Εδώ και λίγο καιρό, συζητάμε για την «εγκατάλειψη», που είναι το πρώτο κύριο σημείο άσκησης σε σχέση με τον τρόπο επιδίωξης της αλήθειας. Την προηγούμενη φορά, συναναστραφήκαμε πάνω στο τρίτο σημείο της «εγκατάλειψης» —την εγκατάλειψη των φραγμών που υπάρχουν ανάμεσα σε έναν άνθρωπο και τον Θεό και της εχθρικότητάς του απέναντι στον Θεό— που ήταν εντελώς νέο περιεχόμενο. Δεν υπάρχει μόνο μία πτυχή σ’ αυτό το περιεχόμενο· περιλαμβάνει πολλά σημεία και πολλά περιεχόμενα. Αυτά τα περιεχόμενα είναι αυτό που βιώνουν οι άνθρωποι όσο πραγματοποιείται το έργο του Θεού και σχετίζονται άμεσα με τη ζωή και τις επιδιώξεις των ανθρώπων, οπότε, η πρώτη πτυχή πάνω στην οποία πρέπει οπωσδήποτε να συναναστραφούμε είναι οι αντιλήψεις και οι φαντασιοκοπίες των ανθρώπων σχετικά με τον Θεό. Είναι ένα θέμα που δεν μπορούν ν’ αποφύγουν οι άνθρωποι όσο βαδίζουν στο μονοπάτι της πίστης στον Θεό. Συναναστράφηκα εν μέρει πάνω σ’ αυτό το περιεχόμενο την προηγούμενη φορά. Ας μας πει κάποιος συγκεκριμένα πάνω σε τι συναναστράφηκα. (Την προηγούμενη φορά, ο Θεός συναναστράφηκε πάνω στην εγκατάλειψη των φραγμών που υπάρχουν ανάμεσα σε έναν άνθρωπο και τον Θεό και της εχθρικότητάς του απέναντι στον Θεό. Ο Θεός εξέθεσε πρώτα τις αντιλήψεις και τις φαντασιοκοπίες μας σε σχέση με το έργο Του. Για παράδειγμα, έχουμε αντιλήψεις και φαντασιοκοπίες σε σχέση με την ημέρα του Θεού, ενώ πιστεύουμε επίσης ότι το έργο του Θεού είναι πολύ υπερφυσικό κι ότι, εφόσον το Άγιο Πνεύμα εργάζεται και συγκινεί τους ανθρώπους, οι άνθρωποι θα είναι σε θέση να λύσουν οποιαδήποτε προβλήματα και οι διεφθαρμένες διαθέσεις τους θα μεταμορφωθούν. Κατά την έκθεση αυτών των αντιλήψεων και των φαντασιοκοπιών, ο Θεός μάς είπε ότι το αποτέλεσμα που σκοπεύει να πετύχει στο έργο Του είναι να θεμελιώσει μέσα μας τα λόγια Του, ώστε, όταν μας συμβαίνει κάτι στην καθημερινή μας ζωή, να μπορούμε ν’ ασκούμαστε σύμφωνα με τα λόγια του Θεού και με τις αλήθεια-αρχές· αυτή είναι η απαίτηση που έχει ο Θεός από τον καθέναν από εμάς.) Ποιος άλλος μπορεί να προσθέσει κάτι σ’ αυτό; (Την προηγούμενη φορά, ο Θεός συναναστράφηκε επίσης πάνω στο γεγονός ότι οι άνθρωποι πιστεύουν πως ο Θεός αποφαίνεται γι’ αυτούς με βάση τις προσωρινές εκδηλώσεις τους, ενώ παράλληλα νομίζουν πως τηρώντας τους κανονισμούς προς τα έξω και έχοντας καλές συμπεριφορές προς τα έξω, ικανοποιούν τον Θεό και μπορούν να φτάσουν στη σωτηρία· όλα αυτά είναι αντιλήψεις και φαντασιοκοπίες των ανθρώπων. Επίσης, όταν οι άνθρωποι είναι αδύναμοι ή αποκαλύπτουν επαναστατικότητα και διαφθορά, πιστεύουν ότι ο Θεός θα τους πειθαρχήσει και θα τους τιμωρήσει· είναι κι αυτό μια αντίληψη και μια φαντασιοκοπία. Από αυτές τις αντιλήψεις και τις φαντασιοκοπίες των ανθρώπων που εξέθεσε ο Θεός, κατανοήσαμε ότι ο Θεός δεν θέλει την καλή μας συμπεριφορά προς τα έξω ούτε θέλει να τηρούμε ορισμένες πρακτικές και κάποιους κανονισμούς προς τα έξω. Αντ’ αυτού, ελπίζει ότι, όταν μας συμβαίνει κάτι, θα είμαστε σε θέση ν’ αναζητούμε τις αλήθεια-αρχές και να εισέλθουμε στην αλήθεια-πραγματικότητα.) Όλοι έχουν λίγο πολύ αυτές τις αντιλήψεις και τις φαντασιοκοπίες, έτσι δεν είναι; (Ναι.) Οι άνθρωποι, προτού αρχίσουν να επιδιώκουν την αλήθεια ή όταν δεν κατανοούν και δεν έχουν αποκτήσει ακόμα την αλήθεια, τείνουν να χρησιμοποιούν αυτές τις αντιλήψεις και τις φαντασιοκοπίες προκειμένου να κάνουν εικασίες για το πώς εργάζεται ο Θεός ή προκειμένου να βγάλουν συμπεράσματα για το πώς θα εργαστεί ο Θεός. Ταυτόχρονα, τείνουν επίσης να χρησιμοποιούν αυτές τις εικασίες για ν’ αποφαίνονται για τον εαυτό τους, την έκβασή τους και το κατά πόσο θα λάβουν ευλογίες ή θα δυστυχήσουν στο μέλλον. Επομένως, στη διαδικασία επιδίωξης της αλήθειας, αυτές οι αντιλήψεις και οι φαντασιοκοπίες εμποδίζουν σε μεγάλο βαθμό τους ανθρώπους ν’ αποδεχθούν το έργο του Θεού, να επιδιώξουν την αλήθεια και ν’ αποκτήσουν την αλήθεια. Με άλλα λόγια, αν οι άνθρωποι δεν μπορέσουν να εγκαταλείψουν αυτές τις αντιλήψεις και τις φαντασιοκοπίες, αλλά εξακολουθούν πάντα να τις θεωρούν κίνητρό τους και κύρια αιτία για να πιστεύουν στον Θεό και να τον ακολουθούν, τότε αυτές οι αντιλήψεις και οι φαντασιοκοπίες θα τους εμποδίζουν σε μεγάλο βαθμό να επιδιώξουν και ν’ αποκτήσουν την αλήθεια. Και, τελικά, μπορούν να χρησιμοποιήσουν μόνο τις αντιλήψεις και τις φαντασιοκοπίες τους για να προσδιορίσουν την αξία, την ταυτότητα και τη θέση τους ενώπιον του Θεού, καθώς και για να προσδιορίσουν τι είδους μεταχείριση θα μπορούν να έχουν στον οίκο του Θεού, ποιος θα είναι ο προορισμός τους και τι ευλογίες θα λάβουν στο μέλλον, πόση εξουσία θα έχουν και πόσες πόλεις θα κυβερνούν, κατά πόσο θα είναι ένας πυλώνας ή ένας στυλοβάτης στους ουρανούς ή πόσα μπορούν να κερδίσουν σ’ αυτήν τη ζωή και πόσα μπορούν να κερδίσουν στον άλλο κόσμο. Επειδή αυτές οι αντιλήψεις και οι φαντασιοκοπίες έχουν να κάνουν με τη ζωή και τις επιδιώξεις των ανθρώπων, επηρεάζουν τα μονοπάτια που ακολουθούν οι άνθρωποι και, ασφαλώς, επηρεάζουν επίσης την τελική έκβαση και τον προορισμό των ανθρώπων. Οι άνθρωποι ζουν και επιδιώκουν πράγματα μέσα από τις αντιλήψεις και τις φαντασιοκοπίες τους. Είναι, επομένως, αναπόφευκτο να βλέπουν τα πάντα και να κρίνουν και να οριοθετούν τα πάντα με βάση αυτές τις αντιλήψεις και τις φαντασιοκοπίες. Έτσι, όπως κι αν παρέχει ο Θεός την αλήθεια και λέει στους ανθρώπους τι απόψεις θα πρέπει να διατηρούν και ποιο μονοπάτι θα πρέπει ν’ ακολουθούν, όσο οι άνθρωποι δεν εγκαταλείπουν τις αντιλήψεις και τις φαντασιοκοπίες τους, θα συνεχίζουν να ζουν σύμφωνα με αυτές· όπως είναι φυσικό, αυτές οι αντιλήψεις και οι φαντασιοκοπίες θα γίνουν η ζωή τους και οι νόμοι βάσει των οποίων επιβιώνουν και, αναπόφευκτα, θα γίνουν οι τρόποι και οι μέθοδοι που χρησιμοποιούν για ν’ αντιμετωπίζουν τα κάθε λογής γεγονότα και πράγματα. Μόλις οι αντιλήψεις και οι φαντασιοκοπίες των ανθρώπων γίνουν οι αρχές και τα κριτήρια με τα οποία βλέπουν τους ανθρώπους και τα πράγματα και φέρονται και ενεργούν, τότε, όπως κι αν πιστεύουν στον Θεό, όπως κι αν επιδιώκουν πράγματα και όσες κακουχίες κι αν υποφέρουν ή όσο μεγάλο τίμημα κι αν πληρώσουν, όλα αυτά θα είναι μάταια. Από τη στιγμή που ένας άνθρωπος ζει σύμφωνα με τις δικές του αντιλήψεις και φαντασιοκοπίες, τότε αντιστέκεται στον Θεό και είναι εχθρικός απέναντί Του· δεν έχει αληθινή υποταγή στα περιβάλλοντα που ρυθμίζει ο Θεός ή στις απαιτήσεις Του. Επομένως, στο τέλος, η έκβασή του θα είναι πολύ τραγική. Αν πιστεύεις στον Θεό για πολλά χρόνια και έχεις δαπανήσει τον εαυτό σου για Εκείνον, αν είσαι συνέχεια στο τρέξιμο και πληρώνεις μεγάλο τίμημα, αλλά η αφετηρία και η πηγή όλων αυτών που κάνεις είναι οι δικές σου αντιλήψεις και φαντασιοκοπίες, τότε δεν αποδέχεσαι αληθινά τον Θεό και δεν υποτάσσεσαι αληθινά σε Αυτόν. Είτε αυτές οι αντιλήψεις και οι φαντασιοκοπίες προέρχονται από τα βιβλία, είτε από την κοινωνία, είτε από τις δικές σου προσωπικές επιθυμίες και τα δικά σου ενδιαφέροντα, εν ολίγοις, εφόσον είναι αντιλήψεις και φαντασιοκοπίες, δεν είναι η αλήθεια· και εφόσον δεν είναι η αλήθεια, ανταγωνίζονται την αλήθεια, είναι ένα πρόσκομμα για την αποδοχή της αλήθειας κι ένας εχθρός του Θεού και της αλήθειας. Επομένως, όσο ζεις σύμφωνα με τις δικές σου αντιλήψεις και φαντασιοκοπίες, θα αξιολογείς και θα βλέπεις τα πάντα με βάση αυτές τις αντιλήψεις και τις φαντασιοκοπίες και είναι σίγουρο ότι, στο τέλος, εξαιτίας τους θα επαναστατήσεις ενάντια στα περιβάλλοντα που διαμορφώνει για σένα ο Θεός και ενάντια στην καθοδήγηση του Θεού ή στην κυριαρχία που έχει σ’ εσένα. Με λίγα λόγια, δεν υπάρχει σ’ αυτό αληθινή αποδοχή και υποταγή. Γιατί; Επειδή, όσες κακουχίες κι αν υποφέρεις ή όσο μεγάλο τίμημα κι αν πληρώσεις, εφόσον ζεις σύμφωνα με τις δικές σου αντιλήψεις και φαντασιοκοπίες, οι κακουχίες που υποφέρεις και το τίμημα που πληρώνεις δεν συνάδουν με τις αλήθεια-αρχές και δεν έχουν καμία σχέση με την αλήθεια· θα μπορούσε να πει κανείς ότι οι κακουχίες που υποφέρεις και το τίμημα που πληρώνεις βασίζονται στις ανθρώπινες αντιλήψεις και φαντασιοκοπίες και στις δικές σου προτιμήσεις κι ότι ο σκοπός τους είναι να ικανοποιήσεις τις σαρκικές σου επιθυμίες και να εκπληρώσεις κάποιους δικούς σου στόχους. Είναι ακριβώς όπως η εκδήλωση του Παύλου: Έκανε πολύ έργο και έτρεξε πολύ, κηρύττοντας το ευαγγέλιο στο μεγαλύτερο μέρος της Ευρώπης, αλλά όσες κακουχίες κι αν υπέφερε, όσο μεγάλο τίμημα κι αν πλήρωσε και όσο κι αν έτρεξε, ποτέ δεν είχε σκέψεις και απόψεις που ήταν σύμφωνες με την αλήθεια, ποτέ δεν αποδέχθηκε την αλήθεια και ποτέ δεν είχε τη στάση και την αληθινή εμπειρία της υποταγής στον Θεό· ζούσε μονίμως σύμφωνα με τις δικές του αντιλήψεις και φαντασιοκοπίες. Ποια ήταν η συγκεκριμένη αντίληψη και η φαντασιοκοπία του; Ότι όταν θα τελείωνε τον δρόμο και θα είχε αγωνιστεί τον καλό αγώνα, θα τον περίμενε ένας στέφανος δικαιοσύνης· αυτή ήταν η αντίληψη και η φαντασιοκοπία του Παύλου. Ποια ήταν η συγκεκριμένη θεωρητική βάση της αντίληψης και της φαντασιοκοπίας του; Ότι ο Θεός θα καθόριζε την έκβαση ενός ανθρώπου με βάση το πόσο έτρεξε, το τίμημα που πλήρωσε και το μέγεθος των κακουχιών που υπέφερε. Ο Παύλος άρχισε ασυναίσθητα να βαδίζει πάνω στο μονοπάτι των αντίχριστων μόνο και μόνο επειδή η αντίληψη και η φαντασιοκοπία του είχε μια τέτοια θεωρητική βάση. Ως αποτέλεσμα, όταν έφθασε στο τέλος της διαδρομής, δεν είχε κατανοήσει καθόλου ότι είχε συμπεριφορά και εκδηλώσεις αντίστασης απέναντι στον Θεό ή ουσία αντίστασης απέναντι στον Θεό, πόσο μάλλον είχε μετανοήσει. Εξακολουθούσε να παραμένει προσκολλημένος στην αρχική του αντίληψη και φαντασιοκοπία όσο πίστευε στον Θεό, και όχι μόνο δεν είχε την παραμικρή αληθινή υποταγή στον Θεό, αλλά, αντιθέτως, πίστευε ότι δικαιούνταν ακόμη περισσότερο να λάβει μια καλή έκβαση και έναν καλό προορισμό ως αντάλλαγμα από τον Θεό. Η φράση «ως αντάλλαγμα» ακούγεται ωραία, είναι ένας κόσμιος τρόπος διατύπωσης, αλλά, στην πραγματικότητα, δεν επρόκειτο για κάποια ανταλλαγή ούτε καν για κάποια συναλλαγή· ζητούσε αυτά τα πράγματα ευθέως από τον Θεό, τα απαιτούσε απερίφραστα από τον Θεό. Πώς τα απαιτούσε από τον Θεό; Ακριβώς όπως είπε: «Τελείωσα τον δρόμο μου, αγωνίστηκα τον καλό αγώνα· ο στέφανος της δόξας είναι πλέον δικός μου. Αυτό αξίζω και αυτό θα πρέπει να μου δώσει δικαιωματικά ο θεός». Το μονοπάτι που ακολούθησε ο Παύλος ήταν ένα μονοπάτι αντίστασης στον Θεό, το οποίο τον οδήγησε στην καταστροφή, και η τελική έκβαση που επήλθε σε αυτόν ήταν η τιμωρία του. Αυτό ήταν άρρηκτα συνδεδεμένο με την αντίληψη και την φαντασιοκοπία του σχετικά με τον Θεό. Παρέμεινε για πάντα επίμονα προσκολλημένος στη δική του αντίληψη και φαντασιοκοπία· έκανε στην άκρη και αγνόησε όσα είπε ο Θεός, τις αλήθειες —την οδό της ζωής— που παρείχε ο Θεός στους ανθρώπους, και μάλιστα υιοθέτησε μια στάση απαξίωσης και περιφρόνησης και δεν αναγνώρισε καν ούτε αποδέχθηκε το γεγονός ότι ο Ιησούς Χριστός ήταν η ενσάρκωση του Θεού. Όταν έφτασε στο τέλος της διαδρομής, εξακολουθούσε να παραμένει επίμονα προσκολλημένος στη δική του αντίληψη και φαντασιοκοπία όπως πριν, και συνέχιζε να τα βάζει με τον Θεό, καταλήγοντας, στο τέλος, στην αναπόφευκτη έκβαση της καταστροφής. Επομένως, αν, κατά τη διαδικασία απόκτησης πίστης στον Θεό, οι άνθρωποι μπορέσουν να εγκαταλείψουν όλα τα διάφορα αρνητικά τους συναισθήματα και κάποια πράγματα στην αληθινή ζωή που τους εμποδίζουν να επιδιώξουν την αλήθεια, κι ωστόσο δεν μπορέσουν να εγκαταλείψουν τους φραγμούς που υπάρχουν ανάμεσα στον εαυτό τους και τον Θεό ή την εχθρικότητά τους απέναντι στον Θεό, τότε αυτό θα είναι πολύ λυπηρό και τραγικό και, στο τέλος, θα έχουν την ίδια έκβαση με τον Παύλο· θα τιμωρηθούν. Αυτό είναι βέβαιο πέρα από κάθε αμφιβολία. Επομένως, στην άσκηση της «εγκατάλειψης», το σημείο της «εγκατάλειψης των φραγμών που υπάρχουν ανάμεσα σε έναν άνθρωπο και τον Θεό και της εχθρικότητάς του απέναντι στον Θεό» είναι το πιο καίριο και το πιο σημαντικό και δεν μπορεί να παραβλεφθεί. Πρέπει να εξετάζεις συχνά το εξής: Στη σχέση σου με τον Θεό και όσο βιώνεις το έργο του Θεού, τι αντιλήψεις και φαντασιοκοπίες εξακολουθείς να έχεις που δεν συνάδουν με την αλήθεια, με τις επιθυμίες ή τις απαιτήσεις του Θεού και που παρεμβάλλονται ανάμεσα σ’ εσένα και στον Θεό. Θα πρέπει να τις εξετάζεις, να τις συγκρίνεις με τα λόγια του Θεού, κι έπειτα να τις εγκαταλείψεις. Ο σκοπός της εγκατάλειψης δεν είναι να περάσεις από μια διαδικασία, αλλά ν’ αποδεχθείς την αλήθεια, ν’ αποδεχθείς από αυτήν την άποψη τις αλήθεια-αρχές που έχει διατυπώσει ο Θεός στους ανθρώπους και να χρησιμοποιήσεις αυτές τις αλήθεια-αρχές για ν’ αντικαταστήσεις τις αντιλήψεις και τις φαντασιοκοπίες σου και ν’ αλλάξεις την οπτική πίσω από την επιδίωξή σου και την κατεύθυνση της επιδίωξής σου, ώστε να μπορείς να είσαι σε αρμονία με τον Θεό στη ζωή σου και όσο ακολουθείς τον Θεό, αντί να είσαι σε αρμονία με τις δικές σου αντιλήψεις και φαντασιοκοπίες. Το έργο του Θεού είναι να εξαλείψει τις αντιλήψεις και τις φαντασιοκοπίες των ανθρώπων· ο Θεός παρέχει στους ανθρώπους την αλήθεια και για να εξαλείψουν τις αντιλήψεις και τις φαντασιοκοπίες τους. Ο Θεός, εξαλείφοντας τις αντιλήψεις και τις φαντασιοκοπίες των ανθρώπων, τους δίνει τη δυνατότητα να έχουν σωστές σκέψεις, απόψεις, θεωρήσεις και οπτικές όταν προσεγγίζουν κάθε περιβάλλον που διαμορφώνει Εκείνος κι όταν προσεγγίζουν κάθε ζήτημα που αντιμετωπίζουν στη ζωή. Ο Θεός κάνει το έργο Του και παρέχει στους ανθρώπους την αλήθεια μέσα από τα λόγια Του όχι για να εκπληρώσει τις αντιλήψεις και τις φαντασιοκοπίες τους, αλλά για να τις καταρρίψει και, τελικά, να δώσει τη δυνατότητα στους ανθρώπους να εγκαταλείψουν τις αντιλήψεις και τις φαντασιοκοπίες τους και να γνωρίσουν τον Θεό.

Έχουμε συναναστραφεί προηγουμένως πάνω σε κάποιες από τις αντιλήψεις και τις φαντασιοκοπίες των ανθρώπων σε σχέση με το έργο του Θεού. Πέρα από αυτές τις αντιλήψεις και τις φαντασιοκοπίες, οι άνθρωποι έχουν και κάποιες άλλες αντιλήψεις και φαντασιοκοπίες σε σχέση με το έργο του Θεού, τις οποίες πρέπει να εγκαταλείψουν στη διαδικασία επιδίωξης της αλήθειας. Για παράδειγμα, οι άνθρωποι πιστεύουν ότι, αφού αποδεχθούν το έργο του Θεού, αν μπορούν να επιδιώξουν την αλήθεια, θ’ ανανεωθούν εντελώς, και ότι, μόλις μετατρέψουν τα λόγια του Θεού σε ζωή τους, θα έχουν μια εντελώς νέα ζωή και θ’ αναγεννηθούν, θα γίνουν άλλοι άνθρωποι. Πιστεύουν ότι το επίπεδό τους θα έχει βελτιωθεί και ότι τα ένστικτά τους θα έχουν επίσης αλλάξει σε κάποιον βαθμό, κι έτσι θα τους συμβαίνουν συχνά πράγματα που δεν θα περίμεναν ποτέ. Με άλλα λόγια, όχι μόνο θα μπορούν να κάνουν πράγματα που υπερβαίνουν το επίπεδό τους και τα ένστικτά τους, αλλά θα μπορούν και να τα κάνουν εξαιρετικά αβίαστα και ομαλά. Επιπλέον, κάποιοι άνθρωποι, στη διαδικασία απόκτησης πίστης στον Θεό, συχνά νομίζουν κιόλας ότι, από τότε που άρχισαν να επιδιώκουν την αλήθεια, η προσωπικότητα και η ιδιοσυγκρασία τους έχουν βελτιωθεί, τα μάτια τους είναι πιο λαμπερά από πριν και η ακοή τους είναι καλύτερη από πριν. Κατά καιρούς, κοιτάζονται στον καθρέφτη και πιστεύουν ότι μοιάζουν όλο και περισσότερο με αγγέλους· πιστεύουν ότι ομορφαίνουν ολοένα και περισσότερο και ότι έχουν αποκτήσει πολύ περισσότερη ζωντάνια από ποτέ. Μάλιστα, κάποιοι άνθρωποι πιστεύουν κιόλας ότι κάποιες από τις συνήθειες της ζωής τους έχουν αλλάξει και ότι τα πρότυπα διαβίωσής τους είναι πλέον διαφορετικά· στο παρελθόν, αν πήγαιναν για ύπνο πολύ αργά, χασμουριόνταν ασταμάτητα, αλλά από τότε που άρχισαν να επιδιώκουν την αλήθεια, αυτές οι αντιδράσεις έχουν εξαφανιστεί και το θεωρούν αυτό ιδιαίτερα θαυμαστό. Οι άνθρωποι, σύμφωνα με τις αντιλήψεις και τις φαντασιοκοπίες τους, πιστεύουν ότι, μόλις αρχίσουν να επιδιώκουν την αλήθεια, ο Θεός θα κάνει κάποιο έργο σ’ αυτούς, ώστε να υποστούν απρόσμενες μεταμορφώσεις. Μία από αυτές τις μεταμορφώσεις είναι η βελτίωση του επιπέδου τους από τη μια στιγμή στην άλλη· από άνθρωποι με μέτριο ή πολύ χαμηλό επίπεδο θα γίνουν εξαιρετικά οξυδερκείς, ικανοί και έμπειροι, άνθρωποι με επίπεδο και σοφία, ενώ θα εξυψωθεί και η σφαίρα της σκέψης τους. Όταν οι άνθρωποι πρωταρχίζουν να πιστεύουν στον Θεό και αποφασίζουν να επιδιώξουν την αλήθεια, έχουν απίστευτα υπερβολικές και μη ρεαλιστικές φαντασιοκοπίες για την επιδίωξη της αλήθειας· εν ολίγοις, καμία από αυτές δεν συνάδει ουσιαστικά με την πραγματικότητα. Οι άνθρωποι πιστεύουν ότι, εφόσον επιδιώκουν την αλήθεια, πολλές πτυχές τους θα εξυψωθούν και θα κάνουν άλματα προόδου, καθώς και ότι σε κάποια πεδία θα ξεπεράσουν κιόλας τους συνηθισμένους ανθρώπους. Επομένως, κάποιοι άνθρωποι υιοθετούν το όνομα Λιού Τσάο, άλλοι το όνομα Μα Τσάο και άλλοι το όνομα Νίου Τσάο. Αυτά τα ονόματα σημαίνουν, αντίστοιχα, άνθρωπος που ξεπερνάει τα μουλάρια, τα άλογα και τα βόδια· με άλλα λόγια, άνθρωπος που μπορεί να τρέχει γρηγορότερα από ένα άλογο και που έχει μεγαλύτερη δύναμη από ένα μουλάρι ή ένα βόδι. Τα μουλάρια είναι γενικά πολύ δυνατά στη ρυμούλκηση, τα άλογα έχουν πολύ δυνατά πόδια και τα βόδια έχουν μεγάλη αντοχή, οπότε αυτοί οι άνθρωποι υιοθετούν τα ονόματα Λιού Τσάο, Μα Τσάο και Νίου Τσάο. Όπως βλέπεις, αφιερώνουν πολλή σκέψη στα ονόματα που επιλέγουν. Από τα ονόματα που επιλέγουν οι άνθρωποι για τον εαυτό τους είναι εμφανές ότι έχουν τη δική τους κατανόηση σχετικά με το έργο του Θεού· δυστυχώς, αυτή η κατανόηση δεν συνάδει με την αλήθεια και δεν είναι θετική, αλλά είναι μια αντίληψη και μια φαντασιοκοπία των ανθρώπων. Ανεξάρτητα αν αυτή η αντίληψη και η φαντασιοκοπία είναι στρεβλή ή ακραία, εν ολίγοις, είναι ασύμβατη με τα γεγονότα και με την αλήθεια· είναι πολύ ανούσια και έχει να κάνει με υπερφυσικά πράγματα. Ο Θεός εργάζεται στους ανθρώπους με την εξής αρχή: Όποιο κι αν είναι το επίπεδο των ανθρώπων και όποια κι αν είναι η εργασιακή τους ικανότητα ή ικανότητά τους ν’ αντιμετωπίζουν πράγματα, και ανεξάρτητα από τα έμφυτα ένστικτά τους, την προσωπικότητά τους, τις συνήθειες, τα πρότυπα διαβίωσης, τα ενδιαφέροντα και τα χόμπι τους ή ακόμα και το φύλο τους, εν ολίγοις, το αποτέλεσμα που θέλει να πετύχει το έργο του Θεού είναι να δώσει τη δυνατότητα στους ανθρώπους να κατανοήσουν την αλήθεια, να την αποδεχθούν, να υποταχθούν σ’ αυτήν κι έπειτα να εισέλθουν στην αλήθεια-πραγματικότητα, με βάση το έμφυτο επίπεδό τους, τα ένστικτα, την προσωπικότητα, τις συνήθειες, τα σωστά πρότυπα διαβίωσής τους, καθώς και τα θεμιτά ενδιαφέροντα και χόμπι τους και ούτω καθεξής. Με ποια προϋπόθεση, λοιπόν, επιτυγχάνεται αυτό το αποτέλεσμα; Επιτυγχάνεται με την προϋπόθεση ότι οι άνθρωποι έχουν την ικανότητα να κατανοήσουν και ν’ αντιληφθούν την αλήθεια και με την προϋπόθεση ότι έχουν κανονική ανθρώπινη φύση. Δεν επιτυγχάνεται με την προϋπόθεση ότι έχουν δήθεν ανώτερη ανθρώπινη φύση ούτε με την προϋπόθεση ότι έχουν υπερφυσική ανθρώπινη φύση. Επομένως, πάνω σε όποιες πτυχές της αλήθειας κι αν συναναστρεφόμαστε, όλες αποσκοπούν να σου δώσουν τη δυνατότητα να εισέλθεις σ’ αυτές, με την προϋπόθεση ότι διαθέτεις κανονική ανθρώπινη φύση και την ικανότητα να κατανοήσεις την αλήθεια. Ωστόσο, οι αντιλήψεις και οι φαντασιοκοπίες των ανθρώπων είναι το ακριβώς αντίθετο. Οι άνθρωποι πιστεύουν ότι το αποτέλεσμα που επιτυγχάνει ο Θεός στους ανθρώπους μέσα από το έργο του και εκφράζοντας την αλήθεια αντιτίθεται στο έμφυτο επίπεδο και τα ένστικτά τους, καθώς και στην προσωπικότητα, τις συνήθειες, τα ενδιαφέροντα και τα χόμπι τους. Οι άνθρωποι συχνά ελπίζουν να τους συμβεί κάποιο θαύμα, να τους συμβεί κάτι υπερφυσικό ή κάτι απρόσμενο που υπερβαίνει το επίπεδο και τα ένστικτά τους, αντί να καταβάλουν προσπάθεια για ν’ αναζητήσουν την αλήθεια με προσγειωμένο τρόπο. Τι αποδεικνύει αυτό το γεγονός; Δεν αποδεικνύει ότι οι άνθρωποι θεωρούν ιδιαίτερα υπερφυσική και ανούσια την επιδίωξη της αλήθειας; Δεν αποδεικνύει ότι θεωρούν ιδιαίτερα υπερφυσικούς και ανούσιους τους τρόπους με τους οποίους εργάζεται ο Θεός στους ανθρώπους; (Ναι.) Οι άνθρωποι συχνά ελπίζουν ότι όσο περισσότερο επιδιώκουν την αλήθεια τόσο υψηλότερο επίπεδο θ’ αποκτήσουν ή ότι, αφού ακούσουν πολλά κηρύγματα και αποδεχθούν και κατανοήσουν μεγάλο μέρος της αλήθειας, θ’ αποκτήσουν υψηλότερο επίπεδο από πριν. Αυτό είναι μια αντίληψη και μια φαντασιοκοπία, έτσι δεν είναι; (Ναι.) Πάρτε για παράδειγμα την εκμάθηση ενός επαγγέλματος: Όταν μελετούσες στο σχολείο, αν ήθελες να μάθεις καλά ένα επάγγελμα, έπρεπε ν’ αποστηθίσεις τις γνώσεις που σχετίζονται μ’ αυτό το επάγγελμα και να μελετάς από το πρωί ως το βράδυ, αφιερώνοντας τον ελεύθερο χρόνο σου στην προσπάθεια να το μάθεις. Από τότε που άρχισες να πιστεύεις στον Θεό, νομίζεις ότι, εφόσον εργάζεται το Άγιο Πνεύμα, το επίπεδο των ανθρώπων θα βελτιώνεται και οι ίδιοι θα μεταμορφώνονται και θα είναι διαφορετικοί από πριν. Αποφαίνεσαι, λοιπόν, ότι, όπως κι αν εργάζεται ο Θεός, οι άνθρωποι θα πρέπει απλώς να συνεργάζονται και δεν είναι απαραίτητο να καταβάλουν προσπάθεια για την επιδίωξη της αλήθειας και την εκμάθηση επαγγελματικών γνώσεων· αρκεί να κάνουν το καθήκον τους, κι έτσι θα έχουν κάνει και πάλι πρόοδο πιστεύοντας στον Θεό μ’ αυτόν τον τρόπο. Έτσι δεν το φαντάζονται οι άνθρωποι; (Ναι.) Πείτε Μου, είναι αυτός ο σωστός τρόπος επιδίωξης; Μπορεί αυτός ο τρόπος επιδίωξης να οδηγήσει σε αληθινή μεταμόρφωση; (Όχι.) Δεν είναι δυνατόν να υπάρξει μεταμόρφωση. Για παράδειγμα, κάποιοι άνθρωποι πιστεύουν ότι για να τραγουδάνε καλά πρέπει ν’ ασκούνται από το πρωί ως το βράδυ, να κλέβουν τεχνικές άλλων και ν’ ακούνε όλα τα είδη τραγουδιών για να μάθουν από τα προτερήματα άλλων ανθρώπων, κι ότι μόνο μ’ αυτόν τον τρόπο μπορούν να πετύχουν. Αντιθέτως, κάποιοι άλλοι πιστεύουν ότι το τραγούδι εξαρτάται από το ταλέντο· θεωρούν ότι αν ένας άνθρωπος έχει χάρισμα στο τραγούδι και του αρέσει να τραγουδάει, τότε θα μπορεί να τραγουδάει καλά, κι ότι αν κάποιος δεν έχει χάρισμα στο τραγούδι ή δεν του αρέσει να τραγουδάει, τότε θα πρέπει να βασιστεί στη συγκίνηση από το Άγιο Πνεύμα για να τραγουδάει καλά, για να τραγουδάει με συναίσθημα, έτσι ώστε οι άλλοι να νιώθουν ευχαρίστηση όταν τον ακούνε να τραγουδάει. Συνεπώς, οι περισσότεροι άνθρωποι τρέφουν μονίμως τέτοιες αυταπάτες· βασίζονται στο γεγονός ότι θα τους συγκινήσει το Άγιο Πνεύμα, διαφορετικά δεν πρόκειται ν’ ανοίξουν το στόμα τους για να τραγουδήσουν. Αυτό είναι μια αντίληψη και μια φαντασιοκοπία, έτσι δεν είναι; Κάποιοι άνθρωποι νομίζουν ότι δεν χρειάζεται να καταβάλουν πολλή προσπάθεια για να μάθουν επαγγελματικές γνώσεις, ότι, εφόσον οι άνθρωποι επιδιώκουν την αλήθεια, ο Θεός θα εργάζεται, κι ότι είναι ανώφελο και μάταιο να κάνουν αυτές τις άσκοπες θυσίες. Πιστεύουν ότι είναι πολύ πιο χρήσιμο να εργάζεται ο Θεός από οποιαδήποτε προσπάθεια που καταβάλλουν οι άνθρωποι και, επομένως, εφόσον οι άνθρωποι κάνουν τα καθήκοντά τους με ειλικρίνεια και είναι πρόθυμοι ν’ αφιερώσουν την καρδιά τους στον Θεό, το Άγιο Πνεύμα θα εργάζεται σ’ αυτούς και το επίπεδο και οι ικανότητές τους θα εξυψωθούν μεμιάς, υπερβαίνοντας το εύρος της κανονικής ανθρώπινης φύσης· θα είναι σε θέση να κατανοήσουν πράγματα που δεν έβγαζαν νόημα πριν και, παρόλο που παλιότερα δεν μπορούσαν να διαβάσουν ούτε δύο σειρές κειμένου τη φορά, αφού αρχίσουν να πιστεύουν στον Θεό, θα μπορούν να διαβάζουν δέκα σειρές μεμιάς και να τις απομνημονεύουν όλες. Όμως, όσο κι αν εκπαιδεύονται, και πάλι δεν μπορούν να το πετύχουν αυτό, οπότε συλλογίζονται το εξής: «Μήπως δεν μου δίνει χάρη ο Θεός; Μήπως δεν εργάζομαι αρκετά σκληρά και δεν είμαι αρκετά ειλικρινής όταν κάνω το καθήκον μου;» Ισχύει αυτό; (Όχι.) Πιστεύεις ότι όσο περισσότερο μπορείς να καταφέρεις κάτι υπερφυσικό, ξεπερνώντας το εύρος του επιπέδου σου και των ικανοτήτων σου, τόσο περισσότερο αποδεικνύεται ότι αυτό είναι έργο του Θεού· ότι αν η ειλικρίνειά σου και η θέλησή σου να συνεργαστείς αυξάνονται ολοένα και περισσότερο, τότε ο Θεός θα εργάζεται σ’ εσένα ολοένα και περισσότερο και το επίπεδό σου και οι ικανότητές σου θα αυξάνονται ολοένα και περισσότερο. Άραγε, δεν είναι αυτό μια αντίληψη και φαντασιοκοπία που έχουν οι άνθρωποι; (Ναι.) Εσείς τείνετε ιδιαίτερα να σκέφτεστε έτσι; (Ναι.) Τι αποτέλεσμα έχει το να σκέφτεστε έτσι; Δεν οδηγεί πάντα σε αποτυχία και έλλειψη υλοποίησης; Μάλιστα, κάποιοι άνθρωποι γίνονται ακόμα και αρνητικοί, και λένε: «Έχω υπάρξει απόλυτα ειλικρινής απέναντι στον Θεό —γιατί ο Θεός δεν μου δίνει καλό επίπεδο; Γιατί ο Θεός δεν μου δίνει υπερφυσικές ικανότητες; Γιατί παραμένω πάντα αδύναμος; Το επίπεδό μου δεν έχει βελτιωθεί, δεν μπορώ να δω τίποτε καθαρά και μπερδεύομαι όταν έρχομαι αντιμέτωπος με σύνθετα ζητήματα. Έτσι ήταν και πριν· γιατί εξακολουθεί να είναι το ίδιο και τώρα; Επιπλέον, όταν εκτελώ το καθήκον μου και χειρίζομαι προβλήματα, γιατί δεν μπορώ ποτέ να υπερβώ τη σάρκα μου; Κατανοώ κάποια δόγματα, αλλά και πάλι, δεν μπορώ να δω τα πράγματα καθαρά και, όταν αντιμετωπίζω ζητήματα, παραμένω αναποφάσιστος και εξακολουθώ να υπολείπομαι όσων έχουν καλό επίπεδο. Επίσης, η εργασιακή μου ικανότητα είναι χαμηλή και η εκτέλεση του καθήκοντός μου ανεπαρκής. Το επίπεδό μου δεν έχει βελτιωθεί καθόλου! Τι συμβαίνει; Μήπως δεν είμαι αρκετά ειλικρινής απέναντι στον Θεό; Ή μήπως δεν με συμπαθεί ο Θεός; Σε τι υστερώ;» Κάποιοι άνθρωποι ψάχνουν διάφορους λόγους και έχουν δοκιμάσει πολλές προσεγγίσεις για ν’ αλλάξουν αυτό το γεγονός· για παράδειγμα, ακούνε περισσότερα κηρύγματα, απομνημονεύουν περισσότερα λόγια του Θεού, γράφουν περισσότερες σημειώσεις πνευματικής άσκησης, ακούνε περισσότερο ανθρώπους να συναναστρέφονται πάνω στην αλήθεια και αναζητούν περισσότερο, αλλά το τελικό αποτέλεσμα παραμένει απογοητευτικό. Το επίπεδό τους και η εργασιακή τους ικανότητα παραμένουν ίδια με πριν, χωρίς καμία βελτίωση, ακόμη και αν πιστεύουν στον Θεό εδώ και τρία με πέντε χρόνια. Έπειτα, εξετάζουν την προσωπικότητά τους και διαπιστώνουν ότι είναι εξίσου δειλοί με πριν, το ίδιο νωθροί με μια γέρικη αγελάδα ή ότι εξακολουθούν να έχουν ανυπόμονη προσωπικότητα, να χειρίζονται τα πάντα με ξέφρενο τρόπο· δεν έχει υπάρξει καμία μεταμόρφωση! Άλλοι παρατηρούν ότι τελευταία δεν φαίνεται να έχουν αλλάξει τα ενδιαφέροντα και τα χόμπι τους ούτε κάποιες από τις ατέλειες και τις συνήθειές τους ή κάποια από τα ελαττώματα τους. Είναι κι άλλοι που τους αρέσει να πηγαίνουν αργά για ύπνο και να σηκώνονται αργά το πρωί και διαπιστώνουν ότι αυτές οι συνήθειες ζωής παραμένουν επίσης αμετάβλητες. Οπότε, αναρωτιούνται όλοι τους: «Τι συμβαίνει; Μήπως το Άγιο Πνεύμα δεν εργάζεται σ’ εμένα; Μήπως μ’ έχει εγκαταλείψει ο Θεός; Είναι ευχαριστημένος από εμένα ο Θεός; Βαδίζω στο σωστό μονοπάτι; Μήπως επιδιώκω με τον λάθος τρόπο; Μήπως δεν κάνω το καθήκον μου με όλη μου την καρδιά; Δεν έχω πληρώσει αρκετό τίμημα;» Ψάχνουν για κάθε είδους λόγους, αλλά καταλήγουν και πάλι χωρίς αποτελέσματα. Ποιος είναι ο λόγος που δεν έχουν αποτελέσματα; (Ο λόγος είναι ότι ζουν μονίμως σύμφωνα με τις δικές τους αντιλήψεις και φαντασιοκοπίες. Νομίζουν ότι, αφού αρχίσουν να πιστεύουν στον Θεό, αν είναι ειλικρινείς απέναντί Του, εφόσον εργάζεται ο Θεός, το επίπεδό τους και η εργασιακή τους ικανότητα θα βελτιωθούν· αυτές οι ιδέες πηγάζουν από τις αντιλήψεις και τις φαντασιοκοπίες τους.) Οι αντιλήψεις και οι φαντασιοκοπίες των ανθρώπων καθορίζουν τους στόχους και τις μεθόδους της επιδίωξής τους, τα μονοπάτια που ακολουθούν και, τελικά, καθορίζουν τα οφέλη που θ’ αποκομίσουν και τις εκβάσεις τους. Τι θα κερδίσουν οι άνθρωποι αν έχουν τέτοιες αντιλήψεις και φαντασιοκοπίες; Μήπως θ’ αποκτήσουν την αλήθεια; Θ’ αποκτήσουν αληθινή πίστη στον Θεό και αληθινή αγάπη για τον Θεό; Θ’ αποκτήσουν αληθινή υποταγή στον Θεό; (Όχι.) Δεν θ’ αποκτήσουν τίποτε από αυτά.

