Αυτό το διάστημα, το θέμα της συναναστροφής μας έχει να κάνει μ’ ένα σχετικά ευρύ αντικείμενο, έτσι δεν είναι; (Ναι.) Έχει να κάνει με κάποια πιο συγκεκριμένα ζητήματα της ανθρώπινης φύσης, ενώ παράλληλα αφορά και κάποια ζητήματα της ζωής των ανθρώπων. Στην προηγούμενη συνάθροιση, συναναστραφήκαμε πάνω σε θέματα σχετικά με το επίπεδο, κι έπειτα συναναστραφήκαμε πάνω στον τρόπο διάκρισης των έμφυτων καταστάσεων, της ανθρώπινης φύσης και των διεφθαρμένων διαθέσεων. Η συναναστροφή μας πάνω στο θέμα του επιπέδου έχει ουσιαστικά ολοκληρωθεί· στο εξής, μπορείτε με βάση αυτό το περιεχόμενο να κρίνετε με ακρίβεια πώς είναι το επίπεδο ενός ανθρώπου. Κατά τη συναναστροφή μας πάνω σ’ αυτές τις τρεις πτυχές —τις έμφυτες καταστάσεις, την ανθρώπινη φύση και τις διεφθαρμένες διαθέσεις— συναναστραφήκαμε πάνω σε κάποιες εκδηλώσεις και αποκαλύψεις των ανθρώπων στην καθημερινή ζωή, προκειμένου να κρίνουμε κατά πόσο αυτές εμπίπτουν στις έμφυτες καταστάσεις τους, στην ανθρώπινη φύση τους ή στις διεφθαρμένες διαθέσεις τους. Μέσα από τη συναναστροφή μας πάνω στις τρεις πτυχές, δηλαδή τις έμφυτες καταστάσεις, την ανθρώπινη φύση και τις διεφθαρμένες διαθέσεις, άραγε κατανοείτε πλέον συγκεκριμένα τη βασική δομή των ανθρώπων ως δημιουργημάτων; (Μπορούμε να την κατανοήσουμε λίγο περισσότερο από πριν.) Ο λόγος για τον οποίο συναναστρεφόμαστε πάνω στις τρεις πτυχές των εκδηλώσεων που αποκαλύπτουν οι άνθρωποι στη ζωή τους είναι ότι το δημιουργημένο ανθρώπινο γένος αποτελείται από έμφυτες καταστάσεις, ανθρώπινη φύση και διεφθαρμένες διαθέσεις. Είτε είσαι άνδρας είτε γυναίκα, νέος ή ηλικιωμένος, και ανεξάρτητα από το σε ποια φυλή ανθρώπων ανήκεις ή σε ποια χώρα, σε ποια χρονική περίοδο ή σε τι είδους κοινωνικό περιβάλλον και υπόβαθρο ζεις —εν ολίγοις, όποια κι αν είναι η εξωτερική σου εμφάνιση— εφόσον είσαι δημιουργημένο ανθρώπινο ον, αποτελείσαι από αυτές τις τρεις πτυχές: τις έμφυτες καταστάσεις, την ανθρώπινη φύση και τις διεφθαρμένες διαθέσεις. Με άλλα λόγια, κάθε άνθρωπος ο οποίος ανήκει στο διεφθαρμένο ανθρώπινο γένος αποτελείται από έμφυτες καταστάσεις, ανθρώπινη φύση και τη ζωή των διεφθαρμένων διαθέσεων. Δηλαδή, κάθε δημιουργημένο ανθρώπινο ον διαθέτει έμφυτες καταστάσεις, ανθρώπινη φύση και διεφθαρμένες διαθέσεις. Ασφαλώς, ο Θεός ορίζει ποιες έμφυτες καταστάσεις θα έχει ένας άνθρωπος. Η ανθρώπινη φύση επηρεάζεται εν μέρει από τις έμφυτες καταστάσεις και διαμορφώνεται και επηρεάζεται εν μέρει από την ανατροφή από την οικογένεια, από το κοινωνικό περιβάλλον και από την εκπαίδευση του Σατανά. Στο μεταξύ, οι διεφθαρμένες διαθέσεις είναι οι σατανικές διαθέσεις και η σατανική φύση ενός ανθρώπου, που είναι αποτέλεσμα της παραπλάνησης και της διαφθοράς του από τον Σατανά. Αυτή η διεφθαρμένη φύση προέρχεται κατά ένα μέρος από την οικογένεια κάποιου, κατά ένα μέρος από την κοινωνία και κατά ένα μέρος από τις επιδράσεις και τις διαμορφωτικές επιρροές που βιώνει ένας άνθρωπος σε διάφορα περιβάλλοντα. Από αυτήν την οπτική, στην πραγματικότητα κανένας δημιουργημένος άνθρωπος δεν αποτελεί κάποιου είδους μυστήριο, αφού όλοι αποτελούνται από αυτές τις τρεις πτυχές: τις έμφυτες καταστάσεις, την ανθρώπινη φύση και τις διεφθαρμένες διαθέσεις. Επομένως, στην πραγματικότητα θα πρέπει να είναι εύκολο να διακρίνει κανείς το είδος ενός ανθρώπου. Αφήνοντας κατά μέρος τις έμφυτες καταστάσεις που ορίζονται και δίνονται από τον Θεό, αυτό που μένει είναι να διακρίνει κανείς πώς είναι η ανθρώπινη φύση κάποιου και τι διεφθαρμένες διαθέσεις έχει· αυτά καθορίζουν πώς είναι η ουσία ενός ανθρώπου. Όταν γίνεται διάκριση μ’ αυτόν τον τρόπο, τα πράγματα είναι πολύ ξεκάθαρα. Δεν είναι δύσκολο να διακρίνει κανείς την ουσία ενός ανθρώπου με βάση αυτά τα πράγματα. Όταν γίνεται διάκριση μ’ αυτόν τον τρόπο, υπάρχει μια βάση και παράλληλα ένα πρότυπο αξιολόγησης.

Προηγουμένως, απαριθμήσαμε κάποιες συγκεκριμένες εκδηλώσεις των έμφυτων καταστάσεων, οι οποίες δεν έχουν να κάνουν με τις διεφθαρμένες διαθέσεις. Οι έμφυτες καταστάσεις είναι το θεμέλιο στο οποίο βασίζονται οι άνθρωποι για την επιβίωση και είναι καταστάσεις που θα πρέπει να διαθέτει το δημιουργημένο ανθρώπινο γένος. Είτε πρόκειται για καταστάσεις που σχετίζονται με τη γέννηση ενός ανθρώπου, όπως η χρονική περίοδος, το περιβάλλον και ο τόπος γέννησης, είτε για πτυχές όπως η εμφάνιση, το επίπεδο, τα προτερήματα, τα ένστικτα, τα ενδιαφέροντα και τα χόμπι, και η προσωπικότητα ενός ανθρώπου, όλα αυτά είναι μέρος των έμφυτων καταστάσεών του. Αυτές οι έμφυτες καταστάσεις δεν διαφθείρουν τους ανθρώπους και, ασφαλώς, αυτές οι έμφυτες καταστάσεις δεν εμπεριέχουν διεφθαρμένες διαθέσεις. Γενικά μιλώντας, οι έμφυτες καταστάσεις είναι κάποιες βασικές καταστάσεις που πρέπει να διαθέτει ένα δημιουργημένο ανθρώπινο ον προκειμένου να επιβιώσει και να ζήσει. Η ανθρώπινη φύση αναφέρεται σε αυτό το οποίο βιώνεται με τη συνείδηση και τη λογική της κανονικής ανθρώπινης φύσης που αποκαλύπτει ένα σώμα το οποίο διαθέτει έμφυτες καταστάσεις. Όσο για τις διεφθαρμένες διαθέσεις, αυτό είναι απλό: οι διεφθαρμένες διαθέσεις είναι το αποτέλεσμα της διαφθοράς της ζωής αυτού του σώματος που διαθέτει έμφυτες καταστάσεις και ανθρώπινη φύση από τον Σατανά. Μήπως είναι λίγο αφηρημένο αυτό; Γενικά, οι δημιουργημένοι άνθρωποι είναι δημιουργημένα όντα που είναι κυριευμένα από διεφθαρμένες διαθέσεις και διαθέτουν τη βασική συνείδηση και λογική της ανθρώπινης φύσης. Αυτά τα δημιουργημένα όντα έχουν διάφορες έμφυτες καταστάσεις που ορίζονται από τον Θεό. Αυτή είναι η βασική δομή του ανθρώπινου γένους που έχει δημιουργήσει ο Θεός. Σε αυτήν, τις έμφυτες καταστάσεις και τις διεφθαρμένες διαθέσεις μπορεί κανείς να τις κατανοήσει πιο εύκολα, αλλά η ανθρώπινη φύση μπορεί να είναι σχετικά αφηρημένη. Με απλά λόγια, η ανθρώπινη φύση είναι μια μοναδική ιδιότητα του δημιουργημένου ανθρώπινου γένους που το διαφοροποιεί από τα άλλα έμβια όντα. Τα δημιουργημένα όντα, τα οποία έχουν αυτήν τη μοναδική ιδιότητα, διαθέτουν συνείδηση και λογική, χαρακτήρα, καθώς και την ικανότητα να ξεχωρίζουν το σωστό από το λάθος. Αυτές οι μοναδικές ιδιότητες, οι οποίες διαφοροποιούν το ανθρώπινο γένος από τα άλλα έμβια όντα, συνιστούν την ανθρώπινη φύση. Ασφαλώς, αυτή η ανθρώπινη φύση περιλαμβάνει την ικανότητα έκφρασης μέσω της γλώσσας, την ικανότητα να ξεχωρίζει κανείς το σωστό από το λάθος, την ικανότητα κατανόησης, την ικανότητα αποδοχής νέων πραγμάτων, την ικανότητα αποδοχής των λόγων του Δημιουργού και την ικανότητα αποδοχής της ανάθεσης από τον Θεό και χειρισμού οποιουδήποτε ζητήματος. Αυτό είναι η ανθρώπινη φύση. Η απλούστερη κατανόηση της ανθρώπινης φύσης είναι ότι αποτελεί μια έμφυτη ιδιότητα του δημιουργημένου ανθρώπινου γένους που το διαφοροποιεί από τα άλλα έμβια όντα. Τα βασικότερα χαρακτηριστικά αυτής της ιδιότητας είναι η συνείδηση και η λογική. Αυτός είναι ο απλούστερος τρόπος να την κατανοήσετε. Εμπεριέχονται κάποιες λεπτομέρειες σ’ αυτό, όπως η ακεραιότητα και ο χαρακτήρας που θα πρέπει να διαθέτει η ανθρώπινη φύση, ο διαχωρισμός ανάμεσα στα θετικά και τα αρνητικά πράγματα και η επιλογή και εκτέλεση των θετικών πραγμάτων. Κατά βάση, αυτά είναι τα πράγματα που θα πρέπει να κατανοούν και να γνωρίζουν οι άνθρωποι σε σχέση με τις τρεις πτυχές, δηλαδή τις έμφυτες καταστάσεις, την ανθρώπινη φύση και τις διεφθαρμένες διαθέσεις. Έχετε σκεφτεί ποτέ αυτά τα ζητήματα; (Δεν τα έχουμε σκεφτεί ποτέ.) Δεδομένου ότι έρχεστε για πρώτη φορά αντιμέτωποι μ’ αυτά τα ζητήματα, μπορείτε να τα κατανοήσετε; Μπορείτε να τα συλλάβετε; (Μπορούμε να τα κατανοήσουμε κάπως.) Μήπως θεωρεί κανείς ότι το θέμα για το οποίο συζητάμε είναι πολύ βαθυστόχαστο και κάπως αφηρημένο, καθώς και λίγο ακατανόητο, όπως όταν συζητάει κανείς για φιλοσοφία; Με βάση τις συγκεκριμένες εκδηλώσεις αυτών των τριών πτυχών, δηλαδή των έμφυτων καταστάσεων, της ανθρώπινης φύσης και των διεφθαρμένων διαθέσεων, πάνω στις οποίες συναναστρεφόμαστε αυτές τις μέρες, αυτό για το οποίο μιλήσαμε μόλις τώρα δεν θα έπρεπε να σας φαίνεται αφηρημένο. Οι συγκεκριμένες εκδηλώσεις αυτών των τριών πτυχών θα πρέπει να σας είναι κατανοητές. Επιπλέον, δεν θα έπρεπε να είναι ξεκάθαρες και οι σχέσεις ανάμεσα σ’ αυτές τις τρεις πτυχές; Η ανθρώπινη φύση είναι η ακεραιότητα, ο χαρακτήρας, η συνείδηση και η λογική που αποκαλύπτει ένας άνθρωπος με βάση το γεγονός ότι έχει βασικές έμφυτες καταστάσεις. Οι διεφθαρμένες διαθέσεις είναι αυτό που βιώνεται στο πλαίσιο της ανθρώπινης φύσης μέσα από τις έμφυτες καταστάσεις, και είναι οι διάφορες διαθέσεις που βιώνουν οι άνθρωποι οι οποίοι είναι κυριευμένοι από τη ζωή που τους ενσταλάζει ο Σατανάς. Μ’ αυτόν τον τρόπο, όποιες έμφυτες καταστάσεις κι αν έχει ένας άνθρωπος, αυτές είναι απλώς το στοιχειώδες εξωτερικό κέλυφος, ενώ η ζωή που μπορεί πραγματικά να κυριεύσει την ουσία ενός ανθρώπου είναι οι διεφθαρμένες διαθέσεις που του ενσταλάζει ο Σατανάς. Με άλλα λόγια, για να διακρίνεις ποια είναι η ουσία ενός ανθρώπου, κοίταξε τις διαθέσεις που αποκαλύπτει. Αν οι διαθέσεις που αποκαλύπτει είναι οι διεφθαρμένες διαθέσεις της αλαζονείας, της αδιαλλαξίας, της δολιότητας, της μοχθηρίας ή της φαυλότητας, τότε είτε ο χαρακτήρας του είναι καλός είτε κακός, αυτός ο άνθρωπος είναι ουσιαστικά του Σατανά, επειδή η ζωή του είναι η διεφθαρμένη διάθεση του Σατανά. Επομένως, η ιδιότητα ενός ανθρώπου εξαρτάται από τη ζωή που έχει μέσα του κι όχι από τις έμφυτες καταστάσεις του. Αν η ζωή του είναι η διεφθαρμένη διάθεση του Σατανά, τότε όσο ευγενείς ή σπουδαίες κι αν φαίνονται προς τα έξω οι έμφυτες καταστάσεις του, ουσιαστικά ο άνθρωπος αυτός είναι του Σατανά και είναι μέλος του διεφθαρμένου ανθρώπινου γένους. Αν ένας άνθρωπος ζει με τρόπο ώστε η αλήθεια να είναι η ζωή του, τότε όσο συνηθισμένες, κανονικές ή υποτιμημένες κι αν φαίνονται προς τα έξω οι έμφυτες καταστάσεις του —κι ακόμα και αν επιδεικνύει προς τα έξω κάποιες αδυναμίες, ανεπάρκειες και ατέλειες στην ανθρώπινη φύση του— εξακολουθεί να είναι μέρος του ανθρώπινου γένους που έχει σωθεί. Ουσιαστικά ανήκει στον Θεό και δεν είναι του Σατανά. Η ουσία του αλλάζει. Μόλις αλλάξει η ουσία του, αλλάζει και το πού ανήκει· ανήκει στην αλήθεια και στον Θεό. Επομένως, ο καθοριστικός παράγοντας για το πού ανήκει ένας άνθρωπος, ποια είναι η ουσία του και ποια θα είναι η τελική του έκβαση δεν είναι οι έμφυτες καταστάσεις του και, ασφαλώς, δεν είναι εξ ολοκλήρου ούτε η ανθρώπινη φύση του, αλλά το ποια είναι η ζωή του. Αν, από την αρχή ως το τέλος, ένας άνθρωπος ζει με τρόπο ώστε η ζωή του να είναι οι διεφθαρμένες διαθέσεις, και είναι του Σατανά, τότε θα ανήκει στον Σατανά· κι αν έχει την αλήθεια ως ζωή του, ανήκει στον Θεό, κι έτσι θα είναι μαζί με τον Θεό στον όμορφο προορισμό που έχει ετοιμάσει ο Θεός για το ανθρώπινο γένος. Με βάση τις διάφορες εκδηλώσεις και την ουσία των ανθρώπων σε όλες τις πτυχές, πού ανήκουν αυτήν τη στιγμή οι άνθρωποι; Ζουν με τρόπο ώστε η αλήθεια να είναι η ζωή τους; (Όχι.) Τότε από τι ακριβώς εξαρτάται η ουσία ενός ανθρώπου; (Από το τι έχει ως ζωή του.) Ακριβώς· η ουσία σου είναι αυτό που είναι η ζωή σου μέσα σου. Αν η ζωή μέσα σου αλλάξει και η ζωή σου είναι πλέον η αλήθεια κι όχι οι διεφθαρμένες διαθέσεις, τότε ως προς την ουσία σου ανήκεις στον Θεό κι ανήκεις στην αλήθεια. Ασφαλώς, η ανθρώπινη ιδιότητα των ανθρώπων δεν αλλάζει· οι άνθρωποι εξακολουθούν να είναι άνθρωποι και ως προς την ιδιότητά τους παραμένουν δημιουργημένοι άνθρωποι. Ωστόσο, επειδή έχει αλλάξει η ζωή σου, έχει αλλάξει και το πού ανήκεις. Συνοπτικά, οι έμφυτες καταστάσεις είναι οι βασικές καταστάσεις που συνιστούν το δημιουργημένο ανθρώπινο γένος. Με άλλα λόγια, εφόσον αποκαλείσαι δημιουργημένος άνθρωπος, θα πρέπει να υπάρχουν μέσα σου αυτές οι έμφυτες καταστάσεις· είναι οι βασικές καταστάσεις. Η ανθρώπινη φύση είναι αυτό που αποκαλύπτεται και βιώνεται από την κανονική ανθρώπινη φύση ενός ανθρώπου όσο εκείνος ζει με βάση τις έμφυτες καταστάσεις του. Οι διεφθαρμένες διαθέσεις είναι η ζωή που είναι σύμφυτη στο διεφθαρμένο ανθρώπινο γένος και είναι κρυμμένες κάτω από τις έμφυτες καταστάσεις και το κέλυφος της ανθρώπινης φύσης. Οι σχέσεις ανάμεσα σ’ αυτές τις τρεις πτυχές και οι διαχωρισμοί μεταξύ τους, καθώς και οι ρόλοι που παίζει η καθεμία ή οι λειτουργίες που επιτελεί η καθεμία στο δημιουργημένο ανθρώπινο γένος είναι ακριβώς όπως περιγράφονται. Προηγουμένως, συναναστραφήκαμε πάνω σε κάποιες εκδηλώσεις που σχετίζονται μ’ αυτές τις τρεις πτυχές: τις έμφυτες καταστάσεις, την ανθρώπινη φύση και τις διεφθαρμένες διαθέσεις που αποκαλύπτουν οι άνθρωποι. Ωστόσο, το περιεχόμενο που αφορά σ’ αυτές τις τρεις πτυχές υπερβαίνει κατά πολύ αυτά πάνω στα οποία έχουμε συναναστραφεί, οπότε πρέπει να συνεχίσουμε σήμερα τη συναναστροφή μας πάνω σ’ αυτό το θέμα.

Πού σταματήσαμε την προηγούμενη φορά σε σχέση με τις διάφορες αποκαλύψεις των έμφυτων καταστάσεων, της ανθρώπινης φύσης και των διεφθαρμένων διαθέσεων; Στη δειλία και την τόλμη, έτσι δεν είναι; (Ναι.) Αυτή η συναναστροφή ολοκληρώθηκε. Ας εξετάσουμε τώρα το τραύλισμα και το κεκέδισμα όταν μιλάει κάποιος· τι είδους πρόβλημα είναι αυτό; (Μια έμφυτη κατάσταση.) Είναι μια έμφυτη κατάσταση και παράλληλα ένα είδος σωματικής ατέλειας. Ασφαλώς, οι μορφές τραυλίσματος διαφέρουν. Κάποιοι άνθρωποι που τραυλίζουν επιμηκύνουν μία συγκεκριμένη συλλαβή, ενώ άλλοι επαναλαμβάνουν συνεχώς μία συγκεκριμένη συλλαβή, και πασχίζουν όλη μέρα να εκφέρουν μία ολοκληρωμένη πρόταση, χωρίς να τα καταφέρνουν. Με λίγα λόγια, είναι μια έμφυτη κατάσταση και, ασφαλώς, είναι παράλληλα και ένα είδος σωματικής ατέλειας. Μήπως έχει να κάνει με μια διεφθαρμένη διάθεση; (Όχι.) Δεν έχει να κάνει με μια διεφθαρμένη διάθεση. Αν κάποιος πει: «Τραυλίζεις όταν μιλάς· σίγουρα είσαι πονηρός!» ή «Εδώ εσύ μιλάς και τραυλίζεις· πώς μπορείς να είσαι τόσο αλαζόνας;»· είναι ακριβείς αυτές οι δηλώσεις; (Όχι.) Το τραύλισμα, ως ατέλεια ή ελάττωμα, δεν σχετίζεται με καμία πτυχή των διεφθαρμένων διαθέσεων ενός ανθρώπου. Επομένως, το τραύλισμα είναι μια έμφυτη κατάσταση και παράλληλα ένα είδος σωματικής ατέλειας. Είναι σαφές ότι δεν έχει να κάνει με τις διεφθαρμένες διαθέσεις ενός ανθρώπου και ότι δεν έχει καμία απολύτως σχέση με αυτές. Υπάρχει άλλη μια περίπτωση που έχει να κάνει με το τραύλισμα: Κάποιοι άνθρωποι συνήθως δεν τραυλίζουν όταν μιλάνε, αλλά όταν τους κάνεις μια ερώτηση, διστάζουν και κομπιάζουν· πασχίζουν όλη μέρα να πουν μία πρόταση, κι εσύ και πάλι δεν μπορείς να καταλάβεις τι προσπαθούν να πουν. Τα λόγια τους δεν είναι ποτέ αρκετά συγκεκριμένα και σε αναγκάζουν διαρκώς να μαντεύεις τι εννοούν· ό,τι μαντέψεις θα είναι κι αυτό που εννοούν. Διαφορετικά, αντί να πουν αυτό που εννοούν, χαμογελούν. Με λίγα λόγια, πολύ απλά δεν απαντούν ευθέως στην ερώτησή σου. Για παράδειγμα, τους ρωτάς: «Από πού ήρθες;» Εκείνοι απαντούν: «Εγώ... εγώ... απλώς περιπλανιόμουν και...» Αφού το ακούσεις αυτό, εξακολουθείς να μην ξέρεις από πού ήρθαν. Ή τους ρωτάς: «Πώς αξιολογείς το επίπεδο αυτού του ανθρώπου;» Εκείνοι απαντούν: «Το... επίπεδό τους... κοίτα... όλοι, ξέρεις... όλοι μας... εμ... δεν είναι πραγματικά... ξεκάθαρο». Γιατί μιλάνε με τόσες διακοπές και παύσεις; Είναι αυτό τραύλισμα ή κεκέδισμα; Δεν μοιάζει να είναι τέτοιο πράγμα. Τότε γιατί μιλάνε έτσι; Αν δεν οφείλεται σε τραύλισμα ή κεκέδισμα, τότε ποιος είναι ο λόγος; (Είναι κυριευμένοι από μια διεφθαρμένη διάθεση.) Πρόκειται ξεκάθαρα για αποκάλυψη μιας διάθεσης. Αυτό σημαίνει ότι όταν εκφράζουν ή κάνουν κάτι, κυριεύονται από μια διάθεση, η οποία είναι μέρος της ζωής τους και τους ωθεί να μιλάνε και να ενεργούν προκειμένου να πετύχουν έναν συγκεκριμένο στόχο. Ποιος είναι αυτός ο στόχος; Να συγκαλύψουν τα αληθινά γεγονότα, ν’ αποφύγουν να σου πουν τα αληθινά γεγονότα· δεν θέλουν να εξηγήσουν τόσο ξεκάθαρα τα πράγματα. Γιατί ενεργούν μ’ αυτόν τον τρόπο; Επειδή πιστεύουν ότι αν εξηγήσουν τι πραγματικά συμβαίνει, θα πρέπει να υποστούν τις συνέπειες: είτε να προσβάλουν κάποιον είτε να βλάψουν τον εαυτό τους. Δεν θέλουν να υποστούν αυτές τις συνέπειες· δεν θέλουν να γνωρίζεις τα αληθινά γεγονότα. Μιλούν και ενεργούν με αυτόν τον τρόπο και αυτό το ύφος υπό την κυριαρχία μιας διεφθαρμένης διάθεσης. Η ζωή που τους κυριεύει ώστε να ενεργούν μ’ αυτόν τον τρόπο αντιπροσωπεύει τη φύση τους, και το γεγονός ότι ενεργούν μ’ αυτόν τον τρόπο αποδεικνύει ότι δεν έχουν καμία απολύτως αλήθεια. Δεν μιλάνε σύμφωνα με τις αλήθεια-αρχές. Πώς, λοιπόν, θα πρέπει να μιλάνε ώστε να μιλάνε σύμφωνα με τις αλήθεια-αρχές; Για να το κάνουν αυτό, θα πρέπει να είναι ειλικρινείς, ακριβώς όπως λέει ο Θεός: «Ας ήναι ο λόγος σας Ναι ναι, Ου, ού». Το κάνουν αυτό; (Όχι.) Τι κάνουν; Δεν λένε «ναι» όταν η απάντηση είναι «ναι» ούτε «όχι» όταν η απάντηση είναι «όχι». Τι μέθοδο χρησιμοποιούν; Μιλάνε διφορούμενα, χρησιμοποιώντας δόλιους και μοχθηρούς τρόπους για να εκφράσουν αυτό που εννοούν, έτσι ώστε να πετύχουν τον στόχο τους, ο οποίος είναι να προστατεύσουν τον εαυτό τους. Για να χειριστούν ένα ζήτημα ή να εκφράσουν κάτι, χρησιμοποιούν τις μεθόδους που τους έχει υποδείξει και ενσταλάξει ο Σατανάς. Αυτό είναι ξεκάθαρα η διεφθαρμένη διάθεση του Σατανά. Δεν πρόκειται για μια επιφανειακή αποκάλυψη της ανθρώπινης φύσης, αλλά για μια αποκάλυψη ενός τρόπου με τον οποίο ενεργεί κανείς υπό την κυριαρχία της διεφθαρμένης διάθεσης του Σατανά.

