Στίχοι της Βίβλου για παραπομπή:

«Ούτω και ο Χριστός, άπαξ προσφερθείς διά να σηκώση τας αμαρτίας πολλών, θέλει φανή εκ δευτέρου χωρίς αμαρτίας εις τους προσμένοντας αυτόν διά σωτηρίαν» (Προς Εβραίους 9:28).

«Έτι πολλά έχω να είπω προς εσάς, δεν δύνασθε όμως τώρα να βαστάζητε αυτά. Όταν δε έλθη εκείνος, το Πνεύμα της αληθείας, θέλει σας οδηγήσει εις πάσαν την αλήθειαν· διότι δεν θέλει λαλήσει αφ’ εαυτού, αλλ’ όσα αν ακούση θέλει λαλήσει, και θέλει σας αναγγείλει τα μέλλοντα» (Κατά Ιωάννην 16:12-13).

«Όστις έχει ωτίον ας ακούση τι λέγει το Πνεύμα προς τας εκκλησίας. Ο νικών δεν θέλει αδικηθή εκ του θανάτου του δευτέρου» (Αποκάλυψη 2:11).

«Και ήκουσα φωνήν μεγάλην εκ του ουρανού, λέγουσαν· Ιδού, η σκηνή του Θεού μετά των ανθρώπων, και θέλει σκηνώσει μετ’ αυτών, και αυτοί θέλουσιν είσθαι λαοί αυτού, και αυτός ο Θεός θέλει είσθαι μετ’ αυτών Θεός αυτών· και θέλει εξαλείψει ο Θεός παν δάκρυον από των οφθαλμών αυτών, και ο θάνατος δεν θέλει υπάρχει πλέον, ούτε πένθος ούτε κραυγή ούτε πόνος δεν θέλουσιν υπάρχει πλέον· διότι τα πρώτα παρήλθον» (Αποκάλυψη 21:3-4).

Σχετικά λόγια του Θεού:

Παρόλο που ο Ιησούς έκανε μεγάλο έργο ανάμεσα στους ανθρώπους, ολοκλήρωσε μόνο τη λύτρωση όλης της ανθρωπότητας και έγινε η προσφορά περί αμαρτίας του ανθρώπου, αλλά δεν απάλλαξε τον άνθρωπο από όλη τη διεφθαρμένη διάθεσή του. Για να σωθεί ολοκληρωτικά ο άνθρωπος από την επιρροή του Σατανά, δεν αρκούσε μόνο να σηκώσει ο Ιησούς στους ώμους Του τις αμαρτίες του ανθρώπου ως η προσφορά περί αμαρτίας, αλλά έπρεπε, επίσης, ο Θεός να επιτελέσει ακόμα μεγαλύτερο έργο για να απαλλάξει πλήρως τον άνθρωπο από τη διάθεσή του, η οποία έχει διαφθαρεί από τον Σατανά. Συνεπώς, αφότου ο άνθρωπος συγχωρέθηκε για τις αμαρτίες του, ο Θεός επέστρεψε ενσαρκωμένος για να οδηγήσει τον άνθρωπο στη νέα εποχή και ξεκίνησε το έργο του παιδέματος και της κρίσης. Αυτό το έργο ανέβασε τον άνθρωπο σε ένα υψηλότερο βασίλειο. Όλοι όσοι υποτάσσονται στο κράτος Του θα απολαμβάνουν ανώτερη αλήθεια και θα λαμβάνουν μεγαλύτερες ευλογίες. Θα ζούνε πραγματικά στο φως και θα κερδίσουν την αλήθεια, την οδό και τη ζωή.

