Τα 11 πρότυπα αξιολόγησης του επιπέδου ενός ανθρώπου

Στην προηγούμενη συνάθροιση, συναναστραφήκαμε πάνω σ’ ένα σημαντικό θέμα που αφορά στην επιδίωξη της αλήθειας: «την εγκατάλειψη των φραγμών που υπάρχουν ανάμεσα σε έναν άνθρωπο και τον Θεό και της εχθρικότητάς του απέναντι στον Θεό». Στο πλαίσιο αυτού του σημαντικού θέματος, μιλήσαμε για την εγκατάλειψη των ανθρώπινων αντιλήψεων και φαντασιοκοπιών σε σχέση με το έργο του Θεού, θίγοντας κάποια θέματα σχετικά με τις έμφυτες καταστάσεις, την ανθρώπινη φύση και τις διεφθαρμένες διαθέσεις των ανθρώπων και, σε αυτά τα θέματα, αναφέρθηκαν ζητήματα που σχετίζονται με το επίπεδο. Την προηγούμενη φορά, συναναστραφήκαμε λίγο πάνω στα ζητήματα που σχετίζονται με το επίπεδο, εξαλείφοντας ένα κομμάτι των αντιλήψεων των ανθρώπων. Έχοντας ακούσει όλα αυτά, έχετε πλέον έναν ακριβή ορισμό του τι είναι επίπεδο; Τι ακριβώς είναι το επίπεδο; Πώς θα πρέπει να γίνεται κατανοητό το επίπεδο; Πώς μπορεί να κρίνει κανείς αν το επίπεδο ενός ανθρώπου είναι καλό, μέτριο ή χαμηλό; Με βάση ποιες πτυχές πρέπει να κρίνεται αυτό; Αναζητήσατε και συλλογιστήκατε πάνω σ’ αυτά τα ερωτήματα; (Τα συλλογίστηκα λίγο. Στην προηγούμενη συνάθροιση, ανέφερες στη συναναστροφή Σου ότι για να αξιολογήσουμε το επίπεδο ενός ανθρώπου πρέπει να εξετάσουμε την αποδοτικότητά του και την αποτελεσματικότητά του όταν ενεργεί. Παλιότερα, δεν κατανοούσα αρκετά αυτήν την πλευρά, και μάλιστα μπέρδευα τα προτερήματα με το επίπεδο. Για παράδειγμα, όταν έβλεπα κάποιον που έχει ιδιαίτερα καλές ακαδημαϊκές επιδόσεις ή που μιλάει με άνεση διάφορες γλώσσες, νόμιζα πως αυτό δείχνει ότι έχει καλό επίπεδο. Μόνο ακούγοντας τη συναναστροφή Σου μπόρεσα να κρίνω ξεκάθαρα τι πραγματικά είναι καλό επίπεδο και τι απλώς συνιστά κάποια προτερήματα. Αν ένας άνθρωπος φαίνεται προς τα έξω αρκετά οξυδερκής, αλλά έχει πολύ χαμηλή αποδοτικότητα όταν κάνει κάποιο καθήκον και δεν είναι ποτέ σε θέση να κατανοήσει τις αλήθεια-αρχές, τότε το επίπεδό του είναι σχετικά χαμηλό.) Να αξιολογούμε το επίπεδο ενός ανθρώπου με βάση την αποδοτικότητά του και την αποτελεσματικότητά του όταν ενεργεί· αυτή είναι μια γενικόλογη διατύπωση. Πέρα από την αποδοτικότητα και την αποτελεσματικότητα ενός ανθρώπου όταν ενεργεί, υπάρχουν συγκεκριμένα πρότυπα αξιολόγησης του επιπέδου ενός ανθρώπου: Πρώτον, η ικανότητα μάθησης. Δεύτερον, η ικανότητα αντίληψης των πραγμάτων. Τρίτον, η ικανότητα κατανόησης. Τέταρτον, η ικανότητα αποδοχής των πραγμάτων. Πέμπτον, η νοητική ικανότητα. Έκτον, η ικανότητα κρίσης. Έβδομον, η ικανότητα αναγνώρισης των πραγμάτων. Όγδοον, η ικανότητα ανταπόκρισης στα πράγματα. Ένατον, η ικανότητα λήψης αποφάσεων, η οποία μπορεί να αναφέρεται και ως ικανότητα εκτέλεσης. Δέκατον, η ικανότητα αξιολόγησης και αποτίμησης των πραγμάτων. Ενδέκατον, η ικανότητα καινοτομίας. Τα συγκρατήσατε στο μυαλό σας; (Ναι.) Πόσα είναι συνολικά; (Έντεκα.) Διαβάστε τα μεγαλόφωνα. (Ένα, ικανότητα μάθησης. Δύο, ικανότητα αντίληψης των πραγμάτων. Τρία, ικανότητα κατανόησης. Τέσσερα, ικανότητα αποδοχής των πραγμάτων. Πέντε, νοητική ικανότητα. Έξι, ικανότητα κρίσης. Επτά, ικανότητα αναγνώρισης των πραγμάτων. Οκτώ, ικανότητα ανταπόκρισης στα πράγματα. Εννιά, ικανότητα λήψης αποφάσεων. Δέκα, ικανότητα αξιολόγησης και αποτίμησης των πραγμάτων. Έντεκα, ικανότητα καινοτομίας.) Σε γενικές γραμμές, για να κρίνετε το επίπεδο ενός ανθρώπου, πρέπει να εξετάσετε αυτές τις δύο πτυχές: την αποδοτικότητά του και την αποτελεσματικότητά του όταν ενεργεί. Συγκεκριμένα, για να αξιολογήσετε την αποδοτικότητά του και την αποτελεσματικότητά του όταν ενεργεί, πρέπει να αποφανθείτε συνολικά με βάση αυτά τα έντεκα πρότυπα. Μ’ αυτόν τον τρόπο, θα μπορείτε να κρίνετε με ακρίβεια ποιο είναι πραγματικά το επίπεδο ενός ανθρώπου. Ασφαλώς, για να αξιολογήσετε το επίπεδο ενός ανθρώπου, το πρώτο βήμα είναι να εξετάσετε τις συνολικές του ικανότητες σε διάφορες πτυχές, κι έπειτα την αποδοτικότητά του και την αποτελεσματικότητά του όταν ενεργεί. Αν διαθέτει επίπεδο και ικανότητα σε διάφορες πτυχές, τότε σίγουρα θα ενεργεί με αποδοτικότητα και αποτελεσματικότητα. Αν η αποδοτικότητα κάποιου όταν ενεργεί είναι υψηλή και η αποτελεσματικότητά του είναι καλή, τότε όταν αξιολογήσεις τις ικανότητές του σε κάθε πεδίο με βάση τα έντεκα πρότυπα, ασφαλώς θα είναι επίσης καλές. Καμία από αυτές τις έντεκα ικανότητες μεμονωμένα δεν μπορεί να προσδιορίσει πλήρως κατά πόσο το επίπεδο ενός ανθρώπου είναι καλό ή όχι· αυτό θα πρέπει να κριθεί συνολικά. Ασφαλώς, ανάμεσα σ’ αυτές τις έντεκα ικανότητες, ποιες είναι οι πιο σημαντικές; Οι πιο σημαντικές είναι η ικανότητα κρίσης, η ικανότητα αναγνώρισης των πραγμάτων, η ικανότητα ανταπόκρισης στα πράγματα και η ικανότητα λήψης αποφάσεων· αυτές έχουν να κάνουν με την ικανότητα ενός ανθρώπου να ενεργεί αφού κατανοήσει μια θεωρία. Οι υπόλοιπες ικανότητες σχετίζονται με την κατανόηση και τη μάθηση, που έχουν να κάνουν με τον ανθρώπινο νου. Στη συνέχεια, θα συναναστραφούμε πάνω σ’ αυτές τις έντεκα ικανότητες, μία προς μία.

1. Ικανότητα μάθησης

Η πρώτη είναι η ικανότητα μάθησης. Η ικανότητα μάθησης δεν αναφέρεται αποκλειστικά στη μάθηση ενός πεδίου γνώσης· περιλαμβάνει και τη μάθηση μιας γλώσσας, μιας συγκεκριμένης τεχνικής δεξιότητας, τη μάθηση και αποδοχή ενός νέου πράγματος και ούτω καθεξής. Όλα αυτά εμπίπτουν στο εύρος της ικανότητας μάθησης. Για παράδειγμα, ένας άνθρωπος, όταν μαθαίνει μια τεχνική δεξιότητα, υπό κανονικές συνθήκες μπορεί κατά βάση να εξοικειωθεί μ’ αυτήν μέσα σε έξι μήνες, κι έπειτα να την ασκεί αυτόνομα. Αν μπορείς να εξοικειωθείς μ’ αυτήν και να την ασκείς αυτόνομα μετά από έξι μήνες μάθησης, αυτό σημαίνει ότι έχεις ικανότητα μάθησης. Αν χρειάζεσαι διπλάσιο χρόνο από τον μέσο άνθρωπο για να μάθεις κάτι, αν, δηλαδή, μετά από έξι μήνες ακόμη δεν έχεις εξοικειωθεί μ’ αυτό και χρειάζεσαι άλλους έξι μήνες για να το μάθεις, τότε αυτό δείχνει ότι έχεις χαμηλό επίπεδο. Με άλλα λόγια, σε ό,τι αφορά την ικανότητα μάθησης, αν μπορείς να εξοικειωθείς με μια τεχνική δεξιότητα ή τεχνική γνώση εντός του κανονικού χρονικού πλαισίου, αυτό σημαίνει ότι το επίπεδό σου είναι μέτριο ή άνω του μετρίου. Ωστόσο, αν υπερβαίνεις αυτό το χρονικό πλαίσιο και χρειάζεσαι τον διπλάσιο ή τον τριπλάσιο χρόνο από τους άλλους για να μάθεις την τεχνική δεξιότητα ή την τεχνική γνώση, τότε το επίπεδό σου είναι χαμηλό. Αν δαπανάς τον διπλάσιο ή τριπλάσιο χρόνο από τον μέσο άνθρωπο και δεν μπορείς και πάλι να τη μάθεις, και σου λείπει η ικανότητα μάθησης, τι λέει αυτό για το επίπεδό σου; Χωρίς ικανότητα μάθησης, δεν ανταποκρίνεσαι καν στο γενικό πρότυπο του κανονικού ανθρώπινου επιπέδου. Είσαι χειρότερος από τους ανθρώπους χαμηλού επιπέδου· δεν έχεις καθόλου επίπεδο. Σε ποια κατηγορία εμπίπτει κάποιος που δεν έχει καθόλου επίπεδο; Κάποιος που δεν έχει καθόλου επίπεδο εμπίπτει στην κατηγορία των ανθρώπων που είναι διανοητικά ανεπαρκείς και ηλίθιοι, που δεν έχουν καθόλου ικανότητα μάθησης. Αυτό εμπεριέχει η ικανότητα μάθησης.

2. Η ικανότητα αντίληψης των πραγμάτων

Η δεύτερη είναι η ικανότητα αντίληψης των πραγμάτων. Η ικανότητα αντίληψης των πραγμάτων αναφέρεται στη δυνατότητα ενός ανθρώπου να αντιλαμβάνεται τις αρχές και τις μεθόδους κάποιου πράγματος που βλέπει ή που συναντά συχνά. Για παράδειγμα, όταν μαθαίνεις μια επαγγελματική δεξιότητα, αν ακούσεις τις θεωρητικές οδηγίες και παρατηρήσεις πρακτικές επιδείξεις και εντός ενός κανονικού χρονικού πλαισίου μπορέσεις να αντιληφθείς τις μεθόδους και τις αρχές που σχετίζονται μ’ αυτήν τη δεξιότητα, αυτό σημαίνει ότι έχεις καλό επίπεδο και κάποια ικανότητα αντίληψης των πραγμάτων. Αν δεν μπορείς να το αντιληφθείς αμέσως και, ακόμη κι αν κάποιος συναναστραφεί ξανά μαζί σου, και πάλι δεν μπορείς να το αντιληφθείς, ή, ακόμη κι όταν σου κάνει επανειλημμένα υποδείξεις, και πάλι δεν μπορείς να αντιληφθείς ποια είναι η μέθοδος για να κάνεις αυτό το πράγμα και ποιες είναι οι σχετικές αρχές, τότε έχεις χαμηλή ικανότητα αντίληψης των πραγμάτων. Ίσως μετά από κάποιο διάστημα να μπορέσεις να μάθεις λίγο ψηλαφώντας αργά μέσα από την πρακτική, αλλά η ικανότητά σου περιορίζεται σ’ αυτό. Αν, όσο χρόνο κι αν δαπανήσεις —είτε τρία είτε πέντε χρόνια— αυτό που μπορείς να κατανοήσεις εξακολουθεί να περιορίζεται σ’ ένα μικρό πεδίο και, όταν ενεργείς, απλώς τηρείς ορισμένους κανονισμούς και κανόνες, χωρίς να μπορείς να κατανοήσεις τις σχετικές θεμελιώδεις έννοιες και να τις εφαρμόσεις πραγματικά στην πράξη, αυτό σημαίνει ότι έχεις χαμηλή ικανότητα αντίληψης των πραγμάτων· τέτοιοι άνθρωποι έχουν χαμηλό επίπεδο. Για παράδειγμα, κάποιοι άνθρωποι εκτελούν εκκλησιαστικό έργο και, αφού συναναστραφείς μαζί τους πάνω στις αλήθεια-αρχές, θεωρούν ότι όλα όσα είπες είναι σωστά και δεν έχουν καμία αμφιβολία γι’ αυτά πάνω στα οποία συναναστράφηκες. Ωστόσο, πολύ απλά δεν μπορούν να κατανοήσουν γιατί πρέπει να γίνουν έτσι τα πράγματα και δεν είναι σε θέση να αντιληφθούν τις σχετικές αρχές. Ιδίως όταν έρχονται αντιμέτωποι με διάφορα προβλήματα ή ειδικές περιστάσεις είτε στην αληθινή ζωή είτε όταν κάνουν το καθήκον τους, δεν ξέρουν πώς να εφαρμόσουν τις αρχές ή πώς να προσεγγίσουν και να χειριστούν τα προβλήματα που αντιμετωπίζουν σύμφωνα με τις αρχές. Αυτό δείχνει έλλειψη ικανότητας αντίληψης των πραγμάτων. Οι άνθρωποι που δεν έχουν ικανότητα αντίληψης των πραγμάτων δεν καταλαβαίνουν αφού ακούσουν τη συναναστροφή πάνω στην αλήθεια, και ζητούν μονίμως πράγματα όπως: «Μπορείς να δώσεις άλλο ένα παράδειγμα;» ή «Μπορείς να το εξηγήσεις με περισσότερες λεπτομέρειες;» Μόνο αφού δώσεις ένα παράδειγμα και εξηγήσεις λεπτομερώς μπορούν να καταλάβουν λίγο. Αν, όμως, συναναστραφείς βαθύτερα πάνω σε κάτι, και πάλι δεν μπορούν να καταλάβουν και θα σου ζητήσουν να δώσεις άλλο ένα παράδειγμα. Γιατί σου ζητούν επανειλημμένα να δώσεις παραδείγματα; Για να εξηγήσεις παρόμοιες περιστάσεις στην αληθινή ζωή μέσα από παραδείγματα, έτσι ώστε να μπορούν απλώς να θυμούνται μια συγκεκριμένη προσέγγιση ή έναν κανονισμό. Γιατί το κάνουν αυτό; Επειδή έχουν πολύ χαμηλή ικανότητα αντίληψης των πραγμάτων. Θα μπορούσε να πει κανείς κι ότι δεν έχουν καθόλου ικανότητα αντίληψης των πραγμάτων· δεν ξέρουν πώς να εφαρμόζουν τις αρχές ούτε στην αληθινή ζωή ούτε όταν κάνουν το καθήκον τους. Όπως κι αν συναναστραφείς μαζί τους, όσα συγκεκριμένα παραδείγματα κι αν τους δώσεις κι όσες αρχές κι αν τους εξηγήσεις ξεκάθαρα, θίγοντας ακόμα και τις αρχές για τον χειρισμό ειδικών περιστάσεων, εκείνοι μπορεί ν’ ακούνε από το πρωί ως το βράδυ και πάλι να μην το καταλαβαίνουν. Θεωρούν ότι αυτά που λες είναι απλώς θεωρία και εξακολουθούν να μην ξέρουν πώς να χειριστούν τα διάφορα προβλήματα που αντιμετωπίζουν στην αληθινή ζωή. Αυτό δείχνει έλλειψη ικανότητας αντίληψης των πραγμάτων. Οι άνθρωποι που δεν έχουν ικανότητα αντίληψης των πραγμάτων, όπως κι αν τους εξηγούν τα πράγματα οι άλλοι, δεν μπορούν να τα καταλάβουν· αυτό σημαίνει να έχει κανείς χαμηλό επίπεδο. Άραγε οι άνθρωποι χαμηλού επιπέδου έχουν παράλληλα χαμηλή αποδοτικότητα και αποτελεσματικότητα όταν ενεργούν; (Ναι.) Αν ένας άνθρωπος έχει χαμηλή ικανότητα αντίληψης των πραγμάτων, τότε σίγουρα και η αποδοτικότητά του και η αποτελεσματικότητά του όταν ενεργεί θα είναι χαμηλές· δεν θα ξέρει ποιες αρχές εμπλέκονται όταν έρχεται αντιμέτωπος με κάτι ούτε θα ξέρει πώς να εφαρμόσει τις αρχές στην αληθινή ζωή. Αυτό υποδηλώνει χαμηλό επίπεδο. Υπάρχει άλλο ένα είδος ανθρώπων που όσο πιο λεπτομερής και συγκεκριμένη είναι η συναναστροφή των άλλων τόσο περισσότερο μπερδεύονται και δεν μπορούν να την κατανοήσουν. Για παράδειγμα, όταν ο οίκος του Θεού συναναστρέφεται πάνω στη διάκριση των ψευδο-επικεφαλής και των αντίχριστων, εκείνοι, αφού ακούσουν, λένε: «Γιατί δεν το καταλαβαίνω αυτό; Γίνεται συναναστροφή πάνω στις αρχές, δίνονται παραδείγματα και απαριθμούνται ειδικές περιστάσεις, αλλά όλα αυτά μου ακούγονται πολύ μπερδεμένα. Τι ακριβώς λέγεται εδώ; Ποιο είδος ανθρώπων θα πρέπει να χειριζόμαστε; Θα πρέπει να χειριζόμαστε τους ψευδο-επικεφαλής ή τους αντίχριστους; Μήπως είναι αντίχριστος ο επικεφαλής της εκκλησίας μας; Αυτός ο άνθρωπος φαίνεται λίγο κακός· άραγε οι εκδηλώσεις του οφείλονται σε μια διεφθαρμένη διάθεση ή σε κακή ανθρώπινη φύση; Τι ακριβώς είναι, ψευδο-επικεφαλής ή αντίχριστος; Και πάλι δεν καταλαβαίνω». Δεν κατανοούν καν ποιες είναι οι αλήθεια-αρχές πάνω στις οποίες συναναστρέφεσαι· όσο περισσότερο ακούνε τόσο περισσότερο μπερδεύονται. Όχι μόνο δεν καταφέρνουν να συνδέσουν αυτές τις αλήθεια-αρχές με πραγματικές περιστάσεις, αλλά μπερδεύονται και τόσο πολύ που δεν ξέρουν καν ποιο είναι το θέμα των λεγομένων σου. Δεν δείχνει αυτό έλλειψη ικανότητας αντίληψης των πραγμάτων; (Ναι.) Για παράδειγμα, φαντάσου μια περίπτωση στην οποία έχουν συναθροιστεί όλοι μαζί για να συναναστραφούν πάνω σε ένα και μοναδικό θέμα και ο καθένας συνεισφέρει τις σκέψεις του. Εσύ συναναστρέφεσαι πάνω στην κατανόησή σου, εγώ εκφράζω την αντίληψή μου σχετικά μ’ αυτό· κάποιος θέτει ένα ερώτημα και κάποιος άλλος θέτει ένα διαφορετικό ερώτημα, όλα με επίκεντρο το συγκεκριμένο θέμα. Όσοι δεν έχουν επίπεδο ακούνε αυτήν τη συζήτηση και δεν μπορούν να βγάλουν άκρη. Μέσα τους, σκέφτονται: «Για ποιο πράγμα μιλάτε όλοι σας; Γιατί δεν μπορώ να το καταλάβω;» Μπερδεύονται. Δεν μπορούν να συλλάβουν τη συλλογιστική πίσω από τα εύλογα ερωτήματα που θέτουν οι άλλοι ή γιατί τίθενται αυτά τα ερωτήματα· δεν μπορούν να καταλάβουν τους λόγους πίσω από αυτό. Είναι ακόμη χειρότεροι κι από έναν απλό παρατηρητή. Όσοι έχουν επίπεδο, ακόμη κι αν απλώς παρατηρούν παραμένοντας αμέτοχοι, μπορούν να ξεχωρίσουν ποιος είναι σωστός και ποιος είναι λάθος, τον λόγο για τον οποίο κάποιος θέτει ένα συγκεκριμένο ερώτημα, κατά πόσο τα ερωτήματα είναι βαθυστόχαστα ή ρηχά, πώς απαντώνται τα ερωτήματα· όσοι, όμως, δεν έχουν επίπεδο δεν μπορούν να καταλάβουν τίποτε από αυτά και δεν μπορούν να κατανοήσουν τη συλλογιστική πίσω από αυτά. Αυτό δείχνει ότι δεν έχουν ικανότητα αντίληψης των πραγμάτων. Όταν οι άλλοι συναναστρέφονται πάνω σε κάτι, εκείνοι, αφού ακούσουν, δεν μπορούν να το διακρίνουν. Δεν ξέρουν κατά πόσο ό,τι ειπώθηκε είναι αληθές και αντικειμενικό ούτε μπορούν να δουν καθαρά το υπόβαθρο και την ουσία του ζητήματος· τα έχουν εντελώς χαμένα. Όσο για τον λόγο για τον οποίο συζητείται αυτό το θέμα, τον λόγο για τον οποίο πρέπει να τονίζονται κατ’ επανάληψη οι αρχές που αφορούν σ’ αυτό το θέμα, καθώς και ποιών τα ερωτήματα σχετίζονται μ’ αυτές τις αρχές και ποιών όχι, δεν μπορούν να τα κατανοήσουν ή να τ’ αντιληφθούν όλα αυτά. Όσο συνεχίζουν ν’ ακούνε, τους πιάνει υπνηλία· αρχίζουν να θεωρούν τον εαυτό τους απλό παρατηρητή σ’ αυτήν τη συναναστροφή και η καρδιά τους θολώνει. Άλλοι άνθρωποι, όσο περισσότερο γίνεται συναναστροφή πάνω στις αλήθεια-αρχές τόσο περισσότερη καθαρότητα και διαύγεια αποκτούν στο μυαλό τους. Όσοι, όμως, δεν έχουν επίπεδο, όσο περισσότερο ακούνε τόσο περισσότερο μπερδεύονται, και θολώνουν οι σκέψεις τους. Αυτό δείχνει έλλειψη ικανότητας αντίληψης των πραγμάτων. Αυτό δεν υποδηλώνει εξαιρετικά χαμηλό επίπεδο; Τέτοιοι άνθρωποι μπορούν ν’ αποκαλούνται και άνθρωποι χωρίς επίπεδο. Τι είδους άνθρωποι είναι εκείνοι που δεν έχουν επίπεδο; (Είναι διανοητικά ανεπαρκείς άνθρωποι.) Οι διανοητικά ανεπαρκείς, οι ηλίθιοι, οι ανόητοι· αυτή είναι η κατηγορία των ανθρώπων με το χαμηλότερο επίπεδο. Αυτή είναι η δεύτερη πτυχή: η ικανότητα αντίληψης των πραγμάτων.

3. Ικανότητα κατανόησης

Η τρίτη πτυχή είναι η ικανότητα κατανόησης. Η ικανότητα κατανόησης είναι παρόμοια με την ικανότητα αντίληψης των πραγμάτων, αλλά πηγαίνει ένα βήμα παραπέρα. Ποια είναι η διαφορά μεταξύ τους; Η ικανότητα κατανόησης εστιάζει περισσότερο στο πώς πρέπει να εναρμονίζονται οι αρχές της αλήθειας και τα μονοπάτια άσκησης με τα διάφορα ζητήματα στην αληθινή ζωή κι έπειτα να υλοποιούνται σε αληθινό έργο, αφού έχει κατανοήσει και αφομοιώσει κανείς αυτές τις αρχές κι αυτά τα μονοπάτια. Σ’ αυτό έγκειται ο διαχωρισμός. Οι άνθρωποι που έχουν ικανότητα κατανόησης, αφού κατανοήσουν τις θεμελιώδεις έννοιες και τις αρχές κάποιου πράγματος, έχουν ένα μονοπάτι άσκησης μέσα τους κι ένα ακριβές πλαίσιο, μια συγκεκριμένη κατεύθυνση κι έναν ορισμένο σκοπό. Ξέρουν πώς να εφαρμόζουν αυτές τις θεμελιώδεις έννοιες και τις αρχές και ξέρουν, επίσης, τις αρχές άσκησης που σχετίζονται με κάποιες ειδικές περιστάσεις. Ας υποθέσουμε ότι κάποιος, αφού ακούσει μια συναναστροφή πάνω σε κάποιες αλήθεια-αρχές, μπορεί ν’ αναγνωρίσει την ουσία κάποιων προβλημάτων κι έπειτα να χρησιμοποιήσει την αλήθεια για να λύσει κάποια πραγματικά προβλήματα στην αληθινή ζωή. Με άλλα λόγια, αφού ακούσει αυτές τις αρχές, κατανοεί αμέσως πώς θα έπρεπε να είχε ασκηθεί προκειμένου ν’ ανταποκριθεί σε μια προηγούμενη περίσταση και, όταν προκύψουν ξανά τέτοιες περιστάσεις, ξέρει και πώς να εφαρμόσει τις αρχές για να τις προσεγγίσει, ενώ έχει αμέσως κι ένα μονοπάτι άσκησης μέσα του· η κατανόηση των αρχών και των θεμελιωδών εννοιών λειτουργεί σαν ένα φως που τον καθοδηγεί, επιτρέποντάς του να ξέρει γρήγορα πώς να χειρίζεται διάφορα ζητήματα στη ζωή ή στο έργο του και επιτρέποντάς του να έχει ένα μονοπάτι, μια κατεύθυνση και αρχές άσκησης. Σ’ αυτήν την περίπτωση, ένας τέτοιος άνθρωπος έχει ικανότητα κατανόησης, η οποία, ασφαλώς, είναι εκδήλωση καλού επιπέδου. Ας πούμε ότι κάποιος, αφού ακούσει κάποια συναναστροφή πάνω στις αλήθεια-αρχές, ξέρει πώς θα πρέπει ν’ ασκείται και να χειρίζεται στην πραγματική του ζωή τα πράγματα που είναι κοινά και καθολικά ή που έχει βιώσει. Ωστόσο, δεν ξέρει πώς να εφαρμόζει αυτές τις αλήθεια-αρχές σε ειδικές, περίπλοκες περιστάσεις, απρόσμενες συνθήκες ή ασυνήθιστα προβλήματα και φαινόμενα που δεν έχει βιώσει, και χρειάζεται και πάλι ν’ αναζητήσει και να ρωτήσει προκειμένου να λάβει μια ακριβή απάντηση ή ν’ αποκτήσει ένα συγκεκριμένο πλάνο άσκησης, ώστε να γνωρίζει πώς να τα χειρίζεται και να τα λύνει όλα αυτά. Διαφορετικά, ακόμη κι αφού ακούσει τις αλήθεια-αρχές, και πάλι δεν ξέρει πώς να χειρίζεται τέτοια ζητήματα ή προβλήματα. Αυτό υποδηλώνει ότι έχει μέτρια ικανότητα κατανόησης ή θα μπορούσε επίσης να πει κανείς ότι ένας τέτοιος άνθρωπος έχει μέτριο επίπεδο. Κάποιοι άνθρωποι έχουν εργαστεί για δέκα ή είκοσι χρόνια και, με κάποια εργασιακή εμπειρία, σε συνδυασμό με την ξεκάθαρη συναναστροφή από τον οίκο του Θεού πάνω στις αλήθεια-αρχές, ξέρουν πώς να χειρίζονται συνηθισμένες περιστάσεις και έχουν λάβει επιβεβαίωση ότι αυτός ο τρόπος χειρισμού είναι σωστός. Ωστόσο, όταν έρχονται αντιμέτωποι με ορισμένα σύνθετα, ειδικά, ασυνήθιστα προβλήματα τα οποία δεν έχουν βιώσει ποτέ στο έργο τους, δεν ξέρουν πώς να τα χειριστούν και πρέπει να λάβουν μια ξεκάθαρη απάντηση κάνοντας ερωτήσεις, ώστε να μπορέσουν ν’ αρχίσουν να τα χειρίζονται. Αν η περίσταση αλλάξει και γίνει πιο σύνθετη από ό,τι είχαν φανταστεί ή από τις συνθήκες που γνωρίζουν, παθαίνουν σύγχυση, μη γνωρίζοντας πώς θα πρέπει να την αντιμετωπίσουν και γνωρίζοντας ακόμη λιγότερο πώς θα πρέπει ν’ ασκηθούν και να τη χειριστούν με τρόπο που εναρμονίζεται με τις αρχές. Όταν δεν ξέρουν πώς ν’ ασκηθούν, είτε ενεργούν με βάση τις φαντασιοκοπίες, τις φιλοδοξίες και τις επιθυμίες τους είτε απλώς βάζουν στην άκρη το πρόβλημα και το αγνοούν· όπως κι αν ενεργούν, το γεγονός ότι όταν έρχονται αντιμέτωποι με μια τέτοια περίσταση, παθαίνουν σύγχυση και δεν ξέρουν πώς να εφαρμόσουν τις αρχές για να τη χειριστούν αποδεικνύει ότι το επίπεδό τους είναι πολύ μέτριο. Αν κάποιος μπορεί να χειρίζεται γενικές περιστάσεις, αλλά δεν ξέρει πώς να χειρίζεται ειδικές περιστάσεις, αυτό υποδηλώνει ότι έχει μέτριο επίπεδο. Αν, όταν έρχεται αντιμέτωπος με ειδικές περιστάσεις, παθαίνει τέτοια σύγχυση που δεν μπορεί καν να χειριστεί τα ζητήματα τα οποία θα μπορούσε να χειριστεί υπό κανονικές συνθήκες, τότε αυτό υποδηλώνει ότι έχει χαμηλό επίπεδο. Ένας άνθρωπος χαμηλού επιπέδου έχει και χαμηλή ικανότητα κατανόησης. Υπάρχει κάποια διαφορά ανάμεσα σε κάποιον που έχει χαμηλή ικανότητα κατανόησης και σε κάποιον που έχει επαρκή ικανότητα κατανόησης; (Ναι.)

