Από το έργο που γίνεται από τους ανθρώπους, ένα μέρος αυτού γίνεται με απευθείας εντολή από τον Θεό, μα υπάρχει κι ένα μέρος του για το οποίο ο Θεός δεν παρέχει συγκεκριμένες οδηγίες, δείχνοντας επαρκώς ότι αυτό που γίνεται από τον Θεό σήμερα δεν έχει αποκαλυφθεί ακόμα —δηλαδή, πολλά παραμένουν κρυφά και δεν έχουν δημοσιοποιηθεί ακόμα. Ωστόσο, κάποια πράγματα χρειάζεται να δημοσιοποιηθούν, ενώ άλλα χρειάζεται να αφήσουν τον άνθρωπο μπερδεμένο και σαστισμένο· αυτό είναι που απαιτείται από το έργο του Θεού. Για παράδειγμα, η άφιξη του Θεού από τους ουρανούς ανάμεσα στον άνθρωπο —πώς κατέφθασε, ποια στιγμή ακριβώς κατέφθασε ή το αν οι ουρανοί και η γη και όλα τα πράγματα υπέστησαν αλλαγές ή όχι— σε αυτά τα πράγματα οι άνθρωποι χρειάζεται να παραμείνουν μπερδεμένοι. Αυτό βασίζεται επίσης σε πραγματικές περιστάσεις, γιατί η ανθρώπινη σάρκα αυτή καθεαυτή δεν είναι ικανή να εισέλθει στο πνευματικό βασίλειο. Έτσι, ακόμα κι αν ο Θεός λέει ξεκάθαρα πώς ήρθε από την ουρανό στη γη, ή όταν λέει: «Την ημέρα που όλα τα πράγματα αναστήθηκαν, ήρθα ανάμεσα στους ανθρώπους και πέρασα υπέροχα μερόνυχτα μαζί τους» αυτά τα λόγια είναι σαν να μιλά κανείς σε έναν κορμό δέντρου, δεν υπάρχει η παραμικρή αντίδραση, επειδή οι άνθρωποι δεν γνωρίζουν τα βήματα του έργου του Θεού. Ακόμα και όταν γνωρίζουν στ’ αλήθεια, πιστεύουν ότι ο Θεός πέταξε κάτω στη γη από τον ουρανό σαν νεράιδα και αναγεννήθηκε ανάμεσα στους ανθρώπους. Αυτό είναι που μπορεί να επιτευχθεί από τις σκέψεις του ανθρώπου. Οφείλεται στο ότι η ουσία του ανθρώπου είναι τέτοια που αυτός είναι ανίκανος να κατανοήσει την ουσία του Θεού και ανίκανος να κατανοήσει την πραγματικότητα του πνευματικού βασιλείου. Με την ουσία τους και μόνο, οι άνθρωποι θα ήταν ανίκανοι να δράσουν σαν πρότυπο για τους άλλους, επειδή οι άνθρωποι είναι εγγενώς οι ίδιοι, όχι διαφορετικοί. Έτσι, το να ζητήσει κανείς από έναν άνθρωπο να λειτουργήσει ως πρότυπο για τους άλλους ή ως παράδειγμα προς μίμηση γίνεται φούσκα, γίνεται ατμός που βγαίνει από το νερό. Ενώ, όταν ο Θεός λέει «αποκτά κάποια γνώση αυτού που έχω και είμαι», αυτά τα λόγια αναφέρονται απλώς στην εμφάνιση του έργου που ο Θεός κάνει ενσαρκωμένος· με άλλα λόγια, αναφέρονται στο πραγματικό πρόσωπο του Θεού —τη θεϊκή φύση, που κυρίως αναφέρεται στη θεϊκή διάθεσή Του. Δηλαδή, από τους ανθρώπους ζητείται να καταλάβουν πράγματα όπως το γιατί ο Θεός εργάζεται με αυτόν τον τρόπο, τι πράγματα θα επιτευχθούν από τα λόγια του Θεού, τι επιθυμεί ο Θεός να επιτύχει στη γη, τι επιθυμεί να κερδίσει ανάμεσα στους ανθρώπους, τις μεθόδους με τις οποίες μιλά ο Θεός και ποια είναι η στάση του Θεού προς τον άνθρωπο. Μπορεί να ειπωθεί ότι δεν υπάρχει τίποτα στον άνθρωπο για το οποίο αξίζει να καυχιέται κανείς —δηλαδή, δεν υπάρχει τίποτα σ’ αυτόν που μπορεί να θέσει ένα παράδειγμα για να το ακολουθήσουν οι άλλοι.