Ας συνεχίσουμε με μια άλλη εκδήλωση: την απόλαυση των έντονων συγκινήσεων και τη δυσαρέσκεια απέναντι στη μονοτονία· ό,τι κι αν κάνει κάποιος και όποιον τρόπο ζωής κι αν επιλέγει, μοναδικός του στόχος να είναι να ζήσει έντονες συγκινήσεις. Τι είδους πρόβλημα είναι αυτό; Κατ’ αρχάς, εμπίπτει αυτό στα ενδιαφέροντα και τα χόμπι που εντάσσονται στις έμφυτες καταστάσεις; (Ναι.) Σίγουρα; Σκεφτείτε προσεκτικά· πράγματι εμπίπτει σ’ αυτά; Είναι η απόλαυση των έντονων συγκινήσεων ένα κανονικό χαρακτηριστικό του ορθολογισμού ενός ανθρώπου; (Δεν είναι κανονικό.) Τότε, είναι σωστό να κατηγοριοποιηθεί στις έμφυτες καταστάσεις; (Όχι.) Από αυτήν την άποψη, δεν είναι σωστό. Σε τι είδους πρόβλημα εμπίπτει αυτή η εκδήλωση; Αν πούμε ότι η απόλαυση των έντονων συγκινήσεων είναι μια διεφθαρμένη διάθεση, τότε τι είδους διεφθαρμένη διάθεση είναι; Μήπως είναι αλαζονεία, δολιότητα ή φαυλότητα; (Δεν είναι τίποτε από αυτά.) Δεν σχετίζεται με κανενός είδους διεφθαρμένη διάθεση. Τι είδους πρόβλημα είναι, λοιπόν; (Είναι ένα πρόβλημα της ανθρώπινης φύσης.) Τι είδους πρόβλημα της ανθρώπινης φύσης είναι; Μήπως είναι το να φέρεται κανείς κάπως αλλοπρόσαλλα; (Ναι.) Είναι να φέρεται κανείς απρεπώς και αλλοπρόσαλλα, ν’ απολαμβάνει τις έντονες συγκινήσεις και να είναι άστατος. Το να είναι κάποιος άστατος υποδηλώνει έλλειψη κανονικής ανθρώπινης φύσης. Αυτό δεν έχει να κάνει με τη συνείδηση, αλλά πρωτίστως αντικατοπτρίζει έλλειψη ορθολογισμού στην κανονική ανθρώπινη φύση. Τέτοιοι άνθρωποι δεν μπορούν να παραμείνουν σε μία εργασία ούτε να κάνουν τα καθήκοντά τους τηρώντας τους κανόνες και δείχνοντας ευσυνειδησία. Αδυνατούν να ενεργήσουν ως ενήλικες· τους λείπει η ώριμη σκέψη, ο ώριμος τρόπος προσωπικής διαγωγής και ο ώριμος τρόπος να ενεργούν. Αν μη τι άλλο, πρόκειται για μια ατέλεια της ανθρώπινης φύσης τους. Ασφαλώς, αυτό δεν φτάνει στο σημείο ν’ αποτελεί πρόβλημα του χαρακτήρα τους, αλλά σχετίζεται με μια στάση με την οποία φέρονται και ενεργούν. Το γεγονός ότι απολαμβάνουν οτιδήποτε καινούριο και τις έντονες συγκινήσεις, το ότι δεν έχουν συνέπεια σε οτιδήποτε κάνουν, το ότι αδυνατούν να δείξουν επιμονή, αλλά είναι άστατοικαι απρεπείς και θέλουν μονίμως ν’ αναζητούν τις έντονες συγκινήσεις και να δοκιμάζουν φανταχτερά νέα πράγματα είναι ζητήματα που εμπίπτουν στις ατέλειες της ανθρώπινης φύσης. Οι άνθρωποι που απολαμβάνουν τις έντονες συγκινήσεις δεν έχουν τον ορθολογισμό της κανονικής ανθρώπινης φύσης· δεν τους είναι εύκολο ν’ αναλαμβάνουν τις ευθύνες και το έργο που οφείλουν ν’ αναλαμβάνουν οι ενήλικες. Όποια δουλειά κι αν κάνουν, αν την κάνουν για μεγάλο χρονικό διάστημα και πάψει να είναι κάτι καινούριο, τη βρίσκουν βαρετή, χάνουν το ενδιαφέρον τους γι’ αυτήν και θέλουν ν’ αναζητήσουν την αίσθηση του καινούριου και τις έντονες συγκινήσεις. Χωρίς έντονες συγκινήσεις, θεωρούν ότι τα πράγματα είναι μονότονα και μάλιστα μπορεί να βιώσουν ακόμα και μια αίσθηση πνευματικού κενού. Όταν νιώθουν έτσι, η καρδιά τους γίνεται άστατηκαι θέλουν ν’ αναζητήσουν έντονες συγκινήσεις ή πράγματα που τους ενδιαφέρουν. Θέλουν διαρκώς να κάνουν κάτι αντισυμβατικό. Όποτε βρίσκουν ανιαρά ή αδιάφορα το έργο που κάνουν ή τις υποθέσεις που χειρίζονται, χάνουν την επιθυμία να συνεχίσουν. Ακόμη κι αν πρόκειται για κάποιο έργο που οφείλουν να κάνουν ή για κάποιο ουσιαστικό και πολύτιμο έργο, δεν μπορούν να δείξουν επιμονή. Δείτε πώς ανάμεσα στους άπιστους υπάρχουν πολλοί που κάνουν συχνή χρήση ναρκωτικών. Όποιοι κι αν είναι οι λόγοι πίσω από αυτό, τους αρέσει να κάνουν χρήση ναρκωτικών αναζητώντας έντονες συγκινήσεις και παράλογες αισθήσεις πέρα από αυτές που διαθέτουν οι κανονικοί άνθρωποι. Οι άνθρωποι που απολαμβάνουν τις έντονες συγκινήσεις μοιάζουν μ’ εκείνους που βασίζονται στα ναρκωτικά για να διεγείρουν τις αισθήσεις τους. Τους λείπει ο ορθολογισμός των κανονικών ανθρώπων στον τρόπο με τον οποίο φέρονται, και τους αρέσει μονίμως να επιδιώκουν μη ρεαλιστικές και υπερβατικές αισθήσεις όταν επιλέγουν τον τρόπο ζωής τους. Αυτό είναι πολύ επικίνδυνο. Οι άνθρωποι αυτού του είδους συχνά δίνουν προς τα έξω την εντύπωση ότι δεν έχουν σημαντικά προβλήματα. Αν δεν διακρίνεις τέτοιους ανθρώπους ούτε βλέπεις καθαρά την ουσία τους ή την ουσία ενός τέτοιου προβλήματος, ίσως σκεφτείς: «Αυτοί οι άνθρωποι απλώς έχουν ασταθείς διαθέσεις· έχουν φτάσει στην ηλικία των τριάντα ή των σαράντα, αλλά εξακολουθούν να είναι ανώριμοι σαν παιδιά». Στην πραγματικότητα, βαθιά μέσα τους οι άνθρωποι αυτού του είδους αναζητούν συνεχώς έντονες συγκινήσεις. Ό,τι κι αν κάνουν, δεν έχουν τις σκέψεις και την επίγνωση των ενηλίκων ούτε την προσέγγιση και τη στάση με την οποία χειρίζονται ζητήματα οι ενήλικες. Επομένως, τέτοιοι άνθρωποι είναι πολύ προβληματικοί. Ίσως η ανθρώπινη φύση τους να μην είναι κακή κι ο χαρακτήρας τους να μην είναι ιδιαίτερα ελεεινός, αλλά λόγω αυτής της ατέλειας στην ανθρώπινη φύση τους, τους είναι πολύ δύσκολο να είναι ικανοί για ουσιαστικό έργο, και ιδίως για ορισμένα σημαντικά αντικείμενα του έργου. Όταν συναναστρέφεσαι μαζί τους πάνω στην αλήθεια, λένε: «Καταλαβαίνω τα πάντα· απλώς δεν μπορώ να το κάνω». Δεν μπορούν να ζήσουν ούτε να εργαστούν όπως πρέπει και με ευσυνειδησία έχοντας τις σκέψεις και τις στάσεις των κανονικών ανθρώπων. Η καρδιά τους είναι πάντα ανήσυχη. Οι άνθρωποι που έχουν τέτοιες εκδηλώσεις είναι και πολύ προβληματικοί. Εδώ ολοκληρώνεται η συζήτησή μας πάνω στην εκδήλωση της απόλαυσης των έντονων συγκινήσεων.

Στη συνέχεια, ας μιλήσουμε για την ευαισθησία. Ας την κατηγοριοποιήσουμε όσο πιο απλά γίνεται, ξεκινώντας με τη μέθοδο του αποκλεισμού. Είναι η ευαισθησία μια έμφυτη κατάσταση; (Όχι.) Τότε, μήπως είναι μια διεφθαρμένη διάθεση; (Όχι.) Αν κάποιος έχει μια εκδήλωση ευαισθησίας, είναι αυτό αποκάλυψη διεφθαρμένης διάθεσης; (Όχι.) Η ευαισθησία δεν αναφέρεται στο να νιώθει κανείς φαγούρα αφού φάει ένα συγκεκριμένο είδος τροφής ούτε στο να φτερνίζεται και να δακρύζουν τα μάτια του αφού μυρίσει ένα συγκεκριμένο άρωμα, και δεν αναφέρεται στην αλλεργία στη γύρη, στην αλλεργία στους ξηρούς καρπούς ή σε οποιαδήποτε αλλεργία σε συντηρητικά ή χημικές ουσίες· δεν αναφέρεται στη σωματική ευαισθησία. Σωματική ευαισθησία σημαίνει να έχει κανείς ευαίσθητη κράση, η οποία είναι επιρρεπής στις αλλεργικές αντιδράσεις που πυροδοτούνται από ορισμένες εξωτερικές βλαβερές μυρωδιές ή ουσίες· αυτό είναι σωματική ευαισθησία. Η σωματική ευαισθησία είναι απλώς ένα ένστικτο ανάμεσα στις έμφυτες καταστάσεις κάποιου· είναι μέρος της έμφυτης κράσης ενός ανθρώπου. Ωστόσο, η ευαισθησία για την οποία συζητάμε εδώ δεν αναφέρεται σ’ αυτό. Αφού αποκλείσαμε τις έμφυτες καταστάσεις και, λαμβάνοντας υπόψη ότι η ευαισθησία αυτού του είδους γενικά δεν κλιμακώνεται στο επίπεδο μιας διεφθαρμένης διάθεσης, δηλαδή ότι δεν υπάρχει καμία συγκεκριμένη αποκάλυψη μιας διεφθαρμένης διάθεσης, τι είδους πρόβλημα είναι αυτή η ευαισθησία; (Είναι ένα πρόβλημα της ανθρώπινης φύσης.) Πρόκειται για προτέρημα ή για αδυναμία της ανθρώπινης φύσης; (Πρόκειται για αδυναμία της ανθρώπινης φύσης.) Είναι ξεκάθαρα μια αδυναμία της ανθρώπινης φύσης· αν δεν μπορείτε καν να το δείτε αυτό, τότε είστε υπερβολικά ανίδεοι. Είναι καλό ή κακό να είναι κανείς ευαίσθητος; Εφόσον πρόκειται για αδυναμία της ανθρώπινης φύσης, σίγουρα δεν είναι καλό. Τι σημαίνει «ευαισθησία»; Πείτε το με δικά σας λόγια. (Το να έχει κανείς υπερευαίσθητο νου.) Είναι ψυχική ασθένεια το να έχει κανείς υπερευαίσθητο νου; Πείτε Μου, αποκτούν γενικά υπερευαισθησία τα νεύρα των ανθρώπων; Τα νεύρα βρίσκονται μέσα στον ανθρώπινο μυϊκό ιστό και δεν έρχονται σ’ επαφή με τον εξωτερικό αέρα, τη σκόνη ή άλλες ουσίες· πώς θα μπορούσαν, λοιπόν, ν’ αποκτήσουν υπερευαισθησία; Αν ένας άνθρωπος είναι μονίμως ευαίσθητος, δεν αφορά αυτό το πρόβλημα τις σκέψεις του; Αν έχουν πρόβλημα οι σκέψεις του, δεν σημαίνει αυτό ότι έχει πρόβλημα το μυαλό του; (Ναι.) Όταν κάποιος έχει πρόβλημα στο μυαλό του, αυτό καθοδηγείται από τις σκέψεις του, και, εφόσον καθοδηγείται από τις σκέψεις του, είναι πρόβλημα που σχετίζεται με την ανθρώπινη φύση του. Υπερερμηνεύει ένα βλέμμα, μια λέξη ή μια διατύπωση που επιλέγει κάποιος ή ένα περιβάλλον ή μια περίσταση που συναντά, τα συσχετίζει με τον εαυτό του, κι έπειτα βυθίζεται σε συναισθήματα άγχους, καταπίεσης, θλίψης και αποκαρδίωσης, και μάλιστα μερικές φορές βυθίζεται ακόμη και σε αρνητικότητα ή —ακόμα χειρότερα— εμφανίζει τις αρνητικές εκδηλώσεις της εκδικητικότητας, της εχθρικότητας και ούτω καθεξής. Αυτές οι εκδηλώσεις αποδεικνύουν πλήρως ότι η ευαισθησία είναι ένα είδος ατέλειας της ανθρώπινης φύσης. Ατέλεια σημαίνει ότι αν έχεις τέτοιου είδους πρόβλημα, η ανθρώπινη φύση που αποκαλύπτεις δεν είναι κανονική. Είτε αυτό το πρόβλημα προκαλείται από τις σκέψεις σου, την ψυχική σου κατάσταση, τη λογική σου είτε από συγκεκριμένες αντιλήψεις και απόψεις σε κάποια πτυχή, όπως και να ‘χει, πρόκειται για μια ατέλεια στην ανθρώπινη φύση σου. Έχει ως αποτέλεσμα να μην είναι κανονική η ανθρώπινη φύση που αποκαλύπτεις, να μη συμμορφώνεται με τον ορθολογισμό και τη συνείδηση της κανονικής ανθρώπινης φύσης ούτε με τις σκέψεις και τις απόψεις που διαμορφώνονται από τα μοτίβα σκέψης της κανονικής ανθρώπινης φύσης ή με τη στάση που οφείλει να έχει κάποιος όταν αλληλεπιδρά με τους άλλους και χειρίζεται ζητήματα. Με λίγα λόγια, αυτό που αποκαλύπτεται σ’ αυτήν την πτυχή της ανθρώπινης φύσης είναι ουσιαστικά μια μη κανονική ψυχική κατάσταση. Για παράδειγμα, κάποιοι άνθρωποι γίνονται υπερευαίσθητοι επειδή κάποιος τους ρίχνει τυχαία μια ματιά· υποθέτουν ότι ο συγκεκριμένος άνθρωπος τους περιφρονεί, θλίβονται και μάλιστα κλαίνε κιόλας από τη στεναχώρια τους λόγω αυτού. Πείτε Μου, δεν είναι αυτή μια μη κανονική ψυχική κατάσταση; Δεν είναι ψυχική ασθένεια; Είναι ακριβές αυτό που λέω; (Ναι.) Για να είμαστε ακριβείς, αυτή η εκδήλωση της ανθρώπινης φύσης είναι μια ψυχική ασθένεια. Παρότι οι άλλοι δεν τους κάνουν τίποτα, εκείνοι κλαίνε ανεξέλεγκτα για μέρες και δεν μπορούν να το ξεπεράσουν. Πρόκειται για μια ατέλεια της ανθρώπινης φύσης. Όταν έχεις τέτοιου είδους ανθρώπους γύρω σου, νιώθεις σε μεγάλο βαθμό ότι ασφυκτιάς και περιορίζεσαι, δεν ξέρεις πότε μπορεί να βρεις τον μπελά σου μαζί τους ή να προκαλέσεις προβλήματα στον εαυτό σου, και πρέπει να είσαι εξαιρετικά προσεκτικός όταν μιλάς μπροστά τους και να σκέφτεσαι τα λόγια σου ξανά και ξανά: «Αν πω αυτήν τη λέξη, μήπως θεωρήσει ότι τον περιφρονώ; Αν δεν του μιλήσω, μήπως θεωρήσει ότι έχω μια συγκεκριμένη άποψη για εκείνον; Αν του πω λίγες κουβέντες, μήπως θεωρήσει ότι έχω κάποιο απώτερο κίνητρο; Ποιος ακριβώς είναι ο κατάλληλος τρόπος να ενεργήσω;» Στο τέλος, καταλήγεις σ’ ένα συμπέρασμα: Οι άνθρωποι αυτού του είδους πολύ απλά είναι ψυχικά άρρωστοι, είναι πραγματικά προβληματικοί! Με όποιον τρόπο κι αν τους προσεγγίσεις, δεν είναι ποτέ ο σωστός· ό,τι κι αν πεις και ό,τι κι αν κάνεις, ποτέ δεν το εκλαμβάνουν με τον σωστό τρόπο. Η ανθρώπινη φύση τους είναι σε μεγάλο βαθμό μη κανονική. Αφού περάσεις πολύ χρόνο με τέτοιους ανθρώπους, θέλεις απλώς να τους κρατήσεις σε απόσταση και να τους αποφύγεις· δεν θες να έχεις καμία περαιτέρω επαφή μαζί τους. Οι άνθρωποι αυτού του είδους δεν έχουν το σκεπτικό της κανονικής ανθρώπινης φύσης· είναι ψυχικά άρρωστοι. Η ευαισθησία αναφέρεται σ’ αυτές τις εκδηλώσεις. Πρόκειται για μια ατέλεια της ανθρώπινης φύσης. Παρόλο που πρόκειται για μια ατέλεια της ανθρώπινης φύσης, δεν είναι πιο απλή από μια διεφθαρμένη διάθεση. Αν κάποιος έχει μια ατέλεια ή ένα πρόβλημα στην ανθρώπινη φύση του, όταν αλληλεπιδρά με άλλους θα προκύπτουν πολλά προβλήματα· θα είναι δύσκολο να τα πηγαίνουν καλά μαζί του και θα είναι επίσης δύσκολο να τον διορθώσουν. Πρόκειται για μια εκδήλωση της ανθρώπινης φύσης.

Ας μιλήσουμε για άλλη μια εκδήλωση: την ισχυρογνωμοσύνη. Τι είδους πρόβλημα είναι αυτό; (Πρόκειται για μια ατέλεια της ανθρώπινης φύσης.) Κατ’ αρχάς, ας αποκλείσουμε τις έμφυτες καταστάσεις· η ισχυρογνωμοσύνη δεν είναι σε καμία περίπτωση μια έμφυτη κατάσταση, δεν είναι κάτι που το δίνει ο Θεός. Επιπλέον, η ισχυρογνωμοσύνη δεν ανέρχεται στο επίπεδο μιας διεφθαρμένης διάθεσης. Επομένως, πρόκειται για μια ατέλεια της ανθρώπινης φύσης. Ποιες είναι οι συγκεκριμένες εκδηλώσεις της ισχυρογνωμοσύνης; Μήπως υπάρχει κάποια συσχέτιση ανάμεσα στην ισχυρογνωμοσύνη και στον παραλογισμό; (Υπάρχει κάποια.) Σ’ έναν βαθμό, υπάρχει συσχέτιση. Ποιες είναι, λοιπόν, οι εκδηλώσεις της ισχυρογνωμοσύνης; Δώστε ένα παράδειγμα. Τι είδους άνθρωποι έχουν την τάση να είναι ισχυρογνώμονες; Ποια λόγια και ποιες πράξεις είναι εκδηλώσεις ισχυρογνωμοσύνης; (Οι ισχυρογνώμονες άνθρωποι έχουν την τάση να παθαίνουν εμμονή όταν έρχονται αντιμέτωποι με ορισμένους ανθρώπους, γεγονότα και πράγματα.) Η εμμονή στα πράγματα είναι μία πτυχή. Δώστε ένα παράδειγμα· με τι είδους ζητήματα παθαίνουν εμμονή; (Όταν κάποιος επισημαίνει τα προβλήματά τους, τους αρέσει πολύ να βρίσκουν δικαιολογίες και να χρησιμοποιούν παράλογα επιχειρήματα. Κολλάνε μονίμως σε μια φράση ή μια επιλογή λέξεων για να υπερασπιστούν τον εαυτό τους, ενώ αρνούνται ν’ αποδεχθούν την αλήθεια ή να αποδεχθούν το κλάδεμα. Συνεχίζουν να επιμένουν στα επιχειρήματά τους για να δικαιολογηθούν, εξηγώντας τους λόγους που κρύβονται πίσω από τις πράξεις τους.) Όταν οι άλλοι τους κλαδεύουν ή συναναστρέφονται μαζί τους πάνω στις αλήθεια-αρχές, εκείνοι δεν το αποδέχονται. Αντ’ αυτού, δίνουν διαρκώς έμφαση στις προφάσεις και τις δικαιολογίες τους και ισχυρίζονται ότι οι προθέσεις τους είναι σωστές, χωρίς ν’ αναγνωρίζουν καθόλου τα λάθη τους. Αυτή είναι μία εκδήλωση εμμονής. Κάποιοι άνθρωποι διαπράττουν παραπτώματα από απερισκεψία κι απαλλάσσονται από τα καθήκοντά τους, αλλά δεν κάνουν αυτοκριτική. Αντ’ αυτού, λένε: «Σε κάθε περίπτωση, ο Θεός δεν με συμπαθεί και δεν είμαι άνθρωπος που αγαπάει την αλήθεια, οπότε έτσι έχουν τα πράγματα· είναι ανώφελο να πασχίσω να φτάσω ψηλά». Κάποιος τους συμβουλεύει το εξής: «Δεν πρέπει να είσαι τόσο αρνητικός. Το επίπεδό σου σου επιτρέπει να κατανοήσεις την αλήθεια· πρέπει να πασχίσεις να φτάσεις ψηλά!» Εκείνοι απαντούν: «Αν ο Θεός έχει ορίσει ότι δεν πρόκειται να έχεις έναν καλό προορισμό, τότε ακόμη κι αν πασχίσεις να φτάσεις ψηλά, αυτό είναι ανώφελο. Όση προσπάθεια κι αν καταβάλεις και όσο καλά κι αν τα πας, είναι ανώφελο». Μέσα τους, παρερμηνεύουν διαρκώς τον Θεό και Τον ανταγωνίζονται. Ό,τι κι αν λένε οι άλλοι, εκείνοι αρνούνται να το αποδεχθούν. Όσο κι αν προσεγγίζει την κατάστασή τους αυτό που λες και όσο κι αν θα μπορούσε να τους βοηθήσει να κάνουν μια μεταστροφή και να πετύχουν κάποια ανάπτυξη, εκείνοι και πάλι δεν το αποδέχονται. Είναι πεπεισμένοι ότι οι δικές τους σκέψεις είναι σωστές. Δεν είναι αυτό μια εκδήλωση ισχυρογνωμοσύνης; (Ναι.) Πιστεύουν ακράδαντα και ακλόνητα το εξής: «Ο Θεός δεν με συμπαθεί. Ό,τι κι αν κάνω, ο Θεός δεν πρόκειται να μου δείξει χάρη· ο Θεός μ’ έχει κάνει στην άκρη. Ξέρω ότι δεν είμαι άνθρωπος που αγαπάει την αλήθεια, οπότε δεν έχει νόημα να πασχίσω να φτάσω ψηλά. Αν μπορώ να κάνω οποιοδήποτε καθήκον, θα κάνω έστω το λίγο που μπορώ. Αν με αποκαλέσουν απλό δουλευτή, ας είναι. Όπως και να ‘χει, απλώς θ’ ακολουθώ. Όσο υπάρχει μια αχτίδα ελπίδας, δεν πρόκειται να φύγω». Στην πραγματικότητα, με βάση το επίπεδό τους και διάφορες άλλες καταστάσεις, δεν θα έπρεπε να είναι τόσο αρνητικοί· εξακολουθούν να είναι ικανοί να κάνουν κάποια πολύτιμα πράγματα και μπορούν να πετύχουν κάποια αποτελέσματα όταν κάνουν τα καθήκοντά τους. Ωστόσο, λόγω της ισχυρογνωμοσύνης τους, αρνούνται να πασχίσουν για να φτάσουν ψηλά, δεν αντιστρέφουν την πορεία τους και δεν μετανοούν· μέσα τους, πιστεύουν ότι ο Θεός δεν πρόκειται να τους δείξει χάρη. Οι άλλοι λαμβάνουν λίγο έως πολύ φως και διαφώτιση κι ο Θεός τούς δείχνει συχνά κάποια χάρη, αλλά εκείνοι δεν μπορούν να το νιώσουν, με αποτέλεσμα να τρέφουν μέσα τους κάποια πικρία απέναντι στον Θεό. Δεν είναι ισχυρογνωμοσύνη αυτό; (Ναι.) Κάποιοι άνθρωποι σκέφτονται: «Όλοι όσοι προάγονται και καλλιεργούνται στον οίκο του Θεού είναι επιδέξιοι ομιλητές, έχουν χαρίσματα και προτερήματα και ξέρουν πώς να προβάλλουν τον εαυτό τους. Άνθρωποι σαν εμάς, που δεν ξέρουν πώς να προβάλλουν τον εαυτό τους και που δεν έχουν ευγλωττία, παραβλέπονται στον οίκο του Θεού. Ο Θεός δεν μας δίνει ευκαιρίες. Ακόμη κι αν έχουμε ταλέντα, είναι ανώφελο. Ακόμη κι αν έχουμε επίπεδο και ικανότητα κατανόησης, δεν έχει σημασία· και πάλι πρέπει να κάνουμε στην άκρη. Ιδίως αφού προερχόμαστε από φτωχές οικογένειες, έχουμε μέτρια εμφάνιση και δεν ξέρουμε πώς να ντυνόμαστε καλά, δεν πρόκειται ποτέ να ξεχωρίσουμε πουθενά. Έτσι θα είναι όλη μας η ζωή· δεν θα έχουμε καμία θέση στον κόσμο και καμία θέση στον οίκο του Θεού». Δεν είναι αυτό μια εκδήλωση ισχυρογνωμοσύνης; (Ναι.) Από αυτά τα δύο παραδείγματα, μπορείτε να εξηγήσετε ξεκάθαρα τι είναι ισχυρογνωμοσύνη; (Το να παραμένει κανείς πεισματικά προσκολλημένος στις δικές του ιδέες και να αρνείται ν’ ακούσει τον οποιονδήποτε.) (Το να παραμένει κανείς προσκολλημένος στη δική του απόλυτη άποψη.) Με απλά λόγια, είναι να παραμένει κανείς προσκολλημένος στη δική του απόλυτη άποψη. Δεν είναι, όμως, ισχυρογνωμοσύνη όλες οι μορφές αυτής της συμπεριφοράς· εξαρτάται από το κατά πόσο είναι σωστή ή λανθασμένη η απόλυτη άποψη στην οποία παραμένει κανείς προσκολλημένος. Αν είναι σωστή η απόλυτη άποψη στην οποία παραμένει κανείς προσκολλημένος, τότε είναι και πάλι αποδεκτό. Για παράδειγμα, αν κάποιος παραμένει προσκολλημένος στη δική του απόλυτη άποψη, λέγοντας: «Σε κάθε περίπτωση, ένας άνθρωπος πρέπει να ενεργεί με συνείδηση», τότε αυτή η άποψη είναι σχετικά θετική. Αν, όμως, η απόλυτη άποψη στην οποία παραμένει προσκολλημένος είναι λανθασμένη και δεν συνάδει με τα πραγματικά γεγονότα, κι ωστόσο αρνείται να την εγκαταλείψει και κανένας, ό,τι κι αν πει, δεν μπορεί να τον κάνει ν’ αλλάξει σκεπτικό και οπτική, τότε αυτό είναι ισχυρογνωμοσύνη. Η ισχυρογνωμοσύνη είναι ένας στρεβλός τρόπος κατανόησης· είναι όταν οι άνθρωποι παραμένουν πεισματικά προσκολλημένοι σε στρεβλές σκέψεις και απόψεις. Δεν συνάδει με την ανθρώπινη φύση ούτε με την κοινή λογική, πόσο μάλλον με τις απαιτήσεις του Θεού· ασφαλώς, δεν έχει και καμία απολύτως σχέση με την αλήθεια. Η ισχυρογνωμοσύνη αναφέρεται στην επιμονή σε στρεβλές σκέψεις και απόψεις υπό την κυριαρχία της παρορμητικότητας και των συναισθημάτων που έχει κάποιος στην ανθρώπινη φύση του. Οι άνθρωποι που εμφανίζουν τέτοιου είδους εκδηλώσεις είναι ισχυρογνώμονες. Για παράδειγμα, κάποιοι άνθρωποι, αφού αποδεχθούν το κλάδεμά τους κι αποκτήσουν αυτογνωσία, νιώθουν ότι έκαναν λάθος στο συγκεκριμένο ζήτημα και ότι θα πρέπει να μετανοήσουν. Το θεωρούν παράβαση και πιστεύουν ότι ήταν σωστό που κλαδεύτηκαν, ότι, ευτυχώς, το κλάδεμά τους συνέβη εγκαίρως, κι ότι χωρίς αυτό θα είχε γίνει κάποιο μεγάλο λάθος. Ωστόσο, οι ισχυρογνώμονες άνθρωποι δεν σκέφτονται έτσι. Λένε: «Το γεγονός ότι κλαδεύτηκα σημαίνει ότι με περιφρονούν· τα βάζουν μαζί μου επειδή με βρίσκουν αντιπαθητικό. Ίσως να βρέθηκα στο μάτι του κυκλώνα και να είχα κακή τύχη. Απλώς έτυχε να είναι θυμωμένοι και δεν είχαν πού να εκτονωθούν, οπότε ξέσπασαν σ’ εμένα και με κλάδεψαν». Οι άλλοι λένε: «Τα πράγματα δεν είναι όπως νομίζεις. Γιατί δεν εξετάζεις τι έκανες λάθος; Χειρίστηκες το συγκεκριμένο ζήτημα σύμφωνα με τις αρχές; Μήπως παραβίασες τις αλήθεια-αρχές;» Εκείνοι δεν εξετάζουν αυτά τα πράγματα. Αντ’ αυτού, αναλύουν, κατανοούν και προσεγγίζουν τα ζητήματα με συναίσθημα και παρορμητικότητα. Με λίγα λόγια, οι ισχυρογνώμονες άνθρωποι, στη συντριπτική πλειονότητα των περιπτώσεων, δεν αποδέχονται ούτε τα θετικά πράγματα ούτε την αλήθεια· δεν αποδέχονται καν τις θετικές σκέψεις και απόψεις. Ό,τι κι αν τους συμβεί και όποιο περιβάλλον κι αν συναντήσουν, το προσεγγίζουν με ισχυρογνωμοσύνη και επιμένουν με απόλυτη βεβαιότητα. Ακόμη κι όταν συναναστρέφεσαι μαζί τους πάνω στην αλήθεια, δεν την αποδέχονται και πιστεύουν ότι αυτό στο οποίο επιμένουν εναρμονίζεται πλήρως με τα πραγματικά γεγονότα. Τι λένε συχνά; «Ό,τι ακούς είναι αναξιόπιστο· μόνο ό,τι βλέπεις είναι αληθινό. Αυτό που βλέπω εγώ είναι τα πραγματικά γεγονότα. Ακόμη κι αν αυτό που λες είναι η αλήθεια, αν δεν το έχεις δει, δεν έχεις κανένα δικαίωμα να μιλάς γι’ αυτό». Πιστεύουν ότι αυτό που βλέπουν είναι τα πραγματικά γεγονότα κι ότι ουσιαστικά αυτά τα γεγονότα είναι ακριβώς όπως φαίνονται στην επιφάνεια. Είναι ανώφελο να τους μιλάς για την αλήθεια· στα δικά τους μάτια, η αλήθεια είναι απλώς ένα προσωπείο, απλώς μια βιτρίνα, μόνο λόγια που ακούγονται ευχάριστα. Έτσι, δεν την αποδέχονται. Πιστεύουν τυφλά το εξής: «Αυτό που λέω είναι αλήθεια, δεν είναι ψέμα, επειδή είδα την αλήθεια των γεγονότων. Είδα πώς εκτυλίχθηκαν τα γεγονότα». Για παράδειγμα, όταν ένας ισχυρογνώμων άνθρωπος βλέπει ένα ζευγάρι να τσακώνεται, και τόσο ο άνδρας όσο και η γυναίκα φωνάζουν ότι θέλουν να πάρουν διαζύγιο, εκείνοι καταλήγουν στο συμπέρασμα ότι σίγουρα θα πάρουν διαζύγιο. Οι άλλοι λένε: «Μόνο και μόνο επειδή τους είδες να τσακώνονται και να μιλάνε για διαζύγιο, αυτό δεν σημαίνει απαραίτητα ότι θέλουν πραγματικά να πάρουν διαζύγιο. Οι άνθρωποι λένε σκληρά λόγια όταν είναι θυμωμένοι. Στην πραγματικότητα, αυτό το ζευγάρι είναι συνήθως πολύ αγαπημένο· υπάρχει ένα γερό θεμέλιο στη σχέση τους. Παρόλο που μια ολόκληρη ζωή τσακώνονται, δεν μπορούν να ζήσουν χώρια ο ένας από τον άλλο. Η γυναίκα είπε σε κάποιον που ξέρει τι συμβαίνει ότι δεν υπάρχει περίπτωση να πάρουν διαζύγιο. Επομένως, με βάση αυτά τα γεγονότα και τον συνήθη τρόπο ζωής τους, είναι απίθανο να πάρουν διαζύγιο». Ο ισχυρογνώμων άνθρωπος δεν το πιστεύει αυτό. Αργότερα, πηγαίνει να ελέγξει και βλέπει ότι το ζευγάρι όντως δεν έχει πάρει διαζύγιο, αλλά εκείνος εξακολουθεί να πιστεύει πεισματικά το εξής: «Δεν έχουν πάρει επίσημα διαζύγιο· κατ’ ιδίαν, όμως, έχουν ήδη πάρει διαζύγιο μυστικά. Απλώς δεν το έχουν δημοσιοποιήσει για χάρη των παιδιών». Όπως βλέπεις, εξακολουθεί να παραμένει πεισματικά προσκολλημένος σ’ αυτό το ζήτημα. Πιστεύει μόνο σ’ αυτό που βλέπουν τα μάτια του και στη δική του κρίση και επιμένει με ξεροκεφαλιά ότι η δική του κρίση και οι δικές του σκέψεις και απόψεις είναι σωστές. Ακόμη κι αν τα γεγονότα δεν είναι έτσι ή η ουσία και η ρίζα του προβλήματος δεν είναι έτσι, εκείνος εξακολουθεί να πιστεύει ότι έτσι είναι. Η κατανόησή του για όλα τα ζητήματα βασίζεται αποκλειστικά στις δικές του προκαταλήψεις, στην παρορμητικότητά του και στα συναισθήματά του· δεν κρίνει με βάση τη φύση των γεγονότων ή τη ρίζα του προβλήματος. Ακόμη κι αν αλλάξουν τα πράγματα, ο δικός του τρόπος κατανόησης και οι δικές του σκέψεις και απόψεις παραμένουν αμετάβλητα. Αυτές είναι οι εκδηλώσεις των ανθρώπων που είναι ισχυρογνώμονες.

