Τον Οκτώβριο του 2020, επιλέχθηκα να επιβλέψω το έργο των βίντεο μαζί με τη Γουάνγκ Λι, με την οποία είχα συνεργαστεί και στο παρελθόν. Ήξερα ότι την απασχολούσε κάπως η φήμη και το κύρος της και ότι ερχόταν σε ρήξη με όποιον την προσέβαλε. Αλλά εμείς τα πηγαίναμε αρκετά καλά, χωρίς μεγάλες διενέξεις. Αργότερα, ανακάλυψα ότι είχε αναπτύξει προκατάληψη απέναντι σε μια από τις αδελφές της ομάδας, τη Σιν Τσενγκ. Όταν η Γουάνγκ Λι άρχισε να μου λέει για την κατάσταση όλων στην ομάδα, είπε με έναν περιφρονητικό τόνο: «Η Σιν Τσενγκ δεν έχει καλή ανθρώπινη φύση και είναι απίστευτα αλαζόνας. Όταν της κάνω υποδείξεις, όχι μόνο αρνείται να τις δεχτεί, αλλά αντιθέτως αρχίζει να μιλάει για τα προβλήματά μου. Δεν διαδραματίζει θετικό ρόλο στην ομάδα. Έχω ήδη γράψει μια επιστολή στην επικεφαλής αναφέροντας τα προβλήματά της και έχω συγκεντρώσει αξιολογήσεις από τους άλλους. Ετοιμαζόμαστε να την απαλλάξουμε απ’ το καθήκον της». Διάβασα τις αξιολογήσεις και οι περισσότεροι αδελφοί και αδελφές είπαν ότι η Σιν Τσενγκ ήταν ταλαντούχα στο καθήκον της και είχε καλό επίπεδο, αλλά ότι η διάθεσή της ήταν λίγο αλαζονική. Είπαν ότι μερικές φορές επέμενε στη δική της γνώμη όταν συζητούσαν για το έργο, αλλά αν συναναστρεφόσουν μαζί της με σαφήνεια, ήταν σε θέση να το αποδεχτεί. Σε γενικές γραμμές, μπορούσε ακόμη να καλλιεργηθεί. Σκεφτόμουν: «Η αξιολόγηση της Γουάνγκ Λι γι’ αυτήν δεν ήταν αντικειμενική ούτε δίκαιη, και η Σιν Τσενγκ δεν θα πρέπει να απαλλαχθεί απ’ το καθήκον της έτσι απλά εξαιτίας αυτού. Μήπως η Σιν Τσενγκ αντέκρουσε τις ιδέες της Γουάνγκ Λι με τρόπο που την έφερε σε δύσκολη θέση, οπότε η Γουάνγκ Λι απέκτησε προκατάληψη εναντίον της και ήθελε να την απαλλάξει απ’ το καθήκον της; Αν είναι έτσι, η Γουάνγκ Λι θα πρέπει να κάνει αυτοκριτική». Στη σκέψη αυτή ήθελα να της επισημάνω αυτό το πρόβλημα, αλλά μετά σκέφτηκα: «Νοιάζεται τόσο πολύ για το να σώσει την υπόληψή της —θα με αντιπαθήσει αφού το κάνω αυτό; Πώς θα τα πηγαίνουμε καλά αν η σχέση μας χαλάσει;» Έτσι, της είπα διακριτικά: «Η Σιν Τσενγκ είναι νέα στην πίστη και είναι λίγο ισχυρογνώμων, αλλά τα προβλήματά της δεν είναι αρκετά σοβαρά για να την απαλλάξουμε απ’ το καθήκον. Ας τη βοηθήσουμε μέσω συναναστροφής». Ακούγοντάς το αυτό, η έκφραση της Γουάνγκ Λι άλλαξε εντελώς και είπε ενοχλημένη: «Το πρόβλημα της Σιν Τσενγκ δεν είναι ότι είναι ισχυρογνώμων, αλλά ότι έχει κακή διάθεση. Παλιά, σκεφτόμουν το ίδιο πράγμα μ’ εσένα, αλλά τώρα μπορώ να διακρίνω τα πράγματα καθαρά. Αν θέλεις, βοήθησέ την. Μπορείς να αναλάβεις την ευθύνη για τη δουλειά της από εδώ και στο εξής». Δεν ήξερα πραγματικά τι να κάνω όταν το άκουσα αυτό. Σκέφτηκα: «Μόλις μπήκα στην ομάδα και ακόμα δεν έχω εξοικειωθεί με τα πράγματα. Η Γουάνγκ Λι φόρτωσε την ευθύνη της σ’ εμένα, και αυτό θα μπορούσε να καθυστερήσει το έργο μας. Ήταν πολύ ανεύθυνο αυτό που έκανε». Ήθελα να μοιραστώ περισσότερες σκέψεις μου μαζί της, αλλά βλέποντας πόσο ψυχρή ήταν, φοβόμουν μήπως η περαιτέρω διένεξη διαταράξει τη σχέση μας, οπότε κράτησα το στόμα μου κλειστό.

