Έχουν ακούσει κάποιοι από εσάς αρνητικές φήμες πρόσφατα; (Ναι.) Ποια ήταν η αντίδρασή σας όταν ακούσατε αυτές τις φήμες; Φοβηθήκατε; Ήσασταν περίεργοι; Θέλετε να μάθετε τι αφορούν αυτές οι φήμες; (Δεν θέλουμε να μάθουμε, επειδή ήδη γνωρίζουμε ότι ο μεγάλος κόκκινος δράκοντας κατασκευάζει συχνά φήμες από το πουθενά. Ό,τι κι αν λέει, είναι ψέμα. Επομένως, δεν μας ενδιαφέρουν οι λεπτομέρειες που περιλαμβάνουν αυτές οι φήμες ούτε θέλουμε να προσπαθήσουμε να καταλάβουμε τα λόγια του διαβόλου που λέει.) Ο μεγάλος κόκκινος δράκοντας κατασκευάζει κάθε λογής φήμες για να παραπλανήσει και να διαφθείρει τους ανθρώπους, και πολλοί άνθρωποι παραπλανιούνται όταν ακούσουν τις φήμες. Κάποιοι αρχίζουν να φοβούνται και δεν τολμούν να αποδεχτούν την αληθινή οδό· κάποιοι που την έχουν αποδεχτεί, αρχίζουν κι αυτοί να έχουν αμφιβολίες και δεν θέλουν πια να πιστεύουν στον Θεό. Αυτοί οι άνθρωποι, προτού ακούσουν τις φήμες του μεγάλου κόκκινου δράκοντα, έδειχναν να έχουν πίστη στον Θεό χωρίς αμφιβολίες και ήταν πρόθυμοι να ακολουθήσουν τον Θεό και να κάνουν το καθήκον τους. Μόλις ακούσουν, όμως, αυτές τις φήμες, γεννιούνται αμέσως αμφιβολίες μέσα τους και δεν έχουν πια το θάρρος να ακολουθήσουν τον Θεό και να κάνουν το καθήκον τους. Συγκεκριμένα, κάποιοι απ’ αυτούς που συλλαμβάνονται από τον μεγάλο κόκκινο δράκοντα, υπό την πίεση των σκληρών βασανιστηρίων στα οποία τους υποβάλλει, υποκύπτουν και αρνούνται το όνομα του Θεού, ενώ κάποιοι απ’ αυτούς υπογράφουν τις «Τρεις Δηλώσεις» και αναγκάζονται, μάλιστα, να προσβάλουν λεκτικά τον Θεό. Υπάρχουν αρκετοί τέτοιοι άνθρωποι. Όλοι σας έχετε ακούσει πολλές φήμες και αρνητική προπαγάνδα. Έχετε δει, επίσης, πως αφότου ο μεγάλος κόκκινος δράκοντας συλλαμβάνει τους πιστούς στον Θεό, τους κάνει πλύση εγκεφάλου. Είναι αλήθεια πως αρκετοί άνθρωποι έχουν παραπλανηθεί. Επιπλέον, χρησιμοποιεί εκείνους που πρόδωσαν τον Θεό για να παράσχουν υπηρεσία γι’ αυτόν και τους βάζει να παρακολουθούν την εκκλησία, καθώς και να ακολουθούν τους πιστούς στον Θεό και να γίνονται σκιά τους. Προκειμένου να εξαφανίσει τις θρησκευτικές πεποιθήσεις και να εξαλείψει την εκκλησία του Θεού, ο μεγάλος κόκκινος δράκοντας αντιμετωπίζει την καταστολή και τις συλλήψεις του εκλεκτού λαού του Θεού ως σημαντικό εθνικό έργο, ως πολιτική αποστολή, και το επιτελεί πολύ σχολαστικά, καταβάλλοντας μεγάλη προσπάθεια. Αυτό κάνει πολλούς πιστούς στον Θεό να φοβούνται, κι έτσι να μην τολμούν να πιστεύουν στον Θεό και να κάνουν το καθήκον τους. Πολλοί άνθρωποι παραπλανιούνται ιδίως αφότου ακούσουν τις φήμες που κατασκευάζει ο μεγάλος κόκκινος δράκοντας. Όσο γι’ αυτές τις φήμες, ο οίκος του Θεού τις έχει συνοψίσει και διακρίνει προ πολλού, οπότε δεν υπάρχει ανάγκη να τις συζητήσουμε εδώ. Αν όντως βρεθείς αντιμέτωπος με τη σύλληψη, και ο μεγάλος κόκκινος δράκοντας χρησιμοποιήσει αυτές τις φήμες για να προσπαθήσει να σου κάνει πλύση εγκεφάλου, σε αναγκάσει να πάρεις θέση και να υπογράψεις τις «Τρεις Δηλώσεις», τι θα πρέπει να κάνεις; Πλέον γνωρίζετε ότι οι φήμες που κατασκευάζει ο μεγάλος κόκκινος δράκοντας είναι όλες τους ψευδείς, παραπλανητικές και δόλιες. Αν και η στάση σας είναι να μην τις ακούτε, να μην τις κοιτάτε και να μην τις πιστεύετε, αν έθεταν αυτές τις φήμες ενώπιόν σου και αναγκαζόσουν να τις ακούσεις, να τις δεις και να σκεφτείς, μάλιστα, πως ήταν πραγματικές, θα παρασυρόσουν; Τι θα σκεφτόσουν μέσα στην καρδιά σου; Θα ήθελες να μάθεις την αλήθεια για τα γεγονότα; Θα ήθελες να τις επαληθεύσεις; Όσο για τον μεγάλο κόκκινο δράκοντα που κατασκευάζει φήμες για να παραπλανήσει και να εκφοβίσει τους ανθρώπους ή που χρησιμοποιεί τις φήμες και τον αθεϊσμό για να τους κάνει πλύση εγκεφάλου και να επιτελέσει το ιδεολογικό του έργο, χρειάζεται να συναναστραφούμε πάνω στην αλήθεια για να προστατέψουμε τους ανθρώπους; Είναι απαραίτητο αυτό το κομμάτι του έργου; Κάποιοι λένε: «Ο μεγάλος κόκκινος δράκοντας κατασκευάζει φήμες για εμάς εδώ και πάρα πολλά χρόνια, ιδίως φήμες για τον Χριστό, για τον άνθρωπο που χρησιμοποιεί το Άγιο Πνεύμα, καθώς και για την εκκλησία και το έργο της. Δεν τις έχουμε διευκρινίσει ποτέ, δεν έχουμε βγει ποτέ μπροστά για να ξεκαθαρίσουμε τη στάση ή την άποψή μας και δεν έχουμε υπερασπιστεί ποτέ τον εαυτό μας. Είναι σωστό αυτό;» Κάποιοι άνθρωποι, απ’ όταν άρχισαν να πιστεύουν στον Θεό μέχρι και τώρα, δεν έχουν καταφέρει ποτέ να διακρίνουν ξεκάθαρα τις διάφορες φήμες του μεγάλου κόκκινου δράκοντα και του θρησκευτικού κόσμου. Μέσα τους, αυτά τα πράγματα αποτελούσαν ανέκαθεν ένα αίνιγμα. Το ότι αποτελούν αίνιγμα δεν σημαίνει ούτε ότι είναι απόλυτα δύσπιστοι ούτε ότι είναι απόλυτα πιστοί· αντ’ αυτού, σημαίνει ότι υιοθετούν μια στάση μέσης οδού για να βλέπουν αυτά τα ζητήματα, με τη σκέψη πως αυτά τα πράγματα ίσως είναι όλα τους φήμες που κατασκεύασε ο μεγάλος κόκκινος δράκοντας ή ίσως είναι γεγονότα. Αντανακλά αυτό το «ίσως» μια οπτική αναζήτησης της αλήθειας; (Όχι.) Είναι μια οπτική κατά την οποία πιστεύουν πως οι φήμες πρέπει να επαληθευθούν και να επιβεβαιωθούν ή μια οπτική κατά την οποία περιμένουν και παρατηρούν —περιμένουν κάποιοι ενημερωμένοι άνθρωποι να γνωστοποιήσουν κάποιες αληθινές περιστάσεις. Πείτε Μου, ποιες θα είναι οι συνέπειες αν οι άνθρωποι έχουν οποιαδήποτε απ’ αυτές τις δύο οπτικές; Κινδυνεύουν τέτοιοι άνθρωποι; Ποια απ’ αυτές τις δύο οπτικές μπορεί να δώσει τη δυνατότητα στους ανθρώπους να μείνουν σταθεροί; (Καμία απ’ αυτές τις δύο οπτικές δεν μπορεί να δώσει τη δυνατότητα στους ανθρώπους να μείνουν σταθεροί. Αν κάποιος σκεφτεί αυτό το «ίσως», αυτό δείχνει πως εξακολουθεί να μην είναι σίγουρος για την αληθινή οδό και εξακολουθούν να υπάρχουν στοιχεία σκεπτικισμού μέσα του. Σε αυτήν την περίπτωση, οι φήμες γίνονται μεγάλος πειρασμός γι’ αυτόν. Αν οι άνθρωποι δεν μπορούν να είναι σίγουροι για την αληθινή οδό, δεν μπορούν να πιστέψουν στην αλήθεια και δεν μπορούν να δουν καθαρά την ουσία του μεγάλου κόκκινου δράκοντα, διατρέχουν πραγματικά μεγάλο κίνδυνο.) Αυτοί οι άνθρωποι εξακολουθούν μέχρι και σήμερα να μην είναι σίγουροι για την αληθινή οδό. Ποια είναι η ουσία τους; (Στην ουσία, είναι δύσπιστοι.) Είναι δύσπιστοι. Υπάρχουν πολλοί άνθρωποι που διατηρούν οποιαδήποτε απ’ τις δύο αυτές οπτικές; Ασφαλώς, υπάρχουν αρκετοί. Όταν αυτοί οι άνθρωποι ακούνε φήμες, γεννιούνται μέσα τους αμφιβολίες για τον Θεό και θέλουν να ξεκαθαρίσουν τις φήμες, να καταλάβουν αν είναι αληθινές ή ψευδείς. Ωστόσο, επειδή δεν ξέρουν πώς να αναζητήσουν την αλήθεια για να λύσουν αυτό το ζήτημα, στο τέλος το αφήνουν απλά ανεπίλυτο. Στην πραγματικότητα, αυτό το πρόβλημα εξακολουθεί να υπάρχει μέσα τους και δεν λύνεται. Όταν ακούτε αυτές τις φήμες, αναζητάτε την αλήθεια; Αναζητάτε την αλήθεια για να αναλύσετε και να διακρίνετε τις φήμες ή εξετάζετε μία προς μία τις φήμες για να δείτε αν είναι σωστές ή εσφαλμένες και αν είναι πραγματικά αληθινές ή ψευδείς; Αφότου ακούσετε τις φήμες, σκέφτεστε μέσα σας μόνο πως είναι αναληθείς, πως πρόκειται απλώς για τον μεγάλο κόκκινο δράκοντα που κατασκευάζει φήμες και πραγματοποιεί μια δυσφημιστική εκστρατεία· δεν τις διαψεύδετε, όμως, με βάση την αλήθεια και τα γεγονότα, και στην πραγματικότητα συνεχίζετε να τρέφετε μέσα σας κάποιες αμφιβολίες και απλώς χρησιμοποιείτε αυτές τις δογματικές δηλώσεις για να εξαλείψετε τις αμφιβολίες σας. Μπορεί ένα τέτοιο σκεπτικό να σας δώσει τη δυνατότητα να μείνετε σταθεροί; Αναζητάτε έτσι την αλήθεια; Δείχνει αυτό πως κατανοείτε την αλήθεια και πως την έχετε αποκτήσει; Έχει επιλυθεί το πρόβλημα από τη ρίζα του; (Όχι.) Επομένως, θέλετε να χρησιμοποιήσετε την αλήθεια για να λύσετε αυτό το πρόβλημα, ώστε να μπορείτε να διακρίνετε αυτές τις φήμες, να μην παραπλανιέστε, να μην έχετε κανένα απολύτως ερώτημα μέσα σας και να εξαλείψετε τελείως τις αμφιβολίες, τις υποψίες και την επιφυλακτικότητα που έχετε απέναντί Μου; Κάποιοι σκέφτονται: «Από τότε που αρχίσαμε να πιστεύουμε στον Θεό μέχρι και σήμερα, ακούμε τα κηρύγματά Σου, αποδεχόμαστε το πότισμα και την ποίμανσή Σου, και έχουμε αποκομίσει κάποια πράγματα κι έχουμε σημειώσει κάποια πρόοδο. Δεν έχουμε ζήσει, όμως, πραγματικά μαζί Σου ούτε είχαμε αληθινή επαφή μαζί Σου ως άνθρωπο. Επομένως, αγνοούμε και δεν γνωρίζουμε καθόλου τι είδους άνθρωπος είσαι, πώς είναι η προσωπικότητα και ο χαρακτήρας Σου, και τι είδους ζωή διάγεις». Με άλλα λόγια, σε ό,τι αφορά τις διάφορες εκδηλώσεις και αποκαλύψεις της ανθρώπινης φύσης αυτής της σάρκας, καθώς και τη ζωή Μου, και τη στάση και τις συγκεκριμένες εκδηλώσεις Μου κατά την αντιμετώπιση ανθρώπων και ζητημάτων, οι άνθρωποι είχαν ανέκαθεν ερωτήσεις γι’ αυτά τα πράγματα και διατηρούσαν αμφιβολίες γι’ αυτά. Από μία άποψη, αυτές οι αμφιβολίες που διατηρούν οι άνθρωποι πηγάζουν από το γεγονός πως οι ίδιοι δεν είναι εκατό τοις εκατό σίγουροι για την ενσάρκωση του Θεού. Από μία άλλη, πηγάζει από το γεγονός πως επηρεάζονται από τις φήμες του θρησκευτικού κόσμου ή του μεγάλου κόκκινου δράκοντα επειδή έχουν πολύ επιφανειακή κατανόηση της αλήθειας. Συνεπώς, κάνετε πολλές εικασίες για Εμένα. Φυσικά, είναι βέβαιο πως το περιεχόμενο αυτών των εικασιών δεν είναι ούτε θετικό ούτε σωστό· είναι βέβαιο πως περιέχει κάποια σκοτεινά και αρνητικά στοιχεία. Είναι καλό ή κακό για εσάς να κάνετε αυτές τις εικασίες; Είναι βάρος, δεσμά ή κάποια ώθηση; Τι πιστεύετε; (Αν οι άνθρωποι κάνουν μέσα τους αυτές τις αρνητικές εικασίες, τότε αυτό δεν είναι κάτι καλό, αλλά ένα βάρος. Θα τους κάνει να είναι επιφυλακτικοί απέναντι στον Θεό· δεν θα βοηθήσει καθόλου την πίστη τους σ’ Αυτόν.) Ποια επίδραση έχουν αυτά τα αρνητικά πράγματα πάνω σας; Ποιες συνέπειες θα προκαλέσουν; Σε ορισμένα περιβάλλοντα, είναι επικίνδυνα για εσένα αυτά τα πράγματα; (Ναι.) Εφόσον αυτά τα πράγματα είναι βάρος και όχι κάτι καλό για σένα, θα πρέπει να τα διορθώσεις χρησιμοποιώντας την αλήθεια; Ή μήπως θα πρέπει να τα παραμερίσεις, να μην ασχοληθείς μαζί τους και να μην τα σκέφτεσαι, και να περιμένεις μέχρι να προκύψει όντως κάποιο θέμα για να τα αντιμετωπίσεις; Ποια είναι η στάση σας; (Όταν άκουσα φήμες, πράγματι τις παραμέρισα και δεν ασχολήθηκα μαζί τους. Μόλις τώρα, όμως, μέσα από τη συναναστροφή Σου, συνειδητοποίησα πως, όταν προκύπτουν αυτά τα προβλήματα, πρέπει να επιλύονται μέσω της αλήθειας. Σε διαφορετική περίπτωση, δεν μπορεί κανείς να αποβάλει αυτό το βάρος από την καρδιά του και, σε ορισμένες περιπτώσεις, αυτό μπορεί να οδηγήσει σε κακές συνέπειες, ακόμη και να τον κάνει να αντιμετωπίζει με σκεπτικισμό τον Θεό και να Τον αρνηθεί, πράγμα που είναι πολύ επικίνδυνο.) Αν και λες πως πρόκειται για φήμες, αν δεν διακρίνεις ποτέ αληθινά αυτές τις φήμες ούτε έχεις τη σωστή στάση απέναντί τους, και πάντα κουβαλάς αυτά τα αρνητικά πράγματα μες στην καρδιά σου, τότε θα περιορίζεσαι συχνά από αυτά. Αυτές οι φήμες θα είναι για σένα ωρολογιακή βόμβα, έτοιμη να εκραγεί οποτεδήποτε και οπουδήποτε. Οι συνέπειες κάτι τέτοιου θα είναι αδιαμφισβήτητα ανυπολόγιστες, και θα γίνεις κομματάκια. Όσοι υπογράφουν τις «Τρεις Δηλώσεις» δεν είναι άνθρωποι που έχουν πυροδοτήσει τη βόμβα και έχουν γίνει κομματάκια; Μόλις υπογράψουν τις «Τρεις Δηλώσεις», ο μεγάλος κόκκινος δράκοντας και πάλι δεν υποχωρεί. Απαιτεί να πούνε κάποιες κουβέντες που προσβάλλουν τον Θεό, και μόνο τότε μπορεί να θεωρηθεί το θέμα λήξαν. Αν και δεν είναι πρόθυμοι μέσα τους να κάνουν κάτι τέτοιο, νιώθουν πως δεν έχουν άλλη επιλογή, και συνθηκολογούν με τον Σατανά για να αποφύγουν τη φυλάκιση. Μόλις προσβάλουν λεκτικά τον Θεό, νιώθουν πως έχουν χάσει την ελπίδα να λάβουν ευλογίες, πως είναι πέρα για πέρα ξοφλημένοι. Δεν χρειάζεται πια να σκεφτούν αν είναι αληθινές ή ψευδείς εκείνες οι φήμες, και οι ανησυχίες, οι έγνοιες, η δειλία και ο τρόμος που κουβαλούν τα πολλά χρόνια που πιστεύουν στον Θεό εξαφανίζονται τελείως. Ταυτόχρονα, γκρεμίζεται και η ελπίδα τους για σωτηρία. Πείτε Μου, ακόμη κι αν οι άνθρωποι αντιμετωπίζουν με σκεπτικισμό τον ενσαρκωμένο Θεό ή αυτό το ρεύμα, πρέπει να προσβάλουν τον Θεό; (Όχι.) Όταν ο μεγάλος κόκκινος δράκοντας σου λέει να προσβάλεις τον Θεό, γιατί τον υπακούς; Όποιος κι αν είναι, ακόμη κι αν κάποιος αρνείται την αληθινή οδό, αρνείται αυτό το ρεύμα, και πάλι δεν πρέπει να προσβάλει τον Θεό. Τι είδους άνθρωποι προσβάλλουν τον Θεό; (Οι άνθρωποι που μπορούν να προσβάλουν τον Θεό είναι όσοι έχουν κακή ανθρώπινη φύση, καθώς και όσοι τρέφουν ιδιαίτερο μίσος για την αλήθεια και υποτάσσονται στην επιρροή του Σατανά.) Πείτε Μου, αν οι άνθρωποι πιστεύουν πραγματικά μέσα τους στην ύπαρξη του Θεού, πιστεύουν πως ο Θεός είναι ο Δημιουργός, πως η ανθρωπότητα δημιουργήθηκε από τον Θεό, πως η ανθρώπινη ζωή δίνεται από τον Θεό και πως ο Θεός κυριαρχεί στα πάντα, τότε θα προσβάλουν τον Θεό; (Όχι.) Δεν θα έκαναν ποτέ κάτι τέτοιο. Ανεξαρτήτως συνθηκών, δεν θα πρόσβαλλαν τον Θεό. Ακόμη κι αν αντιμετωπίζουν με σκεπτικισμό το όνομα «Παντοδύναμος Θεός» ή αυτό το ρεύμα που αποτελεί το έργο του Παντοδύναμου Θεού, σε καμία περίπτωση δεν θα προσέβαλλαν ποτέ τον Θεό. Επομένως, το είδος του ανθρώπου που μπορεί να προσβάλει τον Θεό, πέρα από το γεγονός πως αρνείται αυτό το ρεύμα και αρνείται τον ενσαρκωμένο Παντοδύναμο Θεό, αρνείται και το έργο του Θεού και την αλήθεια που εκφράζει ο Θεός. Σε ποια κατηγορία ανήκουν, λοιπόν, τέτοιου είδους άνθρωποι; (Είναι διάβολοι· είναι άνθρωποι που αρνούνται μέσα τους τον Θεό.) Τα άτομα αυτού του είδους είναι μέρος της συμμορίας του Σατανά και των διαβόλων· δεν ανήκουν στον εκλεκτό λαό του Θεού ούτε είναι πρόβατα του Θεού· δεν είναι άνθρωποι. Κάποιοι άνθρωποι, όταν συλληφθούν από τον μεγάλο κόκκινο δράκοντα, επειδή δεν κατανοούν την αλήθεια και δεν έχουν διάκριση, αρχίζουν να έχουν αμφιβολίες όταν ακούνε φήμες. Μέσα τους γεννιούνται αμφιβολίες για τον ενσαρκωμένο Θεό και, υπό απειλές και δέλεαρ, καθώς και την πίεση των σκληρών βασανιστηρίων, αρνούνται το όνομα του Θεού, αρνούνται αυτό το ρεύμα που αποτελεί το έργο του Αγίου Πνεύματος, και αρνούνται την εκκλησία. Αυτό ήδη ισοδυναμεί με προδοσία κατά του Θεού. Κάποιοι άνθρωποι, όμως, μπορούν ακόμα και να προσβάλουν τον Θεό· αυτό σημαίνει πως δεν έχουν στάλα συνείδησης και λογικής, είναι κάτι το ασυγχώρητο, και διαπράττουν μια αμαρτία που δεν συγχωρείται. Όταν προσβάλλεις ανθρώπους ή τους επιτίθεσαι, τους κρίνεις ή τους δυσφημείς, σε νομικούς όρους αυτό ορίζεται το πολύ πολύ ως αδίκημα ή δυσφήμηση· σε πιο σοβαρές περιπτώσεις, ορίζεται ως προσωπική επίθεση. Δεν είναι πολύ σημαντικό και δεν επιφέρει τον θάνατο. Ωστόσο, όταν κάποιος μπορεί να προσβάλει τον Θεό, η φύση του προβλήματος αλλάζει. Δεν είναι πια μια απλή προσβολή κατά του Θεού· είναι βλασφημία κατά του Θεού! Τι σημαίνει να βλασφημεί κανείς; Σημαίνει να επιτίθεται ευθέως στα θετικά πράγματα, στην αλήθεια ή τον Θεό, να τα δυσφημεί, να τα προσβάλλει ή να τα συκοφαντεί· όλα αυτά συνιστούν βλασφημία. Ο Θεός είναι άγιος, ο Θεός είναι υπέρτατος, ο Θεός είναι ο κυρίαρχος όλης της ανθρωπότητας, ο Θεός είναι Εκείνος που παρέχει ζωή στην ανθρωπότητα, και ο Θεός είναι η πηγή της ανθρώπινης ζωής. Ο Θεός έχει υπέρτατη ουσία, ταυτότητα και θέση. Ο Θεός είναι τέλειος, καλός και άγιος, είναι αψεγάδιαστος και άμεμπτος. Ακριβώς επειδή ο Θεός είναι άγιος, τέλειος και υπέρτατος, και επειδή ο Θεός είναι η πηγή που παρέχει ζωή στην ανθρωπότητα, κάθε συκοφαντία, επίθεση ή προσβολή της δημιουργημένης ανθρωπότητας που στοχεύει στον Θεό αποτελεί βλασφημία. Οφείλετε πλέον να καταλαβαίνετε τι σημαίνει βλασφημία, σωστά; (Κάθε επίθεση, προσβολή ή συκοφαντία που στοχεύει στον Θεό συνιστά βλασφημία.) Αν πρέπει να εξηγηθεί ο όρος «βλασφημία», σημαίνει τη συκοφαντία, την κρίση ή την καταδίκη των θετικών πραγμάτων, ιδίως τη συκοφαντία, την κρίση ή την καταδίκη της αλήθειας ή του Θεού. Αυτό ονομάζεται βλασφημία. Επομένως, ο όρος «βλασφημία» μπορεί να χρησιμοποιηθεί μόνο για να περιγράψει τη συκοφαντία, τις προσβολές, τις επιθέσεις ή την κρίση της ανθρωπότητας κατά του Θεού· αυτό είναι σχετικά εύστοχο. Όταν οι άνθρωποι επιτίθενται σε άλλους ανθρώπους ή τους κρίνουν, τους προσβάλλουν ή τους καταδικάζουν, αν η πράξη τους δεν εναρμονίζεται με τα γεγονότα, τότε είναι, το πολύ πολύ, δυσφήμηση. Αν εναρμονίζεται με τα γεγονότα, τότε δεν συνιστά δυσφήμηση. Ωστόσο, όταν οι άνθρωποι κρίνουν και καταδικάζουν τον Θεό, διαστρεβλώνουν τα γεγονότα και μετατρέπουν την αλήθεια σε ψεύδος· αυτό συνιστά βλασφημία. Ποια φύση υποδηλώνει το ότι οι άνθρωποι τολμούν να καταδικάσουν τον Θεό; Αμαρτάνει ο Θεός; (Όχι.) Ο Θεός είναι άγιος και αναμάρτητος· επομένως, κάθε συκοφαντία, επίθεση, κρίση ή προσβολή που στοχεύει στον Θεό ονομάζεται βλασφημία. Όσοι προσβάλλουν τον Θεό, σκέφτονται: «Εφόσον πω λίγες κουβέντες που προσβάλλουν τον θεό, θα αφεθώ ελεύθερος και θα διαφύγω τον κίνδυνο. Δεδομένων των συνθηκών, ο θεός δεν θα το θυμάται αυτό». Από μια ανθρώπινη οπτική, πρόκειται μόνο για λίγες προσβολές, οι οποίες δεν φαίνεται να αποτελούν μεγάλο πρόβλημα. Πώς βλέπει, όμως, ο Θεός αυτό το ζήτημα; Το γεγονός ότι μπορείς να προσβάλεις τον Θεό δείχνει πως Τον έχεις ήδη αρνηθεί μέσα στην καρδιά σου. Ο μόνος λόγος που μπορείς να προσβάλεις τον Θεό είναι ότι τρέφεις μίσος απέναντί Του μέσα στην καρδιά σου. Είτε προσβάλεις ενεργά τον Θεό είτε σε αναγκάσουν άλλοι να Τον προσβάλεις, είναι μια εκδήλωση άρνησης του Θεού και μίσους απέναντί Του. Επομένως, μια τέτοιου είδους συμπεριφορά και πράξη είναι κατά γράμμα βλασφημία.