«Ο Λόγος», τόμ. 1: «Η εμφάνιση και το έργο του Θεού», Πρόλογος

Το έργο των εσχάτων ημερών είναι η εκφορά λόγων. Στον άνθρωπο μπορούν να λάβουν χώρα μεγάλες αλλαγές μέσω των λόγων. Οι αλλαγές που συμβαίνουν τώρα στους ανθρώπους που αποδέχθηκαν αυτά τα λόγια είναι πολύ μεγαλύτερες από εκείνες που έλαβαν χώρα στους ανθρώπους που αποδέχθηκαν τα σημεία και τέρατα της Εποχής της Χάριτος. Διότι, την Εποχή της Χάριτος, τα δαιμόνια εκβάλλονταν από τον άνθρωπο μέσω της χειροθεσίας και της προσευχής, αλλά οι διεφθαρμένες διαθέσεις παρέμεναν ακόμα μέσα στον άνθρωπο. Ο άνθρωπος θεραπευόταν από την ασθένειά του και οι αμαρτίες του συγχωρούνταν, αλλά όσο για το πώς θα αποβάλλονταν οι διεφθαρμένες σατανικές διαθέσεις μέσα από τον άνθρωπο, αυτό το έργο δεν είχε επιτελεστεί ακόμα. Ο άνθρωπος σώθηκε και έλαβε συγχώρεση για τις αμαρτίες του μόνο λόγω της πίστης του, αλλά η αμαρτωλή φύση του ανθρώπου δεν εξαλείφθηκε και παρέμενε μέσα του. Οι αμαρτίες του ανθρώπου συγχωρέθηκαν μέσω του ενσαρκωμένου Θεού, αλλά αυτό δεν σήμαινε ότι ο άνθρωπος δεν είχε πλέον την αμαρτία μέσα του. Οι αμαρτίες του ανθρώπου μπορούσαν να συγχωρεθούν μέσω της προσφοράς περί αμαρτίας, αλλά όσο για το πώς ακριβώς μπορεί να μην αμαρτάνει πλέον ο άνθρωπος και πώς μπορεί να εξαλειφθεί ολοκληρωτικά και να μεταμορφωθεί η αμαρτωλή του φύση, ο άνθρωπος δεν είναι σε θέση να λύσει αυτό το πρόβλημα. Οι αμαρτίες του ανθρώπου συγχωρέθηκαν, κι αυτό οφείλεται στο έργο της σταύρωσης του Θεού, αλλά ο άνθρωπος συνέχισε να ζει μέσα στη διεφθαρμένη σατανική διάθεση του παρελθόντος. Ως εκ τούτου, ο άνθρωπος πρέπει να σωθεί πλήρως από τη διεφθαρμένη σατανική διάθεσή του, ώστε η αμαρτωλή του φύση να αποβληθεί ολοκληρωτικά και να μην αναπτυχθεί ποτέ ξανά, καθιστώντας, έτσι, δυνατή τη μεταμόρφωση της διάθεσης του ανθρώπου. Αυτό θα προϋπέθετε ο άνθρωπος να κατανοεί το μονοπάτι της ανάπτυξης στη ζωή, να κατανοεί την οδό της ζωής, καθώς και τον τρόπο να αλλάξει τη διάθεσή του. Επιπλέον, θα προϋπέθετε ο άνθρωπος να ενεργεί σύμφωνα με αυτό το μονοπάτι, έτσι ώστε η διάθεσή του να μπορεί σταδιακά να αλλάξει κι εκείνος να μπορεί να ζήσει υπό τη λάμψη του φωτός, ώστε όλα όσα κάνει να είναι σύμφωνα με το θέλημα του Θεού, ώστε να μπορέσει να αποβάλει τη διεφθαρμένη σατανική διάθεσή του και ώστε να απελευθερωθεί από την επιρροή του σκότους του Σατανά, κι έτσι να αναδυθεί τελείως από την αμαρτία. Τότε μόνο θα λάβει ο άνθρωπος πλήρη σωτηρία. Τον καιρό που επιτελούσε ο Ιησούς το έργο Του, η γνώση του ανθρώπου γι’ Αυτόν ήταν ακόμα ασαφής και αόριστη. Ο άνθρωπος πίστευε ανέκαθεν ότι ήταν ο υιός του Δαβίδ και διακήρυττε πως ήταν μεγάλος προφήτης και ο φιλάνθρωπος Κύριος που