Από τη Σεσίλια, Ισπανία

Τον Αύγουστο του 2020, εκλέχθηκα ως επικεφαλής και επέβλεπα το έργο των βίντεο της εκκλησίας. Ήμουν νέα στη δουλειά και δεν ήμουν εξοικειωμένη με πολλές από τις αρχές, και προέκυπταν δυσκολίες καθώς εργαζόμουν. Συμβουλευόμουν συχνά την αδελφή Μάρσα, την επικεφαλής της ομάδας. Η Μάρσα γνώριζε καλά τις αρχές και το έργο. Με βοηθούσε πάρα πολύ σε αυτό. Παρατήρησα ότι ήταν λεπτολόγα, έπαιρνε τα καθήκοντά της στα σοβαρά και ήταν υπεύθυνη. Κάθε που μου έπεφτε υπερβολική δουλειά, της έδινα να κάνει ένα μέρος της δικής μου δουλειάς. Ήμασταν καλή ομάδα οι δυό μας.

Αργότερα, σταδιακά ανακάλυψα πως, κάθε που αντιμετώπιζαν προβλήματα, οι αδελφοί και οι αδελφές αναζητούσαν τη Μάρσα και πως έπαιρναν αποφάσεις αμέσως μόλις τη συναντούσαν. Ήμουν πολύ στενοχωρημένη με όλη αυτήν την κατάσταση. Έλεγα στον εαυτό μου: «Αν αυτό συνεχιστεί, μήπως χάσω εγώ τη θέση μου ως επικεφαλής; Δεν γίνεται. Στο εξής θα χειρίζομαι όλη τη δουλειά που μου αναθέτουν μόνη μου και δεν θα ζητάω τη βοήθεια της Μάρσα. Διαφορετικά, οι άλλοι θα σκέφτονται πόσο καλή και ταλαντούχα είναι στη δουλειά». Μία φορά, η Μάρσα είδε πως ένας αδελφός καθυστερούσε πολύ την παραγωγή ενός βίντεο. Όταν το έψαξε, ανακάλυψε ότι οι ικανότητές του δεν ήταν οι κατάλληλες, πως δεν αναζητούσε τις αρχές στα καθήκοντά του, και χρειάζονταν συχνά διορθώσεις. Ανέθεσε σε έναν άλλον πιο ταλαντούχο αδελφό να τον βοηθήσει. Δεν το έμαθα αυτό παρά πολύ αργότερα. Η Μάρσα είχε κάνει το σωστό, όμως εγώ ένιωθα λίγο άβολα με αυτήν την κατάσταση. Το ένιωσα ως έλλειψη σεβασμού για μένα που πήρε μια τόσο μεγάλη απόφαση χωρίς να με ενημερώσει. Ήμουν επικεφαλής για τα μάτια του κόσμου μόνο; Αργότερα, τη ρώτησα γιατί δεν με είχε ενημερώσει για αυτό. Εξεπλάγην όταν μου είπε: «Είχα δουλειές και ξέχασα να σου το πω». Όταν το άκουσα αυτό, έχασα την ψυχραιμία μου και σκέφτηκα μέσα μου: «Αποκτάς όλο και περισσότερη εξουσία και παίρνεις αποφάσεις δίχως τη δική μου έγκριση. Δεν μου δείχνεις καθόλου σεβασμό! Δεν φαίνομαι έτσι σαν να είμαι άχρηστη στην εκκλησία; Αν συνεχιστεί αυτό, τι θα σκεφτούν οι αδελφοί και οι αδελφές για εμένα; Φυσικά, θα σκεφτούν πως είμαι άχρηστη. Και τότε, πώς θα είμαι επικεφαλής;» Όταν το συνειδητοποίησα, ένιωσα ακόμη μεγαλύτερο πανικό. Μια άλλη φορά, μου είπε η Μάρσα ότι είχε συγκεντρώσει υλικό για μελέτη και πως σκόπευε να τους συγκεντρώσει όλους να μελετήσουν κάποιες τεχνικές. Ένιωσα άβολα όταν το άκουσα και σκέφτηκα: «Μερικές φορές, εγώ σου υπενθυμίζω να δουλεύεις με τέτοια, ωστόσο, αφού τα συζητήσουμε, εσύ είσαι αυτή που συναναστρέφεται και καθοδηγεί τους άλλους. Κανείς δεν γνωρίζει πόση δουλειά κάνω στο παρασκήνιο, και όλοι θεωρούν ότι κουβαλάς μεγαλύτερο φορτίο από εμένα. Αν συνεχιστεί αυτό, πώς θα διατηρήσω τη θέση μου ως επικεφαλής;» Βέβαια, γνώριζα πως εκείνη ήταν υπεύθυνη για την καθοδήγηση των αδελφών στη μελέτη και ήξερα πως αυτό το έργο δεν έπρεπε να καθυστερήσει, οπότε δεν το έκανα ζήτημα. Απλώς δεν ήθελα να αφήσω αυτήν τη δουλειά στη Μάρσα. Σκέφτηκα: «Η Μάρσα ανακατεύεται σε όλο και περισσότερα έργα, ακόμη και σε έργα για τα οποία έχω την ευθύνη εγώ. Οι άλλοι προτιμούν να απευθύνονται σε εκείνη όταν έχουν προβλήματα. Μήπως με αντικαταστήσουν με εκείνη;» Όλες αυτές οι σκέψεις μού έφεραν μεγάλη θλίψη. Έτσι άρχισα να ψάχνω τις ελλείψεις της και τα προβλήματα στη δουλειά της. Ήθελα να δείξω στους άλλους ότι δεν ήταν και τόσο ικανή στη δουλειά της και πως εγώ ήμουν πιο ταλαντούχα.