Κάποιοι άνθρωποι δεν μπορούν ποτέ να εγκαταλείψουν τις διάφορες φήμες, και πάντα σκέφτονται πως μπορεί να είναι αληθινές. Θέλουν διαρκώς να επαληθεύσουν αν είναι αληθινές οι φήμες που διαδίδει ο μεγάλος κόκκινος δράκοντας, ο οποίος είναι το κυβερνών κόμμα, ο θρησκευτικός κόσμος και οι άπιστοι, και ιδίως οι φήμες και τα σχόλια που δημοσιεύονται στο διαδίκτυο. Αν ο Θεός δεν γνωστοποιούσε ποτέ την άποψή Του ή ο οίκος Του δεν παρείχε καμία διευκρίνηση, θα πίστευαν απόλυτα πως αυτές οι φήμες ήταν αληθινές, και θα αρνούνταν τον Θεό και θα Τον πρόδιδαν. Ποιο είναι το πρόβλημα εδώ; Σε τι ακριβώς βασίζεται η πίστη τους στον Θεό; Αν η πίστη τους βασίζεται στο κατά πόσον είναι αληθινές οι φήμες, αυτό είναι τεράστιο λάθος. Στην πραγματικότητα, πολλές φήμες έχουν ήδη αναλυθεί και διαψευστεί στα κηρύγματα και τις συναναστροφές, καθώς και στις ταινίες του οίκου του Θεού. Δεν υπάρχει ανάγκη να υπεισέλθω εδώ σε λεπτομέρειες. Τι είδους φήμες θέλετε ακόμα να επαληθεύσετε; Ας αναλύσουμε σε βάθος αυτό το θέμα σήμερα. Αν θέλετε να επαληθεύσετε φήμες, θα σας πω τι έχω να πω γι’ αυτές, ώστε κάποιοι άνθρωποι να πάψουν να σκέφτονται: «Μήπως μας κρύβεις κάτι που δεν θέλεις να γνωρίζουμε; Πάντα νιώθουμε σαν να μην μπορούμε να Σε καταλάβουμε πλήρως. Αν και Σε έχουμε ακολουθήσει και έχουμε ακούσει πάρα πολλές αλήθειες, εξακολουθούμε να μην είμαστε σίγουροι μέσα μας για το αν οι φήμες είναι αληθινές ή ψευδείς, οπότε έχουμε πάντα την ιδέα και τη σκέψη να τις επαληθεύσουμε». Αν θέλετε να τις επαληθεύσετε, πείτε το με τόλμη. Ας μιλήσουμε ανοιχτά γι’ αυτό το ζήτημα. Θα σας πω όσα έχω να πω γι’ αυτές· δεν έχω τίποτα να κρύψω. Θέλει κανείς να τις επαληθεύσει; (Όχι.) Ο λόγος που δεν θέλετε να τις επαληθεύσετε βασίζεται στο ότι δεν πιστεύετε στις φήμες του μεγάλου κόκκινου δράκοντα ή είναι επειδή διατηρείτε μια στάση «Δεν θέλω να ασχοληθώ μ’ αυτό το ζήτημα. Θα το αφήσω ως έχει»; Ή μήπως είναι επειδή φοβάστε πως, μόλις επαληθεύσετε τις φήμες, θα απογοητευτείτε και δεν θα μπορείτε να αντιμετωπίσετε το αποτέλεσμα, και δεν ξέρετε αν μπορείτε να μείνετε σταθεροί ούτε και θέλετε να αντιμετωπίσετε τέτοιες συνέπειες; Όποιο κι αν είναι το περιεχόμενο αυτών των φημών, είτε θέλετε είτε δεν θέλετε να τις επαληθεύσετε, είτε θέλετε είτε δεν θέλετε να ακούσετε τι έχω να πω ή τι σχόλια έχω να κάνω γι’ αυτές, και ανεξάρτητα από τη δική σας στάση, η δική μου στάση είναι μία: Αν κατανοείτε την αλήθεια, θα μπορείτε να διακρίνετε ως εκ φύσεως αυτές τις φήμες· αν δεν κατανοείτε την αλήθεια και δεν την αναζητάτε, τότε δεν έχω να κάνω κάποιο σχόλιο. Κι αυτό επειδή έχω πει πάρα πολλά λόγια που εκφράζουν την αλήθεια· δεν έχω την ανάγκη να σας εξηγήσω αυτές τις φήμες· δεν είναι αυτό το έργο που πρέπει να κάνω. Μετά από τόσα κηρύγματα που έχετε ακούσει, εξακολουθείτε να μην μπορείτε να διακρίνετε τις φήμες; Αν δεν μπορείτε, αυτό σημαίνει πως δεν κατανοείτε την αλήθεια. Όσο κι αν μιλήσεις σε κάποιον που δεν κατανοεί την αλήθεια, είναι ανώφελο —είναι σαν να μιλάς σε απίστους· όσα κι αν λες, δεν πρόκειται να καταλάβουν. Επομένως, δεν έχω να κάνω κανένα σχόλιο σε ό,τι αφορά οποιαδήποτε φήμη! Δεν θέλω να εξηγήσω τίποτα, δεν θέλω να πω τίποτα ούτε και θέλω να δικαιολογήσω ή να υπερασπιστώ κάτι. Ό,τι κι αν λέγεται στον έξω κόσμο, δεν έχω να κάνω κανένα σχόλιο! Το ακούσατε καθαρά; (Ναι.) Η φράση «δεν έχω να κάνω κανένα σχόλιο» είναι ένα είδος στάσης. Επιπλέον, τι θέλω να σας πω σε ό,τι αφορά αυτό το ζήτημα; Το εξής: Ανεξαρτήτως χρόνου, η ταυτότητα και η ουσία του Θεού δεν θα αλλάξουν, η θέση του Θεού δεν θα αλλάξει, η διάθεση του Θεού δεν θα αλλάξει, η εξουσία και η δύναμη του Θεού δεν θα αλλάξουν, το γεγονός πως ο Θεός κυριαρχεί στην ανθρωπότητα και παρέχει ζωή στους ανθρώπους δεν θα αλλάξει, το γεγονός της ενσάρκωσης του Θεού δεν θα αλλάξει, και το γεγονός πως ο Θεός είναι η αλήθεια, η οδός και η ζωή δεν θα αλλάξει ποτέ. Αρκούν αυτά τα λόγια για να διαλύσουν τις αμφιβολίες σας; (Ναι.) Αυτά είναι όλα όσα έχω να σας πω πάνω στο ζήτημα. Αν καταλαβαίνετε, αποδεχτείτε τα. Αν δεν καταλαβαίνετε, πάρτε τον χρόνο σας για να τα συλλογιστείτε. Αν εξακολουθείς να έχεις μέσα σου αμφιβολίες, και τα λόγια αυτά δεν μπορούν να τις διαλύσουν, τότε δεν μπορώ να κάνω τίποτε άλλο. Άσε τα πράγματα να ακολουθήσουν την πορεία τους. Αυτά είναι όλα όσα μπορώ να πω και να κάνω για σένα. Είναι κατάλληλη αυτή η προσέγγιση; (Ναι.) Μπορούν να έχουν μια ορισμένη επίδραση στους ανθρώπους αυτά τα λόγια; Όταν αντιμετωπίζεις διάφορα περίπλοκα ζητήματα, αν εμφανιστεί μια ρωγμή στη σχέση σου με τον Θεό ή γεννηθούν μέσα σου σοβαρές αμφιβολίες για τον Θεό, κι αυτά τα λόγια δεν μπορούν να λύσουν το πρόβλημα που αντιμετωπίζεις εκείνη τη στιγμή, τότε είσαι δύσπιστος. Αυτό που αποδέχεσαι δεν είναι η αλήθεια, αλλά τα ψέματα του Σατανά και όποια λόγια του διαβόλου λέει ο Σατανάς. Όπως ήταν ακριβώς με τον Αδάμ και την Εύα στην αρχή. Ο Θεός είπε: «Μπορείτε να φάτε από κάθε δέντρο του κήπου, αλλά όχι από το δέντρο της γνώσης του καλού και του κακού, διότι τη μέρα που θα φάτε απ’ αυτό, είναι σίγουρο πως θα πεθάνετε». Όταν άκουσαν αυτά τα λόγια, τα κράτησαν μέσα στην καρδιά τους. Ο Σατανάς, όμως, τους είπε: «Ο θεός είπε να μη φάτε τον καρπό του δέντρου της γνώσης του καλού και του κακού· αυτό δεν είναι απαραίτητα αλήθεια. Αν τον φάτε, δεν είναι σίγουρο πως θα πεθάνετε». Τότε, μέσα στον Αδάμ και η Εύα γεννήθηκαν αμέσως αμφιβολίες. Εγκατέλειψαν τα λόγια του Θεού και πίστεψαν τα λόγια του όφεως. Υποψιάστηκαν πως αυτό που είπε ο Θεός ήταν ψέμα. Τα λόγια του όφεως τους έκαναν να πάψουν να πιστεύουν στον Θεό και να Τον υπακούν, αλλά να ακολουθούν απόλυτα τα ψέματα του όφεως. Είναι ολοφάνερο ποια ήταν η τελική συνέπεια αυτής της πράξης. Καθώς πίστευαν και αποδέχονταν αυτό που τους είπε ο όφις, ταυτόχρονα αρνούνταν αυτό που είχε πει ο Θεός, με τη σκέψη πως ήταν ψέμα. Δεν πίστευαν πια πως τα λόγια του Θεού ήταν αλήθεια ούτε πίστευαν πια στην ταυτότητα και την ουσία του Θεού. Αντ’ αυτού, αντιμετώπιζαν τον Θεό με σκεπτικισμό, υποψιάζονταν πως είχε ανώτερα κίνητρα σε ό,τι αφορούσε τους ίδιους, καθώς και πως τους εξαπατούσε με ψέματα. Αντιστρόφως, πίστευαν πως αυτό που τους είχε πει ο όφις ήταν αλήθεια και πως το έλεγε προς όφελός τους. Η τελική συνέπεια ήταν να τους αποπλανήσει ο όφις και να τους διαφθείρει ο Σατανάς. Απομακρύνθηκαν από τη φροντίδα του Θεού, έχασαν την προστασία Του και άρχισαν να βαδίζουν σε έναν δρόμο χωρίς επιστροφή.

Έχει λυθεί για εσάς το πρόβλημα που συνιστούν οι φήμες; Αν δεν έχει λυθεί, επεξεργαστείτε το σιγά σιγά μόνοι σας. Όσο για το πώς να αντιμετωπίζετε τις φήμες, έχω ήδη συναναστραφεί αρκετά πάνω στο θέμα. Αν υπάρχουν ακόμα άνθρωποι που δεν μπορούν να δουν καθαρά και να διακρίνουν τις διάφορες φήμες, συναναστραφείτε πάνω σ’ αυτό και λύστε το μόνοι σας. Αν και αυτό το ζήτημα δεν θεωρείται σημαντικό, στην καθημερινότητα των ανθρώπων είναι κάτι που μπορεί συχνά να αναστατώσει τον νου και τη ζωή τους. Αν και κάποιες φήμες δεν φτάνουν στο σημείο να σου αφαιρέσουν αμέσως τη ζωή, είναι ένα είδος παρενόχλησης για σένα, σαν μια ενοχλητική μύγα που δεν τσιμπάει τους ανθρώπους, αλλά τους προκαλεί αηδία· εμφανίζονται κατά καιρούς για να σε αναστατώσουν. Ιδίως όταν είσαι αδύναμος, όταν αντιμετωπίζεις αποτυχίες ή αναποδιές, ή όταν είσαι αρνητικός, αυτές οι φήμες και τα λόγια του διαβόλου θα εμφανιστούν για να σε αναστατώσουν και να βασανίσουν την καρδιά σου, θα σε τραβάνε πίσω και θα σε κάνουν λίγο λίγο να βουλιάζεις. Έτσι ακριβώς έχουν υπαναχωρήσει κάποιοι άνθρωποι και έχουν πάψει να πιστεύουν. Όπως βλέπεις, οι άνθρωποι που έχουν σταλεί σε ομάδες Β ή σε συνηθισμένες εκκλησίες διατρέχουν τεράστιο κίνδυνο· δεν κινδυνεύουν, όμως, οι άνθρωποι που κάνουν το καθήκον τους σε καθεστώς πλήρους απασχόλησης; Κάποιοι απ’ αυτούς διατρέχουν επίσης τεράστιο κίνδυνο. Ποια ομάδα ανάμεσά τους; Η ομάδα ανθρώπων που αποτυγχάνουν συνεχώς να κατανοήσουν την αλήθεια. Όσα λόγια του Θεού κι αν έχουν ακούσει, δεν τα κατανοούν. Μέσα τους, τρέφουν πάντα αμφιβολίες: «Γιατί δεν μπορώ να καταλάβω ποια από τα λόγια του Θεού είναι η αλήθεια; Όλοι λένε πως η αλήθεια είναι η οδός, η ζωή· εγώ γιατί δεν νιώθω πως είναι η ζωή; Κι εγώ έχω ακούσει πολλά από τα λόγια του Θεού, αλλά η ζωή μέσα μου δεν έχει αλλάξει. Είμαι ακόμα ο ίδιος, δεν έχω αλλάξει!» Δεν καταλαβαίνουν ποτέ ποια είναι η αλήθεια, δεν καταλαβαίνουν ποτέ το έργο του Θεού, και παραμένουν διαρκώς σε σύγχυση σχετικά με τα οράματα. Τέτοιοι άνθρωποι διατρέχουν κίνδυνο. Οι άνθρωποι αυτού του είδους, όταν ακούσουν φήμες, δεν αναζητούν ποτέ την αλήθεια για να τις διακρίνουν· ξέρουν μόνο να αποφεύγουν και να απορρίπτουν τις φήμες. Αν μπορέσουν να τις αποφύγουν, διαφεύγουν για καλή τους τύχη την καταστροφή· αν δεν μπορέσουν να τις αποφύγουν, τους αιχμαλωτίζει ο Σατανάς. Πείτε Μου, είναι σύμπτωση που τέτοιοι άνθρωποι μπορούν να αιχμαλωτιστούν από τον Σατανά; (Όχι.) Είναι πρόβατα του Θεού όσοι δεν κατανοούν ποτέ την αλήθεια και δεν κατανοούν ποτέ τι είναι η πίστη στον Θεό; Μπορούν να κατανοήσουν τα λόγια του Θεού; (Όχι.) Αυτοί οι άνθρωποι δεν κατανοούν ποτέ τα λόγια του Θεού ούτε αναζητούν την αλήθεια· και πάντα τους απασχολεί το εξής: «Πότε θα έρθει η ημέρα του Θεού; Πότε θα εισέλθουμε στη βασιλεία των ουρανών;» Σε ό,τι αφορά τα πράγματα που οφείλουν να κατανοήσουν οι άνθρωποι κατά την πίστη στον Θεό, αυτοί δεν έχουν κατανοήσει τίποτα. Πόσο μπερδεμένοι είναι! Πείτε Μου, όταν μιλάω σε έναν τέτοιο μπερδεμένο άνθρωπο, τι αισθάνομαι μέσα στην καρδιά Μου; Τιμή ή θλίψη; Ή μήπως αγανάκτηση; Όταν βλέπω αυτούς τους ανθρώπους, εκνευρίζομαι. Τι μπορούν να κερδίσουν αυτοί οι μπερδεμένοι ανόητοι μέσα από την πίστη στον Θεό; Όταν τους συλλαμβάνει και τους κάνει πλύση εγκεφάλου ο μεγάλος κόκκινος δράκοντας, εκείνοι αποκαλύπτονται και αποκλείονται. Αυτοί οι άνθρωποι δεν κατανοούν ούτε στο ελάχιστο την αλήθεια, και ο οίκος του Θεού δεν θέλει τέτοιους ανθρώπους. Αποκαλύπτονται και αποκλείονται μέσω του μεγάλου κόκκινου δράκοντα. Πείτε Μου, είναι άστοργο κάτι τέτοιο; (Όχι.) Αν τέτοιοι άνθρωποι δεν συλλαμβάνονταν από τον μεγάλο κόκκινο δράκοντα, και δεν υπήρχαν αυτές οι φήμες που τους παραπλανούν, θα έμεναν πάντα προσκολλημένοι στην εκκλησία; Ποιες συνθήκες μπορούν να τους κάνουν να υπαναχωρήσουν; (Οι φήμες του μεγάλου κόκκινου δράκοντα· αυτές ακριβώς. Αφότου ακούσουν και πιστέψουν τις φήμες, υπαναχωρούν.) Οι δαιμονικές δαγκάνες του μεγάλου κόκκινου δράκοντα, αυτού του αντιθετικού στοιχείου, είναι αυτό ακριβώς που τους αιχμαλωτίζει και τους κάνει να μην πιστεύουν πια. Στην πραγματικότητα, αυτοί οι άνθρωποι δεν μπορούν να κατανοήσουν την αλήθεια, δεν μπορούν να κάνουν κανένα καθήκον ούτε να παράσχουν καμία υπηρεσία. Στον οίκο του Θεού, συμπληρώνουν απλώς τους αριθμούς, παρασιτούν και περιμένουν τον θάνατο. Καθένας απ’ αυτούς βρίσκεται σε αξιολύπητη κατάσταση, κι όμως ισχυρίζονται πως είναι ακόλουθοι του Θεού και πως ανήκουν στον εκλεκτό λαό του Θεού· δεν είναι επαίσχυντοι; Όσοι ακολουθούν τον Θεό πρέπει να είναι, αν μη τι άλλο, άνθρωποι, όχι νεκρά άτομα χωρίς πνεύμα, όχι κτήνη. Πρέπει να είναι άνθρωποι που μπορούν να κατανοήσουν τα λόγια που λέει ο Θεός. Μόνο όσοι μπορούν να κατανοήσουν τα λόγια του Θεού και την αλήθεια είναι πρόβατα του Θεού. Μόνο τα πρόβατα του Θεού μπορούν να κάνουν το καθήκον τους και να ακολουθούν τον Θεό με ειλικρίνεια. Όσοι δεν είναι πρόβατα του Θεού δεν είναι ειλικρινείς ακόλουθοι. Διεισδύουν στην εκκλησία με κάποιον σκοπό: να λάβουν ευλογίες. Δεν έχουν τον Θεό μες στην καρδιά τους. Όσα χρόνια κι αν πιστεύουν, δεν μπορούν ποτέ να αποκτήσουν μια θεοφοβούμενη καρδιά. Οι διάβολοι, οι σατανάδες και όσοι έχουν κυριευθεί από ακάθαρτους δαίμονες και κακά πνεύματα γνωρίζουν επίσης πως αυτή είναι η αληθινή οδός, και επιθυμούν κι αυτοί ευλογίες. Θέλει, όμως, ο Θεός τέτοιους ανθρώπους; (Όχι.) Τα διάφορα κακά πνεύματα και οι ακάθαρτοι δαίμονες κυριεύουν ζώα και, αφότου υποβληθούν σε πολύχρονη καλλιέργεια και γίνουν υπερφυσικά όντα, θέλουν πάντα να μετατραπούν σε ανθρώπους. Δεν είναι διατεθειμένοι να παραμείνουν ακάθαρτοι δαίμονες, κακά πνεύματα ή διάφορα πνεύματα ζώων· θέλουν να ανέβουν σε υψηλότερο επίπεδο: να γίνουν άνθρωποι. Παρομοίως, αυτοί οι μπερδεμένοι ανόητοι θέλουν επίσης να ανέβουν στις τάξεις, θέλουν να γίνουν μέλη του εκλεκτού λαού του Θεού. Πείτε Μου, θέλει ο Θεός τέτοιους ανθρώπους; Όχι. Ακόμη κι αν διεισδύσουν στην εκκλησία, θα είναι μάταιο· πρέπει να απομακρυνθούν πάση θυσία. Από τη στιγμή που θα απομακρυνθούν, ο οίκος του Θεού θα είναι αγνός, η εκκλησία θα είναι αγνή. Όσοι παραμείνουν πρέπει να είναι, αν μη τι άλλο, άνθρωποι που αναγνωρίζουν την ταυτότητα και την ουσία του Θεού, που αναγνωρίζουν ότι ο Θεός είναι η αλήθεια, η οδός και η ζωή, και που μπορούν να παράσχουν με προθυμία υπηρεσία για τον Θεό. Μπορούν να καταφέρουν κάτι τέτοιο εκείνοι οι μπερδεμένοι ανόητοι; Δεν μπορούν να το καταφέρουν. Είναι όλοι τους νεκροί χωρίς πνεύμα, κι όμως πάντα θέλουν ευλογίες, πάντα θέλουν να εισέλθουν στη βασιλεία, πάντα θέλουν να πάνε στον ουρανό. Δεν έχουν μικρές φιλοδοξίες και επιθυμίες, κι όμως δεν βλέπουν καν τι είναι οι ίδιοι· υπερεκτιμούν τον εαυτό τους! Είναι σωστό να αποκλείονται τέτοιοι άνθρωποι. Θεωρείτε πως είναι κρίμα; (Όχι.) Από την αρχή, ο Θεός είπε: «Αυτό που ζητώ είναι η υπεροχή στους ανθρώπους, και όχι κάποιον τεράστιο αριθμό τους». Αυτό είναι το πρότυπο που απαιτεί ο Θεός από τον εκλεκτό λαό Του, καθώς και μια απαίτηση και αρχή σχετικά με τον αριθμό των ανθρώπων στην εκκλησία. Στη φράση «Αυτό που ζητώ είναι η υπεροχή στους ανθρώπους», ο όρος «υπεροχή» αναφέρεται στους καλούς στρατιώτες της βασιλείας ή στους νικητές; Κανένα απ’ τα δύο δεν είναι ακριβές. Ο όρος «υπεροχή», για να το θέσουμε με ακρίβεια, αναφέρεται σε όσους έχουν κανονική ανθρώπινη φύση, σε όσους είναι πραγματικά άνθρωποι. Στον οίκο του Θεού, αν μπορείς να κάνεις τα καθήκοντα που οφείλει να κάνει ένας άνθρωπος, αν μπορείς να χρησιμοποιηθείς ως ανθρώπινο ον και μπορείς να εκπληρώσεις τις ευθύνες, τα καθήκοντα και τις υποχρεώσεις ενός ανθρώπου χωρίς να σε τραβάνε, να σε σέρνουν ή να σε σπρώχνουν οι άλλοι, και δεν είσαι ένα άχρηστο σκουπίδι, δεν είσαι τζαμπατζής, δεν είσαι χασομέρης —μπορείς να επωμιστείς τις ευθύνες και τις υποχρεώσεις ενός ανθρώπου, καθώς και να επωμιστείς την αποστολή ενός ανθρώπου— μόνο τότε βρίσκεσαι σε αποδεκτό επίπεδο ως άνθρωπος! Μπορούν να επωμιστούν την αποστολή ενός ανθρώπου εκείνοι οι χασομέρηδες και εκείνοι που δεν φροντίζουν τις εργασίες που οφείλουν; (Όχι.) Κάποιοι άνθρωποι δεν είναι πρόθυμοι να επωμιστούν ευθύνες· άλλοι δεν μπορούν να τις επωμιστούν —είναι άχρηστα σκουπίδια. Όσοι δεν μπορούν να επωμιστούν τις ευθύνες ενός ανθρώπου δεν μπορεί να λέγονται άνθρωποι. Κοιτάξτε τους διανοητικά ανάπηρους, τους ηλίθιους, τους ανθρώπους με εγκεφαλική παράλυση ή σωματική αναπηρία. Μπορούν να λέγονται τυπικά ανθρώπινα όντα; (Όχι.) Γιατί όχι; Τέτοιοι άνθρωποι δεν έχουν την ικανότητα να ζουν, την ικανότητα να επιβιώνουν και την ικανότητα να φροντίζουν τον εαυτό τους. Στηρίζονται εξ ολοκλήρου σε άλλους για βοήθεια και φροντίδα, ζουν χωρίς την ικανότητα να συντηρούν τον εαυτό τους, και δεν μπορούν να επωμιστούν τις ευθύνες και τις υποχρεώσεις ενός ανθρώπου. Όσοι δεν μπορούν να επωμιστούν το καθήκον τους στον οίκο του Θεού δεν είναι κανονικοί άνθρωποι, και ο Θεός δεν τους θέλει. Είτε είσαι επικεφαλής είτε εργάτης, είτε κάνεις συγκεκριμένο έργο που αφορά επαγγελματικές δεξιότητες, πρέπει να μπορείς να επωμιστείς το έργο για το οποίο είσαι υπεύθυνος. Πέρα από το να μπορείς να διαχειρίζεσαι τη ζωή και την επιβίωσή σου, η ύπαρξή σου δεν έχει να κάνει μόνο με το να αναπνέεις, να τρως, να πίνεις και να διασκεδάζεις, αλλά με το να μπορείς να επωμιστείς την αποστολή που σου έχει δώσει ο Θεός. Μόνο τέτοια άτομα αξίζουν να λέγονται δημιουργημένα όντα και αξίζουν να λέγονται άνθρωποι. Όσοι στον οίκο του Θεού θέλουν πάντα να παρασιτούν και προσπαθούν διαρκώς να πορευτούν με μπλόφες, με την ελπίδα να φτάσουν στο τέλος και να λάβουν ευλογίες κάνοντας μαμουνιές, δεν μπορούν να επωμιστούν κανένα έργο και καμία ευθύνη, πόσο μάλλον καμία αποστολή. Τέτοιοι άνθρωποι πρέπει να αποκλειστούν, και δεν είναι κρίμα. Κι αυτό επειδή αυτό που εξαλείφεται δεν είναι άνθρωπος —δεν έχουν τα προσόντα να λέγονται άνθρωποι. Μπορείς να τους αποκαλείς άχρηστους, χασομέρηδες ή αργόσχολους· σε κάθε περίπτωση, δεν αξίζουν να λέγονται άνθρωποι. Όταν τους αναθέτεις ένα έργο, δεν μπορούν να το ολοκληρώσουν αυτόνομα· και όταν τους αναθέτεις μια εργασία, δεν μπορούν να επωμιστούν την ευθύνη τους ούτε να εκπληρώσουν την υποχρέωση που οφείλουν. Τέτοιοι άνθρωποι είναι ξοφλημένοι. Δεν αξίζουν να ζουν· τους αξίζει ο θάνατος. Ο Θεός ήδη τους δείχνει την εύνοιά Του χαρίζοντάς τους τη ζωή· είναι μια εξαιρετική χάρη.

Θα σταματήσουμε εδώ σε ό,τι αφορά το θέμα των φημών. Αν εξακολουθείτε να έχετε τυχόν προβλήματα, μπορείτε να τα αναφέρετε και να συναναστραφείτε πάνω σ’ αυτά ή να αναζητήσετε την αλήθεια για να τα λύσετε μόνοι σας. Δεν θα μιλήσουμε άλλο γι’ αυτό το θέμα, εντάξει; Έχει κανείς αντίρρηση; (Όχι.) Αν υπάρχουν προβλήματα για τα οποία δεν έχω μιλήσει, μπορείτε να σκεφτείτε έναν τρόπο να τα λύσετε μόνοι σας. Σε αυτό το ζήτημα, έχω εκπληρώσει την ευθύνη Μου. Έστω πως κάποιος πει: «Δεν έχουμε πάρει ακόμα την απάντηση που θέλουμε. Είναι αληθινές ή ψευδείς εκείνες οι φήμες; Σε παρακαλώ, δώσε μας μια ξεκάθαρη απάντηση». Ακόμη κι αν σας έδινα μια ξεκάθαρη απάντηση, ποιο πρόβλημα θα μπορούσε να λύσει; Γι’ αυτό και λέω πως θα πρέπει να βρείτε αυτήν την απάντηση μόνοι σας. Δεν έχω να κάνω κάποιο σχόλιο πάνω σ’ αυτό. Όλα εξαρτώνται από το εάν έχετε διάκριση. Όσοι έχουν αποκτήσει την αλήθεια δεν θα παραπλανηθούν ποτέ. Στην πραγματικότητα, αυτές οι φήμες έχουν αποκαλύψει πολλούς ανθρώπους. Όσοι πιστεύουν στον Θεό εδώ και χρόνια, αλλά δεν έχουν αποκτήσει την αλήθεια, έχουν αποκαλυφθεί όλοι τους· αυτή είναι η σοφία του Θεού. Αυτή είναι η απάντησή Μου. Καταλάβατε; (Ναι.) Τι θέλω, λοιπόν, να σας πω; Όλα όσα θέλω να σας πω βρίσκονται στους τόμους του «Ο Λόγος Ενσαρκώνεται» και σε όλα τα κηρύγματα. Αυτά είναι τα λόγια που θέλω να σας πω. Δεν είναι αρκετά; (Είναι.) Αν κάποιοι συνεχίζουν να επιμένουν και να λένε: «Τότε, σε ό,τι αφορά τις φήμες, έχεις κάποια απάντηση;» Όχι, εξακολουθώ να μην έχω να κάνω κάποιο σχόλιο. Έχω ήδη πει πολλά από αυτά που θέλω σε όλα τα κηρύγματα. Αν είστε διατεθειμένοι να αναζητήσετε την αλήθεια και μπορείτε να αποδεχτείτε αυτά τα λόγια και να συμμορφωθείτε μ’ αυτά, τότε τα προβλήματά σας θα λυθούν. Αν δεν αποδεχτείτε αυτά τα λόγια, τότε τα προβλήματά σας δεν θα λυθούν ποτέ. Έχω εκπληρώσει την ευθύνη Μου· το θέμα δεν έχει πλέον καμία σχέση μαζί Μου. Με ακούσατε καθαρά; (Ναι.)

Ας συνεχίσουμε τη συναναστροφή πάνω στο θέμα «Πώς να επιδιώκει κανείς την αλήθεια». Αυτήν την περίοδο, συνεχίζουμε τη συζήτησή μας πάνω στο περιεχόμενο που αφορά το «να εγκαταλείπεις» στο πλαίσιο του «Πώς να επιδιώκει κανείς την αλήθεια», και μιλάμε για το μείζον θέμα της «εγκατάλειψης των φραγμών που υπάρχουν ανάμεσα σε έναν άνθρωπο και τον Θεό και της εχθρικότητάς του απέναντι στον Θεό». Η πρώτη πτυχή αυτού του θέματος είναι η εγκατάλειψη των αντιλήψεων και των φαντασιοκοπιών που έχει κανείς για τον Θεό. Σε αυτήν την πτυχή, έχουμε συζητήσει για τις αντιλήψεις και τις φαντασιοκοπίες που έχουν οι άνθρωποι για το έργο του Θεού, οι οποίες αφορούν ένα σχετικά περίπλοκο θέμα: τις διαφορές ανάμεσα στις έμφυτες καταστάσεις, την ανθρώπινη φύση και τις διεφθαρμένες διαθέσεις. Υπάρχουν πολλές λεπτομέρειες σ’ αυτό. Όταν οι άνθρωποι αντιμετωπίζουν προβλήματα στην καθημερινότητα, μονίμως συγχέουν έννοιες και δεν μπορούν να διακρίνουν ξεκάθαρα σε ποια ακριβώς κατηγορία ανήκει κάποιο πρόβλημα ή πώς να τα ξεχωρίζουν. Για παράδειγμα, σε ό,τι αφορά ορισμένες εκδηλώσεις, οι άνθρωποι δεν μπορούν να ξεχωρίσουν αν σχετίζονται με την ανθρώπινη φύση ή τις έμφυτες καταστάσεις. Επιπλέον, για κάποιες άλλες εκδηλώσεις, οι άνθρωποι δεν μπορούν να καταλάβουν αν πρόκειται για προβλήματα που σχετίζονται με τις διεφθαρμένες διαθέσεις ή την ανθρώπινη φύση. Δεν μπορούν να ξεχωρίσουν αυτά τα ζητήματα. Συχνά βλέπουν ορισμένα προβλήματα και ψεγάδια των έμφυτων καταστάσεων ως διεφθαρμένες διαθέσεις ή βλέπουν ορισμένες ατέλειες και ορισμένα προβλήματα της ανθρώπινης φύσης ως διεφθαρμένες διαθέσεις. Μερικές φορές, ακόμη κι όταν πρόκειται για την αποκάλυψη μιας διεφθαρμένης διάθεσης, εκείνοι τη βλέπουν, αντ’ αυτού, ως αποκάλυψη μιας έμφυτης κατάστασης που δεν μπορεί να αλλάξει. Επομένως, οι άνθρωποι πολύ συχνά δεν καταλαβαίνουν ξεκάθαρα τα προβλήματα που αφορούν τις έμφυτες καταστάσεις, την ανθρώπινη φύση και τις διεφθαρμένες διαθέσεις κατά τη διαδικασία της πίστης στον Θεό, και δεν μπορούν να τα ξεχωρίσουν. Την προηγούμενη φορά, συναναστραφήκαμε πάνω σε ένα μέρος αυτού του θέματος και δώσαμε, φυσικά, κάποια παραδείγματα. Νιώθω, όμως, πως αυτό δεν ήταν αρκετά συγκεκριμένο. Σήμερα, θα συναναστραφούμε πιο συγκεκριμένα πάνω στα προβλήματα που εμπίπτουν στις τρεις αυτές κατηγορίες. Θα μιλήσω για κάποιες συγκεκριμένες εκδηλώσεις και κάποια συγκεκριμένα παραδείγματα, κι έπειτα εσείς θα διακρίνετε σε ποια κατηγορία ανήκουν: στις έμφυτες καταστάσεις, την ανθρώπινη φύση ή τις διεφθαρμένες διαθέσεις. Αν δεν μπορείτε να τα διακρίνετε, θα τα εξερευνήσουμε μαζί. Πώς σας ακούγετε αυτό; (Καλό.) Την προηγούμενη φορά, συναναστραφήκαμε λίγο περισσότερο πάνω στις έμφυτες καταστάσεις, οπότε η διάκρισή σας είναι, φυσικά, λίγο πιο καθαρή ως προς αυτό το ζήτημα. Ωστόσο, υπάρχουν ακόμη κάποια πράγματα που άπτονται οριακά των πτυχών της ανθρώπινης φύσης ή είναι παρόμοια μ’ αυτές, και οι άνθρωποι εξακολουθούν να μην μπορούν να ξεχωρίσουν αν πρέπει να κατηγοριοποιηθούν στις έμφυτες καταστάσεις ή την ανθρώπινη φύση. Θα προτείνω κάποιες εκδηλώσεις ή κάποιες συμπεριφορές και πράξεις, κι έπειτα εσείς θα πείτε σε ποια πτυχή θα πρέπει να κατηγοριοποιηθούν. Τι όφελος προσφέρει μια τέτοια συναναστροφή; Μόλις μάθεις σε ποια πτυχή ανήκει κάποια εκδήλωση, θα γνωρίζεις πώς να την προσεγγίσεις και πώς να τη χειριστείς.

