Από τη Σαρόν, Ισπανία

Μια μέρα τον Δεκέμβριο του 2021, μια άλλη αδελφή μού είπε ότι η αδελφή Αριάννα, η οποία είχε μετατεθεί από τη δική μας εκκλησία σε κάποια άλλη, είπε ότι ήμουν απρόσεκτη στο καθήκον μου και ότι δεν αντιμετώπιζα τα προβλήματα που προέκυπταν αρκετά γρήγορα κατά το ευαγγελικό μου έργο, γεγονός που μείωνε την αποδοτικότητα και την αποτελεσματικότητα της ομάδας. Είπε ότι είχα συμπεριφορές ψευδούς επικεφαλής. Αυτή η αδελφή μού υπενθύμισε να κάνω αυτοκριτική. Ένιωσα θυμό, σκεπτόμενη: «Τον τελευταίο καιρό δεν έκανα λεπτομερή παρακολούθηση, αλλά υπάρχει καλός λόγος. Αν έχεις κάτι να πεις, πες το κατάμουτρα. Λέγοντάς το πίσω από την πλάτη μου, δεν προσπαθείς να προκαλέσεις προβλήματα; Τι θα σκεφτούν για μένα οι αδελφοί και οι αδελφές; Αφού μίλησες έτσι για μένα, δεν θα σε αφήσω να ξεφύγεις εύκολα. Θα εκθέσω και τα δικά σου ελαττώματα, ώστε να καταλάβουν οι άλλοι ότι δεν είναι δικό μου πρόβλημα, αλλά ότι εσύ φταις για όλα». Έτσι είπα σε εκείνη την αδελφή: «Η Αριάννα πάντα με περιφρονούσε και με κατέκρινε. Όλοι γνωρίζουν ότι δεν είναι σπουδαίος άνθρωπος. Ποτέ δεν συνεργαζόταν καλά με τους άλλους, αλλά ήταν πραγματικά ιδιότροπη. Τώρα με στοχοποιεί, αλλά εγώ ποτέ δεν της έκανα τίποτα. Ίσως επειδή τη μετέθεσα σε άλλη εκκλησία, οπότε έχασε τον τίτλο της ως επικεφαλής ομάδας και θέλει να με εκδικηθεί γι’ αυτό». Ακόμα και αφού το είπα αυτό, εξακολουθούσα να αισθάνομαι ότι αυτό που είχε κάνει η Αριάννα με είχε φέρει σε απίστευτα δύσκολη θέση. Με εξέθεσε μπροστά σε όλους αυτούς τους ανθρώπους. Αν όλοι την πίστευαν, πώς θα με έβλεπαν; Θα πίστευαν ότι ήμουν μια ψευδής επικεφαλής; Και αν αυτό αναφερόταν στους ανώτερους επικεφαλής, μπορεί να έχανα ακόμη και τη θέση μου. Ανησυχούσα όλο και περισσότερο για το συγκεκριμένο θέμα, σε σημείο που άρχισα να μισώ την Αριάννα. Δεν είναι σαφές ότι με είχε στο στόχαστρο; Σκέφτηκα ότι αν ήταν άσπλαχνη, δεν θα μπορούσε να με κατηγορήσει ότι ήμουν άδικη· οπότε όσο ήμουν επικεφαλής, δεν θα ξανάβλεπε προαγωγή. Θα έφερνα στο φως όλη τη συμπεριφορά της, θα φρόντιζα να αποκτήσουν όλοι διάκριση και θα την απομάκρυνα από την εκκλησία αν ανακάλυπτα ότι έκρινε ανθρώπους πίσω από την πλάτη τους. Δεν αισθανόμουν άνετα με αυτό το είδος σκέψης και αναρωτήθηκα αν το να της φέρομαι έτσι ήταν σύμφωνο με το θέλημα του Θεού. Ο Θεός είχε επιτρέψει να συμβεί αυτό και εγώ δεν αναζητούσα την αλήθεια ούτε έκανα αυτοκριτική, αλλά είχα το βλέμμα μου καρφωμένο σε εκείνη και ήθελα να επιτεθώ στα ελαττώματά της για να ανταποδώσω το χτύπημα, να την εκθέσω και να πάρω μέχρι και εκδίκηση. Ήξερα ότι αυτό δεν ήταν αποδοχή της αλήθειας.

