Τις τελευταίες μέρες, το θέμα της συναναστροφής μας ήταν ο τρόπος διάκρισης του επιπέδου σε διάφορες πτυχές, έτσι δεν είναι; (Ναι.) Μέσα από τη συναναστροφή μας πάνω στις συγκεκριμένες εκδηλώσεις των διαφόρων πτυχών και βαθμίδων του επιπέδου, άραγε μπορείτε να συνοψίσετε τι είναι καλό επίπεδο, τι είναι μέτριο επίπεδο, τι είναι χαμηλό επίπεδο και τι είναι παντελής έλλειψη επιπέδου; Συναναστραφήκαμε αρκετά πάνω σ’ αυτήν την πτυχή, οπότε θα πρέπει να είστε σε θέση να συνοψίσετε αυτό το περιεχόμενο κι έπειτα να το αντιστοιχίσετε με τις συγκεκριμένες εκδηλώσεις στην καθημερινότητα. Μ’ αυτόν τον τρόπο, θα αξιολογείτε με σχετικά μεγαλύτερη ακρίβεια τον εαυτό σας και τους άλλους. Αν δεν ξέρεις πώς να το συνοψίσεις, τότε όταν συναντάς ορισμένους ανθρώπους στην καθημερινότητα, δεν θα μπορείς να τους διακρίνεις και δεν θα μπορείς να διακρίνεις ούτε τις δικές σου εκδηλώσεις και αποκαλύψεις σε διάφορες πτυχές. Δεν θα σήμαινε αυτό ότι τα άκουσες μάταια όλα αυτά; Πρέπει να είσαι ικανός να συνοψίζεις. Τι σημαίνει να συνοψίζεις; Σημαίνει να βρίσκεις, εντός του συγκεκριμένου περιεχομένου όλων αυτών των διαφορετικών πτυχών, τις αρχές διάκρισης ή κατανόησης πραγμάτων διαφορετικών ειδών. Μ’ αυτόν τον τρόπο, επιτυγχάνεται ο σκοπός της σύνοψης. Όταν θα έχεις βρει τις αρχές, θα μπορείς να χρησιμοποιείς τις αλήθεια-αρχές για να βλέπεις τους ανθρώπους και τα πράγματα και θα μπορείς να διακρίνεις τους άλλους και τον εαυτό σου. Αυτό αποδεικνύει ότι κατανοείς την αλήθεια. Όταν κατανοήσεις μια πτυχή της αλήθειας και μπορέσεις να την εφαρμόσεις, θα πετύχεις την είσοδο στην αλήθεια-πραγματικότητα σ’ αυτήν την πτυχή. Δεν πρέπει, λοιπόν, να συνοψίσουμε το συγκεκριμένο περιεχόμενο των διαφόρων πτυχών του επιπέδου; (Ναι.) Πρέπει να το συνοψίσουμε. Μόνο έτσι θα μπορέσετε να κατανοήσετε ξεκάθαρα τις αλήθεια-αρχές που σχετίζονται με το επίπεδο.

Θα πρέπει να γνωρίζετε τις αρχές προκειμένου να κάνετε μια συνολική αξιολόγηση των ανθρώπων καλού επιπέδου, έτσι δεν είναι; (Έτσι είναι.) Έχουμε συναναστραφεί λεπτομερώς πάνω σε πολλές συγκεκριμένες εκδηλώσεις, χρησιμοποιώντας τες για να αξιολογήσουμε πώς είναι το επίπεδο ενός ανθρώπου. Ποιες είναι, λοιπόν, οι συνολικές εκδηλώσεις των ανθρώπων καλού επιπέδου; Έχουν κάποιες συγκεκριμένες αρχές μέσα τους για τον τρόπο με τον οποίο φέρονται και ενεργούν. Ακόμη κι όταν δεν κατανοούν την αλήθεια ή δεν έχουν ακούσει ακόμα την αλήθεια, έχουν κάποιες από τις βασικότερες αρχές για να βλέπουν τους ανθρώπους και τα πράγματα, καθώς και για να φέρονται και να ενεργούν. Με άλλα λόγια, έχουν κάποια όρια στη διαγωγή τους. Ως έναν βαθμό, αυτά τα όρια εναρμονίζονται με τις αλήθεια-αρχές ή τις προσεγγίζουν και, αν μη τι άλλο, προσεγγίζουν τα πρότυπα της συνείδησης και της λογικής της ανθρώπινης φύσης. Αφού καταφέρουν να κατανοήσουν κάποιες αλήθειες τρώγοντας και πίνοντας τα λόγια του Θεού και λαμβάνοντας το πότισμα και τον εφοδιασμό των λόγων του Θεού, ακόμη κι αν δεν έχουν βιώσει πολλά ζητήματα ή ιδιαίτερα περιβάλλοντα, μπορούν και πάλι να κατανοήσουν και να συλλάβουν κάποιες αλήθεια-αρχές μέσα τους. Στην πραγματική ζωή, είναι κατόπιν σε θέση να εφαρμόζουν αυτές τις αρχές για να χειρίζονται διαφόρων ειδών ανθρώπους, γεγονότα και πράγματα. Ασφαλώς, όταν χειρίζονται διαφόρων ειδών ανθρώπους, γεγονότα και πράγματα, δεν περιορίζονται στον χειρισμό απλών, μονοδιάστατων ζητημάτων. Αντ’ αυτού, όταν συναντούν διαφόρων ειδών ανθρώπους, γεγονότα και πράγματα που είναι σύνθετα και αλληλένδετα, μπορούν να εφαρμόσουν τα λόγια του Θεού και τις αλήθεια-αρχές για να τα αντιμετωπίσουν και να τα χειριστούν. Αυτή είναι μια εκδήλωση των ανθρώπων καλού επιπέδου σε ό,τι έχει να κάνει με ζητήματα που αφορούν τις αρχές. Επειδή έχουν καλό επίπεδο, μέσω του ποτίσματος και του εφοδιασμού των λόγων του Θεού, μπορούν να βρουν μόνοι τους τις αρχές που εμπεριέχονται στα λόγια του Θεού για το πώς να βλέπουν και να χειρίζονται διαφόρων ειδών ανθρώπους, γεγονότα και πράγματα. Τέτοιοι άνθρωποι καλού επιπέδου μπορούν ν’ αναλάβουν αυτόνομα τα ηνία για το έργο, ολοκληρώνοντας μόνοι τους κάθε εργασία. Αυτή είναι μια εκδήλωση καλού επιπέδου. Ποια είναι η κύρια εκδήλωση; (Η κύρια εκδήλωση είναι ότι μπορούν, μέσω του ποτίσματος και του εφοδιασμού των λόγων του Θεού, να βρουν μόνοι τους τις αρχές που εμπεριέχονται στα λόγια του Θεού για το πώς να βλέπουν και να χειρίζονται διαφόρων ειδών ανθρώπους, γεγονότα και πράγματα, με αποτέλεσμα να μπορούν να λύνουν προβλήματα μόνοι τους και ν’ αναλαμβάνουν αυτόνομα τα ηνία για το έργο.) Ακριβώς· τρώγοντας και πίνοντας τα λόγια του Θεού, μπορούν να κατανοήσουν την αλήθεια και να βρουν τις αρχές για το πώς να βλέπουν και να χειρίζονται διαφόρων ειδών ανθρώπους, γεγονότα και πράγματα, με αποτέλεσμα να μπορούν να επωμιστούν έργο μόνοι τους. Μόνο αυτό σημαίνει να έχει κανείς καλό επίπεδο. Προηγουμένως, είπαμε ότι για να μπορεί κάποιος να επωμιστεί έργο μόνος του, πρέπει να διαθέτει διάφορες ικανότητες. Αξιολογώντας το τώρα με βάση τις αλήθεια-αρχές, αυτό είναι μια εκδήλωση των ανθρώπων καλού επιπέδου.

Ποιες είναι οι εκδηλώσεις των ανθρώπων μέτριου επιπέδου; Ασφαλώς, είναι πολύ χειρότερες από εκείνες των ανθρώπων καλού επιπέδου. Ωστόσο, είτε οι άνθρωποι έχουν καλό είτε μέτριο επίπεδο, προτού λάβουν τον εφοδιασμό των λόγων του Θεού και κατανοήσουν την αλήθεια, δεν θα έχουν τις σωστές αρχές με βάση τις οποίες πρέπει να φέρονται. Για να καταφέρει κανείς να συλλάβει τις αρχές με βάση τις οποίες πρέπει να φέρεται, αποτελεί προϋπόθεση να λάβει τον εφοδιασμό των λόγων του Θεού και να καταφέρει να κατανοήσει την αλήθεια. Μόνο μέσω πραγματικών εμπειριών μπορεί κανείς να καταφέρει σταδιακά να κατανοήσει τις αρχές με βάση τις οποίες πρέπει να φέρεται. Αν κάποιος είναι άνθρωπος μέτριου επιπέδου, όταν διαβάζει τα λόγια του Θεού, μπορεί να κατανοήσει μόνο το βασικό νόημα και τα απαιτούμενα πρότυπα που εκφράζονται στα λόγια του Θεού. Κατανοεί αυτά τα πράγματα ως προς το δόγμα, αλλά όταν έρχεται αντιμέτωπος με διάφορες συνθήκες, εξακολουθεί να μην είναι σε θέση να εφαρμόσει τις αλήθεια-αρχές. Μόνο μέσα από την καθοδήγηση και τον εφοδιασμό από άλλους ή αφού βιώσει πολλά πράγματα, μπορεί να καταφέρει να κατανοήσει κάποιες βασικές αλήθεια-αρχές. Σε τι αναφέρεται εδώ ο όρος «βασικές»; Σημαίνει ότι οι αρχές που κατανοεί και συλλαμβάνει είναι πρωτίστως μονοδιάστατες και σχετικά απλές και ότι του επιτρέπουν να χειρίζεται και να λύνει συνηθισμένα προβλήματα, αλλά όταν έρχεται αντιμέτωπος με σύνθετες συνθήκες ή περίπλοκα περιβάλλοντα, δεν ξέρει πώς να ενεργήσει σύμφωνα με τις αρχές. Πρέπει να βασιστεί στην καθοδήγηση και τη βοήθεια από ανθρώπους που κατανοούν την αλήθεια, για να αντιμετωπίσει κάποια σύνθετα προβλήματα ή κάποιες πολύπλευρες εργασίες. Αυτές είναι οι εκδηλώσεις των ανθρώπων μέτριου επιπέδου. Τι είναι εμφανές στις εκδηλώσεις των ανθρώπων μέτριου επιπέδου; Ότι δεν μπορούν αυτόνομα να κατανοήσουν την αλήθεια ούτε να βρουν τις αρχές άσκησης που εμπεριέχονται στα λόγια του Θεού. Δεν μπορούν να κατανοήσουν με ακρίβεια ποια είναι στην πραγματικότητα τα απαιτούμενα πρότυπα του Θεού. Χρειάζονται κάποιον να συναναστρέφεται μαζί τους, να τους υποστηρίζει, να βοηθά στον έλεγχο των πραγμάτων, να τους τα λέει ξεκάθαρα και να τους τα υπενθυμίζει. Μόνο έτσι γνωρίζουν το εξής: «Αυτή είναι μια αλήθεια-αρχή. Πρέπει να τη θυμάμαι. Πρέπει να ασκούμαι σύμφωνα μ’ αυτήν. Πρέπει να υλοποιώ το έργο σύμφωνα με αυτήν την εργασιακή ρύθμιση». Αυτό ισχύει ως προς την κατανόησή τους. Δεύτερον, ως προς την εκτέλεση έργου, όταν κάνουν έργο για το οποίο δεν έχουν καθόλου εμπειρία, δεν μπορούν να εφαρμόσουν γρήγορα τις αλήθεια-αρχές για να βλέπουν ή να χειρίζονται διαφόρων ειδών ανθρώπους, γεγονότα και πράγματα. Μπορούν μόνο να χειρίζονται κάποιο μονοδιάστατο έργο, με δεδομένο ότι κατανοούν λίγες βασικές αλήθεια-αρχές. Όταν έρχονται αντιμέτωποι με σύνθετο έργο που αφορά πολλές αλήθεια-αρχές, χρειάζονται άλλους για να ελέγχουν τα πράγματα, να τους υποστηρίζουν και να τους εφοδιάζουν. Αυτές είναι οι εκδηλώσεις των ανθρώπων μέτριου επιπέδου. Ως προς την προσωπική κατανόηση, χρειάζονται άλλους για να συναναστρέφονται μαζί τους και να τους βοηθούν στον έλεγχο των πραγμάτων. Πρέπει να ακούσουν πολλά, όχι μόνο για μία πτυχή της αλήθειας, αλλά για διάφορες πτυχές, και στο τέλος χρειάζονται κάποιον να τους πει ποιες είναι οι βασικές αρχές των διαφόρων πτυχών της αλήθειας, προκειμένου να κατανοήσουν κάποιες από αυτές μέσα τους. Ωστόσο, όταν έρχονται αντιμέτωποι με σύνθετες συνθήκες, εξακολουθούν να μην ξέρουν πώς να τις κατανοήσουν και πρέπει και πάλι ν’ αναζητήσουν. Αυτό ισχύει ως προς την κατανόηση. Όσο για τον χειρισμό διαφόρων ζητημάτων στο έργο ή στην πραγματική ζωή, η ικανότητά τους να χειρίζονται προβλήματα μπορεί να φτάσει μόνο στο επίπεδο της τήρησης των αλήθεια-αρχών για τον χειρισμό μονοδιάστατου έργου. Όταν έρχονται αντιμέτωποι με σύνθετο έργο που έχει να κάνει με πολλές αλήθεια-αρχές, δυσκολεύονται κάπως και πρέπει ν’ αναζητήσουν και να έχουν κάποιον να ελέγχει τα πράγματα. Οι ίδιοι δεν μπορούν να εγγυηθούν ότι μπορούν να κάνουν καλά το έργο και δεν μπορούν να προσδιορίσουν κατά πόσο αυτό που κάνουν εναρμονίζεται με τις αλήθεια-αρχές. Μερικές φορές, θα υπάρχουν αποκλίσεις στο έργο τους. Ωστόσο, αυτές οι αποκλίσεις είναι απλώς αποκλίσεις και όχι στρεβλώσεις. Αν ήταν στρεβλώσεις, τότε αυτό θα υποδήλωνε χαμηλό επίπεδο. Υπάρχει μια διαφορά ανάμεσα στις αποκλίσεις και τις στρεβλώσεις: «Αποκλίσεις» σημαίνει ότι το έργο δεν συνάδει εντελώς με τις αλήθεια-αρχές, δεν γίνεται ικανοποιητικά ή με επαρκή μελέτη, αλλά η κατεύθυνση δεν είναι λανθασμένη. Απλώς το έργο τους δεν ανταποκρίνεται επαρκώς στα πρότυπα, επειδή δεν έχουν αρκετή εργασιακή εμπειρία ή κατανοούν μάλλον επιφανειακά την αλήθεια και δεν συλλαμβάνουν τις αλήθεια-αρχές με επαρκή ακρίβεια. Το έργο τους μπορεί να προσεγγίζει τα πρότυπα, αλλά απαιτεί και πάλι βελτίωση για να ανταποκρίνεται πλήρως στα πρότυπα. Αυτές είναι οι εκδηλώσεις των ανθρώπων μέτριου επιπέδου. Ποιο είναι το κύριο χαρακτηριστικό των ανθρώπων αυτού του είδους; (Ότι δεν μπορούν να κάνουν αυτόνομα ένα αντικείμενο του έργου όπως πρέπει· χρειάζονται βοήθεια και υποστήριξη από άλλους για να ολοκληρώσουν κάποιο έργο.) Το χαρακτηριστικό τους είναι ότι, είτε ως προς την κατανόηση είτε ως προς την εκτέλεση του καθήκοντός τους, είναι σχετικά κατώτεροι. Γενικά, δεν μπορούν να κάνουν αυτόνομα ένα αντικείμενο του έργου όπως πρέπει, αλλά χρειάζονται υποστήριξη, έλεγχο και προτροπή από άλλους. Επομένως, η βασική λογική που θα πρέπει να έχουν οι άνθρωποι μέτριου επιπέδου είναι ν’ αναζητούν περισσότερο και να περιμένουν περισσότερο όταν ενεργούν. Όταν δεν μπορούν να δουν καθαρά κάτι, θα πρέπει ν’ αναζητούν άμεσα και με ταπεινότητα —είτε ψάχνοντας τις αλήθεια-αρχές στα λόγια του Θεού ώστε να τις χρησιμοποιήσουν ως βάση είτε αναζητώντας από τους ανωτέρους τους— και να μην ενεργούν στα τυφλά ή μπερδεμένα. Αφού εργαστείς για ένα διάστημα, αν θεωρείς ότι βρίσκεσαι σε σύγχυση για πολλά πράγματα, να τα συνοψίσεις και να τα καταγράψεις αμέσως και ν’ αναζητήσεις από τους ανωτέρους. Ο σκοπός είναι οι ανώτεροί σου να ελέγξουν και να επιβεβαιώσουν κατά πόσο το έργο που έχεις κάνει αυτό το διάστημα εμπεριέχει αποκλίσεις ή κενά. Να μην είσαι υπερβολικά αυτάρεσκος, θεωρώντας ότι έχεις εργασιακή εμπειρία, και να μην έχεις μεγάλη ιδέα για τον εαυτό σου. Πρέπει να έχεις αυτεπίγνωση. Έχουμε ήδη συζητήσει τις εκδηλώσεις του μέτριου επιπέδου· ποια είναι, λοιπόν, τα χαρακτηριστικά των ανθρώπων μέτριου επιπέδου; (Δεν μπορούν να κάνουν έργο αυτόνομα· χρειάζονται άλλους για να τους υποστηρίζουν, να τους βοηθούν και να ελέγχουν τα πράγματα.) Και ποια είναι τα χαρακτηριστικά τους ως προς την κατανόηση των λόγων του Θεού; (Ως προς την κατανόηση των λόγων του Θεού, μπορούν να κατανοήσουν μόνο κάποιες βασικές αρχές, αλλά δεν είναι σε θέση να τις εφαρμόσουν στην πράξη στο έργο.) Και ποια είναι τα χαρακτηριστικά τους ως προς την εργασιακή ικανότητα; (Ως προς την εργασιακή ικανότητα, οι άνθρωποι μέτριου επιπέδου δεν μπορούν να εφαρμόσουν γρήγορα τις αλήθεια-αρχές για να βλέπουν ή να χειρίζονται διάφορα ζητήματα. Επιπλέον, μπορούν να ασχολούνται μόνο με ένα αντικείμενο του έργου· όταν πρόκειται για πολλά αντικείμενα του έργου, δεν μπορούν να συλλάβουν τις αρχές. Δεν είναι σε θέση να ιεραρχήσουν τα διάφορα αντικείμενα του έργου με βάση τη σπουδαιότητά τους ή τον επείγοντα χαρακτήρα τους για να τα ολοκληρώσουν καλά, πόσο μάλλον να διευθετήσουν με λογική το έργο. Πρέπει να έχουν κάποιον να ελέγχει τα πράγματα και να καθοδηγεί την κατεύθυνσή τους, να τους βοηθά και να τους υποστηρίζει διαρκώς.) Σωστά. Οι άνθρωποι μέτριου επιπέδου μπορούν να κάνουν αυτόνομα κάποιο μονοδιάστατο έργο ή, με την προϋπόθεση ότι έχουν κάποιο επίπεδο εργασιακής εμπειρίας, να χειριστούν κάποιο απλό έργο. Ωστόσο, όταν έρχονται αντιμέτωποι με σύνθετα ζητήματα, και ιδίως με έργο που αφορά πολλές αλήθεια-αρχές, παθαίνουν σύγχυση και δεν ξέρουν πώς ν’ ασκηθούν. Τη μία στιγμή πιστεύουν ότι πρέπει να γίνει με έναν τρόπο και την άλλη στιγμή πιστεύουν ότι πρέπει να γίνει με άλλον τρόπο, αλλά δεν ξέρουν ποιος τρόπος ακριβώς εναρμονίζεται με τις αλήθεια-αρχές. Δεν είναι σε θέση να αξιολογήσουν τις συνέπειες που ενδέχεται να προκύψουν αφού ολοκληρωθεί τελικά η εργασία. Σε τέτοιες περιπτώσεις, απομένουν χωρίς μονοπάτι. Οι άνθρωποι μέτριου επιπέδου μπορούν να είναι ικανοί για ένα αντικείμενο του έργου, αλλά όταν έρχονται αντιμέτωποι με πολλά αντικείμενα του έργου ή με ένα ελαφρώς πιο σύνθετο έργο, παθαίνουν σύγχυση. Για παράδειγμα, κάποιοι επικεφαλής και εργάτες ανάμεσά σας μπορούν να χειριστούν ένα αντικείμενο του έργου όταν τους ανατίθεται, αλλά αν τους ανατεθούν δύο ή τρία αντικείμενα του έργου, δεν μπορούν να τα διαχειριστούν. Παρόλο που θέλουν να τα κάνουν καλά, δεν μπορούν να το καταφέρουν. Όταν είναι απασχολημένοι με το έργο, μόλις κάποιος αναφέρει το τάδε ή το δείνα πρόβλημα, παθαίνουν σύγχυση και δεν ξέρουν πώς να τα λύσουν. Ως αποτέλεσμα, κανένα από τα αντικείμενα του έργου δεν γίνεται καλά. Αυτές είναι οι εκδηλώσεις των ανθρώπων μέτριου επιπέδου. Οι άνθρωποι μέτριου επιπέδου δεν μπορούν να επωμιστούν ταυτόχρονα δύο ή τρία αντικείμενα του έργου. Ιδίως όταν έρχονται αντιμέτωποι με σύνθετες ή ιδιαίτερες συνθήκες, αμέσως παθαίνουν σύγχυση και δεν ξέρουν τι να κάνουν. Ως αποτέλεσμα, το έργο που θα μπορούσε να γίνει καλά δεν γίνεται καλά και τα αντικείμενα του έργου για τα οποία έχουν την ευθύνη αντιμετωπίζουν προβλήματα και καθυστερούν. Επομένως, οι άνθρωποι μέτριου επιπέδου δεν μπορούν να επωμιστούν δύο ή τρία αντικείμενα του έργου και είναι κατάλληλοι μόνο για απλά, μεμονωμένα αντικείμενα του έργου. Κάποιοι επικεφαλής και εργάτες νομίζουν διαρκώς ότι είναι πολύ απλό να κάνουν έργο. Όταν άλλοι άνθρωποι επισημαίνουν προβλήματα, εκείνοι είναι μονίμως αδιάφοροι και δεν τα βλέπουν ως προβλήματα, και μάλιστα θεωρούν ότι οι άνθρωποι που τα ανέφεραν έχουν κάποιο πρόβλημα στο μυαλό κι ότι περιπλέκουν πολύ τα πράγματα. Στο τέλος, προκύπτουν σημαντικά προβλήματα και οι ίδιοι δεν είναι σε θέση να τα λύσουν, αλλά μόνο τότε τα αναφέρουν στους ανωτέρους. Τέτοιοι επικεφαλής και εργάτες έχουν ελάχιστη εμπειρία και τους λείπει η διορατικότητα. Στο έργο τους, υποθέτουν πάντα ότι όλα θα κυλήσουν ομαλά, τηρώντας απλώς κάποιους κανονισμούς και παραμένοντας πεισματικά προσκολλημένοι σε ένα μονοπάτι. Όσο σοβαρά κι αν είναι τα προβλήματα που προκύπτουν, αδυνατούν να τα συνειδητοποιήσουν· ακόμα περισσότερο, αδυνατούν να συνειδητοποιήσουν ότι αυτά τα προβλήματα θα καθυστερήσουν το συνολικό έργο αν παραμείνουν άλυτα. Αυτές είναι οι εκδηλώσεις των ανθρώπων μέτριου επιπέδου.

Γενικά, αν οι άνθρωποι μέτριου επιπέδου ανταποκρίνονται στα πρότυπα σε όλες τις πτυχές της ανθρώπινης φύσης τους, μπορούν κατά βάση να είναι ικανοί για μονοδιάστατο έργο. Ο λόγος για τον οποίο λέω ότι δεν μπορούν να ολοκληρώσουν αυτόνομα συνολικό έργο είναι ότι το επίπεδό τους τους επιτρέπει να τα πηγαίνουν καλά μόνο σε μονοδιάστατο έργο. Ως προς το επίπεδό τους, μπορούν να είναι ικανοί σε ό,τι έχει να κάνει με έργο που σχετίζεται με τα ενδιαφέροντά τους, τα χόμπι τους και τα προτερήματά τους. Ωστόσο, όταν έρχονται αντιμέτωποι με τις πολυπλοκότητες ενός πολυδιάστατου έργου, παθαίνουν σύγχυση. Ακόμη και αν έχουν κάποια πρακτική εμπειρία, το επίπεδό τους δεν επαρκεί για τη συγκεκριμένη εργασία. Κάποιοι άνθρωποι λένε: «Μήπως φταίει το γεγονός ότι είμαι νέος;» Όχι, δεν φταίει αυτό. Αν το επίπεδό σου είναι μέτριο, ακόμη κι όταν φτάσεις στα σαράντα ή στα πενήντα σου, και πάλι δεν θα είσαι ικανός να επωμιστείς πολυδιάστατο έργο. Γιατί το λέω αυτό; Αφού συσσωρεύσεις κάποια εμπειρία εκτελώντας πραγματικά έργο, ίσως αποκτήσεις την ικανότητα να χειρίζεσαι κάποιο μονοδιάστατο έργο. Ωστόσο, είσαι σε θέση να ολοκληρώσεις καλά το έργο μόνος σου αποκλειστικά σε περιπτώσεις όπου έχεις καθοδήγηση, κάποιον να ελέγχει τα πράγματα ή παρακολούθηση από άλλους· παραμένεις για πάντα ανίκανος να επωμιστείς πολυδιάστατο έργο αυτόνομα. Αυτό υποδεικνύει ότι έχεις μέτριο επίπεδο. Κάποιοι άνθρωποι, αφού συσσωρεύσουν κάποια εμπειρία περνώντας από διάφορες συνθήκες για πολλά χρόνια, κι αφού καταφέρουν να κατανοήσουν κάποιες αλήθεια-αρχές, εξακολουθούν να μην μπορούν να επωμιστούν πολυδιάστατο έργο, και ιδίως έργο για το οποίο πρέπει ν’ αναλάβουν τα ηνία αυτόνομα. Όταν έρχονται αντιμέτωποι με σύνθετες συνθήκες, παθαίνουν σύγχυση και δεν μπορούν να ιεραρχήσουν τις εργασίες με βάση τη σπουδαιότητα ή τον επείγοντα χαρακτήρα τους. Τέτοιοι άνθρωποι έχουν οπωσδήποτε μέτριο επίπεδο. Η εργασιακή εμπειρία αντιπροσωπεύει μόνο μία πτυχή της εργασιακής ικανότητας ενός ανθρώπου· δεν αποτελεί τον καθοριστικό παράγοντα. Ο καθοριστικός παράγοντας είναι το επίπεδο ενός ανθρώπου και οι ικανότητές του σε διάφορες πτυχές. Η εργασιακή εμπειρία αποτελεί μόνο ένα σημείο αναφοράς. Ασφαλώς, και η εργασιακή εμπειρία είναι πολύτιμη, επειδή προκύπτει από την προσωπική εμπειρία, αλλά αυτή η πρακτική εργασιακή εμπειρία δεν μπορεί να σου δώσει τη δυνατότητα να συλλάβεις ακριβέστερα τις αρχές του πολυδιάστατου έργου. Αν το επίπεδό σου είναι καλό και κατανοείς πραγματικά τις αλήθεια-αρχές, ακόμη κι αν δεν διαθέτεις καθόλου εργασιακή εμπειρία ή αν η προσωπική σου εμπειρία δεν είναι εκτεταμένη, μπορείς και πάλι να επωμιστείς συνολικό έργο μόνος σου και ν’ αναλάβεις αυτόνομα τα ηνία του έργου. Ωστόσο, οι άνθρωποι μέτριου επιπέδου δεν μπορούν να ολοκληρώσουν συνολικό έργο μόνοι τους· μπορούν να ολοκληρώσουν μόνο μονοδιάστατο έργο και χρειάζονται τακτικά προτροπή, έλεγχο, βοήθεια και καθοδήγηση. Επομένως, όσοι από εσάς έχετε μέτριο επίπεδο, μη νομίζετε ότι αν μπορείτε να τα πάτε καλά σε ένα ορισμένο μονοδιάστατο έργο αυτό σημαίνει ότι μπορείτε να είστε ικανοί για πολυδιάστατο έργο ή ν’ αναλάβετε αυτόνομα τα ηνία του έργου. Αυτό είναι μια ψευδαίσθηση και λανθασμένη κατανόηση. Υπάρχει διαφορά ανάμεσα στο να είσαι ικανός να ολοκληρώσεις συγκεκριμένο μονοδιάστατο έργο μόνος σου και στο να είσαι ικανός να ολοκληρώσεις πολυδιάστατο έργο μόνος σου, δηλαδή να μπορείς ν’ αναλάβεις αυτόνομα τα ηνία του έργου. Αυτό είναι κάτι που θα καταφέρετε να μάθετε σταδιακά μέσα από την εμπειρία. Μπορεί να μην είναι εύκολο να κατανοήσετε αυτά τα λόγια· μόνο όσοι έχουν υπηρετήσει ως επικεφαλής ή εργάτες για πολλά χρόνια και έχουν πρακτική εμπειρία μπορούν να τα κατανοήσουν. Οι συνηθισμένοι αδελφοί και αδελφές ίσως να μην τα κατανοούν, έτσι δεν είναι; Οι επικεφαλής και οι εργάτες που έχουν επωμιστεί πολυδιάστατο έργο διαθέτουν πρακτική εμπειρία και κατανοούν τις διαφορές σε αυτό· έχουν αρχές στον τρόπο με τον οποίο κάνουν το έργο τους. Ωστόσο, οι άνθρωποι μέτριου επιπέδου υστερούν σε αυτό. Συνοψίσαμε, λοιπόν, πλήρως τις εκδηλώσεις των ανθρώπων μέτριου επιπέδου.