Ας αρχίσουμε με την πρώτη εκδήλωση: το να είναι κανείς επιμελής όταν κάνει κάτι —να είναι, δηλαδή, πολύ εργατικός. Σε ποια πτυχή ανήκει αυτό; (Είναι μια εκδήλωση της ανθρώπινης φύσης του.) Πρόκειται, λοιπόν, για θετικό χαρακτηριστικό ή για ατέλεια της ανθρώπινης φύσης; (Είναι θετικό χαρακτηριστικό της ανθρώπινης φύσης.) Το να είναι κανείς πολύ επιμελής και εργατικός είναι ένα θετικό χαρακτηριστικό της ανθρώπινης φύσης. Τι είδους εκδήλωση είναι το να αγαπά κανείς την τάξη και την καθαριότητα, και να διατηρεί τη σωστή υγιεινή; (Είναι θετικό χαρακτηριστικό της ανθρώπινης φύσης.) (Είναι μια καλή συνήθεια ζωής και εμπίπτει στις έμφυτες καταστάσεις ενός ανθρώπου.) Είναι έμφυτη κατάσταση; Δεν πρόκειται για ένα θετικό χαρακτηριστικό και ένα δυνατό σημείο της ανθρώπινης φύσης ενός ανθρώπου; (Ναι.) Τώρα μόλις, κάποιος είπε πως ήταν έμφυτη κατάσταση. Αυτό είναι λάθος. Αφορά την ανθρώπινη φύση ενός ανθρώπου, καθώς και τις συνήθειες της ζωής του. Φυσικά, είναι, επίσης, ένα θετικό χαρακτηριστικό και ένα δυνατό σημείο της ανθρώπινης φύσης. Πάμε στην επόμενη εκδήλωση: Κάποιοι άνθρωποι είναι τεμπέληδες· τους αρέσει η άνεση, μισούν τη δουλειά, και δεν τους αρέσει να δουλεύουν. Όταν δεν δουλεύουν, νιώθουν πολύ άνετα· όταν αρχίζουν, όμως, να δουλεύουν, η ψυχολογική τους διάθεση πέφτει: γίνονται νευρικοί, εκνευρίζονται και θυμώνουν. Όταν πρέπει να γίνει μια δουλειά, νιώθουν νωθροί, δεν έχουν ενέργεια, και δεν θέλουν να δουλέψουν. Ωστόσο, όταν έρχεται η ώρα για φαγητό, ποτό και διασκέδαση, έχουν άφθονη ενέργεια. Τι είδους πρόβλημα είναι η τεμπελιά; (Άσχημη ανθρώπινη φύση.) Αν μη τι άλλο, είναι ένα μια ατέλεια της ανθρώπινης φύσης, ένα ψεγάδι και ένα σημαντικό πρόβλημα στην ανθρώπινη φύση. Δεν ανέρχεται ακόμα στο επίπεδο της άσχημης ανθρώπινης φύσης. Αν σε τέτοιους ανθρώπους αρέσει να δίνουν διαταγές στους άλλους και να τους εκμεταλλεύονται, να βάζουν άλλους να κάνουν τη δουλειά και οι ίδιοι να μην κάνουν τίποτα, τι είδους πρόβλημα είναι αυτό; (Άσχημη ανθρώπινη φύση.) Όταν τους ζητείται να κάνουν κάποιο έργο, βρίσκουν κάθε είδους λόγους και δικαιολογίες για να το αποφύγουν· πολύ απλά δεν θέλουν να δουλέψουν. Δεν δηλώνουν ανοιχτά τις προθέσεις τους· αντ’ αυτού, χρησιμοποιούν διάφορες μεθόδους, τακτικές ή ψέματα και απατεωνιές, σε μια προσπάθεια να βάλουν άλλους να κάνουν τη δουλειά, ενώ οι ίδιοι την αποφεύγουν για να απολαύσουν τον ελεύθερο χρόνο τους. Τι είδους πρόβλημα είναι αυτό; (Μια διεφθαρμένη διάθεση, μια μοχθηρή διάθεση.) Είναι μόνο μια διεφθαρμένη διάθεση; Οι άνθρωποι στους οποίους αρέσει να εκμεταλλεύονται τους άλλους και να τους δίνουν διαταγές έχουν, κατ’ αρχάς, άσχημη ανθρώπινη φύση και ελεεινό χαρακτήρα. Κατά δεύτερον, οι ύπουλες μεθόδους που χρησιμοποιούν όταν δίνουν διαταγές στους άλλους εκθέτουν τη δόλια, μοχθηρή διάθεσή τους. Οι εκδηλώσεις τους που δείχνουν ότι τους αρέσει να εκμεταλλεύονται τους άλλους και να τους δίνουν διαταγές φανερώνουν τόσο πως έχουν άσχημη ανθρώπινη φύση όσο και ότι η διεφθαρμένη διάθεσή τους είναι σοβαρή: είναι δόλια και μοχθηρή. Όπως βλέπεις, κάποιες εκδηλώσεις αντανακλούν απλώς άσχημη ανθρώπινη φύση ή ένα συγκεκριμένο ελάττωμα στην ανθρώπινη φύση κάποιου, και δεν ανέρχονται στο επίπεδο μιας διεφθαρμένης διάθεσης. Ωστόσο, κάποιες εκδηλώσεις, με βάση το θεμέλιο της ελεεινής ανθρώπινης φύσης, αφορούν άμεσα τις διεφθαρμένες διαθέσεις. Επομένως, καμία εκδήλωση δεν είναι τόσο απλή. Κάποιες εκδηλώσεις δεν αφορούν μόνο ένα πρόβλημα, αλλά δύο.

Σε ποια πτυχή εμπίπτει η ρηχότητα; (Είναι μια ατέλεια της ανθρώπινης φύσης.) Σωστά, είναι μια ατέλεια της ανθρώπινης φύσης. Αν το θέμα είναι πως κάποιος λατρεύει απλώς να στολίζεται και να καλλωπίζεται, και του αρέσει να του κάνουν κομπλιμέντα πως είναι ευπαρουσίαστος, όμορφος, εμφανίσιμος και πως φαίνεται νέος, θέλοντας οι άλλοι να έχουν καλή γνώμη ή θετική άποψη για την εμφάνισή του, τότε αυτό περιορίζεται σε πρόβλημα ανθρώπινης φύσης. Τι είδους πρόβλημα της ανθρώπινης φύσης; Είναι ξεκάθαρο πως δεν πρόκειται για κάποιο θετικό χαρακτηριστικό, αλλά για μια ατέλεια. Κάποιοι μπορεί να πουν: «Όλοι αγαπούν την ομορφιά. Πώς γίνεται να είναι αυτό ατέλεια;» Γιατί λέω, λοιπόν, πως η ρηχότητα αποτελεί ατέλεια της ανθρώπινης φύσης; Εφόσον η ρηχότητα είναι ατέλεια, οι εκδηλώσεις της δεν είναι θεμιτές. Η ρηχότητα δεν έχει να κάνει με το να φαίνεται κανείς καθωσπρέπει, αξιοπρεπής, ευσεβής ή σοβαρός, δίνοντας στους άλλους μια εντύπωση αξιοπρέπειας και ευπρέπειας· δεν βρίσκεται στο επίπεδο όπου φαίνεται κανείς καθωσπρέπει, κι αντ’ αυτού είναι πιο υπερβολικό και σοβαρό από το να επικεντρώνεται θεμιτά στο να φαίνεται καθωσπρέπει. Όταν οι άνθρωποι είναι ρηχοί, δίνουν ιδιαίτερη σημασία στο να στολίζονται και να προβάλλονται, κάνοντας τους άλλους να επικεντρώνονται στην εικόνα τους, σε σημείο να γίνονται, μάλιστα, κάπως ξεδιάντροποι. Με άλλα λόγια, αυτοί οι άνθρωποι επηρεάζονται και περιορίζονται από την εμφάνιση σε πολλά ζητήματα. Αυτό αποτελεί μια ατέλεια της ανθρώπινης φύσης. Για παράδειγμα, κάποιοι άνθρωποι ντρέπονται να βγουν έξω χωρίς μακιγιάζ. Ντρέπονται να συναντηθούν με άλλους αν δεν έχουν ψεκαστεί με κάποιο άρωμα. Ασχολούνται διαρκώς μ’ αυτά τα ζητήματα, και πάντα θέλουν να στολίζονται υπερβολικά για να τους έχουν οι άλλοι σε μεγάλη εκτίμηση και να τους συμπαθούν. Αυτό σημαίνει ότι είναι υπερβολικά ρηχοί· σε αυτό το σημείο, γίνεται ατέλεια. Αυτή η ατέλεια έχει ήδη ξεπεράσει το εύρος και τα απαιτούμενα πρότυπα της κανονικής ανθρώπινης φύσης. Το να είναι κανείς υπερβολικά ρηχός είναι μια ατέλεια της ανθρώπινης φύσης. Εδώ ολοκληρώνεται η συζήτησή μας γι’ αυτήν την εκδήλωση.

Η επόμενη εκδήλωση είναι το να λατρεύει κανείς να βρίσκεται στο προσκήνιο. Τι είδους εκδήλωση είναι αυτή; (Είναι ένα ελάττωμα της ανθρώπινης φύσης ενός ανθρώπου· σημαίνει πως του αρέσει να προωθεί τον εαυτό του, του αρέσει να κάνει επίδειξη.) Υπάρχει, τότε, κάποια διεφθαρμένη διάθεση μέσα σ’ αυτό; (Ναι, επειδή αν σε κάποιον αρέσει να βρίσκεται στο προσκήνιο, θέλει τότε να κάνει επίδειξη, θέλει να ξεχωρίζει.) Τι είδους πρόβλημα είναι το να λατρεύει κανείς να βρίσκεται στο προσκήνιο και να θέλει διαρκώς να προβάλλεται; Μήπως οφείλεται στο ότι έχει ηγετικές ικανότητες ή στο ότι κατανοεί την αλήθεια και έχει αίσθημα φορτίου; Αν έχει αίσθημα φορτίου και εργασιακές ικανότητες, και μπορεί να επωμιστεί ένα κομμάτι του έργου, τότε αυτό δεν είναι ίδιο με το να λατρεύει να βρίσκεται στο προσκήνιο. Τι είδους πρόβλημα είναι, λοιπόν, το να λατρεύει κανείς να βρίσκεται στο προσκήνιο; Από μία άποψη, είναι μια ατέλεια της ανθρώπινης φύσης του. Τέτοιου είδους άνθρωποι λατρεύουν να βρίσκονται στο προσκήνιο. Όπου κι αν πηγαίνουν, λατρεύουν να κάνουν επίδειξη, αφού φοβούνται πως οι άλλοι δεν θα τους παρατηρήσουν. Επίσης, μιλούν αρκετά επιδεικτικά, υπερβολικά και μεγαλόφωνα. Όσο περισσότεροι άνθρωποι είναι μαζεμένοι, τόσο πιο πολύ λαχταρούν εκείνοι να μιλήσουν, θέλοντας πάντα να έχουν μια θέση μες στο πλήθος. Το να λατρεύει κανείς να βρίσκεται στο προσκήνιο δεν μπορεί να θεωρηθεί εκδήλωση άσχημης ανθρώπινης φύσης. Δεν αφορά τον χαρακτήρα ενός ανθρώπου, και είναι απλώς μια ατέλεια της ανθρώπινης φύσης, ένα είδος ψεγαδιού ή προβλήματος. Γιατί λέω πως είναι ψεγάδι ή πρόβλημα της ανθρώπινης φύσης; Επειδή είναι μια εκδήλωση έλλειψης λογικής. Αν και αυτοί οι άνθρωποι επιζητούν διαρκώς να βρεθούν στο προσκήνιο, είναι όντως ικανοί να επωμιστούν το έργο; Γιατί θέλουν διαρκώς να βρίσκονται στο προσκήνιο; Μήπως επειδή τους οδηγεί η φιλοδοξία και η επιθυμία; Μήπως επειδή αγαπούν τη θέση, το να εξυψώνονται και να βρίσκονται στο επίκεντρο της προσοχής; Μήπως επειδή λατρεύουν να έχουν κύρος μεταξύ των ανθρώπων, να είναι ανώτεροι των άλλων και να ηγούνται των άλλων; (Ναι.) Δεν εκτίθεται η ανθρώπινη φύση ενός τέτοιου ανθρώπου; Τι είδους ανθρώπινη φύση είναι; Υστερεί σε λογική. Δεν είναι αυτό μια ατέλεια της ανθρώπινης φύσης; (Ναι.) Από μία άποψη, είναι μια ατέλεια της ανθρώπινης φύσης. Από μία άλλη, ένας τέτοιος άνθρωπος δεν προωθεί τον εαυτό του ούτε κάνει επίδειξη μόνο περιστασιακά· αντίθετα, επειδή τον οδηγεί η φιλοδοξία και η επιθυμία, επειδή αγαπά τη θέση, τη δύναμη και το να έχει τον τελευταίο λόγο, λατρεύει να βρίσκεται στο προσκήνιο. Δεν αφορά, λοιπόν, κι αυτό μια διεφθαρμένη διάθεση; (Ναι.) Τι είδους διεφθαρμένη διάθεση είναι αυτή; (Μια αλαζονική διάθεση.) Είναι αλαζονεία. Τι του δίνει το δικαίωμα να βρίσκεται στο προσκήνιο; Τι του δίνει το δικαίωμα να έχει τον τελευταίο λόγο και να ηγείται των άλλων; Κάποιοι λένε: «Κατανοώ την αλήθεια και έχω αίσθημα φορτίου». Ακόμη κι αν έχεις αίσθημα φορτίου, είναι και πάλι απαραίτητο να εξετάσεις αν μπορείς να κάνεις αληθινό έργο. Δεν ισχύει ότι απλώς και μόνο επειδή έχεις αίσθημα φορτίου και θέλεις να το κάνεις, μπορείς και να το κάνεις καλά. Δεν υπάρχει λογική σύνδεση μεταξύ των δύο αυτών πραγμάτων. Το να θέλεις να το κάνεις και να λατρεύεις να το κάνεις δεν σημαίνει ότι μπορείς να το κάνεις ούτε ότι είσαι ικανός στο ηγετικό έργο. Επειδή λατρεύεις να βρίσκεσαι στο προσκήνιο και λατρεύεις τη θέση, αυτό σημαίνει πως όλοι πρέπει να σε εκλέξουν; Ποιες είναι οι αρχές για την εκλογή των επικεφαλής της εκκλησίας; (Πρέπει να βασίζεται στο κατά πόσον το άτομο έχει εργασιακή ικανότητα, κατά πόσον είναι κάποιος που επιδιώκει την αλήθεια και κατά πόσον είναι σωστός άνθρωπος.) Αν μη τι άλλο, πρέπει να είσαι σωστός άνθρωπος. Πρέπει να έχεις πνευματική κατανόηση, να έχεις την ικανότητα να κατανοείς την αλήθεια, όπως και να έχεις εργασιακή ικανότητα. Τότε μόνο πληροίς τις προϋποθέσεις για να καλλιεργηθείς και γίνεσαι υποψήφιος για καλλιέργεια. Πρέπει να πληροίς όλες αυτές τις προϋποθέσεις. Αν δεν πληροίς καμία από αυτές τις προϋποθέσεις, θα σε εξέλεγε κανείς επικεφαλής απλώς και μόνο επειδή λατρεύεις να βρίσκεσαι στο προσκήνιο; Κάτι τέτοιο δεν θα συνέβαινε ποτέ. Άρα, λοιπόν, δεν είναι αλαζονεία αν πάντα λατρεύεις να βρίσκεσαι στο προσκήνιο και πάντα λατρεύεις να κάνεις επίδειξη; (Ναι.) Είναι αλαζονεία, και δείχνει ότι υπερεκτιμάς τον εαυτό σου. Η αλαζονεία, από την οπτική της ανθρώπινης φύσης, αποτελεί έλλειψη λογικής. Αν μετρηθεί σύμφωνα με την αλήθεια, είναι μια διεφθαρμένη διάθεση και μια σατανική διάθεση. Η εκδήλωση του να λατρεύει κανείς να βρίσκεται στο προσκήνιο είναι τόσο μια ατέλεια της ανθρώπινης φύσης όσο και μια διεφθαρμένη διάθεση, πράγμα που επίσης αφορά δύο θέματα. Αν και το να λατρεύει κανείς να βρίσκεται στο προσκήνιο δεν ανέρχεται στο επίπεδο της ανεπαρκούς ή της άσχημης ανθρώπινης φύσης, είναι, μολαταύτα, μια συγκεκριμένη εκδήλωση έλλειψης λογικής, καθώς και μια εκδήλωση αλαζονικής διάθεσης. Αν ένας άνθρωπος λατρεύει απλώς να βρίσκεται στο προσκήνιο, χωρίς να καταπιέζει και να βασανίζει τους άλλους, και χωρίς να χρησιμοποιεί κακούς ανθρώπους για να σπέρνει τη διχόνοια ή να σχηματίζει κλίκες, τότε αυτό είναι απλώς μια ατέλεια της ανθρώπινης φύσης του. Αν, ωστόσο, παρουσιάζει τις εκδηλώσεις κακών ανθρώπων ή αντίχριστων, και επιδίδεται, επίσης, σε κάποιες κακές πράξεις, τότε αυτή η ατέλεια της ανθρώπινης φύσης κλιμακώνεται· σε τι μετατρέπεται; Σε ανεπαρκή, φριχτή και κακή ανθρώπινη φύση· αυτές οι πτυχές χρησιμοποιούνται για τον χαρακτηρισμό μιας τέτοιας ανθρώπινης φύσης. Επιπλέον, οι εκδηλώσεις των διεφθαρμένων διαθέσεων που αποκαλύπτουν τέτοιοι άνθρωποι περιλαμβάνουν τόσο αλαζονεία όσο και φαυλότητα· φυσικά, υπάρχουν και πιο συγκεκριμένες εκδηλώσεις. Επομένως, η ανθρώπινη φύση τέτοιων ανθρώπων θα πρέπει να χαρακτηριστεί με βάση τον βαθμό στον οποίον αποκαλύπτουν αυτές τις διεφθαρμένες διαθέσεις. Αν λατρεύουν απλώς να βρίσκονται στο προσκήνιο, χωρίς να παρουσιάζουν εκδηλώσεις κακής ανθρώπινης φύσης —χωρίς να καταπιέζουν και να βασανίζουν τους άλλους, χωρίς να σχηματίζουν κλίκες και να ιδρύουν ένα ανεξάρτητο βασίλειο στα κρυφά, και χωρίς να χρησιμοποιούν ανορθόδοξες μεθόδους για να παραπλανήσουν τους άλλους και να τους κάνουν να υπακούσουν— τότε η λατρεία τους για το προσκήνιο είναι απλώς μια ατέλεια της ανθρώπινης φύσης. Από τη στιγμή, όμως, που διαπραχθούν κακές πράξεις, παύει να είναι μόνο μια ατέλεια της ανθρώπινης φύσης. Τι είδους πρόβλημα είναι τότε; (Είναι μια ανεπαρκής, φριχτή και κακή ανθρώπινη φύση.) Ακριβώς. Παύει να είναι πια μόνο μια ατέλεια της ανθρώπινης φύσης· αντ’ αυτού, πρόκειται για κακή ανθρώπινη φύση. Το να λατρεύει κανείς να βρίσκεται στο προσκήνιο είναι απλώς μια ατέλεια της ανθρώπινης φύσης. Αν ένας τέτοιος άνθρωπος έχει πνευματική κατανόηση, ένα ορισμένο επίπεδο, καθώς και εργασιακή ικανότητα, θα τον επιλέγατε ως επικεφαλής; (Ναι.) Γιατί θα τον επιλέγατε; (Επειδή δεν είναι κακός άνθρωπος.) Το ότι λατρεύει να βρίσκεται στο προσκήνιο είναι απλώς μια αποκάλυψη διεφθαρμένης διάθεσης. Δεν υπάρχει κάποιο στοιχείο κακού στο ότι λατρεύει να βρίσκεται στο προσκήνιο, και δεν είναι κακός άνθρωπος. Εφόσον πληροί τις προϋποθέσεις να είναι επικεφαλής, μπορεί να εκλεχθεί και να καλλιεργηθεί περαιτέρω. Αν και το ότι λατρεύει να βρίσκεται στο προσκήνιο είναι μια εκδήλωση ανεπαρκούς λογικής στην ανθρώπινη φύση, δεδομένου του ότι μπορεί να κάνει έργο, έχει εργασιακή ικανότητα, πνευματική κατανόηση, την ικανότητα να κατανοεί την αλήθεια και είναι, επιπλέον, πρόθυμος να κάνει κάποιο έργο και να είναι επόπτης, μπορεί να εκλεχθεί. Γιατί μπορεί να εκλεχθεί; Επειδή η ανθρώπινη φύση του συμφωνεί με τα πρότυπα, και το ίδιο ισχύει και για το επίπεδό του. Εφόσον δεν είναι κακός άνθρωπος ή αντίχριστος, εφόσον δεν θα βασάνιζε ούτε θα καταπίεζε τους άλλους, και δεν θα προσπαθούσε να ιδρύσει ένα ανεξάρτητο βασίλειο, μπορεί να εκλεχθεί επικεφαλής. Αν, όμως, η λατρεία του να βρίσκεται στο προσκήνιο περιέχει στοιχεία κακής ανθρώπινης φύσης, τότε θα πρέπει να εκλεχθεί ένας τέτοιος άνθρωπος; (Όχι.) Προτού εκλεχθεί καν επικεφαλής, αρχίζει ήδη να χρησιμοποιεί πλάγια μέσα, σχηματίζοντας κλίκες στα κρυφά και παραποιώντας τις ψήφους. Προκειμένου να πετύχει τους στόχους του, κάνει ύπουλους ελιγμούς, ενώ είναι ικανός μέχρι και να κατασκευάσει φήμες και να κακολογήσει κάποιους καλούς ανθρώπους που επιδιώκουν την αλήθεια με σχετική ειλικρίνεια και κάνουν τα καθήκοντά τους. Κάνει πολλά πράγματα που πάνε κόντρα στην αλήθεια και την ανθρώπινη ηθική, διαπράττοντας κάποιες κακές πράξεις. Μπορείτε να εκλέξετε επικεφαλής έναν τέτοιον άνθρωπο; (Όχι.) Γιατί όχι; (Επειδή έχει κακή ανθρώπινη φύση.) Για να ακριβολογούμε, ο λόγος είναι ότι είναι κακός άνθρωπος· δεν πληροί τις αρχές του οίκου του Θεού για τη χρησιμοποίηση των ανθρώπων. Ο οίκος του Θεού δεν χρησιμοποιεί κακούς ανθρώπους. Ποιες θα είναι οι συνέπειες αν πέσει ο εκλεκτός λαός του Θεού στα χέρια κακών ανθρώπων; Αφενός, θα βασανιστεί και θα καταπιεστεί. Αφετέρου, η εκκλησία θα σκορπίσει σαν άμμος και θα βυθιστεί στην αταξία. Σε αυτήν την περίπτωση, δεν θα έκανες τα καθήκοντά σου, αλλά θα υπηρετούσες κακούς ανθρώπους, θα ελεγχόσουν από κακούς ανθρώπους και θα ακολουθούσες κακούς ανθρώπους. Ποιες θα ήταν οι συνέπειες κάτι τέτοιου; Η ελπίδα σου να σωθείς θα καταστρεφόταν. Κατάλαβες τώρα; (Ναι.) Επομένως, αν δύο άνθρωποι λατρεύουν να βρίσκονται στο προσκήνιο και έχουν και οι δύο αλαζονικές διεφθαρμένες διαθέσεις, σε τι θα βασιζόσασταν για να επιλέξετε τον έναν ως επικεφαλής; (Στην ανθρώπινη φύση του.) Σωστά, θα βασιζόσασταν στην ανθρώπινη φύση του. Οι αποκαλύψεις διάφορων διεφθαρμένων διαθέσεων, όπως η αλαζονεία, η δολιότητα και η αδιαλλαξία είναι κάτι το παγκόσμιο· όλοι είναι ίδιοι ως προς αυτό το ζήτημα. Πού έγκειται, λοιπόν, η διαφορά; Στην ανθρώπινη φύση των ανθρώπων. Εκ πρώτης όψεως, κάποιοι άνθρωποι είναι πιο ασυγκράτητοι, ενώ άλλοι είναι πιο συντηρητικοί· κάποιοι είναι σχετικά μπερδεμένοι και τσαπατσούληδες, ενώ άλλοι είναι σχετικά εύστροφοι και σχολαστικοί. Κάποιοι είναι εξωστρεφείς και ευδιάθετοι, ενώ άλλοι είναι πιο εσωστρεφείς. Οι εξωτερικές εκδηλώσεις της προσωπικότητας των ανθρώπων διαφέρουν, ενώ είναι βέβαιο πως και η ανθρώπινη φύση-ουσία τους δεν είναι ίδια. Κάποιοι άνθρωποι έχουν όρια συνείδησης και ηθικής, ενώ άλλοι όχι. Κάποιοι είναι, μάλιστα, κακοί, αδίστακτοι και φαύλοι· σκοτώνουν χωρίς δεύτερη σκέψη και καταβροχθίζουν τους ανθρώπους χωρίς να αφήσουν τίποτα. Είναι ικανοί για τα πάντα. Επομένως, οι κακοί άνθρωποι δεν το έχουν σε τίποτα να βασανίζουν τους άλλους. Αν πέσετε στα χέρια κακών ανθρώπων, οι καλές μέρες θα έχουν τελειώσει για εσάς και από εκεί και πέρα θα ζείτε στο σκοτάδι. Αν κάποιος πέσει στα χέρια κακών ανθρώπων, είναι σαν να πέφτει στα χέρια του μεγάλου κόκκινου δράκοντα. Το έχετε βιώσει αυτό; (Ναι.) Οι πιο προεξέχουσες και εμφανείς εκδηλώσεις των κακών ανθρώπων σε ό,τι αφορά την ανθρώπινη φύση τους είναι το κακό, η φαυλότητα, ο αδίστακτος χαρακτήρας, η απουσία ηθικών ορίων και η έλλειψη προτύπων συνείδησης. Αν κρίνουμε από τη στάση τους απέναντι στον Θεό και την αλήθεια, δεν έχουν ίχνος θεοφοβούμενης καρδιάς. Είναι παράτολμοι και απερίσκεπτοι, τολμούν να κάνουν τα πάντα, και δεν έχουν όρια συνείδησης. Σε ό,τι αφορά την αλήθεια, δεν την αποδέχονται ούτε στο ελάχιστο. Εκ πρώτης όψεως, μπορούν να καταβάλουν κάποια προσπάθεια και να υπομείνουν κακουχίες στα καθήκοντά τους, καθώς και να κάνουν αγαθοεργίες. Ωστόσο, δεν έχουν τον παραμικρό φόβο στον τρόπο με τον οποίο αντιμετωπίζουν τον Θεό και την αλήθεια. Όταν έρχεται η ώρα να καταθέσουν μαρτυρία στον Θεό, να καταθέσουν μαρτυρία στον ενσαρκωμένο Θεό, να καταθέσουν μαρτυρία στην ταυτότητα και την ουσία του Θεού, να καταθέσουν μαρτυρία στις πράξεις του Θεού ή να καταθέσουν μαρτυρία στο ότι ο Θεός πληρώνει τίμημα για την ανθρωπότητα και χρησιμοποιεί το αίμα της καρδιάς Του και τη ζωή Του για να τη σώσει, δεν έχουν τίποτα να πουν και δεν θέλουν να μιλήσουν. Μέσα τους, απεχθάνονται τον Θεό. Όταν, όμως, καταθέτουν μαρτυρία στον εαυτό τους, έχουν μπόλικα να πουν και μιλούν χωρίς σταματημό. Το να λατρεύει κανείς να βρίσκεται στο προσκήνιο είναι απλώς μια ατέλεια της ανθρώπινης φύσης. Αν τέτοιοι άνθρωποι δεν διαπράξουν κακό, και έχουν όρια συνείδησης και ηθικής, τότε, με την προϋπόθεση πως μπορούν να κατανοήσουν κάποιες αλήθειες, μπορούν γενικά να ζυγίσουν τα ζητήματα σύμφωνα με τα όρια της συνείδησής τους· η συνείδησή τους λειτουργεί. Για παράδειγμα, αν τους αρέσει ένα άτομο του αντίθετου φύλου και θέλουν να το προσεγγίσουν, επειδή έχουν όρια συνείδησης στην ανθρώπινη φύση τους, καθώς και αίσθημα ακεραιότητας και αισχύνης, θα περιορίσουν ως εκ φύσεως τον εαυτό τους. Οι κακοί άνθρωποι, ωστόσο, δεν νοιάζονται για τέτοια πράγματα. Αν τους αρέσει κάποιος, θα τον προσεγγίσουν με το ζόρι· αν ο άλλος δεν συναινέσει, θα μηχανευτούν κάθε λογής τρόπους για να τον βασανίσουν, να τον καθυποτάξουν ή να του δημιουργήσουν μπελάδες. Οι άνθρωποι με όρια συνείδησης περιορίζονται από τη συνείδησή τους· υπάρχουν ορισμένες παραβάσεις που δεν θα διαπράξουν και ορισμένα όρια που δεν θα ξεπεράσουν, επειδή έχουν αίσθημα ακεραιότητας και αισχύνης. Αν κατανοούν την αλήθεια, και την αποδέχονται σε σχετικό βάθος και με σχετικό σθένος, θα έχουν θεοφοβούμενη καρδιά. Ο τρόμος και ο φόβος Θεού που έχουν θα τους κάνουν γενικά να μη διαπράττουν ανάρμοστες πράξεις. Επομένως, σας ωφελεί πολύ να έχετε ως επικεφαλής έναν άνθρωπο με όρια συνείδησης. Αν μη τι άλλο, δεν θα σου κάνει κακό, πόσο μάλλον θα σε παρεμποδίσει ή θα σε βλάψει, ενώ μπορεί, επίσης, να σου προσφέρει κάποια παροχή και βοήθεια. Οι κακοί άνθρωποι, ωστόσο, είναι διαφορετικοί. Δεν χρησιμοποιούν μόνο λόγια για να σε παραπλανήσουν· επιστρατεύουν, επίσης, διάφορες μεθόδους για να σε βασανίσουν, να σε καταπιέσουν και να σε ποδοπατήσουν. Αν δεν τους υπακούσεις, δεν τους ακούσεις ή καβγαδίσεις μαζί τους για κάτι, εκείνοι όχι μόνο θα σου επιτεθούν, αλλά και θα σε καταδικάσουν, θα σε ντροπιάσουν και θα κοιτάξουν, μάλιστα, να σε καθυποτάξουν. Με αυτόν τον τρόπο, θα πέσεις ολοκληρωτικά στα χέρια τους. Η μεγαλύτερη διαφορά ανάμεσα στους συνηθισμένους διεφθαρμένους ανθρώπους και τους κακούς ανθρώπους έγκειται στο κατά πόσον είναι καλή ή κακή η ανθρώπινη φύση τους, και στο κατά πόσον λειτουργεί η συνείδησή τους. Οι κακοί άνθρωποι δεν έχουν συνείδηση, επομένως δεν έχουν και αίσθημα ακεραιότητας και αισχύνης, και είναι ικανοί να διαπράξουν κάθε είδους κακή πράξη. Αν και η ανθρώπινη φύση των συνηθισμένων διεφθαρμένων ανθρώπων έχει κι αυτή ατέλειες και ψεγάδια, εκείνοι περιορίζονται από τη συνείδηση και τη λογική, οπότε υπάρχουν πολλά είδη ορίων που δεν είναι ικανοί να ξεπεράσουν. Ακόμη κι αν δεν πιστεύουν στον Θεό, δεν θα διαπράξουν κατάφωρα κακές πράξεις· για παράδειγμα, δεν είναι ικανοί να διαπράξουν πράξεις όπως σεξουαλική ανηθικότητα ή κλοπή. Σκέψου το: Προτού πιστέψεις στον Θεό, ενώ ήσουν στον έξω κόσμο, θα μπορούσες να είσαι ασύδοτος αν σε άφηναν; Σε τι αναφέρεται η ασυδοσία; Αναφέρεται στο να έχει κανείς πολλούς σεξουαλικούς συντρόφους, να έχει ταυτόχρονα σχέσεις ακόμη και με πολλά άτομα του αντίθετου φύλου, χωρίς να θεωρεί πως κάνει κάτι κακό ούτε να νιώθει αυτομομφή. Θα μπορούσατε να κάνετε τέτοιο πράγμα; (Όχι.) Κοιτάξτε τις πόρνες και τις ασύδοτες και πρόστυχες γυναίκες· αυτές μπορούν να κάνουν τέτοια πράγματα. Δεν διαφέρετε απ’ αυτούς τους ανθρώπους; (Ναι.) Πού έγκειται η διαφορά; Στο κατά πόσον έχει κανείς τη συνείδηση και τη λογική της ανθρώπινης φύσης. Η συνείδηση και η λογική σού δίνουν ένα αίσθημα ακεραιότητας και αισχύνης, οπότε δεν θα διαπράξεις ασύδοτες πράξεις και θα έχεις ένα πρότυπο: «Δεν είναι καλό να φέρεται κανείς έτσι· δεν θα γίνω τέτοιου είδους άνθρωπος. Θα χαράξω μια ξεκάθαρη διαχωριστική γραμμή ανάμεσα σ’ εμένα και σ’ εκείνους τους ανθρώπους. Ακόμη κι αν με χτυπούσαν μέχρι θανάτου, δεν θα έκανα ασύδοτες πράξεις». Αν τους πουλούσαν σε μια τέτοια κατάσταση, κάποιοι θα έλεγαν: «Θα προτιμούσα να πεθάνω παρά να γίνω τέτοιος άνθρωπος!» Κάποιοι άνθρωποι υπομένουν ταπείνωση και αδικία, και το δέχονται απρόθυμα· δεν είναι, όμως, διατεθειμένοι να το κάνουν μέσα τους και θα αρπάξουν κάθε ευκαιρία για να βγουν απ’ αυτήν την κατάσταση. Άλλοι, ωστόσο, θα αναζητήσουν μόνοι τους ένα τέτοιο σκηνικό, ακόμη κι αν οι άλλοι προσπαθήσουν να τους σταματήσουν. Το κάνουν ακόμη κι αν δεν βγάζουν χρήματα απ’ αυτό· πολύ απλά απολαμβάνουν να είναι ασύδοτοι και δεν τους καίγεται καρφί αν είναι κερδοφόρο. Δεν είναι διαφορετικά αυτά τα δύο είδη ανθρώπων; (Ναι.) Αυτή ακριβώς είναι η διαφορά ανάμεσα στην ανθρώπινη φύση των ανθρώπων. Η διαφορά στην ανθρώπινη φύση είναι καίριας σημασίας. Αν μπορείτε να δείτε καθαρά τις διαφορές στις εκδηλώσεις της ανθρώπινης φύσης μεταξύ διαφορετικών ειδών ανθρώπων, τότε θα μπορείτε να διακρίνετε τους ανθρώπους. Επομένως, η αξιολόγηση ενός ανθρώπου δεν μπορεί να βασίζεται αποκλειστικά στη διεφθαρμένη διάθεσή του ή στις εκδηλώσεις και τις αποκαλύψεις του σε ένα σύντομο χρονικό διάστημα ή σε ένα περιστατικό. Αντ’ αυτού, το είδος του ανθρώπου που είναι πραγματικά πρέπει να αξιολογηθεί με βάση την ανθρώπινη φύση του και τη φύση-ουσία του. Σ’ αυτό το σημείο ολοκληρώνεται η συζήτησή μας για την εκδήλωση της λατρείας κάποιου να βρίσκεται στο προσκήνιο.