Ορισμένοι άνθρωποι, όπως κι αν συναναστρέφονται οι άλλοι, δεν μπορούν να συλλάβουν τις αρχές. Κατανοούν μόνο δόγματα και κανονισμούς και μπορούν να φωνάζουν μερικά συνθήματα, αλλά δεν ξέρουν πώς να κάνουν αληθινό έργο και να λύνουν προβλήματα. Βλέπεις, αφού ακούσουν τη συναναστροφή, μιλάνε με μεγάλη σαφήνεια και δομημένο λόγο, λες και κατανοούν αληθινά. Στην πραγματικότητα, όμως, δεν έχουν κατανοήσει καθόλου τι ειπώθηκε. Όταν πρόκειται να κάνουν συγκεκριμένο έργο, παθαίνουν σύγχυση και δεν ξέρουν από πού να ξεκινήσουν. Όταν έρχονται αντιμέτωποι με προβλήματα, δεν ξέρουν πώς να τα λύσουν. Και πάλι δεν μπορούν να κάνουν συγκεκριμένο έργο. Εξακολουθούν να μην έχουν αρχές στη μεταχείριση και τον χειρισμό διαφόρων ανθρώπων και ζητημάτων. Μέσα τους, σκέφτονται: «Κατανόησα τις αλήθεια-αρχές όταν άκουσα τα κηρύγματα· γιατί δεν μπορώ να τις εφαρμόσω σε περιβάλλοντα της αληθινής ζωής; Γιατί δεν λειτουργεί αυτό που κατανοώ και που αναφέρω συχνά;» Σαστίζουν και πάλι. Οι άνθρωποι χαμηλού επιπέδου ξέρουν μόνο πώς ν’ αναφέρουν δόγματα και να τηρούν κανονισμούς, αλλά, όταν έρχονται αντιμέτωποι με διάφορες περιστάσεις, δεν μπορούν να τις δουν καθαρά, τα δόγματα που αναφέρουν είναι εντελώς άχρηστα, δεν μπορούν καν να τηρήσουν τους κανονισμούς και δεν μπορούν να λύσουν προβλήματα. Δεν ξέρουν πώς ν’ ασκηθούν όταν προκύπτουν δυσκολίες. Για παράδειγμα, όταν κάποιος διαταράσσει και αναστατώνει το εκκλησιαστικό έργο, λέγοντας κάποια εξωφρενικά πράγματα, εκείνοι δεν μπορούν να διακρίνουν ποια είναι η φύση αυτού του ζητήματος. Δεν ξέρουν ποια πράγματα θεωρούνται διαταράξεις και αναστατώσεις ή ποια είναι η φύση τους· και ακόμη λιγότερο ξέρουν πώς πρέπει να λυθεί το πρόβλημα. Κάποιος τους ρωτάει: «Δεν ξέρεις πώς να διακρίνεις τους κακούς ανθρώπους; Γιατί δεν έχεις αρχές για τον χειρισμό των κακών ανθρώπων;» Εκείνοι απαντούν: «Κατανοώ αυτά τα δόγματα, αλλά δεν ξέρω για τη λύση ποιών προβλημάτων είναι κατάλληλα ή για ποιους ανθρώπους είναι κατάλληλο να εφαρμοστούν». Αυτό υποδηλώνει έλλειψη ικανότητας κατανόησης, έτσι δεν είναι; (Ναι.) Βλέπεις, αφού άκουσαν τις αρχές, ήταν σε θέση να τις συνοψίσουν πολύ καλά μία προς μία με βάση την κυριολεκτική τους σημασία, τις θυμόντουσαν με αρκετή ακρίβεια και μάλιστα τις παρέθεταν με άνεση, χωρίς να ξεχάσουν ούτε μία λέξη. Ωστόσο, δυστυχώς, στην αληθινή ζωή, σε ό,τι έχει να κάνει με το πώς βλέπουν τους ανθρώπους και τα πράγματα και πώς φέρονται και ενεργούν, δεν έχουν κανένα απολύτως μονοπάτι άσκησης, αλλά ξέρουν μόνο πώς να φωνάζουν συνθήματα, ν’ αναφέρουν δόγματα και να τηρούν κανονισμούς. Είτε στην αληθινή ζωή είτε όταν κάνουν το καθήκον τους, με ό,τι κι αν έρθουν αντιμέτωποι, δεν ξέρουν πώς ν’ αναζητήσουν την αλήθεια ούτε ν’ ασκηθούν σύμφωνα με τις αρχές. Αυτό υποδηλώνει έλλειψη ικανότητας κατανόησης. Οι άνθρωποι που δεν έχουν ικανότητα κατανόησης, παρόλο που διαβάζουν συχνά τα λόγια του Θεού, δεν μπορούν να κατανοήσουν ποια είναι η αλήθεια στα λόγια του Θεού ή ποιες είναι οι αρχές. Επομένως, όταν συμβαίνει κάτι, δεν μπορούν να βρουν τα σχετικά λόγια του Θεού για να το διακρίνουν και να το λύσουν, και πρέπει να ζητήσουν από άλλους να τους βρουν τα σχετικά λόγια του Θεού. Σε τι εστιάζουν μονίμως όταν διαβάζουν τα λόγια του Θεού; Ψάχνουν κατά πόσο υπάρχουν συγκεκριμένα παραδείγματα που εξηγούν το ζήτημα. Αν δεν υπάρχουν παραδείγματα, δεν μπορούν να κατανοήσουν το νόημα των λόγων του Θεού. Για παράδειγμα, αν δεν παρέχονται παραδείγματα σε σχέση με τα λόγια του Θεού που εκθέτουν τη φύση-ουσία των ανθρώπων, δεν μπορούν να τα κατανοήσουν. Δεν μπορούν να κάνουν πράξη τη διάκριση συγκρίνοντας τις δικές τους καταστάσεις με τα λόγια του Θεού. Μπορούν να καταλάβουν μόνο αν κάποιος συναναστραφεί πάνω στην αλήθεια και τους διακρίνει και τους αναλύσει με βάση τις πραγματικές τους καταστάσεις. Χωρίς μια τέτοια συναναστροφή, δεν μπορούν να κατανοήσουν τα λόγια του Θεού. Τέτοιοι άνθρωποι παραπονιούνται μονίμως όταν διαβάζουν τα λόγια του Θεού, λέγοντας: «Γιατί δεν υπάρχουν συγκεκριμένα παραδείγματα; Πώς είναι δυνατόν να το συσχετίσω αυτό με τον εαυτό μου; Αυτά τα λόγια είναι πολύ δυσνόητα· όπως κι αν τα διαβάσω, δεν μπορώ να τα αντιστοιχίσω με τον εαυτό μου!» Αυτό δείχνει ότι δεν μπορούν να κατανοήσουν τα λόγια του Θεού, πόσο μάλλον να κατανοήσουν την αλήθεια ή να εφαρμόσουν τα λόγια του Θεού στην αληθινή ζωή. Το μόνο που κατανοούν είναι απλά δόγματα και κανονισμούς, αλλά αυτά τα δόγματα κι αυτοί οι κανονισμοί είναι άχρηστα στην αληθινή ζωή. Όταν συμβαίνει κάτι, εξακολουθούν να μην έχουν μονοπάτι άσκησης. Αυτό υποδηλώνει ότι δεν έχουν ικανότητα κατανόησης. Άραγε είναι χαμηλού επιπέδου οι άνθρωποι που δεν έχουν ικανότητα κατανόησης; (Ναι.) Οι άνθρωποι με το χαμηλότερο επίπεδο είναι εκείνοι που δεν έχουν καθόλου επίπεδο· τέτοιοι άνθρωποι δεν μπορούν να βγάλουν νόημα από τις διάφορες αρχές που ακούνε· δεν ξέρουν γιατί δίνονται το τάδε και το δείνα παράδειγμα, γιατί λέγονται συγκεκριμένα πράγματα ή γιατί οι άνθρωποι έχουν ορισμένες εκδηλώσεις. Δεν μπορούν να κατανοήσουν τέτοια πράγματα, αυτά τα πράγματα υπερβαίνουν τις ικανότητές τους. Ακόμη κι αν τους δώσεις μερικά παραδείγματα, νομίζουν ότι απλώς τους λες ιστορίες ή ανέκδοτα και νιώθουν σαν παιδιά που ακούν μια ιστορία, την οποία βρίσκουν ενδιαφέρουσα και διασκεδαστική. Αν κάποιος τους ρωτήσει κατά πόσο κατανοούν αυτό που άκουσαν, εκείνοι απαντούν καταφατικά, και μάλιστα μπορούν να αντιγράψουν το χιούμορ στα λόγια των άλλων ή να μιμηθούν τον τρόπο με τον οποίο επέκριναν τους ανθρώπους. Αν τους ρωτήσεις: «Ξέρεις τις σχετικές αρχές που θα πρέπει να τηρούν οι άνθρωποι;» εκείνοι απαντούν: «Ε; Υπάρχουν αρχές; Δεν το έπιασα αυτό». Άραγε τέτοιοι άνθρωποι έχουν ικανότητα κατανόησης; (Όχι.) Δεν έχουν ικανότητα κατανόησης και δεν μπορούν να κατανοήσουν τα λόγια του Θεού. Οι άνθρωποι που δεν έχουν ικανότητα κατανόησης τρώνε και πίνουν μερικά χωρία ή κεφάλαια των λόγων του Θεού καθημερινά, ως ένα είδος ρουτίνας και με βάση ένα συγκεκριμένο πρόγραμμα, και επίσης μαθαίνουν ύμνους και παρευρίσκονται σε συναθροίσεις σε προγραμματισμένες ώρες. Όταν, όμως, κλείνουν τα βιβλία τους ή τις ηχογραφήσεις των ύμνων, το μόνο που κρατάνε από όσα έφαγαν και ήπιαν είναι μερικές πνευματικές φράσεις και κάποια άψυχα λόγια, όπως οι φράσεις που λένε συχνά οι άνθρωποι: «Ο Θεός είναι κυρίαρχος στα πάντα» και «Να υποτάσσεσαι στον Θεό σε όλα τα πράγματα» ή «Ο Θεός ορίζει τη μοίρα του ανθρώπου» και «Απλώς να κάνεις πράξη την αγάπη προς τον Θεό». Σε πραγματικές περιστάσεις κακουχίας, μπορούν μόνο να ψελλίζουν δήθεν πνευματικές φράσεις, όπως: «Υποφέρω λόγω των συναισθημάτων» ή «Υποφέρω λόγω της σάρκας». Όσο για οποιεσδήποτε αρχές που σχετίζονται με τη διαγωγή, την καθημερινή ζωή, το έργο και διάφορες άλλες αρχές της αλήθειας, ούτε τις γνωρίζουν ούτε κατανοούν καμία από αυτές. Αυτά τα πράγματα λείπουν από την καρδιά τους και δεν μπορούν να χωρέσουν μέσα τους. Γιατί δεν μπορούν αυτά τα πράγματα να χωρέσουν μέσα τους; Επειδή, σε ό,τι αφορά το επίπεδό τους, τέτοιοι άνθρωποι πολύ απλά δεν μπορούν να κατανοήσουν αυτές τις αλήθεια-αρχές κι αυτές οι αλήθεια-αρχές υπερβαίνουν τις ικανότητές τους· κι έτσι, αυτά τα πράγματα δεν μπορούν να ριζώσουν στην καρδιά τους. Αυτό που έχει μέσα του ένας άνθρωπος και αυτό που μπορεί να αποδεχθεί μαρτυρά τι μπορεί να κατανοήσει και τι δεν υπερβαίνει τις ικανότητές του. Αν ένας άνθρωπος δεν έχει καθόλου επίπεδο, δεν έχει ικανότητα κατανόησης και δεν μπορεί να κατανοήσει το ακριβές νόημα των λόγων του Θεού, τότε, ακόμη κι αν πήγαινε στους ουρανούς ή στον τρίτο ουρανό, άραγε θα μπορούσε να κατανοήσει τα λόγια του Θεού; Θα μπορούσε να κάνει πράξη την αλήθεια; Θα μπορούσε να υποταχθεί στον Θεό; (Όχι.) Θα παρέμενε ακριβώς όπως είναι. Το επίπεδό του θα παρέμενε το ίδιο μ’ αυτό που ήταν πάντα. Οι άνθρωποι χαμηλού επιπέδου μπορούν να κατανοήσουν μόνο ένα πολύ περιορισμένο εύρος πραγμάτων. Όσοι έχουν καλό επίπεδο μπορούν να κατανοήσουν περισσότερα, σε μεγαλύτερος βάθος και με περισσότερες λεπτομέρειες. Οι άνθρωποι μέτριου επιπέδου έχουν πολύ λιγότερη κατανόηση από τους ανθρώπους καλού επιπέδου· αυτά που μπορούν να κατανοήσουν περιορίζονται σ’ ένα μέτριο εύρος και δεν μπορούν να υπερβούν αυτό το εύρος, επειδή τους περιορίζει το επίπεδό τους. Οι χειρότεροι είναι εκείνοι που δεν έχουν καθόλου επίπεδο. Τέτοιοι άνθρωποι, αποκλειστικά και μόνο με βάση το επίπεδό τους, δεν έχουν καθόλου ικανότητα κατανόησης. Επομένως, η εκδήλωσή τους στην αληθινή ζωή κι όταν κάνουν το καθήκον τους είναι ότι δεν κατανοούν τίποτα· είτε πιστεύουν στον Θεό εδώ και δέκα ή είκοσι χρόνια είτε ακόμα και μέχρι τα βαθιά γεράματα, τα δόγματα που σχετίζονται με την πίστη στον Θεό και οι πνευματικές φράσεις που αναφέρουν εξακολουθούν να είναι τα ίδια ξεπερασμένα πράγματα που κατανοούσαν όταν πρωτάρχισαν να πιστεύουν. Όσα χρόνια κι αν πιστεύουν, δεν κάνουν καμία πρόοδο. Γιατί δεν κάνουν πρόοδο; Επειδή δεν έχουν καθόλου ικανότητα κατανόησης και, όσα χρόνια κι αν πιστεύουν στον Θεό, τα πράγματα που μπορούν να αφομοιώσουν είναι μόνο αυτά τα άψυχα λόγια. Ακόμη κι αν πιστεύουν εδώ και πολλά χρόνια, δεν βελτιώνονται ως προς την ικανότητα μάθησης, την ικανότητα αντίληψης των πραγμάτων, την ικανότητα κατανόησης και άλλες ικανότητες. Τι είδους άνθρωποι είναι αυτοί; Είναι άνθρωποι εξαιρετικά χαμηλού επιπέδου. Επειδή το επίπεδό τους είναι χαμηλό και οι διάφορες ικανότητές τους δεν βελτιώνονται, τέτοιοι άνθρωποι, ακόμη κι αν ζήσουν μέχρι τα σαράντα, τα πενήντα, τα εξήντα ή τα εβδομήντα τους, θα εξακολουθούν να έχουν πολύ ανεπαρκή ικανότητα να φροντίσουν τον εαυτό τους. Παρατηρώντας την ικανότητά τους να επιβιώσουν και να φροντίσουν τον εαυτό τους, μπορείς να καταλάβεις πώς είναι το επίπεδο τέτοιων ανθρώπων. Ένας τέτοιος άνθρωπος είναι διανοητικά ανεπαρκής, ηλίθιος και ανόητος και η ικανότητά του να φροντίζει τον εαυτό του είναι πολύ χαμηλή. Γιατί λέω ότι η ικανότητά του να φροντίζει τον εαυτό του είναι πολύ χαμηλή; Επειδή έχει χαμηλή ικανότητα μάθησης, ικανότητα αντίληψης των πραγμάτων και ικανότητα κατανόησης, η εμπειρία, η κοινή λογική, τα μοτίβα και γνώση που αποκτά στη ζωή για το πώς λειτουργούν τα πράγματα είναι πολύ περιορισμένα. Ακόμη και στα εξήντα ή στα εβδομήντα του, παραμένει ο ίδιος. Οι άνθρωποι καλού επιπέδου, μέχρι να φτάσουν στα τριάντα τους, έχουν ήδη αναπτύξει κάποια γνώση για τα διάφορα προβλήματα που αντιμετωπίζουν στη ζωή και στο μονοπάτι της ζωής τους, αφού έχουν αποκτήσει κάποια κατανόηση, διορατικότητα και εμπειρία από αυτά τα πράγματα. Μέσα από αυτήν την εμπειρία, ξέρουν τι να κάνουν όταν αντιμετωπίζουν διάφορα προβλήματα, έτσι ώστε να μπορούν να ζουν καλύτερα και να προστατεύουν τον εαυτό τους πιο αποτελεσματικά. Ωστόσο, οι άνθρωποι χαμηλού επιπέδου, επειδή οι ικανότητές τους σε όλες τις πτυχές είναι ανεπαρκείς, σε όποια ηλικία κι αν φτάσουν, θα εξακολουθούν να έχουν πολύ χαμηλή ικανότητα επιβίωσης. Πόσο χαμηλή είναι; Είναι τόσο χαμηλή που τους λείπει η ικανότητα να ζουν αυτόνομα. Κάποιοι μπορεί να πουν: «Κοίτα, τρώνε με την ψυχή τους, κοιμούνται ήρεμα και έχουν καλή σωματική υγεία· πώς είναι δυνατόν να λες ότι τους λείπει η ικανότητα να ζουν αυτόνομα;» Η ικανότητα επιβίωσης στην οποία αναφερόμαστε δεν έχει να κάνει με το κατά πόσο κάποιος μπορεί να φάει ή να κοιμηθεί. Αν ένας άνθρωπος δεν ξέρει καν ότι πρέπει να φάει όταν είναι η ώρα του φαγητού, τότε δεν είναι κανονικός άνθρωπος, αλλά διανοητικά ανάπηρος· είναι ακόμα λιγότερο αναγκαίο να εξετάσει κανείς το επίπεδο τέτοιων ανθρώπων. Η αξιολόγησή μας σε ό,τι αφορά το επίπεδο των ανθρώπων συνίσταται κυρίως σε εκείνους που θεωρούνται κανονικοί προς τα έξω. Δεν περιλαμβάνει ανθρώπους με σωματικές αναπηρίες, με διανοητική αναπηρία, με νοητικές ασθένειες ή ανθρώπους που δεν έχουν την ικανότητα να φροντίσουν τον εαυτό τους. Συχνά βλέπουμε κάποιους ανθρώπους που δεν μπορούν καν να βρουν τα μοτίβα, τις αρχές ή τις μεθόδους των πραγμάτων για να διαχειριστούν την τροφή, την ένδυση, τη στέγαση και τις μετακινήσεις τους. Σε όποια ηλικία κι αν φτάσουν, δεν ξέρουν πώς να χειρίζονται αυτές τις πτυχές της ζωής με τρόπο που εναρμονίζεται με τις αρχές και με την ανθρώπινη φύση. Για παράδειγμα, δεν ξέρουν ποια ρούχα είναι τα καταλληλότερα για την κάθε εποχή και πολύ απλά ακολουθούν αυτό που κάνουν οι άλλοι. Όταν κάνει κρύο έξω, φοράνε πολύ λεπτά ρούχα και αρπάζουν κρύωμα, κι ωστόσο δεν καταλαβαίνουν το γιατί· ή αρρωσταίνουν επειδή τρώνε ανθυγιεινές τροφές, αλλά δεν ξέρουν τι το προκάλεσε. Δεν μπορούν να αντλήσουν συμπεράσματα από αυτές τις εμπειρίες. Δεν είναι διανοητικά ανεπαρκείς; Δεν τους λείπει η ικανότητα να ζουν αυτόνομα; (Ναι.) Όσο χρονών κι αν είναι, δεν ξέρουν πώς να ζουν και απλώς τα κουτσοβολεύουν στη ζωή, μέσα σε σύγχυση. Ένας κανονικός άνθρωπος μπορεί να μην έχει εμπειρία όταν κάνει το πρώτο του παιδί, αλλά μέχρι να κάνει δεύτερο παιδί, θα έχει αποκτήσει κάποια εμπειρία στο πώς να φροντίζει και να ταΐζει το παιδί του. Κάποιοι άνθρωποι, όμως, ακόμη κι αφού κάνουν δύο ή τρία παιδιά, εξακολουθούν να μην έχουν καθόλου εμπειρία. Όταν τους ρωτάει κάποιος πώς φροντίζουν τα παιδιά τους, εκείνοι λένε: «Δεν ξέρω, απλώς τα κουτσοβολεύω. Σε κάθε περίπτωση, όταν τα παιδιά πεινάνε, τα ταΐζω μέχρι να χορτάσουν». Όποιο παιδί πέσει στα χέρια τους θα είναι τυχερό αν επιβιώσει. Με τέτοιο επίπεδο ικανότητας επιβίωσης που έχουν, ούτε ένα παιδί δεν θα επιζούσε υπό τη δική τους φροντίδα. Κάποιοι άνθρωποι δεν κατανοούν πώς να χειρίζονται τα διάφορα προβλήματα που προκύπτουν στη ζωή ή στην επιβίωση. Τέτοιοι άνθρωποι δεν έχουν ικανότητα επιβίωσης. Για παράδειγμα, όταν προκύπτουν ταυτόχρονα δύο ζητήματα, παθαίνουν σύγχυση και δεν ξέρουν τι να κάνουν ή ποιο ζήτημα να χειριστούν πρώτο. Αγχώνονται, τους πιάνει νευρικότητα και φόβος και παραπονιούνται, λέγοντας: «Γιατί αυτά τα δύο ζητήματα συνέβησαν ταυτόχρονα; Τι να κάνω τώρα;» Ανησυχούν τόσο πολύ που δεν μπορούν να φάνε ούτε να κοιμηθούν. Είναι έτσι στα τριάντα τους, και, ακόμη και στα εξήντα τους, το ανάστημά τους παραμένει το ίδιο. Όταν προκύπτουν διάφορες περιστάσεις και δεν μπορούν να βρουν μια λύση, αρχίζουν να κλαίνε. Οι άλλοι λένε: «Γιατί κλαις; Δεν έγινε και τίποτα σπουδαίο· αυτά είναι πολύ συνηθισμένα ζητήματα. Απλώς πρέπει να τα ιεραρχήσεις κατά προτεραιότητα και να τα χειριστείς ανάλογα με τη βαρύτητά τους». Αν κάποιος δεν μπορεί να χειριστεί αυτά τα ζητήματα και παραλείπει γεύματα και χάνει τον ύπνο του γι’ αυτά ή σκέφτεται ακόμα και να βάλει τέλος στη ζωή του, άραγε δεν είναι εξαιρετικά άβουλος; Και μάλιστα παραπονιέται, λέγοντας: «Γιατί δεν συνέβη αυτό σε κάποιον άλλον; Γιατί συνέβη σ’ εμένα;» Συνέβη σ’ εσένα, οπότε χειρίσου το. Αν δεν μπορείς να το χειριστείς, ρώτα κάποιον από τον περίγυρό σου που καταλαβαίνει. Μόλις ξεκαθαρίσεις το ζήτημα, τότε δεν θα ξέρεις πώς να το χειριστείς; Όταν δεν συμβαίνει τίποτα, τέτοιοι άνθρωποι είναι αρκετά καλοί ομιλητές και παρουσιάζουν τη μία σειρά δογμάτων μετά την άλλη. Όταν, όμως, συμβαίνει κάτι, πανικοβάλλονται, παθαίνουν σύγχυση, αρχίζουν να κλαψουρίζουν, το μυαλό τους αδειάζει και οι σκέψεις τους γίνονται όλες ένα κουβάρι· δεν ξέρουν τι να κάνουν. Αν κάποιος είναι νέος, δεν έχει περάσει πολλά στη ζωή και δεν έχει εμπειρία, τότε είναι φυσιολογικό να νιώθει νευρικότητα και φόβο όταν συμβαίνουν πράγματα. Ωστόσο, μέχρι να φτάσει στα τριάντα ή στα σαράντα του, έχοντας περάσει πολλά πράγματα στον κόσμο και έχοντας αποκτήσει εμπειρία, γίνεται σχετικά πιο ώριμος και έμπειρος και χειρίζεται τα ζητήματα με μεγαλύτερη σταθερότητα και σιγουριά. Οι νέοι άνθρωποι που το βλέπουν αυτό εντυπωσιάζονται και νομίζουν ότι μπορούν να βασιστούν σε τέτοιους ανθρώπους. Αν ένας άνθρωπος δεν έχει επίπεδο και ικανότητα επιβίωσης, τότε δεν έχει ούτε την ικανότητα να φροντίζει τον εαυτό του. Αν δεν έχει γύρω του ενήλικες ή έμπειρους ανθρώπους να τον βοηθήσουν και να επιβλέπουν τα πράγματα γι’ αυτόν, όλα όσα χειρίζεται καταλήγουν σε απόλυτο χάος. Τέτοιοι άνθρωποι έχουν εξαιρετικά χαμηλό επίπεδο. Ακριβώς πόσο χαμηλό είναι το επίπεδο κάποιων ανθρώπων; Πάρτε για παράδειγμα κάποιες νοικοκυρές, οι οποίες δεν ξέρουν πόσο ρύζι ή πόσα πιάτα χρειάζονται για το γεύμα μιας πολυμελούς οικογένειας· κάποιες μαγειρεύουν εδώ και είκοσι ή τριάντα χρόνια και εξακολουθούν να μην ξέρουν πόσο φαγητό να ετοιμάσουν για κάθε γεύμα ή πόσο αλμυρά πρέπει να είναι τα πιάτα, και μερικές φορές δεν μπορούν καν ν’ αντιληφθούν με ακρίβεια αν το φαγητό έχει μαγειρευτεί σωστά. Το επίπεδό τους είναι τόσο χαμηλό. Άραγε λειτουργεί το μυαλό τέτοιων ανθρώπων; Έχουν το μυαλό ενός γουρουνιού! Τέτοιοι άνθρωποι δεν έχουν την ικανότητα να ζουν αυτόνομα. Δεν έχουν κανένα μονοπάτι για να κάνουν το οτιδήποτε, και κάνουν εύκολα λάθη. Όταν συμβαίνει κάτι, αν δεν υπάρχει κανείς να επιβλέπει τα πράγματα γι’ αυτούς, τα πάντα καταλήγουν σε απόλυτο χάος, τα πάντα γίνονται εντελώς θάλασσα. Είναι ηλίθιοι και διανοητικά ανεπαρκείς. Τέτοιοι άνθρωποι, που έχουν τη χειρότερη ικανότητα κατανόησης, κατανοούν μόνο δόγματα, όση συναναστροφή κι αν ακούσουν πάνω στις αλήθεια-αρχές. Στην αληθινή ζωή, εξακολουθούν να μην ξέρουν πώς να εφαρμόζουν αυτές τις αρχές. Με άλλα λόγια, τα δόγματα που κατανοούν δεν μπορούν να τους προσφέρουν στόχους, κατεύθυνση ή μονοπάτι στην αληθινή ζωή. Αυτοί είναι οι άνθρωποι που έχουν τη χαμηλότερη ικανότητα κατανόησης. Εδώ ολοκληρώνεται η συναναστροφή μας πάνω στην τρίτη ικανότητα, την ικανότητα κατανόησης.

