Τον Δεκέμβριο του 2011, συνελήφθησαν ο ένας μετά τον άλλο αδελφοί και αδελφές από πολλές εκκλησίες. Η εκκλησία μας κανόνισε η αδελφή Τσεν Σι, η αδελφή Λιάνγκ Σιν κι εγώ να χειριστούμε τα επακόλουθα ξεχωριστά. Στις 25, λίγο μετά το γεύμα, έλαβα ένα τηλεφώνημα. Η φωνή στην άλλη άκρη της γραμμής είπε σε τόνο επείγοντος: «Λι Σιν, άσχημα τα νέα!» Όταν άκουσα την Τσεν Σι να το λέει αυτό, η καρδιά μου σφίχτηκε. Μου είπε σε κωδικοποιημένη γλώσσα ότι εκείνο το πρωί είχε συλληφθεί η Λιάνγκ Σιν από την αστυνομία, η οποία είχε κατασχέσει και τα χρήματα της εκκλησίας. Η Τσεν Σι είπε ότι πιθανότατα την παρακολουθούσαν και μου ζήτησε να βρω έναν τρόπο ν’ αντιμετωπίσω τις συνέπειες και να φύγω γρήγορα.

Κουλουριάστηκα στον καναπέ και σκέφτηκα: «Η αστυνομία πρέπει να μας παρακολουθεί και να μας επιτηρεί καιρό τώρα, οπότε ήλθαν προετοιμασμένοι. Ξέρω ότι υπάρχει ένα μέρος όπου φυλάσσονται τα βιβλία κι η περιουσία της εκκλησίας. Και η Τσεν Σι κι η Λιάνγκ Σιν είχαν πάει εκεί. Έπρεπε να μεταφέρω γρήγορα τα πράγματα αυτά σε ασφαλές μέρος, διαφορετικά η αστυνομία θα μπορούσε να τα κατασχέσει ανά πάσα στιγμή». Τότε όμως σκέφτηκα μέσα μου: «Μπορεί η αστυνομία να έχει ανακαλύψει κι αυτό το μέρος, μήπως αν πάω τώρα είναι σαν να παραδίδομαι; Αν με πιάσουν, σίγουρα θα με βασανίσουν. Αν δεν αντέξω τα βασανιστήρια και προδώσω τον Θεό, δεν θα φτάσω σε καλό τέλος και προορισμό, έτσι δεν είναι;» Όσο περισσότερο το σκεφτόμουν, τόσο πιο πολύ τρόμαζα. Σκέφτηκα ότι ίσως ήταν καλύτερο για μένα να μείνω εκεί που είμαι και να περιμένω να ηρεμήσουν τα πράγματα. Όμως ένιωθα ιδιαίτερα άβολα, επειδή τώρα που τα συμφέροντα της εκκλησίας είχαν υποστεί απώλειες, είχα εγώ την ευθύνη να τα προστατεύσω. Πώς θα μπορούσα να φανώ δειλή αυτήν τη στιγμή; Ήμουν διχασμένη ανάμεσα στη δική μου ασφάλεια και στα συμφέροντα της εκκλησίας και δεν ήξερα τι να κάνω. Τότε, όμως, θυμήθηκα το εξής χωρίο των λόγων του Θεού: «Όταν εκτελείς το καθήκον σου, σκέφτεσαι τα δικά σου συμφέροντα, την προσωπική σου ασφάλεια, τα μέλη της οικογένειάς σου. Τι έκανες ποτέ που να ήταν για Εμένα; Πότε σκέφτηκες Εμένα; Πότε αφιέρωσες τον εαυτό σου, με όποιο κόστος, σ’ Εμένα και στο έργο Μου; Πού είναι η απόδειξη της συμβατότητάς σου μ’ Εμένα; Πού είναι η πραγματικότητα της πίστης σου σ’ Εμένα;» («Ο Λόγος», τόμ. 1: «Η εμφάνιση και το έργο του Θεού», Θα πρέπει να αναζητήσεις την οδό της σύμπνοιας με τον Χριστό). Ο λόγος του Θεού αποκάλυψε ακριβώς την κατάστασή μου. Αντιμέτωπη με τη σύλληψη και τη δίωξη από τον μεγάλο κόκκινο δράκοντα, εκείνο που σκεφτόμουν δεν ήταν να λάβω υπόψη το θέλημα του Θεού ή να προστατεύσω το έργο της εκκλησίας. Αντίθετα, σκεφτόμουν μόνο τα δικά μου συμφέροντα. Φοβόμουν μήπως με συλλάβουν και με βασανίσουν, κι ακόμη περισσότερο φοβόμουν ότι με τα βασανιστήρια θα έσπαγα, θα γινόμουν Ιούδας κι έτσι δεν θα έφτανα ποτέ σε καλό τέλος και προορισμό. Όλοι μου οι φόβοι αφορούσαν το να προστατεύσω τα δικά μου συμφέροντα. Εκείνη την κρίσιμη στιγμή, για να προστατεύσω τον εαυτό μου, αγνοούσα τα συμφέροντα της εκκλησίας κι ήθελα ν’ αποφύγω το καθήκον μου. Ήμουν πολύ εγωίστρια και απεχθής! Όσο μοχθηροί κι αν ήταν οι αστυνομικοί, βρίσκονταν και πάλι στα χέρια του Θεού και, χωρίς την άδειά Του, δεν μπορούσαν να πειράξουν ούτε μια τρίχα απ’ το κεφάλι μου. Έχοντας αυτό κατά νου, ένιωσα πιο ήρεμη και λιγότερο φοβισμένη. Σκέφτηκα το πώς