Ας περάσουμε σε μια άλλη εκδήλωση. Κάποιοι άνθρωποι ενεργούν μεθοδικά και εύτακτα, έχοντας ένα νοερό πλάνο· μέσα από σκέψη και μελέτη, μπορούν να προσδιορίσουν τι να κάνουν πρώτα και τι αργότερα. Αντί να ενεργούν βιαστικά, ακολουθούν βήματα και έχουν σχέδια. Ακολουθούν βήματα σε ό,τι κι αν κάνουν, ακόμη κι αν πρόκειται για τις πιο απλές εργασίες, όπως το πλύσιμο των ρούχων. Ξεχωρίζουν τα ρούχα ανά χρώμα, και πλένουν τα σκουρόχρωμα ξεχωριστά από τα ανοιχτόχρωμα· ξέρουν πόσο νερό και πόσο απορρυπαντικό να χρησιμοποιήσουν με βάση το πόσα άπλυτα έχουν, αποφεύγοντας τις σπατάλες. Όλα αυτά είναι σχεδιασμένα, πολύ οργανωμένα, σχολαστικά και οικονομικά. Τι είδους εκδήλωση είναι αυτή; (Είναι ένα θετικό χαρακτηριστικό και ένα δυνατό σημείο της ανθρώπινης φύσης.) Μπορεί, λοιπόν, αυτό το θετικό χαρακτηριστικό να αντιπροσωπεύσει πως ένας τέτοιος άνθρωπος έχει καλή ανθρώπινη φύση; (Όχι.) Είναι απλώς ένα θετικό χαρακτηριστικό και ένα δυνατό σημείο της ανθρώπινης φύσης του. Δεν ανέρχεται στο επίπεδο να αφορά τον χαρακτήρα του ή τις αρχές της διαγωγής του ούτε αφορά μια διεφθαρμένη διάθεση. Είναι απλώς μια συνήθεια του τρόπου ζωής ή μια στάση απέναντι στη ζωή. Κάποιοι άνθρωποι κάνουν πράγματα έχοντας ένα νοερό πλάνο, έχοντας ένα σχέδιο· μπορούν να αντιληφθούν τα μοτίβα και, όταν ολοκληρωθεί η εργασία, οι άλλοι τη βρίσκουν ικανοποιητική. Αυτοί είναι άνθρωποι με καλό επίπεδο. Τα πράγματα, όμως, είναι διαφορετικά για όσους έχουν χαμηλό επίπεδο· κάνουν τα πάντα με άτακτο και χαοτικό τρόπο, χωρίς να έχουν κάποιο νοερό πλάνο ή σχέδιο, με τελείως ασυνάρτητο τρόπο που καταλήγει σε απόλυτο χάος. Τι είδους πρόβλημα είναι αυτό; (Είναι μια ατέλεια της ανθρώπινης φύσης.) Τι αφορά αυτή η ατέλεια της ανθρώπινης φύσης; (Ένα εξαιρετικά χαμηλό επίπεδο.) Οι άνθρωποι με εξαιρετικά χαμηλό επίπεδο αποκαλούνται απλά ανεγκέφαλοι. Κάποιοι άνθρωποι, όταν τους λέω: «Είσαι κουτορνίθι; Πώς γίνεται να μην καταλαβαίνεις κάτι τόσο απλό;» απαντούν: «Είμαι ανεγκέφαλος». Τι σημαίνει να είναι κανείς «ανεγκέφαλος»; Σημαίνει πως δεν έχει επίπεδο ή πως έχει χαμηλό επίπεδο· πρόκειται για πρόβλημα επιπέδου. Σε τι εμπίπτει αυτό το θέμα; Δεν είναι μια έμφυτη κατάσταση; (Ναι.) Αν κάποιος είναι έμφυτα ανεγκέφαλος, έχει κάποιο νόημα να εκπαιδευτεί; Τέτοιοι άνθρωποι προσεγγίζουν τα πάντα χωρίς σχέδιο και χωρίς κάποιο νοερό πλάνο. Μια απλή εργασία τούς παίρνει όλη μέρα, καθυστερώντας σημαντικά ζητήματα. Αυτό σημαίνει να μην έχει κάποιος επίπεδο ή να έχει χαμηλό επίπεδο. Οι άπιστοι συχνά περιγράφουν τους ανθρώπους με άσχημη ανθρώπινη φύση ως ανθρώπους χωρίς επίπεδο. Για παράδειγμα, όταν κάποιος βλέπει κάποιον άλλο να πετάει σκουπίδια κάτω, να μη φροντίζει την υγιεινή του ή να φωνάζει δυνατά δημοσίως, αναστατώνοντας άλλους που μελετούν ή ξεκουράζονται, ίσως πει πως ο συγκεκριμένος άνθρωπος δεν έχει επίπεδο. Για Μένα, αυτό σημαίνει πως δεν κατανοεί τους κανόνες συμπεριφοράς και πως δεν έχει ανθρώπινη φύση· πώς μπορεί να θεωρηθεί πως δεν έχει επίπεδο; Σε αυτό αναφέρεται το «δεν έχει επίπεδο»; Σε τι αναφέρεται το «επίπεδο»; Στην αποδοτικότητα και την αποτελεσματικότητα όταν κάνει κανείς κάτι· αυτό ονομάζεται επίπεδο. Άρα, λοιπόν, οι άνθρωποι που ενεργούν χωρίς να έχουν κάποιο νοερό πλάνο έχουν χαμηλό επίπεδο; (Ναι.) Κι αυτό είναι μια ατέλεια της ανθρώπινης φύσης. Είναι έμφυτη αυτή η ατέλεια; Είναι εύκολο να αλλάξει; Μπορεί να αλλάξει μέσα από εκπαίδευση; Μπορεί ένα γουρούνι να σκαρφαλώσει σ’ ένα δέντρο; Τα γουρούνια δεν είναι φτιαγμένα για κάτι τέτοιο· δεν έχουν το ανάλογο επίπεδο. Το να μην έχει κάποιος ένα νοερό πλάνο όταν ενεργεί είναι πρόβλημα επιπέδου.

Σε τι είδους πρόβλημα εμπίπτει το να ξεκινά κανείς δυναμικά, αλλά να τελειώνει αδύναμα; (Είναι μια ατέλεια της ανθρώπινης φύσης του.) Είναι μια ατέλεια της ανθρώπινης φύσης του. Κάποιοι άνθρωποι, όταν ξεκινούν ένα εγχείρημα, το σχεδιάζουν αρκετά καλά, αρχίζουν να κάνουν κάποιες μεγάλες κινήσεις, συγκεντρώνουν μια ομάδα ανθρώπων, δημιουργούν αναφορές, αναθέτουν εργασίες και κάνουν, μάλιστα, μεγάλες δηλώσεις για το πόσο αποφασισμένοι είναι. Στην πορεία, όμως, όλα αυτά εξανεμίζονται, κι εκείνοι δεν παρακολουθούν, δεν εποπτεύουν ούτε επιθεωρούν τι συμβαίνει. Αν δεν υπάρχει κανείς που να καταλαβαίνει την αλήθεια για να παράσχει εποπτεία και καθοδήγηση, το εγχείρημα μπορεί να πάρει τελείως την κατιούσα, ενώ μπορεί και να προκύψουν ανεπιθύμητες συνέπειες, βυθίζοντας το έργο σε πλήρη αταξία. Υπάρχουν και άνθρωποι που μπορούν να εκφέρουν δόγματα πολύ καθαρά και με σαφήνεια, αλλά όταν έρχεται η ώρα να κάνουν όντως κάτι, δεν έχουν ιδέα πώς να πορευτούν και δεν έχουν κανένα συγκεκριμένο σχέδιο. Όταν προκύπτουν ειδικές συνθήκες ή απροσδόκητες περιστάσεις, δεν ξέρουν πώς να τις χειριστούν· δεν συναναστρέφονται με άλλους και δεν αναζητούν από τους ανωτέρους τους ούτε τους συμβουλεύονται. Όταν αρχίζουν να κάνουν κάτι, φαίνεται να έχουν αυτοπεποίθηση και κάνουν μια μεγαλειώδη αρχή, λες και πρόκειται να κατορθώσουν κάτι σημαντικό. Στην πορεία, όμως, χάνουν τον ενθουσιασμό τους και το βάζουν στα πόδια· είναι λες και γίνονται καπνός. Όταν κάποιος τούς ρωτάει: «Πάνω σε τι εργάζεσαι τώρα; Πώς προχωρά η εργασία;» εκείνοι απαντούν: «Δεν πρόκειται να ολοκληρωθεί». Παρ’ όλα αυτά, δεν αναφέρουν εγκαίρως πως δεν μπορούν να τα καταφέρουν, καθυστερώντας τα πράγματα για δύο ή τρεις μήνες χωρίς αποτέλεσμα. Δεν είναι εξοργιστικό αυτό; (Ναι.) Τέτοιοι άνθρωποι είναι πραγματικά απεχθείς! Ένας τέτοιος άνθρωπος, πέρα από το ότι ξεκινά δυναμικά, αλλά τελειώνει αδύναμα, έχει κι άλλο ένα πρόβλημα: Όλα όσα κάνει βυθίζονται όλο και περισσότερο στο χάος όσο περισσότερο τα κάνει. Στην αρχή, μπορεί να έχει κάποιο νοερό πλάνο, κάποιες ιδέες και μια κάποια δομή· στην πορεία, όμως, οι σκέψεις του μπερδεύονται. Λησμονεί τον λόγο για τον οποίο ξεκίνησε την εργασία και τα αποτελέσματα που υποτίθεται πως πρέπει να πετύχει. Όταν κάποιος τον συμβουλεύει να προβεί σε κάποια αναζήτηση, εκείνος λέει: «Δεν υπάρχει λόγος να αναζητήσω κάτι. Ας συνεχίσουμε μ’ αυτόν τον τρόπο· όπως και να ’χει, κανείς δεν μένει άπραγος». Όπως βλέπεις, αρχίζει να κάνει κάτι με τεράστια ορμή, σαν μακρόσυρτο μπουμπουνητό. Καθώς προχωρά, όμως, τα πράγματα βγαίνουν τελείως από την πορεία τους. Είναι μόνο βροντή χωρίς βροχή· δεν υπάρχει κανένα αποτέλεσμα. Αν δεν ρωτήσεις για την εργασία, δεν την παρακολουθήσεις και δεν την επιθεωρήσεις, θα την αφήσει να πάρει την κατιούσα ανολοκλήρωτη, χωρίς να υποβάλει καν αναφορά. Πού πήγε η αποφασιστικότητα που είχε εκφράσει στην αρχή; Έχει ξεχαστεί. Και το αρχικό σχέδιο που είχε ετοιμάσει; Έχει χαθεί χωρίς ίχνος. Κι εκείνες οι ιδέες που είχε στην αρχή; Έχουν εξαφανιστεί· έχουν ξεχαστεί. Τέτοιου είδους πλάσμα είναι! Όταν βλέπεις τον αρχικό ενθουσιασμό που έχει ένας τέτοιου είδους άνθρωπος, σου φαίνεται πως είναι πραγματικά άνθρωπος των έργων. Στην πραγματικότητα, όμως, είναι τελείως άχρηστος· πολύ απλά δεν είναι άνθρωπος που ενεργεί με προσγειωμένο τρόπο· είναι ανήσυχος. Είναι διατεθειμένος μόνο να βρίσκεται στο προσκήνιο. Δεν θέλει, όμως, να υπομείνει κακουχίες και φοβάται να αναλάβει ευθύνες. Αφήνει ανολοκλήρωτα όλα όσα κάνει. Τι είδους ανθρώπινη φύση έχουν τέτοιοι άνθρωποι; (Ανεπαρκή ανθρώπινη φύση.) Πείτε Μου, μπορεί ένα τέτοιος άνθρωπος να καταφέρει το οτιδήποτε; (Όχι.) Ξεκινάει πάντα δυναμικά, αλλά τελειώνει αδύναμα, με τρόπο που καταλήγει σε πλήρες χάος· αυτό είναι το στυλ του. Όποιο καθήκον κι αν κάνει, ξεκινά με μεγάλο ενθουσιασμό, ακούγοντας μουσική και σιγοτραγουδώντας. Μετά από λίγο, όμως, χάνει το ενδιαφέρον του, εγκαταλείπει το έργο και τα παρατάει. Τι είδους πλάσμα είναι; Δεν είναι απεχθείς αυτοί οι άνθρωποι; (Ναι.) Αναλαμβάνουν απερίσκεπτα εργασίες που γνωρίζουν πως ίσως δεν είναι ικανοί να φέρουν εις πέρας, προσπαθώντας να προβάλουν την ικανότητά τους, ενώ καυχιούνται και κάνουν μεγάλους ισχυρισμούς· δεν γνωρίζουν τις δυνατότητές τους; Αν δεν μπορούν να κάνουν τη δουλειά ή να αποφέρουν αποτελέσματα, γιατί δεν το λένε; Δεν θα ’πρεπε να καθυστερούν τα πράγματα! Αντ’ αυτού, δεν λένε τίποτα, καθυστερώντας το έργο σου, προσπαθώντας, παράλληλα, να σε ξεγελάσουν. Δεν έχουν ποταπό χαρακτήρα; (Ναι.) Ο χαρακτήρας τους είναι υπερβολικά ποταπός! Μπορείτε να εμπιστευτείτε τον χειρισμό πραγμάτων σε τέτοιους ανθρώπους; (Όχι.) Είναι άξιοι εμπιστοσύνης; (Όχι.) Τέτοιοι άνθρωποι είναι αναξιόπιστοι. Αν σου έδιναν τον λόγο τους, θα τολμούσες να τους πιστέψεις; (Όχι.) Τι είδους άνθρωποι είναι; Δεν είναι απατεώνες; (Ναι.) Αν και δεν σε εξαπατούν για κάποιο οικονομικό όφελος ή για σεξουαλικούς σκοπούς, ο τρόπος με τον οποίο φέρονται και χειρίζονται τα πράγματα είναι πολύ απεχθής και αποκρουστικός. Ποια είναι, λοιπόν, η κύρια αιτία που αυτοί οι άνθρωποι είναι τόσο αποκρουστικοί; Έχουν ποταπό χαρακτήρα, δεν φέρονται όπως αρμόζει στη θέση τους, λατρεύουν να λένε μεγάλα λόγια, λατρεύουν να προβάλλουν την όποια ικανότητα πιστεύουν πως διαθέτουν, λατρεύουν να βρίσκονται στο προσκήνιο, όπως και λατρεύουν να κάνουν επίδειξη. Δεν αφιερώνονται ποτέ σε οτιδήποτε κάνουν. Ταυτόχρονα, υπερεκτιμούν τον εαυτό τους, κι έχουν άγνοια του αναστήματός τους και του είδους των εργασιών που μπορούν να χειριστούν. Παρ’ όλα αυτά, προσπαθούν και πάλι να προβάλουν την ικανότητά τους, αναλαμβάνοντας με τόλμη κάθε είδους σημαντικό έργο. Μόλις το αναλάβουν, ακόμη κι όταν δεν το κάνουν καλά και καθυστερούν σημαντικά ζητήματα, παραμένουν αδιάφοροι· εφόσον βρίσκονται στο προσκήνιο, δεν τους πειράζει. Δεν είναι ευτελείς, ποταποί άνθρωποι; (Ναι.) Δεν έχουν, λοιπόν, πολύ ανεπαρκή ανθρώπινη φύση; (Ναι.) Αν συναντήσετε έναν τέτοιον άνθρωπο, θα τολμούσατε να του εμπιστευτείτε κάτι μεγάλο ή σημαντικό; (Όχι.) Για παράδειγμα, αν πρέπει να βγεις έξω για να κηρύξεις το ευαγγέλιο και χρειάζεσαι κάποιον να προσέξει το παιδάκι σου, τι είδους άνθρωπο θα πρέπει να ψάξεις να σε βοηθήσει; Θα τολμούσες να επιλέξεις έναν τέτοιον άνθρωπο, ο οποίος δεν έχει αίσθημα ευθύνης, δεν μπορεί να μείνει στην πορεία του και είναι αναξιόπιστος; (Όχι.) Γιατί όχι; Επειδή μπορεί να χάσει το παιδί σου. Αν τον ρωτήσεις πώς χάθηκε το παιδί, θα πει: «Δεν ξέρω. Με πήρε ο ύπνος για ένα λεπτάκι, και το παιδί έλειπε. Εμένα θα κατηγορήσεις γι’ αυτό; Το παιδί έχει πόδια και μπορεί να περπατήσει μόνο του· δεν ήταν δεμένο πάνω μου. Δεν μπορείς να με κατηγορήσεις!» Αποφεύγει, μάλιστα, την ευθύνη! Δεν πρόκειται για έναν ξεδιάντροπο παλιάνθρωπο; (Ναι.) Δεν μπορείτε σε καμία περίπτωση να εμπιστευτείτε ζητήματα ζωής και θανάτου σε τέτοιους ανθρώπους. Στη διαγωγή του, είναι ανήσυχος, και δεν έχει ακεραιότητα και αξιοπρέπεια. Όταν προκύπτουν προβλήματα, έχει το θράσος να καταφεύγει στην ξεδιαντροπιά και να αρνείται τα πράγματα. Αν και το να ξεκινά κανείς δυναμικά, αλλά να τελειώνει αδύναμα, είναι απλώς μια ατέλεια της ανθρώπινης φύσης, αυτή η συγκεκριμένη ατέλεια αποτελεί ένα εξαιρετικά σοβαρό πρόβλημα· είναι πρόβλημα ακεραιότητας. Κάποιοι άνθρωποι λατρεύουν να βρίσκονται στο προσκήνιο, και αναλαμβάνουν με ενθουσιασμό εργασίες, αλλά δεν τολμούν να αναλάβουν ευθύνες. Με το που συναντήσουν δυσκολίες, αποφεύγουν αμέσως την ευθύνη και αποστασιοποιούνται από την κατάσταση. Είναι τελείως ανεύθυνοι. Είναι, επίσης, ιδιαίτερα ανήσυχοι και δεν μπορούν να αφοσιωθούν σε τίποτα απ’ όσα κάνουν. Όταν η κατάσταση φτάσει σε τόσο άσχημο σημείο, δεν αποτελεί πια μόνο μια ατέλεια της ανθρώπινης φύσης· το θέμα είναι πως έχουν πραγματικά ποταπό χαρακτήρα και ανεπαρκή ανθρώπινη φύση. Γιατί λέω πως τέτοιοι άνθρωποι έχουν ανεπαρκή ανθρώπινη φύση; Επειδή είναι αναξιόπιστοι· δεν θα τολμούσες να τους εμπιστευτείς τίποτα. Όποια εργασία κι αν τους εμπιστευτείς, συμφωνούν με προθυμία. Τη στιγμή, όμως, που γυρίσεις από την άλλη, εξαφανίζονται, και δεν έχεις ιδέα τι σκαρώνουν. Μπορεί να περάσουν πολλές μέρες προτού τους ξαναδείς. Αν δεν τους ρωτήσεις πώς προχωρά η εργασία, δεν θα σε ενημερώσουν, κάνοντας σαν να μην τρέχει τίποτα. Τι είδους πλάσματα είναι; Είναι τελείως ανεύθυνοι! Δεν περνάνε τη δοκιμή και δεν μπορείς να τους εμπιστευτείς ούτε σε κάτι τόσο μικρό. Τι άλλο πιστεύεις πως θα μπορούσαν να καταφέρουν ποτέ; (Τίποτε απολύτως.) Αν τους εμπιστευτείς τη φύλαξη ενός παιδιού, είναι πιθανό να προκύψουν προβλήματα ανά πάσα στιγμή. Το παιδί μπορεί να πέσει και να χτυπήσει, να φάει κάτι που δεν πρέπει ή, όταν βγει έξω για να παίξει, να απομακρυνθεί ή να το απαγάγουν κακοί άνθρωποι· όλα αυτά είναι πιθανές εκβάσεις. Κι αυτό επειδή είναι ανεύθυνοι και έχουν εξαιρετικά ποταπό χαρακτήρα, και επειδή δεν τηρούν κανένα όριο συνείδησης σε οτιδήποτε κάνουν και ενεργούν αποκλειστικά και μόνο για να ικανοποιήσουν τις δικές τους εγωιστικές επιθυμίες, αγνοώντας οτιδήποτε άλλο. Όταν τους εμπιστευτείς μια εργασία, νιώθουν πως μπορεί να χαλάσει η εικόνα σου αν αρνηθούν· λαμβάνοντας υπόψη της υπερηφάνειά τους και το να ικανοποιήσουν τη ματαιοδοξία τους, συμφωνούν· αργότερα, όμως, δεν αναλαμβάνουν καμία απολύτως ευθύνη. Λένε μεγάλα λόγια, ενώ αποτυγχάνουν να επιτελέσουν καλά την εργασία. Αυτό σημαίνει να είναι κανείς αναξιόπιστος. Είναι καλοί αυτοί οι άνθρωποι; (Όχι.) Μπορούν οι άνθρωποι που ξεκινούν δυναμικά, αλλά τελειώνουν αδύναμα, να εκλεχθούν επικεφαλής; (Όχι.) Γιατί όχι; (Θα μπορούσαν να βλάψουν το έργο του οίκου του Θεού.) Ακριβώς. Όταν μιλάνε και δίνουν υποσχέσεις, φαίνεται να έχουν αυτό που χρειάζεται, και οι άνθρωποι είναι πρόθυμοι να εμπιστευτούν όσους μπορούν να λένε μεγάλα λόγια. Όταν, όμως, έρχεται η ώρα να κάνουν πραγματικά κάτι, οι πράξεις τους είναι απρόβλεπτες. Ακόμη κι αν τα θαλασσώσουν, δεν θα σε ενημερώσουν· και αν προκύψουν προβλήματα, δεν θα σου δώσουν καμία εξήγηση για το τι συνέβη. Εσύ ελπίζεις με ανυπομονησία να χειριστούν καλά τα πράγματα, αλλά εκείνοι καταλήγουν να τα κάνουν θάλασσα, δείχνοντας, μάλιστα, παντελή αδιαφορία γι’ αυτό, χωρίς να βλέπουν ούτε στο ελάχιστο αυτό που τους εμπιστεύτηκες ως σημαντικό ζήτημα. Στις πράξεις τους, έχουν την τάση να είναι ανήσυχοι. Κάποιοι απ’ αυτούς ενεργούν με βάση μόνο τα δικά τους συμφέροντα, τα χόμπι και την περιέργειά τους· κάποιοι απ’ αυτούς λατρεύουν να τραβάνε την προσοχή, και κάνουν πράγματα απλώς για να τραβήξουν την προσοχή και να τους παρατηρήσουν οι άλλοι. Τέτοιοι άνθρωποι είναι ανήσυχοι και ανεύθυνοι, και δεν είναι ικανοί να ενεργήσουν με προσγειωμένο τρόπο. Αυτό συνιστά αρκετά μεγάλο πρόβλημα. Αυτό δεν έχει θίξει ακόμα το αν έχουν πνευματική κατανόηση, αν μπορούν να αποδεχτούν την αλήθεια, αν είναι υποτακτικοί ή αν είναι άνθρωποι που επιδιώκουν την αλήθεια· δεν έχει θίξει ακόμα αυτές τις πτυχές. Σε ό,τι αφορά την ανθρώπινη φύση τους και μόνο, τέτοιοι άνθρωποι είναι αναξιόπιστοι. Μπορούν να εκλεχθούν επικεφαλής; (Όχι.) Οι άνθρωποι των οποίων η ανθρώπινη φύση δεν είναι σε αποδεκτό επίπεδο δεν αξίζουν καν να καλλιεργηθούν. Γιατί όχι; Επειδή ο χαρακτήρας τους είναι πολύ ποταπός· δεν έχουν ούτε τη στοιχειώδη ακεραιότητα και αξιοπρέπεια. Επομένως, δεν έχουν τα προσόντα ούτε να γίνουν επικεφαλής ούτε να καλλιεργηθούν ως επικεφαλής.