Λόγω ακριβώς της κανονικότητας του ενσαρκωμένου Θεού και λόγω της ανομοιότητας μεταξύ του Θεού στον ουρανό και του ενσαρκωμένου Θεού, ο οποίος δεν φαίνεται να έχει γεννηθεί από τον Θεό στον ουρανό, ο Θεός λέει: «Πολλά χρόνια πέρασα ανάμεσα στους ανθρώπους, κι όμως ποτέ δεν είχαν επίγνωση, ποτέ δεν Με έμαθαν». Ο Θεός λέει, επίσης: «Όταν τα βήματά Μου φτάσουν σε όλο το σύμπαν και στα πέρατα της γης, ο άνθρωπος θα αρχίσει να αναλογίζεται και όλοι οι άνθρωποι θα έρθουν σ’ Εμένα και θα υποκλιθούν εμπρός Μου και θα Με λατρέψουν. Εκείνη θα είναι η ημέρα που θα κερδίσω δόξα, η μέρα της επιστροφής Μου και, επίσης, η μέρα της αναχώρησής Μου». Μόνο αυτή είναι η μέρα κατά την οποία το αληθινό πρόσωπο του Θεού δείχνεται στον άνθρωπο. Παρόλα αυτά, το αποτέλεσμα είναι ότι ο Θεός δεν καθυστερεί το έργο Του, και κάνει απλά το έργο που πρέπει να γίνει. Όταν κρίνει, καταδικάζει ανθρώπους με βάση τη στάση τους απέναντι στον ενσαρκωμένο Θεό. Αυτό είναι από τα κύρια θέματα των ομιλιών του Θεού κατά την περίοδο αυτή. Για παράδειγμα, ο Θεός λέει: «Έχω ξεκινήσει επίσημα, σε όλα τα μήκη και πλάτη του σύμπαντος, για την τελευταία πράξη του σχεδίου διαχείρισής Μου. Από τη στιγμή αυτή κι έπειτα, όποιος δεν είναι προσεκτικός, ενδέχεται να βυθιστεί μέσα σε ανελέητη παίδευση, και αυτό θα μπορούσε να συμβεί ανά πάσα στιγμή». Αυτό είναι το περιεχόμενο του σχεδίου του Θεού, και δεν είναι ούτε παράξενο ούτε ασυνήθιστο, μα είναι όλο μέρος των σταδίων του έργου Του. Οι άνθρωποι και οι υιοί του Θεού, ευρύτερα, στο μεταξύ, κρίνονται από τον Θεό με βάση όλα όσα κάνουν στις εκκλησίες, κι έτσι ο Θεός λέει: «Καθώς επιτελώ το έργο Μου, όλοι οι άγγελοι αναχωρούν για την αποφασιστική μάχη μαζί Μου και είναι αποφασισμένοι να ικανοποιήσουν το θέλημά Μου στο τελικό στάδιο, ώστε οι άνθρωποι στη γη να παραδοθούν ενώπιόν Μου σαν τους αγγέλους, και να μην επιθυμούν καθόλου να αντιτεθούν σ’ Εμένα, χωρίς πια να κάνουν τίποτα που να Με προδίδει. Αυτή είναι η δυναμική του έργου Μου σε όλο το σύμπαν». Αυτή είναι η διαφορά του έργου που διεξάγει ο Θεός στη γη· εφαρμόζει διαφορετικά μέτρα σύμφωνα με το προς ποιον απευθύνονται. Σήμερα, οι άνθρωποι των εκκλησιών έχουν όλοι μια καρδιά που λαχταρά, και έχουν αρχίσει να τρώνε και να πίνουν τα λόγια του Θεού —αυτό αρκεί για να δείξει ότι το έργο του Θεού πλησιάζει στο τέλος του. Το