σταυρώθηκε ο Κύριος Ιησούς για να ολοκληρώσει το έργο της λύτρωσης για όλη την ανθρωπότητα. Γιατί ο Κύριος Ιησούς ήταν σε θέση να προσφέρει χωρίς δισταγμό τη ζωή Του για να ολοκληρώσει την αποστολή από τον Θεό; Αναζήτησα τα σχετικά αποσπάσματα του λόγου του Θεού για να τα διαβάσω, τα οποία έλεγαν: «Ο Ιησούς ήταν ικανός να ολοκληρώσει την αποστολή του Θεού —το έργο της λύτρωσης όλης της ανθρωπότητας— επειδή αφιέρωσε κάθε φροντίδα Του στο θέλημα του Θεού, χωρίς να κάνει καθόλου σχέδια και διευθετήσεις για τον εαυτό Του. Έτσι, λοιπόν, ήταν κι Αυτός ο οικείος του Θεού —ο ίδιος Θεός— κάτι που όλοι εσείς καταλαβαίνετε πολύ καλά. (Στην πραγματικότητα, ήταν ο Θεός ο ίδιος, για τον οποίο είχε δώσει μαρτυρία ο Θεός. Το αναφέρω αυτό εδώ για να χρησιμοποιήσω το γεγονός που αφορά τον Ιησού για να επεξηγήσω το θέμα.) Ήταν ικανός να θέσει το σχέδιο της διαχείρισης του Θεού στο επίκεντρο, και πάντα προσευχόταν στον ουράνιο Πατέρα και επιζητούσε το θέλημα του ουράνιου Πατέρα. Προσευχόταν κι έλεγε: “Θεέ Πατέρα! Εκπλήρωσε αυτό που είναι μέσα το θέλημά Σου, και μην ενεργήσεις σύμφωνα με τις δικές Μου επιθυμίες, μα σύμφωνα με το σχέδιό Σου. Ο άνθρωπος μπορεί να είναι αδύναμος, όμως γιατί θα πρέπει να ενδιαφερθείς για κείνον; Πώς μπορεί ο άνθρωπος να είναι άξιος του ενδιαφέροντός Σου, ο άνθρωπος που είναι σαν ένα μυρμήγκι στο χέρι Σου; Μέσα στην καρδιά Μου, επιθυμώ μόνο να εκπληρώσω το θέλημά Σου, και θέλω να μπορείς να κάνεις αυτό που θέλεις να κάνεις σ’ Εμένα σύμφωνα με τις δικές Σου επιθυμίες”. Στον δρόμο προς την Ιερουσαλήμ, ο Ιησούς σπάραζε, σαν να έστριβε ένα μαχαίρι στην καρδιά Του, όμως δεν είχε την παραμικρή πρόθεση να παραβεί τον λόγο Του· πάντα υπήρχε μια ισχυρή δύναμη που Τον ωθούσε μπροστά, εκεί που επρόκειτο να σταυρωθεί. Τελικά, Τον κάρφωσαν στον σταυρό κι έγινε η απεικόνιση της αμαρτωλής σάρκας, ολοκληρώνοντας το έργο της λύτρωσης της ανθρωπότητας. Ελευθερώθηκε από τα δεσμά του θανάτου και του Άδη. Μπροστά Του, η θνητότητα, η κόλαση και ο Άδης έχασαν τη δύναμή τους και κατατροπώθηκαν από Αυτόν» («Ο Λόγος», τόμ. 1: «Η εμφάνιση και το έργο του Θεού», Πώς να υπηρετήσεις σε αρμονία με το θέλημα του Θεού). Αφού διάβασα αυτό το χωρίο των λόγων του Θεού, συγκινήθηκα πολύ. Για να λυτρώσει την ανθρωπότητα, που ζούσε υπό την κυριαρχία του Σατανά, ο Κύριος Ιησούς δέχθηκε να σταυρωθεί και να γίνει η προσφορά περί αμαρτίας για την ανθρωπότητα, υπομένοντας πάρα πολύ πόνο και ταπείνωση. Έδωσε προτεραιότητα πάνω απ’ όλα στην εκπλήρωση της αποστολής από τον Θεό, χωρίς όρους ή δικαιολογίες, και χωρίς να λαμβάνει υπόψη τα κέρδη ή τις ζημίες για Εκείνον. Εγώ από την άλλη, όταν μου τύχαινε κάποιο καθήκον, δεν προσπαθούσα να υπακούσω το θέλημα του Θεού ή να εκπληρώσω την υποχρέωσή μου. Σκεφτόμουν μόνο τη δική μου ασφάλεια και τον τελικό μου προορισμό. Εκείνη τη στιγμή, ντράπηκα για τον εαυτό μου κι ένιωσα βαριές τύψεις και μεγάλο χρέος προς τον Θεό. Αμέσως έπεσα στα γόνατα και προσευχήθηκα στον Θεό μετανιωμένη.

Εκείνη τη στιγμή, θυμήθηκα έναν ύμνο του λόγου του Θεού, που μου άρεσε συχνά να απαγγέλλω. Ήταν η προσευχή του Πέτρου ενόσω υφίστατο φρικτά βασανιστήρια κατά τη δοκιμασία του.

Επιθυμώ να αφιερώσω ολόκληρη τη ζωή μου στον Θεό

1  Ξέρεις τι μπορώ να κάνω και ξέρεις επιπλέον ποιο ρόλο μπορώ να παίξω. Επιθυμώ να υποταχθώ στις ενορχηστρώσεις Σου, και θα αφιερώσω ό,τι έχω σ’ Εσένα.

