Από την Κριστίνα, ΗΠΑ

Ήταν καλοκαίρι, πριν από μερικά χρόνια, όταν άκουσα ότι η αδελφή Τζόσλιν, επικεφαλής της εκκλησίας, είχε ορίσει τον αδελφό Έλι επόπτη του έργου του ποτίσματος, λέγοντας ότι το επίπεδό του ήταν αρκετά καλό κι η συναναστροφή του στις συναθροίσεις διαφωτιστική. Ένιωσα κάποια έκπληξη με την είδηση αυτή. Είχα συνεργαστεί μαζί του στο καθήκον μου στο παρελθόν, οπότε ήξερα αρκετά για εκείνον. Ήταν αλήθεια ότι ήταν καλός ομιλητής και μιλούσε ασταμάτητα στη συναναστροφή του στις συναθροίσεις, όμως τα περισσότερα απ’ αυτά που είχε να πει ήταν απλώς δόγματα αυτολεξεί και δεν επέλυαν αληθινά τα πρακτικά προβλήματα. Ήταν επίσης αρκετά αλαζόνας κι είχε την τάση να ενεργεί με τον δικό του τρόπο, ενώ έπαιρνε αποφάσεις για τη δουλειά μόνος του, χωρίς να το συζητάει με τους άλλους. Αυτό είχε οδηγήσει σε κάποια προβλήματα που έβλαπταν το έργο της εκκλησίας. Μια αδελφή κι εγώ του αναφέραμε αυτά τα προβλήματα αρκετές φορές, όμως εκείνος διαρκώς αντέτεινε κάτι, δεν το αποδεχόταν, δεν έκανε ποτέ αυτοκριτική και τελικά δεν άλλαζε ποτέ. Μετά από λίγο, συνειδητοποίησα ότι ήταν άτομο που διαρκώς ξεστόμιζε δόγματα, όμως δεν μπορούσε ν’ αποδεχτεί την αλήθεια. Μια αρχή για την εκλογή επικεφαλής και εργατών στην εκκλησία είναι ότι το άτομο πρέπει να έχει αγνή κατανόηση της αλήθειας, πρέπει να είναι σε θέση ν’ αποδέχεται την αλήθεια, να έχει αίσθημα ευθύνης και καλό επίπεδο. Επιπλέον, ο επόπτης του έργου του ποτίσματος θα πρέπει να είναι καλός στην επίλυση ζητημάτων μέσω της συναναστροφής πάνω στην αλήθεια και να μπορεί να κάνει κάποιο πρακτικό έργο. Η Τζόσλιν έκανε τον Έλι επόπτη του έργου του ποτίσματος απλά και μόνο επειδή είχε κάποιο επίπεδο και ήταν ευφραδής. Αυτό δεν ήταν σύμφωνο με τις αρχές. Όσο περισσότερο το σκεφτόμουν, τόσο πιο πολύ ανησυχούσα κι ήθελα να πάω να μοιραστώ τις σκέψεις μου με την Τζόσλιν, όμως δίσταζα. Σκεφτόμουν μέσα μου: «Μόλις απαλλάχθηκα των καθηκόντων μου ως επόπτρια του έργου του ποτίσματος. Εάν έχω αντίρρηση για το άτομο που μόλις επιλέχθηκε από την επικεφαλής, πώς θα με κάνει να φαίνομαι αυτό; Μήπως ο κόσμος πει ότι μόλις με είχαν απομακρύνει απ’ αυτό το καθήκον, άρα ζηλεύω το άτομο που έχει πάρει τη θέση και κάνω κάθε δυνατή προσπάθεια να του προσάψω κάποιες κατηγορίες; Τι θα γίνει αν πουν ότι διαταράσσω το έργο της εκκλησίας; Δεν πειράζει, καλύτερα ως έχει παρά να πηγαίνω γυρεύοντας για μπελάδες». Οπότε, κατάπια τη γλώσσα μου τη στιγμή που ετοιμαζόμουν ν’ ανοίξω το στόμα μου. Αργότερα, άκουσα ότι μερικοί αδελφοί και αδελφές είχαν κι αυτοί συνεργαστεί με τον Έλι στο παρελθόν κι ένιωθαν ότι δεν επωμιζόταν ποτέ κάποιο φορτίο για το καθήκον του, ότι δεν ήταν κατάλληλος να υπηρετεί ως επόπτης. Ακούγοντάς το αυτό, ένιωσα ακόμη πιο σίγουρη ότι είχα δίκιο για κείνον και σκέφτηκα: «Θα πρέπει να μιλήσω με την Τζόσλιν το συντομότερο δυνατό ώστε να μην καθυστερήσει το έργο της εκκλησίας επειδή τη δουλειά την έχει το λάθος άτομο. Όμως εκείνη ήταν που είχε ορίσει τον Έλι, οπότε, εάν της έθετα το ζήτημα, δεν θα ήταν σαν να της επέρριπτα κατά πρόσωπο ευθύνες; Όταν συνεργαζόμουν μαζί της στο παρελθόν, την έβρισκα αρκετά αλαζόνα, αυτάρεσκη και αυταρχική. Της είχα μιλήσει γι’ αυτά τα πράγματα και, όχι μόνο αρνήθηκε να τ’ αποδεχτεί, αλλά και με κατσάδιασε για τα καλά. Οπότε, εάν αναφέρω κάποιο πρόβλημα με το άτομο που έχει προαγάγει τώρα, μπορεί να σκεφτεί ότι της φέρνω δυσκολίες κι ότι προσπαθώ να της βάλω τρικλοποδιές. Έπειτα, τι θα έκανα αν μου έκανε τη ζωή δύσκολη; Θυμάμαι πριν από μερικά χρόνια, όταν μια αδελφή κι εγώ επισημάναμε κάποια ελαττώματα ενός επικεφαλής, εκείνος μας κατηγόρησε ότι τα κάναμε πλακάκια και του επιτεθήκαμε. Έχασα το καθήκον μου εξαιτίας αυτού. Μολονότι ο επικεφαλής αυτός αργότερα εκτέθηκε ως αντίχριστος και αποβλήθηκε, δεν είχα καθήκον για πολύ καιρό επειδή με κρατούσε πίσω ο αντίχριστος. Ανησυχώ μήπως η Τζόσλιν δεν αποδεχτεί το πρόβλημα που θίγω και στη συνέχεια βρει μια δικαιολογία να μου αφαιρέσει το καθήκον μου. Τι θα έκανα τότε; Τώρα είναι η κρισιμότερη στιγμή για την εκτέλεση ενός καθήκοντος. Εάν δεν μπορώ να κάνω κάποιο καθήκον και να προβώ σε καλές πράξεις μια τέτοια εποχή, ανησυχώ ότι θα χάσω την ευκαιρία μου για σωτηρία. Τότε, συνολικά, δεν θα έχω χάσει;» Σε αυτήν τη σκέψη, έβγαλα από το μυαλό μου την ιδέα ν’ αναφέρω το πρόβλημα.

