Εδώ και λίγο καιρό, συναναστρεφόμαστε πάνω στο θέμα της επιδίωξης της αλήθειας. Το περιεχόμενο που σχετίζεται μ’ αυτό το θέμα είναι αρκετά ευρύ, αλλά όσο ευρύ κι αν είναι, είναι αναπόσπαστο από κάποια ζητήματα που αντιμετωπίζουν οι άνθρωποι στην καθημερινή τους ζωή, τα οποία έχουν να κάνουν με το πώς βλέπουν τους ανθρώπους και τα πράγματα και το πώς φέρονται και ενεργούν, έτσι δεν είναι; (Ναι.) Πρόκειται για αληθινά ζητήματα στη ζωή των ανθρώπων. Δεν είναι διαχωρισμένα από την καθημερινότητα των ανθρώπων ούτε από την κανονική ανθρώπινη φύση τους. Αυτά τα ζητήματα περιλαμβάνουν τις στάσεις και τις απόψεις των ανθρώπων απέναντι σε διάφορα πράγματα, καθώς και τα κάθε λογής σημαντικά ζητήματα που αντιμετωπίζουν οι άνθρωποι στην ύπαρξή τους και στη διαδρομή της ζωής τους. Το περιεχόμενο της προηγούμενης συναναστροφής μας είχε να κάνει με μία πτυχή άσκησης στο πλαίσιο της «εγκατάλειψης» σε σχέση με το «Πώς να επιδιώκει κανείς την αλήθεια»: την εγκατάλειψη των φραγμών που υπάρχουν ανάμεσα σε έναν άνθρωπο και τον Θεό και της εχθρικότητάς του απέναντι στον Θεό. Τι αφορά αυτή η άσκηση; Αφορά τη σχέση ανάμεσα στους ανθρώπους και τον Θεό, έτσι δεν είναι; (Ναι.) Το περιεχόμενο των προηγούμενων συναναστροφών είχε να κάνει με το πώς θα πρέπει να βλέπει κανείς τους κάθε λογής ανθρώπους και τα κάθε λογής πράγματα σύμφωνα με τις αρχές και τα πρότυπα που απαιτεί ο Θεός, καθώς και το πώς να χειρίζεται τους κάθε λογής ανθρώπους και τα κάθε λογής πράγματα. Το περιεχόμενο της προηγούμενης συναναστροφής μας αφορούσε τη σχέση ανάμεσα στους ανθρώπους και τον Θεό, και πληροφορούσε τους ανθρώπους για το πώς θα πρέπει να εγκαταλείψουν τις διάφορες αντιλήψεις και φαντασιοκοπίες που δεν συνάδουν με τις προθέσεις και τις απαιτήσεις του Θεού ούτε με τις αλήθεια-αρχές. Αυτά είναι αληθινά προβλήματα που υπάρχουν ανάμεσα στους ανθρώπους και τον Θεό στη διαδρομή της πίστης στον Θεό και στη διαδικασία της ύπαρξης. Χωρίσαμε αυτό το μεγάλο θέμα της «εγκατάλειψης των φραγμών που υπάρχουν ανάμεσα σε έναν άνθρωπο και τον Θεό και της εχθρικότητάς του απέναντι στον Θεό» σε τέσσερις πτυχές: Η πρώτη είναι οι αντιλήψεις και οι φαντασιοκοπίες, η δεύτερη είναι οι παράλογες απαιτήσεις, η τρίτη είναι η επιφυλακτικότητα και η καχυποψία και η τέταρτη είναι η εξονυχιστική εξέταση και η αδιάκριτη περιέργεια. Ξεκινήσαμε τη συναναστροφή μας από τις αντιλήψεις και τις φαντασιοκοπίες. Το πρώτο σημείο στις αντιλήψεις και τις φαντασιοκοπίες σχετίζεται με το έργο του Θεού· δηλαδή, τι αντιλήψεις και φαντασιοκοπίες έχουν οι άνθρωποι σχετικά με το έργο του Θεού. Συναναστραφήκαμε αρκετά πάνω σ’ αυτό. Η συναναστροφή μας πάνω σ’ αυτό το σημείο είχε να κάνει με το πώς βλέπουν οι άνθρωποι το έργο του Θεού και ποιες αποκλίσεις, αντιλήψεις και φαντασιοκοπίες εμφανίζονται σε όσα γνωρίζουν και στις ιδέες που έχουν οι άνθρωποι για το έργο του Θεού· αυτές τις αντιλήψεις και τις φαντασιοκοπίες πρέπει να τις εγκαταλείψουν οι άνθρωποι. Αν οι άνθρωποι εγκαταλείψουν αυτές τις αντιλήψεις και τις φαντασιοκοπίες κι αναζητήσουν την αλήθεια, θα μπορέσουν να γνωρίσουν το έργο του Θεού και να κατανοήσουν ξεκάθαρα τα λόγια του Θεού. Οι άνθρωποι, όταν το έργο του Θεού δεν συμμορφώνεται με τις αντιλήψεις και τις φαντασιοκοπίες τους, θα πρέπει να κάνουν αυτοκριτική και να προσπαθήσουν ν’ αποκτήσουν αυτογνωσία, ενώ παράλληλα θα πρέπει να εγκαταλείψουν τις αντιλήψεις και τις φαντασιοκοπίες τους, αντί να βασίζονται σ’ αυτές για ν’ αξιολογήσουν πώς θα πρέπει να είναι το έργο του Θεού ή ποιο αποτέλεσμα σκοπεύει να πετύχει ο Θεός στους ανθρώπους με το έργο Του. Οι αντιλήψεις και οι φαντασιοκοπίες των ανθρώπων σχετικά με το έργο του Θεού έχουν άμεσο αντίκτυπο στη ζωή-είσοδο των ανθρώπων και στη στάση τους απέναντι στον Θεό, επομένως αυτές οι αντιλήψεις και οι φαντασιοκοπίες είναι επίσης κάτι που πρέπει να εγκαταλείψουν οι άνθρωποι. Για παράδειγμα, αναφέραμε στη συναναστροφή μας ότι ο Θεός δεν αλλάζει το έμφυτο επίπεδο, την έμφυτη προσωπικότητα, τα έμφυτα ένστικτα των ανθρώπων και ούτω καθεξής, ότι οι έμφυτες ιδιότητες με τις οποίες γεννιούνται οι άνθρωποι και τα ένστικτα της σάρκας τους δεν είναι οι στόχοι του έργου του Θεού, κι ότι το έργο Του στοχεύει στις διεφθαρμένες διαθέσεις των ανθρώπων και στα πράγματα που έχουν μέσα τους οι άνθρωποι, τα οποία επαναστατούν ενάντια στον Θεό και είναι ασύμβατα με τον Θεό. Αν οι άνθρωποι φαντάζονται ότι το έργο του Θεού έχει ως στόχο ν’ αλλάξει το επίπεδό τους, τα ένστικτά τους ή ακόμα και την προσωπικότητά τους, τις συνήθειές τους, τα μοτίβα διαβίωσής τους και ούτω καθεξής, τότε κάθε πτυχή της άσκησής τους στην καθημερινή ζωή θα επηρεάζεται και θα παρασύρεται από τις αντιλήψεις και τις φαντασιοκοπίες τους και, αναπόφευκτα, θα εμπεριέχει πολλά στρεβλά μέρη και ακραία πράγματα. Αυτά τα στρεβλά μέρη και τα ακραία πράγματα δεν εναρμονίζονται με τις αλήθεια-αρχές και θα έχουν ως αποτέλεσμα να αποκλίνουν οι άνθρωποι από τη συνείδηση και τη λογική της κανονικής ανθρώπινης φύσης και να ξεφεύγουν από την τροχιά της κανονικής ανθρώπινης φύσης. Ας πούμε, για παράδειγμα, πως, στο πλαίσιο των αντιλήψεων και των φαντασιοκοπιών σου, πιστεύεις ότι ο Θεός θέλει ν’ αλλάξει το επίπεδο, τις ικανότητες ή ακόμα και τα ένστικτα των ανθρώπων· αν θεωρείς ότι αυτά είναι τα πράγματα που θέλει ν’ αλλάξει ο Θεός, τι είδους επιδιώξεις θα έχεις; Θα έχεις στρεβλές και εμμονικές επιδιώξεις· θα θέλεις να επιδιώξεις ν’ αποκτήσεις ανώτερο επίπεδο και θα εστιάζεις στην εκμάθηση διαφόρων ειδών δεξιοτήτων και στην αφομοίωση διαφόρων ειδών γνώσεων, ώστε να αποκτήσεις ανώτερο επίπεδο και ανώτερες ικανότητες, καθώς και ανώτερη διορατικότητα και καλλιέργεια του εαυτού σου, ή ακόμα και κάποιες δυνατότητες που είναι ανώτερες από εκείνες των συνηθισμένων ανθρώπων. Έτσι, θα δίνεις σημασία στις εξωτερικές ικανότητες και τα εξωτερικά ταλέντα. Ποιες είναι, λοιπόν, οι συνέπειες που έχουν τέτοιες επιδιώξεις στους ανθρώπους; Όχι μόνο δεν θα καταφέρουν να βαδίσουν στο μονοπάτι της επιδίωξης της αλήθειας, αλλά αντ’ αυτού θ’ ακολουθήσουν το μονοπάτι των Φαρισαίων. Θ’ ανταγωνίζονται μεταξύ τους για να δουν ποιος έχει ανώτερο επίπεδο, ποιος έχει ανώτερα χαρίσματα, ποιος έχει ανώτερες γνώσεις, ποιος έχει μεγαλύτερες δυνατότητες, ποιος έχει περισσότερα προτερήματα, ποιος έχει μεγαλύτερο κύρος ανάμεσα στους ανθρώπους κι απολαμβάνει τον σεβασμό και την εκτίμηση των άλλων. Έτσι, όχι μόνο δεν θα είναι σε θέση να κάνουν πράξη την αλήθεια και να ενεργούν σύμφωνα με τις αλήθεια-αρχές, αλλά αντ’ αυτού θ’ ακολουθήσουν ένα μονοπάτι που θα τους απομακρύνει από την αλήθεια.

Το έργο του Θεού είναι να μεταμορφώσει τις διεφθαρμένες διαθέσεις των ανθρώπων και τις διάφορες παράλογες σκέψεις και απόψεις τους που παραβιάζουν την αλήθεια, στο πλαίσιο της κανονικής ανθρώπινης φύσης τους, έτσι ώστε να μπορέσουν ν’ αποκατασταθούν και να βελτιστοποιηθούν η συνείδηση και η λογική τους. Με άλλα λόγια, όσο περισσότερο κατανοείς την αλήθεια τόσο πιο κανονικές θα γίνονται η συνείδηση και η λογική σου, ενώ παράλληλα θα συνεχίσουν ν’ αναπτύσσονται προς μία ωφέλιμη κατεύθυνση· αυτό δεν είναι καθόλου υπερφυσικό. Τι εννοώ με τη λέξη «κανονικές»; Αν οι άνθρωποι έχουν επίγνωση της συνείδησης και αίσθημα δικαίου, θα γίνουν καλοσυνάτοι· για να το θέσω με ανθρώπινους όρους, θα δείχνουν κατανόηση, θα είναι έντιμοι, λογικοί και όχι ισχυρογνώμονες και επιρρεπείς στις στρεβλώσεις. Αυτό είναι το αποτέλεσμα που σκοπεύει να πετύχει ο Θεός ως προς την ανθρώπινη φύση των ανθρώπων. Όσο οι άνθρωποι κατανοούν ολοένα και περισσότερο την αλήθεια, ένα παρεπόμενο αποτέλεσμα είναι ότι η ανθρώπινη φύση τους γίνεται όλο και πιο κανονική. Ωστόσο, αν οι επιδιώξεις των ανθρώπων βασίζονται στις δικές τους αντιλήψεις και φαντασιοκοπίες, αυτές οι αντιλήψεις και οι φαντασιοκοπίες θα ασκούν μεγάλη αρνητική επίδραση και αρνητική καθοδήγηση στις επιδιώξεις τους και θα τους οδηγούν σε κάθε λογής στρεβλά, ακραία και παράλογα μονοπάτια, τα οποία θ’ ακολουθούν πεισματικά. Για παράδειγμα, στο πλαίσιο των αντιλήψεων και των φαντασιοκοπιών τους, οι άνθρωποι πιστεύουν ότι το έργο του Θεού αποσκοπεί στην εξύψωση της ανθρώπινης φύσης των ανθρώπων κι έχει ως στόχο να δώσει τη δυνατότητα στους ανθρώπους να υπερβούν τα ανθρώπινα ένστικτα, το ανθρώπινο επίπεδο ή ακόμα και την ανθρώπινη ηλικία και το ανθρώπινο φύλο. Όταν οι άνθρωποι έχουν τέτοιες αντιλήψεις, θα επιδιώκουν, θα προσπαθούν και θα προχωρούν ψηλαφιστά προς αυτήν την κατεύθυνση. Σε ποια πράγματα θα εστιάζουν, λοιπόν; Από τη μία πλευρά, θα εστιάζουν στις γνώσεις, στις ικανότητες, στις δεξιότητες, στα χαρίσματα και στα ταλέντα· από την άλλη πλευρά, θα εστιάζουν στην υπερφυσικότητα. Ξέρετε ποιες είναι οι εκδηλώσεις της υπερφυσικότητας; (Μήπως σημαίνει ότι, σε κάποια πράγματα, οι άνθρωποι θα υφίστανται ποιοτικές αλλαγές κατευθείαν, χωρίς να πληρώνουν κάποιο τίμημα;) Είναι όπως όταν κάποιος δεν διαβάζει συνήθως τα λόγια του Θεού, αλλά του συμβαίνει κάτι και ξαφνικά τα λόγια του Θεού εμφανίζονται στο μυαλό του, ή όταν κάποιος δεν ήταν ποτέ καλός στο τραγούδι ή στον χορό, αλλά, μετά από μια έμπνευση, ξαφνικά μπορεί να τραγουδάει και να χορεύει, και μάλιστα να χορεύει αρκετά καλά, ή όταν κάποιος δεν έμαθε ποτέ μια ξένη γλώσσα, αλλά ξαφνικά μπορεί να μιλήσει μια ξένη γλώσσα. Δεν είναι υπερφυσικά αυτά τα πράγματα; (Ναι.) Για παράδειγμα, έστω ότι πρέπει να βγεις έξω για ένα επείγον ζήτημα, αλλά δεν ξέρεις να οδηγείς και, μέσα στην απελπισία σου, προσεύχεσαι κι αμέσως νιώθεις να βράζει το αίμα σου και ξαφνικά ξέρεις να οδηγείς, και μάλιστα οδηγείς σταθερά σαν να είσαι έμπειρος οδηγός. Κάποιος σε ρωτάει: «Πώς και οδηγείς τόσο καλά;» Εσύ απαντάς: «Ούτε κι εγώ ξέρω. Όλα αυτά τα έκανε ο Θεός· με συγκίνησε το Άγιο Πνεύμα. Κοίτα! Αυτά εδώ τα χέρια δεν είναι πια δικά μου· τα κρατάει το Άγιο Πνεύμα!» Στην πραγματικότητα, δεν το κάνει αυτό το Άγιο Πνεύμα· αντ’ αυτού, ένα άλλο είδος πνεύματος έχει εισέλθει μέσα σου και σε χειραγωγεί, με αποτέλεσμα να έχεις γίνει διαφορετικός άνθρωπος και να μην μπορείς να ελέγξεις τον εαυτό σου. Δεν είναι αυτό υπέρβαση των εγγενών δυνατοτήτων κάποιου; Δεν είναι υπερφυσικό; (Ναι.) Τι σημαίνει «υπερφυσικό»; Είναι ένα καλό φαινόμενο; (Όχι, ένας άνθρωπος καταλήγει να μην είναι κανονικός.) Αν ξαφνικά ξέρεις μια γλώσσα, έχεις μια δεξιότητα ή κατανοείς κάποιες γνώσεις χωρίς να έχεις αφιερώσει ένα διάστημα στη μελέτη τους ή να σ’ έχει καθοδηγήσει κάποιος ειδικός, αυτό είναι υπερφυσικό. Αν η ζωή-διάθεση ενός ανθρώπου έχει αλλάξει χωρίς να χρειάστηκε να επιδιώξει την αλήθεια, ν’ αναζητήσει, να περιμένει ή να βιώσει πράγματα, δεν είναι τρομακτικό αυτό; (Ναι.) Αν εξακολουθούν να υπάρχουν πολλές αντιλήψεις και φαντασιοκοπίες στο μυαλό σου και στο υποσυνείδητό σου, τότε θα πρέπει να τις εγκαταλείψεις και να μην τις επιδιώκεις, επειδή δεν είναι αληθινή γνώση του έργου του Θεού και δεν εναρμονίζονται με τις μεθόδους και τις αρχές του έργου του Θεού. Το έργο του Θεού δεν πρόκειται σε καμία περίπτωση να υπερβεί την κανονική ανθρώπινη φύση σου, και το αποτέλεσμα που επιτυγχάνει σ’ εσένα το έργο του Θεού δεν είναι σε καμία περίπτωση η μεταμόρφωση της κανονικής ανθρώπινης φύσης σου σε μια ανώτερη, υπερφυσική ανθρώπινη φύση. Ακόμη περισσότερο, ο Θεός δεν θα σε μεταμόρφωνε από έναν κανονικό άνθρωπο σ’ έναν ασυνήθιστο άνθρωπο. Έστω ότι, όσο βιώνεις το έργο του Θεού, η συνείδησή σου γίνεται όλο και πιο ευαίσθητη κι αναπτύσσεις μεγαλύτερο αίσθημα ντροπής. Γίνεσαι καλοσυνάτος, μπορείς πλέον να λαμβάνεις υπόψη τις προθέσεις του Θεού και είσαι σε θέση να διαφυλάττεις το εκκλησιαστικό έργο και τα συμφέροντα του οίκου του Θεού. Επιπλέον, τα λόγια και οι πράξεις σου δεν πηγαίνουν κόντρα στη συνείδηση και τη λογική σου, καταφέρνεις σταδιακά να ενεργείς σύμφωνα με τις αλήθεια-αρχές και μπορείς ν’ αναγνωρίζεις όλων των ειδών τους ανθρώπους, τα γεγονότα και τα πράγματα, με βάση τα λόγια του Θεού. Αυτό αποδεικνύει ότι το μονοπάτι στο οποίο βαδίζεις στην πίστη σου στον Θεό είναι σωστό. Έστω, όμως, ότι εξακολουθείς ν’ αφουγκράζεσαι για ν’ ακούσεις κάποια φωνή όταν προσεύχεσαι, και αναμένεις κάποια έμπνευση, μια αναλαμπή φωτός ή κάποια υπερφυσική αποκάλυψη όταν αναζητάς από τον Θεό και ικετεύεις τον Θεό. Επιπλέον, η συνείδηση και η λογική σου δεν έχουν αποκατασταθεί ούτε διορθωθεί καθόλου, και δεν έχεις αποκτήσει αίσθημα δικαίου ούτε έχεις υποταχθεί στον Θεό. Αυτό αποδεικνύει ότι υπάρχουν προβλήματα στην επιδίωξή σου και στο μονοπάτι στο οποίο βαδίζεις, ενώ θα μπορούσε επίσης να πει κανείς ότι δεν έχεις αρχίσει να βαδίζεις καθόλου στο μονοπάτι της επιδίωξης της αλήθειας. Επίσης, συχνά επιζητάς υποσυνείδητα να γίνεις υπερφυσικό ον και συχνά νιώθεις ότι θα πρέπει να υπερβείς τη σάρκα —να μην πεινάς όταν δεν τρως και να μη νιώθεις κουρασμένος ή νυσταγμένος όταν δεν κοιμάσαι ή δεν ξεκουράζεσαι για αρκετές μέρες— και μάλιστα επιζητάς να κατανοήσεις και να αφομοιώσεις ξαφνικά πράγματα που δεν κατανοείς ή που δεν έχεις μάθει όσο κάνεις του καθήκον σου, όταν τα χρειάζεσαι επειγόντως. Όλες αυτές οι φαντασιοκοπίες που αφορούν υπερφυσικά πράγματα προέρχονται από ανθρώπινες αντιλήψεις και φαντασιοκοπίες. Επειδή οι άνθρωποι δεν έχουν βιώσει το έργο του Θεού, είναι φυσικό να ξεχειλίζουν από φαντασιοκοπίες σχετικά με αυτό το έργο. Στην πραγματικότητα, το έργο του Θεού είναι το πιο αληθινό και το πιο πρακτικό πράγμα. Ο Θεός ποτέ δεν ενεργεί σύμφωνα με τις αντιλήψεις και τις φαντασιοκοπίες των ανθρώπων· ποτέ δεν εκτελεί τέτοιου είδους έργο στους ανθρώπους. Κάνει μόνο λίγο υπερφυσικό έργο υπό πολύ ιδιαίτερες συνθήκες και σε πολύ λίγους ανθρώπους, αλλά αυτό το έργο είναι απλώς προσωρινό και κάτι που χρειάζεται σε ειδικές περιπτώσεις· δεν είναι μια μέθοδος έργου που εκδηλώνεται συχνά στους ανθρώπους στο πλαίσιο της σωτηρίας του Θεού. Στο έργο διαχείρισής Του, ο Θεός σκοπεύει να σώσει τους ανθρώπους, να τους δώσει τη δυνατότητα ν’ αποβάλουν τις διεφθαρμένες διαθέσεις τους και να φτάσουν στη σωτηρία, και η βασική μέθοδος με την οποία εργάζεται ο Θεός είναι να παρέχει στους ανθρώπους την αλήθεια, έτσι ώστε να μπορέσουν ν’ ασκούνται σύμφωνα με τις αλήθεια-αρχές αφού κατανοήσουν την αλήθεια. Επομένως, όποιες αντιλήψεις και φαντασιοκοπίες κι αν έχεις στο μυαλό σου και στο υποσυνείδητό σου, όσο λογικές κι αν είναι οι αντιλήψεις και οι φαντασιοκοπίες σου ή όσο κι αν καλύπτουν τις πνευματικές σου ανάγκες, όποιοι κι αν είναι οι λόγοι, θα παραμείνουν για πάντα αντιλήψεις και φαντασιοκοπίες και θα πρέπει να τις εγκαταλείψεις και να μην παραμένεις προσκολλημένος σ’ αυτές. Σε όποια έκταση κι αν γίνεται το έργο του Θεού και για όσο διάστημα κι αν συνεχίζεται, οι άνθρωποι θα παραμείνουν για πάντα άνθρωποι και δεν πρόκειται ποτέ να γίνουν άγγελοι. Ακόμη κι αν ασπρίσεις από την κορυφή ως τα νύχια, με άσπρα μαλλιά, πρόσωπο βαμμένο άσπρο, άσπρο μπλουζάκι και άσπρο παντελόνι, και βάλεις δύο φτερά, δεν μπορείς να γίνεις άγγελος· οι άνθρωποι θα παραμείνουν για πάντα άνθρωποι. Επιπλέον, ο όρος «άνθρωποι» εδώ αναφέρεται στους ανθρώπους που έχουν τη συνείδηση και τη λογική της κανονικής ανθρώπινης φύσης, κι όχι σε εξαιρετικούς ανθρώπους, πόσο μάλλον ασυνήθιστους. Αυτοί οι άνθρωποι δεν είναι καθόλου υπερφυσικοί, αλλά η ξεκάθαρη διαφορά τους από τους άπιστους που δεν πιστεύουν στον Θεό είναι ότι δεν διαπράττουν κακό, μπορούν να κάνουν πράξη την αλήθεια μόλις την κατανοήσουν, και καταλαβαίνουν πώς να βλέπουν τους ανθρώπους και τα πράγματα και να φέρονται και να ενεργούν με βάση τα λόγια του Θεού και σύμφωνα με τις απαιτήσεις του Θεού και τις αλήθεια-αρχές, αντί να ζουν με βάση τις διεφθαρμένες διαθέσεις τους και τις διάφορες σκέψεις κι απόψεις που ενσταλάζει στους ανθρώπους ο Σατανάς. Για όσο καιρό κι αν επιδιώκουν οι άνθρωποι σύμφωνα με τις αντιλήψεις και τις φαντασιοκοπίες τους στη διαδικασία της πίστης τους στον Θεό, και όσα κι αν θεωρούν ότι έχουν αποκομίσει, αυτά δεν μετράνε στα μάτια του Θεού κι ο Θεός δεν θυμάται τίποτε από αυτά. Τι εννοώ όταν το λέω αυτό; Συγκεκριμένα, ότι αν, με βάση τις αντιλήψεις και τις φαντασιοκοπίες σου, συγκρατείς όλες τις κανονικές ανάγκες της σάρκας σου ή προσπαθείς σκληρά ν’ αλλάξεις τα ένστικτά σου, το επίπεδό σου, τις ικανότητές σου, την προσωπικότητά σου, τα μοτίβα διαβίωσής σου και τις συνήθειες της ζωής σου, τότε όσο σκληρά κι αν προσπαθείς να συγκρατήσεις και ν’ αλλάξεις αυτά τα πράγματα, ακόμη κι αν καταφέρεις να πετύχεις κάποια αποτελέσματα, αυτό δεν σημαίνει ότι έχεις ήδη αποκομίσει κάτι στο μονοπάτι της άσκησης της αλήθειας και, ακόμη περισσότερο, δεν σημαίνει ότι είσαι ήδη άνθρωπος που επιδιώκει την αλήθεια· ο Θεός δεν θυμάται αυτά τα πράγματα. Καταλάβατε; (Ναι.)

Παρόλο που οι αντιλήψεις και οι φαντασιοκοπίες των ανθρώπων είναι αόρατες και προς τα έξω δεν φαίνεται ν’ αναγκάζουν τους ανθρώπους να λένε ή να κάνουν κάτι ή να βαδίζουν σε οποιοδήποτε μονοπάτι, ελέγχουν στενά τις σκέψεις και τον εσωτερικό εαυτό των ανθρώπων, βαθιά μέσα στην καρδιά τους και στο υποσυνείδητό τους. Γιατί συμβαίνει αυτό; Επειδή όλα τα πράγματα που αγαπούν κι επιδιώκουν οι άνθρωποι ταιριάζουν απόλυτα με τις αντιλήψεις και τις φαντασιοκοπίες τους, και παράλληλα αυτά τα πράγματα ικανοποιούν τις ανάγκες της ανθρώπινης σάρκας, καθώς και κάθε είδους επιθυμία και περιέργεια που έχει ένας άνθρωπος. Για παράδειγμα, οι άνθρωποι, στο πλαίσιο των αντιλήψεων και των φαντασιοκοπιών τους, πιστεύουν ότι το έργο του Θεού έχει ως στόχο να τους μεταμορφώσει σε εξαιρετικά όντα που διαφέρουν από τους συνηθισμένους ανθρώπους, καθώς κι ότι, όταν τους συγκινεί το Άγιο Πνεύμα, θα μπορούν να μιλάνε διάφορες γλώσσες. Είναι εμφανές ότι αυτό υπερβαίνει τις εγγενείς δυνατότητες και το εύρος της κανονικής ανθρώπινης φύσης τους, αλλά σε πολύ μεγάλο βαθμό ικανοποιεί τη ματαιοδοξία τους, την περιέργειά τους και την ανταγωνιστικότητά τους. Με άλλα λόγια, προτού οι άνθρωποι αποκτήσουν την αλήθεια, τους αρέσουν κάποια υπερφυσικά πράγματα, κι αυτά τα πράγματα τους κάνουν να νιώθουν σημαντικοί, καθώς και ανώτεροι και διαφορετικοί από τους συνηθισμένους ανθρώπους· αυτό ακριβώς αγαπά και λαχταρά το διεφθαρμένο ανθρώπινο γένος. Όλοι ελπίζουν να ξεχωρίσουν ανάμεσα στο ανθρώπινο είδος, να είναι διαφορετικοί από όλους τους άλλους, να είναι μοναδικοί κι ανεπανάληπτοι, και ν’ απολαμβάνουν τον σεβασμό και τον θαυμασμό των άλλων. Για παράδειγμα, υπάρχει ένα φαινόμενο στο διεφθαρμένο ανθρώπινο γένος: Όταν παράγεται μόνο ένα τεμάχιο από κάποιο πράγμα, οι πλούσιοι και οι εξέχοντες ανταγωνίζονται σφόδρα μεταξύ τους για να το αγοράσουν. Σε ποιον βαθμό το κάνουν αυτό; Σε βαθμό που αυτό το προϊόν καταλήγει να πωλείται σε πολύ υψηλότερη ή ακόμα και σε δεκαπλάσια τιμή από την αρχική. Ο άνθρωπος που καταφέρνει να το αγοράσει σκέφτεται: «Κοίτα, τσίμπησα αυτό το πράγμα που είναι μοναδικό στον κόσμο. Δεν είμαι πραγματικά ισχυρός; Δεν είμαι καλύτερος από τους άλλους; Κανένας άλλος δεν είναι τόσο ικανός όσο εγώ!» Στο μυαλό του νιώθει ικανοποιημένος με τον εαυτό του και θεωρεί ότι είναι ιδιαίτερος, εξαιρετικός και πολύ ικανός. Τι είδους διάθεση είναι αυτή; (Αλαζονεία.) Αυτό προκαλείται από μια αλαζονική διάθεση. Κάποιοι άνθρωποι νιώθουν άβολα όταν φοράνε το ίδιο ρούχο μ’ έναν άλλον άνθρωπο. Αν φοράνε ένα ρούχο που οι άλλοι δεν έχουν την οικονομική δυνατότητα να το αγοράσουν και δεν το έχουν ξαναδεί ποτέ, και που όλοι όσοι το βλέπουν το ζηλεύουν, πώς νιώθουν; (Ικανοποιημένοι με τον εαυτό τους.) Νιώθουν ιδιαίτερα ικανοποιημένοι με τον εαυτό τους και πιστεύουν ότι δεν μοιάζουν με κανέναν άλλον κι ότι βρίσκονται ένα σκαλί πιο πάνω από τους υπόλοιπους. Τι είδους διάθεση το προκαλεί αυτό; (Η αλαζονεία.) Προκαλείται κι αυτό από μια αλαζονική διάθεση. Βλέπεις, σχεδόν το 100% των ανθρώπων έχουν αυτήν τη νοοτροπία: Αν έχουν κατακτήσει μια τεχνική ή επαγγελματική δεξιότητα, νομίζουν ότι είναι καλύτεροι από τους άλλους κι ότι κανένας δεν είναι εξίσου καλός μ’ αυτούς. Αν κατακτήσει και κάποιος άλλος την ίδια τεχνική ή επαγγελματική δεξιότητα, θα ζηλεύουν αυτόν τον άνθρωπο και θα εύχονται απεγνωσμένα κανένας να μην μπορούσε να τους φτάσει. Γιατί έχουν τέτοια νοοτροπία; (Θέλουν να μη μοιάζουν με κανέναν άλλο.) Αν είναι οι μοναδικοί που έχουν κατακτήσει αυτήν την επαγγελματική δεξιότητα, τότε είναι ανώτεροι από τον μέσο άνθρωπο στην ομάδα τους. Επειδή έχουν γνώσεις σ’ αυτήν την τεχνική ή επαγγελματική δεξιότητα, φοβούνται ότι οι άλλοι θα τη μάθουν από αυτούς. Αν οι άλλοι αναζητήσουν βοήθεια από αυτούς, θα τους διδάξουν; (Όχι.) Θα σου διδάξουν μόνο κάποια απλά πράγματα· όσο για τα πιο σημαντικά και καίρια πράγματα, δεν πρόκειται να τα διδάξουν σε κανέναν και θα σ’ αφήσουν να τα καταλάβεις μόνος σου. Τι σκέφτονται πραγματικά; «Αν σου το διδάξω, τότε πώς θα ξεχωρίζω; Αν μπορούσαν να το κάνουν όλοι, τότε δεν θα καταντούσα απλώς ένας συνηθισμένος άνθρωπος; Αν κανείς σας δεν ξέρει πώς να το κάνει, τότε εγώ είμαι ο ανώτερος εδώ κι όλοι εσείς θα πρέπει να με καλοπιάνετε· έτσι θα νιώθω σημαντικός, σωστά; Ανάμεσά σας, εγώ δεν έχω την υψηλότερη θέση και τις περισσότερες ικανότητες; Εγώ είμαι το μεγάλο κεφάλι ανάμεσά σας, έτσι δεν είναι;» Επειδή γνωρίζουν κάπως μια επαγγελματική ή τεχνική δεξιότητα, φοβούνται βαθιά μέσα τους ότι οι άλλοι θα τη μάθουν από αυτούς, και δεν θέλουν οι άλλοι να τους μοιάσουν. Το να έχει ο οποιοσδήποτε την ίδια επαγγελματική ή τεχνική δεξιότητα ή εξειδίκευση μ’ αυτούς τούς ταράζει, οπότε σκέφτονται διαρκώς τρόπους για να μαθαίνουν κάτι ώστε να ξεπεράσουν τους άλλους. Θέλουν να είναι ανώτεροι από τους άλλους και θέλουν διαρκώς να επισκιάζουν τους άλλους για να νιώθουν σημαντικοί. Είναι αυτό η σωστή επιδίωξη; (Όχι.) Ακριβώς επειδή το διεφθαρμένο ανθρώπινο γένος έχει τέτοιους πόθους και τέτοιες επιδιώξεις, είναι φυσικό οι άνθρωποι ν’ αναπτύσσουν κάθε λογής αντιλήψεις και φαντασιοκοπίες σχετικά με το έργο του Θεού και να επιζητούν να είναι ένα σκαλί πιο πάνω από τους άλλους, να έχουν θέση και κύρος, να νιώθουν σημαντικοί, να μη μοιάζουν με κανέναν άλλο ή ακόμα και να γίνουν υπεράνθρωποι ή εξαιρετικοί άνθρωποι στα μάτια των άλλων. Επομένως, οι άνθρωποι θα πρέπει να εγκαταλείψουν αυτές τις αντιλήψεις και τις φαντασιοκοπίες σχετικά με το έργο του Θεού. Συγκεκριμένα, πώς θα πρέπει να γίνει πράξη αυτό; Μην επιδιώκεις ανώτερα χαρίσματα ή ταλέντα και μην επιδιώκεις ν’ αλλάξεις το επίπεδό σου ή τα ένστικτά σου, αλλά, αντ’ αυτού, με βάση τις έμφυτες καταστάσεις σου —όπως το επίπεδό σου, τις ικανότητές σου και τα ένστικτά σου— να κάνεις το καθήκον σου σύμφωνα με τις απαιτήσεις του Θεού και να κάνεις το κάθε πράγμα σύμφωνα με αυτά που ζητάει ο Θεός. Ο Θεός δεν απαιτεί κάτι που να ξεπερνά τις ικανότητες ή το επίπεδό σου· ούτε πρέπει να δυσκολεύεις τη ζωή σου. Αρκεί να κάνεις απλώς ό,τι καλύτερο μπορείς με βάση αυτά που κατανοείς και αυτά που μπορείς να πετύχεις, και να ασκείσαι όπως σου το επιτρέπουν οι καταστάσεις σου. Για παράδειγμα, αν με βάση το επίπεδό σου και τα ταλέντα σου είσαι κατάλληλος μόνο για τον ρόλο του επικεφαλής ομάδας, τότε κάνε καλή δουλειά ως επικεφαλής ομάδας· διευκρίνισε ποιες εργασίες και ποιες επαγγελματικές δεξιότητες εμπίπτουν στο πεδίο αυτού του ρόλου, ασχολήσου μ’ αυτές μία προς μία και υλοποίησέ τες σύμφωνα με τις μεθόδους και τις αρχές που σου έχει διδάξει ο Θεός· μ’ αυτόν τον τρόπο, θα καταφέρεις να ικανοποιήσεις τον Θεό. Έστω ότι ακολουθείς τις αντιλήψεις και τις φαντασιοκοπίες σου, και σκέφτεσαι: «Εφόσον είμαι ικανός για επικεφαλής ομάδας, αν προσπαθήσω περισσότερο για να τα πάω καλύτερα, αν υπομείνω λίγες κακουχίες και πληρώσω ένα μικρό τίμημα και το Άγιο Πνεύμα κάνει σημαντικό έργο πάνω μου, τότε δεν θα μπορέσω να γίνω επικεφαλής εκκλησίας ή επικεφαλής μιας ομάδας λήψης αποφάσεων; Οι άνθρωποι μπορεί να πιστεύουν ότι δεν το έχω μέσα μου, αλλά θα ικετεύσω τον Θεό· τίποτε δεν είναι δύσκολο για τον Θεό! Δεν θέλω να είμαι επικεφαλής ομάδας. Θα προσευχηθώ στον Θεό, ζητώντας Του να μου επιτρέψει να επωμιστώ σπουδαιότερο έργο, να μ’ αφήσει να γίνω επικεφαλής ή εργάτης». Είναι σωστή μια τέτοια επιδίωξη; (Όχι, είναι λανθασμένη.) Γιατί λέτε ότι είναι λανθασμένη; (Τέτοιοι άνθρωποι θέλουν διαρκώς να κάνουν πράγματα που ξεπερνούν το επίπεδό τους και τις ικανότητές τους και δεν μπορούν να μείνουν σταθεροί στο έργο τους με βάση το επίπεδο και τα ταλέντα τους, διατηρώντας τη θέση που τους αναλογεί.) Δεν είναι σωστό να θέλεις διαρκώς να είσαι υπεράνθρωπος· δεν είναι αυτό που θα πρέπει να επιδιώκει ένας κανονικός άνθρωπος.

