Από την Κριστίν, Σουηδία

Τον περασμένο Ιούλιο, με έκαναν υπεύθυνη στο έργο των βίντεο. Στην αρχή, εξέταζα τα προβλήματα και τις δυσκολίες που αντιμετώπιζαν οι αδελφοί και οι αδελφές μου στην εκτέλεση των καθηκόντων τους και αναζητούσα την αλήθεια μαζί τους για να βρίσκω λύσεις. Μετά από λίγο καιρό, υπήρχε φανερή βελτίωση στο αποτέλεσμα της δουλειάς. Σκέφτηκα: «Τώρα που η δουλειά βελτιώνεται σταθερά, δεν θα υπάρξουν μεγάλα προβλήματα. Ακόμη κι αν προκύψουν, δεν θα επηρεαστεί το έργο μας, θα προλάβουμε να τα επιλύσουμε». Βλέποντας ότι όλοι ήταν δραστήριοι στα καθήκοντά τους και μπορούσαν να πληρώσουν ένα τίμημα, σκέφτηκα ότι δεν χρειαζόταν να ανησυχώ πολύ. Εκείνη την περίοδο, η παρακολούθηση όλων συχνά σήμαινε να πηγαίνω για ύπνο αργά, και κάποιες φορές δεν πρόφταινα καν να φάω. Ένιωθα αρκετά κουρασμένη και η υγεία μου δεν ήταν στα καλύτερά της, οπότε σκέφτηκα ότι θα πρέπει να χαλαρώσω λίγο. Στη συνέχεια, άρχισα να χαλαρώνω στη δουλειά, και δεν ήμουν τόσο επιμελής στην παρακολούθηση. Μερικές φορές ρωτούσα μόνο τυπικά. Σπάνια πρόσεχα τις λεπτομέρειες στα καθήκοντα των αδελφών μου, και δεν σκεφτόμουν με τι τρόπο να βελτιωθούν τα αποτελέσματα του έργου μας.

Σύντομα, κάποια από τα βίντεο της παραγωγής μας είχαν προβλήματα και έπρεπε να ξαναγίνουν, κι αυτό επηρέασε άμεσα την πρόοδο του έργου. Όταν είδα αυτήν την κατάσταση, ανησύχησα πολύ. Κατάλαβα επίσης ότι δεν συνέβη τυχαία, και πως θα έπρεπε να αντλήσω διδάγματα. Προσευχήθηκα λοιπόν στον Θεό, και Του ζήτησα να με καθοδηγήσει να κατανοήσω το θέλημά Του. Αφού προσευχήθηκα, ρώτησα τον επικεφαλής της ομάδας γιατί υπήρχαν αυτά τα προβλήματα. Ο επικεφαλής είπε: «Κάποιοι αδελφοί και αδελφές επιθύμησαν τη γρήγορη επιτυχία και εκτέλεσαν τα καθήκοντά τους χωρίς αρχές. Εστίασαν μόνο στην πρόοδο, όχι στην ποιότητα. Ένας άλλος λόγος είναι ότι δεν είχα παρακολουθήσει το έργο, κι έτσι δεν ανακάλυψα τα προβλήματα εγκαίρως». Τότε θύμωσα και σκέφτηκα: «Πόσες φορές σου έχω μιλήσει για αυτά τα προβλήματα; Γιατί εξακολουθούν να συμβαίνουν;» Ήθελα να επιπλήξω τον επικεφαλής της ομάδας, αλλά μετά σκέφτηκα: «Δεν έχω κι εγώ τα ίδια προβλήματα ως επικεφαλής ομάδας; Ούτε εγώ παρακολουθούσα». Οπότε, κατάπια τη γλώσσα μου. Μετά, έκανα στα γρήγορα έναν έλεγχο στα βίντεο που είχαν γίνει εκείνο το διάστημα και ανακάλυψα ότι κάποιοι δεν είχαν κάνει πρόοδο στα καθήκοντά τους, ενώ άλλοι χειροτέρευσαν μάλιστα. Αυτά, ήταν φανερά προβλήματα, πώς εγώ δεν τα είχα παρατηρήσει πριν; Μου ήταν ξεκάθαρο ότι συνέβη εξαιτίας μου, επειδή δεν έκανα πρακτικό έργο. Ένιωσα τύψεις, έτσι προσευχήθηκα στον Θεό και Του ζήτησα να με καθοδηγήσει να κάνω αυτοκριτική και να γνωρίσω τον εαυτό μου.