Μετά απ’ αυτό, άκουσα μερικούς αδελφούς και αδελφές να λένε ότι από τότε που ο Έλι έγινε επόπτης του έργου του ποτίσματος, απλώς μοιραζόταν δόγματα και μιλούσε ακατάπαυστα στις συναθροίσεις και δεν βοηθούσε καθόλου τους ανθρώπους στα πραγματικά τους προβλήματα. Ούτε αναλάμβανε ευθύνες στο καθήκον του, αρκετοί δε από τους νεοφώτιστους για τους οποίους ήταν υπεύθυνος είχαν σταματήσει να πηγαίνουν στις συναθροίσεις επειδή είχαν παραπλανηθεί από τα ψέματα του Κομμουνιστικού Κόμματος. Δεν τους είχε προσφέρει έγκαιρα συναναστροφή και στήριξη, οπότε μερικοί απ’ αυτούς είχαν εγκαταλείψει την πίστη. Όταν το άκουσα αυτό, συνειδητοποίησα πόσο σοβαρό ήταν το πρόβλημα. Αν συνέχιζε να υπηρετεί ως επόπτης, θα γινόταν μεγαλύτερο κακό στο έργο της εκκλησίας· ήξερα λοιπόν ότι έπρεπε να το αναφέρω αμέσως στην Τζόσλιν. Φοβόμουν όμως μήπως την προσβάλω και βάλω τον εαυτό μου σε μπελάδες, οπότε ήμουν πραγματικά διχασμένη: «Να το αναφέρω ή όχι; Αν το κάνω, φοβάμαι τον αντίκτυπο που θα έχει για μένα, αν όμως δεν το κάνω, θα νιώθω ένοχη γι’ αυτό. Αναρωτιέμαι πώς μπορώ να το θίξω έτσι ώστε να προστατεύσω τον εαυτό μου και να διασφαλίσω ότι τίποτα δεν θα πάει στραβά». Μπλέχτηκα σ’ αυτές τις σκέψεις σαν να ήμουν κολλημένη σε ιστό αράχνης, κάτι που μου προκάλεσε ανησυχία και νευρικότητα.

Κάποτε, σε μια συνάθροιση, ο επικεφαλής της ομάδας μας μας ρώτησε αν έχουμε άποψη για την προαγωγή του Έλι και, αν ναι, θα έπρεπε να του στείλουμε ένα μήνυμα σχετικά. Ενθουσιάστηκα πραγματικά που το άκουσα αυτό και σκέφτηκα: «Είναι μεγάλη ευκαιρία. Αυτός θα είναι στην πρώτη γραμμή και θα μαζέψει τις απόψεις μας για να τις μοιραστεί με την επικεφαλής, και τότε η επικεφαλής δεν θα ξέρει ποιος έχει γράψει τι. Αν προσπαθήσει να το διερευνήσει, ο επικεφαλής της ομάδας θα είναι ο κυματοθραύστης μας μπροστά». Έγραψα λοιπόν τα προβλήματα που έβλεπα και τα έδωσα στον επικεφαλής της ομάδας. Το επόμενο πρωί, προς έκπληξή μου, μου είπε ότι είχε ήδη προωθήσει όσα ανέφερα στην επικεφαλής. Ένιωσα πολύ ανήσυχη μόλις άκουσα ότι δεν τα είχε μοιραστεί με την επικεφαλής ως σχόλια από την ομάδα μας συνολικά. Ρώτησα: «Γιατί προώθησες το μήνυμά μου απευθείας στην Τζόσλιν;» Βλέποντας την έντονη αντίδρασή μου, είπε: «Διαβιβάστηκαν οι σκέψεις όλων στην επικεφαλής, και θα πρέπει όλοι να είμαστε ειλικρινείς όσον αφορά τις απόψεις μας. Για ποιον λόγο ν’ ανησυχείς;» Δεν ήξερα τι ν’ απαντήσω σ’ αυτό. Ένιωθα έκπληξη και κάτι σαν ντροπή, σκεπτόμενη: «Σωστά, γιατί φοβήθηκα τόσο να μιλήσω ανοικτά για το πρόβλημα;» Προσήλθα ενώπιον του Θεού προσευχόμενη, αναζητώντας καθοδήγηση για να κάνω την αυτοκριτική μου.

Καθώς σκεφτόμουν, διάβασα ένα χωρίο των λόγων του Θεού: «Τι είδους άνθρωπος είναι εκείνος που στερείται συνείδησης και δεν διαθέτει τη λογική της κανονικής ανθρώπινης φύσης; Σε γενικές γραμμές, είναι κάποιος που στερείται ανθρώπινης φύσης, κάποιος με εξαιρετικά κακή ανθρώπινη φύση. Μπαίνοντας σε περισσότερες λεπτομέρειες, ποιες εκδηλώσεις χαμένης ανθρώπινης φύσης παρουσιάζει αυτό το άτομο; Δοκιμάστε να αναλύσετε ποια χαρακτηριστικά απαντώνται σε αυτούς τους ανθρώπους και ποιες συγκεκριμένες εκδηλώσεις παρουσιάζουν αυτοί. (Είναι εγωιστές και μοχθηροί.) Οι εγωιστές και μοχθηροί άνθρωποι είναι επιπόλαιοι στις ενέργειές τους και αποστασιοποιούνται από οτιδήποτε δεν τους αφορά προσωπικά. Δεν αναλογίζονται τα συμφέροντα του οίκου του Θεού ούτε και ενδιαφέρονται καθόλου για το θέλημα του Θεού. Δεν αναλαμβάνουν καμία ευθύνη μαρτυρίας για τον Θεό ή εκτέλεσης του καθήκοντός τους, και δεν έχουν κανένα αίσθημα ευθύνης. […] Υπάρχουν κάποιοι άνθρωποι που δεν αναλαμβάνουν καμία ευθύνη, ανεξάρτητα από το καθήκον που εκτελούν. Επίσης, δεν αναφέρουν γρήγορα στους ανωτέρους τους τα προβλήματα που ανακαλύπτουν. Όταν βλέπουν ανθρώπους να παρεμβαίνουν και να προκαλούν διαταραχή, κάνουν τα στραβά μάτια. Όταν βλέπουν μοχθηρούς ανθρώπους να διαπράττουν κακό, δεν προσπαθούν να τους σταματήσουν. Δεν ενδιαφέρονται ούτε στο ελάχιστο για τα συμφέροντα του οίκου του Θεού ούτε για το ποιο είναι το καθήκον και η ευθύνη τους. Όταν τέτοιοι άνθρωποι εκτελούν το καθήκον τους, δεν κάνουν κανένα πραγματικό έργο· είναι οσφυοκάμπτες που είναι άπληστοι για τις ανέσεις· μιλούν και ενεργούν μόνο για χάρη της δικής