4. Η ικανότητα αποδοχής των πραγμάτων

Ποια είναι η τέταρτη ικανότητα; Η ικανότητα αποδοχής των πραγμάτων. Η ικανότητα αποδοχής των πραγμάτων έχει κάποιες διαφορές από την ικανότητα αντίληψης των πραγμάτων και από την ικανότητα κατανόησης. Η ικανότητα αποδοχής των πραγμάτων αφορά το κατά πόσο, όταν εμφανίζονται νέα πράγματα, μπορείς να διακρίνεις αν είναι θετικά ή αρνητικά και ποιο όφελος ή ποια βλάβη επιφέρουν στη ζωή σου, στο έργο σου και στην επιβίωσή σου, καθώς και πώς τα βλέπεις, πώς τα αντιμετωπίζεις και πώς τα εφαρμόζεις. Αν έχεις καλό επίπεδο, τότε όταν εμφανίζονται νέα πράγματα, θα είσαι ιδιαίτερα ευαίσθητος και ιδιαίτερα οξυδερκής. Αφού λάβεις γρήγορα πληροφορίες για κάποιο νέο πράγμα, θα είσαι σε θέση να αναγνωρίσεις ποιο όφελος ή ποια βλάβη επιφέρει στους ανθρώπους ή ποια μειονεκτήματα έχει. Αν είναι ωφέλιμο για ένα ορισμένο ζήτημα στην αληθινή σου ζωή, μπορείς αμέσως να αξιοποιήσεις τα προτερήματά του· αν είναι βλαβερό, μπορείς επίσης να αποφύγεις τη βλάβη που προκαλεί ή τα μειονεκτήματα που έχει για τους ανθρώπους. Με άλλα λόγια, διαθέτεις έναν ορισμένο βαθμό αποδοχής νέων πραγμάτων και μπορείς γρήγορα να βλέπεις καθαρά τα νέα πράγματα που είναι αρνητικά, βλαβερά για τους ανθρώπους και έχουν μειονεκτήματα· αυτό σημαίνει να έχει κανείς ικανότητα αποδοχής των πραγμάτων. Η διαφορά ανάμεσα στην ικανότητα αποδοχής των πραγμάτων από τη μία, και στην ικανότητα αντίληψης των πραγμάτων και την ικανότητα κατανόησης από την άλλη, έγκειται εδώ. Η ικανότητα αποδοχής των πραγμάτων αναφέρεται κυρίως στην ευαισθησία ενός ανθρώπου απέναντι στα νέα πράγματα και στην ικανότητά του να τα διακρίνει. Αν διακρίνεις τα νέα πράγματα γρήγορα, είσαι σε θέση να αποδέχεσαι γρήγορα τα προτερήματα και τα οφέλη τους και να τα εφαρμόζεις στην αληθινή ζωή για να εξυπηρετούν τη ζωή ή το έργο σου, κι έπειτα εγκαταλείπεις ή αποκλείεις τα παλιά πράγματα που έχουν αντικατασταθεί από αυτά τα νέα πράγματα, αυτό σημαίνει ότι διαθέτεις ικανότητα αποδοχής των πραγμάτων κι ότι είσαι ένας άνθρωπος καλού επιπέδου. Μετά, είναι οι άνθρωποι μέτριου επιπέδου. Τέτοιοι άνθρωποι είναι ιδιαίτερα αργοί στην αποδοχή κάποιων νέων πραγμάτων που έχουν ήδη αντικαταστήσει παλιά πράγματα, καθώς και νέων απόψεων και νέων τεχνολογιών. Σε τι αναφέρεται ο όρος «αργοί»; Αναφέρεται στο γεγονός ότι μπορούν να αποδεχθούν κάποιο νέο πράγμα, μόνο όταν έχει ήδη διαδοθεί ευρέως, χρησιμοποιείται πολύ εκτεταμένα και ο όρος που χρησιμοποιείται γι’ αυτό το πράγμα έχει γίνει πολύ συνηθισμένος. Δεν έχουν καμία αντίληψη για τα νέα πράγματα και δεν μπορούν να διακρίνουν αν είναι θετικά ή αρνητικά. Ακόμη κι όταν εμφανίζονται θετικά νέα πράγματα, αντιστέκονται σ’ αυτά και τα περιφρονούν μέσα τους· έχουν μονίμως τις δικές τους αντιλήψεις και στάσεις και εναρμονίζονται διαρκώς με τις κοσμικές τάσεις, ενώ είναι κλειστοί και απρόθυμοι να αποδεχθούν νέα πράγματα και τα απορρίπτουν. Μόνο όταν κάποιο νέο πράγμα διαδίδεται ευρέως και πολλοί άνθρωποι έχουν βιώσει και συνειδητοποιήσει τα πλεονεκτήματά του και έχουν ωφεληθεί από αυτό, αρχίζουν κι εκείνοι να το αποδέχονται και να το εφαρμόζουν. Αυτό σημαίνει να έχει κανείς μέτριο επίπεδο. Τέτοιοι άνθρωποι αποδέχονται πολύ παθητικά τα νέα πράγματα· δεν τα αποδέχονται ενεργητικά. Αυτό συμβαίνει επειδή, αφενός, δεν έχουν καμία ευαισθησία απέναντι στα νέα πράγματα· είναι μουδιασμένοι, οπισθοδρομικοί και κλειστοί. Επιπλέον, συμβαίνει επίσης επειδή έχουν ορισμένες αντιλήψεις και απόψεις για τα νέα πράγματα, διατηρώντας μια στάση απαξίωσης και περιφρόνησης απέναντί τους. Ο υποκειμενικός λόγος γι’ αυτό είναι ότι έχουν μέτριο επίπεδο και μέτρια ικανότητα αποδοχής των πραγμάτων, με αποτέλεσμα να είναι πολύ μουδιασμένοι· όταν εμφανίζονται μπροστά τους νέα πράγματα, δεν έχουν καμία επίγνωση, κανένα αίσθημα και τους λείπει η στάση ενεργητικής αποδοχής τους. Επιπλέον, είναι από τη φύση τους ιδιαίτερα οπισθοδρομικοί, μουδιασμένοι και αποβλακωμένοι. Αυτοί οι δύο λόγοι τούς κάνουν αργούς στην αποδοχή νέων πραγμάτων. Μόνο όταν πολλοί άνθρωποι χρησιμοποιούν ήδη κάποιο πράγμα, μιλάνε για τα πλεονεκτήματά του, την ευκολία που προσφέρει, τον αντίκτυπο που έχει στους ανθρώπους και τα οφέλη που τους επιτρέπει ν’ αποκομίσουν, κι όταν τα έχουν δει όλα αυτά με τα ίδια τους τα μάτια —και παράλληλα έχουν δει τους ανθρώπους γύρω τους να το έχουν βιώσει προσωπικά ως έναν βαθμό— το αποδέχονται αργά μέσα τους κι έπειτα αρχίζουν να το χρησιμοποιούν. Τι είδους επίπεδο υποδηλώνει αυτό; Τέτοιοι άνθρωποι έχουν μέτρια ικανότητα αποδοχής των πραγμάτων. Όταν κάποιος έχει μέτρια ικανότητα αποδοχής των πραγμάτων, αυτό σημαίνει ότι το επίπεδό του είναι μέτριο. Για παράδειγμα, κάποιοι αδελφοί και αδελφές, όταν κηρύττουν το ευαγγέλιο ή κάνουν κάποιο επαγγελματικό έργο, πρωτοστατούν στη δοκιμή και την εφαρμογή μιας νέας μεθόδου ή επαγγελματικής τεχνικής. Διαπιστώνουν γρήγορα ότι είναι πολύ καλό να χρησιμοποιηθεί αυτή η επαγγελματική τεχνική, καθώς μ’ αυτήν αποκτούν πολύ καλή αποτελεσματικότητα όταν κάνουν το καθήκον τους, ενώ αυξάνεται και η αποδοτικότητά τους. Έπειτα, προωθούν αμέσως αυτήν τη νέα τεχνική ή μέθοδο, ενθαρρύνοντας άλλους αδελφούς και αδελφές να τη μάθουν και να την εφαρμόσουν. Οι άνθρωποι καλού επιπέδου έχουν την ευχέρεια ν’ αναζητούν νέες τεχνικές και μεθόδους όταν κάνουν το καθήκον τους. Πολύ γρήγορα, μπορούν ν’ αντιληφθούν ξεκάθαρα και ν’ αξιολογήσουν με ακρίβεια ένα νέο πράγμα και ν’ αρπάξουν αυτήν την ευκαιρία, καθώς και ν’ αποδεχθούν πλήρως μια νέα τεχνική η μέθοδο και να την εφαρμόσουν σε έργο της αληθινής ζωής. Μπορούν να καταλήγουν συνεχώς σε συμπεράσματα σχετικά με τα προτερήματα και τις αδυναμίες αυτού του νέου πράγματος και τα αποτελέσματα που μπορεί να πετύχει, και κατόπιν να κάνουν προσαρμογές. Μέσα από μια περίοδο εξερεύνησης, συλλαμβάνουν σταδιακά ποιες πτυχές αυτού του τεχνικού επαγγέλματος ή αυτών των πληροφοριών μπορούν να εφαρμοστούν στο εκκλησιαστικό έργο και ποιες δεν μπορούν. Μετά, βελτιώνουν προοδευτικά αυτό το νέο πράγμα στο έργο τους, σύμφωνα με τις αρχές και τις απαιτήσεις του οίκου του Θεού. Όσο περισσότερο βελτιώνουν αυτό το νέο πράγμα τόσο καλύτερο γίνεται, αποφέροντας τελικά καρπούς. Αυτή είναι μια εκδήλωση καλού επιπέδου. Ωστόσο, κάποιοι άνθρωποι, όταν κηρύττουν το ευαγγέλιο, παραμένουν αυστηρά προσκολλημένοι στην αρχική μέθοδο, είτε κηρύττοντας με τη μέθοδο του ενός προς έναν ή των δύο προς έναν είτε βασιζόμενοι σε απόλυτους αριθμούς. Είναι μουδιασμένοι και αποβλακωμένοι, και αποδέχονται με αργούς ρυθμούς την προηγμένη μέθοδο. Παρόλο που αναγνωρίζουν λεκτικά ότι η προηγμένη μέθοδος ακούγεται πολύ καλή και είναι εφικτή, μέσα τους έχουν διαρκώς επιφυλάξεις. Φοβούνται ότι αν εφαρμόσουν αυτήν τη μέθοδο, θα αποφέρει ανεπαρκή αποτελέσματα, οπότε δεν τολμούν να το δοκιμάσουν. Οι άλλοι τους πείθουν, λέγοντας: «Δεν χρειάζεται ν’ ανησυχείς για όλα αυτά. Το έχουμε δοκιμάσει ήδη· αν ασκηθείς μ’ αυτόν τον τρόπο, θα καταφέρεις πολύ καλά αποτελέσματα». Εκείνοι, όμως, και πάλι δεν τολμούν να το δοκιμάσουν, και συνεχίζουν να ακολουθούν την αρχική μέθοδο. Μόνο όταν πολλοί άνθρωποι χρησιμοποιούν τη νέα μέθοδο για να κηρύξουν το ευαγγέλιο, κερδίζοντας περισσότερους ανθρώπους κάθε μήνα και αυξάνοντας την αποδοτικότητα, αποφασίζουν κι εκείνοι απρόθυμα να κάνουν μια δοκιμή, αλλά και πάλι κάνουν μόνο μικρά βήματα και δεν τολμούν ν’ αλλάξουν εντελώς τα σχέδια και τις στρατηγικές τους. Αυτό σημαίνει να είναι κανείς πολύ αργός στην αποδοχή νέων πραγμάτων· αυτό σημαίνει να έχει κανείς μέτριο επίπεδο. Οι άνθρωποι χαμηλού επιπέδου έχουν ακόμα χειρότερη ικανότητα αποδοχής των πραγμάτων. Δεν μπορούν ν’ αντιληφθούν ξεκάθαρα ένα νέο πράγμα, δεν μπορούν να το κρίνουν και δεν ξέρουν πώς να το αντιμετωπίσουν. Μέσα τους, εμφανίζουν αντίσταση, θεωρώντας ότι οι άνθρωποι που πιστεύουν στον Θεό δεν θα πρέπει ν’ αποδέχονται νέα πράγματα και δεν θα πρέπει ν’ αποδέχονται νέες πληροφορίες και τεχνολογίες. Όπως βλέπεις, είναι αρκετά κλειστοί. Έως και σήμερα, άνθρωποι από ορισμένα δόγματα δεν χρησιμοποιούν ηλεκτρικό ρεύμα, δεν βλέπουν τηλεόραση και δεν χρησιμοποιούν ηλεκτρονικούς υπολογιστές ή οποιαδήποτε άλλα ηλεκτρονικά προϊόντα. Όταν βγαίνουν έξω, δεν χρησιμοποιούν σύγχρονα μέσα μεταφοράς· δεν χρησιμοποιούν ούτε ποδήλατα. Πώς μετακινούνται; Με βοϊδάμαξες και κάρα με άλογα, σηκώνοντας σύννεφα σκόνης καθώς μετακινούνται. Κάποιοι άνθρωποι ρωτάνε: «Γιατί δεν παίρνεις ένα ποδήλατο ή ένα αυτοκίνητο;» Εκείνοι λένε: «Αυτά τα πράγματα είναι κατασκευασμένα από τον άνθρωπο. Φοβόμαστε ότι αν τα χρησιμοποιούσαμε, δεν θα άρεσε αυτό στον Θεό». Αυτό σημαίνει να έχει κανείς χαμηλή ικανότητα αποδοχής των πραγμάτων. Οι άνθρωποι που έχουν χαμηλή ικανότητα αποδοχής των πραγμάτων βλέπουν πολλά πράγματα με λανθασμένο τρόπο. Είναι κολλημένοι στους παλιούς τους τρόπους, παραμένουν σταθεροί στη δική τους οπτική και αντιστέκονται σε όλα τα νέα πράγματα. Το γεγονός ότι αντιστέκονται είναι από μόνο του ένα πρόβλημα ως προς το σκεπτικό τους και το μυαλό τους. Τι δείχνει το γεγονός ότι έχουν ένα τέτοιο πρόβλημα; Για να το θέσω συντηρητικά, δείχνει ότι το επίπεδο τέτοιων ανθρώπων είναι πολύ μέτριο. Αν είναι διαρκώς ανίκανοι ν’ αποδεχθούν νέα πράγματα, τότε το επίπεδό τους είναι χαμηλό και έχουν άκαμπτο τρόπο σκέψης. Πιστεύουν ότι το έργο του Θεού είναι αμετάβλητο και ότι ο Θεός θα επαναλαμβάνει για πάντα μόνο τα λόγια που έχει πει και θα κάνει για πάντα μόνο το έργο που έχει κάνει. Όσο γι’ αυτό το ανθρώπινο είδος και αυτήν την εποχή, πιστεύουν ότι όσα είδαν και βίωσαν αρχικά θα παραμείνουν αμετάβλητα και θα είναι πάντα έτσι. Για παράδειγμα, πριν από 20 ή 30 χρόνια, οι άνθρωποι είχαν μια συγκεκριμένη αντίληψη σε σχέση με την ένδυση. Πίστευαν ότι τα βαμβακερά υλικά ήταν εντελώς φυσικά και ότι όλα τα είδη βαμβακερών υφασμάτων ήταν καλά· είτε επρόκειτο για μπουφάν με βαμβακερή επένδυση είτε για μπλουζάκια ή εσώρουχα, εφόσον ήταν φτιαγμένα από βαμβάκι, ήταν καλύτερα από τις συνθετικές ίνες. Απλώς διατηρούσαν σθεναρά αυτήν την πεποίθηση. Ωστόσο, 20 ή 30 χρόνια αργότερα, η υφαντουργία αναπτύχθηκε και εμφανίστηκαν πολλά υφάσματα που είναι παρόμοια με το βαμβάκι, καθώς και διάφορα ενδύματα από συνθετικές ίνες. Υπάρχουν πολλά υφάσματα που είναι καλύτερα από τα βαμβακερά υφάσματα· αναπνέουν περισσότερο, διαχέουν γρηγορότερα τη θερμότητα, απορροφούν γρηγορότερα την υγρασία και δεν παραμορφώνονται, δεν συρρικνώνονται ούτε ξεθωριάζουν όπως κι αν πλυθούν. Επιπλέον, είναι πολύ άνετα και ελαφριά όταν τα φοράει κανείς, ενώ δεν προκαλούν κανέναν ερεθισμό στο δέρμα. Κάποιοι άνθρωποι, όμως, και πάλι δεν μπορούν ν’ αποδεχθούν τις συνθετικές ίνες. Εξακολουθούν να πιστεύουν ότι μόνο τα βαμβακερά υφάσματα είναι καλά, επειδή το βαμβάκι αναπτύσσεται στο έδαφος, έχει δημιουργηθεί από τον Θεό και είναι φυσικό, ενώ οι συνθετικές ίνες κατασκευάζονται από τον άνθρωπο. Αδυνατούν να συνειδητοποιήσουν ότι, παρόλο που το βαμβάκι έχει δημιουργηθεί από τον Θεό και είναι το καλύτερο, η γη έχει μολυνθεί και οι κάμπιες που προσβάλλουν το βαμβάκι γίνονται πιο ανθεκτικές με κάθε γενιά. Τα συνηθισμένα παρασιτοκτόνα δεν μπορούν να λύσουν το πρόβλημα. Τελικά, το βαμβάκι πρέπει να υποβληθεί σε ειδική επεξεργασία απολύμανσης, έτσι ώστε να μην προκαλεί φαγούρα όταν το φοράει κανείς. Αν η επεξεργασία γίνει σωστά, το κόστος του ενδύματος γίνεται υψηλό, οδηγώντας σε εξαιρετικά ακριβή τιμή πώλησης. Αν η επεξεργασία δεν γίνει σωστά, τότε δεν είναι τόσο καλό όσο τα ενδύματα από συνθετικές ίνες. Όπως βλέπεις, η ποιότητα των ενδυμάτων από συνθετικές ίνες είναι ιδιαίτερα καλή στις μέρες μας· πολλοί επαγγελματίες αθλητές φοράνε τέτοια ενδύματα και όλα τα σχόλια είναι αρκετά θετικά. Κάποιοι άνθρωποι, όμως, αφού το ακούσουν αυτό, εξακολουθούν να μην το αποδέχονται και παραμένουν πεπεισμένοι ότι τα βαμβακερά υφάσματα είναι καλύτερα. Δεν είναι ανίδεοι και πεισματάρηδες αυτοί οι άνθρωποι; (Ναι.) Αυτή η άγνοια κι αυτό το πείσμα είναι ένα πρόβλημα της ανθρώπινης φύσης τους. Πώς είναι, λοιπόν, το επίπεδό τους; (Το επίπεδό τους δεν είναι καλό.) Όταν ένα νέο πράγμα εμφανίζεται μπροστά σε κάποιον, η στάση του για να κρίνει κατά πόσο είναι σωστό ή λάθος —ώστε ν’ αποφασίσει αν θα το αποδεχθεί ή θα το απορρίψει— εξαρτάται από το επίπεδό του. Αν οι περισσότεροι άνθρωποι πιστεύουν ότι το νέο πράγμα είναι σωστό κι εκείνος ακολουθήσει το πλήθος και το αποδεχθεί παθητικά, τότε αυτός ο άνθρωπος στην καλύτερη περίπτωση είναι μέτριου επιπέδου. Αν δεν μπορεί να διακρίνει κατά πόσο ένα νέο πράγμα είναι σωστό ή λάθος, κατά πόσο είναι ωφέλιμο για τους ανθρώπους και ποια είναι τα προτερήματα και τα ελαττώματά του σε σύγκριση με τα παλιά πράγματα στα οποία πίστευε σθεναρά έως τότε, μην έχοντας τη δυνατότητα να διακρίνει ή να ξεχωρίσει τις διαφορές ανάμεσα στο νέο πράγμα και στα παλιά πράγματα, αν δεν μπορεί να κρίνει τίποτε από αυτά, τότε αυτό αποδεικνύει ότι δεν έχει ικανότητα αποδοχής νέων πραγμάτων· με άλλα λόγια, δεν έχει καθόλου ικανότητα κατανόησης. Τέτοιοι άνθρωποι είναι χαμηλού επιπέδου. Αρχικά, όταν εμφανίζεται κάτι νέο, τους λείπει ως έναν βαθμό η αντιληπτικότητα. Όταν ακούνε γι’ αυτό το πράγμα, δεν έχουν ούτε ικανότητα αποδοχής του. Στο τέλος, ακόμη κι αν αποδεχθούν απρόθυμα το νέο πράγμα, αυτό θα γίνει μόνο με τη βοήθεια και την πειθώ των άλλων, που πρέπει μάλιστα να συγκρίνουν τα πλεονεκτήματα και τα προτερήματα του νέου πράγματος με τα παλιά πράγματα, ώστε να επιτρέψουν σ’ αυτούς τους ανθρώπους να δουν με τα ίδια τους τα μάτια ότι υπάρχουν ξεκάθαρες διαφορές ανάμεσα στο νέο πράγμα και στα παλιά πράγματα και ότι το νέο πράγμα είναι εμφανώς ανώτερο από τα παλιά πράγματα, για να μπορέσουν να το αποδεχθούν. Ωστόσο, μέσα τους, αυτοί οι άνθρωποι και πάλι δεν μπορούν να δουν καθαρά τι είναι καλό σε πολλά άλλα νέα πράγματα και εξακολουθούν να θεωρούν ότι τα παλιά πράγματα είναι καλά και ότι θα πρέπει να διατηρηθούν. Μόνο σε περιστάσεις όπου δεν έχουν καμία επιλογή αποδέχονται τα νέα πράγματα απρόθυμα και παθητικά. Αυτοί οι άνθρωποι είναι χαμηλού επιπέδου. Ένας άνθρωπος μέτριου επιπέδου είναι κάποιος που, με λίγες ενδείξεις, κατανοεί αμέσως, συνειδητοποιώντας ότι έβλεπε τα πράγματα με στρεβλό, απαρχαιωμένο τρόπο. Αυτό σημαίνει να έχει κανείς μέτριο επίπεδο. Από την άλλη πλευρά, ένας άνθρωπος χαμηλού επιπέδου χρειάζεται επαναλαμβανόμενες ενδείξεις και προτροπές, καθώς και συλλογική πειθώ από όλους —σε συνδυασμό με κάποια δεδομένα και συγκεκριμένα παραδείγματα που δείχνουν πώς αυτό το νέο πράγμα ωφελεί τους ανθρώπους αφού υιοθετηθεί ευρέως— προτού το αποδεχθεί και το χρησιμοποιήσει απρόθυμα. Ωστόσο, κατ’ ιδίαν, εξακολουθεί να επιλέγει το παλιό πράγμα. Αυτός είναι ένας άνθρωπος πολύ χαμηλού επιπέδου. Το να έχει κανείς χαμηλό επίπεδο σημαίνει ότι αδυνατεί μονίμως ν’ αναγνωρίσει τις θετικές επιδράσεις που έχει στους ανθρώπους η εμφάνιση νέων πραγμάτων και δεν μπορεί να βρει τις διαφορές ανάμεσα στα νέα και στα παλιά πράγματα, ενώ αδυνατεί μονίμως και ν’ ανακαλύψει ή να εντοπίσει τα πλεονεκτήματα και τις εξελίξεις των νέων πραγμάτων και τα μειονεκτήματα και την οπισθοδρομικότητα των παλιών πραγμάτων· σημαίνει, επίσης, ότι διατηρεί πάντα τις παλιές του σκέψεις και απόψεις και, επομένως, έχει πολύ χαμηλή ικανότητα αποδοχής των πραγμάτων. Οι άνθρωποι που έχουν χαμηλή ικανότητα αποδοχής των πραγμάτων είναι άνθρωποι χαμηλού επιπέδου. Οι άνθρωποι χαμηλού επιπέδου δεν μπορούν να δουν καθαρά την ουσία ή τη ρίζα των προβλημάτων, όπως κι αν τους εξηγήσεις τα πράγματα. Δεν μπορεί να ειπωθεί καν ότι οι άνθρωποι που έχουν το χαμηλότερο επίπεδο διαθέτουν οποιαδήποτε ικανότητα αποδοχής των πραγμάτων· όταν έρχονται αντιμέτωποι με νέα πράγματα, το ζήτημα δεν είναι κατά πόσο είναι υποκειμενικά πρόθυμοι να τα μάθουν και να τα αποδεχθούν, αλλά ότι δεν έχουν καμία απολύτως αντίληψη απέναντί τους. Είτε στην αληθινή ζωή είτε όταν κάνουν το καθήκον τους, όποια νέα πράγματα κι αν εμφανιστούν, όποια πράγματα κι αν προοδεύσουν ή όποια πράγματα κι αν βελτιωθούν, εκείνοι δεν έχουν καμία αντίληψη και καμία επίγνωση. Μήπως έχουν άγνοια γι’ αυτά τα πράγματα επειδή δεν διαβάζουν τις ειδήσεις ή εφημερίδες; Όχι. Ο λόγος είναι ότι πολύ απλά το επίπεδό τους υστερεί σε ικανότητα αποδοχής των πραγμάτων. Είναι σαν να μην έχουν δεκτικότητα. Σε ό,τι έχει να κάνει με την εμφάνιση οποιωνδήποτε νέων πραγμάτων, είναι μουδιασμένοι, αποβλακωμένοι και δεν έχουν αντίληψη. Ακόμη κι αν ζουν σε μια πολύβουη πόλη, είναι λες και ζουν σ’ ένα απομακρυσμένο ορεινό χωριό. Είναι εντελώς ανίδεοι για οποιαδήποτε σημαντικά ή ασήμαντα γεγονότα που συμβαίνουν στην ανθρώπινη ζωή. Επομένως, στο εύρος της ζωής τους, δεν υπάρχουν καθόλου νέα πράγματα που μπορούν να επηρεάσουν τη διατροφή, την ένδυση, τη στέγαση και τις μετακινήσεις τους. Είναι ακριβώς όπως τα ζώα. Τα πράγματα στη σφαίρα της σκέψης τους περιορίζονται στο μικρό εύρος των πραγμάτων που εμπίπτουν στη σφαίρα της ζωής τους, στα πράγματα που γνωρίζουν από την ηλικία στην οποία μάθαιναν να βλέπουν τα διάφορα πράγματα στον κόσμο. Πέρα από αυτό, οτιδήποτε από τον εξωτερικό κόσμο δεν έχει καμία απολύτως επίδραση σ’ αυτούς και δεν τους ενδιαφέρει καθόλου. Τι σόι άνθρωποι είναι αυτοί; Δεν είναι διανοητικά ανεπαρκείς; (Ναι.) Ασφαλώς, τα ζητήματα για τα οποία μιλάμε εδώ είναι πολύ μικρά, ασήμαντες πτυχές της καθημερινής ζωής· δεν αναφερόμαστε σε εθνικές υποθέσεις ή σε σημαντικές παγκόσμιες ειδήσεις. Ακόμη και η εμφάνιση ενός πολύ μικρού νέου πράγματος είναι κάτι το οποίο αγνοούν, και δεν δείχνουν κανέναν απολύτως βαθμό αποδοχής. Αυτή η «αποδοχή» αναφέρεται στο πώς η εμφάνιση ενός νέου πράγματος αλλάζει τις σκέψεις και τις απόψεις τους, φέρνει κάποιες βελτιώσεις στη ζωή τους —μεταξύ άλλων, στον τρόπο ζωής, στις βασικές γνώσεις για τη ζωή, και ούτω καθεξής— και οδηγεί σε κάποια βελτίωση και πρόοδο στην ικανότητά τους να χειρίζονται προβλήματα στη ζωή. Οι άνθρωποι που δεν έχουν ικανότητα αποδοχής των πραγμάτων διατηρούν πάντα τη ρουτίνα τους, τον αρχικό τρόπο ζωής τους. Για παράδειγμα, στο παρελθόν οι άνθρωποι έλεγαν συχνά ότι το τόφου στον ατμό με σπανάκι ήταν καλό πράγμα, καθώς παρέχει σίδηρο και ασβέστιο, και κάποιος μεγάλωσε τρώγοντάς το μ’ αυτόν τον τρόπο. Αργότερα, κάποιοι είπαν ότι οι ερευνητές σε θέματα διατροφής ανακάλυψαν πως το σπανάκι περιέχει οξαλικό οξύ και πως αν το τρώει κανείς με τόφου για μεγάλο χρονικό διάστημα, μπορεί εύκολα να οδηγήσει στον σχηματισμό λίθων στον οργανισμό. Ο συγκεκριμένος άνθρωπος, αφού το ακούει αυτό, σκέφτεται: «Τι είναι το οξαλικό οξύ; Ποιος έχει δει ποτέ οξαλικό οξύ στο σπανάκι; Το τρώω τόσα χρόνια και δεν έχει συμβεί τίποτα. Θα συνεχίσω να το τρώω!» Δεν το αποδέχεται. Αυτός ο άνθρωπος δεν έχει κανέναν βαθμό αποδοχής νέων πραγμάτων ή νέων απόψεων. Αντιθέτως, οι άνθρωποι που έχουν ικανότητα αποδοχής των πραγμάτων, μόλις επιβεβαιώσουν ότι το σπανάκι περιέχει οξαλικό οξύ, θα σκεφτούν πώς να αφαιρέσουν το οξαλικό οξύ και, μαθαίνοντας περισσότερα γι’ αυτό, ανακαλύπτουν ότι το οξαλικό οξύ αφαιρείται αν ζεματίσει κανείς το σπανάκι σε βραστό νερό. Όσοι έχουν ικανότητα αποδοχής των πραγμάτων, μόλις ακούνε νέες πληροφορίες, θα διακρίνουν, μέσα από ερωτήσεις, την ορθότητα των πληροφοριών και κατά πόσο κάτι είναι ωφέλιμο για τους ανθρώπους, κι έπειτα θα αποφασίσουν αν θα το αποδεχθούν ή θα το απορρίψουν. Θα κάνουν ερωτήσεις, θα μάθουν τις σχετικές λεπτομέρειες, κι έπειτα θα εφαρμόσουν αυτές τις πληροφορίες στην αληθινή ζωή, αποφεύγοντας τα μειονεκτήματα ή τη βλάβη που προκαλεί στους ανθρώπους το συγκεκριμένο νέο πράγμα. Από την άλλη πλευρά, οι μπερδεμένοι άνθρωποι που δεν έχουν καθόλου ικανότητα αποδοχής των πραγμάτων, όποιες νέες πληροφορίες κι αν ακούσουν, ούτε ενδιαφέρονται ούτε ρωτάνε γι’ αυτές, αλλά τις απορρίπτουν απευθείας, διατηρώντας μόνο παλιά, ξεπερασμένα πράγματα. Σε τελική ανάλυση, αυτό έχει να κάνει με το πρόβλημα του επιπέδου τους. Όταν πρόκειται για νέα πράγματα, δεν ξέρουν πώς να τα προσεγγίσουν ή ποιες αρχές πρέπει να συλλάβουν ούτε λαμβάνουν υπόψη ποιες συνέπειες μπορεί να έχει στη ζωή τους ή στο έργο τους η απόρριψη των νέων πραγμάτων. Με λίγα λόγια, διατηρούν μονίμως μια καχύποπτη στάση απέναντι στα νέα πράγματα και τις νέες πληροφορίες και δεν τολμούν να τα αποδεχθούν. Τέτοιοι άνθρωποι είναι χαμηλού επιπέδου.

Οι άνθρωποι χαμηλού επιπέδου δεν μπορούν να λύσουν μόνοι τους τα προβλήματα που αντιμετωπίζουν στη ζωή, όσα τέτοια προβλήματα κι αν προκύψουν. Τέτοιοι άνθρωποι δεν έχουν την ικανότητα να ζουν αυτόνομα. Ανεξάρτητα από το ζήτημα, εξακολουθούν να ενεργούν με όποιον τρόπο τους κληροδότησαν οι πρόγονοί τους στο παρελθόν· δεν αλλάζουν τίποτα και τον ακολουθούν άκαμπτα μέχρι τέλους. Αν τους επικρίνεις, λέγοντας ότι είναι λάθος να ενεργούν έτσι, δεν πρόκειται ν’ ακούσουν και μάλιστα θα πεισμώσουν πάρα πολύ και θα διαφωνήσουν μαζί σου: «Έτσι πέρασε σ’ εμάς από τους προγόνους μας. Η γενιά του παππού μου και η γενιά των γονιών μου το έκαναν μ’ αυτόν τον τρόπο, και έτσι πέρασε σ’ εμάς!» Είναι απαραιτήτως σωστά τα πράγματα που περνάνε από γενιά σε γενιά; Δεν εξετάζουν αυτό το ερώτημα, κι αυτό αποδεικνύει ότι έχουν χαμηλό επίπεδο. Αν είχαν το επίπεδο ενός κανονικού ανθρώπου, θα σκεφτόντουσαν αυτό το ερώτημα. Όταν άκουγαν πληροφορίες για νέα πράγματα, θα έδειχναν κάποιον βαθμό αποδοχής. Αν δεν εμφανίζουν αυτές τις εκδηλώσεις, αυτό σημαίνει ότι δεν έχουν κανέναν βαθμό αποδοχής. Τέτοιοι άνθρωποι δεν έχουν την ικανότητα να ζουν αυτόνομα. Σε όποια ηλικία κι αν φτάσουν, λένε πάντα: «Στην εποχή του πατέρα μου, έτσι ήταν. Στην εποχή του παππού μου και του προπάππου μου, έτσι ήταν. Οπότε, και στη δική μου γενιά πρέπει να συνεχίσει να είναι έτσι». Είναι ξεκάθαρο ότι αυτοί οι άνθρωποι είναι απολιθώματα. Είναι σαν σάπια κούτσουρα, στενόμυαλοι! Δεν έχουν καμία ικανότητα αποδοχής νέων πραγμάτων, κι αυτό δείχνει ότι έχουν πολύ χαμηλό επίπεδο. Όπως κι αν τους εξηγήσεις τις εξελίξεις των νέων πραγμάτων, δεν πρόκειται να τα αποδεχθούν. Τέτοιοι άνθρωποι δεν έχουν την ικανότητα να ζουν αυτόνομα. Επιφανειακά, μπορεί να φαίνεται ότι χειρίζονται τη διατροφή, την ένδυση, τη στέγαση και τις μετακινήσεις τους μόνοι τους, αλλά οι τρόποι και οι μέθοδοι που χρησιμοποιούν είναι υποτυπώδεις. Δεν προσαρμόζουν τον τρόπο ζωής τους στην εποχή ή στην ανάπτυξη των διαφόρων πεδίων της κοινής λογικής και της γνώσης που έχει αποκτήσει το ανθρώπινο γένος. Έτσι είναι οι άνθρωποι χαμηλού επιπέδου. Παρόλο που τέτοιοι άνθρωποι δεν λιμοκτονούν, δεν παγώνουν από το κρύο και δεν έχουν υποφέρει από σημαντικές ασθένειες, κρίνοντας από την οπτική τους πάνω στην επιβίωση και από τον τρόπο ζωής τους, ζουν απλώς με μπερδεμένο τρόπο και θα μπορούσαν επίσης να χαρακτηριστούν διανοητικά ανεπαρκείς, ηλίθιοι ή ανόητοι. Κάποιοι άνθρωποι δεν νιώθουν άνετα όταν τους αποκαλεί κανείς διανοητικά ανεπαρκείς ή ηλίθιους, αλλά ακόμη κι αν δεν νιώθουν άνετα, είναι η αλήθεια. Το επίπεδό τους είναι πραγματικά τόσο χαμηλό. Θα ήθελα όντως να πω κάτι που σε κάνει να νιώθεις άνετα, αλλά πολύ απλά δεν διαθέτεις το κατάλληλο επίπεδο γι’ αυτό. Υστερείς σε ικανότητα σε κάθε πτυχή και δεν έχεις σωστές, ακριβείς σκέψεις ή απόψεις που εναρμονίζονται με το σκεπτικό της κανονικής ανθρώπινης φύσης απέναντι σε οποιοδήποτε ζήτημα. Δεν είναι αυτό έλλειψη επιπέδου; Δείχνει ήδη αρκετή αβρότητα το γεγονός ότι δεν σε αποκαλώ άχρηστο. Ένας τέτοιος άνθρωπος που δεν έχει καθόλου επίπεδο απέχει μόνο ένα βήμα από κάποιον με διανοητική αναπηρία. Οι άνθρωποι με διανοητική αναπηρία δεν έχουν καν την ικανότητα να φροντίζουν τον εαυτό τους και βασίζονται εξολοκλήρου στη βοήθεια άλλων. Την ώρα του φαγητού, οι γονείς τους ακόμα πρέπει να τους ταΐζουν κάθε μπουκιά, και οι ίδιοι δεν ξέρουν καν αν έχουν χορτάσει ή όχι. Οι άνθρωποι χαμηλού επιπέδου είναι διανοητικά ανεπαρκείς· είναι ηλίθιοι και απέχουν μόνο ένα βήμα από κάποιον διανοητικά ανάπηρο. Τόσο χαμηλό είναι το επίπεδό τους. Πείτε Μου, δεν είναι αξιολύπητοι αυτοί οι άνθρωποι; Δεν είναι πολύ εκνευριστικοί; Οι άνθρωποι χαμηλού επιπέδου δεν έχουν ικανότητα μάθησης, ικανότητα αντίληψης των πραγμάτων και ικανότητα κατανόησης· ακόμη λιγότερο έχουν ικανότητα αποδοχής των πραγμάτων. Δεν διαθέτουν καμία ικανότητα σε καμία πτυχή. Όπως κι αν τους εξηγείς τα πράγματα ή τους δίνεις παραδείγματα, εκείνοι και πάλι δεν μπορούν να βγάλουν άκρη ή να καταλάβουν τι ειπώθηκε. Δεν είναι αυτό διανοητική ανεπάρκεια; Όπως κι αν εξηγείς, εκείνοι δεν μπορούν να καταλάβουν. Ακόμη κι αν μιλάς πολύ ξεκάθαρα και εξηγείς διεξοδικά, εκείνοι και πάλι δεν το πιάνουν, και μάλιστα βρίσκουν πολύ περίεργα όσα λες. Τους λείπει το σκεπτικό της κανονικής ανθρώπινης φύσης και επινοούν κιόλας μια σειρά πλάνες για να σε διαψεύσουν. Δεν υπάρχει τρόπος να λογικέψεις τέτοιους ανθρώπους· πες τους μόνο πέντε λέξεις: «Είσαι πέρα από κάθε λογική!» Το επίπεδό τους είναι τόσο χαμηλό. Γίνεται να μη σου προκαλούν ανησυχία και εκνευρισμό; Ό,τι κι αν πεις σε τέτοιους ανθρώπους, είναι ανώφελο. Όπως κι αν προσπαθήσεις να τους διαφωτίσεις, εκείνοι δεν καταλαβαίνουν. Ακόμη και για ένα ασήμαντο ζήτημα, παίρνει όλη μέρα να τους διαφωτίσεις, κι αν μιλάς με λίγο πιο βαθυστόχαστο τρόπο, δεν πρόκειται να καταλάβουν· πρέπει να χρησιμοποιείς τους πιο ρηχούς όρους και να λες πολλά για να μπορέσουν να καταλάβουν. Ακόμη κι αφού κατανοήσουν ένα ζήτημα, όταν προκύπτει κάποιο παρόμοιο ζήτημα, και πάλι δεν το πιάνουν. Δεν είναι αυτό διανοητική ανεπάρκεια; Ωστόσο, ένας τέτοιος διανοητικά ανεπαρκής άνθρωπος δεν πιστεύει ότι είναι ανόητος. Λέει: «Μην υποθέτεις ότι είμαι ανόητος. Αν προσφερθείς να μου δώσεις είτε δέκα γουάν είτε δέκα δολάρια, πρόσεξε τι θα επιλέξω· οπωσδήποτε θα επιλέξω τα δολάρια, επειδή ξέρω ότι έχουν μεγαλύτερη αξία». Οι άλλοι λένε: «Εξακολουθείς να είσαι ανόητος». Γιατί οι άλλοι λένε ότι αυτοί οι άνθρωποι είναι ανόητοι; Επειδή ένας συνηθισμένος άνθρωπος δεν θα χρησιμοποιούσε ένα τέτοιου είδους παράδειγμα για να αποδείξει ότι δεν είναι ανόητος ούτε θα χρησιμοποιούσε μια τέτοια κατώτερη μέθοδο για να το δείξει. Τέτοιοι άνθρωποι, ακριβώς επειδή έχουν εξαιρετικά χαμηλό επίπεδο, επειδή δεν έχουν κανένα πρότυπο αξιολόγησης των ανθρώπων, των γεγονότων ή των πραγμάτων και δεν ξέρουν πώς να τα αξιολογούν, ποτέ δεν θεωρούν τον εαυτό τους ανόητο. Οι πραγματικά οξυδερκείς άνθρωποι, αφού πασχίσουν και παλέψουν σταθερά σε μια ομάδα ανθρώπων για τρία με πέντε χρόνια, θα συνειδητοποιήσουν ότι σε οποιαδήποτε ομάδα υπάρχουν εκείνοι που είναι καλύτεροί τους, εκείνοι που υπερτερούν. Πιστεύουν πάντα ότι το επίπεδό τους δεν είναι αρκετά καλό, ότι οι ικανότητές τους και η νοημοσύνη τους δεν είναι αρκετά καλά. Είναι πάντα σε θέση να ανακαλύπτουν τις ελλείψεις τους, να αναγνωρίζουν πού υστερούν σε σύγκριση με τους άλλους και να εντοπίζουν τα προβλήματά τους· μπορούν πάντα να βλέπουν τα δυνατά σημεία των άλλων. Τέτοιοι άνθρωποι είναι οξυδερκείς και έχουν επίπεδο. Στο μεταξύ, εκείνοι που δεν έχουν επίπεδο, όταν ζουν σε μια ομάδα ανθρώπων, πιστεύουν πάντα ότι οι άλλοι είναι κατώτεροί τους. Βλέπουν ότι κάποιοι άνθρωποι δεν μπορούν καν να γράψουν κάποιες λέξεις με τη σωστή ορθογραφία ή να πληκτρολογήσουν, και τους περιφρονούν θεωρώντας ότι έχουν χαμηλό επίπεδο. Χρησιμοποιούν αυτά τα ασήμαντα, μικρά πράγματα που μπορούν να κάνουν οι ίδιοι, προκειμένου να επιβεβαιώσουν ότι το δικό τους επίπεδο είναι καλό. Υπάρχουν και άνθρωποι που, όταν βλέπουν άλλους ανθρώπους να είναι λιγότερο σχολαστικοί με την υγιεινή τους ή να μην ξέρουν πώς να ντυθούν καλά, λένε ότι έχουν χαμηλό επίπεδο. Οι ίδιοι είναι λίγο πιο καθαροί, μπορούν να φοράνε ένα προσωπείο εξευγενισμού ή έχουν κάποιες γνώσεις και κάποια προτερήματα, οπότε θεωρούν ότι το δικό τους επίπεδο είναι καλό. Είναι οξυδερκείς ή ανόητοι αυτοί οι άνθρωποι; Είναι ανόητοι. Παρατηρήστε πώς μιλάνε οι οξυδερκείς άνθρωποι: «Γιατί τα έκανα πάλι θάλασσα; Συνειδητοποιώ ότι είμαι ανόητος!» Όσοι λένε συχνά ότι είναι ανόητοι και ότι έχουν ελλείψεις είναι πραγματικά οξυδερκείς. Όσοι δεν παραδέχονται ποτέ ότι είναι ανόητοι και λένε μονίμως: «Νομίζεις ότι είμαι ανόητος; Δοκίμασε να μου ζητήσεις χρήματα και θα δεις αν θα σου τα δώσω!» είναι πραγματικά ανόητοι. Με απλά λόγια, ανοησία σημαίνει να μην είναι καλά στα μυαλά τους. Για να μπορούν να λένε τέτοια ανόητα πράγματα, δεν είναι αυτό ανοησία; Δεν δείχνει ότι δεν είναι καλά στα μυαλά τους; (Ναι.) Όταν βλέπουν κάποιον που έχει ορισμένα ελαττώματα ή κάποιες ελλείψεις ή που αφήνει κενά σε ό,τι κάνει, γελάνε πίσω από την πλάτη του, λέγοντας: «Πώς γίνεται να είναι τόσο ανόητος;» Όταν βλέπουν κάποιον που είναι υστερόβουλος και χρησιμοποιεί ύπουλες μεθόδους για να εκμεταλλευτεί τους άλλους, τον θεωρούν οξυδερκή και άνθρωπο καλού επιπέδου. Οι πραγματικά οξυδερκείς άνθρωποι αξιολογούν την ποιότητα του επιπέδου κάποιου και το κατά πόσο είναι οξυδερκής ή ανόητος με βάση τις διάφορες ικανότητές του. Ωστόσο, οι ανόητοι άνθρωποι εξετάζουν μόνο ποιος είναι υστερόβουλος, ποιος εκμεταλλεύεται τους άλλους και αποφεύγει μονίμως τις απώλειες και ποιος εξυπηρετεί τον εαυτό του επιδέξια μέσα από τεχνάσματα, θεωρώντας ότι όλοι αυτοί οι άνθρωποι είναι οξυδερκείς και έχουν καλό επίπεδο. Στην πραγματικότητα, όλοι οι άνθρωποι αυτού του είδους είναι ανόητοι. Όταν αξιολογούν την ποιότητα του επιπέδου ενός ανθρώπου με βάση το πόσο υστερόβουλος είναι, τότε αυτοί οι άνθρωποι είναι ανόητοι. Πριν από λίγο, αναφέραμε μία από τις πιο ανόητες εκδηλώσεις. Λένε: «Αν μου προσφέρεις είτε δέκα δολάρια είτε δέκα γουάν, πρόσεξε ποιο από τα δύο θα επιλέξω. Σε καμία περίπτωση δεν θα επέλεγα το ρεμίνμπι· μη νομίζεις πως δεν ξέρω ότι τα δολάρια έχουν μεγαλύτερη αξία! Αν μου προσφέρεις κρέας ή τόφου, πρόσεξε ποιο από τα δύο θα φάω. Νομίζεις ότι είμαι τόσο ανόητος που θα φάω το τόφου και όχι το κρέας; Ξέρω ότι το κρέας είναι πιο νόστιμο!» Τέτοιοι άνθρωποι είναι στην πραγματικότητα ανόητοι. Αν πραγματικά δεν θέλεις να δουν οι άλλοι την ανοησία σου, σε καμία περίπτωση δεν θα πρέπει να χρησιμοποιείς τέτοια παραδείγματα. Κατανοητό; (Ναι.) Δεν κάνουν συχνά αυτό το λάθος οι ανόητοι άνθρωποι; (Ναι.) Μάλιστα σκέφτονται: «Κοίτα πόσο καλός είμαι στο να δίνω παραδείγματα! Βλέπεις πόσο οξυδερκής είμαι; Σου φαίνομαι ανόητος; Εσύ είσαι ο ανόητος!» Το πιο ανόητο είδος ανθρώπου εκπέμπει μονίμως ανοησία. Εδώ ολοκληρώνεται η συναναστροφή πάνω σ’ αυτήν την ικανότητα: την ικανότητα αποδοχής των πραγμάτων.

