Έχουμε συναναστραφεί για αρκετό καιρό πάνω στο πώς να επιδιώκει κανείς την αλήθεια, και όλα όσα αναφέραμε στη συναναστροφή μας είχαν να κάνουν με μία πτυχή άσκησης σε σχέση με τον τρόπο επιδίωξης της αλήθειας: την εγκατάλειψη. Με άλλα λόγια, όλο το περιεχόμενο της συναναστροφής μας ήταν σχετικό με πράγματα που θα πρέπει να εγκαταλείψουν οι άνθρωποι στη διαδικασία της απόκτησης πίστης στον Θεό και της επιδίωξης της αλήθειας, τα οποία είναι και πράγματα που θα πρέπει να εγκαταλείψουν στη ζωή τους και στο μονοπάτι ζωής πάνω στο οποίο βαδίζουν. Αυτά ακριβώς είναι κάποια από τα πράγματα που επηρεάζουν την επιδίωξη της αλήθειας. Ποιο ήταν, λοιπόν, το πρώτο σημείο του περιεχομένου μας σχετικά με την εγκατάλειψη; (Η εγκατάλειψη των διαφόρων αρνητικών συναισθημάτων.) Και ποιο ήταν το δεύτερο σημείο; (Η εγκατάλειψη των επιδιώξεων, των ιδανικών και των επιθυμιών.) Το πρώτο σημείο του περιεχομένου μας σχετικά με την εγκατάλειψη ήταν η εγκατάλειψη των διαφόρων αρνητικών συναισθημάτων και το δεύτερο ήταν η εγκατάλειψη των επιδιώξεων, των ιδανικών και των επιθυμιών. Κάθε σημείο εμπεριείχε αρκετά επιμέρους θέματα και αρκετές λεπτομέρειες, έτσι δεν είναι; (Ναι.) Πάνω σε ό,τι κι αν συναναστρεφόμασταν ή όποιες κατηγορίες και όποια σημεία κι αν εμπεριέχονταν σ’ αυτό το περιεχόμενο και όσα παραδείγματα κι αν δώσαμε ή όσες καταστάσεις και όσες ουσίες προβλημάτων κι αν εκθέσαμε, με λίγα λόγια όλο το περιεχόμενο πάνω στο οποίο συναναστραφήκαμε έθιγε τα διάφορα προβλήματα που αντιμετωπίζουν οι άνθρωποι κατά τη διαδικασία απόκτησης πίστης στον Θεό και επιδίωξης της αλήθειας ή στην αληθινή τους ζωή, καθώς και τα μονοπάτια άσκησης που θα πρέπει να επιλέγουν οι άνθρωποι και τις αλήθεια-αρχές που θα πρέπει ν’ ακολουθούν όποτε αντιμετωπίζουν αυτά τα προβλήματα. Οι διάφορες όψεις που έχουν αυτά τα προβλήματα δεν είναι ανούσιες και δεν εμφανίζονται μόνο στις σκέψεις ή στον πνευματικό κόσμο των ανθρώπων. Αντιθέτως, υπάρχουν στην αληθινή τους ζωή. Αν, λοιπόν, είσαι πρόθυμος να επιδιώξεις την αλήθεια, τότε ό,τι είδους προβλήματα κι αν αντιμετωπίσεις, ελπίζω να μπορείς ν’ αναζητήσεις την αλήθεια και να βρεις τις αντίστοιχες αλήθεια-αρχές που θα χρησιμοποιήσεις ως βάση, ν’ ανακαλύψεις το μονοπάτι άσκησης, κι έτσι να έχεις ένα μονοπάτι ν’ ακολουθήσεις όποτε αντιμετωπίζεις αυτά τα προβλήματα. Αυτός είναι ένας θεμελιώδης στόχος της συναναστροφής πάνω σε όλο αυτό το περιεχόμενο. Παρ’ όλο που έχουμε ολοκληρώσει τη συναναστροφή πάνω σε όλες αυτές τις αλήθειες, οι άνθρωποι θα χρειαστούν λίγο καιρό για να εισέλθουν σ’ αυτές τις αλήθεια-πραγματικότητες. Θα πρέπει να ξεκινήσουν από τη συναναστροφή πάνω σ’ αυτές τις αλήθειες και θα πρέπει να χρησιμοποιήσουν ως βάση τις διάφορες αλήθεια-αρχές και ν’ αλλάξουν τις απόψεις τους για κάθε λογής πράγματα, καθώς και τη στάση ζωής τους και τα μέσα ύπαρξής τους. Έτσι, κατά τη διαδικασία απόκτησης πίστης στον Θεό ή κατά τη διαδικασία του βίου τους και της ύπαρξής τους, καταφέρνοντας ν’ αποδεχθούν αυτές τις αλήθεια-αρχές θα μπορέσουν, χωρίς να το συνειδητοποιήσουν, ν’ αλλάξουν τις διάφορες παράλογες σκέψεις, απόψεις ή στάσεις τους και τα προϋπάρχοντα και παλιά μέσα ύπαρξής τους που πήγαζαν από τον Σατανά και θα καταφέρουν ν’ αποβάλλουν τις διεφθαρμένες διαθέσεις τους. Επομένως, αυτά τα λόγια πάνω στα οποία συναναστραφήκαμε στο παρελθόν και τα λόγια πάνω στα οποία θα συναναστραφούμε στο μέλλον δεν είναι ένα είδος γνώσης ούτε ένα είδος ακαδημαϊκής διάλεξης και σίγουρα δεν είναι μια θεωρία. Αντιθέτως, χρησιμοποιούνται για να καθοδηγήσουν, να κατευθύνουν και να βοηθήσουν τους ανθρώπους ώστε να επιλύουν τα διάφορα προβλήματα και δυσκολίες που αντιμετωπίζουν στην καθημερινή τους ζωή. Όποτε αντιμετωπίζεις ένα πρόβλημα ή όποτε έρχεσαι αντιμέτωπος με μια περίσταση, έναν άνθρωπο, ένα γεγονός ή ένα πράγμα, μπορείς ν’ ανατρέχεις στο περιεχόμενο της συναναστροφής μας για να βρίσκεις τα κριτήρια της αλήθειας που θα πρέπει ν’ ακολουθείς και να κάνεις πράξη, ώστε να μπορείς να ενεργείς έχοντας ως βάση και κριτήριο την αλήθεια, αντί ν’ ασκείσαι σύμφωνα με τις διεφθαρμένες διαθέσεις σου και τις παλιές, εσφαλμένες απόψεις σου. Ο σκοπός της πίστης των ανθρώπων στον Θεό είναι η επιδίωξη της αλήθειας, αλλά ο σκοπός της επιδίωξης της αλήθειας δεν είναι να γεμίσει ή ν’ αλλάξει την άδεια ζωή των ανθρώπων ούτε να εμπλουτίσει τον πνευματικό τους κόσμο. Ποιος είναι ο σκοπός της επιδίωξης της αλήθειας; Για τους ανθρώπους, ο σκοπός είναι ν’ αποβάλουν τις διεφθαρμένες διαθέσεις τους για να σωθούν· ασφαλώς, κάποιος αποβάλει τις διεφθαρμένες διαθέσεις του και για να υποταχθεί στον Θεό, να έχει φόβο Θεού και ν’ αποφεύγει το κακό. Για τον Θεό, όμως, ο σκοπός και η σημασία της επιδίωξης της αλήθειας από τους ανθρώπους δεν είναι κάτι τόσο συνηθισμένο· δεν έχει να κάνει μόνο με τη σωτηρία κάποιου. Αντιθέτως, ο σκοπός είναι να κερδίσει ο Θεός έναν άνθρωπο που δεν πιάνεται πλέον κορόιδο από τις διεφθαρμένες διαθέσεις του Σατανά και, ασφαλώς, είναι επίσης να κερδίσει ένα είδος ανθρώπου που μπορεί να βρίσκεται σε σύμπνοια με τον Θεό· αλλά, το σημαντικότερο, είναι να μπορεί ο Θεός, ανάμεσα στο δημιουργημένο ανθρώπινο γένος, να κερδίσει ένα είδος ανθρώπου που θέλει Εκείνος, ένα είδος ανθρώπου που μπορεί να διαχειρίζεται όλα τα πράγματα και να συνυπάρχει για πάντα με όλα τα πράγματα. Αυτή η σημασία δεν είναι τόσο απλή όσο η σωτηρία, που είναι ο σκοπός των ανθρώπων. Επομένως, είτε για τους ανθρώπους είτε για τον Θεό, η επιδίωξη της αλήθειας είναι πολύ σημαντική. Και εφόσον είναι τόσο σημαντική, το περιεχόμενο μίας πτυχής άσκησης σε σχέση με την επιδίωξη της αλήθειας —δηλαδή της «εγκατάλειψης»— είναι καίριο για όποιον θέλει να επιδιώξει να φτάσει στη σωτηρία. Εφόσον η άσκηση της «εγκατάλειψης» είναι τόσο σημαντική, οι διάφορες αλήθεια-αρχές που σχετίζονται με την «εγκατάλειψη», καθώς και οι διάφορες καταστάσεις, αποκαλύψεις διεφθαρμένων διαθέσεων και διεφθαρμένες σκέψεις και απόψεις που έχουν να κάνουν με την άσκηση της «εγκατάλειψης» και που έχουν εκτεθεί, είναι πράγματα που πρέπει να κατανοήσουν ενδελεχώς οι άνθρωποι. Οι άνθρωποι θα πετύχουν τον σκοπό της επιδίωξης της αλήθειας μόνο όταν εξετάσουν και κατανοήσουν τις παράλογες σκέψεις και απόψεις που αποκαλύπτονται συχνά στην καθημερινή ζωή, καθώς και τις διεφθαρμένες διαθέσεις τους και τις αποκαλύψεις της διαφθοράς τους, και καταφέρουν έτσι ν’ αποκτήσουν αυτογνωσία και να κατανοήσουν και ν’ αποδεχθούν μια πτυχή της αλήθειας, κι έπειτα ασκηθούν σύμφωνα με τις αντίστοιχες αλήθεια-αρχές. Έχουμε ουσιαστικά ολοκληρώσει τη συναναστροφή μας από αυτήν τη χρονική περίοδο πάνω στα δύο κύρια σημεία της «εγκατάλειψης» στο πλαίσιο του πώς να επιδιώκει κανείς την αλήθεια. Ποιο ήταν το πρώτο σημείο; Η εγκατάλειψη των διαφόρων αρνητικών συναισθημάτων. Ποιο ήταν το δεύτερο σημείο; Η εγκατάλειψη των επιδιώξεων, των ιδανικών και των επιθυμιών. Παρ’ όλο που καλύψαμε πολύ περιεχόμενο στη συναναστροφή μας πάνω σ’ αυτά τα δύο σημεία, το σημαντικότερο είναι ότι πρέπει να κατανοήσετε καθεμία από τις συγκεκριμένες αλήθεια-αρχές που σχετίζονται μ’ αυτά τα θέματα. Μόνο όταν οι άνθρωποι κατανοήσουν τις αλήθεια-αρχές μπορούν να φέρονται και να ενεργούν σύμφωνα μ’ αυτές τις αλήθεια-αρχές στην καθημερινή τους ζωή και στο μονοπάτι ζωής τους, να εισέλθουν βαθμιαία στην αλήθεια-πραγματικότητα και, κατά τη διαδικασία επιδίωξης της αλήθειας, να πετύχουν σταδιακά τα αποτελέσματα της κατανόησης και της απόκτησης της αλήθειας.

Τα δύο σημεία της άσκησης της «εγκατάλειψης» στο πλαίσιο του πώς να επιδιώκει κανείς την αλήθεια, πάνω στα οποία συναναστραφήκαμε παλιότερα, έχουν να κάνουν με τις διεφθαρμένες διαθέσεις, τις διάφορες σκέψεις και απόψεις των ανθρώπων, καθώς και τα διάφορα προβλήματα που αντιμετωπίζουν στην καθημερινή τους ζωή. Υπάρχει, όμως, ένα άλλο πιο σημαντικό ή, θα μπορούσαμε να πούμε, ακόμα σπουδαιότερο σημείο στο πλαίσιο της «εγκατάλειψης» πάνω στο οποίο πρέπει οπωσδήποτε να συναναστραφούμε. Ποιο είναι αυτό το σημείο; Σχετίζεται με τις στάσεις των ανθρώπων απέναντι στον Θεό, τις σκέψεις και τις απόψεις τους για τον Θεό, και τις αρχές άσκησης με τις οποίες αντιμετωπίζουν τον Θεό στην καθημερινή τους ζωή. Θα μπορούσε να πει κανείς ότι αυτό το σημείο είναι λίγο πιο σημαντικό από τα δύο πρώτα. Επειδή αυτό το σημείο αφορά άμεσα στις στάσεις των ανθρώπων απέναντι στον Θεό, στις σκέψεις και τις απόψεις τους για τον Θεό και στη σχέση ανάμεσα στους ανθρώπους και στον Θεό, είναι το τελευταίο για το οποίο θα μιλήσουμε στο πλαίσιο αυτού του σημείου της «εγκατάλειψης» και, ασφαλώς, είναι και το πιο σημαντικό. Κάποια από τα θέματα στο πλαίσιο των δύο σημείων που συζητήσαμε προηγουμένως σχετίζονται με ορισμένες στάσεις και απόψεις που διατηρούν οι άνθρωποι για τον Θεό ή με τη σχέση ανάμεσα στους ανθρώπους και στον Θεό, αλλά, από την οπτική γωνία που υιοθετήσαμε στη συναναστροφή μας, ουσιαστικά αναλύσαμε τα διάφορα προβλήματα που έχουν οι άνθρωποι από μια ανθρώπινη οπτική· αναλύσαμε τις διάφορες διεφθαρμένες διαθέσεις ή παράλογες σκέψεις και απόψεις των ανθρώπων στο πλαίσιο των διαφόρων ειδών προβλημάτων τους. Σήμερα, αυτό πάνω στο οποίο θα συναναστραφούμε αφορά στις στάσεις των ανθρώπων απέναντι στον Θεό και στις σκέψεις και τις απόψεις τους για τον Θεό. Αυτά είναι τα πιο σημαντικά πράγματα που πρέπει να εγκαταλείψουν οι άνθρωποι κατά τη διαδικασία επιδίωξης της αλήθειας. Δεν είναι ούτε αυτό το σημείο τόσο απλό, επειδή κανένας άνθρωπος, όποιος κι αν είναι ή ό,τι είδος ανθρώπου κι αν είναι, δεν έχει μόνο μία στάση απέναντι στον Θεό ή ένα είδος σκέψεων και απόψεων για τον Θεό και, ασφαλώς, η σχέση ανάμεσα στους ανθρώπους και στον Θεό δεν είναι μόνο ένα είδος σχέσης και δεν αφορά μόνο σε ένα είδος ανθρώπινης κατάστασης. Εξαιτίας των διαφόρων στάσεων των ανθρώπων απέναντι στον Θεό και εξαιτίας των διαφόρων σκέψεων και απόψεων που διατηρούν οι άνθρωποι απέναντι στην ταυτότητα, τη θέση και την εικόνα του Θεού, καθώς και για άλλους λόγους, προκύπτουν διάφορα είδη σχέσεων ανάμεσα στους ανθρώπους και στον Θεό. Σήμερα, λοιπόν, θα συναναστραφούμε πάνω σ’ αυτό το σημείο και θα δούμε ποια σοβαρά προβλήματα ή ποιες αγεφύρωτες συγκρούσεις εξακολουθούν να υπάρχουν ανάμεσα στους ανθρώπους και στον Θεό και τι άλλο ακριβώς πρέπει να εγκαταλείψουν οι άνθρωποι. Αφού το κατανοήσεις αυτό, αν είσαι άνθρωπος που επιδιώκει την αλήθεια, η σχέση σου με τον Θεό θα βελτιωθεί και η άποψή σου για τον Θεό θα γίνει σταδιακά πιο σωστή, πιο θετική ή πιο σύμφωνη με την αλήθεια. Το τρίτο σημείο του περιεχομένου πάνω στην εγκατάλειψη θα πρέπει να είναι η εγκατάλειψη των φραγμών που έχει ένας άνθρωπος ανάμεσα στον εαυτό του και στον Θεό και της εχθρικότητάς του απέναντι στον Θεό· αυτό είναι το τρίτο σημείο των πραγμάτων που πρέπει να εγκαταλείψουν οι άνθρωποι. Προτού συναναστραφούμε και τυπικά πάνω σ’ αυτό το θέμα, ας συζητήσουμε εν συντομία ποια προβλήματα της καθημερινής ζωής σχετίζονται με τους φραγμούς ανάμεσα στους ανθρώπους και στον Θεό και με την εχθρικότητα των ανθρώπων απέναντι στον Θεό. Εκτός από κάποια υποκειμενικά ζητήματα που έχουν να κάνουν με τους ίδιους τους ανθρώπους, άραγε δεν υπάρχουν κάθε λογής προβλήματα στο πώς αντιμετωπίζουν οι άνθρωποι τον Θεό κατά τη διαδικασία απόκτησης πίστης στον Θεό και επιδίωξης της αλήθειας; Οι άνθρωποι έχουν κάθε λογής παράλογες σκέψεις και απόψεις και εσφαλμένες αρχές άσκησης στον τρόπο με τον οποίο αντιμετωπίζουν διάφορα γεγονότα και πράγματα και, κατά τον ίδιο τρόπο, έχουν κάθε λογής παράλογες σκέψεις και απόψεις και εσφαλμένες αρχές άσκησης στον τρόπο με τον οποίο αντιμετωπίζουν τον Θεό. Αν είσαι σε θέση ν’ αντιμετωπίζεις κάθε λογής ανθρώπους, γεγονότα και πράγματα με βάση τις αλήθεια-αρχές —δηλαδή, αν καταφέρεις να εντοπίσεις τις παράλογες σκέψεις και απόψεις που διατηρείς για κάθε λογής ανθρώπους, γεγονότα και πράγματα και ταυτόχρονα να διορθώσεις και να εγκαταλείψεις αυτές τις παράλογες σκέψεις και απόψεις κι έπειτα ν’ αντιμετωπίζεις και να λύνεις τα διάφορα προβλήματα σύμφωνα με τις σωστές σκέψεις και απόψεις που αναφέρει ο Θεός στους ανθρώπους— τότε οι αρχές άσκησής σου για τον τρόπο με τον οποίο αντιμετωπίζεις κάθε λογής ανθρώπους, γεγονότα και πράγματα θα συνάδουν ως έναν βαθμό με τις αλήθεια-αρχές. Άραγε, μπορεί αυτό να θεωρηθεί σημάδι της σωτηρίας κάποιου; Εξετάζοντάς το τώρα, όχι, δεν μπορεί. Αν δεν είχα αναφέρει το περιεχόμενο της σημερινής συναναστροφής, οι άνθρωποι μπορεί να σκέφτονταν το εξής: «Είμαι σε θέση να βλέπω τα κάθε λογής πράγματα και να ασκούμαι σύμφωνα με τις αλήθεια-αρχές που εκφράζονται στα λόγια του Θεού, οπότε πιστεύω ότι είμαι ένας άνθρωπος που επιδιώκει την αλήθεια, ένας άνθρωπος που έχει πετύχει αποτελέσματα στην επιδίωξη της αλήθειας και ένας άνθρωπος που έχει σωθεί». Κρίνοντας με βάση το θέμα που ανέφερα σήμερα —δηλαδή, τις διάφορες στάσεις που διατηρούν οι άνθρωποι απέναντι στον Θεό— άραγε, αυτή τους η ιδέα συνάδει με τα γεγονότα; (Όχι.) Είναι πολύ ξεκάθαρο ότι δεν συνάδει με τα γεγονότα. Μπορεί να έχεις μια ορισμένη βάση και μια ορισμένη θετική στάση στον τρόπο με τον οποίο αντιμετωπίζεις κάθε λογής ανθρώπους, γεγονότα και πράγματα, αλλά υπάρχουν και πάλι κάθε λογής φραγμοί ανάμεσα σ’ εσένα και στον Θεό και η στάση σου απέναντι στον Θεό εξακολουθεί να είναι εχθρική σε ό,τι έχει να κάνει με διάφορα ζητήματα. Αυτό το πρόβλημα είναι σοβαρό και είναι το μεγαλύτερο από όλα τα προβλήματα. Το διάστημα κατά το οποίο ακολουθείς τον Θεό και κάνεις το καθήκον σου, μπορεί οι επιδόσεις σου από κάθε άποψη να φαίνονται αρκετά καλές στους άλλους και μπορεί να μοιάζουν προς τα έξω ότι συνάδουν με την αλήθεια και τις αρχές. Ωστόσο, έχεις μέσα σου πολλές αντιλήψεις σχετικά με τον Θεό και πολλούς φραγμούς ανάμεσα σ’ εσένα και στον Θεό, και μάλιστα εξακολουθείς να διατηρείς εχθρική στάση απέναντι στον Θεό όταν έρχεσαι αντιμέτωπος με πολλά προβλήματα. Αυτά τα ζητήματα είναι πολύ σοβαρά. Αν όντως υπάρχουν μέσα σου αυτά τα ζητήματα, αυτό δεν αποδεικνύει ότι είσαι ένας άνθρωπος που έχει σωθεί. Επειδή εξακολουθούν να υπάρχουν πολλοί φραγμοί ανάμεσα σ’ εσένα και στον Θεό και εξακολουθείς να διατηρείς εχθρική στάση απέναντι στον Θεό σε ό,τι αφορά κύρια, σημαντικά ζητήματα, όχι μόνο δεν έχεις σωθεί, αλλά βρίσκεσαι σε κίνδυνο. Ακόμη κι αν πιστεύεις ότι είσαι σε θέση να ενεργείς σύμφωνα με τις αλήθεια-αρχές όταν έρχεσαι αντιμέτωπος με πολλά ζητήματα στη ζωή και ότι οι πράξεις σου συνάδουν ως έναν βαθμό με την αλήθεια, θα μπορούσε να πει κανείς ότι αυτό είναι απλώς και μόνο μια εντύπωση που φαίνεται προς τα έξω και δεν μπορεί να αποδείξει ότι έχεις σωθεί. Ο λόγος είναι ότι δεν έχεις πετύχει σύμπνοια στη σχέση σου με τον Θεό και δεν υποτάσσεσαι ακόμα στον Θεό ούτε έχεις φόβο Θεού. Επομένως, όποτε σου συμβαίνουν διάφορα πράγματα, η συμπεριφορά σου προς τα έξω ή οι σκέψεις και οι απόψεις σου μπορούν να δείξουν μόνο ότι έχεις ακολουθήσει τα δόγματα, τα συνθήματα και τους κανονισμούς που πιστεύεις πως είναι σωστά σ’ αυτά τα ζητήματα, κι όχι ότι έχεις ακολουθήσει τις αλήθεια-αρχές. Αυτό μπορεί να είναι κάτι που προκύπτει εδώ μέσω συναγωγής και μπορεί ν’ ακούγεται περίπλοκο, αλλά αφού συναναστραφούμε πάνω στο συγκεκριμένο περιεχόμενο της εγκατάλειψης των φραγμών που έχει ένας άνθρωπος ανάμεσα στον εαυτό του και στον Θεό και της εχθρικότητάς του απέναντι στον Θεό και αφού οι άνθρωποι το εξετάσουν προσεκτικά, θα κατανοήσουν το νόημα αυτών που λέω.

Προτού συναναστραφούμε και τυπικά πάνω στο θέμα της εγκατάλειψης των φραγμών που έχει ένας άνθρωπος ανάμεσα στον εαυτό του και στον Θεό και της εχθρικότητάς του απέναντι στον Θεό, ας συζητήσουμε αρχικά ποιοι φραγμοί υπάρχουν ανάμεσα στους ανθρώπους και στον Θεό. Ποιους φραγμούς που υπάρχουν ανάμεσα στους ανθρώπους και στον Θεό και ποια εχθρικότητα απέναντι στον Θεό είστε σε θέση να διαισθανθείτε και αντιλαμβάνεστε στην καθημερινή σας ζωή ή σε άλλους ανθρώπους; Αυτές οι εκδηλώσεις σίγουρα υπάρχουν. Συμβαίνουν στους ανθρώπους καθημερινά, συμβαίνουν και σε εσένα καθημερινά, οπότε δεν χρειάζεται να δαπανήσεις πάρα πολλή ενέργεια για να το σκεφτείς· μόλις ανοίξεις το στόμα σου, θ’ αραδιάσεις μια λίστα τέτοιων προβλημάτων. Έτσι δεν είναι; (Ναι.) Τι είδους φραγμοί υπάρχουν ανάμεσα στους ανθρώπους και στον Θεό; Ας αναφέρουμε πρώτα τι εμπερικλείει ο όρος «φραγμοί». Περιλαμβάνει τη σύγκρουση, την απείθεια, τις αντιλήψεις, τις παρερμηνείες και τα συναφή, έτσι δεν είναι; Πείτε Μου περισσότερα. (Όταν κάποιος αποκαλύπτεται ή κλαδεύεται ενώ κάνει το καθήκον του, μπορεί να έχει κάποιες παρερμηνείες σχετικά με τον Θεό και να γίνει επιφυλακτικός απέναντί Του, σκεπτόμενος ότι όσο πιο σημαντικό είναι το καθήκον που κάνει τόσο πιο γρήγορα θ’ αποκαλυφθεί. Επομένως, θα υπάρχουν μέσα του κάποιοι φραγμοί ανάμεσα στον εαυτό του και στον Θεό και δεν θα είναι σε θέση ν’ αποδεχθεί ορισμένα καθήκοντα και αναθέσεις με αγνή και ανοιχτή καρδιά.) Ποιος είναι ο φραγμός εδώ; (Η επιφυλακτικότητα και οι παρερμηνείες.) Η επιφυλακτικότητα και οι παρερμηνείες. Αυτό είναι ένα είδος φραγμού. Ποιος μπορεί να προσθέσει κάτι σ’ αυτό; Άραγε, δεν υπάρχουν φραγμοί ανάμεσα στους υπόλοιπους από εσάς και στον Θεό; Μήπως οι καρδιές σας είναι καθαρές και καθαγιασμένες; Μήπως δεν είχατε ποτέ ανεπιθύμητες ή αρνητικές σκέψεις για τον Θεό; (Θεέ Μου, μπορώ να προσθέσω κάτι. Όποτε τα πράγματα εξελίσσονται αρκετά ομαλά στις περιστάσεις που ενορχηστρώνει για μένα ο Θεός, η σχέση ανάμεσα σ’ εμένα και στον Θεό φαίνεται να είναι σχετικά κανονική. Αν, όμως, έρθω ποτέ αντιμέτωπος με μια αντιξοότητα ή με κάτι που δεν συμφωνεί με τις αντιλήψεις μου, αρχίζω να κάνω εικασίες για το τι πρόκειται να κάνει ο Θεός και τι πρόκειται να μου συμβεί στη συνέχεια και ποιο θα είναι το αποτέλεσμα. Σκέφτομαι πολύ, και μάλιστα εκφράζω παράπονα και κρίνω και παρερμηνεύω τον Θεό στο μυαλό μου, και τότε είναι που κλείνει η καρδιά μου. Επίσης, θέλω ν’ αναφερθώ σε κάτι που έχω δει. Όταν κάποιοι άνθρωποι έρχονται αντιμέτωποι με ανεπιθύμητες περιστάσεις, νιώθουν αντίσταση μέσα τους και λένε: «Γιατί ο Θεός με αναγκάζει ν’ αντιμετωπίσω αυτές τις περιστάσεις; Γιατί δεν έχουν συμβεί σε άλλους ανθρώπους;» Δεν μπορούν να υποταχθούν στις περιστάσεις που ρυθμίζει ο Θεός για εκείνους και εμφανίζεται σύγκρουση ανάμεσα σ’ εκείνους και στον Θεό.) Το πρώτο ζήτημα που ανέφερες ήταν ότι υπάρχουν φραγμοί ανάμεσα στους ανθρώπους και στον Θεό, ότι, σαν ένα αυτόματο αντανακλαστικό απέναντι σε ορισμένες περιστάσεις, οι άνθρωποι αναπτύσσουν φραγμούς ανάμεσα στον εαυτό τους και στον Θεό, επιφυλακτικότητα απέναντι στον Θεό και παρερμηνείες σχετικά με τον Θεό. Το δεύτερο ζήτημα που ανέφερες ήταν ότι οι άνθρωποι γίνονται εχθρικοί απέναντι στον Θεό επειδή έχουν απείθεια μέσα τους. Ποιος μπορεί να προσθέσει κάτι άλλο; (Όποτε με κλαδεύει ο Άνωθεν και αποκαλύπτεται το χαμηλό μου επίπεδο, βγάζω ετυμηγορίες για τον εαυτό μου και πιστεύω ότι δεν μπορώ να σωθώ, και δεν έχω κανένα κίνητρο να επιδιώξω την αλήθεια, παρόλο που το θέλω. Αυτό είναι ένα είδος παρερμηνείας σχετικά με τον Θεό. Επιπλέον, όταν κάποιοι αδελφοί και αδελφές αρρωσταίνουν και έρχονται αντιμέτωποι με τον θάνατο, σκέφτονται: «Άραγε, ο Θεός δεν θυμάται όλο το τρέξιμο και τη δαπάνη που έχω κάνει γι’ Αυτόν;» Μέσα τους, διαφωνούν με τον Θεό, διαμαρτύρονται εναντίον Του και Τον πολεμούν. Αυτή η κατάσταση είναι αρκετά κοινή.) Σε ό,τι αφορά τους φραγμούς ανάμεσα στον εαυτό τους και στον Θεό και την εχθρικότητα απέναντι στον Θεό, τα προβλήματα που εκδηλώνουν οι περισσότεροι άνθρωποι είναι λίγο πολύ η επιφυλακτικότητα και οι παρερμηνείες, καθώς και η απείθεια και η δυσαρέσκεια που αποκαλύπτουν όταν έρχονται αντιμέτωποι με κάποια πράγματα, οι οποίες είναι, με άλλα λόγια, εχθρικότητα απέναντι στον Θεό. Ουσιαστικά, αυτό είναι όλο. Στην πραγματικότητα, τα διάφορα προβλήματα με τις στάσεις που διατηρούν μέσα τους οι άνθρωποι απέναντι στον Θεό υπερβαίνουν σε μεγάλο βαθμό το εύρος των ζητημάτων πάνω στα οποία συναναστραφήκατε. Υπάρχουν κάποια προβλήματα τα οποία δεν αντιλαμβάνεστε. Από τη μία πλευρά, αυτό συμβαίνει επειδή οι άνθρωποι δεν εξετάζουν τι προβλήματα υπάρχουν στον ίδιο τους τον εαυτό όποτε βιώνουν διάφορες περιστάσεις. Από την άλλη πλευρά, οι άνθρωποι δεν έχουν ποτέ αναλογιστεί προσεκτικά πώς ακριβώς είναι η σχέση τους με τον Θεό ή ποιες είναι οι σωστές στάσεις και απόψεις που θα πρέπει να έχουν απέναντι στον Θεό. Επομένως, με βάση τις διαφορετικές εκδηλώσεις των ανθρώπων και αυτές τις καταστάσεις που πράγματι υπάρχουν επί του παρόντος στους ανθρώπους, θα συναναστραφούμε σήμερα συγκεκριμένα πάνω στις διαφορετικές εκδηλώσεις των φραγμών ανάμεσα στους ανθρώπους και στον Θεό και της εχθρικότητας των ανθρώπων απέναντι στον Θεό. Ο σκοπός της συναναστροφής πάνω σ’ αυτές τις διαφορετικές εκδηλώσεις είναι να δοθεί η δυνατότητα στους ανθρώπους να εγκαταλείψουν ενεργά τους φραγμούς ανάμεσα στον εαυτό τους και στον Θεό, καθώς και την εχθρικότητα που τρέφουν απέναντι στον Θεό, όποτε αναδύονται αυτά τα πράγματα μέσα τους στην καθημερινή τους ζωή, να πετύχουν μια αρμονική σχέση με τον Θεό και τελικά να καταφέρουν να είναι σε πλήρη αρμονία με Αυτόν. Μ’ αυτόν τον τρόπο, θα έχουν εξαλείψει εντελώς τους φραγμούς ανάμεσα στον εαυτό τους και στον Θεό, καθώς και την εχθρικότητά τους απέναντι στον Θεό, και θα έχουν καταφέρει να έχουν φόβο Θεού και να υποταχθούν αληθινά σε Αυτόν. Μόνο αυτή είναι μια κανονική σχέση ανάμεσα στους ανθρώπους και στον Θεό και μόνο τέτοιοι άνθρωποι είναι αληθινά δημιουργημένα όντα.