Κάποιοι άνθρωποι συχνά λένε: «Τίποτα δεν είναι δύσκολο για τον Θεό»· αυτό το ρητό είναι γεγονός και όλοι μπορούν να το καταλάβουν αυτό. Κάποιοι άνθρωποι, όμως, έχουν στρεβλή κατανόηση, πιστεύουν πως ό,τι είναι αδύνατον να κάνουν οι άνθρωποι μπορεί να το πραγματοποιήσει γι’ αυτούς ο Θεός, αν απλώς προσευχηθούν σ’ Αυτόν, και πως αν οι άνθρωποι βασιστούν στον Θεό μ’ αυτόν τον τρόπο, μπορούν να υπερβούν τα ένστικτά τους και να γίνουν υπεράνθρωποι. Ισχύει πράγματι αυτό; (Όχι.) Το ρητό «Τίποτα δεν είναι δύσκολο για τον Θεό» προφανώς αναφέρεται στη δύναμη και την ουσία του Θεού, στην παντοδυναμία Του, καθώς και στην κυριαρχία Του πάνω σε όλα τα πράγματα· δεν υπάρχει τίποτα που να μην μπορεί να πραγματοποιήσει ο Θεός. Ωστόσο, αυτό δεν σημαίνει ότι οι άνθρωποι πρέπει να υπερβούν την κανονική ανθρώπινη φύση και να γίνουν υπερφυσικοί· όσο παντοδύναμος κι αν είναι ο Θεός, το έργο που κάνει στους ανθρώπους βασίζεται στην κανονική ανθρώπινη φύση τους και γίνεται εντός του εύρους της κανονικής ανθρώπινης φύσης. Ο Θεός ενορχηστρώνει και κατευθύνει όλα τα πράγματα, κατευθύνει τους ανθρώπους, τα γεγονότα και τα πράγματα, έτσι ώστε να παρέχουν υπηρεσία στην πραγματοποίηση κάθε λογής πραγμάτων από Εκείνον, πραγματοποιώντας τα γεγονότα που Εκείνος πρόκειται να πραγματοποιήσει. Την περίοδο κατά την οποία ο Θεός πραγματοποιεί κάθε λογής πράγματα, οι άνθρωποι παραμένουν στην κανονική ανθρώπινη φύση· τίποτα δεν έχει αλλάξει γι’ αυτούς κι εξακολουθούν να είναι άνθρωποι. Όσο παντοδύναμος κι αν είναι ο Θεός κι όποιες μεθόδους κι αν χρησιμοποιεί για να αποφασίζει ως κυρίαρχος για κάτι ή για να πραγματοποιεί κάτι, οι δημιουργημένοι άνθρωποι παραμένουν για πάντα δημιουργημένοι άνθρωποι· εξακολουθούν να ζουν στο πλαίσιο της κανονικής ανθρώπινης φύσης και δεν είναι με κανέναν τρόπο υπερφυσικοί. Θα λέγατε όλοι σας ότι αυτά είναι πραγματικά γεγονότα; (Ναι.) Τι σημαίνει «μη υπερφυσικοί»; Σημαίνει ότι, όταν ο Θεός ενορχηστρώνει τους ανθρώπους, τα γεγονότα και τα πράγματα, οι άνθρωποι δεν έχουν άλλη επιλογή από το να ζουν, να επιβιώνουν, να κάνουν το κάθε πράγμα και να ζουν στην παρούσα στιγμή υπό την ενορχήστρωση του Θεού. Όταν, όμως, ζεις στην παρούσα στιγμή, είναι συγκεχυμένη η συναίσθησή σου; (Όχι.) Εξακολουθείς να έχεις πνευματική διαύγεια. Έχει, λοιπόν, βελτιωθεί ή αλλάξει στιγμιαία το επίπεδό σου; (Όχι.) Παραμένει το ίδιο που ήταν αρχικά. Έχουν, τότε, αλλάξει στιγμιαία τα ένστικτά σου; Όχι, δεν έχουν αλλάξει ούτε αυτά. Υπό την κυριαρχία, τις ενορχηστρώσεις και τις ρυθμίσεις του Θεού, όσα πράγματα κι αν βιώσεις, δεν συμβαίνει καμία απολύτως αλλαγή στην προσωπικότητά σου, τις συνήθειές σου, τα μοτίβα διαβίωσής σου ή στο επίπεδο, τις ικανότητες και τις διάφορες λειτουργίες της κανονικής ανθρώπινης φύσης σου. Απλώς όταν οι άνθρωποι βιώνουν το έργο του Θεού, βιώνουν όλων των ειδών τα πράγματα και τους ανθρώπους στα δικά τους αντίστοιχα περιβάλλοντα, και το τελικό αποτέλεσμα είναι ότι, όσο βιώνουν το έργο του Θεού, αποκτούν διορατικότητα κι αντλούν κάποια διδάγματα. Αν είναι άνθρωποι που επιδιώκουν την αλήθεια, τότε είναι σε θέση να θερίσουν καρπούς ως προς την αλήθεια και τη γνωριμία του Θεού. Όσο οι άνθρωποι βιώνουν το έργο του Θεού, το σκεπτικό τους είναι κανονικό, η συναίσθησή τους δεν είναι συγκεχυμένη και το επίπεδό τους, οι ικανότητές τους και τα ένστικτά τους παραμένουν τα ίδια που ήταν αρχικά, χωρίς καμία αλλαγή. Επομένως, το ρητό «Τίποτα δεν είναι δύσκολο για τον Θεό» αναφέρεται στην παντοδυναμία του Θεού και στην ενορχήστρωση όλων των πραγμάτων από Εκείνον. Δεν αναφέρεται στο ότι κάνει τους ανθρώπους υπερφυσικούς ή στο ότι αλλάζει την ουσία των δημιουργημένων ανθρώπων. Ο Θεός δεν αλλάζει την ουσία των ανθρώπων· οι άνθρωποι παραμένουν άνθρωποι και, είτε είσαι άνδρας είτε γυναίκα, δεν πραγματοποιείται καμία αλλαγή ως προς αυτό. Ο Θεός ενορχηστρώνει τα πάντα κι ο Θεός είναι πανίσχυρος· αυτό έχει και είναι ο Θεός κι αυτά είναι τα υπάρχοντα του Θεού. Το ρητό «Τίποτα δεν είναι δύσκολο για τον Θεό» δεν σημαίνει ότι οι άνθρωποι έχουν γίνει υπερφυσικοί ούτε σημαίνει ότι οι άνθρωποι είναι πανίσχυροι. Ακόμη κι αν κάποιοι άνθρωποι μπορούν μερικές φορές να πετύχουν ορισμένα πράγματα που υπερβαίνουν το επίπεδό τους ή τα σωματικά τους ένστικτα, αυτό είναι το έργο του Αγίου Πνεύματος. Είναι ο Θεός που τους έχει δώσει αυτό το χάρισμα· δεν είναι ότι γεννήθηκαν μ’ αυτήν την ικανότητα. Αυτό συμβαίνει επειδή τα δημιουργημένα όντα δεν έχουν την ικανότητα ν’ αλλάξουν όλα όσα έχει ορίσει ο Θεός. Θα σας δώσω ένα απλό παράδειγμα σε σχέση με το ζήτημα του ανθρώπινου ενστίκτου. Όταν οι άνθρωποι ακούνε έναν τρομακτικό ήχο, νιώθουν φόβο κι ενστικτωδώς ζαρώνουν σε μια γωνιά. Όσο χρονών κι αν είσαι, ήσουν έτσι από την παιδική σου ηλικία και θα παραμείνεις έτσι μέχρι να συναντήσεις τον θάνατό σου· αυτό είναι ένστικτο. Τι σημαίνει «ένστικτο»; Είναι μια έμφυτη λειτουργία του φυσικού σώματος και δεν πρόκειται ν’ αλλάξει ποτέ των ποτών. Ένας κανονικός άνθρωπος μπορεί να διατηρήσει τη ζωή και την επιβίωση της κανονικής ανθρώπινης φύσης μόνο αν διαθέτει έμφυτα ένστικτα, οπότε τα ανθρώπινα ένστικτα δεν είναι κάτι που σκοπεύει ν’ αλλάξει ο Θεός. Το καταλάβατε αυτό; (Ναι.) Σε τι αναφέρεται η φράση «ο Θεός είναι πανίσχυρος»; (Αναφέρεται στην εξουσία και την παντοδυναμία του ίδιου του Θεού.) Έχει καμία σχέση με τους ανθρώπους; (Δεν έχει καμία σχέση με τους ανθρώπους και δεν σημαίνει ότι οι άνθρωποι μπορούν να κάνουν υπερφυσικά πράγματα.) Δεν σημαίνει ότι υπό τον έλεγχο του Θεού οι άνθρωποι είναι πανίσχυροι· ακόμη κι όταν οι άνθρωποι βρίσκονται υπό τον έλεγχο του Θεού, δεν μπορούν να γίνουν πανίσχυροι. Γιατί; (Επειδή οι άνθρωποι δεν είναι ο Θεός· οι άνθρωποι είναι απλώς δημιουργημένα όντα, ενώ ο Θεός είναι μοναδικός.) Σωστά· έτσι έχουν τα πράγματα. Οι άνθρωποι θα είναι για πάντα άνθρωποι. Δεν πρόκειται να γίνουν άλλο είδος και, ασφαλώς, ακόμη περισσότερο δεν πρόκειται να γίνουν ο Θεός· οι ιδιότητες των ανθρώπων δεν πρόκειται ν’ αλλάξουν. Εφόσον οι ιδιότητες των ανθρώπων δεν πρόκειται ν’ αλλάξουν, θ’ αλλάξουν τα ένστικτά τους; (Όχι.) Δεν πρόκειται ν’ αλλάξουν τα ένστικτα των ανθρώπων ούτε οι συνήθειες ζωής τους και τα μοτίβα διαβίωσής τους ή οι έμφυτες προσωπικότητες που τους δίνει ο Θεός. Πάρτε για παράδειγμα τα μοτίβα διαβίωσης. Οι άνθρωποι, όπως τα περισσότερα δημιουργήματα, εργάζονται μετά την ανατολή του ηλίου και ξεκουράζονται μετά τη δύση του ηλίου. Όταν ξυπνάνε το πρωί και το μυαλό τους έχει ξεκουραστεί επαρκώς και το σώμα τους νιώθει άνετα, αρχίζουν να εργάζονται· τη νύχτα, όταν το σώμα τους αρχίζει να κουράζεται και χασμουριούνται και το μυαλό τους είναι εξαντλημένο, αρχίζουν να μπαίνουν σε κατάσταση ξεκούρασης· αυτό είναι ένα πολύ κανονικό μοτίβο διαβίωσης. Πρόκειται για ένα κοινό γνώρισμα των ανθρώπων και είναι ταυτόχρονα ένα ανθρώπινο ένστικτο και, ασφαλώς, ένα μοτίβο διαβίωσης που έχει ορίσει ο Θεός για το ανθρώπινο γένος. Αυτό το μοτίβο καθορίζεται σύμφωνα με την περιστροφή του ηλίου, της σελήνης και των άστρων και την ανατολή και τη δύση του ηλίου. Αν σπάσεις αυτό το μοτίβο διαβίωσης, βραχυπρόθεσμα μπορεί να μην υπάρξουν σημαντικά προβλήματα —όταν κατά καιρούς νιώθεις κουρασμένος και θέλεις να κοιμηθείς, μπορείς να ασκήσεις αυτοσυγκράτηση και να πιεις λίγο τσάι ή καφέ, και η σωματική σου κούραση θα μετριαστεί κάπως— μακροπρόθεσμα, όμως, το σώμα σου θ’ αναπτύξει προβλήματα. Γιατί θ’ αναπτύξει προβλήματα; Επειδή έχεις παραβιάσει το μοτίβο διαβίωσης που έχει ορίσει ο Θεός για τους ανθρώπους. Όταν το σώμα σου αναπτύξει προβλήματα και πας σ’ έναν γιατρό, εκείνος θα πει: «Πρέπει να πηγαίνεις για ύπνο νωρίς το βράδυ, να ξεκουράζεσαι το αργότερο στις 10 και να ξυπνάς στις 4 ή 5 το πρωί· σε λίγους μήνες, θα είσαι και πάλι καλά». Αφού ακολουθήσεις τη συμβουλή του γιατρού για τρεις μήνες, όλα τα συμπτώματα σωματικής δυσφορίας που έχεις ουσιαστικά θα εξαφανιστούν, οπότε θα σκεφτείς μέσα σου: «Φαίνεται ότι τα προβλήματα στο σώμα μου δεν ήταν κάποια σοβαρή ασθένεια, αλλά προκλήθηκαν επειδή δεν ακολουθούσα αυτό το κανονικό μοτίβο στη ζωή μου». Δεν θα έλεγες, λοιπόν, ότι τα μοτίβα διαβίωσης των ανθρώπων δεν μπορούν να σπάσουν; (Ναι.) Αυτό το μοτίβο διαβίωσης των ανθρώπων είναι το ίδιο μ’ εκείνο άλλων δημιουργημάτων· όλα τα δημιουργήματα εργάζονται μετά την ανατολή του ηλίου και ξεκουράζονται μετά τη δύση του ηλίου. Ασφαλώς, υπάρχουν κάποια δημιουργήματα, όπως οι κουκουβάγιες, τα οποία ξεκουράζονται κατά τη διάρκεια της μέρας και βγαίνουν έξω και είναι δραστήρια τη νύχτα· το μοτίβο διαβίωσής τους είναι διαφορετικό από εκείνο των ανθρώπων και άλλων δημιουργημάτων, αλλά αν ήθελες να σπάσεις αυτό το μοτίβο διαβίωσής τους, θα ήταν αδύνατον. Επιπλέον, κάποια δημιουργήματα πέφτουν σε χειμερία νάρκη τον χειμώνα. Έχουν οι άνθρωποι αυτό το μοτίβο διαβίωσης; (Όχι.) Όχι, οι άνθρωποι δεν χρειάζεται να πέσουν σε χειμερία νάρκη. Η ζωή των ανθρώπων έχει ένα μοτίβο· ξεκουράζονται για μία δύο μέρες την εβδομάδα, εργάζονται μετά την ανατολή του ηλίου και ξεκουράζονται μετά τη δύση του ηλίου, διατηρούν συνεχώς αυτό το κανονικό μοτίβο εργασίας και ξεκούρασης και μ’ αυτόν τον τρόπο μπορεί να διαφυλάσσεται η ζωή τους και να διατηρείται η επιβίωσή τους. Τα ανθρώπινα όντα έχουν τα δικά τους μοτίβα διαβίωσης, τα οποία όρισε ο Θεός. Έχουν όλα λόγο ύπαρξης κι αποσκοπούν όλα στη διατήρηση της κανονικής ζωής και της επιβίωσης του ανθρώπινου είδους. Επομένως, το έργο του Θεού δεν πρόκειται σε καμία περίπτωση να σπάσει τα μοτίβα της ανθρώπινης ζωής και επιβίωσης, όπως φαντάζονται οι άνθρωποι, και θα πρέπει επίσης να εγκαταλείψεις αυτήν την αντίληψη και φαντασιοκοπία. Αν οι άνθρωποι έσπαγαν με τη βία αυτά τα μοτίβα που έχει ορίσει ο Θεός γι’ αυτούς ή αν οι άνθρωποι ήθελαν διαρκώς να τα αλλάξουν επειδή τους κυβερνούν κάποιες ιδέες για υπερφυσικά πράγματα, τότε αυτό θα ήταν ηλίθιο. Αν νομίζεις ότι αλλάζοντάς τα θα εξυψώσεις τη ζωή σου και θα βελτιώσεις την ανθρώπινη φύση σου, τότε προσπάθησε να τα αλλάξεις και δες για πόσο διάστημα θα μπορέσεις να ζήσεις, δες πώς θα αλλάξουν τα πράγματα τις επόμενες μέρες και κατά πόσο εξυψώνεται η κανονική ανθρώπινη φύση σου και γίνεσαι υπεράνθρωπος ή άγγελος. Αν πιστεύεις ότι το έργο του Θεού θα πρέπει να εμπεριέχει ένα υπερφυσικό στοιχείο κι ότι θα πρέπει να αλλάξει τα μοτίβα διαβίωσής σου, και ταυτόχρονα θέλεις να τα αλλάξεις με τη βία για να μπορέσεις να γίνεις υπερβατικός, τότε μπορείς να κάνεις μια προσπάθεια. Ίσως, αφού προσπαθήσεις για αρκετά χρόνια, να αλλάξεις πραγματικά τα μοτίβα της ζωής σου και της επιβίωσής σου. Μόνο σε μία περίπτωση θα μπορούσε να συμβεί αυτό: να μην υπάρχει πλέον το φυσικό σου σώμα, οπότε να είσαι πραγματικά υπερφυσικός και να μετατραπείς σ’ ένα σύννεφο καπνού, να μετατραπείς σ’ ένα «ουράνιο ον» και να γίνεις αθάνατος. Αν θέλεις να διατηρήσεις κανονικό και υγιές το φυσικό σου σώμα και να μπορέσεις ν’ αποδεχθείς το έργο και τα λόγια του Θεού ενώ βρίσκεσαι σε κανονική κατάσταση, τότε δεν θα πρέπει ν’ αναζητάς να γίνεις δήθεν υπεράνθρωπος ή να επιδιώκεις μια δήθεν ανυψωμένη ανθρώπινη φύση με βάση τις αντιλήψεις και τις φαντασιοκοπίες σου· αντ’ αυτού, θα πρέπει να ζήσεις στο πλαίσιο της κανονικής ανθρώπινης φύσης, να διατηρήσεις το μοτίβο ζωής και επιβίωσης της κανονικής ανθρώπινης φύσης σου και παράλληλα να διατηρήσεις τα ένστικτα της κανονικής ανθρώπινης φύσης σου. Μην έχεις παράλογες απαιτήσεις από τον Θεό· όλες αυτές οι παράλογες απαιτήσεις προέρχονται από τις φαντασιοκοπίες και τις αντιλήψεις σου. Τα ένστικτά σου, τα μοτίβα διαβίωσής σου και ούτω καθεξής δεν είναι αυτό που σκοπεύει ν’ αλλάξει ο Θεός ούτε είναι πράγματα που σκοπεύει ν’ αλλάξει με το έργο Του. Ένας άνθρωπος που έχει σωθεί σε καμία περίπτωση δεν είναι κάποιος που ξεχειλίζει από αντιλήψεις και φαντασιοκοπίες, πόσο μάλλον κάποιος που είναι υπεράνθρωπος ή ασυνήθιστος. Αντιθέτως, είναι ένας άνθρωπος με κανονική ανθρώπινη φύση, συνείδηση και λογική, ένας άνθρωπος που μπορεί να δίνει βάση στα λόγια του Θεού, καθώς και να βλέπει τους ανθρώπους και τα πράγματα και να φέρεται και να ενεργεί σύμφωνα με τις αλήθεια-αρχές· είναι ένας άνθρωπος που μπορεί να υποτάσσεται στον Θεό σε όλα τα πράγματα, που δεν είναι καθόλου υπερφυσικός και που έχει ιδιαίτερα κανονική και πρακτική ανθρώπινη φύση.

Οι άνθρωποι που ζουν στο πλαίσιο της κανονικής ανθρώπινης φύσης περιορίζονται παράλληλα από πολλά σωματικά ένστικτα και πολλές σωματικές ανάγκες. Για παράδειγμα, μερικές φορές οι άνθρωποι μπορεί να καθυστερούν να κάνουν τα καθήκοντά τους για μια δυο μέρες, επειδή είναι πολύ κουρασμένοι ή άρρωστοι κι έχουν την ανάγκη να ξεκουραστούν· μερικές φορές, λόγω ενός τεταμένου περιβάλλοντος, μπορεί να νιώθουν φοβισμένοι και να μην μπορούν να ηρεμήσουν για να κάνουν τα καθήκοντά τους· ή μπορεί συχνά να νιώθουν ένα αίσθημα χρέους και θλίψης μέσα τους, επειδή, λόγω του περιορισμένου επιπέδου και των περιορισμένων ικανοτήτων τους, δεν μπορούν να είναι ικανοί σ’ ένα συγκεκριμένο είδος έργου ή καθήκοντος. Όλα αυτά είναι κανονικές εκδηλώσεις που εμπίπτουν στο εύρος της κανονικής ανθρώπινης φύσης. Μερικές φορές, οι άνθρωποι μπορεί να περιορίζονται από αισθήματα και σωματικές ανάγκες και μερικές φορές μπορεί να υπόκεινται στους περιορισμούς των σωματικών ενστίκτων ή στους περιορισμούς του χρόνου και της προσωπικότητας· αυτό είναι κανονικό και φυσικό. Για παράδειγμα, κάποιοι άνθρωποι είναι αρκετά εσωστρεφείς από την παιδική τους ηλικία· δεν τους αρέσει να μιλάνε και δυσκολεύονται πολύ στις κοινωνικές επαφές τους με άλλους. Ακόμη και ως ενήλικες στην ηλικία των τριάντα ή των σαράντα ετών, και πάλι δεν μπορούν να υπερνικήσουν αυτήν την προσωπικότητα: Εξακολουθούν να μην είναι επιδέξιοι στην ομιλία και καλοί στα λόγια ούτε είναι καλοί στις κοινωνικές επαφές τους με άλλους. Αφού γίνουν επικεφαλής, αυτό το χαρακτηριστικό της προσωπικότητάς τους περιορίζει και παρεμποδίζει το έργο τους ως έναν βαθμό, και αυτό συχνά τους προκαλεί στενοχώρια και απόγνωση, και τους κάνει να νιώθουν πολύ περιορισμένοι. Το να είναι κανείς εσωστρεφής και το να μην του αρέσει να μιλάει είναι εκδηλώσεις της κανονικής ανθρώπινης φύσης. Εφόσον είναι εκδηλώσεις της κανονικής ανθρώπινης φύσης, άραγε ο Θεός τις θεωρεί παραβάσεις; Όχι, δεν είναι παραβάσεις και ο Θεός θα τις αντιμετωπίσει σωστά. Ό,τι προβλήματα, ατέλειες ή ελαττώματα κι αν έχεις, τίποτε από αυτά δεν αποτελεί ζήτημα στα μάτια του Θεού. Ο Θεός εξετάζει μόνο πώς αναζητάς την αλήθεια, πώς κάνεις πράξη την αλήθεια, πώς ενεργείς σύμφωνα με τις αλήθεια-αρχές και πώς ακολουθείς την οδό του Θεού στο πλαίσιο των έμφυτων καταστάσεων της κανονικής ανθρώπινης φύσης· αυτά εξετάζει ο Θεός. Επομένως, σε ζητήματα που σχετίζονται με τις αλήθεια-αρχές, μην αφήνεις αυτές τις βασικές καταστάσεις, όπως το επίπεδο, τα ένστικτα, την προσωπικότητα, τις συνήθειες και τη ρουτίνα ζωής της κανονικής ανθρώπινης φύσης, να σε περιορίζουν. Ασφαλώς, να μην επενδύεις την ενέργεια και τον χρόνο σου προσπαθώντας να ξεπεράσεις αυτές τις βασικές καταστάσεις ούτε να επιχειρείς να τις αλλάξεις. Για παράδειγμα, αν έχεις εσωστρεφή προσωπικότητα, δεν σου αρέσει να μιλάς, δεν είσαι καλός στα λόγια και δεν είσαι επιδέξιος στις κοινωνικές επαφές και στην αλληλεπίδραση με τους ανθρώπους, κανένα από αυτά τα πράγματα δεν αποτελεί πρόβλημα. Οι εξωστρεφείς άνθρωποι, παρόλο που τους αρέσει πολύ να μιλάνε, δεν λένε πάντα χρήσιμα πράγματα ή πράγματα που συνάδουν με την αλήθεια, οπότε δεν είναι πρόβλημα να είσαι εσωστρεφής ούτε χρειάζεται να προσπαθήσεις να το αλλάξεις αυτό. Μπορεί να λες: «Αν ήμουν ένας συνηθισμένος ακόλουθος, δεν θα ήταν πρόβλημα να έχω εσωστρεφή προσωπικότητα· τώρα, όμως, που είμαι επικεφαλής, δεν χρειάζεται ν’ αλλάξω την εσωστρεφή προσωπικότητά μου;» Αν θέλεις πραγματικά να την αλλάξεις, μπορείς να προσπαθήσεις μαθαίνοντας πώς να έχεις κοινωνικές επαφές με τους άλλους ή να θέσεις έναν κανόνα για το πόσα λες, πόσα ζητήματα χειρίζεσαι και με πόσα είδη ανθρώπων έχεις αλληλεπιδράσεις σε μία μέρα. Αν έχεις πραγματικά την ικανότητα ν’ αλλάξεις την έμφυτη προσωπικότητά σου, τότε, ασφαλώς, αυτό δεν είναι απαραίτητα κακό πράγμα ως προς την εκτέλεση του έργου της εκκλησίας από την πλευρά σου. Ωστόσο, αν γεννήθηκες μ’ εσωστρεφή προσωπικότητα και δεν είσαι καλός στα λόγια, δεν είσαι επιδέξιος στις κοινωνικές επαφές και δεν ξέρεις πώς να συζητάς ή ν’ αλληλεπιδράς με τους άλλους, τότε κανένας δεν μπορεί να το αλλάξει αυτό. Κάποιοι άνθρωποι έχουν εσωστρεφή προσωπικότητα, δεν είναι πρόθυμοι ν’ αλληλεπιδρούν ή να συζητούν με τους άλλους και, επιπλέον, δεν έχουν και τόσα πολλά να πουν. Θεωρούν πάντα ότι είναι σωστό να λένε μόνο κάτι χρήσιμο κι ότι δεν υπάρχει λόγος να λένε περιττά πράγματα, οπότε δεν είναι πρόθυμοι να λένε πολλά. Για κάποιους ανθρώπους, αυτό μπορεί να συμβαίνει επειδή είναι πολύ νέοι, δεν έχουν καθόλου εμπειρία ζωής και τους λείπουν τα λόγια· άλλοι άνθρωποι, μπορεί να μην είναι πλέον νέοι και να έχουν ήδη εμπειρία ζωής, αλλά να εξακολουθούν να έχουν αυτήν την εσωστρεφή προσωπικότητα. Αν προσπαθήσεις ν’ αλλάξεις μια τέτοια προσωπικότητα και υιοθετήσεις κάθε λογής προσεγγίσεις για να την αλλάξεις, τότε, επίτρεψέ Μου να σου πω ότι δεν πρόκειται να καταφέρεις να την αλλάξεις ποτέ σε όλη σου τη ζωή, επειδή ο Θεός δεν κάνει τέτοιου είδους έργο. Είτε το πρόσωπό σου ή η εξωτερική σου εμφάνιση μοιάζει στου πατέρα σου είτε στης μητέρας σου ή σε οποιουδήποτε άλλου συγγενή, αυτή η εξωτερική εμφάνιση δεν πρόκειται ν’ αλλάξει και, ακόμη περισσότερο, ιδίως η προσωπικότητά σου δεν πρόκειται ν’ αλλάξει. Κάποιοι άνθρωποι λένε: «Είναι δύσκολο ν’ αλλάξει μια εσωστρεφής προσωπικότητα· είναι, τότε, εύκολο ν’ αλλάξει μια εξωστρεφής προσωπικότητα;» Είναι εξίσου δύσκολο ν’ αλλάξει μια εξωστρεφής προσωπικότητα. Στους εξωστρεφείς ανθρώπους αρέσει πολύ να μιλάνε κι έχουν πολλά που θέλουν να πουν· αν τους ζητήσεις να μη μιλάνε ή να μιλάνε λιγότερο, δεν μπορούν να ελέγξουν τον εαυτό τους, κι αν οποιοσδήποτε τους απαγορεύσει να μιλάνε, είναι σαν να τους στερεί την ίδια τους τη ζωή. Αν ένας εσωστρεφής άνθρωπος αναγκαστεί να έχει κοινωνικές επαφές μ’ έναν εξωστρεφή άνθρωπο, θα επηρεάσουν ο ένας τον άλλον; Μπορεί να επηρεάσουν κάπως ο ένας τον άλλον στην αρχή· για να τηρήσουν τα προσχήματα, και οι δυο τους θα είναι υποχωρητικοί κι ανεκτικοί ή θα είναι μακρόθυμοι και θα δείχνουν κατανόηση ο ένας απέναντι στον άλλον. Με τον καιρό, όμως, θα γνωριστούν καλά μεταξύ τους, θ’ αποκτήσουν ξεκάθαρη εικόνα ο ένας για την προσωπικότητα του άλλου και δεν θα είναι απαραίτητο να ενεργεί με τέτοια μακροθυμία και διακριτικότητα ο ένας απέναντι στον άλλο, οπότε γρήγορα θα επανέλθουν στις αρχικές τους καταστάσεις. Αν αρχικά είχες εσωστρεφή προσωπικότητα, παραμένεις και τώρα εσωστρεφής· όταν μιλάς και συζητάς, ξεστομίζεις μόνο λίγα λόγια ή κάποιες προτάσεις και δεν έχεις τίποτε άλλο να πεις. Αν κάποιος ρωτήσει: «Βγήκες έξω;» εσύ απαντάς: «Ναι». Έπειτα, αν ρωτήσει: «Πότε γύρισες;» εσύ απαντάς: «Πριν από λίγο». Δεν λες τι συνέβη και δεν λες αυτό που θέλει ν’ ακούσει εκείνος. Αντιθέτως, οι εξωστρεφείς άνθρωποι σε βομβαρδίζουν αδιάκοπα με λόγια, μιλάνε σαν πολυβόλα, και μάλιστα, αν τους διακόψεις, μετά από λίγο θα συνεχίσουν να μιλάνε. Είναι εύκολο ν’ αλλάξει η προσωπικότητα ενός ανθρώπου; (Όχι, δεν είναι.) Είναι κάτι με το οποίο γεννιέται κάθε δημιουργημένο ανθρώπινο ον. Δεν έχει καμία σχέση με διεφθαρμένες διαθέσεις ούτε με την ουσία της ανθρώπινης φύσης κάποιου· είναι απλώς μια κατάσταση του είναι, την οποία οι άνθρωποι μπορούν να δουν απέξω, και είναι ένας τρόπος με τον οποίο ένας άνθρωπος προσεγγίζει τους ανθρώπους, τα γεγονότα και τα πράγματα. Κάποιοι άνθρωποι είναι καλοί στο να εκφράζονται, ενώ άλλοι όχι· σε κάποιους αρέσει να περιγράφουν πράγματα, ενώ σε άλλους όχι· κάποιοι προτιμούν να κρατάνε τις σκέψεις τους για τον εαυτό τους, ενώ άλλοι δεν θέλουν να κρατάνε τις σκέψεις τους μέσα τους, αλλά θέλουν να τις εκφράζουν ανοιχτά ώστε να μπορούν όλοι να τις ακούσουν, και μόνο τότε νιώθουν χαρούμενοι. Αυτοί είναι οι διαφορετικοί τρόποι με τους οποίους οι άνθρωποι αντιμετωπίζουν τη ζωή και τους ανθρώπους, τα γεγονότα και τα πράγματα· είναι οι προσωπικότητες των ανθρώπων. Η προσωπικότητά σου είναι κάτι με το οποίο γεννήθηκες. Αν έχεις αποτύχει να την αλλάξεις ακόμη και μετά από πολλές απόπειρες, τότε επίτρεψέ Μου να σου πω ότι μπορείς πλέον να σταματήσεις· δεν υπάρχει λόγος να κουράζεις τόσο τον εαυτό σου. Δεν μπορεί ν’ αλλάξει, οπότε μην προσπαθείς να την αλλάξεις. Η προσωπικότητά σου παραμένει όπως ήταν αρχικά. Μην προσπαθείς ν’ αλλάξεις την προσωπικότητά σου για να φτάσεις στη σωτηρία. Αυτή είναι μια παράλογη ιδέα· όποια προσωπικότητα κι αν έχεις, αυτό είναι ένα αντικειμενικό γεγονός και δεν μπορείς να το αλλάξεις. Οι αντικειμενικοί λόγοι γι’ αυτό είναι ότι το αποτέλεσμα που επιθυμεί να πετύχει ο Θεός στο έργο Του δεν έχει καμία σχέση με την προσωπικότητά σου. Το κατά πόσο μπορείς να φτάσεις στη σωτηρία είναι επίσης άσχετο με την προσωπικότητά σου. Επιπλέον, το κατά πόσο είσαι άνθρωπος που κάνει πράξη την αλήθεια και κατέχει την αλήθεια-πραγματικότητα δεν έχει καμία σχέση με την προσωπικότητά σου. Επομένως, μην προσπαθείς ν’ αλλάξεις την προσωπικότητά σου επειδή κάνεις ορισμένα καθήκοντα ή υπηρετείς ως επιβλέπων ενός συγκεκριμένου αντικειμένου του έργου· αυτή είναι μια λανθασμένη ιδέα. Τι πρέπει να κάνεις, λοιπόν; Ανεξάρτητα από την προσωπικότητά σου ή από τις έμφυτες καταστάσεις σου, πρέπει να τηρείς και να κάνεις πράξη τις αλήθεια-αρχές. Σε τελική ανάλυση, ο Θεός δεν αξιολογεί το κατά πόσο ακολουθείς την οδό Του, το κατά πόσο μπορείς να φτάσεις στη σωτηρία με βάση την προσωπικότητά σου ή το τι επίπεδο, δεξιότητες, ικανότητες, χαρίσματα ή ταλέντα έχεις από τη φύση σου και, ασφαλώς, δεν εξετάζει ούτε πόσο έχεις συγκρατήσει τα σωματικά σου ένστικτα και τις σωματικές σου ανάγκες. Αντ’ αυτού, ο Θεός εξετάζει το κατά πόσο κάνεις πράξη και βιώνεις τα λόγια Του όσο Τον ακολουθείς και κάνεις τα καθήκοντά σου, το κατά πόσο έχεις την προθυμία και την αποφασιστικότητα να επιδιώκεις την αλήθεια και, σε τελική ανάλυση, το κατά πόσο έχεις καταφέρει να κάνεις πράξη την αλήθεια και ν’ ακολουθείς την οδό του Θεού. Αυτό εξετάζει ο Θεός. Το καταλαβαίνετε αυτό; (Ναι, το καταλαβαίνουμε.)

