Το καλοκαίρι του 2020, η αδελφή Οντρία κι εγώ φτιάχναμε βίντεο στην εκκλησία. Ήμουν τότε υπεύθυνη για την ανάθεση εργασιών. Κανόνισα η Οντρία να αναλάβει απλές εργασίες, ενώ εγώ παρήγα τις σημαντικές. Πίστευα ότι μπορούσα να τις χειριστώ μόνη μου, επειδή είχα ολοκληρώσει μεγάλες εργασίες μόνη μου στο παρελθόν. Είχα περισσότερη εμπειρία από εκείνη∙ έτσι, πίστευα ότι δεν χρειαζόταν να αναμειχθεί. Εξάλλου, αν τις έκανα ανεξάρτητα, θα έπαιρνα τα εύσημα, κι έτσι θα αναδεικνύονταν οι ικανότητές μου και θα κέρδιζα τον θαυμασμό των αδελφών μου. Αργότερα, οι εργασίες αυξήθηκαν, κι έτσι έπρεπε να δουλεύω υπερωρίες καθημερινά. Μερικές φορές, η Οντρία κοιμόταν νωρίς ενώ εγώ ξενυχτούσα δουλεύοντας. Ξυπνούσα νωρίτερα από εκείνη το πρωί, και ένιωθα εξαντλημένη. Αλλά δεν ήθελα να της επιτρέψω να μοιραστεί το φορτίο με εμένα. Ολοκλήρωνα πάντα τις εργασίες μόνη μου, και αν με βοηθούσε με τον φόρτο εργασίας, τα αδέλφια μου σίγουρα θα πίστευαν ότι οι εργασιακές μου ικανότητες ήταν ανεπαρκείς, πράγμα ντροπιαστικό. Κάποιες φορές σκεφτόμουν με τη βοήθειά της, τα πράγματα θα επιταχύνονταν, δεν θα ήμουν πνιγμένη, και τα αποτελέσματα θα ήταν καλύτερα. Αλλά όταν φαντάστηκα να μοιράζομαι τα εύσημα μαζί της, δυσαρεστήθηκα. Δεν άφησα ποτέ την Οντρία να συμμετάσχει στις εργασίες μου. Εκείνο τον καιρό, δεν έκανα αυτοκριτική, ώσπου μια μέρα, όταν μια αδελφή μού είπε ότι η Οντρία δεν έφερε φορτίο και μου ζήτησε να συναναστραφώ μαζί της, σκέφτηκα: «Μήπως το ότι η Οντρία δεν φέρει φορτίο έχει να κάνει με εμένα; Είμαι τόσο απασχολημένη, και ξέρω ότι έχει χρόνο, μα δεν της αναθέτω νέες εργασίες, πράγμα το οποίο την αφήνει άπραγη». Αμυδρά συνειδητοποίησα ότι δεν ήταν σωστό, και ότι κάνοντας τη δουλειά μόνη, θα καθυστερούσα το έργο της εκκλησίας. Αλλά μετά σκέφτηκα ότι μπορούσα να το χειριστώ προσπαθώντας λίγο περισσότερο, και το άφησα έτσι. Κατάλαβα ότι η πρόθεσή μου ήταν λανθασμένη, μα δεν μπορούσα να το αφήσω —πράγμα πολύ επώδυνο. Προσευχήθηκα ζητώντας καθοδήγηση για να απαρνηθώ τις λανθασμένες μου προθέσεις.

Κατά την πνευματική μου άσκηση, διάβασα το εξής χωρίο του λόγου του Θεού: «Παρότι οι επικεφαλής και οι εργάτες έχουν συνεργάτες, και όλοι όσοι κάνουν οποιοδήποτε καθήκον έχουν έναν συνεργάτη, οι αντίχριστοι πιστεύουν ότι έχουν καλό επίπεδο και ότι είναι καλύτεροι από τους συνηθισμένους ανθρώπους, επομένως οι συνηθισμένοι άνθρωποι δεν είναι άξιοι να είναι συνεργάτες τους και είναι όλοι κατώτεροι από εκείνους. Αυτός είναι ο λόγος για τον οποίο αρέσει στους αντίχριστους να κάνουνε κουμάντο και δεν τους αρέσει να συζητούν τα πράγματα με κανέναν άλλο. Νομίζουν ότι κάτι τέτοιο τούς κάνει να φαίνονται ανίκανοι και άχρηστοι. Τι είδους άποψη είναι αυτή; Τι είδους διάθεση είναι αυτή; Πρόκειται για αλαζονική διάθεση; Νομίζουν ότι είναι αναξιοπρεπές και υποτιμητικό να συνεργάζονται και να συζητούν πράγματα με άλλους, να τους κάνουν ερωτήσεις και να αναζητούν από αυτούς, ότι είναι προσβολή για τον αυτοσεβασμό τους. Κι έτσι, για να προστατεύσουν τον αυτοσεβασμό τους, δεν επιτρέπουν διαφάνεια σε οτιδήποτε κάνουν ούτε μιλούν στους άλλους σχετικά με αυτά, πόσο μάλλον τα συζητούν μαζί τους. Νομίζουν ότι το να συζητούν με άλλους σημαίνει ότι φαίνονται ανίκανοι, ότι το να ζητούν διαρκώς τη γνώμη των άλλων σημαίνει ότι είναι ανόητοι και ανίκανοι να σκεφτούν μόνοι τους, ότι