5. Νοητική ικανότητα

Η πέμπτη ικανότητα είναι η νοητική ικανότητα. Σε τι αναφέρεται η νοητική ικανότητα; Η κύρια έμφασή της είναι ο βαθμός στον οποίο ένας άνθρωπος κατανοεί από μόνος του τα πράγματα. Για να αξιολογήσει κάποιος τη νοητική ικανότητα ενός ανθρώπου, πρέπει να εξετάσει τον βαθμό στον οποίο κατανοεί ένα πράγμα και το χρονικό διάστημα που χρειάζεται για να καταφέρει να κατανοήσει την ουσία αυτού του πράγματος. Αν το χρονικό διάστημα που χρειάζεται είναι πολύ μικρό και ο βαθμός στον οποίο κατανοεί κάτι είναι αρκετά μεγάλος, φτάνοντας στο επίπεδο της κατανόησης της ουσίας αυτού του πράγματος, τότε έχει νοητική ικανότητα. Αν το χρονικό διάστημα που χρειάζεται ένας άνθρωπος για να κατανοήσει ένα πράγμα είναι εντός του κανονικού εύρους και μπορεί να κατανοήσει την ουσία αυτού του πράγματος, μπορεί να δει καθαρά τα αίτια και τις συνέπειες, καθώς και τη ρίζα και την ουσία των προβλημάτων που εμπεριέχει, κι έπειτα κατανοεί μέσα του αυτό το πράγμα και —ακόμα καλύτερα, μπορεί να δώσει έναν ορισμό και να αντλήσει ένα συμπέρασμα γι’ αυτό το πράγμα— αυτό σημαίνει ότι έχει καλό επίπεδο. Με άλλα λόγια, ως ένας κανονικός άνθρωπος που διαθέτει το σκεπτικό της κανονικής ανθρώπινης φύσης, είτε είσαι άνδρας είτε γυναίκα, είτε μόλις ενηλικιώθηκες είτε είσαι ήδη μεσήλικας ή ηλικιωμένος, αν επιτυγχάνεις την κατανόηση της ουσίας αυτού του πράγματος εντός του κανονικού χρονικού πλαισίου, τότε το επίπεδό σου θεωρείται καλό. Αν το χρονικό διάστημα που χρειάζεσαι για να κατανοήσεις αυτό το πράγμα είναι τρεις ή τέσσερις φορές μεγαλύτερο από εκείνο ενός κανονικού ανθρώπου —δηλαδή, ένας άνθρωπος καλού επιπέδου χρειάζεται τρεις μέρες, αλλά εσύ χρειάζεσαι δέκα μέρες ή ακόμα κι έναν μήνα— και, μέχρι να αντιληφθείς καθαρά ολόκληρη την αλληλουχία των γεγονότων σ’ αυτό το ζήτημα, έχουν ήδη εμφανιστεί η βλάβη και οι αρνητικές συνέπειες που προκαλούνται από αυτό, και μόνο τότε συνειδητοποιείς τη σοβαρότητα του ζητήματος και ποια είναι η ρίζα και η ουσία του, τότε στην καλύτερη περίπτωση το επίπεδό σου είναι μέτριο. Με άλλα λόγια, αν αυτό το ζήτημα δεν έχει προκαλέσει ακόμα σοβαρές συνέπειες, αλλά έχουν ήδη αρχίσει να εμφανίζονται συνεχώς κάποιες αρνητικές συνέπειες, και μόνο κατά τη διάρκεια αυτής της διαδικασίας αρχίζεις σταδιακά να συνειδητοποιείς τη ρίζα και την ουσία αυτού του ζητήματος, φτάνοντας σ’ έναν ορισμό και ένα συμπέρασμα, τότε το επίπεδό σου θεωρείται μέτριο. Αν, όμως, συνειδητοποιείς και κατανοείς ξαφνικά ποια είναι η φύση του συγκεκριμένου ζητήματος, μόνο αφού το ζήτημα έχει καταλήξει σε αρνητικές ή σοβαρές συνέπειες, τότε το επίπεδό σου είναι εξαιρετικά χαμηλό. Αν αυτό το ζήτημα έχει ήδη προκαλέσει αρνητικές συνέπειες και εξακολουθείς να μην ξέρεις ποιο είναι το πρόβλημα μ’ αυτό ή ποια είναι η ρίζα του προβλήματος και δεν μπορείς και πάλι ν’ αντλήσεις κάποιο συμπέρασμα γι’ αυτό, τότε δεν έχεις καθόλου επίπεδο. Η νοητική ικανότητα χωρίζεται σ’ αυτές τις τέσσερις βαθμίδες. Πρώτα είναι οι άνθρωποι καλού επιπέδου. Δηλαδή, όταν κάτι έχει μόλις προκύψει και απαιτείται από εσένα να καταλήξεις άμεσα σ’ ένα συμπέρασμα εντός λίγων ωρών —και πρόκειται για μια επείγουσα περίπτωση όπου θα υπάρξουν αρνητικές συνέπειες, εφόσον δεν κρίνεις άμεσα το ζήτημα, δεν αναπτύξεις γρήγορα ένα σχέδιο για τον χειρισμό και την επίλυσή του ή δεν διαμορφώσεις ακόμα και ένα σχέδιο ελέγχου των απωλειών προκειμένου να σταματήσεις την περαιτέρω εξέλιξή του— αν, εντός αυτού του χρονικού διαστήματος, μπορείς να συνειδητοποιήσεις τη ρίζα αυτού του ζητήματος και μπορείς να κρίνεις άμεσα και αποφασιστικά με ακρίβεια, να λάβεις μια απόφαση και να καταλήξεις σε ένα συμπέρασμα με ακρίβεια, κι έπειτα να διαμορφώσεις ένα λογικό σχέδιο για τον χειρισμό του, αυτό σημαίνει ότι έχεις καλό επίπεδο. Ας υποθέσουμε, ωστόσο, ότι απλώς αντιλαμβάνεσαι πως υπάρχει κάποιο πρόβλημα μ’ αυτό το ζήτημα, αλλά δεν ξέρεις πού έγκειται το πρόβλημα ή ποια είναι η ρίζα του, και εντός του κανονικού χρονικού διαστήματος για τον χειρισμό αυτού του ζητήματος, δεν έχεις καταλήξει σε συμπεράσματα, δεν έχεις αποφανθεί ούτε έχεις σχέδια για τον χειρισμό του. Αντ’ αυτού, απλώς περιμένεις παθητικά και παρατηρείς την περαιτέρω εξέλιξή του και μόνο μέσα από την περαιτέρω εξέλιξή του προσπαθείς να εντοπίσεις ποια είναι στην πραγματικότητα η ουσία αυτού του ζητήματος και να το κρίνεις με όχι και τόση ακρίβεια και, αφού συνεχίσεις να περιμένεις και να παρατηρείς, προτού εξελιχθεί πλήρως το ζήτημα, ίσως μπορέσεις μόλις και μετά βίας να δεις καθαρά την ουσία του προβλήματος ή να βρεις μια λύση, αλλά και πάλι ο χειρισμός σου δεν είναι άμεσος. Σ’ αυτήν την περίπτωση, το επίπεδό σου είναι πολύ μέτριο. Αν αυτό το ζήτημα έχει εξελιχθεί πλήρως και οι συνέπειες έχουν ήδη εμφανιστεί, ενώ η ουσία του προβλήματος έχει ήδη αναδειχθεί εντελώς, και μόνο τότε συνειδητοποιείς ότι αυτό το ζήτημα είναι κακό και βλέπεις ποια είναι η ρίζα του— ή, ίσως, να μην μπορείς καν να δεις τη ρίζα του, αλλά απλώς να υπομένεις ή να αντιμετωπίζεις παθητικά την τελική συνέπεια αυτού του ζητήματος— αυτό σημαίνει ότι έχεις χαμηλό επίπεδο. Άλλη μια εκδήλωση των ανθρώπων χαμηλού επιπέδου είναι ότι αν συμβούν ξανά τέτοια ζητήματα, εξακολουθούν να έχουν την ίδια στάση, την ίδια μέθοδο χειρισμού τους και τα χειρίζονται με την ίδια ταχύτητα. Με άλλα λόγια, κάθε φορά που προκύπτουν τέτοια ζητήματα, τα χειρίζονται πάντα με τον ίδιο τρόπο, με την ίδια ταχύτητα και αποδοτικότητα. Όσα πράγματα κι αν προκύψουν, δεν είναι σε θέση να διακρίνουν την ουσία τους ούτε αλλάζουν αναλόγως οποιαδήποτε από τις απόψεις ή τις οπτικές τους για τα κοσμικά ζητήματα. Αυτοί είναι άνθρωποι χαμηλού επιπέδου. Ακριβώς επειδή είναι άνθρωποι χαμηλού επιπέδου, δεν έχουν την ικανότητα να ζουν αυτόνομα· με άλλα λόγια, δεν έχουν καμία θεώρηση για την επιβίωση ή για τη ζωή. Αυτό είναι ένδειξη χαμηλού επιπέδου. Η εκδήλωση των ανθρώπων που δεν έχουν καθόλου επίπεδο είναι η εξής: Όταν έχει ήδη προκύψει ένα ζήτημα και μπορεί να έχουν εμφανιστεί ακόμη και επιπτώσεις, εκείνοι εξακολουθούν να μην ξέρουν τι έχει συμβεί, λες και ονειρεύονται. Αυτό σημαίνει να μην έχει κανείς επίπεδο και νοητική ικανότητα. Καταλάβατε; (Ναι.) Η νοητική ικανότητα αναφέρεται κυρίως στην κατανόηση των ουσιών διαφόρων ανθρώπων και γεγονότων και της ρίζας των προβλημάτων τους· αυτό είναι νοητική ικανότητα. Σημαίνει ότι όταν βλέπεις τις εκδηλώσεις, τις αποκαλύψεις και την ανθρώπινη φύση ενός συγκεκριμένου είδους ανθρώπων, μπορείς να γνωρίζεις τα προβλήματα που αντιμετωπίζουν, ποια είναι η ρίζα των προβλημάτων τους στο περιβάλλον στο οποίο ζουν, καθώς και ποια είναι η ουσία των γεγονότων που παρατηρείς εκείνη τη στιγμή και πού έγκειται η ρίζα των προβλημάτων που εμπεριέχουν αυτά. Η νοητική ικανότητα αναφέρεται κυρίως σε δύο πτυχές: το να βλέπει κανείς καθαρά την ουσία των ανθρώπων, των γεγονότων και των πραγμάτων και το να βλέπει κανείς καθαρά τη ρίζα των προβλημάτων τους. Τι άλλο μπορείτε να καταλάβετε για τη νοητική ικανότητα; Την καταλαβαίνει κανείς ως ικανότητα κατανόησης και μάθησης γνώσης; (Όχι.) Η νοητική ικανότητα για την οποία μιλάμε σχετίζεται κυρίως με την ικανότητα να βλέπει κανείς τους ανθρώπους και τα πράγματα. Αν το πρότυπο με βάση το οποίο βλέπεις τους ανθρώπους και τα πράγματα είναι πολύ χαμηλό, η κατανόησή σου είναι πολύ ρηχή ή δεν μπορείς να κατανοήσεις την ουσία οποιωνδήποτε ανθρώπων, γεγονότων ή πραγμάτων, τότε έχεις πολύ χαμηλή ή ακόμη και ανύπαρκτη νοητική ικανότητα. Αν, όσα εμφανώς λανθασμένα λόγια ή όσες εμφανώς λανθασμένες απόψεις κι αν εκφράζουν οι άνθρωποι γύρω σου, όσες λανθασμένες ενέργειες κι αν κάνουν ή όση εμφανή διαφθορά κι αν αποκαλύπτουν, εσύ δεν μπορείς να ανακαλύψεις την ουσία του προβλήματος, δεν ξέρεις τι είδους άνθρωποι είναι, κατά πόσο είναι σωστοί άνθρωποι, κατά πόσο είναι άνθρωποι που επιδιώκουν την αλήθεια, πώς είναι ο χαρακτήρας τους ή ποια είναι η ουσία τους —αν δεν ξέρεις τίποτε από αυτά τα πράγματα— τότε δεν έχεις νοητική ικανότητα. Όταν έρχεσαι αντιμέτωπος με οποιονδήποτε άνθρωπο ή οποιοδήποτε ζήτημα, δεν έχεις κανένα πρότυπο αξιολόγησης. Αφού παρέλθει το ζήτημα, δεν έχεις καταλήξει σε κανένα συμπέρασμα για την ουσία τέτοιων προβλημάτων, και ακόμη περισσότερο δεν το έχεις κατανοήσει καθόλου και, ασφαλώς, δεν έχεις καθόλου αρχές για τον χειρισμό τέτοιων ζητημάτων ούτε μονοπάτια άσκησης γι’ αυτά· αυτό σημαίνει να μην έχεις νοητική ικανότητα. Η νοητική ικανότητα αναφέρεται κυρίως στην ικανότητα ενός ανθρώπου να κατανοεί τους ανθρώπους, τα γεγονότα και τα πράγματα. Εδώ ολοκληρώνεται η συζήτησή μας πάνω σ’ αυτήν την ικανότητα.

6. Η ικανότητα κρίσης

Η έκτη ικανότητα είναι η ικανότητα κρίσης. Η ικανότητα κρίσης είναι όταν, μόλις έρθεις αντιμέτωπος μ’ ένα ζήτημα, μπορείς να κρίνεις κατά πόσο είναι σωστό ή λάθος, δίκαιο ή άδικο και θετικό ή αρνητικό, κι έπειτα να χρησιμοποιήσεις την κρίση σου για να καθορίσεις τον κατάλληλο τρόπο προσέγγισης και χειρισμού του. Κανονικά, όταν ένας άνθρωπος έρχεται αντιμέτωπος μ’ ένα ζήτημα, είτε πρόκειται για κάτι που έχει δει ή βιώσει στο παρελθόν είτε όχι και είτε το ζήτημα είναι σχετικά θετικό είτε σχετικά αρνητικό, τι είδους στάση θα πρέπει να υιοθετήσει απέναντί του; Θα πρέπει να το απορρίψει ή να το ενστερνιστεί και να το αποδεχθεί; Αν, αφού το δεις καθαρά, διατηρείς τη δική σου στάση κι έχεις ακριβείς απόψεις που εναρμονίζονται με τις αλήθεια-αρχές, αυτό αποδεικνύει ότι έχεις ικανότητα κρίσης. Για παράδειγμα, όταν ακούς έναν άνθρωπο να λέει κάτι και το σκέφτεσαι, μπορείς να προσδιορίσεις τι σημαίνει αυτό, ποιον σκοπό θέλει να πετύχει ο ομιλητής, γιατί λέει αυτά τα λόγια, γιατί χρησιμοποιεί τέτοια διατύπωση και τέτοιο ύφος και γιατί έχει ένα συγκεκριμένο βλέμμα όταν το λέει. Μπορείς να δεις τις προθέσεις, τους σκοπούς και τα κίνητρα που κρύβονται πίσω από αυτό που λέει. Όπως κι αν χειριστείς μετά αυτές τις προθέσεις κι αυτά τα κίνητρα, μπορείς να αντιληφθείς επιτόπου κάποια από τα προβλήματα που κρύβονται πίσω από το ζήτημα που συμβαίνει. Ξέρεις τι θέλει να κάνει αυτός ο άνθρωπος, γιατί θέλει να το κάνει έτσι, τον σκοπό που θέλει να πετύχει, την επίδραση που επιδιώκει να έχουν τα λόγια του, καθώς και τα κρυφά μέσα και σχέδια και τις κρυφές δολοπλοκίες που εμπλέκονται. Μπορείς να δεις κάποιες ενδείξεις, να αντιληφθείς ότι το συγκεκριμένο πρόβλημα δεν είναι συνηθισμένο, και μάλιστα μπορεί να έχεις κι ένα αίσθημα επαγρύπνησης μέσα σου. Αυτό αποδεικνύει ότι έχεις ικανότητα κρίσης. Αν έχεις ικανότητα κρίσης, αυτό σημαίνει ότι είσαι άνθρωπος καλού επιπέδου. Όσο ευχάριστα κι αν ακούγονται τα λόγια κάποιου, όσο κι αν συνάδουν με την αλήθεια από πλευράς δόγματος, όσο έντιμη κι αν φαίνεται στους άλλους η συμπεριφορά του ή όσο βαθιά κι αν είναι κρυμμένος ο σκοπός του, εσύ μπορείς και πάλι να κρίνεις το πρόβλημα μέσα από τις αποκαλύψεις του προς τα έξω, τα φαινόμενα ή αυτά που λέει· αυτό αποδεικνύει ότι έχεις καλό επίπεδο κι ότι έχεις ικανότητα κρίσης. Για παράδειγμα, όταν έρχεσαι αντιμέτωπος με κάποιο ζήτημα, ανεξάρτητα από την έκταση στην οποία έχει αναπτυχθεί αυτό το ζήτημα, μπορείς να δεις καθαρά την ουσία αυτού του ζητήματος και τη ρίζα του προβλήματος, κατανοώντας την πορεία αυτού του ζητήματος. Αυτό σημαίνει να έχεις ικανότητα κρίσης. Λόγου χάρη, στην εκκλησία, όταν υπάρχουν αντίχριστοι και κακοί άνθρωποι που διαταράσσουν και αναστατώνουν, ανεξάρτητα ποιος είναι ο αρχηγός ανάμεσα σ’ αυτούς τους ανθρώπους, ποιοι είναι οι ακόλουθοι, ποιος παίζει τον κύριο ρόλο σ’ αυτό το ζήτημα και ποιος είναι παθητικός, καθώς και τι είδους επιρροή θα έχει αυτό το ζήτημα στους ανθρώπους και τι δυσμενείς συνέπειες θα προκύψουν αν αυτό το ζήτημα εξελιχθεί περαιτέρω, μπορείς, κατανοώντας τις βασικές συνθήκες αυτού του ζητήματος, να κρίνεις την όλη κατάσταση. Ακόμη κι αν η κρίση σου τη δεδομένη στιγμή έχει κάποιον βαθμό απόκλισης από τον τρόπο με τον οποίο θα καταλήξει τελικά το ζήτημα, αν μη τι άλλο, έχεις μια οπτική, μια στάση και ακριβείς αρχές για τον χειρισμό αυτού του ζητήματος. Αυτό αποδεικνύει επαρκώς ότι έχεις ικανότητα κρίσης σε ό,τι αφορά αυτό το ζήτημα. Με άλλα λόγια, έχεις την ικανότητα να κρίνεις ποιος είναι ο αρχηγός ή ο υποκινητής ενός ζητήματος ή σε ποια έκταση θα εξελιχθεί αυτό το ζήτημα στο μέλλον και τι είδους στάση και αρχές πρέπει να χρησιμοποιήσεις για να το προσεγγίσεις και να το εμποδίσεις να οδηγήσει σε δυσμενείς συνέπειες. Εφόσον έχεις την ικανότητα να κρίνεις, η συλλογιστική και η μέθοδος της κρίσης σου είναι σωστές και η βάση της κρίσης σου συνάδει τουλάχιστον με την ανθρώπινη φύση ή, ακόμη καλύτερα, με τις αλήθεια-αρχές, αυτό αποδεικνύει ότι έχεις ικανότητα κρίσης. Ακόμη κι αν η κρίση σου έχει κάποιον βαθμό απόκλισης από το ίδιο το ζήτημα, εφόσον έχει κάποια βάση, συμμορφώνεται με τα μοτίβα εξέλιξης του ίδιου του ζητήματος και εναρμονίζεται με τη ρίζα και την ουσία παρόμοιων ή ανάλογων προβλημάτων —και, επιπλέον, συνάδει με τις αλήθεια-αρχές— μπορεί να πει κανείς ότι έχεις ικανότητα κρίσης. Το γεγονός ότι έχεις ικανότητα κρίσης αποδεικνύει ότι μπορείς να σκέφτεσαι τα προβλήματα. Αν οι κρίσεις σου εναρμονίζονται με τη ρίζα, την ουσία και όλες τις άλλες πτυχές του ίδιου του ζητήματος, τότε αυτό αποδεικνύει ότι είσαι άνθρωπος καλού επιπέδου.

Όποιους ανθρώπους ή όποια ζητήματα κι αν συναντά κάποιος, μόνο όταν έχει σωστό σκεπτικό και μόνο με την προϋπόθεση ότι κρίνει κατά πόσο ένα ζήτημα είναι σωστό ή λάθος, δίκαιο ή άδικο ή θετικό ή αρνητικό, μπορεί να έχει ένα μετέπειτα σχέδιο για τον χειρισμό και την επίλυσή του. Αν ένας άνθρωπος δεν ξέρει πώς να σκέφτεται τα προβλήματα— και, συγκεκριμένα, αν δεν μπορεί να κρίνει τα προβλήματα— τότε δεν μπορεί ούτε να τα χειριστεί· με άλλα λόγια, δεν έχει την ικανότητα να χειρίζεται προβλήματα. Όποιος χειρίζεται προβλήματα το κάνει με την προϋπόθεση ότι κρίνει κατά πόσο ένα ζήτημα είναι σωστό ή λάθος· διαφορετικά, το σχέδιό του για την επίλυση του προβλήματος και το μονοπάτι άσκησής του δεν θα έχουν βάση. Για παράδειγμα, κάποιος σου αναφέρει ότι σε μια συγκεκριμένη εκκλησία η εκκλησιαστική ζωή δεν είναι καλή· οι περισσότεροι άνθρωποι είναι αρνητικοί κι αδιάφοροι, απρόθυμοι να συναθροιστούν ή να κάνουν το καθήκον τους. Πώς κρίνεις ένα τέτοιο φαινόμενο; Είναι αυτό ένα πρόβλημα της αληθινής ζωής; (Ναι.) Εφόσον είναι ένα πρόβλημα της αληθινής ζωής, πρέπει να σκεφτείς ένα συγκεκριμένο σχέδιο άσκησης για να το χειριστείς και να το λύσεις. Προτού λύσεις το πρόβλημα, δεν χρειάζεται να κρίνεις ποια είναι η ρίζα και η ουσία αυτού του προβλήματος και ποιοι άνθρωποι το προκαλούν; Δεν χρειάζεται να τα κρίνεις αυτά; (Ναι.) Μόνο μέσα από τη σκέψη μπορείς να κρίνεις και μόνο αφού κρίνεις μπορείς να εντοπίσεις τη ρίζα του προβλήματος και, με βάση τη ρίζα και την ουσία του προβλήματος, μπορείς κατόπιν να καθορίσεις δέουσες και κατάλληλες μεθόδους χειρισμού και σχέδια επίλυσης του προβλήματος. Αν μάθαινες ότι η εκκλησιαστική ζωή σε μια συγκεκριμένη εκκλησία δεν είναι καλή, αλλά δεν ξέρεις ποιος είναι ο λόγος, πώς θα μπορούσες να κρίνεις πού έγκειται η ρίζα του προβλήματος; (Θα σκεφτόμουν πρώτα ότι αυτό το πρόβλημα σχετίζεται άμεσα με τον επικεφαλής της εκκλησίας. Αν ο επικεφαλής της εκκλησίας δεν έχει πνευματική κατανόηση, αν πιστεύει στον Θεό εδώ και χρόνια, αλλά δεν κατανοεί την αλήθεια, δεν μπορεί να χειριστεί οποιαδήποτε προβλήματα αντιμετωπίζει και δεν ξέρει πώς να οδηγήσει τον εκλεκτό λαό του Θεού ώστε να τρώει και να πίνει τα λόγια του Θεού ή να συναναστρέφεται πάνω στην αλήθεια, τότε μια εκκλησία με έναν τέτοιον ψευδο-επικεφαλής είναι σίγουρο ότι δεν θα έχει καλή εκκλησιαστική ζωή.) Αυτή είναι μία κρίση. Γενικά, για απλά προβλήματα, αν μία κρίση είναι ακριβής, μπορεί να σου επιτρέψει να συλλάβεις τη ρίζα του προβλήματος. Ωστόσο, κάποια προβλήματα είναι σύνθετα και, αν οι πληροφορίες που κατανοείς δεν είναι πλήρεις, είναι πιθανό η μοναδική σου κρίση να μη σου επιτρέψει να συλλάβεις τη ρίζα του προβλήματος. Υπάρχει, λοιπόν, και δεύτερη και τρίτη κρίση; (Ναι.) Αφού καταλήξεις σε τρεις κρίσεις, είναι πιθανό μία από αυτές να είναι η πιο ακριβής. Ποιες άλλες κρίσεις μπορείτε να σκεφτείτε, λοιπόν; (Αυτό που μπορώ να σκεφτώ είναι ότι οι άνθρωποι σ’ αυτήν την εκκλησία έχουν γενικά χαμηλό επίπεδο και χαμηλή ικανότητα κατανόησης της αλήθειας, καθώς κι ότι δεν αγαπούν την αλήθεια. Γι’ αυτό τα αποτελέσματα της εκκλησιαστικής ζωής εκεί είναι ανεπαρκή.) Συνάδει αυτό με την πραγματικότητα της κατάστασης; Αυτή είναι η δεύτερη κρίση. Υπάρχουν άλλες κρίσεις; (Επίσης, θα σκεφτόμουν κατά πόσο υπάρχουν κακοί άνθρωποι που αναστατώνουν αυτήν την εκκλησία.) Αυτή είναι η τρίτη κρίση. Ποια από αυτές τις τρεις κρίσεις εναρμονίζεται περισσότερο με την πραγματική κατάσταση και είναι η πιο ρεαλιστική και ποια είναι ανούσια; (Πιστεύω ότι η δεύτερη κρίση είναι κάπως ανούσια. Στην πραγματικότητα, αν η εκκλησία έχει έναν κατάλληλο άνθρωπο ως επικεφαλής που είναι υπεύθυνος για το έργο, τα αποτελέσματα της εκκλησιαστικής ζωής θα ήταν καλά. Τρώγοντας και πίνοντας τα λόγια του Θεού και κατανοώντας την αλήθεια, οι αδελφοί και οι αδελφές σίγουρα θα είχαν τη θέληση να κάνουν τα καθήκοντά τους. Πιστεύω ότι η πρώτη και η τρίτη κρίση είναι πιο ρεαλιστικές.) Η δεύτερη κρίση είναι ένα ανούσιο δόγμα. Η πρώτη και η τρίτη κρίση εναρμονίζονται με την πραγματική κατάσταση και είναι ακριβείς. Αφενός, αυτές οι δύο κρίσεις βασίζονται σε λογικό σκεπτικό· αφετέρου, βασίζονται σε κάποια φαινόμενα που απαντώνται συχνά στην αληθινή ζωή. Αν μπορείς να συλλάβεις τα συνηθισμένα φαινόμενα, αυτό αποδεικνύει ότι το σκεπτικό σου είναι σωστό και συνάδει με τη λογική. Αν δεν μπορείς να συλλάβεις την αληθινή κατάσταση και η κρίση σου είναι αποκομμένη από την αληθινή ζωή, αυτό αποδεικνύει ότι το σκεπτικό σου στερείται λογικής και έχει προβλήματα, καθώς και ότι βλέπεις τα προβλήματα με μη ρεαλιστικό και μη αντικειμενικό τρόπο. Η πρώτη και η τρίτη κρίση είναι αντικειμενικές. Μία περίπτωση μπορεί να είναι ότι ο επικεφαλής της εκκλησίας δεν ξέρει πώς να κάνει το έργο. Δεν έχει ο ίδιος ένα μονοπάτι στη ζωή-είσοδο, πόσο μάλλον ένα μονοπάτι σε ό,τι έχει να κάνει με την ηγεσία της εκκλησίας και την καθοδήγηση των αδελφών. Ως αποτέλεσμα, η εκκλησιαστική ζωή εκεί δεν βελτιώνεται. Στην πραγματικότητα, οι περισσότεροι άνθρωποι στην εκκλησία πιστεύουν ειλικρινά στον Θεό και έχουν θέληση, αλλά η εκκλησιαστική ζωή δεν αποφέρει πραγματικά καρπούς. Κάθε συνάθροιση ακολουθεί την ίδια ρουτίνα: τραγούδι, προσευχή, ανάγνωση των λόγων του Θεού, κι έπειτα ο επικεφαλής ή ο διάκονος μοιράζεται κάποια επιφανειακή κατανόηση ή κάποια δόγματα. Λίγοι άνθρωποι εκεί μπορούν να μιλήσουν για αληθινή βιωματική κατανόηση. Εκτός αυτού, ο επικεφαλής της εκκλησίας έχει χαμηλό επίπεδο και ρηχή εμπειρία και δεν είναι σε θέση να συναναστρέφεται πάνω στην αλήθεια για να λύνει προβλήματα. Έτσι, η εκκλησιαστική ζωή φαίνεται βαρετή και δυσάρεστη. Έχουν γίνει πολλές συναθροίσεις, αλλά κανείς δεν έχει αποκομίσει τίποτα από αυτές, επομένως οι περισσότεροι άνθρωποι θεωρούν ότι είναι λιγότερο ωφέλιμο να παρευρίσκονται σε τέτοιες συναθροίσεις από το να διαβάζουν τα λόγια του Θεού στο σπίτι, κι έτσι γίνονται απρόθυμοι να παρευρεθούν. Κάποιοι άνθρωποι, αφού πιστεύουν στον Θεό για ένα ή δύο χρόνια και αφού κατανοήσουν κάποια αλήθεια, θέλουν να κάνουν καθήκοντα. Ωστόσο, κάποιοι επικεφαλής εκκλησίας δεν ξέρουν ποιοι άνθρωποι είναι κατάλληλοι για ποιο καθήκον ή για τι είδους έργο είναι κατάλληλοι. Δεν μπορούν να κατανείμουν ή να χρησιμοποιήσουν τους ανθρώπους με λογική ούτε μπορούν να αξιοποιήσουν τις δικές τους εμπειρίες για να υποστηρίξουν τους ανθρώπους και να τους βοηθήσουν να εκπληρώσουν τα καθήκοντά τους. Αυτό μπορεί να έχει ως αποτέλεσμα κάποιοι άνθρωποι να γίνουν αρνητικοί και απρόθυμοι να κάνουν τα καθήκοντά τους. Στην πραγματικότητα, οι περισσότεροι άνθρωποι που είναι πρόθυμοι να κάνουν το καθήκον τους μπορούν να το κάνουν καλά· απλώς τους λείπει η υποστήριξη και η βοήθεια. Αν οι επικεφαλής και οι διάκονοι της εκκλησίας μπορούν να υποστηρίξουν και να βοηθήσουν τους ανθρώπους σύμφωνα με τα λόγια του Θεού, ο αριθμός των ανθρώπων εντός της εκκλησίας που είναι πρόθυμοι να κάνουν το καθήκον τους θα αυξηθεί και θα μπορούν να κάνουν κανονικά το καθήκον τους. Επειδή οι επικεφαλής και οι διάκονοι της εκκλησίας δεν ξέρουν πώς να κάνουν το έργο, η εκκλησιαστική ζωή αποφέρει ανεπαρκή αποτελέσματα και κάποια προβλήματα παραμένουν άλυτα για πολύ καιρό, ενώ μετά από λίγο, πολλοί άνθρωποι γίνονται αρνητικοί και δεν έχουν πλέον καθόλου θέληση· αυτό επηρεάζει τον εκλεκτό λαό του Θεού όταν κάνει το καθήκον του. Αν τα αποτελέσματα της εκκλησιαστικής ζωής είναι ανεπαρκή, αυτό οφείλεται κυρίως στο γεγονός ότι οι επικεφαλής και οι διάκονοι της εκκλησίας δεν ξέρουν πώς να κάνουν το εκκλησιαστικό έργο. Αυτή είναι η μία περίπτωση. Μια άλλη περίπτωση είναι όταν αντίχριστοι και κακοί άνθρωποι κατέχουν δύναμη και προκαλούν αναστατώσεις στην εκκλησία, κάτι που συμβαίνει κατά καιρούς. Όταν οι επικεφαλής της εκκλησίας δεν ξέρουν πώς να κάνουν το έργο και υπάρχουν επίσης αντίχριστοι και κακοί άνθρωποι που κατέχουν δύναμη, δημιουργώντας συνεχώς κλίκες, εγκαθιδρύοντας ανεξάρτητα βασίλεια και βασανίζοντας και καταπιέζοντας τους άλλους, αυτό έχει ως αποτέλεσμα να καταπιέζονται, να βασανίζονται και να αποκλείονται κάποιοι αδελφοί και κάποιες αδελφές που πιστεύουν ειλικρινά στον Θεό και είναι πρόθυμοι να κάνουν το καθήκον τους. Θέλουν να κάνουν το καθήκον τους, αλλά δεν έχουν την ευκαιρία, κι έτσι καταλήγουν αρνητικοί και αδύναμοι. Αυτοί οι άνθρωποι που πιστεύουν ειλικρινά στον Θεό δεν αντλούν καμία ευχαρίστηση όταν συναθροίζονται με αντίχριστους και το σινάφι τους. Οι αντίχριστοι θέλουν πάντα να κατέχουν δύναμη και να εδραιώνονται. Όταν εκείνοι που πιστεύουν ειλικρινά στον Θεό συμμετέχουν στις συναθροίσεις, θέλουν να κατανοήσουν περισσότερη αλήθεια και να μοιραστούν τις εμπειρίες τους, αλλά οι αντίχριστοι τους καταπιέζουν και δεν τους δίνουν την ευκαιρία. Ως αποτέλεσμα, η εκκλησιαστική ζωή διαταράσσεται· οι άνθρωποι σκορπίζουν σε απόλυτη αταξία και οι συναθροίσεις δεν είναι πλέον ευχάριστες. Ο λίγος ενθουσιασμός και η αγάπη που είχαν οι άνθρωποι χάνεται, και δεν είναι πλέον πρόθυμοι να κάνουν το καθήκον τους. Τα ανεπαρκή αποτελέσματα της εκκλησιαστικής ζωής μπορεί να οφείλονται σε έναν από αυτούς τους λόγους. Αυτό είναι που μπορείτε να σκεφτείτε και να κρίνετε. Αν το αποτέλεσμα στο οποίο καταλήγεις μέσα από την κρίση σου σχετίζεται με την αληθινή κατάσταση, ακόμη κι αν σχετίζεται μόνο εν μέρει ή απλώς εντοπίζει ένα πιθανό πρόβλημα, αυτό είναι και πάλι μια εκδήλωση ότι έχεις ικανότητα κρίσης. Αν μη τι άλλο, το συμπέρασμα και η άποψη στα οποία καταλήγεις μέσα από την κρίση σου σχετίζονται με την αληθινή κατάσταση και όχι με ένα δόγμα, με κάτι ανούσιο ή με κάτι που δεν υφίσταται ποτέ. Αυτό αποδεικνύει ότι έχεις ικανότητα κρίσης. Αν τα συμπεράσματα που αντλείς για κάθε ζήτημα δεν εναρμονίζονται με τα κανονικά μοτίβα εξέλιξης των πραγμάτων ή με το πώς καταλήγει οποιοδήποτε ζήτημα στην αληθινή ζωή, και είναι εξολοκλήρου προϊόντα φαντασίας, ανούσια, μη ρεαλιστικά και αναληθή και δεν έχουν καμία σχέση με τις αληθινές συνθήκες, τότε αυτό σημαίνει ότι δεν έχεις ικανότητα κρίσης ή ότι κάνεις συχνά λάθη στην κρίση σου. Τι γίνεται, τότε, με τη δεύτερη κρίση που αναφέρατε νωρίτερα, ότι, δηλαδή, τα ανεπαρκή αποτελέσματα της εκκλησιαστικής ζωής οφείλονται στο γεγονός ότι οι άνθρωποι σ’ αυτήν την εκκλησία έχουν χαμηλό επίπεδο και δεν αγαπούν την αλήθεια; Τι είδους κρίση είναι αυτή; (Είναι λανθασμένη κρίση.) Αυτό σημαίνει να έχει κάποιος λανθασμένη κρίση. Αν δεν μπορείς να συλλάβεις πλήρως τις περιπτώσεις που προκύπτουν συνήθως με τέτοια ζητήματα —δηλαδή, τις λίγες περιπτώσεις που είναι πιθανότερο να προκύψουν— και καταλήγεις μόνο σε μία περίπτωση μέσα από την κρίση σου ή μπορείς να σκεφτείς τις πιθανές περιπτώσεις, αλλά σκέφτεσαι και απίθανες περιπτώσεις, τι αποδεικνύει αυτό; Αποδεικνύει ότι η ικανότητα κρίσης σου είναι μέτρια. Ένας άνθρωπος με μέτρια ικανότητα κρίσης έχει κάποιες σκέψεις για ένα ζήτημα, αλλά δεν μπορεί να είναι σίγουρος. Σε τέτοιες περιπτώσεις, η κρίση του είναι ανακριβής. Αν οι κρίσεις ενός ανθρώπου είναι κάποιες φορές σωστές και κάποιες φορές λανθασμένες, κάποιες συνάδουν με την αληθινή κατάσταση ενώ άλλες όχι, αλλά οι ανακριβείς κρίσεις είναι συγκριτικά πιο συχνές, αυτό υποδηλώνει ότι η ικανότητα κρίσης του είναι χαμηλή. Ας υποθέσουμε ότι τα συμπεράσματα στα οποία καταλήγει μέσα από την κρίση του είναι εντελώς ανούσια, δεν συμμορφώνονται καθόλου με τα μοτίβα εξέλιξης των πραγμάτων και ακόμα περισσότερο δεν συνάδουν με τα φαινόμενα που είναι συνηθισμένα ή που συμβαίνουν τακτικά, αλλά είναι εντελώς άσχετα με τα δεδομένα. Οι κρίσεις του δεν είναι τίποτε άλλο από προϊόντα φαντασίας, δεν έχουν καμία απολύτως σύνδεση με τα μοτίβα εξέλιξης των πραγμάτων ούτε με την ίδια την ανθρώπινη φύση-ουσία και είναι εντελώς ασύμβατες με το πλαίσιο της αληθινής ζωής και το γύρω περιβάλλον. Με άλλα λόγια, ας υποθέσουμε ότι οι κρίσεις του είναι αποκομμένες από την πραγματικότητα· αυτό στο οποίο καταλήγει μέσα από την κρίση του δεν θα μπορούσε να συμβεί ποτέ στην αληθινή ζωή, και αυτό στο οποίο αναφέρεται δεν είναι καθόλου η ουσία του προβλήματος. Αν ισχύει αυτή η περίπτωση, τότε αυτός ο άνθρωπος δεν έχει καθόλου ικανότητα κρίσης.