Κάποιες γυναίκες, όταν ενεργούν, κινούνται σαν σίφουνας, είναι γρήγορες και δραστήριες σαν αστραπή και παίρνουν άμεσες και οριστικές αποφάσεις· η προσωπικότητά τους είναι ακριβώς ίδια μ’ εκείνη ενός άνδρα. Ποιος είναι ο δημοφιλής όρος που χρησιμοποιείται στις μέρες μας για να τις περιγράψει; Αρρενωπές γυναίκες. Οι «αρρενωπές γυναίκες» δεν είναι πλέον οι ηλίθιες, μεγαλόσωμες, ογκώδεις και άχαρες γυναίκες στις οποίες συνήθιζαν ν’ αναφέρονται οι άνθρωποι χρησιμοποιώντας αυτόν τον όρο. Δεν είναι απαξιωτικός όρος· αντιθέτως, είναι εγκωμιαστικός. Πώς, όμως, βλέπει ο Θεός αυτόν τον εγκωμιαστικό όρο; Είσαι γρήγορη και δραστήρια σαν αστραπή και τολμηρή και ακλόνητα αποφασιστική στις πράξεις σου, αλλά ποιες είναι οι αρχές της άσκησής σου και ποια είναι η βάση των ενεργειών σου; Είναι η αλήθεια; Είναι τα λόγια του Θεού; Αυτό είναι κομβικό. Αν ένας άνδρας είναι αργός και σχολαστικός όταν ενεργεί, τότε με τα λόγια των απίστων είναι σαν γυναίκα με δεμένα πόδια —και μάλιστα ορισμένοι χρησιμοποιούν έναν απαξιωτικό όρο, λέγοντας ότι είναι «λίγο σαν κοριτσάκι» —πώς, όμως, τον βλέπει ο Θεός; Είτε ένας άνθρωπος είναι γρήγορος και δραστήριος σαν αστραπή και τολμηρός και ακλόνητα αποφασιστικός όταν ενεργεί είτε ενεργεί σαν γυναίκα με δεμένα πόδια και είναι λίγο σαν κοριτσάκι όταν ενεργεί, αποτελεί πρόβλημα οτιδήποτε από αυτά τα δύο; (Όχι.) Είναι προτέρημα να είναι κανείς γρήγορος και δραστήριος σαν αστραπή και τολμηρός και ακλόνητα αποφασιστικός όταν ενεργεί; (Όχι απαραίτητα.) Είναι, τότε, αδυναμία να ενεργεί κανείς σαν γυναίκα με δεμένα πόδια; (Ομοίως, όχι απαραίτητα.) Παρόλο που ο ένας από τους δύο όρους «αρρενωπές γυναίκες» και «λίγο σαν κοριτσάκι» είναι εγκωμιαστικός κι ο άλλος είναι απαξιωτικός, η ουσία αυτών των δύο ειδών συμπεριφοράς ή τρόπων να ενεργεί κανείς δεν θα πρέπει να κρίνεται με βάση τις κυριολεκτικές τους σημασίες. Με βάση τι θα πρέπει να κρίνεται; (Με βάση το αν αυτό που κάνει πράξη κάποιος είναι ο λόγος του Θεού ή όχι.) Θα πρέπει να κρίνεται από τη βάση των πράξεών του, καθώς και από το αποτέλεσμα που σκοπεύει να πετύχει. Αν η βάση των πράξεών του είναι ο λόγος του Θεού και οι αλήθεια-αρχές, τότε είναι ουσιαστικά 90 τοις εκατό σίγουρο ότι δεν κάνει κανένα λάθος. Αν ενεργεί σύμφωνα με τις αλήθεια-αρχές και παράλληλα το αποτέλεσμα που σκοπεύει να πετύχει είναι η υπεράσπιση της μαρτυρίας του Θεού και των συμφερόντων του οίκου του Θεού και η διάπλαση περισσότερων αδελφών, τότε μπορούμε να είμαστε 100 τοις εκατό σίγουροι ότι δεν κάνει κανένα λάθος. Δεν έχει σημασία αν είναι τολμηρός και ακλόνητα αποφασιστικός ή σαν γυναίκα με δεμένα πόδια· δεν έχει σημασία ο τρόπος με τον οποίο ενεργεί προς τα έξω. Αυτό δεν είναι σημαντικό. Αυτό που είναι σημαντικό είναι αν οι αλήθεια-αρχές είναι η βάση των πράξεών του ή όχι, καθώς κι αν ο σκοπός των πράξεών του και το αποτέλεσμα που σκοπεύει να πετύχει μέσα από τις πράξεις του είναι η διαφύλαξη των συμφερόντων του οίκου του Θεού και του έργου της εκκλησίας και η διάπλαση περισσότερων ανθρώπων ή όχι. Είναι, λοιπόν, σημαντική η μορφή που λαμβάνουν οι πράξεις του; (Όχι, δεν είναι.) Είτε είσαι αρρενωπή γυναίκα είτε σαν γυναίκα με δεμένα πόδια, δεν είναι αυτό που κοιτάζει ο Θεός· δεν είναι αυτό το πρότυπο που χρησιμοποιεί ο Θεός για ν’ αξιολογεί τους ανθρώπους. Αν, λοιπόν, μια γυναίκα μοιάζει με αρρενωπή γυναίκα και, όταν ενεργεί, είναι γρήγορη και δραστήρια σαν αστραπή και τολμηρή και ακλόνητα αποφασιστική, αξίζει αυτό έπαινο και εκτίμηση; (Όχι.) Μήπως το να είναι κανείς γρήγορος και δραστήριος σαν αστραπή είναι μια αρχή με βάση την οποία πρέπει να ενεργεί; (Όχι.) Είτε είσαι άνδρας είτε γυναίκα, το ότι είσαι τολμηρός και ακλόνητα αποφασιστικός και γρήγορος και δραστήριος σαν αστραπή δεν είναι μια αρχή με βάση την οποία πρέπει να ενεργείς. Ποια είναι, λοιπόν, μια αρχή με βάση την οποία πρέπει να ενεργείς; (Θα πρέπει να ενεργούμε σύμφωνα με τις αλήθεια-αρχές, και το αποτέλεσμα που σκοπεύουμε να πετύχουμε θα πρέπει να είναι η διαφύλαξη των συμφερόντων του οίκου του Θεού και η διάπλαση περισσότερων ανθρώπων· αυτό είναι μια αρχή.) Αυτό είναι μια συγκεκριμένη αρχή. Αν ενεργείς σύμφωνα μ’ αυτήν την αρχή, τότε κάνεις πράξη την αλήθεια· αν δεν ενεργείς σύμφωνα μ’ αυτήν την αρχή, τότε, στα δικά Μου μάτια, η έκφραση που προσδιορίζει καλύτερα το γεγονός ότι είσαι τολμηρός και ακλόνητα αποφασιστικός και γρήγορος και δραστήριος σαν αστραπή είναι ότι «ξεφεύγεις από κάθε έλεγχο κάνοντας κακά πράγματα». Είναι εμφανές ότι όταν ξεφεύγεις από κάθε έλεγχο κάνοντας κακά πράγματα, δεν ενεργείς με βάση τις αλήθεια-αρχές· παρόλο που φαίνεσαι αποφασιστικός και δεν διστάζεις όταν ενεργείς, κι έχεις τον αέρα ενός ηγέτη ή βασιλιά, στην πραγματικότητα ξεφεύγεις από κάθε έλεγχο κάνοντας κακά πράγματα. Ποιες είναι οι συνέπειες όταν κάποιος ξεφεύγει από κάθε έλεγχο κάνοντας κακά πράγματα; Προκαλείται διατάραξη και αναστάτωση και σαμποτάρεται το εκκλησιαστικό έργο. Θα το θυμάται, λοιπόν, ο Θεός αυτό; (Όχι.) Ο Θεός όχι μόνο δεν θα το θυμάται αυτό, αλλά θα το καταδικάσει κιόλας. Λες, λοιπόν, ότι είσαι αρρενωπή γυναίκα κι ότι όταν ενεργείς είσαι γρήγορη και δραστήρια σαν αστραπή και τολμηρή και ακλόνητα αποφασιστική· είναι, όμως, χρήσιμο αυτό; (Όχι, δεν είναι.) Μόνο η αναζήτηση της αλήθειας και το να ενεργεί κανείς σύμφωνα με τις αλήθεια-αρχές μπορεί να ονομαστεί αληθινή ικανότητα· μόνο αυτό είναι άσκηση και επιδίωξη της αλήθειας και μόνο αυτό θα πρέπει να κάνουν οι άνθρωποι που έχουν κανονική ανθρώπινη φύση. Έστω ότι λες: «Απλά έτσι είναι η προσωπικότητά μου και δεν μπορεί ν’ αλλάξει· τι πρέπει να κάνω, λοιπόν;» Υπάρχει μια εύκολη λύση. Είτε είσαι άνθρωπος με σπιρτάδα είτε έχεις αργή ιδιοσυγκρασία, αυτό δεν είναι πρόβλημα· μην περιορίζεσαι από αυτό. Επίσης, δεν είναι ανάγκη να προσπαθείς σκληρά ν’ αλλάξεις τη μέθοδο με την οποία ενεργείς επειδή θέλεις να ενεργείς σύμφωνα με τις αρχές. Ανεξάρτητα από τη μέθοδό σου, αν η βάση των πράξεών σου είναι οι αλήθεια-αρχές, και το αποτέλεσμα που επιτυγχάνεις είναι η υπεράσπιση της μαρτυρίας του Θεού, των συμφερόντων του Θεού και του έργου του οίκου του Θεού, τότε αυτά είναι καλές πράξεις και θα τις θυμάται ο Θεός. Αντιθέτως, είτε εξωτερικά είσαι δειλός και διστακτικός σαν μια γυναίκα με δεμένα πόδια είτε είσαι γρήγορος και δραστήριος σαν αστραπή κι έχεις τον αέρα ηγέτη ή βασιλιά —ανεξάρτητα από την εξωτερική μορφή των πράξεών σου— αν δεν ενεργείς σύμφωνα με τις αλήθεια-αρχές, τότε προκαλείς διατάραξη και αναστάτωση κι αυτές είναι κακές πράξεις, τις οποίες θα καταδικάσει ο Θεός και δεν θα τις θυμάται. Αυτή είναι η αρχή με βάση την οποία κρίνεται το αν ένας άνθρωπος είναι καλός ή κακός. Το καταλαβαίνετε; (Ναι.) Τώρα, λοιπόν, που ολοκληρώσαμε τη συναναστροφή πάνω σ’ αυτά τα πράγματα, έχετε κατανοήσει κάπως ποιες αντιλήψεις και φαντασιοκοπίες έχουν οι άνθρωποι σχετικά με το έργο του Θεού; (Ναι.) Τώρα που τις κατανοείτε, ξέρετε κάποιες από τις αποκλίσεις που έχουν οι άνθρωποι στη διαδικασία της πίστης τους στον Θεό και της επιδίωξης της αλήθειας; Επίσης, σας είναι ξεκάθαρο πώς θα πρέπει ν’ ασκείστε; (Ναι.)

Ο σκοπός της κατανόησης των αντιλήψεων και των φαντασιοκοπιών των ανθρώπων είναι, από τη μία πλευρά, να πάψουν οι άνθρωποι να ζουν σύμφωνα μ’ αυτές τις αντιλήψεις και τις φαντασιοκοπίες και να βαδίζουν στο λάθος μονοπάτι ζωής. Από την άλλη πλευρά, είναι να μπορέσουν οι άνθρωποι —όσο εγκαταλείπουν αυτές τις αντιλήψεις και τις φαντασιοκοπίες— να ζουν στο πλαίσιο της κανονικής ανθρώπινης φύσης και να εκπληρώνουν τις ευθύνες και τα καθήκοντά τους με ευκολία και χαρά, κι όχι ν’ αναγκάζουν τον εαυτό τους να κάνει πράγματα που δεν μπορεί. Αν υπάρχει κάτι που μπορείς να πετύχεις και οφείλεις να κάνεις, τότε προσπάθησε όσο καλύτερα μπορείς να το κάνεις· αν κάτι υπερβαίνει το επίπεδο και την ικανότητά σου, τότε βρες κάποιον να συνεργαστεί μαζί σου πάνω σ’ αυτό ή ζήτησε βοήθεια από άλλους αδελφούς και αδελφές και καν’ το όσο καλύτερα μπορείς. Αυτές είναι οι αρχές. Εν ολίγοις, αυτό που πρέπει να κατανοήσουν οι άνθρωποι σε σχέση μ’ αυτό το ζήτημα είναι ότι, το διάστημα κατά το οποίο εργάζεται ο Θεός, η ανθρώπινη φύση όλων αναπτύσσεται σταδιακά προς μια θετική κατεύθυνση μέσα από τη διαδικασία αποδοχής των λόγων του Θεού και εντός του εύρους των έμφυτων βασικών καταστάσεων της ανθρώπινης φύσης τους, αντί να διαστρέφεται, να γίνεται υπερφυσική ή μη κανονική. Επομένως, αν το καθήκον που κάνεις σχετίζεται με μια τεχνική ή επαγγελματική δεξιότητα, τότε, για να το κάνεις καλά, θα πρέπει να προσπαθήσεις να μάθεις επιμελώς αυτήν την τεχνική η επαγγελματική δεξιότητα και να εμβαθύνεις σ’ αυτήν. Δεν θα πρέπει να περιμένεις στα τυφλά τον Θεό να ενεργήσει, βασιζόμενος σε σκέψεις και απόψεις όπως: «Ο Θεός είναι πανίσχυρος και ό,τι είναι αδύνατον να κάνουν οι άνθρωποι μπορεί να το πραγματοποιήσει ο Θεός, αν απλώς προσευχηθούμε σ’ Αυτόν» και φαντασιοκοπίες για υπερφυσικά πράγματα, χωρίς να κάνεις την προσπάθεια να μάθεις μόνος σου τη δεξιότητα. Θα πρέπει να κάνεις με όλη σου την καρδιά, όλη σου τη δύναμη και όλο σου το μυαλό ό,τι μπορεί να πετύχει το επίπεδό σου, και, για ό,τι υπερβαίνει το επίπεδο και τις ικανότητές σου, μη δυσκολεύεις τη ζωή σου, μην επιβαρύνεις τον εαυτό σου, μην του προσθέτεις επιπλέον φορτίο ή τον πιέζεις με κανέναν τρόπο· αντιθέτως, να είσαι επιεικής με τον εαυτό σου. Πάρτε για παράδειγμα την εκμάθηση δεξιοτήτων χρήσης ηλεκτρονικού υπολογιστή. Έστω ότι είσαι προχωρημένης ηλικίας και, με βάση την ηλικία σου, το επίπεδό σου και τις τωρινές σου συνθήκες, και μόνο το να μάθεις να πληκτρολογείς είναι ήδη αρκετά μεγάλο επίτευγμα για σένα. Αν μπορείς επιπλέον να μάθεις να επικοινωνείς με τους αδελφούς και τις αδελφές και να εργάζεσαι μέσω του διαδικτύου, αυτό είναι ήδη πολύ καλό. Ωστόσο, δεν είσαι ποτέ ικανοποιημένος κι εξακολουθείς να θέλεις περισσότερα· θέλεις να μάθεις πώς να φτιάχνεις προγράμματα και να διατηρείς ασφαλές το δίκτυο, κάνοντας κάποιο έργο που μόνο οι μηχανικοί δικτύου και το προσωπικό που ασχολείται με την υψηλή τεχνολογία μπορούν να κάνουν. Δεν είναι ανόητο αυτό; (Ναι.) Δεν μπορείς να εξοικειωθείς μ’ αυτά τα πράγματα, οπότε γίνεσαι αρνητικός και παραπονιέσαι για τον Θεό: «Αχ, Θεέ Μου, γιατί δεν μπορώ να εξοικειωθώ μ’ αυτά τα πράγματα; Γιατί μου έδωσες τέτοιο επίπεδο; Είμαι πολύ γέρος· γιατί δεν μπορείς να με κάνεις ξανά νέο; Δεν είναι πανίσχυρος ο Θεός;» Είναι λάθος να κάνεις τέτοιες σκέψεις και να έχεις τέτοιες απαιτήσεις. Τι σημαίνει η φράση «να κάνει κανείς ό,τι μπορεί στο πλαίσιο των δυνατοτήτων του και να μην υπερβαίνει το επίπεδο, τις ικανότητες και τα ένστικτά του»; Ο Θεός απαιτεί από σένα ό,τι σου επιτρέπουν να πετύχεις το επίπεδό σου και οι ικανότητές σου. Ο Θεός δεν απαιτεί από σένα οτιδήποτε υπερβαίνει τις ικανότητές σου και ούτε κι εσύ χρειάζεται να το απαιτείς αυτό από τον εαυτό σου. Αν δεν μπορείς να κάνεις κάτι, υπάρχουν άλλοι που μπορούν· ο Θεός δεν απαιτεί να είσαι εσύ αυτός που θα το κάνει. Λες: «Είμαι γέρος· δεν ξέρω πώς ν’ ανεβάζω βίντεο ούτε ξέρω πώς να διατηρώ ασφαλές το δίκτυο κι ακόμα λιγότερο ξέρω πώς να φτιάχνω προγράμματα», κι ωστόσο επιμένεις να μάθεις αυτά τα πράγματα· έχεις ρωτήσει αν ο οίκος του Θεού χρειάζεται να κάνεις εσύ αυτό το έργο; Έχεις κάνει σωστά το δικό σου έργο; Έχεις κάνει σωστά το έργο που σου επιτρέπει το επίπεδό σου να κάνεις; Αν δεν το έχεις κάνει σωστά κι επιμένεις και πάλι να προσπαθείς να κάνεις πράγματα τα οποία είναι πέρα από τις δυνατότητές σου, τα οποία υπερβαίνουν την αντίληψή σου και τα οποία δεν πρόκειται μάλιστα να καταφέρεις να μάθεις ποτέ σε όλη σου τη ζωή, πιστεύεις ότι παλεύεις με τον εαυτό σου ή μήπως με τον Θεό; Δεν είναι πολύ προβληματικό αυτό; (Ναι.) Θέλεις μονίμως να υπερβαίνεις τον εαυτό σου και να γίνεις υπεράνθρωπος, αλλά ο Θεός δεν σου ζήτησε να το κάνεις αυτό. Μόνο ένας μπορεί να είναι ο λόγος για τον οποίο θέλεις να είσαι υπεράνθρωπος: θέλεις να κάνεις επίδειξη και δεν πρόκειται να παραδεχθείς την ήττα σου ούτε να παραδοθείς στα γηρατειά. Δεν είναι ότι υπομένεις κακουχίες και πληρώνεις ένα τίμημα για να κάνεις καλά το καθήκον σου· δεν κάνεις το καθήκον σου σύμφωνα με την αρχή του να φέρεσαι με καλούς τρόπους και να παραμένεις ακλόνητος στη θέση που σου αναλογεί. Θέλεις ν’ αποδείξεις ότι δεν έχεις γεράσει, δοκιμάζοντας το επίπεδό σου και τις ικανότητές σου. Σκέφτεσαι: «Ακόμα τα καταφέρνω. Είμαι εξίσου καλός με τους υπόλοιπους· μπορώ να κάνω ό,τι κάνουν και οι άλλοι!» Έχει νόημα αυτό; (Όχι.) Δεν έχει νόημα. Όλη αυτή η προσπάθεια που καταβάλλεις είναι μάταιη και άχρηστη. Αν κάνεις σωστά, με όλη σου την καρδιά, όλο σου το μυαλό και όλη σου τη δύναμη, αυτό που σου επιτρέπουν οι καταστάσεις σου να πετύχεις, τότε ο Θεός θα είναι ικανοποιημένος. Μη δοκιμάζεις τον εαυτό σου και μην προσπαθείς να ξεπεράσεις τα όριά σου. Ο Θεός ξέρει ποιο είναι το επίπεδό σου και ποιες είναι οι ικανότητές σου. Ο Θεός έχει προκαθορίσει προ πολλού το επίπεδο και τις ικανότητες που σου έδωσε. Όταν κάποιος θέλει μονίμως να υπερβαίνει το επίπεδο και τις ικανότητές του, είναι αλαζόνας και υπερεκτιμά τον εαυτό του· γυρεύει μπελάδες και αναπόφευκτα θα καταλήξει σε αποτυχία. Τέτοιοι άνθρωποι δεν αμελούν άραγε τις εργασίες που τους αναλογούν; (Ναι.) Δεν φέρονται τηρώντας τους κανόνες και δεν παραμένουν ακλόνητοι στη θέση που τους αναλογεί προκειμένου να εκπληρώνουν τα καθήκοντα ενός δημιουργημένου όντος· δεν ακολουθούν αυτές τις αρχές όταν ενεργούν, αλλά προσπαθούν πάντα να κάνουν επίδειξη. Υπάρχει ένα ρητό που λέει: «Η γριά φοράει κραγιόν για να την προσέξεις». Για ποιον σκοπό θα το έκανε αυτό η «γριά»; (Για να κάνει επίδειξη.) Η γριά θέλει να σου δείξει το εξής: «Δεν είμαι μια συνηθισμένη γριά· θα σου δείξω κάτι το ιδιαίτερο». Δεν θέλει να την περιφρονούν, αλλά, αντιθέτως, θέλει να τη θαυμάζουν και να τη σέβονται· θέλει να δοκιμάσει τα όριά της και να ξεπεράσει τον εαυτό της. Δεν δείχνει αυτό ότι έχει αλαζονική φύση; (Ναι.) Αν έχεις αλαζονική φύση, τότε δεν παραμένεις εντός των ορίων σου, δεν θέλεις να φέρεσαι με τρόπο που αρμόζει στη θέση σου. Θέλεις πάντα να δοκιμάζεις τον εαυτό σου. Θέλεις να μπορείς να κάνεις κι εσύ ό,τι μπορούν να κάνουν οι άλλοι. Όταν οι άλλοι κάνουν πράγματα που τους κάνουν να ξεχωρίζουν, πετυχαίνουν αποτελέσματα ή κάνουν συνεισφορές και λαμβάνουν τον έπαινο όλων, εσύ νιώθεις άβολα, ζηλεύεις και δυσανασχετείς. Έπειτα, θέλεις να εγκαταλείψεις τις τρέχουσες εργασίες σου για ν’ αναλάβεις κάποιο έργο που σου επιτρέπει να λάμψεις, ενώ επιθυμείς και να σε έχουν σε μεγάλη εκτίμηση. Δεν είσαι, όμως, ικανός να κάνεις έργο που σου επιτρέπει να ξεχωρίσεις· δεν είναι, λοιπόν, χάσιμο χρόνου αυτό; Δεν αμελείς τις εργασίες που σου αναλογούν; (Ναι.) Μην αμελείς τις εργασίες που σου αναλογούν, γιατί αυτό, στο τέλος, δεν αποφέρει καλά αποτελέσματα. Όχι μόνο καθυστερούν τα πράγματα και χάνεται χρόνος, με αποτέλεσμα οι άλλοι να σε περιφρονούν, αλλά σε αποστρέφεται και ο Θεός και, στο τέλος, απλώς βασανίζεις τον εαυτό σου και γίνεσαι πολύ αρνητικός. Ανεξάρτητα από την ηλικία ενός ανθρώπου —είτε είναι νέος, είτε μεσήλικας, είτε ηλικιωμένος— έχει όρια ως προς το επίπεδό του και τα ταλέντα του· κανένας δεν είναι τέλειος. Ξέχνα το να είσαι τέλειος άνθρωπος, ξέχνα το να ξέρεις να κάνεις τα πάντα, να μπορείς να κάνεις τα πάντα και να καταλαβαίνεις τα πάντα· είναι πρόβλημα αν έχεις τέτοια διάθεση.

Γιατί όταν ο Θεός, στο πλαίσιο του έργου Του, μιλάει σε κάθε λογής ανθρώπους για οποιοδήποτε θέμα ή οποιοδήποτε ζήτημα, αναφέρει το ίδιο πράγμα ξανά και ξανά, θίγοντας διαφορετικές καταστάσεις και περιπτώσεις; Όσοι δεν έχουν πνευματική κατανόηση σκέφτονται: «Όταν μιλάει έτσι, αναφέρει πάρα πολλές λεπτομέρειες και μακρηγορεί· καταλαβαίνουμε ήδη». Μπορεί εσύ να καταλαβαίνεις ήδη, αλλά ίσως οι άλλοι να μην καταλαβαίνουν· και ακόμα κι αν καταλαβαίνεις, άραγε μπορείς να λύνεις τα προβλήματα διαφόρων καταστάσεων; Αν δεν μπορείς, αυτό σημαίνει ότι εξακολουθείς να μην καταλαβαίνεις πλήρως, οπότε μην προσποιείσαι το αντίθετο. Όλες οι καταστάσεις των ανθρώπων είναι διαφορετικές μεταξύ τους. Μόνο όταν έχουν αναφερθεί όλες οι καταστάσεις κάθε είδους ανθρώπων κι έχουν καλυφθεί όλες οι διαφορετικές καταστάσεις —δηλαδή, όταν έχουν συζητηθεί όλες οι καταστάσεις των κάθε λογής ανθρώπων στο πλαίσιο ενός συγκεκριμένου σημαντικού ζητήματος, κι όλοι κατανοούν αυτήν την πτυχή της αλήθειας— έχει εξηγηθεί ξεκάθαρα αυτό το ζήτημα. Τι εννοώ μ’ αυτό; Ότι ο καθένας αναπτύσσει διαφορετικά προβλήματα όσο ζει στο πλαίσιο των δικών του συνθηκών· τα προβλήματα του καθενός είναι διαφορετικά και η προσωπικότητα, τα προτερήματα και τα πράγματα στα οποία είναι καλός ο κάθε άνθρωπος είναι επίσης διαφορετικά. Επομένως, ο καθένας έχει τις δικές του προσωπικές συνθήκες, τις δικές του δυσκολίες και τις δικές του διαφορετικές σκέψεις και απόψεις. Ωστόσο, όσο διαφορετικές κι αν είναι οι συνθήκες του κάθε ανθρώπου και όσο κι αν διαφέρουν οι ικανότητές του, το επίπεδό του, η οπτική του, η προσωπικότητά του και οι συνήθειές του, οι διεφθαρμένες διαθέσεις και η φύση-ουσία των ανθρώπινων όντων είναι ίδιες. Με άλλα λόγια, όσο διαφορετικές κι αν είναι οι ποικίλες καταστάσεις της ανθρώπινης φύσης των ανθρώπων, οι άνθρωποι διαθέτουν τα ίδια κοινά γνωρίσματα. Γιατί τα ανθρώπινα όντα έχουν τα ίδια κοινά γνωρίσματα; Επειδή η διάθεση-ουσία από την οποία εξαρτώνται τα ανθρώπινα όντα για την επιβίωσή τους είναι η ίδια. Επομένως, αφού εκτεθούν οι καταστάσεις και τα προβλήματα των κάθε λογής ανθρώπων, αυτό που πρέπει να κάνουν τα ανθρώπινα όντα είναι να ασκούνται σύμφωνα με τις αλήθειες και τις αρχές που απαιτεί ο Θεός, κι έπειτα θα λυθούν τα κοινά προβλήματα του ανθρώπινου είδους. Ανεξάρτητα από την προσωπικότητά σου ή το επίπεδό σου, όσο ικανός κι αν είσαι, είτε είσαι άνδρας είτε γυναίκα, είτε γεννήθηκες στη Δύση είτε στην Ανατολή και είτε κατάγεσαι από τον Νότο είτε από τον Βορρά, εφόσον λυθούν οι διεφθαρμένες διαθέσεις σου μέσα από την αποδοχή της αλήθειας, την αποδοχή της κρίσης και της παίδευσης των λόγων του Θεού και μέσα από την άσκηση της αλήθειας, θα λυθούν και οι δυσκολίες σου. Αυτό σημαίνει ότι όλες οι διαφορετικές καταστάσεις που εμφανίζονται στους ανθρώπους στο πλαίσιο των κοινών προβλημάτων των ανθρώπινων όντων μπορούν επίσης να λυθούν. Γιατί εμφανίζονται διαφορετικές καταστάσεις στους ανθρώπους; Επειδή οι έμφυτες καταστάσεις της ανθρώπινης φύσης που διαθέτει ο κάθε άνθρωπος είναι διαφορετικές. Για παράδειγμα, αν ζεις στον Νότο κι έχεις κάποιες συνήθειες ζωής και κάποια μοτίβα διαβίωσης που έχουν οι νότιοι, και παράλληλα αναπτύξεις κάποια προσωπικότητα και κάποια γνωρίσματα του τρόπου ζωής που είναι χαρακτηριστικά των νότιων, τότε, μ’ ένα τέτοιο υπόβαθρο, θ’ αναπτύξεις κάποιες συγκεκριμένες αντιλήψεις και φαντασιοκοπίες, συγκεκριμένες σκέψεις και απόψεις και συγκεκριμένες καταστάσεις. Αν γεννήθηκες στον Βορρά, θα έχεις την προσωπικότητα και τις συνήθειες ζωής των βόρειων ή κάποιες καταστάσεις που απορρέουν από τα έθιμα, το πολιτισμικό υπόβαθρο, τις μεθόδους εκπαίδευσης και άλλα τέτοια πράγματα που είναι σύμφυτα με τους βόρειους. Έτσι, οι καταστάσεις που εμφανίζονται στους ανθρώπους που ζουν στον Βορρά και στον Νότο είναι διαφορετικές. Ωστόσο, η κύρια αιτία και η ουσία των καταστάσεων που εμφανίζονται από ένα συγκεκριμένο πρόβλημα είναι ίδιες, οπότε μπορούν όλες να λυθούν με τις ίδιες αλήθειες. Μ’ αυτό το δεδομένο, δεν έχει σημασία αν είσαι από τον Βορρά ή από τον Νότο, από την Ανατολή ή από τη Δύση· εφόσον είσαι δημιουργημένο ανθρώπινο ον, όλα τα προβλήματά σου μπορούν να λυθούν με τις αλήθειες. Καταλάβατε; Είναι περίπλοκο αυτό το ζήτημα; (Τώρα που άκουσα την εξήγησή του, θεωρώ ότι δεν είναι πλέον περίπλοκο.) Γιατί λες ότι δεν είναι περίπλοκο αυτό το ζήτημα; (Παρόλο που οι συνθήκες, το υπόβαθρο και η προσωπικότητα του κάθε ανθρώπου είναι διαφορετικά, και, όπως είναι φυσικό, αυτό δημιουργεί διαφορετικές καταστάσεις, η κύρια αιτία αυτών των διαφορετικών καταστάσεων είναι η ίδια, και η διεφθαρμένη ουσία των ανθρώπων είναι η ίδια. Όση διεφθαρμένη διάθεση κι αν αποκαλύπτουν οι άνθρωποι, αυτή μπορεί να λυθεί με τις ίδιες αλήθειες· επομένως, οι αλήθειες μπορούν να λύσουν τα προβλήματα κάθε ανθρώπου.) Είτε οι άνθρωποι κατάγονται από τον Νότο είτε από τον Βορρά, την Ανατολή ή τη Δύση, είτε είναι άνδρες είτε γυναίκες, νέοι ή ηλικιωμένοι, και ανεξάρτητα από τις συνθήκες τους, οι διεφθαρμένες διαθέσεις τους είναι ίδιες, και οι διάφορες καταστάσεις, σκέψεις και απόψεις, καθώς και οι στάσεις απέναντι στην αλήθεια που απορρέουν από αυτές τις διεφθαρμένες διαθέσεις, έχουν ένα κοινό γνώρισμα. Ποιο είναι αυτό το κοινό γνώρισμα; Όλα όσα απορρέουν από αυτές τις διεφθαρμένες διαθέσεις είναι του Σατανά και δεν συνάδουν με την αλήθεια· ασφαλώς, για να ακριβολογούμε, θα μπορούσε να πει κανείς ότι είναι αντίθετα προς την αλήθεια. Επομένως, όποιες διαφορές κι αν υπάρχουν ανάμεσα στις φυλές, τις θρησκείες ή τις κουλτούρες του διεφθαρμένου ανθρώπινου γένους και, είτε οι άνθρωποι έχουν κίτρινο είτε λευκό, μελαψό ή μαύρο δέρμα, είναι όλοι διεφθαρμένα ανθρώπινα όντα και όλα τα ανθρώπινα όντα έχουν την ίδια ουσία αντίστασης απέναντι στον Θεό. Αυτό είναι ένα κοινό τους γνώρισμα. Επομένως, ανεξάρτητα από τη χώρα καταγωγής τους ή τη φυλή τους, οι άνθρωποι αναφέρονται συνολικά ως διεφθαρμένα ανθρώπινα όντα. Με άλλα λόγια, είτε αυτές οι φυλές ανθρώπων είναι ανώτερες είτε ταπεινές, είτε οι άνθρωποι είναι φτωχοί είτε πλούσιοι, ως προς το χρώμα του δέρματός τους, την εμφάνισή τους, τις συνήθειες ζωής τους ή την κουλτούρα της φυλής τους και ανεξάρτητα από την μόρφωση που έχουν λάβει, σε κάθε περίπτωση, οι κανόνες στους οποίους βασίζονται για την επιβίωσή τους προέρχονται από τον Σατανά, δεν συνάδουν με την αλήθεια κι αντιστέκονται στον Θεό. Ακόμη κι αν οι άνθρωποι ανήκουν σε μια εύπορη, ανώτερη φυλή με ανώτερο θρησκευτικό υπόβαθρο, η ουσία τους εξακολουθεί να είναι εκείνη των διεφθαρμένων ανθρώπινων όντων, παραμένουν το σινάφι του Σατανά που αντιστέκεται στον Θεό, παραμένουν διεφθαρμένοι άνθρωποι, αντιστέκονται όλοι στον Θεό και είναι όλοι αυτοί που δέχονται την κρίση και την παίδευση στο πλαίσιο του έργου του Θεού, ενώ όσοι από αυτούς μπορούν ν’ αποδεχθούν την αλήθεια είναι εκείνοι τους οποίους σκοπεύει να σώσει ο Θεός. Τι υποδηλώνει αυτό; Ότι πριν σωθείς, όσο ανώτερο κι αν είναι το πολιτισμικό σου υπόβαθρο, το μορφωτικό σου επίπεδο και το θρησκευτικό σου υπόβαθρο, η ουσία σου εξακολουθεί ν’ αντιστέκεται στον Θεό και να είναι εχθρική απέναντί Του. Ως εκ τούτου, η ουσία των ανθρώπινων όντων δεν πρόκειται ν’ αλλάξει λόγω του χρώματος του δέρματός τους, της θρησκείας τους, της χώρας καταγωγής τους, του μορφωτικού τους επιπέδου ή του πολιτισμικού τους υποβάθρου. Ομοίως, σε όποια φυλή κι αν ανήκει ένας άνθρωπος, δεν πρόκειται να γίνει ανώτερος ή κατώτερος στα μάτια του Θεού λόγω των συνθηκών του. Ποιο είναι, λοιπόν, στα μάτια του Θεού το πρότυπο με το οποίο αξιολογείται αν οι άνθρωποι είναι ανώτεροι ή κατώτεροι; Υπάρχει μόνο ένα πρότυπο: το αν αποδέχεσαι την αλήθεια. Αν αποδέχεσαι την αλήθεια, τότε, ανεξάρτητα από τη φυλή σου ή το χρώμα του δέρματός σου, είσαι ανώτερος. Αν δεν αποδέχεσαι την αλήθεια, τότε ακόμη κι αν λες: «Έχω λευκό δέρμα, ξανθά μαλλιά και γαλάζια μάτια και προέρχομαι από βασιλική οικογένεια πολλών γενεών», αυτό δεν έχει καμία χρησιμότητα! Ακόμη κι αν είσαι ανώτερος ανάμεσα στο ανθρώπινο γένος, αν δεν αποδέχεσαι την αλήθεια, τότε στα μάτια του Θεού παραμένεις ένα διεφθαρμένο ανθρώπινο ον, είσαι το ίδιο με οποιοδήποτε άλλο διεφθαρμένο ανθρώπινο ον· δεν υπάρχει καμία διαφορά. Όσα μέλη του ανθρώπινου γένους κι αν σ’ εκτιμούν, σε σέβονται και σου δίνουν προσφορές, αυτό δεν έχει καμία χρησιμότητα και δεν πρόκειται ν’ αλλάξει τη θέση σου, την ταυτότητά σου και την ουσία σου στα μάτια του Θεού. Το πρότυπο με το οποίο ο Θεός αξιολογεί το ανθρώπινο γένος — το οποίο, ασφαλώς, είναι ταυτόχρονα το σταθερό υψηλό σημείο αναφοράς και το πρότυπο με το οποίο ο Θεός αξιολογεί το ανθρώπινο γένος— είναι η αλήθεια. Αν αγαπάς την αλήθεια και την κάνεις πράξη, τότε είσαι ανώτερος· αν δεν κάνεις πράξη την αλήθεια, τότε αυτή η γερασμένη σάρκα σου είναι ένα διεφθαρμένο ανθρώπινο ον· δεν αξίζει δεκάρα και είναι λιγότερο πολύτιμη κι από ένα μυρμήγκι στο χώμα. Με εξαίρεση τους μικροοργανισμούς που δεν μπορούν να δουν οι άνθρωποι, τα μυρμήγκια είναι σχετικά μικρά ανάμεσα σε όλα τα έμβια όντα. Τα μοτίβα διαβίωσής τους, οι κανόνες επιβίωσής τους και τα ένστικτά τους ακολουθούν πλήρως τους νόμους που ορίζει ο Θεός. Το πρόγραμμα εργασίας και ξεκούρασης που ακολουθούν αλλάζει ανάλογα με το κλίμα και τις διακυμάνσεις της θερμοκρασίας σε καθεμία από τις τέσσερις εποχές, και δεν πρόκειται ποτέ ν’ αλλάξουν ενεργά αυτά τα μοτίβα κι αυτούς τους κανόνες. Οι άνθρωποι, όμως, είναι διαφορετικοί. Οι άνθρωποι θέλουν μονίμως ν’ αλλάξουν το κατεστημένο και τον κόσμο, έχουν διαρκώς φιλοδοξίες και εμπλέκονται συνεχώς σε προδοσίες και επαναστάσεις. Παρόλο που τα μυρμήγκια δεν έχουν τη δυνατότητα ν’ αποδεχθούν την αλήθεια ούτε τη δυνατότητα να κατανοήσουν την αλήθεια, αν μη τι άλλο δεν αντιστέκονται στον Θεό. Οι άνθρωποι είναι διαφορετικοί· βγαίνουν ενεργά μπροστά για να επιτεθούν στον Θεό και να Του αντισταθούν. Επομένως, στα μάτια του Θεού, τα ανθρώπινα όντα που δεν έχουν αποκτήσει την αλήθεια και δεν έχουν σωθεί δεν αξίζουν τίποτα. Δεν είναι γεγονός αυτό; (Ναι.) Η αξιολόγηση και ο χαρακτηρισμός των ανθρώπων με βάση αυτό το γεγονός συνάδουν πλήρως με τις αλήθεια-αρχές. Μέσα από τη συναναστροφή πάνω σ’ αυτά τα ζητήματα, οι άνθρωποι θα πρέπει να έχουν ορθή άποψη και κατανόηση για την ουσία του ανθρώπινου είδους και το αποτέλεσμα που σκοπεύει να πετύχει το έργο του Θεού. Αφού κατανοήσεις αυτήν την πτυχή της αλήθειας, δεν θα περιορίζεσαι λιγότερο όταν κηρύττεις το ευαγγέλιο στους ανθρώπους ή όταν έχεις κοινωνικές επαφές και συναναστρέφεσαι μαζί τους, ό,τι είδους άνθρωποι κι αν είναι· είτε έχουν θρησκευτικό υπόβαθρο είτε όχι, είτε έχουν υπόληψη και θέση στην κοινωνία είτε χαμηλή κοινωνική θέση και είτε είναι λευκοί είτε έγχρωμοι; (Ναι.) Αν δεν κατανοείς αυτές τις αλήθειες, θα έχεις μονίμως την τάση να θεωρείς ανώτερους τους ανθρώπους άλλων φυλών ή να νιώθεις ότι δεν μπορείς να τους καταλάβεις και δεν ξέρεις πώς να συναναστραφείς ή ν’ αλληλεπιδράσεις μαζί τους. Αν κατανοήσετε αυτές τις αλήθειες, δεν σας βοηθάει αυτό στη συναναστροφή μ’ αυτούς τους ανθρώπους; Θα σας βοηθήσει να βλέπετε ολόκληρο το ανθρώπινο γένος με τη σωστή στάση και από τη σωστή οπτική. Αυτό είναι το όφελος της κατανόησης της αλήθειας. Όταν κατανοήσεις την αλήθεια, η οπτική σου για τα πράγματα θα είναι σωστή και παράλληλα θα είναι σχετικά ανοιχτόμυαλη και όχι τόσο στενόμυαλη. Διαφορετικά, δεν θα έχεις ποτέ αυτοπεποίθηση ως επικεφαλής ή εργάτης. Πρώτον, θα νιώθεις ότι σου λείπει η εμπειρία ζωής. Δεύτερον, θα νιώθεις ότι δεν είχες αρκετές εμπειρίες. Τρίτον, θα νιώθεις ότι δεν είσαι καλός στην ομιλία κι ότι δεν μπορείς να δεις καθαρά τις καταστάσεις των περισσότερων ανθρώπων· ιδίως όταν βλέπεις ανθρώπους μεγαλύτερης ηλικίας, θα νιώθεις φόβο και νευρικότητα και δεν θα τολμάς να μιλήσεις. Κάποιοι άνθρωποι λένε: «Ιδίως όταν βλέπω ότι όσοι είναι για πολύ καιρό θρησκευόμενοι πιστοί έχουν κάποιες γνώσεις για τη Βίβλο, δεν ξέρω πώς να τους κηρύξω το ευαγγέλιο, με πιάνει φόβος και νιώθω κατώτερός τους». Αφού κατανοείς τόσες αλήθειες, τι είναι αυτό που φοβάσαι; Δεν δείχνει αυτό ότι δεν μπορείς να δεις καθαρά τα ζητήματα; Μόλις οι άνθρωποι κατανοήσουν την αλήθεια, θα πρέπει να μπορούν να λύνουν αυτά τα ζητήματα κι αυτά τα προβλήματα και δεν θα περιορίζονται πλέον από τέτοια πράγματα.