Την άλλη μέρα, στην πνευματική μου άσκηση διάβασα ένα χωρίο από τον λόγο του Θεού: «Αν δεν διαβάζεις επιμελώς τα λόγια του Θεού και δεν καταλαβαίνεις την αλήθεια, τότε δεν μπορείς να κάνεις αυτοκριτική· θα είσαι απλώς ικανοποιημένος με το να κάνεις μια συμβολική προσπάθεια και να μη διαπράττεις κακά ή παραβάσεις, και θα το χρησιμοποιείς αυτό ως κεφάλαιο. Θα περνάς κάθε μέρα μπερδεμένος, θα ζεις σε κατάσταση σύγχυσης, θα κάνεις απλώς τα πράγματα σύμφωνα με το πρόγραμμα, δεν θα χρησιμοποιείς ποτέ την καρδιά σου για να εξετάσεις τον εαυτό σου ούτε θα καταβάλλεις προσπάθεια για να φτάσεις στην αυτογνωσία· θα είσαι πάντα επιπόλαιος. Με αυτόν τον τρόπο, δεν θα εκτελέσεις ποτέ το καθήκον σου σε αποδεκτό επίπεδο. Για να καταβάλεις όλη σου την προσπάθεια σε κάτι, πρέπει πρώτα να το κάνεις με όλη σου την καρδιά· μόνο όταν κάνεις πρώτα κάτι με όλη σου την καρδιά μπορείς να καταβάλεις όλη σου την προσπάθεια και να κάνεις το καλύτερο δυνατό. Σήμερα, υπάρχουν εκείνοι που έχουν αρχίσει να είναι επιμελείς στην εκτέλεση του καθήκοντός τους, έχουν αρχίσει να σκέφτονται πώς να εκτελούν σωστά το καθήκον ενός δημιουργημένου όντος, προκειμένου να ικανοποιήσουν την καρδιά του Θεού. Δεν είναι αρνητικοί και οκνηροί, δεν περιμένουν παθητικά να τους δώσει εντολές ο Άνωθεν, αλλά αναλαμβάνουν κάποια πρωτοβουλία. Κρίνοντας από την εκτέλεση του καθήκοντός σας, είστε λίγο πιο αποτελεσματικοί από ό,τι πριν, και παρόλο που δεν πληρούνται ακόμα οι προδιαγραφές, έχει υπάρξει μια μικρή ανάπτυξη —αυτό είναι καλό. Αλλά δεν πρέπει να ικανοποιείστε με την υφιστάμενη κατάσταση, πρέπει να συνεχίσετε να αναζητάτε, να συνεχίσετε να αναπτύσσεστε —μόνο τότε θα εκτελέσετε το καθήκον σας καλύτερα και θα φτάσετε σε αποδεκτό επίπεδο. Ωστόσο, όταν κάποιοι άνθρωποι εκτελούν το καθήκον τους, ποτέ δεν επιστρατεύουν όλες τις δυνάμεις τους και δεν τα δίνουν όλα, καταβάλλουν μόνο το 50 με 60 τοις εκατό της προσπάθειάς τους, και απλώς τα καταφέρνουν μέχρι να τελειώσει αυτό που κάνουν. Ποτέ δεν μπορούν να διατηρήσουν μια κατάσταση κανονικότητας: Όταν δεν υπάρχει κανείς να τους παρακολουθεί ή να τους προσφέρει υποστήριξη, χαλαρώνουν και αποθαρρύνονται· όταν υπάρχει κάποιος να συναναστραφεί την αλήθεια μαζί τους, ζωηρεύουν, αλλά αν για κάποιο διάστημα δεν τους συναναστραφεί κάποιος σχετικά με την αλήθεια, γίνονται αδιάφοροι. Ποιο είναι το πρόβλημα όταν εναλλάσσονται συνεχώς έτσι; Έτσι είναι οι άνθρωποι όταν δεν έχουν κερδίσει την αλήθεια, όλοι ζουν με το πάθος —ένα πάθος που είναι απίστευτα δύσκολο να διατηρηθεί: Πρέπει να έχουν κάποιον να τους κηρύττει και να συναναστρέφεται μαζί τους κάθε μέρα· μόλις δεν υπάρχει κανείς να τους ποτίσει και να τους παράσχει, και κανείς να τους στηρίξει, η καρδιά τους παγώνει ξανά, χαλαρώνουν και πάλι. Και όταν η καρδιά τους χαλαρώνει, γίνονται λιγότερο αποτελεσματικοί στο καθήκον τους· αν εργαστούν πιο σκληρά, η αποτελεσματικότητα αυξάνεται, τα αποτελέσματά τους κατά την εκτέλεση του καθήκοντός τους είναι καλύτερα και κερδίζουν περισσότερα. Αυτή είναι η εμπειρία σου; Μπορεί να πείτε: “Γιατί έχουμε πάντα πρόβλημα με την εκτέλεση του καθήκοντός μας; Όταν επιλύονται αυτά τα προβλήματα, τονωνόμαστε· όταν δεν επιλύονται, γινόμαστε αδιάφοροι. Όταν υπάρχει κάποιο αποτέλεσμα όταν εκτελούμε το καθήκον μας, όταν ο Θεός μάς εγκρίνει για την ανάπτυξή μας, χαιρόμαστε και νιώθουμε ότι επιτέλους αναπτυχθήκαμε, αλλά σύντομα, όταν συναντάμε μια δυσκολία, γινόμαστε πάλι αρνητικοί —γιατί είναι πάντα ασυνεπής η κατάστασή μας;” Στην πραγματικότητα, οι κυριότεροι λόγοι είναι ότι κατανοείτε πολύ λίγες αλήθειες, δεν έχετε βάθος στις εμπειρίες ούτε στην είσοδο, δεν κατανοείτε ακόμη πολλές αλήθειες, σας λείπει η βούληση και είστε ικανοποιημένοι με το να είστε απλώς σε θέση να εκτελέσετε το καθήκον σας. Εάν δεν κατανοήσετε την αλήθεια, πώς μπορείτε να εκτελέσετε επαρκώς το καθήκον σας; Στην πραγματικότητα, όλα όσα ζητά ο Θεός από τους ανθρώπους είναι εφικτά· εφόσον ενεργοποιήσετε τη συνείδησή σας