Όταν οι ισχυρογνώμονες άνθρωποι έρχονται αντιμέτωποι με συγκεκριμένα προβλήματα, ο τρόπος με τον οποίο χειρίζονται τα προβλήματα και η διάθεση που αποκαλύπτουν εμπεριέχουν μια διεφθαρμένη διάθεση. Η ισχυρογνωμοσύνη είναι μια σημαντική ατέλεια της ανθρώπινης φύσης. Ασφαλώς, δεν ανέρχεται στο επίπεδο του χαρακτήρα ή της ακεραιότητας· σχετίζεται απλώς με τη στάση, τη σκέψη και την άποψη που έχει κανείς όταν αλληλεπιδρά με τους άλλους και χειρίζεται ζητήματα. Αν ένας άνθρωπος είναι ισχυρογνώμων, αυτό αρκεί για να δείξει ότι η ανθρώπινη φύση του έχει κάποια ατέλεια. Όταν αυτή η ατέλεια αποκαλύπτεται σ’ ένα συγκεκριμένο ζήτημα, αυτό που αποκαλύπτει δεν είναι πλέον απλώς και μόνο μια ατέλεια της ανθρώπινης φύσης. Αν, σε μια δεδομένη περίσταση, επιμένει πεισματικά στη δική του στρεβλή κατανόηση και στις δικές του στρεβλές απόψεις, θεωρώντας ότι αυτές εναρμονίζονται με την αλήθεια και, όποιος κι αν συναναστρέφεται μαζί του πάνω στην αλήθεια, εκείνος δεν μπορεί να τη δεχθεί —και μάλιστα προχωρά σε κάποιες ενέργειες και δηλώσεις που δείχνουν ισχυρογνωμοσύνη— τότε δεν πρόκειται πλέον απλώς και μόνο για ένα πρόβλημα της ανθρώπινης φύσης του. Έχει ήδη φτάσει στο σημείο ν’ αποτελεί πρόβλημα της διάθεσής του· έχει ανέλθει στο επίπεδο μιας διεφθαρμένης διάθεσης. Για παράδειγμα, σε ό,τι αφορά την αποδοχή του κλαδέματος, αν παραβιάζει τις αρχές όταν ενεργεί κι αν διαπράττει παραπτώματα από απερισκεψία, οφείλει ν’ αποδεχθεί το κλάδεμα. Ακόμη κι αν δεν αποδεχθεί το κλάδεμα, θα πρέπει ν’ αποδεχθεί την αντίστοιχη τιμωρία και συμμόρφωση. Ωστόσο, αντί να το κατανοήσει αυτό σωστά, παραπονιέται για την κακή του τύχη, λέγοντας: «Απλώς έτυχε να βρεθώ στη γραμμή του πυρός. Ο άνθρωπος που με κλάδεψε απλώς ήταν θυμωμένος και δεν είχε πού να εκτονώσει τον θυμό του· απλώς έτυχε να πέσει επάνω στο δικό μου ζήτημα, οπότε με κλάδεψε». Η σκέψη του, η άποψή του και η στάση του απέναντι στο κλάδεμά του αποτελούν αποκάλυψη μιας διεφθαρμένης διάθεσης. Τι είδους διεφθαρμένη διάθεση; (Αδιαλλαξία και αποστροφή για την αλήθεια.) Αποστροφή για την αλήθεια και αδιαλλαξία. Οι σκέψεις του και οι απόψεις του για τους ανθρώπους και τα πράγματα εμπίπτουν στην ισχυρογνωμοσύνη της ανθρώπινης φύσης του, αλλά οι διεφθαρμένες διαθέσεις που προκαλούν αυτές τις γεμάτες ισχυρογνωμοσύνη σκέψεις και απόψεις είναι η αδιαλλαξία και η αποστροφή για την αλήθεια. Αυτό καθιστά σοβαρή την ουσία του προβλήματος· τέτοιοι άνθρωποι είναι δύσπιστοι. Η ισχυρογνωμοσύνη είναι μια ατέλεια της ανθρώπινης φύσης. Ποια είναι τα κύρια χαρακτηριστικά των διεφθαρμένων διαθέσεων που εμπεριέχει; Η αδιαλλαξία και η αποστροφή για την αλήθεια· αυτό τη φέρνει στο επίπεδο των διεφθαρμένων διαθέσεων. Τι διαπιστώνετε μέσα από αυτό; Κάποιες ατέλειες της ανθρώπινης φύσης, που έχουν να κάνουν με τις σκέψεις, τις απόψεις και τις στάσεις με βάση τις οποίες φέρονται και ενεργούν οι άνθρωποι, μπορούν να κλιμακωθούν σε διεφθαρμένες διαθέσεις. Για παράδειγμα, το τραύλισμα είναι μια ατέλεια της ανθρώπινης φύσης. Ένας άνθρωπος που τραυλίζει θα τραυλίζει ό,τι κι αν λέει. Το ίδιο το τραύλισμα δεν είναι μια διεφθαρμένη διάθεση και δεν ανέρχεται στο επίπεδο μιας διεφθαρμένης διάθεσης. Ωστόσο, αν τα λόγια που λέει κάποιος τραυλίζοντας μεταφέρουν κάποιες σκέψεις, κι αυτές οι σκέψεις διαμορφώνονται υπό την κυριαρχία μιας διεφθαρμένης διάθεσης, τότε, είτε ο συγκεκριμένος άνθρωπος τραυλίζει από τη φύση του είτε όχι, οι σκέψεις που κρύβονται πίσω από τα λόγια του εμπεριέχουν μια διεφθαρμένη διάθεση. Το τραύλισμα είναι ένα πρόβλημα στην ομιλία· δεν έχει καμία σχέση με μια διεφθαρμένη διάθεση. Ωστόσο, οι σκέψεις και οι απόψεις που κρύβονται πίσω από το τραύλισμα κάποιου όταν μιλάει πυροδοτούνται ή προκαλούνται από μια διεφθαρμένη διάθεση. Όπως βλέπεις, λοιπόν, όταν μια ατέλεια της ανθρώπινης φύσης έχει να κάνει με έμφυτες καταστάσεις, δεν έχει καμία σχέση με μια διεφθαρμένη διάθεση. Όταν, όμως, μια ατέλεια της ανθρώπινης φύσης έχει να κάνει με τα ελεεινά, στρεβλά ή αρνητικά στοιχεία του χαρακτήρα κάποιου, τότε σχετίζεται με μια διεφθαρμένη διάθεση. Καταλάβατε; (Ναι.)

Ας συζητήσουμε μια ακόμα εκδήλωση: το μούδιασμα. Τι πρόβλημα είναι αυτό; (Μια ατέλεια της ανθρώπινης φύσης.) Το μούδιασμα είναι μια ατέλεια της ανθρώπινης φύσης. Ποιες είναι συνήθως οι εκδηλώσεις του μουδιάσματος στους ανθρώπους; Το να αντιδρούν με νωθρότητα, να είναι αργοκίνητοι και να μην έχουν ευελιξία όταν ενεργούν, καθώς και, όταν σκέφτονται προβλήματα, το να έχουν λίγες ιδέες ή να είναι σε θέση να συλλογιστούν μόνο λίγες σχετικά πτυχές των προβλημάτων. Όλο αυτό ονομάζεται μούδιασμα. Με ποια πτυχή της ανθρώπινης φύσης σχετίζεται το μούδιασμα; Σχετίζεται με το βάθος στο οποίο βλέπει κάποιος τους ανθρώπους και τα πράγματα, το βάθος της διαγωγής και των ενεργειών κάποιου, καθώς και τη νοημοσύνη ή το επίπεδό του όταν βλέπει ανθρώπους και πράγματα και φέρεται και ενεργεί. Γενικά, τι είδους άνθρωπος περιγράφεται με τον όρο «μουδιασμένος»; (Ένας άνθρωπος με σχετικά χαμηλό επίπεδο.) Όταν ένας άνθρωπος είναι μουδιασμένος, αυτό σημαίνει ότι έχει χαμηλό επίπεδο, χαμηλή νοημοσύνη και νωθρές αντιδράσεις· αυτές οι εκδηλώσεις είναι μούδιασμα. Το μούδιασμα είναι μια σημαντική ατέλεια της ανθρώπινης φύσης. Το συγκεκριμένο μούδιασμα δεν αναφέρεται στο μούδιασμα και την απώλεια αίσθησης στο χέρι σου ή στο πόδι σου· δεν πρόκειται γι’ αυτού του είδους τη σωματική αναισθησία. Ούτε αναφέρεται στη νωθρότητα, την απάθεια ή την ακαμψία που έχει κάποιος ως χαρακτηριστικό της προσωπικότητάς του. Αντ’ αυτού, είναι μια νοητική αντίδραση ή μια εκδήλωση της νοημοσύνης κάποιου όταν χειρίζεται προβλήματα. Συνήθως, ένας τέτοιος άνθρωπος είναι συχνά μουδιασμένος, αργόστροφος και δεν έχει καμία αντίδραση απέναντι στους ανθρώπους, τα γεγονότα και τα πράγματα γύρω του. Με άλλα λόγια, βλέπει πράγματα, αλλά δεν μπορεί να δει καθαρά την ουσία αυτών των πραγμάτων και δεν μπορεί να διαπιστώσει τα προβλήματα που αυτά εμπεριέχουν. Όταν του υπενθυμίζεις ότι υπάρχει ένα πρόβλημα εδώ, δεν αντιδρά καν και δεν ξέρει ότι είναι πρόβλημα. Ακόμη κι αν κάποιος του επισημάνει το πρόβλημα, εκείνος και πάλι δεν μπορεί να δει καθαρά τη σοβαρότητα του προβλήματος ούτε την ουσία του. Κατά συνέπεια, πολλά ζητήματα τα χειρίζεται με πολύ αργό ρυθμό. Αυτό είναι μούδιασμα. Το μούδιασμα είναι από μόνο του μια ατέλεια της ανθρώπινης φύσης. Όσο για τους μουδιασμένους ανθρώπους, ανεξάρτητα από την ηλικία τους ή από το κατά πόσο είναι μουδιασμένο οποιοδήποτε μέρος του σώματός τους, σε ό,τι αφορά τις εκδηλώσεις της ανθρώπινης φύσης τους σ’ αυτήν την πτυχή, δεν μπορούν να κάνουν συγκεκριμένο, ουσιαστικό έργο ούτε μπορούν να επωμιστούν έργο το οποίο έχει να κάνει με τεχνικό περιεχόμενο ή το οποίο είναι ιδιαίτερα εξειδικευμένο. Ασφαλώς, τέτοιοι άνθρωποι δεν είναι ούτε ικανοί για επικεφαλής και εργάτες. Αν ένας επικεφαλής ή εργάτης είναι μουδιασμένος, τότε θα προκύψουν προβλήματα στο έργο που κάνει· το έργο θα οδηγηθεί σε τέλμα και θα παραλύσει. Δεν είναι σε θέση να εντοπίζουν προβλήματα ούτε να τα λύνουν έγκαιρα, οπότε, όταν προκύπτουν διάφορα προβλήματα, δεν μπορούν να τα εντοπίσουν, και τα προβλήματα δεν μπορούν να λυθούν. Δεν μπορούν να δουν τα τυχόν προβλήματα με τα μάτια τους, κι έτσι δεν μπορούν να επιχειρήσουν να τα λύσουν, ενώ δεν ξέρουν και ποιο έργο είναι το σημαντικότερο να κάνουν. Καθημερινά, μπορούν να κάνουν μόνο λίγο επιφανειακό έργο ακολουθώντας μια ρουτίνα. Όποιες εργασιακές ρυθμίσεις κι αν εκδίδει ο Άνωθεν, εκείνοι τις διαβιβάζουν, αλλά αφού το κάνουν αυτό, δεν έχουν την παραμικρή ιδέα κατά πόσο μπορούν να υλοποιηθούν όπως πρέπει, ποια αποτελέσματα μπορούν να επιτευχθούν ή ποιες θα είναι οι επακόλουθες συνέπειες. Δεν μπορούν να δουν τίποτα καθαρά. Όσοι άνθρωποι γύρω τους κι αν κάνουν κακό ή προκαλούν αναστατώσεις και διαταράξεις, εκείνοι δεν μπορούν να το αντιληφθούν. Επίσης, δεν ξέρουν πόσο έργο πρέπει να παρακολουθείται ούτε ποιο συγκεκριμένο έργο πρέπει να υλοποιηθεί. Κάποιος τους ρωτάει: «Έχεις αναθέσει και διευθετήσει το έργο;» Εκείνοι λένε: «Έχει διευθετηθεί απόλυτα. Συναναστράφηκα μαζί τους και διάβασα μία φορά μεγαλόφωνα την εργασιακή ρύθμιση· όλοι τη γνωρίζουν». Είναι αυτό υλοποίηση της εργασιακής ρύθμισης; (Όχι.) Για να υλοποιηθεί η εργασιακή ρύθμιση, απαιτείται κατ’ αρχάς ν’ ανατεθούν κατάλληλα οι αρμοδιότητες στους επικεφαλής και τους εργάτες, προσδιορίζοντας ποιος επικεφαλής θα πρέπει να χειριστεί ποιο έργο και διασφαλίζοντας ότι το κάθε αντικείμενο του έργου ανατίθεται σε συγκεκριμένους ανθρώπους. Επιπλέον, θα πρέπει να ειπωθεί στους επικεφαλής και στους εργάτες συγκεκριμένα πώς θα το κάνουν και σύμφωνα με ποιες αρχές. Όλα αυτά τα ζητήματα θα πρέπει να επεξηγηθούν με σαφήνεια, ώστε να γνωρίζουν όλοι πώς θα κάνουν το έργο. Μόνο αυτό σημαίνει κατανομή του έργου. Κάποιοι άνθρωποι, όταν εκτελούν έργο, απλώς διαβάζουν μεγαλόφωνα την εργασιακή ρύθμιση στους άλλους και ζητάνε από όλους ν’ αναφέρουν τι καταλαβαίνουν και πώς νιώθουν γι’ αυτήν, κι αυτό είναι όλο. Εφόσον βλέπουν ότι όλοι είναι απασχολημένοι με τα καθήκοντά τους, υποθέτουν ότι η εργασιακή ρύθμιση έχει υλοποιηθεί όπως πρέπει. Σ’ αυτό το σημείο, αν τους ρωτήσεις: «Μήπως οι αδελφοί και οι αδελφές έχουν οποιεσδήποτε δυσκολίες όταν κάνουν τα καθήκοντά τους; Εξακολουθούν να υπάρχουν οποιαδήποτε προβλήματα; Συναναστράφηκες για να τα λύσεις;» εκείνοι απαντούν: «Δεν έχω ακούσει για κανένα πρόβλημα· θα πάω να το ελέγξω». Στην πραγματικότητα, ο άνθρωπος που είναι αρμόδιος για το έργο δεν ανέφερε προβλήματα ή δυσκολίες, αλλά αυτές οι δυσκολίες όντως υπάρχουν. Δεν μπορούν να τα εντοπίσουν επειδή ακριβώς είναι πολύ μουδιασμένοι. Για παράδειγμα, όταν δύο άνθρωποι δεν μπορούν να συνεργαστούν μεταξύ τους και ανταγωνίζονται μεταξύ τους για τη θέση ενώ κάνουν τα καθήκοντά τους, εκείνοι δεν μπορούν καν να το αντιληφθούν, κι αυτό επηρεάζει το έργο. Μάλιστα, λένε: «Έχουν πολύ καλή σχέση μεταξύ τους· συζητούν και επικοινωνούν ο ένας με τον άλλον. Αν δεν μπορούσαν να συνεργαστούν, δεν θα μιλούσαν». Οι άλλοι τους ρωτάνε: «Μήπως ανταγωνίζονται μεταξύ τους για τη θέση; Μπορούν να συνεργαστούν αρμονικά;» Εκείνοι απαντούν: «Δεν ξέρω». Μόνο αφού διερευνηθεί το ζήτημα, ανακαλύπτεται ότι οι δυο τους δεν μπορούν να συνεργαστούν κι ότι ανταγωνίζονται μεταξύ τους· ανταγωνίζονται για το ποιος κάνει πιο μεγαλόπνοα κηρύγματα, για το ποιανού η φωνή είναι δυνατότερη και για το ποιος μιλάει για περισσότερη ώρα. Ο εκλεκτός λαός του Θεού έχει παρατηρήσει προ πολλού αυτά τα πράγματα. Αν ρωτήσεις αυτόν τον άνθρωπο: «Έχουν λυθεί άμεσα αυτά τα προβλήματα;» εκείνος θ’ απαντήσει: «Όχι, δεν έχουν λυθεί. Δεν ήξερα ότι εγώ έπρεπε να κάνω αυτό το έργο». Δεν ξέρουν καν ότι πρέπει να λύσουν ένα τέτοιο σημαντικό πρόβλημα· δεν είναι άμυαλοι; (Ναι.) Διαβάζουν μία φορά μεγαλόφωνα τις εργασιακές ρυθμίσεις κι έπειτα απαιτούν από όλους να κάνουν δηλώσεις και να ορκιστούν ότι θα κάνουν καλά το καθήκον τους και, μετά από αυτό, θεωρούν ότι η δουλειά τους έχει ολοκληρωθεί. Λένε στον εαυτό τους: «Θυμάμαι ποιος είναι ο επικεφαλής της εκκλησίας, ποιος είναι συγκεκριμένα υπεύθυνος για κάθε αντικείμενο του έργου και ποιος είναι αρμόδιος για το έργο παραγωγής ταινιών», αλλά δεν μπορούν με τίποτα να δουν πώς θα πρέπει να εκτελεστούν αυτά τα συγκεκριμένα αντικείμενα του έργου. Έτσι φαίνονται όσοι είναι μουδιασμένοι και αργόστροφοι· είναι ανόητοι. Δεν μπορούν να παρατηρήσουν τα τυχόν προβλήματα και δεν ξέρουν πώς να συναναστρέφονται πάνω σε οποιαδήποτε πτυχή των αλήθεια-αρχών. Όταν προκύπτουν προβλήματα που αφορούν τις αλήθεια-αρχές, δεν ξέρουν πώς να συναναστραφούν πάνω στην αλήθεια για να τα λύσουν. Όταν προκύπτουν προβλήματα που έχουν να κάνουν με το προσωπικό ή με το διοικητικό έργο, επίσης δεν μπορούν να τα αντιληφθούν. Ακόμη κι αν βλέπουν ότι κάποιος δεν μπορεί να κάνει το έργο, δεν ξέρουν πώς να λύσουν αυτό το πρόβλημα. Δεν μπορούν να δουν τίποτα καθαρά. Αυτό σημαίνει να είναι κανείς μουδιασμένος. Το μόνο που ξέρουν είναι ν’ αναφέρουν κάποια δόγματα, αλλά δεν είναι ικανοί στο έργο· φαίνονται μουδιασμένοι και αργόστροφοι. Πείτε Μου, είναι ένας τέτοιος άνθρωπος επικεφαλής που ανταποκρίνεται στα πρότυπα; (Όχι.) Αν οι επικεφαλής και οι εργάτες είναι μουδιασμένοι, αυτό είναι πρόβλημα· δεν θα είναι σε θέση να κάνουν καθόλου έργο. Αν δεν κάνουν το έργο που οφείλουν να κάνουν, κι όταν κάποιος αναφέρει ένα πρόβλημα, δεν το χειρίζονται, τότε αυτό παύει πλέον να είναι απλώς ένα ζήτημα μουδιάσματος και αντ’ αυτού δείχνει έλλειψη κανονικής ανθρώπινης φύσης και απώλεια της κανονικής λειτουργίας της συνείδησης και της λογικής.