Όταν κάποιος πιστεύει στον Θεό, θα πρέπει να κατανοεί τι ακριβώς σκοπεύει ν’ αλλάξει ο Θεός στους ανθρώπους με το έργο του, πώς λύνει ο Θεός το πρόβλημα της διαφθοράς των ανθρώπων και τι σκοπεύει να πετύχει στους ανθρώπους· αυτά είναι ζητήματα πάνω στα οποία πρέπει να γίνεται ξεκάθαρη συναναστροφή, έτσι δεν είναι; Με λίγα λόγια, θα πρέπει να κατανοεί κανείς ακριβώς τι αποτελέσματα σκοπεύει να πετύχει ο Θεός στους ανθρώπους με το έργο Του. Κατ’ αρχάς, σ’ αυτό το στάδιο του έργου Του, ο Θεός εκφράζει την αλήθεια και παρέχει ζωή. Το έργο της παροχής της αλήθειας στους ανθρώπους γίνεται μέσα από την ξεκάθαρη συναναστροφή πάνω στις αλήθεια-αρχές που πρέπει να τηρούν οι άνθρωποι όταν έρχονται αντιμέτωποι με κάθε λογής ανθρώπους, γεγονότα και πράγματα στην αληθινή ζωή, έτσι ώστε, αφού τις κατανοήσουν, να μπορούν να βλέπουν τους ανθρώπους και τα πράγματα, να φέρονται και να ενεργούν με βάση αυτές τις αλήθεια-αρχές· και πάνω σ’ αυτήν τη βάση, να εξαλειφθούν οι διεφθαρμένες διαθέσεις τους, να είναι σε θέση ν’ αποβάλουν αυτές τις διεφθαρμένες διαθέσεις και να υποταχθούν αληθινά και απόλυτα στον Θεό. Ασφαλώς, αυτό είναι κι ένα σημάδι σωτηρίας και παράλληλα μια αληθινή εκδήλωση σωτηρίας που μπορεί τελικά να δει κανείς στους ανθρώπους. Σε όλη τη διαδικασία κατά την οποία ο Θεός παρέχει την αλήθεια στους ανθρώπους, ποια είναι τα κύρια ζητήματα που πρέπει να εξαλειφθούν; Υπάρχουν κυρίως δύο είδη ζητημάτων που πρέπει να εξαλειφθούν. Το πρώτο είδος είναι οι αντιλήψεις των ανθρώπων. Οι διαφόρων ειδών παράλογες, στρεβλές και ακλόνητες σκέψεις και απόψεις των ανθρώπων που προέρχονται από τον Σατανά αναφέρονται συνολικά ως αντιλήψεις των ανθρώπων. Αυτές οι εσφαλμένες σκέψεις και απόψεις ελέγχουν τις σκέψεις και τις συμπεριφορές των ανθρώπων κι έχουν γίνει ήδη μια βασική θεωρία σκέψης με βάση την οποία βλέπουν τους ανθρώπους και τα πράγματα, φέρονται και ενεργούν, κι επομένως θα πρέπει να εξαλειφθούν εντελώς. Πρόκειται για ένα ζήτημα που σχετίζεται με τις σκέψεις των ανθρώπων και που πρέπει να εξαλειφθεί. Το άλλο είδος είναι οι διεφθαρμένες διαθέσεις των ανθρώπων. Οι διεφθαρμένες διαθέσεις είναι ένα θέμα πάνω στο οποίο γίνεται συχνά συναναστροφή, συζήτηση και ανάλυση στην εκκλησιαστική ζωή. Κάποιες διεφθαρμένες διαθέσεις προκαλούνται από τις παράλογες σκέψεις και απόψεις των ανθρώπων, ενώ άλλες διεφθαρμένες διαθέσεις είναι αμιγώς σατανικές διαθέσεις. Τα δύο πράγματα που ο Θεός σκοπεύει να εξαλείψει στους ανθρώπους μέσα από το έργο και τα λόγια Του είναι οι αντιλήψεις τους και οι διεφθαρμένες διαθέσεις τους. Το πρώτο σχετίζεται με το πώς βλέπει κανείς τους ανθρώπους και τα πράγματα, ενώ το δεύτερο σχετίζεται με το πώς φέρεται και ενεργεί. Όταν εξαλειφθούν αυτά τα δύο πράγματα και οι άνθρωποι έχουν αποκτήσει την αλήθεια και είναι σε θέση να υποταχθούν στον Θεό και να έρθουν σε αρμονία μ’ Αυτόν, τότε το έργο του Θεού θα έχει πετύχει τον στόχο του και θα έχει φτάσει στο τέλος του. Ωστόσο, καθ’ όλη τη διαδικασία του έργου του Θεού —είτε πρόκειται για τον τρόπο με τον οποίο εργάζεται ο Θεός, τα συγκεκριμένα βήματα του έργου Του, είτε για καθεμία από τις αλήθειες που εκφράζει ο Θεός— τίποτε από αυτά δεν στοχεύει σε πτυχές όπως η προσωπικότητα, το επίπεδο, οι ικανότητες, τα ένστικτα, οι συνήθειες της ζωής και τα πρότυπα διαβίωσης των ανθρώπων ή τα ενδιαφέροντα και τα χόμπι τους. Με άλλα λόγια, το αντικείμενο, ο σκοπός και η σπουδαιότητα του έργου του Θεού δεν είναι ν’ αλλάξει το έμφυτο επίπεδο και τις ικανότητες, τα ένστικτα, την προσωπικότητα των ανθρώπων και ούτω καθεξής. Όποιο επίπεδο και όποια εργασιακή ικανότητα κι αν διαθέτεις ή όπως κι αν είναι η έμφυτη προσωπικότητά σου, οι συνήθειες της ζωής σου, τα ένστικτά σου και διάφορες άλλες πτυχές, ο Θεός δεν εξετάζει τίποτε από αυτά. Εξετάζει μόνο το κατά πόσο είσαι ένας άνθρωπος με κανονική ανθρώπινη φύση, κι έπειτα, με βάση αυτό, σου παρέχει την αλήθεια και εργάζεται σ’ εσένα. Όποιες πτυχές της αλήθειας κι αν σου παρέχει ο Θεός ή όποιο έργο κι αν κάνει σ’ εσένα, σε τελική ανάλυση αυτό δεν γίνεται προκειμένου ν’ αλλάξει το έμφυτο επίπεδό σου και τα ένστικτά σου, δεν γίνεται για ν’ ανεβάσει ή να βελτιώσει το επίπεδό σου ή τα ένστικτά σου ούτε για να τα κάνει ιδιαίτερα υπερφυσικά· καμία από αυτές τις πτυχές δεν είναι στόχος αυτού που θέλει ν’ αλλάξει ο Θεός με το έργο Του. Επομένως, όσα χρόνια κι αν πιστεύεις στον Θεό, όσα κηρύγματα κι αν έχεις ακούσει ή όση προσπάθεια κι αν έχεις καταβάλει για τα λόγια του Θεού, το έμφυτο επίπεδό σου θα παραμείνει το ίδιο και δεν πρόκειται ν’ αλλάξει. Δεν πρόκειται ν’ αλλάξει επειδή πιστεύεις στον Θεό εδώ και πολλά χρόνια, έχεις ακούσει κηρύγματα για πολλά χρόνια και έχεις τρέξει δεξιά κι αριστερά και έχεις δαπανήσει τον εαυτό σου για πολλά χρόνια. Ασφαλώς, το ίδιο ισχύει και για την προσωπικότητά σου, τα ένστικτά σου, τις συνήθειες της ζωής σου, τα ενδιαφέροντα, τα χόμπι σου και ούτω καθεξής· δεν πρόκειται ν’ αλλάξουν επειδή πιστεύεις στον Θεό εδώ και πολλά χρόνια και έχεις κάνει το καθήκον σου για πολλά χρόνια. Σύμφωνα με τις αντιλήψεις των ανθρώπων, αυτή η αλλαγή σίγουρα δεν σημαίνει υποβίβαση, αλλά μάλλον εξύψωση· δηλαδή, να γίνουν αυτά τα πράγματα υψηλότερα και καλύτερα από πριν. Με άλλα λόγια, σε όποιο στάδιο κι αν βρίσκεται το έργο του Θεού ή όποια μέθοδο κι αν χρησιμοποιεί ο Θεός για να κάνει το έργο του, αυτό που αλλάζει το έργο του Θεού δεν είναι το έμφυτο επίπεδο, η εργασιακή ικανότητα, τα ένστικτα, η προσωπικότητα των ανθρώπων και ούτω καθεξής. Επομένως, αν το επίπεδό σου είναι χαμηλό κι αυτήν τη στιγμή δεν διαθέτεις το επίπεδο για να γίνεις επικεφαλής ή εργάτης ή για να γίνεις επιβλέπων σ’ ένα ορισμένο αντικείμενο του έργου, τότε δεν θα το διαθέτεις ούτε σε 20 ή 30 χρόνια από σήμερα· και ακόμη κι αν σωθείς στο τέλος επειδή επιδιώκεις την αλήθεια, και πάλι δεν θα το διαθέτεις. Το επίπεδό σου δεν πρόκειται ν’ αλλάξει. Μήπως, τότε, θ’ αλλάξουν τα ένστικτά σου; Όλοι βιώνουν τη γέννηση, τη γήρανση, την ασθένεια και τον θάνατο και, όταν έρχονται αντιμέτωποι με σημαντικά γεγονότα, νιώθουν νευρικότητα, φόβο, τρόμο και ούτω καθεξής· ούτε αυτά τα ένστικτα δεν πρόκειται ν’ αλλάξουν. Για παράδειγμα, όλοι οι άνθρωποι, όταν ακούνε έναν ιδιαίτερα δυνατό θόρυβο, καλύπτουν το κεφάλι τους και κρύβονται σε ασφαλές μέρος· αυτό είναι ένστικτο. Όταν το χέρι σου αγγίζει μια φλόγα ή κάτι καυτό, το απομακρύνεις ενστικτωδώς ή, όταν ακούς κάποια δυσάρεστα νέα, ανατριχιάζεις μέσα σου και νιώθεις τρόμο. Όταν αντιμετωπίζεις κίνδυνο, ενστικτωδώς, η πρώτη σου σκέψη θα είναι: «Είμαι ασφαλής; Μήπως με πλησιάζει αυτός ο κίνδυνος;» Αυτό είναι ένστικτο. Επίσης, όταν κάποιος ορμάει κατά πάνω σου για να σε χτυπήσει, ενστικτωδώς, τον αποφεύγεις για να προστατευτείς· όταν μπαίνει σκόνη ή νερό στα μάτια σου, τα κλείνεις ενστικτωδώς· κι όταν έχεις πονόδοντο, αγγίζεις συχνά το δόντι σου με το χέρι σου. Έχεις ενστικτωδώς ένα φυσικό αντανακλαστικό, μια συγκεκριμένη εκδήλωση ή κάνεις μια ενστικτώδη ενέργεια. Οι άνθρωποι γεννήθηκαν μ’ αυτές τις ενστικτώδεις αντιδράσεις. Κανείς δεν μπορεί να τις αφαιρέσει κι ούτε ο Θεός δεν πρόκειται να τις αλλάξει. Ο Θεός όρισε αυτές τις ενστικτώδεις αντιδράσεις στους ανθρώπους όταν τους δημιούργησε, και ο στόχος τους είναι να προστατεύουν τους ανθρώπους. Είναι κάτι που πρέπει να διαθέτει ένα δημιουργημένο ανθρώπινο ον. Ο Θεός δεν πρόκειται ν’ αφαιρέσει αυτά τα ένστικτα κι ούτε πρόκειται να τα χάσεις επειδή επιδιώκεις την αλήθεια. Τι εννοώ μ’ αυτό; Εννοώ ότι δεν ισχύει πως δεν θα φοβάσαι τη φωτιά ή πως δεν θα νιώθεις ότι καίγεται το χέρι σου όταν το βάλεις σ’ ένα τηγάνι με καυτό λάδι, επειδή επιδιώκεις την αλήθεια, έχεις κατανοήσει πολλές αλήθειες κι έχεις αληθινή υποταγή στον Θεό· αυτό είναι αδύνατον. Τι θα σκεφτόσουν αν κάποιος κατέθετε μια τέτοια μαρτυρία; Μήπως θα τον ζήλευες και θα τον θαύμαζες; Πώς θα το αξιολογούσες και θα το χαρακτήριζες; Αν μη τι άλλο, πρόκειται για ένα υπερφυσικό φαινόμενο και ο Θεός δεν θα το έκανε πραγματικότητα. Όσο για τα ένστικτα που έχει δημιουργήσει ο Θεός για το ανθρώπινο γένος, δεν πρόκειται να σου τα αφαιρέσει επειδή επιδιώκεις την αλήθεια ούτε πρόκειται να τα μετατρέψει σε υπερφυσικές δυνάμεις. Για παράδειγμα, ας πούμε ότι βρίσκεσαι σ’ έναν σκοτεινό χώρο και δεν μπορείς να δεις τίποτα· ενστικτωδώς, θ’ απλώσεις τα χέρια σου για να ψηλαφίσεις γύρω σου και θ’ ακούσεις προσεκτικά για να ξεχωρίσεις τους ήχους γύρω σου, προσπαθώντας να βρεις με το ένστικτό σου πώς θα προχωρήσεις. Δεν πρόκειται να υπερβείς τη σάρκα επειδή επιδιώκεις την αλήθεια —δεν θα ισχύει ότι όσο πιο σκοτεινός είναι ο χώρος θα νιώθεις και πιο οξυμένη την όρασή σου, θα μπορείς να βλέπεις τα πράγματα πιο καθαρά και θα μπορείς να βρεις ευκολότερα τον δρόμο σου— αυτό είναι υπερφυσικό και είναι κάτι που δεν κάνει ο Θεός. Ακόμη κι αν έχεις κατανοήσει πολλές αλήθειες και είσαι σε θέση να υποταχθείς στην αλήθεια και να την κάνεις πράξη, είναι ήδη καταπληκτικό να παραμείνουν ίδια τα ένστικτά σου από αυτήν την άποψη και να μην υποβαθμιστούν, κι ωστόσο εσύ θέλεις να γίνουν υπερφυσικά. Αυτό είναι αδύνατον! Επιπλέον, ούτε η ικανότητα ενός ανθρώπου να βλέπει και να χειρίζεται πράγματα ή η ικανότητα ενός ανθρώπου να λύνει προβλήματα δεν είναι αυτό που σκοπεύει ν’ αλλάξει ο Θεός με το έργο Του. Η ικανότητα ενός ανθρώπου να χειρίζεται πράγματα εξαρτάται, αφενός, από το επίπεδό του και, αφετέρου, από το έμφυτο IQ του, το οποίο περιλαμβάνει τα χαρίσματά του. Κάποιοι άνθρωποι γεννιούνται έχοντας ιδιαίτερες ικανότητες και χαρίσματα να χειρίζονται εξωτερικά ζητήματα, δηλαδή, είναι καλοί στη σκέψη και στις κοινωνικές επαφές, γεννιούνται με μια ιδιαίτερη κοινωνική ικανότητα και ξέρουν πώς ν’ αλληλεπιδρούν με τους ανθρώπους, να βλέπουν τα πράγματα και να χειρίζονται ορισμένα ζητήματα. Έχουν στο μυαλό τους ιδιαίτερα ξεκάθαρα και λογικά νήματα σκέψης σε ό,τι έχει να κάνει με κάθε λογής πράγματα. Όταν βλέπουν κάτι, μπορούν να συλλάβουν τον πυρήνα του ζητήματος, χωρίς αποκλίσεις ή παραλογισμούς, και να χειρίζονται προβλήματα με σχετική ακρίβεια. Αυτοί οι άνθρωποι διαθέτουν την ικανότητα να χειρίζονται ζητήματα. Κάποιοι άνθρωποι δεν γεννιούνται μ’ αυτήν την ικανότητα και απλώς τους αρέσει να διαβάζουν βιβλία, να καλλιεργούν φυτά, να φυτεύουν γρασίδι, να εκτρέφουν πουλιά, και τέτοια πράγματα. Πώς ονομάζεται αυτό; Ονομάζεται εξευγενισμένος και χαλαρός τρόπος ζωής. Πρόκειται για ανθρώπους που επιδιώκουν την κομψότητα και τον εξευγενισμό. Δεν είναι καλοί στις κοινωνικές επαφές ούτε στον χειρισμό εξωτερικών ζητημάτων· δεν έχουν αυτήν την ικανότητα. Όταν πρέπει να βγουν έξω και να χειριστούν ζητήματα, να συμβουλευτούν έναν δικηγόρο ή ν’ αλληλεπιδράσουν με κάποια προσωπικότητα, τους κατακλύζει η δειλία και ο φόβος και δεν τολμούν να κοιτάξουν αυτόν τον άνθρωπο στα μάτια, ενώ όταν κάποιος τούς κάνει ερωτήσεις, διστάζουν, κομπιάζουν και δεν ξέρουν τι να πουν. Είναι άχρηστοι, έτσι δεν είναι; Ένας τέτοιος άνθρωπος, όταν δεν αντιμετωπίζει κάποιο ζήτημα, είναι πολύ καλός στους κομπασμούς και λέει: «Έκανα το τάδε πράγμα, είχα το τάδε ένδοξο παρελθόν, κάποτε ήρθα σ’ επαφή με τους τάδε ανθρώπους και έχω γνωρίσει τις τάδε διασημότητες...» Ωστόσο, όταν τον στέλνει κάποιος να χειριστεί κάτι στην πράξη, εξαφανίζεται χωρίς ν’ αφήσει κανένα ίχνος. Αποδεικνύεται ότι το μόνο πράγμα για το οποίο είναι ικανός είναι οι κομπασμοί· δεν έχει κανένα αληθινό ταλέντο ούτε γνώσεις και καμία ικανότητα να χειρίζεται υποθέσεις. Άραγε, αν κάποιος επιδιώκει την αλήθεια, μπορεί αυτό ν’ αλλάξει το γεγονός ότι είναι κακός στον χειρισμό ζητημάτων; Δυστυχώς, όχι· δεν μπορεί. Δείτε τα άτομα που έχουν εσωστρεφή προσωπικότητα και, από την παιδική τους ηλικία, φοβούνται ν’ αντικρίσουν άλλους ανθρώπους. Όταν φτάνουν στην ηλικία των είκοσι ή των τριάντα ετών, εξακολουθούν να νιώθουν μεγάλη νευρικότητα όταν μιλάνε σε άλλους ανθρώπους ή όταν χειρίζονται ζητήματα που προϋποθέτουν αλληλεπίδραση με άλλους ανθρώπους. Μέχρι να γίνουν μεσήλικες, εξακολουθούν να είναι ντροπαλοί και να κοκκινίζουν όταν μιλάνε μπροστά σε πλήθος. Τέτοιοι άνθρωποι δεν πρόκειται ποτέ στη ζωή τους να μπορέσουν ν’ αντικρίσουν τον ευρύτερο κόσμο. Άλλοι άνθρωποι είναι διαφορετικοί· από τότε που ήταν έφηβοι, τους άρεσε να μιλάνε και ν’ αλληλεπιδρούν με άλλους ανθρώπους. Με όποια προσωπικότητα κι αν αλληλεπιδρούν, δεν πρόκειται να νιώσουν φόβο και, ό,τι κι αν κάνουν, δεν πρόκειται ν’ αγχωθούν ή να πανικοβληθούν. Είναι πνευματώδεις, οπότε δεν παθαίνουν τρακ μπροστά σε κοινό. Όσο περισσότεροι άνθρωποι είναι παρόντες, τόσο αυξάνεται η χαρά και η ενέργειά τους και θέλουν να ερμηνεύσουν. Άραγε, αν κάποιος βιώσει το έργο του Θεού, μπορεί ν’ αλλάξει η προσωπικότητά του και η ικανότητά του να χειρίζεται ζητήματα; (Όχι.) Ο Θεός δεν αλλάζει τέτοια πράγματα στους ανθρώπους. Κάποιοι άνθρωποι ξέρουν ότι η ανεπαρκής ικανότητά τους να χειρίζονται ζητήματα είναι μια ατέλεια της ανθρώπινης φύσης τους, οπότε εργάζονται σκληρά για να την υπερνικήσουν. Ίσως, όταν γίνουν μεσήλικες ή ηλικιωμένοι, έχοντας βιώσει δεκαετίες μετριασμού και έχοντας συσσωρεύσει εκτεταμένη εμπειρία, να μπορούν μόλις και μετά βίας ν’ αντιμετωπίσουν κάποια άμεσα ζητήματα· όμως, και πάλι δεν θα έχουν την ικανότητα να χειρίζονται καίρια ζητήματα ζωής και θανάτου. Συγκεκριμένα, κάποιοι άνθρωποι δεν μπορούν να χειριστούν τίποτε μόνοι τους όταν γεράσουν· οτιδήποτε κι αν προσπαθούν να χειριστούν, το κάνουν εντελώς θάλασσα —απλώς δεν μπορούν να το επωμιστούν— και δεν μπορούν καν ν’ αναλάβουν το φορτίο της φροντίδας των ίδιων τους των οικογενειακών υποθέσεων. Και τι κάνουν; Σε κάποιες περιπτώσεις, τα παιδιά τους έχουν την ικανότητα να χειρίζονται ζητήματα, οπότε αφήνουν τα παιδιά τους να τους βοηθήσουν, ενώ εκείνοι απολαμβάνουν πράγματα που έχουν ήδη γίνει γι’ αυτούς. Σκέφτονται: «Έχω συνεισφέρει, έχω την ικανότητα να χειρίζομαι υποθέσεις», αλλά, στην πραγματικότητα, δεν έχουν αυτήν την ικανότητα. Ανέλαβαν αυτές τις υποθέσεις τα παιδιά τους, τα οποία πλέον μεγάλωσαν και είναι ικανά ν’ αναλάβουν τα ηνία. Αυτοί οι άνθρωποι, όταν χειρίζονται πράγματα, μπορεί να μη νιώθουν πλέον την ίδια νευρικότητα και τον ίδιο φόβο που ένιωθαν όταν ήταν νέοι, αλλά αυτό δεν σημαίνει ότι η ικανότητά τους να χειρίζονται ζητήματα έχει αλλάξει ή έχει βελτιωθεί. Τι σημαίνει; Σημαίνει ότι είναι μεγαλύτεροι σε ηλικία, έχουν αποκτήσει εμπειρία και δεν φοβούνται πλέον πράγματα. Τι σημαίνει ότι «δεν φοβούνται πλέον πράγματα»; Σημαίνει ότι είναι σε θέση να βλέπουν τα ζητήματα με πιο ανοιχτόμυαλο τρόπο, επειδή έχουν βιώσει πολλά κι έχουν καταλάβει πώς έχουν τα πράγματα, οπότε, αν όντως διατρέξουν λίγο κίνδυνο, δεν πρόκειται να φοβηθούν, και θα σκεφτούν: «Εδώ είμαι, λοιπόν. Αν θες χρήματα, δεν έχω· αν θες τη ζωή μου, πάρ’ την —κάνε ό,τι θες!» Άραγε, έχουν κάνει καμία πρόοδο αυτοί οι άνθρωποι; Δεν έχουν κάνει καμία απολύτως πρόοδο· εξακολουθούν να είναι αρκετά απρόσεκτοι και μπερδεμένοι όταν πρόκειται να χειριστούν πράγματα. Είναι εξίσου απερίσκεπτοι και ανυπόμονοι με πριν. Δεν κατάφερναν να φέρουν σε πέρας πράγματα στο παρελθόν και δεν έχουν αλλάξει στο ελάχιστο ακόμα και τώρα. Απλώς έτσι είναι. Πείτε Μου, έτσι δεν είναι στην πραγματικότητα τα πράγματα; (Ναι.)

