Σήμερα, όλοι είναι διατεθειμένοι να αντιληφθούν το θέλημα του Θεού και να γνωρίσουν τη διάθεσή Του, όμως κανένας δεν γνωρίζει τον λόγο για τον οποίο δεν είναι ικανοί να επιτελέσουν αυτά τα οποία είναι πρόθυμοι να κάνουν, δεν γνωρίζουν γιατί η καρδιά τους πάντα επαναστατεί εναντίον τους και γιατί δεν μπορούν να κατορθώσουν αυτό που θέλουν. Ως εκ τούτου, για άλλη μια φορά ταλανίζονται από συντριπτική απόγνωση και νιώθουν επίσης τρομοκρατημένοι. Μη μπορώντας να εκφράσουν αυτά τα αντικρουόμενα συναισθήματα, το μόνο που κάνουν είναι να σκύβουν λυπημένοι το κεφάλι και να αναρωτιούνται συνεχώς: «Μήπως ο Θεός δεν με έχει διαφωτίσει; Μήπως ο Θεός με έχει απαρνηθεί στα κρυφά; Ίσως όλοι οι άλλοι να είναι μια χαρά και ο Θεός να τους έχει διαφωτίσει όλους, εκτός από μένα. Γιατί νιώθω πάντοτε αναστατωμένος όταν διαβάζω τα λόγια του Θεού —γιατί δεν μπορώ ποτέ να αντιληφθώ τίποτα;» Παρόλο που υπάρχουν τέτοιες σκέψεις στα μυαλά των ανθρώπων, κανένας δεν τολμά να τις εκφράσει κι απλώς εξακολουθούν να αγωνιούν μέσα τους. Στην πραγματικότητα, κανένας εκτός από τον Θεό δεν μπορεί να κατανοήσει τα λόγια Του ή να αντιληφθεί το πραγματικό θέλημά Του. Ωστόσο, ο Θεός ζητά πάντοτε από τους ανθρώπους να αντιληφθούν το θέλημά Του. Αυτό δεν είναι σαν να προσπαθεί να οδηγήσει με τη βία μια πάπια πάνω σε μια κούρνια; Δεν γνωρίζει ο Θεός τις αποτυχίες του ανθρώπου; Αυτή είναι μια συμβολή στο έργο του Θεού, την οποία οι άνθρωποι δεν καταφέρνουν να κατανοήσουν, γι’ αυτό ο Θεός λέει: «Ο άνθρωπος ζει μέσα στο φως, όμως αγνοεί την πολυτιμότητά του. Δεν έχει ιδέα για την ουσία του φωτός ούτε για την πηγή του φωτός και, επιπλέον, δε γνωρίζει σε ποιον ανήκει το φως». Σύμφωνα με αυτό που λένε τα λόγια του Θεού στον άνθρωπο και με αυτό που του ζητούν, κανένας δεν θα επιβιώσει, επειδή δεν υπάρχει τίποτα στη σάρκα του ανθρώπου που να αποδέχεται τα λόγια του Θεού. Έτσι, αν οι άνθρωποι είναι ικανοί να υποταχθούν στα λόγια του Θεού, αν εκτιμούν και ποθούν τα λόγια του Θεού και εφαρμόζουν αυτά τα λόγια του Θεού, τα οποία υποδεικνύουν την κατάσταση του ανθρώπου στις ίδιες τις συνθήκες του, και αν καταφέρουν έτσι να γνωρίσουν τον εαυτό τους, αυτό είναι το ύψιστο πρότυπο. Όταν η βασιλεία υλοποιηθεί τελικά, ο άνθρωπος, ο οποίος ζει στη σάρκα, θα εξακολουθεί να είναι ανίκανος να αντιληφθεί το θέλημα του Θεού και θα χρειάζεται ακόμα την προσωπική καθοδήγηση του Θεού, αλλά οι άνθρωποι θα έχουν απαλλαχθεί από τν αναστάτωση του Σατανά και θα ζουν