Τα λόγια του Θεού κάνουν τους ανθρώπους να ξύνουν το κεφάλι τους. Όταν μιλάει ο Θεός είναι σαν να αποφεύγει τον άνθρωπο και να μιλάει στον αέρα, σαν να μην έχει καμία πρόθεση να δώσει περισσότερη προσοχή στις πράξεις του ανθρώπου, αγνοώντας παντελώς το ανάστημα του ανθρώπου, λες και τα λόγια που εκφράζει δεν απευθύνονται στις αντιλήψεις των ανθρώπων, αλλά αποφεύγουν τον άνθρωπο, σύμφωνα με την αρχική πρόθεση του Θεού. Για αναρίθμητους λόγους, τα λόγια του Θεού είναι ακατανόητα και ασύλληπτα για τον άνθρωπο. Αυτό δεν προκαλεί έκπληξη. Ο αρχικός στόχος όλων των λόγων του Θεού δεν είναι να κερδίσουν οι άνθρωποι τεχνογνωσία ή τεχνάσματα. Αντίθετα, είναι ένα από τα μέσα με τα οποία ο Θεός έχει εργαστεί από τις απαρχές μέχρι σήμερα. Φυσικά, από τα λόγια του Θεού οι άνθρωποι κερδίζουν πράγματα που σχετίζονται με μυστήρια ή πράγματα που αφορούν τον Πέτρο, τον Παύλο και τον Ιώβ —αλλά αυτό οφείλουν να επιτύχουν και αυτό μπορούν να επιτύχουν και, όπως αρμόζει στο ανάστημά τους, έχουν ήδη προχωρήσει όσο πιο μακριά μπορούν στο να επιτύχουν αυτά τα πράγματα. Γιατί έχει εκφράσει τόσα πολλά λόγια ο Θεός, εφόσον το αποτέλεσμα που ζητά να επιτευχθεί δεν είναι υψηλό; Αυτό συνδέεται με το παίδεμα για το οποίο μιλάει και, φυσικά, όλο αυτό επιτυγχάνεται χωρίς να το συνειδητοποιούν οι άνθρωποι. Σήμερα, οι άνθρωποι υφίστανται μεγαλύτερο πόνο λόγω των επιθέσεων του λόγου του Θεού. Εκ πρώτης όψεως, κανένας από αυτούς δεν φαίνεται να έχει κλαδευτεί, οι άνθρωποι έχουν αρχίσει να απελευθερώνονται για να επιτελέσουν το έργο τους και οι πάροχοι υπηρεσιών έχουν ανυψωθεί ως ο λαός του Θεού —λόγω αυτού, οι άνθρωποι νομίζουν ότι έχουν εισέλθει στην απόλαυση. Η πραγματικότητα είναι ότι, από το ραφινάρισμα, όλοι έχουν εισέλθει σε πιο δριμύ παίδεμα. Όπως λέει ο Θεός: «Τα στάδια του έργου Μου αλληλοσυνδέονται στενά, κάθε στάδιο βαίνει σε υψηλότερο επίπεδο». Ο Θεός ανέσυρε τους παρόχους υπηρεσιών από το πηγάδι της αβύσσου και τους έριξε στη λίμνη της φωτιάς και του θειαφιού, όπου το παίδεμα είναι πιο οδυνηρό. Έτσι, υφίστανται ακόμα μεγαλύτερα δεινά, από τα οποία μετά βίας μπορούν να ξεφύγουν. Δεν είναι αυτό το παίδεμα άραγε πιο οδυνηρό; Έχοντας εισέλθει σε μια υψηλότερη σφαίρα, γιατί οι άνθρωποι αισθάνονται λύπη και όχι ευτυχία; Γιατί λέγεται ότι, αφού λυτρωθούν από τα χέρια του Σατανά, δίδονται στον μεγάλο κόκκινο δράκοντα; Θυμάσαι όταν ο Θεός είπε: «Το τελευταίο μέρος του έργου ολοκληρώνεται στην πατρίδα του μεγάλου κόκκινου δράκοντα»; Θυμάσαι όταν ο Θεός είπε: «Τα έσχατα δεινά αποτελούν ισχυρή, ακλόνητη μαρτυρία για τον