Υπάρχουν ανάμεσά σας άνθρωποι όλων των ηλικιών. Έως τώρα, έχετε βιώσει ποτέ κάτι ιδιαίτερο; Στη διαδικασία επιδίωξης της αλήθειας, μήπως έχει αλλάξει εντελώς το επίπεδό σας και έχει γίνει πολύ καλύτερο από πριν ή μήπως έχουν αλλάξει τα ένστικτά σας; Είχατε ποτέ μια τέτοια εμπειρία; (Όχι.) Τότε, λοιπόν, μήπως έχει πει ποτέ κανείς: «Κάποτε ήμουν εντελώς άχρηστος. Δεν είχα ευγλωττία, δεν είχα ικανότητες ούτε δεξιότητες και δεν ήμουν επιδέξιος στις κοινωνικές επαφές. Τώρα που έχω αποδεχθεί το έργο του Θεού, μπορώ να μιλάω με ευγλωττία, είμαι επιδέξιος στις κοινωνικές επαφές και, όταν πρόκειται να χειριστώ πράγματα, είμαι ευφυής, τα καταφέρνω καλά και ξέρω πώς ν’ αντιμετωπίζω πράγματα»; Μήπως είχε κανείς μια τέτοια εμπειρία; (Όχι.) Κάποιοι λένε: «Παρόλο που δεν μου έχουν συμβεί τέτοια πράγματα, από τότε που άρχισα να πιστεύω στον Θεό, όσο βιώνω το έργο του Θεού νιώθω ότι η προσωπικότητά μου έχει αλλάξει. Παλιότερα, μιλούσα αργά κι όλοι με έλεγαν «αργοκίνητο καράβι». Είχα κι άλλο ένα παρατσούκλι· με έλεγαν «σαλιγκάρι». Από τότε που άρχισα να πιστεύω στον Θεό, οι αντιδράσεις μου έχουν γίνει πιο γρήγορες από πριν και μιλάω και ενεργώ πιο γρήγορα. Επίσης, χειρίζομαι πράγματα πιο γρήγορα και πιο αποτελεσματικά». Άραγε, συμβαίνουν τέτοια πράγματα; (Όχι.) Υπάρχει μία περίπτωση στην οποία μπορεί να είναι δυνατό κάτι τέτοιο. Για παράδειγμα, κάποιοι άνθρωποι, όταν μαθαίνουν μια ξένη γλώσσα και εξασκούνται για πρώτη φορά στην ομιλία της, μιλάνε πολύ αργά· λένε μία λέξη τη φορά. Οι άλλοι νομίζουν ότι οι συγκεκριμένοι άνθρωποι μπορεί να μιλάνε τόσο αργά επειδή, από γεννησιμιού τους, έχουν αργή ιδιοσυγκρασία. Μετά από τρία ή πέντε χρόνια, επειδή αυτοί οι άνθρωποι είχαν συχνές επαφές με ομιλητές αυτής της ξένης γλώσσας, καταφέρνουν να τη μιλάνε με μεγάλη ευγλωττία και με την ίδια ταχύτητα με την οποία μιλάνε τη μητρική τους γλώσσα, και οι άλλοι που δεν έχουν γίνει σοφότεροι, σκέφτονται: «Η προσωπικότητα αυτού του ανθρώπου έχει αλλάξει. Παλιότερα, μιλούσε αργά και προκαλούσε ανυπομονησία σε όσους τον άκουγαν, αλλά τώρα μιλάει με μεγάλη ευγλωττία· έχει αποκτήσει ζωηράδα. Από τον άμεσο και ξεκάθαρο τρόπο με τον οποίο μιλάει, μπορείς να καταλάβεις ότι χειρίζεται ζητήματα με ζήλο και ότι έχει καλή προσωπικότητα». Μήπως, σ’ αυτήν την περίπτωση, έχει υπάρξει κάποια αλλαγή στην προσωπικότητά του; (Όχι.) Στην πραγματικότητα, αυτό είναι ένα φυσιολογικό φαινόμενο. Είναι η διαδικασία της κανονικής προόδου όταν μαθαίνει κάποιος ένα επάγγελμα· δεν είναι μια διαδικασία αλλαγής προσωπικότητας. Είτε πρόκειται για το επίπεδο, την ικανότητα και τα ένστικτα είτε για την προσωπικότητα, τις συνήθειες, τα ενδιαφέροντα και τα χόμπι, καμία από αυτές τις πτυχές δεν είναι πράγματα που θέλει ν’ αλλάξει ο Θεός μέσα από το έργο Του. Αν πιστεύεις πάντα ότι ο Θεός εργάζεται και μιλάει για να παρέχει την αλήθεια στους ανθρώπους με σκοπό ν’ αλλάξει όλες αυτές τις έμφυτες ιδιότητες των ανθρώπων, και νομίζεις ότι μόνο τότε μπορεί κάποιος να θεωρηθεί ότι αναγεννήθηκε πλήρως, ότι είναι πραγματικά ένας καινούριος άνθρωπος όπως έχει αναφέρει ο Θεός, τότε κάνεις μεγάλο λάθος. Αυτή είναι μια ανθρώπινη αντίληψη και φαντασιοκοπία. Αφού το κατανοήσεις αυτό, θα πρέπει να εγκαταλείψεις αυτές τις αντιλήψεις, τις φαντασιοκοπίες, τις εικασίες και τα συναισθήματα. Με άλλα λόγια, στη διαδικασία επιδίωξης της αλήθειας, δεν θα πρέπει να βασίζεσαι πάντα σε συναισθήματα ή εικασίες για να συνοψίσεις αυτά τα πράγματα: «Έχει βελτιωθεί το επίπεδό μου; Έχουν αλλάξει τα ένστικτά μου; Εξακολουθεί η προσωπικότητά μου να είναι το ίδιο κακή με πριν; Έχουν αλλάξει οι ρουτίνες της ζωής μου;» Μην τα συλλογίζεσαι αυτά· ένας τέτοιος συλλογισμός είναι μάταιος, επειδή δεν είναι αυτές οι πτυχές που σκοπεύει ν’ αλλάξει ο Θεός, και τα λόγια και το έργο του Θεού δεν στόχευαν ποτέ σε αυτά τα πράγματα. Το έργο του Θεού δεν είχε ποτέ στόχο ν’ αλλάξει το επίπεδο, τα ένστικτα, την προσωπικότητα των ανθρώπων και ούτω καθεξής, ούτε έχει μιλήσει ποτέ ο Θεός για τον σκοπό της αλλαγής αυτών των πτυχών στους ανθρώπους. Αυτό που υπονοείται είναι πως το έργο του Θεού παρέχει στους ανθρώπους την αλήθεια με βάση τις έμφυτες καταστάσεις τους, έχοντας ως στόχο να κάνει τους ανθρώπους να κατανοήσουν την αλήθεια κι έπειτα ν’ αποδεχθούν την αλήθεια και να υποταχθούν σε αυτήν. Με άλλα λόγια, ό,τι είδους επίπεδο κι αν έχεις και όπως κι αν είναι η προσωπικότητά σου και τα ένστικτά σου, αυτό που θέλει να κάνει ο Θεός είναι να θεμελιώσει την αλήθεια μέσα σου, ν’ αλλάξει τις παλιές σου αντιλήψεις και τις διεφθαρμένες διαθέσεις σου, και όχι ν’ αλλάξει το επίπεδο, τα ένστικτα και την προσωπικότητα που έχεις από τη φύση σου. Το καταλαβαίνετε τώρα, έτσι δεν είναι; Τι στοχεύει ν’ αλλάξει το έργο του Θεού; (Το έργο του Θεού στοχεύει ν’ αλλάξει τις παλιές αντιλήψεις και τις διεφθαρμένες διαθέσεις των ανθρώπων.) Τώρα που κατανοείς αυτήν την αλήθεια, θα πρέπει να εγκαταλείψεις αυτές τις φαντασιοκοπίες και τις αντιλήψεις που δεν είναι ρεαλιστικές και που αφορούν υπερφυσικά πράγματα, και δεν θα πρέπει να χρησιμοποιείς αυτές τις αντιλήψεις και τις φαντασιοκοπίες για να αξιολογείς τον εαυτό σου ή να έχεις απαιτήσεις από τον εαυτό σου. Αντ’ αυτού, θα πρέπει ν’ αναζητείς και ν’ αποδέχεσαι την αλήθεια με βάση τις διάφορες έμφυτες καταστάσεις που σου έδωσε ο Θεός. Ποιος είναι ο απώτερος σκοπός σε αυτό; Με βάση τις έμφυτες καταστάσεις σου, να κατανοήσεις τις αλήθεια-αρχές, να κατανοήσεις κάθε αλήθεια-αρχή που πρέπει να γίνεται πράξη όταν έρχεσαι αντιμέτωπος με διάφορες περιστάσεις, και να μπορείς να βλέπεις τους ανθρώπους και τα πράγματα και να φέρεσαι και να ενεργείς σύμφωνα με αυτές τις αλήθεια-αρχές. Αν το κάνεις αυτό, ικανοποιείς τις απαιτήσεις του Θεού. Αυτό συμβαίνει επειδή ο σκοπός των λόγων και του έργου του Θεού είναι να θεμελιώσουν τις αλήθειες στους ανθρώπους, προκειμένου να γίνουν οι αρχές και τα κριτήρια άσκησής τους, να γίνουν οι βάσεις με τις οποίες βλέπουν τους ανθρώπους και τα πράγματα, φέρονται και ενεργούν, και να γίνουν η ζωή τους, κι όχι να μετατρέψουν τους ανθρώπους σε υπερανθρώπους ή σε ανθρώπους με υπερφυσικές δυνάμεις. Τι εννοώ όταν λέω «υπερανθρώπους» και «ανθρώπους με υπερφυσικές δυνάμεις»; Δεν είναι υπερφυσικές δυνάμεις να μπορεί κανείς να υπερβεί τα ένστικτά του, να υπερβεί το εύρος των ικανοτήτων του, να υπερβεί το επίπεδό του ή να υπερβεί ακόμα και το φύλο του και να μπορεί να ζει πέρα από το φύλο του; (Ναι.) Για παράδειγμα, κάποιοι άνθρωποι μπορούν να μιλάνε πολλές ή ακόμα και περισσότερες από δέκα γλώσσες, χωρίς ν’ ακολουθούν εξειδικευμένες γλωσσικές σπουδές. Δεν είναι υπερφυσικό αυτό; (Ναι.) Αυτή η υπερφυσικότητα υπερβαίνει το ανθρώπινο επίπεδο, τις ανθρώπινες ικανότητες και τα ανθρώπινα ένστικτα, έτσι δεν είναι; (Ναι.) Επιπλέον, όταν μιλάνε τις διάφορες γλώσσες, μπορούν με απίστευτη ευκολία να μιμούνται και διαφορετικές ανδρικές και γυναικείες φωνές. Δεν είναι αυτό ακόμη πιο υπερφυσικό; (Ναι.) Όσες γλώσσες κι αν μιλάνε, δεν τις μπερδεύουν μεταξύ τους, δεν κουράζονται όσο κι αν μιλάνε, και μάλιστα, αν δεν πιουν νερό, δεν διψάνε. Επιπλέον, όσο περισσότερο μιλάνε, τόσο περισσότερο ζωηρεύουν τα μάτια τους, φωτίζεται το πρόσωπό τους και λάμπουν από την κορυφή ως τα νύχια. Δεν είναι υπερφυσικό αυτό; (Ναι.) Ακόμη κι αν τους πυροβολήσει κάποιος όσο μιλάνε, είναι μια χαρά κι απλώς συνεχίζουν να μιλάνε. Αυτό είναι ακόμη πιο υπερφυσικό, έτσι δεν είναι; (Ναι.) Όταν βλέπουν τη σφαίρα, δεν προσπαθούν καν να την αποφύγουν, αλλά, αντιθέτως, στέκονται ευθεία μπροστά της. Η σφαίρα περνάει μέσα από το στήθος τους, αλλά εκείνοι στέκονται ακλόνητοι και δεν παραπαίουν. Δεν τους επηρεάζει με κανέναν τρόπο και δεν τραυματίζεται ούτε τρίχα από τα μαλλιά τους. Αυτό υπερβαίνει το ένστικτο, έτσι δεν είναι; (Ναι.) Όλα αυτά τα φαινόμενα υπερβαίνουν το ανθρώπινο ένστικτο. Το πιο σοβαρό από όλα είναι ότι έχουν γίνει ασυνήθιστοι άνθρωποι, με άλλα λόγια, διαφορετικοί από τους συνηθισμένους ανθρώπους, άνθρωποι που υπερβαίνουν το επίπεδο και τις ικανότητες των κανονικών ανθρώπων και που υπερβαίνουν τα ένστικτα των κανονικών ανθρώπων. Από κάθε άποψη, οι εκδηλώσεις τους είναι διαφορετικές από εκείνες των συνηθισμένων ανθρώπων και είναι ιδιαίτερα υπερφυσικές. Αυτό προμηνύει μπελάδες. Άραγε, εξακολουθούν να είναι κανονικοί άνθρωποι; (Όχι.) Τότε τι είναι; (Κακά πνεύματα.) Είναι κακά πνεύματα. Θέλετε να το επιδιώξετε αυτό; (Όχι.) Κανείς σας δεν το θέλει· πιστεύετε, λοιπόν, ότι το έργο του Θεού θ’ άλλαζε σε τέτοιον βαθμό τους ανθρώπους; Άραγε, ο σκοπός του έργου του Θεού είναι να μεταμορφώσει τους ανθρώπους σε ασυνήθιστους ανθρώπους; (Όχι.) Ο σκοπός του είναι ν’ αποδεχθείς την αλήθεια και να βιώσεις τα περιβάλλοντα που έχει διαμορφώσει Εκείνος για σένα στο πλαίσιο της κανονικής ανθρώπινης φύσης, ώστε μέσα από αυτό να μπορέσεις να κατανοήσεις τις επίπονες προθέσεις με τις οποίες κάνει ο Θεός το έργο Του ή τις δικές σου ανεπάρκειες και ελλείψεις, τις δικές σου διεφθαρμένες διαθέσεις, κι έπειτα, με βάση αυτήν την κατανόηση, ν’ αναζητήσεις και να κάνεις πράξη την αλήθεια και να καταφέρεις σταδιακά να εισέλθεις σ’ αυτήν· αυτή η διαδικασία είναι αργή και δεν είναι καθόλου υπερφυσική. Κάποιοι άνθρωποι, όταν είναι αρνητικοί, θέλουν να λένε το εξής: «Τι έχω αποκομίσει από την πίστη στον Θεό τόσα χρόνια;» Λες ότι δεν έχεις αποκομίσει τίποτα, αλλά θα πρέπει να σκεφτείς προσεκτικά τα παρακάτω. Έχοντας πιστέψει στον Θεό τόσα χρόνια, μήπως έχεις πλέον αποκτήσει μια ξεκάθαρη εικόνα για πολλά πράγματα; Ισχύει ότι όσο μεγαλύτερο διάστημα πιστεύεις τόσο πιο ήρεμος και προσγειωμένος νιώθεις και τόσο περισσότερο πιστεύεις ότι αυτό είναι το σωστό μονοπάτι στη ζωή; Αν νιώθεις έτσι, αυτό σημαίνει ότι έχεις πράγματι αποκομίσει κάτι. Παρόλο που δεν έχεις αποκομίσει υλικά πράγματα, παρόλο που δεν έχεις αποκτήσει χρήματα, θέση, φήμη, κέρδος —πράγματα που μπορείς να πιάσεις με τα χέρια σου ή να δεις με τα μάτια σου— έχεις, ωστόσο, κατανοήσει κάποιες αλήθειες μέσα σου. Έχεις αποκτήσει κάποια κατανόηση για την πραγματική ύπαρξη του Θεού και την κυριαρχία Του στα πάντα. Επιπλέον, έχεις κατανοήσει τις προθέσεις του Θεού, καθώς και τις απαιτήσεις που έχει ο Θεός από τους ανθρώπους, και ξέρεις τι είναι ένα δημιουργημένο ον και ποιο καθήκον πρέπει να κάνεις. Κι αν, αυτήν τη στιγμή, δεν σου επιτρεπόταν να κάνεις ένα καθήκον, θα ένιωθες θλίψη και θα αισθανόσουν ότι η ζωή σου είναι άδεια. Άραγε, όλα αυτά δεν δείχνουν ότι έχεις ήδη αποκομίσει οφέλη από την πίστη σου στον Θεό; Αυτά που έχεις αποκομίσει αξίζουν περισσότερο από οποιοδήποτε υλικό αγαθό. Αυτά είναι τα αποτελέσματα που επιτυγχάνει το έργο του Θεού στους ανθρώπους. Ο Θεός δεν σκοπεύει να δώσει στους ανθρώπους τη δυνατότητα να υποστούν κάποιες υπερφυσικές, μη ρεαλιστικές αλλαγές που υπερβαίνουν την ανθρώπινη φύση, τα ανθρώπινα ένστικτα ή τις κανονικές ανάγκες και τις κανονικές εκδηλώσεις της σάρκας. Αντιθέτως, σκοπεύει να δώσει στους ανθρώπους τη δυνατότητα να βιώσουν κάθε λογής περιβάλλοντα στο πλαίσιο της κανονικής ανθρώπινης φύσης και, μέσα από αυτήν τη διαδικασία, ν’ αποκτήσουν σταδιακά και αργά κάθε λογής κατανόηση και εμπειρία. Με λίγα λόγια, καθ’ όλη τη διάρκεια αυτής της σταδιακής και αργής διαδικασίας, αλλάζουν λίγο λίγο οι σκέψεις και οι αντιλήψεις των ανθρώπων, οι οπτικές από τις οποίες βλέπουν τους ανθρώπους και τα πράγματα, οι απόψεις τους για κάθε λογής ανθρώπους, γεγονότα και πράγματα και οι τρόποι με τους οποίους τ’ αντιμετωπίζουν όλα αυτά· κάποιες από τις διεφθαρμένες διαθέσεις τους δεν είναι πλέον τόσο εμφανείς όσο πριν, ενώ η συνείδηση και η λογική τους αποκαθίστανται σε κάποιον βαθμό. Αποκομίζουν αυτά τα αληθινά οφέλη, αντί για αυτά τα μη ρεαλιστικά, απατηλά, ανύπαρκτα, ανούσια ή ακόμη και υπερφυσικά πράγματα.

Ο Θεός εκτελεί το έργο της σωτηρίας του ανθρώπινου γένους σταδιακά και, ασφαλώς, υπάρχει μια άλλη πιο βασική αρχή: Όταν ο Θεός κάνει το έργο Του, αφήνει τα πράγματα να πάρουν τη δική τους πορεία. Μπορεί να είναι κάπως δύσκολο να κατανοήσουν οι άνθρωποι αυτήν την αρχή του ότι «αφήνει τα πράγματα να πάρουν τη δική τους πορεία». Τι σημαίνει ότι αφήνει τα πράγματα να πάρουν τη δική τους πορεία; Σημαίνει ότι, είτε ο Θεός εργάζεται στους ανθρώπους είτε τους μιλάει, ποτέ δεν εξαναγκάζει κανέναν να κάνει κάτι. Ο Θεός διαμορφώνει περιβάλλοντα για σένα και σου παρέχει την αλήθεια, όπως ακριβώς κάνει και για τους άλλους ανθρώπους. Σε ό,τι αφορά τον τρόπο με τον οποίο πρέπει να βλέπεις και να κατανοείς τα περιβάλλοντα που διαμορφώνει και την άποψη και τη στάση με την οποία πρέπει να τα προσεγγίζεις, ο Θεός έχει διατυπώσει σαφή λόγια και σου έχει πει ξεκάθαρες αλήθεια-αρχές. Όσο για το πώς τα προσεγγίζεις, αυτό είναι δική σου, ελεύθερη επιλογή. Μπορείς να επιλέξεις ν’ αποδεχθείς την αλήθεια και ν’ αποκτήσεις αυτογνωσία ή μπορείς να επιλέξεις ν’ απορρίψεις την αλήθεια· μπορείς να επιλέξεις ν’ αποδεχθείς την αποκάλυψή σου μέσα από τα περιβάλλοντα που ενορχηστρώνει ο Θεός ή μπορείς να επιλέξεις ν’ αγνοήσεις το έργο του Θεού· έχεις την ελευθερία επιλογής, είσαι ελεύθερος να επιλέξεις. Για παράδειγμα, σε ό,τι έχει σχέση με το καθήκον που οφείλεις να κάνεις, μπορείς να επιλέξεις να το κάνεις με όλη σου την καρδιά και όλη σου τη δύναμη ή μπορείς να επιλέξεις να το κάνεις με επιπόλαιη στάση. Αυτό εξαρτάται απολύτως από την προσωπική σου επιλογή και, ασφαλώς, εξαρτάται παράλληλα από το επίπεδό σου, τις ικανότητές σου, τα ένστικτά σου και ούτω καθεξής. Ο Θεός δεν κάνει επιπλέον έργο· με άλλα λόγια, υπό κανονικές συνθήκες, ο Θεός δεν κάνει επιπλέον έργο για να παροτρύνει ή να υποχρεώσει. Τι σημαίνει αυτό; Σημαίνει ότι ο Θεός διαμορφώνει περιβάλλοντα για σένα —είναι σαν να έχει διαμορφώσει έναν μπουφέ για σένα, με ζεστά και κρύα πιάτα, ρύζι και σούπα, φρούτα, ποτά και τα λοιπά, και σου δίνει ελευθερία στο τι θα επιλέξεις— όποια επιλογή κι αν κάνεις, έχεις την ελευθερία να την κάνεις κι ο Θεός δεν παρεμβαίνει, απλώς εστιάζει στο να εκφράζει την αλήθεια για να εφοδιάζει τους ανθρώπους. Κάποιοι άνθρωποι, απλώς ρίχνουν μια φευγαλέα ματιά στον μπουφέ, χωρίς να δοκιμάσουν οι ίδιοι πώς είναι πραγματικά τα πεντανόστιμα πιάτα του. Σχολιάζουν μόνο τον μπουφέ, αναφέρουν κάποια δόγματα κι έπειτα φεύγουν. Άλλοι απλώς επιλέγουν να κοιτάξουν τον μπουφέ, ν’ αγνοήσουν τα πεντανόστιμα φαγητά του και να φύγουν χωρίς να έχουν καμία στάση ή άποψη. Υπάρχουν και άλλοι που έχουν δοκιμάσει προσωπικά και έχουν γευτεί τα πεντανόστιμα πιάτα του, ενώ έχουν μάθει και πώς να φτιάχνουν ένα από τα γευστικά φαγητά. Στο περιβάλλον που διαμορφώνει ο Θεός, όποια κι αν είναι η στάση σου —είτε το καλωσορίζεις, είτε το απορρίπτεις και το αρνείσαι, είτε το απεχθάνεσαι και είσαι εχθρικός απέναντί του και ούτω καθεξής— από την πλευρά του Θεού, όλα αυτά είναι στάσεις. Πώς προσεγγίζει και αντιμετωπίζει ο Θεός τις διάφορες στάσεις των ανθρώπων; Έχοντας εφοδιάσει τους ανθρώπους με πάρα πολλές αλήθειες, ο Θεός απλώς παρακολουθεί και καταγράφει· αυτή είναι η στάση Του απέναντι στους ανθρώπους. Όσο για το τι επιλέγουν οι άνθρωποι ή ποια είναι η στάση τους, ο Θεός δεν παρεμβαίνει· αυτό το ζήτημα δεν έχει καμία σχέση με τον Θεό. Τότε, με τι έχει σχέση αυτό το ζήτημα; Έχει σχέση με το μονοπάτι που επιλέγεις, με αυτό που θα αποκομίσεις τελικά και με την τελική σου έκβαση. Σ’ αυτό το ζήτημα, ο Θεός δεν κάνει επιπλέον, βοηθητικό έργο· εκπληρώνει μόνο τις ευθύνες και τις υποχρεώσεις που πρέπει να εκπληρώσει. Αφού σε έχει εφοδιάσει με την αλήθεια και σου έχει πει τις αρχές για ν’ αντιμετωπίζεις κάθε λογής ανθρώπους, γεγονότα και πράγματα, μπορεί επίσης να διαμορφώσει περιβάλλοντα για σένα. Ωστόσο, ο Θεός δεν παρεμβαίνει στις συγκεκριμένες τελικές επιλογές που κάνεις ή στο μονοπάτι που ακολουθείς· σε αφήνει να επιλέξεις μόνος σου. Για παράδειγμα, αν εκλεγείς ως επικεφαλής ή εργάτης, μπορείς να επιλέξεις να ενεργείς σύμφωνα με τις αλήθεια-αρχές και τις εργασιακές ρυθμίσεις του οίκου του Θεού ή να ενεργείς αυθαίρετα και απερίσκεπτα σύμφωνα με τις δικές σου προτιμήσεις. Αν επιλέξεις να χειρίζεσαι τα πάντα σύμφωνα με τις αλήθεια-αρχές και κάνεις το καθήκον σου σύμφωνα με τις εργασιακές ρυθμίσεις, ο Θεός θα το παρατηρήσει και θα το καταγράψει αυτό και στο τέλος θα έχεις αποκτήσει την αλήθεια και θα έχεις υποταχθεί στον Θεό· αυτή είναι μία έκβαση. Αν κάνεις πράγματα σύμφωνα με τη δική σου βούληση και ενεργείς αυθαίρετα και απερίσκεπτα, παραβιάζοντας τις εργασιακές ρυθμίσεις του οίκου του Θεού και τις αλήθεια-αρχές, είναι κι αυτό μια επιλογή και αντιπροσωπεύει το μονοπάτι που ακολουθείς· ο Θεός θα το παρατηρήσει και θα το καταγράψει και πάλι και, ασφαλώς, είναι αυτονόητο ποια θα είναι η έκβασή σου. Αν έχεις αποκτήσει την αλήθεια και ζωή, αυτό θα σου δώσει τη δυνατότητα ν’ αποκτήσεις και την έγκριση του Θεού και να διασφαλίσεις έναν καλό προορισμό.

