Απαντήση:

Οι περισσότεροι πιστοί πιστεύουν ότι ο Κύριος που επέστρεψε, θα εμφανιστεί με το πνευματικό σώμα Του, δηλαδή, με το πνευματικό σώμα του Κυρίου Ιησού, με το οποίο εμφανιζόταν στον άνθρωπο για σαράντα μέρες μετά την ανάσταση. Όλοι οι πιστοί το έχουμε ξεκαθαρίσει αυτό. Σε ένα επιφανειακό επίπεδο, το πνευματικό σώμα του Κυρίου Ιησού μετά την ανάστασή Του φαίνεται όμοιο με το ενσαρκωμένο σώμα, αλλά το πνευματικό σώμα δεν περιορίζεται από τον υλικό κόσμο, τον χώρο ή το μέρος. Μπορεί να εμφανιστεί και να εξαφανιστεί κατά βούληση, αφήνοντας τον άνθρωπο σοκαρισμένο και έκπληκτο. Τέτοια περιστατικά είναι καταγεγραμμένα στη Βίβλο. Λίγο καιρό πριν ο Κύριος Ιησούς σταυρωθεί, μιλούσε και εργαζόταν με την κανονική ανθρώπινη φύση της σάρκας. Είτε εξέφραζε αλήθειες, συναναστρεφόμενος, είτε έκανε θαύματα, όλοι τον έβλεπαν φυσιολογικό. Αυτό που έβλεπαν ήταν μια σάρκα που πραγματικά εργαζόταν σκληρά, που πραγματικά υπέφερε πολύ και πλήρωνε το τίμημα. Στο τέλος, ήταν αυτή η σάρκα που σταυρώθηκε ως προσφορά περί αμαρτίας για τον ίδιο τον άνθρωπο, ολοκληρώνοντας έτσι το έργο λύτρωσης. Είναι ένα ευρέως αποδεκτό γεγονός. Σκεφτείτε το για μια στιγμή: Αν ήταν το πνευματικό σώμα του Κυρίου Ιησού, θα κατάφερνε να συναναστραφεί τους ανθρώπους; Θα μπορούσε πραγματικά να υποφέρει μαρτύρια και να πληρώσει το τίμημα; Θα μπορούσε να καρφωθεί στον σταυρό; Δεν θα μπορούσε να τα κάνει αυτά. Αν ήταν το πνευματικό σώμα Του που έκανε το έργο, θα μπορούσαμε να αλληλεπιδράσουμε; Θα προδίδαμε τις διεφθαρμένες διαθέσεις μας; Θα σχηματίζαμε αντιλήψεις για Αυτόν; Θα τολμούσαμε να επαναστατήσουμε και να κρίνουμε τον Θεό; Κάτι τέτοιο θα ήταν αδύνατον. Όλοι έχουμε μια ανθρώπινη φύση. Περιοριζόμαστε απ΄ τον υλικό κόσμο, το χώρο και το μέρος. Ο τρόπος σκέψης μας είναι φυσιολογικός. Αν ο άνθρωπος ερχόταν σε άμεση επαφή με το έργο του πνευματικού σώματος, σίγουρα θα τρομοκρατούνταν. Παρανοϊκές και μανιακές θα ήταν οι σκέψεις του. Έτσι, ο Θεός θα δυσκολευόταν να επιτύχει το έργο της σωτηρίας. Το αποτέλεσμα της εργασίας με την κανονική ανθρώπινη φύση ξεπερνά αυτό του πνευματικού σώματος. Ο εκλεκτός λαός του Θεού δεν βίωσε ποτέ το έργο του πνευματικού σώματος του Θεού. Θα ήταν βεβαίως αταίριαστο για το πνευματικό σώμα να εκφράσει ευθέως την αλήθεια, να αλληλεπιδράσει με τους ανθρώπους και να ποιμάνει τις εκκλησίες.