Μία μέρα, στη διάρκεια μιας συζήτησης για το έργο, μια ανώτερη επικεφαλής ανέφερε πως ένα από τα βίντεο τα οποία είχε αναλάβει η Μάρσα καθυστερούσε. Ήταν ακριβώς αυτό που περίμενα να ακούσω και αμέσως απάντησα: «Πολύ σωστά. Της έχουν ανατεθεί πάρα πολλά έργα, αλλά δεν μπορεί να τα χειριστεί όλα αυτά. Επίσης, μερικά έργα που ανέλαβε δεν είναι πετυχημένα. Καλύτερα να μην της αναθέτουμε τόση πολλή δουλειά. Δεν θα έπρεπε να της δίνεται τόση εξουσία…» Όταν το είπα αυτό, ένιωσα κάποιες ενοχές: Πώς μπόρεσα να πω κάτι τέτοιο; Τα καθήκοντα είναι μια αποστολή από τον Θεό. Μιλούσα λες και της είχα αναθέσει εγώ τα καθήκοντα αυτά, σαν να της είχα δώσει εγώ την εξουσία να κάνει αυτές τις δουλειές και τώρα της την αφαιρούσα. Δεν ήμουν λάθος με αυτήν την άποψη; Δεν μπορούσα να το πιστέψω ότι είπα κάτι τέτοιο και τρόμαξα κάπως με τον εαυτό μου. Επίσης, μέρος αυτού του έργου ήταν όντως στα καθήκοντα της Μάρσα, αλλά εγώ προσπαθούσα να την εμποδίζω και συνεχώς έβρισκα λάθη στη δουλειά της. Ήθελα να δουν όλοι πως δεν εργαζόταν σωστά και πως ήταν κατώτερή μου. Πώς μπόρεσα να είμαι τόσο απαίσια;

Μετά από αυτό, άρχισα να ψάχνω σχετικά χωρία με τα λόγια του Θεού για να διορθώσω την κατάστασή μου. Βρήκα ένα όπου ο Θεός εκθέτει τους αντίχριστους που ταίριαζε με την κατάστασή μου. Ο Θεός λέει: «Ένα από τα πιο εμφανή χαρακτηριστικά της ουσίας ενός αντίχριστου είναι ότι μονοπωλεί την εξουσία και ηγείται της δικής του δικτατορίας: Δεν ακούει κανέναν, δεν σέβεται κανέναν και δεν δίνει καμία βάση στους άλλους ανθρώπους, ανεξάρτητα από τα προτερήματά τους, τις σωστές απόψεις και τις σοφές γνώμες που μπορεί να εκφράζουν ή τις κατάλληλες μεθόδους που μπορεί να προτείνουν. Είναι σαν κανένας να μην έχει τα προσόντα για να συνεργαστεί μαζί του ή για να συμμετάσχει σε οτιδήποτε κάνει. Αυτή τη διάθεση έχουν οι αντίχριστοι. Κάποιοι λένε ότι αυτό δείχνει πως έχουν κακή ανθρώπινη φύση. Πώς, όμως, είναι δυνατόν να πρόκειται για συνηθισμένη κακή ανθρώπινη φύση; Πρόκειται για μια εξολοκλήρου σατανική διάθεση, και μια τέτοια διάθεση είναι εξαιρετικά φαύλη. Γιατί λέω ότι η διάθεσή τους είναι εξαιρετικά φαύλη; Οι αντίχριστοι οικειοποιούνται τα πάντα από τον οίκο του Θεού και την περιουσία της εκκλησίας και τ’ αντιμετωπίζουν σαν δική τους προσωπική περιουσία, που πρέπει όλη να τη διαχειρίζονται εκείνοι, και δεν επιτρέπουν σε κανέναν άλλον να παρεμβαίνει σ’ αυτό. Το μόνο που σκέφτονται όταν κάνουν το έργο της εκκλησίας είναι τα δικά τους συμφέροντα, η θέση και η υπερηφάνεια τους. Δεν επιτρέπουν σε κανέναν να βλάψει τα συμφέροντά τους, πόσο μάλλον αφήνουν ν’ απειλήσει τη φήμη και τη θέση τους οποιοσδήποτε έχει επίπεδο ή είναι σε θέση να μιλήσει για τη βιωματική του μαρτυρία. […] Όταν κάποιος διακρίνεται χάρη στο λίγο έργο που κάνει ή όταν κάποιος μπορεί να μιλήσει για αληθινή βιωματική μαρτυρία, με αποτέλεσμα ο εκλεκτός λαός του Θεού να λαμβάνει οφέλη, διαπαιδαγώγηση και υποστήριξη, κι έτσι να επαινούν όλοι αυτόν τον άνθρωπο, οι αντίχριστοι πλημμυρίζουν με φθόνο και μίσος στην καρδιά τους και προσπαθούν να τον αποκλείσουν και να τον καταστείλουν. Σε καμία περίπτωση δεν επιτρέπουν σε τέτοιους ανθρώπους ν’ αναλάβουν