2  Μόνο Εσύ ξέρεις τι μπορώ να κάνω για Σένα. Αν κι ο Σατανάς με ξεγέλασε τόσο πολύ που εγώ εξεγέρθηκα εναντίον Σου, πιστεύω ότι δεν με θυμάσαι για αυτές τις παραβάσεις, ότι δεν μου συμπεριφέρεσαι με βάση αυτές. Θέλω να αφιερώσω ολόκληρη τη ζωή μου σ’ Εσένα. Δεν ζητώ τίποτα κι ούτε έχω άλλες ελπίδες ή σχέδια. Θέλω μόνο να ενεργήσω σύμφωνα με την πρόθεσή Σου και να κάνω το θέλημά Σου. Θα πιω από το πικρό Σου ποτήρι κι είμαι δικός Σου για να με διατάζεις.

Ακολουθήστε τον Αμνό και τραγουδήστε νέα τραγούδια  

Η προσευχή του Πέτρου με άγγιξε και με ενέπνευσε. Ο Θεός ήξερε το ανάστημά μου και ποια καθήκοντα ήμουν ικανή να εκπληρώσω, και αφού μου είχε τύχει αυτό το καθήκον, ήξερα ότι θα έπρεπε να το εκπληρώσω χωρίς δισταγμό. Τότε βρήκα την αποφασιστικότητα να παραμερίσω τα προσωπικά μου συμφέροντα και να υπακούσω το θέλημα του Θεού. Την επόμενη μέρα, έσπευσα να μεταφέρω τα βιβλία και την περιουσία. Ήμουν πολύ ανήσυχη τότε. Φοβόμουν ότι κάτι μπορεί να μην πήγαινε καλά στην πορεία, γι’ αυτό προσευχόμουν συνεχώς στον Θεό. Σκέφτηκα τον λόγο του Θεού: «Μη φοβάσαι· ο Παντοδύναμος Θεός των δυνάμεων θα είναι σίγουρα μαζί σου· φυλάει τα νώτα σας και είναι η ασπίδα σας» («Ο Λόγος», τόμ. 1: «Η εμφάνιση και το έργο του Θεού», Ομιλίες του Χριστού στην αρχή, Κεφάλαιο 26). Αυτά τα λόγια του Θεού μού έδωσαν αμέσως πίστη. Βρισκόμουν εξ ολοκλήρου στα χέρια Του, κι εναπόκειτο σ’ Εκείνον το αν θα προέκυπτε κίνδυνος στην πορεία ή όχι. Δική μου δουλειά ήταν να ολοκληρώσω το έργο μου όσο καλύτερα γινόταν και να κάνω ό, τι μπορούσα. Με στήριγμα τον Θεό, δεν είχα να φοβηθώ τίποτα. Αργότερα, όταν τα βιβλία και η περιουσία μεταφέρθηκαν σε ασφαλές μέρος, η καρδιά μου τελικά ησύχασε.

Έναν χρόνο αργότερα, ο Δεκέμβριος του 2012 ήταν μια περίοδος ευρύτατης διάδοσης του ευαγγελίου και πολλοί άνθρωποι σε ολόκληρη τη χώρα αποδέχονταν το έργο του Παντοδύναμου Θεού. Οι άνθρωποι του Κομμουνιστικού Κόμματος ήταν έξαλλοι. Χρησιμοποιούσαν τα φερέφωνά τους στα μέσα ενημέρωσης για να επιτεθούν και να συκοφαντήσουν την εκκλησία του Παντοδύναμου Θεού και κατέστελλαν και συνελάμβαναν μετά μανίας αδελφούς και αδελφές. Στην πόλη όπου ζούσα, συνελήφθησαν περισσότεροι από δέκα. Μία μέρα, ενώ ήμουν εκτός πόλης για μια συνάθροιση, μου τηλεφώνησε ξαφνικά η αδελφή Τιαν Χούι. Είπε νευρικά: «Άσχημα τα νέα, κάτι συνέβη…». Συνειδητοποίησα ότι μάλλον δεν μπορούσε να μου πει ξεκάθαρα στο τηλέφωνο, οπότε το έκλεισα κι έτρεξα πίσω. Όταν συναντήθηκα με την Τιαν Χούι, έμαθα ότι η αστυνομία έψαχνε δύο αδελφές που διέδιδαν το ευαγγέλιο. Είχαν αναρτήσει ανακοινώσεις ότι καταζητούνται σε πίνακες ανακοινώσεων για προπαγάνδα, σε τηλεφωνικούς στύλους, πύλες εργοστασίων και σε όλους τους δρόμους. Χρησιμοποιούσαν επίσης τις φωτογραφίες τους για να ελέγχουν ένα προς ένα τα διερχόμενα οχήματα και τους πεζούς στις διασταυρώσεις της κομητείας. Η Τιαν Χούι μού είπε ότι οι αδελφοί κι οι αδελφές τις είχαν βοηθήσει να βρουν ένα προσωρινό μέρος να κρυφτούν. Ωστόσο, πολλοί συγγενείς των αδελφών μας άκουγαν την είδηση ότι η κυβέρνηση ενέτεινε τις συλλήψεις πιστών και ανησυχούσαν πολύ ότι θα συλληφθούν και μέλη της οικογένειάς τους, κρατούσαν λοιπόν τους αδελφούς και τις αδελφές στο σπίτι και δεν τους επέτρεπαν να βγαίνουν για συναθροίσεις. Συζήτησα τι να κάνω με την Τιαν Χούι και αποφασίσαμε να ποτίζουμε και να υποστηρίζουμε τους αδελφούς και τις αδελφές ξεχωριστά, έτσι ώστε όλοι να κατανοήσουν την αλήθεια, να μην ελέγχονται από τις σκοτεινές δυνάμεις του μεγάλου κόκκινου δράκοντα και να μπορέσουν να παραμείνουν σταθεροί σ’ ένα τέτοιο περιβάλλον.