να κοιτάζει κάτω Εκείνος από τον ουρανό είναι παρόμοιο με το να κοιτάζει και πάλι θλιβερές σκηνές από μαραμένα κλαδιά και πεσμένα φύλλα, από λάσπη που φυσά ο φθινοπωρινός άνεμος. Μοιάζει λες και μια αποκάλυψη πρόκειται να συμβεί στον άνθρωπο, λες και όλα πρόκειται να ερημώσουν. Ίσως λόγω της ευαισθησίας του Πνεύματος, πάντα υπάρχει ένα αίσθημα δυστυχίας στην καρδιά, που ωστόσο φέρει ένα ψήγμα ηρεμίας και άνεσης, αναμεμειγμένο όμως και με λίγη θλίψη. Αυτή μπορεί να είναι μια απεικόνιση των λόγων του Θεού, «ο άνθρωπος ξυπνά, τα πάντα στη γη βρίσκονται σε τάξη και οι ημέρες της επιβίωσης στη γη δεν υπάρχουν πλέον, επειδή έχω φτάσει!» Οι άνθρωποι ίσως γίνουν κάπως αρνητικοί αφού ακούσουν αυτά τα λόγια, ή μπορεί να απογοητευτούν λίγο από το έργο του Θεού, ή μπορεί να εστιάσουν στην αίσθηση του πνεύματός τους. Μα πριν από την ολοκλήρωση του έργου Του στη γη, ο Θεός δεν θα μπορούσε σε καμία περίπτωση να φερθεί τόσο ανόητα ώστε να δώσει στους ανθρώπους μια τέτοια αυταπάτη. Αν έχεις στ’ αλήθεια τέτοια συναισθήματα, αυτό σημαίνει ότι δίνεις υπερβολική προσοχή στα συναισθήματά σου, ότι είσαι κάποιος που πράττει όπως θέλει και δεν αγαπά τον Θεό· σημαίνει ότι τέτοιοι άνθρωποι εστιάζουν υπερβολικά στο υπερφυσικό, και δεν δίνουν καθόλου προσοχή στον Θεό. Λόγω του χεριού του Θεού, όσο και αν προσπαθήσουν οι άνθρωποι να ξεφύγουν, δεν είναι ικανοί να ξεφύγουν από κάτι τέτοιο. Ποιος μπορεί να ξεφύγει από το χέρι του Θεού; Πότε η θέση και οι περιστάσεις σου δεν ρυθμίστηκαν από τον Θεό; Είτε υποφέρεις, είτε είσαι ευλογημένος, πώς θα μπορούσες να ξεφύγεις από το χέρι του Θεού; Αυτό δεν είναι ανθρώπινο ζήτημα, αλλά αντιθέτως αφορά εξ ολοκλήρου την ανάγκη του Θεού —ποιος θα ήταν ικανός να μην υποταχθεί ως αποτέλεσμα αυτού;

«Θα χρησιμοποιήσω την παίδευση για να εξαπλώσω το έργο Μου ανάμεσα στους Εθνικούς, δηλαδή θα χρησιμοποιήσω βία εναντίον όλων των Εθνικών. Φυσικά, το έργο αυτό θα διεξάγεται ταυτόχρονα με το έργο Μου ανάμεσα στους εκλεκτούς». Με τα λόγια αυτά, ο Θεός ξεκινά γι’ αυτό το έργο σε όλο το σύμπαν. Αυτό είναι ένα στάδιο του έργου του Θεού, το οποίο έχει ήδη προχωρήσει μέχρι αυτό το σημείο· κανείς δεν μπορεί να αντιστρέψει τα πράγματα. Η καταστροφή θα τακτοποιήσει μια μερίδα της ανθρωπότητας, κάνοντάς τους να χαθούν μαζί με τον κόσμο. Όταν ο σύμπαν δεχτεί επισήμως την παίδευση, ο