οποιοδήποτε έργο, προκειμένου να μην αποτελέσουν απειλή για τη δική τους θέση. […] Όμως, οι αντίχριστοι σκέφτονται μέσα τους: “Δεν πρόκειται σε καμία περίπτωση να το ανεχτώ αυτό. Θέλεις να έχεις ρόλο στον τομέα μου, να με ανταγωνιστείς. Αυτό είναι αδύνατον· μην το σκέφτεσαι καν. Είσαι πιο μορφωμένος από μένα, πιο εύγλωττος από μένα, πιο δημοφιλής από μένα και επιδιώκεις την αλήθεια με μεγαλύτερη επιμέλεια από ό,τι εγώ. Αν συνεργαζόμουν μαζί σου και μου έκλεβες τη δόξα, τι θα έκανα τότε;” Λαμβάνουν υπόψη τους τα συμφέροντα του οίκου του Θεού; Όχι. Τι σκέφτονται; Σκέφτονται μόνο πώς θα διατηρήσουν τη θέση τους. Παρόλο που οι αντίχριστοι ξέρουν ότι είναι ανίκανοι να κάνουν πραγματικό έργο, δεν καλλιεργούν ούτε προάγουν ανθρώπους καλού επιπέδου που επιδιώκουν την αλήθεια. Προάγουν μόνο εκείνους που τους κολακεύουν, εκείνους που έχουν την τάση να λατρεύουν τους άλλους, που τους εγκρίνουν και τους θαυμάζουν βαθιά μέσα τους, εκείνους που είναι καταφερτζήδες, που δεν κατανοούν καθόλου την αλήθεια και δεν έχουν ικανότητα διάκρισης» [«Ο Λόγος», τόμ. 4: «Εκθέτοντας τους αντίχριστους», Σημείο όγδοο: Θα έκαναν τους άλλους να υπακούν μόνο σ’ αυτούς, όχι στην αλήθεια ή στον Θεό (Μέρος πρώτο)]. Παλιά, πάντα νόμιζα πως αυτό το χωρίο εξέθετε τους αντίχριστους και δεν αφορούσε εμένα, αλλά μετά κατάλαβα ότι η δική μου αντίχριστη διάθεση ήταν αρκετά σοβαρή. Αρχικά, σκέφτηκα πόσο υπεύθυνη ήταν και πόσο σκληρά εργαζόταν στο καθήκον η Μάρσα κι ότι ήμουν ευτυχής που της ανέθετα μέρος από τη δική μου δουλειά. Μα όταν είδα ότι οι άλλοι τη θαύμαζαν, απευθύνονταν σε εκείνη για πολλές ερωτήσεις τους και εκείνη προχωρούσε κάποια έργα δίχως να με ρωτήσει, φοβήθηκα ότι θα μου έκλεβε την εξουσία και ένιωσα ότι αποτελούσε απειλή για τη θέση μου, έτσι προσπάθησα να την εμποδίσω να συμμετέχει σε άλλα έργα. Ακόμη και σε έργα τα οποία ήταν μέρος των καθηκόντων της. Φοβόμουν πως αν έκανε καλή δουλειά, οι αδελφοί και οι αδελφές θα τη θαύμαζαν ακόμη περισσότερο και θα μειονεκτούσα σε σύγκριση μαζί της. Παραπλάνησα την ανώτερη επικεφαλής ώστε να μη δώσει στη Μάρσα άλλες δουλειές. Συλλογίστηκα τη συμπεριφορά μου και είδα ότι δεν είχα ανθρώπινη φύση και ξεκάθαρα απέκλεια τους άλλους ώστε να διατηρήσω τη δική μου θέση. Για τους αντίχριστους η εξουσία έχει τη μεγαλύτερη αξία και ποτέ δεν σκέφτονται το έργο ή τα συμφέροντα της εκκλησίας. Οποιαδήποτε δουλειά κι αν κάνουν, το μόνο που τους ενδιαφέρει είναι η δική τους θέση. Όταν κάποιος είναι πιο ταλαντούχος από εκείνους και απειλείται η θέση τους, κάνουν ό, τι μπορούν για να τον καταπιέσουν και να τον αποκλείσουν και να τον εμποδίσουν να παίξει σημαντικό ρόλο σε οποιοδήποτε καθήκον όπου είναι υπεύθυνοι. Διέφερε η συμπεριφορά μου από ενός αντίχριστου; Έπραττα λες και το έργο της εκκλησίας ήταν ιδιοκτησία μου. Όταν σκεπτόμουν σε ποιους να αναθέσω ποια καθήκοντα και πόση δουλειά να τους δώσω, πάντοτε ανησυχούσα μήπως τυχόν αυτό θα απειλούσε τη θέση και τη φήμη μου. Δεν σκεπτόμουν καθόλου εάν αυτό θα επηρέαζε το έργο της εκκλησίας. Καταπίεζα και απέκλεια κάποιους ώστε να διατηρήσω τη δική μου θέση, εκθέτοντας την αντίχριστη διάθεσή μου. Ήμουν πραγματικά απαίσια!