Στη συνέχεια, ας συζητήσουμε για το να είναι κανείς προσεκτικός όταν κάνει κάτι. Τι είδους εκδήλωση είναι αυτή; (Είναι ένα θετικό χαρακτηριστικό της ανθρώπινης φύσης.) Το να είναι κανείς προσεκτικός όταν κάνει κάτι, να μην είναι απερίσκεπτος και, όταν προκύπτει κάποιο ζήτημα, να μπορεί να το προσεγγίσει ήρεμα και να αναζητήσει την αλήθεια αποτελεί ένα θετικό χαρακτηριστικό της ανθρώπινης φύσης. Σε αυτήν την κακή κοινωνία, μέσα σε διάφορες ομάδες ανθρώπων με περίπλοκα υπόβαθρα, πρέπει να προσεγγίζεις με προσοχή την εμφάνιση διάφορων ανθρώπων, γεγονότων και πραγμάτων. Ακόμη κι όταν κάνεις το καθήκον σου στον οίκο του Θεού, υπάρχουν κάποιες περίπλοκες καταστάσεις ανάμεσα στα διάφορα πράγματα που αντιμετωπίζεις, και θα πρέπει να τα προσεγγίζεις με προσοχή. Για παράδειγμα, όταν συναντάς κακούς ανθρώπους που προκαλούν αναστάτωση ενώ κάνεις το καθήκον σου, θα πρέπει πρώτα να μάθεις να διακρίνεις, κι έπειτα να προσεγγίσεις την κατάσταση σύμφωνα με τις αλήθεια-αρχές. Αυτή είναι μια στάση που θα πρέπει να έχεις απέναντι στο καθήκον σου. Τι αφορά το να είναι κανείς προσεκτικός όταν κάνει κάτι; Αφορά τη λογική του. Όταν αντιμετωπίζεις ζητήματα που δεν μπορείς να δεις καθαρά, πρέπει να είσαι προσεκτικός. Άραγε, ακόμη κι αν κατανοείς κάποιες αλήθειες, όταν και πάλι δεν μπορείς να δεις την ουσία που κρύβεται πίσω τους ούτε την κύρια αιτία ορισμένων ειδικών ζητημάτων, πρέπει να είσαι προσεκτικός; (Ναι.) Αυτές οι καταστάσεις απαιτούν ακόμη περισσότερο να είσαι προσεκτικός. Το να είσαι προσεκτικός δεν σημαίνει να είσαι συντηρητικός ή να κάνεις μικρά βήματα ούτε να μην τολμάς να ενεργήσεις ή να φοβάσαι να αναλάβεις ευθύνες· δεν αναφέρεται σε αυτά τα πράγματα. Η προσοχή για την οποία μιλάμε εδώ αναφέρεται σε ένα θετικό χαρακτηριστικό της ανθρώπινης φύσης. Ποιες είναι οι συγκεκριμένες εκδηλώσεις της προσοχής; Είναι όταν, καθώς κάνεις κάτι, αναζητάς πρώτα τις αλήθεια-αρχές, κι έπειτα αναζητάς τα συγκεκριμένα βήματα άσκησης, το συγκεκριμένο μονοπάτι άσκησης, καθώς και τα επιθυμητά αποτελέσματα για την εν λόγω εργασία ή το έργο. Με άλλα λόγια, προσεγγίζεις σημαντικά ζητήματα και το καθήκον σου με προσεκτική καρδιά. Φυσικά, κάποιοι άνθρωποι είναι ιδιαίτερα προσεκτικοί και όταν προσεγγίζουν διάφορα θέματα που αντιμετωπίζουν στην καθημερινότητά τους· δεν είναι απρόσεκτοι, αλλά εξαιρετικά προσεκτικοί. Αυτό δεν είναι κακό. Μπορούμε να το αποκαλέσουμε και θετικό χαρακτηριστικό της ανθρώπινης φύσης, όχι κάποιο ελάττωμα. Μπορούμε να πούμε πως η προσοχή είναι ένα θετικό χαρακτηριστικό της ανθρώπινης φύσης· το να έχει κανείς προσεκτική στάση μπορεί να φέρει μόνο όφελος στους ανθρώπους, και σε καμία περίπτωση δεν θα τους περιορίσει ούτε θα τους δεσμεύσει με κάποιον τρόπο. Αν δεν τολμάς να μιλήσεις όταν προκύπτουν ζητήματα, αν δεν τολμάς να κάνεις τίποτα ούτε να αλληλεπιδράσεις με κανέναν —αν φοβάσαι ακόμα και τη σκιά σου— τότε παραείσαι προσεκτικός. Αν ζεις συνεχώς στον μικρόκοσμό σου και περνάς τις μέρες σου όντας υπερβολικά επιφυλακτικός, συνιστά αυτό προσοχή; (Όχι.) Το να φοβάσαι πως αν βγεις για ψώνια θα σε εξαπατήσουν, να φοβάσαι πως αν ανοίξεις ένα κατάστημα θα χάσεις χρήματα, να φοβάσαι πως αν αγοράσεις σπίτι, το ακίνητο θα αποδειχτεί στιγματισμένο, να φοβάσαι πως αν αγοράσεις υπολογιστή θα έχει ιούς —το να σε δεσμεύει τόσο πολύ ο υπερβολικός φόβος που δεν τολμάς να κάνεις τίποτα και δυσκολεύεσαι να κάνεις έστω κι ένα βήμα— δεν αποτελούν με τίποτα εκδηλώσεις του είδους της προσοχής για το οποίο μιλάμε εδώ. Αυτές οι εκδηλώσεις υποδηλώνουν ότι ένας άνθρωπος είναι αδαής, άχρηστος, δειλός και ανώριμος, καθώς και ότι στερείται της ικανότητας να ζει αυτόνομα. Είναι εκδηλώσεις χαμηλού επιπέδου. Με άλλα λόγια, όταν τέτοιοι άνθρωποι αντιμετωπίζουν αυτήν την κακή κοινωνία και περίπλοκες ομάδες ανθρώπων, δεν έχουν κανένα απολύτως αντίμετρο. Μονίμως ανησυχούν, είναι τρομαγμένοι, και φοβούνται τόσο πολύ, που οπισθοχωρούν και δεν τολμούν να προχωρήσουν. Φοβούνται είτε πως θα ξεγελαστούν και θα εξαπατηθούν είτε πως θα τους κάνουν κακό και θα τους δολοφονήσουν. Δεν τολμούν να αλληλεπιδράσουν με κανέναν ούτε να χειριστούν κανένα ζήτημα. Όταν πηγαίνουν στη δουλειά, φοβούνται ότι δεν θα πάρουν τον μισθό τους. Κάποιες γυναίκες δεν τολμούν, μάλιστα, να δουλέψουν επειδή φοβούνται πως θα τις κακομεταχειριστούν. Κάποιοι άνθρωποι δεν τολμούν ακόμη και να βγουν από το σπίτι τους, επειδή φοβούνται πως μπορεί να συναντήσουν κακούς ανθρώπους, ενώ φοβούνται πως αν αγοράσουν κάτι, θα τους το κλέψουν. Με λίγα λόγια, φοβούνται τα πάντα. Δεν είναι υπερβολικά προσεκτικοί; Είναι υπερβολικά επιφυλακτικοί. Δεν είναι τρελοί; Κάποιοι άνθρωποι έχουν μια τέτοια νοοτροπία, και ανησυχούν όλη μέρα για το τάδε και το δείνα, με αποτέλεσμα να μην τολμούν να χειριστούν κανένα ζήτημα ούτε να βγουν για να συναντήσουν άλλους ανθρώπους, και μπορούν μόνο να μένουν σπίτι τους. Τι είδους άνθρωποι είναι; (Τρελοί.) Είναι τρελοί· δεν είναι φυσιολογικοί, και δεν είναι άνθρωποι. Όταν ένας άνθρωπος δεν έχει την ικανότητα να κρίνει, δεν έχει αρχές ή ελάχιστα πρότυπα σε οτιδήποτε κάνει, τότε είναι ένα μετενσαρκωμένο θηρίο, δεν έχει κανονική ανθρώπινη φύση, και η υπερβολική επιφυλακτικότητά του δεν συνιστά προσοχή. Σε τι αναφέρεται η προσοχή; Προσοχή σημαίνει να ενεργεί κανείς με μετρημένο και μεθοδικό τρόπο που συμμορφώνεται με τους κανόνες και, με θεμέλιο αυτήν την αρχή, να ενεργεί αρκετά σχολαστικά· επιπλέον, όταν συμβαίνει κάτι, να είναι ήρεμος, να μην κάνει βιαστικές κινήσεις, να μην είναι απερίσκεπτος ούτε παρορμητικός, και να μπορεί να αναζητά τις αλήθεια-αρχές, καθώς και σοφές μεθόδους. Αυτό ονομάζεται προσοχή, και μόνο αυτή η προσοχή αποτελεί θετικό χαρακτηριστικό της ανθρώπινης φύσης.

Υπάρχουν πολλοί άνθρωποι που λατρεύουν να λένε μεγάλα λόγια και να καυχιούνται. Κι αυτό αποτελεί μια τάση της κακής κοινωνίας. Πολλοί άνθρωποι μιλάνε με υπερβολές, βγάζουν ακρίτως πράγματα απ’ το κεφάλι τους, και λένε ό,τι τους κατέβει. Αυτά που λένε δεν συνάδουν καθόλου με τα γεγονότα, και πολλά είναι αερολογίες. Εξακολουθούν να θεωρούν πως είναι ικανοί, και δεν έχουν αίσθημα ακεραιότητας και αισχύνης. Είναι άξιοι εμπιστοσύνης τέτοιοι άνθρωποι; (Όχι.) Έχουν ακεραιότητα ή αξιοπρέπεια; (Όχι.) Τέτοιοι άνθρωποι δεν έχουν ακεραιότητα και αξιοπρέπεια, δεν είναι άξιοι σεβασμού ούτε είναι αξιόπιστοι. Μπορείτε, λοιπόν, να τους εμπιστευτείτε τον χειρισμό σημαντικών ζητημάτων; (Όχι.) Τι είδους πρόβλημα είναι, λοιπόν, το να λατρεύει κανείς να καυχιέται; (Είναι μια ατέλεια της ανθρώπινης φύσης του.) Είναι μια ατέλεια της ανθρώπινης φύσης, αλλά πρέπει να εξετάσετε και την ανθρώπινη φύση του συγκεκριμένου ανθρώπου· να δείτε κατά πόσον είναι κακή και κατά πόσον μπορεί εκείνος να αποδεχτεί τα θετικά πράγματα. Αν είναι απλώς ένας αχρείος και, επηρεαζόμενος για πολλά χρόνια από την οικογενειακή του ζωή ή το κοινωνικό περιβάλλον, έχει αναπτύξει την κακή συνήθεια να λατρεύει να καυχιέται και να λέει μεγάλα λόγια, να μιλάει ανεύθυνα και χωρίς να λογαριάζει τις συνέπειες, τότε πρόκειται απλώς για μια ατέλεια της ανθρώπινης φύσης του. Δεν είναι κακός· είναι απλώς πολύ αχρείος —βρίσκεται σε αυτό το επίπεδο. Αν ένας τέτοιος άνθρωπος, πέρα από το να λατρεύει να καυχιέται, ενεργεί και με αρκετά αυταρχικό και φαύλο τρόπο όταν αλληλεπιδρά με τους άλλους, και ο σκοπός του όταν λέει μεγάλα λόγια και καυχιέται είναι να καταπιέσει τους άλλους και να κάνει τα πράγματα για το οποία καυχιέται και υπερβάλλει να φανούν πιο μεγαλόπνοα, καλύτερα και ανώτερα από τα πράγματα που έχουν κάνει ή που διαθέτουν οι άλλοι, τότε το πρόβλημα παύει να είναι ότι είναι αχρείος. Τι είδους πρόβλημα είναι; (Είναι το πρόβλημα της κακής ανθρώπινης φύσης.) Είναι το πρόβλημα της κακής ανθρώπινης φύσης. Εμπλέκεται, λοιπόν, σ’ αυτό κάποια διεφθαρμένη διάθεση; (Ναι.) Τι είδους διεφθαρμένη διάθεση; (Μια φαύλη.) Έχει αλαζονική, φαύλη διάθεση. Κάποιοι άνθρωποι λατρεύουν να καυχιούνται επειδή είναι πολύ αχρείοι. Αυτό προκαλείται από τις συνήθειες και το περιβάλλον διαβίωσής τους. Πολύ απλά δεν καταλαβαίνουν τι σημαίνει να μιλάει κανείς ειλικρινά, να μιλάει από καρδιάς, να συζητά για αληθινές περιστάσεις ή να μιλάει για τη ζωή και τα σωστά ζητήματα. Δεν έχουν αυτήν την επίγνωση. Αυτή η εκπαίδευση απουσιάζει από το οικογενειακό και σχολικό περιβάλλον τους, ενώ απουσιάζει ακόμη περισσότερο μόλις εισέλθουν στην κοινωνία. Ως αποτέλεσμα, η έμφυτη αχρειότητά τους είναι πολύ έντονη. Είναι επιπόλαιοι, δεν έχουν σωστή διαγωγή, και λατρεύουν να λένε μεγάλα λόγια και να καυχιούνται για να κάνουν επίδειξη και να κάνουν τους άλλους να τους έχουν σε μεγάλη εκτίμηση. Μέσα τους, δεν έχουν άλλες φιλοδοξίες, επιθυμίες ή ανάγκες. Αν παρουσιάζουν μόνο αυτές τις εκδηλώσεις, τότε πρόκειται μόνο για αχρειότητα· είναι μια ατέλεια της ανθρώπινης φύσης τους. Αν, όμως, η καυχησιολογία τους έχει κάποιον στόχο και, μέσα απ’ αυτήν, παρουσιάζουν τον εαυτό τους ως εξαιρετικά άξιοι και άκρως ικανοί άνθρωποι, καθώς και καλύτεροι, διαφορετικοί και ανώτεροι από τους συνηθισμένους ανθρώπους, τότε το πρόβλημα δεν είναι πια πως είναι αχρείοι. Τη λατρεία τους να καυχιούνται την καθοδηγεί ένας συγκεκριμένος τρόπος σκέψης και την υποκινεί μια λαχτάρα για θέση, η φιλοδοξία και η επιθυμία. Χρησιμοποιούν την καυχησιολογία ως τρόπο για να καταπιέσουν τους άλλους, κάνοντάς τους να υποταχθούν σ’ αυτούς, να νιώθουν κατώτεροί τους και όχι εξίσου καλοί μ’ αυτούς, να τους δείχνουν σεβασμό και να τους υπακούν. Αυτό είναι το κακό της ανθρώπινης φύσης τους. Η λατρεία τους να καυχιούνται έχει ως στόχο να αποκτήσουν το πάνω χέρι: «Ό,τι έχεις εσύ, το έχω κι εγώ. Ό,τι μπορείς να κάνεις εσύ, μπορώ να το κάνω κι εγώ. Ό,τι ξέρεις εσύ, το ξέρω κι εγώ. Ό,τι έχεις δει εσύ, το έχω δει κι εγώ. Δεν είμαι κατώτερός σου!» Μάλιστα, αν έχεις φάει ένα συγκεκριμένο φαγητό, εκείνοι, αν και είναι εμφανές πως δεν το έχουν φάει ποτέ, θα ισχυριστούν ότι το έχουν δοκιμάσει· και όχι μόνο αυτό, αλλά θα πουν ότι το έχουν φάει πιο πολλές φορές, και ότι ήταν καλύτερο από αυτό που έφαγες εσύ. Θα καυχηθούν και για πράγματα που πολύ απλά δεν έχουν συμβεί. Ποιος είναι ο σκοπός της καυχησιολογίας τους; Να σε επισκιάσουν, να σε ανταγωνιστούν και να σε κάνουν να νιώσεις πως είναι καλύτεροί σου, πως είναι εξίσου καλοί μ’ εσένα χωρίς να υστερούν σε τίποτα. Τους ωθεί μια φιλοδοξία και επιθυμία. Άραγε, λοιπόν, η εκδήλωση της ανθρώπινης φύσης που υποκινείται από μια τέτοια φιλοδοξία και επιθυμία είναι μόνο αχρειότητα ή είναι κακή ανθρώπινη φύση; (Είναι κακή ανθρώπινη φύση.) Εμπλέκεται κάποια διεφθαρμένη διάθεση σ’ αυτό; (Ναι.) Το να υποκινείται κανείς από τη φιλοδοξία και την επιθυμία αποτελεί διεφθαρμένη διάθεση. Τι είδους διεφθαρμένη διάθεση; (Αλαζονεία και φαυλότητα.) Ακριβώς. Υπάρχουν αυτά τα δύο είδη διεφθαρμένης διάθεσης: η αλαζονεία και η φαυλότητα. Επιπλέον, υπάρχει και μια κάποια μοχθηρία. Με άλλα λόγια, ό,τι κι αν πεις, πάντα το συλλογίζονται μέσα τους, πάντα προσπαθούν να κάνουν φασαρία γι’ αυτό, και πάντα το προσεγγίζουν με μοχθηρές σκέψεις και ακραίες ιδέες. Αν, για παράδειγμα, πεις: «Το οικογενειακό μας αυτοκίνητο είναι Toyota —γιαπωνέζικο», εκείνοι λένε: «Τα γιαπωνέζικα αυτοκίνητα δεν είναι καλά. Τα γερμανικά είναι καλύτερα. Το γερμανικό αυτοκίνητο που είχα παλιά δεν είχε μόνο άριστες επιδόσεις, αλλά το οδηγούσα και δέκα χρόνια χωρίς να πάθει τίποτα. Πολύ καλύτερο από το δικό σου!» Πρέπει οπωσδήποτε να σε ξεπεράσουν. Λες: «Δεν έβγαλα ούτε το λύκειο». Εκείνοι λένε: «Εγώ το έβγαλα το λύκειο. Με ζηλεύεις, έτσι δεν είναι;» Στην πραγματικότητα, δεν έβγαλαν ούτε το γυμνάσιο, αλλά και πάλι θέλουν να σε ξεπεράσουν. Απολαμβάνουν το να τους ζηλεύουν οι άλλοι, να τους έχουν σε μεγάλη εκτίμηση και να τους θαυμάζουν. Όπως βλέπεις, η απόκρισή τους στις πληροφορίες που λαμβάνουν από τον οποιονδήποτε είναι πάντα μοχθηρή και ακραία. Δεν διαθέτουν τον τρόπο σκέψης της κανονικής ανθρώπινης φύσης. Ένας κανονικός άνθρωπος, όταν ακούσει πως κάποιος άλλος έχει κάτι καλό, μπορεί να πει: «Είναι υπέροχο που το έχεις αυτό. Θα μπορούσες να μου πεις για τις συγκεκριμένες λειτουργίες και τα πλεονεκτήματά του; Θα ήθελα να μάθω περισσότερα γι’ αυτό». Έτσι θα αποκρινόταν κάποιος με κανονική ανθρώπινη φύση. Οι άνθρωποι, όμως, που λατρεύουν να καυχιούνται δεν έχουν κανονική ανθρώπινη φύση. Σκέφτονται: «Γιατί να το έχεις εσύ αυτό, κι εγώ να μην το έχω; Ακόμη κι αν δεν το έχω, πάλι πρέπει να πω ότι το έχω. Επιπλέον, πρέπει να πω ότι το δικό μου είναι καλύτερο από το δικό σου!» Παρόλο που στην πραγματικότητα δεν το έχουν καν, αν τους ρωτήσεις να το βγάλουν και να σου το δείξουν, θα πουν: «Δεν θα σε αφήσω να το δεις!» Δεν είναι μοχθηρό αυτό; (Ναι.) Με άλλα λόγια, όταν τους συμβαίνει το οτιδήποτε ή όταν βλέπουν ή λαμβάνουν οποιεσδήποτε πληροφορίες, η απόκρισή τους είναι πάντα ακραία, ασύμβατη με την ανθρώπινη φύση, και μοχθηρή, οπότε υπάρχει και μια κάποια μοχθηρία στη διάθεσή τους. Για να το θέσω διαφορετικά, όταν συνδιαλέγεσαι ή συναναστρέφεσαι μαζί τους κανονικά, και νιώθεις πως δεν έχεις πει τίποτα που θα μπορούσε να προκαλέσει μια αδικαιολόγητη διανοητική αντίδραση, το μυαλό τους έχει ήδη κατακλυστεί από πληθώρα σκέψεων. Ήδη σε ζηλεύουν, νιώθουν περιφρόνηση και μίσος απέναντί σου, ενώ θέλουν, επίσης, να σε καταπιέσουν. Το μυαλό τους έχει κυριευθεί από αυτά τα πράγματα. Δεν θα έλεγες πως είναι μοχθηρό αυτό; (Ναι.) Οι μοχθηροί άνθρωποι δεν είναι αγνοί. Ως επί το πλείστον, οι εκφράσεις, τα λόγια, καθώς και οι πράξεις που αποκαλύπτουν δεν συμβαδίζουν με τη συνείδηση και τη λογική της κανονικής ανθρώπινης φύσης. Είναι πιθανό να υπάρχει κάποια επιθετικότητα στα λόγια τους· πέρα από το ότι εμπεριέχουν επιθετικότητα, κάποια λόγια τους μπορεί να μην είναι αλήθεια και άλλα μπορεί να είναι καυχησιολογία. Αυτό συμβαίνει επειδή κάνουν μοχθηρές σκέψεις και, υποκινούμενοι απ’ αυτές τις μοχθηρές σκέψεις, όλα τα λόγια που λένε είναι ψέματα και όλα πηγάζουν από τον Σατανά και τους διαβόλους. Τέτοια άτομα δεν έχουν ανθρώπινη φύση· δεν είναι άνθρωποι. Όσοι λατρεύουν να καυχιούνται και να λένε μεγάλα λόγια μπορούν να χωριστούν σε δύο είδη. Θα πρέπει να χαρακτηριστούν με βάση την ουσία της ανθρώπινης φύσης τους. Με άλλα λόγια, για να κρίνει κανείς το πρόβλημα που έχουν, πρέπει να εξετάσει κατά πόσον είναι αχρείοι και κατά πόσον η ανθρώπινη φύση τους είναι κακή. Αν έχουν κακή ανθρώπινη φύση και είναι πολύ αχρείοι, ικανοί να διαπράξουν πολλές κακές πράξεις, τότε δεν είναι καλοί άνθρωποι και θα πρέπει να χαρακτηριστούν ως κακοί. Ωστόσο, αν λένε απλώς λίγα μεγάλα λόγια και είναι λίγο αχρείοι, αλλά δεν μπορούν να κάνουν κακά πράγματα, διαθέτουν ακόμα κάποια συνείδηση και λογική, και μπορούν, επίσης, να κάνουν και κάποιες καλές πράξεις, τότε μπορούν ακόμα να θεωρούνται άνθρωποι με καλή ανθρώπινη φύση. Αυτό δεν είναι σημαντικό θέμα και, αν το επίπεδό τους είναι καλό, μπορούν ακόμη και να εκλεχθούν επόπτες ή επικεφαλής και εργάτες. Αν και τα δύο αυτά είδη ανθρώπων λένε μεγάλα λόγια και λατρεύουν να καυχιούνται, το ζήτημα είναι το κατά πόσον είναι καλή ή κακή η ανθρώπινη φύση τους. Αν είναι απλώς αχρείοι, αυτό αποτελεί μια ατέλεια της ανθρώπινης φύσης τους και δεν αφορά μια διεφθαρμένη διάθεση. Ωστόσο, αν η καυχησιολογία τους κρύβει κάποιον σκοπό και κάποια φιλοδοξία, τότε υποδηλώνει κακή ανθρώπινη φύση και όντως αφορά μια διεφθαρμένη διάθεση. Σε ό,τι αφορά την ανθρώπινη φύση τους, είναι κακή· οι διεφθαρμένες διαθέσεις που περιλαμβάνει αυτό είναι η αλαζονεία, η μοχθηρία ή η φαυλότητα. Αφορά τόσο τον ποταπό χαρακτήρα όσο και τις διεφθαρμένες διαθέσεις, έτσι δεν είναι; (Ναι.)

Ας συζητήσουμε για μια άλλη εκδήλωση: την απροσεξία. Σε ποια πτυχή εμπίπτει το να είναι κανείς απρόσεκτος σε οτιδήποτε κάνει; (Είναι μια ατέλεια της ανθρώπινης φύσης του.) Τέτοιοι άνθρωποι βλέπουν τα πάντα χοντρικά και γενικευμένα, και δεν μπορούν να κατανοήσουν τα βασικά σημεία. Κάνουν τα πάντα με προχειρότητα. Δεν μπορούν να κάνουν σχολαστικό έργο, όπως κειμενικό έργο ή διαχείριση εγγράφων. Δεν μπορούν, επίσης, να χειριστούν εργασίες που απαιτούν ακρίβεια. Όταν φτιάχνουν ρούχα, μερικές φορές ράβουν τα μπατζάκια στη θέση των μανικιών, άλλες φορές μετατρέπουν τα μακρυμάνικα σε κοντομάνικα ή, αντί να ράψουν τη μέση ενός ενδύματος 65 εκατοστά, τη ράβουν 60. Φτιάχνουν το ρούχο είτε πολύ μεγάλο είτε πολύ μικρό. Ό,τι κι αν κάνουν, είναι πάντα τόσο απρόσεκτοι, τόσο απερίσκεπτοι και τόσο αδέξιοι, που δεν μπορούν να κάνουν τίποτε καλά. Πόσο απρόσεκτοι μπορεί να είναι; Όταν βγαίνουν έξω για να φροντίσουν κάτι, μπορεί να ξεχάσουν ακόμη και τα πράγματα που πρέπει να πάρουν μαζί τους. Για παράδειγμα, όταν έχουν ραντεβού με έναν δικηγόρο για μια αγωγή, ξεχνούν να πάρουν μαζί τους την ταυτότητά τους, καθώς και τα αποδεικτικά στοιχεία που είχε ζητήσει ο δικηγόρος. Αφήνουν πίσω τους πολλά. Μερικές φορές, δεν ξέρουν ούτε πού έχουν βάλει τα σημαντικά υπάρχοντά τους και δεν προσπαθούν να θυμηθούν. Ως εκ τούτου, συχνά χάνουν και ξεχνούν πράγματα, και τα πράγματα που κάνουν και η καθημερινότητά τους είναι σε πλήρες χάος. Τέτοιοι άνθρωποι δεν είναι ποτέ ειλικρινείς στον τρόπο με τον οποίο αντιμετωπίζουν το έργο τους και το καθήκον τους. Κάνουν τα πάντα βιαστικά και τσαπατσούλικα· αποκτούν μόνο μια χοντρική άποψη των ζητημάτων που παρατηρούν, μια χοντρική κατανόηση των λόγων που ακούν, μιλάνε μόνο χοντρικά και γενικευμένα, και διατηρούν μόνο μια χοντρική περίληψη των πραγμάτων στη μνήμη τους. Ως εκ τούτου, δεν μπορούν να χειριστούν κάποιο σημαντικό ή εμπιστευτικό έργο· δεν είναι κατάλληλοι για τέτοιες εργασίες. Αν η απροσεξία τους αφορά μόνο την προσωπική τους ζωή ή υγιεινή, χωρίς να επηρεάζει άλλους ανθρώπους ή τυχόν σημαντικά ζητήματα, τότε είναι απλώς μια ατέλεια της ανθρώπινης φύσης τους· όποια προβλήματα προκύπτουν, μπορούν να πάρουν οι ίδιοι την ευθύνη, και το θέμα λήγει εκεί. Ωστόσο, αν αφορά το καθήκον, κάποιο σημαντικό έργο, τη μοίρα και τις προοπτικές κάποιου, το κατά πόσον κάποιος θα μείνει ή θα φύγει και ούτω καθεξής, τότε τέτοιοι άνθρωποι είναι ακατάλληλοι να χειρίζονται αυτά τα ζητήματα, επειδή είναι πολύ απρόσεκτοι. Αφενός, δεν αντιμετωπίζουν σχολαστικά αυτά τα ζητήματα· ρίχνουν μόνο μια πρόχειρη ματιά, και είναι πολύ τεμπέληδες να βάλουν το μυαλό τους να δουλέψει ή να καταβάλουν σκέψη και ενέργεια στον χειρισμό τους. Αφετέρου, το στυλ και η προσέγγισή τους όταν κάνουν κάτι είναι μονίμως βιαστικά και τσαπατσούλικα, και συχνά χάνουν και ξεχνούν πράγματα. Αν αυτό αφορά μόνο την προσωπική τους ζωή, δεν αποτελεί μεγάλο πρόβλημα. Ωστόσο, αν αφορά κάποιο σημαντικό έργο ή εμπιστευτικά ζητήματα, μπορεί να τα κάνουν θάλασσα ή να προκαλέσουν ακόμα και μια μεγάλη καταστροφή. Για παράδειγμα, κάποιος πρέπει να πάει επειγόντως στο Παρίσι. Επειδή είναι απρόσεκτος, όμως, αγοράζει, αντ’ αυτού, αεροπορικό εισιτήριο για Ρώμη. Νιώθει, μάλιστα, πολύ ευχαριστημένος, και λέει: «Το εισιτήριο που αγόρασα σήμερα ήταν πολύ φτηνό!» Οι άλλοι το κοιτάνε και λένε: «Φυσικά και είναι φτηνό. Στο Παρίσι έπρεπε να πας· γιατί αγόρασες εισιτήριο για Ρώμη;» Αυτό συνιστά τεράστια απροσεξία! Τέτοιοι άνθρωποι βλέπουν τα πάντα με μια απαξιωτική και επιπόλαιη στάση. Ρίχνουν μόνο μια ματιά σε κάτι για να πάρουν μια χοντρική ιδέα του και τέλος. Αυτή ακριβώς είναι η ανεύθυνη στάση που έχουν. Φυσικά, αυτή η στάση χαρακτηρίζεται και από τεμπελιά, καθώς και από το γεγονός ότι δεν θέλουν να αφοσιωθούν σε τίποτα· είναι πολύ τεμπέληδες για να αφοσιωθούν σε οτιδήποτε, να βάλουν το μυαλό τους να δουλέψει ή να αφιερώσουν σκέψη όταν χειρίζονται οποιοδήποτε ζήτημα. Τέτοιοι απρόσεκτοι άνθρωποι είναι ακατάλληλοι για σημαντικό έργο, ειδικά για εργασίες που αφορούν κειμενικό έργο, διαχείριση εγγράφων ή έργο που αφορά εμπιστευτικές επαγγελματικές δεξιότητες. Αν γίνουν, λοιπόν, επικεφαλής τέτοιοι άνθρωποι, μπορούν να ανταπεξέλθουν; (Όχι. Το έργο τους δεν γίνεται ποτέ σωστά. Πάντα γίνεται χοντρικά και γενικευμένα, και πάντα μένει ημιτελές. Δεν μπορούν να κάνουν αληθινό έργο.) Τέτοιοι άνθρωποι δεν είναι σχολαστικοί στο έργο τους· πάντα ενεργούν βιαστικά και τσαπατσούλικα, και χειρίζονται τα πράγματα με επιφανειακό, επιπόλαιο τρόπο. Τα λόγια τους είναι κι αυτά πάντα ασαφή, και έχουν την τάση να χρησιμοποιούν όρους όπως «χοντρικά», «ίσως», «ενδεχομένως» ή «πιθανόν». Τέτοιοι άνθρωποι δεν μπορούν να καταφέρουν τίποτα. Πολλά κομμάτια του έργου του οίκου του Θεού, όπως το διοικητικό έργο, το έργο που αφορά το προσωπικό, το έργο που σχετίζεται με την εκκλησιαστική ζωή, καθώς και το ευαγγελικό έργο, αφορούν συγκεκριμένες λεπτομέρειες. Όταν αντιμετωπίζουν λεπτομερές έργο, αυτοί οι απρόσεκτοι άνθρωποι πονοκεφαλιάζουν, μπερδεύονται, και νιώθουν να ασφυκτιούν· δεν είναι διατεθειμένοι να ασχοληθούν με τέτοιο λεπτομερές έργο. Έχουν αυτήν την τεμπέλικη στάση, οπότε όταν έρχεται η ώρα να κάνουν έργο, πάντα σκέφτονται: «Δεν πειράζει αν το κάνω με προχειρότητα. Στο κάτω κάτω, πλησιάζει αρκετά σε αυτό που λένε οι εργασιακές ρυθμίσεις». Πάντα έχουν τη στάση «αν πλησιάζει αρκετά, είναι μια χαρά». Μπορεί να γίνει καλά το έργο μ’ αυτόν τον τρόπο; (Όχι.) Όταν αξιολογούν ανθρώπους, το κάνουν επίσης χοντρικά. Αξιολογούν χοντρικά τους επικεφαλής και τους εργάτες, και αξιολογούν χοντρικά και τους επόπτες κάθε ομάδας. Όταν κάποιος ρωτάει: «Πόσο καιρό πιστεύει στον Θεό ο τάδε επόπτης;» εκείνοι απαντούν: «Απ’ ό,τι φαίνεται, πάνω από τρία χρόνια». Ένας άνθρωπος, όμως, που πιστεύει στον Θεό τρία χρόνια μπορεί να μην έχει δημιουργήσει ακόμα ένα θεμέλιο· μπορεί ένας τέτοιος άνθρωπος να είναι αξιόπιστος ως επόπτης; Οι απρόσεκτοι άνθρωποι πολύ απλά δεν μπορούν να το δουν καθαρά αυτό. Γι’ αυτό και η ομιλία τους είναι πάντα διανθισμένη με όρους όπως «χοντρικά», «ενδεχομένως», «ίσως», «πιθανόν» και «απ’ ό,τι φαίνεται». Πολύ απλά, δεν χρησιμοποιούν ποτέ ακριβή διατύπωση. Όταν κάποιος ρωτά: «Έχει υπηρετήσει ποτέ ως επικεφαλής κατά την πίστη του στον Θεό;» εκείνοι απαντούν: «Απ’ ό,τι φαίνεται, όχι, γιατί δεν τον έχω ακούσει ποτέ να το αναφέρει». Όπως βλέπεις, δεν αντιμετωπίζουν ποτέ τα πράγματα με επιμέλεια. Αν τους πιέσεις για λεπτομέρειες, απλά στηρίζονται σε αισθήματα και εντυπώσεις. Δεν θα πουν: «Θα πάω αμέσως να ρωτήσω και να το επιβεβαιώσω». Δεν το αντιμετωπίζουν με επιμέλεια. Στα πάντα, θεωρούν πως δεν πειράζει εφόσον κάτι είναι «χοντρικά σωστό» ή «πλησιάζει αρκετά». Κάποιοι λένε: «Γιατί πρέπει να ζει κανείς τόσο σχολαστικά;» Αν και αυτό είναι αλήθεια από μία άποψη, αφού μπορείς να βλέπεις κάπως χοντρικά τα ζητήματα που σχετίζονται με τη σαρκική ζωή, σε ό,τι αφορά το εκκλησιαστικό έργο, δεν μπορείς να κάνεις το ίδιο. Αν βλέπεις τα πράγματα χοντρικά στο έργο, επηρεάζονται τα αποτελέσματά του. Τα καλά αποτελέσματα σε οποιοδήποτε κομμάτι του έργου επιτυγχάνονται μόνο χάρη σε συγκεκριμένο σχεδιασμό, διευθετήσεις, παρακολούθηση, εποπτεία και παρότρυνση. Αν οι εργασίες επιτελούνται χοντρικά και βιαστικά, κανένα έργο δεν μπορεί να αποφέρει ποτέ αποτελέσματα. Επομένως, η απροσεξία είναι μια ατέλεια της ανθρώπινης φύσης ενός ανθρώπου, και τέτοιοι απρόσεκτοι άνθρωποι δεν είναι ικανοί να κάνουν σημαντικό έργο· συγκεκριμένα, δεν είναι ικανοί να κάνουν το έργο των επικεφαλής και των εργατών. Όποιο κι αν είναι το ζήτημα, τέτοιοι άνθρωποι ακούνε μόνο μια χοντρική περίληψή του, κι έπειτα υποθέτουν πως το κατανοούν. Για παράδειγμα, στο έργο της ίδρυσης εκκλησιών, το πώς ιδρύεται μια εκκλησία, πόσοι άνθρωποι απαιτούνται για την ίδρυση μίας εκκλησίας, πόσες εκκλησίες σχηματίζουν μία επαρχία και πόσες επαρχίες σχηματίζουν μία περιφέρεια, οι εργασιακές ρυθμίσεις του οίκου του Θεού έχουν συγκεκριμένους κανόνες για όλα αυτά, καθώς και επιπρόσθετους συγκεκριμένους κανόνες και για ειδικές συνθήκες. Οι απρόσεκτοι άνθρωποι, ωστόσο, δεν επιζητούν ούτε προσπαθούν να μάθουν γι’ αυτούς τους κανόνες, κι όμως ισχυρίζονται ότι ξέρουν πώς να προχωρήσουν. Όταν τους ζητείται να δώσουν λεπτομέρειες, απαντούν: «Πρόκειται απλώς για την ίδρυση εκκλησιών. Από τη στιγμή που συμπληρωθεί ένας συγκεκριμένος αριθμός ανθρώπων, ιδρύεις μια εκκλησία». Όταν, όμως, τους ρωτάνε: «Πώς ακριβώς θα πρέπει να ιδρυθεί;» δεν ξέρουν και δεν μπορούν να δώσουν τις σχετικές λεπτομέρειες. Αν ήταν νέοι επικεφαλής και δεν ήξεραν ακόμα πώς να ιδρύσουν μια εκκλησία, αυτό θα ήταν κατανοητό. Το πρόβλημα είναι πως ναι μεν δεν ξέρουν, αλλά δεν είναι και επιμελείς μ’ αυτό, και δεν μελετούν ούτε αναζητούν. Μπορούν τέτοιοι άνθρωποι να κάνουν καλά το έργο της εκκλησίας; (Όχι.) Σε τέτοιους ανθρώπους, έχουμε να πούμε μία μόνο λέξη: «παραιτηθείτε!» Δεν είναι ικανοί να κάνουν ηγετικό έργο. Κανένα έργο δεν είναι πιο περίπλοκο από αυτό που αφορά τους ανθρώπους. Αν δεν έχεις προσεκτική και υπεύθυνη καρδιά, και το έργο σου είναι πρόχειρο και μη σχολαστικό, τότε, όσο καλό κι αν είναι το επίπεδό σου, και πάλι δεν θα είσαι ικανός να ανταπεξέλθεις στον ρόλο. Όταν είσαι πολύ απρόσεκτος και κάνεις τα πάντα χοντρικά, όταν επικεντρώνεσαι μόνο στη γενική ιδέα και μόνο στο να κάνεις τα τυπικά, χωρίς να επικεντρώνεσαι στις λεπτομέρειες και χωρίς να ξέρεις να αντιμετωπίζεις τα πράγματα με επιμέλεια, τότε όλα αυτά σημαίνουν πως δεν είσαι σε καμία περίπτωση ικανός να ανταπεξέλθεις στο έργο των επικεφαλής και των εργατών. Καταλάβατε; (Ναι.)