Σε ό,τι αφορά την εγκατάλειψη των φραγμών ανάμεσα στον εαυτό τους και στον Θεό και της εχθρικότητάς τους απέναντι στον Θεό, το πρώτο πράγμα που πρέπει να κάνουν οι άνθρωποι είναι να εγκαταλείψουν τις αντιλήψεις και τις φαντασιοκοπίες τους. Αυτό είναι ένα πολύ σημαντικό κομμάτι περιεχομένου, έτσι δεν είναι; (Ναι.) Άραγε, δεν υπάρχουν σε κάθε άνθρωπο αντιλήψεις και φαντασιοκοπίες σχετικά με τον Θεό; (Ναι.) Κανένας άνθρωπος δεν ζει σε γυάλα και κανένας άνθρωπος δεν είναι ρομπότ. Κάθε άνθρωπος έχει ελεύθερη βούληση και διατηρεί διάφορες σκέψεις και απόψεις τις οποίες έχει πάρει από τον εξωτερικό κόσμο· ασφαλώς, κάθε άνθρωπος έχει, επίσης, διάφορες αντιλήψεις και φαντασιοκοπίες σχετικά με τον Θεό τις οποίες έχει αναπτύξει στο πλαίσιο της υποκειμενικής του βούλησης με βάση τις δικές του ανάγκες, προτιμήσεις και επιθυμίες. Το γεγονός ότι αποκαλούνται «αντιλήψεις» και «φαντασιοκοπίες» σημαίνει ότι σε καμία περίπτωση δεν συνάδουν με την αλήθεια ή με τα γεγονότα· αν μη τι άλλο, δεν συνάδουν με τις προθέσεις του Θεού, την ταυτότητα του Θεού και την ουσία του Θεού. Επομένως, αυτές οι αντιλήψεις και οι φαντασιοκοπίες είναι το πρώτο κύριο πράγμα που πρέπει να εγκαταλείψουν οι άνθρωποι. Τι περιλαμβάνει, λοιπόν, κυρίως το περιεχόμενο που έχει να κάνει με τις αντιλήψεις και τις φαντασιοκοπίες σχετικά με τον Θεό; Από τη μία πλευρά, περιλαμβάνει τις προϋπάρχουσες αντιλήψεις που έχουν οι άνθρωποι σχετικά με τον Θεό προτού αρχίσουν να πιστεύουν σε Αυτόν. Από την άλλη πλευρά, περιλαμβάνουν τις νέες αντιλήψεις που αναπτύσσουν οι άνθρωποι σχετικά με τον Θεό αφού αρχίσουν να πιστεύουν σε Αυτόν, και αυτές οι νέες αντιλήψεις είναι πιο συγκεκριμένες και ρεαλιστικές αντιλήψεις και φαντασιοκοπίες. Οι άνθρωποι, προτού αρχίσουν να πιστεύουν στον Θεό, κατακλύζονται μέσα τους από φαντασιοκοπίες σχετικά με τον Θεό, και θα μπορούσε να πει κανείς ότι αυτές οι φαντασιοκοπίες είναι αντιλήψεις που είναι κοινές σε όλα τα ανθρώπινα όντα. Είναι όπως οι Κινέζοι που αποκαλούν τον Θεό «ο Γέροντας στον Ουρανό», παρόλο που δεν πιστεύουν σε Αυτόν, και όπως οι Δυτικοί —από τους οποίους μεγαλύτερο ποσοστό πιστεύουν στον Θεό— που Τον αποκαλούν «ο Κύριος». Αν και πολλοί άνθρωποι δεν πιστεύουν στον Θεό, οι περισσότεροι άνθρωποι πιστεύουν ότι υπάρχει Θεός και ξεχειλίζουν από φαντασιοκοπίες σχετικά με Αυτόν, σκεπτόμενοι ότι ο Θεός υπάρχει ανάμεσα στα πάντα και δεσπόζει στα πάντα και ότι είναι πανταχού παρών, πανίσχυρος και διαθέτει μεγάλες, απίστευτες δυνάμεις. Ποιος ακριβώς είναι, λοιπόν, αυτός ο Θεός; Κανείς δεν ξέρει, αλλά, σε κάθε περίπτωση, ξέρουν ότι ο Θεός είναι ο μέγιστος και ότι κυβερνά τα πάντα. Τότε, ποια είναι η συγκεκριμένη εικόνα του Θεού; Κάθε άνθρωπος έχει στο μυαλό του μια ιδέα για την εμφάνιση και την εικόνα του Θεού, την οποία έχει φανταστεί και έχει προσδιορίσει. Έχουμε αναλύσει στο παρελθόν αυτές τις καθολικές ανθρώπινες αντιλήψεις και φαντασιοκοπίες και δεν είναι το κύριο περιεχόμενο της σημερινής συναναστροφής. Σήμερα, θα συναναστραφούμε πάνω στα διάφορα είδη αντιλήψεων και φαντασιοκοπιών που αντιτίθενται στον Θεό και δεν συνάδουν με την ουσία Του, και που οφείλουν να εγκαταλείψουν ο άνθρωποι, στο πλαίσιο όλων των διαφορετικών ειδών αντιλήψεων και φαντασιοκοπιών που σχετίζονται με τους φραγμούς ανάμεσα στους ανθρώπους και στον Θεό και με την εχθρικότητα των ανθρώπων απέναντι στον Θεό. Δεν πρόκειται να μιλήσουμε γι’ αυτές τις ανούσιες, μη ρεαλιστικές και ακατανόητες αντιλήψεις και φαντασιοκοπίες. Θα μπορούσε να πει κανείς ότι, με δεδομένο το υφιστάμενο ανάστημά σας, αυτά τα πράγματα ουσιαστικά δεν αποτελούν πρόβλημα και δεν πρόκειται να σας επηρεάσουν όταν επιδιώκετε την αλήθεια, πόσο μάλλον όταν ακολουθείτε τον Θεό, και ότι ακόμα κι αν κάποιοι άνθρωποι έχουν και πάλι κάποιες ευφάνταστες φαντασιοκοπίες στο μυαλό τους, αυτές δεν πρόκειται να τους επηρεάσουν όταν ακολουθούν τον Θεό και, επομένως, δεν αποτελούν τόσο μεγάλο πρόβλημα. Οι ανθρώπινες αντιλήψεις και φαντασιοκοπίες πάνω στις οποίες πρόκειται να συναναστραφούμε σχετίζονται με τις στάσεις των ανθρώπων απέναντι στον Θεό στην καθημερινή τους ζωή, καθώς και με την εκτέλεση των καθηκόντων τους, τα μονοπάτια που ακολουθούν και, ασφαλώς, σχετίζονται ακόμη περισσότερο με τις επιδιώξεις των ανθρώπων. Ανάμεσα στις διάφορες αντιλήψεις και φαντασιοκοπίες που έχουν οι άνθρωποι σχετικά με τον Θεό, κατ’ αρχάς, έχουν πολλές αντιλήψεις και φαντασιοκοπίες σχετικά με το έργο Του, οι οποίες είναι πολύ πιο ρεαλιστικές από τις διάφορες φαντασιοκοπίες που έχουν οι άπιστοι σχετικά με τον Θεό, και δεν είναι ούτε ανούσιες ούτε ακατανόητες. Είναι πράγματα που υπάρχουν στο μυαλό κάθε ανθρώπου ενώ ακολουθεί τον Θεό. Με άλλα λόγια, οι άνθρωποι ξεχειλίζουν από πολλές ευφάνταστες και μη ρεαλιστικές αντιλήψεις και φαντασιοκοπίες σχετικά με το έργο του Θεού. Για παράδειγμα, οι άνθρωποι φαντάζονται ότι το έργο Του είναι γεμάτο θαύματα και θαυμαστά πράγματα που οι ίδιοι δεν μπορούν να προβλέψουν ή να πετύχουν. Ασφαλώς, οι μεγαλύτερες αντιλήψεις και φαντασιοκοπίες των ανθρώπων ως προς αυτό είναι ότι το έργο του Θεού μπορεί να καταφέρει ακαριαία να ολοκληρώσει έναν άνθρωπο ή ότι ο Θεός, λέγοντας απλώς λίγα λόγια ή κάνοντας ένα θαύμα ή κάποιο θαυμαστό πράγμα, μπορεί να μεταμορφώσει έναν άνθρωπο μέσα σε μια στιγμή και να τον μετατρέψει σε κάποιον που έχει απελευθερωθεί από τη ζωή της σάρκας και τις διάφορες πρακτικές δυσκολίες της σάρκας. Αυτός ο άνθρωπος, όπως τον φαντάζονται, δεν τρώει ούτε πίνει και δεν έχει σωματικές ανάγκες, λες και είναι ρομπότ· επιπλέον, πιστεύουν ότι αυτός ο άνθρωπος σκέφτεται αγνά, χωρίς εγωιστικά κριτήρια, και ότι είναι μέσα του εξαιρετικά καθαγιασμένος. Φαντάζονται ότι για να επιτευχθεί αυτό, δεν είναι απαραίτητο να επιδιώξει την αλήθεια ούτε να συναναστραφεί πάνω στην αλήθεια ή ν’ αποδεχθεί το κλάδεμα για ατέλειωτα χρόνια· αντιθέτως, ο Θεός μπορεί να τα πετύχει όλα αυτά μόνο με λίγα λόγια, επειδή ό,τι λέει θα πραγματοποιηθεί και ό,τι διατάζει θα θεμελιωθεί. Ιδίως στην αρχή, όταν οι άνθρωποι είχαν μόλις αποδεχθεί το τρίτο στάδιο του έργου του Θεού, κατακλύζονταν ακόμη περισσότερο από κάθε λογής αντιλήψεις και φαντασιοκοπίες σχετικά με το έργο Του. Κάποιοι άνθρωποι, όταν άκουσαν ότι «το έργο του Θεού θα τελειώσει σύντομα», δεν ήξεραν ποιο έτος, ποιον μήνα ή ποια μέρα θα τελείωνε, κι ωστόσο ανυπομονούσαν και μάλιστα παράτησαν τις δουλειές τους και τις οικογένειές τους. Κάποιοι αγρότες σταμάτησαν να καλλιεργούν και άλλοι σταμάτησαν να εκτρέφουν βοοειδή και πρόβατα. Κάποιοι άνθρωποι πούλησαν ακόμα και τις περιουσίες τους και τα αυτοκίνητά τους, πήραν όλα τα χρήματα που είχαν αποταμιεύσει στην τράπεζα, συγκέντρωσαν τα περιουσιακά τους στοιχεία και άρχισαν να κουβαλάνε μαζί τους τον χρυσό, το ασήμι και τα πολύτιμα αντικείμενα που είχαν, έτοιμοι ν’ ακολουθήσουν τον Θεό. Αυτό συνέβαινε επειδή οι άνθρωποι νόμιζαν ότι το έργο του Θεού θα τελείωνε και ότι δεν χρειαζόταν πλέον να ζήσουν τη ζωή τους και πίστευαν ότι ο Θεός είχε διαλύσει οικογένειες και γάμους και ότι έπρεπε να αφήσουν τον γάμο τους, τη δουλειά τους και το μέλλον τους και να εγκαταλείψουν όλες τις κοσμικές απολαύσεις για ν’ ακολουθήσουν τον Θεό. Αν κάποιος τους ρωτούσε: «Πού πηγαίνεις μ’ αυτήν τη βαλίτσα και σέρνοντας από πίσω όλη σου την οικογένεια;» θα απαντούσαν: «Πηγαίνω στη βασιλεία των ουρανών». Αν έπειτα τους ρωτούσε: «Πού είναι η βασιλεία των ουρανών;» θα απαντούσαν: «Δεν ξέρω ακόμα, θα πάω όπου με οδηγήσει ο Θεός». Είτε ενεργούσαν παρορμητικά είτε το είχαν σκεφτεί διεξοδικά, σε κάθε περίπτωση, αυτές οι εκδηλώσεις αποκαλύπτουν ένα γεγονός: ότι οι άνθρωποι έχουν πολλές φαντασιοκοπίες σχετικά με το έργο του Θεού. Δεν γνωρίζουν πώς θα εργαστεί ο Θεός για να τους σώσει ούτε πώς θα νιώθουν ή σε τι είδους κατάσταση και περιβάλλον θα ζήσουν αφού τους σώσει. Και όσο για το ποιες ακριβώς είναι οι προθέσεις του Θεού ή τι αποτέλεσμα θέλει να πετύχει ο Θεός μέσω του έργου Του στους ανθρώπους, δεν γνωρίζουν ούτε γι’ αυτό. Τι γνωρίζουν, λοιπόν; Απλώς θυμούνται μία πρόταση: Η ημέρα του Θεού πλησιάζει, οι καταστροφές έχουν έρθει, το έργο του Θεού θα τελειώσει σύντομα και πρέπει ν’ απαρνηθούμε τα πάντα και ν’ ακολουθήσουμε τον Θεό. Αυτή είναι η πηγή και η βάση της διαμόρφωσης όλων των αντιλήψεων και των φαντασιοκοπιών τους και μέσω αυτών των αντιλήψεων και των φαντασιοκοπιών έχουν κάνει κάθε λογής επιλογές και έχουν λάβει κάθε λογής αποφάσεις. Τι επιλογές έχουν κάνει και τι αποφάσεις έχουν λάβει; Έχουν επιλέξει να εγκαταλείψουν τον κόσμο, να εγκαταλείψουν τις σπουδές τους, να εγκαταλείψουν την καριέρα τους, να εγκαταλείψουν τον γάμο τους, να εγκαταλείψουν την οικογένειά τους και να εγκαταλείψουν ακόμα και τη σαρκική, συγγενική αγάπη και ούτω καθεξής και, έχοντας εγκαταλείψει όλα αυτά τα πράγματα, περιμένουν να τελειώσει το έργο του Θεού. Με ποιον στόχο περιμένουν να τελειώσει το έργο του Θεού; Ο στόχος τους είναι να προλάβουν να φτάσουν και ν’ ακολουθήσουν τον Θεό. Να προλάβουν να φτάσουν πού ακριβώς; Πιστεύουν ότι όπου κι αν προλάβουν να φτάσουν ή όποια ακριβώς μέρα κι αν φτάσουν, σε κάθε περίπτωση, δεν πρόκειται να πάνε στην κόλαση. Πιστεύουν ότι ακόμη κι αν δεν φτάσουν στον ουρανό, θα πάνε σ’ ένα ανώτερο μέρος, κι ότι ακόμα κι αν δεν είναι ο ουρανός ή ένα φυσικό βασίλειο, δεν μπορούν να κάνουν λάθος ακολουθώντας τον Θεό και πιθανότατα θα προλάβουν να φτάσουν όπου βρίσκεται ο Θεός. Παρόλο που αυτές οι αντιλήψεις και οι φαντασιοκοπίες που έχουν οι άνθρωποι είναι ολοκληρωμένες, άραγε μπορούν να γίνουν πραγματικότητα; Άραγε, έχει έρθει η στιγμή που περιμένουν, δηλαδή το τέλος του έργου του Θεού; (Όχι.) Και εφόσον δεν έχει τελειώσει ακόμη το έργο του Θεού, μήπως οι άνθρωποι νιώθουν απογοητευμένοι ή ανήσυχοι; Μήπως νιώθουν ότι μετάνιωσαν για την επιλογή τους; Κάποιοι άνθρωποι είναι απογοητευμένοι, έτσι δεν είναι; Κάποιοι άνθρωποι γίνονται αρνητικοί όταν έρχονται αντιμέτωποι με δυσκολίες ενώ κάνουν το καθήκον τους ή νιώθουν ότι μετάνιωσαν για την επιλογή τους όταν βιώνουν δεινά στην οικογενειακή τους ζωή ή όταν υφίστανται διώξεις και δεν έχουν καμία διέξοδο. Ασφαλώς, δεν ήταν εύκολο για κάποιους ανθρώπους ν’ αντέξουν μέχρι σήμερα, αλλά μέσα τους είναι πράγματι πολύ ανήσυχοι. Για ποιο πράγμα ανησυχούν; Σκέφτονται: «Γιατί δεν έχει τελειώσει ακόμα το έργο του Θεού; Πόσος χρόνος θα χρειαστεί ακόμα για να ολοκληρωθεί το έργο του Θεού; Μήπως πρέπει να πάω σπίτι μου και να συνεχίσω τη ζωή μου; Μήπως πρέπει να επιστρέψω στη δουλειά μου και ν’ αναζητήσω ένα μέλλον για μένα στον κόσμο; Μήπως πρέπει να ξαναγοράσω το σπίτι μου; Ο Θεός δεν μας αποκρίνεται ούτε μας δίνει μια ξεκάθαρη απάντηση γι’ αυτό! Άραγε, δεν θα έπρεπε να μας πει πότε θα ολοκληρωθεί το έργο Του και τι άλλο έργο θα κάνει, για να μπορέσουμε να προετοιμαστούμε; Ο Θεός δεν μας λέει αυτά τα πράγματα, απλώς συνεχίζει να εκφράζει αλήθειες, να συναναστρέφεται πάνω σε αλήθειες και να μιλάει για τη σωτηρία. Ποτέ δεν αναφέρει τι πρόκειται να έρθει αργότερα, δεν μιλάει για το μέλλον ούτε λέει πότε θα εισέλθει το ανθρώπινο γένος σ’ έναν όμορφο προορισμό ή πότε θα τελειώσει η ζωή της σάρκας· απλώς μας κάνει να περιμένουμε επ’ αόριστον». Οι άνθρωποι δεν έχουν γνώση του έργου του Θεού. Πιο συγκεκριμένα, δεν τους είναι ξεκάθαρο πώς σώζει ο Θεός τους ανθρώπους, ποιες μεθόδους χρησιμοποιεί για να σώσει τους ανθρώπους, τι συγκεκριμένο έργο πραγματοποιεί στο πλαίσιο του συνολικού Του έργου για να δώσει τη δυνατότητα στους ανθρώπους να σωθούν, και ούτω καθεξής. Αντιθέτως, ζουν μονίμως με βάση τις δικές τους αντιλήψεις και φαντασιοκοπίες και βλέπουν το έργο του Θεού σαν μια τυπικότητα ή σαν ένα είδος μαγείας από τη σφαίρα της φαντασίας. Είναι σαν το έργο Του να είναι απλώς μια ρητορική και να μην εμπεριέχει συγκεκριμένο περιεχόμενο· ο Θεός πρέπει μόνο να πει λίγα λόγια και ό,τι λέει θα πραγματοποιηθεί και ό,τι διατάζει θα θεμελιωθεί, κι έπειτα οι άνθρωποι θ’ αλλάξουν και θα γίνουν ακριβώς όπως έχει προβλεφθεί στο Βιβλίο της Αποκάλυψης, δηλαδή θα μετατραπούν σε αγίους και θα καθαγιαστούν. Όποιες ευφάνταστες και ανούσιες ιδέες κι αν έχουν οι άνθρωποι σχετικά με το έργο του Θεού, είτε είναι συγκεκριμένες είτε όχι, γενικά, οι άνθρωποι ξεχειλίζουν από αντιλήψεις και φαντασιοκοπίες σχετικά με το έργο του Θεού και ζουν μονίμως μέσα σε ανούσιες αντιλήψεις και φαντασιοκοπίες στον τρόπο με τον οποίο προσεγγίζουν το έργο του Θεού και στον τρόπο με τον οποίο προσεγγίζουν κάθε συγκεκριμένο κομμάτι έργου που κάνει ο Θεός και κάθε συγκεκριμένο πράγμα που λέει για να σώσει το ανθρώπινο γένος. Ασφαλώς, οι περισσότεροι άνθρωποι έχουν μόνο μία αντίληψη και μία φαντασιοκοπία σχετικά με το έργο του Θεού: ότι μόλις ολοκληρωθεί το έργο του Θεού, οι άνθρωποι θα τα έχουν επιτέλους καταφέρει και, εφόσον μπορούν να περιμένουν μέχρι να ολοκληρωθεί το έργο Του και επιβιώσουν έως εκείνη τη στιγμή, θα έχουν νικήσει και όσα έχουν απαρνηθεί και προσφέρει και οι κακουχίες που έχουν υπομείνει και τα τιμήματα που έχουν πληρώσει θα αξίζουν όλα τον κόπο. Κρίνοντας με βάση αυτό, από τη μία πλευρά, οι άνθρωποι ξεχειλίζουν από κάθε λογής φαντασιοκοπίες σχετικά με το έργο του Θεού. Από την άλλη πλευρά, οι άνθρωποι δεν επιδιώκουν την αλήθεια στην πίστη τους στον Θεό· αντιθέτως, είναι σαν να τζογάρουν με την πίστη τους —στοιχηματίζουν τη ζωή τους και όλα τους τα υπάρχοντα, το μέλλον τους, τον γάμο τους και όλα όσα έχουν, και νομίζουν ότι χρειάζεται απλώς να υπομείνουν μέχρι να ολοκληρωθεί το έργο του Θεού και ότι, εφόσον είναι ακόμη ζωντανοί όταν διακηρύξει ο Θεός ότι το έργο Του ολοκληρώθηκε, τότε θα έχουν επωφεληθεί και θα έχουν πάρει πίσω όλα όσα πλήρωσαν. Έτσι δεν σκέφτονται οι άνθρωποι; (Ναι.) Τώρα που έχουμε μιλήσει τόσο πολύ γι’ αυτό, ποιες είναι οι κύριες αντιλήψεις και φαντασιοκοπίες των ανθρώπων σχετικά με το έργο του Θεού; (Οι άνθρωποι πιστεύουν ότι το έργο του Θεού είναι γεμάτο θαύματα και ότι ο Θεός μπορεί να εξαγνίσει τους ανθρώπους με λίγα μόνο λόγια και ότι μπορούν να εισέλθουν στη βασιλεία των ουρανών χωρίς να χρειάζεται να πληρώσουν οποιοδήποτε τίμημα ή να επιδιώξουν την αλήθεια.) Αυτές είναι οι αντιλήψεις και οι φαντασιοκοπίες που έχουν οι άνθρωποι σχετικά με το έργο του Θεού. Τι άλλες αντιλήψεις και φαντασιοκοπίες υπάρχουν; (Οι άνθρωποι δεν ξέρουν ακριβώς ποια αποτελέσματα θέλει να πετύχει ο Θεός μέσω του έργου Του στους ανθρώπους και νομίζουν ότι, εφόσον μπορούν να αντέξουν μέχρι να ολοκληρωθεί το έργο του Θεού, θα έχουν ελπίδα να εισέλθουν στη βασιλεία των ουρανών.) Είναι και αυτή μια αντίληψη και φαντασιοκοπία· οι άνθρωποι νομίζουν ότι το έργο του Θεού είναι απλώς μια τυπικότητα και μια διαδικασία. Τι άλλο; (Στην πίστη τους στον Θεό, οι άνθρωποι δεν επιδιώκουν την αλήθεια, αλλά αντιθέτως είναι σαν να τζογάρουν με την πίστη τους.) Είναι αυτό αντίληψη και φαντασιοκοπία; Αυτή είναι η ουσία της πίστης των ανθρώπων στον Θεό και η ουσία της επιδίωξής τους. Τι αντιλήψεις και φαντασιοκοπίες εμπεριέχει; Μήπως ότι οι άνθρωποι πιστεύουν πως αν απαρνηθούν τα πάντα και κάνουν ένα καθήκον ενώ ακολουθούν τον Θεό, θα αλλάξουν, ως δια μαγείας; (Ναι.) Οι σκέψεις των ανθρώπων είναι εξαιρετικά ανούσιες, έχουν να κάνουν με υπερφυσικά πράγματα και είναι ευφάνταστες. Οι άνθρωποι νομίζουν ότι δεν χρειάζεται ν’ αποδεχθούν την παίδευση, την κρίση ή το κλάδεμα ή την παροχή των λόγων του Θεού, ότι απλώς χρειάζεται ν’ ακολουθούν έτσι τον Θεό, να κάνουν όποια καθήκοντα τους ζητούνται και ότι, αν ακολουθήσουν έως το τέλος, θ’ αλλάξουν και τελικά θα εισέλθουν στη βασιλεία των ουρανών μόλις ολοκληρωθεί το έργο του Θεού. Άραγε, αυτά δεν είναι αντιλήψεις και φαντασιοκοπίες των ανθρώπων; (Ναι.)