λύτρωσε τον άνθρωπο από τις αμαρτίες του. Ορισμένοι, με βάση την πίστη τους, θεραπεύτηκαν αγγίζοντας μόνο την άκρη του ενδύματός Του. Οι τυφλοί βρήκαν το φως τους και ακόμη και οι νεκροί επανήλθαν στη ζωή. Ωστόσο, ο άνθρωπος δεν μπορούσε να ανακαλύψει τη διεφθαρμένη σατανική διάθεση που ήταν βαθιά ριζωμένη μέσα του, ούτε ήξερε πώς να την αποβάλει. Ο άνθρωπος έλαβε πολλή χάρη, όπως τη γαλήνη και την ευτυχία της σάρκας, την ευλογία ολόκληρης της οικογένειας μέσω της πίστης ενός μέλους της, τη θεραπεία ασθενειών και ούτω καθεξής. Τα υπόλοιπα ήταν οι καλές πράξεις του ανθρώπου και η ευσεβής εμφάνισή του. Εάν κάποιος μπορούσε να ζήσει βάσει αυτών, τότε θεωρείτο αποδεκτός πιστός. Μόνο τέτοιου είδους πιστοί μπορούσαν να εισέλθουν στον ουρανό μετά θάνατον, πράγμα που σήμαινε ότι είχαν σωθεί. Εντούτοις, κατά τη διάρκεια της ζωής τους, αυτοί οι άνθρωποι δεν κατανοούσαν διόλου την οδό της ζωής. Το μόνο που έκαναν ήταν να διαπράττουν αμαρτίες κι έπειτα να εξομολογούνται τις αμαρτίες τους, σε έναν συνεχή κύκλο, χωρίς να έχουν κάποιο μονοπάτι για να αλλάξουν τη διάθεσή τους: Αυτή ήταν η κατάσταση του ανθρώπου την Εποχή της Χάριτος. Έχει λάβει ο άνθρωπος πλήρη σωτηρία; Όχι! Επομένως, αφότου τελείωσε εκείνο το στάδιο του έργου, παρέμενε ακόμα το έργο της κρίσης και της παίδευσης. Αυτό το στάδιο έχει σκοπό να κάνει τον άνθρωπο αγνό μέσω του λόγου, δίνοντάς του, έτσι, ένα μονοπάτι να ακολουθήσει. Αυτό το στάδιο δεν θα ήταν αποδοτικό ή ουσιαστικό εάν συνέχιζε την εκβολή των δαιμονίων, διότι δεν θα κατόρθωνε να εξαλείψει την αμαρτωλή φύση του ανθρώπου και ο άνθρωπος θα έμενε στάσιμος στη συγχώρεση των αμαρτιών του. Μέσα από την προσφορά περί αμαρτίας, ο άνθρωπος έχει συγχωρεθεί για τις αμαρτίες του, διότι το έργο της σταύρωσης έχει ήδη φτάσει στο τέλος του και ο Θεός έχει επικρατήσει του Σατανά. Ωστόσο, εφόσον η διεφθαρμένη διάθεση του ανθρώπου παραμένει μέσα του, ο άνθρωπος μπορεί ακόμη να αμαρτάνει και να αντιστέκεται στον Θεό, και ο Θεός δεν έχει κερδίσει την ανθρωπότητα. Αυτός είναι ο λόγος για τον οποίο, σε αυτό το στάδιο του έργου, ο Θεός χρησιμοποιεί τον λόγο για να εκθέσει τη διεφθαρμένη διάθεση του ανθρώπου, κάνοντάς τον να ασκείται σύμφωνα με το σωστό μονοπάτι. Αυτό το στάδιο είναι πιο ουσιαστικό από το προηγούμενο, καθώς και πιο αποδοτικό, διότι τώρα ο λόγος προμηθεύει άμεσα τη ζωή του ανθρώπου και καθιστά δυνατή την πλήρη ανανέωση της διάθεσης του ανθρώπου. Πρόκειται για ένα πολύ πιο εμπεριστατωμένο στάδιο του έργου. Επομένως, η ενσάρκωση κατά τις έσχατες ημέρες έχει ολοκληρώσει τη σημασία της ενσάρκωσης του Θεού και έχει περατώσει πλήρως το σχέδιο διαχείρισης του Θεού για τη σωτηρία του ανθρώπου.