την κανονική ζωή του ανθρώπου. Αυτός είναι ο στόχος του Θεού στην κατατρόπωση του Σατανά, κάτι που γίνεται κυρίως για να ανακτηθεί η αρχική ουσία του ανθρώπου, ο οποίος αποτελεί δημιουργία του Θεού. Στο μυαλό του Θεού, η «σάρκα» αναφέρεται στα εξής: στην ανικανότητα να γνωρίσει την ουσία του Θεού· στην ανικανότητα να δει τις υποθέσεις του πνευματικού βασιλείου· και, επιπλέον, στην ικανότητα να διαφθείρεται από τον Σατανά, αλλά και να κατευθύνεται από το Πνεύμα του Θεού. Αυτή είναι η ουσία της σάρκας που δημιουργήθηκε από τον Θεό. Φυσικά, αποσκοπεί επίσης στο να αποφευχθεί το χάος στη ζωή των ανθρώπων, το οποίο θα προκαλούσε η έλλειψη τάξης. Όσο περισσότερο και όσο πιο ευκρινώς μιλάει ο Θεός, τόσο περισσότερα κατανοούν οι άνθρωποι. Οι άνθρωποι αλλάζουν υποσυνείδητα και υποσυνείδητα ζουν μέσα στο φως, συνεπώς, «λόγω του φωτός, αναπτύσσονται και έχουν βγει από το σκοτάδι». Αυτό είναι το όμορφο σκηνικό της βασιλείας, και η ρήση «ζώντας μέσα στο φως, αναχωρώντας από τον θάνατο», για την οποία γίνεται συχνά λόγος. Όταν υλοποιηθεί η Σινείμ στη γη —όταν υλοποιηθεί η βασιλεία— δεν θα υπάρχει πλέον πόλεμος στη γη· δεν θα υπάρχουν πια λιμοί, επιδημίες και σεισμοί· οι άνθρωποι θα σταματήσουν να κατασκευάζουν όπλα· όλοι θα ζουν εν ειρήνη και σταθερότητα, και θα υπάρχουν φυσιολογικές δοσοληψίες μεταξύ ανθρώπων και φυσιολογικές δοσοληψίες μεταξύ χωρών. Ωστόσο, το παρόν δεν έχει καμία σχέση με αυτήν την κατάσταση. Παντού κάτω από τους ουρανούς επικρατεί χάος και αρχίζουν σταδιακά να γίνονται πραξικοπήματα σε όλες τις χώρες. Στον απόηχο των ομιλιών του Θεού, οι άνθρωποι σταδιακά αλλάζουν και, εσωτερικά, κάθε χώρα σιγά-σιγά διαλύεται. Τα σταθερά θεμέλια της Βαβυλώνας αρχίζουν να σείονται, σαν ένα κάστρο στην άμμο, και, καθώς αλλάζει το θέλημα του Θεού, τεράστιες αλλαγές που περνούν απαρατήρητες συντελούνται στον κόσμο και κάθε είδους σημεία εμφανίζονται ανά πάσα στιγμή, δείχνοντας στους ανθρώπους ότι οι έσχατες ημέρες του κόσμου έχουν φτάσει! Αυτό είναι το σχέδιο του Θεού· αυτά είναι τα στάδια βάσει των οποίων εργάζεται ο Θεός, και κάθε χώρα θα γίνει σίγουρα χίλια κομμάτια. Τα παλιά Σόδομα θα εξοντωθούν για δεύτερη φορά και γι’ αυτό ο Θεός λέει: «Ο κόσμος καταρρέει! Η Βαβυλώνα έχει παραλύσει!» Κανένας, εκτός από τον ίδιο τον Θεό, δεν έχει την ικανότητα να το κατανοήσει αυτό πλήρως. Υπάρχει, εξάλλου, κάποιο όριο στην επίγνωση των ανθρώπων. Για παράδειγμα, οι υπουργοί εσωτερικών μπορεί να γνωρίζουν ότι οι παρούσες