τους ματαιοδοξίας, της υπόληψής τους, της κοινωνικής τους θέσης και των συμφερόντων τους, και σίγουρα θα αφιερώσουν τον χρόνο και την προσπάθειά τους σε οτιδήποτε τους ωφελεί. Οι ενέργειες και οι προθέσεις ενός τέτοιου ανθρώπου είναι ξεκάθαρες σε όλους: Ξεπροβάλλουν όποτε υπάρχει ευκαιρία για τιμές ή για να απολαύσουν κάποια ευλογία. Όμως, όταν δεν υπάρχει ευκαιρία για τιμές, ή μόλις αρχίσει κάποια περίοδος βασάνων, εξαφανίζονται από προσώπου γης σαν τη χελώνα που μαζεύει το κεφάλι της. Έχει συνείδηση και λογική αυτού του είδους το άτομο; (Όχι.) Ένα τέτοιο άτομο χωρίς συνείδηση και λογική που συμπεριφέρεται κατ’ αυτόν τον τρόπο αποδοκιμάζει τον εαυτό του; Τέτοιοι άνθρωποι δεν έχουν αίσθημα αυτό-μομφής· η συνείδηση αυτού του είδους του ατόμου δεν έχει κανέναν σκοπό. Αυτό το άτομο δεν νιώθει ποτέ αποδοκιμασία από τη συνείδησή του, άρα μπορεί να νιώσει την αποδοκιμασία ή την πειθάρχηση του Αγίου Πνεύματος; Όχι, δεν μπορεί» («Ο Λόγος», τόμ. 3: «Οι συνομιλίες του Χριστού των Εσχάτων Ημερών», Προσφέροντας κανείς την καρδιά του στον Θεό, μπορεί να αποκτήσει την αλήθεια). Τα λόγια του Θεού περιέγραφαν ακριβώς την κατάσταση στην οποία βρισκόμουν. Γνώριζα ότι η επικεφαλής δεν όριζε ανθρώπους σύμφωνα με τις αρχές κι είχα διαπιστώσει ότι ο Έλι δεν έκανε πρακτικό έργο ως επόπτης και παρεμπόδιζε τη ζωή-είσοδο των αδελφών. Θα έπρεπε να έχω υψώσει το ανάστημά μου και ν’ αναφέρω το πρόβλημα για να διαφυλάξω το έργο της εκκλησίας. Αυτό είναι το επιβεβλημένο μου καθήκον ως μέλος του εκλεκτού λαού του Θεού. Αντίθετα, όμως, εγώ φοβήθηκα ότι θα προσέβαλα την Τζόσλιν και θα έχανα το καθήκον μου, οπότε έκανα τα στραβά μάτια στο πρόβλημα. Μολονότι μοιράστηκα γραπτώς τη γνώμη μου με τον επικεφαλής της ομάδας, δεν ήθελα να μάθει η Τζόσλιν ότι εγώ ήμουν αυτή που την είχε γράψει και φοβόμουν ότι αυτό θα μου δημιουργούσε προβλήματα. Συνειδητοποίησα ότι απλώς νοιαζόμουν για τα προσωπικά μου συμφέροντα στα πάντα, και καθόλου για το πώς να διαφυλάξω τα συμφέροντα της εκκλησίας. Δεν είχα και πολλή συνείδηση και λογική. Παρότι είχα απολαύσει τόσο πολύ πότισμα και θρέψη από τα λόγια του Θεού, όταν το έργο της εκκλησίας δεχόταν κάποιο πλήγμα, εγώ απλώς σκεφτόμουν να προστατεύσω τον εαυτό μου. Δεν είχα καμία αφοσίωση στον Θεό. Δάγκωνα το χέρι που με τάιζε. Δεν είχα καθόλου ανθρώπινη φύση. Όσο περισσότερο το σκεφτόμουν, όλο και πιο ένοχη ένιωθα και αναρωτιόμουν: «Γιατί πανικοβλήθηκα τόσο, γιατί αγχώθηκα τόσο όταν προέκυψε ένα τέτοιο θέμα; Μου ήταν πολύ δύσκολο να πω έστω και μία ειλικρινή κουβέντα· τι είδους διάθεση με έλεγχε;»

Αργότερα, διάβασα ένα χωρίο των λόγων του Θεού που τα ξεκαθάριζε όλα. Ο Παντοδύναμος Θεός λέει: «Οι περισσότεροι άνθρωποι επιθυμούν να επιδιώξουν και να κάνουν πράξη την αλήθεια, αλλά τις περισσότερες φορές έχουν απλώς την αποφασιστικότητα και την επιθυμία να το πράξουν· η αλήθεια δεν έχει γίνει η ζωή τους. Ως εκ τούτου, όταν συναντούν κακές δυνάμεις ή αντιμετωπίζουν πονηρούς και κακούς ανθρώπους που διαπράττουν κακές πράξεις, ή ψευδείς επικεφαλής και αντίχριστους που ενεργούν με τρόπο που παραβιάζει τις αρχές —διαταράσσοντας έτσι το έργο της εκκλησίας και βλάπτοντας τους εκλεκτούς του Θεού— χάνουν το θάρρος να ορθώσουν το ανάστημά τους και να εκφέρουν τη γνώμη τους. Τι σημαίνει όταν δεν έχεις θάρρος; Σημαίνει ότι είσαι δειλός ή ότι έχεις έλλειψη ευφράδειας; Ή μήπως σημαίνει ότι δεν έχεις βαθιά κατανόηση και, συνεπώς, δεν έχεις την αυτοπεποίθηση να εκφέρεις τη γνώμη σου; Τίποτε από αυτά: είναι κυρίως συνέπεια του περιορισμού από τις διεφθαρμένες διαθέσεις. Μία από τις διεφθαρμένες διαθέσεις που αποκαλύπτεις είναι η δόλια διάθεση: όταν σου συμβαίνει κάτι, το πρώτο που σκέφτεσαι είναι τα δικά σου συμφέροντα, το πρώτο που εξετάζεις είναι οι συνέπειες, κατά πόσο θα είναι ωφέλιμο για σένα. Αυτή είναι μια δόλια διάθεση, έτσι δεν είναι; Μια άλλη είναι η εγωιστική και ευτελής διάθεση. Σκέφτεσαι: “Τι σχέση έχει μ’ εμένα εάν ζημιωθούν τα συμφέροντα του οίκου του Θεού; Δεν είμαι επικεφαλής, οπότε γιατί να με νοιάζει; Δεν έχει σχέση με εμένα. Δεν είναι δική μου ευθύνη”. Αυτές τις σκέψεις, αυτά τα λόγια, δεν τα σκέφτεσαι συνειδητά, τα παράγει όμως το υποσυνείδητό σου —το οποίο είναι η διεφθαρμένη διάθεση που αποκαλύπτεται