Μία μέρα, πήγα να στηρίξω μια αδελφή, κι όταν τελειώσαμε τη συναναστροφή μας, ήταν ήδη περασμένα μεσάνυχτα. Περπατούσα μόνη στον ήσυχο και άδειο δρόμο και σκεπτόμουν μέσα μου: «Έπρεπε να στηρίξω αυτήν την αδελφή τόσο αργά μέσα στη νύχτα, κι υπάρχουν πολλοί ακόμη αδελφοί και αδελφές που χρειάζονται πότισμα και στήριξη. Κινδυνεύω αυτήν τη στιγμή, οπότε αν συνεχίσω να τρέχω έτσι από σπίτι σε σπίτι και με πιάσουν, δεν ξέρω σε τι είδους βασανιστήρια θα με υποβάλει η αστυνομία. Θα με χτυπήσουν οι άνθρωποι του Κομμουνιστικού Κόμματος μέχρι θανάτου επειδή μισούν όσους πιστεύουν στον Θεό; Εάν με χτυπήσουν μέχρι θανάτου, δεν θα μπορέσω να δω να παίρνει σάρκα και οστά η ομορφιά της βασιλείας, έτσι δεν είναι; Η εκτέλεση αυτού του καθήκοντος είναι πάρα πολύ επικίνδυνη! Κανείς δεν κανόνισε ρητά να στηρίζω εγώ τους αδελφούς και τις αδελφές μου αυτήν την εποχή, οπότε γιατί παίρνω αυτό το ρίσκο;» Όσο περισσότερο το σκεφτόμουν, τόσο πιο πολύ τρόμαζα. Όταν έφτασα σπίτι, έλαβα ένα γράμμα από μια αδελφή. Αυτή και κάμποσοι άλλοι αδελφοί και αδελφές είχαν μόλις συλληφθεί επειδή κήρυτταν το ευαγγέλιο. Εκείνη είχε αφεθεί ελεύθερη μόνο και μόνο επειδή η οικογένειά της είχε χρησιμοποιήσει τις διασυνδέσεις της κι είχε πληρώσει την αστυνομία. Στο γράμμα ανέφερε ότι οι αδελφοί κι οι αδελφές στη φυλακή μάς έλεγαν να μην ανησυχούμε γι’ αυτούς. Αν και είχαν συλληφθεί, είχαν φυλακιστεί και υπέφεραν κάποιες κακουχίες, ένιωθαν ότι ήταν τιμή να τους διώκουν επειδή κήρυτταν το ευαγγέλιο. Η αδελφή έλεγε επίσης ότι σε λίγο, μόλις βεβαιωθεί ότι η αστυνομία σταμάτησε να την ακολουθεί και να την επιβλέπει, θα συνεχίσει να κηρύττει το ευαγγέλιο. Όταν διάβασα το γράμμα της, ένιωσα πολύ ένοχη. Εκείνοι οι αδελφοί κι οι αδελφές υπέφεραν στη φυλακή, αντί όμως να παραπονιούνται, θεωρούσαν δόξα τους ότι τους δίωκαν επειδή κήρυτταν το ευαγγέλιο. Κατόπιν σκέφτηκα τον εαυτό μου. Εγώ απλώς υποστήριζα τους αδελφούς και τις αδελφές μου κι έκανα κάποια δουλειά για να διεκπεραιώσω πράγματα στον απόηχο ενός κύματος συλλήψεων, όμως ανησυχούσα διαρκώς ότι θα με συλλάβουν και θα με ξυλοκοπήσουν μέχρι θανάτου. Το μόνο που σκεφτόμουν ήταν τα δικά μου συμφέροντα, η κατάληξη κι ο προορισμός μου. Όσο περισσότερο το σκεφτόμουν, τόσο περισσότερο ένιωθα τύψεις κι ενοχές. Ήμουν πολύ εγωίστρια και απεχθής, δεν άξιζα το πότισμα και τη θρέψη του Θεού. Τότε θυμήθηκα το εξής χωρίο του λόγου Του: «Θαυμάζω τους ανθισμένους κρίνους στα λόφους, τα λουλούδια και το γρασίδι καλύπτουν τις πλαγιές, αλλά τα κρίνα προσθέτουν λάμψη στη δόξα Μου επί γης πριν από την άφιξη της άνοιξης —μπορεί ο άνθρωπος να τα επιτύχει τέτοια πράγματα; Θα μπορούσε να γίνει μάρτυράς Μου στη γη πριν από την επιστροφή Μου; Θα μπορούσε να αφοσιωθεί χάριν του ονόματός Μου στη χώρα του μεγάλου κόκκινου δράκοντα;» («Ο Λόγος», τόμ. 1: «Η εμφάνιση και το έργο του Θεού», Τα λόγια του Θεού προς ολόκληρο το σύμπαν, Κεφάλαιο 34). Διάβασα επίσης ένα ακόμη χωρίο: «Επειδή το έργο ξεκινάει σε μια χώρα που εναντιώνεται στον Θεό, όλο το έργο του Θεού έρχεται αντιμέτωπο με φοβερά εμπόδια, και πολλά από τα λόγια Του χρειάζονται χρόνο για να πραγματοποιηθούν· συνεπώς, οι άνθρωποι ραφινάρονται ως αποτέλεσμα των λόγων του Θεού, κάτι το οποίο επίσης αποτελεί μέρος των δεινών. Είναι εξαιρετικά δύσκολο για τον Θεό να πραγματοποιήσει το έργο Του στη χώρα του μεγάλου κόκκινου δράκοντα —αλλά μέσω αυτής της δυσκολίας ο Θεός πραγματοποιεί ένα στάδιο του έργου Του, εκδηλώνοντας τη σοφία Του και τις θαυμαστές πράξεις Του, και χρησιμοποιώντας αυτήν την ευκαιρία για να ολοκληρώσει αυτήν την ομάδα ανθρώπων» («Ο Λόγος», τόμ. 1: «Η εμφάνιση και το έργο του Θεού», Είναι το έργο του Θεού τόσο απλό όσο φαντάζεται ο άνθρωπος;). Αφού συλλογίστηκα τα λόγια του Θεού, κατάλαβα λίγα πράγματα σχετικά με το θέλημά Του. Ο Θεός επιτρέπει στον μεγάλο κόκκινο δράκοντα να μας διώκει ώστε να οδηγήσει στην τελείωση την πίστη και την υπακοή μας. Τις έσχατες ημέρες, ο Θεός οδηγεί στην τελείωση μια ομάδα νικητών οι οποίοι, ανεξάρτητα από το πόσο επικίνδυνη ή τρομερή είναι η κατάσταση, αυτοί μπορούν να παραμείνουν προσηλωμένοι στα καθήκοντά τους, να κάνουν πράξη την αλήθεια και να μείνουν σταθεροί στη μαρτυρία τους. Τώρα ήταν η στιγμή που χρειαζόταν κι εγώ να μείνω σταθερή στη μαρτυρία μου στον Θεό, όμως για χάρη της ασφάλειάς μου, ήθελα να εγκαταλείψω το καθήκον μου και να ξεφύγω απ’ αυτήν την κατάσταση. Ήμουν πραγματικά εγωίστρια και απεχθής! Σκέφτηκα τα λουλούδια και τα φυτά στην άκρη του δρόμου. Ανεξάρτητα από το πόσο πολύ είναι το κρύο ή η ζέστη, όσο σκληρό κι αν είναι το περιβάλλον, εφόσον είναι η εποχή που έχει ορίσει ο Θεός να μεγαλώσουν, εκείνα μεγαλώνουν και ανθίζουν, καταθέτοντας μαρτυρία για τα έργα του Δημιουργού. Γιατί λοιπόν εγώ πόνεσα κι ένιωσα αδύναμη τη στιγμή που η κατάσταση έγινε έστω και λίγο δύσκολη; Γιατί δεν μπορούσα να εκπληρώσω κάπως το καθήκον ενός δημιουργημένου όντος; Ήμουν πραγματικά κατώτερη από τα λουλούδια και τα φυτά στην άκρη του δρόμου. Πώς θα μπορούσα να είμαι άξια να ζω παρουσία του Θεού; Ένιωσα μεγάλες τύψεις, οπότε έκανα την αυτοκριτική μου: γιατί, κάθε φορά που αντιμετώπιζα τη σύλληψη και τη δίωξη του μεγάλου κόκκινου δράκοντα και χρειαζόταν να εκτελέσω το καθήκον μου, εγώ νοιαζόμουν μόνο για τα δικά μου συμφέροντα και δεν διαφύλασσα το έργο της εκκλησίας;