Η απροσεξία είναι μια ατέλεια της ανθρώπινης φύσης. Άραγε, λοιπόν, αν είναι κανείς σχολαστικός και επιμελής όταν κάνει κάτι, αν μπορεί να συλλάβει το νόημα και τα βασικά σημεία, καθώς και να αναγνωρίσει πού εντοπίζονται τα προβλήματα, τότε αυτό αποτελεί θετικό χαρακτηριστικό της ανθρώπινης φύσης; (Ναι.) Οι σχολαστικοί άνθρωποι έχουν σχετικά σωστή στάση όταν κάνουν κάτι· είναι αρκετά σχολαστικοί και ειλικρινείς όταν ενεργούν, μπορούν να ηρεμήσουν και να μην κάνουν βιαστικές κινήσεις· αυτό αποτελεί ένα θετικό χαρακτηριστικό της ανθρώπινης φύσης. Παρόλο που ένας άνθρωπος που έχει αυτό το θετικό χαρακτηριστικό της ανθρώπινης φύσης μπορεί να αναλάβει έργο πλήρους απασχόλησης, αν αργεί πολύ να κάνει κάτι και η αποδοτικότητα του έργου του δεν είναι υψηλή, τότε τα αποτελέσματα δεν θα είναι πολύ καλά. Τι αφορά αυτό; Αφορά το επίπεδο, μια από τις έμφυτες καταστάσεις. Νομίζεις πως όποιος είναι σχολαστικός μπορεί να κάνει οπωσδήποτε καλό έργο; Αυτή η άποψη είναι λανθασμένη. Κάποιοι άνθρωποι είναι υπερβολικά σχολαστικοί όταν ενεργούν, σε σημείο να είναι κάπως νευρωτικοί. Για παράδειγμα, όταν πλένουν λαχανικά, πλένουν το μπροστινό μέρος των φύλλων κι έπειτα το πίσω, απομακρύνουν κάθε κιτρινισμένο φύλλο, κόβουν κάθε σημείο όπου υπάρχει τρύπα από κάποιο έντομο, διασφαλίζοντας πως τα λαχανικά είναι πεντακάθαρα. Το να είναι κανείς πολύ σχολαστικός όταν κάνει κάτι είναι ένα θετικό χαρακτηριστικό της ανθρώπινης φύσης, αλλά αν είναι υπερβολικά σχολαστικός, σε σημείο να μην έχει αρχές και να κάνει υπερβολικά ασήμαντα πράγματα, τότε κάτι τέτοιο καθίσταται μη αναγκαίο και μη αποδοτικό. Υποδηλώνει πως έχει χαμηλό επίπεδο, πως δεν μπορεί να καταφέρει πράγματα και πως δεν είναι ικανός να επωμιστεί έργο. Κάποιοι άνθρωποι που είναι σχολαστικοί όταν κάνουν κάτι κατανοούν τις αρχές, καταλαβαίνουν το νόημα και τα βασικά σημεία, ενεργούν γρήγορα και σβέλτα, κρίνουν άμεσα, και μπορούν να λύσουν γρήγορα τα προβλήματα. Αυτό σημαίνει πως έχουν καλό επίπεδο. Το να είναι κανείς σχολαστικός όταν κάνει κάτι δεν ισοδυναμεί με το να είναι αποτελεσματικός όταν το κάνει ούτε ισοδυναμεί με το να πετυχαίνει καλά αποτελέσματα όταν το κάνει. Σημαίνει απλώς πως μπορεί να δείχνει υπομονή και να μένει συγκεντρωμένος, να είναι ήρεμος, να μην κάνει βιαστικές κινήσεις, και να μην είναι φιγουρατζής και απερίσκεπτος. Στην καλύτερη περίπτωση, αυτό αποτελεί απλώς ένα θετικό χαρακτηριστικό της ανθρώπινης φύσης, και υπολείπεται του καλού επιπέδου. Κάποιοι άνθρωποι είναι αρκετά σχολαστικοί όταν κάνουν κάτι, φαίνονται αρκετά ευσυνείδητοι, δεν βιάζονται ούτε σαστίζουν, αλλά είναι αρκετά ήρεμοι. Ωστόσο, δεν χειρίζονται αποδοτικά τα ζητήματα, αφού δεν μπορούν να βάλουν τα πράγματα σε σειρά προτεραιότητας με βάση το πόσο σημαντικά και επείγοντα είναι. Προσκολλώνται σε κάποια ασήμαντη εργασία και εργάζονται αδιάκοπα πάνω σ’ αυτήν, με αποτέλεσμα οι άλλοι να αγχώνονται και να εξοργίζονται, και να θέλουν απεγνωσμένα να τους δώσουν μια γερή κλοτσιά. Εργάζονται με πολύ αργούς ρυθμούς, χωρίς καμία αποδοτικότητα· πολύ απλά είναι άχρηστοι! Ένας άνθρωπος με κανονική ικανότητα επιβίωσης εργάζεται δέκα ή είκοσι φορές πιο γρήγορα απ’ αυτούς. Ενεργούν με πολύ αργούς ρυθμούς και, όσα κι αν κάνουν, δεν μπορούν να βρουν μια μέθοδο, δεν μπορούν να βρουν αρχές, δεν έχουν τη δεξιοτεχνία και υστερούν σε αποδοτικότητα. Μια εργασία που θα έπρεπε να πάρει μία ώρα μπορεί να τους πάρει μια ολόκληρη μέρα, μια εργασία που θα έπρεπε να τους πάρει μία μέρα μπορεί να τους πάρει πέντε, και μια εργασία που θα έπρεπε να τους πάρει πέντε μέρες μπορεί να τους πάρει δέκα, με αποτέλεσμα να θυμώνεις και να εξοργίζεσαι να τους βλέπεις. Κάποιες γυναίκες είναι νωθρές όταν χειρίζονται ζητήματα. Ξέρουν πολύ καλά πως πρέπει να βγουν για να τακτοποιήσουν κάτι σύντομα, αλλά πάλι επιμένουν να λούσουν πρώτα τα μαλλιά τους. Όταν λούζονται, δεν μπορούν να βρουν κάποια μέθοδο. Αντί να λούσουν τα μαλλιά τους με τη μία, τα λούζουν τούφα-τούφα. Περνάει μισή ώρα, και δεν έχουν τελειώσει ακόμα. Δεν είναι τρελές; Επειδή λούζονται, καταλήγουν να καθυστερούν σημαντικά ζητήματα. Όσο πιο επιτακτικά είναι τα ζητήματα, τόσο λιγότερο επείγοντα τα βρίσκουν εκείνες, και επικεντρώνονται, μάλιστα, στο να χειριστούν τα ασήμαντα ζητήματα, καθυστερώντας τα σημαντικά χωρίς να νιώθουν αγχωμένες ή τσιτωμένες. Αν τις παροτρύνεις, βρίσκουν, μάλιστα, ένα σωρό δικαιολογίες: «Γίνεται να μην κάνω αυτά τα σημαντικά πράγματα;» Όταν βλέπεις τέτοιους ανθρώπους, τι σκέφτεσαι μέσα σου; Καίγεσαι να τους δώσεις μια κλοτσιά. Δεν αξίζει να φάνε μια κλοτσιά τέτοιοι άνθρωποι; (Ναι.) Σε ό,τι αφορά τέτοιους ανθρώπους, ακόμη κι αν υπάρχει έργο να γίνει, δεν υπάρχει λόγος να τους βάλεις να το κάνουν εκείνοι. Εργάζονται με πολύ αργούς ρυθμούς και είναι υπερβολικά ανίκανοι! Όταν βλέπετε τέτοιους ανθρώπους, οι οποίοι κινούνται με ρυθμούς χελώνας, αγχώνεστε; (Ναι.) Λένε: «Είμαι σχολαστικός στο έργο μου!» Εγώ λέω: «Τι νόημα έχει η σχολαστικότητά σου; Άλλοι είναι πολύ λιγότερο σχολαστικοί από εσένα, αλλά κάνουν περισσότερο έργο από σένα και το κάνουν καλύτερα. Μπορεί η σχολαστικότητά σου να αποφέρει αποτελέσματα; Αυτό είναι το βασικό. Αν είσαι σχολαστικός όταν κάνεις κάτι και το κάνεις, επίσης, αποδοτικά και με καλά αποτελέσματα, τότε η σχολαστικότητά σου έχει αξία. Αν, όμως, είσαι απλώς σχολαστικός όταν κάνεις κάτι, και στο τέλος δεν πετυχαίνεις ούτε αποτελέσματα ούτε είσαι αποδοτικός, είναι τότε χρήσιμο; Είναι άχρηστο!» Κάποιοι άνθρωποι είναι άκρως σχολαστικοί όταν φτιάχνουν ρούχα, αλλά δεν πετυχαίνουν ποτέ σωστά τα μεγέθη. Δεν μπορούν να κρίνουν με ακρίβεια το κατά πόσον τα ρούχα θα ταίριαζαν σε αυτόν που προβλέπεται να τα φορέσει, δεν μπορούν να καταλάβουν αν τα μανίκια είναι πολύ μακριά ή πολύ κοντά ούτε αν τα ρούχα είναι πολύ στενά ή πολύ φαρδιά, δεν ξέρουν το τυπικό πλάτος της μανσέτας ούτε γνωρίζουν αν είναι κατάλληλος ο γιακάς. Είναι σίγουρο πως το επίπεδο των ρούχων που φτιάχνουν τέτοιοι άνθρωποι δεν θα είναι αποδεκτό. Αν κάποιος είναι σχολαστικός και λειτουργεί, συνάμα, βάσει αρχών, τότε αυτό είναι πράγματι ένα θετικό χαρακτηριστικό της ανθρώπινης φύσης. Αν, όμως, κάποιος είναι απλώς σχολαστικός και δεν έχει αρχές, δεν μπορεί να κατανοήσει τα βασικά σημεία και πάντα κάνει ολόκληρο θέμα για ασήμαντα ζητήματα και τα στοχάζεται άσκοπα, τότε αυτό είναι εκνευριστικό. Σε γενικές γραμμές, η λέξη «σχολαστικός» θεωρείται θετικός όρος από την πλειονότητα των ανθρώπων, αλλά δεν είναι θετικά χαρακτηριστικά όλες οι περιπτώσεις σχολαστικότητας. Εξαρτάται από την περίσταση. Κάποιοι άνθρωποι είναι τυφλά σχολαστικοί, χωρίς καθόλου αρχές. Δεν είναι σχολαστικοί, αλλά νευρωτικοί και ανίκανοι να κατανοήσουν τα βασικά σημεία· κάτι τέτοιο υποδηλώνει χαμηλό επίπεδο, καθώς και ανικανότητα να βρουν τη δεξιοτεχνία να κάνουν κάτι και ανικανότητα να κατανοήσουν τις αρχές. Επομένως, κατά τη δική Μου άποψη, αν και η σχολαστικότητα ως εκδήλωση ή ως τρόπος να ενεργεί κανείς αποτελεί θετικό χαρακτηριστικό της ανθρώπινης φύσης, πρέπει να εξετάσεις και το επίπεδο του συγκεκριμένου ανθρώπου. Αν δεν ληφθεί υπόψη το επίπεδο, τότε το να έχει κανείς σχολαστική στάση όταν κάνει κάτι είναι όπως και να ’χει καλό πράγμα. Αν κάποιος έχει επίπεδο και είναι συνάμα αποδοτικός όταν κάνει κάτι, μπορεί να τηρεί τις αρχές και είναι, επιπλέον, σχολαστικός, τότε αυτή η σχολαστικότητα είναι πραγματικά το κερασάκι στην τούρτα και αποτελεί στ’ αλήθεια ένα θετικό χαρακτηριστικό της ανθρώπινης φύσης.

Ας μιλήσουμε για μια άλλη εκδήλωση: το να λατρεύει κανείς να κάνει επίδειξη. Σε τι είδους πρόβλημα εμπίπτει αυτό; (Στις διεφθαρμένες διαθέσεις.) Για παράδειγμα, κάποιοι άνθρωποι πληκτρολογούν πολύ γρήγορα. Προκειμένου να μάθουν οι άλλοι πως έχουν αυτό το προτέρημα, πατούν επίτηδες τα πλήκτρα πολύ δυνατά, σαν να λένε: «Άκου τον ρυθμό που κάνουν τα πλήκτρα όταν τα πατάω, και θα καταλάβεις πόσο γρήγορα πληκτρολογώ!» Κάποιοι άνθρωποι είναι απόφοιτοι πανεπιστημίου, κι έτσι λένε από συνήθεια πράγματα του τύπου: «Παλιά που ήμασταν στο πανεπιστήμιο», «οι καθηγητές στο πανεπιστήμιό μας», «η πανεπιστημιούπολή μας» και ούτω καθεξής. Τι είδους εκδήλωση είναι αυτή; (Κάνουν επίδειξη.) Ονομάζεται να κάνει κανείς επίδειξη. Κάποιοι άνθρωποι αγοράζουν καινούριο αυτοκίνητο και φοβούνται πως οι άλλοι δεν θα μάθουν πως είναι κάποια διάσημη μάρκα πολυτελείας. Όταν βγαίνουν από το αυτοκίνητο, δεν απομακρύνονται· αντ’ αυτού, τη μια στιγμή κοιτάνε να δουν μήπως έχουν δαχτυλιές τα τζάμια και την άλλη ελέγχουν να δουν αν υπάρχουν γρατζουνιές στη βαφή. Γιατί παραμένουν συνεχώς γύρω από το αυτοκίνητο; Μόνο και μόνο για να μάθουν οι άλλοι πως είναι δικό τους. Τι είδους εκδήλωση είναι αυτή; (Κάνουν επίδειξη.) Κάποιοι άνθρωποι έχουν κινητό προηγμένης τεχνολογίας. Ακόμη κι όταν έχει σβήσει από μπαταρία, εκείνοι προσποιούνται ότι μιλάνε, έτσι ώστε να το δουν οι άλλοι. Πώς λέγεται αυτό; (Κάνουν επίδειξη.) Γιατί κάνουν επίδειξη; Δεν παίζει ρόλο η ματαιοδοξία εδώ; Κάποιοι άνθρωποι φοράνε ένα παλτό βιζόν, και δεν το βγάζουν ακόμη κι όταν μπουν σε ένα δωμάτιο που έχει πολλή ζέστη. Όταν κάποιος τούς ρωτάει: «Δεν ζεσταίνεσαι;» εκείνοι απαντούν: «Όχι, φοράω βιζόν, είναι πολύ ζεστό!» Υποθέτουν πως οι άλλοι δεν ξέρουν τίποτε γι’ αυτό! Όταν το βγάζουν, φροντίζουν να φανεί η ετικέτα, και το επιδεικνύουν στους άλλους: «Δεν είναι απλώς βιζόν, αλλά είναι, μάλιστα, του τάδε επώνυμου σχεδιαστή ρούχων πολυτελείας. Εσύ δεν τον ξέρεις καν!» Αν οι άλλοι δεν τον ξέρουν, τι ακριβώς επιδεικνύεις; Δεν κάνεις επίδειξη για το τίποτα; Κάποιοι άνθρωποι επιδεικνύονται ακόμα και σ’ Εμένα, λέγοντας: «Φοράς μπουφάν με επένδυση από πούπουλα πάπιας; Θα ’πρεπε να φοράς παλτό βιζόν· είναι πολύ ζεστό!» Εγώ λέω: «Ναι μεν είναι ζεστό, αλλά είναι πολύ βαρύ!» Φορούν παλτό βιζόν και επιδεικνύονται ακόμη και μπροστά Μου. Πείτε Μου, δεν είναι ρηχοί οι άνθρωποι που λατρεύουν να κάνουν επίδειξη; Σε ό,τι αφορά την ανθρώπινη φύση τους, έχουν δύο προβλήματα. Το ένα είναι πως είναι ιδιαίτερα επιφανειακοί. Σε ό,τι αφορά τα εξωτερικά υπάρχοντα και τα υλικά αγαθά, όπως το φαγητό που τρώνε, τα ρούχα που φοράνε και τα αντικείμενα που χρησιμοποιούν, θέλουν να τα προβάλλουν όλα. Δεν μπορούν να καταπνίξουν την επιθυμία τους να κάνουν επίδειξη, και πάντα θέλουν να προβάλλουν αυτά τα πράγματα στους άλλους, ώστε να δουν πως τα ρούχα που φορούν και τα πράγματα που χρησιμοποιούν είναι όλα τους πολυτελή και εξαιρετικά. Τι σημασία έχει να το ξέρουν οι άλλοι; Ακόμη κι αν οι άλλοι τα δουν και δεν αρχίσουν να τους έχουν σε μεγάλη εκτίμηση, εκείνοι και πάλι τα προβάλλουν. Δεν είναι ρηχό κάτι τέτοιο; (Ναι.) Είναι ρηχοί και κάνουν σαν παιδιά· αυτό είναι το άλλο πρόβλημα με τους ανθρώπους που λατρεύουν να κάνουν επίδειξη. Πείτε Μου, τι μπορούν να κερδίσουν κάνοντας έτσι επίδειξη; Δεν το κάνουν μόνο για να κάνουν αισθητή την παρουσία τους; Είναι απαραίτητο κάτι τέτοιο; Δεν είναι περιττό; (Ναι.) Τη δεκαετία του ’80 και του ’90, αν οι σόλες των δερμάτινων παπουτσιών είχαν φθαρεί ανόμοια, κάρφωναν πάνω τους μεταλλικές τάπες, οι οποίες έκαναν πολύ θόρυβο στο περπάτημα. Κάποιοι άνθρωποι έπρεπε να καρφώσουν μεταλλικές τάπες σε ολοκαίνουρια δερμάτινα παπούτσια προτού καν τα φορέσουν, απλώς και μόνο για να μάθουν οι άλλοι ότι είχαν ένα ζευγάρι δερμάτινα παπούτσια. Αυτό τους έδινε αυτοπεποίθηση και τους πρόσφερε ένα αίσθημα απόλαυσης. Πίστευαν το εξής: «Είναι καλό να τραβάω την προσοχή των άλλων. Αποδεικνύει πως έχω γοητεία και πως η ύπαρξή μου είναι επιβεβαιωμένη. Πρέπει, λοιπόν, να μοιραστώ με όλους τα φόρτε μου, τα δυνατά μου σημεία και τα καλά πράγματα που έχω στην κατοχή μου». Όντως μοιράζονται μ’ αυτόν τον τρόπο; Αυτό λέγεται να κάνει κανείς φιγούρα. Δεν υπάρχουν αρκετοί άνθρωποι σ’ αυτόν τον κόσμο που λατρεύουν να κάνουν φιγούρα; (Ναι.) Όλοι οι άνθρωποι το θεωρούν αυτό αρκετό φυσιολογικό, έτσι δεν είναι; Κανείς δεν περιφρονεί τέτοιους ανθρώπους ούτε τους κοιτάει περίεργα, επειδή ο κόσμος είναι γεμάτος με ανθρώπους που έχουν εμμονή με κάθε λογής υλικές και χρηματικές απολαύσεις, καθώς και με τις απολαύσεις της θέσης. Επομένως, αυτός ο κόσμος εκθειάζει αυτά τα πράγματα. Στον οίκο του Θεού, τέτοιοι άνθρωποι κάνουν τους άλλους να νιώθουν απέχθεια και περιφρόνηση. Γιατί; Όσοι πιστεύουν στον Θεό, απ’ όταν δημιουργήσουν ένα θεμέλιο στην αρχή μέχρι να κατανοήσουν σταδιακά την αλήθεια, καθώς και την αξία και τη σημασία που έχει να είσαι άνθρωπος, αρχίζουν να ενδιαφέρονται λιγότερο για τις υλικές απολαύσεις και για κάποια από τα επιφανειακά πράγματα του κόσμου. Η εσωτερική τους ώθηση να επιδιώκουν εξωτερικά υπάρχοντα ελαττώνεται, οι στόχοι και η κατεύθυνση της επιδίωξής τους αλλάζουν, και οι ανάγκες του εσωτερικού τους κόσμου γίνονται διαφορετικές. Αναπτύσσουν μια διαφορετική οπτική για τις υλικές ανάγκες, και νιώθουν πως όλα αυτά τα πράγματα είναι κενά και πως δεν μπορούν να ικανοποιήσουν τις ανάγκες της καρδιάς τους. Επομένως, μειώνεται η τάση τους να κάνουν επίδειξη και φιγούρα για κάθε λογής πράγματα. Ποια είναι κάποια πράγματα για τα οποία μπορεί, το πολύ πολύ, να κάνουν επίδειξη ή φιγούρα οι πιστοί στον Θεό; Μπορεί να κάνουν φιγούρα για πράγματα όπως τις ικανότητες ή τα προτερήματά τους. Για παράδειγμα, κάποιοι άνθρωποι που λατρεύουν να τραγουδούν θέλουν πάντα οι άλλοι να ακούσουν τη φωνή τους. Λένε: «Ακούστε πόσο καλή φωνή έχω!» Φοβούνται πως οι άλλοι δεν θα μάθουν πως τραγουδούν καλά, και θέλουν μονίμως να κάνουν επίδειξη σε αυτόν τον τομέα. Με λίγα λόγια, το να λατρεύει κανείς να κάνει επίδειξη αποτελεί μια ατέλεια της ανθρώπινης φύσης. Είναι μια εκδήλωση ανωριμότητας, παιδιάστικης συμπεριφοράς και ρηχότητας στην ανθρώπινη φύση. Όταν οι άνθρωποι κατανοούν μόνο λίγα λόγια και δόγματα, και δεν έχουν αποκτήσει πραγματικά την αλήθεια ούτε έχουν εισέλθει στην αλήθεια-πραγματικότητα, είναι πολύ πιθανό να προβάλουν το ψεγάδι της λατρείας να κάνουν επίδειξη, κι αυτή η ατέλεια της ανθρώπινης φύσης δεν είναι εύκολο να ξεπεραστεί. Κι αυτό επειδή, προτού αποκτήσουν οι άνθρωποι την αλήθεια, τα πράγματα για τα οποία μπορούν να κάνουν επίδειξη και φιγούρα είναι το κεφάλαιό τους και η αυτοπεποίθησή τους για τη ζωή. Ο μόνος λόγος που έχεις πίστη στη διαγωγή σου και κίνητρο στον τρόπο με τον οποίον ενεργείς είναι επειδή στηρίζεσαι σε πράγματα όπως την εμφάνιση, τη συμπεριφορά, τα προτερήματα, το μορφωτικό επίπεδο, τα προσόντα ή τις επαγγελματικές δεξιότητες για να ζεις. Επομένως, οι περισσότεροι άνθρωποι προβάλλουν, σε διαφορετικό βαθμό, το ψεγάδι της λατρείας να κάνουν επίδειξη, κι αυτό δεν είναι εύκολο να ξεπεραστεί ούτε είναι εύκολο να επαναστατήσουν εναντίον του. Όταν οι άνθρωποι κατανοούν την αλήθεια και εισέρχονται στην αλήθεια-πραγματικότητα, όταν έχουν ορισμένο ανάστημα και νοιάζονται λιγότερο για τα πράγματα που δεν σχετίζονται με την αλήθεια, φτάνουν στο σημείο να καταλάβουν πως δεν υπάρχει ανάγκη να κάνουν επίδειξη ή φιγούρα, όπως και καταλαβαίνουν πως αυτά τα πράγματα δεν αντιπροσωπεύουν ούτε ότι ένας άνθρωπος έχει ανθρώπινη φύση ούτε ότι έχει ανάστημα· φυσικά, ακόμη περισσότερο, δεν αντιπροσωπεύουν πως έχει σωθεί ή πως μπορεί να υποταχθεί στην αλήθεια και τον Θεό. Επομένως, καθώς κάποιοι άνθρωποι, οι οποίοι παλιότερα λάτρευαν να κάνουν επίδειξη, κατανοούν την αλήθεια και εισέρχονται στην αλήθεια-πραγματικότητα, αυτή η επιθυμία ξεθωριάζει σταδιακά, και αυτή η ατέλεια της ανθρώπινης φύσης ασυναίσθητα ξεπερνιέται και εξαφανίζεται. Πάρτε, για παράδειγμα, κάποιον που φοράει ένα σχετικά ακριβό μπλουζάκι. Όταν λερωθεί λιγάκι κατά λάθος, εκείνος αγχώνεται πολύ. Κάποιος άλλος του λέει: «Γιατί αγχώθηκες τόσο πολύ; Αν το πλύνεις, θα καθαρίσει, έτσι δεν είναι;» Εκείνος απαντάει: «Ξέρεις ότι αυτό το μπλουζάκι κόστισε 200 γουάν;» Επιμένει να αναφέρει την τιμή για να τη μάθουν οι άλλοι· τότε μόνο νιώθει ικανοποιημένος. Αν ο συγκεκριμένος άνθρωπος κατανοεί την αλήθεια, μπορεί να προσεγγίσει σωστά τέτοια ζητήματα όταν τα αντιμετωπίσει ξανά. Δεν θα αναφέρει την τιμή και, σε εκείνο το σημείο, η ματαιοδοξία του θα περιοριστεί σε κάποιον βαθμό. Δεν θα αποδείξει αυτό πως η ανθρώπινη φύση του έχει γίνει συγκριτικά ώριμη και πως δεν είναι πια τόσο ρηχή ή παιδιάστικη; (Ναι.) Η λατρεία του να κάνει επίδειξη, αυτή η ατέλεια της ανθρώπινης φύσης του, θα έχει έτσι ξεπεραστεί.