Το έργο της κρίσης που επιτελεί ο δεύτερος ερχομός του Θεού στις έσχατες ημέρες χρησιμοποιεί την έκφραση του λόγου για να οδηγήσει τον άνθρωπο στην τελείωση, στόχος του είναι να ξεσκεπάσει ανθρώπους και να τους εξαλείψει, ανταμείβοντας τους καλούς και τιμωρώντας τους πονηρούς. Αν ο Θεός εμφανιζόταν με πνευματικό σώμα, όλοι οι άνθρωποι θα γονάτιζαν μπροστά Του. Πώς θα ξεχώριζε τους καλούς από τους κακούς; Επίσης, αν ο Θεός εμφανιζόταν με το πνευματικό σώμα Του, ο άνθρωπος θα πανικοβαλλόταν και θα τρόμαζε, και θα ξεσπούσε το χάος. Το έργο της κρίσης στις έσχατες ημέρες πώς θα γινόταν τότε; Πώς, επίσης, ο Θεός θα ολοκλήρωνε την ομάδα ανθρώπων που πληρούν το θέλημά Του πριν από τις καταστροφές; Οπότε, στις έσχατες ημέρες, ο Θεός πρέπει να πάρει πάλι σάρκα ως Υιός του ανθρώπου με ανθρώπινη φύση. Μόνο έτσι μπορεί να κάνει το έργο Του και να ζήσει στον κόσμο. Μόνο με αυτόν τον τρόπο μπορεί να εκφράσει την αλήθεια και να κρίνει και να εξαγνίσει. Ώστε ο άνθρωπος να διασωθεί από τις επιρροές του Σατανά, να σωθεί από τον Θεό, και να γίνει λαός του Θεού. Ο ενσαρκωμένος Κύριος Ιησούς εργάστηκε με κανονική ανθρώπινη φύση για να επιτύχει τη λύτρωση της ανθρωπότητας. Το αναστημένο, πνευματικό σώμα του Κυρίου Ιησού εμφανίστηκε για να αποδείξει ότι ο Κύριος Ιησούς ήταν η ενσάρκωση του Θεού. Αυτό έγινε για να ενδυναμωθεί η πίστη. Οπότε, το πνευματικό σώμα του Θεού ήρθε μόνο για να εμφανιστεί, όχι όμως για να εργαστεί. Η ενσαρκωμένη σάρκα του Θεού πρέπει να έχει ανθρώπινη φύση ώστε να μπορεί να εργαστεί και να πετύχει τη λύτρωση και σωτηρία της ανθρωπότητας. Αν ο Θεός θέλει να σώσει την ανθρωπότητα με το έργο της κρίσης στις έσχατες ημέρες, πρέπει να ενσαρκωθεί και να δράσει με κανονική ανθρώπινη φύση ώστε να επιτύχει το καλύτερο. Δεν θα εμφανιστεί ως το πνευματικό σώμα του Κυρίου Ιησού για να κάνει το έργο της κρίσης στις έσχατες ημέρες. Αυτό είναι κάτι που εμείς, οι πιστοί πρέπει να ξεκαθαρίσουμε.

Για να κατανοήσουμε ακόμα περισσότερο το νόημα της ενσάρκωσης, ας διαβάσουμε από τον λόγο του Παντοδύναμου Θεού. Ο Παντοδύναμος Θεός λέει: «Ενσαρκώνεται επειδή η σάρκα μπορεί επίσης να διαθέτει εξουσία και είναι ικανός να διεκπεραιώνει έργο μεταξύ των ανθρώπων με πρακτικό τρόπο, που είναι ορατός και απτός στον άνθρωπο. Αυτό το έργο είναι πολύ πιο ρεαλιστικό από οποιοδήποτε έργο που επιτελείται άμεσα από το Πνεύμα του Θεού που κατέχει όλη την εξουσία, και τα αποτελέσματά του είναι επίσης εμφανή. Αυτό οφείλεται στο γεγονός ότι η ενσαρκωμένη σάρκα του Θεού μπορεί να μιλήσει και να εργαστεί με πρακτικό τρόπο. Η εξωτερική μορφή της σάρκας Του δεν έχει καμία εξουσία και μπορεί να προσεγγιστεί από τον άνθρωπο. Η ουσία Του φέρει εξουσία, αλλά η