Αργότερα, διάβασα το εξής χωρίο του λόγου του Θεού: «Ο Θεός είναι αιώνια υπέρτατος και έντιμος, ενώ ο άνθρωπος είναι αιώνια μικρός, παντοτινά ανάξιος. Τούτο συμβαίνει επειδή ο Θεός κάνει πάντοτε θυσίες και αφιερώνει τον εαυτό Του στον άνθρωπο. Ο άνθρωπος, από την άλλη πλευρά, θέλει μόνο να λαμβάνει και αγωνίζεται μόνο για τον εαυτό του. Ο Θεός κοπιάζει αιώνια για την επιβίωση του ανθρωπίνου γένους, ενώ ο άνθρωπος δεν συνεισφέρει ποτέ τίποτα προς χάριν του φωτός ή του δικαίου. Ακόμη και αν ο άνθρωπος καταβάλει κάποια προσπάθεια για ένα χρονικό διάστημα, αυτή δεν μπορεί να αντέξει το παραμικρό χτύπημα, διότι η προσπάθεια του ανθρώπου αφορά μόνο το δικό του καλό και όχι των άλλων. Ο άνθρωπος είναι παντοτινά εγωιστής, ενώ ο Θεός είναι αιώνια ανιδιοτελής. Ο Θεός είναι η πηγή του δικαίου, του καλού και του ωραίου, ενώ ο άνθρωπος είναι αυτός που διαδέχεται και καθιστά εμφανή κάθε ασχήμια και κακό. Ο Θεός δεν θα αλλάξει ποτέ την ουσία Του, τη γεμάτη δίκαιο και ομορφιά, ενώ ο άνθρωπος είναι απολύτως ικανός, ανά πάσα στιγμή και σε κάθε περίπτωση, να προδώσει το δίκαιο και να απομακρυνθεί από τον Θεό» («Ο Λόγος», τόμ. 1: «Η εμφάνιση και το έργο του Θεού», Είναι πολύ σημαντική η κατανόηση της διάθεσης του Θεού). Αφού διάβασα αυτό το χωρίο των λόγων του Θεού, συγκινήθηκα βαθιά. Για να σώσει την ανθρωπότητα από την κυριαρχία του Σατανά, ο Θεός ενσαρκώθηκε δύο φορές, και όσες ταπεινώσεις ή βάσανα κι αν υπέμεινε, πάντα εξέφραζε την αλήθεια και εργαζόταν για τη σωτηρία των ανθρώπων και δεν εγκατέλειψε ποτέ τον στόχο Του να τους σώσει. Η ουσία Του είναι ανιδιοτελής και καλή. Εγώ, από την άλλη, ζούσα με βάση σατανικές φιλοσοφίες όπως «Ο σώζων εαυτόν σωθήτω» και «Μην κάνεις τίποτε χωρίς ανταμοιβή». Διαρκώς μεριμνούσα πρώτα για τα δικά μου συμφέροντα σε όλα και δεν λάμβανα καθόλου υπόψη το έργο της εκκλησίας. Όταν κάτι δεν απαιτούσε μεγάλη ταλαιπωρία, ούτε και αφορούσε το μέλλον και τον προορισμό μου, μπορούσα να δαπανώ εαυτόν ή να απαρνούμαι λίγο. Μόλις ήλθα αντιμέτωπη με την απειλή της σύλληψης και δίωξης, φοβόμουν συνεχώς ότι θα με συλλάβουν, φοβόμουν μήπως με χτυπήσουν μέχρι θανάτου, φοβόμουν ότι δεν θα φτάσω ποτέ σ’ ένα καλό τέλος και προορισμό. Ξανά και ξανά ήθελα να εγκαταλείψω το καθήκον μου. Δεν σκεφτόμουν την αρνητικότητα και την αδυναμία των αδελφών μου, ούτε τις ανησυχίες του Θεού. Εξέταζα μόνο τα δικά μου συμφέροντα. Πώς μπορούσα να λέω ότι έχω συνείδηση; Καθώς το σκεφτόμουν αυτό, ένιωσα μεγάλη ντροπή, κι έτσι γονάτισα και προσευχήθηκα στον Θεό: «Θεέ μου! Είμαι εγωίστρια, απεχθής και δεν έχω ανθρώπινη φύση. Θέλω να μετανοήσω ενώπιόν Σου και να ποτίζω και να στηρίζω τους αδελφούς και τις αδελφές μου». Αφού προσευχήθηκα, σκέφτηκα έναν ακόμη ύμνο του λόγου του Θεού:

Θα πρέπει να απαρνηθείς τα πάντα για την αλήθεια

1  Πρέπει να υποφέρεις για την αλήθεια, πρέπει να παραδοθείς στην αλήθεια, πρέπει να υπομείνεις με ταπείνωση για την αλήθεια και για να κερδίσεις περισσότερη αλήθεια, πρέπει να υποστείς περισσότερα βάσανα. Αυτό πρέπει να κάνεις. Δεν πρέπει να πετάξεις την αλήθεια για χάρη μιας ειρηνικής οικογενειακής ζωής, και δεν πρέπει να χάσεις την αξιοπρέπεια και την ακεραιότητα της ζωής σου για χάρη μιας στιγμιαίας απόλαυσης.

2  Θα πρέπει να ακολουθήσεις όλα όσα είναι όμορφα και καλά και θα πρέπει να ακολουθήσεις ένα πιο ουσιώδες μονοπάτι στη ζωή. Εάν έχεις μια τόσο χυδαία ζωή και δεν βάζεις στόχους, τότε δεν σπαταλάς τη ζωή σου; Τι μπορείς να κερδίσεις από μια τέτοια ζωή; Θα πρέπει να εγκαταλείψεις όλες τις απολαύσεις της σάρκας για χάρη της μιας αλήθειας και δεν πρέπει να πετάξεις όλες τις αλήθειες για χάρη μιας μικρής απόλαυσης. Τέτοιοι άνθρωποι δεν έχουν ακεραιότητα ή αξιοπρέπεια. Δεν υπάρχει νόημα στην ύπαρξή τους!

Ακολουθήστε τον Αμνό και τραγουδήστε νέα τραγούδια  

Αναλογιζόμενη τα λόγια του Θεού, ένιωσα μεγάλη αναστάτωση. Ακόμα κι αν κάποτε με συνελάμβαναν και με φυλάκιζαν, ή και με βασάνιζαν μέχρι θανάτου, αυτό και πάλι θα ισοδυναμούσε με μαρτυρικό θάνατο για την εκπλήρωση του καθήκοντος ενός δημιουργημένου όντος, κάτι που είναι τιμητικό. Το να μπορώ να ξεπεράσω τα δεσμά του θανάτου και να εκπληρώσω το καθήκον ενός δημιουργημένου όντος συνιστά μια δυνατή και ηχηρή μαρτυρία, εκατό φορές καλύτερη από το να ζω παγιδευμένη στη διεφθαρμένη μου διάθεση και να περιφέρω το σαρκίο μου άσκοπα. Μόλις συνειδητοποίησα αυτά τα πράγματα, ένιωσα μια βαθιά αίσθηση απελευθέρωσης.