Ποιες πτυχές της αλήθειας έχετε κατανοήσει μέσα από τα θέματα πάνω στα οποία συναναστραφήκαμε σήμερα; Σας είναι ξεκάθαρο το έργο του Θεού, το πώς ο Θεός σώζει τους ανθρώπους, ποιες είναι οι μέθοδοι με τις οποίες ο Θεός σώζει τους ανθρώπους και ποιες πτυχές των ανθρώπων αλλάζει ο Θεός; (Ναι.) Τώρα που σας είναι ξεκάθαρα αυτά τα πράγματα, δεν νιώθετε ακόμη περισσότερο τη σπουδαιότητα της άσκησης της αλήθειας και της αξιολόγησης των πάντων με βάση την αλήθεια; (Ναι.) Δεν θεωρείτε ακόμη περισσότερο ότι είναι εξαιρετικά σημαντικό να επιδιώκετε και να κατανοείτε την αλήθεια; Αν κάποιος δεν κατανοεί την αλήθεια, τότε δεν μπορεί να δει καθαρά κανένα ζήτημα, δεν μπορεί να δει καθαρά όλα τα είδη ανθρώπων και δεν μπορεί να δει καθαρά τους ανθρώπους όλων των χωρών και των εθνικοτήτων, επομένως είναι ένας ανόητος, ένας ηλίθιος. Κάποιοι, όταν βλέπουν ανθρώπους που φοράνε γυαλιά, υποθέτουν ότι αυτοί οι άνθρωποι είναι καθηγητές ή διανοούμενοι, κι έτσι νιώθουν περιορισμένοι και δεν τολμούν να μιλήσουν, και όποτε βλέπουν ψηλούς και εμφανίσιμους ανθρώπους, νιώθουν κατώτεροί τους. Αφού οι άνθρωποι κατανοήσουν την αλήθεια, δεν είναι γεγονός ότι ουσιαστικά δεν θα επηρεάζονται από τέτοια πράγματα; Από τη μία πλευρά, δεν θα περιορίζουν τον εαυτό τους· από την άλλη πλευρά, θα βελτιώσουν, ως έναν βαθμό, τη στάση και την οπτική τους στην αντιμετώπιση των ανθρώπων και των πραγμάτων, ενώ θ’ αποκτήσουν και κάποια διορατικότητα. Αυτό θα είναι ωφέλιμο για την εκτέλεση του καθήκοντός τους, ιδίως σε ό,τι έχει να κάνει με την εκτέλεση του έργου από τους επικεφαλής και τους εργάτες όλων των βαθμίδων. Αφού οι άνθρωποι κατανοήσουν τους στόχους και την αληθινή σημασία του έργου του Θεού, πώς θα πρέπει να ενεργούν ώστε να προσεγγίζουν σωστά τις έμφυτες καταστάσεις τους; Πόσες αρχές υπάρχουν; (Αυτές που μπορώ να σκεφτώ είναι ότι οι άνθρωποι θα πρέπει να βλέπουν σωστά την προσωπικότητά τους, το επίπεδό τους και τις άλλες καταστάσεις τους, να πάψουν να επιδιώκουν υπερφυσικά πράγματα και να πάψουν ν’ αναζητούν να είναι υπεράνθρωποι· να κάνουν ό,τι είναι ικανοί να κάνουν στο μέγιστο των δυνατοτήτων τους και να μην πιέζουν τον εαυτό τους να πετύχει κάτι που υπερβαίνει τις δυνατότητές τους. Έτσι, η ζωή τους θα είναι πιο απελευθερωμένη και η ανθρώπινη φύση τους θα γίνεται ολοένα και πιο κανονική.) Κατ’ αρχάς, αν θέλεις να μην κάνεις ανόητα ή ηλίθια πράγματα, θα πρέπει πρώτα να κατανοήσεις τις καταστάσεις σου: Πώς είναι το επίπεδό σου, ποια είναι τα προτερήματά του, σε τι είσαι καλός και σε τι δεν είσαι καλός, καθώς και ποια πράγματα μπορείς και δεν μπορείς να κάνεις με βάση την ηλικία σου, το φύλο σου, τις γνώσεις που κατέχεις, τη διορατικότητά σου και την εμπειρία ζωής σου. Με άλλα λόγια, θα πρέπει να έχεις ξεκαθαρίσει ποια είναι τα δυνατά σου σημεία και ποιες είναι οι αδυναμίες σου στο καθήκον που εκτελείς και στο έργο που κάνεις, και ποιες είναι οι ελλείψεις και οι αξίες της προσωπικότητάς σου. Μόλις ξεκαθαρίσεις ποιες είναι οι καταστάσεις σου, οι αξίες σου και οι ελλείψεις σου, θα πρέπει μετά να εξετάσεις ποιες αξίες και ποια δυνατά σημεία πρέπει να διατηρήσεις, ποιες ελλείψεις και ποια ελαττώματα μπορείς να ξεπεράσεις και ποια δεν μπορείς καθόλου να ξεπεράσεις· θα πρέπει να σου είναι ξεκάθαρα αυτά τα πράγματα. Για να πετύχεις αυτήν τη διαύγεια, αφενός θα πρέπει ν’ αναζητήσεις την αλήθεια, να συλλογιστείς αυτά τα πράγματα και ν’ αποκτήσεις γνώση πάνω σ’ αυτά, συγκρίνοντας τα λόγια του Θεού με τις πραγματικές σου συνθήκες και, ταυτόχρονα, να προσευχηθείς στον Θεό για ν’ αποκαλύψει αυτά τα πράγματα. Αφετέρου, μπορείς επίσης να ρωτήσεις τους αδελφούς και τις αδελφές γύρω σου και να τους ζητήσεις να σε παροτρύνουν και να σου κάνουν υποδείξεις. Μ’ αυτόν τον τρόπο, θα έχεις βαθύτερη κατανόηση του εαυτού σου και θα έχεις περισσότερες ιδέες και ενδείξεις σε ό,τι έχει να κάνει με το ζήτημα της αυτογνωσίας. Υπάρχουν κάποια προβλήματα που δεν μπορούν να τα λύσουν οι άνθρωποι. Για παράδειγμα, μπορεί να έχεις την τάση να νιώθεις νευρικότητα όταν μιλάς σε άλλους· όταν έρχεσαι αντιμέτωπος με διάφορες περιστάσεις, μπορεί να έχεις δικές σου ιδέες και απόψεις, αλλά να μην μπορείς να τις διατυπώσεις ξεκάθαρα. Νιώθεις μεγάλη νευρικότητα όταν είναι παρόντες πολλοί άνθρωποι· μιλάς ασυνάρτητα και με τρεμάμενα χείλη. Μάλιστα, κάποιοι άνθρωποι τραυλίζουν κιόλας· άλλοι, αν είναι παρόντα άτομα του αντίθετου φύλου, είναι ακόμα λιγότερο ικανοί να εκφραστούν και απλώς δεν ξέρουν τι να πουν ή τι να κάνουν. Είναι εύκολο να ξεπεραστεί κάτι τέτοιο; (Όχι.) Τουλάχιστον στο άμεσο μέλλον, δεν είναι εύκολο να ξεπεράσεις αυτό το ελάττωμα, επειδή είναι μέρος των έμφυτων καταστάσεών σου. Αν μετά από αρκετούς μήνες εξάσκησης εξακολουθείς να έχεις νευρικότητα, η νευρικότητα μετατρέπεται σε πίεση, η οποία σε επηρεάζει αρνητικά προκαλώντας σου φόβο να μιλήσεις, να έρθεις σε επαφή με ανθρώπους, να παρευρεθείς σε συναθροίσεις ή να κάνεις κηρύγματα, και αυτοί οι φόβοι μπορούν να σε νικήσουν. Τι πρέπει να κάνεις, λοιπόν; Μπορείς να συλλογιστείς αυτό το ζήτημα και να το συζητήσεις με άλλους· να δεις τι νοοτροπία έχουν οι άλλοι όταν αντιμετωπίζουν αυτό το πρόβλημα και πώς το λύνουν. Θα πρέπει επίσης ν’ ασκηθείς μ’ αυτόν τον τρόπο. Έστω ότι κατά τη διάρκεια της σημερινής συνάθροισης είσαι σε πολύ καλή φόρμα· είσαι ευδιάθετος και, επιπλέον, συγκινείσαι όταν διαβάζεις τα λόγια του Θεού και νιώθεις μια ιδιαίτερη επιθυμία να εκφραστείς. Τυχαίνει να είναι η συνάθροιση μιας μικρής ομάδας με μόνο λίγους ανθρώπους, οπότε προσπαθείς να συναναστραφείς λέγοντας λίγα λόγια και νιώθεις αρκετά καλά γι’ αυτό· δεν νιώθεις νευρικότητα. Σ’ αυτήν την περίπτωση, όταν δεν νιώθεις καμία πίεση και δεν έχεις προετοιμαστεί καθόλου, εκφράζεσαι ελεύθερα με πολύ καλά αποτελέσματα και όλοι συγκινούνται και διαπλάθονται πραγματικά από αυτό. Δεν είναι πρόοδος αυτό; Άρχισε απλώς να εξασκείσαι στην ομιλία και τη συναναστροφή σε συναθροίσεις μικρών ομάδων, όπου είναι λίγοι οι άνθρωποι, και σταδιακά θα μπορέσεις να μιλάς κανονικά και η νευρικότητά σου λίγο λίγο θα εξαλειφθεί. Αν εξασκηθείς μ’ αυτόν τον τρόπο, θα πετύχεις τα καλύτερα αποτελέσματα. Πρώτα, διάλεξε μια συνάθροιση μιας μικρής ομάδας όπου υπάρχουν λίγοι άνθρωποι ή ένα ανεπίσημο πλαίσιο για να εξασκηθείς σ’ αυτό, μιλώντας και πραγματοποιώντας συναναστροφή αυθόρμητα, σαν να κουβεντιάζεις, ώστε να ξεπεράσεις αυτό σου το ελάττωμα. Μερικές φορές, αφού μιλήσεις για ένα λεπτό ίσως νιώσεις λίγη νευρικότητα, ίσως νιώθεις λιγότερη σιγουριά όσο περισσότερο μιλάς, και ίσως έχεις λιγότερα να πεις όσο συνεχίζεις· σε τέτοιες περιπτώσεις, μη μιλάς άλλο. Ολοκλήρωσε γρήγορα αυτό που λες και σταμάτα. Μερικές φορές, αφού έχεις μιλήσει για λίγο, μπορεί να είναι όλοι πρόθυμοι ν’ ακούσουν και να νιώθουν πολύ απελευθερωμένοι· σε μια τέτοια ατμόσφαιρα, η νευρικότητα και το άγχος σου θα εξαφανιστούν χωρίς να το συνειδητοποιήσεις. Μόνο υπό τέτοιες συνθήκες μπορεί σταδιακά να βελτιωθεί αυτό σου το ελάττωμα, αλλά δεν πρόκειται να ξεπεραστεί. Αν θεωρείς ότι, αφού εξασκηθείς για έναν μήνα, η κατάστασή σου δεν έχει βελτιωθεί πολύ και μάλιστα έχεις αρχίσει να νιώθεις ένα είδος πίεσης μέσα σου, που σε κάνει όλο και πιο νευρικό, επηρεάζοντας το κανονικό σου έργο, καθώς και την κανονική σου ζωή σου και εκτέλεση του καθήκοντός σου, τότε δεν χρειάζεται να συνεχίσεις την εξάσκηση. Αν μπορείς να κάνεις κανονικά το καθήκον σου, αυτό αρκεί. Απλώς εστίασε στο να κάνεις καλά το καθήκον σου· αυτό είναι σωστό. Κράτα μέσα σου αυτήν την ατέλεια, αυτό το ελάττωμα, προσευχήσου σιωπηλά στον Θεό κι έπειτα βρες κατάλληλες περιστάσεις για να εξασκηθείς στο να μιλάς με άλλους ανθρώπους και στις κοινωνικές σου επαφές μαζί τους, στο να εκφράζεις αυτό που θέλεις να πεις αρθρώνοντας κάθε λέξη, με λόγο δομημένο και ξεκάθαρο. Έτσι, η ατέλειά σου, αυτό το ελάττωμα, θα βελτιωθεί σταδιακά. Είναι πιθανό, μετά από ένα ή δύο χρόνια, καθώς μεγαλώνεις, να ωριμάσεις περισσότερο και να εξοικειωθείς περισσότερο με τους ανθρώπους γύρω σου, κι έτσι το βλέμμα τους, οι απόψεις τους και η ατμόσφαιρα που δημιουργείται όταν είστε όλοι μαζί να μη σε πιέζουν, να μη σε δεσμεύουν και να μη σε περιορίζουν πια· τότε, ίσως ξεπεράσεις και εξαλείψεις το ελάττωμά σου ανάμεσα σ’ αυτούς τους ανθρώπους. Αυτό είναι το είδος ανθρώπου που έχει την πιο σοβαρή μορφή αυτού του ελαττώματος· μπορεί να το ξεπεράσει μόνο μετριάζοντάς το μακροπρόθεσμα και μέσα από μακροχρόνια εξάσκηση σε τέτοια περιβάλλοντα. Ασφαλώς, υπάρχουν και άνθρωποι που εξαλείφουν σταδιακά αυτό το ελάττωμα σε μικρό χρονικό διάστημα τριών με πέντε μηνών. Δεν νιώθουν νευρικότητα όταν αλληλεπιδρούν και μιλούν με άλλους σε συνηθισμένες συνθήκες, παρά μόνο όταν βρίσκονται σε σημαντικές περιστάσεις. Επομένως, αν μπορείς να ξεπεράσεις αυτήν την ατέλεια, αυτό το ελάττωμα σε σύντομο χρονικό διάστημα, κάν’ το. Αν είναι δύσκολο να το ξεπεράσεις, μην ασχολείσαι μ’ αυτό, μην προσπαθείς να το καταπολεμήσεις και μη δοκιμάζεις τον εαυτό σου. Ασφαλώς, αν δεν μπορείς να το ξεπεράσεις, δεν θα πρέπει να είσαι αρνητικός. Ακόμη κι αν δεν μπορέσεις να το ξεπεράσεις ποτέ στη ζωή σου, ο Θεός δεν θα σε καταδικάσει, αφού δεν είναι η διεφθαρμένη διάθεσή σου. Το τρακ που νιώθεις μπροστά σε κοινό, η νευρικότητα και ο φόβος σου, είναι εκδηλώσεις που δεν αντικατοπτρίζουν τη διεφθαρμένη διάθεσή σου· είτε είναι έμφυτα στοιχεία είτε προκλήθηκαν από το περιβάλλον μετέπειτα στη ζωή σου, στη χειρότερη περίπτωση είναι μια ατέλεια, ένα ελάττωμα της ανθρώπινης φύσης σου. Αν δεν μπορείς να το αλλάξεις μακροπρόθεσμα ή ακόμα και καθ’ όλη τη διάρκεια της ζωής σου, μην κολλάς σ’ αυτό, μην το αφήνεις να σε περιορίζει ούτε να γίνεις αρνητικός λόγω αυτού, αφού δεν είναι η διεφθαρμένη διάθεσή σου· είναι ανώφελο να προσπαθείς να το αλλάξεις ή να το καταπολεμήσεις. Αν δεν μπορείς να το αλλάξεις, τότε αποδέξου το, άφησέ το να υπάρχει και αντιμετώπισέ το σωστά, επειδή μπορείς να συνυπάρξεις με αυτήν την ατέλεια, με αυτό το ελάττωμα· η ύπαρξή του δεν σε επηρεάζει στο να ακολουθείς τον Θεό και να κάνεις τα καθήκοντά σου. Εφόσον μπορείς ν’ αποδεχθείς την αλήθεια και να κάνεις τα καθήκοντά σου στο μέγιστο των ικανοτήτων σου, μπορείς και πάλι να σωθείς· δεν σε επηρεάζει στο να αποδεχθείς την αλήθεια ούτε επηρεάζει τη σωτηρία σου. Επομένως, δεν θα πρέπει να σε περιορίζει συχνά μια συγκεκριμένη ατέλεια ή ένα συγκεκριμένο ελάττωμα της ανθρώπινης φύσης σου ούτε θα πρέπει, για τον ίδιο λόγο, να γίνεσαι συχνά αρνητικός και να αποθαρρύνεσαι ή ακόμα και να εγκαταλείψεις το καθήκον σου και να πάψεις να επιδιώκεις την αλήθεια, χάνοντας έτσι την ευκαιρία να σωθείς. Δεν αξίζει καθόλου όλο αυτό· αυτό είναι κάτι που θα έκανε ένας ανόητος, ένας ανίδεος άνθρωπος.

Κάποιοι άνθρωποι μπορούν να φτάσουν μόνο στις μεσαίες νότες όταν τραγουδούν και δεν μπορούν να φτάσουν στις ψηλές νότες όσο κι αν εκπαιδευτούν σ’ αυτό. Τι μπορεί να γίνει γι’ αυτό, λοιπόν; Απλώς να τραγουδάνε στις μεσαίες και χαμηλές νότες· δεν υπάρχει πρόβλημα να τραγουδάνε καλά μόνο αυτές τις νότες. Αν θέλεις μονίμως να δοκιμάζεις τον εαυτό σου, λέγοντας: «Τραγουδάω καλά τις μεσαίες νότες. Θέλω να δοκιμάσω τον εαυτό μου για να φτάσω στις ψηλές νότες», τότε, ακόμη κι αν τα καταφέρεις σ’ αυτήν την πρόκληση, δεν θα έχει νόημα και δεν θα σημαίνει ότι έχεις αποκτήσει την αλήθεια. Στην καλύτερη περίπτωση, απλώς θα σημαίνει ότι έχεις αποκτήσει μια επιπλέον δεξιότητα, ότι μπορείς να κάνεις ένα επιπλέον καθήκον, ότι μπορείς να τραγουδάς κάποια επιπλέον τραγούδια κι ότι μπορείς να είσαι λίγο περισσότερο στο προσκήνιο. Όμως, και τι μ’ αυτό; Το ότι είσαι περισσότερο στο προσκήνιο σημαίνει ότι κάνεις περισσότερο πράξη την αλήθεια; Υπάρχει κάποια σύνδεση ανάμεσα σ’ αυτά τα δύο πράγματα; (Όχι.) Αν μπορείς να τραγουδάς μεσαίες νότες, τότε τραγούδησέ τες καλά. Αν δεν μπορείς να τραγουδήσεις καλά τις ψηλές νότες, αλλά επιμένεις να πασχίζεις να τις τραγουδήσεις, και στο τέλος δεν μπορείς να τις τραγουδήσεις σωστά και παράλληλα αρρωστήσεις από την εξάντληση, ο Θεός δεν θα το θυμάται αυτό. Δεν έχει σημασία αν μπορείς να τραγουδήσεις ψηλές ή μεσαίες νότες· εφόσον μπορείς να τραγουδάς καλά, κάνεις το καθήκον σου με αφοσίωση και δίνοντας όλο σου το είναι, χωρίς να είσαι επιπόλαιος ή ύπουλος και να λουφάρεις, να διαπράττεις παραπτώματα από απερισκεψία ή να ξεστομίζεις πομπώδεις ιδέες, κι εφόσον πασχίζεις —είτε ως προς την τεχνική είτε ως προς το συναίσθημα, την τονικότητα και τις νότες— να τραγουδάς με καθιερωμένο, όμορφο τρόπο που αγγίζει την καρδιά και να τραγουδάς με τρόπο που μπορεί να συγκινεί τους ανθρώπους, να ησυχάζει τις καρδιές τους ενώπιον του Θεού και να διαπλάθονται όταν σε ακούνε, τότε κάνεις το καθήκον σου με τρόπο που ανταποκρίνεται στα πρότυπα. Αν θέλεις διαρκώς να δοκιμάζεις τα όριά σου και θέλεις διαρκώς να επιτυγχάνεις προσωπικά επιτεύγματα και να ξεπερνάς τον εαυτό σου, τότε αυτό αποκαλύπτει τη σατανική διεφθαρμένη σου διάθεση και δεν κάνεις το καθήκον σου έτσι. Αφού έχεις κάνει όπως πρέπει το έργο σου κι έχεις κάνει σωστά ό,τι μπορείς να πετύχεις, δεν υπάρχει πρόβλημα να μάθεις κάτι χρήσιμο για το καθήκον σου στον ελεύθερο χρόνο σου, αλλά δεν απαιτεί αυτό ο Θεός. Έστω ότι τραγουδάς καλά τις μεσαίες νότες και στον ελεύθερο χρόνο σου εξασκείσαι για να τραγουδάς τις ψηλές νότες. Μετά από ένα διάστημα, σημειώνεις πρόοδο και, μετά από δύο με τρία χρόνια σκληρής δουλειάς, μπορείς να τραγουδάς καλά και τις ψηλές νότες. Μπορείς να τραγουδάς τόσο τις μεσαίες όσο και τις ψηλές νότες και να εκπληρώνεις και τα δύο αυτά καθήκοντα· μπορείς να κάνεις και τα δύο αυτά καθήκοντα σύμφωνα με τις αλήθεια-αρχές και να τραγουδάς με όλη σου την καρδιά, χωρίς να είσαι επιπόλαιος, ύπουλος, να λουφάρεις ή να ξεστομίζεις πομπώδεις ιδέες. Αυτό είναι ακόμη καλύτερο, είναι μια καλή πράξη και ο Θεός θα το θυμάται. Έστω, όμως, ότι δεν μπορείς να το πετύχεις αυτό κι εξακολουθείς να σκέφτεσαι διαρκώς: «Ο Θεός έχει μεγάλες προσδοκίες από μένα· αν τραγουδάω μόνο τις μεσαίες νότες, τότε δεν είμαι ύπουλος και δεν λουφάρω; Ο Θεός δεν είναι ικανοποιημένος!» Αυτό είναι δική σου φαντασιοκοπία. Κάνεις υποθέσεις για τον Θεό και επιδίδεσαι στην πρακτική της «αξιολόγησης των ευγενών με βάση τα πρότυπα των φαύλων». Ο Θεός δεν σου έχει θέσει τέτοιες απαιτήσεις. Αυτό που απαιτεί από σένα ο Θεός είναι να κάνεις καλά αυτό που οφείλεις να κάνεις στο πλαίσιο του έμφυτου επιπέδου και των έμφυτων ικανοτήτων σου, κι αν το κάνεις καλά σύμφωνα με τις αρχές που απαιτεί ο Θεός, τότε θα σε έχει ήδη βαθμολογήσει με άριστα. Αν, όμως, δεν προσπαθείς να κάνεις καλά αυτό που μπορείς να πετύχεις και δεν το κάνεις σύμφωνα με τις αρχές, αλλά είσαι μονίμως ύπουλος, λουφάρεις, θέλεις διαρκώς να ξεστομίζεις πομπώδεις ιδέες και δεν εξασκείσαι στις διάφορες τεχνικές του τραγουδιού, αλλά εξακολουθείς να θέλεις να δοκιμάζεις τα όριά σου, τότε ο τρόπος με τον οποίο ενεργείς στερείται λογικής, είναι μια εκδήλωση αλαζονείας και άγνοιας κι ο Θεός δεν θα είναι ικανοποιημένος. Σε καμία περίπτωση δεν πρόκειται να πει: «Αυτός ο άνθρωπος μπορεί να τραγουδάει μεσαίες νότες και ταυτόχρονα προσπαθεί να τραγουδήσει τις ψηλές νότες. Παρόλο που δεν μπορεί να τραγουδήσει καλά τις ψηλές νότες, δείχνει αρκετή ευσυνειδησία κι αυτό αρκεί». Ο Θεός δεν θα σε βλέπει έτσι, οπότε μη νιώθεις καλά με τον εαυτό σου. Ο Θεός παρατηρεί κατά πόσο φέρεσαι με τρόπο που αρμόζει στη θέση σου και κατά πόσο είσαι ένας άνθρωπος που κάνει καλά τα καθήκοντα ενός δημιουργημένου όντος. Παρατηρεί κατά πόσο, όταν εκτελείς το καθήκον σου, το κάνεις ολόψυχα και καταβάλεις κάθε προσπάθεια στο πλαίσιο των έμφυτων καταστάσεων που σου έχει δώσει ο Θεός, και κατά πόσο ενεργείς σύμφωνα με τις αρχές και επιτυγχάνεις τα αποτελέσματα που επιθυμεί ο Θεός. Αν μπορείς να καταφέρεις όλα αυτά τα πράγματα, ο Θεός σε βαθμολογεί με άριστα. Αν δεν ενεργείς σύμφωνα με τις απαιτήσεις του Θεού, τότε, παρόλο που μπορεί να καταβάλλεις κάποια προσπάθεια και να δουλεύεις σκληρά, αν όλα όσα κάνεις έχουν ως στόχο να κάνεις φιγούρα και να επιδεικνύεσαι, και αν δεν κάνεις το καθήκον σου με όλη σου την καρδιά και τη δύναμη για να ικανοποιήσεις τον Θεό ούτε ενεργείς σύμφωνα με τις αλήθεια-αρχές, τότε οι εκδηλώσεις και οι αποκαλύψεις σου, η συμπεριφορά σου, προκαλούν απέχθεια στον Θεό. Γιατί τις απεχθάνεται ο Θεός; Ο Θεός λέει ότι δεν εστιάζεις στις εργασίες που σου αναλογούν, ότι δεν έχεις εκτελέσει το καθήκον σου με όλη σου την καρδιά, τη δύναμη και το μυαλό και ότι δεν ακολουθείς το σωστό μονοπάτι. Το επίπεδο, τα χαρίσματα και τα ταλέντα που σου έχει δώσει ο Θεός είναι ήδη αρκετά· απλώς εσύ δεν είσαι ικανοποιημένος, δεν είσαι αφοσιωμένος στο καθήκον σου, δεν ξέρεις ποτέ ποια είναι η θέση σου, θέλεις μονίμως να ξεστομίζεις ιδέες που ακούγονται μεγαλειώδεις και να κάνεις επίδειξη, με αποτέλεσμα, τελικά, να τα κάνεις θάλασσα στα καθήκοντά σου. Το επίπεδο, τα χαρίσματα και τα ταλέντα που σου έχει δώσει ο Θεός δεν έχουν αξιοποιηθεί, δεν έχει καταβληθεί καμία ολοκληρωμένη προσπάθεια και δεν έχουν επιτευχθεί καθόλου αποτελέσματα. Παρόλο που μπορεί να είσαι αρκετά απασχολημένος, ο Θεός λέει ότι είσαι σαν ένας καμαρωτός παλιάτσος, όχι ένας άνθρωπος που ξέρει ποια είναι η θέση του και εστιάζει στις εργασίες που του αναλογούν. Ο Θεός δεν συμπαθεί τέτοιους ανθρώπους. Επομένως, όποια κι αν είναι τα σχέδια και οι σκοποί σου, αν στο τέλος δεν καταφέρνεις να κάνεις το καθήκον σου σύμφωνα με τις αρχές που απαιτεί ο Θεός, με όλη σου την καρδιά, όλο σου το μυαλό και όλη σου τη δύναμη, με βάση το έμφυτο επίπεδο, τα έμφυτα χαρίσματα και ταλέντα, τις έμφυτες ικανότητες και τις άλλες καταστάσεις που σου έχει δώσει ο Θεός, τότε ο Θεός δεν θα θυμάται τι έχεις κάνει, και δεν θα κάνεις το καθήκον σου, αλλά θα κάνεις κακό.