«Ο Λόγος», τόμ. 1: «Η εμφάνιση και το έργο του Θεού», Το μυστήριο της ενσάρκωσης (4)

Η πρώτη ενσάρκωση έγινε για να λυτρωθεί ο άνθρωπος από την αμαρτία, να λυτρωθεί μέσω του σαρκικού σώματος του Ιησού· με άλλα λόγια, Εκείνος έσωσε τον άνθρωπο από τον σταυρό, αλλά η διεφθαρμένη σατανική διάθεση παρέμενε ακόμα μέσα στον άνθρωπο. Η δεύτερη ενσάρκωση δεν θα λειτουργεί πλέον ως προσφορά περί αμαρτίας, αλλά, αντιθέτως, θα σώζει πλήρως όσους λυτρώθηκαν από την αμαρτία. Αυτό γίνεται έτσι ώστε όσοι έχουν συγχωρεθεί να μπορούν να απελευθερωθούν από τις αμαρτίες τους, να γίνουν τελείως καθαροί και, επιτυγχάνοντας αλλαγή στη διάθεσή τους, να απελευθερωθούν από την επιρροή του σκότους του Σατανά και να επιστρέψουν ενώπιον του θρόνου του Θεού. Μόνο κατ’ αυτόν τον τρόπο μπορεί να καθαγιαστεί τελείως ο άνθρωπος. Αφότου έφτασε στο τέλος της η Εποχή του Νόμου και, αρχής γενομένης από την Εποχή της Χάριτος, ο Θεός ξεκίνησε το έργο της σωτηρίας, το οποίο συνεχίζεται μέχρι τις έσχατες ημέρες, οπότε και θα εξαγνίσει τελείως την ανθρωπότητα κρίνοντας και παιδεύοντας την ανθρώπινη φυλή εξαιτίας της ανυπακοής της. Τότε μόνο θα ολοκληρώσει ο Θεός το έργο της σωτηρίας και θα εισέλθει στην ανάπαυση.

«Ο Λόγος», τόμ. 1: «Η εμφάνιση και το έργο του Θεού», Το μυστήριο της ενσάρκωσης (4)