όταν οι άνθρωποι αντιμετωπίζουν ένα πρόβλημα. Διεφθαρμένες διαθέσεις όπως αυτή διέπουν τον τρόπο που σκέφτεσαι, σε δένουν χειροπόδαρα και ελέγχουν τα όσα λες. Μέσα στην καρδιά σου, θέλεις να σηκωθείς και να μιλήσεις, όμως έχεις ενδοιασμούς, και ακόμη και όταν τελικά μιλάς, δεν τα λες ξεκάθαρα και αφήνεις περιθώρια υπαναχώρησης, διαφορετικά υπεκφεύγεις και δεν λες την αλήθεια. Οι διορατικοί άνθρωποι μπορούν να το διαπιστώσουν αυτό. Στην πραγματικότητα, μέσα σου ξέρεις ότι δεν είπες όλα όσα έπρεπε, ότι αυτό που είπες δεν είχε αποτέλεσμα, ότι το έκανες απλώς διεκπεραιωτικά και το πρόβλημα δεν έχει επιλυθεί. Δεν έχεις εκπληρώσει την ευθύνη σου, κι όμως λες απροκάλυπτα ότι την έχεις εκπληρώσει ή ότι αυτό που συνέβαινε δεν σου ήταν ξεκάθαρο. Είναι αλήθεια αυτό; Αυτό πραγματικά πιστεύεις; Δεν βρίσκεσαι, λοιπόν, εξ ολοκλήρου υπό τον έλεγχο της σατανικής σου διάθεσης; Παρόλο που κάποια απ’ όσα λες είναι σε συμφωνία με τα γεγονότα, σε βασικά σημεία και κρίσιμα ζητήματα λες ψέματα και εξαπατάς τους άλλους, το οποίο αποδεικνύει ότι είσαι άνθρωπος που λέει ψέματα και ζει με βάση τη σατανική του διάθεση. Έχεις επεξεργαστεί μες στο μυαλό σου καθετί που λες και σκέφτεσαι, με αποτέλεσμα η κάθε σου λέξη να είναι ψεύτικη, κενή, ένα ψέμα. Για την ακρίβεια, το καθετί που λες είναι αντίθετο με τα γεγονότα, το λες για να δικαιολογήσεις τον εαυτό σου και να ωφεληθείς, και νιώθεις ότι έχεις πετύχει τους στόχους σου όταν έχεις παραπλανήσει τους άλλους και τους έχεις κάνει να πιστέψουν. Αυτός είναι ο τρόπος που μιλάς και αντιπροσωπεύει τη διάθεσή σου. Είσαι υπό τον πλήρη έλεγχο της σατανικής σου διάθεσης. Δεν ελέγχεις καθόλου όσα λες και κάνεις. Ακόμη και αν το ήθελες, δεν θα μπορούσες να πεις την αλήθεια ούτε αυτό που σκέφτεσαι πραγματικά· ακόμη και αν το ήθελες, δεν θα μπορούσες να κάνεις πράξη την αλήθεια· ακόμη και αν το ήθελες, δεν θα μπορούσες να εκπληρώσεις τις ευθύνες σου» («Ο Λόγος», τόμ. 3: «Οι συνομιλίες του Χριστού των Εσχάτων Ημερών», Μέρος τρίτο). Διαβάζοντας τα λόγια του Θεού, κατάλαβα ότι δεν έκανα πράξη την αλήθεια ούτε διαφύλασσα το έργο της εκκλησίας επειδή ήμουν εκ φύσεως δόλια, εγωίστρια και ποταπή. Σκέφτηκα πως ήξερα ότι η Τζόσλιν δεν ακολουθούσε τις αρχές στον διορισμό του Έλι και μετά πως εκείνος έθετε σε κίνδυνο το έργο της εκκλησίας επειδή δεν έκανε καθόλου πρακτικό έργο. Τα έβλεπα όλ’ αυτά ξεκάθαρα μπροστά μου κι ήξερα ότι θα έπρεπε να επισημάνω αυτά τα θέματα, ότι θα ήταν χρήσιμο για το έργο της εκκλησίας και θα ωφελούσε τη ζωή-είσοδο όλων, όμως ποτέ δεν βρήκα το κουράγιο να υψώσω το ανάστημά μου και να πω κάτι. Έπειτα, όταν ο επικεφαλής της ομάδας μου ανέλαβε την πρωτοβουλία, κατέθεσα τελικά τις απόψεις μου γραπτώς, όταν όμως έμαθα ότι τις είχε διαβιβάσει απευθείας στην επικεφαλής, δυσαρεστήθηκα και ένιωσα σαν να με είχε εκθέσει. Έσπαγα το κεφάλι μου να βρω τρόπους να προστατεύσω τον εαυτό μου επειδή δεν άντεχα να χάσω τίποτα. Ακολουθούσα τις σατανικές φιλοσοφίες του τύπου «Ο σώζων εαυτόν σωθήτω», «Άσε τα πράγματα να κυλήσουν, αν δεν επηρεάζουν κάποιον προσωπικά», «Μείνε σιωπηλός για αυτοπροστασία και επιδίωξε μόνο να ξεφύγεις από τη μομφή» και «Το καρφί που εξέχει περισσότερο είναι αυτό που χτυπιέται». Αυτά τα πράγματα έλεγχαν τις σκέψεις μου, με κρατούσαν δέσμια στα ξόρκια τους και μ’ έκαναν πονηρή και δόλια. Αν και είχα πίστη και διάβαζα τα λόγια του Θεού, δεν υπήρχε καμία θέση για Εκείνον στην καρδιά μου. Δεν μπορούσα καλά-καλά να πω ούτε μια ειλικρινή κουβέντα ή να ρίξω φως σε μια πραγματική κατάσταση. Ήμουν το σκυλάκι του Σατανά, ζώντας μια αξιολύπητη ύπαρξη. Ήμουν εγωίστρια, ποταπή, δεν είχα καν στάλα ανθρώπινης φύσης. Αυτό έκανε πραγματικά τον Θεό να με απεχθάνεται. Ένιωσα απίστευτη λύπη κι είπα σιωπηλά μια προσευχή στον Θεό: «Θεέ μου, είμαι πολύ εγωίστρια και δόλια. Δεν αναλάμβανα καμία ευθύνη όταν διαπίστωνα ένα πρόβλημα και δεν έκανα πράξη την αλήθεια ούτε προστάτευα το έργο της εκκλησίας. Ζω μ’ έναν εντελώς θλιβερό τρόπο. Θεέ μου, δεν θέλω πια να ζω κατ’ αυτόν τον τρόπο. Θέλω να κάνω πράξη την αλήθεια και να Σε ικανοποιήσω». Ένιωσα λίγο περισσότερη αυτοπεποίθηση μετά την προσευχή μου και σταμάτησα ν’ ανησυχώ για το πώς θα μπορούσε ν’ αντιδράσει η Τζόσλιν όταν θα διάβαζε την αναφορά μου.