Έχετε καταλάβει την αρχή άσκησης για το πώς να προσεγγίζετε σωστά τις έμφυτες καταστάσεις σας, δηλαδή τις καταστάσεις, τις αξίες και τις ελλείψεις σας; (Ναι.) Ποιο είναι το πρώτο βήμα; Κατ’ αρχάς, να αξιοποιείς στο έπακρο τα έμφυτα και υπάρχοντα χαρίσματα, τις ικανότητες και τα προτερήματα που σου έχει δώσει ο Θεός, καθώς και τις τεχνικές ή επαγγελματικές δεξιότητες που μπορείς να μάθεις και να πετύχεις, και να μη διστάζεις. Αν έχεις καταφέρει να ικανοποιήσεις τον Θεό ως προς όλα αυτά τα πράγματα και πιστεύεις ότι μπορείς και πάλι να φτάσεις σε υψηλότερο επίπεδο, τότε δες σε ποιες τεχνικές ή επαγγελματικές δεξιότητες μπορείς να βελτιωθείς ή να σημειώσεις πρόοδο εντός του εύρους αυτών που μπορεί να πετύχει το επίπεδό σου. Μπορείς να συνεχίσεις να μαθαίνεις και να βελτιώνεσαι με βάση αυτά που μπορείς να πετύχεις με το επίπεδό σου. Πώς, λοιπόν, θα πρέπει να ασκείται κανείς στην εγκατάλειψη των αντιλήψεων και των φαντασιοκοπιών του σχετικά με το έργο του Θεού; Κατ’ αρχάς, πρέπει να κατανοήσεις ποιες είναι οι έμφυτες καταστάσεις σου, τι σου έχει δώσει ο Θεός, πώς θα πρέπει να χρησιμοποιείς αυτά τα πράγματα, να απελευθερώνεις το πλήρες δυναμικό τους και να τα αξιοποιείς στο έπακρο, και να τα μετατρέψεις σε βασικές καταστάσεις, κι όχι εμπόδια, για να καταφέρεις να κάνεις το καθήκον σου με αφοσίωση. Να κατανοείς τα δυνατά σου σημεία και να τα αφήνεις να αξιοποιούνται. Να κατανοείς τα ελαττώματα και τις ατέλειές σου και, αν μπορείς να τα αλλάξεις σε σύντομο χρονικό διάστημα, να το κάνεις· αν δεν είναι εύκολο ν’ αλλάξουν, μην τα αφήνεις να γίνουν προσκόμματα ή εμπόδια στην εκτέλεση του καθήκοντός σου, μην περιορίζεσαι ή επηρεάζεσαι από αυτά και μην εγκλωβίζεσαι ή γίνεσαι δέσμιός τους. Έστω, για παράδειγμα, ότι γεννήθηκες με κακή υγεία και αδύναμη κράση και θέλεις μονίμως να το ξεπεράσεις αυτό και να μπορείς να τρως, να πίνεις και να ξενυχτάς σαν κανονικός άνθρωπος, αλλά ο Θεός δεν σου έχει δώσει αυτό το κεφάλαιο. Τότε, θα πρέπει ν’ αντιμετωπίζεις την κάθε μέρα με βάση τις καταστάσεις σου και να ενεργείς σύμφωνα με τις αρχές που απαιτεί ο Θεός. Μη δοκιμάζεις τον εαυτό σου και μην αφήνεις τα ελαττώματα και τις ατέλειές σου να γίνουν προσκόμματα και εμπόδια στο μονοπάτι με το οποίο ακολουθείς τον Θεό, στην εκτέλεση του καθήκοντός σου και στην επιδίωξη της αλήθειας· μην τα αφήνεις να αποτελέσουν το έναυσμα για να γίνεις αρνητικός και, ακόμη περισσότερο, μην εγκαταλείπεις την επιδίωξη της αλήθειας ή την εκτέλεση του καθήκοντός σου ούτε να νιώθεις φθόνο και μίσος απέναντι στους άλλους μόνο και μόνο επειδή έχεις κάποιες ατέλειες, κάποια ελαττώματα και κάποιες ανεπάρκειες· μην κάνεις τίποτε από αυτά. Θα πρέπει να προσεγγίζεις σωστά τις ατέλειες και τα ελαττώματά σου· αν δεν μπορείς να τα αλλάξεις, θα πρέπει να τα αφήνεις να υπάρχουν, κι έπειτα ν’ αναζητείς την αλήθεια για να κατανοήσεις τις προθέσεις του Θεού και να μπορέσεις να τα προσεγγίσεις σωστά κι όχι να σε περιορίζουν. Γιατί πρέπει να το κάνεις αυτό; Αυτή είναι η λογική που θα πρέπει να έχει η ανθρώπινη φύση. Αν έχεις κανονική λογική στην ανθρώπινη φύση σου, θα πρέπει ν’ αντιμετωπίζεις τις ατέλειές σου και τα ελαττώματά σου με τον σωστό τρόπο· θα πρέπει να τ’ αναγνωρίζεις και να τα αποδέχεσαι. Αυτό είναι ωφέλιμο για σένα. Το να τα αποδεχθείς δεν σημαίνει να σε περιορίζουν ούτε σημαίνει να είσαι συχνά αρνητικός λόγω αυτών, αλλά, αντιθέτως, να μην σε περιορίζουν, ν’ αναγνωρίσεις ότι είσαι απλώς ένα συνηθισμένο μέλος του διεφθαρμένου ανθρώπινου γένους, με τα δικά σου ελαττώματα και τις δικές σου ατέλειες, και δεν έχεις κάτι για να καυχιέσαι, καθώς και ότι ο Θεός είναι Εκείνος που ανυψώνει τους ανθρώπους για να κάνουν το καθήκον τους και ότι ο Θεός σκοπεύει να θεμελιώσει τον λόγο και τη ζωή Του μέσα τους, επιτρέποντάς τους να πετύχουν τη σωτηρία και να ξεφύγουν από την επιρροή του Σατανά· ότι έτσι ο Θεός ανυψώνει εντελώς τους ανθρώπους. Όλοι έχουν ελαττώματα και ατέλειες. Θα πρέπει να επιτρέπεις στα ελαττώματα και τις ατέλειές σου να συνυπάρχουν μ’ εσένα· να μην τα αποφεύγεις ούτε να τα συγκαλύπτεις και να μη νιώθεις συχνά καταπιεσμένος μέσα σου ή να νιώθεις μονίμως ακόμα και κατώτερος λόγω αυτών. Δεν είσαι κατώτερος· αν μπορείς να κάνεις το καθήκον σου με όλη σου την καρδιά, τη δύναμη και το μυαλό, στο μέγιστο των ικανοτήτων σου, και έχεις ειλικρινή καρδιά, τότε ενώπιον του Θεού είσαι εξίσου πολύτιμος με το χρυσάφι. Αν δεν μπορείς να πληρώσεις ένα τίμημα και δεν κάνεις με αφοσίωση το καθήκον σου, τότε, ακόμη κι αν οι έμφυτες καταστάσεις σου είναι καλύτερες από εκείνες του μέσου ανθρώπου, δεν είσαι πολύτιμος ενώπιον του Θεού, δεν αξίζεις ούτε έναν κόκκο άμμου. Καταλάβατε; (Ναι.) Είτε πρόκειται για τη φυσική σου εμφάνιση, το φυσικό σου επίπεδο και τα φυσικά σου ταλέντα είτε για τις ατέλειες και τις ελλείψεις σε κάποια πτυχή της ανθρώπινης φύσης σου, μην τα αφήνεις να σε περιορίζουν και να επηρεάζουν την αφοσίωσή σου και την υποταγή σου στον Θεό, μην τα αφήνεις να σε επηρεάζουν στην επιδίωξη της αλήθειας και, ασφαλώς, ακόμη περισσότερο μην τα αφήνεις να επηρεάζουν το σπουδαίο ζήτημα της σωτηρίας σου. Θα πρέπει να προσεγγίζεις τις ατέλειες και τις ανεπάρκειές σου σωστά και να τις αφήνεις να συνυπάρχουν μ’ εσένα, δηλαδή θα πρέπει να πάψεις να προσπαθείς να τις αλλάξεις, επειδή δεν πρόκειται να έχουν τον παραμικρό αντίκτυπο στο να εκτελείς το καθήκον σου με όλη σου την καρδιά, όλο σου το μυαλό και όλη σου τη δύναμη και, ασφαλώς, δεν πρόκειται να σε επηρεάσουν ούτε την εκτέλεση του καθήκοντός σου σύμφωνα με τις αρχές, πόσο μάλλον στη δια βίου επιδίωξη της αλήθειας στο πλαίσιο της πίστης σου στον Θεό ή στο πώς βλέπεις τους ανθρώπους και τα πράγματα και στο πώς φέρεσαι και ενεργείς όσο επιδιώκεις την αλήθεια. Ασφαλώς, δεν θα πρέπει να έχεις διαρκώς απαιτήσεις από τον εαυτό σου και να σκέφτεσαι: «Να μη δείξω αυτό το ελάττωμα, να μην αφήσω τους άλλους να δουν τις ατέλειές μου και να μην αφήσω τους άλλους να με αντιμετωπίζουν υποτιμητικά!» Αν το κάνεις, τότε θα ζήσεις μια πολύ κουραστική ζωή. Αν αφήσεις τις ατέλειες και τα ελαττώματά σου να συνυπάρχουν μ’ εσένα, τότε να τα αφήσεις να υπάρχουν, και ακόμη κι αν οι άλλοι δουν τις ατέλειές σου, αυτό μπορεί να είναι κιόλας ωφέλιμο για σένα, καθώς και ένα είδος προστασίας, το οποίο θα σε εμποδίσει να γίνεις αλαζονικός και επηρμένος. Ασφαλώς, για πολλούς ανθρώπους χρειάζεται θάρρος για ν’ αποκαλύψουν τις ατέλειες και τα ελαττώματά τους. Κάποιοι άνθρωποι λένε: «Όλοι αποκαλύπτουν τα δυνατά τους σημεία και τις αξίες τους. Ποιος θα αποκάλυπτε σκοπίμως τα αδύνατα σημεία του και τις ατέλειές του;» Δεν είναι ότι τα αποκαλύπτεις σκοπίμως, αλλά ότι τα αφήνεις να αποκαλυφθούν. Για παράδειγμα, αν είσαι συνεσταλμένος και συχνά νιώθεις νευρικότητα όταν μιλάς μπροστά σε πολλούς ανθρώπους, μπορείς να πάρεις την πρωτοβουλία να πεις στους άλλους: «Με πιάνει εύκολα νευρικότητα όταν μιλάω· ζητώ απλώς από όλους σας να δείξετε κατανόηση και να μη με κατηγορήσετε γι’ αυτό». Παίρνεις την πρωτοβουλία ν’ αποκαλύψεις τις ατέλειες και τα ελαττώματά σου σε όλους, έτσι ώστε να μπορούν να δείξουν κατανόηση και ανεκτικότητα απέναντί σου και να σε γνωρίσουν όλοι καλύτερα. Όσο περισσότερο σε γνωρίσουν όλοι, τόσο πιο ήρεμη θα είναι η καρδιά σου και θα περιορίζεσαι λιγότερο από τις ατέλειες και τα ελαττώματά σου. Ουσιαστικά, αυτό θα είναι ωφέλιμο και χρήσιμο για σένα. Όταν καλύπτεις συνεχώς τις ατέλειες και τα ελαττώματά σου, αυτό αποδεικνύει ότι δεν θέλεις να συνυπάρχεις μαζί τους. Αν τα αφήσεις να συνυπάρχουν μ’ εσένα, θα πρέπει να τα αποκαλύψεις· να μην ντρέπεσαι ούτε να αποθαρρύνεσαι και να μη νιώθεις κατώτερος από τους άλλους ούτε να σκέφτεσαι ότι δεν είσαι καλός σε τίποτα και δεν έχεις καμία ελπίδα να σωθείς. Εφόσον μπορείς να επιδιώξεις την αλήθεια και μπορείς να κάνεις το καθήκον σου με όλη σου την καρδιά, όλη σου τη δύναμη και όλο σου το μυαλό σύμφωνα με τις αρχές, και η καρδιά σου είναι ειλικρινής και δεν είσαι επιπόλαιος απέναντι στον Θεό, τότε έχεις ελπίδα να σωθείς. Αν κάποιος πει: «Κοίτα πόσο άχρηστος και συνεσταλμένος είσαι. Σε πιάνει μεγάλη νευρικότητα απλώς και μόνο όταν λες λίγα λόγια, και όλο σου το πρόσωπο γίνεται κατακόκκινο», τότε εσύ θα πρέπει να πεις: «Έχω χαμηλό επίπεδο και δεν είμαι καλός στην ομιλία. Αν με ενθαρρύνεις, τότε θα έχω το κουράγιο να εξασκηθώ στην ομιλία». Να μη σκέφτεσαι ότι δεν είσαι καλός σε τίποτα ή ότι είσαι σκέτη απογοήτευση. Εφόσον ξέρεις ότι αυτές είναι οι ατέλειές σου και αυτά είναι τα προβλήματα που έχεις στην ανθρώπινη φύση σου, θα πρέπει να τα αντιμετωπίσεις και να τα αποδεχθείς. Να μην επηρεάζεσαι με κανέναν τρόπο εξαιτίας τους. Όσο για το πότε θα αλλάξουν αυτές οι ατέλειες κι αυτά τα ελαττώματα, να μη σε απασχολεί αυτό. Εστίασε μόνο στο να ζεις και να κάνεις κανονικά το καθήκον σου μ’ αυτόν τον τρόπο. Θα πρέπει μόνο να θυμάσαι το εξής: Αυτές οι ατέλειες κι αυτά τα ελαττώματα της ανθρώπινης φύσης δεν είναι αρνητικά πράγματα ούτε διεφθαρμένες διαθέσεις και, εφόσον δεν είναι διεφθαρμένες διαθέσεις, δεν πρόκειται να έχουν αντίκτυπο στο να ασκείς το καθήκον σου ή να επιδιώκεις την αλήθεια, πόσο μάλλον να έχουν αντίκτυπο στην επίτευξη της σωτηρίας σου· ασφαλώς, αυτό που είναι ακόμη πιο σημαντικό είναι ότι δεν πρόκειται να έχουν αντίκτυπο στο πώς σε βλέπει ο Θεός. Δεν καθησυχάζει αυτό το μυαλό σου; (Ναι.) Αν εξακολουθείς ν’ ανησυχείς ότι θα σε περιφρονούν οι άλλοι, αυτό είναι ένα πρόβλημα της αλαζονικής σου διάθεσης και θα πρέπει να λύσεις αυτήν την αλαζονική διάθεση. Αυτό είναι το μονοπάτι άσκησης για να προσεγγίζεις σωστά τις ατέλειες και τα ελαττώματά σου. Αν ασκείσαι μ’ αυτόν τον τρόπο, δεν είναι εύκολο να εγκαταλείψεις αυτά τα πράγματα και να μη σε περιορίζουν πια; (Ναι.)

Η κανονική εκτέλεση του καθήκοντος ενός ανθρώπου και οι ατέλειες και τα ελαττώματα της ανθρώπινης φύσης του θα έχουν οποιαδήποτε επίδραση το ένα στο άλλο; (Μέσα από τη συναναστροφή Σου, Θεέ Μου, κατανοώ πλέον ότι οι ατέλειες και τα ελαττώματα της ανθρώπινης φύσης δεν είναι διεφθαρμένες διαθέσεις κι ότι δεν πρόκειται να επηρεάζουν τους ανθρώπους στην κανονική εκτέλεση των καθηκόντων τους. Εφόσον οι άνθρωποι κάνουν τα καθήκοντά τους σύμφωνα με τις αλήθεια-αρχές, θα καταφέρνουν καλά αποτελέσματα. Όσο για τις ατέλειες και τις ανεπάρκειες της ανθρώπινης φύσης, αν είμαστε σε θέση να τις ξεπεράσουμε, τότε μπορούμε να το κάνουμε. Αν δεν μπορούμε να τις ξεπεράσουμε σε σύντομο χρονικό διάστημα, τότε θα πρέπει να τις αφήσουμε να υπάρχουν και να μπορέσουμε να τις προσεγγίσουμε σωστά.) Αν έχεις χαμηλό επίπεδο μόρφωσης, αλλά πρέπει να εφαρμόζεις ακαδημαϊκές γνώσεις στο καθήκον σου, δεν είναι αυτό ένα είδος ανεπάρκειας; (Ναι.) Πώς μπορεί, λοιπόν, να λυθεί αυτή η δυσκολία; (Μπορώ, αντ’ αυτού, να κάνω ένα καθήκον που μου ταιριάζει με βάση το μορφωτικό μου επίπεδο. Ή, αν αυτό το καθήκον μού ταιριάζει, αλλά απαιτεί κάποιες ακαδημαϊκές γνώσεις, μπορώ να αναζητήσω κάποιους μορφωμένους αδελφούς και αδελφές για να συνεργαστούν μαζί μου· μπορούμε να αξιοποιήσουμε ο ένας τα προτερήματα του άλλου για ν’ αντισταθμίσουμε τις αδυναμίες μας και να εκπληρώσουμε μαζί αυτό το καθήκον.) Μπορεί η αλήθεια ν’ αντισταθμίσει το χαμηλό επίπεδο μόρφωσης; (Μπορεί, επειδή όταν ένας άνθρωπος κατέχει την αλήθεια, μπορεί να βλέπει καθαρά τα πράγματα.) Η μόρφωση είναι κάτι στο επίπεδο της γνώσης. Όσες γνώσεις κι αν έχεις, αν δεν κατανοείς την αλήθεια, τότε όταν μιλάς ή όταν γράφεις άρθρα, θα μπορείς απλώς να χρησιμοποιείς σωστή γραμματική, αλλά δεν θα μπορείς να εξηγήσεις ξεκάθαρα ή να λύσεις ζητήματα που σχετίζονται με την αλήθεια. Επομένως, η μόρφωση δεν είναι σημαντική· η αλήθεια είναι πιο σημαντική από τη μόρφωση. Ασφαλώς, αν δεν έχεις στοιχειώδη μόρφωση κι αν το καθήκον που κάνεις σχετίζεται με ακαδημαϊκές γνώσεις, δεν θα είσαι ικανός σ’ αυτό. Ωστόσο, αν κατανοείς την αλήθεια, μπορείς να καθοδηγήσεις άλλους ανθρώπους· μπορείς ν’ αναλάβεις τον έλεγχο ως προς τις αλήθεια-αρχές. Αν έχεις χαμηλό επίπεδο μόρφωσης και σου λείπει η ικανότητα έκφρασης και θέλεις να κάνεις κηρύγματα ή να συναναστρέφεσαι πάνω στην αλήθεια, μπορείς να ζητήσεις από έναν μορφωμένο άνθρωπο να σε βοηθήσει να επιμελείσαι τα προσχέδιά σου. Τότε, θα είναι εύκολο να πετύχεις αποτελέσματα όταν συναναστρέφεσαι ή όταν κηρύττεις. Ωστόσο, θα πρέπει, τουλάχιστον, να κατανοείς την αλήθεια. Αν δεν κατανοείς την αλήθεια και παράλληλα είσαι αμόρφωτος, δεν θα μπορείς να κάνεις καθήκοντα που σχετίζονται με ακαδημαϊκές γνώσεις, κι έτσι θα πρέπει να κάνεις ένα καθήκον που ταιριάζει με το μορφωτικό σου επίπεδο. Αυτό δεν λύνει το πρόβλημα; (Ναι.) Επομένως, από όποια οπτική κι αν το βλέπεις, το πιο σημαντικό πράγμα είναι η επιδίωξη της αλήθειας. Μπορείς ν’ αποφύγεις τις ατέλειες και τις ελλείψεις της ανθρώπινης φύσης, αλλά δεν μπορείς ποτέ να ξεφύγεις από το μονοπάτι της επιδίωξης της αλήθειας. Όσο τέλεια ή ευγενής κι αν είναι η ανθρώπινη φύση σου ή ακόμη κι αν έχεις λιγότερα ελαττώματα και ατέλειες και διαθέτεις περισσότερα προτερήματα από τους άλλους ανθρώπους, αυτό δεν σημαίνει ότι κατανοείς την αλήθεια ούτε μπορεί ν’ αντικαταστήσει την επιδίωξη της αλήθειας από πλευράς σου. Αντιθέτως, αν επιδιώκεις την αλήθεια, κατανοείς μεγάλο μέρος της αλήθειας και έχεις αρκετά βαθιά και πρακτική κατανόηση της αλήθειας, αυτό θα αντισταθμίσει πολλές από τις ατέλειες και τα προβλήματα που έχεις στην ανθρώπινη φύση σου. Για παράδειγμα, ας πούμε ότι είσαι συνεσταλμένος και εσωστρεφής, έχεις ένα τραύλισμα και δεν είσαι πολύ μορφωμένος —δηλαδή, έχεις πολλές ατέλειες και αδυναμίες— αλλά έχεις πρακτική εμπειρία και, παρόλο που τραυλίζεις όταν μιλάς, μπορείς και πάλι να συναναστρέφεσαι με σαφήνεια πάνω στην αλήθεια, και αυτή η συναναστροφή διαπλάθει τους πάντες όταν την ακούνε, λύνει προβλήματα, δίνει τη δυνατότητα στους ανθρώπους ν’ αναδυθούν από την αρνητικότητα και τους απαλλάσσει από τα παράπονα και τις παρερμηνείες που έχουν σχετικά με τον Θεό. Βλέπεις, παρόλο που τραυλίζεις, τα λόγια σου μπορούν και πάλι να λύσουν προβλήματα· πόσο σημαντικά είναι αυτά τα λόγια! Όταν τα ακούνε οι ανίδεοι, λένε ότι είσαι ένας άξεστος άνθρωπος και ότι δεν ακολουθείς τους κανόνες της γραμματικής όταν μιλάς, καθώς και ότι μερικές φορές ούτε οι λέξεις που χρησιμοποιείς είναι ιδιαίτερα κατάλληλες. Ίσως να χρησιμοποιείς την τοπική σου διάλεκτο ή καθημερινή γλώσσα, και τα λόγια σου να μην έχουν την κομψότητα και το ύφος των ανθρώπων με υψηλή μόρφωση που μιλούν με μεγάλη ευγλωττία. Ωστόσο, η συναναστροφή σου περιλαμβάνει την αλήθεια-πραγματικότητα, μπορεί να λύσει τις δυσκολίες των ανθρώπων και, αφού την ακούσουν οι άνθρωποι, εξαφανίζονται όλα τα σκοτεινά σύννεφα γύρω τους και λύνονται όλα τα προβλήματά τους. Τι πιστεύεις, δεν είναι σημαντική η κατανόηση της αλήθειας; (Ναι.) Ας πούμε ότι δεν κατανοείς την αλήθεια και ότι, παρόλο που έχεις κάποια διανοητική γνώση και μιλάς με ευγλωττία, όταν σε ακούνε να μιλάς, όλοι σκέφτονται: «Τα λόγια σου είναι απλώς δόγματα, δεν εμπεριέχουν την παραμικρή αλήθεια-πραγματικότητα και δεν μπορούν να λύσουν καθόλου αληθινά προβλήματα· δεν είναι, λοιπόν, κενά όλα αυτά τα λόγια σου; Δεν κατανοείς την αλήθεια. Δεν είσαι απλώς ένας Φαρισαίος;» Αν και ανέφερες πολλά δόγματα, τα προβλήματα παραμένουν άλυτα και σκέφτεσαι μέσα σου: «Μιλούσα με αρκετή ειλικρίνεια και σοβαρότητα· γιατί δεν κατανοήσατε αυτά που είπα;» Ανέφερες ένα κάρο δόγματα και όσοι ήταν αρνητικοί παραμένουν αρνητικοί και όσοι είχαν παρερμηνείες σχετικά με τον Θεό εξακολουθούν να έχουν αυτές τις παρερμηνείες, και καμία από τις δυσκολίες που συναντούν κατά την εκτέλεση των καθηκόντων τους δεν έχει λυθεί· αυτό σημαίνει ότι τα λόγια που είπες ήταν απλώς ανοησίες. Όσες ατέλειες και όσα ελαττώματα κι αν υπάρχουν στην ανθρώπινη φύση σου, αν τα λόγια που λες περιέχουν την αλήθεια-πραγματικότητα, τότε η συναναστροφή σου μπορεί να λύσει προβλήματα· αν τα λόγια που λες είναι όλα δόγματα και δεν εμπεριέχουν την παραμικρή πρακτική γνώση, τότε, όσο κι αν μιλάς, δεν θα είσαι σε θέση να λύσεις τα αληθινά προβλήματα των ανθρώπων. Όπως κι αν σε βλέπουν οι άνθρωποι, αν τα πράγματα που λες δεν συνάδουν με την αλήθεια και δεν μπορούν ν’ αντιμετωπίσουν τις καταστάσεις των ανθρώπων ή να λύσουν τις δυσκολίες τους, τότε οι άνθρωποι δεν θα θέλουν να τ’ ακούσουν. Τι είναι, λοιπόν, πιο σημαντικό: η αλήθεια ή οι καταστάσεις των ανθρώπων; (Η αλήθεια είναι πιο σημαντική.) Η επιδίωξη της αλήθειας και η κατανόηση της αλήθειας είναι τα πιο σημαντικά πράγματα. Επομένως, όποιες ατέλειες κι αν έχεις στην ανθρώπινη φύση σου ή στις έμφυτες καταστάσεις σου, δεν πρέπει να σε περιορίζουν, αλλά θα πρέπει να επιδιώκεις την αλήθεια και ν’ αντισταθμίζεις τις διάφορες ατέλειές σου κατανοώντας την αλήθεια· και αν διαπιστώσεις κάποιες ελλείψεις στον εαυτό σου, θα πρέπει να σπεύσεις να τις διορθώσεις. Κάποιοι άνθρωποι δεν εστιάζουν στην επιδίωξη της αλήθειας, αλλά, αντιθέτως, εστιάζουν μονίμως στην επίλυση των δυσκολιών, των ελαττωμάτων και των ατελειών που έχουν στην ανθρώπινη φύση τους και στη διόρθωση των προβλημάτων που έχουν στην ανθρώπινη φύση τους, και αποδεικνύεται ότι καταβάλλουν προσπάθεια επί σειρά ετών χωρίς να πετυχαίνουν σαφή αποτελέσματα, κι έτσι νιώθουν απογοητευμένοι από τον εαυτό τους και θεωρούν ότι η ανθρώπινη φύση τους είναι πολύ ανεπαρκής και ότι είναι αδιόρθωτοι. Δεν είναι πολύ ανόητο αυτό;

Κάποιοι άνθρωποι φαίνονται ευγενικοί, ανεκτικοί και μακρόθυμοι· μιλάνε εξευγενισμένα κι εκτελούν έργο με ταχύτητα και ενέργεια σαν αστραπή και με επιβλητική παρουσία. Η ανθρώπινη φύση τους φαίνεται σχεδόν τέλεια κι έχουν την καθιερωμένη διαγωγή μιας ηγετικής φιγούρας. Ωστόσο, δεν κατανοούν καμία απολύτως αλήθεια, προσπαθούν να χρησιμοποιούν δόγματα για να λύνουν κάθε είδους πρόβλημα και είναι ανίκανοι να κάνουν ουσιαστικό έργο ή να υλοποιούν εργασιακές ρυθμίσεις. Δεν είναι άχρηστοι; Είναι τυπικοί Φαρισαίοι. Προς τα έξω, οι Φαρισαίοι είναι ντυμένοι άψογα, αξιοπρεπείς και κόσμιοι· είναι καλλιεργημένοι, γνωρίζουν καλά τους εθιμοτυπικούς κανόνες, είναι ευγενικοί, γεμάτοι αγάπη, ανεκτικοί και υπομονετικοί. Η αγωγή τους είναι εξαιρετικά πρέπουσα και μιλάνε στους άλλους με ιδιαίτερη ευγένεια, μετριοπάθεια και ταπεινότητα. Δεν μπορείς να δεις σ’ αυτούς ατέλειες, ρωγμές ή ψεγάδια. Κρίνοντας από την ανθρώπινη φύση τους, φαίνονται ιδιαίτερα αξιόπιστοι, διορατικοί, εξευγενισμένοι κι όλο χάρη, ακριβώς όπως οι καλλιεργημένοι και κομψοί κύριοι για τους οποίους μιλάει ο κινεζικός λαός. Η ανθρώπινη φύση τους φαίνεται τέλεια και, προς τα έξω, δεν μπορεί να τους βρει κανείς κανένα σφάλμα· κατανοούν, όμως, τις προθέσεις του Θεού; Κατανοούν τις αρχές με βάση τις οποίες πρέπει να γίνονται κάθε λογής πράγματα; Αυτοί οι άνθρωποι μπορούν να μιλάνε για ώρες σε κάθε συνάθροιση, κι όσοι δεν κατανοούν την αλήθεια υποκλίνονται μπροστά τους με θαυμασμό, θεωρώντας ότι μιλάνε πολύ εύγλωττα κι ότι εκφράζονται με πολύ ξεκάθαρο και λογικό τρόπο. Όσοι, όμως, κατανοούν την αλήθεια, αφού ακούσουν αυτούς τους ανθρώπους, ξέρουν ότι όλα αυτά που λένε είναι δόγμα κι ότι δεν λύνουν τις πραγματικές δυσκολίες των ανθρώπων στοχεύοντας στα προβλήματά τους. Αυτοί οι άνθρωποι αγνοούν ποιες είναι οι αληθινές δυσκολίες των ανθρώπων και ξέρουν μόνο πώς να κηρύττουν κενά δόγματα και ν’ αναφέρουν ακατάπαυστα εξεζητημένες και κενές θεωρίες. Και μάλιστα, αφού μιλήσουν, νιώθουν αρκετά ικανοποιημένοι με τον εαυτό τους, πιστεύοντας ότι κατανοούν την αλήθεια κι ότι κατέχουν την αλήθεια-πραγματικότητα. Στην πραγματικότητα, αυτό που αναζητούν είναι απλώς να παραποιούν την εξωτερική εμφάνιση της ανθρώπινης φύσης τους, ώστε να την κάνουν να φαίνεται τέλεια και κομψή, εξεζητημένη και μεγαλοπρεπής. Ωστόσο, η ουσία τους και οι διεφθαρμένες διαθέσεις τους που αντιστέκονται στον Θεό δεν έχουν αλλάξει στο ελάχιστο. Οι αντιλήψεις τους σχετικά με τον Θεό, η επαναστατικότητά τους εναντίον Του, οι παρερμηνείες τους, η επιφυλακτικότητά τους και οι υποψίες τους απέναντι στον Θεό, και ιδίως οι παράλογες απαιτήσεις τους και οι υπερβολικές επιθυμίες τους απέναντι στον Θεό, κατακλύζουν το μυαλό τους. Δεν επιδιώκουν καθόλου την αλήθεια ούτε την αποδέχονται καθόλου. Επομένως, όταν περιγράφει κανείς την ανθρώπινη φύση τους ως «τέλεια», χρησιμοποιεί τον όρο «τέλεια» με απαξιωτική έννοια, επειδή καμία ανθρώπινη φύση δεν είναι τέλεια· η «τελειότητά» τους είναι απλώς και μόνο ένα προσωπείο και μια μεταμφίεση. Δεν υπάρχει ανθρώπινη φύση χωρίς ατέλειες· είναι ένα προσωπείο, μην τους πιστεύετε. Όσο πιο τέλειος εμφανίζεται κάποιος προς τα έξω, τόσο περισσότερο θα πρέπει να φυλάγεσαι από αυτόν, να τον παρατηρείς και να τον διακρίνεις. Πώς να τον διακρίνεις; Ν’ αλληλεπιδράς περισσότερο μαζί του, να μιλάς περισσότερο μαζί του και να βλέπεις αν κατανοεί τον εαυτό του. Έστω ότι λέει: «Είμαι ένας διάβολος, ένας Σατανάς, αντιστέκομαι στον Θεό, είμαι διεφθαρμένος! Είμαι ένας αμαρτωλός, ο μεγαλύτερος αμαρτωλός, ο Θεός δεν με βρίσκει ευχάριστο, ο Θεός με απεχθάνεται!» ή «Είμαι τυφλός κι ανόητος, φτωχός κι αξιολύπητος! Είμαι βρομερός, είμαι ακάθαρτος!» Εμπεριέχονται πραγματικά γεγονότα σ’ αυτά τα λόγια; Υπάρχει ουσιαστική κατανόηση; (Όχι.) Δεν κατανοεί καθόλου τις διεφθαρμένες διαθέσεις του· δεν αναγνωρίζει καν το γεγονός ότι έχει διεφθαρμένες διαθέσεις. Απλώς μαθαίνει να λέει κάποια κενά λόγια και κάποιες θεωρίες. Αυτά τα κενά λόγια και οι θεωρίες δεν είναι κατανόηση που απορρέει από αυτό που έχει νιώσει ή βιώσει στα βάθη της καρδιάς του· είναι απλώς λόγια που ακούγονται ωραία, είναι όλα ένα προσωπείο που παρουσιάζει. Αν έπειτα του ζητήσεις να μιλήσει για τις δικές του εμπειρίες, για το πώς κατάφερε να κατανοήσει τις διεφθαρμένες διαθέσεις του και τι κλάδεμα υπέστη και ποια από τα λόγια του Θεού διάβασε μετά για να λύσει τις διεφθαρμένες διαθέσεις του, κάνει λες και δεν σε άκουσε και ξεστομίζει και πάλι ένα σωρό άχρηστα λόγια: «Το επίπεδό μου είναι χαμηλό, γεννήθηκα αμαρτωλός, είμαι ένας ποταπός άνθρωπος σ’ έναν σωρό κοπριάς, δεν είμαι άξιος για τη σωτηρία του Θεού! Έχω διεφθαρμένες διαθέσεις και δεν είμαι σε θέση να καταθέτω μαρτυρία για τον Θεό όπου κι αν βρίσκομαι· απλώς μου αρέσει να έχω θέση». Αν τον ρωτήσεις πώς προσπάθησε να το λύσει αυτό, και πάλι θα σου δώσει μια άσχετη απάντηση: «Οι άνθρωποι δεν θα έπρεπε να έχουν θέση· μόλις αποκτήσουν θέση, είναι τελειωμένοι. Η επιδίωξη της θέσης είναι μια υπερβολική επιθυμία. Να προσπαθείς απλώς να είσαι ο λιγότερο σημαντικός άνθρωπος και, όπου κι αν πας, να κάθεσαι στο χαμηλότερο σκαμνί, να κάθεσαι στο μέρος που περνά πιο απαρατήρητο. Οι άνθρωποι πρέπει να είναι ταπεινοί· αυτό λέγεται ταπεινότητα». Έχει υποστεί οποιαδήποτε ουσιαστική αλλαγή; Είχε αληθινές εμπειρίες; (Όχι.) Κανένα από αυτά τα δύο δεν έχει συμβεί. Κατανοεί τις διεφθαρμένες διαθέσεις του; (Όχι.) Δεν τις κατανοεί καθόλου. Αποδέχεται, λοιπόν, την αλήθεια ή τα λόγια του Θεού; (Όχι.) Οι άνθρωποι που δεν αποδέχονται ότι έχουν διεφθαρμένες διαθέσεις δεν αποδέχονται ποτέ την αλήθεια. Αν αποδέχονταν την αλήθεια, θα σύγκριναν κάθε τους λέξη και πράξη και τις αποκαλύψεις διαφθοράς τους με τα λόγια του Θεού. Όταν αποκάλυπταν διαφθορά, θα έκαναν αυτοκριτική, θ’ αναρωτιόντουσαν γιατί, σε ποιο πλαίσιο αποκάλυψαν διαφθορά και τι σκεφτόντουσαν και τι τους κυβερνούσε εκείνη τη στιγμή. Μέσα από την έκθεση των λόγων του Θεού και κάνοντας συγκρίσεις, θα διαπίστωναν ότι πρόκειται για μια διεφθαρμένη διάθεση κι ότι δεν είναι τόσο καθαγιασμένοι ή αγνοί όσο φαντάζονταν, ότι αποδεικνύεται πως κι εκείνοι έχουν δολιότητα, εγωιστικές προθέσεις, φιλοδοξίες και επιθυμίες, και πως πολύ απλά δεν είναι άνθρωποι που κατέχουν την αλήθεια-πραγματικότητα. Είχαν τέτοιες εμπειρίες; Όχι. Έχουν πει πολλά λόγια, αλλά δεν υπάρχει ούτε ένα γεγονός που αποδεικνύει ότι αναγνωρίζουν πως έχουν διεφθαρμένες διαθέσεις. Πιστεύουν στον Θεό εδώ και πολλά χρόνια, κι ωστόσο δεν έχουν καμία απολύτως εμπειρία της αλήθειας. Αναφέρουν μόνο δόγματα, συλλογίζονται μόνο πώς να φορέσουν ένα προσωπείο και να ωραιοποιήσουν τον εαυτό τους για να καλύψουν τα ελαττώματα και τις ατέλειες της ανθρώπινης φύσης τους. Ωραιοποιούν τον εαυτό τους με τις εξωτερικές συμπεριφορές τους, τις πράξεις τους, τις εκφράσεις του προσώπου τους, τη στάση του σώματός τους και τη διαγωγή της δήθεν πνευματικότητας, ενώ κρατάνε τις διεφθαρμένες διαθέσεις τους καλά, σταθερά και απόλυτα σφραγισμένες μέσα τους. Δεν αποδέχονται στο ελάχιστο κανένα από τα διάφορα ζητήματα ή τις διάφορες δηλώσεις που εκφράζει ο Θεός σε σχέση με τις διεφθαρμένες διαθέσεις του ανθρώπου ούτε τα καταγράφουν ή τα παίρνουν στα σοβαρά· απλώς καταβάλλουν προσπάθεια για την εξωτερική εμφάνιση της ανθρώπινης φύσης τους. Αν έπειτα τους ζητήσεις να μιλήσουν για το πώς κατανοούν τα λόγια του Θεού, το κατά πόσο κατανοούν ή εκτιμούν αληθινά τα λόγια παίδευσης και κρίσης Του, τα λόγια Του που εκθέτουν τις διεφθαρμένες διαθέσεις του ανθρώπινου γένους ή τα λόγια Του για τη δική Του διάθεση, αποφεύγουν αυτά τα πρακτικά θέματα και ξεστομίζουν και πάλι έναν χείμαρρο πνευματικών θεωριών: «Ο Θεός είναι ο Δημιουργός, ο Θεός είναι κυρίαρχος σε όλα τα πράγματα, οι πράξεις του Θεού είναι θαυμαστές! Ο Θεός αξίζει να εξυμνείται και να επαινείται, ο Θεός είναι μοναδικός, η εξουσία και η δύναμη του Θεού είναι υπέρτατες!» Οι άνθρωποι λένε: «Μίλησέ μας, τότε, για τη δική σου εμπειρία. Σε ποιο ζήτημα είδες τη διάθεση και την αγιοσύνη του Θεού;» Εκείνοι απαντούν: «Ο Θεός είναι πολύ μεγάλος, ο άνθρωπος είναι εντελώς ασήμαντος, ο άνθρωπος είναι ανάξιος! Στα μάτια του Θεού, ο άνθρωπος είναι κατώτερος ακόμη κι από τα μυρμήγκια στο χώμα. Ο Θεός εξυψώνει τον άνθρωπο!» Έχουν καθόλου τέτοιου είδους κατανόηση; (Όχι.) Δεν έχουν καθόλου τέτοιου είδους κατανόηση. Τι σόι άνθρωποι είναι αυτοί; (Υποκριτές Φαρισαίοι.) Είναι υποκριτές Φαρισαίοι. Δεν αποδέχονται στο ελάχιστο την αλήθεια· τα λόγια του Θεού και η αλήθεια είναι απλώς συνθήματα και δόγματα στα δικά τους μάτια. Συνήθως, διαβάζουν τα λόγια του Θεού, καταγράφουν σημειώσεις πνευματικής άσκησης, παρευρίσκονται στις συναθροίσεις και προσεύχονται διαβάζοντας τα λόγια του Θεού· εκτελούν όλες αυτές τις διαδικασίες χωρίς να χάσουν ή να παραλείψουν ούτε μία. Τι έχουν αφομοιώσει, λοιπόν, από την ανάγνωση αυτών των λόγων του Θεού; Τι έχουν αποκομίσει; Δεν διαβάζουν τα λόγια του Θεού για να κατανοήσουν την αλήθεια, πόσο μάλλον για ν’ αντιστοιχίσουν τα λόγια Του με τις διεφθαρμένες διαθέσεις τους, τις αντιλήψεις και τις φαντασιοκοπίες τους ή τις στρεβλές σκέψεις και απόψεις τους, ώστε να μπορέσουν να λύσουν τα προβλήματά τους και να καταφέρουν να έχουν ένα μονοπάτι ν’ ακολουθούν στην άσκησή τους. Διαβάζουν τα λόγια του Θεού για να εφοδιαστούν με δόγματα, ώστε να μπορούν να κάνουν διάλεξη στους άλλους και να τους διδάσκουν μαθήματα στις συναθροίσεις. Αυτά που λένε διαφέρουν κάθε φορά και μπορούν να μιλάνε ασταμάτητα για πολλή ώρα, επιλέγοντας για διαφορετικούς ανθρώπους διαφορετικά λόγια του Θεού ώστε να συναναστραφούν πάνω σ’ αυτά, με στόχο να κάνουν τους άλλους να τους εκτιμούν και να τους λατρεύουν. Κάποιοι άνθρωποι είναι ιδιαίτερα επιδέξιοι στο να προσποιούνται· πόσο ποταποί μπορούν να γίνουν ακόμα; Όταν ακούνε τα λόγια που έχω πει και τα βρίσκουν χρήσιμα, τα απομνημονεύουν κι έπειτα ψάχνουν ευκαιρίες να κάνουν επίδειξη κατά τις συναθροίσεις. Ιδίως όταν βρίσκονται ανάμεσα σε ομάδες νεοφώτιστων —ανθρώπων που δεν έχουν ακούσει πολλά κηρύγματα και που δεν μπορούν να θυμούνται τα λόγια του Θεού ακόμη κι αν έχουν διαβάσει κάποια από αυτά— εκμεταλλεύονται αυτήν την ευκαιρία κι αρχίζουν να κάνουν επίδειξη και να κομπάζουν ανάμεσα σ’ αυτούς τους νεοφώτιστους. Όλοι σκέφτονται, αφού τους ακούσουν: «Το Άγιο Πνεύμα έχει διαφωτίσει αυτόν τον άνθρωπο· αυτός ο άνθρωπος είναι πνευματικός». Χρησιμοποιούν αυτά τα μέσα για να κάνουν επίδειξη, προκειμένου να κερδίσουν την εκτίμηση και τη λατρεία των άλλων· δεν είναι ποταπό αυτό; Δεν είναι παραπλάνηση των ανθρώπων; (Ναι.) Είναι παραπλάνηση των ανθρώπων.