Για να αξιολογήσεις κατά πόσο ένας άνθρωπος έχει ικανότητα κρίσης, το κυριότερο που πρέπει να δεις είναι κατά πόσο οι κρίσεις του για διάφορα είδη ανθρώπων και διάφορα είδη πραγμάτων είναι ακριβείς. Για παράδειγμα, ας πούμε ότι βλέπεις έναν άνθρωπο να κλαίει και δεν ξέρεις το γιατί. Μπορείς να δεις ότι κλαίει γοερά και με πολλή θλίψη, καθώς και ότι κατά καιρούς προσεύχεται και διαβάζει τα λόγια του Θεού και δεν απαντά σε κανέναν που του μιλάει. Σου ζητείται να κρίνεις τι συμβαίνει μ’ αυτόν τον άνθρωπο, κι εσύ λες: «Μπορεί να νοσταλγεί το σπίτι του. Η μητέρα του αρρώστησε πριν από λίγο καιρό, οπότε θέλει να πάει στο σπίτι του». Είναι ακριβής αυτή η κρίση; Κάποιοι άνθρωποι λένε: «Μπορεί να νιώθει αρνητικός. Τις περισσότερες φορές, οι άνθρωποι κλαίνε επειδή έχουν πληγωθεί τα αισθήματά τους. Για παράδειγμα, οι άνθρωποι κλαίνε όταν κάποιος τους εκφοβίζει ή τους εξαπατά. Ο συγκεκριμένος άνθρωπος, όταν έρχεται αντιμέτωπος με κάποιο ζήτημα και έχει αδικηθεί, πάντα κλαίει και δεν είναι πρόθυμος να μιλήσει ή να αλληλεπιδράσει με τους άλλους. Αυτό είναι μια εκδήλωση ότι νιώθει αρνητικός». Κάποιοι άλλοι κάνουν αυτήν την κρίση: «Συνήθιζε να κηρύττει συχνά το ευαγγέλιο και να κάνει το καθήκον του έξω, αλλά τώρα εδώ και καιρό κάνει το καθήκον του σε εσωτερικούς χώρους και ίσως να μην το έχει συνηθίσει και να νιώθει ότι ασφυκτιά». Υπάρχουν άλλες πιθανότητες; Κάποιοι άνθρωποι λένε: «Ίσως να μην κατάφερε να φάει κρέας χθες, να εκνευρίστηκε γι’ αυτό κι έτσι να κλαίει». Άλλοι λένε: «Χθες ήρθε να μου μιλήσει. Νόμιζα ότι απλώς περνούσε δίπλα μου, οπότε του έριξα μια ματιά και δεν είπα τίποτα. Μήπως θύμωσε γι’ αυτό; Μήπως αυτός είναι ο λόγος που κλαίει;» Πώς θα μπορούσε αυτό το ζήτημα να κριθεί με τρόπο που συνάδει με την πραγματική κατάσταση; Είναι εύκολο να κριθεί αυτό; (Μπορώ να κάνω κάποιες κρίσεις. Οι λόγοι που αναφέρθηκαν πριν από λίγο —το ότι του λείπει το σπίτι του, το ότι πληγώθηκαν τα αισθήματά του ή το ότι είναι σκυθρωπός και νιώθει ότι ασφυκτιά— όλες αυτές οι καταστάσεις είναι δυνατόν να κάνουν έναν άνθρωπο να κλαίει. Ωστόσο, ασήμαντα πράγματα, όπως το να μην καταφέρει κανείς να φάει κρέας ή να τον αγνοήσει κάποιος όταν του μιλάει, δεν αρκούν, λογικά, για να κάνουν έναν άνθρωπο να κλαίει.) Για ποιους λόγους μπορεί ένας άνθρωπος να κλαίει γοερά; Επειδή έχει παράπονα, θλίψη, του λείπει κάποιος ή κάτι ή έχει αίσθημα χρέους. Θα πρέπει, λοιπόν, να τον ρωτήσεις: «Γιατί κλαις; Κλαις επειδή έχεις αδικηθεί και είσαι λυπημένος ή επειδή κάνεις αυτοκριτική και νιώθεις ότι χρωστάς πάρα πολλά στον Θεό;» Κάνοντας μια τέτοια εγκάρδια συζήτηση μαζί του, θα ξέρεις γιατί κλαίει. Με λίγα λόγια, δεν είναι πιθανό να κλαίει επειδή δεν έφαγε καλά ή επειδή δεν μπόρεσε να φάει κρέας ούτε είναι πιθανό να κλαίει επειδή οι άλλοι τον αγνόησαν ή τον κοίταξαν με μισό μάτι. Ασφαλώς, υπό συνηθισμένες συνθήκες, ένας άνθρωπος δεν θα έκλαιγε επειδή υποφέρει λίγη κακουχία ούτε θα έκλαιγε επειδή κατά καιρούς είναι λίγο κακόκεφος. Συνήθως, τα πράγματα που μπορούν να κάνουν έναν άνθρωπο να κλάψει είναι ακριβώς οι περιπτώσεις που προαναφέρθηκαν. Μπορείς να κρίνεις τον λόγο για τον οποίο κλαίει με βάση αυτές τις συνηθισμένες περιπτώσεις και μπορείς κατόπιν να κρίνεις με βάση αυτές τις συνηθισμένες, κοινές εκδηλώσεις —όπως το γεγονός ότι γενικά δεν κλαίει, εκτός κι αν αντιμετωπίσει κάτι στενάχωρο ή κάτι που του αγγίζει ένα ευαίσθητο σημείο, ότι δεν ξεσπάει εύκολα σε κλάματα κι ότι κλαίει μόνο όταν μιλάει για ιδιαιτέρως δυσάρεστα ζητήματα και πράγματα που αγγίζουν ιδιαίτερα την ψυχή του ή όταν έχει κάνει κάτι λάθος ή έχει διαπράξει ένα σοβαρό σφάλμα και νιώθει ότι έχει χρέος στον Θεό— κρίνοντας με βάση αυτό το πλαίσιο, μπορείς πάνω κάτω να καταλάβεις γιατί κλαίει. Μία περίπτωση είναι ότι θα έκλαιγε αν ένα μέλος της οικογένειάς του αρρώσταινε βαριά ή πέθαινε, μία άλλη περίπτωση είναι αν έπασχε ο ίδιος από μια σοβαρή ασθένεια και ανησυχούσε. Εναλλακτικά, μπορεί να κλαίει επειδή έκανε κάτι λάθος κι επομένως διέπραξε μια παράβαση και ένιωσε ότι έχει χρέος στον Θεό, κι ενώ θέλει να κάνει ό,τι μπορεί για να ανατρέψει αυτήν την πορεία, εξακολουθεί να έχει αδυναμίες και δεν μπορεί να τις ξεπεράσει· αυτά τα σύνθετα συναισθήματα, αναμεμειγμένα μεταξύ τους, θα μπορούσαν να τον κάνουν να κλαίει. Αυτές οι κρίσεις συνάδουν ως έναν βαθμό με την πραγματική κατάσταση. Κρίνοντας με βάση τις συνεχείς εκδηλώσεις του και τα χαρακτηριστικά της προσωπικότητάς του, μπορείς να καταλάβεις την κύρια αιτία για την οποία κλαίει τώρα. Μ’ αυτόν τον τρόπο, η κρίση σου θα είναι συγκριτικά πιο ακριβής. Κατανοώντας, αφενός, το ανάστημα τέτοιων ανθρώπων και κάποια από τα προβλήματα που βιώνουν τη δεδομένη στιγμή και, αφετέρου, τις ελλείψεις στην ανθρώπινη φύση τους, καθώς και κάποια από τη διαφθορά και τις αδυναμίες που αποκαλύπτουν συχνά, μπορείς ουσιαστικά να περιορίσεις το εύρος και να κρίνεις ποια είναι η κύρια αιτία του προβλήματος αυτού του ανθρώπου εντός αυτού του εύρους. Αν κρίνεις μ’ αυτόν τον τρόπο, η κρίση σου θα είναι σχετικά ακριβής.

Ολοκληρώσαμε τώρα τη συναναστροφή μας πάνω στις εκδηλώσεις των ανθρώπων καλού επιπέδου, μέτριου επιπέδου και χαμηλού επιπέδου ως προς την ικανότητα κρίσης, έτσι δεν είναι; (Ναι.) Υπάρχει και η κατηγορία των ανθρώπων με το χειρότερο επίπεδο. Ό,τι κι αν συμβαίνει ή ό,τι κι αν δουν κάποιον να κάνει, αυτοί οι άνθρωποι δεν ξέρουν πώς να κρίνουν. Γιατί; Επειδή το επίπεδό τους είναι πολύ χαμηλό, δεν έχουν ικανότητα κρίσης και δεν ξέρουν πώς να κρίνουν τα πράγματα. Για παράδειγμα, ας υποθέσουμε ότι ακούνε κάποιον να λέει κάτι αρνητικό. Σε ό,τι έχει να κάνει με την ουσία και τη φύση αυτής της αρνητικής δήλωσης, δεν ξέρουν πού να βασίσουν την κρίση τους, δεν έχουν την παραμικρή ιδέα. Αυτό σημαίνει ότι δεν ξέρουν πώς να σκέφτονται τα προβλήματα και δεν ξέρουν πώς να κρίνουν τα πράγματα. Όταν βλέπουν κάποιον να κάνει κάτι, δεν μπορούν να κρίνουν ποια είναι η φύση αυτού του ζητήματος ούτε πώς είναι ο χαρακτήρας αυτού του ανθρώπου με βάση την ουσία του ζητήματος· δεν ξέρουν πώς να κρίνουν αυτά τα πράγματα με βάση την εμπειρία τους από τη διαγωγή τους, πόσο μάλλον με βάση τα λόγια του Θεού. Επομένως, δεν έχουν ικανότητα κρίσης. Ποια είναι η κύρια αιτία που δεν μπορούν να κρίνουν τα πράγματα; Είναι ότι τέτοιοι άνθρωποι δεν ξέρουν πώς να σκέφτονται τα προβλήματα και, όταν βλέπουν ανθρώπους και πράγματα, δεν ξέρουν ποια πτυχή τους να εξετάσουν, πώς να τα βλέπουν ή πάνω σε ποια βάση. Και επιπλέον, δεν ξέρουν τι συμπεράσματα να αντλήσουν μετά, πώς να αντλήσουν συμπεράσματα ή πώς να προσεγγίσουν και να χειριστούν έναν τέτοιον άνθρωπο ή ένα τέτοιο ζήτημα μόλις καταλήξουν σε ένα συμπέρασμα. Το μυαλό τους είναι κενό ή θολό. Αυτό σημαίνει ότι τους λείπει η ικανότητα κρίσης. Το κύριο πρόβλημα των ανθρώπων που δεν έχουν ικανότητα κρίσης είναι ότι δεν κατανοούν ούτε αντιλαμβάνονται καμία από τις αρχές, και μάλιστα τους λείπει και η εμπειρία από τη διαγωγή τους. Επομένως, όταν αλληλεπιδρούν με διάφορα είδη ανθρώπων, δεν ξέρουν με ποια είδη ανθρώπων αξίζει τον κόπο να σχετίζονται και με ποια όχι· δεν ξέρουν ποιοι άνθρωποι είναι σχετικά καλοσυνάτοι και έχουν κάποια δυνατά σημεία από τα οποία μπορούν να μάθουν για να αντισταθμίσουν τις ανεπάρκειές τους και ποιοι μπορούν να τους βοηθήσουν και να τους ωφελήσουν· ποια είδη ανθρώπων μπορούν να ανεχθούν και με ποια είδη ανθρώπων μπορούν να τα βρουν με το ζόρι· και ποια είδη ανθρώπων έχουν τόσο απίστευτα κακή ανθρώπινη φύση που οποιαδήποτε σχέση μαζί τους θα μπορούσε εύκολα να προκαλέσει μπελάδες ή διαμάχες, κι επομένως θα πρέπει να διατηρούνται σε απόσταση— είναι ανίδεοι για όλα αυτά. Με λίγα λόγια, οι άνθρωποι που δεν έχουν ικανότητα κρίσης δεν ξέρουν τίποτα και δεν μπορούν να κρίνουν κανέναν άνθρωπο και κανένα ζήτημα. Παράλληλα, όμως, έχουν και τη δική τους προσέγγιση, έναν πάγιο κανόνα που ακολουθούν. Λένε: «Με όποιον κι αν χειρίζομαι πράγματα ή σε όποιον κι αν μιλάω, απλώς τον παραπλανώ αστειευόμενος. Δεν διατηρώ εχθρότητα απέναντι σε κανέναν. Είτε είναι καλός άνθρωπος είτε κακός άνθρωπος, είτε πιστεύει πραγματικά στον Θεό είτε δεν πιστεύει, είτε αγαπά την αλήθεια είτε την αποστρέφεται, τα πηγαίνω καλά μαζί του και δεν προσβάλω κανέναν. Όταν βλέπω κακούς ανθρώπους, τους αποφεύγω· όταν βλέπω πειθήνιους ανθρώπους, τους εκφοβίζω». Αυτή ακριβώς είναι η διαβολική λογική τους. Δεν ξέρουν με ποια είδη ανθρώπων θα πρέπει να σχετίζονται, ποια είδη ανθρώπων θα πρέπει να κρατάνε σε απόσταση και με ποια είδη ανθρώπων δεν θα πρέπει ποτέ να σχετίζονται ή να αλληλεπιδρούν. Δεν εφαρμόζουν την παραμικρή διάκριση και τους θεωρούν όλους ίδιους· αντιμετωπίζουν όλους τους ανθρώπους με τον ίδιο τρόπο. Όποιος κι αν είναι, εφόσον δεν έχουν θετική γνώμη γι’ αυτόν, θα τον θεωρούν ξένο ή εχθρό. Όσο καλός κι αν είναι ένας άνθρωπος, εφόσον δεν τους προσφέρει κανένα όφελος, θα τον αντιμετωπίζουν με επιφυλακτικότητα. Δεν ανοίγουν την καρδιά τους σε κανέναν και ακολουθούν επιφυλακτική προσέγγιση με όλους. Τέτοιοι άνθρωποι έχουν καλό επίπεδο ή χαμηλό επίπεδο; (Χαμηλό επίπεδο.) Εφόσον έχουν χαμηλό επίπεδο, πώς είναι δυνατόν να έχουν και πάλι τέτοιες σκέψεις; Κάποιοι άνθρωποι είναι απλώς στενόμυαλοι. Ποια είναι η διαφορά ανάμεσα στους ανθρώπους που δεν έχουν επίπεδο και σε εκείνους που είναι διανοητικά ανάπηροι; Οι άνθρωποι που δεν έχουν επίπεδο είναι διανοητικά ανεπαρκείς και ηλίθιοι. Πέρα από το να τρέφονται και να ντύνονται, να διατηρούν την υπόληψή τους και να κάνουν κάποιες υστερόβουλες σκέψεις για να εκμεταλλευτούν τους άλλους και να μην υποστούν απώλειες, δεν έχουν κανένα απολύτως επίπεδο. Από την άλλη πλευρά, οι διανοητικά ανάπηροι άνθρωποι δεν κάνουν καν υστερόβουλες σκέψεις για να προστατεύσουν τα συμφέροντά τους ή να εκμεταλλευτούν κάποιον· πολύ απλά, δεν κάνουν καθόλου σκέψεις. Οι διανοητικά ανεπαρκείς και ηλίθιοι άνθρωποι, πέρα από κάποιες υστερόβουλες σκέψεις, δεν έχουν καμία απολύτως ικανότητα επιβίωσης, κανένα επίπεδο και καμία ικανότητα κρίσης. Επομένως, δεν έχουν αρχές για τον τρόπο αντιμετώπισης οποιουδήποτε ανθρώπου· απλώς ενεργούν με βάση τα αισθήματά τους. Αν αισθάνονται ότι δεν είσαι καλός γι’ αυτούς, θα σε αποφεύγουν, θα νιώθουν αντίσταση απέναντί σου, θα σε μισούν μέσα τους και θα σε απορρίπτουν. Όση καλή θέληση κι αν έχεις απέναντί τους ή όπως κι αν τους βοηθήσεις, αν δεν μπορούν να το αντιληφθούν ξεκάθαρα, δεν πρόκειται να νιώσουν ότι είσαι φιλικός απέναντί τους ή ότι δεν τους βλάπτεις καθόλου. Δεν μπορούν να αναγνωρίσουν κατά πόσο οι άνθρωποι, τα γεγονότα και τα πράγματα είναι σωστά ή λανθασμένα, δίκαια ή άδικα, θετικά ή αρνητικά· δεν μπορούν να κρίνουν αυτά τα πράγματα. Κάνουν μόνο κάποιες υστερόβουλες σκέψεις. Όταν έχουν εκμεταλλευτεί κάποιον, νιώθουν χαρούμενοι· όταν δεν έχουν εκμεταλλευτεί κάποιον, νιώθουν ότι έχουν υποστεί μια απώλεια, ότι έχουν αδικηθεί και ότι τους περιγελούν οι άλλοι, και αποφασίζουν ότι την επόμενη φορά δεν πρόκειται να επιτρέψουν στους άλλους να τους εκμεταλλευτούν ή να τους επιτρέψουν να κάνουν επίδειξη ή να αποκτήσουν το πάνω χέρι ενώπιόν τους· δεν πρόκειται να δώσουν στους άλλους καμία ευκαιρία. Πείτε Μου, το γεγονός ότι έχουν μόνο αυτές τις υστερόβουλες σκέψεις στο μυαλό τους σημαίνει ότι έχουν επίπεδο; Η περίπτωσή τους είναι απλώς ελαφρώς καλύτερη από τους διανοητικά ανάπηρους, αλλά όταν πρόκειται για ικανότητες, δεν έχουν καμία· δεν έχουν καμία από τις διάφορες ικανότητες χειρισμού διαφόρων υποθέσεων. Πολύ απλά, είναι ηλίθιοι και διανοητικά ανεπαρκείς. Τέτοιοι άνθρωποι δεν έχουν επίπεδο. Καταλάβατε; (Ναι.) Το μοναδικό πράγμα που έχουν αυτοί οι άνθρωποι σε σύγκριση με τους διανοητικά ανάπηρους ανθρώπους είναι αυτές οι υστερόβουλες σκέψεις· οι διανοητικά ανάπηροι άνθρωποι δεν έχουν ούτε αυτές. Όταν τέτοιοι άνθρωποι το ακούνε αυτό, δεν πείθονται· λένε: «Ισχυρίζεσαι ότι δεν έχω ικανότητα κρίσης; Βάλε μαζί μερικά δολάρια και χρυσάφι, για να δεις αν δεν μπορώ να τα αναγνωρίσω. Μπορώ να τα ξεχωρίσω! Ο χρυσός είναι κίτρινος, ενώ τα δολάρια είναι χάρτινα νομίσματα! Βάλε μαζί πλατίνα και ασήμι, για να δεις αν δεν μπορώ να κρίνω! Η πλατίνα και το ασήμι έχουν διαφορετικές αποχρώσεις του λευκού· μπορώ να το ξεχωρίσω αυτό!» Δεν είναι ανόητο αυτό; Είναι πολύ ανόητο. Μπορούν να ξεχωρίσουν μόνο αυτά τα πράγματα, κι ωστόσο θέλουν να κάνουν επίδειξη γι’ αυτό και να αποδείξουν ότι δεν είναι ανόητοι. Έχουν κάνει τόσα ανόητα πράγματα, τόσα πράγματα που δείχνουν έλλειψη επιπέδου· γιατί δεν μιλάνε γι’ αυτά και δεν προσπαθούν να τα κατανοήσουν; Ακριβώς επειδή δεν έχουν επίπεδο, επειδή το επίπεδό τους είναι τόσο χαμηλό και δεν μπορούν να αναγνωρίσουν ούτε να ξεχωρίσουν αυτά τα πράγματα, αναφέρουν ένα δυο πράγματα που δεν μπορούν να κάνουν οι διανοητικά ανάπηροι άνθρωποι, για να αποδείξουν ότι δεν είναι διανοητικά ανάπηροι, για να αποδείξουν ότι έχουν κάποια ευφυΐα και κάποιο επίπεδο. Δεν είναι ανόητο αυτό; Αυτό αποδεικνύει περαιτέρω την ανοησία τους. Ολοκληρώθηκε τώρα και η συναναστροφή μας πάνω στις εκδηλώσεις των ανθρώπων που δεν έχουν επίπεδο. Ποιο είναι το κύριο κριτήριο για το κατά πόσο έχει κάποιος ικανότητα κρίσης; Είναι το κατά πόσο έχει το σκεπτικό της κανονικής ανθρώπινης φύσης. Αν δεν έχεις το σκεπτικό της κανονικής ανθρώπινης φύσης, δεν θα μπορείς να κρίνεις τίποτα. Αν έχεις το σκεπτικό της κανονικής ανθρώπινης φύσης, οι κρίσεις σου μπορεί και πάλι να μην είναι εύστοχες, αλλά, αν μη τι άλλο, αυτό δείχνει ότι έχεις ικανότητα κρίσης και ότι διαθέτεις την ικανότητα σκέψης της κανονικής ανθρώπινης φύσης. Οι κρίσεις σου δεν είναι μια εικασία, μια πιθανολόγηση, ένα υποθετικό σενάριο ούτε είναι κάτι που συνάγεις. Αντιθέτως, είναι τα διαφορετικά συμπεράσματα και οι απόψεις στα οποία κατέληξες αφού έλαβες υπόψη όλες τις πτυχές ενός ζητήματος. Αυτό ονομάζεται ικανότητα κρίσης.