Οι άνθρωποι ξεχειλίζουν από κάθε λογής αντιλήψεις και φαντασιοκοπίες σχετικά με το έργο του Θεού. Αυτά πάνω στα οποία συναναστραφήκαμε πριν από λίγο έχουν να κάνουν με τις αντιλήψεις των ανθρώπων σχετικά με τις ημέρες του έργου του Θεού. Εκτός από αυτές τις αντιλήψεις, υπάρχει κι ένα άλλο είδος αντιλήψεων και φαντασιοκοπιών. Είναι ότι όποτε οι άνθρωποι έρχονται αντιμέτωποι με κάποιες αληθινές δυσκολίες, συχνά ελπίζουν με την υποκειμενική τους βούληση ότι θα τους έρθει ξαφνική έμπνευση από τον Θεό και κατόπιν θα έχουν μια φαεινή ιδέα, χωρίς να χρειάζεται να τρώνε και να πίνουν τα λόγια του Θεού, να εφοδιάζονται με την αλήθεια ή να συλλάβουν τις αλήθεια-αρχές τον υπόλοιπο καιρό, και ότι ο Θεός μπορεί να τους βοηθήσει να επιλύσουν όποια ζητήματα αντιμετωπίζουν στην καθημερινή τους ζωή, όσο μεγάλα ή μικρά κι αν είναι αυτά. Οι άνθρωποι αντιλαμβάνονται και κατανοούν το έργο του Θεού με εξαιρετικά ευφάνταστο και ανούσιο τρόπο και, επίσης, ξεχειλίζουν από αντιλήψεις και φαντασιοκοπίες σχετικά με τις μεθόδους του Θεού για τη σωτηρία του ανθρώπου. Οι άνθρωποι δεν θέλουν ν’ αναζητούν διάφορες αλήθειες στο έργο του Θεού και να διαχειρίζονται κάθε ζήτημα με πρακτικό τρόπο σύμφωνα με τις αλήθεια-αρχές. Αντιθέτως, ελπίζουν ότι όποτε έρχονται αντιμέτωποι με οποιοδήποτε ζήτημα, ο Θεός θα τους δίνει φως και αποκαλύψεις, ακριβώς όπως έδωσε αποκαλύψεις στους προφήτες, έτσι ώστε ό,τι κι αν τους συμβαίνει στην αληθινή τους ζωή, να έχουν σοφία και ικανότητα, καθώς και τρόπους να διαχειρίζονται τα κάθε λογής ζητήματα, χωρίς να χρειάζεται να προσεύχονται στον Θεό και ν’ αναζητούν την αλήθεια ή να τρώνε και να πίνουν τα λόγια του Θεού, σαν να ζούσαν σ’ έναν μαγικό κόσμο. Οι άνθρωποι, σύμφωνα με τις φαντασιοκοπίες τους, νομίζουν ότι μόλις αρχίσουν να πιστεύουν στον Θεό θα γίνουν έξυπνοι και ευφυείς. Κάποιοι νομίζουν ακόμα κι ότι μόλις αρχίσουν να πιστεύουν στον Θεό θα γίνουν όμορφοι και δεν θα έχουν πλέον τις δυσκολίες και τα προβλήματα της σάρκας ή το εμπόδιο των διεφθαρμένων διαθέσεων ή αληθινές δυσκολίες στην καθημερινή τους ζωή. Πιστεύουν ότι εφόσον έχουν τη βούληση να ικανοποιήσουν τον Θεό, Εκείνος θα τους δώσει δύναμη και θα δημιουργήσει γι’ αυτούς ευνοϊκές και ανώτερες συνθήκες, θα τα κάνει όλα αυτά πραγματικότητα και θα πραγματοποιήσει όλα τα ιδανικά τους και όλες τις επιθυμίες τους και ότι, ιδίως όταν έρχονται αντιμέτωποι με πράγματα που υπερβαίνουν όσα μπορούν να πετύχουν με το επίπεδό τους και τα ένστικτά τους, ο Θεός ακόμη περισσότερο θα τους τείνει χέρι βοηθείας ώστε να μπορούν να κάνουν τα πράγματα που θέλουν με έξυπνο ή εύκολο τρόπο. Υπάρχουν και κάποιοι άνθρωποι που έχουν χαμηλό επίπεδο και υστερούν σε δεξιότητες σε κάθε είδους επάγγελμα και που πιστεύουν ότι ο Θεός πρέπει απλώς να κάνει ένα θαύμα ή ένα θαυμαστό πράγμα και ξαφνικά θ’ αποκτήσουν καλό επίπεδο και ξαφνικά θα γίνουν έξυπνοι. Επίσης, πιστεύουν ότι τίποτα δεν είναι δύσκολο να πετύχει ο Θεός και ότι ο Θεός μπορεί να τους βοηθήσει να πετύχουν πράγματα που δεν μπορούν μόνοι τους και να τους βοηθήσει να λύσουν τα δύσκολα προβλήματα που δεν μπορούν να ξεπεράσουν μόνοι τους και που υπερβαίνουν τις ικανότητές τους. Γενικά, οι άνθρωποι έχουν πολλές αντιλήψεις και φαντασιοκοπίες σχετικά με το έργο του Θεού. Από τη μία πλευρά, ξεχειλίζουν από διάφορες φαντασιοκοπίες σχετικά με τη διάρκεια του έργου του Θεού, και μάλιστα έχουν κάνει διάφορες πράξεις και έχουν πληρώσει διάφορα τιμήματα λόγω αυτού. Ταυτόχρονα, ξεχειλίζουν και από κάθε λογής αντιλήψεις και φαντασιοκοπίες σχετικά με τις διάφορες δυσκολίες και τα διάφορα προβλήματα που αντιμετωπίζουν ή ακόμα και σχετικά με τις διεφθαρμένες διαθέσεις τους. Οι περισσότερες από αυτές τις αντιλήψεις και φαντασιοκοπίες είναι ανούσιες, ευφάνταστες και μη ρεαλιστικές, και μάλιστα ξεπερνούν το επίπεδο και το μυαλό των ανθρώπων και υπερβαίνουν το εύρος των ενστίκτων τους. Οι άνθρωποι συχνά ελπίζουν ότι ο Θεός δεν θα ενεργήσει με βάση τις πραγματικές τους δυσκολίες ή με βάση το επίπεδό τους, το μυαλό τους και τα ένστικτά τους και ότι, αντιθέτως, θα τους δώσει τη δυνατότητα να τα ξεπεράσουν όλα αυτά, να υπερβούν την κανονική ανθρώπινη φύση τους, το επίπεδό τους και τα ένστικτά τους για να κάνουν ορισμένα πράγματα. Οι άνθρωποι ξεχειλίζουν από αντιλήψεις και φαντασιοκοπίες σχετικά με το έργο του Θεού, και το περιεχόμενο των φαντασιοκοπιών τους είναι εξαιρετικά υπερφυσικό. Αυτές οι αντιλήψεις και οι φαντασιοκοπίες είναι εντελώς αντίθετες και εχθρικές προς τις αλήθειες που εκφράζει ο Θεός. Οι άνθρωποι δεν σκέφτονται μέσα τους: Αν ο Θεός κάνει αυτά τα υπερφυσικά πράγματα, γιατί λέει και πάλι τόσα λόγια και παρέχει τόσες αλήθειες στους ανθρώπους; Δεν θα χρειαζόταν να το κάνει αυτό. Το έργο του Θεού είναι τόσο πρακτικό επειδή ο Θεός ελπίζει να παρέχει όλα τα λόγια Του και όλες τις αλήθειες στους ανθρώπους και να τα θεμελιώσει μέσα τους, ώστε να μπορούν να ζήσουν σύμφωνα με αυτά τα λόγια και αυτές τις αλήθειες. Η πρόθεσή του δεν είναι να δώσει στους ανθρώπους τη δυνατότητα να ξεπεράσουν την κανονική ανθρώπινη φύση ή τα ένστικτά τους, αλλά να τους δώσει τη δυνατότητα, με βάση την κανονική ανθρώπινη φύση, να παραμένουν προσηλωμένοι στις αλήθεια-αρχές και να παραμένουν προσηλωμένοι στα καθήκοντα και στις αναθέσεις που τους έχει δώσει. Ωστόσο, οι αντιλήψεις και οι φαντασιοκοπίες των ανθρώπων είναι ακριβώς το αντίθετο από το έργο του Θεού και δεν συνάδουν καθόλου με τον τρόπο με τον οποίο εργάζεται ο Θεός. Ο Θεός θέλει να εργάζεται με πρακτικό τρόπο, ενώ οι φαντασιοκοπίες των ανθρώπων σχετικά με το έργο του Θεού έχουν να κάνουν με υπερφυσικά, ανούσια και μη ρεαλιστικά πράγματα. Ασφαλώς, κάποιοι άνθρωποι ελπίζουν ότι ο Θεός θα χρησιμοποιήσει κάποιες ακόμα πιο ιδιαίτερες μεθόδους για να τους δώσει αποκαλύψεις, να τους εφοδιάσει, να τους υποστηρίξει και να τους βοηθήσει ή ακόμα και να τους αλλάξει και να τους δώσει τη δυνατότητα να σωθούν. Για παράδειγμα, κάποιοι άνθρωποι, όποτε έρχονται αντιμέτωποι με ένα ζήτημα, πολλές φορές δεν ψάχνουν στα λόγια του Θεού για απαντήσεις ή για μονοπάτια άσκησης, αλλά, αντιθέτως, γονατίζουν, κλείνουν τα μάτια τους και προσεύχονται. Όταν προσεύχονται, δεν αναζητούν την αλήθεια σχετικά με το πρόβλημα και δεν βρίσκουν έπειτα τα αντίστοιχα λόγια του Θεού για να το λύσουν. Αντιθέτως, ελπίζουν ότι ο Θεός μπορεί να τους πει μέσα τους τι να κάνουν ή να τους διαφωτίσει με μια πρόταση, μια ιδέα ή μια εικόνα ή να τους δώσει τη δυνατότητα ν’ αποκτήσουν λίγο φως και να τους δώσει κάποιο κίνητρο· θέλουν να κατανοήσουν την αλήθεια μ’ αυτόν τον τρόπο. Ασφαλώς, κάποιοι άνθρωποι υιοθετούν μια πιο ακραία προσέγγιση: όποτε έρχονται αντιμέτωποι μ’ ένα πρόβλημα, ελπίζουν ότι ο Θεός μπορεί να τους αποκαλύψει ένα απόσπασμα των λόγων Του μέσα σ’ ένα όνειρο και να τους πει αν πρέπει να κάνουν το τάδε πράγμα και πώς να το κάνουν ή αν πρέπει να πάνε στο τάδε μέρος ή αν πρέπει να κηρύξουν το ευαγγέλιο στον τάδε. Κάποιοι άνθρωποι, όταν έρχονται αντιμέτωποι με μεγάλες δυσκολίες, ελπίζουν να δουν ένα όνειρο ή να πάρουν την απάντηση μέσα σ’ ένα όνειρο, και μάλιστα ελπίζουν ν’ αναλύσουν και να ερμηνεύσουν το όνειρό τους μαζί με τους αδελφούς και τις αδελφές τους ή με τους επικεφαλής της εκκλησίας και σκέφτονται: «Ποιο είναι το νόημα αυτού του ονείρου που μου έστειλε ο Θεός; Τι θέλει να κάνω; Άραγε, μου λέει να πάω ή να μην πάω;» Πιστεύουν ότι το έργο του Θεού είναι να δίνει αποκαλύψεις στους ανθρώπους, να οδηγεί τους ανθρώπους και να τους εφοδιάζει χρησιμοποιώντας αυτά τα ειδικά μέσα, κι έτσι να τους δώσει τη δυνατότητα να σωθούν. Άραγε, δεν είναι αυτό αντίληψη και φαντασιοκοπία; (Ναι.) Υπάρχουν άλλοι άνθρωποι που, όταν τους συμβαίνει ένα πρόβλημα και δεν ξέρουν τι να κάνουν, και δεν παίρνουν απαντήσεις από τον Θεό όταν προσεύχονται, καταφεύγουν στη λήψη αποφάσεων στρίβοντας ένα κέρμα. Για παράδειγμα, όταν πρόκειται ν’ αποφασίσουν αν θα πάνε κάπου για να κηρύξουν το ευαγγέλιο, προσεύχονται στον Θεό για το κατά πόσο πρέπει να πάνε ή όχι και δεν παίρνουν απάντηση· και τι κάνουν τότε; Απλώς στρίβουν ένα κέρμα για ν’ αποφασίσουν αν θα πάνε ή όχι. Πιστεύουν ότι αν πέσει κορώνα, αυτό αποδεικνύει ότι ο Θεός θέλει να πάνε, ενώ αν πέσει γράμματα, αυτό αποδεικνύει ότι ο Θεός δεν θέλει να πάνε. Ρίχνουν το κέρμα τρεις φορές και πέφτει μία φορά κορώνα και δύο φορές γράμματα, οπότε καταλήγουν στο εξής: «Είναι δύο προς ένα, κι αυτό σημαίνει ότι ο Θεός δεν θέλει να πάω» και δεν πάνε. Μάλιστα, νιώθουν και ήσυχοι που δεν πάνω, κάνοντας τη σκέψη ότι είναι επιθυμία του Θεού και λέγοντας στον εαυτό τους: «Πρέπει ν’ ακολουθήσω την καθοδήγηση του Θεού. Είναι απόφαση του Θεού, όχι δική μου. Πρέπει να υποταχθώ στην καθοδήγηση του Θεού και να μην πάω». Στην πραγματικότητα, λοιπόν, πρέπει να πάνε ή όχι; Άραγε, μπορεί να ληφθεί ακριβής απάντηση όταν αναζητά κανείς τις προθέσεις του Θεού μ’ αυτόν τον τρόπο; Η απάντηση δεν μπορεί σε καμία περίπτωση να είναι ακριβής. Όταν έρχεσαι αντιμέτωπος με μια τέτοια περίσταση, πρέπει να πάρεις μια απόφαση με βάση τις αρχές και το κατά πόσο το επιτρέπουν οι συνθήκες· μόνο αυτή η μέθοδος είναι σωστή. Το κήρυγμα του ευαγγελίου είναι δικό σου καθήκον, δική σου εργασία, είναι το έργο που πρέπει να κάνεις σήμερα, οπότε πρέπει να πας· το μόνο σωστό είναι να πας. Ωστόσο, οι άνθρωποι συχνά δεν κατανοούν ούτε χειρίζονται τέτοια ζητήματα με βάση αυτές τις πραγματικότητες. Αντιθέτως, συχνά τα προσεγγίζουν με βάση κάποιες αντιλήψεις και φαντασιοκοπίες και τα κρίνουν χρησιμοποιώντας κάποια ασυνήθιστα μέσα και μεθόδους και τελικά παίρνουν κάποιες παράλογες και στρεβλές αποφάσεις. Άραγε, δεν προκαλείται αυτό από τις αντιλήψεις και τις φαντασιοκοπίες τους; (Ναι.) Όταν ο Θεός, στο πλαίσιο του έργου Του, δεν παρέχει ξεκάθαρα λόγια που λένε στους ανθρώπους πώς πρέπει να γίνει το κάθε πράγμα ή ποιες αρχές ν’ ακολουθήσουν για να διαχειριστούν το κάθε είδους ζήτημα, οι άνθρωποι πρέπει ν’ ακολουθούν την κατεύθυνση του Αγίου Πνεύματος και ν’ ακολουθούν την καθοδήγηση που τους παρέχει ο Θεός υπό πραγματικές περιστάσεις. Ασφαλώς, πρέπει επίσης να συζητούν ή να προσεύχονται και ν’ αναζητούν μαζί με τους αδελφούς και τις αδελφές τους και τελικά ν’ αποφασίζουν πώς θα διαχειριστούν το συγκεκριμένο ζήτημα με βάση την πραγματική περίσταση. Ωστόσο, όταν ο Θεός στο έργο Του έχει ξεκάθαρα λόγια και ξεκάθαρες οδηγίες που λένε στους ανθρώπους τις αρχές άσκησης για διάφορα ζητήματα, αυτές οι τυπικότητες που είχαν υιοθετηθεί προηγουμένως μπορούν να εξαλειφθούν και οι άνθρωποι δεν χρειάζεται πλέον να τις τηρούν. Αν συνεχίσουν να τις τηρούν, απλώς θα καθυστερήσουν τα πράγματα. Για παράδειγμα, ας υποθέσουμε ότι, όποτε συμβαίνει κάτι και είναι απαραίτητο οι άνθρωποι να πάνε και να ενεργήσουν, εκείνοι και πάλι πέφτουν στα γόνατα και προσεύχονται, ρωτώντας: «Θεέ μου, πρέπει να πάω ή όχι; Αν δεν θέλεις να πάω, απλώς δημιούργησε κάποια περίσταση που θα με εμποδίσει ή, αν θέλεις να πάω, απλώς κάνε τα πάντα να κυλήσουν ομαλά για μένα». Αυτό είναι αυστηρή τήρηση των τυπικών διαδικασιών και δεν είναι αυτό που απαιτεί ο Θεός από τους ανθρώπους. Όταν ο Θεός έχει ξεκάθαρα λόγια σε σχέση με τις απαιτήσεις και τα κριτήριά Του, οι άνθρωποι δεν χρειάζεται πλέον να περνούν από τις τυπικότητες της αναζήτησης, της προσευχής, της βολιδοσκόπησης και ούτω καθεξής. Αντιθέτως, αφενός πρέπει να ενεργούν σύμφωνα με την πραγματική περίσταση και τις αληθινές συνθήκες και, αφετέρου, πάνω από όλα πρέπει να ενεργούν σύμφωνα με τις αλήθεια-αρχές· αυτό είναι το σωστό. Καθημερινά, να χειρίζεσαι τα πράγματα με τη σωστή σειρά, να κάνεις ό,τι πρέπει να κάνεις και να μην κάνεις ό,τι δεν πρέπει να κάνεις· ν’ αντιμετωπίζεις ό,τι είναι επείγον και χρειάζεται αντιμετώπιση, να βάζεις σε αναμονή ό,τι μπορείς ν’ αφήσεις κατά μέρος τη δεδομένη στιγμή, και να μεριμνάς πρώτα για τα επείγοντα ζητήματα. Άραγε, αυτές δεν είναι οι αρχές; (Ναι.) Πράγματι, αυτές είναι οι αρχές. Πρέπει να θυμάσαι το εξής: Όταν προσεύχεσαι στον Θεό και επιζητείς να συλλάβεις τις προθέσεις Του, πρέπει να το κάνεις με βάση τα λόγια Του· σε ειδικές περιπτώσεις, δηλαδή όταν δεν υπάρχουν ξεκάθαρα λόγια του Θεού που παρέχουν οδηγίες, πρέπει, εντούτοις, να γνωρίζεις ότι έχει ξεκάθαρα λόγια και αρχές άσκησης για κάθε είδους ζητήματα και, σ’ αυτές τις περιπτώσεις, πρέπει να ενεργείς σύμφωνα με τις διάφορες αλήθεια-αρχές με τις οποίες έχει νουθετήσει ο Θεός τους ανθρώπους στο παρελθόν. Ωστόσο, οι άνθρωποι έχουν αναπτύξει στο μυαλό τους πολλές αντιλήψεις και φαντασιοκοπίες σχετικά με το έργο του Θεού, οι οποίες είναι γελοίες, αλλόκοτες και έχουν να κάνουν με υπερφυσικά πράγματα και οι οποίες μετατρέπουν τα λόγια του Θεού και τις διάφορες αλήθεια-αρχές σε διακοσμητικά στοιχεία και ανούσια δόγματα, ώστε να μην μπορούν ν’ αποτελούν τα κριτήρια με τα οποία οι άνθρωποι χειρίζονται τα πράγματα ή τα μονοπάτια άσκησής τους όταν τους συμβαίνουν προβλήματα. Αυτό είναι θλιβερό και προκαλείται εξ ολοκλήρου από το γεγονός ότι οι άνθρωποι έχουν αναπτύξει πάρα πολλές αντιλήψεις και φαντασιοκοπίες σχετικά με το έργο του Θεού.

Οι άνθρωποι έχουν κάποιες άλλες γελοίες, αλλόκοτες και παράξενες αντιλήψεις και φαντασιοκοπίες σχετικά με το έργο του Θεού, οι οποίες διαποτίζουν την καθημερινή τους ζωή. Ας πούμε, για παράδειγμα, ότι μόλις κάποιος είναι έτοιμος να κάνει την εργασία που οφείλει περισσότερο να κάνει, συμβαίνει κάτι που θεωρεί ότι δεν έπρεπε να συμβεί, όπως να του κλέψουν το κινητό τηλέφωνο ενώ βρίσκεται καθ’ οδόν για να κάνει την εργασία ή να του χαλάσει το αυτοκίνητο ή καθ’ οδόν προς τα εκεί να πέσει κάτω ή κάτι άλλο να πάει στραβά. Τι σημαίνει αυτό; Μήπως σημαίνει ότι ο Θεός τον εμποδίζει να κάνει αυτήν την εργασία; Μήπως σημαίνει ότι το να κάνει αυτήν την εργασία δεν συνάδει με τις προθέσεις του Θεού; Μήπως σημαίνει ότι αυτή η εργασία δεν πρέπει να γίνει; Άραγε, θα πρέπει να γίνει κατανοητό και αντιληπτό μ’ αυτόν τον τρόπο; (Όχι.) Αν αυτό είναι το πιο σημαντικό πράγμα που πρέπει να κάνεις τη δεδομένη στιγμή κατά την εκτέλεση του καθήκοντός σου και πας και το κάνεις, τότε ακόμη κι αν βρεθείς αντιμέτωπος με κάποια εμπόδια και κάποιες δυσκολίες στον δρόμο σου ή ακόμη και με πράγματα που οι άνθρωποι θεωρούν ότι δεν θα έπρεπε να συμβούν, δεν μπορεί να πει κανείς ότι αυτό το καθήκον που εκτελείς κι αυτή η δουλειά που κάνεις δυσαρεστεί τον Θεό ή ότι ο Θεός σ’ εμποδίζει να κάνεις αυτά τα πράγματα· αυτό είναι ανθρώπινη αντίληψη και φαντασιοκοπία. Αν ο Θεός θέλει να σ’ εμποδίσει, δεν πρόκειται να χρησιμοποιήσει αυτές τις μεθόδους. Αντιθέτως, θα ενορχηστρώσει άμεσα μια περίσταση, ώστε να είναι φυσικό επακόλουθο να μην πρέπει να πας να κάνεις αυτήν την εργασία. Με άλλα λόγια, ο Θεός θα το κάνει πολύ ξεκάθαρο στο μυαλό σου ότι υπάρχει κάτι πιο σημαντικό που οφείλεις να κάνεις σήμερα και, συνεπώς, ότι αυτή η εργασία πρέπει να τοποθετηθεί δεύτερη ή τρίτη στη λίστα σου και να αναβληθεί για αργότερα. Όπως κι αν κάνεις τους υπολογισμούς σου, θα διαπιστώσεις ότι δεν θα είναι δυνατόν να φέρεις σε πέρας σήμερα αυτήν την εργασία με βάση την πραγματική περίσταση. Έτσι σε εμποδίζει ο Θεός. Όμως, ό,τι κι αν σκέφτεσαι και ό,τι εμπόδια ή δυσκολίες κι αν προκύψουν στην πορεία πραγματοποίησης αυτής της εργασίας, σε κάθε περίπτωση, αν αυτή η εργασία πρέπει να γίνει σήμερα, τότε πρέπει να πας και να την κάνεις. Αν ο Θεός σε εμποδίσει, θα χρησιμοποιήσει τα πιο κατάλληλα και ταιριαστά μέσα για να σε κάνει να αφήσεις αυτήν την εργασία ως φυσικό επακόλουθο· έτσι εργάζεται ο Θεός. Ο Θεός εργάζεται αφήνοντας τους ανθρώπους να κάνουν αυτό που οφείλουν να κάνουν στο πλαίσιο των ενστίκτων της ανθρώπινης φύσης. Από τη μία πλευρά, αυτή είναι η στάση που θα πρέπει να έχουν οι άνθρωποι. Από την άλλη πλευρά, υπάρχει και ο παράγοντας των αντικειμενικών συνθηκών —αν οι συνθήκες επιτρέπουν να γίνει η εργασία, τότε πρέπει να γίνει· αν οι συνθήκες δεν το επιτρέπουν, τότε οι άνθρωποι πρέπει να περιμένουν λίγο για να την κάνουν. Για ποιο λόγο να περιμένουν; Να περιμένουν για την κατάλληλη στιγμή και τις κατάλληλες συνθήκες που ρυθμίζει ο Θεός. Αν οι συνθήκες είναι διαρκώς ακατάλληλες και τα πράγματα πηγαίνουν συνεχώς στραβά όσο προσπαθείς να εκτελέσεις αυτήν την εργασία, τότε δεν πρέπει να την κάνεις. Καταλάβατε; (Ναι.) Στην καθημερινή τους ζωή, οι άνθρωποι δεν χρειάζεται να προσπαθούν να συλλάβουν τι νιώθουν μέσα τους όταν εκτελούν εργασίες, ό,τι είδους εργασίες κι αν είναι αυτές, είτε πρόκειται για μεγάλα είτε για μικρά ζητήματα ή είτε πρόκειται για προσωπικές υποθέσεις είτε για υποθέσεις της εκκλησίας. Αν είσαι αποκαρδιωμένος σήμερα και νιώθεις μέσα σου ότι δεν θέλεις να κάνεις μια εργασία, τότε ρώτα τους άλλους που πρόκειται να την εκτελέσουν μαζί σου αν είναι αποκαρδιωμένοι. Αν οι άλλοι δεν είναι αποκαρδιωμένοι και νιώθουν πρόθυμοι να κάνουν την εργασία, κι ωστόσο εσύ, με βάση αυτό που νιώθεις, καταλήγεις στο συμπέρασμα ότι δεν πρέπει να γίνει, μήπως είσαι υπερβολικά υποκειμενικός γι’ αυτό το ζήτημα; (Ναι.) Επομένως, όποτε οι άνθρωποι εκτελούν μια εργασία, πρέπει τουλάχιστον να κατανοούν ότι δεν πρέπει να προσπαθούν να συλλάβουν τα συναισθήματά τους ή να ενεργούν με βάση τα συναισθήματά τους. Ας πούμε, για παράδειγμα, ότι πρέπει να εκτελέσεις κάποια εργασία και νιώθεις λίγη νευρικότητα, το μάτι σου πεταρίζει διαρκώς και τ’ αυτιά σου βουίζουν και λες: «Το δεξί μου μάτι πεταρίζει. Μήπως αυτό προμηνύει κακά μαντάτα; Άραγε, πρέπει να εκτελέσω αυτήν την εργασία;» Τότε κάποιος λέει: «Όταν πεταρίζει το αριστερό σου μάτι, προβλέπονται λεφτά, αλλά όταν πεταρίζει το δεξί σου μάτι, προβλέπεται καταστροφή» και, μόλις το ακούσεις αυτό, δεν τολμάς να πας και να κάνεις την εργασία. Όποιο από τα δύο σου μάτια κι αν πεταρίζει, αν πρόκειται για μια εργασία που έχει ήδη συμφωνηθεί και έχουν εξασφαλιστεί όλοι οι απαιτούμενοι παράγοντες για να κάνεις αυτήν την εργασία και η χρονική στιγμή και ο τόπος είναι κατάλληλα, τότε πρέπει να πας και να την κάνεις. Αν αποφασίσεις να μην την κάνεις απλώς και μόνο επειδή κάποιος λέει ότι όταν πεταρίζει το δεξί σου μάτι, προβλέπεται καταστροφή, άραγε είναι σωστό αυτό; (Όχι.) Γιατί δεν είναι σωστό; Αν είναι δική σου ευθύνη και δικό σου καθήκον και σήμερα όλες οι αντικειμενικές συνθήκες και όλες οι προϋποθέσεις επιτρέπουν να γίνει και, επιπλέον, η εργασία πρέπει να γίνει επειγόντως, τότε πρέπει να πας και να την κάνεις. Και τι έγινε αν πεταρίζει το δεξί σου μάτι; Μπορεί να προκύψουν κάποια δευτερεύοντα ζητήματα και τα πράγματα να μην κυλήσουν τόσο ομαλά, αλλά παρόλα αυτά η εργασία ολοκληρώνεται. Μόνο αν ο Θεός το εμποδίσει και οι συνθήκες δεν το επιτρέπουν, μπορείς να μην πας να κάνεις την εργασία. Κάποιος λέει: «Για να πεταρίζει το δεξί σου μάτι, κάτι πρέπει να πηγαίνει στραβά», αλλά κάποιος άλλος λέει: «Πρόκειται για μια εργασία που έχει ήδη συμφωνηθεί, οπότε πρέπει να πάμε να την κάνουμε». Στο τέλος, πηγαίνετε όλοι να την κάνετε ούτως ή άλλως, αλλά εντελώς απρόσμενα χαλάει το αυτοκίνητο στο μέσο της διαδρομής. Πείτε Μου, αν πεταρίζει το δεξί μάτι κάποιου τη στιγμή που ξεκινάτε να πάτε, θα πρέπει να πάτε τελικά; Θέλω να δω αν κατανοείτε πραγματικά την αλήθεια ή όχι. Τι πιστεύετε, θα ήταν σωστό να πάτε να κάνετε αυτήν την εργασία; (Ναι.) Αυτό είναι σίγουρο. Δεν μπορείς να κρίνεις κατά πόσο πρέπει να πας ή όχι με βάση το αν πεταρίζει το δεξί ή το αριστερό σου μάτι. Κατ’ αρχάς, το σωστό είναι να πας να κάνεις αυτήν την εργασία. Γιατί, λοιπόν, χάλασε το αυτοκίνητο στη διαδρομή; Άραγε, το επέτρεψε αυτό ο Θεός; Είναι δύσκολο να εξηγηθεί, έτσι δεν είναι; (Το γεγονός ότι το αυτοκίνητο χάλασε στη διαδρομή μπορεί να προκλήθηκε από ανθρώπινη αμέλεια, όπως να μην είχε ελεγχθεί εκ των προτέρων το αυτοκίνητο για να διαπιστωθεί αν είχε κάποιο πρόβλημα.) Αυτός είναι ένας πιθανός λόγος. Αν αποκλείσουμε αυτόν τον λόγο, άραγε είναι φυσιολογικό να χαλάσει ένα αυτοκίνητο στο μέσο της διαδρομής; (Ναι.) Αν αγοράσεις ένα μεταχειρισμένο κινέζικο αυτοκίνητο που ευθύς εξαρχής δεν ήταν και πολύ καλής ποιότητας και δεν το συντηρείς ή δεν το επισκευάζεις σωστά και απλώς συνεχίζεις να το οδηγείς, το αυτοκίνητο θα χαλάσει στο μέσο της διαδρομής. Αν το αυτοκίνητο χαλάσει στο μέσο της διαδρομής, μήπως αυτό σημαίνει ότι η εργασία σε καμία περίπτωση δεν μπορεί να ολοκληρωθεί; (Όχι απαραίτητα.) Το αυτοκίνητο χαλάει και παίρνει μία ή δύο ώρες για να επισκευαστεί. Όταν φτάνετε στον προορισμό σας, οι αδελφοί και οι αδελφές που είναι εκεί λένε: «Ευτυχώς που ήρθατε τώρα. Μόλις έφυγαν οι πράκτορες παρακολούθησης. Αν είχατε έρθει δύο ώρες νωρίτερα, σίγουρα θα σας έπιανε ο μεγάλος κόκκινος δράκοντας. Παρά τρίχα γλιτώσατε!» Βλέπεις, κάτι κακό βγήκε σε καλό. Άραγε, ήταν σωστό να πάτε να κάνετε την εργασία; (Ναι.) Άραγε, υπήρχε η καλή πρόθεση του Θεού στη βλάβη του αυτοκινήτου; (Ναι.) Το γεγονός, λοιπόν, ότι πετάριζε το δεξί σου μάτι ήταν σημάδι κακοτυχίας ή καλοτυχίας; (Κανένα από τα δύο.) Δεν έγινε τίποτα που ήταν αποτέλεσμα αυτού του γεγονότος. Αν κόβαμε την ιστορία στο σημείο που χάλασε το αυτοκίνητο, τότε ο ισχυρισμός ότι «όταν πεταρίζει το δεξί σου μάτι, προβλέπεται καταστροφή» θα φαινόταν αρκετά ακριβής. Το γεγονός ότι χάλασε το αυτοκίνητο ήταν μια κακοτοπιά, έτσι δεν είναι; Εξετάζοντας, όμως, την τελική έκβαση, το γεγονός ότι χάλασε το αυτοκίνητο βγήκε σε καλό. Αν δεν είχε χαλάσει το αυτοκίνητο, θα είχατε μπλέξει όλοι σας σε μπελάδες μόλις φτάνατε στον προορισμό σας· όχι μόνο θα είχατε αποτύχει να ολοκληρώσετε την εργασία, αλλά θα είχατε συλληφθεί κιόλας. Ωστόσο, όπως εξελίχθηκαν τα πράγματα, το αυτοκίνητο χάλασε καθ’ οδόν και χρειάστηκαν δύο ώρες για να επισκευαστεί, οπότε, μέχρι να φτάσετε εκεί, ο κίνδυνος είχε μόλις περάσει και τη βγάλατε καθαρή. Έτσι σας προστάτευσε ο Θεός! Σκεφτείτε το: Αν το δείτε από την οπτική ότι χάλασε το αυτοκίνητο, φαίνεται σαν ο Θεός να σας εμπόδιζε να πάτε, αλλά στην πραγματικότητα μάθατε τι είχε συμβεί μόνο αφού φτιάχτηκε το αυτοκίνητο και φτάσατε χωρίς κανένα περαιτέρω συμβάν. Πώς βλέπετε τις αρχές και τις μεθόδους με τις οποίες ενήργησε ο Θεός καθ’ όλη τη διάρκεια αυτής της διαδικασίας; Τι είδους κατανόηση θα πρέπει να έχουν οι άνθρωποι για το έργο του Θεού; Συνοψίστε το· υπάρχουν αλήθειες που μπορούν ν’ αναζητηθούν εδώ και Εγώ θα διαπιστώσω κατά πόσο είστε σε θέση να τις αναζητήσετε ή όχι. (Θεέ μου, η κατανόησή μου είναι ότι είτε συμβαίνουν καλά είτε κακά πράγματα στους