Αν, σε όλη σου τη ζωή, αναζητάς τις αλήθεια-αρχές και τα λόγια του Θεού ως βάση για να λύσεις τις διεφθαρμένες διαθέσεις σου και τα πράγματα μέσα σου που είναι ασύμβατα με την αλήθεια, τότε στο τέλος σίγουρα θα είσαι ένας άνθρωπος που θα φτάσει στη σωτηρία. Έστω, όμως, ότι σε όλη σου τη ζωή εστιάζεις τις προσπάθειές σου κι αναζητάς μονοπάτια για να λύσεις τα ελαττώματα και τις ατέλειες της ανθρώπινης φύσης σου, επινοώντας κάθε λογής μέσα για ν’ απαλλαγείς από κάθε ελάττωμα και ατέλεια, έτσι ώστε να μπορέσεις να γίνεις διαφορετικός από τους υπόλοιπους, τέλειος και άψογος. Μάλιστα, κάποιοι άνθρωποι λένε: «Θέλω να γίνω ένας αγνός άνθρωπος, ένας ανώτερος και σπουδαίος άνθρωπος, κάποιος που υπερβαίνει κάθε κανονική ανθρώπινη φύση». Επίτρεψέ Μου να σου πω το εξής: Κάνοντάς το αυτό, έχεις αποτύχει! Όποιο ελάττωμα ή όποια ατέλεια της ανθρώπινης φύσης σου κι αν προσπαθείς να εξαλείψεις, αυτό δεν έχει καμία σχέση με τη σωτηρία σου, επειδή δεν επιδιώκεις την αλήθεια για να λύσεις τις διεφθαρμένες διαθέσεις σου. Αν εξαλείψεις τις ατέλειες και τα ελαττώματα της ανθρώπινης φύσης σου, τότε, στην καλύτερη περίπτωση, αυτό απλώς σημαίνει ότι κανένα ελάττωμα της ανθρώπινης φύσης σου δεν φαίνεται εξωτερικά και, επιφανειακά, φαίνεσαι τέλειος και εξευγενισμένος. Ξέχνα το γεγονός ότι τα ελαττώματα και οι ατέλειες της ανθρώπινης φύσης σου είναι ουσιαστικά αδύνατον ν’ αλλάξουν· ακόμη κι αν άλλαζαν, τα μεγαλύτερα ελαττώματα και οι μεγαλύτερες ατέλειές σου —οι διεφθαρμένες διαθέσεις σου— εξακολουθούν να είναι κρυμμένα μέσα σου! Όσο περισσότερο φοράς ένα προσωπείο κι επιδιώκεις μια τέλεια ανθρώπινη φύση που δεν έχει κανένα ψεγάδι, τόσο περισσότερο οι διεφθαρμένες διαθέσεις σου θα ριζώνουν βαθιά και σταθερά μέσα σου και θα σε κάνουν δέσμιό τους, θα σε κάνουν ακόμη πιο αλαζονικό, δόλιο, μοχθηρό και αδιάλλακτο. Και ποια είναι η συνέπεια αυτού; Σε κάνει ν’ απομακρύνεσαι ακόμη περισσότερο από την αλήθεια κι από το μονοπάτι επιδίωξης της αλήθειας. Στο τέλος, ο αποκλεισμός θα είναι η έκβασή σου, και θα είσαι τελειωμένος. Δεν υπάρχει καμία πιθανότητα ο Θεός να κάνει μια εξαίρεση και να σε σώσει απλώς και μόνο επειδή είσαι τέλειος προς τα έξω ή φαίνεσαι αγνός άνθρωπος. Αντιθέτως, όσο περισσότερο επιδιώκεις μια τέλεια ανθρώπινη φύση χωρίς ψεγάδια, τόσο περισσότερο θα σε απεχθάνεται ο Θεός και δεν θα εργάζεται σ’ εσένα. Ωστόσο, κάποιοι άνθρωποι συχνά νιώθουν μεταμέλεια και θλίψη επειδή αποκαλύπτουν διεφθαρμένες διαθέσεις. Όσο νιώθουν μεταμέλεια, αναπτύσσουν την αποφασιστικότητα να επιδιώξουν την αλήθεια, μπορούν να υπομείνουν κακουχίες και να πληρώσουν ένα τίμημα για ν’ αποκτήσουν την αλήθεια, επιμένουν να διαβάζουν καθημερινά τα λόγια του Θεού και προσεύχονται στον Θεό κι αναζητούν την αλήθεια σε όλα τα ζητήματα. Μ’ αυτόν τον τρόπο, τους γίνεται ολοένα και πιο ξεκάθαρη η αλήθεια, επιτυγχάνοντας σταδιακά κάποια είσοδο, κάποια οφέλη και κάποια πραγματικά βιώματα σε σχέση με όλες τις πτυχές της αλήθειας. Στο τέλος, όταν έρχονται αντιμέτωποι με κάθε λογής ανθρώπους, γεγονότα και πράγματα, έχουν τις αντίστοιχες αλήθεια-αρχές για να ασκούνται και να εκτελούν έλεγχο. Μετά από πολλά χρόνια εμπειρίας, μέσα από την παίδευση και την κρίση του Θεού, το κλάδεμα, καθώς και μέσα από το τίμημα που έχουν πληρώσει επιδιώκοντας την αλήθεια, καταφέρνουν σταδιακά να έχουν μέσα τους την αλήθεια ως ζωή τους. Η ελπίδα τους για σωτηρία μεγαλώνει ακόμη περισσότερο και η πιθανότητα να επαναστατήσουν ενάντια στον Θεό και να Τον προδώσουν γίνεται όλο και μικρότερη. Παρόλο που οι ατέλειες και τα ελαττώματα της ανθρώπινης φύσης τους και οι έμφυτες καταστάσεις τους παραμένουν ουσιαστικά αμετάβλητα, οι διεφθαρμένες διαθέσεις τους υποχωρούν σταθερά, αντιστέκονται στον Θεό κι επαναστατούν εναντίον Του λιγότερο συχνά, ο Θεός τούς συμπαθεί όλο και περισσότερο, διαπλάθουν τους άλλους όλο και περισσότερο και είναι όλο και περισσότερο κατάλληλοι για χρήση. Αν τέτοιοι άνθρωποι συνεχίσουν σ’ αυτό το μονοπάτι, τότε σίγουρα θα είναι αυτοί που θα φτάσουν στη σωτηρία· αυτούς σκοπεύει να σώσει ο Θεός με το έργο Του. Να παρατηρείτε τους ανθρώπους γύρω σας. Να βλέπετε ποιος διαρκώς καταβάλλει επίμονα προσπάθεια για το φαίνεσθαι, για τις ατέλειες, τα ελαττώματα και τις αδυναμίες της ανθρώπινης φύσης του, κάνοντας ό,τι είναι δυνατόν για να συγκαλύπτει τον εαυτό του και να προσποιείται, ώστε να κερδίσει την εκτίμηση, τον θαυμασμό και τη λατρεία των άλλων και να έχει μια θέση στις καρδιές των ανθρώπων· τέτοιοι άνθρωποι είναι Φαρισαίοι. Οι Φαρισαίοι έχουν μόνο ένα τελικό αποτέλεσμα: εξαφανίζονται μαζί με τα ποντίκια. Γι’ αυτό λέω ότι τέτοιοι άνθρωποι είναι τελειωμένοι κι έχουν αποκλειστεί.

Από την αρχή ως το τέλος, το έργο που κάνει ο Θεός δεν είναι ν’ αλλάξει τις ατέλειες και τα ελαττώματα που έχουν οι άνθρωποι στην ανθρώπινη φύση τους, αλλά μόνο ν’ αποκαταστήσει τη συνείδηση και τη λογική της κανονικής ανθρώπινης φύσης. Αυτό που θέλει ν’ αλλάξει ο Θεός είναι οι διεφθαρμένες διαθέσεις των ανθρώπων. Ασφαλώς, ο Θεός μιλάει επίσης συχνά για την απαλλαγή των ανθρώπων από τις διεφθαρμένες διαθέσεις τους, δίνοντάς τους έτσι τη δυνατότητα να φτάσουν στη σωτηρία. Σε ποιο θεμέλιο βασίζεται, λοιπόν, η αποκατάσταση της κανονικής ανθρώπινης φύσης; Βασίζεται στο θεμέλιο της απαλλαγής των ανθρώπων από τις διεφθαρμένες διαθέσεις τους. Η σταδιακή αποκατάσταση της κανονικής ανθρώπινης φύσης των ανθρώπων σημαίνει ότι η συνείδησή τους αποκτά συναίσθημα, η λογική τους γίνεται ολοένα και πιο κανονική και είναι σε θέση να κάνουν τα σωστά πράγματα και να λένε τα σωστά λόγια από την οπτική της κανονικής ανθρώπινης φύσης· δεν προκαλούν διατάραξη ή αναστάτωση, τα λόγια και οι πράξεις τους δεν είναι αυθόρμητα, τυφλά ή παρορμητικά, αλλά βασίζονται εξ ολοκλήρου στις αρχές των λόγων του Θεού, η λογική τους είναι ιδιαίτερα κανονική και η ανθρώπινη φύση τους είναι ιδιαίτερα ακέραιη και καλοσυνάτη. Με ποια προϋπόθεση, λοιπόν, μπορούν να επιτευχθούν αυτά τα πράγματα και να γίνει πραγματικότητα αυτός ο βαθμός αποκατάστασης; Επιτυγχάνονται με την προϋπόθεση ότι αλλάζουν οι διεφθαρμένες διαθέσεις των ανθρώπων, με την προϋπόθεση ότι οι άνθρωποι αποβάλλουν τις διεφθαρμένες διαθέσεις τους μέσα από την άσκηση της αλήθειας και την αποδοχή της κρίσης και της παίδευσης του Θεού. Ωστόσο, αν δεν αλλάξουν ούτε αποβληθούν οι διεφθαρμένες διαθέσεις σου, τότε, ακόμη κι αν η ανθρώπινη φύση σου είναι σχετικά καλή κι έχεις κάποια συνείδηση και λογική, χωρίς την αλήθεια ως ζωή σου, η συνείδηση και η λογική σου δεν μπορούν να πάρουν τα ηνία, και οι διεφθαρμένες διαθέσεις σου συχνά θα σε επηρεάζουν, θα σε υποκινούν και θα σε παρακινούν και πάλι να κάνεις πράγματα που πηγαίνουν κόντρα στη συνείδηση και τη λογική σου. Επομένως, ακόμη κι αν διαθέτεις λίγο αίσθημα δικαίου, είναι απλώς ένα είδος ευχής κι αποφασιστικότητας. Έχεις απλώς λίγο καλοσυνάτη ανθρώπινη φύση, αλλά επειδή οι διεφθαρμένες διαθέσεις σου είναι η ζωή σου και σε ελέγχουν από μέσα, αυτό που μπορείς να πετύχεις είναι μόνο να μην κάνεις κακό και να μην παίρνεις την πρωτοβουλία να εξαπατάς και να βλάπτεις τους άλλους, κάτι που είναι ήδη αρκετά καλό. Με άλλα λόγια, μπορείς μόνο να διασφαλίσεις ότι δεν κάνεις κακό όταν δεν πλήττονται τα προσωπικά σου συμφέροντα, αλλά, μόλις πληγούν τα προσωπικά σου συμφέροντα, θα αναδυθούν οι διεφθαρμένες διαθέσεις σου για να καταπνίξουν τη συνείδηση και τη λογική σου, κάνοντάς σε να υπερασπιστείς τα συμφέροντά σου και τα δικαιώματά σου, κι έτσι θα είναι πολύ δύσκολο ν’ αφήσεις τη συνείδηση και τη λογική σου να πάρουν τα ηνία. Γιατί; Επειδή δεν είναι η αλήθεια η ζωή σου, αλλά οι διεφθαρμένες διαθέσεις του Σατανά. Επομένως, μπορείς μόνο ν’ αποκαλύπτεις λίγη από τη συνείδηση ή τη λογική της ανθρώπινης φύσης σου όταν δεν βλάπτονται τα συμφέροντά σου. Μόλις πληγούν ή απειληθούν τα συμφέροντά σου, αμέσως θ’ αναδυθούν οι διεφθαρμένες διαθέσεις σου για να καταπνίξουν τη συνείδηση και τη λογική σου, κάνοντάς σε να κάνεις πράγματα που πηγαίνουν κόντρα στη συνείδηση και τη λογική σου —δηλαδή, πράγματα που πηγαίνουν κόντρα στην ηθική και στην ηθική δικαιοσύνη— και μάλιστα, μπορεί να είσαι ικανός να κάνεις τα πάντα. Ασφαλώς, μπορεί να πει κανείς ότι όλες αυτές οι ενέργειες πηγαίνουν κόντρα στην αλήθεια· αυτό είναι αναπόφευκτο. Επομένως, αυτό που βιώνει ένας άνθρωπος δεν εξαρτάται από τις καταστάσεις της ανθρώπινης φύσης του, αλλά από το ποια είναι η εσωτερική ζωή-ουσία του. Αν έχει πραγματικά την αλήθεια ως ζωή του, τότε η ζωή του εμπεριέχει την αλήθεια, τα λόγια του Θεού και τον τρόπο να έχει φόβο Θεού και ν’ αποφεύγει το κακό. Τότε, η συνείδηση και η λογική της κανονικής ανθρώπινης φύσης του θα παραμένουν στη βέλτιστη κατάσταση και θα μπορούν να λειτουργούν, δίνοντάς του τη δυνατότητα να κάνει πράξη την αλήθεια και να ενεργεί σύμφωνα με τις αρχές. Ωστόσο, αν η ζωή-ουσία ενός ανθρώπου είναι οι διεφθαρμένες διαθέσεις του, τότε η συνείδησή και η λογική του περιορίζονται στο κατώτατο πρότυπο, δηλαδή, πολύ απλά δεν πέφτουν χαμηλότερα από το κατώτατο όριο της ανθρώπινης φύσης. Ποιο είναι αυτό το κατώτατο όριο; «Δεν θα επιτεθώ εκτός κι αν μου επιτεθούν· αν μου επιτεθούν, σίγουρα θα αντεπιτεθώ», «Οφθαλμόν αντί οφθαλμού, οδόντα αντί οδόντος», «Να πληρώνεις τους άλλους με το ίδιο νόμισμα». Τι άλλο; «Καλύτερα να είσαι αληθινός κακούργος παρά ψεύτικος κύριος». Αυτό είναι το κατώτατο όριο για το πώς φέρονται πολλοί άπιστοι. Για έναν άπιστο, είναι ήδη αρκετά καλό να μπορεί ν’ ασκείται μ’ αυτόν τον τρόπο. Τι έχετε καταλάβει από αυτό; Αν δεν επιδιώκεις την αλήθεια, δεν πρόκειται ν’ αποβληθούν οι διεφθαρμένες διαθέσεις σου, δεν πρόκειται ν’ αλλάξει η ζωή-ουσία σου και, αν δεν αλλάξει η ζωή-ουσία σου, τότε η συνείδηση και η λογική της κανονικής ανθρώπινης φύσης σου δεν πρόκειται ουσιαστικά ν’ αποκατασταθούν και απλώς, φαινομενικά, δεν θα πέσουν χαμηλότερα από το κατώτατο όριο της ανθρώπινης φύσης. Ωστόσο, αν έχουν αποβληθεί οι διεφθαρμένες διαθέσεις σου κι έχει αλλάξει η ουσία της ζωής σου, τότε η συνείδηση και η λογική της κανονικής ανθρώπινης φύσης σου θα βελτιστοποιηθούν και θα εξυψωθούν ως έναν βαθμό. Τι σημαίνουν σ’ αυτήν τη περίπτωση οι όροι «βελτιστοποιηθούν» και «εξυψωθούν»; Σημαίνουν ότι η συνείδηση και η λογική σου καταφέρνουν να λειτουργούν κανονικά· δεν είναι απλώς ότι δεν υπερβαίνουν το κατώτατο όριο, αλλά ότι φτάνουν στο πρότυπο της άσκησης της αλήθειας. Οι δήθεν καλοί άνθρωποι ανάμεσα στους απίστους απλώς εμφανίζουν κάποια συνείδηση και λογική, δεν διαπράττουν εμφανώς κακές πράξεις και δεν υπερβαίνουν το κατώτατο όριο της ηθικής δικαιοσύνης. Αυτό είναι ήδη αρκετά καλό· μπορούν να θεωρηθούν πολύ καλοί άνθρωποι. Ωστόσο, οι άνθρωποι που έχουν την αλήθεια ως ζωή τους πάνε ένα βήμα παραπέρα· έχουν την ικανότητα να διακρίνουν το σωστό από το λάθος και μπορούν ν’ αναγνωρίζουν τα διάφορα είδη σωστού και λάθους και ν’ αναγνωρίζουν τα διάφορα είδη ανθρώπων. Ποια είναι, λοιπόν, η βάση τους; Είναι οι αλήθεια-αρχές. Κατέχουν τις αλήθεια-αρχές· δεν είναι αυτό πολύ υψηλότερο από το πρότυπο της συνείδησης και της λογικής; (Ναι.) Επειδή κατανοούν την αλήθεια κι έχουν την αλήθεια ως ζωή τους και η βάση με την οποία αναγνωρίζουν τα διάφορα ζητήματα είναι πολύ υψηλότερη από το πρότυπο των συνηθισμένων διεφθαρμένων ανθρώπων, θα επιμένουν να ενεργούν σύμφωνα με τις αλήθεια-αρχές όταν έρχονται αντιμέτωποι με σύνθετα ζητήματα. Αφού συλλάβουν τις αλήθεια-αρχές, το μυαλό τους δεν θα είναι μπερδεμένο και η σκέψη τους θα είναι ξεκάθαρη. Τι σημαίνει «ξεκάθαρη»; Σημαίνει ορθολογική. Όσο σύνθετα κι αν είναι τα ζητήματα που αντιμετωπίζουν, οι αλήθεια-αρχές άσκησης είναι χαραγμένες στην καρδιά τους· έχουν συλλάβει με ακρίβεια και σχολαστικότητα την αλήθεια κι έχει γίνει ήδη η ζωή τους. Όταν έρχονται αντιμέτωποι με κάθε λογής σύνθετους ανθρώπους, γεγονότα και πράγματα, έχουν ένα βασικό κριτήριο: ν’ ακολουθούν τις αλήθεια-αρχές. Αυτές οι αλήθεια-αρχές τούς δίνουν τη δυνατότητα να βλέπουν καθαρά την ουσία των διαφόρων σύνθετων πραγμάτων και ποια είναι η πραγματικότητα του ζητήματος· μπορούν ν’ αναγνωρίζουν αυτά τα πράγματα. Αυτός είναι ο ορθολογισμός τους. Δεν είναι αυτός ο ορθολογισμός υψηλότερος από εκείνον των συνηθισμένων ανθρώπων; (Ναι.) Επομένως, έχοντας φτάσει σ’ αυτό το επίπεδο, δεν έχει εξυψωθεί και βελτιστοποιηθεί ο ορθολογισμός τους; (Ναι.) Μια τέτοια κανονική ανθρώπινη φύση θέλει ο Θεός· ο Θεός δεν θέλει μπερδεμένους ανθρώπους. Κάποιοι άνθρωποι λένε: «Είμαι άδολος και δειλός και δέχομαι μονίμως εκφοβισμό», ενώ άλλοι λένε: «Το επίπεδό μου είναι πραγματικά χαμηλό και δεν έχω καμία ικανότητα ούτε κανένα ταλέντο». Ο Θεός λέει ότι αυτά τα πράγματα δεν είναι σημαντικά κι ότι αυτό που είναι σημαντικό είναι το κατά πόσο κατανοείς τις αλήθεια-αρχές. Αν κατανοείς τις αλήθεια-αρχές και μιλάς κι ενεργείς σύμφωνα με τα πρότυπα και τις αρχές ενός ειλικρινούς ανθρώπου, τότε, ακόμη κι αν οι άπιστοι σε περιγελούν θεωρώντας ότι είσαι ανόητος, αυτό δεν είναι αληθινή ανοησία. Γιατί; Επειδή, μόλις κατανοήσεις τις αλήθεια-αρχές, η λογική σου γίνεται βάσιμη και βελτιστοποιείται, γίνεται ανώτερη από εκείνη των συνηθισμένων ανθρώπων. Όταν έρχεσαι αντιμέτωπος με οποιοδήποτε ζήτημα, δεν μπερδεύεσαι· έχεις τις σωστές αρχές, τη σωστή στάση και τους σωστούς στόχους ως βάση για να το διαχειριστείς. Το μυαλό σου έχει διαύγεια και οι σκέψεις σου είναι ξεκάθαρες. Ενεργείς πασχίζοντας ν’ ανταποκριθείς σ’ αυτές τις αρχές και σ’ αυτά τα πρότυπα, και σίγουρα δεν πηγαίνεις κόντρα στις προθέσεις του Θεού· σίγουρα ενεργείς σύμφωνα με τις προθέσεις Του. Αφού χειριστείς το ζήτημα, είτε οι άλλοι το είδαν καθαρά τη δεδομένη στιγμή είτε όχι, μόλις περάσει αρκετός καιρός και καταλάβουν, θα πειστούν όλοι απόλυτα και θα ξέρουν ότι ο τρόπος με τον οποίο το χειρίστηκες ήταν εξαιρετικά ωφέλιμος. Ποιος είναι, λοιπόν, ο κύριος λόγος για τον οποίο πέτυχες ένα τέτοιο αποτέλεσμα; Το γεγονός ότι έχεις την αλήθεια ως ζωή σου. Μόνο τότε μπορεί ο ορθολογισμός σου να σου δώσει τη δυνατότητα να προβαίνεις σε ακριβείς κρίσεις και χαρακτηρισμούς, να καταλήγεις σε ακριβή συμπεράσματα για οποιονδήποτε και οτιδήποτε, καθώς και να έχεις ακριβείς αρχές άσκησης και, ασφαλώς, ακριβείς αρχές για να βοηθάς και να καθοδηγείς τους άλλους. Δεν έχει, λοιπόν, εξυψωθεί και βελτιστοποιηθεί ο ορθολογισμός σου; Από πού αντλεί η κανονική ανθρώπινη φύση έναν τέτοιον ορθολογισμό; (Από την αλήθεια.) Οι άνθρωποι που έχουν την αλήθεια ως ζωή τους είναι το ανθρώπινο γένος που θέλει ο Θεός. Ίσως να είσαι ανόητος, άδολος, δειλός και ανίκανος, ίσως να μην είσαι δημοφιλής και να σε εκφοβίζουν οι άνθρωποι στον κόσμο, αλλά τίποτε από αυτά δεν έχει σημασία· δεν τα εξετάζει αυτά ο Θεός. Ίσως να είσαι πολύ ικανός στον κόσμο, ιδιαίτερα επιδέξιος στο να διαβάζεις τους ανθρώπους, να διακρίνεις τις τάσεις και να προσαρμόζεσαι ανάλογα με τις συνθήκες, αλλά κι αυτό είναι άχρηστο· δεν εξισώνεται με το να έχεις ορθολογισμό. Μόνο όταν έχεις αποδεχθεί και κατανοήσει την αλήθεια, όταν έχεις συλλάβει κι έχεις κάνει πράξη όλες τις αλήθειες κι έχεις αποκτήσει εμπειρία σ’ αυτές και η αλήθεια έχει γίνει η ζωή σου, μπορείς ν’ αναγνωρίζεις, να κρίνεις και ν’ αποφασίζεις με ακρίβεια διάφορα ζητήματα.

Σε ό,τι αφορά τη συνείδηση, σε τι έχουμε πει προηγουμένως ότι αναφέρεται; Είναι το αίσθημα δικαίου και η καλοσύνη της κανονικής ανθρώπινης φύσης. Ένας άνθρωπος πρέπει να είναι ακέραιος και καλοσυνάτος για να πει κανείς ότι έχει συνείδηση. Πώς μπορούν, λοιπόν, η ακεραιότητα και η καλοσύνη της κανονικής ανθρώπινης φύσης να βελτιστοποιηθούν και να εξυψωθούν αφού αρχίσει κάποιος να πιστεύει στον Θεό; Αυτό θα πρέπει να βασιστεί στο θεμέλιο της κατανόησης της αλήθειας. Με άλλα λόγια, αφού ένας άνθρωπος κατανοήσει την αλήθεια, τα κριτήρια με βάση τα οποία φέρεται και ενεργεί θα είναι ένας θετικός στόχος, που θα έχει θετικό αποτέλεσμα, αξία και σπουδαιότητα για τον ίδιο και για όλους τους άλλους. Μόλις κατανοήσει την αλήθεια, θα βλέπει και θα χειρίζεται τα πάντα με βάση τις αλήθεια-αρχές που διδάσκει ο Θεός. Στα μάτια των άλλων, ένας τέτοιος άνθρωπος είναι αρκετά ακέραιος. Τι σημαίνει ακεραιότητα; Ακεραιότητα σημαίνει να μην παραστρατίζει κανείς προς τα αριστερά ή προς τα δεξιά, να μην κλίνει προς την παρορμητικότητα, τα αισθήματα, τα προσωπικά συμφέροντα, τις προσωπικές σχέσεις ή τις προσωπικές προθέσεις, αλλά να ασκείται προς τον πιο σωστό, τον πιο κατάλληλο στόχο, εκείνον που αξίζει περισσότερο τον σεβασμό, τον θαυμασμό και την εκτίμηση των ανθρώπων· ή, θα μπορούσε να πει κανείς, προς έναν στόχο τον οποίο ο Θεός θεωρεί καλό και τον εγκρίνει. Δεν είναι αυτό ανώτερο σε σχέση με την «ακεραιότητα» όπως τη βλέπει το συνηθισμένο διεφθαρμένο ανθρώπινο γένος; (Ναι.) Τι σημαίνει αυτή η ακεραιότητα; Συνάδει απολύτως με τις αλήθεια-αρχές, βασίζεται εξ ολοκλήρου στα λόγια του Θεού και στηρίζεται στο θεμέλιο της συνείδησης. Όταν ένας άνθρωπος κατανοεί την αλήθεια, έχει τους τρόπους και τις αρχές για να λύνει προβλήματα και να χειρίζεται ζητήματα· δεν είναι, λοιπόν, σχεδόν τέλεια η συνείδηση αυτού του ανθρώπου; Δεν έχει βελτιστοποιηθεί; (Ναι.) Τότε, δεν θα πρέπει ένας αληθινός άνθρωπος, ένα αληθινό δημιουργημένο ον, να διαθέτει τέτοια συνείδηση; Δεν θα πρέπει να διαθέτει ακεραιότητα μ’ αυτήν την έννοια; (Ναι.) Ένας αληθινός άνθρωπος θα πρέπει να διαθέτει ακεραιότητα μ’ αυτήν την έννοια που συνάδει με την αλήθεια, αντί για την ακεραιότητα στην οποία αναφέρονται οι άνθρωποι, λέγοντας ότι κάποιος πρέπει να είναι αποφασιστικά ακέραιος και αμερόληπτος, ανοιχτός και ευθύς ή ότι «ένας αληθινός άνδρας δεν κρύβει τίποτα και υπερασπίζεται πάντα τις πράξεις του». Αυτό είναι παρορμητικότητα, δεν έχει πραγματικό περιεχόμενο και είναι εντελώς προσποιητό. Η ακεραιότητα έχει ως βάση της την αλήθεια· σχετίζεται με πραγματικές πρακτικές που βιώνει κανείς. Σημαίνει ότι ένας άνθρωπος με κανονική ανθρώπινη φύση έχει την αλήθεια ως πηγή και αφετηρία του, καθώς κι ότι είναι σε θέση ν’ αντιμετωπίζει και να χειρίζεται διάφορα ζητήματα σύμφωνα με τα λόγια του Θεού· αυτό ονομάζεται ακεραιότητα. Η καλοσύνη, ακόμη περισσότερο, είναι αυτονόητη· αν μη τι άλλο, υπερβαίνει το πρότυπο της συνείδησης και της λογικής. Η καλοσύνη δεν εμπεριέχει υποκρισία κι ακόμη λιγότερο φαυλότητα. Είναι το να ενεργεί κανείς βασιζόμενος αποκλειστικά σε τρόπους που είναι ωφέλιμοι και εποικοδομητικοί για τους ανθρώπους, και που, ταυτόχρονα, συμμορφώνονται με τις απαιτήσεις του Θεού· είναι να ενεργεί κανείς έχοντας αποκλειστικά ως στόχο και κριτήρια το να έχει φόβο Θεού και ν’ αποφεύγει το κακό, να ικανοποιεί τον Θεό και ν’ ακολουθεί την οδό του Θεού. Αυτό είναι το πιο καλοσυνάτο, το πιο υπέροχο πράγμα κάτω από τον ουρανό, σε ολόκληρο το σύμπαν. Ένας άνθρωπος που έχει τα λόγια του Θεού ή την αλήθεια ως ζωή του οπωσδήποτε έχει την πιο καλοσυνάτη καρδιά, επειδή είναι σε θέση ν’ αποδεχθεί την αλήθεια, κι αυτό ανταποκρίνεται πλήρως στα πρότυπα που απαιτεί ο Θεός από τους ανθρώπους. Εφόσον έχει μια τέτοια ανθρώπινη φύση, μπορεί κάλλιστα να πει κανείς ότι είναι ακέραιος και παράλληλα ότι είναι καλοσυνάτος. Ο λόγος είναι ότι μπορεί ν’ αποδεχθεί και να κάνει πράξη την αλήθεια, κι ότι δεν παρασύρεται από τα αισθήματά του ούτε έχει φιλοδοξίες ή επιθυμίες κατά την εκτέλεση του καθήκοντός του, δεν τρέφει τα δηλητήρια της παραδοσιακής κουλτούρας, και το πρότυπο με το οποίο αξιολογεί την ηθική και την ανθρώπινη φύση δεν έχει νοθευτεί από οποιεσδήποτε φιλοσοφίες, σκέψεις ή απόψεις του Σατανά· συμμορφώνεται απόλυτα με την αλήθεια. Πείτε Μου, λοιπόν, δεν είναι ήδη πολύ βελτιστοποιημένη η ανθρώπινη φύση που εμπεριέχει τέτοια συνείδηση και λογική; (Ναι.) Ένας τέτοιος άνθρωπος, επειδή κατέχει την αλήθεια κι επειδή η ουσία της ζωής που βιώνει είναι η αλήθεια, έχει και ανθρώπινη φύση που διαθέτει τέτοια ζωή-ουσία, με αποτέλεσμα να είναι τέλεια. Αν δεν σας αρέσει ν’ ακούτε τη λέξη «τέλεια», τότε μπορώ να την αποκαλώ «βελτιστοποιημένη». Αν μη τι άλλο, στα μάτια του Θεού ο άνθρωπος αυτός είναι βελτιστοποιημένος κι ο Θεός τον αγαπάει. Ο Θεός χρησιμοποιεί τη λίγη επίγνωση της συνείδησης, τη λογική και το αίσθημα ντροπής που έχουν οι άνθρωποι για να θεμελιώσει μέσα τους τα λόγια Του και την αλήθεια. Όταν η αλήθεια των λόγων του Θεού θεμελιώνεται μέσα σου, όχι μόνο δεν εξασθενούν ή δεν συγκαλύπτονται η συνείδηση και η λογική σου, αλλά αντιθέτως γίνονται πιο κανονικές και βελτιστοποιημένες. Αυτό είναι το ανθρώπινο γένος που θέλει ο Θεός. Ας μη λέμε «τέλειος», ας λέμε «βελτιστοποιημένος». Γιατί να μη λέμε «τέλειος»; Αν πω «τέλειος», κάποιοι άνθρωποι που δεν έχουν πνευματική κατανόηση θα πουν: «Δεν είπες να μην είμαστε τέλειοι άνθρωποι;» Πρέπει, λοιπόν, ν’ αποφεύγω αυτήν τη λέξη, σε περίπτωση που κάποιοι άνθρωποι την παρερμηνεύσουν. Στην πραγματικότητα, αν κάτι είναι βελτιστοποιημένο στα μάτια του Θεού, τότε ανάμεσα στο δημιουργημένο ανθρώπινο γένος μπορεί να ειπωθεί ότι είναι τέλειο. Αυτή η τελειότητα δεν είναι η τελειότητα σύμφωνα με τις φαντασιοκοπίες των ανθρώπων, αλλά ένα όμορφο και καλό πράγμα, μια δύναμη δικαιοσύνης και παράλληλα κάτι θετικό που αξίζει τον έπαινο και τον σεβασμό των ανθρώπων, κάτι που λαχταρούν, εκτιμούν και θεωρούν πολύτιμο οι άνθρωποι. Επομένως, αν θέλεις η συνείδησή σου να μη μείνει απλώς κολλημένη στο σημείο όπου δεν υπερβαίνει το κατώτατο όριο της ανθρώπινης φύσης ως προς τη διαγωγή σου, αλλά θέλεις να κάνεις τη συνείδησή σου να είναι πιο ευαίσθητη και να έχει περισσότερη επίγνωση και να κάνεις τη λογική σου ν’ ανταποκρίνεται στις απαιτήσεις του Θεού, τότε έχεις μόνο ένα μονοπάτι. Αυτό το μονοπάτι δεν είναι να ξεπεράσεις τα διάφορα ελαττώματα και τις διάφορες ατέλειες της ανθρώπινης φύσης, αλλά να επιδιώκεις την αλήθεια, να καταβάλλεις προσπάθεια για τις διάφορες αλήθειες που διδάσκει ο Θεός στους ανθρώπους και να κατανοήσεις ποια είναι τα απαιτούμενα πρότυπα του Θεού για σένα σε ό,τι έχει να κάνει με τα διάφορα είδη ανθρώπων, γεγονότων και πραγμάτων και το πώς θα πρέπει να βλέπεις, ν’ αντιμετωπίζεις και να χειρίζεσαι αυτούς τους ανθρώπους, τα γεγονότα και τα πράγματα. Ο Θεός έχει απαιτούμενες αρχές και πρότυπα για όλες αυτές τις πτυχές. Ποια είναι η δική σου δουλειά; Είναι να ασκείσαι προς αυτήν την κατεύθυνση, προς αυτόν τον στόχο, σύμφωνα μ’ αυτά τα πρότυπα. Πρώτα, αναζήτησε και κατανόησε ποια είναι τα πρότυπα άσκησης της αλήθειας. Έπειτα, θέσε απαιτήσεις στον εαυτό σου σύμφωνα με τα πρότυπα που απαιτεί ο Θεός, εγκαταλείποντας ταυτόχρονα τις διάφορες σκέψεις και απόψεις, τους κανόνες, τους κανονισμούς και ούτω καθεξής που εμπεριέχουν οι αντιλήψεις και οι φαντασιοκοπίες σου και που δεν συνάδουν με τα λόγια του Θεού ούτε με την αλήθεια. Στη συνέχεια, άφησε τα λόγια του Θεού να γίνουν βαθμιαία οι αρχές άσκησής σου. Ενώ μαθαίνεις να εγκαταλείπεις αυτά τα πράγματα, μην ξεχνάς το εξής: Ο σκοπός της εγκατάλειψης δεν είναι να γίνεις ένας άνθρωπος με άδεια καρδιά· ο Θεός θέλει η ζωή σου να έχει περιεχόμενο. Σε τι αναφέρεται αυτό το περιεχόμενο; Αναφέρεται στις απαιτούμενες αρχές του Θεού για διάφορα ζητήματα. Ασφαλώς, ο Θεός δεν θέλει να μετατρέψουν οι άνθρωποι τις διάφορες αρχές άσκησης σε κενές θεωρίες, μιλώντας μόνο γι’ αυτές χωρίς να τις κάνουν πράξη. Αντιθέτως, ελπίζει να μπορέσουν οι άνθρωποι να μετατρέψουν σταθερά αυτές τις αλήθεια-αρχές σε κομμάτι της ζωής τους και να μεταφέρουν τα λόγια του Θεού στην αληθινή τους ζωή. Ας πάρουμε για παράδειγμα την εκτέλεση ενός καθήκοντος· ποιο πρότυπο απαιτεί ο Θεός από τους ανθρώπους ως προς αυτό; Να φέρονται προσγειωμένα και σύμφωνα με τη θέση που τους αναλογεί. Με άλλα λόγια, όταν κάνεις το καθήκον σου, πρέπει να είσαι προσγειωμένος, δεν πρέπει να είσαι επιπόλαιος ή να το παίρνεις αψήφιστα, δεν πρέπει ν’ ακολουθείς απλώς τις τυπικές διαδικασίες ή να το εκτελείς μόνο για να το βλέπουν οι άλλοι, και δεν πρέπει να κάνεις επίδειξη· ασφαλώς, αυτό που είναι ακόμα πιο σημαντικό είναι ότι πρέπει να ενεργείς σύμφωνα με τις αλήθεια-αρχές. Θα πρέπει να ενεργείς με τον τρόπο που σου λέει ο Θεός, και θα πρέπει ν’ αποφεύγεις να κάνεις τα πράγματα που σου λέει να μην κάνεις ο Θεός. Αν δεν μπορείς ν’ αποφύγεις εντελώς να κάνεις αυτά τα πράγματα, τότε άρχισε να τα κάνεις λιγότερο, επαναστάτησε ενάντια στις επιθυμίες σου και στις προτιμήσεις σου και κατάφερε σταδιακά να πάψεις εντελώς να τα κάνεις· δεν είναι αυτό εύκολο να επιτευχθεί; (Ναι.) Στη διαδικασία επιδίωξης της σωτηρίας, θα πρέπει να λύσεις και να εγκαταλείψεις τις διάφορες διεφθαρμένες διαθέσεις τις οποίες εκθέτουν τα λόγια του Θεού. Ασφαλώς, το να εγκαταλείψεις αυτές τις διεφθαρμένες διαθέσεις δεν είναι ο απώτερος στόχος. Ο απώτερος στόχος είναι, με την προϋπόθεση ότι εγκαταλείπεις αυτές τις διεφθαρμένες διαθέσεις, ν’ αποδεχθείς τα λόγια και τις απαιτήσεις του Θεού. Δεν θα τα αποδεχθείς προκειμένου ν’ αλλάξεις ψυχολογική διάθεση ούτε προκειμένου να μπορέσεις να ζήσεις με αξιοπρέπεια· θα τα αποδεχθείς προκειμένου ν’ αποβάλλεις τις διεφθαρμένες διαθέσεις σου. Αυτός είναι ο απώτερος στόχος, δεδομένου ότι μπορείς να φτάσεις στη σωτηρία μόνο αφού έχεις αποβάλει τις διεφθαρμένες διαθέσεις σου.