7. Η ικανότητα αναγνώρισης των πραγμάτων

Τώρα που ολοκληρώσαμε τη συζήτηση για την ικανότητα κρίσης, ας μιλήσουμε στη συνέχεια για την ικανότητα αναγνώρισης των πραγμάτων. Σε τι αναφέρεται η ικανότητα αναγνώρισης των πραγμάτων; Αναφέρεται κυρίως στο να αναγνωρίζει κανείς κατά πόσο οι άνθρωποι, τα γεγονότα και τα πράγματα είναι θετικά ή αρνητικά, σωστά ή λανθασμένα και δίκαια ή άδικα· αναφέρεται στον χαρακτηρισμό ή στην ταξινόμηση των ανθρώπων, των γεγονότων και των πραγμάτων, στην τοποθέτηση των ανθρώπων, των γεγονότων και των πραγμάτων που αντιμετωπίζεις σε διάφορες κατηγορίες. Η πρόθεση και ο σκοπός της αναγνώρισης είναι να ξεχωρίζεις τους ανθρώπους ανάλογα με το είδος τους και να ξεχωρίζεις τα θετικά και τα αρνητικά πράγματα ανάλογα με το είδος τους. Ασφαλώς, ταξινόμηση δεν σημαίνει να ομαδοποιήσεις τα πτηνά στην κατηγορία των πτηνών, τα ζώα στην κατηγορία των ζώων ή τα φυτά στην κατηγορία των φυτών. Η ικανότητα αναγνώρισης των πραγμάτων δεν αναφέρεται στην ικανότητα να αναγνωρίζεις αυτά τα πράγματα, αλλά στην ικανότητα να αναγνωρίζεις τις ιδιότητες διαφόρων ανθρώπων, γεγονότων και πραγμάτων. Για παράδειγμα, μπορείς να κατηγοριοποιήσεις τις εκδηλώσεις, τις αποκαλύψεις και την ουσία διαφόρων ανθρώπων; Μπορείς να προσδιορίσεις τις ιδιότητες των διαφόρων ανθρώπων, γεγονότων και πραγμάτων που συναντάς; Λόγου χάρη, ως προς την αναγνώριση των δύσπιστων, μπορείς να αναγνωρίσεις ποιες αποκαλύψεις τους σου επιτρέπουν να διαπιστώσεις ξεκάθαρα ότι είναι δύσπιστοι; Αν ξέρεις ποια χαρακτηριστικά και ποια γνωρίσματα έχουν οι δύσπιστοι, ποιες αποκαλύψεις της ανθρώπινης φύσης επιδεικνύουν, τι λόγια λένε, τι ενέργειες κάνουν και τι σκέψεις και απόψεις έχουν, τότε θα μπορείς λογικά να αναγνωρίσεις τους δύσπιστους. Ένας άνθρωπος καλού επιπέδου, όταν εμφανίζονται διαφόρων ειδών άνθρωποι, γεγονότα και πράγματα, μπορεί να αναγνωρίσει κατά πόσο είναι θετικά ή αρνητικά πράγματα, θετικοί ή αρνητικοί άνθρωποι, κατά πόσο είναι δίκαιοι ή κακοί και κατά πόσο είναι σωστά ή λανθασμένα. Μπορεί να προσδιορίσει τις ιδιότητες διαφόρων ανθρώπων, γεγονότων και πραγμάτων και να αναγνωρίσει κατά πόσο συνάδουν με την ανθρώπινη φύση και με την αλήθεια. Έτσι είναι ένας άνθρωπος καλού επιπέδου. Τι γίνεται, λοιπόν, με τους ανθρώπους μέτριου επιπέδου; Μπορούν να αναγνωρίσουν διαφόρων ειδών ανθρώπους, γεγονότα και πράγματα που έχουν εμφανείς ιδιότητες. Για παράδειγμα, κάποιοι άνθρωποι λένε: «Πώς γίνεται να υπάρχει θεός; Πού είναι; Γιατί δεν μπορώ να επιβεβαιώσω ότι υπάρχει;» Για λόγια όπως αυτά που απαρνιούνται εμφανώς τον Θεό, έχουν κάποια ικανότητα διάκρισης και μπορούν να αναγνωρίσουν ότι τέτοιοι άνθρωποι είναι δύσπιστοι και αρνητικοί χαρακτήρες. Μπορούν να αναγνωρίσουν το εμφανές κακό, καθώς και τα εμφανώς αρνητικά, άδικα και μοχθηρά πράγματα, αλλά κάποια πράγματα που είναι αληθοφανή, τα οποία σπάνια ακούει κανείς και τα οποία εμπίπτουν σε μια μέση οδό ή σε μια γκρίζα ζώνη, δεν μπορούν να τα ξεχωρίσουν ούτε μπορούν να τα αντιμετωπίσουν με διαφορετικό τρόπο. Έχουν την ικανότητα να διακρίνουν τους κακούς ανθρώπους που διαπράττουν εμφανή παραπτώματα. Ξέρουν ότι ένας τέτοιος άνθρωπος είναι κακός, καθώς και ότι αν ένας κακός άνθρωπος όπως αυτός γινόταν επικεφαλής και αποκτούσε θέση, θα ήταν αντίχριστος. Αν, όμως, αυτός ο άνθρωπος έχει κακό χαρακτήρα, αλλά δεν έχει διαπράξει πονηρά έργα, δεν θα μπορούσαν να αναγνωρίσουν κατά πόσο μπορεί να χαρακτηριστεί κακός άνθρωπος και ποια πονηρά έργα θα μπορούσε να διαπράξει ούτε θα μπορούσαν να προσδιορίσουν τις ιδιότητες αυτού του ανθρώπου. Αυτό σημαίνει να έχει κανείς μέτριο επίπεδο. Η συμπεριφορά κάποιων ανθρώπων είναι αρκετά εμφανής, όπως όταν επιδίδονται σε ακολασίες, λατρεύουν είδωλα, ακολουθούν τις κοσμικές τάσεις, τους αρέσει το κουτσομπολιό, συχνά καταπιέζουν και εκφοβίζουν τους άλλους ή διαπράττουν φόνο και εμπρησμό, και θα έλεγαν ότι αυτοί οι άνθρωποι δεν είναι καλοί κι ότι είναι άνθρωποι τους οποίους απεχθάνεται ο Θεός· μπορούν να κάνουν αυτόν τον διαχωρισμό. Όταν, όμως, πρόκειται για κάποιους ανθρώπους η εξωτερική συμπεριφορά των οποίων φαίνεται αρκετά καλή —αφού συχνά δίνουν ελεημοσύνη και βοηθούν τους άλλους, δείχνουν υπομονή απέναντι στους ανθρώπους, τα πηγαίνουν αρκετά καλά με τους άλλους— και η ανθρώπινη φύση των οποίων φαίνεται αρκετά καλή προς τα έξω, αλλά τα λόγια και οι πράξεις τους τις περισσότερες φορές δεν συνάδουν με την αλήθεια και οι πράξεις τους συχνά παραβιάζουν τις αλήθεια-αρχές, δεν θα μπορούσαν να διακρίνουν κατά πόσο αυτοί οι άνθρωποι επιδιώκουν την αλήθεια ή σε ποια ακριβώς κατηγορία ανήκουν. Όταν πρόκειται για ανθρώπους, γεγονότα και πράγματα που είναι εμφανή και μπορούν να χαρακτηριστούν εύκολα, αυτοί οι άνθρωποι μπορούν να διακρίνουν κατά πόσο είναι σωστά ή λανθασμένα, δίκαια ή άδικα, κατά πόσο είναι έντιμα ή μοχθηρά και κατά πόσο είναι θετικά ή αρνητικά πράγματα. Μπορούν να ξεχωρίσουν τέτοια εξωτερικά ζητήματα, αλλά δεν μπορούν να ξεχωρίσουν όταν πρόκειται για ανθρώπους, γεγονότα και πράγματα που αφορούν πραγματικά στις αρχές και σχετίζονται με την αλήθεια. Δεν μπορούν να διακρίνουν ποια συνάδουν εμφανώς με την αλήθεια και ποια παραβιάζουν την αλήθεια. Αυτό σημαίνει να έχει κανείς μέτριο επίπεδο. Για παράδειγμα, κάποιοι άνθρωποι φοράνε ρούχα που είναι φτιαγμένα από σχετικά καλό ύφασμα, φαίνονται κομψά και καλής ποιότητας και τους κάνουν να μοιάζουν με υψηλές προσωπικότητες ή με αξιωματούχους της ελίτ του έξω κόσμου. Οι άνθρωποι μέτριου επιπέδου, όταν το βλέπουν αυτό, λένε: «Αυτά τα ρούχα αρέσουν στους άπιστους. Δεν θα έπρεπε να αρέσουν σ’ εμάς που πιστεύουμε στον Θεό· αυτά δεν είναι θετικά πράγματα». Είναι λάθος να το λένε αυτό. Αυτά τα ρούχα δεν φαίνονται προκλητικά ή θελκτικά· αντιθέτως, φαίνονται κομψά, αξιοπρεπή και σεμνά και κάνουν αυτόν που τα φοράει να φαίνεται ευγενής. Αυτοί οι άνθρωποι, όμως, βλέπουν αυτά τα ρούχα —τα οποία κάνουν αυτόν που τα φοράει να φαίνεται ευγενής και κομψός και τα οποία παράλληλα είναι στη μόδα αυτήν τη στιγμή— ως αρνητικά πράγματα και λένε ότι είναι μοχθηρά. Αυτό δείχνει ότι δεν μπορούν να αναγνωρίσουν αυτά τα πράγματα, έτσι δεν είναι; (Ναι.) Πώς είναι, λοιπόν, η ικανότητα αναγνώρισης των πραγμάτων σε τέτοιους ανθρώπους; Στην καλύτερη περίπτωση, είναι μέτρια. Αυτό σημαίνει να έχει κανείς μέτριο επίπεδο. Τέτοιοι άνθρωποι δεν μπορούν καν να ξεχωρίσουν κάποια πράγματα που μπορούν οι άπιστοι· οι άπιστοι που έχουν καλό επίπεδο μπορούν να διακρίνουν την καλή και την κακή ανθρώπινη φύση, αλλά αυτοί οι άνθρωποι δεν μπορούν. Αυτοί οι άνθρωποι, αν και κατανοούν κάποια δόγματα αφού αρχίσουν να πιστεύουν στον Θεό, δεν μπορούν να ξεχωρίσουν τα θετικά και τα αρνητικά πράγματα. Μπορούν να διακρίνουν πράγματα που είναι εμφανή, αλλά δεν μπορούν να διακρίνουν πράγματα που δεν είναι εμφανή. Μπορούν να διακρίνουν τους εμφανώς κακούς ανθρώπους, τα εμφανή περιστατικά διαταράξεων και αναστατώσεων που προκαλούνται, καθώς και τα προφανή περιστατικά παραβίασης των αρχών, αλλά όταν πρόκειται για ορισμένους ανθρώπους, γεγονότα και πράγματα που είναι σχετικά ιδιαίτερα, καταχθόνια και αλλόκοτα και που κρύβονται στις σκιές, δεν μπορούν να τα αναγνωρίσουν. Μόνο μέσα από τη συναναστροφή και τις παροτρύνσεις των άλλων ή μέσα από τους ίδιους τους ανθρώπους που κάνουν κάτι εμφανές, μπορούν να τα αναγνωρίσουν. Διαφορετικά, δεν μπορούν. Αυτό υποδηλώνει ότι έχουν μέτρια ικανότητα αναγνώρισης των πραγμάτων. Είναι και κάποιοι άνθρωποι που, ανεξάρτητα από τις συνθήκες, δεν μπορούν να αναγνωρίσουν ανθρώπους, γεγονότα ή πράγματα ούτε να προσδιορίσουν τις ιδιότητές τους. Για παράδειγμα, όταν πρόκειται να αξιολογήσουν ποιες ακριβώς είναι οι ιδιότητες μιας συγκεκριμένης κατηγορίας ανθρώπων —το κατά πόσο είναι αληθινοί πιστοί ή δύσπιστοι, το κατά πόσο είναι άνθρωποι που επιδιώκουν την αλήθεια ή το κατά πόσο είναι κατάλληλοι για να καλλιεργηθούν— δεν ξέρουν και δεν μπορούν να δουν αυτά τα πράγματα. Ακόμα κι όταν τέτοιοι άνθρωποι εμφανίζουν πολλές εκδηλώσεις κι έχουν πολύ εμφανή προβλήματα, εκείνοι και πάλι δεν μπορούν να αναγνωρίσουν αυτούς τους ανθρώπους ούτε να προσδιορίσουν τις ιδιότητές τους. Αυτό σημαίνει ότι τους λείπει η ικανότητα αναγνώρισης των πραγμάτων. Ακόμη κι αν εμφανιστούν κάποιοι συνηθισμένοι και ευδιάκριτοι άνθρωποι, γεγονότα και πράγματα, εκείνοι δεν μπορούν να πουν ξεκάθαρα κατά πόσο αυτοί οι άνθρωποι είναι καλοί ή κακοί ή κατά πόσο αυτά τα ζητήματα είναι δίκαια ή μοχθηρά. Δεν ξέρουν πώς να τα ξεχωρίσουν ή να τα κατηγοριοποιήσουν ούτε ξέρουν πώς να τα ταξινομήσουν. Ακόμη κι αφού διαβάσουν τα λόγια του Θεού και συναναστραφούν με άλλους, και πάλι δεν μπορούν να τα αναγνωρίσουν. Στο τέλος, αφήνουν τους άλλους ν’ αποφασίσουν γι’ αυτούς, λέγοντας: «Είναι έτσι όπως θα τους χαρακτηρίσεις. Αν τους χαρακτηρίσεις δίκαιους, τότε είναι δίκαιοι· αν τους χαρακτηρίσεις μοχθηρούς, τότε είναι μοχθηροί». Με λίγα λόγια, οι ίδιοι δεν μπορούν να προβούν σε ορισμούς ή να αντλήσουν συμπεράσματα. Όποια κι αν είναι η περίπτωση, όποτε πρόκειται να αντλήσουν ένα συμπέρασμα, τα έχουν χαμένα και δεν έχουν τίποτα να πουν. Δεν είναι αυτό έλλειψη ικανότητας αναγνώρισης των πραγμάτων; (Ναι.) Ακόμη και με το απλούστερο εξωτερικό φαινόμενο, αν τους ζητήσεις να αναγνωρίσουν ποια είναι η φύση του και ποιες είναι οι ιδιότητές του, δεν ξέρουν. Ωστόσο, έχουν ένα τέχνασμα: Μπορούν να φλυαρούν ασταμάτητα, αναφέροντας τι έχει πει και τι έχει κάνει ένας άνθρωπος. Αν, όμως, τους ρωτήσεις: Στην πραγματικότητα, αυτός ο άνθρωπος είναι αληθινός πιστός ή όχι; Είναι κάποιος που έχει τεράστια προσδοκία για τον Θεό;» εκείνοι απαντούν: «Να σου πω· πιστεύει στον Θεό εδώ και περισσότερα από δέκα χρόνια κι έχει απαρνηθεί την οικογένειά του και την καριέρα του. Όταν η κόρη του ήταν τριών ή τεσσάρων ετών, την εμπιστεύτηκε στους αδελφούς και στις αδελφές και έφυγε από το σπίτι για να κάνει το καθήκον του». Έχουν τις δικές τους υστερόβουλες σκέψεις· αποφεύγουν να αντλούν οι ίδιοι συμπεράσματα και αντ’ αυτού αφήνουν εσένα να αποφασίσεις. Αν τους ρωτήσεις: «Τότε, είναι άνθρωπος που αποδέχεται την αλήθεια;» εκείνοι απαντούν: «Να σου πω· από τότε που έγινε επικεφαλής εκκλησίας, σηκώνεται πολύ νωρίς το πρωί και πηγαίνει για ύπνο πολύ αργά το βράδυ. Όσο για το κατά πόσο είναι άνθρωπος που αποδέχεται την αλήθεια, όταν κάποτε οι αδελφοί και οι αδελφές τού επεσήμαναν κάποια από τα προβλήματά του, έκλαψε επιτόπου, λέγοντας ότι είχε χρέος στον Θεό και ότι δεν είχε ενεργήσει σωστά». «Κι έπειτα μετανόησε;» «Εκείνη την περίοδο, η στάση του ήταν πολύ καλή». Τους αρέσει να σε κατακλύζουν με πληροφορίες, δείχνοντάς σου ότι έχουν κάτι, ότι ξέρουν τα πάντα κι ότι ξέρουν πώς να βλέπουν τους ανθρώπους, ώστε να σταματήσεις να τους υποτιμάς. Στην πραγματικότητα, δεν μπορούν να διακρίνουν τους ανθρώπους ούτε μπορούν να αντλήσουν συμπεράσματα. Απλώς σου λένε ένα σωρό φαινόμενα και πληροφορίες, αφήνοντας εσένα να αναγνωρίσεις τι είδους άνθρωπος είναι αυτός, να αντλήσεις συμπεράσματα γι’ αυτόν τον άνθρωπο και να προσδιορίσεις τις ιδιότητές του. Εσύ λες: «Αυτός ο άνθρωπος μπορεί ουσιαστικά να θεωρηθεί άνθρωπος που αποδέχεται την αλήθεια. Έχει ορμή στην πίστη του στον Θεό και είναι αληθινός πιστός. Απλώς, επειδή έχει χαμηλό επίπεδο και του λείπει η ικανότητα κατανόησης, δεν μπορεί ποτέ να βρει τις αρχές άσκησης και δεν μπορεί να κάνει πράξη την αλήθεια, παρόλο που είναι πρόθυμος ν’ αποδεχθεί την αλήθεια». Εκείνοι απαντούν: «Δεν μου φαίνεται άνθρωπος με ικανότητα κατανόησης. Όποτε μιλάει για κάτι δυσάρεστο, κλαίει· έχει πάντα την ίδια στάση». Βλέπετε; Οι ίδιοι δεν έχουν ικανότητα αναγνώρισης των πραγμάτων, κι ωστόσο είναι πολύ καλοί στο να στηρίζονται πάνω στα σχόλια των άλλων. Δεν είναι προβληματικό αυτό; Η πιο κοινή εκδήλωση των ανθρώπων που δεν έχουν ικανότητα αναγνώρισης των πραγμάτων είναι ότι τους αρέσει να σου αναφέρουν ένα σωρό φαινόμενα, πληροφορίες, δύσκολα προβλήματα, εξελίξεις γεγονότων ή όλα όσα έχουν παρατηρήσει σχετικά με κάποια περίσταση, κι έπειτα περιμένουν από εσένα να τα προσδιορίσεις και, αφού τα προσδιορίσεις, θεωρούν καλό τον ορισμό σου και μπορούν να τον αποδεχθούν. Αφού τον αποδεχθούν, και πάλι δεν ξέρουν γιατί τα όρισες μ’ αυτόν τον τρόπο. Δεν ξέρουν ποια είναι η βάση ή ποιες είναι οι αρχές που σε οδήγησαν στο συμπέρασμά σου ούτε πώς ν’ αντιμετωπίσουν ή να χειριστούν το συγκεκριμένο είδος ανθρώπου. Δεν ξέρουν τίποτα για κανένα από αυτά τα πράγματα. Ακόμη κι αφού συναναστραφούν και μελετήσουν, και πάλι δεν καταλαβαίνουν. Αυτό δείχνει ότι δεν έχουν ικανότητα αναγνώρισης των πραγμάτων· αυτό είναι μια εκδήλωση ότι δεν έχουν επίπεδο. Επίσης, συχνά κάνουν το λάθος να στρεβλώνουν τα γεγονότα και να συγχέουν τα πράγματα μεταξύ τους. Όποιο ζήτημα κι αν σχολιάζουν, δεν καταφέρνουν να συλλάβουν τη ρίζα ή την ουσία του ζητήματος και αντ’ αυτού αντλούν συμπεράσματα μόνο με βάση εξωτερικά φαινόμενα. Για παράδειγμα, περιγράφουν την κακή πράξη ενός αντίχριστου ως παράβαση, πιστεύοντας ότι εφόσον ο αντίχριστος παραδεχθεί την πράξη του, μπορεί ν’ αλλάξει. Αν δουν έναν ειλικρινή άνθρωπο να λέει ένα ψέμα, τον χαρακτηρίζουν δόλιο. Αν δουν κάποιον να είναι αλαζονικός και αυτάρεσκος, τον χαρακτηρίζουν κακό άνθρωπο. Τέτοια σφάλματα κάνουν συνήθως οι άνθρωποι που δεν έχουν ικανότητα αναγνώρισης των πραγμάτων. Για κάθε άνθρωπο, η ικανότητα αναγνώρισης των πραγμάτων είναι ένα είδος επιπέδου που πρέπει να διαθέτει όταν έρχεται αντιμέτωπος με διάφορους ανθρώπους, γεγονότα και πράγματα στη ζωή. Η ικανότητα αναγνώρισης των πραγμάτων δεν έχει να κάνει μόνο με την αναγνώριση της ουσίας διαφόρων ανθρώπων, γεγονότων και πραγμάτων, αλλά και με τον προσδιορισμό των ιδιοτήτων τους. Όσο ακριβέστερα μπορείς να προσδιορίσεις αυτές τις ιδιότητες, τόσο μεγαλύτερη ικανότητα αναγνώρισης των πραγμάτων αποδεικνύεται ότι διαθέτεις. Αν οι προσδιορισμοί σου δεν είναι πολύ ακριβείς και υπάρχει ένα χάσμα ανάμεσα στους προσδιορισμούς σου και στην ουσία και τη ρίζα του ζητήματος, αυτό αποδεικνύει ότι έχεις μέτρια ικανότητα αναγνώρισης των πραγμάτων. Αν δεν μπορείς να προσδιορίσεις τις ιδιότητες των ανθρώπων, των γεγονότων και των πραγμάτων ούτε να δεις καθαρά αυτές τις ιδιότητες, αυτό αποδεικνύει ότι δεν έχεις ικανότητα αναγνώρισης των πραγμάτων. Για παράδειγμα, ας πούμε ότι, όταν πρόκειται για έναν άνθρωπο, μπορείς να περιγράψεις μόνο τις πολλές εκδηλώσεις και αποκαλύψεις του, αλλά δεν μπορείς να δεις καθαρά την ουσία του. Με άλλα λόγια, μπορείς μόνο να αναφέρεις ότι αυτός ο άνθρωπος τείνει να είναι αρνητικός ή ποια είναι τα προτερήματά του, μπορείς μόνο να μιλήσεις για πολλά πράγματα που έχουν συμβεί σ’ αυτόν τον άνθρωπο, κι ωστόσο δεν γνωρίζεις τον χαρακτήρα του, το επίπεδό του, ή τη στάση του απέναντι στην αλήθεια, δεν μπορείς να δεις καθαρά αυτά τα ουσιαστικά ζητήματα και δεν έχεις κανέναν ορισμό για τους ανθρώπους, τα γεγονότα και τα πράγματα που εμφανίζονται ή προκύπτουν γύρω του. Δεν μπορείς να δεις καθαρά ούτε να διακρίνεις κανένα από αυτά τα πράγματα, είτε είναι σωστά είτε λανθασμένα, δίκαια ή μοχθηρά, θετικά ή αρνητικά πράγματα, εκδηλώσεις καλής ή κακής ανθρώπινης φύσης. Όσες αλήθειες ή όσες βιωματικές μαρτυρίες κι αν έχεις ακούσει, και πάλι δεν μπορείς να αναγνωρίσεις ή να ξεχωρίσεις διάφορους ανθρώπους, γεγονότα και πράγματα· μέσα σου, δεν έχεις κανέναν ορισμό για οποιαδήποτε κατηγορία ανθρώπων, γεγονότων ή πραγμάτων. Αυτό είναι έλλειψη ικανότητας αναγνώρισης των πραγμάτων και είναι, επίσης, εκδήλωση έλλειψης επιπέδου.

Αν οι άνθρωποι που δεν έχουν ικανότητα αναγνώρισης των πραγμάτων δεν έχουν ούτε αυτεπίγνωση και παράλληλα είναι αλαζονικοί και αυτάρεσκοι, ποιο λάθος είναι πιθανότερο να κάνουν; Να πιαστούν από κάποιες εκδηλώσεις που εμφανίζουν άλλοι άνθρωποι κι έπειτα να τους χαρακτηρίσουν και να τους ορίσουν αυθαίρετα. Για παράδειγμα, βλέπουν ότι κάποιοι άνθρωποι είναι λίγο ξεροκέφαλοι κι έπειτα λένε ότι είναι σαν τους κακούς ανθρώπους, ότι είναι διάβολοι· δεν είναι αυτό τεράστιο λάθος; Αυτοί οι άνθρωποι είναι απλώς λίγο ξεροκέφαλοι και, λόγω των συνθηκών της οικογένειάς τους ή του περιβάλλοντος στο οποίο μεγάλωσαν, διαμόρφωσαν κάποιες κακές συνήθειες ζωής ή ανέπτυξαν κάποιες κακές συνήθειες και κάποια ελαττώματα. Συνολικά, ο χαρακτήρας αυτών των ανθρώπων δεν είναι καλόκαρδος, αλλά δεν είναι ούτε κακός, οπότε δεν μπορούν να αποκαλούνται κακοί άνθρωποι. Κι ωστόσο, όσοι δεν έχουν ικανότητα αναγνώρισης των πραγμάτων πιάνονται από ένα δυο πράγματα που λέει κάποιος από αυτούς τους ανθρώπους ή από ένα δυο πράγματα που κάνει, κι έπειτα τον ορίζουν στα τυφλά, λέγοντας: «Αυτός ο άνθρωπος έχει παράξενη, ακοινώνητη και ξεροκέφαλη προσωπικότητα. Είναι κακός άνθρωπος». Αυτός ο ορισμός είναι λανθασμένος. Οι πραγματικά κακοί άνθρωποι θα λένε ευχάριστα λόγια και θα καλοπιάνουν τους άλλους· έχουν τακτικές, θα αποκρύπτουν και θα εξαπατούν, και θα παίζουν με τους ανθρώπους. Μάλιστα, κάποιοι κακοί άνθρωποι μπορεί να δίνουν ελεημοσύνη, να βοηθούν τους άλλους και να δείχνουν υπομονή. Όσοι δεν έχουν ικανότητα αναγνώρισης των πραγμάτων θα πουν για έναν τέτοιον άνθρωπο: «Αυτός ο άνθρωπος είναι πολύ καλός, είναι αληθινός πιστός», αλλά στην πραγματικότητα αυτός ο άνθρωπος είναι ένας υποκριτής Φαρισαίος. Όσοι δεν έχουν ικανότητα αναγνώρισης των πραγμάτων δεν μπορούν να δουν καθαρά την ουσία των ανθρώπων· μάλιστα στις εκλογές, ψηφίζουν κακούς ανθρώπους για επικεφαλής. Με τι ισοδυναμεί αυτό; Ισοδυναμεί με υποβοήθηση και υποκίνηση του κακού. Κάποιοι κακοί άνθρωποι δεν εκδηλώνουν στη συμπεριφορά τους ότι είναι κακοί, δεν το αποκαλύπτουν. Το κακό είναι μέσα τους. Όλα όσα κάνουν είναι σκόπιμα και όλες οι προθέσεις τους είναι συγκαλυμμένες. Ό,τι κάνουν φανερά δεν αντικατοπτρίζει τις αληθινές τους προθέσεις. Οι αληθινές τους προθέσεις, οι σκοποί τους και η μοχθηρία τους κρύβονται μέσα τους. Αν ένας άνθρωπος δεν έχει ικανότητα αναγνώρισης των πραγμάτων και δεν μπορεί να διακρίνει τέτοιους ανθρώπους, τότε είναι πιθανό να τους θεωρεί καλούς ανθρώπους, ανθρώπους που επιδιώκουν την αλήθεια. Κάποιοι άνθρωποι έχουν ειλικρινή προσωπικότητα και δεν χρησιμοποιούν τακτικές όταν αλληλεπιδρούν με άλλους. Μιλάνε ευθέως και είναι κάπως ευερέθιστοι από πλευράς προσωπικότητας και ταμπεραμέντου. Ουσιαστικά, η ανθρώπινη φύση τους δεν έχει σημαντικά προβλήματα, απλώς μερικές φορές μιλάνε απότομα. Ωστόσο, αποκαλύπτουν αυτό ακριβώς που σκέφτονται μέσα τους· ό,τι σκέφτονται μέσα τους είναι αυτό που αποκαλύπτουν προς τα έξω. Συχνά, οι άλλοι πιστεύουν ότι αυτοί οι άνθρωποι δεν ξέρουν πώς ν’ αλληλεπιδρούν ή πώς να έχουν κοινωνικές επαφές, και δεν έχουν συνηθίσει τον τρόπο ομιλίας που χρησιμοποιούν αυτοί οι άνθρωποι. Τέτοιοι άνθρωποι μιλάνε πολύ απότομα και ευθέως και μονίμως πληγώνουν άθελά τους τους άλλους. Στο τέλος, καταλήγουν να πληγώνουν τους πάντες και οι άλλοι δεν τρέφουν καλά αισθήματα απέναντί τους. Κάποιοι που δεν έχουν ικανότητα διάκρισης λένε ότι ένας τέτοιος άνθρωπος είναι κακός, αλλά στην πραγματικότητα δεν είναι κακός. Λες ότι είναι κακός· πες, λοιπόν, πώς έχει βασανίσει τους άλλους, αναφέροντας πραγματικά περιστατικά: Ποιον έχει βασανίσει ή καταπιέσει; Ποιον έχει βλάψει ή εξαπατήσει; Αν υπάρχουν πραγματικά περιστατικά που αποδεικνύουν ότι αυτός ο άνθρωπος είναι κακός —ότι δεν βλάπτει τους άλλους μόνο με τα λόγια του, αλλά ότι έχει το κακό βαθιά μέσα του κι ότι βλάπτει αληθινά τους άλλους— τότε μπορεί να χαρακτηριστεί κακός άνθρωπος. Αν δεν έχει πρόθεση να βλάψει τους άλλους, τότε δεν είναι κακός άνθρωπος. Απλώς έχει ειλικρινή προσωπικότητα και μιλάει απότομα· αυτό είναι έμφυτο. Το γεγονός ότι μιλάει απότομα είναι, στη χειρότερη περίπτωση, ένα ελάττωμα και μια έλλειψη της ανθρώπινης φύσης του. Δεν ξέρει πώς να έχει λεπτότητα και να μιλάει στους άλλους σε ισότιμη βάση, δεν ξέρει πώς να δείχνει ανεκτικότητα απέναντι στους άλλους, να είναι συγκαταβατικός και επιεικής απέναντί τους, να λαμβάνει υπόψη τα αισθήματα των άλλων. Δεν ξέρει τίποτε από αυτά. Λείπουν πράγματα από την ανθρώπινη φύση του. Κι ωστόσο, κάποιοι άνθρωποι που δεν έχουν ικανότητα διάκρισης θεωρούν κακούς αυτούς τους ανθρώπους. Στην πραγματικότητα, όταν ενεργούν αυτοί οι άνθρωποι, τις περισσότερες φορές διαφυλάττουν τα συμφέροντα του οίκου του Θεού. Παρόλο που ο τόνος τους είναι λίγο απότομος όταν μιλάνε στους άλλους, δεν έχουν βλάψει κανέναν ούτε έχουν την πρόθεση να βλάψουν τους άλλους. Απλώς τους λείπει η λεπτότητα στην ομιλία τους και δεν λαμβάνουν υπόψη την περίσταση όταν μιλάνε. Λόγω κάποιων ελλείψεων και ελαττωμάτων στην ανθρώπινη φύση τέτοιων ανθρώπων, πολλοί θεωρούν λανθασμένα ότι είναι κακοί άνθρωποι, αλλά δεν μπορούν να παρουσιάσουν στοιχεία που αποδεικνύουν ότι έχουν κάνει κακό. Πρόκειται για λανθασμένη κρίση, λανθασμένο χαρακτηρισμό αυτών των ανθρώπων. Μπορεί οι πραγματικά κακοί άνθρωποι να μη βλάπτουν ανοιχτά τους άλλους, να τους δίνουν ελεημοσύνη και να τους βοηθούν, μπορεί τα λόγια τους να δείχνουν κατανόηση, περιποιητικότητα, φροντίδα και συμβιβαστικότητα, και μπορεί αυτοί οι άνθρωποι να δείχνουν ακόμα και ανεκτικότητα και αγάπη προς τους άλλους —τα λόγια και οι πράξεις τους μπορεί να φαίνονται αρκετά καλά— αλλά σε κάποιες ιδιαίτερες περιστάσεις ή σε κάποια ιδιαίτερα ζητήματα και σε ζητήματα που αφορούν τα δικά τους συμφέροντα, μπορούν να καταπιέζουν και να βλάπτουν τους άλλους, καθώς και να μηχανορραφούν μυστικά εναντίον τους, και μάλιστα δεν πρόκειται να διαφυλάξουν καθόλου τα συμφέροντα του οίκου του Θεού. Ακόμη κι αν κάτι δεν αφορά τα δικά τους συμφέροντα, ακόμη κι αν θα χρειαζόταν μόνο να σηκώσουν το μικρό τους δαχτυλάκι, και πάλι δεν πρόκειται να διαφυλάξουν τα συμφέροντα του οίκου του Θεού. Αυτό που βιώνουν εξωτερικά αυτοί οι άνθρωποι φαίνεται εξαιρετικά καλό και από έξω δεν μπορεί κανείς να δει ελαττώματα ή ελλείψεις στην ανθρώπινη φύση τους, αλλά στην πραγματικότητα είναι πέρα ως πέρα κακοί άνθρωποι. Πολλοί άνθρωποι αδυνατούν να διακρίνουν τέτοιους ανθρώπους και τυφλώνονται από τις τακτικές τους, τις φιλοσοφίες τους για τις κοσμικές αλληλεπιδράσεις, τις δολοπλοκίες και τις μηχανορραφίες τους. Αν εκτεθούν η φύση-ουσία ενός τέτοιου ανθρώπου και τα πραγματικά περιστατικά του κακού που κάνει, αυτοί οι άνθρωποι όχι μόνο δεν τα αποδέχονται, αλλά θεωρούν ότι ο συγκεκριμένος άνθρωπος είναι καλός, ότι είναι κάποιος τον οποίο πρέπει να καλλιεργήσει ο οίκος του Θεού και στον οποίο πρέπει να δώσει έναν σημαντικό ρόλο. Τους λείπει η ικανότητα διάκρισης τέτοιων ανθρώπων. Ας μη μιλήσουμε για το κατά πόσο αυτοί οι άνθρωποι μπορούν να αξιολογήσουν έναν άνθρωπο σύμφωνα με τα λόγια του Θεού ή με τις αλήθεια-αρχές, κι ας εξετάσουμε μόνο το επίπεδό τους: Θεωρούν καλούς ανθρώπους ακόμα κι αυτούς τους εμφανώς κακούς ανθρώπους και, ακόμα κι όταν υπάρχουν πραγματικά περιστατικά για το κακό που κάνουν αυτοί οι άνθρωποι, εκείνοι εξακολουθούν να τους θεωρούν καλούς ανθρώπους· αυτό σημαίνει ότι είναι εντελώς μπερδεμένοι. Οι άνθρωποι που δεν έχουν ικανότητα αναγνώρισης των πραγμάτων δεν είναι μόνο διανοητικά ανεπαρκείς και ηλίθιοι, αλλά είναι και μπερδεμένοι. Αυτοί οι κακοί άνθρωποι έχουν καταπιέσει και βασανίσει άλλους κι έχουν χρησιμοποιήσει διάφορες τακτικές για να παίζουν με τους ανθρώπους, κι ωστόσο εκείνοι δεν το θεωρούν κακό αυτό και δεν μπορούν να δουν ότι είναι κακό. Επιπλέον, υπάρχει μία εμφανής εκδήλωση των κακών ανθρώπων: Ότι ποτέ δεν διαφυλάττουν τα συμφέροντα του οίκου του Θεού· ούτε μία φορά. Ακόμη κι αν θα έπρεπε να πουν μόνο μια λέξη ή να σηκώσουν το μικρό τους δαχτυλάκι, και πάλι δεν πρόκειται να τα διαφυλάξουν, πόσο μάλλον όταν πρόκειται για ζητήματα που αφορούν την προσωπική τους ασφάλεια ή τη θέση και τη φήμη τους· σε τέτοιες περιπτώσεις, ακόμη περισσότερο δεν πρόκειται να διαφυλάξουν τα συμφέροντα του οίκου του Θεού. Κάποιοι άνθρωποι δεν μπορούν να δουν καθαρά αυτούς τους εμφανώς κακούς ανθρώπους. Πείτε Μου, τέτοιοι άνθρωποι έχουν επίπεδο; Οι κακοί άνθρωποι έχουν κακή ουσία· θα καταπιέσουν τον οποιονδήποτε. Όποιος κι αν είναι, εφόσον επηρεάζει τη θέση ή τα συμφέροντά τους, γίνεται ο στόχος της καταπίεσής τους. Όσοι δεν έχουν ικανότητα διάκρισης δεν μπορούν να δουν καθαρά αυτά τα ζητήματα. Δεν είναι μπερδεμένοι οι άνθρωποι που δεν έχουν ικανότητα διάκρισης; (Ναι.) Δεν ξέρουν καν κατά πόσο οι κακοί άνθρωποι θα τους καταπιέσουν· πείτε Μου, σε ποιον βαθμό είναι μπερδεμένοι αυτοί οι άνθρωποι; Δεν είναι εντελώς μπερδεμένοι; (Ναι.) Αφού απομακρυνθούν από τα καθήκοντά τους κάποιοι κακοί άνθρωποι, ορισμένοι άνθρωποι που δεν έχουν καθόλου ικανότητα αναγνώρισης των πραγμάτων βγαίνουν κιόλας μπροστά για να πάρουν το μέρος τους, να τους υπερασπιστούν και να διαμαρτυρηθούν για την αδικία που έχουν υποστεί, μόνο και μόνο επειδή αυτοί οι κακοί άνθρωποι πιστεύουν στον Θεό εδώ και πολλά χρόνια, διαθέτουν κάποια χαρίσματα, είναι εύγλωττοι, έχουν τακτικές και προς τα έξω απαρνούνται πράγματα, δαπανούν τον εαυτό τους και υπομένουν κακουχίες. Αυτοί οι άνθρωποι δεν μιλάνε για το πόσο κακό έχουν κάνει οι συγκεκριμένοι κακοί άνθρωποι. Αντ’ αυτού, λένε: «Πιστεύουν στον Θεό εδώ και πολλά χρόνια, ακολουθούν τον Θεό με απόλυτη προσήλωση και έχουν υπομείνει πολλές κακουχίες. Μάλιστα, συνελήφθησαν από τον μεγάλο κόκκινο δράκοντα, υπέμειναν βασανιστήρια και φυλακίστηκαν, ενώ βοήθησαν και τον τάδε αδελφό ή την τάδε αδελφή». Εξετάζουν μόνο αυτά τα πράγματα και αγνοούν τα πονηρά έργα αυτών των ανθρώπων, παραλείποντας ν’ αναφέρουν πόσο κακό έχουν κάνει. Δεν είναι πολύ μπερδεμένοι; (Ναι.) Όσοι είναι εντελώς μπερδεμένοι δεν έχουν πιθανότητα να λυτρωθούν, είναι ανίατοι. Οι άνθρωποι που δεν διαθέτουν ικανότητα αναγνώρισης των πραγμάτων είναι άνθρωποι χωρίς επίπεδο· δεν έχουν καμία απολύτως ικανότητα. Τέτοιοι άνθρωποι δεν ξέρουν και δεν μπορούν να αναγνωρίσουν κατά πόσο κάτι είναι σωστό ή λάθος ή κατά πόσο ένας άνθρωπος είναι θετική προσωπικότητα ή αρνητική προσωπικότητα. Δεν μπορούν να δουν καθαρά την ουσία και τη φύση ενός ανθρώπου ούτε να συνοψίσουν τις ιδιότητες αυτού του ανθρώπου μέσα από τη συμπεριφορά του, τις εκδηλώσεις του, τις αποκαλύψεις διαφθοράς και τα πολλά πραγματικά περιστατικά που αποδεικνύουν το κακό που κάνει. Εφόσον ο συγκεκριμένος άνθρωπος παραμένει στην εκκλησία, αυτοί οι άνθρωποι θα τον αντιμετωπίζουν ως αδελφό ή αδελφή και θα του φέρονται με αγάπη μέσα από την καρδιά τους. Δεν μπορούν να διακρίνουν κανέναν και δεν μπορούν να φέρονται σε κανέναν σύμφωνα με τις αρχές. Τέτοιοι άνθρωποι δεν έχουν ικανότητα αναγνώρισης των πραγμάτων. Δεν ξέρουν και δεν μπορούν να αναγνωρίσουν κατά πόσο διάφορα ζητήματα είναι δίκαια ή μοχθηρά, κατά πόσο έχουν θετική ή αρνητική επίδραση στους ανθρώπους και κατά πόσο θα πρέπει να τα θεωρεί κανείς σωστά και αποδεκτά ή να τα θεωρεί λανθασμένα και να τα διακρίνει, να τα απορρίπτει και να τους αντιστέκεται. Όταν τους δίνεις ένα παράδειγμα για να εξηγήσεις κάποιο ζήτημα, ξέρουν ότι τέτοια ζητήματα δεν είναι καλά, ότι δεν συμμορφώνονται με τις αλήθεια-αρχές κι ότι δεν είναι εφαρμόσιμα στον οίκο του Θεού. Όμως, την επόμενη φορά που προκύπτει ένα παρόμοιο ζήτημα, και πάλι δεν ξέρουν πώς να το προσεγγίσουν και δεν μπορούν να εφαρμόσουν τις αρχές· καταλαβαίνουν μόνο αν τους δώσεις άλλο ένα παράδειγμα. Για να καταλάβουν, πρέπει να τους εξηγείς τα ζητήματα ένα προς ένα, χρησιμοποιώντας τη μέθοδο με την οποία διδάσκει κανείς ένα παιδί για να μάθει. Αυτό σημαίνει ότι τους λείπει η ικανότητα αναγνώρισης των πραγμάτων. Είτε πρόκειται για ανθρώπους είτε για πράγματα, δεν ξέρουν κατά πόσο είναι δίκαια ή μοχθηρά, σωστά ή λανθασμένα, θετικά ή αρνητικά πράγματα, κατά πόσο συνάδουν με την αλήθεια και με τις ανάγκες της ανθρώπινης φύσης ή όχι, ούτε πώς θα πρέπει να τα βλέπουν οι πιστοί στον Θεό· δεν ξέρουν τίποτε από αυτά. Αυτό σημαίνει ότι τους λείπει η ικανότητα αναγνώρισης των πραγμάτων. Ποια είναι, λοιπόν, η βάση με την οποία αξιολογείται το επίπεδο της ικανότητας αναγνώρισης των πραγμάτων; Η βάση είναι το κατά πόσο οι ορισμοί σου για τις ιδιότητες διαφόρων πραγμάτων είναι ακριβείς. Αν οι ορισμοί σου είναι ακριβείς, τότε έχεις ικανότητα αναγνώρισης των πραγμάτων. Αν η ακρίβεια των ορισμών σου για τις ιδιότητες διαφόρων πραγμάτων είναι άνω του πενήντα τοις εκατό, τότε έχεις ικανότητα αναγνώρισης των πραγμάτων που είναι μέτρια ή άνω του μετρίου. Αν δεν φτάνει το πενήντα τοις εκατό, τότε έχεις χαμηλή ικανότητα αναγνώρισης των πραγμάτων. Αν η ακρίβεια δεν είναι ούτε ένα τοις εκατό, τότε δεν έχεις καθόλου ικανότητα αναγνώρισης των πραγμάτων και είσαι άνθρωπος χωρίς επίπεδο. Μ’ αυτόν τον τρόπο διακρίνει κανείς το κατά πόσο ένας άνθρωπος έχει ικανότητα αναγνώρισης των πραγμάτων. Δεν θα δώσω άλλα παραδείγματα γι’ αυτήν την ικανότητα. Μπορείτε να συναναστραφείτε πάνω σ’ αυτό μόνοι σας. Θ’ αφήσω σ’ εσάς αυτό το θέμα.