Λίγες ημέρες αργότερα, ετοιμαζόμασταν να αλλάξουμε τοποθεσία λόγω των αναγκών του έργου μας. Η Γουάνγκ Λι μού είπε ξαφνικά: «Ας μην πάρουμε τη Σιν Τσενγκ αυτήν τη φορά. Θα πρέπει να μείνει εδώ και να αναλογιστεί». Ξαφνιάστηκα πολύ. Σε τι διέφερε το να μείνει εδώ από το να την απαλλάξουμε απ’ το καθήκον; Η Σιν Τσενγκ διαδραμάτιζε σημαντικό ρόλο στο έργο. Κάτι τέτοιο θα καθυστερούσε το έργο μας και θα ήταν άδικο γι’ αυτήν. Ανησύχησα όταν είδα ότι η Γουάνγκ Λι ενεργούσε με βάση τη διεφθαρμένη της διάθεση και ήθελα να την εκθέσω για το ότι έκανε κατάχρηση της εξουσίας της προκειμένου να εξοστρακίσει και να καταπιέσει τη Σιν Τσενγκ. Σκέφτηκα όμως ότι ήταν πολύ απρόθυμη και είχε άσχημη συμπεριφορά απέναντί μου όταν συζητούσαμε για τη Σιν Τσενγκ τις προάλλες, οπότε αν της ανέλυα και εξέθετα την ουσία των πράξεών της απευθείας, μπορεί να έλεγε ότι προστάτευα τη Σιν Τσενγκ και ότι δυσκόλευα την ίδια. Αν αυτό κατέστρεφε τη σχέση μας και εκείνη δυσανασχετούσε μαζί μου και με άφηνε στην απ’ έξω, πώς θα μπορούσαμε να συνεργαστούμε; Δίστασα και κατάπια τα λόγια που θα έλεγα. Σκέφτηκα: «Ξέχνα το. Δεν θα πρέπει να την εκθέσω άμεσα. Θα το αφήσω ως έχει». Έτσι, είπα τραυλίζοντας: «Η επικεφαλής δεν έχει επιβεβαιώσει καμία αλλαγή στα καθήκοντά της. Είναι σωστό να την αφήσουμε εδώ; Δεν θα έπρεπε να περιμένουμε την έγκριση της επικεφαλής πριν την απαλλάξουμε απ’ το καθήκον; Ας την πάρουμε μαζί μας. Θα διευκολύνει επίσης την παρακολούθηση του έργου». Αφού το είπα αυτό, η Γουάνγκ Λι δεν επέμεινε πια. Ήξερα ότι δεν είχα αντιμετωπίσει με σαφήνεια το πρόβλημά της και ότι θα συνέχιζε να στοχοποιεί τη Σιν Τσενγκ. Ένιωσα ενοχές γι’ αυτό, αλλά έπειτα σκέφτηκα: «Εφόσον είμαστε συνεργάτιδες, θα την παρακολουθώ στενά και θα την εμποδίσω να κάνει σημαντικά λάθη». Μετά από αυτό, συνέχισε να αποκλείει σκόπιμα τη Σιν Τσενγκ. Μια φορά, υπήρχε μια ευκαιρία επαγγελματικής κατάρτισης, και καθώς η Σιν Τσενγκ μάθαινε γρήγορα, η καλύτερη επιλογή ήταν να τη στείλει για κατάρτιση και στη συνέχεια να τη βάλει να διδάξει τους άλλους όταν επέστρεφε. Αλλά η Γουάνγκ Λι επέμενε να στείλει μια άλλη αδελφή που δεν γνώριζε καλά αυτόν τον τομέα εργασίας. Έμαθα επίσης από τους άλλους ότι η Σιν Τσενγκ είχε εκφράσει αρκετές φορές απόψεις αντίθετες με αυτές της Γουάνγκ Λι, και όλοι θεωρούσαν ότι οι ιδέες της Σιν Τσενγκ ήταν καλές, αλλά η Γουάνγκ Λι αρνιόταν να τις δεχτεί και επέμενε η Σιν Τσενγκ να ακούει εκείνη. Αφού η Σιν Τσενγκ ανέφερε τα προβλήματά της σε μια συνάθροιση, η Γουάνγκ Λι θύμωσε και την αγνόησε. Όταν η Γουάνγκ Λι έβλεπε ότι η Σιν Τσενγκ είχε προβλήματα στο καθήκον της, δεν τη βοηθούσε να τα επιλύσει, αφήνοντάς τη χωρίς μονοπάτι να ακολουθήσει στην εργασία της, δυσκολεύοντας τα πράγματα γι’ αυτήν. Ένιωσα πραγματικά άβολα όταν τα έμαθα όλα αυτά. Η Γουάνγκ Λι ήταν πάντα προκατειλημμένη και καταπιεστική απέναντι στη Σιν Τσενγκ και την απέκλειε. Αυτό ήταν ένα αρκετά σοβαρό πρόβλημα. Είχε ήδη αρχίσει να προκαλεί διαταραχές και να παρεμποδίζει το έργο. Ήξερα ότι έπρεπε να μιλήσω στη Γουάνγκ Λι. Εκείνη την ημέρα, μάζεψα λίγο θάρρος και είπα: «Δεν έχεις ξεπεράσει την προκατάληψή σου απέναντι στη Σιν Τσενγκ, έτσι δεν είναι; Η Σιν Τσενγκ είναι καλή στην εκμάθηση νέων τεχνικών. Αν δεν την αφήσεις να πάει, είσαι προκατειλημμένη». Τη στιγμή που το είπα αυτό, το βλέμμα της σκοτείνιασε και είπε θυμωμένα: «Έχω ήδη ξεπεράσει την προκατάληψή μου απέναντί της, αλλά τώρα έχω προκατάληψη απέναντί σου. Το έργο για το οποίο είναι υπεύθυνη η Σιν Τσενγκ δεν έχει καμία επιτυχία, και αυτό είναι δικό της πρόβλημα. Σου είπα πριν από καιρό ότι πρέπει να την απαλλάξουμε απ’ το καθήκον, αλλά εσύ διαφώνησες». Είδα ότι η Γουάνγκ Λι δεν είχε καμία αυτογνωσία. Ως επόπτρια, δεν έκανε αυτοκριτική όταν το έργο δεν πήγαινε καλά, και απλώς απέφευγε την ευθύνη. Ήμουν αρκετά θυμωμένη, και ήθελα πραγματικά να εκθέσω την ουσία των πράξεών της άμεσα. Αλλά βλέποντας πόσο απρόθυμη ήταν, συγκρατήθηκα. Αισθάνθηκα κάπως περιορισμένη, σκέφτηκα: «Μόλις της είπα μερικά λόγια αλήθειας, αλλά έχει ήδη αναπτύξει τόσο επικριτική γνώμη για μένα. Αν πραγματικά έφερνα στο φως όλα τα προβλήματά της, θα γινόταν έξαλλη. Αυτό θα κατέστρεφε σίγουρα τη σχέση μας. Καλύτερα να μην πω περισσότερα, και εξάλλου, την έχω ήδη νουθετήσει λίγο. Αφού δεν θα το δεχτεί, ας το αφήσω καλύτερα». Μετά από αυτό, λόγω κάποιων εργασιακών μεταθέσεων, ήμουν κυρίως υπεύθυνη για άλλες εργασίες και έβλεπα λιγότερο τη Γουάνγκ Λι.