το να συνεργάζονται με άλλους για την ολοκλήρωση μιας εργασίας ή την επίλυση κάποιου προβλήματος τους κάνει να φαίνονται άχρηστοι. Δεν είναι αυτή η αλαζονική και παράλογη νοοτροπία τους; Δεν είναι αυτή η διεφθαρμένη διάθεσή τους; Η αλαζονεία και η αυταρέσκεια μέσα τους είναι προφανέστατες· έχουν χάσει όλη την κανονική ανθρώπινη λογική, δεν είναι καλά στα μυαλά τους. Διαρκώς πιστεύουν ότι έχουν ικανότητες, ότι μπορούν να ολοκληρώσουν τα πράγματα μόνοι τους και δεν έχουν ανάγκη να συνεργαστούν με άλλους. Με τόσο διεφθαρμένες διαθέσεις που έχουν, δεν μπορούν να επιτύχουν αρμονική συνεργασία. Πιστεύουν ότι το να συνεργάζονται με άλλους συνεπάγεται ότι εξασθενεί και κατακερματίζεται η δύναμή τους, ότι όταν το έργο μοιράζεται, η δική τους δύναμη μειώνεται και δεν μπορούν να αποφασίζουν τα πάντα μόνοι τους, κάτι που σημαίνει ότι δεν έχουν πραγματική δύναμη, γεγονός που αποτελεί γι’ αυτούς τεράστια απώλεια. Έτσι λοιπόν, ό,τι κι αν τους συμβαίνει, εάν θεωρούν ότι κατανοούν και ότι γνωρίζουν τον σωστό τρόπο για να το χειριστούν, δεν το συζητούν με κανέναν άλλο και κάνουν εκείνοι κουμάντο. Προτιμούν να κάνουν λάθη από το να ενημερώσουν άλλους, προτιμούν να κάνουν λάθος από το να μοιραστούν τη δύναμη με κάποιον άλλο, και προτιμούν την αποπομπή από το ν’ αφήσουν άλλους ανθρώπους να παρέμβουν στο έργο τους. Αυτός είναι ο αντίχριστος. Προτιμά να βλάψει τα συμφέροντα του οίκου του Θεού, προτιμά να παίξει στα ζάρια τα συμφέροντα του οίκου του Θεού, παρά να μοιραστεί τη δύναμή του με οποιονδήποτε άλλον. Νομίζει ότι όταν κάνει ένα έργο ή χειρίζεται κάποιο θέμα, αυτό δεν αποτελεί εκτέλεση ενός καθήκοντος, αλλά μάλλον μια ευκαιρία να κάνει επίδειξη και να ξεχωρίσει από τους άλλους, και μια ευκαιρία ν’ ασκήσει εξουσία. Επομένως, παρόλο που λέει ότι θα συνεργαστεί αρμονικά με τους άλλους και ότι θα συζητά τα ζητήματα μαζί τους όταν προκύπτουν, η αλήθεια είναι ότι, βαθιά μέσα του, δεν είναι πρόθυμος να εγκαταλείψει τη δύναμη ή τη θέση του. Θεωρεί ότι εφόσον κατανοεί κάποια δόγματα και είναι ικανός να το κάνει μόνος του, δεν χρειάζεται να συνεργαστεί με κανέναν άλλον. Πιστεύει ότι οφείλει να το εκτελέσει και να το ολοκληρώσει μόνος του και ότι μόνον αυτό τον καθιστά ικανό. Είναι σωστή αυτή η άποψη; Δεν γνωρίζει ότι εάν παραβιάζει τις αρχές, τότε δεν κάνει τα καθήκοντά του, δεν είναι σε θέση να εκτελέσει την ανάθεση από τον Θεό και απλώς δουλεύει. Αντί να αναζητά τις αλήθεια-αρχές καθώς κάνει το καθήκον του, ασκεί εξουσία σύμφωνα με τις σκέψεις και τις προθέσεις του και κάνει επίδειξη και φιγούρα. Ανεξάρτητα από το ποιος είναι ο συνεργάτης του ή τι κάνει, δεν θέλει ποτέ να συζητά πράγματα, θέλει πάντα να ενεργεί μόνος του, θέλει πάντα να έχει τον τελευταίο λόγο. Προφανώς παίζει με τη δύναμη και τη χρησιμοποιεί για να κάνει πράγματα. Όλοι οι αντίχριστοι αγαπούν τη δύναμη, κι όταν έχουν μια θέση, θέλουν περισσότερη δύναμη. Όταν κατέχουν δύναμη, οι αντίχριστοι είναι πιθανό να χρησιμοποιήσουν τη θέση τους για να κάνουν επίδειξη και φιγούρα, έτσι ώστε οι άλλοι να τους θαυμάζουν και να πετύχουν έτσι τον στόχο τους να ξεχωρίσουν από το πλήθος. Έτσι προσηλώνονται οι αντίχριστοι στη δύναμη και τη θέση και δεν εγκαταλείπουν ποτέ μα ποτέ τη δύναμή τους» [«Ο Λόγος», τόμ. 4: «Εκθέτοντας τους αντίχριστους», Σημείο όγδοο: Θα έκαναν τους άλλους να υπακούν μόνο σ’ αυτούς, όχι στην αλήθεια ή στον Θεό (Μέρος πρώτο)]. Στον λόγο του Θεού, είδα ότι οι αντίχριστοι έχουν μία πολύ αλαζονική διάθεση και δεν συνεργάζονται με κανέναν. Πιστεύουν ότι αν μοιραστούν δουλειά με άλλους, θα φανούν ανίκανοι, θα χάσουν την εξουσία τους και δεν θα τους θαυμάζουν οι άλλοι. Έτσι, προτιμούν να επηρεαστεί το έργο της εκκλησίας από το να συνεργαστούν με άλλους. Το σκέφτηκα και είδα ότι έτσι ήμουν και εγώ. Δεν ήθελα η Οντρία να συμμετάσχει στις εργασίες μου, επειδή φοβόμουν ότι θα φαινόμουν ανίκανη και θα χάλαγε η εικόνα μου∙ έτσι, τις έκανα μόνη μου. Ως αποτέλεσμα, εξαντλήθηκα και το έργο καθυστέρησε. Ήμουν πραγματικά πολύ αλαζονική και παράλογη! Όποιο έργο και αν υπάρχει στην εκκλησία, κανείς δεν μπορεί να το κάνει μόνος. Όλοι χρειάζονται συνεργάτες και βοήθεια, και τα αδέλφια πρέπει να συνεργάζονται με μια καρδιά για να ολοκληρώσουν το έργο, καθώς κανείς δεν είναι τέλειος. Όσο υψηλό κι αν είναι το επίπεδό τους, όποια χαρίσματα και ταλέντα κι αν έχουν, όλοι έχουν ελαττώματα και ανεπάρκειες, και πρέπει να μάθουμε να παραμερίζουμε το εγώ μας και να συνεργαζόμαστε, ώστε να εκτελούμε τα καθήκοντά μας σωστά. Αλλά είχα αλαζονική διάθεση. Ήμουν πολύ φιλόδοξη στο καθήκον μου, ήθελα όλα τα εύσημα και οι άλλοι να με θαυμάζουν. Προτιμούσα να καθυστερήσω το έργο της εκκλησίας παρά να δεχτώ βοήθεια στο έργο μου. Εκτελώντας έτσι το καθήκον μου, δεν συγκέντρωνα καλές πράξεις, έκανα κακό! Όταν το κατάλαβα, στεναχωρήθηκα πολύ, και προσευχήθηκα στον Θεό: «Θεέ μου, είμαι πολύ αλαζονική, και μου λείπει κάθε ανθρώπινη φύση και λογική. Επιθυμώ να μετανοήσω. Σε παρακαλώ καθοδήγησε με στην αυτογνωσία».

Μία μέρα έψαχνα λόγια του Θεού σχετικά με την κατάσταση μου, και βρήκα αυτό το χωρίο: «Τι πρέπει να κάνει κανείς για να εκτελέσει καλά το καθήκον του; Πρέπει να το εκτελέσει με όλη του την καρδιά και όλη του την ενέργεια. Το να χρησιμοποιεί κανείς όλη του την καρδιά και την ενέργεια σημαίνει να διατηρεί όλες του τις σκέψεις στην εκτέλεση του καθήκοντός του και να μην αφήνει άλλα πράγματα να τον απασχολούν, και στη συνέχεια να χρησιμοποιεί την ενέργεια που διαθέτει, να ασκεί το σύνολο της δύναμής του και να βάζει στην εργασία του το επίπεδο, τα χαρίσματα, τα προτερήματά του και τα πράγματα που έχει κατανοήσει. Αν έχεις την ικανότητα να κατανοείς και να καταλαβαίνεις, και έχεις μια καλή ιδέα, πρέπει να επικοινωνήσεις με τους άλλους γι’ αυτήν. Αυτό σημαίνει αρμονική συνεργασία. Έτσι θα εκτελέσεις καλά το καθήκον σου, έτσι θα επιτύχεις ικανοποιητική εκτέλεση του καθήκοντός σου. Αν συνέχεια επιθυμείς να αναλαμβάνεις τα πάντα μόνος σου, αν θέλεις πάντα να κάνεις σπουδαία πράγματα μόνος σου, αν θέλεις πάντα το επίκεντρο να είσαι εσύ και όχι οι άλλοι, εκτελείς το καθήκον σου; Αυτό που κάνεις ονομάζεται δεσποτισμός· δίνεις παράσταση. Πρόκειται για σατανική συμπεριφορά, όχι για εκτέλεση του καθήκοντος. Κανείς, ανεξάρτητα από τα προτερήματά του, τα χαρίσματά του ή τα ιδιαίτερα ταλέντα του, δεν μπορεί να αναλάβει μόνος του όλο το έργο· αν θέλει να κάνει καλά το έργο της εκκλησίας, πρέπει να μάθει να συνεργάζεται αρμονικά. Αυτός είναι ο λόγος για τον οποίο η αρμονική συνεργασία αποτελεί αρχή της άσκησης της εκτέλεσης του καθήκοντος. Εφόσον χρησιμοποιείς όλη σου την καρδιά, όλη σου την ενέργεια και όλη σου την αφοσίωση, και προσφέρεις ό,τι μπορείς