Οι άνθρωποι πιστεύουν ότι το έργο του Θεού περιλαμβάνει τις ενορχηστρώσεις και τις ρυθμίσεις Του. Τι είναι, λοιπόν, οι ενορχηστρώσεις και οι ρυθμίσεις του Θεού με βάση τις αντιλήψεις και τις φαντασιοκοπίες των ανθρώπων; Είναι ένα είδος χειραγώγησης· με άλλα λόγια, ο Θεός καλύπτει κρυφά τους ανθρώπους μ’ ένα μεγάλο δίχτυ, χειραγωγώντας όλες τις συμπεριφορές τους και όλα τα περιβάλλοντα στα οποία βρίσκονται και παρακολουθώντας όλα όσα κάνουν. Αυτές τις αντιλήψεις και τις φαντασιοκοπίες έχουν οι άνθρωποι, έτσι δεν είναι; (Ναι.) Κατά συνέπεια, οι άνθρωποι αρχίζουν να γίνονται επιφυλακτικοί απέναντι στον Θεό και να Τον φοβούνται μέσα τους· αυτό προκαλείται από τις αντιλήψεις και τις φαντασιοκοπίες τους σχετικά με τις ενορχηστρώσεις και τις ρυθμίσεις του Θεού. Το γεγονός ότι φοβούνται και γίνονται επιφυλακτικοί μ’ αυτόν τον τρόπο δεν είναι αληθινή υποταγή στον Θεό και φόβος Θεού, αλλά μια μορφή επαναστατικότητας και αντίστασης. Οι άνθρωποι πιστεύουν πως ο Θεός είναι πανίσχυρος και πανταχού παρών και πως ό,τι κι αν κάνουν, ισχύει ότι «όταν ο άνθρωπος ενεργεί, ο Ουρανός παρακολουθεί». Πιστεύουν ότι ο Θεός τούς περιφρουρεί και τους παρακολουθεί συνεχώς, με σκοπό να περιορίσει την καρδιά τους, τα χέρια και τα πόδια τους, ότι δεν τους παρέχει την ελευθερία να επιλέξουν κι ότι τους εξαναγκάζει να κάνουν πράξη την αλήθεια, τους εξαναγκάζει ν’ αλλάξουν τις σκέψεις και τις απόψεις τους και τους εξαναγκάζει να ενεργούν σύμφωνα με τις δικές Του επιθυμίες. Όλα αυτά είναι ανθρώπινες αντιλήψεις. Με τη στενή έννοια, είναι ένα είδος βλασφημίας απέναντι στον Θεό. Στην πραγματικότητα, ο Θεός δεν είχε ποτέ την πρόθεση να εξαναγκάσει, να αιχμαλωτίσει ή να χειραγωγήσει τους ανθρώπους. Ο Θεός δεν περιορίζει ούτε υποχρεώνει ποτέ τους ανθρώπους, πόσο μάλλον τους εξαναγκάζει. Αυτό που δίνει ο Θεός στους ανθρώπους είναι άπλετη ελευθερία· επιτρέπει στους ανθρώπους να επιλέξουν το μονοπάτι στο οποίο πρέπει να βαδίσουν. Ακόμη κι αν βρίσκεσαι στον οίκο του Θεού και ακόμη κι αν έχεις προκαθοριστεί και επιλεγεί από τον Θεό, παρόλα αυτά είσαι ελεύθερος. Μπορείς να επιλέξεις ν’ απορρίψεις τις διάφορες απαιτήσεις και ρυθμίσεις του Θεού ή μπορείς να επιλέξεις να τις αποδεχθείς· ο Θεός σού δίνει την ευκαιρία να επιλέξεις ελεύθερα. Όμως, ό,τι κι αν επιλέξεις, όπως κι αν ενεργείς, όποια κι αν είναι η οπτική σου όταν χειρίζεσαι ένα ζήτημα που αντιμετωπίζεις ή όποια μέσα και όποιες μεθόδους κι αν χρησιμοποιήσεις τελικά για να το λύσεις, πρέπει ν’ αναλάβεις την ευθύνη των πράξεών σου. Η τελική σου έκβαση δεν βασίζεται στις προσωπικές σου κρίσεις και τους προσωπικούς σου ορισμούς, αλλά, αντιθέτως, ο Θεός κρατάει ένα μητρώο για σένα. Ο Θεός, έχοντας εκφράσει πάρα πολλές αλήθειες τις οποίες έχουν ακούσει οι άνθρωποι, αξιολογεί αυστηρά τα σωστά και τα λάθη του κάθε ανθρώπου και καθορίζει την τελική έκβαση του κάθε ανθρώπου με βάση όσα έχει πει και όσα απαιτεί Εκείνος, καθώς και με βάση τις αρχές που έχει διαμορφώσει για τους ανθρώπους. Σ’ αυτό το ζήτημα, η εξονυχιστική εξέταση, οι ενορχηστρώσεις και οι ρυθμίσεις του Θεού δεν είναι χειραγώγηση των ανθρώπων από τον Θεό. Ο Θεός δεν αιχμαλωτίζει τους ανθρώπους· είσαι ελεύθερος. Δεν χρειάζεται να είσαι επιφυλακτικός απέναντι στον Θεό ούτε χρειάζεται να νιώθεις φόβο ή ανησυχία. Είσαι ένας ελεύθερος άνθρωπος από την αρχή ως το τέλος. Ο Θεός σού παρέχει ένα ελεύθερο περιβάλλον, βούληση για να κάνεις ελεύθερες επιλογές και περιθώριο για να επιλέγεις ελεύθερα, επιτρέποντάς σου να επιλέγεις εσύ για τον εαυτό σου· και όποια κι αν είναι η έκβαση στην οποία θα καταλήξεις, καθορίζεται εξ ολοκλήρου από το μονοπάτι που ακολουθείς. Αυτό είναι δίκαιο, έτσι δεν είναι; (Ναι.) Αν, τελικά, σωθείς και είσαι ένας άνθρωπος που υποτάσσεται στον Θεό και είναι σε αρμονία με τον Θεό κι ένας άνθρωπος τον οποίο αποδέχεται ο Θεός, αυτό θα είναι το αποτέλεσμα των ορθών επιλογών σου· αν, τελικά, δεν σωθείς, δεν καταφέρεις να είσαι σε αρμονία με τον Θεό, δεν κερδηθείς από τον Θεό και δεν είσαι ένας άνθρωπος τον οποίο αποδέχεται ο Θεός, τότε και πάλι αυτό θα είναι το αποτέλεσμα των επιλογών σου. Επομένως, στο έργο Του ο Θεός παρέχει στους ανθρώπους μεγάλο περιθώριο επιλογών, ενώ τους παρέχει και απόλυτη ελευθερία. Ο λόγος είναι ότι ο Θεός χρησιμοποιεί την αλήθεια για ν’ αξιολογεί όλους τους ανθρώπους, τα γεγονότα και τα πράγματα, συμπεριλαμβανομένων των εκβάσεων και των προορισμών των ανθρώπων. Οι εκβάσεις και οι προορισμοί των ανθρώπων καθορίζονται ομοίως χρησιμοποιώντας την αλήθεια· αυτή είναι η αρχή του έργου του Θεού, η οποία δεν αλλάζει ποτέ των ποτών. Ο Θεός δεν πρόκειται να σε αποδεχθεί, να σου δείξει χάρη και να σου επιτρέψει να σωθείς επειδή Τον φοβάσαι, είσαι επιφυλακτικός απέναντί Του και βαδίζεις με δειλία και δουλικότητα προς το τέλος της διαδρομής· ούτε πρόκειται να σου επιτρέψει να σωθείς στο τέλος λόγω των οποιωνδήποτε συνεισφορών που έχεις κάνει. Με άλλα λόγια, δεν θα υπάρξουν εξαιρέσεις στις οποίες κάποιος θα καταλήξει με μια έκβαση ή έναν καλό προορισμό χωρίς να το αξίζει· η έκβαση κάθε ανθρώπου καθορίζεται από το μονοπάτι που ακολουθεί. Θα σας δώσω ένα παράδειγμα. Ας πούμε ότι ο Θεός διαμορφώνει ένα περιβάλλον για σένα και σ’ αυτό το περιβάλλον αυτό που οφείλεις να κάνεις είναι ν’ αναλογιστείς και να διαπιστώσεις τις παραβάσεις σου, να εντοπίσεις τις διεφθαρμένες διαθέσεις σου, τις παράλογες σκέψεις και απόψεις σου, τις ελλείψεις και τις ανεπάρκειές σου ή κάποιες από τις παρερμηνείες σου και κάποια από τα παράπονά σου σχετικά με τον Θεό. Επίσης, οφείλεις να πάψεις να βρίσκεις δικαιολογίες και να προβάλλεις πονηρά επιχειρήματα για να υπερασπίσεις τον εαυτό σου και, αντ’ αυτού, να μπορέσεις να υποταχθείς, ν’ αναζητήσεις τις αντίστοιχες αλήθειες για ν’ αλλάξεις τις υφιστάμενες συνθήκες σου, ν’ αποδεχθείς την αλήθεια μέσα σου κι έπειτα να ενεργείς σύμφωνα με τις αλήθεια-αρχές. Αν το κάνεις αυτό, θα πετύχεις το επιθυμητό αποτέλεσμα. Όταν σου συμβούν ξανά παρόμοια πράγματα, θα είναι φυσικό ν’ ασκηθείς σύμφωνα με τις αλήθεια-αρχές και δεν θα χρειάζεται να διαμορφώσει ο Θεός ιδιαίτερα περιβάλλοντα για να σε βοηθήσει. Αυτό είναι κάτι που μπορούν να πετύχουν οι άνθρωποι και, εφόσον μπορούν να το πετύχουν, ο Θεός δεν πρόκειται να κάνει αχρείαστο έργο. Όμως, όταν πρόκειται για εκείνους που δεν επιδιώκουν την αλήθεια, η στάση του Θεού είναι διαφορετική. Κάποιοι άνθρωποι δεν αναζητούν την αλήθεια ούτε κάνουν αυτοκριτική όταν τους συμβαίνει κάτι, αλλά, αντιθέτως, απλώς παραμένουν αρνητικοί και γκρινιάρηδες και παραπονιούνται για τον Θεό και τους άλλους ανθρώπους. Όχι μόνο αναπτύσσουν αντιλήψεις για τον Θεό, αλλά Τον κρίνουν κιόλας. Αν κάποιος τούς κλαδέψει και τους εκθέσει, θα βρουν προφάσεις για να δικαιολογηθούν, ενώ μπορεί και να γίνουν παθητικοί και να λουφάρουν στο έργο τους ή ακόμη και να υπονομεύουν τα πράγματα. Τέτοιοι άνθρωποι δεν έχουν πιθανότητα να λυτρωθούν και είναι αυτοί τους οποίους αποστρέφεται και απορρίπτει ο Θεός. Αν έχεις κάποιο ενδιαφέρον για την αλήθεια ενώ πιστεύεις στον Θεό, κι αν είσαι πρόθυμος ν’ ακούσεις κηρύγματα και να προσπαθήσεις για την αλήθεια και έχεις λίγη θετική στάση, τότε ο Θεός θα εξετάσει εξονυχιστικά την καρδιά σου, θα σε συγκινήσει λίγο όταν αναζητάς την αλήθεια, κι έπειτα θα εξετάσει εξονυχιστικά το κατά πόσο είσαι σε θέση να κάνεις πράξη την αλήθεια. Αν, όμως, επιλέξεις να είσαι αρνητικός και να λουφάρεις στο έργο σου, να βρίσκεις προφάσεις και να δικαιολογείσαι, να σηκώνεις όλο τον κόσμο στο πόδι, και δεν επιλέξεις ν’ αποκτήσεις αυτογνωσία ή να μετανοήσεις, τι θα κάνει ο Θεός και πώς θα σε αντιμετωπίσει; Ο Θεός απλώς θα παρατηρεί ήσυχα τις αλλαγές που συμβαίνουν. Δεν πρόκειται να σε συγκινήσει ούτε να σε παροτρύνει να διαβάσεις τα λόγια Του και ν’ αναζητήσεις την αλήθεια. Δεν πρόκειται να εμπλακεί ούτε να παρέμβει· θα σε αφήσει να παίζεις θέατρο όσο λαχταράει η καρδιά σου. Όταν αφυπνιστεί η συνείδησή σου και σκεφτείς: «Δεν έπρεπε να το έχω κάνει αυτό» ή αν ακούσεις τυχαία μια βιωματική μαρτυρία που μοιάζει με τις τωρινές σου συνθήκες, μάθεις πώς ενήργησε ο συγκεκριμένος άνθρωπος, κι έπειτα θεωρήσεις ξαφνικά ότι αυτό που έκανες ήταν απρεπές, παράλογο και ανήθικο και νιώσεις έναν ανεπαίσθητο πόνο στην καρδιά σου, από εκείνο το σημείο και έπειτα, δεν θα είσαι πλέον αρνητικός ούτε αδύναμος, θα ντρέπεσαι ν’ ανοίξεις το στόμα σου για να δικαιολογηθείς, ενώ οι ιδέες σου ή οι ενέργειές σου που προκαλούν αναστάτωση και υπονομεύουν τα πράγματα ολοένα θα μειώνονται σε αριθμό και σε σοβαρότητα. Σε όποια έκταση κι αν εξελιχθεί τελικά αυτό, όπως και να έχει, είναι όλα δική σου συμπεριφορά. Ο Θεός απλώς παρακολουθεί κρυφά και σιωπηλά, με στόχο να βρει τα αποδεικτικά στοιχεία με βάση τα οποία θα σε αξιολογήσει στο τέλος. Ακριβώς όπως όταν επρόκειτο να καταστραφεί η πόλη της Νινευής· ο Θεός απλώς έστειλε τον Ιωνά να μεταφέρει ένα μήνυμα στους Νινευίτες. Ο Θεός δεν τους συγκίνησε για να ομολογήσουν τις αμαρτίες τους, να μετανοήσουν ή να κατανοήσουν τα προβλήματά τους· δεν έκανε αυτά τα πράγματα. Έστειλε μόνο τον Ιωνά να μεταφέρει το μήνυμα και, ταυτόχρονα, παρατηρούσε κρυφά για να δει την αλληλουχία των αντιδράσεων και των ενεργειών τους όταν άκουσαν αυτήν την προειδοποίηση, να δει ποια ήταν τα σχέδια όλων των διαφορετικών ανθρώπων από την ανώτερη ως την κατώτερη βαθμίδα και ποιες ήταν οι στάσεις τους απέναντι σ’ αυτήν την προειδοποίηση από τον Θεό. Το μόνο που έκανε ήταν να παρατηρεί στα κρυφά. Τι σημαίνει «να παρατηρεί»; Σημαίνει ότι ο Θεός παρακολουθεί, ως απλός θεατής, τον τρόπο εξέλιξης των πραγμάτων και την κατεύθυνση προς την οποία αλλάζουν τα πράγματα και δεν παρεμβαίνει με κανέναν τρόπο. Πέρα από το γεγονός ότι έβαλε τον Ιωνά να μεταφέρει αυτές τις λίγες προτάσεις, ο Θεός δεν έκανε κανένα επιπλέον έργο ούτε παρότρυνε τους ανθρώπους, και μάλιστα, δεν υπήρχαν επιπλέον λόγια να μεταφερθούν, παρά μόνο αυτές οι λίγες προτάσεις που ξεστόμισε ο Ιωνάς. Ασφαλώς, οι αρχές του έργου του Θεού στους σημερινούς ανθρώπους παραμένουν αμετάβλητες· ο Θεός εξακολουθεί να εργάζεται μ’ αυτόν τον τρόπο και αυτή είναι η στάση Του απέναντι στο ανθρώπινο γένος από την αρχή ως το τέλος. Είτε ο Θεός θέλει ν’ αλλάξει κάποιον είτε να πετύχει κάτι σ’ έναν άνθρωπο, η στάση, οι αρχές και οι μέθοδοι του Θεού στο έργο Του δεν αλλάζουν. Γιατί; Ο Θεός δημιούργησε ζωντανούς ανθρώπους, δημιουργημένα ανθρώπινα όντα με ελεύθερη βούληση, όχι μηχανές ή μαριονέτες. Όταν ο Θεός εκφράζει την αλήθεια ή θέλει να πετύχει κάτι, συχνά διαμορφώνει πρώτα ένα περιβάλλον για να δώσει τη δυνατότητα στους ανθρώπους ν’ αναζητήσουν να συλλάβουν τις προθέσεις Του και, μερικές φορές, λέει ευθέως στους ανθρώπους ποιες είναι οι προθέσεις και οι απαιτήσεις Του· τα υπόλοιπα εξαρτώνται από τις αποφάσεις που παίρνουν οι άνθρωποι με βάση την ελεύθερη βούλησή τους, καθώς και από τις διάφορες καταστάσεις που έχουν. Αυτή ήταν η στάση του Θεού απέναντι στους Νινευίτες, και η στάση Του απέναντι στους ανθρώπους που θέλει να σώσει τώρα παραμένει αμετάβλητη. Οι αρχές του έργου του Θεού δεν έχουν αλλάξει· ο Θεός εργάζεται πάντα μ’ αυτόν τον τρόπο και οι αρχές του έργου Του στα ανθρώπινα όντα που δημιούργησε είναι πάντα αυτές. Ο Ιωνάς, αφού προειδοποίησε τον λαό της Νινευής, πήγε να βρει ένα μέρος να ηρεμήσει και παρακολουθούσε τους ανθρώπους της πόλης παραμένοντας αμέτοχος, για να δει τι είδους κύματα αντίδρασης και ενέργειες θα πυροδοτούνταν ανάμεσα στους Νινευίτες μόλις μεταφερόταν στην πόλη το μήνυμα του Θεού από την ανώτερη ως την κατώτερη βαθμίδα και μόλις μάθαιναν όλοι την είδηση ότι ο Θεός επρόκειτο να καταστρέψει τη Νινευή· το μόνο που έκανε ήταν να παρατηρεί. Ασφαλώς, αυτή η παρατήρηση διήρκεσε πολύ και, καθ’ όλη αυτήν τη διαδικασία, ο Θεός παρακολουθούσε τις αλλαγές σε όλα αυτά τα πράγματα. Αν τα πράγματα εξελίσσονταν προς μια καλή κατεύθυνση, τότε, ασφαλώς, ο Θεός θα χαιρόταν· αν τα πράγματα έπαιρναν κακή τροπή, μπορεί να θλιβόταν, αλλά αυτό θα εξαρτιόταν από την περίπτωση. Ο Θεός θα θλιβόταν επειδή ο ίδιος δημιούργησε τα ανθρώπινα όντα και θλίβεται όταν τα ανθρώπινα όντα έρχονται αντιμέτωπα με την καταστροφή ή όταν πρόκειται να χαθεί μια ζωή. Ωστόσο, όταν ο Θεός αντικρίζει διεφθαρμένους ανθρώπους που είναι τόσο μουδιασμένοι, αργόστροφοι και επαναστατικοί, δεν θλίβεται. Ο Θεός θα κάνει αυτό που πρέπει σύμφωνα με το αρχικό Του σχέδιο, σύμφωνα με τους τρόπους με τους οποίους εργάζεται και σύμφωνα με τις μεθόδους και τις αρχές με τις οποίες αντιμετωπίζει τα δημιουργημένα όντα. Δεν υπάρχουν ανθρώπινα αισθήματα ή συναισθήματα εδώ· μόνο οι αρχές και τα κριτήρια με τα οποία ενεργεί ο Δημιουργός. Επομένως, από αυτήν την άποψη, οι άνθρωποι πρέπει να εγκαταλείψουν τις αντιλήψεις τους και να συλλάβουν με ακρίβεια τη στάση και τις μεθόδους με τις οποίες μεταχειρίζεται ο Θεός τους ανθρώπους, αντί να βασίζονται στη στενόμυαλη λογική των δημιουργημένων ανθρώπινων όντων προκειμένου να κάνουν υποθέσεις και εικασίες για τις σκέψεις και τις ιδέες του Θεού. Ο Θεός εργάζεται σ’ εσένα, διαμορφώνοντας περιβάλλοντα για σένα και ρυθμίζοντας ανθρώπους, γεγονότα και πράγματα προκειμένου να σε εκπαιδεύσει και να σου δώσει τη δυνατότητα ν’ ασκηθείς, και θέλει να θεμελιώσει την αλήθεια μέσα σου· σε τι βασίζεται η αρχική πρόθεση του Θεού να ενεργεί μ’ αυτόν τον τρόπο; Βασίζεται στην αρχή του σεβασμού και της αγάπης για τη ζωή. Δεν είναι ένα συναίσθημα που έχει ο Δημιουργός για τα δημιουργημένα ανθρώπινα όντα· ο Θεός δεν έχει συναισθήματα. Η αρχή αυτής της αρχικής πρόθεσης υπερβαίνει τα συναισθήματα της ανθρώπινης σαρκικής συγγένειας και, ασφαλώς, δεν είναι ούτε κάποιο είδος στοργής· αναδύεται από την αρχή της αγάπης και του σεβασμού για τη ζωή. Ορισμένοι λένε: «Δεν δείχνει αυτό την ευρύτητα του νου του Θεού; Δεν δείχνει αυτό το ανώτερο επίπεδο του είναι Του;» Πιστεύετε ότι ισχύει αυτό; (Όχι.) Μπορεί να χρησιμοποιήσει κανείς τους όρους «επίπεδο του είναι» και «ευρύτητα του νου» για να περιγράψει ανθρώπους, αλλά δεν ισχύουν για τον Θεό. Δεν πρόκειται ούτε για ευρύτητα του νου ούτε για επίπεδο του είναι. Αφενός, θα μπορούσε να πει κανείς ότι είναι η ομορφιά του Δημιουργού και, αφετέρου, ότι είναι η αποκάλυψη της ταυτότητας και της ουσίας του Θεού. Ο Θεός αγαπά και σέβεται τη ζωή οποιουδήποτε δημιουργημένου όντος, αλλά, με βάση αυτήν την αγάπη κι αυτόν τον σεβασμό, ο Θεός δεν κάνει συμβιβασμούς στις αρχές Του κι αυτές οι αρχές δεν έχουν να κάνουν ούτε με συναισθήματα ούτε με τη σάρκα. Με τι έχουν να κάνουν; Είναι αρχές της αλήθειας, που ανήκουν αποκλειστικά στον Θεό. Σκεφτείτε το: Οι άνθρωποι που έχουν παιδιά, τα λατρεύουν κι έχουν πολύ βαθιά συναισθήματα γι’ αυτά. Μάλιστα, εύχονται να μπορούσαν να τα λικνίζουν στην αγκαλιά τους και να είναι μαζί τους όλη μέρα. Ο Θεός δεν έχει τέτοια συναισθήματα ούτε τέτοια στοργή απέναντι στους ανθρώπους. Λόγω των δεσμών αίματος, οι άνθρωποι αναπτύσσουν τέτοιου είδους συναισθήματα απέναντι στα παιδιά τους, κι αυτά τα συναισθήματα κάνουν τους ανθρώπους να χάσουν τη λογική τους και τις αρχές τους. Δεν είναι φυσικές ή κανονικές αποκαλύψεις της κανονικής ανθρώπινης φύσης ούτε εκδήλωση αγάπης. Είναι καθαρά και μόνο συναισθήματα και θερμοκέφαλη συμπεριφορά· είναι συναισθήματα που πηγάζουν από τους δεσμούς αίματος. Τα συναισθήματα δεν είναι αλήθειες και δεν είναι αυτό που θα πρέπει να διαθέτει η κανονική ανθρώπινη φύση· είναι αρνητικά πράγματα. Ο Θεός δεν λατρεύει ούτε κακομαθαίνει το ανθρώπινο γένος. Ποια είναι η στάση του Θεού απέναντι στο ανθρώπινο γένος; Ο Θεός σε επέλεξε, είναι υπεύθυνος για σένα, εργάζεται και πληρώνει ένα τίμημα για σένα και μιλάει για να σε εφοδιάσει με την αλήθεια και ζωή, με βάση την αρχή της αγάπης για τη ζωή των δημιουργημένων ανθρώπινων όντων και του σεβασμού της ζωής. Όμως, ο τρόπος με τον οποίο εργάζεται ο Θεός δεν είναι αυτός που φαντάζονται οι άνθρωποι· με άλλα λόγια, δεν σε πιάνει από τον λαιμό, δεν σε εκβιάζει ή, για να χρησιμοποιήσω μια φράση της καθομιλουμένης, δεν σου βάζει το μαχαίρι στον λαιμό. Δεν είναι έτσι τα πράγματα. Ο Θεός δεν εκβιάζει τους ανθρώπους· ποτέ δεν υποχρεώνει τους ανθρώπους να κάνουν το οτιδήποτε. Οι άνθρωποι, προκειμένου να λάβουν ευλογίες, στο πλαίσιο της πίστης τους στον Θεό θέλουν μονίμως να εκβιάζουν τον Θεό και να Τον εξαναγκάζουν να τους δώσει ευλογίες, και παράλληλα θέλουν να προσκολλώνται στον Θεό και να Τον εκβιάζουν για να τους επιτρέψει να εισέλθουν στη βασιλεία των ουρανών. Έτσι δεν είναι; (Ναι.) Ο Θεός δεν σου βάζει το μαχαίρι στον λαιμό. Δεν είναι καλό να χρησιμοποιείται η φράση της καθομιλουμένης «σου βάζει το μαχαίρι στον λαιμό», αλλά είναι κάπως παραστατική και είναι εύκολο να την κατανοήσουν οι άνθρωποι. Ο Θεός δεν σε πιάνει από τον λαιμό· είσαι ελεύθερος. Αν εκτιμάς όλο αυτό το έργο που κάνει σ’ εσένα ο Θεός επειδή σέβεται, αγαπά και θεωρεί πολύτιμη τη ζωή σου, δεν πρέπει να επιλέξεις να είσαι επιφυλακτικός απέναντί Του, να Τον παρερμηνεύεις, να νιώθεις αντίσταση απέναντί Του ή να Τον απορρίπτεις όταν ενορχηστρώνει και ρυθμίζει οποιοδήποτε περιβάλλον για σένα. Αντιθέτως, πρέπει να κάνεις αυτό που οφείλει να κάνει ένα δημιουργημένο ον και να επιδείξεις τη στάση που οφείλει να έχει ένα δημιουργημένο ον απέναντι στον Δημιουργό: υποταγή και αποδοχή. Έτσι δεν είναι; (Ναι.) Συναναστραφήκαμε πλέον ξεκάθαρα πάνω σ’ αυτήν την πτυχή.

Ο τρόπος με τον οποίο οι άνθρωποι προσεγγίζουν το έργο του Θεού έχει ήδη εκθέσει μία από τις αντιλήψεις και τις φαντασιοκοπίες τους. Ποια είναι αυτή η αντίληψη και η φαντασιοκοπία; Οι άνθρωποι ερμηνεύουν τις ενορχηστρώσεις και τις ρυθμίσεις του Θεού σαν χειραγώγηση και έλεγχο από τον Θεό. Έτσι εργάζεται ο Θεός; (Όχι.) Οι άνθρωποι, βαθιά μέσα τους, φοβούνται αόριστα τον Θεό. Και μόνο που αναφέρεται ο Θεός, νιώθουν ότι είναι τρομακτικός και όχι αξιαγάπητος. Πιστεύουν ότι αν δεν ακούς τα λόγια του Θεού και δεν υποτάσσεσαι στις ενορχηστρώσεις και τις ρυθμίσεις Του, θα είναι θυμωμένος μαζί σου μέχρι ν’ ακούσεις τα λόγια Του και να υποταχθείς στις ενορχηστρώσεις και τις ρυθμίσεις Του, αι ότι δεν πρόκειται να το βάλει κάτω μέχρι να σε ολοκληρώσει. Δεν είναι αυτό μια αντίληψη που έχουν οι άνθρωποι; Τι φαντάζονται οι άνθρωποι ότι είναι ο Θεός; Δεν φαντάζονται ότι είναι ένας δικτάτορας; Πιστεύουν ότι πρέπει ν’ αποδεχθείς τη διακυβέρνησή Του, ν’ αποδεχθείς τις πολιτικές Του, να Του φέρεσαι ευλαβικά και να κάνεις ό,τι σου λέει, ότι δεν μπορείς να μιλάς για Εκείνον πίσω από την πλάτη Του, ότι πρέπει ν’ αποδέχεσαι τα περιβάλλοντα που διαμορφώνει για σένα κι ότι, αν δεν τ’ αποδεχθείς, θα τιμωρηθείς και θα δεχθείς ανταπόδοση. Στην πραγματικότητα, έτσι ενεργεί ο Θεός; (Όχι.) Ο Θεός σε σέβεται και αναλαμβάνει την ευθύνη για σένα. Ο Θεός αγαπά τη ζωή των δημιουργημένων ανθρώπινων όντων. Οι άνθρωποι δεν θα πρέπει ν’ αδυνατούν να αναγνωρίσουν τι είναι καλό γι’ αυτούς ή να μην εκτιμούν την καλοσύνη του Θεού. Αν εκτιμάς την καλοσύνη του Θεού, τότε θα πρέπει ν’ αποδέχεσαι τα περιβάλλοντα που διαμορφώνει και να τ’ αποδέχεσαι από Εκείνον. Ακόμη κι αν δεν αποδέχεσαι ούτε κατανοείς τις αλήθειες που εμπεριέχονται σε αυτά και δεν καταλαβαίνεις τι θα πρέπει να κάνεις πράξη ή ν’ αλλάξεις, αν μη τι άλλο δεν θα πρέπει να είσαι επιφυλακτικός απέναντι στον Θεό ούτε να Τον παρερμηνεύεις· αυτό είναι που θα πρέπει να πετύχεις. Ακόμη κι αν δεν αποκομίσεις τίποτε από αυτά τα περιβάλλοντα, μην παρερμηνεύεις τις επιθυμίες του Θεού. Ο Θεός δεν επιζητεί να κερδίσει κάτι από σένα. Είσαι απλώς ένα μικροσκοπικό δημιουργημένο ον· τι θα μπορούσε να επιζητεί να κερδίσει από σένα ο Θεός; Ο Θεός σού έδωσε τη ζωή σου και όλα όσα απολαμβάνεις σήμερα, καθώς και το λίγο δόγμα που κατανοείς. Η ελεύθερη βούλησή σου, το επίπεδό σου, τα χαρίσματά σου, οι ικανότητες και οι δεξιότητές σου, είτε είναι μεγάλα είτε μικρά, είναι όλα πράγματα που σου έδωσε ο Θεός. Τι θα μπορούσε να επιζητεί να κερδίσει από σένα ο Θεός; Αν ο Θεός δοξαστεί αφού θεμελιώσει μέσα σου την αλήθεια, κάνοντάς σε να υποταχθείς σε Αυτόν και να έχεις φόβο Θεού, και πιστεύεις ότι αυτό είναι που επιζητεί να κερδίσει από σένα, τότε μήπως Τον κρίνεις με βάση τα δικά σου ελεεινά πρότυπα; Αυτό είναι βλασφημία απέναντι στον Θεό, έτσι δεν είναι; (Ναι.) Τι δόξα μπορεί ν’ αποκτήσει ο Θεός από τους ανθρώπους; Στο τέλος, οι ίδιοι οι άνθρωποι είναι αυτοί που αποκομίζουν απτά οφέλη. Ο Θεός έχει ήδη δοξαστεί προτού ολοκληρωθεί το έργο Του, επειδή ο ίδιος ο Θεός είναι δοξασμένος· η αλήθεια Του και η εξουσία Του αποδεικνύουν την ήττα του Σατανά και είναι η πραγματικότητα όλων των θετικών πραγμάτων. Ο ίδιος ο Θεός είναι δοξασμένος· χρειάζεται, λοιπόν, και πάλι ν’ αποκτήσει λίγη δόξα από ένα μικροσκοπικό δημιουργημένο ον όπως εσύ; Ο Θεός δεν επιζητεί να κερδίσει τίποτε από τους ανθρώπους. Αν επιζητεί να κερδίσει κάτι, αυτό είναι να δώσει τη δυνατότητα στους ανθρώπους να ικανοποιήσουν τελικά τις απαιτήσεις Του σύμφωνα με το σχέδιο διαχείρισής Του και, μόλις οι άνθρωποι πετύχουν τη σωτηρία και μπορέσουν να είναι σε αρμονία με τον Θεό, τότε Εκείνος θα ξεκουραστεί —σε αντάλλαγμα με τη σωτηρία του ανθρώπινου γένους, ο Θεός θα μπορέσει να ξεκουραστεί— αυτό επιζητεί να κερδίσει ο Θεός. Δεν είναι, λοιπόν, οι άνθρωποι εκείνοι που αποκομίζουν απτά οφέλη στο τέλος; Οι άνθρωποι θα έχουν αποκτήσει την αλήθεια, δεν θα νιώθουν πλέον χαμένοι στη ζωή —θα έχουν μια κατεύθυνση κι ένα μονοπάτι— και θα είναι σε αρμονία με τον Θεό και δεν θα επαναστατούν πλέον εναντίον Του, δεν θα τους αιχμαλωτίζει πλέον καμία κακή δύναμη, θα είναι αληθινά δημιουργημένα όντα και δεν θ’ αντιμετωπίζουν πλέον τον θάνατο· τι μεγάλη τιμή είναι αυτό! Εκείνοι που αποκομίζουν τα μεγαλύτερα απτά οφέλη είναι οι άνθρωποι, όσοι αποδέχονται το έργο του Θεού και τη σωτηρία του Θεού. Έχουμε συναναστραφεί ξεκάθαρα πάνω σ’ αυτήν την πτυχή; Ποια είναι η αντίληψη και η φαντασιοκοπία των ανθρώπων σ’ αυτό το πλαίσιο; (Ερμηνεύουν τις ενορχηστρώσεις και τις ρυθμίσεις του Θεού σαν χειραγώγηση και έλεγχο από τον Θεό.) Αν δεν είχαμε συναναστραφεί πάνω σ’ αυτό, οι άνθρωποι θα είχαν μονίμως κάποιες σκέψεις και απόψεις στο μυαλό τους τις οποίες δεν μπορούσαν να εκφράσουν ή τις οποίες δεν είχαν διαμορφώσει σε μια συστηματική θεωρία. Παρόλο που αυτά τα πράγματα δεν τους περιορίζουν στο να κάνουν τα καθήκοντά τους ούτε επηρεάζουν την καθημερινή τους ζωή με εμφανή τρόπο, επηρεάζουν σοβαρά την επιδίωξη της αλήθειας, τη στάση τους απέναντι στον Θεό και τη σχέση τους με τον Θεό. Επομένως, είναι πράγματα που πρέπει να εγκαταλείψουν οι άνθρωποι. Μόλις λυθεί αυτό το πρόβλημα, θα έχεις εγκαταλείψει έναν φραγμό που υπάρχει ανάμεσα σ’ εσένα και τον Θεό και θα έχει απομακρυνθεί ένα είδος εμποδίου από το μονοπάτι που ακολουθείς για να επιδιώξεις την αλήθεια, με αποτέλεσμα να είναι ευκολότερη η επιδίωξή σου. Όταν εξαλείφονται αληθινές δυσκολίες, μειώνονται οι φραγμοί και τα εμπόδια που υπάρχουν ανάμεσα σ’ εσένα και τον Θεό, οπότε θα μπορείς να κάνεις το καθήκον σου και να κάνεις πράξη την αλήθεια με πολύ μεγαλύτερη ευκολία. Είναι ακριβώς όπως όταν πηγαίνει κανείς στο πεδίο της μάχης· πιστεύετε ότι είναι καλύτερο να κουβαλάτε ελαφρύ φορτίο ή να κουβαλάτε βαρύ φορτίο όταν πηγαίνετε στη μάχη; Ποιο από τα δύο είναι πιο βολικό; (Να πηγαίνουμε στη μάχη κουβαλώντας ελαφρύ φορτίο.) Να πηγαίνετε στη μάχη με ελαφρύ φορτίο. Είναι αρκετό να κουβαλάτε απλώς ένα όπλο στην πλάτη· έτσι είναι πιο απλό και πιο εύκολο. Αν, εκτός από αυτό, κουβαλάτε κατσαρολικά και αποσκευές ή καλλυντικά και εξοπλισμό γυμναστικής, το φορτίο θα είναι υπερβολικά βαρύ· θα είναι επίπονο να κουβαλάτε τόσα πράγματα στη μάχη και θα είναι άβολο να πολεμήσετε. Αυτές οι αντιλήψεις και οι φαντασιοκοπίες είναι όπως τα διαφορετικά είδη φορτίων που κουβαλάνε μαζί τους οι άνθρωποι· αποτελούν πρόβλημα και βάρος γι’ αυτούς όπου κι αν πάνε. Με λίγα λόγια, κατά καιρούς αυτά τα πράγματα θα σε επηρεάζουν και θα σε εμποδίζουν να επιδιώξεις και να κάνεις πράξη την αλήθεια. Όταν δεν υπάρχουν κρίσιμα ζητήματα, θα φαίνεται ότι δεν έχεις σημαντικά προβλήματα. Μόλις, όμως, προκύψουν κρίσιμα προβλήματα αρχής, αυτά τα πράγματα θα είναι ένας φραγμός που σε χωρίζει από τον Θεό. Μόλις βγουν στην επιφάνεια αυτά τα πράγματα, θα νιώσεις ότι υπάρχει ένα πρόβλημα στη σχέση σου με τον Θεό, ότι υπάρχει μια σύγκρουση ανάμεσα σ’ εσένα και τον Θεό· ο πυρήνας της πίστης σου στον Θεό δεν θα είναι πλέον τόσο ανόθευτος και θα έχεις πολλές δυσκολίες. Όταν, όμως, εγκαταλείψεις αυτά τα πράγματα, θα νιώσεις υπέροχα, η καρδιά σου θα ηρεμήσει και θα απελευθερωθεί και δεν θα είναι πλέον περιορισμένη ούτε αιχμάλωτη. Παρόλο που αυτά τα πράγματα θα δημιουργούν κατά καιρούς αναλαμπές στο υποσυνείδητό σου ή στις σκέψεις σου, ουσιαστικά θα τα έχεις ήδη εξαλείψει, κι όταν ξανακάνεις κάτι, θα νιώθεις πολύ πιο ήρεμος όσο το κάνεις και θα το κάνεις πολύ πιο απλά. Παρόλο που αυτές οι αντιλήψεις και οι φαντασιοκοπίες μπορεί να έχουν και πάλι μια ανεπαίσθητη επίδραση στα βάθη του μυαλού σου, αν μη τι άλλο θα έχεις ήδη διακρίνει στην υποκειμενική σου βούληση ότι δεν είναι θετικά πράγματα, κι έτσι θα τις εγκαταλείψεις υποκειμενικά και δεν θα σ’ επηρεάζουν. Μ’ αυτόν τον τρόπο, θα έχεις ουσιαστικά εγκαταλείψει και εξαλείψει αυτόν τον φραγμό που υπάρχει ανάμεσα σ’ εσένα και τον Θεό.