Το μούδιασμα είναι μια ατέλεια της ανθρώπινης φύσης. Παρόλο που αυτή η ατέλεια δεν ανέρχεται στο επίπεδο μιας διεφθαρμένης διάθεσης, αυτό το πρόβλημα είναι από μόνο του θανάσιμο. Ένας ζωντανός άνθρωπος στέκεται εκεί, με όλες τις αισθήσεις και τα άκρα του να λειτουργούν κανονικά, αλλά απλώς δεν έχει την ικανότητα ενός κανονικού ανθρώπου να βλέπει τους ανθρώπους και τα πράγματα ή να φέρεται και να ενεργεί. Όταν κάνει έργο, είναι σαν ένας άχρηστος άνθρωπος χωρίς καθόλου σκέψεις· δεν μπορεί να εντοπίσει κανένα πρόβλημα και είναι ακόμα λιγότερο ικανός να λύσει προβλήματα όταν τα αναφέρουν οι άλλοι, ενώ δεν μπορεί να δει ούτε ποιο έργο πρέπει να γίνει. Στο μυαλό του, είναι λες και δεν τον αφορά τίποτα. Ως αποτέλεσμα, δεν μπορεί να κάνει κανένα έργο· δεν αξίζει τίποτα, είναι ένας άχρηστος άνθρωπος. Δεν είναι αρκετά σοβαρό αυτό το πρόβλημα; Όπως βλέπεις, οι ισχυρογνώμονες και οι ευαίσθητοι άνθρωποι τουλάχιστον σκέφτονται ενεργά, έχουν το σκεπτικό ενός κανονικού ανθρώπου· με άλλα λόγια, το μυαλό τους λειτουργεί διαρκώς. Το μυαλό των μουδιασμένων ανθρώπων, όμως, είναι απλοϊκό· είναι λες και το μυαλό τους έχει παραλύσει, είναι σαν να είναι νεκροί. Παρόλο που έχουν μάτια, ό,τι κι αν δουν, δεν υπάρχει καμία αντίδραση στο μυαλό τους, δεν πρόκειται να το συλλογιστούν στο μυαλό τους· δεν έχουν καθόλου σκέψεις και είναι εντελώς σαν ξύλινες φιγούρες. Τι είναι οι ξύλινες φιγούρες; Είναι άνθρωποι φτιαγμένοι από ξύλο· εξωτερικά, μοιάζουν με ανθρώπους, αλλά όταν τους μιλάς, δεν αντιδρούν. Τους ζητάς να προσέχουν το σπίτι, αλλά όταν γίνεται διάρρηξη στο σπίτι, εκείνοι δεν κάνουν τίποτα. Τους ρωτάς: «Γιατί δεν πρόσεχες το σπίτι;» κι εκείνοι και πάλι δεν αντιδρούν. Είναι πολύ προβληματικό ένας άνθρωπος να μην έχει καμία αντίδραση σε τίποτα. Με άλλα λόγια, οι λειτουργίες τις οποίες θα πρέπει να επιτελούν τα ένστικτα της ανθρώπινης φύσης —όπως οι λειτουργίες της σκέψης και της επίγνωσης και οι λειτουργίες των ματιών, των αυτιών, του εγκεφάλου και της καρδιάς— δεν μπορούν να εκτελεστούν. Είτε δεν έχουν είτε υστερούν στις σκέψεις που θα πρέπει να έχουν οι άνθρωποι με κανονική ανθρώπινη φύση. Αυτό αποκαλείται μούδιασμα. Οι μουδιασμένοι άνθρωποι δεν διαφέρουν και πολύ από τους άχρηστους ανθρώπους. Κάποιοι άνθρωποι λένε: «Λες ότι οι άνθρωποι αυτού του είδους είναι μουδιασμένοι, ότι τα μάτια τους, τα αυτιά τους και το μυαλό τους δεν μπορούν να επιτελέσουν τη λειτουργία τους. Αν, όμως, τους προσβάλεις, αντιδρούν. Αν υποστούν μια απώλεια, αντιδρούν. Μπορούν, λοιπόν, και πάλι να θεωρούνται ανόητοι;» Ακόμη και κάποια ζώα μπορούν να κατανοήσουν την ανθρώπινη ομιλία· μπορούν να κατανοήσουν τόσο τα καλά όσο και τα κακά πράγματα που λες γι’ αυτά. Αν κάποιος, ως ανθρώπινο ον, δεν μπορεί να κατανοήσει την ανθρώπινη ομιλία, τότε υστερεί σε σχέση με το πρότυπο του ανθρώπου. Επομένως, για να αξιολογηθεί κατά πόσο κάποιος είναι άνθρωπος, πρέπει να χρησιμοποιηθεί το πρότυπο των ανθρώπων. Γιατί αναφέρω τα ζώα; Για να σου δώσω να καταλάβεις ότι είσαι ένα ζωντανό πλάσμα που εντάσσεται στην κατηγορία των δημιουργημένων ανθρώπων· δεν είσαι ζώο. Αν, ως άνθρωπος, δεν έχεις τις σκέψεις που έχουν μέχρι και τα ζώα, τότε υστερείς πάρα πολύ. Ακόμη και τα ζώα ξέρουν να είναι καλά και να αποκτούν στενή σχέση με τους ανθρώπους που τους φέρονται καλά και που τους παρέχουν τα καθημερινά τους γεύματα. Αν εσύ, ως άνθρωπος, δεν έχεις τέτοια ανθρώπινη φύση, αξίζεις και πάλι να αποκαλείσαι άνθρωπος; Γιατί κάνω αυτήν τη σύγκριση; Για να σου δώσω να καταλάβεις ότι δεν είσαι ζώο ούτε ζώο ανώτερου επιπέδου· είσαι άνθρωπος, είσαι το ανώτατο ον ανάμεσα σε όλα τα πράγματα που δημιούργησε ο Θεός: ένα ανθρώπινο ον. Έχεις γλωσσική ικανότητα, ικανότητα σκέψης και την ικανότητα να κατανοείς την αλήθεια. Ο Θεός σε δημιούργησε για να είσαι ο κύριος όλων των πραγμάτων, να διαχειρίζεσαι όλα τα πράγματα και τα άλλα έμβια όντα. Είσαι ο διαχειριστής όλων των έμβιων όντων ανάμεσα σε όλα τα πράγματα. Για να τα διαχειριστείς, πρέπει να είσαι ανώτερός τους. Πρέπει να είσαι καλύτερος από αυτά, προκειμένου να έχεις την ικανότητα να τα διαχειριστείς. Επομένως, δεν αναφέρω τα ζώα για να σε υποτιμήσω, αλλά για να σου υπενθυμίσω και να σε κάνω να καταλάβεις ότι θα πρέπει να είσαι καλύτερος από αυτά. Θα πρέπει να χρησιμοποιείς τις ικανότητες που θα πρέπει να διαθέτει η ανθρώπινη φύση σου, καθώς και τα διάφορα είδη κοινής λογικής και ικανοτήτων που έχεις αποκτήσει από τότε που γεννήθηκες, ώστε να τα διαχειρίζεσαι και να ηγείσαι αυτών, κάνοντας ό,τι θα πρέπει να κάνει ένας άνθρωπος, ό,τι σου έχει αναθέσει ο Θεός να κάνεις. Αν θεωρείς τον εαυτό σου δημιουργημένο άνθρωπο, θα πρέπει να χρησιμοποιείς το πρότυπο του δημιουργημένου ανθρώπινου γένους για να αξιολογείς την ανθρώπινη φύση σου και την ουσία σου. Αυτό το πρότυπο δεν θα πρέπει να είναι χαμηλότερο από το πρότυπο που έχει ορίσει ο Θεός για το ανθρώπινο γένος. Επομένως, για να αξιολογηθούν το επίπεδο ενός ανθρώπου και τα προβλήματα που έχει σε διάφορες πτυχές της ανθρώπινης φύσης του, πρέπει να χρησιμοποιηθεί το πρότυπο των ανθρώπων. Πολλοί άνθρωποι είναι νοητικά μουδιασμένοι και νωθροί στις αντιδράσεις τους ως προς την ανθρώπινη φύση, κι αυτό έχει ως αποτέλεσμα, όσο κάνουν τα καθήκοντά τους, να εκτελούν πολλά απ’ αυτά ανεπαρκώς· είναι ανίκανοι στο εκκλησιαστικό έργο και δεν είναι σε θέση ν’ ασκηθούν σύμφωνα με τις αλήθεια-αρχές. Επομένως, θα πρέπει να έχεις αυτογνωσία και να ξέρεις την αξία σου. Αν δεν διαθέτεις τέτοιο επίπεδο ή τέτοια ανθρώπινη φύση ή αν έχεις την ατέλεια του μουδιάσματος στην ανθρώπινη φύση σου, τότε δεν θα πρέπει ν’ ανταγωνίζεσαι για να γίνεις επικεφαλής ή επιβλέπων. Αν γίνεις επικεφαλής ή επιβλέπων, τότε για όποιας εκκλησίας το έργο κι αν είσαι υπεύθυνος, η συγκεκριμένη εκκλησία θα παραλύσει. Για όποιο αντικείμενο του έργου κι αν είσαι υπεύθυνος, το συγκεκριμένο έργο θα είναι απόλυτο χάος. Αν δεν μπορείς να είσαι ικανός γι’ αυτό, θα πρέπει να κάνεις στην άκρη και ν’ αφήσεις να το κάνουν εκείνοι που είναι ικανοί να το εκτελέσουν. Καταλάβατε; (Ναι.) Η αρχή άσκησης είναι να έχει κανείς αυτεπίγνωση κι έπειτα να μάθει να κάνει στην άκρη για εκείνους που είναι πιο ικανοί και να προτείνει άλλους. Κάποιοι άνθρωποι λένε: «Είμαι τόσο μουδιασμένος που δεν μπορώ να καταλάβω ποιος είναι καλός· πώς μπορώ να προτείνω τον οποιονδήποτε;» Αν δεν μπορείς να καταλάβεις ποιος έχει καλό επίπεδο και δεν μπορείς να κάνεις προτάσεις, πρέπει να πάρεις κάποια μαθήματα. Όταν βλέπεις κάποιον που κατανοεί την αλήθεια και μπορεί να διακρίνει τους άλλους, πρέπει να μαθαίνεις από αυτόν. Αν συναναστραφείς περισσότερο μαζί του, θα μπορέσεις να μάθεις κάποια πράγματα. Εφόσον έχεις την ατέλεια του μουδιάσματος στην ανθρώπινη φύση σου, μην είσαι ιδιότροπος ή επιλεκτικός στα καθήκοντα που κάνεις. Εσύ έχεις αυτήν την ατέλεια, οπότε δεν υπάρχουν πολλά είδη έργου και καθηκόντων που μπορείς να κάνεις. Αν, με μεγάλη δυσκολία, βρεθεί μια κατάλληλη θέση για σένα κι εσύ εξακολουθείς να είσαι ιδιότροπος και επιλεκτικός, τότε αυτό δεν είναι πρόβλημα μουδιάσματος ούτε ατέλεια της ανθρώπινης φύσης· είναι μια διεφθαρμένη διάθεση. Ποια διεφθαρμένη διάθεση; Η αλαζονεία, η απουσία υποταγής και το να μην ξέρεις ποια είναι η αξία σου. Είσαι ένα τίποτα, απλώς και μόνο ένας άχρηστος, ένας ηλίθιος, κι ωστόσο εξακολουθείς να θέλεις να κάνεις καθήκοντα που είναι αξιοσέβαστα, που δεν είναι κοπιαστικά και που τα έχουν σε ιδιαίτερη εκτίμηση οι άλλοι· αυτό υποδηλώνει αλαζονική διάθεση. Αν είσαι πολύ μουδιασμένος, κι ενώ έχεις έργο που οφείλεις να κάνεις και ζητήματα που πρέπει να φροντίσεις, δεν τα κάνεις ούτε τα παρατηρείς, αν δεν μπαίνεις καν στον κόπο να κουνήσεις το μικρό σου δαχτυλάκι όταν τα πράγματα πηγαίνουν στραβά κι ακόμη και όταν βλέπεις κάτι που βλάπτει τα συμφέροντα του οίκου του Θεού, το αγνοείς και σκέφτεσαι: «Αφού αυτό το πρόβλημα δεν αφορά το σπίτι μου, δεν θ’ ασχοληθώ μ’ αυτό», τότε δεν πρόκειται απλώς για μούδιασμα, αλλά για έλλειψη συνείδησης και λογικής. Αν έχεις έστω και λίγη συνείδηση και λογική και αντιμετωπίζεις τα ζητήματα του οίκου του Θεού σαν δικά σου, τότε θα πρέπει να εκπληρώνεις την ευθύνη σου και να μην επιτρέπεις να βλάπτονται τα συμφέροντα του οίκου του Θεού. Αν, όμως, σου λείπει αυτή η καλή πρόθεση και δεν κάνεις ούτε ένα καλό πράγμα, τότε δεν είσαι αργόστροφος και μουδιασμένος; Εδώ ολοκληρώνεται η συζήτησή μας πάνω στην εκδήλωση του μουδιάσματος.

Ας μιλήσουμε τώρα για την ξεδιάντροπα χοντρόπετση στάση. Τι είδους πρόβλημα είναι η ξεδιάντροπα χοντρόπετση στάση; (Μια ατέλεια της ανθρώπινης φύσης.) Άραγε είναι ατέλεια; (Είναι ένα πρόβλημα ανεπαρκούς χαρακτήρα.) Ο ανεπαρκής χαρακτήρας σημαίνει άσχημη ανθρώπινη φύση. Με ποια πτυχή της ανθρώπινης φύσης σχετίζεται η ξεδιάντροπα χοντρόπετση στάση; Σχετίζεται με τη συνείδηση και τη λογική, καθώς και με την ακεραιότητα και την αξιοπρέπεια. Έχει να κάνει με τη πτυχή του χαρακτήρα ενός ανθρώπου. Ποιες είναι οι συγκεκριμένες εκδηλώσεις της ξεδιάντροπα χοντρόπετσης στάσης; Ποια πράγματα υποδηλώνουν ότι ένας άνθρωπος είναι ξεδιάντροπα χοντρόπετσος; Όποια ξεδιάντροπα πράγματα κάνει είναι σίγουρα εκδηλώσεις ξεδιάντροπα χοντρόπετσης στάσης. Όταν κολακεύει και καλοπιάνει τους άλλους χωρίς να νιώθει ότι προκαλεί έτσι αμηχανία, δεν είναι αυτό ξεδιάντροπα χοντρόπετση στάση; (Ναι.) Γιατί λέμε ότι αυτό είναι ξεδιάντροπα χοντρόπετση στάση; Επειδή όταν ένας άνθρωπος ενεργεί έτσι, αυτό υποδηλώνει ότι δεν έχει αίσθημα ντροπής. Μπορεί να λέει κάποια λόγια που παραβιάζουν τη συνείδηση της κανονικής ανθρώπινης φύσης ή που δεν συνάδουν με τα πραγματικά γεγονότα, όσο άβολα ή δυσάρεστα κι αν είναι τα λόγια αυτά, χωρίς να κοκκινίζει ή να τον πιάνει ταχυπαλμία, και δεν τον νοιάζει πώς θα εκλάβουν οι άλλοι αυτά τα λόγια μόλις τα ακούσουν· ακόμη κι αν οι άλλοι γελάσουν μαζί του, δεν τον νοιάζει. Δεν έχει αίσθημα ντροπής, έτσι δεν είναι; (Ναι.) Ξεδιάντροπα χοντρόπετση στάση δεν σημαίνει ακριβώς το να μην έχει κάποιος αίσθημα ντροπής; Επίσης, όταν κάποιος είναι ξεκάθαρα ένα τίποτα, κι ωστόσο εξακολουθεί να ανταγωνίζεται δημόσια για τη θέση και για να γίνει επικεφαλής, δεν είναι αυτό ξεδιάντροπα χοντρόπετση στάση; (Ναι.) Όχι μόνο ανταγωνίζεται δημόσια, αλλά στις εκλογές νοθεύει και τα ψηφοδέλτια. Ενώ οι άλλοι δίνουν μία ψήφο ανά άτομο, εκείνος δίνει δύο ψήφους στον εαυτό του· δεν είναι αυτό ξεδιάντροπα χοντρόπετση στάση; (Ναι.) Όταν οι άλλοι δεν τον ψηφίζουν, ψηφίζει εκείνος τον εαυτό του. Τέτοιοι άνθρωποι ανταγωνίζονται αναίσχυντα και χωρίς αίσθημα ντροπής προκειμένου να γίνουν επικεφαλής· πόσο ξεδιάντροπα χοντρόπετσοι πρέπει να είναι! Γενικά, όλοι όσοι αγαπούν τη θέση και έχουν φιλοδοξίες θέλουν να δείξουν τον καλό τους εαυτό, ώστε να υπάρχει πιθανότητα να τους επιλέξουν οι άλλοι ως επικεφαλής. Μόλις επιλεγούν ως επικεφαλής, νιώθουν αρκετά υπερήφανοι, αλλά αν δεν επιλεγούν, νιώθουν δυστυχισμένοι και δυσαρεστημένοι· αυτό είναι μια κανονική εκδήλωση. Ωστόσο, οι ξεδιάντροπα χοντρόπετσοι άνθρωποι δεν είναι έτσι. Θα χρησιμοποιήσουν όποιο μέσο είναι απαραίτητο για να γίνουν επικεφαλής. Λένε: «Όλοι με αντιπαθούν και δεν πρόκειται να με ψηφίσουν, αλλά εγώ θα βρω τρόπο να γίνω επικεφαλής. Ακόμη κι αν χρειαστεί να εξαπατήσω και να χρησιμοποιήσω ύπουλα μέσα, θα τους κάνω όλους να με ψηφίσουν για επικεφαλής!» Οι άλλοι λένε: «Και να γίνεις επικεφαλής, πάλι θα σε αντιπαθούν όλοι. Δεν έχουμε καλή γνώμη για σένα και η φήμη σου είναι κακή. Αν διευθετήσεις οποιοδήποτε έργο, κανείς δεν πρόκειται να σε ακούσει». Εκείνοι απαντούν: «Ακόμη κι αν δεν με ακούτε, εγώ και πάλι θα προσπαθήσω να γίνω επικεφαλής!» Πόσο ξεδιάντροπα χοντρόπετσοι πρέπει να είναι αυτοί οι άνθρωποι! Κρίνοντας από αυτό, δεν λείπει η αυτεπίγνωση από αυτούς τους ανθρώπους; (Ναι.) Τους λείπει η αυτεπίγνωση και έχουν μια κάπως βίαιη πτυχή. Κρίνοντας από τις σκέψεις και τις απόψεις των ξεδιάντροπα χοντρόπετσων ανθρώπων όσον αφορά τη διαγωγή τους, δεν έχουν κανένα αίσθημα ντροπής στην ανθρώπινη φύση τους, δεν νοιάζονται για την ακεραιότητα ή τον χαρακτήρα, για τη συνείδηση ή το αίσθημα αμηχανίας ούτε νοιάζονται για την ηθική και τα στοιχειώδη όρια της διαγωγής τους· τα παραβλέπουν όλα αυτά. Κρίνοντας από τις σκέψεις τους και την επίγνωσή τους, είναι πολύ ηλίθιοι, ανίδεοι και ευτελείς. Γι’ αυτό λέμε ότι έχουν ανεπαρκή, άσχημο χαρακτήρα. Τα ξεδιάντροπα πράγματα που κάνουν ωθούνται, λοιπόν, σίγουρα από τις εσφαλμένες σκέψεις και απόψεις τους. Στις εκλογές της εκκλησίας, επιμένουν να επιλέξουν τον εαυτό τους, να ψηφίσουν τον εαυτό τους και να γίνουν επικεφαλής· δεν δέχονται να μη γίνουν και, αν δεν γίνουν, θα μισούν τους αδελφούς και τις αδελφές επειδή δεν τους ψήφισαν. Μόλις μάθουν ότι δεν τους ψήφισες, παύουν να σε συμπαθούν. Ό,τι κι αν πεις, βρίσκουν κάτι για ν’ ανταπαντήσουν. Είναι εξαιρετικά σκληροί όταν σου μιλάνε, σαν να βγάζουν φωτιές. Επίσης, σκέφτονται πώς θα πάρουν εκδίκηση και θα σε βασανίσουν, και μάλιστα μπορεί ακόμη και ν’ αρνηθούν να σου μιλήσουν για όλη τους τη ζωή. Αυτό που αποκαλύπτεται σ’ αυτές τις συγκεκριμένες ενέργειες τέτοιων ανθρώπων είναι μια διεφθαρμένη διάθεση. Τι είδους διεφθαρμένη διάθεση είναι; (Φαυλότητα.) Για να το θέσουμε ήπια, είναι αλαζονεία και υπερεκτίμηση των ικανοτήτων τους· πολύ απλά θέλουν να γίνουν επικεφαλής. Ωστόσο, κρίνοντας από τα μέσα με τα οποία ενεργούν και από τις διάφορες εκδηλώσεις τους, είναι άνθρωποι που έχουν φαύλη διάθεση. Η διεφθαρμένη διάθεση αυτών των ξεδιάντροπα χοντρόπετσων ανθρώπων που έχουν φαύλη ανθρώπινη φύση είναι πολύ εμφανής. Όλες οι πράξεις τους μπορούν ν’ ανέλθουν στο επίπεδο των διεφθαρμένων διαθέσεων. Το γεγονός ότι είναι ξεδιάντροπα χοντρόπετσοι αποτελεί μια εκδήλωση του χαρακτήρα τους· επομένως, στα λόγια τους και στις πράξεις τους διέπονται από αυτήν την πτυχή του χαρακτήρα τους, με αποτέλεσμα να διαπράττουν πολλές ξεδιάντροπες πράξεις και ν’ αποκαλύπτουν διάφορες διεφθαρμένες διαθέσεις, όπως αλαζονεία και φαυλότητα. Συνεπώς, ως έναν βαθμό, οι ελεεινές εκδηλώσεις που αποκαλύπτονται από τον χαρακτήρα ενός ανθρώπου εμπίπτουν στις διεφθαρμένες διαθέσεις· όλες αυτές οι εκδηλώσεις συνδέονται και διαπλέκονται με τη φύση-ουσία του, ενώ οι συγκεκριμένες αποκαλύψεις οποιασδήποτε διεφθαρμένης διάθεσης προέρχονται από τον ελεεινό χαρακτήρα του. Έτσι, ο ελεεινός χαρακτήρας και οι διεφθαρμένες διαθέσεις είναι αλληλένδετα. Οι άνθρωποι αποκτούν διεφθαρμένες διαθέσεις αφού τους διαφθείρει ο Σατανάς. Για παράδειγμα, όλες οι πτυχές ελεεινού χαρακτήρα στην ανθρώπινη φύση των ανθρώπων, όπως το να είναι ισχυρογνώμονες, στενόμυαλοι και ξεδιάντροπα χοντρόπετσοι, είναι αποτέλεσμα της διαφθοράς τους και της διαμόρφωσής τους από τον Σατανά. Όλοι οι άνθρωποι, προτού αποδεχθούν την αλήθεια, αποδέχονται αρχικά τη διαφθορά και την παραπλάνηση πολλών παράλογων, κακών και αρνητικών σκέψεων και απόψεων· αποδέχονται μέσα τους αυτά τα παράλογα πράγματα ως ζωή τους, κι αυτό σημαίνει ότι οι διεφθαρμένες διαθέσεις γίνονται η ζωή τους.