8. Η ικανότητα ανταπόκρισης στα πράγματα

Στη συνέχεια, θα συζητήσουμε για την όγδοη ικανότητα, την ικανότητα ανταπόκρισης στα πράγματα. Η ικανότητα ανταπόκρισης στα πράγματα είναι το πώς ένας άνθρωπος αντιμετωπίζει ένα ζήτημα· ανεξάρτητα από το κατά πόσο αυτό το ζήτημα έχει προκύψει ήδη ή συμβαίνει ξαφνικά ή οι διάφοροι παράγοντες αυτού του ζητήματος έχουν αλλάξει, το πώς ένας άνθρωπος αντιμετωπίζει αυτό το ζήτημα είναι η ικανότητα ανταπόκρισης στα πράγματα. Σε τι αναφέρεται, λοιπόν, κυρίως η ικανότητα ανταπόκρισης στα πράγματα; Αναφέρεται στην ικανότητά σου να αναγνωρίζεις, να κρίνεις, να προσεγγίζεις και να χειρίζεσαι ένα ζήτημα. Όταν έρχεσαι αντιμέτωπος μ’ έναν άνθρωπο, ένα γεγονός ή ένα πράγμα, ποια είναι η φύση του; Είναι κάτι θετικό ή κάτι αρνητικό; Πώς θα πρέπει να το αντιμετωπίσεις και να το διαχειριστείς; Όταν συμβαίνει ξαφνικά, ποια διδάγματα πρέπει να αντλήσεις; Ποιες είναι οι καλές προθέσεις του Θεού; Αν αυτό το πράγμα μπορεί να βλάψει το εκκλησιαστικό έργο, τότε πώς θα πρέπει να το χειριστείς με τρόπο που συμμορφώνεται με τις αρχές και που αποκαθιστά τις συνέπειες της προκαλούμενης βλάβης, έτσι ώστε να μη βλάπτει πλέον το εκκλησιαστικό έργο, αλλά και να πάψει να εξελίσσεται περαιτέρω η αρνητική του επίδραση; Αν, όταν έρχεσαι αντιμέτωπος με έναν άνθρωπο, ένα γεγονός ή ένα πράγμα, μπορείς —με βάση τις αρχές διάκρισης που έχεις συλλάβει και τις αλήθεια-αρχές που γνωρίζεις— να κρίνεις με ακρίβεια την ουσία και την κύρια αιτία τέτοιων ζητημάτων, καθώς και τις αρχές και το σχέδιο χειρισμού τους, τότε είσαι ένας άνθρωπος με ικανότητα ανταπόκρισης στα πράγματα, κι αυτό σημαίνει ότι είσαι και άνθρωπος καλού επιπέδου. Για παράδειγμα, όταν συμβαίνει ξαφνικά ένα ζήτημα μπροστά στα μάτια σου, πώς θα πρέπει να το αντιμετωπίσεις; Κατ’ αρχάς, θα πρέπει να δεις καθαρά προς ποια κατεύθυνση μπορεί να εξελιχθεί, ποιες συνέπειες θα επιφέρει αν συνεχίσει να εξελίσσεται, πού έγκειται η κύρια αιτία για την οποία συνέβη, ποια είναι η ουσία του· θα πρέπει να μπορείς να διακρίνεις και να δεις καθαρά όλα αυτά τα πράγματα. Να χαρακτηρίσεις το ζήτημα μέσα από τη διάκριση και κατόπιν να βρεις άμεσα ένα σχέδιο για τον χειρισμό του. Το πώς θα πρέπει ν’ αντιμετωπιστεί το ζήτημα, ποιος είναι ο αρχηγός, ποιοι είναι οι ακόλουθοι, ποιος είναι ο κύριος υπεύθυνος, ποιος θα πρέπει να φέρει την κύρια ευθύνη, πώς θα πρέπει ν’ αντιμετωπιστούν οι υπεύθυνοι· πρέπει να καθορίσεις όλες αυτές τις πτυχές. Επιπλέον, όταν χειρίζεσαι προβλήματα, πρέπει να ελαχιστοποιείς τις απώλειες και παράλληλα ν’ ανακατανέμεις και να προσαρμόζεις το προσωπικό. Μόνο έτσι μπορούν να διορθωθούν άμεσα τα σφάλματα, να λυθούν διεξοδικά τα προβλήματα και ν’ αποκατασταθούν τα πράγματα, ώστε να εξελιχθούν προς τη σωστή και ωφέλιμη κατεύθυνση. Εν ολίγοις, αν μπορείς να λάβεις υπόψη όλους τους διαφορετικούς παράγοντες που εμπλέκονται σ’ αυτό το ζήτημα, κι έπειτα να έχεις έναν σωστό τρόπο να το αντιμετωπίσεις, με σωστές και ακριβείς αρχές για τον χειρισμό του, τότε αυτό σημαίνει ότι έχεις ικανότητα ανταπόκρισης στα πράγματα και δείχνει ότι είσαι άνθρωπος καλού επιπέδου. Ασφαλώς, αυτή η μέθοδος αντιμετώπισης του ζητήματος και οι αρχές χειρισμού του μπορεί να είναι συμπεράσματα και ορισμοί στα οποία καταλήγεις μέσα από την επαφή και τη συναναστροφή με ανθρώπους που γνωρίζουν την περίπτωση ή μέσα από τη συνεργασία και τη συζήτηση με όλους. Αν μπορείς, εξετάζοντας την πορεία της πραγματικής περίστασης κι έπειτα ζητώντας υποδείξεις από αδελφούς και αδελφές που κατανοούν ένα τέτοιο ζήτημα, να καταλήξεις σ’ έναν ορισμό, να αντλήσεις ένα συμπέρασμα, να προσδιορίσεις μια λύση και να χειριστείς όπως πρέπει το ζήτημα, ολοκληρώνοντας τις προσαρμογές του προσωπικού, αντισταθμίζοντας τις απώλειες που προκλήθηκαν από αυτό το ζήτημα, κι έπειτα προσαρμόζοντας το εκκλησιαστικό έργο ώστε να μην εξελίσσεται πλέον προς μια βλαβερή κατεύθυνση, τότε αυτό σημαίνει ότι έχεις ικανότητα ανταπόκρισης στα πράγματα. Αν μπορείς να χειρίζεσαι ζητήματα σ’ αυτό το επίπεδο, τότε μπορείς να θεωρηθείς άνθρωπος καλού επιπέδου. Ασφαλώς, ένας άνθρωπος που έχει καλό επίπεδο δεν σημαίνει ότι μπορεί, όταν έρχεται αντιμέτωπος μ’ ένα ζήτημα, να το δει αμέσως καθαρά, να πάρει άμεσα αποφάσεις και να το χειριστεί με ολοκληρωμένο και κατάλληλο τρόπο· δεν ισχύει απαραίτητα αυτό. Για να χειριστούν προβλήματα οι άνθρωποι, απαιτείται μια διαδικασία· είναι απαραίτητο να κατανοήσουν τις διάφορες πτυχές του ζητήματος, προκειμένου να δουν καθαρά την ουσία των πραγμάτων. Οι άνθρωποι είναι φτιαγμένοι από σάρκα και αίμα, ενεργούν μέσα στο πλαίσιο της ανθρώπινης φύσης, και απαιτείται μια διαδικασία. Δεν είναι όπως όταν εργάζεται το Πνεύμα του Θεού: Το Πνεύμα του Θεού εξετάζει εξονυχιστικά όλη τη γη με τρόπο που περικλείει τα πάντα· ο Θεός μπορεί πάντα να βλέπει την ουσία και την κύρια αιτία όλων των πραγμάτων και όλων των προβλημάτων. Όταν οι άνθρωποι δεν μπορούν να δουν καθαρά τα πράγματα που κρύβονται πίσω από τα ζητήματα, εύκολα εξαπατώνται και τυφλώνονται. Ακριβώς λόγω αυτού, οι άνθρωποι πρέπει να εξετάζουν σε βάθος την αληθινή κατάσταση των πραγμάτων που κρύβονται πίσω από τα ζητήματα. Αφού κατανοήσεις τις πραγματικές περιστάσεις που κρύβονται πίσω από ένα ζήτημα, αν μπορείς να χειριστείς άμεσα τα προβλήματα, να εξαλείψεις τις αποκλίσεις, να προσαρμόσεις κατάλληλα όσους είναι άμεσα αρμόδιοι και το προσωπικό του έργου και να διασφαλίσεις την κανονική λειτουργία του έργου, τότε αυτό αποδεικνύει ότι έχεις ικανότητα ανταπόκρισης στα πράγματα. Ιδίως όταν έρχεσαι αντιμέτωπος με ξαφνικά περιστατικά, αν μπορείς να χειριστείς τους διάφορους ανθρώπους, τα γεγονότα και τα πράγματα σύμφωνα με τις αρχές, αυτό αποδεικνύει ότι είσαι άνθρωπος καλού επιπέδου. Οι άνθρωποι που έχουν μέτρια ικανότητα ανταπόκρισης στα πράγματα, όταν έρχονται αντιμέτωποι με συνηθισμένες και κοινές περιστάσεις, μπορούν να κάνουν κάποια πράγματα ακολουθώντας τις διαδικασίες και τον συνήθη τρόπο, αλλά τα αποτελέσματα που επιτυγχάνουν είναι μέτρια· δεν καταφέρνουν κάποιο σπουδαίο επίτευγμα ούτε κάνουν σημαντική πρόοδο. Μόλις έρθουν αντιμέτωποι με ιδιαίτερες περιστάσεις ή ξαφνικά περιστατικά, τα χάνουν και δεν μπορούν να τα χειριστούν. Για παράδειγμα, κάποιοι άνθρωποι, όταν κηρύττουν το ευαγγέλιο, υπό κανονικές συνθήκες μπορούν να κερδίζουν μερικούς ανθρώπους κάθε μήνα. Αυτό αντικατοπτρίζει μέτριο επίπεδο, και τα αποτελέσματα που επιτυγχάνουν όταν κηρύττουν το ευαγγέλιο είναι επίσης μέτρια, δεν είναι ιδιαιτέρως καλά. Αν προκύψει ξαφνικά στην εκκλησία ένα περιστατικό με αντίχριστους που παραπλανούν τους ανθρώπους, αυτοί οι εργάτες του ευαγγελίου παθαίνουν σύγχυση και δεν ξέρουν τι να κάνουν. Το ευαγγελικό έργο σταματά κι εκείνοι δεν ξέρουν κατά πόσο θα πρέπει να συνεχίσουν να κηρύττουν ή να περιμένουν για εργασιακές ρυθμίσεις. Δεν ξέρουν πώς ν’ αναζητήσουν τις αρχές για το έργο του κηρύγματος του ευαγγελίου. Στις εργασιακές ρυθμίσεις του οίκου του Θεού, αναφέρεται συχνά το εξής: «Το ευαγγελικό έργο δεν πρέπει να σταματά ποτέ και σε καμία περίπτωση». Κι ωστόσο, απλώς και μόνο επειδή ήρθαν αντιμέτωποι μ’ ένα περιστατικό αντίχριστων που παραπλανούν τους ανθρώπους, σταματούν το ευαγγελικό έργο. Άραγε κάνουν το καθήκον τους με αφοσίωση; Υστερούν σε αυτό. Υποτάσσονται στις ενορχηστρώσεις και τις ρυθμίσεις του Θεού; Υστερούν και σε αυτό. Όταν έρχονται αντιμέτωποι με αντίχριστους ή με ψευδο-επικεφαλής που διαπράττουν παραπτώματα από απερισκεψία και προκαλούν διαταράξεις και αναστατώσεις, παθαίνουν σύγχυση. Δεν ξέρουν να ρωτήσουν όσους κατανοούν την αλήθεια πώς θα πρέπει να χειριστούν αυτό το ζήτημα που αντιμετωπίζουν, πόσο μάλλον να ψάξουν στα λόγια του Θεού τις αρχές άσκησης και ένα μονοπάτι άσκησης. Τους λείπει αυτή η ικανότητα ανταπόκρισης στα πράγματα. Κάποιοι επικεφαλής εκκλησίας, όταν βλέπουν έναν αντίχριστο να διαδίδει πλάνες για να παραπλανήσει τους ανθρώπους, δεν ξέρουν πώς να συναναστραφούν πάνω στην αλήθεια για να διαψεύσουν τις πλάνες. Δεν ξέρουν τι να κάνουν, αλλά συνεχίζουν να προσεύχονται λέγοντας: «Θεέ μου, σε παρακαλώ, δέσε τον Σατανά, κλείσε το στόμα του Σατανά και εμπόδισέ τον να διαδίδει πλάνες για να παραπλανήσει τους ανθρώπους. Σε παρακαλώ, σώσε αυτούς τους ανίδεους κι ανόητους ανθρώπους και μην τους αφήσεις να παραπλανηθούν από τον αντίχριστο. Θεέ μου, σε παρακαλώ να τους φέρεις πίσω!» Μπορεί να λυθεί το πρόβλημα μόνο μέσα από την προσευχή, χωρίς την αναζήτηση της αλήθειας; Αν οι άνθρωποι δεν συνεργάζονται και δεν κάνουν το καθήκον τους, είναι ανώφελο. Υπάρχουν πολλά πράγματα που πρέπει να κάνουν οι άνθρωποι. Κατ’ αρχάς, πρέπει να εξετάσουν τι είδους υπόβαθρο έχει αυτός ο αντίχριστος, ποια χαρακτηριστικά επιδεικνύει και σε τι βασίζεται για να παραπλανήσει τους ανθρώπους· πρέπει, επίσης, να δουν αν, ανάμεσα σ’ αυτούς που έχουν παραπλανηθεί, υπάρχουν άνθρωποι καλού επιπέδου που μπορούν ν’ αποδεχθούν την αλήθεια, και να σπεύσουν να τους ανακτήσουν. Αυτό είναι το έργο που πρέπει να γίνει πρώτα. Όμως, αυτοί οι επικεφαλής εκκλησίας δεν το γνωρίζουν αυτό και δεν ξέρουν πώς να εργάζονται μ’ αυτόν τον τρόπο. Απλώς παθαίνουν σύγχυση και χτυπούν νευρικά τα πόδια τους στο έδαφος από ανησυχία. Μάλιστα, κάποιοι άχρηστοι βάζουν ακόμη και τα κλάματα από ανησυχία. Τι όφελος έχει να κλαίνε; Μπορούν τα κλάματα να φέρουν πίσω αυτούς που έχουν παραπλανηθεί; Τα κλάματα δεν είναι εκτέλεση έργου ούτε δείχνουν ότι κουβαλάς ένα φορτίο. Είναι μια εκδήλωση ανικανότητας. Οι άνθρωποι που έχουν επίπεδο, όταν έρχονται αντιμέτωποι με τέτοια ζητήματα, πρώτα ηρεμούν. Αφού προσευχηθούν, αναζητήσουν, αναλύσουν, κρίνουν κι έπειτα συναναστραφούν, στο τέλος παίρνουν μια απόφαση. Οι άνθρωποι χαμηλού επιπέδου, όταν έρχονται αντιμέτωποι με διάφορα ζητήματα, τα έχουν χαμένα: Δεν ξέρουν πώς να προσευχηθούν και ν’ αναζητήσουν ούτε ξέρουν πώς να βρουν κάποιους ανθρώπους που κατανοούν την αλήθεια για να συναναστραφούν μαζί τους· απλώς περιμένουν παθητικά. Αυτό καθυστερεί στο έπακρο τα ζητήματα. Εσύ δεν έχεις καμία λύση, αλλά ίσως να έχουν οι άλλοι· γιατί δεν βρίσκεις άλλους ανθρώπους για να ζητήσεις βοήθεια; Οι έξυπνοι άνθρωποι, ακόμη και όσο περιμένουν, δεν ξεχνούν να εκπληρώσουν το δικό τους καθήκον και τη δική τους ευθύνη. Αυτή η εκπλήρωση του καθήκοντος και της ευθύνης είναι ενεργητική, όχι παθητική. Δεν περιμένουν από τον Θεό να δώσει εντολές ή να ενεργήσει προσωπικά για ν’ αλλάξει την κατάσταση. Αντ’ αυτού, όσο περιμένουν, κάνουν κάθε προσπάθεια για ν’ ανακτήσουν όσους μπορούν ν’ ανακτηθούν. Όσο για εκείνους που δεν μπορούν ν’ ανακτηθούν —όπως οι μπερδεμένοι ανόητοι, όσοι είναι κυριευμένοι από κακά πνεύματα και οι δύσπιστοι που πιστεύουν στον Θεό απλώς και μόνο για να ενταχθούν κάπου και να τα έχουν όλα τζάμπα —δεν θα πρέπει ν’ ασχοληθούν μαζί τους. Για εκείνους που δεν έχουν τυφλωθεί, πρέπει να γίνουν γρήγορα ρυθμίσεις, ώστε κάποιος να συναναστραφεί μαζί τους πάνω στην αλήθεια και να τους μιλήσει για τη διάκριση του αντίχριστου. Δεν είναι αυτό ένα σχέδιο χειρισμού της κατάστασης; Αυτό είναι ένα μέτρο ανταπόκρισης. Οι άνθρωποι χαμηλού επιπέδου δεν έχουν τέτοια μέτρα ανταπόκρισης· το μόνο που ξέρουν είναι να κλαίνε και να παραπονιούνται. Αυτό σημαίνει ότι τους λείπει η ικανότητα ανταπόκρισης στα πράγματα. Αν, σε συνηθισμένες περιπτώσεις, ένας άνθρωπος μπορεί να κάνει έργο κανονικά, αλλά, μόλις έρθει αντιμέτωπος με ιδιαίτερες περιστάσεις, μένει εμβρόντητος και τα έχει χαμένα, τότε αυτός ο άνθρωπος στην καλύτερη περίπτωση έχει μέτρια ικανότητα ανταπόκρισης στα πράγματα. Αν κάποιος δεν μπορεί καν να χειριστεί συνηθισμένες περιπτώσεις, τότε αυτός ο άνθρωπος δεν έχει καθόλου ικανότητα ανταπόκρισης στα πράγματα. Για παράδειγμα, αν σταλεί σε μια εκκλησία για να οργανώσει την εκλογή ενός επικεφαλής της εκκλησίας, δεν ξέρει τι είδους άνθρωπο να επιλέξει ή πώς να συγκεντρώσει τους ανθρώπους και να οργανώσει την εκλογή. Δεν κατανοεί καν τις βασικές διαδικασίες των εκλογών. Σαν να μην έφτανε αυτό, υπάρχουν κάποιοι άνθρωποι στην εκκλησία που έχουν σοβαρές διεφθαρμένες διαθέσεις —εκείνοι που ανήκουν στην κατηγορία των νταήδων, των καθαρμάτων και των παλιοτόμαρων— κι αυτοί οι άνθρωποι αρπάζουν την ευκαιρία να διαταράξουν την εκλογή. Σε μια τέτοια περίπτωση, όσοι δεν έχουν ικανότητα ανταπόκρισης στα πράγματα είναι ακόμη πιο ανίκανοι να χειριστούν το ζήτημα, κι απλώς αιχμαλωτίζονται και παραδίνονται. Στο τέλος, μπορούν μόνο να πουν στους αδελφούς και στις αδελφές: «Επιλέξτε μόνοι σας. Θα προχωρήσουμε με όποιον εκλέξετε.» Τι σόι πλάσματα είναι αυτοί οι άνθρωποι; Δεν είναι χαμένα κορμιά; Αυτό σημαίνει ότι τους λείπει η ικανότητα ανταπόκρισης στα πράγματα. Οι άνθρωποι που δεν έχουν ικανότητα ανταπόκρισης στα πράγματα δεν έχουν ούτε εργασιακή ικανότητα. Είτε σε κανονικές περιστάσεις είτε σε ιδιαίτερες περιστάσεις, όταν συμβαίνει κάτι, καταρρέουν και ζαρώνουν σε μια γωνιά· όταν συμβαίνει κάτι, τα έχουν χαμένα κι αρχίζουν να κλαίνε. Όταν δεν συμβαίνει τίποτα, μπορούν να λένε λίγα λόγια και δόγματα, αλλά, όταν συμβαίνει κάτι και τους ζητείται να χειριστούν ένα πρόβλημα, δεν μπορούν να το κάνουν. Για παράδειγμα, όταν κάποιοι άνθρωποι κάνουν το καθήκον τους με επιπολαιότητα, όσοι δεν έχουν ικανότητα ανταπόκρισης στα πράγματα ξέρουν μόνο πώς να συζητούν το ζήτημα μαζί τους, λέγοντας: «Σε παρακαλώ, μην είσαι επιπόλαιος. Σε παρακαλώ να κάνεις καλά το καθήκον σου!» Μπορεί αυτό να λύσει το πρόβλημα αυτών των ανθρώπων; Θα πρέπει να συναναστραφούν μ’ αυτούς τους ανθρώπους πάνω στο πρόβλημα της επιπολαιότητάς τους. Αν αυτοί οι άνθρωποι δεν κατανοούν την αλήθεια και δεν μπορούν ν’ αναγνωρίσουν το πρόβλημά τους, εκείνοι θα πρέπει να συναναστραφούν μαζί τους πάνω στην αλήθεια. Αν αυτοί οι άνθρωποι ενεργούν μ’ αυτόν τον τρόπο παρόλο που ξέρουν ότι είναι λάθος, εκείνοι θα πρέπει να τους αναλύσουν και να τους κλαδέψουν. Αν οφείλεται σε κάποιο άλλο ζήτημα, εκείνοι θα πρέπει να συναναστραφούν με βάση αυτό το ζήτημα. Θα πρέπει να καθορίσουν μια κατάλληλη πορεία δράσης με βάση το είδος του προβλήματος που έχει προκύψει, κι έπειτα να ενεργήσουν αναλόγως. Αν δεν μπορείς να το κάνεις αυτό, τότε δεν έχεις ικανότητα ανταπόκρισης στα πράγματα. Καταλάβατε; (Ναι.) Αν, όταν έρχεσαι αντιμέτωπος με οποιοδήποτε ζήτημα, δεν έχεις καμία λύση, κανέναν τρόπο αντιμετώπισης και καμία αρχή για να το χειριστείς, τότε σου λείπει η ικανότητα ανταπόκρισης στα πράγματα. Τέτοιοι άνθρωποι δεν έχουν τη χαμηλότερη ικανότητα ανταπόκρισης στα πράγματα; (Ναι.)

Όσοι έχουν την καλύτερη ικανότητα ανταπόκρισης στα πράγματα είναι άνθρωποι που, όταν έρχονται αντιμέτωποι με κάποια ιδιαίτερα ζητήματα ή με ξαφνικές περιστάσεις, μπορούν άμεσα να τα κρίνουν και να τα αναγνωρίσουν, κι έπειτα διαμορφώνουν σχετικά κατάλληλα σχέδια για τον χειρισμό τους. Όσοι έχουν μέτρια ικανότητα ανταπόκρισης στα πράγματα μπορούν να χειρίζονται συνηθισμένα ζητήματα ρουτίνας, όταν έρχονται αντιμέτωποι μ’ αυτά. Μπορούν να εργάζονται ακολουθώντας διαδικασίες για τη διατήρηση και τη διαχείριση της κατάστασης ή να προσαρμόζουν και ν’ αντικαθιστούν το προσωπικό· είναι μια χαρά όταν κάνουν τέτοιου είδους έργο. Όταν, όμως, έρχονται αντιμέτωποι με ξαφνικές περιστάσεις, δεν μπορούν να τις χειριστούν. Ακόμη κι αν τους πει κάποιος τις αρχές, δεν μπορούν να τις εφαρμόσουν· ακόμη κι αν τους δώσει κάποιος εξουσία και τους ζητήσει να χειριστούν το ζήτημα, και πάλι δεν είναι σε θέση να το κάνουν. Αυτό σημαίνει ότι έχουν μέτρια ικανότητα ανταπόκρισης στα πράγματα. Όσοι έχουν χαμηλή ικανότητα ανταπόκρισης στα πράγματα δεν χειρίζονται καλά ούτε τα ζητήματα ρουτίνας. Το μόνο που ξέρουν είναι πώς ν’ αναφέρουν δόγματα και να παραμένουν προσκολλημένοι σε κανονισμούς και, στο τέλος, η κύρια αιτία του προβλήματος δεν επιλύεται καθόλου. Ένας αντίχριστος που προκαλεί αναστατώσεις και παραπλανά τους ανθρώπους αρκεί για να τους κάνει να εγκαταλείψουν το κήρυγμα του ευαγγελίου· ένας ψευδο-επικεφαλής που λέει ανοησίες αρκεί, επίσης, για να τους κάνει να σταματήσουν το ευαγγελικό έργο. Είναι αυτοί άνθρωποι που ακολουθούν το θέλημα του Θεού; Υστερούν σε αυτό. Τέτοιοι άνθρωποι έχουν πολύ χαμηλή ικανότητα ανταπόκρισης στα πράγματα. Όποια περίσταση κι αν προκύψει, οι άνθρωποι που έχουν χαμηλή ικανότητα ανταπόκρισης στα πράγματα δεν μπορούν να τη χειριστούν. Για παράδειγμα, αν ξεσπάσει φωτιά σ’ ένα δωμάτιο, πανικοβάλλονται και ψάχνουν γρήγορα για έναν πυροσβεστήρα. Αφού βρουν τον πυροσβεστήρα, δεν ξέρουν πώς να τον χρησιμοποιήσουν και πρέπει να ψάξουν για τις οδηγίες. Ως αποτέλεσμα, η φωτιά εξαπλώνεται. Αυτό συμβαίνει επειδή δεν ξέρουν πώς να χρησιμοποιήσουν τον πυροσβεστήρα, κι έτσι καθυστερούν τα πράγματα, ενώ οφείλεται και στο γεγονός ότι τους λείπει η ικανότητα ανταπόκρισης στα πράγματα. Είναι ανίκανοι ακόμη και ν’ αντιμετωπίσουν μια τέτοια επείγουσα κατάσταση όπως μια φωτιά· αυτό σημαίνει ότι τους λείπει η ικανότητα ανταπόκρισης στα πράγματα. Για να δώσω άλλο ένα παράδειγμα, αν ένα παιδί πνιγεί όταν τρώει και δεν μπορεί ν’ αναπνεύσει και του γυρίσουν τα μάτια προς τα πάνω, αυτοί οι άνθρωποι πανικοβάλλονται. Δεν ξέρουν αν πρέπει να πάνε το παιδί στο νοσοκομείο ή όχι και δεν ξέρουν αν πρέπει να δώσουν στο παιδί να πιει νερό ή όχι. Νιώθουν τόσο άγχος που τους λούζει ο ιδρώτας και κοκκινίζει το πρόσωπό τους, αλλά πολύ απλά δεν ξέρουν τι να κάνουν. Μετά από λίγο, το παιδί βήχει λίγες φορές και μπορεί επιτέλους ν’ αναπνεύσει ξανά. Πανικοβλήθηκαν για τόση ώρα, αλλά δεν είχαν καμία λύση για ν’ αντιμετωπίσουν το πρόβλημα. Ευτυχώς, το παιδί ήταν τυχερό· διαφορετικά, θα είχε πεθάνει υπό τη δική τους φροντίδα. Οι άνθρωποι χαμηλού επιπέδου δεν έχουν καθόλου ικανότητες και δεν μπορούν να κάνουν τίποτε καλά. Τα λίγα δόγματα που κατανοούν δεν είναι τίποτε περισσότερο από κανονισμοί και συνθήματα. Είναι εντελώς ανίκανοι να χειριστούν ή να αντιμετωπίσουν τόσο τις συνηθισμένες όσο και τις ιδιαίτερες περιστάσεις. Επομένως, ως προς την ικανότητα ανταπόκρισης στα πράγματα, τέτοιοι άνθρωποι υστερούν ακόμη περισσότερο· δεν έχουν καθόλου. Με όποια περίσταση κι αν έρθουν αντιμέτωποι, δεν μπορούν ν’ ανταποκριθούν σ’ αυτήν ή να τη χειριστούν· δεν μπορούν να κατανοήσουν αυτά τα ζητήματα. Νομίζουν ότι επειδή μπορούν ν’ αναφέρουν κάποια λόγια και δόγματα και να φωνάζουν κάποια συνθήματα, αυτό αρκεί και σημαίνει ότι έχουν κεφάλαιο και ότι τα έχουν καταφέρει στη ζωή τους. Στην πραγματικότητα, όταν συμβαίνει κάτι, τα δόγματα που ξέρουν δεν εξυπηρετούν κανέναν σκοπό. Όπως και να ’χει, αδυνατούν να συνειδητοποιήσουν ότι αυτό αντικατοπτρίζει χαμηλό επίπεδο· το επίπεδό τους είναι πολύ χαμηλό, αλλά δεν το αντιλαμβάνονται οι ίδιοι. Δεν είναι αυτό εξαιρετικά χαμηλό επίπεδο; (Ναι.) Δεν είναι ηλίθιοι αυτοί οι άνθρωποι; (Ναι.) Οι ηλίθιοι άνθρωποι δεν είναι καλά στα μυαλά τους. Τι σημαίνει «δεν είναι καλά στα μυαλά τους»; Σημαίνει ότι όσα δόγματα κι αν κατανοούν ή όσους κανονισμούς κι αν μπορούν ν’ ακολουθούν, όταν συμβαίνει κάτι, κανένας από αυτούς τους κανονισμούς και κανένα από αυτά τα δόγματα δεν μπορεί να λύσει το πραγματικό πρόβλημα. Κι ωστόσο, εκείνοι και πάλι δεν μπορούν να το αντιληφθούν αυτό και σκέφτονται: «Γιατί είναι αναποτελεσματικά αυτά τα δόγματα κι αυτοί οι κανονισμοί;» Ακόμη κι αν στύψουν το μυαλό τους, δεν έχει κανένα νόημα· όπως κι αν συλλογιστούν, και πάλι δεν μπορούν να βγάλουν άκρη για τον τρόπο χειρισμού ή επίλυσης του προβλήματος. Κάποιοι άνθρωποι, όταν χειρίζονται περιστατικά αντίχριστων, δεν διασώζουν πρώτα εκείνους που παραπλανήθηκαν από τους αντίχριστους ούτε υποστηρίζουν εκείνους που έχουν γίνει αρνητικοί κι απρόθυμοι να συναθροιστούν λόγω της παραπλάνησης από τους αντίχριστους. Τι κάνουν πρώτα; Πραγματοποιούν μεγάλες συναθροίσεις για να μιλήσουν για τις εκδηλώσεις των αντίχριστων, για τα είδη των ανθρώπων που είναι αντίχριστοι, τις διαφορές ανάμεσα στους αντίχριστους και σε όσους έχουν τη διάθεση των αντίχριστων, τον ακριβή τρόπο διάκρισης των αντίχριστων, τον ακριβή τρόπο διάκρισης όσων έχουν τη διάθεση των αντίχριστων· μέχρι να ολοκληρώσουν τη συναναστροφή πάνω σε όλα αυτά, κάποιοι από τους ανθρώπους που παραπλανήθηκαν από τους αντίχριστους έχουν ήδη φύγει προ πολλού από την εκκλησία και κάποιοι που είναι αρνητικοί κι αδύναμοι δεν παρευρίσκονται πλέον σε συναθροίσεις. Έχασαν την καταλληλότερη στιγμή να διασώσουν αυτούς τους ανθρώπους, προκαλώντας τους πραγματικά μεγάλη βλάβη! Με λίγα λόγια, όσοι έχουν χαμηλό επίπεδο έχουν και μεγάλη έλλειψη σε ό,τι έχει να κάνει με την ικανότητα ανταπόκρισης στα πράγματα· δεν έχουν καθόλου τέτοια ικανότητα. Μην κοιτάζεις πόσο εύγλωττος είναι κάποιος ή πόσο καλά μπορεί ν’ αναφέρει λόγια και δόγματα και να μιλάει για θεολογικά θέματα υπό συνηθισμένες συνθήκες· κοίταξε απλώς κατά πόσο έχει την ικανότητα να χειρίζεται προβλήματα, όταν έρχεται αντιμέτωπος με πραγματικές καταστάσεις. Ιδίως όταν προκύπτουν ξαφνικά περιστατικά, κοίταξε αν έχει ικανότητα κρίσης και ικανότητα αναγνώρισης των πραγμάτων, αν έχει σχέδια για τον χειρισμό και την επίλυση των προβλημάτων. Αν έχει, αυτό αποδεικνύει ότι είναι άνθρωπος με δικές του απόψεις κι ότι ξέρει πώς να σκέφτεται τα πράγματα. Αν, όμως, δεν έχει ικανότητα αναγνώρισης των πραγμάτων και ικανότητα κρίσης, κι όταν συμβαίνει κάτι, πανικοβάλλεται και αγχώνεται, είναι σε θέση μόνο να αναφέρει πομπώδη δόγματα και να φωνάζει συνθήματα, τότε αυτός ο άνθρωπος δεν μπορεί να λύσει προβλήματα και είναι άχρηστος. Όσες δυσκολίες, όσα προβλήματα ή όσα ελαττώματα κι αν έχει κάποιος, αυτός ο άνθρωπος χρησιμοποιεί την ίδια σειρά θεωριών για να τα εξηγήσει και να τα αντιμετωπίσει και συνεχίζει να συναναστρέφεται μαζί του μ’ αυτόν τον τρόπο, αλλά δεν είναι ποτέ σε θέση να λύσει προβλήματα· αυτό είναι παντελής έλλειψη ικανότητας ανταπόκρισης στα πράγματα. Η έλλειψη της ικανότητας χειρισμού των προβλημάτων είναι ακριβώς μια ανικανότητα ανταπόκρισης στα πράγματα. Όσοι δεν έχουν ικανότητα ανταπόκρισης στα πράγματα δεν έχουν επίπεδο. Με απλά λόγια, είναι ανόητοι, ηλίθιοι και διανοητικά ανεπαρκείς. Όσα δόγματα κι αν μπορούν ν’ αναφέρουν, είναι ανώφελο· πολύ απλά δεν μπορούν να χρησιμοποιηθούν. Εδώ ολοκληρώνεται η συναναστροφή μας πάνω στην όγδοη ικανότητα, την ικανότητα ανταπόκρισης στα πράγματα.