Η επόμενη εκδήλωση είναι το να περιφρονεί κανείς τους φτωχούς και να ευνοεί τους πλουσίους. Ορισμένοι άνθρωποι, όταν βλέπουν κάποιον εύπορο, προσπαθούν κατευθείαν να κερδίσουν την εύνοιά του με κολακείες, λέγοντας πράγματα του τύπου: «Έχεις υπέροχη επιδερμίδα. Είσαι στις ομορφιές σου. Είσαι τόσο ευγενής, που ακόμη και το σάλιο που θα φτύσεις αξίζει περισσότερο από εμάς τους φτωχούς!» Όταν μιλάνε σε πλούσιους ανθρώπους και σε όσους έχουν υπόληψη και θέση, είναι ιδιαίτερα ευγενικοί. Όταν, όμως, δουν έναν αγρότη, πάντα θέλουν να τον κοροϊδέψουν και, είτε άμεσα είτε έμμεσα, τον μειώνουν με τα λόγια τους. Έχουν τελείως διαφορετική στάση απέναντι στους πλουσίους και τους φτωχούς. Είναι διατεθειμένοι να ικανοποιούν τις ανάγκες των πλουσίων, σε σημείο να γίνονται, μάλιστα, πρόθυμα σκλάβοι τους. Με τους φτωχούς, όμως, τα πράγματα είναι διαφορετικά· όταν οι φτωχοί αντιμετωπίζουν δυσκολίες και ζητούν βοήθεια, εκείνοι τους αγνοούν. Αντιμετωπίζουν τους ανθρώπους με χαμηλή υπόληψη και χαμηλή κοινωνική θέση τελείως διαφορετικά απ’ ό,τι αντιμετωπίζουν όσους έχουν υψηλή κοινωνική θέση. Έτσι περιφρονούν τους φτωχούς και ευνοούν τους πλουσίους. Τι είδους πρόβλημα είναι αυτό; (Είναι μια ατέλεια της ανθρώπινης φύσης.) Είναι μια ατέλεια της ανθρώπινης φύσης; Τι είδους πρόβλημα είναι εντός της ανθρώπινης φύσης; (Ποταπός χαρακτήρας.) Είναι πρόβλημα χαρακτήρα εντός της ανθρώπινης φύσης· σημαίνει πως έχουν ποταπό χαρακτήρα. Όταν βλέπουν πλούσιους ανθρώπους, γίνονται υποτακτικά τσιράκια, και ενεργούν με άκρα δουλοπρέπεια. Όταν βλέπουν φτωχούς ανθρώπους, θέλουν να ενεργούν να σαν να είναι ο αφέντης. Τι είδους πλάσματα είναι; Το γεγονός πως αντιμετωπίζουν έτσι τους ανθρώπους δείχνει πως δεν έχουν αρχές! Το θέμα με τους φτωχούς είναι απλώς πως δεν έχουν πολλά λεφτά και πως οι συνθήκες διαβίωσής τους είναι ελαφρώς χειρότερες· με ποιον τρόπο σε έχουν προσβάλει; Έχουν σώνει και καλά κακή ανθρώπινη φύση οι φτωχοί; Έχουν σώνει και καλά καλή ανθρώπινη φύση οι πλούσιοι; Μήπως οι άνθρωποι που περιφρονούν τους φτωχούς και ευνοούν τους πλουσίους ζυγίζουν και βλέπουν τους άλλους με βάση τις αλήθεια-αρχές; Ξεκάθαρα όχι. Πιστεύουν πως όποιος έχει χρήματα είναι ευγενής και σπουδαίος, και όποιος είναι φτωχός είναι κατώτερος και υποδεέστερος. Ζυγίζουν τους ανθρώπους με πρότυπο το χρήμα. Είναι καλοί αυτοί οι άνθρωποι; Πώς είναι η ανθρώπινη φύση τους; (Η ανθρώπινη φύση τους είναι κακή.) Όταν βλέπουν κάποιον πλούσιο, χαμογελούν δουλικά· όταν βλέπουν κάποιον φτωχό, το πρόσωπό τους σκοτεινιάζει κατευθείαν· αλλάζει στη στιγμή! Είναι διατεθειμένοι να κουβαλήσουν ακόμη και το δοχείο νυκτός για έναν πλούσιο, αλλά απρόθυμοι ακόμη και να βάλουν ένα ποτήρι νερό σε έναν φτωχό. Τι είδους πλάσματα είναι; Δεν έχουν ποταπό χαρακτήρα; (Ναι.) Είναι καλό να γίνονται τέτοιοι άνθρωποι επικεφαλής; (Όχι.) Γιατί όχι; Γιατί δεν είναι κατάλληλοι για τον ρόλο του επικεφαλής; (Δεν έχουν αρχές στον τρόπο με τον οποίο φέρονται στους άλλους, και δεν επιλέγουν ούτε χρησιμοποιούν ανθρώπους με βάση τις αλήθεια-αρχές, αλλά με βάση το αν έχουν κοινωνική θέση και χρήματα. Αν γίνουν επικεφαλής, θα δώσουν προαγωγή σε εκείνους που έχουν θέση και χρήματα. Αν οι άνθρωποι που πάρουν προαγωγή είναι κακοί, τότε τη δύναμη στην εκκλησία θα την έχουν κακοί άνθρωποι, και αυτό θα είναι καταστροφικό.) Τέτοιοι άνθρωποι δεν είναι κατάλληλοι για επικεφαλής. Αφενός, έχουν ποταπό χαρακτήρα, και δεν έχουν πρότυπο συνείδησης σε αυτά που κάνουν. Αφετέρου, αν γίνονταν επικεφαλής, θα μετέτρεπαν την εκκλησία σε ένα είδος κοινωνίας· η εκκλησία υπό την ηγεσία τους θα γινόταν μια κοινωνική ομάδα. Θα έδιναν προαγωγές στους εύπορους ανθρώπους που ασκούν επιρροή, σε όσους έχουν υπόληψη, θέση και διασυνδέσεις, και σε όσους ευδοκιμούν στην κοινωνία, κάνοντάς τους επικεφαλής και επόπτες ομάδων. Ταυτόχρονα, θα ποδοπατούσαν τους αγρότες, τους φτωχούς και όσους έχουν χαμηλό μορφωτικό επίπεδο και δεν είναι καλοί στο να λένε όμορφες κουβέντες, οι οποίοι έχουν καλή ανθρώπινη φύση, έχουν επίπεδο, και επιδιώκουν την αλήθεια, αλλά έχουν χαμηλή κοινωνική θέση. Δεν θα γινόταν έτσι η εκκλησία ακριβώς σαν την κοινωνία; Τι διαφορά θα υπήρχε; Στην κοινωνία, τη δύναμη την έχουν όσοι είναι εύποροι και έχουν θέση, σωστά; Όσοι έχουν τη θέση και βρίσκονται στο προσκήνιο σε κάθε επίπεδο, τομέα και ομάδα στην κοινωνία είναι εκείνοι που έχουν υπόληψη, διασυνδέσεις, δύναμη και επιρροή, σωστά; Αν ο οίκος του Θεού ήταν σαν την κοινωνία, θα εξακολουθούσε να είναι ο οίκος του Θεού; Δεν θα ήταν πια ο οίκος του Θεού ούτε θα μπορούσε να ονομάζεται εκκλησία· θα ήταν μια κοινωνική ομάδα. Αυτή ακριβώς είναι η συνέπεια όταν γίνονται επικεφαλής οι άνθρωποι που περιφρονούν τους φτωχούς και ευνοούν τους πλουσίους. Τέτοιοι άνθρωποι γίνονται υπηρέτες οποιουδήποτε έχει θέση. Πείτε Μου, έχουν αρχές οι άνθρωποι που ενεργούν ως υπηρέτες; Έχουν όρια στη διαγωγή τους; (Όχι.) Τέτοιοι άνθρωποι δεν έχουν ούτε αρχές ούτε όρια στη διαγωγή τους. Αντιμέτωποι με κάποιο επικίνδυνο περιβάλλον, θα μπορούσαν να γίνουν Ιούδες. Αν κατέρρεε η χώρα τους, θα γίνονταν προδότες. Αν γίνονταν κυβερνητικοί ηγέτες, θα γίνονταν προδότες του έθνους. Τέτοια ακριβώς πλάσματα είναι! Επομένως, δεν είναι κατάλληλοι για επικεφαλής. Κι αυτό επειδή δεν θα έκαναν αληθινό έργο και θα έβλαπταν τους αδελφούς και τις αδελφές, ποδοπατώντας όλους όσοι επιδιώκουν ειλικρινά την αλήθεια και έχουν ανθρώπινη φύση, δίνοντας προαγωγή σε όσους έχουν κακή ανθρώπινη φύση, σε όσους έχουν θέση και σε όσους είναι επιφανείς και ασκούν επιρροή στην κοινωνία· αυτό έρχεται σε πλήρη αντίθεση με τις αρχές του οίκου του Θεού για την προαγωγή των ανθρώπων. Αν τέτοιοι άνθρωποι βασίλευαν και είχαν δύναμη στον οίκο του Θεού, θα μπορούσε να προχωρήσει ομαλά και ανεμπόδιστα το έργο της εκκλησίας; (Όχι.) Το έργο της εκκλησίας και ο εκλεκτός λαός του Θεού θα καταστρέφονταν στα χέρια αυτών των ανθρώπων. Αυτοί οι άνθρωποι θα συνωμοτούσαν μεταξύ τους, θα χρησιμοποιούσαν ο ένας τον άλλον και θα έκαναν χάρες ο ένας στον άλλον. Οι αδελφοί και οι αδελφές που επιδιώκουν την αλήθεια θα περιθωριοποιούνταν και θα έμεναν απέξω· μπορεί, μάλιστα, να μεταφέρονταν σε ομάδες Β ή να αποπέμπονταν, κι έτσι να έμεναν χωρίς καμία διέξοδο. Δεν θα μπορούσαν να γίνουν έτσι τα πράγματα; (Ναι.) Πώς είναι οι σχέσεις μεταξύ τέτοιων ανθρώπων; Όταν μαζεύονται, αποκαλούν ο ένας τον άλλο «φίλο», αγκαλιάζονται, και καυχιούνται για την ένδοξη ιστορία τους στην κοινωνία, μιλώντας για τι μπορούν να κάνουν ο ένας για τον άλλον, έπειτα ρωτώντας τι μπορεί να κάνει ο άλλος γι’ αυτούς, χρησιμοποιώντας αμοιβαία ο ένας τον άλλο. Διαφέρουν σε τίποτα αυτοί οι άνθρωποι από τους ανθρώπους στην κοινωνία; Όταν είναι μαζί, δεν τρώνε ούτε πίνουν τον λόγο του Θεού, δεν συναναστρέφονται πάνω στην αλήθεια, δεν συναναστρέφονται πάνω στην προσωπική βιωματική τους κατανόηση, δεν μιλάνε περί αυτογνωσίας ούτε αναλύουν τις διεφθαρμένες διαθέσεις τους. Αντ’ αυτού, μιλάνε μόνο για τις επιτυχίες που έχουν στην κοινωνία, για τις πράξεις με τις οποίες έχουν βρεθεί στο προσκήνιο, για την ένδοξη ιστορία τους, για τους αξιωματούχους με τους οποίους έχουν βγει για φαγητό και για τους αξιωματούχους των οποίων έχουν κερδίσει την εύνοια με κολακείες· όλο για τέτοια πράγματα μιλάνε. Είναι αυτοί οι άνθρωποι πιστοί στον Θεό; Ανταγωνίζονται ο ένας τον άλλο για τη θέση, το υπόβαθρο, τις ικανότητες και τα μέσα, ενώ συνωμοτούν, επίσης, μεταξύ τους και χρησιμοποιούν ο ένας τον άλλον. Έτσι είναι οι σχέσεις τους. Αν είσαι συνηθισμένος άνθρωπος ή αγρότης που δεν μπορεί να κάνει τίποτα γι’ αυτούς, σε θεωρούν άχρηστο, τελείως ανάξιο της προσοχής τους, και σε κάνουν πέρα. Για τι θέματα μιλάνε όταν είναι μαζί; Συζητούν για το ποια μάρκα επώνυμων ενδυμάτων λάνσαρε ένα νέο προϊόν, ποιο νέο αυτοκίνητο έχει βγει στην αγορά, ποιος αγόρασε ένα διαμάντι πολλών καρατίων, ποιανού το ακίνητο βγήκε σε πλειστηριασμό, ποιανού οι μετοχές έπεσαν ή ανέβηκαν, ποιανού η εταιρεία μπήκε στο χρηματιστήριο, ποιος κέρδισε την εύνοια κυβερνητικών αξιωματούχων, ποιος συνωμότησε με ποια συμμορία, ποιος κατάφερε κάτι δίνοντας δώρα και χρήματα, και πόσα ήταν αυτά· μόνο για τέτοια πράγματα μιλάνε. Πείτε Μου, δεν είναι αηδιαστικό αυτό; Αν μονίμως μιλάνε για τέτοια πράγματα στην εκκλησία, δεν θα αναστατώσουν και θα καταστρέψουν την εκκλησιαστική ζωή; Πείτε Μου, μπορούν να επιλεχθούν τέτοιοι άνθρωποι ως επικεφαλής; (Όχι.) Είναι καιροσκόποι. Μόλις ανακαλύψετε τέτοιους ανθρώπους στην εκκλησία, θα πρέπει να τους εκθέσετε και να τους απομακρύνετε· ο οίκος του Θεού δεν κρατάει τέτοιους ανθρώπους. Οι καιροσκόποι στον οίκο του Θεού βρίσκονται εκεί απλώς και μόνο για να κάνουν τα τυπικά και να λάβουν ευλογίες με μαμουνιές. Δεν αποδέχονται καθόλου την αλήθεια ούτε αποδέχονται τίποτα θετικό. Επιπλέον, αυτοί οι άνθρωποι κάνουν το καθήκον τους χωρίς ειλικρίνεια· δεν θέλουν να δαπανήσουν καθόλου τον εαυτό τους, και το μόνο που θέλουν είναι να λάβουν ευλογίες. Αν δεν υπάρχει όφελος, δεν θα κάνουν τίποτα. Ενώ οι αδελφοί και οι αδελφές είναι επικεντρωμένοι στο να κάνουν τα καθήκοντά τους και να εργάζονται επιμελώς, εκείνοι παραμερίζουν τα καθήκοντά τους και ασχολούνται με προσωπικά ζητήματα, ενδίδοντας, μάλιστα, στο φαγητό, το ποτό και τη διασκέδαση. Επίσης, μπαίνουν συχνά στο διαδίκτυο και περνούν πολλή ώρα ψάχνοντας πράγματα που τους αρέσουν ή που θέλουν πιο πολύ, όπως θέματα που αφορούν τη μόδα, την ομορφιά και τα χτενίσματα, καθώς και κορυφαία προϊόντα υγείας. Όπου κι αν πάνε, κομπάζουν και εξαπατούν τους άλλους· ψάχνουν ανθρώπους του είδους τους και, όταν βρουν κάποιον παρόμοιο μ’ αυτούς, τακιμιάζουν κατευθείαν. Δεν μπορούν να τα πάνε καλά με αληθινούς αδελφούς και αδελφές, και στην εκκλησία είναι απροσάρμοστοι και όχι άνθρωποι. Όταν βλέπετε τέτοιους ανθρώπους, πρέπει να μένετε μακριά τους. Επιπλέον, αν οι περισσότεροι άνθρωποι ή οι επικεφαλής σας δεν έχουν διάκριση και εξακολουθούν να τους θεωρούν αδελφούς και αδελφές που πιστεύουν αληθινά, πρέπει να βγείτε μπροστά για να τους εκθέσετε και να τους απομακρύνετε. Καταλάβατε τώρα; Γιατί πρέπει να απομακρύνονται τέτοιοι άνθρωποι; (Επειδή εύκολα προκαλούν αναστάτωση στην εκκλησία, δημιουργούν μια αρνητική ατμόσφαιρα, και μπορούν να επηρεάσουν τους άλλους στην εκτέλεση του καθήκοντός τους και την επιδίωξη της αλήθειας.) Ακριβώς, καταστρέφουν την ατμόσφαιρα της εκκλησίας. Δεν επιδιώκουν οι ίδιοι την αλήθεια, ενώ επηρεάζουν και τους άλλους, κρατώντας τους πίσω. Αν κάνουν έργο που αξίζει ένα δολάριο, απαιτούν ως μισθό δέκα. Το να χρησιμοποιούνται τέτοιοι άνθρωποι δεν αξίζει ούτε όσο το να μεγαλώνεις έναν σκύλο. Τουλάχιστον ο σκύλος μπορεί να φυλάει το σπίτι και να είναι πιστός στον ιδιοκτήτη του! Δεν κάνει ύπουλους ελιγμούς παρασκηνιακά, και δεν χρειάζεται να ανησυχείς μήπως προκαλέσει μπελάδες αργότερα. Ποια θα ήταν η συνέπεια αν η εκκλησία δεχόταν ανθρώπους που περιφρονούν τους φτωχούς και ευνοούν τους πλουσίους; Θα μπορούσαν να βοηθήσουν τον εκλεκτό λαό του Θεού; Θα μπορούσαν να προσφέρουν όφελος στους άλλους; (Όχι.) Μόλις τους αποκαλύψουν και τους δουν καθαρά οι άλλοι, θα πρέπει να απομακρυνθούν. Αν τους επιτραπεί να παραμείνουν, θα προκαλέσουν μόνο διατάραξη και αναστάτωση, θα δημιουργήσουν μόνο μπελάδες, και θα φέρουν μόνο συμφορά στην εκκλησία. Αν περιμένετε μέχρι να προκαλέσουν κάποια μεγάλη καταστροφή, κι απλώς συμμαζέψετε μετά τα χάλια τους, αυτό θα είναι μεγάλο πρόβλημα. Δεν θέλουμε μπελάδες· καλύτερα να έχουμε το κεφάλι μας ήσυχο. Υπάρχουν πολλές εργασίες και πολλά καθήκοντα που θα πρέπει να κάνουν οι άνθρωποι· μην πάτε γυρεύοντας για τέτοιους μπελάδες.

Υπάρχει άλλο ένα είδος ανθρώπων: αυτοί που προσπαθούν να κερδίσουν με κολακείες την εύνοια όσων έχουν δύναμη. Είναι καλοί ή κακοί οι άνθρωποι που προσπαθούν να κερδίσουν με κολακείες την εύνοια όσων έχουν δύναμη; (Είναι κακοί.) Από ποια άποψη είναι κακοί; Ένας τέτοιος άνθρωπος είναι τρομερά ακατάδεκτος. Όταν βλέπει κάποιον με θέση, καταβάλλει συνεχώς κάθε προσπάθεια για να κερδίσει με κολακείες την εύνοιά του· παίρνει την πρωτοβουλία να του μιλήσει και να του ανοιχτεί, να του σερβίρει φαγητό, να του πλύνει τα ρούχα και να του κάνει καθαριότητες. Δεν υπάρχει κάτι που δεν είναι πρόθυμος να κάνει. Αν δεν έχεις θέση, προσποιείται πως δεν σε βλέπει· κι αν τον προσεγγίσεις με δική σου πρωτοβουλία, μια ξινή έκφραση ζωγραφίζεται αμέσως στο πρόσωπό του μόλις σε βλέπει. Είναι καλοί τέτοιοι άνθρωποι; Σε ποια πτυχή εμπίπτει αυτού του είδους το πρόβλημα; (Ένας τέτοιος άνθρωπος έχει ποταπό χαρακτήρα και ανεπαρκή ανθρώπινη φύση.) Η ανθρώπινη φύση του είναι άσχημη και ο χαρακτήρας του ποταπός. Πόσο άσχημη είναι η ανθρώπινη φύση του; (Δεν έχει ούτε ακεραιότητα ούτε αξιοπρέπεια.) Είναι καλοί οι άνθρωποι που προσπαθούν ενεργά να κερδίσουν με κολακείες την εύνοια όσων έχουν δύναμη; (Όχι.) Τι είδους άνθρωποι είναι, λοιπόν; Πώς είναι ο χαρακτήρας των ανθρώπων που θέλουν να κερδίζουν με κολακείες την εύνοια όσων έχουν δύναμη; Έχουν δύο διαφορετικά πρόσωπα όταν αντιμετωπίζουν τον ίδιο άνθρωπο. Δεν φοβούνται μην τους δουν καθαρά οι άλλοι, ενώ αφήνουν, μάλιστα, να φανούν ελεύθερα αυτές οι πλευρές του εαυτού τους. Έχουν κανένα αίσθημα ακεραιότητας και αισχύνης αυτοί οι άνθρωποι; (Όχι.) Άραγε μπορούν να καταταχθούν στην κατηγορία των κακών ανθρώπων αυτοί οι άνθρωποι που δεν έχουν κανένα αίσθημα ακεραιότητας και αισχύνης; (Ναι.) Γιατί μπορούν να καταταχθούν στην κατηγορία των κακών ανθρώπων; Έχουν δύο διαφορετικά πρόσωπα στον τρόπο με τον οποίο αντιμετωπίζουν τους άλλους. Ας αναλύσουμε τη ρίζα των δύο αυτών διαφορετικών προσώπων. Αυτοί οι άνθρωποι αγαπούν ιδιαίτερα τη θέση, όπως και αγαπούν τους ανθρώπους που έχουν υπόληψη και δύναμη. Όταν βλέπουν ανθρώπους με θέση, είναι όλο χαμόγελα, τελείως υπάκουοι· συμπεριφέρονται απέναντί τους με δουλοπρέπεια και προσπαθούν να κερδίσουν με κολακείες την εύνοιά τους χωρίς ενδοιασμούς, ενώ τους κολακεύουν χωρίς ντροπή. Ανεξάρτητα από το αν ο στόχος τους είναι να κερδίσουν την εύνοια αυτών των ανθρώπων ή αν έχουν το απώτερο κίνητρο να θέλουν να τους έχουν σε εκτίμηση και να πάρουν προαγωγή, η στάση τους απέναντι στους άλλους είναι προβληματική και παραβιάζει τις αλήθεια-αρχές. Γιατί έχουν, λοιπόν, μια τέτοια στάση απέναντι στους ανθρώπους με θέση; (Για χάρη των δικών τους συμφερόντων.) Αυτό αποδεικνύει πως αγαπούν ιδιαίτερα τη θέση. Οι ίδιοι δεν έχουν την ικανότητα ή δεν έχουν τα προσόντα, τις συνθήκες ή τις ευκαιρίες να αποκτήσουν θέση. Ωστόσο, προσπαθώντας να κερδίσουν με κολακείες την εύνοια όσων έχουν θέση και πλησιάζοντάς τους, μπορούν να ικανοποιήσουν την επιθυμία τους για θέση. Επομένως, μπορούν να προσπαθούν να κερδίσουν με κολακείες την εύνοια των άλλων και να τους κολακεύουν χωρίς ενδοιασμούς και ντροπή. Ο χαρακτήρας τους είναι πολύ ποταπός. Δεν τους νοιάζει τι είδους άνθρωπος είναι αυτός που έχει θέση ούτε διακρίνουν αν η ανθρώπινη φύση του είναι καλή ή κακή, ή αν ο συγκεκριμένος άνθρωπος είναι κακός. Εφόσον έχει θέση ή χρήματα, τότε, ακόμη κι αν είναι κακός άνθρωπος, εκείνοι και πάλι θα προσπαθήσουν να κερδίσουν την εύνοιά του με κολακείες. Δεν έχουν καθόλου αρχές, έτσι δεν είναι; (Ναι.) Γι’ αυτούς, ό,τι κι αν λένε οι άνθρωποι που έχουν θέση είναι σωστό και καλό, και όποιος κι αν είναι ο τρόπος που μιλάνε, είναι αποδεκτός. Εφόσον κάποιος έχει θέση, του συμπεριφέρονται καλά. Δεν έχουν καθόλου αρχές και είναι αφύσικα καλοί απέναντί του. Πραγματικά, δεν έχουν κανένα απολύτως αίσθημα ακεραιότητας και αισχύνης. Δεν τους νοιάζει πώς τους βλέπουν και πώς τους αξιολογούν οι άλλοι. Δεν τους νοιάζει τι γνώμη έχουν οι άλλοι γι’ αυτούς. Σκέφτονται μέσα τους: «Απλώς μου αρέσουν οι άνθρωποι που έχουν θέση. Θέλω απλώς να είμαι καλός μαζί τους. Τι το κακό έχει να έχει κανείς θέση; Εσείς που δεν έχετε θέση δεν είστε άξιοι της καλοσύνης μου!» Τέτοιοι άνθρωποι δεν έχουν αρχές και αξιοπρέπεια. Δεν τους νοιάζει πώς τους βλέπουν οι άλλοι ούτε πώς τους αξιολογεί ο Θεός. Είναι άνθρωποι με ποταπό χαρακτήρα. Ενεργώντας έτσι, δεν νιώθουν τίποτα στη συνείδησή τους, και η λογική τους δεν έχει πρότυπο κρίσης. Δεν έχουν ελάχιστα πρότυπα, και είναι δειλοί στον τρόπο με τον οποίο φέρονται. Όταν συναντούν κάποιον με θέση, κατευθείαν μαζεύονται, του κάνουν τεμενάδες, και γίνονται σαν σκλάβοι, υιοθετώντας τον ρόλο του υποτακτικού τσιρακιού τους. Όποιος έχει θέση γίνεται αφέντης τους. Έχουν ακεραιότητα ή αξιοπρέπεια τέτοιοι άνθρωποι; (Όχι.) Είναι ικανοί ακόμη και να χρησιμοποιήσουν την πιο αποκρουστική κολακεία απέναντι σε ανθρώπους με θέση, και τολμούν να το κάνουν μπροστά σε οποιονδήποτε αριθμό ανθρώπων. Δεν τους νοιάζουν οι απόψεις των άλλων ούτε πώς τους βλέπουν οι άλλοι, και μόνος τους στόχος είναι να ικανοποιήσουν τις δικές τους επιθυμίες. Έτσι ενεργούν απέναντι σε ανθρώπους που έχουν θέση. Τι συμβαίνει, όμως, όταν ένας άνθρωπος χάνει τη θέση που είχε; Τότε αλλάζουν πρόσωπο. Πώς αντιμετωπίζουν τότε τον συγκεκριμένο άνθρωπο; (Αρχίζουν κατευθείαν να τον αγνοούν.) Το πρόσωπό τους σκοτεινιάζει κατευθείαν, και υιοθετούν μια τελείως διαφορετική στάση: «Έχασες τη θέση σου, και περιμένεις να είμαι ακόμα καλός μαζί σου; Κάνε όνειρα!» Αν ένας άνθρωπος που έχει χάσει τη θέση του τους ζητήσει να του βάλουν ένα ποτήρι νερό, τον αγνοούν. Αν τους ζητήσει μια χείρα βοηθείας, τον αγνοούν. Αν θελήσει να κάνει μια εγκάρδια κουβέντα μαζί τους, του λένε: «Είσαι άξιος; Έχεις τα προσόντα να μιλάς μαζί μου; Ποιος νομίζεις ότι είσαι;» Πόσο φαύλη είναι η διάθεσή τους! Είναι έγκλημα να μην έχει κάποιος θέση; Αλλάζει κάποιος μόλις απομακρυνθεί από το επίσημο πόστο του; Δεν παραμένει ο ίδιος άνθρωπος; Γιατί δεν είναι πια άξιος να μιλάει με τέτοιους ανθρώπους; Γιατί δεν μπορούν τέτοιοι άνθρωποι να του δώσουν μια χείρα βοηθείας; Ακόμη κι αν αντιμετώπιζε δυσκολία ένα ζώο και χρειαζόταν τη βοήθεια κάποιου ανθρώπου, οι άνθρωποι, από αίσθημα συνείδησης, θα έπρεπε και πάλι να το βοηθήσουν, να το φροντίσουν στοργικά και να το περιποιηθούν· δεν θα ’πρεπε, λοιπόν, να κάνουν ακόμη περισσότερα για έναν άνθρωπο; Αυτοί, ωστόσο, δεν διαθέτουν ούτε αυτό το ίχνος ανθρώπινης καλοσύνης. Πέρα από αυτές τις εκδηλώσεις, κάποιοι άνθρωποι πάνε ένα βήμα παραπέρα. Σκέφτονται μέσα τους: «Παλιά, ήμουν καλός μαζί σου επειδή είχες θέση. Τώρα που την έχασες, περιμένεις και πάλι να σε σέβομαι και να σου επιτρέψω να διασώσεις την υπόληψή σου, να μη σε φέρνω σε δύσκολη θέση κατά τη διάρκεια συζητήσεων και να υπακούω στις εντολές σου όπως παλιά; Με τίποτα! Θα ’πρεπε να είσαι ευγνώμων που δεν σε εκμεταλλεύομαι!» Τι είδους πλάσματα είναι ακριβώς; Όταν κάποιος αντιμετωπίζει δυσκολίες, όχι μόνο τον αγνοούν, αλλά τον εκμεταλλεύονται, μάλιστα, πίσω από την πλάτη του, ψάχνοντας ευκαιρίες να τον εκφοβίσουν και να τον καταπιέσουν. Τι είδους άνθρωποι είναι; (Είναι κακοί άνθρωποι.) Έτσι αναδύεται το αληθινό τους πρόσωπο ως κακοί άνθρωποι, σωστά; Απέναντι σε ανθρώπους που έχουν θέση, συμπεριφέρονται σαν υποτακτικά τσιράκια, είναι σχολαστικά σωστοί και τους υποδέχονται με χαμόγελο. Είναι πολύ καλοί στο να συμφωνούν δουλικά με τους άλλους. Αν κάποιος αξιωματούχος πει πως οι πατάτες μπορούν να καλλιεργηθούν στο φεγγάρι, εκείνοι θα πεταχτούν και θα πουν: «Οι πατάτες που έχουν καλλιεργηθεί στο φεγγάρι είναι πεντανόστιμες!» Όταν, όμως, χάσει τη θέση του εκείνος ο αξιωματούχος, αλλάζουν τελείως στάση. Ό,τι κι αν πει πλέον ο πρώην αξιωματούχος, εκείνοι δεν θα το ακούσουν, ακόμη κι αν είναι σωστό. Ακόμη κι αν ο πρώην αξιωματούχος έχει αληθινή κατανόηση, το αγνοούν, αρνούνται να το αποδεχτούν, και τον βρίσκουν απλώς δυσάρεστο. Μέσα τους σκέφτονται: «Δεν έχεις θέση, οπότε δεν μετράει τίποτε απ’ όσα λες. Ακόμη κι αν αυτό που λες είναι σωστό, τι νόημα έχει; Ακόμη κι αν έχεις την αλήθεια-πραγματικότητα, και πάλι δεν σε συμπαθώ. Μου αρέσει απλώς να εκμεταλλεύομαι ανθρώπους που δεν έχουν θέση· αν δεν τους εκμεταλλευτώ, πάει χαμένη η ευκαιρία!» Τι είδους πλάσματα είναι; Αν δεν έχεις θέση, σε βρίσκουν δυσάρεστο. Όσο καλός κι αν είσαι μαζί τους, είναι ανώφελο. Ακόμη κι αν τους φέρεσαι επί ίσοις όροις και τους αντιμετωπίζεις σύμφωνα με τις αρχές, αυτό δεν μπορεί να αλλάξει τη στάση τους απέναντί σου. Έχουν ανθρώπινη φύση τέτοιοι άνθρωποι; (Όχι.) Ποια είναι η εκδήλωση της έλλειψης ανθρώπινης φύσης τους; Δεν είναι η φαυλότητα; (Ναι.) Η διάθεση των ανθρώπων που λατρεύουν να προσπαθούν να κερδίσουν με κολακείες την εύνοια όσων έχουν δύναμη είναι εξαιρετικά φαύλη, και βρίσκω τέτοιους ανθρώπους πολύ απλά αηδιαστικούς. Αυτοί οι άνθρωποι, όταν έχεις θέση, βλέπουν όλα τα ψεγάδια και όλες τις ατέλειές σου ως θετικά χαρακτηριστικά και δυνατά σημεία. Όταν, όμως, δεν έχεις θέση, βλέπουν όλα τα δυνατά σημεία σου και όλα τα θετικά χαρακτηριστικά σου ως ψεγάδια και ατέλειες. Δεν μετράει τίποτε απ’ όσα λες, και βρίσκουν δυσάρεστα τα πάντα πάνω σου. Θέλουν μονίμως να σε εκφοβίσουν, να σε εκμεταλλευτούν και να σε καταπιέσουν. Έχουν φαύλη διάθεση, έτσι δεν είναι; (Ναι.) Εκφοβίζουν όπως θέλουν όσους δεν έχουν θέση. Θεωρούν πως είναι αμαρτία να μην εκφοβίσουν τους πράους ανθρώπους. Ακόμη κι αν δεν τους προκαλέσεις, θα ψάξουν να σου βρουν κάποιο ελάττωμα, θα σε εκφοβίσουν και θα σε εκμεταλλευτούν, ενώ θα σε κοιτάζουν αφ’ υψηλού με τρομερή καταφρόνηση. Είναι θαρρείς και το να μην έχεις θέση είναι αμαρτία, πως σε καθιστά ανάξιο να ζεις ή να βρίσκεσαι στην παρουσία τους· αν δεν έχεις θέση, είναι σαν να δημιούργησες μπελάδες για τον εαυτό σου και να σου αξίζει η κακοτυχία. Τι είδους πλάσματα είναι; Θα πρέπει να επιτρέπεται σε τέτοιους ανθρώπους να παραμένουν στην εκκλησία; (Όχι.) Μπορούν να επιλεχθούν ως επικεφαλής οι άνθρωποι που λατρεύουν ιδιαίτερα να προσπαθούν να κερδίσουν με κολακείες την εύνοια όσων έχουν δύναμη; (Όχι.) Γιατί όχι; Αυτός είναι πολύ απλά ο τρόπος με τον οποίο συμπεριφέρονται σε ανθρώπους που έχουν θέση· αν αποκτούσαν θέση οι ίδιοι, δεν θα γίνονταν αυταρχικοί; Δεν θα γίνονταν υπέρτατοι; Αυτό θα ήταν καταστροφικό! Θα αψηφούσαν τις εργασιακές ρυθμίσεις του οίκου του Θεού, τα διοικητικά διατάγματα της εκκλησίας, καθώς και τις προτάσεις των αδελφών, ενώ θα καταπίεζαν, μάλιστα, όσους δεν έχουν θέση, ανεξάρτητα από το τι έλεγαν ή τι έκαναν. Θα κατέστρεφαν την εκκλησία. Τέτοιοι άνθρωποι έχουν εξαιρετικά ισχυρή επιθυμία για δύναμη και, από τη στιγμή που πάρουν αυτό που θέλουν, οι συνέπειες είναι αδιανόητες. Οι άνθρωποι που προσπαθούν με κολακείες να κερδίσουν την εύνοια όσων έχουν δύναμη είναι ιδιαίτερα φαύλοι και έχουν ιδιαίτερα ποταπό χαρακτήρα. Ποια είναι τα κύρια χαρακτηριστικά της διεφθαρμένης διάθεσής τους; (Η φαυλότητα.) Η μοχθηρία, η φαυλότητα και η αποστροφή για την αλήθεια. Το άκρως μοχθηρό στοιχείο τους είναι πως χρησιμοποιούν δύο τελείως διαφορετικά πρόσωπα για να αντιμετωπίσουν τον ίδιο άνθρωπο, αλλάζοντας πολύ γρήγορα. Δεν είναι μοχθηρό αυτό; (Ναι.) Ακόμη κι αν δεν τους προκαλέσουν οι άνθρωποι που δεν έχουν θέση, εκείνοι θα πάρουν την πρωτοβουλία να τους επιτεθούν, να τους εκφοβίσουν και να τους ποδοπατήσουν. Δεν είναι φαύλο αυτό; (Ναι.) Είτε ο άλλος άνθρωπος έχει θέση είτε όχι, εκείνοι δεν μπορούν να ενεργήσουν σύμφωνα με τις αρχές ούτε να του φερθούν δίκαια. Όταν τους λες: «Στον οίκο του Θεού, τη δύναμη την έχει η αλήθεια, και οι άνθρωποι τυγχάνουν δίκαιης μεταχείρισης» το αποδέχονται; (Όχι.) Μπαίνει απ’ το ένα αυτί και βγαίνει από το άλλο, και σκέφτονται: «Ποια δικαιοσύνη; Οι άνθρωποι είναι πολύ απλά ανώτεροι ή κατώτεροι, ευγενείς ή ποταποί. Όσοι έχουν θέση είναι ευγενείς· όσοι δεν έχουν θέση είναι άχρηστα σκουπίδια!» Μ’ αυτήν τη λογική και την αρχή βλέπουν και αντιμετωπίζουν τους ανθρώπους. Δεν αποδέχονται τις αλήθεια-αρχές και πάλι εκφέρουν τη διεστραμμένη συλλογιστική τους. Δεν αποστρέφονται την αλήθεια; (Ναι.) Προσεγγίζουν τη θέση και τη δύναμη χρησιμοποιώντας τη δική τους λογική, τις δικές τους αρχές, καθώς και τις δικές τους οπτικές για τις κοσμικές αλληλεπιδράσεις και, αντί να χρησιμοποιήσουν τις απαιτήσεις και τις αρχές του οίκου του Θεού για τον τρόπο αντιμετώπισης των ανθρώπων, εκείνοι χειρίζονται αυτά τα ζητήματα χρησιμοποιώντας τις δικές τους αρχές και μεθόδους για τις κοσμικές αλληλεπιδράσεις. Έτσι, δεν αποδέχονται την αλήθεια, αλλά εναντιώνονται ανοιχτά σ’ αυτήν, έτσι δεν είναι; Μέσα τους, σκέφτονται: «Αν έχεις θέση, είσαι το αφεντικό μες στην καρδιά μου». Ο Θεός και η αλήθεια δεν έχουν θέση μες στην καρδιά τους. Τι είδους διάθεση είναι αυτή; Άραγε το γεγονός πως είναι τόσο δεσποτικοί, καθώς και πεισματάρηδες σε βαθμό ανοησίας, δεν σημαίνει ότι δεν αποδέχονται την αλήθεια; Δεν σημαίνει ότι αποστρέφονται την αλήθεια; (Ναι.) Τέτοια ακριβώς είναι η διάθεσή τους. Σε ό,τι αφορά αποκλειστικά την ανθρώπινη φύση τους, τέτοιοι άνθρωποι έχουν ποταπό χαρακτήρα, είναι τελείως αηδιαστικοί, και δεν αξίζει να έχετε σχέσεις μαζί τους. Σε ό,τι αφορά, όμως, τη διάθεσή τους, το θέμα δεν είναι μόνο το αν αξίζει να έχετε σχέσεις μαζί τους. Αυτοί οι άνθρωποι έχουν φαύλες, μοχθηρές διαθέσεις, και δεν είναι στόχοι σωτηρίας. Όλοι τους θα τιμωρηθούν και θα πεθάνουν· οι πράξεις τους ισοδυναμούν με θανάσιμο αδίκημα. Αυτοί οι άνθρωποι προσπαθούν στα τυφλά να κερδίσουν με κολακείες την εύνοια όσων έχουν δύναμη και παρουσιάζουν τη δουλοπρεπή συμπεριφορά ανδρείκελων, πράγμα αηδιαστικό. Στο πόστο των επικεφαλής εκκλησίας, τέτοιοι άνθρωποι είναι επικίνδυνοι. Αν επιλέξετε τέτοιους ανθρώπους ως επικεφαλής εκκλησίας, θα αντιμετωπίσετε συμφορά. Κάποιοι περιφερειακοί επικεφαλής, επειδή είναι ανόητοι και αδυνατούν να δουν καθαρά τους άλλους, ορίζουν, μάλιστα, αυτού του είδους τους ανθρώπους ως υποψηφίους για επικεφαλής εκκλησιών, με αποτέλεσμα να εξαπατώνται οι αδελφοί και οι αδελφές στην εκκλησία. Οι άνθρωποι αυτού του είδους, οι οποίοι είναι καλοί στο να γλείφουν τους άλλους και να προσπαθούν να κερδίσουν με κολακείες την εύνοια όσων έχουν δύναμη, και οι οποίοι εξωτερικά φαίνεται να έχουν μεγάλο ζήλο και υπακούν την κάθε λέξη των επικεφαλής, επιλέγονται εύκολα ως υποψήφιοι. Κι αυτό επειδή κάποιοι επικεφαλής και εργάτες συμπαθούν αυτούς που τους γλείφουν, και είναι δουλοπρεπείς, και δεν μπορούν να δουν καθαρά τις συνέπειες που θα προκαλέσει ένας τέτοιου είδους υποκριτής στην εκκλησία μόλις γίνει επικεφαλής. Συχνά, μόλις επιλεχθούν τέτοιοι άνθρωποι και αποκτήσουν θέση, εμφανίζεται αμέσως η κακόβουλη πλευρά τους και αρχίζουν να αναστατώνουν την εκκλησία. Οι επικεφαλής που τους επέλεξαν το μετανιώνουν όταν βλέπουν πως οι άνθρωποι που διάλεξαν είναι κακοί, αλλά δεν μπορούν να αποκαταστήσουν τις συνέπειες που έχουν προκαλέσει οι πράξεις τους στην εκκλησία. Αυτή η συνέπεια είναι εξ ολοκλήρου απόρροια των διεφθαρμένων διαθέσεων που έχουν οι επικεφαλής και οι εργάτες, καθώς και του γεγονότος πως ενεργούν χωρίς αρχές. Όσοι λατρεύουν τη θέση και τη δύναμη δεν είναι άνθρωποι που αγαπούν την αλήθεια. Προσπαθούν να κερδίσουν με κολακείες την εύνοια οποιουδήποτε έχει θέση, και χαμογελούν δουλικά όποτε βλέπουν επικεφαλής και εργάτες. Κάποιοι επικεφαλής δεν μπορούν να αντισταθούν σ’ αυτόν τον πειρασμό· πετάνε από τη χαρά τους όταν βλέπουν ανθρώπους με δουλικά χαμόγελα και θέλουν να τους δώσουν προαγωγή για να επιδείξουν τη δική τους ικανότητα. Στην πραγματικότητα, όταν αυτοί οι άνθρωποι φέρονται με δουλοπρέπεια απέναντί τους και τους χαμογελούν δουλικά, έχουν καταχθόνια κίνητρα· αυτοί οι επικεφαλής, όμως, τους θεωρούν πραγματικά καλούς. Μόλις γίνουν επικεφαλής αυτοί οι άνθρωποι, δεν υποτάσσονται σε κανέναν, ενώ αγνοούν ακόμη και τους ίδιους τους επικεφαλής που τους έδωσαν προαγωγή. Τότε μόνο συνειδητοποιούν οι επικεφαλής πως αυτοί οι άνθρωποι δεν είναι καλοί, και πως έδωσαν προαγωγή σε λάθος ανθρώπους. Τι θα πρέπει να γίνει σε μια τέτοια κατάσταση; Δεν θα πρέπει να αποκατασταθεί η κατάσταση; (Ναι.) Πώς θα πρέπει να αποκατασταθεί; (Αυτοί οι άνθρωποι θα πρέπει να εκτεθούν αμέσως, κι έπειτα να απαλλαχθούν από τα καθήκοντά τους.) Αυτοί οι άνθρωποι δεν μπορούν να κάνουν αληθινό έργο· είναι απλώς μπερδεμένοι άνθρωποι που ξέρουν μόνο πώς να γλείφουν όσους έχουν δύναμη και να προσπαθούν να κερδίσουν με κολακείες την εύνοιά τους. Οι επικεφαλής θα πρέπει να τους απαλλάξουν αμέσως από τα καθήκοντά τους, και να μετανιώσουν που εκείνη την περίοδο δεν έβλεπαν ούτε με τα μάτια ούτε με την καρδιά τους, και δεν μπορούσαν να διακρίνουν τους ανθρώπους, με αποτέλεσμα να επιλέξουν τα λάθος άτομα. Έχουν ακόμα τον χρόνο να αποκαταστήσουν αμέσως η κατάσταση. Μπορείτε πλέον να δείτε καθαρά τέτοιους ανθρώπους που προσπαθούν με κολακείες να κερδίσουν την εύνοια όσων έχουν δύναμη; (Ναι.) Τέτοιοι άνθρωποι δεν είναι καλοί.