Η ξεδιάντροπα χοντρόπετση στάση έχει και κάποιες άλλες εκδηλώσεις. Κάποιοι επικεφαλής και εργάτες ενεργούν εμφανώς με τρόπο που προκαλεί διαταράξεις και αναστατώσεις, εξαπατούν τους ανωτέρους τους ενώ αποκρύπτουν πράγματα από τους κατωτέρους τους ή παραβιάζουν τις εργασιακές ρυθμίσεις, και μάλιστα οι πράξεις τους βλάπτουν σοβαρά ακόμα και το εκκλησιαστικό έργο. Ωστόσο, όχι μόνο δεν στοχάζονται και δεν αντιλαμβάνονται τα προβλήματα που έχουν ούτε παραδέχονται το κακό που έκαναν αναστατώνοντας το εκκλησιαστικό έργο, αλλά, αντιθέτως, πιστεύουν ακόμα και ότι τα πήγαν καλά και θέλουν να επιζητούν τα εύσημα και ανταμοιβές, κομπάζοντας και καταθέτοντας παντού μαρτυρία για το πόσο έργο έχουν κάνει, πόσες κακουχίες έχουν υπομείνει, πόσες συνεισφορές έχουν κάνει κατά τη διάρκεια του έργου τους, πόσους ανθρώπους έχουν κερδίσει κηρύττοντας το ευαγγέλιο όσο καιρό εργάζονται, και ούτω καθεξής. Δεν αναγνωρίζουν καθόλου πόσο κακό έχουν κάνει ούτε πόσο μεγάλη βλάβη έχουν προκαλέσει στο εκκλησιαστικό έργο. Ασφαλώς, ούτε μετανοούν, πόσο μάλλον αντιστρέφουν την πορεία τους. Πείτε Μου, τέτοιοι άνθρωποι δεν είναι ξεδιάντροπα χοντρόπετσοι; (Ναι.) Αν τους ρωτήσεις: «Εκτέλεσες το εκκλησιαστικό έργο σύμφωνα με τις αλήθεια-αρχές; Συμμορφώθηκε το έργο σου με τις εργασιακές ρυθμίσεις του οίκου του Θεού;» εκείνοι αποφεύγουν το θέμα. Αν έπειτα κάποιοι άλλοι εκθέσουν το γεγονός ότι οι συγκεκριμένοι άνθρωποι προκάλεσαν σοβαρές απώλειες στις προσφορές του Θεού κατά το έργο τους —με κάποιες από αυτές να ανέρχονται σε μερικές εκατοντάδες γουαν, κάποιες σε μερικές χιλιάδες και κάποιες ακόμη και σε δεκάδες χιλιάδες— ποια είναι η αντίδρασή τους όταν τους ζητείται αποζημίωση; Οι κανονικοί άνθρωποι που έχουν συνείδηση, λογική και αίσθημα ντροπής θα κατέρρεαν μόλις το άκουγαν αυτό και θα ένιωθαν ταπεινωμένοι και ντροπιασμένοι από τα βάθη της καρδιάς τους. Θα πίστευαν ότι δεν είχαν κάνει καλά το έργο τους κι ότι χρωστάνε πάρα πολλά στον Θεό, κι έτσι δεν θα προσπαθούσαν να δικαιολογηθούν· ακόμη κι αν έκαναν κάποιο συγκεκριμένο έργο και υπέμειναν πολλές κακουχίες, δεν θα θεωρούσαν ότι αξίζει να το αναφέρουν αυτό. Αν το έργο τους είχε πράγματι γίνει καλά, θα ήταν δυνατόν να έχει προκαλέσει τόση βλάβη στο έργο του οίκου του Θεού; Δεν θα ήταν δυνατόν. Κρίνοντας απλώς και μόνο από τη βλάβη που προκάλεσαν, αποδεικνύεται ότι το έργο τους έγινε ανεπαρκώς, κι έτσι θα πρέπει να παραδεχθούν το λάθος τους και να μετανοήσουν. Ανεξάρτητα απ’ το αν οι απώλειες που προκάλεσαν χρήζουν αποζημίωσης, αν μη τι άλλο θα πρέπει ν’ αναγνωρίσουν το γεγονός ότι το έργο τους προκάλεσε αναστατώσεις και διαταράξεις στο εκκλησιαστικό έργο. Μόνο οι εντελώς ξεδιάντροποι άνθρωποι θ’ αρνούνταν ν’ αναγνωρίσουν αυτό το γεγονός. Θα έλεγαν: «Ακόμη κι αν αποκαταστήσω τις απώλειες, δεν πρόκειται ν’ αναγνωρίσω ότι έκανα σφάλματα ούτε ότι έκανα κάτι λάθος στο έργο μου. Ακόμη κι αν ξεπληρώσω τα χρέη, εξακολουθώ να είμαι ένας αξιέπαινος άνθρωπος, καλύτερος από τον μέσο άνθρωπο στον οίκο του Θεού. Είχα ένδοξο ιστορικό!» Τι είδους ανθρώπινη φύση είναι αυτή; Πείτε Μου, τέτοιου είδους άνθρωποι έχουν καθόλου αίσθημα ντροπής; Ξέρουν έστω και πώς γράφεται το «αίσθημα ντροπής»; Αν όντως δεν έχουν καθόλου αίσθημα ντροπής, αυτό είναι πρόβλημα. Αν γνωρίζουν ξεκάθαρα μέσα τους ότι έχουν κάνει κακό, αλλά αρνούνται πεισματικά να το παραδεχτούν με λόγια, τότε αυτοί οι άνθρωποι δεν είναι πολύ αδιάλλακτοι; Αν αναγνωρίζουν μέσα τους ότι έχουν κάνει κακό και μπορούν να το παραδεχτούν και με λόγια, τότε εξακολουθούν να θεωρούνται άνθρωποι που έχουν συνείδηση· εξακολουθούν να έχουν μέσα τους αίσθημα ντροπής. Αν όχι μόνο αρνούνται να το παραδεχτούν με λόγια, αλλά δείχνουν και απείθεια μέσα τους, αντιστέκονται διαρκώς και μάλιστα διαδίδουν παντού και ισχυρισμούς ότι ο οίκος του Θεού τούς φέρεται άδικα κι ότι είναι θύματα κακοτυχίας, τότε το πρόβλημά τους είναι σοβαρό. Πόσο σοβαρό; Δεν έχουν καθόλου συνείδηση ούτε λογική. Η συνείδηση πρέπει να εμπεριέχει τόσο αίσθημα δικαίου όσο και καλοσύνη. Μία πτυχή του αισθήματος δικαίου είναι ότι οι άνθρωποι πρέπει να έχουν αίσθημα ντροπής. Μόνο όταν οι άνθρωποι ξέρουν τι θα πει ντροπή μπορούν να είναι έντιμοι, να έχουν αίσθημα δικαίου, ν’ αγαπούν τα θετικά πράγματα και να εμμένουν σ’ αυτά. Ωστόσο, αν δεν έχεις αίσθημα ντροπής στη συνείδησή σου και στο αίσθημα δικαίου σου και δεν ξέρεις τι θα πει ντροπή —κι αν, ακόμη κι αφού κάνεις κάτι λάθος, δεν νιώθεις άσχημα γι’ αυτό, δεν ξέρεις πώς να κάνεις αυτοκριτική ή να μισήσεις τον εαυτό σου, δεν μετανιώνεις καθόλου, δεν σε νοιάζει πώς θα σε εκθέσουν οι άλλοι, δεν κοκκινίζεις και δεν νιώθεις καμία ντροπή— τότε η συνείδηση που έχεις ως άνθρωπος είναι προβληματική και θα μπορούσε να πει κανείς ακόμη κι ότι δεν έχεις συνείδηση. Σ’ αυτήν την περίπτωση, είναι δύσκολο να πει κανείς κατά πόσο έχεις κακή ή πονηρή καρδιά. Είναι πιθανό να έχεις πονηρή καρδιά, την καρδιά ενός λύκου· όχι θετική, αλλά αρνητική. Οι άνθρωποι που δεν έχουν συνείδηση και ανθρώπινη φύση είναι δαίμονες. Αν κάνεις κάτι λάθος και δεν νιώθεις καθόλου ντροπή ούτε μεταμέλεια ή αίσθημα ενοχής, κι όχι μόνο δεν κάνεις αυτοκριτική, αλλά διαφωνείς, αντιτίθεσαι και επιχειρείς να υπερασπιστείς τον εαυτό σου και να δικαιολογηθείς, φορώντας ένα όμορφο προσωπείο, τότε, αν αξιολογηθεί με βάση το πρότυπο της ανθρώπινης φύσης, η ανθρώπινη φύση σου είναι προβληματική. Όπως κι αν είναι η λογική σου, αν υστερείς ως προς το πρότυπο της συνείδησης, τότε είναι δύσκολο να πει κανείς κατά πόσο έχεις όντως ανθρώπινη φύση ή όχι. Ας μη συζητήσουμε ποιο είναι το εσωτερικό σου πνεύμα, από πού ήρθες ή τι κακό έχεις κάνει στο παρελθόν· ας μη μιλήσουμε για την προηγούμενη ζωή σου. Μιλώντας αποκλειστικά για τη συνείδηση που θα πρέπει να έχεις σ’ αυτήν τη ζωή, αν δεν έχεις αίσθημα ντροπής, τότε δεν ανταποκρίνεσαι στα πρότυπα ως άνθρωπος. Κάποιοι άνθρωποι λένε: «Είμαι ξεδιάντροπα χοντρόπετσος, οπότε απλώς παίρνω ό,τι θέλω». Εξαρτάται, όμως, από το πού το κάνεις αυτό· αν το κάνεις αυτό στον οίκο του Θεού, δεν θα έχει αποτέλεσμα. Δεν μπορείς να ζεις σε βάρος του οίκου του Θεού. Αν επιμείνεις να ζεις σε βάρος του, είναι σίγουρο ότι θα προκαλέσεις συμφορές στον εαυτό σου. Κάποιοι άνθρωποι σκέφτονται: «Είμαι τόσο χοντρόπετσος όσο ένας κροκόδειλος. Όπου κι αν πάω, ενεργώ μ’ αυτόν τον τρόπο· περιφέρομαι λες και μου ανήκει το μέρος! Δεν με νοιάζει τι λένε οι άλλοι για μένα· ποιος μπορεί να μου κάνει κάτι;» Οι άνθρωποι μπορεί να μην είναι σε θέση να σου κάνουν κάτι, αλλά εφόσον πιστεύεις στον Θεό, θα πρέπει να δίνεις προσοχή στο πώς μετράει και αξιολογεί ο Θεός όλα όσα κάνεις, πώς σε χαρακτηρίζει ο Θεός και ποια είναι η ετυμηγορία Του για σένα. Αν δεν δίνεις προσοχή σ’ αυτό, άραγε εξακολουθείς να είσαι άνθρωπος που πιστεύει στον Θεό; Αν δεν νοιάζεσαι ούτε γι’ αυτό, τότε είσαι δύσπιστος. Μπορεί να παραβλέπεις αυτά που λένε οι άλλοι για σένα, αλλά δεν θα έπρεπε να σε νοιάζει το πώς σε αξιολογεί ο Θεός, πώς σε βλέπει και ποια είναι η ετυμηγορία Του για σένα; Αν ο Θεός σε αξιολογεί ως ξεδιάντροπα χοντρόπετσο, εντελώς απαθή απέναντι σε οποιαδήποτε ντροπή και άνθρωπο που δεν έχει αίσθημα ντροπής, αν αξιολογεί ότι η ανθρώπινη φύση σου έχει πολλές ελλείψεις κι ότι σου λείπουν κάποια πολύ σημαντικά πράγματα, τότε θα πρέπει ν’ αρχίσεις να φέρεσαι εντελώς διαφορετικά· θα πρέπει να μετανοήσεις και να σταματήσεις να επινοείς δικά σου επιχειρήματα. Ακόμη κι αν έχεις εκατοντάδες χιλιάδες δικαιολογίες, το γεγονός και μόνο ότι είσαι ξεδιάντροπα χοντρόπετσος αρκεί για να προσδιοριστεί ότι υπάρχει τεράστιο πρόβλημα στην ανθρώπινη φύση σου και τη συνείδησή σου. Αξιολογώντας αυτό και μόνο, το πρόβλημά σου είναι πολύ σοβαρό. Αν μπορείς να καταλάβεις τι λέω, θα πρέπει να μετανοήσεις και να πάψεις να επινοείς μέσα σου δικά σου επιχειρήματα. Τα επιχειρήματά σου πηγάζουν από την παρορμητικότητα, από τα συναισθήματα, από τον Σατανά· ακόμη κι αν πιστεύεις ότι τα επιχειρήματά σου δεν είναι λανθασμένα, δεν είναι η αλήθεια. Η αξιολόγησή σου από τον Θεό δεν βασίζεται εξ ολοκλήρου στις διεφθαρμένες διαθέσεις σου. Προτού εξετάσει τις διεφθαρμένες διαθέσεις σου, ο Θεός κοιτάζει αρχικά την ανθρώπινη φύση σου. Το πώς είναι η ανθρώπινη φύση σου και ποια είναι η στάση σου απέναντι σε κάθε ζήτημα καθορίζονται από τον χαρακτήρα σου. Αυτό που παρατηρεί ο Θεός είναι σίγουρα ακριβές, και το πρότυπο με το οποίο σε αξιολογεί συμμορφώνεται με την αλήθεια. Όποιον κι αν αξιολογεί, η αξιολόγησή Του δεν βασίζεται ποτέ στο πώς φαίνεται ο συγκεκριμένος άνθρωπος προς τα έξω, αλλά στο τι κάνει στην πραγματικότητα, στις αποκαλύψεις και τις εκδηλώσεις του στην καθημερινή του ζωή, στις σκέψεις, τις απόψεις και τις στάσεις του όταν χειρίζεται το κάθε ζήτημα, καθώς και στη στάση του απέναντι στα θετικά πράγματα, απέναντι στην αλήθεια και απέναντι στον Θεό. Όπως κι αν σε χαρακτηρίσει ή σε αξιολογήσει τελικά ο Θεός, δεν πρόκειται να αδικηθείς. Η αξιολόγηση δεν βασίζεται σε μια προσωρινή σου εκδήλωση ή σε μια περιστασιακή παράβαση· είναι μια αξιολόγηση που βασίζεται στις συνολικές σου εκδηλώσεις. Επομένως, ο Θεός αξιολογεί τον κάθε άνθρωπο με ακρίβεια και αντικειμενικότητα. Έτσι δεν είναι; (Ναι.) Η εκδήλωση της ξεδιάντροπα χοντρόπετσης στάσης έχει να κάνει με τον χαρακτήρα ενός ανθρώπου. Ασφαλώς, ως έναν βαθμό, ανέρχεται και στο επίπεδο μιας διεφθαρμένης διάθεσης. Επειδή τέτοιοι άνθρωποι έχουν αυτήν την πτυχή της ανθρώπινης φύσης, οδηγούνται έτσι στο να κάνουν ορισμένα πράγματα, κι όταν κάνουν αυτά τα πράγματα, αποκαλύπτουν τη διεφθαρμένη διάθεσή τους. Όποιου είδους διεφθαρμένη διάθεση κι αν αποκαλύπτεται, οι διεφθαρμένες διαθέσεις που αποκαλύπτουν και οι ενέργειες που πραγματοποιούν οι ξεδιάντροπα χοντρόπετσοι άνθρωποι είναι άρρηκτα συνδεδεμένες με την ανθρώπινη φύση τους. Επομένως, το κατά πόσο μπορούν ν’ αλλάξουν και ν’ αποβληθούν οι διεφθαρμένες διαθέσεις ενός ανθρώπου εξαρτάται από τον χαρακτήρα του. Αν έχει κακό χαρακτήρα, αν αντιστέκεται στην αλήθεια, αν απεχθάνεται και αποστρέφεται την αλήθεια κι αν αρνείται να την αποδεχθεί, τότε θα είναι δύσκολο ν’ αποβληθούν οι διεφθαρμένες διαθέσεις του και δεν θα μπορέσει να φτάσει στη σωτηρία. Ωστόσο, αν, ως προς τον χαρακτήρα του, δεν είναι κακός άνθρωπος και μπορεί να κατανοήσει και ν’ αποδεχθεί την αλήθεια, αν δεν είναι ισχυρογνώμων και δεν έχει προβλήματα ελεεινού χαρακτήρα, τότε μπορούν ν’ αποβληθούν οι διεφθαρμένες διαθέσεις του. Όλοι έχουν διεφθαρμένες διαθέσεις, αλλά τι είναι αυτό που καθορίζει το κατά πόσο μπορεί κάποιος ν’ αποβάλει τη διαφθορά και να φτάσει στη σωτηρία; (Εξαρτάται από τον χαρακτήρα του.) Ακριβώς· εξαρτάται από το κατά πόσο είναι ή δεν είναι καλή η ανθρώπινη φύση του.

Στη συνέχεια, ας συζητήσουμε για την τάση που έχει κάποιος προς την καχυποψία. Ποια εκδήλωση για την οποία συζητήσαμε πριν από λίγο είναι κάπως παρόμοια με την τάση προς την καχυποψία; (Η ευαισθησία.) Τι είδους πρόβλημα είναι η ευαισθησία; (Μια ατέλεια της ανθρώπινης φύσης.) Η τάση προς την καχυποψία είναι ένα επίπεδο πιο πάνω από την ευαισθησία· το πρόβλημα είναι πιο σοβαρό. Η ευαισθησία είναι απλώς μια ένδειξη κάπως ανώριμης ανθρώπινης φύσης, όπως εκείνη ενός παιδιού, ενώ η τάση προς την καχυποψία έχει να κάνει με κάποιες συγκεκριμένες σκέψεις και απόψεις· πρόκειται γι’ αυτό που είναι ευρέως γνωστό ως υπερανάλυση των πραγμάτων, το οποίο υποδηλώνει ανεπαρκή χαρακτήρα. Για παράδειγμα, κάποιος ζητάει από έναν άνθρωπο που έχει την τάση να είναι καχύποπτος να βοηθήσει στην αγορά ενός αντικειμένου που κοστίζει δέκα γουάν, τονίζοντας ιδιαίτερα το εξής: «Σε καμία περίπτωση δεν πρέπει να υπερβείς τα δέκα γουάν. Αν είναι πολύ ακριβό, μην το αγοράσεις». Εκείνος, αφού το ακούσει αυτό, συλλογίζεται: «Μήπως είσαι απλώς ευγενικός; Στην πραγματικότητα, θέλεις ένα αντικείμενο που κοστίζει εκατό γουάν, αλλά ντρέπεσαι πολύ να το πεις. Θα το αγοράσω για σένα, λοιπόν, για να σε κάνω χαρούμενο και να έχεις θετικά αισθήματα για μένα». Έπειτα, αφού φέρει το αντικείμενο, ο άλλος άνθρωπος του λέει τελικά: «Είναι πολύ ακριβό. Έχω μόνο δέκα γουάν· δεν έχω τόσα χρήματα». Αγοράζοντας, λοιπόν, για τον συγκεκριμένο άνθρωπο ένα αντικείμενο που κοστίζει εκατό γουάν, δεν του προκάλεσε τελικά απώλεια; Παρ’ όλα αυτά, δεν μπορεί να καταλάβει τον άλλο άνθρωπο και αντ’ αυτού τρέφει αμφιβολίες πιστεύοντας ότι αυτός ο άνθρωπος δεν θέλει να ξοδέψει περισσότερα χρήματα και προσπαθεί να τον εκμεταλλευτεί. Πείτε Μου, δεν είναι πολύ προβληματικοί οι άνθρωποι που έχουν την τάση ν’ αμφιβάλλουν; (Ναι.) Από ποια άποψη είναι προβληματικοί; (Οι σκέψεις τους είναι υπερβολικά περίπλοκες.) Είναι δύσκολο να έχει κανείς σχέσεις με ανθρώπους που κάνουν υπερβολικά περίπλοκες σκέψεις. Πείτε Μου, όσοι έχουν ντόμπρα προσωπικότητα είναι πρόθυμοι να έχουν σχέσεις με τέτοιους ανθρώπους; (Όχι.) Δεν ξέρεις τι σκέφτονται μέσα τους ούτε πού κατευθύνονται οι σκέψεις τους και δεν μπορείς να δεις καθαρά τις προθέσεις τους ούτε τι είδους αμφιβολίες έχουν για σένα. Επομένως, όταν τους εμπιστεύεσαι τον χειρισμό κάποιου πράγματος, παρόλο που είναι ξεκάθαρα ένα πολύ απλό και ασήμαντο ζήτημα, εκείνοι το κάνουν πολύ περίπλοκο και δύσκολο. Επειδή στην πορεία περιπλέκουν υπερβολικά τα πράγματα, ακόμη κι εσύ νιώθεις εξαντλημένος και σκέφτεσαι ότι θα ήταν καλύτερα να το έκανες μόνος σου. Δεν θέλεις να έχεις σχέσεις με τέτοιους ανθρώπους κι απλώς θέλεις να τους αποφεύγεις. Για παράδειγμα, ας πούμε ότι έχεις κάτι που δεν το χρειάζεσαι πλέον και θα ήταν σπατάλη να το κρατήσεις απλώς εκεί, αλλά και κρίμα να το πετάξεις, οπότε το δίνεις σ’ έναν τέτοιο άνθρωπο. Εκείνος όχι μόνο δεν το εκτιμά, αλλά έχει και αμφιβολίες μέσα του: «Γιατί μου το δίνεις αυτό; Λογικά κάτι κρύβεται πίσω από αυτήν την κίνηση. Μήπως προσπαθείς να με κάνεις να σκεφτώ ότι είσαι καλός άνθρωπος, να με κάνεις να σου χρωστάω χάρη, ή μήπως προσπαθείς να μου ζητήσεις να κάνω κάτι για σένα;» Δεν περίμενες ποτέ ότι θα έκανε τόσες σκέψεις για ένα τόσο ασήμαντο ζήτημα, ότι το γεγονός πως του έδωσες κάτι μικρό θα οδηγούσε σε τόση αμφιβολία. Πρέπει να πεις πολλά πράγματα για να διαλύσεις τις αμφιβολίες του. Δεν είναι πολύ προβληματικό αυτό; Αρχίζεις να νιώθεις αποστροφή γι’ αυτόν τον άνθρωπο και, στο εξής, αν έχεις κάτι που σου περισσεύει, προτιμάς να το πετάξεις παρά να του το δώσεις. Γιατί να μην του το δώσεις; Όχι επειδή είσαι άσπλαχνος, αλλά επειδή δεν θέλεις να προκαλέσεις μπελάδες. Στο παρελθόν, κάποιος είχε μόλις νοικιάσει έναν χώρο που δεν είχε καθόλου είδη καθαρισμού, κι έτσι έφερα μερικά απ’ αυτά που είχα στο σπίτι· κάποια μπουκάλια απορρυπαντικών ήταν γεμάτα, ενώ άλλα ήταν μισογεμάτα. Ο άνθρωπος που νοίκιαζε τον χώρο τα κοίταξε και είπε: «Παρόλο που μου έδωσες αυτά τα πράγματα δωρεάν, δεν πρόκειται να Σε ευχαριστήσω, αφού είναι χρησιμοποιημένα. Αν ήταν καινούρια, θα μου τα είχες δώσει;» Δεν πληγώνουν αυτά τα λόγια; (Ναι.) Γιατί πληγώνουν; (Γιατί διαστρέβλωσε με τέτοιον τρόπο μια ένδειξη καλής θέλησης.) Εξέλαβε την καλή Μου πρόθεση ως κακή. Δεν σου ζήτησα να Με ευχαριστήσεις ούτε σου ζήτησα να πληρώσεις για τα είδη καθαρισμού. Πολύ απλά νοικιάζεις έναν χώρο που δεν έχει καθόλου είδη καθαρισμού και σου είναι ταλαιπωρία να πας και να τα αγοράσεις. Απλώς σου έφερα κάποια από αυτά που έχω, για να σε διευκολύνω. Δεν σε άφησα να χρησιμοποιήσεις αυτά τα είδη για να σε καλοπιάσω· δεν σου οφείλω τίποτα κι ούτε σου ζήτησα να Μου χρωστάς καμία χάρη. Έγινε καχύποπτος για ένα τόσο απλό ζήτημα: «Πφφφ! Σπουδαίο πράγμα! Μου έφερες λίγα πράγματα και τώρα νομίζεις ότι Σου χρωστάω χάρη! Ούτως ή άλλως, δεν είναι ότι έφερες και τίποτα καλό· πώς να είναι, δηλαδή, κάτι απ’ αυτά καλό αν τα χαρίζεις έτσι απλά;» Είναι πραγματικά δύσκολο ν’ αντιμετωπίσει κανείς αυτόν τον άνθρωπο. Δεν ισχυρίστηκα ότι ήταν κάποιου είδους σπάνια ελιξίρια· είναι απλώς κάποια συνηθισμένα προϊόντα καθαρισμού. Αν δεν θέλεις να τα χρησιμοποιήσεις, δεν είσαι υποχρεωμένος να το κάνεις. Γιατί περιπλέκεις τόσο τα πράγματα; Συνειδητοποίησα ότι είναι δύσκολο να τα πάει κανείς καλά μ’ αυτόν τον άνθρωπο και να τον αντιμετωπίσει. Δεν θα ήταν λιγότερος μπελάς αν δεν είχα φέρει τίποτε απολύτως; Όχι απαραίτητα. Πιθανότατα, αν δεν έφερνα τίποτε απολύτως, και πάλι θα είχαμε μπελάδες. Μπορεί και πάλι να σκεφτόταν: «Νοικιάζω αυτόν τον χώρο κι Εσύ δεν μου έφερες ούτε είδη καθαρισμού. Υποτίθεται ότι είμαστε αδέλφια, αλλά Εσύ δεν μου δείχνεις καθόλου αγάπη!» Θα είχε και πάλι κάτι να πει. Ο χαρακτήρας τέτοιων ανθρώπων είναι πολύ ανεπαρκής. Χρησιμοποιούν μονίμως τις δικές τους προτιμήσεις και τα δικά τους πρότυπα για ν’ αξιολογήσουν αν οι άλλοι είναι καλοί ή κακοί. Διαρκώς εξετάζουν εξονυχιστικά και αξιολογούν τους άλλους με αυστηρό μάτι, θεωρώντας ότι οι ίδιοι είναι ηθικά ανώτεροι, ενώ όλοι οι άλλοι έχουν μια σκοτεινή πλευρά μέσα τους, καθώς κι ότι οι άλλοι άνθρωποι, όπως κι αν ενεργούν, έχουν πάντα τα δικά τους κίνητρα, ενώ μόνο οι ίδιοι δεν είναι διεφθαρμένοι και είναι τέλειοι.

Οι άνθρωποι που έχουν την τάση να είναι καχύποπτοι έχουν ανεπαρκή χαρακτήρα. Εφόσον έχουν ανεπαρκή χαρακτήρα, αναπόφευκτα θα ενεργούν υπό την κυριαρχία αυτού του χαρακτήρα. Αυτό που αποκαλύπτουν θα είναι διεφθαρμένες διαθέσεις· ασφαλώς δεν θα είναι κανονική ανθρώπινη φύση. Αν δεν είναι κανονική ανθρώπινη φύση, τότε τι ακριβώς είναι; Σχετίζεται με διεφθαρμένες διαθέσεις. Σε ό,τι έχει να κάνει με την τάση προς την καχυποψία, οι αντιπροσωπευτικές διεφθαρμένες διαθέσεις που αποκαλύπτουν τέτοιοι άνθρωποι στις πράξεις τους και στις αλληλεπιδράσεις τους με τους άλλους είναι σίγουρα η μοχθηρία και η δολιότητα. Οι σκέψεις τους είναι ακριβώς τόσο περίπλοκες, ακριβώς τόσο μοχθηρές και ύπουλες. Εφόσον οι ίδιοι δεν πρόκειται να κουνήσουν το μικρό τους δαχτυλάκι αν δεν έχουν να κερδίσουν κάτι, υποθέτουν ότι κι όλοι οι άλλοι είναι έτσι. Ακόμη κι αν δεν είσαι τέτοιου είδους άνθρωπος, δεν πρόκειται να το πιστέψουν και, ακόμη κι αν προσπαθήσεις να εξηγήσεις, δεν έχει κανένα νόημα· πολύ απλά έτσι σε βλέπουν. Χρησιμοποιούν μια μοχθηρή μέθοδο και μια μοχθηρή διάθεση για να βλέπουν όλα τα πράγματα και τα ζητήματα και όλους τους ανθρώπους. Ακόμη κι αν αυτό που κάνεις είναι σωστό, συνάδει με τις ανάγκες της ανθρώπινης φύσης, συνάδει με τον ορθολογισμό της ανθρώπινης φύσης ή συνάδει με τις αλήθεια-αρχές, εκείνοι θα βάλουν ένα σωρό ερωτηματικά πίσω από αυτό και θα σε ρωτήσουν: «Γιατί το κάνεις αυτό; Ποιο είναι το κίνητρό σου;» Εσύ λες: «Δεν έχω κανένα κίνητρο», αλλά εκείνοι πολύ απλά δεν πρόκειται να το πιστέψουν· επιμένουν να σου χρεώνουν κίνητρο και να σε κάνουν να το παραδεχθείς. Τέτοιοι άνθρωποι δεν είναι προβληματικοί; (Ναι.) Οι άνθρωποι που έχουν τάση να είναι καχύποπτοι είναι δύσκολο να τα πηγαίνουν καλά με τους άλλους. Τέτοιοι άνθρωποι σίγουρα δεν είναι απλοί και ανοιχτοί και, ασφαλώς, δεν είναι ειλικρινείς. Ουσιαστικά, τα στοιχεία της ειλικρίνειας, της καλοσύνης και του ορθολογισμού λείπουν εντελώς από τον χαρακτήρα τους. Ποια είναι, λοιπόν, τα κύρια στοιχεία του χαρακτήρα τους; Η παράνοια, η δολιότητα, η μοχθηρία, η έλλειψη απλότητας και η ανειλικρίνεια. Θεωρούν ότι όλοι οι άνθρωποι και όλα τα ζητήματα είναι πολύ περίπλοκα. Ακόμη κι αν τους μιλήσεις ειλικρινά, εκείνοι θ’ αναλύσουν και θα συλλογιστούν γιατί είπες αυτό που είπες. Ακόμη κι αν αλληλεπιδρούν μαζί σου εδώ και πολύ καιρό και ξέρουν πώς είναι ο χαρακτήρας σου, και πάλι θα υιοθετούν συχνά μια στάση καχυποψίας απέναντί σου όταν συζητάτε, όταν χειρίζεστε ζητήματα μαζί ή όταν έχουν επαφές μαζί σου. Επομένως, τέτοιοι άνθρωποι είναι πολύ προβληματικοί. Η αλληλεπίδραση μαζί τους προσθέτει μεγάλο φορτίο και πολλές τυπικότητες, ενώ παράλληλα πρέπει να τους μελετήσεις πολύ και να καταφέρεις να τους μάθεις· να μάθεις ποια πράγματα δεν τους αρέσουν και τι δεν τους αρέσει να κάνουν ή να συζητούν. Διαφορετικά, αν δεν είσαι προσεκτικός μπορεί να τους προσβάλεις ή, κατά την άποψή τους, να τους πληγώσεις. Έτσι αντιμετωπίζουν τους ανθρώπους· πώς, λοιπόν, αντιμετωπίζουν τον Θεό; (Αντιμετωπίζουν τον Θεό με τον ίδιο τρόπο.) Θα αντιμετώπιζαν τον Θεό με ειλικρίνεια; (Όχι.) Για παράδειγμα, όταν η εκκλησία τούς αναθέτει να κάνουν ένα καθήκον, εκείνοι αρχίζουν να συλλογίζονται: «Ξέρει ο Θεός ότι κάνω αυτό το καθήκον; Άραγε, θα το θυμάται; Πόση προσπάθεια θα πρέπει να καταβάλλω για να τα κουτσοβολεύω και για να το θυμάται ο Θεός;» Αφού κάνουν το καθήκον τους για ένα διάστημα, βολιδοσκοπούν και πώς τους βλέπουν οι επικεφαλής και οι εργάτες και αν τους αξιολογούν αρνητικά σε κάτι. Τι είδους ανθρώπινη φύση είναι αυτή ακριβώς; Κρίνοντας από την ανθρώπινη φύση που εκδηλώνεται μέσα από τη στάση με την οποία χειρίζονται τα ζητήματα, τέτοιοι άνθρωποι είναι πολύ προβληματικοί και δεν τους είναι εύκολο ν’ αποδεχθούν την αλήθεια. Γιατί συμβαίνει αυτό; Επειδή τους είναι δύσκολο να είναι ειλικρινείς· η συνείδησή τους δεν έχει αίσθημα δικαίου, η λογική τους δεν είναι ορθή κι ο τρόπος με τον οποίο κρίνουν τα πράγματα είναι παράλογος. Γιατί λέω ότι είναι παράλογος; Επειδή είναι σχετικά ακραίοι, έχουν την τάση να παθαίνουν εμμονή με τα πράγματα και είναι ελεεινοί· δεν βλέπουν τα πράγματα με τον τρόπο σκέψης της κανονικής ανθρώπινης φύσης. Δεν είναι ανοιχτοί και ξεκάθαροι· αντιθέτως, ζουν μ’ έναν ιδιαίτερα σκοτεινό τρόπο. Ωστόσο, δεν νιώθουν ποτέ ότι ζουν με σκοτεινό τρόπο και μάλιστα θεωρούν ότι είναι πιο έξυπνοι από τους άλλους κι ότι ζουν πιο εξευγενισμένα και με περισσότερη προσοχή στη λεπτομέρεια από τους άλλους. Θαυμάζουν ιδιαίτερα την εξυπνάδα τους. Είναι αυτό που λέμε «περνιούνται για έξυπνοι». Οι άνθρωποι που περνιούνται για έξυπνοι υστερούν πολύ ως προς τη λογική της ανθρώπινης φύσης τους και ως προς το αίσθημα δικαίου που εμπεριέχει η συνείδησή τους. Επομένως, η ανθρώπινη φύση τέτοιων ανθρώπων είναι ανεπαρκής και οι άλλοι δεν είναι πρόθυμοι να βρίσκονται σ’ επαφή μαζί τους. Όποιος κι αν πει κάτι, τέτοιοι άνθρωποι θα το κάνουν θέμα. Όλα όσα ερμηνεύουν είναι ακραία πράγματα τα οποία είναι στρεβλά, προέρχονται από την παρορμητικότητα, τον Σατανά και τα συναισθήματα· είναι όλα πράγματα που είναι σκοτεινά και αρνητικά, πράγματα που είναι αντίθετα προς την αλήθεια και αντιστέκονται στην αλήθεια. Αυτά τα πράγματα δεν μπορούν να καθοδηγήσουν καθόλου τους ανθρώπους στο σωστό μονοπάτι. Έτσι, οι άνθρωποι αυτού του είδους είναι πολύ αποκρουστικοί και αηδιαστικοί. Ζουν σε σκοτεινές γωνιές και στον μικρόκοσμό τους. Είναι ιδιαίτερα ναρκισσιστές και θαυμάζουν τον εαυτό τους, θεωρώντας ότι ζουν μια πιο εκλεκτή, ευγενή, αξιοσέβαστη και αξιοπρεπή ζωή από τους άλλους· κανείς δεν μπορεί να τους αγγίξει. Στην πραγματικότητα, ο χαρακτήρας τέτοιων ανθρώπων είναι πολύ ποταπός και δεν έχουν αληθινή αξιοπρέπεια. Η έλλειψη αληθινής αξιοπρέπειας σημαίνει ότι ο χαρακτήρας τους είναι ιδιαίτερα ανεπαρκής, επειδή όλα αυτά που απορρέουν από την ανθρώπινη φύση τους είναι σκοτεινά πράγματα που δεν μπορούν να βγουν ανοιχτά στο φως, δεν είναι έντιμα και ξεκάθαρα πράγματα. Επομένως, τέτοιοι άνθρωποι δεν έχουν καθόλου αξιοπρέπεια. Τι συνέπειες είναι πιθανό να επιφέρουν οι άνθρωποι που έχουν την τάση να είναι καχύποπτοι; Με απλούς όρους, τέτοιοι άνθρωποι είναι όλο πονηρά τεχνάσματα. Το γεγονός ότι έχουν την τάση να είναι καχύποπτοι σημαίνει ότι διαθέτουν πολλά πονηρά τεχνάσματα. Δείτε πώς καταπιέζουν και συλλαμβάνουν τον εκλεκτό λαό του Θεού οι βασιλιάδες των δαιμόνων· διαθέτουν τόσα πονηρά σχέδια, βλάπτοντας τελικά τους ανθρώπους σε βαθμό που διαλύονται οι οικογένειές τους, καθώς κάποια μέλη τους πεθαίνουν και χωρίζουν μεταξύ τους. Αυτό το κάνουν οι δαίμονες και οι βασιλιάδες των δαιμόνων. Επομένως, κανένας από αυτούς που έχουν τάση να είναι καχύποπτοι δεν είναι καλός άνθρωπος. Οι πιστοί στον Θεό θα πρέπει να βλέπουν τους ανθρώπους και τα πράγματα με βάση τις αλήθεια-αρχές, δεν θα πρέπει να γίνονται καχύποπτοι χωρίς λόγο και θα πρέπει να στηρίζουν σε αποδείξεις τα όσα λένε. Οι σκέψεις που κάνεις όταν βλέπεις έναν άνθρωπο ή ένα ζήτημα θα πρέπει τουλάχιστον να είναι θετικές και ευχάριστες στους άλλους. Ακόμη καλύτερα, θα πρέπει να συμμορφώνονται με τις αλήθεια-αρχές, να βοηθούν τους άλλους και να έχουν θετική επιρροή πάνω τους. Ωστόσο, καμία από τις σκέψεις και τις απόψεις που διαμορφώνουν οι άνθρωποι οι οποίοι έχουν την τάση να είναι καχύποπτοι δεν συμμορφώνεται με την αλήθεια· αν μη τι άλλο, δεν είναι θετικά πράγματα. Με άλλα λόγια, η οπτική από την οποία τέτοιοι άνθρωποι εξετάζουν τα προβλήματα ή οι σκέψεις και οι ιδέες που διαμορφώνουν πολύ απλά δεν συμμορφώνονται με την αλήθεια. Επομένως, τέτοιοι άνθρωποι ζουν σε σκοτεινές γωνιές και δεν έχουν καθόλου ακεραιότητα ούτε αξιοπρέπεια. Όλα τα πράγματα που απορρέουν από τις σκέψεις τους είναι σκοτεινά και μοχθηρά· αυτά τα πράγματα δεν συμμορφώνονται με τις αλήθεια-αρχές και δεν πρόκειται να έχουν θετική επιρροή στους ανθρώπους ή στη ζωή τους. Αν αποδεχθείς τις διάφορες σκέψεις και απόψεις που απορρέουν από την καχυποψία τέτοιων ανθρώπων, σε δηλητηριάζουν και σε συμπαρασύρουν· είναι όπως όταν σε διαφθείρει ο Σατανάς. Ωστόσο, αν μπορείς να διακρίνεις τέτοιους ανθρώπους και να τους αντιμετωπίζεις ως ένα αρνητικό παράδειγμα, μπορείς να κάνεις κάποια πρόοδο και ν’ αποκτήσεις κάποια διάκριση στην κατανόηση των αρνητικών πραγμάτων. Εδώ ολοκληρώνεται η συζήτησή μας σχετικά με την τάση προς την καχυποψία.