ανθρώπους, υπάρχει σ’ αυτό η καλή πρόθεση του Θεού.) Αυτή είναι μία πτυχή. (Υπάρχει και μια άλλη πτυχή, ότι το έργο του Θεού δεν είναι υπερφυσικό ή ευφάνταστο, αλλά πολύ πρακτικό.) Ναι, αυτή είναι μια καλή κατανόηση. Το έργο του Θεού είναι πρακτικό και δεν είναι ευφάνταστο ή υπερφυσικό· οποιοσδήποτε με κανονική ανθρώπινη φύση μπορεί να το νιώσει και να καταφέρει να το διαπιστώσει μέσω της εμπειρίας και είναι επίσης κάτι που οι άνθρωποι είναι ικανοί να κατανοήσουν. Άραγε, αυτή δεν είναι η κατανόηση που θα πρέπει να έχουν οι άνθρωποι σε σχέση με το έργο του Θεού; (Ναι.) Πέρα από αυτήν την κατανόηση, τι άλλο θα πρέπει να κατανοήσουν οι άνθρωποι; Θα πρέπει να κατανοήσουν ότι ο Θεός έχει την κυριαρχία πάνω στα πάντα. Κάθε συγκεκριμένο πράγμα που κάνει ο Θεός στο έργο του δίνει τη δυνατότητα στους ανθρώπους να δουν ότι οι πράξεις Του είναι εξαιρετικά πρακτικές. Στην αρχή, όταν ξεκινούσε η ομάδα σας, κάποιοι από εσάς συζητούσατε αν έπρεπε να πάτε ή όχι. Ο Θεός δεν σας εμπόδισε· δεν σας έκανε να νιώθετε ναυτία, να κάνετε εμετό ή να πάθετε διάρροια. Ούτε σας εμπόδισε ούτε σας ενθάρρυνε να πάτε. Άραγε, δεν είναι πολύ πρακτικό αυτό; Επέτρεψε στα μέλη της ομάδας να το συζητήσουν όλοι μαζί. Κάποιοι άνθρωποι είπαν ότι πετάριζε το δεξί τους μάτι, ενώ άλλοι είπαν ότι ένιωθαν άβολα μέσα τους, αλλά είτε βασίστηκες στα συναισθήματά σου και στην ψυχολογική σου διάθεση είτε σε φαντασιοκοπίες που έχουν να κάνουν με υπερφυσικά πράγματα, τελικά έπρεπε να πας εκεί που όφειλες να πας και ο Θεός δεν σε εμπόδισε με κανέναν τρόπο. Άραγε, δεν είναι πολύ πρακτικό να εργάζεται έτσι ο Θεός; (Ναι.) Οι πράξεις του Θεού δεν είναι ούτε στο ελάχιστο ανούσιες· επιτρέπονται όλα τα είδη ανθρώπινων εκδηλώσεων, ακόμη και το να πεταρίζουν τα μάτια κάποιων ανθρώπων. Πείτε Μου, μπορεί ο Θεός να σταματήσει ή να ελέγξει το πετάρισμα των ματιών των ανθρώπων; Άραγε, δεν θα ήταν πολύ εύκολο για τον Θεό να το ελέγξει αυτό; Το έκανε, όμως; (Όχι.) Ο Θεός δεν το έκανε αυτό. Δεν παρενέβη, σου έδωσε ελευθερία. Το μάτι σου πετάριζε, αλλά, στο τέλος, η ομάδα ξεκίνησε ούτως ή άλλως· όλα αυτά ήταν πολύ πρακτικά. Όμως, υπήρχε πρόβλημα στον προορισμό και ο Θεός δεν εξάλειψε αυτόν τον κίνδυνο απλώς και μόνο επειδή κατευθυνόσασταν εσείς προς τα εκεί. Ο Θεός δεν το έκανε αυτό και το πρόβλημα συνέβη και πάλι, όπως έπρεπε να γίνει. Ωστόσο, ο Θεός έκανε ένα έξυπνο πράγμα: Έκανε το αυτοκίνητό σας να χαλάσει στο μέσο της διαδρομής, ώστε μέχρι να φτιαχτεί το αυτοκίνητο και να φτάσετε όλοι στον προορισμό σας, να έχει περάσει ο κίνδυνος. Έτσι σας προστάτευσε ο Θεός. Βλέπεις, λόγω αυτής της χρονικής καθυστέρησης, σου επέτρεψε με έξυπνο τρόπο ν’ αποφύγεις τον κίνδυνο. Όλα όσα κάνει ο Θεός είναι πολύ πρακτικά, έτσι δεν είναι; (Ναι.) Αυτό σου δείχνει, λοιπόν, με πολύ πρακτικό τρόπο, πως ό,τι κάνει ο Θεός δεν είναι καθόλου ανούσιο ή υπερφυσικό και πως κάθε πράγμα είναι φυσικό και αναπόφευκτο να συμβαίνει, αλλά εμπεριέχει την παντοδυναμία του Θεού. Καθ’ όλη τη διάρκεια αυτού του γεγονότος, όποιες κι αν ήταν οι φαντασιοκοπίες των ανθρώπων, όποιες κι αν ήταν οι δυσκολίες, οι αδυναμίες και τα προβλήματά τους, είτε οι απόψεις που συζήτησαν όλοι μαζί ήταν σωστές είτε λάθος, τίποτε από όλα αυτά δεν επηρέασε αυτό που συνέβη στο τέλος ούτε επηρέασε την αναπόφευκτη έκβαση του γεγονότος. Κάθε πράγμα που έπρεπε να συμβεί συνέβη, το πρόβλημα που έπρεπε να προκύψει προέκυψε, το αυτοκίνητο που έπρεπε να χαλάσει χάλασε και, επίσης, οι απόψεις των ανθρώπων παρουσιάστηκαν ανοιχτά, αλλά η τελική έκβαση του γεγονότος συνέβη και πάλι σύμφωνα με τον τρόπο που είχε ορίσει ο Θεός και σύμφωνα με ό,τι είχε προκαθορίσει ο Θεός και όπως ρύθμισε ο Θεός το γεγονός. Αυτή είναι η παντοδυναμία του Θεού, έτσι δεν είναι; (Ναι.) Όλα αυτά συνέβησαν πολύ πρακτικά και κανονικά, ακριβώς όπως όλα όσα συμβαίνουν καθημερινά στους ανθρώπους στην καθημερινή τους ζωή· συνέβησαν φυσικά και δεν ήταν κάτι υπερφυσικό, ευφάνταστο ή ανούσιο. Επομένως, σ’ αυτό το ζήτημα οι άνθρωποι θα πρέπει να κατανοήσουν ότι το έργο του Θεού είναι πρακτικό και ότι έχει την κυριαρχία στα πάντα. Πώς θα πρέπει ν’ ασκούνται οι άνθρωποι; Κατ’ αρχάς, πρέπει να κατανοήσουν ποιες αρχές θα πρέπει ν’ ακολουθούν ό,τι κι αν τους συμβαίνει. Είναι αναξιόπιστο να βασίζονται μόνο στα ανθρώπινα συναισθήματα. Δεν θα πρέπει να βασίζονται σε υπερφυσικά συναισθήματα ή να κάνουν τρελές εικασίες με βάση ανούσιες φαντασιοκοπίες. Αντιθέτως, θα πρέπει να πηγαίνουν και να κάνουν ό,τι οφείλουν να κάνουν με βάση τις πραγματικές συνθήκες και τα καθήκοντα που οφείλουν να κάνουν. Επιπλέον, το σημαντικό είναι να πηγαίνουν και να κάνουν αυτό που οφείλουν να κάνουν με βάση τις αλήθεια-αρχές. Τότε, δεν είναι πολύ ευκολότερο; (Ναι.) Επομένως, όποια προβλήματα κι αν συναντήσεις και σε όποιο στάδιο κι αν έχει φτάσει το έργο του Θεού, δεν χρειάζεται να βασίζεσαι στα συναισθήματά σου, δεν χρειάζεται να ελέγχεις αν μια ημερομηνία είναι ευοίωνη ή όχι και, ασφαλώς, δεν χρειάζεται, ιδίως, να εξετάζεις οποιαδήποτε αστρονομικά φαινόμενα ή να ακούς οποιεσδήποτε προφητείες· απλώς κάνε αυτό που οφείλεις να κάνεις. Σε κάποιους ανθρώπους αρέσει να εξετάζουν αστρονομικά φαινόμενα ή να ελέγχουν αν κάποιες ημερομηνίες είναι ευοίωνες ή όχι, λέγοντας: «Αύριο δεν είναι καλή ημερομηνία· μήπως πάνε όλα στραβά αν βγω έξω; Μήπως κάνει συλλήψεις ο μεγάλος κόκκινος δράκοντας; Γιατί, όταν ξύπνησα νωρίς το πρωί και βγήκα έξω, υπήρχε ένα κοράκι που έσκουζε δίπλα στην πόρτα; Άκουσα ότι κάποιοι άνθρωποι είδαν μια μαύρη γάτα όταν βγήκαν έξω χθες το βράδυ. Όλα αυτά είναι δυσοίωνα σημάδια! Τι πρέπει να κάνω; Μήπως πρόκειται να εμφανιστεί κάποιος κίνδυνος;» Αν έχεις κανονική ανθρώπινη φύση και κανονικό σκεπτικό, θα πρέπει να μπορείς να κρίνεις τι είδους συνθήκες είναι επικίνδυνες και τι είδους συνθήκες είναι σχετικά ασφαλείς και να γνωρίζεις πώς να τις προσεγγίζεις και να τις αντιμετωπίζεις σύμφωνα με την πραγματική περίσταση· δεν χρειάζεται να εξετάζεις άλλα πράγματα όπως αυτά. Όσο για το τι οφείλεις να κάνεις και τι όχι την κάθε μέρα, αφενός, υπάρχουν ξεκάθαρα λόγια του Θεού που αποτελούν τις αλήθεια-αρχές και, αφετέρου, έχεις κανονική ανθρώπινη φύση, συνείδηση και λογική· εφόσον κάνεις κάθε μέρα αυτό που οφείλεις να κάνεις με βάση τις πραγματικές συνθήκες και την κατεύθυνση στην οποία σε οδηγούν αυτές και σύμφωνα με τις πραγματικές ανάγκες της κανονικής ανθρώπινης φύσης και τις δικές σου ευθύνες και υποχρεώσεις, τότε δεν υπάρχει πρόβλημα. Αν οι άνθρωποι προσεγγίζουν έτσι την καθημερινή τους ζωή, άραγε δεν θα είναι πολύ πιο απλά τα πράγματα; (Ναι.)

Παρόλο που το έργο του Θεού είναι παντοδύναμο και θαυμαστό και παρόλο που τα λόγια του Θεού είναι η αλήθεια και ζωή, δεν είναι δυνατό να ολοκληρώσουν τους ανθρώπους ή να τους αλλάξουν σ’ ένα βράδυ. Κάποιοι άνθρωποι, με βάση τις αντιλήψεις και τις φαντασιοκοπίες τους, συχνά λένε: «Πιστεύω στον Θεό τόσα χρόνια· πώς γίνεται, λοιπόν, να μην έχω αλλάξει ακόμα; Πώς γίνεται να μην έχω ακόμα καθαγιαστεί; Γιατί εξακολουθώ, μέσα μου, ν’ αγαπώ τον εξωτερικό κόσμο; Γιατί παραμένω τόσο ματαιόδοξος; Γιατί εξακολουθώ να έχω μοχθηρούς πόθους; Παλιότερα, μου άρεσε να βλέπω κάποια βίντεο ή κάποιες ψυχαγωγικές εκπομπές του άπιστου κόσμου. Γιατί θέλω και πάλι να τα βλέπω κατά καιρούς, παρά το γεγονός ότι πιστεύω στον Θεό μέχρι σήμερα, έχω φάει και πιει τα λόγια του Θεού για πολλά χρόνια, έχω κάνει το καθήκον μου, έχω απαρνηθεί πράγματα και έχω δαπανήσει τον εαυτό μου για πολλά χρόνια και νιώθω ότι έχω ήδη εγκαταλείψει αυτά τα πράγματα μέσα μου;» Αυτές είναι κάποιες αντιλήψεις που έχουν οι άνθρωποι, έτσι δεν είναι; Ιδίως στην πίστη τους στον Θεό, κάποιοι άνθρωποι επιδιώκουν μονίμως πράγματα όπως να καθυποτάξουν το σώμα τους, να μη λαχταρούν τις απολαύσεις της σάρκας, να υπομένουν περισσότερες κακουχίες και βάσανα και να είναι σε θέση να ξεπεράσουν πολλές σωματικές ταλαιπωρίες. Όμως, παρά το γεγονός ότι συνεχίζουν την επιδίωξή τους μ’ αυτόν τον τρόπο, νιώθουν και πάλι ότι συχνά τους ελέγχουν οι υπερβολικές επιθυμίες της σάρκας, η δίψα για ανέσεις και η τεμπελιά, κι έτσι συχνά είναι αρνητικοί, χάνουν την πίστη τους στον Θεό και σκέφτονται: «Το έργο του Θεού έχει φτάσει σ’ αυτό το σημείο· γιατί, λοιπόν, είμαι τέτοια απογοήτευση και συχνά εξακολουθώ να είμαι αρνητικός;» Μερικές φορές, όταν έχουν πετύχει κάποια αποτελέσματα σε μια εργασία και έχουν κερδίσει την έγκριση όλων, νιώθουν ήρεμοι και σκέφτονται: «Εξακολουθώ να έχω ελπίδα να σωθώ. Το έργο και τα λόγια του Θεού είναι πολύ καλά. Το έργο του Θεού μπορεί πραγματικά ν’ αλλάξει τους ανθρώπους». Όμως, μετά από λίγο, νιώθουν ότι και πάλι τους λείπουν τα αγαπημένα τους πρόσωπα. Συγκεκριμένα, μερικές φορές αναπολούν κιόλας τους ανθρώπους που λάτρευαν κάποτε, θυμούνται με νοσταλγία την κοσμική ζωή που ζούσαν και πραγματικά τους λείπουν οι ένδοξες μέρες τους όταν ήταν στον έξω κόσμο, κι έτσι αναρωτιούνται: «Πώς γίνεται να εξακολουθούν να μου λείπουν αυτά τα πράγματα; Γιατί δεν έχω εγκαταλείψει τις απολαύσεις της σάρκας και δεν έχω διαχωρίσει τον εαυτό μου από τον κόσμο ως ένας καθαγιασμένος άνθρωπος; Πώς γίνεται να μην έχω αλλάξει ακόμα;» και νιώθουν και πάλι αναστάτωση. Συχνά, χρονοτριβούν παραμένοντας χαμένοι σ’ αυτές τις σκέψεις και απόψεις. Η κατάστασή τους είναι κάποιες φορές καλή και κάποιες φορές κακή· είναι αδύναμοι για λίγο κι έπειτα δυνατοί για λίγο, είναι αρνητικοί για μια στιγμή κι έπειτα θετικοί για μια στιγμή. Συχνά, βγάζουν ετυμηγορίες για τον εαυτό τους με βάση τις εκδηλώσεις τους στην καθημερινή ζωή. Αν είναι σε καλή κατάσταση, σκέφτονται ότι θα καταφέρουν να σωθούν· αν είναι σε κακή κατάσταση, νιώθουν ότι δεν έχουν ελπίδα να σωθούν και ότι δεν υπάρχει πλέον λύτρωση γι’ αυτούς. Βρίσκονται είτε στο ένα άκρο είτε στο άλλο. Όταν είναι σε καλή κατάσταση, νιώθουν ότι είναι σαν άγιοι και ότι βρίσκονται πολύ κοντά στον Θεό, ότι δεν υπάρχουν καθόλου φραγμοί ανάμεσα σ’ εκείνους και στον Θεό, και αισθάνονται ότι ο Θεός βρίσκεται στο πλευρό τους. Όταν είναι σε κακή κατάσταση, νιώθουν σαν να έχουν πέσει στο 18ο επίπεδο της κόλασης και δεν μπορούν να δουν ούτε ν’ αγγίξουν τον Θεό, και νιώθουν ότι ο Θεός είναι πολύ μακριά τους. Γιατί συμβαίνει αυτό; Γιατί έχουν αυτές τις καταστάσεις; Άραγε, είναι κανονικές ή μη κανονικές αυτές οι καταστάσεις; (Μη κανονικές.) Όταν είναι σε καλή κατάσταση, κάνουν ό,τι τους αναθέτει η εκκλησία και μπορούν να ξεπεράσουν οποιαδήποτε δυσκολία, να υπομείνουν οποιαδήποτε κακουχία και να πληρώσουν οποιοδήποτε τίμημα. Νιώθουν ότι εκείνοι είναι οι πιο ικανοί να υποταχθούν στον Θεό, ότι είναι άνθρωποι που επιδιώκουν την αλήθεια στον οίκο του Θεού και ότι καμία δυσκολία δεν μπορεί να τους σταθεί εμπόδιο. Εργάζονται πολύ σκληρά για να κάνουν το καθήκον τους και είναι πρόθυμοι να καταβάλλουν προσπάθεια. Δεν νιώθουν κουρασμένοι, όσο κι αν μιλάνε όταν συναναστρέφονται με άλλους, και δεν τους πειράζει να χάσουν ένα γεύμα ή δύο τρεις ώρες ύπνο. Είναι πρόθυμοι να δαπανήσουν τον εαυτό τους για τον Θεό και να αφιερώσουν όλη τους τη ζωή στον Θεό. Συνεπώς, νιώθουν ότι έχουν αλλάξει. Δεν σκέφτονται πλέον την οικογένειά τους, δεν τους λείπουν πλέον οι άνθρωποι που αγαπούσαν κάποτε και δεν θυμούνται πλέον με νοσταλγία τη δόξα και το κύρος που είχαν στον έξω κόσμο. Τα εξανεμίζουν όλα αυτά και δαπανούν ολόψυχα τον εαυτό τους για τον Θεό, ακολουθώντας τις αρχές, κλαδεύοντας όποιον προκαλεί αναστατώσεις ή διαταράξεις, υποστηρίζοντας την εντιμότητα στον οίκο του Θεού, παραμένοντας ακλόνητοι στο πλευρό της δικαιοσύνης, υπερασπίζοντας τα συμφέροντα του οίκου του Θεού και παγιώνοντας την εικόνα τους ως αυστηροί και αμερόληπτοι «κριτές». Έχουν πολύ καλές επιδόσεις για ένα διάστημα. Όμως, μπορεί κάλλιστα να έρθει μια στιγμή που θα αποκαλύψουν τις διεφθαρμένες διαθέσεις τους ή θα κάνουν κάτι λάθος, και τότε θα γίνουν αρνητικοί και αδύναμοι και θα σκεφτούν: «Ο Θεός με αποκάλυψε, δεν με αγαπάει πια». Από εκεί και έπειτα, δεν θα μπορέσουν να σταθούν ξανά στα πόδια τους. Θα νιώθουν ότι είναι ένα τίποτα και ότι είναι ανίκανοι να κάνουν το οτιδήποτε, ότι εξακολουθούν να έχουν εγωιστικές σκέψεις και μοχθηρούς πόθους, ότι συχνά τους λείπουν οι άνθρωποι που αγαπούσαν και συμπαθούσαν κάποτε, ότι συχνά είναι αρνητικοί και αδύναμοι, ότι εξακολουθούν ν’ αντιστέκονται στον Θεό, ότι είναι ανίκανοι να κάνουν πράξη την αλήθεια και ότι δεν έχουν αλλάξει, παρόλο που πιστεύουν τόσα χρόνια στον Θεό, και θα σκέφτονται: «Άραγε, δεν σημαίνει αυτό ότι είμαι ξοφλημένος;» Θα σκέφτονται ότι δεν έχουν καμία πιθανότητα να σωθούν και ότι δεν υπάρχει καμία απολύτως ελπίδα γι’ αυτούς. Όταν είναι χαρούμενοι, πετάνε από ευτυχία, και όταν πονάνε, είναι απίστευτα δυστυχισμένοι. Ταλαντεύονται συνεχώς ανάμεσα σ’ αυτά τα δύο άκρα, πηγαίνοντας από το ένα στο άλλο. Γιατί συμβαίνει αυτό; Είτε αυτές οι καταστάσεις και εκδηλώσεις είναι θετικές είτε δείχνουν απογοήτευση, γενικά, όλα αυτά είναι στοιχεία του ίδιου προβλήματος: ότι κάποιος ξεχειλίζει από αντιλήψεις και φαντασιοκοπίες σχετικά με το έργο του Θεού και βγάζει μονίμως ετυμηγορίες για τον εαυτό του και χαρακτηρίζει τον εαυτό του ανάλογα με την ψυχολογική του διάθεση και ανάλογα με τις αποκαλύψεις και τις εκδηλώσεις του σε μια συγκεκριμένη περίοδο, ενώ ταυτόχρονα βγάζει ετυμηγορίες για το έργο του Θεού, για τ’ αποτελέσματα που επιτυγχάνονται με το έργο Του στους ανθρώπους και για τον σκοπό και τον στόχο που επιτυγχάνει το έργο Του στους ανθρώπους. Άραγε, αυτή δεν είναι η ρίζα του προβλήματος; (Ναι.) Όταν οι άνθρωποι είναι θετικοί, προσεύχονται ενώπιον του Θεού, εκφράζοντας την αποφασιστικότητά τους ενώ κλαίνε γοερά, δείχνοντας την προθυμία τους να αφιερώσουν όλη τους τη ζωή στον Θεό χωρίς να ζητάνε τίποτα και την προθυμία τους ν’ ακολουθήσουν τον Θεό και να δαπανήσουν τον εαυτό τους γι’ Αυτόν. Όταν προσεύχονται και αναλαμβάνουν τέτοιες δεσμεύσεις, νιώθουν ότι όλες οι δυσκολίες δεν είναι πλέον δυσκολίες. Συγκινούνται μέχρι δακρύων, και μάλιστα πιστεύουν ότι είναι το Άγιο Πνεύμα που τους συγκίνησε. Σκέφτονται: «Το Άγιο Πνεύμα με συγκίνησε. Ο Θεός πρέπει να με αγαπάει πάρα πολύ! Ο Θεός δεν με έχει απαρνηθεί!» Προσεύχονται με δάκρυα στα μάτια και λένε ότι τους συγκίνησε το Άγιο Πνεύμα· άραγε, δεν είναι ψευδαίσθηση αυτό; (Ναι.) Στην πραγματικότητα, σε συγκίνησε το πόσο καλά ένιωσες για τον εαυτό σου· σε συγκίνησαν η ίδια σου η αποφασιστικότητα, τα ιδανικά σου, οι επιθυμίες σου και οι πράξεις σου, κι όχι το Άγιο Πνεύμα. Γιατί λέω ότι σε συγκίνησε ο ίδιος σου ο εαυτός; Έχεις τόσες αντιλήψεις και φαντασιοκοπίες σχετικά με το έργο του Θεού και είναι πολύ στρεβλές· μήπως πιστεύεις ότι θα σε συγκινούσε ο Θεός; Εφόσον βρίσκεσαι σ’ αυτήν την ακραία κατάσταση, μήπως θα σε συγκινούσε ο Θεός για να καταλήξεις σε ακόμα πιο ακραίο σημείο; Αν σε συγκινούσε ο Θεός, το μόνο αποτέλεσμα θα ήταν να έχεις ακόμα πιο ακραία συναισθήματα, να θαυμάζεις τον εαυτό σου και να σε συγκινεί ο εαυτός σου ακόμα περισσότερο και να θέλεις ακόμα περισσότερο ν’ αναλάβεις την εξής δέσμευση: «Θα κοιμάμαι λιγότερο και θα υπομένω περισσότερες κακουχίες, θα τρώω το φαγητό είτε είναι καλό είτε κακό, δεν θα έχω πρόβλημα να φάω το οτιδήποτε και δεν θα με νοιάζει αν κάνει καλό στον οργανισμό μου ή όχι. Πρέπει να ξεπεράσω τις προτιμήσεις της παλιάς μου σάρκας, πρέπει συγκεκριμένα να θεραπεύσω τις αδυναμίες της παλιάς μου σάρκας και πρέπει να κάνω τη σάρκα μου να υποφέρει περισσότερο και να μην απολαμβάνει ανέσεις. Αν απολαμβάνει ανέσεις, τότε δεν θα αγαπώ τον Θεό· αν απολαμβάνει ανέσεις, τότε θα ενδίδω στις ανέσεις της σάρκας και δεν θα εργάζομαι σκληρά για να κάνω το καθήκον μου». Αν σε είχε συγκινήσει το Άγιο Πνεύμα, απλώς θα παρέμενες σ’ αυτό το άκρο και μάλιστα θα πίστευες λανθασμένα ότι είχες ήδη κυριαρχήσει στη σάρκα και είχες νικήσει τον Σατανά και ότι είχες ήδη σωθεί. Γι’ αυτό λέω ότι δεν σε συγκίνησε το Άγιο Πνεύμα, αλλά ο ίδιος σου ο εαυτός. Σας συγκινεί συχνά ο εαυτός σας; (Ναι.) Σε συγκινεί η ίδια σου η αποφασιστικότητα να δαπανήσεις τον εαυτό σου και να υποφέρεις κακουχίες για τον Θεό και νιώθεις τόσο πρόθυμος μέσα σου να υποφέρεις κακουχίες για τον Θεό, να υποφέρεις κάθε κακουχία ή ακόμα και να πεθάνεις, κι έπειτα κυλάνε δάκρυα στο πρόσωπό σου. Στην πραγματικότητα, ο Θεός δεν συγκινείται επειδή συγκινήθηκες εσύ ούτε συγκινείται από την αποφασιστικότητά σου. Αυτό το ξέσπασμά σου είναι απλώς μια στιγμιαία παρόρμηση, μια στιγμιαία έκρηξη φλογερού πάθους. Σ’ αυτήν την περίπτωση, ίσως ακόμα και να προσευχηθείς στον Θεό και να πεις: «Θεέ μου, είμαι πρόθυμος να πεθάνω για Σένα! Θεέ μου, ήμουν τόσο απασχολημένος με το καθήκον μου σήμερα που παρέλειψα ένα γεύμα. Ακόμα κι αν χρειαστεί να παραλείψω 10 γεύματα, θα είμαι πρόθυμος να το κάνω! Οι άνθρωποι δεν ζουν μόνο με ψωμί, αντιθέτως, ζουν με τα λόγια που βγαίνουν από το στόμα του Θεού. Θεέ μου, είμαι πρόθυμος να Σε αγαπώ όλη μου τη ζωή, στους αιώνες των αιώνων, και η αγάπη μου για Σένα δεν θ’ αλλάξει ποτέ!» Αυτά τα πομπώδη λόγια σου σε συγκινούν και καταλήγεις να κλαις γοερά, αλλά η στάση του Θεού απέναντί σου δεν αλλάζει. Γιατί; Επειδή συγκινείσαι από μια στιγμιαία παρόρμηση και τα δάκρυά σου δεν είναι δάκρυα μεταμέλειας, δάκρυα χρέους ή δάκρυα επειδή κατάφερες πραγματικά ν’ αποκτήσεις αυτογνωσία και, βέβαια, δεν είναι δάκρυα λύπης για την αδυναμία σου να κάνεις πράξη την αλήθεια και να τηρείς τις αλήθεια-αρχές. Επομένως, αυτό το συναίσθημά σου μπορεί να συγκινήσει μόνο εσένα και ίσως να συγκινήσει και κάποιους άλλους ή τους γύρω σου, αλλά δεν συγκινεί τον Θεό. Επομένως, δεν είναι το Άγιο Πνεύμα που σε συγκινεί, αλλά μάλλον εσύ ο ίδιος συγκινείς τον εαυτό σου. Τα δάκρυά σου κυλάνε επειδή εσύ ο ίδιος συγκίνησες τον εαυτό σου. Τα δάκρυά σου, τα γεμάτα συναίσθημα λόγια σου και το φλογερό σου πάθος είναι απλώς ένα επιφανειακό φαινόμενο, είναι απλώς ένα είδος συμπεριφοράς. Δεν είναι μια αλλαγή στην ουσία σου και στη ζωή σου ούτε μια αποκάλυψη της αλήθειας που είναι η ζωή σου. Όταν έχεις το πάθος και την παρόρμηση να δαπανήσεις τον εαυτό σου και να υποφέρεις για τον Θεό και είσαι ιδιαίτερα ενεργός, νιώθεις ότι σε συγκίνησε το Άγιο Πνεύμα, ότι έχεις αλλάξει και ότι θα καταφέρεις να σωθείς· αυτό είναι ένα είδος αντίληψης και φαντασιοκοπίας που έχεις σχετικά το έργο του Θεού. Όταν γίνεσαι αρνητικός λόγω μιας προσωρινής αποτυχίας και πτώσης ή επειδή η διαφθορά σου και οι ελλείψεις σου ξεσκεπάστηκαν ή επειδή κλαδεύτηκες και αποκαλύφθηκες, νιώθεις θλίψη και πόνο και πιστεύεις ότι δεν έχεις αλλάξει και ότι δεν έχεις καμία ελπίδα να σωθείς· αυτό είναι ένα άλλο είδος αντίληψης και φαντασιοκοπίας που έχεις σχετικά με το έργο του Θεού. Στην πραγματικότητα, ό,τι κι αν βλέπει ο Θεός —είτε είσαι σε αρνητική είτε σε θετική κατάσταση ή σε όποιον βαθμό κι αν έχει επιδεινωθεί και πέσει η κατάστασή σου— πώς σε αντιμετωπίζει όλο αυτό το διάστημα; Το ανάστημά σου είναι αυτό που είναι. Ο Θεός θα προσδιορίσει πόσο έχεις αλλάξει και σε πόσες αλήθεια-πραγματικότητες έχεις εισέλθει με βάση την πραγματική σου περίσταση, τις πραγματικές σου εκδηλώσεις και το πραγματικό σου ανάστημα. Η τρέχουσα αδυναμία σου να σταθείς ξανά στα πόδια σου και το γεγονός ότι αυτήν τη στιγμή έχεις βυθιστεί σε απόλυτη απελπισία δεν είναι το πρότυπο με βάση το οποίο σε βλέπει ο Θεός ή προσδιορίζει το πραγματικό σου ανάστημα. Έτσι, το γεγονός ότι είσαι σε αρνητική ή σε θετική κατάσταση ή το κατά πόσο ξεχειλίζεις από φλογερό πάθος ή νιώθεις απελπισία, δεν πρόκειται να επηρεάσει το πώς σε αξιολογεί και σε χαρακτηρίζει ο Θεός. Μόνο εσύ χαρακτηρίζεις λανθασμένα τον εαυτό σου ανάλογα με τις προσωρινές αποκαλύψεις και εκδηλώσεις σου —είτε ως άνθρωπο που είναι ήδη σαν τον Πέτρο είτε ως άνθρωπο που δεν έχει πλέον λύτρωση— επειδή έχεις πάρα πολλές αντιλήψεις και φαντασιοκοπίες σχετικά με το έργο του Θεού. Όμως, όπως κι αν βγάζεις ετυμηγορίες, όποια καλά ή κακά συναισθήματα κι αν βιώνεις, όλα αυτά προκαλούνται από τις αντιλήψεις και τις φαντασιοκοπίες που έχεις αναπτύξει σχετικά με το έργο του Θεού, και αυτές οι αντιλήψεις και οι φαντασιοκοπίες δεν συμφωνούν με τον ακριβή και πρακτικό χαρακτηρισμό ενός ανθρώπου από τον Θεό και με την ακριβή και πρακτική ετυμηγορία που βγάζει Εκείνος για έναν άνθρωπο. Έτσι δεν είναι; (Ναι.) Επομένως, είτε έχει να κάνει με τις εκδηλώσεις τους, με την ουσία τους είτε με τον τελικό χαρακτηρισμό του εαυτού τους, οι άνθρωποι δεν μπορούν να βγάζουν ετυμηγορίες γι’ αυτά τα πράγματα με βάση τις αντιλήψεις και τις φαντασιοκοπίες τους. Αντ’ αυτού, θα πρέπει να αξιολογούν αυτά τα πράγματα με βάση τους κανονικούς νόμους του έργου του Θεού και τα πραγματικά αποτελέσματα που θέλει να πετύχει ο Θεός στο έργο Του ή με βάση τους τρόπους με τους οποίους εργάζεται ο Θεός και τους ακριβείς χαρακτηρισμούς Του για τους ανθρώπους. Ποιες είναι εδώ οι κύριες αντιλήψεις και φαντασιοκοπίες των ανθρώπων σχετικά με το έργο του Θεού; Οι άνθρωποι πιστεύουν ότι το πραγματικό τους ανάστημα καθορίζεται με βάση τις προσωρινές τους εκδηλώσεις ή τις εκδηλώσεις τους κατά τη διάρκεια μιας συγκεκριμένης περιόδου: Αν κατά τη συγκεκριμένη περίοδο είναι σε καλή κατάσταση, τότε το Άγιο Πνεύμα θα εργαστεί σ’ αυτούς και θα αλλάξουν, θα κατέχουν ζωή, θα μεγαλώσει το ανάστημά τους και θα μπορέσουν να φτάσουν στη σωτηρία· αν είναι σε κακή κατάσταση και δεν έχουν αληθινή πίστη στον Θεό κατά τη συγκεκριμένη περίοδο, αυτό σημαίνει ότι δεν έχουν καθόλου ανάστημα. Άραγε, δεν είναι αυτά αντιλήψεις και φαντασιοκοπίες των ανθρώπων; (Ναι.) Μια αντίληψη και μια φαντασιοκοπία που έχουν οι άνθρωποι σχετικά με το έργο του Θεού είναι ότι δεν εκτελείται στους ανθρώπους μακροπρόθεσμα και διαρκώς, αλλά ότι τους δίνει φευγαλέα λίγη διαφώτιση, με αποτέλεσμα να εκδηλώσουν μια έκρηξη ενέργειας και μια στιγμιαία παρόρμηση. Άλλη μια αντίληψη και φαντασιοκοπία που έχουν οι άνθρωποι είναι ότι το έργο του Θεού είναι υπερφυσικό, ότι συγκινεί τους ανθρώπους για να έχουν θετική στάση και να έχουν τη βούληση να υποφέρουν κακουχίες και να δαπανήσουν τον εαυτό τους γι’ Αυτόν, και ότι κατόπιν αποκτούν ανάστημα και γίνονται άνθρωποι που έχουν ως ζωή τους την αλήθεια του Θεού. Πιστεύουν ότι αν γίνουν αδύναμοι λόγω ενός ζητήματος, ο Θεός θα αποφανθεί ότι έχουν αποτύχει και έχουν αποκαλυφθεί κι έπειτα θα τους καταδικάσει, θα τους αποκλείσει και θα τους απαρνηθεί. Άραγε, δεν είναι αυτά αντιλήψεις και φαντασιοκοπίες των ανθρώπων; (Ναι.)