Συναναστρεφόμαστε συχνά κατ’ αυτόν τον τρόπο πάνω στο θέμα της επιδίωξης της αλήθειας. Μπορείτε να κατανοήσετε τη σπουδαιότητα της επιδίωξης της αλήθειας; Όταν είδατε ότι η εκκλησία χειρίζεται ανθρώπους που γνωρίζετε στον περίγυρό σας, ενώ μάλιστα αποπέμπει ή αποβάλλει κιόλας κάποιους, κάνατε καθόλου σκέψεις γι’ αυτό; Αντλήσατε καμία εμπειρία ή καθόλου διδάγματα από αυτό; Ποια είναι τα κύρια προβλήματα μ’ εκείνους που μεταφέρθηκαν σε ομάδες Β και μ’ εκείνους που αποπέμφθηκαν; (Όταν είδα ότι κάποιοι άνθρωποι που γνωρίζω στον περίγυρό μου μεταφέρθηκαν σε ομάδες Β ή αποπέμφθηκαν, αναστατώθηκε η καρδιά και το μυαλό μου. Παρόλο που πιστεύουν στον Θεό εδώ και πολλά χρόνια, δεν επιδιώκουν πραγματικά την αλήθεια και, αν κι εγώ δεν επιδιώκω την αλήθεια και δεν αναζητώ την αλήθεια όποτε μου συμβαίνει κάτι, τελικά θ’ αποκλειστώ όπως αυτοί.) Ξέρετε ποιες ήταν οι αρχές του οίκου του Θεού για τον χειρισμό αυτών των ανθρώπων; Μήπως ο οίκος του Θεού τούς απέπεμψε απλώς και μόνο επειδή έχουν ανεπαρκή ανθρώπινη φύση και δεν επιδιώκουν την αλήθεια και επειδή τους θεωρεί δυσάρεστους; (Όχι.) Τότε, μήπως ισχύει ότι όλοι όσους δεν χειρίστηκε ο οίκος του Θεού δεν έχουν κανένα πρόβλημα με την ανθρώπινη φύση τους, ότι αγαπούν όλοι την αλήθεια, επιδιώκουν την αλήθεια και μπορούν να υποταχθούν σ’ αυτήν, αγαπούν τον Θεό και έχουν φόβο Θεού; Ισχύει αυτό; (Όχι.) Μήπως ο οίκος του Θεού απέπεμψε ή μετέφερε σε ομάδες Β αυτούς τους ανθρώπους απλώς και μόνο επειδή δεν αγαπούν την αλήθεια και την αποστρέφονται; Μήπως τους χειρίστηκε επειδή έχουν ανεπαρκή ανθρώπινη φύση και αρνούνται εντελώς ν’ αποδεχθούν την αλήθεια ή λόγω της κακής τους εμφάνισης ή κάποιας προσωρινής παράβασης; Είναι αυτή η αρχή με την οποία χειρίζεται τους ανθρώπους ο οίκος του Θεού; (Όχι.) Μήπως ο οίκος του Θεού χειρίζεται κάποιον, του αφαιρεί το δικαίωμα να κάνει ένα καθήκον και τον διώχνει επειδή δεν επιδιώκει την αλήθεια; (Όχι.) Γιατί, λοιπόν, χειρίστηκε και έδιωξε αυτούς τους ανθρώπους; (Επειδή δεν ενεργούσαν σύμφωνα με τις αλήθεια-αρχές και προκαλούσαν διαταράξεις και αναστατώσεις στο εκκλησιαστικό έργο, καθώς και σοβαρές απώλειες στο έργο του οίκου του Θεού.) Ήταν αυτός ο κύριος λόγος; (Ναι.) Ποιοι άλλοι λόγοι υπήρχαν; Έδιωξε ποτέ κανέναν επειδή έλεγε διαρκώς ψέματα; (Όχι.) Έδιωξε ποτέ κανέναν επειδή δεν αγαπά την αλήθεια και την αποστρέφεται; Έδιωξε ποτέ κανέναν επειδή δεν είναι αφοσιωμένος στο να κάνει το καθήκον του; (Όχι.) Πιστεύεις ότι είναι κρίμα που έδιωξε αυτούς τους ανθρώπους; Αδικήθηκε κανένας από αυτούς; (Όχι.) Κανένας απολύτως δεν αδικήθηκε. Με βάση τα πονηρά έργα που διέπραξαν αυτοί οι άνθρωποι, όταν πάνε στο πνευματικό βασίλειο, τους αξίζει να πεθάνουν δεκαοκτώ φορές και πρέπει όλοι να τιμωρηθούν —να πεθάνουν κι έπειτα να επανέλθουν στη ζωή και να τιμωρηθούν ξανά· να ξαναπεθάνουν, να επανέλθουν και πάλι στη ζωή και να τιμωρηθούν ξανά· να πεθάνουν άλλη μια φορά— τους αξίζει να πεθάνουν δεκαοκτώ φορές συνολικά. Διέπραξαν πολλά πονηρά έργα και οι αμαρτίες τους είναι αποτρόπαιες! Γιατί, λοιπόν, ο οίκος του Θεού χειρίστηκε και απέβαλε αυτούς τους ανθρώπους; Επειδή δεν είχε άλλη επιλογή· δεν έκαναν τα καθήκοντά τους, προκαλούσαν διαταράξεις και αναστατώσεις και σαμποτάριζαν τα πράγματα! Μάλιστα, κάποιοι πιστεύουν κιόλας ότι ο οίκος του Θεού χειρίστηκε αυτούς τους ανθρώπους επειδή τους αρέσει να λένε ψέματα κι έχουν ανεπαρκή ανθρώπινη φύση ή επειδή ανταγωνίζονται για τη θέση και τη δύναμη και δεν είναι αφοσιωμένοι στο να κάνουν τα καθήκοντά τους· άλλοι μπερδεμένοι άνθρωποι λένε ότι ο λόγος είναι πως δεν αγαπούν την αλήθεια και δεν επιδιώκουν την αλήθεια. Αγαπάτε, λοιπόν, εσείς την αλήθεια; Μήπως όλοι όσους δεν έδιωξε ο οίκος του Θεού αγαπούν την αλήθεια και επιδιώκουν την αλήθεια; (Όχι.) Τίποτε από αυτά δεν είναι γεγονός. Στην πραγματικότητα, ο οίκος του Θεού χειρίστηκε και απέβαλε αυτούς τους ανθρώπους επειδή, όσο έκαναν τα καθήκοντά τους, έπαιζαν τον ρόλο εκείνων που προκαλούν διαταράξεις και αναστατώσεις και που σαμποτάρουν τα πράγματα, έκαναν τις ενέργειες που θέλουν —αλλά δεν μπορούν να κάνουν— ο Σατανάς, οι διάβολοι και ο μεγάλος κόκκινος δράκοντας, παραβιάζοντας σοβαρά τα διοικητικά διατάγματα του οίκου του Θεού και εξοργίζοντας τον Θεό. Ο οίκος του Θεού τούς έδιωξε επειδή, πολύ απλά, δεν είχε άλλη επιλογή. Δεν είναι ότι ο οίκος του Θεού δεν αγαπά τους ανθρώπους και είναι σκληρός απέναντί τους ούτε ότι ο Θεός δεν δίνει ευκαιρίες στους ανθρώπους. Αντιθέτως, είναι ότι αυτοί οι άνθρωποι το παρατράβηξαν με τις ενέργειές τους, προκαλώντας διαταράξεις και αναστατώσεις, ενώ οι απώλειες που προκάλεσαν στο εκκλησιαστικό έργο ήταν τεράστιες. Δεν έκαναν τα καθήκοντά τους και δεν ήταν καν απλοί δουλευτές· προκαλούσαν διαταράξεις και αναστατώσεις και έκαναν κακό. Κανένας από τους εκλεκτούς του Θεού δεν θέλει να υπάρχουν τέτοιοι άνθρωποι στην εκκλησία. Αν πεις κάτι χλευαστικό ή πεις ένα ψέμα στην εκκλησία, είναι απλώς ζήτημα της προσωπικής σου συμπεριφοράς, πολύ απλά δεν αγαπάς και δεν επιδιώκεις την αλήθεια και, εφόσον αυτό δεν προκαλεί διατάραξη ή αναστάτωση, κανείς δεν πρόκειται να σε χειριστεί· αν μερικές φορές είσαι κάπως επιπόλαιος όταν κάνεις το καθήκον σου, αλλά τον περισσότερο καιρό είσαι αποτελεσματικός, τότε, εφόσον δεν προκαλείς διατάραξη ή αναστάτωση, ο οίκος του Θεού θα σου δώσει την ευκαιρία να παραμείνεις και να κάνεις ένα καθήκον και θα σε μεταχειριστεί σύμφωνα με τις αρχές. Ωστόσο, αυτοί οι άνθρωποι προκάλεσαν διαταράξεις και αναστατώσεις. Διέπραξαν παραπτώματα με απερισκεψία και παραβίασαν τις αρχές από κάθε άποψη, προκαλώντας μεγάλη αναταραχή· σαμποτάρισαν όλες τις πτυχές του εκκλησιαστικού έργου και οι καρποί των καθηκόντων που έκαναν πολλοί από τους αδελφούς και τις αδελφές χαραμίστηκαν εντελώς. Οι συνέπειες των διαταράξεων και των αναστατώσεων που προκάλεσαν είναι πολύ σοβαρές και θα χρειαστούν αμέτρητες ώρες για ν’ αποκατασταθούν τα πράγματα, οπότε αυτοί οι άνθρωποι έπρεπε να διωχθούν! Μόνο μ’ αυτόν τον τρόπο ήταν δυνατόν να προστατευτούν οι αδελφοί και οι αδελφές, ώστε να μπορέσουν να κάνουν κανονικά τα καθήκοντά τους και να πετύχουν καλά αποτελέσματα. Μόνο αποπέμποντας αυτούς τους κακούς ανθρώπους και τους αντίχριστους ήταν δυνατόν να δημιουργηθεί ένα κατάλληλο περιβάλλον εργασίας και διαβίωσης για τους αδελφούς και τις αδελφές. Αν αυτοί οι κακοί άνθρωποι και οι αντίχριστοι παρέμεναν στην εκκλησία, θα αποτελούσαν μόνο μάστιγα· θα μόλυναν και θα θόλωναν την ατμόσφαιρα και θα προκαλούσαν χάος όπου πήγαιναν. Τίποτε από όσα έκαναν δεν πληρούσε ούτε καν τα πρότυπα της απλής δουλειάς. Το μόνο που έκαναν ήταν να προκαλούν αναστάτωση, να σαμποτάρουν και να ισοπεδώνουν τα πάντα. Όλα όσα έκαναν είχαν ως στόχο να διαταράξουν και να αναστατώσουν το εκκλησιαστικό έργο και την εκκλησιαστική ζωή. Δεν είναι υπηρέτες του Σατανά; Μπορούν τέτοιοι άνθρωποι να παραμείνουν στην εκκλησία; Δεν είναι συνηθισμένοι διεφθαρμένοι άνθρωποι, αλλά υπηρέτες του Σατανά! Τι έκαναν αυτοί οι άνθρωποι; Διασπάθισαν τις προσφορές του Θεού και τις έδωσαν άνευ όρων σε άπιστους· έδειχναν υπερβολική γενναιοδωρία όταν έδιναν χρήματα σε άπιστους, και μάλιστα τους τα έδιναν ακόμη και με το ζόρι όταν εκείνοι δεν τα ζητούσαν. Όταν ζητούσαν από έναν άπιστο να κάνει κάποιο έργο και εκείνος έλεγε ότι εκατό δολάρια θα ήταν αρκετά, εκείνοι επέμεναν να πληρώσουν τριακόσια, κι όταν ο άπιστος ζητούσε τριακόσια δολάρια, εκείνοι επέμεναν να πληρώσουν πεντακόσια, δίνοντας μάλιστα και επιπλέον αμοιβές στους άπιστους αφού είχαν αποπληρώσει τα μεροκάματά τους. Όσες προσφορές κι αν επρόκειτο να δαπανηθούν, δεν ρωτούσαν σχετικά τον Άνωθεν, αλλά, αντιθέτως, απλώς έπαιρναν την απόφαση μόνοι τους. Όποιο έργο κι αν έκαναν, δεν το εκτελούσαν σύμφωνα με τις εργασιακές ρυθμίσεις του οίκου του Θεού ούτε σύμφωνα με τις αρχές που παρέχει ο οίκος του Θεού και, ασφαλώς, σε καμία περίπτωση δεν το εκτελούσαν σύμφωνα με τις αλήθεια-αρχές. Απλώς ακολουθούσαν τις δικές τους επιθυμίες και το έκαναν όπως τους άρεσε, χωρίς να υπερασπίζονται καθόλου τα συμφέροντα του οίκου του Θεού. Προτιμούσαν να υπερασπίζονται τους άπιστους παρά τα συμφέροντα του οίκου του Θεού και διασπάθιζαν τις προσφορές του Θεού παντού. Μήπως επρόκειτο για χρήματα που είχαν κερδίσει οι ίδιοι; Δεν έδειχναν καμία αυτοσυγκράτηση όταν έδιναν επιπλέον αμοιβές και δώρα στους άπιστους, ενώ δεν επιτρεπόταν σε κανέναν να διαφωνήσει μαζί τους, και μάλιστα επέπλητταν όποιον διαφωνούσε μαζί τους. Νομίζετε ότι τέτοιοι άνθρωποι πιστεύουν στον Θεό και Τον ακολουθούν; Είναι κατακάθια, έτσι δεν είναι; Δεν θα έπρεπε ν’ αποπέμπονται τέτοιοι άνθρωποι; (Ναι.) Τι άλλα κακά διέπραξαν αυτοί οι άνθρωποι; Όταν κήρυτταν το ευαγγέλιο, ανέφεραν ψεύτικα νούμερα για να εξαπατήσουν τον οίκο του Θεού και βασάνιζαν και κατέπνιγαν αδίστακτα όποιον δεν ανέφερε ψεύτικα νούμερα. Εξανάγκαζαν τους άλλους ν’ αναφέρουν ψεύτικα νούμερα· δεν τους άφηναν καμία άλλη επιλογή. Τι σόι άνθρωποι είναι αυτοί; Είναι καν άνθρωποι; Αν πεις ότι απλώς έχουν ανεπαρκή ανθρώπινη φύση, δεν αγαπούν την αλήθεια και δεν επιδιώκουν την αλήθεια, στέκει αυτή η δήλωση; Δεν είναι ανοησία; (Ναι.) Όχι μόνο δεν αγαπούν την αλήθεια και δεν επιδιώκουν την αλήθεια, αλλά δεν διαθέτουν καν κανονική ανθρώπινη φύση, οπότε ούτε λόγος για αγάπη για την αλήθεια και επιδίωξη της αλήθειας. Είναι διάβολοι και τίποτε άλλο! Το βλέπετε πλέον αυτό καθαρά, έτσι δεν είναι; (Ναι.) Ποια είναι η φύση αυτών των ανθρώπων; (Η φύση των διαβόλων.) Έχουν τη φύση των διαβόλων. Αυτοί οι άνθρωποι, αφού αποπέμφθηκαν, παρέμειναν ανυποχώρητοι, και μάλιστα ένιωθαν αδικημένοι και έλεγαν: «Είμαι αθώος, δεν το έκανα αυτό!» Τα γεγονότα είχαν παρουσιαστεί μπροστά στα μάτια τους, αλλά εκείνοι αρνούνταν να το παραδεχθούν και μάλιστα παρέμειναν πεισματικά γαντζωμένοι στις δικαιολογίες τους και ανυποχώρητοι ως το τέλος· δεν αποδεικνύει αυτό ότι ήταν σωστό ν’ αποπεμφθούν; Ποιες θα είναι οι συνέπειες αν τέτοιου είδους άνθρωποι δεν αποπέμπονται; Μήπως θα μετανοήσουν; Ακόμη κι αν τους δώσεις την ευκαιρία να συνεχίσουν να κάνουν ένα καθήκον κι απλώς τους κλαδέψεις, μπορούν να μετανοήσουν και ν’ αλλάξουν προς το καλύτερο; (Όχι, δεν μπορούν.) Δεν υπάρχει καμία απολύτως περίπτωση να μπορέσουν να μετανοήσουν. Τι φύση-ουσία είναι αυτή; Τι είδους άνθρωποι δεν μπορούν να μετανοήσουν και δεν μετανοούν ακόμη κι όταν έρχονται αντιμέτωποι με τα γεγονότα; (Οι διάβολοι.) Οι διάβολοι, οι άνθρωποι που έχουν την ουσία του Σατανά, τα κακά πνεύματα και οι βρομεροί δαίμονες δεν πρόκειται να μετανοήσουν· όσο κι αν συναναστρέφεσαι πάνω στην αλήθεια, εκείνοι δεν πρόκειται να μετανοήσουν. Δεν αναγνωρίζουν καν τα γεγονότα του κακού που έκαναν· μπορούν, λοιπόν, ν’ αποδεχθούν την αλήθεια και ν’ αποκτήσουν αυτογνωσία; Σε καμία περίπτωση δεν πρόκειται να το κάνουν αυτό! Αν μπορούσαν ν’ αναγνωρίσουν τα γεγονότα του κακού που έκαναν, θα είχαν μια ευκαιρία ν’ αποδεχθούν την αλήθεια, αλλά δεν παραδέχονται καν τα γεγονότα και δεν αναγνωρίζουν ούτε αποδέχονται τη φύση των πράξεών τους· τέτοιοι άνθρωποι δεν είναι δυνατόν να μετανοήσουν. Είναι ακριβώς όπως οι Σοδομίτες· αν έλεγες στους Σοδομίτες: «Αν δεν μετανοήσετε, ο Θεός θα καταστρέψει αυτήν την πόλη», θα το αποδέχονταν; Ποια θα ήταν η στάση τους μόλις άκουγαν αυτά τα λόγια; Θα αντιδρούσαν σαν να μην τα είχαν ακούσει και θα συνέχιζαν να ενεργούν σύμφωνα με τις δικές τους προτιμήσεις, κάνοντας ό,τι τους αρέσει, χωρίς να μετανοούν καθόλου. Επομένως, η τελική τους έκβαση ήταν η καταστροφή τους. Όσο γι’ αυτούς τους ανθρώπους που προκάλεσαν διαταράξεις και αναστατώσεις στην εκκλησία, ο Θεός τούς έδωσε ευκαιρίες, κι ωστόσο εκείνοι δεν τις εκτίμησαν ούτε μετανόησαν, αλλά επέμειναν να αντιτίθενται στον Θεό ως το τέλος. Αυτοί οι άνθρωποι δεν έχουν καθόλου συνείδηση ούτε λογική· τους αξίζει οίκτος; (Όχι.) Υπάρχει κανείς που υπερασπίστηκε αυτούς τους ανθρώπους που δεν τους αξίζει οίκτος; Υπάρχει κανείς που τους θαυμάζει, πιστεύοντας ότι έχουν υποφέρει κι έχουν πληρώσει ένα τίμημα για πολλά χρόνια, ότι έχουν εργαστεί πολύ σκληρά και πολύ επιμελώς, ότι κάποιοι από αυτούς έχουν αρκετά καλό επίπεδο και διαθέτουν εξαιρετική εργασιακή ικανότητα και ηγετικές δεξιότητες κι ότι είναι κρίμα που διώχθηκαν; Είναι κρίμα; (Όχι.) Δεν είναι κρίμα, κι αυτό σημαίνει ότι ήταν σωστό να διωχθούν. Απλώς παρατηρήστε για να δείτε κατά πόσο αυτοί οι άνθρωποι μπορούν ν’ αποδεχθούν την αλήθεια και σε ποιο μονοπάτι βαδίζουν. Αν οι άνθρωποι προκαλούν ακόμα και διαταράξεις ή αναστατώσεις ενώ κάνουν τα καθήκοντά τους, τότε είναι τα κατακάθια του ανθρώπινου γένους! Είναι απολύτως σωστό τα δημιουργημένα όντα να κάνουν τα καθήκοντά τους και, για όποιο καθήκον κι αν πρόκειται, πρέπει να εκπληρώνουν την ευθύνη τους. Ακόμη κι αν η εκτέλεση των καθηκόντων τους δεν ανταποκρίνεται στα πρότυπα, αν μη τι άλλο δεν πρέπει να προκαλούν διαταράξεις και αναστατώσεις! Οι διαταράξεις και οι αναστατώσεις είναι κάτι που προκαλεί ο Σατανάς· δεν θα έπρεπε να είναι κάτι που προκαλούν οι διεφθαρμένοι άνθρωποι. Οι διεφθαρμένοι άνθρωποι έχουν διαφθαρεί από τον Σατανά και δεν μπορούν να συγκρατηθούν ώστε να μην αντιστέκονται στον Θεό· ωστόσο, οι άνθρωποι που έχουν κανονική ανθρώπινη φύση, συνείδηση και λογική δεν θα προκαλούσαν σκοπίμως διαταράξεις και αναστατώσεις ενώ κάνουν τα καθήκοντά τους. Ο λόγος είναι ότι τους συγκρατεί η συνείδηση και η λογική τους, κι έτσι δεν θα διαταράξουν, αναστατώσουν ή σαμποτάρουν το έργο του οίκου του Θεού όσο κάνουν το καθήκον τους. Ακόμη κι αν κάποιος δεν μπορεί να κάνει το καθήκον του με τρόπο που να ανταποκρίνεται στα πρότυπα, αρκεί να το κάνει σε μέτριο επίπεδο και τουλάχιστον αυτό πληροί το πρότυπο της συνείδησης και της λογικής. Ωστόσο, αυτοί οι άνθρωποι δεν μπορούν να ικανοποιήσουν ούτε αυτό το πρότυπο, οπότε στο τέλος μπορούν να καταλήξουν μόνο σ’ αυτό το σημείο: ν’ αποπεμφθούν ή ν’ αποβληθούν από τον οίκο του Θεού εξαιτίας των πολλών πονηρών έργων που διέπραξαν. Αυτοί είναι τα κατακάθια του ανθρώπινου γένους!

Στη συνέχεια, ας μιλήσουμε για τα προβλήματα των αντιλήψεων και των φαντασιοκοπιών σε σχέση με την «εγκατάλειψη των φραγμών που υπάρχουν ανάμεσα σε έναν άνθρωπο και τον Θεό και της εχθρικότητάς του απέναντι στον Θεό», που είναι το τρίτο σημείο της «εγκατάλειψης» στο πλαίσιο της άσκησης του πώς να επιδιώκει κανείς την αλήθεια. Μόλις μιλήσαμε για κάποιες από τις αντιλήψεις και τις φαντασιοκοπίες των ανθρώπων σε σχέση με το έργο του Θεού. Εξετάζοντας τώρα αυτό το ζήτημα, δεν έχουν οι άνθρωποι κάποιες άλλες αντιλήψεις και φαντασιοκοπίες σε σχέση με το έργο του Θεού; Θα επηρεάζουν αυτές οι αντιλήψεις και οι φαντασιοκοπίες τον τρόπο με τον οποίο οι άνθρωποι αντιμετωπίζουν, βιώνουν, κατανοούν και γνωρίζουν το έργο του Θεού; Ανάμεσα στα διάφορα είδη ανθρώπων που εμφανίζονται στην εκκλησία, ένα είδος είναι οι κακοί άνθρωποι και οι αντίχριστοι. Όποιο κι αν είναι το κακό που έκαναν ώστε να τους χειριστεί η εκκλησία και όποια κι αν είναι τα ζητήματα που οδήγησαν τη εκκλησία να τους αποπέμψει ή να τους αποβάλει, υπάρχουν πάντα κάποιοι άνθρωποι που έχουν ορισμένες αντιλήψεις για την αποπομπή των δύσπιστων, των κακών ανθρώπων και των αντίχριστων από τον οίκο του Θεού, κι αυτές οι αντιλήψεις και οι φαντασιοκοπίες οφείλονται στο γεγονός ότι δεν κατανοούν καθόλου το έργο του Θεού ή την κυριαρχία του Θεού. Σύμφωνα με τις αντιλήψεις και τις φαντασιοκοπίες των ανθρώπων, η εκκλησία είναι το μέρος όπου εργάζεται ο Θεός στη γη, επομένως είναι και το πιο άμεσο μέρος όπου οι άνθρωποι μπορούν να δουν την κυριαρχία του Θεού, ενώ θα μπορούσε να πει κανείς κι ότι είναι το πιο άμεσο και εμφανές μέρος όπου εκδηλώνεται η κυριαρχία του Θεού. Ωστόσο, σ’ αυτό το μέρος, οι άνθρωποι βλέπουν συχνά να εμφανίζονται ορισμένοι άνθρωποι και κάποια γεγονότα και πράγματα που δεν συνάδουν με τις δικές τους αντιλήψεις. Οι άνθρωποι, με βάση τις αντιλήψεις τους, πιστεύουν ότι εφόσον η εκκλησία είναι ένα μέρος που σχετίζεται με το έργο του Θεού, θα πρέπει να είναι ένα ήρεμο και γαλήνιο μέρος που ξεχειλίζει από φιλικότητα και ειρήνη, αγάπη και ανεκτικότητα, χαρά και ανακούφιση. Πιστεύουν ότι δεν πρέπει να εμφανίζονται ποτέ στην εκκλησία άτομα όπως κακοί άνθρωποι και αντίχριστοι και ότι δεν θα έπρεπε να υπάρχουν περιστατικά κακών ανθρώπων που κάνουν κακό. Και πιστεύουν ότι υπό την κυριαρχία του Θεού δεν θα έπρεπε, φυσικά, να υπάρχουν στην εκκλησία περιστατικά παραβίασης των αλήθεια-αρχών, πόσο μάλλον άνομοι άνθρωποι ή ανομίες οποιουδήποτε είδους ή πράγματα ασύμβατα με την ανθρώπινη βούληση, τα ανθρώπινα συναισθήματα και την ανθρώπινη φύση. Πιστεύουν ότι τα πάντα στην εκκλησία πρέπει να είναι πολύ ήρεμα, γαλήνια, ευχάριστα, θετικά, αισιόδοξα και εμψυχωτικά και ότι δεν θα έπρεπε να συμβαίνουν καν τσακωμοί, φρικαλεότητες ή άσχημα πράγματα που είναι ασύμβατα με τις ανάγκες της ανθρώπινης φύσης. Όλα αυτά είναι αντιλήψεις των ανθρώπων. Ωστόσο, τα γεγονότα δεν συνάδουν με τις αντιλήψεις και τις φαντασιοκοπίες των ανθρώπων. Ανεξάρτητα από την περίοδο ή από το στάδιο του έργου, πάντα συμβαίνουν στην εκκλησία περιστατικά με κάποιους κακούς ανθρώπους και αντίχριστους που διαταράσσουν και αναστατώνουν το εκκλησιαστικό έργο, σαμποτάρουν ορισμένες πτυχές του έργου του οίκου του Θεού, προκαλούν αναταραχή και αναστάτωση στην τάξη του εκκλησιαστικού έργου, και άλλα τέτοια πράγματα. Όταν συμβαίνουν αυτά τα πράγματα, οι άνθρωποι θεωρούν ότι είναι αδιανόητο, νιώθουν εντελώς αβοήθητοι, δεν καταλαβαίνουν, βρίσκονται σε σύγχυση και αναρωτιούνται: «Υπάρχει στ’ αλήθεια Θεός; Πώς ακριβώς είναι κυρίαρχος ο Θεός στο ανθρώπινο γένος και πώς κυβερνά την εκκλησία Του, πώς κυβερνά τον οίκο Του; Ασχολείται πραγματικά ο Θεός μ’ αυτό ή όχι; Πού είναι ο Θεός; Γιατί, όταν συμβαίνουν αυτές οι ανομίες κι όταν εμφανίζονται κακοί άνθρωποι και προκαλούν αναστάτωση, κανείς δεν βγαίνει μπροστά να τους σταματήσει κι ούτε ο Θεός δεν βγαίνει μπροστά να τους σταματήσει; Τι ακριβώς συμβαίνει εδώ; Δεν είναι η εκκλησία ο οίκος του Θεού; Όσοι ακολουθούν τον Θεό δεν είναι οι εκλεκτοί Του; Γιατί ο Θεός δεν περιφρουρεί ούτε προστατεύει τον οίκο Του; Γιατί ο Θεός δεν προστατεύει τους εκλεκτούς Του, ώστε να μπορούν να ζουν ειρηνικά σ’ ένα κουκούλι, σ’ ένα καταφύγιο;» Αυτές οι αμφιβολίες και η έλλειψη κατανόησης που έχουν οι άνθρωποι προκαλούνται από τις διάφορες αντιλήψεις των ανθρώπων, έτσι δεν είναι; (Ναι.) Με τι σχετίζονται, λοιπόν, κυρίως αυτές οι αντιλήψεις; Δεν σχετίζονται με το έργο του Θεού και την κυριαρχία Του; Επειδή συμβαίνουν στην εκκλησία ζητήματα όπως κακοί άνθρωποι που κάνουν κακό και προκαλούν διαταράξεις και αναστατώσεις και επειδή οι άνθρωποι δεν κατανοούν αυτά τα ζητήματα, είναι δύσκολο να δουν καθαρά την προέλευση αυτών των ζητημάτων και ποιο θα είναι το τελικό τους αποτέλεσμα. Επειδή οι άνθρωποι δεν μπορούν να δουν καθαρά αυτά τα πράγματα, διαμορφώνουν κάθε λογής ιδέες και αντιλήψεις σχετικά με τον Θεό. Κάποιοι άνθρωποι σκέφτονται: «Ο οίκος του Θεού θα πρέπει να δείχνει αγάπη στους κακούς ανθρώπους και στους αντίχριστους. Αν ο οίκος του Θεού δεν τους δείχνει αγάπη, δεν θα είναι το ίδιο με την κοινωνία; Στην κοινωνία, υπάρχει πάντα μια ομάδα ανθρώπων που βασανίζει κάποια άλλη ομάδα ανθρώπων, και όλα αυτά γίνονται χάριν του ανταγωνισμού για δύναμη και επιρροή. Όταν ο οίκος του Θεού αποπέμπει και αποβάλει τους κακούς ανθρώπους, δεν βασανίζει τους ανθρώπους με τον ίδιο τρόπο; Δεν είναι και τόσο ασφαλές να μένει κανείς στον οίκο του Θεού! Αν έρθεις πραγματικά αντιμέτωπος με ταραχώδεις συνθήκες, ίσως αδικηθείς και αποπεμφθείς και κανείς δεν θα σε υπερασπιστεί! Πού ακριβώς είναι ο Θεός; Γιατί δεν έρχεται να πει κάτι ή να κάνει κάτι; Άσε μας να δούμε την ύπαρξή Σου, άσε μας να δούμε την παντοδυναμία Σου, άσε μας να δούμε την κυριαρχία Σου με τα ίδια μας τα μάτια· δεν θα νιώθουμε ήρεμοι έτσι;» Στην εκκλησία, κάθε φορά που οι άνθρωποι βιώνουν κάποια γεγονότα τα οποία θεωρούν ακατανόητα, κάποιοι από αυτούς νιώθουν ανησυχία και αποκτούν αμφιβολίες, ενώ ορισμένοι θέλουν ακόμα και ν’ αποφύγουν αυτά τα γεγονότα και άλλοι πέφτουν σε αρνητικότητα· κάποιοι, συγκεκριμένα, έχοντας παραπλανηθεί και πιαστεί κορόιδα από τους αντίχριστους, εγκαταλείπουν τον εαυτό τους και κάποιοι, έχοντας παραπλανηθεί και πέσει θύματα εκμετάλλευσης των αντίχριστων και έχοντας γίνει συνεργοί τους, απομονώνονται για να κάνουν αυτοκριτική ή αποπέμπονται από την εκκλησία. Οι άνθρωποι, ενώ θεωρούν ακατανόητα όλα αυτά τα πράγματα, παράλληλα αρχίζουν ν’ αμφιβάλλουν για την ύπαρξη του Θεού. Αυτό συμβαίνει επειδή η κύρια πηγή της πίστης πολλών ανθρώπων στον Θεό είναι η πεποίθησή τους ότι ο Θεός είναι κυρίαρχος σε όλα τα πράγματα, στα πάντα. Με άλλα λόγια, πολλοί άνθρωποι πιστεύουν ότι ο Θεός είναι κυρίαρχος στα πάντα, σε όλα τα πράγματα και στη μοίρα του ανθρώπινου γένους, κι έτσι πιστεύουν στην ύπαρξη του Θεού, καθώς και στην ταυτότητα και την ουσία Του. Ωστόσο, όταν συμβαίνουν αυτά τα πράγματα γύρω τους, αμφιβάλλουν και κλονίζεται η πεποίθησή τους για την κυριαρχία του Θεού, κι έπειτα αρχίζουν ν’ αμφισβητούν το γεγονός ότι ο Θεός είναι κυρίαρχος στα πάντα· κατά συνέπεια, αρχίζει να κλονίζεται και η πίστη τους στον Θεό, κι έτσι προκύπτει όλη αυτή η σειρά προβλημάτων. Οι άνθρωποι έχουν κάθε λογής αντιλήψεις και φαντασιοκοπίες σχετικά με την κυριαρχία του Θεού· αυτές οι αντιλήψεις και οι φαντασιοκοπίες σίγουρα δεν συνάδουν με την αλήθεια ή με τα γεγονότα, αλλά, αντιθέτως, είναι παράλογες ερμηνείες ή παρανοήσεις των ανθρώπων. Στη συνέχεια, λοιπόν, θα συναναστραφούμε πάνω στον τρόπο με τον οποίο ο Θεός είναι κυρίαρχος σε όλους τους ανθρώπους, τα γεγονότα και τα πράγματα που μπορείς να δεις και να αισθανθείς γύρω σου, πάνω στις αρχές της κυριαρχίας του Θεού σε όλα αυτά και πάνω στον σκοπό τον οποίο επιδιώκει να πετύχει ο Θεός.