Στη συνέχεια, ας μιλήσουμε για την ανικανότητα. Όλοι καταλαβαίνουν τι σημαίνει ανικανότητα: αναφέρεται στο να μην μπορεί κάποιος να χειριστεί τίποτε καλά και να φαίνεται ανήμπορος, ακριβώς όπως όταν οι άνθρωποι λένε συχνά: «Γιατί είσαι τόσο ανίκανος; Πραγματικά δεν έχεις καθόλου προοπτικές!» Είναι καλό πράγμα η ανικανότητα; (Όχι.) Τότε ας την κατηγοριοποιήσουμε· τι είναι; (Είναι μια ατέλεια της ανθρώπινης φύσης.) Η ανικανότητα είναι ξεκάθαρα μια ατέλεια της ανθρώπινης φύσης. Ανικανότητα σημαίνει ένας άνθρωπος να έχει πολύ χαμηλή νοημοσύνη σε ό,τι αφορά τον χειρισμό ζητημάτων, καθώς και χαμηλές ικανότητες επιβίωσης· αυτό αναφέρεται ως ανικανότητα. Κάποιοι άνθρωποι μιλάνε αδέξια, δεν είναι σε θέση να εκφραστούν· μάλιστα κάποιοι έχουν και συνεσταλμένη, εσωστρεφή προσωπικότητα. Όταν πρέπει να μιλήσουν μπροστά σε πολύ κόσμο ή να βγουν στο προσκήνιο, παθαίνουν τρακ, ντρέπονται και δεν τολμούν να μιλήσουν, ενώ συχνά τους εκφοβίζουν οι άλλοι. Κάποιοι κακοί άνθρωποι πιστεύουν ότι είναι δικαιολογημένο να εκφοβίζουν αυτούς τους ανθρώπους, καθώς κι ότι είναι πολύ αστείο και διασκεδαστικό· κοροϊδεύουν και πειράζουν καθημερινά τέτοιου είδους ανθρώπους. Οι ανίκανοι άνθρωποι έχουν χαμηλή ικανότητα χειρισμού των ζητημάτων. Κάποιοι από αυτούς μπορεί επίσης να έχουν χαμηλές ικανότητες επιβίωσης και να μην μπορούν να βγάλουν χρήματα, ενώ είναι πάντα πολύ άτολμοι και υπερβολικά επιφυλακτικοί απέναντι στους άλλους. Όταν βλέπουν επιβλητικούς ανθρώπους, τους αποφεύγουν και δεν τολμούν να μιλήσουν. Ακόμη κι όταν δέχονται εκφοβισμό, δεν τολμούν ν’ αντισταθούν, από φόβο μήπως προσβάλουν τους άλλους. Κρίνοντας από τις εκδηλώσεις ανικανότητας στην ανθρώπινη φύση τέτοιων ανθρώπων, πρόκειται απλώς για ένα είδος ατέλειας της ανθρώπινης φύσης. Κανενός η ανικανότητα δεν τον οδήγησε ποτέ να διαμορφώσει εσφαλμένες σκέψεις και απόψεις ή να επιφέρει δυσμενείς επιπτώσεις στον ίδιο ή σε άλλους· επομένως, η ανικανότητα είναι απλώς μια ατέλεια της ανθρώπινης φύσης. Θέλει κανείς να είναι ανίκανος; (Όχι.) Κανείς δεν θέλει να είναι ανίκανος· γιατί; Οι ανίκανοι άνθρωποι δέχονται εκφοβισμό και όλοι τούς περιφρονούν, έτσι δεν είναι; (Έτσι είναι.) Αν σου ζητούσαν να διαλέξεις ανάμεσα στο να είσαι κακός ή να είσαι ανίκανος, ασφαλώς θα επέλεγες να είσαι κακός κι όχι ανίκανος. Θα σκεφτόσουν μέσα σου: «Δεν πρόκειται ποτέ να γίνω ανίκανος! Σ’ αυτήν την κοινωνία, οι ανίκανοι άνθρωποι δέχονται άσχημη αντιμετώπιση και εκφοβισμό, δεν είναι δημοφιλείς· όπου κι αν πάνε, οι άλλοι τους περιφρονούν και τους ποδοπατούν. Όχι μόνο δεν γίνεται καθόλου αισθητή η παρουσία τους, αλλά μπορεί να τους αφαιρεθεί ακόμη και το δικαίωμά τους για επιβίωση. Όμως, δεν ισχύει το ίδιο όταν είναι κανείς κακός άνθρωπος· όπου πηγαίνουν οι κακοί άνθρωποι, οι άλλοι τους φοβούνται και τους αντιμετωπίζουν με μεγάλο σεβασμό. Κανείς δεν τολμάει να τους προκαλέσει. Όπου κι αν πάνε, απολαμβάνουν προνόμια και μάλιστα μπορούν ακόμα και να γράφουν τους άλλους στα παλιά τους τα παπούτσια. Οι κακοί άνθρωποι ακμάζουν όπου κι αν βρίσκονται σ’ αυτόν τον κόσμο». Αν σας ζητούσαν να επιλέξετε τώρα, κανένας από εσάς δεν θα επέλεγε να είναι ανίκανος· θα επιλέγατε όλοι σας να είστε κακοί άνθρωποι. Είναι σωστή αυτή η άποψη; (Όχι). Γιατί δεν είναι σωστή; Με ποια αλήθεια-αρχή έρχεται σε αντίφαση; Η ανικανότητα είναι μια ατέλεια της ανθρώπινης φύσης. Οι συνηθέστερες εκδηλώσεις είναι το να μην μπορεί κάποιος να χειριστεί τίποτε καλά, να δέχεται διακρίσεις και αποκλεισμό. Επειδή οι ανίκανοι άνθρωποι δέχονται εκφοβισμό και ποδοπατιούνται στην κοινωνία, κανένας δεν είναι πρόθυμος να είναι ανίκανος. Όλοι οι άνθρωποι ζηλεύουν όσους είναι ικανοί και επιδέξιοι, και μάλιστα όλοι επιθυμούν να ξεχωρίζουν από τους άλλους, ν’ αποκτήσουν δύναμη και επιρροή, να γράφουν τους άλλους στα παλιά τους τα παπούτσια, να έχουν προνόμια και κύρος σε οποιαδήποτε ομάδα, και όχι μόνο ν’ αποφεύγουν τον εκφοβισμό από τους άλλους, αλλά και να μπορούν να εκφοβίζουν τους άλλους κατά βούληση. Άραγε, είναι σωστή μια τέτοια σκέψη και άποψη; Συμμορφώνεται με την αλήθεια; (Όχι.) Έχετε ακούσει τόσες αλήθειες, κι ωστόσο ακόμη και τώρα εξακολουθείτε να εγκρίνετε τους κακούς ανθρώπους· αυτό σημαίνει ότι και η διάθεσή σας είναι αρκετά μοχθηρή. Ζηλεύετε και θαυμάζετε όποιον κακό άνθρωπο βλέπετε. Ξέρετε πολύ καλά μέσα σας ότι οι κακοί άνθρωποι δεν είναι καλοί, κι ωστόσο δεν μπορείτε να πάψετε να τους ακολουθείτε, θεωρώντας ότι έτσι έχετε ένα μέσο υποστήριξης και δεν θα πέσετε θύματα εκφοβισμού. Όταν βλέπεις ανίκανους ανθρώπους, τους απεχθάνεσαι και τους περιφρονείς, ενώ θέλεις ακόμα και να τους ποδοπατήσεις. Έχεις, όμως, σκεφτεί ποτέ πόσο κακό θα διέπραττες και πόσα αντίποινα θα δεχόσουν αν ακολουθούσες κακούς ανθρώπους; Ποιες θα ήταν οι πιθανότητες να λάβεις σωτηρία αν ακολουθούσες κακούς ανθρώπους; Θα μπορούσες να μη διαπράξεις κακό αν ακολουθούσες κακούς ανθρώπους; Ας πούμε ότι ακολουθείς κακούς ανθρώπους, υπηρετώντας τους πιστά κι ενεργώντας σαν υφιστάμενός τους. Μπορεί να μοιραστούν ένα κομμάτι της πίτας μαζί σου και ίσως μπορέσεις να τους ακολουθήσεις για να γράφεις κι εσύ τους άλλους στα παλιά σου τα παπούτσια και να έχεις το καλύτερο φαγητό και ποτό, να βιώνεις μεγάλες απολαύσεις, να μη δέχεσαι εκφοβισμό και να αποκτήσεις θέση ανάμεσα στους άλλους σ’ αυτήν τη ζωή. Πρέπει, όμως, να διαπράξεις μεγάλο κακό για ν’ απολαύσεις αυτά τα πράγματα! Ξέρεις πόσα αντίποινα και πόσο σοβαρή τιμωρία θα λάβεις; Άραγε είναι αυτό το σωστό μονοπάτι; (Όχι.) Είστε, λοιπόν, και πάλι πρόθυμοι να κάνετε αυτήν τη θυσία, δηλαδή να επιλέξετε να διαπράξετε κακό και να λάβετε τιμωρία μόνο και μόνο για να μην είστε ανίκανοι και να μην πέσετε θύματα εκφοβισμού; Να θυσιάσετε τον προορισμό σας και τη μοίρα σας σε αντάλλαγμα με τις απολαύσεις σ’ αυτήν τη ζωή; Αυτή είναι η σκέψη σας και η οπτική σας; Κάποιοι άνθρωποι έχουν όντως μια τέτοια οπτική· θα προτιμούσαν να είναι κακοί άνθρωποι παρά να είναι ανίκανοι και να δέχονται εκφοβισμό. Δεν επιθυμούν τότε να βαδίσουν στο μονοπάτι των κακών ανθρώπων; Η ανικανότητα είναι απλώς μια ατέλεια της ανθρώπινης φύσης· γιατί είναι τόσο κακό αυτό; Είναι πράγματι η καλύτερη επιλογή να εκφοβίζει κανείς τους άλλους και να διαπράττει κακό; Αν ο Θεός δεν σε αφήνει να λιμοκτονήσεις και σου παρέχει τροφή, μπορείς όντως να πεθάνεις της πείνας; Αν ο Θεός σού επιτρέπει να έχεις μια ζωή γεμάτη χαρά, ελευθερία, ευτυχία, αγαλλίαση και γαλήνη, δεν θα σου λείπει τίποτε από αυτά τα πράγματα. Και τι έγινε αν σ’ εκφοβίζουν οι άλλοι; Κανείς δεν μπορεί να σου στερήσει αυτά τα πράγματα· ό,τι σου δίνει ο Θεός δεν μπορεί να σου το πάρει κανείς. Αν ακολουθήσεις κακούς ανθρώπους και βαδίσεις στο μονοπάτι των κακών ανθρώπων, όλες οι απολαύσεις που θα βιώσεις θα είναι αμαρτωλές απολαύσεις. Επιπλέον, οποιαδήποτε χρήματα ή υλική απόλαυση αποκτάς διαπράττοντας κακό θα αποκτώνται βίαια, η απόλαυση που βιώνεις σ’ αυτήν τη ζωή θα υπερβαίνει αυτά που σου έχει δώσει ο Θεός, κι έτσι θα πρέπει να την ξεπληρώσεις με πολλές ζωές στο μέλλον. Αν αποκτήσεις τις απολαύσεις της σάρκας σ’ αυτήν τη ζωή με το αντίτιμο της τιμωρίας, δεν δείχνει αυτό ότι δεν βαδίζεις στο σωστό μονοπάτι; Θα προτιμούσατε να είστε κακοί άνθρωποι παρά να δεχθείτε εκφοβισμό· αυτό αντικατοπτρίζει την αντίληψή σας και το γεγονός ότι στα βάθη της ψυχής σας εκτιμάτε το κακό. Γιατί είναι, λοιπόν, τόσο κακό να είναι κανείς ανίκανος; Αν το εξετάσει κανείς από την οπτική της ανθρώπινης φύσης, είναι ένα είδος ατέλειας, αλλά παράλληλα και μια έμφυτη κατάσταση, δηλαδή κάτι που δεν μπορούν ν’ αλλάξουν οι άνθρωποι. Οι ανίκανοι άνθρωποι δεν έγιναν ανίκανοι από δική τους επιλογή. Παρόλο που είναι μια ατέλεια, δεν είναι μια διεφθαρμένη διάθεση, δεν αποτελεί πρόβλημα στον χαρακτήρα ενός ανθρώπου. Γιατί είναι, λοιπόν, τόσο κακό; Αν, λόγω της ανικανότητάς σου και της χαμηλής σου θέσης, δέχεσαι συχνά εκφοβισμό και μπορείς να κατανοήσεις βαθιά την αδικία και το κακό αυτού του κόσμου και το σκότος αυτής της κοινωνίας και, ως αποτέλεσμα, προσέλθεις ειλικρινά ενώπιον του Θεού για ν’ αποδεχθείς την κυριαρχία Του και υποταχθείς πρόθυμα στο κράτος και τις ενορχηστρώσεις του Θεού, αφήνοντάς Τον να ελέγξει τη μοίρα σου, τότε αυτή η ανικανότητα δεν είναι μια μορφή προστασίας σου; Η ανικανότητα δεν είναι αρνητικό πράγμα· είναι απλώς ένα είδος ατέλειας της ανθρώπινης φύσης. Τι σημαίνει «ατέλεια»; Σημαίνει μια ανεπάρκεια, ένα ασήμαντο ζήτημα, ένα ψεγάδι· είναι απλώς κάτι που δεν είναι τέλειο, είναι κάπως ελλιπές, δεν ταιριάζει εντελώς με τις προτιμήσεις κάποιου, δεν είναι ιδανικό, αλλά δεν υποδηλώνει ανεπαρκή ή ελεεινό χαρακτήρα. Γιατί, λοιπόν, δεν μπορείτε ν’ ανεχτείτε αυτήν τη μικρή ατέλεια; Επιπλέον, αυτή η μικρή ατέλεια μπορεί ν’ αποφέρει σημαντικά οφέλη στη ζωή-είσοδό σου. Ή θα μπορούσε να πει κανείς ότι κάποιοι άνθρωποι, επειδή έχουν αυτήν την ατέλεια της ανθρώπινης φύσης, αυτήν την έμφυτη κατάσταση, είναι περισσότερο ικανοί ν’ ακολουθήσουν ολόψυχα τον Θεό μέχρι τέλους. Τελικά, επειδή μπορούν ν’ αποδεχθούν την αλήθεια και να υποταχθούν στον Θεό, κι επειδή έχουν θεοφοβούμενη καρδιά, είναι σε θέση ν’ αποβάλουν τις διεφθαρμένες διαθέσεις τους και να λάβουν σωτηρία. Από αυτήν την οπτική, πρόκειται για ευλογία· οι άνθρωποι δεν θα πρέπει ν’ αρνούνται να είναι ανίκανοι. Γιατί είναι τόσο κακό να είναι κανείς ανίκανος; Η διεφθαρμένη διάθεση ενός ανθρώπου δεν πρόκειται να χειροτερεύσει λόγω ανικανότητας. Ο Θεός δεν πρόκειται να περιφρονεί κάποιον ή ν’ αρνηθεί να τον σώσει επειδή είναι ανίκανος ούτε πρόκειται η ανικανότητα να επηρεάσει έναν άνθρωπο ως προς την αποδοχή της αλήθειας ή τη σωτηρία. Επομένως, η σκέψη σας και η οπτική σας πρέπει ν’ αλλάξουν· εξακολουθούν να είναι αρκετά ανακριβείς. Κάποιοι άνθρωποι λένε: «Θα προτιμούσα να είμαι κακός άνθρωπος παρά ανίκανος. Οι ανίκανοι άνθρωποι δεν έχουν καθόλου προοπτικές, όλοι τούς περιφρονούν και μάλιστα περιφρονούν ακόμη και οι ίδιοι τον εαυτό τους. Είναι ανούσιο να είσαι ανίκανος, αλλά υπέροχο να είσαι κακός άνθρωπος: μπορείς να κάνεις ό,τι θέλεις, να εκφοβίζεις όποιον φαίνεται εύκολο θύμα εκφοβισμού, και κανείς δεν τολμάει ν’ αντισταθεί. Πόση αίγλη έχει μια τέτοια ζωή!» Τι όφελος έχει η αίγλη; Αν ευημερείς και ζεις μια ζωή γεμάτη αίγλη στον κόσμο, οι προοπτικές σου και ο προορισμός σου θα καταστραφούν. Δεν θα μπορείς πλέον να προσέλθεις ενώπιον του Θεού και δεν θα νιώθεις πλέον συνδεδεμένος με τον Θεό· ο Θεός και το περιβάλλον διαβίωσης και εργασίας του οίκου του Θεού δεν θα σε ελκύουν πλέον. Θα εγκαταλείψεις τον Θεό και θ’ αναζητήσεις ένα περιβάλλον διαβίωσης στο οποίο μπορείς ν’ αξιοποιήσεις τα δυνατά σου σημεία και να συνειδητοποιήσεις την αξία σου. Ο οίκος του Θεού περιορίζει τις κακές πράξεις των ανθρώπων και κανένας κακός άνθρωπος δεν μπορεί να καταλήξει πουθενά ούτε να παραμείνει ακλόνητος στον οίκο του Θεού. Αν σου αρέσουν οι κακοί άνθρωποι και θέλεις κι εσύ να γίνεις κακός, άραγε μπορείς και πάλι να παραμείνεις στον οίκο του Θεού; Αργά ή γρήγορα, θ’ απομακρυνθείς. Όχι μόνο δεν θα καταφέρεις ν’ αποκτήσεις έναν καλό προορισμό, αλλά μετά θάνατον θα λάβεις και τιμωρία για το κακό που διέπραξες. Επομένως, παρόλο που η ανικανότητα είναι μια ατέλεια της ανθρώπινης φύσης, δεν είναι μια διεφθαρμένη διάθεση ούτε σημαίνει ότι η ανθρώπινη φύση κάποιου είναι κακή. Ποιος δεν έχει κάποια ελαττώματα; Η ανικανότητα είναι ακριβώς όπως κάποιοι άνθρωποι που γεννιούνται με τραύλισμα ή όπως κάποιοι άνθρωποι που γεννιούνται λίγο άσχημοι· όλα αυτά είναι έμφυτες ατέλειες. Οι άνθρωποι έχουν διαφορετικό χρώμα δέρματος· κάποιοι γεννιούνται λευκοί, κάποιοι γεννιούνται με κίτρινο δέρμα και κάποιοι γεννιούνται με μαύρο δέρμα. Αυτό είναι μια έμφυτη κατάσταση. Οι άνθρωποι που έχουν κίτρινο δέρμα μπορεί να φαίνεται ότι δεν είναι τόσο υγιείς κι ότι δεν έχουν τόσο ωραία επιδερμίδα· αυτό είναι μια ασήμαντη ατέλεια. Οι άνθρωποι που έχουν μαύρο δέρμα φαίνονται πιο ρωμαλέοι, κι ωστόσο κανείς δεν θέλει να έχει μαύρο δέρμα. Γενικά, όλοι ζηλεύουν τους ανθρώπους που έχουν λευκό δέρμα, αλλά ακόμη και ανάμεσα σ’ αυτούς, κάποιοι πιστεύουν ότι δεν είναι ωραίο να φαίνονται τόσο χλωμοί, κι έτσι θέλουν ν’ αποκτούν μαυρισμένη επιδερμίδα, θεωρώντας ότι μ’ αυτόν τον τρόπο φαίνονται υγιείς και λάμπει το δέρμα τους. Όπως βλέπεις, η ανικανότητα είναι όπως και οι διάφορες έμφυτες καταστάσεις των ανθρώπων· πρόκειται απλώς για ένα είδος ατέλειας. Είναι, λοιπόν, σημαντικό πρόβλημα; (Όχι.) Επομένως, παρόλο που αυτό το πρόβλημα είναι μια ατέλεια της ανθρώπινης φύσης, δεν σε επηρεάζει στην αποδοχή ή την κατανόηση της αλήθειας. Εξακολουθείτε, λοιπόν, ν’ αντιστέκεστε στο να είστε ανίκανοι άνθρωποι; (Όχι πια.) Θα συνεχίσετε να εκφοβίζετε τους ανίκανους ανθρώπους όταν τους βλέπετε; (Όχι.) Στο παρελθόν, τους εκφοβίζατε αρκετά, έτσι δεν είναι; Στο εξής, όταν βλέπετε ανίκανους ανθρώπους, θα συνεχίσετε να τους περιφρονείτε και να τους υποτιμάτε; (Όχι.) Αν εσύ ο ίδιος είσαι ανίκανος, τότε ειδικά δεν θα πρέπει με τίποτα να περιφρονείς τον εαυτό σου. Αν είσαι ανίκανος, δεν πειράζει· να ασκείσαι στο να είσαι ειλικρινής άνθρωπος σύμφωνα με τα λόγια του Θεού. Παρόλο που μπορεί να είσαι ανίκανος, θα πρέπει να είσαι ειλικρινής κι όχι δόλιος· ο Θεός συμπαθεί τέτοιους ανθρώπους. Τι αρέσει στον Θεό; Δεν του αρέσει η ανικανότητά σου. Του αρέσει το γεγονός ότι, λόγω της ανικανότητάς σου, είσαι πρόθυμος να είσαι ειλικρινής· του αρέσει το γεγονός ότι, επειδή σε περιφρονούν οι άλλοι και δεν μπορείς να κερδίσεις την εύνοιά τους, σκέφτεσαι τρόπους να είσαι ειλικρινής για να χαροποιείς και να ικανοποιείς τον Θεό, και κάνεις ό,τι λέει ο Θεός. Μ’ αυτόν τον τρόπο, η ανικανότητά σου μετατρέπεται σε όφελος, έτσι δεν είναι; (Ναι.) Έχει αλλάξει πλέον η οπτική σας; (Ναι.) Ασφαλώς, δεν ισχύει απαραίτητα ότι όλοι οι ανίκανοι άνθρωποι μπορούν ν’ αποδεχθούν την αλήθεια. Κάποιοι άνθρωποι, πέρα από το γεγονός ότι έχουν την ατέλεια της ανικανότητας στην ανθρώπινη φύση τους, έχουν και προβλήματα στον χαρακτήρα τους. Δεν μπορούμε, λοιπόν, να το γενικεύσουμε. Από μόνη της, η ανικανότητα δεν είναι σοβαρό πρόβλημα, αλλά θα πρέπει να εξετάσεις και πώς είναι ο χαρακτήρας κάποιου. Αν κάποιος είναι δόλιος ή έχει ελεεινό χαρακτήρα, αν είναι ξεδιάντροπα χοντρόπετσος, έχει την τάση να είναι καχύποπτος, είναι ευαίσθητος, ισχυρογνώμων ή έχει ακόμα και φαύλη διάθεση, τότε αυτός ο άνθρωπος δεν είναι καθόλου καλός. Επομένως, ένας ανίκανος άνθρωπος δεν είναι απαραίτητα άνθρωπος με καλό χαρακτήρα. Ολοκληρώθηκε, λοιπόν, η συζήτησή μας για την ανικανότητα.