Θεό ενώπιον του μεγάλου κόκκινου δράκοντα»; Αν οι άνθρωποι δεν δίδονταν στον μεγάλο κόκκινο δράκοντα, πώς θα μπορούσαν να γίνουν μάρτυρες ενώπιόν του; Ποιος έχει πει ποτέ λόγια όπως, «έχω κατατροπώσει τον διάβολο» αφού αυτοκτόνησε; Το να θεωρεί κανείς τη σάρκα του ως εχθρό του κι έπειτα να αφαιρεί τη ζωή του —ποιο είναι το πρακτικό του νόημα; Γιατί ο Θεός το είπε αυτό; «Δεν κοιτάω τις ουλές των ανθρώπων, αλλά το μέρος τους που δεν έχει ουλές, και από αυτό παίρνω ικανοποίηση». Εάν είναι αλήθεια ότι ο Θεός θέλει εκείνοι που δεν έχουν ουλές να αποτελέσουν την έκφρασή Του, γιατί έχει εκφράσει με υπομονή και σοβαρότητα τόσο πολλά λόγια από την οπτική γωνία του ανθρώπου, προκειμένου να αντικρούσει τις αντιλήψεις των ανθρώπων; Γιατί να ασχοληθεί με αυτό; Γιατί να μπει στον περιττό κόπο να κάνει κάτι τέτοιο; Έτσι αποδεικνύεται ότι έχει πρακτικό νόημα η ενσάρκωση του Θεού, ότι Εκείνος δεν θα «ξέγραφε» τη σάρκα αφού ενσαρκώθηκε και ολοκλήρωσε το έργο Του. Γιατί λέγεται ότι «ο χρυσός δεν μπορεί να είναι καθαρός και ο άνθρωπος δεν μπορεί να είναι τέλειος»; Πώς εξηγείται αυτή η φράση; Όταν ο Θεός μιλάει για την ουσία του ανθρώπου, τι σημαίνουν τα λόγια Του; Στα μάτια των ανθρώπων, η σάρκα φαίνεται ανίκανη για οτιδήποτε, ή εμφανίζεται πάρα πολύ ελλιπής. Στα μάτια του Θεού, αυτό δεν έχει καμία σημασία —όμως οι άνθρωποι το θεωρούν ζήτημα τεράστιας σημασίας. Λες και είναι εντελώς ανίκανοι να το επιλύσουν, λες και πρέπει να το χειριστεί προσωπικά ένα ουράνιο σώμα —δεν είναι αυτή μια αντίληψη των ανθρώπων; «Στα μάτια των ανθρώπων, δεν είμαι παρά ένα “μικρό αστέρι” που έχει κατέλθει από τον ουρανό, ένα μικρό αστέρι στον ουρανό, και η άφιξή Μου επί γης σήμερα έγινε με εντολή Θεού. Ως εκ τούτου, οι άνθρωποι έχουν καταλήξει σε περισσότερες ερμηνείες των λέξεων “Εμένα” και “Θεός”». Δεδομένου ότι οι άνθρωποι δεν έχουν καμία αξία, γιατί ο Θεός αποκαλύπτει τις αντιλήψεις τους από διαφορετικές οπτικές γωνίες; Μήπως είναι και αυτό η σοφία του Θεού; Δεν είναι άραγε γελοία αυτά τα λόγια; Όπως λέει ο Θεός: «Παρόλο που έχω εδραιώσει μια θέση στην καρδιά των ανθρώπων, εκείνοι δεν Μου ζητούν να κατοικώ εκεί. Αντ’ αυτού, περιμένουν να έρθει ξαφνικά ο “Πανάγιος” που έχουν μες στην καρδιά τους. Επειδή η ταυτότητά Μου είναι πολύ “ασήμαντη”, δεν ανταποκρίνομαι στις απαιτήσεις των ανθρώπων και γι’ αυτό Με εξοβελίζουν». Επειδή οι άνθρωποι εκτιμούν τον Θεό «υπερβολικά», πολλά πράγματα είναι «ανέφικτα» για τον Θεό, γεγονός που Τον βάζει «σε δύσκολη θέση». Οι άνθρωποι δεν ξέρουν ότι αυτό που ζητούν από τον Θεό να κάνει, είναι