Το σκέφτηκα λίγο εκείνο το βράδυ. Στην καρδιά μου, δεν μπορούσα ακόμα να δεχτώ αυτό που είπε για μένα η Αριάννα. Αν, όμως, καθόμουν να το σκεφτώ σοβαρά, ήμουν καλή και ικανή επικεφαλής; Ένας επικεφαλής θα πρέπει να αντιλαμβάνεται κάθε πτυχή του έργου και να επιλύει τα προβλήματα αμέσως μόλις αυτά εντοπίζονται. Ήμουν υπεύθυνη για το ευαγγελικό έργο, οπότε όταν αυτή η ομάδα αντιμετώπιζε προβλήματα, θα έπρεπε να προσφέρω πρακτική βοήθεια και καθοδήγηση αμέσως. Αλλά δεν είχα κάνει πολλά από αυτά. Δεν είναι ψευδής επικεφαλής κάποιος που δεν κάνει πρακτικό έργο; Η Αριάννα δεν είχε άδικο. Δεν ήταν κακό άτομο. Είχε κάποια χαρίσματα και δυνατά σημεία και έφερνε αποτελέσματα στο καθήκον της. Αν δεν την άφηνα να κάνει κάποιο καθήκον ή την έδιωχνα μάλιστα εξαιτίας μιας προσωπικής μνησικακίας, αυτό όχι μόνο θα έβλαπτε την ίδια, αλλά θα διατάρασσε και το έργο της εκκλησίας. Δεν μπορούσα να κάνω κάτι το οποίο θα σιχαινόταν ο Θεός. Με αυτήν τη σκέψη μπόρεσα να αποβάλω λίγο την προκατάληψή μου απέναντί της. Αναλογίστηκα, επίσης, τι είδους πρακτικό έργο δεν έκανα. Ήξερα ότι έπρεπε να αρχίσω να κάνω αλλαγές στους τομείς που είχε αναφέρει και να επικοινωνώ με τους αδελφούς και τις αδελφές για τις δυσκολίες τους. Αισθάνθηκα καλύτερα αφού το έκανα αυτό.

Τη στιγμή εκείνη νόμιζα πως όλα είχαν περάσει, αλλά μερικές μέρες αργότερα έμαθα ότι η Αριάννα μίλησε για τα σημάδια που έδειχναν ότι ήμουν ψευδής επικεφαλής σε μια συνάθροιση με περισσότερα από σαράντα άτομα. Με το που το άκουσα αυτό, βγήκε από μέσα μου όλος ο θυμός που έκρυβα, και σκέφτηκα ότι, εκθέτοντάς με μπροστά σε τόσους ανθρώπους, η Αριάννα σπίλωσε πραγματικά το όνομά μου. Πώς θα μπορούσα να κρατήσω το κεφάλι μου ψηλά αν συνέχιζε να το κάνει αυτό; Θα μπορούσα ακόμη και να απαλλαγώ από το καθήκον μου ως ψευδής επικεφαλής. Ήθελα να της δείξω πώς έχουν τα πράγματα, ώστε να μη νομίζει ότι είμαι ένα πειθήνιο αρνάκι! Αν ήθελε να με εκθέσει μπροστά σε όλους και να πλήξει την υπόληψή μου, θα μπορούσα να βρω τι έκανε λάθος και να συλλέξω στοιχεία, και στη συνέχεια να βρω μια ευκαιρία να την αποπέμψω. Τις επόμενες μέρες ήμουν συνεχώς σε ένταση, σκεπτόμενη πώς να περισώσω την υπερηφάνεια και την αξιοπρέπειά μου, πώς να την εκδικηθώ. Είπα στην επικεφαλής της νέας της εκκλησίας ότι δεν είχε καλή ανθρώπινη φύση και ήταν πάντα επικριτική απέναντι στους επικεφαλής και τους εργάτες, οπότε θα έπρεπε να την προσέχει και να μη χάσει χρόνο να την απαλλάξει από το καθήκον της αν τη δει να φέρεται ανάρμοστα. Αφού τα είπα όλα αυτά, ένιωσα όντως κάπως ένοχη και ανήσυχη. Σκέφτηκα: «Τι κάνω; Δεν τηρώ στάση «οφθαλμόν αντί οφθαλμού», δεν ξεσπάω εναντίον των άλλων και τους αποκλείω; Τι μάθημα θέλει ο Θεός να πάρω από αυτό;» Τότε, προσήλθα τελικά ενώπιον του Θεού για να προσευχηθώ και να αναζητήσω.