Η επόμενη εκδήλωση είναι η καλοψυχία. Αυτή η εκδήλωση είναι μια αξία της ανθρώπινης φύσης. Μετά από τόση συζήτηση, φτάσαμε επιτέλους σε μια αξία της ανθρώπινης φύσης· πραγματικά, δεν υπάρχουν πολλές αξίες της ανθρώπινης φύσης. Η καλοψυχία είναι ένα είδος αξίας της ανθρώπινης φύσης. Εφόσον πρόκειται για αξία, πρέπει να μιλήσουμε λεπτομερώς γι’ αυτήν, επειδή οι περισσότεροι άνθρωποι δεν διαθέτουν τις εκδηλώσεις των λίγων αξιών της ανθρώπινης φύσης που μπορούν να έχουν οι άνθρωποι. Ας ρίξουμε, λοιπόν, μια ματιά· που έγκεινται οι αξίες της καλοψυχίας; (Καλοψυχία σημαίνει να είναι κάποιος σχετικά αυθεντικός. Όταν χειρίζεται πράγματα, οι άλλοι νιώθουν σχετικά καθησυχασμένοι. Κουβαλάει ένα φορτίο για να χειριστεί καλά τις εργασίες που του εμπιστεύονται οι άλλοι.) (Οι καλόψυχοι άνθρωποι έχουν σχετικά καλή ηθική διαγωγή, λαμβάνουν υπόψη τους άλλους και σκέφτονται για λογαριασμό των άλλων.) Σκέφτονται για λογαριασμό των άλλων· τι ευγενής στάση! Τέτοιοι άνθρωποι είναι ευγενείς· είναι όμως τόσο ευγενές πράγμα η καλοψυχία; (Όχι.) Πολύ απλά, καλοψυχία έχει ένας άνθρωπος όταν οι σκέψεις του δεν είναι πολύ περίπλοκες, αλλά είναι σχετικά απλές και δεν είναι ύπουλες· όταν είναι γενναιόδωρος και δεν είναι σκληρός απέναντι στους άλλους, ενώ στις αλληλεπιδράσεις του μαζί τους, δεν υπολογίζει προσωπικά κέρδη και απώλειες. Κάποιος τον προσβάλλει κι εκείνος εκνευρίζεται για λίγο, αλλά έπειτα σκέφτεται: «Ξέχνα το» και παύει ν’ ασχολείται με το ζήτημα. Κάποιος του χρωστάει λεφτά για πολύ καιρό χωρίς να του τα ξεπληρώνει, κι εκείνος συλλογίζεται το εξής: «Είναι ντροπή να του ζητήσω να πληρώσει. Άλλωστε, περνάει δύσκολα, κι εκείνη την περίοδο εγώ ήμουν σε καλύτερη οικονομική κατάσταση από αυτόν. Δάνεισα τα χρήματα κι αυτό είναι όλο. Θα θεωρήσω ότι βοήθησα έναν φτωχό και τέλος». Όπως βλέπεις, οι σκέψεις του δείχνουν σχετική μεγαλοψυχία και ανεκτικότητα. Για παράδειγμα, όταν οι άλλοι τον παρεξηγούν, δεν τον πειράζει και δεν υπερασπίζεται τον εαυτό του. Όταν οι άλλοι τον κρίνουν και τον αποκαλούν ανόητο, δεν τον νοιάζει. Όταν κάνει το καθήκον του, δεν νιώθει ότι είναι κουραστικό, ενώ κάνει και πράγματα που οι άλλοι δεν είναι πρόθυμοι να κάνουν. Κάποιος τον κοροϊδεύει, λέγοντας: «Όλοι οι άλλοι ξεκουράζονται· γιατί, λοιπόν, εσύ εργάζεσαι ακόμη;» Εκείνος απαντάει: «Τι πειράζει να κάνω λίγη περισσότερη δουλειά; Δεν με εξαντλεί. Μα είναι όντως δυνατόν να εξαντληθεί κανείς απ’ τη δουλειά; Δεν πειράζει αν δεν το κάνουν άλλοι. Εφόσον εγώ μπορώ να το κάνω, θα κάνω λίγη περισσότερη δουλειά». Δεν μεγαλοποιεί τέτοια ζητήματα, κι αναλαμβάνει δράση για να κάνει το έργο. Δεν δίνει μεγάλη σημασία στα κέρδη και τις απώλειες ούτε ασχολείται ιδιαίτερα με την υπόληψη ή τη θέση. Ακόμη κι όταν υφίσταται ο ίδιος απώλειες, δεν το αναφέρει. Όταν οι άλλοι αντιμετωπίζουν δυσκολίες, εκείνος παίρνει την πρωτοβουλία να βοηθήσει. Όταν παρέχει βοήθεια, δεν έχει κάποια πρόθεση ή κάποιον σκοπό, κι αν οι άλλοι θέλουν να του ανταποδώσουν μια χάρη, εκείνος θεωρεί ότι το να βοηθήσει λίγο δεν είναι και κάτι σπουδαίο, αλλά είναι κάτι που οφείλει να κάνει. Ακόμη κι αν οι άλλοι δεν εκτιμούν τη βοήθειά του αφού τη δώσει, εκείνος δεν δίνει σημασία σε τέτοια πράγματα. Όταν έρθει η στιγμή να βοηθήσει τους άλλους, και πάλι θα βοηθήσει. Υπάρχουν πολλοί τέτοιοι άνθρωποι; (Όχι πολλοί.) Δεν υπάρχουν πολλοί τέτοιοι άνθρωποι. Παρόλο που είναι καλόψυχοι, έχουν κάποια όρια στον τρόπο με τον οποίο φέρονται. Για παράδειγμα, κάποιοι άνθρωποι θέλουν πάντα να εκμεταλλεύονται έναν τέτοιον άνθρωπο, περνώντας τον για ανόητο. Αφού τον εκμεταλλευτούν, του λένε κάποια ευχάριστα λόγια για να τον καλοπιάσουν και, μετά από λίγο, τον εκμεταλλεύονται ξανά. Όταν ο καλόψυχος άνθρωπος βλέπει ότι δεν πρόκειται να τελειώσει ποτέ αυτό, δεν το κάνει θέμα, δεν τσακώνεται μαζί τους ούτε προσπαθεί να τους λογικέψει. Μέσα του, ξέρει ότι τέτοιοι άνθρωποι δεν είναι καλοί κι ότι δεν πρέπει να έχει σχέσεις μαζί τους, οπότε από εκεί κι έπειτα τους αγνοεί. Ωστόσο, δεν τους κρίνει πίσω από την πλάτη τους. Στη χειρότερη περίπτωση, όταν κάποιος ρωτάει για έναν τέτοιον άνθρωπο, εκείνος λέει: «Αυτός ο άνθρωπος απλώς θέλει να εκμεταλλεύεται λίγο τις καταστάσεις προς όφελός του». Δεν υπερβάλλει ούτε κρίνει τους ανθρώπους εκδηλώνοντας παρορμητικότητα· απλώς μιλάει για το συγκεκριμένο ζήτημα. Η ανθρώπινη φύση των καλόψυχων ανθρώπων είναι πραγματικά αρκετά καλή. Η αξία τους είναι ότι δεν μεγαλοποιούν τα πράγματα. Ό,τι κι αν κάνουν, δεν ενεργούν με παρορμητικότητα ή με βάση τα συναισθήματα ή τα αισθήματά τους· κάνουν μόνο αυτό που οφείλουν να κάνουν οι άνθρωποι και εκπληρώνουν τις ευθύνες που οφείλουν να εκπληρώνουν οι άνθρωποι. Στο πλαίσιο των κανονικών διαπροσωπικών σχέσεων, κάνουν αυτό που οφείλουν να κάνουν· όταν μπορούν να κάνουν κάτι, δίνουν τον καλύτερό τους εαυτό για να το κάνουν, πασχίζοντας να βοηθήσουν τους άλλους, και μάλιστα επιδεικνύοντας ειλικρίνεια και σοβαρότητα. Κάποιοι από αυτούς δεν ζητούν καν οποιαδήποτε ανταμοιβή, αλλά σκέφτονται: «Απλώς βάζω ένα χεράκι. Δεν χρειάζεται να νιώθεις ότι μου χρωστάς πολλά ούτε χρειάζεται να νιώθεις ότι δεν θα μπορέσεις ποτέ να με ξεπληρώσεις απλώς και μόνο επειδή μου χρωστάς αυτό το λίγο, ούτε χρειάζεται να φέρεσαι μονίμως με δουλικότητα και υπερβολικό σεβασμό απέναντί μου. Δεν είναι απαραίτητο». Τέτοιοι άνθρωποι έχουν την καλύτερη ανθρώπινη φύση ανάμεσα στους ανθρώπους. Δεν είναι ύπουλοι ούτε είναι σκληροί απέναντι στους άλλους. Είναι εγκάρδιοι κι έχουν μια καλοσυνάτη πλευρά στην ανθρώπινη φύση τους. Κάνουν ό,τι είναι ικανοί να κάνουν, δεν δίνουν μεγάλη σημασία στα προσωπικά κέρδη και τις απώλειες και δεν νοιάζονται ιδιαίτερα για τις ανταμοιβές. Αυτό είναι μια αξία της ανθρώπινης φύσης. Κοιτάξτε γύρω σας και δείτε ποιος διαθέτει τέτοιες αξίες. Αν ένας άνθρωπος διαθέτει τέτοιο χαρακτήρα, τότε μπορεί να θεωρηθεί καλός και αξιοπρεπής άνθρωπος ανάμεσα στη διεφθαρμένη ανθρωπότητα. Δεν μεγαλοποιεί τα πράγματα, δεν είναι ύπουλος, δεν είναι σκληρός απέναντι στους άλλους και τους βοηθάει χωρίς να επιζητεί κάποιο κέρδος. Είναι ιδιαίτερα ανεκτικός απέναντι στους άλλους και φέρεται με πολλή μεγαλοψυχία. Τι σημαίνει να είναι κανείς μεγαλόψυχος; Σημαίνει να μη μεγαλοποιεί διαρκώς ασήμαντα θέματα και να μην τρέφει πικρία όταν οι άλλοι τον εκμεταλλεύονται. Αυτό σημαίνει να είναι κανείς μεγαλόψυχος, και είναι μια σημαντική αξία της ανθρώπινης φύσης. Η καλοψυχία είναι επίσης μια αξία, και ομοίως και η μεγαλοψυχία. Δεν είναι όπως οι άνθρωποι που είναι μικροπρεπείς, που έχουν την τάση να είναι καχύποπτοι, που είναι ευαίσθητοι και ισχυρογνώμονες· αυτοί οι άνθρωποι μεγαλοποιούν διαρκώς τα ασήμαντα ζητήματα, θυμώνουν για ψύλλου πήδημα, γίνονται έξαλλοι, παίρνουν μια τρομακτικά ψυχρή έκφραση, αγνοούν οποιονδήποτε τους μιλάει και δεν σκέφτονται τίποτε άλλο πέρα από το πώς θα εκδικηθούν τους άλλους. Τίποτε από αυτά δεν είναι πράγματα που πρέπει να έχουν οι κανονικοί άνθρωποι. Οι καλόψυχοι άνθρωποι δεν σκέφτονται τέτοια περίπλοκα ζητήματα ούτε σκέφτονται με καχυποψία απέναντι στους άλλους. Τα πάντα μέσα τους είναι αυτό που θα πρέπει να έχουν οι κανονικοί άνθρωποι· συνάδουν ιδίως με τη συνείδηση και τη λογική της ανθρώπινης φύσης, καθώς και με το πρότυπο του αισθήματος δικαίου και της καλοσύνης στην ανθρώπινη φύση. Όταν έρχεσαι σ’ επαφή μαζί τους, νιώθεις πολύ χαλαρός και θεωρείς ότι τα πράγματα είναι πολύ απλά· δεν υπάρχουν τόσα προβληματικά ζητήματα και δεν χρειάζεται να είσαι επιφυλακτικός απέναντι σε κάτι. Δεν χρειάζεται να κάνεις υποθέσεις για το τι σκέφτονται ή να προσπαθείς να μαντέψεις. Ακόμη κι αν τους πληγώσεις άθελά σου, δεν χρειάζεται ν’ ανησυχείς για τυχόν συνέπειες· ασφαλώς, δεν χρειάζεται να υποστείς και οποιεσδήποτε συνέπειες. Όταν είσαι θυμωμένος, είναι πιθανό να εκδηλώσεις παρορμητικότητα και να τους φωνάξεις κάποια σκληρά λόγια, κι εκείνη τη στιγμή θα τσακωθούν και θα μαλώσουν μαζί σου, αλλά, μετά τον τσακωμό, δεν κρατάνε κακία ούτε μηχανορραφούν εναντίον σου ή σε εκδικούνται. Δεν χρειάζεται ν’ ανησυχείς ότι αν αποκτήσουν θέση, θα σου δυσκολέψουν τη ζωή ή θα σου κάνουν διαρκώς παρατηρήσεις ούτε χρειάζεται ν’ ανησυχείς ότι θα σε βάλουν στόχο χωρίς λόγο. Δεν έχουν τέτοια πράγματα μέσα τους· είναι τόσο απλοί. Σε καμία περίπτωση δεν θα σου κρατούσαν κάτι μανιάτικο από εκείνο το σημείο και μετά. Μόλις λήξει το ζήτημα, έληξε. Μετά, όταν σου μιλάνε, σου φέρονται και πάλι κανονικά. Ακόμη κι αν ήταν θυμωμένοι εκείνη τη στιγμή και τσακώθηκαν μαζί σου, δεν σου κρατάνε κακία μετά. Ξέρουν ότι είπες απλώς κάποια λόγια από θυμό, και μπορούν να το καταλάβουν: «Ποιος δεν λέει κάποια σκληρά λόγια όταν είναι θυμωμένος; Δεν έγινε από πρόθεση. Εξάλλου, όλοι έχουμε διεφθαρμένες διαθέσεις, όλοι είμαστε κακόκεφοι κάποιες φορές κι όλοι έχουμε παρορμητικότητα. Μετά, εφόσον ηρεμήσουμε όλοι, παραδεχθούμε τα λάθη μας και αναλογιστούμε το γεγονός ότι αποκαλύψαμε διεφθαρμένες διαθέσεις και δεν ενεργήσαμε σύμφωνα με τις αρχές, δεν υπάρχει πρόβλημα». Θα σε συγχωρήσουν, σε αντίθεση με τους κακούς ανθρώπους που σε καταδιώκουν αδιάκοπα και δεν πρόκειται να σταματήσουν μέχρι να σε καταστρέψουν. Οι καλόψυχοι άνθρωποι γενικά δεν έχουν καρδιά που ζητά εκδίκηση. Αν κάνεις κάτι που τους προσβάλει, μερικές φορές μπορεί να σε μισήσουν, αλλά σε καμία περίπτωση δεν θα παραβίαζαν την ηθική της ανθρώπινης φύσης και δεν θα χρησιμοποιούσαν ποταπά μέσα για να σε βασανίσουν. Παρόλο που έχουν διεφθαρμένες διαθέσεις και μπορεί να πουν ή να κάνουν κάποια πράγματα με βάση αυτές τις διεφθαρμένες διαθέσεις —όπως ν’ αναφέρουν λάθη που έχεις κάνει στο παρελθόν ή να σε κλαδέψουν— δεν θα κατασκεύαζαν πράγματα από το πουθενά ούτε θα χρησιμοποιούσαν τη δύναμη που ασκούν για να σου επιτεθούν ή να σε εκδικηθούν. Ακόμη κι αν θελήσουν να σου επιτεθούν ή να σε εκδικηθούν κι έχουν μια τέτοια διεφθαρμένη διάθεση, επειδή η ανθρώπινη φύση τους διαθέτει την αξία της καλοψυχίας, όταν θελήσουν να εκδικηθούν, θα συγκρατηθούν και θα είναι σε θέση να διατηρήσουν τα πράγματα στα σωστά όρια. Αν ένας διεφθαρμένος άνθρωπος με δύναμη μπορεί και πάλι να πετύχει αυτό το επίπεδο, αυτό είναι ήδη αρκετά αξιέπαινο. Οι περισσότεροι άνθρωποι, αν δεν διαθέτουν αυτήν την αξία, δεν μπορούν να φτάσουν ούτε καν σ’ αυτόν τον βαθμό αυτοσυγκράτησης και δεν μπορούν να μην επιτεθούν στους άλλους και να μην τους εκδικηθούν.

Η εκδήλωση ή η αποκάλυψη καλοψυχίας είναι μια αξία της ανθρώπινης φύσης. Αυτή η αξία της ανθρώπινης φύσης θα συγκρατεί ή θα παροτρύνει σε μεγάλο βαθμό τους ανθρώπους, δίνοντάς τους τη δυνατότητα ν’ αποκτήσουν έναν βαθμό ελέγχου κι αυτοσυγκράτησης όταν αποκαλύπτεται η διεφθαρμένη διάθεσή τους. Αν ένας τέτοιος καλόψυχος άνθρωπος έχει πνευματική κατανόηση και μπορεί να κατανοήσει και ν’ αποδεχθεί την αλήθεια, τότε αυτή η αξία της ανθρώπινης φύσης του μπορεί να του δώσει τη δυνατότητα να τηρεί πιο αυστηρά τις αλήθεια-αρχές όταν βλέπει ανθρώπους και πράγματα κι όταν φέρεται και ενεργεί, έτσι δεν είναι; (Ναι.) Από την άλλη πλευρά, ένας πονηρός άνθρωπος είναι πολύ πιο πανούργος και διαφέρει από έναν καλόψυχο άνθρωπο. Αφού κάνει κάτι κακό, όχι μόνο δεν κάνει αυτοκριτική, αλλά εντείνει το παράπτωμά του και το συνεχίζει μέχρι τέλους. Έτσι μετατρέπεται σε διάβολο, σε κάποιον που είναι εντελώς αντίθετος με τις αρχές με βάση τις οποίες ενεργεί ένας καλόψυχος άνθρωπος. Για παράδειγμα, αν κάποιος είναι καλόψυχος και διαθέτει αυτήν την αξία της ανθρώπινης φύσης, τότε όταν έρθει σε αντιπαράθεση μαζί σου, θα μιλήσει με βάση πραγματικά γεγονότα. Δεν θα υπερβάλει, δεν θα κατασκευάσει αρνητικά πράγματα για σένα από το πουθενά ούτε θα σε συκοφαντήσει και θα προσβάλει την ακεραιότητά σου επειδή είναι θυμωμένος μαζί σου. Σε καμία περίπτωση δεν θα κάνει τέτοια πράγματα. Όταν έρθει σε αντιπαράθεση μαζί σου, μπορεί ν’ αποκαλύψει μια αλαζονική ή φαύλη διάθεση, αλλά σε κάθε περίπτωση τα λόγια που λέει συγκρατούνται από τη συνείδηση, τη λογική και την καλόψυχη ανθρώπινη φύση του. Μ’ αυτόν τον τρόπο, σε κάποιο επίπεδο, περιορίζεται ο βαθμός της βλάβης που σου προκαλεί. Οι κακοί άνθρωποι, όμως, δεν έχουν την καλόψυχη πτυχή της ανθρώπινης φύσης. Πώς τσακώνονται οι κακοί άνθρωποι; «Είσαι ένα βρομοθήλυκο, μια πόρνη! Προσβάλλω και καταριέμαι οκτώ γενιές των προγόνων σου!» Θα πουν κάθε είδους σκληρά και κακόβουλα πράγματα. Έτσι είναι οι κακοί άνθρωποι· ο χαρακτήρας τους είναι ελεεινός. Κάποιοι άνθρωποι που έχουν ελεεινό χαρακτήρα δεν βασίζουν τις προσβολές τους σε πραγματικά γεγονότα. Γιατί δεν τις βασίζουν σε πραγματικά γεγονότα; Επειδή δεν έχουν συνείδηση και δεν ανταποκρίνονται στα πρότυπα της συνείδησης. Όταν προσβάλλουν τους άλλους, δεν τους συγκρατεί η συνείδησή τους. Εκτοξεύουν αψήφιστα ύβρεις, λέγοντας όποια προσβολή τούς έρθει στο μυαλό. Θα πουν όποια λόγια μπορούν να ξεσπάσουν το μίσος τους, να πληγώσουν βαθιά την καρδιά σου και να σε κάνουν έξαλλο από θυμό. Οι προσβολές τους μπορούν ουσιαστικά να σε εξαγριώσουν μέχρι θανάτου. Τέτοιοι άνθρωποι δεν έχουν καλοσύνη στην καρδιά τους και ξεχειλίζουν από κακοβουλία. Οι κακοί άνθρωποι αποκαλύπτουν πρωτίστως δύο ειδών διαθέσεις: αλαζονεία και φαυλότητα. Ουσιαστικά, τα λόγια που εκτοξεύουν περιέχουν κατάρες, ξεχειλίζουν από την κακοβουλία του Σατανά κι έχουν αρκετή καταστροφική δύναμη· μπορούν να εκτοξεύσουν ακόμη και τις πιο κακόβουλες κατάρες. Αν έχεις ανθρώπινη φύση ή αν η ανθρώπινη φύση σου είναι καλόψυχη, τότε δεν μπορείς να πεις τέτοιες προσβολές· επιπλέον, δεν μπορείς να κατασκευάσεις πράγματα από το πουθενά. Ο λόγος είναι ότι έχεις αίσθημα συνείδησης και ορθολογισμό, και η πτυχή της καλής σου φύσης και της καλοψυχίας που έχεις στη συνείδησή σου σε συγκρατούν και σε ελέγχουν σε μεγάλο βαθμό, με αποτέλεσμα να είναι αδύνατον να πεις τέτοιες προσβολές. Όταν κάποιος σε προσβάλλει, θυμώνεις και θέλεις να προσβάλεις και να καταραστείς οκτώ γενιές των προγόνων του, λέγοντας ότι πρέπει να πάνε στην κόλαση, αλλά το συλλογίζεσαι: «Με ποιο δικαίωμα θα τον καταραστώ; Δεν είμαι ο Θεός και δεν έχω εγώ τον τελευταίο λόγο». Θέλεις κι εσύ να τον προσβάλεις με χυδαία λόγια, αλλά το σκέφτεσαι: «Αν χρησιμοποιήσω χυδαία λόγια, ακόμη κι εγώ θα αηδιάσω· τι θα σκεφτούν οι άνθρωποι γύρω μου; Δεν θα σήμαινε αυτό ότι δεν έχω ακεραιότητα ούτε αξιοπρέπεια; Δεν θα φερόμουν σαν μέγαιρα; Δεν πρόκειται να γίνω τέτοιος άνθρωπος». Δεν μπορείς να τον προσβάλεις. Έτσι, συγκρατείς σε μεγάλο βαθμό τα λόγια σου κι αυτό που αντέχεις να πεις είναι πολύ περιορισμένο. Στη χειρότερη περίπτωση, μπορεί να πεις: «Είσαι Σατανάς, η διεφθαρμένη διάθεσή σου είναι σοβαρή, δεν μπορείς να φτάσεις στη σωτηρία κι ο Θεός δεν σε συμπαθεί». Μπορεί, στη χειρότερη περίπτωση, να πεις μερικά τέτοια πράγματα, αλλά κατόπιν το σκέφτεσαι: «Δεν είμαι εγώ αυτός που θ’ αποφασίσει αν συμπαθεί κάποιον ο Θεός» κι έτσι σου λείπει η σιγουριά όταν το λες αυτό. Όταν κάποιος σε προσβάλλει και σε καταριέται, λέγοντάς σου να πας στο δέκατο όγδοο επίπεδο της κόλασης, σκέφτεσαι μέσα σου: «Να καταριέσαι κάποιον, να του λες να πάει στο δέκατο όγδοο επίπεδο της κόλασης· είναι πολύ σκληρά αυτά τα λόγια! Εγώ δεν θα μπορούσα να πω κάτι τέτοιο. Δεν πρέπει να μιλάω τόσο σκληρά!» Γιατί μπορείς και κάνεις αυτές τις σκέψεις; Επειδή αυτό που υπάρχει μέσα στην ανθρώπινη φύση σου είναι διαφορετικό από εκείνο των κακών ανθρώπων. Αν είσαι καλόψυχος και καλοπροαίρετος κι έχεις συνείδηση και λογική, τα λόγια που λες θα είναι πολύ ορθολογικά. Ίσως, εντός των ορίων της συνείδησής σου, να πεις κάποια θυμωμένα λόγια ή ν’ αφήσεις να σου ξεφύγουν κάποιες άσχημες λέξεις, αλλά αφού τα πεις, νιώθεις εσύ ο ίδιος πολύ ταραγμένος και δεν έχεις πληγώσει πραγματικά τον άλλον· τα λόγια σου δεν έχουν καταστροφική δύναμη. Οι κακοί άνθρωποι όσο περισσότερο προσβάλλουν τους άλλους τόσο περισσότερο ευχαριστιούνται, ενώ εσύ όσο περισσότερο προσβάλλεις τους άλλους τόσο περισσότερο ταράζεσαι· σκέφτεσαι μέσα σου: «Ξέχνα το· είναι ανώφελο και ανούσιο να πέσω στο ίδιο επίπεδο μ’ έναν τόσο ποταπό χαρακτήρα και κακό άνθρωπο. Δεν πρόκειται να τσακωθώ άλλο μαζί του». Το να τσακώνεσαι μ’ έναν κακό άνθρωπο είναι σαν να προσπαθείς να μιλήσεις στον Σατανά για την αλήθεια: εντελώς αναποτελεσματικό. Δεν είναι ανάγκη να διαφωνείς μαζί του ή να μεγαλοποιείς τα πράγματα. Απλώς μείνε μακριά από τέτοιους ανθρώπους στο μέλλον. Θα σκεφτόσουν να τους βλάψεις; Θα σκεφτόσουν να τους εκδικηθείς και να βρεις μια ευκαιρία να τους δώσεις ένα μάθημα; Δεν έχεις τέτοια σκληρή καρδιά. Απλώς λες διαρκώς στον εαυτό σου: «Ξέχνα το. Οι λίγες προσβολές που έχω δεχθεί από αυτόν δεν μου έχουν προκαλέσει καμία απώλεια· δεν θα δώσω σημασία». Μάλιστα, κάποιοι άνθρωποι παρηγορούν τον εαυτό τους λέγοντας: «Όπως και να ‘χει, δεν με έχει καταραστεί ο Θεός. Οι δικές του κατάρες δεν έχουν κανέναν αντίκτυπο». Στην πραγματικότητα, επειδή έχεις συνείδηση και λογική κι επειδή είσαι καλόψυχος και καλοπροαίρετος στο πλαίσιο της ανθρώπινης φύσης σου, πολύ απλά δεν μπορείς να πεις αυτές τις προσβολές. Τις βρίσκεις αισχρές και υποτιμητικές. Αν αυτά τα λόγια έβγαιναν από το στόμα σου, θα ένιωθες ότι πηγαίνουν κόντρα στη συνείδησή σου. Ιδίως όταν έχουν να κάνουν με μυθεύματα ή αβάσιμα ζητήματα, τότε κι αν είναι που δεν μπορείς να τα πεις. Το γεγονός ότι δεν μπορείς να τα πεις είναι για σένα μια ασφαλιστική δικλείδα. Τα λόγια τους έχουν σημαντική καταστροφική δύναμη και σε έχουν βλάψει· αυτή είναι η κακή τους πράξη. Πώς προέκυψε αυτή η κακή πράξη; Επειδή η ανθρώπινη φύση τους περιέχει ελεεινές ιδιότητες. Όταν έρχονται σε σύγκρουση ή έχουν διενέξεις μαζί σου, η διεφθαρμένη διάθεσή τους διογκώνεται απεριόριστα και μπορούν να σε καταριούνται χωρίς ενδοιασμούς. Έχουν έναν τέτοιο ελεεινό χαρακτήρα, επομένως είναι φυσικό ν’ αποκαλύπτουν μια διεφθαρμένη διάθεση. Αν εσύ, από την άλλη πλευρά, είσαι ένας καλόψυχος και καλοπροαίρετος άνθρωπος με συνείδηση, λογική και ανθρώπινη φύση, σε μια τέτοια περίπτωση, όχι μόνο δεν θα έβγαζες προς τα έξω τη διεφθαρμένη διάθεσή σου, αλλά η ανθρώπινη φύση σου θα συγκρατούσε σε μεγάλο βαθμό την αποκάλυψη της διεφθαρμένης διάθεσής σου. Αυτό είναι εξαιρετικά ωφέλιμο για σένα. Επιφανειακά, φαίνεται να έχεις υποστεί μια απώλεια, να βρίσκεσαι σε μειονεκτική θέση και να μην μπορείς να τους νικήσεις σ’ έναν καυγά, με αποτέλεσμα να γίνεσαι περίγελος των άλλων. Στην πραγματικότητα, η ανθρώπινη φύση σου σ’ έχει προστατεύσει, εμποδίζοντάς σε να διαπράξεις κακό, να κάνεις πράγματα που δεν βρίσκει ευχάριστα ο Θεός ή να πεις λόγια που δεν βρίσκει ευχάριστα ο Θεός. Μ’ αυτόν τον τρόπο, δεν σ’ έχει προστατεύσει ως έναν βαθμό; (Ναι.) Αυτή η αξία της ανθρώπινης φύσης σ’ έχει προστατεύσει σε μεγάλο βαθμό, εμποδίζοντάς σε να κάνεις περαιτέρω πράγματα που δεν βρίσκει ευχάριστα ή που απεχθάνεται ο Θεός ή να πεις λόγια που απεχθάνεται και καταδικάζει ο Θεός, όταν αποκαλύπτεις μια διεφθαρμένη διάθεση. Παρόλο που αυτό δεν μετράει ως καλή πράξη, αν μη τι άλλο δεν έχεις διαπράξει κακό. Αυτό που έκανες σ’ αυτήν την περίπτωση δεν πρόκειται να καταδικαστεί ούτε πρόκειται να τιμωρηθείς γι’ αυτό. Αντιθέτως, οι κακοί άνθρωποι όχι μόνο θα καταδικαστούν, αλλά θα τιμωρηθούν και για τα πράγματα που κάνουν υπό την κυριαρχία του ελεεινού χαρακτήρα τους. Θα πρέπει να υποστούν τις συνέπειες και ν’ αναλάβουν την ευθύνη. Επομένως, οι άνθρωποι που διαθέτουν διάφορες αξίες στην ανθρώπινη φύση τους μπορεί να φαίνεται ότι χάνουν την υπόληψή τους, τη θέση τους και την αξιοπρέπειά τους σε κάποια ζητήματα, και ιδίως να χάνουν την ευκαιρία να πάρουν την πρωτοβουλία να επιχειρηματολογήσουν, αλλά δεν υφίστανται απώλεια. Κάποιοι άνθρωποι λένε: «Αν δεν υφίστανται απώλεια, μήπως αυτό σημαίνει ότι βγαίνουν κερδισμένοι;» Δεν μπορεί ν’ αξιολογηθεί ως προς το αν υφίσταται κανείς απώλεια ή βγαίνει κερδισμένος. Πώς θα πρέπει, λοιπόν, ν’ αξιολογηθεί; Θα πρέπει ν’ αξιολογηθεί ως εξής: Δεν έχει σημασία αν υποστείς μια απώλεια σε κάποια περίπτωση· το κλειδί είναι να μπορείς ν’ αποκομίσεις όφελος από αυτήν. Σ’ αυτήν την περίπτωση, οι αξίες της ανθρώπινης φύσης σου είναι αυτές που διαφύλαξαν τη συμπεριφορά σου, εμποδίζοντάς σε να διαπράξεις κακό και διασφαλίζοντας ότι δεν θα σε καταδικάσει ο Θεός. Δεν αποκόμισες όφελος; Τώρα δεν υπάρχει περίπτωση να υποστείς τιμωρία επειδή διέπραξες κακό. Δεν είναι αυτό καλό για σένα; (Ναι.) Παρόλο που δεν είναι μια καλή πράξη που έκανες ενεργά ούτε μια πράξη που τηρεί ενεργά τις αλήθεια-αρχές, επειδή έχεις αξίες στην ανθρώπινη φύση σου, έχεις κάνει κάτι που δεν παραβιάζει τις αλήθεια-αρχές. Μ’ αυτόν τον τρόπο, προστατεύεσαι. Παρόλο που δεν είναι κάτι αξιομνημόνευτο, αν μη τι άλλο δεν καταδικάζεται. Κι έτσι δεν χρειάζεται ν’ αναλάβεις καμία ευθύνη ούτε να υποστείς τιμωρία. Δεν είναι καλό πράγμα αυτό; (Ναι.) Όσο ακολουθείς τον Θεό, ανεξάρτητα απ’ το αν αυτό που κάνεις συνάδει με την αλήθεια και ανεξάρτητα από το πώς το βλέπει ο Θεός, αν μη τι άλλο έχεις καθαρή συνείδηση. Ακόμη κι αν ο Θεός δεν το θυμάται, θα πρέπει τουλάχιστον ν’ αποφύγεις να καταδικαστείς από τον Θεό ή να κάνεις τον Θεό να σε μισήσει. Αυτή είναι η βασικότερη αρχή που θα πρέπει ν’ ακολουθείς. Δεν είναι πολύ σημαντικές για τους ανθρώπους οι αξίες της ανθρώπινης φύσης; (Ναι.) Μη νιώθεις, λοιπόν, διαρκώς απρόθυμος απλώς και μόνο επειδή νομίζεις ότι το να έχεις κάποιες αξίες της ανθρώπινης φύσης σε κάνει αντιπαθή στους ανθρώπους· θα χάνεις μονίμως την ευκαιρία να εκμεταλλευτείς καταστάσεις ή ν’ αποκομίσεις οφέλη και οι άλλοι θ’ αποκτούν όλα τα πλεονεκτήματα ενώ εσύ θα είσαι πάντα εκείνος που υφίσταται μια απώλεια. Γιατί είναι τόσο κακό να υποστείς μια απώλεια; Αν μη τι άλλο, αυτό που απολαμβάνεις είναι αυτό που σου έδωσε αρχικά ο Θεός και δεν έχεις πάρει κάτι που ανήκει στους άλλους. Δεν είναι σωστό να εκμεταλλεύεσαι καταστάσεις· αυτό σημαίνει ότι έχεις πάρει από το μερίδιο των άλλων. Αν πάρεις κάτι που δεν σου ανήκει, θα σε καταδικάσει ο Θεός. Οι άνθρωποι δεν θα πρέπει να κάνουν πράγματα που καταδικάζει ο Θεός. Κάποιοι άνθρωποι λένε: «Δεν ξέρω τι είδους πράξεις θα πρέπει να κάνω που θα τις θυμάται ο Θεός». Ξέρεις, όμως, ποιες πράξεις καταδικάζει ο Θεός; Αν ναι, τότε θα πρέπει τουλάχιστον να τηρείς αυτό το όριο: Μην κάνεις πράγματα που καταδικάζει ο Θεός. Καταλάβατε; (Ναι.) Τώρα που συζητήσαμε περισσότερο αυτά τα ζητήματα, θα πρέπει να καταλαβαίνετε.