Στη συνέχεια, ας συνοψίσουμε τις εκδηλώσεις των ανθρώπων χαμηλού επιπέδου. Οι εκδηλώσεις των ανθρώπων χαμηλού επιπέδου ασφαλώς είναι χειρότερες από εκείνες των ανθρώπων μέτριου επιπέδου. Ποιες είναι οι εκδηλώσεις των ανθρώπων χαμηλού επιπέδου; Είναι ότι, αναζητώντας μόνοι τους ή τρώγοντας και πίνοντας τα λόγια του Θεού, παρόλο που μπορούν να κατανοήσουν σε κυριολεκτικό επίπεδο το νόημα κάθε πρότασης και κάθε χωρίου των λόγων του Θεού —καθώς και ποιες είναι οι προθέσεις και οι απαιτήσεις του Θεού— δεν κατανοούν καθόλου τις αλήθεια-αρχές ούτε τα απαιτούμενα πρότυπα του Θεού. Με άλλα λόγια, δεν κατανοούν τα απαιτούμενα πρότυπα του Θεού για το πώς να βλέπει κανείς τους ανθρώπους και τα πράγματα ή να φέρεται και να ενεργεί ούτε κατανοούν ποιες είναι οι σχετικές αλήθεια-αρχές. Όταν τρώνε και πίνουν τα λόγια του Θεού μόνοι τους, δεν μπορούν να κατανοήσουν αυτά τα πράγματα και, ακόμη κι αφού αποκτήσουν εμπειρίες με ανθρώπους, γεγονότα και πράγματα στην καθημερινότητα, και πάλι δεν τα κατανοούν. Ακόμη και μετά τη συναναστροφή, εξακολουθεί να μην τους είναι ξεκάθαρο ποιες είναι οι αλήθεια-αρχές. Οι άνθρωποι αυτού του είδους έχουν ένα χαρακτηριστικό: Παρόλο που δεν κατανοούν ποιες είναι οι αλήθεια-αρχές, μπορούν να συνοψίζουν τους κανονισμούς που πρέπει να τηρούν, βασιζόμενοι στα αισθήματά τους. Αυτά που μπορούν να θυμούνται είναι κανονισμοί: ένα είδος αυστηρού δόγματος ή μια σειρά κανόνων. Για παράδειγμα, ο Θεός συναναστρέφεται πάνω σε μία πτυχή των αλήθεια-αρχών, δίνοντας παραδείγματα των θετικών εκδηλώσεων, των αρνητικών εκδηλώσεων, της ανόθευτης κατανόησης και της στρεβλής κατανόησης των ανθρώπων, μεταξύ διαφόρων άλλων εκδηλώσεων από αυτήν την άποψη· τι αποκομίζουν τελικά από αυτό οι άνθρωποι χαμηλού επιπέδου; Λένε: «Το κατάλαβα τώρα. Ο Θεός δεν επιτρέπει σε κάποιον να κάνει το τάδε ή το δείνα πράγμα. Ο Θεός δεν επιτρέπει να τρώμε το τάδε ή το δείνα πράγμα. Ο Θεός δεν επιτρέπει να λέμε τα τάδε ή τα δείνα λόγια ή να χρησιμοποιούμε τους τάδε όρους». Αυτά θυμούνται και τα τηρούν αυστηρά, νομίζοντας ότι είναι οι αλήθεια-αρχές. Πιστεύουν ότι αν τηρούν αυτούς τους κανονισμούς, αυτά τα ρητά και αυτούς τους τρόπους συμπεριφοράς, τότε τηρούν τις αλήθεια-αρχές. Όσο κι αν τους λες ότι αυτό είναι απλώς τήρηση κανονισμών, εκείνοι δεν πρόκειται να το αποδεχθούν. Επιμένουν να τηρούν αυτούς τους κανονισμούς, πιστεύοντας ότι αυτό σημαίνει ότι κάνουν πράξη τα λόγια του Θεού και την αλήθεια. Δεν υπάρχει τρόπος ν’ αντιμετωπίσει κανείς τέτοιους ανθρώπους που δεν έχουν καθόλου πνευματική κατανόηση. Αν είναι πρόθυμοι να τηρούν κανονισμούς, ας το κάνουν· εφόσον οι προθέσεις τους δεν είναι λανθασμένες, δεν υπάρχει πρόβλημα. Για παράδειγμα, μια φορά είπα: «Όταν προσεύχεστε, πρέπει να το κάνετε με ευσέβεια· μην προσεύχεστε με χαλαρότητα. Σε κατάλληλα περιβάλλοντα, είναι καλύτερα να γονατίζετε για να προσευχηθείτε, να υποκλίνεστε ενώπιον του Θεού για να προσευχηθείτε και, κατά τη διάρκεια της προσευχής, πρέπει να ησυχάζετε ενώπιον του Θεού και να προσεύχεστε με προσήλωση. Έτσι δείχνετε ευσέβεια και έχετε θεοφοβούμενη καρδιά». Οι άνθρωποι χαμηλού επιπέδου, αφού το άκουσαν αυτό, θυμόντουσαν μόνο έναν κανονισμό: «Για να προσευχηθεί κάποιος με ευσέβεια και θεοφοβούμενη καρδιά, πρέπει να γονατίσει». Αντιμετώπιζαν το γεγονός ότι πρέπει να γονατίζει κανείς για να προσευχηθεί λες και είναι μια αλήθεια-αρχή, και το τηρούσαν αναλόγως, πιστεύοντας ότι αυτό σημαίνει πως κάνουν πράξη την αλήθεια. Έτσι, ανεξάρτητα από το περιβάλλον, επέμεναν να γονατίζουν για να προσευχηθούν. Ακόμη κι όταν ήθελαν να προσευχηθούν πριν από το φαγητό, γονάτιζαν κάτω από το τραπέζι για να προσευχηθούν. Ενώ εργάζονταν στα χωράφια, όσο βρόμικο κι αν ήταν το έδαφος ή ό,τι κι αν υπήρχε στο χώμα, γονάτιζαν για να προσευχηθούν. Ακόμη κι όταν έρχονταν αντιμέτωποι με συμφορές ή σημαντικά γεγονότα όσο βρίσκονταν ανάμεσα σε άπιστους, αν ήθελαν να προσευχηθούν στον Θεό, έπρεπε να βρουν ένα αθέατο μέρος για να γονατίσουν και να προσευχηθούν. Πίστευαν ότι μόνο αν προσεύχονταν μ’ αυτόν τον τρόπο θα εναρμονίζονταν με τις προθέσεις του Θεού, οπότε, ανεξάρτητα από τις συνθήκες, έπρεπε να γονατίζουν για να προσευχηθούν. Νόμιζαν ότι μ’ αυτόν τον τρόπο έκαναν πράξη την αλήθεια. Επιπλέον, θεωρούσαν ότι ήταν οι πιο ευσεβείς άνθρωποι, εκείνοι που ακολουθούσαν πιο στενά την οδό του Θεού, εκείνοι που αγαπούσαν περισσότερο την αλήθεια και εκείνοι που μπορούσαν να υποταχθούν περισσότερο στην αλήθεια και στα λόγια του Θεού. Όπως βλέπεις, αυτές είναι οι εκδηλώσεις των ανθρώπων χαμηλού επιπέδου. Οι άνθρωποι αυτού του είδους είναι κατώτεροι και προβληματικοί ως προς την κατανόηση. Μονίμως καθορίζουν αρχές με άκαμπτο τρόπο, βασιζόμενοι σε μία πρόταση ή έναν κανονισμό. Για να κατανοήσουν την αλήθεια, χρησιμοποιούν ως μέθοδο την κατανόηση των λόγων και των γνώσεων και, ασφαλώς, κάνουν πράξη την αλήθεια τηρώντας κανονισμούς, λόγια, ρητά και τυπικές διαδικασίες. Όπως κι αν συναναστραφείς πάνω στις αλήθεια-αρχές, αφού τις ακούσουν, θεωρούν ότι είναι απλώς προτάσεις, κανονισμοί, τρόποι συμπεριφοράς ή συνθήματα. Για εκείνους, το θέμα είναι απλώς ν’ ακολουθούν κανόνες. Θεωρούν ότι η άσκηση της αλήθειας είναι τόσο απλό πράγμα όσο το να τηρεί κανείς κανονισμούς για το τι μπορεί και τι δεν μπορεί να γίνεται, και τίποτα παραπάνω.

Οι άνθρωποι χαμηλού επιπέδου βλέπουν τους ανθρώπους και τα πράγματα, φέρονται και ενεργούν χρησιμοποιώντας κανονισμούς για να αξιολογούν και να προσεγγίζουν τα πάντα. Όπως κι αν μεταβληθούν το εξωτερικό περιβάλλον και οι άνθρωποι, τα γεγονότα και τα πράγματα γύρω τους, εκείνοι τηρούν επίμονα έναν κανονισμό χωρίς τροποποίηση. Αν πεις ότι δεν αγαπούν την αλήθεια και δεν την κάνουν πράξη, νιώθουν αδικημένοι μέσα τους. Λένε: «Έχω απαρνηθεί τόσα, έχω υπομείνει τόσες κακουχίες, έχω τηρήσει και έχω κάνει πράξη τόσα λόγια του Θεού· γιατί, λοιπόν, λες ότι δεν αγαπώ και δεν κάνω πράξη την αλήθεια; Γιατί λες ακόμα κι ότι τηρώ κανονισμούς; Με αδικείς!» Τι πρόβλημα υποδηλώνει το γεγονός ότι μπορούν και λένε τέτοια λόγια; Ποιες είναι οι κύριες εκδηλώσεις των ανθρώπων χαμηλού επιπέδου; Με ποιους τρόπους είναι χαμηλό το επίπεδό τους; Τους λείπει εντελώς η ικανότητα να κατανοούν την αλήθεια, επομένως, όσο κι αν γίνεται συναναστροφή πάνω σε οποιαδήποτε πτυχή της αλήθειας, για εκείνους στο τέλος όλα καταλήγουν σε έναν και μοναδικό τρόπο συμπεριφοράς, σε έναν κανόνα, σε μία και μοναδική φράση ή τυπική διαδικασία, αντί για μια αρχή. Αν κάποιος πει μια πρόταση ή χρησιμοποιήσει έναν όρο που παραβιάζει τον δικό τους κανόνα, τότε για εκείνους αυτό αποτελεί παραβίαση των αλήθεια-αρχών. Αυτό είναι προβληματικό. Επομένως, οι άνθρωποι χαμηλού επιπέδου πρώτα απ’ όλα χρησιμοποιούν διάφορους κανονισμούς, διάφορες τυπικές διαδικασίες, απλώς και μόνο λόγια και τρόπους συμπεριφοράς, για να αποφανθούν ότι κατέχουν οι ίδιοι την αλήθεια-πραγματικότητα. Επιπλέον, υπάρχει κι άλλο ένα προβληματικό ζήτημα: Συχνά, χρησιμοποιούν τα δόγματα που αναφέρουν τακτικά και τους κανονισμούς και τους τρόπους συμπεριφοράς που τηρούν τακτικά, προκειμένου να αξιολογήσουν τους άλλους ή ακόμη και τον Θεό. Πέρα από την αξιολόγηση, συχνά επίσης κρίνουν και οριοθετούν τους άλλους και τον Θεό. Για παράδειγμα, κάποτε είπα: «Γενικά, δεν τολμώ να φάω κρύες τροφές. Όταν τις τρώω, το στομάχι Μου δεν μπορεί να το αντέξει, οπότε ουσιαστικά δεν τρώω αυτές τις ωμές και κρύες τροφές». Κάποιος άνθρωπος χαμηλού επιπέδου το άκουσε αυτό και είπε: «Σε καταλαβαίνω τώρα. Στο εξής, θα πρέπει να φροντίζω να μη Σου δίνω ωμές και κρύες τροφές. Σε καμία περίπτωση δεν πρόκειται να Σε αφήσω ποτέ να φας ωμές και κρύες τροφές». Όταν, όμως, έφτασε το κατακαλόκαιρο και ο καιρός ήταν υπερβολικά ζεστός, και ωρίμασαν οι φράουλες στο αγρόκτημα, μια μέρα έφαγα δύο φράουλες στο αγρόκτημα και, μόλις το είδε αυτό, σκέφτηκε: «Εσύ δεν είσαι που δεν τρως ποτέ ωμές και κρύες τροφές; Δεν είναι κρύες οι φράουλες; Δεν έχεις πει στο παρελθόν ότι όταν τρως κρύες τροφές Σε πειράζουν στο στομάχι; Τότε γιατί τρως φράουλες σήμερα; Δεν λες ψέματα;» Το σκέφτηκε αυτό μέσα του· απλώς δεν το είπε μεγαλόφωνα. Πείτε Μου, ήταν ακριβής η οπτική του για τα πράγματα; (Όχι.) Με ποιον τρόπο ήταν ανακριβής; (Εξέλαβε κάτι που είπε ο Θεός ως κανονισμό για να αξιολογεί τα πράγματα, χωρίς να λάβει υπόψη του το πλαίσιο εντός του οποίου μίλησε ο Θεός.) Δεν ήξερε σε τι αναφέρονταν τα λόγια Μου. Υπό κανονικές συνθήκες, όταν τρώω ωμές και κρύες τροφές, Με πειράζουν στο στομάχι, αλλά υπάρχουν εξαιρέσεις. Για παράδειγμα, όταν έχω κάνει σωματική εργασία και έχει ζεσταθεί το σώμα μου, κι αν ταυτόχρονα ο καιρός είναι ζεστός με θερμοκρασία που φτάνει γύρω στους τριάντα βαθμούς κι αυτές οι ωμές και κρύες τροφές δεν είναι τόσο παγωμένες, τότε, σε τέτοιες περιπτώσεις, μπορώ να φάω μια μικρή ποσότητα. Δεν είναι ότι δεν μπορώ να τις φάω σε καμία απολύτως περίπτωση. Όταν είπα «δεν μπορώ να τις φάω» αναφερόμουν στις συνηθισμένες περιστάσεις· στον αποπνικτικό καιρό του καλοκαιριού, δεν έχω πρόβλημα να φάω μια μικρή ποσότητα. Αυτός ο άνθρωπος χαμηλού επιπέδου δεν μπορούσε να κατανοήσει αυτά τα λόγια. Όταν τα άκουσε, τα αντιμετώπισε λες και ήταν ένας κανονισμός ή ένας μαθηματικός τύπος. Όταν προέκυψαν ιδιαίτερες συνθήκες, προσπάθησε και πάλι να ταιριάξει αυτά τα λόγια μ’ αυτόν τον μαθηματικό τύπο. Όταν είδε ότι δεν ταίριαζαν, δεν μπορούσε να βγάλει άκρη: «Εσύ δεν είπες ότι δεν μπορείς να φας ωμές και κρύες τροφές; Πώς γίνεται να τις τρως τώρα; Δεν λες ψέματα;» Που έγκειται η ανεπάρκειά του ως προς την αδυναμία του να κατανοήσει τα λόγια Μου; (Δεν είχε καθόλου ικανότητα κατανόησης.) Η ανεπάρκειά του έγκειται στην ανικανότητά του να κρίνει και να κατανοήσει αυτό το ζήτημα με βάση τις μεταβολές του περιβάλλοντος και τις ιδιαίτερες συνθήκες. Αν το δει αυτό ένας άνθρωπος που έχει επαρκές επίπεδο, θα ξέρει ότι αφού εργαστώ και ζεσταθεί το σώμα Μου, σε συνδυασμό με τον ζεστό καιρό και το γεγονός ότι αυτά τα φρούτα δεν είναι πολύ κρύα, δεν έχω πρόβλημα να φάω μια μικρή ποσότητα, κι αυτό είναι πολύ φυσιολογικό. Μπορεί να κατανοήσει αυτό το ζήτημα και να βγάλει άκρη. Ένας άνθρωπος χαμηλού επιπέδου, όμως, δεν μπορεί να βγάλει άκρη· κολλάει σ’ αυτό το σημείο και διαμορφώνει αντιλήψεις μέσα του. Ποιες είναι οι συνέπειες μόλις διαμορφώσει αντιλήψεις; Τον οδηγούν εύκολα στο να κρίνει και να καταδικάζει. Έτσι δεν είναι; (Ναι.) Ασφαλώς, αυτό το ασήμαντο ζήτημα δεν είναι κάτι σπουδαίο, αλλά δεν μπορεί να πάψει να το σκέφτεται μέσα του: «Δεν είναι ψέμα αυτό; Άρα, κι Εσύ λες ψέματα!» Όπως βλέπεις, σπεύδει να οριοθετήσει και να κρίνει ακόμα και σ’ αυτό το πολύ ασήμαντο ζήτημα. Κι αυτό πριν καν τεθούν σημαντικά ζητήματα· έχει ήδη διαμορφώσει αντιλήψεις. Οι άνθρωποι χαμηλού επιπέδου δεν μπορούν να δουν καθαρά ούτε τέτοια ασήμαντα ζητήματα και δεν έχουν καμία απολύτως ικανότητα διάκρισης. Όποιο ζήτημα κι αν βλέπουν, εφαρμόζουν άκαμπτα κανονισμούς. Πιστεύουν ότι μόνο όσοι μπορούν να τηρούν κανονισμούς κατέχουν την αλήθεια. Όπως κι αν εναρμονίζονται τα λόγια και οι πράξεις σου με τις αλήθεια-αρχές, εφόσον αντιτίθενται στις αντιλήψεις και τις φαντασιοκοπίες τέτοιων ανθρώπων και συγκρούονται με τους κανονισμούς που εκείνοι αναγνωρίζουν, θα σε κρίνουν και θα σε καταδικάζουν μέσα τους. Ακόμη κι αν δεν το πουν μεγαλόφωνα, θα διαμορφώσουν αντιλήψεις ή προκαταλήψεις εναντίον σου. Αυτοί οι άνθρωποι χαμηλού επιπέδου, όσα κηρύγματα κι αν ακούσουν ή πάνω σε όποιες πτυχές της αλήθειας κι αν γίνει συναναστροφή, πάντα περιορίζουν όλα τα πράγματα σε μία και μόνο δήλωση, έναν τρόπο συμπεριφοράς ή έναν κανονισμό και τηρούν αυτές τις δηλώσεις, τους τρόπους συμπεριφοράς και τους κανονισμούς με μεγάλο ενθουσιασμό· μάλιστα, πιστεύουν κιόλας ότι είναι άνθρωποι που κάνουν πράξη την αλήθεια, καθώς κι ότι πραγματικά υποτάσσονται στην αλήθεια και πραγματικά έχουν φόβο Θεού. Μερικές φορές ξεσπούν ακόμη και σε κλάματα, όταν σκέφτονται ότι αγαπούν πραγματικά τον Θεό κι ότι κανένας άλλος στον κόσμο δεν Τον αγαπά περισσότερο από εκείνους. Στην πραγματικότητα, απλώς τηρούν έναν και μόνο κανονισμό ή έναν και μόνο τρόπο συμπεριφοράς. Ασκούνται μ’ αυτόν τον τρόπο και μπορούν να επιμένουν σ’ αυτόν χωρίς καμία αλλαγή, πιστεύοντας ότι έχουν αποκτήσει την αλήθεια κι ότι έχουν οδηγηθεί στην τελείωση από τον Θεό. Πείτε Μου, δεν είναι προβληματικό αυτό; (Ναι.)

Βλέπετε συχνά περιπτώσεις ανθρώπων που τηρούν τους κανονισμούς; (Ναι.) Για παράδειγμα, λες στον άνθρωπο που μαγειρεύει ότι ο καιρός έχει αρχίσει να γίνεται πιο ζεστός, οπότε θα πρέπει να φτιάχνει καθημερινά κάποιο δροσιστικό τσάι βοτάνων ή κάποια κρύα ροφήματα και να σερβίρει κάποια κρύα πιάτα όταν ετοιμάζει το φαγητό —αυτό που οι Δυτικοί ονομάζουν σαλάτες— για να ανοίγουν την όρεξη. Ένας άνθρωπος χαμηλού επιπέδου συγκρατεί το εξής στη μνήμη του: Όταν ο καιρός είναι πολύ ζεστός, οι άνθρωποι θα πρέπει να τρώνε κρύα πιάτα και να πίνουν κρύα ροφήματα. Το θυμάται αυτό καλά και το τηρεί επιμελώς. Ωστόσο, μια μέρα, όταν πέφτει η θερμοκρασία, αγνοεί το κατά πόσο κάνει κρύο ή όχι και σκέφτεται: «Είναι καλοκαίρι τώρα, οπότε πρέπει να φτιάχνω κρύα πιάτα και κρύα ροφήματα. Θα τα φτιάχνω καθημερινά για να τα απολαμβάνεις στο έπακρο, να σε δροσίζουν εντελώς. Δεν με νοιάζει αν πέσει ή όχι η θερμοκρασία!» Όχι μόνο φτιάχνει κρύα πιάτα, αλλά ακόμα και τα νουντλς τα ξεπλένει με κρύο νερό, κι έπειτα συνοδεύει το γεύμα με κρύα ροφήματα, προσθέτοντας μάλιστα και μερικά παγάκια. Κάποιοι άνθρωποι, όταν το βλέπουν αυτό, λένε: «Κάνει τόσο κρύο σήμερα. Πώς μπόρεσες να φτιάξεις και πάλι κρύα πιάτα; Και μάλιστα έβαλες και παγάκια στα κρύα ροφήματα· μήπως προσπαθείς να μας παγώσεις;» Ο άνθρωπος που μαγειρεύει πληγώνεται και λέει: «Είμαι όντως τόσο κακόβουλος; Το καλοκαίρι κάνει τόση ζέστη· άραγε, δεν το κάνω αυτό απλώς και μόνο για να τους βοηθήσω όλους να δροσιστούν και να φάνε λίγο περισσότερο; Δεν δείχνει αυτό ότι ακολουθώ τις αρχές κι ότι λαμβάνω υπόψη τους πάντες; Σε τι κάνω λάθος; Και τώρα εσύ λες ότι προσπαθώ να σας παγώσω· μου λείπει όντως τόσο πολύ η αρετή; Είναι όντως τόσο κακή η ανθρώπινη φύση μου; Απλώς όλοι εσείς δεν νοιάζεστε καθόλου για μένα!» Ετοιμάζοντας το φαγητό μ’ αυτόν τον τρόπο, άραγε ακολουθεί τις αρχές; Ποια είναι η αρχή εδώ; Να προσαρμόζονται τα φαγητά και τα ροφήματα ανάλογα με την εποχή και τη θερμοκρασία. Το καλοκαίρι, όταν κάνει ζέστη, να καταναλώνονται σχετικά δροσερά φαγητά ή ροφήματα που μπορούν ν’ ανοίγουν την όρεξη· αυτή είναι μια αρχή, έτσι δεν είναι; Είναι μια αρχή. Τώρα, όμως, που έπεσε ξαφνικά η θερμοκρασία, πώς θα πρέπει να εφαρμοστεί αυτή η αρχή; (Όταν πέφτει ξαφνικά η θερμοκρασία, ο άνθρωπος που μαγειρεύει δεν μπορεί πλέον να συνεχίσει να ετοιμάζει κρύα πιάτα ή σαλάτες όπως τον είχαν συμβουλεύσει πριν, αλλά πρέπει να προσαρμόζεται ανάλογα με την καιρό και αντ’ αυτού να ετοιμάζει ζεστά πιάτα. Δεν μπορεί να τηρεί κανονισμούς.) Σωστά. Όταν κατά διαστήματα δροσίζει ο καιρός το καλοκαίρι, δεν μπορείς να συνεχίσεις να φτιάχνεις κρύα πιάτα και κρύα ροφήματα· δεν μπορείς να τηρείς αυτόν τον κανονισμό. Όταν πέφτει ξαφνικά η θερμοκρασία, πρέπει ν’ αλλάζουν αμέσως και τα φαγητά και τα ροφήματα που καταναλώνουν οι άνθρωποι. Δεν πρέπει να φτιάχνονται πλέον κρύα πιάτα και κρύα ροφήματα και σίγουρα δεν πρέπει να προστίθενται παγάκια. Αντιθέτως, θα πρέπει να μαγειρεύεις ζεστά πιάτα, να φτιάχνεις ζεστά νουντλς, προσαρμόζοντας τα φαγητά και τα ροφήματα ανάλογα με τη θερμοκρασία και τον καιρό. Αυτή είναι η αρχή. Ο άνθρωπος χαμηλού επιπέδου, όμως, εφόσον είναι καλοκαίρι, συνεχίζει να φτιάχνει κρύα ροφήματα και κρύα πιάτα, ανεξάρτητα από τη θερμοκρασία ή τις καιρικές συνθήκες· ποιο είναι το πρόβλημα εδώ; (Η τήρηση των κανονισμών.) Αυτό δείχνει ότι τηρεί τους κανονισμούς και δεν είναι σε θέση να εφαρμόζει τις αρχές με ευελιξία ανάλογα με τις συνθήκες. Αυτές είναι οι εκδηλώσεις των ανθρώπων χαμηλού επιπέδου ως προς τον τρόπο με τον οποίο ενεργούν· θυμούνται μία δήλωση και την αντιμετωπίζουν λες και είναι ένας κανονισμός που πρέπει να τηρούν και, όπως κι αν μεταβληθούν το περιβάλλον, οι άνθρωποι, τα γεγονότα και τα πράγματα, εκείνοι δεν μπορούν να εφαρμόζουν με ευελιξία τις αρχές για να χειρίζονται ζητήματα. Στην πραγματικότητα, όταν ορίζονται αρχές για τα φαγητά και τα ροφήματα, το αποτέλεσμα που πρέπει να επιτυγχάνεται είναι να διασφαλίζεται ότι οι άνθρωποι τρώνε με τρόπο ώστε να νιώθει άνετα το σώμα τους. Τέτοιες αρχές δεν είναι σε καμία περίπτωση κανονισμοί. Ωστόσο, όσοι τηρούν κανονισμούς, χωρίς να λαμβάνουν υπόψη τη θερμοκρασία ή τον καιρό, χωρίς να τους νοιάζει αν νιώθεις άνετα όταν τρως, συνεχίζουν να φτιάχνουν κρύα πιάτα και κρύα ροφήματα εφόσον είναι καλοκαίρι· αυτό είναι τήρηση κανονισμών. Να ασκείται κανείς σύμφωνα με τις αρχές σημαίνει όλα όσα κάνει να περιστρέφονται γύρω από την επίτευξη αυτού του τελικού καλού αποτελέσματος. Ωστόσο, η τήρηση των κανονισμών αγνοεί το αποτέλεσμα και εστιάζει αποκλειστικά σε τυπικές διαδικασίες και τρόπους συμπεριφοράς. Έτσι ακριβώς χειρίζονται τα ζητήματα οι άνθρωποι χαμηλού επιπέδου· ό,τι κι αν προκύψει, χρησιμοποιούν την ίδια προσέγγιση για να το χειριστούν.