Την επόμενη μέρα, προσκαλέσαμε μερικούς αδελφούς και αδελφές σε συνάθροιση. Με τη συναναστροφή των λόγων του Θεού, όλοι κατάλαβαν τελικά ότι η σοφία Του ασκείται με βάση τα τεχνάσματα του Σατανά, ότι ο Θεός επιτρέπει να μας συμβαίνουν διωγμοί και δεινά για να οδηγηθεί στην τελείωση η πίστη μας και ότι ο μεγάλος κόκκινος δράκοντας δεν είναι παρά ένα αντικείμενο που εξυπηρετεί το έργο του Θεού. Μετά απ’ αυτήν τη συναναστροφή, όλοι ήταν πρόθυμοι να εκπληρώσουν τα καθήκοντά τους για να υποστηρίξουν τους άλλους αδελφούς και αδελφές. Όταν είδα τους αδελφούς και τις αδελφές να εξέρχονται από την αρνητικότητα και την αδυναμία τους και να γίνονται πιο δυνατοί, συγκινήθηκα ιδιαίτερα. Διαπίστωσα ότι καμία εχθρική δύναμη δεν μπορεί να καταστείλει την εξουσία και τη δύναμη των λόγων του Θεού. Αφού βίωσαν αυτό το κύμα διώξεων και συλλήψεων, όλοι είχαν περισσότερη πίστη στον Θεό, ήξερα δε ότι όλα αυτά γίνονταν με τη χάρη Του. Θυμήθηκα τον λόγο του Θεού: «Η απόδειξη της προοδευτικής κατάρρευσης του μεγάλου κόκκινου δράκοντα μπορεί να φανεί από τη συνεχή ωρίμανση των ανθρώπων· αυτό μπορεί να το αντιληφθεί και να το δει ο καθένας. Η ωρίμανση των ανθρώπων είναι σημάδι του τέλους τού εχθρού» («Ο Λόγος», τόμ. 1: «Η εμφάνιση και το έργο του Θεού», Ερμηνείες των μυστηρίων των λόγων του Θεού προς ολόκληρο το σύμπαν, Κεφάλαιο 10). Ο Θεός χρησιμοποιούσε τις μανιώδεις συλλήψεις του μεγάλου κόκκινου δράκοντα για να οδηγήσει στην τελείωση τον εκλεκτό Του λαό. Μέσω του διωγμού του, ο Θεός οδηγούσε στην τελείωση την πίστη και την υπακοή των αδελφών μου κι όλοι σημείωναν πρόοδο στη ζωή τους. Αυτό ακριβώς είναι το αποτέλεσμα που στοχεύει να επιτύχει το έργο του Θεού. Καθώς έβλεπα να εκπληρώνονται τα λόγια Του, η πίστη μου μεγάλωνε και το κίνητρό μου να εκτελέσω το καθήκον μου ήταν μεγαλύτερο από ποτέ.