Στην Εποχή της Βασιλείας, ο Θεός χρησιμοποιεί τον λόγο για να αναγγείλει μια νέα εποχή, να αλλάξει τα μέσα του έργου Του και να επιτελέσει το έργο όλης της εποχής. Αυτή είναι η θεμελιώδης αρχή, σύμφωνα με την οποία ο Θεός εργάζεται στην Εποχή του Λόγου. Ενσαρκώθηκε για να μιλήσει από διαφορετικές οπτικές γωνίες, επιτρέποντας στον άνθρωπο να δει αληθινά τον Θεό, ο οποίος είναι ο Λόγος που εμφανίζεται στη σάρκα, και η σοφία και το θαύμα Του. Αυτό το έργο επιτελείται ώστε να επιτύχει πιο καλύτερα τους στόχους της κατάκτησης του ανθρώπου, της τελείωσης του ανθρώπου και της εξόντωσης του ανθρώπου. Αυτό είναι το πραγματικό νόημα της χρήσης του λόγου για την επιτέλεση του έργου στην Εποχή του Λόγου. Μέσω του λόγου, ο άνθρωπος καταφέρνει να γνωρίσει το έργο του Θεού, τη διάθεση του Θεού, την ουσία του ανθρώπου και σε τι οφείλει να εισέλθει ο άνθρωπος. Μέσω του λόγου, ολοκληρώνεται το σύνολο του έργου που ο Θεός επιθυμεί να επιτελέσει στην Εποχή του Λόγου. Μέσω του λόγου, ο άνθρωπος αποκαλύπτεται, αποκλείεται και δοκιμάζεται. Ο άνθρωπος έχει δει τον λόγο, έχει ακούσει τον λόγο και έχει επίγνωση της ύπαρξης του λόγου. Ως αποτέλεσμα, ο άνθρωπος πιστεύει στην ύπαρξη του Θεού. Ο άνθρωπος πιστεύει στην παντοδυναμία και τη σοφία του Θεού, καθώς και στην καρδιά του Θεού που είναι γεμάτη αγάπη για τον άνθρωπο, και στην επιθυμία Του να σώσει τον άνθρωπο. Μολονότι η λέξη «λόγος» είναι απλή και συνηθισμένη, ο λόγος που προέρχεται από το στόμα του ενσαρκωμένου Θεού συγκλονίζει ολόκληρο το σύμπαν. Ο λόγος Του μεταμορφώνει την καρδιά του ανθρώπου, τις αντιλήψεις και την παλαιά διάθεση του ανθρώπου, καθώς και την παλαιά εμφάνιση ολόκληρου του κόσμου. Μέσα από τις διάφορες εποχές, μόνο ο Θεός της σημερινής εποχής εργάζεται κατ’ αυτόν τον τρόπο, και μόνο Αυτός μιλά και σώζει τον άνθρωπο κατ’ αυτόν τον τρόπο. Εφεξής, ο άνθρωπος ζει υπό την καθοδήγηση του λόγου, ποιμαίνεται και εφοδιάζεται από τον λόγο. Ζει στον κόσμο του λόγου, ζει μέσα στο ανάθεμα και τις ευλογίες του λόγου του Θεού και υπάρχουν ακόμα περισσότεροι άνθρωποι που ζουν υπό την κρίση και την παίδευση του λόγου. Αυτός ο λόγος και αυτό το έργο είναι όλα χάριν της σωτηρίας του ανθρώπου, την επίτευξη του θελήματος του Θεού και την αλλαγή της αρχικής εμφάνισης του κόσμου της παλαιάς δημιουργίας. Ο Θεός δημιούργησε τον κόσμο με τον λόγο, οδηγεί τους ανθρώπους σε όλο το σύμπαν με τον λόγο, κατακτά και τους σώζει με τον λόγο. Εν τέλει, θα χρησιμοποιήσει τον λόγο για να θέσει τέλος σε ολόκληρο τον παλαιό κόσμο. Μόνο τότε θα ολοκληρωθεί πλήρως το σχέδιο διαχείρισης. Καθ’ όλη τη διάρκεια της Εποχής της Βασιλείας, ο Θεός χρησιμοποιεί τον λόγο για να επιτελέσει το έργο Του και να επιτύχει τα αποτελέσματα του έργου Του. Δεν κάνει τερατουργίες ούτε κάνει θαύματα. Απλώς επιτελεί το έργο Του μέσω του λόγου. Εξαιτίας του λόγου, ο άνθρωπος τρέφεται και εφοδιάζεται. Εξαιτίας του λόγου, ο άνθρωπος κερδίζει τη γνώση και την αληθινή εμπειρία. Κατά την Εποχή του Λόγου, ο άνθρωπος έχει λάβει εξαιρετικές ευλογίες. Δεν υποφέρει από σωματικούς πόνους και απλώς απολαμβάνει την πλούσια παροχή των λόγων του Θεού· χωρίς να χρειάζεται να πάει να αναζητήσει στα τυφλά ή να ταξιδέψει στα τυφλά, από τη βολή του, βλέπει την εμφάνιση του Θεού, Τον ακούει να μιλάει με το ίδιο Του το στόμα, λαμβάνει ό,τι Αυτός παρέχει, και Τον παρακολουθεί προσωπικά να κάνει το έργο Του. Ο άνθρωπος στο παρελθόν δεν ήταν σε θέση να τα απολαύσει αυτά, και δεν θα μπορούσε ποτέ να λάβει αυτές τις ευλογίες.

«Ο Λόγος», τόμ. 1: «Η εμφάνιση και το έργο του Θεού», Η Εποχή της Βασιλείας είναι η εποχή του λόγου