Οι άνθρωποι χαμηλού επιπέδου δεν μπορούν να δουν καθαρά τίποτε από όσα εμφανίζονται στον δρόμο τους. Ακόμη κι όταν διαβάζουν τα λόγια του Θεού ή ακούνε κηρύγματα, η κατανόησή τους εμπεριέχει κάποια στρέβλωση και περιλαμβάνει, αναπόφευκτα, κάποιες αποκλίσεις. Τηρούν έναν κανονισμό, έναν τρόπο συμπεριφοράς ή ένα τελετουργικό, που διαφέρει εντελώς από τις αλήθεια-αρχές, και συνεπώς προκύπτουν πολλές στρεβλώσεις. Θα μπορούσε να πει κανείς ότι η κατανόηση των ανθρώπων χαμηλού επιπέδου ως προς οποιοδήποτε ζήτημα εμπεριέχει πάντα μια κάπως στρεβλή φύση. Παρόλο που σε απλά και εύκολα διαχειρίσιμα πράγματα μπορεί να επιτυγχάνουν υπακοή και υποταγή χωρίς να εμφανίζουν κάποια στρέβλωση, σε ό,τι έχει να κάνει με ζητήματα που βασίζονται στις αρχές ή με σχετικά σύνθετα ζητήματα, δεν μπορούν να συλλάβουν τις αλήθεια-αρχές και το μόνο που ξέρουν είναι να τηρούν κανονισμούς. Καταλάβατε; (Ναι.) Οι άνθρωποι χαμηλού επιπέδου δεν έχουν καθόλου ικανότητα κατανόησης της αλήθειας και το μόνο που ξέρουν είναι να τηρούν κανονισμούς. Τέτοιοι άνθρωποι είναι και αρκετά προβληματικοί. Τηρούν κανονισμούς με μεγάλο ενθουσιασμό και αποφασιστικότητα. Αν συναναστραφείς μαζί τους και πεις: «Αυτό που κάνεις είναι να τηρείς κανονισμούς κι όχι να ακολουθείς τις αλήθεια-αρχές», δεν μπορούν να το αποδεχθούν. Πιστεύουν το εξής: «Τηρώ σταθερά τις αρχές και δεν μπορώ να συμβιβαστώ με τους άλλους! Οι άλλοι δεν τηρούν τις αρχές και δεν καταδικάζονται γι’ αυτό, αλλά όταν τις τηρώ εγώ, καταδικάζομαι κιόλας. Αυτό είναι άδικο!» Βλέπεις πόσο πεισματάρηδες είναι· πολύ απλά δεν μπορείς να τους πείσεις. Έχετε συναντήσει τέτοιους ανθρώπους; (Ναι.) Για παράδειγμα, λέω σε κάποιους ανθρώπους: «Αν θέλεις να μάθεις χορό, μπορείς να αφιερώνεις δύο ώρες την ημέρα για να εξασκείσαι, όταν το έργο δεν είναι εντατικό. Αν επιμείνεις για ένα διάστημα, θα μάθεις χορό». Θυμούνται τη φράση «να επιμείνεις στην εξάσκηση για δύο ώρες την ημέρα» και πιστεύουν ότι αν το κάνουν αυτό, κάνουν πράξη την αλήθεια και τηρούν τις αρχές. Έπειτα, όσο εντατικό κι αν είναι το καθήκον που κάνουν, εξακολουθούν και επιμένουν να εξασκούνται στον χορό για δύο ώρες την ημέρα. Σε μια περίοδο όπου το εκκλησιαστικό έργο είναι πολύ εντατικό από το πρωί ως το βράδυ και ουσιαστικά δεν έχουν διαθέσιμες δύο ώρες την ημέρα, εκείνοι εξακολουθούν και επιμένουν να εξασκούνται στον χορό για δύο ώρες. Όταν οι άλλοι τους υπενθυμίζουν ότι αυτό θα μπορούσε να καθυστερήσει το εκκλησιαστικό έργο, εκείνοι αρνούνται ν’ ακούσουν και λένε: «Ο Θεός μού έδωσε την εντολή να εξασκούμαι στον χορό δύο ώρες την ημέρα. Πρέπει να το κάνω αυτό. Αν δεν το κάνω, σημαίνει ότι είμαι ανυπάκουος κι ότι δεν έχω καθόλου υποταγή». Αν τους πεις να μην το κάνουν, είναι απρόθυμοι να σε ακούσουν. Δεν είναι σε θέση να χειρίζονται τα πράγματα με ευελιξία ούτε να εφαρμόζουν τα λόγια Μου με ευελιξία ανάλογα με τις ανάγκες του έργου ή τις ανάγκες του περιβάλλοντος. Δεν κατανοούν γιατί πρέπει να εξασκούνται για δύο ώρες, ποια είναι η σημασία της δίωρης εξάσκησης ή ποιο είναι το επιδιωκόμενο αποτέλεσμα. Δεν κατανοούν και δεν έχουν ξεκαθαρίσει αυτά τα πράγματα. Για εκείνους, το να κάνουν πράξη την αλήθεια σημαίνει απλώς να τηρούν μία και μόνο δήλωση, έναν κανονισμό ή μια τυπική διαδικασία· αυτό, κατά την άποψή τους, σημαίνει ότι κάνουν πράξη την αλήθεια. Ανεξάρτητα αν επιτυγχάνεται οποιοδήποτε αποτέλεσμα ή όποιο κι αν καταλήξει να είναι το αποτέλεσμα, επιμένουν πεισματικά σ’ ένα συγκεκριμένο μονοπάτι και αρνούνται να αλλάξουν πορεία ό,τι κι αν γίνει, ακόμη κι αν τους τραβάνε προς τα πίσω δέκα βόδια. Ακόμη κι αν αποκλίνουν στην άσκησή τους, θα ενεργούν διαρκώς με τον ίδιο τρόπο. Όταν οι άλλοι τους λένε ότι είναι παράλογοι, εκείνοι επιμένουν και πάλι να το κάνουν. Τέτοιοι άνθρωποι δεν είναι πολύ προβληματικοί; Όποιος κι αν συναναστραφεί μαζί τους, δεν έχει αποτέλεσμα. Αφού τους εξηγήσεις φιλόπονα τα πάντα με σαφήνεια, ίσως κατανοήσουν αυτό το ζήτημα σήμερα, αλλά αύριο θα τηρήσουν κανονισμούς σ’ ένα άλλο ζήτημα· θα συνεχίζουν να τηρούν κανονισμούς δίχως τέλος κι εσύ θα πρέπει διαρκώς να τους διορθώνεις. Στρέφονται είτε προς τα αριστερά είτε προς τα δεξιά και αποκλίνουν είτε στο τάδε ζήτημα είτε στο δείνα ζήτημα· αποκλίνουν συνεχώς δίχως τέλος. Σου προκαλεί ανησυχία να τους βλέπεις, αλλά δεν μπορείς να τους διορθώσεις, όπως κι αν προσπαθήσεις. Γιατί; Επειδή το επίπεδό τους είναι πολύ χαμηλό. Δεν μπορούν ποτέ να ξεχωρίσουν τα θετικά από τα αρνητικά πράγματα, το δίκαιο από το άδικο, το σωστό από το λάθος, την αλήθεια από τους κανονισμούς. Δεν έχουν κανένα πρότυπο διαχωρισμού αυτών των ζητημάτων, καμία ικανότητα να τα διαχωρίζουν, και πολύ απλά δεν μπορούν να τα διαχωρίσουν. Επομένως, οι άνθρωποι χαμηλού επιπέδου μπορούν να κάνουν μόνο έργο που βασίζεται σε κανονισμούς, καθώς και κάποιες μικροδουλειές ή κάποιο μονοδιάστατο έργο που δεν έχει να κάνει με τις αλήθεια-αρχές, όπως να ακολουθούν ένα καθορισμένο πρόγραμμα κάθε μέρα, να κάνουν ένα πράγμα σε συγκεκριμένη ώρα κι ένα άλλο πράγμα σε άλλη συγκεκριμένη ώρα· με άλλα λόγια, μπορούν να χειρίζονται μόνο αυτές τις απλές εργασίες στις οποίες η τήρηση του προγράμματος, των τυπικών διαδικασιών και ενός τρόπου συμπεριφοράς επαρκεί για να εκτελεστεί καλά το έργο. Δεν μπορούν, όμως, να χειρίζονται έργο που είναι λίγο πιο σύνθετο. Όταν απαιτείται να ενεργήσουν σύμφωνα με τις αλήθεια-αρχές και να πετύχουν συγκεκριμένα αποτελέσματα, δεν είναι σε θέση να το καταφέρουν. Αν τους αναθέσεις ένα αντικείμενο του έργου που απαιτεί να εφαρμόσουν με ευελιξία τις αλήθεια-αρχές, να χειριστούν διάφορα ζητήματα όπως το κρίνουν οι ίδιοι κατάλληλο και να προσαρμοστούν ανάλογα με το περιβάλλον, παθαίνουν σύγχυση και δεν μπορούν να το καταφέρουν. Πρέπει να έχουν κάποιον να τους βοηθάει και να τους δίνει εντολές· δεν μπορείς να περιμένεις από αυτούς να κάνουν καλά το έργο μόνοι τους. Πώς πρέπει να αντιμετωπίζονται αυτοί οι άνθρωποι; Παρόλο που μπορούν να συνεχίσουν να κάνουν το καθήκον τους κάθε μέρα με τον ίδιο τρόπο, όταν έρχονται αντιμέτωποι με απρόσμενες συνθήκες, δεν ξέρουν πώς ν’ ανταποκριθούν και μάλιστα μπορεί ακόμη και να σταματήσουν να κάνουν το καθήκον τους. Είναι απαραίτητο να διερευνάς και να επιθεωρείς τακτικά το έργο τέτοιων ανθρώπων, ρωτώντας: «Αυτό το διάστημα, έχουν υπάρξει καθόλου διαταράξεις ή αναστατώσεις στο εκκλησιαστικό έργο; Έχουν υπάρξει καθόλου σύνθετα προβλήματα που δεν ήξερες πώς να τα χειριστείς;» Αφού το σκεφτούν, λένε: «Αυτό το διάστημα όλα είναι καλά. Όλοι κάνουν το καθήκον τους και μπορούν να συναθροίζονται κανονικά και να τρώνε και να πίνουν τα λόγια του Θεού. Κανείς δεν έχει προκαλέσει διαταράξεις ή αναστατώσεις και δεν έχω ακούσει κανέναν να διαδίδει πλάνες για να παραπλανήσει τους άλλους». Δεν μπορούν να εντοπίσουν καθόλου προβλήματα και δεν ξέρουν τι να αναφέρουν ούτε μπορούν έστω να κάνουν ερωτήσεις. Επομένως, δεν μπορείς να περιμένεις από αυτούς να χειρίζονται ή να λύνουν μόνοι τους ζητήματα που προκύπτουν στην αληθινή ζωή ή όταν κάνουν το καθήκον τους. Ούτε μπορείς να περιμένεις από αυτούς ν’ αναζητούν από τους ανωτέρους τους ή να τους κάνουν ερωτήσεις όταν δεν ξέρουν πώς να χειριστούν κάτι. Δεν μπορούν να πετύχουν τίποτε από αυτά, επειδή το επίπεδό τους είναι ανεπαρκές. Αν τέτοιοι άνθρωποι δεν αναφέρουν προβλήματα στους ανωτέρους τους, οι άλλοι μπορεί να νομίζουν ότι δεν υπάρχουν καθόλου προβλήματα. Ωστόσο, δεν ισχύει αυτό. Δεν μπορούν να εντοπίσουν ούτε τα συνηθισμένα προβλήματα· ακόμη κι όταν συσσωρεύονται μπροστά στα μάτια τους, δεν τα αντιλαμβάνονται ως προβλήματα. Κι έτσι, ούτε λύνουν τα προβλήματα. Έχουν ένα κεφάλι με δύο μάτια και δύο αυτιά· μπορούν να βλέπουν, να ακούνε και να μιλάνε, κι ωστόσο δεν μπορούν να εντοπίσουν ούτε να λύσουν προβλήματα. Επειδή τους λείπει εντελώς το επίπεδο και η ικανότητα να εντοπίζουν και να χειρίζονται προβλήματα, όσο οξυδερκείς κι αν φαίνονται εξωτερικά, αυτό είναι ανώφελο. Δεν μπορούν να πάρουν αυτό που βλέπουν ή που ακούνε και να το επεξεργαστούν στο μυαλό τους για να σκεφτούν και να διακρίνουν κατά πόσο πρόκειται για πρόβλημα ή πώς θα πρέπει ν’ αντιμετωπιστεί. Αν δεν μπορούν να χειρίζονται προβλήματα που έχουν να κάνουν με τις αλήθεια-αρχές, δεν πρόκειται ούτε να τα αναφέρουν στους ανωτέρους τους. Είναι εντελώς ανίκανοι να τα κάνουν όλα αυτά. Δεν δείχνει αυτό ότι έχουν χαμηλό επίπεδο; Δεν είναι αυτές οι εκδηλώσεις των ανθρώπων χαμηλού επιπέδου; (Ναι.) Αν ρωτήσεις κάποιον με χαμηλό επίπεδο: «Αυτό το διάστημα έχουν υπάρξει καθόλου προβλήματα στο έργο; Μήπως υπάρχουν τομείς στους οποίους δεν κατανοείς τις αρχές;» εκείνος απαντάει: «Δεν υπάρχουν καθόλου προβλήματα· όλοι είναι απασχολημένοι και τα πράγματα πηγαίνουν αρκετά καλά!» Για εκείνον, όλα είναι μια χαρά. Ως επικεφαλής ή εργάτης, αν απλώς τον πιστεύεις όταν λέει ότι όλα είναι μια χαρά, τότε είσαι πολύ ανόητος κι έχεις εξίσου χαμηλό επίπεδο μ’ εκείνον. Οι άνθρωποι καλού επιπέδου όχι μόνο ξέρουν πώς να ενημερώνονται για τα προβλήματα, αλλά πρέπει να είναι και σε θέση να τα εντοπίζουν μόνοι τους. Μπορούν να συμμετέχουν σε συζητήσεις που στοχεύουν στα προβλήματα και, όσο μιλάνε, τα προβλήματα έρχονται αβίαστα στο φως. Όταν ανακαλύπτεις ένα πρόβλημα και ρωτάς έναν άνθρωπο χαμηλού επιπέδου πώς το χειρίστηκε, εκείνος απαντά: «Ποιο πρόβλημα; Πώς και δεν το αντιλήφθηκα;» Οι άνθρωποι χαμηλού επιπέδου δεν μπορούν να εντοπίζουν προβλήματα, οπότε κατά την εκτέλεση του έργου πρέπει να καταφέρνεις να ενημερώνεσαι και να εντοπίζεις τα προβλήματα, να τα αντιλαμβάνεσαι και να μην τα αγνοείς, κι έπειτα να βοηθάς στον χειρισμό και την επίλυσή τους. Θα πρέπει να ξέρεις πώς να κουβεντιάζεις με τους ανθρώπους χαμηλού επιπέδου, κάνοντάς τους ερωτήσεις και διερευνώντας στο πλαίσιο της κουβεντούλας, προκειμένου να εντοπίζεις προβλήματα. Όσο κουβεντιάζεις, θα αναφέρουν οι ίδιοι τα προβλήματα χωρίς να το συνειδητοποιούν. Χωρίς μια τέτοια κουβεντούλα, θα ήταν αδύνατον να εντοπίσεις αυτά τα προβλήματα. Επειδή κουβεντιάζεις μαζί τους μ’ αυτόν τον τρόπο, αποκτούν έμπνευση και ξαφνικά εντοπίζουν αυτά τα προβλήματα. Αν δεν χρησιμοποιήσεις αυτήν την προσέγγιση για να ενημερωθείς για τις συνθήκες, πολύ απλά δεν πρόκειται ν’ αντιληφθούν ως προβλήματα τα ζητήματα που βλέπουν. Έτσι, όταν τα προβλήματα αποκαλύπτονται μέσα από τις κουβέντες σας, πρέπει να γίνονται ξεκάθαρα λίγο λίγο, όπως όταν πιέζει κανείς ένα σωληνάριο με οδοντόκρεμα. Θα νιώσουν κάποια ντροπή μόνο όταν έχουν λυθεί όλα τα προβλήματα. Δεν δείχνει αυτό ότι έχουν χαμηλό επίπεδο; (Ναι.) Αυτές είναι οι εκδηλώσεις των ανθρώπων χαμηλού επιπέδου. Ακόμη κι όταν υπάρχουν προβλήματα, δεν μπορούν να τα εντοπίσουν κι επειδή δεν μπορούν να εντοπίζουν προβλήματα, δεν είναι ποτέ σε θέση να τα αναφέρουν ή να τα λύσουν. Πείτε Μου, αν δεν μπορούν να εντοπίζουν προβλήματα, άραγε μπορούν να κάνουν καλά το έργο τους; Μπορούν να κάνουν καλά το έργο τους τηρώντας κανονισμούς; (Όχι.) Σε καμία περίπτωση. Αυτό είναι μια εκδήλωση χαμηλού επιπέδου. Μάλιστα, αν πεις ότι το επίπεδό τους είναι χαμηλό, εκείνοι σκέφτονται: «Το επίπεδό μου είναι άριστο! Μόλις ο Θεός μιλήσει για κάτι, αμέσως συλλαμβάνω έναν τρόπο συμπεριφοράς ή έναν κανονισμό και μπορώ να τον τηρώ σε όλη μου τη ζωή. Βλέπεις; Δεν είναι καλό το επίπεδό μου; Όλοι εσείς δεν καταφέρνετε να συλλάβετε τα κύρια σημεία, αλλά εγώ μπορώ. Για παράδειγμα, μου είπαν ότι το καλοκαίρι κάνει ζέστη και πρέπει να τρώμε κρύα πιάτα. Έτσι, φτιάχνω συνεχώς κρύα πιάτα και σερβίρω κρύα ροφήματα· μπορώ να τηρήσω αυτήν την οδηγία. Όπως βλέπεις, κανείς από εσάς δεν μπορεί να την τηρήσει και μιλάτε συνεχώς για αρχές. Οι αρχές δεν είναι απλώς κανονισμοί; Αν τηρείς τους κανονισμούς δεν σημαίνει αυτό ότι τηρείς τις αρχές;» Μάλιστα, πιστεύουν κιόλας ότι το επίπεδό τους είναι καλό, θεωρώντας ότι μπορούν να συλλάβουν τα κύρια σημεία ενός ζητήματος κι ότι από ένα μακροσκελές κήρυγμα μπορούν να ξεχωρίσουν μία δήλωση, έναν τρόπο συμπεριφοράς, έναν κανονισμό ή ακόμη και μία φράση ή λέξη που νομίζουν ότι πρέπει να ακολουθούν. Πείτε Μου, δεν είναι προβληματικό αυτό; Υπάρχουν πάρα πολλοί τέτοιοι άνθρωποι. Όταν συναναστρέφεσαι πάνω στις διάφορες λεπτομέρειες της αλήθειας, δεν μπορούν να κατανοήσουν και μάλιστα λένε: «Τι μπελάς! Δεν λες να σταματήσεις να μιλάς. Η ουσία δεν είναι απλώς να μη λες τα τάδε λόγια ή να μην κάνεις τα τάδε πράγματα; Ακολούθησε απλώς αυτήν τη δήλωση κι αυτό είναι όλο· πολύ απλά, είναι ζήτημα μίας δήλωσης. Γιατί το κάνεις τόσο περίπλοκο; Ξεχωρίζεις ακόμη και καταστάσεις, περιβάλλοντα και την ανθρώπινη φύση των διαφόρων ειδών ανθρώπων και κάνεις διαχωρισμό ανάμεσα στη στρεβλή και την ανόθευτη κατανόηση. Παίζουν πράγματι ρόλο τόσες λεπτομέρειες; Γιατί να είσαι τόσο συγκεκριμένος; Είσαι πολύ σχολαστικός!» Φτάνουν ακόμη και στο σημείο να καταδικάζουν τους άλλους. Αυτές είναι οι εκδηλώσεις των ανθρώπων χαμηλού επιπέδου.

Ποια είναι τα χαρακτηριστικά των ανθρώπων χαμηλού επιπέδου; Δεν κατανοούν τις αλήθεια-αρχές· για όποια πτυχή των αλήθεια-αρχών κι αν πρόκειται, την αντιμετωπίζουν σαν ένα είδος κανονισμού ή μαθηματικού τύπου, κι έπειτα την ακολουθούν με ασίγαστο ενθουσιασμό. Μπορούν να αναφέρουν πολλά δόγματα, κι έτσι νομίζουν ότι κατανοούν τις αλήθεια-αρχές, αλλά στην πραγματικότητα δεν κατανοούν καθόλου την αλήθεια. Αν εξηγήσεις σε τέτοιους ανθρώπους κάποιες από τις αρχές που ισχύουν για τους επικεφαλής και τους εργάτες όταν κάνουν έργο, ζητώντας τους να κάνουν έργο και να χειριστούν διάφορα προβλήματα με βάση την κατανόηση αυτών των αρχών, οι άνθρωποι χαμηλού επιπέδου δεν θα είναι σε καμία περίπτωση ικανοί να τις εφαρμόσουν. Δεν κατανοούν αυτές τις αλήθεια-αρχές ούτε μπορούν να τις εφαρμόσουν για να κάνουν έργο. Όταν καταλήγουν να κάνουν έργο, πρόκειται εξ ολοκλήρου για τήρηση κανονισμών και πρωτοκόλλων και μηχανική εφαρμογή δογμάτων. Υπάρχουν κάποιοι άνθρωποι που θέλουν να τηρούν τις αλήθεια-αρχές, αλλά επειδή έχουν χαμηλό επίπεδο και δεν μπορούν να κατανοήσουν την αλήθεια, δεν είναι σε θέση να τηρούν τις αρχές. Όποιο έργο κι αν κάνουν, όταν έρχονται αντιμέτωποι με προβλήματα, τα έχουν χαμένα και μάλιστα πελαγώνουν κιόλας· δεν είναι σε θέση να κάνουν καλά κανένα έργο. Όταν οι ανώτεροι συναναστρέφονται πάνω στις αρχές, εκείνοι νομίζουν ότι τις έχουν καταλάβει, κατανοήσει, συλλάβει και απομνημονεύσει όλες. Όταν, όμως, αντιμετωπίζουν προβλήματα στην αληθινή ζωή, παθαίνουν σύγχυση, αφού τα δόγματα και οι κανονισμοί που έχουν καταλάβει είναι ανώφελα, κι έτσι σκέφτονται: «Τι να κάνω τώρα;» Δεν ξέρουν από πού να ξεκινήσουν το έργο, δεν ξέρουν ποιες μεθόδους να χρησιμοποιήσουν για να κάνουν το έργο, δεν ξέρουν πώς να υλοποιήσουν τις εργασιακές ρυθμίσεις και ακόμη λιγότερο ξέρουν ποια προβλήματα θα πρέπει να λυθούν τη δεδομένη στιγμή για να διασφαλιστεί η κανονική πρόοδος του εκκλησιαστικού έργου· δεν ξέρουν τίποτε από αυτά. Ως αποτέλεσμα, όσο κι αν εργάζονται δεν υπάρχουν αποτελέσματα, και οι εργασιακές ρυθμίσεις δεν μπορούν να υλοποιηθούν. Δεν μπορούν ούτε να λύσουν το ζήτημα του πώς να κάνουν καλή την εκκλησιαστική ζωή. Δεν μπορούν να υλοποιήσουν ούτε το πιο στοιχειώδες έργο και δεν ξέρουν πώς να το υλοποιήσουν. Μπορούν μόνο να αναφέρουν δόγματα στους άλλους και να τους ζητάνε να τηρούν κανονισμούς. Σε ό,τι έχει να κάνει με την υλοποίηση των εργασιακών ρυθμίσεων και την εκτέλεση συγκεκριμένου εκκλησιαστικού έργου, παθαίνουν σύγχυση και δεν είναι σε θέση να τα κάνουν. Σκέφτονται μέσα τους: «Πώς θα πρέπει να υλοποιηθούν αυτές οι εργασιακές ρυθμίσεις; Ποιοι κανονισμοί θα πρέπει να τηρηθούν;» Δεν μπορούν να δουν καθαρά αυτά τα πράγματα. Έχουν, όμως, και πάλι μία έσχατη λύση: Πιστεύουν ότι όσο πραγματοποιούν περισσότερες συναθροίσεις, τα προβλήματα μπορούν να λυθούν. Επομένως, ο τρόπος με τον οποίο εκτελούν το έργο είναι να πραγματοποιούν αδιάκοπα συναθροίσεις και να κάνουν αδιάκοπα κηρύγματα. Όταν το κήρυγμά τους κινητοποιεί όλους τους άλλους και τους γεμίζει μ’ ενθουσιασμό, θεωρούν ότι όλα τα προβλήματα έχουν λυθεί κι ότι δεν υπάρχουν πλέον προβλήματα, καθώς και ότι όσο είναι όλοι ενθουσιασμένοι, όλο το έργο γίνεται όπως πρέπει. Αποδεικνύεται, όμως, ότι, μετά από μερικές μέρες συναθροίσεων, όχι μόνο παραμένουν άλυτα τα αληθινά προβλήματα και τα καθήκοντα που εκτελούν οι άνθρωποι εξακολουθούν να μην αποφέρουν αποτελέσματα, αλλά και το εκκλησιαστικό έργο δεν σημειώνει καμία απολύτως πρόοδο. Κι ωστόσο, εκείνοι εξακολουθούν να έχουν κέφι να κάνουν κηρύγματα. Οι άνθρωποι χαμηλού επιπέδου δεν επιτυγχάνουν καθόλου αποτελέσματα όσο κι αν εργάζονται και δεν μπορούν να υλοποιήσουν τις εργασιακές ρυθμίσεις όσος χρόνος κι αν τους δοθεί· δεν έχουν ούτε αποδοτικότητα ούτε αποτελεσματικότητα. Αυτές είναι οι εκδηλώσεις των ανθρώπων χαμηλού επιπέδου. Οι εκδηλώσεις των ανθρώπων χαμηλού επιπέδου είναι ακριβώς όπως τις περιέγραψα μόλις, για να μη μιλήσω για τους ανθρώπους που δεν έχουν καθόλου επίπεδο. Όσα κηρύγματα κι αν ακούσουν και πάνω σε όση αλήθεια κι αν συναναστραφούν μαζί τους οι άλλοι, δεν μπορούν να συλλάβουν τις αλήθεια-αρχές και δεν μπορούν να συλλάβουν ούτε τους πιο βασικούς κανονισμούς που θα πρέπει να τηρούνται. Όταν το επίπεδο κάποιου είναι τόσο χαμηλό, οι αλήθεια-αρχές υπερβαίνουν τις ικανότητές του. Ακόμη κι αν οι άλλοι συναναστραφούν μαζί του πάνω στην αλήθεια, δεν μπορεί να βρει ένα μονοπάτι άσκησης και πρέπει να έχει κάποιον να του δίνει συγκεκριμένες οδηγίες για να ξέρει πώς ν’ ασκηθεί. Τέτοιοι άνθρωποι είναι λες και έχουν μετενσαρκωθεί από κτήνη· το μυαλό τους είναι πάντα θολό και ασαφές και δεν μπορούν ποτέ να ξεχωρίσουν τι είναι αρχές και τι είναι κανονισμοί. Μέσα τους λένε: «Γιατί όταν ακούω αυτά τα πράγματα πάντα πονάει το κεφάλι μου και με πιάνει υπνηλία;» Στο τέλος, καταλήγουν σ’ ένα συμπέρασμα: «Όχι μόνο ξεπερνούν οι αλήθεια-αρχές τις ικανότητές μου, αλλά δεν μπορώ καν να τηρώ κανονισμούς, οπότε στο εξής θα λάμπω όσο περισσότερο μπορώ με όση θέρμη έχω μέσα μου, θα καταβάλλω όση προσπάθεια μου επιτρέπει η ικανότητά μου κι απλώς θα κάνω ό,τι είμαι ικανός να κάνω· αυτό αρκεί». Μάλιστα, κάποιοι από αυτούς τους ανθρώπους παρηγορούν τον εαυτό τους, λέγοντας: «Δεν ξέρω πώς να τηρώ κανονισμούς ούτε κατανοώ τις αλήθεια-αρχές, αλλά έχω καρδιά που αγαπά τον Θεό!» Αν μπορούσαν πραγματικά ν’ αγαπήσουν τον Θεό, αυτό δεν θα ήταν κακό, αλλά με τόσο χαμηλό επίπεδο, δεν κατανοούν καν την αλήθεια· μπορεί να είναι γνήσια η αγάπη τους για τον Θεό; Οι άνθρωποι που δεν έχουν καθόλου επίπεδο στερούνται ικανότητας κατανόησης από κάθε άποψη και δεν διαθέτουν καν την ικανότητα να τηρούν κανονισμούς. Κάποιοι άνθρωποι χαμηλού επιπέδου, όταν κάνουν πράξη την αλήθεια, μπορούν τουλάχιστον να τηρούν μια αρχή που κατανοούν εν μέρει, έναν κανονισμό ή έναν μαθηματικό τύπο, κι έτσι να κάνουν πράξη λίγη από την αλήθεια. Ωστόσο, οι άνθρωποι που δεν έχουν καθόλου επίπεδο δεν μπορούν καν να συλλάβουν ή να τηρούν πράγματα που βασίζονται σε κανονισμούς· οι άνθρωποι αυτού του είδους είναι ακόμα πιο αξιολύπητοι.

Αν αξιολογούμε το επίπεδο των ανθρώπων χρησιμοποιώντας τις αλήθεια-αρχές μ’ αυτόν τον τρόπο, τότε οι σχετικές εκδηλώσεις είναι εκείνες πάνω στις οποίες συναναστραφήκαμε πριν λίγο. Αν, λοιπόν, για να αξιολογήσουμε το επίπεδο των ανθρώπων, χρησιμοποιήσουμε το κατά πόσο έχουν πνευματική κατανόηση, πώς θα πρέπει να προχωρήσουμε; Οι άνθρωποι καλού επιπέδου οπωσδήποτε έχουν πνευματική κατανόηση, έτσι δεν είναι; (Ναι.) Το γεγονός ότι έχουν πνευματική κατανόηση σημαίνει ότι μπορούν να κατανοήσουν την αλήθεια, να συλλάβουν τις αλήθεια-αρχές και να χρησιμοποιούν την αλήθεια για να επιλύουν διάφορα προβλήματα που εμφανίζονται κατά τη διαδικασία της πίστης στον Θεό και τα οποία σχετίζονται με τις αλήθεια-αρχές, καθώς και να χειρίζονται τα διάφορα εσωτερικά ζητήματα του οίκου του Θεού χρησιμοποιώντας την αλήθεια. Τι γίνεται τότε με τα διάφορα ζητήματα του έξω κόσμου; Επειδή οι άνθρωποι καλού επιπέδου έχουν πνευματική κατανόηση και διαθέτουν την ικανότητα να χειρίζονται διάφορα ζητήματα, μπορούν και να χρησιμοποιούν κάποιες αρχές που συμμορφώνονται ως έναν βαθμό με την ανθρώπινη φύση ή κάποιες αρχές που είναι κοντά στα θετικά πράγματα, προκειμένου να χειρίζονται ζητήματα του έξω κόσμου. Παρά τις επιφανειακές διαφορές, οι θεμελιώδεις έννοιες των διαφόρων πραγμάτων είναι οι ίδιες· και ουσιαστικά, αυτό που μπορούν να συλλάβουν οι άνθρωποι καλού επιπέδου είναι οι αρχές που εμπεριέχονται στα διάφορα πράγματα, επομένως θα μπορούσε γενικά να πει κανείς ότι οι άνθρωποι καλού επιπέδου έχουν πνευματική κατανόηση. Όταν κάποιος έχει πνευματική κατανόηση, αυτό δεν σημαίνει ότι μπορεί να επικοινωνεί με το πνευματικό βασίλειο· αντ’ αυτού, σημαίνει ότι μπορεί να συλλάβει τους θεμελιώδεις νόμους και τις αρχές διαφόρων πραγμάτων. Αυτός είναι ένας ξεκάθαρος, απλός και σαφής τρόπος να το θέσει κανείς. Η ικανότητα κατανόησης των θεμελιωδών νόμων των πραγμάτων του έξω κόσμου και των αρχών που σχετίζονται με την αλήθεια είναι μια εκδήλωση των ανθρώπων καλού επιπέδου. Πώς μπορούμε, λοιπόν, να αξιολογήσουμε τις εκδηλώσεις των ανθρώπων μέτριου επιπέδου με βάση το κατά πόσο έχουν πνευματική κατανόηση; Οι άνθρωποι μέτριου επιπέδου έχουν πνευματική κατανόηση για τα μισά πράγματα, αλλά όχι για τα άλλα μισά· κατανοούν κάποια κομμάτια, ενώ δεν κατανοούν κάποια άλλα. Τα κομμάτια για τα οποία έχουν πνευματική κατανόηση είναι εκείνα στα οποία μπορεί να φτάσει το επίπεδό τους. Ακούγοντας τις συναναστροφές πάνω στις διάφορες αλήθειες που σχετίζονται με την πίστη στον Θεό, μπορούν να τις κατανοήσουν, και μάλιστα, χωρίς να διδαχθούν από κανέναν, μπορούν ν’ αντιληφθούν τις αρχές που θα πρέπει να συλλάβουν μέσα σ’ αυτές. Τα κομμάτια για τα οποία δεν έχουν καθόλου πνευματική κατανόηση είναι εκείνα στα οποία υστερεί το επίπεδό τους. Χωρίς καθοδήγηση και διδασκαλία από τους άλλους, δεν έχουν αρχές άσκησης, δεν μπορούν να κάνουν κανονικά το καθήκον τους ούτε να λύνουν προβλήματα, και χρειάζονται πότισμα, καθοδήγηση και διδασκαλία για να μάθουν πώς να κάνουν έργο και να χειρίζονται προβλήματα· αυτές είναι οι εκδηλώσεις που δείχνουν ότι δεν έχουν καθόλου πνευματική κατανόηση. Θα μπορούσε να πει κανείς ότι οι άνθρωποι μέτριου επιπέδου ουσιαστικά έχουν πνευματική κατανόηση, αλλά το επίπεδο της πνευματικής τους κατανόησης υστερεί σε σύγκριση με εκείνο των ανθρώπων καλού επιπέδου· κατανοούν μόνο τα μισά. Σε τι υστερεί; Υστερεί ως προς τον βαθμό στον οποίο συλλαμβάνουν τις αλήθεια-αρχές· δεν μπορούν να ολοκληρώσουν αυτόνομα διάφορα αντικείμενα του έργου. Αν, λοιπόν, αξιολογήσουμε τους ανθρώπους χαμηλού επιπέδου χρησιμοποιώντας το κατά πόσο έχουν πνευματική κατανόηση, πώς θα πρέπει να προχωρήσουμε; Είναι εύκολο να αξιολογηθεί αυτό; Άραγε έχουν πνευματική κατανόηση οι άνθρωποι χαμηλού επιπέδου; (Όχι.) Μπορείς να καταλάβεις ότι οι άνθρωποι χαμηλού επιπέδου δεν έχουν καθόλου πνευματική κατανόηση, απλώς και μόνο βλέποντας τις εκδηλώσεις τους, επειδή τηρούν μόνο κανονισμούς. Οι άνθρωποι χωρίς καθόλου επίπεδο στην πραγματικότητα δεν έχουν ανθρώπινο πνεύμα, και το γεγονός ότι δεν έχουν ανθρώπινο πνεύμα σημαίνει ότι, όπως και τα κτήνη, δεν έχουν πνευματική κατανόηση. Είναι περιττό να αξιολογήσουμε κατά πόσο τέτοιοι άνθρωποι έχουν πνευματική κατανόηση. Όταν ένας άνθρωπος χωρίς πνεύμα βλέπει οποιαδήποτε ζητήματα ή αντιμετωπίζει διάφορους ανθρώπους, δεν μπορεί να τα αξιολογήσει και δεν έχει καθόλου απόψεις απέναντι στα θετικά ή στα αρνητικά πράγματα. Κάνει μόνο κάποιες υστερόβουλες σκέψεις για να προστατεύσει τα δικά του συμφέροντα και ν’ αποφύγει τις απώλειες. Όταν εκφράζεις μια άποψη, αν σε γνωρίζει και ξέρει ότι έχεις καλό επίπεδο και ανόθευτη κατανόηση κι ότι είσαι θετικός άνθρωπος, συμφωνεί με την άποψή σου. Αν, όμως, δεν σε γνωρίζει, σε περιφρονεί. Όσο σωστή κι αν είναι η άποψή σου ή όσο κι αν εναρμονίζεται με τις αλήθεια-αρχές, εκείνος δεν την αποδέχεται. Δεν ξέρει ότι είναι σωστή, δεν ξέρει ότι είναι κάτι που θα πρέπει ν’ αποδέχονται οι άνθρωποι και δεν ξέρει πόσο ωφέλιμη θα μπορούσε να είναι για εκείνον αυτή η σωστή άποψη ή πόσο θα μπορούσε να τον βοηθήσει· δεν έχει ιδέα για όλα αυτά. Από την άλλη, όταν ένας αρνητικός άνθρωπος διατυπώνει μια αρνητική άποψη, αν αυτός ο αρνητικός άνθρωπος είναι επιβλητικός και έχει την εκτίμηση και τον σεβασμό των άλλων, εκείνος αποδέχεται την αρνητική άποψη, ακόμη κι αν ξέρει ότι έπειτα αυτό θα τον βλάψει. Τι σόι άνθρωπος είναι; (Ένας άνθρωπος που δεν έχει καθόλου επίπεδο.) Είναι ένας άνθρωπος που δεν έχει καθόλου επίπεδο, γεγονός που σημαίνει ότι του λείπει η ικανότητα να διακρίνει πράγματα. Με όποιες συνθήκες κι αν έρθει αντιμέτωπος, δεν μπορεί να τις δει καθαρά και δεν ξέρει καμία από τις αρχές που πρέπει ν’ ακολουθήσει· ένας τέτοιος άνθρωπος μπορεί να διαπράξει κακές πράξεις όταν ακολουθεί κακούς ή πονηρούς ανθρώπους, ενώ μπορεί να κάνει κάποια καλά πράγματα όταν ακολουθεί καλούς ανθρώπους· του λείπει η ικανότητα να διακρίνει πράγματα. Γι’ αυτό λέω ότι είναι ένας νεκρός άνθρωπος χωρίς πνεύμα. Οι άνθρωποι χαμηλού επιπέδου, αφού ζήσουν για πολλά χρόνια δίπλα σε ανθρώπους καλού επιπέδου ή σε θετικά άτομα, μπορεί να επηρεαστούν από όσα ακούνε και βλέπουν, και μπορούν να μάθουν κάποια καλά πράγματα, να τηρούν κάποιους καλούς κανονισμούς και ν’ ακολουθούν κάποια θετικά ρητά και τρόπους συμπεριφοράς ή κάποιες θετικές σκέψεις και απόψεις. Ωστόσο, οι νεκροί άνθρωποι χωρίς πνεύμα δεν μπορούν καν να μάθουν ή να ακολουθούν θετικές σκέψεις και απόψεις, καλούς τρόπους συμπεριφοράς και κανονισμούς, καλούς ειρμούς σκέψης ή κάποιους θετικούς τρόπους ζωής και κάποιες θετικές πρακτικές γνώσεις της καθημερινότητας. Όταν αρχίζουν να ζουν αυτόνομα, οι συνθήκες διαβίωσής τους —που είναι αυτές ενός μπερδεμένου ανθρώπου— εκτίθενται εντελώς. Αυτές είναι οι εκδηλώσεις των νεκρών ανθρώπων χωρίς πνεύμα.