να ανταποκρίνεται στις αντιλήψεις τους. Δεν είναι αυτό το πραγματικό νόημα της φράσης, «Ο έξυπνος άνθρωπος μπορεί να πέσει θύμα της δικής του ευφυΐας»; Αυτό πραγματικά εμπίπτει στην περίπτωση «το έξυπνο πουλί από τη μύτη πιάνεται»! Στο κήρυγμά σας, ζητάτε από τους ανθρώπους να εγκαταλείψουν τον Θεό των αντιλήψεων τους, έχει όμως φύγει ο Θεός των αντιλήψεων σας; Πώς μπορούν να ερμηνευτούν τα λόγια του Θεού, «οι απαιτήσεις που θέτω στον άνθρωπο δεν είναι σε καμία περίπτωση μεγάλες»; Δεν έχουν σκοπό να κάνουν τους ανθρώπους αρνητικούς και ανήθικους, αλλά να τους επιτρέψουν να κατανοήσουν σαφώς τον λόγο του Θεού, το καταλαβαίνετε; Είναι ο ενσαρκωμένος Θεός πραγματικά ο «“εαυτός Μου” που είναι μέγας και δυνατός» όπως φαντάζονται οι άνθρωποι;

Παρόλο που κάποιοι έχουν διαβάσει όλα τα λόγια που έχει εκφράσει ο Θεός και μπορούν να συνοψίσουν τα βασικά τους σημεία, ποιος είναι σε θέση να μιλήσει για το ποιος είναι ο απώτερος στόχος του Θεού; Αυτό λείπει από την ανθρωπότητα. Ανεξάρτητα από ποια οπτική γωνία μιλάει ο Θεός, ο γενικός Του στόχος είναι να κάνει τους ανθρώπους να γνωρίσουν τον ενσαρκωμένο Θεό. Αν δεν υπήρχε κανένα ίχνος ανθρώπινης φύσης σ’ Εκείνον —αν το μόνο που είχε Αυτός ήταν τα γνωρίσματα του Θεού στον ουρανό— τότε δεν θα χρειαζόταν ο Θεός να πει τόσα πολλά. Μπορεί να ειπωθεί ότι αυτό που λείπει από τους ανθρώπους χρησιμεύει ως υλικό από πρώτο χέρι που συσχετίζεται με τα λόγια του Θεού. Τουτέστιν, αυτό που εκδηλώνεται στον άνθρωπο είναι το υπόβαθρο του τι λέει ο Θεός για τις αντιλήψεις των ανθρώπων, και έτσι οι άνθρωποι υπηρετούν τις ομιλίες του Θεού. Φυσικά, αυτό βασίζεται στο τι λέει ο Θεός για τις αντιλήψεις των ανθρώπων. Μόνον κατ’ αυτόν τον τρόπο μπορεί να ειπωθεί ότι συνδυάζεται η θεωρία με την πραγματικότητα, μόνο τότε θα αναγκαστούν πιο αποτελεσματικά οι άνθρωποι να βάλουν στόχο να γνωρίσουν τον εαυτό τους. Ποιο θα ήταν το νόημα αν ο ενσαρκωμένος Θεός ήταν συμβατός με τις αντιλήψεις των ανθρώπων και ο Θεός επίσης γινόταν μάρτυράς του εαυτού Του; Γι’ αυτό ακριβώς ο Θεός εργάζεται από την αρνητική πλευρά, χρησιμοποιώντας τις αντιλήψεις των ανθρώπων για να αναδείξει τη μεγάλη δύναμή Του. Δεν είναι αυτή η σοφία του Θεού; Ο Θεός κάνει για όλους μόνο καλό, άρα γιατί να μην Τον δοξολογούμε αυτή τη στιγμή; Αν τα πράγματα έφταναν σε κάποιο σημείο ή ερχόταν η μέρα, θα ήσουν, όπως ο Πέτρος, σε θέση να προσευχηθείς εκ βαθέων εν μέσω δοκιμασιών; Μόνο αν, όπως ο Πέτρος, είσαι ακόμα σε θέση να δοξολογείς τον Θεό όταν είσαι στα χέρια του Σατανά, θα έχει αληθινό νόημα η «απελευθέρωση