και είστε σε θέση να ακολουθήσετε τη συνείδησή σας κατά την εκτέλεση του καθήκοντός σας, τότε θα είναι εύκολο να αποδεχτείτε την αλήθεια —και αν μπορέσετε να αποδεχτείτε την αλήθεια, μπορείτε να εκτελέσετε επαρκώς το καθήκον σας. Πρέπει να σκέφτεστε έτσι: “Πιστεύοντας στον Θεό όλα αυτά τα χρόνια, τρώγοντας και πίνοντας τα λόγια του Θεού όλα αυτά τα χρόνια, κέρδισα πάρα πολλά και ο Θεός μού έδωσε μεγάλες χάρες και ευλογίες. Ζω στα χέρια του Θεού, ζω υπό το κράτος και την κυριαρχία του Θεού, και Εκείνος μου έδωσε αυτή την ανάσα, οπότε πρέπει να βάλω το μυαλό μου να δουλέψει και να προσπαθώ να εκπληρώσω το καθήκον μου με όλη μου τη δύναμη —αυτό είναι το κλειδί”. Οι άνθρωποι πρέπει να έχουν θέληση· μόνο όσοι έχουν θέληση μπορούν πραγματικά να πασχίσουν για την αλήθεια, και μόνο όταν κατανοήσουν την αλήθεια μπορούν να εκτελέσουν σωστά το καθήκον τους, να ικανοποιήσουν τον Θεό και να ντροπιάσουν τον Σατανά. Εάν έχεις αυτό το είδος ειλικρίνειας και δεν σχεδιάζεις για το δικό σου καλό, αλλά μόνο για να κερδίσεις την αλήθεια και να εκτελέσεις σωστά το καθήκον σου, τότε η εκτέλεση του καθήκοντός σου θα γίνει κανονική και θα παραμείνει σταθερή καθ’ όλη τη διάρκεια· όποιες και αν είναι οι περιστάσεις που αντιμετωπίζεις, θα είσαι σε θέση να επιμείνεις στην εκτέλεση του καθήκοντός σου. Όποιος κι αν έρθει να σε παραπλανήσει ή να σε αναστατώσει, και είτε η ψυχοσύνθεσή σου είναι καλή είτε κακή, θα εξακολουθήσεις να είσαι σε θέση να εκτελείς κανονικά το καθήκον σου. Με αυτόν τον τρόπο, ο Θεός θα μείνει ήσυχος για σένα, και το Άγιο Πνεύμα θα είναι σε θέση να σε διαφωτίσει στην κατανόηση των αλήθεια-αρχών και να σε καθοδηγήσει στην είσοδο στην αλήθεια-πραγματικότητα, και ως αποτέλεσμα, η εκτέλεση του καθήκοντός σου θα είναι βέβαιο ότι θα ανταποκρίνεται στα πρότυπα. Εφόσον δαπανάς ειλικρινά για τον Θεό, κάνεις το καθήκον σου με προσγειωμένο τρόπο και δεν ενεργείς πονηρά ούτε παίζεις κόλπα, θα περάσεις την επιθεώρηση του Θεού. Ο Θεός εξετάζει εξονυχιστικά το μυαλό, τις σκέψεις και τα κίνητρα των ανθρώπων. Αν η καρδιά σου λαχταράει την αλήθεια και αν μπορείς να αναζητήσεις την αλήθεια, ο Θεός θα σε διαφωτίσει και θα σε φωτίσει» («Ο Λόγος», τόμ. 3: «Οι συνομιλίες του Χριστού των Εσχάτων Ημερών», Στην πίστη στον Θεό, το πιο σημαντικό είναι να κάνει κανείς πράξη και να βιώνει τα λόγια Του). Αφού συλλογίστηκα τον λόγο του Θεού, έκανα την αυτοκριτική μου και κατάλαβα ότι είχα πετύχει κάποια αποτελέσματα στο καθήκον μου πρόσφατα, οπότε άρχισα να νιώθω ικανοποίηση και να ασχολούμαι με τη σάρκα μου. Είχα κουραστεί με τόση δουλειά, οπότε σκέφτηκα ότι έπρεπε να προσέχω περισσότερο τον εαυτό μου και άρχισα να χαλαρώνω στο καθήκον μου. Κράτησα μια απόσταση. Δεν μάθαινα εγκαίρως πώς εκτελούσαν οι άλλοι τα καθήκοντά τους. Αν και γνώριζα ότι υπήρχαν ακόμα κάποια προβλήματα στο έργο για επίλυση, δεν το ένιωθα επείγον. Έλεγα «εντάξει», αφού δεν επηρέαζαν τα τρέχοντα αποτελέσματα. Όλοι έχουν την τάση να τα κουκουλώνουν και να χαλαρώνουν στα καθήκοντά τους. Αλλά, δεν τους παρακολουθούσα, έκανα επιπόλαια το καθήκον μου και ήμουν απρόσεκτη και ανεύθυνη. Πώς να μην προέκυπταν προβλήματα στο έργο; Η εκκλησία μού είχε δώσει την ευκαιρία να ασκηθώ και μου είχε επιτρέψει να γίνω επόπτης με την ελπίδα ότι θα ήμουν προσεκτική και υπεύθυνη στο καθήκον μου, ότι δεν θα φειδόμουν καμίας προσπάθειας στο καθήκον μου και θα ανταποκρινόμουν στις ευθύνες μου. Μόνο με αυτόν τον τρόπο μπορεί να υπάρξει πρόοδος. Όμως εγώ, αντιμετώπιζα το καθήκον μου σαν να ήταν μια δουλειά όπου δούλευα για κάποιον άλλο. Με κάθε ευκαιρία αδιαφορούσα και προσέφερα όλο και λιγότερα. Δεν είχα ανησυχία ή την αίσθηση του επείγοντος. Ποτέ δεν σκέφτηκα πώς να βελτιώσω τα πράγματα για καλύτερα αποτελέσματα. Σκεφτόμουν μόνο πώς να υποφέρω λιγότερο και να μην κουράζομαι. Δεν υπολόγιζα καθόλου το θέλημα του Θεού. Τότε ήταν που αντιλήφθηκα τη λανθασμένη στάση μου απέναντι στην εκτέλεση του καθήκοντός μου. Έπαιζα παιχνίδια με τον Θεό.