Ο όρος «κυριαρχία του Θεού» καλύπτει ένα πολύ ευρύ περιεχόμενο. Αφήνοντας κατά μέρος το ευρύτερο περιβάλλον, σε ό,τι έχει να κάνει με την εκκλησία, το γεγονός ότι ο Θεός είναι κυρίαρχος στα πάντα είναι αληθινό. Η κυριαρχία του Θεού δεν είναι μια κενή φράση ούτε είναι απλώς και μόνο ένα φαινόμενο, αλλά, αντιθέτως, υπάρχουν πραγματικά παραδείγματα που την αποδεικνύουν, καθώς και πραγματικά αποτελέσματα. Ποιες είναι, λοιπόν, οι αρχές της κυριαρχίας του Θεού στην εκκλησία; Ας σκεφτούμε πρώτα το εξής: Έχει ο Θεός κυριαρχία πάνω στο ποιοι άνθρωποι γίνονται δεκτοί στην εκκλησία και ρυθμίζει αυτό το ζήτημα; (Ναι.) Αυτό δεν είναι κενό περιεχομένου. Ο Θεός διατάζει σε ποιους ανθρώπους απευθύνονται το ευαγγέλιο του Θεού και τα λόγια του Θεού, ποιοι άνθρωποι μπορούν ν’ αποδεχθούν το έργο του Θεού και ποιοι άνθρωποι μπορούν να εισέλθουν στην εκκλησία· όλα αυτά είναι διαταγή του Θεού. Προς το παρόν, ας μη συζητήσουμε για την ανθρώπινη φύση αυτών των ανθρώπων και το κατά πόσο είναι κακοί άνθρωποι· το γεγονός ότι μπορούν να εισέλθουν στην εκκλησία σημαίνει ότι είναι διαταγή του Θεού. Η διαταγή του Θεού δεν είναι μια πτυχή της κυριαρχίας Του; (Ναι.) Κατ’ αρχάς, για ένα πράγμα μπορούμε να είμαστε σίγουροι: Η είσοδος κάθε ανθρώπου στην εκκλησία είναι διαταγή του Θεού. Ο όρος «διαταγή του Θεού» ακούγεται λίγο αφηρημένος, οπότε ας πούμε απλώς ότι «ο Θεός έχει τον τελευταίο λόγο, ο Θεός φρουρεί την πόρτα». Ο Θεός είναι η πύλη που οδηγεί στη βασιλεία και παράλληλα είναι η πύλη της εκκλησίας. Ο Θεός φρουρεί την πόρτα σε ό,τι έχει να κάνει με το είδος των ανθρώπων που μπορούν να γίνουν επίσημα μέλη της εκκλησίας, του οίκου του Θεού. Είτε είναι δύσπιστοι ή κακοί άνθρωποι που κατάφεραν να καταλήξουν στην εκκλησία είτε καλοί άνθρωποι που ενδιαφέρονται για την πίστη στον Θεό ή που είναι σε θέση ν’ αποδεχθούν την αλήθεια και ν’ ακολουθήσουν τον Θεό, αν ενταχθούν στην εκκλησία και γίνουν μέλη της εκκλησίας, τότε αυτό δεν είναι κάτι που μπορεί ν’ αποφασιστεί από οποιονδήποτε άνθρωπο, αλλά οφείλεται στην κυριαρχία, τις ρυθμίσεις και τη διαταγή του Θεού. Ανεξάρτητα αν πιστεύουν στον Θεό έχοντας κάποια απώτερα κίνητρα ή κάποιους στόχους και, όπως κι αν είναι η ανθρώπινη φύση τους ή όποιο κι αν είναι το μορφωτικό τους επίπεδο και το κοινωνικό τους υπόβαθρο, ο Θεός αποφασίζει ότι μπορούν να ενταχθούν στην εκκλησία και να προσέλθουν ενώπιόν Του· ο Θεός φρουρεί την πόρτα. Μπορούν οι άνθρωποι να φρουρούν σωστά την πόρτα; (Όχι.) Οι άνθρωποι δεν μπορούν ν’ αποφασίζουν γι’ αυτό το ζήτημα· δεν εξαρτάται από τη βούληση των ανθρώπων. Για παράδειγμα, όταν βλέπεις ότι κάποιος είναι οξυδερκής και έχει θέση στην κοινωνία, σκέφτεσαι: «Θα ήταν υπέροχο αν μπορούσε αυτός ο άνθρωπος να προσέλθει στον οίκο του Θεού και να γίνει επικεφαλής εκκλησίας. Λείπουν τέτοιοι άνθρωποι από την εκκλησία μας». Όμως, ο Θεός δεν τον θέλει· δεν τον συγκινεί. Όταν άλλοι άνθρωποι του κηρύττουν το ευαγγέλιο και συναναστρέφονται μαζί του πάνω στα λόγια του Θεού, εκείνος δεν κατανοεί αυτό που άκουσε. Όταν ακούει οτιδήποτε άλλο, μπορεί να το συλλάβει· μόνο όταν ακούει τα λόγια του Θεού δεν μπορεί και είναι σαν ηλίθιος. Μπορούν και πάλι τέτοιοι άνθρωποι να εισέλθουν στην εκκλησία; Παρόλο που τους ενδιαφέρει να λάβουν ευλογίες, δεν μπορούν να ησυχάσουν την καρδιά τους και δεν μπορούν να καθίσουν σ’ ένα σημείο όταν ακούνε τα λόγια του Θεού και τη συναναστροφή πάνω στην αλήθεια και, αφού ακούσουν δυο τρία κηρύγματα, σταματούν να έρχονται. Τέτοιοι άνθρωποι δεν έχουν αληθινή πίστη· θα έχουν, λοιπόν, καμία επίδραση οι καλές σου προθέσεις απέναντί τους; Θα μπορέσεις να τους φέρεις στην εκκλησία; Όχι. Ο Θεός έχει τον τελευταίο λόγο πάνω σ’ αυτό. Ο Θεός λέει ότι δεν θέλει τέτοιους ανθρώπους· δεν τους θέλει ούτε για παροχή υπηρεσίας ούτε για να διαδραματίσουν κάποιον ρόλο. Επομένως, ακόμη κι αν τους σύρεις, έχοντας καλές προθέσεις, θα είναι ανώφελο και, στο τέλος, θα πρέπει και πάλι να φύγουν. Δεν είναι δυνατόν να γίνουν μέλη της εκκλησίας· όποιος κι αν τους σύρει, θα είναι ανώφελο. Αυτό είναι ένα ζήτημα που δεν μπορούν ν’ αποφασίζουν οι άνθρωποι· ο Θεός το διατάζει και ο Θεός φρουρεί την πόρτα. Κάποιοι άνθρωποι δεν έχουν κοινωνική θέση, δεν είναι σημαντικές προσωπικότητες, έχουν μέτριο επίπεδο και φαίνονται ασήμαντοι, αλλά είναι αρκετά απλοί και ξεκάθαροι και τους ενδιαφέρουν τα ζητήματα της πίστης στον Θεό. Όποιες δυσκολίες κι αν αντιμετωπίζουν, είναι αδιαχώριστοι από τον Θεό και έχουν πολύ μεγάλο ενθουσιασμό —αυτή η ενθουσιώδης ενέργεια είναι κάτι που χαίρονται να βλέπουν οι αδελφοί και οι αδελφές, και χαροποιεί επίσης τον Θεό όταν τη βλέπει— και, στην πραγματικότητα, είναι τόσο ενθουσιώδεις επειδή τους συγκινεί το Πνεύμα του Θεού. Αφού εισέλθουν στην εκκλησία και δουν ότι όλοι εκεί μέσα είναι καλοί άνθρωποι που καθημερινά τρώνε και πίνουν τα λόγια του Θεού και συναναστρέφονται πάνω στην αλήθεια, ενθαρρύνονται πολύ από αυτό και πιστεύουν ότι αυτό είναι το σωστό μονοπάτι ζωής, οπότε αρχίζουν να κηρύττουν το ευαγγέλιο και να κάνουν τα καθήκοντά τους και γίνονται ακόλουθοι του Θεού. Ποιος αποφασίζει ότι μπορούν να πιστεύουν στον Θεό; (Ο Θεός το αποφασίζει.) Ο Θεός το αποφασίζει. Μπορούν να πιστεύουν στον Θεό μόνο επειδή ο Θεός τούς επιτρέπει να εισέλθουν στην εκκλησία. Αν ο Θεός δεν εργαζόταν και δεν τους συγκινούσε, δεν θα ήταν σε θέση να πιστεύουν στον Θεό κι αν τους έσυρε κάποιος με τη βία στην εκκλησία, αργά ή γρήγορα θα έπρεπε να φύγουν. Η ικανότητα αποδοχής της αλήθειας δεν είναι κάτι που περιλαμβάνεται στις έμφυτες ιδιότητες των ανθρώπων· το γεγονός ότι μπορούν ν’ αγαπούν και ν’ αποδέχονται την αλήθεια αποδεικνύει ότι ο Θεός εργάζεται σ’ αυτούς. Αν ο Θεός εργάζεται σ’ αυτούς, μπορούν να γίνουν μέλη της εκκλησίας· αυτό αποτελεί προϋπόθεση για όλα τα είδη ανθρώπων που εισέρχονται στην εκκλησία. Η προϋπόθεση είναι να τους θέλει ο Θεός. Όποιον ρόλο κι αν διαδραματίζουν στην εκκλησία, σε κάθε περίπτωση, ο Θεός φρουρεί την πόρτα του οίκου Του. Αν δεν τους επιτρέψει να εισέλθουν, τότε βρίσκονται έξω από την πόρτα· αν τους επιτρέψει να εισέλθουν, τότε βρίσκονται μέσα από την πόρτα. Επομένως, δεν είναι τόσο απλό ζήτημα να γίνει κάποιος μέλος της εκκλησίας. Σε ό,τι έχει να κάνει με τις συγκεκριμένες αρχές που αποτελούν τη βάση για ν’ αποδεχθεί ο Θεός τους ανθρώπους, ασφαλώς, ο Θεός έχει τις δικές Του αρχές. Δεν θα συναναστραφούμε πάνω στο τι είδους ανθρώπους θέλει ο Θεός και τι είδους ανθρώπους δεν θέλει· είναι πολύ περίπλοκο. Γιατί λέω ότι είναι περίπλοκο; Ο Θεός έχει ένα σχέδιο για το ποιος εισέρχεται στην εκκλησία, τι ρόλο παίζει στην εκάστοτε περίοδο, τι καθήκον κάνει ή τι σημαντικό έργο επωμίζεται στην εκάστοτε περίοδο και σε ποια περίοδο συμμορφώνεται με τις ανάγκες του έργου του οίκου του Θεού και τις ανάγκες του προσωπικού του. Ο Θεός ρυθμίζει και ελέγχει σε μακροσκοπικό και συνολικό επίπεδο, αντί να ενεργεί απλώς στην παρούσα στιγμή· πρόκειται για ένα πολύ περίπλοκο ζήτημα και δεν μπορεί να το εξηγήσει κανείς με λίγα λόγια, οπότε δεν πρόκειται να μπούμε στις λεπτομέρειες. Εν ολίγοις, το κατά πόσο ένας άνθρωπος μπορεί να εισέλθει στην πύλη του οίκου του Θεού δεν το αποφασίζει κανένας άνθρωπος· ο Θεός είναι κυρίαρχος σ’ αυτό και ρυθμίζει αυτό το ζήτημα. Οι κάθε λογής άνθρωποι, αφού εισέλθουν στον οίκο του Θεού, κάνουν κάθε λογής καθήκοντα, διαδραματίζουν κάθε λογής ρόλους και βαδίζουν σε κάθε λογής μονοπάτια. Όλα αυτά τα διαφορετικά είδη ανθρώπων έχουν κάθε λογής διαφορετικές εκδηλώσεις, καλές ή κακές, θετικές ή αρνητικές, ενεργητικές ή παθητικές· όλα αυτά είναι υπό την κυριαρχία και τη διακυβέρνηση του Θεού.

Κυριαρχία του Θεού σημαίνει ότι τα πάντα προκύπτουν και συμβαίνουν σύμφωνα με τη φυσική τους πορεία υπό τη δική Του διακυβέρνηση· κανένα γεγονός δεν προκύπτει τυχαία και οι εξελίξεις και οι αλλαγές σε οποιοδήποτε γεγονός δεν πυροδοτούνται ούτε καθορίζονται από οποιονδήποτε άνθρωπο. Ο Θεός έχει κυριαρχία σε όλα αυτά. Ασφαλώς, το τελικό αποτέλεσμα και ο τελικός χαρακτηρισμός οποιουδήποτε γεγονότος βασίζονται επίσης στην ουσία του συγκεκριμένου γεγονότος και στην ουσία των ανθρώπων διαφορετικών ειδών που εμπλέκονται σ’ αυτό, ενώ η βάση για τον χαρακτηρισμό του γεγονότος είναι εξ ολοκλήρου τα λόγια και οι απαιτούμενες αρχές του Θεού. Κανένα είδος γεγονότος δεν συμβαίνει τυχαία, και το τελικό αποτέλεσμα κάθε είδους γεγονότος δεν αποφασίζεται από τους ανθρώπους. Στην πραγματικότητα, ο Θεός ρυθμίζει και προκαλεί την έναρξη κάθε είδους γεγονότος που συμβαίνει. Όταν ο Θεός προκαλεί ένα είδος γεγονότος, ρυθμίζει ότι θα ενεργήσει σ’ αυτό ένα είδος ανθρώπου, και το συγκεκριμένο είδος ανθρώπου μπορεί να διαδραματίσει τον ρόλο ενός παρόχου υπηρεσιών ή ενός αντιθετικού στοιχείου, μπορεί να διαδραματίσει αρνητικό ή θετικό ρόλο. Όμως, όποιον ρόλο κι αν διαδραματίσει, ο Θεός ρυθμίζει την έναρξη όλων αυτών των πραγμάτων. Υπάρχουν δύο εξηγήσεις για το πώς ο Θεός κάνει ρυθμίσεις από αυτήν την άποψη. Η μία εξήγηση είναι ότι ο Θεός κάνει προσωπικά κάποιες θετικές ρυθμίσεις και παρέχει κάποια θετική κατεύθυνση και επίβλεψη, καθώς και ότι βάζει κάποιες θετικές προσωπικότητες να πυροδοτήσουν ένα γεγονός· αυτή είναι η μία εξήγηση των «ρυθμίσεων του Θεού». Η άλλη εξήγηση είναι ότι ο Θεός στέλνει ένα είδος πνεύματος για να κάνει ορισμένα πράγματα. Αυτά τα πράγματα είναι αρνητικά και μοχθηρά στα μάτια των ανθρώπων, κι επομένως αυτοί οι αρνητικοί και μοχθηροί χαρακτήρες είναι σίγουρα αρνητικές προσωπικότητες, δηλαδή, τα είδη των ανθρώπων τους οποίους ο Θεός προορίζει ευθύς εξαρχής να εισέλθουν στον οίκο Του ως αντιθετικά στοιχεία και ως αρνητικό διδακτικό υλικό. Ο Θεός τούς βάζει να διαδραματίσουν αυτούς τους ρόλους, επειδή, λόγω της φύσης-ουσίας τους, αυτοί είναι οι μοναδικοί ρόλοι που μπορούν να διαδραματίσουν, και τους αφήνει να ενεργούν όσο λαχταράει η ψυχή τους και να κάνουν αυτό που οφείλουν να κάνουν ως αντιθετικά στοιχεία όσο λαχταράει η ψυχή τους. Καθ’ όλη τη διαδικασία, είτε πρόκειται για τις εκδηλώσεις θετικών προσωπικοτήτων είτε για τις εκδηλώσεις αρνητικών προσωπικοτήτων, η αρχή με την οποία ο Θεός προσεγγίζει και χειρίζεται όλα αυτά τα ζητήματα είναι να τ’ αφήνει ν’ ακολουθούν τη φυσική τους πορεία. Οι θετικές προσωπικότητες, όταν βλέπουν και αντιμετωπίζουν αυτά τα ζητήματα, έχουν κάποιες θετικές οπτικές και κάποιες οπτικές που συνάδουν με την ανθρώπινη φύση και το πρότυπο της συνείδησης. Παρόλο που κάποιες από αυτές τις προσωπικότητες αποκαλύπτουν κάποιες διεφθαρμένες διαθέσεις —εμφανίζοντας κάποιες εκδηλώσεις που δείχνουν ότι είναι ανθρωπάρεσκοι ή αποκαλύπτοντας κάποιες άλλες διεφθαρμένες διαθέσεις— αν μη τι άλλο, ακολουθούν τη συνείδηση και τη λογική της ανθρώπινης φύσης, δηλαδή, ακολουθούν τη θεμελιώδη βάση με την οποία πρέπει να φέρεται κάποιος. Και σε ό,τι έχει να κάνει με τις αρνητικές προσωπικότητες, ο Θεός δεν παρεμβαίνει ούτε καθοδηγεί οτιδήποτε από όσα κάνουν, αλλά τα αφήνει ν’ ακολουθήσουν τη φυσική τους πορεία· επίσης, οι αρνητικές προσωπικότητες ενεργούν όσο λαχταράει η ψυχή τους, εκθέτουν την κτηνωδία τους και κάνουν κάποια πράγματα όσο λαχταράει η ψυχή τους. Διαδραματίζουν με επιτυχία τους ρόλους των αρνητικών προσωπικοτήτων που εκθέτει ο Θεός, συγκεκριμένα τους ρόλους των κακών ανθρώπων και των αντίχριστων, δίνοντας τη δυνατότητα στους άλλους να δουν ζωντανά, στην αληθινή ζωή, ποιο είδος ανθρώπων είναι διάβολοι, ποιο είδος ανθρώπων είναι κακοί άνθρωποι και ποιο είδος ανθρώπων είναι αντίχριστοι, καθώς και πώς ακριβώς είναι η αποκρουστική όψη των αντίχριστων, των κακών ανθρώπων, των σατανάδων και των διαβόλων που εκθέτει ο Θεός. Αν αυτές οι αρνητικές προσωπικότητες δεν χρησιμοποιούνταν ως ζωντανό διδακτικό υλικό στην αληθινή ζωή, τότε, στο μυαλό σου, οι διάβολοι και οι σατανάδες θα παρέμεναν για πάντα κάτι ακαθόριστο και απλώς μια εικασία ή μια εικόνα. Όμως τώρα, αυτά τα ζωντανά παραδείγματα τοποθετούνται ακριβώς μπροστά στα μάτια σου και αυτοί οι διάβολοι με ανθρώπινη όψη ζουν με σάρκα και οστά μπροστά στα μάτια σου, ενώ η ομιλία τους και η διαγωγή τους, η κάθε τους λέξη και πράξη, οι εκφράσεις του προσώπου τους ή ακόμα και ο τόνος της φωνής τους εμφανίζονται όλα παραστατικά στη ζωή σου, ακριβώς μπροστά σου, και αποτυπώνονται στο μυαλό σου. Αυτό δεν είναι κακό για σένα. Τέτοια πράγματα συμβαίνουν κατ’ επανάληψη στην εκκλησία. Την πρώτη φορά που συμβαίνει κάτι τέτοιο, νιώθεις ανησυχία και σκέφτεσαι ότι πρέπει να προσευχηθείς στον Θεό. Τη δεύτερη φορά που συμβαίνει, σκέφτεσαι: «Πρέπει να μάθω να χρησιμοποιώ την αλήθεια για να προστατεύσω τον εαυτό μου και, την επόμενη φορά που θα συναντήσω έναν τέτοιον άνθρωπο, πρέπει να τον αποφύγω» κι αρχίζεις να σκέφτεσαι πώς θα προστατεύσεις τον εαυτό σου και πώς θα μείνεις μακριά από τους κακούς ανθρώπους. Την τρίτη φορά που εμφανίζεται ένας τέτοιος άνθρωπος, συλλογίζεσαι: «Γιατί αυτοί οι άνθρωποι μιλάνε ακριβώς όπως ο μεγάλος κόκκινος δράκοντας, όπως ο Σατανάς; Δεν είναι παραπλανητικά αυτά που λένε; Δεν είναι κακοί άνθρωποι; Φαίνεται ότι τα λόγια του Θεού έχουν αναφέρει πως οι άνθρωποι που εμφανίζουν αυτές τις εκδηλώσεις είναι αντίχριστοι. Πρέπει να τους διακρίνω και να τους εκθέσω· δεν γίνεται να με παραπλανήσουν, και πρέπει να μείνω μακριά τους». Βιώνοντας κάτι τέτοιο ξανά και ξανά, αποκτάς πιο ξεκάθαρη και πιο λεπτομερή κατανόηση για τη διάκριση των αντίχριστων, των κακών ανθρώπων, των σατανάδων και των διαβόλων, καθώς και για το τι είναι οι διαταράξεις και οι αναστατώσεις. Η κατανόησή σου δεν σταματά πλέον στα λόγια και τα δόγματα, πόσο μάλλον στις εικόνες. Αντιθέτως, γίνεσαι όλο και πιο ικανός ν’ αναγνωρίζεις αυτά τα πράγματα στην αληθινή ζωή και, ταυτόχρονα, μπορείς να βλέπεις αυτούς τους ανθρώπους χρησιμοποιώντας την αλήθεια και να λύνεις ό,τι έχει συμβεί χρησιμοποιώντας την αλήθεια. Ασφαλώς, όταν συμβαίνουν τέτοια πράγματα, παράλληλα διορθώνεις συνεχώς τις απόψεις και τις στάσεις σου, σκέφτεσαι ποια ακριβώς στάση θα πρέπει να υιοθετήσεις απέναντι σ’ αυτούς τους ανθρώπους, από ποια οπτική θα πρέπει να τους βλέπεις και τι είδους σχέση θα πρέπει να διατηρήσεις μαζί τους. Όταν έρχεσαι αντιμέτωπος μ’ αυτά τα πράγματα, ασυνείδητα θα συλλογίζεσαι αυτά τα ζητήματα, θ’ αναζητείς διαρκώς την αλήθεια για να βρεις τις απαντήσεις και ν’ αντλήσεις συμπεράσματα, και τελικά θ’ αποκομίσεις κάτι. Κατά τη διάρκεια αυτής της διαδικασίας, το μόνο που κάνει ο Θεός είναι να παρέχει στους ανθρώπους την αλήθεια και να τους δίνει τη δυνατότητα να την κατανοήσουν, είτε μέσω της συναναστροφής πάνω στην αλήθεια είτε επιτρέποντας στους ανθρώπους να την κατανοήσουν μέσα από αυτά που τους συμβαίνουν· με λίγα λόγια, ο Θεός δεν καταπνίγει αυτά τα πράγματα εν τη γενέσει τους. Αν αυτό το πράγμα πρέπει να συμβεί και είναι ωφέλιμο για τη ζωή-είσοδο του εκλεκτού λαού του Θεού και για το έργο της εκκλησίας, τότε ο Θεός θα το επιτρέψει να συμβεί στους ανθρώπους και δεν θα το σταματήσει, αλλά θα το αφήσει να εξελιχθεί ακολουθώντας τη φυσική του πορεία. Ο Θεός εργάζεται κατ’ αυτόν τον τρόπο με σκοπό, αφενός, ν’ αποκλείσει ανθρώπους και, αφετέρου, να οδηγήσει ανθρώπους στην τελείωση. Ασφαλώς, όταν αποκλείει ανθρώπους, στοχεύει οπωσδήποτε σ’ εκείνους που εξυπηρετούν ως αντιθετικά στοιχεία και δεν είναι καν άξιοι να παρέχουν υπηρεσία, ενώ, όταν οδηγεί ανθρώπους στην τελείωση, στοχεύει στους εκλεκτούς Του, σ’ εκείνους που είναι πρόθυμοι να επιδιώξουν την αλήθεια. Υπάρχει διττή σημασία σ’ αυτό. Η μία σημασία είναι ότι οι κακοί άνθρωποι, μέσα από την παράσταση που δίνουν, αποκαλύπτονται, αποκλείονται και αποπέμπονται από την εκκλησία. Η άλλη σημασία είναι ότι, όσο αυτοί οι κακοί άνθρωποι σταδιακά δίνουν παράσταση και εξυπηρετούν ως αντιθετικά στοιχεία, δίνεται η δυνατότητα στον εκλεκτό λαό του Θεού να μάθει να διακρίνει, καθώς και να κατανοήσει την αλήθεια στα λόγια του Θεού· έτσι, ο Θεός θεμελιώνει την αλήθεια στους ανθρώπους με πρακτικό τρόπο, δηλαδή, ο Θεός επιτρέπει να εμφανιστούν στην αληθινή ζωή των ανθρώπων όλες οι διαφορετικές εκδηλώσεις της μοχθηρής ουσίας των κάθε λογής κακών ανθρώπων, αντίχριστων, σατανάδων και διαβόλων που εκθέτει, κι αυτό δίνει τη δυνατότητα στους ανθρώπους να κατανοήσουν και να γνωρίσουν ξεκάθαρα τα διάφορα είδη μοχθηρών, αποκρουστικών και αρνητικών προσωπικοτήτων, γεγονότων και πραγμάτων. Ας πούμε, για παράδειγμα, ότι ο Θεός σού λέει: «Δεν μπορείς ν’ αγγίξεις αναμμένα κάρβουνα με τα χέρια σου· τα δάχτυλά σου θα καούν και θα πονάνε». Δεν ξέρεις πώς είναι τα αναμμένα κάρβουνα, δεν ξέρεις πώς θα νιώσεις αν τα αγγίξεις και, αφού σου το πει αυτό, αυτό που κατανοείς είναι ένα δόγμα. Κάποιοι άνθρωποι φαντάζονται μετά ότι ένα αναμμένο κάρβουνο είναι μια σφαίρα ή μια μακριά λωρίδα. Και τι χρώμα έχουν τα αναμμένα κάρβουνα; Πώς νιώθει κανείς όταν τα αγγίζει; Πώς θα είναι ο πόνος που θα νιώσει κανείς αν τα αγγίξει; Δεν ξέρεις. Η εντύπωση που έχεις για τα αναμμένα κάρβουνα είναι απλώς μια εικόνα αυτού που μπορεί να φανταστεί το μυαλό σου, και δεν θα έχει ποτέ καμία σχέση με το πραγματικό αντικείμενο. Έτσι, μια μέρα, όταν ο Θεός βγάζει έναν δίσκο με αναμμένα κάρβουνα και τον τοποθετεί μπροστά σου, δεν τα αναγνωρίζεις κι απλώς νομίζεις ότι φαίνονται να καίνε πολύ. Απλώνεις επιφυλακτικά το χέρι σου πιο κοντά, για να δεις αν τα δάχτυλά σου θα νιώσουν το κάψιμο όταν τα αγγίξεις. Ο Θεός λέει: «Μπορείς να το δοκιμάσεις, αλλά μην τα αγγίξεις για πολύ ώρα, διαφορετικά θα σου κάψουν το δέρμα». Κάποιοι άνθρωποι είναι ανόητοι: Απλώνουν και τα πέντε δάχτυλα του χεριού τους κι αρπάζουν ένα κάρβουνο, με αποτέλεσμα να καεί όλο το χέρι τους και να γεμίσει φουσκάλες. Άλλοι είναι έξυπνοι και προσεκτικοί: Απλώνουν μόνο ένα δάχτυλο, αγγίζουν ελαφρά ένα κάρβουνο και τραβάνε το χέρι τους σε λιγότερο από ένα δευτερόλεπτο, λέγοντας: «Άου! Είναι πολύ καυτό! Πραγματικά καίει!» Είτε χρησιμοποιήσεις και τα πέντε σου δάχτυλα είτε μόνο ένα δάχτυλο για να το αγγίξεις, σε κάθε περίπτωση, αυτό που αγγίζεις είναι το αληθινό αντικείμενο κι όχι μια εικόνα ή κάποια λόγια· και, για το υπόλοιπο της ζωής σου, δεν θα ξεχάσεις ποτέ την αίσθηση και την εμπειρία από το άγγιγμα των αναμμένων κάρβουνων και τι σημαίνουν για σένα τα αναμμένα κάρβουνα. Όταν ξαναδείς αναμμένα κάρβουνα, θα πεις στους άλλους: «Μπορείτε να τα χρησιμοποιήσετε για να ζεσταθείτε, για να στεγνώσετε ρούχα και να ψήσετε ψωμάκια, αλλά δεν πρέπει ποτέ να τα αγγίξετε με τα χέρια σας. Αν τα αγγίξετε, θα καείτε και θα γεμίσετε φουσκάλες». Οι άλλοι μπορεί να πουν: «Και τι έγινε αν καώ και γεμίσω φουσκάλες;» Κι εσύ θα απαντήσεις: «Αν μη τι άλλο, δεν θα μπορείς να κρατάς πράγματα με τα χέρια σου, ενώ θα είναι επίσης άβολο να φας κι ακόμη πιο άβολο να κάνεις σωματικές εργασίες». Αυτό είναι να μιλάει κανείς από προσωπική εμπειρία, έτσι δεν είναι; Μετά από αυτήν τη βαθιά εμπειρία, η αίσθηση του καψίματος από τα αναμμένα κάρβουνα θα χαραχτεί βαθιά στη μνήμη σου, κι έτσι δεν πρόκειται ποτέ ξανά να έχεις την προθυμία ν’ αγγίξεις αναμμένα κάρβουνα. Ο Θεός είναι κυρίαρχος σε όλα τα πράγματα και κανονίζει να συμβαίνουν κάθε λογής πράγματα στους ανθρώπους, ώστε να μπορούν ν’ αντλήσουν διδάγματα και να ωφεληθούν από αυτά, και να μπορούν πραγματικά να θεμελιωθούν στους ανθρώπους οι αλήθειες και τα λόγια που τους παρέχει Εκείνος, με αποτέλεσμα τα λόγια και οι αλήθειες του Θεού να μην είναι πλέον δόγματα, συνθήματα ή κανονισμοί στην καρδιά των ανθρώπων, αλλά να γίνουν η ζωή τους, οι αρχές και τα κριτήρια στα οποία βασίζονται για την επιβίωσή τους, και να είναι ένα μέρος της ζωής τους· μ’ αυτόν τον τρόπο, το έργο του Θεού θα έχει πετύχει το αποτέλεσμά του.