Παραδόξως, περίπου τρεις εβδομάδες αργότερα, το έργο της Γουάνγκ Λι δεν είχε ακόμη αποδώσει αποτελέσματα και τα μέλη της ομάδας αισθάνονταν αδύναμα και πεσμένα. Ανέφεραν ότι όταν τους έβλεπε να μην τα πηγαίνουν καλά στο καθήκον τους, η Γουάνγκ Λι απλώς τους επέπληττε, αλλά δεν συναναστρεφόταν μαζί τους ούτε τους καθοδηγούσε. Όλοι αισθάνονταν περιορισμένοι από αυτήν και τόσο αρνητικοί που δεν ήξεραν πώς να κάνουν το καθήκον τους. Είπαν επίσης ότι δεν είχε καθοδηγήσει το έργο της Σιν Τσενγκ εδώ και μήνες. Όλοι μού τα έλεγαν αυτά με δάκρυα στα μάτια. Δεν μπορούσα να κρατήσω άλλο την ψυχραιμία μου. Είχα δει τα προβλήματα της Γουάνγκ Λι πολύ καιρό πριν, αλλά δεν της είχα επισημάνει τη φύση αυτών των προβλημάτων. Δεν είχε κατανοήσει καθόλου τη δική της διεφθαρμένη διάθεση, και συνέχισε να εξοστρακίζει τους ανθρώπους εξαιτίας των προκαταλήψεών της και να αρνείται να ακούσει τις συμβουλές των άλλων, σε σημείο που το έργο είχε σχεδόν σταματήσει. Ένιωθα τόσο ένοχη. Όταν γύρισα σπίτι, διάβασα ένα χωρίο από τα λόγια του Θεού που εξέθετε τους αντίχριστους: «Απ’ ό,τι φαίνεται, τα λόγια των αντίχριστων φαίνονται ευγενικά, πολιτισμένα και μεγαλόπνοα. Όποιος παραβιάζει τις αρχές, όποιος μπλέκεται και παρεμβαίνει στο έργο της εκκλησίας, δεν εκτίθεται ούτε επικρίνεται, ανεξάρτητα από το ποιος είναι. Ο αντίχριστος κάνει τα στραβά μάτια, αφήνοντας τους ανθρώπους να πιστεύουν ότι είναι μεγαλόψυχος σε όλα τα θέματα. Η κάθε διαφθορά και κακή πράξη αντιμετωπίζεται με καλοσύνη κι ανοχή. Δεν θυμώνει ούτε αρπάζει φωτιά, δεν οργίζεται ούτε κατηγορεί τους ανθρώπους όταν κάνουν κάτι λάθος και παραβλάπτουν τα συμφέροντα του οίκου του Θεού. Ανεξάρτητα από το ποιος διαπράττει το κακό κι αναστατώνει το έργο της εκκλησίας, δεν δίνει σημασία, λες κι αυτό δεν έχει καμία σχέση μ’ εκείνον, και δεν προσβάλλει ποτέ ανθρώπους εξαιτίας αυτού. Με τι ασχολούνται περισσότερο οι αντίχριστοι; Με το πόσοι τούς θαυμάζουν, πόσοι τούς βλέπουν όταν υποφέρουν και τους θαυμάζουν γι’ αυτό. Οι αντίχριστοι πιστεύουν ότι τα βάσανα δεν πρέπει ποτέ να είναι για το τίποτα. Ανεξάρτητα από τις κακουχίες που υπομένουν, το τίμημα που πληρώνουν, τις καλές πράξεις που κάνουν, το πόσο τρυφεροί, προσεκτικοί και στοργικοί είναι προς τους άλλους, όλα αυτά πρέπει να γίνονται μπροστά σε άλλους, πρέπει να τα βλέπουν περισσότεροι άνθρωποι. Και ποιος είναι ο στόχος τους ενεργώντας έτσι; Να κερδίσουν κόσμο με το μέρος τους, να κάνουν περισσότερους ανθρώπους να αισθάνονται θαυμασμό και επιδοκιμασία για τις πράξεις τους, για τη συμπεριφορά τους, για τον χαρακτήρα τους» [«Ο Λόγος», τόμ. 4: «Εκθέτοντας τους αντίχριστους», Σημείο ένατο (Μέρος δέκατο)]. Οι αντίχριστοι δεν θα επέμβουν όταν δουν ανθρώπους να διαταράσσουν το έργο της εκκλησίας, ώστε να μπορέσουν να δημιουργήσουν μια καλή εικόνα για τον εαυτό τους μεταξύ των άλλων —είναι πραγματικά εγωιστές και ποταποί. Αναλογιζόμενη τη δική μου συμπεριφορά, συνειδητοποίησα ότι ενεργούσα ακριβώς όπως ένας αντίχριστος. Η εκκλησία κανόνισε να συνεργαστώ με τη Γουάνγκ Λι, ώστε να αναπληρώνουμε η μία τις αδυναμίες της άλλης, να παρακολουθούμε η μία την άλλη και να προστατεύουμε από κοινού το έργο της εκκλησίας. Αλλά για να προστατέψω την «αρμονική» σχέση μου με τη Γουάνγκ Λι και για να διατηρήσω την εικόνα μου ως «καλός άνθρωπος» μαζί της, δεν τόλμησα να εκθέσω την καταπιεστική μεταχείριση αποκλεισμού που είχε απέναντι στη Σιν Τσενγκ. Είδα ότι η μεταχείριση που είχε απέναντι στους άλλους βασιζόταν στη διεφθαρμένη διάθεσή της και επηρέαζε το έργο, αλλά δεν τήρησα τις αρχές της αλήθειας και δεν επενέβην ούτε το ανέφερα σε κάποιον επικεφαλής. Φοβόμουν ότι θα με αντιπαθούσε