να κάνεις, εκτελείς καλά το καθήκον σου. Αν έχεις μια σκέψη ή μια ιδέα, πες την στους άλλους· μην τη συγκρατείς ούτε να την κρύβεις —αν έχεις προτάσεις, πες τες· όποιου η ιδέα είναι σύμφωνη με την αλήθεια, πρέπει να γίνεται αποδεκτή και να υπακούεται. Κάνε αυτό, και θα έχεις επιτύχει αρμονική συνεργασία. Αυτό σημαίνει να εκτελεί κανείς το καθήκον του με αφοσίωση. Κατά την εκτέλεση του καθήκοντός σου, δεν σου ζητάει κανείς να αναλαμβάνεις τα πάντα μόνος σου ούτε να σκοτώνεσαι στη δουλειά, ούτε να είσαι “το μόνο λουλούδι που ανθίζει” ή αντισυμβατικός· αντίθετα, σου ζητάνε να μάθεις πώς να συνεργάζεσαι αρμονικά με τους άλλους και να κάνεις ό,τι μπορείς, να εκπληρώνεις τις ευθύνες σου, να καταβάλλεις όλη σου την ενέργεια. Αυτό σημαίνει να εκτελείς το καθήκον σου. Το να εκτελείς το καθήκον σου σημαίνει να επιστρατεύεις όλη τη δύναμη και το φως που διαθέτεις για να πετύχεις ένα αποτέλεσμα. Αυτό αρκεί. Μην προσπαθείς να επιδεικνύεσαι συνέχεια, να λες πάντα μεγαλοστομίες, να ενεργείς μόνος σου. Θα πρέπει να μάθεις πώς να συνεργάζεσαι με τους άλλους και να επικεντρωθείς περισσότερο στο να ακούς τις προτάσεις των άλλων και να ανακαλύπτεις τα προτερήματά τους. Με αυτόν τον τρόπο, διευκολύνεται η αρμονική συνεργασία. Αν προσπαθείς πάντα να επιδεικνύεσαι και να έχεις τον τελικό λόγο, δεν συνεργάζεσαι αρμονικά. Τι κάνεις; Προκαλείς αναστάτωση και υπονομεύεις τους άλλους. Το να προκαλείς αναστάτωση και να υπονομεύεις τους άλλους είναι σαν να παίζεις τον ρόλο του Σατανά· δεν είναι εκτέλεση του καθήκοντος. Αν κάνεις πάντα πράγματα που προκαλούν αναστάτωση και υπονομεύουν τους άλλους, τότε όση προσπάθεια κι αν καταβάλεις ή όση φροντίδα κι αν προσφέρεις, ο Θεός δεν θα το θυμηθεί» («Ο Λόγος», τόμ. 3: «Οι συνομιλίες του Χριστού των Εσχάτων Ημερών», Η σωστή εκπλήρωση του καθήκοντος απαιτεί αρμονική συνεργασία). Καθώς αναλογίστηκα τον λόγο του Θεού, ντράπηκα. Ο λόγος Του φανέρωσε την κατάστασή μου. Για να επιδειχθώ, να επιβληθώ και να με θαυμάζουν, ήθελα να αναλάβω μόνη τα βίντεο, χωρίς τη βοήθεια της Οντρία. Ένιωθα ότι αν εμπλεκόταν η Οντρία, θα έχανα τα εύσημα. Έτσι, δεν θα είχα κάτι για να επιδειχθώ και δεν θα υπήρχε τρόπος να κερδίσω τον θαυμασμό των άλλων. Νόμιζα ότι έτσι θα έβγαινα χαμένη. Ήξερα ότι ο φόρτος εργασίας ήταν βαρύς, ότι θα προκαλούσα καθυστερήσεις, και ότι αν συμμετείχε η Οντρία, η δουλειά θα γινόταν γρηγορότερα και καλύτερα. Ήξερα ακόμα ότι η περισσότερη δουλειά της ομάδας ήταν στα χέρια μου, ότι εκείνη ήταν άπραγη και η κατάστασή της επηρεάστηκε, όμως και πάλι δεν την άφηνα μοιραστεί τον φόρτο μαζί μου. Ήθελα να κάνω τη δουλειά μόνη μου και για να διεκδικήσω η ίδια όλα τα εύσημα, αλλά και για να αποδείξω ότι είχα καλές τεχνικές και επαγγελματικές ικανότητες. Αυτό που σκεφτόμουν διαρκώς ήταν το κύρος και η υπόληψή μου. Δεν σκεφτόμουν καθόλου το έργο της εκκλησίας και τα συναισθήματα της αδελφής μου. Δεν είχα καθόλου συνείδηση ή ανθρώπινη φύση! Επιφανειακά, σηκωνόμουν νωρίς και δούλευα καθημερινά, σαν να έφερα ένα φορτίο, να πλήρωνα ένα τίμημα, αλλά στην ουσία, ασχολούμουν με προσωπικά εγχειρήματα, με τις φιλοδοξίες και επιθυμίες μου. Δεν εκπλήρωνα το καθήκον μου ως δημιουργημένο πλάσμα. Διατάρασσα το έργο της εκκλησίας με το πρόσχημα ότι έπραττα το καθήκον μου, και έκανα κακό. Επιπλέον, βάδιζα στο μονοπάτι ενός αντίχριστου.