9. Ικανότητα λήψης αποφάσεων

Τώρα, ας εξετάσουμε την ένατη ικανότητα, την ικανότητα λήψης αποφάσεων. Η ικανότητα λήψης αποφάσεων δοκιμάζει σε μεγάλο βαθμό το επίπεδο ενός ανθρώπου· ο μέσος άνθρωπος δεν τη διαθέτει. Οι άνθρωποι που διαθέτουν πραγματικά το επίπεδο και την ικανότητα να λαμβάνουν αποφάσεις είναι εκείνοι που βρίσκονται στη βαθμίδα λήψης αποφάσεων. Σε τι αναφέρεται, λοιπόν, κυρίως η ικανότητα λήψης αποφάσεων; Αναφέρεται στο πώς, όταν εμφανίζονται διαφόρων ειδών άνθρωποι, γεγονότα και πράγματα τα οποία οι περισσότεροι άνθρωποι δεν μπορούν να δουν καθαρά, κάποιοι άνθρωποι μπορούν να διακρίνουν και να χειριστούν διαφόρων ειδών προβλήματα και να χειριστούν διαφόρων ειδών ανθρώπους, με βάση τα λόγια του Θεού και την αλήθεια. Αυτή η ικανότητα χειρισμού προβλημάτων ονομάζεται ικανότητα λήψης αποφάσεων. Όσοι έχουν αυτήν την ικανότητα να χειρίζονται πράγματα έχουν ικανότητα λήψης αποφάσεων· όσοι δεν έχουν αυτήν την ικανότητα να χειρίζονται πράγματα δεν έχουν ικανότητα λήψης αποφάσεων. Με τι έχει να κάνει η ικανότητα λήψης αποφάσεων; Έχει να κάνει με την ικανότητα κατανόησης, την ικανότητα κρίσης, την ικανότητα αναγνώρισης των πραγμάτων και την ικανότητα ανταπόκρισης στα πράγματα. Όλες αυτές οι ικανότητες αποκαλούνται συνολικά ικανότητα λήψης αποφάσεων. Όσοι έχουν ικανότητα λήψης αποφάσεων μπορούν να κρίνουν την ουσία των προβλημάτων και ταυτόχρονα να αναγνωρίζουν τις ιδιότητες των προβλημάτων. Ασφαλώς, το πιο σημαντικό είναι ότι μπορούν να συλλάβουν τις αρχές και την κατεύθυνση για τον χειρισμό διαφόρων προβλημάτων. Μόνο όσοι μπορούν να κάνουν αυτά τα πράγματα είναι άνθρωποι που έχουν ικανότητα λήψης αποφάσεων. Για παράδειγμα, ας πούμε ότι όλοι μιλάνε ο ένας μετά τον άλλο για ένα σωρό φαινόμενα, πραγματικά περιστατικά, καθώς και για υπάρχοντες παράγοντες, υφιστάμενες περιστάσεις και συνθήκες, και ούτω καθεξής. Με βάση τους διάφορους παράγοντες και τις συνθήκες που προαναφέρθηκαν, όσοι έχουν ικανότητα λήψης αποφάσεων αποφασίζουν τελικά πώς θα ενεργήσουν, ποια θα πρέπει να είναι τα μέσα και η κατεύθυνση δράσης, ποιο είναι το καλύτερο που μπορεί να επιτευχθεί και ποιο είναι το ελάχιστο αποδεκτό· έχουν ένα σημείο αναφοράς. Μετά, με βάση τις αλήθεια-αρχές που κατανοούν, χειρίζονται τα προβλήματα. Όσοι έχουν αυτήν την ικανότητα είναι άνθρωποι με ικανότητα λήψης αποφάσεων, και τέτοιοι άνθρωποι έχουν το καλύτερο επίπεδο. Με όποιο είδος επαγγελματικής δεξιότητας κι αν έρθουν αντιμέτωποι ή όποιο είδος προβλήματος κι αν χειρίζονται, και είτε το διαπιστωμένο πρόβλημα είναι μονόπλευρο είτε πολύπλευρο, είτε απλό είτε σύνθετο, μπορούν να χρησιμοποιήσουν διάφορες πληροφορίες που αναδύονται από όλες τις πτυχές για να κρίνουν την ουσία του προβλήματος, έπειτα ν’ αναλύσουν τη βασική αιτία του προβλήματος και τελικά ν’ αποφασίσουν πώς θα δράσουν με βάση το πρόβλημα και τις υπάρχουσες συνθήκες. Αυτή η απόφαση λαμβάνεται κυρίως με βάση αυτό που μπορεί να επιτευχθεί υπό τις υπάρχουσες συνθήκες, και το μονοπάτι δράσης που αποφασίζουν είναι η βέλτιστη δυνατή λύση. Όσοι μπορούν να χειρίζονται προβλήματα μ’ αυτόν τον τρόπο είναι άνθρωποι με ικανότητα λήψης αποφάσεων. Οι άνθρωποι που έχουν τέτοια ικανότητα λήψης αποφάσεων έχουν πολύ καλό επίπεδο. Μόνο τέτοιοι άνθρωποι είναι κατάλληλοι για επικεφαλής και κατάλληλοι να κάνουν ένα καθήκον σε μια ομάδα λήψης αποφάσεων. Οι άνθρωποι χαμηλού ή μέτριου επιπέδου, όταν έρχονται αντιμέτωποι με οποιοδήποτε πρόβλημα, μπορούν μόνο να περιοριστούν στο ίδιο το ζήτημα και να πουν κάποια επιφανειακά λόγια, ενώ είναι εντελώς ανίκανοι να λύσουν το πρόβλημα. Ακόμη κι αν συμβουλευτούν άλλους και εξετάσουν το ζήτημα, στο τέλος και πάλι δεν μπορούν να καταλήξουν σ’ έναν ορισμό και δεν ξέρουν πώς να ενεργήσουν. Αυτό είναι έλλειψη ικανότητας λήψης αποφάσεων. Όσο περίπλοκη κι αν είναι η τρέχουσα κατάσταση ή όσο δύσκολο κι αν είναι το πρόβλημα που πρέπει ν’ αντιμετωπιστεί τη δεδομένη στιγμή και όσο μεγάλα εμπόδια κι αν εμφανιστούν στην πορεία, οι άνθρωποι που έχουν ικανότητα λήψης αποφάσεων μπορούν να το χειριστούν κατάλληλα σύμφωνα με τις αρχές και ο χειρισμός τους είναι σχετικά σωστός και αξιόπιστος. Τέτοιοι άνθρωποι είναι αυτοί που έχουν ικανότητα λήψης αποφάσεων. Όσοι έχουν μέτρια ικανότητα λήψης αποφάσεων, όταν έρχονται αντιμέτωποι με συνηθισμένες περιστάσεις και κάποια κοινά περιστατικά στην εκκλησία, μπορούν να τα χειριστούν. Αν, όμως, έρθουν αντιμέτωποι με κάποιους ιδιαίτερους ανθρώπους, γεγονότα και πράγματα, παθαίνουν σύγχυση, μη γνωρίζοντας πώς να τα αντιμετωπίσουν ή να τα χειριστούν. Ακόμα και μετά από πολλή περίσκεψη, και πάλι δεν μπορούν να κρίνουν καθαρά ή να καταλήξουν σε μια απόφαση. Οι άνθρωποι που έχουν ικανότητα λήψης αποφάσεων ξέρουν πώς ν’ αναζητήσουν τις αλήθεια-αρχές στοχεύοντας στον πυρήνα του προβλήματος. Οι άνθρωποι που δεν έχουν ικανότητα λήψης αποφάσεων δεν ξέρουν πού έγκειται ο πυρήνας του προβλήματος, πώς ν’ αναζητήσουν ή τι ν’ αναζητήσουν. Αυτή είναι η διαφορά μεταξύ τους. Αν, μέσα από την αναζήτηση, κάποιος καταφέρει να κατανοήσει τι πρέπει να κάνει, αυτό υποδηλώνει ότι έχει μέτριο επίπεδο. Οι άνθρωποι χαμηλού επιπέδου, ακόμη κι αν καταφέρουν να κατανοήσουν κάποιες αλήθεια-αρχές μέσα από την αναζήτηση και θεωρήσουν εκείνη τη στιγμή ότι ξέρουν πώς να χειριστούν το ζήτημα, και πάλι δεν μπορούν να το κάνουν όταν έρθει η στιγμή να το χειριστούν. Σαστίζουν: «Γιατί δεν μπορώ να εφαρμόσω τις αλήθεια-αρχές που μόλις κατανόησα; Τι μου διαφεύγει;» Και πάλι βρίσκονται σε σύγχυση και, στο τέλος, εξακολουθούν να μην μπορούν να λύσουν το πρόβλημα. Αυτό είναι έλλειψη ικανότητας λήψης αποφάσεων· αυτό σημαίνει ότι έχουν χαμηλό επίπεδο. Οι άνθρωποι που έχουν το χαμηλότερο επίπεδο κάνουν απλώς ό,τι τους λένε. Αν δεν τους πεις τι να κάνουν, δεν ξέρουν πώς να ενεργήσουν. Όταν οι άνθρωποι στη βαθμίδα λήψης αποφάσεων τους εξουσιοδοτούν και τους αναθέτουν ή τους δίνουν εντολή να εκτελέσουν μια εργασία, εκείνοι θα είναι σε θέση να το κάνουν μόνο όπως τους έχουν πει να το κάνουν. Ωστόσο, όσο για το γιατί ακριβώς γίνεται η εργασία μ’ αυτόν τον τρόπο, ποια αποτελέσματα αποσκοπεί να πετύχει η εργασία ή τι να κάνουν και πώς να χειριστούν το ζήτημα αν προκύψουν απρόσμενες συνθήκες που διαφέρουν από το αρχικό σενάριο, δεν ξέρουν τίποτε από αυτά τα πράγματα και πρέπει να ρωτήσουν και να περιμένουν άλλους να τους βοηθήσουν να λύσουν το ζήτημα. Αυτό είναι έλλειψη ικανότητας λήψης αποφάσεων. Τέτοιοι άνθρωποι είναι σαν ρομπότ· μπορούν να λειτουργήσουν μόνο όταν τους χειραγωγούν και τους ελέγχουν οι άλλοι, και δεν έχουν καμία αυτονομία. Η ικανότητα λήψης αποφάσεων είναι κάτι το αδιανόητο για έναν τέτοιον άνθρωπο που δεν έχει επίπεδο· απέχει τόσο πολύ από την ικανότητα λήψης αποφάσεων που πολύ απλά υστερεί σε αυτήν. Η ικανότητα λήψης αποφάσεων πρέπει να χωριστεί μόνο σε τρεις βαθμίδες: υψηλή, μέτρια και χαμηλή. Η υψηλή, η μέτρια και η χαμηλή αντιστοιχούν στο καλό, το μέτριο και το χαμηλό επίπεδο. Δεν αξίζει καν τον κόπο να μιλήσει κανείς για ικανότητα λήψης αποφάσεων όταν πρόκειται για ανθρώπους που δεν έχουν καθόλου επίπεδο· ό,τι κι αν κάνουν, δεν μπορούν να λάβουν αποφάσεις. Για παράδειγμα, δεν ξέρουν τι ακριβώς είναι κατάλληλο να φορέσουν όταν έρχεται το φθινόπωρο κι αρχίζει να κάνει ψύχρα και τι είναι κατάλληλο να φορέσουν όταν έρχεται ο χειμώνας και κάνει πλέον κρύο. Δεν διαθέτουν αυτήν τη στοιχειώδη κοινή γνώση· δεν θα ήταν αστείο, λοιπόν, να τους ζητήσει κανείς να λάβουν αποφάσεις για σημαντικά ζητήματα που σχετίζονται με το εκκλησιαστικό έργο; Η ικανότητα λήψης αποφάσεων είναι κάτι το αδιανόητο για ανθρώπους που δεν έχουν καθόλου επίπεδο. Η ικανότητα λήψης αποφάσεων αφορά κυρίως όσους βρίσκονται στη βαθμίδα των επικεφαλής, των εργατών και των επιβλεπόντων. Είναι πολύ λίγοι οι άνθρωποι που έχουν υψηλή ικανότητα λήψης αποφάσεων. Με τι άλλο έχει να κάνει η ικανότητα λήψης αποφάσεων; Έχει να κάνει με τις συνέπειες του ζητήματος για το οποίο έλαβες μια απόφαση: Κατά πόσο αυτές οι συνέπειες θα είναι ωφέλιμες για τους ανθρώπους ή θα έχουν αρνητική επίδραση και κατά πόσο θα έχουν καλή επίδραση στους ανθρώπους που κατανοούν την αλήθεια ή ενεργούν σύμφωνα με τις αρχές· θα πρέπει να το αντιληφθείς αυτό. Δεν ισχύει ότι αν απλώς μπορείς να λαμβάνεις αποφάσεις, αν είσαι αποφασιστικός και αναλαμβάνεις γρήγορα τον έλεγχο αυτό σημαίνει ότι έχεις ικανότητα λήψης αποφάσεων. Εξαρτάται και από το κατά πόσο η λύση, ο στόχος και η κατεύθυνση που αποφάσισες είναι σωστά. Αν τα αποτελέσματα που επιτεύχθηκαν είναι θετικά, τότε έχεις πραγματικά ικανότητα λήψης αποφάσεων. Αν τα αποτελέσματα που επιτεύχθηκαν είναι αρνητικά —οδηγώντας τους ανθρώπους να παραστρατήσουν, προκαλώντας τους μεγάλη βλάβη ή καταστρέφοντάς τους— τότε αυτό δεν είναι κανενός είδους ικανότητα λήψης αποφάσεων. Και επομένως, η πεποίθηση των ανθρώπων ότι όλες οι ηγετικές και εξέχουσες προσωπικότητες έχουν ικανότητα λήψης αποφάσεων και ότι όλες οι ηγετικές προσωπικότητες διαθέτουν σχετικά υψηλό επίπεδο και σχετικά υψηλή ικανότητα λήψης αποφάσεων δεν είναι μια ακριβής οπτική· είναι μια εντελώς λανθασμένη άποψη. Το κατά πόσο οι αποφάσεις που λαμβάνεις είναι σωστές εξαρτάται και από το ποιες είναι οι αρχές, ποιοι είναι οι στόχοι και ποιες είναι οι κατευθύνσεις πίσω από αυτές. Αν οι στόχοι και οι κατευθύνσεις είναι ωφέλιμα για την ανθρωπότητα κι αν βοηθούν θετικά και ωφελούν τους ανθρώπους ως προς τη διαγωγή τους, την άσκηση της αλήθειας, την επίτευξη της σωτηρίας, την αλλαγή διάθεσης και το να έχουν φόβο Θεού και ν’ αποφεύγουν το κακό, τότε έχεις πραγματικά υψηλή ικανότητα λήψης αποφάσεων. Αν, όμως, λαμβάνεις στα τυφλά αποφάσεις που καταλήγουν να πλήττουν σοβαρά τους ανθρώπους, προκαλώντας τους μεγάλη βλάβη, οδηγώντας τους να παραστρατήσουν, ν’ απομακρυνθούν από τον Θεό και να χάσουν την κατεύθυνσή τους, τότε αυτό βλάπτει τους ανθρώπους και δεν μπορεί να ειπωθεί ότι έχεις ικανότητα λήψης αποφάσεων. Εδώ ολοκληρώνεται η συζήτησή μας για την ικανότητα λήψης αποφάσεων.

10. Η ικανότητα αξιολόγησης και αποτίμησης των πραγμάτων

Η επόμενη ικανότητα είναι η ικανότητα αξιολόγησης και αποτίμησης των πραγμάτων. Ξέρετε τι σημαίνει αυτό; Αυτό είναι ένα ασυνήθιστο θέμα. Η ικανότητα αξιολόγησης και αποτίμησης των πραγμάτων σημαίνει κατά πόσο, όταν προσεγγίζεις έναν άνθρωπο, ένα γεγονός ή ένα πράγμα, μπορείς να αξιολογήσεις και να αποτιμήσεις τα προτερήματά του, τα χαρίσματά του και τις πολύτιμες πτυχές του από τις πληροφορίες που μπορείς να παρατηρήσεις και να συλλάβεις, κι έπειτα να τα εφαρμόσεις αυτά στη δική σου ζωή, στη διαγωγή σου και στις πράξεις σου. Αν δεν μπορείς να αξιολογήσεις και να αποτιμήσεις κάτι, δεν θα είσαι σε θέση να πεις ποια είναι τα πλεονεκτήματα και τα μειονεκτήματά του, δεν θα κατανοείς το κλειδί του και δεν θα μπορείς ν’ αποκομίσεις κανένα όφελος από αυτό. Αυτό σημαίνει ότι δεν έχεις ικανότητα αξιολόγησης και αποτίμησης των πραγμάτων. Ωστόσο, αν μπορείς να αξιολογείς και να αποτιμάς τα πράγματα, να μαθαίνεις κάτι χρήσιμο από κάποια ζητήματα και να το εφαρμόζεις αυτό στην αληθινή σου ζωή, κι αν αυτά που έχεις μάθει μπορούν να σε βοηθήσουν ως έναν βαθμό στην ανθρώπινη ζωή σου και στην επιλογή ενός μονοπατιού ζωής, τότε αυτό αποδεικνύει ότι έχεις κάποια ικανότητα αξιολόγησης και αποτίμησης των πραγμάτων. Όσο υψηλότερη είναι η ικανότητά σου από αυτήν την άποψη τόσο περισσότερο αποδεικνύει ότι έχεις καλό επίπεδο. Ας πάρουμε ένα απλό παράδειγμα: όταν βλέπεις έναν πίνακα ζωγραφικής. Ακόμη κι αν δεν έχεις μελετήσει τέχνη, αν μπορείς να παρατηρήσεις τη σύνθεση ενός πίνακα και να αντιληφθείς το νόημα που περιέχει από την οπτική της ανθρώπινης φύσης —και επιπλέον η οπτική σου είναι πολύ ακριβής και σχετίζεται με την ανθρώπινη υπόσταση— και μπορείς μέσα σ’ αυτόν να δεις κάποια συγκεκριμένα πράγματα που σχετίζονται με την ανθρώπινη υπόσταση κι έπειτα να εφαρμόσεις αυτά τα πράγματα στη δική σου ζωή ή εργασία, τότε αυτή η εκδήλωση αποδεικνύει ότι έχεις ικανότητα αξιολόγησης και αποτίμησης των πραγμάτων. Το αντικείμενο της ικανότητας αξιολόγησης και αποτίμησης των πραγμάτων αναφέρεται σε κάποια σχετικά συγκεκριμένα πράγματα, όχι σε αφηρημένα πράγματα. Τα αφηρημένα πράγματα περιλαμβάνουν τα χρώματα, τα έργα τέχνης και ούτω καθεξής. Επειδή αυτά τα πράγματα δεν σχετίζονται με την ανθρώπινη υπόσταση, δεν είναι αρκετά συγκεκριμένα, απέχουν πολύ από το κανονικό ανθρώπινο σκεπτικό και από κάποια πράγματα που είναι παρόντα στην ανθρώπινη ζωή, και δεν είναι στενά συνδεδεμένα με τη ζωή, δεν τα εντάσσουμε στο αντικείμενο της ικανότητας αξιολόγησης και αποτίμησης των πραγμάτων. Αν μπορείς να αξιολογήσεις, να διακρίνεις και να εφαρμόσεις ορισμένα πράγματα που είναι σχετικά κοντά στη ζωή, τα οποία περιέχουν κάποια κρυφά νοήματα ή τα οποία σχετίζονται με την ανθρώπινη ύπαρξη, αν μπορείς να δεις τα πλεονεκτήματα και τα μειονεκτήματά τους, αν έχεις τις δικές σου σκέψεις και απόψεις γι’ αυτά και μπορείς να κατανοήσεις τις πτυχές που είναι ωφέλιμες για την ανθρώπινη φύση, κι αν μπορείς να διακρίνεις τυχόν στρεβλά και άκαμπτα στοιχεία που πηγαίνουν κόντρα στην αλήθεια, όταν αυτά υπάρχουν, τότε αυτό σημαίνει ότι έχεις ικανότητα αξιολόγησης και αποτίμησης των πραγμάτων. Αν δεν μπορείς να αξιολογήσεις αυτά τα πράγματα και, όταν βλέπεις ένα συγκεκριμένο πράγμα, μπορείς μόνο να διακρίνεις τα προτερήματα και τα μειονεκτήματά του ως προς το δόγμα, αλλά δεν μπορείς να δεις ακριβώς με ποιες πτυχές της ανθρώπινης φύσης σχετίζεται στην καθημερινή ζωή, τότε έχεις μέτρια ικανότητα αξιολόγησης και αποτίμησης των πραγμάτων. Αν βλέπεις ένα έργο τέχνης και, αφού το εξετάσεις επανειλημμένα, και πάλι δεν ξέρεις τι προσπαθεί να εκφράσει ή γιατί ο δημιουργός το έφτιαξε μ’ αυτόν τον τρόπο και, είτε το έργο τέχνης σχετίζεται με την ανθρώπινη φύση είτε όχι, δεν μπορείς να δεις ποια ουσιαστικά πράγματα περιλαμβάνει και δεν μπορείς να δεις το κλειδί του, τότε αυτό σημαίνει ότι δεν έχεις ικανότητα αξιολόγησης και αποτίμησης των πραγμάτων. Το γεγονός ότι δεν έχεις ικανότητα αξιολόγησης και αποτίμησης των πραγμάτων σημαίνει ότι δεν έχεις απόψεις για τίποτα και ότι σε παραπλανούν εύκολα οι κοινωνικές τάσεις ή ορισμένα αρνητικά πράγματα που υποστηρίζουν οι άνθρωποι· με άλλα λόγια, κάτι που είναι εγγενώς αρνητικό μπορεί να το θεωρείς θετικό και να το αποδέχεσαι. Η συνέπεια είναι ότι θα δηλητηριαστείς από αυτό το πράγμα και, αν παραμείνει μέσα σου για πολύ καιρό και ριζώσει βαθιά μέσα σου, θα σε παρεμποδίσει και θα σε επηρεάσει στην αποδοχή της αλήθειας. Ας δώσουμε άλλο ένα παράδειγμα σε σχέση με την ικανότητα αξιολόγησης και αποτίμησης των πραγμάτων. Για παράδειγμα, ας πούμε ότι τα αμοντάριστα πλάνα μιας ταινίας καλύπτουν τρεις ώρες και, μετά την επεξεργασία, η διάρκεια της ταινίας είναι δύο ώρες και σαράντα λεπτά. Είναι αυτή η συνηθισμένη διάρκεια μιας ταινίας; (Όχι.) Τι δείχνει αυτό; (Δείχνει ότι οι δημιουργοί της ταινίας δεν έχουν ικανότητα αξιολόγησης και αποτίμησης των πραγμάτων.) Τι σημαίνει ειδικά για μια ταινία η έλλειψη ικανότητας αξιολόγησης και αποτίμησης των πραγμάτων; (Σημαίνει ότι δεν μπορούν να επιλέξουν τα καλύτερα πλάνα και δεν μπορούν να κρίνουν με ακρίβεια ποιο πλάνο θα πρέπει να διατηρηθεί και ποιο πλάνο θα πρέπει να αφαιρεθεί.) Δεν ξέρουν ποιο θέμα στοχεύει να μεταφέρει η ταινία ή ποιες σκηνές σχετίζονται στενά με το θέμα. Ως αποτέλεσμα, δεν μπορούν να αποφασίσουν τι να κρατήσουν και τι να πετάξουν. Με άλλα λόγια, δεν ξέρουν ποιες σκηνές ή ποια σημεία της πλοκής είναι περιττά, απλώς και μόνο εφάπτονται του θέματος και μπορούν να αφαιρεθούν, και ποιες σκηνές ή ποια σημεία της πλοκής είναι περισσότερο συνδεδεμένα με το θέμα και πρέπει να διατηρηθούν. Επειδή δεν έχουν ικανότητα αξιολόγησης και αποτίμησης των πραγμάτων, κατά την επεξεργασία «δείχνουν οίκτο», θεωρώντας ότι το ένα δεν μπορεί να κοπεί και το άλλο δεν μπορεί να κοπεί. Στο τέλος, μετά από σημαντική προσπάθεια, αφαιρούν μόνο σκηνές με εμφανή προβλήματα ή κακογυρισμένα πλάνα. Όσο για το περιεχόμενο που δεν σχετίζεται στενά με το θέμα, το αφήνουν όλο. Αυτό είναι έλλειψη ικανότητας αξιολόγησης και αποτίμησης των πραγμάτων. Δεν έχουν σαφή κατανόηση του ορισμού μιας ταινίας· όσο για τις συγκεκριμένες φόρμες και τις εκφραστικές τεχνικές της ταινίας και τη σχέση ανάμεσα σε κάθε σκηνή, καθώς και ποιες σκηνές είναι πραγματικά σκηνές μιας ταινίας, δεν καταλαβαίνουν τίποτε από αυτά. Αυτό είναι έλλειψη ικανότητας αξιολόγησης και αποτίμησης των πραγμάτων. Κι έτσι, κατά τη διάρκεια των γυρισμάτων ξεχειλίζουν από αυτοπεποίθηση· κατά την επεξεργασία, η απελπισία είναι ζωγραφισμένη στο πρόσωπό τους· κι όταν έρχεται η στιγμή της κριτικής, ανησυχούν μέχρι θανάτου. Μετά την κριτική, νιώθουν πολύ σίγουροι για το πώς θα προχωρήσουν, επειδή, μέσα από την καθοδήγηση του Άνωθεν, έχουν μάθει ποιες σκηνές να αφαιρέσουν, κι έπειτα τις κόβουν άφοβα. Πόσο κόβουν τελικά την ταινία; Την κόβουν ώστε να έχει διάρκεια μία ώρα και σαράντα λεπτά. Οι εικονολήπτες είναι αρκετά εκνευρισμένοι: «Δεν χαραμίζονται έτσι οι κόποι μας; Περάσαμε έξι μήνες να τραβάμε ακούραστα τόσες σκηνές, αλλά εσύ ήσουν άσπλαχνος κι έκοψες αυτήν κι εκείνη τη σκηνή· εξακολουθεί αυτό να είναι ταινία;» Η απάντησή Μου είναι πως ό,τι κόπηκε είναι απολύτως σωστό· έτσι θα πρέπει να είναι μια ταινία. Αυτό που είχες δεν ήταν ταινία· στην καλύτερη περίπτωση, ήταν τηλεοπτικό δράμα. Η αλήθεια ξεπερνάει τους ανθρώπους που έχουν χαμηλή ικανότητα αξιολόγησης και αποτίμησης των πραγμάτων· αν συναναστραφεί κανείς μαζί τους πάνω στην αλήθεια, δεν θα πετύχει αποτελέσματα. Σε ό,τι έχει να κάνει με οποιαδήποτε πράγματα ή οποιεσδήποτε ιδέες και απόψεις, δεν μπορούν να αξιολογήσουν ποια συνάδουν με τις ανάγκες και τα πρότυπα της κανονικής ανθρώπινης φύσης, ποια πηγαίνουν κόντρα στην κανονική ανθρώπινη φύση, ποια είναι αληθινά και πρακτικά, ποια είναι ανούσια και προϊόντα φαντασίας, ποια εναρμονίζονται με τις απαιτήσεις του Θεού και ποια αντιτίθενται στις απαιτήσεις του Θεού. Όταν πρόκειται για μια ταινία, δεν μπορούν να αντιληφθούν και δεν κατανοούν ποιες σκηνές έχουν υποστηρικτικό ρόλο στο κύριο θέμα, μπαίνουν κατευθείαν στο θέμα και το μεταφέρουν απευθείας, και είναι απαραίτητες για να εκφραστεί ο πυρήνας του θέματος, και ποιες είναι άσχετες ή περιττές. Ως προς την επεξεργασία, μονίμως «δείχνουν οίκτο» και είναι απρόθυμοι να κόψουν σκηνές. Αυτό είναι έλλειψη ικανότητας αξιολόγησης και αποτίμησης των πραγμάτων. Αν, αφού γυριστεί το υλικό, λαμβάνοντας υπόψη τις ιδέες που επιδιώκει να μεταφέρει η ταινία και την κατεύθυνση που επιδιώκει να επικοινωνήσει, ξέρεις ποιες σκηνές δεν πρέπει να συμπεριληφθούν, ποιες σκηνές δεν έχουν αρκετό αντίκτυπο και ποιες σκηνές είναι εφεδρικές λήψεις που δεν προορίζονταν ποτέ για χρήση, αλλά δημιουργήθηκαν ως εφεδρεία σε περίπτωση που προκύψουν ειδικές περιστάσεις, αν μέσα σου έχεις λάβει υπόψη αυτά τα ζητήματα και έχεις σχέδια για τον χειρισμό τους και λύσεις, τότε αυτό σημαίνει ότι έχεις ικανότητα αξιολόγησης και αποτίμησης των πραγμάτων. Αν δεν μπορείς να κάνεις τίποτε από αυτά τα πράγματα και οι οπτικές και οι μέθοδοι που χρησιμοποιείς για να εξετάζεις και να βλέπεις τα προβλήματα δεν έχουν βάση και δεν μπορείς στο τέλος να αντλήσεις ένα σωστό συμπέρασμα, τότε αυτό σημαίνει ότι δεν έχεις ικανότητα αξιολόγησης και αποτίμησης των πραγμάτων. Ασφαλώς, οι περισσότεροι άνθρωποι στην εκκλησία δεν έχουν ικανότητα αξιολόγησης και αποτίμησης των πραγμάτων. Η ικανότητα αξιολόγησης και αποτίμησης των πραγμάτων δεν έχει να κάνει μόνο με το πόσο μπορείς να δεις καθαρά ένα δημιουργικό έργο, μια καλλιτεχνική δημιουργία ή κάτι που εξυπηρετεί ως πνευματική τροφή ή φιλοσοφική θεωρία για την ανθρώπινη φύση· το κλειδί είναι ότι πρέπει να έχεις και ακριβή θεώρηση αυτών των πραγμάτων. Αφενός, η θεώρησή σου πρέπει να συνάδει με τα δεδομένα και με τις ανάγκες της ανθρώπινης φύσης. Αφετέρου, αυτό που καταλαβαίνεις ή κατανοείς πρέπει να εναρμονίζεται με τα θετικά πράγματα και τους νόμους όλων των πραγμάτων· δεν πρέπει να είναι ανούσιο ή στρεβλό και, σε τελική ανάλυση, πρέπει να συμμορφώνεται με τις αλήθεια-αρχές. Αν όχι μόνο μπορείς να δεις ποιες ιδέες και απόψεις μεταφέρονται, δηλαδή δεν κολλάς απλώς σ’ αυτό το επίπεδο, αλλά μπορείς παράλληλα να δεις και κατά πόσο αυτές οι ιδέες και οι απόψεις είναι όντως σωστές, κατά πόσο συνάδουν πραγματικά με τις ανάγκες της ανθρώπινης φύσης, κατά πόσο είναι όντως ανόθευτες και κατά πόσο συμμορφώνονται πραγματικά με την αλήθεια —αν μπορείς να κάνεις όλα αυτά τα πράγματα— τότε είσαι άνθρωπος που έχει καλή ικανότητα αξιολόγησης και αποτίμησης των πραγμάτων. Οι άνθρωποι που έχουν καλή ικανότητα αξιολόγησης και αποτίμησης των πραγμάτων είναι άνθρωποι καλού επιπέδου. Αν δεν μπορείς να πετύχεις όλα αυτά τα πράγματα ή μπορείς μόνο να τα πετύχεις σε μέτριο βαθμό, τότε έχεις απλώς μέτρια ικανότητα αξιολόγησης και αποτίμησης των πραγμάτων. Αν ουσιαστικά δεν μπορείς να αντιληφθείς αυτά τα ζητήματα, για παράδειγμα, αν δεν μπορείς να κατανοήσεις κανένα οπτικοακουστικό, λογοτεχνικό και καλλιτεχνικό έργο, έργο τέχνης και ούτω καθεξής, είτε είναι αφηρημένο είτε συγκεκριμένο, και το βρίσκεις εντελώς ακατανόητο, σαν μια ξένη γλώσσα, και λείπει από την ανθρώπινη φύση σου η δυνατότητα να αξιολογείς και να αποτιμάς τέτοια πράγματα, τότε δεν έχεις ικανότητα αξιολόγησης και αποτίμησης των πραγμάτων· είσαι ένας άνθρωπος χωρίς επίπεδο. Αν, παρατηρώντας τη συμπεριφορά ή την ψυχολογική κατάσταση και τη συνολική έκφραση της διανοητικής κατάστασης ενός χαρακτήρα σε μια σκηνή με συγκεκριμένα χρώματα, συγκεκριμένο φωτισμό και συγκεκριμένο περιβάλλον, μπορείς να καταλάβεις τον αντίκτυπο που θα έχει αυτή η σκηνή στο μυαλό του θεατή, τότε διαθέτεις ικανότητα αξιολόγησης και αποτίμησης των πραγμάτων. Ωστόσο, οι άνθρωποι που δεν έχουν ικανότητα αξιολόγησης και αποτίμησης των πραγμάτων δεν μπορούν να το δουν αυτό. Λένε: «Τι σημασία έχει αν ο φωτισμός είναι χαμηλός ή όχι ή αν τα χρώματα είναι όμορφα ή όχι; Δεν παραμένει ίδιος ο χαρακτήρας; Πώς μπορείς να καταλάβεις ποια είναι η διανοητική του κατάσταση; Εγώ γιατί δεν μπορώ να τη δω;». Αυτό είναι έλλειψη ικανότητας αξιολόγησης και αποτίμησης των πραγμάτων. Όπως κι αν τους το εξηγήσεις, μπορεί να ισχυρίζονται ότι καταλαβαίνουν, αλλά, στην πραγματικότητα και πάλι δεν πιάνουν το νόημα μέσα τους. Αυτό το πεδίο θα παραμείνει για πάντα ξένο γι’ αυτούς. Οι άνθρωποι που δεν έχουν ικανότητα αξιολόγησης και αποτίμησης των πραγμάτων, όποιου είδους έργο κι αν κάνουν ή όποιου είδους λογοτεχνικά ή καλλιτεχνικά έργα κι αν δουν, είναι ανίκανοι να εκφράσουν τις δικές τους σκέψεις και απόψεις. Ιδίως για έργα ή δημιουργίες που απαιτούν την έκφραση κάποιου βαθύτερου νοήματος, την έκφραση ενός θέματος ή την παροχή πνευματικής καθοδήγησης, δεν μπορούν να τα κάνουν καλά και δεν μπορούν να είναι ικανοί για τέτοιες εργασίες. Αν διαθέτεις ικανότητα αξιολόγησης και αποτίμησης των πραγμάτων και παράλληλα κατανοείς την αλήθεια, τότε μπορείς να κάνεις καλά το έργο του οίκου του Θεού που σχετίζεται με την παραγωγή ταινιών, τη λογοτεχνία και την τέχνη, δηλαδή με πεδία τα οποία έχουν να κάνουν με την ικανότητα αξιολόγησης και αποτίμησης των πραγμάτων, και μπορείς να είσαι ικανός γι’ αυτό το έργο και να εκπληρώσεις ένα τέτοιο καθήκον. Αν δεν έχεις ικανότητα αξιολόγησης και αποτίμησης των πραγμάτων, τότε έχεις χαμηλό επίπεδο και δεν μπορείς να είσαι ικανός για τέτοιου είδους έργο. Κάποιοι άνθρωποι λένε: «Ακούω την αλήθεια εδώ και πολλά χρόνια και κατανοώ τις αλήθεια-αρχές. Μήπως αυτό σημαίνει ότι είμαι ικανός για τέτοιου είδους έργο;» Και πάλι δεν αρκεί αυτό. Ακόμη κι αν κατανοείς κάποια αλήθεια, χωρίς ικανότητα αξιολόγησης και αποτίμησης των πραγμάτων, μπορείς μόνο να εκτελείς έργο όπως το κήρυγμα του ευαγγελίου ή το πότισμα της εκκλησίας. Ωστόσο, δεν θα είσαι ικανός για έργο που σχετίζεται με την ικανότητα αξιολόγησης και αποτίμησης των πραγμάτων. Επομένως, αν κάποιοι άνθρωποι έχουν επιλεγεί λανθασμένα για τέτοιου είδους έργο και συνειδητοποιούν τώρα ότι δεν έχουν προοπτικές σ’ αυτόν τον τομέα κι ότι δεν έχουν από τη φύση τους ικανότητα αξιολόγησης και αποτίμησης των πραγμάτων, θα πρέπει να παραιτηθούν αμέσως, λέγοντας: «Δεν μπορώ να κάνω αυτό το έργο. Η ανθρώπινη φύση μου δεν διαθέτει ικανότητα αξιολόγησης και αποτίμησης των πραγμάτων». Ασφαλώς, το κατά πόσο διαθέτεις ή δεν διαθέτεις ικανότητα αξιολόγησης και αποτίμησης των πραγμάτων είναι ένα πρότυπο αξιολόγησης του επιπέδου σου. Παρόλο που δεν είναι κύριο πρότυπο, για κάποιο ειδικό έργο η ικανότητα αξιολόγησης και αποτίμησης των πραγμάτων είναι επίσης απαραίτητη. Εδώ ολοκληρώνεται η συναναστροφή μας πάνω στην ικανότητα αξιολόγησης και αποτίμησης των πραγμάτων. Υπάρχει μία ακόμη ικανότητα, η ικανότητα καινοτομίας, πάνω στην οποία θα συναναστραφούμε την επόμενη φορά.

Σας έγιναν πιο ξεκάθαρα τα πράγματα μέσα από αυτήν τη συναναστροφή; (Ναι.) Αν μιλούσα μόνο γενικά, λέγοντας: «Το επίπεδο ενός ανθρώπου αξιολογείται με βάση την αποδοτικότητά του και την αποτελεσματικότητά του όταν ενεργεί», θα μπορούσατε μόνο να αναφέρετε αυτό το δόγμα, αλλά και πάλι δεν θα σας ήταν ξεκάθαρο σε ποιες συγκεκριμένες πτυχές αναφέρεται το επίπεδο. Αργότερα, σκέφτηκα ότι θα ήταν καλύτερο να συναναστραφώ πιο συγκεκριμένα· όταν αποκτήσετε διαύγεια πάνω σ’ αυτό το θέμα, θα μπορείτε να αξιολογήσετε με ακρίβεια και να κατανοήσετε ξεκάθαρα το δικό σας επίπεδο. Αυτό θα σας βοηθήσει να ξέρετε ποια είναι η θέση σας και να μην υπερεκτιμάτε τις ικανότητές σας. Όταν βλέπετε ξεκάθαρα και κατανοείτε τις ικανότητές σας, προσδιορίζοντας κατά πόσο το επίπεδό σας είναι καλό, μέτριο, χαμηλό ή ανύπαρκτο και αναγνωρίζοντας σε ποια ομάδα ανήκετε, ώστε μ’ αυτόν τον τρόπο να βρείτε τη θέση σας, τότε μπορείτε να ενεργείτε και να φέρεστε με καλό τρόπο. Αφενός, αυτό σας επιτρέπει να κατανοείτε με ακρίβεια τον εαυτό σας. Αφετέρου, ως προς την εξάλειψη των διεφθαρμένων διαθέσεών σας, σας παρέχει και κάποια βοήθεια ώστε να μεταμορφώσετε την αλαζονική σας διάθεση. Έτσι δεν είναι; (Ναι.) Ας ολοκληρώσουμε σ’ αυτό το σημείο τη σημερινή συναναστροφή. Γεια σας!

4 Νοεμβρίου 2023