Ανακάλυψα αυτό το χωρίο: «Τι είδους διάθεση είναι αυτή, όταν ένα άτομο βλέπει κάποιον που είναι καλύτερος από αυτόν και προσπαθεί να τον υποβιβάσει, διαδίδοντας φήμες γι’ αυτόν ή επιστρατεύοντας βδελυρά μέσα για να τον κακολογήσει και να υπονομεύσει τη φήμη του —ακόμη και να τον ποδοπατήσει— προκειμένου να προστατεύσει τη θέση του στο μυαλό των ανθρώπων; Αυτό δεν είναι απλώς αλαζονεία και έπαρση, είναι η διάθεση του Σατανά, είναι κακόβουλη διάθεση. Το ότι το άτομο αυτό μπορεί να επιτεθεί και να αποξενώσει ανθρώπους που είναι καλύτεροι και ισχυρότεροι από αυτό είναι ύπουλο και μοχθηρό. Και το ότι δεν θα σταματήσει μπροστά σε τίποτα προκειμένου να υποβιβάσει κάποιους ανθρώπους δείχνει ότι έχει σε μεγάλο βαθμό τον διάβολο μέσα του! Ζώντας σύμφωνα με τη διάθεση του Σατανά, μπορεί να μειώνει τους ανθρώπους, να προσπαθεί να τους τη φέρει, να τους δυσκολεύει τα πράγματα. Δεν διαπράττει έτσι το κακό; Και ζώντας κατ’ αυτόν τον τρόπο, εξακολουθεί να πιστεύει ότι είναι εντάξει, ότι είναι καλός άνθρωπος —ωστόσο, όταν βλέπει κάποιον καλύτερο από αυτόν, είναι πιθανό να του κάνει τη ζωή δύσκολη, να τον ποδοπατά. Ποιο είναι το θέμα εδώ; Δεν είναι αδίστακτοι και ισχυρογνώμονες όσοι είναι ικανοί να διαπράττουν τέτοιου είδους κακές πράξεις; Τέτοιοι άνθρωποι σκέφτονται μόνο τα δικά τους συμφέροντα, εξετάζουν μόνο τα δικά τους συναισθήματα, και το μόνο που θέλουν είναι να επιτύχουν τις δικές τους επιθυμίες, φιλοδοξίες και στόχους. Δεν τους νοιάζει πόση ζημιά προκαλούν στο έργο της εκκλησίας και θα προτιμούσαν να θυσιάσουν τα συμφέροντα του οίκου του Θεού για να προστατεύσουν τη θέση τους στο μυαλό των ανθρώπων και τη φήμη τους. Δεν είναι αλαζονικοί και αυτάρεσκοι, εγωιστές και ποταποί οι άνθρωποι αυτοί; Τέτοιοι άνθρωποι δεν είναι μόνο αλαζονικοί και αυτάρεσκοι, είναι και εξαιρετικά εγωιστές και αχρείοι. Δεν λαμβάνουν καθόλου υπ’ όψη τους τις προθέσεις του Θεού. Τέτοιου είδους άνθρωποι έχουν θεοφοβούμενη καρδιά; Δεν έχουν καθόλου θεοφοβούμενη καρδιά. Γι’ αυτό ενεργούν ανεύθυνα και κάνουν ό,τι τους αρέσει, χωρίς καμία αίσθηση ενοχής, χωρίς κανέναν φόβο, χωρίς καμία νευρικότητα ή ανησυχία, και χωρίς να υπολογίζουν τις συνέπειες. Έτσι ενεργούν συχνά και έτσι συμπεριφέρονταν ανέκαθεν. Ποια είναι η φύση μιας τέτοιας συμπεριφοράς; Για να το θέσουμε ήπια, τέτοιοι άνθρωποι ζηλεύουν υπερβολικά και η επιθυμία τους για προσωπική φήμη και θέση είναι πολύ έντονη· είναι πολύ δόλιοι και ύπουλοι. Μιλώντας πιο σοβαρά, η ουσία του προβλήματος είναι ότι τέτοιοι άνθρωποι δεν έχουν καθόλου θεοφοβούμενη καρδιά. Δεν φοβούνται τον Θεό, πιστεύουν ότι οι ίδιοι είναι κάτι πολύ σπουδαίο και θεωρούν κάθε πτυχή του εαυτού τους ως υψηλότερη του Θεού και της αλήθειας. Μέσα τους, ο Θεός είναι ανάξιος αναφοράς και είναι ασήμαντος, και δεν κατέχει απολύτως καμία θέση στις καρδιές τους. Μπορούν όσοι δεν έχουν τον Θεό στην καρδιά τους και δεν έχουν θεοφοβούμενη καρδιά να κάνουν πράξη την αλήθεια; Με κανένα τρόπο. Άρα, όταν κυκλοφορούν ως συνήθως χαρούμενοι, όντας πολυάσχολοι και καταναλώνοντας πάρα πολλή ενέργεια, τι κάνουν; Αυτοί οι άνθρωποι ισχυρίζονται μάλιστα ότι έχουν εγκαταλείψει τα πάντα για να δαπανήσουν για τον Θεό και ότι υπέφεραν πολλά, αλλά