Στη συνέχεια, ας μιλήσουμε για τις εκδηλώσεις που αφορούν τις έμφυτες καταστάσεις. Όταν έχει κανείς εξαιρετική μνήμη, σε ποια πτυχή εμπίπτει αυτή η εκδήλωση; (Στις έμφυτες καταστάσεις.) Σε ποια πτυχή θα πρέπει να εμπίπτει το να έχει κανείς πολύ καλή μνήμη, να θυμάται πράγματα με ακρίβεια, να απομνημονεύει άρθρα, χωρία των λόγων του Θεού, ύμνους ή μια εργασιακή ρύθμιση πολύ καθαρά και με μεγάλη ακρίβεια; (Στο καλό επίπεδο —μια έμφυτη κατάσταση.) Πρόκειται για μια έμφυτη κατάσταση. Όσο για τη συγκεκριμένη πτυχή των έμφυτων καταστάσεων στην οποία ανήκει, δεν νομίζω πως θα πρέπει να εμπέσει στο επίπεδο. Αν κάποιος έχει απλώς καλή μνήμη, μπορεί να θυμάται πράγματα, θυμάται πολλά, τα θυμάται με ακρίβεια και τα θυμάται σθεναρά, τότε αυτό εμπίπτει το πολύ πολύ στην κατηγορία των έμφυτων προτερημάτων, ταλέντων και ικανοτήτων. Όσο για το αν το επίπεδό του είναι καλό ή όχι, αυτό εξαρτάται από την ικανότητα αντίληψής του. Αν κάποιος έχει εξαιρετικά καλή μνήμη, αν μπορεί να απομνημονεύσει ένα απόσπασμα στίχων, μια ενότητα γνώσεων και δογμάτων ή μια επαγγελματική δεξιότητα πολύ καλά, πολύ γρήγορα και πολύ σθεναρά, αλλά αυτά που απομνημονεύει είναι μόνο κάποια κανονιστικά και άκαμπτα πράγματα που δεν αφορούν τις αλήθεια-αρχές και δεν μπορούν να εφαρμοστούν ή να υλοποιηθούν στην πραγματική ζωή ή στο έργο —αν έχει απλώς καλή μνήμη— τότε αυτό αποτελεί μόνο ένα προτέρημα και μια ικανότητα εντός των έμφυτων καταστάσεών του και δεν ανέρχεται στη βαθμίδα να αφορά το επίπεδό του. Τι είναι το επίπεδο; Το συζητήσαμε νωρίτερα. (Η αποδοτικότητα και η αποτελεσματικότητα όταν κάνει κανείς κάτι.) Αν έχεις καλή μνήμη, καθώς και καλό επίπεδο, τι είδους εκδηλώσεις και χαρακτηριστικά θα πρέπει να έχεις; Σε ό,τι αφορά τα πράγματα που ακούς, με βάση το γεγονός ότι μπορείς να τα θυμάσαι με ακρίβεια, μπορείς επίσης να κατανοήσεις τα βασικά σημεία, να βρεις τις αρχές, να βρεις ένα μονοπάτι άσκησης και ένα σχέδιο προς υλοποίηση, κι έπειτα μπορείς να εφαρμόσεις πραγματικά αυτά τα πράγματα στην αληθινή ζωή και στο έργο, ενεργώντας αποδοτικά και αποτελεσματικά. Σημαίνει πως τα λόγια του Θεού και οι αλήθεια-αρχές που έχεις απομνημονεύσει δεν μένουν σε θεωρητικό επίπεδο, αλλά εφαρμόζονται στην εκτέλεση του καθήκοντός σου και γίνονται η αλήθεια-πραγματικότητά σου, παράγοντας αποτελέσματα στο έργο που είναι ορατά στους άλλους και βελτιώνοντας την αποδοτικότητα του έργου. Αυτό πάει να πει ότι δεν έχεις μόνο καλή μνήμη, αλλά έχεις και καλό επίπεδο. Δεν ισχύει πως το να έχει κανείς καλή μνήμη ισοδυναμεί με το να έχει καλό επίπεδο. Αντ’ αυτού, έχεις καλό επίπεδο μόνο αν έχεις ικανότητα κατανόησης, αν μπορείς να αναζητάς την αλήθεια και να βρίσκεις τις αρχές της άσκησής της όταν σου συμβαίνει κάτι, και αν υλοποιείς το έργο χωρίς αποκλίσεις, αλλά και γρήγορα, αποτελεσματικά και με μεγάλη ακρίβεια. Το καλό επίπεδο δεν έχει να κάνει με το να κατανοείς κάποια δόγματα και να μπορείς στη συνέχεια να ξεστομίσεις πολλά απ’ αυτά. Αντ’ αυτού, έχει να κάνει με το να καταλαβαίνεις και να κατανοείς κάποιες αλήθεια-αρχές, κι έπειτα να μπορείς να τις εφαρμόζεις με ευελιξία στο έργο και το καθήκον σου, κάνοντάς τες μέρος της αληθινής σου ζωής και μετατρέποντάς τες από θεωρία σε πραγματικότητα, πράγμα που επιτρέπει στις αλήθεια-αρχές να έχουν επίδραση και να αποφέρουν αποτελέσματα στους ανθρώπους, προσφέροντάς τους οφέλη και πλεονεκτήματα. Αυτό σημαίνει να έχει κανείς επίπεδο. Αν κολλήσεις στο σημείο όπου καταλαβαίνεις λόγια και δόγματα, και δεν μπορείς να υλοποιήσεις το έργο ούτε μπορείς να βρεις τις αρχές ή τα μέσα —αν, με άλλα λόγια, αυτή η πτυχή της αλήθεια-αρχής παραμένει πάντα μια θεωρία για σένα, και δεν έχεις κανέναν τρόπο, καμία μέθοδο και κανένα μονοπάτι για να τη μετατρέψεις σε πραγματικότητα— αυτό σημαίνει ότι δεν έχεις επίπεδο ή ότι έχεις χαμηλό επίπεδο. Όσο καλή κι αν είναι η μνήμη σου, ακόμη κι αν ξεπερνά τη μνήμη των συνηθισμένων ανθρώπων σε σημείο να αποτελεί μια σχεδόν εξαιρετική ικανότητα, αυτό δεν σημαίνει ότι έχεις καλό επίπεδο. Σε τι αναφέρεται το καλό επίπεδο; Πώς μετριέται το επίπεδο; (Κρίνεται με βάση το αν ένας άνθρωπος μπορεί να κατανοήσει τις αρχές του έργου και να εφαρμόσει αυτές τις αρχές σωστά για να πετύχει αποτελέσματα.) Κρίνεται με βάση την αποδοτικότητα και την αποτελεσματικότητα, σωστά; (Ναι.) Κάποιοι άνθρωποι μπορούν να θυμούνται εργασιακές ρυθμίσεις γρήγορα και με ακρίβεια, ενώ μπορούν να τις κατανοήσουν και σε θεωρητικό επίπεδο. Ωστόσο, όταν έρχεται η ώρα της εφαρμογής, αν κάποιος τούς ρωτήσει: «Πώς θα πρέπει να γίνει αυτό το έργο; Έχεις καμία ιδέα, κανένα σχέδιο ή βήμα;» εκείνοι απαντούν: «Όχι, δεν ξέρω πώς να το κάνω». Αυτό σημαίνει ότι δεν έχουν επίπεδο. Στην καλύτερη περίπτωση, αποτελεί ένα προτέρημα σε έναν τομέα. Θυμάμαι πως όταν συναναστραφήκαμε για πρώτη φορά πάνω σ’ αυτό το θέμα, συζητήσαμε γι’ αυτό το ζήτημα. Μπορεί να το έχετε ξεχάσει, κι αυτήν τη φορά κατατάξατε ξανά την εξαιρετική μνήμη στην κατηγορία του επιπέδου. Το να παρερμηνεύετε μονίμως τα προτερήματα και τα ταλέντα ενός ανθρώπου, και να κατατάσσετε μονίμως ένα συγκεκριμένο προτέρημα ή ταλέντο στην κατηγορία του καλού επιπέδου είναι σοβαρότατο λάθος. Αν αυτό το θέμα λυθεί και κατανοήσετε τι πάει να πει προτέρημα, τι πάει να πει ταλέντο ή ικανότητα, και τι πάει να πει αληθινό επίπεδο, αυτό θα σας ωφελήσει να διακρίνετε ανθρώπους, όπως και θα ωφελήσει την ανάπτυξή σας στη ζωή. Αν μη τι άλλο, μπορεί να σας βοηθήσει να χαλιναγωγήσετε λιγάκι την αλαζονική διάθεσή σας, έτσι ώστε να μην πιστεύετε πια εσφαλμένα πως έχετε εξαίρετο επίπεδο απλώς και μόνο επειδή είστε καλοί στον χορό ή το τραγούδι. Μπορείτε, λοιπόν, να συνεχίσετε να αξιολογείτε έτσι αυτό το ζήτημα; (Όχι.) Τι χρειάζεται, λοιπόν, να διαθέτουν πραγματικά οι άνθρωποι που είναι καλοί στο τραγούδι έτσι ώστε να έχουν καλό επίπεδο; (Πρέπει να έχουν ικανότητα κατανόησης, να ξέρουν ποιος τρόπος τραγουδιού συνάδει με τις αρχές, καθώς και να έχουν αντιληπτική ικανότητα). Η αντιληπτική ικανότητα είναι καίριας σημασίας. Όπως βλέπεις, όλοι αυτοί οι άνθρωποι γνωρίζουν κάποια μουσική θεωρία, αλλά, όταν τραγουδάνε, τα αποτελέσματα διαφέρουν. Κάποιοι άνθρωποι μπορούν να βολιδοσκοπήσουν και να αναζητήσουν ένα μονοπάτι για να τραγουδούν. Ακούνε διάφορα τραγούδια, διαφορετικές μελωδίες και διαφορετικά στυλ τραγουδιού από διάφορους ανθρώπους, και έχουν τα αυτιά τους τεντωμένα για τις τεχνικές τραγουδιού που είναι συγκινητικές και απολαυστικές. Μέσα απ’ αυτήν τη διαδικασία, βρίσκουν ένα συγκεκριμένο συναίσθημα, κι έπειτα συνεχίζουν να εξερευνούν και να εκπαιδεύονται με βάση αυτό το συναίσθημα. Μετά από λίγο καιρό, νιώθουν πως έχουν βελτιωθεί στο τραγούδι, και οι άλλοι είναι πρόθυμοι να τους ακούσουν να τραγουδούν. Σταδιακά, το συγκρίνουν αυτό με τις θεωρίες και επιβεβαιώνουν πως αυτό το μονοπάτι άσκησης είναι σωστό. Μπορούν να ανακαλύψουν το μονοπάτι άσκησης για να αλλάξουν τον τρόπο που τραγουδούν και να διορθώσουν τις προηγούμενες εσφαλμένες μεθόδους που ακολουθούσαν όταν τραγουδούσαν. Μπορούν τότε να εφαρμόσουν και να υλοποιήσουν περαιτέρω στο τραγούδι τους τα καλά, σωστά, θετικά στοιχεία που έχουν καταλάβει. Μπορούν να αντιληφθούν ποιος τρόπος τραγουδιού είναι σωστός και ποιος είναι λανθασμένος, καθώς και ποιος τρόπος γεννά ένα καλό συναίσθημα και ποιος γεννά ένα κακό συναίσθημα. Αυτό σημαίνει ότι έχουν καλό επίπεδο. Αν έχουν μόνο θεωρητικές γνώσεις, αλλά δεν μπορούν να ενσωματώσουν τη θεωρία στο πραγματικό τους τραγούδι, και η αντίληψή τους είναι στρεβλή, τότε δεν έχουν καλό επίπεδο. Κοιτάξτε κάποιους ανθρώπους που τραγουδούν: όταν οι άλλοι επισημαίνουν πως χρησιμοποιούν μια ψεύτικη φωνή, εκείνοι μπορούν να το αποδεχτούν και, μετά από ένα δύο χρόνια εκπαίδευσης, το διορθώνουν. Αν και δεν είναι ακόμα πολύ επιδέξιοι στο τραγούδι, ήδη τραγουδούν με τον αυθεντικό τους τόνο και την αυθεντική τους φωνή. Από την άλλη, κάποιοι άνθρωποι τραγουδούν με ψεύτικη φωνή, κι αυτό είναι ξεκάθαρο σε όλους όσοι τους ακούνε. Εκείνοι, όμως, εξακολουθούν να νομίζουν πως τραγουδούν με την αληθινή τους φωνή, τον αυθεντικό τους τόνο και την αυθεντική τους φωνή, και δεν μπορούν να διακρίνουν τη διαφορά. Αυτό δείχνει απουσία επιπέδου και απουσία αντιληπτικής ικανότητας, δείχνει μια ανικανότητα να αντιληφθούν τα πράγματα. Αυτή είναι η διαφορά ανάμεσα στο επίπεδο και ένα προτέρημα. Αν έχεις ταλέντο στο τραγούδι, αυτό είναι το προτέρημά σου· είναι μια έμφυτη κατάσταση. Ωστόσο, το αν μπορείς να τραγουδήσεις καλά και να αντιληφθείς την ουσία, τις αρχές και τα βασικά σ’ αυτόν τον τομέα, σ’ αυτό το επάγγελμα, είναι ζήτημα επιπέδου. Αν μπορείς να αντιληφθείς την ουσία, τα βασικά και τις αρχές, τότε μπορείς να γίνεις τραγουδιστής, και μάλιστα σπουδαίος. Αν απολαμβάνεις να τραγουδάς, είναι κάτι που μαθαίνεις γρήγορα, και κατέχεις άριστα και με ακρίβεια τις μελωδίες, τον ρυθμό και τον τόνο, αυτό μπορεί να ονομαστεί μόνο ένα έμφυτο προτέρημα και να θεωρηθεί πως είσαι καλός στη συγκεκριμένη επαγγελματική δεξιότητα. Ωστόσο, εξαιτίας του πολύ μέτριου και περιορισμένου επιπέδου σου, θα παραμείνεις για πάντα μόνο καλός σ’ αυτό —θα παραμείνεις για πάντα εντός αυτών των ορίων. Δεν θα μπορείς να φτάσεις στο επίπεδο να κατέχεις άριστα τα βασικά ούτε θα μπορείς να γίνεις αληθινός τραγουδιστής, και μάλιστα σπουδαίος. Αυτός είναι ο περιορισμός που επιβάλλεται από το επίπεδό σου. Οι άνθρωποι με καλό επίπεδο έχουν δυνατότητες και περιθώρια ανάπτυξης, ενώ όσοι έχουν μέτριο ή χαμηλό επίπεδο δεν έχουν ούτε δυνατότητες ούτε περιθώρια ανάπτυξης. Έτσι, σε όποιον τομέα κι αν έχεις προτερήματα, αν το επίπεδό σου είναι χαμηλό, είναι αναπόφευκτο πως θα περιορίζεσαι απ’ αυτό. Όσο ταλαντούχος κι αν είσαι σε έναν συγκεκριμένο τομέα, όσο κι αν σου αρέσει ή όσο μεγάλο κι αν είναι το ενδιαφέρον σου, δεν θα έχεις δυνατότητες ανάπτυξης εξαιτίας του χαμηλού σου επιπέδου, επειδή δεν μπορείς να ξεπεράσεις το επίπεδό σου. Καταλάβατε; (Ναι.) Τώρα που τα είπα αυτά, θα χάσετε την αυτοπεποίθησή σας να τραγουδάτε; Μιλάω απλώς για το ζήτημα υπό συζήτηση, χρησιμοποιώντας ένα από τα προτερήματά σας ως παράδειγμα για να συναναστραφώ πάνω στη διαφορά μεταξύ επιπέδου και προτερημάτων. Ωστόσο, ο οίκος του Θεού δεν απαιτεί να γίνετε αληθινά σπουδαίοι τραγουδιστές, να τραγουδάτε με έναν συγκεκριμένο υψηλό βαθμό ακρίβειας, να τραγουδάτε με ένα ιδιαίτερο στυλ που έχετε αναπτύξει ή να γίνετε πολύ πετυχημένοι τραγουδιστές. Δεν απαιτούνται τέτοια πράγματα. Αν αξιοποιήσετε καλά τα επίπεδο και τα προτερήματα που έχετε τώρα, αυτό είναι μια χαρά. Εφόσον υπάρχει έκφραση αληθινών συναισθημάτων και ειλικρίνειας, αυτό αρκεί. Λοιπόν, μην αποθαρρυνθείτε και μην τα παρατήσετε απλώς επειδή είπα πως κάποιοι από εσάς έχετε χαμηλό επίπεδο ή πολύ μέτριο επίπεδο με λίγα περιθώρια ανάπτυξης. Αυτό δεν είναι απαραίτητο. Θα αποθαρρυνθείτε; (Όχι.) Πρέπει να δείτε σωστά αυτό το ζήτημα. Αν δεν χρησιμοποιούσα τις περιστάσεις σας ως παραδείγματα, μπορεί να μην το πιάνατε, μπορεί να μην είχατε εμπεριστατωμένη κατανόηση και, ό,τι κι αν έλεγα, δεν θα το λαμβάνατε σοβαρά υπόψη. Για να σας βοηθήσω να καταλάβετε απόλυτα, έπρεπε να σας δώσω μερικά παραδείγματα για να αποκτήσουν όλοι μια καλύτερη κατανόηση. Μ’ αυτόν τον τρόπο, θα καταλάβετε με μεγαλύτερη ακρίβεια και τη διαφορά μεταξύ επιπέδου και προτερημάτων. Σας πειράζει αυτός ο τρόπος συναναστροφής; (Όχι, δεν μας πειράζει.) Είναι καλό που δεν σας πειράζει. Να βλέπετε σωστά αυτό το θέμα. Να ασκείστε όπως πρέπει. Το να αφιερώνεσαι ολόκαρδα σ’ αυτό και να ασκείσαι προς έναν καλό στόχο και μια καλή κατεύθυνση θα είναι πάντα καλύτερο από το να μη σημειώνεις πρόοδο ή να είσαι κολλημένος στους παλιούς σου τρόπους. Αν και το επίπεδό σου είναι περιορισμένο ή χαμηλό, πρέπει και πάλι να καταβάλεις προσπάθεια να ασκηθείς και να πασχίσεις να καταφέρεις όσο περισσότερα μπορείς εντός του εύρους του περιορισμένου επιπέδου σου. Πρέπει να αφιερώνουμε όλη την καρδιά και όλες τις προσπάθειές μας, κάνοντας αυτό το καθήκον και επιτελώντας αυτό το έργο με μια στάση ευθύνης και αφοσίωσης. Αυτή είναι η αρχή άσκησης που θα πρέπει να ακολουθείς. Δεν πρέπει να γίνεις αρνητικός ή να τα παρατήσεις απλώς και μόνο επειδή το προτέρημά σου δεν έχει δυνατότητα ανάπτυξης και επειδή δεν θα μπορέσεις να βρεθείς στο προσκήνιο στο μέλλον. Αυτό δεν είναι αποδεκτό, και σίγουρα δεν είναι η αλήθεια-αρχή που θα πρέπει να ακολουθήσεις κατά την αντιμετώπιση αυτού του ζητήματος. Καταλάβατε; (Ναι.)

Σε καθέναν απ’ αυτούς τους τρεις τομείς —τις έμφυτες καταστάσεις, την ανθρώπινη φύση και τις διεφθαρμένες διαθέσεις— υπάρχουν πολλές συγκεκριμένες λεπτομέρειες που πρέπει να γίνουν κατανοητές. Είναι απαραίτητο να συναναστρεφόμαστε πάνω σ’ αυτά τα ζητήματα; (Ναι.) Είναι πολλές οι πτυχές που οι άνθρωποι κατανοούν μόνο επιφανειακά και δεν μπορούν να εξηγήσουν καθαρά. Μπορεί να έχουν κάποια προτερήματα κι έπειτα να σκεφτούν πως έχουν ευγενή χαρακτήρα, να νομίζουν πως είναι αξιότιμοι και απαλλαγμένοι από διεφθαρμένες διαθέσεις, με καλή ανθρώπινη φύση και υψηλό επίπεδο. Όλα αυτά απορρέουν από την ανικανότητα των ανθρώπων να διακρίνουν καθαρά αυτά τα διάφορα προβλήματα. Όσο περισσότερο περιλαμβάνουν λεπτομέρειες αυτά τα προβλήματα, τόσο περισσότερο υπάρχει ανάγκη να συναναστραφούμε πάνω σ’ αυτά· το θέμα δεν μπορεί να καλυφθεί σε μία ή δύο συνεδρίες, αλλά απαιτεί πολλές συναναστροφές. Εντάξει, θα σταματήσουμε σ’ αυτό το σημείο τη συναναστροφή μας για σήμερα. Αντίο!

14 Οκτωβρίου 2023