Ποιες είναι οι αντιλήψεις και οι φαντασιοκοπίες των ανθρώπων πάνω στις οποίες συναναστραφήκαμε μόλις τώρα; (Οι άνθρωποι έχουν κάθε λογής αντιλήψεις και φαντασιοκοπίες σχετικά με το έργο του Θεού. Πιστεύουν ότι το πραγματικό ανάστημα ενός ανθρώπου κρίνεται από τις εκδηλώσεις του κατά τη διάρκεια μιας ορισμένης περιόδου ή από τις προσωρινές εκδηλώσεις του και νομίζουν ότι το έργο του Θεού στους ανθρώπους πραγματοποιείται σε μια στιγμή, κι όχι ότι είναι μακροπρόθεσμο και διαρκές. Επίσης, οι άνθρωποι πιστεύουν ότι το έργο του Θεού είναι πολύ υπερφυσικό και ότι ο Θεός συχνά συγκινεί τους ανθρώπους. Όταν οι άνθρωποι συγκινούνται στιγμιαία από το Άγιο Πνεύμα, νομίζουν ότι πρόκειται να οδηγηθούν στην τελείωση ή ότι έχουν προσεγγίσει περισσότερο το πρότυπο του Πέτρου, κι όταν οι άνθρωποι αποτυγχάνουν και γίνονται αδύναμοι, αποφαίνονται ότι έχουν αποκλειστεί.) Ποιες είναι οι αντιλήψεις και οι φαντασιοκοπίες των ανθρώπων σχετικά με το έργο του Θεού από αυτήν την άποψη; Οι άνθρωποι πιστεύουν ότι οι προσωρινές τους εκδηλώσεις αντιπροσωπεύουν το πραγματικό τους ανάστημα και ότι ο Θεός βγάζει ετυμηγορίες για τους ανθρώπους με βάση τις προσωρινές τους εκδηλώσεις. Οι άνθρωποι νομίζουν ότι αρέσει στον Θεό να τους βλέπει να υποφέρουν κακουχίες και να πληρώνουν ένα τίμημα, ότι Του αρέσει να τους βλέπει να προσεύχονται συχνά και ν’ αναλαμβάνουν δεσμεύσεις και να συγκινούνται σε σημείο που πλαντάζουν στο κλάμα, και ότι Του αρέσει οι άνθρωποι να είναι σε θέση ν’ απαρνούνται πράγματα, να δαπανούν τον εαυτό τους και να εργάζονται επιμελώς, καθώς και να μπορούν να ξεπεράσουν τις διάφορες δυσκολίες της σάρκας. Νομίζουν ότι είτε ενεργούν σύμφωνα με τις αρχές ή με την αλήθεια είτε όχι, εφόσον είναι σε θέση να πληρώνουν τακτικά ένα τίμημα και εφόσον, όσο εκτελούν το καθήκον τους, χάνουν συχνά το φαγητό τους και τον ύπνο τους, σηκώνονται νωρίς το πρωί και πηγαίνουν για ύπνο αργά το βράδυ και δουλεύουν μέρα νύχτα, τότε θ’ αρέσει αυτό στον Θεό. Αυτό υποδηλώνει ότι όποιο έργο κι αν κάνει ο Θεός ή όσα λόγια κι αν λέει, απλώς ελπίζει όλοι οι άνθρωποι να είναι σε θέση να υποφέρουν κακουχίες και να πληρώνουν ένα τίμημα γι’ Αυτόν, να μην τρώνε καλό φαγητό ή να μη φοράνε ωραία ρούχα και να μην έχουν καθόλου ελεύθερο χρόνο, ότι πρέπει να περνάνε την κάθε τους ημέρα είτε για να κάνουν τα καθήκοντά τους είτε για να προσεύχονται και ότι πρέπει ν’ αναλαμβάνουν συχνά δεσμεύσεις, να εκφράζουν την αποφασιστικότητά τους, να διατηρούν προσηλωμένο το μυαλό τους και να δίνουν όρκους. Κάποιοι άνθρωποι πιστεύουν ότι αρέσει στον Θεό να συγκρατεί το πνεύμα και το σώμα των ανθρώπων, ότι δεν δίνει στους ανθρώπους ελευθερία και απελευθέρωση και ότι, αντιθέτως, τους κάνει να νιώθουν καταπιεσμένοι ώστε να μην μπορούν ν’ απελευθερωθούν και τους στερεί την ελευθερία μιας ζωής με κανονική ανθρώπινη φύση. Οι άνθρωποι το πιστεύουν αυτό, έτσι δεν είναι; (Ναι.) Τι άλλο πιστεύουν οι άνθρωποι; Ότι ο Θεός δεν επιτρέπει στους ανθρώπους ν’ αποτυγχάνουν, ν’ αποκαλύπτουν αδυναμία ή διαφθορά ή να δείχνουν τις ελλείψεις τους. Επίσης, οι άνθρωποι πιστεύουν ότι αν θέλουν να φτάσουν στη σωτηρία και να οδηγηθούν στην τελείωση, τότε όσο κάνουν το καθήκον τους δεν μπορούν να είναι καθόλου αδύναμοι ούτε να έχουν τις ανάγκες, τις ελλείψεις ή τα ελαττώματα της κανονικής ανθρώπινης φύσης, και δεν πρέπει ν’ αποκαλύπτουν διεφθαρμένες διαθέσεις. Άραγε, δεν είναι αυτά αντιλήψεις και φαντασιοκοπίες των ανθρώπων; (Ναι.) Στις αντιλήψεις και τις φαντασιοκοπίες τους, οι άνθρωποι πιστεύουν ότι υπό το έργο και την καθοδήγηση του Θεού πρέπει να παραμένουν νέοι στην ψυχή, να παραμένουν ένθερμοι και γεμάτοι πάθος για το έργο τους και να το αντιμετωπίζουν με σοβαρή στάση, καθώς και να είναι διαρκώς στην τσίτα και να μη χαλαρώνουν ποτέ. Αυτό δεν πιστεύουν οι άνθρωποι; Άραγε, αυτή είναι μια αντίληψη και φαντασιοκοπία που έχουν οι άνθρωποι ή μήπως είναι η αληθινή απαίτηση που έχει ο Θεός από τους ανθρώπους; (Είναι μια αντίληψη και φαντασιοκοπία που έχουν οι άνθρωποι.) Οι άνθρωποι πιστεύουν ότι αν είναι λίγο αρνητικοί και αδύναμοι ή αν έχουν μια μικρή δυσκολία της σάρκας ή κάποια ελαττώματα ή κάποιες ελλείψεις στην ανθρώπινη φύση τους ή αν αποκαλύψουν διεφθαρμένες διαθέσεις και κατά καιρούς λαχταρούν τις ανέσεις της σάρκας, τότε ο Θεός δεν θα τους θέλει, δεν θα τους μιλάει ούτε θα εργάζεται σε αυτούς και θα αποκλειστούν και δεν θα έχουν καμία ελπίδα να σωθούν. Άραγε, ισχύει αυτό; (Όχι.) Δεν είναι αυτά αντιλήψεις και φαντασιοκοπίες που έχουν οι άνθρωποι; (Ναι.) Στις αντιλήψεις και τις φαντασιοκοπίες τους, οι άνθρωποι πιστεύουν, αφενός, ότι ο Θεός συμπαθεί τους ανθρώπους που ξεχειλίζουν διαρκώς από ενθουσιασμό και φλογερό πάθος για το έργο τους και, αφετέρου, ότι ο Θεός δεν συμπαθεί την αρνητικότητα των ανθρώπων και δεν τους επιτρέπει να δείχνουν τις αδυναμίες τους. Με άλλα λόγια, οι άνθρωποι πιστεύουν ότι ο Θεός συμπαθεί τους ασκητές, έτσι δεν είναι; Πιστεύουν ότι είναι απαραίτητο να ζήσουν όλη τους τη ζωή στη φτώχεια, να μη δίνουν καμία σημασία σε εξωτερικά ζητήματα και να διαβάζουν κάθε μέρα τα λόγια του Θεού κάτω από το αμυδρό φως μιας ψυχρής λάμπας πετρελαίου· πιστεύουν ότι τόσο οι πρωινές όσο και οι βραδινές προσευχές είναι υποχρεωτικές, ότι πρέπει να ευχαριστούν τον Θεό πριν από κάθε γεύμα και ότι δεν μπορούν να έχουν καμία από τις διάφορες ανάγκες της κανονικής ανθρώπινης φύσης. Πιστεύουν ότι μόνο τότε θα μπορούν να θεωρούνται απολύτως αφοσιωμένοι στον Θεό και απολύτως πιστοί στο έργο τους και ότι μόνο διατηρώντας αυτόν τον ζήλο θα μπορούν να είναι άνθρωποι που συμπαθεί ο Θεός και που θέλει να σώσει και να οδηγήσει στην τελείωση. Επειδή οι άνθρωποι έχουν αυτές τις αντιλήψεις και τις φαντασιοκοπίες, κάποιοι από αυτούς νιώθουν έντονα μέσα τους ότι αποτελούν όνειδος, όταν κατά καιρούς τους λείπει η οικογένειά τους, και, επίσης, νιώθουν άσχημα όποτε κουβεντιάζουν για λίγο, και σκέφτονται ότι ο Θεός θα τους αποδοκιμάσει. Όταν κάποιες νεαρές γυναίκες μία στο τόσο ντύνονται επίσημα και φοράνε λίγο χτυπητά και σχετικά μοντέρνα ρούχα, νιώθουν εντελώς άβολα και σκέφτονται: Δεν είναι λίγο άσεμνο να ντύνομαι έτσι; Δεν είναι λίγο ανήθικο;» Στην πραγματικότητα, δεν φοράνε αλλόκοτα ούτε αποκαλυπτικά ρούχα, αλλά απλώς νιώθουν ανήθικες και σκέφτονται: «Νιώθω την αποδοκιμασία του Θεού μέσα μου. Δεν αρέσει στον Θεό αυτό που κάνω». Αν νομίζεις ότι δεν αρέσει στον Θεό, τότε γιατί δεν φοράς τη ρόμπα ενός βουδιστή μοναχού ή ενός ταοϊστή; Πόσο «κομψό» και «σεμνό» θα ήταν αυτό! Αυτό δεν θα ήταν ανήθικο, έτσι δεν είναι; Κάποιοι άνθρωποι ενδίδουν κατά καιρούς σε λίγη ματαιοδοξία ή κάνουν επίδειξη, κι έπειτα αισθάνονται ότι αποτελούν όνειδος και νιώθουν άσχημα μέσα τους και σκέφτονται: «Δεν με συμπαθεί πλέον ο Θεός. Δεν με θέλει πια». Μάλιστα, κάποιοι άνθρωποι θέτουν ως κανόνα ότι δεν τους επιτρέπεται να βουρτσίζουν τα μαλλιά τους, να βάφονται ή να κοιτάζονται στον καθρέφτη, και ότι μπορούν να κάνουν μπάνιο μόνο μία φορά τον μήνα ή κάθε έξι μήνες, και πιστεύουν ότι αν κάνουν μπάνιο πιο τακτικά από μία φορά τον μήνα ή κάθε έξι μήνες, αυτό θα το απεχθάνεται ο Θεός και δεν θα υπάρχει περίπτωση να σωθούν. Θέτουν ως κανόνα ότι πρέπει να ξυπνάνε πριν τις πέντε το πρωί, και πιστεύουν ότι αν ξυπνήσουν μισή ώρα αργότερα, ενδίδουν στις ανέσεις και δεν είναι άνθρωποι που αγαπούν τον Θεό· θέτουν ως κανόνα ότι πρέπει να πηγαίνουν για ύπνο μετά τα μεσάνυχτα, και πιστεύουν ότι αν πάνε για ύπνο πριν τα μεσάνυχτα, δεν είναι άνθρωποι που κάνουν με αφοσίωση το καθήκον τους. Αυτοί οι άνθρωποι δημιουργούν πολλούς παγιωμένους κανόνες για τη συμπεριφορά τους, την καθημερινότητά τους και τις ανάγκες της ζωής τους. Δεν αναζητούν ποιες είναι οι απαιτήσεις του Θεού ούτε προσπαθούν να κατανοήσουν ποιες είναι οι απόψεις και οι στάσεις του Θεού απέναντι σ’ αυτά τα ζητήματα. Αντ’ αυτού, πιστεύουν με έναν απόλυτα υποκειμενικό τρόπο ότι στο έργο Του ο Θεός δεν επιτρέπει στους ανθρώπους να έχουν αυτές τις εκδηλώσεις και ότι αν διαθέτουν ποτέ αυτές τις εκδηλώσεις, είναι εντελώς επαναστατικό και τους απεχθάνεται, κι έτσι δεν μπορούν να σωθούν. Συχνά, ακριβώς λόγω κάποιων ασήμαντων ζητημάτων που δεν αξίζουν καν ν’ αναφερθούν, όπως το να λένε το λάθος πράγμα, να χρησιμοποιούν τη λάθος λέξη, να τρώνε μερικά επιπλέον σνακ ή να βλέπουν κατά καιρούς κάποια ψυχαγωγικά βίντεο, οι άνθρωποι σκέφτονται: «Είμαι ξοφλημένος, αυτό είναι εντελώς επαναστατικό από την πλευρά μου! Δεν ήξερα ότι μπορούσα να έχω τέτοιες συμπεριφορές και τέτοιες κλίσεις· δεν ήξερα ότι εξακολουθούσα να έχω αυτά τα προβλήματα. Αυτό είναι τρομερό. Πρέπει να κάνω αυτοκριτική σε βάθος, ν’ αναλύσω τον εαυτό μου ως τα βάθη της ψυχής μου και να υποστώ μια ριζική αλλαγή. Δεν μπορώ να το αφήσω να περάσει έτσι!» Οι άνθρωποι προσδίδουν μεγάλη σημασία σ’ αυτά τα ζητήματα που δεν έχουν καμία σύνδεση με τις αλήθεια-αρχές. Όλα αυτά είναι αντιλήψεις και φαντασιοκοπίες των ανθρώπων και ο Θεός τα απεχθάνεται. Ο Θεός δεν θέλει να βλέπει τους ανθρώπους ν’ αποκαλύπτουν αυτές τις εκδηλώσεις. Ποιες είναι, λοιπόν, οι αλήθειες που θα πρέπει να κατανοήσουν οι άνθρωποι ως προς αυτό; Ποιες είναι οι αρχές που θα πρέπει να τηρούνται; Εφόσον αυτά τα πράγματα είναι αντιλήψεις και φαντασιοκοπίες των ανθρώπων, σίγουρα δεν είναι οι αρχές που απαιτεί ο Θεός από τους ανθρώπους και σίγουρα δεν έχουν καμία σχέση με τις απαιτήσεις που έχει ο Θεός από τους ανθρώπους. Και εφόσον είναι αντιλήψεις και φαντασιοκοπίες, αυτό σημαίνει ότι η σύλληψη και η σύνθεσή τους γίνονται στο ανθρώπινο μυαλό· με λίγα λόγια, προέρχονται από το μυαλό των ανθρώπων και δεν έχουν καμία απολύτως σχέση με τις αλήθεια-αρχές που απαιτεί ο Θεός να κατέχουν οι άνθρωποι. Όσο κι αν οι άνθρωποι παραμένουν προσκολλημένοι σ’ αυτές τις αντιλήψεις και τις φαντασιοκοπίες, εφόσον δεν έχουν καμία σχέση με την αλήθεια, η προσκόλληση σ’ αυτές είναι μάταιη. Ακόμη κι αν παραμένεις προσκολλημένος σ’ αυτές, δεν παραμένεις προσκολλημένος στις αλήθεια-αρχές και ο Θεός δεν θα το θυμάται. Συγκεκριμένα, κάποιοι άνθρωποι νιώθουν πολύ άσχημα μέσα τους και επιπλήττουν έντονα τον εαυτό τους όταν κατά καιρούς αποκαλύπτουν τις προτιμήσεις τους ή τις συνήθειες της σάρκας. Γιατί νιώθουν άσχημα και επιπλήττουν τον εαυτό τους; Πώς προκύπτουν αυτά τα συναισθήματα; Μήπως είναι το αποτέλεσμα της συγκίνησής τους από το Άγιο Πνεύμα; (Όχι. Οι άνθρωποι έχουν αντιλήψεις και φαντασιοκοπίες σχετικά με τον Θεό, γι’ αυτό νιώθουν άσχημα.) Η βάση αυτών των συναισθημάτων είναι οι αντιλήψεις και οι φαντασιοκοπίες των ανθρώπων, όχι η αλήθεια. Κάποιοι άνθρωποι αισθάνονται ότι αποτελούν όνειδος και νιώθουν άσχημα μέσα τους για ψύλλου πήδημα και σπεύδουν να προσευχηθούν και να εξομολογηθούν τις αμαρτίες τους και να μετανοήσουν γρήγορα. Για ποιο πράγμα πρέπει να μετανοήσεις; Τα πράγματα που έκανες είναι συνηθισμένες συμπεριφορές στην καθημερινή ζωή. Δεν είναι αμαρτίες και σίγουρα δεν είναι μεγάλες παραβάσεις. Μην κάνεις τόση φασαρία για τέτοια ασήμαντα πράγματα! Αν πιστεύεις ότι αυτά τα πράγματα είναι λάθος, μπορείς να επιλέξεις να μην τα κάνεις. Όμως, αν δεν τα κάνεις, αυτό δεν σημαίνει ότι τηρείς τις αλήθεια-αρχές και το γεγονός ότι νιώθεις άσχημα δεν σημαίνει ότι έχεις παραβιάσει τις αλήθεια-αρχές. Γιατί μετανοείς; Γιατί μεταστρέφεσαι; Το κάνεις επειδή οι αντιλήψεις και οι φαντασιοκοπίες σου σε οδηγούν να πιστεύεις λανθασμένα ότι αυτές είναι συμπεριφορές στις οποίες δεν πρέπει να επιδίδεσαι ή μήπως το κάνεις επειδή πιστεύεις ότι οι συμπεριφορές σου είναι αντίθετες με τα λόγια του Θεού και τις αλήθεια-αρχές; Αν είναι αντίθετες με τις αλήθεια-αρχές και πραγματικά νιώθεις άσχημα, τότε πρέπει να σπεύσεις να αναστρέψεις την πορεία σου και να μετανοήσεις στον Θεό. Αν μη τι άλλο, το γεγονός ότι νιώθεις άσχημα σημαίνει ότι σε επιπλήττει η συνείδηση της ανθρώπινης φύσης. Αν νιώθεις άσχημα απλώς και μόνο επειδή ενήργησες αντίθετα με τις αντιλήψεις και τις φαντασιοκοπίες σου, άραγε δεν ενδίδεις σε περιττά συναισθήματα; (Ναι.) Είναι ξεκάθαρο ότι ενδίδεις σε περιττά συναισθήματα και αυτό είναι αχρείαστο. Πώς γίνεται να μη νιώθεις άσχημα όταν ακολουθείς αντίχριστους; Πώς γίνεται να μη νιώθεις ότι αποτελείς όνειδος γι’ αυτό; Όταν βλέπεις κακούς ανθρώπους να διαταράσσουν και να αναστατώνουν το εκκλησιαστικό έργο και να βλάπτουν τα συμφέροντα του οίκου του Θεού και δεν υψώνεις το ανάστημά σου για να τους σταματήσεις, άραγε νιώθεις άσχημα; Όταν μιλάς και ενεργείς παραβιάζοντας τις αλήθεια-αρχές και με βάση τη δική σου βούληση, άραγε νιώθεις άσχημα; Αν έχεις παραβιάσει τις αλήθεια-αρχές σ’ αυτά τα ζητήματα κι ωστόσο δεν νιώθεις ποτέ άσχημα γι’ αυτό, τότε δεν έχεις καν ανθρώπινη φύση ούτε συνείδηση. Κι αν δεν έχεις συνείδηση, ποια πράγματα θα σε κάνουν να νιώθεις άσχημα; Το γεγονός ότι νιώθεις άσχημα δείχνει ξεκάθαρα ότι ενδίδεις σε περιττά συναισθήματα. Οι δικές σου αντιλήψεις και φαντασιοκοπίες είναι που σε βασανίζουν και σε κάνουν να νιώθεις άσχημα· αυτό είναι ανώφελο. Ποιο θα είναι το τελικό αποτέλεσμα αν πιστεύεις στον Θεό με βάση τις δικές σου αντιλήψεις και φαντασιοκοπίες; Απλώς θα γίνεσαι ολοένα και πιο υποκριτής και θα μοιάζεις όλο και περισσότερο με τους Φαρισαίους. Απλώς θα ξεστρατίζεις όλο και περισσότερο από τα λόγια του Θεού και τις αλήθεια-αρχές και θα είναι αδύνατον να εισέλθεις στην αλήθεια-πραγματικότητα. Νιώθεις πάντα καλά με τον εαυτό σου, αλλά τι ακριβώς είναι τόσο καλό σ’ εσένα; Ξεχειλίζεις από αντιλήψεις και φαντασιοκοπίες και όλα όσα νιώθεις δεν έχουν καμία σχέση με την αλήθεια. Το γεγονός ότι συγκινείσαι και αισθάνεσαι ότι αποτελείς όνειδος, το χρέος και οι τύψεις που νιώθεις, η μεταμέλεια που νομίζεις ότι πρέπει να δείξεις, οι όρκοι που παίρνεις και οι δεσμεύσεις που αναλαμβάνεις σχετίζονται όλα με τις δικές σου αντιλήψεις και φαντασιοκοπίες. Αυτά τα πράγματα βασίζονται αποκλειστικά στις αντιλήψεις και τις φαντασιοκοπίες σου και δεν έχουν καμία σχέση με την αλήθεια. Επομένως, οτιδήποτε κάνεις —είτε υποφέρεις κακουχίες και πληρώνεις ένα τίμημα είτε προσφέρεις πράγματα και δαπανάς τον εαυτό σου, και ανεξαρτήτως τι δαπανάς— είναι μάταιο, αν δεν έχει καμία σχέση με την αλήθεια. Καταλάβατε; (Ναι.)