Σε μια συνάθροιση, ένα χωρίο από τον λόγο του Θεού που αποκάλυπτε τους ψευδο-επικεφαλείς με συγκλόνισε. Τα λόγια του Θεού λένε: «Επειδή οι ψευδο-επικεφαλής δεν μαθαίνουν για την πρόοδο του έργου και επειδή είναι ανίκανοι να εντοπίσουν άμεσα —πόσο μάλλον να λύσουν— τα προβλήματα που προκύπτουν σ’ αυτό, συχνά προκαλούνται επαναλαμβανόμενες καθυστερήσεις. Σε κάποια έργα, επειδή οι άνθρωποι δεν έχουν καμία αντίληψη σχετικά με τις αρχές και δεν υπάρχει κανένας κατάλληλος ν’ αναλάβει την ευθύνη ή να προεδρεύσει, όσοι πραγματοποιούν το έργο βρίσκονται συχνά σε κατάσταση αρνητικότητας, παθητικότητας και αναμονής, κι αυτό επηρεάζει σοβαρά την πρόοδο του έργου. Αν ο επικεφαλής είχε εκπληρώσει τις ευθύνες του, αν είχε προεδρεύσει του έργου, αν το είχε πιέσει να προχωρήσει, το είχε επιβλέψει και είχε βρει κάποιον που κατανοεί αυτό το πεδίο ώστε να καθοδηγήσει το έργο, τότε το έργο θα είχε προχωρήσει γρηγορότερα αντί να υφίσταται επαναλαμβανόμενες καθυστερήσεις. Είναι, λοιπόν, ζωτικής σημασίας οι επικεφαλής να κατανοούν και ν’ αντιλαμβάνονται την κατάσταση του έργου. Φυσικά, είναι επίσης απαραίτητο οι επικεφαλής να κατανοούν και ν’ αντιλαμβάνονται πώς προχωράει το έργο, καθώς η πρόοδος σχετίζεται με την αποδοτικότητα του έργου και με τα αποτελέσματα που πρέπει να πετύχει. Αν οι επικεφαλής και οι εργάτες δεν αντιλαμβάνονται πώς προχωράει το εκκλησιαστικό έργο και αν δεν παρακολουθούν ούτε επιβλέπουν τα πράγματα, τότε η πρόοδος του εκκλησιαστικού έργου θα είναι σίγουρα αργή. Αυτό οφείλεται στο γεγονός ότι οι περισσότεροι άνθρωποι που κάνουν καθήκοντα είναι πολύ ποταποί, δεν έχουν αίσθημα φορτίου και συχνά είναι αρνητικοί, παθητικοί και επιπόλαιοι. Αν δεν υπάρχει κανείς με αίσθημα φορτίου και εργασιακές ικανότητες ν’ αναλάβει την ευθύνη για το έργο με συγκεκριμένο τρόπο, να μάθει για την πρόοδο του έργου εγκαίρως και να καθοδηγήσει, να επιβλέψει, να πειθαρχήσει και να κλαδέψει το προσωπικό που κάνει τα καθήκοντα, τότε, φυσικά, το επίπεδο της εργασιακής απόδοσης θα είναι πολύ χαμηλό και τα αποτελέσματα του έργου θα είναι πολύ ανεπαρκή. Αν οι επικεφαλής και οι εργάτες δεν μπορούν ούτε αυτό να δουν ξεκάθαρα, είναι ανόητοι και τυφλοί. Επομένως, οι επικεφαλής και οι εργάτες πρέπει να εξετάζουν άμεσα, να παρακολουθούν και ν’ αντιλαμβάνονται την πρόοδο του έργου, να ερευνούν ποια είναι τα προβλήματα όσων κάνουν καθήκοντα που χρειάζονται λύση, και να κατανοούν ποια προβλήματα πρέπει να λυθούν προκειμένου να επιτευχθούν καλύτερα αποτελέσματα. Όλα αυτά τα πράγματα είναι πολύ καίρια· κάποιος που ενεργεί ως επικεφαλής θα πρέπει να τα έχει ξεκαθαρίσει. Για να κάνεις καλά το καθήκον σου, πρέπει να μην είσαι όπως ένας ψευδο-επικεφαλής που κάνει κάποιο επιφανειακό έργο κι έπειτα νομίζει ότι έχει κάνει καλά το καθήκον του. Οι ψευδο-επικεφαλής είναι απρόσεκτοι και βιαστικοί στο έργο τους, δεν έχουν αίσθημα ευθύνης, δεν λύνουν τα προβλήματα όταν προκύπτουν και, όποιο έργο κι αν κάνουν, απλώς αγγίζουν την επιφάνεια και το προσεγγίζουν επιπόλαια· λένε μόνο λόγια που ακούγονται μεγαλειώδη, ξεστομίζουν δόγματα και κενά λόγια και ακολουθούν τις τυπικές διαδικασίες στο έργο τους. Γενικά, έτσι κάνουν έργο οι ψευδο-επικεφαλής. Παρόλο που —σε σύγκριση με τους αντίχριστους— δεν κάνουν τίποτε απροκάλυπτα κακό και δεν κάνουν σκοπίμως κακό, αν εξετάσεις την αποτελεσματικότητα του έργου τους, δικαίως θα τους χαρακτηρίσεις επιπόλαιους, ανθρώπους που δεν κουβαλάνε φορτίο, που είναι ανεύθυνοι και δεν έχουν καμία αφοσίωση απέναντι στο έργο τους» [«Ο Λόγος», τόμ. 5: «Οι ευθύνες των επικεφαλής και των εργατών», Οι ευθύνες των επικεφαλής και των εργατών (4)]. Όταν διάβασα τα λόγια του Θεού, ένιωσα πολύ ένοχη. Δεν είχα συμπεριφορά όπως μιας ψευδο-επικεφαλής; Ήμουν τεμπέλα και επιεικής με τη σάρκα μου και δεν παρακολουθούσα το έργο, κάτι το οποίο έβλαψε τη συνολική πρόοδο