Το μεγαλύτερο εμπόδιο που δεν επιτρέπει στους ανθρώπους να φτάσουν στη σωτηρία είναι οι διεφθαρμένες διαθέσεις τους. Το χαμηλό μορφωτικό σου επίπεδο, η προχωρημένη ηλικία σου ή η αδεξιότητά σου όταν μιλάς και η έλλειψη της ικανότητας να εκφράζεσαι δεν είναι τα μεγαλύτερα εμπόδια για τη σωτηρία. Ούτε οι ανεπαρκείς επαγγελματικές σου δεξιότητες σε σχέση με το καθήκον σου και η ανικανότητά σου να εξοικειωθείς με αυτό είναι το μεγαλύτερο εμπόδιο για τη σωτηρία σου. Ποιο είναι, λοιπόν, το μεγαλύτερο εμπόδιο για τη σωτηρία; Οι διεφθαρμένες διαθέσεις σου. Ασφαλώς, δεν είναι εύκολο να λύσουν οι άνθρωποι τις διάφορες διεφθαρμένες διαθέσεις τους τις οποίες εκθέτουν τα λόγια του Θεού. Ο λόγος δεν είναι ότι οι άνθρωποι είναι απρόθυμοι να εγκαταλείψουν τις διεφθαρμένες διαθέσεις τους ούτε ότι οι σκέψεις και οι απόψεις τους είναι απαρχαιωμένες και, ασφαλώς, ακόμη περισσότερο δεν είναι το γεγονός ότι έχουν ατέλειες ή ελαττώματα στην ανθρώπινη φύση τους ούτε το γεγονός ότι είναι μουδιασμένοι, αργοί στις αντιδράσεις τους και ούτω καθεξής· κανένα από αυτά δεν είναι η ρίζα του προβλήματος. Τότε, ποιος είναι ο λόγος; Πολύ απλά, ο λόγος είναι ότι οι διεφθαρμένες διαθέσεις των ανθρώπων έχουν ριζώσει μέσα τους, κι έτσι δεν μπορούν να τις αποβάλλουν μόνο και μόνο επειδή το επιθυμούν, με αποτέλεσμα αυτές οι διεφθαρμένες διαθέσεις να βγαίνουν συχνά στην επιφάνεια για να τους προκαλέσουν διατάραξη και προβλήματα όσο κάνουν τα καθήκοντά τους. Για παράδειγμα, ας υποθέσουμε ότι είσαι επικεφαλής εκκλησίας κι ότι έκανες κάτι λάθος και κλαδεύτηκες. Σ’ αυτήν την περίπτωση, θα πρέπει να το αποδεχθείς, να παραδεχτείς ότι έκανες κάτι λάθος, να είσαι πρόθυμος να μετανοήσεις, ν’ αντιστρέψεις τη λανθασμένη προσέγγιση και να ενεργείς σύμφωνα με τις αλήθεια-αρχές. Είναι ένα πολύ απλό ζήτημα, αλλά δεν μπορείς να το κάνεις. Συλλογίζεσαι: «Μήπως κλαδεύτηκα μ’ αυτόν τον τρόπο επειδή με θεωρούν δυσάρεστο και θέλουν να με απαλλάξουν από τα καθήκοντά μου;» Αναδύονται παράπονα και παρερμηνείες μέσα σου, και μάλιστα προσπαθείς ακόμα και να επιχειρηματολογήσεις απέναντι στον Θεό: «Αν με βρίσκεις δυσάρεστο και θέλεις να με απαλλάξεις από τα καθήκοντά μου και να με αποκλείσεις, τότε δεν πειράζει, ας ξεκαθαρίσουμε τα πράγματα. Άρχισα να πιστεύω στον Θεό στα δεκαοκτώ μου, ήμουν επικεφαλής όλα αυτά τα χρόνια, απαρνήθηκα οικογένεια και καριέρα, εγκατέλειψα τον γάμο και την οικογένεια· πώς θα αντισταθμιστούν αυτά;» Όσους περισσότερους υπολογισμούς κάνεις τόσο περισσότερο βγαίνεις εκτός εαυτού. Είναι αυτό απλώς και μόνο αδυναμία εγκατάλειψης; Όχι. Γιατί δεν μπορείς να εγκαταλείψεις αυτά τα πράγματα; Υπάρχει ένα κύριο πρόβλημα εδώ. Όταν κλαδεύεσαι, νιώθεις αδικημένος, παραπονιέσαι και νιώθεις απείθεια μέσα σου, κι επίσης προσπαθείς να επιχειρηματολογήσεις και να δικαιολογηθείς, και μάλιστα ζητάς από τους άλλους να σε υπερασπιστούν. Γιατί ενεργείς έτσι; (Επειδή έχουμε διεφθαρμένες διαθέσεις.) Υπάρχει μόνο ένας λόγος, ένας κύριος λόγος: έχεις άλυτες διεφθαρμένες διαθέσεις. Κάποιοι από εσάς θα πουν: «Μήπως ο λόγος είναι ότι το έμφυτο επίπεδό μου και η έμφυτη ικανότητά μου δεν επαρκούν και δεν μπορώ να κάνω το έργο;» Είναι πιθανό, για κάποιους από εσάς, αυτός να είναι ένας από τους λόγους· λόγω χαμηλού επιπέδου είστε ανίκανοι για το έργο, και παράλληλα δεν κατανοείτε την αλήθεια, οπότε κάνετε πράγματα που προκαλούν διατάραξη και αναστάτωση. Όντως οφείλεται αυτό μόνο στο γεγονός ότι είναι χαμηλό το επίπεδό σου; Αυτή είναι μόνο μία πτυχή. Το κύριο πρόβλημα είναι ότι υπάρχει πρόβλημα με τη συνείδησή σου. Αυτό το πρόβλημα με τη συνείδησή σου σχετίζεται άμεσα με τις διεφθαρμένες διαθέσεις σου. Έκανες πράγματα που προκάλεσαν διατάραξη και αναστάτωση και κλαδεύτηκες· πώς θα πρέπει να το προσεγγίσεις αυτό; Πώς προσεγγίζεις το γεγονός ότι είσαι ανίκανος για το έργο; Αν μπορείς να κάνεις πράξη την αλήθεια, αυτά δεν είναι προβλήματα και μπορείς να τα προσεγγίζεις σωστά. Πώς, όμως, συμπεριφέρονται οι περισσότεροι άνθρωποι όταν έρχονται αντιμέτωποι μ’ αυτά τα πράγματα; Προσπαθούν να επιχειρηματολογήσουν, παραπονιούνται, γίνονται αρνητικοί, και μάλιστα μιλάνε με παρορμητικότητα: «Δεν είναι απλώς και μόνο επειδή πιστεύεις ότι το επίπεδό μου είναι χαμηλό κι ότι δεν είμαι ικανός; Ο Θεός δεν μου έδωσε αυτό το επίπεδο; Κι ωστόσο, παραπονιέσαι ότι δεν μπορώ να κάνω το έργο! Αν με βρίσκεις δυσάρεστο, θα έπρεπε να το έχεις πει νωρίτερα!» Αν χρησιμοποιηθούν κάπως πιο σκληρά λόγια όταν κλαδεύονται, σκέφτονται: «Χάθηκε η ελπίδα μου να λάβω ευλογίες; Η θέση μου σ’ αυτήν τη ζωή κινδυνεύει, και ίσως να μην έχω καμία ελπίδα ούτε στον κόσμο που θα έρθει». Έχουν καμία πρόθεση ν’ αναζητήσουν την αλήθεια; Μπορούν να υποταχθούν μέσα τους; Δεν τους είναι εύκολο να υποταχθούν. Σε τελική ανάλυση, όλες αυτές οι εκδηλώσεις οφείλονται στο γεγονός ότι οι άνθρωποι έχουν διεφθαρμένες διαθέσεις. Το επίπεδό σου είναι χαμηλό και είσαι ανίκανος για το έργο· αυτό είναι απλώς ένα από τα φυσικά ελαττώματα ή τις φυσικές ατέλειες της ανθρώπινης φύσης. Δεν είναι πρόβλημα. Ακόμη κι αν τα φυσικά σου ελαττώματα και οι φυσικές σου ατέλειες είναι μεγάλα και είσαι ανίκανος για το έργο, ο Θεός δεν νιώθει καμία αποστροφή ή απέχθεια απέναντί σου. Όμως, πέρα από το γεγονός ότι είσαι ανίκανος για το έργο, δεν αναγνωρίζεις τα προβλήματα που έχεις, και μάλιστα παραπονιέσαι, νιώθεις αντίσταση και στο τέλος γίνεσαι αρνητικός κι εγκαταλείπεις τα καθήκοντά σου· τι είναι αυτό; Αυτό είναι διεφθαρμένες διαθέσεις. Αυτό είναι που πρέπει να λύσεις. Σωστά; (Ναι.) Αφού λυθούν οι διεφθαρμένες διαθέσεις σου, θα γίνεις κατάλληλος για χρήση στο έργο για το οποίο είναι ικανό το επίπεδό σου και οι καταστάσεις της ανθρώπινης φύσης σου. Αν, όμως, δεν λύσεις τις διεφθαρμένες διαθέσεις σου και δεν μπορείς ν’ ασκείσαι σύμφωνα με την αλήθεια, δεν μπορείς να υποταχθείς στο κλάδεμα ή να υποταχθείς στην έκθεση, τότε, όσο καλό κι αν είναι το επίπεδό σου, όσο ανώτερες κι αν είναι οι καταστάσεις της ανθρώπινης φύσης σου, δεν πρόκειται να είσαι κατάλληλος για χρήση. Είναι κατανοητό αυτό; (Είναι κατανοητό.) Πείτε Μου, ποιο ήταν το νόημα αυτού πάνω στο οποίο συναναστραφήκαμε πριν από λίγο; (Στην πίστη στον Θεό, το πιο σημαντικό πράγμα είναι να γνωρίζει κανείς τις διεφθαρμένες διαθέσεις του. Θα πρέπει να δίνει κανείς έμφαση στην επίλυση των διεφθαρμένων διαθέσεών του κι όχι στις εξωτερικές ατέλειες ή ελλείψεις της ανθρώπινης φύσης του. Όταν αντιμετωπίζουμε διάφορες περιστάσεις, πάντα εγκλωβιζόμαστε σε εξωτερικά ζητήματα, κατά βάση δεν είμαστε σε θέση να λύσουμε ουσιαστικά προβλήματα και παράλληλα δεν είμαστε σε θέση να πετύχουμε την υποταγή στο κλάδεμα ή την υποταγή στα περιβάλλοντα που διαμορφώνει ο Θεός.) Αν λυθούν οι διεφθαρμένες διαθέσεις σου και, στα ζητήματα που αντιμετωπίζεις, μπορείς να συλλάβεις τις αλήθεια-αρχές και ξέρεις πώς να τα χειριστείς σύμφωνα με τις αρχές, τότε θα είσαι κατάλληλος για χρήση όταν κάνεις το καθήκον σου. Είτε το επίπεδό σου είναι υψηλό είτε χαμηλό, και όσο ταλέντο κι αν έχεις, αν οι διεφθαρμένες διαθέσεις σου δεν έχουν λυθεί, τότε σε όποια θέση κι αν τοποθετηθείς, δεν θα είσαι κατάλληλος για χρήση. Αντιστρόφως, αν το επίπεδό σου και οι ικανότητές σου είναι περιορισμένα, αλλά κατανοείς τις διάφορες αλήθεια-αρχές, συμπεριλαμβανομένων των αλήθεια-αρχών που θα πρέπει να κατανοήσεις και να συλλάβεις εντός του πεδίου του έργου σου, κι έχουν λυθεί οι διεφθαρμένες διαθέσεις σου, τότε θα είσαι κατάλληλος για χρήση. Είναι κατανοητό αυτό; Ίσως πρέπει ν’ αφομοιώσετε για λίγο αυτά τα λόγια, ώστε να τα κατανοήσετε πλήρως.

Αυτήν τη στιγμή, οι περισσότεροι άνθρωποι εξακολουθούν να βασίζονται στα χαρίσματα και ν’ ακολουθούν κανονισμούς όταν κάνουν το καθήκον τους. Εφόσον δεν αμαρτάνουν ή δεν κάνουν κακό, πιστεύουν ότι έχουν εκπληρώσει το καθήκον τους. Δεν εστιάζουν στο να επιδιώκουν την αλήθεια και να κάνουν αυτοκριτική για να λύσουν τις διεφθαρμένες διαθέσεις τους. Οι περισσότεροι άνθρωποι απλώς παγιδεύονται και εγκλωβίζονται σε προσεγγίσεις και συμπεριφορές, αλλά δεν εστιάζουν στην αναζήτηση της αλήθειας και στο να ενεργούν σύμφωνα με τις αρχές. Τους αρκεί να κάνουν απλώς ό,τι μπορούν, προσπαθώντας να μην προκαλούν διατάραξη ή αναστάτωση και να μην σαμποτάρουν τα πράγματα, κι αυτό είναι όλο. Οι περισσότεροι άνθρωποι δεν έχουν έρθει ακόμη αντιμέτωποι με κλάδεμα ή έκθεση ούτε έχουν βιώσει παίδευση και κρίση, πόσο μάλλον το στάδιο των σοβαρών δοκιμασιών, οπότε οι διεφθαρμένες διαθέσεις των περισσότερων ανθρώπων δεν έχουν αρχίσει ν’ αλλάζουν. Μπορεί αυτό να μην είναι ευχάριστο, αλλά είναι γεγονός. Θα δώσω ένα παράδειγμα, κι έτσι θα καταλάβετε τι συμβαίνει. Όπως βλέπεις, οι περισσότεροι άνθρωποι που κάνουν καθήκοντα αυτήν τη στιγμή είναι συνηθισμένοι ακόλουθοι· δεν έχουν κάποια θέση και δεν έχουν φτάσει στο σημείο να εκτελούν ένα αντικείμενο του έργου ενώ παράλληλα έχουν θέση και δύναμη. Η βασική αρχή που κάνουν πράξη οι περισσότεροι άνθρωποι είναι η υπακοή και η υποταγή. Νομίζουν ότι, σε κάθε περίπτωση, οι επικεφαλής συναναστρέφονται σύμφωνα με τις εργασιακές ρυθμίσεις του Άνωθεν, οπότε απλώς κάνουν ό,τι τους ζητήσουν οι επικεφαλής, με τον τρόπο που τους ζητούν να το κάνουν, και θεωρούν ότι δεν είναι απαραίτητο να διακρίνουν το σωστό ή το λάθος ή να ερευνήσουν κατά πόσο αυτό συνάδει με την αλήθεια, καθώς και ότι, εφόσον δεν κάνουν λάθη, όλα είναι καλά. Δείχνει αυτό ότι έχουν τις αλήθεια-αρχές ως ζωή τους; (Όχι.) Υπό ποιες συνθήκες, λοιπόν, μπορεί να εξακριβωθεί αν έχεις την αλήθεια ως ζωή σου; Όταν επιλέγεσαι ως επικεφαλής για να κάνεις εκκλησιαστικό έργο· αυτό αποκαλύπτει περισσότερο τους ανθρώπους. Το αν έχεις αρχές όταν χειρίζεσαι ζητήματα και το πόσο μεγάλο κομμάτι των διεφθαρμένων διαθέσεών σου αποκαλύπτεις μπορούν να αποδείξουν αν έχεις την αλήθεια-πραγματικότητα και αν είσαι κατάλληλος για επικεφαλής ή εργάτης. Αν αποκαλύψεις διεφθαρμένες διαθέσεις, πώς θα πρέπει να το αντιμετωπίσεις αυτό; Θα πρέπει ν’ ανοιχτείς και να συναναστραφείς πάνω στην αλήθεια ή να το συγκαλύψεις και να προσποιηθείς; Είναι κι αυτή μια περίπτωση κατά την οποία αποκαλύπτονται περισσότερο οι άνθρωποι. Οι περισσότεροι άνθρωποι στην εκκλησία δεν μπορούν να βλέπουν τα πράγματα σύμφωνα με τις αλήθεια-αρχές· αντ’ αυτού, βλέπουν και σχολιάζουν τα πράγματα σύμφωνα με τις δικές τους αντιλήψεις και φαντασιοκοπίες και με βάση τις προτιμήσεις τους. Οι περισσότεροι άνθρωποι σκέφτονται: «Εφόσον δεν κάνω σημαντικά λάθη στο καθήκον μου και βοηθώ να προχωράει έτσι το έργο, αυτό αρκεί. Αν κάνω ένα μεγάλο λάθος και με απομονώσουν για να κάνω αυτοκριτική ή με μεταφέρουν σε μια ομάδα Β, τότε θα φταίει απλώς η κακή μου τύχη». Τι δείχνει αυτή η περίπτωση; Παρόλο που μπορείς να είσαι υπάκουος και υποτακτικός όσο κάνεις το καθήκον σου, κάνοντας ό,τι σου ζητείται, αυτό δεν σημαίνει ότι έχεις την αλήθεια ως ζωή σου και δεν σημαίνει ότι είσαι άνθρωπος που υποτάσσεται στον Θεό. Όταν επιλεγείς ως επικεφαλής κι αποκτήσεις αυτήν τη θέση, θα αποκαλυφθείς. Γιατί; Μόλις αποκτήσεις θέση, θα κάνεις ό,τι σου αρέσει, θα αναλάβεις τα ηνία στα πάντα, θα ασκείς απόλυτη κυριαρχία και θα εγκαθιδρύσεις ένα ανεξάρτητο βασίλειο· θα ενεργείς με βάση την παρορμητικότητα, με βάση τις διεφθαρμένες διαθέσεις σου και με βάση τις επιθυμίες και τις φιλοδοξίες σου. Επομένως, εξακολουθείς να μην είσαι κατάλληλος για χρήση. Έως τώρα, μπορεί να πει κανείς ότι το ενενήντα εννιά τοις εκατό των ανθρώπων βρίσκονται σε μια τέτοια κατάσταση και σε τέτοιες συνθήκες. Παρόλο που οι περισσότεροι άνθρωποι έχουν κάνει το καθήκον τους για πολλά χρόνια και, φαινομενικά, έχουν γίνει σχετικά υπάκουοι και καλότροποι, σημαίνει αυτό ότι δεν έχουν πλέον διεφθαρμένες διαθέσεις; (Όχι.) Η συμπεριφορά τους δεν είναι πλέον έκλυτη, προς τα έξω είναι καλότροποι και φαίνεται να έχουν λίγη από την κοσμιότητα ενός αγίου, αλλά οι διεφθαρμένες διαθέσεις τους δεν έχουν αλλάξει στο ελάχιστο, επειδή δεν αναζητούν ενεργά την αλήθεια για να λύσουν τις διεφθαρμένες διαθέσεις τους. Όταν προκύπτουν προβλήματα στο έργο τους, είτε κλαδεύονται από τους επικεφαλής είτε από τον Άνωθεν, στην καλύτερη περίπτωση σκέφτονται: «Εντάξει, αν μου λένε να το διορθώσω, θα το διορθώσω. Απλώς θα υπομείνω λίγες παραπάνω κακουχίες, θα δαπανήσω λίγο περισσότερο χρόνο και θα σπεύσω να το ξανακάνω». Πολύ απλά, έχουν αυτήν τη στάση και νοοτροπία. Αυτό δεν αντικατοπτρίζει υποταγή στην αλήθεια ούτε αληθινή υποταγή. Από πού προέρχεται αυτή η νοοτροπία; Προέρχεται από το γεγονός ότι, στην πίστη τους στον Θεό, οι άνθρωποι έχουν μια θετική λαχτάρα: λαχταρούν να είναι καλοί άνθρωποι, λαχταρούν να είναι δημιουργημένα όντα που ανταποκρίνονται στα πρότυπα. Αυτή η επιθυμία επιφέρει μια τέτοια νοοτροπία στην καθημερινή ζωή των ανθρώπων και στην εκτέλεση του καθήκοντός τους· σε ανθρώπινους όρους, είναι η εξής: «Ας μην προκαλούμε μπελάδες, ας συμπεριφερόμαστε όλοι σωστά». Σε τι αναφέρεται ο όρος «συμπεριφερόμαστε»; Είναι αυτό μια αλήθεια-αρχή; Αυτό απλώς σε κάνει να υπακούς, να τηρείς κανόνες και να μην προκαλείς μπελάδες. Αυτή είναι η ελάχιστη απαίτηση από τους ανθρώπους και απέχει από το να αποτελεί μια αλήθεια-αρχή. Ποια είναι, λοιπόν, η αλήθεια-αρχή; Ότι πρέπει να αναζητάς ενεργά τις προθέσεις του Θεού. Όταν αποκαλύπτεις διεφθαρμένες διαθέσεις, όταν έχεις εγωιστικές επιθυμίες ή αποκαλύπτεις παρορμητικότητα, όταν οι διεφθαρμένες διαθέσεις προκαλούν την εμφάνιση μιας κατάστασης μέσα σου, πρέπει να συγκρίνεις ενεργά αυτές τις εκδηλώσεις με τα λόγια του Θεού. Με τη διαφώτιση, την καθοδήγηση, τη βοήθεια και την υποστήριξη του Θεού, και ακόμα και την αυστηρή κρίση και παίδευση των λόγων του Θεού, λίγο λίγο αλλάζεις τη στάση σου απέναντι στα λόγια του Θεού, ο βαθμός στον οποίο αποδέχεσαι τα λόγια του Θεού μεγαλώνει διαρκώς και αναγνωρίζεις και λες Αμήν στα λόγια του Θεού ολοένα και περισσότερο. Έπειτα, αποδέχεσαι τα λόγια του Θεού μέσα σου, εγκαταλείπεις τις παράλογες σκέψεις και απόψεις και δεν παραμένεις πλέον προσκολλημένος στην κληρονομιά του ανθρώπου· είσαι σε θέση ν’ αποδεχθείς την αλήθεια και να χειρίζεσαι τους ανθρώπους, τα γεγονότα και τα πράγματα γύρω σου, ν’ αλλάξεις την οπτική σου, τη στάση σου και την άποψή σου απέναντι στους ανθρώπους, τα γεγονότα και τα πράγματα, σύμφωνα με τα λόγια του Θεού και τις αλήθεια-αρχές. Αυτό είναι το μονοπάτι για να λύσεις τις διεφθαρμένες διαθέσεις σου. Ασκείστε, λοιπόν, αυτήν τη στιγμή ενεργά προς αυτήν την κατεύθυνση; Νομίζω ότι το ενενήντα εννιά τοις εκατό των ανθρώπων δεν το κάνουν. Τα άρθρα βιωματικής μαρτυρίας των περισσότερων ανθρώπων αναφέρονται στο πώς βίωσαν ένα περιβάλλον που τους ανάγκασε να ενεργήσουν με έναν συγκεκριμένο τρόπο και πέτυχαν «την υποταγή στον Θεό» μέσα από τις ενέργειές τους. Νιώθουν αρκετά ικανοποιημένοι από τον εαυτό τους, θεωρώντας ότι κατέχουν την αλήθεια-πραγματικότητα. Παρόλο που έγραψες ένα άρθρο μαρτυρίας, ουσιαστικά το έκανες για να καυχηθείς, για να καταθέσεις μαρτυρία για τον εαυτό σου και για να εδραιωθείς: «Κοίτα, έχω μια μαρτυρία. Δεν απογοήτευσα τον Θεό. Παρέμεινα ακλόνητος στο καθήκον μου σ’ αυτό το περιβάλλον!» Τα άρθρα βιωματικής μαρτυρίας κάποιων άλλων ανθρώπων αναφέρουν πώς, αφού κλαδευτούν, κάνουν αυτοκριτική και καταφέρνουν να συνειδητοποιήσουν ότι ήταν επιπόλαιοι και δεν ικανοποιούσαν τον Θεό, και είναι πλέον πρόθυμοι να μετανοήσουν. Παρόλο που υπάρχει μια περίοδος κατά την οποία δείχνουν μετάνοια και φαίνεται ότι δεν είναι πλέον επιπόλαιοι, έχει αλλάξει η διεφθαρμένη τους διάθεση; Όχι· παρασκηνιακά, εξακολουθούν να είναι αλαζόνες και θρασείς. Η θεώρηση, η οπτική και η άποψη από τις οποίες βλέπουν και αντιμετωπίζουν τους ανθρώπους και τα πράγματα δεν βασίζονται καθόλου στα λόγια του Θεού, οπότε η διεφθαρμένη διάθεσή τους δεν έχει αρχίσει καθόλου ν’ αλλάζει! Για ποια αλλαγή μιλάς, λοιπόν; Πρόκειται απλώς για μια αλλαγή στη συμπεριφορά, στον τρόπο ζωής και ίσως και στον τόνο, στον τρόπο έκφρασης και στο ύφος με το οποίο αλληλεπιδράς με τους άλλους και χειρίζεσαι ζητήματα. Επίσης, έχει ενισχυθεί η πίστη σου· μπορείς ν’ αναζητήσεις την αλήθεια αφού έχεις κλαδευτεί πολλές φορές σε διάφορα περιβάλλοντα, και πλέον κατανοείς πολλές αλήθειες και η αποφασιστικότητά σου ν’ ακολουθήσεις τον Θεό είναι περισσότερο ακλόνητη από ποτέ· όλες αυτές οι πτυχές έχουν αλλάξει. Μέσα από αυτές τις αλλαγές, οι άνθρωποι αισθάνονται πιο σίγουροι ότι θα φτάσουν στη σωτηρία, γίνονται πιο πρόθυμοι να επιδιώξουν την αλήθεια και ακολουθούν τον Θεό με μεγαλύτερη ελπίδα και αισιοδοξία. Όποιες δοκιμασίες και όποια δεινά κι αν έρθουν στον δρόμο τους, δεν πρόκειται να γίνουν τόσο αρνητικοί ώστε να εγκαταλείψουν την πίστη τους. Ωστόσο, αυτές είναι απλώς αλλαγές σε ό,τι βιώνει κανείς προς τα έξω στην κανονική ανθρώπινη φύση. Αυτές οι πιο θετικές και ενεργητικές σκέψεις και οπτικές καταλαμβάνουν σταδιακά την καρδιά των ανθρώπων. Αυτές οι αλλαγές είναι σημάδια ότι η καρδιά τους αφυπνίζεται και αναζωογονείται. Με άλλα λόγια, οι άνθρωποι γίνονται πιο ενεργοί και πιο φιλόδοξοι και λαχταρούν περισσότερο τα θετικά πράγματα, αποκτούν μεγαλύτερη σιγουριά για την επιδίωξη των λόγων του Θεού, του έργου Του και των απαιτήσεών Του. Φυσικά, έχουν και πιο ξεκάθαρη εικόνα για το πιο σημαντικό έργο που κάνει ο Θεός: το έργο της σωτηρίας των ανθρώπων. Με βάση αυτές τις καταστάσεις, πολλοί άνθρωποι κάνουν τα καθήκοντά τους με πιο προσγειωμένο τρόπο, τηρώντας περισσότερο τους κανόνες και δείχνοντας μεγαλύτερη υπακοή από πριν. Είναι πιο αποδοτικοί στα καθήκοντά τους, ιδίως στο τεχνικό έργο, το οποίο προχωράει πλέον ταχύτερα. Δεν είναι το ίδιο νωθροί όσο παλιά, τότε που καθήκοντα που θα έπρεπε να ολοκληρωθούν σε μερικές μέρες τρενάρονταν για μία εβδομάδα ή και περισσότερο· πλέον υπάρχουν αποτελέσματα σε λίγες μόνο μέρες. Ασφαλώς, αυτά είναι καλά νέα. Ποια είναι, όμως, τα κακά νέα; Τα κακά νέα είναι ότι αυτό που αποκαλύπτετε και εκδηλώνετε είναι απλώς αλλαγές στη συμπεριφορά, στη σκέψη και στην ιδεολογία, με κάποια σημάδια ότι έχουν αφυπνιστεί στο υποσυνείδητό σας ορισμένα σχετικά θετικά, ενεργητικά και αισιόδοξα στοιχεία. Ωστόσο, αυτά τα σημάδια δεν συνεπάγονται ότι έχει αρχίσει να αλλάζει η διεφθαρμένη διάθεσή σας. Αυτά τα νέα δεν είναι και πολύ καλά, έτσι δεν είναι; (Όχι.) Παρόλο που δεν είναι πολύ καλά, αυτή είναι μια αναπόφευκτη διαδικασία ώστε το διεφθαρμένο ανθρώπινο γένος να πετύχει τη σωτηρία. Οι άνθρωποι είναι πολύ αξιοθρήνητοι και ανεπαρκείς, πολύ ανώριμοι, και η ταχύτητα της ζωή-εισόδου τους και της αποβολής των διεφθαρμένων διαθέσεών τους είναι πολύ αργή. Ο κυριότερος λόγος γι’ αυτήν την αργή ταχύτητα είναι ότι αυτό το ανθρώπινο γένος δεν έχει την ικανότητα ν’ αποδεχθεί την αλήθεια και ότι είναι πολύ μουδιασμένο απέναντι στην αλήθεια, τα θετικά πράγματα και οτιδήποτε προέρχεται από τον Θεό.