από τα δεσμά του Σατανά, η υπέρβαση της σάρκας και η νίκη κατά του Σατανά». Δεν αποτελεί αυτή μια πιο πραγματική μαρτυρία για τον Θεό; Μόνο αυτό είναι το αποτέλεσμα που επιτυγχάνεται με τη «θεϊκή φύση που έρχεται να δράσει και το επτάκις ενισχυμένο Πνεύμα που εργάζεται στον άνθρωπο», και αυτό, επίσης, είναι το αποτέλεσμα που επιτυγχάνεται από το «Πνεύμα που βγαίνει από τη σάρκα». Δεν είναι οι πράξεις αυτές πραγματικές; Συνήθιζες να δίνεις βάση στην πραγματικότητα, αλλά γνωρίζεις όντως την πραγματικότητα σήμερα; «Οι απαιτήσεις που θέτω στον άνθρωπο δεν είναι σε καμία περίπτωση μεγάλες, εντούτοις οι άνθρωποι πιστεύουν το αντίθετο. Έτσι, η “ταπεινοφροσύνη” τους αποκαλύπτεται στην κάθε κίνησή τους. Πάντα υπάρχει η πιθανότητα να περπατήσουν μπροστά Μου, δείχνοντάς Μου τον δρόμο, φοβούμενοι βαθιά ότι θα χαθώ, τρομοκρατημένοι ότι θα περιπλανηθώ στα αρχαία δάση βαθιά μέσα στα βουνά. Ως εκ τούτου, οι άνθρωποι ανέκαθεν Με καθοδηγούσαν, τρομοκρατημένοι ότι θα μπω στο μπουντρούμι». Ποια είναι η γνώση σας για αυτά τα απλά λόγια, είστε πραγματικά σε θέση να κατανοήσετε τη ρίζα των λόγων του Θεού μέσα τους; Έχετε προσέξει για ποιες από τις αντιλήψεις σας έχει εκφράσει αυτά τα λόγια ο Θεός; Προσέχετε αυτό το βασικό σημείο κάθε μέρα; Σε μια πρόταση του επόμενου μέρους, που ακολουθεί αμέσως μετά, λέει ο Θεός: «Ωστόσο, οι άνθρωποι αγνοούν το θέλημά Μου και προσεύχονται συνεχώς για να τους δώσω πράγματα, θαρρείς και αυτά που τους έχω δώσει δεν είναι ικανά να ανταποκριθούν στις απαιτήσεις τους, θαρρείς και η ζήτηση υπερβαίνει την προσφορά». Σε αυτήν την πρόταση, μπορεί κανείς να δει ποιες αντιλήψεις έχετε μέσα σας. Ο Θεός δεν θυμάται ούτε διερευνά τι κάνατε στο παρελθόν, γι’ αυτό μη σκέφτεστε πια τα ζητήματα του παρελθόντος. Μεγαλύτερη σημασία έχει αν είστε σε θέση να δημιουργήσετε «το πνεύμα του Πέτρου την έσχατη εποχή» στο μονοπάτι του μέλλοντος. Έχετε την πίστη να το επιτύχετε αυτό; Αυτό που ο Θεός ζητάει από τον άνθρωπο δεν είναι τίποτα περισσότερο από το να μιμηθεί τον Πέτρο, για να μπορέσουν τελικά οι άνθρωποι να σφυρηλατήσουν ένα μονοπάτι και να εξευτελίσουν τον μεγάλο κόκκινο δράκοντα. Εξαιτίας αυτού ο Θεός λέει: «Ελπίζω μόνο οι άνθρωποι να έχουν την αποφασιστικότητα να συνεργαστούν μαζί Μου. Δεν ζητώ να Μου μαγειρέψουν ωραία φαγητά ή να κανονίσουν ένα κατάλληλο κατάλυμα για να κλίνω την κεφαλή Μου […]» Στον κόσμο, οι άνθρωποι καλούνται να φέρουν το «πνεύμα του Λέι Φενγκ» στη δεκαετία του ’90, αλλά στον οίκο του Θεού, ο Θεός ζητά να δημιουργήσετε «το μοναδικό ύφος του Πέτρου». Κατανοείτε το θέλημα του Θεού; Είστε πραγματικά σε θέση να αγωνιστείτε γι’ αυτό;