Οι περισσότεροι άνθρωποι δεν έχουν την αξία της καλοψυχίας στην ανθρώπινη φύση τους. Ωστόσο, αν κάποιος έχει πραγματικά αυτήν την αξία, τότε είναι πραγματικά ένας καλός άνθρωπος ανάμεσα στη διεφθαρμένη ανθρωπότητα· τέτοιοι άνθρωποι σπανίζουν πολύ. Αν έχεις πραγματικά αυτήν την αξία, ο Θεός θα σε ευλογήσει, ο Θεός θα σου δείχνει χάρη σε κάθε ευκαιρία. Με ανθρώπινους όρους, αυτό σημαίνει ότι ο Θεός θα σε νοιάζεται σε κάθε ευκαιρία. Πώς σε νοιάζεται; Εσύ σκέφτεσαι διαρκώς τους άλλους και θυσιάζεις τα συμφέροντά σου, ενώ οι άλλοι σ’ εκμεταλλεύονται· ο Θεός, λοιπόν, σε νοιάζεται γιατί εκείνοι, παρόλα αυτά, δεν μπορούν να λάβουν τις ευλογίες Του. Μπορούν να ζήσουν μόνο εφόσον εκμεταλλεύονται τους άλλους και θα πρέπει να το ξεπληρώσουν αυτό στην επόμενη ζωή. Ωστόσο, εσύ ζεις με τις ευλογίες του Θεού. Παρόλο που οι άλλοι μπορεί να σ’ εκμεταλλεύονται, στην πραγματικότητα δεν χάνεις τίποτα. Πείτε μου, είναι καλό αυτό; (Ναι.) Όπως βλέπεις, οι καλόψυχοι άνθρωποι δίνουν προς τα έξω την εντύπωση ότι υφίστανται διαρκώς απώλειες. Οι άνθρωποι τους θεωρούν απλούς και άδολους, οπότε όταν μιλούν και ενεργούν, τους εκμεταλλεύονται διαρκώς, τους φέρονται σαν να είναι ανόητοι, τους εκφοβίζουν, τους αποσπούν χρήματα και οφέλη και αρπάζουν πολλά από τα υπάρχοντά τους. Βλέπεις, όμως, να λείπει κάτι από τους καλόψυχους ανθρώπους; Δεν τους λείπει τίποτα. Τους παρέχονται τα πάντα σε αφθονία. Όταν ενεργούν, έχουν ευφυΐα και σοφία και δεν ανησυχούν. Όποιο καθήκον κι αν τους αναθέσει ο οίκος του Θεού, δεν δίνουν σημασία στα κέρδη και τις απώλειες ούτε τσακώνονται ή ανταγωνίζονται. Απλώς κάνουν ό,τι τους ζητείται να κάνουν. Όποια κι αν είναι η εργασία, σπάνια κάνουν λάθη. Ακόμη κι αν προκύψουν περιστασιακά κάποια ασήμαντα προβλήματα ή μικρά λάθη, δεν γίνονται σκόπιμα. Βάζουν την καρδιά τους σε ό,τι κάνουν, υπερβαίνουν την ελάχιστη βάση ως προς τη συνείδηση και τη λογική τους και μπορούν ν’ αποδεχθούν την εξονυχιστική εξέταση του Θεού. Επομένως, τέτοιοι άνθρωποι μπορούν να λάβουν τις ευλογίες του Θεού. Αφού ξέρεις ότι η καλοψυχία είναι μια αξία της ανθρώπινης φύσης, δεν θα πρέπει να πασχίζεις γι’ αυτή στη διαγωγή σου; (Ναι.) Μη δίνεις σημασία σε ασήμαντα ζητήματα και μην είσαι τόσο ευέξαπτος που κανείς να μην τολμάει να σε προσεγγίσει ή να σε προκαλέσει· μην είσαι τέτοιος άνθρωπος. Αν οι άλλοι σ’ εκμεταλλευτούν λίγο, μη νιώθεις διαρκώς σαν να σε εκφοβίζουν. Πού είναι το κακό στο να είναι κάποιος λίγο πιο απλός και πιο άδολος; Κάποιοι άνθρωποι είναι εξαιρετικά οξυδερκείς και θέλουν μονίμως ν’ αποδεικνύουν ότι δεν είναι ανόητοι, λέγοντας: «Μη με περνάς για ανόητο. Έχω μυαλό! Μπορώ να δω ποιος δεν με συμπαθεί ή ποιος μου φέρεται άσχημα. Μπορώ να καταλάβω ποιος με περιφρονεί και ποιανού τα λόγια είναι γεμάτα σαρκασμό ή μπηχτές». Είναι ανώφελο να μπορεί κανείς να βλέπει και ν’ ακούει τέτοια πράγματα. Αυτό είναι απλώς μικροπρεπής εξυπνάδα και οξυδέρκεια. Το να έχεις αυτήν τη λίγη οξυδέρκεια δεν σημαίνει ότι έχεις σοφία ή ότι είσαι πραγματικά έξυπνος. Αντιθέτως, οι άνθρωποι θα σε περιφρονούν, επειδή ακόμη και τα ζώα διαθέτουν τέτοια οξυδέρκεια και κάνουν τέτοιες μικροπρεπείς σκέψεις. Γιατί το λέω αυτό; Όλοι όσοι έχουν στενή επαφή με ζώα γνωρίζουν το εξής: Ακόμη και τα μικρά ζώα μπορούν να το καταλάβουν όταν λες ευχάριστα ή άσχημα πράγματα γι’ αυτά. Για παράδειγμα, αν ένας σκύλος σε ακούσει να λες άσχημα πράγματα, αμέσως θα στενοχωρηθεί, ενώ μπορεί επίσης να καταλάβει αν λες κάτι εμφανώς ευχάριστο. Αν οι άνθρωποι για ν’ αξιολογήσουν τον εαυτό τους χρησιμοποιούν μονίμως πράγματα που διαθέτουν ακόμη και τα μικρά ζώα, δεν υποβαθμίζει αυτό την ιδιότητα του ανθρώπου; Χαμηλώνοντας το πρότυπο αξιολόγησης της δημιουργημένης ανθρωπότητας, υποτιμάς τον εαυτό σου. Μη λες διαρκώς πράγματα όπως: «Μη νομίζεις ότι είμαι ανόητος και μου φέρεσαι σαν να είμαι τρίχρονο. Αν μου δώσεις μπομπότα, δεν υπάρχει περίπτωση να τη φάω· φέρε μου καλύτερα ντάμπλινγκς. Ποιος δεν ξέρει ότι τα ντάμπλινγκς είναι πεντανόστιμα;» Μη λες τέτοια ανόητα λόγια προσπαθώντας ν’ αποδείξεις ότι δεν είσαι ανόητος. Αν πράγματι δεν είσαι ανόητος, τότε να πασχίζεις ν’ ανταποκριθείς στα πρότυπα της ανθρώπινης φύσης. Να συναναστρέφεσαι πάνω σε πτυχές όπως τι θα πρέπει να υπάρχει στη συνείδηση και τη λογική των ανθρώπων, ποιες είναι οι εκδηλώσεις των αξιών της ανθρώπινης φύσης, ποιες είναι οι εκδηλώσεις των ελλείψεων της ανθρώπινης φύσης και του ανεπαρκούς χαρακτήρα, και να κατανοείς αυτές τις πτυχές. Να συναναστρέφεσαι λίγο πάνω σε αυτά που θα πρέπει να διαθέτουν οι άνθρωποι στην ανθρώπινη φύση τους και σε αυτά που θα πρέπει να διαθέτει η δημιουργημένη ανθρωπότητα, κι έπειτα να πασχίζεις γι’ αυτά και να προσπαθείς σκληρά να τ’ αποκτήσεις. Δεν θ’ ανυψώσει αυτό την προσωπική σου αξία; Θα καταφέρεις ποτέ τίποτα αν συγκρίνεις διαρκώς τη νοημοσύνη σου με εκείνη ενός τρίχρονου; Θα μπορέσεις ποτέ να ωριμάσεις μ’ αυτόν τον τρόπο; Ένα τρίχρονο παιδί λέει: «Μπορώ να πιω γάλα από ένα πλαστικό μπιμπερό» κι εσύ λες: «Μπορώ να πιω από ένα γυάλινο μπουκάλι και δεν φοβάμαι μήπως κάψω τα χέρια μου». Το τρίχρονο παιδί λέει: «Μπορώ να ξεχωρίσω το αριστερό από το δεξί όταν φοράω παπούτσια» κι εσύ λες: «Μπορώ να ξεχωρίσω το μπροστά από το πίσω όταν φοράω ένα πουλόβερ. Εσύ μπορείς να το κάνεις αυτό;» Θα καταφέρεις ποτέ τίποτα έτσι; Αν η νοημοσύνη σου, ο χαρακτήρας σου και οι διάφορες ικανότητες που θα πρέπει να διαθέτει η ανθρώπινη φύση σου παραμένουν κολλημένα στο στάδιο ενός τρίχρονου παιδιού ή ενός ανήλικου, τότε θα είναι πολύ δύσκολο να γίνεις ένας ώριμος άνθρωπος ή να κάνεις τους άλλους να σε αντιμετωπίζουν ως ενήλικο. Πώς μπορείς να κάνεις τους άλλους να σε αντιμετωπίζουν ως ενήλικο; Θα πρέπει να κάνεις τα πράγματα που οφείλουν να κάνουν οι ενήλικες και τα πράγματα που οφείλουν να κάνουν οι δημιουργημένοι άνθρωποι. Θα πρέπει να διαθέτεις την ανθρώπινη φύση που οφείλουν να έχουν οι δημιουργημένοι άνθρωποι. Τι θα πρέπει να διαθέτει, τουλάχιστον, αυτή η ανθρώπινη φύση; Συνείδηση, λογική και διάφορες πτυχές καλού χαρακτήρα. Μ’ αυτόν τον τρόπο, σταδιακά θα βελτιώνεσαι και θα προοδεύεις σε σχέση με τις ατέλειες και τα προβλήματα της ανθρώπινης φύσης σου. Τότε, θα είναι πολύ ευκολότερο να εισέλθεις στην αλήθεια και θα υπάρχουν λιγότερα εμπόδια.

Η αξία της καλοψυχίας στην ανθρώπινη φύση είναι αρκετά σπάνια και οι περισσότεροι άνθρωποι δεν τη διαθέτουν. Πώς μπορεί, λοιπόν, ν’ αποκτήσει κανείς αυτήν την αξία; Όταν δεν κατανοείς καμία αλήθεια, είναι πολύ δύσκολο να διαθέτεις αυτήν την αξία της ανθρώπινης φύσης και να είσαι τέτοιος άνθρωπος. Ωστόσο, μόλις κατανοήσεις κάποιες αλήθειες, θα έχεις ένα μονοπάτι για να γίνεις τέτοιος άνθρωπος και θα έχεις ελπίδα να το καταφέρεις αυτό. Το κατά πόσο μπορείς να το καταφέρεις και να πετύχεις τελικά κάποια αποτελέσματα εξαρτάται από το κατά πόσο μπορείς ν’ αποκτήσεις την αλήθεια και να έχεις ζωή-είσοδο. Πώς θα πρέπει ν’ ασκείται κανείς για ν’ αποκτήσει αυτήν την αξία; Ό,τι κι αν σου κάνει ή σου λέει κάποιος, μην το αντιμετωπίζεις με παρορμητικότητα ή με βάση τα συναισθήματά σου. Μην αναλύεις ποιες είναι οι προθέσεις του απέναντί σου, πόσο σε έχει βλάψει προσωπικά ή πόσο έχει βλάψει τη φήμη σου. Μην αντιμετωπίζεις κανένα από αυτά τα ζητήματα με το μυαλό σου, την ανθρώπινη θέληση ή τις φιλοσοφίες για τις κοσμικές αλληλεπιδράσεις. Πώς, λοιπόν, θα πρέπει να τα αντιμετωπίζεις; Να αντιμετωπίζεις όλα τα πράγματα με βάση τα λόγια του Θεού και τις αλήθεια-αρχές. Να πασχίζεις να διασφαλίσεις ότι σε κάθε περιβάλλον κι όταν έρχεσαι αντιμέτωπος με οποιονδήποτε άνθρωπο, είτε μιλάς ή αλληλεπιδράς μαζί του είτε χειρίζεσαι ένα συγκεκριμένο ζήτημα, αναζητάς τις αλήθεια-αρχές και ενεργείς σύμφωνα μ’ αυτές. Αυτή η προσέγγιση θα βελτιστοποιήσει σε μεγάλο βαθμό την ανθρώπινη φύση σου. Με άλλα λόγια, θα παρέχει ένα ορισμένο μέτρο στήριξης στη συνείδηση και τη λογική της ανθρώπινης φύσης σου, βοηθώντας σε ν’ αναπτύξεις αίσθημα δικαίου και δίνοντάς σου τη δυνατότητα να βλέπεις τους ανθρώπους και τα πράγματα από τη σωστή θέση και οπτική. Αυτό ονομάζεται βελτιστοποίηση. Η βελτιστοποίηση μετατρέπει την αρχικά ανεπαρκή ανθρώπινη φύση σου σε καλή, την κάνει κανονική. Πώς λοιπόν προέκυψε η αρχικά ανεπαρκής ανθρώπινη φύση σου; Ως αποτέλεσμα της επιρροής και της κυριαρχίας των διεφθαρμένων διαθέσεων. Αν, λοιπόν, φέρεσαι και ενεργείς με βάση τα λόγια του Θεού και τις αλήθεια-αρχές, τότε όταν ενεργείς, η ανθρώπινη φύση σου θα επηρεάζεται σε μεγάλο βαθμό από τα λόγια του Θεού και την αλήθεια. Αυτή η επιρροή ονομάζεται βελτιστοποίηση. Ασφαλώς, αυτή η βελτιστοποίηση δεν σημαίνει ότι η ανθρώπινη φύση σου θ’ αλλάξει κι ο χαρακτήρας σου θα γίνει ευγενής μέσα από ένα μεμονωμένο γεγονός. Αντ’ αυτού, είναι ένα αποτέλεσμα που επιτυγχάνεται σε μεγάλο χρονικό διάστημα, μέσα από την άσκηση και την εμπειρία σου στο να χρησιμοποιείς τα λόγια του Θεού και την αλήθεια ως κριτήρια, ύφος και κατεύθυνση των ενεργειών σου· σ’ αυτό το διάστημα, θα κατανοείς ολοένα και περισσότερο την αλήθεια και θα χειρίζεσαι τα ζητήματα τηρώντας ολοένα και περισσότερο τις αρχές. Μ’ αυτόν τον τρόπο, η ανθρώπινη φύση σου θ’ αλλάξει σταδιακά και θ’ αναπτυχθεί προς μια θετική κατεύθυνση. Θ’ αναπτύσσεις ολοένα και περισσότερο αίσθημα συνείδησης, θα γίνεσαι όλο και πιο καλοσυνάτος και θα έχεις όλο και περισσότερο αίσθημα δικαίου. Η λογική σου θα γίνεται ολοένα και πιο κανονική και δεν θα ενεργείς πλέον με παρορμητικότητα ούτε θα είσαι αυθόρμητος. Επομένως, σε μεγάλο βαθμό, η ανθρώπινη φύση σου θα συγκρατεί ολοένα και πιο σθεναρά τη διεφθαρμένη διάθεσή σου. Με βάση μια τέτοια κατάσταση της ανθρώπινης φύσης, ο βαθμός συγκράτησης των αποκαλύψεων των διεφθαρμένων διαθέσεών σου θα ενισχύεται συνεχώς και θα γίνεται όλο και πιο ισχυρός. Έτσι, οι αποκαλύψεις των διεφθαρμένων διαθέσεών σου θα μειώνονται όλο και περισσότερο και θα γίνονται όλο και πιο επιφανειακές. Οι πράξεις σου ή οι απόψεις που αποκαλύπτεις θα συμμορφώνονται ολοένα και περισσότερο με τα θετικά πράγματα και τις αλήθεια-αρχές. Αυτό το φαινόμενο, αυτή η αποκάλυψη, υποδηλώνει ότι η ζωή ενός ανθρώπου μεταμορφώνεται. Συγκεκριμένα, αν βλέπεις τους ανθρώπους και τα πράγματα, και φέρεσαι και ενεργείς σύμφωνα με τα λόγια του Θεού, έχοντας ως κριτήριο την αλήθεια, τότε η ανθρώπινη φύση σου θα γίνεται ολοένα και πιο κανονική και οι αποκαλύψεις των διεφθαρμένων διαθέσεών σου θα μειώνονται συνεχώς. Σταδιακά, θ’ αποβάλεις τη διεφθαρμένη διάθεσή σου. Αυτό είναι ένας θετικός κύκλος. Ωστόσο, αν βλέπεις τους ανθρώπους και τα πράγματα, και φέρεσαι και ενεργείς σύμφωνα με τη λογική του Σατανά, τότε, σε μεγάλο βαθμό, αυτό θα μολύνει και θα διαβρώσει την ανθρώπινη φύση σου. Η διεφθαρμένη διάθεσή σου θα διογκώνεται συνεχώς και θα γίνεται ολοένα και πιο σοβαρή. Αυτό είναι ένας φαύλος κύκλος. Το να βλέπεις τους ανθρώπους και τα πράγματα, και να φέρεσαι και να ενεργείς σύμφωνα με τα λόγια του Θεού είναι ένας θετικός κύκλος. Το να βλέπεις τους ανθρώπους και τα πράγματα, και να φέρεσαι και να ενεργείς σύμφωνα με τη λογική του Σατανά μπορεί μόνο να σε οδηγήσει σε μια αέναη περιστροφή μέσα στη ζωή και το περιβάλλον ενός φαύλου κύκλου, χωρίς να μπορείς ποτέ ν’ απελευθερωθείς. Αν θέλεις να εισέλθεις σ’ έναν θετικό κύκλο, η απλούστερη και πιο άμεση προσέγγιση είναι να ξεκινήσεις να κάνεις αυτοκριτική και να κατανοήσεις τον εαυτό σου αρχίζοντας από τις ατέλειες της ανθρώπινης φύσης σου και τις αποκαλύψεις της διαφθοράς σου, να διορθώσεις τις διεφθαρμένες διαθέσεις σου χρησιμοποιώντας ως βάση τα λόγια του Θεού και τις αλήθεια-αρχές, κι έτσι να καταφέρεις να κάνεις πράξη την αλήθεια και να υποταχθείς στον Θεό. Μ’ αυτόν τον τρόπο, η ζωή σου θα εισέλθει σ’ έναν θετικό κύκλο, η ανθρώπινη φύση σου θα γίνεται ολοένα και πιο κανονική και οι διεφθαρμένες διαθέσεις σου σταδιακά θ’ αλλάξουν και θ’ αποβληθούν. Αυτή είναι η διαδικασία της ζωή-εισόδου και παράλληλα η απαραίτητη διαδικασία για ν’ αποβάλουν οι άνθρωποι τις διεφθαρμένες διαθέσεις τους και να φτάσουν στη σωτηρία. Ασφαλώς, υπάρχει κι ένα μονοπάτι εισόδου. Αν εντοπίσεις στον εαυτό σου τις ατέλειες και τα ελαττώματα της ανθρώπινης φύσης, καθώς και τα προβλήματα του ελεεινού χαρακτήρα και της έλλειψης ακεραιότητας, για τα οποία συζητήσαμε, τότε θα πρέπει ν’ αναζητήσεις την αλήθεια για να τα λύσεις. Έπειτα, θα πρέπει να τα αντικαταστήσεις με την άσκηση των λόγων του Θεού και της αλήθειας. Μ’ αυτόν τον τρόπο, θα εισέλθεις σ’ έναν θετικό κύκλο. Στο τέλος, αυτό που θα κερδίσεις δεν είναι μόνο η μεταμόρφωση της ανθρώπινης φύσης σου, αλλά και η αποβολή των διεφθαρμένων διαθέσεών σου. Θ’ αλλάξει το θεμέλιο των διεφθαρμένων διαθέσεών σου πάνω στο οποίο βασίζεσαι για να επιβιώσεις. Αν ασκηθείς μ’ αυτόν τον τρόπο, θα έχεις ελπίδα να φτάσεις στη σωτηρία. Ωστόσο, αν δεν αναζητείς την αλήθεια ούτε κάνεις πράξη την αλήθεια μ’ αυτόν τον τρόπο, και σκέφτεσαι μέσα σου: «Λες ότι είμαι μικροπρεπής, ότι έχω ατέλειες και ελαττώματα στην ανθρώπινη φύση μου, όπως ότι είμαι ισχυρογνώμων, ξεδιάντροπα χοντρόπετσος και έχω την τάση να είμαι καχύποπτος. Ε, λοιπόν, έτσι είμαι κι έτσι θα ζήσω. Δεν πρόκειται ν’ αλλάξω. Λέγε ό,τι θες! Όπως και να ‘χει, απλώς δεν θέλω να υποστώ απώλειες. Εφόσον μπορώ να εκμεταλλεύομαι καταστάσεις, δεν με πειράζει!» Αν αυτές είναι οι σκέψεις και οι απόψεις σου, τότε, δυστυχώς, θα πέσεις στην τρομερή δίνη ενός φαύλου κύκλου και δεν θα μπορέσεις να βγεις ποτέ από αυτήν. Ποια θα είναι η τελική συνέπεια; Θα είναι μια συνέπεια που πιθανότατα δεν θέλεις να δεις: Οι διεφθαρμένες διαθέσεις σου θα είναι για πάντα η ζωή σου. Θα σε κρατούν σφιχτά δέσμιο για όλη σου τη ζωή, θα ριζώσουν βαθιά μέσα στις σκέψεις σου και στα βάθη της ψυχής σου και θα είναι αδύνατον να τις αποβάλεις. Τι σημαίνει το γεγονός ότι θα είναι αδύνατον να τις αποβάλεις; Σημαίνει ότι δεν έχεις καμία ελπίδα να φτάσεις στη σωτηρία κι ότι δεν έχεις κανένα μερίδιο στον προορισμό που έχει προετοιμάσει ο Θεός για την ανθρωπότητα. Αυτή είναι η συνέπεια. Αν δεν θέλεις να δεις αυτήν τη συνέπεια, τότε άρχισε να εισέρχεσαι και ν’ ασκείσαι στο μονοπάτι που περιέγραψα και προσπάθησε να πετύχεις έναν θετικό κύκλο· στο τέλος, είναι σίγουρο ότι θα έχεις αποτελέσματα. Καταλάβατε; (Ναι.)

Παρόλο που δεν καλύψαμε πολλά διαφορετικά θέματα στη σημερινή συναναστροφή, συζητήσαμε αρκετό περιεχόμενο. Ας ολοκληρώσουμε σ’ αυτό το σημείο τη σημερινή μας συναναστροφή. Θα συνεχίσουμε αργότερα τη συναναστροφή πάνω σε άλλα θέματα και διαφορετικό περιεχόμενο. Γεια σας!

2 Δεκεμβρίου 2023