Κατά την αναζήτησή μου, σκέφτηκα τα λόγια του Θεού που εκθέτουν τους αντίχριστους οι οποίοι αποκλείουν οποιονδήποτε διαφωνεί με αυτούς. Ο Παντοδύναμος Θεός λέει: «Ποιος είναι ο κύριος στόχος ενός αντίχριστου όταν επιτίθεται σ’ έναν διαφωνούντα και τον αποκλείει; Επιδιώκει να δημιουργήσει μια κατάσταση στην εκκλησία όπου δεν θα υπάρχουν φωνές αντίθετες από τη δική του, όπου η δύναμή του, η ηγετική του θέση και τα λόγια του θα έχουν όλα την απόλυτη εξουσία. Όλοι πρέπει να τον προσέχουν και, ακόμη κι αν έχουν διαφορετική άποψη, δεν πρέπει να την εκφράζουν, αλλά να την αφήνουν να μαραζώνει στην καρδιά τους. Όποιος τολμήσει να διαφωνήσει ανοιχτά με τον αντίχριστο γίνεται εχθρός του, κι εκείνος θα σκεφτεί όποιον τρόπο μπορεί για να του κάνει τη ζωή δύσκολη· δεν βλέπει την ώρα να τον εξαφανίσει. Αυτός είναι ένας από τους τρόπους με τους οποίους οι αντίχριστοι επιτίθενται σ’ έναν διαφωνούντα και τον αποκλείουν, προκειμένου να στηρίξουν τη θέση τους και να προστατεύσουν τη δύναμή τους. Σκέφτονται: “Δεν υπάρχει πρόβλημα να έχεις διαφορετικές απόψεις, δεν μπορείς όμως να βγαίνεις και να μιλάς γι’ αυτές όπως θέλεις, πόσο μάλλον να θέτεις σε κίνδυνο τη δύναμη και τη θέση μου. Εάν έχεις κάτι να πεις, μπορείς να το πεις σ’ εμένα εμπιστευτικά. Αν το πεις μπροστά σε όλους και με κάνεις να χάσω την υπόληψή μου, πας γυρεύοντας για μπελάδες, και τότε θα σε τακτοποιήσω!” Τι διάθεση είναι αυτή; Οι αντίχριστοι δεν επιτρέπουν στους άλλους να μιλούν ελεύθερα. Αν έχουν άποψη —είτε σχετικά με τον αντίχριστο είτε οτιδήποτε άλλο— δεν μπορούν να την αναφέρουν έτσι απλά· πρέπει να λαμβάνουν υπόψη την υπόληψη του αντίχριστου. Αν δεν το κάνουν αυτό, τότε ο αντίχριστος θα τους χαρακτηρίσει εχθρούς, θα τους επιτεθεί και θα τους αποκλείσει. Τι είδους φύση είναι αυτή; Είναι η φύση ενός αντίχριστου. Και γιατί το κάνουν αυτό; Δεν επιτρέπουν στην εκκλησία να έχει εναλλακτικές φωνές, δεν επιτρέπουν να υπάρχουν εκεί τυχόν διαφωνούντες, δεν επιτρέπουν στους εκλεκτούς του Θεού να συναναστρέφονται ανοιχτά σχετικά με την αλήθεια και να διακρίνουν τους ανθρώπους. Αυτό που φοβούνται περισσότερο είναι ότι οι άνθρωποι θα τους εκθέσουν και θα τους αναγνωρίσουν. Προσπαθούν διαρκώς να εδραιώσουν τη δύναμή τους και τη θέση που έχουν στην καρδιά των ανθρώπων, που πιστεύουν ότι δεν πρέπει ποτέ να κλονιστεί. Δεν θα ανέχονταν ποτέ οτιδήποτε απειλεί ή πλήττει την περηφάνια, τη φήμη ή τη θέση και την αξία τους ως επικεφαλής. Δεν είναι αυτό εκδήλωση της κακόβουλης φύσης των αντίχριστων; Επειδή δεν τους φτάνει η δύναμη που ήδη έχουν, την εδραιώνουν και τη διασφαλίζουν, και αναζητούν την αιώνια κυριαρχία. Θέλουν να ελέγχουν όχι μόνο τη συμπεριφορά των άλλων, αλλά και την καρδιά τους. Όλες αυτές τις μεθόδους τις χρησιμοποιούν εξ ολοκλήρου για να προστατέψουν τη δύναμη και τη θέση τους· είναι όλες τους το αποτέλεσμα της επιθυμίας τους να κρατηθούν στην εξουσία. […] Αυτό ισχύει ιδιαίτερα στις περιπτώσεις όπου είναι παρών κάποιος που διαφωνεί, και ο αντίχριστος μαθαίνει ότι εκείνος έχει πει κάτι σε σχέση μ’ αυτόν ή τον έχει επικρίνει πίσω από την πλάτη του. Σε μια τέτοια περίπτωση, ο αντίχριστος θα λύσει το ζήτημα ταχύτατα, ακόμη και αν χρειαστεί να μην κοιμηθεί και να μη φάει μια μέρα ολόκληρη. Γιατί, άραγε, μπαίνουν σε τόσο κόπο οι αντίχριστοι; Γιατί πιστεύουν ότι η θέση τους κινδυνεύει και αμφισβητείται. Θεωρούν ότι, εάν δεν ενεργήσουν κατ’ αυτόν τον τρόπο, τότε θα κινδυνέψει η εξουσία και η θέση τους, ότι μόλις αποκαλυφθούν οι μοχθηρές πράξεις και η σκανδαλώδης συμπεριφορά τους, όχι μόνο δεν θα μπορούν να κρατήσουν τη θέση και την εξουσία τους, αλλά επιπλέον θα αποπεμφθούν ή θα αποβληθούν από την εκκλησία. Γι’ αυτό, χωρίς να χάνουν ούτε λεπτό, σκέφτονται τρόπους για να καταπνίξουν το ζήτημα