Λίγο μετά απ’ αυτό το περιστατικό, πληροφορήθηκα ότι η αστυνομία είχε εντοπίσει μέσω τηλεφωνικής παρακολούθησης την πόλη όπου κρύβονταν οι δύο καταζητούμενες αδελφές και πήγαιναν από σπίτι σε σπίτι για να τις βρουν. Η αστυνομία έστησε επίσης σημεία ελέγχου στους δρόμους. Μερικοί αδελφοί κι αδελφές πήραν το ρίσκο να φέρουν τις δύο αδελφές σε μια κατοικία σε σπηλιά έξω από την πόλη. Ο καιρός ήταν πολύ κρύος εκείνες τις δύο μέρες, οι δυο αδελφές ήταν εξαντλημένες ζώντας κρυμμένες και υπό διωγμό και δεν μπορούσαν να βρουν τίποτα να φάνε, οπότε ήταν αδύνατο να μείνουν στη σπηλιά για πολύ. Έπρεπε να τις σώσουμε. Σκέφτηκα: «Έχουν αναρτήσει ανακοινώσεις για τις καταζητούμενες αδελφές μου σε όλο τον δρόμο κι η αστυνομία ελέγχει τα διερχόμενα οχήματα. Αν προσπαθήσουμε να διαφύγουμε με τις αδελφές και μας πιάσει η αστυνομία, σίγουρα θα μας κατηγορήσουν για υπόθαλψη φυγάδων. Η αστυνομία θα μας συλλάβει, θα με δείρουν ανηλεώς και, αν τελικά με ξυλοκοπήσουν μέχρι θανάτου, πώς θα επιδιώξω την αλήθεια και θα σωθώ;» Όταν πέρασε αυτή η σκέψη απ’ το μυαλό μου, συνειδητοποίησα ότι ήμουν εγωίστρια, απεχθής και σκεφτόμουν ξανά μόνο τον εαυτό μου, γι’ αυτό έκανα αμέσως μια σιωπηλή προσευχή στον Θεό και Του ζήτησα να προστατεύσει την καρδιά μου ώστε να μπορώ να στέκομαι στο πλευρό Του χωρίς να σκέφτομαι τα προσωπικά συμφέροντα. Εκείνη τη στιγμή, σκέφτηκα ένα χωρίο των λόγων του Θεού: «Δεν υπάρχει συσχέτιση μεταξύ του καθήκοντος του ανθρώπου και του αν αυτός είναι ευλογημένος ή καταραμένος. Καθήκον είναι αυτό που ο άνθρωπος οφείλει να εκπληρώσει· είναι η αποστολή που του στάλθηκε από τον ουρανό και δεν πρέπει να εξαρτάται από την ανταμοιβή, τους όρους ή την αιτία. Μόνο τότε κάνει το καθήκον του. Ευλογία είναι όταν κάποιος τελειώνεται και απολαμβάνει τις ευλογίες του Θεού αφότου κριθεί. Κατάρα είναι όταν η διάθεση κάποιου δεν αλλάζει αφότου παιδευτεί και κριθεί, είναι όταν δεν βιώνει την τελείωση, αλλά τιμωρείται. Όμως, ανεξάρτητα από το αν ευλογούνται ή δέχονται κατάρα, τα δημιουργημένα όντα οφείλουν να εκπληρώνουν το καθήκον τους, κάνοντας αυτά που οφείλουν να κάνουν και κάνοντας αυτά που μπορούν να κάνουν· αυτό είναι το ελάχιστο που οφείλει να κάνει ένας άνθρωπος που αναζητά τον Θεό. Δεν θα έπρεπε να κάνεις το καθήκον σου μόνο για να είσαι ευλογημένος και δεν θα έπρεπε να αρνείσαι να ενεργήσεις από φόβο μη γίνεις καταραμένος. Επιτρέψτε Μου να σας πω το εξής: Το να εκτελεί ο άνθρωπος το καθήκον του είναι αυτό που οφείλει να κάνει, και αν είναι ανίκανος να εκτελέσει το καθήκον του, τότε αυτό συνιστά την παρακοή του» («Ο Λόγος», τόμ. 1: «Η εμφάνιση και το έργο του Θεού», Η διαφορά μεταξύ της διακονίας του ενσαρκωμένου Θεού και του καθήκοντος του ανθρώπου). Η εκπλήρωση του καθήκοντος είναι το λειτούργημα ενός δημιουργημένου όντος και δεν θα πρέπει να απαιτούμε προϋποθέσεις για να το πράξουμε. Ανεξάρτητα από το πόσο επικίνδυνο είναι το περιβάλλον ή αν θα έχουμε καλό τέλος και προορισμό ή όχι, θα πρέπει να εκτελούμε το καθήκον μας. Αυτή είναι η λογική που θα πρέπει να έχει ένα δημιουργημένο ον. Ήταν καθήκον μου να προστατεύσω τις αδελφές μου. Ακόμη κι αν με συλλάμβαναν καθώς συνόδευα τις αδελφές μου και με χτυπούσαν μέχρι θανάτου, θα πέθαινα για χάρη της εκπλήρωσης του καθήκοντός μου ως δημιουργημένου όντος, που είναι κάτι το ένδοξο! Έχοντας κατανοήσει επιτέλους το θέλημα του Θεού, βγήκα μαζί με άλλους να σώσω τις δύο αδελφές. Τις κρύψαμε στο πορτμπαγκάζ του αυτοκινήτου και, από φόβο μη μας ανακαλύψει η αστυνομία, αποφύγαμε τους κεντρικούς δρόμους και πήραμε ένα δρομάκι μέσα από το δάσος. Καθ’ όλη τη διάρκεια του ταξιδιού, προσευχόμουν συνεχώς στον Θεό και Του ζητούσα να μας προστατεύσει. Μετά από μια ώρα περίπου, φέραμε μ’ επιτυχία τις αδελφές μας στον προορισμό τους κι ένιωσα σαν να έφυγε ένα μεγάλο βάρος από πάνω μου. Καθώς επιστρέφαμε γρήγορα στην κομητεία, η αστυνομία σταμάτησε το αυτοκίνητό μας, όμως δεν υπήρχε κανείς που να ψάχνουν στο αυτοκίνητο, οπότε μας άφησαν να φύγουμε. Ήταν πολύ τρομακτικό!

Μέσα από την εμπειρία μου, διαπίστωσα ότι για να καταστρέψει το έργο του Θεού και να καταπιέσει και να συλλάβει πιστούς στον Θεό, το Κομμουνιστικό Κόμμα έχει φτάσει σε σημείο τρέλας, όσο μανιωδώς όμως κι αν ενεργεί, εξακολουθεί να υπόκειται στις κυρίαρχες ρυθμίσεις του Θεού και δεν είναι παρά ένα αντικείμενο στα χέρια του Θεού για να εξυπηρετεί Εκείνος τους σκοπούς Του. Επίσης, κατάλαβα τελικά τι εννοούσε ο Θεός λέγοντας: «Σε όλα τα σχέδιά Μου, ο μεγάλος κόκκινος δράκοντας είναι το αντιθετικό στοιχείο Μου, ο εχθρός Μου, κι επίσης ο υπηρέτης Μου· ως εκ τούτου, δεν έχω ποτέ χαλαρώσει τις “απαιτήσεις” Μου γι’ αυτόν. Επομένως, το τελικό στάδιο του έργου της ενσάρκωσής Μου ολοκληρώνεται στον οίκο του. Με τον τρόπο αυτόν, ο μεγάλος κόκκινος δράκοντας μπορεί καλύτερα να Μου παρέχει σωστά υπηρεσίες, και μέσω αυτού θα τον κατακτήσω και θα ολοκληρώσω το σχέδιό Μου» («Ο Λόγος», τόμ. 1: «Η εμφάνιση και το έργο του Θεού», Τα λόγια του Θεού προς ολόκληρο το σύμπαν, Κεφάλαιο 29). Τις έσχατες ημέρες, είναι πολύ σημαντικό ο Θεός να επιτελέσει το έργο Του στην Κίνα, τη φωλιά του μεγάλου κόκκινου δράκοντα. Ο Θεός χρησιμοποιεί την υπηρεσία του μεγάλου κόκκινου δράκοντα για να οδηγήσει στην τελείωση την πίστη μας, καθώς και μια ομάδα νικητών. Ο Θεός είναι πραγματικά σοφός! Ευχαριστώ τον Παντοδύναμο Θεό!