συνθήκες είναι ασταθείς και χαοτικές, αλλά είναι ανίκανοι να τις αντιμετωπίσουν. Το μόνο που μπορούν να κάνουν είναι να ακολουθήσουν το ρεύμα, ελπίζοντας με την καρδιά τους ότι θα έρθει η ημέρα που θα μπορούν να έχουν το κεφάλι ψηλά, ότι θα έρθει η ημέρα που για άλλη μια φορά ο ήλιος θα ανατείλει στην ανατολή, φωτίζοντας ολόκληρο τον τόπο και ανατρέποντας αυτήν τη θλιβερή κατάσταση. Δεν γνωρίζουν, ωστόσο, ότι όταν ο ήλιος ανατείλει για δεύτερη φορά, η ανατολή του δεν αποσκοπεί στο να επαναφέρει την παλιά τάξη —είναι μια αναζωπύρωση, μια εκ βάθρων αλλαγή. Αυτό είναι το σχέδιο του Θεού για ολόκληρο το σύμπαν. Εκείνος θα φέρει έναν καινούργιο κόσμο, αλλά, πάνω απ’ όλα, θα ανανεώσει πρώτα τον άνθρωπο. Σήμερα, το σημαντικότερο είναι να φέρει τους ανθρώπους στον λόγο του Θεού, όχι να τους αφήνει απλώς να απολαμβάνουν τις ευλογίες της θέσης. Επιπλέον, ο Θεός λέει: «Στη βασιλεία είμαι Βασιλιάς, όμως, αντί να Με αντιμετωπίζει σαν Βασιλιά της, ο άνθρωπος Με αντιμετωπίζει σαν τον “Σωτήρα που κατέβηκε από τον ουρανό”. Ως αποτέλεσμα, ποθεί από Μένα να του δώσω ελεημοσύνη και δεν επιδιώκει να Με γνωρίσει». Αυτές είναι οι πραγματικές συνθήκες όλων των ανθρώπων. Σήμερα, αυτό που είναι ζωτικής σημασίας είναι να διαλυθεί εντελώς η ακόρεστη απληστία του ανθρώπου, ώστε να επιτραπεί στους ανθρώπους να γνωρίσουν τον Θεό, χωρίς να ζητάνε τίποτα. Δεν αποτελεί έκπληξη, λοιπόν, που ο Θεός λέει: «Τόσοι ικέτεψαν ενώπιόν Μου σαν ζητιάνοι, τόσοι άνοιξαν το “σακί” τους σ’ Εμένα και Με εκλιπαρούσαν να τους δώσω φαγητό για να επιβιώσουν». Τέτοιου είδους καταστάσεις υποδεικνύουν την απληστία των ανθρώπων και δείχνουν ότι οι άνθρωποι δεν αγαπούν τον Θεό, αλλά έχουν απαιτήσεις από Αυτόν ή προσπαθούν να κερδίσουν όλα αυτά που επιθυμούν. Οι άνθρωποι έχουν τη φύση ενός πεινασμένου λύκου· είναι όλοι πονηροί και άπληστοι, γι’ αυτό ο Θεός έχει συνεχώς απαιτήσεις από αυτούς, αναγκάζοντάς τους να εγκαταλείψουν την άπληστη καρδιά τους και να αγαπήσουν τον Θεό με ειλικρινή καρδιά. Στην πραγματικότητα, μέχρι σήμερα, οι άνθρωποι δεν έχουν δώσει ακόμα ολόκληρη την καρδιά τους στον Θεό· κάθονται επάνω σε δύο βάρκες, εξαρτώμενοι μερικές φορές από τον εαυτό τους κι άλλες από τον Θεό, χωρίς να βασίζονται εξ ολοκλήρου σ’ Εκείνον. Όταν το έργο του Θεού έχει φτάσει σ’ ένα ορισμένο σημείο, όλοι οι άνθρωποι θα ζουν εν μέσω αληθινής αγάπης και πίστης και το θέλημα του Θεού θα έχει ικανοποιηθεί. Συνεπώς, οι απαιτήσεις του Θεού δεν είναι υψηλές.

