμό τους. Θα συσσωρευτούν τοξίνες από τα φάρμακα στον οργανισμό τους, που συχνά θα προκαλέσουν χρόνιες ασθένειες. Είναι μια μορφή αργής δολοφονίας. Όσο περισσότερο το σκεφτόμουν, τόσο περισσότερο φοβόμουν. Όταν σπούδαζα ιατρική, αρχικά ήθελα να βοηθήσω τους συνηθισμένους ανθρώπους. Υπό τον έλεγχο όμως των σατανικών απόψεων του τύπου «Ο σώζων εαυτόν σωθήτω», «Το χρήμα προηγείται» και «Δεν έχει σημασία αν μια γάτα είναι άσπρη ή μαύρη· εφόσον μπορεί να πιάσει ποντίκια, είναι καλή γάτα», άρχισα να κυνηγάω απεγνωσμένα το χρήμα. Μετέτρεπα τις τριήμερες ασθένειες σε πενθήμερες, μόνο και μόνο για να βγάζω χρήματα. Συνταγογραφούσα ακριβότερα φάρμακα από εκείνα που χρειάζονταν οι ασθενείς. Ο Σατανάς με είχε πραγματικά διαφθείρει σε σημείο που είχα χάσει όλη μου τη συνείδηση και τη λογική. Αφού αποδέχτηκα το έργο του Θεού τις έσχατες ημέρες, ήξερα ότι ο Θεός απαιτεί να είμαστε ειλικρινείς. Όμως και πάλι δεν μπορούσα ν’ αντισταθώ στη γοητεία του χρήματος ή του προσωπικού κέρδους και, για μια ακόμη φορά, συνέχισα να εξαπατώ τους ασθενείς μου. Τα δηλητήρια του Σατανά είχαν γίνει μέρος της ίδιας μου της φύσης. Αν δεν είχα διαβάσει τα λόγια του Θεού και δεν είχα δει την απέχθεια και τον κίνδυνο των ψεμάτων μου, θα είχα συνεχίσει να ζω ως απατεώνας. Θα είχα όλη μου τη ζωή άγχος και τύψεις και θα είχα πάει στην κόλαση και θα είχα τιμωρηθεί για την κακή μου συμπεριφορά. Τελικά, κατάλαβα πόσο σημαντικό είναι το ότι ο Θεός μάς ζητάει να είμαστε ειλικρινείς. Το να είμαστε ειλικρινείς και να κάνουμε έντιμες πράξεις μάς προσφέρει ακεραιότητα κι αξιοπρέπεια. Το να είμαστε ειλικρινείς ήταν ο μόνος τρόπος να λάβουμε τον έπαινο του Θεού και να γαληνέψουμε την καρδιά μας. Μόλις κατάλαβα το θέλημα του Θεού, προσευχήθηκα σ’ Εκείνον. Ήμουν πρόθυμος να ξεκινήσω από την αρχή, ν’ απαρνηθώ τον εαυτό μου, να κάνω πράξη την αλήθεια και να γίνω ένα ειλικρινές άτομο.

Μία μέρα, ήλθε να με δει ένας ασθενής από άλλο χωριό. Μετά από προσεκτική εξέταση, διαπίστωσα ότι είχε φλεβικό έλκος στο πόδι. Συνήθως γίνεται λόγος για «σήψη στο πόδι». Είναι επίμονο και δύσκολο ν’ αντιμετωπιστεί, όμως ήξερα μια μυστική θεραπεία που θα το καθάριζε άμεσα με χαμηλό κόστος. Ο ασθενής μού είπε ότι είχε πάει να δει γιατρούς της κομητείας, καθώς και μερικούς κομπογιαννίτες, κι είχε ξοδέψει χιλιάδες γιουάν χωρίς αποτέλεσμα. Ακούγοντάς το αυτό, άρχισα να σκέφτομαι: «Έχει ήδη ξοδέψει χιλιάδες γιουάν χωρίς να θεραπευτεί, οπότε εάν του χρέωνα μερικές εκατοντάδες για τη θεραπεία, δεν θα ήταν κι άσχημα, σωστά; Θα ήταν κρίμα ν’ αφήσω αυτά τα λεφτά να πάνε χαμένα». Όταν το σκέφτηκα αυτό, η καρδιά μου αναπήδησε. «Θα εξαπατήσω μόνο αυτό το άτομο, τελευταίο, κι από κει και πέρα, θα είμαι ειλικρινής». Όμως, καθώς ετοιμαζόμουν να του δώσω τη συνταγή, σκέφτηκα την απόφαση που είχα πάρει ενώπιον του Θεού. Άρχισα να προσεύχομαι στον Θεό ως εξής: «Αγαπημένε μου Θεέ, έχω ακόμη την παρόρμηση να πω ψέματα. Ξέρω ότι δεν μπορώ να συνεχίσω να πατάω την υπόσχεσή μου και να Σ’ απογοητεύω. Θεέ μου, βοήθησέ με Σε παρακαλώ να παραμερίσω τα προσωπικά μου συμφέροντα και να γίνω ειλικρινής άνθρωπος». Μου ήλθε τότε στον νου ένα χωρίο των λόγων του Θεού: «Οι άνθρωποι που πιστεύουν αληθινά στον Θεό Τον έχουν πάντα στην καρδιά τους, και η καρδιά τους είναι πάντα γεμάτη με σεβασμό και αγάπη γι’ Αυτόν. Όσοι πιστεύουν στον Θεό θα πρέπει να