Τώρα που συναναστραφήκαμε πάνω σ’ αυτές τις αντιλήψεις και τις φαντασιοκοπίες που έχουν οι άνθρωποι σχετικά με το έργο του Θεού και τις αναλύσαμε, άραγε σας είναι λίγο πιο ξεκάθαρο πώς να βλέπετε συμπεριφορές όπως το κατά πόσο οι άνθρωποι υποφέρουν κακουχίες, πληρώνουν ένα τίμημα και δείχνουν αυτοσυγκράτηση όταν κάνουν τα καθήκοντά τους και κατά πόσο τους αρέσει να τρώνε καλό φαγητό και να ντύνονται ωραία, και ούτω καθεξής, καθώς και ποιες είναι οι αρχές που απαιτεί ο Θεός από τους ανθρώπους και ποιο ακριβώς είναι το αποτέλεσμα που θέλει να πετύχει ο Θεός στους ανθρώπους με το έργο Του; Το αποτέλεσμα που θέλει να πετύχει ο Θεός στους ανθρώπους δεν είναι να βλέπει ότι δείχνεις πάθος για το έργο σου όλη την ώρα. Δηλαδή, αυτό που θέλει να δει ο Θεός δεν είναι ο ενθουσιασμός σου ή η αποφασιστικότητά σου να υποφέρεις κακουχίες και να πληρώσεις ένα τίμημα. Στα μάτια του Θεού, αν δεν κατανοείς την αλήθεια, τότε αυτές οι εκδηλώσεις είναι απλώς μια στιγμιαία παρόρμηση. Με άλλα λόγια, είναι απλώς ο ενθουσιασμός σου. Ουσιαστικά, τι είναι ο ενθουσιασμός; Είναι η παρορμητικότητά σου ή, πιο συγκεκριμένα, είναι μια συναισθηματική προσέγγιση απέναντι στα πράγματα. Αυτό που θέλει ο Θεός δεν είναι ο ενθουσιασμός των ανθρώπων, η συναισθηματική τους προσέγγιση απέναντι στα πράγματα, οι προσωρινές τους παρορμήσεις ή μια τέτοιου είδους παθιασμένη αντιμετώπιση. Τι θέλει ο Θεός; (Θέλει να είναι σε θέση οι άνθρωποι να κατανοήσουν την αλήθεια.) Αν μη τι άλλο, θέλει να είσαι σε θέση ν’ αγαπάς την αλήθεια και να κατανοείς την αλήθεια και, όταν έρχεσαι αντιμέτωπος με διάφορα ζητήματα, να μην παραμένεις προσκολλημένος σ’ έναν κανονισμό, μια τυπικότητα ή μια συμπεριφορά, αλλά, αντιθέτως, να τηρείς τις αλήθεια-αρχές· επίσης, θέλει, στο καθήκον που κάνεις και στα πάντα, να μπορείς ν’ αναζητάς τις αλήθεια-αρχές και ν’ ασκείσαι σύμφωνα με τις αλήθεια-αρχές και να κάνεις τα λόγια του Θεού και την αλήθεια δική σου πραγματικότητα —αυτό είναι το αποτέλεσμα που επιδιώκει να πετύχει το έργο του Θεού. Όσο για το αν, στην προσωπική σου ζωή, θέλεις να πηγαίνεις νωρίς για ύπνο και να σηκώνεσαι νωρίς το πρωί ή να πηγαίνεις αργά για ύπνο και να σηκώνεσαι αργά, ή για το ποια χαρίσματα έχεις ή πόση ευφράδεια έχεις, τίποτε από αυτά δεν έχει σημασία για τον Θεό. Ο Θεός δεν αξιολογεί πράγματα όπως το κατά πόσο έχεις την αποφασιστικότητα να υποφέρεις κακουχίες ή όχι και το πόσο μεγάλο τίμημα πληρώνεις. Κάποιοι άνθρωποι λένε: «Για χάρη της πίστης μου στον Θεό, δεν έχω αγοράσει ωραία ρούχα εδώ και πολλά χρόνια και δεν έχω πάει κομμωτήριο εδώ και πάνω από δέκα χρόνια». Ακόμη κι αν δεν τρως καλά, δεν φοράς ωραία ρούχα και υποφέρεις πάρα πολλές κακουχίες σε όλη σου τη ζωή, τι μ’ αυτό; Άραγε, αυτό είναι που θέλει ο Θεός; Μήπως ο απώτερος σκοπός των κηρυγμάτων και των συναναστροφών του Θεού είναι να παρέχει στους ανθρώπους πάρα πολλές αλήθειες απλώς και μόνο για να σε μετατρέψει σε ασκητή; Μήπως ο σκοπός είναι απλώς και μόνο να σε μετατρέψει σε αξιολύπητο ρεμάλι, ζητιάνο ή οργισμένο νιάτο; Όχι. Αυτό που θέλει να κάνει ο Θεός είναι να θεμελιώσει τα λόγια Του και τις αλήθεια-αρχές στους ανθρώπους. Επομένως, όταν πολλοί πιστεύουν ότι αρέσει στον Θεό να βλέπει τους ανθρώπους να υποφέρουν περισσότερες κακουχίες και να πληρώνουν μεγαλύτερο τίμημα και ότι Του αρέσει να τους βλέπει να ζουν μια εξαιρετικά φτωχική, σκληρή και λιτή ζωή, να έχουν πολύ μεγάλη αποφασιστικότητα και ιδανικά και έντονο πάθος ή να δείχνουν ακραία αυτοσυγκράτηση, να παραμένουν πραγματικά στη θέση που τους αρμόζει και να συμπεριφέρονται σωστά, αυτά είναι απλά δικές τους αντιλήψεις και φαντασιοκοπίες σχετικά με το έργο του Θεού. Ας υποθέσουμε ότι, για πολλά χρόνια της ζωής σου, τρως μόνο ένα γεύμα την ημέρα και κοιμάσαι μόνο τρεις ώρες κάθε βράδυ και δεν μπορείς να τρως καλό φαγητό ή να φοράς ωραία ρούχα, ότι για πολλά χρόνια κάνεις αυτό που πιστεύεις ότι οφείλεις να κάνεις κι έχεις υποφέρει αμέτρητες κακουχίες κι έχεις αναλάβει αμέτρητες δεσμεύσεις. Όπως το θέτεις εσύ ο ίδιος, «παραμένεις πιστός στο αρχικό σου ιδανικό» και υποφέρεις κακουχίες, δαπανάς τον εαυτό σου για τον Θεό και αφιερώνεις όλη σου τη ζωή στον Θεό. Ωστόσο, παρ’ όλα αυτά, αν δεν καταβάλεις ποτέ προσπάθεια για τα λόγια του Θεού ή την αλήθεια και δεν αναζητείς τις αλήθεια-αρχές σε ό,τι κάνεις, τότε είναι σίγουρο ότι θα εγκαταλειφθείς. Θέλεις να φτάσεις στη σωτηρία υποφέροντας κακουχίες και πληρώνοντας ένα τίμημα, χωρίς ν’ αλλάξεις ποτέ το αρχικό σου ιδανικό, και να δαπανήσεις τον εαυτό σου για τον Θεό σε όλη σου τη ζωή και να προσφέρεις όλα όσα έχεις σε Αυτόν. Αυτό είναι μόνο ένα όνειρο· είναι ευσεβής πόθος. Ακόμη κι αν τρως χυλό και μπομπότα όλη σου τη ζωή και δεν τρως ποτέ καλό φαγητό ούτε απολαμβάνεις ωραία πράγματα, θα είναι ανώφελο. Ο Θεός ποτέ δεν εξετάζει τη συμπεριφορά ενός ανθρώπου ούτε εξετάζει ποιους κανόνες ακολουθεί προς τα έξω ένας άνθρωπος ή κατά πόσο ζει προς τα έξω μια απλή και λιτή ζωή. Αυτό που θέλει να δει ο Θεός είναι σε ποιο μονοπάτι βαδίζεις, ποιες αρχές ακολουθείς σε κάθε ζήτημα που αντιμετωπίζεις και κατά πόσο τηρείς τις αλήθεια-αρχές όταν αντιμετωπίζεις προβλήματα. Αν δεν τηρείς τις αλήθεια-αρχές, τότε όσο καλά κι αν ακολουθείς αυτές τις παγιωμένες διατάξεις και τους κανόνες, θα είναι ανώφελο. Θα υποδηλώνει μόνο ότι είσαι ένας άνθρωπος που ζει με βάση αντιλήψεις και φαντασιοκοπίες, ένας άνθρωπος που ζει με βάση εντελώς υποκειμενικές, ωραίες ευχές, που δεν έχει καμία απολύτως σχέση με το έργο του Θεού και καμία απολύτως σχέση με κανέναν από τους τρόπους με τους οποίους εκτελεί ο Θεός το έργο Του για τη σωτηρία των ανθρώπων· ένας άνθρωπος που έχει απομακρυνθεί από το έργο του Θεού. Επομένως, αν θέλεις να κερδίσεις κάτι από το έργο του Θεού, πρέπει πρώτα να εργαστείς σκληρά πάνω στην αλήθεια· δεν πρέπει να στρέψεις καθόλου το έργο σου ούτε να καταβάλεις καμία προσπάθεια προς τις δικές σου αντιλήψεις και φαντασιοκοπίες· αν το κάνεις, θα είναι ανώφελο. Κάποιοι άνθρωποι Με ρωτάνε: «Πιστεύεις ότι φαίνομαι πιο σεμνός και καθωσπρέπει με μακριά μαλλιά ή με κοντά μαλλιά;» Τους απαντάω ρωτώντας τους: «Σου αρέσει να έχεις μακριά ή κοντά μαλλιά;» Εκείνοι λένε: «Μου αρέσει να έχω μακριά μαλλιά. Νομίζω, όμως, ότι τα μακριά μαλλιά δεν είναι σεμνά και καθωσπρέπει και ότι δεν αρέσουν στον Θεό». Κι Εγώ απαντώ: «Πότε το είπε αυτό ο Θεός; Έχει αυτό κάποια σχέση με την αλήθεια;» Είναι και άλλοι που Με ρωτάνε: «Μπορώ να τρώω σνακ;» Κι Εγώ απαντώ: «Είναι μια ανάγκη της κανονικής ανθρώπινης φύσης το να τρώει κανείς σνακ; Μήπως ορίζει ο Θεός ότι οι άνθρωποι δεν μπορούν να τρώνε σνακ; Μήπως το καταδικάζει ο Θεός;» Κι εκείνοι λένε: «Νομίζω ότι ο Θεός το καταδικάζει, γιατί είναι ακολασία να τρώει κανείς σνακ». Τι σημαίνει «ακολασία»; Αν πιστεύεις ότι είναι ακολασία να τρως σνακ, τότε το να μην τρως σνακ σημαίνει ότι δεν είσαι ακόλαστος; Μήπως το να μην τρως σνακ σημαίνει ότι κατανοείς την αλήθεια και κάνεις πράξη την αλήθεια; Το καταλαβαίνετε όταν το θέτω μ’ αυτόν τον τρόπο, έτσι δεν είναι; (Ναι.) Οι αντιλήψεις και οι φαντασιοκοπίες δεν είναι η αλήθεια και δεν έχουν καμία σχέση με την αλήθεια. Αν είσαι έξυπνος, πρέπει να σπεύσεις να εξετάσεις ποιες αντιλήψεις και φαντασιοκοπίες εξακολουθείς να έχεις και ποιες πρακτικές, σκέψεις και απόψεις των Φαρισαίων εξακολουθείς να έχεις, και να τις εγκαταλείψεις χωρίς καθυστέρηση. Ο σκοπός του να εγκαταλείψεις αυτά τα πράγματα δεν είναι να γίνεις ακόλαστος και φιλήδονος, αλλά να προσέλθεις ενώπιον του Θεού για ν’ αναζητήσεις τις αλήθεια-αρχές και να καταφέρεις ν’ αποκτήσεις ως ζωή σου την αλήθεια. Ο Θεός δεν θέλει να σε δει να γίνεις ζητιάνος και να ζεις τη ζωή ενός ασκητή. Κάποιοι άνθρωποι λένε: «Αφού δεν αρέσει στον Θεό οι άνθρωποι να είναι ζητιάνοι, αυτό σημαίνει ότι του αρέσει να είναι πλούσιοι;» Δεν αρέσει στον Θεό ούτε να είναι πλούσιοι οι άνθρωποι. Κάποιοι άνθρωποι λένε: «Είναι ανθρώπινη αντίληψη και φαντασιοκοπία ότι αρέσει στον Θεό να υποφέρουν οι άνθρωποι σωματικές κακουχίες. Αν, λοιπόν, δεν αρέσει στον Θεό να υποφέρουν οι άνθρωποι κακουχίες, αυτό σημαίνει ότι του αρέσει να ζουν μέσα στις ανέσεις;» Λάθος· είναι κι αυτό δική σου αντίληψη και φαντασιοκοπία. Τότε, ποιος είναι ο σωστός τρόπος να ενεργεί κανείς; (Στον Θεό αρέσει να μπορούν οι άνθρωποι να προσέρχονται ενώπιόν Του και ν’ αναζητούν τις αλήθεια-αρχές, ό,τι κι αν τους συμβαίνει.) Οποιαδήποτε στιγμή, δεν μπορεί να ξεχνά κανείς τις αλήθεια-αρχές. Κάποιοι άνθρωποι λένε: «Στον Θεό αρέσει οι άνθρωποι ν’ αναλαμβάνουν δεσμεύσεις ενώπιόν του και να διαθέτουν την αποφασιστικότητα να υποφέρουν κακουχίες». Άλλοι λένε: «Ο Θεός δεν συμπαθεί τους ανθρώπους που δεν είναι πρόθυμοι να υποφέρουν κακουχίες». Είναι σωστό ή λάθος να λέει κανείς αυτά τα πράγματα; Ποια δήλωση είναι σωστή και ποια είναι λάθος; (Είναι και οι δύο λάθος.) Κάποιοι άνθρωποι υποφέρουν μονίμως κακουχίες για χάρη της θέσης τους, της φήμης και του κέρδους· έχουν μεγάλη αποφασιστικότητα να υποφέρουν κακουχίες. Άραγε, χαροποιούν τον Θεό αυτές οι εκδηλώσεις; (Όχι.) Κάποιοι άνθρωποι δεν είναι πρόθυμοι να υποφέρουν κακουχίες σε ό,τι έχει να κάνει με προσωπικά ζητήματα, αλλά είναι πρόθυμοι να υποφέρουν κακουχίες για να κάνουν το καθήκον τους και για χάρη της αλήθειας και είναι πρόθυμοι να υποστούν λίγη ταλαιπωρία προκειμένου να ενεργούν σύμφωνα με τις αλήθεια-αρχές. Ποια από αυτές τις δηλώσεις είναι καλύτερη; (Το να υποφέρει κανείς κακουχίες για χάρη των αλήθεια-αρχών.) Ποιο είναι το συμπέρασμα; Ότι είναι σωστό να ενεργεί κανείς σύμφωνα με τις αλήθεια-αρχές και να κάνει πράξη την αλήθεια. Είτε έχει να κάνει με ζητήματα που σχετίζονται με το καθήκον κάποιου είτε με ζητήματα στην προσωπική ζωή κάποιου, το κατά πόσο υποφέρει κακουχίες δεν είναι πρότυπο ή αρχή. Ποιες είναι οι αρχές; Οι αρχές είναι οι απαιτήσεις του Θεού, τα λόγια του Θεού και η αλήθεια. Αν ασκείσαι σύμφωνα με τις αλήθεια-αρχές, τότε ακόμη κι αν υποφέρεις κακουχίες, αυτό που κάνεις είναι σωστό κι ο Θεός το εγκρίνει· αν δεν ενεργείς σύμφωνα με τις αλήθεια-αρχές, τότε ακόμη κι αν υποφέρεις πολλές κακουχίες ή βιώνεις μεγάλη ταπείνωση στην πορεία, είναι μάταιο και ο Θεός δεν εγκρίνει τις πράξεις σου. Είναι όπως ακριβώς κάποιοι άνθρωποι που ακούνε μια εντολή από έναν αντίχριστο κι έπειτα κάνουν αυτό που τους λέει, υλοποιούν το έργο σύμφωνα με τις προτιμήσεις του αντίχριστου, μιλάνε και υποφέρουν πολύ και παραμένουν πολύ απασχολημένοι, σε σημείο που το σώμα τους λυγίζει και καταρρέει από την εξάντληση. Άραγε, το εγκρίνει αυτό ο Θεός; Άραγε, θα το θυμάται ο Θεός; (Δεν το εγκρίνει και δεν θα το θυμάται.) Ποια είναι, λοιπόν, η στάση του Θεού; (Ο Θεός απεχθάνεται τέτοιους ανθρώπους.) Τι είπε ο Θεός; «Φύγετε απ’ εμού οι εργαζόμενοι την ανομίαν». Αυτή είναι η στάση του Θεού, έτσι δεν είναι; (Ναι.) Όσες κακουχίες κι αν έχεις υποφέρει ή όσο μεγάλο τίμημα κι αν έχεις πληρώσει, παρόλο που μπορείς να τα χρησιμοποιείς όλα αυτά για να κομπάζεις για τις συνεισφορές σου, ο Θεός δεν εξετάζει αυτά τα πράγματα. Ο Θεός εξετάζει μόνο το κατά πόσο έκανες αυτά τα πράγματα σύμφωνα με τις αλήθεια-αρχές και κατά πόσο ακολουθούσες τα λόγια του Θεού· αυτήν την αρχή χρησιμοποιεί για να σε αξιολογήσει. Αν δεν ακολουθείς τα λόγια του Θεού, αλλά, αντ’ αυτού, ενεργείς σύμφωνα με τις δικές σου ιδέες, τότε όσες κακουχίες κι αν υποφέρεις ή όσο μεγάλο τίμημα κι αν πληρώσεις, θα είναι όλα μάταια. Ο Θεός όχι μόνο δεν θα το θυμάται, αλλά θα το καταδικάσει κιόλας. Αυτό θα προκαλούσε την ίδια σου την καταστροφή, έτσι δεν είναι; (Ναι.) Τέτοιοι άνθρωποι θ’ αποκλειστούν στο τέλος· τους αξίζει, δεν συμφωνείτε; (Ναι.) Ο Θεός έχει πει αμέτρητες χιλιάδες λόγια και σου έχει αναφέρει τις αλήθεια-αρχές, αλλά εσύ απλώς δεν ακούς. Έχεις μονίμως τις δικές σου ιδέες και ευελπιστείς ν’ αντικαταστήσεις την αλήθεια με τις δικές σου αντιλήψεις και φαντασιοκοπίες, κι έτσι ν’ αποκτήσεις την έγκριση του Θεού, να εισέλθεις στη βασιλεία, να λάβεις ευλογίες και ν’ ανταμειφθείς. Άραγε, αυτοί οι άνθρωποι δεν φλερτάρουν με τον θάνατο; Άραγε, δεν ανήκουν στο ίδιο σινάφι με τον Παύλο; (Ναι.) Επομένως, αν οι άνθρωποι θέλουν να εγκαταλείψουν τους φραγμούς ανάμεσα στον εαυτό τους και στον Θεό και την εχθρικότητά τους απέναντι στον Θεό, θα πρέπει να έχουν ακριβή κατανόηση για το έργο του Θεού. Θα πρέπει να μην κάνουν εικασίες σχετικά με τον Θεό, να μην αξιολογούν το έργο Του και να μην αξιολογούν τη συμπεριφορά τους και τις πρακτικές τους με βάση τις αντιλήψεις και τις φαντασιοκοπίες τους κι έπειτα να χειρίζονται τα πάντα με βάση αυτές τις αντιλήψεις και τις φαντασιοκοπίες. Το τελικό αποτέλεσμα αυτής της προσέγγισης θα είναι να πάνε όλα στράφι και, σε σοβαρές περιπτώσεις, να διαταράξουν και ν’ αναστατώσουν το εκκλησιαστικό έργο, να προσβάλουν τη διάθεση του Θεού και να τιμωρηθούν. Επομένως, στην προσέγγιση που υιοθετούν οι άνθρωποι απέναντι στο έργο του Θεού, θα πρέπει να εγκαταλείψουν τις διάφορες αντιλήψεις και φαντασιοκοπίες τους σχετικά με τον Θεό. Με άλλα λόγια, θα πρέπει να εξετάσουν και ν’ αναλύσουν τις αντιλήψεις και τις φαντασιοκοπίες τους κι έπειτα να τις εγκαταλείψουν, να καταφέρουν ν’ αναζητήσουν τις προθέσεις του Θεού και την αλήθεια και να χρησιμοποιήσουν τις αλήθεια-αρχές για ν’ αντικαταστήσουν τις αντιλήψεις και τις φαντασιοκοπίες τους, καθώς και τις λανθασμένες αρχές και πρακτικές. Μόνο μ’ αυτόν τον τρόπο μπορείς ν’ αρχίσεις να βαδίζεις στο μονοπάτι της σωτηρίας. Διαφορετικά, είναι αδύνατον να σωθείς· δεν υπάρχει καμία περίπτωση! Αυτό είναι ένα είδος αντίληψης και φαντασιοκοπίας που έχουν οι άνθρωποι σχετικά με το έργο του Θεού. Ας ολοκληρώσουμε σ’ αυτό το σημείο τη συναναστροφή μας.

Οι άνθρωποι έχουν άλλο ένα είδος αντίληψης και φαντασιοκοπίας σχετικά με το έργο του Θεού: Στην καθημερινή τους ζωή, όταν είναι αδύναμοι, όταν αναδύονται μέσα τους διάφορα είδη επαναστατικότητας απέναντι στον Θεό ή όταν έχουν κάνει πράγματα που επαναστατούν ενάντια στον Θεό και αντιτίθενται στον Θεό, πιστεύουν με βάση τις αντιλήψεις και τις φαντασιοκοπίες τους ότι θα πρέπει να πειθαρχηθούν, να συμμορφωθούν ή ακόμη και να δεχθούν τιμωρία, ανάθεμα και ούτω καθεξής. Για παράδειγμα, μερικές φορές οι άνθρωποι λένε το λάθος πράγμα ή αποκαλύπτουν κάποιες αντιλήψεις ή διατηρούν κάποιες απόψεις και κάποια απείθεια απέναντι σε κάτι και, μετά από λίγο, σκέφτονται: «Αποκάλυψα αυτήν την επαναστατικότητα και προδοσία· γιατί, όμως, δεν πειθαρχήθηκα γι’ αυτήν; Δεν έβγαλα φουσκάλες στη γλώσσα μου, δεν βλέπω εφιάλτες το βράδυ και δεν νιώθω άσχημα μέσα μου. Γιατί; Πώς γίνεται να μη νιώθω το έργο του Αγίου Πνεύματος;» Με βάση τις αντιλήψεις και τις φαντασιοκοπίες τους, πιστεύουν ότι εφόσον ο Θεός έχει έρθει να τους σώσει και εφόσον το έργο του Θεού πρέπει όχι μόνο να τους κατακτήσει, αλλά και να τους μεταμορφώσει και να τους εξαγνίσει, και ν’ αλλάξει τις κάθε λογής σκέψεις και απόψεις τους που δεν συνάδουν με την αλήθεια, τότε αν υπάρχουν κάποια πράγματα στις σκέψεις τους που δεν συνάδουν με την αλήθεια ή πράγματα που είναι μιαρά, βρόμικα ή μοχθηρά, θα πρέπει να πειθαρχηθούν, να δεχθούν επίπληξη ή ακόμη και τιμωρία γι’ αυτά, και σκέφτονται: «Πώς μπορούν ν’ αλλάξουν οι άνθρωποι και πώς μπορούν να καθαγιαστούν αν δεν πειθαρχούνται τακτικά;» Ποιες είναι εδώ οι αντιλήψεις και οι φαντασιοκοπίες των ανθρώπων; Κυρίως, ότι θα πρέπει τακτικά να πειθαρχούνται, να συμμορφώνονται, να δέχονται επίπληξη και τιμωρία ή ακόμα και παίδευση και κρίση και ότι μόνο τότε μπορούν να πετύχουν αλλαγή της διάθεσής τους. Ωστόσο, στην καθημερινή ζωή, όταν οι άνθρωποι αποκαλύπτουν μιαρότητα, μοχθηρία και διαφθορά, το κάνουν πολύ φυσικά, μπορούν να το αισθανθούν και μάλιστα νιώθουν ήρεμοι να ζουν έτσι και δεν διαισθάνονται ότι πειθαρχούνται ή τιμωρούνται, αλλά αυτό το θεωρούν μη κανονικό. Οι άνθρωποι πιστεύουν ότι αν αποκαλύψουν διαφθορά, θα πρέπει τουλάχιστον να νιώσουν ότι αποτελούν όνειδος, ν’ αρρωστήσουν ή να βγάλουν φουσκάλες στο στόμα τους, να πνιγούν ή να δαγκώσουν τη γλώσσα τους όταν τρώνε, κι ότι αν παρακολουθήσουν κάτι που δεν θα έπρεπε να παρακολουθούν, τα μάτια τους θα πρέπει να κοκκινίσουν και να πρηστούν. Πείτε Μου, κάνει ο Θεός αυτά τα πράγματα; (Όχι.) Άραγε, δεν τα κάνει σε καμία περίπτωση; (Όταν οι άνθρωποι δεν κατανοούν την αλήθεια, ο Θεός μπορεί να τους πειθαρχήσει και να τους επιπλήξει λίγο ανάλογα με το ανάστημά τους, ώστε να μπορέσουν να κάνουν αυτοκριτική και να εισέλθουν στην αλήθεια. Ωστόσο, όταν οι άνθρωποι κατανοούν την αλήθεια και γνωρίζουν ξεκάθαρα μέσα τους ότι αυτό που έχουν κάνει είναι λάθος, ο Θεός δεν πρόκειται σε καμία περίπτωση να τους πειθαρχήσει, επειδή ελπίζει ότι μπορούν ν’ αναζητήσουν την αλήθεια και να χρησιμοποιήσουν τα λόγια Του και την αλήθεια για να αξιολογήσουν τις πράξεις και τη συμπεριφορά τους.) Ήταν πολύ καλή η συγκεκριμένη συναναστροφή. Με βάση τις αντιλήψεις και τις φαντασιοκοπίες τους, οι άνθρωποι πιστεύουν ότι όποτε αποκαλύπτουν διαφθορά και επαναστατικότητα, ο Θεός πρέπει να τους πειθαρχεί και ότι, ιδίως όταν κακοί άνθρωποι κάνουν κακό, θα πρέπει να πέφτει αμέσως επάνω τους η τιμωρία του Θεού, έτσι ώστε οι κακοί άνθρωποι να τιμωρούνται οπωσδήποτε. Όμως, στην αληθινή ζωή, σπάνια βλέπουν να συμβαίνουν τέτοιες τιμωρίες. Αφενός, όταν οι άνθρωποι αποκαλύπτουν διάφορα είδη διαφθοράς και επαναστατικότητας, δεν πειθαρχούνται ούτε συμμορφώνονται και, αφετέρου, όταν κακοί άνθρωποι κάνουν κακό, δεν τιμωρούνται. Αυτό γεννά στα βάθη της καρδιάς των ανθρώπων ορισμένες αντιλήψεις σχετικά με το έργο του Θεού, και μάλιστα κάποιοι άνθρωποι χάνουν ακόμα και την πίστη τους, αξιολογούν το έργο του Θεού με βάση αυτά τα εξωτερικά πράγματα και κρίνουν το έργο Του. Αυτά είναι αντιλήψεις και φαντασιοκοπίες των ανθρώπων, έτσι δεν είναι; Όταν οι άνθρωποι αποκαλύπτουν διαφθορά και επαναστατικότητα, άραγε πρέπει ο Θεός να τους πειθαρχήσει ή να τους συμμορφώσει και να τους κρίνει; (Όχι.) Κάποιοι άνθρωποι λένε: «Όταν ο Θεός σώζει τους ανθρώπους, πρέπει να τους σώζει ολοκληρωτικά. Ποιος είναι ο σκοπός του έργου του Θεού; Μήπως δεν είναι να εξαγνίσει τους ανθρώπους; Όταν, λοιπόν, οι άνθρωποι αποκαλύπτουν διαφθορά και επαναστατικότητα, ο Θεός πρέπει να τους πειθαρχεί και να τους επιπλήττει· αυτό δείχνει υπευθυνότητα απέναντί τους. Διαφορετικά, ο Θεός δεν νοιάζεται για τους ανθρώπους, δεν τους αγαπά αληθινά και δεν έχει έλεος γι’ αυτούς». Άραγε, έτσι δεν σκέφτονται οι άνθρωποι; (Ναι.) Ποιες είναι εδώ οι αλήθειες που θα πρέπει να γίνουν κατανοητές; Άραγε, η πειθαρχία, η συμμόρφωση και η τιμωρία είναι απαραίτητες διαδικασίες για να κατανοήσουν οι άνθρωποι την αλήθεια και να εισέλθουν στην αλήθεια-πραγματικότητα; Άραγε, είναι απαραίτητα μέσα και τρόποι για να σώσει ο Θεός τους ανθρώπους και να τους μεταμορφώσει; Κάποιοι άνθρωποι δεν μπορούν να καταλήξουν σ’ ένα συμπέρασμα και σκέφτονται: «Αν πράγματι υπάρχει Θεός και κάνει το έργο Του για να σώσει τους ανθρώπους, τότε γιατί δεν πειθαρχεί τους ανθρώπους όταν αποκαλύπτουν διαφθορά ή επαναστατούν εναντίον Του; Γιατί ο Θεός δεν τιμωρεί τους κακούς ανθρώπους που κάνουν κακό;» Όταν ο Θεός δεν πειθαρχεί τους ανθρώπους ή όταν δεν τιμωρούνται οι κακοί άνθρωποι που κάνουν κακό, άραγε κάποιοι άνθρωποι δεν θα καταλήξουν ν’ αμφισβητούν την ύπαρξη του Θεού και τ’ αποτελέσματα του έργου Του; Αν η συχνή πειθαρχία και τιμωρία μπορούσαν ν’ αντικαταστήσουν την αναζήτηση της αλήθειας ή να δώσουν στους ανθρώπους τη δυνατότητα να εισέλθουν στην αλήθεια-πραγματικότητα, τότε η πειθαρχία και η τιμωρία θα ήταν ο κύριος τρόπος με τον οποίο εργάζεται ο Θεός για να σώσει τους ανθρώπους και ένα απαραίτητο μέσο για να το κάνει. Δεδομένου, όμως, του υφιστάμενου επιπέδου διαφθοράς των ανθρώπων, άραγε θα μπορούσε η σατανική τους φύση να μεταμορφωθεί αμέσως μέσα από την πειθαρχία και την τιμωρία που επιβάλλει ο Θεός; Θα μπορούσαν οι άνθρωποι να καταφέρουν αμέσως να δείξουν αληθινή μεταμέλεια; Θα μπορούσαν να εισέλθουν αμέσως στην αλήθεια-πραγματικότητα; (Όχι.) Αυτό θα ξεπερνούσε τις δυνατότητές τους. Επομένως, σ’ αυτό το στάδιο του έργου του Θεού, όταν ο Θεός εκφράζει αλήθειες για να παρέχει ζωή στους ανθρώπους, ταυτόχρονα δεν κάνει κάτι υπερφυσικό —με εξαίρεση το έργο της διαφώτισης και της καθοδήγησης των ανθρώπων από το Άγιο Πνεύμα— και σπάνια συμμορφώνει, πειθαρχεί ή τιμωρεί τους ανθρώπους. Η συμμόρφωση, η πειθαρχία και η τιμωρία των ανθρώπων δεν είναι κυρίαρχο μέρος του έργου του Θεού, αλλά και πάλι τα κάνει αυτά τα πράγματα. Με άλλα λόγια, στην περίπτωση κάποιων ιδιαίτερων ανθρώπων ή ιδιαίτερων ζητημάτων ή σε κάποια ιδιαίτερα περιβάλλοντα, για να πετύχει κάποια ιδιαίτερα αποτελέσματα ή για κάποιους ιδιαίτερους λόγους, ο Θεός θα κάνει το έργο της πειθαρχίας, της συμμόρφωσης ή της τιμωρίας των ανθρώπων. Όμως, γενικά, σ’ αυτό το στάδιο του έργου Του, ο κύριος τρόπος με τον οποίο εργάζεται ο Θεός είναι μιλώντας και εκφράζοντας την αλήθεια για να παρέχει αυτό