στην πραγματικότητα, το κίνητρο, η αρχή και ο στόχος όλων των ενεργειών τους είναι η κοινωνική τους θέση και το κύρος τους, είναι να προστατεύσουν όλα τα συμφέροντά τους. Θα λέγατε ή όχι ότι ένας τέτοιος άνθρωπος είναι απαίσιος; Τι είδους άνθρωποι πιστεύουν στον Θεό για πολλά χρόνια, αλλά δεν έχουν θεοφοβούμενη καρδιά; Δεν είναι αλαζονικοί; Δεν είναι σατανάδες; Και σε ποια πράγματα λείπει περισσότερο μια θεοφοβούμενη καρδιά; Εκτός από τα κτήνη, στους κακούς και τους αντίχριστους, στους όμοιους των διαβόλων και του Σατανά. Δεν αποδέχονται καθόλου την αλήθεια· δεν έχουν καθόλου θεοφοβούμενη καρδιά. Είναι ικανοί για κάθε κακό· είναι οι εχθροί του Θεού, αλλά και οι εχθροί του εκλεκτού λαού Του» («Ο Λόγος», τόμ. 3: «Οι συνομιλίες του Χριστού των Εσχάτων Ημερών», Οι πέντε προϋποθέσεις που πρέπει να πληρούνται για την είσοδο στον σωστό δρόμο της πίστης στον Θεό). Καθώς διάβαζα τα λόγια του Θεού, ένιωσα πως βρισκόταν εδώ για να με κρίνει. Σαφώς δεν υπήρχαν σοβαρά προβλήματα στο έργο της Μάρσα το οποίο επέβλεπα, αλλά επειδή φάνηκε να απειλεί τη θέση μου, βρήκα τρόπο να την καταπιέσω, άρπαξα την ευκαιρία να την απαξιώσω μπροστά στην ανώτερη επικεφαλής, ελπίζοντας να την παραπλανήσω να αναθέσει στη Μάρσα λιγότερη δουλειά ώστε να μη με αντικαταστήσει στη θέση μου. Καταπίεζα και τιμωρούσα τους άλλους για να σιγουρέψω τη θέση μου. Είχα θεοφοβούμενη καρδιά; Ζούσα με σατανικές τοξίνες όπως «Ο σώζων εαυτόν σωθήτω», «Μπορεί να υπάρξει μόνο ένα κυρίαρχο αρσενικό» και «Είμαι υπεράνω όλων». Ήμουν πολύ εγωίστρια και αλαζόνας. Σκέφτηκα το τυραννικό και αυταρχικό ΚΚΚ, το οποίο καταστέλλει και αποκλείει όποιον απειλεί τη θέση του. Δεν ήμουν το ίδιο; Καταπίεζα τους αδελφούς και τις αδελφές που είχαν ταλέντο και ήταν πετυχημένοι στο έργο τους. Προσπαθούσα να εδραιώσω την εξουσία μου στην εκκλησία και να κάνω τους αδελφούς και τις αδελφές μόνο να με θαυμάζουν και να με αγαπούν. Ήμουν στο μονοπάτι ενός αντίχριστου! Σκεπτόμουν τους αντίχριστους. Χρησιμοποιούσαν κάθε μέσον τιμωρίας και κακοποίησης των άλλων για να κρατήσουν τη θέση τους, χειρίζονταν όσους απειλούσαν τη θέση τους σαν να ήταν αγκάθια στη σάρκα τους. Τους κατηγορούσαν άδικα, τους τιμωρούσαν, και δεν τα παρατούσαν ώσπου να αποβληθούν. Αφού έκαναν τόσο κακό, οι αντίχριστοι αυτοί τελικά αποβάλλονταν από τον οίκο του Θεού. Εάν εγώ συνέχιζα έτσι και δεν μετανοούσα, δεν θα είχα και εγώ την ίδια μοίρα στο τέλος; Ο Θεός συναναστρέφεται πώς να διακρίνουμε τους αντίχριστους και πώς να αποφεύγουμε το μονοπάτι τους. Ο Θεός συναναστρέφεται ξεκάθαρα αυτήν την πτυχή της αλήθειας, για να μπορούμε να διακρίνουμε τους αντίχριστους, να συλλογιζόμαστε τη συμπεριφορά μας όταν είναι σαν αντίχριστη, και να επιδιώκουμε την αλήθεια, τη μετάνοια και τη μεταμόρφωση. Μα εγώ δεν επικεντρώθηκα στην επίλυση της δικής μου αντίχριστης διάθεσης στο έργο μου, δεν συλλογίστηκα πώς να εκπληρώσω καλύτερα τα καθήκοντά μου και να προστατεύσω το έργο της εκκλησίας. Αντιθέτως, αγωνίστηκα για τη θέση μου, αντιμετώπισα το καθήκον σαν προσωπική μου επιχείρηση, σαν ένα μέσον για να εξασφαλίσω κύρος και τον θαυμασμό των αδελφών μου, και ήθελα όλη την εξουσία στο καθήκον μου. Παρασύρθηκα από τις επιθυμίες μου.