και να απομακρύνουν καθετί που αποτελεί γι’ αυτούς κρυμμένο κίνδυνο. Αυτός είναι ο μόνος τρόπος να διατηρήσουν τη θέση τους. Για τους αντίχριστους, η θέση είναι το παν. Μόλις ακούσουν ότι κάποιος πρόκειται να τους εκθέσει ή να τους αναφέρει, τρομοκρατούνται σε σημείο που αναστατώνονται. Φοβούνται ότι πολύ σύντομα θα χάσουν τη θέση τους, ότι ποτέ ξανά δεν θα νιώσουν την απόλαυση που τους δίνουν τα προνόμια και τα οφέλη της θέσης. Φοβούνται, επίσης, ότι κανείς πια δεν θα υποκύπτει στις απαιτήσεις τους, δεν θα τους ακολουθεί, δεν θα επιδιώκει να κερδίσει την εύνοιά τους και δεν θα εκτελεί τις εντολές τους. Αυτό, όμως, που τους ενοχλεί περισσότερο απ’ όλα είναι ότι, όχι μόνο θα χάσουν τη θέση και την εξουσία τους, αλλά μπορεί επίσης να αποπεμφθούν ή να αποβληθούν. Εάν συμβεί αυτό, μέσα σε μια στιγμή θα χάσουν όλα τα πλεονεκτήματα και τα προνόμια που απολαμβάνουν χάρη στη θέση και στην εξουσία τους, καθώς και την ελπίδα ότι, αφού πιστεύουν στον Θεό, είναι ευλογημένοι και θα ανταμειφθούν. Η προοπτική αυτή τους προκαλεί τη μεγαλύτερη δυσφορία» («Ο Λόγος», τόμ. 4: «Εκθέτοντας τους αντίχριστους», Σημείο δεύτερο: Επιτίθενται και αποκλείουν τους διαφωνούντες). «Για έναν αντίχριστο, αυτός που διαφωνεί αποτελεί απειλή για τη θέση και την εξουσία του. Όποιον απειλεί τη θέση και την εξουσία τους, όποιος κι αν είναι αυτός, οι αντίχριστοι θα κάνουν τα πάντα για να τον “τακτοποιήσουν”. Αν αυτοί οι άνθρωποι πραγματικά δεν γίνεται να υποταχθούν ούτε να τους στρατολογήσουν οι αντίχριστοι, τότε οι τελευταίοι θα τους γκρεμίσουν ή θα τους αποπέμψουν. Στο τέλος, οι αντίχριστοι θα επιτύχουν τον στόχο τους να έχουν απόλυτη εξουσία και να είναι οι ίδιοι νόμος για τον εαυτό τους. Αυτή είναι μία από τις τεχνικές που χρησιμοποιούν συνήθως οι αντίχριστοι για να διατηρήσουν τη θέση και την εξουσία τους —επιτίθενται στους διαφωνούντες και τους αποκλείουν» («Ο Λόγος», τόμ. 4: «Εκθέτοντας τους αντίχριστους», Σημείο δεύτερο: Επιτίθενται και αποκλείουν τους διαφωνούντες). Τα λόγια του Θεού ήταν πραγματικά αιχμηρά και με τρόμαξαν. Δεν είχα συνειδητοποιήσει ότι μπορούσα να ξεσπάσω και να αποκλείσω κάποιον για το όνομα και το κύρος μου και έκανα το κακό ενός αντίχριστου. Όταν άκουσα ότι η Αριάννα είχε πει σε άλλους ότι δεν έκανα πρακτικό έργο, δεν σκέφτηκα αν αυτό ήταν αλήθεια. Σκέφτηκα μόνο ότι με στοχοποιούσε και με έκρινε πίσω από την πλάτη μου. Αυτό πλήγωσε την υπερηφάνεια μου και έτσι άρχισα να την αντιπαθώ και να της κρατάω κακία, ενώ ήθελα μέχρι και να ξεσπάσω εναντίον της. Στη συνέχεια, όταν έμαθα ότι με εξέθεσε σε εκείνη τη μεγαλύτερη συνάθροιση, τη μίσησα ακόμη περισσότερο. Ήθελα να περισώσω την υπερηφάνεια και τη θέση μου, οπότε έκανα μεγάλο θέμα τις παλιές της παραβάσεις και οι άλλοι θα πίστευαν ότι δεν είχε καλή ανθρώπινη φύση και θα την απέρριπταν. Ενθάρρυνα ακόμη και την τρέχουσα επικεφαλής της να προσέχει τη συμπεριφορά της, ελπίζοντας να βρει μια ευκαιρία να τη διώξει. Είχα πλήρη επίγνωση του ότι είχε χαρίσματα και δυνατά σημεία, και του ότι τα πήγαινε καλά στο καθήκον της, ότι θα έπρεπε να συνεχίσει να κάνει κάποιο καθήκον στην εκκλησία. Γνώριζα επίσης ότι η Αριάννα αποκάλυπτε πραγματικά προβλήματά μου, αλλά αυτό έθιγε το πρόσωπό μου και το κύρος μου, οπότε άρχισα να τη βλέπω ως αντιφρονούσα, εχθρό και απειλή για τη δύναμή μου και τη θέση μου. Ήθελα να ξεσπάσω πάνω της, να την εκδικηθώ. Είχα πραγματικά μοχθηρή φύση! Στη συνέχεια σκέφτηκα τους αντίχριστους που έχουν αποβληθεί από την εκκλησία. Τη στιγμή που κάποιος απειλούσε το κύρος τους, ξεσπούσαν, θέλοντας να μετατρέψουν την εκκλησία σε βασίλειό τους, να κυβερνήσουν τα πάντα. Κατέληξαν να εκδιωχθούν επειδή έκαναν πολύ κακό. Η συμπεριφορά μου δεν διέφερε από τη συμπεριφορά αυτών των αντίχριστων.