και τα αποτελέσματα του έργου μας. Στην φαντασία μου, νόμιζα ότι το έργο πήγαινε καλά και δεν υπήρχαν πολλά προβλήματα, αλλά στην πραγματικότητα υπήρχαν πολλά προβλήματα για επίλυση. Επειδή δεν σήκωνα το φορτίο και ήμουν ανεύθυνη, έκανα τα στραβά μάτια σε όλα τα προβλήματα. Στοχάστηκα και συνειδητοποίησα ότι είχα λανθασμένη άποψη. Όταν είδα τους αδελφούς και τις αδελφές δραστήριους και να προοδεύουν στα καθήκοντά τους, νόμισα ότι είχαν δυνατό κίνητρο και δεν χρειάζονταν τη δική μου εποπτεία. Ο λόγος του Θεού από καιρό αποκάλυψε την απάθεια και τις βαθιά ριζωμένες διεφθαρμένες διαθέσεις των ανθρώπων. Προτού οι άνθρωποι κερδίσουν την αλήθεια και αλλάξουν οι διαθέσεις τους, πάντα απολαμβάνουν τη σάρκα και ποθούν την άνεση, είναι επιπόλαιοι, πονηροί και κάνουν κόλπα στα καθήκοντά τους, μερικές φορές ενεργούν με βάση δικές τους ιδέες και δεν ασκούνται σύμφωνα με αρχές. Έτσι ήμουν κι εγώ. Χωρίς την κρίση και την παίδευση του Θεού, και χωρίς τις υπενθυμίσεις και την επίβλεψη των αδελφών μας, μπορεί εύκολα να χαλαρώσουμε. Και θα εμφανιστούν προβλήματα στο καθήκον μας. Γι’ αυτό, πρέπει να παρακολουθώ και να επιβλέπω το έργο, να ανακαλύπτω και να επιλύω αμέσως προβλήματα και αποκλίσεις ώστε να προχωράει το έργο ομαλά. Αλλά δεν έβλεπα τη διεφθαρμένη φύση των ανθρώπων, ούτε τα πράγματα με βάση τον λόγο του Θεού. Βασιζόμουν απλώς στις φαντασιοκοπίες μου, δεν έλεγχα ούτε παρακολουθούσα το έργο, δεν επέλυα εγκαίρως τα προβλήματα, ωστόσο επιθυμούσα καλά αποτελέσματα. Ήμουν μια ψευδο-επικεφαλής που δεν έκανε πρακτικό έργο. Αν και δεν έκανα φανερό κακό, η ανευθυνότητά μου επηρέαζε και καθυστερούσε το έργο, και η βλάβη αυτή ήταν ανεπανόρθωτη. Όταν συνειδητοποίησα αυτά τα πράγματα, ανοίχτηκα και συναναστράφηκα με τους αδελφούς και τις αδελφές μου για την κατάστασή μου. Επίσης τους τόνισα πως όλοι πήραν τα καθήκοντά τους πολύ ελαφρά, δεν προσπάθησαν να προοδεύσουν στα καθήκοντά τους και ψάξαμε για λύσεις μαζί. Στη συνέχεια, πήρα κι εγώ το καθήκον μου λίγο πιο σοβαρά. Όποτε τελείωνα μια δουλειά, σκεφτόμουν αν υπήρχε περιθώριο βελτίωσης. Παρακολουθούσα συχνά και εξέταζα τη δουλειά και τα αποτελέσματά μας βελτιώθηκαν αρκετά.

Σύντομα, αντιμετωπίσαμε ένα πρόβλημα στην παραγωγή των βίντεο, και ο επικεφαλής της ομάδας μου ζήτησε να προτείνω καλές μεθόδους. Δεν ήξερα τι να απαντήσω, και του είπα: «Δεν έχω βρει ακόμα κάποια καλή λύση, οπότε ας το σκεφτούμε λίγο». Έπειτα όμως, δεν αναζήτησα αμέσως λύση στο πρόβλημα γιατί ήξερα ότι η υπέρβαση αυτής της δυσκολίας δεν ήταν κάτι που θα μπορούσε να επιτευχθεί απλώς με μερικά λόγια. Θα έπρεπε να ψάξω να βρω πληροφορίες, να κάνω έρευνα και θα χρειαζόταν χρόνος και προσπάθεια, θα έπρεπε δε συνεχώς να κάνω δοκιμές και αξιολογήσεις. Το αν θα τα κατάφερνα στο τέλος, ήταν κάτι άγνωστο. Εάν δεν πετύχαινε, δεν θα πήγαιναν χαμένες όλες μου οι προσπάθειες; Όσο το σκεπτόμουν, τόσο το ένιωθα σαν αγγαρεία. Είπα: «Ξέχνα το, μια χαρά είναι όλα. Τα αποτελέσματα του έργου μας προς το παρόν είναι καλά, ας μη βιαστούμε να βρούμε λύση». Και μετά έβαλα το πρόβλημα στην άκρη. Ένιωσα όμως λίγο άβολα. Δεν ήταν ότι δεν είχα τρόπο να το επιλύσω. Θα μπορούσα να κουραστώ λίγο παραπάνω. Τότε, ο επικεφαλής ομάδας είπε: «Οι αδελφοί και οι αδελφές έχουν δυσκολίες, και θα πρέπει να βρούμε λύσεις». Αυτή η υπενθύμιση του επικεφαλής ομάδας με έκανε να σκεφτώ λίγο: «Ως επόπτρια, δεν θα έπρεπε να ηγούμαι στον χειρισμό των δυσκολιών και να επιλύω τα προβλήματα των άλλων; Όταν όμως εγώ βλέπω δυσκολίες, τις αποφεύγω και δεν έχω αίσθηση ευθύνης». Ένιωσα ένοχη και προσευχήθηκα στον Θεό: «Θεέ μου, όταν αντιμετωπίζω δυσκολίες στο έργο, ποτέ δεν θέλω να δουλέψω σκληρά και πάντα σκέφτομαι τα σαρκικά μου συμφέροντα. Γνωρίζω ότι αυτό δεν είναι σύμφωνο με το θέλημά Σου. Παρακαλώ, καθοδήγησέ με στην αυτογνωσία για να αλλάξω τη λανθασμένη στάση μου».