και αυτό θα δημιουργούσε ρήγμα ανάμεσά μας. Ακόμα και όταν βρήκα το θάρρος να της πω κάτι στη συναναστροφή, εξακολουθούσα να συγκρατούμαι, χωρίς να επισημαίνω άμεσα και με σαφήνεια την ουσία της συμπεριφοράς της. Πάντα έκανα παραχωρήσεις γι’ αυτήν. Στεκόμουν και την παρακολουθούσα να αποκλείει και να καταπιέζει τους αδελφούς και τις αδελφές, γεγονός που έβλαπτε την είσοδο τους στη ζωή και εμπόδιζε σοβαρά το έργο της εκκλησίας, κι όμως δεν κούνησα ούτε το μικρό μου δαχτυλάκι για να βοηθήσω. Τελικά είδα ξεκάθαρα ότι οι ανθρωπάρεσκοι μπορεί εξωτερικά να φαίνονται καλοί άνθρωποι και να μην προσβάλλουν κανέναν, αλλά στην πραγματικότητα είναι πιο ύπουλοι και δόλιοι. Ό,τι κάνουν είναι για να προστατεύσουν τον εαυτό τους, να διατηρήσουν το όνομα και το κύρος τους. Χρησιμοποιούν την επιφανειακή καλοσύνη για να κερδίσουν τις καρδιές των ανθρώπων και να τους παρασύρουν. Αποκαλύπτουν μια μοχθηρή διάθεση που είναι ίδια με εκείνη ενός αντίχριστου. Αναλογιζόμενη τις πράξεις και τη συμπεριφορά μου, ένιωθα πραγματικά ένοχη και μισούσα τον εαυτό μου. Πώς μπόρεσα να είμαι τόσο ύπουλη, τόσο δόλια; Έκανα ένα τόσο σημαντικό καθήκον, αλλά ήμουν ανεύθυνη και δεν τηρούσα τις αρχές όταν έβλεπα προβλήματα, βλάπτοντας το έργο της εκκλησίας και εμποδίζοντας τις ζωές των άλλων. Δεν έβλαπτα τα συμφέροντα της εκκλησίας με αυτόν τον τρόπο; Πραγματικά δεν είχα συνείδηση! Προσευχήθηκα και μετανόησα στον Θεό λέγοντας πως ήθελα να σταματήσω να είμαι επαναστατική και να Τον πληγώνω και πως ήθελα να κάνω πράξη την αλήθεια και να προστατεύω το έργο της εκκλησίας.

Την επόμενη μέρα, μόλις ανέφερα το έργο για το οποίο ήταν υπεύθυνη η Σιν Τσενγκ, το ύφος της Γουάνγκ Λι σκοτείνιασε αμέσως και άρχισε να παραπονιέται ότι η Σιν Τσενγκ έριχνε το ηθικό των άλλων. Είδα ότι δεν έκανε καθόλου αυτοκριτική και ότι μετατόπιζε όλη την ευθύνη στη Σιν Τσενγκ. Σκέφτηκα: «Μόλις που ξεκίνησα και είναι ήδη θυμωμένη. Αν αναφέρω όλα τα προβλήματα στη δουλειά της, σίγουρα θα εκνευριστεί μαζί μου. Να συνεχίσω να μιλάω;» Δίστασα και αισθάνθηκα κάπως περιορισμένη, οπότε είπα μια σιωπηλή προσευχή και σκέφτηκα πώς ο Θεός απαιτεί από εμάς να είμαστε ειλικρινείς και να προστατεύουμε τα συμφέροντα του οίκου του Θεού. Αυτό μου έδωσε λίγο θάρρος. Ανεξάρτητα από το τι πίστευε, ήξερα ότι έπρεπε να μοιραστώ την ειλικρινή μου γνώμη. Έτσι, εξέθεσα αυστηρά και δίκαια τον τρόπο με τον οποίο καταπίεζε και τιμωρούσε τη Σιν Τσενγκ. Αλλά δεν το δέχτηκε καθόλου. Συνέχισε να διαφωνεί για το ποιος είχε δίκιο και ποιος άδικο. Αρνήθηκε να δεχτεί την αλήθεια στον παραμικρό βαθμό ή να γνωρίσει τον εαυτό της. Είδα πόσο σοβαρό ήταν το πρόβλημά της και ότι δεν μπορούσε να παραμείνει σε αυτό το καθήκον, οπότε το ανέφερα στην επικεφαλής μας. Η επικεφαλής είπε ότι είχε προσπαθήσει να βοηθήσει τη Γουάνγκ Λι συναναστρεφόμενη πάνω σ’ αυτό πολλές φορές στο παρελθόν, αλλά εκείνη δεν είχε ακόμη αλλάξει. Η συμπεριφορά της έδειχνε ότι δεν είχε καλή ανθρώπινη φύση και ότι δεν δεχόταν την αλήθεια, ενώ ήταν και ακατάλληλη για τη δουλειά. Ως εκ τούτου, έπρεπε να απαλλαχθεί απ’ το καθήκον το συντομότερο δυνατό. Επιπλέον, η επικεφαλής ήθελε να το κάνω εγώ. Μ’ έπιασε ταχυπαλμία και σκέφτηκα: «Η στάση της απέναντί μου έχει αλλάξει από τότε που εξέθεσα τα προβλήματά της. Αν την απαλλάξω προσωπικά απ’ το καθήκον, αυτό θα την προσβάλει βαθιά. Δεν θα με μισήσει μετά από αυτό; Δεν θα νομίζει ότι τη στοχοποιώ;» Ένιωσα διχασμένη και δεν ήξερα πώς να την αντικρίσω. Καθώς ανησυχούσα γι’ αυτό, διάβασα τα λόγια του Θεού: «Οι περισσότεροι άνθρωποι επιθυμούν να επιδιώξουν και να κάνουν πράξη την αλήθεια, αλλά τις περισσότερες φορές έχουν απλώς την αποφασιστικότητα