Είχα σκεφτεί ότι αφού διάβαζε τις εκθέσεις μας για τα προβλήματά της, η Τζόσλιν θα μάθαινε ότι παραβίαζε τις αρχές όσον αφορά τον διορισμό του Έλι, όμως δεν έκανε αυτοκριτική ούτε τον απέλυσε αμέσως. Ανακάλυψα επίσης ότι δεν αντιμετώπιζε πρακτικά τα προβλήματα των έργων που βραδυπορούσαν ή ήταν αναποτελεσματικά. Σκεφτόμουν: «Δεν μπορεί ν’ αποδεχτεί την αλήθεια ή να κάνει αληθινό έργο, επομένως, με βάση τις αρχές της διάκρισης των ψευδών επικεφαλής, φαίνεται πολύ πιθανό ότι αυτό ακριβώς είναι». Ήθελα να το αναφέρω στους ανωτέρους, όμως και πάλι δίστασα, σκεπτόμενη: «Κι αν το μάθει, τι θα σκεφτεί για μένα; Εάν δεν απολυθεί, αλλά παραμείνει ως επικεφαλής, μήπως με καταπιέζει βρίσκοντας διάφορες δικαιολογίες; Δεν πειράζει. Το ότι αρνείται ν’ αλλάξει ή να κάνει πρακτικό έργο είναι δικό της πρόβλημα, οπότε ας κάνω εγώ απλώς το καθήκον μου καλά και θα δούμε πώς θα πάνε τα πράγματα». Έτσι, άφησα το θέμα ως είχε.

Λίγο καιρό αργότερα, άκουσα ότι υπήρχε ένας επικεφαλής σε μια άλλη εκκλησία που είχε εκτεθεί ως αντίχριστος και είχε εκδιωχθεί. Είχε κάνει πολύ κακό στη θητεία του ως επικεφαλής, κι όλοι το έβλεπαν αυτό, αλλά κανείς δεν τολμούσε να μιλήσει. Ούτε ένας σ’ ολόκληρη την εκκλησία δεν τον ανέφερε, και ακόμη κι αφού εκτέθηκε και τον έδιωξαν, και πάλι δεν έφεραν στο φως τα κακά που είχε κάνει. Απλώς μετέθεσαν την ευθύνη, ισχυριζόμενοι άγνοια. Όλοι τον κάλυπταν και συμπαραστέκονταν σ’ αυτόν τον αντίχριστο, εναντιώνονταν στον Θεό ενεργώντας ως συνεργοί του Σατανά, κάτι το οποίο πραγματικά προσέβαλε τη διάθεση του Θεού. Ως αποτέλεσμα αυτού, απομονώθηκε ολόκληρη η εκκλησία για να κάνουν την αυτοκριτική τους. Αυτό μου έκανε πολύ μεγάλη εντύπωση και μου θύμισε κάποια από τα λόγια του Θεού: «Εάν, στους κόλπους μιας εκκλησίας, δεν υπάρχει κανείς πρόθυμος να κάνει πράξη την αλήθεια και κανείς που να μπορεί να παραμείνει σταθερός στη μαρτυρία του για τον Θεό, τότε θα πρέπει αυτή η εκκλησία να απομονωθεί τελείως και να διακοπούν οι σχέσεις της με τις άλλες εκκλησίες. Τούτο αποκαλείται “ενταφιασμός του θανάτου”· αυτό σημαίνει να αποστρέφεται και να εγκαταλείπει κανείς τον Σατανά. Αν στους κόλπους μιας εκκλησίας υπάρχουν αρκετοί ντόπιοι νταήδες, τους οποίους ακολουθούν κάποια “μυγάκια” που στερούνται παντελώς ικανότητας διάκρισης, και αν τα μέλη της εκκλησίας, αφού μάλιστα έχουν δει την αλήθεια, εξακολουθούν να είναι ανίκανα να αποβάλουν τα δεσμά και τη χειραγώγηση αυτών των νταήδων, τότε όλοι αυτοί οι ανόητοι θα αποκλειστούν στο τέλος. Τα μυγάκια αυτά μπορεί να μην έχουν πράξει κάτι φοβερό, ωστόσο είναι ακόμα πιο δόλια, ακόμα πιο επιτήδεια και παμπόνηρα, και όλοι όσοι τους μοιάζουν θα αποκλειστούν. Δεν θα μείνει ούτε ένας! Όσοι ανήκουν στον Σατανά θα επιστραφούν στον Σατανά, ενώ όσοι ανήκουν στον Θεό θα στραφούν σίγουρα στην αναζήτηση της αλήθειας· τούτο έχει καθοριστεί από τη φύση τους. Ας χαθούν όλοι όσοι ακολουθούν τον Σατανά! Δεν θα υπάρξει καθόλου οίκτος προς αυτού του είδους τους ανθρώπους. Ας λάβουν παροχές όσοι αναζητούν την αλήθεια, και είθε να απολαύσουν τον λόγο του Θεού μέχρι να ευχαριστηθεί η καρδιά τους. Ο Θεός είναι δίκαιος· δεν θα έδειχνε μεροληψία σε κανέναν. Εάν είσαι διάβολος, τότε είσαι ανίκανος να κάνεις πράξη την αλήθεια· εάν είσαι κάποιος που αναζητά την αλήθεια, τότε είναι βέβαιο ότι ο Σατανάς δεν πρόκειται να σε αιχμαλωτίσει. Τούτο είναι πέραν κάθε αμφιβολίας» («Ο Λόγος», τόμ. 1: «Η εμφάνιση και το έργο του Θεού», Προειδοποίηση σε όσους δεν κάνουν πράξη την αλήθεια). Από τα λόγια του Θεού, πήρα μια ιδέα της μεγαλοπρεπούς, δίκαιης διάθεσής Του που δεν ανέχεται καμία προσβολή και της οργής Του για όσους δεν κάνουν πράξη την αλήθεια. Μολονότι επιφανειακά δεν φαίνονταν να κάνουν τίποτα αληθινά κακό, απλώς παρακολουθούσαν όσο ο αντίχριστος έκανε κακό και δεν έκαναν τίποτα για να τον αναφέρουν ή να τον εκθέσουν. Επέτρεψαν στον αντίχριστο να δρα ανεξέλεγκτα, καταστρέφοντας το έργο της εκκλησίας, και δεν κούνησαν καν το δαχτυλάκι τους. Κάλυπταν τον αντίχριστο κι ήταν συνεργοί του Σατανά. Συμμετείχαν έτσι στο κακό του αντίχριστου και προσέβαλλαν σοβαρά τη διάθεση του Θεού. Δεν ήμουν ακριβώς το ίδιο; Είχα διαβάσει πολύ μεγάλο μέρος του λόγου του Θεού κι είχα αποκτήσει κάποια διάκριση. Διαπίστωσα ότι η επικεφαλής δεν ακολουθούσε τις αρχές στην επιλογή προσωπικού, ότι δεν μπορούσε ν’ αποδεχτεί