Οι άνθρωποι με πνευματική κατανόηση έχουν τουλάχιστον μέτριο επίπεδο. Αν η αλήθεια δεν υπερβαίνει τις δυνατότητές τους και μπορούν να την κατανοήσουν, τότε είναι άνθρωποι καλού επιπέδου. Οι άνθρωποι που δεν έχουν πνευματική κατανόηση είναι σίγουρα είτε άνθρωποι χαμηλού επιπέδου είτε άνθρωποι χωρίς καθόλου επίπεδο· αυτά τα δύο είδη ανθρώπων οπωσδήποτε στερούνται πνευματικής κατανόησης. Μόνο οι άνθρωποι καλού επιπέδου θα μπορούσε να πει κανείς ότι έχουν πλήρη πνευματική κατανόηση, ενώ οι άνθρωποι μέτριου επιπέδου έχουν μέτριο επίπεδο πνευματικής κατανόησης. Με άλλα λόγια, υπάρχουν πολλά ζητήματα στα οποία υστερεί το επίπεδό τους και δεν είναι σε θέση να πετύχουν πνευματική κατανόηση. Μόνο σε συνηθισμένα ζητήματα μπορούν να πετύχουν πνευματική κατανόηση και να χειρίζονται πράγματα αυτόνομα. Όταν έρχονται αντιμέτωποι με σύνθετα ζητήματα ή πολυδιάστατο έργο, δεν μπορούν να χειριστούν αυτά τα πράγματα αυτόνομα, επειδή οι σχετικές αλήθεια-αρχές υπερβαίνουν τις δυνατότητές τους και την κατανόησή τους. Επομένως, το επίπεδο της πνευματικής τους κατανόησης είναι αρκετά μέτριο. Το χαρακτηριστικό των ανθρώπων χαμηλού επιπέδου είναι ότι οι αλήθεια-αρχές υπερβαίνουν τις δυνατότητές τους, κι έτσι τηρούν μόνο κανονισμούς, επειδή δεν μπορούν να κατανοήσουν τις αλήθεια-αρχές και δεν συλλαμβάνουν καν ποια είναι η έννοια των αλήθεια-αρχών, ενώ πιστεύουν ότι οι αλήθεια-αρχές είναι απλώς κανονισμοί. Επομένως, είναι πολύ ξεκάθαρο ότι τέτοιοι άνθρωποι δεν έχουν καθόλου πνευματική κατανόηση. Ένα κύριο χαρακτηριστικό της έλλειψης πνευματικής κατανόησης σ’ αυτούς τους ανθρώπους είναι ότι οι σκέψεις και οι απόψεις που αποκαλύπτουν στον τρόπο με τον οποίο κατανοούν διαφόρων ειδών ανθρώπους, γεγονότα και πράγματα είναι όλες στρεβλές. Πώς θα πρέπει να γίνει κατανοητός ο όρος «στρεβλές» σ’ αυτήν την περίπτωση; Σημαίνει ότι είναι εντελώς αποκομμένες από την τροχιά της σκέψης της κανονικής ανθρώπινης φύσης και εντελώς αποκομμένες από την τροχιά των αναγκών της ανθρώπινης φύσης· αυτό σημαίνει «στρεβλές». Όταν ακούς τη συλλογιστική σε όσα λένε αυτοί οι άνθρωποι, τη βρίσκεις αλλόκοτη, και κάθε φορά που τους ακούς να εκφράζουν μια άποψη ή να μιλούν για κάτι, μένεις έκπληκτος. Τι σημαίνει «έκπληκτος»; Σημαίνει ότι όταν τους ακούς να λένε κάτι, το θεωρείς απίστευτο και σκέφτεσαι μέσα σου: «Πώς είναι δυνατόν να έχει μια τέτοια ιδέα; Γιατί διαφέρει τόσο από αυτό που σκέφτονται οι κανονικοί άνθρωποι; Αυτή η ιδέα είναι τόσο παράξενη· γιατί μου φαίνεται κάπως ασυνάρτητη;» Μέσα σου, τη θεωρείς εξαιρετικά περίεργη και παράλογη. Οι άνθρωποι που με τα λόγια τους κάνουν τους άλλους να μένουν έκπληκτοι είναι εκείνοι που είναι επιρρεπείς στις στρεβλώσεις, και μάλιστα σε μεγάλο βαθμό. Για παράδειγμα, τους ρωτάς: «Έφαγες τίποτα;» Εκείνοι απαντούν: «Κάνει αρκετό κρύο σήμερα». Υπάρχει οποιαδήποτε σύνδεση ανάμεσα σ’ αυτά τα δύο πράγματα; (Όχι.) Εσύ λες: «Γιατί είσαι τόσο ελαφριά ντυμένος σήμερα;» Εκείνοι απαντούν: «Ήπια ένα φλιτζάνι τσάι με τζίντζερ σήμερα». Έχει η απάντησή τους οποιαδήποτε απαραίτητη σύνδεση με την ερώτησή σου; Εμπεριέχει η απάντησή τους κανονικό σκεπτικό και κανονική συλλογιστική; (Όχι.) Πώς θα έπρεπε ν’ απαντήσει κάποιος με κανονικό σκεπτικό και κανονική συλλογιστική; Θα μπορούσε να πει: «Είμαι τόσο ελαφριά ντυμένος επειδή κάνει πολλή ζέστη μέσα και, εξάλλου, είναι μια πολύ ηλιόλουστη μέρα έξω και η θερμοκρασία είναι σχετικά υψηλή». Ή θα μπορούσε να πει: «Είμαι τόσο ελαφριά ντυμένος επειδή μόλις έκανα γυμναστική και ζεστάθηκα». Αν, όμως, κάποιος ρωτήσει: «Γιατί είσαι τόσο ελαφριά ντυμένος;» και εκείνος απαντήσει: «Επειδή φοράω παπούτσια με γούνινη επένδυση σήμερα», τότε αυτή η απάντηση δεν έχει καμία σχέση με την ερώτηση. Ο ειρμός της σκέψης του και η συλλογιστική που ακολουθεί όταν σκέφτεται δεν συνάδουν με το σκεπτικό και τη συλλογιστική της κανονικής ανθρώπινης φύσης. Πρόκειται για μια πολύ παράξενη ιδέα και έναν πολύ παράξενο ειρμό σκέψης που κανένας άνθρωπος δεν θα σκεφτόταν, αν είχε το σκεπτικό της κανονικής ανθρώπινης φύσης. Κι έτσι, αφού ακούσεις την απάντησή του, τη βρίσκεις περίεργη. Θέλεις να κάνεις μια συζήτηση μαζί του, αλλά δεν μπορείς να συνδεθείς μαζί του· δίνει πάντα άσχετες απαντήσεις, με αποτέλεσμα να είναι αδύνατον να συνεχιστεί η συζήτηση. Για παράδειγμα, μια γυναίκα μάθαινε ραπτική, και τη ρώτησα: «Πώς προχωράς με τα μαθήματα ραπτικής; Μπορείς να φτιάχνεις ρούχα με επένδυση;» Ποια θα ήταν μια απάντηση που εναρμονίζεται με το κανονικό σκεπτικό και την κανονική συλλογιστική; (Είτε «Μπορώ» είτε «Δεν μπορώ».) Αυτό θα έδειχνε κανονικό σκεπτικό και κανονική συλλογιστική. Ή θα μπορούσε, επίσης, να πει: «Μερικές φορές τα καταφέρνω λίγο καλύτερα και ο δάσκαλός μου λέει ότι είναι εντάξει, μόλις και μετά βίας στο αποδεκτό επίπεδο. Όταν, όμως, πρόκειται για κάποια πιο σύνθετα κομμάτια, το έργο μου είναι ανεπαρκές και πρέπει να ξαναγίνει από την αρχή». Δεν είναι αυτές απαντήσεις ανθρώπου με κανονικό σκεπτικό και κανονική συλλογιστική; (Ναι.) Πώς απάντησε αυτή η γυναίκα που δεν είχε κανονικό σκεπτικό και κανονική συλλογιστική; Εγώ ρώτησα: «Μπορείς πλέον να φτιάχνεις τέτοια ρούχα με επένδυση;» Εκείνη απάντησε: «Μάθαινα να φτιάχνω τέτοια ρούχα όταν πρωτοήρθα εδώ». Εγώ ρώτησα: «Οπότε, μπορείς να φτιάχνεις τέτοια ρούχα πλέον;» Εκείνη απάντησε και πάλι: «Μάθαινα να φτιάχνω τέτοια ρούχα όταν πρωτοήρθα εδώ». Σκέφτηκα μέσα Μου: «Δεν καταλαβαίνω. Μάθαινες να φτιάχνεις τέτοια ρούχα όταν πρωτοήρθες εδώ· μπορείς, λοιπόν, να φτιάχνεις τέτοια ρούχα πλέον; Γιατί δεν μπορώ να βγάλω άκρη;» Όταν άκουσα την απάντησή της, μου φάνηκε περίεργη. Εγώ ρωτούσα αν μπορούσε να φτιάχνει τέτοια ρούχα, κι εκείνη έλεγε ότι μάθαινε να τα φτιάχνει όταν πρωτοήρθε. Δεν κατάλαβα πώς είχε καταφέρει να μετατοπίσει τη συζήτηση σ’ αυτό το θέμα· τι σχέση είχε αυτό με το αν μπορούσε να φτιάχνει τέτοια ρούχα ή όχι; Σκέφτηκα μέσα Μου: «Πολύ απλά, δεν μπορώ να ακολουθήσω αυτήν την αλλαγή θέματος». Ακόμη κι όταν ρώτησα δύο ή τρεις φορές στη σειρά «Μπορείς, λοιπόν, να φτιάχνεις τέτοια ρούχα πλέον;», εκείνη συνέχισε ν’ απαντά: «Όταν πρωτοήρθα, μάθαινα να φτιάχνω τέτοια ρούχα κι ο δάσκαλός μου με καθοδηγούσε σ’ αυτό· εργάζομαι κυρίως πάνω σ’ αυτό». Και πάλι δεν πήρα την απάντηση που έψαχνα και, έως σήμερα, εξακολουθώ να μη γνωρίζω αν μπορεί να φτιάχνει τέτοια ρούχα ή όχι. Αναλύστε τη συλλογιστική πίσω από τα λόγια της και τους λόγους για τους οποίους μίλησε μ’ αυτόν τον τρόπο. (Η απάντησή της ήταν κάπως άσχετη με την ερώτηση. Οι άνθρωποι που ακούνε αυτήν την απάντηση θα προσπαθούν να μαντέψουν τι εννοεί, αλλά και πάλι δεν θα ξέρουν αν πραγματικά μπορεί να φτιάχνει τέτοια ρούχα ή όχι.) Ήθελε να Μου πει ή όχι; Ήθελε να Μου δώσει μια ακριβή απάντηση; Σε κάποιο σημείο, Μου έδωσε κι ένα στοιχείο: «Σου είπα ήδη ότι όταν πρωτοήρθα, μάθαινα κυρίως να φτιάχνω τέτοια ρούχα, και πλέον έχει περάσει μια εβδομάδα, οπότε ασφαλώς και μπορώ να φτιάχνω τέτοια ρούχα. Δεν θα έπρεπε να μπορείς να καταλάβεις τι εννοώ; Πώς γίνεται να μην καταλαβαίνεις;» Μπορείτε να καταλάβετε αυτό το νόημα από τον τρόπο με τον οποίο αποκρίθηκε; (Όχι.) Αν ο τρόπος με τον οποίο αποκρίθηκε σου επέτρεπε να λάβεις μια ακριβή απάντηση και να ξέρεις αν μπορούσε ή δεν μπορούσε, τότε θα ήταν λογικός. Όμως, από τον τρόπο με τον οποίο αποκρίθηκε βγάζεις μόνο ένα ασαφές νόημα και δεν σου επιτρέπει να μάθεις πραγματικά αν μπορεί ή δεν μπορεί. Δεν είναι πολύ μπερδεμένοι οι άνθρωποι που μιλάνε μονίμως έτσι; Αν αποκρίνονται σκοπίμως μ’ αυτόν τον τρόπο, τότε είναι ζήτημα χαρακτήρα. Αν δεν το κάνουν σκοπίμως και η απόκρισή τους δεν έχει την απαραίτητη σύνδεση με την απάντηση που προσπαθείς να λάβεις, τότε υπάρχει πρόβλημα με το σκεπτικό και τη συλλογιστική τους. Αν υπάρχει πρόβλημα με το σκεπτικό και τη συλλογιστική τους, δεν σημαίνει αυτό ότι έχουν χαμηλό επίπεδο; Δεν είναι επιρρεπείς στις στρεβλώσεις; (Ναι.) Αυτή είναι μια εκδήλωση που δείχνει ότι είναι επιρρεπείς στις στρεβλώσεις. Η συγκεκριμένη γυναίκα σκέφτηκε: «Σου λέω ότι μάθαινα να το κάνω αυτό όταν πρωτοήρθα, οπότε το αναπόφευκτο αποτέλεσμα είναι ότι μπορώ να το κάνω». Αυτό που ήθελε να μεταφέρει ήταν η απάντηση «Μπορώ να το κάνω». Ωστόσο, οι άνθρωποι με κανονικό σκεπτικό δεν λαμβάνουν μια ακριβή απάντηση όταν το ακούνε αυτό. Επομένως, η απόκρισή της «Μάθαινα να το κάνω αυτό όταν πρωτοήρθα» δεν είχε καμία λογική σύνδεση με το γεγονός ότι ήθελε να μεταφέρει πως μπορεί να το κάνει. Δεν ήταν, λοιπόν, μπερδεμένα λόγια η απόκρισή της; (Ναι.) Όταν λέει μπερδεμένα λόγια θεωρώντας ότι μπορεί να επικοινωνήσει καλά κι ότι έχει ήδη απαντήσει στην ερώτηση, δεν αντικατοπτρίζει αυτό ότι έχει χαμηλό επίπεδο; (Ναι.) Αυτό είναι μια εκδήλωση χαμηλού επιπέδου. Αυτή η γυναίκα δεν έχει το σκεπτικό και τη συλλογιστική της κανονικής ανθρώπινης φύσης. Όπως κι αν τη ρωτήσεις, δεν θα μπορεί να συνειδητοποιήσει ποιος είναι ο πυρήνας του προβλήματος ή γιατί συνεχίζεις να ρωτάς το ίδιο πράγμα. Όταν ρωτήσεις για τρίτη φορά, θα σου δώσει και πάλι την ίδια απάντηση, και μάλιστα θα χάσει την υπομονή της και θα σκεφτεί: «Γιατί εξακολουθείς να ρωτάς; Σου είπα ήδη, κι εσύ εξακολουθείς να μην το καταλαβαίνεις και συνεχίζεις να ρωτάς!» Ακόμη κι αφού τη ρωτήσεις τρεις φορές, δεν θα μπορεί να συνειδητοποιήσει ότι η απάντησή της δεν είναι ξεκάθαρη και δεν είναι αυτό που θέλει να μάθει ο άλλος, ότι θα πρέπει ν’ αλλάξει τη διατύπωσή της και να δηλώσει ξεκάθαρα αν μπορεί ή όχι, αντί να κάνει τον άλλο να προσπαθεί να μαντέψει. Δεν μπορεί να συνειδητοποιήσει τι αίσθηση προκαλούν τα λόγια της στους άλλους ή πώς αντιδρά ο άλλος όταν τα ακούει· δεν μπορεί να συνειδητοποιήσει τίποτε από αυτά. Αυτό δείχνει ότι δεν έχει καθόλου επίπεδο. Όσες φορές κι αν ρωτήσεις, θα δίνει την ίδια απάντηση, και μάλιστα θα θεωρεί ότι αυτό που λέει είναι ειλικρινές κι όχι ψευδές, και θα σκέφτεται: «Όσες φορές κι αν ρώτησες το ίδιο πράγμα, εγώ έδωσα την ίδια απάντηση· ασκούμαι στο να είμαι ειλικρινής άνθρωπος και λέω ό,τι έχω στο μυαλό μου». Δεν δείχνει αυτό χαμηλό επίπεδο; (Ναι.) Όταν ρωτάς για τον Θωμά, ένας τέτοιος άνθρωπος μιλάει πάντα για τον Νίκο και τον Χάρη. Όταν ρωτάς για τον Νίκο και τον Χάρη, μιλάει πάντα για τον Θωμά. Οι άνθρωποι χωρίς κανονικό σκεπτικό έχουν μπερδεμένες σκέψεις και το σκεπτικό τους είναι ένα κουβάρι. Αυτό είναι μια κύρια εκδήλωση χαμηλού επιπέδου. Με λίγα λόγια, αυτές είναι οι εκδηλώσεις των ανθρώπων διαφόρων επιπέδων. Είτε αξιολογείς το επίπεδό τους με βάση την ικανότητα ή έλλειψη ικανότητας να κατανοήσουν και να εφαρμόζουν τις αλήθεια-αρχές είτε με βάση το κατά πόσο έχουν πνευματική κατανόηση, αυτές είναι οι εκδηλώσεις. Παρόλο που μιλήσαμε με κάπως γενικούς όρους, δεν μπορείτε ουσιαστικά να αντιστοιχίσετε τα λόγια Μου με την αληθινή ζωή; (Ναι.) Δεν έχουμε, λοιπόν, λίγο πολύ συνοψίσει το θέμα του επιπέδου; (Ναι.) Εδώ ολοκληρώνεται η συζήτησή μας πάνω στο θέμα του επιπέδου.

Πείτε Μου, έχει καμία σχέση ο βαθμός στον οποίο οι άνθρωποι αντιστέκονται και επαναστατούν ενάντια στον Θεό με το κατά πόσο είναι καλό ή κακό το επίπεδό τους; Μήπως οι άνθρωποι αντιστέκονται και επαναστατούν ενάντια στον Θεό λόγω χαμηλού επιπέδου; Έχετε εξετάσει ποτέ αυτό το ερώτημα; Δεν είναι ένα ερώτημα που αξίζει να εξεταστεί; (Ναι.) Κάποιοι άνθρωποι λένε: «Επειδή έχουμε χαμηλό επίπεδο, επειδή το επίπεδο που μας έδωσε ο Θεός δεν είναι καλό, αντιστεκόμαστε και επαναστατούμε σε μεγάλο βαθμό εναντίον Του». Είναι σωστή αυτή η δήλωση; (Όχι.) Με βάση την προηγούμενη συναναστροφή μας πάνω στις διαφορές ανάμεσα στις έμφυτες καταστάσεις, την ανθρώπινη φύση και τις διεφθαρμένες διαθέσεις, σε ποια κατηγορία εμπίπτει το επίπεδο; (Στις έμφυτες καταστάσεις.) Εμπίπτει στις έμφυτες καταστάσεις. Ξέρετε, λοιπόν, κατά πόσο οι διάφορες πτυχές των έμφυτων καταστάσεων σχετίζονται με την ανθρώπινη φύση και τις διεφθαρμένες διαθέσεις των ανθρώπων; Ας αρχίσουμε από το επίπεδο· μήπως το επίπεδο καθορίζει τον βαθμό στον οποίο ένας άνθρωπος επαναστατεί και αντιστέκεται ενάντια στον Θεό; (Όχι.) Γιατί λέμε ότι δεν τον καθορίζει; Αυτό σχετίζεται με τον λόγο για τον οποίο οι άνθρωποι αντιστέκονται και επαναστατούν ενάντια στον Θεό. Μήπως οι άνθρωποι επαναστατούν και αντιστέκονται ενάντια στον Θεό λόγω χαμηλού επιπέδου; (Όχι· ο λόγος είναι ότι έχουμε διεφθαρμένες διαθέσεις.) Σωστά· αυτό συνάδει με την πραγματικότητα. Η αντίστασή σου και η επανάστασή σου ενάντια στον Θεό, καθώς και η ανικανότητά σου να υποταχθείς στην αλήθεια, δεν οφείλονται στο χαμηλό επίπεδο, αλλά στο γεγονός ότι έχεις διεφθαρμένες διαθέσεις. Κι έτσι, δεν γίνεται μόνο και μόνο επειδή μπορείς να αντιστέκεσαι στον Θεό, να παραπονιέσαι που ο Θεός σού έδωσε χαμηλό επίπεδο. Το επίπεδο, ή οποιαδήποτε άλλη πτυχή των έμφυτων καταστάσεών σου, είναι εγγενείς καταστάσεις που έχεις εσύ ο ίδιος· είναι ενδογενείς, έμφυτες καταστάσεις που διαθέτεις ως δημιουργημένο ον. Για όποια πτυχή των έμφυτων καταστάσεων κι αν πρόκειται, δεν οδηγεί σε αντίσταση στον Θεό και δεν έχει καμία σχέση με τις διεφθαρμένες διαθέσεις. Για παράδειγμα, το γεγονός ότι είσαι ψηλός δεν σημαίνει ότι έχεις λιγότερες διεφθαρμένες διαθέσεις. Το γεγονός ότι είσαι όμορφος ή έχεις ωραίο δέρμα δεν σημαίνει ότι δεν έχεις καθόλου διεφθαρμένες διαθέσεις. Το γεγονός ότι γεννήθηκες σε μια φυλή η οποία τυγχάνει εκτίμησης και σεβασμού δεν σημαίνει ότι δεν έχεις καθόλου διεφθαρμένες διαθέσεις. Με άλλα λόγια, όποιες έμφυτες καταστάσεις κι αν έχει δώσει ο Θεός σ’ έναν άνθρωπο και όπως κι αν είναι οι έμφυτες καταστάσεις ενός ανθρώπου, δεν έχουν καμία σχέση με τις διεφθαρμένες διαθέσεις αυτού του ανθρώπου. Για παράδειγμα, η εξωτερική εμφάνιση ενός ανθρώπου δεν τον οδηγεί σε αντίσταση ενάντια στον Θεό. Ωστόσο, επειδή οι άνθρωποι έχουν διεφθαρμένες διαθέσεις, όταν κάποιος είναι εμφανίσιμος, μπορεί να σκέφτεται: «Είμαι όμορφος, οπότε θα πρέπει να έχω θέση και να με σέβονται». Αυτές είναι εκδηλώσεις διεφθαρμένων διαθέσεων. Κάποιοι άνθρωποι χρησιμοποιούν την ωραία τους εμφάνιση για να φέρουν στο προσκήνιο τα προτερήματά τους, αποκαλύπτοντας έτσι πολλές εσφαλμένες δηλώσεις και πράξεις. Αυτές οι δηλώσεις και οι πράξεις προκαλούνται όλες από τις διεφθαρμένες διαθέσεις τους κι όχι από τις έμφυτες καταστάσεις τους. Είτε έχεις καλό είτε χαμηλό επίπεδο, το ίδιο το επίπεδο δεν οδηγεί σε αντίσταση ενάντια στον Θεό. Αν έχεις καλό επίπεδο αλλά δεν κατανοείς ούτε αποδέχεσαι την αλήθεια, και πάλι θα αντιστέκεσαι και θα επαναστατείς ενάντια στον Θεό, επειδή έχεις διεφθαρμένες διαθέσεις. Αν έχεις χαμηλό επίπεδο αλλά μπορείς ν’ αποδεχθείς την αλήθεια και, μόλις κατανοήσεις αυτό που σου λέει ο Θεός να κάνεις ή να μην κάνεις, μπορείς να το ακολουθείς, και είσαι σε θέση να μην ενεργείς με βάση τις διεφθαρμένες διαθέσεις σου, τότε δεν θα επαναστατείς ενάντια στον Θεό, δεν θα είσαι ύπουλος και δεν θα λουφάρεις ούτε θα είσαι επιπόλαιος, ξεροκέφαλος, αυθαίρετος και απερίσκεπτος. Είτε έχεις καλό επίπεδο είτε όχι, εφόσον έχεις διεφθαρμένες διαθέσεις, ακόμη κι αν μπορείς να κατανοήσεις τα λόγια του Θεού, και πάλι θα επαναστατείς και θα αντιστέκεσαι ενάντια στον Θεό. Επειδή έχεις ως ζωή σου τις διεφθαρμένες διαθέσεις, είναι φυσικό να αναπτύσσεις διάφορες σατανικές σκέψεις και απόψεις και σατανικές φιλοσοφίες για τις κοσμικές αλληλεπιδράσεις, καθώς και σατανικές απόψεις που κρύβονται πίσω από τον τρόπο με τον οποίο βλέπεις τους ανθρώπους και τα πράγματα, και θα κάνεις επίδειξη, θα υπερασπίζεσαι τον εαυτό σου και θα θέλεις διαρκώς να ξεχωρίζεις και να τοποθετείς τον εαυτό σου πάνω από τους άλλους ή ακόμα και να ελέγχεις και να κυβερνάς τους άλλους. Όλες αυτές οι εκδηλώσεις πηγάζουν από τη σατανική φύση των ανθρώπων. Αν κάνεις διάφορα πράγματα με βάση τη σατανική σου φύση και τη σατανική σου ζωή, τότε είτε έχεις καλό είτε κακό επίπεδο, θα αντιστέκεσαι ενάντια στον Θεό. Το ίδιο το επίπεδο δεν οδηγεί σε αντίσταση ενάντια στον Θεό. Έχεις χαμηλό επίπεδο· μπορείς, όμως, να ενεργείς σύμφωνα με τα λόγια του Θεού εφόσον τα κατανοείς; Αν δεν έχεις διεφθαρμένες διαθέσεις ή δεν ζεις σύμφωνα με τις διεφθαρμένες διαθέσεις σου, τότε σίγουρα μπορείς να το πετύχεις αυτό. Πάρε για παράδειγμα το να έχεις ένα συγκεκριμένο προτέρημα. Οι άνθρωποι συχνά σκέφτονται: «Εφόσον έχω αυτό το προτέρημα, είμαι ανώτερος από τους άλλους· θα πρέπει να έχω θέση στον οίκο του Θεού, θα πρέπει να είμαι επικεφαλής ή πυλώνας στον οίκο του Θεού». Αυτές οι σκέψεις δεν προκαλούνται από το γεγονός ότι έχουν ένα προτέρημα, αλλά προκαλούνται από τις διεφθαρμένες διαθέσεις. Επειδή οι άνθρωποι έχουν ως ζωή τους τις διεφθαρμένες διαθέσεις, όλα τα πράγματα που αποκαλύπτουν, βιώνουν και επιδεικνύουν, καθώς και η οπτική τους, η στάση τους και οι αρχές σύμφωνα με τις οποίες βλέπουν διαφόρων ειδών ανθρώπους, γεγονότα και πράγματα, προκαλούνται από το γεγονός ότι έχουν ως ζωή τους τις διεφθαρμένες διαθέσεις. Δεν προκαλούνται από καμία έμφυτη κατάσταση που τους έχει δώσει ο Θεός. Καταλάβατε; (Ναι.) Τι θέλω να πω όταν συναναστρέφομαι αυτά τα λόγια; Ο σκοπός αυτής της συναναστροφής είναι να σας δώσω τη δυνατότητα να κατανοήσετε πιο ξεκάθαρα και ν’ αναγνωρίσετε την πραγματική σας κατάσταση, καθώς και ποιο είναι το επίπεδό σας· να μην είσαι άνθρωπος χωρίς λογική και να μην εμπλέκεσαι σε ανούσιες διαμάχες για το κατά πόσο έχεις μέτριο ή χαμηλό επίπεδο ή ακόμη και να προβάλλεις ανούσιες δικαιολογίες για να αποδείξεις ότι το επίπεδό σου δεν είναι χαμηλό. Αυτές οι πράξεις δεν έχουν καμία αξία. Σκοπός αυτής της συναναστροφής είναι να σου δώσει τη δυνατότητα να κατανοήσεις επακριβώς το επίπεδό σου και τις διάφορες ικανότητές σου, κι έπειτα να βρεις τη θέση που σου αναλογεί και να φέρεσαι ανάλογα με αυτήν. Αυτό θα σε βοηθήσει περισσότερο να είσαι ένα σωστό δημιουργημένο ον, να παραμένεις όπως πρέπει στη θέση σου ως δημιουργημένο ον και να εκπληρώνεις τα καθήκοντα ενός δημιουργημένου όντος. Ασφαλώς, ως έναν βαθμό, θα σε βοηθήσει, επίσης, περισσότερο να αποβάλεις τις διεφθαρμένες διαθέσεις σου. Σε όποια βαθμίδα κι αν βρίσκονται το επίπεδό σου ή οι διάφορες ικανότητές σου, δεν καθορίζουν τον βαθμό στον οποίο αντιστέκεσαι και επαναστατείς ενάντια στον Θεό. Με άλλα λόγια, θα μπορούσε να πει κανείς κι ότι οι διεφθαρμένες διαθέσεις σου δεν εξαρτώνται από τη βαθμίδα του επιπέδου σου, πόσο μάλλον από το πώς είναι οι έμφυτες καταστάσεις σου. Οι διεφθαρμένες διαθέσεις των ανθρώπων απορρέουν από την έμφυτη, ενδογενή σάρκα τους. Από τη στιγμή που ο Σατανάς διέφθειρε τους ανθρώπους, οι διεφθαρμένες διαθέσεις τους έγιναν η εσωτερική ζωή τους. Αν δεν έχεις ακόμη αποβάλει τις διεφθαρμένες διαθέσεις σου, τότε εκμεταλλεύεσαι τις έμφυτες καταστάσεις σου για να μιλάς και να ενεργείς με βάση αυτήν τη σατανική ζωή. Αυτό σημαίνει ότι προτού αποβάλεις τις διεφθαρμένες διαθέσεις σου, εκμεταλλεύεσαι τις διάφορες έμφυτες καταστάσεις που σου έδωσε ο Θεός για να εξυπηρετήσεις την επίτευξη των δικών σου σκοπών. Κι έτσι, μπορούμε να πούμε το εξής: Αν δεν αποβάλεις τις διεφθαρμένες διαθέσεις σου, τότε εκμεταλλεύεσαι ή ποδοπατάς τις διάφορες έμφυτες καταστάσεις που σου έχει δώσει ο Θεός· αν είσαι στη διαδικασία επιδίωξης και άσκησης της αλήθειας για ν’ αποβάλεις τις διεφθαρμένες διαθέσεις σου, τότε εκμεταλλεύεσαι τις διάφορες έμφυτες καταστάσεις που σου έχει δώσει ο Θεός με κατάλληλο και αποτελεσματικό τρόπο· όταν μεταμορφώνεσαι από κάποιον που έχει τις διεφθαρμένες διαθέσεις ως ζωή του σε κάποιον που έχει την αλήθεια ως ζωή του, τότε χρησιμοποιείς τις έμφυτες καταστάσεις που σου έχει δώσει ο Θεός με κατάλληλο και σωστό τρόπο, δήλαδη, με πιο ουσιαστικό τρόπο. Καταλαβαίνετε τώρα; Οι ίδιες οι έμφυτες καταστάσεις δεν είναι η κύρια αιτία της αντίστασης του ανθρώπινου γένους ενάντια στον Θεό. Αντ’ αυτού, οι σατανικές διεφθαρμένες διαθέσεις των ανθρώπων και η ζωή που έχει εμφυτεύσει ο Σατανάς στους ανθρώπους είναι η κύρια αιτία της αντίστασης και της επανάστασης του ανθρώπινου γένους ενάντια στον Θεό. Έτσι δεν είναι; (Ναι.) Σας είναι πλέον κατά βάση ξεκάθαρο αυτό το ζήτημα; (Ναι.)

Προτού συναναστραφούμε πάνω στο θέμα του επιπέδου, συναναστραφήκαμε πάνω σε κάποιες εκδηλώσεις στις εξής τρεις πτυχές: τις έμφυτες καταστάσεις, την ανθρώπινη φύση και τις διεφθαρμένες διαθέσεις. Πάνω σε ποιες εκδηλώσεις συναναστραφήκαμε την προηγούμενη φορά; (Την προηγούμενη φορά, οι εκδηλώσεις πάνω στις οποίες συναναστραφήκαμε ήταν το να ενεργεί κανείς με επιμέλεια, το να ενεργεί κανείς οργανωμένα, το να είναι κανείς δυνατός στην αρχή και αδύναμος στο τέλος, όταν ενεργεί, το να ενεργεί κανείς με προσοχή, καθώς και το να λέει μεγάλα λόγια και να καυχιέται, να είναι απρόσεκτος, να του αρέσει να επιδεικνύεται, να περιφρονεί τους φτωχούς και να ευνοεί τους πλούσιους, να καλοπιάνει όσους έχουν δύναμη, να έχει επιλεκτική μνήμη και ούτω καθεξής.) Δεν πρόκειται να συναναστραφούμε κι άλλο πάνω σ’ αυτά. Θα συνεχίσουμε τη συναναστροφή πάνω στις διάφορες εκδηλώσεις των έμφυτων καταστάσεων, της ανθρώπινης φύσης και των αποκαλύψεων των διεφθαρμένων διαθέσεων. Όταν εμφανίζονται αυτές οι εκδηλώσεις, πρέπει να ξέρεις σε τι είδους εκδήλωση εμπίπτουν και πρέπει να μπορείς να τις ξεχωρίζεις και να τις διακρίνεις· μόνο τότε θα μπορείς να τις προσεγγίζεις με ακρίβεια. Αν κάποια εκδήλωση σχετίζεται με τις έμφυτες καταστάσεις, οι οποίες είναι αμετάβλητες, τότε δεν χρειάζεται ν’ ασχοληθείς μ’ αυτήν. Αν εμπίπτει σε κάποιες ατέλειες ή κάποια ελαττώματα της ανθρώπινης φύσης που μπορούν να ξεπεραστούν, να διορθωθούν ή ν’ αλλάξουν, τότε θα πρέπει να προσπαθήσεις να τα διορθώσεις και να τα αλλάξεις. Αν δεν είναι απαραίτητο να τα ξεπεράσεις και δεν σε επηρεάζουν στην εκτέλεση του καθήκοντός σου ή στην επιδίωξη της αλήθειας, τότε δεν χρειάζεται να τους δώσεις σημασία. Αν μια εκδήλωση δεν είναι ούτε πρόβλημα των έμφυτων καταστάσεων ούτε πρόβλημα της ανθρώπινης φύσης, αλλά έχει να κάνει με τις διεφθαρμένες διαθέσεις, τότε πρέπει να αλλάξει. Αν δεν τη μεταμορφώσεις ή δεν την αλλάξεις, τότε, δεδομένου ότι ριζώνει και ασκεί δύναμη μέσα σου μια μορφή ζωής που κυριεύεται από διεφθαρμένες διαθέσεις, αυτό που θα βιώνεις και θ’ αποκαλύπτεις δεν είναι απλώς και μόνο ασήμαντα προβλήματα, όπως το να μην μπορείς να τα πηγαίνεις καλά με τους άλλους ή να είσαι δυσάρεστος στους άλλους και να μην καταφέρνεις να τους διαπλάσεις. Αντ’ αυτού, αυτό που θα βιώνεις και θ’ αποκαλύπτεις φτάνει στο επίπεδο της παραβίασης της αλήθειας, της παραβίασης των αλήθεια-αρχών, της αντίστασης ενάντια στον Θεό, της απόρριψης του Θεού, του ανταγωνισμού με τον Θεό και —θα μπορούσε ακόμη να πει κανείς— της εναντίωσης απέναντι στον Θεό. Ακριβώς επειδή οι διεφθαρμένες διαθέσεις έχουν τέτοια φύση, εφόσον αυτές οι εκδηλώσεις σχετίζονται με διεφθαρμένες διαθέσεις, πρέπει να καταφέρεις να μάθεις αυτές τις διεφθαρμένες διαθέσεις, και έπειτα ν’ αναζητήσεις την αλήθεια, να κατανοήσεις και να συλλάβεις τις αρχές άσκησης της αλήθειας και να ασκείσαι σύμφωνα με τις αλήθεια-αρχές για να αντικαταστήσεις αυτές τις διεφθαρμένες διαθέσεις, έτσι ώστε να πάψουν να κυριεύουν τη ζωή σου και, στη θέση τους, η αλήθεια να γίνει η ζωή σου και να κυριεύει την καθημερινότητά σου κι αυτό που βιώνεις.

Θα συνεχίσουμε τη συναναστροφή πάνω στις διάφορες εκδηλώσεις των έμφυτων καταστάσεων, της ανθρώπινης φύσης και των διεφθαρμένων διαθέσεων. Η τελευταία εκδήλωση πάνω στην οποία συναναστραφήκαμε την προηγούμενη φορά ήταν το να έχει κανείς καλή μνήμη, έτσι δεν είναι; (Ναι.) Τότε, σε ποια πτυχή εμπίπτει το να ξεχνάει κανείς; (Στις έμφυτες καταστάσεις.) Πρόκειται για μια έμφυτη κατάσταση και ταυτόχρονα για μια ατέλεια της ανθρώπινης φύσης· έχει να κάνει μόνο μ’ αυτές τις δύο πτυχές. Μήπως είναι διεφθαρμένη διάθεση το να ξεχνάει κανείς; (Όχι.) Προφανώς και όχι. Κάποιοι άνθρωποι ξεχνάνε επειδή έχουν από τη φύση τους κακή μνήμη, ενώ άλλοι ξεχνάνε επειδή γερνάει ο εγκέφαλός τους και φθίνει η μνήμη τους όσο μεγαλώνουν. Αν το να ξεχνάει κανείς είναι ένα έμφυτο χαρακτηριστικό, τότε εμπίπτει στις έμφυτες καταστάσεις· αν είναι ένα επίκτητο χαρακτηριστικό, τότε πρόκειται για μια ατέλεια της ανθρώπινης φύσης. Βέβαια, το να ξεχνάει κανείς από τη φύση του θεωρείται και πάλι ατέλεια, έτσι δεν είναι; (Ναι.)