Κάποιοι άνθρωποι πιστεύουν στον Θεό εδώ και δέκα, είκοσι ή τριάντα χρόνια, κι ωστόσο μόνο τώρα συνειδητοποιούν ότι μετά από όλα αυτά τα χρόνια έχουν απλώς αλλάξει κάπως την εξωτερική τους συμπεριφορά κι έχουν βιώσει μια ελαφριά αφύπνιση μέσα τους, αλλά δεν έχει υπάρξει μια ουσιαστική αλλαγή στις διεφθαρμένες διαθέσεις τους. Κάποιοι, βλέποντας κάποιες αλλαγές συμπεριφοράς στον εαυτό τους, νομίζουν ότι πρόκειται για αλλαγή στη ζωή-διάθεσή τους, και μάλιστα κομπάζουν στους άλλους: «Κοίτα, δεν έχει αλλάξει η ζωή-διάθεσή μου;» Στην πραγματικότητα, έχεις αλλάξει μόνο ως προς τη συμπεριφορά σου· δεν έχεις τις πραγματικές εκδηλώσεις της αλλαγής διάθεσης και δεν έχεις βιώσει την κανονική ανθρώπινη φύση. Πώς, λοιπόν, μπορεί να καταλάβει κάποιος αν έχει υπάρξει αλλαγή στη διάθεσή σου; Δεν θα το διαβάσει στο πρόσωπό σου· δεν μπορεί να το καταλάβει εξετάζοντας την εξωτερική σου εμφάνιση ούτε ακούγοντας αυτά που λες, πόσο μάλλον ακούγοντάς σε να εκφράζεις τις δεσμεύσεις που έχεις αναλάβει και αυτά που εύχεσαι· οι δεσμεύσεις και οι ευχές είναι τα πιο επιφανειακά πράγματα. Πώς μπορεί, λοιπόν, να το καταλάβει κάποιος; Μπορεί να το καταλάβει εξετάζοντας αν, χωρίς να σε παροτρύνει, να σε επιβλέπει ή ακόμη και να σε υποστηρίζει και να σε βοηθάει κανείς, έχεις το μονοπάτι και την ικανότητα να βλέπεις και να χειρίζεσαι κάθε ζήτημα σύμφωνα με τα λόγια του Θεού, κι αν έχεις τα λόγια του Θεού ως ζωή σου μέσα στην καρδιά σου, ώστε να σε συγκρατούν σε ό,τι κάνεις. Αν δεν έχεις φτάσει σ’ αυτό το επίπεδο, τότε ας μιλήσουμε για ένα χαμηλότερο επίπεδο: το αν έχεις την επίγνωση ώστε να χρησιμοποιείς τα λόγια του Θεού ως αρχή για οτιδήποτε κάνεις και λες. Αν δεν μπορείς να το πετύχεις αυτό, τότε, δυστυχώς, δεν έχεις την αλήθεια ως ζωή σου. Οι διεφθαρμένες διαθέσεις σου εξακολουθούν να είναι η ζωή σου· μπορούν ακόμα να σε ελέγχουν ανά πάσα στιγμή, οπουδήποτε, κυριαρχώντας στη συνείδησή σου και στις σκέψεις και τις απόψεις σου. Ανά πάσα στιγμή, οπουδήποτε, θα αντιμετωπίζεις και θα χειρίζεσαι κάθε άνθρωπο, γεγονός ή πράγμα με βάση τα αισθήματά σου, την ψυχολογική σου διάθεση, τα θέλω σου, την κρίση σου, την οπτική σου και τις προτιμήσεις σου. Εξακολουθείς να διατρέχεις μεγάλο κίνδυνο· εξακολουθείς να μην μπορείς να εκπληρώσεις αυτόνομα το καθήκον σου και δεν μπορείς να ζήσεις ανεξάρτητα· πρέπει μονίμως να βασίζεσαι στους άλλους και, χωρίς την υποστήριξη των άλλων, θα αποτύχεις. Αυτό σημαίνει ότι το ανάστημά σου είναι πολύ μικρό· αποδεικνύει ότι δεν έχεις αποκτήσει την αλήθεια ως ζωή σου. Τι σημαίνει το γεγονός ότι δεν έχεις αποκτήσει την αλήθεια ως ζωή; Σημαίνει ότι έχεις απλώς μία ή δύο αρχές που σε συγκρατούν για να μην κάνεις κακά πράγματα ή σημαντικά λάθη. Με άλλα λόγια, όταν ο ορθολογισμός σου είναι κανονικός και κανένας δεν σε υποκινεί ή δεν σε παροτρύνει, σε καμία περίπτωση δεν πρόκειται να βλασφημήσεις σκοπίμως τον Θεό, να Τον καταραστείς ή να προκαλέσεις διατάραξη και αναστάτωση στο εκκλησιαστικό έργο. Ωστόσο, το γεγονός ότι δεν πρόκειται να το κάνεις αυτό σκοπίμως δεν σημαίνεις ότι δεν είσαι ικανός να το κάνεις· ίσως να μην το κάνεις ενεργά, αλλά μπορείς και πάλι να το κάνεις παθητικά. Τι σημαίνει «παθητικά» σ’ αυτήν την περίπτωση; Σημαίνει ότι οι διεφθαρμένες διαθέσεις σου μπορούν να αναδυθούν ανά πάσα στιγμή για να σε ελέγξουν και να σε κάνουν να πεις και να κάνεις το οτιδήποτε, καθώς και να βλέπεις έναν άνθρωπο ή ένα ζήτημα με παράλογη οπτική ανά πάσα στιγμή, κι έπειτα να χρησιμοποιείς τις διεφθαρμένες διαθέσεις σου για να χειριστείς ένα ζήτημα ή ν’ αντιμετωπίσεις ένα είδος ανθρώπου. Για παράδειγμα, έστω ότι έχεις κάνει κάτι λάθος και πιστεύεις ότι δεν μπορείς ν’ αφήσεις τον Άνωθεν, τους επικεφαλής ή οποιονδήποτε άλλον να το μάθουν. Ανεξάρτητα από τον λόγο που κρύβεται πίσω από αυτό, σε κάθε περίπτωση, έχεις τις δικές σου διαβολικές ιδέες, οπότε το αποκρύπτεις και δεν λες τίποτα. Σ’ αυτήν την περίπτωση, είναι οι διεφθαρμένες διαθέσεις σου που έχουν πάρει τα ηνία ή η αλήθεια; Είναι ξεκάθαρο ότι οι διεφθαρμένες διαθέσεις σου έχουν πάρει τα ηνία. Οι διεφθαρμένες διαθέσεις σου σε κυριεύουν, κάνοντάς σε να το αποκρύψεις και να μην πεις τίποτα, και δεν μπορείς να απελευθερωθείς. Τι σημαίνει το ότι δεν μπορείς να απελευθερωθείς; Σημαίνει ότι, παρόλο που είσαι πρόθυμος να κάνεις πράξη τις αλήθειες που κατανοείς, δεν έχεις τη δύναμη να το κάνεις· πολύ απλά, δεν μπορείς να ξεπεράσεις τις διεφθαρμένες διαθέσεις σου. Αυτό σημαίνει ότι έχεις μπλέξει άσχημα· δεν μπορείς να κάνεις πράξη την αλήθεια. Αν θέλεις να αποκρύπτεις πράγματα και να εξαπατάς τους άλλους, είσαι οπωσδήποτε ικανός να διαπράττεις ενέργειες συγκάλυψης και εξαπάτησης, ιδίως προς τον Άνωθεν, αναφέροντας μόνο τα καλά νέα κι όχι τα κακά, και μάλιστα εξαπατώντας τους ανωτέρους σου και αποκρύπτοντας πράγματα από τους κατωτέρους σου. Λες: «Αγαπώ πραγματικά την αλήθεια και είμαι άνθρωπος που κάνει πράξη την αλήθεια. Κρατάω προσεκτικά σημειώσεις, στοχάζομαι και συνοψίζω κάθε αλήθεια που αναφέρει ο Θεός, κι έπειτα την κάνω πράξη στην αληθινή ζωή». Σκέφτεσαι έτσι, έχεις αυτήν την επιθυμία, αλλά αυτό δεν σημαίνει ότι έχεις κάνει πράξη την αλήθεια. Γιατί; Επειδή έχεις πολλές παράλογες σκέψεις και απόψεις μέσα σου, οι οποίες έχουν ήδη καταλάβει την καρδιά σου. Ως αποτέλεσμα, οι διεφθαρμένες διαθέσεις έχουν γίνει η ζωή σου. Οι διεφθαρμένες διαθέσεις σου έχουν πάρει τα ηνία, κυριεύοντας τις σκέψεις και τις πράξεις σου. Ακόμη κι αν θέλεις να κάνεις πράξη την αλήθεια, είναι ανώφελο· δεν μπορείς να καταφέρεις να το κάνεις. Επομένως, αν δεν λυθούν οι διεφθαρμένες διαθέσεις σου, ακόμη κι αν κάνεις το καθήκον σου, είναι αδύνατον να καταφέρεις να ενεργείς σύμφωνα με τις αρχές· είναι ήδη αρκετά καλό αν μπορείς να αποφεύγεις να κρίνεις και να βλασφημείς τον Θεό ή να Του αντιστέκεσαι ενεργά και ανοιχτά. Ωστόσο, εφόσον οι διεφθαρμένες διαθέσεις κυβερνούν την καρδιά σου, δεν έχεις άλλη επιλογή από το να επαναστατείς και ν’ αντιστέκεσαι ενάντια στον Θεό. Ίσως να νομίζεις ότι προσπαθείς απλώς να εξαπατήσεις τον Άνωθεν και να του κρύψεις πράγματα και να εξαπατήσεις τον Θεό σε περιπτώσεις όπου είσαι παθητικός ή σε στιγμές απόγνωσης, κι ότι καταπιέζεις τους άλλους ή αποκαλύπτεις παρορμητικότητα μόνο σε στιγμές απόγνωσης. Οφείλεται όντως σε προσωρινές στιγμές απόγνωσης; Όχι, είναι αποτέλεσμα των βαθιά ριζωμένων διεφθαρμένων διαθέσεών σου που έχουν πάρει τα ηνία. Είναι αναπόφευκτο. Γιατί είναι αναπόφευκτο; Επειδή οι αλήθειες που κατανοείς είναι απλώς ένα είδος προθυμίας, ένα είδος πίστης στον εαυτό σου· δεν έχουν γίνει ακόμα η ζωή σου. Ανεξάρτητα από το αν έχεις γνώσεις και είτε το επίπεδό σου είναι υψηλό είτε χαμηλό, αν μη τι άλλο η αλήθεια δεν έχει γίνει η ζωή σου. Με άλλα λόγια, η αλήθεια δεν έχει πάρει τα ηνία μέσα σου· αυτό που έχει πάρει τα ηνία μέσα σου είναι οι σατανικές διαθέσεις και οι φιλοσοφίες του Σατανά. Όταν σε κυριεύουν σατανικές διαθέσεις, ζεις με βάση τις σατανικές διαθέσεις κι εξακολουθείς να ζεις υπό την επιρροή του Σατανά. Όταν δεν θίγονται τα συμφέροντά σου και η περηφάνια σου, όταν η θέση σου, η φήμη σου και το κέρδος σου δεν μπαίνουν στη μέση, είσαι πρόθυμος να κάνεις πράξη λίγη από την αλήθεια. Μόλις, όμως, μπουν στη μέση η φήμη σου, το κέρδος σου, η θέση σου ή ο προορισμός σου, οι διεφθαρμένες διαθέσεις σου σε αρπάζουν και σε ελέγχουν σταθερά και σφιχτά. Εξακολουθείς να μην έχεις αληθινή υποταγή στον Θεό· είναι και πάλι εκατό τοις εκατό πιθανό να προδώσεις τον Θεό και την αλήθεια. Κρίνοντας από αυτά τα φαινόμενα, έχουν λυθεί οι διεφθαρμένες διαθέσεις σου; Έχουν αποβληθεί; Έχει γίνει η αλήθεια η ζωή σου; Όταν συμβαίνει κάτι, αν οι αλήθειες που κατανοείς δεν μπορούν να ξεπεράσουν τις διεφθαρμένες διαθέσεις σου, δεν μπορούν να ξεπεράσουν τις επιλογές σου και τα θέλω σου, δεν μπορούν να ξεπεράσουν τις επιθυμίες σου, τις φιλοδοξίες σου, τη θέση και τη φήμη σου, τότε οι αλήθειες που κατανοείς δεν είναι η ζωή σου. Όταν η αλήθεια γίνει η ζωή σου, θα μπορείς, όπως είναι φυσικό, να ξεπεράσεις αυτές τις διεφθαρμένες διαθέσεις. Αν δεν μπορείς να ξεπεράσεις τις διεφθαρμένες διαθέσεις σου, αυτό δείχνει ότι η αλήθεια δεν έχει πάρει ακόμη τα ηνία μέσα σου κι ότι δεν έχει γίνει ακόμα η ζωή σου. Λες ότι αγαπάς την αλήθεια, αλλά αυτό είναι απλώς κάτι που λαχταράς και επιθυμείς· δεν αντιπροσωπεύει τη ζωή σου. Όλοι οι άνθρωποι που έχουν κανονική ανθρώπινη φύση λαχταρούν θετικά πράγματα. Το γεγονός ότι λαχταράς να είσαι καλός άνθρωπος σημαίνει κι ότι είσαι καλός άνθρωπος; (Όχι.) Το γεγονός ότι αγαπάς την αλήθεια, την εντιμότητα και τη δικαιοσύνη σημαίνει ότι έχεις την αλήθεια, εντιμότητα και δικαιοσύνη; Όχι. Δεν έχεις αυτά τα πράγματα· απλώς τα λαχταράς. Τι είναι η λαχτάρα; (Ο ευσεβής πόθος ενός ανθρώπου.) Σωστά· είναι μόνο μια επιθυμία. Δεν έχει καμία σχέση με το πώς πραγματικά φέρεσαι, έτσι δεν είναι; (Ναι.)

Έχετε αυτήν τη στιγμή την αλήθεια ως ζωή σας; (Όχι.) Πώς μπορεί να καταλάβει κάποιος αν έχετε την αλήθεια ως ζωή σας; Μπορεί να το καταλάβει εξετάζοντας αν οι αλήθειες που κατανοείς μπορούν να ξεπεράσουν τις διεφθαρμένες διαθέσεις σου, όταν τα συμφέροντά σου έρχονται σε σύγκρουση με την αλήθεια, όταν τα συμφέροντά σου πρόκειται να υποστούν απώλειες ή να απειληθούν. Αν μπορούν, τότε είσαι άνθρωπος που έχει την αλήθεια ως ζωή του. Αν δεν μπορούν, αυτό αποδεικνύει ότι το ανάστημά σου είναι πολύ μικρό. Πόσο μικρό; Δεν έχεις την αλήθεια ως ζωή σου. Αυτή είναι η πραγματικότητα. Κάποιοι άνθρωποι λένε: «Αν δεν έχουμε την αλήθεια ως ζωή μας, τότε γιατί μπορούμε και πάλι να απαρνιόμαστε τα πάντα για να κάνουμε τα καθήκοντά μας στον οίκο του Θεού; Γιατί μπορούμε και πάλι να υποφέρουμε και να πληρώνουμε ένα τίμημα για τον Θεό;» Μάλιστα, κάποιοι λένε: «Ήδη διαθέτω κάποια αφοσίωση· έχω ήδη γίνει νικητής». Στην πραγματικότητα, τέτοιες δηλώσεις έχουν νοθευτεί με τις αντιλήψεις και τις φαντασιοκοπίες των ανθρώπων. Δεν είναι λάθος οι άνθρωποι να αναλαμβάνουν δεσμεύσεις και να έχουν βλέψεις. Η λαχτάρα των ανθρώπων για το φως, για δικαιοσύνη, καθώς και η λαχτάρα τους να επιδιώξουν την αλήθεια, να φτάσουν στη σωτηρία και ούτω καθεξής, αυτοί οι ευσεβείς πόθοι μπορούν να αλλάξουν ένα μέρος της επίγνωσής τους, την κατεύθυνση του μονοπατιού στο οποίο βαδίζουν και, ασφαλώς, κάποιες από τις συμπεριφορές τους και, προς τα έξω, κάποιες πτυχές της διαγωγής τους και του τρόπου ζωής τους. Σε τι αναφέρεται εδώ η αλλαγή; Για παράδειγμα, έστω ότι αυτήν τη στιγμή έχεις πίστη, ότι η κατάστασή σου είναι πολύ καλή, ότι δεν είσαι αρνητικός κι ότι το καθήκον σου προχωράει εξαιρετικά ομαλά. Συνεπώς, νιώθεις ότι είσαι ιδιαίτερα αφοσιωμένος κι ότι έχεις ελπίδα να πραγματοποιήσεις την ευχή σου να φτάσεις στη σωτηρία, και δεν σε πειράζει να υπομείνεις οποιαδήποτε κακουχία. Όμως, οι καλές στιγμές δεν διαρκούν για πάντα. Όσο κάνεις το καθήκον σου, έρχεσαι αντιμέτωπος με κάποια εμπόδια και κάποιες αποτυχίες, κλαδεύεσαι, κάνεις πολλές παρακάμψεις, και μάλιστα σε παραπλανούν και σε καταπιέζουν αντίχριστοι, με αποτέλεσμα να υποφέρεις πολλά δεινά. Τότε, νιώθεις δυσφορία μέσα σου. Δεν κατανοείς την αλήθεια, δεν ξέρεις γιατί συνέβησαν αυτά τα πράγματα και δεν παίρνεις απαντήσεις μέσα από την προσευχή στον Θεό, οπότε νιώθεις αναστατωμένος. Σε μεγάλο βαθμό, η έλευση αυτών των πραγμάτων επιφέρει πλήγμα και συντριβή στη δέσμευσή σου να λαχταράς την αλήθεια και το φως. Αφού υποστείς αυτήν τη συντριβή, δεν θέλεις πλέον να κάνεις το καθήκον σου, θεωρώντας ότι είναι ανώφελο. Τι συμβαίνει εδώ; Πώς άλλαξες τόσο γρήγορα; Γιατί είσαι σαν ένας εντελώς διαφορετικός άνθρωπος από πριν; Αν είχες ανάστημα και είχες την αλήθεια ως ζωή σου, η αφοσίωσή σου δεν θα άλλαζε. Επειδή, όμως, δεν έχεις την αλήθεια ως ζωή σου, η εσωτερική σου κατάσταση, η νοοτροπία σου και η θέλησή σου να πιστεύεις στον Θεό και να δαπανήσεις τον εαυτό σου είναι μονίμως ασταθείς, είναι μία κρύο και μία ζέστη. Κατά τις περιόδους όπου τα πάντα προχωράνε ομαλά και είσαι σε καλή ψυχολογική διάθεση, έχεις θέληση, έχεις πολλά να πεις κατά την προσευχή, είσαι πρόθυμος να διαβάσεις τα λόγια του Θεού, εργάζεσαι πολύ σκληρά στο καθήκον σου και δεν σε πειράζει να είσαι απασχολημένος ή κουρασμένος και να υπομένεις οποιαδήποτε κακουχία. Μόλις, όμως, τα πράγματα πάψουν να είναι τόσο ευνοϊκά, γίνεσαι αρνητικός κι αδύναμος, χάνοντας τη θέληση να κάνεις το καθήκον σου. Όταν χάνεις ένα γεύμα ή κοιμάσαι λίγο λιγότερο, νιώθεις ότι αυτό είναι τεράστια κακουχία κι αναδύονται παράπονα μέσα σου: «Γιατί πρέπει να υποφέρω; Δεν κερδίζω καν χρήματα κάνοντας το καθήκον μου· δεν αξίζει τον κόπο!» Όπως βλέπεις, η νοοτροπία σου είναι εντελώς διαφορετική. Γιατί έχει συμβεί τέτοια μεγάλη αλλαγή; Επειδή δεν έχεις την αλήθεια ως ζωή σου και οι διεφθαρμένες διαθέσεις σου εξακολουθούν να υπάρχουν μέσα σου. Όταν οι άνθρωποι είναι ενθουσιώδεις, νιώθουν ότι δεν έχουν καθόλου φιλοδοξίες ή επιθυμίες ούτε απαιτήσεις από τον Θεό. Στην πραγματικότητα, οι διεφθαρμένες διαθέσεις τους εξακολουθούν να έχουν τα ηνία μέσα τους· αυτά τα πράγματα παραμένουν απαράλλαχτα. Όταν οι άνθρωποι είναι θετικοί, είναι πολύ ενθουσιώδεις κι έχουν ιδιαίτερη θέληση και κανένας δεν μπορεί να τους συγκρατήσει. Όταν είναι αρνητικοί, είναι σαν χυλός· κανένας δεν μπορεί να τους τραβήξει προς τα πάνω. Πηγαίνουν μονίμως στα άκρα και είναι εντελώς ασταθείς. Αυτό δείχνει ότι τους λείπει κάτι στην κανονική ανθρώπινη φύση τους. Τι τους λείπει; Τους λείπει η αλήθεια ως ζωή τους· αυτό τους λείπει. Η κατάστασή σου είναι μία κρύο και μία ζέστη, τη μια στιγμή είσαι αρνητικός και την επόμενη θετικός. Τι το προκαλεί αυτό; Οι διεφθαρμένες διαθέσεις σου είναι που προκαλούν προβλήματα. Σήμερα σε κάνουν να σκέφτεσαι ένα πράγμα και αύριο ένα άλλο πράγμα· σε κάθε περίπτωση, αυτές οι σκέψεις εναρμονίζονται πάντα με τα θέλω σου, την παρορμητικότητά σου και την τρέχουσα κατάστασή σου, την ψυχολογική σου διάθεση και τα αισθήματά σου. Είναι, όμως, διαφορετικό όταν οι άνθρωποι έχουν την αλήθεια μέσα τους. Αν η αλήθεια γίνει η ζωή σου, θα σου δίνει διαρκώς τη δυνατότητα να έχεις έναν ακριβή και αληθινό ορισμό γι’ αυτό που κάνεις, ο οποίος δεν πρόκειται ν’ αλλάξει ποτέ. Δεν θα είσαι μία κρύο και μία ζέστη και δεν πρόκειται να γίνεσαι αρνητικός, να αποθαρρύνεσαι από μια αποτυχία και μια πτώση ούτε από λίγο κλάδεμα ή ένα μικρό εμπόδιο. Ούτε θα είσαι τόσο θετικός που θα ενεργείς σαν ένα παθιασμένο νιάτο, μένοντας ξάγρυπνος για τρία μερόνυχτα. Αντ’ αυτού, θα έχεις κανονικό ορθολογισμό. Σωστά; (Ναι.) Μόλις οι άνθρωποι κατανοήσουν την αλήθεια και η αλήθεια γίνει η ζωή τους, τα οράματα τούς γίνονται ξεκάθαρα. Ξέρουν γιατί πρέπει ν’ ακολουθούν τον Θεό, γιατί πρέπει να κάνουν το καθήκον τους, ποια αποτελέσματα πρέπει να πετύχουν στην εκτέλεση του καθήκοντός τους και ποιος είναι ο σκοπός, ποια είναι η σημασία και η αξία του να υπομένουν αυτές τις κακουχίες. Κατανοούν εντελώς όλες αυτές τις αλήθεια-αρχές μέσα τους, χωρίς σύγχυση ή θολούρα. Κι έτσι, υποφέρουν πρόθυμα και χωρίς να παραπονιούνται, έχουν κανόνες και αρχές σε ό,τι κάνουν και ποτέ δεν χάνουν την πίστη στον Θεό· όταν νιώθουν αρνητικοί, δεν παραπονιούνται για τον Θεό ούτε Τον εγκαταλείπουν, κι όταν νιώθουν θετικοί, δεν έχουν επιπλέον απαιτήσεις από τον Θεό και η κατάστασή τους είναι πολύ κανονική. Είστε εσείς έτσι αυτήν τη στιγμή; (Όχι.) Τι πρέπει να γίνει, λοιπόν; (Στο εξής, πρέπει να εστιάσουμε στην επιδίωξη της αλήθειας για να λύσουμε τις διεφθαρμένες διαθέσεις μας· δεν υπάρχει άλλο μονοπάτι.) Δεν υπάρχει άλλο μονοπάτι πέρα από την επιδίωξη της αλήθειας. Επίτρεψέ Μου να σου πω το εξής: Αν δεν επιδιώξεις την αλήθεια και οι διεφθαρμένες διαθέσεις συνεχίσουν για πάντα να έχουν τα ηνία ως ζωή σου, τότε δεν πρόκειται να έχεις έναν καλό προορισμό· στην καλύτερη περίπτωση, θα καταλήξεις απλός δουλευτής. Αν, όμως, επιδιώξεις την αλήθεια, θα έχεις πολλές ελπίδες να φτάσεις στη σωτηρία και οι ευλογίες που θα λάβεις στο τέλος θα είναι επίσης πολλές. Αν επιδιώξεις την αλήθεια, θα απελευθερωθείς από τα δεσμά των διεφθαρμένων διαθέσεων, οι διεφθαρμένες διαθέσεις δεν θα είναι πλέον η ζωή σου, κι έτσι θα έχεις πραγματικά ελπίδα να φτάσεις στη σωτηρία. Αν δεν επιδιώξεις την αλήθεια και οι διεφθαρμένες διαθέσεις σου παραμείνουν άλυτες, και θέλεις να βασίζεσαι αποκλειστικά στην αυτοσυγκράτηση και στη δύναμη της θέλησης να κάνεις καλά πράγματα και να μη διαπράττεις κακό, τότε είναι δύσκολο να πει κανείς αν θα μπορέσεις να τα καταφέρεις καν ως το τέλος του μονοπατιού. Είναι κατανοητό αυτό; (Είναι κατανοητό.) Ποιο είναι το μεγαλύτερο πρόβλημα που πρέπει να λύσουν οι άνθρωποι στην πίστη τους στον Θεό; (Οι διεφθαρμένες διαθέσεις.) Η επίλυση των διεφθαρμένων διαθέσεων είναι το πιο καίριο πράγμα. Μη σκέφτεσαι: «Κάνω τώρα ένα καθήκον πλήρους απασχόλησης στον οίκο του Θεού, δαπανώ τον εαυτό μου όλη την ώρα, οπότε είμαι νικητής!» Ο Θεός αναφέρεται στη δημιουργία μιας ομάδας νικητών· τι σημαίνει «νικητές»; «Ούτοι είναι οι ακολουθούντες το Αρνίον όπου αν υπάγη» (Αποκάλυψη 14:4). Αυτοί είναι νικητές με την απλή έννοια του όρου. Δεν μπορεί να είναι κανείς ικανοποιημένος απλώς και μόνο επειδή είναι νικητής. Το να είναι κανείς νικητής μ’ αυτήν την απλή έννοια δεν σημαίνει ότι έχουν αποβληθεί οι διεφθαρμένες διαθέσεις του ούτε σημαίνει ότι έχει την αλήθεια ως ζωή του. Αυτοί που σώζονται στο τέλος δεν είναι απλώς νικητές· δεν είναι τόσο απλό. Οι νικητές είναι απλώς εκείνοι που ξεπερνούν την κοσμική ζωή, τον Σατανά, τις πονηρές τάσεις και τα κακά καθεστώτα· αυτό είναι οι νικητές. Αν απλώς κατανοείς κάποιες αλήθεια-αρχές και μπορείς προσωρινά να ξεπεράσεις τη σάρκα και τα αισθήματα ή αν δεν περιορίζεσαι από διάφορες αβάσιμες φήμες ούτε σε αναστατώνουν κακοί άνθρωποι ή δύσπιστοι, αυτό και πάλι δεν σημαίνει ότι πληροίς απόλυτα το πρότυπο ενός νικητή. Δεν έχει μεγάλη αξία το να έχεις μόνο αυτές τις λίγες ασήμαντες εμπειρίες. Τι έχει αξία; Να έχεις την αλήθεια ως ζωή σου· αυτό είναι το πιο πολύτιμο πράγμα. Πώς μπορεί κανείς να κάνει την αλήθεια ζωή του; Υπάρχει μόνο ένα μονοπάτι: Πρέπει να διαβάζεις περισσότερο τα λόγια του θεού και να τα κάνεις πράξη και να τα βιώνεις περισσότερο. Μόνο έτσι μπορείς ν’ αποκτήσεις την αλήθεια από τα λόγια του Θεού και να καταφέρεις να έχεις την αλήθεια ως ζωή σου. Αν χρησιμοποιείς την αλήθεια για να καθοδηγείς όλη σου τη ζωή, την καθημερινότητά σου και τις αρχές με βάση τις οποίες ενεργείς και φέρεσαι —αν ασκείσαι μ’ αυτόν τον τρόπο— θα έχεις την αλήθεια-πραγματικότητα. Όταν θα έχεις την αλήθεια-πραγματικότητα, οι σατανικές διαθέσεις που είχες στο παρελθόν θα παραγκωνιστούν. Προτού αποφασίσεις πώς θα ενεργήσεις, πρώτα συλλογίσου: «Αυτό που σκέφτομαι δεν αντιπροσωπεύει τις αλήθεια-αρχές. Πρέπει να δω τι λένε τα λόγια του Θεού». Αν συλλογίζεσαι έτσι κάθε φορά κι αν μιλάς και ασκείσαι κάθε φορά σύμφωνα με τα λόγια του Θεού, δεν θα καταφέρει η αλήθεια να εισέλθει λίγο λίγο στη ζωή σου; Πολλές μικρές σταγόνες φτιάχνουν έναν ωκεανό. Άφησε την αλήθεια να εισέλθει στην καρδιά σου λίγο λίγο, για ν’ αλλάξεις την καθημερινότητά σου, τις απόψεις σου, την τρέχουσα κατάσταση της ύπαρξής σου και την κατάστασή σου. Όσο αλλάζει σταδιακά η κατάστασή σου και αναπτύσσεται προς μια καλή κατεύθυνση, η πιθανότητα να κάνεις κακό και να προκαλέσεις διατάραξη και αναστάτωση θα μειώνεται διαρκώς, η πιθανότητα να κάνεις επίδειξη θα μειώνεται διαρκώς, ενώ οι μαρτυρίες σου που δείχνουν ότι ασκείσαι σύμφωνα με τις αλήθεια-αρχές θα αυξάνονται διαρκώς. Όταν προκύπτουν καίρια ζητήματα σωστού και λάθους, οι αλήθεια-αρχές ξεπερνούν τις σατανικές διεφθαρμένες διαθέσεις σου και τα προσωπικά σου θέλω, τις προτιμήσεις σου και τα σχέδιά σου. Μόνο τότε θα είσαι αληθινός νικητής, κάποιος που έχει την αλήθεια ως ζωή του και κάποιος που μπορεί να φτάσει στη σωτηρία. Διαφορετικά, αν απλώς ενεργείς με βάση τις προτιμήσεις σου και σκέφτεσαι: «Είναι καλό να ενεργώ έτσι, κάνω αυτά τα πράγματα με χαρά και προθυμία και δεν έχω παράπονα», σε τι ωφελεί αυτό; Δεν έχεις παράπονα· ποιες είναι, όμως, οι αρχές της άσκησής σου; Η άσκησή σου προέρχεται εξ ολοκλήρου από τις προτιμήσεις των διεφθαρμένων διαθέσεών σου, από εσφαλμένες σκέψεις και απόψεις, από εγωιστικές προθέσεις, από φιλοδοξίες και επιθυμίες, από αισθήματα και από παρορμητικότητα· καθοδηγείται πλήρως από τις διεφθαρμένες διαθέσεις σου. Αυτή είναι μια ζωή που αποκαλύπτει διεφθαρμένες διαθέσεις· όχι μια ζωή που αποκαλύπτει την αλήθεια. Ο Θεός όχι μόνο δεν το θυμάται, αλλά το καταδικάζει κιόλας. Πρέπει να προσπαθείς με όποιον τρόπο μπορείς, ώστε να καταφέρεις ό,τι βιώνεις, τα λόγια που λες και τα πράγματα που κάνεις, καθώς και οι σκέψεις και οι απόψεις που αποκαλύπτεις, να συνάδουν όλα με την αλήθεια· να καταφέρεις αυτές οι παράλογες σκέψεις και απόψεις που είναι αποτέλεσμα των διεφθαρμένων διαθέσεων να γίνονται ολοένα και λιγότερες μέσα σου· και να καταφέρεις όλα όσα σκέφτεσαι μέσα σου και όλες οι απόψεις σου για τα ζητήματα να σχετίζονται με την αλήθεια και να συνάδουν με την αλήθεια. Πρέπει να το επιδιώξεις αυτό και να εστιάσεις σ’ αυτήν την πτυχή, κι έπειτα θα συμβαίνουν ολοένα και περισσότερες αλλαγές μέσα σου και η κατάστασή σου θα βελτιώνεται συνεχώς. Στις μέρες μας, πολλοί άνθρωποι μπορούν ν’ αναφέρουν λόγια και δόγματα, διατυπώνοντάς τα με σαφήνεια και λογική, αλλά όταν πρόκειται να μιλήσουν για την αλήθεια-πραγματικότητα, δεν έχουν τίποτα να πουν και δεν είναι σε θέση να εκφράσουν ούτε την παραμικρή πρακτική κατανόηση. Τι συμβαίνει εδώ; (Δεν έχουμε την αλήθεια.) Η ζωή σου εξακολουθεί να είναι η ζωή των διεφθαρμένων διαθέσεων, η ζωή του Σατανά, κι όχι η ζωή της αλήθειας.

Έχετε κατανοήσει αυτά πάνω στα οποία μόλις συναναστραφήκαμε; Αν αναγνωρίζετε πραγματικά ότι δεν έχουν αποβληθεί ακόμα οι διεφθαρμένες διαθέσεις σας κι ότι εξακολουθείτε να ζείτε με βάση διεφθαρμένες διαθέσεις, θα γίνετε αρνητικοί; (Πριν από λίγο, όταν Σε άκουσα, Θεέ Μου, να λες ότι οι διεφθαρμένες διαθέσεις μας δεν έχουν αλλάξει, ένιωσα ότι τα λόγια Σου έχουν μεγάλη απήχηση μέσα μου και σκέφτηκα ότι τρώω και πίνω διαρκώς τα λόγια του Θεού όλα αυτά τα χρόνια κι έχω εστιάσει στην άσκηση της αλήθειας σε συγκεκριμένες περιπτώσεις· πώς γίνεται, λοιπόν, να μην έχουν αλλάξει ακόμα οι διεφθαρμένες διαθέσεις μου; Ένιωσα λίγο απογοητευμένος και αρνητικός. Μέσα, όμως, από την παροχή της καθοδήγησής Σου και τη συναναστροφή Σου βήμα προς βήμα, κατανόησα ότι απλώς εμφανίζω κάποιες εξωτερικές καλές συμπεριφορές, αλλά οι διεφθαρμένες διαθέσεις μου εξακολουθούν να έχουν τα ηνία μέσα μου· όντως, δεν έχει υπάρξει καμία αλλαγή. Είπες, Θεέ Μου, ότι οι άνθρωποι, όταν ενεργούν, πρέπει πρώτα να συλλογίζονται, ότι όσο καλές κι αν είναι οι ιδέες τους, δεν αντιπροσωπεύουν τις αλήθεια-αρχές, κι ότι πρέπει να βλέπουν τι λέει η αλήθεια στα λόγια του Θεού και να εκπαιδευτούν στην αναζήτηση της αλήθειας και στην άσκηση σύμφωνα με τα λόγια του Θεού κάθε φορά που κάνουν κάτι, κι έπειτα σιγά σιγά η κατάστασή τους θ’ αλλάξει. Αφού άκουσα τη συναναστροφή Σου, Θεέ Μου, μου φάνηκε ότι ξαναβρήκα την ελπίδα κι ένιωσα ότι υπάρχει ένα μονοπάτι και δεν ήμουν πλέον αρνητικός.) Είναι λάθος να είσαι αρνητικός· δεν θα πρέπει να είσαι αρνητικός σε καμία περίπτωση. Η αποβολή των διεφθαρμένων διαθέσεων είναι το σημαντικό για να φτάσει κανείς στη σωτηρία. Όσο περισσότερο κάτι είναι μια διεφθαρμένη διάθεση, τόσο περισσότερο πρέπει να εστιάσεις στην επίλυσή του. Πρέπει να δώσεις όλο σου το είναι και να αφιερώσεις όλη σου την προσοχή σ’ αυτό. Δεν μπορείς να είσαι αρνητικός και δεν μπορείς να καταθέσεις τα όπλα. Παρόλο που αρχίζετε τώρα να εστιάζετε στην επιδίωξη της αλήθειας, μερικές φορές και πάλι δεν ξέρετε πώς να ασκηθείτε. Μιλώντας σας τώρα για το μονοπάτι άσκησης είναι πιο ωφέλιμο για τη ζωή-είσοδό σας και, ταυτόχρονα, μπορεί να έχει ως αποτέλεσμα να αναδυθεί μέσα σας ένα αίσθημα κρισιμότητας και να σας επιτρέψει να εστιάσετε στην αλήθεια, να κατανοήσετε την αλήθεια και να εισέλθετε στην αλήθεια-πραγματικότητα το συντομότερο δυνατόν. Μην εφησυχάζετε και μην ικανοποιείστε από τις τρέχουσες συνθήκες σας. Απλώς έχετε γίνει υπάκουοι και καλότροποι και είστε λίγο πιο συνετοί από ό,τι πριν, αλλά και πάλι απέχετε από το να αποβάλετε τις διεφθαρμένες διαθέσεις σας! Τα γεγονότα είναι μπροστά στα μάτια σας· σε τι ωφελεί, λοιπόν, να είστε αρνητικοί; Δεν μπορείτε να λύσετε πραγματικά προβλήματα αν είστε αρνητικοί. Θα πρέπει να βρείτε από πού πηγάζει το πρόβλημα και ν’ αρχίσετε να προσπαθείτε να το λύσετε από εκεί. Δεν είναι πολύ αργά να ξεκινήσετε τώρα. Πότε θα είναι πολύ αργά; Θα είναι πολύ αργά όταν ολοκληρωθεί το έργο του Θεού. Έχετε την αποφασιστικότητα να εισέλθετε στην αλήθεια-πραγματικότητα και να καταφέρετε ν’ αποκτήσετε την αλήθεια ως ζωή σας; (Έχουμε πλέον αυτήν την αποφασιστικότητα.) Ουσιαστικά, δεν είναι δύσκολο να εισέλθει κανείς στην αλήθεια-πραγματικότητα. Σκεφτείτε το: έχουν ειπωθεί πολλά λόγια συναναστροφής πάνω στην αλήθεια και είναι πολύ λεπτομερή και συγκεκριμένα. Φαίνεται ότι υπάρχει πολύ περιεχόμενο, αλλά οι αρχές δεν αλλάζουν και το μονοπάτι άσκησης δεν αλλάζει. Όταν αποκαλύπτεις μια διεφθαρμένη διάθεση, να έχεις συνειδητά αυτήν την ιδέα ή σκέψη και να συλλογίζεσαι μέσα σου: «Αυτό είναι μια διεφθαρμένη διάθεση· πώς θα πρέπει, λοιπόν, να το λύσω; Δεν το έχω λύσει στο παρελθόν. Πιστεύω στον Θεό τόσα χρόνια, αλλά εστίαζα μόνο στις εξωτερικές ενέργειες και στο να κάνω επίδειξη και δεν έχω ποτέ συλλογιστεί το γεγονός ότι εξακολουθώ να έχω διεφθαρμένες διαθέσεις. Σήμερα, διαπίστωσα ξαφνικά ότι έχω μια τέτοια σκέψη μέσα μου. Από πού προήλθε αυτή η σκέψη; Από μια διεφθαρμένη διάθεση. Πώς πρέπει, λοιπόν, να λυθεί αυτή η διεφθαρμένη διάθεση;» Προσευχήσου στον Θεό και αναζήτησε την αλήθεια, και παράλληλα ρώτα ανθρώπους γύρω σου που είχαν εμπειρίες· θα σε καθοδηγήσουν ώστε ν’ αναζητήσεις την αλήθεια και να λύσεις το πρόβλημα. Όταν είστε όλοι μαζί, πρέπει να υποστηρίζετε και να βοηθάτε ο ένας τον άλλο και να δείχνετε κατανόηση ο ένας απέναντι στον άλλο. Όλοι έχουν το ίδιο ανάστημα και κανένας δεν θα πρέπει να θεωρεί ανώτερο ή κατώτερο οποιονδήποτε άλλο. Αν όλοι σας βοηθάτε και υποστηρίζετε ο ένας τον άλλο μ’ αυτόν τον τρόπο και το ανάστημα όλων αναπτυχθεί σταδιακά και, στο τέλος, φτάσετε όλοι στη σωτηρία και εισέλθετε μαζί στη βασιλεία, δεν θα είναι καλό αυτό; (Ναι.) Εντάξει, λοιπόν. Ας ολοκληρώσουμε σ’ αυτό το σημείο τη σημερινή μας συναναστροφή. Γεια σας!

9 Σεπτεμβρίου 2023