Συνέχισα να κάνω αυτοκριτική, για το γιατί ήμουν πιστή εδώ και τόσα χρόνια, αλλά δεν μπορούσα να πάψω να ακολουθώ το μονοπάτι του αντίχριστου και να κάνω τόσο κακά πράγματα. Ύστερα, διαβάσαμε σε μια συνάθροιση το «Όσοι υπακούν στον Θεό με αληθινή καρδιά θα κερδηθούν σίγουρα από τον Θεό». Υπήρχε ένα χωρίο που άγγιξε κατευθείαν την καρδιά μου. Ο Παντοδύναμος Θεός λέει: «Από τη στιγμή που πιστεύεις στον Θεό, πρέπει να αποθέσεις την πίστη σου στα λόγια και το έργο του Θεού καθ’ ολοκληρίαν. Δηλαδή, από τη στιγμή που πιστεύεις στον Θεό, πρέπει και να υποτάσσεσαι σ’ Αυτόν. Εάν είσαι ανίκανος να το πράξεις, τότε δεν έχει σημασία αν πιστεύεις στον Θεό ή όχι. Αν πιστεύεις στον Θεό εδώ και πολλά χρόνια και, παρόλα αυτά, ποτέ δεν έχεις υποταχθεί σ’ Αυτόν ούτε αποδέχεσαι τα λόγια Του καθ’ ολοκληρίαν, και αντ’ αυτού, ζητάς ο Θεός να υποταχθεί σε εσένα και να ενεργήσει σύμφωνα με τις δικές σου αντιλήψεις, τότε είσαι ο πλέον επαναστατικός απ’ όλους και είσαι δύσπιστος. Πώς θα μπορούσαν τέτοιοι άνθρωποι να υποταχθούν στο έργο και τα λόγια του Θεού που δεν συμμορφώνονται με τις αντιλήψεις του ανθρώπου; Οι πιο επαναστατικοί απ’ όλους είναι εκείνοι που σκοπίμως αψηφούν τον Θεό και Του αντιστέκονται. Είναι οι εχθροί του Θεού και οι αντίχριστοι. Διατηρούν μονίμως εχθρική στάση απέναντι στο νέο έργο του Θεού· δεν έχουν ποτέ την παραμικρή τάση να υποταχθούν, ούτε έχουν ποτέ υποταχθεί ούτε έχουν δείξει ταπεινότητα ευχαρίστως. Θεωρούν τον εαυτό τους ανώτατο ενώπιον των άλλων και ποτέ δεν υποτάσσονται σε κανέναν. Ενώπιον του Θεού, θεωρούν τους εαυτούς τους ως τους καλύτερους στην κήρυξη του λόγου, καθώς και τους πλέον επιδέξιους στο να εργάζονται πάνω σε άλλους. Ποτέ δεν απορρίπτουν τους “θησαυρούς” που έχουν στην κατοχή τους, αλλά τους αντιμετωπίζουν ως οικογενειακά κειμήλια για λατρεία και κήρυγμα προς άλλους, ενώ τους χρησιμοποιούν για να κατηχούν στους ανόητους εκείνους που τους θαυμάζουν. Πράγματι, υπάρχουν ορισμένοι τέτοιοι άνθρωποι στους κόλπους της εκκλησίας. Δύναται να λεχθεί ότι πρόκειται για “ακατάβλητους ήρωες” που, γενιά τη γενιά, παραμένουν στον οίκο του Θεού. Εκλαμβάνουν την κήρυξη του λόγου (δόγμα) ως το υψηλότερο καθήκον τους. Χρόνο με τον χρόνο, γενιά με τη γενιά, τριγυρνούν εδώ κι εκεί, υποστηρίζοντας σθεναρά το “ιερό και απαραβίαστο” καθήκον τους. Κανείς δεν τολμά να τους αγγίξει· ούτε ένας δεν τολμά να τους κατηγορήσει ανοιχτά. Με την πάροδο των ετών, γίνονται “βασιλείς” μέσα στον οίκο του Θεού, επιβάλλοντας ανεξέλεγκτα την τυραννία τους σε άλλους κάθε εποχή. Η συμμορία αυτή των δαιμόνων επιδιώκει να ενωθεί μαζί και να γκρεμίσει το έργο Μου· πώς μπορώ να επιτρέψω σε αυτούς τους ζωντανούς διαβόλους να υπάρχουν ενώπιόν Μου; Ακόμη και εκείνοι που υποτάσσονται κατά το ήμισυ αδυνατούν να συνεχίσουν μέχρι το τέλος, πόσο μάλλον αυτοί οι τύραννοι, που δεν έχουν