Μία φορά, στη διάρκεια πνευματικής άσκησης, βρήκα δύο χωρία με λόγια του Θεού που με βοήθησαν πολύ. Τα λόγια του Θεού λένε: «Ως επικεφαλής ή εργάτης, αν θεωρείς πάντα τον εαυτό σου ανώτερο από τους άλλους και απολαμβάνεις το καθήκον σου λες και είναι καμιά κυβερνητική θέση, ενδίδεις πάντα στα οφέλη της θέσης σου, κάνεις πάντα τα δικά σου σχέδια, μονίμως σκέφτεσαι και απολαμβάνεις τη φήμη, το κέρδος και τη θέση σου, διευθύνεις πάντα τη δική σου επιχείρηση και επιδιώκεις πάντα να αποκτήσεις υψηλότερη θέση, να διαχειρίζεσαι και να ελέγχεις περισσότερους ανθρώπους, καθώς και να διευρύνεις το εύρος της εξουσίας σου, τότε υπάρχει πρόβλημα. Είναι πολύ επικίνδυνο να αντιμετωπίζεις ένα σημαντικό καθήκον ως ευκαιρία να απολαύσεις τη θέση σου λες και είσαι κυβερνητικός αξιωματούχος. Αν ενεργείς πάντα έτσι και δεν επιθυμείς να συνεργαστείς με άλλους, δεν θέλεις να αμβλύνεις τη δύναμή σου και να τη μοιραστείς με κανέναν άλλον, δεν θέλεις να έχει κανένας άλλος να σε επισκιάσει, να κλέψει την παράσταση, αλλά θέλεις μόνο να απολαμβάνεις την εξουσία μόνος σου, τότε είσαι αντίχριστος. Εάν, όμως, αναζητάς συχνά την αλήθεια, ασκείσαι επαναστατώντας ενάντια στη σάρκα, στα κίνητρα και τις ιδέες σου και είσαι σε θέση να αναλαμβάνεις την πρωτοβουλία για συνεργασία με τους άλλους, εάν ανοίγεις την καρδιά σου για να συμβουλεύεσαι και να αναζητάς μαζί με άλλους, ακούς προσεκτικά τις ιδέες και τις προτάσεις τους και αποδέχεσαι τις συμβουλές που είναι σωστές και συνάδουν με την αλήθεια, ανεξάρτητα από το πρόσωπο από το οποίο προέρχονται, τότε ασκείσαι με συνετό και ορθό τρόπο και μπορείς να αποφύγεις το λάθος μονοπάτι, κάτι που μπορεί να σε προστατεύσει» [«Ο Λόγος», τόμ. 4: «Εκθέτοντας τους αντίχριστους», Σημείο όγδοο: Θα έκαναν τους άλλους να υπακούν μόνο σ’ αυτούς, όχι στην αλήθεια ή στον Θεό (Μέρος πρώτο)]. «Ο,τι κι αν κάνεις, είτε είναι σημαντικό είτε όχι, θα χρειάζεσαι πάντα να υπάρχει κάποιος εκεί για να σε συνδράμει, να σου δίνει υποδείξεις και συμβουλές ή να κάνει πράγματα σε συνεργασία μαζί σου. Αυτός είναι ο μόνος τρόπος να διασφαλιστεί ότι θα κάνεις τα πράγματα πιο σωστά, θα κάνεις λιγότερα λάθη και θα είναι λιγότερο πιθανό να παραστρατήσεις —είναι καλό αυτό. Πιο συγκεκριμένα, το να υπηρετείς τον Θεό, είναι μεγάλη υπόθεση, ενώ το να μην διορθώνεις τη διεφθαρμένη σου διάθεση θα μπορούσε να σε βάλει σε κίνδυνο! Όταν οι άνθρωποι έχουν σατανικές διαθέσεις, μπορεί να επαναστατήσουν εναντίον του Θεού και να Του εναντιωθούν ανά πάσα στιγμή και σε οποιοδήποτε μέρος. Οι άνθρωποι που ζουν με βάση σατανικές διαθέσεις μπορούν να αρνηθούν τον Θεό, να Του εναντιωθούν και να Τον προδώσουν ανά πάσα στιγμή. Οι αντίχριστοι είναι πολύ ηλίθιοι, δεν το συνειδητοποιούν αυτό και σκέφτονται: “Δυσκολεύτηκα αρκετά ν’ αποκτήσω εξουσία, γιατί να τη μοιραστώ με οποιονδήποτε άλλο; Αν τη δώσω σε άλλους, αυτό σημαίνει ότι δεν θα έχω τίποτα για τον εαυτό μου, έτσι δεν είναι; Πώς μπορώ να επιδείξω τα ταλέντα και τις ικανότητές μου χωρίς εξουσία;” Δεν ξέρουν ότι αυτό που έχει εμπιστευτεί ο Θεός στους ανθρώπους δεν είναι εξουσία ή θέση, αλλά καθήκον. Οι αντίχριστοι αποδέχονται μόνο την εξουσία και τη θέση, αφήνουν τα καθήκοντά τους στην άκρη και δεν κάνουν πραγματικό έργο. Αντίθετα, επιδιώκουν μόνο τη φήμη, το κέρδος και τη θέση και το μόνο που θέλουν είναι να πάρουν την εξουσία, να ελέγχουν τον εκλεκτό λαό του Θεού και να ενδίδουν στα οφέλη της θέσης αυτής. Είναι πολύ επικίνδυνο το να πράττεις κατ’ αυτόν τον τρόπο —έτσι εναντιώνεσαι στον Θεό! Όποιος επιδιώκει φήμη, κέρδος και θέση αντί να κάνει σωστά το καθήκον του παίζει με τη φωτιά, παίζει με τη