«Κινούμαι πάνω από τα σύμπαντα και, καθώς περπατώ, παρατηρώ τους ανθρώπους σε ολόκληρο το σύμπαν. Ανάμεσα στα πλήθη των ανθρώπων στη γη, δεν υπήρξε ποτέ κανείς που να είναι κατάλληλος για το έργο Μου ή που να Με αγαπάει αληθινά. Έτσι, εκείνη τη στιγμή, αναστενάζω απογοητευμένος, και οι άνθρωποι αμέσως διασκορπίζονται, δεν συναθροίζονται πλέον, τρέμοντας ότι θα τους “πιάσω όλους με ένα δίχτυ”». Οι περισσότεροι άνθρωποι ίσως δυσκολεύονται πολύ να κατανοήσουν αυτά τα λόγια. Ρωτάνε γιατί ο Θεός δεν ζητά πολλά από τον άνθρωπο, όμως Αυτός αναστενάζει με απογοήτευση επειδή δεν υπάρχει κανένας κατάλληλος για το έργο Του. Υπάρχει άραγε αντίφαση εδώ; Αν μιλήσουμε κυριολεκτικά, υπάρχει, αλλά στην πραγματικότητα, δεν υπάρχει καμία αντίφαση. Ίσως εσύ να θυμάσαι ακόμα όταν ο Θεός είπε: «Όλα τα λόγια Μου θα έχουν το αποτέλεσμα που επιθυμώ». Όταν ο Θεός εργάζεται στη σάρκα, οι άνθρωποι εστιάζουν την προσοχή τους στην κάθε πράξη Του για να δουν τι ακριβώς πρόκειται να κάνει. Όταν ο Θεός διεξάγει το νέο έργο Του με στόχο τον Σατανά στο πνευματικό βασίλειο, υπάρχουν, ή με άλλα λόγια, παράγονται όλων των ειδών οι αντιλήψεις μεταξύ των ανθρώπων επί γης εξαιτίας του ενσαρκωμένου Θεού. Όταν ο Θεός αναστενάζει με απογοήτευση, δηλαδή, όταν μιλάει για όλες τις αντιλήψεις του ανθρώπου, οι άνθρωποι καταβάλλουν τη μέγιστη προσπάθεια να τις κλαδέψουν, ενώ υπάρχουν και αυτοί που πιστεύουν ότι δεν έχουν ελπίδα, διότι ο Θεός λέει ότι όλοι όσοι έχουν αντιλήψεις γι’ Αυτόν είναι εχθροί Του. Πώς θα μπορούσαν οι άνθρωποι να μη «διασκορπιστούν» εξαιτίας αυτού; Ιδιαίτερα σήμερα, που έφτασε το παίδεμα, οι άνθρωποι φοβούνται ακόμα πιο πολύ ότι ο Θεός θα τους αφανίσει. Πιστεύουν ότι αφού παιδευτούν, ο Θεός θα τους «πιάσει όλους με ένα δίχτυ». Ωστόσο, τα γεγονότα είναι αλλιώς. Όπως λέει ο Θεός: «Δεν θέλω να “θέσω υπό κράτηση” τους ανθρώπους εν μέσω του παιδέματός Μου, έτσι ώστε να μην μπορέσουν να ξεφύγουν ποτέ. Επειδή η διαχείρισή Μου στερείται τις πράξεις του ανθρώπου, δεν είναι δυνατόν να ολοκληρώσω με επιτυχία το έργο Μου, γεγονός που εμποδίζει το έργο Μου να προχωρήσει αποτελεσματικά». Το θέλημα του Θεού δεν είναι να τελειώσει το έργο Του μόλις πεθάνουν όλοι οι άνθρωποι, ποιο θα ήταν το νόημα; Με το να εργάζεται στους ανθρώπους και να τους παιδεύει, ο Θεός εξηγεί τις πράξεις Του μέσω αυτών. Επειδή οι άνθρωποι δεν έχουν αντιληφθεί ότι υπάρχει ήδη παίδεμα στον τόνο των λόγων του Θεού, δεν είχαν ποτέ καμία καταχώριση στη είσοδο τους. Οι άνθρωποι αδυνατούν να εκφράσουν