την παραμικρή υποταγή στις καρδιές τους! Το έργο του Θεού δεν κερδίζεται εύκολα από τον άνθρωπο. Ακόμη κι αν χρησιμοποιήσουν όλη τη δύναμη που διαθέτουν, οι άνθρωποι μπορούν μόνο να κερδίσουν ένα απλό μερίδιο από αυτό, κάτι που τους επιτρέπει τελικά να τελειωθούν. Τι γίνεται, λοιπόν, με τα παιδιά του αρχαγγέλου, που επιδιώκουν να καταστρέψουν το έργο του Θεού; Δεν έχουν ακόμα λιγότερες ελπίδες να κερδηθούν από τον Θεό;» («Ο Λόγος», τόμ. 1: «Η εμφάνιση και το έργο του Θεού», Εκείνοι που υποτάσσονται στον Θεό με ειλικρινή καρδιά θα κερδηθούν σίγουρα από τον Θεό). Τα λόγια του Θεού διαπέρασαν την καρδιά μου και είδα τη δίκαιη, μεγαλοπρεπή διάθεσή Του. Αυτό που με τρόμαξε ακόμη περισσότερο ήταν τα συγκεκριμένα λόγια: «ποτέ δεν υποτάσσονται σε κανέναν», «Κανείς δεν τολμά να τους αγγίξει», και «Γίνονται “βασιλείς” μέσα στον οίκο του Θεού, επιβάλλοντας ανεξέλεγκτα την τυραννία τους σε άλλους κάθε εποχή. Η συμμορία αυτή των δαιμόνων επιδιώκει να ενωθεί μαζί και να γκρεμίσει το έργο Μου· πώς μπορώ να επιτρέψω σε αυτούς τους ζωντανούς διαβόλους να υπάρχουν ενώπιόν Μου;» Όταν έμαθα ότι η Αριάννα με είχε εκθέσει ως ψευδή επικεφαλής, αντέδρασα με εχθρότητα, δυσαρέσκεια, αγανάκτηση και αντίσταση. Είχα ένα άγριο ξέσπασμα θυμού. Ακόμη και ως επικεφαλής της εκκλησίας, δεν αποδεχόμουν την αλήθεια και δεν είχα ίχνος υποταγής. Όταν κάποιος αποκάλυψε τα προβλήματά μου, όταν πληγώθηκε η υπερηφάνεια μου και απειλήθηκε η θέση μου, ήθελα να χρησιμοποιήσω κάθε μέσο για να αναχαιτίσω αυτό το άτομο και να το εκδικηθώ, προσπαθώντας ακόμη και να του αφαιρέσω το δικαίωμα να κάνει ένα καθήκον και να το απομακρύνω από την εκκλησία. Είχα αυτήν την κακόβουλη νοοτροπία, και δεν θα ησύχαζα μέχρι να το καταστρέψω ολοσχερώς. Θα γινόμουν ένας «βασιλιάς» στην εκκλησία που κανείς δεν θα τολμούσε να αγγίξει. Σε τι διαφέρει αυτό από τους δαίμονες του ΚΚΚ, αυτούς τους δικτάτορες; Το ρητό τους είναι «Εκείνοι που συμμορφώνονται μαζί μου ας ευδοκιμήσουν, κι εκείνοι που μου αντιστέκονται ας αφανιστούν». Για να διατηρήσει την κυριαρχία του και να εδραιώσει την εξουσία του, το ΚΚΚ καταπιέζει, ξεριζώνει και εξαλείφει εντελώς οποιονδήποτε διαφωνεί ή τολμά να εκθέσει το κακό που κάνει. Αυτό έκανε στις διαδηλώσεις της πλατείας Τιενανμέν, αυτό κάνει στις εθνικές μειονότητες και είναι ακόμα χειρότερο με τους πιστούς: μας συλλαμβάνει, μας καταπιέζει, μας διώκει. Τόσες αθώες ζωές έχουν χαθεί στα χέρια του! Είχα εκπαιδευτεί και επηρεαστεί από αυτούς τους κομμουνιστές δαίμονες από τότε που ήμουν μικρή. Τόσο πολλά σατανικά δηλητήρια είχαν ριζώσει πολύ βαθιά μέσα μου, όπως τα εξής: «Είμαι υπεράνω όλων», «Εκείνοι που συμμορφώνονται μαζί μου ας ευδοκιμήσουν, κι εκείνοι που μου αντιστέκονται ας αφανιστούν» και «Πλήρωσέ τον με το ίδιο νόμισμα». Αυτά τα σατανικά δηλητήρια είχαν γίνει οι κανόνες επιβίωσής