ζωή του. Όσοι παίζουν με τη φωτιά και με τη ζωή τους μπορεί ανά πάσα στιγμή να αυτοκαταδικαστούν. Σήμερα, ως επικεφαλής ή ως εργάτης, υπηρετείς τον Θεό, κάτι που δεν είναι συνηθισμένο πράγμα. Δεν κάνεις πράγματα για κάποιο άτομο, ούτε βέβαια δουλεύεις για να πληρώνεις λογαριασμούς και να φέρνεις φαγητό στο τραπέζι. Αντίθετα, εκτελείς το καθήκον σου στην εκκλησία. Και δεδομένου, ειδικότερα, ότι το καθήκον αυτό σού το έχει αναθέσει ο Θεός, τι συνεπάγεται η εκτέλεσή του; Συνεπάγεται ότι είσαι υπόλογος απέναντι στον Θεό για το καθήκον σου, είτε το κάνεις καλά είτε όχι. Στο τέλος, πρέπει να λογοδοτήσεις στον Θεό, πρέπει να υπάρξει ένα αποτέλεσμα. Αυτό που έχεις αποδεχτεί είναι μια ανάθεση από τον Θεό, μια ιερή ευθύνη, επομένως ανεξάρτητα από το πόσο σημαντική ή ασήμαντη είναι αυτή η ευθύνη, είναι μια σοβαρή υπόθεση. Πόσο σοβαρή είναι; Σε μικρότερη κλίμακα, αφορά το κατά πόσο μπορείς να αποκτήσεις την αλήθεια σε αυτήν τη ζωή και το πώς σε βλέπει ο Θεός. Σε μεγαλύτερη κλίμακα, σχετίζεται άμεσα με τις προοπτικές και το πεπρωμένο σου, με την έκβασή σου. Αν διαπράττεις το κακό και εναντιώνεσαι στον Θεό, θα καταδικαστείς και θα τιμωρηθείς. Ό,τι κάνεις όταν εκτελείς το καθήκον σου καταγράφεται από τον Θεό, Εκείνος δε έχει τις δικές Του αρχές και πρότυπα για τον τρόπο με τον οποίο βαθμολογείται και αξιολογείται αυτό. Ο Θεός καθορίζει την έκβασή σου με βάση όλα όσα εκδηλώνεις όσο εκτελείς το καθήκον σου» [«Ο Λόγος», τόμ. 4: «Εκθέτοντας τους αντίχριστους», Σημείο όγδοο: Θα έκαναν τους άλλους να υπακούν μόνο σ’ αυτούς, όχι στην αλήθεια ή στον Θεό (Μέρος πρώτο)]. Στο παρελθόν, θεωρούσα τη θέση μου ως επικεφαλής σύμβολο κύρους. Μόνο αφότου διάβασα τα λόγια του θεού κατάλαβα πως το καθήκον μου είναι αποστολή που μου δόθηκε από τον Θεό. Είναι ευθύνη και δεν έχει καμία σχέση με κύρος και εξουσία. Όταν κάνει κάποιος το καθήκον του στην εκκλησία, δεν υπάρχει διάκριση υψηλής ή χαμηλής θέσης. Καθένας εκπληρώνει τις ευθύνες του στο πόστο του. Αφού έγινα επικεφαλής, είχα πολλές ευκαιρίες να ασκηθώ, και σταδιακά μάθαινα πώς να πράττω σύμφωνα με τις αρχές και κατανόησα κάποιες αλήθειες. Ο Θεός επίσης μου παρείχε ταλαντούχους συνεργάτες αδελφούς και αδελφές οι οποίοι κατανοούσαν τις αρχές για να μπορώ να εκτελώ τα καθήκοντά μου με τον καλύτερο τρόπο, και να κάνω σωστά το έργο της εκκλησίας. Αλλά δεν επιδίωκα την αλήθεια, ούτε συνεργαζόμουν αρμονικά με τους άλλους. Αντιθέτως, αγάπησα το κύρος, και μάλιστα καταπίεσα και απέκλεισα τους άλλους για να κρατήσω τη θέση μου, στέρησα από τους αδελφούς και τις αδελφές μου την ευκαιρία να ασκηθούν. Όχι μόνον έβλαψα τους αδελφούς και τις αδελφές μου, αλλά έπληξα και το έργο της εκκλησίας. Με τέτοια συμπεριφορά, δεν ήμουν κατάλληλη για επικεφαλής. Δεν ήθελα να συνεχίσω σε αυτόν τον λανθασμένο δρόμο. Ήθελα απλώς έντιμα και πρακτικά να ανταποκρίνομαι στις ευθύνες μου, να εκπληρώνω τα καθήκοντά μου. Έπειτα, ασχολήθηκα περισσότερο με την εκτέλεση του καθήκοντός μου και όταν έβλεπα τους άλλους να απευθύνουν στη Μάρσα ερωτήσεις, δεν ένιωθα και τόσο άσχημα πια, και έπαψα να ανησυχώ ότι θα εκτιμούν εκείνη αντί για εμένα. Σκεπτόμουν μόνο πώς να συνεργάζομαι καλά με τη Μάρσα στα καθήκοντά μας. Όταν έβλεπα ότι η Μάρσα είχε προβλήματα στο έργο της, επικοινωνούσα μαζί της και τη βοηθούσα να τα λύσει. Όταν κάποια έργα προχωρούσαν αργά, συζητούσα μαζί της για το πώς να αυξηθεί η αποτελεσματικότητα. Αν μου έλειπε η ενόραση ή δεν ήξερα πώς να χειριστώ κάποιο θέμα, ζητούσα και εγώ τη συναναστροφή της. Όσο περνούσε ο καιρός, αρχίσαμε να συνεργαζόμαστε όλο και καλύτερα και ένιωθα προσγειωμένη και ελεύθερη.