Οι άγγελοι κινούνται διαρκώς ανάμεσα στους υιούς και τους ανθρώπους του Θεού, σπεύδοντας μεταξύ ουρανού και γης, και κάθε μέρα κατεβαίνουν στον κόσμο των ανθρώπων, αφότου επιστρέψουν στο πνευματικό βασίλειο. Αυτό είναι το καθήκον τους, οπότε οι υιοί και οι άνθρωποι του Θεού έχουν καθημερινή καθοδήγηση και οι ζωές τους σταδιακά αλλάζουν. Την ημέρα που ο Θεός θα αλλάξει τη μορφή Του, το έργο των αγγέλων επί της γης θα λάβει επισήμως τέλος και θα επιστρέψουν στο βασίλειο των ουρανών. Σήμερα, όλοι οι υιοί και οι άνθρωποι του Θεού βρίσκονται στην ίδια κατάσταση. Καθώς τα δευτερόλεπτα κυλούν, όλοι οι άνθρωποι αλλάζουν, και οι υιοί και οι άνθρωποι του Θεού ωριμάζουν σταδιακά. Σε σύγκριση, όλοι οι επαναστάτες αλλάζουν επίσης ενώπιον του μεγάλου κόκκινου δράκοντα: Οι άνθρωποι δεν είναι πλέον αφοσιωμένοι στον μεγάλο κόκκινο δράκοντα και τα δαιμόνια δεν ακολουθούν πλέον τις διευθετήσεις του. Αντιθέτως, «ενεργούν όπως εκείνα θεωρούν σωστό, και το καθένα διαγράφει τη δική του πορεία». Γι’ αυτό, όταν ο Θεός λέει, «Πώς είναι δυνατόν οι χώρες στη γη να μη χαθούν; Πώς είναι δυνατόν οι χώρες στη γη να μην καταρρεύσουν;» οι ουρανοί πέφτουν με δύναμη μέσα σε μια στιγμή… Είναι σαν ένα κακό προαίσθημα να προμηνύει το τέλος της ανθρωπότητας. Τα διάφορα δυσοίωνα σημεία που προφητεύονται εδώ είναι ακριβώς αυτό που συμβαίνει στη χώρα του μεγάλου κόκκινου δράκοντα, και κανένας επάνω στη γη δεν μπορεί να γλιτώσει. Τέτοια είναι η προφητεία στα λόγια του Θεού. Σήμερα όλοι οι άνθρωποι προαισθάνονται ότι ο χρόνος τελειώνει, και φαίνεται να νιώθουν ότι μια συμφορά πρόκειται να πέσει επάνω τους. Ωστόσο, δεν έχουν κανέναν τρόπο να γλιτώσουν, οπότε στερούνται όλοι τους κάθε ελπίδας. Ο Θεός λέει: «Καθώς διακοσμώ την “εσωτερική αίθουσα” της βασιλείας Μου μέρα με τη μέρα, κανένας δεν έχει ξαφνικά εισβάλει στον “χώρο εργασίας” Μου για να διαταράξει το έργο Μου». Στην πραγματικότητα, το νόημα των λόγων του Θεού δεν είναι απλώς να πει ότι οι άνθρωποι πρέπει να γνωρίσουν τον Θεό μέσα από τα λόγια Του. Πάνω απ’ όλα, τα λόγια του Θεού υποδεικνύουν ότι ο Θεός διευθετεί καθημερινά όλες τις εξελίξεις σ’ ολόκληρο το σύμπαν, ώστε να εξυπηρετηθεί το επόμενο μέρος του έργου Του. Ο λόγος για τον οποίο λέει: «κανένας δεν έχει ξαφνικά εισβάλει στον “χώρο εργασίας” Μου για να διαταράξει το έργο Μου», είναι ότι ο Θεός εργάζεται με τη θεϊκή Του φύση, και οι άνθρωποι είναι ανίκανοι να συμμετάσχουν στο έργο Του, παρόλο που μπορεί να το επιθυμούν. Θα ήθελα να σε ρωτήσω: Θα μπορούσες στ’ αλήθεια να διευθετήσεις όλες τις εξελίξεις σ’ ολόκληρο το σύμπαν; Θα μπορούσες να κάνεις όλους τους ανθρώπους στη γη να αψηφήσουν τους προγόνους τους; Θα μπορούσες να καθοδηγήσεις τους ανθρώπους μέσα στο σύμπαν, ώστε να υπηρετήσουν το θέλημα του Θεού; Θα μπορούσες να κάνεις τον Σατανά να δρα ανεξέλεγκτος; Θα μπορούσες να κάνεις τους ανθρώπους να νιώθουν ότι ο κόσμος είναι ερημωμένος και άδειος; Οι άνθρωποι δεν είναι ικανοί για αυτά τα πράγματα. Στο παρελθόν, όταν οι «δεξιότητες» του Σατανά δεν είχαν ξεδιπλωθεί πλήρως, εκείνος αναστάτωνε κάθε στάδιο του έργου του Θεού. Σ’ αυτό το στάδιο, ο Σατανάς έχει ξεμείνει από κόλπα, κι έτσι ο Θεός τού επιτρέπει να δείξει την πραγματική του όψη, ώστε να τον γνωρίσουν όλοι οι άνθρωποι. Αυτή είναι η αλήθεια των λόγων «κανένας δεν έχει ποτέ διαταράξει το έργο Μου».