την αλήθεια και, επιπλέον, ότι δεν έκανε πρακτικό έργο, κάτι το οποίο αποτελούσε ήδη εμπόδιο για το έργο της εκκλησίας. Έβλεπα ότι ήταν ψευδής επικεφαλής, όμως φοβόμουν ότι θα την προσέβαλα και θα με καταπίεζε, οπότε το άφησα να κακοφορμίσει γιατί δεν με επηρέαζε προσωπικά. Αισθανόμουν ότι το αν θ’ άλλαζε ή όχι ήταν δική της δουλειά και δεν είχε καμία σχέση μαζί μου. Είχα απολαύσει τόσο πολλή θρέψη από τον Θεό, όμως και πάλι δάγκωνα το χέρι που με τάιζε και στεκόμουν στο πλευρό του Σατανά. Έβλεπα να διακυβεύονται τα συμφέροντα της εκκλησίας, όμως δεν έκανα τίποτα. Δεν ήμουν ακριβώς σαν τον Σατανά; Αν και εκτελούσα ένα καθήκον, ο Θεός παρακολουθούσε και το παραμικρό που έκανα. Ήξερα ότι αν δεν μετανοούσα, θα με απεχθανόταν και θα με απέκλειε. Ήταν τρομακτική η σκέψη αυτή για μένα. Αμέσως προσευχήθηκα και μετανόησα ενώπιον του Θεού: «Θεέ μου, είδα μια ψευδή επικεφαλής να ενεργεί κατά τρόπο που δεν συνάδει με τις αρχές και να διαταράσσει το έργο της εκκλησίας, όμως δεν την εξέθεσα ούτε την ανέφερα, μόνο και μόνο για να προστατεύσω τον εαυτό μου. Έγινα συνεργός του Σατανά. Είμαι τόσο επαναστατική και ποταπή. Θεέ μου, θέλω να μετανοήσω ενώπιόν Σου».

Κατόπιν, αναρωτήθηκα: «Γιατί τρόμαξα τόσο πολύ ν’ αναφέρω τα προβλήματα της επικεφαλής; Τι πραγματικά φοβόμουν;» Μέσα από την προσευχή και την αναζήτησή μου, διάβασα μερικά χωρία από τα λόγια του Θεού που με βοήθησαν να κατανοήσω καλύτερα το ζήτημα. Ο λόγος του Θεού λέει: «Ποια στάση θα πρέπει να διατηρούν αναφορικά με το πώς να φέρονται σε έναν επικεφαλής ή έναν εργάτη; Αν αυτά που κάνει ένας επικεφαλής ή ένας εργάτης είναι σωστά και σύμφωνα με την αλήθεια, μπορείς τότε να τον υπακούς· αν αυτά που κάνει είναι εσφαλμένα και δεν συμφωνούν με την αλήθεια, τότε δεν πρέπει να τον υπακούς και μπορείς να τον εκθέσεις, να του εναντιωθείς και να εκφράσεις μια διαφορετική γνώμη. Αν δεν είναι σε θέση να κάνει πραγματικό έργο ή κάνει κακές πράξεις που προκαλούν αναστάτωση στο εκκλησιαστικό έργο και αποκαλυφθεί πως είναι ψευδοεπικεφαλής, ψευδής εργάτης ή αντίχριστος, τότε μπορείς να τον διακρίνεις, να τον εκθέσεις και να τον αναφέρεις. Ωστόσο, ορισμένοι από τους εκλεκτούς του Θεού δεν κατανοούν την αλήθεια και είναι ιδιαίτερα δειλοί· φοβούνται μην τους καταπιέσουν και τους βασανίσουν οι ψευδοεπικεφαλής και οι αντίχριστοι, κι έτσι δεν τολμούν να τηρήσουν τις αρχές. Λένε: «Αν ο επικεφαλής με διώξει, πάει τέλειωσα. Αν βάλει τους πάντες να με εκθέσουν ή να με απαρνηθούν, τότε δεν θα μπορώ πλέον να πιστεύω στον Θεό. Αν αποβληθώ από την εκκλησία, τότε ο Θεός δεν θα με θέλει και δεν θα με σώσει. Δεν θα είναι μάταιη τότε η πίστη μου;» Δεν είναι γελοία αυτή η σκέψη; Έχουν αυτοί οι άνθρωποι αληθινή πίστη στον Θεό; Όταν σε αποβάλλει ένας ψευδοεπικεφαλής ή ένας αντίχριστος, εκπροσωπεί μήπως τον Θεό; Όταν σε βασανίζει και σε αποβάλλει ένας ψευδοεπικεφαλής ή ένας αντίχριστος, αυτό είναι έργο του Σατανά και δεν έχει καμία σχέση με τον Θεό· όταν άνθρωποι αποπέμπονται ή αποβάλλονται από την εκκλησία, η μόνη περίπτωση να συμφωνεί αυτό με τις προθέσεις του Θεού είναι να το αποφασίσουν από κοινού η εκκλησία και ολόκληρος ο εκλεκτός λαός του Θεού και η αποπομπή ή η αποβολή αυτή να είναι απολύτως σύμφωνη με τις εργασιακές ρυθμίσεις του οίκου του Θεού και τις αλήθεια-αρχές που εμπεριέχονται στα λόγια Του. Είναι δυνατόν επειδή σε απέβαλε ένας ψευδοεπικεφαλής ή ένας αντίχριστος να μη μπορείς να σωθείς; Απλώς σε διώκουν ο Σατανάς και οι αντίχριστοι κι αυτό δεν σημαίνει ότι δεν θα σε σώσει ο Θεός. Το κατά πόσο μπορείς ή όχι να σωθείς εξαρτάται από τον Θεό. Κανένα ανθρώπινο ον δεν έχει τα προσόντα να αποφασίσει αν μπορείς να σωθείς από τον Θεό. Πρέπει να το καταλάβεις καλά αυτό. Και αν θεωρείς την αποβολή σου από ψευδοεπικεφαλής και αντίχριστους αποβολή από τον Θεό, δεν παρερμηνεύεις έτσι τον Θεό; Ναι. Και όχι μόνο παρερμηνεύεις τον Θεό, αλλά επαναστατείς κιόλας εναντίον Του και Τον βλασφημείς κατά κάποιον τρόπο. Και το να παρερμηνεύεις έτσι τον Θεό δεν δείχνει πως είσαι αδαής και ανόητος; Όταν σε αποβάλλει ένας ψευδοεπικεφαλής ή ένας αντίχριστος, γιατί δεν αναζητάς την αλήθεια; Γιατί δεν ψάχνεις να βρεις κάποιον που να κατανοεί την αλήθεια για να αποκτήσεις λίγη διάκριση; Και γιατί δεν το αναφέρεις αυτό στους ανώτερους; Αυτό αποδεικνύει ότι δεν πιστεύεις ότι στον οίκο του Θεού βασιλεύει