Έπειτα, είδα δύο ακόμα χωρία των λόγων του Θεού. «Όταν ο Θεός ζητά απ’ τους ανθρώπους να εκπληρώνουν καλά το καθήκον τους, δεν τους ζητά να ολοκληρώσουν έναν συγκεκριμένο αριθμό αναθέσεων ή να ολοκληρώσουν κάποια σπουδαία προσπάθεια, ούτε να εκτελέσουν κάποιο σπουδαίο εγχείρημα. Αυτό που θέλει είναι να μπορούν να κάνουν ό,τι μπορούν και να παραμένουν προσγειωμένοι, και να ζουν σύμφωνα με τον λόγο Του. Δεν Του χρειάζεται να είσαι σπουδαίος ή ευγενής ούτε να κάνεις κάποιο θαύμα, ούτε θέλει να δει σ’ εσένα κάποια ευχάριστη έκπληξη. Δεν χρειάζεται τέτοια πράγματα ο Θεός. Το μόνο που χρειάζεται είναι να ασκείσαι σταθερά με βάση τα λόγια Του. Όταν ακούς τα λόγια του Θεού, κάνε ό,τι έχεις καταλάβει, εκτέλεσε ό,τι έχεις κατανοήσει, θυμήσου καλά ό,τι έχεις ακούσει, και τότε, όταν έρθει η ώρα να ασκηθείς, να το κάνεις σύμφωνα με τα λόγια Του. Μετάτρεψέ τα στη ζωή σου, στις πραγματικότητές σου και σ’ αυτά που βιώνεις. Έτσι, ο Θεός θα ικανοποιηθεί. Αναζητάς διαρκώς μεγαλείο, αρχοντιά και θέση· αναζητάς διαρκώς να σε εγκωμιάζουν. Πώς αισθάνεται ο Θεός όταν το βλέπει αυτό; Το αποστρέφεται, θα απομακρυνθεί από σένα. Όσο περισσότερο επιδιώκεις πράγματα όπως το μεγαλείο, την αρχοντιά και το να είσαι ανώτερος απ’ τους άλλους, να είσαι διακεκριμένος, ξεχωριστός και αξιόλογος, τόσο περισσότερο αηδιάζει ο Θεός μαζί σου. Αν δεν κάνεις αυτοκριτική και δεν μετανοήσεις, τότε ο Θεός θα νιώσει αποστροφή για σένα και θα σε απαρνηθεί. Μην είσαι κάποιος που ο Θεός βρίσκει αηδιαστικό· να γίνεις κάποιος που ο Θεός τον αγαπάει. Και πώς μπορεί κανείς να αποκτήσει την αγάπη του Θεού; Με την υπάκουη αποδοχή της αλήθειας, με το να καταλαμβάνει τη θέση ενός δημιουργημένου όντος, να ενεργεί προσγειωμένα σύμφωνα με τα λόγια του Θεού, να εκτελεί σωστά τα καθήκοντά του, να είναι ειλικρινής και να βιώνει ανθρώπινη ομοιότητα. Αυτό αρκεί, θα ευχαριστήσει τον Θεό. Οι άνθρωποι πρέπει οπωσδήποτε να μην έχουν φιλοδοξίες και άσκοπα όνειρα, να μην επιδιώκουν δόξα, κέρδος και θέση ούτε να ξεχωρίσουν από το πλήθος. Ακόμη περισσότερο, δεν πρέπει να προσπαθούν να είναι σπουδαίοι ή υπεράνθρωποι, ανώτεροι μεταξύ των ανθρώπων, και ούτε να κάνουν τους άλλους να τους λατρεύουν. Αυτή είναι η επιθυμία της διεφθαρμένης ανθρωπότητας και είναι το μονοπάτι του Σατανά· ο Θεός δεν σώζει τέτοιους ανθρώπους. Αν επιδιώκουν αδιάκοπα τη φήμη, το κέρδος και τη θέση, και δεν μετανοούν, τότε δεν υπάρχει θεραπεία γι’ αυτούς· μόνο ένα αποτέλεσμα υπάρχει: να αποκλειστούν» («Ο Λόγος», τόμ. 3: «Οι συνομιλίες του Χριστού των Εσχάτων Ημερών», Η σωστή εκπλήρωση του καθήκοντος απαιτεί αρμονική συνεργασία). «Με βάση ποιο πρότυπο κρίνονται ως καλές ή κακές οι πράξεις και η συμπεριφορά ενός ανθρώπου; Αυτό εξαρτάται απ’ το αν μέσα στις σκέψεις, τις αποκαλύψεις και τις ενέργειές του διαθέτει τη μαρτυρία του πώς να κάνει πράξη την αλήθεια και πώς να βιώνει την αλήθεια-πραγματικότητα. Αν δεν έχεις αυτήν την πραγματικότητα ή δεν το βιώνεις αυτό, τότε είσαι αδιαμφισβήτητα κακοποιός. Ποια είναι η άποψη του Θεού για τους κακοποιούς; Ο Θεός δεν