μου, κάνοντάς με πιο αλαζονική και μοχθηρή. Ζούσα σύμφωνα με αυτά τα πράγματα, οπότε ήμουν ικανή να κάνω κακό, να καταπιέζω και να πληγώνω τους άλλους. Σκεφτόμουν, επίσης, ότι ο Θεός έχει συναναστραφεί πάνω σε τόσο πολλές αλήθειες σχετικά με τη διάκριση των ψευδών επικεφαλής και των αντίχριστων. Τώρα όλοι μαθαίνουν την αλήθεια και αφυπνίζονται, οπότε κάποιοι άνθρωποι εκθέτουν και αναφέρουν τους ψευδείς επικεφαλής. Αυτό είναι άσκηση της αλήθειας και προστασία του έργου της εκκλησίας —είναι κάτι θετικό. Ανεξάρτητα από το τι είδους άνθρωπος είναι αυτός που με εκθέτει, αν με στοχοποιεί, είτε μου το λέει κατάμουτρα είτε όχι, εφόσον αυτό που λέει είναι η αλήθεια, θα πρέπει να δεχτώ ότι προέρχεται από τον Θεό και να το αποδεχτώ, να υποταχθώ και να πάρω ένα μάθημα όπως πρέπει. Αυτό είναι αποδοχή της αλήθειας και υποταγή στον Θεό. Όσον αφορά όμως εμένα, όχι μόνο αρνήθηκα να υποταχθώ, αλλά ξέσπασα και στο άτομο που με εξέθεσε. Δεν είχα μια προσωπική διαμάχη, αλλά απέρριπτα την αλήθεια και αντιστεκόμουν στον Θεό. Όταν το συνειδητοποίησα αυτό, μίσησα τον εαυτό μου και ένιωσα κάπως φοβισμένη. Προσήλθα γρήγορα ενώπιον του Θεού για να προσευχηθώ: «Θεέ μου, έκανα λάθος. Όταν εκτέθηκα από την Αριάννα, δεν έκανα αυτοκριτική ούτε πήρα ένα μάθημα, αλλά την έβαλα στο στόχαστρο. Βλέπω ότι έχω πραγματικά κακόβουλη φύση. Θεέ μου, θέλω να μετανοήσω σ’ Εσένα».

Έκανα αυτοκριτική υπό το πρίσμα των όσων είχε πει η Αριάννα για τα προβλήματά μου και άρχισα να παρακολουθώ πραγματικά τις λεπτομέρειες του έργου. Ανακάλυψα ότι πραγματικά υπήρχαν πολλά προβλήματα. Για παράδειγμα, κάποιοι αδελφοί και αδελφές που ήταν νέοι στο έργο της διάδοσης του ευαγγελίου δεν ήταν εξοικειωμένοι με τις αλήθειες των οραμάτων, οπότε δεν ήταν σε θέση να διορθώσουν τις αντιλήψεις και να λύσουν τις δυσκολίες των ανθρώπων στους οποίους κήρυτταν. Κάποιοι δεν κατανοούσαν τις αρχές της διάδοσης του ευαγγελίου, οπότε έφερναν στην εκκλησία ακατάλληλους ανθρώπους. Κάποιοι νέοι πιστοί δεν κατανοούσαν ούτε κατά διάνοια την αλήθεια ακόμη και αφού ποτίζονταν για κάποιο χρονικό διάστημα, και κάποιοι δεν ενδιαφέρονταν για την αλήθεια και τα παράτησαν. Ήταν σπατάλη πολλών από τους πόρους μας. Ανέφερα τα προβλήματα που είχα δει σε μια συνάθροιση και συναναστράφηκα πάνω στις αρχές για να διορθωθούν τα πράγματα. Οι αδελφοί και οι αδελφές άρχισαν να κάνουν σχέδια για να εξοπλιστούν με αλήθειες οραμάτων και όταν δεν καταλάβαιναν ή δεν μπορούσαν να συναναστραφούν ξεκάθαρα για κάτι, συναναστρεφόμασταν πάνω σε αυτό μαζί. Σύντομα, είχαν μεγαλύτερη σαφήνεια ως προς τις αλήθειες των οραμάτων και η ομάδα ήταν πιο επιτυχημένη. Συνειδητοποίησα ότι ο Θεός επέτρεψε στην Αριάννα να με εκθέσει ως ψευδή επικεφαλής και να επισημάνει ότι δεν έκανα πρακτικό έργο για να με κάνει να κάνω αυτοκριτική και να κάνω καλά το έργο μου. Με προστάτευε.