Το να έχει κανείς την ικανότητα να σχεδιάζει προτού ενεργήσει, σε ποια πτυχή εμπίπτει; (Είναι ένα προτέρημα της ανθρώπινης φύσης.) Είναι ένα προτέρημα της ανθρώπινης φύσης. Οι άνθρωποι που έχουν την ικανότητα να σχεδιάζουν προγραμματίζουν προτού ενεργήσουν, κι έπειτα ακολουθούν τα βήματα, χωρίς να είναι παρορμητικοί, απερίσκεπτοι ή βιαστικοί. Ενεργούν με σταθερότητα, χωρίς να βιάζονται να ενεργήσουν ακολουθώντας μια στιγμιαία επιθυμία, αλλά εξετάζουν από πριν πώς πρέπει να προχωρήσουν και με ποιον, τι να κάνουν σε ειδικές περιστάσεις, τι έγγραφα ή αντικείμενα πρέπει να έχουν μαζί τους, αν θα πρέπει να πάρουν μαζί κάποια απαραίτητα καθημερινά αγαθά πρώτης ανάγκης ανάλογα με το περιβάλλον, και ούτω καθεξής. Μπορούν να λαμβάνουν υπόψη όλα αυτά τα πράγματα. Προτού ενεργήσουν, κάνουν σχολαστικές προετοιμασίες, λαμβάνοντας υπόψη περισσότερους παράγοντες και επιδεικνύοντας περισσότερη σχολαστικότητα στις εκτιμήσεις τους. Θα εκτιμήσουν εκ των προτέρων την ειδοποιό διαφορά ανάμεσα στις ευνοϊκές και τις δυσμενείς συνθήκες και θα κάνουν τη διαφοροποίηση ανάμεσα στο καλύτερο πιθανό σενάριο και στις χειρότερες πιθανές συνέπειες. Θα κάνουν εύλογες διευθετήσεις για να πετύχουν τα καλύτερα δυνατά αποτελέσματα. Επειδή έχουν την ικανότητα να σχεδιάζουν και να κάνουν εύλογες διευθετήσεις, συνήθως χειρίζονται πιο σχολαστικά τα ζητήματα. Προκύπτουν λιγότερο τακτικά απρόσμενες καταστάσεις στα πράγματα και τα προγράμματα που κανονίζουν, ενώ τα αποτελέσματα του έργου τους τείνουν να είναι καλύτερα. Οι άνθρωποι που εργάζονται μαζί τους δεν είναι ανήσυχοι, αλλά νιώθουν πιο ήρεμοι. Θα μπορούσε, λοιπόν, να πει κανείς ότι η ικανότητα σχεδιασμού εντάσσεται, συγκριτικά, στα προτερήματα της ανθρώπινης φύσης; (Ναι.) Αυτό καλύπτει την ικανότητα σχεδιασμού. Τότε, είναι καλό ή κακό να υπολογίζει κανείς τα πάντα; (Δεν είναι καλό. Πρόκειται για μια ατέλεια της ανθρώπινης φύσης.) Το να είναι κανείς ικανός στον σχεδιασμό είναι ένα προτέρημα κι ένα δυνατό σημείο της ανθρώπινης φύσης —είναι κάτι θετικό— ενώ το να υπολογίζει κανείς τα πάντα είναι μια ατέλεια της ανθρώπινης φύσης. Για παράδειγμα, αν δύο άνθρωποι πάνε μαζί για φαγητό και το γεύμα κοστίζει συνολικά δέκα γουάν και, όταν πληρώνουν τον λογαριασμό, ο ένας που υπολογίζει τα πάντα πληρώνει πέντε γουάν και πενήντα σεντς, ενώ ο άλλος πληρώνει τέσσερα γουάν και πενήντα σεντς, ο πρώτος σκέφτεται το εξής: «Δεν είναι σωστό αυτό· εκείνος πλήρωσε πενήντα σεντς λιγότερα. Ο καθένας μας πρέπει να πληρώσει πέντε γουάν για να είναι δίκαιο και λογικό». Υπολογίζει ακόμα κι ένα τόσο μικρό ποσό. Αν πιστεύει ότι έχει ζημιωθεί, νιώθει άβολα κι αναζητά μονίμως μια ευκαιρία ν’ ανακτήσει τη ζημιά με δολοπλόκα μέσα. Αν δεν μπορεί ν’ ανακτήσει τη ζημιά μ’ αυτόν τον τρόπο, δεν μπορεί να φάει ούτε να κοιμηθεί καλά. Το να υπολογίζει κανείς τα πάντα είναι μια ατέλεια της ανθρώπινης φύσης. Αν αυτό γίνει σοβαρό και υπολογίζει τα πάντα ακόμα και σε σημαντικά ζητήματα, προσπαθώντας μονίμως να αποκομίσει οφέλη από τους άλλους ή να τους εκμεταλλευτεί ή καταφεύγοντας τακτικά σε δολοπλοκίες για χάρη των υπολογισμών του, τότε δεν πρόκειται πλέον απλώς και μόνο για μια ατέλεια της ανθρώπινης φύσης, αλλά σχετίζεται με μια διεφθαρμένη διάθεση. Αν το γεγονός ότι κάποιος υπολογίζει τα πάντα δεν επηρεάζει τους άλλους ούτε βλάπτει τα συμφέροντά τους και εμφανίζεται μόνο σε ασήμαντα ζητήματα της καθημερινότητας, οδηγώντας τελικά σε συχνές αποτυχίες ή σε ανεπαρκή αποτελέσματα στον χειρισμό υποθέσεων, τότε πρόκειται για μια ατέλεια της ανθρώπινης φύσης.

Τι είδους πρόβλημα είναι η τσιγκουνιά; (Μια ατέλεια της ανθρώπινης φύσης.) Ποιες εκδηλώσεις δείχνουν τσιγκουνιά; Για παράδειγμα, αν κάποιος που είναι τσιγκούνης ετοιμάζεται να πάει κάπου με το αυτοκίνητο και κάποιος άλλος πει: «Τυχαίνει να πηγαίνω κι εγώ προς τα εκεί· μπορείς να με πάρεις μαζί σου με το αυτοκίνητο; Θα σου πάρει μόνο πέντε λεπτά και μπορώ να σου δώσω κάποια χρήματα για τη βενζίνη», ο τσιγκούνης φοβάται ότι ο άλλος μπορεί να μην πληρώσει μετά τη διαδρομή και βρίσκει μια πρόφαση για να αρνηθεί να τον πάρει μαζί του· αυτό σημαίνει τσιγκουνιά. Υπάρχουν και εκείνοι που, όταν κάποιος τους ζητάει να του δανείσουν κάτι κι εκείνοι δεν θέλουν να το δανείσουν, λένε: «Το χρησιμοποιώ αυτήν τη στιγμή. Πραγματικά δεν μπορώ να σου το δανείσω. Πρέπει να το ζητήσεις από κάποιον άλλο». Είναι εξαιρετικά φιλάργυροι και τσιφούτηδες· δεν έχουν κανονικές διαπροσωπικές αλληλεπιδράσεις και φοβούνται πολύ μήπως τους εκμεταλλευτούν οι άλλοι, ενώ ελπίζουν μονίμως να έχουν την ευκαιρία να εκμεταλλευτούν εκείνοι τους άλλους. Αυτό ονομάζεται τσιγκουνιά. Είναι και εκείνοι που, όταν τους ζητάς να σου δανείσουν δέκα γουάν για ν’ αγοράσεις φαγητό και κάποια άλλα πράγματα, σκέφτονται το εξής: «Θα σου δανείσω μόνο πέντε γουάν για το φαγητό, όχι περισσότερα· ούτε ένα σεντ παραπάνω!» Την επόμενη μέρα, όταν σε βλέπουν, ρωτάνε κιόλας: «Πώς ήταν το φαγητό; Χρησιμοποίησες και τα πέντε γουάν;» Τα λόγια τους εμπεριέχουν διακριτικά τον υπαινιγμό «Δώσε μου πίσω τα χρήματα γρήγορα! Εξακολουθείς να μου χρωστάς για το φαγητό. Αν δεν μου δώσεις πίσω τα χρήματα, θα πρέπει να με κεράσεις φαγητό!» Οι άνθρωποι αυτού του είδους είναι εξαιρετικά μικροπρεπείς ως προς τη διαγωγή τους και ικανοί στο να υπολογίζουν τα πάντα. Δεν είναι ικανοί μόνο στο να υπολογίζουν υλικά πράγματα, αλλά είναι και ιδιαίτερα ικανοί στο να υπολογίζουν τα πάντα στις διαπροσωπικές αλληλεπιδράσεις. Ό,τι κι αν τους πει κάποιος, πάντα προσπαθούν να βγάλουν συμπεράσματα και συλλογίζονται το νόημα που κρύβουν τα λόγια του. Αν αυτά τα λόγια τούς βλάπτουν ή καταπατούν τα συμφέροντά τους, αμέσως ανταποδίδουν. Ακόμη και σε συζητήσεις, επιζητούν να εκμεταλλευτούν τις περιστάσεις και αρνούνται κατηγορηματικά να υποστούν οποιαδήποτε απώλεια. Αυτό παύει πλέον ν’ αποτελεί απλώς μικροπρέπεια ή τσιγκουνιά· πρόκειται για μια διεφθαρμένη διάθεση. Αν πρόκειται μόνο για συνεχή προσπάθεια εκμετάλλευσης των περιστάσεων και αποφυγής των απωλειών στις καθημερινές υλικές και οικονομικές αλληλεπιδράσεις, τότε αποτελεί απλώς μια ατέλεια της ανθρώπινης φύσης και δεν έχει ανέλθει στο επίπεδο μιας διεφθαρμένης διάθεσης. Ωστόσο, αν σχετίζεται με τις αρχές σύμφωνα με τις οποίες φέρεται και ενεργεί κάποιος, τότε παύει να αποτελεί μια ατέλεια της ανθρώπινης φύσης και έχει ανέλθει στο επίπεδο μιας διεφθαρμένης διάθεσης. Πού εμπίπτει, λοιπόν, η γενναιοδωρία; (Είναι ένα προτέρημα της ανθρώπινης φύσης.) Μπορεί να κατηγοριοποιηθεί ως προτέρημα της ανθρώπινης φύσης. Οι γενναιόδωροι άνθρωποι δεν ενδιαφέρονται πάρα πολύ για τα κέρδη και τις απώλειες στις αλληλεπιδράσεις τους με τους άλλους. Όταν οι άλλοι αποκτούν μικρά πλεονεκτήματα ή παίρνουν κάτι ασήμαντο από αυτούς ή, μερικές φορές, όταν κάποιος δεν τους επιστρέφει χρήματα που του έχουν δανείσει, πραγματικά δεν υπολογίζουν τέτοια πράγματα. Είναι σχετικά γενναιόδωροι και ανεκτικοί απέναντι στους άλλους· αυτό είναι ένα προτέρημα της ανθρώπινης φύσης.

Τι είδους πρόβλημα είναι η μικροπρέπεια; (Μια ατέλεια της ανθρώπινης φύσης.) Πρόκειται για μια ατέλεια της ανθρώπινης φύσης. Ποιες είναι οι εκδηλώσεις της μικροπρέπειας; (Η τάση να μεγαλοποιεί κανείς ασήμαντα ζητήματα.) Για παράδειγμα, κατά τη διάρκεια ενός γεύματος, αν πεις σ’ έναν μικροπρεπή άνθρωπο: «Έχεις πραγματικά μεγάλη όρεξη· τρως παραπάνω από τους περισσότερους ανθρώπους», εκείνος θυμώνει: «Με λες λαίμαργο;» Έκανες ένα σχόλιο που τον πλήγωσε ή τον εκνεύρισε, χωρίς να το θέλεις, κι εκείνος το παίρνει κατάκαρδα και δεν το αφήνει να πέσει κάτω. Μπορεί να παραμείνει θυμωμένος μαζί σου για μισό μήνα και ν’ αρνείται να σου μιλήσει, κι εσύ δεν θα έχεις την παραμικρή ιδέα τι το προκάλεσε αυτό. Στην πραγματικότητα, απλώς έκανες ένα τυχαίο σχόλιο χωρίς καμία πρόθεση να τον γελοιοποιήσεις, αλλά εκείνος μεγαλοποιεί απρόσμενα αυτό το σχόλιο, πιστεύοντας ότι ήθελες να τον περιγελάσεις. Παίρνει κατάκαρδα ακόμα κι αυτό το ασήμαντο ζήτημα και υπερβάλει ασταμάτητα, μεγαλοποιώντας τα πράγματα χωρίς να δείχνει καμία διάθεση να σε συγχωρέσει· αυτό είναι μικροπρέπεια. Πόσο μικροπρεπής μπορεί να είναι ένας τέτοιος άνθρωπος; Μπορεί να είναι τόσο ξεροκέφαλος όσο ένα παιδί· κανείς δεν τολμάει να τον προκαλέσει. Όταν αλληλεπιδράς μαζί του, πρέπει πάντα να είσαι προσεκτικός και δεν τολμάς να του μιλήσεις κανονικά, επειδή, αν το κάνεις, ό,τι πεις μπορεί να τον προσβάλει ή να τον πληγώσει, κι αυτό θα έχει συνέπειες: την επόμενη φορά που θα συναντηθείτε, θα σου κρατάει μούτρα, θα αποφεύγει την οπτική επαφή ή θα κοπανάει πράγματα. Αν προσπαθήσεις να του μιλήσεις, θα σε αγνοήσει. Δεν θα έχει αποτέλεσμα ούτε να προσπαθήσεις να το συζητήσεις μαζί του ούτε να προσπαθήσεις να τον καλοπιάσεις. Αν καθίσεις κοντά του, θα σε αποφύγει και θα σε αγνοήσει. Όποια κι αν είναι η ηλικία του, έχει πάντα παιδιάστικα ξεσπάσματα θυμού και ενεργεί με ξεροκεφαλιά· δεν είναι μικροπρέπεια αυτό; (Ναι.) Πρόκειται για μια ατέλεια της ανθρώπινης φύσης. Είναι πολύ δύσκολο να τα πηγαίνει κανείς καλά με τέτοιους ανθρώπους. Όταν οι αδελφοί και οι αδελφές συναναστρέφονται μαζί με ειλικρίνεια, επισημαίνοντας ο ένας τις ελλείψεις του άλλου, κανείς δεν τολμάει να επισημάνει τίποτα σε τέτοιου είδους ανθρώπους. Αν, όμως, δεν συμπεριληφθούν σ’ αυτήν τη συναναστροφή, δυσαρεστούνται κι αρχίζουν να κάνουν κάποιες σκέψεις: «Συναναστρέφεστε όλοι μαζί με ειλικρίνεια, βοηθώντας ο ένας τον άλλο, αλλά σ’ εμένα δεν συμπεριφέρεστε σαν να είμαι αδελφός ή αδελφή σας». Δεν ωφελεί να μην τους πεις απολύτως τίποτα· πρέπει να τους πεις έστω και κάτι: «Είσαι καταπληκτικός, αλλά μερικές φορές είσαι οξύθυμος. Ωστόσο, έχουμε κι εμείς τα δικά μας ελαττώματα και συχνά δεν προσέχουμε τι λέμε». Αν δεν το διατυπώσεις μ’ αυτόν τον τρόπο και πεις μόνο ότι είναι οξύθυμοι και μικρόμυαλοι, δεν θα έχει αποτέλεσμα· θα θυμώσουν. Όταν αλληλεπιδράς μαζί τους, θα πρέπει να είσαι ιδιαίτερα προσεκτικός και να μετράς τα λόγια σου. Αν πεις έστω κι ένα πράγμα που δεν είναι πρέπον, θα πρέπει να υποστείς τις συνέπειες. Επομένως, είναι εξαιρετικά εξαντλητικό ν’ αλληλεπιδράς μαζί τους. Οι άπιστοι έχουν έναν όρο γι’ αυτό: λένε ότι τέτοιοι άνθρωποι έχουν «καρδιά από γυαλί», εννοώντας ότι πληγώνονται πολύ εύκολα. Για ψύλλου πήδημα, αυτοί οι άνθρωποι νιώθουν πληγωμένοι, αρχίζουν να κλαίνε, αρνούνται να φάνε, δεν μπορούν να κοιμηθούν και γίνονται αρνητικοί. Λένε: «Όλοι εσείς λέτε ότι δεν είμαι σε τίποτα καλός. Κανείς σας δεν με συμπαθεί, κανείς σας δεν μιλάει μαζί μου και όλοι σας με αποφεύγετε και δεν θέλετε να είστε κοντά μου». Δεν είναι παιδιάστικο αυτό; (Ναι.) Κάποιος λέει: «Η καρδιά σου είναι πολύ εύθραυστη, σαν γυαλί· γίνεται κομμάτια με το παραμικρό. Ποιος θα τολμούσε να σε εκθέσει; Ποιος θα τολμούσε ν’ αλληλεπιδράσει μαζί σου; Όλοι φοβούνται να το κάνουν αυτό». Δεν θα ήταν αντικειμενικό να πει κανείς ότι τέτοιοι άνθρωποι έχουν κακή ανθρώπινη φύση· πραγματικά δεν εμπλέκονται σε μοχθηρές πράξεις. Απλώς είναι ιδιαίτερα ευερέθιστοι· είναι ξεροκέφαλοι, ιδιότροποι κι έχουν την ιδιοσυγκρασία ενός παιδιού. Δεν μπορείς να συγκρουστείς μαζί τους ούτε να τους προκαλέσεις. Αν δείξεις διάθεση να τους συγχωρήσεις, λένε ότι τους περιφρονείς κι ότι δεν τους παίρνεις στα σοβαρά· αν τους πάρεις στα σοβαρά, λένε ότι είσαι ιδιότροπος απέναντί τους. Ό,τι κι αν κάνεις, είναι λάθος. Όταν αλληλεπιδράς με τέτοιους ανθρώπους, αν η προσέγγισή σου είναι κατάλληλη και καταφέρεις να τους ικανοποιήσεις, ακόμη κι αν το επίπεδό τους είναι κάπως χαμηλό, μπορούν να κάνουν καλά το καθήκον τους. Αν, όμως, η προσέγγισή σου δεν είναι κατάλληλη και τους εκνευρίσει κάτι, γίνονται αρνητικοί και θα πρέπει να στύψεις το μυαλό σου για να βρεις τρόπους να τους καθησυχάσεις. Οι μικροπρεπείς άνθρωποι είναι πολύ προβληματικοί. Μπορούν να κλαίνε ασταμάτητα για ένα ασήμαντο ζήτημα, σε σημείο που κοκκινίζουν τα μάτια τους. Αν δεν γίνει το δικό τους σ’ ένα ασήμαντο ζήτημα, είναι ικανοί να κάνουν μούτρα για ώρες. Όταν έχουν νεύρα, μπορούν να περάσουν μισό μήνα χωρίς να δίνουν καμία βάση στους άλλους και χωρίς να τους μιλάνε. Τέτοιοι άνθρωποι είναι οξύθυμοι και μικροπρεπείς, αλλά και πάλι κάνουν το έργο που οφείλουν να κάνουν· απλώς το κάνουν με θυμό. Μόλις ανακτήσουν το κέφι τους, μπορούν και πάλι να εργαστούν καλά. Συνολικά, αυτή η ατέλεια κι αυτό το πρόβλημα της ανθρώπινης φύσης τους είναι σοβαρό. Είναι πιθανό να δημιουργήσουν ένταση στην ατμόσφαιρα, να προκαλέσουν μπελάδες και να επιβαρύνουν τόσο τον εαυτό τους όσο και τους άλλους. Οι άνθρωποι αυτού του είδους δεν έχουν τη μεγαλοψυχία των ενηλίκων ούτε τη στάση των ενηλίκων απέναντι στις κοσμικές αλληλεπιδράσεις. Είναι κάπως όπως τα δεκάχρονα παιδιά· δεν θα μπορούσες να πεις ότι είναι συνετοί, αφού δεν είναι πραγματικά συνετοί, αλλά δεν θα μπορούσες να πεις ούτε ότι είναι ανώριμοι, αφού μιλάνε πάντα όπως οι ενήλικες. Αν τους συμπεριφερθείς ως ενήλικες, τότε είναι πιθανό οτιδήποτε πεις να τους δυσαρεστήσει και να τους κάνει να νιώσουν ότι τους περιορίζεις, με αποτέλεσμα να έχουν ξαφνικά ένα ξέσπασμα θυμού όπως ένα παιδί. Αν, όμως, τους συμπεριφερθείς σαν να είναι παιδιά, νιώθουν ότι τους περιφρονείς. Με λίγα λόγια, είναι πολύ ανορθόδοξοι. Πρόκειται για μια ατέλεια της ανθρώπινης φύσης. Αν κάποιος έχει τέτοιο πρόβλημα, θα πρέπει ν’ αλλάξει και να πασχίσει να μάθει να είναι ανεκτικός και μακρόθυμος, να μάθει να προσεγγίζει και να χειρίζεται τα ζητήματα με τον σωστό τρόπο και με τη σωστή στάση, καθώς και ν’ αλληλεπιδρά με τους άλλους με τον ορθολογικό τρόπο των κανονικών ανθρώπων. Ακόμη κι αν οι περισσότεροι άνθρωποι δεν αποδέχονται την αλήθεια ούτε τον σωστό τρόπο να ενεργούν, εσύ δεν θα πρέπει να το αφήνεις αυτό να σε περιορίζει ή να σε επηρεάζει ούτε να σε συγκρατεί ή να σε κρατά δέσμιο. Θα πρέπει και πάλι να επιμένεις να ενεργείς με τον σωστό τρόπο. Ακόμη κι αν πιστεύεις ότι είναι δύσκολο, μην το βάζεις κάτω· είναι κι αυτό μέρος της διαδικασίας μάθησης. Σταδιακά, η ανθρώπινη φύση σου, η διορατικότητά σου και άλλες πτυχές θα ωριμάσουν και θα αναπτυχθείς. Ποια είναι η ένδειξη της ανάπτυξης; Το να μπορείς να έχεις αρμονικές σχέσεις με τους περισσότερους ανθρώπους· όταν κάποιος λέει κάτι δυσάρεστο, κάνει ένα αστείο ή λέει κάτι που σε πληγώνει, να μπορείς να το ανεχτείς, να το κατανοήσεις και να το προσεγγίσεις σωστά. Αν αυτό που λένε οι άλλοι ακούγεται δυσάρεστο αλλά αντικατοπτρίζει τις πραγματικές σου συνθήκες, θα πρέπει να το αποδεχθείς και να το αναγνωρίσεις. Αν κάποιος άθελά του πει κάτι που σε προσβάλει και βλέπεις ότι αυτό δεν έγινε σκόπιμα, θα πρέπει να επιλέξεις να δείξεις ανεκτικότητα. Αν κάποιος σε στοχοποιήσει σκοπίμως και πει κάποια πράγματα που σε πληγώνουν πολύ, τότε πρέπει να ηρεμήσεις, να προσευχηθείς στον Θεό και ν’ αναζητήσεις: «Γιατί με στοχοποιεί μ’ αυτόν τον τρόπο; Ποια είναι η πρόθεσή του; Μήπως είναι κακός άνθρωπος ή μήπως πρόκειται για μια αποκάλυψη μιας διεφθαρμένης διάθεσης; Αν είναι κακός άνθρωπος, τότε θα πρέπει να τον διακρίνω περισσότερο και να είμαι πιο επιφυλακτικός απέναντί του. Αν αυτό που λέει είναι σωστό και συνάδει με την αλήθεια, θα το αποδεχθώ· αν είναι λάθος, τότε δεν υπάρχει λόγος να έρθω σε αντιπαράθεση μαζί του. Αν αποκαλύπτει μια διεφθαρμένη διάθεση, θα δω κατά πόσο μπορεί ν’ αποδεχθεί την αλήθεια. Αν μπορεί ν’ αποδεχθεί την αλήθεια, τότε θα συναναστραφώ μαζί του πάνω στην αλήθεια. Αν δεν αποδέχεται την αλήθεια, τότε το μόνο που μπορώ να κάνω είναι να δείξω μακροθυμία». Δεν λύνεται έτσι το ζήτημα; Μ’ αυτόν τον τρόπο, όταν αλληλεπιδράς με κάθε λογής ανθρώπους, μπορείς να το κάνεις με αμοιβαία ανεκτικότητα και αμοιβαία υποστήριξη και να έχεις αρμονικές σχέσεις μαζί τους· αυτό είναι πάντοτε καλύτερο από το να είσαι μικροπρεπής. Οι μικροπρεπείς άνθρωποι, από τη μία πλευρά προκαλούν μεγάλη δυσφορία στους άλλους και, από την άλλη πλευρά, αδυνατούν να ταιριάξουν σε οποιαδήποτε ομάδα και φαίνονται πολύ απομονωμένοι και έξω από τα νερά τους. Κάποιοι καλόκαρδοι άνθρωποι θα σε λυπηθούν και στην πραγματικότητα όλοι θα θέλουν να σε βοηθήσουν, επειδή είστε όλοι αδελφοί και αδελφές, αλλά όταν εσύ διαρκώς απομονώνεσαι και παραμένεις έτσι μόνος, δεν νομίζεις ότι φαίνεσαι περίεργος στους άλλους; (Ναι.) Γιατί είσαι έξω από τα νερά σου; Επειδή έχεις αυτήν την ατέλεια της ανθρώπινης φύσης, οπότε θα πρέπει να προσπαθήσεις να την ξεπεράσεις και ν’ αλλάξεις σταδιακά, έτσι δεν είναι; (Ναι.)