βλέπει τις σκέψεις και τις εξωτερικές πράξεις σου ως μάρτυρες για Εκείνον, ούτε θεωρεί ότι ταπεινώνουν και νικούν τον Σατανά· αντιθέτως, ντροπιάζουν τον ίδιο και είναι γεμάτες με τα σημάδια της ατίμωσης που Του προκαλέσατε. Δεν καταθέτεις μαρτυρία για τον Θεό, δεν δαπανάς τον εαυτό σου γι’ Αυτόν ούτε εκπληρώνεις τις ευθύνες σου και τις υποχρεώσεις σου απέναντί Του· αντιθέτως, ενεργείς για χάρη του εαυτού σου. Τι υπονοεί η φράση “για χάρη του εαυτού σου”; Για την ακρίβεια, σημαίνει για χάρη του Σατανά. Άρα, στο τέλος ο Θεός θα πει: “φεύγετε απ’ εμού οι εργαζόμενοι την ανομίαν”. Στα μάτια του Θεού, οι ενέργειές σου δεν θα θεωρηθούν καλές πράξεις, αλλά κακές. Όχι μόνο δεν θα τις εγκρίνει ο Θεός, αλλά θα τις καταδικάσει. Τι ελπίζει να κερδίσει κάποιος από μια τέτοια πίστη στον Θεό; Δεν θα καταλήξει, τελικά, στο κενό μια τέτοια πίστη;» («Ο Λόγος», τόμ. 3: «Οι συνομιλίες του Χριστού των Εσχάτων Ημερών», Η ελευθερία και η απελευθέρωση κερδίζονται μόνο αποβάλλοντας τη διεφθαρμένη διάθεση). Από τα λόγια του Θεού, κατάλαβα το θέλημά Του. Οι απαιτήσεις Του από τον άνθρωπο είναι απλές. Ο Θεός δεν χρειάζεται να κάνουν οι άνθρωποι εκπληκτικά πράγματα, και δεν μας ζητάει να είμαστε εξαιρετικοί ή σπουδαίοι άνθρωποι. Θέλει μόνο να σταθούμε στη θέση ενός δημιουργημένου όντος, να επιδιώκουμε την αλήθεια, να πράττουμε τα καθήκοντά μας όσο καλύτερα μπορούμε, και να ζούμε σύμφωνα με τον λόγο Του. Ο Θεός κρίνει την ικανότητά μας να εκτελούμε τα καθήκοντά μας όχι με βάση τα πόσα καταφέρνουμε ή συνεισφέρουμε, αλλά με βάση το αν τα κίνητρά μας όταν ενεργούμε συνάδουν με το θέλημα του Θεού, και με το αν βάζουμε τα δυνατά μας. Μόνο όταν έχουμε τα σωστά κίνητρα και παίρνουμε τον σωστό δρόμο μπορούμε να έχουμε μαρτυρία στο καθήκον μας. Αν οι άνθρωποι το εκτελούν για να ικανοποιήσουν τις φιλοδοξίες τους, ασχέτως με το πόση προσπάθεια καταβάλλουν ή πόσο συνεισφέρουν, στο τέλος, θα τους σιχαθεί και θα τους εκδιώξει ο Θεός. Πάντα ήθελα να έχω εγώ όλα τα εύσημα για το καθήκον μου. Η αλαζονική μου διάθεση με έκανε να θέλω να κάνω όλη τη δουλειά και να μη συνεργάζομαι. Δούλευα σκληρά και εξαντλούμουν για να έχω την εκτίμηση των άλλων. Δεν κόπιαζα για να ικανοποιήσω τον Θεό, αλλά τις προσωπικές μου επιθυμίες και προσδοκίες. Αν και κατάφερνα κάποια πράγματα, και κέρδιζα τον θαυμασμό και την έγκριση των άλλων, ποιο ήταν το νόημα; Τίποτα από αυτά δεν σήμαινε ότι έπραττα το καθήκον μου σωστά. Αντιθέτως, δρούσα με σατανικές διαθέσεις, είχα αναλάβει μόνη μου το έργο, καθυστερούσα την πρόοδο των εργασιών του βίντεο και διατάρασσα το έργο της εκκλησίας, Τελικά, θα είχα καταλήξει να με απορρίψει και να με διώξει ο Θεός. Στην πραγματικότητα, συνεργαζόμενη με την Οντρία θα αναπλήρωνα τις ελλείψεις στο καθήκον μου. Εστίαζε στη μάθηση, ήταν πρόθυμη να μελετήσει, και οι ικανότητές της βελτιώθηκαν, εγώ όμως δεν επικεντρωνόμουν στη μελέτη δεξιοτήτων και βασιζόμουν κυρίως στην εμπειρία. Αν και εκτελούσα καιρό αυτό το καθήκον, οι δεξιότητές μου δεν είχαν βελτιωθεί πολύ. Επιπλέον, οι σκέψεις ενός ανθρώπου