εξουσία Του δεν είναι ορατή από κανέναν. Όταν Αυτός μιλά και εργάζεται, ο άνθρωπος δεν είναι σε θέση να εντοπίσει την ύπαρξη της εξουσίας Του. Αυτό είναι ακόμα πιο ευνοϊκό για το πραγματικό έργο Του. […] Εάν ο Θεός δεν ενσαρκωνόταν, θα παρέμενε Πνεύμα, τόσο αόρατο όσο και μη απτό για τον άνθρωπο. Ο άνθρωπος είναι πλάσμα της σάρκας, και ο άνθρωπος και ο Θεός ανήκουν σε δύο διαφορετικούς κόσμους και έχουν διαφορετική φύση. Το Πνεύμα του Θεού είναι ασύμβατο με τον άνθρωπο της σάρκας και δεν μπορούν να δημιουργηθούν σχέσεις μεταξύ τους. Εξάλλου, ο άνθρωπος δεν μπορεί να γίνει πνεύμα. Ως εκ τούτου, το Πνεύμα του Θεού πρέπει να γίνει ένα από τα πλάσματα για να επιτελέσει το αρχικό Του έργο. Ο Θεός δύναται να ανυψωθεί στο υψηλότερο σημείο και να ταπεινωθεί με το να γίνει άνθρωπος της δημιουργίας, να επιτελέσει έργο και να ζήσει ανάμεσα στους ανθρώπους, αλλά ο άνθρωπος δεν δύναται να ανυψωθεί στο υψηλότερο σημείο και να γίνει πνεύμα, πολύ λιγότερο δε, να κατέλθει στο χαμηλότερο σημείο. Επομένως, ο Θεός πρέπει να ενσαρκωθεί για να πραγματοποιήσει το έργο Του» («Ο Λόγος», τόμ. 1: «Η εμφάνιση και το έργο του Θεού», Το μυστήριο της ενσάρκωσης (4)).

«Ο ενσαρκωμένος Θεός είναι κανονικός και πρακτικός. Κάποια πράγματα σχετικά μ' Αυτόν είναι διαφορετικά από το πώς οι άνθρωποι φαντάζονται· εκείνοι φαντάζονται ότι αυτά τα πράγματα δεν γίνεται να τα δεις, να τα αγγίξεις, ότι είναι μυστηριώδη, και ότι Αυτός μπορεί να γνωρίζει κάτι χωρίς να περιορίζεται από τον χώρο ή τη γεωγραφία. Αν είναι έτσι, τότε δεν πρόκειται για τη σάρκα, μα για το πνευματικό σώμα. Αφότου ο Κύριος Ιησούς σταυρώθηκε και αναστήθηκε, μπορούσε να περάσει μέσα από τις πόρτες, μα αυτός ήταν ο αναστημένος Κύριος Ιησούς. Ο Κύριος Ιησούς πριν την ανάσταση δεν μπορούσε να περάσει μέσα από έναν τοίχο. Περιοριζόταν από τον χώρο, τη γεωγραφία και τον χρόνο. Αυτή είναι η κανονική πτυχή της σάρκας» (από «Πώς να κατανοήσεις τη σχέση μεταξύ σάρκας και Πνεύματος του Θεού» στο βιβλίο «Αρχεία των Συνομιλιών του Χριστού»).

«Επειδή αυτός που κρίνεται είναι ο άνθρωπος, ο άνθρωπος που είναι από σάρκα και έχει διαφθαρεί και δεν είναι το πνεύμα του Σατανά που κρίνεται άμεσα, το έργο της κρίσης δεν διεξάγεται στον πνευματικό κόσμο, αλλά ανάμεσα στους ανθρώπους. Κανείς δεν είναι πιο κατάλληλος και πιο αρμόδιος από τον ενσαρκωμένο Θεό να κρίνει τη διαφθορά της σάρκας του ανθρώπου. Εάν η κρίση διεξαγόταν απευθείας από το Πνεύμα του Θεού, τότε δεν θα ήταν καθολική. Επιπλέον, ένα τέτοιο έργο θα ήταν δύσκολο να το δεχτεί ο άνθρωπος, διότι το Πνεύμα δεν είναι σε θέση να έρθει αντιμέτωπο κατά πρόσωπο με τον άνθρωπο και γι’ αυτό, τα αποτελέσματα δεν θα ήταν άμεσα, πόσο μάλλον θα μπορούσε ο άνθρωπος να