που χρειάζονται οι άνθρωποι στο μονοπάτι της επιδίωξης της αλήθειας, και ο σκοπός είναι να τους δώσει τη δυνατότητα να κατανοήσουν τις αλήθεια-αρχές και να εισέλθουν στην αλήθεια-πραγματικότητα. Τώρα που ο Θεός έχει εκφράσει πολλές αλήθειες, σπάνια κάνει το έργο της πειθαρχίας, της συμμόρφωσης ή ακόμα και της τιμωρίας που έκανε στο παρελθόν. Οι άνθρωποι, λοιπόν, οφείλουν να εστιάσουν περισσότερο στις διάφορες αλήθεια-αρχές που θα πρέπει να κάνουν πράξη όταν έρχονται αντιμέτωποι με ζητήματα στην καθημερινή ζωή, αντί να εστιάζουν στο κατά πόσο ο Θεός τούς πειθαρχεί, τους εμποδίζει ή κάνει τα πράγματα να κυλήσουν ομαλά γι’ αυτούς σ’ ένα συγκεκριμένο ζήτημα, και σε άλλους τέτοιους τρόπους και πρακτικές. Εφόσον ο Θεός σπάνια χρησιμοποιεί μεθόδους όπως η πειθαρχία, η συμμόρφωση και η τιμωρία, δεν ισχύει ότι δεν τις χρησιμοποιεί ποτέ· απλώς τις χρησιμοποιεί σπάνια. Τι εννοώ όταν λέω «τις χρησιμοποιεί σπάνια»; Κατά καιρούς, σε κάποιες ιδιαίτερες περιστάσεις, ο Θεός θα χρησιμοποιήσει τις μεθόδους της πειθαρχίας, της συμμόρφωσης ή της τιμωρίας —με ελαφρύ ή αντιπροσωπευτικό και συμβολικό τρόπο— για να κάνει κάποιο έργο που βοηθά τους ανθρώπους να κατανοήσουν την αλήθεια και ν’ ασκούνται σύμφωνα με τις αλήθεια-αρχές. Με άλλα λόγια, χρησιμοποιεί αυτούς τους τρόπους για να βοηθήσει τους ανθρώπους να εισέλθουν στις αλήθεια-αρχές, αλλά αυτό είναι όλο. Γιατί, λοιπόν, ο Θεός δεν χρησιμοποιεί πολύ αυτές τις μεθόδους στο έργο Του; Γιατί δεν εργάζεται κυρίως μ’ αυτούς τους τρόπους; Από τη μία πλευρά, επειδή σ’ αυτό το στάδιο του έργου Του έχει ήδη πει και δώσει στους ανθρώπους τις διάφορες αλήθειες που πρέπει να κατανοήσουν κι έχουν ήδη ακούσει αυτές τις αλήθειες κι έχουν ήδη μια αντίληψη και γνώση γι’ αυτές στο εύρος της κατανόησής τους. Αυτός είναι ο ένας λόγος. Ο άλλος λόγος σχετίζεται με υποκειμενικούς παράγοντες των ανθρώπων. Οι άνθρωποι έχουν τη συνείδηση της κανονικής ανθρώπινης φύσης και, υπό την επίδραση αυτής της συνείδησης, θα αξιολογούν κατά πόσο οι διεφθαρμένες διαθέσεις που αποκαλύπτουν ή οι πράξεις, οι σκέψεις και οι απόψεις τους είναι θετικές ή αρνητικές. Στους ανθρώπους ενυπάρχει, τουλάχιστον, το πρότυπο της συνείδησης με το οποίο αξιολογούν όλα αυτά. Αν χρησιμοποιήσεις τη συνείδησή σου για να αξιολογήσεις ένα πράγμα και αποφανθείς ότι είναι θετικό, τότε πρέπει να προχωρήσεις και να το κάνεις και δεν χρειάζεται να κατακρίνεις τον εαυτό σου αν είσαι λίγο αργός όταν το κάνεις ή αν καθυστερήσεις να το κάνεις. Αν χρησιμοποιήσεις τη συνείδησή σου για ν’ αξιολογήσεις αυτό το πράγμα και αποφανθείς ότι είναι αρνητικό κι ότι είναι κάτι που δεν πρέπει να γίνει, τότε πρέπει να συγκρατηθείς και να μην το πεις ή το κάνεις. Ωστόσο, αν δεν έχεις συναισθήματα που ωθούνται από τη συνείδησή σου και τη λογική σου, τότε δεν είσαι ανθρώπινο ον. Αν δεν έχεις καν συνείδηση και λογική, τότε δεν είναι δυνατόν ν’ αξιολογήσεις κατά πόσο κάτι είναι σωστό ή λάθος, θετικό ή αρνητικό, κι επομένως θα ήταν ανώφελο για τον Θεό να σε πειθαρχήσει και να σε τιμωρήσει. Με άλλα λόγια, ο Θεός δεν εργάζεται σε όσους δεν δέχονται τις επιδράσεις της συνείδησης και δεν σώζει τέτοιους ανθρώπους. Τι περιλαμβάνει το γεγονός ότι «δεν τους σώζει»; Δεν θέλει καν να τους πειθαρχήσει· δεν τους πειθαρχεί ούτε τους συμμορφώνει. Είναι κάποιοι που ρωτάνε: «Αν κάποιος κάνει κακό, θα τον τιμωρήσει ο Θεός;» Ο Θεός δεν θα τον τιμωρήσει άμεσα, επειδή η εκκλησία έχει διοικητικά διατάγματα. Αν είναι κακός άνθρωπος που προκαλεί αναστάτωση ή διατάραξη, τότε το ζήτημα θα λήξει με την αποπομπή του ή την αποβολή του. Ακόμη κι αν δεν πληροί τις προϋποθέσεις για ν’ αποπεμφθεί ή ν’ αποβληθεί, θα σταλεί σε μια ομάδα Β. Αν κάποιος διασπαθίζει τις προσφορές του Θεού, αυτό είναι πιο σοβαρό· πρέπει να επιστρέψει αυτά που οφείλει κι έπειτα πρέπει ν’ αντιμετωπιστεί κατάλληλα. Αυτή είναι η αρχή του έργου του Θεού και η αρχή με βάση την οποία φέρεται στους ανθρώπους. Είναι απλό, έτσι δεν είναι; (Ναι.) Μήπως πιστεύεις ότι το γεγονός πως σε επέλεξε ο Θεός σημαίνει ότι πρέπει να σε ολοκληρώσει και ότι δεν θα σταματήσει μέχρι να το κάνει; Αυτό ισχύει μόνο για εκείνους που έχουν συνείδηση και λογική και που επιδιώκουν την αλήθεια· ισχύει μόνο για εκείνους που μπορούν να σωθούν. Όσο για εκείνους που δεν έχουν καν την επίγνωση της συνείδησης, ο χειρισμός τους και η αντιμετώπισή τους πρέπει να γίνονται μόνο σύμφωνα με τα διοικητικά διατάγματα της εκκλησίας· ο Θεός δεν πρόκειται να τους πειθαρχήσει. Τι νόημα έχει να τους πειθαρχήσει; Το να πειθαρχήσει ανθρώπους που δεν έχουν κανονική ανθρώπινη φύση και συνείδηση είναι σαν να προσπαθεί να κάνει ένα ψάρι να ζήσει έξω από το νερό ή να κάνει έναν γάιδαρο να πετάξει, είναι σαν να πετάει μαργαριτάρια στα γουρούνια και να ρίχνει άγια πράγματα στους ακάθαρτους για να φάνε· ο Θεός σίγουρα δεν το κάνει αυτό. Επομένως, σ’ αυτό το ζήτημα οι άνθρωποι δεν πρέπει να σκέφτονται: «Με επέλεξε ο Θεός, είμαι ένας από τους αμνούς του Θεού κι ακόμη κι αν κάνω λάθη και κάνω κακό, ο Θεός δεν θα με εγκαταλείψει». Αυτή η δήλωση δεν στέκει· είναι δύσκολο να πει κανείς αν είσαι αμνός ή λύκος. Πώς αξιολογείς αν είσαι ένας από τους αμνούς του Θεού; Εξαρτάται από το κατά πόσο έχεις σχετική επίγνωση και κατά πόσο νιώθεις τύψεις στη συνείδησή σου και επιπλήττεις τον εαυτό σου όταν έχεις κάνει κάτι που αντιτίθεται στην ανθρώπινη φύση και τη συνείδηση. Αν επιπλήττεις τον εαυτό σου, θα μεταστραφείς και, ακόμη κι αν δεν κατανοείς την αλήθεια, θα είσαι σε θέση να ενεργείς σύμφωνα με το πρότυπο της συνείδησης. Αν μη τι άλλο, θα είσαι σε θέση να ενεργείς σύμφωνα με την κανονική ανθρώπινη φύση. Αν έχεις αυτές τις εκδηλώσεις, τότε είσαι ένας από τους αμνούς του Θεού. Αν, όταν έρχεσαι αντιμέτωπος με κάτι που αντιτίθεται στη συνείδηση της κανονικής ανθρώπινης φύσης και παραβαίνει την ηθική δικαιοσύνη, δεν έχεις το παραμικρό αίσθημα δικαίου και δεν νιώθεις απέχθεια ή μίσος για το κακό που έχεις κάνει ή για την αναστάτωση που προκλήθηκε από κακούς ανθρώπους, και δεν νιώθεις καθόλου τύψεις στη συνείδησή σου, τότε δεν είσαι ένας από τους αμνούς του Θεού· είσαι λύκος, είσαι κτήνος και διάβολος. Αυτό είναι το πρότυπο με το οποίο πρέπει ν’ αξιολογείς αν είσαι ένας από τους αμνούς του Θεού ή αν είσαι λύκος. Αν δεν είσαι ένας από τους αμνούς του Θεού, κι ωστόσο και πάλι αξιολογείς διαρκώς το έργο του Θεού με βάση ιδέες, αντιλήψεις και φαντασιοκοπίες όπως «έχω αποκαλύψει διαφθορά και επαναστατικότητα, αλλά ο Θεός δεν με έχει πειθαρχήσει· ο Θεός θα πρέπει να με πειθαρχήσει», τότε είσαι ηλίθιος. Δεν είσαι καθόλου ένας από τους αμνούς του Θεού και ο Θεός δεν έχει καμία πρόθεση να σε σώσει· έχεις, λοιπόν, τα προσόντα ν’ αξιολογείς και να κρίνεις το έργο του Θεού; Αν αυτό δεν είναι ηλιθιότητα, τότε τι είναι; Μπορείς να το αξιολογήσεις αυτό το ζήτημα, έτσι δεν είναι; (Πλέον μπορώ.)

Ποιο είναι το πρότυπο για να έχει κανείς συνείδηση; Πώς θα πρέπει ν’ αξιολογείς κατά πόσο ένας άνθρωπος έχει συνείδηση ή όχι; (Εξαρτάται από το κατά πόσο έχει αίσθημα δικαίου μέσα του όταν βλέπει κακούς ανθρώπους να κάνουν κακό ή όταν βλέπει πράγματα που βλάπτουν τα συμφέροντα του οίκου του Θεού, και από το κατά πόσο είναι σε θέση να μισεί αυτά τα πράγματα. Αν δεν έχει καθόλου επίγνωση μέσα του, τότε δεν έχει καθόλου συνείδηση. Επίσης, αν ένας άνθρωπος δεν έχει μέσα του καθόλου επίγνωση του κακού που έχει κάνει ή των πραγμάτων που έχει κάνει τα οποία παραβιάζουν ξεκάθαρα τις αρχές, τότε ούτε αυτός ο άνθρωπος έχει συνείδηση.) Αν δεν έχεις συνείδηση, δεν είσαι άνθρωπος. Σ’ αυτήν την περίπτωση, άραγε και πάλι θα σε σώσει ο Θεός; Αν δεν πρόκειται να σε σώσει ο Θεός, άραγε και πάλι θα σε πειθαρχήσει; Η πειθαρχία και η συμμόρφωση είναι ένα μηδαμινό κομμάτι του έργου του Θεού. Όταν λέω «μηδαμινό», εννοώ ότι ο Θεός χρησιμοποιεί αυτές τις μεθόδους μόνο αραιά και πού, αλλά εξακολουθούν να είναι ένα κομμάτι του έργου του Θεού. Αν δεν έχεις καν συνείδηση ή λογική, άραγε έχει κανένα όφελος να σε πειθαρχήσει ο Θεός; Αν δεν έχεις αίσθημα δικαίου και δεν νιώθεις τίποτε απέναντι σε όλα όσα είναι μοχθηρά, σε όλα όσα αντιτίθενται στην αλήθεια, σε όλα όσα αντιτίθενται στην ηθική δικαιοσύνη ή ακόμη και σε όσα αντιτίθενται στη συνείδησή σου, κι αν δεν μισείς αυτά τα πράγματα και δεν μπορείς να σταθείς στο πλευρό του Θεού για να υπερασπίσεις τα συμφέροντα του οίκου του Θεού και δεν μπορείς να υψώσεις το ανάστημά σου και να πεις μία κουβέντα προς υπεράσπιση του εκκλησιαστικού έργου —ούτε μία έντιμη δήλωση— τότε δεν είσαι άνθρωπος. Δεν είσαι άνθρωπος, κι ωστόσο έχεις την εξωφρενική ελπίδα να σε πειθαρχήσει ο Θεός. Πραγματικά εξυψώνεις τον εαυτό σου και δεν τον θεωρείς χαμένη υπόθεση! Είναι κάποιοι που λένε: «Αν κάποιος δεν είναι ένας από τους αμνούς του Θεού, αλλά είναι λύκος, τότε ο Θεός δεν θα τον πειθαρχήσει. Άρα, αν είναι ένας από τους αμνούς του Θεού, ο Θεός θα τον πειθαρχήσει;» Υπό ειδικές συνθήκες, ο Θεός κατά καιρούς θα σε πειθαρχεί και θ’ αναλαμβάνει την ευθύνη για σένα. Ακόμη κι αν είσαι μουδιασμένος και δεν έχεις επίγνωση, ο Θεός θα σε παροτρύνει, θα σε πειθαρχήσει και θα σε επιπλήξει. Το έργο του Θεού γίνεται στον κατάλληλο βαθμό· ας λήξει εκεί το ζήτημα. Γιατί εργάζεται μ’ αυτόν τον τρόπο ο Θεός; Επειδή, αν έχεις συνείδηση, τότε όταν ο Θεός σε επιπλήξει μ’ αυτόν τον τρόπο, η συνείδησή σου γρήγορα θ’ αποκτήσει επίγνωση και θα κατηγορήσεις τον εαυτό σου και θα νιώσεις χρέος απέναντί Του· θα νιώσεις μεταμέλεια, θλίψη και οδύνη και θα είσαι σε θέση να μεταστραφείς και τελικά ν’ αναζητήσεις τις αλήθεια-αρχές και ν’ ασκείσαι σύμφωνα με την αλήθεια —αυτό είναι το αποτέλεσμα που θέλει ο Θεός. Αν έχεις ευαίσθητη συνείδηση και κατανοείς πολλές αλήθειες και, ακόμη κι αν ο Θεός δεν σε πειθαρχεί, συμμορφώνει ή παροτρύνει, είσαι και πάλι σε θέση να συνειδητοποιήσεις το πρόβλημα και η συνείδησή σου εξακολουθεί να έχει επίγνωση και νιώθει όνειδος και τύψεις, τότε αυτό είναι ακόμη καλύτερο και δεν χρειάζεται πειθαρχία από τον Θεό. Ακόμη κι αν ο Θεός δεν σε πειθαρχήσει, η συνείδησή σου είναι εξαιρετικά ευαίσθητη και αισθάνεται όνειδος και νιώθεις μεταμέλεια, θλίψη, χρέος απέναντι στον Θεό και ότι Τον έχεις αδικήσει, Τον έχεις απογοητεύσει και Τον έχεις δυσαρεστήσει, και είσαι σε θέση ν’ αναζητήσεις ενεργά τις αλήθεια-αρχές και να ενεργείς σύμφωνα με τις απαιτήσεις Του. Αυτή είναι η επίδραση που ασκεί στους ανθρώπους η συνείδηση της κανονικής ανθρώπινης φύσης και είναι επίσης η επίδραση που οφείλει να ασκεί στους ανθρώπους. Επομένως, το κατά πόσο ένας άνθρωπος είναι ένας από τους αμνούς του Θεού ή όχι και το κατά πόσο μπορεί να σωθεί ή όχι εξαρτάται από το κατά πόσο έχει κανονική ανθρώπινη φύση και συνείδηση. Αυτό είναι καίριο και σημαντικό. Αν λες ότι κατανοείς πολλές αλήθειες, τότε όταν είσαι εσύ ο ίδιος επαναστατικός ή όταν συναντάς κακούς ανθρώπους που κάνουν κακό, άραγε επιδρούν οι αλήθειες που κατανοείς; Άραγε, καταφέρνουν να σε επιβλέψουν, να σε διαφωτίσουν, να σε κάνουν να νιώσεις τύψεις και να αφυπνίσουν τη συνείδησή σου; Αν δεν έχεις καθόλου επίγνωση συνείδησης, τότε σου λείπει η συνείδηση και η κανονική ανθρώπινη φύση κι αυτό που κατανοείς είναι δόγμα και όχι η αλήθεια. Αν κατανοείς μόνο δόγμα, τότε δεν μπορείς να κάνεις πράξη την αλήθεια και δεν είσαι ένας από αυτούς που θα σωθούν. Το καταλαβαίνετε αυτό, έτσι δεν είναι; (Ναι.) Επομένως, στο έργο του Θεού, οι άνθρωποι δεν πρέπει να οριοθετούν με βάση τις δικές τους αντιλήψεις και φαντασιοκοπίες ό,τι έχει να κάνει με κάποιους από τους πιο θεμελιώδεις τρόπους με τους οποίους εργάζεται ο Θεός. Είτε σε έχει πειθαρχήσει, συμμορφώσει και τιμωρήσει ο Θεός είτε δεν σε έχει πειθαρχήσει, συμμορφώσει ή τιμωρήσει ποτέ, αυτό δεν είναι ένδειξη για το πόσες αλήθεια-αρχές έχεις κατανοήσει ούτε υποδηλώνει ότι είσαι άνθρωπος που έχει επιλέξει ο Θεός. Μπορεί να είσαι άνθρωπος που πιστεύει στον Θεό για πολλά χρόνια και έχει πειθαρχηθεί και συμμορφωθεί αμέτρητες φορές, αλλά να μην έχεις ενεργήσει ποτέ σύμφωνα με τις αλήθεια-αρχές· σ’ αυτήν την περίπτωση, όταν στο τέλος δεν πρόκειται να σωθείς, θα είναι εξολοκλήρου δικό σου το λάθος και θα πάρεις ακριβώς ό,τι σου αξίζει. Μπορεί, επίσης, στο πλαίσιο της πίστης σου στον Θεό, να έχεις πειθαρχηθεί και τιμωρηθεί σπάνια, αλλά, επειδή έχεις συνείδηση, να νιώθεις συχνά τύψεις και όνειδος, και, όταν διαπράττεις παραβάσεις, να νιώθεις μεταμέλεια και να μεταστρέφεσαι και να είσαι σε θέση ν’ αναζητήσεις τις αλήθεια-αρχές, να κάνεις πράξη την αλήθεια και να ενεργείς σύμφωνα με τις αλήθεια-αρχές· σ’ αυτήν την περίπτωση, είσαι ένας από αυτούς που θα σωθούν. Καταλάβατε; (Ναι.) Ανέφερα δύο περιπτώσεις. Ποιες είναι συγκεκριμένα; (Η μία περίπτωση είναι όταν οι άνθρωποι έχουν πειθαρχηθεί και τιμωρηθεί πολύ, αλλά στο τέλος και πάλι δεν μπορούν να ενεργήσουν σύμφωνα με τις αλήθεια-αρχές και δεν έχουν αποκτήσει την αλήθεια, κι έτσι δεν σώζονται και για όλα αυτά το φταίξιμο είναι δικό τους. Η άλλη περίπτωση είναι όταν κάποιοι άνθρωποι είναι σε θέση να χρησιμοποιούν τη συνείδησή τους για να συγκρατούνται, χωρίς να χρειάζεται να τους πειθαρχήσει ή να τους συμμορφώσει πολύ ο Θεός, κι όποτε παραβιάζουν τις αρχές ή αποκαλύπτουν επαναστατικότητα, νιώθουν τύψεις στη συνείδησή τους και μπορούν ν’ αναζητήσουν ενεργά την αλήθεια και να ενεργούν σύμφωνα με τις αλήθεια-αρχές και, τουλάχιστον, μπορούν να κάνουν κάποια θετικά πράγματα, κι έτσι είναι ανάμεσα σ’ εκείνους που θα σωθούν. Ο Θεός ανέφερε μόλις τώρα αυτές τις δύο περιπτώσεις.) Το κατά πόσο μπορούν να ενεργούν σύμφωνα με τις αλήθεια-αρχές είναι το πρότυπο αξιολόγησης αυτών των δύο ειδών ανθρώπων. Κάποιοι άνθρωποι είναι ανίκανοι να ενεργούν σύμφωνα με τις αλήθεια-αρχές και, όσο δόγμα κι αν κατανοούν ή όσο κι αν πειθαρχηθούν και τιμωρηθούν, δεν πρόκειται να σωθούν. Από την άλλη πλευρά, κάποιοι άλλοι άνθρωποι σπάνια πειθαρχούνται και τιμωρούνται ή συμμορφώνονται και επιπλήττονται από τον Θεό, αλλά είναι συχνά σε θέση να κάνουν αυτοκριτική και, όποτε ενεργούν παραβιάζοντας τις αρχές ή όποτε αποκαλύπτουν επαναστατικότητα, μπορούν να νιώσουν όνειδος και τύψεις στη συνείδησή τους, κι έπειτα νιώθουν μεταμέλεια και μπορούν ν’ ασκούνται ενεργά σύμφωνα με τις αλήθεια-αρχές. Παρόλο που σπάνια πειθαρχούνται ή συμμορφώνονται από τον Θεό, οι άνθρωποι αυτού του είδους πρόκειται να σωθούν. Η πειθαρχία και η τιμωρία στις οποίες αναφέρομαι εδώ δεν έχουν καμία σχέση με την κρίση και την παίδευση των λόγων του Θεού· είναι απλώς αυτό που θεωρούν οι άνθρωποι πειθαρχία και τιμωρία με βάση τις δικές τους αντιλήψεις και φαντασιοκοπίες. Με βάση τις αντιλήψεις και τις φαντασιοκοπίες τους, οι άνθρωποι πιστεύουν ότι αν πειθαρχούνται και τιμωρούνται τακτικά, τότε αυτό σημαίνει ότι έχουν βιωματική μαρτυρία κι ότι είναι πνευματικοί άνθρωποι. Επίσης, οι άνθρωποι συχνά συνδέουν το γεγονός ότι πειθαρχούνται και τιμωρούνται με το έργο του Αγίου Πνεύματος και νομίζουν ότι συνδέονται με το ρεύμα του Αγίου Πνεύματος. Είναι κάποιοι άνθρωποι που λένε συχνά: «Δεν έκανα καλά το καθήκον μου και κλαδεύτηκα για άλλη μία φορά. Τώρα έχω βγάλει φουσκάλες στο στόμα μου και αρρώστησα· έτσι με πειθαρχεί ο Θεός». Πολλοί άνθρωποι συναναστρέφονται συχνά πάνω σ’ αυτές τις εμπειρίες, αλλά θα πρέπει να εξετάσεις ποιες είναι οι εκδηλώσεις τους όταν τους συμβαίνει κάτι· να δεις κατά πόσο τους επιπλήττει η συνείδησή τους όταν κάνουν κάτι λάθος και κατά πόσο είναι σε θέση να υψώσουν το ανάστημά τους και να υποστηρίξουν τις αλήθεια-αρχές και να υπερασπιστούν τα συμφέροντα του οίκου του Θεού, όταν έρχονται αντιμέτωποι με κακούς ανθρώπους που κάνουν κακό ή όταν έρχονται αντιμέτωποι με μοχθηρά πράγματα. Αν δεν το κάνουν, τότε αυτοί οι άνθρωποι δεν έχουν συνείδηση και δεν είναι άνθρωποι! Λένε λόγια που ακούγονται ευχάριστα και μιλάνε πολύ επιδέξια για τις πολλές βιωματικές μαρτυρίες που έχουν· είναι λες κι ο Θεός τούς έχει δείξει πολύ μεγάλη χάρη και έχει εργαστεί πάρα πολύ σ’ αυτούς και τους έχει πει πάρα πολλά λόγια, κι αυτό φαίνεται να υποδηλώνει ότι έχουν ήδη φτάσει στη σωτηρία. Ωστόσο, στην καθημερινή τους ζωή, όποτε έρχονται αντιμέτωποι με προβλήματα που σχετίζονται με τις αρχές, ποτέ δεν τηρούν τις αλήθεια-αρχές και μονίμως ζαρώνουν όπως μια χελώνα που κρύβεται στο καβούκι της κι αποφεύγουν το ζήτημα. Και κάθε φορά που τους ζητείται να μιλήσουν και να εκφράσουν τις απόψεις τους και την οπτική τους γωνία, απέχουν, το παίζουν χαζοί και παραμένουν σιωπηλοί. Δεν τηρούν καθόλου τις αλήθεια-αρχές ούτε κάνουν πράξη την αλήθεια. Τι άνθρωποι είναι αυτοί; Είναι υποκριτές. Όταν ποτίζουν και βοηθάνε τους άλλους, αναφέρουν πνευματικές θεωρίες με πολύ συστηματικό και λογικό τρόπο και συνεχίζουν για ώρες κάθε φορά, συγκινώντας κάποιους ανθρώπους μέχρι δακρύων, κι ωστόσο ποτέ δεν κάνουν πράξη την αλήθεια όταν ενεργούν οι ίδιοι· είναι Φαρισαίοι. Όσες δήθεν πνευματικές εμπειρίες και όσα δήθεν πνευματικά δόγματα κι αν αναφέρουν ή όσα κενά και υπερβολικά λόγια κι αν πουν, δεν τους επιπλήττει η συνείδησή τους· σε ό,τι έχει να κάνει με κομβικά ζητήματα σωστού και λάθους ή ζητήματα αρχής, δεν παρατάσσονται στο πλευρό της αλήθειας ούτε τηρούν τις αλήθεια-αρχές και η συνείδησή τους δεν τους επιπλήττει καθόλου, αλλά, κατόπιν, μπορούν και πάλι να καυχιούνται ξεδιάντροπα ότι υπερασπίζονται τα συμφέροντα του οίκου του Θεού και μπορούν και πάλι ν’ αραδιάζουν πολλά δόγματα που ακούγονται ευχάριστα. Αυτό δείχνει ότι είναι υποκριτές και ότι τους λείπει η επίγνωση της συνείδησης. Αποτυγχάνουν πάρα πολλές φορές να κάνουν πράξη την αλήθεια, παραβιάζουν πάρα πολλές φορές την αλήθεια, εξαπατούν και παραπλανούν πάρα πολλές φορές τους ανθρώπους, κι ωστόσο η συνείδησή τους δεν τους επιπλήττει καθόλου και μπορούν και πάλι να κάνουν επίδειξη με τόσο θράσος· αυτό δείχνει ότι τους λείπει η ανθρώπινη φύση! Κομπάζουν και εξαπατούν μ’ αυτόν τον τρόπο από εδώ κι από εκεί και δεν νιώθουν καν ντροπή· δεν κάνουν πράξη την αλήθεια, κι ωστόσο καυχιούνται και πάλι ότι είναι πνευματικοί άνθρωποι, ότι είναι άνθρωποι που έχουν σωθεί και έχουν οδηγηθεί στην τελείωση από τον Θεό και που αγαπούν τον Θεό περισσότερο από οποιονδήποτε άλλον. Αυτό δείχνει ότι τους λείπει η επίγνωση της συνείδησης, κι αυτοί δεν είναι άνθρωποι που έχουν σωθεί. Άραγε, είναι δυνατόν αυτοί που έχουν σωθεί να μην έχουν κανονική ανθρώπινη φύση και επίγνωση της συνείδησης; Κάποιοι άνθρωποι νιώθουν ότι δεν τους αρέσει τόσο πολύ η αλήθεια, κι όποτε έρχονται αντιμέτωποι με προβλήματα που έχουν να κάνουν με τις αλήθεια-αρχές ή με κομβικά ζητήματα σωστού και λάθους, γίνονται ανθρωπάρεσκοι, προσπαθούν να τα κουτσοβολεύουν και δεν είναι ποτέ σε θέση να τηρήσουν τις αλήθεια-αρχές, κι έτσι νιώθουν όνειδος μέσα τους και συχνά προσεύχονται ενώπιον του Θεού και νιώθουν χρέος απέναντί Του. Παρόλο που είναι συχνά αδύναμοι και ανίκανοι να σπάσουν αυτόν τον φραγμό, ξέρουν μέσα τους ότι δεν έχουν ακολουθήσει την αλήθεια ή τη δικαιοσύνη, ότι δεν έχουν παραμείνει ακλόνητοι στη μαρτυρία τους για τον Θεό και ότι είναι απλώς ανθρωπάρεσκοι, οπότε θα ένιωθαν μεγάλη ντροπή να πουν ότι έχουν οποιαδήποτε μαρτυρία. Ο λόγος είναι ότι δεν έχουν τηρήσει τις αλήθεια-αρχές και δεν έχουν αυθεντική βιωματική μαρτυρία και ότι είναι εξαθλιωμένοι και τυφλοί και δεν έχουν ικανοποιήσει τις απαιτήσεις του Θεού· το ξέρουν αυτό μέσα τους και συχνά νιώθουν τύψεις στη συνείδησή τους γι’ αυτό, αισθάνονται ότι έχουν χρέος απέναντι στον Θεό και θλίβονται. Αυτοί οι άνθρωποι έχουν ακόμα ελπίδα και περιθώριο να φτάσουν στη σωτηρία. Αντιθέτως, είναι και εκείνοι που προς τα έξω φαίνονται να κατανοούν πολύ καλά την αλήθεια και να είναι σε θέση να ποτίζουν, να εφοδιάζουν και να βοηθούν τους άλλους, αλλά, όταν έρχονται αντιμέτωποι με προβλήματα που έχουν να κάνουν με τις αλήθεια-αρχές ή με κομβικά ζητήματα σωστού και λάθους, δεν στέκονται ποτέ στο πλευρό του Θεού και δεν ακολουθούν ποτέ τις αλήθεια-αρχές, κι ωστόσο καυχιούνται ότι είναι πνευματικοί άνθρωποι, άνθρωποι που αγαπούν τον Θεό και που είναι πιστοί στον Θεό. Οι άνθρωποι αυτού του είδους έχουν μπλέξει άσχημα. Δεν τολμούν ν’ αντικρίσουν την πραγματικότητα, δεν τολμούν να λύσουν αληθινά προβλήματα, δεν τολμούν να διατυπώσουν τις θέσεις τους για κύρια ζητήματα και δεν τολμούν ν’ ακολουθήσουν τις αλήθεια-αρχές με ανοιχτό και ειλικρινή τρόπο, αλλά, μετά το γεγονός, καυχιούνται και πάλι ότι είναι πνευματικοί άνθρωποι και λένε ότι αγαπούν τον Θεό περισσότερο από όλους και ότι μπορούν να συλλάβουν τις προθέσεις του Θεού καλύτερα από όλους. Οι άνθρωποι αυτού του είδους δεν έχουν καμία απολύτως επίγνωση συνείδησης. Άραγε, μπορεί ν’ ακολουθήσει τις αλήθεια-αρχές ένας άνθρωπος που δεν έχει την επίγνωση της συνείδησης; Μήπως τολμά να δηλώσει ανοιχτά τις θέσεις του και να σταθεί στο πλευρό του Θεού για ν’ αντιμετωπίσει τους κακούς ανθρώπους; Δεν υπάρχει καμία τέτοια πιθανότητα· τέτοιοι άνθρωποι είναι πολύ δύσκολο να κάνουν πράξη την αλήθεια.