και την επιθυμία να το πράξουν· η αλήθεια δεν έχει γίνει η ζωή τους. Ως εκ τούτου, όταν συναντούν κακές δυνάμεις ή αντιμετωπίζουν πονηρούς και κακούς ανθρώπους που διαπράττουν κακές πράξεις, ή ψευδείς επικεφαλής και αντίχριστους που ενεργούν με τρόπο που παραβιάζει τις αρχές —διαταράσσοντας έτσι το έργο της εκκλησίας και βλάπτοντας τους εκλεκτούς του Θεού— χάνουν το θάρρος να ορθώσουν το ανάστημά τους και να εκφέρουν τη γνώμη τους. Τι σημαίνει όταν δεν έχεις θάρρος; Σημαίνει ότι είσαι δειλός ή ότι έχεις έλλειψη ευφράδειας; Ή μήπως σημαίνει ότι δεν έχεις βαθιά κατανόηση και, συνεπώς, δεν έχεις την αυτοπεποίθηση να εκφέρεις τη γνώμη σου; Τίποτε από αυτά: είναι κυρίως συνέπεια του περιορισμού από τις διεφθαρμένες διαθέσεις. Μία από τις διεφθαρμένες διαθέσεις που αποκαλύπτεις είναι η δόλια διάθεση: όταν σου συμβαίνει κάτι, το πρώτο που σκέφτεσαι είναι τα δικά σου συμφέροντα, το πρώτο που εξετάζεις είναι οι συνέπειες, κατά πόσο θα είναι ωφέλιμο για σένα. Αυτή είναι μια δόλια διάθεση, έτσι δεν είναι; Μια άλλη είναι η εγωιστική και ευτελής διάθεση. Σκέφτεσαι: “Τι σχέση έχει μ’ εμένα εάν ζημιωθούν τα συμφέροντα του οίκου του Θεού; Δεν είμαι επικεφαλής, οπότε γιατί να με νοιάζει; Δεν έχει σχέση με εμένα. Δεν είναι δική μου ευθύνη”. Αυτές τις σκέψεις, αυτά τα λόγια, δεν τα σκέφτεσαι συνειδητά, τα παράγει όμως το υποσυνείδητό σου —το οποίο είναι η διεφθαρμένη διάθεση που αποκαλύπτεται όταν οι άνθρωποι αντιμετωπίζουν ένα πρόβλημα. […] Δεν ελέγχεις καθόλου όσα λες και κάνεις. Ακόμη και αν το ήθελες, δεν θα μπορούσες να πεις την αλήθεια ούτε αυτό που σκέφτεσαι πραγματικά· ακόμη και αν το ήθελες, δεν θα μπορούσες να κάνεις πράξη την αλήθεια· ακόμη και αν το ήθελες, δεν θα μπορούσες να εκπληρώσεις τις ευθύνες σου. Όλα όσα λες, πράττεις και κάνεις πράξη είναι ένα ψέμα, και εσύ είσαι απλώς επιπόλαιος. Η σατανική σου διάθεση σε δεσμεύει και σε ελέγχει απόλυτα. Μπορεί να θες να αποδεχθείς και να κάνεις πράξη την αλήθεια, αλλά αυτό δεν είναι στο χέρι σου. Όταν σε ελέγχουν οι σατανικές σου διαθέσεις, λες και κάνεις ό,τι σου υπαγορεύει η σατανική σου διάθεση. Δεν είσαι τίποτε άλλο παρά μόνο υποχείριο της διεφθαρμένης σάρκας· έχεις γίνει εργαλείο του Σατανά. Εκ των υστέρων, μετανιώνεις που ακολούθησες για άλλη μια φορά τη διεφθαρμένη σάρκα και αναρωτιέσαι πώς μπόρεσες να μην κάνεις πράξη την αλήθεια. Σκέφτεσαι: “Δεν μπορώ να υπερνικήσω μόνος μου τη σάρκα και πρέπει να προσευχηθώ στον Θεό. Δεν όρθωσα το ανάστημά μου για να σταματήσω όσους προκαλούσαν αναστάτωση στο έργο της εκκλησίας και, τώρα, έχω βαριά τη συνείδησή μου. Αποφάσισα ότι, όταν αυτό συμβεί ξανά, πρέπει να ορθώσω το ανάστημά μου και να κλαδεύσω όσους διαπράττουν αδικήματα κατά την εκτέλεση των καθηκόντων τους και προκαλούν αναστάτωση στο έργο της εκκλησίας, ώστε να συμπεριφερθούν φρόνιμα και να σταματήσουν να ενεργούν απερίσκεπτα”. Αφού βρίσκεις επιτέλους το κουράγιο να μιλήσεις, τρομάζεις και υποχωρείς μόλις ο άλλος θυμώσει και χτυπήσει το χέρι στο τραπέζι. Είσαι σε θέση να αναλάβεις τα ηνία; Σε τι χρησιμεύουν η αποφασιστικότητα και η θέληση; Είναι και οι δύο άχρηστες. Πρέπει να έχετε αντιμετωπίσει συχνά καταστάσεις σαν αυτές: Όταν συναντάτε δυσκολίες, εγκαταλείπετε την προσπάθεια, νιώθετε ότι δεν μπορείτε να κάνετε τίποτα, θεωρείτε τον εαυτό σας χαμένη υπόθεση, παραδίνεστε στην απόγνωση, αποφασίζετε ότι δεν υπάρχει ελπίδα για σας και ότι, αυτήν την φορά, έχετε αποκλειστεί εντελώς. Εφόσον παραδέχεσαι ότι δεν επιδιώκεις την αλήθεια, γιατί δεν μετανοείς; Έκανες πράξη την αλήθεια; Δεν μπορεί να μην έχεις καταλάβει τίποτα, αφού παρακολουθείς κηρύγματα εδώ και κάμποσα χρόνια. Γιατί δεν κάνεις