δει την απρόσβλητη διάθεση του Θεού πιο καθαρά. Ο Σατανάς μπορεί να νικηθεί πλήρως μόνο αν ο ενσαρκωμένος Θεός κρίνει τη διαφθορά της ανθρωπότητας. Όντας ίδιος με τον άνθρωπο που κατέχει την κανονική ανθρώπινη φύση, ο ενσαρκωμένος Θεός μπορεί να κρίνει άμεσα την αδικία του ανθρώπου. Αυτό είναι το σημάδι της έμφυτης αγιότητας και της εξαιρετικότητάς Του. Μόνο ο Θεός είναι ικανός και σε θέση να κρίνει τον άνθρωπο, επειδή κατέχει την αλήθεια και τη δικαιοσύνη κι έτσι, είναι ικανός να κρίνει τον άνθρωπο. Όσοι δεν κατέχουν την αλήθεια και τη δικαιοσύνη, δεν είναι κατάλληλοι να κρίνουν τους άλλους. Αν αυτό το έργο γινόταν από το Πνεύμα του Θεού, τότε δεν θα ήταν νίκη επί του Σατανά. Το Πνεύμα είναι εγγενώς πιο υψηλό από τα θνητά όντα και το Πνεύμα του Θεού είναι εγγενώς άγιο και θριαμβεύει πάνω στη σάρκα. Αν το Πνεύμα έκανε αυτό το έργο απευθείας, δεν θα ήταν σε θέση να κρίνει όλη την ανυπακοή του ανθρώπου και δεν θα μπορούσε να αποκαλύψει όλη την αδικία του ανθρώπου. Διότι το έργο της κρίσης διεξάγεται και μέσω των ανθρώπινων αντιλήψεων για τον Θεό κι ο άνθρωπος δεν είχε ποτέ αντιλήψεις για το Πνεύμα κι έτσι, το Πνεύμα δεν είναι σε θέση ν’ αποκαλύψει καλύτερα την αδικία του ανθρώπου, πόσο μάλλον ν’ αποκαλύψει πλήρως αυτή την αδικία. Ο ενσαρκωμένος Θεός είναι ο εχθρός όλων εκείνων που δεν Τον γνωρίζουν. Μέσω της κρίσης των αντιλήψεων του ανθρώπου και της εναντίωσης προς Αυτόν, αποκαλύπτει όλη την ανυπακοή της ανθρωπότητας. Οι συνέπειες του έργου Του στη σάρκα είναι πιο εμφανείς από εκείνες του έργου του Πνεύματος. Κι έτσι, η κρίση όλης της ανθρωπότητας δεν εκτελείται απευθείας από το Πνεύμα, αλλά είναι το έργο του ενσαρκωμένου Θεού» («Ο Λόγος», τόμ. 1: «Η εμφάνιση και το έργο του Θεού», Αυτό που χρειάζεται περισσότερο η διεφθαρμένη ανθρωπότητα είναι η σωτηρία του ενσαρκωμένου Θεού).

«Μόνο μέσω της ενσάρκωσης μπορεί να παραδώσει προσωπικά τον λόγο Του στα αυτιά όλων, έτσι ώστε όλοι όσοι έχουν αυτιά να ακούσουν τον λόγο Του και να λάβουν το έργο της κρίσης του λόγου. Αυτό είναι το αποτέλεσμα που πέτυχε ο λόγος Του, και όχι η εμφάνιση του Πνεύματος που κάνει τον άνθρωπο να υποτάσσεται λόγω του φόβου. Μόνο με αυτό το πρακτικό και ιδιαίτερο έργο μπορεί να αποκαλυφθεί πλήρως η παλιά διάθεση του ανθρώπου, κρυμμένη βαθιά μέσα του για πολλά χρόνια, ώστε ο άνθρωπος να την αναγνωρίσει και να την αλλάξει. Αυτό είναι το πρακτικό έργο του ενσαρκωμένου Θεού. Μιλάει και κρίνει με πρακτικό τρόπο για να επιτύχει τα αποτελέσματα της κρίσης πάνω στον άνθρωπο μέσω του λόγου. Αυτή είναι η εξουσία του ενσαρκωμένου Θεού και η σημασία της ενσάρκωσης του Θεού» («Ο Λόγος», τόμ. 1: «Η εμφάνιση και το έργο του Θεού», Το μυστήριο της ενσάρκωσης (4)).