ενεργούν με προσοχή και σύνεση, και όλα όσα κάνουν θα πρέπει να συνάδουν με τις απαιτήσεις του Θεού και να μπορούν να ικανοποιήσουν την καρδιά Του. Δεν θα πρέπει να είναι ισχυρογνώμονες, κάνοντας ό,τι θέλουν· τούτο δεν ταιριάζει στο ήθος των αγίων» («Ο Λόγος», τόμ. 1: «Η εμφάνιση και το έργο του Θεού», Προειδοποίηση σε όσους δεν κάνουν πράξη την αλήθεια). Αυτό το χωρίο των λόγων του Θεού μού έδειξε ότι οι αληθινοί πιστοί σέβονται μέσα τους τον Θεό, είναι ειλικρινείς και αξιόπιστοι. Κάνουν πράγματα ανοιχτά, αποδεχόμενοι τη σχολαστική εξέταση του Θεού, και δεν εξαπατούν τους άλλους. Κάνουν τα πάντα με αγία ευπρέπεια και συμπεριφέρονται σύμφωνα με τις απαιτήσεις του Θεού. Δεν κάνουν πράγματα που θα ατίμωναν τον Θεό. Ήμουν πολύ ευγνώμων για την καθοδήγηση και τη διαφώτιση του Θεού, και μέσα μου προσευχήθηκα για άλλη μια φορά προς Εκείνον: «Θεέ μου! Στο παρελθόν, έλεγα ψέματα και εξαπατούσα για χάρη των χρημάτων, και βίωνα την ομοιότητα του Σατανά. Όμως, από σήμερα θέλω να είμαι ειλικρινής και να ταπεινώνω τον Σατανά». Αφού προσευχήθηκα, είπα ειλικρινά στον ασθενή: «Αν και η ασθένεια αυτή είναι δύσκολο να αντιμετωπιστεί, έχω μια συνταγή που εγγυώμαι ότι θα σε θεραπεύσει. Και δεν κοστίζει σχεδόν τίποτα». Αν κάτι τέτοιο είχε συμβεί πιο παλιά, αυτό το είδος συνταγής θα κόστιζε πολλαπλάσια. Τώρα όμως, τα λόγια του Θεού μού είχαν δώσει την πίστη να κάνω πράξη την αλήθεια, να γίνω ειλικρινής και έντιμος άνθρωπος. Δεν θ’ αποσπούσα πλέον χρήματα με απάτες από τους ανθρώπους. Όταν ο ασθενής έφυγε με το φάρμακό του, ήμουν απίστευτα χαρούμενος και γαλήνιος μέσα μου. Δέκα μέρες αργότερα, ο ασθενής επέστρεψε και είπε με ευγνωμοσύνη: «Πήγα παντού να βρω θεραπεία γι’ αυτήν την ασθένεια, αλλά δεν είχα την τύχη. Δεν χρησιμοποίησα καν όλο το φάρμακο που μου δώσατε, κι η πληγή μου επουλώθηκε! Είναι θαυματουργή η θεραπεία! Σας ευχαριστώ πάρα πολύ! Θα μιλήσω για σας σε όλους όσους γνωρίζω. Όχι μόνο είστε πολύ ικανός, αλλά και με πολύ καλές τιμές». Όταν άκουσα αυτά τα λόγια, ένιωσα εξαιρετικά ευγνώμων προς τον Θεό και ήξερα ότι η μικρή αυτή αλλαγή μέσα μου οφειλόταν στο ότι με είχαν καθοδηγήσει τα λόγια του Θεού.

Θυμήθηκα πως σκεφτόμουν ότι «Το χρήμα προηγείται», «Τα πλούτη πάντα περιέχουν πανουργία» και «Ο σώζων εαυτόν σωθήτω». Υποδουλωμένος σε αυτά τα δηλητήρια, έχασα τη συνείδηση, την ακεραιότητα και την ηθική μου και μαύρισε η καρδιά μου. Τα λόγια κι η σωτηρία του Θεού αποκατέστησαν τη συνείδηση και τη λογική μου και με βοήθησαν να βρω τις αρχές της ορθής συμπεριφοράς. Έκτοτε, θεράπευα ευσυνείδητα κάθε ασθενή που ερχόταν να με δει. Του έδινα μόνο ό,τι χρειαζόταν κι ήμουν ειλικρινής όσον αφορά την πάθησή του. Ακολουθούσα τα πρότυπά μου στο να είμαι ειλικρινής. Αφού άσκησα για λίγο το επάγγελμα κατ’ αυτόν τον τρόπο, ένιωσα προσγειωμένος, γαλήνιος και απαλλαγμένος απ’ το άγχος. Επίσης, πολλοί απ’ τους υγιείς πλέον ασθενείς που είχα θεραπεύσει μίλησαν σε άλλους για την εμπειρία τους μαζί μου. Άνθρωποι απ’ όλα τα γύρω χωριά ήθελαν να τους θεραπεύσω. Έμαθα ότι μόνο με το να λες την αλήθεια και να είσαι ειλικρινής γίνεσαι άτομο με αληθινή ανθρώπινη ομοιότητα. Το να απορρίπτω τα ψέματα και να λέω την αλήθεια ήταν το πρώτο βήμα για να είμαι ειλικρινής, ξέρω δε ότι πρέπει ακόμη να δουλέψω σκληρά σύμφωνα με τις απαιτήσεις του Θεού και να επιδιώξω να είμαι πραγματικά ειλικρινής.