Θεός εμφανίζεται επισήμως σε όλους τους λαούς. Και λόγω της εμφάνισής Του, οι άνθρωποι παιδεύονται. Επιπλέον, ο Θεός είπε επίσης: «Όταν ανοίγω επίσημα τον πάπυρο είναι η στιγμή που οι άνθρωποι σε όλο το σύμπαν παιδεύονται, η στιγμή που οι άνθρωποι σε όλο τον κόσμο υπόκεινται σε δοκιμασίες». Από αυτό, φαίνεται ξεκάθαρα ότι το περιεχόμενο των επτά σφραγίδων είναι το περιεχόμενο της παίδευσης, δηλαδή υπάρχει μια καταστροφή μέσα στις επτά σφραγίδες. Έτσι, σήμερα, οι επτά σφραγίδες δεν έχουν ανοιχθεί ακόμα· οι «δοκιμασίες» που αναφέρονται εδώ είναι η παίδευση που υποφέρει ο άνθρωπος, και εν μέσω αυτής της παίδευσης, μια ομάδα ανθρώπων θα κερδηθεί —εκείνοι που δέχονται επισήμως την «πιστοποίηση» που χορηγείται από τον Θεό, κι έτσι αυτοί θα αποτελέσουν τον λαό στη βασιλεία του Θεού. Αυτές είναι οι καταβολές των υιών και των ανθρώπων του Θεού και σήμερα δεν έχουν αποφασιστεί ακόμα, απλώς θέτουν τα θεμέλια για μελλοντικές εμπειρίες. Αν κάποιος έχει την αληθινή ζωή, θα μπορέσουν να κρατηθούν σταθεροί κατά τις δοκιμασίες, και αν δεν έχουν τη ζωή, αυτό αποδεικνύει επαρκώς ότι το έργο του Θεού δεν είχε καμία επίδραση πάνω τους, ότι ψαρεύουν σε θολά νερά, ότι δεν εστιάζουν στα λόγια του Θεού. Λόγω του ότι αυτό είναι το έργο των εσχάτων ημερών, που είναι το να έρθει αυτή η εποχή στο τέλος της, παρά το να συνεχιστεί το έργο, ο Θεός λέει: «Με άλλα λόγια, είναι η ζωή που ο άνθρωπος ποτέ δεν βίωσε από τη στιγμή της δημιουργίας μέχρι σήμερα, κι έτσι λέγω ότι έχω επιτελέσει έργο που δεν έχει επιτελεστεί ποτέ στο παρελθόν». Λέει, επίσης: «Επειδή η ημέρα Μου πλησιάζει σε όλη την ανθρωπότητα, επειδή δε μοιάζει μακρινή, μα είναι μπροστά στα μάτια του ανθρώπου». Σε παλαιές εποχές, ο Θεός κατέστρεψε προσωπικά πολλές πόλεις, κι όμως καμία από αυτές δεν καταστράφηκε με τον ίδιο τρόπο όπως αυτό που θα συμβεί κατά την έσχατη στιγμή. Παρόλο που στο παρελθόν ο Θεός κατέστρεψε τα Σόδομα, τα Σόδομα του σήμερα δεν θα τύχουν της ίδιας μεταχείρισης με το παρελθόν —δεν θα καταστραφούν άμεσα, μα πρώτα θα κατακτηθούν κι έπειτα θα κριθούν και, τελικά, θα υποστούν την αιώνια τιμωρία. Αυτά είναι τα βήματα του έργου, και στο τέλος, τα Σόδομα του σήμερα θα καταστραφούν εξ ολοκλήρου κατ’ ακολουθία με την παρελθοντική καταστροφή του κόσμου —αυτό είναι το σχέδιο του Θεού. Την ημέρα κατά την οποία ο Θεός θα εμφανιστεί