Αργότερα σκέφτηκα ένα άλλο χωρίο από τα λόγια του Θεού: «Ο Θεός εργάζεται σε κάθε άνθρωπο, και όποια κι αν είναι η μέθοδός Του, όποιους ανθρώπους, γεγονότα και πράγματα κι αν χρησιμοποιεί στην υπηρεσία Του, ή όποιο κι αν είναι το ύφος στα λόγια Του, έχει έναν και μόνο τελικό στόχο: να σε σώσει. Και πώς σε σώζει; Σε αλλάζει. Άρα, πώς θα ήταν δυνατόν να μην υποφέρεις λίγο; Θα πρέπει να υποφέρεις. Αυτό μπορεί να περιλαμβάνει πολλά πράγματα. Αρχικά, οι άνθρωποι πρέπει να υποφέρουν όταν δέχονται την κρίση και την παίδευση των λόγων του Θεού. Όταν τα λόγια του Θεού είναι πολύ αυστηρά και κατηγορηματικά, και οι άνθρωποι παρερμηνεύουν τον Θεό —και μάλιστα έχουν και αντιλήψεις— μπορεί και αυτό να προκαλέσει πόνο. Μερικές φορές, ο Θεός δημιουργεί ένα περιβάλλον γύρω από τους ανθρώπους για να αποκαλύψει τη διαφθορά τους, να τους οδηγήσει στην αυτοκριτική και στην αυτογνωσία· και τότε θα υποφέρουν και λίγο. Μερικές φορές οι άνθρωποι, όταν κλαδεύονται και εκτίθενται ευθέως, πρέπει να υποφέρουν. Είναι σαν να υποβάλλονται σε εγχείρηση —χωρίς πόνο, δεν υπάρχει αποτέλεσμα. Αν κάθε φορά που κλαδεύεσαι, και κάθε φορά που ένα περιβάλλον σε αποκαλύπτει, αυτό διεγείρει τα αισθήματά σου και σου δίνει κίνητρο, τότε μέσω αυτής της διαδικασίας θα εισέλθεις στην αλήθεια-πραγματικότητα και θα αποκτήσεις ανάστημα. […] Αν ο Θεός κανονίσει για σένα συγκεκριμένα περιβάλλοντα, ανθρώπους, γεγονότα και πράγματα, αν σε κλαδέψει, κι εσύ πάρεις μαθήματα απ’ αυτό, αν έχεις μάθει να προσέρχεσαι ενώπιον του Θεού και να αναζητάς την αλήθεια και λόγω αυτών, χωρίς να το καταλάβεις, διαφωτιστείς, φωτιστείς και αποκτήσεις την αλήθεια, αν έχεις βιώσει αλλαγή σ’ αυτά τα περιβάλλοντα, αν έχεις λάβει ανταμοιβές και έχεις προοδεύσει, αν αρχίσεις να καταλαβαίνεις λίγο την πρόθεση του Θεού και πάψεις να παραπονιέσαι, τότε όλα αυτά θα σημαίνουν ότι έμεινες σταθερός μέσα απ’ τις δοκιμασίες αυτών των περιβαλλόντων και έχεις υπομείνει τη δοκιμή. Θα έχεις λοιπόν ξεπεράσει την ταλαιπωρία αυτή. Τι θα θεωρήσει ο Θεός για όσους δεν υποκύπτουν στη δοκιμασία; Θα πει ότι έχουν αληθινή καρδιά και μπορούν να υπομείνουν τέτοια βάσανα και ότι, βαθιά μέσα τους, αγαπούν την αλήθεια και θέλουν να την αποκτήσουν. Αν ο Θεός σε αξιολογήσει μ’ αυτόν τον τρόπο, τότε δεν έχεις ανάστημα; Δεν διαθέτεις ζωή; Και πώς επιτυγχάνεται αυτή η ζωή; Την παραχωρεί ο Θεός; Ο Θεός σε προμηθεύει με διάφορους τρόπους και χρησιμοποιεί διάφορους ανθρώπους, γεγονότα και πράγματα για να σε εκπαιδεύσει. Είναι σαν να σου δίνει αυτοπροσώπως να φας και να πιεις, φέρνοντάς σου ο ίδιος διάφορα τρόφιμα μπροστά σου για να χορτάσεις και να τα απολαύσεις· μόνο έτσι μπορείς να αναπτυχθείς και να μείνεις δυνατός. Έτσι πρέπει να βιώνεις και να κατανοείς αυτά τα πράγματα· έτσι πρέπει να υποτάσσεσαι σε ό,τι προέρχεται από τον Θεό» («Ο Λόγος», τόμ. 3: «Οι συνομιλίες του Χριστού των Εσχάτων Ημερών», Για να κερδίσει κανείς την αλήθεια, πρέπει να μάθει από τους ανθρώπους, τα ζητήματα και τα πράγματα τριγύρω).

Μέσα από όλα αυτά, συνειδητοποίησα ότι ο Θεός είχε επιτρέψει στην Αριάννα να εκθέσει τα προβλήματα στο καθήκον μου. Δεν ήταν εύκολο για μένα να το αποδεχτώ, αλλά ήταν πολύ ωφέλιμο για ζωή-εισοδό μου. Η αντιμετώπιση με αυτόν τον τρόπο με βοήθησε να δω όλα τα είδη των χαρακτηριστικών ενός ψευδούς επικεφαλής μέσα μου και με παρακίνησε να αναζητήσω την αλήθεια και να αλλάξω. Εκτός αυτού, αντιλήφθηκα την αλαζονική, μοχθηρή φύση μου, ότι ήμουν ικανή να καταπιέσω και να αποκλείσω κάποιον για να προστατεύσω το όνομα και το κύρος μου. Αυτό μου έδωσε πραγματικά μια σαφή εικόνα της αλήθειας της διαφθοράς μου. Μίσησα τον εαυτό μου από τα βάθη της καρδιάς μου και κατάφερα να επιδιώξω την αλήθεια και να αποβάλω τη διαφθορά. Αυτή ήταν η ιδιαίτερη χάρη του Θεού και η αγάπη και η σωτηρία Του για μένα. Είμαι τόσο ευγνώμων στον Θεό!