Αν ένας άνθρωπος έχει τη συνείδηση της κανονικής ανθρώπινης φύσης, θα ελέγχει τις σκέψεις του, τα λόγια του και τις πράξεις του. Τι σημαίνει «ελέγχει»; Σημαίνει ότι, όταν οι σκέψεις και οι συμπεριφορές σου ξεφεύγουν από το πλαίσιο του προτύπου της κανονικής ανθρώπινης φύσης, η συνείδησή σου θα κρίνει ότι είναι λάθος να σκέφτεσαι μ’ αυτόν τον τρόπο και ότι δεν είναι καλό να κάνεις αυτό το πράγμα, κι έτσι θα κοκκινίζεις, θα αισθάνεσαι άσχημα και θα νιώθεις τύψεις. Νιώθοντας έτσι, οι σκέψεις και οι συμπεριφορές σου θα συγκρατούνται ως έναν βαθμό κι αυτός ο βαθμός συγκράτησης θα ελέγχει τη συμπεριφορά σου και θα σου επιτρέπει ν’ αποφύγεις τις πράξεις που παραβιάζουν ξεκάθαρα τις αλήθεια-αρχές και τις πράξεις που αντιτίθενται στη συνείδησή σου και στην ηθική δικαιοσύνη. Αν, όμως, δεν έχεις το πρότυπο της συνείδησης, τότε όταν ενεργείς, δεν θα έχεις κανένα κριτήριο για να ελέγχονται και να συγκρατούνται οι σκέψεις και οι συμπεριφορές σου, κι έτσι θα είσαι αχαλίνωτος, θα κάνεις ό,τι σου έρχεται στο μυαλό, ό,τι θέλεις και ό,τι είναι ωφέλιμο και ευνοϊκό για σένα. Δεδομένου ότι δεν θα έχεις καμία απολύτως αυτοσυγκράτηση, οι σκέψεις και οι συμπεριφορές σου θα ενταθούν σημαντικά. Τι σημαίνει θα «ενταθούν σημαντικά»; Δεν θα υπάρχει κανένας απολύτως έλεγχος σ’ αυτές. Θα είναι ακριβώς όπως όταν οι άπιστοι εξαπατούν τους ανθρώπους. Τους λείπει η επίγνωση της συνείδησης: Αν σου φάνε χίλια δολάρια, δεν θα νιώσουν άσχημα· αν σε εξαπατήσουν σε σημείο να καταστραφεί η οικογένειά σου, δεν θα νιώσουν άσχημα, κι ακόμη και αν πέσεις στα γόνατα και τους εκλιπαρήσεις, δεν θα σου δώσουν καμία σημασία. Πραγματικά, είναι απίστευτα κακοί άνθρωποι. Γιατί μπορούν να κάνουν τέτοιο κακό; Επειδή δεν έχουν επίγνωση της συνείδησης ή την αυτοσυγκράτηση που παρέχει η συνείδηση, κι έτσι μπορούν να είναι τόσο κακοί και να γίνουν αποτρόπαιοι αμαρτωλοί. Επομένως, είναι σημαντικό να έχει κανείς τη συνείδηση της κανονικής ανθρώπινης φύσης. Οι άνθρωποι είναι σε θέση ν’ ακολουθούν τις αλήθεια-αρχές κατ’ αρχάς υπό την προϋπόθεση ότι έχουν την επίγνωση της συνείδησης. Το γεγονός ότι έχεις την επίγνωση της συνείδησης και αίσθημα ντροπής είναι αυτό που σου επιτρέπει να ελέγχεις τη συμπεριφορά σου και σου δίνει τη δυνατότητα ν’ αρχίσεις να βαδίζεις στο μονοπάτι της αναζήτησης και της άσκησης της αλήθειας. Αν δεν έχεις την επίγνωση της συνείδησης για να ελέγχεις τον εαυτό σου, τότε δεν θα έχεις τη δυνατότητα ν’ αρχίσεις να βαδίζεις στο μονοπάτι της επιδίωξης της αλήθειας. Επομένως, οι άνθρωποι μπορούν να έχουν τη δυνατότητα να οδηγηθούν στο μονοπάτι της άσκησης της αλήθειας και της τήρησης των αλήθεια-αρχών μόνο με δεδομένο ότι έχουν την επίγνωση της συνείδησης· ακόμη και τότε, όμως, απλώς έχουν αυτήν τη δυνατότητα. Λέω ότι απλώς έχουν αυτήν τη δυνατότητα, επειδή, ακόμη κι αν οι σκέψεις και οι συμπεριφορές ενός ανθρώπου ελέγχονται από την επίγνωση της συνείδησης, εκείνος μπορεί και πάλι να παραβιάζει τις αλήθεια-αρχές ή να μην ενεργεί σύμφωνα με αυτές, επιλέγοντας μια μέση οδό, δηλαδή να μην τηρεί τις αλήθεια-αρχές αλλά και να μη συμπορεύεται με κακούς ανθρώπους. Με άλλα λόγια, υπό την επίδραση της συνείδησης, οι αρκετά καλοί άνθρωποι μπορούν να κάνουν πράξη την αλήθεια και ν’ ακολουθούν τις αλήθεια-αρχές, ενώ οι άνθρωποι με ελαφρώς χειρότερο επίπεδο μπορούν τουλάχιστον ν’ αποφεύγουν τον έλεγχο και τον εξαναγκασμό που τους ασκούν οι κακοί άνθρωποι και να μην τους ακολουθούν στις κακές τους πράξεις· αυτό σημαίνει ότι απλώς επιτυγχάνουν τον βασικό στόχο που θέτει το πρότυπο της συνείδησης. Παρόλο που δεν έχεις κάνει πράξη την αλήθεια, δεν έχεις κάνει κακό. Ένας τέτοιος άνθρωπος μπορεί τουλάχιστον ν’ αποκαλείται άνθρωπος με συνείδηση και, παρόλο που δεν έχει κάνει πράξη την αλήθεια, σίγουρα δεν πρόκειται να κάνει κακό. Αυτή είναι η επίδραση που έχει η συνείδηση στους ανθρώπους. Για εκείνους που αγαπούν την αλήθεια, μία από τις πιο ωφέλιμες επιδράσεις της συνείδησης είναι ότι έχει μια ευκαιρία να ελέγχει τα λόγια και τις συμπεριφορές τους και μπορεί να τους οδηγήσει στο μονοπάτι της άσκησης της αλήθειας και της τήρησης των αλήθεια-αρχών. Επομένως, για τους ανθρώπους, η συνείδηση είναι ένα πολύ σημαντικό κομμάτι της ανθρώπινης φύσης τους και δεν μπορούν χωρίς αυτήν. Τι σημαίνει, λοιπόν, «συνείδηση»; Θα μιλήσουμε λεπτομερώς γι’ αυτό αργότερα, όταν έχουμε την ευκαιρία, αλλά σήμερα ας αναφερθούμε απλώς σ’ αυτό εν συντομία. Η συνείδηση αναφέρεται στην καλοσύνη και στο αίσθημα δικαίου, που είναι οι δύο βασικότερες ιδιότητες. Αν διαθέτεις αυτές τις δύο ιδιότητες, τότε είσαι άνθρωπος με συνείδηση· αν δεν διαθέτεις κάποια από αυτές τις δύο ιδιότητες, τότε δεν έχεις συνείδηση. Οι άνθρωποι που δεν έχουν συνείδηση δεν έχουν κανονική ανθρώπινη φύση και το γεγονός ότι δεν έχουν κανονική ανθρώπινη φύση σημαίνει ότι δεν έχουν αίσθημα δικαίου και καλοσύνη. Τι σημαίνει να μην έχει κάποιος «αίσθημα δικαίου»; Σημαίνει ότι είναι διεστραμμένος και μοχθηρός. Τι σημαίνει να μην έχει κάποιος «καλοσύνη»; Σημαίνει ότι είναι κακόβουλος, φαύλος και μοχθηρός. Οι άνθρωποι που έχουν αυτές τις διαθέσεις είναι άνθρωποι χωρίς ανθρώπινη φύση και, συνεπώς, είναι ικανοί να κάνουν οποιοδήποτε κακό, επειδή δεν έχουν τη συνείδηση της κανονικής ανθρώπινης φύσης ούτε τις δύο ουσίες που περιέχει η συνείδηση της κανονικής ανθρώπινης φύσης, δηλαδή το αίσθημα δικαίου και την καλοσύνη. Είναι ξεδιάντροποι, εξαιρετικά διεστραμμένοι και ιδιαίτερα φαύλοι και κακόβουλοι, οπότε είναι ικανοί να κάνουν οποιοδήποτε κακό. Με άλλα λόγια, όσο μοχθηρά και κακόβουλα κι αν είναι τα πράγματα που κάνουν, δεν νιώθουν τίποτα· δεν νιώθουν άσχημα και δεν νιώθουν τύψεις. Γιατί είναι ικανοί να κάνουν οποιοδήποτε κακό; Επειδή δεν έχουν καλοσύνη και τους λείπει η ουσία της ανθρώπινης φύσης· ό,τι κακό κι αν κάνουν, θεωρούν ότι είναι δικαιολογημένο και δεν νιώθουν ότι είναι κακό. Για παράδειγμα, αν είσαι άνθρωπος που έχει επίγνωση της συνείδησης, όταν πεις κάτι που καταριέται ή προσβάλει έναν άλλον άνθρωπο, δεν θα μπορείς να το αντέξεις. Θα σκεφτείς: «Είπα κάποια πράγματα για να τον καταραστώ κι αυτό αρκεί. Όταν οι άνθρωποι δέχονται κατάρες αναστατώνονται πάρα πολύ! Κι εγώ θ’ αναστατωνόμουν αν κάποιος με καταριόταν μ’ αυτόν τον τρόπο, οπότε, τώρα που είπα κάποια πράγματα για να τον καταραστώ ώστε ν’ απαλύνω το μίσος μου και να ξεσπάσω λίγο, θα μείνω σ’ αυτό». Κι έτσι, θα σταματήσεις. Όμως, οι κακοί άνθρωποι δεν σκέφτονται έτσι. Σκέφτονται: «Θα σε άφηνα να γλιτώσεις πολύ εύκολα, αν έμενα στις κατάρες. Επιπλέον, θα σε χτυπήσω, θα καταστρέψω την οικογένειά σου και θα κάνω τους απογόνους σου να υποφέρουν! Ό,τι πονηρό ή κακό σου κι αν σου κάνω είναι δικαιολογημένο. Αν είναι να πάρεις ό,τι σου αξίζει και ν’ απαλύνω το μίσος μου, είμαι πρόθυμος να κάνω τα πάντα!» Μάλιστα, μπορεί να μη σε καταραστούν καν, αλλά απλώς να προχωρήσουν αμέσως στο επόμενο βήμα, να σου κάνουν κακό και να σ’ εκδικηθούν· αυτό σημαίνει να είναι κανείς κακός. Έτσι είναι οι άνθρωποι που δεν έχουν την επίγνωση της συνείδησης· είναι ικανοί να διαπράξουν κάθε είδους κακό.

Από τις διάφορες αντιλήψεις και φαντασιοκοπίες που έχουν οι άνθρωποι σχετικά με το έργο του Θεού, εκείνες που γνωρίζουν οι άνθρωποι είναι κυρίως οι αντιλήψεις στις οποίες αναφέρονται συχνά, που σχετίζονται με την πειθαρχία, τη συμμόρφωση και την τιμωρία. Αφενός, έχουμε συναναστραφεί πάνω στις αντιλήψεις και τις φαντασιοκοπίες που αναδύονται στους ανθρώπους στο πλαίσιο του έργου του Θεού· αφετέρου, οι άνθρωποι θα πρέπει επίσης να γνωρίζουν ότι ο Θεός εργάζεται στους ανθρώπους με πολλούς και διαφορετικούς τρόπους. Ανάλογα με τις διαφορετικές εποχές στις οποίες εργάζεται και με τα διαφορετικά πρότυπα που απαιτεί από τους ανθρώπους και, ασφαλώς, ανάλογα με τα διαφορετικά αποτελέσματα που θέλει να πετύχει στους ανθρώπους μέσω του έργου Του, καθώς και με τους διαφορετικούς στόχους του έργου του και τις διαφορετικές φύση-ουσίες των ανθρώπων, ο Θεός υιοθετεί διαφορετικές μεθόδους και εργάζεται στους ανθρώπους με πολλούς και διαφορετικούς τρόπους. Η πειθαρχία, η συμμόρφωση και η τιμωρία είναι μόνο ένα μικρό κομμάτι του έργου Του και δεν είναι οι κύριες μέθοδοι που χρησιμοποιεί στο έργο Του. Επειδή ο Θεός στο τρίτο στάδιο του έργου Του έχει εκφράσει πάρα πολλές αλήθειες για να εφοδιάσει τους ανθρώπους και να πετύχει το αποτέλεσμα της σωτηρίας τους, το έργο της πειθαρχίας, της συμμόρφωσης ή ακόμα και της τιμωρίας που κάνει στους ανθρώπους είναι πολύ μικρό. Επιπλέον, ανάλογα με τους διαφορετικούς στόχους του έργου Του, ο Θεός κάνει, επίσης, αυτά τα πράγματα σύμφωνα με τις αντίστοιχες αρχές και οι πράξεις Του ποικίλλουν ανάλογα με τους στόχους και τις διάφορες περιστάσεις. Ως εκ τούτου, συγκριτικά μιλώντας, σπάνια πειθαρχεί, συμμορφώνει ή τιμωρεί τους ανθρώπους. Επομένως, οι άνθρωποι θα πρέπει να πάψουν να είναι προσκολλημένοι στις προηγούμενες αντιλήψεις και φαντασιοκοπίες τους σχετικά με το έργο του Θεού και, εφόσον ο Θεός έχει εκφράσει πάρα πολλά λόγια και πάρα πολλές αλήθειες, θα πρέπει να σταματήσουν να βασίζονται στην πειθαρχία, τη συμμόρφωση ή την τιμωρία από τον Θεό και, παραμένοντας παθητικοί, ν’ αφήνουν Εκείνον να τους παρακινεί για να κάνουν πράξη την αλήθεια και να εισέλθουν στην αλήθεια-πραγματικότητα· αυτή είναι μια ιδέα που δεν θα πρέπει να έχουν οι άνθρωποι. Η σωστή ιδέα που θα πρέπει να έχουν οι άνθρωποι είναι ότι δεν πρέπει να βασίζονται παθητικά στην πειθαρχία, τη συμμόρφωση ή την τιμωρία από τον Θεό προκειμένου να κατανοήσουν τις προθέσεις Του ή να προσέλθουν ενώπιόν Του, και ότι, αντ’ αυτού, θα πρέπει να προσέρχονται ενώπιον του Θεού με πιο θετικό και ενεργό τρόπο για ν’ αναζητήσουν τις προθέσεις Του και τις αλήθεια-αρχές. Οποιαδήποτε στιγμή, τα λόγια του Θεού και οι αλήθεια-αρχές είναι η κατεύθυνση προς την οποία πρέπει να προχωράς και είναι οι αρχές και τα μονοπάτια που θα πρέπει περισσότερο ν’ ακολουθείς και να κάνεις πράξη στην καθημερινή σου ζωή ή στο μονοπάτι ύπαρξής σου, ενώ η πειθαρχία, η συμμόρφωση ή η τιμωρία από τον Θεό είναι απλώς τρόποι εργασίας που εφαρμόζει Εκείνος σε κάποιες ειδικές περιπτώσεις και σε περιστάσεις όπου το θεωρεί απαραίτητο. Οι άνθρωποι δεν θα πρέπει να περιμένουν παθητικά ή να ζητάνε παθητικά να συμβεί αυτό, με τη σκέψη: «Ο Θεός πρέπει να με πειθαρχήσει, να με συμμορφώσει και να με τιμωρήσει για να καταφέρω ν’ αγαπήσω την αλήθεια και να μπορέσω να εισέλθω στις αλήθεια-αρχές». Αυτή είναι μια παράλογη ιδέα που δεν θα πρέπει να έχουν οι άνθρωποι. Κάποιοι άνθρωποι ακούνε ότι όσοι δεν έχουν συνείδηση είναι κτήνη και δεν μπορούν να σωθούν, οπότε ανησυχούν και σκέφτονται: «Θα είναι μεγάλο πρόβλημα αν δεν μπορέσω να σωθώ. Εφόσον δεν έχω την επίγνωση της συνείδησης της κανονικής ανθρώπινης φύσης, θα προτιμούσα να με πειθαρχήσει και να με τιμωρήσει ο Θεός ως υποκατάστατο της συνείδησης της κανονικής ανθρώπινης φύσης». Άραγε, είναι καλή ιδέα αυτή; Ως δημιουργημένο ον και ως ένα συνηθισμένο μέλος του διεφθαρμένου ανθρώπινου γένους, αν πιστεύεις πραγματικά ότι δεν έχεις κανονική ανθρώπινη φύση και ότι σου λείπει η συνείδηση της κανονικής ανθρώπινης φύσης, τότε νιώθεις βαθιά μέσα σου πόνο γι’ αυτό και ελπίζεις ότι η πειθαρχία, η συμμόρφωση και η τιμωρία από τον Θεό δεν πρόκειται να σε εγκαταλείψουν και ότι θα σου δώσουν τη δυνατότητα να μεταμορφωθείς και τελικά να επιβιώσεις· αν πραγματικά έχεις αυτήν την αποφασιστικότητα, τότε αυτό μπορεί να είναι καλό πράγμα και είναι μια αχτίδα ελπίδας για την επιβίωσή σου. Αν, όμως, δεν έχεις αυτήν την αποφασιστικότητα, τότε σου λέω το εξής: Διατρέχεις μεγάλο κίνδυνο αν δεν έχεις την επίγνωση της συνείδησης της κανονικής ανθρώπινης φύσης. Ακόμη κι αν κατά καιρούς έχεις δεχθεί πειθαρχία, συμμόρφωση και τιμωρία από τον Θεό, αυτό είναι κάτι που σου έδωσε Εκείνος. Ο Θεός κάνει αυτά τα πράγματα και χρησιμοποιεί αυτές τις μεθόδους για να σε παρακινήσει και να σε προειδοποιήσει, έτσι ώστε να κάνεις λιγότερο κακό και να λάβεις λιγότερη τιμωρία. Ο Θεός έχει σώσει αρκετά την υπερηφάνεια σου· θα πρέπει να είσαι ευγνώμων στον Θεό που έκανε μια εξαίρεση δείχνοντάς σου τη χάρη του, αντί να μην ξέρεις τι είναι καλό για σένα. Σε κανονικές περιπτώσεις, ο Θεός δεν πρόκειται να κάνει κανένα έργο ούτε να χρησιμοποιήσει κανέναν τρόπο εργασίας σε κάποιον που δεν έχει τη συνείδηση και τη λογική της ανθρώπινης φύσης. Αν έχεις λάβει πειθαρχία, συμμόρφωση ή τιμωρία από τον Θεό, όποιο από τα τρία κι αν είναι και είτε είναι ήπια είτε κάπως πιο σοβαρή, τότε θα πρέπει να είσαι ευγνώμων στον Θεό για όλα αυτά. Για να το θέσω με τα απλά, καθημερινά λόγια των ανθρώπων, αυτό δείχνει ότι ο Θεός έχει κάποιον στοιχειώδη σεβασμό για σένα και σε ανυψώνει. Ο Θεός σε καμία περίπτωση δεν σε βλέπει με εχθρικότητα ούτε σε καταδικάζει, οπότε θα πρέπει να το αποδεχθείς από τον Θεό. Αν πραγματικά, εκτός από την παροχή της αλήθειας, έχεις την ευκαιρία να λάβεις πειθαρχία, συμμόρφωση ή τιμωρία από τον Θεό, τότε αυτό αποδεικνύει ότι ο Θεός και πάλι σε αντιμετωπίζει ως δημιουργημένο ον και ως μέλος του διεφθαρμένου ανθρώπινου γένους. Θα πρέπει να ευχαριστείς τον Θεό, να το κατανοήσεις σωστά αυτό και να υποταχθείς στην πειθαρχία, τη συμμόρφωση ή την τιμωρία από τον Θεό. Δεν θα πρέπει να διατηρείς εχθρική στάση απέναντι στον Θεό λόγω αυτού ούτε θα πρέπει να επαναστατείς ακόμη περισσότερο ενάντια στον Θεό λόγω αυτού. Όποιο είδος πειθαρχίας κι αν έχεις λάβει ή όσο σοβαρή κι αν είναι η τιμωρία που έχεις λάβει, θα πρέπει να υποταχθείς στον Θεό και να Τον ευχαριστήσεις χωρίς καθυστέρηση, να Τον ευχαριστήσεις που σε παρακίνησε και σε προειδοποίησε, που σου έδωσε αυτήν την ευκαιρία και που σου επέτρεψε να έχεις τη δυνατότητα να τα λάβεις όλα αυτά από Εκείνον. Αυτό αποδεικνύει, επίσης, ότι εξακολουθείς να έχεις σχέση με τον Θεό και ότι αυτός ο δεσμός δεν έχει διαρραγεί εντελώς. Στο έργο διαχείρισης του ανθρώπινου γένους και στη διαδικασία σωτηρίας των ανθρώπων, ο Θεός εξακολουθεί να σε έχει στην καρδιά Του· τουλάχιστον, εξακολουθεί να σε βλέπει —όταν βλέπει την επαναστατικότητά σου και τη διαφθορά σου, είναι και πάλι πρόθυμος να σε πειθαρχήσει, να σε συμμορφώσει και να σε τιμωρήσει. Αυτό αποδεικνύει ότι δεν σε έχει εγκαταλείψει εντελώς· για σένα, αυτό είναι ευτύχημα και είναι, επίσης, καλό νέο. Επομένως, ακόμη κι αν υποστείς λίγη επώδυνη πειθαρχία ή συμμόρφωση, θα πρέπει να προσέλθεις ενώπιον του Θεού χωρίς καθυστέρηση. Ο σκοπός του να προσέλθεις ενώπιον του Θεού δεν είναι να γονατίσεις μπροστά Του ούτε να νιώσεις ότι ο Θεός είναι τρομακτικός ή φοβιστικός. Αντιθέτως, οφείλεις να κατανοήσεις τι δεν πρέπει να κάνεις για να ικανοποιήσεις τον Θεό, τι πρέπει να κάνεις ώστε να πάψει ο Θεός να είναι θυμωμένος μαζί σου και τι πρέπει να κάνεις για να εξαλειφθεί ο θυμός Του. Τουλάχιστον, θα πρέπει να κάνεις ό,τι καλύτερο μπορείς, στο πλαίσιο αυτών που μπορεί να πετύχει το επίπεδό σου, για να κάνεις πράξη τις αλήθεια-αρχές που σου έχει πει ο Θεός και δεν θα πρέπει να κάνεις και πάλι τον Θεό να θυμώσει μαζί σου. Αν ο Θεός θυμώσει μαζί σου ξανά και ξανά και συνεχίσεις να είσαι εξαιρετικά μουδιασμένος, επαναστατείς και πάλι και παραμένεις ανένδοτος στην εχθρικότητα με την οποία βλέπεις τον Θεό, και πολεμάς εναντίον Του μέχρι το τέλος, τότε αναπόφευκτα το αποτέλεσμα θα είναι ο Θεός να σε εγκαταλείψει. Η στιγμή που ο Θεός θα πάψει να σε πειθαρχεί, να σε συμμορφώνει ή να σε τιμωρεί θα είναι και η στιγμή που θα σε έχει εγκαταλείψει. Και μόλις σ’ εγκαταλείψει ο Θεός, θα πάψει να σε παρακινεί και θα σε απομακρύνει από μπροστά Του, θα σε μεταφέρει σ’ ένα μέρος εκτός της εκκλησίας, σ’ ένα μέρος μακριά από το κέντρο του έργου Του· αν μη τι άλλο, θα ενεργήσει έτσι ώστε να μην μπορεί να σε βλέπει κατά την περίοδο του έργου Του —ο Θεός δεν θα θέλει να σε βλέπει πια. Αν διαπράξεις κακό σε τέτοιο βαθμό και φτάσεις σ’ αυτό το σημείο, τότε δεν έχεις καμία ελπίδα να σωθείς. Καταλάβατε; (Ναι.)

Η σημερινή συναναστροφή είχε να κάνει με το θέμα της εγκατάλειψης των φραγμών που έχει ένας άνθρωπος ανάμεσα στον εαυτό του και στον Θεό και της εχθρικότητάς του απέναντι στον Θεό. Είτε εκθέτει τις αντιλήψεις και τις φαντασιοκοπίες των ανθρώπων σχετικά με τον Θεό είτε εκθέτει τις στάσεις τους απέναντι στον Θεό είτε συναναστρέφεται πάνω στο πώς ακριβώς και με ποιους τρόπους εκτελεί ο Θεός το έργο του στους ανθρώπους, σε κάθε περίπτωση, όλα αυτά σε τελική ανάλυση λένε στους ανθρώπους το εξής: Η σωστή άποψη που οφείλουν περισσότερο να διατηρούν απέναντι στο έργο του Θεού είναι ν’ αποδέχονται την κρίση και την παίδευση του Θεού και να υποτάσσονται σ’ αυτές, καθώς και ν’ αποδέχονται τα λόγια του Θεού και κάθε αλήθεια-αρχή που τους παρέχει, αντί ν’ απομακρύνονται από τον Θεό. Όποτε κάνουν κάτι, θα πρέπει ν’ αναζητούν τις αλήθεια-αρχές και ν’ ασκούνται σύμφωνα με αυτές και να επιδιώκουν την είσοδο στην αλήθεια-πραγματικότητα, αντί να καταβάλλουν προσπάθεια για την εξωτερική τους συμπεριφορά ή για να δείξουν προς τα έξω ότι υποφέρουν κακουχίες και πληρώνουν ένα τίμημα και, ασφαλώς, αντί να παγιδεύονται στις δικές τους αντιλήψεις και φαντασιοκοπίες και να τις μεγαλοποιούν. Σε τελική ανάλυση, όποιες κι αν είναι οι αντιλήψεις σου και οι φαντασιοκοπίες σου σχετικά με τον Θεό, το αποτέλεσμα που επιδιώκει να πετύχει ο Θεός με το έργο Του είναι να θεμελιώσει τα λόγια Του και την αλήθεια στους ανθρώπους, να τους δώσει τη δυνατότητα να έχουν αλήθεια-αρχές για ν’ ακολουθούν, και να τηρούν αυτές τις αλήθεια-αρχές σε οτιδήποτε τους συμβαίνει στην καθημερινή τους ζωή και στο μονοπάτι ύπαρξής τους· αυτό είναι το επιδιωκόμενο αποτέλεσμα του έργου του Θεού. Το τελικό αποτέλεσμα που επιτυγχάνει το έργο του Θεού είναι ότι η αλήθεια γίνεται η πραγματικότητα των ανθρώπων και η ζωή των ανθρώπων, αντί να τα πετύχει όλα αυτά σύμφωνα με τις αντιλήψεις και τις φαντασιοκοπίες των ανθρώπων. Το καταλαβαίνετε αυτό, έτσι δεν είναι; Λίγο πολύ, συναναστραφήκαμε αρκετά πάνω σ’ αυτά τα θέματα· συμφωνείτε; (Ναι.) Τότε, σ’ αυτό το σημείο ολοκληρώνεται η σημερινή μας συναναστροφή. Γεια σας!

8 Ιουλίου 2023