Κάθε μέρα, οι άνθρωποι των εκκλησιών διαβάζουν τα λόγια του Θεού και κάθε μέρα υποβάλλονται στο έργο της ανατομής επάνω στο «τραπέζι του χειρουργείου». Για παράδειγμα, «χάσουν τη θέση τους», «απολυθούν», «οι φόβοι τους κατευνάζονται και αποκαθίσταται η αυτοκυριαρχία τους», «εγκατάλειψη» και «στερημένοι “συναισθημάτων”» —τέτοια κοροϊδευτικά λόγια «βασανίζουν» τους ανθρώπους και τους καθιστούν αποσβολωμένους από την αισχύνη. Είναι λες και κανένα μέρος ολόκληρου του σώματός τους —από την κορφή ως τα νύχια, μέσα κι έξω— δεν λαμβάνει την έγκριση του Θεού. Γιατί ξεμπροστιάζει ο Θεός σε τέτοιον βαθμό τις ζωές των ανθρώπων με τα λόγια Του; Σκόπιμα κάνει ο Θεός δύσκολα τα πράγματα για τους ανθρώπους; Είναι σαν τα πρόσωπα όλων των ανθρώπων να έχουν πασαλειφτεί με λάσπη, την οποία δεν μπορούν να ξεπλύνουν. Καθημερινά, με το κεφάλι κατεβασμένο, δίνουν λογαριασμό για τις αμαρτίες τους, σαν τους απατεώνες. Οι άνθρωποι έχουν διαφθαρεί τόσο από τον Σατανά που δεν έχουν πλήρη επίγνωση της πραγματικής κατάστασής τους. Όμως για τον Θεό, το δηλητήριο του Σατανά είναι σε κάθε μέρος του σώματός τους, έχει φτάσει ακόμα και στο μεδούλι τους. Ως αποτέλεσμα, όσο πιο βαθιές είναι οι αποκαλύψεις του Θεού, τόσο πιο πολύ φοβούνται οι άνθρωποι και συνεπώς, όλοι οι άνθρωποι αναγκάζονται να γνωρίσουν τον Σατανά και να τον δουν στον άνθρωπο, επειδή ήταν ανίκανοι να δουν τον Σατανά με γυμνό οφθαλμό. Καθώς όλα έχουν εισέλθει στην πραγματικότητα, ο Θεός εκθέτει τη φύση του ανθρώπου, δηλαδή εκθέτει την εικόνα του Σατανά, οπότε δίνει τη δυνατότητα στον άνθρωπο να αντικρίσει τον πραγματικό, τον απτό Σατανά, διευκολύνοντάς τους ακόμα περισσότερο να γνωρίσουν τον πρακτικό Θεό. Ο Θεός δίνει τη δυνατότητα στον άνθρωπο να Τον γνωρίσει ως ενσαρκωμένο, και δίνει μορφή στον Σατανά, δίνοντας τη δυνατότητα στον άνθρωπο να γνωρίσει τον πραγματικό, τον απτό Σατανά στη σάρκα όλων των ανθρώπων. Οι διάφορες καταστάσεις για τις οποίες γίνεται λόγος αποτελούν όλες τους εκφράσεις των πράξεων του Σατανά. Συνεπώς, μπορεί να ειπωθεί ότι όλοι αυτοί που ζουν στη σάρκα αποτελούν προσωποποιήσεις της εικόνας του Σατανά. Ο Θεός είναι ασύμβατος με τους εχθρούς Του —αυτοί είναι εχθρικοί μεταξύ τους και αποτελούν δύο διαφορετικές δυνάμεις· συνεπώς, οι δαίμονες είναι για πάντα δαίμονες, ο Θεός είναι για πάντα Θεός· είναι ασύμβατοι σαν τη φωτιά με το νερό, πάντοτε χωριστοί σαν τον ουρανό με τη γη. Όταν ο Θεός δημιούργησε τον