Τις έσχατες ημέρες, ο Χριστός χρησιμοποιεί μια ποικιλία από αλήθειες για να διδάξει τον άνθρωπο, να εκθέσει την ουσία του ανθρώπου και να αναλύσει τα λόγια και τις πράξεις του. Αυτά τα λόγια εμπεριέχουν διάφορες αλήθειες, όπως το καθήκον του ανθρώπου, πώς θα πρέπει να υπακούει τον Θεό, πώς θα πρέπει να είναι πιστός σ’ Εκείνον, πώς οφείλει να βιώνει την κανονική ανθρώπινη φύση, καθώς και τη σοφία και τη διάθεση του Θεού, και ούτω καθεξής. Όλα αυτά τα λόγια απευθύνονται στην ουσία του ανθρώπου και στη διεφθαρμένη διάθεσή του. Συγκεκριμένα, αυτά τα λόγια που εκθέτουν το πώς ο άνθρωπος αποστρέφεται τον Θεό, λέγονται σε σχέση με το πώς ο άνθρωπος αποτελεί ενσάρκωση του Σατανά και μια εχθρική δύναμη απέναντι στον Θεό. Αναλαμβάνοντας το έργο της κρίσης Του, ο Θεός δεν καθιστά απλώς σαφή τη φύση του ανθρώπου με λίγα μόνο λόγια· εκθέτει, αντιμετωπίζει και κλαδεύει μακροπρόθεσμα. Αυτές οι μέθοδοι έκθεσης, αντιμετώπισης και κλαδέματος δεν μπορούν να αντικατασταθούν με συνηθισμένα λόγια, αλλά με την αλήθεια, την οποία ο άνθρωπος δεν κατέχει καθόλου. Μονάχα τέτοιου είδους μέθοδοι θεωρούνται ως κρίση· μόνο μέσω μιας τέτοιας κρίσης μπορεί ο άνθρωπος να υποταχθεί και να πειστεί πλήρως να είναι υποταγμένος στον Θεό και, επιπλέον, να αποκτήσει αληθινή γνώση του Θεού. Αυτό που αποφέρει το έργο της κρίσης είναι η κατανόηση του ανθρώπου για το αληθινό πρόσωπο του Θεού και για την αλήθεια σχετικά με τη δική του παρακοή. Το έργο της κρίσης δίνει τη δυνατότητα στον άνθρωπο να κατανοήσει μεγάλο μέρος από το θέλημα του Θεού, τον σκοπό του έργου του Θεού, και τα μυστήρια που παραμένουν ακατανόητα γι’ αυτόν. Επίσης, δίνει τη δυνατότητα στον άνθρωπο να αναγνωρίσει και να μάθει τη διεφθαρμένη ουσία του και τις ρίζες της διαφθοράς του, καθώς επίσης και να ανακαλύψει την ασχήμια του. Αυτές οι επιδράσεις προκαλούνται από το έργο της κρίσης, διότι η ουσία αυτού του έργου είναι στην πραγματικότητα το έργο του ανοίγματος της αλήθειας, της οδού και της ζωής του Θεού σε όλους όσοι πιστεύουν σ’ Εκείνον. Αυτό το έργο είναι το έργο της κρίσης που επιτελεί ο Θεός. Εάν δεν δίνεις την πρέπουσα σημασία σε αυτές τις αλήθειες και συνεχώς σκέφτεσαι να τις αποφύγεις ή προσπαθείς να βρεις έναν νέο τρόπο να ξεφύγεις από αυτές, τότε λέω πως είσαι ένας αμαρτωλός που έχει διαπράξει βαριά αδικήματα. Εάν έχεις πίστη στον Θεό, όμως δεν αναζητάς την αλήθεια ή το θέλημά Του, ούτε αγαπάς την οδό που σε φέρνει πιο κοντά σ’ Εκείνον, τότε λέω πως είσαι κάποιος που προσπαθεί να ξεφύγει από την κρίση, και πως είσαι μια μαριονέτα και ένας προδότης που προσπαθεί να δραπετεύσει μακριά από τον μεγάλο λευκό θρόνο. Ο Θεός δεν θα χαριστεί σε κανέναν από αυτούς τους επαναστάτες που διαφεύγουν από το βλέμμα Του. Τέτοιοι άνθρωποι θα λάβουν ακόμα πιο αυστηρή τιμωρία. Εκείνοι που έρχονται ενώπιον του Θεού ώστε να κριθούν, και επιπλέον έχουν εξαγνιστεί, θα ζήσουν για πάντα στη βασιλεία Του. Φυσικά, αυτό είναι κάτι μελλοντικό.