καθόλου πράξη την αλήθεια; Ποτέ δεν αναζητάς ούτε, βέβαια, κάνεις πράξη την αλήθεια. Απλώς προσεύχεσαι, παίρνεις αποφάσεις, βάζεις στόχους και δίνεις υποσχέσεις συνεχώς μέσα στην καρδιά σου. Και ποιο είναι το αποτέλεσμα; Συνεχίζεις να είσαι ανθρωπάρεσκος, δεν είσαι ανοιχτός για τα προβλήματα που αντιμετωπίζεις, αδιαφορείς για τους πονηρούς ανθρώπους όταν τους συναντάς, δεν αντιδράς όταν κάποιος κάνει κάτι κακό ή δημιουργεί αναστάτωση και μένεις αμέτοχος όταν δεν επηρεάζεσαι εσύ προσωπικά. Σκέφτεσαι το εξής: “Δεν μιλώ για τίποτα που δεν με αφορά. Αδιαφορώ για τα πάντα ανεξαιρέτως, εφόσον δεν πλήττονται τα συμφέροντά μου, η ματαιοδοξία μου ή η εικόνα μου. Πρέπει να είμαι πολύ προσεκτικός, γιατί το πουλί που βγάζει έξω το κεφάλι είναι αυτό που πυροβολείται. Δεν πρόκειται να κάνω καμία ανοησία!” Σε ελέγχουν πλήρως και συνεχώς οι διεφθαρμένες σου διαθέσεις: η μοχθηρία σου, η δολιότητά σου, η σκληρότητά σου και η αποστροφή σου προς την αλήθεια. Σου είναι πια πιο ανυπόφορες και από τη χρυσή στέκα που έσφιγγε το κεφάλι του Βασιλιά Πιθήκου. Είναι τόσο εξαντλητικό, τόσο αβάσταχτο να ζει κανείς υπό τον έλεγχο διεφθαρμένων διαθέσεων!» («Ο Λόγος», τόμ. 3: «Οι συνομιλίες του Χριστού των Εσχάτων Ημερών», Μέρος τρίτο). Τα λόγια του Θεού διαπέρασαν την καρδιά μου σαν μαχαίρι. Αναλογίστηκα πώς φοβόμουν πάντα μήπως προσβάλω τη Γουάνγκ Λι και δεν τολμούσα να κάνω πράξη την αλήθεια και να αποκαλύψω τα γεγονότα. Ελεγχόμουν από αυτές τις σατανικές διαθέσεις κατά τις οποίες ήμουν μοχθηρή, δόλια κι είχα βαρεθεί την αλήθεια. Αντιμετώπιζα τις σατανικές φιλοσοφίες του τύπου: «Η αρμονία είναι θησαυρός, η ανεκτικότητα είναι αρετή», «όχι χτυπήματα κάτω από τη μέση», «Καλύτερα να μη λες τίποτα, παρά να επισημαίνεις προβλήματα» και «Η ειλικρίνεια ενοχλεί τους άλλους» ως νόμους σύμφωνα με τους οποίους πρέπει να ζει κανείς. Δεν τολμούσα να μιλήσω ανοιχτά για τα προβλήματα που έβλεπα, να τηρήσω τις αρχές ή να προστατεύσω το έργο της εκκλησίας. Ζούσα μια δειλή ζωή. Όταν η επικεφαλής ήθελε να απαλλάξω τη Γουάνγκ Λι απ’ το καθήκον της, μου ήταν ξεκάθαρο ότι έπρεπε να γίνει αμέσως, διαφορετικά το έργο της εκκλησίας θα καθυστερούσε. Αλλά δεν μπορούσα να ανοίξω το στόμα μου, από φόβο μήπως την προσβάλω. Εξωτερικά, φαινόταν ότι ήμουν καλή κι ότι δεν ήθελα να πληγώσω κανέναν, αλλά στην πραγματικότητα ξεπουλούσα τα συμφέροντα της εκκλησίας με αντάλλαγμα τη διατήρηση μιας θετικής εικόνας στις καρδιές των άλλων. Προστάτευα τη Γουάνγκ Λι σε κάθε ευκαιρία, επιτρέποντας της να διαταράσσει το έργο της εκκλησίας. Ήμουν σαν ασπίδα για τον Σατανά, επιτρέποντάς του να δρα ανεξέλεγκτα στην εκκλησία. Ήμουν μια υποκρίτρια, ένας δόλιος άνθρωπος. Αυτές οι σατανικές φιλοσοφίες είναι απλώς πλάνες που παραπλανούν και βλάπτουν τους ανθρώπους! Η σύγχρονη κοινωνία είναι τόσο σκοτεινή και μοχθηρή, επειδή οι άνθρωποι ζουν σύμφωνα με αυτές. Γίνονται δειλοί και ποταποί και μισούν το φως. Κανείς δεν τολμά να ορθώσει το ανάστημά του, να υπερασπιστεί τη δικαιοσύνη και να εκθέσει την αλήθεια. Αλλά εκείνοι που είναι δουλοπρεπείς ευημερούν και αποκτούν εξουσία. Δεν υπάρχει καμία ορθότητα ή δικαιοσύνη σε αυτό. Όλοι εξαπατούν ο ένας τον άλλον χωρίς καμία ειλικρίνεια. Αυτό συμβαίνει με τους ανθρώπους που έχουν διαφθαρεί από τον Σατανά. Τελικά είδα ξεκάθαρα ότι αυτές οι σατανικές φιλοσοφίες φαίνονται να είναι σύμφωνες με τις ανθρώπινες αντιλήψεις, αλλά στην πραγματικότητα είναι ψέματα που χρησιμοποιεί ο Σατανάς για να παραπλανήσει και να διαφθείρει τους ανθρώπους. Το να ζούμε σύμφωνα με αυτές απλώς μας κάνει όλο και πιο εγωιστές, μοχθηρούς και δόλιους. Είναι ένας άθλιος, βρώμικος και απάνθρωπος τρόπος ζωής.