την αποφασιστικότητά τους και έτσι ο Θεός δεν μπορεί να πει τίποτα ενώπιον του Σατανά, και αυτό αποτρέπει την πρόοδο του έργου του Θεού. Οπότε, ο Θεός λέει: «Κάποτε κάλεσα τον άνθρωπο ως επισκέπτη στον οίκο Μου, όμως έτρεχε εδώ και εκεί εξαιτίας των εκκλήσεων Μου —σαν να μην τον προσκάλεσα ως επισκέπτη, αλλά να τον έφερα σε τόπο εκτέλεσης. Συνεπώς, ο οίκος Μου έμεινε άδειος, διότι ο άνθρωπος πάντοτε Με απέφευγε και ήταν πάντα επιφυλακτικός απέναντί Μου. Εξαιτίας αυτού, δεν Μου έμεινε κανένα μέσο για να διεξάγω μέρος του έργου Μου». Λόγω των σφαλμάτων του ανθρώπου στο έργο του, ο Θεός θέτει σαφώς τις απαιτήσεις Του από τον άνθρωπο. Και επειδή οι άνθρωποι αποτυγχάνουν να ολοκληρώσουν αυτό το στάδιο του έργου, ο Θεός προσθέτει περισσότερες ομιλίες —αυτό αποτελεί ακριβώς το «άλλο μέρος του έργου στον άνθρωπο» για το οποίο μιλάει ο Θεός. Αλλά δεν θα μακρηγορήσω σχετικά με τη φράση «να τους πιάσω όλους με ένα δίχτυ» που λέει ο Θεός, διότι αυτό έχει ελάχιστη σχέση με το σημερινό έργο. Φυσικά, στις «Τα λόγια του Θεού προς ολόκληρο το σύμπαν», πολλά από τα λόγια Του κλαδεύουν τον άνθρωπο, αλλά οι άνθρωποι πρέπει να κατανοήσουν το θέλημα του Θεού. Ανεξάρτητα από το τι λέει, οι προθέσεις Του είναι πάντα καλές. Μπορεί να ειπωθεί ότι επειδή τα μέσα με τα οποία ο Θεός μιλάει είναι τόσα πολλά, οι άνθρωποι δεν είναι εκατό τοις εκατό βέβαιοι για τα λόγια του Θεού και πιστεύουν ότι τα περισσότερα από τα λόγια του Θεού εκφράζονται εξαιτίας της αναγκαιότητας του έργου Του και περιέχουν ελάχιστα πραγματικά στοιχεία. Αυτό τους προκαλεί σύγχυση και πολλές σκέψεις, διότι στις αντιλήψεις τους, ο Θεός είναι τόσο σοφός, είναι εντελώς απροσπέλαστος, λες και δεν ξέρουν τίποτα και είναι ανίδεοι ως προς το πώς πρέπει να τρώνε τα λόγια του Θεού. Οι άνθρωποι κάνουν τα λόγια του Θεού ασαφή και περίπλοκα· όπως λέει ο Θεός: «οι άνθρωποι πάντα θέλουν να προσθέτουν καρυκεύματα στις ομιλίες Μου». Επειδή οι ιδέες τους είναι υπερβολικά περίπλοκες και «μετά βίας εφικτές» από τον Θεό, μέρος των λόγων του Θεού περιορίζεται από τον άνθρωπο, μην αφήνοντάς Του καμία επιλογή παρά να μιλά με τρόπο ευθύ. Επειδή οι απαιτήσεις των ανθρώπων είναι «υπερβολικά υψηλές» και επειδή η φαντασία τους είναι πάρα πολύ πλούσια —λες και είναι σε θέση να περάσουν στο πνευματικό βασίλειο για να δουν τις πράξεις του Σατανά— αυτό έχει αδυνατίσει τα λόγια του Θεού, διότι όσα περισσότερα λέει ο Θεός, τόσο πιο μελαγχολικά γίνονται τα πρόσωπα των ανθρώπων. Γιατί δεν μπορούν απλώς να υπακούν, αντί να σκέφτονται το τέλος τους; Ποιο είναι εδώ το όφελος;