«Ο Λόγος», τόμ. 1: «Η εμφάνιση και το έργο του Θεού», Ο Χριστός επιτελεί το έργο της κρίσης με την αλήθεια

Όσοι είναι σε θέση να παραμείνουν σταθεροί κατά τη διάρκεια του έργου της κρίσης και της παίδευσης του Θεού κατά τις έσχατες ημέρες —δηλαδή, κατά τη διάρκεια του τελικού έργου του εξαγνισμού— θα είναι εκείνοι που θα εισέλθουν στην τελική ανάπαυση με τον Θεό· λοιπόν, αυτοί που θα εισέλθουν στην ανάπαυση, θα έχουν απελευθερωθεί από την επιρροή του Σατανά και θα έχουν αποκτηθεί από τον Θεό μόνον αφού έχουν υποβληθεί στο τελικό έργο Του, του εξαγνισμού. Αυτοί οι άνθρωποι που έχουν τελικά αποκτηθεί από τον Θεό θα εισέλθουν στην τελική ανάπαυση. Η ουσία του έργου της παίδευσης και της κρίσης είναι να εξαγνίσει την ανθρωπότητα για την ημέρα της τελικής ανάπαυσης. Διαφορετικά, ολόκληρη η ανθρωπότητα δεν θα μπορέσει να ακολουθήσει το δικό της είδος ή να εισέλθει στην ανάπαυση. Αυτό το έργο είναι το μοναδικό μονοπάτι της ανθρωπότητας για να εισέλθει στην ανάπαυση. Μόνο το έργο του εξαγνισμού του Θεού θα εξαγνίσει την ανθρωπότητα από την αδικία της, και μόνο το έργο της παίδευσης και της κρίσης Του θα αναδείξει αυτά τα ανυπάκουα πράγματα μεταξύ της ανθρωπότητας, διαχωρίζοντας έτσι εκείνους που μπορούν να σωθούν από αυτούς που δεν μπορούν, και εκείνους που θα παραμείνουν από εκείνους που δεν θα το κάνουν. Όταν τελειώσει αυτό το έργο, όλοι εκείνοι στους οποίους επιτραπεί να παραμείνουν, θα εξαγνιστούν και θα εισέλθουν σε μια υψηλότερη κατάσταση της ανθρωπότητας, στην οποία θα απολαύσουν μια πιο θαυμάσια δεύτερη ανθρώπινη ζωή πάνω στη γη· με άλλα λόγια, θα εισέλθουν στην ημέρα ανάπαυσης της ανθρωπότητας και θα ζήσουν μαζί με τον Θεό. Όταν αυτοί που δεν μπορούν να παραμείνουν, υποστούν παίδευση και κρίση, οι αρχικές τους μορφές θα αποκαλυφθούν πλήρως· μετά από αυτό, θα καταστραφούν όλοι και, όπως ο Σατανάς, δεν θα τους επιτραπεί πλέον να επιβιώσουν πάνω στη γη. Η ανθρωπότητα του μέλλοντος δεν θα περιέχει πλέον κανένα από αυτά τα είδη ανθρώπων· αυτοί οι άνθρωποι δεν θα είναι κατάλληλοι να εισέλθουν στη χώρα της τελικής ανάπαυσης, ούτε να εισέλθουν στην ημέρα ανάπαυσης που ο Θεός και ο άνθρωπος θα μοιραστούν, γιατί είναι στόχοι της τιμωρίας, είναι οι ασεβείς και δεν είναι δίκαιοι άνθρωποι. […] Το τελικό έργο Του της τιμωρίας του κακού και της ανταμοιβής του καλού γίνεται εξ ολοκλήρου για να εξαγνίσει τελείως όλη την ανθρωπότητα, ώστε να μπορεί να φέρει σε αιώνια ανάπαυση μια εντελώς αγία ανθρωπότητα. Αυτό το στάδιο του έργου Του είναι το πιο κρίσιμο έργο Του. Είναι το τελικό στάδιο του συνολικού έργου διαχείρισής Του.

«Ο Λόγος», τόμ. 1: «Η εμφάνιση και το έργο του Θεού», Ο Θεός και ο άνθρωπος θα εισέλθουν στην ανάπαυση μαζί