Στις πνευματικές μου ασκήσεις, αναρωτήθηκα γιατί πάντα σκέφτομαι τη σάρκα μου στο καθήκον μου και γιατί δεν μπορώ να πληρώσω ένα τίμημα για να κάνω πρακτικό έργο; Μία μέρα, διάβασα δύο χωρία από τα λόγια του Θεού. Ο Παντοδύναμος Θεός λέει: «Ποιο είναι το δηλητήριο του Σατανά; Πώς μπορεί να εκφραστεί; Για παράδειγμα, αν ρωτήσεις τους ανθρώπους: “Πώς θα πρέπει να ζουν οι άνθρωποι; Για ποιον λόγο θα πρέπει να ζουν οι άνθρωποι;” Αυτοί θα απαντήσουν: “Ο σώζων εαυτόν σωθήτω”. Αυτή η μία φράση εκφράζει την ίδια τη ρίζα του προβλήματος. Η φιλοσοφία και η λογική του Σατανά έχουν γίνει η ζωή των ανθρώπων. Ό,τι και να επιδιώκουν οι άνθρωποι, το κάνουν για τον εαυτό τους —και έτσι ζουν μονάχα για τον εαυτό τους. “Ο σώζων εαυτόν σωθήτω” —αυτή είναι η φιλοσοφία της ζωής του ανθρώπου, κι αυτό αντιπροσωπεύει και την ανθρώπινη φύση. Αυτά τα λόγια έχουν ήδη γίνει η φύση της διεφθαρμένης ανθρωπότητας, είναι το αληθινό πορτρέτο της σατανικής φύσης της διεφθαρμένης ανθρωπότητας. Αυτή η σατανική φύση έχει ήδη γίνει η βάση για την ύπαρξη της διεφθαρμένης ανθρωπότητας. Για αρκετές χιλιάδες χρόνια, η διεφθαρμένη ανθρωπότητα ζει με αυτό το δηλητήριο του Σατανά, μέχρι σήμερα» («Ο Λόγος», τόμ. 3: «Οι συνομιλίες του Χριστού των Εσχάτων Ημερών», Πώς να περπατήσει κανείς στο μονοπάτι του Πέτρου). «Η σάρκα του ανθρώπου είναι σαν το φίδι: Η ουσία της είναι να βλάπτει τη ζωή του ανθρώπου —και όταν κυριαρχήσει ολοκληρωτικά, η ζωή σου χάνεται. Η σάρκα ανήκει στον Σατανά. Μέσα της υπάρχουν εξωφρενικές επιθυμίες, σκέφτεται μόνο τον εαυτό της, θέλει να απολαύσει την άνεση και να χαρεί τη διασκέδαση, να χαλαρώσει μέσα στη νωθρότητα και την αδράνεια και μόλις ικανοποιηθεί μέχρι ενός σημείου τελικά θα σε καταβροχθίσει. Δηλαδή, αν ικανοποιήσεις τη σάρκα αυτή τη φορά, την επόμενη φορά θα έρθει ζητώντας περισσότερα. Πάντα έχει εξωφρενικές επιθυμίες και νέες απαιτήσεις και εκμεταλλεύεται ότι ενδίδεις στη σάρκα για να σε κάνει να την αγαπάς ακόμα περισσότερο και να ζεις ανάμεσα στις ανέσεις της —και αν δεν τη νικήσεις, τελικά θα καταστρέψεις τον εαυτό σου. Το κατά πόσο μπορείς να κερδίσεις τη ζωή ενώπιον του Θεού και ποια θα είναι η απώτερη έκβασή σου εξαρτώνται από το πώς εκτελείς την επανάστασή σου ενάντια στη σάρκα. Ο Θεός σε έχει σώσει και σε έχει επιλέξει και σε έχει προκαθορίσει, ωστόσο αν σήμερα είσαι απρόθυμος να Τον ευχαριστήσεις, είσαι απρόθυμος να κάνεις πράξη την αλήθεια, είσαι απρόθυμος να επαναστατήσεις ενάντια στην ίδια σου τη σάρκα με μια καρδιά που αληθινά αγαπά τον Θεό, τελικά εσύ θα καταστραφείς κι έτσι θα υπομείνεις ανείπωτο πόνο. Αν πάντοτε ενδίδεις στη σάρκα, ο Σατανάς θα σε καταπιεί σταδιακά ολόκληρο, και θα σε αφήσει χωρίς ζωή ή χωρίς το άγγιγμα του Πνεύματος, μέχρι να έρθει η μέρα που θα είσαι κατασκότεινος μέσα σου. Όταν ζεις στο σκοτάδι, θα έχεις καταληφθεί από τον Σατανά, δεν θα έχεις πλέον τον Θεό στην καρδιά σου και τότε θα αρνηθείς την ύπαρξη του Θεού και θα Τον εγκαταλείψεις» («Ο Λόγος», τόμ. 1: «Η εμφάνιση και το έργο του Θεού», Μόνο αγαπώντας τον Θεό πιστεύεις αληθινά στον Θεό). Αφού διάβασα τα λόγια του Θεού, είδα πόσο επικίνδυνη ήταν η κατάστασή μου! Ζούσα με βάση τη σατανική φιλοσοφία «Ο σώζων εαυτόν σωθήτω». Ήμουν εξαιρετικά εγωίστρια. Οτιδήποτε κι αν συνέβαινε, πάντα σκεφτόμουν πρώτα τα σαρκικά μου συμφέροντα. Όταν στο καθήκον μου, κάποιο πρόβλημα χρειαζόταν επίλυση, ποτέ δεν σκεπτόμουν τι θα ωφελούσε το έργο της εκκλησίας. Πάντα με ένοιαζε η σάρκα μου, και πάντα ήθελα να υποφέρω λιγότερο και να πληρώνω μικρότερο τίμημα. Στην πραγματικότητα, υπήρχαν προβλήματα, που αν πλήρωνα το τίμημα και αφιέρωνα λίγο χρόνο για να τα μελετήσω και να τα καταλάβω, θα τα επέλυα, αλλά επειδή νοιαζόμουν πάρα πολύ για τη σάρκα μου και δεν ήθελα να υποφέρω, θεωρούσα την επαγγελματική έρευνα πολύ μεγάλη κούραση για το μυαλό μου. Ως αποτέλεσμα, το πρόβλημα δεν επιλύθηκε και η δουλειά δεν βελτιώθηκε ποτέ. Ο λόγος του Θεού αποκαλύπτει ότι η σάρκα των ανθρώπων ανήκει ουσιαστικά στον Σατανά, ότι η σάρκα έχει πάντα πολλές επιθυμίες και απαιτήσεις. Όσο της δίνεις, τόσο περισσότερα ζητά. Όταν