Σκέφτηκα επίσης το εξής χωρίο από τα λόγια του Θεού: «Ως επικεφαλής της εκκλησίας, χρειάζεται όχι μόνο να μάθεις να χρησιμοποιείς την αλήθεια για να λύνεις προβλήματα, μα και να μάθεις να ανακαλύπτεις και να καλλιεργείς ανθρώπους με ταλέντο, τους οποίους δεν πρέπει σε καμία περίπτωση να φθονείς ή να καταπιέζεις. Αν ασκείσαι με αυτόν τον τρόπο, ωφελείς το έργο της εκκλησίας. Αν μπορείς να καλλιεργήσεις μερικούς ανθρώπους που επιδιώκουν την αλήθεια ώστε να συνεργάζονται μαζί σου και να κάνουν καλά όλο το έργο και, στο τέλος, όλοι σας να έχετε βιωματικές μαρτυρίες, αυτό σημαίνει ότι είσαι ικανός επικεφαλής ή εργάτης. Αν μπορείς να χειρίζεσαι τα πάντα σύμφωνα με τις αρχές, τότε προσφέρεις την αφοσίωσή σου. Κάποιοι άνθρωποι φοβούνται μονίμως ότι οι άλλοι είναι καλύτεροι απ’ αυτούς ή ανώτεροί τους, ότι τους άλλους οι υπόλοιποι θα τους αναγνωρίσουν, ενώ τους ίδιους θα τους παραμελήσουν, και αυτό τους οδηγεί να επιτεθούν στους άλλους και να τους αποκλείσουν. Τούτο δεν σημαίνει ότι ζηλεύουν όσους έχουν ταλέντο; Δεν είναι αυτό εγωιστικό και ποταπό; Τι διάθεση είναι αυτή; Είναι κακοβουλία! Όσοι σκέφτονται μόνο τα δικά τους συμφέροντα, όσοι ικανοποιούν μόνο τις δικές τους εγωιστικές επιθυμίες, χωρίς να σκέφτονται τους άλλους και χωρίς να τους νοιάζουν τα συμφέροντα του οίκου του Θεού, έχουν κακή διάθεση και ο Θεός δεν τους αγαπάει. Αν πραγματικά μπορείτε να δείξετε ενδιαφέρον για τις προθέσεις του Θεού, τότε θα μπορέσετε να αντιμετωπίζετε δίκαια τους άλλους. Αν προτείνεις έναν καλό άνθρωπο και τον αφήσεις να εκπαιδευτεί και να εκτελέσει ένα καθήκον, προσθέτοντας έτσι ένα ταλαντούχο άτομο στον οίκο του Θεού, τότε δεν θα γίνει ευκολότερο το έργο σου; Δεν θα σημαίνει αυτό ότι επιδεικνύεις αφοσίωση στο καθήκον σου; Αυτή είναι μια καλή πράξη ενώπιον του Θεού· είναι η ελάχιστη συνείδηση και λογική που οφείλουν να έχουν όσοι υπηρετούν ως επικεφαλής» («Ο Λόγος», τόμ. 3: «Οι συνομιλίες του Χριστού των Εσχάτων Ημερών», Η ελευθερία και η απελευθέρωση κερδίζονται μόνο αποβάλλοντας τη διεφθαρμένη διάθεση). Από τα λόγια του Θεού, έμαθα πως η ανάπτυξη των ταλέντων είναι ευθύνη των επικεφαλής, αναγκαία για το έργο της εκκλησίας. Αυτή η εμπειρία με βοήθησε να καταλάβω πόσο σημαντικό είναι πραγματικά αυτό το έργο. Από τη μία, είναι κάτι ωφέλιμο για το σύνολο του έργου της εκκλησίας, επιτρέπει σε περισσότερους ανθρώπους να εφαρμόσουν τα ταλέντα τους στην εκπλήρωση των καθηκόντων τους και να προαγάγουν το έργο της εκκλησίας ακόμη περισσότερο. Από την άλλη, δίνει επίσης στους αδελφούς και στις αδελφές περισσότερη άσκηση, κάτι που βοηθά την είσοδό τους στη ζωή. Και όλα αυτά είναι καλές πράξεις και θα μνημονευτούν από τον Θεό. Θυμόμουν ότι η Μάρσα με βοήθησε σημαντικά. Με βοήθησε να συλλάβω κάποιες αρχές και να προοδεύσω και η δουλειά μας προχωρούσε πολύ πιο ομαλά. Διαπίστωσα πόσο κρίσιμο είναι να ακολουθούμε τις απαιτήσεις του Θεού και να μάθουμε να συνεργαζόμαστε στα καθήκοντά μας. Μόνον έτσι μπορούμε να κάνουμε έργο στην εκκλησία και να εκπληρώνουμε καλά τα καθήκοντά μας.

Μέσα από αυτήν την εμπειρία, κέρδισα κάποια κατανόηση για τη σατανική μου διάθεση και τις παράλογες απόψεις μου και μπόρεσα να εγκαταλείψω την επιθυμία μου για υπόληψη και θέση και να εκπληρώσω το καθήκον μου. Αυτή ήταν η σωτηρία του Θεού για εμένα. Δόξα σοι ο Θεός!