Ο λόγος του Παντοδύναμου Θεού εξηγεί ξεκάθαρα τη διαφορά μεταξύ του έργου του Θεού στο πνευματικό σώμα και του έργου του ενσαρκωμένου Θεού. Επίσης, αποκαλύπτει πλήρως το νόημα του έργου του Θεού μέσω της ενσάρκωσής Του. Παρά το γεγονός ότι το πνευματικό σώμα του Κυρίου Ιησού μπορεί να εμφανιστεί στον άνθρωπο, του φαίνεται ακατανόητα μυστηριώδες και μάλιστα εντελώς απρόσιτο. Προκαλεί φόβο και ανησυχία και κρατά απόσταση. Επειδή το πνευματικό σώμα του Κυρίου Ιησού δεν μπορεί να αλληλεπιδράσει, δεν μπορεί να επιτελέσει έργο και να μιλήσει με τους ανθρώπους. Είναι ανίκανος να σώσει την ανθρωπότητα. Ωστόσο, ο ενσαρκωμένος Θεός είναι διαφορετικός. Μπορεί να έρθει σε άμεση επαφή με τον άνθρωπο, να τον ποτίσει, να τον προμηθεύσει, όπως όταν ο Κύριος Ιησούς εξέφραζε την αλήθεια και προμήθευε τον άνθρωπο οπουδήποτε και οποτεδήποτε. Οι μαθητές του πολύ συχνά καθόντουσαν μαζί Του, άκουγαν τις διδασκαλίες Του κι έκαναν εγκάρδιες συζητήσεις. Έτσι έλαβαν απευθείας την ποίμανσή Του. Ό,τι προβλήματα ή δυσκολίες αντιμετώπιζαν, ο Κύριος Ιησούς τους βοηθούσε. Ήταν προικισμένοι με τεράστια αποθέματα ζωής. Θεωρούσαν τον Θεό προσιτό και αγαπητό. Γι' αυτό κατάφεραν να αγαπήσουν και να υπακούσουν τον Θεό. Μόνο όταν η ενσάρκωση του Θεού φτάσει στο βασίλειο του ανθρώπου, έχουμε την ευκαιρία να αλληλεπιδράσουμε, να βιώσουμε, να Τον γνωρίσουμε. Μόνο τότε θα μπορέσουμε να δούμε το μεγαλείο του Θεού, τη σοφία και την πρακτική σωτηρία της ανθρωπότητας με τα ίδια μας τα μάτια. Αυτή είναι η μία πλευρά της σημασίας και της πρακτικής αξίας του έργου του ενσαρκωμένου Θεού. Το πνευματικό σώμα απλώς δεν μπορεί να πετύχει αυτό το αποτέλεσμα.

Αυτή η συναναστροφή έκανε ξεκάθαρο ένα γεγονός για εμάς. Με την ενσάρκωσή Του ως Υιού του ανθρώπου με κανονική ανθρώπινη φύση, μπορεί ο Θεός να κρίνει, να κατακτήσει και να εξαγνίσει τον άνθρωπο. Το πνευματικό σώμα του Κύριου Ιησού δεν θα μπορούσε να πετύχει το ίδιο αποτέλεσμα στο έργο Του. Όταν ο Θεός ενσαρκωθεί ως Υιός του ανθρώπου ώστε να κάνει το έργο της κρίσης και της εξάγνισης, εμείς οι άνθρωποι θα φερθούμε στον Θεό σαν άνθρωπο. Δεν θα έχουμε διαχωρίσει την ενσάρκωση του Θεού με το ποιος είναι. Θα σχηματίσουμε έννοιες σχετικά με τα λόγια και το έργο του Θεού, θα φερθούμε στον Χριστό χωρίς σεβασμό και δεν θα υπακούμε. Θα Τον ξεγελάσουμε, θα Τον κρίνουμε, θα Του εναντιωθούμε και θα Τον καταδικάσουμε. Η αλαζονεία, η παρακοή και η αντίσταση μας θα είναι πλήρως εμφανείς ενώπιον του Χριστού. Όπως λέει ο Παντοδύναμος Θεός: «Η διεφθαρμένη διάθεση κι η παρακοή κι η αντίσταση του ανθρώπου εκτίθενται όταν βλέπει τον Χριστό, κι η παρακοή κι η αντίσταση που εκτίθενται εκείνη τη στιγμή, εκτίθενται πιο απόλυτα και πληρέστερα απ’ ό, τι σε κάθε άλλη. Ο Χριστός