συγκρούονται τα σαρκικά συμφέροντα με τα καθήκοντά μας, αν ποθούμε τη βολή μας, ακολουθούμε τη σάρκα και αφήνουμε στην άκρη το έργο της εκκλησίας. Αυτό ικανοποιεί τη σάρκα, όμως βλάπτει το έργο της εκκλησίας. Μας κάνει να πέσουμε στο σκοτάδι και παραβλάπτει τη ζωή μας. Η απόλαυση της σάρκας και το βόλεμα έχουν σοβαρές συνέπειες. Δεν έβλεπα την ουσία της σάρκας και πάντα λαχταρούσα τη βολή μου. Θεωρούσα τη σαρκική απόλαυση πιο σημαντική από οτιδήποτε. Δεν ήταν οι επιδιώξεις και οι απόψεις μου ίδιες με των άπιστων; Οι άπιστοι λένε συχνά «να είσαι καλός με τον εαυτό σου», που σημαίνει, μην αφήνεις τη σάρκα σου να υποφέρει, και να ικανοποιείς όλες τις σαρκικές επιθυμίες και απαιτήσεις. Αυτοί ζουν μόνο για τη σάρκα, δεν καταλαβαίνουν καθόλου την αξία και το νόημα της ανθρώπινης ζωής, και δεν έχουν σωστή κατεύθυνση και σκοπό στη ζωή. Περνούν τη ζωή τους στο κενό, ζώντας μια ζωή εντελώς μάταια. Έχει νόημα να ζεις κατ’ αυτόν τον τρόπο; Κάποιοι στην εκκλησία λαχταρούν πάντα τη σαρκική απόλαυση, δεν επιδιώκουν την αλήθεια, παραμελούν τα καθήκοντά τους, κάνουν κόλπα και χαλαρώνουν, κάτι το οποίο βλάπτει σοβαρά το έργο της εκκλησίας, και τελικά απαλλάσσονται των καθηκόντων τους και αποκλείονται. Έπειτα σκέφτηκα τον εαυτό μου. Πίστευα στον Θεό για χρόνια, αλλά οι απόψεις μου δεν είχαν αλλάξει καθόλου. Εκτιμούσα τα σαρκικά μου συμφέροντα περισσότερο από την αλήθεια. Ποθούσα μόνο τη βολή μου, και απλώς ακολουθούσα μια ρουτίνα στο καθήκον μου. Αν συνεχιζόταν αυτό, δεν θα απέρριπτε και απέκλειε και εμένα ο Θεός; Όταν το αντιλήφθηκα αυτό, ένιωσα πολύ μεγάλο φόβο. Δεν γινόταν πια να νοιάζομαι για τη σάρκα μου. Ήθελα να εκτελώ έντιμα το καθήκον μου και να εκπληρώνω τις ευθύνες μου.

Μία μέρα, διάβασα τα λόγια του Θεού και βρήκα έναν δρόμο άσκησης. Τα λόγια του Θεού λένε: «Οι άνθρωποι που πιστεύουν αληθινά στον Θεό εκτελούν τα καθήκοντά τους πρόθυμα, χωρίς να υπολογίζουν τα κέρδη και τις ζημίες τους. Ανεξάρτητα από το αν επιδιώκεις την αλήθεια, πρέπει πάντα να βασίζεσαι στη συνείδηση και τη λογική σου και να προσπαθείς πραγματικά όταν εκτελείς το καθήκον σου. Τι σημαίνει να προσπαθείς πραγματικά; Εάν ικανοποιείσαι απλώς με το να καταβάλλεις κάποια συμβολική προσπάθεια και να υπομένεις λίγες σωματικές ταλαιπωρίες, δεν παίρνεις, όμως, καθόλου στα σοβαρά το καθήκον σου, ούτε αναζητάς την αλήθεια-αρχές, τότε δεν είσαι τίποτε άλλο παρά επιπόλαιος. Δεν προσπαθείς πραγματικά. Η βασική προϋπόθεση για να καταβάλλεις προσπάθεια, είναι να το κάνεις με την καρδιά σου, να έχεις φόβο Θεού μέσα σου, να λαμβάνεις υπόψη σου τις προθέσεις Του, να φοβάσαι μην επαναστατήσεις ενάντια στον Θεό και Τον πληγώσεις και να υπομένεις οποιαδήποτε δυσκολία προκειμένου να εκτελέσεις καλά το καθήκον σου και να ικανοποιήσεις τον Θεό. Εάν η καρδιά σου αγαπά τον Θεό κατ’ αυτόν τον τρόπο, θα εκτελείς το καθήκον σου σωστά. Εάν δεν υπάρχει φόβος Θεού στην καρδιά σου, δεν θα έχεις κανένα φορτίο όταν εκτελείς το καθήκον σου, δεν θα έχεις κανένα ενδιαφέρον γι’ αυτό και, αναπόφευκτα, θα είσαι επιπόλαιος και θα το εκτελείς μηχανικά χωρίς κανένα πραγματικό αποτέλεσμα. Έτσι δεν εκτελείς το καθήκον σου. Εάν έχεις πραγματικά αίσθηση του φορτίου και αισθάνεσαι ότι η εκτέλεση του καθήκοντός σου είναι προσωπική σου ευθύνη, κι ότι εάν δεν το κάνεις, δεν αξίζει να ζεις και είσαι θηρίο, ότι μόνο εάν εκτελείς το καθήκον σου σωστά είσαι άξιος να αποκαλείσαι άνθρωπος και μπορείς να αντιμετωπίσεις τη συνείδησή σου —αν έχεις αυτήν την αίσθηση του φορτίου όταν εκτελείς το καθήκον σου— τότε θα μπορείς να κάνεις τα πάντα επιμελώς, να αναζητάς την αλήθεια και να πράττεις σύμφωνα με τις αρχές. Έτσι θα μπορείς να κάνεις σωστά το καθήκον σου και να ικανοποιείς τον Θεό. Εάν είσαι άξιος της αποστολής που σου έχει δώσει ο Θεός και όλων όσα έχει θυσιάσει για σένα και των προσδοκιών Του από σένα, τότε αυτό σημαίνει ότι προσπαθείς πραγματικά» («Ο Λόγος», τόμ. 3: «Οι συνομιλίες του Χριστού των Εσχάτων Ημερών», Για να εκτελέσει κανείς καλά το καθήκον του, πρέπει τουλάχιστον να έχει συνείδηση και λογική). «Όταν εμφανίζονται μέσα σου εγωισμός