είναι πάντα μονόπλευρες. Οι άνθρωποι με αυτογνωσία μπορούν να απαρνηθούν το εγώ στο καθήκον τους, και είναι πρόθυμοι να συνεργαστούν με άλλους ώστε να το πράξουν σωστά. Πρέπει να έχουμε αυτήν τη λογική και να ασκούμαστε κατ’ αυτόν τον τρόπο. Αλλά ήμουν αλαζονική, αυτάρεσκη, και επιθυμούσα κύρος. Δεν ήθελα να αφήσω τα συμφέροντά μου και να συνεργαστώ με την αδελφή. Αυτό επηρέασε την εξέλιξη και τα αποτελέσματα του έργου. Αν είχα συνεργαστεί μαζί της συντομότερα, και είχαμε αλληλοβοηθηθεί, τα αποτελέσματα της δουλειάς θα ήταν πολύ καλύτερα. Όσο περισσότερο στοχαζόμουν, τόσο έβλεπα ότι ήμουν αλαζονική, δεν είχα ανθρώπινη φύση, μισούσα τον εαυτό μου και ένιωθα τύψεις για τις πράξεις μου. Δεν ήθελα να πράττω το καθήκον μου με αυτές τις προθέσεις. Ήρθα ενώπιον του Θεού και προσευχήθηκα: «Θεέ μου, πάντα τελώ το καθήκον μου με φιλοδοξία, ενεργώντας για την προσωπική μου φήμη και το προσωπικό μου κύρος. Δεν θέλω να το επιδιώκω αυτό πια. Επιθυμώ να μετανοήσω, να απαρνηθώ τις προθέσεις μου και να δουλέψω με την αδελφή μου για να πράξω το καθήκον μου σωστά».

Στην πνευματική άσκηση το επόμενο πρωί, διάβασα αυτά τα λόγια του Θεού: «Όσοι μπορούν να κάνουν πράξη την αλήθεια δέχονται την εξονυχιστική εξέταση του Θεού σε όλα όσα πράττουν. Όταν αποδεχτείς την εξονυχιστική εξέταση του Θεού, η καρδιά σου θα μπει στον ίσιο δρόμο. Αν συνεχώς κάνεις πράγματα μόνο για να το δουν οι άλλοι και θέλεις πάντα να κερδίζεις τον έπαινο και τον θαυμασμό των άλλων, και από την άλλη δεν δέχεσαι την εξονυχιστική εξέταση του Θεού, τότε έχεις ακόμα τον Θεό στην καρδιά σου; Τέτοιοι άνθρωποι δεν έχουν θεοφοβούμενη καρδιά. Μην κάνεις μονίμως πράγματα για το δικό σου καλό και μη σκέφτεσαι μονίμως τα δικά σου συμφέροντα· μην αναλογίζεσαι τα συμφέροντα του ανθρώπου και μη σκέφτεσαι τη δική σου υπερηφάνεια, τη δική σου φήμη και τη δική σου θέση. Πρέπει πρωτίστως να νοιάζεσαι για τα συμφέροντα του οίκου του Θεού και να τα κάνεις προτεραιότητά σου. Θα πρέπει να νοιάζεσαι για τις προθέσεις του Θεού και το πρώτο πράγμα που να κάνεις είναι να σκέφτεσαι αν υπήρξαν ή δεν υπήρξαν νοθείες όσο έκανες το καθήκον σου, αν υπήρξες αφοσιωμένος, αν έχεις εκπληρώσει τις ευθύνες σου, αν έχεις δώσει τα πάντα, καθώς και αν σκέφτεσαι ή δεν σκέφτεσαι ολόψυχα το καθήκον σου και το έργο της εκκλησίας. Πρέπει να τα λαμβάνεις υπόψη αυτά τα πράγματα. Αν τα σκέφτεσαι συχνά και τα κατανοήσεις, θα σου είναι πιο εύκολο να εκτελείς σωστά το καθήκον σου. Αν το επίπεδό σου είναι χαμηλό, αν η εμπειρία σου είναι επιφανειακή ή αν δεν είσαι ικανός στο επαγγελματικό σου έργο, τότε μπορεί να κάνεις λάθη ή να υπάρχουν ελλείψεις στο έργο σου και να μην έχεις πολύ καλά αποτελέσματα —αλλά θα έχεις κάνει ό,τι μπορείς. Δεν ικανοποιείς τις δικές σου εγωιστικές επιθυμίες και τις προτιμήσεις σου. Αντιθέτως, λαμβάνεις διαρκώς υπόψη σου το έργο της εκκλησίας και τα συμφέροντα του οίκου του Θεού. Παρόλο που μπορεί να μην πετυχαίνεις καλά αποτελέσματα στο καθήκον σου, η καρδιά σου θα έχει μπει στον ίσιο δρόμο· αν, εκτός από αυτό, μπορείς να