Αργότερα, διάβασα ένα χωρίο των λόγων του Θεού: «Εάν δεν κρατάς τίποτα κρυφό, εάν δεν υποκρίνεσαι, δεν προσποιείσαι, δεν φοράς προσωπείο, εάν εκθέτεις τον εαυτό σου απέναντι στους αδελφούς και τις αδελφές, δεν κρύβεις τις εσώψυχες ιδέες και σκέψεις σου, αλλά αντίθετα επιτρέπεις στους άλλους να δουν την ειλικρινή σου στάση, τότε η αλήθεια θα ριζώσει σταδιακά μέσα σου, θα ανθίσει και θα καρποφορήσει, θα αποφέρει αποτελέσματα, σιγά-σιγά. Εάν η καρδιά σου είναι ολοένα και πιο ειλικρινής και προσανατολίζεται όλο και περισσότερο προς τον Θεό, και εάν γνωρίζεις να προστατεύεις τα συμφέροντα του οίκου του Θεού όταν εκτελείς το καθήκον σου και η συνείδησή σου ταράζεται όταν δεν κατορθώνεις να προστατεύσεις αυτά τα συμφέροντα, τότε αυτό αποτελεί απόδειξη ότι η αλήθεια είχε επίδραση επάνω σου και έχει γίνει η ζωή σου. Μόλις η αλήθεια γίνει ζωή μέσα σου, όταν παρατηρείς κάποιον που είναι βλάσφημος προς τον Θεό, χωρίς φόβο Θεού και απρόσεκτος και επιπόλαιος κατά την εκτέλεση του καθήκοντός του, ή που διακόπτει και παρενοχλεί το έργο της εκκλησίας, θα ανταποκρίνεσαι σύμφωνα με τις θεμελιώδεις αρχές της αλήθειας και θα είσαι σε θέση να τον αναγνωρίζεις και να τον εκθέτεις όπως χρειάζεται. […] Εάν είσαι κάποιος που πιστεύει αληθινά στον Θεό, τότε ακόμη και αν δεν έχεις κερδίσει ακόμα την αλήθεια και τη ζωή, τουλάχιστον θα μιλάς και θα ενεργείς από την πλευρά του Θεού. Τουλάχιστον, δεν θα στέκεσαι με σταυρωμένα χέρια όταν βλέπεις να διακυβεύονται τα συμφέροντα του οίκου του Θεού. Όταν έχεις την παρόρμηση να κάνεις τα στραβά μάτια, θα νιώθεις ενοχές, θα νιώθεις άβολα και θα λες στον εαυτό σου: “Δεν μπορώ να κάθομαι εδώ και να μην κάνω τίποτα, πρέπει να υψώσω το ανάστημά μου και να πω κάτι, πρέπει να αναλάβω την ευθύνη, πρέπει να αποκαλύψω αυτήν την κακή συμπεριφορά, πρέπει να τη σταματήσω, ώστε να μην παραβλάπτονται τα συμφέροντα του οίκου του Θεού και να μην διαταράσσεται η ζωή της εκκλησίας”. Εάν η αλήθεια έχει γίνει η ζωή σου, τότε όχι μόνο θα έχεις αυτό το κουράγιο και την αποφασιστικότητα, και θα είσαι σε θέση να κατανοήσεις πλήρως το θέμα, μα και θα εκπληρώσεις την ευθύνη που θα πρέπει να έχεις για το έργο του Θεού και για τα συμφέροντα του οίκου Του, και έτσι θα εκπληρωθεί το καθήκον σου» («Ο Λόγος», τόμ. 3: «Οι συνομιλίες του Χριστού των Εσχάτων Ημερών», Μέρος τρίτο). Διαβάζοντάς το αυτό, ένιωσα ταυτόχρονα ενοχές και παρακίνηση. Μετά από όλα αυτά τα χρόνια πίστης, κατά τα οποία απολάμβανα την αλήθεια που παρέχει ο Θεός, εξακολουθούσα να μη μπορώ να τηρήσω τις αρχές ή να προστατεύσω το έργο της εκκλησίας. Πραγματικά δεν είχα συνείδηση! Έπρεπε να βγάλω την ανθρωπάρεσκη μάσκα μου. Δεν μπορούσα να συνεχίσω να ζω με τη μοχθηρή, δόλια και διεφθαρμένη διάθεσή μου. Έπρεπε να ορθώσω το ανάστημά μου για να κάνω πράξη την αλήθεια και να προστατεύσω το έργο της εκκλησίας. Μετά από αυτό, πήγα να μιλήσω στη Γουάνγκ Λι και την απάλλαξα από το καθήκον της. Της ανοίχτηκα επίσης σε συναναστροφή, εκθέτοντας μία προς μία τις συμπεριφορές της, δηλαδή το ότι αρνούνταν να δεχτεί την αλήθεια, καταπίεζε ανθρώπους και διατάρασσε το έργο της εκκλησίας. Σταμάτησα να λέω ωραία πράγματα που δεν θα την πλήγωναν για να την εξαπατήσω. Ήθελα πραγματικά να τη βοηθήσω και να εκθέσω τα προβλήματά της, ώστε να καταλάβει τη διεφθαρμένη της διάθεση και να μετανοήσει πραγματικά. Ήταν τόσο αναστατωμένη που έκλαιγε όταν τελείωσα και είπε ότι ήταν έτοιμη να δεχτεί τις ρυθμίσεις της εκκλησίας, να επιστρέψει και να αναλογιστεί πραγματικά, καθώς και να πάρει ένα μάθημα. Η κατάσταση των αδελφών επανήλθε σταδιακά μετά από αυτό, και το έργο άρχισε σιγά-σιγά να έχει αποτελέσματα. Ένιωσα πραγματικά την ηρεμία και τη γαλήνη που πηγάζει από την άσκηση της αλήθειας. Είναι ο μόνος τρόπος να ζει κανείς στο φως.