και σχέδια για το προσωπικό σου κέρδος, και το συνειδητοποιείς, να προσεύχεσαι στον Θεό και να επιζητάς την αλήθεια για να αντιμετωπίσεις αυτήν την κατάσταση. Το πρώτο πράγμα που θα πρέπει να γνωρίζεις είναι ότι στην ουσία, αν ενεργείς με αυτόν τον τρόπο, παραβιάζεις τις αλήθεια-αρχές και βλάπτεις το έργο της εκκλησίας. Πρόκειται για εγωιστική και κατάπτυστη συμπεριφορά· δεν θα έπρεπε να φέρονται έτσι όσοι έχουν συνείδηση και λογική. Θα πρέπει να παραμερίσεις τα συμφέροντά σου και τον εγωισμό σου, και να σκεφτείς το έργο της εκκλησίας —αυτό συνάδει με τις προθέσεις του Θεού. Αφού προσευχηθείς και κάνεις αυτοκριτική, αν πραγματικά συνειδητοποιήσεις ότι είναι εγωιστικό και ποταπό να ενεργείς έτσι, θα μπορέσεις να παραμερίσεις εύκολα τον εγωισμό σου. Όταν παραμερίσεις τον εγωισμό και τα σχέδια για το προσωπικό σου κέρδος, θα νιώσεις προσγειωμένος, γαλήνιος, χαρούμενος, και θα καταλάβεις ότι όποιος έχει συνείδηση και λογική θα πρέπει να σκέφτεται το έργο της εκκλησίας και όχι να εμμένει στα προσωπικά του συμφέροντα. Κάτι τέτοιο θα ήταν πολύ εγωιστικό, ποταπό και δεν θα χαρακτηριζόταν από καμία συνείδηση ή λογική. Αν ενεργείς ανιδιοτελώς, αν σκέφτεσαι το έργο της εκκλησίας και κάνεις ό,τι κάνεις αποκλειστικά και μόνο για να ικανοποιείς τον Θεό, τότε αυτό είναι δίκαιο και έντιμο, και προσδίδει αξία στην ύπαρξή σου. Αν ζεις με αυτόν τον τρόπο στη γη, θα είσαι ανοιχτός και ειλικρινής, θα βιώνεις την κανονική ανθρώπινη φύση και την αληθινή εικόνα του ανθρώπου, και δεν θα έχεις μόνο καθαρή τη συνείδησή σου, αλλά θα αξίζεις και όλα όσα σου χαρίζει ο Θεός. Όσο περισσότερο ζεις έτσι, τόσο πιο προσγειωμένος θα νιώθεις, τόσο πιο γαλήνιος και χαρούμενος θα είσαι, και τόσο πιο πολύ φως θα νιώθεις ότι έχεις. Άρα, δεν θα έχεις πατήσει το πόδι σου στον σωστό δρόμο της πίστης στον Θεό;» («Ο Λόγος», τόμ. 3: «Οι συνομιλίες του Χριστού των Εσχάτων Ημερών», Προσφέροντας κανείς την καρδιά του στον Θεό, μπορεί να αποκτήσει την αλήθεια). Κατάλαβα ότι, για να κάνω το καθήκον μου καλά, πρέπει να δουλεύω σκληρά. Κι όχι απλώς να φαίνεται ότι δουλεύω και πληρώνω ένα τίμημα. Σημασία έχει, να κουβαλάω ένα φορτίο στην καρδιά μου, βάζοντας το έργο της εκκλησίας πάνω από όλα, να κάνω το καλύτερο που μπορώ και να πετυχαίνω αυτά που πρέπει. Μόνο έτσι εκτελώ το καθήκον μου και βιώνω την ομοιότητα της ανθρώπινης φύσης. Αν και συνάντησα διάφορες δυσκολίες και προβλήματα στο καθήκον μου, μέσα από αυτές τις δυσκολίες, είδα καθαρά τη διεφθαρμένη μου κατάσταση, την επιθυμία για βολή και την αδιαφορία για πρόοδο. Συνειδητοποίησα τις λανθασμένες μου επιδιώξεις, ώστε να μετανοήσω και να αλλάξω. Αυτές οι δυσκολίες και τα προβλήματα αποτελούν ευκαιρίες να κερδίσω την αλήθεια και να αποβάλω τις διεφθαρμένες μου διαθέσεις. Ταυτόχρονα, είδα και τις επαγγελματικές μου ελλείψεις, ώστε να βελτιώσω τις επαγγελματικές μου δεξιότητες και να προοδεύσω στο καθήκον μου. Μέσα από αυτές τις δυσκολίες, μπόρεσα να σημειώσω πρόοδο. Δεν είναι καλό αυτό; Όταν κατάλαβα το θέλημα του Θεού, απέκτησα και πάλι κίνητρο. Αργότερα, προσευχήθηκα στον Θεό για τα προβλήματά μας, αναζήτησα την καθοδήγησή Του και συζήτησα για λύσεις με τους αδελφούς και τις αδελφές μου. Από τα βάθη της καρδιάς μου, δεν ήθελα να είμαι πια τεμπέλα ή αδιάφορη. Επίσης, δούλεψα σκληρά για να αποκτήσω επαγγελματικές δεξιότητες. Όταν αντιμετώπιζα δυσκολίες και ήθελα να τα παρατήσω, προσευχόμουν στον Θεό, απαρνιόμουν τη σάρκα και πλήρωνα ουσιαστικά ένα τίμημα για να αναζητήσω μια λύση. Μετά από λίγο, έβρισκα τελικά μια άκρη, και το πρόβλημα επιλύνονταν γρήγορα. Τα αποτελέσματα του έργου των βίντεο ήταν πολύ καλύτερα από τα προηγούμενα. Ένιωθα πολύ πιο ασφαλής κάνοντας το καθήκον μου έτσι. Στην πραγματικότητα, η επίλυση προβλημάτων και το πρακτικό έργο δεν ήταν τόσο δύσκολα, και δεν υπέφερα πάρα πολύ. Ήμουν απλώς λίγο πιο ευσυνείδητη στο καθήκον μου και ο Θεός με καθοδηγούσε. Η είσοδός μου παραμένει πολύ περιορισμένη. Στο μέλλον, θα επικεντρωθώ στην επίλυση των διεφθαρμένων διαθέσεων μου στο καθήκον μου. Θα δουλεύω με όλη μου την καρδιά για να ικανοποιώ τον Θεό!