αναζητήσεις την αλήθεια για να λύσεις όσα προβλήματα υπάρχουν στο καθήκον σου, τότε θα το εκτελείς σύμφωνα με τα πρότυπα και, ταυτόχρονα, θα μπορείς να εισέλθεις στην αλήθεια-πραγματικότητα. Αυτό σημαίνει να κατέχεις τη μαρτυρία» («Ο Λόγος», τόμ. 3: «Οι συνομιλίες του Χριστού των Εσχάτων Ημερών», Η ελευθερία και η απελευθέρωση κερδίζονται μόνο αποβάλλοντας τη διεφθαρμένη διάθεση). Αφού συλλογίστηκα τα λόγια του Θεού, βρήκα μια οδό άσκησης. Σε ένα καθήκον, πρέπει να παραμερίσεις το συμφέρον σου και να σκεφτείς αυτό της εκκλησίας. Ασχέτως αν πλήττονται η υπόληψη και το κύρος σου, το βασικό είναι να προστατέψεις το έργο της, να εκπληρώσεις το καθήκον σου. Αφού κατάλαβα το θέλημα του Θεού, δεν υπολόγιζα πια τι θα σκεφτόντουσαν οι άλλοι για εμένα. Σκεφτόμουν μόνο πώς να ικανοποιήσω τον Θεό με το καθήκον μου. Μοιράστηκα με την Οντρία μερικές εργασίες, και πολύ γρήγορα συμφώνησε. Σύντομα, η κατάστασή της αντιστράφηκε∙ δεν ήταν ράθυμη πια, και ολοκληρώσαμε τη συσσωρευμένη δουλειά. Μετά απ’ αυτό, ένιωσα πολύ χαλαρή. Συνειδητοποίησα πόσο καλό είναι να κάνω πράξη την αλήθεια και να συνεργάζομαι αρμονικά.

Αργότερα, λάβαμε μια νέα εργασία. Άθελά μου σκέφτηκα: «Αν την αναλάβω μόνη, όλα τα εύσημα θα είναι δικά μου. Μπορώ να την κάνω μόνη, χωρίς να εμπλακεί η Οντρία. Θα φαινόμουν ανίκανη αν συμμετείχε και αυτή στην εργασία. Όλα τα αδέλφια μου θα γελούσαν μαζί μου». Σκεπτόμενη αυτό, ήθελα να το χειριστώ μόνη μου. Τότε, κατάλαβα ότι οι προθέσεις μου ήταν εσφαλμένες. Ακόμη ενεργούσα προς ίδιον συμφέρον. Θυμήθηκα τα λόγια του Θεού: «Εάν, μέσα σου, παραμείνεις προσηλωμένος στο κύρος και στη θέση, αν συνεχίσεις να κάνεις επίδειξη και να σε απασχολεί πώς να κάνεις τους άλλους να σε θαυμάζουν, τότε δεν είσαι άνθρωπος που επιδιώκει την αλήθεια και βαδίζεις σε λάθος μονοπάτι. Αυτό που επιδιώκεις δεν είναι η αλήθεια ούτε είναι η ζωή, αλλά είναι τα όσα αγαπάς, είναι η φήμη, το κέρδος και η θέση —οπότε, τίποτα απ’ αυτά που κάνεις δεν έχει σχέση με την αλήθεια, είναι όλα κακές πράξεις και δουλειά» («Ο Λόγος», τόμ. 3: «Οι συνομιλίες του Χριστού των Εσχάτων Ημερών», Η καλή συμπεριφορά δεν σημαίνει ότι η διάθεση κάποιου έχει αλλάξει). Ο λόγος του Θεού με αφύπνισε. Ακούσια, πάντα πράττω εγωιστικά. Είμαι πραγματικά μικροπρεπής και ατομίστρια. Μισούσα τον εαυτό μου που ήμουν τόσο διεφθαρμένη, και ήθελα να απαρνηθώ τις εσφαλμένες προθέσεις και να κάνω πράξη την αλήθεια. Ζήτησα από την Οντρία να πάρει μέρος στη νέα εργασία. Από τότε, όποτε αναθέτω εργασίες, πάντα τη συμβουλεύομαι και ζητώ τη γνώμη της. Και όταν θέλω να αναλάβω όλη τη δουλειά για τα εύσημα, συνειδητά απαρνούμαι τον εαυτό μου, και με βάση το καθήκον, αναθέτω εργασίες στην Οντρία. Όταν ασκούμαι έτσι, νιώθω ήρεμη και χαλαρή.

Έχοντας βιώσει αυτήν την εμπειρία, έχω πλέον κάποια κατανόηση της σατανικής διάθεσής μου. Συνειδητοποιώ επίσης ότι η αρμονική συνεργασία είναι βασική για τη σωστή εκπλήρωση του καθήκοντος. Είναι απλά αδύνατον να το κάνεις καλά μόνος σου. Μόνο συνεργαζόμενοι αρμονικά έχουμε την καθοδήγηση του Αγίου Πνεύματος.