Σε ό,τι έχει να κάνει με το ζήτημα της κυριαρχίας του Θεού, αυτό που πρέπει να δουν οι άνθρωποι είναι ότι ο Θεός ρυθμίζει την έναρξη ενός γεγονότος κι έπειτα καθοδηγεί και κατευθύνει την πορεία εξέλιξής του· όσο για το ποιο είναι το αποτέλεσμα του γεγονότος στο τέλος, τι και πόσα αποκομίζουν από αυτό όσοι επιδιώκουν την αλήθεια, πού καταλήγουν αυτό το γεγονός και οι άνθρωποι και τα πράγματα που εμπλέκονται σ’ αυτό και πώς ρυθμίζονται τελικά, ασφαλώς, τα καθορίζει και αυτά ο Θεός· αυτή είναι μια αρχή της κυριαρχίας του Θεού σε όλα τα πράγματα. Ο Θεός μόνο προκαθορίζει την έναρξη, τη διαδικασία και το αποτέλεσμα κάθε γεγονότος κι αφήνει ολόκληρο το γεγονός να εξελιχθεί ελεύθερα προς την κατεύθυνση που έχει ορίσει Εκείνος, με σκοπό τα πάντα να συμμορφώνονται με τα φυσικά μοτίβα ή να επιτελούν τη λειτουργία τους χωρίς να υποστούν οποιαδήποτε στρέβλωση ή επεξεργασία, ώστε ο Θεός να πετύχει το αποτέλεσμα που σκοπεύει να πετύχει. Έτσι δεν είναι; (Ναι.) Για παράδειγμα, όταν ο Θεός ρυθμίζει να ξεκινήσει και να συμβεί ένα γεγονός, έπειτα αρχίζει να παρατηρεί τις στάσεις των ανθρώπων που άρχονται σ’ επαφή μ’ αυτό το γεγονός και ποιες είναι οι απόψεις τους γι’ αυτό —κατά πόσο το βλέπουν δίνοντας προσοχή ή δεν τους ενδιαφέρει να του δώσουν σημασία, και κατά πόσο εμπλέκονται σ’ αυτό με την καρδιά τους ή το απορρίπτουν, του αντιστέκονται και το αποφεύγουν— ο Θεός παρατηρεί τις εκδηλώσεις των διαφόρων ειδών ανθρώπων. Παρεμβαίνει, λοιπόν, ο Θεός στις εκδηλώσεις των διαφόρων ειδών ανθρώπων; Ο Θεός δεν παρεμβαίνει. Ο Θεός σού δίνει το δικαίωμα να επιλέξεις ελεύθερα. Μπορείς να προσδώσεις μεγάλη σημασία σ’ αυτό το γεγονός και να το αντιμετωπίσεις με μεγάλη σοβαρότητα ή μπορείς να υιοθετήσεις μια στάση αδιαφορίας απέναντί του και να το αγνοήσεις και, ασφαλώς, μπορείς επίσης να υιοθετήσεις μια στάση αποχής, αποφυγής και μη συμμετοχής σ’ αυτό· ο Θεός απλώς παρατηρεί σιωπηλά. Όμως, ο Θεός πυροδοτεί την εμφάνιση και την έλευση του όλου γεγονότος. Αυτό είναι το αρχικό βήμα της κυριαρχίας του Θεού σ’ ένα γεγονός. Όταν αρχίσει να εξελίσσεται αυτό το γεγονός, ασφαλώς, ο Θεός κατευθύνει και ρυθμίζει το ποιοι άνθρωποι συμμετέχουν σ’ αυτό, ποιοι άνθρωποι εμπλέκονται σ’ αυτό και προς ποια κατεύθυνση εξελίσσεται το γεγονός μόλις εμπλακούν σ’ αυτό, έτσι ώστε το γεγονός να εξελιχθεί προς την κατεύθυνση και το αποτέλεσμα που θέλει ο Θεός. Με τον ίδιο τρόπο, όταν αυτό το γεγονός βγει στο φως και η όλη υπόθεση φτάσει στην κορύφωσή της, ο Θεός και πάλι παρακολουθεί τις στάσεις, τις εκδηλώσεις, τις γνώμες και τις απόψεις των διαφόρων ειδών ανθρώπων. Παρακολουθεί κατά πόσο παίρνεις πραγματικά στα σοβαρά αυτό το γεγονός, κατά πόσο το αντιμετωπίζεις με εξαιρετική σοβαρότητα, σχολαστικότητα και επιμέλεια ή κατά πόσο δείχνεις αδιαφορία γι’ αυτό, το αγνοείς και είσαι απίστευτα μουδιασμένος απέναντί του ή υιοθετείς μια στάση αποφυγής και αποστροφής απέναντί του. Παρακολουθεί για να δει κατά πόσο είσαι άνθρωπος που αγαπά την αλήθεια και κατά πόσο είσαι άνθρωπος που αντιμετωπίζει με σοβαρότητα τα λόγια του Θεού, τις απαιτήσεις του Θεού και την αλήθεια. Όσο εξελίσσεται το όλο γεγονός, η στάση σου γίνεται ολοένα και πιο εμφανής και ο Θεός θα βλέπει με ολοένα μεγαλύτερη διαύγεια τη στάση σου απέναντι στην αλήθεια, τη στάση σου απέναντι στα περιβάλλοντα που διαμορφώνει Εκείνος, καθώς και τη στάση σου απέναντι στην επιδίωξη της αλήθειας. Όταν το όλο γεγονός φτάσει στο τέλος του και καταλήξει στο αναπόφευκτο αποτέλεσμά του, ο Θεός και πάλι παρακολουθεί τι έχεις αποκομίσει από το όλο γεγονός, τι σκέφτεσαι στο μυαλό σου και τι υπολογισμούς κάνεις. Εξετάζει κατά πόσο εστιάζεις μόνο στην απόκτηση εμπειρίας και στην άντληση διδαγμάτων από αυτό το γεγονός προκειμένου να προστατεύσεις τον εαυτό σου —δηλαδή κατά πόσο είσαι ανθρωπάρεσκος— ή κατά πόσο ενεργείς σύμφωνα με τις αλήθεια-αρχές και δεν είσαι πλέον μπερδεμένος όπως πριν. Επίσης, ο Θεός εξετάζει ποια είναι η στάση σου απέναντι σ’ αυτό το γεγονός· κατά πόσο παραμένεις σιωπηλός και δεν εκφράζεις καμία άποψη, διατηρώντας απόσταση από οτιδήποτε δεν σε επηρεάζει προσωπικά, ή κατά πόσο, όσο αντιμετωπίζεις αυτό το γεγονός, όχι μόνο υστερείς σε ανόθευτη κατανόηση, αλλά εντείνονται οι παρανοήσεις και τα παράπονά σου για τον Θεό και αναπτύσσεις ακόμη περισσότερες αντιλήψεις και φαντασιοκοπίες για τον Θεό, ακόμη και σε σημείο να θέλεις να το αποφύγεις. Οι άνθρωποι διαφορετικών ειδών έχουν διαφορετικές σκέψεις και απόψεις όταν διαδραματίζονται κάθε λογής γεγονότα, και ο Θεός τις παρατηρεί και τις καταγράφει όλες. Ανεξάρτητα από το έτος, τη μέρα, την ώρα, το λεπτό ή το δευτερόλεπτο, ο Θεός εξετάζει εξονυχιστικά τι σκέφτεσαι, τι λες, τι υπολογισμούς κάνεις, τι σχεδιάζεις, ποια πτυχή των αληθειών καταφέρνεις να κατανοήσεις, ποια είναι η στάση σου όταν κάποιος συναναστρέφεται πάνω σε κάποια πτυχή της αλήθειας, κατά πόσο αντιστέκεσαι σ’ αυτήν, την αποστρέφεσαι και δεν θέλεις να την ακούσεις ή σχεδιάζεις να δραπετεύσεις· ο Θεός εξετάζει εξονυχιστικά όλα αυτά τα πράγματα. Υπάρχουν και κάποιοι άνθρωποι που δεν έχουν ποτέ καμία στάση απέναντι στους ανθρώπους, τα γεγονότα και τα πράγματα που εμφανίζονται στην εκκλησία, στον οίκο του Θεού ή γύρω τους, που είναι μουδιασμένοι και αποβλακωμένοι σαν ανδρείκελα. Απλώς παραμένουν γερά γαντζωμένοι στις δικές τους απόψεις και σκέφτονται: «Εφόσον δεν κάνω κακό και δεν προκαλώ διαταράξεις ή αναστατώσεις, δεν κρίνω τους άλλους και δεν κάνω κανένα σχόλιο ή δεν έχω καμία στάση ή άποψη όταν συναντώ ανθρώπους, γεγονότα και πράγματα, κι απλώς ενεργώ σαν ρομπότ, κάνω καλά το καθήκον μου και δουλεύω καλά τηρώντας τους κανόνες, αυτό αρκεί». Είναι κι αυτό ένα είδος σκεπτικού και άποψης. Ασφαλώς, ο Θεός θα παρατηρεί και θα καταγράφει και αυτό το είδος σκεπτικού και άποψης. Ο σκοπός της κυριαρχίας του Θεού σε όλα τα πράγματα και τα γεγονότα και σε κάθε συγκεκριμένο πράγμα που συμβαίνει στον περίγυρο των ανθρώπων είναι να διαμορφώνει περιβάλλοντα για τους ανθρώπους και να τους παρέχει ζωντανό διδακτικό υλικό, ώστε τα διάφορα είδη ανθρώπων, όταν αντιμετωπίζουν κάθε λογής πράγματα, να δείχνουν την πιο αληθινή τους πλευρά, τις πιο αληθινές τους σκέψεις και απόψεις και την πιο αληθινή τους στάση απέναντι στον Θεό και στην αλήθεια. Αυτές οι στάσεις που έχουν οι άνθρωποι εκδηλώνονται εντελώς σε μια κατάσταση ελευθερίας. Ο Θεός ποτέ δεν παρεμβαίνει, δεν επεμβαίνει ούτε χειραγωγεί· απλώς επιτρέπει στα διάφορα είδη ανθρώπων να εκφράσουν τις σκέψεις, τις απόψεις και τις στάσεις τους όσο λαχταράει η ψυχή τους και σύμφωνα με τη φυσική τους πορεία, και τελικά αποκαλύπτει και μεταχειρίζεται τα διάφορα είδη ανθρώπων ανάλογα με τις εκδηλώσεις τους. Ποιος περιλαμβάνεται στη φράση «τα διάφορα είδη ανθρώπων»; Τι ρυθμίσεις κάνει ο Θεός για τα διάφορα είδη ανθρώπων; Ο Θεός δίνει τη δυνατότητα σε όσους αγαπούν την αλήθεια να την αποκτήσουν· δίνει τη δυνατότητα σε όσους δεν ενδιαφέρονται για την αλήθεια —αλλά είναι πρόθυμοι να δουλέψουν για να τακτοποιηθούν— να το κάνουν· όσο για εκείνους που απεχθάνονται και αποστρέφονται την αλήθεια, αποκαλύπτει τη στάση αποστροφής που έχουν για την αλήθεια, αλλά, αν μπορούν να τακτοποιηθούν για να παρέχουν υπηρεσία ή είναι κατάλληλοι για παροχή υπηρεσίας, ο Θεός επιλέγει αυτούς τους καλύτερους και τους δίνει το δικαίωμα να παρέχουν υπηρεσία, ενώ, αν δεν είναι κατάλληλοι για παροχή υπηρεσίας ή αν αποστρέφονται την αλήθεια σε σημείο που μπορεί να προκαλέσουν διαταράξεις και αναστατώσεις, ο Θεός τούς αποπέμπει όταν έρχεται η κατάλληλη στιγμή και περίσταση. Όλο αυτό το έργο που κάνει ο Θεός δεν συνάδει με τις αντιλήψεις των ανθρώπων, έτσι δεν είναι; (Ναι.) Μπορούν οι άνθρωποι να δουν την ανεκτικότητα και την ομορφιά του Θεού σε όλα αυτά; (Από αυτά τα πράγματα, μπορούμε να δούμε ότι, μέσω αυτού του πρακτικού έργου, ο Θεός οδηγεί τους ανθρώπους στην απόκτηση εμπειρίας, και πίσω από όλο αυτό το έργο βρίσκεται η αγάπη του Θεού για τον άνθρωπο.) Μέσα σ’ αυτό το έργο βρίσκονται οι επίπονες προθέσεις του Θεού, η σοφία του έργου Του και η υπεύθυνη στάση Του απέναντι στα ανθρώπινα όντα που σκοπεύει να σώσει. Υπάρχει και μια άλλη πτυχή: Τα υπάρχοντα και το είναι του Θεού δεν είναι πράγματα που έχουν τα ανθρώπινα όντα. Ο Θεός δείχνει εξαιρετική σχολαστικότητα και σοβαρότητα σε όλα όσα κάνει· δεν είναι ποτέ απρόσεκτος. Ιδίως σε ό,τι έχει να κάνει με το ζήτημα της απόκτησης της αλήθειας από τους ανθρώπους, δείχνει εξαιρετική σχολαστικότητα και σοβαρότητα· ο Θεός πρέπει να ενεργεί έτσι, προκειμένου ν’ αναλάβει την ευθύνη για τη ζωή και την έκβαση των ανθρώπων. Ασφαλώς, για τον Θεό, έτσι ακριβώς είναι η ουσία Του, τα υπάρχοντά Του και το είναι Του. Όποια στάση κι αν έχεις απέναντι στη ζωή σου, στην έκβαση και στον προορισμό σου, είτε είναι σοβαρή και σχολαστική είτε επιπόλαιη, σε κάθε περίπτωση, ο Θεός, εφόσον σε έχει επιλέξει και εφόσον σου παρέχει την αλήθεια και θέλει να σε σώσει, συλλαμβάνει πλήρως κάθε σου λέξη και πράξη, καθώς και τις στάσεις σου απέναντι στα πάντα, και τελικά καθορίζει την έκβασή σου με βάση όλες τις στάσεις σου. Και με βάση όλες τις στάσεις σου, εξετάζει κατά πόσο θα είσαι τελικά άνθρωπος που αποκτά την αλήθεια και άνθρωπος που μπορεί να υποτάσσεται στον Θεό και να είναι σε αρμονία με Αυτόν. Μπορεί να μην έχεις αντιμετωπίσει ποτέ με σοβαρότητα το ζήτημα της σωτηρίας των ανθρώπων από τον Θεό, να μην το έχεις συλλογιστεί ποτέ προσεκτικά και να μην ξέρεις πώς σώζει ο Θεός τους ανθρώπους. Ωστόσο, Εκείνος, ως ο Δημιουργός που είναι κυρίαρχος στα δημιουργημένα ανθρώπινα όντα, δεν είναι μπερδεμένος και δεν βρίσκεται σε σύγχυση όπως οι άνθρωποι· κάνει το έργο της σωτηρίας του ανθρώπινου γένους με σοβαρότητα. Σε δημιούργησε και σε επέλεξε. Υποσχέθηκε στους ανθρώπους ότι θα τους σώσει εντελώς, οπότε θα εκπληρώσει αυτό το έργο και θα είναι υπεύθυνος ως το τέλος. Επομένως, υπάρχουν αληθινές εκδηλώσεις και πραγματικό περιεχόμενο στην εκπλήρωση του έργου Του και στην ανάληψη της ευθύνης ως το τέλος. Έτσι εργάζεται ο Θεός κι αυτή είναι η ειλικρινής και σοβαρή στάση Του. Ο Θεός δεν πρόκειται να είναι επιπόλαιος απέναντί σου ή να σε παραμυθιάζει με το ίδιο σύνθημα, και, ιδίως το έργο του Θεού, αντικατοπτρίζει καλύτερα το αληθινό τίμημα που πληρώνει ο Θεός για να σώσει τους ανθρώπους, καθώς και την υπεύθυνη στάση Του απέναντι στους ανθρώπους.

Μόλις οι άνθρωποι κατανοήσουν τις αρχές και τον σκοπό της σωτηρίας των ανθρώπων από τον Θεό και της κυριαρχίας του Θεού στα πάντα, άραγε δεν θα εξαλειφθούν ως έναν βαθμό οι αντιλήψεις και οι φαντασιοκοπίες που έχουν σε σχέση με τον Θεό ως προς αυτό; (Ναι.) Τι θα πρέπει να καταλάβουν οι άνθρωποι ως προς αυτό; Ότι, είτε σε κάθε λογής ζητήματα είτε σ’ ένα συγκεκριμένο ζήτημα στο οποίο είναι κυρίαρχος ο Θεός, η συνεργασία των ανθρώπων αντιπροσωπεύει το 80 ή ακόμη και το 90 τοις εκατό, ενώ οι σκέψεις, οι απόψεις και οι στάσεις τους απέναντι στο συγκεκριμένο ζήτημα είναι πολύ σημαντικές στα μάτια του Θεού. Μη νομίζεις ότι αν δεν λες τίποτε και δεν δείχνεις ποια είναι η οπτική σου όταν σου συμβαίνει κάτι, τότε ο Θεός δεν θα σου δίνει καμία βάση και θα σε αγνοεί. Αν θέλεις να σε αγνοεί ο Θεός, τότε καλύτερα να μην πιστεύεις στον Θεό. Εφόσον βρίσκεσαι στον οίκο του Θεού και εφόσον ο Θεός σε έχει επιλέξει, σε καμία περίπτωση δεν πρόκειται να σε αγνοήσει. Τα πάντα εξετάζονται εξονυχιστικά στα μάτια του Θεού, πόσο μάλλον εσύ, ένας μικροσκοπικός άνθρωπος. Ακόμη κι αν ήσουν μυρμήγκι, αν σε είχε επιλέξει ο Θεός, και πάλι θα σε εξέταζε εξονυχιστικά και θα σε καθοδηγούσε κάθε στιγμή. Εφόσον ο Θεός σε εξετάζει εξονυχιστικά, απλώς πρέπει ν’ αποδέχεσαι όλα όσα σου συμβαίνουν. Μην τα αποφεύγεις· η αποφυγή δεν είναι σοφή επιλογή. Πρέπει να τα αντιμετωπίζεις. Μόνο όταν τα αντιμετωπίζεις και έχεις ξεκάθαρη στάση, θα έχεις την ευκαιρία —στα περιβάλλοντα που έχει διαμορφώσει για σένα ο Θεός— ν’ αποκτήσεις τις αλήθειες που σε αφήνει να κατανοήσεις ο Θεός· αν τα αποφεύγεις, δεν θα έχεις τη δυνατότητα να κατανοήσεις αλήθειες μέσα στη σιωπή σου. Πέρα από τις αλήθειες που αφορούν τα οράματα, άλλες αλήθειες —συγκεκριμένα, όλα τα είδη αληθειών που αφορούν την ανθρώπινη ζωή και ύπαρξη— εκφράζονται μέσα από ένα περιβάλλον ή μέσα από το πλαίσιο της συμπεριφοράς ενός είδους ανθρώπου. Οι άνθρωποι μπορούν ν’ αντιληφθούν ουσιαστικά τις πραγματικότητες αυτών των αληθειών μόνο αφού έχουν αποκτήσει αληθινή εμπειρία και κατανόηση. Οι περισσότεροι άνθρωποι δεν μπορούν να δουν καθαρά αυτό το σημείο και η στάση τους απέναντι στα διάφορα είδη αληθειών είναι χλιαρή, ενώ παράλληλα θέλουν διαρκώς ν’ αποφεύγουν αυτά τα περιβάλλοντα και δεν επιθυμούν ν’ αναζητήσουν την αλήθεια σε σχέση με αληθινά προβλήματα. Ούτε μαθαίνουν να διακρίνουν τα διάφορα είδη ανθρώπων και γεγονότων με βάση την αλήθεια ούτε εκπαιδεύονται στην εφαρμογή της αλήθειας για την επίλυση διαφόρων προβλημάτων. Ό,τι κι αν τους συμβαίνει, δεν έχουν στάσεις ούτε απόψεις και δεν συμμετέχουν στη συναναστροφή και στις συζητήσεις. Τους αρκεί απλώς να προσεύχονται στον Θεό, να διαβάζουν τα λόγια του Θεού, να μαθαίνουν ύμνους και να εκπληρώνουν καθημερινά τα καθήκοντά τους, κι αυτό είναι όλο. Θα σου πω ένα πράγμα: Τα χαρακτηριστικά ενός απλού δουλευτή είναι ότι είναι μόνο πρόθυμος να καταβάλλει προσπάθεια και δεν ενδιαφέρεται για καμία πτυχή της αλήθειας ούτε είναι πρόθυμος να δείξει σοβαρότητα για οποιαδήποτε πτυχή της αλήθειας, αλλά το θεωρεί μπελά· έτσι είναι ένας απλός δουλευτής. Αν δεν είσαι υπηρέτης του Σατανά, κακός άνθρωπος ή αντίχριστος, τότε στην καλύτερη περίπτωση μπορείς να είσαι μόνο ένας απλός δουλευτής. Όμως, τα πράγματα είναι διαφορετικά για τους ανθρώπους του Θεού που μπορούν να πετύχουν τη σωτηρία. Δεν τους ικανοποιεί μόνο να είναι απλοί δουλευτές και να καταβάλλουν λίγη προσπάθεια, αλλά μαθαίνουν και κατανοούν διάφορες αλήθειες σε κάθε είδους ανθρώπους, γεγονότα και πράγματα, κι έπειτα βλέπουν και αντιμετωπίζουν τα διάφορα είδη ανθρώπων και γεγονότων με βάση αυτές τις αλήθειες. Μ’ αυτόν τον τρόπο, οι διάφορες αλήθειες θεμελιώνονται σταδιακά μέσα τους και γίνονται σταδιακά η ζωή τους και οι αρχές με τις οποίες ενεργούν και φέρονται. Μόνο όταν η αλήθεια γίνει η ζωή σου, θα είσαι σε θέση να υποταχθείς στον Θεό, να έχεις φόβο Θεού και να αποφεύγεις το κακό· διαφορετικά, δεν μπορεί να επιτευχθεί αυτό το αποτέλεσμα. Μη φοβάσαι να βιώσεις πράγματα και μη φοβάσαι να διακρίνεις ανθρώπους. Δεν είναι κακό να συμβαίνουν κάθε λογής γεγονότα, και ο Θεός είναι κυρίαρχος σ’ αυτό. Αφού ο Θεός είναι κυρίαρχος και κάνει τις ρυθμίσεις, τι έχεις να φοβάσαι; Αφού ο Θεός είναι κυρίαρχος και κάνει τις ρυθμίσεις, τότε, για σένα, η έλευση ενός γεγονότος αν μη τι άλλο δεν είναι κάτι κακόβουλο ούτε αποτελεί πειρασμό. Αντιθέτως, ο σκοπός είναι ν’ αντλήσεις διδάγματα, να διαπαιδαγωγηθείς και να ωφεληθείς, ώστε να οδηγηθείς στην τελείωση. Αν μπορείς να υποταχθείς στις ενορχηστρώσεις και τις ρυθμίσεις του Θεού, να προσεγγίζεις ό,τι σου συμβαίνει ως θετικό διδακτικό υλικό, ν’ αναζητάς την αλήθεια και ν’ αντλείς τα διδάγματα που οφείλεις να αντλήσεις, τότε θα είναι φυσικό η αλήθεια να θεμελιωθεί μέσα σου, χωρίς να το αντιληφθείς, και να γίνει η ζωή σου. Επομένως, είναι λάθος οι περισσότεροι άνθρωποι να υιοθετούν μια στάση αδιαφορίας, αποφυγής, μη συμμετοχής και μη εμπλοκής και να μην εκφράζουν απόψεις ούτε να συναναστρέφονται όταν έρχονται αντιμέτωποι με διάφορα γεγονότα· αυτό δεν είναι συνετό. Γιατί λέω ότι είναι λάθος και δεν είναι συνετό; Αυτή η στάση δείχνει στον Θεό ότι δεν ενδιαφέρεσαι για τη σωτηρία Του ή για τις καλές προθέσεις Του κι ότι δεν σ’ ενδιαφέρει να οδηγηθείς στην τελείωση από τον Θεό, δεν δίνεις καμία βάση σ’ αυτό και το απορρίπτεις. Όταν ο Θεός βλέπει ότι αυτή είναι η στάση σου, θα θέλει και πάλι να σε σώσει; Και ακόμη κι αν ο Θεός θέλει να σε σώσει, πώς μπορεί να σε σώσει αν δεν συνεργάζεσαι; Όπως λέει το ρητό: «Από κάρβουνο δεν γίνεται χρυσάφι», κι αυτό το ρητό αναφέρεται ακριβώς σ’ αυτό το είδος ανθρώπου.