η αλήθεια, δείχνει ότι δεν έχεις αληθινή πίστη στον Θεό, ότι δεν είσαι κάποιος που πιστεύει πραγματικά στον Θεό. Εάν εμπιστεύεσαι την παντοδυναμία του Θεού, γιατί φοβάσαι τα αντίποινα ενός ψευδοεπικεφαλής ή ενός αντίχριστου; Μπορούν αυτοί να καθορίσουν τη μοίρα σου; Εάν έχεις ικανότητα διάκρισης και διαπιστώνεις ότι οι πράξεις τους έρχονται σε αντίθεση με την αλήθεια, γιατί δεν συναναστρέφεσαι με τον εκλεκτό λαό του Θεού που κατανοεί την αλήθεια; Αφού έχεις στόμα, γιατί δεν τολμάς να μιλήσεις; Γιατί φοβάσαι τόσο πολύ έναν ψευδοεπικεφαλής ή έναν αντίχριστο; Αυτό αποδεικνύει ότι είσαι δειλός, άχρηστος, τσιράκι του Σατανά. Αν απειλείσαι από κάποιον ψευδοεπικεφαλής ή αντίχριστο, αλλά δεν τολμάς να τον αναφέρεις στους ανωτέρους σου, αυτό δείχνει πως ο Σατανάς σε έχει ήδη δεσμεύσει και είσαι σε σύμπνοια μαζί του. Δεν ακολουθείς, λοιπόν, τον Σατανά; Πώς θα μπορούσε ένας τέτοιος άνθρωπος να ανήκει στον εκλεκτό λαό του Θεού; Είναι απόβρασμα, τελεία και παύλα» («Ο Λόγος», τόμ. 4: «Εκθέτοντας τους αντίχριστους», Σημείο τρίτο). «Όλο το έργο ή όλα τα λόγια του Θεού που αφορούν τον προορισμό της ανθρωπότητας θα αντιμετωπίσουν καταλλήλως τους ανθρώπους σύμφωνα με την ουσία καθενός· δεν θα συμβεί ούτε το παραμικρό σφάλμα και δεν θα γίνει ούτε ένα λάθος. Μόνο όταν κάνουν έργο οι άνθρωποι, μπαίνει στην εξίσωση το ανθρώπινο συναίσθημα ή νόημα. Το έργο που κάνει ο Θεός είναι το καταλληλότερο. Δεν θα φέρει, σε καμία περίπτωση, ψευδείς ισχυρισμούς εναντίον οποιουδήποτε δημιουργήματος» («Ο Λόγος», τόμ. 1: «Η εμφάνιση και το έργο του Θεού», Ο Θεός και ο άνθρωπος θα εισέλθουν στην ανάπαυση μαζί). Όταν το διάβασα αυτό, διαπίστωσα ότι δεν τολμούσα ν’ αναφέρω το πρόβλημα της επικεφαλής επειδή η οπτική μου ήταν εντελώς λάθος. Σκεφτόμουν ότι η επικεφαλής μπορούσε να καθορίσει το μέλλον και τη μοίρα μου, οπότε εάν την προσέβαλλα και με καταπίεζε και δεν με άφηνε να εκτελέσω κάποιο καθήκον, τότε θα έχανα κάθε ελπίδα σωτηρίας. Θεωρούσα ότι οι επικεφαλής είναι πάνω ακόμη κι από τον Θεό. Τι είδους πιστή ήμουν; Η μοίρα του ανθρώπου βρίσκεται στα χέρια του Θεού. Το ποια θα είναι η τελική έκβασή μου κι αν θα μπορέσω να σωθώ εξαρτάται αποκλειστικά από τον Θεό. Δεν αποφασίζεται από κανέναν άνθρωπο. Ακόμη κι αν με είχαν κακομεταχειριστεί στο παρελθόν επειδή είχα επισημάνει κάποια ζητήματα στο έργο ενός επικεφαλής, οι αδελφοί κι οι αδελφές συνειδητοποίησαν αργότερα ότι ήταν αντίχριστος κι απομακρύνθηκε από την εκκλησία. Δεν είχα χάσει την ευκαιρία μου να σωθώ επειδή υπέφερα προσωρινά από την άδικη καταπίεση ενός αντίχριστου, αλλά ανέπτυξα διάκριση για τους αντίχριστους και άντλησα κάποια διδάγματα. Υπάρχουν μερικοί αδελφοί και αδελφές που εκθέτουν και αναφέρουν ψευδείς επικεφαλής και αντίχριστους για να προστατεύσουν το έργο της εκκλησίας, και στη συνέχεια οι ψευδείς επικεφαλής και οι αντίχριστοι τους καταπιέζουν και ξεσπούν επάνω τους. Μερικοί απ’ αυτούς μάλιστα εκδιώκονται από την εκκλησία, επειδή όμως έχουν αληθινή πίστη και συνεχίζουν να μοιράζονται το ευαγγέλιο και να κάνουν το καθήκον τους, εξακολουθούν να κατέχουν το έργο του Αγίου Πνεύματος και την καθοδήγηση του Θεού. Εξακολουθούν και προβαίνουν σε καλές πράξεις και μπορούν να επιτύχουν τη σωτηρία. Όταν ο αντίχριστος εκτεθεί κι απομακρυνθεί, τότε τους επιτρέπεται να επιστρέψουν στην εκκλησία. Αυτό μού έδειξε ότι ο Θεός είναι δίκαιος κι ότι στον οίκο Του βασιλεύει η αλήθεια. Ο Θεός κυβερνά τα πάντα. Σκέφτηκα ξανά εκείνη την εκκλησία όπου ούτε ένας δεν εξέθεσε τον αντίχριστο κι όλοι έκαναν απλώς τα στραβά μάτια στις κακές πράξεις του, αγνοώντας ό,τι δεν τους επηρέαζε προσωπικά και δίνοντας στον αντίχριστο την απόλυτη ελευθερία να διαταράσσει την εκκλησία. Μολονότι δεν καταπιέστηκαν και μπορούσαν να συνεχίσουν να κάνουν το καθήκον τους στην εκκλησία, συμπορεύονταν με τον αντίχριστο και στέκονταν ενάντια στον Θεό. Στο τέλος, ο Θεός σιχάθηκε κι απέρριψε ολόκληρη την εκκλησία. Όταν το σκέφτηκα αυτό, κατέληξα στο συμπέρασμα ότι με το να μην αναφέρεις τους ψευδείς επικεφαλής και τους αντίχριστους, προστατεύεις τον Σατανά και βλάπτεις τον εκλεκτό λαό του Θεού, ότι με το να μην τους αναφέρεις όταν αναστατώνουν το έργο της εκκλησίας προσβάλλεις τη διάθεση του Θεού. Ένιωσα κάπως φοβισμένη, και πραγματικά σιχάθηκα τον εαυτό μου. Αυτό μου έδωσε το κίνητρο να κάνω πράξη την αλήθεια.