είναι η μέρα της επίσημης καταδίκης των σημερινών Σοδόμων, και η αποκάλυψη του ίδιου δεν γίνεται για χάρη της σωτηρίας τους. Έτσι, ο Θεός λέει: «Εμφανίζομαι στην ιερή βασιλεία, και κρύβομαι από τη γη της βρομιάς». Επειδή τα Σόδομα του σήμερα είναι ακάθαρτα, ο Θεός δεν εμφανίζεται στ’ αλήθεια σε αυτά, μα χρησιμοποιεί τα μέσα Του για να τα παιδεύσει —δεν το βλέπετε; Μπορούμε να πούμε ότι κανείς στη γη δεν είναι ικανός να δει το αληθινό πρόσωπο του Θεού. Ο Θεός δεν έχει εμφανιστεί ποτέ στον άνθρωπο, και κανείς δεν ξέρει σε ποιο επίπεδο του ουρανού βρίσκεται ο Θεός. Αυτό είναι που έχει επιτρέψει στους σημερινούς ανθρώπους να βρίσκονται σε αυτήν την κατάσταση. Αν ήταν να δουν το πρόσωπο του Θεού, θα ήταν σίγουρα ο καιρός κατά τον οποίον θα αποκαλυπτόταν το τέλος τους, ο καιρός κατά τον οποίον ο καθένας κατατάσσεται σύμφωνα με το είδος του. Σήμερα, τα λόγια μέσα από τη θεϊκή φύση δείχνονται απευθείας στον άνθρωπο, κάτι που προλέγει ότι οι έσχατες ημέρες της ανθρωπότητας έχουν φτάσει, και δεν θα κρατήσουν για πολύ ακόμα. Αυτό είναι ένα από τα σημάδια της υποβολής των ανθρώπων σε δοκιμασίες την εποχή που ο Θεός θα εμφανιστεί σε όλους τους ανθρώπους. Έτσι, αν και οι άνθρωποι απολαμβάνουν τα λόγια του Θεού, έχουν πάντα ένα δυσοίωνο συναίσθημα, σαν να πρόκειται να επέλθει σ’ αυτούς μια μεγάλη καταστροφή. Οι σημερινοί άνθρωποι είναι σαν σπουργίτια σε παγωμένη γη, πάνω στους οποίους φαίνεται λες κι ο θάνατος επιβάλλει την αποπληρωμή ενός χρέους και δεν τους αφήνει τρόπο να επιβιώσουν. Λόγω του χρέους του θανάτου που οφείλει ο άνθρωπος, όλοι νιώθουν ότι έχουν φτάσει οι έσχατες μέρες τους. Αυτό συμβαίνει στις καρδιές των ανθρώπων σε όλο το σύμπαν, και παρόλο που αυτό δεν φαίνεται στα πρόσωπά τους, αυτό που βρίσκεται στις καρδιές τους δεν μπορεί να κρυφτεί από τα μάτια Μου —αυτή είναι η πραγματικότητα του ανθρώπου. Ίσως, πολλά από τα λόγια δεν χρησιμοποιούνται τελείως ενδεδειγμένα —μα αυτά ακριβώς τα λόγια είναι που επαρκούν για να απεικονίσουν το πρόβλημα. Καθένα από τα λόγια που λέγονται από το στόμα του Θεού θα εκπληρωθεί, είτε πρόκειται για λόγια του παρελθόντος, είτε για του παρόντος· θα κάνουν τα γεγονότα να εμφανιστούν ενώπιον του ανθρώπου —ένα χάρμα οφθαλμών— και τον καιρό εκείνο θα καταλήξουν σαστισμένοι και μπερδεμένοι. Δεν έχεις δει ακόμα καθαρά τι εποχή είναι σήμερα;