είναι ο Υιός του ανθρώπου – ο Υιός του ανθρώπου που κατέχει κανονική ανθρώπινη φύση - γι’ αυτό ο άνθρωπος ούτε Τον τιμά ούτε Τον σέβεται. O Θεός ζει στη σάρκα, γι’ αυτό η παρακοή του ανθρώπου έρχεται στο φως λεπτομερώς και έντονα. Λέω, λοιπόν, ότι η έλευση του Χριστού έχει φέρει στο φως όλη την παρακοή της ανθρωπότητας και έχει φανερώσει εντελώς τη φύση του ανθρώπινου γένους. Αυτό ονομάζεται “δελεάζοντας μια τίγρη να κατεβεί απ’ το βουνό” και “δελεάζοντας έναν λύκο να βγει έξω από τη σπηλιά”» («Ο Λόγος», τόμ. 1: «Η εμφάνιση και το έργο του Θεού», Όσοι είναι ασύμβατοι με τον Χριστό, είναι σίγουρα πολέμιοι του Θεού). Ο Θεός κρίνει, εκθέτει, κλαδεύει και αντιμετωπίζει την ανθρωπότητα βάσει αδιάσειστων πειστηρίων παρακοής. Το έργο του Θεού είναι πρακτικό και αποκαλύπτει το πραγματικό πρόσωπο των ανθρώπων. Αυτοί που μπορούν να δεχτούν την αλήθεια των πειστηρίων θα πειστούν απόλυτα και θα δεχθούν την αντίσταση, ακόμα και την παρακοή τους. Θα αντιληφθούν επίσης την άγια, δίκαιη και απρόσβλητη διάθεση του Θεού και θα μπορέσουν να δεχτούν πειθήνια την κρίση και το παίδεμα του Θεού, ώστε να κατακτηθούν και να σωθούν με το έργο του Θεού. Όπως λέει ο Παντοδύναμος Θεός: «Ο ενσαρκωμένος Θεός είναι ο εχθρός όλων εκείνων που δεν Τον γνωρίζουν. Μέσω της κρίσης των αντιλήψεων του ανθρώπου και της εναντίωσης προς Αυτόν, αποκαλύπτει όλη την ανυπακοή της ανθρωπότητας. Οι συνέπειες του έργου Του στη σάρκα είναι πιο εμφανείς από εκείνες του έργου του Πνεύματος. Κι έτσι, η κρίση όλης της ανθρωπότητας δεν εκτελείται απευθείας από το Πνεύμα, αλλά είναι το έργο του ενσαρκωμένου Θεού. Ο ενσαρκωμένος Θεός είναι ορατός και απτός από τον άνθρωπο κι ο ενσαρκωμένος Θεός μπορεί να κατακτήσει ολοκληρωτικά τον άνθρωπο. Στη σχέση του με τον ενσαρκωμένο Θεό, ο άνθρωπος προχωρά από την εναντίωση στην υπακοή, από τη δίωξη στην αποδοχή, από την σύλληψη στη γνώση κι από την απόρριψη στην αγάπη. Αυτά είναι τα αποτελέσματα του έργου του ενσαρκωμένου Θεού. Ο άνθρωπος σώζεται μόνο με την αποδοχή της κρίσης Του, μόνο σταδιακά Τον γνωρίζει μέσα από τα λόγια του στόματός Του, κατακτάται απ’ Αυτόν κατά τη διάρκεια της εναντίωσής του σ’ Αυτόν και δέχεται την προσφορά της ζωής από Αυτόν κατά την αποδοχή της παίδευσής Του. Όλο αυτό το έργο είναι το έργο του ενσαρκωμένου Θεού κι όχι το έργο του Θεού στην ταυτότητα του Πνεύματος» («Ο Λόγος», τόμ. 1: «Η εμφάνιση και το έργο του Θεού», Αυτό που χρειάζεται περισσότερο η διεφθαρμένη ανθρωπότητα είναι η σωτηρία του ενσαρκωμένου Θεού). Έτσι λοιπόν, ο άνθρωπος θα μπορέσει να εξαγνιστεί και να σωθεί απόλυτα, εάν είναι η ενσάρκωση του Θεού που θα κάνει το έργο της κρίσης τις έσχατες μέρες.

από το βιβλίο «Κλασικές Ερωτήσεις και Απαντήσεις για το Ευαγγέλιο της Βασιλείας»