Ο Θεός, στο πλαίσιο του συνολικού σχεδίου διαχείρισής Του, και ιδίως σ’ αυτό το τελικό στάδιο του έργου Του, έχει εκφράσει πάρα πολλές αλήθειες και τις έχεις ακούσει όλες. Όσες από αυτές κι αν έχεις βιώσει ή κατανοήσει, αν μη τι άλλο τις γνωρίζεις, οπότε ο Θεός δεν πρόκειται να κάνει επιπρόσθετο έργο παρέμβασης και διευκόλυνσης. Ο Θεός απλώς αναμένει τη στάση σου, καθώς και τη συνεργασία σου σε ό,τι σου συμβαίνει· θέλει να δει τη στάση σου, τις απόψεις σου, τις επιδιώξεις σου και το μονοπάτι που ακολουθείς. Αν, κάθε φορά που έρχεσαι αντιμέτωπος με ανθρώπους, γεγονότα ή πράγματα, ο Θεός καταγράφει ότι δεν έχεις καμία στάση και καμία άποψη κι ότι δεν έχεις ποτέ τίποτα να πεις, τότε, πες Μου, δεν είσαι ανόητος; Ποιοι άνθρωποι δεν έχουν ποτέ τίποτα να πούνε; Μήπως όσοι είναι κουφοί, μουγκοί, κουτορνίθια ή ηλίθιοι; Αυτό που καταγράφει ο Θεός είναι ότι δεν έχεις καμία στάση, οπότε, όταν σε βαθμολογήσει στο τέλος, ο βαθμός που θα πάρεις θα είναι ένα μηδενικό. Όταν σου συμβαίνει κάτι, ο Θεός ρωτάει: «Είσαι πρόθυμος να πληρώσεις ένα τίμημα;» κι εσύ απαντάς: «Ναι, είμαι!» κι Εκείνος ρωτάει: «Έχεις αποφασιστικότητα; Έχεις δώσει όρκο;» κι εσύ απαντάς «Ναι!» Αν έχεις απλώς και μόνο αυτήν την αποφασιστικότητα, αλλά, στην ερώτηση τι έχεις αποκομίσει από την εμπειρία αυτού του περιβάλλοντος, δεν έχεις τίποτα να πεις και δεν έχεις αποκομίσει τίποτα από κάθε περιβάλλον που έχεις βιώσει, τότε, στο τέλος, όταν ο Θεός σε βαθμολογήσει, ο βαθμός που θα πάρεις θα είναι μόνο «δύο». Γιατί «δύο»; Θα βαθμολογηθείς με «δύο» λόγω αυτής της λίγης αποφασιστικότητας που έχεις. Πες Μου, τότε δεν θα είσαι εντελώς ξοφλημένος; Θα έχεις ακόμα ελπίδα για σωτηρία; Η ελπίδα για σωτηρία κερδίζεται, αν πασχίσεις εσύ ο ίδιος γι’ αυτήν. Είναι ο καρπός που λαμβάνεις ως αντάλλαγμα επειδή επιλέγεις να βαδίσεις στο μονοπάτι της επιδίωξης της αλήθειας. Έτσι, ό,τι κι αν σου συμβαίνει, να μην το φοβάσαι, να μην το αποφεύγεις και να μην καλύπτεις το κεφάλι σου με τα χέρια σου και κρύβεσαι στο καβούκι σου σαν χελώνα· αντιθέτως, να το αντιμετωπίζεις θετικά και ενεργητικά. Αν είσαι δειλός και φοβάσαι πράγματα και δεν τολμάς ν’ αξιολογήσεις το οτιδήποτε —με όποιον κι αν σχετίζεται— επειδή φοβάσαι μην εκτεθείς και μη σε αντιληφθούν οι άλλοι σε περίπτωση που πεις κάτι λάθος, αν μονίμως φοβάσαι και δεν συμμετέχεις ποτέ, αυτό σημαίνει ότι χάνεις την ευκαιρία σου! Μπορεί να έχεις αφιερώσει πολλή ενέργεια για να κάνεις το καθήκον σου, αλλά το γεγονός είναι ότι έχεις ήδη καθορίσει προ πολλού την έκβασή σου. Στο τέλος, θα βαθμολογηθείς μόνο με «δύο»· δεν είσαι, λοιπόν, διπλά ανόητος; Το να βαθμολογηθείς με «δύο» δεν είναι το ίδιο με το να είσαι διπλά ανόητος; Κι εφόσον θα βαθμολογηθείς μόνο με «δύο», δεν θα έχει υπάρξει μάταιη η πίστη σου στον Θεό σ’ αυτήν τη ζωή; Αυτό είναι το τελικό στάδιο του έργου του Θεού· αν η πίστη σου αυτό το διάστημα έχει υπάρξει μάταιη, τότε η έκβασή σου θα έχει οριστεί. Ο Θεός δεν πρόκειται να κάνει ποτέ ξανά το έργο της σωτηρίας των ανθρώπινων όντων. Αυτή είναι η τελευταία ευκαιρία· αν και πάλι δεν πασχίσεις γι’ αυτήν και την αφήσεις να σου ξεγλιστρήσει και δεν μπορέσεις να φτάσεις στη σωτηρία, θα είναι πολύ κρίμα! Όσα χρόνια κι αν έχεις βιώσει το έργο του Θεού, πρέπει τουλάχιστον ο βαθμός σου να είναι πάνω από τη βάση· τότε, θα εξακολουθεί να υπάρχει ελπίδα να επιβιώσεις. Αν η δουλειά σου δεν ανταποκρίνεται καν στα πρότυπα και, παράλληλα, έχεις προκαλέσει πολλές διαταράξεις και αναστατώσεις, τότε δεν θα έχεις δρέψει κανέναν απολύτως καρπό και η ελπίδα σου να φτάσεις στη σωτηρία θα έχει μηδενιστεί. Σε κάθε περιβάλλον που διαμορφώνει ο Θεός, μην είσαι απλός παρατηρητής· να συμμετέχεις, να λαμβάνεις μέρος. Υπάρχει, όμως, μία αρχή που πρέπει τουλάχιστον να τηρείς: Μην προκαλείς αναστατώσεις. Μπορείς να συμμετέχεις και να εκφράζεις τις απόψεις και τις αξιολογήσεις σου, και ακόμη κι αν μιλάς σαν ανίδεος κι απλώς αναφέρεις λόγια και δόγματα, δεν έχει σημασία. Ωστόσο, πρέπει να συμμετέχεις σε κάθε ζήτημα έχοντας ως αρχή και πρόθεση ν’ αναζητείς την αλήθεια, να κάνεις πράξη την αλήθεια και να υποτάσσεσαι στην αλήθεια· μόνο τότε υπάρχει ελπίδα για τη σωτηρία σου. Πάνω σε ποια βάση εδράζεται η ελπίδα για σωτηρία; Εδράζεται πάνω στη βάση της ικανότητάς σου να πασχίζεις για την αλήθεια, να συλλογίζεσαι την αλήθεια και να καταβάλλεις προσπάθεια για την αλήθεια όταν προκύπτει το κάθε ζήτημα. Μόνο πάνω σ’ αυτήν τη βάση μπορείς να κατανοήσεις την αλήθεια, να κάνεις πράξη την αλήθεια και να φτάσεις στη σωτηρία. Ωστόσο, αν όταν προκύπτουν ζητήματα, είσαι μονίμως ένας απλός παρατηρητής —δηλαδή δεν κάνεις καμία αξιολόγηση και κανέναν χαρακτηρισμό ούτε εκφράζεις προσωπικές απόψεις— και δεν έχεις γνώμη για τίποτα ή, ακόμη κι αν έχεις γνώμη, δεν την εκφράζεις, και δεν ξέρεις κατά πόσο είναι σωστή ή λάθος, αλλά απλώς την κρατάς κλειδαμπαρωμένη στο μυαλό σου και τη σκέφτεσαι, τότε στο τέλος δεν θα έχεις αποκτήσει την αλήθεια. Σκέψου το: είναι σαν να βρίσκεσαι σε ένα μεγάλο φαγοπότι ενώ λιμοκτονείς. Δεν είσαι αξιοθρήνητος; Στο έργο του Θεού, αν πιστεύεις εδώ και δέκα χρόνια αλλά όλο αυτό το διάστημα ήσουν ένας απλός παρατηρητής ή αν πιστεύεις εδώ και 20 ή 30 χρόνια και όλο αυτό το διάστημα ήσουν ένας απλός παρατηρητής, τότε, στο τέλος, όταν έρθει η στιγμή να καθοριστεί η έκβασή σου, ο βαθμός που θα βάλει ο Θεός στο μητρώο σου θα είναι «δύο», οπότε θα είσαι διπλά ανόητος και θα έχεις εσύ ο ίδιος καταστρέψει ολοσχερώς την πιθανότητα ν’ αποκτήσεις την αλήθεια και την ελπίδα να σωθείς. Στο τέλος, θα σου κολλήσει η ταμπέλα του διπλά ανόητου και θα σου αξίζει, έτσι δεν είναι; (Ναι.) Ποιο είναι το μυστικό για να μην είσαι διπλά ανόητος; (Το μυστικό είναι να μην είσαι απλός παρατηρητής.) Μην είσαι απλός παρατηρητής. Πιστεύεις στον Θεό, οπότε πρέπει να βιώσεις το έργο του Θεού για ν’ αποκτήσεις την αλήθεια. Κάποιοι μπορεί να ρωτήσουν: «Θέλεις, λοιπόν, να εμπλέκομαι στα πάντα; Μα οι άνθρωποι λένε: “Μη σχολιάζεις όσα δεν σε αφορούν”». Όταν σου ζητάω να εμπλακείς, σου ζητάω ν’ αναζητείς την αλήθεια και ν’ αντλείς διδάγματα από τα πράγματα που σου συμβαίνουν. Για παράδειγμα, όταν συναντάς ένα συγκεκριμένο είδος ανθρώπου, πρέπει ν’ αποκτήσεις διάκριση μέσα από τις εκδηλώσεις του και τα πράγματα που κάνει. Αν παραβιάζει την αλήθεια, πρέπει να διακρίνεις τι έκανε που παραβιάζει την αλήθεια. Αν οι άλλοι λένε ότι ένας άνθρωπος είναι κακός, πρέπει να διακρίνεις τι είπε και τι έκανε και ποιες είναι οι εκδηλώσεις του κακού που έκανε, ώστε να χαρακτηριστεί κακός άνθρωπος. Αν οι άλλοι λένε ότι αυτός ο άνθρωπος δεν υπερασπίζεται τα συμφέροντα του οίκου του Θεού και ότι βοηθά ανθρώπους εκτός της εκκλησίας εις βάρος του οίκου του Θεού, τότε πρέπει να μάθεις τι κάνει αυτός ο άνθρωπος. Και αφού μάθεις, δεν αρκεί απλώς να ξέρεις αυτά τα πράγματα. Πρέπει και να συλλογιστείς: «Θα μπορούσα εγώ να κάνω τέτοια πράγματα; Αν δεν μου το υπενθύμιζε κανείς, ίσως να έκανα κι εγώ τα ίδια πράγματα· δεν θα είχα τότε την ίδια έκβαση μ’ αυτόν τον άνθρωπο; Δεν είναι επικίνδυνο αυτό; Ευτυχώς, ο Θεός διαμόρφωσε αυτό το περιβάλλον για να μου δώσει μια προειδοποίηση, κι αυτό είναι η μεγαλύτερη προστασία για μένα!» Αφού το συλλογιστείς, συνειδητοποιείς ένα πράγμα: Δεν μπορείς ν’ ακολουθήσεις το μονοπάτι που ακολουθεί ένας τέτοιος άνθρωπος, δεν μπορείς να είσαι ένας τέτοιος άνθρωπος, πρέπει να νουθετήσεις τον εαυτό σου. Όποια πράγματα κι αν συναντάς, πρέπει ν’ αντλείς διδάγματα από αυτά. Αν υπάρχουν πράγματα που δεν κατανοείς πλήρως και που νιώθεις μέσα σου ότι είναι παράξενα, θα πρέπει να κάνεις ερωτήσεις γι’ αυτά, να μαθαίνεις γι’ αυτά και να εξακριβώνεις την αληθινή κατάσταση των πραγμάτων αναζητώντας την αλήθεια. Αυτό δεν είναι περιέργεια· αυτό δείχνει σοβαρότητα. Το να δείχνεις σοβαρότητα δεν σημαίνει ν’ ακολουθείς απλώς τις τυπικές διαδικασίες ή ν’ ακολουθείς την αγέλη· είναι μια στάση ανάληψης ευθύνης. Μόνο αν αποκτάς μια σαφή εικόνα για τα προβλήματα κι έπειτα αναζητάς την αλήθεια για να τα λύσεις, θα έχεις ένα μονοπάτι άσκησης, την ικανότητα ν’ ασκηθείς με ακρίβεια και θα νιώθεις ήρεμος και καθησυχασμένος όταν αντιμετωπίσεις την ίδια περίσταση στο μέλλον. Δείχνεις σοβαρότητα με βάση την αρχή του να προσπαθείς να κατανοείς τα γεγονότα και την αληθινή κατάσταση των πραγμάτων και από αυτά ν’ αποκτάς την αλήθεια και να μαθαίνεις πώς να βλέπεις τους ανθρώπους και τα πράγματα, και όχι ν’ ακολουθείς τους άλλους ανθρώπους και να πηγαίνεις με το ρεύμα σε όλα τα ζητήματα. Μόνο αν οι πράξεις σου δείχνουν σοβαρότητα, μπορείς να καταφέρεις να κάνεις πράξη την αλήθεια και να ενεργείς με βάση τις αρχές. Όσοι δεν δείχνουν σοβαρότητα τείνουν ν’ ακολουθούν τους άλλους ανθρώπους και να πηγαίνουν με το ρεύμα, κι έτσι είναι πιθανό να παραβιάσουν τις αλήθεια-αρχές. Ας πούμε, για παράδειγμα, ότι κάποιος κάνει μονίμως το καθήκον του με επιπολαιότητα, κι έτσι του αφαιρείται το δικαίωμα να κάνει το καθήκον του. Εσύ λες: «Εκ πρώτης όψεως, φαινόταν μια χαρά. Πώς και δεν παρατήρησα ότι ήταν επιπόλαιος; Μήπως με παραπλάνησε; Με ποιους τρόπους τα κουτσοβόλευε στο καθήκον του; Τι πράγματα έκανε με επιπολαιότητα;» Όταν κάποιος άλλος σού λέει ορισμένους από τους τρόπους με τους οποίους συμπεριφερόταν επιπόλαια αυτός ο άνθρωπος, εσύ λες: «Αυτός ο άνθρωπος είναι πραγματικά καλός στην προσποίηση! Εκ πρώτης όψεως, φαινόταν μια χαρά και έλεγε πολύ ωραία πράγματα. Έλεγε: “Ο Θεός μάς έχει δώσει πολλή χάρη· δεν γίνεται να υπάρχουμε χωρίς συνείδηση, πρέπει να κάνουμε σωστά τα καθήκοντά μας!” Όταν τον άκουσα να το λέει αυτό, νόμιζα ότι έκανε με αφοσίωση το καθήκον του· ποτέ δεν φαντάστηκα ότι ήταν τόσο επιπόλαιος! Δεν παραπλανήθηκα; Μου έλειπε η ικανότητα διάκρισης των ανθρώπων, δεν έβλεπα τους ανθρώπους και τα πράγματα ούτε αντιμετώπιζα τους ανθρώπους με βάση τις αλήθεια-αρχές. Απλώς παρασύρθηκα από το πόσο ωραία μιλούσε αυτός ο άνθρωπος, χωρίς να εξετάσω τα αποτελέσματα που πετύχαινε στο καθήκον του, τη συγκεκριμένη συμπεριφορά και τις εκδηλώσεις του ή την ουσία του· σ’ αυτό το ζήτημα, έκανα λάθος. Αποδεικνύεται ότι οι άνθρωποι που φαίνονται καλοί προς τα έξω δεν είναι απαραιτήτως καλοί και στην πραγματικότητα, ενώ, παρόλο που λένε πράγματα που ακούγονται ωραία, μπορεί να μην κάνουν στ’ αλήθεια αυτό που λένε και να μην είναι ντε και καλά άνθρωποι με συνείδηση και ανθρώπινη φύση. Στο εξής, πρέπει να βλέπω τους ανθρώπους με βάση τα λόγια του Θεού και να μάθω να τους διακρίνω. Δεν γίνεται να πιαστώ ξανά κορόιδο!» Όπως βλέπεις, ό,τι κι αν συμβαίνει, εφόσον έχεις κάποια σοβαρότητα κι αναζητείς την αλήθεια, κι έπειτα αντλείς συμπεράσματα, θα αποκομίσεις κάτι. Δεν είναι καλό πράγμα να δρέψεις αυτούς τους καρπούς; (Ναι.) Θα έχεις μάθει κάτι και θα έχεις ωφεληθεί κάπως στο ζήτημα της διάκρισης των ανθρώπων· αυτό θα αποκομίσεις αν έχεις σοβαρότητα και καταβάλλεις προσπάθεια σε σχέση με την αλήθεια. Ας υποθέσουμε ότι δεν έχεις τέτοια σοβαρότητα. Όταν ακούς ότι κάποιος διώχθηκε επειδή ήταν μονίμως επιπόλαιος όσο έκανε το καθήκον του, δεν ρωτάς: «Γιατί ήταν επιπόλαιος; Γιατί τον έδιωξαν;» Αντιθέτως, απλώς σκέφτεσαι μέσα σου: «Και τι έγινε αν είναι επιπόλαιος; Όπως και να ’χει, δεν έδιωξαν εμένα, οπότε όλα είναι μια χαρά». Σ’ αυτήν την περίπτωση, άραγε θα έχεις λάβει μια μικρή προειδοποίηση, θα έχεις αντλήσει ένα μικρό δίδαγμα ή θα έχεις αναπτύξει λίγη ικανότητα διάκρισης από αυτό το ζήτημα; Όχι. Γιατί όχι; Επειδή δεν δείχνεις ενδιαφέρον ή σοβαρότητα για τέτοια πράγματα, δεν κουβαλάς κανένα απολύτως φορτίο για τη ζωή-είσοδό σου ή την επιδίωξη της αλήθειας, δεν ενδιαφέρεσαι για τη συναναστροφή άλλων ανθρώπων πάνω σε ζητήματα επιδίωξης της αλήθειας και ζωή-εισόδου ούτε συμμετέχεις σ’ αυτήν και, στην καλύτερη περίπτωση, απλώς ξεστομίζεις επιπόλαια κάποια λόγια που δείχνουν ότι συμφωνείς, και τίποτε άλλο. Δεν υπάρχουν πολλοί τέτοιοι άνθρωποι; Όταν τους συμβαίνει κάτι, προτιμούν να είναι επιπόλαιοι και ν’ ακολουθούν απλώς τις τυπικές διαδικασίες και δεν κουβαλάνε κανένα απολύτως φορτίο για τη ζωή-είσοδό τους ή την επιδίωξη της αλήθειας. Πέρα από το γεγονός ότι τους αρέσει να κουτσομπολεύουν λίγο όταν αλληλεπιδρούν με τους άλλους, δεν έχουν κανένα απολύτως ενδιαφέρον για πράγματα όπως αυτά που έχουν να κάνουν με τη ζωή-είσοδο ή τα διδάγματα που θα πρέπει ν’ αντλούν οι άνθρωποι από τα περιβάλλοντα που διαμορφώνει ο Θεός. Αφού τελειώσουν το λίγο έργο που τους έχει ανατεθεί, κάθονται εκεί και ατενίζουν το κενό και θέλουν μόνο να γλαρώσουν ή να ξεκουραστούν για λίγο, ενώ δεν κουβαλάνε κανένα απολύτως φορτίο για τη ζωή-είσοδό τους. Αυτοί οι άνθρωποι, πέρα από τη λίγη αποφασιστικότητα και τις λίγες επιθυμίες που έχουν, δεν πρόκειται τελικά ν’ αποκτήσουν καμία αλήθεια και, στο τέλος, ο συνολικός τους βαθμός μπορεί να είναι μόνο το «δύο»· δεν θα μπορέσουν ν’ απαλλαγούν από τη διπλή ανοησία τους, κι έτσι, θα είναι ξοφλημένοι σ’ αυτήν τη ζωή. Αν είσαι ξοφλημένος αυτήν τη φορά, τότε θα είσαι πραγματικά ξοφλημένος και δεν θα υπάρχει καμία ελπίδα να σωθείς, επειδή η έκβασή σου θα έχει οριστεί. Ο βαθμός που λαμβάνει τελικά ένα δημιουργημένο ον είναι άμεσα συνδεδεμένος με την έκβασή του. Αν ο βαθμός σου είναι πάνω από τη βάση, τότε η έκβασή σου θα είναι η σωτηρία σου. Αν ο βαθμός σου δεν είναι πάνω από τη βάση, τότε δεν θα έχεις καλή έκβαση. Αυτό είναι το διάστημα στο οποίο καθορίζονται τελεσίδικα οι εκβάσεις των ανθρώπων και, μόλις οριστεί μια έκβαση, είναι οριστική και δεν πρόκειται ν’ αλλάξει. Δεν θα υπάρξει άλλη ευκαιρία να πασχίσεις για μια καλή έκβαση και καμία ευκαιρία να την αλλάξεις· η μοίρα σου θα έχει καθοριστεί μια για πάντα. Κατάλαβες; Αποσκοπεί αυτό να σε φοβίσει; (Όχι.) Σκέψου το: Ο Θεός κάνει το έργο της διαχείρισης και της σωτηρίας του ανθρώπινου γένους και παρέχει στους ανθρώπους τις διάφορες αλήθειες που θα πρέπει να κατέχουν· πόσες φορές μπορεί να κάνει ο Θεός ένα τέτοιο έργο; (Μόνο αυτήν τη μία φορά.) Δεν έχει γίνει ποτέ άλλοτε και δεν πρόκειται να γίνει ποτέ ξανά. Αυτή είναι η μοναδική φορά και, μόλις ολοκληρωθεί, το σπουδαίο έργο του Θεού θα έχει εκπληρωθεί εντελώς. Τι σημαίνει «θα έχει εκπληρωθεί εντελώς»; Σημαίνει ότι δεν πρόκειται κι ούτε σκοπεύει να το κάνει ξανά. Επομένως, όποιες κι αν είναι οι τελικές εκβάσεις των ανθρώπων αυτήν τη φορά, θα οριστικοποιηθούν και δεν πρόκειται ν’ αλλάξουν. Ο Θεός δεν πρόκειται να δώσει στους ανθρώπους την ευκαιρία να δείξουν ξανά τις επιδόσεις τους ή να ζήσουν ξανά τη ζωή τους. Η περίοδος που έχει παρέλθει δεν πρόκειται να γυρίσει πίσω και δεν πρόκειται να υπάρξουν αλλαγές. Επομένως, αν δεν αρπάξεις αυτήν την ευκαιρία, θα χάσεις την πιθανότητα να σωθείς. Αν αγνοείς τα διάφορα περιβάλλοντα και τα διάφορα είδη ανθρώπων, γεγονότων και πραγμάτων που έχει διαμορφώσει ο Θεός, αν είσαι μουδιασμένος και αποβλακωμένος σε ό,τι έχει να κάνει μ’ αυτά και τα αντιμετωπίζεις με αδιαφορία, τότε είσαι διπλά ανόητος. Ακόμη κι εσύ δεν αντιμετωπίζεις με σοβαρότητα την έκβαση και τον προορισμό σου· ποιος, λοιπόν, θα σου δώσει βάση; Σου έχει αναφερθεί αυτό πάρα πολλές φορές, αλλά δεν το παίρνεις στα σοβαρά· δεν είσαι, λοιπόν, διπλά ανόητος; Τίποτε δεν είναι τόσο σημαντικό όσο το ζήτημα της σωτηρίας. Έτσι δεν είναι; (Ναι.) Ασφαλώς, όπως είπα μόλις τώρα, η τελική έκβαση ενός ανθρώπου καθορίζεται από τις συνολικές του εκδηλώσεις στα διάφορα περιβάλλοντα στα οποία είναι κυρίαρχος ο Θεός, οπότε οι άνθρωποι θα πρέπει να δίνουν σημασία στις συνολικές εκδηλώσεις τους στην καθημερινή ζωή. Η πρόθεσή Μου εδώ δεν είναι να σου ζητήσω να κουτσομπολεύεις και να εμπλέκεσαι σε αντιπαραθέσεις, αλλά να σε βοηθήσω, με βάση το υφιστάμενο περιβάλλον και τις καταστάσεις σου, και στον μέγιστο δυνατό βαθμό, να κατανοήσεις την αλήθεια και να εισέλθεις σ’ αυτήν, ν’ αρχίσεις να βαδίζεις στο μονοπάτι της επιδίωξης της αλήθειας και να προσπαθήσεις να εισέλθεις λίγο πολύ στα τρία σημεία της «εγκατάλειψης» πάνω στα οποία έχουμε συναναστραφεί, προτού ολοκληρωθεί το έργο του Θεού· τότε, θα έχεις περάσει με βαθμό 60 και πάνω και θα είσαι ένας άνθρωπος που έχει σωθεί. Ωστόσο, αν δεν πλησιάσεις καν αυτό το επίπεδο ή αν δεν περάσεις σε κανένα από αυτά τα τρία σημεία και δεν έχεις ουσιαστική είσοδο σε κανένα από αυτά, τότε ο βαθμός σου θα είναι κάτω από τη βάση και δεν πρόκειται να σωθείς. Κατάλαβες; (Ναι.)

Σε τι θα πρέπει να εστιάσετε τώρα όλοι σας την άσκησή σας; Στην αναζήτηση της αλήθειας και την άντληση διδαγμάτων από τα περιβάλλοντα που διαμορφώνει ο Θεός. Αν κάθε μέρα σε ικανοποιεί απλώς και μόνο να καταβάλλεις προσπάθεια και να εκτελείς έργο χωρίς να επιδιώκεις καθόλου την αλήθεια, τότε είσαι μόνο ένας απλός δουλευτής. Αν έχεις καταβάλει προσπάθεια, έχεις βιώσει τα διάφορα περιβάλλοντα που διαμορφώνει ο Θεός κι έχεις κατανοήσει κάποιες αλήθειες και, όσες αλήθειες κι αν έχεις αποκτήσει, έχεις τελικά αποκομίσει οφέλη, είτε μεγάλα είτε μικρά, είτε πολλά είτε λίγα, και ακόμη κι αν σου πήρε πολύ καιρό ν’ αποκομίσεις αυτά τα πράγματα και η πρόοδός σου ήταν αργή, είσαι τουλάχιστον στο ρεύμα του έργου του Θεού και είσαι ένας άνθρωπος που έχει αποκομίσει οφέλη, τότε θα έχεις πιθανότητα να σωθείς. Ποιο είναι το βασικότερο που πρέπει να κάνετε τώρα; Πρέπει ν’ απομακρυνθείτε από όλες τις διαφόρων ειδών περίπλοκες και ανούσιες υποθέσεις και να επιδιώξετε την αλήθεια με όλη σας την καρδιά· πρέπει να προσπαθήσετε, σε σύντομο χρονικό διάστημα, ν’ αντιμετωπίσετε τις διάφορες καταστάσεις σας, να διαπιστώσετε ποια είναι η αχίλλειος πτέρνα σας, ποιες είναι οι αδυναμίες σας και ποια είναι τα προβλήματά σας, κι έπειτα ν’ αναζητήσετε την αλήθεια για να τα λύσετε, ώστε να έχετε ένα μονοπάτι ν’ ακολουθήσετε και έναν στόχο να επιδιώξετε, καθώς και ξεκάθαρες αλήθεια-αρχές που θα τηρείτε στο καθήκον που κάνετε. Η επιδίωξή σου πρέπει να έχει ξεκάθαρο στόχο και κατεύθυνση σε σχέση με τις ελλείψεις σου, το καθήκον σου και το περιβάλλον σου, αντί να τρέχεις δεξιά κι αριστερά σαν ακέφαλη κότα, καταλήγοντας όπου σε οδηγούν τα πόδια σου στα τυφλά· αυτό είναι επικίνδυνο. Πρέπει ν’ απαλλαγείς από την κατάσταση και τις παρούσες συνθήκες της ζωής σου στις οποίες απλώς καταβάλλεις προσπάθεια, αλλά δεν αποκτάς την αλήθεια. Μην είσαι απλός παρατηρητής και μην εμπλέκεσαι σε κάθε λογής αντιπαραθέσεις. Αν δεν θέλεις να εμπλέκεσαι σ’ αυτές, πρέπει να μάθεις να καταβάλλεις προσπάθεια στις αλήθεια-αρχές. Αν κατανοήσεις καθεμία από τις αλήθεια-αρχές, θα μπορείς ν’ αποφεύγεις τέτοιες αντιπαραθέσεις. Γιατί το λέω αυτό; Μόνο όταν έχεις κατανοήσει τις διάφορες αλήθειες, μπορείς να εισέλθεις σ’ αυτές κι έχεις ελπίδα να εισέλθεις στην αλήθεια-πραγματικότητα. Τότε, όταν συμμετέχεις σε διάφορα πράγματα, θα έχεις αρχές και θα ξέρεις πώς ν’ αντιμετωπίζεις αυτά τα πράγματα. Αν μόνο πάψεις να είσαι ένας απλός παρατηρητής, αλλά είσαι εντελώς μπερδεμένος σε σχέση με κάθε αλήθεια· δεν κατανοείς καμία αλήθεια, αλλά το μόνο που κατανοείς είναι δόγματα και μερικά λόγια· δεν ξέρεις πώς να διακρίνεις διάφορα είδη ανθρώπων, κι όταν αντιμετωπίζεις ζητήματα, μιλάς μόνο για την πορεία των γεγονότων και κρίνεις μόνο ποιος έχει δίκιο και ποιος άδικο και τίποτε παραπάνω, και στο τέλος δεν αποκτάς την αλήθεια, τότε η συμμετοχή σου σε οποιοδήποτε ζήτημα είναι άχρηστη. Σε τι μετατρέπεται μια τέτοια συμμετοχή; Μετατρέπεται σε πρόκληση αντιπαραθέσεων. Επομένως, πρέπει να μάθεις να καταβάλλεις προσπάθεια για τις αλήθεια-αρχές και, μόλις αρχίσει να σου γίνεται όλο και πιο ξεκάθαρη η εφαρμογή τους κι αρχίσεις να τις εφαρμόζεις με όλο και μεγαλύτερη ακρίβεια, θα έχεις ελπίδα να εισέλθεις στην αλήθεια, κι έπειτα θα έχεις επίσης ελπίδα να σωθείς.

Σε σχέση με το πώς μπορούν οι άνθρωποι ν’ αποκτήσουν την αλήθεια μέσα από τα περιβάλλοντα που διαμορφώνει ο Θεός γι’ αυτούς, συνολικά πάνω σε πόσες αρχές άσκησης συναναστραφήκαμε πριν από λίγο; Να μην είστε απλοί παρατηρητές, και τι άλλο; (Να μην καταβάλλουμε απλώς προσπάθεια.) Να απαλλαγείτε από την κατάσταση στην οποία σας ικανοποιεί απλώς και μόνο να καταβάλλετε προσπάθεια, αλλά δεν είστε πρόθυμοι να επιδιώκετε την αλήθεια. Τι άλλο; (Να μην εμπλεκόμαστε σε κάθε λογής αντιπαραθέσεις.) Να μην εμπλέκεστε σε κάθε λογής αντιπαραθέσεις, να μην παγιδεύεστε σε κάθε λογής περίπλοκες υποθέσεις· να μην αντικαθιστάτε την τήρηση των αλήθεια-αρχών μ’ αυτά τα πράγματα. Θα πρέπει να τηρείτε όλες αυτές τις αρχές. Αν παραμείνεις προσηλωμένος σ’ αυτές, δεν θα απέχεις πολύ από την επιδίωξη της αλήθειας, και σύντομα θα είσαι σε θέση να εισέλθεις στην πραγματικότητα της επιδίωξης της αλήθειας. Είναι εύκολο να γίνει πράξη αυτό; Έρχομαι σ’ επαφή με ανθρώπους στην εκκλησία εδώ και πολλά χρόνια, αλλά πολύ λίγοι άνθρωποι Μου κάνουν ερωτήσεις για τη ζωή-είσοδο ή ερωτήσεις που αφορούν τις αλήθεια-αρχές, ενώ πολύ λίγοι άνθρωποι μιλάνε για τις προσωπικές τους καταστάσεις κι έπειτα αναζητούν μονοπάτια άσκησης. Αντιθέτως, κάποιοι άνθρωποι κάνουν ερωτήσεις που δεν έχουν καμία σχέση με την αλήθεια, και μάλιστα χρησιμοποιούν ακόμα και λέξεις όπως «αναζήτηση». Όταν αναφέρουν τη λέξη «αναζήτηση», ακούω με μεγάλη προσήλωση και σοβαρότητα, δίνοντας όλη Μου την προσοχή, αλλά, όταν αποδεικνύεται ότι ρωτάνε σχετικά μ’ ένα ασήμαντο εξωτερικό ζήτημα, νιώθω αηδία. Λέω: «Το ζήτημα για το οποίο ρωτάς δεν έχει καμία σχέση με το εκκλησιαστικό έργο ή με τη ζωή-είσοδο. Μη χρησιμοποιείς τη λέξη “αναζήτηση”. Προσβάλεις τη λέξη “αναζήτηση”». Μπορεί να χρησιμοποιείται ακατάλληλα η λέξη «αναζήτηση»; (Όχι.) Μάλιστα, κάποιος Με ρώτησε το εξής: «Το παιδί μου έχει μια ελιά στην πλάτη. Κάποιοι λένε ότι αυτή η ελιά σημαίνει πως έχει κακή μοίρα κι άλλοι λένε ότι ίσως υπάρχει πιθανός κίνδυνος ασθένειας στην περιοχή όπου μεγαλώνει η ελιά. Όπως και να ’χει, δεν με νοιάζει αν έχει κακή μοίρα ή όχι, αλλά αν αυτή η ελιά είναι πραγματικά κάτι επιβλαβές για την υγεία του, πιστεύεις ότι πρέπει ν’ αφαιρεθεί;» Πώς θ’ απαντούσατε αν σας ρωτούσε κάποιος κάτι τέτοιο; Πιστεύετε ότι σχετίζεται με την αλήθεια; Σχετίζεται με το εκκλησιαστικό έργο; (Όχι.) Δεν σχετίζεται με κανένα από τα δύο· είμαι, λοιπόν, υποχρεωμένος ν’ ασχοληθώ μ’ αυτό το ζήτημα; (Όχι.) Δεν έχω τέτοια υποχρέωση. Είπα, λοιπόν: «Το γεγονός ότι ο γιος σου έχει μια ελιά στο σώμα του δεν έχει καμία σχέση με την αλήθεια. Μη ρωτάς Εμένα γι’ αυτό, πήγαινε να ρωτήσεις έναν γιατρό. Δεν είμαι ο οικογενειακός σου γιατρός». Πιστεύετε ότι θα έπρεπε ν’ ασχοληθώ μ’ αυτό το ζήτημα; (Όχι.) Όποιον κι αν ρωτήσεις, κανένας δεν θα ήταν πρόθυμος ν’ ασχοληθεί μ’ αυτό το ζήτημα. Δεν είναι ότι φοβάται ν’ αναλάβει την ευθύνη. Είναι ότι δεν έχει καμία υποχρέωση ν’ ασχοληθεί με τέτοια πράγματα. Θα επηρέαζε το εκκλησιαστικό έργο το αν θα αφαιρεθεί ή δεν θα αφαιρεθεί η ελιά του γιου σου; Θα επηρέαζε την εκτέλεση του καθήκοντός σου; Αυτό το ζήτημα δεν έχει καμία σχέση μ’ Εμένα. Μη ρωτάς Εμένα γι’ αυτό, είναι ανώφελο. Δεν έχει καμία απολύτως σχέση με την αλήθεια, κι ωστόσο χρησιμοποιείς τη λέξη «αναζήτηση». Βεβηλώνεις τη λέξη «αναζήτηση»· είναι αηδιαστικό! Κάποιος ρώτησε επίσης: «Μια χελώνα μπήκε στην αυλή μου. Να την πιάσω ή όχι; Θέλω ν’ αναζητήσω από Εσένα». Διατύπωσε αυτήν την ερώτηση για ν’ αναζητήσει μια απάντηση από Εμένα· πιστεύεις ότι έπρεπε να του απαντήσω; (Όχι.) Είπε: «Τι θα γίνει αν πιάνοντάς την παραβιάζω τον νόμο; Αν παραβιάζω τον νόμο και δεν με σταματήσεις, Εσύ θα είσαι υπεύθυνος!» Εσύ τι θα έλεγες; (Εσύ αποφάσισες να την πιάσεις, με τη δική σου ελεύθερη βούληση· το γεγονός ότι παραβιάζεις τον νόμο δεν έχει καμία σχέση μ’ εμένα.) Το κατά πόσο παραβιάζεις τον νόμο ή όχι είναι δική σου δουλειά και δεν έχει καμία σχέση μ’ Εμένα. Μπορείς να Μου κάνεις ερωτήσεις για πράγματα όπως οι αρχές του εκκλησιαστικού έργου και οι αλήθεια-αρχές, αλλά σε ό,τι έχει να κάνει με νομικά ζητήματα, πήγαινε να βρεις έναν δικηγόρο· ζήτα τη συμβουλή ενός δικηγόρου σε όποια χώρα ζεις. Εγώ δεν είμαι δικηγόρος, οπότε Μη με ρωτάς για τέτοια ζητήματα. Εγώ είμαι εδώ για να εκφράσω την αλήθεια και να κάνω το έργο της σωτηρίας του ανθρώπινου γένους. Το μόνο που κάνω είναι να παρέχω την αλήθεια και να συναναστρέφομαι πάνω στις αρχές. Όσο για το κατά πόσο μπορείς να σωθείς ή όχι, αυτό δεν έχει καμία σχέση μ’ Εμένα· αυτό είναι δική σου δουλειά. Πόσο μάλλον τα ιδιωτικά ζητήματα της δικής σου ζωής· ακόμη περισσότερο δεν θα πρέπει να ρωτάς Εμένα γι’ αυτά, και δεν έχω καμία υποχρέωση να σου απαντήσω. Έτσι έχουν τα πράγματα· σωστά; (Ναι.)

Αυτό το θέμα που έχει να κάνει με το έργο του Θεού είναι άρρηκτα συνδεδεμένο με τις τελικές εκβάσεις των ανθρώπων, οπότε οι άνθρωποι δεν μπορούν να κουβαλάνε μαζί τους αντιλήψεις και φαντασιοκοπίες όταν αποδέχονται και βιώνουν το έργο του Θεού· πρέπει να εγκαταλείψουν αυτές τις αντιλήψεις και τις φαντασιοκοπίες από τη ρίζα και δεν πρέπει να τις αφήνουν να υπάρχουν ανάμεσα στον εαυτό τους και τον Θεό. Μόνο προσεγγίζοντας το έργο του Θεού με σωστές σκέψεις, απόψεις και στάσεις μπορούν οι άνθρωποι να έχουν την ευκαιρία να κατανοήσουν και ν’ αποκτήσουν την αλήθεια· μόνο προσεγγίζοντας το έργο του Θεού με σωστές στάσεις, σκέψεις και απόψεις μπορούν οι άνθρωποι πραγματικά να κατανοήσουν και να βιώσουν το έργο του Θεού και, τελικά, μέσα από το έργο του Θεού, ν’ αποκτήσουν τις αλήθειες που οφείλουν ν’ αποκτήσουν. Επομένως, ό,τι κι αν εγκαταλείψεις, εν ολίγοις, όλα έχουν ως στόχο να σου δώσουν τη δυνατότητα να μπεις στη σωστή τροχιά και ν’ αρχίσεις να βαδίζεις στο μονοπάτι της επιδίωξης της αλήθειας, ενώ το τελικό αποτέλεσμα και ο απώτερος σκοπός δεν είναι άλλο από το να μπορέσεις να κατανοήσεις τις αλήθεια-αρχές και ν’ αποκτήσεις την αλήθεια. Αυτός είναι ο απώτερος σκοπός της συναναστροφής μας πάνω σ’ αυτό το περιεχόμενο. Πάνω σε ό,τι κι αν έχουμε συναναστραφεί, ο απώτερος σκοπός είναι να μπορέσουν οι άνθρωποι να εισέλθουν στην αλήθεια-πραγματικότητα. Αν κατανοείς την αλήθεια, χρησιμοποιείς τις αλήθεια-αρχές ως βάση σε πολλά ζητήματα και δεν ενεργείς πλέον χωρίς κατεύθυνση, χωρίς στόχο ή σαν χαμένος, αυτό δεν σημαίνει ότι έχει βελτιωθεί το επίπεδό σου, αλλά ότι ενεργείς και φέρεσαι έχοντας ως κριτήρια την αλήθεια του Θεού και τα λόγια του Θεού. Με άλλα λόγια, με βάση το έμφυτο επίπεδό σου, τις έμφυτες ικανότητες και τα έμφυτα ταλέντα σου, έχεις κατανοήσει την αλήθεια κι έχεις κριτήρια για τη διαγωγή σου, κι έτσι είσαι ένα δημιουργημένο ανθρώπινο ον που μπορεί να ζήσει ανεξάρτητα σ’ αυτόν τον κόσμο και ανάμεσα σε όλα τα πράγματα. Μόνο ένα τέτοιο ανθρώπινο ον ανταποκρίνεται πραγματικά στα κριτήρια ως δημιουργημένο ανθρώπινο ον· είναι ένα υπόδειγμα δημιουργημένου ανθρώπινου όντος. Κατάλαβες; (Ναι.) Τότε, σ’ αυτό το σημείο ολοκληρώνεται η σημερινή μας συναναστροφή. Γεια σας!

15 Ιουλίου 2023