Το να έχει κανείς ευέξαπτη ιδιοσυγκρασία, να είναι οξύθυμος, σε ποια πτυχή εμπίπτει; (Είναι μια ατέλεια της ανθρώπινης φύσης.) Η ευέξαπτη ιδιοσυγκρασία αποκαλείται και οξυθυμία· μετράει αυτό ως ατέλεια της ανθρώπινης φύσης; (Όχι.) Πώς θα πρέπει να το βλέπει κανείς; Ένας άνθρωπος που έχει συγκαταβατικότητα κρύβει τα δόντια του πίσω από ένα χαμόγελο, μιλάει πάντα με ευγενικό και φιλικό τρόπο, δεν έρχεται ποτέ σε αντιπαράθεση με κανέναν και λέει πάντα αυτό που θέλουν ν’ ακούσουν οι άλλοι· είναι καλό αυτό; (Όχι.) Αν κάποιος του πει ότι είναι άξεστος, εκείνος λέει: «Είναι καλό πράγμα να είναι κανείς άξεστος· οι άξεστοι άνθρωποι δεν προκαλούν μπελάδες». Αν κάποιος του πει ότι είναι φαλακρός, εκείνος λέει: «Είναι καλό πράγμα να είναι κανείς φαλακρός· οι φαλακροί άνθρωποι είναι έξυπνοι». Με άλλα λόγια, ό,τι κι αν πουν οι άλλοι ή όπως κι αν του φερθούν, εκείνος δεν χάνει ποτέ την ψυχραιμία του ούτε θυμώνει· είναι καλός ένας τέτοιος άνθρωπος; (Όχι.) Δεν έχει ξεκάθαρη οπτική ή σαφή στάση για το ποιους ανθρώπους συμπαθεί πραγματικά, το ποιες είναι οι σκέψεις και οι απόψεις του για τους καλούς ανθρώπους και τα καλά πράγματα και για τους μοχθηρούς ανθρώπους και τα μοχθηρά πράγματα, και το κατά πόσο εγκρίνει τους καλούς ανθρώπους και απεχθάνεται τους μοχθηρούς ανθρώπους ή το αντίθετο, και δεν σχολιάζει τίποτα. Με όποιο ζήτημα κι αν έρθει αντιμέτωπος, πάντα το παραβλέπει μ’ ένα χαμόγελο, είναι ιδιαίτερα ευχάριστος και δεν έχει καθόλου νεύρα. Είναι αυτό ένα προτέρημα της ανθρώπινης φύσης; (Όχι.) Εφόσον η συγκαταβατικότητα δεν είναι προτέρημα της ανθρώπινης φύσης, άρα η ευέξαπτη ιδιοσυγκρασία είναι ατέλεια της ανθρώπινης φύσης; Μπορεί να κριθεί το πώς είναι η ανθρώπινη φύση κάποιου από το κατά πόσο έχει συγκαταβατικότητα ή ευέξαπτη ιδιοσυγκρασία; (Όχι.) Για παράδειγμα, κάποιοι άνθρωποι δεν νοιάζονται όταν βλέπουν κάποιον να κάνει το καθήκον του με επιπολαιότητα, δεν εξοργίζονται όταν βλέπουν κάποιον να αναστατώνει το εκκλησιαστικό έργο, και μάλιστα λένε: «Δεν πειράζει, θα βελτιωθείς· μη βιάζεσαι. Ο Θεός έχει φιλόπονες προθέσεις για εμάς· πρέπει να ξεπληρώσουμε την αγάπη και τη χάρη του Θεού και δεν γίνεται να είμαστε επιπόλαιοι. Δείξε προσοχή σ’ αυτό το ζήτημα την επόμενη φορά». Έχουν συγκαταβατικότητα αυτοί οι άνθρωποι; (Ναι.) Κάποιοι άνθρωποι, όταν βλέπουν κάποιον να μη διαφυλάττει τα συμφέροντα του οίκου του Θεού, λένε: «Θα μπορούσες να προσπαθήσεις να διαφυλάττεις τα συμφέροντα του οίκου του Θεού; Θα ήταν υπέροχο αν λάμβανες υπόψη τις προθέσεις του Θεού. Πρέπει να είμαστε καλοί άνθρωποι· αν δεν είμαστε καλοί άνθρωποι, ο Θεός δεν θα μας συμπαθεί. Αν μη τι άλλο, στον τρόπο με τον οποίο φερόμαστε, θα πρέπει να διαφυλάττουμε τα συμφέροντα του οίκου του Θεού· στο εξής, δώσε προσοχή σ’ αυτό». Φαίνεται σ’ αυτήν την περίπτωση κάποια οξυθυμία; (Όχι.) Είναι αρκετά συγκαταβατικοί, έτσι δεν είναι; Κάποιοι άνθρωποι δεν θυμώνουν ποτέ ό,τι κι αν συμβεί. Όταν βλέπουν ότι κάποιοι άνθρωποι, ενώ κηρύττουν το ευαγγέλιο, συχνά αναφέρουν ψευδή αριθμητικά στοιχεία προκειμένου να εξαπατήσουν τον Άνωθεν και τον οίκο του Θεού, λένε: «Αν οι περισσότεροι άνθρωποι αναφέρουν τέτοια ψευδή αριθμητικά στοιχεία, τότε αυτό είναι το ρεύμα του έργου του Αγίου Πνεύματος· πρέπει να υποταχθούμε σ’ αυτό!» Κάποιος τους αντικρούει, λέγοντας: «Αναφέροντας ψευδή αριθμητικά στοιχεία, λέμε ψέματα και εξαπατούμε τον Θεό· δεν μπορώ να το κάνω αυτό». Εκείνοι απαντούν: «Γιατί όχι; Άλλοι άνθρωποι αναφέρουν ψευδή αριθμητικά στοιχεία· αναφέρουν μόνο τα καλά νέα κι όχι τα κακά. Εσύ γιατί είσαι τόσο ανόητος;» Όταν βλέπουν ανθρώπους ν’ αναφέρουν ψευδή αριθμητικά στοιχεία, χαίρονται. Όταν βλέπουν κάποιους ανθρώπους να τηρούν τις αρχές και ν’ αρνούνται ν’ αναφέρουν ψευδή αριθμητικά στοιχεία, θυμώνουν και εξοργίζονται, χτυπάνε τη γροθιά τους στο τραπέζι και λένε: «Γιατί δεν αναφέρεις ψευδή αριθμητικά στοιχεία; Θέλεις να πας κόντρα στο ρεύμα του Αγίου Πνεύματος; Αν δεν αναφέρεις ψευδή αριθμητικά στοιχεία, θα σε απομακρύνω από τα καθήκοντά σου! Θα σε αποπέμψω!» Τι πιστεύετε γι’ αυτούς που χάνουν έτσι την ψυχραιμία τους; (Είναι κακό.) Είναι ένα ξέσπασμα μοχθηρού θυμού. Δεν χάνουν την ψυχραιμία τους όταν πρέπει και τη χάνουν αυθαίρετα όταν δεν πρέπει, αποκαλούν δίκαια τα μοχθηρά πράγματα, αποκαλούν την αναφορά ψευδών αριθμητικών στοιχείων ρεύμα του Αγίου Πνεύματος, την επαινούν τόσο, και μάλιστα την προωθούν κιόλας· δεν είναι ελεεινό αυτό; (Ναι.) Όταν βλέπουν ότι κάποιος αρνείται ν’ αναφέρει ψευδή αριθμητικά στοιχεία, χτυπάνε τη γροθιά τους στο τραπέζι, θυμώνουν και αγριοκοιτάζουν, θέλοντας να τον απομακρύνουν από τα καθήκοντά του ή να τον αποπέμψουν· αυτό είναι «θυελλώδης οργή»! Ο μεγάλος κόκκινος δράκοντας έχει μια «Επιχείρηση Θύελλα»· η επίδειξη δύναμης αυτού του διαβόλου ονομάζεται «Επιχείρηση Θύελλα», και τέτοια είναι και η «θυελλώδης οργή» αυτών των ανθρώπων. Αν αρνηθείς ν’ αναφέρεις ψευδή αριθμητικά στοιχεία κι εκείνοι χτυπήσουν τη γροθιά τους στο τραπέζι και εξαπολύσουν τη θυελλώδη οργή τους εναντίον σου, σε μια τέτοια περίπτωση, θα τολμούσες να τηρήσεις τις αρχές, ν’ αναφέρεις μόνο τα αληθινά αριθμητικά στοιχεία και ν’ αρνηθείς ν’ αναφέρεις ψευδή αριθμητικά στοιχεία; Θα τολμούσες να υψώσεις το ανάστημά σου και να τους εκθέσεις, λέγοντας: «Αναγκάζεις τους ανθρώπους ν’ αναφέρουν ψευδή αριθμητικά στοιχεία· είσαι ένας διάβολος! Και μάλιστα, αποκαλείς ρεύμα του Αγίου Πνεύματος όσους ακολουθούν τους αντίχριστους αναφέροντας ψευδή αριθμητικά στοιχεία. Δεν βλασφημείς έτσι το Άγιο Πνεύμα και τον Θεό; Δεν ξεχωρίζεις το σωστό από το λάθος και βλασφημείς το Άγιο Πνεύμα, κι ωστόσο θεωρείς τον εαυτό σου έναν δίκαιο άγγελο. Δεν επιτρέπεις σε κανέναν να πάει κόντρα στην απαίτησή σου ν’ αναφερθούν ψευδή αριθμητικά στοιχεία, και μάλιστα χάνεις και την ψυχραιμία σου. Δεν έχεις το παραμικρό αίσθημα δικαίου. Όχι μόνο δεν εκθέτεις και δεν καταδικάζεις τα κακά πράγματα, αλλά αφήνεις και τον θυμό σου να ξεσπάσει μαζικά σ’ εκείνους που παραμένουν προσκολλημένοι στην αλήθεια και αρνούνται ν’ αναφέρουν ψευδή αριθμητικά στοιχεία, και μάλιστα εξαπολύεις τη “θυελλώδη οργή” σου εναντίον τους. Δεν προκαλείς έτσι σκοπίμως διαταράξεις και αναστατώσεις στο έργο του οίκου του Θεού; Δεν έχει αυτή η συμπεριφορά την ίδια φύση με αυτά που κάνει ο μεγάλος κόκκινος δράκοντας;» Εξετάζοντας, λοιπόν, ξανά το κατά πόσο η ευέξαπτη ιδιοσυγκρασία είναι μια ατέλεια ή ένα προτέρημα της ανθρώπινης φύσης, αυτό δεν μπορεί να γενικευτεί. Εξαρτάται από το ποιες συνθήκες οδηγούν έναν άνθρωπο να χάσει την ψυχραιμία του και ποιες όχι, καθώς και από τον λόγο για τον οποίο ένας άνθρωπος είναι συνήθως οξύθυμος. Εξαρτάται από το τι επιδιώκει ο συγκεκριμένος άνθρωπος, το κατά πόσο αυτός ο άνθρωπος έχει αρχές στη διαγωγή του και το πώς ακριβώς είναι η στάση του απέναντι στην αλήθεια, καθώς και η στάση του απέναντι στον Θεό, στο έργο του Θεού, στα συμφέροντα του οίκου του Θεού και στο εκκλησιαστικό έργο. Αν, προκειμένου να τηρεί τις αλήθεια-αρχές και να διαφυλάττει τα συμφέροντα και το έργο του οίκου του Θεού, είναι διαρκώς οξύθυμος όταν έρχεται αντιμέτωπος με κακούς ανθρώπους, γεγονότα και πράγματα, τότε αυτό είναι ένα προτέρημα της ανθρώπινης φύσης του. Αν, όμως, ποτέ δεν εξοργίζεται ούτε θυμώνει όταν έρχεται αντιμέτωπος με διάφορα κακά πράγματα ή πράγματα που αντιστέκονται στον Θεό, λες και δεν έχουν καμία σχέση μ’ αυτόν, τότε δεν πρόκειται για μια ατέλεια της ανθρώπινης φύσης του· πρόκειται για κακή ανθρώπινη φύση, απουσία αισθήματος δικαίου και, ασφαλώς, εμπίπτει στην κατηγορία των διεφθαρμένων διαθέσεων. Πώς θα πρέπει, λοιπόν, να βλέπει κανείς την οξυθυμία; Αν ένας άνθρωπος δεν είναι οξύθυμος, αυτό δεν σημαίνει απαραίτητα ότι έχει καλή ανθρώπινη φύση, και αν ένας άνθρωπος είναι οξύθυμος, αυτό δεν σημαίνει απαραίτητα ότι έχει κακή ανθρώπινη φύση· εξαρτάται από την κατεύθυνση προς την οποία στρέφεται η οξυθυμία του. Αν η οξυθυμία του στρέφεται προς πράγματα που είναι πονηρά, σκοτεινά και δεν συνάδουν με την αλήθεια, αν στρέφεται προς πράγματα που παραβιάζουν τις αρχές του οίκου του Θεού, που βλάπτουν τα συμφέροντα του οίκου του Θεού και διαταράσσουν και αναστατώνουν το εκκλησιαστικό έργο, κι αν συχνά θυμώνει και χάνει την ψυχραιμία του επειδή νιώθει νευρικός, αναστατωμένος κι ανήσυχος γι’ αυτά τα πράγματα, τότε δεν έχει κακή ανθρώπινη φύση. Αυτό δείχνει ότι λαμβάνει υπόψη τις προθέσεις του Θεού, και είναι ένα προτέρημα της ανθρώπινης φύσης. Αντιθέτως, αν, όταν έρχεται αντιμέτωπος μ’ αυτά τα αρνητικά πράγματα, δεν δείχνει καθόλου οξυθυμία, δεν βγαίνει μπροστά για να διαφυλάξει τα συμφέροντα του οίκου του Θεού ή τη μαρτυρία για τον Θεό και δεν παραμένει προσκολλημένος στις αλήθεια-αρχές ούτε βγαίνει μπροστά για να σταματήσει ή να περιορίσει αυτά τα πράγματα, αλλά αντ’ αυτού επιτρέπει την ανεξέλεγκτη ανάπτυξη και διάδοση αυτών των διαταράξεων και αναστατώσεων, τότε, παρόλο που ένας τέτοιος άνθρωπος μπορεί να φαίνεται ότι έχει πολύ καλή ιδιοσυγκρασία, στην πραγματικότητα έχει εξαιρετικά κακό χαρακτήρα. Έτσι δεν είναι; (Ναι.) Πώς θα πρέπει να βλέπει κανείς το ζήτημα της οξυθυμίας; Εξαρτάται από τα ζητήματα προς τα οποία στρέφεται η οξυθυμία ενός ανθρώπου· θα πρέπει να εξετάσεις πώς είναι ο χαρακτήρας αυτού του ανθρώπου, τι επιδιώκει και σε ποιο μονοπάτι βαδίζει και ποια στάση έχει απέναντι στην αλήθεια, απέναντι στον Θεό, απέναντι στο έργο του οίκου του Θεού και απέναντι στα συμφέροντα του οίκου του Θεού. Είναι ακριβής αυτός ο τρόπος να το βλέπει κανείς; (Ναι.) Αν ένας άνθρωπος δεν έχει καθόλου αίσθημα δικαίου αλλά είναι οξύθυμος, εξοργίζεται εύκολα και είναι πολύ θερμόαιμος όταν έχει επαφές με άλλους ανθρώπους στην καθημερινότητα, αν συχνά βράζει από θυμό και διαφωνεί και έρχεται σε αντιπαράθεση με τους άλλους για ασήμαντα ζητήματα και φτάνει ακόμη και στο σημείο να χρησιμοποιεί χυδαία γλώσσα, τότε δεν πρόκειται για μια ατέλεια της ανθρώπινης φύσης· πρόκειται για εξαιρετικά κακό χαρακτήρα. Αν το εξετάσει κανείς ως προς τις διεφθαρμένες διαθέσεις, η διάθεση αυτού του ανθρώπου είναι φαύλη και κανείς δεν τολμάει να τον προκαλέσει. Δεν χάνει την ψυχραιμία του προκειμένου να διαφυλάξει δίκαιους σκοπούς, να διαφυλάξει θετικά πράγματα, να τηρήσει τις αλήθεια-αρχές ή να διαφυλάξει τα συμφέροντα και το έργο του οίκου του Θεού, αλλά αντ’ αυτού, για να διαφυλάξει όλα τα δικά του συμφέροντα, τη φήμη του, τη θέση του, τη ματαιοδοξία του, τα υλικά υπάρχοντά του, τα χρήματά του και ούτω καθεξής. Η οξυθυμία ενός τέτοιου ανθρώπου μπορεί να κατηγοριοποιηθεί ως εξαιρετικά κακός χαρακτήρας. Πρέπει να βλέπει κανείς την οξυθυμία ανάλογα με την περίπτωση, λαμβάνοντας υπόψη σε ποια κατεύθυνση στρέφεται η οξυθυμία κάποιου και ποιες είναι οι προθέσεις που κρύβονται πίσω από αυτήν. Αν, ένας άνθρωπος μπορεί πραγματικά να χάσει την ψυχραιμία του και να χαλάσει τον κόσμο με αφορμή ένα απλό σχόλιο, προκειμένου να διαφυλάξει τα δικά του συμφέροντα ή να προστατεύσει τη φήμη και τη θέση του, τότε ο χαρακτήρας του είναι εξαιρετικά κακός. Αν είναι γενικά αρκετά μεγαλόψυχος σε ό,τι έχει να κάνει με ζητήματα που αφορούν τα προσωπικά του συμφέροντα —για παράδειγμα, όταν οι άλλοι κάνουν τυχαία σχόλια που τον στοχοποιούν και πληγώνουν λίγο την υπερηφάνεια του ή τον εκμεταλλεύονται λίγο, εκείνος συνήθως το αφήνει να περάσει και δεν χάνει την ψυχραιμία του— αν δεν μεγαλοποιεί ασήμαντα πράγματα και μπορεί να είναι συγκαταβατικός όταν αλληλεπιδρά με άλλους, κι ωστόσο χάνει την ψυχραιμία του όταν βλέπει κάποιον να διαταράσσει και να αναστατώνει το εκκλησιαστικό έργο και να βλάπτει τα συμφέροντα του οίκου του Θεού, τότε αυτό δεν είναι κακός χαρακτήρας. Είναι η αίσθηση δικαίου που οφείλει να έχει η ανθρώπινη φύση· είναι ένα προτέρημα της ανθρώπινης φύσης.

Το να έχει κανείς την τάση να κατσουφιάζει, σε τι είδους πρόβλημα εμπίπτει; (Είναι μια ατέλεια της ανθρώπινης φύσης.) Πρόκειται για μια ατέλεια της ανθρώπινης φύσης. Τι είδους άνθρωποι έχουν την τάση να κατσουφιάζουν; (Οι μικροπρεπείς άνθρωποι.) Οι μικροπρεπείς, οι εύθικτοι και τα παιδιά έχουν την τάση να κατσουφιάζουν. Όταν έρχονται αντιμέτωποι μ’ ένα ασήμαντο ζήτημα, θυμώνουν με ψύλλου πήδημα, αρνούνται να σου μιλήσουν, αρνούνται να σε δουν και δεν απαντούν στο τηλεφώνημά σου. Λες άθελά σου κάτι που τους πληγώνει, κι εκείνοι αρχίζουν να κατσουφιάζουν, αγνοώντας σε για πολύ καιρό, και μάλιστα όταν τους ρωτάς σχετικά μ’ αυτό, δεν λένε τίποτα. Τους ρωτάς: «Τι συμβαίνει; Αν υπάρχει κάποιο πρόβλημα, ας το λύσουμε. Αν σου οφείλω κάτι, θα επανορθώσω. Αν κάτι που είπα σε πλήγωσε, ζητώ συγνώμη, και μπορώ να κάνω ό,τι θέλεις». Ωστόσο, εκείνοι παραμένουν σιωπηλοί και κατσουφιάζουν. Τέτοιοι άνθρωποι δεν είναι προβληματικοί; (Ναι.) Αυτό είναι μη κανονική ανθρώπινη φύση. Τα προβλήματα που σχετίζονται με την ανθρώπινη φύση αλλά δεν ανέρχονται στο επίπεδο των ζητημάτων που έχουν να κάνουν με τον χαρακτήρα, εμπίπτουν όλα στις ατέλειες της ανθρώπινης φύσης. Ατέλεια σημαίνει να λείπει σε κάποιον κάτι που θα έπρεπε να υπάρχει στην κανονική ανθρώπινη φύση —η στάση του ή ο τρόπος με τον οποίο φέρεται και χειρίζεται ζητήματα είναι μη κανονικός ή ανώριμος και δεν ανταποκρίνεται στο πρότυπο της λογικής της κανονικής ανθρώπινης φύσης. Αυτό είναι ατέλεια. Πρώτα απ’ όλα, οι άλλοι εκνευρίζονται από την τάση που έχει κάποιος να κατσουφιάζει, και δεν θέλουν ν’ αλληλεπιδρούν με τέτοιους ανθρώπους. Επιπλέον, η τάση κάποιου να κατσουφιάζει είναι παιδιάστικα ανώριμη. Γενικά, μόνο τα δεκάχρονα παιδιά συμπεριφέρονται μ’ αυτόν τον τρόπο· οι ενήλικες δεν έχουν τέτοιες εκδηλώσεις. Όταν ένας τέτοιος άνθρωπος έχει καλή σχέση μαζί σου, οι δυο σας είστε αχώριστοι. Όταν, όμως, χαλάνε τα πράγματα μεταξύ σας, γίνεται εχθρικός, κατσουφιάζει, αρνείται να σου μιλήσει, επιστρέφει όλα όσα του έχεις δώσει και ξεκόβει για τα καλά από σένα. Ωστόσο, ποιος ξέρει· μια μέρα μπορεί να συμφιλιωθεί μαζί σου και να έρθετε κοντά όπως πριν. Αυτές είναι εκδηλώσεις ανωριμότητας. Όλες αυτές οι εκδηλώσεις ανωριμότητας αναφέρονται ως ατέλειες της ανθρώπινης φύσης. Το να έχει κανείς την τάση να κατσουφιάζει είναι μια ατέλεια της ανθρώπινης φύσης. Οι άνθρωποι που έχουν την τάση να κατσουφιάζουν έχουν τη μεγαλύτερη πιθανότητα να καθυστερούν πράγματα όταν κάνουν ένα καθήκον. Ποτέ δεν ξέρεις πότε μπορεί να περάσουν μέρες ολόκληρες κατσουφιασμένοι, επειδή κάποιος είπε κάτι που τους πλήγωσε. Όσο σημαντικό κι αν είναι το καθήκον, είναι ικανοί να σταματήσουν χωρίς να πουν τίποτα. Μπορεί να νομίζεις ότι εξακολουθούν να κάνουν κανονικά το καθήκον τους, αλλά στην πραγματικότητα έχουν ήδη σταματήσει προ πολλού το έργο τους. Επομένως, επιβάλλεται να μην αναθέτεις ποτέ σημαντικό έργο σε ανθρώπους που έχουν την τάση να κατσουφιάζουν, και ιδίως εργασίες σε κρίσιμα στάδια, καθώς είναι εξαιρετικά ξεροκέφαλοι, πάντα συναισθηματικοί και έχουν την τάση να κατσουφιάζουν, ενώ τους λείπει και ο ορθολογισμός, με αποτέλεσμα να εγκαταλείπουν εύκολα το έργο τους στην πορεία. Αν πρέπει οπωσδήποτε να κάνουν εκείνοι αυτό το έργο ή δεν υπάρχει κανένας άλλος να τους αντικαταστήσει, τότε όταν τους το αναθέτεις, θα πρέπει να έχεις κάποιον να επιβλέπει το έργο τους. Αν υπάρχει κάποιος άλλος που μπορεί να τους αντικαταστήσει, τότε δεν θα πρέπει να τους ανατίθεται σχετικά σημαντικό έργο. Για παράδειγμα, κάποιοι άνθρωποι έχουν λίγο επίπεδο και μπορούν να χειριστούν το έργο ενός επικεφαλής εκκλησίας, αλλά όταν ένας αδελφός ή μια αδελφή λέει κάτι που τους πληγώνει, κατσουφιάζουν: «Παραιτούμαι! Μπορείτε ν’ αφήσετε όποιον θέλετε να γίνει επικεφαλής. Εγώ επιστρέφω σπίτι μου για να ζήσω τη ζωή μου· τέλειωσα με όλα αυτά!» Μόλις αρχίσουν να κατσουφιάζουν, είναι ικανοί να εγκαταλείψουν το καθήκον τους και να φύγουν, και ποιος ξέρει πότε θα επιστρέψουν. Άραγε, τέτοιοι άνθρωποι είναι αξιόπιστοι; (Όχι.) Ξεσπούν τον θυμό τους στο καθήκον τους και στο εκκλησιαστικό έργο, εγκαταλείποντας το καθήκον τους ανά πάσα στιγμή. Δεν είναι αυτό εκδήλωση ανωριμότητας; (Ναι.) Όταν αντιμετωπίζουν το καθήκον τους και το εκκλησιαστικό έργο λες και είναι ένα παιδικό παιχνίδι, λες και παίζουν τις κουμπάρες, αυτό είναι εκδήλωση ανωριμότητας. Όταν τα παιδιά παίζουν τις κουμπάρες, είναι απλώς ένα παιχνίδι· αν νευριάσουν, σταματούν να παίζουν, κι αυτό δεν καθυστερεί τίποτα. Όταν, όμως, αντιμετωπίζει κάποιος το εκκλησιαστικό έργο ή κάποιο καθήκον σαν να είναι παιδί που παίζει τις κουμπάρες, και παραιτείται όποτε θέλει, δεν καθυστερεί αυτό τα πράγματα; Δεν καθυστερεί μόνο τα δικά του ζητήματα· αν είναι επικεφαλής εκκλησίας, καθυστερεί και το εκκλησιαστικό έργο. Αν κάνει ένα σημαντικό καθήκον, τότε αυτό το σημαντικό καθήκον καθυστερεί. Επομένως, όταν επιλέγεις τους ανθρώπους που θα χρησιμοποιήσεις, πρέπει να λαμβάνεις υπόψη κατά πόσο έχουν αυτό το πρόβλημα, δηλαδή την τάση να κατσουφιάζουν. Αν έχουν αυτό το πρόβλημα, είναι σοβαρό; Πόσο σοβαρό είναι; Θα εγκαταλείψουν το έργο τους; Όταν κατσουφιάσουν, θα την κοπανήσουν, θα πάνε σπίτι τους και θα πάψουν να κάνουν το καθήκον τους, αρνούμενοι να επιστρέψουν όποιος κι αν τους το ζητήσει; Είναι πολύ δύσκολο να χειριστεί κανείς τέτοιους ανθρώπους. Ποτέ μην τους χρησιμοποιείς· είναι ευερέθιστοι. Δεν έχει αποτέλεσμα να τους καλοπιάσεις, δεν έχει αποτέλεσμα να τους πειθαρχήσεις και, όπως κι αν συναναστραφείς πάνω στην αλήθεια, δυσκολεύονται να την αποδεχθούν. Μόνο όταν την αντιληφθούν και την κατανοήσουν από μόνοι τους, μπορούν να συνέλθουν και να επανέλθουν στην κανονική λογική. Επομένως, αν κάποιος εκτός από διεφθαρμένες διαθέσεις έχει και πολλές ατέλειες ή πολλά ελαττώματα στην ανθρώπινη φύση του, τότε μόλις έρθει αντιμέτωπος με κάτι δυσάρεστο, μπορεί να γίνει τόσο αρνητικός που να μην μπορέσει να συνέλθει. Ακόμη κι αν έχει κάποια αποφασιστικότητα και είναι πρόθυμος να επιδιώξει την αλήθεια για να φτάσει στη σωτηρία, και ακόμη κι αν έχει κατά νου να κάνει καλά το καθήκον του και να ανταποκρίνεται στα πρότυπα ως δημιουργημένο ον, όταν προκύπτουν δυσκολίες ή δυσάρεστες καταστάσεις, δεν μπορεί πλέον να συνεχίσει. Επομένως, αν ένας άνθρωπος θέλει να επιδιώκει την αλήθεια και να κάνει καλά το καθήκον του, πρέπει ν’ αναζητήσει την αλήθεια για να εξαλείψει τυχόν ατέλειες ή ελαττώματα που μπορεί να υπάρχουν στην ανθρώπινη φύση του. Αν δεν έχεις καρδιά που επιθυμεί σφόδρα τον Θεό ή που λαχταρά για την αλήθεια κι αν δεν είσαι πρόθυμος να ξεπεράσεις αυτές τις ατέλειες της ανθρώπινης φύσης ή δεν έχεις αρκετή αποφασιστικότητα για να το κάνεις, τότε θα αντιμετωπίσεις πολυάριθμες προκλήσεις. Αν δεν μπορείς καν να αλλάξεις ή να υπερνικήσεις αυτές τις προσωπικές ατέλειες, θα είναι ακόμα πιο δύσκολο να αποβάλεις τη διεφθαρμένη διάθεσή σου.

Ως μιλήσουμε τώρα για «την επιθυμία να εκμεταλλεύεται κανείς τις περιστάσεις»· τι είδους πρόβλημα είναι αυτό; (Είναι μια ατέλεια της ανθρώπινης φύσης.) Είναι όντως μια ατέλεια της ανθρώπινης φύσης; Η επιθυμία να εκμεταλλεύεται κανείς τις περιστάσεις είναι ένα πρόβλημα χαρακτήρα. Αν κάποιος εκμεταλλεύεται κάθε περίσταση, ακόμη και για κάτι τόσο ασήμαντο όσο ένα λαχανικό, ένα κομμάτι χαρτί ή ένα μπουκαλάκι νερό, τότε αυτό είναι πρόβλημα του χαρακτήρα του· ο χαρακτήρας του είναι εξαιρετικά κακός. Δεν πρόκειται για μια ατέλεια της ανθρώπινης φύσης. Καταλάβατε; (Ναι.) Τέτοιοι άνθρωποι έχουν εξαιρετικά κακό χαρακτήρα και δεν έχουν καθόλου ακεραιότητα. Όταν ψωνίζουν σ’ ένα κατάστημα, προσπαθούν μονίμως να κάνουν παζάρια και ζητάνε έκπτωση. Όταν αγοράζουν λαχανικά στην αγορά, λογομαχούν αδιάκοπα για λίγα σεντς. Όταν μένουν σ’ ένα ξενοδοχείο και βλέπουν αντικείμενα που παρέχονται δωρεάν, όπως πετσέτες, οδοντόβουρτσες και οδοντόκρεμες μίας χρήσης, παίρνουν τα πάντα στο σπίτι τους χωρίς ν’ αφήσουν πίσω ούτε ένα αντικείμενο, φοβούμενοι μήπως χάσουν κάποια ευκαιρία. Κάποιοι άνθρωποι λένε: «Μήπως η επιθυμία τους να εκμεταλλεύονται τις περιστάσεις οφείλεται στο γεγονός ότι είναι φτωχοί;» Όχι, ένας τέτοιος άνθρωπος πολύ απλά έχει τέτοιο χαρακτήρα. Δεν λείπουν τα χρήματα από την οικογένειά του, αλλά επιμένει, ωστόσο, να εκμεταλλεύεται τις περιστάσεις. Και μάλιστα, ένας τέτοιος άνθρωπος αφού πιστέψει στον Θεό, εκμεταλλεύεται ακόμα και τον οίκο του Θεού. Κάποιοι άνθρωποι δεν τρώνε στο σπίτι τους, αλλά πηγαίνουν πάντα στο σπίτι φιλοξενίας για να τρώνε τζάμπα, με την πρόφαση ότι βρίσκονται εκεί για να βοηθήσουν σε διάφορα πράγματα στο σπίτι φιλοξενίας. Χρησιμοποιούν κρυφά τα υπάρχοντα των αδελφών. Αποφεύγουν να χρησιμοποιούν τα δικά τους πράγματα και χρησιμοποιούν μονίμως τα υπάρχοντα άλλων. Δεν φοράνε τα δικά τους ρούχα και φοράνε διαρκώς τα ρούχα κάποιου άλλου. Όταν βλέπουν κάποιον να πλένει ρούχα, του ζητάνε να πλύνει και ένα δυο δικά τους μιας και μπήκε στον κόπο, και καταλήγουν να του δίνουν επτά ή οκτώ ρούχα για πλύσιμο· αυτό είναι ξεκάθαρα εκμετάλλευση. Πολύ απλά έχουν τέτοιο χαρακτήρα. Παρόλο που είναι ξεκάθαρο ότι η οικογένειά τους έχει χρήματα, εξακολουθούν να δανείζονται χρήματα από τους αδελφούς και τις αδελφές. Όταν εκείνοι τους ρωτάνε πότε θα τους τα επιστρέψουν, λένε: «Θα τα επιστρέψω όταν θα έχω χρήματα. Αν δεν έχω χρήματα, πώς μπορώ να τα επιστρέψω; Δεν έχω καθόλου χρήματα· έχω μόνο τη ζωή μου!» Τι σημαίνουν αυτά τα λόγια; Είναι ξεκάθαρο ότι δεν θέλουν να τα επιστρέψουν και δεν προτίθενται ποτέ να το κάνουν· απλώς θέλουν να εκμεταλλευτούν τις περιστάσεις, χρησιμοποιώντας τα χρήματα άλλων ανθρώπων για τη δική τους απόλαυση και για να ξοδεύουν δωρεάν. Αυτός είναι ο σκοπός τους. Όταν βλέπουν κάποιον που έχει αγοράσει κάτι καινούργιο, τους προσελκύει πολύ το ενδιαφέρον και σκέφτονται διαρκώς να το δανειστούν. Αν ο ιδιοκτήτης του το χρειάζεται και δεν θέλει να το δανείσει, εκείνοι το δανείζονται ούτως ή άλλως με το ζόρι. Το χρησιμοποιούν μέχρι να παλιώσει ή να χαλάσει και ούτε τότε το επιστρέφουν, λες και είναι δικό τους. Ένας τέτοιος άνθρωπος εκμεταλλεύεται τις περιστάσεις παντού· δανείζεται πράγματα και δεν τα επιστρέφει. Είναι αυτό μια ατέλεια της ανθρώπινης φύσης; (Όχι.) Αυτό είναι έλλειψη ακεραιότητας και εξαιρετικά κακός χαρακτήρας. Έχετε δει ποτέ τέτοιον άνθρωπο; (Ναι.) Υπάρχουν αρκετοί τέτοιοι άνθρωποι. Πείτε Μου, μπορεί ένας τέτοιος άνθρωπος να κάνει πράξη την αλήθεια; (Όχι.) Τι είδους άνθρωποι είναι τα περισσότερα τέτοια άτομα; Δεν είναι καθάρματα; Όσο κι αν εκμεταλλεύονται τους άλλους, η συνείδησή τους δεν τους κατακρίνει. Πείτε Μου, έχουν συνείδηση; (Όχι.) Τι είδους άνθρωποι είναι όσοι δεν έχουν συνείδηση; Ας μην αναφέρουμε κατά πόσο είναι καλοί ή κακοί άνθρωποι· αν μη τι άλλο, τους λείπουν τα στοιχειώδη πρότυπα και οι βασικές προϋποθέσεις της ανθρώπινης φύσης που απαιτούνται για να κάνουν πράξη την αλήθεια. Προηγουμένως, συναναστραφήκαμε ότι για να κάνει κάποιος πράξη την αλήθεια, θα πρέπει αν μη τι άλλο να έχει συνείδηση. Η συνείδηση ενός ανθρώπου περιλαμβάνει το αίσθημα ντροπής. Όσοι εκμεταλλεύονται διαρκώς τους άλλους χωρίς να τους κατακρίνει η συνείδησή τους, άραγε έχουν αίσθημα ντροπής; (Όχι.) Μπορούν οι άνθρωποι που δεν έχουν αίσθημα ντροπής να κάνουν πράξη την αλήθεια; (Όχι.) Διαπράττουν κακό χωρίς να νιώθουν τίποτα και χωρίς να τους επιπλήττει η συνείδησή τους. Επομένως, δεν τους λέει τίποτα το να κάνουν δίκαιες πράξεις και να βαδίζουν στο σωστό μονοπάτι, αφού η ανθρώπινη φύση τους δεν έχει ανάγκη τέτοια πράγματα. Ποιες είναι οι ανάγκες τους; Η ανάγκη τους είναι να προστατεύουν τα δικά τους συμφέροντα από οποιαδήποτε απώλεια, ενώ παράλληλα εκμεταλλεύονται τα συμφέροντα των άλλων και τα χρησιμοποιούν για να εξυπηρετήσουν τον εαυτό τους. Η ανθρώπινη φύση τους δεν επιπλήττει ούτε κατακρίνει καθόλου μια τέτοια συμπεριφορά και δεν έχει αίσθημα ντροπής. Επομένως, είναι πολύ δύσκολο τέτοιοι άνθρωποι να κάνουν πράξη την αλήθεια. Το πιστεύω τους στον τρόπο με τον οποίο φέρονται είναι το εξής: Δεν πρέπει να εγκαταλείπουν στο ελάχιστο οτιδήποτε είναι ωφέλιμο για τους ίδιους, είτε από υλικής είτε από ψυχολογικής άποψης. Όσο για τα καλά και πολύτιμα πράγματα των άλλων, θέλουν μονίμως να τα κατέχουν, να τα αποκτήσουν ή ακόμη και να τα πάρουν με τη βία στην κατοχή τους. Μόλις βρουν την ευκαιρία, θα αρπάξουν για τον εαυτό τους τα καλά πράγματα των άλλων. Σε καμία περίπτωση δεν μπορούν να επιτρέψουν στον εαυτό τους να χάσει την ευκαιρία και, αν τη χάσουν, θα το μετανιώνουν μια ζωή. Αυτό είναι το πιστεύω τους στον τρόπο με τον οποίο φέρονται. Επειδή τους κυβερνά αυτό το πιστεύω, αισθάνονται δικαιολογημένοι και ήρεμοι όταν εκμεταλλεύονται τους άλλους και διεκδικούν τα οφέλη των άλλων ως δικά τους, νιώθοντας μεγάλο αίσθημα ικανοποίησης. Αν δεν καταφέρουν να εκμεταλλευτούν ή χάσουν μια τέτοια ευκαιρία, νιώθουν αποτυχημένοι και θεωρούν ότι είναι ανόητοι. Όταν εκμεταλλεύονται μια ευκαιρία, νιώθουν καλά, ευχαριστημένοι και ήρεμοι. Όταν, όμως, βλέπουν μια ευκαιρία να εκμεταλλευτούν κάτι και δεν το κάνουν, νιώθουν ταραγμένοι και ανήσυχοι: «Αν δεν εκμεταλλευτώ αυτήν την ευκαιρία, θα πάει χαμένη. Αν την εκμεταλλευτεί κάποιος άλλος, δεν θα είμαι εγώ ο χαμένος;» Για δες· μπορεί κάποιος που τον κυβερνά αυτό το πιστεύω να προσπαθήσει να γίνει καλός άνθρωπος; (Όχι.) Οι άνθρωποι, όταν κάνουν πράξη την αλήθεια, πρέπει να εγκαταλείψουν πολλά πράγματα που έχουν σε μεγάλη εκτίμηση, όπως το αίσθημα υπερηφάνειας και τη θέση τους, καθώς και άλλα ψυχολογικά και κάποια υλικά πράγματα. Όλα αυτά έχουν να κάνουν με τα προσωπικά συμφέροντα, και η άσκηση της αλήθειας απαιτεί από τους ανθρώπους να επαναστατήσουν ενάντια σ’ αυτά τα πράγματα, να τα ξεπεράσουν, να τα αποβάλουν και να τα εγκαταλείψουν. Οι άνθρωποι που έχουν την επιθυμία να εκμεταλλεύονται τις περιστάσεις δεν μπορούν καθόλου να κάνουν τίποτε από αυτά. Δεν μπορούν να εγκαταλείψουν την υπερηφάνεια τους ή τη θέση τους και είναι λιγότερο ικανοί να εγκαταλείψουν οποιαδήποτε υλικά συμφέροντα. Όταν κάνουν πράξη την αλήθεια, δεν μπορούν να κάνουν τίποτε από αυτά. Μπορούν, λοιπόν, να κάνουν πράξη την αλήθεια; (Όχι.) Επομένως, είναι εξαιρετικά δύσκολο γι’ αυτούς να κάνουν πράξη την αλήθεια. Θέλουν να κατέχουν για τον εαυτό τους όλα τα ψυχολογικά και υλικά καλά πράγματα και δεν μπορούν ποτέ να τα εγκαταλείψουν· αυτό συγκρούεται άμεσα με τις αρχές άσκησης της αλήθειας και πηγαίνει κόντρα σ’ αυτές. Γι’ αυτό δεν μπορούν να κάνουν πράξη την αλήθεια. Δείτε απλώς αυτούς που επιθυμούν ιδιαίτερα να εκμεταλλεύονται τις περιστάσεις· σε ποιο σημείο φτάνουν; Όταν επισκέπτονται το σπίτι κάποιου, φροντίζουν να πιουν λίγο από το νερό του και να φάνε λίγο από το φαγητό του πριν φύγουν. Πείτε Μου, μπορούν άνθρωποι με τέτοιο χαρακτήρα να κάνουν πράξη την αλήθεια; (Όχι.) Το πρότυπο με το οποίο αξιολογούν τα πάντα βασίζεται στην αρχή του κατά πόσο μπορούν να εκμεταλλευτούν τις περιστάσεις και ν’ αποκομίσουν οφέλη. Το προσωπικό κέρδος είναι η αρχή με βάση την οποία αξιολογούν τα πάντα. Η διαγωγή τους εστιάζει αποκλειστικά στην εκμετάλλευση των άλλων. Εφόσον δεν υφίστανται απώλειες και μπορούν να εκμεταλλευτούν τις περιστάσεις, νιώθουν ότι αξίζει τον κόπο. Πιστεύουν ότι στον τρόπο με τον οποίο φέρεται κάποιος θα πρέπει να μπορεί να εκμεταλλεύεται τις περιστάσεις, καθώς κι ότι κάποιος είναι ευφυής και οξυδερκής μόνο αν εκμεταλλεύεται τακτικά τις περιστάσεις· αν κάποιος δεν ξέρει πώς να εκμεταλλεύεται τις περιστάσεις, τότε είναι ανόητος! Το πρότυπο της διαγωγής τους είναι μόνο να εκμεταλλεύονται τις περιστάσεις και να μην υφίστανται ποτέ απώλειες. Ακολουθούν αυτήν την προσέγγιση ως πρότυπο για τον τρόπο με τον οποίο φέρονται· άραγε μπορούν να κάνουν πράξη την αλήθεια; (Όχι.) Έχει καμία θέση η αλήθεια στην καρδιά τους; Μπορεί να κατέχει δύναμη στην καρδιά τους; (Όχι.) Ποιες αλήθειες μπορούν, λοιπόν, να κάνουν πράξη; (Καμία απολύτως.) Δεν μπορούν να κάνουν πράξη καμία απολύτως αλήθεια· ο χαρακτήρας τους είναι πολύ ποταπός, με αποτέλεσμα οι άλλοι να τους απεχθάνονται. Κάποιοι άνθρωποι κάνουν ένα καθήκον στον οίκο του Θεού, ο οίκος του Θεού τούς παρέχει κάποια αντικείμενα καθημερινής χρήσης κι εκείνοι ζητάνε τακτικά περισσότερα, με την πρόφαση ότι τους έχουν τελειώσει, όταν στην πραγματικότητα τους έχουν απομείνει ακόμα κάποια. Γιατί ζητάνε μονίμως περισσότερα; Σκέφτονται το εξής: «Αν δεν το εκμεταλλευτώ αυτό και το κάνει κάποιος άλλος, εγώ δεν θα είμαι ο χαμένος;» Για δες· τι σόι χαρακτήρας είναι αυτός; Το πρότυπο που χρησιμοποιεί ένας τέτοιος άνθρωπος για να αξιολογεί τα πάντα βασίζεται στην αρχή του κατά πόσο μπορεί να εκμεταλλευτεί τις περιστάσεις και ν’ αποκομίσει οφέλη. Οι σκέψεις των συμφερόντων έχουν καταλάβει εντελώς την καρδιά του. Όπως κι αν συναναστραφείς μαζί του πάνω στα θετικά πράγματα ή στην αλήθεια, εκείνος αρνείται να τα αποδεχθεί, κι αυτό δεν έχει καμία σχέση με το επίπεδο του ή με το κατά πόσο μπορεί να κατανοήσει· απλώς το πιστεύω του στον τρόπο με τον οποίο φέρεται είναι προβληματικό. Σε καμία περίπτωση δεν πρόκειται ν’ αποδεχθεί ή να κάνει πράξη τα θετικά πράγματα ούτε να τηρήσει τις αλήθεια-αρχές. Ο χαρακτήρας του είναι εξαιρετικά ποταπός. Πείτε Μου, είναι απαραίτητο να συναναστρέφεται κανείς πάνω στην αλήθεια μ’ έναν τέτοιον άνθρωπο; (Όχι.) Γιατί όχι; (Επειδή δεν πρόκειται ποτέ να κάνει πράξη την αλήθεια.) Του λείπει το αίσθημα συνείδησης στην ανθρώπινη φύση του και δεν διαθέτει τις βασικές προϋποθέσεις για να κάνει πράξη την αλήθεια. Η καρδιά του εστιάζει αποκλειστικά στην εκμετάλλευση των περιστάσεων και στην αποκόμιση οφελών. Θα μπορούσε να πει κανείς ότι ένας τέτοιος άνθρωπος πολύ απλά είναι ανάξιος ν’ ακούσει την αλήθεια και ανάξιος ν’ ακούσει κηρύγματα για την επίτευξη της σωτηρίας. Όπως βλέπετε, δεν κατανοούσατε πλήρως τι είδους πρόβλημα είναι η επιθυμία κάποιου να εκμεταλλεύεται τις περιστάσεις, έτσι δεν είναι; Και μάλιστα νομίζατε ότι είναι μια ατέλεια της ανθρώπινης φύσης. Είναι όντως μια ατέλεια της ανθρώπινης φύσης; (Όχι.) Το καταλαβαίνετε τώρα, έτσι δεν είναι; Τι είδους πρόβλημα είναι; (Είναι ένα πρόβλημα χαρακτήρα· ένας τέτοιος άνθρωπος έχει ποταπό χαρακτήρα.)