άνθρωπο, ένα είδος ανθρώπων είχε τα πνεύματα αγγέλων, ενώ ένα άλλο είδος δεν είχε κανένα πνεύμα, και συνεπώς οι τελευταίοι κυριεύθηκαν από τα πνεύματα των δαιμόνων, κι έτσι αποκαλούνται δαίμονες. Εν τέλει, οι άγγελοι είναι άγγελοι, οι δαίμονες είναι δαίμονες και ο Θεός είναι Θεός. Αυτό σημαίνει ο καθένας σύμφωνα με το είδος του. Συνεπώς, όταν οι άγγελοι βασιλεύουν στη γη και απολαμβάνουν ευλογίες, ο Θεός επιστρέφει στο κατάλυμά του, ενώ οι υπόλοιποι, οι εχθροί του Θεού, γίνονται στάχτη. Στην πραγματικότητα, όλοι οι άνθρωποι φαίνεται εξωτερικά πως αγαπούν τον Θεό, όμως η ρίζα βρίσκεται στην ουσία τους. Πώς είναι δυνατόν, εκείνοι που έχουν τη φύση των αγγέλων να ξεφύγουν από το χέρι του Θεού και να πέσουν στο πηγάδι της αβύσσου; Και πώς είναι δυνατόν, εκείνοι που έχουν τη φύση των δαιμόνων να αγαπήσουν ποτέ πραγματικά τον Θεό; Η ουσία τέτοιων ανθρώπων δεν είναι ουσία αληθινής αγάπης για τον Θεό, οπότε, πώς θα μπορούσαν να έχουν ποτέ την ευκαιρία να εισέλθουν στη βασιλεία; Τα πάντα διευθετήθηκαν από τον Θεό όταν δημιούργησε τον κόσμο, ακριβώς όπως λέει ο Θεός: «Εγώ προχωρώ μέσα από τον άνεμο και τη βροχή κι έχω περάσει τον έναν χρόνο μετά τον άλλον ανάμεσα στους ανθρώπους, και έχω φτάσει πλέον στη σήμερον ημέρα. Δεν είναι ακριβώς αυτά τα στάδια του σχεδίου διαχείρισής Μου; Ποιος έχει ποτέ προσθέσει κάτι στο σχέδιό Μου; Ποιος μπορεί να αποστασιοποιηθεί από τα στάδια του σχεδίου Μου;» Από τη στιγμή που ο Θεός ενσαρκώθηκε, πρέπει να βιώσει τη ζωή των ανθρώπων. Αυτή δεν είναι η πρακτική πλευρά του πρακτικού Θεού; Ο Θεός δεν κρύβει τίποτα από τον άνθρωπο, λόγω της αδυναμίας του ανθρώπου. Αντιθέτως, παρουσιάζει τη γυμνή αλήθεια στον άνθρωπο, ακριβώς όπως λέει: «έχω περάσει τον έναν χρόνο μετά τον άλλον ανάμεσα στους ανθρώπους». Ο Θεός έχει περάσει τον έναν χρόνο μετά τον άλλον πάνω στη γη ακριβώς επειδή έχει ενσαρκωθεί. Συνεπώς, μόνον αφότου περάσει από κάθε είδους διαδικασία, θα μπορέσει Εκείνος να θεωρηθεί ο ενσαρκωμένος Θεός, και μόνον μετά από αυτό, θα μπορέσει Εκείνος να εργαστεί με τη θεϊκή του φύση μέσα από τη σάρκα. Κατόπιν, αφότου έχει αποκαλύψει όλα τα μυστήρια, θα είναι ελεύθερος να αλλάξει τη μορφή Του. Αυτή είναι μια άλλη πτυχή επεξήγησης της μη υπερφυσικής ιδιότητας, την οποία υπέδειξε ευθέως ο Θεός.

Είναι απαραίτητο να περάσει κανείς κάθε ένα από τα λόγια του Θεού στο σύνολό του, χωρίς να λειτουργεί με προχειρότητα —αυτή είναι η αποστολή από τον Θεό!