Αργότερα έγιναν μερικές εργασιακές μεταθέσεις, οπότε άρχισα να ποτίζω νεοφώτιστους μαζί με κάποιες άλλες αδελφές. Είδα ότι η αδελφή Τσεν Σι δεν αναλάμβανε μεγάλο φορτίο στο καθήκον της και ήταν αμελής και ανεύθυνη, γεγονός που επηρέαζε το έργο του ποτίσματος. Ανησυχούσα γι’ αυτό και ήθελα να της επισημάνω το πρόβλημά της, ώστε να αλλάξει το συντομότερο δυνατό. Αλλά μόλις είχαμε γνωριστεί και τα πηγαίναμε τόσο καλά, οπότε αναρωτιόμουν μήπως εκνευριζόταν μαζί μου αν ήμουν ευθύς σχετικά με την ανευθυνότητά της στο καθήκον της. Τότε συνειδητοποίησα ότι σκεφτόμουν σαν έναν ανθρωπάρεσκο, οπότε είπα γρήγορα μια προσευχή. Στη συνέχεια διάβασα τον λόγο του Θεού: «“Προσέταξε δε ο Ιεχωβά Θεός εις τον Αδάμ λέγων: ‘Από παντός δένδρου του παραδείσου ελευθέρως θέλεις τρώγει, από δε του ξύλου της γνώσεως του καλού και του κακού δεν θέλεις φάγει απ’ αυτού· διότι καθ’ ην ημέραν φάγης απ’ αυτού, θέλεις εξάπαντος αποθάνει’” […] Σ’ αυτά τα σύντομα λόγια που είπε ο Θεός, μπορείς να δεις τίποτε από τη διάθεση του Θεού; Είναι αληθινά αυτά που είπε; Μήπως υπάρχει κάποια εξαπάτηση; Κάποιο ψέμα; Μήπως υπάρχει καθόλου εκφοβισμός; (Όχι.) Με εντιμότητα και ειλικρίνεια, ο Θεός είπε στον άνθρωπο τι μπορεί και τι δεν μπορεί να φάει. Ο Θεός μίλησε καθαρά και ξάστερα. Μήπως υπάρχει κάποιο κρυφό νόημα στα λόγια αυτά; Είναι αυτά τα λόγια χωρίς περιστροφές; Χρειάζονται εικασίες; Δεν υπάρχει ανάγκη για υποθέσεις. Η σημασία τους είναι προφανής με την πρώτη ματιά. Με το που τα διαβάζει κανείς, καταλαβαίνει απόλυτα τη σημασία τους. Δηλαδή, αυτό που θέλει να πει και να εκφράσει ο Θεός, πηγάζει από την καρδιά Του. Όσα εκφράζει ο Θεός είναι ξεκάθαρα, χωρίς περιστροφές και σαφή. Δεν υπάρχουν κρυφά κίνητρα ούτε κρυμμένα νοήματα. Μιλά ευθέως στον άνθρωπο, λέγοντάς του τι μπορεί να φάει και τι δεν μπορεί να φάει. Μέσα από αυτά τα λόγια του Θεού, δηλαδή, ο άνθρωπος δύναται να δει ότι η καρδιά του Θεού είναι διαυγής και αληθινή. Δεν υπάρχει ίχνος ψέματος εδώ: δεν είναι ότι σου λέει ότι δεν μπορείς να φας κάτι που είναι βρώσιμο ούτε σου λέει “πράξε το και θα δεις τι θα συμβεί” με πράγματα που δεν μπορείς να φας. Δεν εννοεί αυτό ο Θεός. Ό,τι σκέπτεται μέσα Του ο Θεός, αυτό λέει» («Ο Λόγος», τόμ. 2: «Σχετικά με το να γνωρίζει κανείς τον Θεό», Ο ίδιος ο Θεός, ο μοναδικός Δ΄). Διαπίστωσα ότι αυτό που είπε ο Θεός στον Αδάμ και την Εύα ήταν απολύτως σαφές και ξεκάθαρο. Είναι ειλικρινής με τους ανθρώπους και δεν κρύβει τίποτα. Η ουσία του Θεού είναι τόσο άγια. Τις έσχατες ημέρες, ο Θεός εκφράζει την αλήθεια για να κρίνει και να παιδεύσει τον άνθρωπο. Τα λόγια Του εκθέτουν και αναλύουν άμεσα τη φύση και ουσία του ανθρώπου και αποκαλύπτουν την εσωτερική μας ασχήμια και αδικία. Τα λόγια Του είναι πολύ σαφή και δεν κρύβουν τίποτα. Μπορεί να είναι σκληρά, αλλά είναι η σωτηρία μας. Σκοπός τους είναι να μας καθάρουν και να μας μεταμορφώσουν, ώστε να μπορέσουμε να γνωρίσουμε τον εαυτό μας, να απαρνηθούμε τον Σατανά και να βιώσουμε την αληθινή ανθρώπινη ομοιότητα. Ο Σατανάς είναι ακριβώς το αντίθετο: Είναι μοχθηρός και κακός και μιλάει με έμμεσο τρόπο, χωρίς ποτέ να λέει ευθέως τι θέλει. Ξεκίνησε λέγοντας ωραία, ψευδή πράγματα που ακούγονταν αληθοφανή για να δελεάσει και να παραπλανήσει τον Αδάμ και την Εύα, ώστε να αμαρτήσουν και να προδώσουν τον Θεό. Ζούσα βάσει σατανικών φιλοσοφιών, αποκαλύπτοντας μια μοχθηρή και δόλια διάθεση όπως ακριβώς ο Σατανάς. Για να προστατεύσω τις σχέσεις μου με τους άλλους, άλλα σκεφτόμουν και άλλα έλεγα. Ήμουν τόσο διεστραμμένη όσο ένα φίδι και τόσο διφορούμενη και ασαφής που οι άλλοι δεν μπορούσαν να καταλάβουν το ακριβές νόημα των λόγων μου. Αυτό ήταν τόσο ύπουλο και δόλιο εκ μέρους μου. Βίωνα την εικόνα του Σατανά, όχι ενός ανθρώπου. Σιχάθηκα τον εαυτό μου όταν το συνειδητοποίησα αυτό και δεν ήθελα πια να είμαι ανθρωπάρεσκη και δόλια. Ήθελα να κάνω πράξη την αλήθεια και να είμαι ένας ειλικρινής άνθρωπος που προστατεύει το έργο της εκκλησίας. Στη συνάθροιση της επόμενης ημέρας, ανοίχτηκα για τα προβλήματα που έβλεπα στη Τσεν Σι και, αφού συναναστραφήκαμε μαζί, εκείνη μπόρεσε να αναγνωρίσει τα δικά της προβλήματα. Είδα την κατάστασή της να αρχίζει σιγά-σιγά να αλλάζει μετά από αυτό, και ένιωσα πολύ πιο ελεύθερη.

Αυτές οι εμπειρίες μού έδειξαν ότι δεν πρέπει να ζούμε βάσει σατανικών φιλοσοφιών και να ξεγελάμε ο ένας τον άλλον. Θα πρέπει να είμαστε απλοί, ανοιχτοί και ειλικρινείς στον τρόπο με τον οποίο συμπεριφερόμαστε ο ένας στον άλλον. Μόνο αυτό είναι πραγματική αγάπη και είναι προς όφελος όλων. Είδα επίσης ότι για να έχουμε ανθρώπινη φύση και να νιώθουμε γαλήνη και χαρά, πρέπει να ασκούμαστε στο να είμαστε ειλικρινείς σύμφωνα με τις απαιτήσεις του Θεού. Αυτός είναι ο μόνος τρόπος να βιώσουμε την ανθρώπινη ομοιότητα. Δόξα τω Θεώ!