Ας μιλήσουμε τώρα για την τάση προς τη φιλανθρωπία. Αν δεν υπάρχουν καθόλου κίνητρα πίσω από την τάση ενός ανθρώπου προς τη φιλανθρωπία και πρόκειται απλώς για μια συμπεριφορά ή μια κοινή πρακτική της καθημερινότητάς του, τότε αυτή η τάση προς τη φιλανθρωπία θα πρέπει να θεωρηθεί προτέρημα της ανθρώπινης φύσης. Σε κάθε περίπτωση, το να δίνει κανείς είναι καλύτερο από το να παίρνει. Αν μη τι άλλο, ένας άνθρωπος που έχει την τάση να κάνει φιλανθρωπίες έχει καρδιά που συμπονά τους άλλους, καθώς κι ένα στοιχείο καλοσύνης στην ανθρώπινη φύση του, δεν είναι φιλάργυρος και δεν δίνει μεγάλη σημασία στα υλικά πράγματα. Επιπλέον, όταν έχει στην κατοχή του σχετικά άφθονα υλικά αγαθά, θα δώσει αυτά που του περισσεύουν ή αυτά που δεν χρησιμοποιεί ο ίδιος αλλά είναι κατάλληλα να χρησιμοποιηθούν από άλλους, κάνοντας λίγο πιο άνετη ή εύκολη τη ζωή άλλων ανθρώπων. Κρίνοντας από το κίνητρο που κρύβεται πίσω από αυτές τις πράξεις, αν μη τι άλλο, οι άνθρωποι που έχουν τάση προς τη φιλανθρωπία έχουν καλοσυνάτη ανθρώπινη φύση και εμφανίζουν ουσιαστικές εκδηλώσεις συμπόνιας και οίκτου απέναντι στους άλλους· είναι ένα προτέρημα της ανθρώπινης φύσης τους. Τέτοιοι άνθρωποι έχουν σχετικά καλό χαρακτήρα, πολύ καλύτερο από εκείνον των κακών ανθρώπων που επιθυμούν να εκμεταλλεύονται τους άλλους και να αρπάζουν αυθαίρετα τα υπάρχοντα των άλλων· έχουν κάπως μεγαλύτερη ακεραιότητα. Κάνουν φιλανθρωπίες και βοηθούν τους άλλους χωρίς να επιζητούν τίποτε ως αντάλλαγμα, χωρίς να επιζητούν τον έπαινο των άλλων ή να θέλουν ν’ αφήσουν πίσω τους καλή φήμη. Πολύ απλά, αυτή είναι η στάση τους στον τρόπο με τον οποίο φέρονται ή ο τρόπος ζωής τους. Για παράδειγμα, όταν βλέπουν ότι κάποιος δεν έχει ρούχα, αμέσως του δίνουν να φορέσει τα δικά τους ρούχα που τους περισσεύουν. Όταν βλέπουν ότι η οικογένεια ενός άλλου ανθρώπου είναι φτωχή και συχνά δεν έχει αρκετό φαγητό, της δίνουν λίγο από το ρύζι της δικής τους οικογένειας, ώστε να έχει κι εκείνη αρκετό φαγητό. Όταν αγοράζουν έναν νέο υπολογιστή και βλέπουν ότι ο υπολογιστής κάποιου άλλου λειτουργεί μόλις και μετά βίας, του δίνουν να χρησιμοποιήσει τον δικό τους παλιό υπολογιστή. Κάνουν φιλανθρωπίες χωρίς να επιζητούν τίποτε ως αντάλλαγμα· πολύ απλά, αυτός είναι ο χαρακτήρας τους. Πρόκειται για ένα προτέρημα της ανθρώπινης φύσης και μπορεί επίσης να κατηγοριοποιηθεί ως εκδήλωση καλού χαρακτήρα. Η συμπεριφορά της τάσης προς τη φιλανθρωπία δεν είναι καθόλου κακή, αλλά ορισμένοι άνθρωποι, επειδή έχουν τάση προς τη φιλανθρωπία, συχνά σκέφτονται: «Είμαι καλοσυνάτος, είμαι ευγενής, είμαι γενναιόδωρος. Οι ζωές πολλών ανθρώπων έχουν βελτιωθεί αφότου έλαβαν τη δική μου φιλανθρωπία και βοήθεια. Είμαι αντικείμενο της σωτηρίας του Θεού. Αν δεν σώσει εμένα ο Θεός, τότε ποιον θα σώσει;» Συχνά, θεωρούν τον εαυτό τους «καλό άνθρωπο που έχει τάση προς τη φιλανθρωπία». Ας υποθέσουμε ότι κάποιος τους λέει: «Η ανθρώπινη φύση σου δεν είναι καλή. Κάνεις πολλά πράγματα που πάνε κόντρα στην αλήθεια και δεν αγαπάς την αλήθεια». Εκείνοι, μόλις το ακούσουν αυτό, θυμώνουν. Ποιο είναι το πρόβλημα εδώ; Οι οικογένειες κάποιων ανθρώπων είναι σχετικά ευκατάστατες και οι αδελφοί και οι αδελφές που βρίσκονται στον περίγυρό τους έχουν όλοι ευνοηθεί από αυτούς. Έτσι, αυτοί οι άνθρωποι συχνά συλλογίζονται: «Έχω φερθεί πολύ καλά σ’ αυτούς τους ανθρώπους στην εκκλησία· έχουν όλοι λάβει κάποια βοήθεια από μένα. Δεν έχω κύρος και θέση στις καρδιές αυτών των ανθρώπων; Εγώ δεν είμαι αυτός που έχει το καλύτερο επίπεδο και την καλύτερη ανθρώπινη φύση στην εκκλησία; Εγώ δεν θα έπρεπε να είμαι επικεφαλής; Δεν θα έπρεπε όλοι οι αδελφοί και οι αδελφές ν’ ακούνε εμένα;» Τι είδους πρόβλημα είναι αυτό; Δεν είναι ένα πρόβλημα διεφθαρμένων διαθέσεων; (Ναι.) Απλώς και μόνο επειδή έχουν λίγο καλή συμπεριφορά, δεν γνωρίζουν πλέον το πραγματικό τους μέγεθος, αντιμετωπίζουν αυτήν τη συμπεριφορά ως κεφάλαιο, θέλοντας μονίμως να γίνουν επικεφαλής εκκλησίας, και αποκτούν φουσκωμένο εγωισμό, θεωρώντας ότι είναι ιδιαίτεροι. Δεν συνδέουν με τον εαυτό τους τις διάφορες διεφθαρμένες διαθέσεις που εκθέτουν τα λόγια του Θεού. Πιστεύουν ότι η τάση τους προς τη φιλανθρωπία σημαίνει ότι είναι καλοί άνθρωποι, ότι δεν έχουν καθόλου διεφθαρμένες διαθέσεις, ότι όλα όσα κάνουν είναι σωστά και ότι θα έπρεπε να είναι επικεφαλής και υπόδειγμα στην εκκλησία, καθώς και ότι όλοι οι αδελφοί και οι αδελφές θα έπρεπε να μιμούνται το δικό τους παράδειγμα. Τίνος πράγματος αποκαλύψεις είναι αυτές; (Διεφθαρμένων διαθέσεων.) Αυτό έχει ανέλθει στο επίπεδο των διεφθαρμένων διαθέσεων. Παρόλο που η τάση προς τη φιλανθρωπία είναι ένα προτέρημα της ανθρώπινης φύσης, αν κάποιος κρίνει λόγω αυτού ότι είναι ένας καλός άνθρωπος που σίγουρα θα σωθεί, είναι σωστή αυτή η σκέψη και αυτή η άποψη; Θεωρεί ότι, επειδή η τάση προς τη φιλανθρωπία είναι καλή συμπεριφορά, αυτό σημαίνει ότι έχει καλό χαρακτήρα και ακεραιότητα, και μάλιστα ότι κάνει πράξη την αλήθεια και υποτάσσεται στον Θεό. Αυτό είναι ένα σοβαρό λάθος. Είναι αλαζονεία και αυταρέσκεια, καθώς και έλλειψη αυτεπίγνωσης. Θα μπορούσε να πει κανείς ότι η τάση προς τη φιλανθρωπία είναι καλή συμπεριφορά. Στην καλύτερη περίπτωση, ένας άνθρωπος που έχει τάση προς τη φιλανθρωπία έχει σχετικά καλό χαρακτήρα, πολύ καλύτερο από εκείνους που εκμεταλλεύονται τις περιστάσεις. Ωστόσο, δεν μπορείς να ισχυρίζεσαι ότι είσαι καλός άνθρωπος, ότι δεν έχεις καθόλου διεφθαρμένες διαθέσεις κι ότι κατέχεις την αλήθεια-πραγματικότητα, ότι έχεις τα προσόντα για επικεφαλής εκκλησίας και για να είσαι ανώτερος από τους άλλους και να δίνεις διαταγές, απλώς και μόνο επειδή έχεις αυτήν την καλή συμπεριφορά της τάσης προς τη φιλανθρωπία. Αυτό είναι μια αλαζονική διάθεση. Παρόλο που έχεις την τάση να κάνεις φιλανθρωπίες και να βοηθάς τους άλλους, το γεγονός ότι διαθέτεις κάποιες από αυτές τις καλές πράξεις, που είναι προτέρημα της ανθρώπινης φύσης, δεν αποδεικνύει ότι δεν έχεις καθόλου διεφθαρμένες διαθέσεις. Αν αντιμετωπίζεις την τάση σου να κάνεις φιλανθρωπίες και να βοηθάς τους άλλους ως κεφάλαιο και αναπτύξεις τη φιλοδοξία να γίνεις επικεφαλής εκκλησίας και να ανεβάσεις τον εαυτό σου ψηλότερα από τους άλλους, τότε αυτό είναι ένα πρόβλημα διεφθαρμένων διαθέσεων. Μπορείτε να δείτε τώρα τον διαχωρισμό; Το γεγονός ότι κάποιος έχει καλό χαρακτήρα δεν σημαίνει ότι δεν έχει καθόλου διεφθαρμένες διαθέσεις. Κάποιοι άνθρωποι κατά βάση αλληλεπιδρούν και συσχετίζονται με τους άλλους αρκετά καλά· δεν εκμεταλλεύονται τους άλλους και μάλιστα κάνουν και φιλανθρωπίες και βοηθούν τους άλλους. Έχουν κάποια προτερήματα της ανθρώπινης φύσης. Ωστόσο, αφού περάσεις λίγο χρόνο μαζί τους, ανακαλύπτεις ότι είναι πολύ αλαζονικοί, ότι τους αρέσει να κομπάζουν κι ότι μερικές φορές λένε ακόμη και ψέματα και είναι αρκετά δόλιοι. Αν τους επικρίνεις, αρνούνται να το αποδεχθούν, είναι κάπως φαύλοι και μάλιστα χτυπάνε ακόμη και τη γροθιά τους στο τραπέζι και λένε: «Πιστεύω στον Θεό τόσα χρόνια· ποιος δεν έχει λάβει φιλανθρωπία από μένα; Ρώτα τους αδελφούς και τις αδελφές· έχω εκμεταλλευτεί ποτέ κανέναν; Έχω βλάψει ή πληγώσει ποτέ κανέναν;» Το γεγονός ότι δεν έχεις βλάψει τους άλλους σε κάνει καλό άνθρωπο; Το να μη βλάπτει κανείς τους άλλους δεν είναι απλώς το ελάχιστο που πρέπει να κάνει ένας άνθρωπος; Για ποιον λόγο είσαι τόσο υπεροπτικός; Το να μην έχεις βλάψει ή πληγώσει κανέναν είναι αυτό που οφείλει να κάνει ένας άνθρωπος· δεν είναι κεφάλαιο. Το γεγονός ότι δεν εκμεταλλεύεσαι τους άλλους δεν σημαίνει ότι μπορείς να κάνεις πράξη την αλήθεια και να υποταχθείς στον Θεό. Θα πρέπει να μάθεις να κάνεις αυτοκριτική και να είσαι σε θέση ν’ αποδέχεσαι την κριτική και τη βοήθεια των άλλων· μόνο τότε θα είσαι άνθρωπος με λογική. Κλαδεύεσαι αυτήν τη στιγμή επειδή έχεις αποκαλύψει μια διεφθαρμένη διάθεση και οι πράξεις σου δεν συνάδουν με την αλήθεια. Αυτό δεν αναιρεί το γεγονός ότι η καλή συμπεριφορά της τάσης σου προς τη φιλανθρωπία είναι ένα θετικό πράγμα ούτε αναιρεί τον χαρακτήρα σου. Αντ’ αυτού, υποβάλλεσαι σε κλάδεμα και έκθεση επειδή έχεις κάνει ένα λάθος και έχεις παραβιάσει τις αλήθεια-αρχές. Αν μπορείς να το αποδεχθείς, τότε είσαι άνθρωπος που αγαπά και μπορεί να κάνει πράξη την αλήθεια. Αν δεν το αποδεχθείς, τότε η τάση σου προς τη φιλανθρωπία είναι, στην καλύτερη περίπτωση, ένα προτέρημα της ανθρώπινης φύσης. Επειδή, όμως, η αλαζονεία, η φαυλότητα και η μοχθηρία που έχεις στις διεφθαρμένες διαθέσεις σου κυριαρχούν, δεν μπορείς ν’ αποδεχθείς την αλήθεια, κι έτσι είσαι εντελώς ευτελής και ανάξιος. Οι άνθρωποι αυτού του είδους, όταν έρχονται αντιμέτωποι με το κλάδεμα, κάνουν τεράστια σκηνή, μιλάνε για τα προσόντα τους και καμαρώνουν για τη λίγη καλή συμπεριφορά που έχουν επιδείξει. Συμπεριφέρονται σαν λυσσασμένα σκυλιά, παθαίνουν υστερία. Αυτή η λίγο καλή εικόνα που είχαν δημιουργήσει εξαφανίζεται εντελώς και εκτίθεται απολύτως η φύση τους. Όλοι το βλέπουν αυτό καθαρά και λένε: «Αυτός ο άνθρωπος έχει σοβαρά διεφθαρμένη διάθεση· είναι κακός άνθρωπος, μια μέγαιρα! Ευτυχώς που δεν επελέγη επικεφαλής εκκλησίας. Αν είχε γίνει επικεφαλής εκκλησίας, θα έβγαζε νύχια και δόντια στην παραμικρή κριτική· αν οποιοσδήποτε άνθρωπος προσπαθούσε να τον απομακρύνει από τα καθήκοντά του, δεν θα άφηνε ποτέ αυτόν τον άνθρωπο στην ησυχία του και θα τον πολεμούσε μέχρι θανάτου. Αυτό θα ήταν καταστροφικό!» Αν βλέπεις μόνο μία καλή συμπεριφορά αυτών των ανθρώπων ή μία καλή πλευρά της ανθρώπινης φύσης τους, πολύ απλά δεν μπορείς να δεις πώς είναι οι διεφθαρμένες διαθέσεις τους, ποια είναι η στάση τους απέναντι στην αλήθεια ή κατά πόσο μπορούν να υποταχθούν στην αλήθεια. Όταν αποκαλύψουν μια διεφθαρμένη διάθεση κι έπειτα υποβληθούν σε έκθεση και κλάδεμα, η στάση τους απέναντι στην αλήθεια θα έρθει λίγο λίγο στην επιφάνεια και θα εκτεθεί. Επομένως, ο χαρακτήρας ενός ανθρώπου ή τα προτερήματα και οι ελλείψεις της ανθρώπινης φύσης του δεν μπορούν να καθορίσουν απολύτως το κατά πόσο αποδέχεται την αλήθεια. Κοιτάζοντας κανείς τον χαρακτήρα του ή τα προτερήματα και τις ελλείψεις της ανθρώπινης φύσης του, είναι επίσης αδύνατον να δει κανείς ποια είναι η στάση του απέναντι στην αλήθεια. Μόνο όταν αποκαλύψει μια διεφθαρμένη διάθεση ή όταν έρθει αντιμέτωπος με την έκθεση και το κλάδεμα, θα αποκαλυφθεί η στάση του απέναντι στην αλήθεια και μόνο τότε μπορεί να μάθει κανείς αν αγαπάει την αλήθεια, κατά πόσο μπορεί να κάνει πράξη την αλήθεια και πόση ελπίδα έχει να σωθεί στο τέλος. Από την τάση τέτοιων ανθρώπων να κάνουν φιλανθρωπίες και να βοηθούν τους άλλους, μπορείς να δεις ποια προτερήματα και ποιες ατέλειες έχουν στην ανθρώπινη φύση τους. Έπειτα, από τα διάφορα προβλήματα που έχουν —όπως το γεγονός ότι γίνονται αλαζονικοί και αυτάρεσκοι και θέλουν να γίνουν επικεφαλής και να είναι ανώτεροι από τους άλλους λόγω της τάσης τους να κάνουν φιλανθρωπίες και να βοηθούν τους άλλους— μπορείς να δεις καθαρά ποια είναι η στάση τους απέναντι στην αλήθεια· και με βάση τη στάση τους απέναντι στην αλήθεια, μπορείς να δεις καθαρά κατά πόσο μπορούν να φτάσουν στη σωτηρία. Μέσα από αυτές τις συμπεριφορές, μπορείς να διακρίνεις τα προτερήματα και τις ελλείψεις της ανθρώπινης φύσης τους, να διακρίνεις τον χαρακτήρα τους και ταυτόχρονα να μάθεις ν’ αντιλαμβάνεσαι τη διαφορά ανάμεσα στην ανθρώπινη φύση και σε μια διεφθαρμένη διάθεση, αλλά δεν μπορείς ν’ αντιληφθείς πλήρως κατά πόσο μπορούν τελικά να σωθούν ή ποιο θα είναι το αποτέλεσμα γι’ αυτούς. Το να κρίνεις κατά πόσο μπορεί να σωθεί κάποιος είναι λίγο πιο σύνθετο· θα πρέπει να δεις και κατά πόσο μπορεί ν’ αποδεχθεί την αλήθεια, να κάνει αυτοκριτική και να δείχνει γνήσια μεταμέλεια όταν αποκαλύπτει μια διεφθαρμένη διάθεση· θα πρέπει να το κρίνεις με βάση αυτές τις πτυχές.

Η επιθυμία για κοινωνικές επαφές· τι πτυχή είναι αυτή; (Μια έμφυτη κατάσταση.) Είναι μια έμφυτη κατάσταση, μια μέθοδος για τις κοσμικές αλληλεπιδράσεις ενώ βρίσκεται κανείς ανάμεσα σε ομάδες ανθρώπων. Κάποιοι άνθρωποι απολαμβάνουν τις κοινωνικές επαφές με τους άλλους, δεν τους κουράζουν ποτέ και, όποια προσωπικότητα κι αν έχουν οι άλλοι, είναι έτοιμοι και πρόθυμοι ν’ αλληλεπιδράσουν μαζί τους. Κάποιοι άλλοι, ωστόσο, προτιμούν ν’ αποφεύγουν τα πλήθη και δεν είναι πρόθυμοι ν’ αλληλεπιδρούν με τους άλλους. Αυτό έχει κάποια σύνδεση με την έμφυτη προσωπικότητα κάποιου. Όταν κάτι έχει να κάνει με την προσωπικότητα, σίγουρα σχετίζεται με τις έμφυτες καταστάσεις. Η επιθυμία για κοινωνικές επαφές σχετίζεται με την προσωπικότητα ενός ανθρώπου· δεν έχει να κάνει με τα προτερήματα ή τις ελλείψεις της ανθρώπινης φύσης και, ασφαλώς, δεν έχει να κάνει με καμία διεφθαρμένη διάθεση. Πρόκειται για μια σχετικά απλή εκδήλωση. Η μοναχικότητα σε ποια πτυχή εμπίπτει; (Είναι κομμάτι της έμφυτης προσωπικότητας κάποιου.) (Πρόκειται για μια ατέλεια της ανθρώπινης φύσης.) Υπάρχει κάποια διαφωνία σ’ αυτό το σημείο· τι είδους πρόβλημα είναι, λοιπόν, η μοναχικότητα; (Η μοναχικότητα υποδηλώνει ότι η προσωπικότητα κάποιου είναι κακή.) Το να έχει κάποιος κακή προσωπικότητα είναι μια ατέλεια της ανθρώπινης φύσης. Και η ίδια η προσωπικότητα είναι μια πτυχή των έμφυτων καταστάσεων κάποιου, επομένως αυτό το χαρακτηριστικό της μοναχικότητας είναι ταυτόχρονα μια έμφυτη κατάσταση και μια ατέλεια της ανθρώπινης φύσης. Δεν εμπίπτει σε μια διεφθαρμένη διάθεση και δεν έχει να κάνει με τη διαγωγή κάποιου. Μοναχικότητα σημαίνει ν’ αποφεύγει κάποιος μονίμως τους ανθρώπους, να μην είναι πρόθυμος να επικοινωνήσει τις σκέψεις του στους άλλους, να προτιμά να κάνει πράγματα μόνος του, να μην του αρέσει να έχει κοινωνικές επαφές με τους άλλους και να μην του αρέσει να ζει ανάμεσα στους ανθρώπους. Σε τέτοιους ανθρώπους αρέσει μόνο να μένουν σ’ ένα απομονωμένο περιβάλλον ή σε μια γωνιά. Όταν υπάρχουν πολλοί άνθρωποι, δεν είναι πρόθυμοι να μιλήσουν. Δεν είναι καλοί στην επικοινωνία με τους άλλους. Όταν επικοινωνούν με τους άλλους, τους πιάνει νευρικότητα και πανικός ή καταλήγουν σε αμήχανη και άβολη θέση. Πρόκειται για ένα πρόβλημα προσωπικότητας που εμπίπτει στις έμφυτες καταστάσεις και, ασφαλώς, είναι παράλληλα και μια έλλειψη της ανθρώπινης φύσης, έτσι δεν είναι; (Έτσι είναι.)

Ας δούμε τώρα τη δειλία· τι είδους πρόβλημα είναι αυτό; (Μια έμφυτη κατάσταση.) (Μια ατέλεια της ανθρώπινης φύσης.) Είναι μια έμφυτη κατάσταση και παράλληλα μια ατέλεια της ανθρώπινης φύσης. Πείτε Μου, τι σημαίνει να είναι κανείς δειλός; Σημαίνει να φοβάται να βγει έξω τη νύχτα, να φοβάται τα ποντίκια, τις σαρανταποδαρούσες και τους σκορπιούς, καθώς και να φοβάται μην μπλέξει σε μπελάδες και να μην είναι πρόθυμος ν’ αντιμετωπίσει περίπλοκα ζητήματα· όλα αυτά είναι εκδηλώσεις δειλίας. Κάποιοι άνθρωποι λιποθυμούν από τον φόβο τους όταν βλέπουν φίδι. Κάποιοι άνθρωποι φοβούνται τόσο πολύ που τρέμουν σύγκορμοι όταν ακούνε για ένα αυτοκινητιστικό ατύχημα. Κάποιοι άνθρωποι, μόλις ακούσουν ότι οι πιστοί στον Θεό διώκονται και μπορούν να συλληφθούν, να καταδικαστούν και να φυλακιστούν, φοβούνται τόσο πολύ που δεν τολμούν να πιστέψουν. Υπάρχουν κι εκείνοι που δεν τολμούν ν’ ανέβουν σε τρενάκια του λούνα παρκ. Τέτοιοι άνθρωποι δεν τολμούν να συμμετέχουν σε τίποτα ή να δοκιμάσουν τίποτα, αν υπάρχει έστω και κάτι που δεν μπορούν να δουν καθαρά ή αν είναι κάτι που δεν έχουν ξανακάνει στο παρελθόν. Όχι μόνο δεν τολμούν να δοκιμάσουν επικίνδυνο έργο ή επικίνδυνες δραστηριότητες, αλλά φοβούνται κιόλας να κάνουν πράγματα που οφείλουν να κάνουν οι κανονικοί άνθρωποι στην καθημερινότητα. Για παράδειγμα, αν τους ζητηθεί να μάθουν να οδηγούν, λένε: «Δεν τολμώ να οδηγήσω. Υπάρχουν πάρα πολλά αυτοκίνητα στον δρόμο και οδηγούν πολύ γρήγορα· τι θα γίνει αν με χτυπήσουν;» Κάποιος λέει: «Γιατί ν’ ανησυχείς μονίμως μην τρακάρεις με το αυτοκίνητο; Δεν μπορείς απλώς να είσαι λίγο πιο προσεκτικός όταν οδηγείς;» Όμως, εκείνοι και πάλι φοβούνται: «Μόλις το αυτοκίνητο ξεκινήσει να κινείται, δεν έχω πλέον εγώ τον έλεγχο. Αν συμβεί πραγματικά τρακάρισμα, κανείς δεν μπορεί να το ελέγξει!» Σκέφτονται πάντα αρνητικά, οπότε δεν μπορούν να καταφέρουν τίποτα. Η δειλία είναι μια έμφυτη κατάσταση και παράλληλα μια ατέλεια της ανθρώπινης φύσης. Οι δειλοί άνθρωποι είναι υπερβολικά προσεκτικοί και σχολαστικοί σε οτιδήποτε κάνουν. Συνήθως, δεν κάνουν μεγάλα λάθη ούτε διαπράττουν μεγάλα παραπτώματα. Από οποιαδήποτε οπτική, όμως, αυτό δεν μπορεί να θεωρηθεί προτέρημα· πρόκειται για μια ατέλεια της ανθρώπινης φύσης. Τι ισχύει, τότε, με την τόλμη; Ποιοι όροι συσχετίζονται συνήθως με την τόλμη; (Το να είναι κανείς παράτολμος, να ενεργεί απερίσκεπτα από τόλμη.) «Να ενεργεί κανείς απερίσκεπτα από τόλμη», «να είναι κανείς εξοργιστικά τολμηρός» και «να τολμάει κανείς σε σημείο θράσους» είναι όλα φράσεις που αναφέρονται στην τόλμη. Είναι, λοιπόν, καλό ή κακό να είναι κανείς τολμηρός; (Εξαρτάται από το ζήτημα.) Εξαρτάται από την περίπτωση και από το τι είδους άνθρωπος είναι. Αν το δει κανείς από την οπτική της ανθρώπινης φύσης, η τόλμη δεν μπορεί να κατηγοριοποιηθεί ούτε ως προτέρημα ούτε ως έλλειψη· θα την κατηγοριοποιήσουμε ως έμφυτη κατάσταση. Η τόλμη ενός ανθρώπου πρέπει να εξεταστεί με βάση το εκάστοτε ζήτημα· επιπλέον, πρέπει να δεις κατά πόσο έχει όρια όταν ενεργεί και πώς είναι ο χαρακτήρας του. Αν ο χαρακτήρας του είναι κακός, η τόλμη μπορεί να τον οδηγήσει να παραβιάσει τον νόμο, να κάνει κακό και να διαπράξει εγκλήματα, να εκμεταλλευτεί τους άλλους, να αποκτήσει κέρδη παράνομα και να εξαπατά και να κοροϊδεύει τους άλλους παντού. Αν κάποιος του προσφέρει χρήματα για να διαπράξει ένα παράπτωμα, είναι ικανός να το κάνει. Προκειμένου να εκμεταλλευτεί τις περιστάσεις, τολμάει να κάνει οποιαδήποτε κακή πράξη, χωρίς να λαμβάνει υπόψη τις συνέπειες ή να σκέφτεται τους άλλους. Είναι καλό πράγμα να ενεργεί κανείς έτσι απερίσκεπτα από τόλμη; (Όχι.) Κάποιοι άνθρωποι εξαπατούν άλλους παντού προς όφελος της δικής τους επιχείρησης. Η επιχείρηση που έχουν είναι παράνομη· είναι απλώς μια εταιρεία βιτρίνα χωρίς αληθινές δραστηριότητες. Λόγω, όμως, της τόλμης τους, σε συνδυασμό με την ικανότητά τους να εξαπατούν, βγάζουν προσωρινά μια περιουσία, ζουν σε βίλες και οδηγούν ακριβά αυτοκίνητα· απολαμβάνουν μια πολύ καλή ζωή, αλλά τα χρήματα και τα υλικά υπάρχοντα που απολαμβάνουν έχουν όλα αποκτηθεί με δόλιους τρόπους ως αποτέλεσμα της τόλμης τους. Είναι καλό αυτό; Πείτε μου, είναι καλή αυτή η τόλμη; (Όχι.) Επομένως, όταν πρόκειται για τολμηρούς ανθρώπους, πρέπει να βλέπεις ποιο μονοπάτι ακολουθούν. Αν τολμούν να εξαπατούν και να κοροϊδεύουν τους άλλους λόγω της τόλμης τους, τότε διαπράττουν μεγάλο κακό. Όσο περισσότερο εξαπατάς και εκμεταλλεύεσαι τους άλλους, τόσο πιο αυστηρή θα είναι η τιμωρία που θα λάβεις στο μέλλον, έτσι δεν είναι; Δεν φέρνει συμφορές αυτό; (Ναι.) Αν είσαι δειλός και θέλεις να εξαπατάς και να κοροϊδεύεις τους άλλους, θα εμπλακείς σε λίγο λιγότερες απάτες και η τιμωρία που θα λάβεις στο μέλλον θα είναι ελαφρύτερη. Για τους ανθρώπους, λοιπόν, που δεν βαδίζουν στο σωστό μονοπάτι, είναι καλύτερο να είναι λίγο δειλοί ή λίγο τολμηροί; (Είναι καλύτερο να είναι λίγο δειλοί.) Για τους ανθρώπους που δεν βαδίζουν στο σωστό μονοπάτι, που είναι ικανοί να εξαπατούν και να κοροϊδεύουν τους άλλους, που περιφρονούν τον νόμο και επιζητούν μονίμως να εκμεταλλεύονται νομικά παραθυράκια για να αποκτήσουν απροσδόκητα κέρδη και που μπορούν να παραβιάζουν τον νόμο ανά πάσα στιγμή, η τόλμη είναι μια συμφορά· είναι μια ατέλεια κι ένα ελάττωμα της ανθρώπινης φύσης τους. Από την άλλη πλευρά, η δειλία γίνεται καλό πράγμα· είναι κιόλας μια ασφαλιστική δικλείδα γι’ αυτούς. Οι δειλοί άνθρωποι βγάζουν κάποια χρήματα για να μπορούν να καλύψουν τις βασικές ανάγκες των ίδιων και της οικογένειάς τους και παράλληλα ν’ απολαύσουν κάποιες πολυτέλειες, και σταματούν εκεί. Η τιμωρία που θα λάβουν στο μέλλον θα είναι ελαφρύτερη. Οι τολμηροί άνθρωποι τολμούν να διαπράττουν απερίσκεπτα κακές πράξεις και κοροϊδεύουν και εξαπατούν τους άλλους, παίρνοντας ότι ανήκει σε άλλους για να έχουν οι ίδιοι περισσότερα ν’ απολαμβάνουν. Εκμεταλλεύονται τους άλλους· δεν θα πρέπει να επανορθώσουν γι’ αυτό στο μέλλον; (Ναι.) Αν έχουν επόμενη ζωή, η τιμωρία που θα λάβουν τότε θα είναι αυστηρή· μπορεί να μην είναι καν σε θέση να επανορθώσουν πλήρως γι’ αυτό ούτε σε μία ή δύο ζωές. Κάποιοι άνθρωποι περνούν όλη τους τη ζωή λειτουργώντας εστιατόρια ή έχοντας επιχειρήσεις, κερδίζοντας ένα, δύο ή ακόμη και δεκάδες εκατομμύρια σε περιουσιακά στοιχεία, κι ωστόσο δεν καταφέρνουν ν’ απολαύσουν τίποτε από αυτά οι ίδιοι, επειδή τα χρησιμοποιούν όλα για να ξεπληρώσουν χρέη. Ακόμη και μέχρι να φτάσουν στα εβδομήντα ή στα ογδόντα τους, δεν έχουν ξεπληρώσει τα πάντα. Τι συμβαίνει εδώ; Αυτό είναι αιτιώδης ανταπόδοση· ίσως αυτό συμβαίνει επειδή στις προηγούμενες ζωές τους πήραν πάρα πολλά από τους άλλους από απληστία, οπότε ξεπληρώνουν τα χρέη τους σ’ αυτές τις ζωές. Το γεγονός ότι στις προηγούμενες ζωές τους ήταν υπερβολικά άπληστοι, παράτολμοι και εκμεταλλεύτηκαν τόσο πολύ τους άλλους δεν οδηγεί σε ανταπόδοση στην τωρινή τους ζωή; (Ναι.) Για τους ανθρώπους που δεν βαδίζουν στο σωστό μονοπάτι, το να είναι λίγο δειλοί είναι μια δικλείδα ασφαλείας, ενώ η τόλμη είναι κακό σημάδι.