Σκέφτηκα το εξής χωρίο των λόγων του Θεού: «Μην κάνεις μονίμως πράγματα για το δικό σου καλό και μη σκέφτεσαι μονίμως τα δικά σου συμφέροντα· μην αναλογίζεσαι τα συμφέροντα του ανθρώπου και μη σκέφτεσαι τη δική σου υπερηφάνεια, φήμη ή το δικό σου κύρος. Πρέπει πρωτίστως να σκέφτεσαι τα συμφέροντα του οίκου του Θεού και να τα κάνεις προτεραιότητά σου. Θα πρέπει να νοιάζεσαι για το θέλημα του Θεού και να ξεκινάς σκεπτόμενος το αν υπήρξες αγνός ή όχι κατά την εκπλήρωση του καθήκοντός σου, αν υπήρξες πιστός, αν έχεις εκπληρώσει τις ευθύνες σου, αν έχεις δώσει τα πάντα, καθώς και αν έχεις σκεφτεί ολόψυχα ή όχι το καθήκον σου και το έργο της εκκλησίας. Πρέπει να τα λαμβάνεις υπόψη αυτά τα πράγματα» («Ο Λόγος», τόμ. 3: «Οι συνομιλίες του Χριστού των Εσχάτων Ημερών», Η ελευθερία και η απελευθέρωση κερδίζονται μόνο αποβάλλοντας τη διεφθαρμένη διάθεση). Τα λόγια του Θεού μού έδειξαν ένα μονοπάτι άσκησης. Αντιμέτωπη με αυτό το ζήτημα, έπρεπε να προκρίνω τα συμφέροντα της εκκλησίας, έπρεπε να τους δώσω προτεραιότητα και ν’ απαρνηθώ συνειδητά τα λάθος κίνητρά μου. Έπρεπε να σταματήσω να προκρίνω τα προσωπικά μου συμφέροντα. Έγραψα λοιπόν τα προβλήματα που είχα διαπιστώσει κι ετοιμάστηκα να τ’ αναφέρω σ’ έναν ανώτερο επικεφαλής. Εκείνη ακριβώς τη στιγμή, μερικές ακόμη αδελφές μού είπαν ότι είχαν παρατηρήσει κι εκείνες ότι η Τζόσλιν δεν έκανε πρακτικό έργο, δεν έλυνε προβλήματα που χρόνιζαν στην εκκλησία, προήγε ανθρώπους κατά το δοκούν και συνέχιζε ν’ αρνείται ν’ απαλλάξει απ’ το καθήκον κάποιους με χαμηλό επίπεδο που ήταν ανίκανοι στη δουλειά τους και για πολύ καιρό ήταν απρόσεκτοι στο καθήκον τους, με τη δικαιολογία ότι δεν μπορούσε να βρει κατάλληλους υποψηφίους. Αυτό είχε κάνει μεγάλη ζημιά στο έργο της εκκλησίας. Σύμφωνα με τις αρχές, η Τζόσλιν ήταν ψευδής επικεφαλής. Έτσι, γράψαμε μια επιστολή με την οποία την αναφέραμε από κοινού και την υποβάλαμε σ’ έναν επικεφαλής.

Αργότερα, οι ανώτεροι επικεφαλής διερεύνησαν την κατάσταση κι ανακάλυψαν ότι η Τζόσλιν δεν έκανε ποτέ πρακτικό έργο, ήταν δικτατορική στην προσέγγισή της και χρησιμοποιούσε το κύρος της για να περιορίζει τους άλλους. Αναγνωρίστηκε ως ψευδής επικεφαλής και απομακρύνθηκε από τη θέση της. Ο Έλι διαπιστώθηκε ότι ήταν ακατάλληλος ως επόπτης του έργου του ποτίσματος, οπότε του ανατέθηκε άλλο καθήκον. Όταν είδα πώς είχαν εξελιχθεί τα πράγματα, ένιωσα μέσα μου κάθε λογής συναισθήματα. Διαπίστωσα ότι όντως στον οίκο του Θεού κυριαρχούν ο Χριστός και η αλήθεια, κι ένιωσα μεγαλύτερη αυτοπεποίθηση να κάνω πράξη την αλήθεια. Πλημμύρισα ευγνωμοσύνη για τον Θεό. Είμαι ευγνώμων για τη διαφώτιση και την καθοδήγηση των λόγων Του που μου επέτρεψαν ν’ απελευθερωθώ σταδιακά από τον έλεγχο και τα δεσμά αυτών των σατανικών φιλοσοφιών και να βρω το κουράγιο να κάνω πράξη την αλήθεια, ν’ αναφέρω μια ψευδή επικεφαλής και να ζήσω με κάποια αξιοπρέπεια!