Αν ένας άνθρωπος βαδίζει στο σωστό μονοπάτι, είναι καλό πράγμα η τόλμη; (Ναι.) Τι το καλό έχει; (Αν είναι τολμηρός, μπορεί να επιμείνει στην πίστη του στον Θεό όταν αντιμετωπίσει διώξεις.) Αυτή η τόλμη δεν αναφέρεται απλώς στο κουράγιο της σάρκας. Αν πρόκειται για το είδος της τόλμης που ισοδυναμεί με το κουράγιο της σάρκας, τότε είναι απερισκεψία και επιπολαιότητα· είναι κάπως παρορμητικός και τυφλός. Για παράδειγμα, αν είσαι τολμηρός και συλληφθείς επειδή πιστεύεις στον Θεό, θα φοβηθείς τα βασανιστήρια; Θα φοβηθείς τον θάνατο; Θα φοβηθείς μήπως φυλακιστείς για είκοσι ή τριάντα χρόνια; Αν θα φοβηθείς, τότε είναι απερισκεψία να πεις «Δεν φοβάμαι» όταν αρχίσεις να πιστεύεις στον Θεό· δεν είναι αληθινή τόλμη. Ποια εκδήλωση δεν είναι απερισκεψία; Όταν αρχίσεις να πιστεύεις στον Θεό, να έχεις κάποιο κουράγιο, αλλά ταυτόχρονα να έχεις γνήσια πίστη. Σε τι αναφέρεται ο όρος «γνήσια πίστη»; Σημαίνει να έχεις αποφασιστικότητα στην πίστη σου στον Θεό: «Αν διωχθώ, συλληφθώ και βασανιστώ επειδή πιστεύω στον Θεό, πρέπει να είμαι έτοιμος να δώσω τη ζωή μου. Όπως ή όσο κι αν βασανιστώ, δεν πρόκειται να ξεπουλήσω την εκκλησία ή να γίνω Ιούδας· δεν φοβάμαι τον θάνατο!» Αυτή είναι μία πτυχή. Η άλλη πτυχή είναι, αν όντως συλληφθείς και διωχθείς και ο μεγάλος κόκκινος δράκοντας σε απειλήσει για να σε καταφέρει να ξεπουλήσεις την εκκλησία, να μπορείς να δεις καθαρά τις δολοπλοκίες του Σατανά και να μη σε περιορίσουν, αλλά να παραμείνεις ακλόνητος στη μαρτυρία σου, λέγοντας: «Τα πάντα σε σχέση μ’ έναν άνθρωπο, συμπεριλαμβανομένων της ζωής και του θανάτου, βρίσκονται στα χέρια του Θεού. Δεν φοβάμαι!» Αυτό δεν είναι ούτε απερισκεψία ούτε απλό κουράγιο· αυτό είναι γνήσια πίστη. Το προτέρημά σου είναι ότι έχεις αυτήν τη γνήσια πίστη και ότι είσαι σε θέση να παραμείνεις ακλόνητος στη μαρτυρία σου. Ας υποθέσουμε ότι δεν έχεις γνήσια πίστη κι απλώς λες: «Δεν φοβάμαι· στη χειρότερη περίπτωση, απλώς με περιμένει ο θάνατος», αλλά όταν έρχεσαι αντιμέτωπος με τη σύλληψη, είσαι τόσο τρομοκρατημένος που κατουριέσαι πάνω σου. Αφού συλληφθείς, το πρώτο πράγμα που σκέφτεσαι είναι: «Θα με βασανίσουν; Θα υποφέρει η σάρκα μου; Αν πιέσουν στο σώμα μου ένα ηλεκτρικό πυρακτωμένο σίδερο, άραγε θα μπορέσω να το αντέξω; Αν τα βασανιστήρια είναι σκληρά, θα πεθάνω; Αν πεθάνω, δεν θα με θυμάται ο Θεός; Δεν θα μπορέσω να φτάσω στη σωτηρία; Αν πραγματικά δεν μπορέσω ν’ αντέξω, θα ξεπουλήσω την εκκλησία και θα γίνω Ιούδας. Αν τιμωρηθώ και καταστραφώ αφού γίνω Ιούδας, ας είναι· τουλάχιστον δεν πρόκειται να νιώσω πόνο αυτήν τη στιγμή». Σ’ αυτήν την περίπτωση, δεν χάνεις τη μαρτυρία σου; Ας πούμε ότι μετά το Κομμουνιστικό Κόμμα σε απειλεί, χρησιμοποιώντας την οικογένειά σου για να σε εκβιάσει· απειλεί ότι δεν θα επιτρέψει στα παιδιά σου να πάνε στο πανεπιστήμιο, ότι θα αρνηθεί στους γονείς σου την πρόσβαση σε ιατρική ασφάλιση, ότι θα αφαιρέσει από την οικογένειά σου όλα τα δικαιώματα· τότε θα φοβηθείς και δεν θα έχεις γνήσια πίστη. Πού θα έχει πάει το κουράγιο σου; Είσαι πραγματικά τολμηρός; Αν δεν έχεις γνήσια πίστη, τότε η τόλμη σου είναι απλώς απερισκεψία. Μόνο όταν έχεις γνήσια πίστη είναι γνήσιο και το κουράγιο σου. Αν, πριν συλληφθείς, σκέφτεσαι: «Ο Θεός δεν πρόκειται να με αφήσει να συλληφθώ» και σε ενθαρρύνει αυτή η σκέψη, τότε αυτό δεν είναι αληθινό σθένος ούτε αληθινή πίστη. Ας υποθέσουμε ότι, πριν συλληφθείς, τα έχεις ήδη σκεφτεί διεξοδικά όλα αυτά και λες: «Η ζωή και ο θάνατος ενός ανθρώπου βρίσκονται στα χέρια του Θεού. Αν ο Θεός θέλει πραγματικά να πάρει τη ζωή μου, θα πρέπει να υποταχθώ. Όσο για τον μελλοντικό προορισμό μου, αυτός καθορίζεται με μία λέξη από τον Θεό. Όπως κι αν με αντιμετωπίσει ο Θεός και όποιον προορισμό κι αν μου δώσει, όλα είναι η δικαιοσύνη του Θεού και θα υποταχθώ. Αν ο Θεός κανονίσει να πεθάνω στη φυλακή, είναι τιμή μου· είμαι πρόθυμος να προσφέρω αυτήν τη ζωή στον Θεό. Όσο μεγάλες κακουχίες κι αν βιώσω, θα έχω ένα αμετάβλητο πιστεύω: Ότι εμπιστεύομαι τη ζωή μου στα χέρια του Θεού και, όπως κι αν με βασανίσει, με ρημάξει ή με υποβάλει σε μαρτύρια ο Σατανάς, δεν πρόκειται ποτέ να υποκύψω σ’ αυτόν. Δεν με νοιάζει αν θα πεθάνω. Ακόμη κι αν πεθάνω, θα συμβεί υπό την κυριαρχία του Θεού και θα το έχει προκαθορίσει Εκείνος. Και πάλι θα ευχαριστώ και θα δοξάζω τον Θεό!» Αυτό είναι το είδος της πίστης που πρέπει να έχεις· μόνο με τέτοια πίστη μπορείς να έχεις πραγματικό κουράγιο. Ας πούμε ότι, πριν συλληφθείς, πριν σου συμβεί όντως αυτό, έχεις δει καθαρά αυτά τα ζητήματα, έχεις γνήσια πίστη στον Θεό, γνήσια υποταγή στον Θεό και γνήσια κατανόηση και αποδοχή των ζητημάτων ζωής και θανάτου και μπορείς να εμπιστευτείς ολοκληρωτικά τον εαυτό σου στα χέρια του Θεού και, όταν όντως συλληφθείς και αντιμετωπίσεις την πιθανότητα του θανάτου, αυτά τα πράγματα που έχεις κατανοήσει μέσα σου παραμένουν αμετάβλητα· τότε η πίστη σου δεν πρόκειται να κλυδωνιστεί. Ανεξάρτητα από τις συνθήκες, αν η πίστη σου δεν συντριβεί ή δεν ανατραπεί, θα έχεις πάντα κουράγιο. Ας υποθέσουμε ότι, πριν συλληφθείς, πριν σου συμβεί όντως αυτό, δεν έχεις σκεφτεί διεξοδικά αυτά τα πράγματα κι απλώς έχεις ευσεβείς πόθους και σκέφτεσαι: «Είμαι πρόθυμος να προσφέρω τη ζωή μου. Ο Θεός μού έδωσε τη ζωή μου· στη χειρότερη περίπτωση, θα πεθάνω ως μάρτυρας για τον Θεό!» Σ’ αυτήν την περίπτωση, όταν ο μεγάλος κόκκινος δράκοντας σε βασανίσει κι έπειτα σε καταδικάσει σε δέκα χρόνια φυλάκιση, θα μείνεις εμβρόντητος: «Νόμιζα ότι το τέλος θα ήταν ο θάνατος. Αν γινόμουν μάρτυρας, θα με θυμόταν ο Θεός. Δεν περίμενα ότι δεν θα κατάφερνα να καταθέσω αυτήν τη μαρτυρία κι ότι, στο τέλος, θα καταδικαζόμουν σε δέκα χρόνια φυλάκιση. Δέκα χρόνια· αυτό δεν είναι δέκα μέρες ούτε δέκα μήνες! Πώς θα μπορέσω να το αντέξω αυτό;» Αφού δεν έχεις σκεφτεί αυτά τα πράγματα νωρίτερα, θα είναι εύκολο να τα ξεκαθαρίσεις τη δεδομένη στιγμή; Θα είναι κάπως δύσκολο, έτσι δεν είναι; (Ναι.) Όταν προκύπτουν δυσκολίες, οι άνθρωποι σκέφτονται μόνο πώς θα τις χειριστούν και πώς θα ξεφύγουν από αυτές. Αν η επιθυμία σου να ξεφύγεις από τις δυσκολίες είναι έντονη, τότε η επιθυμία σου να προσαρμοστείς σ’ αυτές εν μέσω μιας δύσκολης κατάστασης θα είναι εξαιρετικά μικρή. Επομένως, όταν αντιμετωπίζεις δυσκολίες, γίνεται πολύ δύσκολο να υποταχθείς σ’ ένα τέτοιο περιβάλλον. Πώς, λοιπόν, θα πρέπει να λύνονται τέτοιες περιπτώσεις; Πρέπει ν’ αναζητήσεις αμέσως την αλήθεια και να σκεφτείς διεξοδικά αυτά τα ζητήματα· επίσης, πρέπει να βρεις ποιο είναι το μονοπάτι για τον τρόπο με τον οποίο πρέπει να κάνεις πράξη την αλήθεια. Για παράδειγμα, αν πρόκειται να φυλακιστείς για δέκα χρόνια, τι θα σκεφτείς; «Άραγε θα με χωρίσει η γυναίκα (ή ο άντρας) μου; Πόσο χρονών θα είναι τα παιδιά μου μετά από δέκα χρόνια; Δεν θα έχω εκπληρώσει την ευθύνη μου απέναντί τους· μήπως με απαρνηθούν και αρνηθούν να με φροντίσουν όταν γεράσω; Πώς θα ζήσω αφού αφεθώ ελεύθερος; Μετά από δέκα χρόνια, οι γονείς μου θα έχουν γεράσει και δεν θα έχω εκπληρώσει την ευθύνη μου ως παιδί τους· δεν θα με κάνει αυτό αγνώμονα; Θα έχει ολοκληρωθεί το έργο του Θεού σε δέκα χρόνια; Δεν θα έχω κερδίσει τίποτα στη φυλακή· δεν θα έχω παρευρεθεί σε συναθροίσεις ούτε θα έχω ακούσει κηρύγματα, και δεν θα έχω κατανοήσει την αλήθεια. Δεν θα έχω μείνει πίσω αυτά τα δέκα χρόνια; Δεν θα σημαίνει αυτό ότι έχω αποκλειστεί; Θα εξακολουθεί να με θέλει ο Θεός; Αν υποστώ αυτά τα βάσανα, θα το θυμάται ο Θεός; Αν δεν το θυμάται και δεν μπορέσω να φτάσω στη σωτηρία, τότε δεν θα έχω περάσει αυτόν τον χρόνο στη φυλακή για το τίποτα; Πολλά θα αλλάξουν σε δέκα χρόνια και δεν θα κερδίσω τίποτα, ενώ θα χάσω πολλά». Όταν σκέφτεσαι αυτά τα πράγματα, προκύπτουν οι δυσκολίες. Πώς θα πρέπει ν’ αντιμετωπίσεις αυτές τις δυσκολίες; Δεν θα πρέπει να σκεφτείς πώς θα τα βγάλεις πέρα κάθε μέρα; Αν δεν έχεις σκεφτείς διεξοδικά αυτά τα πράγματα και δεν έχεις φτάσει σε σημείο να κατανοείς την αλήθεια και να βλέπεις καθαρά τα ζητήματα, τότε όταν έρθεις αντιμέτωπος με τη σύλληψή σου, η ζωή σου και ο θάνατός σου θα κρέμονται από μία και μόνο σκέψη: Μια στιγμή δειλίας και φόβου, μία και μόνο σκέψη ή ιδέα μπορεί να σε κάνει να γίνεις Ιούδας, να ξεπουλήσεις την εκκλησία και να χαραμίσεις όλες τις προηγούμενες προσπάθειές σου. Αν δεν μπορείς να σκεφτείς διεξοδικά ή να δεις καθαρά αυτό το ζήτημα, θα είναι πολύ δύσκολο να μην ανησυχείς για τις προοπτικές σου και τη μοίρα σου και θα είναι πολύ δύσκολο να εμπιστευτείς τη ζωή σου και τον θάνατό σου στα χέρια του Θεού και να Τον αφήσεις να τα ενορχηστρώσει όπως Εκείνος θέλει. Αν δεν μπορείς να δεις καθαρά τα ζητήματα ζωής και θανάτου και εξακολουθείς να διατηρείς τη νοοτροπία να δοκιμάζεις την τύχη σου, θέλοντας να τα κουτσοβολεύεις, τότε όταν έρθεις αντιμέτωπος μ’ ένα περιβάλλον, θα αποκαλυφθείς. Όλοι όσοι έγιναν Ιούδες όταν συνελήφθησαν, υπογράφοντας τις «Τρεις Δηλώσεις», το έκαναν εν μία νυκτί, και ο Σατανάς τούς χάραξε το σημάδι του θηρίου. Μερικές φορές, η ζωή και ο θάνατος ενός ανθρώπου κρέμονται από μία μόνο σκέψη. Χωρίς την αλήθεια, είναι πολύ δύσκολο να ξεπεράσει κανείς μια κρίση. Τι είναι, λοιπόν, πραγματική τόλμη; Αν κάποιος καταφέρει κάτι βασιζόμενος σε μια έκρηξη ωμής βίας, είναι αυτό πραγματική τόλμη; Δεν είναι· είναι παρορμητικότητα. Ένας πραγματικά θαρραλέος άνθρωπος έχει ένα ορισμένο επίπεδο διάκρισης μέσα του σε σχέση με πολλά θετικά και αρνητικά πράγματα. Είναι σε θέση μέσα του να συμφωνήσει με τα θετικά πράγματα, να τα αποδεχθεί και να τα αναγνωρίσει σθεναρά, φτάνοντας σε σημείο να μπορεί να υποταχθεί στην αλήθεια και στην κυριαρχία του Θεού. Μόνο έτσι μπορείς να έχεις πραγματικό θάρρος. Αν δεν έχεις αυτά τα πράγματα μέσα σου, η τόλμη σου είναι απλώς ανόητη· όπως ένα νεογέννητο μοσχάρι που δεν φοβάται μια τίγρη. Επομένως, σε μια χώρα που αντιστέκεται στον Θεό, το να πιστεύεις στον Θεό και να Τον ακολουθείς δεν απαιτεί μόνο θάρρος, αλλά —το σημαντικότερο— απαιτεί πίστη. Τολμάς να πιστεύεις στον Θεό όχι επειδή είσαι τολμηρός, αλλά επειδή έχεις πίστη. Κάποιοι άνθρωποι λένε: «Νομίζω ότι πιστεύω στον Θεό απλώς και μόνο επειδή είμαι τολμηρός και δεν φοβάμαι τις διώξεις». Αυτή η δήλωση μπορεί να είναι σωστή. Πιστεύεις επειδή έχεις θράσος, αλλά δεδομένης της ανοησίας σου, της άγνοιάς σου και της απλοϊκότητάς σου, ο Θεός σού δείχνει ιδιαίτερη χάρη, διαμορφώνοντας ορισμένα περιβάλλοντα για σένα και παρέχοντάς σου το πότισμα και τον εφοδιασμό της αλήθειας. Μέσα από αυτό, καταφέρνεις να κατανοήσεις και ν’ αποκτήσεις αρκετές αλήθειες. Με τον καιρό, η θρασύτητά σου αποκτά στοιχεία γνήσιας πίστης και μόνο τότε αναπτύσσεται το θάρρος σου και τολμάς περισσότερο ν’ αντιμετωπίσεις μελλοντικά περιβάλλοντα ή διώξεις. Αν ένας άνθρωπος δεν έχει γνήσια πίστη και βασίζεται σε ένα ξέσπασμα δύναμης, λέγοντας: «Τολμώ να πιστεύω στον Θεό! Δεν φοβάμαι τις διώξεις ούτε να συλληφθώ και να φυλακιστώ!», αυτό το θάρρος δεν θα κρατήσει για πολύ. Χωρίς την παροχή της αλήθειας, χωρίς να διαμορφώνει ο Θεός περιβάλλοντα στην αληθινή ζωή για να σε εκπαιδεύσει, να σε κάνει ν’ ασκηθείς και να σου διδάξει πώς να αντιμετωπίζεις διάφορα πράγματα, η τόλμη σου είναι αμιγώς θράσος και δεν είναι καθόλου γνήσια πίστη. Καταλάβατε; (Ναι.) Αν είναι όντως θράσος, τότε σε κάνει απερίσκεπτο, ανόητο και ανίδεο. Κάποιοι άνθρωποι που πιστεύουν στον Θεό κάνουν πολύ απλοϊκές σκέψεις, φαντάζονται ότι τα πράγματα είναι πολύ ξεκάθαρα, και δεν προβλέπουν καθόλου ποιοι είναι οι ενεχόμενοι κίνδυνοι όταν ακολουθεί κανείς τον Θεό. Όταν, όμως, έρχονται αντιμέτωποι με εμπόδια, μόνο τότε συνειδητοποιούν ότι δεν είναι απλό ζήτημα ν’ ακολουθεί κανείς τον Θεό. Αν η τόλμη ενός ανθρώπου είναι ένα προτέρημα της ανθρώπινης φύσης, τότε, αν μη τι άλλο, αυτός ο άνθρωπος είναι απλός και ξεκάθαρος, δεν είναι περίπλοκος και δεν ανησυχεί για το καθετί. Ας υποθέσουμε, όμως, ότι η τόλμη σου απορρέει από μια πρόθεση να λάβεις ευλογίες, και σκέφτεσαι: «Αν πιστεύεις στον Θεό, μπορείς να πας στους ουρανούς, να λάβεις μεγάλες ευλογίες, να ξεφύγεις από τις συμφορές και ν’ αποφύγεις τον θάνατο, οπότε θα πιστεύω, κι ό,τι θέλει ας γίνει!» Με άλλα λόγια, η πίστη σου απορρέει από μια έκρηξη παράτολμης και ωμής δύναμης· δεν είναι ότι επιθυμείς, με απλό τρόπο, να πιστεύεις στον Θεό. Αντ’ αυτού, κυνηγάς ευλογίες. Σ’ αυτήν την περίπτωση, η τόλμη σου είναι στην καλύτερη περίπτωση θράσος και δεν μπορεί να κατηγοριοποιηθεί ως προτέρημα της ανθρώπινης φύσης. Επομένως, όταν πρόκειται για τολμηρούς ανθρώπους, πρέπει να βλέπεις πώς είναι η ανθρώπινη φύση-ουσία τους. Αν δεν έχουν καθόλου συνείδηση και λογική και είναι απλώς θρασείς, τότε έχουν λίγη αξία και δεν μπορούν να πετύχουν τίποτε ουσιαστικό. Αν, όμως, είναι σε θέση να πιστεύουν στον Θεό και ν’ αποδεχθούν την αλήθεια, τότε αυτοί οι άνθρωποι έχουν αξία. Αν ένας άνθρωπος είναι τολμηρός, αλλά δεν έχει καθόλου ικανότητα κατανόησης, δεν μπορεί να κατανοήσει την αλήθεια και πιστεύει στον Θεό αποκλειστικά και μόνο για να λάβει ευλογίες, και είναι πρόθυμος να εγκαταλείψει την οικογένεια και την καριέρα του και δεν φοβάται τις διώξεις αν πρόκειται να λάβει ευλογίες, τότε αυτό δεν είναι ένα προτέρημα της ανθρώπινης φύσης, αλλά μια λανθασμένη σκέψη και άποψη. Συνάδουν οι λανθασμένες σκέψεις και απόψεις με τις προθέσεις του Θεού; (Όχι.) Το κατά πόσο κάποιος είναι δειλός ή τολμηρός έχει να κάνει με τις έμφυτες καταστάσεις του και έχει ελάχιστη σχέση με την ουσία της ανθρώπινης φύσης του.

Αν δεν είχαμε συναναστραφεί πάνω στις διάφορες εκδηλώσεις των έμφυτων καταστάσεων, της ανθρώπινης φύσης και των διεφθαρμένων διαθέσεων, θα μπορούσατε να τις διακρίνετε μόνοι σας; (Ίσως να μπορούσαμε να διακρίνουμε κάποιες απλές εκδηλώσεις, αλλά όχι τις πιο σύνθετες.) Τώρα που έχουμε συναναστραφεί πάνω στις διαφορές ανάμεσα στις έμφυτες καταστάσεις, στην ανθρώπινη φύση και στις διεφθαρμένες διαθέσεις, μπορείτε να τις διακρίνετε; (Μπορούμε να τις διακρίνουμε κάπως καλύτερα από πριν.) Αν σας δώσω κάποια πιο ασυνήθιστα παραδείγματα, τότε θα είστε σε θέση να τις διακρίνετε με βάση αυτά πάνω στα οποία έχω συναναστραφεί; Είναι δύσκολο να το πείτε αυτό, έτσι δεν είναι; Τότε, την επόμενη φορά, θα συνεχίσουμε τη συναναστροφή πάνω σε ζητήματα που σχετίζονται μ’ αυτό το θέμα. Όσο περισσότερο συναναστρεφόμαστε, θα προσδιορίζετε κάποιους κανόνες για να διακρίνετε τα διαφορετικά είδη ζητημάτων. Ως προς τις διάφορες εκδηλώσεις της ανθρώπινης φύσης, των έμφυτων καταστάσεων και των διεφθαρμένων διαθέσεων, μπορείτε γενικά να διακρίνετε τις εκδηλώσεις πάνω στις οποίες συναναστραφήκαμε. Από εκείνες πάνω στις οποίες δεν συναναστραφήκαμε, μόνο οι άνθρωποι που έχουν πνευματική κατανόηση ή που ξέρουν πώς ν’ αναζητούν την αλήθεια ίσως να είναι σε θέση να διακρίνουν μερικές. Όσοι έχουν χαμηλό επίπεδο μπορεί να υστερούν και να μην είναι σε θέση να τις διακρίνουν, οπότε πρέπει ν’ ακούσουν περισσότερα και να κάνουν περισσότερες ερωτήσεις. Αν δεν συναναστραφούμε πάνω σ’ αυτά τα ζητήματα, θα παραμείνουν για πάντα ασαφή στο μυαλό σας και δεν θα είναι ξεκάθαρα ούτε αυτά που λέτε· θα υπάρχει πάντα ένα χάσμα ανάμεσα στη δική σας κατανόηση και στην ανόθευτη κατανόηση της αλήθειας, έτσι δεν είναι; (Ναι.)

Σήμερα, συναναστραφήκαμε πάνω σε ζητήματα επιπέδου. Μπορείτε πλέον να διακρίνετε πώς είναι το επίπεδο των ανθρώπων; (Μπορούμε σε γενικές γραμμές να το διακρίνουμε.) Αν δεν μπορείτε να το διακρίνετε, τότε δώστε χρόνο στον εαυτό σας και βιώστε πράγματα. Θα συναντήσετε αυτά τα ζητήματα στην καθημερινότητα. Μάθετε να εφαρμόζετε τα λόγια από τη συναναστροφή μας στην αληθινή ζωή, να τα αντιστοιχίζετε λίγο λίγο με τις εκδηλώσεις των ανθρώπων, να διακρίνετε τον εαυτό σας και τους άλλους και να καταφέρετε να γνωρίσετε τον εαυτό σας και τους άλλους. Σταδιακά, θα μπορείς να αξιολογήσεις αυτά τα πράγματα και να έχεις ένα πρότυπο γι’ αυτό. Οι αρχές με βάση τις οποίες βλέπεις τους ανθρώπους και τα πράγματα, καθώς και με βάση τις οποίες φέρεσαι και ενεργείς, θα γίνονται ολοένα και πιο ξεκάθαρες. Έχουμε συναναστραφεί αρκετά πάνω στις διάφορες πτυχές της διάκρισης των έμφυτων καταστάσεων, της ανθρώπινης φύσης και των διεφθαρμένων διαθέσεων. Πάνω σε όποιες εκδηλώσεις ή αποκαλύψεις της ανθρώπινης φύσης κι αν συναναστρεφόμαστε, τίποτε από αυτά δεν είναι κενά λόγια· όλα αυτά τα πράγματα μπορείς να τα συναντήσεις, να τα δεις και να τα αισθανθείς στην αληθινή ζωή. Επομένως, θα πρέπει να μάθεις να βλέπεις τα διάφορα πράγματα και τα διάφορα είδη ανθρώπων αντιστοιχίζοντας τα λόγια του Θεού μ’ αυτά. Μόνο μαθαίνοντας να αντιστοιχίζεις με την αληθινή ζωή τις διάφορες καταστάσεις και τα διάφορα ζητήματα από τη συναναστροφή μας, θα μπορέσεις σταδιακά να εξελιχθείς στον τρόπο με τον οποίο βλέπεις τους ανθρώπους και τα πράγματα, καθώς και στον τρόπο με τον οποίο φέρεσαι και ενεργείς, να κατανοήσεις με ακρίβεια τα διάφορα ζητήματα που σχετίζονται με την αλήθεια και βαθμιαία να συλλάβεις τις διάφορες αλήθεια-αρχές. Καταλάβατε; (Ναι.) Παρόλο που τα ζητήματα τα οποία συζητήσαμε χρησιμοποιούνται κυρίως για τη διάκριση των διαφόρων καταστάσεων και αποκαλύψεων που εμφανίζουν οι άνθρωποι, και δεν σου δίνουν ευθέως τη δυνατότητα να κατανοήσεις την αλήθεια και να εισέλθεις σ’ αυτήν, όλα αυτά τα ζητήματα θα επηρεάσουν τον τρόπο με τον οποίο κατανοείς την αλήθεια και τις αλήθεια-αρχές, καθώς και την είσοδό σου στην αλήθεια και τις αλήθεια-αρχές. Επομένως, παρόλο που αυτά τα ζητήματα μπορεί να φαίνεται, στις αντιλήψεις των ανθρώπων, ότι σχετίζονται μόνο με την ανθρώπινη φύση, τις έμφυτες καταστάσεις ή κάποιες εμφανείς διεφθαρμένες διαθέσεις, το κάθε ζήτημα και η κάθε δήλωση σχετίζονται με την είσοδο των ανθρώπων στην αλήθεια. Κι επομένως, αυτά είναι τα ζητήματα που πρέπει ν’ αντιμετωπίσεις στο μονοπάτι της εισόδου στην αλήθεια· δεν μπορείς να τα αποφύγεις. Τα διάφορα ζητήματα και οι διάφορες εκδηλώσεις της ανθρώπινης φύσης, είτε είναι θετικά είτε αρνητικά, είναι όλα πράγματα που θα αντιμετωπίσεις και θα συναντήσεις σε διάφορα περιβάλλοντα στην καθημερινότητα. Αν, όταν έρθεις αντιμέτωπος με διάφορα ζητήματα, δεν μπορείς να διακρίνεις κανένα από αυτά και τα γενικεύεις όλα, αντιμετωπίζοντας τις αλήθεια-αρχές από τη συναναστροφή μας ως κανονισμούς ή δόγματα, τότε δεν πρόκειται ποτέ να μπορέσεις να εισέλθεις στην αλήθεια-πραγματικότητα. Γιατί; Επειδή δεν πρόκειται ποτέ να κατανοήσεις τι είναι η αλήθεια.

Εντάξει, ας ολοκληρώσουμε εδώ τη σημερινή συναναστροφή. Γεια σας!

25 Νοεμβρίου 2023